இரு வர்ணத்தில் இனிய பாடல்கள்.....!
இப்படி ஓர் தாலாட்டு பாடவா.......! 😁
Aggregator
இரு வர்ணத்தில் இனிய பாடல்கள்.....!
இப்படி ஓர் தாலாட்டு பாடவா.......! 😁
சிந்திக்க வைக்கும் சில பதிவுகள் .. இங்கே என்ன சொல்கிறது
சிந்திக்க வைக்கும் சில பதிவுகள் .. இங்கே என்ன சொல்கிறது
கருத்து படங்கள்
கருத்து படங்கள்
குமாரசாமியின் வேஸ்ற் & பேஸ்ற் புக்.
சைவக் கோழி.
குமாரசாமியின் வேஸ்ற் & பேஸ்ற் புக்.
சைவக் கோழி.
காஷ்மீர் அதிர்வலைகள்
காஷ்மீர் அதிர்வலைகள் – பகுதி 1
புதினப்பணிமனைAug 16, 2019
by in கட்டுரைகள்
காஷ்மீர் தெற்காசியாவின் அரசியலில் முக்கிய நகர்வு ஒன்றை கண்டிருக்கிறது. முன்பு இருந்த தனித்துவமான அதிகாரங்களை இழந்து இந்திய மத்திய அரசின் அதிகாரத்தின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கிறது. அத்துடன் ஒரு அரசியல் பிராந்தியமாக இருந்த பிரதேசம் இன்று இரண்டு பிரிவுகளாக பிரித்து விடப்பட்டுள்ளது.
முன்பு இருந்த காஷ்மீரில் மத்திய அரசினால் எடுக்கப்படும் எந்த தீர்மானத்தையும் மாநில சட்டபேரவையின் ஒப்புதல் இன்றி நடைமுறைப்படுத்த முடியாது என்பது அவற்றில் முக்கியமானது.
மேலும் வேற்று மாநிலத்தவர் காஷ்மீரில் நிலம் வாங்க முடியாது. அரச வேலைகளில் வெளிமாநிலத்தவர் தெரிவு செய்யப்பட முடியாது என்பன போன்ற தனித்துவமான உரிமைகளை, மாநிலங்கள் அவையில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்கள் மூலம் காஷ்மீர் இழந்துள்ளது.
ஒரு தனி நாட்டுக்குரிய பல்வேறு அதிகாரங்களை கொண்டிருந்த காஷ்மீர் இன்று ஜம்மு – காஷ்மீர் , லடாக் , என மத்திய அரசின் நேரடி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருக்கும் இரண்டு யூனியன் பிரதேச பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.
இதனால், தனது ஆளும் உரிமையை இழந்துள்ள – இந்தியாவில் பல்வேறு மாநிலங்கள் கொண்டிருக்கக் கூடிய அதிகாரங்களையும் கூட இல்லாத வகையில் இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் அரசியல் பலம் வாய்ந்த மோடி அரசாங்கத்தினால் தீர்மானம் நிறைவேற்றப் பட்டிருக்கிறது.
இந்திய சுதந்திரத்திற்கு முன்பு Princely State எனப்படும் சிறிய அரசுகள், சுதந்திர இந்தியாவின் எல்லைகளை தீர்மானிக்கும் பேச்சுவார்த்தைகளின் போது, மக்களால் தீர்மானிக்கக் கூடிய நிலைக்கு விடப்பட்டன.
காஷ்மீர் இஸ்லாமியரை அதிகமாக கொண்டிருந்த போதும் ஹரி சிங் என்ற இந்து அரசர் ஆட்சியில் இருந்தார். 1947 ஆம் ஆண்டு பிரித்தானியாவிடம் இருந்து சுதந்திரம் பெற்று கொள்ளும் பொழுது இந்தியாவும் பாகிஸ்தானும் இரண்டு நாடுகளாக பிரிந்து கொண்டதுமே, காஷ்மீருக்காக யுத்தம் புரிய ஆரம்பித்து விட்டன.
பாகிஸ்தானிய தலைமை ஜம்மு -காஷ்மீர் பிரதேசத்தில் சட்டம் ஒழுங்கை சீர்குலைக்கும் விதமாக, பஸ்தூன் என்படும் ஆயுதம் தரித்த குடியேற்றவாசிகளையும் பழங்குடியினரையும் திட்டமிட்டு ஜம்மு- காஷ்மீர் எல்லைக்குள் அனுப்பி வைத்தது பாகிஸ்தான்.
பஸ்தூன் இனத்தவர்கள் பாகிஸ்தானின் வடமேற்கு எல்லை பிரதேசத்தின் ஊடாக ஆப்கானிஸ்தான் வரை பரந்து வாழ்கின்றனர் .
காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்கின் வட மேற்கு எல்லைக்குள் ஆயுதம் தாங்கிய பஸ்தூன்கள் ஊடுருவி விட்ட நிலையில் நிலைமையை சீருக்கு கொண்ட வரும் பொருட்டு, மகாராஜா ஹரி சிங் இந்திய பிரதமராக இருந்த ஜவகர் லால் நேருவிடம் உதவியை நாடினார்.
நிலைமையை சாதகமாக பயன்படுத்திய இந்திய தலைமை முதலாவது காஷ்மீர் யுத்தத்தை ஆரம்பித்தது. இதனால் ஏற்பட்ட குழப்பநிலையை மையமாக வைத்து ஐக்கிய நாடுகள் சபையில் பிரதமர் நேரு முறையிட்டதன் பலனாக பாகிஸ்தானிய சார்பு தனிமங்களை வெளியேற்றும் பொருட்டு ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் 37 ஆவது சரத்திற்கு இணங்க பாதுகாப்பு சபைக்கு எடுத்து செல்லப்பட்டது.
தொடர்ந்து 1948ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 31ஆம் திகதி நடுஇரவிலிருந்து இருதரப்பும் யுத்த நிறுத்தம் செய்வதாக உடன்பட்டன. ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் இந்திய -பாகிஸ்தான் ஆணைக்குழு உருவாக்கப்பட்டது.
அன்றிலிருந்து 1972 வரை பல்வேறு தீர்மானங்கள் காஷ்மீருக்காக ஐக்கிய நாடுகள் சயையில் இயற்றப்பட்டன. இவை ஒவ்வொன்றும் குறித்து தமிழ் ஆய்வாளர்கள், கொள்கை பகுப்பாளர்கள், அரசியல் விதி படைப்போர் (norm creaters) போன்றோர் கற்றறிந்து கொள்ள வேண்டிய பல விடயங்கள் உள்ளன.
பல தீர்மானங்களுக்கும் உறுதிமொழிகளுக்கும் காலம் தாழ்த்துதலுக்கும் ஆளாகிப்போன காஷ்மீரிய மக்கள் சார்பாக குரல் கொடுப்பதற்கு திடமான ஒரு அமைப்பு இல்லாத காரணத்தாலும், மத வேறுபாடுகளால் பிளவுபட்டு கிடப்பதாலும் , புவியியல் ரீதியாக காஷ்மீர் நில எல்லைகளையே கொண்டிருப்பதன் காரணமாகவும், இன்னுமொரு தேசத்தின் தயவில் வாழ வேண்டிய தேவை காரணமாகவும் இந்திய -பாகிஸ்தானிய முரண்பாடுகளுக்கு மத்தியில் சிக்கித் தவிக்கிறது.
இவை எல்லாவற்றிக்கும் மேலாக தற்பொமுது அரசியல் அதிகாரத்தையும் இழந்து உள்ளது மட்டு மல்லாது, தமது இருப்பை அடையாளப்படுத்தும் தாயக பரப்பளவையும் இழந்து நிற்கிறது.
(தொடரும்)
-லண்டனில் இருந்து லோகன் பரமசாமி
http://www.puthinappalakai.net/2019/08/16/news/39551
காஷ்மீர் அதிர்வலைகள்
காஷ்மீர் அதிர்வலைகள் – பகுதி 1
புதினப்பணிமனைAug 16, 2019
by in கட்டுரைகள்
காஷ்மீர் தெற்காசியாவின் அரசியலில் முக்கிய நகர்வு ஒன்றை கண்டிருக்கிறது. முன்பு இருந்த தனித்துவமான அதிகாரங்களை இழந்து இந்திய மத்திய அரசின் அதிகாரத்தின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கிறது. அத்துடன் ஒரு அரசியல் பிராந்தியமாக இருந்த பிரதேசம் இன்று இரண்டு பிரிவுகளாக பிரித்து விடப்பட்டுள்ளது.
முன்பு இருந்த காஷ்மீரில் மத்திய அரசினால் எடுக்கப்படும் எந்த தீர்மானத்தையும் மாநில சட்டபேரவையின் ஒப்புதல் இன்றி நடைமுறைப்படுத்த முடியாது என்பது அவற்றில் முக்கியமானது.
மேலும் வேற்று மாநிலத்தவர் காஷ்மீரில் நிலம் வாங்க முடியாது. அரச வேலைகளில் வெளிமாநிலத்தவர் தெரிவு செய்யப்பட முடியாது என்பன போன்ற தனித்துவமான உரிமைகளை, மாநிலங்கள் அவையில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்கள் மூலம் காஷ்மீர் இழந்துள்ளது.
ஒரு தனி நாட்டுக்குரிய பல்வேறு அதிகாரங்களை கொண்டிருந்த காஷ்மீர் இன்று ஜம்மு – காஷ்மீர் , லடாக் , என மத்திய அரசின் நேரடி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருக்கும் இரண்டு யூனியன் பிரதேச பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.
இதனால், தனது ஆளும் உரிமையை இழந்துள்ள – இந்தியாவில் பல்வேறு மாநிலங்கள் கொண்டிருக்கக் கூடிய அதிகாரங்களையும் கூட இல்லாத வகையில் இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் அரசியல் பலம் வாய்ந்த மோடி அரசாங்கத்தினால் தீர்மானம் நிறைவேற்றப் பட்டிருக்கிறது.
இந்திய சுதந்திரத்திற்கு முன்பு Princely State எனப்படும் சிறிய அரசுகள், சுதந்திர இந்தியாவின் எல்லைகளை தீர்மானிக்கும் பேச்சுவார்த்தைகளின் போது, மக்களால் தீர்மானிக்கக் கூடிய நிலைக்கு விடப்பட்டன.
காஷ்மீர் இஸ்லாமியரை அதிகமாக கொண்டிருந்த போதும் ஹரி சிங் என்ற இந்து அரசர் ஆட்சியில் இருந்தார். 1947 ஆம் ஆண்டு பிரித்தானியாவிடம் இருந்து சுதந்திரம் பெற்று கொள்ளும் பொழுது இந்தியாவும் பாகிஸ்தானும் இரண்டு நாடுகளாக பிரிந்து கொண்டதுமே, காஷ்மீருக்காக யுத்தம் புரிய ஆரம்பித்து விட்டன.
பாகிஸ்தானிய தலைமை ஜம்மு -காஷ்மீர் பிரதேசத்தில் சட்டம் ஒழுங்கை சீர்குலைக்கும் விதமாக, பஸ்தூன் என்படும் ஆயுதம் தரித்த குடியேற்றவாசிகளையும் பழங்குடியினரையும் திட்டமிட்டு ஜம்மு- காஷ்மீர் எல்லைக்குள் அனுப்பி வைத்தது பாகிஸ்தான்.
பஸ்தூன் இனத்தவர்கள் பாகிஸ்தானின் வடமேற்கு எல்லை பிரதேசத்தின் ஊடாக ஆப்கானிஸ்தான் வரை பரந்து வாழ்கின்றனர் .
காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்கின் வட மேற்கு எல்லைக்குள் ஆயுதம் தாங்கிய பஸ்தூன்கள் ஊடுருவி விட்ட நிலையில் நிலைமையை சீருக்கு கொண்ட வரும் பொருட்டு, மகாராஜா ஹரி சிங் இந்திய பிரதமராக இருந்த ஜவகர் லால் நேருவிடம் உதவியை நாடினார்.
நிலைமையை சாதகமாக பயன்படுத்திய இந்திய தலைமை முதலாவது காஷ்மீர் யுத்தத்தை ஆரம்பித்தது. இதனால் ஏற்பட்ட குழப்பநிலையை மையமாக வைத்து ஐக்கிய நாடுகள் சபையில் பிரதமர் நேரு முறையிட்டதன் பலனாக பாகிஸ்தானிய சார்பு தனிமங்களை வெளியேற்றும் பொருட்டு ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் 37 ஆவது சரத்திற்கு இணங்க பாதுகாப்பு சபைக்கு எடுத்து செல்லப்பட்டது.
தொடர்ந்து 1948ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 31ஆம் திகதி நடுஇரவிலிருந்து இருதரப்பும் யுத்த நிறுத்தம் செய்வதாக உடன்பட்டன. ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் இந்திய -பாகிஸ்தான் ஆணைக்குழு உருவாக்கப்பட்டது.
அன்றிலிருந்து 1972 வரை பல்வேறு தீர்மானங்கள் காஷ்மீருக்காக ஐக்கிய நாடுகள் சயையில் இயற்றப்பட்டன. இவை ஒவ்வொன்றும் குறித்து தமிழ் ஆய்வாளர்கள், கொள்கை பகுப்பாளர்கள், அரசியல் விதி படைப்போர் (norm creaters) போன்றோர் கற்றறிந்து கொள்ள வேண்டிய பல விடயங்கள் உள்ளன.
பல தீர்மானங்களுக்கும் உறுதிமொழிகளுக்கும் காலம் தாழ்த்துதலுக்கும் ஆளாகிப்போன காஷ்மீரிய மக்கள் சார்பாக குரல் கொடுப்பதற்கு திடமான ஒரு அமைப்பு இல்லாத காரணத்தாலும், மத வேறுபாடுகளால் பிளவுபட்டு கிடப்பதாலும் , புவியியல் ரீதியாக காஷ்மீர் நில எல்லைகளையே கொண்டிருப்பதன் காரணமாகவும், இன்னுமொரு தேசத்தின் தயவில் வாழ வேண்டிய தேவை காரணமாகவும் இந்திய -பாகிஸ்தானிய முரண்பாடுகளுக்கு மத்தியில் சிக்கித் தவிக்கிறது.
இவை எல்லாவற்றிக்கும் மேலாக தற்பொமுது அரசியல் அதிகாரத்தையும் இழந்து உள்ளது மட்டு மல்லாது, தமது இருப்பை அடையாளப்படுத்தும் தாயக பரப்பளவையும் இழந்து நிற்கிறது.
(தொடரும்)
-லண்டனில் இருந்து லோகன் பரமசாமி
http://www.puthinappalakai.net/2019/08/16/news/39551
காஷ்மீர் அதிர்வலைகள்
காஷ்மீர் அதிர்வலைகள் – பகுதி 1
புதினப்பணிமனைAug 16, 2019
by in கட்டுரைகள்
காஷ்மீர் தெற்காசியாவின் அரசியலில் முக்கிய நகர்வு ஒன்றை கண்டிருக்கிறது. முன்பு இருந்த தனித்துவமான அதிகாரங்களை இழந்து இந்திய மத்திய அரசின் அதிகாரத்தின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கிறது. அத்துடன் ஒரு அரசியல் பிராந்தியமாக இருந்த பிரதேசம் இன்று இரண்டு பிரிவுகளாக பிரித்து விடப்பட்டுள்ளது.
முன்பு இருந்த காஷ்மீரில் மத்திய அரசினால் எடுக்கப்படும் எந்த தீர்மானத்தையும் மாநில சட்டபேரவையின் ஒப்புதல் இன்றி நடைமுறைப்படுத்த முடியாது என்பது அவற்றில் முக்கியமானது.
மேலும் வேற்று மாநிலத்தவர் காஷ்மீரில் நிலம் வாங்க முடியாது. அரச வேலைகளில் வெளிமாநிலத்தவர் தெரிவு செய்யப்பட முடியாது என்பன போன்ற தனித்துவமான உரிமைகளை, மாநிலங்கள் அவையில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்கள் மூலம் காஷ்மீர் இழந்துள்ளது.
ஒரு தனி நாட்டுக்குரிய பல்வேறு அதிகாரங்களை கொண்டிருந்த காஷ்மீர் இன்று ஜம்மு – காஷ்மீர் , லடாக் , என மத்திய அரசின் நேரடி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருக்கும் இரண்டு யூனியன் பிரதேச பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.
இதனால், தனது ஆளும் உரிமையை இழந்துள்ள – இந்தியாவில் பல்வேறு மாநிலங்கள் கொண்டிருக்கக் கூடிய அதிகாரங்களையும் கூட இல்லாத வகையில் இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் அரசியல் பலம் வாய்ந்த மோடி அரசாங்கத்தினால் தீர்மானம் நிறைவேற்றப் பட்டிருக்கிறது.
இந்திய சுதந்திரத்திற்கு முன்பு Princely State எனப்படும் சிறிய அரசுகள், சுதந்திர இந்தியாவின் எல்லைகளை தீர்மானிக்கும் பேச்சுவார்த்தைகளின் போது, மக்களால் தீர்மானிக்கக் கூடிய நிலைக்கு விடப்பட்டன.
காஷ்மீர் இஸ்லாமியரை அதிகமாக கொண்டிருந்த போதும் ஹரி சிங் என்ற இந்து அரசர் ஆட்சியில் இருந்தார். 1947 ஆம் ஆண்டு பிரித்தானியாவிடம் இருந்து சுதந்திரம் பெற்று கொள்ளும் பொழுது இந்தியாவும் பாகிஸ்தானும் இரண்டு நாடுகளாக பிரிந்து கொண்டதுமே, காஷ்மீருக்காக யுத்தம் புரிய ஆரம்பித்து விட்டன.
பாகிஸ்தானிய தலைமை ஜம்மு -காஷ்மீர் பிரதேசத்தில் சட்டம் ஒழுங்கை சீர்குலைக்கும் விதமாக, பஸ்தூன் என்படும் ஆயுதம் தரித்த குடியேற்றவாசிகளையும் பழங்குடியினரையும் திட்டமிட்டு ஜம்மு- காஷ்மீர் எல்லைக்குள் அனுப்பி வைத்தது பாகிஸ்தான்.
பஸ்தூன் இனத்தவர்கள் பாகிஸ்தானின் வடமேற்கு எல்லை பிரதேசத்தின் ஊடாக ஆப்கானிஸ்தான் வரை பரந்து வாழ்கின்றனர் .
காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்கின் வட மேற்கு எல்லைக்குள் ஆயுதம் தாங்கிய பஸ்தூன்கள் ஊடுருவி விட்ட நிலையில் நிலைமையை சீருக்கு கொண்ட வரும் பொருட்டு, மகாராஜா ஹரி சிங் இந்திய பிரதமராக இருந்த ஜவகர் லால் நேருவிடம் உதவியை நாடினார்.
நிலைமையை சாதகமாக பயன்படுத்திய இந்திய தலைமை முதலாவது காஷ்மீர் யுத்தத்தை ஆரம்பித்தது. இதனால் ஏற்பட்ட குழப்பநிலையை மையமாக வைத்து ஐக்கிய நாடுகள் சபையில் பிரதமர் நேரு முறையிட்டதன் பலனாக பாகிஸ்தானிய சார்பு தனிமங்களை வெளியேற்றும் பொருட்டு ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் 37 ஆவது சரத்திற்கு இணங்க பாதுகாப்பு சபைக்கு எடுத்து செல்லப்பட்டது.
தொடர்ந்து 1948ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 31ஆம் திகதி நடுஇரவிலிருந்து இருதரப்பும் யுத்த நிறுத்தம் செய்வதாக உடன்பட்டன. ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் இந்திய -பாகிஸ்தான் ஆணைக்குழு உருவாக்கப்பட்டது.
அன்றிலிருந்து 1972 வரை பல்வேறு தீர்மானங்கள் காஷ்மீருக்காக ஐக்கிய நாடுகள் சயையில் இயற்றப்பட்டன. இவை ஒவ்வொன்றும் குறித்து தமிழ் ஆய்வாளர்கள், கொள்கை பகுப்பாளர்கள், அரசியல் விதி படைப்போர் (norm creaters) போன்றோர் கற்றறிந்து கொள்ள வேண்டிய பல விடயங்கள் உள்ளன.
பல தீர்மானங்களுக்கும் உறுதிமொழிகளுக்கும் காலம் தாழ்த்துதலுக்கும் ஆளாகிப்போன காஷ்மீரிய மக்கள் சார்பாக குரல் கொடுப்பதற்கு திடமான ஒரு அமைப்பு இல்லாத காரணத்தாலும், மத வேறுபாடுகளால் பிளவுபட்டு கிடப்பதாலும் , புவியியல் ரீதியாக காஷ்மீர் நில எல்லைகளையே கொண்டிருப்பதன் காரணமாகவும், இன்னுமொரு தேசத்தின் தயவில் வாழ வேண்டிய தேவை காரணமாகவும் இந்திய -பாகிஸ்தானிய முரண்பாடுகளுக்கு மத்தியில் சிக்கித் தவிக்கிறது.
இவை எல்லாவற்றிக்கும் மேலாக தற்பொமுது அரசியல் அதிகாரத்தையும் இழந்து உள்ளது மட்டு மல்லாது, தமது இருப்பை அடையாளப்படுத்தும் தாயக பரப்பளவையும் இழந்து நிற்கிறது.
(தொடரும்)
-லண்டனில் இருந்து லோகன் பரமசாமி
இரசித்த.... புகைப்படங்கள்.
இரசித்த.... புகைப்படங்கள்.
ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடுமாறு கோரிக்கை
இதில் எழுத்துமூல உறுதிப்பாட்டை வழங்குபவருக்கே தமிழ் தரப்பினர் ஆதரவளிக்க வேண்டும் என கூறுகிறார். யாருமே எழுத்துமூல உறுதிப்பாட்டை வழங்காவிட்டால் புறக்கணிக்குமாறு கூறுகிறாரா என்று தெளிவில்லை.
ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிடுமாறு கோரிக்கை
இதில் எழுத்துமூல உறுதிப்பாட்டை வழங்குபவருக்கே தமிழ் தரப்பினர் ஆதரவளிக்க வேண்டும் என கூறுகிறார். யாருமே எழுத்துமூல உறுதிப்பாட்டை வழங்காவிட்டால் புறக்கணிக்குமாறு கூறுகிறாரா என்று தெளிவில்லை.
அரசியல்வாதி கோட்டாவின் அவலம்
அரசியல்வாதி கோட்டாவின் அவலம்
கே. சஞ்சயன் / 2019 ஓகஸ்ட் 16 வெள்ளிக்கிழமை, மு.ப. 08:29 Comments - 0
சிறுபான்மையினரின் ஆதரவு இன்றி, சிங்களவர்களின் ஆதரவுடன் ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றிபெற முடியும் என்று, சில ஆண்டுகளாகக் கூறிவந்த முன்னாள் பாதுகாப்புச் செயலாளர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, பொதுஜன பெரமுனவின் ஜனாதிபதி வேட்பாளராகத் தெரிவு செய்யப்பட்டதும், பதற்றமடைந்து போயிருக்கிறார்.
அண்மையில், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும், புளொட் தலைவருமான தர்மலிங்கம் சித்தார்த்தனை, அழைத்துப் பேசியிருந்தார் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ.
இந்தச் சந்திப்புத் தொடர்பாக, அரசல்புரசலாகத் தகவல்கள் வெளியானதும் சித்தார்த்தன், ஊடகங்களிடம் உண்மையைக் கக்கினார். அதில், “தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் இல்லாமலேயே, தம்மால் வெற்றிபெற முடியும். ஆனாலும், அனைத்து இலங்கையர்களாலும் தெரிவு செய்யப்படுவதையே, நான் விரும்புகிறேன்” எனவும் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கூறியதாகக் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தமிழ் ஊடகங்களில், இந்தச் செய்தி, தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் இல்லாமலேயே தம்மால் வெற்றிபெற முடியும் என்று, கோட்டா கூறியதாகக் சற்று திரிபு அடைந்திருந்தது. உடனடியாகப் பதற்றமடைந்த கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, தனது ஊடகப் பிரிவின் மூலம், அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டார்.
‘சில அரசியல்வாதிகளுடன் சேர்ந்து, போலியான செய்திகளைப் பரப்பும் ஊடகங்களின் செய்திகளை நம்பி, ஏமாற வேண்டாம். அனைத்துத் தமிழ் மக்களின் ஆதரவும் நமக்குத் தேவை’ எனத் தலைப்பிடப்பட்டிருந்தது அந்த அறிக்கை.
அதில், சித்தார்த்தனுடனான சந்திப்புத் தொடர்பாகப் போலியான தகவல்கள் வந்து கொண்டிருப்பதாகவும், தமிழ் மக்களின் ஆதரவு தேவையில்லை என, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கூறியதாகப் பரவி வருகின்ற செய்திகளுக்குக் கண்டனம் தெரிவிப்பதாகவும் கூறப்பட்டிருந்தது.
அத்துடன், ஊடகங்கள் போலியான செய்திகளை வெளியிட்டு, மக்களை குழப்புவதாகவும் தன்னிடம் இருந்து, திசை திருப்ப முனைவதாகவும், கண்டனமும் வெளியிடப்பட்டிருந்தது.
சித்தார்த்தன் கூறியதாக வெளியாகிய செய்திகளில், கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அவ்வாறான கருத்தைக் கூறியதாகவே குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.
ஆனால், தமிழ் மக்களின் ஆதரவு தேவையில்லை; சிங்கள மக்களாலேயே வெற்றியைப் பெற்று விட முடியும் என்ற, இறுமாப்புத்தனமான கருத்து, ஜனாதிபதி தேர்தலில் எவ்வாறு பிரதிபலிக்கும் என்பதை உணர்ந்து கொண்டதை அடுத்தே, அந்தக் கருத்தை மறுக்கத் துணிந்திருந்தது கோட்டா தரப்பு.
சிறுபான்மையினர் குறித்து, குறிப்பாகத் தமிழர்கள் குறித்து, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கொண்டிருக்கின்ற கரிசனை, கருத்து என்ன என்பது, இங்கு முக்கியமாகப் பார்க்கப்பட வேண்டியது.
ஏனென்றால், அவர் ஜனாதிபதி வேட்பாளராகப் பெயரிடப்பட்ட பின்னர், நிகழ்த்திய உரையில், வடக்கில் உள்ள மக்களின் எதிர்பார்ப்புகள் குறித்த புரிதல் தனக்கு இருப்பதாகவும், அவர்களின் பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதில் கவனம் செலுத்துவேன் என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தமிழர்கள் நோக்கிய, அவரது புரிதல் பற்றி, நிறையவே கேள்விகள் இருக்கின்றன.
தமிழர்களின் பிரச்சினை, காணி அதிகாரமோ, பொலிஸ் அதிகாரமோ இல்லை; அவர்களுக்கு தேவை, அடிப்படை வசதிகளும் பொருளாதார அபிவிருத்தியும் தான் என்று, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ உள்ளிட்ட ராஜபக்ஷவினர், 2009இற்குப் பின்னர் பலமுறை கூறியிருந்தனர்.
இந்தளவுக்கு அப்பாற்பட்ட புரிதல், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்கு இருக்கிறதா என்பது சந்தேகம் தான். அதைவிட, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஒருபோதும், தமிழர்களைப் புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கவோ, தமிழர்களைப் பொருட்டாக எடுத்துக் கொள்ளவோ இல்லை என்பது தான் உண்மை.
அவர், ஜனாதிபதி வேட்பாளரான பின்னர், தமிழர்களின் வாக்குகள் திசைமாறிப் போய்விடக் கூடும் என்ற அச்சம் வந்திருக்கலாம். அரசியல்வாதியாக மாறுகின்ற ஒவ்வொருவருக்கும், அந்த அச்சம் இருக்கும். ஆனால் அவர், அரசியல்வாதி ஆக முன்பிருந்தே, தமிழர்கள் தொடர்பாக, சிறுபான்மையினர் தொடர்பாக வெளிப்படுத்திய கருத்துகள், அபத்தமானவை என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இல்லை.
2016ஆம் ஆண்டில் இருந்தே, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ தன்னை, அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலுக்காகத் தயார்படுத்தி வந்தவர். அவருக்கு, இந்த விடயத்தில் உத்வேகத்தைக் கொடுத்தது, அமெரிக்க ஜனாதிபதி தேர்தலில் டொனால்ட் ட்ரம்ப், பெற்ற வெற்றி தான்.
2018 நொவம்பர் ஒன்பதாம் திகதி, கொழும்பில், நளின் டி சில்வாவின் நூல் வெளியீட்டு விழாவில் உரையாற்றிய கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, அமெரிக்காவில் பெரும்பான்மையின மக்கள், டொனால்ட் ட்ரம்பின் வெற்றியை உறுதிப்படுத்தியுள்ளதை, இலங்கையில் பெரும்பான்மை சிங்களவர்கள் ஒரு பாடமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறியிருந்தார்.
“அமெரிக்க ஜனாதிபதித் தேர்தலில், வெற்றி இலக்கை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்த டொனால்ட் ட்ரம்புக்கு, எதிரணி வேட்பாளருடன் தொக்கி நின்ற சிறுபான்மையினரே, தடையாக இருந்தனர். அதனால், அவர் வெற்றி பெறுவாரா என்பது கேள்விக்குறியாக இருந்தது. கறுப்பினத்தவர்களின் ஆதரவு இவருக்கு கிடைக்காது என்ற கருத்துகள் மிகவும் வலுப்பெற்றிருந்தன. ஆனால், வெள்ளையினப் பெரும்பான்மையினர் ஒன்று திரண்டு, ட்ரம்பிற்கு வாக்களித்தன் காரணமாக அவர் சுலபமாக வெற்றிபெற்றார். இதனை, இந்த நாட்டின் பெரும்பான்மை இனத்தவர்களும், ஒரு பாடமாகக் கொள்ள வேண்டும்” என்று அவர் கூறியிருந்தார்.
இது, இலங்கையிலும் சிங்களவர்கள் தனித்தே ஜனாதிபதியைத் தீர்மானிக்க முடியும் என்பதை, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அடித்துக் கூறிய முதல் சந்தர்ப்பம் எனலாம்.
அதற்குப் பின்னர், கடந்த மார்ச் மாதம் முதல்வாரம், New s in Asia வுக்கு அளித்திருந்த செவ்வியில், அவர், சிறுபான்மையினரின், குறிப்பாகத் தமிழர்களின் ஆதரவு இன்றி, சிங்களப் பெரும்பான்மையினரின் ஆதரவுடன், தம்மால் ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றிபெற முடியும் என்று, கூறியிருந்தார்.
“ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றி பெறுவதற்கு, சிறுபான்மையினரின் ஆதரவைப் பெற வேண்டும் என்பது அவசியமில்லை. 2010இல் மஹிந்த ராஜபக்ஷ, தமிழர்களின் ஆதரவு இல்லாமல், 1.8 மில்லியன் வாக்குகளால் வெற்றி பெற்றார்.
2015இல் அவர் தோல்வியடைந்தமைக்கு, தமிழ், முஸ்லிம்களின் ஆதரவு கிடைக்காதமை அல்ல; கொழும்பு, கம்பஹா போன்ற மாவட்டங்களில் உள்ள, நகரப் பகுதிகளில் வாழும் நடுத்தர மக்கள், அவருக்கு வாக்களிக்கவில்லை. 449,000 வாக்குகளால் மாத்திரமே, அவர் தோல்வியடைந்தார்” என்று அவர் சுட்டிக்காட்டியிருந்தார்.
சித்தார்த்தனுடனான சந்திப்பின் போதும் கூட, கடந்த முறை சுமார் நான்கு இலட்சம் வாக்குகளால் தான், மஹிந்த ராஜபக்ஷ தோல்வியடைந்தார் என்றும், அந்த வாக்குகளைத் தன்னால் தென்பகுதியிலேயே பெற்று விட முடியும் என்றும் குறிப்பிட்டதாகத் தகவல்கள் வெளியாகியிருந்தன. அதாவது, வெற்றி பெறுவதற்குச் சிறுபான்மையினரின், குறிப்பாகத் தமிழர்களின் வாக்குகள் தேவையில்லை என்ற கருத்தை, ஒன்றுக்குப் பலமுறை வெளிப்படுத்தியவர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ.
முன்னரெல்லாம் அந்தச் செய்திகள், தமிழ், ஆங்கில ஊடகங்களில் வெளியாகிய போது, அவர் அதை மறுக்கவில்லை. பொய்யான செய்திகளை, வெளியிடுவதாக ஊடகங்கள் மீது பாயவில்லை.
இப்போது, அரசியல்வாதியாகக் களத்தில் இறங்கியுள்ள நிலையில், தான் அப்படிச் சொல்லவேயில்லை என்று மறுக்கவும், ஊடகங்களைப் பொய், போலி என்றும் விமர்சிக்கத் தொடங்கி விட்டார்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்குத் தமிழ் மக்கள், வாக்களிக்கமாட்டார்கள் என்பதே பொதுவான கருத்தாக உள்ளது. காரணம், அவர் என்ன தான் நியாயம் கூறினாலும், போரின் போது நடந்து கொண்ட முறையை, நிகழ்ந்த அநீதிகளைத் தமிழ் மக்கள் மறக்கத் தயாராக இல்லை என்ற கணிப்பு, பரவலாக இருக்கிறது.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, எப்போதுமே பெரும்பான்மையினவாதக் கருத்துகளையே கொண்டிருந்தவர்; அதனையே வெளிப்படுத்தியும் வந்தவர். ட்ரம்ப்பின் வெற்றி ‘போர்முலா’வைப் பயன்படுத்தி, தாமும் வெற்றியைப் பெற்று விடலாம் என்றே அவர் நம்பினார். அதனால் தான், தனது சகோதரர்கள், குடும்பத்தினரில் பலர், பாரம்பரிய அரசியல்வாதிகளாக இருந்த போதும், பாரம்பரிய அரசியல்வாதிகள் மீது, மக்கள் நம்பிக்கையிழந்து விட்டார்கள் என்பதைத் துணிந்து கூறினார்.
ட்ரம்ப்பைப் போன்ற, தன்னைப் போன்ற பாரம்பரிய அரசியல்வாதி அல்லாதவர்களின் மீது, மக்கள் நம்பிக்கை வைப்பார்கள் என்று, பிரசாரம் செய்யத் தொடங்கினார்.
சிங்கள மக்களின் ஆதரவைத் திரட்டுவதற்காக, ‘எலிய’, ‘வியத்மக’ போன்ற அமைப்புகளை உருவாக்கி, தன்னையும் தனது கொள்கைகளையும் பிரபலப்படுத்தி இருந்தார். இந்த அமைப்புகளும் அவற்றின் பிரசாரங்களும் தனியே, சிங்கள மக்களை மாத்திரம் இலக்கு வைத்திருந்தமையும் குறிப்பிடத்தக்கது.
இந்த அமைப்புகளின் எந்தவொரு கூட்டமும், வடக்கு, கிழக்கில் குறிப்பாகத் தமிழ்ப் பகுதிகளில் நடந்திருக்கவில்லை. ஏனென்றால், தமிழர்களைக் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஒரு பொருட்டாகவே கருதவில்லை. அவர்களின் ஆதரவு, தனக்கு அவசியம் என்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.சிங்கள மக்களின் வாக்குகளால் வெற்றியைப் பெறமுடியும் என்று, அவர் முழுமையாக நம்பினார். இப்போது, அவர் அரசியல்வாதியாக மாறியுள்ள நிலையில், பதற்றம் தொற்றிக் கொண்டு விட்டது.
மஹிந்தவை தோற்கடித்தது போன்று, தமிழர்கள் ஒன்றிணைந்து, தன்னையும் தோற்கடித்து விடுவார்களோ என்ற பயம், அவருக்குள் ஏற்பட்டு விட்டது. அதனால் தான், சொன்னதைச் சொல்லவில்லை என்று மறுக்கிறார்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, சிங்கள மக்களின் வாக்குகளை மய்யப்படுத்தியே, அவற்றை நம்பியே, இந்தத் தேர்தலில் களமிறங்கி இருந்தாலும், அதைப் பகிரங்கமாகக் கூறமுடியாத நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருப்பது தான், அவரது அவலம்.
http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/அரசியல்வாதி-கோட்டாவின்-அவலம்/91-236804
அரசியல்வாதி கோட்டாவின் அவலம்
அரசியல்வாதி கோட்டாவின் அவலம்
கே. சஞ்சயன் / 2019 ஓகஸ்ட் 16 வெள்ளிக்கிழமை, மு.ப. 08:29 Comments - 0
சிறுபான்மையினரின் ஆதரவு இன்றி, சிங்களவர்களின் ஆதரவுடன் ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றிபெற முடியும் என்று, சில ஆண்டுகளாகக் கூறிவந்த முன்னாள் பாதுகாப்புச் செயலாளர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, பொதுஜன பெரமுனவின் ஜனாதிபதி வேட்பாளராகத் தெரிவு செய்யப்பட்டதும், பதற்றமடைந்து போயிருக்கிறார்.
அண்மையில், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும், புளொட் தலைவருமான தர்மலிங்கம் சித்தார்த்தனை, அழைத்துப் பேசியிருந்தார் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ.
இந்தச் சந்திப்புத் தொடர்பாக, அரசல்புரசலாகத் தகவல்கள் வெளியானதும் சித்தார்த்தன், ஊடகங்களிடம் உண்மையைக் கக்கினார். அதில், “தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் இல்லாமலேயே, தம்மால் வெற்றிபெற முடியும். ஆனாலும், அனைத்து இலங்கையர்களாலும் தெரிவு செய்யப்படுவதையே, நான் விரும்புகிறேன்” எனவும் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கூறியதாகக் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தமிழ் ஊடகங்களில், இந்தச் செய்தி, தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் இல்லாமலேயே தம்மால் வெற்றிபெற முடியும் என்று, கோட்டா கூறியதாகக் சற்று திரிபு அடைந்திருந்தது. உடனடியாகப் பதற்றமடைந்த கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, தனது ஊடகப் பிரிவின் மூலம், அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டார்.
‘சில அரசியல்வாதிகளுடன் சேர்ந்து, போலியான செய்திகளைப் பரப்பும் ஊடகங்களின் செய்திகளை நம்பி, ஏமாற வேண்டாம். அனைத்துத் தமிழ் மக்களின் ஆதரவும் நமக்குத் தேவை’ எனத் தலைப்பிடப்பட்டிருந்தது அந்த அறிக்கை.
அதில், சித்தார்த்தனுடனான சந்திப்புத் தொடர்பாகப் போலியான தகவல்கள் வந்து கொண்டிருப்பதாகவும், தமிழ் மக்களின் ஆதரவு தேவையில்லை என, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கூறியதாகப் பரவி வருகின்ற செய்திகளுக்குக் கண்டனம் தெரிவிப்பதாகவும் கூறப்பட்டிருந்தது.
அத்துடன், ஊடகங்கள் போலியான செய்திகளை வெளியிட்டு, மக்களை குழப்புவதாகவும் தன்னிடம் இருந்து, திசை திருப்ப முனைவதாகவும், கண்டனமும் வெளியிடப்பட்டிருந்தது.
சித்தார்த்தன் கூறியதாக வெளியாகிய செய்திகளில், கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அவ்வாறான கருத்தைக் கூறியதாகவே குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.
ஆனால், தமிழ் மக்களின் ஆதரவு தேவையில்லை; சிங்கள மக்களாலேயே வெற்றியைப் பெற்று விட முடியும் என்ற, இறுமாப்புத்தனமான கருத்து, ஜனாதிபதி தேர்தலில் எவ்வாறு பிரதிபலிக்கும் என்பதை உணர்ந்து கொண்டதை அடுத்தே, அந்தக் கருத்தை மறுக்கத் துணிந்திருந்தது கோட்டா தரப்பு.
சிறுபான்மையினர் குறித்து, குறிப்பாகத் தமிழர்கள் குறித்து, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கொண்டிருக்கின்ற கரிசனை, கருத்து என்ன என்பது, இங்கு முக்கியமாகப் பார்க்கப்பட வேண்டியது.
ஏனென்றால், அவர் ஜனாதிபதி வேட்பாளராகப் பெயரிடப்பட்ட பின்னர், நிகழ்த்திய உரையில், வடக்கில் உள்ள மக்களின் எதிர்பார்ப்புகள் குறித்த புரிதல் தனக்கு இருப்பதாகவும், அவர்களின் பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதில் கவனம் செலுத்துவேன் என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தமிழர்கள் நோக்கிய, அவரது புரிதல் பற்றி, நிறையவே கேள்விகள் இருக்கின்றன.
தமிழர்களின் பிரச்சினை, காணி அதிகாரமோ, பொலிஸ் அதிகாரமோ இல்லை; அவர்களுக்கு தேவை, அடிப்படை வசதிகளும் பொருளாதார அபிவிருத்தியும் தான் என்று, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ உள்ளிட்ட ராஜபக்ஷவினர், 2009இற்குப் பின்னர் பலமுறை கூறியிருந்தனர்.
இந்தளவுக்கு அப்பாற்பட்ட புரிதல், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்கு இருக்கிறதா என்பது சந்தேகம் தான். அதைவிட, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஒருபோதும், தமிழர்களைப் புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கவோ, தமிழர்களைப் பொருட்டாக எடுத்துக் கொள்ளவோ இல்லை என்பது தான் உண்மை.
அவர், ஜனாதிபதி வேட்பாளரான பின்னர், தமிழர்களின் வாக்குகள் திசைமாறிப் போய்விடக் கூடும் என்ற அச்சம் வந்திருக்கலாம். அரசியல்வாதியாக மாறுகின்ற ஒவ்வொருவருக்கும், அந்த அச்சம் இருக்கும். ஆனால் அவர், அரசியல்வாதி ஆக முன்பிருந்தே, தமிழர்கள் தொடர்பாக, சிறுபான்மையினர் தொடர்பாக வெளிப்படுத்திய கருத்துகள், அபத்தமானவை என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இல்லை.
2016ஆம் ஆண்டில் இருந்தே, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ தன்னை, அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலுக்காகத் தயார்படுத்தி வந்தவர். அவருக்கு, இந்த விடயத்தில் உத்வேகத்தைக் கொடுத்தது, அமெரிக்க ஜனாதிபதி தேர்தலில் டொனால்ட் ட்ரம்ப், பெற்ற வெற்றி தான்.
2018 நொவம்பர் ஒன்பதாம் திகதி, கொழும்பில், நளின் டி சில்வாவின் நூல் வெளியீட்டு விழாவில் உரையாற்றிய கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, அமெரிக்காவில் பெரும்பான்மையின மக்கள், டொனால்ட் ட்ரம்பின் வெற்றியை உறுதிப்படுத்தியுள்ளதை, இலங்கையில் பெரும்பான்மை சிங்களவர்கள் ஒரு பாடமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறியிருந்தார்.
“அமெரிக்க ஜனாதிபதித் தேர்தலில், வெற்றி இலக்கை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்த டொனால்ட் ட்ரம்புக்கு, எதிரணி வேட்பாளருடன் தொக்கி நின்ற சிறுபான்மையினரே, தடையாக இருந்தனர். அதனால், அவர் வெற்றி பெறுவாரா என்பது கேள்விக்குறியாக இருந்தது. கறுப்பினத்தவர்களின் ஆதரவு இவருக்கு கிடைக்காது என்ற கருத்துகள் மிகவும் வலுப்பெற்றிருந்தன. ஆனால், வெள்ளையினப் பெரும்பான்மையினர் ஒன்று திரண்டு, ட்ரம்பிற்கு வாக்களித்தன் காரணமாக அவர் சுலபமாக வெற்றிபெற்றார். இதனை, இந்த நாட்டின் பெரும்பான்மை இனத்தவர்களும், ஒரு பாடமாகக் கொள்ள வேண்டும்” என்று அவர் கூறியிருந்தார்.
இது, இலங்கையிலும் சிங்களவர்கள் தனித்தே ஜனாதிபதியைத் தீர்மானிக்க முடியும் என்பதை, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அடித்துக் கூறிய முதல் சந்தர்ப்பம் எனலாம்.
அதற்குப் பின்னர், கடந்த மார்ச் மாதம் முதல்வாரம், New s in Asia வுக்கு அளித்திருந்த செவ்வியில், அவர், சிறுபான்மையினரின், குறிப்பாகத் தமிழர்களின் ஆதரவு இன்றி, சிங்களப் பெரும்பான்மையினரின் ஆதரவுடன், தம்மால் ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றிபெற முடியும் என்று, கூறியிருந்தார்.
“ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றி பெறுவதற்கு, சிறுபான்மையினரின் ஆதரவைப் பெற வேண்டும் என்பது அவசியமில்லை. 2010இல் மஹிந்த ராஜபக்ஷ, தமிழர்களின் ஆதரவு இல்லாமல், 1.8 மில்லியன் வாக்குகளால் வெற்றி பெற்றார்.
2015இல் அவர் தோல்வியடைந்தமைக்கு, தமிழ், முஸ்லிம்களின் ஆதரவு கிடைக்காதமை அல்ல; கொழும்பு, கம்பஹா போன்ற மாவட்டங்களில் உள்ள, நகரப் பகுதிகளில் வாழும் நடுத்தர மக்கள், அவருக்கு வாக்களிக்கவில்லை. 449,000 வாக்குகளால் மாத்திரமே, அவர் தோல்வியடைந்தார்” என்று அவர் சுட்டிக்காட்டியிருந்தார்.
சித்தார்த்தனுடனான சந்திப்பின் போதும் கூட, கடந்த முறை சுமார் நான்கு இலட்சம் வாக்குகளால் தான், மஹிந்த ராஜபக்ஷ தோல்வியடைந்தார் என்றும், அந்த வாக்குகளைத் தன்னால் தென்பகுதியிலேயே பெற்று விட முடியும் என்றும் குறிப்பிட்டதாகத் தகவல்கள் வெளியாகியிருந்தன. அதாவது, வெற்றி பெறுவதற்குச் சிறுபான்மையினரின், குறிப்பாகத் தமிழர்களின் வாக்குகள் தேவையில்லை என்ற கருத்தை, ஒன்றுக்குப் பலமுறை வெளிப்படுத்தியவர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ.
முன்னரெல்லாம் அந்தச் செய்திகள், தமிழ், ஆங்கில ஊடகங்களில் வெளியாகிய போது, அவர் அதை மறுக்கவில்லை. பொய்யான செய்திகளை, வெளியிடுவதாக ஊடகங்கள் மீது பாயவில்லை.
இப்போது, அரசியல்வாதியாகக் களத்தில் இறங்கியுள்ள நிலையில், தான் அப்படிச் சொல்லவேயில்லை என்று மறுக்கவும், ஊடகங்களைப் பொய், போலி என்றும் விமர்சிக்கத் தொடங்கி விட்டார்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்குத் தமிழ் மக்கள், வாக்களிக்கமாட்டார்கள் என்பதே பொதுவான கருத்தாக உள்ளது. காரணம், அவர் என்ன தான் நியாயம் கூறினாலும், போரின் போது நடந்து கொண்ட முறையை, நிகழ்ந்த அநீதிகளைத் தமிழ் மக்கள் மறக்கத் தயாராக இல்லை என்ற கணிப்பு, பரவலாக இருக்கிறது.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, எப்போதுமே பெரும்பான்மையினவாதக் கருத்துகளையே கொண்டிருந்தவர்; அதனையே வெளிப்படுத்தியும் வந்தவர். ட்ரம்ப்பின் வெற்றி ‘போர்முலா’வைப் பயன்படுத்தி, தாமும் வெற்றியைப் பெற்று விடலாம் என்றே அவர் நம்பினார். அதனால் தான், தனது சகோதரர்கள், குடும்பத்தினரில் பலர், பாரம்பரிய அரசியல்வாதிகளாக இருந்த போதும், பாரம்பரிய அரசியல்வாதிகள் மீது, மக்கள் நம்பிக்கையிழந்து விட்டார்கள் என்பதைத் துணிந்து கூறினார்.
ட்ரம்ப்பைப் போன்ற, தன்னைப் போன்ற பாரம்பரிய அரசியல்வாதி அல்லாதவர்களின் மீது, மக்கள் நம்பிக்கை வைப்பார்கள் என்று, பிரசாரம் செய்யத் தொடங்கினார்.
சிங்கள மக்களின் ஆதரவைத் திரட்டுவதற்காக, ‘எலிய’, ‘வியத்மக’ போன்ற அமைப்புகளை உருவாக்கி, தன்னையும் தனது கொள்கைகளையும் பிரபலப்படுத்தி இருந்தார். இந்த அமைப்புகளும் அவற்றின் பிரசாரங்களும் தனியே, சிங்கள மக்களை மாத்திரம் இலக்கு வைத்திருந்தமையும் குறிப்பிடத்தக்கது.
இந்த அமைப்புகளின் எந்தவொரு கூட்டமும், வடக்கு, கிழக்கில் குறிப்பாகத் தமிழ்ப் பகுதிகளில் நடந்திருக்கவில்லை. ஏனென்றால், தமிழர்களைக் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஒரு பொருட்டாகவே கருதவில்லை. அவர்களின் ஆதரவு, தனக்கு அவசியம் என்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.சிங்கள மக்களின் வாக்குகளால் வெற்றியைப் பெறமுடியும் என்று, அவர் முழுமையாக நம்பினார். இப்போது, அவர் அரசியல்வாதியாக மாறியுள்ள நிலையில், பதற்றம் தொற்றிக் கொண்டு விட்டது.
மஹிந்தவை தோற்கடித்தது போன்று, தமிழர்கள் ஒன்றிணைந்து, தன்னையும் தோற்கடித்து விடுவார்களோ என்ற பயம், அவருக்குள் ஏற்பட்டு விட்டது. அதனால் தான், சொன்னதைச் சொல்லவில்லை என்று மறுக்கிறார்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, சிங்கள மக்களின் வாக்குகளை மய்யப்படுத்தியே, அவற்றை நம்பியே, இந்தத் தேர்தலில் களமிறங்கி இருந்தாலும், அதைப் பகிரங்கமாகக் கூறமுடியாத நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருப்பது தான், அவரது அவலம்.
http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/அரசியல்வாதி-கோட்டாவின்-அவலம்/91-236804
அரசியல்வாதி கோட்டாவின் அவலம்
அரசியல்வாதி கோட்டாவின் அவலம்
கே. சஞ்சயன் / 2019 ஓகஸ்ட் 16 வெள்ளிக்கிழமை, மு.ப. 08:29 Comments - 0
சிறுபான்மையினரின் ஆதரவு இன்றி, சிங்களவர்களின் ஆதரவுடன் ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றிபெற முடியும் என்று, சில ஆண்டுகளாகக் கூறிவந்த முன்னாள் பாதுகாப்புச் செயலாளர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, பொதுஜன பெரமுனவின் ஜனாதிபதி வேட்பாளராகத் தெரிவு செய்யப்பட்டதும், பதற்றமடைந்து போயிருக்கிறார்.
அண்மையில், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும், புளொட் தலைவருமான தர்மலிங்கம் சித்தார்த்தனை, அழைத்துப் பேசியிருந்தார் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ.
இந்தச் சந்திப்புத் தொடர்பாக, அரசல்புரசலாகத் தகவல்கள் வெளியானதும் சித்தார்த்தன், ஊடகங்களிடம் உண்மையைக் கக்கினார். அதில், “தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் இல்லாமலேயே, தம்மால் வெற்றிபெற முடியும். ஆனாலும், அனைத்து இலங்கையர்களாலும் தெரிவு செய்யப்படுவதையே, நான் விரும்புகிறேன்” எனவும் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கூறியதாகக் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தமிழ் ஊடகங்களில், இந்தச் செய்தி, தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் இல்லாமலேயே தம்மால் வெற்றிபெற முடியும் என்று, கோட்டா கூறியதாகக் சற்று திரிபு அடைந்திருந்தது. உடனடியாகப் பதற்றமடைந்த கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, தனது ஊடகப் பிரிவின் மூலம், அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டார்.
‘சில அரசியல்வாதிகளுடன் சேர்ந்து, போலியான செய்திகளைப் பரப்பும் ஊடகங்களின் செய்திகளை நம்பி, ஏமாற வேண்டாம். அனைத்துத் தமிழ் மக்களின் ஆதரவும் நமக்குத் தேவை’ எனத் தலைப்பிடப்பட்டிருந்தது அந்த அறிக்கை.
அதில், சித்தார்த்தனுடனான சந்திப்புத் தொடர்பாகப் போலியான தகவல்கள் வந்து கொண்டிருப்பதாகவும், தமிழ் மக்களின் ஆதரவு தேவையில்லை என, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கூறியதாகப் பரவி வருகின்ற செய்திகளுக்குக் கண்டனம் தெரிவிப்பதாகவும் கூறப்பட்டிருந்தது.
அத்துடன், ஊடகங்கள் போலியான செய்திகளை வெளியிட்டு, மக்களை குழப்புவதாகவும் தன்னிடம் இருந்து, திசை திருப்ப முனைவதாகவும், கண்டனமும் வெளியிடப்பட்டிருந்தது.
சித்தார்த்தன் கூறியதாக வெளியாகிய செய்திகளில், கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அவ்வாறான கருத்தைக் கூறியதாகவே குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.
ஆனால், தமிழ் மக்களின் ஆதரவு தேவையில்லை; சிங்கள மக்களாலேயே வெற்றியைப் பெற்று விட முடியும் என்ற, இறுமாப்புத்தனமான கருத்து, ஜனாதிபதி தேர்தலில் எவ்வாறு பிரதிபலிக்கும் என்பதை உணர்ந்து கொண்டதை அடுத்தே, அந்தக் கருத்தை மறுக்கத் துணிந்திருந்தது கோட்டா தரப்பு.
சிறுபான்மையினர் குறித்து, குறிப்பாகத் தமிழர்கள் குறித்து, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ கொண்டிருக்கின்ற கரிசனை, கருத்து என்ன என்பது, இங்கு முக்கியமாகப் பார்க்கப்பட வேண்டியது.
ஏனென்றால், அவர் ஜனாதிபதி வேட்பாளராகப் பெயரிடப்பட்ட பின்னர், நிகழ்த்திய உரையில், வடக்கில் உள்ள மக்களின் எதிர்பார்ப்புகள் குறித்த புரிதல் தனக்கு இருப்பதாகவும், அவர்களின் பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதில் கவனம் செலுத்துவேன் என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தமிழர்கள் நோக்கிய, அவரது புரிதல் பற்றி, நிறையவே கேள்விகள் இருக்கின்றன.
தமிழர்களின் பிரச்சினை, காணி அதிகாரமோ, பொலிஸ் அதிகாரமோ இல்லை; அவர்களுக்கு தேவை, அடிப்படை வசதிகளும் பொருளாதார அபிவிருத்தியும் தான் என்று, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ உள்ளிட்ட ராஜபக்ஷவினர், 2009இற்குப் பின்னர் பலமுறை கூறியிருந்தனர்.
இந்தளவுக்கு அப்பாற்பட்ட புரிதல், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்கு இருக்கிறதா என்பது சந்தேகம் தான். அதைவிட, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஒருபோதும், தமிழர்களைப் புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கவோ, தமிழர்களைப் பொருட்டாக எடுத்துக் கொள்ளவோ இல்லை என்பது தான் உண்மை.
அவர், ஜனாதிபதி வேட்பாளரான பின்னர், தமிழர்களின் வாக்குகள் திசைமாறிப் போய்விடக் கூடும் என்ற அச்சம் வந்திருக்கலாம். அரசியல்வாதியாக மாறுகின்ற ஒவ்வொருவருக்கும், அந்த அச்சம் இருக்கும். ஆனால் அவர், அரசியல்வாதி ஆக முன்பிருந்தே, தமிழர்கள் தொடர்பாக, சிறுபான்மையினர் தொடர்பாக வெளிப்படுத்திய கருத்துகள், அபத்தமானவை என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இல்லை.
2016ஆம் ஆண்டில் இருந்தே, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ தன்னை, அடுத்த ஜனாதிபதி தேர்தலுக்காகத் தயார்படுத்தி வந்தவர். அவருக்கு, இந்த விடயத்தில் உத்வேகத்தைக் கொடுத்தது, அமெரிக்க ஜனாதிபதி தேர்தலில் டொனால்ட் ட்ரம்ப், பெற்ற வெற்றி தான்.
2018 நொவம்பர் ஒன்பதாம் திகதி, கொழும்பில், நளின் டி சில்வாவின் நூல் வெளியீட்டு விழாவில் உரையாற்றிய கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, அமெரிக்காவில் பெரும்பான்மையின மக்கள், டொனால்ட் ட்ரம்பின் வெற்றியை உறுதிப்படுத்தியுள்ளதை, இலங்கையில் பெரும்பான்மை சிங்களவர்கள் ஒரு பாடமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறியிருந்தார்.
“அமெரிக்க ஜனாதிபதித் தேர்தலில், வெற்றி இலக்கை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்த டொனால்ட் ட்ரம்புக்கு, எதிரணி வேட்பாளருடன் தொக்கி நின்ற சிறுபான்மையினரே, தடையாக இருந்தனர். அதனால், அவர் வெற்றி பெறுவாரா என்பது கேள்விக்குறியாக இருந்தது. கறுப்பினத்தவர்களின் ஆதரவு இவருக்கு கிடைக்காது என்ற கருத்துகள் மிகவும் வலுப்பெற்றிருந்தன. ஆனால், வெள்ளையினப் பெரும்பான்மையினர் ஒன்று திரண்டு, ட்ரம்பிற்கு வாக்களித்தன் காரணமாக அவர் சுலபமாக வெற்றிபெற்றார். இதனை, இந்த நாட்டின் பெரும்பான்மை இனத்தவர்களும், ஒரு பாடமாகக் கொள்ள வேண்டும்” என்று அவர் கூறியிருந்தார்.
இது, இலங்கையிலும் சிங்களவர்கள் தனித்தே ஜனாதிபதியைத் தீர்மானிக்க முடியும் என்பதை, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அடித்துக் கூறிய முதல் சந்தர்ப்பம் எனலாம்.
அதற்குப் பின்னர், கடந்த மார்ச் மாதம் முதல்வாரம், New s in Asia வுக்கு அளித்திருந்த செவ்வியில், அவர், சிறுபான்மையினரின், குறிப்பாகத் தமிழர்களின் ஆதரவு இன்றி, சிங்களப் பெரும்பான்மையினரின் ஆதரவுடன், தம்மால் ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றிபெற முடியும் என்று, கூறியிருந்தார்.
“ஜனாதிபதி தேர்தலில் வெற்றி பெறுவதற்கு, சிறுபான்மையினரின் ஆதரவைப் பெற வேண்டும் என்பது அவசியமில்லை. 2010இல் மஹிந்த ராஜபக்ஷ, தமிழர்களின் ஆதரவு இல்லாமல், 1.8 மில்லியன் வாக்குகளால் வெற்றி பெற்றார்.
2015இல் அவர் தோல்வியடைந்தமைக்கு, தமிழ், முஸ்லிம்களின் ஆதரவு கிடைக்காதமை அல்ல; கொழும்பு, கம்பஹா போன்ற மாவட்டங்களில் உள்ள, நகரப் பகுதிகளில் வாழும் நடுத்தர மக்கள், அவருக்கு வாக்களிக்கவில்லை. 449,000 வாக்குகளால் மாத்திரமே, அவர் தோல்வியடைந்தார்” என்று அவர் சுட்டிக்காட்டியிருந்தார்.
சித்தார்த்தனுடனான சந்திப்பின் போதும் கூட, கடந்த முறை சுமார் நான்கு இலட்சம் வாக்குகளால் தான், மஹிந்த ராஜபக்ஷ தோல்வியடைந்தார் என்றும், அந்த வாக்குகளைத் தன்னால் தென்பகுதியிலேயே பெற்று விட முடியும் என்றும் குறிப்பிட்டதாகத் தகவல்கள் வெளியாகியிருந்தன. அதாவது, வெற்றி பெறுவதற்குச் சிறுபான்மையினரின், குறிப்பாகத் தமிழர்களின் வாக்குகள் தேவையில்லை என்ற கருத்தை, ஒன்றுக்குப் பலமுறை வெளிப்படுத்தியவர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ.
முன்னரெல்லாம் அந்தச் செய்திகள், தமிழ், ஆங்கில ஊடகங்களில் வெளியாகிய போது, அவர் அதை மறுக்கவில்லை. பொய்யான செய்திகளை, வெளியிடுவதாக ஊடகங்கள் மீது பாயவில்லை.
இப்போது, அரசியல்வாதியாகக் களத்தில் இறங்கியுள்ள நிலையில், தான் அப்படிச் சொல்லவேயில்லை என்று மறுக்கவும், ஊடகங்களைப் பொய், போலி என்றும் விமர்சிக்கத் தொடங்கி விட்டார்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்குத் தமிழ் மக்கள், வாக்களிக்கமாட்டார்கள் என்பதே பொதுவான கருத்தாக உள்ளது. காரணம், அவர் என்ன தான் நியாயம் கூறினாலும், போரின் போது நடந்து கொண்ட முறையை, நிகழ்ந்த அநீதிகளைத் தமிழ் மக்கள் மறக்கத் தயாராக இல்லை என்ற கணிப்பு, பரவலாக இருக்கிறது.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, எப்போதுமே பெரும்பான்மையினவாதக் கருத்துகளையே கொண்டிருந்தவர்; அதனையே வெளிப்படுத்தியும் வந்தவர். ட்ரம்ப்பின் வெற்றி ‘போர்முலா’வைப் பயன்படுத்தி, தாமும் வெற்றியைப் பெற்று விடலாம் என்றே அவர் நம்பினார். அதனால் தான், தனது சகோதரர்கள், குடும்பத்தினரில் பலர், பாரம்பரிய அரசியல்வாதிகளாக இருந்த போதும், பாரம்பரிய அரசியல்வாதிகள் மீது, மக்கள் நம்பிக்கையிழந்து விட்டார்கள் என்பதைத் துணிந்து கூறினார்.
ட்ரம்ப்பைப் போன்ற, தன்னைப் போன்ற பாரம்பரிய அரசியல்வாதி அல்லாதவர்களின் மீது, மக்கள் நம்பிக்கை வைப்பார்கள் என்று, பிரசாரம் செய்யத் தொடங்கினார்.
சிங்கள மக்களின் ஆதரவைத் திரட்டுவதற்காக, ‘எலிய’, ‘வியத்மக’ போன்ற அமைப்புகளை உருவாக்கி, தன்னையும் தனது கொள்கைகளையும் பிரபலப்படுத்தி இருந்தார். இந்த அமைப்புகளும் அவற்றின் பிரசாரங்களும் தனியே, சிங்கள மக்களை மாத்திரம் இலக்கு வைத்திருந்தமையும் குறிப்பிடத்தக்கது.
இந்த அமைப்புகளின் எந்தவொரு கூட்டமும், வடக்கு, கிழக்கில் குறிப்பாகத் தமிழ்ப் பகுதிகளில் நடந்திருக்கவில்லை. ஏனென்றால், தமிழர்களைக் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஒரு பொருட்டாகவே கருதவில்லை. அவர்களின் ஆதரவு, தனக்கு அவசியம் என்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.சிங்கள மக்களின் வாக்குகளால் வெற்றியைப் பெறமுடியும் என்று, அவர் முழுமையாக நம்பினார். இப்போது, அவர் அரசியல்வாதியாக மாறியுள்ள நிலையில், பதற்றம் தொற்றிக் கொண்டு விட்டது.
மஹிந்தவை தோற்கடித்தது போன்று, தமிழர்கள் ஒன்றிணைந்து, தன்னையும் தோற்கடித்து விடுவார்களோ என்ற பயம், அவருக்குள் ஏற்பட்டு விட்டது. அதனால் தான், சொன்னதைச் சொல்லவில்லை என்று மறுக்கிறார்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, சிங்கள மக்களின் வாக்குகளை மய்யப்படுத்தியே, அவற்றை நம்பியே, இந்தத் தேர்தலில் களமிறங்கி இருந்தாலும், அதைப் பகிரங்கமாகக் கூறமுடியாத நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருப்பது தான், அவரது அவலம்.
http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/அரசியல்வாதி-கோட்டாவின்-அவலம்/91-236804
மிகக் கவனமாக சிந்திக்க வேண்டிய முஸ்லிம்கள்
மிகக் கவனமாக சிந்திக்க வேண்டிய முஸ்லிம்கள்
மொஹமட் பாதுஷா / 2019 ஓகஸ்ட் 16 வெள்ளிக்கிழமை, மு.ப. 06:51
ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்கான திகதி அறிவிக்கப்படும் முன்னரே, ஜனாதிபதி வேட்பாளர் பற்றிய அறிவிப்புகள் வெளிவரத் தொடங்கியுள்ளன.
பொதுஜன பெரமுனவின் வேட்பாளராக, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அறிவிக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து, ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் வேட்பாளர் யார் என்றும் சுதந்திரக் கட்சியின் நிலைப்பாடு என்னவாக இருக்குமென்றும் அரசியல் அரங்கில், கருத்துப் பரிமாற்றங்கள் இடம்பெற்று வருகின்றன.
தங்களது எதிர்பார்ப்புகள் எல்லாம், நிறைவேற்றப்படும் என்ற நம்பிக்கையில், முஸ்லிம்கள் முழுமூச்சாக நின்று, ஆட்சிபீடமேற்றிய தற்போதைய அரசாங்கமானது, அந்த எதிர்பார்ப்புகளைத் திருப்திப்படுத்தும் விதத்தில், எந்தச் செயற்பாடுகளையும் முன்னெடுத்திருக்கவில்லை. இதை விடவும், அதிருப்தியையே அதிகமாகத் தந்திருக்கின்றது என்று கூறுவதே, சாலப் பொருத்தமாகும்.
தமிழர்களின் இனப்பிரச்சினைக்கு, ஒரு தீர்வை வழங்காமல், எவ்வாறு காலத்தைக் கடத்தியிருக்கின்றதோ, அதுபோலவே, இந்த நாட்டில், முஸ்லிம் சமூகம் எதிர்கொள்கின்ற நீண்டகால, சமகாலப் பிரச்சினைகள் எதற்கும் தீர்வைக் காணாமல், இவ்வரசாங்கம் தனது ஆட்சிக்காலத்தின் கடைசி நாள்களை, எண்ணிக் கொண்டிருக்கின்றது.
2015ஆம் ஆண்டில், புதிய அரசாங்கத்தை நிறுவி, அதன்மூலம் ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் ஒரு யுகாந்திரக் கனவையும் மைத்திரிபால சிறிசேனவின் திடீர் வேட்கையையும் வெற்றிபெறச் செய்த, முஸ்லிம்களின் சிவில், நிர்வாக, சமூக எதிர்பார்ப்புகளுக்கு அப்பால், தமக்கெதிரான இனவாதத்தை, மதவாதத்தைக் கட்டுப்படுத்தல் என்ற காரியத்தைக் கூட, மைத்திரி-ரணில் அரசாங்கம் செய்து காட்டாமல், மிகத் தெளிவாக ஏமாற்றி இருக்கின்றது.
ஆனால், இப்படிச் சொல்வதற்காக, கடந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலில், மஹிந்த ராஜபக்ஷவை ஆதரித்திருந்தால், அவர் முஸ்லிம்களின் அபிலாசைகளை நிறைவேற்றியிருப்பார் என்று யாராவது கருதினால், அதுவும் தவறாகும்.
ஏனெனில், 2005 தொடக்கம் 2010 வரை, போரை மய்யமாகக் கொண்டு செயற்பட்ட மஹிந்த ஆட்சி, 2010-2015 ஆட்சிக்காலத்தில், உச்சாணிக் கொம்பில் நின்று ஆடியது.
அத்துடன், சும்மாவே ஆடுகின்ற இனவாதப் பேய்க்கு, அந்த ஆட்சிச் சூழலானது, கொட்டும் முழக்கமும் வாசித்திருந்தது என்பதை, நாம் இன்னும் மறந்து விடவில்லை.
ஆக மொத்தத்தில், இந்த அரசாங்கம், முஸ்லிம்களின் எதிர்பார்ப்புகளையோ தமது தேர்தல் வாக்குறுதிகளையோ, நிறைவேற்றவில்லை. அதேபோன்று, தேசிய மட்டத்திலும், எல்லா இனங்களைச் சேர்ந்த மக்களின் மனங்களை வெல்லும் விதத்தில், ஒரு வெற்றிகரமான அரசாங்கமாகச் செயற்படுவதற்குத் தவறியுள்ளது. மத்திய வங்கி மோசடி, உட்கட்சி முரண்பாடுகள், அதிகாரப் போட்டி தொடக்கம் இனவாத மேலெழுச்சி தொட்டு, பயங்கரவாதத் தாக்குதல் வரை, இதற்கான காரணங்கள் மிகவும் வெளிப்படையானவை.
ஆனாலும், அரசாங்கம் சோபிக்கவில்லை என்பதை, இக்காரணங்களால் பூசிமெழுக முடியாத நிலையே காணப்படுகிறது. எனவேதான், ஒன்பது வருடங்களுக்குப் பின்னர், மக்களுக்கு ஏற்படுகின்ற உணர்வு, இம்முறை நான்கு வருடங்களிலேயே துளிர்விடத் தொடங்கி இருக்கின்றது.
கடந்த சில தினங்களுக்கு முன்னர், ஸ்ரீ லங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் ஜனாதிபதித் தேர்தல் வேட்பாளராக, முன்னாள் இராணுவ வீரரும் பின்னர் பாதுகாப்புச் செயலாளராகப் பதவி வகித்தவருமான கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை, அக்கட்சி, பகிரங்கமாக அறிவித்துள்ளது. இந்த அறிவிப்பால், அரசியல் அரங்கில் ஏற்பட்ட அதிர்வு, இன்னும் சில மாதங்களுக்கு நீடிக்கும் என்றே அனுமானிக்க முடிகின்றது.
மறுபுறத்தில், ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் ஜனாதிபதி வேட்பாளர், யாரென்ற அறிவிப்பு இன்னும் வெளியாகவில்லை. சஜித் பிரேமதாஸ, கரு ஜயசூரிய போன்ற பலரின் பெயர்கள் பேசப்படுகின்றன.
இவர்களுக்குள் சஜித்தின் பெயர், உத்தியோகப்பற்றற்ற முறையில், கட்சிசார்ந்தவர்களால் அழுத்தமாக முன்மொழியப்பட்டு வருவதை, அவதானிக்க முடிகின்றது. எனவே, ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் ஜனாதிபதி வேட்பாளராக, சஜித் நியமிக்கப்படுவதற்கான நிகழ்தகவுகள் அதிகமாகத் தெரிகின்றன.
இதேவேளை, ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன தலைமையிலான ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சி, என்ன நிலைப்பாட்டை எடுக்கப் போகின்றது என்பதே, மக்கள் மனங்களில் உள்ள கேள்வியாக இருக்கின்றது.
இக்கட்சி, யாரை வேட்பாளராக அறிவிக்கப் போகின்றது? அல்லது, ஏனைய பெரும்பான்மைக் கட்சியில் யாராவது ஒருவருக்கு வாக்களிக்கப் போகின்றதா என்ற கேள்விகளுக்கு, இன்னும் விடை கிடைக்கவில்லை.
மஹிந்த தரப்பால், கோட்டாவுக்குப் புறம்பாக, வேறு சிலரும் ஜனாதிபதி வேட்பாளராக அறிவிக்கப்படலாம் என்று முன்னர் அனுமானிக்கப்பட்டது. சிறுபான்மை மக்களின் வாக்குகளைப் பெறும் பொருட்டு, கோட்டாபய தவிர்ந்த வேறொருவர், களமிறக்கப்படலாம் என்று கருதியோரும் இருந்தனர். இப்போது அவரே ஜனாதிபதி வேட்பாளராகப் பிரேரிக்கப்பட்டுள்ளார்.
அரசியலில் எதுவும் நடக்கலாம் என்ற அடிப்படையில், ராஜபக்ஷ குடும்பத்தின் உள்வீட்டு அரசியலால், வேட்பாளர் மாற்றப்படலாம் என்றாலும், அதற்கான வாய்ப்பு அரிதாகவே உள்ளது. எனவே, பொதுஜன பெரமுனவின் இப்போதைய வேட்பாளர், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவே என்பதைக் கவனிக்க வேண்டும்.
இன்றைய நிலைவரப்படி, இறுதி யுத்தத்தில் ஏற்பட்ட அழிவுகளுக்காக, கோட்டாபயவைத் தமிழர்களும் இனவாதத்தை மேலெழும்ப விட்டார் என்ற சந்தேகத்தில் முஸ்லிம்களும் சற்று தூரவைத்தே நோக்குகின்றனர்.
ஆனால், இதே காரணத்துக்காகச் சிங்களக் கடும்போக்கு வாக்குகளை, அவர் பெறுவார். அதுமட்டுமன்றி, தமிழர்களும் முஸ்லிம்களும் காலவோட்டத்தில், தமது நிலைப்பாடுகளை அவருக்குச் சாதகமாக மாற்றிக் கொள்ளவும் கூடும்.
ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் ஜனாதிபதி வேட்பாளர் தொடர்பில், கடுமையான இழுபறி நிலவுகின்றது. இந்நிலையில், கட்சியின் தலைமைப் பதவியை விட்டுக் கொடுக்காத, மேற்றட்டு அரசியல்வாதியெனக் கருதப்படும் பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க, என்ன முடிவெடுக்கப் போகின்றார், யாரை வேட்பாளராக நியமிக்கப் போகின்றார் என்பதிலேயே வெற்றி, தோல்வி தங்கியுள்ளது.
ஒருவேளை, சஜித் பிரேமதாஸ அல்லது, அவர் போன்ற பரவலான மக்கள் ஆதரவுள்ள ஒருவரை, வேட்பாளராக அறிவித்தால் வெற்றியை எதிர்பார்க்க முடியும். குறைந்தபட்சம் பலமான போட்டியையோ அல்லது, கூட்டு அரசாங்கத்தையோ கனவு காணலாம்.
ஆனால், அறிவுரைகளை எல்லாம் தட்டிக் கழித்து, தனது விருப்பப்படி ரணில் ஏதாவது எடக்குமுடக்கான தீர்மானம் எடுத்து, மக்கள் விரும்பாத யாரையாவது களமிறக்கினால், ஐ.தே.க வெற்றியை நினைத்துப் பார்க்கத் தேவையில்லை என்ற நிலையே உள்ளது.
இந்த நிலையில், முஸ்லிம் மக்கள், எதிர்வரும் ஜனாதிபதித் தேர்தலில், எந்த வேட்பாளருக்கு வாக்களிக்கப் போகின்றோம் என்பதைச் சிந்தித்து, தீர்க்கமான முடிவை நோக்கி, நகர வேண்டிய காலமாக, இது காணப்படுகின்றது.
வழக்கம் போல, பாதிப்புக் குறைந்த ‘பேய்’ போன்ற, ஆட்சிப் பின்புலத்தைக் கொண்டவரைத் தெரிவு செய்வது, எவ்வாறு என்ற கேள்வியே நம்முன்னுள்ளது.
இலங்கையில் ஆட்சி செய்கின்ற எல்லா அரசாங்கங்களும், பெருந்தேசியவாத சிந்தனையில் ஊறியவையாகவும் திரைமறைவில் சிறுபான்மையின விரோதப் போக்குகளுக்கு ஆசீர்வாதம் அளிப்பனவாகவுமே இருந்து வருகின்றன.
அரசியலில் பிரித்தாளும் தந்திரத்துக்கு மேலதிகமாக ஒன்றில், கடும்போக்கு இனவாதம் அன்றில், மென்போக்கு இனவாதமே ஆட்சியாளர்களைத் தற்காலத்தில் ஆட்டிப்படைத்து வைக்கின்றது.
இதில் சிலர், இனவாதத்தை முகத்துக்கு நேரே தூக்கிப்பிடித்துக் கொண்டு, முஸ்லிம்களிடத்தில் வருகின்றனர்; இன்னும் சிலர், முகுதுக்குப் பின்னால் மறைத்து வைத்துக் கொண்டு, ஆணை கேட்டு வருகின்றனர் என்பது மட்டுமே வேறுபாடாகும்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, முஸ்லிம்களுக்கு நேரடியாக எந்தத் தீங்கும் இழைக்கவில்லை என்றே கூற வேண்டும். ஆனால், கடந்த ஆட்சியின் கடைசிக் காலத்தில், இனவாதம் முன்கையெடுத்த சந்தர்ப்பத்தில், பொது பலசேனா போன்ற அமைப்புகளுக்குப் பின்னால், கோட்டா போன்றோர், திரைமறைவு ஆதரவு அளிக்கின்றனர் என்ற சந்தேகம், முஸ்லிம்களுக்கு இருந்தது.
மஹிந்தவோ, கோட்டாவோ அதிகாரத்தில் இல்லாத போதும், இனவாதம் தாண்டவமாடியது என்பதென்னவோ உண்மை என்றாலும், இனவாதத்தை வளர்ப்பதில், ராஜபக்ஷ குடும்பத்தின் முக்கிய சில உறுப்பினர்களின் வகிபாகம், குறித்த பரவலான சந்தேகங்களுக்கு வலுவூட்டியிருந்தன. ஆனால், இன்னும் தெளிவு கிடைக்கவில்லை. இந்தக் காரணத்துக்காகவே, முஸ்லிம்கள் கடந்த தேர்தலில், மஹிந்தவைத் தோற்கடிக்க முன்னின்றார்கள்.
ஆனால், இந்த விடயத்தைத் தவிர்த்துப் பார்த்தால், மஹிந்த ஆட்சி, முஸ்லிம்களுக்கு நிறையவே நல்லவைகளைச் செய்திருக்கின்றது என்பதை மறைப்பதற்கில்லை.
எனவே, ரணில் விக்கிரமசிங்க, மைத்திரிபால சிறிசேன ஆகியோர், தத்தமது கட்சிகளின் வேட்பாளர்களாக, யார் யாரை நியமிக்கப் போகின்றார்கள் என்பதைப் பொறுத்தே, முஸ்லிம்களின் தீர்மானங்கள் அமையும்; அமையவும் வேண்டும்.
இப்போது காலவதியாக இருக்கின்ற மைத்திரி-ரணில் ஆட்சி, வெற்றிகரமான ஒன்றாக இருந்திருந்தால், அது முஸ்லிம்களின் மனங்களைக் குளிர வைத்திருக்குமென்றால், யாரை வேட்பாளராகப் போட்டாலும், வெற்றிபெற வாய்ப்பிருந்தது.
ஆனால், கிடைத்த ஐந்து வருட ஆட்சி எனும் வாய்ப்பை, அரசாங்கம் தவறவிட்டதால், மைத்திரியோ ரணிலோ பலமானவர்களைத் தமது கட்சிகளின் வேட்பாளர்களாகக் களமிறக்க வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டுள்ளது. இல்லாவிடின், முஸ்லிம்களின் வாக்குகளை எதிர்பார்க்க முடியாத சூழல் ஏற்படலாம்.
எது எப்படியோ, இம்முறை முஸ்லிம்கள் தீர்க்கமான தீர்மானங்களையே எடுக்க வேண்டும். முஸ்லிம் காங்கிரஸ் தலைவர் சொல்கின்றார், மக்கள் காங்கிரஸ் தலைவர் கூறுகின்றார், தேசிய காங்கிரஸ் தலைவர் சொல்கின்றார் என்பதற்காகவோ அல்லது, அந்த அரசியல்வாதி ஆதரவளிக்கின்றார் என்ற காரணத்துக்காகவோ முட்டாள்தனமாக, எந்த ஜனாதிபதி வேட்பாளருக்கும் ஆதரவளிக்கும் முடிவை, முஸ்லிம் சமூகம் எடுக்கக் கூடாது.
எல்லா முட்டைகளையும் ஒரே கூடையில் வைப்பதில் உள்ள ஆபத்துக் குறித்து சிந்திப்பதுடன், எந்த அரசியல்வாதியும் சொல்வதற்காக அல்லாமல், சுயபுத்தியைப் பயன்படுத்தி, சுயமாகச் சிந்தித்தே முஸ்லிம் பொது மகன் ஒவ்வொருவரும் முடிவெடுக்க வேண்டியது, காலத்தின் கடமையாகும்.
அதைவிடுத்து, இதைச் செய்க!
இந்த அரசாங்கம், தனது கடைசி நாள்களை எண்ணிக் கொண்டிருக்கின்றது என்றால், முஸ்லிம் அமைச்சர்கள், பிரதியமைச்சர்கள், ஏனைய எம்.பிக்களின் பதவிக்காலமும் முடிவடையப் போகின்றது என்றுதான் அர்த்தமாகும்.
இப்படியான சூழலில், இப்போது முஸ்லிம் கட்சித் தலைவர்கள் மற்றுமுள்ள அரசியல்வாதிகள், நடைபெறவுள்ள ஜனாதிபதித் தேர்தல் பற்றிய கருத்துகளை, நேரிடையாகவும் சாடைமாடையாகவும் பேசத் தொடங்கி இருக்கின்றார்கள்.
முதலில் இதை நிறுத்துங்கள்
உண்மையில், எல்லாக் கட்சிகளும் வேட்பாளர்களை அறிவித்த பின்னர், யாரை ஆதரிப்பது என்பது பற்றி, முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் பேசலாம். இப்போது, அதுபற்றிப் பிரஸ்தாபிப்பது, காலம் முந்தியதாகும்.
அப்படியென்றால், என்ன செய்ய வேண்டும் என்று நீங்கள் கேட்கலாம்?
மைத்திரிபால சிறிசேன, ரணில் விக்கிரமசிங்க ஆட்சியில், எல்லா முஸ்லிம் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களும் ஆளும் தரப்பிலேயே இருக்கின்றார்கள். பல தடவைகள், இந்த ஆட்சியைக் காப்பாற்ற முன்னின்றிருக்கிறார்கள்.
சமூகத்துக்காக இராஜினாமாச் செய்வதாகச் சொன்ன அமைச்சு, பிரதியமைச்சுப் பொறுப்புகளை, இப்போது மீண்டும் தவணை முறையில் மீளப் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.
இத்தனை காலமும் இப்பதவிகளை வைத்துக் கொண்டு, ‘எதையும் சாதிக்க முடியவில்லை’ எனக் கூறியவர்கள், இப்போது அப்பதவிகளைப் பொறுப்பேற்று இருக்கின்றார்கள் என்றால், அதைப் பயன்படுத்தி, எதையாவது சமூகத்துக்குச் செய்யலாம் என்ற நம்பிக்கையிலேயே, அதை அவர்கள் செய்திருப்பதாக நியாயம் கற்பிக்கப்படுகின்றது.
அது உண்மையென்றால், இவ்வளவு காலமும் தீர்க்கப்படாத முஸ்லிம்களின் பிரச்சினைகள், அபிலாசைகளில் ஒரு சிலதையாவது, இருக்கின்ற சில மாதங்களுக்குள் பெற்றுக் கொள்ள இப்பதவிகளை உபயோகிக்க வேண்டும்.
*வடக்கில் உள்ள முஸ்லிம்களின் காணி முரண்பாடு, மீள்குடியேற்ற விவகாரம்,
*கிழக்கு மாகாணத்தில், நீண்டகாலமாக தீர்வுகாணப்படாத பல்லாயிரக்கணக்கான காணிப் பிரச்சினை,
*மாயக்கல்லி மலைபோல, மதத்தின் பெயராலும் தொல்பொருளின் பெயராலும், முஸ்லிம்களின் நிலங்கள் ஆக்கிரமிக்கப்படுதல்,
*ஒலுவில் கடலரிப்புப் பிரச்சினை,
*திருமலையின் கரிமலையூற்று தொடங்கி மட்டக்களப்பு மாவட்டம் தொடக்கம் அம்பாறை மாவட்டத்தின் பொத்துவில் வரை காணப்படும் விளைச்சல் நில உரிமைசார் இழுபறிகள்,
*அக்கரைப்பற்று பிரதேச செயலகப் பிரிவில் நிர்மாணிக்கப்பட்ட சுனாமி வீட்டுத்திட்டம் இன்னும் காடாகிக் கிடக்கின்றமை,
*இன விகிதாசாரப்படி முஸ்லிம்களுக்கு காணி கிடைக்க வழிவகுத்தல்....
போன்ற பல்வேறு அபிலாசைகளில் ஒன்றையேனும் வென்றெடுப்பதற்கு, இப்பதவிகளைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதே மக்களின் பேரவா.
அப்படிச் செய்தால், அடுத்த தேர்தலில், முஸ்லிம் மக்களின் முகங்களை வெட்கப்படாமல், நேரெதிராகப் பார்த்து, வாக்குக் கேட்க முடியும் என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ளவும்.
http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/மிகக்-கவனமாக-சிந்திக்க-வேண்டிய-முஸ்லிம்கள்/91-236805
மிகக் கவனமாக சிந்திக்க வேண்டிய முஸ்லிம்கள்
மிகக் கவனமாக சிந்திக்க வேண்டிய முஸ்லிம்கள்
மொஹமட் பாதுஷா / 2019 ஓகஸ்ட் 16 வெள்ளிக்கிழமை, மு.ப. 06:51
ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்கான திகதி அறிவிக்கப்படும் முன்னரே, ஜனாதிபதி வேட்பாளர் பற்றிய அறிவிப்புகள் வெளிவரத் தொடங்கியுள்ளன.
பொதுஜன பெரமுனவின் வேட்பாளராக, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அறிவிக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து, ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் வேட்பாளர் யார் என்றும் சுதந்திரக் கட்சியின் நிலைப்பாடு என்னவாக இருக்குமென்றும் அரசியல் அரங்கில், கருத்துப் பரிமாற்றங்கள் இடம்பெற்று வருகின்றன.
தங்களது எதிர்பார்ப்புகள் எல்லாம், நிறைவேற்றப்படும் என்ற நம்பிக்கையில், முஸ்லிம்கள் முழுமூச்சாக நின்று, ஆட்சிபீடமேற்றிய தற்போதைய அரசாங்கமானது, அந்த எதிர்பார்ப்புகளைத் திருப்திப்படுத்தும் விதத்தில், எந்தச் செயற்பாடுகளையும் முன்னெடுத்திருக்கவில்லை. இதை விடவும், அதிருப்தியையே அதிகமாகத் தந்திருக்கின்றது என்று கூறுவதே, சாலப் பொருத்தமாகும்.
தமிழர்களின் இனப்பிரச்சினைக்கு, ஒரு தீர்வை வழங்காமல், எவ்வாறு காலத்தைக் கடத்தியிருக்கின்றதோ, அதுபோலவே, இந்த நாட்டில், முஸ்லிம் சமூகம் எதிர்கொள்கின்ற நீண்டகால, சமகாலப் பிரச்சினைகள் எதற்கும் தீர்வைக் காணாமல், இவ்வரசாங்கம் தனது ஆட்சிக்காலத்தின் கடைசி நாள்களை, எண்ணிக் கொண்டிருக்கின்றது.
2015ஆம் ஆண்டில், புதிய அரசாங்கத்தை நிறுவி, அதன்மூலம் ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் ஒரு யுகாந்திரக் கனவையும் மைத்திரிபால சிறிசேனவின் திடீர் வேட்கையையும் வெற்றிபெறச் செய்த, முஸ்லிம்களின் சிவில், நிர்வாக, சமூக எதிர்பார்ப்புகளுக்கு அப்பால், தமக்கெதிரான இனவாதத்தை, மதவாதத்தைக் கட்டுப்படுத்தல் என்ற காரியத்தைக் கூட, மைத்திரி-ரணில் அரசாங்கம் செய்து காட்டாமல், மிகத் தெளிவாக ஏமாற்றி இருக்கின்றது.
ஆனால், இப்படிச் சொல்வதற்காக, கடந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலில், மஹிந்த ராஜபக்ஷவை ஆதரித்திருந்தால், அவர் முஸ்லிம்களின் அபிலாசைகளை நிறைவேற்றியிருப்பார் என்று யாராவது கருதினால், அதுவும் தவறாகும்.
ஏனெனில், 2005 தொடக்கம் 2010 வரை, போரை மய்யமாகக் கொண்டு செயற்பட்ட மஹிந்த ஆட்சி, 2010-2015 ஆட்சிக்காலத்தில், உச்சாணிக் கொம்பில் நின்று ஆடியது.
அத்துடன், சும்மாவே ஆடுகின்ற இனவாதப் பேய்க்கு, அந்த ஆட்சிச் சூழலானது, கொட்டும் முழக்கமும் வாசித்திருந்தது என்பதை, நாம் இன்னும் மறந்து விடவில்லை.
ஆக மொத்தத்தில், இந்த அரசாங்கம், முஸ்லிம்களின் எதிர்பார்ப்புகளையோ தமது தேர்தல் வாக்குறுதிகளையோ, நிறைவேற்றவில்லை. அதேபோன்று, தேசிய மட்டத்திலும், எல்லா இனங்களைச் சேர்ந்த மக்களின் மனங்களை வெல்லும் விதத்தில், ஒரு வெற்றிகரமான அரசாங்கமாகச் செயற்படுவதற்குத் தவறியுள்ளது. மத்திய வங்கி மோசடி, உட்கட்சி முரண்பாடுகள், அதிகாரப் போட்டி தொடக்கம் இனவாத மேலெழுச்சி தொட்டு, பயங்கரவாதத் தாக்குதல் வரை, இதற்கான காரணங்கள் மிகவும் வெளிப்படையானவை.
ஆனாலும், அரசாங்கம் சோபிக்கவில்லை என்பதை, இக்காரணங்களால் பூசிமெழுக முடியாத நிலையே காணப்படுகிறது. எனவேதான், ஒன்பது வருடங்களுக்குப் பின்னர், மக்களுக்கு ஏற்படுகின்ற உணர்வு, இம்முறை நான்கு வருடங்களிலேயே துளிர்விடத் தொடங்கி இருக்கின்றது.
கடந்த சில தினங்களுக்கு முன்னர், ஸ்ரீ லங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் ஜனாதிபதித் தேர்தல் வேட்பாளராக, முன்னாள் இராணுவ வீரரும் பின்னர் பாதுகாப்புச் செயலாளராகப் பதவி வகித்தவருமான கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை, அக்கட்சி, பகிரங்கமாக அறிவித்துள்ளது. இந்த அறிவிப்பால், அரசியல் அரங்கில் ஏற்பட்ட அதிர்வு, இன்னும் சில மாதங்களுக்கு நீடிக்கும் என்றே அனுமானிக்க முடிகின்றது.
மறுபுறத்தில், ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் ஜனாதிபதி வேட்பாளர், யாரென்ற அறிவிப்பு இன்னும் வெளியாகவில்லை. சஜித் பிரேமதாஸ, கரு ஜயசூரிய போன்ற பலரின் பெயர்கள் பேசப்படுகின்றன.
இவர்களுக்குள் சஜித்தின் பெயர், உத்தியோகப்பற்றற்ற முறையில், கட்சிசார்ந்தவர்களால் அழுத்தமாக முன்மொழியப்பட்டு வருவதை, அவதானிக்க முடிகின்றது. எனவே, ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் ஜனாதிபதி வேட்பாளராக, சஜித் நியமிக்கப்படுவதற்கான நிகழ்தகவுகள் அதிகமாகத் தெரிகின்றன.
இதேவேளை, ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன தலைமையிலான ஸ்ரீ லங்கா சுதந்திரக் கட்சி, என்ன நிலைப்பாட்டை எடுக்கப் போகின்றது என்பதே, மக்கள் மனங்களில் உள்ள கேள்வியாக இருக்கின்றது.
இக்கட்சி, யாரை வேட்பாளராக அறிவிக்கப் போகின்றது? அல்லது, ஏனைய பெரும்பான்மைக் கட்சியில் யாராவது ஒருவருக்கு வாக்களிக்கப் போகின்றதா என்ற கேள்விகளுக்கு, இன்னும் விடை கிடைக்கவில்லை.
மஹிந்த தரப்பால், கோட்டாவுக்குப் புறம்பாக, வேறு சிலரும் ஜனாதிபதி வேட்பாளராக அறிவிக்கப்படலாம் என்று முன்னர் அனுமானிக்கப்பட்டது. சிறுபான்மை மக்களின் வாக்குகளைப் பெறும் பொருட்டு, கோட்டாபய தவிர்ந்த வேறொருவர், களமிறக்கப்படலாம் என்று கருதியோரும் இருந்தனர். இப்போது அவரே ஜனாதிபதி வேட்பாளராகப் பிரேரிக்கப்பட்டுள்ளார்.
அரசியலில் எதுவும் நடக்கலாம் என்ற அடிப்படையில், ராஜபக்ஷ குடும்பத்தின் உள்வீட்டு அரசியலால், வேட்பாளர் மாற்றப்படலாம் என்றாலும், அதற்கான வாய்ப்பு அரிதாகவே உள்ளது. எனவே, பொதுஜன பெரமுனவின் இப்போதைய வேட்பாளர், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவே என்பதைக் கவனிக்க வேண்டும்.
இன்றைய நிலைவரப்படி, இறுதி யுத்தத்தில் ஏற்பட்ட அழிவுகளுக்காக, கோட்டாபயவைத் தமிழர்களும் இனவாதத்தை மேலெழும்ப விட்டார் என்ற சந்தேகத்தில் முஸ்லிம்களும் சற்று தூரவைத்தே நோக்குகின்றனர்.
ஆனால், இதே காரணத்துக்காகச் சிங்களக் கடும்போக்கு வாக்குகளை, அவர் பெறுவார். அதுமட்டுமன்றி, தமிழர்களும் முஸ்லிம்களும் காலவோட்டத்தில், தமது நிலைப்பாடுகளை அவருக்குச் சாதகமாக மாற்றிக் கொள்ளவும் கூடும்.
ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் ஜனாதிபதி வேட்பாளர் தொடர்பில், கடுமையான இழுபறி நிலவுகின்றது. இந்நிலையில், கட்சியின் தலைமைப் பதவியை விட்டுக் கொடுக்காத, மேற்றட்டு அரசியல்வாதியெனக் கருதப்படும் பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க, என்ன முடிவெடுக்கப் போகின்றார், யாரை வேட்பாளராக நியமிக்கப் போகின்றார் என்பதிலேயே வெற்றி, தோல்வி தங்கியுள்ளது.
ஒருவேளை, சஜித் பிரேமதாஸ அல்லது, அவர் போன்ற பரவலான மக்கள் ஆதரவுள்ள ஒருவரை, வேட்பாளராக அறிவித்தால் வெற்றியை எதிர்பார்க்க முடியும். குறைந்தபட்சம் பலமான போட்டியையோ அல்லது, கூட்டு அரசாங்கத்தையோ கனவு காணலாம்.
ஆனால், அறிவுரைகளை எல்லாம் தட்டிக் கழித்து, தனது விருப்பப்படி ரணில் ஏதாவது எடக்குமுடக்கான தீர்மானம் எடுத்து, மக்கள் விரும்பாத யாரையாவது களமிறக்கினால், ஐ.தே.க வெற்றியை நினைத்துப் பார்க்கத் தேவையில்லை என்ற நிலையே உள்ளது.
இந்த நிலையில், முஸ்லிம் மக்கள், எதிர்வரும் ஜனாதிபதித் தேர்தலில், எந்த வேட்பாளருக்கு வாக்களிக்கப் போகின்றோம் என்பதைச் சிந்தித்து, தீர்க்கமான முடிவை நோக்கி, நகர வேண்டிய காலமாக, இது காணப்படுகின்றது.
வழக்கம் போல, பாதிப்புக் குறைந்த ‘பேய்’ போன்ற, ஆட்சிப் பின்புலத்தைக் கொண்டவரைத் தெரிவு செய்வது, எவ்வாறு என்ற கேள்வியே நம்முன்னுள்ளது.
இலங்கையில் ஆட்சி செய்கின்ற எல்லா அரசாங்கங்களும், பெருந்தேசியவாத சிந்தனையில் ஊறியவையாகவும் திரைமறைவில் சிறுபான்மையின விரோதப் போக்குகளுக்கு ஆசீர்வாதம் அளிப்பனவாகவுமே இருந்து வருகின்றன.
அரசியலில் பிரித்தாளும் தந்திரத்துக்கு மேலதிகமாக ஒன்றில், கடும்போக்கு இனவாதம் அன்றில், மென்போக்கு இனவாதமே ஆட்சியாளர்களைத் தற்காலத்தில் ஆட்டிப்படைத்து வைக்கின்றது.
இதில் சிலர், இனவாதத்தை முகத்துக்கு நேரே தூக்கிப்பிடித்துக் கொண்டு, முஸ்லிம்களிடத்தில் வருகின்றனர்; இன்னும் சிலர், முகுதுக்குப் பின்னால் மறைத்து வைத்துக் கொண்டு, ஆணை கேட்டு வருகின்றனர் என்பது மட்டுமே வேறுபாடாகும்.
கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, முஸ்லிம்களுக்கு நேரடியாக எந்தத் தீங்கும் இழைக்கவில்லை என்றே கூற வேண்டும். ஆனால், கடந்த ஆட்சியின் கடைசிக் காலத்தில், இனவாதம் முன்கையெடுத்த சந்தர்ப்பத்தில், பொது பலசேனா போன்ற அமைப்புகளுக்குப் பின்னால், கோட்டா போன்றோர், திரைமறைவு ஆதரவு அளிக்கின்றனர் என்ற சந்தேகம், முஸ்லிம்களுக்கு இருந்தது.
மஹிந்தவோ, கோட்டாவோ அதிகாரத்தில் இல்லாத போதும், இனவாதம் தாண்டவமாடியது என்பதென்னவோ உண்மை என்றாலும், இனவாதத்தை வளர்ப்பதில், ராஜபக்ஷ குடும்பத்தின் முக்கிய சில உறுப்பினர்களின் வகிபாகம், குறித்த பரவலான சந்தேகங்களுக்கு வலுவூட்டியிருந்தன. ஆனால், இன்னும் தெளிவு கிடைக்கவில்லை. இந்தக் காரணத்துக்காகவே, முஸ்லிம்கள் கடந்த தேர்தலில், மஹிந்தவைத் தோற்கடிக்க முன்னின்றார்கள்.
ஆனால், இந்த விடயத்தைத் தவிர்த்துப் பார்த்தால், மஹிந்த ஆட்சி, முஸ்லிம்களுக்கு நிறையவே நல்லவைகளைச் செய்திருக்கின்றது என்பதை மறைப்பதற்கில்லை.
எனவே, ரணில் விக்கிரமசிங்க, மைத்திரிபால சிறிசேன ஆகியோர், தத்தமது கட்சிகளின் வேட்பாளர்களாக, யார் யாரை நியமிக்கப் போகின்றார்கள் என்பதைப் பொறுத்தே, முஸ்லிம்களின் தீர்மானங்கள் அமையும்; அமையவும் வேண்டும்.
இப்போது காலவதியாக இருக்கின்ற மைத்திரி-ரணில் ஆட்சி, வெற்றிகரமான ஒன்றாக இருந்திருந்தால், அது முஸ்லிம்களின் மனங்களைக் குளிர வைத்திருக்குமென்றால், யாரை வேட்பாளராகப் போட்டாலும், வெற்றிபெற வாய்ப்பிருந்தது.
ஆனால், கிடைத்த ஐந்து வருட ஆட்சி எனும் வாய்ப்பை, அரசாங்கம் தவறவிட்டதால், மைத்திரியோ ரணிலோ பலமானவர்களைத் தமது கட்சிகளின் வேட்பாளர்களாகக் களமிறக்க வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டுள்ளது. இல்லாவிடின், முஸ்லிம்களின் வாக்குகளை எதிர்பார்க்க முடியாத சூழல் ஏற்படலாம்.
எது எப்படியோ, இம்முறை முஸ்லிம்கள் தீர்க்கமான தீர்மானங்களையே எடுக்க வேண்டும். முஸ்லிம் காங்கிரஸ் தலைவர் சொல்கின்றார், மக்கள் காங்கிரஸ் தலைவர் கூறுகின்றார், தேசிய காங்கிரஸ் தலைவர் சொல்கின்றார் என்பதற்காகவோ அல்லது, அந்த அரசியல்வாதி ஆதரவளிக்கின்றார் என்ற காரணத்துக்காகவோ முட்டாள்தனமாக, எந்த ஜனாதிபதி வேட்பாளருக்கும் ஆதரவளிக்கும் முடிவை, முஸ்லிம் சமூகம் எடுக்கக் கூடாது.
எல்லா முட்டைகளையும் ஒரே கூடையில் வைப்பதில் உள்ள ஆபத்துக் குறித்து சிந்திப்பதுடன், எந்த அரசியல்வாதியும் சொல்வதற்காக அல்லாமல், சுயபுத்தியைப் பயன்படுத்தி, சுயமாகச் சிந்தித்தே முஸ்லிம் பொது மகன் ஒவ்வொருவரும் முடிவெடுக்க வேண்டியது, காலத்தின் கடமையாகும்.
அதைவிடுத்து, இதைச் செய்க!
இந்த அரசாங்கம், தனது கடைசி நாள்களை எண்ணிக் கொண்டிருக்கின்றது என்றால், முஸ்லிம் அமைச்சர்கள், பிரதியமைச்சர்கள், ஏனைய எம்.பிக்களின் பதவிக்காலமும் முடிவடையப் போகின்றது என்றுதான் அர்த்தமாகும்.
இப்படியான சூழலில், இப்போது முஸ்லிம் கட்சித் தலைவர்கள் மற்றுமுள்ள அரசியல்வாதிகள், நடைபெறவுள்ள ஜனாதிபதித் தேர்தல் பற்றிய கருத்துகளை, நேரிடையாகவும் சாடைமாடையாகவும் பேசத் தொடங்கி இருக்கின்றார்கள்.
முதலில் இதை நிறுத்துங்கள்
உண்மையில், எல்லாக் கட்சிகளும் வேட்பாளர்களை அறிவித்த பின்னர், யாரை ஆதரிப்பது என்பது பற்றி, முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் பேசலாம். இப்போது, அதுபற்றிப் பிரஸ்தாபிப்பது, காலம் முந்தியதாகும்.
அப்படியென்றால், என்ன செய்ய வேண்டும் என்று நீங்கள் கேட்கலாம்?
மைத்திரிபால சிறிசேன, ரணில் விக்கிரமசிங்க ஆட்சியில், எல்லா முஸ்லிம் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களும் ஆளும் தரப்பிலேயே இருக்கின்றார்கள். பல தடவைகள், இந்த ஆட்சியைக் காப்பாற்ற முன்னின்றிருக்கிறார்கள்.
சமூகத்துக்காக இராஜினாமாச் செய்வதாகச் சொன்ன அமைச்சு, பிரதியமைச்சுப் பொறுப்புகளை, இப்போது மீண்டும் தவணை முறையில் மீளப் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.
இத்தனை காலமும் இப்பதவிகளை வைத்துக் கொண்டு, ‘எதையும் சாதிக்க முடியவில்லை’ எனக் கூறியவர்கள், இப்போது அப்பதவிகளைப் பொறுப்பேற்று இருக்கின்றார்கள் என்றால், அதைப் பயன்படுத்தி, எதையாவது சமூகத்துக்குச் செய்யலாம் என்ற நம்பிக்கையிலேயே, அதை அவர்கள் செய்திருப்பதாக நியாயம் கற்பிக்கப்படுகின்றது.
அது உண்மையென்றால், இவ்வளவு காலமும் தீர்க்கப்படாத முஸ்லிம்களின் பிரச்சினைகள், அபிலாசைகளில் ஒரு சிலதையாவது, இருக்கின்ற சில மாதங்களுக்குள் பெற்றுக் கொள்ள இப்பதவிகளை உபயோகிக்க வேண்டும்.
*வடக்கில் உள்ள முஸ்லிம்களின் காணி முரண்பாடு, மீள்குடியேற்ற விவகாரம்,
*கிழக்கு மாகாணத்தில், நீண்டகாலமாக தீர்வுகாணப்படாத பல்லாயிரக்கணக்கான காணிப் பிரச்சினை,
*மாயக்கல்லி மலைபோல, மதத்தின் பெயராலும் தொல்பொருளின் பெயராலும், முஸ்லிம்களின் நிலங்கள் ஆக்கிரமிக்கப்படுதல்,
*ஒலுவில் கடலரிப்புப் பிரச்சினை,
*திருமலையின் கரிமலையூற்று தொடங்கி மட்டக்களப்பு மாவட்டம் தொடக்கம் அம்பாறை மாவட்டத்தின் பொத்துவில் வரை காணப்படும் விளைச்சல் நில உரிமைசார் இழுபறிகள்,
*அக்கரைப்பற்று பிரதேச செயலகப் பிரிவில் நிர்மாணிக்கப்பட்ட சுனாமி வீட்டுத்திட்டம் இன்னும் காடாகிக் கிடக்கின்றமை,
*இன விகிதாசாரப்படி முஸ்லிம்களுக்கு காணி கிடைக்க வழிவகுத்தல்....
போன்ற பல்வேறு அபிலாசைகளில் ஒன்றையேனும் வென்றெடுப்பதற்கு, இப்பதவிகளைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதே மக்களின் பேரவா.
அப்படிச் செய்தால், அடுத்த தேர்தலில், முஸ்லிம் மக்களின் முகங்களை வெட்கப்படாமல், நேரெதிராகப் பார்த்து, வாக்குக் கேட்க முடியும் என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ளவும்.
http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/மிகக்-கவனமாக-சிந்திக்க-வேண்டிய-முஸ்லிம்கள்/91-236805