Leaderboard

நான் பிறந்தநாட்டுக்கு எந்தநாடு தான் பெரிது.இலங்கை போவதானால் அங்கு பிறந்த எல்லோருக்குமே ஒரு சந்தோசம்.ஆனால் ஐரோப்பாவில் இருப்பவர்களுக்கு ஒரு பயணம்.அமெரிக்க கண்டத்திலிருப்பவர்களுக்கு இந்தப் பயணம் எறத்தாள ஒரு தண்டனை என்றே கூறலாம்.இங்கிருந்து புறப்பட்டு இடைத்தங்கலில் நின்று மீண்டும் புறப்பட்டு கொழும்பு போக 25-30 மணி நேரமாகிவிடும்.பின்னர் விமானநிலையத்திலிருந்து யாழ்ப்பாணம் போவதற்கு 8-9 மணிநேரமாகும்.இதனால் பயணுத்துக்காக 35-40 மணிநேரம் தொடர் பயணமென்பது சந்தோசமான தண்டனையாக ஏற்றுக் கொண்டு புறப்பட வேண்டியது தான். இந்தப் பயணம் சரியாக 70 நாட்கள் திட்டமிட்டு எதிகாட்விமானத்தில் போய் வருவதற்கு விமான சீட்டும் இணைய மூலமாக எடுத்தாகிவிட்டது.இனி பெட்டி படுக்கைகள் என்று வீட்டில் ஒரு அறையே ஒதுக்கியாச்சு.யார் யாருக்கு என்னென்ன கொடுக்க வேண்டும் என்று எழுத்துவழக்கு கணக்கெல்லாம் மனைவியின் வேலை.அமெரிக்கா கனடாவிலிருந்து போகிறவர்கள் 50 இறாத்தல் எடை கொண்ட இரு பொதிகளும் கையிலே இழுத்துக் கொண்டு போக 15 இறாத்தல் பொதியும் முதுகிலே போட ஒரு புத்தகப்பை.இது நிறுப்பதில்லை.எவ்வளவு நிறை தான் கொண்டு போக அனுமதித்தாலும் கொஞ்சம் என்றாலும் கூடுதலாக சுழித்துக் கொண்டு போனால்த் தான் அதில் சந்தேசம் கெட்டித்தனம்.வீட்டிலேயே தராசு இருக்கிறபடியால் அடிக்கடி பார்த்து பார்த்து வைத்து அப்பவும் கடைசி நேரத்தில் கொஞ்சம் கூடிப் போட்டுது என்று சிரிப்பு வேறை.சரி சரி நான் பார்க்கிறன் விடு என்று நல்ல பாரமான சாமானாக எடுத்து புத்தகப் பையில் போட்டு அவர்களுக்கு காட்டுவதற்காக எல்லா பொதிகளுமே சரியாக இருந்தது.உள்ளுக்குப் போனபின் நிறை கூடியதை எடுத்து இழுத்துக் கொண்டு போறதற்குள் போட்டால் சரி. இந்தப் பயணத்தில் மூத்தமகள் கணவர் கடைசிமகள்(இப்போதைக்கு எம்பெருமான் எப்பவும் கொடுக்கலாம்) மூவரும் தாங்களும் இருகிழமைக்கு வரப் போவதாகவும் இந்த தடவை இலங்கையை சுற்றி பார்க்க வேண்டும்.ஆனாலும் நல்லூர் தேர் தவறவிடக் கூடாது.எங்கெங்கே எத்தனை நாட்கள் என்ற விபரத்தையும் மட்டும் தாங்கோ என்றார்கள்.இரண்டு கிழமைகளுக்கு சிங்கப்பூர் விமானம் மூலம் வந்து போக ரிக்கற்றும் எடுத்துவிட்டார்கள்.இப்போ விடுதிகள் எடுக்க வேண்டும் எப்ப எப்ப எங்கு தங்குதென்ற விபரம் தாங்கோ என்றால் எனக்கு தலையைச் சுத்துது.யாழ்-கொழும்பு என்றால் பரவாயில்லை.இப்ப தான் நானும் சுத்தப் போகிறேன் ஆனபடியால் இலங்கை போனதும் விசாரித்து தகவல் அனுப்புகிறேன் பின்பு செய்வதைச் செய்யுங்கோ என்று சொல்லியாச்சு. புறப்படும் நாள் இரவு 11 மணிக்கு தான் விமானம்.வீட்டிலிருந்து 15 நிமிடம் தான் விமானநிலையம்.மகனும் மருமகளும் வந்து ஏற்றி இறக்கிவிட்டார்கள்.மகன் என்னை சாமானுகள் தூக்கவிடமாட்டான்.அதனால் தானும் உள்ளுக்கு வந்து போடிங்பாஸ் எடுத்து உள்ளேபோகும் வரை நின்று அங்கையும் ஒன்றும் தூக்கிப்பறித்து நாரியை உடைக்காமல் போட்டருக்கு 6-8 டொலரைக் கொடுத்து பொதிகளைக் கொண்டு போங்கோ என்று விடை பெற்று போனார். 10 மணி போல் விமானத்தில் ஏற்றத் தொடங்கினார்கள்.வாசலில் போடிங்பாஸ் சரிபார்த்து உள்ளுக்குப் போனால் இரண்டு வழியால் விமானத்தில் ஏறுகிறார்கள்.அதிலே போய் கொஞ்சம் முளிசிக் கொண்டு நின்றதும் அதில் நின்ற பணிப்பெண் ஏதோ அப்பதான் தூக்கத்திலிருந்து எழுந்தவராக பிஸ்னஸ்கிளாஸ் திஸ் வே பிளீஸ் என்றதும் எனக்கு ஒருமாதிரி போய்விட்டது.உள்ளே போய் பார்த்ததும் தான் முழுவிபரமும் முழுமையாக விளங்கியது.இது ஒரு இரட்டைத்தட்டு பஸ் மாதிரி.எமது இருக்கை 62ம் வரிசை.மனைவிக்கு எப்ப விமானமேறினாலும் யன்னல் கரையோரம் உள்ள இருக்கை தான் வேண்டும்.இருந்து கொண்டு தான் விமான விபரமட்டை எடுத்து பார்த்தால் எ380 எயரபஸ் என்று எல்லா விபரங்களும் இருந்தது.ஆட்கள் ஏறிஏறி புறப்படும் நேரம் வந்ததும் மனைவி ஏதொ கூட்டிக் கழித்துக் கொண்டிருந்தா.நான் ஏதோ காசுக் கணக்குத் தான் பார்க்கிறா என்று நினைத்து வெளிக்கிட்டு விமானம் வரை வந்து இருந்துகொண்டா கணக்குப் பார்க்கிறாய் என்று கேட்டால் இல்லை இல்லை நாங்கள் இருக்கிற நீட்டுக்கே 10 சீற் என்றால் மேலையும் கீழையும் ஆக்கள் ஒவ்வொருவரின் கொண்டுவாற சாமானுகள் இவை எல்லாத்தோடும் இந்த பிளேன் மேல போகுமா?எப்படி போகும் என்று கணக்கு போட்டுக் கொண்டிருந்தா. ஒருமாதிரி 11 மணிக்கு புறப்பட வேண்டிய விமானம் அரை மணிநேரம் தாமதமாக 11.30 ஓடுபாதையை நோக்கி நகரத் தொடங்கியது.கொஞ்சம் கொஞ்சம் நகர்வதும் நிற்பதுமாக மெதுவாக நகர்ந்தது.இடைஇடையே ஓடுபாதையில் திருத்தவேலைகள் வேலைகள் செய்வதால் கொஞ்சம் தாமதம் என்று சொல்லிச் சொல்லியே எம்மை ஏமாற்றி கடைசியில் ஒன்றரை மணிநேரம் தாமதமாக 12.30 மணிக்குத் தான் புறப்பட்டது. இப்போ எனக்கு யோசனை என்னவென்றால் அபுதாபியில் ஒன்றரை மணிநேரமே இடைத்தங்கல் ஏற்கனவே ஒன்றரைமணி நேரம் தாமதமாகிவிட்டது.ஒரே யோசனை தொட்டுவிட்டது.விமானம் மேலெழும்பி சில்லுகளும் உள்ளே போற சத்தம் கேட்க மனைவியும் செருப்போ சப்பாத்தோ களட்டிவிட்டு சப்பாணி போட்டுடவா.வெளியே வெளிச்சங்கள் மறையும் மட்டும் பார்த்திருந்துவிட்டு சாப்பாடுகள் கொண்டுவரும் போது எழுப்புங்கோ என்று சொல்லிவிட்டு தூங்கிவிடுவா.எனக்கு எங்கையாவது நீட்டி நிமிர்ந்து போர்வையால் ஆளை சுத்திக் கொண்டு படுத்தா தான் நித்திரை வரும்.இல்லாவிட்டால் எத்தனை மணிநேரம் பிரயாணம் செய்தாலும் கோழித் தூக்கம் தான்.விமானத்தில் நன்றாக கவனித்தார்கள்.நல்ல சாப்பாடு. ஒருமாதிரி அரைமணி நேரமிருக்கும் போது வந்து இறங்கியாச்சு.இறங்கியவுடன் இழுத்துக் கொண்டு ஓடவேணும் தயாராக இரு என்று எழும்பி நின்றால் முன்னே உள்ளவர்கள் இறங்கினால் தானே நாங்களும் இறங்கலாம்.இப்ப பார்த்து எமக்காக எல்லோரும் மெதுவாக இறங்குவது போல இருந்தது.இதிலேயே அரைமணி நேரம் ஓடிவிட்டது.சரி முயற்சி செய்து பார்ப்போம் என்று பாக்கையும் இழுத்துக் கொண்டு ஓட்டம் தான்.அடுத்த கதவுக்கு போவதற்கு இடையில் செக்கிங் வேற.அதையும் முடித்துக் கொண்டு அடுத்த கதவுக்கு கிட்ட போக ஒருவர் கொழும்பு கொழும்பு என்று ஓடிவாறார்.களைப்பில கதையும் வருதில்லை யேஸ் யேஸ் என்றதும் தானும் ஒரு பாக்கை வாங்கி தயாராக நின்ற பஸ்சில் ஏற்றிவிட்டார்.நாங்களும் போய் எறினதும் விமானம் புறப்பட்டுவிட்டது.இப்ப அடுத்த யோசனை நாங்கள் போய்ச் சேர எமது பொதிகள் வந்து சேருமா? தொடரும்.

எம் குழந்தைகளின் எதிர்கால கனவுகளும் நாமும் காலம் தன்போக்கில் கடந்து செல்ல நாமும் எம் வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு அத்தியாயங்களையும் கடந்து எம் குழந்தைகளின் வளர்ச்சிகளில் மகிழ்வை காணும் தருணம் இப்போது. எம்மில் பலருக்கு வரும் ஏக்கம் எமது குழந்தைகளின் எதிர் காலம் எப்படியிருக்கும்? எந்த துறையை தெரிவு செய்யப்போகின்றர்கள் என்பது. எம்மில் எத்தனை பேர் எம் குழந்தைகளின் விருப்பத்திற்கேற்ற துறையை தெரிவு செய்ய விட்டுவிடுகின்றோம்? அப்படி விடுவதில் பெற்றோருக்கு சிலவேளைகளில் எந்த பிரச்சனையும் இருக்காது ஆனால் உறவினர் அயலவர் என்ன சொல்லுவார்களோ என்ற கவலை தான் பெரிது. வைத்தியர் வக்கீல் போன்ற சில குறிப்பிட்ட தொழில்துறைகளைத்தான் எல்லோரும் தம் குழந்தைகளிடம் தெரிவு செய்யவேண்டும் என்பது அதிகமான பெற்றோர்களின் ஆசை. பெற்றோர்கள் ஆசைப்படுவதில் தவறில்லை ஆனால் அதை தம் குழந்தைகளிடம் திணிப்பது மிகவும் கவலையான விடயம். கடந்த சில வருடங்களில் எத்தனை பிள்ளைகள் தம் பெற்றோரின் ஆசைக்காக அவர்களின் வற்புறுத்துதல்களால் சில துறைகளை தெரிவுசெய்து அதை அவர்களால் சரியாக படிக்க முடியாமல் மனவுளைச்சளாகி தற்கொலை வரை போயுள்ளார்கள்?. அதே நேரம் தம் பிள்ளைகளின் விருப்பத்திற்கு அவர்களின் கல்வியை தொடர விட்டிருந்தால் அநியாயமாக தம் குழந்தைகளை அந்த பெற்றோர்கள் இழந்திருக்கமாட்டார்கள். ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் ஒவ்வொரு விதமான திறமைகள் நிச்சயமாக இருக்கும் அதில் அவர்கள் சாதிக்க விரும்பும் போது நாம் அதற்கு தடையாக இருப்பது முற்றிலும் தவறானது. நாம் படிக்கமுடியாததை நம் குழந்தைகள் மூலம் நிறைவேற்றவேண்டும் என்று நினைப்பது சரியா?. பெற்றோர்கள் ஆசைப்படும் துறையை எந்த வற்புறுத்தலும் இல்லாமல் குழந்தையும் விருப்பி படித்தால் எந்த பிழையும் இல்லை ஆனால் அப்படி எத்தனை வீட்டில் நடக்கின்றது? பிடிக்காத துறையை படித்து மனவுளைச்சலுடன் தன் எதிர்காலத்தை நகர்த்துவதை விட அவர்களுக்கு பிடித்த துறையில் முழு ஈடுபாட்டுடன் மகிழ்வாக அவர்கள் வாழ்க்கை அமையும் என்பதை நம்மில் சிலர் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. சில தொழில்களில் அதிக வருமானம் வரும் ஆனால் வருமானம் மட்டுமே வாழ்க்கையை மகிழ்வாக வாழ்ந்து விட வழிசமைக்காது. மனதுக்கு பிடித்த தொழில் செய்வதில் வரும் மகிழ்ச்சி வருமானத்தால் வரும் மகிழச்சியை விட பன்மடங்கு பெரியது. எம்மில் பலர் எம் குழந்தைகளின் எதிர்கால கனவுகளை நனவாக்க உறுதுணையாக இருப்போம் என்று நம்புகின்றேன். தயவுசெய்து உங்கள் குழந்தைகளின் ஆசைகளை நீங்களே அடக்கிவிடாதீர்கள். அவர்கள் விரும்பிய துறையில் அவர்களை படிக்கவிடுங்கள் …..எதிர்காலத்தில் நிச்சயம் அவர்கள் சாதிப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையுடன்!

உ சிவமயம் பெர்லின் மேற்கு ஜெர்மனி 15.10.1982 அன்புள்ள என்ரை செல்லக்குட்டி பரிமளம் அறிவது! நான் நல்ல சுகம். அது போலை நீங்களும் நல்ல சுகமாய் இருக்க அரசடி பிள்ளையாரை வேண்டுறன் நான் புதன்கிழமை விடியப்பறம் ஜேர்மனிக்கு வந்து சேர்ந்தேன். என்னோடை வந்த இரத்தினத்துக்கு தெரிஞ்ச ஆக்கள் வீட்டிலை இப்ப நிக்கிறன். எப்பிடியும் வாறகிழமையளவிலை பரீசுக்கு ரிக்கற் எடுத்து தல்லாம் எண்டு வீட்டுக்காரர் சொன்னவர். சரியான குளிராய் இருக்கு.....வீட்டுக்குள்ளை கீற்ரர் போட்டுத்தான் இருக்க வேணும்.சாப்பாடுகள் பரவாயில்லை.சொண்டு வெடிச்சுப்போச்சுது. குளிருக்கு வெடிக்குமெண்டு இஞ்சை சொன்னவை. இஞ்சத்தையான் குளிருக்கு மெத்தையிலை போர்த்து மூடிக்கொண்டு படுக்க நல்ல சுகமாயிருக்கு.என்ரை செல்லம் ஒண்டுக்கும் கவலைப்பட வேண்டாம். எனக்கு விலாசம் கிடைச்சவுடனை தெரியப்படுத்துறன். உங்களுக்கு நான் கடிதம் போட்டதை என்ரை வீட்டுக்கு சொல்ல வேண்டாம். அவையைப்பற்றி தெரியும் தானே. என்ரை செல்லம் ஒண்டுக்கும் கவலைப்பட வேண்டாம். இப்படிக்கு அன்பு அத்தான் குமாரசாமி அடுத்த கடிதம் வரும்......

கணனியில் அதிகம் பயிற்சி எடுத்த களம் என்றால்.. அது யாழ் களம் தான். குறிப்பாக தமிழ் விசைப்பலகையில் ஆரம்பித்து... தமிழ் யுனிக்கோட் எழுத்துரு உருவாக்கத்தில்... ஆரம்ப காலத்தில்... நண்பர்களுடன் இணைந்து பணியாற்றியது ஈறாக.. வலைப்பூக்கள் அமைப்பு.. படங்களை மீள் வடிவமைத்தல்.. அசைவியக்க படங்கள் உருவாக்கம்.. தமிழ் மூல.. வின்டோஸ் அப்பிளிகேசன் மென்பொருள் பாவனை என்றும்.. கணணி வன்பொருள் அறிவு பெற்றமை.. கணனிக்குரிய பகுதிகளை வாங்கிப் பொருத்தி சொந்தமாக கணனி.. உருவாக்குதல் என்று.. போய்.. யாழுக்கு அப்ஸ் உருவாக்கும் வரை என்று நிறைய கணணி சார்ந்த அறிவை வளர்த்துக்கொள்ள யாழ் இடமளித்திருக்கிறது கடந்த பல ஆண்டுகளாக. இந்தப் பின்னணிகள் மற்றும் கல்வியிடங்களில் பெற்ற கணனி அறிவு.. மற்றும்.. வேலையிடங்களில் பெற்ற கணணி மென்பொருள் அறிவு எல்லாத்தையும் கலந்தடித்து சமர்ப்பித்ததன் அடிப்படையில்.. பிரிட்டிஷ் கம்பியூட்டர் சாசைட்டி.. The British Computer Society.. BCS இல்.. நிரந்தர அங்கீகாரங்களில் ஒன்றான.. AMBCS நிலை அண்மையில் கிடைக்கப் பெற்றது. கணணி சார் பட்டப்படிப்பு எதனையும் கொண்டிராத நிலையில்.. இந்த தகுதி நிலையை அடைவதற்கு இடையறாது.. கணணி பற்றிய அறிவை வளர்த்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வம்.... இந்த அங்கீகாரத்துக்கான அடிப்படையாகும். அதுக்கு யாழும் உதவி புரிந்துள்ளது. The benefits of Associate (AMBCS) membership Associate membership delivers a range of services designed around the professional needs of today’s competent IT practitioners. Professional recognition Tools to gain recognition within the industry include post nominal letters AMBCS, and a defined path to Chartered status via Professional membership. Career development To plan and track progression, members use our Personal Development Plan (PDP), the CPD portal and gain full access to Browse SFIAplus, the online tool that allows them to explore the industry framework for IT skills, training and development. Networking Top people, great ideas and the latest thinking locally, nationally and online - our global networking opportunities are unrivalled and include branches, specialist groups and the Member Network. Knowledge and best practice From the latest industry news to our massive online library, the Institute’s information services keep members up to date with best practice, and at the cutting edge of IT. Exclusive discounts and offers Adding even more value to membership, our discounts and free services enable members to enjoy savings both at work and at home. Upgrading to Professional (MBCS) membership At any time during their free year’s membership, candidates who are eligible can upgrade to Professional (MBCS) membership. (MBCS subscription payment is required). யாழில் எழுத ஆரம்பித்த ஆர்வத்தின் மிகுதியால் கிடைக்கும் இரண்டாவது அங்கீகாரம் இதுவாகும். முன்னர் விஞ்ஞானச் செய்திகளை.. ஆக்கங்களை படித்து.. மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டு வந்தமைக்கும் ஒரு அங்கீகாரம் கிடைத்தது. அது Royal Society of Biology வாயிலாகக் கிடைத்தது. இவை போக.. தமிழகத்தில்.. ஆனந்த விகடனில்.. யாழில் எழுதி வந்த விஞ்ஞான ஆக்கங்களை... எளிமையான மொழிபெயர்ப்புக்களை.. கொண்டு வந்த எங்கள் வலைப்பூவும் அறிமுகம் செய்து வைக்கப்பட்டிருந்தது. இவை போக.. யாழிலிலும் பகிர்ந்து கொள்ள என்று பிடிக்கப்பட்ட இரண்டு.. உயிரியல் சார்ந்த படங்கள்.. The Biologist என்ற இரு மாதங்களுக்கு ஒரு தடவை வெளியாகும் ஏட்டிலும் இரு வேறு படங்கள்.. இரு வேறு தடவைகள்.. பிரசுரமாகியுள்ளன. யாழ் ஒரு பொழுதுபோக்கு களம் என்பதற்கும் அப்பால்.. பலரும் பல்வேறு நிலை விருத்திக்குப் பயன்படுத்திய.. படுத்தக் கூடிய.. நுண்மைகள் பொருந்திய இடமும் கூட. இவற்றையும் யாழின் 21 ஆண்டு கால சாதனைகளில் சேர்ந்துக் கொண்டமைக்கு யாழுக்கும் யாழை உருவாக்கி.. நிர்வகித்து நடத்துவோருக்கும்.. செந்நன்றிக்கடனாக்கிக் கொள்கிறோம்.

கஞ்சா விற்கும் காஞ்சனாவும் கண்ணி வைக்கும் காவலனும்,,,,,,,, ! போதை தரும் வாதை சிரிப்புக்குமட்டும்,சிந்திக்கக்கூடாது......! ..............(1) அந்த நீதிமன்ற வளாகம் அன்று காலை ஒரே பரபரப்பில் இருக்கின்றது.வக்கீல்களும், தரகர்களும்,கட் சிக்காரர்கள் வாதிகள்,பிரதிவாதிகள்,வேடிக்கை பார்க்க வந்தவர்கள்,சின்னசின்ன வியாபாரம் செய்பவர்கள் என்று பலராலும் நிரம்பி வழிகின்றது.அது தற்காலிக கட்டிடத்தில் நடைபெறுவதால் இடப்பற்றாகுறை காரணமாக ஒரே அமளிதுமளிதான். அதன் முதலாம் மாடியில் சில வழக்குகள் நடைபெற இருக்கின்றது.எல்லோரும் வந்து தங்களின் ஆசனங்களில் அமர்ந்திருந்து நீதிபதியின் வருகைக்கு காத்திருக்கின்றனர்.நீதிபதி ஈஸ்வரதாசன் நிதானமாக நடந்துவர எல்லோரும் எழுந்து நிக்கின்றனர்.அவரும் தனது இருக்கையில் அமர்கின்றார். தனது பையில் பொடிமட்டையை எடுத்து இரு விரல்களால் கிள்ளி எடுத்து காரம் சிரசில் அடிக்க இரு மூக்குத்துவாரத்திலும் நிரப்பிவிட்டு குமாஸ்தாவைப் பார்க்கிறார்.நீதிபதியின் பார்வையின் அர்த்தத்தை புரிந்துகொண்ட குமாஸ்தாவும் தயாராக இருந்த வழக்கு கட்டுகளை எடுத்து கூப்பிடுகின்றார்.பெரும்பாலும் அபராதம் கட்டுபவர்கள், வாய்தா வாங்குபவர்கள் மற்றும் சில வழக்குகள் என்று ஆரவாரமாய் போகிறது. . வழக்கு எண் 108. வாய்க்கால் வழக்கு. என குமாஸ்தா அழைக்கவும் சிவஞானமும் செல்லையாவும் வந்து வாதி பிரதிவாதி கூண்டுகளில் ஏறி நிக்கின்றார்கள். நீதிபதி: யாரப்பா வக்கீல், வந்து வழக்கை சொல்லவும். வக்கீல் 1: ஐயா, எதிரி கூண்டில் நிக்கும் செல்லையா என்பவர் எனது கட்சிக்காரரின் வீட்டுக்கு பக்கத்து வீட்டில் வசிப்பவர்.இரண்டு வீட்டின் எல்லைகளுக்கு இடையில் பொதுவான ஒரு வாய்க்கால் இருக்கு. அதை இவர் ஆக்கிரமித்து தனது வீட்டுடன் சேர்த்துக் கொண்டுள்ளார் எஜமான்.அதற்கு நியாயம் வேண்டித்தான் வழக்கு தொடரப்பட்டிருக்கு. நீதிபதி: அந்த வாய்க்கால் யாருக்கு சொந்தமானது என்று ஆவணம் சொல்லுது . வக்கீல் 2: (குறுக்கிட்டு)அது பொதுவானது எஜமான். நீதிபதி: பொதுவானது என்றால் .......! வக்கீல் 1:அரசுக்கு உரித்தானது. நீதிபதி: அரசுக்கு சொந்தமான சொத்தை ஆட்டையை போடலாமா செல்லையா. அது தப்பில்லையா. அப்படியே சிவஞானத்தை பார்த்து உம்மை நான் மெச்சுகின்றேன்.ஒரு குடிமகனானவன் அநீதியை கண்ட விடத்து அதைத் தைரியமாக வெளிக்கொண்டுவர வேண்டும்.என்று சொல்ல .... எங்கோ பராக்கு பார்த்து கொண்டிருந்த வக்கீல் 1 அவசரமாய் குறுக்கிட்டு அதற்கில்லை எஜமான், செல்லையா முழு வாய்க்காலையும் தானே அபகரிப்பது அநியாயம்.நடுவில் எல்லையிட்டு பாதியை தனக்கு தரவேண்டுமென்று எனது கட்சிகாரர் கேட்கிறார். வக்கீல் 2 குறுக்கிட்டு அதெப்படி தரமுடியும்.எனது கட்சிகாரர் இருநூறு லொறி செம்மண் போட்டு நிரப்பியுள்ளார் வாழை நடுவதற்காக. நீதிபதி குறுக்கிட்டு காலை வெட்டுவன், வாழை நடப்போறாராம் வாழை,இரு வக்கில்களையும் பார்த்து கேஸ் என்றவுடன் எல்லாத்தையும் எடுக்கிறதா,இந்தகேஸ் நிக்காதென்று உங்களுக்கே தெரியும் அவர்களுக்கு சொல்லி புரியவைக்க வேண்டாமா. கட்சிக்காரர்களைப் பார்த்து எச்சரிக்கை செய்து ஒரு அரச அதிகாரியின் முன்னால் அந்த வாய்க்காலை பழையபடி செப்பனிட வேண்டும்.மேலும் இந்த வழக்கிற்கான செலவுகளை இருவரும் பங்கிட்டு நீதிமன்றத்துக்கு செலுத்தவேண்டும். (அவர்கள் புறப்பட்டுப் போக, குமாஸ்தாவை பார்க்கிறார்) வழக்கு எண் 762. கஞ்சா விற்ற வழக்கு. நீதிபதி : யாரப்பா போலீஸ்... வந்து வழக்கை சொல்லவும். இன்ஸ்பெக்டர் ரவீந்திரன் முன்னால் வந்து ஒரு பையை மேசையின்மேல் விரித்து வைக்கிறார்.அதற்குள் கஞ்சா பொட்டலங்கள் இருக்கின்றன.அதை நீதிபதி ஈஸ்வரதாசன் பார்க்கிறார். பின்னால் இரண்டு காவலர்கள் ஒரு இளம் பெண்ணை அழைத்து வருகின்றனர். அவள் குற்றவாளிக் கூண்டில் ஏறி நிக்கிறாள். ரவீந்திரன் இன்னொரு கூண்டில் ஏறி நின்று வணக்கம் ஐயா,இந்தப் பெண் வீதியில் நின்று கஞ்சா விற்று கொண்டிருக்கும் போது கைது செய்தேன். அந்தப் பையும் அதிலுள்ள கஞ்சா பொட்டலங்களும் இவளுடையதுதான். நீதிபதி: உன் பெயர் என்னம்மா... பெண் : காஞ்சனா ஐயா. நீதிபதி: நீ என்னம்மா சொல்கிறாய்.உனக்காக வாதாட வக்கீல் வந்திருக்கிறாரா....! காஞ்சனா: இல்லை ஐயா. நான் விக்கவில்லை. நீதிபதி: அப்படியென்றால் இந்த பையும் கஞ்சாவும் உன்னுடையதில்லை என்கிறாயா....! காஞ்சனா: ஆமாம். நான் அப்போதுதான் அதை கீழே கிடந்து எடுத்தேன். அப்போது அங்குவந்த காவலர் ஐயா என்னை பிடித்து கொண்டுவந்து விட்டார். நீதிபதி: நீங்கள் இவரை பிடிக்கும்போது பக்கத்தில் சாட்சிகள் யாராவது....! ரவீந்திரன்:இல்லை ஐயா. நீதிபதி: உங்களைக் கண்டதும் ஓடவோ அல்லது பொருளை மறைக்கவோ முயற்சித்தாரா...! ரவீந்திரன்: யோசித்து.... இல்லை ஐயா. நீதிபதி: அதிகமாய் பணம் ஏதாவது வைத்திருந்தாரா....! ரவீந்திரன்: இல்லை ஐயா. நீதிபதி: நீங்கள் இந்த வேலைக்கு புதிதாய் சேர்ந்திருக்கிறீர்களா....! ரவீந்திரன்: ஆமாம் ஐயா. நீதிபதி: போலிஸைப் பார்த்து நீங்களாவது சொல்லி இருக்கக் கூடாதா, ஒரு வழக்கை எப்படி நீதிமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்க வேண்டும் என்று. பின் குமாஸ்தாவை பார்த்து கேட்கிறார் இந்தப் பெண்மீது பழைய வழக்குகள் ஏதாவது இருக்கா....! குமாஸ்தா: இல்லை ஐயா....! நீதிபதி:காஞ்சனாவிடம் இந்தா பாரம்மா, கீழே ஏதாவது பொருள் இருந்தால் போலீசுக்கு அறிவிக்க வேண்டும். அதை அவர்கள் வந்து எடுத்து பிரித்து கொள்வார்கள். நீயே எடுத்துக் கொண்டு போகக் கூடாது.ஏதாவது குண்டு கிண்டு கிடந்து தொலைக்கப் போகுது. சரியான ஆதாரங்கள் இல்லாததால் நீ போகலாம். இன்ஸ்பெக்ட்டரும் காவலரும் முகத்தை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு வெளியே போகிறார்கள். நீதிபதியும் உள்ளே போக எழுந்தவர் மேசையில் கிடந்த பையைப் பார்த்துவிட்டு இந்த கருமாந்திரத்தையும் எடுத்து கொண்டு போங்கோ என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே போகிறார். காஞ்சனாவும் ஓடிப்போய் அந்த பையை எடுத்துக்கொண்டு வேறு வாசல் வழியாக வெளியேறுகிறாள். ........வளரும்......!

நுவரெலியா நோக்கி போகும் போது இராவணன் சீதையை கொண்டு வந்து வைத்திருந்த இடம் எல்லோரும் போய் பார்ப்பார்கள் நாங்களும் பார்த்துவிட்டு போகலாம் என்று சாரதி சொன்னார்.சரி என்று போய்க் கொண்டிருந்தால் பெரியதொரு நீர்வீழ்ச்சி நியைற கூட்டம் நடைபாதை வியாபாரிகள் இறங்கி பார்க்கும் போது நல்லதொரு இயற்கை காட்சியாக நிறைய பேர் இறங்கி குளித்தும் கொண்டிருந்தனர்.பிள்ளைகள் எல்லோரும் இறங்கி குளித்தனர். நீர்வீழ்ச்சியில் அதிகநேரம் போய்விட்டதால் சீதா சிறை இருந்த இடத்தை முழுமையாக பார்க்கவில்லை.நுவரெலியாவில் ஒழுங்கு செய்திருந்த வீடு ஒரு பங்களா.இருப்பிடத்துடன் சமையல்காரரும் சேர்த்தே பணம் அறவிட்டிருந்தனர். அவர்களது தொலைபேசிக்கு அழைத்து பேசியபோது அவர்கள் தமிழர்கள் ஆக இருக்க தமிழில் பேசியதும் அவர்களுக்கு நல்ல சந்தோசம்.எமக்கும் தான்.நாங்கள் இத்தனை மணிக்கு வருவோம் சமையல் சாப்பாடு ஏதாவது ஒழுங்கு பண்ணமுடியுமா கடையில் வாங்கிவரவா என ஐயா உங்களுக்கு என்ன என்ன வேண்டுமென்று மட்டும் சொல்லுங்கோ எல்லாம் வாங்கி சமைத்து வைத்திருப்போம் கடையில் எதுவுமே வாங்க வேண்டாம் சாமானுகளுக்கு பில்லைத் தருகிறோம் நீங்கள் வந்த பின் பணத்தைத் தாங்கோ என்றார்கள்.இரண்டு மூன்று நாள் சரியாக சோறுகறி சாப்பிடவில்லை ஆதலால் எல்லோருக்கும் சோறுகறி தான் விருப்பம்.மீன் கோழி பருப்பு சலாட் இவை முக்கியம் முடிந்தால் ஏதும் பலகாரம். நீங்கள் வரும்போது எல்லாமே தயாராக இருக்கும் வாங்கோ என்றார்கள். தேயிலைத்தோட்டத்துக்குள்ளால் ஓடி ஒரு பங்களாவை சென்றடைந்தோம்.எவ்வளவு பெரிய பங்களா.வெள்ளைக்கார துரைமார் இங்கிருந்து தான் எமது மக்களின் முதுகுகளில் சவாரி விட்டிருக்கிறார்கள் என எண்ணும் போது கோபமாக இருந்தது.இங்கும் பெரிய பெரிய அறைகள்.சாரதிக்கு தனியாக பாத்ரூமுடன் கூடிய அறை.சாப்பாட்டறையே ஒரு வீடு மாதிரி.வீடு பராமரிப்பவர் ஒரு சிங்களவர்.நன்றாக பழகினார்.இரு ஆண்கள் ஒரு பெண் சமையலுக்கும் உதவிகளுக்கும்.ஒருவர் காவல் கடமைகளுக்காக.அமெரிக்காவிலிருந்து வருவதாக சொன்னதும் ஏதோ வெள்ளைக்காரர் தான் வரப் போகிறார்கள் என்று நினைத்துவிட்டார்கள்.இரண்டு நாட்கள் இங்கு நின்றோம்.விதவிதமான சாப்பாடு பிள்ளைகள் சொல்லச் சொல்ல வேறு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டு கேட்டுச் செய்தார்கள்.தேயிலை தொழிற்சாலை பார்க்க ஒழுங்குபண்ணி தந்தார்கள்.இரண்டு நாள் சுற்றிதிரிவதும் அந்த மாதிரி சாப்பாடு. வெளிக்கிடும் நாள் வந்ததும் எத்தனையோ காலமாக வேலை செய்கிறோம் இந்த முறை தான் மனதுக்கு மிகவும் சந்தோசமாக இருப்பதாக சொன்னார்கள்.புறப்படும் போது எல்லோருக்கும் நிறையவே அன்பளிப்பு கொடுத்தோம்.அந்த அம்மா எதிர்பாராமல் காலில் வந்து வீழ்ந்தா.எனக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியலை.கண்கள் குளமாகிவிட்டன.நாங்கள் கேட்டுக் கொண்டதன் பேரில் தேயிலை வாங்க தலவாக்கலைக்கு ஒருவரை கூட அனுப்பி வைத்தார்கள்.அவருடன் நம்பர் வண் தேயிலை என்று வாங்கித் தந்தார்.எல்லோருக்கும் தேவையான தேயிலை இங்கு நண்பர்களுக்கு என்று நிறைய வாங்கினார்கள். அவரிடமிருந்தும் விடை பெற்று கண்டி நோக்கி போக வெளிக்கிட இருந்தா போல பின்னுக்கிருந்தவர்கள் எல்லாம் ஐயோ அம்மா குய்யோ என்று ஒரோ கதறல்.எடுத்த வானை நிற்பாட்டி நானும் பரபரத்துக் கொண்டு இறங்க சனமும் கூடிவிட்டது. தொடரும்.

ஏற்கனவே வான் வைத்து ஓடுபவர் ஒருவரிடம் எனது வருகையைப் பற்றி சொல்லி எனது போன் நம்பர் எல்லாம் கொடுத்திருந்தேன்.வீட்டில் கொண்டு போய்விட ஏசி இல்லாமல் 14000 ரூபா.ஏசி போட்டா 16000 ரூபா என்று கட்டணமும் கூறியிருந்தார்.நியூயோர்க் விமானநிலையத்திலிருந்து வைபர் மூலம் கதைத்த போது தன்னால் வர முடியால் இருப்தாகவும் தனது நண்பர் நம்பிக்கையானவர் அவர் வருவார் உங்கள் நம்பர் கொடுத்துள்ளேன் என்று அவரின் நம்பரையும் தந்தார் அமெரிக்காவிலுள்ளவர்களுக்காக இலங்கை தூதுவராலயம் ஒரு சலுகை செய்துள்ளது.ஒரு முறை விசா எடுத்துவிட்டு உடனேயே மல்ரிப்பிள் என்றிக்கு 100 டெலர்கட்டி எடுத்தால் அடுத்த 5 வருடத்துக்கு எத்தனை தடவை வேண்டுமானாலும் போகலாம் ஒரு தடவை போனால் 6 மாதத்திற்கு நிற்கலாம்.இதை அவுஸ்திரேலியா இங்கிலாந்து கனடா போன்ற நாடுகளிலுள்ளவர்கள் முயற்சி செய்தும் கொடுக்கவில்லை. கொழும்பு விமானநிலையத்தில் இறங்கி பொதி வந்திருக்குமோ என்ன செய்வது வான்காரன் வேறை வந்து நிற்பானே வீட்டிலுள்ளவர்களுக்கு ஏன் கஸ்டமென்று அவர்களுக்கும் சொல்லவில்லை என்று ஆளையாள் பார்த்து முழிசிக் கொண்டு இமிகிரேசன் தாண்டி பொதி எடுக்கப் போனால் ஆச்சரியம் கடைசியில் போட்டதாலோ என்னவோ எமது பொதி முதலாவதாக வந்திருந்தது.நல்ல சந்தோசம்.50 இறாத்தல் 4 பொதியை போட்டு தள்ளிக் கொண்டுவந்து உள்ளுக்கு நின்றே வான்சாரதியுடன் குறுந் தகவலில் வந்துவிட்டோம் உங்கள் வானின் இலக்க தகடை அனுப்புமாறி சொல்லி வெளியில் போக ஏதோ பக்கத்தில் நின்றவர் மாதிரி உடனேயே வந்துவிட்டார். ஆளைப்பார்க்க நல்ல வாட்டசாட்டமாக இளந்தாரியாக இருந்தார்.அவராகவே பொதிகளெல்லாம் எடுத்து வைத்து உதவி செய்தார்.நேரம் காலை 4 மணிதான்.ஊர் பத்திரிகைகளில் எயர்போட்டுக்கு வாறபோற வாகனங்கள் அடிக்கடி அடிபடுவதாக செய்திகள் வாறபடியால் முன்னுக்கிருந்து கதைத்துக் கொண்டு போவோம் என்று முன்சீற்றிலே இருந்தேன்.எனக்கும் நித்திரை வராது.அவர்ஆள் இளந்தாரியாக இருந்தாலும் மிகவும் அவதானமாக ஆறுதலாக ஓட்டினார்.சில நேரங்களில் இன்னும் கொஞ்சம் விரைவாக ஓடலாமே என்று சொல்ல வேண்டும் போல இருக்கும்.காலைச் சாப்பாடு அனுராதபுரத்திலுள்ள(வெளிநாட்டுப பாணி) ஒரு பேக்கரியில் நல்ல இடம் பாதுகாப்பு சுத்தம் என்று அங்கேயே சாப்பிட்டோம்.காசும் பெரிதாக ஒன்றுமில்லை.நான் எப்போதுமே யாருக்காவது அன்பளிப்பு கொடுப்பதென்றால் முதலேயே கொடுத்துவிடுவேன்.இவருக்கும் சிறுதொகை பணத்தை கொடுத்தேன். இலங்கையை எப்படி சுற்றலாம் எத்தனை நாளாகும் என்று அவருடன் கதைத்த போது ஓரளவு புரிந்து கொண்டேன்.இடையிடையே நடந்த யுத்தம் தற்போதய நிலை என்று நிறையவே சொன்னார்.ஓரளவுக்கு நாம் அறிந்தவைகள் என்றாலும் சிலவற்றைக் கேட்க சங்கடமாக இருந்தது.முருகண்டி பிள்ளையாரை பார்த்தா கொஞ்சம் வெளிக்கிட்டு நிக்கிறமாதிரி இருந்தது.பிள்ளையாரையும் கும்பிட்டு கொஞ்ச கடலையும் வாங்கி கொறித்துக் கொண்டு வீடு போய் சேர 12.30 மத்தியானம். எனக்கென்று அண்ணன் ஒருவரே.அவரும் சிட்னியில்.அப்பா அம்மா முதலே இறந்துவிட்டார்கள்.எமது வீட்டில் உறவினர் ஒருவரை இருத்தியிருந்தோம்.இப்போது மனைவி வீட்டில் தான் போய் இறங்கினோம்.திடீர் என்று கண்டதும் அவர்களுக்கு ஒரே ஆச்சரியமும் சந்தோசமும்.குசலம் விசாரிப்பது தொடங்கி ஊர் நடப்பு அதுஇதென்று நீண்ட நேரம் பின்னர் சாப்பிட்டுவிட்டு எனது வீட்டுப் பக்கம் போய் பார்த்து பொழுதுபட நித்திரை வெறியாகிவிட்டது.வேளைக்கே படுத்துவிட்டேன். காலையில் எழும்பினால் எவரும் எழும்பிய மாதிரி தெரியவில்லை.இன்னும் முற்றாக விடியவில்லை எப்படி வெளியே போவது?கொஞ்ச நேரத்தில் ஒவ்வொருவராக எழும்பினார்கள்.முதல் நாள் பிற்பகல் மாட்டை மேச்சலால் கொண்டுவந்து கட்டினார்கள்.அந்த ஞாபகம் வர மாடு எங்கை வயலுக்கையா கட்டுறநீங்கள் என்று கேட்டு ஒரு வேப்பங்கொப்பில் தடிமுறித்து சப்பிக் கொண்டு சின்ன துவாயையும் தோளில் போட்டுக் கொண்டு மாட்டுக்கு கொஞ்ச தண்ணீரும் வைத்து வயலுக்குள் கட்டிவிட்டு வரலாம் என்று மாட்டை அவிழ்துக் கொண்டு கொஞ்ச தூரம் போக பெறாமகன் கத்திக் கொண்டு வாறான்.என்னடா என்றால் இப்ப ஒருவரும் சேட்டில்லாமல் திரியிறேல்லை சேட்டை போட்டுக் கொண்டு போங்கோ என்று சேட்டைத் தந்தான்.ஊருக்குள் திரியும் போது சேட்டுடன் திரிவது குறைவு.இப்போ சேட்டே இல்லாமல் வெளிய போகேலாதா?ஓரிரு நாட்கள் போனபின் தான் கூலி வேலை மேசன் சீவல் தொழிலாளி எல்லோருமே பெனியனோ சேட்டோ போட்டிருக்கிறார்கள்.மாட்டுடன் வயலுக்கு போனால் முன்னர் பச்சைப்பசேலென்றிருந்த வயல் வெளி இப்போ காய்ந்து கருவாடாக கிடக்கிறது.பழைய தோட்டம் செய்த ஞாபகம் பார்க்க பார்க்க மிகவும் கஸ்டமாக இருந்தது.கிணற்றை சுற்றி தென்னைகள் ஒரே முள்ளுகள் தட்டித் தட்டி கிணற்றங்கட்டிலிருந்து யோசிக்க போன ஆளைக் காணல்லையே என்று தேடிவாறங்கள். தொடரும். சிறி ஒரு சின்ன உதாரணம் இரவில் கறன்ற் இல்லை என்றால் தற்காலிகமாக பாவிக்க சிறிய ரியூப் லைற் மாதிரி வாங்கிக் கொண்டு போனால் அங்கே அதே மாதிரி பெரிய லைற் வைத்திருக்கிறார்கள்.பெரிய வெக்கக்கேடு.

இரு வாரங்களுக்கு முன்னர் யாழ்ப்பாணத்தில் நின்றபோது பெரும்பாலும் ஓட்டோவில தான் திரிந்தது. பணச்செலவுதான் அதிகமே தவிர தாங்கமுடியாத வெய்யிலில் நடந்து செல்வதோ அல்லது பஸ்சுக்காகக் காத்திருப்பது கொடுமையிலும் கொடுமை. ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கணவருடன் சென்றபோது அந்தாள் என்னை ஓட்டோவே பிடிக்க விடாமல் பஸ்சிலும் சைக்கிளிலும் கொண்டு திரிந்து சிலோனே வெறுத்துப்போயிருந்த எனக்கு, கணவன் இல்லாமல் தனியாகச் சென்றது ஒருவித சுதந்திரமாகவும் நின்மதியாகவும் இருந்தது. அதுக்காக அதிக பணம் கொடுத்து ஓட்டோவில் திரியவில்லை. எங்கள் அயலில் ஓட்டோ ஓடுபவர் நியாய விலையைக் கூறியதால் நின்ற இரு வாரங்களில் பன்னிரண்டு நாட்கள் அதிலேதான். மனுசனுக்கு குர்தா தைக்க யாழ்ப்பாணத்தில் ஒரு கடையில் கொடுத்திருந்தேன். அடுத்தநாள் வரச்சொல்லிப் போனால் அக்கா இன்னும் ஒன்று முடியவில்லை. ஒரு இரண்டு மணி நேரத்தில் வருகிறீர்களா என்று கேட்க,சரி என்றுவிட்டு வெளியே வந்தால் மணி 10.15. வெய்யில் தொடங்கிட்டுது. ஓட்டோவில திரும்பப் போட்டு வர வீணா 400 ரூபா. எதுக்கும் ஓட்டோவை அனுப்பிவிட்டு ஒரு படத்தைப்பார்த்துவிட்டு வருவம் என முடிவெடுத்து. காகில்சுக்கு விடுங்கோ தம்பி என்றேன். அங்கு சென்றால் அக்கா படம் பத்து நிமிடத்துக்கு முதல் தொடங்கீட்டுது. ஒண்டரைக்கு அடுத்தது தொடங்குது. ஒண்டரைக்கு வாறீங்களோ என்கிறான் தியேட்டர் காரன். படம் தொடங்கினாய் பரவாயில்லை. டிக்கற் தாங்கோ என்று வாங்கி உள்ளே சென்றால் இருந்தது ஒரு இருப்பது பேர் மட்டிலும் தான். எனது சீட் கடைசிவரிசைக்கு முதல் வரிசை. நல்லகாலம் எனக்கு இரண்டு பக்கமும் யாரும் இல்லை என நின்மதி பெருமூச்சு விட்டபடி இருந்தால் அப்பத்தான் எழுத்தோட்டம் அரைவாசி போகுது. எனது பக்கத்து சீற்றுக்கு நேரே பின்னே ஒருவன். மற்றபடி யாரும் பின்னுக்கு இல்லை. படம் தொடங்கி ஒரு பத்து நிமிடம் போயிருக்கும். எனக்கு தூர பார்வை தெளிவில்லை என்பதால் படம் பார்க்கக், கார் ஓட எல்லாம் கண்ணாடிதான். கொஞ்ச நேரத்தில் பார்த்தால் என் கண்ணாடியில் ஒரே வெளிச்சம் திரையை வடிவாகப் பார்க்க முடியாமல். யாராவது லைட் அடிக்கிறார்களோ என்று பார்த்தால் உடனே வெளிச்சம் நிண்டிட்டுது. மீண்டும் சிறிது நேரத்தில் வெளிச்சம். இம்முறை தலையைத் திருப்பிப் பார்த்தால் எனக்குப் பின்னால் இருக்கும் எருமையின் போனில் இருந்துதான் வெளிச்சம் வருகிறது என்று தெளிவானவுடன் ஏற்பட்ட எரிச்சலை ஒருவாறு அடக்கிக்கொண்டு மீண்டும் திரையில் கண்களை பதிக்கிறேன். மீண்டும் ஒரு ஐந்து நிமிடத்தில் வெளிச்சம் வர, அண்ணை கண்ணுக்குள்ள குத்துது. உந்த லைற்ரை நிப்பாட்டுங்கோ எண்டன். நான் சொன்னதைக் கேட்டானோ இல்லையோ யாருடனோ அவன் கதைப்பது தெரிய, நான் தலையைத் திரைக்குத் திருப்பினன். கொஞ்ச நேரம் ஒன்றும் இல்லை. திரும்ப வெளிச்சம் எரிய நான் திரும்பி அண்ணை போனைக் கீழை வையுங்கோ. படம் பாக்க ஏலாமல் இருக்கு என்று கூறு வாயை மூடிக்கொண்டு படம் பார் என்கிறான். எனக்கு வந்த கோபத்தில் இனி வெளிச்சம் எரிஞ்சால் வெளியில போய் கெம்ப்ளெய்ன் பண்ணுவன் என்று கொஞ்சம் உறுக்கியே சொன்னன். ஆனால் அவன் அசைஞ்சாத்தானே. திரும்ப போன் வர லையிற் பத்திக்கொண்டே இருக்குது.அவன் போனை எடுக்கவும் இல்லை நிப்பாட்டவும் இல்லை. உடனே நான் கோபத்தோட எழும்ப, எனக்குப் பக்கத்தில இருந்தவர் கொஞ்சம் அதட்டலாக அவர் பக்கம் திரும்பி போனை நிப்பாட்டுங்கோ அல்லது வெளியில போய்க் கதையுங்கோ என்றதும் லைற்றும் போனும் நிண்டிட்டுது. ஆனாலும் மனதுக்குள் கொஞ்சம் பயம் தான். ஆளைப் பார்த்தால் கொஞ்சம் அப்பிடி இப்பிடி. தனியா வேற வந்திருக்கிறன். நண்பர்கள் யாரையும் கூப்பிட்டு ஏதும் செய்திடுவானோ என்று எண்ணிவிட்டு, தமிழர் தானே எல்லாரும் ஏன் பயப்பிடுவான் என எண்ணிக்கொண்டிருக்க இன்டெர்வல் விட்டிட்டிது. அவன் எழுந்து செல்வது கடைக் கண்ணில் தெரிய நானும் எழுந்து சென்று எங்காவது தென்படுகிறானா என்று பார்த்தால் அவனைக் காணவில்லை. பெப்ஸியும் பொப்கோனும் வாங்கிக்கொண்டு வந்து கதிரையில் இருக்க படம் தொடங்கிவிட்டுது. படம் தொடங்கி கொஞ்ச நேரம் சென்ற பிறகுதான் அவன் வந்து இருக்க, நான் ஒருக்காத் திரும்பி அவனின் முகத்தைப் பார்த்தேன். ஆனால் இருட்டுக்குள் முகம் தெரியவில்லை. படம் முடியும் மட்டும் வேறு எந்த போனும் அவனுக்கு வரவில்லையோ அல்லது போனை நிப்பாட்டி வைத்திருந்தானோ சத்தம் எதுவும் கேட்கவில்லை. படம் முடிந்தவுடன் அவனின் முகத்தைப் பாக்கவே வேண்டும் என்னும் எண்ணத்துடன் விடுவிடுவென்று வெளியே வந்தால் அவன் வருவதாய்க் காணவில்லை. சரி பார்ப்போம் என்று லிப்ட் இருக்கும் இடம் வந்தால் இன்னும் இரண்டு இளைஞர்கள் காத்திருக்கிறார்கள். லிப்ட் வந்ததும் நான் முன்னே சென்று பின் பக்கத்தில் சென்று திரும்பி வாசலையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க, ஓடிவந்து தலை குனிந்தவாறு உள்ளே வருகிறான் அவன். நான் வடிவாக துணிவாக அவனைப் பார்க்க அவனோ பயந்தபடி குனிந்த தலையை நிமிர்த்தாமலே வெளியே செல்ல, அட அவனுக்கும் எதோ ஒரு பயம் ஏற்பட்டதனால்த்தான் தலையை நிமிர்த்தவே இல்லை என்று தோன்ற, நின்மதியாக வெளியே வருகிறேன் நான்.

விசித்திரமான கனவொன்று இடையிலே குழம்பி அதிகாலை அலாரச்சத்தம் கேட்டுத் திடுக்கென விழித்தெழுந்தான் வசந்தன். சில வினாடிகள் மட்டுமே நீடித்த அக்கனவை அவனால் முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை; காட்சிகளும் நினைவில் இல்லை. மிகவும் பிரயத்தனப்பட்டு மீண்டும், மீண்டும் யோசித்து என்ன கனவு என்று யூகிக்க முனைந்தான். எனினும் 'தாயகத்தில், அவனது ஊரில் அவனுக்கு ஏதோ ஒரு புதையல் ஒன்று எதிர்பாராத விதமாகக் கிடைக்கப்போகிறது' என்பதை மட்டும் அந்தக் கனவில் கண்டதாக உணர முடிந்தது. இவ்வாறு அவன் சிந்தித்துக்கொண்டிருக்கையில், குளியலை முடித்துவிட்டு அவனிடம் படுக்கையறைக்கு வந்த அவன் மனைவி கல்யாணி "என்னப்பா விடிய எழும்பினதும் கையுமா யோசிச்சுக்கொண்டு இருக்கிறீங்கள்? நேரம் 6:10 ஆச்சு. வேலைக்குப் பிந்தப் போகுது. ஓடிப்போய் குளியுங்கோ" என்றாள். உடனே அவளுக்குத் தான் கண்ட கனவை விபரித்தவனை "ஊர்ல உங்களுக்குப் புதையலாம். முப்பாட்டன், பேர்த்தி காலக் கதை போல எல்லா இருக்கு" என்று பரிகாசித்தாள் கல்யாணி. "சும்மா பகிடி விடாதையும். அதிகாலைக் கனவு பலிக்கும் என்று சொல்லுவாங்கள். மற்றவங்களுக்குப் பலித்திருக்கோ, இல்லையோ எனக்கு நிறையப் பலித்திருக்கு; இங்க அவுஸ்திரேலியாவில சிட்னிக்கு வருவேன் எண்டும், எனக்கு அடுத்த நாள் வேலை கிடைக்கும் என்றும் இப்படி நிறையக் கனவுகள் பலித்திருக்கு" என்று சொன்னவனை, "என்னைத் தவிர மற்றதெல்லாம் உங்களுக்குக் கனவில வரும்" என்று இடைமறித்துச் சிரித்தாள் கல்யாணி. "இல்லை கல்யாணி, இந்தக் கனவும் அதிகாலையில் கண்ட கனவு; நிச்சயமாக இதில ஏதோ செய்தி இருக்கு. புதையல் எண்டது பழங்கால விஷயம் தான். ஆனாலும் இந்தக் கனவை நான் நம்புறன். முந்தி பிரச்சினை காலத்தில எங்கட பாட்டி பின் காணிக்க புதைச்சு வச்ச நகையா இருக்குமோ?, அல்லது ஏதும் ஏன்ர அப்பா முந்தி யாருக்கோ கொடுத்த கடன் பணம் திரும்ப அவர் இல்லாத காலத்தில இப்ப எனக்கு கிடைக்கப் போகுதோ?, வேறு ஏதும் சொத்தோ?. இப்படி பல மாதிரி பல அர்த்தம் எடுக்கலாம் தானே?" என்றவனை "ஊர்ல ஒண்டும் வேண்டாம் எண்டு தானே உதறித்தள்ளிவிட்டு என்னையும் கூட்டிக்கொண்டு வந்தனீங்கள். 1999இல இங்க வந்ததுக்கு திரும்ப ஊருக்குப் போகவே இல்ல. இப்போ ஊரோட பெரிசா ஒரு தொடர்பும் இல்லை, உங்கட சித்தியைத் தவிர. சரி, அதைப் பற்றி பின்னேரம் பேசலாம். இப்போ போய்க் குளித்து வேலைக்கு வெளிக்கிடுங்கோ" என்று அவசரப்படுத்தினாள் கல்யாணி. குளிக்கும் போதும் மீண்டும், மீண்டும் அந்தக் கனவு பற்றியே சிந்தித்த அவன் மனம் அவனைச் சிட்னியை விட்டுத் தாயகத்தில் யாழ்ப்பாணத்துக்கு - கிட்டத்தட்ட 20 வருடங்கள் பின்னோக்கிய நினைவுகளுக்குக் கொண்டு சென்றது. (புதையலுக்கான தேடல் தொடரும்...)

2019சென்னை புத்தகக் கண்காட்சியில் விடியல் பதிப்பக வெளியீடாக வெளிவந்த சிவா சின்னப்பொடியின் “நினைவழியா வடுக்கள்“ என்ற நூலின் அறிமுக நிகழ்வு நேற்று பாரிசில் இடம்பெற்றது.நீண்டகால தமிழ்த்தேசிய செயற்பாட்டாளர் முகுந்தன்,அரசியல் விமர்சகரும் பொதுவுடைமை செயற்பாட்டாளருமாகிய ரயாகரன்,நூலாசிரியரின் மகனும் அரசியல் தத்துவத்துறையை சோர்ந்தவருமான வசந்த ரூபன்,எழுத்தாளரும் இடதுசாரி செயற்பாட்டாளருமாகிய வி.ரி. இளங்கோவன் ஆகியோர் இந்த நூல் சார்ந்தும் ,இந்த நூலில் குறிப்பிடப்படும் சமூகப் பிரச்சனை சார்ந்தும் தமது மதிப்புரைகளைத் தெரித்தனர். வரலாற்றுப் பதிவுகளை நேர்மையுடனும் துணிச்சலுடனும் பதிவு செய்துள்ள இந்த நூல் ஒரு வரலாற்றுப் பொக்கிசம் என்று பாராட்டிய முகுந்தன் இந்த நூலின் 5 ம் அத்தியாயத்தில் குறிப்பிடப்படும் கந்த முருகேசனாருடைய கல்வி முறையை நமது பிள்ளைகளுக்கு அறிமுகப்படுத்த வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டார். இலங்கைத் தமிழர்கள் எழுதியுள்ள நூல்களில் "நினைவாயா வடுக்கள்" என்ற சிவா சின்னப்பொடியின் நூல் தனித்துவமிக்கது. ஈழத்துச் சாதிய அனுபவத்தைப் பதிவாக்கியுள்ள முதல் நூல் என்று குறிப்பிட்ட ரயாகரன் தமிழ்ச் சமூகத்தின் அக ஒடுக்குமுறைகளை வரலாற்றுரீதியான அதன் பன்முகத்தன்மையைப் பற்றிப் பேசும், நூலாக இருக்கிறது என்றும் “இந்த நூல் சாதிய ஒடுக்குமுறையையொட்டிய பல புதிய தரவுகளைக் கொண்டு இருப்பதுடன், அவை வரலாற்றுக்கு புதியவை”. என்றும் கூறினார் இதன் உண்மைத்தன்மையைக் கேள்விக்குள்ளாக்க யாராலும் முடியாது. என்று குறிப்பிட்ட ரயாகரன் “இலங்கை வாழும் தமிழ் மக்களும், இலங்கை வாழ் அனைத்து ஒடுக்கப்பட்ட மக்களும் கட்டாயம் படிக்க வேண்டிய நூல்” என்றும் . சாதி ரீதியாக ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் விடுதலைக்கான போராட்டமின்றி, இலங்கையில் ஒடுக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களின் போராட்டமும் சரி, இலங்கையில் வர்க்கப் போராட்டமும் வெற்றி பெற முடியாது என்பதையும் வலியுறுத்தினார். 1981 ல் தனது தந்தை உயிருடன் இருக்கிறாரா என்பது தெரியாத நிலையில் வாழ்ந்த தான்,1983 ல் அவரது குரல் போராளிகளால் உருவாக்கப்பட்ட தமிழீழத்தின் குரல் வானொலியில் ஒலித்த போது, தன்னுடைய நண்பர்கள் தன்னை போராளியின் மகன் என்று தோளில் தூக்கிக் கொண்டாடியதை நினைவு கூர்ந்த நூலாசிரியரின் மகன் வசந்த ரூபன்1980 களின் நடுப்பகுதியில் தஞ்சாவூரிலிருந்த தனது தந்தையின் வீரியத்தையும் போர் குணத்தையும் ஆளுமையையும் அவர் பிரான்சுக்குப் புலம் பெயர்ந்து வந்தபின்னர் பார்க்க முடியவில்லை என்றும் குறிப்பிட்டார்.தனக்கு ஊர் மற்றும் சாதிய அடையாளங்கள் கிடையாதென்றும் தமிழ்த் தேசிய அடையாளம் என்ற ஒன்றுதான் தனக்கு இருப்பதாகவும் அவர் கூறினார். தமிழீழத்தில் இப்போது சாதிக்கொரு கோவில்,சாதிக்கொரு திருமண மண்டபம், சாதிக்கொரு மயானம் கூட கட்டப்படும் நிலையை விரி.இளங்கோவன் எடுத்துரைத்தார். இறுதியாக ஏற்புரை வழங்கிய சிவா சின்னப்பொடி அவர்கள் தன்னுடைய அனுபவங்களைப் பகிர்ந்ததுடன் தன்னுடைய மகனின் குற்றச்சாட்டைத் தான் ஏற்பதாகவும் புலத்தில் நேர்மையற்ற போலிகளை வெல்லமுடியாமல் போனது தனது தோல்வி என்பதையும் ஒத்துக்கொண்டார். இந்த நிகழ்வை முன்னாள் போராளி அமலன் தொகுத்து வழங்கினார். https://www.facebook.com/pg/நினைவழியா-வடுக்கள்-2122148908082914/photos/?ref=page_internal

மன்னித்துப் பார் வளங்கள் பலவும் பெருகும் வாழ்வின் அர்த்தங்கள் புரியும் மன்னித்துப் பார் இறுகிக் கிடக்கும் பாறையென இதயம் கனத்துக் கிடக்கிறதா? பனியாய் உருகி பாசத்ததைப் பகிர்ந்திட மன்னித்துப் பார் ஏழு தரமல்ல எத்தனை தரம் வேணுமென்றாலும் மன்னித்துப் பார் மனிதம் புனிதமடையும் மரணம் கூட மகத்தானதாய் அமையும் மலரைப்போல மனம் மென்மையடையும் மன்னித்துப் பார் இறுக்கங்கள் தளரும் இதழ்களில் புன்னகை அரும்பும் பேச்சினில் இனிமை கூடும் அணைப்பினில் அன்பு பெருகும் மன்னித்துப் பார் மகிழ்வான தருணங்கள் மனதை வருடும் புலரும் பொழுதுகள் கூட புன்னகை பூக்கும் மன்னித்துப் பார் மன அழுக்குகள் அனைத்தும் அகன்றே போகும் சினம் சீற்றம் எல்லாம் விலகியே ஓடும் மன்னித்துப் பார் பாலைவன வாழ்க்கை பசும் சோலைவனமாய் மாறும் வாழ்க்கையை ரசிக்கவும் ருசிக்கவும் விடைபெறவும் வேண்டுமா மன்னித்துப் பார் புகைபோல மறையும் பகை வாழ்க்கையை வளமாக்கும் சாபங்களைத் தூரமாக்கும் மன்னித்துப் பார் மன்னிப்பதால் நட்டமில்லை மனம் இறுகிக் கிடப்பதோ எவருக்கும் இஸ்டமில்லை ஆமை ஓட்டுக்குள் அடங்கிக் கிடப்பது போல் அன்பை அகந்தைக்குள் அடக்குவதால் பயனென்ன? அன்பெனும் கரங்களை அகலத் திறந்து பண்பெனும் பாதையில் பாசமுடன் நடக்கலாம் மன்னித்துப் பார் விரிசல்களும் வேதனைகளும் விலகிப் போக வேண்டுமா உறவுகளுள் உரிமையுடன் நேசிப்பு வேண்டுமா மன்னித்துப் பார் பழிக்குப் பழி என்றும் இரத்தத்திற்கு இரத்தமென்றும் பகைமை உணர்வுகள் பண்பினை அழித்து விடும் விட்டுக் கொடு தட்டிக் கொடு கரம் குலுக்கு கட்டி அணை துன்பத்தில் துணைகொடு இன்பத்தில் பங்கெடு பாசத்தைப் பகிர் புன்னகையை வரமாக்கு புறம் பேசுவதை நிறத்து பண்பாகப் பழகு இனம் மதம் இல்லாது செய் அன்பில்லாத மனம் என்று ஏதுமில்லை அன்பால் ஆளுமை செய் மன்னிக்கும் மனம் மட்டும் இருந்து விட்டால் உலகில் போர் பஞ்சம் பகை ஏழ்மை என்ற அனைத்தும் அகன்று விடும் மனச் சாளரங்களைத் திறந்து மழலைகள் போல் மனம் தூய்மைபெற வேண்டுமா மன்னித்துப்பார் மன்னிப்பது போல் ஒரு மருந்தில்லை பகை மறப்பது போல் ஒரு வரமில்லை. மன்னித்துப் பார்

யாழ்ப்பாண பேச்சு வழக்கு என்பது இங்குள்ள மக்களால் அன்றாடம் பாவிக்கப்படும் சொற்பிரயோகங்களே. மெய்யே! இச் சொல் யாழ்ப்பாணப் பேச்சு வழக்கில் பலவிதமாகப் பயின்று வந்திருக்கிறது. உண்மையா? என்பது அதன் நேரடிக் கருத்தாக இருந்தாலும் ஒரு விடயத்தைச் சொல்ல ஆரம்பிப்பதற்கு இச் சொல் ஒரு தொடக்கமாக அமையப் பெறுதல் ஒரு யாழ்ப்பாண பேச்சு வழக்கு விஷேஷம். கணவன்மாரை மனைவிமார் பெயர் சொல்லி அழைக்காத பண்பாடு நிலவிய (2 சந்ததிக் காலத்துக்கு முன்னர் என்று சொல்லலாமோ?) காலத்தில் கணவர்மாரை அழைப்பதற்கும் பேச்சுவார்த்தை ஒன்றை ஆரம்பிப்பதற்கும் மெய்யே? / கேட்டீரே? என்ற இவ் விழிப்புச் சொற்கள் பயன்பாட்டில் இருந்தன. இன்றும் கூட கிராமங்களில் இது பாவனையில் உள்ளது. இவர்கள் காணவர்மாரை இஞ்சரும்! இஞ்சருங்கோ! என்று அழைக்கும் வழக்கமும் இருந்து வந்திருக்கிறது. குழந்தைகள் பிறந்ததும் இஞ்சரும் அப்பா! இஞ்சருங்கோ அப்பா என அது பதவிப் பெயர் கொண்டழைக்கப்படும் வழக்கு இன்றும் இருக்கிறது.(இஞ்சருங்கோ, இஞ்சருங்கோ…. என்று ஒரு பாடலும் உள்ளது உங்களுக்கு நினைவுக்கு வரலாம்.) அதற்கு, என்ன சங்கதி? என்றவாறு கணவர்மாரின் பதில் கேள்வி ஆரம்பமாக இப்படியாகச் அவர்களின் சம்பாஷனைகள் தொடரும். ஆனாலும் கணவர்மார் மனைவிமாரின் பெயரைச் சொல்லியோ அன்றேல் அவர்களின் செல்லப்பெயர் / வீட்டுப் பெயர்களைச் சொல்லியோ (பொதுவாக கிளி, ராசாத்தி, செல்லம், குட்டி, …இப்படியாகச் செல்லப் பெயர்கள் இருக்கும்)அழைக்கும் வழக்கு இருக்கிறது. என்றாலும் இந்த மெய்யே என்ற சொல் வீச்சு நல்ல அர்த்தம் நயம் தோய்ந்த ஒன்றாகக் காணப்படுகிறது. மெய் என்பதற்கு உடல் என்றொரு அர்த்தமும் உண்டு. கணவன்மாரை மனைவிமார் மெய்யே! மெய்யே!! (உண்மையே! உண்மையே!)என்று கூப்பிட்டதனால் போலும் நீங்களும் நாங்களும் பிறந்திருக்கிறோம்!! பறை பறை எனும் சொல் ஒரு தூய தமிழ் சொல்லாகும். இச்சொல் “பறை” எனும் பெயரில் ஒரு இசைக் கருவிக்கான பெயர்ச்சொல்லாக பயன்பட்டாலும், வினைச்சொல்லின் பயன்பாடுகளும் உள்ளன. குறிப்பாக இச்சொல்லினதும், இச்சொல் தொடர்பான சொற்பிரயோகங்களும் யாழ்ப்பாணத் தமிழர் பேச்சு வழக்கில் இன்றும் உள்ளனவைகளாகும். பழங்காலத் தமிழர் வாழ்வியலில் செய்தியூடகம் என்று ஒன்று இல்லாதக் காலக்கட்டத்தில், ஒரு நாட்டில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை, அறிவித்தல்களை, அரசக் கட்டளைகளை ஊர் ஊராகச் சென்று சொல்லுதல் “பறைதல்” என்றும், அவ்வாறு ஊர் ஊராகச் சென்று சொல்பவர் “பறையர்” என்பதும் காரணப்பெயர்களாகும். காலப்போக்கில் தமிழர் வாழ்வியலின் சாதிய வேறுப்பாடுகளின் அடிப்படையில் பறை, பறையர் எனும் சொற்கள் தொழில் நிலைப் பெயராக நிலைத்துவிட்டன அல்லது மாற்றம் பெற்றுவிட்டன. அதேவேளை ஊரூராகச் சென்று செய்திகள், அறிவித்தல்கள், அரச மற்றும் நிர்வாகக் கட்டளைகள் போன்றவற்றை பறைபவர் (சொல்பவர்), தற்போதைய தற்கால ஒலிப்பெருக்கி போன்ற சாதனங்கள் இல்லாத நிலையில் பலத்தக் குரலில் சத்தமிட்டே பறைய வேண்டியக் கட்டாயச் சூழல் இருந்திருக்கும் என்பதை இன்றையச் சூழ்நிலையில் எளிதாகப் புரிந்துக்கொள்ளலாம். அத்துடன் பலத்தக் குரலில் சத்தமாகப் பறைபவர் மக்களின் கவனத்தை ஈர்ப்பதற்காக ஒரு கருவியின் துணைக்கொண்டு, அதனை ஓங்கி அடித்து ஒலியெழுப்பி, தான் கொண்டு வந்த செய்தியை, அல்லது அறிவித்தலை மக்களுக்குப் பறைவார். இதனால் காலப்போக்கில் “பறை” எனும் வினைச்சொல், பறையும் பொழுதும் மக்களை ஈர்ப்பதற்கு பயன்படுத்திய ஒலியெழுப்பிய கருவிக்கான பெயர் சொல்லாக நிலைத்துவிட்டது. அத்துடன் தற்போதைய தற்கால ஒலிப்பெருக்கி போன்ற சாதனங்கள் இல்லாத நிலையில், பலத்தக் குரலில் சத்தமிடுவதால் அல்லது சத்தமிட்டு பறையும் தொழிலை கொண்டிருப்பவர் என்பதால், பறைபவர் ஏனைய தமிழ் சமுதாயக் கட்டமைப்பின் படி ஒரு தரக்குறைவான தொழில் நிலையாகத் தோற்றம் பெற்றது எனலாம். ஆகையால் இந்த பறை எனும் சொல் ஒரு இசைக்கருவிக்கான பெயராகவும், ஒரு சாதிய பெயராகவும் மட்டுமே பெரும்பாலும் நிலைத்துவிட்டன; குறிப்பாக தென்னிந்தியாவில். அதேவேளை பழந்தமிழ் தொட்டு இன்றுவரை பறை எனும் வேர்ச்சொல்லுடன் தொடர்புடைய பலசொற்கள் அல்லது பலச்சொல்லாடகள் இன்றும் யாழப்பாணத்தவர் பேச்சு வழக்கில் அழியாமல் இருப்பது யாழ்ப்பாணப் பேச்சு தமிழின் தனிச் சிறப்பாகும். அவற்றில் சில… “பறை” எனும் சொல்லின் வினைப் பயன்பாடுகள் பறை = சொல் பறைதல் = சொல்லுதல் பறைஞ்சன் = சொன்னேன் பறைஞ்சவன் = சொன்னவன் (சொன்னான்) பறையாதே = சொல்லாதே , பேசாதே பறையிறான் = சொல்கிறான் பொய் பறையாதே = பொய் சொல்லாதே அவன் என்ன பறஞ்சவன்? = அவன் என்ன சொன்னான்? அவனிட்ட பறையாதே = அவனிடம் சொல்லாதே “பறைசாற்றுதல்” எனும் சொல்லும் “பறை” எனும் வினையை ஒட்டியெழுந்தப் பயன்பாடே ஆகும். இவ்வாறு பறை எனும் வேர்ச்சொல்லுடன் தொடர்புடைய பலசொற்கள் அல்லது பல சொல்லாடல்கள் உள்ளன. இவை இன்றும் யாழ்ப்பாணத்தவர் பேச்சு வழக்கில் அழியாமல் இருப்பது யாழ்ப்பாணப் பேச்சு தமிழின் தனிச் சிறப்பாகும். அதேபோன்று கிட்டத்தட்ட சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் தமிழில் இருந்து கிளைத்த மொழியான மலையாளத்திலும் இந்த “பறை” எனும் சொல்லின் வினைப் பயன்பாடுகள் இன்றும் புழக்கத்தில் இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஒரு செய்தியை அல்லது ஒரு தகவலை ஒருவரிடம் கூறினால், அவர் அதனை இரகசியமாகப் பேணாமல் எல்லா இடங்களிலும் சொல்லித் திரிபவராகக் கருதப்பட்டால், அவரை “பறையன்”, “பறையன் போன்று” எனும் அடைமொழிகளுடன் பேசுவதும் மேற்குறித்த பறை எனும் வினைச்சொல்லின் பயன்பாட்டின் பின்னனியே அடிப்படைக் காரணங்கள் எனலாம். இலங்கை சிங்களவர் மத்தியில் தமிழர் பேச்சு வழக்கில் புழக்கத்தில் உள்ள இந்த “பறை” எனும் சொல்லின் பயன்பாடு இலங்கை சிங்களவர் மத்தியிலும் சாதியப் பெயராகவும், இரகசியம் பேணாதவரை இடித்துரைக்கும் சொல்லாகவும் பயன்படுகிறது. எடுத்துக்காட்டாக: தமிழ் > சிங்களம் பறையன் > பறையா பறையர் > பறையோ பறையன் போன்று > பறையா வகே பறை > பறை > பெற (Bera) இவ்வாறு இன்றைய தமிழர் மத்தியில் தற்போது பயன்படும் இச்சொல்லின் பெயர்ச்சொல் பயன்பாடுகள் அனைத்தும், இலங்கை, சிங்களவர் மத்தியில் பயன்பாட்டில் இருப்பது கவனிக்கத் தக்கது. குறிப்பாக தமிழர் பயன்பாட்டில் காணப்படும் பறை தொடர்பான அத்தனை இழிச்சொல் பயன்பாடுகளும் அதே பொருளில் சிங்களவர் பயன்பாட்டிலும் உள்ளன. இங்கே “வகே” எனும் சொல்லும், தமிழரின் பேச்சு வழக்கில் புழங்கும் “வகை” எனும் சொல்லுடன் தொடர்புடையது. இவை மருவல் என்பதனை உணர்த்துகின்றன. சிங்கள மருவல் பயன்பாடுகள் அதேவேளை “பறை” எனும் இசைக்கருவியின் பெயர் பறை >பெறை >பெற” என்று மருவியுள்ளது. அதேபோன்றே சாதியப் பெயரான “பறையர்” எனும் தமிழ் சொல், சிங்களத்தில் “பெறவா” என்று அழைக்கப்படுகின்றது. அத்துடன் இந்த “பெறை” இசைக்கருவியை அடிப்பவர்களை “பெறக்காரயா” என்று அழைக்கின்றனர். தமிழ் > சிங்களம் பறை > பறை > பெறை > பெற பறையர் > பறையோ > பெறவா பறை அடிப்பவர் > பெறக்காரயா தமிழ் பேச்சு வழக்கில் உள்ள சொற்கள் சிங்களப் பேச்சு வழக்கில் மருவி பயன்படுபவைகளில் இந்த “பறை” எனும் வேர்ச்சொல்லும் அதனுடன் தொடர்புடையச் சொற்களும் அடங்கும். அத்துடன் சிங்களப் பேச்சு வழக்கில் “பெறக்காரயா” என்பதில் உள்ள “காரயா” எனும் பின்னொட்டும் தமிழர் வழக்கில் உள்ள “காரன்” எனும் பின்னொட்டின் மருவலே ஆகும். குறிப்பு: பழந்தமிழில் வினையாகப் பயன்பட்ட “பறை” எனும் சொல் இன்று ஒரு பெயர்ச்சொல்லாக உலகெங்கும் பல மொழிகளில் பயன்படுகிறது. ஆங்கிலம் தமிழில் இருந்து உள்வாங்கிக்கொண்ட (கடனாகப் பெற்ற) சொற்களில் இந்த “Pariah” வும் ஒன்று என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. குஞ்சு குஞ்சு என்றால் “சிறிய” அல்லது “சிறியது” என்பதற்கு இணையான சொல்லாகும். பறவைகளின் குழந்தைப் பருவத்தை “குஞ்சு” என்பதன் பொருளும் சிறியது அல்லது சிறிய பருவத்தைக் கொண்டது என்பதே ஆகும். “குஞ்சு குருமன்கள்” என்பதும் “சின்னஞ் சிறிசுகள்” அல்லது “சின்னஞ் சிறியவர்கள்” எனப் பொருள் படுவதனையும் பார்க்கலாம். யாழ்ப்பாணப் பேச்சு வழக்கில் யாழ்ப்பாணத்தில் பேச்சு வழக்கில் “என்ட செல்லம்“, “என்ட குஞ்சு” என பெரியர்வர்கள் சிறியக் குழந்தைகளை அன்பாகவும் செல்லமாகவும் அழைப்பதனைக் காணலாம். அத்துடன் இச்சொல் உறவுமுறைச்சொற்களாகவும் பயன்படுகின்றது. உறவுமுறைச் சொற்கள் யாழ்ப்பாணத் தமிழரிடையே “குஞ்சு” என்றச்சொல் பல்வேறு உறவுமுறைச் சொற்களாகப் பயன்படுகின்றது. தகப்பனை ஐயா என்று அழைப்பதனைப் போன்றே, தகப்பனின் தம்பியை “குஞ்சையா“, “குஞ்சியப்பு“, “குஞ்சையர்” போன்ற சொற்களால் அழைக்கும் வழக்கு அன்மைகாலம் வரை இருந்தது. சிறிய தகப்பன் = குஞ்சையா, குஞ்சியப்பு, குஞ்சையர் தாயின் தங்கையை, அதாவது சிறிய தாயை; “குஞ்சம்மா”, “குஞ்சாச்சி” என்றும் அழைக்கும் வழக்கு அன்மை காலம் வரை இருந்தது. சிறிய தாய் = குஞ்சம்மா, குஞ்சியாச்சி சகோதரிடையே இளையவரை, அதாவது வயதில் சிறிய தம்பியை; “குஞ்சித்தம்பி”, “சின்னக்குஞ்சு” என அழைக்கும் வழக்கும் உள்ளது. சிறிய தம்பி = குஞ்சித்தம்பி, சின்னக்குஞ்சு மேலே சொல்லப்பட்ட யாழ்ப்பாணத் தமிழரிடையே பயன்படும் உறவுமுறை குறித்த சொற்களிலும் “குஞ்சு” எனும் சொற்பதம் “சிறிய” எனும் பொருளையே தருவதனைக் காணலாம். துலைக்கோ, கனக்க, வயக்கெட்டுப் போனியள்! * ”அண்ணை! துலைக்கோ போறியள்?”, “துலைக்கோ போட்டு வாறியள்”, இதில ‘துலை’ என்பது ‘தொலை தூரம்’ எண்டதில இருந்து வந்திருக்கும் என நினைக்கிறேன். * “கண்டு கனகாலம்”. இதுல ‘கனகாலம்’ என்பது அதிக காலம் என்பதைக் கூறிக்குது. ‘கனக்க’ நிறைய/அதிக என்றாகிறது. “இதையும் கொண்டு போங்கோ. இங்க கனக்கக் கிடக்கு”. ‘கனக்க’ என்பது ‘கனதியான’ எண்டதில இருந்து வந்திருக்குமோ? * ”எப்ப கொழும்பாலை வந்தனீங்கள்? நல்லா வயக்கெட்டுப் போனியள்”. இதுல வயக்கெட்டு எண்டது, ‘மெலிந்து’ எண்டதைக் குறிக்குது. ‘வயக்கெட்டு’ எண்டது ‘வயசு கெட்டு’ எண்ட அர்த்ததில் வருமோ? வயசு போனால் மெலிந்து சோர்வது இயல்புதானே என்பதால் இருக்கலாம். இளந்தாரிப் பெடியள், குமர்ப் பெட்டையள் “ஊரில் ஒரு குமர் தனியனாப் போக வழியில்லை, சந்தியிலை நிண்டு இளந்தாரிப் பெடியள் அவளவையை சைற் அடிக்கிறாங்கள்” ஈழத்து ஊர்களில் மேற்கண்ட சம்பாஷணையை ஊர்ப் பெரியவர்கள் வாயிலிருந்து விழக் கேட்கலாம். அந்த வாக்கியத்தில் வந்த இளந்தாரி என்பது கட்டிளம் காளை என்ற சொற்பதத்திற்கு நிகரானது. காதல் வயப்படுகின்ற பருவம் என்பது இன்னும் நெருக்கமான அர்த்தம் கொள்ளத்தக்கதாக அமையும். பெடியள் என்பது தமிழகத்தில் பொடியன் என்று புழங்கும் சொல்லுக்கு நிகரான அர்த்தம் கொண்டு அமையும். இளவட்டப் பொண்ணு, குமரிப் பெண் என்று அர்த்தம் கொள்ளும் சொற்பதமே ஈழத்துப் பேச்சு வழக்கில் அர்த்தப்படும் “குமர்ப்பெட்டை“. பருவமடைந்த பெண்களை இங்கே அர்த்தப்படுத்தி அழைப்பதுண்டு. முன் சொன்ன இளந்தாரிக்கு பெண் பால் அர்த்தமாகவும் இது அமையும். ஆக்கினை விழுந்த வேலை ஒரு வேலையை சும்மா முடிக்கவே ஏலாது பாருங்கோ, அதைவிட அதை எல்லோரும் ஏற்றுக்கொள்ளும் விதமாகவும் முடிக்க முடியாது எண்டால் அதிலை உண்மை இருக்குது பாருங்கோ, என்னதான் பெரிய திட்டம் போட்டு செய்தாலும் அதற்கு எதிரான கருத்துடையவர்கள் உருவாகுவது தவிர்க்க முடியாத விடயம். நிகழ்வுகள் முடிந்த பின் அப்படியாக நிகழ்வுகள் சம்பந்தமாக அதை நிராகரித்து கருத்துரைப்பவர்களும் இருக்கிறார்கள், அதேபோல ஆமோதித்து கருத்துரைபவர்களும் இருக்கிறார்கள், அவையெல்லாம் நிகழ்வு அமைப்பாளர்களுக்கு ஒரு சிறந்த அனுபவத்தை கொடுக்கும் என்பதோடு எதிர்காலத்தில் சிறந்த முறையில் ஒழுங்கமைக்க உறுதுணையாக இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை, இப்படியாக நிகழ்வினால் வரும் எதிர்பார்க்கமுடியாத கஷ்டங்களாலும் தடங்கல்களாலும் சிலர் நிகழ்வினை ஒழுங்கமைத்துக் கொண்டிருக்கும் போது ”என்ன ஆக்கினை பிடிச்ச வேலையில் தலை குடுத்தேனோ” என்று மனம் கசந்து கொள்வார்கள் சிலர். அதுமட்டுமில்லாமல் எந்த ஒரு செயற்பாட்டுக்கும் வெற்றியும் உண்டு, தோல்வியும் உண்டு பாருங்கோ, வெற்றிபெற்றால் ”ஆகோ ஓகோ எண்டு வேலை போகுது” எண்டு சொல்லும் எங்கடை சனம், தோல்வியிலை போனால் “ஐயோ ஆக்கினை பிடிச்ச வேலையிலை தலை வைச்சு படுக்கிறதேயில்லை எண்டு தலையிலை கை வைப்பினம், இப்படியாக “ஆக்கினை” என்பது ”கஷ்டம் கொடுத்தல்” என்பதாகவும் அதனுடன் சேர்ந்து வரும் ”விழுந்த வேலை” என்பதற்கு தனியாக கருத்துக்கொடுக்காமல் ஆக்கினையில் அதாவது கஷ்டம் கொடுக்கும் வேலையில் பங்கெடுத்துவிடல் அல்லது முற்றுமுழுதாக ஈடுபட்டுவிடல்” என்றவாறாக கருத்துக்கொடுக்க முடியும், அதை சிலர் “ஆக்கினை விழுந்த வேலை” என்பதை “ஆக்கினை பிடிச்ச வேலை” என்றும் சொல்லிக்கொள்வர். சிலருக்கு சிலர் எப்போதும் கஷ்டம் கொடுத்தபடியே இருப்பதாக அந்தச் சிலர் உணர்வார்கள்,அந்த வேளைகளிலும் கூட ”இவன் எப்பவும் ஒரே ஆக்கினை தான்”அல்லது ”ஒரே ஆக்கினை பிடிச்சவன்” எண்டு மனதோடு திட்டுவதும் உண்டு. எங்கடை சனம். அதைவிட அற்புதமாக ”ஆக்கினை விழுவானே” எண்டு முதியவர்கள் சிலர் கோவத்திலும் சிலர் நட்பிலும் மற்றவர்களை ஏசுவதுமுண்டு. இப்படியாக ”ஆக்கினை” என்பது ஈழத்து வழக்கோடு ஒட்டிவிட்ட சொல். இது வயது வந்த எம் முதியோர்களால் இப்போதும் அடிக்கடி கேட்ககூடியதாக இருக்கும். என்றாலும் நடுத்தர வயதானவர்களாலும் இளையோர்களலும் இடையிடையே இக்காலங்களில் சொல்லப்பட்டாலும் சிறியவர்களால் அது சொல்வது மிகக்குறைவு என்று சொல்லலாம். என்றாலும் இந்த சொல் வழக்கொழியும் மற்றைய சொற்களைப்போல அல்லாமல் சிலகாலம் எம்மவர்கள் வாயில் நின்று நிலைக்கலாம் என்று எண்ணத்தோன்றுகிறது, இது சம்மந்தமான உங்கள் கருத்தையும் பகிர்ந்துகொள்ளுங்கோவன். குடுதேனோ– கொடுத்தேனோ எங்கடை– எங்களுடைய நினைவுவரேக்கை– நினைவு வரும்பொழுது தீர அயத்துப்போனன் பொதுவாக அயத்துப்போனன் எண்டு இப்போதும் சில வயது வந்தவர்களால் தான் சொல்லப்படுவதை இன்றைய காலங்களில் அவதானிக்கமுடியும், “என்னணை அம்மா நேற்று உங்களை ரெலிபோன் (தொலைபேசி) கதைக்க வரச்சொன்னனான் எல்லோ ஏனெணை வர இல்லை?” எண்டு அடிக்கடி தன் தாயின் மீது அக்கறையாக வெளி நாட்டிலை இருந்து கதைக்கும் மகன் கேட்க ”அட ஒம் தம்பி நான் உன்ணாணை தீர அயத்துப்போனனெடா, என்னடா இங்கை வீட்டுவேலையும் முத்தம் வாசல் கூட்டி ஆட்டுக்கு குழையும் வெட்டிபோட்டு அந்த இந்த வேலையெல்லாம் பாத்துக்கொண்டிருந்ததாலை தீர அயத்துப்போனனெடா தம்பி” எண்டு அந்த வயது வந்த அம்மா சொல்கிறார், இந்த உரையாடல் மூலம் இப்போது அந்த “தீர அயத்துப்போதல்” என்பதன் அர்த்தம் புரியாதவர்களுக்கு புரிந்திருக்கும். ”தீர” எனபது ”முழுவதும்” என்பதாகவும் ”அயத்துப்போதல்” என்பது ”மறந்துவிடுதல்” என்று பொருள் கொடுக்க முடியும், இதை பொதுவாக இந்தக்காலங்களில் பேச்சுவழக்கில் ”முழுக்க மறந்துபோச்சு” என்று சொல்லுவினம். பொதுவாக இந்த காலத்து இளம்பாரயம் மட்டுமல்ல அதைவிட கொஞ்சம் வயது கூடிய மட்டங்கள் கூட ”அயத்துப்போனன்” என்ற சொல்லை பாவிப்பதே இல்லை என்றுதான் சொல்லலாம். அப்படியிருக்கும்போது அது எப்படி அடுத்த பராயத்துக்கு எடுத்துச்செல்லப்படும் என்பது கேள்விதான், காலப்போக்கில் இந்த சொல்லை அயத்துப்போவார்களோ என்ற ஏக்கமும் இருக்கு, இங்கு முத்தம்– முற்றம், உன்ணாணை-பொதுவாக சத்தியம் செய்யும் முறைகளில் இதுவும் ஒன்று, ஒரு நாள் பொழுது எணேய் அம்மா, இவன் தம்பி இன்னும் நித்திரையாலை எழும்பேலை.. பக்கத்து வீட்டில பொங்கும் பூம்புனல் கேட்குது… பள்ளிக்கூடத்துக்கு நேரம் போகுதணை… நான் வாறன் இப்ப.. உவனுக்கு மோனை கொஞ்சம் தண்ணி, வாளியோடை கொண்டே ஊத்தினனெண்டா எல்லா நித்திரையும் இப்ப போகும்.. சரி மோனை கொப்பர் எங்கே போட்டார்? அப்பு ஆலங்குச்சி எடுக்கவெண்டு சந்திக்குப் போனவர்.. இன்னும் காணேலை… இண்டைக்கு பல்லு விளக்கின மாதிரித்தான். உந்த மனிசனுக்க கதை கண்ட இடம் கயிலாயம் தான்… அங்கை ஆரும் ஓசியிலை பேப்பர் பாக்க வந்திருப்பினம், பின்னை சமா வைக்கினமாக்கும் என்று புறுபுறுத்தாள்.. தம்பி அப்பத்தான் நித்திரையால எழும்பி வாறான்.. எட தம்பி கொப்பர் ஆலங்குச்சி எடுக்க போனவர். சீமான் வரக் காணேலை. ஒருக்கா உந்த சின்னக் காலாலை ஓடிப்போய் குச்சியை கொப்பரிட்டை வாங்கி பல்லை மினிக்கிக் கொண்டு தோட்டத்திலை மிஸின் றைக்குது. அதிலை குளிச்சிட்டுவா பவுண். வந்த மணியிடம், கொப்பருக்கு கொஞ்சம் பழஞ்சோறு கிடக்கு… உனக்கு கொஞ்சம் ஒடியல் புட்டு அவிச்சனான் .. மாங்காயும், நேற்று அவிச்சு வைச்ச நெத்தலி மீனும் போட்டனான். கெதிபண்ணி சாப்பிட்டுட்டு பள்ளிக்கூடத்துக்கு ஓடு மோனை. உன்ரை கூட்டாளி நீ குளிக்கப் போனாப்போலை வந்தவன். மினைக்கெட்டால் வாத்தியிட்டை இண்டைக்கு பூசை தான் எண்டிட்டு போட்டான். அம்மா நாலுறூள் கொப்பி வேண்டி வரச் சொல்லி ஆங்கிலப்பாட வாத்தி சொன்னவர். காசு தாவணெணை. அடுப்படி மட்டை வரிக்கடிலிலை ஒரு தகரப்பேணி கிடக்கு.. அதுக்கை சின்ன மடிலேங்சிக்கை சீட்டுக்காசு கிடக்கு.. அதிலை 2ருபாயை எடன் முருங்கையில கொஞ்ச காய் ஆயலாம் . தேசிக்காயும் கிடக்கு… சந்தையிலை குடுத்திட்டு எடுத்த காசை வைப்பம். பள்ளிக்கூடத்தில் டேய் மணி நேற்று தந்த வீட்டுப்பாடம் செய்து போட்டியே? இல்லயடா.. நேற்று ரா தோட்டவெளியில அரிச்சந்திரன் கூத்து ஆடினவங்கள் அதுதான் பார்க்கப் போனன். அயத்துப்போனனடா. சரியடா நான் செய்தனான். கெதியா பார்த்து எழுது. வாத்தியார் வாரார். வணக்கம் ஐயா. எல்லாரும் இருங்கோ. ஏன் வகுப்புக் கூட்டேலை. கூட்டு முறையாள் வரேலை ஐயா. நல்ல சாட்டு.. சரி எல்லாரும் முழங்காலிலை வெளியிலை நில்லுங்கோ. இண்டைக்கு இந்தப்பாடம் நடத்தேலாது. வெளில வந்த அதிபர், ஏன் வெளியிலை நிக்கிறியள் என்று கேட்க கணக்கு வாத்தியார் நிப்பாட்டிப் போட்டார் ஐயா.. வகுப்புக் கூட்டேல எண்டு.. சரி.. சரி.. வகுப்பைக் கூட்டிப்போட்டு இருங்கோ. இனிமேல் உப்பிடிச் செய்யக்கூடாது. மூன்றரை மணியளவில்… பள்ளிக்கூட மணி அடிக்க தேவாரம் பாடி முடிச்சு பொடியள் வெளியே வருகினம். மணி இண்டைக்கு தோட்ட வேலிக்கு கதியால் போடவேணும். வீட்டை வாறியே?. போடா நான் எங்கடை தோட்டத்துக்கு வெருளி கட்டவேணும். கிளியள் எல்லாம் தோட்டத்திலை காய்களை எல்லாம் சிதிலப்படுத்துதுகள். வீட்டை வந்தான் மணி.. தம்பி டேய்.. இதிலை புசல்மா வைச்சனான் கண்டனியே? என்ற அக்காவிடம் எனக்குத் தெரியா.. நான் என்ன பெட்டையே? அவவின்ரை கேள்வியெண்டால்… சரி சரி.. சாப்பாட்டை போட்டுத் தா கெதியா.. விளையாடப் போக வேணும்… நீயே போட்டுச் சாப்பிடு… அம்மா வரட்டும். அவாட்டை ரண்டு வக்கணை வேண்டித் தாரன். அப்ப சரிவரும் உன்ர வாய்க்கு,. கண்ணன் வாறான். டேய் மணி.. நாளைக்க திருவிழாவிலை பொம்மலாட்டம் வருகுதாம். நான் போகப்போறன். ஏன்டா சின்ன மேளம் இல்லையே? சின்ன மேளம் வர 3மணியாய் போம். வாணவெடியும் அப்பத்தானே போடுவங்கள். 3மணிக்குப் பிறகு சின்னண்ணணோடையும், பெடியளோடையும் போவம். அப்பத்தான் அங்க வந்த அம்மா.. கண்ணனைக் கண்டிட்டு, மருமேன் ஒருக்கா மறக்காமல் கொப்பரட்டைச் சொல்லு வீட்டை வரட்டாம் எண்டு. கனக்க கதைகிடக்கு. சரி மாமி… சொல்லி விடுறன்.. நாங்கள் திருவிழாக்கு போட்டு வாறம்… பொருள் விளக்கம்: எணேய் – வயது கூடியவர்களை மரியாதையாக (பெரும்பாலும் ஒருவித சலிப்புடன்) அழைப்பது மோனை – வயதானவர்கள் சிறியவர்களை , பிள்ளைகளை அழைப்பது கொப்பர் -முன்னால் நிற்பவரின் தகப்பனை அழைப்பது சமா – நிறைய நபர்கள் சேர்ந்து கதைப்பது புறுபுறுத்தல் – வாய்க்குள் சத்தம் வராமல் தானே ஏசுவது. சீமான் – மரியாதைக்கும், நக்கலுக்குத் அதை சொல்வார்கள். செல்வந்தர் என்பது பொருள். மினைக்கெட்டால் – நேரத்தை விரயம் செய்தால் பூசை – அடிப்பது மடிலேஞ்சி – பணம் வைக்கும் சிறிய கை பை(Purse) ரா -இரவு அயத்துப்போனனடா – மறந்துபோதல் கெதியா – விரைவாக பொடியள் -பிள்ளைகள். கதியால் – மரத்தில் இருந்து வெட்டிய கிளைகள் சிதிலப்படுத்துதுகள். – பழுதுபடுத்துவது. புசல்மா – முகத்திற்கு போடும் பவுடர். குட்டிகுரோப் அப்போது பிரபலமானது. சின்ன மேளம் – கோவிலில் குழுவாக நடனமாடும் பெண்கள். சினிமா பாட்டுக்கு ஆடுவார்கள். கனக்க – நிறைய செட்டாக – நேர்த்தியாக,சச்சிதமாக,அழகு இறுக்கம் செறிவு கொண்ட சாம்பிராணி – அகில் பொறுக்கி – கைகளால் ஒன்றொன்றாக எடுத்தல் அம்மான் – மாமா பொடியன் – பையன், அதன் பெண்பால் பொடிச்சி/பெட்டை சொல் வழி – புத்திமதி கேளான் – கேட்க மாட்டான் சொச்சமாக – கிட்டத்தட்ட கொட்டுண்டு – சிந்துப் பட்டு ஆய்ந்து – பிடுங்கி காணன் – காணவில்லை வீபூதி – திருநீறு பள்ளி – பாட சாலை சர்வகலாசாலை – பல்கலைக் கழகம் குருத்துகள் – இளம் பிள்ளைகள் புலவு – தோட்டம் முதுசம் – பாரம்பரியமாக கை மாறப் பட்டு வரும் சொத்து சங்கதி – புதினம், செய்தி,விடயம் அசண்டையீனம் – கவலையீனம் கதியால் – வேலி காம்புக் சத்தகம் – ஓலை வார, வார்ந்த ஓலையை பெட்டி இழைக்கும் போது பின்னலுக்குள் சொருக உதவும் கூர்மையான நீண்ட பின்புறத்தைக் கொண்ட மிகச் சிறிய வளைந்த கத்தி. உழவாரம் – குந்தியிருந்து கைகளால் புற்களைச் செருக்க உதவும் மண்வெட்டியைப் போன்றதான ஒரு சிறு கருவி அலுவாங்கு – ஈட்டி போல நீளமாகவும் நுனிப் பக்கம் தட்டையாகவும் கூர்மையாகவும் இருக்கும் பிரயாசை – முயற்சி புளுக்கொடியல் – பனங் கிழங்கைக் அவித்துக் காய வைத்து சேகரித்து வைத்துக் கொள்வார்கள்.தேங்காய்ச் சொட்டோடு சாப்பிடச் சுவையாக இருக்கும் பாக்கு வெட்டி – பாக்கு வெட்ட உதவும் சிறு உபகரணம்.கலைத்துவமான வடிவங்களில் கிடைக்கும் வெத்திலைத் தட்டம் – வெத்திலைகள் வைப்பதற்கென்று இருக்கின்ற தட்டம்.பீடத்தோடு கூடியது. பாக்குரல், சாவி – பல் இல்லாதவர்கள் பாக்கு இடித்து உண்ண உதவும் சிறு உரலும் உலக்கையும் பிலாக்கணம் – புறுபுறுத்தல் பூராடம் – விடுப்பு,விண்ணாணம் கோடி – கொல்லைப் புறம் பொட்டு – வேலிக்கிடையிலான சிறு சந்து உண்ணாணை – உன் மீது ஆணையாக எப்பன் – கொஞ்சம் வளவு – காணி சவர் – உப்பு எல்லே – அல்லவா ஏலாது – முடியாது மே(மோ)ள் – மகள் பாவாடை – முழங்கால் அளவுக்குத் தைக்கப் படும் பெண்களுக்கான கீழ் பாதி ஆடை எக்கணம் – இக்கணம், இப்ப துள்ளப் போறாள்/குதிக்கப் போறாள் – கோவிக்கப் போகிறாள் போகேக்க – போகும் போது களு நீர் – சோறு வடித்த கஞ்சி,மரக்கறித் தண்டுகள்,மாட்டுணவு, தண்ணீர் எல்லாம் போட்டுக் கக்கிய கலவை(கால் நடைகளுக்குரியவை) மாத்திக் கட்டுதல் – வேறொரு மேச்சல் நிலத்திற்கு மாற்றுதல் சருவம் -அகன்ற பாத்திரம் மூக்குப் பேணி – பித்தளையில் செய்யப் பட்ட ஒரு முனை வெளிப் புறம் கூராக நீண்டிருக்கும் தேநீர் குடிக்கும் பாத்திரம் (குவளை) அண்ணாந்து – மேலே பார்த்தவாறு வாயில் படாமல் வாய்க்குள் ஊற்றுவது. ஆரவாரம் – ஆர்ப்பரிப்பு மணிக்காய் – குணத்தில் நல்ல பெடியனாக இருந்தால், நல்லவனாக இருந்தால் “அவன் மணிக்காய் மச்சான்” என்று கூறுவோம். பேய்க்காய் – கடுங்கெட்டிக்காரனாக இருந்தால் “அவன் பேய்க்காய்” என்றும் கூறுவோம். அட உந்தக் கடுங்கெட்டிக்காரன் என்பதும் எமது பேச்சுவழக்கல்லே! கடுங்கெட்டிக்காரன் – மறந்தே போனன், திறமைசாலி என்பதற்கு வழக்கில் இருக்கும் சொல் கடுங்கெட்டிக்காரன். இச் சொல் பொதுவாக எல்லோரிடமும் பயன்படும் சொல். உந்த –இஞ்சப்பாரடப்பா! உந்தப் பேச்செல்லாம் என்னிட்ட வச்சுக்காதேயும். இதில் உந்த என்பது “அந்த” என்பதற்கு இணையானச் சொல். அப்பு – “அப்பு” எனும் சொல் குறிப்பாக வயதில் முதிர்ந்தவர்களை பேச்சு வழக்கில் அழைக்கப் பயன்படுகின்றது. இது தாத்தா என்பதற்கு இணையானச் சொல். பாட்டி என்பதற்கு இணையானச் சொல்லாக “ஆச்சி” பயன்படுகின்றது. எண்ரையப்பு, என்ரை செல்லையப்பு என்று தமது குழந்தைகளை கொஞ்சுவதற்கான சொல்லாகவும், வயதில் குறைந்தோரை பெரியோர் அழைக்கும் சொல்லாகவும் இந்த “அப்பு” எனும் சொல் வழக்கில் உள்ளது. 1. இல்லுபோலை/ எல்லுபோலை: இதிலை எது சரியான உச்சரிப்பெண்டு எனக்குதெரியா இந்த சொல்லு கொஞ்சம், சிறிதளவு எனும் சொற்களுக்கு சமனா ஆச்சி பாவிப்பா. ஒரு எல்லுபோலை குழம்பு விட்ட காணும். 2. எப்பன், ஒரெப்பன் : சிறிதளவு – இந்தசொல்லு இப்பவும் சிலவேளை பாவிக்கிறனாங்கள் எண்டு நினைக்கிறன். உ+ம், எப்பன் இடம் குடுத்தா காணும் தலையிலை ஏறியிருந்திடுவாங்கள். 3. பறையிற: கதைக்கிற, பெசுகிற ( பேசுதல் எனும் சொல் ஈழத்தை பொறுத்தவரை வைதல் எனும் கருத்தில் தான் அதிகம் பாவிக்கபடுகிரது என நினைக்கிறேன்) 4. தீய சட்டி: பொதுவா இது மச்சம் சாப்பிடுற ஆக்கள் வீடுகளிலை புழக்கத்தில் இருக்கிற சொல். பொதுவா மச்சம் சாப்பிடுற ஆக்கள் வீட்டிலை இரண்டு தொகுதி சமையல் பாத்திரங்கள் இருக்கும் ஒண்டு நாளாந்தம் சமைக்க, அதிலை அசைவ உணவுகள் எல்லாம் சமைப்பினம். இன்னும் ஒரு தொகுதி சமையல் பாத்திரங்கள் இருக்கும் அதில் மரக்கறி மட்டும் சமைப்பினம். குறிப்பா விரத காலங்களிலை, திவச நாட்களிலை சமைக்க பாவிப்பினம். 5. மச்சம்: மச்சம் எண்டிற சொல்லு மீனை குறிச்சாலும், பேச்சு வழக்கில் அசைவ உணவுகள் அனைத்தையும் குறிக்கும். உ + ம்: இண்டைக்கு வெள்ளி கிழமை நான் மச்சம் சாப்பிடுறேல்லை. 6. அரக்கி (வினை சொல்லாய்??): ஒரு பொருளை சிறிது இடம்மாற்றி வைக்க/ ஒருவர் இருக்கும் போது புதிதாக வந்தவர் இருக்க (உட்கார) சிறிது இடம் தேவைப்படும் போது, அந்த மேசையை கொஞ்சம் அரக்கி வைக்க வேணும். டேய் கொஞ்சம் அரக்கி இரு. 7. இயத்து: சமையல் பாத்திரங்கள் 8. ஏதனம்: சமையல் பாத்திரங்கள் குமாரசாமி குமாரசாமியின் முகநூல் பக்கத்தில் இருந்து....

புறாத்தீவு மிகவும் சிறிய தீவாக இருந்தது.மாமியைத் தவிர மற்றைய எல்லோரும் தண்ணீருக்குள் இறங்கினார்கள்.தண்ணீருக்குள் இறங்கினால் கால் வைக்க முடியாது.அந்தளவு கல்வெட்டு போன எல்லோருக்கும் காலில் வெட்டுக்காயம். நல்லவேளையாக பிள்ளைகள் கால்சப்பாத்து கண் வாய்க்கு போட என்று வாடகைக்கு எடுத்திருந்தார்கள்.அவர்கள் தங்கள் பாட்டில் போயிருந்தனர்.இடையில் நாங்கள் நின்ற இடத்துக்கு வந்து கண்ணாடியை ஒருக்கால் போட்டுப் பாருங்கோ என்றார்கள்.நானும் போட்டுக் கொண்டு தண்ணீருக்குள் பார்க்க மிகவும் அதிசயமாக இருந்தது. எனக்கு 15-20 யார் தூரத்துக்கு நீந்தத் தெரியுமே தவிர அதிக தூரம் நீந்த முடியாது.இருந்தாலும் அவர்கள் போட்டிருந்த சினோகில் என்றதை எப்படி போடுவது என்று கேட்டு போட்டுக் கொண்டு சினோக்கில் போட்டு நீந்துவதற்கென்று போட்ட இடத்துக்கு போனேன். வழமையாக நீந்துவதை விட சினோக்கிள் போட்டிருந்தால் சுலபமாக நீந்தலாம்.நானும் போட்டுக் கொண்டு அந்த இடத்துக்குப் போக தண்ணீருக்குள் தலை இருந்ததால் நிமிர்ந்தே பார்க்கவில்லை.அலைக்கு அடித்து அடித்து நான் தனியே மற்றவர்கள் நின்ற இடத்திலிருந்து தனியே மிகவும் ஆழமான இடத்துக்கு போய்விட்டேன். நான் போகபோக மகளுக்கு ஏதொ நடக்கப் போகிறதென்று தெரிந்துவிட்டது.தண்ணீருக்குள் தலை அமிழ்ந்திருந்ததால் கூப்பிட்டதும் கேட்கவில்லை.கீழேயுள்ள பவளப்பாறைகள் விதவிதமான நிறங்களுடன் பார்க்க பார்க்க மீண்டும் மீண்டும் பார்க்க வேண்டும் போல இருந்தது.இதனால் எங்கே நிற்கிறேன் என்று கூட அறிய முற்படவில்லை. வாயால் மூச்செடுத்துக் கொண்டு இன்னும் கொஞ்சம் தலையை தண்ணீருக்குள் விட்டிருக்கிறேன் போல மூச்சை உள்வாங்கும் போது மூச்சுக்கு பதிலாக உப்புத் தண்ணீர் குடித்து பிரக்கேறி தெரிந்த நீச்சலும் போய் தாழத் தொடங்கிவிட்டேன்.பிரக்கடித்ததோடு சினோக்கிளையும் கழற்றிவிட்டேன்.நீந்த முயற்சிக்கிறேன் உடம்ப சோர்ந்து கொண்டு போகிறது.பக்கத்தில் உதவ யாருமே இல்லை.என் வாழ்வு கடேசி நிமிடங்களே தெரிகிறது.ஏற்கனவே ஏதோ ஒரு விபரீதம் நடக்கப் போவதை உணர்ந்து மகள் நான் நின்ற இடம் நோக்கி வந்திருக்கிறார்.நான் தாண்டு தாண்டு எழும்ப மகள் மேலே மேலே தள்ளி சினோக்கிளைப் போடுங்கோ என்கிறாள்.என்னால் எதுவுமே செய்ய முடியவில்லை.சரி ஒன்றும் செய்ய வேண்டாம் பயப்படாதைங்கோ யாரையும் பிடிச்சுப் போடாதைங்கோ என்று நான் தாளத் தாள மேலே தள்ளித் தள்ளி ஒரு மாதிரி கரை சேர்ந்தோம்.எட்டக் கூடிய தண்ணீரில் கூட என்னால் நடக்க முடியவில்லை.இதுகளை கரையிலிருந்து எமதுறவுகள் துடிதுடிப்போடு பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.நிறைய உப்புத் தண்ணி குடித்திட்டார் தண்ணி போத்திலை எடுத்துக் கொண்டு வாங்கோ நிறைய தண்ணி குடிக்க வேணும் என்று மகள் சொல்ல ஒரு போத்தலை எடுக்க 4-5 பேர் ஓட்டம். தள்ளாடித் தள்ளாடி கரைக்கு வர மனைவியும் ஓடி வாற.நானும் ஏதோ என்னைத் தான் பிடிக்க வாறாவாக்கும் என்று பார்த்தா வந்த மனுசி இத்தனை பேர் நிக்கினம் நீங்களொராள் தான் இவ்வளவு தூரம் போயிருக்கிறியள் சுதி காட்டுறதுக்கும் ஒரு அளவில்லையோ என்று நுள்ளி எடுத்துப் போட்டா.எல்லோர் முகங்களிலும் கோபமும் சோகமும்.இதற்கு மேல் அங்கிருக்க எவருக்குமே மனசில்லை.அத்தோடு புறப்பட்டு வீடு வந்து சேர்ந்தாலும் ஒவ்வொரு தடவையும் என்னைப் பார்க்கும் போதும் சோகமாக பார்க்கிறார்கள்.எவருக்கும் எதையும் ரசித்து செய்ய மனமில்லை.ஏறத்தாள எல்லோர் கண் முன்னேயும் போய்வந்த உயிரல்லவா.நான் எங்கே போனாலும் எனக்கு பின்னால் யாராவது ஒருத்தர்.ஒன்றுக்கு போனால் கூட 4ம் வகுப்பு படிக்கும் பெறாமகன் நானும் வாறதா என்று கேட்கிறான்.எனக்கு அது பாசமா?கேலியா என்று தெரியவில்லை.பாசமாகவே எடுத்துக் கொண்டேன்.இதை எழுதும் போது கூட கண்கள் கலங்குகின்றன. தொடரும்.

இன்று இங்கே சனி காலை நேரம். வழமையாக இரவு படுக்கப் போக எப்படியும் 11, 11.30 ஆகி விடும். புலம் பெயர்ந்தும் மாறாத பழக்கங்களில் இதுவும் ஒன்று. அதிசயமாக நேற்று இரவு 10 மணிக்கே படுக்கைக்கு போயாயிற்று । காலையில் துணைவியார் அதிசயமாக நல்லதொரு "mood " உடன் என்னப்பா இரவெல்லாம் ஒரே கனவு என்று கொண்டு வந்தார்। தேடிக் கதைக்க வரும் அருமையான சந்தர்பங்களை விட மனமில்லாமல் கையில் இருந்த வேலை எல்லாவற்றையும் விட்டு விட்டு என்னப்பா என்ன விஷயம் என்று கேட்டேன். இல்லையப்பா சிங்களவர் , சோனகர் , தமிழர் எல்லோரும் ஒரே சண்டை , நீர்வேலியில் வைத்து நாங்கள் எல்லோ இடையில் மாட்டுப்பட்டுப் போனோம்। ஓடித் தப்பிக்கலாம் எண்டால் கை கால் ஒண்டும் வேலை செய்யுதில்லை அப்பிடியே இறுக்கிப் போச்சுது , சரியாக் களைச்சுப் போனன் அப்பா என்றார் இங்கே ஒன்றைக் குறிப்பிட வேண்டும் , வீட்டில் சர்வதேச விடயங்களை கையாள்வது நான் மட்டுமே. மன்னார் புதை குழி பற்றி கதை எடுத்தால் கூட “உதெல்லாம் தெரிந்த விடயம் தானேயப்பா , உவங்கள் உதுக்குள்ள என்ன விளையாட்டு காட்டினங்களோ ஆருக்கு தெரியும் " என்பதோடு முடித்து விட்டு " அந்த அந்த பிளம்பரோட கதைச்சநீங்களே , எப்ப வாறானாம்” என உள்நாட்டலுவல்களுக்கு மாறி விடுவார் । அப்பிடிகொத்தவர் இப்ப இலஙகைப் பிரச்சனை பற்றி கனவும் கண்டு அதைப் பற்றி கதைக்கவும் வருகிறார் எண்டால், ஏதோ ஒண்டு சரியில்லை எண்டு மட்டும் விளங்குற மாதிரி ।। துணைவியார் மேலும் தொடர்ந்தார் ।। " அப்பா கனவு அத்தோட முடியேல்லையப்பா " . " என்ன Chapter 2 உம் இருக்கோ " இது நான் । "” ஓம் ஓம் , உங்களுக்கு எவ்வளவு தடிப்பப்பா , நான் சொல்லச் சொல்ல , இவ்வளவு பிரச்சனைக்குள்ளும் நீங்கள் இவள் சுமதியைஎல்லோ காருக்குளேயே ஏத்திக் கொண்டு வாரியள், ஒண்டாத் தப்புவம் எண்டு. நாங்களே தப்ப வழியைக் காணேல்லை , இதுக்குள்ள இது வேற. இவள் சுமதி உங்களோட இளிச்சு இளிச்சு கதைக்கிறது எனக்கு கொஞ்சமும் பிடிப்பில்லை, அவள் ஆக்களைப் பாவிச்சு தன்ர காரியத்தைக் கொண்டு போகிற type “” ( இதுவெல்லாம் கனவிலே நடந்த விடயங்கள் தான் ). இப்ப எனக்கு கொஞ்சம் விளங்குகிற மாதிரி இருந்தது , துணைவியார் தொடர்ந்து கேட்டார் ( இது கனவிலல்ல ) “ எப்பவெண்டாலும் , என்ன காரணத்திற்கெண்டாலும் சுமதியை காரில ஏத்துவீங்களோ எண்டு " இப்ப தான் சனி காலை தொடஙகி இருக்கு. இன்று முழுவதும் போய் , நாளை ஞாயிறும் போய் திங்கள் வேலைக்கு வெளிக்கிட எவ்வளவு காலம் கிடக்கு । அதுக்குள்ளே இன்று சனி இரவு இலங்கையில் இன்னொரு கலவரம் வராதெண்டதுக்கும் ( கனவிலே தான் ) எது வித உத்தரவாதமும் இல்லையென்று நினைக்க அடி வயித்ததில என்னவோ செய்யிது

மனிதரின் தேவைகள்தான் படைப்புக்களாகவும் வடிவங்களாகவும் படைக்க படுகின்றன. புலிகளின் எழுச்சி வளர்ச்சி என்பது எமது இனத்தின் தேவையாக இருந்தபோதே தோன்றியது சாண்டமாருதன் கூறிய அனைத்து பிரிவினையும் கொண்ட ஒரு இனத்தின் வழிகாட்டியாகவும் படகோட்டியாகவும் வரும்போது புலிகளின் கடும்போக்கு தேவையானதாக இருந்தது. என்னையே சுடுவதுக்கு புலிகள் கொண்டு சென்று வைத்திருந்தார்கள் பின்பு எங்கள் எல்லோரையும் விடுதலை செய்தார்கள். நானும் உங்களைப்போல போராடத்தானே போனேன் எனும் ஒருபக்க நியாயம் என்னிடமும் முன்பு இருந்தது புலிகள்மேல் வெறுப்பு பகைமை எல்லாம் எனக்கும் அப்போது இருந்தது. தமிழ் ஈழ விடுதலை என்று வரும்போது புலிகள் செய்தது மிக சரியான செயல் மட்டும்மல்ல செய்த நேரம் தான் மிகவும் சரியான நேரம். புலிகள் கொஞ்சம் தாமதித்து இருந்தால்கூட முள்ளிவாய்க்கால் போல் ஒரு பெரிய அழிவை நாம் ஒருவரை ஒருவர் வெட்டி கண்டிருப்போம். இயக்க மோதல் என்பது தொடராகத்தான் தொடர்ந்தது ....... சொந்த இயக்கத்தவரையும் ஏனைய இயக்கததவரையும் சுட்டும் வெட்டியும் கொல்லும் போக்கு புளட்டின் கொள்கையாக மாறி இருந்தது. 7 டெலா எனும் அமைப்பின் தலைவரையும் (பிரான்சிஸ்) போராளிகளையும் சுட்டு கொன்றார்கள் பின்பு 8 புலி ஆதரவாளர்களை சுதுமலை எனும் இடத்தில் கொன்று புதைத்தார்கள். யாரும் கேட்கவில்லை. வீணான அழிவு வரும் என்பதால் புலிகள் பொறுமை காத்தார்கள்.( நிறைகுடம் தளம்பாது). பின்பு எமது சொந்த இயக்கமான டெலோ எங்களுக்கு தலைவராக அவரைத்தான் தெரியும் தாஸை சுட்டு கொன்றார்கள் (இவர் புலிகளின் தளபதியான கிட்டுவின் நெருங்கிய நண்பன்). பின்பு பேச்சுவார்த்தை நடத்த வந்த புலிகளின் இன்னொரு தளபதியான லிங்கத்தை கொன்றார்கள். புலி பதுங்குவது பாய்வதுக்குத்தான் என்பது கண் கெட்ட பின்பு சூரிய நமஸ்காரம் போல ... அவர்கள் எங்கள் முகாம் வாசலில் வந்து நின்றபோதுதான் காலம்தாழ்த்தி புரிந்தது. அப்போது கூட மிகவும் நேர்த்தியாக ஒலிபெருக்கி மூலம் அறிவிப்பு செய்து தங்களிடம் வந்து சரண் அடையும்படி நேர அவகாசம் தந்துதான் பின்பு கைது செய்ய வந்தார்கள். கைதுசெய்ய பட்டவன் எனும் அவமானம் எனக்குள் இருந்தாலும் .... ஒரு தமிழனாக புலிகளின் வீரத்தையும் தன்னம்பிக்கையையும் கொள்கை உறுதியையும் பாராட்டியே தீர வேண்டும். காரணம் அப்போது ஆள்பலத்திலோ ஆயுத பலத்திலோ மேல் ஓங்கி நின்றவர்கள் நாம். பொற்கோவிலில் இந்திராகாந்தி சீக்கியரிடம் இருந்து எடுத்த ஆர்பிஜி , எ கே எல்லாம் எங்களுக்குத்தான் தந்தார்கள். வீரம் தவிர்த்து அவர்களிடம் வேறு எதுவும் இருக்கவில்லை. இப்போது தில்லுமுல்லு செய்துகொண்டு இருந்த ஈ பி ஆர் எல் எப் எனும் அமைப்பின் தலைவரான பட்பநாபா அவர்களுக்கு ஒரு உண்மை தெளிவாக புரிந்தது. டெலோவுக்கும் புலிகளுக்குமான சண்டையில் கூடிய எண்ணையை ஊற்றி புலிகளை அழித்ததால் தான் தனிக்காட்டு ராஜாவாகலாம் என்ற எண்ணம் தோண்றியது. ஆயுதங்களை இறக்கி ஏத்துவது டெலோ போராளிகளை வேறு வேறு இடங்களில் ஒன்று சேர்ப்பது என்றும் தலைவர் சிறீசபாவை இந்தியா கொண்டு சென்று போரை புதுப்பித்து கொள்ளலாம் என்று களமிறங்கினார்கள். ஈ பி வாகனங்களை பல இடங்களில் புலிகள் டெலோ போராளிகளுடன் வழிமறித்தார்கள் வாய்த்தர்க்கம் நடந்தது .... புலிகள் தமக்கு பயந்து விடுகிறார்கள் என்ற பெருமிதத்தில்தான் அப்போது ஈ பி ஊருக்குள் கதை அளந்தார்கள். எங்கள் மேல் கை வைத்தால் தெரியும் இவர்களுக்கு என்று எமது ஊரிலேயே சொன்னார்களாம். காரணம் அப்போது ஆள்தொகையில் அவர்கள்தான் கூடுதலாக இருந்தார்கள். புலிகள் யார் போராடுவான் என்று பார்த்துதான் ஆள் சேர்ப்பார்கள்... இவர்கள் ரோட்டில் நின்ற எல்லோரையும் ஏற்றி செல்வார்கள். இரண்டு இயக்கத்துடன் ஒரே நேரத்தில் சண்டையை அவர்கள் சாணக்கியமாக தவிர்த்துக்கொண்டு வந்தார்கள். இந்த வாய்தர்க்கமும் முரண்பாடும் நாளும் நாளும் கூடியது தப்பி இந்தியா போனவர்கள் இந்தியாவில் இருந்த டெலோ உறுப்பினர்கள் திடீர் திடீரென யாழ்ப்பாணம் ஈ பி முகாமில் தென்பட்டார்கள் ..... புலிகள் பல முறை பேசினார்கள் வாய்த்தர்க்கம் வரும் சென்று விடுவார்கள். இவர்கள் எம்மில் கை வைத்தால்தான் புலிகளுக்கு தெரியும் என்று பெருமிதம் கொள்வார்கள். பின்பு ஒருநாள் உண்மையிலேயே ஒலிபெருக்கியுடனும் அறிவிப்புடனும் வந்துவிடார்கள். டெலோவுடன் சில இடங்களில் நேரடி மோதல் துப்பாக்கி சண்டை நடந்ததால் புலிகள் கடும்போக்கில் இருந்தார்கள் புலிகளுக்கும் இது புது அனுபவம் எப்படி கையாள்வது என்பதோ அல்லது திட்டம் போட்டு நடந்ததோ இல்லை. ஈ பி ஒரு கேளிக்கை விளையாட்டாக இருந்தது ... காரணம் அதில் இருந்த பெரும்பான்மை இளைஞர்கள் அப்பாவிகள் பல பேர் ஆயுதங்களை கண்ணால் கண்டதுகூட இல்லை. எமது ஊரில் இருந்துதான் படகில் ஏற்றி இந்தியா அனுப்பினோம் ஓடி ஓடி வந்துகொண்டே இருந்தார்கள். புலிகளுக்கும் தெரியும் தெரிந்துதான் விட்டார்கள். பின்பு புளட் ... 90 வீதம் பேச்சுவார்த்தை மூலமே முடிந்து விட்ட்து. இது புலிதான் என்பது தெரிந்தபின்பு அவர்களகாவே வாலை சுருட்டிக்கொண்டு பேசுவது உத்தமம் எனும் முடிவுக்கு வந்தது வரவேற்க கூடியது. இதுதான் இயக்க மோதலின் சுருக்கம் தனி தனியே ஊருக்கு ஊர் ஒரு கதை உண்டு. இதில் சில சம்பவங்களில் இத்தனை வருடம் தாண்டியும் நியாய படுத்த முடியாத சில சம்பவங்களும் தவறுகளும் சில புலி போராளிகள் மேல் உண்டு. புலிகளும் அதை நியாய படுத்த ஒருபோதும் முனைந்ததில்லை. சில போராளிகளை தண்டித்தார்கள் சிலபேரை பதவி நீக்கம் செய்தார்கள். ஏமாற்றம் நம்பிக்கையீனம் என்பது எப்போதும் மனித இனத்தில் வருவதுதான் எமக்கு ஒரு பெருத்த பலவீனம் நிலப்பரப்பு தீவாக அமைந்துவிட்டது கடலை கட்டுப்படுத்தினால் எம்மை கட்டிவிடும் சாத்தியம் எதிரிக்கு கிடைத்த வரப்பிரதாஸம். இப்போதைய துரோகிகளின் அரசியல் மேடை இனத்தை விற்கும் போக்கு என்பதை நான் பாசிட்டிவ் ஆகவே பார்க்கிறேன். இப்போதைய இளைய சமுதாயத்துக்கு புலிகளின் தியாகம் பெரிதாக புரியவில்லை ... இவர்க்ளின் துரோகங்களும் அன்றாட ஏமாற்றங்களும்தான் அவர்களுக்கு சிந்தனையை கொடுக்கிறது. அடுத்தது எமக்கு கிடைக்க கூடியது பொருளாதார போர்தான் வெற்றி பெற கூடிய அனைத்து சாத்தியங்களையும் நான் பார்க்கிறேன். தொலைநோக்கு உடையவர்கள் நகர்ந்துகொண்டு இருக்கிறார்கள். எதிரி இன பரம்பலை உருவாக்கி எமது பிரதேச அங்கீகாரத்தை தகர்க்க திட்டம் போட்டு நகருகிறான் .... இதை கொஞ்சம் நிறுத்தி வைக்க எமக்கு ஒரு அரசியல் பலம் அங்கு தேவை உள்ளது ....... அதை விடுத்து இனி வரும் போர் ... பொருளாதார போர் வெளியில் இருந்தே இலகுவாக செய்து வெல்ல கூடியது. மீண்டும் எழுவோம் எனும் நம்பிக்கை எனக்கு இப்போது உண்டு. உலக பொருளாதார போக்கு பாரிய மாற்றம் காண்கிறது உலக வங்கிக்கு சமமாக சீன வங்கி மூன்றாம் உலகுக்கு கடன் கொடுக்கிறது. டாலரில் வணிகம் கிரெடிட் கார்டு போன்றவைக்கே ஆப்பு வரும் அளவுக்கு எலெட்ரோனிக் பணம் வளர்கிறது. எமக்கு புலிகள் போல வழிகாட்ட ஒரு நேர்த்தியான தலைமை மட்டும் வேண்டும். இதை காலம் உருவாக்கும்.

ஆயுதப்போராட்ட காலத்தைப் பற்றிய விமர்சனங்கள் ஒரு குறுகிய வட்டத்துள் என்னும் நிற்கின்றது அவற்றைக் கடந்து எம்மால் இன்னும் சிந்திக்க முடியவில்லை. ஒரு விதத்தில் சிந்திக்கவும் முடியாத பலவீனமான இனக் குழுமம்தான் நாம். ஆயுதப்போராட்டத்திற்கு முற்பட்ட எமது சமூகம் ஆரோக்கியமான ஒற்றுமையான சமூகமாக இருந்ததிற்கான எந்த ஒரு வரலாறும் இல்லை. இனம் தேசீயம் என்ற பொது உணர்வற்ற சமூகமாக இருந்தது. கீழ்சாதிப் பிணங்கள் மேல்சாதித் தெருக்களில் எடுத்துப்போவதற்கு எதிராக வன்முறையில் இறங்கிய சமூகம். இதற்காக தனது புத்திஜீவிதத்தை கோட்டிலும் வழக்கிலும் பயன்படுத்திய சமூகம். சாதி மதம் பிரதேசவாதம் புரையோடிப்போன சமூகம். இவற்றைக் கடந்து சிங்கள பேரினவாதம் எம்மை இனமாக பெயரிட்டு அடித்தபோதே அதற்கு எதிர்வினையாற்ற சில இளைஞர்கள் முயன்றார்கள். அந்த இளைஞர்களை இனம்கண்டு பல்வேறு பிரிவுகளாக ஆயுதப்பயிற்சியளித்து வளர்த்து விட்டது இந்திய மத்திய அரசு. ஆயுதப்போராட்டம் தொடர்ந்தது பின்னர் முடிந்தது. அதன் பிறகு ஒரு தசப்பதம் முடிந்த இன்றை நிலையில் மனனாரில் இந்துக்களும் கிறிஸ்தவர்களும் மோதல், யாழில் ஆயுதங்களுக்குப் பதிலாக வாள்கள், கசிப்புக்கு பதிலாக கஞ்சா கிழக்கில் இஸ்லாமியர் இந்துக்கள் முறுகல். சாதி மத பிரதேசவாத பிரச்சனை ஆயுதப்போராட்ட காலத்துக்கு முன்பு எப்படி இருந்ததோ அப்படியே என்னும் இருக்கின்றது. இனி ஒரு போதும் சிங்களவர்கள் எம்மை இனமாக அணுகிய தவறை செய்ய மாட்டார்கள். மதமாக பிரதேமாக தேவைப்பட்டால் சாதிவாரியாக அணுகுவார்கள். இன அடிப்படையில் நாம் ஒன்றுபட்டு தேசிய எழுச்சிபெற்று இனவிடுதலைக்கான அரசியல் ஆயுதப்போராட்டத்திற்கான எந்த அவசியமும் இனி ஏற்பட வாய்ப்பில்லை. புலியும் ஏனைய இயங்கங்களும் எமது வரலாற்றில் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்தில் எமது சமூகத்தில் தோன்றி மறைந்தவர்கள் தவிர வேறு சமூகத்தை சேர்ந்த அந்நியர்கள் இல்லை. நேற்றும் இன்றும் நாளையும் பானையில் உள்ளதே அகப்பையில் வரும்.

............(4) சற்றுநேரத்தில் வீட்டுக்குள் வந்த காஞ்சனா கை கழுவ கிணற்றடிக்கு போகிறாள். ஆங்காங்கே செடிகளில் இருந்து பிடுங்கிய இலைகள் சிதறிக் கிடக்கு.மரியாவை கூப்பிட்டு கேட்க அவளும் ஒருத்தன் வந்ததையும் கால் கழுவ கிணற்றடிக்கு போனதையும் சொல்கிறாள்.சரியென்று அவளை அனுப்பிவிட்டு யோசிக்க எதுவோ சரியில்லாமல் தோணுது.உடனே ரிஸ்க் எடுக்க விரும்பாமல் அங்கிருந்த கஞ்சா செடிகள் அத்தனையையும் பிடுங்கி சமைத்து கொண்டிருந்த மரியாவிடம் இதை ஒழிச்சு வை என்று சொல்லி குடுத்து விட்டு செடி பிடுங்கிய நிலத்தை சரி செய்ய அப்பால் போகிறாள்.அவளும் அவற்றை கீழே கிடந்த விறகுக் குவியலுக்குள் விறகோடு விறகாய் வைத்து விடுகிறாள். சமைத்து விட்டு வெளியே வந்த மரியா காஞ்சனாவிடம்,உன்ர கொப்பரும் கொம்மாவும் எப்படி இருக்கினம் என்று ஏளனமாக வினாவுகிறாள். அவளும், அவர்களுக்கென்ன ஜாலியாய் இருக்கினம் என்று வேண்டுமென்றே பொடி வைத்து சொல்கிறாள்.இருப்பினம் இருப்பினம் என்று மரியா கறுவிக் கொள்ள காஞ்சனா சொண்டுக்குள் சிரிக்கிறாள்.இங்கேதான் இந்த வீட்டில் காஞ்சனாவும் அப்பாவும் பேத்தியாரும் இருந்தவர்கள்.அப்படியே அங்கால இருக்கும் வீட்டில் மரியாவும் தாயாரும் வாழ்ந்து வந்தார்கள்.மரியாவின் தாயார் மாலினி தலைமைத் தாதியாக ஒரு கிளினிக்கில் வேலை செய்கிறார். இவள் காஞ்சனாவின் தகப்பன் ஒரு வேலை என்று இல்லாமல் எல்லா தப்பு தண்டாவான வேலைகளும் செய்வார்.அவர்தான் கஞ்சா விற்பது, வீட்டில் பயிரிடுவது என்று எல்லாம்.அவருடைய மனைவி முன்பே தவறிவிட்ட பின்தான் அவர் வாழ்வு திசை மாறியது. மரியாவின் தந்தை ஒரு ஆங்கிலோ இந்தியன்.அழகாய் இருப்பான்.அதே நிறமும் குணமும் மரியாவிடமும் உண்டு. மரியா பேசும் தமிழ் கூட கொழும்புத் தமிழ்தான். அப்போது கொழும்பில் வாழ்ந்தார்கள்.ஒருநாள் அவன் கூட வேலை செய்த யாரையோ கூட்டிக்கொண்டு நாட்டை விட்டு போய் விட்டான்.திரும்பி வரவில்லை.மாலினியும் கனநாள் இருந்து பார்த்து விட்டு இங்கு வந்து ஒரு கிளினிக்கில் தாதியாக வேலை செய்கிறாள். அப்பப்ப கறிக்கு போட கறிவேப்பிலை எடுக்க காஞ்சனா வீட்டுக்கு வருவாள். வேலைக்கு செல்லும்போது மரியாவை இவர்களிடம் விட்டு விட்டு செல்வாள்.அப்படியே செல்வராசுவுடன் பழக்கம் ஏற்பட்டுவிட்டது. வேலையால் அலுத்து களைத்து வருபவளுக்கு செல்வராசுவும் வலிநிவாரணி என்று கஞ்சாவை அறிமுகப்படுத்தி விட்டான். அது அவள் வாயோடு மட்டுமல்ல அக்கம் பக்கம் எல்லாம் இருக்கிற வாய்களிலும் புகையதொடங்கி அவர்களை தனிவீடு எடுத்து தங்க வைத்து விட்டது.கனகாலம் பிள்ளைகளுக்கும் அவர்களுக்கும் ஒட்டுறவு இல்லாமல் இருந்து இப்பதான் கொஞ்சம் புழங்குகின்றார்கள். போன் சிணுங்குகிறது.ரவீந்திரனும் அட ஆரவ் என்று சொல்லிக்கொண்டு எடுக்கிறான்.எதிர் முனையில் மச்சான் எங்கிருக்கிறாய்.... நான் ஒரு கேஸ் விடயமாய் ஆரியகுளத்தடியில் நிக்கிறன். அங்கேயே நில் இதோ வருகிறேன் என்ற ஆரவ் சற்று நேரத்தில் பேருந்தில் வந்து இறங்குகின்றான். என்ன ஆரவ் சிரிப்போட வாராய்.போன அலுவல் என்னாச்சு. எல்லாம் பழம் மச்சான் என்று போனதில் இருந்து நடந்தவற்றை சொல்லி விட்டு பாக்கட்டில் இருந்து சேகரித்த இலைகளை எடுத்து கொடுக்கிறான்.அவற்றை வாங்கி மோட்டார் சைக்கிள் சீற்றில் வைத்து கறிவேப்பிலையையும் கஞ்சா இலைகளையும் தரம் பிரித்து வைக்கிறான்.எடேய் இவளவை எமகாதகிகளடா. கஞ்சா வாங்கியும் விக்கினம்,வீட்டிலையும் வளர்க்கினம்.இவையை சும்மா விடக்கூடாது என்று ரவீந்திரன் சொல்கிறான். உனக்கு இன்னொரு நல்ல செய்தி. எதிர்பாராமல் ஒருத்தனை பிடித்து சோதனை செய்ததில அவனிடம் இருந்து இரண்டு கிலோ கஞ்சா பைக்கட் கிடைத்தது.ஸ்டேசனுக்கு கொண்டு போய் கவனிச்சதில நிறைய உண்மைகளை சொல்லிப்போட்டான்..... என்னவாம் ஆரவ் கேட்க ....இன்னும் ஒரு வாரத்தில் ஒரு படகு நிறைய சாமான்கள் வருகுதாம்.இங்கும் ஒரு பிரமுகரின் உறவினர்தான் எல்லோருக்கும் சப்ளை செய்கிறாராம். அவருக்கு நம்ம இலாகாவுக்குள்ளேயே ஆட்கள் இருக்கிறார்களாம். மேலும் ஒன்றிரண்டு பெண்கள் அடிக்கடி வந்து வாங்கிக் கொண்டு போறவையாம். அவன் சொன்ன அமைப்புகளை வைத்து கணனியில் ஸ்கெட்ச் போட்டு பார்த்ததில், நீயே பார் என்று போனை செட் பண்ணி காட்டுகிறான், அது காஞ்சனாவுடன் நன்றாக ஒத்து போகின்றது. அப்போது ஆரவ்வின் காலில் ஏதோ சுனைக்க செருப்பை கழட்டி பார்க்கிறான். அதைப்பார்த்த ரவீந்திரன் டேய் அது காஞ்சூண்டி இலையடா பட்ட இடமெல்லாம் தடித்து போய் எரியும், இங்கால வந்து நில் என்கிறான். ரவீந்திரனும் ஆரவ்வும் காவல் நிலையத்துக்கு வந்து மோட்டார் சைக்கிளை பின்னால் விட்டுவிட்டு பின் கதவால் உள்ளே வருகின்றார்கள்.வழியில் கிடந்த ஒரு ஆட்டுக்கல்லு காலில் தடக்குப்பட இது வேற எப்போதும் காலில அடிக்குது, முதலில் இதுக்கு ஒரு வழி பண்ணனும் என்று சலித்து கொண்டே ரவீந்திரன் உள்ளே வருகிறான். அங்கு கைதிகளின் அறையில் அந்த கஞ்சா குற்றவாளி மூக்கில் இருந்து குருதி ஒழுக குந்தி இருக்கிறான். இவனா அவன் என்று ஆரவ் கேட்க , ஓம் என்று சொல்லிக்கொண்டே தனது அறைக்கு வந்து அலுமாரியைத் திறந்து பொலித்தின் பையால் நேர்த்தியாக மூடப்பட்ட இரு பெட்டிகளை எடுத்து மேசையில் போடுகிறான். அதில் ஒன்று உடைத்திருக்க அதனுள் இருந்த கஞ்சா இலைகளை கையில் எடுத்து பார்த்த ஆரவ் மச்சான் இது அப்போது என் காலில் சுனைத்து கடித்த காஞ்சூண்டி இலைபோல் இருக்குடா. ரவீந்திரனும் பார்த்துவிட்டு ஓமடா அதுபோல்தான் இருக்கு. மச்சான் இவளவையை மாட்ட ஒரு ஐடியா..... என்னடா, இனி திங்கள், திங்கள் போயா செவ்வாய் கிழமைதான் இவனை கோட்டுக்கு கொண்டு போக முடியும் இல்லையா.....! ஓம் அதுக்கென்ன .......! இந்த சனி ஞாயிறு இரண்டு நாட்களுக்குள் அந்தச் சனியன்கள் ரெண்டும் அவனிடம் கஞ்சா வாங்க வருவினம். சரியா.....! ஓம் சில சமயம் வரலாம்.......! இப்ப நாங்கள் இந்த பெட்டிக்குள் இருக்கும் கஞ்சாவை எடுத்துப்போட்டு இதற்குள் காஞ்சூண்டி இலையை வைத்து எப்படியாவது பெட்டியை மாற்றி எடுத்து கொண்டு வர வேண்டும். என்ன சொல்லுறாய்.......! ரவீந்திரனுக்கும் அது நல்ல யோசனையாய் படுகுது. அண்டைக்கு என்னை ஏமாத்துனனியா இருடி மவளே வாறன்.உனக்கு இருக்குடி, மனதுக்குள் கறுவிக்கொண்டு உடனே அதை செயல்படுத்த ஆரியகுளத்தடிக்கு ஓடுகிறார்கள்.அவர்களை காய்ஞ்ச காஞ்சூண்டி இலைகள் காற்றில் அசைந்து வரவேற்கின்றன.......! .............. வளரும் .....!

ஜஸ்ரின், அரசும், அமெரிக்காவும் சொன்னால் எந்த கேள்வியும் இன்றி சந்தேகமும் இன்றி அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என நினைக்கின்றீர்களா? ஒரு பெரும் இனவழிப்பை, அதுவும் இரசாயன ஆயுதங்களை கூட பாவித்து செய்த இனவழிப்பையே மூடி மறைக்க நினைக்கும் அரசும் அவர்களிற்கு ஆதரவு கொடுக்கும் ஏகாதிபத்தியங்களும் தமிழர்களுக்கு விரோதமாக நடக்காதா? அனுப்பட்ட எலும்புக்கூடு மாதிரிகள் மன்னார் பிணகுழியில் இருந்து தான் எடுக்கப்பட்டவை என்பதற்கு என்ன உத்தரவாதம் என தெரியவில்லை. இந்த முடிவுகள் வெளிவரும் காலம் எப்படியானது என பார்த்தால், மன்னாரில் இந்துக்களுக்கும் கிறிஸ்தவர்களுக்கும் இடையில் பிரச்சனை உருவாகி பதட்டம் ஏற்பட்ட காலப்பகுதி. அவ்வாறு நிகழ்ந்தவுடன் வடக்கெங்கும் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான சுவரொட்டிகள் திட்டமிடப்பட்டு வெளியான காலப்பகுதி. சங்கிலிய மன்னனால் கொல்லப்பட்டவர்களும் கிறீஸ்தவ மதத்தவர்கள் என்பதால் 400 வருடங்களுக்கு முன்னர் நிகழ்ந்து இருக்கு வெளிப்படுத்துவதும் கூட மதப்பதட்டத்தை அதிகரிக்க செய்யக்கூடிய செயல்.. எங்கேயோ எதுவோ சரியாக நடக்கவில்லை எனபதை உணர முடிகின்றது. இப்படி கேள்விகள் சந்தேகங்கள் எல்லாம் இல்லாத ஊருக்கு வழி சொல்லும் கதைகள் அல்ல. எல்லாமே இழந்து போயிருக்கும் ஒரு இனம், தன் இழப்புகளுக்கு நியாயமான ஒரு தீர்வாவது கிடைக்குமா எனும் எழும் நியாயமான கேள்விகள்.

இந்த வருட யாழ் 21வது அகவைக்காக பயணம் பற்றி எழுதலாம் என்று நினைத்திருந்த போது எழுத்தாளர் சுவி அவர்கள் பயணக் கட்டுரை எழுதி ஒரு கலக்கு கலக்கிவிட்டார்.இதுக்குப் பின் எப்படிடா எழுதுவது என்று எண்ணினாலும் சரி என்ன தான் நடந்தாலும் யாழ்இணையத்திற்கு நான்பட்ட கடன் என்று ஒன்று இருக்கல்லவா அதற்கான நன்றிக்கடன் தான் இது.அதுக்காக நாகபாம்பு ஆடுதென்று நாக்கிளிபுழுவும் ஆட வெளிக்கிட்டுட்டுது என்று யாரும் எண்ணாமலிருந்தால் பெரிய உதவியாக இருக்கும். தொடரும்.

அப்ப எனக்கு ஒரு பதின்மூன்று பதின்நான்கு வயதிருக்கும். எனது அன்ரி மன்னாரில் ஒருபாடசாலையில படிப்பிச்சுக்கொண்டு இருந்தா. நான் அதுவரை அங்கு சென்றதில்லை. ஒரு பெரிய பள்ளி விடுமுறைக்கு அன்ரி எங்களை எல்லாம் அங்கு கூட்டிக்கொண்டு போவதாகக் கூறியவுடன் மனதில ஏற்பட்ட சந்தோசத்தைச் சொல்ல முடியாது. அங்க போற நாளை ஒவ்வொருநாளும் எண்ணியபடி காத்திருக்க ஆரம்பிச்சம் நானும் என் தம்பி தங்கைகளும். அப்போதெல்லாம் எந்த விடயத்தையும் மனதில் வைக்க முடியாது அக்கம் பக்கத்தில் உள்ள எம் வயதுக்காரருக்குச் சொல்லிவிடுவோம்தானே. அப்பிடி நாங்கள் மன்னார் போவதும் பக்கத்து வீட்டு எதிர் வீட்டு ஆட்களுக்கு எல்லாம் தெரிய, எங்களோட வர அவர்களும் ஆசைப்பட, என்னும் இரண்டு பேரை மட்டும் எம்மோடு கூட்டிக்கொண்டு போக அன்ரியும் சம்மதிக்க, என் தம்பிக்கு மற்றவர்களைக் கூட்டிக்கொண்டு போவது பிடிக்காது அவை எங்களுடன் வரவேண்டாமென்று அன்ரியுடன் சண்டைபோட ஆரம்பித்தான். எங்களோட வர இருந்தது எங்கள் மாமிமார்தான். மாமிமாரென்றால் கிழடு கட்டை எண்டு எண்ண வேண்டாம். அவையில ஒருத்திக்கு எனிலும் ஒருவயதும் மற்றவாவுக்கு மூண்டு வயதும்தான் வித்தியாசம். அதுக்கு முதல் இன்னொண்டும் சொல்லவேணும். என்ர அன்ரி மன்னாரில் ஒரு குடும்பத்தோடதான் இருந்தவ. அவைக்கு நாலு பிள்ளையள். ஒரு பெட்டை மூண்டு பெடியள். மூத்த பெடியனுக்கு ஒரு இருபது வயது இருக்கும். இரண்டாவது பெட்டைக்கு ஒரு பதினெட்டும் மூன்றாவதுக்கும் நாலாவதுக்கும் இரண்டிரண்டு வயதைக் குறைச்சுப் பாருங்கோவன். ஆனால் அப்ப எங்களுக்கு முதல் இரண்டுபேரை மட்டும்தான் தெரியும். ஏனெண்டா அவை இரண்டுபேரும் அன்ரியோடை அல்லது மூத்தவர் தனியா யாழ்ப்பாணத்திலே ஏதும் அலுவலிருந்தா வந்து எங்கட வீட்டிலதான் தங்கிப்போறவை. அவை வந்து நிக்கிற நாட்களிலே வீடே இரண்டுபடுமளவு ஒரே சிரிப்புச் சத்தம் தான் கேட்கும். இரவிரவா நான் என்ர பக்கத்துவீட்டு மாமி, தம்பி, அவர் ... அதுதான் தினேஷ் எல்லாரும் சேர்ந்து தாயம் விளையாடுவம். கரம்போர்ட் விளையாடுவம் அல்லது வீடியோ வாடகைக்கு எடுத்து இரண்டுமூன்று படம் என்று பார்ப்பம். அதனால அவை வந்தால் நேரம் போவது தெரியாது. அவை வந்தால் அம்மாவும் நல்லா அவையை உபசரிப்பா. தினேஷ் தனிய வந்தாலும் சரி.தங்கையோட வந்தாலும் சரி அம்மா என்னிடம் தான் மக்கில் தேநீர் அல்லது கோப்பி போட்டுத் தருவா. தங்கைக்கு சிறிய சோசர் தான் பிடிக்கும் அதனால அவவுக்கு அதில குடுப்பன். ஒருக்கா நாங்கள் எல்லாரும் சேர்ந்து வின்சர் தியேட்டருக்கு படம் பார்க்கப்போனால் அவருக்குப் பக்கத்தில இருக்கிறதுக்கு என்ற மாமிமார் இரண்டுபேரும் நான் நீ எண்டு சண்டை போட நான் எதை பற்றியும் யோசிக்காமல் அவரின் தங்கைக்குப் பக்கத்தில் போய் இருந்திட்டன். எனக்குப் பக்கத்தில தம்பி வந்து இருக்க அவர் இரண்டுமாமிமாருக்கும் நடுவில இருந்து என்ர பக்கமா அடிக்கடி எட்டிப்பார்த்துக் கொண்டு இருந்தது என்ர கடைக்கண்ணுக்குத் தெரிஞ்சிது. மனதில ஒரு சந்தோசமும் எட்டிப் பார்த்தது. அவரைப் பற்றிக் கொஞ்சம் நான் சொல்லத்தான் வேணும். பார்த்தால் தலை இழுப்புத் தொடக்கம் பெல்பொட்டம், சேர்ட் போடுறது வரை இளவயதுக் கமல்காசன் போல இருப்பார்.

இயந்திர மயமான வெளிநாட்டு வாழ்க்கையில் காலம் தொலைந்து போகிறது இன்று தான் வெள்ளிக் கிழமை மாலை, நாளை சனிக்கிழமை வார விடுமுறை ஆரம்பிக்கிறது . வெளி நாட்டு வாழ்க்கையில் சனி ஞாயிறுக் கிழமைகள் எப்படி பறந்து போகிறதென்றே தெரியவில்லை. தி ங்கள் மீண்டும் ஓடத்தொடங்க வெள்ளி வந்துவிடும். வா ரங்கள் மாதங்கள் என்றுஆகி வருடங்கள் உருண்டோடி விடுகின்றன. அன்று சனிக்கிழமை விடுமுறை என்று காலையில் ஆறுதலாக பரபரப பில்லாமல் .. எழுந்தாள் மைதிலி ...கணவனுக்கும் காபி கலந்து வெளியே இயற்கையை ரசித்தவாறு பருகிக் கொண்டு இருந்தார்கள். வசந்தத்தின் முடிவும் கோடையின் ஆரம்பமாகவுள்ள உள்ள காலம் . கண்ணாடி ஜன்னலால் பார்க்கும்போது அழகழகாய் றோஜா க்கள் பூத்திருந்தன . கணவன் மாதவன் மாலைநேரங்களில் கவனித்து வளர்த்த பூங்கன்றுகள். வெளிநாடுவந்து இருபத்தைந்துவருடங்கள் ...மேனன் ஐந்து வயதும் மிதுனன் மூன்று வயதுமாக இருந்தார்கள் , புலம் பெயர்ந்து கனடாவுக்கு வந்த போது ... ஆரம்பம் மிகவும் கஷ்டமாக தான் இருந்தது ...சிறுவர் பள்ளி கல்லூரி என்று என்று படிப்பித்து ஆளாக்கி விடடார்கள். தற்போது மூத்தவருக்கு முப்பதுவயது ...நின்று ஒருகேள்விக்கு பதில் பெறமுடியாது . வயது வந்துவிட்ட்து .கலியாணம் பற்றி ..பேச்சு வந்தது . தட்டிக் கழித்துக் கொண்டே இருக்கிறார். தாமாக விரும்பி இருந்தால் செய்து வைப்பதற்கும் பெற்றவர் தயார். ஆ னால் அவரோ ஒரு முடிவும் சொல்வதாயில்லை . ஆனால் கணவரோ அவர்கள் வீட்டை விட்டு போக எண்ணம் வரும் போது போகட்டும் நாமாக அனுப்புவதுபோல் ஆகிவிடாதா? ...இல்லை அந்தந்த காலத்தில் செய்ய வேண்டியதை செய்ய வேண்டும் என்பது மனைவியின் வாதம். விடுமுறையில் இருவரும் வாக்குவாதப்படுவதே வேலையாகி விட்ட்து. தற்கால இளையோருடைய மன நிலையை எப்படி புரிந்துகொள்ள லாம் ? சில இளையோர் தாமாகவே துணையை தேடி ... பள்ளிக் கடன் கட்டி ...சேமித்து ஒரு இல்லிடத்தை தேட விழைகின்றனர் ..சிலர் அப்படித் தேடி வாடகைக்கு விட்டு பின் தங்களுக்கு தேவை வரும்போது ..பயன் படுத்துகின்றனர் . சிலர் காதலித்துக் கொண்டே நாட்களைக் கடத்துகின்றனர் . திருமணம் செய்ய காசு சேமிக்கிறார்களாம். சிலர் விரைவில் ஏன் இல்லற பந்தத்தை அவசரப்பட்டுக் தேடிக் கொள்வான் இன்னமும் காலம் இருக்கிறது என வாழ்கிறார்கள். சடங்கு சம்பிரதாயம் என்பன எல்லாம் அர்த்தமற்ற தாகி போய் கொண்டே இருக்கிறது அவர்களுக்கு . திருமணம் ஆகினாலும் குழந்தை தேவை இல்லை என்ற மனப்பாங்கும் இருக்கிறது .. மிகவும் வசதியான வீட்டுப்பெண் மூன்று பெண்களில் மூத்தவர் .. காதலித்தார் ..பையன் இந்து, பெண் கிறிஸ்டியன் சமய துறவியின் முன்னிலையில் நிச்சயாத்தம் நடந்தது . மோதிரம் மாற்றிக் கொண்டார்கள் . அடுத்த வருடம் தாலிகட்டிக் கலியாணம் என்ற நிலையில் ..பெண்ணுக்கும் தந்தைக்கும் வாக்குவாதம். சிங்க பூருக்கு வா நகை வாங்க ..என்றார் தந்தை . பையனும் இந்துமதப்படி தாலிகட்டிடலாம் என்கிறார். ஆனால் மணப்பெண்ணோ எனக்கு மினுங்கும் நகை தேவையில்லை .. ( தாலி உட்பட ) தற்போதும் போடுவதில்லை. இனியும் போடப் போவதில்லை. நாங்களும் கொஞ்சம் சேமித்து வைத்திருக்கிறோம் . மண்டபம் எடுத்து ஆடம்பரம் தேவையில்லை. தருவதை தாருங்கள் ஒரு கொண்டோ ( தொடர்மாடிக் கட்டிடம் ) வில் எங்கள் வாழ்வை ஆரம்பிக்கிறோம் என்கிறார்கள். உற்றார் உறவினர் சூழ மாலையும் கழுத்துமாய் மகிழ்வாய் நடத்தி வைக்க ஆசைப்படும் பெற்றோர் விருப்பம் என்னாவது ? ... எங்கள் இளையோருடைய வாழ்வு எங்கே போகிறது ...? .உங்களுக்கும் பிள்ளைகள் இருக்கலாம் ஒரு பெற்றோராக இப்படியான பிரச்சினைகளை எப்ப டிக் கையாளலாம் ? தற்போதுள்ள அசுர வளர்ச்சியில் ...தொலைபேசி முக்கிய இடத்தி வகிக்கிறது ..வளர்ச்சியிலும் முன்னேறி கெட்டு சீரழிவதிலும் முக்கிய இடம் வகிக்கிறது ...பெற்றோர் பிள்ளைகளின் ... உரையாடல் கூட .. mom what is for dinner ...பிட்டும் ..சிக்கன் கறியும் ...வேண்டுமென்றால் மூடடை பொரி த்து தருகிறேன். .. no mom I am not hungry .. Ill eat ..bread and sausage curry .. or Ill go out for dinner... என்று மெசேஜ் சொல்கிறது..... உறவுகள் மேம்பட பேசுங்கள் ..அல்லது ..தொல்லைபேசியை தூர எறி ந்து விடுங்கள்... எட்டு மாதக் குழந்தைக்கு உணவூட்ட் தொலைபேசியில் பாட்டு வே ண்டி இருக்கிறது. குழந்தையை அமைதிப்படுத்த செல்போன் தேவையாய் இருக்கிறது . கால ஓட்ட்த்தில் .இப்படியே இடைவெளிகள் நீண்டு சென்றால் சந்த திகளின் எதிர் காலம் என்னாகும்...

ஆண் பெண்ணை தினமும் தூசணங்களால் அர்ச்சிப்பதும், அடி உதை கொடுத்து துன்புறுத்துவதும், பயமுறுத்துவதும்.. பெண் ஆணை தினமும் தூசணங்களால் வசைபாடுவதும், பயமுறுத்துவதும், மன உளைச்சலை கொடுப்பதும்.. ஒருவருடன் இன்னொருவர் ஒரே வீட்டுக்குள் போட்டி போட்டு ஒருவரில் இன்னொருவர் குற்றம் காண்பதும்.. சமூகத்திற்கு ஒரு போலி வேடத்தை காட்டுவதற்காக ஒரே வீட்டில் ஒன்றாக வாழ்ந்து பாசாங்கு செய்வதும்.. இன்னொருவரை மனதில் நினைத்துக்கொண்டு வேறொருவருடன் வாழ்வதும்.. ஒருவருக்கு தெரியாமல் இன்னொருவருடன் படுத்து எழும்புவதும்.. காவல்துறை வீட்டுக்குள் வருவதும்.. திருமணம் ஒருவரை இன்னொருவர் உத்தியோகபூர்வமாக துன்புறுத்துவதற்கும், தமது கீழ்த்தனங்களை காட்டுவதற்கும் அரசாங்கத்திடம் இருந்து கொடுக்கப்படும் லைசன்ஸ் இல்லை. திருமணம் முடித்தபின் ஒன்றாக வாழ்வது பிடிக்காவிட்டால் கேவலப்பட்டுக்கொண்டும், கஸ்டப்பட்டுக்கொண்டும் இராமல் கழற்றிவிட்டு போய்க்கொண்டே இருக்கவேண்டியதுதான். திருமணம் என்பது ஓர் ஒப்பந்தம்/உடன்படிக்கை. இது நிரந்தரமாக முடிந்த முடிபு விதி இல்லை. வாழ்க்கை ஒன்றே ஒன்று. இந்த ஒரே ஒரு வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழ்வதற்கு திருமண ஒப்பந்தம் தடையாக இருக்குமானால் விவாகரத்து ஓர் சிறப்பான முடிவு.

விவேக்கை நான் பார்ப்பணனாகப் பார்க்கவில்லை. அவரது கருத்துக்களை நான் கேட்டிருக்கிறேன், சமூக சீர்திருத்தத்திற்காக பேசுபவர். அவர் பார்ப்பணத்தின் எடுபிடி என்பது நம்பமுடியாதது. இங்கே அவர் குறிப்பிடும் எமக்கிடையைலான ஒற்றுமை என்பது உண்மைதானே? போராளிக்குழுக்கள், அரசியல்க் கட்சிகள் என்று எமக்குள் பேதங்களால் பிரிந்துதானே இருந்துவருகிறோம். இதைச் சுட்டிக் காட்டியதில் என்ன தவறு? எமக்குள் பிரிந்து அடிபட்டு அழிவதென்பது தமிழன் வாங்கிவந்த வரம். அது ஈழத் தமிழனாக இருந்தாலென்ன, தமிழகத் தமிழனாக இருந்தாலென்ன, நாம் மாறப்போவதில்லை. எல்லோருக்குமாக ஒருத்தன் வந்தான், அவனையும் காட்டிக்கொடுத்து அழித்துவிட்டு தெருவில் நிற்கிறோம், இதுபோதாதா நாம் யாரென்று எமக்கு உணர்த்துவதற்கு?

அழியாத கோலங்கள். புலம்பெயர்ந்து ஒரு தசாப்தமாயிற்று. காலவோட்டத்தில் நிற்காமலேயே நாட்கள் மின்னி மறைந்துபோயின. இளமைக்காலங்களில் அனுபவித்து மகிழத் தவறிய சந்தர்ப்பங்கள் குறித்த ஏக்கங்களும், ஆற்றாமைகளும், சிறியகாயங்களும் அவ்வப்போது வந்துபோயினும் புலம்பெயர்ந்த செயற்கை வாழ்க்கை இது எதையுமே நினைக்க விடவில்லை. வந்துவிட்டோம், வாகனமும், வீடும், வேலையும் சமூக அந்தஸ்த்தும் தேடித் தேடியே நாட்கள் தொலைந்துதான் மிச்சம். இடையிடையே கவலைகள் மனக்கசப்புகள் வேதனைகள், ஆற்றாமைகள், கோபங்கள், ஏமாற்றங்கள், வெறுப்புகள், விரக்திகள் என்று வாழ்க்கை தெருக்களிலெல்லாம் சிந்திக்கொண்டே போயிருக்கிறது. மறக்க விரும்பிய கணங்கள், நினைக்கத் தோன்றா தருணங்கள், மிண்டும் வாழ்ந்துபார்க்க விரும்பும் பொழுதுகள் என்று எத்தனையோ கணங்கள் வந்து போய்விட்டன. எவை வந்துபோயினும் கூடவே இழையோடியிருக்கும் ஒரு வெறுமை. எதுவென்று சொல்லத் தோன்றாத ஒரு ஏக்கம். நிறைவடையாத மனது. முடிவில்லாத தேடல்கள். இப்படி ஏதோவொன்று தொடர்ந்தும் என்னுடன் வந்துகொண்டிருக்கிறது. நீ அடைந்திருப்பவை எதுவுமே நீ தேடுபவை அல்ல என்று எனக்குச் சொல்கிறது. எனது தேடல்களின் இறுதி எதுவென்று எனக்குத் தெரியாது. பொருள்சார்ந்த தேடல்களில் எனக்கு எப்போதுமே விருப்பு இருந்ததில்லை. ஆனால், மனிதர்களில் இதுவரையில் தோழமையுடன் வந்தவர்கள் வெகு சிலரே. வந்தவர்களும் பாதியிலேயே விட்டகல வெறும் தனிமைதான் கூட வருகிறது. உறவுகள் இறுதிவரையென்றாலும், தனிமனித விருப்பு வெறுப்புகள் அவற்றையும் தேடல்களின் பட்டியலிலிருந்து நீக்கிவிடுகின்றன. அதனால் எனது தேடல் இன்னமும் தொடர்கிறது.

காலையில் எழுந்து கோவிலுக்கு போவோமென்றால் ஆக்கள் கூடினால் அவர் குளிக்கட்டும் இவர் குளிக்கட்டும் என்று ஆளையாள் சாட்டி வெளிக்கிட்டு போகவே நேரம் போய்விட்டது. கோவிலில் நிறைய கூட்டம்.வெக்கை வேற பிள்ளைகள் களைப்பாக இருக்கிறது போவோம் என்றார்கள்.விரைவாகவே வந்துவிட்டோம்.அடுத்தடுத்த நாள் பயண ஏற்பாடும் உறவினர்களின் பிரியாவிடையுடன் கொழும்பு வந்து இருநாட்கள் கொழும்பில் நின்று சுற்றி பார்த்துத்தோம்.கொழும்பில் நின்ற காலத்தில் யூபர் கணக்கு பிள்ளைகளிடம் இருந்ததால் அதிலேயே எல்லா இடமும் போனோம்.ஏறத்தாள ஆட்டோவுக்குண்டான கட்டணம் தான் இதற்கும்.ஏசி போடுவார்கள் பாதுகாப்பானதுமாக இருந்தது. ஊரில் நின்றவேளைகளில் நான் தான் மாடு மேச்சலுக்கு கொண்டுபோய் வாறது.ஒருநாள் நான் மாடு கொண்டுவர போகிறேன் என்று மருமகனும் கொண்டுவந்தார்.அவர் மாடு மேய்க்கும் படத்தைக் கண்டதும் தான் இதை எழுத தூண்டியது. எப்படித் தான் 70 நாட்கள் போனதோ தெரியவில்லை.அவர்கள் சன்பிரான்சிஸ்கோவுக்கும் நாங்கள் நியூயோர்க்குக்குமாக வெவ்வேறு விமானங்களில் புறப்பட்டு பிறந்த ஊரிலிருந்து புகுந்தவீடு வந்து சேர்ந்தோம். இத்தனை நாளாக பச்சை புள்ளிகளாலும் பின்னூட்டங்களாலும் சில உறவுகள் கட்டாயம் ஊக்கம் கொடுக்க வேண்டுமென்றும் உற்சாகப்படுத்தி இதனை எழுதி முடிக்க ஒத்தாசையாக இருந்த உங்கள் அனைவருக்கும் மனமார்ந்த நன்றிகள். வணக்கம். முற்றும்.

வணக்கம் சோழர்கள் காலம் வரலாற்றில் ஒரு நிகழ்வாக இருக்கும். சோழரும் பாண்டியரும் சேரரும் தமக்குள் அடிபட்டு அழிந்து போகாமல் இருந்திருந்தால் அக்காலம் இன்று நீட்சியாக இருந்திருக்கும். இவர்கள் மூவரும் சேர்ந்து ஒரு தேசத்தை உருவாக்கியிருந்தால் அதுவே தமிழனுக்கு நிரந்தர அடயாளமாக இருந்திருக்கும். பலமான தேசங்களும் குறிப்பாக தமது சுயநலன் சுரண்டலுக்காக சிறு இனக் குழுமங்களை அழிப்பது உலகில் புதியதல்ல. ரசியாவை பின்தள்ள முஜாகுதீன்களை அன்று அமரிக்க உருவாக்கியது இன்றய ஐஎஸ்எஸ் சிரியப் போராளிகளை உருவாக்கியது. பல மில்லியன் மக்களின் சாவும் மில்லியன் குழந்தைகள் அநாதைகளாதலும் அகதியாதலும் என தொடர்கின்றது, இதையே பாகிஸ்தான் உளவுத்துறை காஸ்மீரில் செய்கின்றது. இவ்வாறான அணுகுமுறையைத்தான் இந்தியாவும் இலங்கைப் போராளிகள் விசயத்தில் செய்தது. இலங்கை அரசும் மதம் கிழக்கு பிரதேசவாதம் மற்றும் படித்த புத்திஜீவிகளை வைத்து நிறைய விசயங்களை தனக்கு சாதகமாக்கியது. நாம் இவற்றுக்கெல்லாம் பலியாகக் கூடிய நிலையில் இருந்தோம் இன்னும் இருக்கின்றோம் என்பதுதான் எமது அழிவினதும் அடயாளங்களை இழப்பதின் சுட்சுமமே தவிர எல்லா பழியையும் தூக்கி புலிமீது போட்டுவிட்டு நாம் யோக்கியர் என்பதும் எமது சமூகத்தில் இருந்து தோன்றி மறைந்த புலிகளை எமது சமூகத்திற்கு அப்பாற்பட்ட இடத்தில் வைத்து விமர்சிப்பதும் சாத்தியம் என்றால் அதன் பொருள் நாம் ஒரு சமூகமாக கூட என்னும் வளர்ச்சியடையவில்லை என்பதே, இந் நிலையில் நாம் இனம் என்றும் அதற்கு விடுதலையும் சுதந்திரமும் வேண்டும் என்கின்றறோம். உண்மையில் சோழர் காலத்திலும் சரி இப்பவும் சரி எமது அடயாளம் சாதியாக மதமாக பிரதேசமாக மட்டுமே முன்நிற்கின்றது. ஆனால் இவை இன்றும் எமக்குள் இருந்தாலும் இனமாக புற உலகத்தினர் எம்மை நோக்க இன்றய காலத்தில் புலிகள் பிரதான காரணமாக அமைந்தார்கள்.

இவர் குறிப்பிட்டதில் தவறு இருப்பதாக தெரியவில்லை. பிழைகளை நிவர்த்தி செய்ய ஆதங்கப்பட்டு சொன்னால், "எல்லாம் எமக்குத் தெரியும், ஒன் வேலையைப் பார்.." என சொல்வது என்ன மனநிலையோ..?

இவர் சொன்னதிலை உண்மை இருக்குத்தானே.....சும்மா எடுத்துக்கெல்லாம் கொதிக்கப்படாது...ஈழத்தமிழனின் வளர்ச்சி சிங்களவருக்கும் இந்தியாவுக்கும் நன்றாகவே தெரிகின்றது. ஆனால் எமக்கு?????? கோபுரத்தின் அழகு கிட்ட நின்று பார்த்தால் தெரியாதாம்.

கவிதையோ கவிதை கதையோ கவிதையோ எதுவோ ஒன்று இணையம் 21 க்கு இயற்றிடலாம் என்று தண்டோரா போட்டு விட்டனர் இன்று பண்புடன் ஏற்று அதை செப்புதல் நன்று மண்ணில் விதையிடில் மரம் முளைக்கலாம் மரத்தின் கிளையில் கவிதை பறிக்கலாமோ மயங்கிய மதியை மனசுக்குள் தேற்றி அறிவெனும் ஒளியை அகலினில் ஏற்றி ஒரு கை பார்க்க புடைத்தது நெற்றி கொப்பியடித்தால் கிடைத்திடும் வெற்றி காலம் கடந்த பட்டுக்கோட்டை பாடல்களை பக்குவமாய் தறித்து இட்டு கட்டிடலாமோ காலத்தால் அழியாத கண்ணதாசன் கவிதைகளை கன்னா பின்னா என்று உரு மாற்றிடலாமோ அவதாரபுருஷன் வாலியின் வாலிப வரிகளை வாலைப் பிடித்து வளைத்து போடலாமோ வைரமுத்துவின் சத்தான செய்யுள்களை கொத்தாக உருவி கெத்தாய் விடலாமோ நா.முத்துக்குமாரின் நயமான கவிதைகளை நசுக்கிடாமல் சுட்டு அரங்கேற்றிடலாமோ எண்ணியெண்ணி ஏங்கித் தவிக்கிறேன் என் தூக்கம் கேட்டு எதுவும் எழுதிலேன் ஆங்கிலக் கவிதைகளை அலேக்காய் துக்கலாம்தான் அதிலொரு பிரச்சினை எனக்கு அம்மொழியும் அரைகுறை.....! யாழ் இணையம் அகவை 21. ஆக்கம் சுவி.......!

அன்புள்ள என்ரை செல்லம் அறிவது! நான் நல்ல சுகம். உங்கடை சுகத்துக்கும் கடவுள் அருள் புரிவாராக. நான் போன கிழமை ஒரு கடிதம் போட்டனான்.கிடைச்சிருக்குமெண்டு நம்புறன். இப்ப நான் பேர்லினை விட்டு மேற்கு ஜேர்மனியிலை நிக்கிறன். சுவீஸ் இல்லாட்டி கொலண்டுக்கு போனால் நல்லது எண்டு இஞ்சை எங்கடை ஆக்கள் கனபேர் கதைக்கினம்.எனக்கும் என்ன முடிவெடுக்கிறதெண்டு தெரியேல்லை. பாப்பம். உங்கை வீட்டிலை எல்லாரும் சுகமாய் இருக்கினமோ? எல்லாரையும் சுகம் கேட்டதாய் சொல்லுங்கோ. தோட்டப்பக்கம் போனனியளோ? பக்கத்து தோட்டக்காரன் சந்திரனோடை கவனம். அவன் என்ன கேட்டாலும் ஒரு பதிலும் சொல்லக்கூடாது. அவன் ஒரு மாதிரியானவன் தெரியும் தானே.கொய்யா கொம்மாவை சுகம் கேட்டதாய் சொல்லவும். தங்கச்சி அதுதான் உங்கடை அன்புத்தங்கச்சியையும் நான் விசாரிச்சதாய் சொல்லவும். வேறை என்னதை எழுத....பிறகு விரிவாய் எழுதுறன். எனக்கு விலாசம் கிடைச்சவுடனை அனுப்புறன். இப்படிக்கு அத்தான்

மல்லிகையை காதுக்குள் வைத்தால் மான். கொண்டையில் வைத்தால் வுமன்.

அரை முதல் ஒரு புள்ளி அதிகமாக பெற்று வாழும் நாட்டிலிருந்து இங்க பாருங்கப்பா, சாரோட அலப்பறையை..? இந்தியாவ பத்தி யாருங்கோ கவலைப்பட்டா..? தமிழ்நாடு, வளமா, மகிழ்ச்சியா இருந்தால் போதும் சாமி..!

..............(16). துரையப்பா ஸ்ரேடியத்தை தற்காலிகமாக பெரிய பந்தல்கள் போட்டு நிறைய கதிரைகள் எல்லாம் போட்டு அலங்கரித்திருக்கிறார்கள்.மணமக்கள் ஐயர் மற்றும் பெண்களின் பெற்றோர் பாட்டி எல்லோரும் வந்து விட்டார்கள். நடுநடுவே நாலு இடங்களில் வெள்ளித்திரை அமைத்து திருமணத்தை நேரடியாக காண ஏற்பாடுகளும் செய்திருக்கிறார்கள். ரவீந்திரன் ஆரவ் அவர்களுடைய கைபேசியில் வாழ்த்துக்கள் வந்து குவியுது. மரியா தனது போனை பாட்டியிடம் குடுத்து விட்டாள் கவனமாய் வைத்திருக்கும்படி. கிழவியும் அதை வாங்கி கொட்டைப் பெட்டியில் பத்திரப் படுத்திக் கொண்டாள். மேடை முழுதும் சாம்பிராணி புகை நிறைந்திருக்கு. ஐஞ்சாறு வான் நிறைய உணவுவகைகள் சுடச்சுட வந்து காத்திருக்கு. சக போலீசார் எல்லோரும் அவர்களது குடும்பத்தினருடன் வந்து குழுமி இருக்கின்றனர். தற்காலிகமாக பொலிஸாரின் கடமையை செய்வதற்கு இராணுவம் அழைக்கப் பட்டிருக்கு. ஆயினும் என்ன சுமார் முந்நூறு பேர்வரைதான் அங்கிருக்கின்றனர். மிச்ச கதிரைகளுக்கு இடையால முத்தவெளி மாடுகள் இடறுப்பட்டுக் கொண்டு அங்கும் இங்கும் திரியுது. காஞ்சனா ரவீந்திரனையும் ஆரவ்வையும் பார்த்து கேட்கிறாள் என்ன ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் வருவினம் என்று சொன்னீங்கள் கொஞ்ச பேர்தான் வந்திருக்கினம் என்று......! படுபாவிகள் எல்லோரும் போனிலேயே வாழ்த்து சொல்லிக்கொண்டு இருக்கிறாங்கள் என்று போனைக் காட்டுகிறான்.நான் எங்கட ப்ரண்ட்ஸை அழைக்கவா என்று கஞ்சனா கேட்க தாராளமா அழைத்து கொள் என்று ரவீந்திரன் சொல்கிறான்.உடனே அவள் தனது போனில் ஒரு மெசேஜ் தட்டிவிட்டு பேசாமல் இருக்கிறாள். என்ன யாரோ ஒருவருக்கு சொல்லவா இவ்வளவு பில்டப் குடுத்தனி என்று ஆரவ் நகைக்கிறான். சற்று நேரத்தில் ஒருவர் இருவராக ஆட்கள் வந்து குவியத் தொடங்குகிறார்கள்.மாடுகள் எல்லாம் அப்பால் போக கதிரைகள் நிரம்புகின்றன. என்னடி இவ்வளவு பேரா என்று ரவீந்திரன் கேட்க இல்லை இவர்கள் எல்லாம் முன்பு எங்களுடைய சேல்ஸ்மென் ஆட்கள்தான். இன்னும் கஸ்ட்டமர்ஸுக்கு சொல்லவில்லை, அவர்களையும் அழைக்கவா என்று கேட்க, வேண்டாம் தாயே இவ்வளவும் போதும் எங்கள் மானத்தை காப்பாற்றினாய் என்று இருவரும் கோரஸ்ஸாய் சொல்கிறார்கள்.இந்த களேபரத்துடன் கெட்டி மேளம் ஒலிக்க ஜாம் ஜாம் என்று இருவரும் தாலி கட்டுகிறார்கள். மாலையில் கேக் வெட்டுறதும் இரவு நடன நிகழ்ச்சிகளும் உண்டு என அறிவிக்கிறார்கள். எல்லோரும் தம்பதிகளுடன் சேர்ந்து படங்களும் வீடியோக்களும் எடுக்கின்றனர். மகேசன் கிளாரிடாவுடன் வந்து படம் எடுக்கும்போதுதான் காஞ்சனாவை பார்க்கிறார். உடனே ரவீந்திரனிடமும் கிளாரிடாவிடமும் இந்தப் பெண்தான் அன்று அந்த சிவமூலிகை வைத்து கட்டுக்கு கட்டு கட்டி விட்டவ என்று சொல்ல கிளாரிடாவும் ஏய் காஞ்சனா அந்த சிகரெட் இன்னும் இருக்கா என்று ரகசியமாய் கேட்கிறாள்.காஞ்சனாவும் இல்லை என்று உதட்டைப் பிதுக்குகிறாள்......! ஒலிபெருக்கியில் பாட்டுக்கள் அமர்க்களப் படுகுது.அப்போது ரவீந்திரன் மைக்கை வாங்கி ஒரு முக்கிய அறிவிப்பை சொல்கிறார்.......! இங்கு பெருந்திரளாக வந்திருக்கும் கஞ்சாக் கனவான்களே ,கஞ்சா சீமாட்டிகளே போலீஸ் உங்களின் நண்பன் என்பதை புரிந்து கொள்ளுங்கள். விதிவிலக்காக இன்று உங்களை யாரும் இன்று கைது பண்ண போவதில்லை. நீங்கள் உங்களிடம் வைத்திருக்கும் கஞ்சா பொட்டலங்கள்,சிகரெட்டுகள் யாவற்றையும் நீங்களாகவே முன்வந்து மேடைக்கு அருகில் இருக்கும் பெட்டியில் சேர்ப்பித்து விடுங்கள் இது இந் நாட்டுக்கும் வீட்டிற்கும் நீங்கள் செய்யும் மகத்தான தொண்டு அது மட்டுமல்ல இவையே நீங்கள் எங்களுக்கு தரும் திருமணப் பரிசாக நாங்கள் ஏற்றுக் கொள்கின்றோம் என்று சொல்கிறார்.எல்லோரும் வரிசையில் நின்று முகத்தை மறைத்து கொண்டு வரும்போது அவன் மீண்டும் யாரும் முகத்தை மூடத் தேவையில்லை.இந்த மைதானம் முழுதும் அறுபத்திநாலு கமராக்கள் தொடர்ந்து படமெடுத்து கொண்டிருக்கு என்று சொல்ல ......அவர்களும் தைரியமாக சிரித்துக் கொண்டு வந்து அவற்றை அங்கு குடுத்து விட்டு வந்தமர்கின்றனர்......! உடனே மகேசன் அங்கு வந்து தன் மனைவி கிளாரிடாவையும் அங்கிருந்த ஒரு பெண்ணையும் அழைக்கிறார்.உன் பேர் என்னம்மா........! ஸ்னேகா சேர் ......ஓ நல்ல பெயர். நீயும் கிளாரிடாவுமாக சேர்ந்து இந்த கஞ்சா பெட்டியை தூரத்தில் கொண்டுபோய் எரித்து விடுங்கள் என்கிறார்.....! அவர்களும் சந்தோசமாக அதை ஓரமாக இழுத்து சென்று தங்களுக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சம் கஞ்சாவும், சிகரெட்டும் எடுத்துப் பத்திரப் படுத்திக் கொண்டு பெட்டியை கோட்டை அகழிக்குள் தள்ளி விட்டு எரித்து விடுகின்றனர்......! கிழவி எழுந்து வந்து காஞ்சனாவிடம் பிள்ளை எனக்கு தலை இடிக்குது நான் பஸ்ஸில வீட்ட போறன் என்று சொல்ல அவளும் கிழவியுடன் படமும் வீடியோவும் எடுத்து விட்டு அனுப்புகிறாள்.கிழவி வெளியே வர ஒரு சிகப்பு வோக்ஸ்வேகன் அவளருகில் வந்து நிக்கிறது. ஏறுங்கோ பாட்டி நான் உங்களை வீட்டில் விடுகிறன் என்று ஸ்னேகா சொல்லி கதவைத் திறந்து விட கிழவியும் ஏறிக் கொள்கிறாள்.அவளை கந்தர்மடத்தடியில் அவள் வீட்டில் இறக்கி விட்டு ஸ்னேகா வேகமாக போகிறாள்.....! வந்திருந்த எல்லோரும் வரிசையாக சென்று மணமக்களை வாழ்த்துகின்றார்கள்......! மகேசன் கனகுவிடம் பெருமையாக பார்த்தியா கனகு வந்த படகும் திரும்பி போய் விட்டது.இந்த அறிவிப்பு மூலம் குடாநாட்டில் இருந்த மிச்ச சொச்ச கஞ்சாவும் வந்து சேர்ந்து விட்டது என்கிறார்.தற்சமயம் குடாநாட்டில் யாரிடமும் கஞ்சா இல்லை என்று சொல்ல யெஸ் சேர் என்று அவனும் அதை ஆமோதிக்கிறான்......! எல்லோருக்கும் திருமண விருந்து தடபுடலாக நடந்து கொண்டிருக்கு.....! காஞ்சனா வீட்டில் கிழவியின் கொட்டைப் பெட்டிக்குள் இருந்து மரியாவின் போன் ஒலிக்கிறது. கிழவி அதை எடுத்து ஹலோ என்கிறாள்.....! நீங்கள் மரியாவா, மரியா நீங்கள் இப்ப கஞ்சா விக்கிறதில்லையாமே, ப்ளீஸ் எனக்கு ஒரேயொரு பொட்டலம் மட்டும் தர முடியுமா ப்ளீஸ் மரியா கெஞ்சுகிறான்....! அடி செருப்பால, ஆரடா சொன்னது கஞ்சா விக்கிறேல்லை என்று. நீ வா நான்தாறன்.ரகசியம் யாருக்கும் சொல்லிபோடாதை, உன்ர கூட்டாளிகளுக்கு மட்டும் சொல்லு. போனை பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு எழுந்து இறப்புக்குள் (கூரைக்குள்) இருந்த கஞ்சா பெட்டியை எடுக்கிறாள். (அன்று அந்த மழைநாளில் ரவீந்திரன் காஞ்சூண்டியை மாற்றி வைத்து விட்டு ப்ரிட்ஜில் இருந்த கஞ்சாவை மோட்டார் சைக்கிள் பெட்டியில் வைத்து விட்டு உள்ளே போக கிழவி எடுத்து இறப்புக்குள் வைத்துப் போட்டுது). ஒரு வாழையிலையை வெட்டி வந்து பிறப்பக்கமாய் தணலில் வாட்டி விட்டு அதை சதுரம் சதுரமாய் வெட்டி பெட்டிக்குள் இருந்து எல்லிப்போல கஞ்சாவை எடுத்து இலையில் வைத்து மடித்து வாழைநாரால் கட்ட அவன் வருகிறான்.அவனிடம் இரண்டு பொட்டலம் குடுத்து போட்டு காசை வாங்கி கொட்டைப்பெட்டிக்குள் பத்திரப் படுத்துது.....! ..................வளராது.......! யாவும் கற்பனை.....! யாழ் 21 அகவைக்காக....! ஆக்கம் சுவி .....! (இதுவரை ஆக்கமும் ஊக்கமும் தந்த அனைத்து உறவுகளுக்கும் நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள் உரித்தாகட்டும்).

திருகோணமலை நோக்கி பயணம் தொடங்கிய போது எல்லோரும் மிகவும் களைப்படைந்து ஆளாளின் தோள்களில் சரிந்துவிட்டனர்.சாரதி வானிலேயே இருந்தபடியால் அவர் உற்சாகமாக இருந்தார். எனக்கும் அலுப்பாக இருந்தாலும் மிகவும் கஸ்டப்பட்டு சாரதியுடன் பேசிக் கொண்டே போனேன்.இடையில் நாங்கள் தங்குமிடத்திற்கு தொடர்பு கொண்டு இரவு சாப்பாடு பற்றி கேட்ட போது என்ன வேணுமென்று சொன்னால் எல்லாம் வாங்கி செய்து வைத்திருப்பதாக சொன்னார்கள்.சோறும் கடலுணவும் எல்லோரும் விரும்பினார்கள். வழியில் சுடுதண்ணி கிணறு பார்த்தோம்.ஆனாலும் யானை பார்க்க போன இடத்தில் வாகனத்தில் இருந்து களைத்து விட்டதால் யாரும் பெரிதாக ஆர்வம் காட்டவில்லை.அங்கிருந்து நேராக தங்குமிடம் போனோம். பெரியதொரு மாடிவீடு.கடற்கரை.போய் இறங்கியதும் பொறுப்பாக ஒரு சிங்களவரும் சமையலுக்கு ஒரு இளம் தமிழரும் இருந்தார்கள்.இவர் மலையகத்தை சேர்ந்தவர்.நீண்டகாலமாக இங்கிருக்கிறார்.சமையலில் மிகவும் கெட்டிக்காரன்.போனவுடன் சுடச்சுட தேநீர் வடை சம்பல் அருமையாக இருந்தது.கடற்கரையில் குளிப்பு.வந்திருந்து அடுத்தநாள் திட்டம்.ஏற்கனவே எங்கெங்கே என்னஎன்னன செய்ய வேண்டுமென்பதை மருமகனும் மகள்மாரும் திட்டம் போட்டிருந்தனர். அவர்கள் எங்கே போனாலும் ஆழ்கடல் போய் முதுகில் சுவாச சிலிண்டர் கட்டி தண்ணீருக்கடியில் போய் பார்த்தால்த் தான் சந்தோசம்.அதற்காக பயிற்சி எடுத்து சான்றிதழும் வைத்திருந்தார்கள்.இங்கும் சுழியோடி பார்க்க கூடிய இடங்களை தெரிவு செய்திருந்தனர்.இரவு இருந்து கதைக்கும் போது அங்கே போனால் நீங்கள் மட்டும் தான் அனுபவிக்கலாம்.புறாத்தீவு PIGEON ISLAND என்று ஒரு தீவு இருக்கிறது.திருகோணமலை வரும் எவரும் இங்கு போகாமல் போவதில்லை என்று சொல்லச் சொல்ல எல்லோருக்கும் அந்த தீவைப் போய் பார்க்கலாம் என்று சொல்லி பிள்ளைகளின் முடிவை மாற்றிவிட்டார்கள்.காலை சாப்பாடு முடிந்ததும் தானே கூட்டிப் போவதாக சொன்னார். இரவு சாப்பாட்டுக்கு இறால் மீன் பருப்பு அப்பளம் மிளகாய் பொரியல் சோறு என்று எல்லோரையும் அசத்திவிட்டார்.எல்லோரும் மீண்டும் மீண்டும் போட்டு அனுபவித்து சாப்பிட்டார்கள்.அவரின் ஒத்தாசையைப் பார்த்து அவருக்கு கொடுக்க இருந்த பணத்தை விட கூடுதலாக கொடுக்க வேண்டும் என்று பிள்ளைகள் முடிவு எடுத்திருந்தனர்.இரவு விடை பெற்று அவரின் இருப்பிடத்துக்கு போக வெளிக்கிட கூப்பிட்டு பணத்தைக் கொடுத்தேன்.மிகவும் சந்தோமடைந்தார். அடுத்த நாள் காலை நாங்கள் எழும்ப முதலே வந்து இடியப்பம் மீன்கறி சொதி பருப்பு சம்பல் என்று அசத்தியிருந்தார்.இங்கு வேலையில்லாத நாட்களில் ஆட்டோ ஓட்டுகிறார்.மிகவும் துடிதுடிப்பானவர்.புறாத்தீவுக்கு போவதற்கு தனது நண்பர்கள் மூலமாக சகல ஒழுங்குகளும் செய்திருந்தார். புறாத்தீவு பார்க்க போக வெளிநாட்டவருக்கு 4000ரூபாவும் உள்ளூர் வாசிகளுக்கு 100 ரூபா (சரியாக நினைவில்லை).அங்கே போய் இறங்கியதும் ஒருவரும் வரவேண்டாம் என்று ரிக்கற் எடுக்க இவர் போனால் எல்லோரையும் கூட்டிக் கொண்டு வரச் சொல்லிவிட்டார்கள்.எல்லோரும் போனவுடன் அடையாள அட்டைகளைக் கேட்டார்.இவர் பாய்ந்துவிழுந்து என்னையா கடலுக்கு போகும் போது யாராவது இதுகளைக் கொண்டு வருவார்களா சிங்கள ஆட்கள் என்றா ஒன்றும் கேட்க மாட்டீர்கள் தமிழாக்கள் என்றபடியால் அதைத் தா இதைத் தா என்று கரைச்சல் வேறை என்று சத்தம் போட தொடங்கிவிட்டார்.உள்ளே இருந்தவரும் எல்லோரையும் வடிவாக பார்த்து விட்டு அரைகுறைத் தமிழில் எனது மூத்த மகளை கூப்பிட்டு எங்கே படிக்கிறீர்கள் என்று அரைகுறை தமிழில் கேட்டார். மகளும் இது தான் சாட்டென்று நான்படித்து முடித்து கோப்பாய் ஆஸ்பத்திரியில் வேலை செய்கிறேன்.வந்த நேரத்திலிருந்து கரைச்சல் தாறீங்கள் என்ன பிரச்சனை என்றதும் உள்ளிருந்தவர் புரிந்துதோ என்னவோ தமிழில் இப்படி கதைத்தவுடன் கொஞ்சநேரம் தறுபுறு என்று முழிசிவிட்டு ரிக்கட்டைத் தந்துவிட்டார். ஏற்கனவே ஒழுங்கு செய்திருந்த வள்ளக்காரரிடம் கண்ணாடி மூச்செடுக்கிற சாமானுகள் கால் சப்பாத்து எல்லாம் வாடகைக்கு எடுத்துக் கொண்டு இரண்டு வள்ளத்தில் புறப்பட்டோம் .இத்தனை சாமன்களும் அவர்கள் கொண்டுவந்த பொதியில் இருந்தது.தவறுப்பட்டபடியால் வாடகைக்கு எடுக்க வேண்டியாயிற்று.வள்ளத்தில் ஏறப் போனால் மாமியை ஏற்றுவதில் பிரச்சனை.ஒரு மாதிரி மாட்டேன் மாட்டேன் என தூக்கி ஏற்றியாச்சு.இரண்டு வள்ளங்களும் புறாத்தீவு நோக்கி போகிறது. அங்கே வரவேற்பதற்கு இயமன் பாசக்கயிறுடன் நிற்கிறான். தொடரும்.

Dr Abdul Kalam அவர்கள் மறைந்த நேரம் வாய் விட்டு அழுதேன். அந்த நேரம் கிறுக்கியது … நானும் இட்ட தீ மூள்க மூள்கவே.... இன்றைய காலை குளியலின் வெந்நீர் சூடு காலில் அறைகின்றது வழமையை விட வேகமான வெப்பத்துடன் வெந்நீர் தூவலுடன் எந்தன் கண்ணீரும் கலந்து அங்கே யார் ஐயா நீங்கள் மனதில் ஏன் ஐயா எங்களுக்கு இந்தப் பாரம் … நாள் ஒன்றுக்கு மேல் நான் கண்ணீர் சிந்தியது இதுவரை நான்கு தடவைகள் தான் – நேசத்துக்குரியோரை இழந்த நேரங்கள் இப்போது மீண்டும் ஒரு தடவை அந்த சோகம் யார் ஐயா நீங்கள் மனதில் ஏன் ஐயா எங்களுக்கு இந்தப் பாரம் … குழந்தைகள் இல்லை யே உங்களுக்கு என்றார்கள் ஏன் ஐயா நாங்கள் எல்லோரும் உங்கள் செல்வங்கள் தானே தருகி றோம் ஐயா மானசீகக் கொள்ளி அமைதியில் துயில் கொள்வீர் ஐயா .. இல்லை ஐயா இல்லை – துயில் எழுந்து வாருங்கள் ஐயா வாருங்கள் எங்களிடையேயே மீண்டும் வந்து சேருங்கள் எடுத்த பணி முடிக்க இன்னமும் உண்டு பணி முடிக்க மானிடம் சிறக்க வந்து விடுங்கள் ஐயா ….

தமிழன் ஒழுங்காக ஒற்றுமையாகவா? ஏனிதை இப்போது கேட்கிறீர்கள்? தமிழரசுக் கட்சி, விடுதலைக் கூட்டணி, காங்கிரஸ் என்று புலிகள் இல்லாத காலத்திலேயே ஒற்றுமையிருக்கவில்லையே? அதுபற்றிப் பேசலாமே? சும்மாயிருந்த இளைஞர்களை ரத்தத் திலகமிட்டு, தனி ஈழம்தான் தீர்வென்று உசுப்பேற்றிவிட்டு தமிழரின் ரத்தச் சகதியில் குளித்த அமிரும் அவரது தோழர்களும் அன்று சும்மாயிருந்திருக்கலாமே? எதற்கு உசுப்பேற்றினார்கள்? இந்தியனும் சிங்களவனும் உங்களுக்கு நல்லவனா? புலிகள் தோன்றுவதற்கு 20 - 25 வருடங்களுக்கு முன்னமே உங்களின் கூட்டணியும், தமிழரசும் சிங்களவனிடம் அடிபட்டு இனிக் கடவுள்தான் தமிழனைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று கேட்டபோது, சிங்களவன் செய்தது சரியென்று எப்படித் தோன்றுகிறது உங்களுக்கு? தனது சொந்த நலனுக்காக ஈழத் தமிழனின் உயிர்வாழ்தலுக்கான போராட்டத்தை பகடைக் காயாகப் பாவித்த இந்தியன் உங்களுக்கு நல்லவனாகத் தெரிவது எப்படி? எந்த விவரமும் இல்லாமல், நானும் கருத்தெழுதுகிறேன் பேர்வழியென்று அதிமேதாவித்தனமாக் (சுத்த மொக்கை) கருத்தெழுதுவதை விடுத்து "சும்மாயிருங்கள்" !

...............(8). வீதியில் இரண்டொரு வாகனங்களின் இரைச்சலும் ஆட்கள் நடமாட்டமும் தெரிகிறது.கருக்கல் பொழுது, ரவீந்திரனும் எழுந்து கொடியில் உலர போட்டிருந்த ஆடைகளை எடுத்து அணிந்து கொண்டு வந்து சைக்கிளை தள்ளிக்கொண்டுவர காஞ்சனா படலைக்கு அருகில் நிக்கிறாள். சைக்கிளை ஸ்ராண்ட் போட்டு விட்டு அவளருகே வந்தவன் மென்மையாய் அவளை தன் மார்போடு சேர்த்து அணைத்து கொள்கிறான்.அவளும் விலகவில்லை விலகத் தோணவில்லை. காஞ்சனா... ம்......நீ இனிமேல் உந்த வியாபாரத்தை விடு.நான் உனக்கு வேறு வேலைக்கு ஏற்பாடு செய்கிறேன்.என்று சொல்லி விலகியவனை அவள் இழுத்தணைத்து இதழுடன் இதழ் சேர்த்து ஒரு நீண்ட முத்தம் தருகிறாள். பின்பு ரவீந்திரன் சைக்கிளை தள்ளிகொண்டுவந்து சந்தியைக் கடந்து கழட்டி விட்ட ப்ளக் வயரை மீண்டும் கொழுவி ஸ்ராட் பண்ணிக்கொண்டு தனது அறைக்கு வருகிறான். விசில் அடித்து கொண்டே அங்கு சைக்கிளை நிறுத்திவிட்டு பெட்டியைத் திறந்து கஞ்சா பெட்டியைத் தேடினால் அது அங்கு காணோம். அது ஒரு அழகான கனவு. சிறிய கிளைடர் விமானத்தில் ஆகாயத்தில் பறக்கிறன்.அவனுடன் பூனை கண்களுடன் ஒரு தேவதை அருகில் இருக்கிறாள். அப்போது யாரோ கதவை இடிக்கும் ஓசை. ஆரவ் , டேய் ஆரவ் எழும்புடா.... பறக்கும் விமானத்தை நிறுத்த முடியவில்லை. பாரசூட்டை கொழுவிக் கொண்டு கீழே குதிக்கிறான். அந்த பாராசூட் அழகான ரெட் ஜட்டி போல் குடையாய் விரிகிறது.பொத் என்று தரையில் விழுகிறான் . அட சீ ...கனவு என்று கட்டிலை பிடித்து எழுந்து சென்று கதவைத் திறக்கிறான். அவனைத் தள்ளிக்கொண்டு ரவீந்திரன் உள்ளே வருகிறான்.என்னடா இந்த நேரத்தில தூங்கவிடாமல்.....! என்ன கனவு கண்டுகொண்டு இருந்தாயாக்கும், பகற்கனவு பலிக்காது தெரியுமா.....! அது கிடக்கட்டும் நீ வந்த விடயத்தை சொல்லு.....! நேற்று மாலையில் இருந்து நடந்தவைகளை தேவையான இடங்களில் தணிக்கை செய்து சொல்லுகிறான். அடி விழுந்ததையும் அவளை அணைத்ததையும் சொல்லவில்லை. எனக்கு நல்லாத் தெரியுமடா அவள்தான் எடுத்திருக்கிறாள்.....! எப்படிச் சொல்லுகிறாய்......ஆரவ்....! அவள் கிணத்தடியில் இருக்கும்போது நான் பெட்டியை மாற்றி விட்டேன். அதுபோல் நான் கிணற்றடியில் இருக்கும் போது அவள் எடுத்து விட்டாள் கள்ளி.....! இப்ப நான் என்ன செய்யணும் சொல்லு......ஆரவ்.....! கொஞ்சமும் தாமதிக்க கூடாது. என்ன செய்வியோ ஏது செய்வியோ தெரியாது நீ உடனே கிளம்பிப் போய் அந்தப் பெட்டியை கைபற்றிக் கொண்டு வரவேணும். அவளவை அதை இடமாற்ற முதல்......எனக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரே வலியாய் கிடக்கு. நான் உன் அறையில் படுத்து கொள்கிறேன் என்று சொல்லி ரவீந்திரன் போய் படுக்க, ஆரவ் சைக்கிளை எடுத்து கொண்டு வெளியே போகிறான். தன் விட்டு முன் விறாந்தையில் அரைப் பாவாடை கட்டி அங்கம் புழுதிபட அகலக் கால் பரப்பி நடுவே ஈழநாடு பேப்பர் விரித்து அதன் மேல் கஞ்சாவை கொட்டிப் பரவிவிட்டு சிறிய பைக்கட்டுகளில் அளவளவாய் கஞ்சாவை போட்டு அருகில் இருந்த மெழுகுதிரியில் அதை ஒட்டி அடுக்கிக் கொண்டிருக்கிறாள் மரியா.வாய் "வை திஸ் கொலைவெறி கொலைவெறி கொலைவெறி டீ" முப்பதாவது தடவையாய் முணுமுணுக்கிறது. அப்போது கைகளும் தொடைகளும் கொஞ்சம் கொஞ்சம் கடிக்கிறது. அந்த நேரம் அந்த வீட்டருகில் ஆரவ் வருகிறான்.இந்த வீடாத்தான் இருக்க வேண்டும் என்ற குத்துமதிப்பில் மதில் மேலால் எட்டிப் பார்க்கிறான்.அங்கு கொடியில் சட்டைகளுடன் ஒரு சிகப்பு ஜட்டியும் தொங்குகிறது. யெஸ்....இதுதான் அவள் வீடாக இருக்க வேண்டும் என்று மெதுவாய் கதவைத் திறந்து ஹலோ யாரும் இருக்கிறீர்களா என்று குரல் கொடுக்கிறான். ஓம் ... கதவு திறந்துதான் இருக்கு வாங்கோ என்று இருந்தபடியே சொல்லுகிறாள் மரியா.......! சரி .....நாய் இருக்குதா ........! இல்லை நான்தான் இருக்கிறன் பயப்பிடாமல் வாங்கோ என்று எட்டிப் பார்த்தவள் அவனைக் கண்டதும் கஞ்சா தூள் எல்லாவற்றையும் பேப்பரோடு சுருட்டி வைத்து விட்டு அதன்மேல் ஏறி இருக்கிறாள். அட நீங்களா, இண்டைக்கு என்னத்தை மிதிச்சனீங்கள் என்று கேட்க, ஒன்றுமில்லை உங்களிடம் ஒரு உதவி கேட்டு வந்தனான்..... என்ன சொல்லுங்கோ முடிந்தால் செய்கிறேன் என்கிறாள்......! உங்களால் முடியும்....என்று அவன் தயங்க ..... தயங்காமல் சொல்லுங்கோ என்கிறாள். வந்து எனக்கு நாலைந்து சிகரெட் , கஞ்சா சிகரெட் வேணும் என்று சொல்கிறான். உங்களுக்கு யார் சொன்னது இஞ்ச வாங்கலாம் என்று....! ஒருத்தரும் சொல்லவில்லை. நீங்கள் பெரியகடை , சின்னகடை எல்லாம் நின்று விக்கிறது தெரியும்.பார்த்திருக்கிறன். ஆட்களுக்கு முன்னால் வாங்கத் தயக்கம் அதுதான் தனியா இங்க வந்தனான். அட நல்ல ஆள்தான் நீங்க.... அதை அன்றைக்கே கேட்டிருக்கலாமே... சும்மா அதை மிதிச்சன் இதை மிதிச்சன் என்று கொண்டு .......! கொஞ்சம் இதைப் பார்த்து கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லி கை காலெல்லாம் சொறிந்து கொண்டு உள்ளே போகிறாள். அன்று அவனும் ரவீந்திரனும் போட்டு வைத்த காஞ்சூண்டி இலைகளும் பெட்டியும்தான் அங்கிருக்கு. முற்றத்தில் ஒரு ஜாம் பழ மரம் நிக்குது. அதனுடாக குருவிகள் பறந்து திரிகின்றன. அருகே பாத்ரூமுடன் கிணறு, வாய்க்கால் ஓரம் பழங்களுடன் ஒரு பப்பா மரம். அதில் பழுத்து சிவந்த பழங்களும் பச்சையாய் காய்களும்... தொங்கும் ஒரு பழத்தை குயில் ஒன்று அண்ணாந்து கொத்திக் கொண்டிருக்கு. அப்போது கால்களை கையால் விறாண்டியபடி மரியா வருகிறாள்.ஐந்து சிகரெட்தான் இருக்கு இன்னும் தேவையென்றால் இரண்டுநாள் கழிச்சு வாங்கோ தாறன் என்கிறாள். அவனும் அதற்குரிய பணத்தை குடுத்து விட வாங்கி கஞ்சாவுடன் வைக்கிறாள். என்ன ஒரு மாதிரி இருக்கிறீங்கள் சுகமில்லையா என்று கேட்கிறான். என்னவோ தெரியல்ல இப்ப கொஞ்ச நேரமாத்தான் கை காலெல்லாம் கடிக்குது. அலர்ஜி போல என்கிறாள். எங்க காட்டுங்கோ பார்ப்பம் என்று கையை காலைப் பார்த்தவன் வீட்டில் தேங்காயெண்ணை இருக்குதா என்று கேட்டு வாங்கி அவளை விறாந்தையில் இருத்திவிட்டு வாங்கிய சிகரட்டையும் கவனமாக பேப்பருடன் வைத்து இலைகளை அப்பால் தள்ளி வைத்து விட்டு எண்ணையை உள்ளங்கைகளில் ஊற்றி மரியாவின் கைகளில் பூசி விட கொஞ்சம் எரிச்சல் குறையுது என்கிறாள். அப்படியே கை கால் தொடை இடை என்று மசாஜ் என்று நீண்டு கொண்டு போகிறது. கைகளின் உரசலில் தொடங்கி இதழ்களின் ஸ்பரிசத்தில் உறவாடி உடல்கள் சங்கமமாகும் வேளையில் அங்கும் இங்குமாய் ஊசலாடிய கால்கள் மொழுகுதிரியை தட்டிவிட அது பேப்பரில் விழுந்து கஞ்சா அலைஸ் காஞ்சூண்டி+ சிகரெட் ,காசுடன் அவனது களிசானில் ஒரு காலும் முழுதுமாய் எரிந்து சாம்பலாகின்றது.நாசியில் மனம் நிறைய காமம் கரைத்து மோகம் துலைத்து எழுந்தனர். அழகியின் அணைப்பை விலக்கி நெருப்பை அணைத்து விட்டு,அவளின் கலங்கிய கண்களைப் பார்த்து நல்லகாலம் எங்கட கற்பும் கரியாகப் பார்த்தது என்கிறான். சும்மா இரு கற்பு கரி என்றுகொண்டு,நான் லட்சரூபாய் சரக்கு சாம்பலாயிட்டுது என்ற கவலையில் இருக்கிறன் என்கிறாள்.அட இதுதானா உன் கவலை.நானும் என்னவோ ஏதோ என்று பயந்திட்டன் .வேறு சிகரெட் இருக்கா என்று கேட்க, அவளின் பச்சை மிளகாய் பார்வையைப் பார்த்து நான் பிறகு வருகிறேன் என்று ஒரு கால் எரிந்த களிசானை அணிந்து கொண்டு ஆரவ் எழுந்து செல்ல, மரியா குத்துக்காலிட்டு சாம்பலான கஞ்சாவையே பார்த்து கொண்டிருக்கிறாள்......! எவ்வளவு நேரம் அப்படி இருந்திருப்பாளோ தெரியாது.நேரம் மதியத்தைக் கடந்து கொண்டிருக்கு.அப்போது அவளுக்கு ஒரு போன் வருகின்றது.சுரத்தில்லாமல் எடுக்கிறாள்.எதிர் முனையில் ஹலோ மரியாவா.... ம் ....சொல்லு சீனு...., மரியா உனக்கு நியூஸ் தெரியுமா, எங்களுக்கு கஞ்சா சப்ளை செய்பவரை சற்றுமுன் போலீஸ் சுற்றிவளைத்துப் பிடித்திருக்கிறார்கள்.அவரது வீடு, கடை, சின்ன வீடு எல்லாம் சோதனை நடக்கிறது.இப்போதைக்கு நீங்கள் அந்தப்பக்கம் போகவேண்டாம் என்று சொல்லி போனை வைத்து விட்டான்.அவளுக்கு அழுவதா சிரிப்பதா என்று தெரியவில்லை. கஞ்சா எரிஞ்சதுக்கு அழுவதா.....! கற்பு தப்பியதற்கு சிரிப்பதா .....! கஞ்சா கடன் குடுக்க வழியில்லை என்று அழுவதா....! இப்போ கடன் குடுக்க தேவையில்லை என்று சிரிப்பதா.....! உடல் முழுதும் தடித்து தடித்து கடிக்க மனவேதனையில் மரியா இருக்கிறாள்......! ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,வளரும்....!

மனதுக்கும்…..உதடுகளுக்கும் , தொடுசல் அறுந்து நாளாகி விட்டது! வேடம் போடுவதில், நாடக நடிகர்களையும்…., மிஞ்சியாகி விட்டது! மாடு மாதிரி உழைச்ச, களைப்புப் போக, உல்லாசப் பயணம் போனால்…, அந்தக் கடற்கரை….., ஊர்க் கடற்கரையிடம்…, பிச்சை வாங்க வேண்டும்…, போலத் தெரிகின்றது! வசதியில்லாததுகள், வறுமையில் வாழ்பவர்கள்…, விற்கின்ற பொருட்களை…, அறாத விலை பேசி வாங்குவதில்…, ஒரு திருப்தி…! உறுத்துகின்ற மனதுக்கு.., நாங்களும் வாங்கா விட்டால்…, அதுகள் பட்டினி தான்…, என்று ஒரு சமாதானம்! வங்கியட்டைகளின் கனதி…., வீட்டுக்கடனின் பரிமாணம், கட்ட வேண்டிய சிட்டைகளின்…, கடைசித் திகதிகள்! எல்லாமே மனதை அரித்தாலும், போலிக் கௌரவம் ….., வேலி தாண்டு என்கிறது! அபூர்வமான பொழுதுகளில்…, அன்றைய வாழ்வின், நினைவுகள் வந்து போகும்! இப்போதெல்லாம்…, தபால் பெட்டியைத் திறக்கையில்..…., தற்பாதுகாப்புத் தேடி…, ஓடுகின்றது மனது..! ஆறுதல் தேடி…., ஊர் தேடிப் போகையில்…, அங்குள்ள சொந்தங்கள், உங்களுக்கு என்ன குறை? எங்களுக்கும்…, அங்க வரத்தான் விருப்பம் ! உண்மையைச் சொன்னால்…., நாங்கள் நல்லா வாறது.., உங்களுக்கு எரிச்சல்..., எண்டுதுகள்! இப்போதெல்லாம் நானும்…, உண்மை பேசுவதில்லை! எங்காவது கணனி கிடைத்தால், வங்கிக் கணக்கை ஒருக்கால்…, எட்டிப்பார்க்க வேணும்! நாட்கள் போகப்போக …, நானும் நல்ல நடிகனாகி விட்டேன்!

பிள்ளைகள் வெளியில் வந்தவுடன் கொழும்பு போய் சாமத்தில் உறவினரை எழுப்பி அவர்கள் பொதிகளைக் கொடுக்க வேண்டுமே என்று ரொம்பவும் மனதைக் குடைந்து கொண்டிருந்தது.எனக்கு யாரிடமாவது உதவி கேட்பதானால் ரொம்ப ரொம்ப கஸ்டமான விடயம்.இதனை பிள்ளைகளுக்கும் பழக்கி அவர்களும் பசித்தாலும் பல்லைக் கடித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். வந்த குறுந்தகவலைப் பார்க்க அதிர்ச்சியாக இருந்தது.எல்லோரும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர்.ஏதோ பிரச்சனை இப்போ வானுக்குள் இருந்து பகிரங்கப்படுத்த எல்லாம் பொம்பிளைகள் தெரியும் தானே ஒப்பாரி எப்படி இருக்குமென்று.மெதுவாக வெளியே வந்து அங்கு பாவித்த போன் நம்பருக்கு வைபர் அல்லது வட்சப்பில் என்னை தொடர்பு கொள்ளுமாறு குறுந்தகவல் அனுப்பிவிட்டு காத்திருந்தேன். சிறிது நேரத்தில் மூத்தமகள் எடுத்து அப்பா இவங்கள் எங்கடை பாக்குகளை சிங்கப்பூரிலிருந்து ஏற்றவில்லையாம்.நாளைக்கு எடுத்து தருவதாகவும் எமது விலாசத்தையும் கேட்டார்கள்.நாங்கள் சுற்றுலா போகிறோம் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு இடத்தில் நிற்கப் போகிறோம் என்று ஏற்கனவே ஒழுங்கு செய்த இடங்களையும் காட்டி இப்ப எங்களுக்கு மாத்த உடுப்புமில்லை என்று வாதடி ஒரேவழி தான் இப்ப மூன்று பேருக்கும் உடுப்பு வாங்க காசு தா பாக்குகளை யாழ்ப்பாணத்துக்கு அனுப்பு என்று எல்லாம் ஓம் என்று போட்டினம் அங்கத்தைய விலாசத்தை சொல்லுங்கோ என்றாள்.சரி என்று விலாசத்தையும் மச்சானின் போன்நம்பரையும் கொடுத்தேன்.சரி ஒரு 10 நிமிடத்தில் வெளியே வருகிறோம். இப்ப தான் மனதுக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.வானுக்கு போய் கதவைத் திறக்க பெரியவர்கள் சாரதி எல்லோருமே முழித்துக் கொண்டார்கள்.சரி தம்பி பிள்ளைகள் வந்திட்டாங்கள் நீங்கள் முகத்தைக் கழுவிப் போட்டு பாத்ரூம் போட்டுவாரதென்றால் போட்டுவாங்கோ இப்ப வந்திடுவாங்கள் என்று சாரதியையும் தயார் செய்து முழித்திருந்தவர்களுக்கும் நடந்ததைச் சொன்னேன்.உடனே மாமியார் ஏன் அப்ப எங்களை எழுப்பேல்லை?ம் எழுப்பிவிட்டிருந்தா என்ன நடந்திருக்கும் இப்படி நித்திரையும் கொண்டிருக்க மாட்டீர்கள் இருந்து ஆளுக்காள் ஒப்பாரிவைச்சு பாதி உயிரை எடுத்திருப்பீர்கள் இப்ப தேத்தண்ணி ஏதாவது குடிக்கப் போறீங்களோ?ஒண்டும் வேண்டாம் பிள்ளைகள் வந்திட்டாங்களோ?ஓம் ஓம் எங்கை ஆளைக் காணேல்லை வந்தவுடன் போவோம் என்றதும் வெளியே வந்துவிட்டோம் என்று குறுந்தகவல்.சரி நல்லா பின்னுக்கு போய் நில்லுங்கோ 5 நிமிடத்தில் வந்துவிடுவோம் என்று தகவல் அனுப்பிவிட்டு அங்கை போனவுடனை ஒருதரும் இறங்க வேண்டாம் என்று வான்போய் நின்றதும் தொப்பு தொப்பென்று எல்லாம் குதிக்குதுகள்.எல்லோரும் ஆ ஊ என்று கட்டிப் பிடித்து சத்தம் போட சனமெல்லாம் எங்களைத் தான் பார்க்குது. இப்போ வீடுவீடாக அலையத் தேவையில்லை என்று ஒரு பெரிய நிம்மதி.என்ன நடந்தென்று முழுவிபரமும் சொல்லுங்கோ என்றேன்.சிங்கப்பூரில் 8 மணிநேர இடைத்தங்கல்.எங்களுக்கு லோன்ஸ் பாசிருந்தபடியால் சாப்பிட்டு நல்ல நித்திரை.கடைசி நேரம் தான் எழும்பி ஓடினது.நல்லகாலம் பிளைட்டை தவறவிட்டிருப்போம்.இஞ்சை வந்தா மூன்று பேரின் பாக்கையும் காணவில்லை.நின்று பார்த்துவிட்டு போய் கேட்டால் செக் பண்ணிப் போட்டு ஓ மிஸ் பண்ணிப் போட்டுது அடுத்த பிளைட்டில் எடுத்து தருகிறோம் என்றார்கள்.நாங்கள் ஒருகிழமை தொடர் சுற்றுலா போகிறோம் இப்ப உடுப்புமில்லை அதுக்கும் காசு தா என்று சண்டை பிடித்து ஆளுக்கு 5000 ரூபாவும் வீட்டுக்கு பாக்கையும் அனுப்புவதாக சொன்னார்கள்.இவர்கள் கொண்டுவாற பாக்கை காசு கொடுத்து அனுப்ப எவ்வளவு முயற்சி செய்தும் முடியவில்லை.இப்போ செலவுக்கு பணமும் கொடுத்து வீட்டிலேயே கொண்டு போய் இறக்கப் போகிறார்கள். இப்போது காலியை நோக்கி போகிறோம்.நானும் சாரதியுடன் அவருக்கு பிராக்காக கதைத்துக் கொண்டு காலையில் காலி போய் சேர்ந்துவிட்டோம்.அங்கு ஒழுங்கு செய்திருந்த வீட்டு விலாசத்துக்குப் போனால் ஆச்சரியம் வீட்டு சொந்தக்காரன் ஒரு சீனன்.இரண்டுமாடி பல அறைகள் கொண்டவீடு சாரதிக்கு புறம்பாக இடம் என்று மிகவும் வசதி கொண்ட வீடு.சீனனுக்கு ஆங்கிலம் ஓரளவு சிங்களம் தெரியாது.இருந்தும் ஒரு சிங்கள இளம் பெடியனும் தாயும் அங்கேயே தங்கி வாறவர்களைக் கவனிக்கிறார்கள்.நாங்கள் உண்மையில் 10 மணிக்குத் தான் போக வேண்டும்.கொஞ்சம் வேளைக்கே போனதால் அதில் ஏதாவது சம்பாதிக்கலாமோ என்று சீனனுக்கு அதே கதை.நாங்க வேணுமென்றால் வெளியே போய் பார்த்துவிட்டு 10 மணிக்கு வரவா என இவங்களிட்டை ஒன்றும் கறக்கேலாது என்று நினைத்தோ என்னவோ சரி சரி வாங்கோ என்று ஒரு மாதிரி வழி விட்டார்.நிறைய அறைகள்.எல்லோரும் போய் கொஞ்சநேரம் தூங்கிவிட்டு காலி சுற்றி பார்க்க போய்விட்டோம்.பழைய கோட்டை மற்றும் இடங்களை சுற்றி பார்த்து கடல் நீரில் குளித்து பிற்பகல் வீடு போய் சேர்ந்தோம்.காலையில் எழும்பி கதிர்காமம் கோவிலுக்கு போறபடியால் குளித்து கோவிலுக்கு போடுற உடுப்புகளைப் போட்டுக்கொண்டு வாங்கோ அங்கை போய்நின்று மாற்றிக் கொண்டிருக்கேலாது இது மகளின் ஓடர்.சொன்னமாதிரியே எல்லோரும் வேளைக்கே எழும்பி 5 மணிக்கே தயாராகிவிட்டார்கள். கதிர்காமம் நோக்கிய பயணம் எவ்வளவு பெரிய நெடும்சாலை .10மணி போல் கதிர்காமம் போய் மலைக்கு போக வாகனத்தில் போகலாம் என்று வானுக்கு பதிந்து கொஞ்சநேரம் காத்திருந்து வானில் மலைக்குப் போனோம்.அங்கு எல்லாமே சிங்கள மயமாகி இருந்தது.வணங்கி விடை பெற்றாலும் எவருக்குமே பெரிய சந்தோசமில்லை.அப்படியே செல்லக் கதிரகாமம் போய் அங்கிருந்து நுவரெலியா புறப்பட்டோம்.இதற்கிடையில் சாரதி இரண்டு பெரியபழம் வாங்கி வந்தார்.அவர் ஏதோ தேவைக்காக வாங்கிறார் என எண்ணினோம்.போகும் போது இடையில் நடுரோட்டில் பெரிய யானை.எங்களுக்கு ஒரே பயம் என்னடா நடுரோட்டிலை நிற்குதென்று.சரரதியும் வாகனத்தை மெதுவாக ஓட்டினார்.நடுரோட்டில நிக்குதே எப்படி விலத்தி போக போறார் என்று எண்ணிக் கொண்டிருக்க முன் இருக்கையில் இருந்த என்னிடம் இதை யானைக்கு கொடுங்கோ என்றார்.என்ன தம்பி விளையாடுறீங்களா என்று கேட்க ஒன்றும் செய்யாது கண்ணாடியை திறந்து போட்டு இந்த பழத்தைக் கொடுங்கோ என்றார். எனக்கு அந்த பழத்தை கொடுத்து அங்கால போவதற்கிடையில் உயிரே போய்விடும் போல இருந்தது. தொடரும்.

ஆகவே இது முழுக்க முழுக்க பெண்களினதும், அவர்களின் பெற்றோர்களினதும் தவறு என்று சொல்கின்றீர்கள். பெண்கள் சினிமாவில் குடிக்காமல் இருந்திருந்தால், ஓவியாவை ஆரத் தழுவும் காட்சி போன்றவற்றை காட்டாமல் இருந்திருந்தால், கமலகாசன் காயத்திரி ரகுராமை 'வைத்து இருக்கும்' காட்சியை பக்கத்தில் இருந்து நீங்கள் பார்க்காமல் இருந்திருந்தால் இந்த பெண்கள் வலியச் சென்று தங்களை வல்லுறவு செய்யுங்கள் என்று கெஞ்சி கூத்தாடி வல்லுறவுக்குள்ளாகி இருந்திருக்க மாட்டார்கள் என்று சொல்கின்றீர்கள். எப்பவும் எது நடந்தாலும் அதை செய்த அயோக்கிய ஆண் நா**** களை விட்டு விட்டு பெண்களை மட்டுமே குற்றம் சாட்டும் ஆணியச் சிந்தனை தான் இது.

................... (5). அன்று அதி காலையிலேயே எழுந்த காஞ்சனா தன்னை அலங்கரித்து கொண்டு கண்ணாடியில் இருந்து ஒப்பனை செய்கிறாள். பச்சை பஞ்சாபியும் சிகப்பில் சால்லும் போட்டுக்கொண்டு உதட்டுக்கு லைட்டாக லிப்ஸ்டிக் பூசி இரண்டு காதிலும் இரண்டு குருவி ஊஞ்சலாடும் அளவு பெரிய வளையம் போட்டு,ஹார்ட் டாலரோடு மெல்லிய செயின் கழுத்தில், மிகக் கவனமாக அந்த சால் செழுமையான மார்பை மறைத்தும் மறைக்காமல் இருக்குமாறு ஒதுக்கி விட்டு கொண்டாள். அதனால் செயினில் தொங்கிய டாலர் சுதந்திரமாக மார்புகளின் இடைகளுக்குள் அங்கும் இங்குமாய் ஊசலாடிக் கொண்டிருக்குது. சிறிது நேரம் தன்னை மறந்து தன்னை ரசித்தவள் மரியாவின் குரல் கேட்டு வெளியே வருகிறாள். இன்று நீ ரெம்ப அழகாய் இருக்கிறாயடி காஞ்சனா என்று சிலாகித்த மரியா சாமான் கொஞ்சம் தான் இருக்கு நீ போய் வாங்கிக் கொண்டு கெதியா வாரியா, நான் இதை கொண்டு போய் விக்கிறன் என்கிறாள்....சரி என்டதும் மரியா படலையால் வெளியேறுகிறாள். காஞ்சனாவும் போவதற்கு தயாராய் ஹைஹீல்ஸ் எடுத்தவள், வேண்டாம் சிலநேரம் ஓடவேண்டி வந்தால் ஹீல்ஸ் இடைஞ்சல் என நினைத்து வேறு ஒரு குதிகாலையும் சேர்த்து கொலுவும் வார் உள்ள ஒரு சாண்டில்சை அணிந்து தோளில் கொலுவும் பையையும் எடுத்துக் கொண்டு புறப்படும் போது எனை ஆச்சி இந்த படலையை வந்து கொலுவனை மத்தியானம் கடையில் சாப்பாடு எடுத்து கொண்டு வாறன் என்று சொல்லிவிட்டு போகிறாள். காய்ந்த ஆடைகளை கைகளால் அழுத்தி நீவி நீவி மடித்து வைத்து கொண்டிருந்த கிழவியும், முன்னதாக தடி எழுந்து நிக்க அதை பிடித்துக் கொண்டு எழுந்து வருகிறாள்.....! வைமன் வீதியடியில் பொதுமக்களின் உதவியுடன் மார்க்கண்டு ஒரு திருடனைப் பிடித்து வைத்துக்கொண்டு கனகுவுக்கு போன் செய்கிறார். கனகு நீ எங்க நிக்கிறாய்.....! அண்ணை நான் படத்துக்கு போய்க் கொண்டுக்கிறன்.....! அது கிடக்கட்டும் கெதியா இஞ்ச வைமன் ரோட்டுக்கு வா, நான் ஒரு நகைக் கள்ளனைப் பிடித்திருக்கிறன்....! ஏன் அண்ணை ஸ்டேசனுக்கு அறிவித்தால் ஜீப் அனுப்புவினம் அல்லது ரவீந்திரனுக்கு சொல்லுங்கோவன்....! ஓம் ...உது ஒண்டும் எனக்கு தெரியாது பார்..... சும்மா விசர்க்கதை கதைக்காமல் கெதியா வா .......! சற்று நேரத்தில் கனகு மோட்டர் சைக்கிளில் வந்திறங்குகிறான்.....! அவனை கொஞ்ச தூரம் தள்ளிக்கொண்டு போன மார்க்கண்டு அவனிடம், வடிவாய் கேள் கனகு. இந்தக் கேஸைப் பொறுத்தவரையில் நீதான் பிடித்திருக்கிறாய்.....! ஏன் அண்ணை நீங்கள்தானே பிடித்தனீங்கள்......! ஓமடா ... ஆனால் எனக்கு ஏற்கனவே நிறைய ரெட் மார்க் இருக்கு.இனி நான் எதை பிடித்தும் எதுவும் ஆகப்போறதில்லை.ஒய்வு காலமும் நெருங்கிட்டுது.நல்ல காலம் சம்பள உயர்வு கிடைச்சிட்டுது. உனக்கு அப்படியில்லை.நல்ல எதிர்காலம் இருக்கு என்று அண்டைக்கு மகேசன் சொன்னதை கேட்டனிதானே, இதை நீயே டீல் பண்ணு. கொஞ்ச நாளாய் பார்க்கிறன் ரவீந்திரனும் எங்களை ஓரங் கட்டுற மாதிரித் தெரியுது. சரி அண்ணை.மிகவும் நண்றியன்னை......! கனகுவும் தாமதிக்காமல் ஸ்டேசனுக்கு போன் செய்ய எழுத்தர் பத்மா எடுக்கிறாள்.அவளிடம் விடயத்தை சொல்ல...... அவளும் அங்கிருந்து ஜீப்பை அனுப்புகிறாள்.இருவருமாக திருடனை ஜீப்பில் போட்டுக்கொண்டு காவல் நிலையத்துக்கு வருகின்றார்கள். ஜீப்பை செட்டில் விட்டு விட்டு பின் கதவால் வர திருடனின் காலில் ஆட்டுக்கல்லு இடித்து போட்டுது. குனிந்து ஆட்டுக்கல்லை பார்த்தவன் "அட இது இன்னுமா இங்கே கிடக்குது" என்கிறான்.உடனே கனகு அவனிடம் இதைப்பற்றி உனக்கு ஏதும் தெரியுமா என்று கேட்க என்ன ஐயா இப்படி கேட்கிறீங்கள், இதை அந்த சீட்டுக்காரியிடம் இருந்து களவெடுத்ததே நான்தானே. பிறகு மார்கண்டுவை பார்த்தவாறே அய்யாதான் இதை கேசுல போட மறந்திட்டார்..... மார்க்கண்டுவும் இருடா நாயே, நகைத்திருட்டுடன் சேர்த்து இதையும் போட்டு விடுறன். பின்பு பத்மாவும் அவனிடம் குற்றங்களை பதிவு செய்து மறக்காமல் ஆட்டுக்கல்லையும் சேர்த்து விட்டு நகைகளை பொறுப்பெடுத்து கொண்டு அவனை கஞ்சா விக்கிறவன் இருக்கும் அறையில் விட்டு பூட்டிவிட்டு, செவ்வாய் கிழமை இவர்களை கோர்ட்டில் சமூகமளிப்பதற்கான அறிக்கைகளைத் தயார் செய்ய போகிறாள்.....! ..............வளரும்......!

..............(3) காவலர்கள் கனகுவும் மார்கண்டுவும் வெளியே வரவும் அங்கே இரண்டு ஜிப் வண்டிகளுக்கு நடுவில் சைரன் பொருத்தபட்ட கார் ஒன்று வந்து நிக்கவும் சரியாக இருந்தது, உடனே கனகு ஒடிசென்று பின் கதவை திறந்துவிட எனைய காவலர்கள் சல்யூட் அடிக்க அதில் இருந்து உயர் அதிகாரி மகேசன் இறங்கி அவர்களின் மரியாதையை ஏற்றுக் கொன்டு உள்ளே வருகிறார். மகேசன் அறையில் சென்று அமரவும் மார்கண்டு ஒரு குளிர்பாணத்தை எடுத்து வந்து அவர் முன் மேசையில் வைக்கிறார்,மற்றைய காவலர்கலளும் அவர் சொல்வதை கேட்க ஆவலாக அங்கே குழுமி இருக்கின்றனர்,அவரும் யார் யாருக்கு என்னென்னெ சம்பள உயர்வுகள் பதவி உயர்வுகள் என்பதை சொல்லிவிட்டு இன்ச்பெக்டர் ரவிந்திரனுக்கு சம்பள உயர்வுடன் அவரின் சேவையை ஊக்குவிக்குமுகமாக சட்டையில் ஒரு நட்சத்திரமும் கிடைக்கும் என்கிறார், எல்லோரும் கலைந்து செல்ல மார்கண்டுவும் கனகுவும் அங்கே நிக்கிறார்கள், மகேசன் அவர்களைப் பார்த்து என்ன ஏதும் சொல்ல வேண்டுமா என்று கேட்கிறார், மார்கண்டு : வேறொன்றுமில்லை ஐயா கனகாலமாக எனக்கு பதவி உயர்வு எதுவும் வரவில்லை முன்பும் உங்களிடம்,,,,,, அதுதான் என இழுக்கிறார் ( மார்கண்டு மகேசனைவிட சீனியர்), மகேசன் : பாருங்கள் மார்கண்டு இவற்றை நான் தீர்மானிப்பதில்லை,மேலிடம்தான் செய்கிறது, அவர்களும் கடந்த காலங்களில் ஒவ்வொருவருடைய சேவையின் புள்ளி விபரங்களை வைத்துதான் முடிவுகளை எடுக்கிறார்கள், அன்று அந்த முடிவுகள் எடுத்த நாட்களில் நானும் அங்கிருந்தேன்,கடந்த வருடங்களில் நீங்கள் எந்த ஒரு வழக்குகளும் சரியாக கையாளவில்லை,மேலும் இருமுறை சஸ்பன்ட் செய்யபட்டு இருக்கிறீர்கள், வேலைக்கும் ஒழுங்காக வருவதில்லை, இவையெல்லாம்தான் உங்களின் பதவி உயர்வுக்கு தடையாக உள்ளது, நான் பொய் சொல்லவில்லை, நான் அன்று உங்களுக்காக கதைத்துத்தான் இந்த சம்பள உயர்வையே பெற்று வந்திருக்கிறேன்,(இது பொய்), என்றவர் கனகுவை பார்த்து உனக்கு நல்ல எதிர்காலம் உண்டு, தேவையில்லாத வேலைகள் பார்த்து வீனாய் கெடுத்து கொள்ளாதே, நீங்கள் என்ன செய்தாலும் அது மேலிடத்துக்கு மணக்கும் புரிந்தால் சரி, கனகு : நன்றி ஐயா,,,அப்படியே நடக்கிறேன்,,,( இனி அப்பப்ப லஞ்சம் வாங்குவதையும் நிறுத்திடனும் என மனதுக்குள் நினைக்கிறான், மார்கண்டு : ஐயா ரவீந்திரன் பணியில் அமர்ந்து ஏழெட்டு மாதங்கள்தானே இருக்கும் அவருக்கு மட்டும் எப்படி இந்த உயர்வுகள் கிடைக்கின்றன, எவ்வளவு காலம் பதவியில் இருக்கிறார் என்பதல்ல, என்னென்ன செய்துள்ளார் என்பதைத்தான் பார்க்க வேண்டும், தனது மடிக் கணனியை திருப்பிக் காட்டியபடி சொல்கிறார், இந்த ஸ்டெசனில் மட்டும் சுமார் ஐயாயிரம் முடிக்கப் படாத வழக்குகள் நிலுவையில் உள்ளன, அவற்றில் நூறு புகார்கள் வரை அவர் தனது முயற்சியால் பூரணமாக முடித்து மேலிடத்துக்கும் அனுப்பி அவர்களின் பாராட்டைப் பெற்றுள்ளார், இது போதாதா, மார்கண்டு மவுனமாக இருக்க மகேசன் எழுந்து செல்கிறார்,,,, , ! ஆரியகுளம் தாண்டி கந்தர்மடம் சந்திக்கு அருகாக காஞ்சனாவும் மரியாவும் இறங்கி கொள்கிறார்கள், அங்கிருந்து அரசடி வீதியில்உள்ள காஞ்சனாவின் வீட்டிக்குள் செல்கின்றனர், அந்த வீட்டில் இருந்து இரண்டு வீடு தள்ளி மரியாவின் வீடு இருக்கு, பின் வளவால் போய் வரலாம், மரியா நீ இந்த கறிகளை கழுவி சமை, நான் இதை அம்மாவிடம் குடுத்து விட்டு வருகிறேன், இஞ்ச கொண்டா அதையும் கழுவித் தாறன், பையை குடுத்திட்டு காஞ்சனா தேனிர் போட உள்ளே போகிறாள், முற்றத்தில் படர்ந்து நீளமான கிளைகளுடன் நிக்கும் தேமா மரத்தின் கீழ் அரிவாளையும் சட்டியுடன் தண்ணீரையும் கொண்டுவந்த மரியா ,அவற்றை கீழே வைத்துவிட்டு பாவாடையை முழங்கால் வரை வழித்து விட்டுக்கொண்டு குந்தியிருந்து மீனை கழுவுகிறாள். சொல்லி வைத்த மாதிரி அவர்களின் பூனையும், நாயும் அங்கு வர மரக்கிளையில் காகமும் வந்தமர்கின்றது. பஸ்ஸில் இருந்து அவர்களின் பின்னால் இறங்கிய ஆரவ் சிறிது இடைவெளி விட்டு அவர்களை பின் தொடர்கின்றான். ஒவ்வொரு வீடாக மதிலால் எட்டி எட்டி பார்த்து வந்து கொண்டிருந்த ஆரவ் , இந்த சந்தியால்தானே திரும்பினவர்கள்.அதுக்கிடையில் எங்கே போயிருப்பார்கள் என்று யோசித்து ஒரு தகர வேலியின் கீழால் பார்க்கையில் முற்றத்தில் ஒரு பெண் கறி சட்டியோடும் ரெட் ஜட்டியோடும் கலவாய் மீன் கழுவிக்கொண்டிருக்கிறாள். ஆளரவம் கேட்டு ஜிம்மியும் ஆக்ரோஷத்துடன் குரைத்துக்கொண்டு வேலியடிக்கு பாய்ந்து வருகின்றது. வீரா நில் என்று கத்திக் கொண்டே மீன் சட்டியை மூடி விட்டு யாரது என்று குரல் கொடுத்து மரியா வெளியில் வர ஆரவ்வும் அது நான், (என்ன சொல்வது என்று யோசித்து ) வந்து ஏதோ நரகலை உழக்கி போட்டன் கால் கழுவ வேண்டும் என்கிறான். அவளும் பின்னால் கிணத்தடியை காட்டி விட்டு மீன் சட்டியுடன் உள்ளே போகிறாள். நாயும் பூனையும் மீனின் கழிவுகளைத் தின்ன சண்டை போட காகமும் எட்டி எட்டி கொத்தி கொத்திக் கொண்டு பறக்கிறது. கிணற்றடிக்கு போன ஆரவ் வீட்டை நன்றாக நோட்டமிடுகிறான்.அங்கு ஒரு பெரிய கறிவேப்பிலை மரமும் அதன் வேரில் முளைத்த கண்டுகளும் ஆங்காங்கே நிக்கின்றன. அவற்றையொத்த வேறு சில செடிகளும் செழித்து வளர்ந்து நிக்கின்றன.ஆச்சி கொஞ்சம் பார்த்துகொள்ளன நான் வீட்டை போய் தூள் எடுத்து கொண்டு வாறன் என்றபடி வேகமாய் நடந்து பின்னால் போகிறாள். கிழவியும் ஊசியில் நூல் கோர்த்துக் கொண்டே ஓம் என்று சொல்ல,ஆரவ்வும் விரைந்து அங்குள்ள செடிகள் எல்லாவற்றிலுமிருந்து சில நெட்டு இலைகளை பிடுங்கி பாக்கட்டில் செருகி கொண்டு மரியா வந்ததும் நன்றி சொல்லி விட்டு செல்கிறான். ................. வளரும்....!

புதையலைத் தேடி... (பாகம் 8 ) மருத்துவரின் நினைவுகளோடு வசந்தனுக்குச் சில தினங்கள் கழிந்து இன்னொரு வாரமும் ஓடிவிட்டது. மருத்துவர் வீட்டினருக்கு முடிந்த உதவிகள் செய்வது, சித்தியின் வீடு என அவனுக்கு அந்த வாரம் கழிந்தது. அன்றொருநாள் அதிகாலை 5 மணியளவில் வசந்தன் சித்தியின் வீட்டில் அவனுக்குத் தரப்பட்ட அறையில் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தான். இது நாள் வரை இட, நேர மாற்றங்கள், மருத்துவரின் பிரிவுத்துயர் என நிறைவான தூக்கம் அவனுக்குக் கிடைக்கவில்லை. எனினும் அன்றிரவு வழமைக்கு மாறாக ஓர் முழுமையான தூக்கம் அவனுக்குக் கிடைத்தது. அந்த வைகறைப் பொழுதில் அருகிலிருந்த பிள்ளையார் கோயில் மணியோசை கேட்டு அவன் மெதுவாகக் கண்விழித்தான். வழமையாகக் குழம்பிய தூக்கத்துடன் 7 மணி வரையும், அதற்கு அப்பாலும் கட்டிலில் கிடந்து செல்போனின் அலாரத்துக்கு துயிலெழும்புபவன் அன்று கோவில் மணியோசை கேட்ட உடனேயே விழித்தெழுந்து கட்டிலில் அமர்ந்தான். ஒரு சில நிமிடங்கள் 'கணீர்... கணீர்' என்று அடித்து ஓய்ந்த அந்த மணியோசையில் லயித்திருந்தவன், பின்னர் வெளியே மரங்களில் சிறு குருவியினங்கள் கூட்டாக இசைக்கும் கணத்தில் மெய்மறந்தான். அவனது சித்தி ஒவ்வொரு காலையிலும் வானொலியில் கேட்கும் சுப்புலக்ஷ்மி அம்மாவின் சுப்ரபாதமும் அவன் தூக்கத்தைத் தெளிய வைத்தது. அங்கு இவை எல்லாமே வழமையான நிகழ்வுகள் தாம், எனினும் வசந்தனுக்கு எல்லாமே புதிதாக இருந்தது. இனம் புரியாத ஆனந்த உணர்வு அவன் தேகமெங்கும் முழுமையாகப் பரவி நிற்க கட்டிலிலிருந்து வழமைக்கு மாறான உற்சாகத்துடன் துள்ளியெழுந்து வீட்டு முற்றத்துக்கு ஓடினான். சூரியோதயத்துக்கு முந்தைய மெலிதான ஒளியிலும், தைமாதப் பனிமூட்டத்துக்கு ஊடாகவும் தெரிந்த மஞ்சள் செவ்வந்திமலர்களும், பாதி மலர்ந்த செவ்வரத்தம் பூக்களும் அவன் மனதை மேலும் மலர வைத்தன. குளிர்ந்த தென்றற்காற்று அவன் உடலை வருடிச் செல்ல முற்றத்தில் அங்கும் இங்கும் சற்று நேரம் உலாவியவன், சட்டென அவன் மனதில் தோன்றிய ஓர் எண்ணம் அவனை உந்த அடுப்படியில் புட்டுக்கு மாக்குழைத்துக் கொண்டிருந்த சித்தியிடம் சிறு குழந்தை போல ஓடிச் சென்றான். அடுப்படிக்கு வசந்தன் வந்ததைக் கண்ட சித்தி "என்ன தம்பி, இண்டைக்கு வெள்ளனவே எழும்பியாச்சோ? தேத்தண்ணி போட்டுத்தாறன், குடியுங்கோ" என்று கேட்டபடி அவனுக்குத் தேநீர் ஊற்றத் தயாரானாள். வழமையாகப் பல் மினுக்கிவிட்டே தேநீர் அருந்தும் பழக்கமுடையவன் "சரி சித்தி" என்று சொல்லிவிட்டு, "இண்டைக்கு எல்லாமே புதுசா இருக்குச் சித்தி" என்றான் மெலிதான ஆனால் ஆச்சரியம் நிறைந்த குரலில் சிறு புன்னகையுடன். "அப்படியோ? இல்லை தம்பி, நான் வழமையா வெள்ளனவே எழும்பி சமைக்க...." என்று ஆரம்பித்த சித்தியை இடைமறித்து "இல்லை சித்தி, இப்ப காலைல எழும்பினதிலிருந்து மனசு நிறைஞ்சது போல இருக்கு; இப்படி நான் உணர்ந்து நிறைய வருஷமாச்சு" என்றான் வசந்தன். "எப்பவும் காலையில வெள்ளனவே எழும்பினா உடம்புக்கு மட்டுமில்ல, மனதுக்கும் நல்லது" என்று சித்தி சொல்லவும் "நான் சிட்னியிலும் இப்படி வெள்ளனவே எழும்பி இருக்கிறன். அப்பவும் கிடைக்காத மனத் தெளிவு இப்ப இங்க கிடைக்கிற போல இருக்கு. மனசில நிறைய எண்ணங்கள் ஒண்டையொண்டு முந்தியடிச்சுக்கொண்டு ஓடித்திரியுது; ஆனாலும் மனம் ஒருக்காலும் இல்லாத மாதிரி தெளிவா இருக்கு. புதுசா இருக்கு..." என்று வசந்தன் நிம்மதியான பெருமூச்சுடன் சொன்னான். "தெளிவா இருக்கு எண்டு சொல்றீங்கள் தம்பி, ஆனால் நிறைய எண்ணங்கள் ஓடுது எண்டும் சொல்லுறிங்கள். எனக்குக் குழப்பமா இருக்கு" என்று சித்தி குழப்பமான புன்னகையுடன் சொல்ல, "எல்லாத்தையும் சொல்லுறன் சித்தி" என்று சொன்ன வசந்தன் தன் மனதில் ஓடிக்கொண்டிருந்த எண்ணங்களை அதே ஓட்டத்துடன் இப்படிச் சொன்னான்: "சித்தி, 20 வருஷத்துக்குப் பிறகு ஊருக்கு இப்ப வரேக்க நான் ஒரு உல்லாசப்பயணி போல ஒரு மனநிலையில் தான் வந்தனான். இதுவரை காலமும் வர மனமில்லாமல் இருந்து, ஒரு அரை மனத்தோட தான் சிட்னியில் இருந்து வெளிக்கிட்டனான். இங்க உங்களோட கோயில்கள், சுற்றுலா என்றெல்லாம் போய்வந்தது, உங்கட மரவள்ளித் தோட்டக்காணியில கொஞ்ச நாள் தோட்ட வேலை செய்தது, ஊர்ப் பெடியங்களோட சேர்ந்து சிரமதானம் செய்தது - இதையெல்லாம் நினைச்சுப் பார்த்தேன்; மனசெல்லாம் நிறைஞ்சிருக்கு." இதற்குச் சித்தி "நிறைய வருஷங்களுக்குப் பிறகு பிறந்த ஊரைச் சுற்றிப் பார்த்திருக்கிறீங்கள். இங்க கலியாண வீடு என்றும், பிறந்த நாள் என்றும் ஊராரோட சேர்ந்து உதவியெல்லாம் செய்திருக்கிறீங்கள். அந்தக் கொண்டாட்டங்களில கலந்து கொண்டதும் உங்களுக்கு ஒரு மன நிறைவைக் கொடுத்திருக்கும்" என்று சொல்ல, சற்று நேரம் சிந்தித்துவிட்டு வசந்தன் சொன்னான்: "ஒரு கடமைக்காக வேண்டா வெறுப்பாகவும், சும்மா ஒரு விடுப்புப் பார்க்கலாம் என்றும் தான் இந்தக் கொண்டாட்டங்களில முதலில் கலந்துகொண்டனான். 20 வருஷத்துக்கு முன்னர் நான் கல்யாணியைக் காதலித்துப் பதிவுத்திருமணம் செய்த போது எம்மிருவர் குடும்பங்கள் மட்டுமல்ல ஊரே எங்களை ஒதுக்கிவைத்தது. அதனால எனக்கு ஊரார் மேல ஏற்பட்ட வெறுப்பு ஒட்டுமொத்த யாழ்ப்பாணத்தவர் மேலயும் ஏற்பட்டது. சிட்னில கூட நான் எங்கட ஆக்களோட பெரிசாப் பழகுறதில்லை. எங்கட கோயில்கள், நிகழ்வுகளிலயும் பெரிசா ஈர்ப்பில்லாமல், எனக்குத் தெரிந்த கொஞ்ச வெள்ளைக்கார, சைனீஸ் ஆக்களோட மட்டும் நேரம் கிடைக்கும்போது பழகிறனான்." "அவுஸ்திரேலிய வாழ்க்கை முறைக்கு நானும், கல்யாணியும் கொஞ்சம் பழக்கப்படுத்திக் கொண்டோம். எண்டாலும் அதில முழுமையா ஒட்டவும் முடியாமல், விடுபடவும் முடியாமல் 'இரண்டும்கெட்டான்'களாக ஒரு அமைதியான நாட்டில வசதியான வாழ்க்கை வாழுறம் என்று எண்ணிக்கொண்டு எங்களை நாங்களே ஏமாற்றிக்கொண்டு வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறம் எண்டு இப்ப தான் விளங்குது. காதலித்துக் கட்டிய மனைவி, மனத்துக்குப் பிடிச்ச வேலை, அரவணைக்க ஓர் மகன், சொந்த வீடு, கார், நல்ல பாங்க் பலன்ஸ் இவை மட்டும் இருந்தாலே வாழ்க்கை நல்லா இருக்கும் என்று இவ்வளவு காலமும் நினைச்சதும் பிழை தான் என்றும் இப்ப தான் விளங்குது" இவ்வாறு மூச்சுவிடாமல் உணர்ச்சி பொங்கப் பேசிய வசந்தனை இடைமறித்த சித்தி "இவ்வளவும் இருந்தாலே போதும் தானே? வேறு என்ன வேணும்?" என்று தேநீரை அவனிடம் கொடுத்தபடி கேட்க "உண்மையான மகிழ்ச்சி வேணும், சித்தி. என்ன தான் வசதி இருந்தாலும் நான் அறியாமலேயே எனக்குள் ஒரு வெறுமை உணர்வு இவ்வளவு காலமும் இருந்திருக்கு. தாய்மண்ணை விட்டுப் புகுந்த நாட்டுக்கேற்ப என்னை மாற்றிக்கொள்ள முயன்று என் சுயத்தை இழந்தது கூடத் தெரியாமல் இவ்வளவு காலமும் நான் காலத்தை ஓட்டிட்டன்" என்று கூறிக்கொண்டிருக்கையில் அவனது மனதில் மின்னல் வெட்டினாற்போல் ஓர் எண்ணம் உதித்தது. தேநீரை மெதுவாக உறிஞ்சியபடி அந்த எண்ண ஓட்டத்திலேயே சற்றுநேரம் நிலைத்திருந்தவன் இவ்வாறு தொடர்ந்தான்: "சித்தி, சிட்னில காலைக்கனவு ஒன்றில ஊரில் புதையல் ஒன்று கிடைக்கப் போவதாய்க் கண்டேன். ஊருக்கு வந்து இவ்வளவு காலமும் அந்தப் புதையலை எங்கெல்லாமோ தேடி நாயாய் அலைந்தேன். ஆனாலும் இப்போ இவ்வளவு நேரமும் உங்களுடன் பேசியதிலிருந்து தான் எனக்குப் புரிகிறது, இது நாள் வரை எனது மனமும் என்னை அறியாமலே எனக்குள்ளே ஒரு புதையலைத் தேடிக்கொண்டிருந்தது என்று. அந்தப் புதையலை இப்போது - இதோ இந்தக் கணத்தில் தான் கண்டு பிடித்துவிட்டேன்! எனது காலைக் கனவில் தோன்றிய அந்த மர்மப் புதையல் எனது சுயம் தான்! எனது சுயமே தான்! புலம்பெயர் வாழ்வில் நான் விரும்பியோ, விரும்பாமலோ, அறிந்தோ, அறியாமலோ மாற்றங்களுக்கு உட்படவேண்டிய கட்டாயத்தில் நான் சேகரித்த மனக்குப்பைகளை கடந்த இருவாரத்தில் சித்தி உங்களின் விருந்தோம்பலும், அந்த மருத்துவர் அண்ணாவின் மரணமும், இங்கு கிடைத்த இன்னும் பல அனுபவங்களும் ஆழமாகக் கிளறி, தொலைந்து போன என் சுயத்தை புதையலாக மீண்டும் எனக்குப் பெற்றுத் தந்துவிட்டன." இவ்வாறு வசந்தன் தான் தேடிய புதையலைக் கண்டுபிடித்த குதூகலத்தில் உணர்ச்சிகள் பொங்கப் பேசுவதை, சித்தி ஆச்சரியத்துடன் வாயடைத்துக் கேட்டுக்கொண்டிருக்க அவன் மேலும் தொடர்ந்தான். "எனது சுயம் - அதாவது என்னை நானாக ஆக்குவது இங்கு எனக்குக் கிடைத்த உங்களைப் போல நல்ல உறவுகளும், எனது அன்னைத் தமிழ் மொழியும், காலம் காலமாக இந்த தமிழ் மண் நமக்குத் தந்த கலாச்சார விழுமியங்களும் தான். இன்று தான் நான் இதை உணர்ந்துகொண்டேன். இனிமேல் நான் தேடிக்கண்டுகொண்ட புதையலைக் கொண்டு எனது வாழ்வை மேலும் மகிழ்ச்சியானதாகவும், அர்த்தமுள்ளதாகவும் மாற்றிக்கொள்ள இன்றே முயற்சிகளைத் தொடங்குவேன்" என்று கூறியபடி சித்தியின் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு ஆனந்தக் கண்ணீர் விட்டான் வசந்தன். அவன் கூறியதன் முழு அர்த்தமும் சித்திக்குப் புரிந்ததோ இல்லையோ "தம்பி... நீரும், கல்யாணியும், அனந்தனும் எனக்குக் கிடைத்த சொத்துக்கள். நீங்கள் எப்பவும் சந்தோஷமா இருக்கணும். என்ர வாழ்த்துக்கள் உங்களுக்கு எப்பவும் இருக்கும்" என்றாள் முகம் நிறைந்த புன்னகையுடன். **************************** தன் சுயமான புதையலைக் கண்டறிந்த சூட்டோடு அந்த புதையலை ஆவணப்படுத்தவேண்டும், இல்லையேல் சிட்னிக்குப் போனதும் மீண்டும் அதைத் தொலைத்துவிடுவோம் என்று எண்ணிய வசந்தன் தனது அனுபவங்களை ஓர் கொப்பியில் சம்பவங்களாக, கவிதையாகக் குறித்துக்கொண்டான்; அவனது ஊரில் புதிதாக அறிமுகமான நல்ல உறவுகள், நண்பர்களுடன் புகைப்படங்கள், வீடியோக்கள் எடுத்துக்கொண்டான். யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள பல்வேறு கலைஞர்களை நேர்முகம் கண்டு அவற்றை ஒளிப்பதிவும் / ஒலிப்பதிவும் செய்துகொண்டான். யாழின் அழகையும், கலாச்சார சின்னங்களையும் புகைப்படங்களாகவும், வீடியோக்களாகவும் எடுத்துக்கொண்டான். கால ஓட்டத்தையும் தாண்டி அவனுக்கு மட்டுமல்ல அவனைப் போன்ற ஏனையருக்கும் பயன்பெற இவை எல்லாவற்றையும் தொகுத்துத் தனது வலைத்தளத்தில் 'நான் தேடிக் கண்டுகொண்ட சுயம் எனும் அற்புதப் புதையல்' என்ற தலைப்பில் ஓர் பயண அனுபவமாகப் பதிந்தான். இது வசந்தனின் சுயத்தை மீண்டும் இழக்காமல் பேண எடுக்கும் முயற்சிகளுக்கு ஆதார ஆவணமாக இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை. அந்த ஆவணப்பதிவிலிருந்து ஓர் சில வாக்கியங்கள்: "தாய்மண்ணில் என் பயணத்தில் மீண்டும் ஓர் குழந்தை போல் ஜனனித்தேன்! இயந்திர மனிதன் போல் இருந்த நான் மீண்டும் மனிதனானேன்!" "பொன்னும், பொருளும் தான் புதையலா மனமே? உன் உள்ளே நீ கண்ட உன் சுயமே பெரும் புதையல்!" (வசந்தனின் புதையலுக்கான தேடலின் கதை இனிதே முற்றும், இனி அவன் வாழ்வில் முயற்சிகள் தொடரும்!) (கனவும், தேடலும், கதாபாத்திரங்களும் கற்பனை. தாயக அனுபவங்கள் சில நிஜங்களை அடிப்படியாகக் கொண்ட கற்பனை) நன்றி

.............(2) வெளியே வந்த ரவீந்திரனுக்கு கோபம் கோபமாய் வருகின்றது.காவலர்களுக்கு அது எதோ அன்றாட நிகழ்ச்சி மாதிரி ஏதேதோ பேசி சிரித்துக் கொண்டு வருகின்றார்கள். ஏன் கனகு நான் கவலையுடன் வருகிறன், நீங்கள் ஏதோ சம்பந்தமே இல்லாததுபோல் சிரிச்சுக் கொண்டு வாரியள். விடுங்க சேர் நாலுல ஒண்டு இப்படி புட்டுக்கிட்டு போறது வழக்கம் தானே. இல்லை மார்க்கண்டு இதை சும்மா விடக்கூடாது. எனக்கு மனசு சரியில்லை. நீங்கள் அந்த கஞ்சா பையை ஸ்டேசனுக்கு கொண்டுபோய் சீல் பண்ணி லாக்கரில் வையுங்கோ. எங்கே அந்த பை நீங்கள் எடுக்கவில்லையா நானும் எடுக்கேல்ல.மூவரும் ஓடிப்போய் பார்க்க அங்கே அது இல்லை. கஞ்சா பையுடன் நீதிமன்ற வளாகத்தை விட்டு வெளியே ஓடிவந்த காஞ்சனா சைலன்ட் மோடில் இருந்த தனது நோக்கியாயை எடுத்து நோக்க சற்றுமுன்பாக மரியா அவளுக்கு போன் பண்ணியிருந்தது தெரிந்தது.உடனே போனை மரியாவுக்கு போட்டு என்னடி, நான் உள்ளுக்க இருக்கிறன் நீ போன் பண்ணியிருக்கிறாய். மரியா: என்ன நீ உள்ளுக்க இருக்கிறியா, இப்பதான் யாவாரம் தொடங்கி இருக்கு.ஜாமினில எடுக்கவும் கையில காசு பத்தாதேடி. காஞ்சனா: மண்ணாங்கட்டி, கேஸ் புட்டுக்கிட்டுது. அந்த இன்ஸ்பெக்டர் ரவீந்திரன் கோபத்தோட வெளியே போறார். நீ கவனம் மாட்டுப் பட்டிடாத. சரி சரி விடயத்தை சொல்லு. இப்ப நீ எங்க நிக்கிறாய். மரியா: நான் இங்க தவறணைக்கு பக்கத்தில நிக்கிறன். இங்க யாவாரம் நல்லா போகுது.சரக்கு காலி.அதுதான் உன்னிடம் இருக்கா,அல்லது அதையும் போலீசில புடுங்கிட்டிடங்களா. காஞ்சனா: என்னிடமாவது புடுங்கிறதாவது.ஜட்ச் ஐயாவே கொண்டுபோகச்சொல்லி தந்திட்டார். அப்படியே அலேக்கா தூக்கி கொண்டாந்திட்டன். மரியா: என்ர செல்லம்.கெதியா ஓடியா,சீக்கிரமாய் வித்திட்டு, பண்ணை சந்தையில மீனும் வாங்கிக் கொண்டு போவம். பண்ணை சந்தையில் மீன் வியாபாரம் மும்மரமாய் நடந்து கொண்டிருக்கு. சாரி சாரியாக வகை வகையான மீன்கள், சுறாக்கள்,றால்,நண்டு,திருக்கை என்று வந்து இறங்கிக்கொண்டிருக்கு.எல்லாம் தரம்பிரித்து தனித்தனியாக ஏலம் கூறப்படுகின்றது.பெரும் வியாபாரிகளுடன் சிறு வியாபாரிகளும் போட்டி போட்டு ஏலம் எடுக்கின்றார்கள். இன்னொரு பக்கத்தில் மீன் வெட்டுபவர்கள் சில்லறையாய் வாங்குபவர்களை அழைத்து வெட்டிக் குடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.அப்பொழுது அங்கு வருகின்றார்கள் காஞ்சனாவும் மரியாவும்.ஒருமுறை சந்தையை சுற்றி பார்த்துக் கொண்டு வந்து விட்டு பின் ஒரு பெரிய கலவாய் மீனும்,பொரிக்கவும் சொதிக்கும் றாலும், மட்டுவில் முரலும் வாங்கிக்கொள்கின்றனர்.அங்கு ஒரு கையளவு சுறாவை பார்த்த காஞ்சனா அதை விலைபேசி எடுக்க முற்பட உடனே மரியா ஏன்டி இப்ப இவ்வளவு கறி வாங்கியாச்சுது உதை வேற என்னத்துக்கு எடுக்கிறாய்.இல்லடி அப்பாக்கு சுறா எண்டால் ரொம்பப் பிடிக்கும் அதுதான். கொன்னுடுவன்,வையடி அதை.அப்பாவாம் அப்பா.நான் போய் மீனை வெட்ட கொடுக்கிறன் நீ வா என்று சொல்லிவிட்டு மரியா அப்பால் செல்ல காஞ்சனாவும் அப்பாக்கு சுறாவை வாங்கிக்கொண்டு பின்னால் போகிறாள். போலீஸ் ஸ்டேசன்..... ! மார்க்கண்டையும், கனகராசாவையும் தனது அறைக்கு வரச்சொல்லி அழைத்து விட்டு ஜன்னலோரம் நின்று வெளியே பார்த்துக்கொண்டு நிக்கிறார் இன்ஸ்பெக்டர் ரவீந்திரன். யாரோ சாப்பிட்டு விட்டு வெளியே தூக்கிப்போட்ட எச்சிலையிலிருந்த மிச்சத்தை ஒரு நாயும், ஒரு பூனையும் சத்தம் காட்டாமல் அமைதியாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. ஒரு போலீஸ் ஸ்டேசனுக்குள் இதுவும் சாத்தியம்தான், பூட்ஸ் காலால் மிதி வாங்கியிருக்கும் பட்சத்தில். கதவை இலேசாகத் தட்டிவிட்டு திறந்துகொண்டு மார்கண்டுவும் கனகுவும் உள்ளே வந்து இன்ஸ்பெக்ட்டரை பார்க்க, ரவீந்திரனும் பார்த்தியா கனகு ஒரு சின்ன பெட்டை எங்களை முட்டாளாக்கிப் போட்டு கஞ்சாப் பைக்கட்டுகளையும் அடிச்சுக்கொண்டு போயிட்டாள். சே....நினைக்க நினைக்க பெருத்த அவமானமாய் இருக்கு. கனகு:ஓம் சேர் நாங்களும் சாப்பிடும்போது அதைப்பற்றித்தான் கதைத்துக் கொண்டிருந்தோம். ரவி: உங்களுக்கு அவளைப்பற்றி முன்பின் ஏதாவது தெரியுமா. கனகுவும் அவளை முன் பின்னாக கனவு கானும் சமயத்தில் ரவிந்திரன் குரலில் கடுமையுடன் உன்னைத்தான் கனகு என்று வினவ கனகுவும் திடுக்கிட்டு....... கனகு : இப்பதான் அண்ணன் மார்க்கண்டுதான் சொல்லிச்சு அந்தப் பெண்ணும் இன்னொரு பெடிச்சியும் கூட்டாளியாய் திரிவதை தான் பாரத்திருக்கிறதெண்டு. மார்க்கண்டு கனகுவை முறைத்து விட்டு, அது ஒன்றுமில்லை சேர்,அப்பப்ப அங்க இங்க என்று பார்த்ததுதான். ஆனால் அவர்கள் கஞ்சா எல்லாம் விற்பார்கள் என்று நான் நினைத்ததில்லை. சரி போகட்டும்.இனிமேல் அவர்களை நாங்கள் தீவிரமாய் கண்காணிக்க வேண்டும். இவர்கள் யார்,எங்கு யாருடன் தங்கி இருக்கிறார்கள்.எங்கிருந்து கஞ்சா வாங்குகின்றார்கள்.யார்யாரோடு தொடர்பில் இருக்கிறார்கள். இவர்களுக்கு பின்னால் இருந்து யாராவது இவர்களை இயக்குகிறார்களா என்பதையெல்லாம் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். கனகு: யெஸ் சேர், நாங்களும் ஒரு குரூப்பாக சேர்ந்து இதைக் கண்டுபிடித்து குற்றவாளிகளைக் கைது செய்கிறோம். மார்க்கண்டு:இதற்காக ஒரு தனி பைல் திறந்து கிடைக்கும் ஆவணங்களை அதில் சேகரிக்கலாம். ரவி:நல்ல யோசனை மார்க்கண்டு.அதுதான் சரி. இதை சும்மா விடக்கூடாது. எவ்வளவு கொழுப்பு இருந்தால் என்னை ஏமாற்றியதும் இல்லாமல் நீதிமன்றத்தில் இருந்தே கஞ்சா பொட்டலங்களையும் எடுத்துக் கொண்டு ஓடியிருப்பாள். இந்நேரத்தில் ரவீந்திரனின் மூளையில் மின்னலாக ஒரு எண்ணம் பளிச்சிடுகின்றது. எங்கள் மூவரையும் அந்த பெட்டைகளுக்கு நன்றாகத் தெரியும். நாங்கள் பின்தொடர்ந்தால் எங்களை சுழிச்சுப் போடுவாளவை. அதனால் புதிதாகவும் ஓர் ஆளை இந்த ஒப்பிறேசனில் சேர்க்க வேண்டும்.ஆனால் அது மார்கண்டுக்கும் கனகுக்கும் தெரியாமல் இருந்தால்கூட நல்லதுதான் என்று யோசித்து இந்த வேலைக்கு ஆரவ்தான் சரியான ஆள் என்று தீர்மானித்து இவர்களை அனுப்பிவிட்டு நேராக குவாட்டர்சுக்கு போய் அவனைப் பார்க்கலாம் என நினைத்துக்கொண்டான். கனகு:நாங்கள் எடுக்கும் நடவடிக்கைக்கு "கஞ்சா விற்கும் காஞ்சனா" என்று தலைப்பு போடலாமா சேர், ரவி: யெஸ் நல்ல தலைப்பு அப்படியே வைக்கலாம்,....."ஒப்பிறேசன் கே . வி . கே.....!" என்ன சரியா இருவரும் ஆமோதிக்கின்ரனர், பெண்கள் இருவரும் அங்கு வந்த மினிவானில் ஏறி யாழ் - மத்திய பேரூந்து நிலையத்துக்கு வந்து அங்கிருந்து பலாலிக்கு புறப்படும் பஸ்ஸில் ஏறி அமருகின்றார்கள். மரியாவும் அங்கு புட்போர்ட்டுக்கு அருகில் இருந்த இருக்கையில் இருந்து கணக்கு சரிபண்ணிக் கொண்டிருந்த நடத்துனரிடம், அண்ணை இந்த பஸ் எப்ப வெளிக்கிடும். இப்ப கிளம்பிற நேரம்தான்.......ட்ரைவர் அண்ணையை காணேல்ல,சும்மா குழப்பாத பிள்ளை.நான் கணக்கு பண்ணிக் கொண்டிருக்கிறான்..... யாரை அண்ணை......!தலையை நிமிர்த்தி அவளை மேலும் கீழும் பார்த்தவர், ம்.....பகிடி...அந்தா அந்த சிவப்பு சுடிதாரோட கடலை போட்டபடி புகைவிட்டுக்கொண்டு நிக்கிறார் பார் அவர்தான் சாரதி. அவர் புகைவிட்டு முடிய வண்டியும் புகைவிட்டுக் கொண்டு கிளம்பிடும். மரியாவும் சென்று ஜன்னலோரமாக காஞ்சனா இருந்த இருக்கைக்கு பின் இருக்கையில் வசதியாக காலை நீட்டி அமர்ந்து கொண்டாள். வண்டிக்குள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆட்கள் வந்து ஏறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். தூரத்தில் ஒரு பஸ்ஸின் மறைவில் இருந்து ஆரவ்வுக்கு இரண்டு பெண்களையும் ரவீந்திரன் அடையாளம் காட்ட ஆரவ்வும் சனங்களுடன் சேர்ந்து அந்த பஸ்ஸில் ஏறிக் கொள்கிறான், ............ வளரும்.....!

புதையலைத் தேடி... (பாகம் 3): இவ்வாறு புதையல் பற்றிய கனவு மூலம் பழைய நினைவுகளில் புதையுண்ட வசந்தனை "என்னப்பா, இன்னுமா குளிச்சு முடிக்கேல?! உங்கையும் ஏதும் கனவில இருக்கிறீங்களோ? இல்லை... உதுக்குள்ள ஏதும் புதையல் தேடுறீங்களோ?!" என்று கிண்டலாகவும், அவசரத்துடனும் கேள்விக்கணைகளைத் தொடுத்த கல்யாணி "7 மணியாகப் போகுதப்பா; கெதியா வாங்கோ" என்றாள். ************************** மனைவிக்கும், பள்ளிக்கு வெளிக்கிட்டுக்கொண்டிருந்த தனது ஒரே பிள்ளைச்செல்வம் அனந்தனுக்கும் முத்தமிட்டுவிட்டுத் தனது டொயோட்டா கமேரியில் ஏறி வேலைக்கு விரைந்தான் வசந்தன். வண்டியின் திருப்புச் சக்கரத்தில் அவனது கை கவனமாகத் திருப்பியும், சுழற்றியும் இயங்கிக்கொண்டிருந்தாலும், அவனது மனம் மீண்டும், மீண்டும் கனவை எண்ணிச் சுழன்று அவனது ஊர், ஒரு வருடக் கொழும்பு வாழ்க்கை, கடந்த 19 வருட கால இயந்திரமயமான சிட்னி வாழ்க்கை என்று பல நினைவுகளை அவன் மனக்கண் முன்னே கொண்டுவந்து நிறுத்தியது. விருப்பமின்றி, சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையால் தமது இருபதாவது வயதில் கொழும்பு வந்த வசந்தனுக்கும்,கல்யாணிக்கும் ஆதரவாக அவர்களது யாழ்ப்பாண நண்பர்கள் மூலம் கிடைத்த சில மூத்த நண்பர்கள் இருந்தாலும், நாட்டின் அரசியல் கெடுபிடிகளின் தாக்கத்தை மேலும் உணர்ந்த அவர்கள் வெளிநாடு செல்வதே மேல் என்று தீர்மானித்தார்கள். எனினும், வசந்தனுக்கு மட்டுமே அவுஸ்திரேலியாவுக்குச் செல்வதற்கான உயர்கல்வி விசா புலமைப் பரிசிலுடன் ஒரு வருடத்தில் கிடைத்தது. கல்யாணி தனித்து விடப்போகிறாளே என்று யோசித்தபோது தான் கொழும்பில் விதவைத் தாயாகத் தனது இரு சிறு மகன்களுடன் வசித்துவந்த வசந்தனின் சித்தி ரஞ்சனி அவளைத் தனது வீட்டில் தங்குவதற்கு இடமளித்தாள். கற்பதற்கு சிட்னி வந்த வசந்தன் தனது மூன்று வருட வணிகக்கல்வியை பலத்த சிரமங்களுக்கு மத்தியிலும் மிகச் சிறப்பாக முடித்து உதவிக் கணக்காளராக முதலாவது வேலையை ஆரம்பித்து, அவுஸ்திரேலியா நாட்டின் நிரந்தரக் குடியுரிமையையும் பெற்றுக்கொண்டான். அந்த 3, 4 வருட காலப்பகுதியில் படிப்பு, பகுதி நேர இரவு வேலை என அவன் பட்ட கஷ்டங்களும், அவன் மிகவும் நேசித்த தாய் மண்ணையும், புது மனைவி கல்யாணியையும், உதவி செய்த சித்தியையும் பிரிந்து ஓர் அந்நிய தேசத்தில் தாமரை இலை தண்ணீர் போல ஒட்டியும், ஒட்டாத அந்த வாழ்வும் தாய் மண், உறவுகள் பற்றிய அவனது பார்வையை வெகுவாக மாற்றியது. காதலித்த குற்றத்திற்காக ஒதுக்கிய உறவுகளும், ஊரவரும் மனித உணர்வுகளை மதிக்கத்தெரியாத காட்டுமிராண்டிக் கூட்டமாகவும், அவுஸ்திரேலியப் பழங்குடியினரிலும் (இவர்களைப் பற்றி பின்னாளில் அவன் வாசித்த போது அவர்களின் மேன்மையைப் புரிந்துகொண்டது வேறு கதை!) கீழான மனிதராகவும் அவன் பார்வையில் தென்படத்தொடங்கினர். இந்தப்பார்வை அவனது ஊரவர் மீது மட்டுமல்ல, ஒட்டுமொத்த யாழ்பாணத்தவர் மீதான வெறுப்பாகவும், இன்னும் மொத்த தமிழ்ச் சமுதாயம் மீதான வெறுப்பாகவும் படிப்படியாக விரிந்து சென்றது. எனவே சிட்னியிலும் அவனது நண்பர்கள் என வெள்ளை, சீன இனத்தவர்களையே பல்கலைக்கழகத்திலும், வேலையிடத்திலும் சேர்த்துக்கொண்டான். நம்மவர்களுடன் பேசிப் பழகுவதை முடிந்தவரை தவிர்த்த அவனுக்கு ஒரு சில யாழ்பாணத்து நண்பர்களே இருந்தனர். தனது காதல் மனைவி கல்யாணியை குடும்ப விசாவில் நிரந்தரமாக அவுஸ்திரேலியாவுக்கு அடுத்த சில வருடங்களில் அழைத்தது, மகன் பிறந்தது, அவன் பள்ளி செல்ல ஆரம்பித்தது என வேகமாகக் காலம் உருண்டோடிய பின்னரும் வசந்தனுக்கு நம்மவர்கள் மீதான வெறுப்புத் தணியவில்லை. பல்லின மக்கள் வாழும் சிட்னியில் நம்மினமும் ஓர் சிறந்த இனம் என்பதையும், நம் பழமையையும் மறந்து தான், தன் குடும்பம், வேலை, சில பல்லின நண்பர்கள் என தனது வட்டத்தைச் சுருக்கிக்கொண்டான். எனினும், அவனது வாழ்வின் அடித்தளம் யாழ்ப்பாணத்திலேயே இடப்பட்டதாலும், ஒப்பீட்டளவில் மனைவி கல்யாணி நாட்டுக்குப் புதியவள் என்பதாலும் அவுஸ்திரேலிய வழி வாழ்க்கைமுறைக்கு முழுமையாக அவனால் மாறவும் முடியவில்லை. எனவே இரண்டும்கெட்டானான வாழ்க்கையொன்றையே அவன் இதுநாள் வரை சிட்னியில் வாழ்ந்து வருகிறான். இவ்வாறு நெடுதூரம் தாவியோடும் கங்காரு போல் வசந்தனின் மனம் கடந்த கால நினைவுகளைத் தொட்டுக்கொண்டு அலைபாய அவனது மோட்டார் வண்டியும் அவனது வேலைத்தளத்தை அடைந்தது. (தேடல் இன்னும் தொடரும்...)

புதையலைத் தேடி... (பாகம் 2): யாழ்ப்பாணத்திலே பசுமையான தோட்டவெளிகளும், வீதிகளின் இரு மருங்கே நிழல்தரு மரங்களும், ஆலயங்கள் பலவும் நிறைந்த சொர்க்கபுரி போன்ற ஓர் ஊரிலே கண்டிப்பான ஓர் அதிபருக்கும், ஆசிரியைக்கும் ஏகபுதல்வனான வசந்தனுக்கு அவனை விட இரு வயது கூடிய சகோதரி மட்டுமே இருக்கிறாள். அவனை ஒரு புகழ்பெற்ற வைத்தியராக்குவதே பெற்றோரின் நெடுநாள் கனவு. எனினும் வசந்தனின் இலட்சியம் தான் ஒரு கணக்காளனாக வருவதே. எனவே, பெற்றோரின் வற்புறுத்தலையும் மீறி உயர்தர வகுப்பில் வணிகவியல் துறையைத் தேர்ந்தெடுத்த அவன் 1999ஆம் ஆண்டு பல்கலைக்கழக நுழைவுக்கும் தகுதி பெற்றான். எனினும், இதனால் பெற்றோருக்கு அவன் மீது ஏற்பட்ட மனக்கசப்பு இன்னொரு விடயத்தால் மேலும் அதிகரித்து முற்றியது; அதே 1999ஆம் ஆண்டு தானும், தன்னுடன் உயர்தர வகுப்பில் படித்த கல்யாணியும் ஒருவரை ஒருவர் மிகவும் நேசிக்கும் விடயத்தைத் தன் பெற்றோருக்குத் தெரிவித்த வசந்தன் அவர்களது மனப்பூர்வமான சம்மதத்தைக் கேட்டபோது வீடே அல்லோலகல்லோலப்பட்டது. அன்றைய காலகட்டத்தில் யாழ்பாணத்துப் பெற்றோரின் வழமையான 'காதலிப்பது கேவலமான, கௌரவமற்ற ஒன்று' என்ற மனநிலையில் அவனது காதலைக் கடுமையாக எதிர்த்த அவர்கள், கல்யாணி வீட்டாருக்கு இவர்கள் காதலிக்கும் விடயத்தைக் கூற அவர்களும் இவர்கள் காதலுக்குச் சம்மதிக்கவில்லை. எனவே வசந்தனும், கல்யாணியும் அவரசமாகப் பதிவுத்திருமணம் செய்துகொண்டமை இருவீட்டாரின் வெறுப்பை மட்டுமல்ல, ஊரார் பலரின் புறக்கணிப்புக்கும் ஆளாயினர்; பெற்றோரின் விருப்பத்துக்கு எதிராகக் காதலித்து இவர்கள் எடுத்த இந்த முடிவு தங்கள் வீட்டுப் பிள்ளைகளுக்கும் ஓர் தவறான முன்னுதாரணமாக இருந்துவிடுமே என்ற கிராமத்தாரின் மனநிலை தான் இந்தப் புறக்கணிப்புக்குக் காரணம். பல்கலைக்கழகக் கல்வியுடன் வாழ்வின் அடுத்த கட்டத்துக்கும் தயாராக வேண்டிய நிலையில் இருந்த இந்த இளஞ்சிட்டுக்கள், தங்கள் வாழ்க்கையைப் பெற்றோர், மற்றும் உறவினர், ஊரவருடன் கூடிக் கொண்டாடி நடத்த முடியாத வேதனையில் தாம் இதுவரை சுதந்திரப் பறவைகளாகச் சிறகடித்துத் திரிந்த யாழ் மண்ணை விட்டுப் பிரிந்துசெல்ல முழுமனதின்றி கொழும்பு சென்றன, தாம் புது வாழ்க்கை அமைக்கப் புதிய களம் தேடி. தாம் நேசித்த செம்மண்ணின் வாசனையை நுகரவும், கோவில் மணியோசையும், கூடவே கூவிய சேவலும் அலாரமடித்துத் தூக்கம்கலைக்கவும் இனிச் சில தசாப்தங்கள் ஆகுமென அறியாமல், மோட்டார் வண்டிகள் உமிழும் புகையின் 'சுகந்தத்தை' நுகரவும், பொழுது சாய்ந்ததும் குருவி நுழையப் பெரு மரத்தின் சிறு பொந்து போன்ற 'அப்பார்ட்மென்ட்' வாழ்க்கையை அனுபவிக்கவும் கொழும்பு நகரில் காலடி வைத்தனர். (தேடல் இன்னும் தொடரும்... தேடலுக்கு உத்வேகமூட்டிய உறவுகளுக்கு நன்றி! )

பகுதி 3 சினிமாவுக்குப் போனதன் பிறகு அடுத்த நாள் தினேசும் தங்கையும் திரும்பப் போட்டினம். நாங்களும் பள்ளிக்கூடம் சோதினை எண்டு எங்கடபாட்டைப் பாக்க வெளிக்கிட்டிட்டம். அப்ப போனும் இல்லை உந்த முகலாலும் இல்லை. தினேசும் ஒரு எட்டு ஒன்பது மாதங்களா வீட்டுப்பக்கம் வரவும் இல்லை. அன்ரியும் ஆசிரியை எண்டதனால பள்ளிக்கூட லீவு விடேக்குள்ளதான் யாழ்ப்பாணம் வருவா. அப்பத்தான் அம்மா எழுதின கடிதத்துக்கு தான் இம்முறை லீவுக்கு வரும்போது எங்களை மன்னாருக்கு கூட்டிப்போவதாக அன்ரி எழுதியிருந்தா. எனக்கு தினேசும் அங்கே இருக்கிறார் என்பதைவிட தினேஷின் தங்கை வர்ணித்து எங்களைக் கடுப்பேற்றும் வயல்வெளிகளும் வாய்க்கால்களும் பெரிய தாமரைக்குளமும் கட்டாயம் பார்த்தே தீரவேண்டும் என்னும் அவாவை என்னுள் ஏற்படுத்தியிருந்தன. அத்தோடு போற வழியில் திருக்கேதீஸ்வரம் கோயிலுக்கும் போய் பாலாவியில் குளிக்கலாம் என்று கடிதத்தில் எழுதியிருந்த வரிகளும் ஒரு எல்லையற்ற எதிர்பார்ப்பைத் தோற்றுவித்திருந்தன. எட்டு வயதாக இருக்கும்போது பெற்றோருடன் கேதீச்சரத்துக்குப் போனதும் படிகளில் இருந்தே காலையில் நடுங்கிநடுங்கிக் குளித்ததும் பாலாவின் மேல் பரவியிருந்த புகைமூட்டம் போல நினைவில் நின்றாலும் தெளிவில்லாமல் இருந்தது. அன்ரி வீட்டுக்கு வந்தவுடன் இம்முறை எங்கள் அலாதியான வரவேற்பும் மாறிமாறி நாங்கள் கேட்ட கேள்விகளும் அவவைத் திக்குமுக்காட வைத்தன. எண்ணி ஐந்தே நாள்த்தான் அங்கு நிற்பதாகத் திட்டம். எங்களை அம்மா அதுவரை தனியே அனுப்பியதில்லை. அதனால் அன்ரியுடன்தான் என்றாலுமே அதிகநாள் நிக்கவிட விம்பவில்லை. அங்க யாற்ற வீட்டில நிக்கிறது என்று மாமி கேட்டா. தினேஷ் ஆக்களின்ர வீட்டிலதான் என்று அன்ரி சொன்னா. தினேஷின் அப்பா ஒரு பெரிய கடையும் வேறு இரு வியாபாரங்களும் செய்துகொண்டு இருந்தாராம். திடீரெண்டு ஒருநாள் விபத்தில இறந்துபோக மூத்த மகனான தினேஷ் A/L ஓட படிப்பை நிப்பாட்டிப்போட்டு வியாபாரத்தையும் வயலையும் பாக்கிறாராம் என்று அன்ரி சொல்ல அப்ப அதுக்குமேல அவர் படிக்கேல்லையோ என்று நான் கேட்டேன். தாய் படிக்கச் சொன்னதுதான். ஆனால் கேட்காமல் நல்ல வடிவா குடும்பத்தைப்பாக்கிது. நல்ல பொறுப்பான பெடியன் எண்டெல்லாம் அன்ரி அம்மாவுக்குச் சொல்லிக்கொண்டிருந்தா. எனக்குச் சினிமாக் கதை கேட்கிறமாதிரி இருந்ததுதான் ஆனாலும் மேல படிக்கேல்லை எண்டதும் ஒரு நெருடலாத்தான் இருந்தது. எனக்கு நினைவு தெரிஞ்ச நாளில இருந்தே எனக்கான பொருட்களை தங்கைகளானானும் சரி நான் யாருடனும் பங்கிடுவதில்லை. சவுக்காரம், துவாய், பவுடர், பொட்டு, ரிபன் .....இப்பிடி சிலது. நான் மூத்த பிள்ளை எண்டதால சலுகைகளும் கொஞ்சம் எனக்கு கூடத்தான். அதனால் வீட்டில இருந்த ஒரு வடிவான பாக்கில என் பொருட்களையெல்லாம் அடுக்கினன் . தம்பி தங்கையினதை இன்னொரு பாக்கில் அடுக்கி தம்பியின் பொறுப்பில் கொடுத்தாச்சு. இங்கேயிருந்து எல்லாம் காவத் தேவையில்லை. என்னட்டை எல்லாமிருக்குத்தானே என்று அன்ரி கூறியும் நான் கேட்கேல்லை. விடியக் காலை ஏழு மணிக்கு வீட்டில இருந்து வெளிக்கிட்டு நாங்கள் ஏழுபேரும் பஸ்ஸில யாழ்ப்பாணம் வந்து அங்கேயிருந்து திருக்கேதீஸ்வரம் நோக்கிப் போறம். விடிய இடியப்பமும் சொதி சம்பலோட உருளைக்கிழங்குப் பிரட்டலும் அம்மா செய்து தந்ததால் பசியில்லை. ஆனால் தண்ணி விடாய். அம்மா கரைச்சுத் தந்த எலும்மிச்சைத் தண்ணியும் குடிச்சு முடிஞ்சுது. பஸ்ஸில யன்னல் கரையில இருந்து வாற காத்தும் காலை வெய்யிலும் நல்லாய் இருக்க இயற்கையை ரசித்துக்கொண்டு வந்தாலும் நீண்ட தூர பயணம். கண்ணை சொக்கிக்கொண்டு வர கொழும்பில என்னை விட்டுவிட்டு இறங்கினமாதிரி இவையும் இறங்கினா என்ன செய்யிறது என்ற பயத்தில வந்த நித்திரையை அடிச்சுக்க கலைச்சுப்போட்டு பார்த்துக்கொண்டே இருந்தால் எனக்குப் பக்கததில இருந்த தம்பியும் சின்ன மாமியும் அன்ரியோட இருந்த தங்கையும் நல்ல நித்திரை. மன்னாருக்குப் போய் இறங்க பதினோரு மணியாய் போச்சு. பிறகு திருக்கேதீஸ்வரம் போக மத்தியானம் ஆச்சு. நல்ல வெய்யிலுக்க போய் பாலாவியில குளிக்க இரண்டு படியை விட்டு இறங்க அன்ரி விடேல்லை. விட்டாலும் நாங்கள் தள்ளிப்போயிருக்க மாட்டம். ஏனெண்டால் ஒருத்தருக்கும் நீச்சல் தெரியாது என்பது ஒன்று. குளித்துக்கொண்டு இருந்தவர்கள் எல்லாம் பெண்களும் கிழவிகளும் தான். ஒரேயொரு ஆண் மட்டும் நீந்திக்கொண்டு இருக்க நாங்கள் அதிசயமாய் பாத்துக்கொண்டு நிண்டம். குளிச்சு முடிய ஒருமண்டபத்தில போய் உடுப்புகளை மாத்திப்போட்டு கோயிலுக்குள்ளே போய் சுத்திக் கும்பிட்டுவிட்டு வெளியே வந்தால் சரியான பசி. அன்ரி எங்களைக் கூட்டிக்கொண்டு ஒரு சாப்பாட்டுக் கடைக்கு கூட்டிக்கொண்டு போய் வடையும் டீயும் வாங்கித் தர, பசியோட இருந்த எங்களுக்கு என்னடா இது இதை வாங்கித் தந்து பேக்காட்டிறாவே என்ற நினைப்பு ஒடியது. தினேசின்ர அம்மா எங்களுக்கு எல்லாம் சமைச்சிருப்பா. இன்னும் ஒருமணித்தியாலத்தில அங்க போயிடலாம் என்று அன்ரி சொல்ல மனம் நின்மதியானது. பஸ்ராண்டில போய் நிக்கேக்குள்ளயும் பாக்கில வச்சிருந்த பிஸ்கற்றை எங்களுக்குத் தர வயிறு நிறைஞ்சிட்டுது. தினேஷ் வீட்டுக்குப் பக்கத்திலேயே பஸ்ராண்ட். பஸ்ஸால நாங்கள் எல்லாரும் இறங்கவே தினேசும் தங்கை தம்பி எல்லாம் பஸ்ராண்டில நிக்கினம். வீட்டுக்குள்ள போனதும் வாங்கோ பிள்ளையள் எண்டு தினேஷின் அம்மா எங்களை ஒவ்வொருவராகக் கட்டி அணைக்கிறா . பெரிய வீடு. எங்கள் பாக்குகள் பைகளை எல்லாம் இங்கே கொண்டு வந்து வையுங்கோ எண்டு அன்ரி தன் அறைக்குள் கூட்டிக்கொண்டு போனா. பாக்குகளை வைத்துவிட்டு வந்து விசிற்ரிங் ரூமில வந்து இருந்தால் சுவர்களில் ஜேசு, மாதா படங்கள். இவை கிறிஸ்தவரா என்று பெரிய மாமி அன்ரியை இரகசியமாகக் கேட்க அன்ரி ஓம் என்று மெதுவாகக் கூறுவது என் காதிலும் கேட்கிறது.

சீமானின் வேறு கருத்துக்களையும் கேட்டால் அவரது தெளிவான நிலைப்பாடு புரியக்கூடும். கூட்டணி சேர்வது தற்காலிக வெற்றி, நிரந்தர தோல்வி. அவர் வெல்வதற்காக தேர்தலில் நிற்கவில்லை. தனக்குரிய காலம் வரும் வரை களத்தில் இருக்க வேண்டும் என்பதில் தெளிவாக உள்ளார். ஸ்டாலினும், அன்புமணியும், வாசனும், ராகுல் காந்தியும், பரம்பரையாக அரசியல் பண்ணுபவர்கள். அன்புமணியும், சீமானும் எதிர்காலத்தில் சிறந்த அரசியலை தருவார்கள் என எதிர்பார்க்கப் பட்டவர்கள். கூட்டணி என அன்புமணி சிக்கிக் கொள்ள, அவரது இடத்தினை இப்போது கமல் பிடித்திருக்கிறார். சிறையில் இருந்து வந்த வைகோ, சிறை வைத்த அம்மாவுடன் கூட்டணி வைக்காமல் தனித்து நின்று இருந்தால், இன்று அவர் தமிழகத்தின் அசைக்க முடியாத சக்தியாக இருந்திருப்பார். இப்போது கூட பாருங்கள், தனது வெற்றி மீது நம்பிக்கை இல்லாமல், கிடைத்த ஈரோடு தொகுதியில், அவரது கைத்தடியை நிறுத்துகிறார். திமுக வெல்ல 17 ஆண்டுகள் சென்றன. இம்ரான் கான் பிரதமராக 22 ஆண்டுகள் சென்றன. பிரேமதாச பல ஆண்டுகள் கொழும்பு மாநகர சபை உறுப்பினர் ஆக இருந்தே, பிரதான அரசியல் நீரோட்டத்தினுள் வந்தார். ஆரம்பகாலத்தில் சீமானின் கருத்துக்கள் ஆவேசம் மிக்கதாகவும், விஜயகாந்த், வைகோ போன்றவர்கள் மீதான தனிமனித தாக்குதல் கொண்டதாகவும் இருந்தன. அப்போது அவற்றுள் எனக்கும் உடன்பாடு இருக்கவில்லை. இப்போது அவரது கருத்துக்கள் முதிர்வினை வெளிப்படுத்துகின்றன என்பது கவனிக்கத்தக்கது. நான் முன்னே சொன்னேன், அடுத்த தேர்தலில் வரை, சீமான் தனித்து நின்று தாக்குப் பிடித்தால் வெற்றி கைகொடுக்கும். வர இருக்கும் 21 தொகுதி இடைத்தேர்தல்களில் தோல்வியுடன் எடப்பாடி பதவி இறங்க நேரிடும். இரு பகுதியும் பணம் வீசி விளையாடுவர். இன்று உள்ள தமிழகத் தலைவர்களில், மிக தெளிவாக, அறிவார்த்தமாக, போல்ட் ஆக பேசும் ஒரு தலைவர் சீமான் தான். கரு பழனியப்பன் சொன்னார், தலைவர்கள் பேச விட்டு பார்க்கும் போது தான் அவர்களின் பூராயம் புரியும். ரஜனி வாயை திறந்தபோது தான், அட இவ்வளவுதானா இவர்களின் அறிவு இருப்பு என புரிந்தது. அதனால் இப்போது அவரும் வாயை மூடிக் கொண்டு விட்டார். அரசியலில் பேச்சு வன்மை சக்தி மிக்க ஒரு ஆயுதம். அண்ணாவும், கலைஞரும் அதனாலேயே முதல்வரானார். ஆஸ்த்ரிய நாட்டுக் காரரான ஹிட்லரின் நாவன்மை அவரை ஜெர்மனியின் தலைமைத்துவத்துக்கு அனுப்பியது. கறுப்பரான, பராக் ஹுசேன் ஒபாமா என்னும் இஸ்லாமிய பெயரையும் கொண்ட ஒருவர் அமெரிக்க ஜனாதிபதியானது நாவன்மை. ஆனால் நாவன்மை மட்டும் போதாது... விசயமும் அதிலே இருக்க வேண்டும். அதுவே வெற்றி க்கு வழி. சீமானின் நாவன்மை ஒன்றே இலங்கை தமிழர் மத்தியிலும் சீமானை பிரபலப்படுத்தி வைத்துள்ளது. அவர் ஈழம் பிடித்து தருவார் என்று நம்பும் முட்டாள்களாக நாமும் இல்லை. என்னைப் பொறுத்த வரையில், ஒரு தமிழனாக, பெருமையாக உணர வைத்த அவரது நாவன்மைதான் என்று சொல்வதில் பெருமை. # குறிப்பு: வயிரவர் எங்கிருந்தாலும் மேடைக்கு வரவும்.

நீங்கள் உங்கள் நேரத்தை வீண் அடித்து வீண் விவாதத்தை வளர்கிறீர்கள் இது எதோ இப்போதான் நீங்கள் புதிதாக இங்க பார்க்கும் விடயம் இல்லை நானும் இருக்கிறேன் ... நானும் இருக்கிறேன் என்று செத்தவீட்டில் பிணமாகவும் திருமண வீட்டில் மாப்பிளை யாகவும் இருக்கவேண்டும் எனும் நினைப்பில் உலகில் பல உயிர்கள் நடமாடுது. கண்டும் காணாமல் செல்வதுதான் சிறப்பு மட்டுமல்ல காலப்போக்கில் சில ஜீவராசிகள் திருந்தவும் நீங்கள் மறைமுகமாக உதவுகிறீர்கள். ஆ அப்படியா சங்கதி? நான் அறிந்திருக்கவில்லை . ஐயோ புலிகள் எவ்ளவு கெட்டவர்களாக இருந்திருக்கிறார்கள் பாழாய்ப்போன சிங்களவன் கூட வாய்திறக்காமால் இருந்து இருக்கிறான். நல்ல வேளை நீங்கள் பூமியில் பிறந்து உள்ளீர்கள்

அவர் தற்கொலை தாக்குதலை முதலில் மேற்கொண்டவர்கள் ஜப்பானியர்கள் என்பதையும், இஸ்லாமிய விடுதலை வீரர்கள் என்று அவர் நாட்டு மக்களும் நம்பும் பாலஸ்தீன விடுதலை அமைப்புகளும் தற்கொலை தாக்குதலை செய்கின்றனர் என்பதையும் சந்தர்பத்துக்கு ஏற்றாப் போல் மறந்து விட்டார். பெரும் பலத்துடன், பல நாடுகளின் இராணுவ உதவிகளுடன் ஆக்கிரமிப்பையும், அழித்தொழிப்புகளையும் செய்யும் அரசுகளுக்கு எதிராக பாதிக்கப்பட்ட பலமற்ற, குரலற்றா மக்களினால் மேற்கொள்ளப்பட்ட தற்கொலை தாக்குதல்களை கேவலப்படுத்தியதே அவர் சார்ந்த இஸ்லாமிய பயங்கரவாதிகள் தான்.