Leaderboard

https://akkinikkunchu.com/திருமதி-நிவேதா-உதயராயன்/ https://akkinikkunchu.com/திருமதி-நிவேதா-உதயராயன்/?fbclid=IwAR110pn5OW5BRKJ3E_xtQ8Xeo_PQoiiGNUGJSnZ3aoYVeLOF9wb4aiGyu1w கேள்வி(1): எழுத்துத்துறைக்கு நீங்களா விரும்பி வந்தீர்களா அல்லது எழுத்தாளர்களின் நூல்களை வாசித்து எழுத வேண்டும் என்று ஆர்வம் ஏற்பட்டு வந்தீர்களா? நானாக விரும்பி இந்த எழுத்துத் துறைக்கு வந்தது கிடையாது. யாழ் இணையத்தின் வாசகியாகச் சென்ற எனக்கு அங்கு எழுதியவர்களின் எழுத்துக்களும், யாழ் இணையத்தின் மிகச் சிறந்த பகுதியான கருத்துக்களமுமே என்னை எழுதத் தூண்டியது எனலாம். கேள்வி (2): நீங்கள் கவிதை, கட்டுரை, சிறுகதை, நாவல் போன்ற துறைகளில் எதில் அதிக ஆர்வம் காட்டி வருகிறீர்கள்.இவைகளில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட துறைகளில் எவைகளில் தொடர்ந்து எழுதி வருகிறீர்கள்? நான் மேற்கூறிய மூன்றில் சிறுகதையில் தான் அதிக ஆர்வம் காட்டி வருகிறேன். ஏனெனில் அதுதான் எழுதுவதற்கு இலகுவானது. கேள்வி (3): நீங்கள் கவிதை எழுதுபராகவிருந்தால் எத்தகு கவிதைகளில் நீங்கள் அதிக ஆர்வம் காட்டி எழுதி வருகிறீர்கள்?. நான் 140 கவிதைகளை இதுவரை யாழ் இணையத்திழும் முகநூலிலும் எழுதி 80 கவிதைகளை நூல்வடிவமும் ஆக்கியுள்ளேன். அவற்றுள் பல என் மனவோட்டதத்தின் பிரதிபலிப்பாய் எழுந்த கவிதைகள். சமூகத்தின்பாலும் தனிமனித உறவுகளின்மேலும் எழுந்த கோபங்கள் கவிதையூடே வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. கேள்வி (4):எழுத்தாளர்களுக்கு இருக்க வேண்டிய முதல் தகுதி எதுவென நினைக்கிறீர்கள். துணிவு தான் ஒரு எழுத்தாளருக்கு இருக்கவேண்டிய முதற் தகுதி என நான் எண்ணுகிறேன். ஏனெனில் எத்தனைதான் எழுத்தாற்றல் பெற்றவராக இருந்தாலும் பொதுவெளியில் ஒருவருடைய படைப்பு வெளிவரும்போது, அதற்குப்பின்னர் வாசகர்களின் நேர், எதிர்மறைக் கருத்துக்களை உள்வாங்கவும் எதிர்கொள்ளவுமான துணிவு கொண்டவர்கள் மட்டுமே தொடர்ந்தும் எழுதமுடியும். கேள்வி (5): கட்டுரை தவிர்ந்து சிறுகதை, நாவல் என இவையிரண்டும் யதார்த்தக் கதை, கற்பனைக் கதை ஆகிய இரண்டிணையும் நீங்கள் எழுதுபவராயின் யதார்த்தக் கதைகளில் கற்பனைச் சாயம் பூசப்படுவதில்லையா?. யதார்த்தக் கதைகளில் பெரும்பாலும் கதை ஆரம்பிக்கும்போது சிலர் தேவையற்ற ஆலாபனைகளைச் சேர்ப்பதுண்டு. அது எழுதுபவரையும் வாசகரையும் சார்ந்தது. சில வேளைகளில் அக்கதையை மற்றவர்கள் ஆவலுடன் வாசிக்கச் செய்யும் நோக்கிலும் கதையை இலகுவாக நகர்த்துவதற்கும் சில சாயம் பூசுதல்கள் இருப்பதுதான். அதைத் தவறு என்று கூற முடியாது என்பதே என் கருத்து. ஆனாலும் என் கதைகளில் கற்பனைச் சாயம் பூசவேண்டிய தேவை ஏற்பட்டத்தில்லை. -புனைகதைகள் என்பன உண்மைச் சம்பவங்களை அடியொற்றித்தான் எழுதப்படுகின்றன என்பதை நீங்கள் மறுக்கிறீர்களா? எல்லாப் புனைகதைகளும் உண்மைச் சம்பவங்களை அடியொற்றித்தான் எழுதப்படுகின்றன என்று கூற முடியாது. சிலரின் கற்பனை வளத்தினால் சிறந்த ஒரு கதையை, இதுவரை கேள்விப்படாத, நடக்காத ஒன்றைக் கதையாக்க முடியும். கேள்வி (6): நீண்ட காலமாக எழுத்துலக வெளியில் ஒரு கேள்வி கேட்கப்பட்டு வருகின்றது.அது என்னவெனில,யதார்த்தக் கதைகளில் வரும் கதைமாந்தர்கள் அன்றாடம் உரையாடல்களில் பயன்படுத்தும் சொற்களை அப்படியே எழுதுவதும்,சம்பவங்களை அப்படியே எழுதுவதும் யதார்த்தம் எனச் சொல்லப்படுவதை நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்? கதைகளில் அன்றாடம் பயன்படுத்தும் சொற்களைப் பயன்படுத்துவது ஒருவித உத்தி என்பேன். பல சாதாரண வாசகர்களுக்கு அவைதான் வாசிப்பதற்கு இலகுவாகவும் சலிப்பற்றதாகவுமிருக்கும். ஆனால் எல்லாக் கதைகளிலும் அப்படி எழுதுவது சாத்தியமற்றது. அத்துடன் சாதாரனர் அல்லாத மனிதர்களுக்கு தரமான ,பொதுவான எழுத்துநடையில் வாசிப்பதே இன்பமளிக்கும். ஆகவே யதார்த்த எழுத்து ஒருபாலாருக்கும் தரமான எழுத்து இன்னொருபாலாருக்கும் பிடித்துப்போகலாம். அது வாசிப்பவருடைய மனநிலையிலும் எழுதுபவரின் எழுத்திலுமே தங்கியுள்ளது. கேள்வி (7) உலகதர இலக்கியங்கள் என்று சொல்லப்படுபவையை அரசியல் சாராத இலக்கியங்கள்தான் என உங்களால் உறுதியாகச் சொல்ல முடியுமா?. உலகத் தர இலக்கியங்கள் என்பது அனைவராலும் அங்கீகரிக்கப்பட்டதோ அல்லது ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதோ இல்லை. ஒரு சிலரால் அல்லது குழுவினரின் அங்கீகாரத்தோடு ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவது. அல்லது மற்றவரையும் நம்பவைக்கப்படுவது. இக்காலத்தில் அனைத்துமே அரசியல்மயப்படுத்தப்பட்டதுதான். ஆகவே என்னால் அரசியல் சார்ந்ததா இல்லையா என உறுதியாகக் கூறமுடியாதுள்ளது. -சமூக மாந்தர்களே எழுத்துக்களில் இடம்பெறுகிறார்கள். இந்தச் சமூக மாந்தர் சமூகத்தோடு தொடர்பு பட்டிருக்கிறார்கள். இந்தச் சமூகம் அரசியல் மயப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றது என்பதை ஒப்புக் கொள்கிறீர்களா?. உங்கள் வினாவிலேயே நீங்கள் கேட்ட வினாவுக்கான விடையும் அடங்கிவிட்டதே! கேள்வி ( : பொன்னியின் செல்வன் நாவல் அரசியல் சாராத இலக்கியமா?. பொன்னியின் செல்வன் அக்காலத்து அரசவாழ்வு, போர் என்பவற்றினூடாக அழகாக நகர்த்தப்பட்ட ஒரு சிறந்த பெருங்கதை. எமக்குத் தெரியாத, எம் கண்முன் நடைபெறாத, ஒரு விடயத்தை, ஒரு வாழ்வியலை, தன் எழுத்தாற்றல் மூலம் எம்முன்னே கொண்டுவந்த கல்கி அவர்களின் சிறந்த படைப்பது. ஆனாலும் அதை அரசியல் சார்ந்த இலக்கியம் எனக் கொள்ள முடியாது. கேள்வி (9): நீங்கள் கவிதை எழுதுபவராயின் முகநூல்களில் வரும் கவிதைகள் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?. முகநூல் என்பது துணிவுள்ள எவரும் தம் எண்ணக்கருத்தை எழுத முடிந்த ஒரு தளம். பலர் தம் உணர்வுகளை கவிதைகளாக அங்கு வெளிப்படுத்துகின்றனர். அதில் தவறென்ன? சிலர் தம்மாற்றலை முழுவதுமாய் எண்ணத்தில் வடிக்கின்றனர். சிலர் எண்ணங்களை எப்படியோ எழுத்தாய் வடிக்கின்றனர். அவர்களுக்கும் அது ஓர் அங்கீகாரம்தானே. ஒரு பத்திரிகைக்கோ அன்றி இணையத்துக்கோ அவர்கள் தம் கவிதைகளை அனுப்பி அது கிடப்பில் போடப்படுவதும் நிராகரிப்பதுமாக இல்லாது என்னாலும் முடியும் என்னும் ஒரு ஆத்ம திருப்பதியை ஏற்படுத்தும் தளமாக முகநூல் அவர்களுக்கு இருக்கிறது. ஆனாலும் பலரின் சிறந்த கவிதைகளை முகநூலூடாகவே பார்க்க முடிந்திருக்கிறது. நல்ல கவிதைகளை நின்று ரசிக்கலாம். அல்லாதுவிடில் கடந்து செல்லலாம் அவ்வளவே. கேள்வி (10) ஒரு கருத்தை, கவிதை மூலமோ அல்லது கதை மூலமோ அல்லது சிறுகதை மூலமோ இவற்றில் எதன் மூலம் சுலபமாகச் சொல்ல முடியும் என நினைக்கிறீர்கள்?. சில சிறந்த கருத்துக்களை கவிதையில் சில வரிகளினூடே கூறிவிட முடியும். அனால் அது வாசிக்கும் அத்தனை பேருக்கும் விளங்குமா என்பதும் கவிதையின் வரிகள் எத்தகைய தன்மையைக் கொண்டிருக்கும் என்பதையும் பொறுத்தே அது அமையும். ஆனால் கதையூடாகக் கூறுவது அதைவிட இலகுவானது. கேட்பவர்களுக்கு ஆர்வத்தை ஏற்படுத்துவதாயும் அந்த நேரத்திலேயே யாராலும் எவராலும் கிரகிக்கக் கூடியதாகவும் உள்ளதால் இலகுவில் பலரையும் சென்றடையக்கூடியதுமாகவும் இருக்கிறது. கேள்வி (11) இலங்கையில், இலங்கைத் தமிழ் எழுத்தாளர்களின், எழுத்துக்களின் வளர்ச்சி பற்றி உங்கள் பார்வை?. அக்காலத்தில் இலங்கையிலும் ஒரு குறிப்பிட்ட வகையான எழுத்துக்களே அதிககாலம் ஆதிக்கம் செலுத்திவந்தது. பின்னர் எஸ் போ அதை மாற்றியமைத்தார். அதன்பின் பல எழுத்தாளர்களும் எழுத்துக்களும் வளர்சியுற்றன. பின்னாளில் போர் காரணமாக உருவாகிய போரிலக்கியங்கள் மிக வேகமாகவும் அதிகமாகவும் வளர்ச்சியுற்றன. அக்காலத்தில் புறநானூற்றுப் பாடல்களில் கூறப்படத்திலும் பார்க்க அதிகமான இலக்கியங்கள் தாயகத்திலும் புலம்பெயர் நாடுகளிலும் இலங்கைத் தமிழர்களால் உருவானது. இது ஒரு பாரிய வளர்ச்சிதான். -புலம்பெயர் தமிழ் எழுத்தாளர்களின் எழுத்துக்கள் வளர்ச்சிப் பாதையில்தான் சென்று கொண்டிருக்கின்றதா? யாரும் எவற்றையும் எழுதலாம் என்னும் நிலையும், மற்றவரின் குறுக்கீடுகளின்றி நூலாக்கப்படுவதற்கான இலகுத்தன்மை காணப்படுவதும் அதிகரித்த இணையங்களும், இணையப்பத்திரிகைகளும், தாமே தமக்காக உருவாக்கும் தளங்களும் கூட எழுத்துக்களின் வளர்ச்சிக்கு பெரிதும் உதவுகின்றன. ஆனாலும் இன்னும் சிலர் எப்போதும்போல் தரமான எழுத்துக்கள் மட்டுமே எழுத்துலகில் நிலைக்கவேண்டும் என்னும் குறுகிய நோக்கில் தடைக்கற்களாகவும் உள்ளனர். நாடுப்புறப் பாடல்கள் எப்படி இன்றும் எம் பண்பாட்டு விழுமியங்களை இலகுநடையில் சொல்கின்றனவோ அவ்வாறே அனைத்து புலம்பெயர் எழுத்துக்களும் எழுத்தாளர்களும்கூட வருங்காலத்துக்கு எம் வாழ்வியலை, எம் துன்பங்களை எடுத்துக் கூறும் இலக்கியங்களாக இருக்கப்போகின்றன என்பதை உணர்ந்து, பேதமின்றி அனைத்து எழுத்தாளர்களையும் ஊக்குவிப்பதும் ஏற்குக்கொள்வதும் புலம்பெயர் எதிர்காலச் சமூகத்துக்கு நாம் செய்யும் மகத்தான உதவியாகவும் எமக்கான ஒரு வரலாற்றுப் பதிவாகவும் இருக்கும் எனலாம். கேள்வி (12) நீங்கள் ஒரு கதையை எழுதிக் கொண்டிருக்கும் போது கதை மாந்தராக உங்களை நீங்கள் மாற்றிக் கொண்டு எழுதுவீர்களாயின் கதை மாந்தர்களின் பலதரப்பட்ட உணர்வுகள் உணர்ச்சிகள் போன்றவற்றை உங்களுக்குள் பிரதிபலிக்கச் செய்துதான் எழுதுவீர்களா? அப்படிச் சிலரோ பலரோ எழுதலாம். ஆனால் நான் என் கதை தவிர்ந்த மற்றைய கதைகளுக்கு கதை மாந்தராக என்னை எண்ணுவதில்லை. அப்படி எண்ணினால் கதை இன்னும் மெருகேறக்கூடும் . ஆனாலும் என்னால் ஒரு கதையை வெளியே இருந்துதான் பார்க்கமுடிகிறது. அது என் பலமா பலவீனமா என்றும் என்னால் தீர்மானிக்கவும் முடியவில்லை. கேள்வி (13) உங்களுடைய படைப்புக்கள் பற்றி விமர்சனம் செய்யப்படும் போது அதனை ஏற்றுக் கொள்வீர்களா? ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதவர்கள் சிறந்த படைப்பாளர்களாகவே இருக்கமுடியாது. - அல்லது நிராகரிப்பீர்களா? நிராகரிப்பதற்கான நிலை எனக்கு இன்னும் ஏற்படவில்லை. - கவிதை, கட்டுரை, சிறுகதை, நாவல் இவைகளில் எவை அதிக விமர்சனத்துக்குள்ளாவதாகக் கருதுகிறீர்கள்?. சிறுகதை, கவிதை போன்றவை பெரிதாக விமர்சனங்களுக்கு உட்படுத்தப்படுவதில்லை. பெரும்பாலும் கட்டுரைகளே அதிகளவில் விமர்சனத்துக்கு உள்ளாகின்றன. அதற்கான காரணம் பல கட்டுரைகள் பொதுத்தன்மை கொண்டவையாயும் சமூகம் சார்ந்த விடயங்களை அதிகம் உள்ளடக்கியவைகளாகவும் தனிமனித சார்பற்றவையாகவும் இருப்பதனால் துணிவாகப் பலராலும் விமர்சிக்கப்படுகின்றது. அதற்கு அடுத்ததாகவே நாவல்கள் விமர்சனத்துக்கு உட்படுத்தப்படுகின்றன. அவைகூட கதை சார்ந்த அளவீடாக இல்லாது தனிமனிதர், சமூகம் போற்றவையே விமர்சிப்புக்குள்ளாகின்றன. - படைப்புக்களில் இடம்பெறும் எழுத்துப் பிழைகள் கருத்துப் பிழைகளை ஏற்படுத்தும் என்பதை நீங்கள் ஏற்றுக் கொள்கிறீர்களா? எழுத்துப் பிழைகள் கருத்துப் பிழைகளை ஏற்படுத்தாவிட்டாலும் கூட ஒரு கதையை ஆர்வமாக வாசிக்கும் ஒருவரை நிறுத்தி, சலிப்படைய வைப்பவை எழுத்துப் பிழைகள். கேள்வி (14) நீங்கள் ஒரு பெண் எழுத்தாளரானால், அரசியல் கட்டுரை எழுதும் ஆண் எழுத்தாளர்களைப் போல நீங்களும் அரசியல் கட்டுரைகள் எழுதியிருக்கிறீர்களா?. அரசியல் வேலைகள் பல செய்திருந்தாலும் அரசியல் கட்டுரை எழுதுமளவு ஆர்வம் எனக்கு இருந்ததில்லை. அதனால் எழுதுவது பற்றி எண்ணிப்பார்த்ததும் இல்லை. கேள்வி (15) நீங்கள் இதுவரையில் எத்தனை ஆக்கங்களை எழுதியிருக்கிறீர்கள்?. சிறுகதைகள் எத்தனை?.நாவல்கள் எத்தனை?.கட்டுரைகள் எத்தனை?.கவிதைகள் எத்தனை?.எத்தனை நூல்களை வெளியிட்டிருக்கிறீர்கள்?. என் எழுத்து என்று பார்த்தால் முதலாவது கவிதை ஆழிப்பேரலை அழிவு நினைவுகூரப்பட்டபோது எழுதப்பட்டது. இரண்டாவது கவிதை செஞ்சோலைப் படுகொலைக்கானது. அதன் பின் பெரிதாக எதுவும் எழுதவில்லை. ஐபிசி வானொலியில் கதிர்கள் என்னும் நிகழ்ச்சிக்காக ஒரு பத்து நாடகங்களை எழுதித் தொகுத்திருக்கிறேன். பின்னர் யாழ் இணையத்தில் இணைந்தபின்னர்தான் என் எழுத்துக்கள் வேகமெடுத்தது. அங்கு எழுதுபவர்களின் ஊக்கம் தான் என்னை இத்தனை உயர்த்தியது எனலாம். அங்கு நான் எழுதிய தமிழர்களின் தொன்மைபற்றிய சுமேரியர்கள் தான் தமிழர்கள் என்னும் கட்டுரைக்கு ஏற்படட ஆதரவும் ஊக்குவிப்பும் மகத்தானது. என்னால் எழுத முடியும் என்னும் நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியவர்கள் யாழிணைய வாசகர்களும் எழுதுபவர்களும். அதன்பின்னர் என் சொந்த அனுபவத்தையே முதற் கதையாக்கினேன். தொடர்ந்து ஒரு ஆண்டில் பதினைந்து சிறுகதைகளையும் கிட்டத்தட்ட எண்பது கவிதைகளையும் பல கட்டுரைகளையும் எழுதினேன். 2013 ம் ஆண்டு டிசம்பரில் என் இரு நூல்கள் "வரலாற்றைத் தொலைத்த தமிழர்" என்னும் நூலும் "நிறம் மாறும் உறவுகள்" என்னும் சிறுகதைத் தொகுப்புக்களும் நூலாக்கம் பெற்று 2014 மே மாதத்தில் லண்டனிலும் 2015 தையில் சென்னைப் புத்தகச் சந்தையிலும் வெளியீடு செய்யப்பட்டன. அதன்பின்னர் என் 80 கவிதைகளின் தொகுப்பு 2016 மார்கழியில் பூவரசி வெளியீடாக வெளிவந்து புத்தகக் கண்காட்சியில் வெளியீடு செய்யப்பட்டது. என்னால் 2014 தொடக்கம் எழுதப்பட்ட மிகுதி 14 சிறுகதைகள் "உணர்வுகள் கொன்றுவிடு" என்னும் சிறுகதைத் தொகுப்பாக ஜீவநதியின் வெளியீடாக 2019 பங்குனியில் என் ஊரான இணுவிலில் உள்ள அறிவாலய அரங்கில் வெளியிடப்பட்டது. மொத்தமாக நான்கு நூல்கள் இதுவரை வெளிவந்திருக்கின்றன. ஆனால் இதுவரை எந்த விருதையும் நான் பெற்றுக்கொள்ளவில்லை. அதற்குக் காரணம் விருதுக்காக அனுப்பப்படுமளவு என் எழுத்துக்கள் மேன்மையடையவில்லை என்றும் எண்ணலாம். அதைவிட யாரிடமும் நான் விருதுக்காக என் கதைகளை பரிந்துரைக்கவுமில்லை. மலைகள், ஜீவநதி, ஞானம் போன்றவற்றில் என் ஆக்கங்கள் சில வந்திருந்தாலும் யாழ் இணையத்தில் எழுதுவதோடு மட்டும் நான் திருப்தியடைந்துகொள்கிறேன். மற்றைய இணையத்தளங்களுக்கோ அன்றி செய்தித்தாள்களுக்கோகூட நான் எதையும் அனுப்புவதேயில்லை. கேள்வி (16) வரலாற்றுக் கட்டுரைகளை எழுதுபவர்கள் ஒரு இனக்குழுமத்தைப் பற்றி எழுதும்போது சார்புநிலைக்குத் தக்கதாக சில வரலாற்றுத் தடங்களை தவிர்த்துவிட்டு, அந்த இனத்தின் மேன்மைமிகு நிகழ்வுகளை அல்லது சம்பவங்களை மட்டுமே எழுதுவது பற்றி உங்கள் அபிப்பராயம் என்ன? வரலாற்றுக்கு கட்டுரைகளை எழுதுபவர்களில் பலர் அகழ்வாய்வாளராக இருப்பதில்லை. தம் அறிவுக்கு எட்டியவரை தாம் மற்றவர்களினூடாக அல்லது அறிந்துகொண்ட தகவல்களை மையமாக வைத்து தம் மனதுக்கும் காட்சிக்கும் ஏற்புடையதானத்தை மட்டும் வைத்து எழுத்துப்பரப்பில் தன்னை நிலைநிறுத்திக்கொள்ளவும் அறிவார்ந்தவராகக் காட்டிக்கொள்வதற்கு மட்டுமே எழுதுகின்றனர். அவர்கள் வேறெதையும் பற்றிச் சிந்திப்பதுமில்லை. மற்றைய இனத்தைப்பற்றி அக்கறையோ கொள்வதுமில்லை. -ஒரு வரலாற்று ஆசிரியரும் ஊடகவியலாளருமான ஒரு கல்விமானிடம் இதே கேள்வியைக் கேட்ட போது வரலாறுகள் யாவும் சார்பு நிலையிலேதான் எழுதப்படுகின்றது. அது தவிர்க்க முடியாதது எனறு சொன்னார் அவர் கருத்துப் பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? அன்றுதொட்டு இன்றுவரை பலர் முறையான அகழ்வாய்வுகளினூடே உண்மைகளை நிலைநாட்ட முனைந்தாலும் பல வல்லரசுகளின் தலையீடுகளின்றி அவர்களால் எவற்றையும் சுதந்திரமாக உலகுக்கு கூற முடிவதில்லை. அதற்குக் காரணம் உலகின் தொன்மைமிக்க இனங்களாக, முதலில் நாகரீகம் அடைந்த இனங்களாக ,அறிவுபூர்வமான கண்டுபிடிப்புக்களுக்குக் காரணமானவர்களாகக் கறுப்பு இனங்களே ஆடையாளப்படுத்தப்பட்டுள்ளனர். தற்பொழுது உலக வல்லரசுகளாக இருக்கும் வெள்ளை இனத்தவருக்கு அவை ஏற்புடையதல்ல. தேவையற்றுப் பல போர்களை ஆரம்பித்து தொன்மையை அடையாளங்கள் எங்கெல்லாம் இருந்ததோ அங்கிருந்து அகழ்வுப் பொருட்களையும் செல்வங்களையும் எடுத்துவிட்டு அடையாளங்களைச் சிறிதுமின்றி அழித்தொழித்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். இன்னும் ஒரு நூற்றாண்டின் பின்னர் உலகின் தொன்மையான இனம் வெள்ளை இனத்தவர்கள் என்று அவர்கள் கூறும்போது அதற்கு எதிர்ச் சான்றுகளாக எவையும் இருக்கப்போவதில்லை. இருப்பவர்களும் அதுபற்றிக் கவலை கொள்ளப் போவதில்லை. அதற்கான பாரிய திட்டமிடல்கள்தான் இந்த வரலாற்றுச் சார்புநிலைகளும் ஆவண அழிப்புக்களும். எம் கண்முன்னாலேயே கீழடி ஆய்வை நிறுத்த இந்திய அரசு செய்தவற்றைப் பார்த்துக்கொண்டு மட்டும்தானே எல்லோரும் இருக்கின்றனர். கேள்வி (17): நீண்ட காலமாக பெண்கள் மத்தியில் தாம் தொடர்ந்தம் அடிமைப்பட்ட நிலையிலேயே இருந்து வருகிறோம் என்ற நம்பிக்கை நீடித்துக் கொண்டே வருகின்றது.இது உலக நாடுகளில் உள்ள அனைத்து இனப் பெண்களிடமும் காணப்படுகின்றது.குறிப்பாக பெண் விடுதலையில் பாரிய வளர்ச்சியடைந்த ஐரோப்பிய நாட்டுப் பெண்கள் தாம் இன்னும் ஆணாதிக்கத்தினாலும் சமூகத்தினாலும் விடுதலை அடையவில்லை இன்னமும் கருதி வருகிறார்கள்.நீங்கள் இதுவரையில் பெண் விடுதலை சம்பந்தமாக நீங்கள் ஒரு இலங்கைத் தமிழ்ப் பெண்ணாக அனுபவித்துக் கொண்ட அனுபவங்கள் ரீதியாகவும்,உலகப் பார்வையில் நீங்கள் கவனித்ததை வைத்தும் பெண்கள் தொடர்ந்தும் அடிமைப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை ஏற்றுக் கொள்கிறீர்களா?. இத்தனை நூற்றாண்டுகள் கழிந்தபின்னும்கூடத் தொடர்ந்தும் பெண்கள் பலர் அடிமைப்படுத்தப்பட்டு பல கொடுமைகளுக்கு முகம்கொடுத்தபடிதான் இன்றுவரை இருக்கிறார்கள். நாகரிக வளர்ச்சசியும் பெண்களுக்குப் பாதுகாப்பான சட்டங்களும் முதன்மையாக இருக்கும் ஐரோப்பிய நாடென்றாலென்ன, உலகம் முழுவதும் கூட அடிமைநிலை தொடர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றது. அதற்கான புறக்காரணிகளாக தொழில், ஊதியம், ஆணாதிக்க அரசியல் சமூகக் கட்டமைப்புக்களின் ஆதிக்கம் அதிகமாக இருப்பினும் குடும்ப அமைப்பு முறையில் குழந்தை பெற்றுக்கொள்வது முதற்கொண்டு குழந்தைகளை வளர்த்து ஆளாக்குவதும் பெண்தான் என்னும் நிலையில் பல தடைகளையும் அனுசரிதத்தல்களையும் பெண்கள் ஏற்கவேண்டியுள்ள அதேவேளை ஆண்களின் பாலியல் இச்சைகளுக்கு விருப்புவெறுப்பின்றி இசைந்துபோகவேண்டிய கட்டாயத் திணிப்பும் பெண்களுக்கெதிரானதொரு பாரிய அடக்குமுறைதான். ஆனாலும் தன் கணவன் என்னும் ஆணால் அடக்கி வைக்கப்படும் ஒரு பெண், தான் பெற்ற பிள்ளைகளிடையே ஆண், பெண் பாகுபாட்டைக் காட்டியே வளர்ப்பதும், பெண்கள் மதிப்பாக நடத்தப்படவேண்டும் என்பதை தன் ஆண் பிள்ளைக்குச் சொல்லி, அப்பிள்ளையை ஒரு நல்ல ஆணாக வளர்க்காத தவறும் வீட்டில் தன் தாய் தந்தையால் நடத்தப்படும் நிலை பார்த்து, சமூகத்தின் ஆணாதிக்க சிந்தனையோடு வளரும் ஆண்குழந்தை போற்ற காரணிகளும் முக்கியமாகப் பெண்கள், தாமே தம் சுதந்திரம் பற்றி அறியாதவர்களாகவும் அடக்குமுறைகளை உடைத்து வெளியேவரும் மனோதிடம் அற்றவர்களாக எம் சமூக அமைப்பு கட்டமைத்து வைக்கப்பட்டுள்ளதுமே பாரிய பின்னடைவுகளாகும். அத்தோடு வலுவான ஆணின் உடலமைப்பும் பின்விளைவுகளற்ற நிலையுமே அவர்களுக்குச்ச்சார்பாயும் பெண்களுக்கு எதிராகவும் உள்ளன. பெண்கள் விரும்பித் துணிவுபெற்றாலன்றி பெண்ணடிமைத்தனம் தொடர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கப்போகின்றது. -எழுத்துத்துறையிலிருக்கும் நீங்கள், உண்மையில் பெண்கள் விடுதலை அடையவில்லை என்பதற்கு சொல்லும் காரணங்கள் எவை? எழுத்துத்துறையே அதற்கு ஒரு நல்ல உதாரணம். ஆண்களால் சூளப்பட்ட உலகில் அத்தனையும் ஆண்களின் கைகளிலேயே உள்ளது. பெண் எத்தனை சிறந்த எழுத்தாளரானாலும் ஆணே முதன்மைப்படுத்தப்படுகின்றான். முன்னே வரும் பெண்கள் எதோ ஒருவகையில் புறம் தள்ளப்படுகின்றனர். அதாவது ஆண் சார்ந்து நிர்ப்பவரை புகழ்வதும் எதிர்ப்பவரை இகழ்வதும் இன்றுவரை தொடர்கிறது. சமையலறை என்னும் சுரங்க அறையிலிருந்து மீண்டுவர முடியாதபடி குழந்தைகள், கணவன் என்னும் வட்டத்துள் வீழ்ந்து கிடப்பதுடன் நின்றுவிடாது பேரக்குழந்தைகள் என்றும் தற்போதைய இடம்பெயர்ந்த சமூகம் பெற்றதாயை அடிமையாக்கி மகிழ்கிறது. தான் நினைத்த நேரம் தூங்கி எழுந்து, தனக்கு விரும்பியதை சமைத்துண்டு, தனக்கு ஏற்படும் சிறிய சிறிய ஆசைகளை தன் கணவன் பிள்ளைகளிடம் கேட்காமல் நிறைவேற்ற முடிகிற பெண்ணே சுதந்திரமான பெண் என்பேன். இந்த சுதந்திர நிலை புலம்பெயர்ந்த பெண்கள் சிலருக்கு இருக்கின்றபோதும் பல பெண்கள் ( வெள்ளை இனப் பெண்கள் உட்பட ) இன்னும் கணவனுக்குப், பிள்ளைகளுக்கு, சமூகத்துக்குப் பயந்து அடிமைத்தனத்துடன் உலகம் முழுவதும் வாழ்ந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றனர். கேள்வி (18) கற்பு என்பது உடல் சார்ந்ததா? மனம் சார்ந்ததா?. கற்பு என்பது மனம் சார்ந்ததுதான். அதை தம்வசதிக்காக உடல் சார்ந்ததாக ஆண்களும் இச்சமூகமும் கட்டமைத்து வைத்துள்ளது. ஒருவர் தனக்குத்தானே நேர்மையுடன் இருக்கவேண்டும். தான் வாழும் சமூகம் உறவுகள்,குடும்பம் எல்லாவற்றையும் நேர்மையுடன் அனுசரித்து, அவர்களுக்கு எதிர்மறையான விடயங்களை, தன் குடும்பத்துக்கேனும் தீங்கு நேராத உண்மைத் தன்மையுடன் வாழ்தலே கற்பு என்பேன் நான். -பெண்களுக்கு மட்டுந்தான் கற்புநெறி தேவை ஆண்களுக்குத் தேவையில்லை என்று சொல்வது சரியா? இருபாலாருக்கும் பொதுவானதுதான் கற்பு ஆயினும் உடலியல் ரீதியாக அந்தக்காலத்தில் பெண்ணை அடக்கவும் தன் உடல் இச்சைகளைத் தீர்க்கவும் தன்னை விட்டுப் பெண் வேறு ஆணை நாடாதிருக்கும் பொருட்டு ஆணால் உருவாக்கப்பட்ட சொல்லே கற்பு. கணவனை விடுத்து ஒரு பெண் இடையில் வேறு ஆணை நாடிச் செல்லும்போது அவர்களுக்குப் பிள்ளைகள் இருந்தால் அது அப்பிள்ளைகளின் வாழ்வில் பலமான அழுத்தங்களை ஏற்படுத்தும் என்பதற்காகவும் இருக்கலாம். அத்தோடு இவள் பெண் . என்னை இவள் விட்டு வேறொருவனை நாடுவதா என்னும் இறுமாப்பில் கூட ஆண்கள் பெண்ணுக்கு மட்டும் கற்பு என்று கூறியிருக்கலாம். அது ஒரு குடும்ப உறவுக்கு, சமூகத்துக்குப் பாரிய பின்னடைவை ஏற்படுத்தக் கூடும் என்னும் நல்ல எண்ணத்தில் ஏற்படுத்தப்பட்டிருந்தாலும் பின்னாளில் ஆண்களின் தவறுகள் பெண்கள்மேல் திணிக்கப்பட்டு, பெண்கள் மட்டுமே தண்டைக்குரியவர்களாகக் கருதப்பட்டனர். ஆண்கள் தப்பித்துக்கொண்டனர். பெண்கள், ஆண்கள் கற்பிழப்பதனால் எத்தனையோ குடும்பங்கள் சிதைந்துபோயுள்ளன. ஆகவே ஆணும் பெண்ணும் கற்போடிருத்தலே சிறந்தது. கேள்வி (19) உங்களிடம் கேட்கப்பட்ட ஆறாவது கேள்விக்கான பதிலில் சாதரணர் அல்லாதவர்களுக்கு அவர்களுக்கு விளங்குபடி எழுத வேண்டுமென்று குறிப்பிட்டிருந்தீர்கள். சாதாரண மனிதர் நிலையிலிருந்துதான் சாதாரண அல்லாத நிலைக்கு வந்தவர்களாதலால் சாதாரண மனிதர்கள் வாசித்து விளங்கிக் கொள்ளும் கதைகளை சாதாரண அல்லாதவர்கள் விளங்கிக் கொள்ள மாட்டார்களா? நான் கூறியது சாதாரணர் அல்லாதோருக்கு அவர்களுக்கு ஏற்றாற்போல் எழுதவேண்டும் என்றேன்.அவர்களால் சாதாரண கதைகளையும் வாசித்து விளங்க முடியும். எல்லோராலும் எல்லாவற்றையும் புரிந்துகொள்ள முடியாது. அதற்காக ஒரேமாதிரியான கதைகளையும் எல்லோரும் எழுத முடியாது. அவரவர் அறிவின் தரத்துக்கேற்பவே எழுத முடியும். இலக்கியம் என்றால் எல்லாமும்தான் அடக்கும். சாதாரண மக்களும் ஒளவை கூறிய ஆத்திசூடியைப் புரிந்துகொண்ட அளவு திருக்குறளையோ அன்றி தொல்காப்பியத்தையோ புரிந்துகொள்ள முடியுமா? அதுபோன்றதுதான் கதைகளும். கேள்வி (20) உங்களிடம் கேட்கப்பட்ட எட்டாவது கேள்விக்கான பதிலில் "பொன்னியின் செல்வன் " ஒரு இலக்கிய நாவல் எனக் குறிப்பிட்டிருக்கிறீர்கள். மன்னர் காலத்து அரசுகளின் நிர்வாக கட்டமைப்பும் அரசியல் சார்ந்ததுதான் - அது மன்னர் காலத்து அரசியலாகும். எனவே அரசியல் சார்ந்ததுதான் என்பதை மறுக்கிறீர்களா? நிட்சமாக மறுக்கிறேன். அந்நூலை எழுதிய கல்கி அவர்கள் சோழர் காலத்தில் வாழ்ந்தாரா? அல்லது அவர் எழுதியபோதுகூட சோழர் ஆட்சி இருந்ததா? அது ஒரு சிறந்த வரலாற்றுப் புனைவு. அவர் எழுதியவற்றில் 50 வீதம் கூட அக்காலத்தில் நடந்திருக்காமல் இருந்திருக்கலாம் அல்லது நடந்திருக்கலாம். அனால் அந்நாவல் அவர் எழுதியபின் அந்நாட்டு அரசியலில் ஏதும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியதா அல்லது அந்நாட்டு மக்களுக்கு அரசியல்த் தெளிவை ஏற்படுத்தியதா? அன்றி அரசியல் மாற்றமேலும் ஏற்பட்டதா ? எதுவுமே இல்லையே. பாரதியார் கவிதைகள் சுதந்திரப்போரில் பல மனங்களில் தாக்கங்களை ஏற்படுத்தி விடுதலைப்போரில் மக்களை இணைய வைத்தன. ஈழத்தில் எழுதப்பட்ட இக்கியங்கள் மக்களிடமும் அரசியலிலும் பாரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின. அவைதான் அரசியல் சார்ந்த இலக்கியம் எனலாமேயன்றி பொன்னியின் செல்வன் சாதாரண ஒரு வரலாற்றைப்பற்றிப் புனையப்படட சிறந்த இலக்கியம். அவ்வளவே. கேள்வி (21) ஒரு சாதாரண குடிமகனே தனது மனைவி பலபேருக்கு முன்னாள் அவமானப்படும் போது உயிரைத் துச்சமென நினைத்து வெகுண்டெழுவான்.ஆனால் பலபேர் முன்னிலையில் தங்களுடைய மனைவியான பாஞ்சாலி துகிலுரியப்பட்ட போது வாழவிருந்த பஞ்சபாண்டவர்கள் கோழைகள்தானே?. உங்கள் பார்வை என்ன? இது ஒரு உண்மைச் சம்பவமா அல்லது புனைவா என்னும் தர்க்கம் நீண்டகாலமாக நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கின்றது. பஞ்சபாண்டவர்கள் எந்த இனத்தவர்? போருக்குத் துணிவுடன் தன் மகனை அனுப்பிய தாய் தொடங்கி புறநானூற்றுப் பாடல்களில் எல்லாம் தமிழர்கள் வீரம் செறிந்து கிடக்கிறது. மானத்தைப் பெரிதாகத் தமிழர்கள் மதித்து வாழ்ந்தார்கள் என்பதை பல கதைகள், பாடல்களினூடாக நாம் அறிந்துள்ளோம். மனித இனம் நாகரீகம் அடைந்த காலம் தொட்டு மனிதன் தன் இருப்பைத் தங்கவைத்துக்கொல்வதில் பாரிய முனைப்புக் காட்டியுள்ளான். அப்படி இருக்க அரசாண்ட மன்னர்கள் எதுவித சிந்தனையும் இன்றி அனைத்தையும் இழப்பதும் கட்டிய மனைவியையும் வைத்தே சூது விளையாடினார்கள் என்பதையும் ஏற்றுக்கொள்ளவும் நம்பவும் முடியவில்லை. அப்படியாயினும் ஒரு பெண்ணை மற்றவர் துயிலுரியும்போது எதுவும் செய்யாது பார்த்துக்கொண்டிருப்பது கோழைத்தனத்தின் உச்சம் மட்டுமல்ல அவர்கள் ஆண்கள் என்பதையும் ஒத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. சிலவேளைகளில் வேற்று இனத்தவர்களிடையே நடைபெற்ற ஒரு சம்பவத்தை வைத்து ஒரு சிறந்த எழுத்தாளரான வியாசரின் கற்பனையில் வடிவமைக்கப்பட்ட சம்ஸ்கிருத நூலைப்பற்றி நாம் கவலை கொள்ளத் தேவை இல்லை. கேள்வி (22) சீதையை நம்பாமல் அவளின் கற்பை பரிசோதிக்க நெருப்பினுள் இறங்கச் செய்த இராமனை எவ்வாறு பார்க்கிறீர்கள்? இதுவும் வாலமீகி என்பவரால் எழுதப்பட்ட வடமொழி நூல்தான். இந்நூலிலும் பல இடைச் சொருகல்கள் ஏற்பட்டிருக்கும். அதில் ஒன்றுதான் சீதை தீக்குளிப்பு என்பதும் என நான் எண்ணுகிறேன். ஆனாலும் ஆண்களை பொறுத்தவரை பெண்களில் சந்தேகம் கொள்வது அன்றுதொட்டு நடைபெற்று வருகிறதுதான். இச் சம்பவத்தின் மூலம் கடவுளாக இவர்கள் சித்தரித்த இராமன் என்பவன் சாதாரண மனிதன்தான் என்று அவர்களே ஒத்துக்கொள்கிறார்கள் என்று எடுத்துக்கொள்ளாமலாமா??? கேள்வி (23) நீங்கள் பெற்ற விருதுகள் எத்தனை?.எங்கெங்கு அவற்றைப் பெற்றீர்கள்?. நான் இதுவரை விருதுகள் எவற்றையும் பெறவில்லை. என் நூல்கள் விருதுகளுக்குத் தகுதியானவையா என்பதுக்குமப்பால் நான்குபேரின் முடியில் ஒருவரின் எழுத்துத் தங்கியிருக்கும் என்பதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. அத்தோடு அந்த நான்குபேரின் பரிந்துரைப்பில் எனக்கு விருது கிடைக்கவேண்டும் என்று நான் எண்ணுவதும் இல்லை. அதற்காக உள்ள இணையங்களுக்கும் பத்திரிகைகளுக்கும் விருது வழங்குநர்களுக்கும் என் கதைகளை அனுப்பிக்கொண்டிருப்பதும் இல்லை. நான் யாழ் இணையத்தில் என் கதைகளை பகிர்ந்துகொள்வதுடன் திருப்தியடைகிறேன். சிலர் கேட்டால் மட்டும் சில தளங்களுக்கு என்கதையை அனுப்பிவைப்பது. மற்றப்படி தகுதியே இல்லாத சிலரின் எழுத்துக்கு அவரின் முகத்துக்காகவோ அல்லது வேறு காரணத்துக்காகவோ கிடைத்திருக்கும் விருதுகளை பார்க்கும்போது சிரிப்புத்தான் வருகிறது.

ஆயுள் தாண்டி வாழும் வித்தை: உடலுறுப்பு தானம் கடைசித் தருணங்கள்.. C/F/19: "முன் ஆசனத்தில் ஆசனப் பட்டி அணியாமல் இருந்திருக்கிறார். விபத்தில் தூக்கி வீசப் பட்டு தலைக் காயம், அனுமதிக்கப் பட்ட பின்னர் சடுதியான மூளை இறப்பு. இறந்த நேரம்...." B/M/45: "மயங்கிய நிலையில் வீட்டின் படுக்கையறையில் காணப்பட்டவரை, அவசர சேவையினர் உயிர்ப்பிக்க முயற்சித்தனர். இதயத் துடிப்பு மீண்டது, மருத்துவமனையில் மூளை இறப்பு உறுதி செய்யப் பட்டது. இறந்த நேரம்..." H/M/23: "GSW (gunshot wound). அனுமதிக்கப்பட்ட நேரம் 2.20; இறப்பு உறுதி செய்யப்பட்டது 07:20 ..." என்னுடைய ஆய்வுப் பணிகளின் முக்கியமான அங்கம், இறந்த மனிதர்களிடமிருந்து கிடைக்கும் சுவாசப் பைகளை உடலுக்கு வெளியே சிறிது நாட்கள் உயிருடன் வைத்து அதன் மூலம் சுவாச நோய்கள் தொடர்பான ஆய்வுகள் செய்வது. மேலே நீங்கள் காண்பது கடந்த ஆண்டில் நாம் கையாண்ட 3 சுவாசப் பைகளின் சொந்தக் காரர்களின் இறுதிக் கணத்தை விபரிக்கும் மருத்துவக் குறிப்புகள். இந்த நல்ல மனிதர்களின் இறுதிக் கணங்கள் பல்வேறு மாதிரியாக இருந்தாலும் ஒரு விடயத்தில் இவர்கள் ஒரே குடையின் கீழ் வருகிறார்கள்: உடல் உறுப்பு தானம் என்பதே அந்த மாபெரும் மனித நேயக் குடை! உட ல் உறுப்பு தானங்கள் உயிர் காக்கின்றன... உடல் உறுப்பு தானங்களால் உலகம் முழுவதும் பல மில்லியன் மக்களின் உயிர்கள் காக்கப் படுகின்றன. மேலே நான் குறிப்பிட்டிருப்பது போல, ஆய்வு நடவடிக்கைகளுக்காக ஒரு சிறு எண்ணிக்கையான சுவாசப் பைகள் வருகின்றன. ஆனால், ஒவ்வொரு ஆண்டும் அமெரிக்காவில் மட்டும் 2000 வரையான சுவாசப் பைகள் பல்வேறு சுவாச நோய்களால் பாதிக்கப் பட்டோரில் உறுப்பு மாற்ற சிகிச்சை மூலம் பொருத்தப் படுகின்றன. வாழ்வதற்கு சில மாதங்களே வழங்க பட்ட நிலையில் இருக்கும் நோயாளிகள் நாடுகளின் உறுப்பு மாற்ற சேவையில் பதிந்து விட்டுக் காத்திருந்து இந்த உறுப்புகளைப் பெற்றுக் கொள்வர். இந்த உறுப்பு மாற்றங்கள் ஊழலுக்குட்பட்டு விடக் கூடாது என்பதற்காக, மேற்கு நாடுகளில் இந்த காத்திருப்புப் பட்டியல் கணிணி மயப் படுத்தப் பட்டிருக்கிறது. காத்திருக்கும் நோயாளியின் நோய்த் தீவிரம், வயது, போன்ற காரணிகளைக் கொண்டு கணிணியே தானம் கிடைத்த உறுப்பை யார் பெறுவர் என்று தீர்மானிக்கிறது. அதன் பிறகு மருத்துவர்களின் பணி ஆரம்பிக்கிறது. இறந்த பின் செய்யும் உடலுறுப்புத் தானங்களுக்கு உங்கள் அனுமதியைக் கொடுப்பது இலகுவானது. பல நாடுகளில் சாரதி அனுமதிப் பத்திரம் பெறும் போதே இந்த முடிவை நீங்கள் எடுத்து அதைப் பதிவு செய்து வைத்துக் கொள்ள முடியும். பல நாடுகளில் மரணமானவரின் உரிமையுடைய உறவினரே இந்த முடிவை இறப்பிற்குப் பிறகு எடுக்க முடியும். இவையெல்லாம் மரணத்தோடு தொடர்பு பட்ட somber ஆன விடயங்கள், முடிவுகள்! ஆனால், உறுப்பு மாற்றத்திற்காகக் காத்திருக்கும் ஒருவருக்கு அல்லது பலருக்கு உயிர் கொடுக்கும் வழியாக எம்மை உறுப்பு தானத்திற்குப் பதிவு செய்து கொள்வது சிறப்பான செயல்! இறக்காமலே உயிர் காக்கும் தானங்கள் இதயம், சுவாசப்பைகள், ஈரல் , தோல், கருப்பை, .இப்படியான உறுப்புகள் இறந்த பின்னர் தானமாகக் கொடுக்கப் படுகின்றன. ஆனால் உயிரோடிருக்கும் போதே நாம் தானம் செய்யக் கூடிய எங்கள் உடற்கூறுகளும் இருக்கின்றன, அவையும் பல்லாயிரம் பேர்களின் உயிரை உடல் நலத்தை காக்கும் வல்லமை பெற்றவையாக இருக்கின்றன. மிக இலகுவான தானம்..இரத்த தானம். அனேகமாகனோர் இலகுவாகச் செய்யக் கூடிய இரத்த தானம் உறுப்பு மாற்றம் எனக் கொள்ள முடியாவிட்டாலும் பல உயிர்களைக் காப்பாற்றும் ஒரு உடற்கூற்றுத் தானம். விபத்துக்குள்ளாகி இரத்த இழப்பு ஏற்பட்ட ஒருவருக்கு இரத்தத்தை ஈடு செய்ய இரத்தம் பயன்படுவதை அனைவரும் அறிவோம். உண்மையில் தானமாகக் கிடைக்கும் இரத்தத்தில் இருந்து அதன் கூறுகளைப் பிரித்தெடுத்து பல்வேறு உயிர்காக்கும் சிகிச்சைகள் வழக்கப் படுகின்றன. உதாரணமாக குருதியுறைதலில் குறைபாடுடைய நோயுடையோரில் குருதிப் பெருக்கைக் கட்டுப் படுத்த, இரத்தத்தில் இருக்கும் குருதிச் சிறு தட்டுகளைப் (platelets) பிரித்தெடுத்து ஏற்றுவதன் மூலம் ஆண்டு தோறும் ஆயிரக் கணக்கான மக்கள் தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவில் இருந்து உயிரோடு மீண்டு தம் குடும்பங்களுடன் சேர்கின்றனர். எனவே உங்கள் இரத்தக் கொடை என்பது ஒரு வலுவான உயிர்காப்பு மருந்து என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். என்பு மச்சை தானம் எங்கள் என்புகளின் நடுவே பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு இழையம் என்பு மச்சை (bone marrow). மச்சையில் இருக்கும் பல்வேறு கலங்கள் எங்கள் இரத்தத்தின் முக்கிய கூறுகளை உருவாக்குவதால் உயிர் வாழ்தலுக்கு இன்றியமையாத பணியைச் செய்கிறது. 1986 இல், சோவியத் ரஷ்யாவின் செர்னோபில் அணு ஆலை வெடிப்பில், அதற்கு மிக அருகில் இருந்த பலர் இரண்டு மூன்று நாட்களில் இறந்து போனார்கள். அணுசக்திக் கதிர்வீச்சு, அவர்களில் என்பு மச்சையைத் தாக்கித் துடைத்தழித்து விட்டமையே அவர்களின் சடுதியான மரணத்திற்கு காரணம். மச்சையின் இன்றியமையாத தன்மையை எடுத்துக் காட்டும் உதாரணம் இது. சில நோய் நிலைகளில் மச்சையின் தொழில்பாடு பாதிக்கப் படும் போது இரத்தப் புற்று நோய் வகைகளும், இரத்த சோகை போன்ற நோய்களும் ஏற்படும். இத்தகைய நோயாளிகளின் உயிர்காக்க தானமாகக் கொடுக்கப் படும் மச்சை பயன்படுகிறது. மச்சை தானம் செய்யும் நடைமுறை ஏனைய உறுப்புகளை விட வித்தியாசமானது. இதற்கென இருக்கும் ஒரு அமைப்பில் (registry) உங்களைப் பதிவு செய்து கொள்ள வேண்டும். குறிப்பிட்ட வயதுக்குள் இருக்கும் பதிவாளர்களுக்கு டி.என்.ஏ யைப் பரிசோதிக்கும் வசதியை அந்த அமைப்பு செய்து கொடுக்கும். இந்த டி.என்.ஏ தகவலை வைத்துக் கொண்டு தேவையான நேரம் உங்களைத் தொடர்பு கொள்வர். பிறக்கும் போதே ஆரம்பிக்கும் தானம்: தொப்புள் கொடி தானம் சிசுவை தாயோடு இணைக்கும் தொப்புள் கொடி (umbilical cord) ஒரு அதிசயமான உறுப்பு. தொப்புள் கொடியினுள் காணப்படும் இரத்தம் (cord blood) உட்பட்ட இழையங்களில், என்பு மச்சைக்கு ஈடான வலுவுள்ள கலங்கள் காணப்படுகின்றன. கடந்த 10 வருடங்களாக அமெரிக்காவில் இந்த தொப்புள் கொடியை தானமாக வழங்கும் ஏற்பாடுகள் நடைமுறையில் இருக்கின்றன. சில இரத்தப் புற்று நோய்களில் நோயாளிகளின் இரத்த உற்பத்தியைப் புதுப்பிக்க இந்த தொப்புள் கொடி இரத்தத்தின் கலங்கள் பயன்படுத்த பட முடியும். தொப்புள் கொடி தானத்தின் இன்னுமொரு நன்மை, பிறக்கும் குழந்தைக்கு எதிர்காலத்தில் தேவையேற்படின், இவ்வாறு சேமிக்கப் பட்ட தொப்புள் கொடியின் இரத்தத்தையே சிகிச்சைக்கு பயன்படுத்திக் கொள்ள முடியும். Autologous transplant எனப்படும் இத்தகைய உடற்கூறு மாற்றச் சிகிச்சையில் ஏனைய உறுப்பு மாற்றச் சிகிச்சைகளில் இருக்கும் பக்க விளைவுகள் இல்லை. உங்கள் மகப்பேற்று மருத்துவரிடம் தொப்புள் கொடி தானம், பிற்காலத் தேவைக்காக தொப்புள் கொடி இரத்தத்தைச் சேமித்தல் என்பன பற்றி அறிந்து கொள்ளலாம். தொடரும் கணங்கள்.. மேலேயுள்ள எந்த வகையான உடலுறுப்பு/உடற்கூறு தானமும் இன்னொரு உயிரின் ஆயுள் நீட்சிக்கு உதவுவதால், உங்கள் ஆயுளின் எல்லை கடந்து வாழும் ஒரு வழியாக இந்தத் தானங்கள் இருக்கின்றன. எனவே மரணம் முற்றுப் புள்ளி வைக்காத வாழ்வு உங்களுடையது! -ஜஸ்ரின்

இலங்கையின் பாராளுமன்ற தேர்தல் வரும் 5 ஆம் திகதி நடைபெற உள்ளது அது சம்பந்தமாக யாழ் கள உறவுகளிடம் ஒரு வாக்கெடுப்பு அனைவரும் பங்கெடுப்பீர்கள் என நம்புகிறேன்

பிரெஞ்மொழி கொஞ்சம் அறிவோம்........!

"கடவுள் இல்லை, எதுக்கு கும்புடுகிறீர்கள் ? " "சரி சரி நான் கும்பிடேல்லை!" இப்படியான ஒரு சிறு உரையாடலினால் ஒருவரது கருத்தை பலவந்தமாக திடீரென மாற்ற முடியுமா ? அது சரியா? இது எனது தனிப்பட்ட கருத்து. எல்லா விதமான கருத்துக்களும் வரவேற்கப்படும். நன்றி I believe a man or woman convinced against his or her will is of the same opinion still. மதம் மனிதனுக்கு தேவையில்லை என ஒரு விஜயதசமி நாளும் அதுவுமாய் பாடசாலையில் ஒரு விவாத மேடையில் விவாதித்து முதலாவது இடத்தை தட்டிச் சென்ற போது எனக்கு 16 வயதிருக்கலாம். இருந்த போதிலும் மதுரை மீனாட்சி அம்மனின் வைர மூக்குத்தி எனக்கும் இப்பவே வேண்டும் என்று அடம் பிடித்து ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணி, ஐயருக்குத் தெரியாமல் அப்பாவிடம் குட்டு வாங்கியபோது எனக்கு ஆறோ ஏழோ வயதிருக்கும். ஆனால் அதே அம்மனிடம் சவால் விட்டு, அப்படியொரு மூக்குத்தியை ( அது வைரம் இல்லை என அறிக!)பல வருடங்களின் பின் இந்தியாவில் வைத்தே குத்திக் கொள்வதற்கு ஒரு தன்னம்பிக்கை வேண்டியிருந்தது. அதற்கும் முன் மூன்று வயதிற்கு முன்பே ஒரு கத்தோலிக்க திருக்கன்னியர் மடத்தில் அதுவும் இன்னொரு மொழியில் என் ஆரம்பக்கல்வியை ஆரம்பித்த போது எனக்கு மாதாவை அன்றிலிருந்து இன்றுவரை அப்படிப் பிடித்துப் போயிற்று. அதே வேளையில் சிறிது வளர்ந்த பின் முஸ்லிம் ஆசிரியர்களிடம் தமிழ் கற்கும் அனுபவம் ஏற்பட்டது. நாட்டின் பிறிதொரு பகுதியில் ஆசிரியையாக இருந்த எனது தாயும், அதே இடத்தில் வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டிருந்த என் தந்தையும் எமக்கு பல மதங்களையும் இனங்களையும் அடையாளம் காட்டி எல்லா மனிதர்களையும் மதிக்கப் பழக்கியிருந்தார்கள். எல்லாவற்றையும் மீறிய ஒரு சக்தியில் நாமும் அதுவாகவே மாறும் உண்மையில், பிரபஞ்ச ரகசியத்தில் கலந்திருக்கிறேன். இன்று ஒரு ஆசிரியையாக சகல மதங்களையும் அடையாளப்படுத்தும் சமயக்கல்வியை ஏனைய பாடங்களுடன் நானும் குழந்தைகளுக்குக் கற்பிக்கிறேன். இது கட்டாய பாடம். இது தாயகத்திலும் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது. நிற்க, இங்கு யார் யார் மதவாதிகள்? என் பெற்றோர், ஐயர்மார், கன்னிகாஸ்திரீகள், என் முஸ்லிம் ஆசிரியை, அதன் பின் உயர்கல்வியில் எமக்கு மதங்களை ஒரு கட்டாய பாடமாக்கிய அரசு, அதைப் போதித்த பாடசாலைகள், கோவில் நிர்வாகங்கள், குடும்ப அமைப்புகள் என வாழ்வின் சகல பாகங்களிலும் மதங்களின் ஆட்சி இருந்திருக்கிறது. இருக்கிறது. கிராமப்புறங்களில் காட்டுவளவுகளில் கூட வைரவரும் பிள்ளையாரும் தம்மைப் பாதுகாக்கிறார்கள் என நம்பும் வயோதிபர்கள் உண்டு. தமக்கும் தம் குழந்தைகளையும் அழித்தவர்கள் அழிந்தே போவார்கள் என கோவிலில் பழி கிடந்து, கோவில் மண் அள்ளித் திட்டிய தாய்மார்களை நாம் கண்டதில்லையா? *மதம் ஒரு போதை- ஒத்துக்கொள்கிறேன். *மதம் மனிதர்களிடையே வர்க்க வேறுபாடுகளையும் இனத்துவேசத்தையும் வளர்க்கிறது- நிச்சயமாக. *நாங்கள் சொல்கிறோம் அந்த போதை மருந்தை எடுக்காதீர்கள், நல்லது சொல்லும் எம்மில் ஏன் உங்களுக்கு கோபம் வருகிறது. - இங்கு தான் எனது பார்வை வேறுபடுகிறது! நாங்கள் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே சாப்பிட்டு விட்ட போதை மருந்தை இப்பவே வாந்தி எடுத்துக் கையில் கொடுக்க எல்லோராலும் முடியாது. இது ஒரு குறுகியகால சிந்தனை மாற்றமல்ல. முகநூலில் நையாண்டி பண்ணி, நாலே நாளில் நல்ல செய்தி கேட்கத் துடிக்கும் மக்காள், நீங்கள் கல்விப் பரப்பிலும் சமூகக் கட்டுமானத்திலும் என்ன மாற்றத்தைக் கொண்டு வந்து விட்டு அல்லது கொண்டு வர முயற்சித்திருக்கிறீர்கள்? கடவுள் நம்பிக்கையுள்ள ஒருவரிடம் வாதிட்டு, உங்கள் வாதத்தில் நீங்கள் வெற்றி பெறுவதால் மட்டும் இது சாத்தியமா? ஒருவருடைய தொண்டைக்குளிக்குள் கையை விட்டு போதை மருந்தைக்காணத் துடிக்கும் நீங்களும் ஏதோ ஒரு போதையில் துடிக்கவில்லையா? பெரியார் மாமாவையும் மார்க்ஸ் மாமாவையும் எமது சமூகத்தில் எத்தனை குழந்தைகளுக்கு தெரியும்? எடுத்த எடுப்பில் பெரியார் மாமாவை இந்தியாவிலிருந்து இலங்கைக்கு அதிலும் குறிப்பாக யாழ்ப்பாணத்திற்கு கந்தசஷ்டிக்கு முன்பதாக இழுத்து வரமுன், எமது கறை படிந்த சமூகத்தில் எப்படி சிறிது சிறிதாக மாற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம் என யோசியுங்கள். அன்போடு ஆலோசனைகளையும் திட்டங்களையும் பயன்கொடுக்கக் கூடிய இடங்களில் போதிய பலத்துடன் முன் வையுங்கள். அது தான் ஒரு சமூகத்தில் தேவையான மாற்றங்களைக் கொண்டு வரும். As Buddha stated, “Hatred is never ended by hatred but by love.” -தோழி

கோடை (காலம்) இங்கு -------------------- கோடை கால இரவுகள் அழகானவை பகலில் உருகிய வெயிலை இருட்டின் போது கசிய விடுபவை நிலவு எறிக்கும் கோடை இரவொன்றில் சாலை கடக்கும் ஒரு பூனையை போல கவனமாக மழையும் வந்து போகும் மழை வந்த சுவடுகளில் புல்கள் முழைக்கும் புல் வந்த வேர்களை பற்றி மண் புழுக்கள் மேலே வரும் பின் அதை உண்ண மைனாக்கள் அலைந்து திரியும் அதை பிடிக்க வரும் பிறாந்துகளால் வானம் அதிரும் குருவிகள் கூடு கட்டும் குலவும் மழைக் குளிரில் ஒன்றை ஒன்று கூடும் முத்தமிடும் முட்டையிடும் குஞ்சு பொரிக்கும் அவற்றின் கீச்சிடலில் என் காலை உதிக்கும் பின் வளவில் எப்பவோ நட்டு வைத்த மரக் கன்று பூக்கும். குளிருக்குள் புதைந்து கிடந்த காலத்தை பற்றி விண்ணாளம் சொல்லும். மண்ணுக்குள் மூவாயிரம் அறைகளும் ஒவ்வொரு அறையிலும் தங்க முட்டைகள் உள்ளதென்றும் அதைக் காக்க முயல்கள் மீசையுடன் திரியும் என்றும் அவை சொல்லும் ஒவ்வொரு வாசலிலும் மனுசர்கள் நிற்பர் தம் நிழல் நிலத்தில் வீழும் அழகை கொண்டாடுவர் பின் தாகம் தீர மதுக் குடிப்பர் ஒவ்வொரு வீதியிலும் அரை ஆடை உடுத்திய தேவதைகள் உலாச் செல்வர் கடைக் கண்ணில் காமம் சொருகி பார்க்கும் என்னை நடுச் சாமம் ஒன்றில் நினைத்து சிரித்துக் கொள்வர் கோடை என்பது யாதெனில் அது ஒரு மதுக் கிண்ணம் அழகியின் உதடுகள் அழுத்தி தரும் முத்தம் பசி ஆறா காமம் கால பைரவனின் கடைக்கண்ணில் கிடைக்கும் வரம் நாம் உயிர்த்து இருப்பதை உணர்த்திச் செல்லும் ஒரு கால ஓடம் மூன்றே மூன்று மாதம் வரும் மகரந்தம் --------------- நிழலி (July 29, 2020)

இன்றுடன் அவள் இங்கு வந்து இரண்டு மாதங்கள் முடிந்துவிட்டன. எட்டு மாதப் பிள்ளை அங்கு என்ன செய்கின்றதோ என்பதே எந்நாளும் இவள் கவலையாக இருக்கிறது. எத்தனை கெஞ்சியும் பிள்ளையைக் கண்ணில்க் காட்டுகிறார்களே இல்லை. அதுவும் முதல் பிள்ளை. எனக்குத் தெரியாமல் அவனுக்குப் பிள்ளையைக் காட்டுவார்களோ என்று எண்ணும்போதோ மனம் பதட்டப்படத் தொடங்கிவிட்டது தாரணிக்கு. “நீ தேவையில்லாமல் எல்லாத்துக்கும் டென்ஷன் ஆகாதை. இன்னும் கொஞ்ச நாள்த்தான். பொறுமையாய் இரு.” “நீ எண்டாலும் தருணை ஒருக்காய் போய்ப் பாரனடா. இரவிலை என்னால நித்திரையே கொள்ள ஏலாமல் இருக்கடா” “நான் இண்டைக்கே போய்க் கதைக்கிறன். நீ நின்மதியாய் இரு அக்கா” விடைபெற்றுச் செல்லும் தம்பியைக்கூட அவளால் முற்றிலுமாக நம்பமுடியாவிட்டாலும் இப்ப அவனை விட்டாலும் யாருமில்லை அவளுக்கு என்னும் உண்மை உறைக்க, தம்பியார் கண்ணில் மறைந்தபின்னரும் கூட திரும்ப அவர்களுடன் சென்று தன் அறையை அடைந்து கட்டிலில் அமர்கிறாள். அவளுக்கு வேறு வழியே இல்லாமல் அமர்வது அல்லது படுப்பதும் இருப்பதுமாகவே வாழ்வு சென்றுகொண்டிருக்கிறது. உணவுகூட நேரத்துக்கு வந்தாலும் எல்லாவற்றையும் உண்ணவும் முடியாது, கொட்டுவதும் அழுவதும் தனக்குள்ளேயே பிதற்றுவதுமாக நாட்கள் போய்க்கொண்டிருந்தன. கணவன் பலமுறை அவளை பார்க்க வந்தும் அவள் மறுத்துவிட்டாள். “அத்தானில என்ன அக்கா பிழை? நீ ஏன் அவரில் கோவிக்கிறாய்” என்று தம்பியார் பலதடவை கேட்டும் அவள் எந்தப் பதிலும் கூறவேயில்லை. என்ர பிள்ளையை சொந்த அப்பப்பாவோட தானே விட்டுட்டு வேலைக்குப் போனனான். வேற யாரோடையும் எண்டால் தான் என்னிலை பிழை சொல்லவேணும். ஆரையெண்டாலும் நம்பி என்ர சின்னப் பிள்ளையை விட்டுவிட்டு நான் வேலைக்குப் போனது என் பிழை தானே என்று தனக்குத்தானே தவறைப் பலமுறை ஒப்புக்கொண்டாலும், நான் செய்தது தப்பே இல்லை என்று ஆணித்தரமாக மனம் சொல்ல, பின்னால் உள்ள சுவரில் சாய்ந்து அழவாரம்பிக்கிறாள் தாரணி. @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ “நாளைக்கு காலை தயாராய் இருக்க வேணும். கோட்ஸ்சுக்கு அழைத்துப் போவோம்” என்றபடி அவளின் ஆடைகளை அந்தப் பெண் கொண்டுவந்து கொடுக்க, தலையை ஆட்டி அதை ஆமோதித்தவண்ணம் என்னென்ன கேட்பார்களோ? என்ன சொல்வார்களோ? என்று யோசனை ஓட, நன்றாய்ப் போய்க்கொண்டிருந்த அவளின் திருமண வாழ்க்கை மனதின் முன்னே வருகிறது. இலங்கையிலிருந்து திருமணமாகி கணவன் இவளை தாங்காத குறையாக இங்கு அழைத்து வந்ததுமுதல் நூற்றைம்பது பேருக்குச் சொல்லித் திருமண வரவேற்பு வைத்ததுவரை எல்லாம் நன்றாகத்தான் இருந்தது. இவள் கேட்காமலே நகை நட்டு வாங்கிக் கொடுப்பது, விதவிதமாய் ஆடைகள் வாங்கிக் கொடுப்பது என்று இவளுக்கும் மனமெல்லாம் நிறைஞ்சு போனதுதான். போகப்போகத்தான் கணவனின் பொறுப்பற்ற செலவுகளும் கடனும் இவளுக்குத் தெரியவந்தது. இனி என்ன திரும்பப் போகவா முடியும்? முதலில் அவனுக்கு வரும் கடிதங்களை இவள் திறந்தும் பார்ப்பதில்லை. ஒருநாள் தற்செயலாக ஒன்றைத் திறந்து பார்க்க கிரெடிட் காட்டில் இவன் பெரிய தொகை எடுத்திருப்பது தெரிய துணிந்து கேட்டுவிட்டாள். “உம்மை ஸ்பொன்சறில் கூப்பிட்டது எண்டவுடனே எல்லாம் பிரீ எண்டு நினைச்சீரே? எல்லாத்துக்கும் இங்க காசுதான். டிக்கட், நகைநட்டு, கலியாணச் செலவு எல்லாம் நான்தானே. உமக்கு வீடு மட்டும் தானே. நான் சீதனமா காசு ஒண்டும் கேட்கேல்லையே” என்பவனை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள் தாரணி. விடுமுறைக்கு இலங்கை வந்தவன், தன்னுடன் கூடப் படித்த நண்பனையும் தேடி வந்தான். நண்பனுடன் கதைத்துக்கொண்டு இருந்தவனை தேநீரும் கடையில் வாங்கிய ரோள்சும் குடுத்து தாயார் உபசரித்துக்கொண்டிருக்க, வேலைக்குப் போய்விட்டு ஸ்கூட்டியில் வந்து இறங்கிய இவளைப் பார்த்துவிட்டு “யாரடா இது” எண்டு கேட்டவன், தமையன் இவளை பற்றிக் கூறியதும் இவளை பார்த்து “எப்பிடி இருக்கிறியள்” என்று இயல்பாக்கினான். இவள் உடனேயே சிரித்துவிட்டு அவனுக்குப் பதில் சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றுவிட்டாள். அன்றிலிருந்து ஒரு வாரம் மிதுன் இவள் வரும் நேரங்களில் தமையனுடன் கதைத்துக்கொண்டிருந்தான். அதன் பின் தான் தமையன் தாயாரையும் இவளையும் கூப்பிட்டு “மிதுன் இவளைத் திருமணம் செய்துகொள்ள விரும்புகிறான். இவளுக்கும் சம்மதம் என்றால் செய்து வைப்பம்” என்றான். தாய்க்கோ சரியான மகிழ்ச்சி. வெளிநாட்டில் இருந்து வந்தவன் தன்னை விரும்பிக் கிடக்கிறான் என்றால் இவளுக்கும் கசக்குமா என்ன? பார்ப்பதற்கும் நன்றாகத்தானே இருக்கிறான் என்று இவளும் சம்மதம் சொல்ல எல்லாம் விரைவாக நடந்தேற, ஒரு ஆண்டு முடியும் முன்னரே இவள் லண்டன் வந்துவிட்டாள். அதன் பின் தான் அவனின் கடன் விபரங்கள் தெரியவர, தானும் எங்காவது வேலைக்குச் செல்லலாம் என முடிவெடுத்து கணவனிடம் சொல்ல, அவனும் தன் நண்பனின் கடையில் வேலையும் எடுத்துக்கொடுக்க, இவளுக்கு வேலை கடினமாக இருந்தாலும் கணவனின் கடன் குறைகின்றதே என்று மனம் நின்மதியானது. ஆறு மாதங்கள் வேலை செய்தபின் இவள் கர்ப்பம் தரிக்க, தொடர்ந்து வேலைக்குப் போவதா விடுவதா என்று இவள் மனம் குழம்பிய வேளை, “முதல் பிள்ளை தானே. எட்டு மாதங்கள் வரை வேலை செய்யலாம்” என்று கடையில் வேலை செய்த நண்பி சொல்ல, இவளும் தொடர்ந்து போய்க்கொண்டுதான் இருந்தாள். எட்டாம் மாதம் இவளுக்கே அசதியாக இருக்க வீட்டில் இருக்கவாரம்பித்தாள். தமக்கையுடன் இருந்த மாமியார் இவளுக்குக் காவலாக வீட்டில் இருந்தார் தான். ஆனாலும் இருவருக்கும் பெரிதாக ஒட்டவேயில்லை. எதோ கடமைக்கு இருவரும் கதைப்பது போலவே இவளுக்கு இருக்கும். சீதனம் ஒண்டும் கொடுக்காமல் மகனை மருட்டிவிட்டாள் என்று இவளில் கோபம். குழந்தை கஷ்டப்படுத்தாமல் பிறந்துவிட்டான். மாமியாருக்கும் மிதுனுக்கும் கூட ஆண்பிள்ளையாய்ப் பிறந்தது மகிழ்ச்சி. இவனின் சகோதரி, நண்பர்கள் என்று சிலர்தான் குழந்தையைப் பார்க்க வந்தார்கள். கனடாவில் மிதுனின் மூத்த சகோதரியுடன் வாழும் இவனின் தந்தையும் இவனின் திருமண வரவேற்பிற்கு வந்து போனதோடு சரி. இப்ப பேரனைப் பார்க்க வந்து இவர்களுடனேதான் தங்கப்போகிறாராம் என்ற தகவலை இவன் கூறியதிலிருந்து இவளுக்கு ஏற்பட்ட எரிச்சலை இவள் வெளியே காண்பிக்க முடியாமல் உள்ளுக்குள்ளேயே அடக்கிக்கொண்டாள். என்ன இருந்தாலும் மிதுனின் தந்தையை எப்படி இவர்களுடன் வந்து நிற்கவேண்டாம் என்று சொல்வது? இங்கிருக்கும் தமக்கை வீட்டில் இருக்கும் சிறிய அறையில் தான் தாயார் தங்குவது. அங்கு தந்தையும் வந்திருக்க முடியாதபடி சிறிய வீடு. இவர்கள் வசிக்கும் அபார்ட்மென்ட் ஒரு பெரிய படுக்கை அறையும் ஒரு சிறிய அறையும் கொண்டதனால் மாமனார் இங்கு வருவதைத் தடுக்கமுடியவும் இல்லை. மருமகளே மருமகளே என்று இவளுடன் நல்ல வாரப்பாட்டுடன் தான் மாமனார் இருந்தார். இந்த நாடுகளில் மற்றவர்களின் உதவியை எதிர்பார்க்க முடியாதுதானே. குழந்தை பிறந்து இரண்டு வாரங்கள் லீவெடுத்துவிட்டு மிதுன் சமைத்துக்கொடுத்து ஒத்தாசையாகத்தான் இருந்தான். அதன்பின் அவனாலும் லீவெடுக்க முடியவில்லை. பிள்ளையின் அலுவல்கள் முடிய பெரும் எடுப்பு எடுக்காமல் இரண்டுபேருக்கும் இவளேதான் சமைக்கவேண்டியதுமாயிற்று. மாமனார் வந்த பிறகு அவரே சாமான்கள் வாங்கக் கடைக்குப் போவது, மரக்கறி இறைச்சிகள் வெட்டித் தருவது, சில நேரம் தானே சமைப்பது என்று இவளுக்கும் மாமனார் தம்முடன் இருப்பதும் உதவி போலத்தான் இருந்தது. இவளும் குழந்தை கிடைத்து ஐந்து மாதங்களாகிவிட்டபடியாலும் தாய்ப்பால் சுரப்பதும் நின்று போத்தல் பால் பிள்ளை பழக, மாமனாரிடம் விட்டுவிட்டு திரும்பவும் வேலைக்குப் போனால் என்ன என்ற ஆசை எட்டிப் பார்க்க, கணவனிடம் கேட்க முதலே மகிழ்வாக அவன் தலையாட்டினான். ஏற்கனவே அங்கு வேறொருவர் வேலைக்குச் சேர்ந்துவிட இவளுக்கு ஒரு நாளைக்கு மூன்று மணிநேர வேலையே அங்கு கிடைத்தது. அதுவும் நல்லதுதான். போவதும் வருவதும் தெரியாது என்று எண்ணி மகிழ்ந்தவளாய் பிள்ளைக்கு குளிக்கவார்த்து, சமையல்முடித்து, பிள்ளையின் போத்தல் சாப்பாட்டைத் தீத்தி தூங்கவைத்துவிட்டு தானும் சமையலை முடித்து மாமனாருக்கும் சாப்பாட்டைக் கொடுத்துவிட்டு குளித்து வெளிக்கிட்டு ஒண்டுக்கு இறங்கினால் 1.30 – 4.30 வரை வேலை. ஐந்து மணிக்கு வீட்டுக்கு வந்துவிடுவாள். போகும்போதே மாமனுக்குக் கஸ்டம் கொடுக்காமல் பிள்ளைக்குப் மாப்பாலைக் கரைத்து வோமரில் மூடிவைத்து விட்டுப் போனால் பிள்ளை மூன்று மூன்றரைக்கு எழும்பிப் பாலைக் குடிப்பான். பிறகு இவள் ஐந்துக்கு வந்து இரவுச் சாப்பாட்டைச் செய்து பிள்ளைக்குக் கொடுப்பாள். இடையில் பிள்ளை அழுதால் மாமனார் பிள்ளைக்குரிய தேநீரைக் கரைத்து ஆற்றிக் கொடுப்பார். அதனால் இவளுக்குப் பெரிதாகப் பிரச்சனை இல்லை. ரிங் ரிங் ரிங் ........என்னும் மணியோசையில் இவளின் நினைவுகள் கலைய, அது இரவு உணவுக்கான மணி என்பதை உணர்ந்து அவர்களுக்காகக் காத்திருக்கவாரம்பித்தாள். @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ இது இரண்டாவது தடவை இவள் கோட்டுக்கு வருவது. என்ன நடந்தாலும் ஒன்றுதான் என்ற மனநிலை இவளுக்கு வந்திருந்தாலும் மகனைப் பார்க்கவாவது அனுமதி கேட்கவேண்டும் என்று முடிவெடுத்தவளாகக் காத்திருந்தாள். இவளின் முறை வந்ததும் இவளின் வக்கீல் இவளை உள்ளே கூட்டிக்கொண்டு போக, இவளுக்கான ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளரும் எதோ தீண்டாத தகாத பொருளைப் பார்ப்பதுபோன்று இவளைப் பார்க்கப் பிடிக்காது தலையை வேறு புறம் திருப்பிக்கொண்டு வர, இவளுக்குச் சிரிப்பு வருகிறது. சரி பிழைக்களுக்கும் அப்பால் ஒரு மனிதரை மதிக்கத் தெரியாதவனை எப்படி இந்தத் தொழிலில் அனுமதித்தார்கள் என்ற எண்ணமும் எழுந்தது. இவள் பற்றிய வழக்கு ஆரம்பமாகியதில் கூண்டில் சாட்சியாய் ஏறி நிற்கவேண்டிய நிலை. ஆனாலும் அதுகூட அவளை பாதிக்கவேயில்லை. ஏறி நின்றபின் பார்த்தால் தன் தம்பி ஒருபுறமும் கணவன் ஒருபுறமும் இருக்க சுருக்கென்று கோபம் தலைக்கேறியது. திரைப்படங்களில் வருவதுபோல் இரு வக்கீல்களும் அதிக நேரம் வாதாடவேண்டிய தேவை இன்றி இவள் திட்டமிட்டு இந்தத் தவறைச் செய்யவில்லை என்பது நிரூபணமாகியதால் இவருக்கு விடுதலை கொடுக்கிறோம் என்னும் தீர்ப்பு இவளை திக்குமுக்காடச் செய்ய, என்ர பிள்ளையை என்னட்டைத் தாங்கோ என்றாள் கத்தி அழுதபடி. அழாதேங்கோ. பிள்ளையைத் தருவார்கள் என்று வக்கீல் சொன்னதை மொழிபெயர்ப்பாளர் சொல்ல, என் கணவனும் என் பிள்ளையைப் பார்க்கக் கூடாது என்று சொல்லுங்கோ என்றாள். அந்தப் பிரச்சனை வேறு ஒரு நாள் தான் கதைக்கலாம். இப்ப வாங்கோ போவம் என்ற வக்கீலிடம் நன்றி கூறியபடி தம்பியார் வருகின்றானா என்று பார்த்தபடி வாசலுக்கு வருகிறாள். “அக்கா அத்தான் உன்னோடே கதைக்கவேணுமாம்” “நான் ஒருத்தரோடையும் கதைக்கமாட்டன். முதல்ல பிள்ளையை எங்க வச்சிருக்கிறாங்கள் எண்டு கேளடா” தமக்கையின் கோபம் புரிய, “சரி வா கேட்பம்” என்றபடி முன்னால் நடக்கிறான் தம்பி. எத்தனையோ பத்திரங்களில் கையொப்பமிட்டு, பல மனநல மருத்துவத் துறையினரின் பரிசோதனைகளின் பின்னர் இவளின் பிள்ளையை இவளிடம் ஒப்படைக்கவே ஒரு மாதமாக, பிள்ளையை வாங்கியவள் நெஞ்சோடு ஆசைதீர அணைத்துக்கொள்கிறாள். “அம்மா இனிமேல் பிள்ளையை யாரிட்டையும் விடமாட்டன். என்ர செல்லம். அம்மா வந்திட்டன்” என்று புலம்பியபடி ஆசைதீரப் பிள்ளையைப் பார்க்கிறாள். “வா அக்கா வீட்டை போவம்” என்றபடி தம்பியார் காரில் ஏற, தாரணியும் காரில் ஏறி பின் இருக்கையில் பிள்ளையை நெஞ்சுடன் அணைத்தபடி இருந்தவள் மனம் வாகனத்தின் சத்தத்தையும் மீறி எங்கெங்கோ அலைந்து மூன்று மாதங்களுக்கு முன்னர் நடந்ததை நடுக்கத்துடன் நினைத்துப் பார்க்கிறது. @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ மாமனாரிடம் குழந்தையை விட்டுவிட்டு போவதற்கு மனம் இல்லைத்தான் என்றாலும், யாரும் ஏதும் சொல்லிவிடுவினமோ எண்ட பயமும்கூடவே எழ, கடை நண்பியிடம் கூறுகிறாள். “உமக்குப் பிரச்சனையைத் தீர்க்க மற்றவையோ காசு தரப்போயினம். நாள் முழுக்கவே வேலை செய்யிறீர். நாலு மணித்தியாலம் தானே. ஒன்றுக்கும் யோசிக்காதையும்” நண்பி கூற மனம் நின்மதி பெறுகிறது. மீண்டும் வேலைக்குப் போய் ஒருமாதம் முடிந்த நிலையில், இரண்டு மூன்று நாட்களாக இவள் கரைத்து வைத்த பால் சிறிது பருக்கியபடியும் அரைவாசிகூடக் குடிக்காமலும் மிகுதி பருக்கப்படாமல் அப்படியே இருக்க, “மாமா இவனுக்குப் பால் பருக்கேல்லையோ” என்கிறாள் ஆதங்கத்துடன். “பருக்கின்னான். குடிக்கமாட்டன் எண்டிட்டான்”. என்றபடி அவர் தொலைக்காட்சியைப் பார்க்க தாரணிக்கு எரிச்சல் தான் வருகிறது. இவள் பிள்ளையைத் தூக்கப் பிள்ளை எடுத்த சத்தி இவளின் முகத்திலும் ஆடைகளிலும் தெறிக்கிறது. “என்னப்பன்? என்ன செய்யுது?. ஏன் பாலைக் குடிக்கேல்லை” என்றபடி முகத்தை இளஞ்சூட்டு நீரில் நனைத்த துணியால் துடைத்து சமாதானமாக மார்புடன் அணைத்துத் தூங்கச் செய்கிறாள். தொடர்ந்தும் அன்று இரு தடவைகள் பிள்ளை வாந்தியெடுத்து ஒரே சோர்வாக இருக்க, அடுத்தநாள் பிள்ளையை வைத்தியரிடம் கணவனும் மனைவியுமாகக் கொண்டு போகிறார்கள். வைத்தியர் பார்த்துவிட்டு என்ன என்று புரியவில்லை. இன்னும் இரண்டு நாட்கள் பார்த்துவிட்டுக் கொண்டுவாருங்கள் என்று சொல்லி அனுப்ப, சிறிது மன நின்மதியுடன் இரண்டு நாட்கள் வேலையில் லீவு சொல்லிவிட்டு பிள்ளையுடனேயே இருக்கிறாள். இவள் அணைப்பில் பிள்ளை குணமானதுபோல் தெரிய, மூன்றாம் நாள் பிள்ளையை விட்டுவிட்டு வேலைக்குச் செல்கிறாள். “மாமா தருணைக் கொஞ்சம் கவனமாய் பாருங்கோ” என்றபடி வேலைக்கு கிளம்பியவளுக்கு மனம் எதோ சஞ்சலமாகவே இருக்க, மனதைச் சமாதானப்படுத்தியபடியே வேலைக்குச் செல்கிறாள். அன்றைக்கென்று பார்த்து “நீர் இண்டைக்கு வாறன் எண்டு சொல்லாததால நானே வேலைக்கு வந்திட்டன்” என்று மற்ற வேலைசெய்யும் பெண் கூற, தான் இன்று வேலைக்கு வருவதுபற்றி இவர்களுக்கு கூற மறந்தது இப்பதான் நினைவு வர, “சரி அப்ப நீங்களே செய்யுங்கோ. நான் நாளைக்கு வாறன்” என்றபடி தாரணி தொடருந்துத் தரிப்புக்கு வருகிறாள். பத்து நிமிடங்களில் பேருந்து வர ஒருவித நின்மதியில் இருக்கையில் சாய்கிறாள். வீணாக வெளிக்கிட்டு வந்தது. ஒரு மணிநேரம் வீண் என்று எண்ணியபடி முப்பது நிமிடப் பயணத்தில் வீடு வந்தவள், கதவை மெதுவாகத் திறந்தபடி கைப்பையை கொழுவிவிட்டு படுக்கை அறைக்குள் நுளைகிறாள். பிள்ளைக்கு நப்பீஸ் மாற்றுவதற்காக போடப்பட்டிருந்த மேசையின் அருகில் மாமனார் தெரிய, நான் வடிவா எல்லாம் மாற்றிவிட்டுத்தானே சென்றேன் என்று எண்ணியபடி “என்ன மாமா? கக்கா இருந்திட்டானே திரும்ப” என்றவள் குரல் கேட்டு அதிர்ச்சியுடன் மாமனார் திரும்ப முன்னரே மாமனாரின் அரை நிர்வாண நிலை இவளின் நெஞ்சைப் பதறவைக்க, பிள்ளையின் வாயிலிருந்து ஒழுகும் திரவமும் கண்ணில்பட, புரிந்தும் புரியாமலுமான அடுத்தநொடி “டேய்” .....என்றபடி பாய்ந்து சென்று மாமனாரை இழுத்து கீழே தள்ள, இவளைத் தள்ளிவிட்டு மாமனார் கதவை நோக்கி ஓடுகிறார். இவள் பாய்ந்து சென்று மீண்டும் ஆவேசத்துடன் கீழே விழுத்தி அருகில் இருந்த கதிரையை எடுத்து தன் பலம்கொண்டமட்டும் தாறுமாறாகத் தாக்குகிறாள். “டேய்” என்று தமக்கை கத்திய சத்ததில் என்னவோ எதோ என்று காரை பிரேக் பிடித்து நிறுத்திய தம்பி, அக்கா ஓக்கேயா?? என்று கேட்கத்தான் இவளுக்கு நிகழ் காலம் கண்ணில் தெரிகிறது. யாரை மன்னித்தாலும் தன் கணவனை மன்னிக்கவே முடியாது. அன்றைக்கு அவள் போன் செய்து கணவன் வர அவனிடம் எல்லாம் சொன்னதும், கணவன் அவள் காலில் விழுந்து கெஞ்சியதும் காதுகளில் நாராசமாக இன்றும் கேட்கிறது. "பிளீஸ் தாரணி. அப்பா செய்ததை வெளியில சொல்லிப்போடாதையும். எங்கட குடும்ப மானமே போயிடும். வேற ஏதும் சாட்டுச் சொல்லுவம்". சீ என்று அவனை அன்று உதறியவள் தான்.

இரத்தக்காட்டேரி! சோழகக் காற்று சுழற்றி அடித்ததில் பால் போன்ற மணல் தரையில், தூரிகை இன்றியே காற்றின் கைகள் தன்னிச்சையாக ஒரு விதமான சித்திரங்களை வரைந்திருந்ததைப் பார்த்த அவள் கால்கள் இயல்பாகவே அவற்றை விலத்தி நடந்தன. மேடுகளாகவும் பள்ளங்களாகவும் காற்றினால் வரையப்பட்டிருந்த அந்த அழகான வேலைப்பாடுகள் நிறைத்த சித்திரங்களை அவள் எப்போதுமே ரசிப்பது வழக்கம். பனை மரங்களும் தென்னம்பிள்ளைகளும் நாவல் மரங்களும் மலை வேம்புகளுமாக பரவிக் கிடந்த அந்த காட்டு வழியில் அவள் கண்கள், பற்றைகளுக்குள் பதுங்கியிருந்து என்னைப் பறித்துக் கொள் என்று அழைப்பு விட்ட ஈச்சை பழங்களையும் பார்க்கத் தவறவில்லை. மண்ணில் அவள் கால்கள் புதைந்து எழும்போது ஏற்பட்ட இதமான உணர்வு அவளை ஆட்கொண்ட போது அவள் பல வளவுகளைத் தாண்டி, தனியே காட்சியளித்த பிள்ளையார் கோவில் வேவில் குளத்தடிக்கு வந்திருந்தாள். வழமை போலவே ஆள் அரவமற்ற குளக்கரையில், பச்சைப் பசேலென செழித்து வளர்ந்திருந்த பற்றைகளின் பின்னே தன் மாற்று உடைகள், துவாய் போன்றவற்றை தொங்க விட்டாள். நீந்திப் பழகுவதற்கு ஏற்றாப்போல் அம்மாவின் முழுப்பாவாடை ஒன்றை குறுக்குக் கட்டாக அணிந்து, ஒரு சிறு பையை மாத்திரம் தன்னோடு குளக்கரை வரை எடுத்துச் சென்று, அதை எப்போதும் போல எடுத்துக் கொள்ள வசதியாக பத்திரப்படுத்தி வைத்து ஒரு சிறு கல்லை அதன் மேல் வைத்தாள். குளக்கரையை சுற்றி நோட்டம் விட்டு யாரும் இல்லை என உறுதி செய்தாலும் அவளுக்கு ஏதோ ஒரு உறுத்தல், தன்னை யாரோ கவனிப்பது போன்ற உணர்வு ஒன்று மீண்டும் தோன்றி மறைந்தது. மெதுவாகக் கால்களை தண்ணீரில் வைத்து அதன்தட்ப வெப்பங்களை அறிந்து கொண்டபோது, நிர்ச்சலனமாக இருந்த நீரின் தூய்மையில், குளத்தின் அடியில் இருந்த சின்னச் சின்ன மீன்கள் கூட்டம் கூட்டமாக நீந்தி விளையாடுவது தெரிந்தது. பழக்க தோஷத்தில் அவளும் சிறிது நேரத்தில் ஒரு மீனாக மாறி நீரில் அமிழ்ந்து மூழ்கி எழும்பிய போது மனதில் ஏற்பட்ட ஒரு வகை அமைதித் தன்மை அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. மீன்களோடு மீனாக நீந்தி தன்னை மறந்தவளுக்கு நேரம் ஓடியது தெரியவில்லை. தலையை நிமிர்த்தி குளத்துக்கு வெளியே தெரிந்த பால் மணல் காட்டை கண்களால் நோட்டம் விட்ட போது அயல் வளவுக்குள் இருந்து தென்னோலை இழுத்து வந்து கொண்டிருந்த பவளம் மாமியின் கண்களில் பட்டுத்தொலைத்ததில் அவளுக்கு உதறல் எடுத்தது. "குமரிக்கு நேரம் கெட்ட நேரத்தில நீச்சல் கேட்குதோ? கொப்பர் ஒழுங்காய் இருந்திருந்தால் எல்லாத்தையும் பாத்து கீத்து மேய்ச்சிருப்பார். பொறு நான் கொம்மாவைக் காணட்டும், இதுக்கொரு வழி பார்க்கிறன்!" "ஏன் மாமி உங்களுக்கு நீந்த முடியேல்லை எண்டு கவலை போல!" நையாண்டி பண்ணியவளை மாமி முறைத்தாள். "நாடு கெட்டுக்கிடக்கு, தட்டம் தனிய வந்து நீந்துறதும் இல்லாமல் குமரிக்கு வாய்க் கொழுப்பும் அகட விகடங்களும் கூடித்தான் போச்சுது! கெதியில வீட்டுக்கு போய்ச்சேருற அலுவலைப்பார்!" தன் பாரிய உடம்பையும் தென்னோலைகளையும் சேர்த்து இழுத்துப் போகும் மாமியைப் பார்க்க அவளுக்கு பாவமாகவும் அதே நேரம் தன்னை அம்மாவிடம் வத்தி வைப்பா என்பது கோபமாகவும் வந்தது. நீந்தி எழுந்து மாமி போய்விட்டா என்று உறுதிப்படுத்தி, தண்ணீரால் உடம்போடு ஓட்டிப் பிடித்த தன் உடைகளை சரி செய்த போது யாரோ தன்னை உற்றுப் பார்க்குமாப்போல் ஒரு வித உணர்வு மீண்டும் அவளை ஆட்கொண்டது. இலகுவில் பயந்து விடாத அவளது சுபாவம் அவளை ஆடாமல் ஒரே இடத்தில நிற்க வைத்தது. அப்படிச் செய்வதன் மூலம் யாராவது கோவிலுக்கோ குளத்துக்கோ வந்தால் திரும்பவும் குளத்து நீரில் முங்கி விடுவது என முடிவு செய்தவளுக்கு அடுத்த சில வினாடிகளுக்கு யாரும் அப்படி நடமாடவில்லை என்பது உறுதியாகியது. மாற்று ஆடைகளை எடுத்து மாற்றுவதற்காக பற்றையை நோக்கி சில அடிகள் எடுத்து வைத்த போது யாரோ அவசர அவசரமாக அடர்ந்த மரங்களின் பின்னிருந்து வேகமாக ஓட்டமும் நடையுமாக மறைவது தெரிந்தது. மண் நிறத்தில் ஒரு தொப்பி மட்டும் தெரிந்தது, முகம் தெரியவில்லை. எதற்காக ஓடி மறைய வேண்டும்? யாராக இருக்கும்? இப்படியான சம்பவம் இத்துடன் மூன்றாவது தரம் நடந்துள்ளதை அவள் எண்ணிப் பார்த்துக்கொண்டாள். இரண்டு மாதங்களின் முன்னரும் அவள் உடை மாற்றப் போன வேளையில், அடர்ந்த அந்த காட்டு மரங்களுடனான பற்றைகளின் பின்னே முதல் நாள் பெய்த மழையின் ஈரலிப்பான மணலில் கால் தடங்கள் புதிதாய் ஏற்பட்டிருந்தது. அதன் பின்னர் கடந்த மாதத்தில், மீண்டும் ஒரு முறை உடை மாற்ற வந்த போது வழமைக்கு மாறாய் அவ்விடத்தில் ஒரு வித சுருட்டு அல்லது சிகரெட் வாடை அந்த குளிர்ச்சியான காற்றில் கலந்து வந்தது. தென்னை மரங்களும் பனை மரங்களுமாய் காற்றோடு அசைந்தாடும் போது எல்லா இடங்களிலும் காற்று அசைந்தாடி பால் போன்ற மணற் பரப்பில் எந்த அடையாளங்கள் இருந்தாலும் அதை அழித்து விடும் தன்மை கொண்டதாய் இருந்தது. அப்படியிருக்க புதிதாய் பதிந்த கால் தடங்கள் மட்டுமே ஒரு சில நிமிடங்களுக்கு நின்று பிடிக்கும் என்பது அவளுக்கு நன்றாகவே தெரிந்திருந்தது. ஆகவே இந்த புதிதாய் தெரிந்த காலடியடையாளம் கூட யாரோ தான் நீந்துவதை நின்று அவதானிக்கிறார்கள் என்பதை அவளுக்கு மிகவும் தெளிவாகவே பறை சாற்றியது . யாரோ நீண்ட நேரமாக தன்னை அவதானித்திருக்கிறார்கள் என்பது அவளுக்கு ஆத்திரத்தை ஊட்டியது. இன்றும் அவளுக்கு அது அச்சத்தைக் கொடுக்காமல் ஒரு விதமான கோபத்தையே ஏற்படுத்தியிருந்தது. இது எனது கிராமம், இது எனது கோவிலடி, என் சுதந்திரமான, ஒரேயொரு பொழுது போக்கு மையத்தையும் குளத்தையும் குழப்பியடிக்கும் உரிமை யாருக்கும் இல்லை என அவள் ஆணித்தரமாய் நம்பினாள். அன்றிலிருந்து அவள் தன் தற்பாதுகாப்புக்காய் கோவிலடிக்கு வரும் போதெல்லாம் தன் உடைகளுடன் யாருக்கும் தெரியாமல் அம்மாவின் வெங்காயம் உரிக்கும் குட்டிக்கத்தியை கையோடு எடுத்து வந்தாள். அது சரியா பிழையா என எண்ணிப்பார்க்கும் மனநிலையைக் கடப்பதற்கு அவள் சிக்கல் மிகுந்த வாழ்வின் நடைமுறையே உதவியது போலும். அவளுக்கு சிறிதாய் ஆச்சரியமும் ஒரு விதமான அருவருப்பும் முதன் முதலில் ஏற்பட்டது அவளுக்கே வியப்பாய் தான் இருந்தது. எவ்வளவு நேரம் தன்னை ஒருவர் பார்த்திருக்கக் கூடும் என்ற நினைவு அவளுக்கு ஒரு விதமான சங்கடத்தையும் தோற்றுவித்தது. இனிமேல் தனியாய் வரக்கூடாது, தன் தோழிகள் சங்கரியை அல்லது லதாவைக் கூட்டி வரவேண்டும் என எண்ணிக்கொண்டாள். அவள் சரியான வாயாடியென்பதும் யாருக்கும் அடங்காத தன்மை கொண்டவள் என்பதும் ஊர் எல்லாம் பிரசித்தியான விசயம். இருந்த போதிலும், இவ்வளவு நாளும் இருந்த தைரியத்தில் ஒரு பகுதி ஆட்டம் காண வெளிக்கிட்டது அவளுக்குப் பிடிக்கவில்லை .அம்மாவுக்குத் தெரிந்தால் அவ்வளவு தான் , பிறகு இந்தப் பக்கம் வந்த பாடில்லை, அவளுக்கு சொல்லி ஒரு புண்ணியமும் இருக்காது. பார்க்கலாம், மனதைத் தேற்றிக்கொண்டாள். அம்மா பலரது வீடுகளிலும் போய் வேலை பார்க்க வேண்டி வந்ததற்கு காரணமான அப்பாவின் மீது அவளுக்கு கோபமும் அதனால் ஏற்பட்ட விரக்தியும் தான் அவளை இப்படி ஒரு இரண்டும் கெட்டான் நிலையில் வைத்திருந்தது. அவள் பாடசாலைக்குப் போய் வரும் நேரம் தவிர வீட்டில் பொழுது போக்கு சாதனங்கள் என எதுவும் இல்லாத பொருளாதார நிலை குறித்து அலட்டிக்கொள்ளும் நிலையில் அவள் இல்லை. பாடசாலை முடித்து வரும் போது அம்மா வீட்டில் இல்லாத நேரங்களில் அவள் துரு துருத்த காலும் கையும் சும்மா இருக்க விடாததால் அவள் காலாற கோவில் வளவு தேடி நடப்பதும் குளத்தில் நீந்துவதும் யாராவது தோழிகள் வந்தால் அவர்களுடன் தாயக்கட்டை விளையாடுவதும் தான் அவள் பொழுது போக்கு. வாசிகசாலை இப்போது தான் மீண்டும் ஏதோ கிடைத்த புத்தங்கங்களோடு ஆரம்பிக்கப்பட்டிருந்தது. வீட்டிலிருந்து அரை மணி நேரம் நடந்து போய் நூலகம் திறக்கப்படாமல் அல்லது தனக்கு விரும்பிய நூல்கள் எல்லாம் அவளுக்கு முதலே எடுக்கப்பட்டு விட்டதால் ஏமாற்றத்துடன் திரும்பிய நாட்கள் அதிகரிக்க அவளும் அங்கு போவதை குறைத்துக்கொண்டாள் .இப்போது யாராவது பக்கத்து வீடுகளில் வாங்கிய தினசரி பத்திரிகைகளை ஒரு எழுத்து விடாமல் வாசிக்கும் பழக்கம் ஏற்பட்டுவிட்டது. "பள்ளிகூடத்தலாலை வந்த பிள்ளையை இவ்வளவு நேரமும் காணேலை எண்டு பாத்தன். எங்க பிள்ளை போனனீங்கள் ?" வெளிநாட்டிலிருந்து வந்திருக்கும் வீட்டின் சொந்தகார அம்மா கேள்வி எழுப்பியபடி அவளைப் பாசத்துடன் பார்த்தாள். "நீந்துவம் எண்டு கோவிலடிக்குப் போட்டு வந்தனான் !" "நல்ல பிள்ளையடி அம்மா நீ, சொல்லிப்போட்டுப் போக்கூடாதே ?" அந்தம்மா செல்லமாய் கோவித்துக் கொண்டா. "இல்லை, அம்மா சொன்னவ , சும்மா சும்மா உங்களோட கதைக்கவோ கரைச்சல் குடுக்கவோ வேண்டாம் எண்டு அது தான் நான் சத்தம் போடாமல் போட்டு வந்திட்டன்." வீட்டுக்கார ஐயாவும் எட்டிப் பார்க்க, அவள் பின் கதவால் வீட்டுக்குள் சென்றாள். சும்மா இருந்த வீடு என்று இடப்பெயர்வில் வந்திருந்த அவளையும் அம்மாவையும் இந்த ஊர் விதானையார் அந்த வீட்டில் இருத்தி மூண்டு வருசங்கள் ஓடிப்போன வேளையில் தான் இந்த வீட்டின் சொந்தக்காரர் வெளி நாட்டில் இருந்து வந்திருந்தார்கள்.என்ன செய்வது என்று திகைத்த வேளையில் தான் அவர்கள் மனம் இரங்கி, பின் கதவால் வந்து போகக்கூடிய மாதிரி ஒரு பெரிய அறை, வெளியேயிருந்த சமையல் அறை, கழிவறை போன்றவற்றை பாவிக்கச் சொல்லி இருந்தார்கள். இவர்களது அதிஷ்டம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும், அந்த வயதான ஐயாவுக்கும் அம்மாவிற்கும் இவர்கள் இருவரையும் மிகவும் பிடித்துப் போயிற்று. அவள் தன் அறைக்குள் போய் ஓய்வு எடுத்த போது அவளுக்கு மீண்டும் கோவிலடியில் நடந்த சம்பவம் ஞாபகத்துக்கு வந்து மனதை பிராண்டியது. தன் மனதை மாற்ற நினைத்து தன் உருவத்தை ஒரு முறை அந்த அறையிலிருந்த கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்டாள். கண்ணாடியில் தெரிந்த தன் உருவத்தைப் பார்த்து ரசித்தாள். அவள் பதின்ம வயதுக்கு மீறிய அவளது மனத்திடமும், தைரியமும், உடல் வாகும் அவளுக்கு ஒரு பொலிவைக் கொடுத்திருந்தன. தன் கட்டிலின் ஓரமாக இருந்தவள், சில நிமிடங்களின் பின் நீந்திய களைப்பில் உறக்கத்தில் வீழ்ந்தாள். எத்தனை நிமிடங்கள் தூங்கியிருப்பாள் எனத் தெரியவில்லை ஆயினும் அவளுக்கு தூக்கக் கலகத்திலும் தன்னை யாரோ பார்ப்பது போன்ற அதே உணர்வோடு தூக்கிவாரிப் போட எழுந்தவளுக்கு அம்மா வேலையால் வந்து முன் முற்றத்தில் நின்றபடியே வீட்டுக்கார அம்மாவுடன் கதைத்துக் கொண்டிருந்தது கேட்டு அவளுக்கு சிறிதே ஆறுதலாகப் பட்டது. அம்மாவின் நிலவரம் பார்த்து அவளுக்கு பதினெட்டு வயதாக முன்னம் அவளை தத்தெடுக்க விரும்புவதாக அந்த வயோதிபத் தம்பதி கூறியதாலோ என்னவோ அம்மாவுக்கு அவர்களை அப்படிப் பிடித்திருந்தது. அவளுக்கும் மற்றைய வெளிநாட்டினர் போலல்லாத, தாம் பிறந்த நாட்டை அந்நியமாகப் பார்க்காத அவர்களை பிடித்துத் தான் போயிற்று. "அருமையான சனங்கள், ஏதோ கடவுள் செயல், அதுகள் எங்களோட பழக நாங்கள் குடுத்து வைச்சிருக்க வேணும். ஏதோ காசுக்காக என்ற செல்லத்தை நான் வெளிநாட்டுக்கு அனுப்ப ஓமென்ன மாட்டன். என்ன செய்யிறது இந்த பாவி மனுஷன் தன்ர மனுசி, மகள், குடும்பம் எண்டு பார்க்காம எங்களை விட்டிட்டு ஓடினதால தானே நாங்கள் இப்பிடி அலைய வேண்டியிருக்கு ." அம்மா கவலையோடு அலுத்துக் கொண்டாள். "அம்மா அதைப் பற்றி எல்லாம் இப்ப யோசிக்க வேண்டாம், களைச்சு போய் வந்திருப்பீங்கள். தேத்தண்ணி ஒன்று போட்டு தரவோ?" "என்ர ராசாத்தி, நான் போட்டு குடிக்கிறன், வேளைக்கு சாப்பிட்டிட்டு நித்திரைக்கு போங்கோ. விடிய பள்ளிக்கூடம் போக வேணும் எல்லோ?" அம்மா சொல்லியபடியே குளிக்கப் போனாள். " இல்லை, நான் சாப்பாடெல்லாம் சூடாக்கி எடுத்து வைக்கிறன், நீங்கள் குளிச்சிட்டு வாங்கோ, இரெண்டு பேருமாய் சாப்பிடுவம்!" அம்மாவை குளிக்க அனுப்பி விட்டு, காலையில் சமைத்து வைத்த சோறையும் கறியையும் சூடாக்க ஆயத்தமானாள். மகளுக்கு பதினாறு வயது தான் ஆகிறது, இருந்தாலும் அவள் சிந்தனைகளிலும் செயல்களிலும் இருந்த முதிர்ச்சி அவள் தாயைப் பெருமைப்பட வைத்தது. அம்மா குளிக்கப் போய் பத்தே நிமிடங்களில் வந்து விட்ட மெல்லிய காலடிச் சத்தம் கேட்டது. " அம்மா என்ன அதுக்கிடையில வந்தாச்சோ, போனதும் வந்ததுமாய் இருக்கு?" சிரிப்புடன் கேட்டவளுக்கு எந்தப் பதிலும் இல்லாதது கண்டு ஆச்சர்யத்துடன் அந்த சிறிய சமையல் அறையிலிருந்து வெளியே வந்து எட்டிப் பார்த்தாள். யாரும் வெளியே இல்லாததும், தூரத்தில் அம்மா இன்னும் குளிக்கும் சத்தமும் கேட்டு மனம் திடுக்குற எல்லாத் திசைகளிலும் உற்று நோக்கினாள். அமாவாசை இருட்டில் முற்றம் முழுவதும் இருண்டு போய் எந்த சலனமும் இன்றி நிசப்தமாய் இருக்க, அவளுக்கு ஏதோ ஒரு கலக்கம் திரும்பவும் மனதில் எழுந்து ஆரவாரித்தது. மனப்பிரமையாக இருக்க வழியில்லை எனத் தீர்மானித்து, வீட்டின் மறு புறம் வந்து வீட்டுக்கார ஐயாவும் அம்மாவும் இருக்கும் பக்கம் எட்டிப்பார்த்தாள். அவர்கள் நல்ல நித்திரையில் இருப்பதை மின் விளக்குகள் அனைத்துமே அணைக்கப்பட்டு அவர்கள் இருந்த வீட்டுப்பக்கம் இருட்டில் விழுங்கப்பட்டிருந்தது உறுதிப்படுத்தியது. அம்மா அதற்கிடையில் குளித்து விட்டு வந்து விட, அவளைக் கலவரப்படுத்த விரும்பாமல் இயல்பாய் இருக்க முயற்சித்தாள். இன்று சனிக்கிழமை, பாடசாலை வார விடுமுறை. அவள் ஏற்கனவே தன் தோழிகளை மூன்று மணியளவில் கோவிலடியில் சந்திப்பதாய் ஏற்பாடு செய்திருந்தாள். நிறைய கதைக்கலாம். நிறைய பாடலாம், இறுதியில் சின்னதாக நீந்திப் பின்னர் கோவில் கிணற்றில் குளிக்கலாம் எனவும் திட்டம் போடப்பட்டிருந்தது. இவளைக் கண்டதும் வீட்டுக்கார அம்மாவும் ஐயாவும் பழையபடி இவளைத் தாங்கள் தம்முடன் வெளிநாட்டுக்கு கூட்டிப்போவதற்கான ஆதரவு விண்ணப்பம் கொடுப்பது சம்பந்தமாகப் பேச ஆரம்பித்ததில் இவள் வீட்டிலிருந்து கோவிலடிக்குப் போவதற்கு சிறிது தாமதமாகி விட்டது. பால் மணலில் கால்கள் புதையப் புதைய ஓடி நடந்தவளுக்கு மூச்சு வாங்கிற்று. கோவிலடியை அடைந்த போது எவரையும் காணாதது அவளுக்கு பெரியதொரு ஆதங்கத்தையும் சின்னதாய் கோபத்தையும் தோற்றுவித்தது. இப்படித்தான் கடந்த மாதத்தில் ஒரு தடவையும் வருவதாகச் சொல்லிவிட்டு இரண்டு பேருமே வராமல் விட்டிருந்தார்கள். சங்கரியின் தாய் சிறிது காலமாகவே படுத்த படுக்கையாய் இருப்பதில் அவள் அப்பா வேலையாள் வர பிந்தினால் அவள் தாயை தனியே விட்டுவிட்டு வரமாட்டாள். லதா அவளுடைய சிறிய தங்கை. அக்கா வராவிட்டால் அவளும் வர மாட்டாள். அவர்களைக் குறை சொல்ல முடியாது. என்ன செய்யலாம் என யோசித்தவளுக்கு திடீரென அவர்கள் வீடு ஒரு இருபது நிமிட நடையில் போய் விடலாம் என்பது ஞாபகம் வர, நீச்சல் எண்ணத்தைக் கைவிட்டுவிட்டு அவர்கள் வீட்டுக்கு நடக்க எத்தனித்த வேளை திடீரென யாரோ அவளை பின்புறம் இருந்து கட்டிப்பிடிக்க அவள் நிலை தடுமாறினாள். அதிர்ச்சியை உள்வாங்கிப் பின் சுதாகரித்து தன் பையிலுள்ள குட்டிக்கத்தியை எடுக்க எத்தனித்த போது தன் முகத்தை யாரோ முழுவதுமாக ஒரு சாக்கைப் போட்டு கட்டுவதை உணர்ந்து கொண்டாள். அந்த உருவம் அவளை பற்றைக்கு பின்னால் இழுத்து செல்ல முற்படுவதை உணர்ந்து தன் பலம் எல்லாம் சேர்த்து மனப்பலத்தையும் உபயோகித்து ஒருவாறு தன் குட்டிக்கத்தியை கையில் எடுத்துக் கொண்டாள். அம்மாவை ஒரு கணம் அவள் மனதில் இருத்தியபோது அவளுக்கு வந்த அந்த அசுர பலத்தில் அவள் கைகள் தாமாகவே அந்த உருவத்தை குட்டிக்கத்தியால் ஓங்கிக் குத்தியது. அதை அங்கு எதிர்பார்க்காத அந்த உருவத்தின் வலி மிகுந்த குளறல் ஒரு காட்டு விலங்கின் அவலமாக கோவில் வளவெங்கும் எதிரொலிக்க. தன் முகம் முழுவதுமாகக் கட்டப்பட்ட நிலையில் அவளுக்கு அதிர்ச்சியும் பயமும் கலவையாய் எழுந்து, அம்மா அம்மா என்று கத்த முயற்சிக்க, எந்த சத்தமுமே அவள் தொண்டையிலிருந்து வர மறுத்தது. மீண்டும் மீண்டும் சில தடவைகள் குத்திய போது அவ்வுருவம் அவளைத் தள்ளி விட்டுவிட்டு பற்றையின் பின் பக்கமாக விழ அவள் அதைத் திரும்பிப் பார்க்காமல், தன் முகத்திலிருந்த சாக்கைக் கூட எடுக்க மறந்து கால் போன திசையில் ஓடினாள் . பல அடிகள் ஓடிய பின், சிரமத்தின் மத்தியில் தான்சாக்கை எடுத்துவிட்டுப் பார்த்த போது தான் அவளுக்குத் தான் இன்னொரு தென்னம் வளவின் பின்புறம் நிற்பது தெரிந்தது. மூச்சிறைக்க மூச்சிறைக்க நின்றவளுக்கு அம்மா தேடுவாள் என்ற ஆதங்கமும் எழுந்தாலும், அவளுக்கிருந்த அதிர்ச்சியில் அயர்ந்து போனாள். சூரியன் மங்கி மறையும் போது, பிள்ளையார் கோவிலுக்கு விளக்கு வைக்க வந்தவர்கள் அடித்த மணிச்சத்தம் கேட்டு விழித்த போது தான் அவளுக்கு வீட்டை நோக்கி நகர முடிந்தது. கையிலிருந்த இரத்தம் தோய்ந்த கத்தியை அந்தத் தென்னம் வளவின் அடியிலிருந்த கேணிக்குள் வீசி எறிந்து விட்டு வீட்டை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினா ள் . ஏன் இவ்வளவு கூட்டம் வீட்டில் என்று அதிர்ந்தவளுக்கு, அதை விடப் பெரிய அதிசயம் ஒன்று காத்திருந்தது .வேப்பம் மரத்தின் கீழே வீட்டுக்கார ஐயாவை சாக்குக் கட்டிலில் கிடத்தி இருந்தார்கள். அவரைச் சுற்றிக் கூட்டம் இருக்க யாரோ கார் பிடித்து வர போயிருப்பதாய் கதைப்பது இவளுக்கும் கேட்டது. அவர் கைகளிலிருந்து வடிந்த இரத்தத்தைப் பார்த்து அவர் மனைவியான வீட்டுக்கார அம்மா மயங்கிச் சாய்ந்து விழுந்து விட்டதாய் சொன்ன பவளம் மாமி இவளைக் கண்டதும் குரலெடுத்து திட்டத் தொடங்கினாள். "இந்தக் குமரியும் அந்த அத்துவானாக் காட்டுப் பிள்ளையார் கோவிலுக்கு நீச்சலடிக்க போறதெல்லோ! சொல்வழி கேட்க மாட்டாள்! இங்க பாத்தியே கோயிலுக்கு தனியாய்க் கும்பிடப் போன இந்த ஐயாவை எப்பிடி முனியடிச்சிருக்கு! முனியெண்டால்அடிச்சிப் போட்டு போயிருக்கும் இது வேற ஒண்டு, இன்னும் மோசமானது. இரத்தக்காட்டேரி!" அம்மாவும் மாமியுடன் சேர்ந்து கொண்டாள், "நல்லவைக்கு காலமில்லை, என்ன ஒரு அருமையான சீவன் தெரியுமே? இந்தப் பிள்ளையைத் தத்தெடுத்துக் கொண்டு போய் வளர்க்கப் போறன் எண்டு வாய் வாயாய் சொல்லி மாளும்!" அதிர்ச்சியில் உறைந்து திரும்பியவளுக்கு வீட்டுக்கார ஐயாவின் கட்டிலோடு விழுந்திருந்த ஒரு மண் நிறத்தொப்பியும் இரத்தத்தில் தோய்ந்திருந்தது எல்லா வினாக்களுக்கும் விடை சொன்னது!

இத்தாலிய காளை வாங்க போனேன் 380 பரப்பு காட்டுடன் வீடு வந்தேன். எனது காக நண்பன் உளவின் சிதறிய சிறகுகளை வீட்டுக்கு பின்னால் தோட்டத்தில் அடக்கம் செய்து கொண்டிருந்தேன். எனக்கு கண் குளமாக இருந்தது. எப்படி கம்பீரமாக கறுப்பிலும் கறுப்பு பழ பழக்க தனது குடும்பத்தின் பாதுகாப்பிற்காக பாடுபட்டவன். மனிதருக்கு கூட இந்த குணம் நவீன உலகில் இல்லை. எனது மகள் பின்னுக்கு ஓடும் சிற்றோடையில் இருந்து அழகான ஒரு கல்லை எடுத்து உளவின் சமாதியின் மேல் வைத்தாள். எனக்கு அது பெரிய ஆறுதலாக இருந்தது. எனது நண்பனின் செத்தவீட்டுக்கு ஒருத்தர் வந்து அவனுக்கு மரியாதையை செலுத்தும் போது தோழில் இருக்கும் பளு நழுவும். அமைதியாக அந்த கல்லை வெறித்து பார்த்து கொண்டு நிற்கும்போது, கைபேசி அதறியது. "மாலை வந்தனங்கள், நீங்கள் விரும்பிய காளை சவாரி கிளம்ப தயாராக இருக்கிறது" உருகினாள் இத்தாலிய காளை சந்தைகாரி. எனது துணைவியை நான் முதல் நாள் சந்திக்கும் போது அவளுக்கு பிடித்த சவாரியை அறிந்து பதினாறு வருடங்களாக அவளது கனவை நிறைவேற்ற உழைத்து காசு சேர்த்து வைத்திருந்தேன். மே 16, எமது வருட சந்திப்பு நாளில் இத்தாலிய காளையில் வந்து அவளை ஆச்சரிய படுத்துவது எனது பதினாறு வருட கனவு. சந்தை வந்து சேர்ந்தேன். வாசலில் கரிய காளை ஒன்று சீறி கொண்டு நின்றது. கோட்டு சூட்டுடன் வியாபாரி "இந்த காளை போல் பல இல்லை", திறப்பை...சீ...ஒரு கண்ணாடி துண்டை எடுத்து தடவினார். காளை எழுந்து சிவந்த கண்ணை திறந்து ஒருக்கால் சீறி காட்டியது. நான் விரிந்த கண்களுடன் பார்ப்பதை கண்டு "இந்த காளை 2.2 செக்கண்டில் நூறு மைல் பாயும்". வாலை முறுக்கி இன்னும் காளை சீறியது. "எவ்வளவு புண்ணாக்கு தண்ணி தேவை?" நான். "லீட்டருக்கு 3 கட்டை போகும்?" வியாபாரி. "என்னது 3 கட்டையோ? எண்ட 1996 யப்பானிய காளை இப்பவும் 12 கட்டை ஓடுது" குழப்பத்துடன் நான். "இத்தாலிய காளை வாங்கும் நீ புண்ணாக்கை பற்றி யோசிக்கலாமா? உனது துணைவியின் கனவு" வியாபாரி விற்றார். "எவ்வளவு காப்புறுதி? எத்தனை மாதம் இதை கனடாவில் ஓடலாம்?" நான் காளை பராமரிப்பு கணக்கியலில் குறி. "கிட்டத்தட்ட மாதம் ரெண்டாயிரம் வரும். 5 மாதங்கள் ஓடலாம்" வியாபாரி. "அடுத்த 7 மாதங்கள்?" நான் "உண்ட யப்பானிய கிழட்டு காளையை பாவி" வியாபாரி விடாமல். காளைக்கு மேல் ஏறினேன். எதோ தெருவோடு படுத்திருப்பது போல் ஒரு உணர்வு. காளை நகர தொடங்க தட தட என்று தெரு பள்ளங்கள் காளை ஓட்டத்தை அதிர வைத்தது. பெருத்தெரு வந்தோம், "காளைக்கு தண்ணிய காட்டு" வியாபாரி. வாளை முறுக்கினேன். காளை புழுதி கிளப்பியது. ஒன்று இரண்டு என்று எண்ணுவதற்குள் 140 கட்டை வந்துவிட்டது. திரும்பி சந்தை வந்து சேர்ந்தோம். வியாபாரி நான் மகிழ்ச்சியாக வருவேன் என்று நம்பி ஏமாந்தார். "எனக்கு இந்த காளை பெரிதாக பிடிக்கவில்லை. துணைவிக்காக வாங்குகிறேன்" நான். எனக்கு பிடிக்கவில்லை என்றவுடன் "கோவிட் பிரச்சினையால் நாம் நல்ல விலை போட்டு உனக்கு தர முடியும்" வியாபாரி. "இந்த அவன்டதோர் இன காளை 5 லட்ச்சம் வரும். உனக்காக வரி இல்லாமல் தரலாம்" "இந்த காசுக்கு நான் 700 பிள்ளைகளுக்கு வாழ் நாளுக்கு கல்வி கொடுக்கலாம்" உள்ளுக்குள் நினைப்பு. விவசாயியின் சந்தை கணக்கியல் வேலை செய்தது. துணைவிக்கு கைபேசி அழைப்பு விடுத்தேன். நான் இத்தாலிய காளை சந்தையில் நிற்பதை போட்டு உடைத்தேன். உண்மையை சொன்னேன். அவர் சிரித்து கொண்டு "விக் அது 16 வருடங்களுக்கு முன்..எனக்கு இப்ப 7 கதிரை வோல்வோ காளைதான் விருப்பம். எண்டாலும் நீ ஸ்வீட்" எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் காதலுக்காக ஒரு பெரிய பிழையை விடாமல் தப்பியது நிம்மதி. எனது கையில் காசு. மனதில் உளவு மற்றும் 11 வருடங்களுக்கு முன் மாவீரரர்களுக்கு கொடுத்த சத்தியம் திரும்ப திரும்ப ஓடியது. அடுத்து எனது முதல் நாள் பாடசாலை பொறியியல்/வீட்டு முகவர் நண்பனுக்கு அழைத்தேன். "காணி வாங்கோணும்" நான். "டேய் உண்ட வீடு வாங்கின மாதிரி கூத்து நடக்காது தானே?" கேட்டான். "அதுக்கு உத்தரவாதம் நான் தரமுடியாது. இது ஒரு நல்ல காரியத்திற்க்கு செய்கிறேன்" சிரித்தேன். "சரி எப்ப வாங்க போறாய்?" நண்பன். "இண்டைக்கே!" நான். "துணைவிக்கு தெரியும் தானே?" நண்பன் "ஓம்" நான். "எங்க பார்க்கிறாய்? டொரொண்டோவை சுற்றி உள்ள எல்லா நிலத்தையும் பஞ்சாபிக்காரர் வாங்கி விலைகளை உச்சியில் வைத்திருக்கிறார்கள்" நண்பன். "தெரியும் 11 வருடமா தேடுறன். பொடியள் குக்கிராம பக்கம் பார்க்க சொல்லுறாங்கள். அங்க பக்கத்தில நல்ல ஏரி கரையோரங்கள் பல உள்ளன" நான். "என்னது குக்கிராமமோ? கேள்விப்பட்டதில்லை" நண்பன். "ஓம் அந்த ஊரிண்ட பெயரே அது தான். பொடியள் சித்தியோட சென்ற வருடம் இங்க கொட்டேஜ் எடுத்து தங்கினவை. காணியா பார். கட்டிடத்தோட தோட்டம் என்றால் 5 இத்தாலிய காளை விலை சொல்லுறாங்கள். இந்த விலை வீக்கம் நல்லதல்ல" நான். "ஓகே. தேடி போட்டு அஞ்சல் போடுறன்" நண்பர் கைபேசியை மூடினார். சில நிமிடங்களில் கைபேசி அதறியது. அஞ்சலில் 7 காணிகள். நண்பருக்கு காணி வாங்குவதன் எனது நிய காரணம் தெரியாது. காணி இணைப்புகளை அழுத்தி பார்க்கிறேன். 16 பரப்பு எரிக்கரையோடு, 800 பரப்பு காணி, தீவில் ஒரு காணி என்று ஒன்றும் எனக்கு பிடிக்கவில்லை. ஏழாவது இணைப்பை வேண்டா வெறுப்பாக அழுத்தினேன். 380 பரப்பு காணி!!! நண்பனை கைபேசியில் அழைத்தேன். "டேய் கடைசி இணைப்பை பார்" "இந்த காணி தைலம் கடற்கரை தெருவிற்கும், காட்டு தெருவிற்கும் இடையில் இருக்கிறது" நண்பன். எனக்கு டிங் டிங் என்ற சகுன மணி அடிக்க தொடங்கியது. மேலுள்ளவர்களின் ஆசி எனக்கு கிடைப்பதாக தோன்றியது. அவர்கள் காடும் கடற்கரையுமா வாழ்ந்தவர்கள். அவர்களின் ஆத்மாவிற்கு தைலம் வேறு. "இது தான் மச்சி காணி" நான். "டேய் தொடங்கிட்டாயா? உண்ட வீடு 11 எண்ணில் விழுது எண்டு வாங்கினவன் நீ"நண்பன் ஆதங்கத்துடன். அவரது நம்பிக்கைகளை பல தடவை உடைத்தவன் நான். நான் துணைவியை சந்தித்த நாள் முதல் வாழ்ந்த வீடுகள் அடுக்குமாடி கட்டிடங்கள் எல்லாம் கூட்ட 11 ஆக வரும். துணைவியின் தம்பி, சகோதரி, சித்தி, அம்மா எல்லோருடைய வீடுகளும் கூட்ட 11 வரும். "காணியை போய் நாளைக்கு பார்ப்பமே?" நான். நண்பருக்கு வீட்டில் இருந்து வேலை என்றபடியால் ஓமெண்டார். வண்டியை எடுத்து கொண்டு எனது கனடிய சாமன் லோறியை பார்க்க சென்றேன். யாழ் உறவுகள் என் தோட்டத்தில் சந்தித்து அடுத்தடுத்த நாட்களில் நடந்த நிகழ்வுகளால் நான் லோறியை சந்தித்து அவள் திருப்பி என்னை பச்சையம்மாவிடம் அழைத்து சென்று, நான்கு வருடங்களில் எனது வாழ்க்கை அவளது திட்டங்களை நிறைவேற்றும் ஒரு கருவியாக்கி விட்டாள். (இந்த கதையை இரு வருடங்கள் ஆக கிரகித்து எழுதி வருகிறேன்) லோறி ஓக்வில் நகரில் ஏரி ஓரமாக தனது பத்து வயது மகளுடன் வாழ்கிறாள். அவள் பல்கலை விரிவுரையாளர் ஆனால் எனக்கு மட்டும் தான் அவள் ஒரு சாமன் என்று தெரியும். அவளில் எப்போதும் ஒளி வீசும். வீட்டு வாசலில் என்னை நான்கு வருடங்களில் பின் கண்டு ஆச்சரியத்தோடு ஓடி வந்து கட்டி பிடித்தாள். நான்"கோவிட்..." "சும்மா வாயை பொத்து" கடிந்தாள். " வா இரு... தேசிக்காய் தண்ணி தரட்டா? குடும்பம் எப்படி? மகள் வளர்ந்திருப்பாளே?" அவள் பதட்டமாக கேள்விகளை வீசினாள். பின்னிருந்த பெரிய தேக்கு மரத்தில் இருந்து "கா கா கிர் கர் கிர்" எனது எஞ்சிய குடும்பம் தாமும் வந்து பேசி கொண்டிருந்தது. "குடும்பம் சுகமா இருக்கு. பொடியளோட நல்ல பம்பல். உன் மகள் எங்கே?" நான். "மகள் பாட்டி வீடு சென்றுவிடடாள். விக் என்ன பிரச்சினை?" அவள். அவளிடம் ஒன்றும் மறைக்க முடியாது. டொரொண்டோ நகரில் கைவிட்டு எண்ண கூடிய சாமன்களில் அவளும் ஒருத்தி. "என்னால் இங்கு இனிமேல் இருக்கமுடியாது. சம்திங் இஸ் றொங்!" நான் எனது காக குடும்பம் காணாமல் போனதை பற்றி ஒப்பாரி வைத்தேன். "விவசாயி நீ போனால் மேற்கு பக்கம் நான் மட்டும் தானா?" லோறி "என்னால் அவ்வளவு குப்பைகளை தனியாக சந்திக்கமுடியாது. நீ தேவை" "மன்னிக்கோணும் சகோதரி... எனது நகரில் இப்போது தொடருந்து நிலையம் பெரிது கட்டி 3 மைல் தொடரூந்துகள் எப்போதும் பயணிக்கின்றன. விமானங்கள் இப்போது சற்று ஓய்ந்தாலும் திரும்பி வந்து ஒரே இரைச்சல். மற்றும் இப்போது வெளியிடும் அலைவரிசையும் சரி இல்லை. எனக்கு நிம்மதியாக நித்திரைக்கு போக ஏலாது. மற்றும் நகரில் இப்போது குடியேறும் தெற்காசியர்களும் காசு காசு என்று ஓடுகிறார்கள். வாகன நெரிசடி..." நான் அவளிடம் அனுமதி பெற குறைகளை அடுக்கினேன். "அவர்கள் எல்லோரும் அவளின் பிள்ளைகள் தானே எம்மை போல...ஏன் தவிர்க்கிறாய்?" அவள். "நான் 30 வருடத்திற்கு பிறகு ரெண்டு தடவை ஊருக்கு போனேன். அங்கு எம்மவர் படும் அவதியையும் நிம்மதியின்மையும் பார்த்து நொந்துவிட்டேன். இங்கும் எம்மவர் காசை தேடி ஓடி மன உளைச்சலில் இருக்கிறார்கள். பலர் தமது போர் வடுக்களுக்கு மருந்திடாமல் தற்கொலை செய்கிறார்கள் அல்லது தமது குழந்தைகளை வதைக்கிறார்கள். காசு இருந்தாலும் மிச்சம் பிடிக்க குப்பை சாப்பாடுகளை உண்டு இறக்கிறார்கள். ஆன்மீகம் ஒரு நக்கல் வார்த்தையாகி விட்டது. எண்ட காவலர்களுக்கு நான் சத்தியம் கொடுத்திட்டேன்" நான் பயத்தோடு அவளை பார்க்கிறேன். அவள் போய் துலை என்று சொல்வாளா என்ற ஆவல். "நீ அப்ப என்னை இங்கே தனியாக விட போறாயா? அவள் உன்னை எங்கே அழைக்கிறாள்?" அவளின் முகத்தை வாசிக்க முடியவில்லை. அவள் ஞான கண்ணை திறந்துவிடடாள். அவளுக்கு எனது திடமான முடிவு எனது அல்ல என்று தெரியும். "தைலம் கடற்கரை என்ற கிராமம் அது குக்கிராமத்தில் உள்ள 16 கிராமங்களில் ஒன்று" நான் தெம்புடன். "ம்ம்ம் அது அனிசினாபி பூர்வகுடிகள் வாழும் பகுதி. அவர்கள் 11,000 வருடங்களாக இங்கே வாழ்கிறார்கள். அவர்கள் வடக்கு பனி பாறைகள் உருகி பெருவெள்ளம் எடுத்த போது அடித்து கொண்டு வந்த கடல் மணல்கள் தான் இந்த ஏரியை சுற்றி இருக்கிறது" சாமன் தொடர்ந்தாள். இதுக்கு தான் நான் அவளிடம் வந்தேன். நான் காணியை கைபேசி வரைபடத்தில் காட்டினேன். சாமன் புன்முறுவலுடன் "அவள் உனது நோக்கத்திற்காக சரியான இடத்திற்கு தான் கொண்டு போயுள்ளாள். உனது காணிக்கு போஸ்டக்வாமி அல்லது உருண்டோடும் மணல் குன்றுகள் என்று பெயர். மனிருலின் தீவுக்கு பக்கத்தில் இருக்கிறது. அனிசினபிமோவின் பாசையில் அதன் அர்த்தம் பெரிய ஆத்மா. இதை ஓடாவா, அனிசினாபி, ஓஜிப்வே பூர்வ குடிகள் புனிதமான தீவு என்பார்கள். இவர்களை மூன்று நெருப்புகளின் மக்கள் என்பார்கள்" எனக்கு கேட்க கேட்க மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. முகத்தில் அதை கண்டவள். "உன் மக்களும் கடலையும், விவசாயத்தையும் சார்ந்து வாழ்ந்தது போல் தான் இங்கும் எல்லோரும் ஏரியையும் விவசாயத்தையும் நம்பி தான் வாழ்கிறார்கள். இந்த ஏரியில் சுழற்சி இருப்பதால் பனியாக உறையாது. 365 நாளும் மீன் பிடிக்கலாம். வள்ளத்தில் ஏறி எதிரே இருக்கும் நீலகிரிகளுக்கு போகலாம். உனக்கும் உன் உறவுகளுக்கும் தைலமாக இருக்கும். நீங்கள் வேருடன் பிடுங்கி வெளிநாடுகளுக்கு எறியப்பட்டவர்கள். அது தான் நீ உன் வேரை தேடி போகிறாய்." "ஆனால் உலக போர் 3 தொடக்கி சாவு தொடங்கும் போது அதை நடாத்தும் மேற்குலகம் அவ்வளவு குப்பைகளையும் அள்ளும். மோசமான அதிர்வுகள் டொரொண்டோ நோக்கி வரும். நானும் எங்கட ஸ்கார்ப்ரொ நண்பரும் இன்னும் சிலரும் தான் மிச்சம். அவரில் ஒருத்தருக்கு உடல் பூரா கட்டி வந்துவிட்டது. அவர் தன்னை சுத்திகரிப்பதை விட்டு அந்த அதிர்வுகள் அவரை பாதித்துவிட்டது" அவள் என்னை தீர்க்கமாக பார்த்தாள். "நான் அழைக்கும் போது வருவாயா" கேட்டாள். "பறந்து வருவேன் தாயே"நான். "சரி உன் தோட்டத்தை, கோவிலை கட்டும் போது என்னை அழை" அவளின் ஞான கண் என்னை ஊடுகதிராக பாய்ந்திருக்கவேண்டும். "ஓம் பச்சையம்மாவிற்கு பூர்வகுடிகள் ரிக்கி கொட்டில் கோவில், எனது காடு சீடர் மரம் கொண்டு கட்டப்போகிறேன். இங்கு பூர்வகுடி சமயம், சைவம், கிறித்தவம் மற்றும் இஸ்லாம் புத்தக சாலைகள் உள் இருக்கும்" அவளுக்கு தெரிந்திருந்தாலும் திட்டத்தை ஒப்பிட்டேன். அவள் கொஞ்சம் பெருமையுடன் என்னை பார்த்து ஒரு பெரிய பெருமூச்சு விட்டாள். அவள் என்னை மனமாற்றம் முன் இன்னொரு கட்டிப்பிடி கொடுத்துவிட்டு கிளம்பினேன். எனக்கு அனுமதி கிடைத்ததில் இத்தாலிய காளை வாங்காமல் ஒரு நிலம் வரப்பிரசாதமாக கிடைத்ததில் மகிழ்ச்சி. நண்பரை அழைக்கின்றேன். "வாங்குவம்" நான். "டேய் இன்னும் நிலத்தை பார்க்கவில்லை" நண்பன். அடுத்த நாள் தைல ஊரின் சந்தியில் நண்பருடன் இடது பக்கம் திரும்பினேன். கிராம பெருந்தெரு சந்தியில் மாதா கோவில், பொறியியல் நிறுவனம், கல்லறை மற்றும் சிறு பத்திரிகை நிறுவனம். மாதா கோவில் பின்னால் பலர் வந்து தண்ணீர் பிடித்து சென்றார்கள். எனக்கு கவலை வர "மச்சி இங்க நிலத்தடி தண்ணி ஒரு பிரச்சினையோ? நிப்பாட்டு கேட்பம்" கேட்டோம். ஒரு பெண்மணி புன்முறுவலுடன் "இது இலவச ஸ்ப்ரிங் தண்ணீர். கடைக்கு போனால் போத்தல் $5. இந்த கிராமத்திற்கு கீழ் 11,000 வருட இயற்கை நீர் தேக்கம் உள்ளது " கவலை பறந்து 32 பற்களும் முன்வந்தன. கிராமத்தில் 40 கிலோமீட்டர் தான் வேகம். ஆறுதலாக செல்லும் போது முன்னுக்கு நீலகிரி தெரிந்தது. மனதை அள்ளியது. "எது காணி?" நான் பொறுமை இழந்தேன். "தைல கடற்கரை வரவேற்கிறது என்று போட்டிருக்கும் பதாகை உன் காணி வாசலில் தான் இருக்கிறது" நண்பர் சிரிப்புடன். எனக்கு வரவேற்பு என்று வேறு சகுனம். கேட்கவா வேண்டும். "பொறியியலாளர் மைக் இப்போது வருவார். காணியை சுற்றிப்பார்ப்போம்." நண்பர். :"கொஞ்சம் பொறு முன்வீட்டு காரருக்கு கதை கொடுப்போம்" நான். "வணக்கம் நான் விவசாயி விக் உங்களது வீட்டுக்கு முன்னாள் உள்ள காணியை வாங்க திட்டம்" அறிமுகப்படுத்தினேன். "வணக்கம் நான் டிம். நான் பிறந்து வளர்ந்து இங்கு தான் எனது 60 வருட வாழ்க்கையில் யாரும் இங்கு குடியிருக்கவில்லை. நானும் இந்த காணியை வாங்க திட்டமிட்டேன் ஆனால் முன் தெருவால் செல்ல அமைச்சு விடவில்லை. காட்டு தெருவால் தான் காணிக்கு பாதை" டிம் நண்பரின் முகத்தில் சந்தேக அலைகள். "இந்த காணி நல்ல காணி ரெண்டு ஓடைகள், ரெண்டு குளங்கள், நீர் வீழ்ச்சி எல்லாம் இருக்கு. குளத்தில் பைக், ட்ரவுட் என்று நல்ல மீன்கள் உள்ளன. அந்த மீன்கள் ருசியோ ருசி" வாயை பொச்சடிச்சு காட்டினார். பருத்தித்துறை போய் ஒவ்வொரு நாளும் மாமருடன் மீன் வாங்கியது நினைவு வந்து போனது. பொறியியலாளர் வர விடைபெற்று காடு புகுந்தோம். வாசலில் 60 அடி உயர மணல் குன்றுகள் அதன் மேல் தேக்கு, பைன், மேப்பில் போன்ற வைரிய மரங்கள் வான் தொட்டு நின்றன. மைக் தைல தெருவில் இருந்து 300 அடி தள்ளி உள்ளுக்குள் ஒரு குன்றை எடுத்து அதில் எப்படி எம் வீட்டை கட்டலாம் என்று சிந்தனை கொடுத்தார். அதை கேட்கவே மகிழ்ச்சி பொங்கியது. "நீங்கள் நில அளவீடு செய்யவேண்டும், தெரு அமைச்சுடன் வாசல் பற்றி கேட்கவேண்டும், கேந்திர டோபோகிராபி செய்யவேண்டும், பின் கட்டிட அனுமதி பெறவேண்டும்" மைக் "14000 சதுர அடிக்கு கட்டிடம் அமைக்க அனுமதி உள்ளது" நண்பர். "நல்லவிடயம். மலசலகூட குழியமைப்பு செய்யவேண்டும் அப்படியே கிணறும் கிண்டவேண்டும். கிணறு கிண்ட தண்ணீர் தேடி கண்டுபிடிப்பவருக்கு மூவாயிரம் டொலர், பின் கிணறு கிண்டி கொங்கிறீட் போட்டு மூட ஒரு ஐம்பதாயிரம் முடியும்" மைக் "எப்படி கிணறு கண்டுபிடிப்பவருக்கு தெரியும்? அவர் ஏதாவது கருவி பாவிக்கிறாரா?" நண்பர். "இல்லை அவர்களுக்குள் தண்ணீர் கண்டுபிடிக்கும் புலன்கள் உள்ளது. இட்ஸ் அமேஸிங்" மைக் "இவனும் அப்படி ஒருத்தன் தான்" என்னை காட்டினார் நண்பர். நான் இல்லை என்று அசடு வழிந்தேன். "இது தான் லொட் 1, பலகாலமாக வாங்காமல் இருந்தது. இங்கு கரடி, ஓநாய்கள், மூஸ் என்று எல்லா மிருகங்களும் வரும். கரடியை கண்டால் கீழ் நிலம் நோக்கி ஓடுங்கள் அவற்றின் முன்னம் கால்கள் சிறிது என்ற படியால் அவர்களால் கீழ் நோக்கி ஓடமுடியாது"சிரித்தார் மைக். அரண்டார் நண்பர். "நன்றி மைக். நாம் வீடு தோட்ட கட்டுமானம் எல்லாம் இந்த குக்கிராம நிறுவனங்களை வைத்து கட்ட திட்டம்" நான். மைக்கின் 32 பல்லும் இப்போது முன்னுக்கு. "நன்றி விக். எமது கிராமத்தில் 3 சாப்பாடு கடை, ஒரு அங்காடி, பிள்ளைகளுக்கு கடற்கரை விளையாட்டு அங்காடிகள் தான். உங்களது முதலீடு கிராமத்திற்கு ஊக்கத்தை கொடுக்கும்" மைக். அவரது ஊர் பற்றை பார்த்ததில் எனக்கும் இந்த ஊரில் ஒருத்தனாக ஆசை கூடியது. நாம் திரும்பி குன்றுகள் பள்ளங்களை ஓடைகளை தாண்டி முன் தெரு நோக்கி வரும்போது ஏதோ என் கண்ணை உறுத்தியது. "எப்படி அந்த வட்ட கொங்கிறீட் கல் இங்கே உள்ளே வந்தது. உறுத்துகிறதே?"நான் "கொஞ்சம் பொறு" மைக் ஓடி சென்று அந்த வட்ட கல்லை மூச்சு பிடித்து தூக்கினார். கீழே கிணறு. மைக்கின் முகம் அரண்டு என்னை பார்த்தது. "உன் நண்பன் சரியா தான் சொன்னான். இது அறுபது வருடத்திற்கு முன் இருந்த கிணறு. நீ குறைந்த செலவுடன் புனரமைக்கலாம். ஐம்பதாயிரம் சேமித்துவிட்டாய். இல்லாவிட்டால் 470 அடி அகலம் 2500 அடி நீளமுள்ள காணியில் ஊசி தேடுவது போல் இருக்கும் " மைக் புன்முறுவலுடன். மைக்கிக்கு இன்னொரு பொறியியலாளர் கிராமத்திற்கு வருவதில் பெரு மகிழ்ச்சி. அவரும் தைல கடற்கரையை எனக்கு விற்றார். நான் கிணறு கண்டுபிடித்தபின் எனது நண்பரும் தனது நம்பிக்கைகளை தளர்த்த தொடங்கினார். "காணிக்கு விலையை பேசுவம். ஏழு வருடங்களாக விலை போகாமல் இருக்கு. அரை பாதி விலை போட்டு பாப்பம். கிராமத்தில 8 பரப்பு எழுபதாயிரம் போகுது" நண்பர். நாம் இப்போது பொடி நடையாக கடற்கரைக்கு வந்திருந்தோம். உள்ளூர் வாசிகள் முகமூடிகள் இல்லாமல் நிறைந்திருந்தார்கள். எமது காணிக்குள்ளால் ஓடும் ஓடையும் அங்கு வந்து சேர்ந்திருந்தது. அந்த குளிர்ந்த சுத்தமான நீருக்குள் காலை நனைத்து கொண்டே அடுத்த நடவடிக்கைகளை திட்டமிட்டோம். அடுத்த நாள் நண்பர். "கடன் இல்லமால் காசில் வாங்குவதால் வெகுவேகமாக வாங்கலாம். யூலை 5 திகதி இரவு எமது கொண்டிசன் முடியும். அதற்குள் எல்லா அமைச்சு, கிராம விடயங்களையும் துருவ வேண்டும். யூலை 25 உனக்கு காணி கிடைக்கும்" வாய் விட்டு விசரன் போல் சிரித்தேன். ஒரு உறவு இதை ப்ளோக் தியறி என்று மெய்யியலில் பதிவிட்டது ஞாபகம் வந்தது. "ஆர் யு ஓகே?" நண்பர். அவர் கொழும்பில் இருந்து வந்தவர். வெடி சத்தமோ எமது இனத்தில் முக்கிய தினங்கள் பற்றி தெரியாது. "ஓம் மச்சி. ஆனால் கிணறை பற்றி சொல்லாதே விலையை குறைக்கமாட்டினம்" எனக்குள் 11 வருடங்களின் பின் அவர்களின் சத்தியத்தை நிறைவேற்றும் உணர்ச்சி சூடாக ஓடி திரிந்தது. யூலை 3: "நல்ல செய்தி. தெரு அமைச்சு எமக்கு முன் பக்க வழி தந்துள்ளார்கள்" யூலை 24: "நற்செய்தி. எல்லாம் முடித்துவிட்டோம். இந்த காணியின் விற்பனையில் சிறு பங்கு சிக் கிட்ஸ் ஹோம் செல்லும். நாளைக்கு நீ காணியில் உன் பிறந்த நாளை கொண்டாடலாம்" நண்பர். யூலை 25: குடும்பம் குட்டிகளுடன் சென்று கடற்கரையில் விளையாடி பின் காணிக்குள் நடை சென்றோம். இரு ஓடைகள் சேரும் சந்திப்பில் நான் ஓடை நீரில் கால்களை வைத்துக்கொண்டு இருந்தேன். பக்கத்தில் நின்ற நூறடி தேக்கில் எனது மிஞ்சிய 5 காக குடும்பம் தமது புது வீட்டை பற்றி ஆர்ப்பரித்து கொண்டிருந்தன.

பிடித்த பத்து (வரிசைப்படி): 1.உணவு- பிரியாணி (றால் மட்டன் சிக்கன் நண்டு எது என்டாலும்) 2.விளையாட்டு - பட்மின்டன் ,நீச்சல்,செஸ் 3. வாசிப்பு - ( நாவல்கள்,கட்டுரைகள் மற்றும் ஏனையவை) 4.ஓட்டம்- சில மாலை நேரங்களில்( ஞாயிறு காலையில்) 5.சமையல் 6.மெலடிஸ் 7.தமிழ் ஆங்கில படங்கள் மற்றும் சீரியல் 8.செய்யும் வேலை ( பிடித்து தானே ஆகணும் ) 9.நண்பர்கள் உறவினர்களுடன் அரட்டை 10. எதிர்காலத்தை பற்றிய திட்டமிடல் மேலே எனக்கு பிடித்து செய்வன/ செய்தவை 10 எழுதியிருக்கன் வாசிப்பது ,படங்கள் சீரியல் ஓட்டம் என்பன இப்போது குறைந்து விட்டது ( கொரோணோ தான் காரணம் வேற எதை சொல்வதுன்னு தெரியல) உங்களுக்கு பிடித்த அல்லது நீங்கள் பிடித்து செய்யும் 10 செயல்களை எழுதுங்கள்

கண்காணிப்பது அவசியம்-நிவேதா உதயராஜன் உலகிலேயே மிகவும் கொடுமையான செயல்கள் எனப் பட்டியலிடப்பட்டால் அதில் முதன்மையாக இருப்பது பாலியல் வன்கொடுமை என்பதாகத்தான் இருக்கும். அன்றுதொட்டே பெண்கள் பாலியல் துன்புறுத்தலுக்கு ஆளாகிவந்துள்ளனர்தான் எனினும் அண்மைக்காலங்களில் பாலியல் துன்புறுத்தல் பற்றிக் கேள்விப்படுவது அதிகரித்துள்ளது. அதற்கு முக்கிய காரணம் ஊடகங்கள், இலத்திரணியல் சாதனங்கள், தேவையற்ற காணொளிகள் எனப் பலவற்றைக் கூறினாலும் அதன் ஒட்டுமொத்தப் பெயர் தொழில் நுட்ப வளர்ச்சியே எனலாம். இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டில் கூட பெண்களுக்கான ஒரு சமத்துவம், சுதந்திரம் என்பன பேணப்படாத நிலையில் வன்கொடுமை என்பதும் அதிகரித்து எத்தனையோ பேரின் வாழ்வைத் தினம் தினம் சிதைத்தபடி இருக்கிறது. அதிலும் சிறுவர் வன்கொடுமை என்பது மிகவும் அதிகரித்துள்ளதாக ஆய்வுகள் கூறுகின்றன. உலக நாடுகளெல்லாம் எத்தனையோ சட்ட வரைபுகளைப் பெண்களுக்காக ஏற்படுத்தியுள்ளபோதும், பெண்களுக்கான , சிறுவர்களுக்கான பாலியல் துன்புறுத்துதல் இன்னும் தொடர்வதற்கான காரணம் அதுபற்றி உண்மைகள் வெளியே சரியானபடி தெரிவதில்லை. வெளியே சொல்ல வெட்கப்படுகின்ற பெண்கள், பாதிக்கப்பட்ட சிறுவர்களின் பெற்றோர்கள், சமூகம் என பெரிய தடைகளைத் தாண்டும் மனோதிடம் பலருக்கும் இல்லாதிருப்பதே இத்தகைய செயலைச் செய்யும் காட்டுமிராண்டிகளை இனங்காண முடியாததாகவும் இருக்கிறது. பெரிய பெண்கள் தமக்கு நடைபெறும் வன்கொடுமைகளை உணரவும் , எதிர்க்கவும் முடிகின்ற சூழலில் இருக்கின்றபோதும் அதையும் மீறி நடக்கின்ற வன்முறைகள் கொடுமைமிக்கது என்றால், எதுவும் தெரியாத சிறுவர்கள் தமக்கு நடப்பது வன்முறை என்றே தெரியாது அதற்குப் பலியாகிப் போவது கொடுமையிலும் கொடுமை. அதற்குக் காரணம் இலகுவாக சிறுவயதினர் மிரட்டிப் பயன்படுத்தப்படுவதும், என்ன நடக்கிறது என்பது புரியாததாலும், இப்படியானது சாதாரணமாக எல்லோருக்கும் நடப்பது போன்று அவர்கள் நம்பவைக்கப்படுவதும் காலங்காலமாக நடந்துதான் வந்திருக்கிறது. அதிலும் தம் வீட்டில் இருக்கும் உறவினர், நண்பர்கள், வீட்டில் வாடகைக்குத் தங்கி இருப்போர், பாடசாலை ஆசிரியர்கள், ஏன் உரிமையாய் வீட்டுக்குள்ளேயே நடமாடும் தாயாரின் தந்தையாலோ அல்லது தந்தையின் தந்தையாலோ, அதைவிடக்கொடுமையாக பெற்ற தந்தையாலும் கூட பலர் பாலியல் துன்புறுத்தலுக்கு ஆளாகியபடிதான் இருக்கின்றனர். இந்த விடயத்தில் முக்கியமாக கவனமாக இருக்கவேண்டியது பெற்றோரின் கடமைதான் எனினும் தந்தையை விடத் தாய்க்கே அந்தப் பொறுப்பு அதிகமாகிறது. ஒரு சிறுமி தனக்கு ஏற்பட்ட கொடுமையைத் தன் தாய்க்குச் சொல்லக்கூடிய துணிவை அவர்கள் பெறும்படி பிள்ளைகளுடன் உறவைப் பேணுவது மிக முக்கியமானது. அதைவிட பல பிள்ளைகள் குற்றச்சாட்டுகளைக் கூறும்போது பல பெற்றோர் அதைக் காது கொடுத்துக் கேட்பதும் இல்லை. அந்தப் பிள்ளை கூறுவதை நம்புவதுமில்லை. எப்போது நாம் கூறுவதை என் பெற்றோர் கேட்க்கின்றனர், அவர்களிடம் நாம் எந்த விடயத்தையும் கூறலாம், அவர்கள் மட்டும் தான் எம்மைக் காப்பாறுவார்கள் என்ற நம்பிக்கையை ஒவ்வொரு பெற்றோரும் பிள்ளைகளிடம் ஏற்படுத்தவேண்டும். பிள்ளை கூறுவதை நம்பாமல் இவள்/ இவன் பொய் கூறுகின்றனரோ என்ற சந்தேகம் ஏற்பட்டு நாம் பிள்ளைகளைக் கடிந்துகொண்டால் , பெரியோர் எம்மை நம்பப்போவதில்லை என்னும் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை பிள்ளைகளுக்கு ஏற்பட்டு அவர்கள் அதன்பிறகு நடக்கும் தொடர் வன்முறைகளைக் கூட எம்மிடம் பகிர்ந்துகொள்ளாது தம்முள்ளேயே போட்டு மூடி, அவர்களை மீள முடியாத இக்கட்டில் தள்ளுவதற்கு ஏதுவாகிவிடும். பள்ளி சென்று வரும் உங்கள் பிள்ளைகளுடன் மனந்திறந்து உரையாடுங்கள், அவர்கள் சோர்வாகத் தெரிந்தால் உரியவாறு அவர்களுடன் பேசிப் பிரச்சனை என்ன என்பதைத் தெரிந்துகொள்ளுங்கள். நண்பர்களோ உறவினர்களோ வீட்டுக்கு வந்தால் அவர்கள் மேல் ஒரு கண் வையுங்கள். உங்கள் பிள்ளைகளின் நண்பர்கள், நண்பர்களின் பெற்றோர், இன்னும் அவர்களுடன் தொடர்புடைய அனைத்து ஆண்பெண்களுடனும் அவதானமாக இருங்கள். நான் ஏன் பெண்களையும் என்று கூறுகிறேன் என்றால் சில பெண்கள் கூட தன் கணவனின் அச்சுறுத்தலுக்குப் பயந்து அவர்கள் செய்யும் வன்கொடுமைகளுக்கு உடந்தையாக இருந்திருப்பதாகச் செய்திகள் கூறுகின்றன. ஆகவே ஒவ்வொரு பெண்களும் விழிப்புடன் இருக்கவேண்டும். உங்கள் வீட்டில் இருக்கும் ஆண்களைக்கூட அப்பப்போ அவதானிக்கவேண்டும். என் கணவர் தானே நல்லவர் என்னும் முட்டாள்தனமான நம்பிக்கையுடனேயே பலர் நடப்பவற்றைக் கண்டும் காணாமலும் அல்லது அதை வெளியே எப்படிச் சொல்வது எண்ணம் தயக்கத்தில் பேசாமல் இருக்கின்றனர். அது மிகவும் தவறான அணுகுமுறையாகும். உங்களுக்கு ஒரு விடயத்தில் சந்தேகம் ஒன்று ஏற்பட்டிருப்பின் உங்களுக்கு மிக நெருக்கமானவருடன் அந்த விடயம் பற்றி உரையாடித் தெளிவுபெறுவதும், சரியான முடிவை எடுத்து செயல்படுத்துவதும் மிக அவசியமான ஒன்றாகும். அதைவிடப் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் வலியைப் புரிந்துகொண்டு அவர்களுக்கு உடல், உளரீதியான ஒத்துழைப்பையும் பாதுகாப்பையும் ,நம்பிக்கையையும் கொடுக்கவேண்டியது மிகமிக முக்கியமானது. அதைவிடத் தவறு செய்தவர் யாராய் இருப்பினும் தண்டனை பெற்றுத் தரவேண்டியதும் மிக மிக அவசியமான ஒன்று. எங்கள் பிள்ளைகளை எம்மைத் தவிர எவருமே பாதுகாக்க முடியாது. பணம் பணம் எனப் பணத்தின் பின்னால் ஓடிக்கொண்டிருக்காது ஒரு குறிப்பிட்ட வயதுவரை உங்கள் பிள்ளைகளுடன் நீங்கள் இருப்பதும், அவர்களை புரிந்துகொள்வதும், அவர்களுக்கு உங்கள்பல நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துவதும் ஒரு ஆரோக்கியமான பிள்ளை இந்தச் சமுதாயத்தில் தன்னம்பிக்கையுடன் வாழ வழிசெய்யும். உங்கள் வீடுகளில் கண்டவர்களையும் வாடகைக்கு அமர்த்தாது உங்கள் குழந்தைகள் ஓடிவிளையாடி சுதந்திரமாய் இருப்பதற்கான சுற்றுச் சூழலை உருவாக்குவது பிள்ளைகளை பெற்றவர்கள் ஒவ்வொருவரினதும் தலையாய கடமை. புலம்பெயர் சூழலில் மற்றவர்களின் வாழ்க்கைத் தராததுக்கு எம்மையும் உயர்த்தவேண்டும் என்னும் பேராசை காரணமாகவே பல பெற்றோர்கள் இரு வேலை, இரவுநேர வேலை, பிள்ளைகளை வீட்டில் தனியாக விடுதல், உறவினர்கள் நண்பர்கள் மற்றும் பாதுகாவலர்களிடம் விட்டுவிட்டு வேலைக்குச் செல்வது போன்ற தவறுகளை செய்கின்றனர். அதுவே பின்னர் பிள்ளைகளுக்கு உளவியல் பாதிப்பை ஏற்படுத்துவதற்கும் ஏதுவாகிறது. பேராசை கொள்ளாத போதும் என்ற மனமும், மற்றவர் வாழ்வோடு ஒப்பிடாத நிலையும், எளிமையான ஆரோக்கியமான வாழ்வுமே எம் புலம்பெயர் சமூகத்தை உயர் நிலைக்குக் கொண்டுவரும். கொரோனாவின் பின்னாவது ஒவ்வொருவரும் உலக வாழ்வைப்பற்றிச் சிந்திக்க வேண்டும். எத்தனை பணம் வைத்திருந்தும் பயனின்றி இறந்தவர் எத்தனைபேர். நாம் எப்போதும் இறந்துபோகலாம். இறக்கும் வரை எப்படி வாழ்ந்தோம் என்பதில்தான் எம் வாழ்வின் வெற்றி அடங்கியுள்ளது. இதை நாம் ஒவ்வொருவரும் உணர்ந்து மனித நேயத்துடனும், அன்போடும், அகந்தை துறந்தும் வாழ்வோமானால் அதுவே உயரிய வாழ்வு. நிவேதா உதயராஜன்-ஐக்கிய இராச்சியம் https://naduweb.com/?p=14998

1.பிடித்த உணவு: தாயக உணவு - குறிப்பிட்டு சொல்லவேண்டும் என்றால்: நண்டுக்கறி மற்றும் இலைக்கறி மீன் புட்டு 2.பிடித்த விளையாட்டு: கால்பந்து மற்றும் மேசைப்பந்து 3.வாசிப்பு: யாழ் மற்றும் சில செய்தி இணையத்தளங்கள் 4.உடற்பயிற்ச்சி : மூச்சுபயிற்ச்சி மற்றும் நடை 5. சமையல்: பிடித்த புதிய உணவு வகைகளை You tube பார்த்து சமைப்பது 6. பாடல்கள்: இடைக்கால பாடல்கள் மெல்லிய சத்தத்தில் அமைதியான பொழுதில் கேட்கப்பிடிக்கும் 7.பொழுது போக்கு: மகளுடன் விளையாடுவது, நீந்துவது, பிடித்த பாடல்கள் கேட்பது, அக்காமாரோடு கதைப்பது ( இவ்வருடம் தோட்டத்துடனும் பொழுது போகின்றது) 8.செய்யும் வேலை: பிடித்திருக்கின்றமையால் - விரும்பி செய்ய முடிகின்றது 9.அரட்டை: நண்பிகளுடன் வேலைக்கு வரும் போதும் போகும் போதும் நடக்கின்றது 10. எதிர்கால திட்டம்: பெரிதாக ஒன்றுமில்லை. இருக்கும் வரை மற்றவர்களுடன் அன்பாக இருந்து கஸ்டப்படாமல் போய்விட வேண்டும்.

நல்ல ஒரு நாடு. அதை விட்டுட்டு வர மனமில்லாமல் தான் இங்கு வந்தேன். மீண்டும் போவதையிட்டு மிகவும் மகிழ்ச்சி. யோகினியை தெரியவில்லை. ஆனால் நெருங்கிய சொந்தங்கள், நண்பர்கள் என்று நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள். 1996 இல் இருந்து 2001 வரை எத்தனையோ எமது தமிழ் இளைஞர்கள் Auckland விமான நிலையத்தில் வந்திறங்கி யாரும் இல்லமால் தவிக்கும்போது நாங்கள் அவர்களை அழைத்து வந்து, உபசரித்து, மற்ற இளைஞர்கள் இருக்கும் வீட்டில் கொண்டுபோய் சேர்த்து விடுவோம். அடிக்கடி அவர்கள் எல்லோரும் எமது வீட்டுக்கு வருவார்கள். சில குழப்பங்காசிகளும் இருந்தன. அப்போது English-Tamil மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் இல்லை. நான் ஒரு unofficial Translator ஆக இருந்தேன். நிறைய பேருக்கு அகதி விண்ணப்பம் கோருவதற்கு statements நானே எழுதிக்கொடுத்தேன். மெடிக்கல் certificate அது எது என்று அவர்களை அழைத்துக்கொண்டு நாங்கள் எவ்வளோவாளோ உதவிகளை அந்த நேரத்தில் செய்து கொடுத்தோம். எனது husband spoken English உம் படிப்பித்தார். . சில போராளிகளும் வேறு வேறு விடயமாக வந்து போவார்கள்.அதெல்லாம் ஒரு காலம். நான் 2017 ஆம் ஆண்டு 16 வருடங்களுக்கு பிறகு போனபோது நான் உதவி செய்த அனைவரும் வந்து பார்த்தார்கள். இப்படியாவது எமது மக்களுக்கு உதவ கிடைத்ததே என்று நினைத்து மிகவும் மகிழ்ச்சி.

கத்தரிக்காய் வெங்காய சம்பல்.

தோல்விக்குத்தான் பலர் ஆனால் வெற்றிக்கு சிங்களம் மட்டுமே அவன் தெளிவாக இருக்கிறான் நம்மவர்கள் தான் இன்றும் கிழக்கை இசுலாமியரிடமிருந்து மீட்டு சிங்களவன் தமிழிரிடம் தருவான் என்ற கனவில்?????

நீங்கள் புலிகள் அழிக்கப்பட்டதற்கும், போராட்டம் கொடூரமாக முடித்துவைக்கப்பட்டதற்கும், அப்பாவிகளின் ஒன்றரை லட்சம்பேர் கொல்லப்பட்டதற்கும் காரணங்களை வெளியே தேடுகிறீர்கள். இவை எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் ஒன்றுதான். அது இந்தியா, இந்தியா, இந்தியா !!!!! ரஞ்சித், கபிதன் உங்கள் இருவரதும் கருத்தில் எனக்கும் உடன்பாடு உண்டு. இந்தியா ஆரம்பத்தில் இருந்தே எமது விடுதலைக்கு எதிரான சிந்தனையையே கொண்டிருந்தது. அதனை நான் நூற்றுக்கு நூறு வீதம் ஏற்றுக்கொள்ளுகிறேன். ஆனால் இதனை இந்தியா மறைத்து வைத்திருக்கவில்லை. 1985 ம் ஆண்டு திம்பு பேச்சுவார்த்தையிலேயே காண்பித்துவிட்டது. அதன் பின்னர் 1987 ் ல் மிக உறுதியாக தெரிவித்து விட்ட நிலையில் எமது தரப்பில் அதன் பின்னர் அதற்கு மாற்றான ராஜதந்திர முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்படாமை எமது மாபெரும் தவறல்லவா. அதைவிடுத்து இந்தியாவை மீண்டும் மீண்டும் குற்றம் சாட்டி எமது காலத்தை போக்குவதில் என்ன நியாயம் உண்டு? 1987 ல் இருந்து 2009 வரை கிட்டத்தட்ட 22 வருடங்கள். இக்காலப்பகுதி எமக்கு புதிய உறவுகளை ஏற்படுத்தி இந்திய எதிர்ப்பை சமாளிக்க இருந்தும் அதை பயன்படுத்தாதது எமது தரப்பின் தவறல்லவா? ஏதோ கடைசிவரை இந்தியா எமக்கு ஆதரவளிப்பதாக கூறி இறுதி கணத்தில் ஏமாற்றியது போலவே எம்மவர் கருத்து உள்ளது. எமது இலக்குகளை அடைவதற்கு இந்த கால உலக சூழ்நிலை தடையாக இருக்கிறது என்றால் இலக்குகளை மாற்றி அதை நோக்கிய அத்திவாரத்தை போடுவதை இலக்காக கொண்டிருக்கலாம் அல்லவா? என்னை பொறுத்தவரை போராட்டத்தை நடத்திய விடுதலை புலிகளின் அர்பணிப்பு , வீரம் ஆகியவற்றை மதித்து அவர்களின் ஈக வரலாற்றை பேணிப்பாதுகப்பதுடன் அவர்கள் செய்த தவறுகளையும் அதனால் ஈழப்போராட்டடதிற்கு ஏற்பட்ட பின்னடைவுகளையும் ஏற்றுக்கொண்டு அவற்றையும் ஆவணப்படுத்துவதே நாம் வாழாத காலத்தில் எதிர்கால சந்ததியாவது அத்தவறுகளை மேற்கொள்ளாது தடுக்கு முடியும். அதை விடுத்து எதிர்கால சந்ததிக்கு எமது காலத்து தவறுகளை மறைத்து தனியே துரோகிகளால் மட்டும் அழிந்தோம் என்ற பிழையான தகவலை வரலாறாக காட்டினால் அது அவர்களும் அதே தவறை செய்யவே வழிவகுக்கும். Those who do not learn history are doomed to repeat it.

1.பிடித்த உணவு: கோதுமை மா பிட்டும் மரவள்ளிகிழுங்கு கறியும், நெத்தலி கருவாட்டு பொரியல், மாசி கருவாட்டு சம்பல் 2.பிடித்த விளையாட்டு: கால்பந்து 3.வாசிப்பு: யாழ், சில செய்தி இணையத்தளங்கள் 4.உடற்பயிற்ச்சி : யோகாசனம் (இப்ப 1 வருட இல்லை), செல்லக்குட்டியுடன் காலை மாலை நடை, இடைக்கிடை சைக்கிள் ஓடுவது பிள்ளைகளுடன் 5. சமையல்: பிடித்த புதிய உணவு வகைகளை சுமே & You tube பார்த்து சமைப்பது 6. பாடல்கள்: மனதுக்கு பிடித்த எல்லாப்பாடல்களும், இருக்கும் மனதின் நிலையை பொறுத்து 7.பொழுது போக்கு: படம் பார்ப்பது, பிள்ளைகளுடன் விளையாடுவது 8.செய்யும் வேலை: செய்து கொண்டிருக்கும் வேலை 9.அரட்டை: இப்ப குறைவு, யாழில்தான் அரட்டை 10. எதிர்கால திட்டம்: மக்களின் விடிவு, இயன்றளவு முன்னேற்றி விடனும். பிள்ளைகளை நல்ல நிலைக்கு கொண்டுவரனும், ஊரில் ஒரு பெரிய காணி வாங்கி கட்டிடம் விளையாட்டு மைதானத்துடன் கட்டி இலவசமாக வகுப்புகள் நடத்தனும், அங்கேயே மணவர்கள் தங்கி படிக்க சாப்பாட்டுடன் வசதிகள் செய்து கொடுக்கனும்,... இப்படி பல கனவுகள். அந்த காணியில் மாணவர்களுடன் தோட்டம் செய்யனும், சந்தோஷமாக கடைசிகாலத்தை கழித்து ஏதோ சதித்துவிட்டோமென சாகனும்

அபராஜிதனால் தொடங்கப்பட்ட நல்ல திரி. எல்லோரும் பங்கு பெருங்களேன் உணவு: மரக்கறி சோறு கறிகள் (ருசிதான் முக்கியம்) விளையாட்டு: சைக்கிள் ஓட்டம் வாசிப்பு: சமயல் முறைகள், பண்டைய காலம் பற்றியவை, மனித உடல் பற்றியவை ஓட்டம்: நடை பயிற்சி அநேகமாக ஒரு மணித்தியாலம் சமையல், தோட்டம், வீடு மற்றும் வீட்டில் உள்ளவர்களை நேராக்குதல் இடைக்கால பாட்டுகள் (தமிழ் , சிங்கள, ஆங்கில), சில புது பாட்டுகள் தமிழ் போட்டி நிகழ்ச்சிகள், Cine awards தெரிந்தெடுத்த படங்கள் ( தமிழ் , சிங்கள, ஆங்கில) செய்யும் வேலை: மாணவர்களுக்காக, எனக்காக செய்கிறேன். மீட்டிங்குகள், வேலை அரசியல்கள், பாகுபாடுகளை வெறுக்கிறேன். ஆனால் மனதுக்கு பிடித்தவர்களை மட்டும் எடுத்துக்கொள்ள பழகிக்கொண்டேன். அவ்வளவாக யாருடனும் கதைக்க பிடிக்காது. கதை குறைவு எதிர்காலத்தை பற்றி திட்டமிட்டு ஒன்றும் அதன்படி நடக்கவில்லை. செய்வன திருந்தச்செய், நல்லவைகளையே செய், கொஞ்சம் திட்டமிட்டு என்று போகிறது

மீன் சரக்குக் கறி - Fish Sarakkuk Curry

யாழ் களத்தில் பல உறுப்பினர்கள் கஜேந்திரகுமார் பொன்னரையும் செல்வராஜா கஜேந்திரனையும் இன்று நேற்றல்ல கடந்த பல வருடங்களாகவே ஒன்றுக்கும் இயலாதவர்கள் கட்டுக்காசு எடுக்கவும் லாயக்கில்லாதவர்கள் டக்ளஸ் ஒரு கூட்டத்தில் நேரடியாகவே யாரையோ பார்த்துக் அந்தக் குதிரைகயேந்திரா எனக்கூறியதுபோல விமர்சனம் செய்கிறார்கள். அவர்களது அரசியல் பயணம் மிக நீளமானது விட்டுக்கொடுப்பெளகள் எதுவுமற்றது செல்வராஜா கஜேந்திரன் தான் பாராளுமன்றத்தில் அங்கம்வகிக்கத் தகுதியில்லை என உணர்ந்திருப்பாராக இருந்தால் சுமந்திரனுடன் இணைந்து ஒரு பிரதேச சபை அங்கத்தவர் பதவியுடன் கன்னைத் திருப்திப்படுத்தியிருப்பார். இத்தனைக்கும் அவர் காலாகாலமாக ஒரு கட்சியின் அங்கத்தவராகவும் இல்லை சுமந்திரனது புலிநீக்க அரசியிலில் முதல் பலியானது இவர்தான் இங்கு இருந்து எழுதும் பல யாழ் கள உறுப்பினர்களுக்கு யாள் களம் அறிமுகமானதுக்கு முன்னமேயே கஜேந்திரன் அரசியலில் இருக்கிறார். பல விபத்துகள் மூலமான கொலை முயற்சிகளிலும் தப்பியிருக்க்கிறார். சரி தகுதியில்லாதவர் இருக்கலாம் ஏனையோர் எல்லாம் கார்வாட் பல்கலைக்கழகத்தில் அரசியல் முதுமானி படித்திருக்கிறார்களா? ஏன் மாவைய காலம் காலமாக தமிழர் விடுதலைக்கான அரசியல் பயணத்தில் இணைந்திருப்பவர் இன்று மாவையரது த்மிழரசுக் கட்சியின் பதவிக்கே வேட்டு வருவதற்கான சூழல் வந்துவிட்டதே ஆனால் தனி ஒரு மனிதனாக பொன்னர் கஜேந்திரனுடன் 24/7 எனப் பயணம் செய்து அரசியலில் நிற்கும் அதுவும் தேர்தலில் அதிகமான ஓரளவு ஏனையவர்களுக்கு ஈடான வாக்குகளைப் பெற்ற செல்வராஜா கஜேந்திரன் பாராளுமன்றம் போகக்கூடாது அங்கஜன், விஜயகலா, டக்ளஸ் சிறீதரன் போன்றோர் போகலாம் அதுதானே? 40000 சவப்பெட்டி ரெடியாக இருக்கு எனக்கூறிவிட்டு தொடர்ந்தும் தனது மண்ணில்தானே உலாவுகிறார் எம்மைப்போல் துரையப்பாவைக் கூட்டமாகக் கலைத்துக் கலைத்துச் சுட்டதாக சி ஐ டி தேடுகுது எனச்சொல்லி வெளிநாட்டுக்கு ஓடிவரவில்லையே அல்லது புலிகள் காலத்தில் பதவிபெற்று பின்பு லண்டனுக்குக் குடும்பத்துடன் ஒட்டிவந்துவிட்டு பின்பு அண்மையில் மகிந்தவினதும் கொத்தாவினதும் காலில் வீழ்ந்து கிடக்கிறாரே கிழக்கு மாகாணத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பத்திரிகையாளர் (பெயர் நினைவுவரவில்லை) அவரைப்போல் இருக்கவில்லை என எதிர்பார்கிறீர்களா? செல்வராஜா கஜேந்திரன் ஆரம்பகாலத்தில் அரசியலில் வளர்சி அடையாமல் விடுதலைப் புலிகள் உயிர்ப்புடன் இருக்கிறார்கள் எனும் துணிவில் பேசியிருக்கலாம் இப்போ புலிகள் இல்லாதொழிந்து பதினொரு வருடம் ஆகிவிட்டது பல அச்சுறுத்தகளுக்கு மத்தியில் ஒரு கட்சியுடன் அதன் கொள்கையுடன் ஒன்றித்துப் பயணம் செய்கிறார் சிறியர்போல் சுமந்திரனே அடுத்த அன்ரன் பாலசிங்கம் என காலில்விழும் சரணாகதி அரசியல் செய்யவில்லை நானும் போயிருந்தேன் தமிழசுகட்சியின் மார்டின் வீதி அலுவலகத்துக்கு, தலைமை வர்ச்சொல்லியிருக்கு அது வந்தனாங்கள் என அங்கினைக்க இருக்கு கதிரைகளைப் பிடித்து ஒட்டாமலும் ஒட்டியும் இருப்பார்கள் கண்களி ஒரு பதட்டம் யாரையும் அழைத்துப்பேச மாட்டார்கள் இறுதியில் சுமந்திரன் கமகட்டுக்குள்ள ஒரு சிறிய பைலுடன் வெளியால வருவார் ஒரு சிலரது பெயர்களை சொல்லி உங்களைத்தான் இந்தவிடையங்களுக்கு நியமித்திருக்கு மிச்ச ஆக்கள் விருப்பம் எண்டல் போகலாம் மற்றப்படி கையெளுத்துபோடக் கூப்பிடுவினம் நிண்டு கையெளுத்துப் போடுட்டு போங்கோ எனக் கூறிவிட்டு கரில ஏறிப்போய்விடுவார் இப்ப எண்டால் சின்ன மாற்றம் அதிரடிப்படை புடசூழ காருல ஏறிப்போய்விடுவார். இவர்தான் உங்கட தலைவர் அப்படித்தானே குதிரைக்கஜேந்திரன் சிறுகச்சிறுக கட்சி வளர்த்து ஆதரவு வளர்த்து ஒரு மோட்டசிக்கிளில் ஊரெல்லாம் திருந்து தமிழ் தேசியம் பேசினால் பிடிக்காது அதுதானே. கொத்தாவை பிள்ளையான் கருணா டக்ளஸ் அங்கயன் ஆகியோர் கும்பிடுகிறதைவிட இன்னும் அதிகமாகக் கும்பிட்டு காலும் கழுவிட்டால் அண்ணருக்கு ஒரு தேசியப்பட்டியல் பதவி பார்சல் கூடவே அதிரடிப்படை காவலுக்கும் ஆர்டர் எனக்கூடி வாழலாம் இப்போ புலிகளது காசை அடித்தவர்கள் அடிக்காதவர்கள் அடைக்கலம் கொடுத்தவன் வசதியான மாவீரர் குடும்பம் அது இது என எல்லாத் துரோகங்களையும் தமிழர்க்கு எதிராக 2009 ல் செய்யாது களத்தில நிக்கிறான் ஒருவன் அவனை வரவேற்க வேண்டாம் நக்கல் நையாண்டி செய்யாதீர்கள்.

எல்லோரும் கூத்தமைப்பின் பின்னடைவிற்கு புறக்காரணங்களை தேடுகிறார்கள்யொழிய அகக்காரணங்களையும் அவர்கள் விட்ட பாரிய பிழைகளையும் சீர்தூக்கி பார்க்க விரும்பவில்லை இவர்கள் எல்லாம் சொல்லவருவது அவர்கள் என்ன கூத்தை ஆடினாலும் சரி தமிழர்கள் தொடர்ந்து அவர்களுக்கே வாக்களித்து தமது பிரதிநிதித்துவத்தை காக்க வேண்டும் என்பதே, இந்த ஒற்றை புள்ளியைத்தான் தமிழகர்களும் இவ்வளவு காலமும் பின்பற்றினார்கள் அதே ஒற்றை புள்ளியை தான் தங்கள் வரப்பிரசாதமாக எடுத்துக்கொண்ட கூத்தாடிகள் தாம் என்ன செய்தாலும் மீண்டும் மக்கள் எங்களை தான் அனுப்பப்போகிறார்கள் என்ற அசாத்திய தன்னம்பிக்கையில் மக்கள் எதற்காக அவர்களை அனுப்பினார்களோ அதைமறந்து அவர்களுக்கே பாடமெடுக்க தொடங்கினார்கள். இந்த தேர்தல் அவர்களுக்கு வலிமையான பாடத்தை சொல்லியிருக்கிறது, ஒரு சில இடங்களில் தமிழர் பிரதிநிதித்துவம் இழக்கப்பட்டிருந்தாலும் கூத்தாடிகளுக்கு ஒரு எதிர்க்கடையை போட நாங்கள் தயாராகிக்கொண்டு வருகிறோம் என்ற தெளிவான செய்தி மக்களிடமிருந்து சொல்லப்பட்டிருக்கிறது, சும்மா வெளிநாட்டு சக்திகள் ,புலம் பெயர் தமிழர்கள் என்று அழுது வடிக்காமல் இங்கு வாக்களிக்கும் மக்களின் பல்ஸை பிடித்து பாருங்கள் இதுவே அவர்கள் சொல்லியிருக்கும் செய்தி

1.பிடித்த உணவு: பக்குவமாக, ருசியாக தயாரிக்கப்பட்ட தாயக உணவு - (முத்துச் சம்பா நெய் சோறு, உறைப்பான கறி) 2.பிடித்த விளையாட்டு: கால் பந்து, டென்னிஸ், கிரிக்கெட் 3.வாசிப்பு: பாலாகுமார், சுஜாதா, ஆன்மீக தேடல் சார்ந்த புத்தகங்கள், யாழ் இணைய ஆக்கங்கள், கடிபாடுகள் 4.உடற்பயிற்ச்சி : ஜிம் இட்கு 6 வருடங்களாக தண்டபணமாக சந்தா பணம் போகிறது, வருடத்தில் 10 முறை போவதே அபூர்வம். ஆனால் ஈஷா சாதனா, (தியானம், மூச்சுப்பயிற்சி, சாம்பவி மஹா முத்ரா) செய்கிறேன் 5. சமையல்: You tube தயவால் நல்ல கை பக்குவமுள்ள சமையல்காரனாக பரணிநாமித்துள்ளேன் 6. பாடல்கள்: இசை ஞானி, இசை ஞானி, இசை ஞானி ......முடிவில்லா இசை ராஜா.... அது தவிர எம்.எஸ்.வீ, ஏ .ர் ரஹமானின் சில பாடல்கள் மற்றும் ஆங்கில பாடல்கள். பின்னணி இசை கேட்பதில் மிகவும் ஆர்வம். (Ilayaraja, Hans Zimmer) 7.பொழுது போக்கு: இசை, சமையல், Netflix, You tube வீடியோ , நண்பர்களுடன் குளிர்ச்சியான 2,3 பீர் அதோடு சேர்ந்து வரும் ஊர், உலக அரசியல் மேதாவித்தன கதைகள். பீட்டர் பால் அனிதா முதல் பில் கேட்ஸ், சேரமான் இரும்பொறை வரை தெரிந்தது போல்.... தெரியாதது கதைப்போம். 8.செய்யும் வேலை: சிவனே என்று போய்க்கொண்டு இருக்கிறது (வீட்டில் இருந்து ஒண்டாரியோ அரச இயந்திரத்தை கட்டமைத்துக்கொண்டு ) 9.அரட்டை: 7 இல் சொல்லிவிட்டேன். 10. எதிர்கால திட்டம்: வாழ்க்கை வாழ்வதற்கே ..அத்தனைக்கும் ஆசைப்படு... முடிந்த வரை மற்றவர் வசைபாடத வாழ்க்கை. இன்னும் ஒருவருக்கு மண்ணை அள்ளி போடாத வாழ்க்கை. இது திட்டமல்ல .... ஆசை - மானசரோவர், கைலாஷ் யாத்திரை

சீமான், நான் இதுவரை அறிந்துவந்த தமிழக அரசியல்வாதிகளில் இன்னொருவனா? எதற்காக இவனுக்கு மட்டும் எவருக்குமேயில்லாத கோபம், ஈழத்தமிழன் மீது ஏன் இவனுக்கு இந்த அக்கறை? எதற்காக தமிழகமெங்கும் தலைவர் பெயரைச் சொல்லி முழக்கமிட்டு வருகிறான்? இவனது முகத்திலும், பேச்சிலும், கொப்பளிக்கும் கோபத்திலும் பொய்மை எங்காவது ஒளிந்திருக்கிறதா? தொய்வில்லாமல் தொடர்ந்து கதறுகிறானே? இவன் யார்? சீமானை அறிமுகம்செய்துகொண்ட நாட்களிலிருந்து அவனது பேச்சாற்றலும், உணர்வு பூர்வமான கர்ஜனைகளும் என்னைக் கவர்ந்தாலும்கூட, தமிழக அரசியல்வாதிகளிலிருந்தும் இவன் வேறுபட்டவன் எனும் எனக்குள் உருவாகிவந்த ஒரு சிறு நம்பிக்கைத் துளிரையும் வேண்டாவெறுப்பாக கிள்ளித் தூரவெறிந்து நடந்துவந்தேன். இடையிடையே புலம்பெயர் தமிழன் பணத்தில் கூவுகிறாண்டா கொய்யால என்று ஈழத்து "அறிவுஜீவிகள்" கூறும் பழிசொல்லுக்கு ஆளாக நேரிடலாம் எனும் பயமும், சினிமாத்தனமான தமிழக அரசியலினை நம்பக்கூடாதெனும் அனுபவமும் என்னை சீமானின் அரசியலில் இருந்து விலத்தியே வைத்திருந்தது. ஆனால், இப்போது அப்படியில்லை. சீமான், தமிழ்த் தேசிய அரசியலில் இருந்து பிரிக்க முடியாத முக்கிய சக்தி. இன்னொரு வகையில் சொன்னால், அவனே அதனை இன்று இயக்கும் உந்துசக்தியாக எனக்குப் படுகிறது. அவன் சொல்வதில் தவறேதும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. தலைவர் தொடர்பாக சீமானின் அனுபவங்கள் கூறும் செய்தி ஒன்றுதான், தமிழ்த் தேசிய இனத்தின் மீள் எழுச்சிக்கான முக்கிய கடமையொன்று சீமானிடம் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. சீமான் பின்னால் திரளும் உணர்வெழுச்சியுடன் கூடிய இளையோர் கூட்டம் தமிழகத்தில் புதிய புரட்சியொன்றினை முன்னெடுக்கிறது. சாதாரண சினிமா இயக்குனந்தானே, ஓரிரு சின்னப் பையன்களை வைத்துக்கொண்டு கூவுகிறான் என்று எள்ளிநகையாடியவர்கள் வாயடைத்துப் போய் நிற்கின்றனர். அரசியல் ரீதியாகவும், இனரீதியாகவும் தமிழகத்து மக்களை தன்பால் கட்டியிழுக்கும் சீமான் எனும் சக்திக்கு மக்கள் ஆட்பட்டிருக்கின்றனர். சினிமாவுக்கும், பணத்திற்கும், வடி சாராயத்திற்கும் அடிமைப்பட்டிருந்த தமிழக இளையோர் இன்று சீமானின் பின்னால் அணிதிரள்வது சாதனையே. சீமான் வெல்வது மொத்தத் தமிழ்த் தேசிய இனத்தினதும் தேவை, அவசியம். இங்கு கற்றவர்கள் என்றும், அதிமேதாவிகள் என்று கூவிக்கொண்டு வலம்வரும் இந்த கனவான்களின் கேலிகளுக்குப் பயந்திருந்தது போதும். இனிப்போதும், சீமான் தான் இனித் தமிழினத்தின் , தமிழ்த்தேசிய இனத்தின் உந்து சக்தியென்றால் அப்படியே ஆகட்டும். நானும் அவனுடன் இணைந்துகொள்வதில் பெருமைப்படுகிறேன். என்னால் முடியாததை, நான் சொல்லவிரும்புவதை, அடக்கியிருக்கும் விடுதலைக்கான வேட்கையை இவன் பேசுகிறான். ஆகவே அவனை ஆதரிக்கவேண்டியது எனது கடமை. சீமான் வெற்றியே தமிழ்த்தேசிய இனத்தில் அடுத்த நகர்வைத் தீர்மானிக்கும். வாழ்க தமிழ், வெல்க நாம் தமிழர்.

ஏனோ இந்த கேள்வி இப்போதெல்லாம் சுயாவிற்கு ஒரு வெறுப்பை ஏற்படுத்த தொடங்கி இருந்தது. அவள் எவ்வளவுதான் தன்னை கட்டுப்படுத்தி கொள்ள நினைத்தாலும் சில நேரங்களில் அது முடியாமல் போய்விடுவதும் உண்டு.அவள் தன் கட்டுப்பாட்டை இழக்கும் போதெல்லாம் அவள் கணவனிடமிருந்து வரும் விமர்சனம் இப்போதெல்லாம் அவளிற்கு பழக்கப்பட்ட ஒன்றாகிவிட்டது. அவன் தினமும் “ சுயா எதையும் மறந்து விடுவதுதான் குழந்தைகளின் இயல்பு. நீ அறிவுரை சொல்லும் நேரத்தில் அதை எவ்வளவு வேகமாக ஒரு குழந்தையால் புரிந்து கொள்ள முடியுமோ அதை விட வேகமாக அக்குழந்தை அதை மறந்தும் விடுகின்றது . நாம் வாழும் சூழலும் வாழ்கின்ற வாழ்க்கையும் முன்னுக்கு பின் முரணானது. முரண்பட்ட சூழலில் நேரான ஒரு வாழ்க்கையை வாழ்வதென்பது நமக்கே கடினமாக இருக்கின்ற போது பாவம் அந்த குழந்தையால் இதை சரியாகப் புரிந்துகொள்ளல் எப்படி சாத்தியம்? ஒரு தாயாக நம் மகள் சோர்வுறும் போதெல்லாம் நீதான்அவளை தட்டிக்கொடுத்தாக வேண்டும். அது உன் கடமையும் கூட” . அவன் இதை சொல்லும் போதெல்லாம் ஒரு தாயாக அதன் உண்மையை அவள் உணர்ந்து கொள்வதுண்டு.ஆனாலும் அவளது மகள் திரும்ப திரும்ப அந்த கேள்வியை எழுப்பும் போது ஒரு நிமிடம் அவள் தன்னை மறந்து வெறுப்பை காட்டி விடுவதும் உண்டு. வெளிநாடுகளில் வாழ்க்கை என்பது அத்தனை இலகுவானதல்ல. புகைப்படங்களில் பார்ப்பதற்கு அத்தனை அழகாகவும் வர்ணஜாலமாகவும் தெரியும் இந்த வாழ்க்கை உண்மையில் வாழ்வதற்கு அத்தனை சிரமமானது . அமைதியாக எதையும் சிந்தித்து செய்வதற்கு இந்த வாழ்க்கை எப்போதுமே இடம் கொடுப்பதில்லை. எம்மால் முடியுமோ இல்லையோ அதன் போக்கில் நாம் ஓடியே ஆக வேண்டும். இயந்திரங்களுடனும் தொழில்நுட்பத்துடனும் போராடிப்போராடி மனிதத்தையும் மனிதர்களையும் மதிக்கத் தெரியாத ஒரு யடமாக வெளிநாடுகளில் மனித இனம் மாறிக் கொண்டிருக்கின்றது. பேசுவதற்கு உறவுகளோ சேர்ந்து விழையாட நண்பரகளோ இல்லாமல் இலத்திரனியல் சாதனங்களுடனேயே போராடும் இந்த குழந்தைகளின் வாழ்க்கை அத்தனை கொடுமையானது. மாறுபட்ட நிறம் மாறுபட்ட மொழி நமக்கு பொருத்தப்படாத வாழ்க்கை முறை இவற்றுடன் தம்மை பொருத்திக்கொள்வதென்பது குழந்தைகளிற்கு உண்மையிலேயே மிகப் பெரிய சவால் என்பது சுயாவிற்கு நன்கு புரிந்திருந்தும் ஏனோ சில நிமிடங்களில் அவள் தடுமாறி விடுவதுண்டு. அவள் தாயாகிவிட்டாள் என்பதை விட ஒரு பெண் குழந்தைக்கு தாயாகியதில்தான் அவள் இரட்டிப்பு சந்தோஷமே அமைந்திருந்தது. அவளை சுற்றி இருந்த உறவுகளிற்கு அது ஒரு சிறு ஏமாற்றமாக அமைந்த போதும் சயாவிற்கும் கணவருக்கும் அது பெருமையையே கொடுத்திருந்தது . சுயா தன் வீட்டில் ஒரு தேவதையாகவே வளர்ந்து இருக்கின்றாள். ஆனால் திருமணம் பற்றி அவள் மனதிலும் ஏதோ ஒரு பயம் இருந்து கொண்டுதான் இருந்தது. திருமணத்துடன் ஒரு பெண்ணின் சுதந்திரம் முடிந்து விடும் என்று பலர் சொல்லி அவள் கேட்டிருக்கின்றாள்.தனது சுயத்தை தொலைத்து ஒரு திருமண பந்தத்தை அமைத்து கொள்வதில் அவளிற்கு என்றுமே உடன்பாடு கிடையாது.காலம்தான் யாருக்காகவும் காத்திருப்பதில்லையே. அவளையும் காலம் ஒருவனுடன் இணைத்து வைத்தது. அவனை கைப்பிடித்த பின்புதான் ஆண்கள் மீதே அவளிற்கு மரியாதை வந்தது. அவளிற்கு பெற்றோர் கொடுத்த அன்பும் சுதந்திரமும் மரியாதையும் அவனிடமிருந்து இரட்டிப்பாகவே கிடைத்தது. மொத்தத்தில் அவள் அவனிற்கு ஒரு குழந்தையாகவே மாறி இருந்தாள் . இந்த மாற்றம்தான் அவள் பெண் குழந்தையை விரும்புவதற்கு ஒரு காரணமாக அமைந்தது. ஒரு வரமாக தனக்கு கிடைத்த குழந்தையின் வேதனையை நன்கு புரிந்தும் அதற்கான தீர்வு எதுவும் தன்னிடம் இல்லை என்று எண்ணும் போது யாரோ அவளது இதயத்தை நெரிப்பதுபோல் இருந்தது. தமிழனாய் பிறந்தது தப்பா அல்லது தமிழனுக்கென்று ஒரு நாடு இல்லாமல் போனது தப்பா? இதுதான் வெளிநாட்டில் குடியேறியதில் இருந்து அவளுக்குள் எழும் ஒரே கேள்வி.இப்படியே சிந்தனையில் இருந்தவளை “ அம்மா” என்று அழைத்த மகளின் குரல் மீண்டும் அவளை நனவுலகத்நிற்கு கொண்டு வந்தது. “என்னடா என்ற சுயாவின் கேள்வியிலேயே ஏதோ ஒரு பயம் இருந்தது. அவள் எதிர்பார்த்தது போலவே மகள் அதே கேள்வியை திரும்ப ஆரம்பித்தாள் “அம்மா ஏன் என்னுடைய வகுப்பில் நான் மட்டும் கறுப்பாய் இருக்கிறன். என்ர பிரண்ட்ஸ் எல்லாம் வெள்ளையாய் இருக்கினம். எனக்கு என்ர கலர் பிடிக்கேல்ல. நான் வெள்ளையாய் இருந்தால் தான் அவை என்னோட பழகுவினம். ஏன் அம்மா நான் கறுப்பாய் பிறந்தனான் “ என்று மகள் கேட்ட போது அந்த வார்தைகள் அவளது வலியை அப்படியே படம் பிடித்து காட்டின. இந்த நிறம் என்பது எங்கேயும் ஒரு பிரச்சனைதான். நம் நாட்டில் எல்லோரும் ஒரே நிறம் என்றாலும் அதற்குள்ளும் கறுப்பு , பொதுநிறம், வெள்ளை என நாமே நம்மை பிரித்து வைத்துள்ளோம். அழகு என்பது நிறத்தில்தான் தங்கி இருப்பதாக நம்பும் ஆண் சமூகமும் நிறமாய் இருந்தால் திருமணச் சந்தையில் பெண்களை இலகுவாய் விற்று விடலாம் என நம்பும் பெற்றோரும் வாழும் சமூகத்தில்தான் நாம் இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம். இந்த நிலையில் வெள்ளைக்காரப் பிள்ளைகளை மட்டுமே பாடசாலையில் பார்த்து வளரும் தன் பிள்ளைக்கு இப்படி ஒரு பிரச்சனை வருவது மிகவும் இயல்பானதே என்பதை அவளால் நன்கு உணர முடிந்தது. இதற்கு என்ன தீர்வு என்பதுதான் அவளிற்கு புரியாமலே உள்ளது. நிற வேறுபாட்டிற்கான காரணங்களை புவியியல் , காலநிலை , பரம்பரை என்ற ரீதியில் அவள் பலமுறை விளக்கி இருக்கின்றாள். ஆனாலும் அவை எதுவும் மகளிற்கு தேவையான பதிலை வழங்கவில்லை என்பது ஒரே கேள்வி திரும்ப திரும்ப அவளிடம் இருந்து வரும்போது அவளால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. அவள் இம்முறை வேறுபட்ட கோணத்தில் இதற்கான பதிலை ஆரம்பித்தாள் “ செல்லம் நீ ஒன்றும் கறுப்பு இல்லை. உனது நண்பர்களை விட நீ கொஞ்சம் நிறம் குறைவாக இருக்கின்றாய். அவ்வளவுதான். வெள்ளை மட்டுமே அழகான நிறம் என்று எண்ணும் உன் எண்ணத்தை முதலில் மாற்றிக்கொள். நிறங்கள் எல்லாமே ஒவ்வொரு விதத்தில் மாறுபட்ட அழகை கொண்டவை. கோயிலில் இருக்கும் அத்தனை விக்கிரகங்களும் கறுப்பாகத்தான் இருக்கின்றன. ஆனால் அவற்றில் இருக்கும் அழகை வேறெங்கும் பார்க்க முடிவதில்லை . அந்த விக்கிரகங்களில் நிறைந்திருக்கும் அன்பும் கருணையும் அமைதியும் எல்லோருக்கும் உதவும் இயல்பும் அவற்றின் அழகை இரட்டிப்பாக்கின்றன. செல்லம் நீ மற்றவர்களுடன் உன்னை ஒரு போதும் ஒப்பிட்டு பார்க்காதே . நான் தான் எனக்கு அழகு என்பதை முதலில் நீ நம்பியாக வேண்டும். அந்த எண்ணம் உனக்குள் ஒரு வைராக்கியத்தை கொண்டுவரும் . எதையும் என்னால் சாதிக்க முடியும் என்ற எண்ணத்தை உன்னுள் தோற்றுவிக்கும் . நான் அழகாகவும் நிறமாகவும் இருக்க வேண்டும் என்று எண்ணுவதை விட அன்பு அமைதி அடக்கம் ஒழுக்கம் கருணை போன்ற உயரிய பண்புகளை உன்னுள் நீ வளர்த்து கொண்டால் உன்னை சுற்றி உள்ள அனைவருக்கும் நீ அழகாகத் தெரிவாய். மற்றவர்கள் மாதிரி நீ இருக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்படுவதை விட மற்றவர்களிற்கு நீ முன்னுதாரணமாய் இருக்க முயற்சி செய். அது உனக்கு உண்மையான சந்தோஷத்தை கற்றுத்தரும். என்று தன்னால் முடிந்த அனைத்தையும் சொல்லி முடித்தாள் சுயா. இதை அவள் சொல்லி முடித்த போது அவள் மகளின் முகத்தில் ஒரு தெளிவை அவளால் அவதானிக்க முடிந்தது.இது நடந்து முடிந்து ஒரு ஆறு மாதத்திற்கு மேலாகிவுட்டது. இப்போதெல்லாம் அந்த கேள்வி மகளிடமிருந்து வருவதில்லை. இன்று வழமைக்கு மாறக பாடசாலையில் இருந்து வந்த மகளின் முகத்தில் அவ்வளவு சந்தோசம். அதை பார்த்த சுயாவிற்கு இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி. இதைத்தான் அவள் எதிர்பாரத்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் அதற்கான காரணத்தை கேட்கும் முன்பு மகளே ஆரம்பித்தாள். “அம்மா நீங்கள் சொன்னது சரிதான் . நான் எல்லோரிலும் அன்பாக இருக்க ஆரம்பித்தேன் . எனது வேலையை சரியாக செய்தேன். மற்றவர்களை பற்றி சிந்திக்காமல் நான் நானாக இருந்தேன். இப்போது எல்லோரும் என்னுடன் நட்பாக இருக்க ஆசைப்படுகிறார்கள். என்னுடைய ரீச்சர் நான்தான் மற்ற மாணவர்களுக்கு முன்மாதிரியாக இருப்பதாக சொன்னார். என்று மகிழ்வோடு சொல்லி அவளை இறுக கட்டி அணைத்தாள். சுயாவின் கண்களில் இப்போது ஆனந்த கண்ணீர் .இப்போதுதான் சுயாவிற்கு நிம்மதியாக சுவாசிக்க முடிந்தது. நிகே

சூரியனே முடிந்தால் சுட்டுப் பார். என்றென்றும் எனக்கு நிழலாக இருக்கும் மனைவியின் பிறந்தநாள்.

1.பிடித்த உணவு: சோறு , பழைய சோறு, சொதி, சம்பல் , இடியப்பம், இட்லி, தோசை........! 2.பிடித்த விளையாட்டு: அநேகமாக எல்லா விளையாட்டுகளும் பிடிக்கும்....! தற்போது இடைக்கிடை விளையாடுவது பெரிய குண்டு விளையாட்டு....! 3.வாசிப்பு: யாழ் + புத்தகங்கள்......! 4.உடற்பயிற்ச்சி : சயிக்கிள் ஓடுவது, நடப்பது, தியானம் செய்துகொண்டே தூங்கி பிடரியில் அடி வாங்கி எழும்புவது.....! 5. சமையல்: ஒருநாளும் மனிசி குசினிக்குள் நிக்கும்பொழுது போவதில்லை.(தேங்காய் மட்டும் திருவி கொடுப்பதுண்டு).ஒரு கூட்டுக்குள் இரண்டு டாக் நிண்டால் கடிபடும்.மனிசி இல்லாத வேளையில் ஸ்பெஷலாக சமைத்து வைப்பதுண்டு......! 6. பாடல்கள்: பலதரப்பட்ட பாடல்களும் கர்னாட்டிக் உட்பட ரசித்து கேட்பேன். எம்.எஸ்.வி., இளையராஜா பாடல்கள் சுவாசம்.....! 7.பொழுது போக்கு: பால்கனி தோட்டம்,யாழ் இணையம், குண்டு விளையாட்டு, நடை போன்றவை.....! 8.செய்யும் வேலை: வாகனம் திருத்துதல், பக்கத்தில் எங்காவது ஜெர்மன், பார்சிலோனா, ஸ்பெய்ன் , அந்தோரா என்று போய் வருதல். 9.அரட்டை: இது சூப்பர்.....மனிசிக்கு பிடிக்காத ஏதாவதொன்றை சொல்லி விட்டு கம் என்று இருப்பது, அது பாட்டுக்கு ஓடிக்கொண்டிருக்கும். 10. எதிர்கால திட்டம்: நிகழ்காலத்திலேயே வாழ்ந்து கொண்டிருப்பது.....!

பிடித்த பத்து..எதை பற்றி எழுதுவது.. நிறைய பேர எழுதினால் கப்பியாக இருக்கும். 1.அனேக பொழுதுகளில் நானே செவ்ஃப்பாக மாறுவதால் இப்போ சாப்பாடே விருப்பமின்றி வருகிறது...அதற்காக கொத்து,வெட்டு எல்லாம் செய்ய மாட்டேன்.இது ஒன்றும் புகழ்ச்சிக்காவோ அல்லது பொய் பிரட்டோ அல்ல.. .2.அனேக கேள்விகளுக்கு பதில் இருக்காது. 3.ஒட்டி தின்று என்றாலும் யாழ் பார்க் காட்டி சரி பட்டு வராது.கடந்த பத்து வருசத்துக்கு மேல் இது தான் நிலமை.அப்புறம் வார்ப்புகள் ,முக புத்தகம்..சில நேரங்களில் வேறு சிறுகதைகள், கவிதைகள் சம்பந்தமான விடையங்கள் வாசிச்சுட்டு அப்படியே வந்துடுவேன். 4.செய்யக் கூடியதாக இல்லை.ஏன் என்று எல்லாம் கேட்க கூடா. 5.வீட்டில் அனைத்து பொறுப்புக்களும் நானே செய்வதால் பொழுது போக்கு என்று பெரிதாக ஒன்றும் இல்லை.. 6.மனதுக்குபிடித்தவற்றை கேட்பது. 7.இப்போ தான் ஒன்றை எனக்கு பிடித்ததாக மாற்ற முயற்சி செய்து கொண்டு இருக்கிறேன். 8. அரட்டை என்பதெல்லாம் கிடையாது.எனக்கு நான்கு சகோதரர்கள் அதில் மூவர் எப்படியும் தினமும் எடுப்பார்கள்.அவர்களின் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லி முடிக்க அரைப் பொழுது போய் விடும். 9.ஒரு கேள்வி விடுபட்டுட்டு போலும் . 10.யாருக்கும் தொந்தரவு இல்லாது இருக்க வேண்டும்.

சீமான் என்றொரு காலம். ஒரு விடியலின் வெளிச்சப் பாய்ச்சல் அவன். எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு விலை உண்டு என்பதை அவன் உணர்ந்து தான் இந்த இடத்தில் நிற்கிறான். இந்தப் பத்தாண்டுகளில் அவன் கொடுத்த விலை... அவன் தான். தன்னையே விலையாகக் கொடுத்து இந்த இடத்தில் இருக்கிறான். கடும் உழைப்பினால் அணுஅணுவாய் தன்னைத்தானே செதுக்கிக் கொண்டு ஒரே சமயத்தில் சிற்பியாகவும், சிற்பமாகவும் அவனே நிற்கிறான். ஒரு பத்தாண்டு காலத்திற்கு முன்பாக இந்த இடத்தில் அவன் நிற்பான் என கண்டிப்பாக அவனே நினைத்துக்கூட பார்த்ததில்லை. ஆனாலும் உறுதியாக பத்தாண்டுகளாக நின்று கொண்டே இருக்கிறான். எவரிடத்திலும் கூட்டு இல்லை. தனித்து துணிவோடு சமரசம் இல்லாமல் சண்டை போடுகிறான். பத்தாண்டுகளுக்கு முன்னால் தலைவர் பிரபாகரன் படத்தை வைத்திருந்தாலே பயந்து ஒளிந்த காலம் ஒன்று இருந்தது. அவன்தான் அந்தக் காலத்தை தனி ஒருவனாக மாற்றினான். பிள்ளையார் ஊர்வலங்கள் நடைபெற்று காவி தேசமாய் போன ஒரு நிலத்தில் அவன் முருகனை முப்பாட்டன் என முழங்கினான். கால வீதியில் புறக்கணிக்கப்பட்ட அந்த முருகனைத்தான் இப்போது பிள்ளையாரை தூக்கி சுமந்த கரங்கள் கூட தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. ஆம்... தூக்கிப் பிடித்தாகத்தான் வேண்டும். அந்த நிலையை அவன் உருவாக்கி விட்டான். தமிழ் பேசினாலே தரக்குறைவு என்று எண்ணி தலைகுனிந்த நிலத்திலே, தமிழ் பேசினால் தான் தலைநிமிர்வு என்று மாற்றினான். ராஜீவ் காந்தியைக் கொன்று விட்டார்கள்.. கொன்றுவிட்டார்கள்.. என்று பழித் தூற்றி, குற்ற உணர்வு கொள்ளச் செய்து எங்கள் உறவுகள் துடிக்க துடிக்க கொல்லப்பட்டபோது நாங்கள் வாய்மூடி மௌனமாக, கைக்கட்டி, வாய்ப் பொத்தி இருந்த ஒரு காலம் ஒன்று இருந்தது. எங்கள் தலைவன் பிரபாகரன். யார் அந்த ராஜீவ் காந்தி..?? என்று கம்பீரமாக குரலெழுப்பி.. ஆமாம் இப்போது என்ன அதற்கு.. என அவன்தான் முதலாவதாக தலை நிமிர்ந்தான்.இன்று அவனைப் போல் தலைநிமிர்ந்த ஒரு தலைமுறையையே அவன் மிகுந்த திட்டமிட்டு உருவாக்கி வைத்திருக்கிறான். இனி தமிழ் மொழியைப் பற்றி, தமிழர் வரலாற்றைப் பற்றி, இழிவாகப் பேசினால் தமிழ்நாட்டில் வாழ முடியாது என்ற நிலையை ஏற்படுத்தி இருக்கிறான். மீத்தேன், ஹைட்ரோ கார்பன், நியூட்ரினோ, எட்டு வழிச்சாலை, என்றெல்லாம் எங்கள் மண் அழிக்கப்படும் போதெல்லாம் அவன் மக்கள் மன்றங்களில் போராட்டமாய் வெடித்தான். ஐபிஎல் மைதானத்தில் புலிக் கொடி பறந்தது.எம்மை தாக்கிய சிங்களவனுக்கு இந்த நிலத்தில் அடி விழுந்தது. சிறைகள் குறித்தோ, வழக்குகள் குறித்தோ, அச்சப்படாத ஒரு புதிய தலைமுறை பிறந்தது. இத்தனைக்கும் பின்னால் அவன் மட்டுமே காரணமாக இருக்கிறான். கம்பீரக் குரல் எடுத்து பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களுக்கு முன்னால் "பூட்டிய இருப்புக் கூட்டின் கதவு திறந்தது. சிறுத்தையே வெளியே வா.."என அவன் சீறிய போது.. ஆதி வனத்தில் உறுமும் புலியைக் கண்டோம். கெஞ்சுவதில்லை பிறர்பால்.. அவர் செய் கேட்டினிற்கும் அஞ்சுவதில்லை. மொழியையும் நாட்டையும் ஆளாமல் துஞ்சுவதில்லை.. எனப் பாவலரேறுத் தமிழை அவன் முழங்கிய போது எதிரே எதிரியாக கூட யாரும் எஞ்சுவதில்லை. எல்லாவித புயல், மழைகளுக்கும் நடுவே எதற்கும் அஞ்சாது , கொட்டும் மழையில் கலையாது கூட்டம் நடத்தி.. அனல் பறக்க செய்தான். இதுவரை இந்த தமிழர் நிலம் பார்த்திராத மனவுறுதியை அவன்தான் ஒரு வாழ்வியலாக எங்களுக்கு கற்பித்தான்.. பொங்கி ஆர்ப்பரிக்கும் அலைகளுக்கு நடுவே படகோட்டி பழகியவன் அவன். சாதாரண பத்தாண்டுகள் அல்ல. இதுவரை நடந்த சரித்திரத்தையே புரட்டிப்போட்ட அந்த கிராமத்து எளிய மனிதனின் அசாதாரண சாதனை நாட்கள் அவை.. இன்று உறுதியில் அவன் ஒரு ராஜகோபுரமாய் நிமிர்ந்து நிற்கிறான். எப்போதாவது வீசுகின்ற காற்றில், உயர பறக்கின்ற அவதூற்று சருகுகள் கோபுர உச்சியினை தொட்டுவிட முயற்சிக்கின்றன. ஆனால் கோபுரத்தின் சிகரமோ.. நம்பிக்கையின் வானத்தை தான் முத்தமிட்டு கொண்டு நிற்கிறது. ஆம். சீமான் என்பவன் தனி மனிதனாக இருந்த காலம் முடிந்து போய்விட்டது. அவன் ஒரு காலத்தை உருவாக்கிவிட்டான். அந்தக் காலமும் அவன் தான். இனி..களமும் அவன் தான். புழுதிக் காற்றினால் பூபாளம் பாடும் புதிய விடியல் ஒன்றின் வெளிச்சப் பாய்ச்சலை தடுத்து விட முடியுமா என்ன..??? மணி செந்தில்.

யேர்மனியில் சிறிலங்கா அரசின் இனவழிப்பான கறுப்பு யூலை 83 நினைவாக கண்காட்சி.. Posted on July 23, 2020 by சகானா 219 0 ஈழத்தமிழரின் வாழ்வில் ஆழப்பதிந்த ரணங்களில் ஒன்றான கறுப்பு யூலை 83 இனவழிப்பு நினைவாக யேர்மனியில் பல மாநிலங்களில் கவனயீர்ப்பு நிகழ்வுகளும் , கண்காட்சிப் போராட்டங்களும் நடைபெற்றது. சிறிலங்கா அரசின் இனப்படுகொலையின் ஓர் அங்கமான கறுப்பு யூலை 83 இன் 37 ஆவது ஆண்டின் நினைவாக யேர்மனி டுசில்டோர்ப் மற்றும் லண்டவ் நகரமத்தியில் தமிழ் இளையோர் அமைப்பினராலும் யேர்மனி மக்களவையினராலும் நினைவுகூரப்பட்ட நிகழ்வின் ஒளிப்படங்கள். Video Player 00:19 02:39 1. “LJGA8095” 2:40 https://www.kuriyeedu.com/?p=269592

ஓ நீங்களும் சித்தரக்கலைஞனா பகலவன்? நிம்மதியில்லா நேரங்களில் நீங்கள் கீறலாமே, ஏன் கைவிட்டீர்கள்? எனக்கு ரசிக்க மட்டும்தான் தெரியும் துண்டற கீற வராது, கீழே உள்ள படம் மகள் வரைந்த து இன்னும் முழுமையாக முடிக்கவில்லை, அவரின் அம்மாவிலிருந்துதான் இந்த கலை வந்திருக்கனும்,

அனைவருக்கும் வணக்கம் நான் இத்தளத்திற்கு புதியவள் அல்ல. ஆனால் பத்துவருடத்திற்கு மேலாக நான் இங்கு வரவில்லை. யாருக்கும் என்னை நினைவிருக்கப் போவதில்லை. அதனால்தான் மீண்டும் ஒரு அறிமுகம் . தாய்மையின் கடமைகளும் பொறுப்புக்களும் ஏனோ இந்த எழுத்துலகில் இருந்து என்னை கொஞ்சம் தள்ளிவைத்துவிட்டது. இப்போது மீண்டும் எழுதவேண்டும் என்ற ஆர்வம் ... எனது சில கவிதைகளை என் குரலில் பதிவேற்றி இருக்கிறேன். அதற்கான படங்களை தொகுத்து ஒரு video ஆக என் குழந்தைகள் வடிவமைத்து கொடுத்ததில் அத்தனை மகிழ்ச்சி. அதை கள உறவுகளுடன் பகிர்வதில் ஒரு ஆனந்தம். உங்கள் விமர்சனங்களிற்காக கவிதை பூங்காவிலும், கவிதை களத்திலும் நான் பதிவேற்றி உள்ளேன். அதை video ஆக என்னால் பதிவிட முடியவில்லை. அதனால் அந்த link ஐ பதிவேற்றியுள்ளேன்.உங்கள் கருத்துக்களிற்காக...நன்றி nige

கன நாட்கள் யோசிப்பது பதியவேண்டுமென்று, அப்படியே நாள் பின் தள்ளி போய்விட்டது, இன்று உங்கள் பதிவை பார்த்தபின், இனி பிற் போடக்கூடது, பதிந்துவிட்டேன் You have chosen to donate all your organs. Your new physical card will arrive within four weeks.

கொஞ்சம் பொறுங்கோ... புரட்சி. இது, மருதங்கேணியின் "டிபார்ட்மென்ற்" அவர் வந்து... விலாவாரியாக எடுத்து சொல்லுவார். ஹ்ம்ம்... அவனவனுக்கு... ஒவ்வொரு பிரச்சினை.

சார் ! இந்த ரோடு தாம்பரம் போகுங்களா ?" வார்த்தை பாதியும், வறுமை மீதியுமாய் வந்து சேர்ந்த வார்த்தைகள் சட்டென என்னைத் திரும்பி பார்க்க வைத்தது, கெச்சலான தேகம், உழைத்து உழைத்தே உள்ளே போன கண்கள், அடி பைப்புகளில் துவைத்து கட்டியே அழுக்கேறிய வேட்டி சட்டை, கையில் ஒரு பிளாஸ்டிக் பை சகிதம் ஒரு பெரியவர் நின்றிருந்தார். மறுபடியும் ஒரு முறை கேட்டார், "தம்பி இந்த ரோடு தாம்பரம் போவுமுங்களா ?” “ஐயா, இது கோயம்பேடு ரோடு, ரைட் சைடு போகுது பாருங்க, அதான் கிண்டி, தாம்பரம் ரோடு, எதித்தாப்ல போய் நில்லுங்க, தாம்பரம் பஸ் வரும் ! " என்றேன். சரி என்பது போலத் தலையாட்டிவிட்டு, எதிர்புற ரோட்டில் நுழைந்து, பஸ் ஸ்டாப்பில் நிற்காமல் கிண்டியை நோக்கி விறு விறு வென நடக்க துவங்கினார், "அய்யா ! அடுத்த பஸ்ஸ்டாப் ரொம்ப தூரம், இங்கயே நில்லுங்க ! என நான் சொல்ல சொல்ல, "இல்ல தம்பி நான் நடந்தே போய்டுவேன்" என வேகத்தை குறைக்காமல் அதே விறுவிறு நடையை தொடர்ந்தார். "அட, பெருசு சொன்னா கேக்கிறாரா பாரு!' என சலித்து நின்ற என்னை, என் மனசாட்சி மைக்ரோ நொடியில் வெளியே வந்து உலுக்கி அவர் வறுமையை மூளையில் உறைக்க வைத்தது. குற்ற உணர்வுடன் அவரை துரத்தி பிடித்தி “பஸ் காசு தரேன், பஸ்ல போங்க” என்றேன், என்ன நினைத்தாரோ என்னவோ “ஏமாத்திட்டாங்க தம்பி, நல்லா ஏமாத்திட்டானுக! அதான் நடந்தே ஊருக்கு போறேன்" என்றார். “யாரு ஏமாத்தினாங்க ?, எங்க தாம்பரமா உங்க ஊரு” “இல்ல தம்பி, காஞ்சிபுரம் !“ ஒரு நிமிடம் ஆடிப்போய், அதிர்ச்சி விலகாமல் கேட்டேன், "இப்போ காஞ்சீபுரத்துக்கா நடந்து போறீங்க ?" "ஆமாந்தம்பி, காஞ்சிபுரத்தில் ஒரு ஓட்டல்ல க்ளீனிங் வேலை பாத்துட்டு இருந்தேன், இங்க செகுயூரிட்டியா வாய்யா, 8000 சம்பளம்னாங்க, அதாங்க 6 நாளுக்கு முன்னாடி தெரிஞ்சவர் கொணாந்து இங்க விட்டார். ரோகினி, ராகினி தியேட்டர்ல டூட்டி போட்டாய்ங்க, போனப்புறம் தான் தெரிஞ்சது, அது 24 மணி நேரம் வேலை தம்பி, 18 மணி நேரத்துக்கு மேல நின்னே இருக்கணும், நைட்டு இரண்டாவது ஆட்டம் முடிஞ்சவுடன் ரெண்டு மணிக்கு மேல தியேட்டர் படிக்கட்ல படுத்துக்கலாம், ஐஞ்சு மணிக்கு க்ளீனிங் ஆளுக வந்ததும் மறுபடியும் வேலை ஆரம்பிச்சுரும், உடம்பு வலி முடியல தம்பி, அப்படியே பிச்சு திங்குதுங்க, ஒரு நாள் பூரா வேலை பாக்க முடியலைங்க சார், டூட்டி மாத்தி விட முடியுமான்னு கேட்டேன், வேலை கிடையாது, கெளம்புன்னுட்டாங்க, ஐஞ்சு நாலு உழைச்ச காசையாவது கொடுங்கனு கேட்டா, போட்ட சோத்துக்கு எல்லாம் சரியா போச்சுன்னு சொல்லிட்டாங்க தம்பி, அதான் ஊருக்கே போய் பழைய வேலையே பாக்கலாம்னு கெளம்பிட்டங்க" என அவர் சொல்லிமுடித்தவுடன் ஆத்திரமும், பரிதாபமுமாக “ஐயா, அவனுகள விடுங்க, ஒரு நிமிஷம் இருங்க பஸ் காசு தரேன் பஸ்ல போங்க" என்று பணத்தை எடுத்தேன். “அட விடுங்க தம்பி, இதே வேகத்தில் போன நைட்டு பன்னெண்டு மணிக்கு முன்ன ஊருக்கு போய்டுவேன், ஒரு நா பேரனுக்கு உடம்பு சரியில்லைன்னு வேண்டிக்கிட்டு திருப்பதிக்கு 10 மணி நேரத்தில போயிருக்கேன், இதல்லாம் சாதாரணமுங்க, என்ன நாள் பூரா நின்னு உழைச்ச காசை ஏமாத்திட்டானுக, அதாங்க தாங்க முடியல " என மறுபடியும் நடையை தொடர, விடாப்பிடியாய் இழுத்து பிடித்து கையில் இருந்த இருநூறை அவர் கையில் திணித்தேன். ஒரு நிமிடம் என்னை உற்று பார்த்தவர் நான் எதிர்பாரா நொடியில் சடாரென காலில் விழ எத்தனித்தார், “அட என்னங்கய்யா இது !” என அதிர்ந்து போய், அரையடி நகர்ந்து அவரை தோளை பிடித்து தூக்க கண்களில் கண்ணீருடன் கை கூப்பி நின்றார், “ஐயா, இதுக்கு ஏன் அழுவறீங்க!, போகும் போது சாப்பிட்டு போங்க என்றேன்,” கண்ணை துடைத்துக்கொண்டே சில அடி நகர்ந்தவர், திரும்பி வந்து, “பணம் தந்தத்துக்கு அழுவல தம்பி, காலைல ஒருத்தர்கிட்ட, சார் வேலைல இருந்து விரட்டிட்டாங்க சார்னேன், சில்லறை இல்லப்பானு சொல்லிட்டார். அப்பத்தான் புரிஞ்சது, இந்த ஊர்ல உதவினு கேட்டாலே பிச்சைக்காரனு நினைச்சுக்குவாங்கன்னு, ஆனா கேட்காமலியே புடிச்சு நிறுத்தி நீங்க காசு தந்தீங்களா, அதான் அடக்க முடியாம அழுதுட்டேன், அது சரி, நீங்க எந்த ஊர் தம்பி ? " அவர் கேட்டவுடன் பழக்கதோஷத்தில் 'கோயமுத்தூர்ங்க' என சொல்ல எத்தனித்தவன் ஒரு நொடி யோசனைக்கு பின், அவர் கையை பிடித்து தீர்க்கமாக சொன்னேன், "நானும் சென்னை தாங்க !" - ஹரி - fb

ரஞ்சித் மற்றும் Dash உங்களின் பெரும்பாலான கருத்துகளோடு உடன்பட்டாலும், இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கை வகுப்பாளர்கள், சௌத் புளக், ராஜீவ் குடும்பம் இவர்கள் எல்லாருக்கும் ஒரு ஒற்றைப்புள்ளி இலக்காக இருந்தது தலைவரை / பொட்டம்மானை உயிரோடு பிடிப்பது(எக்காலத்திலும் சாத்தியமில்லாத ஒன்று) அல்லது அழிப்பது. (புலிகளை முற்றாக அழிப்பது அவர்கள் நோக்கமல்ல). தங்களின் சொல்கேட்டு நடக்க கூடிய புலிகளை விட்டுவைப்பது(இறுதி வெள்ளைக்கொடி நாடகம் உட்பட).இது பழிவாங்கல் மட்டுமல்ல, பிராந்திய கட்டுப்பாடு, வல்லாதிக்கம், ஈகோ, கையகலாத்தன்மையில் இருந்து வெளியேவரவேண்டிய தேவை எல்லாம் சேர்ந்த ஒரு புள்ளி நோக்கம். தலைவரின் நோக்கம் இந்த போரின் முடிவில் / தனது முடிவுக்கு பின்னர் புலிகள் என்ற இயக்கமே இருக்க கூடாது என்பது தான். இதை தெளிவாக தை 2009 விசுவமடு கூட்டத்தில் கூறி இருந்தார்.அதில் அவர் வெற்றியும் கண்டார்.

ஏகோபி - ஒன்றுபடல் கோபி - சீனத்தின் வடக்குப் பகுதியிலும் மங்கோலியாவின் தெற்குப் பகுதியிலும் பரவியுள்ள ஒரு பெரிய பாலைவனம். ஏ - உயிர் எழுத்து

சுவடு வடு சுவ சுடு

தமிழர்களுக்கு என்றொரு அரசு அமைந்ததாக வேண்டும்!!

மனது சுத்தமாகவும் இதயம் கறை படாமலும் இருக்கும் போது இறை வழிபாடு தேவை இல்லை என்பவர்களும் நன்றாகவே வாழ்கிறார்கள். அவர்கள் நம்பிக்கையானது தன்னம்பிகை மட்டும் சார்ந்தது.

நீண்ட இடைவெளிக்கு பின் ஒரு புதிய முயற்சியுடன்

விழிப்புணர்வு எவ்வளவு அவசியம் என உணர்த்தும் ஒரு கட்டுரை. சில விடயங்கள் அடிக்கடி பேசப்படும் பொழுது மக்களிடையே ஓரிரு மாற்றங்களாவது ஏற்படும் என்று நினைப்பதுண்டு. சில நாட்களுக்கு முன்பு “ சிறுவர் துஷ்பிரயோகம் மற்றும் புறக்கணிப்பு” பற்றிய ஒரு மொழிபெயர்ப்பை சமூக சாளரத்தில் இணைத்திருந்தேன். அந்த கட்டுரையில் இணைத்த இலங்கையின் தேசிய சிறுவர் பாதுகாப்பு ஆணையத்தின் சிறுவர் துஷ்பிரயோகம் தொடர்பான படம் ஒன்றை மறுபடியும் இங்கே இணைக்கிறேன். வண்ணத்துப்பூச்சி போன்று பல வர்ணங்களில் பறக்கும் சிறுவர்களை துன்புறுத்தும் மனிதர்களின் பல வடிவங்கள் இவை. மேலும் இந்த பெண்கள் சிறுவர்கள் தொடர்பான துன்புறுத்தல்களுக்கு ஒட்டுமொத்தமாக தொழிநுட்ப வளர்ச்சியை கூற முடியாது என நினைக்கிறேன்.. ஒரு சிறு உதாரணம்: 97/98ல் பல்கலைகழகத்திற்கு தெரிவாகி GELT எனும் ஆங்கில வகுப்பில் படித்த பொழுது, அந்த கற்கை நெறி முடியும் தறுவாயில் மாணவர்கள் ஒரு சிறு ஆய்வுக்கட்டுரையை (theory and presentation ) ஆங்கிலத்தில் சமர்ப்பிக்க வேண்டும். எனது வகுப்பில் என்னையும் இன்னொருவரையும் தவிர மற்றைய அனைவரும் மருத்துவ பீட மாணவர்கள் ஆகையால் நாங்கள் “ கணவனை இழந்த, கணவனால் கைவிடப்பட்ட பெண் தலைமைத்துவ குடும்பங்களில் உள்ள பெண்களின் உளவள மற்றும் அவர்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சனைகள் பற்றி ஒரு சிறிய ஆய்வை போராசிரியர் தயா சோமசுந்தரம், Dr சிவசங்கர் மற்றும் எழுத்தாளர் கோகிலா மகேந்திரன் அவர்களின் வழிநடத்தலில் மேற்கொண்டோம். அப்பொழுது இந்த பெண்களை பேட்டி கண்டபொழுதுதான் அவர்கள் எத்தகைய பிரச்சனைகளுக்கு முகம் கொடுக்கிறார்கள் என்பதை அறிய முடிந்தது. அவர்களில் சில பேருடைய கதைகள் இன்னமும் நினைவில் உள்ளது. ஆகையால் இந்த துன்புறுத்தல்கள் தொழிநுட்ப வளர்ச்சியால் மட்டும் வந்த ஒன்று இல்லை. காலங்காலமாக எங்களது சமூகத்தில் கலந்திருக்கும் சில மூடத்தனமான வழிகளாலும் வந்தவையாகும்.. உங்களது பிள்ளைகள் உங்களிடம் நம்பிக்கை வைத்து கதைப்பதற்கான சூழ்நிலைகளை உருவாக்குதல், கெட்ட தொடுகை நல்ல தொடுகை பற்றி பிள்ளைகளுக்கு சொல்லிக்கொடுத்தல். பெண்கள் சரி ஆண்கள் சரி தங்களுக்கு நடக்கும் கொடுமைகளை வெளிக்கொணர்ந்து சரியான வழிமுறைகளை பின்பற்றி அதற்கான உதவிகளை நாட ஊக்குவிக்குவித்தல் போன்ற வழிகளால் சில துயர் நிகழ்வுகளை தடுக்கலாம்..காயங்கள் மாறினாலும் வடுக்கள் மாறாதவை. இந்த கட்டுரையை எழுதிய சுமோ அக்காவிற்கும் இணைத்த கிருபன் அண்ணாவிற்கும் நன்றிகள்.

மேற்குலகை ஆளும் அரசுகளை எவ்வாறு ஊடகங்களை வைத்து ரூபர்ட் மேர்டொக் என்ற யூதர் தீர்மானிக்கின்றார், பொருளாதார ரீதியாக தமிழ் மக்கள் உச்சநிலை அடையவேண்டும் உலகளவில் நிகழவேண்டும் இலங்கை, இந்தியா, மலேசியா, சிங்கப்பூர் என்று எங்கெல்லாம் தமிழர் வாழ்கிறார்களோ அங்கெல்லாம் பொருண்மியத்தில் உயர்வடையவேண்டும், அதன் மூலம் அதிகாரங்களைக்கைப்பற்ற வேண்டும் கத்தியின்றி யுத்தமின்றி மாற்றத்தை ஏற்படுத்தலாம்.

இப்பிடித்தான் நானும் யோசித்தேன், ஏதாவது ஒருவகையில் வரலாற்றை மாற்றி எழுத முனைகிறார்கள், முக்கியமாக சிங்களவர்களுக்கு ஊட்ட நினைக்கிறார்கள், இது அவ்வளவு இலகுவாக இருக்காது, இது ஒரு கற்னை கதை என்பது நிரூபிப்பது கஷ்டமல்ல, அதை நாங்கள் செய்வதே எங்கள் எதிர்காலத்துக்கு சரியாக இருக்கும், பத்தாதுக்கு நாங்களும் எங்கள் மண்ணுக்கு சம்பந்தமே இல்லாமல் புதுசு புதுசாக ராமர்/லக்ஷ்மிநாராயணன்/ஆஞ்சநேயர் கோவில் என்று இலங்கையில் புது புதுசாக வட இந்தியாவில் இருந்து இறக்கிக்கொண்டு இருக்கிறோம். வட இந்திய அடையாளத்துக்கு மாறிக்கொண்டு இருக்கிறோம். இது எப்பிடி முடியும் என்றால் நாங்கள் வந்தேறிகளாகவும், அவர்கள் ராவணனின் வழி வந்த மண்ணின் மகிந்தர்களாகவும் அடையாளப்படுத்துவதிலேயே முடியும். நாங்கள் எவ்வளவுதான் காலை சுத்தி வந்தாலும் இந்த மோடி குரூப் எங்களை ஒருபோதும் ஆதரிக்க போவதில்லை. காலம் காலமாக ஆரியர்களின் வழி வந்தவர்கள் தங்களுக்கு ஏற்ற மாதிரி வரலாற்றை மாற்றி எழுதுவதில் உள்ள திறமை உண்மையிலேயே ஆச்சரியப்படுத்தும் விடயம்

சிங்கத்திற்கும் மானுடப் பெண்ணுக்கும் இடையில் நிகழ்ந்த கலவியினால் தான் சிங்கள இனமே தோன்றியது என மகாவம்சம் கூறுவதையே ஏற்றுக் கொண்ட ஒரு இனம் வேறு எவ்வாறு தன் இனவாதத்தை இறுகத் தொடரும்? இராவணனை தன் மன்னனாக வரிந்து கட்ட முனையும் சிங்களம் தான் ஏன் அதனை செய்கின்றது என்பதில் தெளிவாக இருக்கின்றது. நியாயமான, விஞ்ஞான பூர்வமான தொல்பொருள் ஆராச்சியின் மூலம் தன் தொன்மையை உலகிற்கு காட்ட முடியாது என்பது சிங்கள இனத்திற்கு மிகவும் தெளிவாகவே தெரியும்.அதனால் தான் இதிகாசத்தினையும் கட்டுக் கதைகளையும் தன் பங்கிற்கு இழுத்து உலகிற்கு காட்ட முனைகின்றது. இந்தியாவில் பிஜேபி எவ்வாறு இராமன் மூலம் தன் இந்துத்தவா / ஆரிய கொள்கைகளை நிலை நாட்ட முற்படுகின்றதோ அதற்கு சமாந்திரமாக இராவணனை தன் பங்கிற்கு காட்ட முனைகின்றது. இதற்கு எதிர்வினையாக ஈழத் தமிழர்கள் இராவணனை தன் மன்னாக காட்ட முற்படுவதை விட்டுவிட்டு இராவணன் எனும் மன்னனை இதிகாச காலத்து காவிய கற்பனை பாத்திரம் என நிரூபிப்பதில் மினக்கெட்டால் நல்லது. ஏனெனில் விஞ்ஞான பூர்வமாக இராவணனை நிரூபிக்க சிங்களத்தால் ஒரு போதும் முடியாது.

கொழுக்கட்டை, மோதகம் - Kolukkaddai, Mothakam

சீமான் மீது விமர்சனம் வைக்கத் தொடங்கிய ஆரம்பகாலங்களில் நானும் சைமன் என்றே அழைத்து வந்தனான். ஆனால் அவ்வாறு அழைப்பது அரசியல் நாகரீகம் அல்ல என்பதால் நிறுத்தி விட்டேன். அத்துடன் அவரை அப்படிக் கூப்பிடுகின்றவர்களின் உள் நோக்கங்களில் ஒன்று அவரை கிறிஸ்தவ மதம் ஒன்றைச் சார்ந்தவர் என்று காட்டுவதற்காகவும் என்றும் புரிந்து கொண்டேன். இது மத ரீதியிலான ஒடுக்குதல்களில் ஒன்று. சீமான் மீது ஈழத்தமிழர் தொடபான விடயங்களில் கடுமையான விமர்சனம் இன்றும் எனக்கு இருந்தாலும் அவரை செபஸ்ரியன் சைமன் என்று அழைப்பது அநாகரீக அரசியலின் அம்சம் என்றே நம்புகின்றேன். இதை தவிர்ப்பது ஆரோக்கியமான விமர்சனத்தை உருவாக்கும்.

யாழ் களத்தில் இப்படியான படங்களை ஆவணப்படுத்த ஒரு aws bucket அல்லது azure blob storage அமைத்து கொடுத்தால் நல்லது. போராட்டம் பற்றிய ஆவணங்கள், படங்கள், பாடல்கள் இணைய வெளியில் இருந்து அழிந்து வருகின்றன.

ஜேர்மனியிடம் பிரான்ஸ் வீழ்ச்சியடைந்த நிகழ்வு ஐரோப்பாவின் அன்று அதிசயமாகவே பார்க்கப்பட்டது. பெல்ஜியத்தில் இருந்து இத்தாலி வரை 750 கிலோமீற்றர் நீளமான பலமான பங்கர்களுடன் அமைந்த ‘மகினோட் லைன்’ என்ற பாதுகாப்பு வேலியை அமைந்திருந்தது. பெல்ஜிய எல்லைக்கு சமீபமாக உள்ள இயற்கை பாதுகாப்பு அரண் என்று பிரான்ஸ் கருதிய ஆர்டேனெஸ் (Ardennes)காடுகளினூடாக மிக இரகசியமாக இடம்பெற்ற ஜேர்மனியின் பாரிய படைநகர்வை பிரான்ஸ் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. மிக கடினமான நில அமைப்பை கொண்ட ஆர்டேனெஸ் காடுகளூடாக கனரக வாகனங்களுடன் பல லட்சம் வீரர்கள் நகர்ந்தது ஆச்சரியமாகவே பார்க்கப்பட்டது. பிரெஞ்சு விமானப்படையின் கண்ணில் பட்டிருந்தால் முழு நடவடிக்கைகளுமே ஜேர்மனிக்கு ஒரு பேரழிவாக அமைந்திருக்கும். ஒரு இருண்ட ஆபத்தான காடு வழியாக இரகசியமாக தனது டாங்கி படைப்பிரிவுகளை நகர்த்திய ஜேர்மனிய படைகள் பிரான்ஸ் எல்லைக்குள் புகுந்தது மட்டுமல்லாமல் பிரிட்டிஷ் பிரான்ஸ் படைகள் இரண்டையும் டுன்கிர்க்கில் முற்றுகையிடும் அளவுக்கு ஆற்றல் பெற்றன. பிரிட்டன், பிரான்ஸ் இரண்டும் குறுக்கிடுவதற்கு முன்னால் சிறிய மீன்களைப் பிடித்தாகிவிட்டது. தேவையான மட்டும் எல்லைகளைப் பலப்படுத்தியாகி விட்டது. அடுத்து, பெரிய மீன் பிரான்ஸ். கடைசியாக சோவியத்யூனியன். போதும் போதும் அது போதும். புனித ரத்தம் கொண்ட என் ஜேர்மனி மக்கள் ஐரோப்பா முழுவதும் பரவி வாழ்வார்கள். புதிய சாம்ராஜ்ஜியத்தை நான் உருவாக்குவேன். உலகின் தலைமைப்பீடமாக ஜேர்மனி மாறும். தலைவனாக நான். ஒட்டுமொத்தமான பிரான்ஸும் கூட ஹிட்லருக்கு தேவைப்படவில்லை. வடக்கு பிரான்ஸ் எல்லையில் உள்ள நகரங்களை கூடுமான வரை முதலில் கைப்பற்றவேண்டும். நேரம் அதிகம் எடுத்துக் கொள்ளக்கூடாது. நேரம் விரயமானால் தளபாடங்களும் அதிகம் விரயமாகும். முடிந்தவரை சீக்கிரம் முடித்துவிடுவது தான் உசிதமானது. போர் ஒரு பக்கம் நடைபெறும் போது ஆயுத உற்பத்தி அதற்கேற்றாற்போல் பெருகிக்கொண்டிருக்கவேண்டும். அதற்கேற்றாற்போல் தொழிற்சாலைகள் இயங்கவேண்டும். இரும்பு உள்ளிட்ட மூலப்பொருள்கள் நடையின்றிக் கிடைக்கவேண்டும். இது ஒரு வலைப்பின்னல். எச்சரிக்கையுடன் ஒவ்வொரு அசைவையும் தீர்மானிக்கவேண்டும். பிரான்ஸை நெருங்குவதற்கு முன்னால் மேலும் இரண்டு குட்டி மீன்களை விழுங்க வேண்டியிருந்தது. பெல்ஜியம் மற்றும் நெதர்லாந்து. முன்னதாக இரு நாட்டு பிரதிநிதிகளை அழைத்து பேசினார் ரிப்பன்ராப். பிரிட்டனும் பிரான்ஸும் உங்கள் நாடுகளைக் கைப்பற்றுவதற்காக படைகளைத் தயார் செய்து கொண்டிருக்கின்றன. அவர்கள் உங்களை அழிக்காமல் இருக்கவேண்டுமானால், நாங்கள் உங்களை அரவணைக்கவேண்டும். கவலை வேண்டாம். ஹிட்லர் உங்களை காப்பாற்ற முடிவு செய்து விட்டார். எந்நேரமும் ஜேர்மனி உள்ளே நழையும். தயாராக இருக்கவும். கிட்டத்தட்ட இதே சமயம் ஃபிரெஞ்சு ராணுவத்தின் சுப்பீரீம் கமாண்டர் மவுரிஸ் குஸ்தாவ் கேம்லின் (Maurice Gustave Gamelin) தன் அரசாங்கத்தை எச்சரித்தார். கேம்லின் பிரான்ஸின் புகழ்பெற்ற ஜெனரல். சிந்தனையாளர், அறிவுஜீவி என்று அடையாளம் காணப்பட்டவர். பிரான்ஸ் மட்டுமன்றி, ஐரோப்பா முழுவதும் அறியப்பட்டவர், இவர் மீது ஜேர்மனிக்கு மதிப்புண்டு. முதல் உலகப்போரில் பணியாற்றியிருக்கிறார். இவர் தலைமையேற்கும் படை தோற்காது என்பது நம்பிக்கை. கேம்லினின் எச்சரிக்கை இது தான். ஹிட்லரை நாம் உடனடியாக எதிர்கொள்ளவேண்டும். அவரை எப்படியாவது தடுத்து நிறுத்த வேண்டும். சிறிய நாடுகளை ஒவ்வொன்றாக கைப்பற்றிக்கொண்டிருக்கிறார். நிச்சயம் அடுத்த குறி பிரான்ஸ். அவர்களுக்கு முன்னால் நாம் முந்திக் கொண்டு தாக்கினால் ஜேர்மனியை நாம் வீழ்த்தமுடியும். ஆனால், பிரான்ஸ் இந்த எச்சரிக்கையை பெரிதாக எடுத்து கொள்ளவில்லை. அப்படியொன்றும் ஆகிவிடாது. பார்த்துக்கொள்ளலாம். அநாவசிய பதற்றம் வேண்டாம். பிரான்ஸ், மகினோட் லைனை (Maginot Line) தனது முக்கிய பாதுகாப்பு அரணாக கருதிவந்தது. அதற்குக் காரணமும் இருந்தது. கிட்டத்தட்ட பிரான்ஸின் எல்லைப்பகுதி முழுவதையும் இந்த லைன் காத்தது. பிரான்ஸ் மட்டுமல்ல, நெதர்லாந்து, பெல்ஜியம், லக்ஸம்பேர்க் என்று படர்ந்திருந்தது மகினோட் லைன். பிரான்ஸுத் தொடவேண்டுமானால் இந்த கோட்டைத் தாண்ட வேண்டும். அது சாத்தியமேயில்லை. நம்மைப்பற்றி கவலைப்படவேண்டாம். நெதர்லாந்து, பெல்ஜியம் எல்லைகளைப் பலப்படுத்தினால் போதும் என்று நினைத்தது பிரான்ஸ். முதல் உலகப்போரில் நடைபெற்றது எந்நிலையிலையிலும் தாக்கப்படக்கூடாது என்பதிலும் தெளிவாக இருந்தது. ஆகவே பிரிட்டனும் பிரான்ஸும் நெதர்லாந்தையும் பெல்ஜியத்தையும் பலப்படுத்த ஆரம்பித்தன. ஒருவேளை பெல்ஜியத்தை ஜேர்மனி கைப்பற்றி கொண்டாலும் மகினோட் லைனிலேயே அவர்களை எதிர்கொண்டு அழித்து விடலாம். அந்தக் கோட்டைத் தாண்டி யார் காலடி எடுத்து வைத்தாலும் அழிவு நிச்சயம். ஒன்று ஜேர்மனி கோட்டை நெருங்கவிடாமல் ஓடவைக்க வேண்டும். அல்லது சரணடையவைக்கவேண்டும். இரண்டில் ஒன்று நடந்தே தீரும். தீரவேண்டும். ஜேர்மனியின் அடுத்த அசைவுக்காக நேசப்படைகள் காத்திருந்தன. இதுவே ஜேர்மனியின் கடைசி அசைவாக இருக்கவேண்டும். ஹிட்லர் இதோ உனது சகாப்தம் முடியப்போகிறது. நேசப்படைகளின் இந்த அசாத்திய நம்பிக்கைக்கு இன்னொரு காரணமும் இருந்தது. இயற்கை அவர்களுக்கு சாதகமாக இருந்தது தான். ஆன்ரீனெஸ் பகுதி (Ardennes region) பிரான்ஸின் இயற்கை அரணாக இருந்தது. அடர்ந்த வனப்பகுதி இது. இதன் வழியாக நுழைவது மிக மிக சவாலான காரியம். மீறி கடக்க முயற்சித்தாலும் திசைமாறி சென்றுவிட வாய்ப்புகள் அதிகம். சிறிய படையை காட்டின் இந்தப்பக்கம் நிறுத்தி வைத்தாலே போதுமானது. காட்டில் இருந்து தப்பிவரும் சொற்ப ஜேர்மானியர்களை அப்படியே சுற்றிவளைத்து அழித்து விடலாம். மே 9, 1940 இருட்டத்தொடங்கியிருந்த நேரம். ஜேர்மனி லக்ஸம்பேர்க்கை தாக்கிக் கைப்பற்றியது. அதே இரவில் பெல்ஜியம், நெதர்லாந்து இரண்டையும் தாக்க ஆரம்பித்தது. ஜேர்மனியின் Luftwaffe போர்விமானங்களை டச்சு Militaire Luchvaartafdeling (ML) விமானங்கள் எதிர் கொண்டன. மொத்தம் 144 எம். எல் வகை விமானங்கள் இருந்ததால் நம்பிக்கையுடன் ஜேர்மன் விமானங்களோடு மோத ஆரம்பித்தது டச்சுப்படை. ஆனால் சீறிப்பாயும் ஜேர்மன் விமானங்களை எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. பின்வாங்க ஆரம்பித்தார்கள். பயமும் தயக்கமும் ஒன்று சேர அழுத்தியது. ஜேர்மனியின் ஆகாயத்திறனை அவர்கள் கேள்விப்பட்டிருக்கிறார்கள். என்றாலும் முதல் முறையாக நேரில் தரிசிக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு எம். எல் விமானமும் முழுவதும் பாதியும் எரிந்தபடியே தரையை தொட்டபோது தோல்வி பயம் அப்பட்டமாக தெரிந்தது. ஒரே நாளில் கிட்டத்தட்ட பாதிக்கு மேற்பட்ட எம். எல் விமானங்கள் நொறுக்கப்பட்டன. ரோட்டர்டாம் செல்லும் பாதையில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அத்தனை பாலங்களையும் ஜேர்மனி ஒவ்வொன்றாக கைப்பற்றிக்கொண்டது. மே 13ம் திகதி, ஃபிரெஞ்சுப்படைளை எதிர்கொண்டு, வீழ்த்தியபிறகு ரொட்டர்டாம் கைப்பற்றப்பட்டது. நகரம் முழுவதும் அழிந்தாலும் பரவாயில்லை. ஆனால் கைப்பற்றிவிடுங்கள் என்று உத்தரவிட்டிருந்தார் ஹிட்லர். போர் விமானங்கள் சுற்றிச் சுற்றி வந்து ரொட்டர்டாம் முழுவதும் குண்டுகளை வீசிக்கொண்டே சென்றன. ஆயிரம் பேருக்கும் அதிகமானவர்கள் இந்த குண்டுவீச்சில் சிக்கி உயிரிழந்தனர். நெதர்லாந்து பெல்ஜியம் இரண்டும் ஜேர்மனியிடம் முழுமையாக சரண்டைந்தன. ஹிட்லர் தன்னை ஒரு பிலிட்டரி ஜீனியஸாக நம்ம ஆரம்பித்திருந்த சமயம் அது. அதுவரை கிடைத்த வெற்றிகள் அனைத்தும் திட்டமிட்டு பெற்றவை. பிரிட்டன், பிரான்ஸ் இரு தரப்பில் இருந்தும் பெரிய எதிர்ப்பு எதுவும் அதுவரை இல்லை. திருப்தியாக இருந்தது ஹிட்லருக்கு. பெல்ஜியத்தையும் நெதர்லாந்தையும் கைப்பற்றியதன் மூலம் போதுமான விலாலமான களம் கிடைத்துவிட்டது. துருப்புக்களை இந்த இரு தேச எல்லைகளிலும் வரிசையாக அடுக்கிவைத்து விட்டால் நினைத்த காரியம் சுலபத்தில் கைகூடும். நீங்கள் எதற்கும் இன்னொரு முறை யோசியுங்கள் Mein Führer என்றார் Walther von Brauchitsch கொமாண்டர் ஒஃவ சீஃவ.. ஹிட்லர் அவரை வெறுப்புடன் பார்த்தார். · Mein Führer என்றால் ஜேர்மன் மொழியில் என் தலைவர். என்ன தான் இருந்தாலும் பிரான்ஸுற்கு நாம் மரியாதை தரவேண்டும். புராதனமும் நீண்ட வரலாறும் கொண்ட நாடு. போலந்தை போல செக்கோஸ்லாவாக்கியாவை போல அத்தனை சுலபத்தில் பிரான்ஸ் கைகூடாது. அவர்கள் ராணுவபலத்தை நாம் குறைத்து மதிப்பிட்டுவிட கூடாது. சரியாக திட்டமிடாமல் நாம் தாக்குதலை ஆரம்பித்துவிட்டால், பிறகு சிரமம் நமக்கு தான். கூடுதலாக பிரிட்டனையும் நாம் நினைத்துப்பார்க்க வேண்டியுள்ளது. இப்படியெல்லாம் கவலைப்பட யார் சொல்லிக்கொடுத்தது உனக்கு? அவர் தலையை கவிழ்ந்து கொண்டார். எனக்கு காரணங்கள் வேண்டாம். சால்ஜாப்புகள் வேண்டாம். எழுந்து நின்று கொண்டார் ஹிட்லர். ஒரு புழுவைப் பார்ப்பது போல் தன் கொமாண்டரைப் பார்த்தபடி அங்கும் இங்கும் உலாவினார். கபினெட்டில் இருந்த மற்றவர்களையும் ஒருமுறை நோட்டம் விட்டார். வேறு யாருக்கு தயக்கம் இருக்கிறது இங்கே? எனக்கு! என்றபடி கையை உயர்த்தினார் Franz Halder, ராணுவ ஜெனரல் ஸ்டாஃப். ஜேர்மனியின் மீதோ ஃபயூர்ரின் மீதோ (Führer) எனக்கு துளி சந்தேகமும் இல்லை. ஆனால், பிரான்ஸை தாக்குவதில் உள்ள சவால்கள் குறித்து Führer சிறிது சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும் என்று மன்றாடிக் கேட்டுக்கொள்கிறேன். இத்தனை உயிர் பயமா உங்களுக்கு? விநோதமாக இருக்கிறது. மொத்தம் இருநூறு ஜெனரல்கள் அங்கே குழுமியிருந்தனர். ஒருவரும் பேசவில்லை. தங்கள் Führer ஐ பாரத்தபடி அமைதியாக இருந்தனர். பிரான்ஸை வீழ்த்துவதற்கு முன்னால் நீங்கள் வீழ்த்தவேண்டியது உங்கள் கோழைத்தனத்தைத் தான். திட்டமிடுவதற்கு முன்பு மட்டுமே நான் யோசிப்பேன். பிறகு, யோசிக்கமாட்டேன். தயங்கமாட்டேன். தயங்குவது கோழைத்தனம். பயப்படுவது எனக்கு பிடிக்காது. பிரான்ஸ் எப்படித் தாக்கவேண்டும், எங்கிருந்து தொடங்கவேண்டும், எப்போது, எப்படி முடிக்கவேண்டும் அனைத்தையும் திட்டமிட்டு விட்டேன். இனி நான் பின்வாங்கமாட்டேன். ஜேர்மனி பின்வாங்காது. சில விநாடிகள் கழித்து Walther von Brachuitsch தன் தொண்டையை செருமிக்கொண்டார். நான் ராஜிநாமா செய்துவிடுகிறேன். ஹிட்லர் திரும்பினார். அதற்கு உனக்கு அனுமதி இல்லை. எனக்கு வேண்டியது சொன்னதை செய்து முடிக்கும் ஜேனரல்கள். 1918 ல் நாம் சந்தித்த அவமானங்களுக்கு நாம் பதில் சொல்லியாகவேண்டும். பிரான்ஸை நாம் கைப்பற்றுவது வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த செயலாக அமையும். இதில் மாற்றம் எதுவும் இல்லை. எந்த இடைஞ்சல் வந்தாலும் மீறி மிதித்து நடந்து சென்று வெற்றிக்கொடி நாட்டியாக வேண்டும். இதற்கு மாற்று கருத்து இல்லை. அதுவரை அமைதியாக இருந்த கோய்பெல்ஸ் பக்கம் திரும்பினார் ஹிட்லர். நான் சொல்வது சரிதானே கோய்பெல்ஸ் சரிதான் என்றார் கோய்பெல்ஸ். அவருக்கு அப்படி சொல்லித்தான் பழக்கம். அப்பபடி மட்டும் தான். · மே 10 என்று திகதி குறித்தாகிவிட்டது. மூன்று மில்லியன் வீரர்களை பிரான்ஸுக்காக ஒதுக்கினார் ஹிட்லர். இதுவரை நடந்தவை சின்னச் சின்ன யுத்தங்கள், இது கொஞ்சம் பெரிய விளையாட்டு, மோதப்போவது பிரான்ஸுடன் மட்டுல்ல, பிரிட்டனும்தான். மூன்று பிரிவுகளாக ராணுவத்தினர் பிரிந்திருந்தனர். க்ரூப் ஏ, Gerd von Rundstedt என்பவரின் தலைமையின் கீழ் செயல்படும். ·க்ரூப் பி Fedor von Bock என்பவரின் கீழ் போரிடும். க்ருப் சி, Wilhelm Ritter von Leeb என்பவரின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் ஒவ்வொரு குழுவுக்கும் ஒவ்வொரு பணி. மூன்றும் ஒன்றுக்கொன்று உதவி புரியும். பிரான்ஸின் ராணுவ பலம் ஜெர்மனியைவிட அதிகம் என்பதில் சந்தேகமில்லை. மொத்தம் ஆறு மில்லியன் பேர் ராணுவத்தில் இருந்தனர். ( ஜேர்மனியின் மொத்த பலம் 5.4 மில்லியன்) ஆனால் ஆறு மில்லியன் பேரும் அப்போது தயார் நிலையில் இல்லை. வடக்குப் பகுதியில், 2.2 மில்லியன் வீரர்கள் பணியாற்றிக்கொண்டிருந்தனர். பின்னர், பிரிட்டன், பெல்ஜியம், டச்சு ஆகிய நாடுகளின் உதவியுடன் 2.2 மில்லியன் 3.3 மில்லினாக உயர்ந்தது. ஒரு பக்கம் ஜேர்மனி, மற்றொரு பக்கம், பிரான்ஸ், பிரிட்டன், பெல்ஜியம் மற்றும் டச்சுப் படைகள். ஜேர்மனி 136 பிரிவுகளை ஒதுக்கியிருந்தது. பிரான்ஸ் அணியிடம் 144 பிரிவுகள் இருந்தன. பிரான்ஸில் இருந்து 101, பெல்ஜியத்தில் இருந்து 2500 டாங்கிகளைக் களம் இறக்கியிருந்தது. ஃபிரெஞ்சு அணியிடம் இருந்தவை 3400. ஃபிரெஞ்சு டாங்கிகளும் பீரங்கிகளும் ஜேர்மனியை விடவும் நவீனமானவை. பலம் பொருந்தியவை, ஜேர்மனியின் வான்படை பிரான்ஸைவிட சக்தி வாய்ந்தது. பிரான்ஸ் போருக்கு தயாராக ஆரம்பித்தது. படைகள் எல்லைகளில் குவிக்கப்பட்டன. ராணுவ ஜெனரல்கள் போர் உத்தரவுகளை பிறப்பிக்கத் தயாராக இருந்தனர். தயாரிப்பு ஏற்பாடுகள் ராணுவ மத்தியில் மட்டுமே இருந்தன. தேசம் தழுவிய போர் தயாரிப்புகள் காணப்படவில்லை. குறிப்பாக, ஃபிரெஞ்சு மக்கள் இதில் கலந்துகொள்ளவில்லை. ஒரு தேசம் தழுவிய போர் தயாரிப்புகள் காணப்படவில்லை. குறிப்பாக, ஃபிரெஞ்சு மக்கள் இதில் கலந்து கொள்ளவில்லை. ஒரு தேசம் போருக்குத் தயாராகும் போது மக்களிடையே ஏற்படும் எழுச்சியும் பரபரப்பும் காணப்படவில்லை. மே 10 ம் திகதி நள்ளிரவுக்கு மேல் ஜேர்மனி, பிரான்ஸ் எல்லையை நோக்கி நகர ஆரம்பித்தது. Ardennes region என்ற அடர்ந்த காட்டுப்பகுதியைத் தான் தேர்வு செய்திருந்தது ஜேர்மனி. Manstein, Guderian – இந்த இரு ஜெனரல்கள் போட்டுக் கொடுத்த திட்டம் இது. இங்கே நாம் நுழைவோம் என்று பிரான்ஸ் கனிவிலும் எதிர்பார்க்காது. பிரான்ஸின் பலம் எதுவோ அதுவே தான் அவர்கள் பலவீனமும். காட்டுப்பகுதி யார் வரப்போகிறார்கள் என்று அசட்டையாக இருப்பார்கள். ஆகவே இதை தேர்ந்தெடுப்போம். பிரான்ஸை சிதறடிக்க இதைவிட நல்ல மார்க்கம் கிடையாது. ஹிட்லர் உற்சாகத்தில் முகம் மலர்ந்தார். இதுதான், இதுவே தான் ஜெனரல் என்றால் இப்படித்தான் இருக்கவேண்டும். அந்த வனப்பகுதியின் வரைபடத்தை மேசையில் பரப்பி வைத்துக்கொண்டு நீண்ட நேரம் பார்வையிட்டார் ஹிட்லர். . எங்கெங்கே தடைகள் முளைக்கலாம்? · எங்கே அடர்த்தி அதிகம்? · எங்கே ஆபத்துக்கள் அதிகம்? · விலங்குகளின் தொல்லை உண்டா? · கடந்து செல்ல எவ்வளவு நேரம் பிடிக்கும்? · ஏதாவது சிறப்பு உபகரணங்கள் தேவைபடுமா? · டாங்கிகளை உருட்டி செல்ல முடியுமா? · எப்படி சமாளிப்பீர்கள்? என்று ஒவ்வொன்றாக கேட்டு தெரிந்து கொண்டார். பிறகு கண்கள் துடிக்க உத்தரவிட்டார். புகுந்து காலி செய்யுங்கள். Guderian தலைமையின் கீழுள்ள மூன்று பிரிவுகளும் புறப்பட்டன. வனப்பகுதியில் நுழைவதற்கு முன்னால் சேடன் (Sedan) பகுதிக்கு அருகே உள்ள ம்யூஸே (Meuse) ஆற்றைக் கடக்கவேண்டியிருந்தது. சிறு அணிகளாகப் பிரிந்து கொண்டனர். கட்டுமரம் பயன்படுத்தப்பட்டது. துரிதமாகத் துடுப்புகள் போட்டு ஆற்றைக் கடந்தனர். காடு ஆரம்பித்தது. காட்டுப்பகுதியில் டாங்கிகளை உருட்டிக்கொண்டு போவது எதிர்பார்த்ததை விடவும் சவாலான காரியமாக தான் இருந்தது. முரட்டுதனமான மலையடிவாரங்களையும் குண்டும் குழியுமான தடங்களையும் கடக்கவேண்டியிருந்தது. ஆட்கள் ஏறுவதற்கே சிரமமான தடங்கள் அவை. ஆயுதங்களையும் சேர்த்தே கொண்டு போயாக வேண்டும். மலையேறுவதில் பயிற்சி பெற்ற பிரிவினரே இந்தப் பணிக்கு ஒதுக்கபட்டிருந்தனர். பொறியியலாளர்களும் மோட்டார் படை வீரர்களும் உடன் சென்றனர். பொறியியலாளரின் வேலை, பாதைகளை ஏற்படுத்துவது. பாதை இல்லையா? பாலம் கட்டு. அங்கேயே அப்போதே பென்சில் வைத்து வரைந்து, அங்கேயே அப்போதே பாலங்கள் அமைக்கபட்டன. தற்காலிக பாலங்கள், தொங்கு பாலங்கள், கயிறுகளையும் சிறு பலகைகளையும் வைத்து அமைக்கப்படும் ஆகாயப்பாதை. அவசியத்திற்கு ஏற்றாற்போல் நீள, அகலத்தில் அமைத்துக்கொடுக்கவேண்டும். பகல் இரவு பாரக்க முடியாது. கிடைக்கும் உபகரணங்களை, கிடைக்கும் வெளிச்சத்தைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும். வீரர்கள் காட்டுப்பகுதியை கடந்து எல்லைக்குள் பிரவேசிக்கும் போதே, ஜேர்மானிய வான் படைகள் தாக்குதலை தொடங்கிவிட்டன. ஃபிரெஞ்சு எல்லை வீரர்களால் இதை எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. ஒரு பக்கம் துப்பாக்கி ஏந்தியபடி, காட்டுப்பகுதியில் இருந்து வெளிவரும் வீரர்கள். கடவுளே என்று வானத்தை பாரத்தால் குண்டுகள் தலை மீதே விழுந்து வெடிக்கின்றன. Luftwaffe – வான்படைக்கு இரண்டு உத்தரவுகள் கொடுக்கப்பட்டிருந்தன. ஃபிரெஞ்சு வீரர்களை தாக்கி பதுங்கு குழிகளை கைப்பற்றவேண்டும். எதிரியின் தகவல் தொடர்பு சாதனங்களை மொத்தமாக அழிக்க வேண்டும். எல்லை தாக்கப்படுகிறது என்ற விடயம் நீண்ட நேரத்திற்கு பிரான்ஸுக்கு போய் சேரக்கூடாது. பிரான்ஸின் கூட்டணிப் படைகள் ஜேர்மனியின் தாக்குதலைக் கண்டுபிடித்து விட்டன. என்றாலும் அவர்களும் குழப்பத்தில் மூழ்கடிக்கப்பட்டனர். என்ன, ஏது என்று இனம் காண்பதற்குள் ஜேர்மனி அத்தனை படைகளையும் துடைத்துப் பெருக்கி சுத்தப்படுத்திவிட்டது. ஜேர்மனி தாக்குதல் நடத்துகிறது என்பதைத் திட்டவட்டமாகப் புரிந்துகொள்வதற்கு முன்னரே பல வீர்ர்கள் உயிரிழந்தனர். மூன்று தினங்களில் லக்ஸம்பேர்க் மற்றும் தெற்கு பெல்ஜியம் வழியாக முன்னேறிய ஜேர்மனி, சேடன் கோட்டையை முழுவதுமாக கைப்பற்றியது. பிரிட்டன் மற்றும் ஃபிரெஞ்சுப் படையினர் அலறியடித்துக்கொண்டு பெல்ஜியத்துக்குள் நுழைந்தனர். Ardennes பகுதியை கோட்டை விட்டது போல் பெல்ஜிய எல்லையையும் இழக்கமுடியாது. அப்படி நடந்துவிட்டால் பிரான்ஸ் சுற்றிவளைக்கப்படுவதை யாராலும் தடுக்கமுடியாது. இங்கே ஹிட்லர் தந்திரமாக ஒரு காரியத்தை செய்திருந்தார். முஸோலினியிடம் முன்கூட்டியே பேசியிருந்தார். பிரான்ஸுக்கு ஒர் அதிர்ச்சி வைத்தியம் தேவைப்படுகிறது. இத்தாலி ராணுவத்தில் இருந்து ஒரு படை அனுப்பிவைக்க முடியுமா? சொல்லும் போது உங்கள் படையையும் பிரான்ஸை தாக்கட்டும். இரண்டு முனைகளில் இருந்து வரும் இந்த தாக்குதல் நிச்சயம் அவர்களை அலைக்கழிக்கும். முஸோலினி உடனே ஒப்புக்கொண்டார். இதென்ன பிரமாதம்? சொல்லுங்கள், அனுப்பிவைக்கிறேன். உங்களுக்கில்லாத உதவியா? பிரான்ஸ் இதை எதிர்பார்க்கவில்லை. பெரும் குழப்பம், ஒரு பக்கம் ஜேர்மனி குண்டு வீசிக்கொண்டிருந்தபோதே மற்றொரு பக்கம் இத்தாலி அடிக்கிறது. ஜேர்மன் பீரங்கிகள் முழங்கிக்கொண்டிருக்கும் போதே வான் தாக்குதலும் ஆரம்பித்துவிடுகிறது. ஒவ்வொரு சாலையாக பாரத்து அழிக்க ஆரம்பித்தது ஜேர்மனி. சில சமயம் வெடி வைத்து விட்டு காத்திருப்பார்கள். சில சமயம், சீறிப் பிளந்து பாய்ந்து வந்து தாக்குவார்கள். மறைந்திருந்து தாக்கும் உத்திகளும் உண்டு. காலாட்படையை பிரான்ஸ் எதிர்கொண்டு திணறிக்கொண்டிருக்கும் போதே விமானத் தாக்குதல் ஆரம்பித்துவிடும். இடையிடையே கலவரம் உண்டாக்க இத்தாலி. மே 15 ம் திகதி, ஃபிரெஞ்சு பிரதமர் பவுல் ரெனாயன்ட், சேர்ச்சிலைத் தொடர்பு கொண்டார். அவர்கள் முன்னேறிவிட்டார்கள். நாங்கள் தொலைந்தோம். என்ன சொல்லுகிறீர்கள்? உண்மையாகவா? பாரிஸின் கதவு திறந்தே கிடக்கறது. நாங்கள் தோற்றுக்கொண்டிருக்கிறோம் என்று நினைக்கிறேன். நடுங்கும் குரலில் ரெனாய்ட் பேசிக்கொண்டே இருந்தார். சேர்ச்சிலிடம் இருந்து பதில் இல்லை. என்ன சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறார் இவர்? ஃபிரெஞ்சு எல்லைக்குள் ஜேர்மனி நுழைந்துவிட்டதா? பாரிஸை கைப்பற்ற போகிறார்களா? பாரிஸையா? தவிக்க ஆரம்பித்தது பிரிட்டன். இப்போது என்ன செய்யவேண்டும்? இதோ கொல்லைப்புறம் வரை வந்துவிட்டார் ஹிட்லர். படை எடுத்து வந்து மிரட்டுகிறார். அட்டகாச சிரிப்புடன் ஆணவத்துடனும் கால் மேல் கால் போட்டபடி சிரிக்கிறார். பிரான்ஸ் தோல்வியடையப்போகிறது. ஐரோப்பாவின் சக்தி வாய்ந்த பிரதமர், நடுங்கும் குரலில் தன் தோல்வி பயத்தை இதோ பதிவு செய்துவிட்டார். ஆரம்பத்திலேயே அடக்கி வைத்திருந்தால் இத்தனை தூரம் வளர்ந்திருக்காது. சரி போனது போகட்டும். இப்போது என்ன செய்வது? நட்பு நாடுதான். பிரான்ஸு்றகு இன்று ஆபத்து என்றால் நாளை பிரிட்டனுக்கும் இதே நிலைமை வரலாம். சந்தேகம் என்னவென்றால் போர் விமானங்களை அனுப்பி வைப்பதா வேண்டாமா என்பது தான். வேண்டாம் என்றால் விமானப்படை சீஃப் மார்ஷல் டவுடிங். நம்மிடம் உள்ள போர்விமானங்களை பிரான்ஸுக்கு தருவது இப்போதைக்கு உகந்ததல்ல. நாளை பிரிட்டனுக்கு அச்சுறுத்தல் வரும்போது, நமக்கு கூடுதல் விமானங்கள் தேவைப்படும். அதுவும் தவிர, பிரான்ஸ் தோற்கப்போவது எப்படியும் உறுதியாகிவிட்டது. இனி அவர்களுக்கு எத்தனை விமானங்கள் கொடுத்தாலும் அதனால் பெரிய மாற்றம் எதுவும் வந்துவிடப்போவதில்லை. இழப்பு நமக்குதான். ஆனால் உதவலாம் என்று தோன்றியது சேர்ச்சிலுக்கு. தனக்கு மிஞ்சி தான் தானமும் தர்மமும் என்னும் மார்ஷலின் வாதத்தை அவர் நிராகரித்தார். நாம் எடுக்கும் ரிஸ்க் என்று நினைத்துக்கொள்வோம் என்று சொல்லி நான்கு விமானப்படைப் பிரிவுகளை அனுப்பிவைத்தார். மீண்டும் சேர்ச்சிலை தொடர்பு கொண்டார் ஃபிரெஞ்சு பிரதமர். உங்கள் உதவிக்கு நன்றி. ஆனால் அவர்கள் அருகே வந்துவிட்டார்கள். எங்கே? பாரிஸில் இருந்து எண்பது மைல் தொலைவில் வந்துவிட்டார்கள். பாரிஸிற்கு அவசர விஜயத்தை மேற்கொண்டார் சேர்ச்சில். பார்த்த அவர் அதிர்ந்து போனார். சோம்பிக்கிடந்தது. பாரிஸ் ராணுவத்தினர் உற்சாகம் இன்றி காணப்பட்டனர். தோல்வியை வரவேற்க தயாராக இருப்பதாக தோன்றியது சேர்ச்சிலுக்கு. ஏன் இத்தனை அசிரத்தையாக இருக்கிறார்கள்? பிரதமரிடம் பேசினார். ராணுவ உயர் அதிகாரிகளிடம் பேசினார். ஒருவரும் நம்பிக்கை ஏற்படுத்தவில்லை. ஜெனரல் கேம்லினிடம் பேசினார் சேர்ச்சில். உங்களுக்கு கூடவா நம்பிக்கை இல்லை. அவர் தலையை கவிழ்ந்து கொண்டார். மேலும் ஆறு விமானப்பிரிவுகளை அனுப்பச் சொல்லியிருக்கிறேன். எங்கள் பாதுகாப்புக்கு போதுமான விமானங்கள் இல்லை என்ற நிலையில் பிரிட்டன் இந்த உதவியை அளிக்க முன்வருகிறது என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். அப்போதும் பதில் இல்லை, சேர்ச்சிலுக்கு கொஞ்சம் எரிச்சல். உங்களிடம் ரிஸர்வில் தளவாடங்கள் இல்லையா? இது போன்ற சூழலில் என்ன செய்யவேண்டும் என்று திட்டமிடவில்லையா? இல்லை என்று ஃபிரெஞ்சு மொழியில் பதிலளித்தார் அந்த ஜெனரல். அடக்கி வைத்திருந்த கோபத்தை சில தினங்கள் கழித்து வெளிப்படுத்தினார் சேர்ச்சில். எனக்கு தெரிந்து இதுவரை இத்தனை மோசமான போருக்கான தயாரிப்பு வெறெங்கும் செய்யபட்டதில்லை. ஜேர்மனியை தாக்கலாம் என்று மே 15 ம் திகதி பிரிட்டன் முடிவு செய்தது. ஜேர்மனி மீது நடத்தப்படும் முதல் பெரும் தாக்குதல். கொலோனில் (Cologne – Köln) ஒரு பால் வியாபாரி வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தார். முதல் பலி அவரே. மறுநாள் ஹம்பேர்க்கில் நடத்தபட்ட தாக்குதலில் 34 ஜேர்மனியர்கள் கொல்லப்பட்டனர். எரி தயாரிப்பு தொழிற்சாலை ஒன்று தகர்க்கப்பட்டது. மே, ஜுன் என்று தொடர்ச்சியாக பிரிட்டன் ஜேர்மனி மீது குண்டுகளை வீசியது. தொழிற்சாலைகள், தகவல் தொடர்பு மையங்கள், எண்ணெய் சுத்திகரிப்பு நிலையங்கள் என்று தேடித்தேடி அழித்தது. இருபதாயிரத்திற்கும் மேற்பட்டடவர்கள் உயிரிழந்தனர். இருந்தாலும், இந்த தாக்குதல் ஜேர்மனியைத் தடுத்து நிறுத்தவில்லை. ஐயோ பிரிட்டன் வந்துவிட்டதே என்று பிரான்ஸை ஆக்கிரமிப்பதை ஜேர்மனி கைவிடவில்லை. கொசு கடித்தால் தட்டிவிட்டு அடுத்த காரியத்தை பார்ப்போமே, கிட்டத்தட்ட அப்படிப்பட்ட ஒரு அலட்சிய மனோபாவத்துடன், தன் காரியத்தை தொடர்ந்தது. மே 17 ம் திகதி பெல்ஜியத்தின் தலைநகரம் பிரஸல்ஸ் சரணடைந்தது. ஆனால், மன்னர் மூன்றாம் லியோபோல்ட் (King Leopold III) அது பற்றி கவலைப்படவில்லை. தொடர்ந்து போராட அவர் தயாராக இருந்தார். பிரிட்டிஷ் படை அவரிடம் பேசியது. கவலைப்படவேண்டாம் மன்னரே, நாங்கள் உங்களை பத்திரமான நாட்டை விட்டு வெளியேற்றி பாதுகாப்பான இடத்தில் தங்க வைக்கிறோம். உங்கள் பாதுகாப்புக்கு நான் உத்தரவாதம். இனியும் பெல்ஜியத்தில் நீங்கள் தங்கி இருப்பது உசிதமல்ல. ஹிட்லர் சுற்றிவளைத்துவிட்டார். மன்னர் அவர்களை திகைக்க வைத்தார். என் மக்களை விட்டு நான் வரமாட்டேன். நான் ஓடிவிட்டால், அவர்கள் என்னை பற்றி என்ன நினைப்பார்கள். சரித்திரம் என்ன சொல்லும், நான் இங்கேயே இருந்து கொள்ளுகிறேன். என்ன நடக்கிறதோ அது நடக்கட்டும். பெல்ஜிய அரசாங்கம் இதை வேறு விதமாக பார்த்தது. சரணடைந்துவிடலாம் என்று அதிகாரபூர்வமாக அறிவித்த பிறகு இந்த மன்னர் ஏன் நகர மறுக்கிறார். ஒருவேளை எல்லோரும் போன பிறகு, ஹிட்லருடன் உடன்படிக்கை செய்து கொண்டு தொடர்ந்து பெல்ஜியத்தை ஆளலாம் என்று நினைக்கிறாரோ! இறுதியாக டுன்கிர்க் (Dunkirk) என்னும் இடத்தில், ஜேர்மனிய பெல்ஜியத்தை நாலாபுறமும் சுற்றிவளைத்தது. ஃபிரெஞ்சு படைகள், பெல்ஜியப்படைகள், பிரிட்டிஷ் படைகள் அனைத்தும் சிக்கிக்கொண்டன. மே 27 ம் திகதி, லெயோபோடல் பெல்ஜிய படைகளை ஜேர்மனியிடம் சரணடைய உத்தரவிட்டார். பெல்ஜியத்தின் பிரதம மந்திரி, ஹியுபர்ட் பியர்லாட் (Hubert Pierlot) எரிச்சல் அடைந்தார். அரசியல் ரீதியில் எந்த முடிவையும் அரசாங்கம் தான் எடுக்கும். அதாவது, நான். மன்னர் என்னும் அலங்காரப் பதவியில் இருந்து கொண்டு எப்படி இதில் தலையிடலாம்.? அவர் எப்படி படைகளைச் சரணடைய சொல்லலாம்? ஆமாம் பெல்ஜிய மன்னர் செய்தது தவறு தான் என்றார் ஃபிரெஞ்சு பிரதமர். சேர்ச்சிலும் அதையே தான் சொன்னார். ஜுன் 4 ம் திகதி கொமன்ஸ் சபையிலும் அவர் இதைச் சுட்டிக்காட்டினார். இறுதி நிமிடம் வரை பெல்ஜியத்திற்கு பிரிட்டன் படை உதவிக்கொண்டுதான் இருந்தன. மன்னரின் அரை லட்சம் வீரர்கள் பெல்ஜிய எல்லையை காவல் காத்துவந்தனர். பெல்ஜிய எல்லை பாதுகாப்பாக இருப்பது பிரிட்டனுக்கு எவ்வளவு முக்கியமானது. இந்நிலையில் மன்னர் யாரையும் கலந்தாலோசிக்காது தன்னிச்சையாக முடிவெடுத்திருக்கிறார். பெல்ஜிய வீரர்களும் சரணடைந்து விட்டனர். இதனால் பிரிட்டனுக்கு ஆபத்து அதிகம். காலில் வெந்நீரை கொட்டிக்கொண்டதை போல குதித்துக்கொண்டிந்தது பிரான்ஸ். என்ன செய்து ஹிட்லரைத் தடுப்பது.? கேம்லில் மாற்றப்பட்டு அவர் இடத்திற்கு மாக்‌ஸிம் வேகன்ட் (Maxim Weygand) என்பவர் நியமிக்கப்பட்டார். இவருக்கு எழுபத்தி இரண்டு வயது ஆகியிருந்தது. இவர் வருகை மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் என்று அறிவித்தார் ரெய்னாட். புதிய கொமாண்டர் உள்ளே வரும்போதே முடிவு செய்துவிட்டு தான் வந்தார். இன்னும் சில தினங்களே பணியாற்றவேண்டிவரும். எப்படியும் ஜேர்மனி கைப்பற்றதான் போகிறது. மே 21 ம் திகதி சானல் கோஸ்ட் பகுதியை இரண்டாக கிழித்து போட்டது ஜேர்மனி. இனி தாக்குப்பிடிப்பதில் பலனில்லை என்பதை பிரிட்டன் உணர்ந்து கொண்டது. தன் படைகளைத் திரும்ப பெற்றுக்கொள்ள ஆரம்பித்தது. மே 26 தொடங்கி ஜூன் 4 வரை பிரிட்டன் படைகள் டுன்கிர்க் பகுதியில் இருந்து சிறிது சிறிதாக விடுவித்துக்கொண்டன, குறிப்பிட்ட இந்த தினங்களில் ஜேர்மன் படைகள் பிரிட்டன் படைகள் மீது தாக்குதல் நடத்தாததற்கு காரணம் ஹிட்லர் தான் என்று ஒரு பேச்சு இருந்தது. பின்னாளில் பிரிட்டனுடன் அமைதி ஒப்பந்ததம் செய்து கொள்ள உதவும் என்பதற்காக ஹிட்லர் தன் படைகளின் கைக்கை கட்டி வைத்திருந்தார் என்று சொல்லபட்டது. என்னென்னவோ செய்து பார்த்துவிட்டு ஓய்ந்து போனது ரெனாய்ட் அரசு. துணைக்கு நண்பர்கள் இல்லை. படைகள் சிதறியோடுகின்றன அல்லது அழிந்து போகின்றன. இனியும் பாரிஸைக் காப்பாற்ற முடியுமா? புதிதாய் வந்த கொமாண்டரிடம் பேசினார் ரெனாய்ட். பாரிஸை விட்டு வெளியேறிவிடலாமா? அதைத்தான் இறுதியில் செய்தது பிரான்ஸ். ஜுன் 10 ம் திகதி பாரிஸ் கைவிடப்பட்டது ஹிட்லருக்காக. மாபெரும் சோக தினமாக அந்நாள் மாறிப்போனது. திடீரென்று அரசாங்கப்படைகள் பின்வாங்கிவிட்டதால் என்ன செய்வதென்று மக்களுக்கு தெரியவில்லை. நிஜமாகவே தோற்றுவிட்டோமா? ஐரோப்பாவின் அசைக்க முடியாத சக்தி என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்தது எல்லாம் சும்மாதானா? ஹிட்லர் முன்னால் நிற்க முடியவில்லையா பிரான்ஸால்? தோல்வி என்று நம் அதிபர் ஒப்புக்கொண்டுவிட்டாரா? வேறு ஏற்பாடுகள் செய்யப்போகிறர்களா? பாதுகாப்பை பலப்படுத்தப்போகிறார்களா? எங்கே போய் யாரைக்கேட்பது? அலுவலகங்கள் மூடிக்கிடக்கின்றன. மூடாத அலுவலகங்கள் சிதறிக் கிடக்கின்றன. ஜுன் 14 ம் திகதி நாசிகள் நுழைந்தபோது பாரிஸில் ஈ காக்கா இல்லை. இரண்டு தினங்கள் முன்பாகவே மக்கள் இருப்பதை மூட்டை கட்டிக்கொண்டு அவசர அவசரமாக வெளியேறியிருந்தனர். ஆஹா இது தான் பாரிஸா என்று அதிசயப்பட்டுக்கொண்டே சாலைகளில் அங்குமிங்கும் உற்சாகத்துடன் ஓடினார்கள் நாசிகள். அழகை ஆராதிக்கும், போற்றும் இடமல்லவா? கன்னத்தில் கை வைத்து உட்கார்ந்திருந்தார் ரெனாய்ட். பிரான்ஸின் எதிர்காலம் ஆட்டம் கண்டிருந்தது. எதுவுமே பலிக்கவில்லை. அரசியல் நெருக்கடிகள் அதிகரித்துக்கொண்டே சென்றன. தேசத்தை காவு கொடுத்துவிட்டு பிறகு என்ன அதிபர் பதவி? ஏச்சு பேச்சு தாங்கமுடியவில்லை. ஜுன் 16 ம் திகதி தன் பதவியை ராஜினாமா செய்தார். அந்த பதவிக்கு பெடாய்ன் (Petain) என்பவர் வந்தார். பொம்மை அரசாங்கம். முறைப்படி போர்நிறுத்தம் அறிவிக்கபட்டது. 21 ம் திகதி, எஞ்சியிருந்த கடைசி பிரிட்டிஷ் பிரிவும் விடைபெற்றுக்கொண்டது. திரும்பும் திசையெங்கும் ஜேர்மன் படைவீரர்கள். ஒரு விஷயம் பாக்கியிருந்தது. நீ தோற்றுவிட்டாய் என்பதை பிரான்ஸுக்கு அறிவிக்கும் ஒப்பந்தம். ஜேர்மனியின் வெற்றியை ஐரோப்பாவுக்கு உணர்ந்துவதற்கான ஒப்பந்தம். பாரிஸிற்கு வட கிழக்கில் இருந்த Compiegne என்னும் இடம் தேர்வு செய்யப்பட்டது. தேர்வு செய்திருந்தவர் ஹிட்லர். அருங்காட்சியகத்தில் இருந்த குறிப்பிட்ட ரயில்வே காரெஜை (2419D) எடுத்துவந்தனர். பிறகு ஹிட்லரை தொடர்பு கொண்டனர். ஃபயூரர் நீங்கள் சொன்ன இடத்தில் நீங்கள் சொன்னதைப் போன்ற ஏற்பாட்டை செய்துவிட்டோம். வருகிறீர்களா? ஹிட்லர் வந்தார். அந்த காரெஜை ஒரு முறை நோட்டம் விட்டார். பெருமிதம் பூத்துக்கிடந்தது அவர் முகத்தில். இங்கே வைத்து தானே 1918 ல் ஜேர்மனி, ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டது. இங்கே தானே ஜேர்மனி தோற்றுபோன அவமானத்துடன் கூனி குறுகி கிடந்தது. அதே இடம், அதே ரயில்வே காரேஜ். இங்கே தானே வெற்றி பெற்ற ஃபிரெஞ்சு மார்ஷல் ஃபெர்டினால் ஃபோச் (Marschal Foch) அமர்ந்திருந்தார். இன்று நான் அமர்கிறேன். வெற்றியாளரின் இருக்கையில் நான், ஹிட்லர். பிரான்ஸ் என்முன்னே மண்டியிட்டு கிடக்கட்டும். எனக்கு கையெழுத்து போட்டு கொடுக்கட்டும். தோல்வியை ஒப்புக்கொள்ளட்டும். ஜேர்மனியின் பலத்தை பயத்துடன் அங்கீகரிக்கட்டும். சரித்திரத்தில் ஏற்பட்டிருந்த அவப்பெயர் இதோ அழிந்துவிட்டது. தோற்றுப்போன ஜேர்மனி என்று இனி யாரும் சொல்ல முடியாது. ஜுன் 22 ம் திகதி ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது. ஒரு வாரம் கழித்து ஹிட்லர் பாரிஸ் வந்திருந்தார், ஈஃபிள் டவருக்கு முன்பாக நின்று இரு கைகளையும் கோர்த்துகொண்டு ஒரு புகைப்படமும் எடுத்துக்கொண்டார். பிரான்ஸின் வடக்கு மற்றும் மேற்குப் பகுதிகள் ஜேர்மனியின் கட்டுப்பாட்டில் வந்து சேர்ந்தன. தெற்குப்பகுதி ஒரளவுக்கு சுதந்திரத்துடன் தனித்து விடப்பட்டிருந்தது. நீயே ஆண்டுகொள் என்று புதிய அதிபரை கூப்பிடு சொன்னது ஜேர்மனி. நினைவிருக்கட்டும், இப்போது நீ ஆட்சி செய்து கொண்டிருப்பது தோற்றுப்போன பிரான்ஸை. இது நினைவில் இருக்கும் வரை உனக்கு பிரச்சனை இல்லை. இந்த யுத்தத்தில் ஜேர்மனியின் இழப்பு 27074 வீரர்கள். ஒரு லட்சத்திற்கு மேற்பட்டோர் காயமடைந்தனர். எதிரணியில் இழப்பு 229200 பிரான்ஸ், பெல்ஜியம், டச்சு, போலந்து. பிரிட்டன் வீரர்கள் இதில் அடக்கம். (தொடரும்) நூல் இரண்டாம் உலகப்போர் எழுதியவர் மருதன் வெளியீடு கிழக்கு பதிப்பகம் 2009 மே