Leaderboard

புரட்சியின், வார்னிங்க்கை பார்த்துக்குங்கோ, மக்களே.... முக்கியமா நம்ம கந்தர்மடத்தார்.. இரண்டு படம் போட்டிருக்காரு. மூண்டாவது இந்த யஸீக்கா ஆனந்த் ஜோடியா யாரு வரப்போறீங்க எண்டு மிரட்டுறார். இன்னும் நாலு கேஸ் இருக்குது புரட்சி... பாலுமகேந்திரா + (++) VC குகநாதன் + ஜெயந்தி கேதீஸ்வரன் + முதல்மரியாதை ரஞ்சனி அரவிந்தன் + மாதுரி (மலையாள நடிகை)

சுவியர் ஒரு சின்னத்திருத்தம்.அக்கா அடிக்கும் போது அத்தார் ஓடுவதற்க்கு.

மும்மொழி தேர்ச்சி என்பது கிந்தியாவின் குள்ள நரி அறிவுறுத்தலின் படி, சிங்களம் வரித்துக் கொண்ட வேண்ட வெறுப்பான கொள்கை, நீண்ட கால நோக்கமான தமிழ் மக்களே தமிழீழம் என்பதை கைவிட செய்வதற்கான ஹிந்திய, சிங்கள இனப்படுகொலையாளர்களின் குயுக்தி. கிந்தியாவின் கல்வி கொள்கையை ஹிந்தியை தொல்புருள், வரலாற்று துறையுடன் ஒருங்கமைத்து , ஹிந்தியை மொழியை ubequitous ஆக்கி அதன் மூலம் அந்தந்த தேசங்களின் தனித்துவத்தை பொருளாதார பிணைப்பை வைத்து கிந்தியத்திற்குள் சீரழிக்கும் நீண்ட கால திட்டதை கிந்தியா தான் செய்ய முயற்றசிப்பதை, சிங்களத்துக்கும் சொல்லி கொடுத்துள்ளது. பெயருக்காவது, சில அதிகாரங்களுடன், தமிழருக்கான நிலம் என்று இருக்கும் தமிழ் நாடே கிந்தியாவின் நரி திட்டத்தை நிராகரித்து விட்டது. அதுவும் ஓர் தேசத்தின், இனத்தின் தொல்பொருள், வரலாற்று அடையாளங்களையும், கலாசாரத்தையும், மதத்தையும், பாரம்பரியங்களையும் அழிக்கும் அல்லது மறைக்க எத்தனிக்கும் சொறி சிங்கள அரசுக்கு கீழ் மும்மொழி தேர்ச்சி என்பது வந்து முடியும் இடம் ஈழத்து தமிழர் சிங்களத்துக்குள் முற்றாக சீரழிவது. இதை இந்த திரியிலேயே கணக்கு கூடியதாக உள்ளது. அதாவது, வெளிநாட்டில் வசிக்கும் ஒருவர் (பதிவை இட்டவர்), சிங்களவர் பேசிய தமிழில் விதந்து, தமிழர்களும் இப்படி சிங்களம் படிக்கிறார்களா என்று அவரை வினவ வைத்திருக்கிறது. இப்பொது சிங்களவர் தமிழில் பேசினாலும், தமிழரில் ஓர் பெரும் பகுதியினர் (critical mass) சிங்களத்தை தெரிந்துளார்கள் என்ற நிலை வரும் போது அவர்கள் தமிழ் பேசுவதை தவிர்க்குமாறு சொறி சிங்கள அரசாங்கம் சொல்லும். அத்துடன் முமொழி தேர்ச்சியும் படிப்படியாக நீக்கப்படும். பொருளியல், மற்றும் புவியியல் (தமிழ் நாட்டுடன் நிலத் தொடர்பு இல்லை) பிணைப்பால் வெளியில் சிங்களமும், வீட்டில் தமிழும் என்று ஆகி, பின்பு எல்லாமுமே சிங்களம் ஆகும். எனவே தமிழர்கள், சிங்களம் பயில்வதை, பாவிப்பதை ஓர் தூரத்தில் வைத்து இருக்க வேண்டும். வரலாற்று மற்றும் பொருளியல் காலப் பரிமாணத்தில், எமது மிகப் பெரிய சந்தை தமிழ் நாடு, நல்லகாலம் சிங்களத்துக்கு அயலில் ஒன்றுமில்லை.

தமிழினத்திடம் சுயஅறிவு ஆற்றல் எல்லாமே உள்ளது, ஆனால் எல்லோரும் இன்புற்று வாழவேண்டும் என்ற பரந்த மென்மையான மனப்பான்மையே தமிழினத்தின் எதிரியாக இருக்கிறது. விலங்குகளிலும் மென்மையான விலங்குகளையே கொடிய விலங்குகள் கொன்று தின்கிறது. அதுபோலவே மென்மையான தமிழினத்தை கொடியவர்கள் கொன்று தின்றார்கள், தின்றுவருகிறார்கள். தமிழினமும் கொடிய இனமாக இருந்திருந்தால் இன்றும் தமிழினத்தின் பல அரசுகள் உலகில் அழியாது இருந்திருக்கும். உதாரணத்திற்கு எங்கள் காலத்தில்கூட அதற்கான சாட்சியம் உள்ளது. பிரபாகரன் படைகளுக்கு இருந்த ஆற்றலுக்கு அவர்கள் மற்றைய இனங்களைக் கொத்துக் கொத்தாக அழித்திருக்க முடியும். உலகம்கூட அவர்கள் படைத்திறன் ஆற்றலை வியந்ததை மறுக்க முடியாது. கொடிய எதிரியானாலும் அவன்தரப்பின் பொதுமக்களுக்கு பாதிப்பு ஏற்படக்கூடாது என்பதில் ஏற்பட்ட கவனமே பிரபாகரன் படைகள் தோல்வியுறக் காரணமாக அமைந்ததாகவும் கருத முடியும்.

தந்தை செல்வா பின்னரான அரசியல் தலைமைகள் எமது மக்களை ஏமாற்றி வருகின்றனர். படிப்பை விட இனப்பற்றையும் பலவேறு பொருளாதார, செயல்திட்ட, தொழில்நுட்ப, சர்வதேச அரசியல் திறமையையும் கொண்டிருந்தவர்கள். தமக்கு தெரியாததை தெரிந்து கொண்டவர்கள் இல்லை தெரிந்தவர்களை அணுகி உதவிகளை பெற்றவர்கள், நியமித்தவர்கள். ஆயுதம் தாங்கிய தலைமைகளுக்குள், குறிப்பாக விடுதலைப்புலிகள், நாட்டில் பற்றும் மக்கள் பால் நேர்மையாகவும் நடந்தவர்கள். அதனால் தான் தமிழர்கள் மத்தியில் இருந்து சகல தரப்பினரும் அவர்களுடன் இணைந்தார்கள், பயணித்தார்கள், இன்றும் அந்த போராட்டத்தை உயிர்ப்புடன் வைத்திருக்கின்றார்கள்.

பிரமதாசா அரசிடமும், மகிந்த அரசிடமும் தமிழீழ விடுதலை புலிகள் கோடிக்கணக்கான ரூபாய்கள் பெற்றுள்ளதாக உள்ளகவேலை பார்த்தவர்கள் கூறி உள்ளார்கள். நாம் எமது கண்ணால் காணாத ஒன்றை உண்மை என்றும் சொல்ல இயலாது, மறுக்கவும் இயலாது. ஆனால், இவை எல்லாம் இப்போது விவாத பொருளாகி எமது நேரம், சக்தியை வீண்விரயம் செய்யப்படவேண்டுமா? போர் நிறைவடைந்து ஆயுதங்களும் மெளனிக்கப்பட்டுவிட்டது. பழைய பூராயங்களை ஆராய்வதைவிடுத்து இப்போது மக்கள் வாழ்க்கைத்தரம் முன்னேறவும், வாழ்க்கை செழிக்கவும் நேரம், சக்தியை செலவு செய்தால் சிறப்பு.

சிற்ப கலைய கொப்பி அடித்தாரா வைகை புயல்.? ..

தேர்தல் நேரத்தில் பொய் வாக்குறுதிகளை கொடுத்து அப்பாவி மக்களின் வாக்குகளைப் பெற்று தேர்தலில் வென்ற பின்னர் கொடுத்த வாக்குறுதிகளை மறந்த நயவஞ்சகர்கள் என்று தெளிவாகவே அடையாளம் காணப்பட்டுள்ள சம்மந்தன், சுமந்திரன் இருவருமே அரசியலில் இருந்து நீக்கப்பட வேண்டியவர்கள். இந்த இரண்டு நயவஞ்சகர்களும் 2009 இன் பின்னர் தமிழினப் படுகொலைகளை மேற்கொண்ட போர்க்குற்றவாளிகளை காப்பாற்றுவதிலேயே கண்ணும் கருத்துமாக இருந்துள்ளனர்.

பையா ஒரு காலத்தில் சீமானுக்கு முன் இவ்வளவு தூரம் தனது நாட்டையே சீரழித்து அடுத்த சந்ததி வாழ விடாமல் இயற்கை வளங்களை எல்லாம் தோண்டி பணம் பண்ணுகிறார்கள் என்று தெரிந்திருக்கவில்லை. மாறிமாறி வந்த அரசுகள் இரண்டும் அதையே செய்து கொண்டிருந்ததால் ஆளைஆள் காட்டிக் கொடுக்காமல் இந்தப் பிரச்சனைகள் வெளிவராமல் பார்த்துக் கொண்டார்கள். இப்போது சீமான் வந்தபடியால்த் தான் ஊர் உலகம் ஏன் தமிழக மக்களுக்கே வெளிச்சம் போட்டு காட்டுகிறார்.

பிறகு எப்பிடியாம் அடையாளம் காண்பது?

சின்ன வீரர்களுடன் எல்லாம் போட்டி போட்டுகொண்டு சிறியர் முன்னேறுவாரா தெரியவில்லை......!

தியாகி பொன். சிவகுமாரன் நினைவுநாளை முன்னிட்டு தமிழ் தேசிய வானொலி கட்டுரைப் போட்டி ஒன்றை நடாத்தவுள்ளதாக அறிவித்துள்ளது. முதல் பரிசாக முப்பதாயிரம் ரூபாவும் இரண்டாவது பரிசாக 20ஆயிரம் ரூபாவும் முன்றாவது பரிசாக 10ஆயிரம் ரூபாவும் வழங்கப்படவுள்ளது. பரிசு பெறும் கட்டுரைகளுடன் பிரசுரத்துக்கு தேர்வாகும் கட்டுரைகளுக்கு 2500ரூபா விகிதம் வழங்கப்படவுள்ளது. எதிர்வரும் ஜூன் 03ஆம் திகதிக்குள் போட்டிக்கான கட்டுரைகளை அனுப்பி வைக்க வேண்டும் என்றும் தமிழ் தேசிய வானொலி அறிவித்துள்ளது. போட்டி விபரம் இதோ! தியாகி பொன். சிவகுமாரன் நினைவுக் கட்டுரைப் போட்டி 2020 மாவீரன் தியாகி பொன். சிவகுமாரன் நினைவுநாளை (ஜூன்05) முன்னிட்டு, தமிழ் தேசிய வானொலி திறந்த கட்டுரைப் போட்டியொன்றை நடாத்தவுள்ளது. உலகமெங்கும் பரந்து வாழும் ஈழத் தமிழ் உறவுகள் வயதெல்லையின்றி இந்தப் போட்டியில் பங்கு பெறலாம். பரிசுகள் முதல் பரிசு – முப்பதாயிரம் (இலங்கை ரூபா) இரண்டாம் பரிசு – 20 ஆயிரம் (இலங்கை ரூபா) மூன்றாம் பரிசு 10 ஆயிரம் (இலங்கை ரூபா) விதிகள் 01. கட்டுரை தமிழ் மொழியில் அமைந்திருத்தல் வேண்டும். 02. கட்டுரைகள் 1000 முதல் 1500 சொற்களுக்குள் அமைந்திருத்தல் வேண்டும் 03. கட்டுரையை ஒருவரே எழுத வேண்டும். ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட குழுவினரால் எழுதப்பட்டிருக்கக் கூடாது. 04. ஒருவர் ஒரு கட்டுரையை மாத்திரமே அனுப்பலாம் 05. போட்டியாளர் தமது சுயவிபரத்தை அனுப்புதல் வேண்டும் (புனைபெயர், சொந்தப்பெயர், தொலைபேசி இலக்கம், முகவரி, மின்னஞ்சல் முகவரி) 06. கட்டுரைகள், “ஈழத் தமிழருக்கான அரசியல் தீர்வினை எட்டுதல்” என்ற விடயப்பரப்பினை பற்றியதாக இருத்தல் வேண்டும். கட்டுரைக்கு ஏற்ப போட்டியாளர் தலைப்பினை சூட்டிக்கொள்ளலாம். 07. கட்டுரையானது, போட்டியாளரின் சொந்த எழுத்துப் படைப்பாக இருத்தல் வேண்டும். அதற்கான உறுதிமொழி தனிக்கடிதமாக இணைக்க வேண்டும். 08. கட்டுரைகளின் பதிப்புரிமை தமிழ் தேசிய வானொலிக்கே உரித்துடையது. தமிழ்தேசிய வானொலி இணையத்திலோ, அல்லது புத்தகமாகவே வெளியிட உரிமை உண்டு. 09. பரிசு பெறும் கட்டுரைகளை தவிர்த்து, பிரசுரத்திற்கு எடுக்கப்படும் கட்டுரைகளுக்கு 2500ரூபா விகிதம் வழங்கப்படும் 10. கட்டுரைகளை மின்னஞ்சல் முகவரி ஊடாகவே அனுப்பலாம். அனுப்ப வேண்டிய முகவரி: Info@tnrfm.com 11. கட்டுரைகளை அனுப்ப வேண்டிய இறுதித் திகதி 03.06.2020 கட்டுரைப் போட்டி முடிவும் தமிழ்த் தேசிய வானொலி இணையதளத்தில் ஜூன் 05 அன்று, மாவீரன் தியாகி பொன். சிவகுமாரன் அவர்களின் நினைவு தினமன்று வெளியிடப்படும். முதல் மூன்று கட்டுரைகளும் அன்றைய நாளில் வெளியிடப்படுவதுடன் ஊடகங்களுக்கும் அனுப்பி வைக்கப்படும். நன்றி தமிழ்த் தேசிய வானொலி சிட்னி அவுஸ்ரேலியா

எனக்கு ஏற்க்கனவே தெரியும் உங்கடை பிளான்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எல்லாவற்றையும் தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டுவந்த பின், இறுதியாக கிறீத்தவர்களில் கை வைக்கும் நிலை வரும்போது.... அப்போது ஜேர்மனியக் கவி கூறியபடி " ""இறுதியாக என்னைத் தேடி வந்தார்கள். அப்போது எனக்காக பேசுவதற்கு யாரும் அங்கே இல்லை"" " என்பதுதான் உண்மையாக இருக்கும்.

தமிழின அழிப்புக்கு துணை செய்யும் வியாக்கியானத்தை செய்வது சுமந்திரனா? டக்ளசா? என்ற போட்டி கொலைகாரர்களின் எடுபிடிகளுக்கிடையே நடக்கிறது.

நல்ல விடயம். தொலைபேசிகள் தொல்லைபேசிகளாக மாறாமல் இருக்கவேண்டும். இந்த தொலைபேசிகள் இரவல் பெறும் அடிப்படையில் வழங்கப்படுவது நல்லது.

சம்சும் தொல்லை போதாதென்று அம்சும் வேற வேணுமோ?

தமிழினப் படுகொலைகளை மறைக்க முயன்ற அம்சும் கோஷ்டி!

உண்மை! சிங்கள-பௌத்த கொலைகாரக் கலாச்சாரத்தை சனநாயக கலாச்சாரமாக சுமந்திரன் போன்ற கூலிக்கு மாரடிப்பவர்கள் கருதுவதில் வியப்பில்லை!

கூட்டமைப்பிலேயே நீண்டகாலமா தன்னிச்சையா இயங்கி ஜனநாயகம் பேணத் தெரியாத சுத்துமாத்து சுமந்திரன் ஜனநாயகம் பற்றி பேசுவது வேடிக்கை தான். கூலிக்கு மாரடிப்பவர்களுக்கு கொள்கைகள் இருக்க முடியாதல்லவா?

மூடு இனியன் தமிழீழம் இன் இடுகையில் உள்ள படங்கள் மொபைல் பதிவேற்றங்கள் விருப்பத்தேர்வுகள் Messenger இல் அனுப்பு விரும்பு பகிர் இனியன் தமிழீழம் 10 மணி நேரம் · லெப்.கேணல் ராஜன் உறுதியின் உறைவிடம்…. சாள்ஸ் அன்ரனி சிறப்புப் படையணியின் சிறப்புத் தளபதி, அதிகாரிகள் பயிற்சிக் கல்லூரிப் பொறுப்பாளனாக முத்திரை பதித்தவன். அன்றையநாள் தமிழீழத்திற்குத் துயரந்தரும் நாளாய் விடிந்தது. அன்று காலைதான் ராஜன் எம்மைவிட்டுப் பிரிந்தான். முதல்நாள் மாலை, பண்டத்தரிப்பில் நின்ற போராளிகளைப் பார்க்க வந்த ராஜனிடம், எதிரியின் படையணி ஒன்றின் மீதான சிறியதாக்குதல் திட்டம் ஒன்றைக் கூறினர் கோபியும் தோழர்களும். எதிரியின் புதிய நில அக்கிரமிப்பை கண்டு குமுறிக்கொண்டிருந்த ராஜன் உடனடியாக ஒப்புதல் தந்துவிட, சிறிதாய்த் திட்டமிடப்பட்டிருந்த அந்தத் தாக்குதலுக்கான ஒழுங்குகள் இரவோடிரவாக நடந்து முடிந்தன. திட்டம் மிகவும், சிறியதாகவும், சுலபமானதாகவும் எதிர்பார்க்கப்பட்டதால், திட்டம்பற்றி அதில் நின்றவர்களைத் தவிர வேறு எவருக்கும் எதுவுமே தெரியாது போய்விட்டது. திட்டத்தின் வெற்றி பற்றிய “வோக்கி”ச் செய்தியை எதிர்பார்த்தபடி காந்திருந்தான் ராஜன். கிளைமோர் சத்தம் கேட்டவுடன் கோபி… கோபி… என்று கூப்பிட்டும் தொடர்பில்லாமற்போனது. தலையில் காயத்துடன் கோபியைக் கண்டதும் அவன் வழமையான போர்க்களத்து ராஜனாய் மாறிப்போனான். என்ன நடந்ததோ? இரவு கிளைமோர் வைத்தவர்கள் கவனமின்றி நிற்க எதிரி கண்டானோ? இல்லை எம்மவர் ஏதேனும் “வோக்கி”யில் மாறிக் கதைத்துவிட்டனரோ? வேவு பார்த்தோர் தவறோ? வேறு பிழைகளோ? கோபியின் அணியைச் சூழ்ந்து எதிரிகள். தனி ஆளாய் உள்ளே புகுந்த ராஜன், எல்லோரையும் பின்னுக்கு அனுப்பி விட்டு… அவன் வரவில்லை. கணேஸ், கிங்ஸ்லி என்று எட்டுப் பேருடன் ஒன்பதாவது ஆளாய் ராஜனும் வரவில்லை. ராஜன் இல்லை என்ற செய்தி மெல்லப்பரவ அதிர்ந்து துடித்தது தமிழீழம். அவன் மீது கொள்ளை அன்பை வைத்திருந்த தலைவர், உயிராய்ப் பழகிய நண்பர்கள், அவனால் உருவான போராளிகள், அவனைக் காத்த மக்கள் என்று தமிழீழம் அழுது துடித்தது. ராஜன் – றோமியோ நவம்பர். எங்கள் போராளிகள் மனத்தில் நிறைந்துவிட்ட இனியபுயல், இறுகிய பாறை. அடிக்கடி ரவைகளால் தைக்கப்பட்டு, பிய்பட்டு, இரத்தம் கொட்டி, தழும்புகளால் நிறைந்த தேகம். அவனது மனம் மட்டும் தளரவில்லை அது இறுகிப் பாறையாய் உருவாகியிருந்தது. 1987ன் தொடக்கப் பகுதியில் ஓர் இருண்டபொழுது. யாழ். காவல்துறைய நிலைய தங்ககமும் தொலைத்தொடர்புக் கட்டடமும் கோட்டைக்குத் துணைாய் நிமிர்ந்து நின்றன. அதைநோக்கி இருளோடு இருளாய் நகரும் புலிவீரர்கள் அதில் ஒருவானாய் ராஜன். தன் கை ஆயுதத்தைத் தான் பார்க்க முடியதாக காரிருள். பின்னால் நிற்பவரின் மூச்சுச் சுடும். வியர்வைாற் குளிக்கும் தேகம். தாகம் தண்ணீருக்காய் மட்டுமல்ல, அதற்கும் மேலாய், உயர்வாய், தாகம் தணிக்க உயிர்கொடுக்கத் தயங்காத வேகம், உறுதி, இது எம் தாயகம், எங்கள் பூமி. இங்கு அந்நியனுக்கு என்ன வேலை? இன்று வெல்வோம். அந்நியன் பாடம் படிப்பான். அக்காலத்தில் அவன் காரைநகர் கடற்படைக் காவலரண் பொறுப்பாளன். அதற்கு முந்திய சண்டையிலெல்லாம் தன் முத்திரையை ஆழமாய்ப் பதித்திருந்தான். கிட்டண்ணை அவனைக் கவனித்து வைத்திருந்தார். இந்தச் சண்டைக்கென கிட்டண்ணையால் அழைக்கப்பட்டிருந்தான். ராதா அண்ணை தலைமையில் உள்நுழைந்த குழுவில் ராஜனும் ஒருவன். உள்நுழைந்தோருக்கு குறுகியதாயும், வெளியில் நிற்போருக்கு நீண்டதாயும் அமைந்த இரவு விடிந்தபோது… தனது படைவீரர்களை “யாழ்ப்பாணக் காடுகளில்” தேடிக்கொண்டிருந்தது சிறிலங்கா அரசு. யாழ்ப்பணத்திற் காடுகளைத் தேடிக்கொண்டிருந்தது உலகு. தன் நண்பர்கள் சிலரையும் தன் கைவிரல்கள் இரண்டையும் இழந்த பின் மருத்துவமனையில் இருந்து அந்தச் சண்டையில் தனது பட்டறிவையும் மீட்டுக்கொண்டிருந்தான் ராஜன். இந்திய படைக் காலம், அந்த இரும்பை உருக்காக உருவாக்கிய நாட்கள். இந்தியக் காலத்தில் ராஜனின் நாட்கள் வீரம் செறிந்தவை. அவன் நின்று பிடித்த வெறும் குருட்டாம்போக்கு மட்டுமல்ல. வீரம், விவேகம், உச்ச வழிப்பு, அன்புக்கினிய எம்மக்களின் அரவணைப்பு இவைதான் அவனைக் காப்பாற்றிய கவசங்கள். தொடர்ச்சியான முற்றுகைக்குள் – தொடர்ந்த தூக்கமற்ற இரவுகள். முற்றுகை ஒன்றிலிருந்து பாய்ந்தோடித் தப்பித்து வந்த நாளின் மறுநாட்காலை ஒருவாரக் கசகசப்புத்தீர குளித்துவிட்டு நொண்டிக்கொண்டு வந்தான். அன்புத் தோழனின் மடியில் ஈரம் ஊறிய காலை முள்ளெடுக்கக் கொடுத்துவிட்டு இருந்தவன் அப்படியே தூங்கிப்போனான் பாவம். எத்தகு நெருக்கடிகளிற்கு நடுவிலும், உறுதிதளராத இரும்பு மனம். அதிகம் பேசாதவன். போர்க்களத்திற் பேசுபவான். உறுதியாய்த் தன்னம்பிக்கையுடன், சகபோராளிகளை இலகு நிலையில் வைத்திருக்கும் நகைச்சுவையுடன். இந்தியச் சண்டையின் தொடக்க நாட்கள். எமது பொன்னாலைப் பனைவெளியூடாக எதிரியின் பாதச்சுவடுவகள். பட்டறிவு குறைந்த எமது வீரன் ஒருவனிடம் இயந்திரத்துப்பாக்கி. அவனது சூடுகள் உயர்ந்து மேலாய், மிக மேலாய் வீணாகிப்போயின. இதைக்கண்ட ராஜன் “டேய் தம்பி ஆமி இன்னும் பனையிலை ஏறேல்லை. கொண்டா ஜிபிஎம்ஜி யை”. ஆயுதம் கைமாற ஒரு சூட்டுத் தழும்பினைப் பதித்து வைக்கிறது. பொன்னாலையில் கால் கிழிந்து, இந்தியாவில் விழுப்புண் ஒழுங்காக மாறமுதல் நாட்டுக்கு என்று துடிதுடித்து புறப்பட்டு, மீன்பிடிப்படகில் தீவுக்கு வந்து, இங்கு வந்தால், எங்கும் இந்தியத் தலைகள் தடங்கள். “எங்கட ஆட்கள் எங்கே” என்று எல்லாச் சனத்தையும் கேட்டுத்திரிந்து சந்தித்தான். யாழ்ப்பாணத்தில் எங்கும் படை முகாம்கள் நிறைந்திருந்த காலத்தில் ராஜன் வந்து சேர்ந்ததும் இந்தியப் படையினர் பிரச்சினையை வேறுவிதமாகச் சந்தித்தார்கள். அவனது உறுதி அவர்களை திணறவைத்தது. அரைத்தூக்கம் கலையாத அதிகாலைப்பொழுது, ஊரில் உள்ள நாய்கள் எல்லாம் குரைக்கத் தொடங்க, உடலில் உள்ள இரத்தம் எல்லாம் ஒன்றாகிச் சூடாகிப்பாயும். “டேய் தும்பன், வெற்றி, எழும்புங்கோடா” “ரங்கன்” “அண்ணை நான் முழிப்புத்தான்” “வெளிக்கிடுங்கோ…” சிரிப்புத்தான் வரும். என்னத்தை வெளிக்கிடுவது? ஜீன்ஸ் போட்டபடி, கோல்சர் கட்டியபடி வெறுநிலத்திற் படுக்கை, தலைமாட்டில் ஆயுதம் வைக்கவென விரித்திருக்கும் சாரத்தை எடுத்துச் சூருட்டி இடுப்பில் கட்டினால் சரி. “சரி வெளிக்கிட்டாச்சு.” நாய்கள் குரைக்கும் சத்தம் நகர நகர, அது படையினரின் நகர்வை நிழலாய்க்காட்டும். முன்படலை பிசகென்று பின்வேலியால் பாய, காலில் நெருஞ்சி குத்தும். முந்தநாள் வாங்கிய செருப்பு நேற்றைய ரவுண்டப்பில் தவறிப்போனது நினைவுக்கு வரும். விரைவாய் சத்தமின்ற – சத்தமின்றி விரைவாய் அல்லது உள்ளே ரவுண்டப்புக்குள்ளே. ராஜன் அருகில் இருந்தால் அனைவருக்கும் நம்பிக்கை. எப்படியும் ரவுண்டப்பை உடைக்கலாம். “கட்டாயம் உடைக்கலாம். ஒருத்தரும் பயப்படாதேங்கோ” “டேய் தும்பன் நீ முன்னுக்குப் போய் எத்தனை வாகனம் நிக்குதெண்டு பார். கண்டிட்டான் எண்டால் அடியாமல் வராத” “ரங்கனும், வெற்றியும் அங்காலைபோய் அடுத்த சந்தியைப் பாருங்கோ. டேய் ரங்கன் ஜி-3 ரவுண்ஸ் தட்டுப்பாடு சும்மா அடிக்காதை” “தம்பி நீங்கள் என்ன கிறனைட்டோ வைத்திருக்கிறியள். பயப்படாதேங்கோ. என்னோடை நில்லுங்கோ. நான் சொல்லேக்கை கிறனைட் அடிக்கவேணும்” “அம்மா எல்லோரும் இதில குவிஞ்சு நிண்டால்தான் கட்டாயம் காணுவான். நீங்கள் பிள்ளையளைக் கூட்டிக்கொண்டு உள்ளுக்குப் போங்கோ, இந்தாங்கோ கோப்பையையும் கொண்டு போங்கோ.” கொஞ்சநேரத்தின் பின் கேட்கும் வெடிச்சத்தங்கள் ஓயும்போது, தேநீர் கொடுத்த அம்மா “ஆர் பெத்த பிளையளோ முருகா காப்பாத்து” என வேண்டிக் கொண்டிருக்கும்போது, இரண்டு றோட்டுக்கடந்து நின்று வரும் ஆட்களிடம் சைக்கிள் கேட்டுக்கொண்டிருப்பார்கள் ராஜனும் அவனின் ஆட்களும். கிறனைட்டுடன் வந்த சின்னப்பொடியன் “ராஜண்ணை நான் உண்மையாய்ப் பயந்திட்டன். இனிப்பயப்பட மாட்டன். நான் அடிச்ச கிறனைட்டில் ஆமி செத்திருப்பானே?” என்று கேட்டுக்கொண்டிருப்பான். அவர்களின் அநேக நாட்கள் இப்படித்தான் விடியும். இன்னொரு காலைவேளையில், படுத்திருந்த வீட்டு ஒழுங்கையால் தெருவுக்கு வர, முன்னால் இந்தியப் படை அணி. மற்றவர்கள் காணமுதல் ராஜன் கண்டுவிட்டான். “இண்டைக்குப் பொழுது சூடாகத்தான் விடிஞ்சிருக்கு. நான் இதில வைச்சுத் தொடங்கிறன். நீங்கள் இரண்டு பேரும்மற்றப் பக்கத்தாலை வாங்கோ”. இராணுவம் நிற்கும் செய்தியை அலாதியாய்ச் சொல்வதுடன், அந்தக் கணத்திலேயே திட்டமும் தாக்குதலும். எத்தகையை சூழ்நிலையிலும் ஆபத்தை எதிர்கொள்ள கொஞ்சமும் தயங்காத நெஞ்சுறுதி. பல கட்டங்களில் ராஜன் சாவின் விளிம்பில் ஏறி நடந்து வந்துள்ளான். எமது மண்ணில் அந்நியன் இயல்பாய்த் திரிவதா? அமைதியாய் வாழ்வதா? என்று குமுறுவான். அவன் அடிக்கடி கூறும் வார்த்தைகள். “மச்சான் உவங்களை இப்படியே விடக்கூடாது. இண்டைக்கு ரெண்டு ஆமி எண்டாலும் கொல்லவேணும்.” ஒரு நாள் பண்டத்தரிப்பு முகாம். “என்ன வெடிச்சத்தம்?” என இந்தியப்படையினர் மக்களை விசாரித்துக் கொண்டிருக்கையில் ராஜனும் தும்பனும் தங்கள் பிஸ்டலை இடுப்பில் வைத்த பின்னர், இறந்த படையினரின் துப்பாக்கிகளை ஆளுக்கொன்றாய் எடுத்தபடி சைக்கிளில்… சுழிபுரம் சந்தி முகாம் அருகே, இந்திய படையினர் ஜீப் ஊர்தியுடன் செத்தபடி கிடக்க…. எம் போராளி காசிமை இழந்த பின்னர், நடு நெஞ்சில் துப்பாக்கி ரவை துளைத்த ராஜனைத் தூக்கிக்கொண்டு வந்தனர் தும்பனுடன் நகுலனும், நித்தியும். இந்திய அடிவருடிகள் முகாமிட்டிருந்த சுன்னாகம். இருபுறமும் படைக் காவல். அதனுள்ளே கும்மாளமிட்டனர் எம்மினத்தின் அவமானச் சின்னங்கள். திட்டமிட்ட பெரிய தாக்குதல். அதிக ஆட்கள். முதல்நாள் சாலையைக்கடக்க முடியாமல் ஒத்திவைத்த தாக்குதல். அடுத்த நாள் முயற்சி செய்தபோது, இரவு சுற்றுக்காவல் படையினரை எதிர்கொள்ள, எல்லாமே பாழ். ராஜனை இருட்டுக்குள்ளால் இழுத்தவந்து குப்பியைக் கழட்ட, வந்தது நூல்மட்டுமே. “மச்சான் சுபாஸ் பிறண் அடி கொளுவியிட்டுது.” எனக்கு பெரிய காயம்… இந்தமுறை சரிவராது… எல்லோரும் சாகாமல் இவர்கள் இரண்டு பேரையும் கொண்டுபோங்கோ. சொன்னவர் பின்னர் கரைச்சல் தாங்காமல் மயங்கிப்போனார். “ஐயோ ராஜண்ணை…” என்று சூட்டும் ரங்கனுமாய் வாய்க்குள் விரலைவிட்டுத் தோண்டி, தேங்காய் எண்ணை பருக்கு, தேங்காய் உடைத்து பால் பிழிந்து பருக்கி, காரில் வைத்து, ஸ்ராட் ஆகவில்லை என்று கத்தி, பிறகு வேலிவெட்டி பாதை செய்து, தள்ளு தள்ளு என்று, தள்ளிக்கொண்டு போய். உள் ஒழுங்கை வீட்டில் வைத்து, நீர்வேலிச் சனத்தை காவலுக்கு விட்டு, அந்தநாள் விட்டு அடுத்த நாள், வாதரவத்தைக்குப் போய்ச்சேர, ராஜனும், முரளியும் மயக்கம் தெளிய, லோலோ மயங்கிப்போய், பின்னர் போய்விட்டான். எம்மைவிட்டு போயேவிட்டான்… அவனது தோழர்களின் இழப்புக்கள் ஒன்வொன்றின் போதும் அவன் அமைதியாய்க் குமுறுவான். கண்கள் வெறிக்க அவன் பாறையாய் இறுகுவான். ராஜனது இளமைக்கால நண்பன் தெய்வா, பள்ளிக் காலத்திலிருந்து ஒன்றாய்க் கடலுக்குத் தொழிலுக்குப் போய்வந்து…, படித்து பந்து விளையாடி…, இயக்கத்திற்கு வந்து…, ஒரே படகில் இந்தியா போய்…, கூமாட்டி பயிற்சி முகாமில் ஒன்றாய் இருந்து…, மலைக்கு மூட்டை சுமந்து…, கழுதை கலைத்தது…, பணிஸ்மன்ற் வாங்கி…., பயிற்சி முடித்து…, கரைக்கு வந்து…, எல்லாம்வரை ஒன்றாய் இருந்த தெய்வா பிரிந்துவிட்டான். கடலில் ஓட்டியாய்ப் போனவன் வரவில்லை. அவன் வரவில்லை என்று மாதகல் அழுதது. ராஜன் அழவில்லை. அந்தப் பாறை இறுகியது. ராஜனும் தும்பனும் பிரிந்தது கிடையாது. ராஜன் என்றால் தும்பன். தும்பன் என்றால் ராஜன். துப்பாக்கிகள் பங்கிடும்போது “தும்பனுக்கு கையேலாது எம்-16 தான் வேணுமம்மான்.” ராஜன் சொல்ல சூடுபட்டு உடைந்து வளைந்த கையை தும்பன் மேலும் வளைத்து வந்து வாங்கிவிட்டு மறைவாய் போய் பெரிதாய்ச் சிரித்தார்கள். ஒன்றாய்ச் சாப்பிட்டு, அடிபட்டு, கலைபட்டு ராஜனின் உயிருடன் இணைந்த நட்பு. சுன்னாகத்தில் காலில் இரண்டு வெடிபட்டு காயம் மாறி இந்தியாவில் இருந்து வந்தபோது, தும்பன் இல்லை என்ற செய்தி அவனுக்குத் தெரிந்துதானிருந்தது. இந்தியப் படையினரின் சூடுதானா? விபத்தா என எல்லோரையும் ஓடிஓடிக்கேட்டு ஓய்ந்திருந்தவேளையில், தும்பன் இல்லாத ஏழாலைக் கிணற்றுக்கட்டு, வாழைத்தோட்டங்கள், பனங்கூடல்கள், கலைபட்டு பாய்ந்தவேலிகள், துரையண்ணை வீட்டு ஊஞ்சல்கள் என்று எல்லாமே வெறுமையாய்த் தெரிய ரங்கன் அழுவான். ராஜன் அழமாட்டான். அந்தப் பாறை இறுகியது. ரங்கன் சைக்கிள் உழக்க “பாரில்” ராஜன். சுட்டுவிரல் விசைவில்லையொட்டியபடி, கொஞ்சம் அழுத்தினால் ரவைபாயும், எங்கும் போகும் சைக்கிள். சடசட என்று வெடிகேட்கும், சைக்கிள் ஒன்றுடன் கொஞ்ச ரவையும் செலவாகும். “தப்பியது ரங்கனால்” என்பான் ராஜன். “ராஜண்ணை இல்லையென்றால் நானில்லை” என்பான் ரங்கன். மாவிட்டபுரத்தில் வைத்து வரிசையாய் வந்த மொட்டை ஜீப்புக்கு அடிக்க நல்லாய் நடந்த சண்டை நெடுமாறன் வீரச்சாவடைய, ரங்கன் காயம்பட திசைமாறியது. திருச்சியில், “ராஜண்ணை… ராஜண்ணை” என்று ரங்கன் உரத்துக்கூவி அழுது துடித்து மௌனித்தபோதும் யாழ்ப்பாணத்தில் நின்ற ராஜன் அழவில்லை. பாறை இறுகியது. மாதகலில் தன்னுடன் நின்ற ஏழுபேரை வைத்து பெருங்கூட்டமாய் வந்த இந்தியப் படையினரை அடித்துக்கொன்று, கலைத்து, பெருந்தொகையாய் ஆயுதங்கள் அள்ளிவந்தபோது, எல்லா நாளும் ராஜனுடன் திரிந்த வெற்றி திரும்பிவரவில்லை. ஆயுதங்கள் எல்லாம் அப்படியே குவிந்து கிடக்க, காயப்பட்ட தம்பியையும், வெற்றியின் உடலையும் குப்பிளானில் பின்ற கிளியிடம் அனுப்பிவிட்டு, ஆயுதங்களிற்கு காவலாய் நின்றபோது ராஜன் அழவில்லை. அந்தப் பாறை இறுகியது. இந்தியா போனது. தமிழீழ வீடெங்கும் மகிழ்ச்சிக் குரல்கள், தெருவெங்கும் புலிவீரர். மிச்சமாயிருந்தன இந்திய எச்சங்கள். புலனாய்வுப் பணியில் ராஜன். அவனது மனம் விடுதலைப் போரையும், அதனுடன் இணைந்தவற்றையும் தவிர வேறொன்றைப் பற்றியும் எண்ணியதே கிடையாது. இப்படித்தான் ஒரு நாள் பள்ளியில் அவனுடன் படித்தவள். இயக்கத் தொடர்பில் அறிமுகமாகி பழகிக் கடிதமொன்றில் என்னவோ எழுதி அவனிடம் அனுப்பிவிட்டு காந்திருந்தாள் பாவம். கடிதத்தைப் படித்தவன் பக்கத்தில் நின்றவனுடன் நேரே போய்க் கடிதத்தைக் கிழித்துக் கொடுத்துவிட்டு “போராட்டம் தவிர வேறொன்றும் நான் நினையேன்” என்றான். தன் ஆசைமகன் போகும் ஊர்தியையென்றாலும் பார்போமென்று தாய்க்கிழவி றோட்டில் கால்கடுக்க காந்து நிற்க, இவன் மாதகலில் தான் போன வேலையை முடித்து திரும்பி வருவான். சிறிலங்காவுடன் சண்டை தொடங்கியது. ராஜன் ஒய்வின்றிச் சுழன்றான். அடிக்கடி அண்ணைச் சந்தித்தான். எல்லா இடமும் திரிந்தான். ஒவ்வொரு பங்கருக்கும் ஒவ்வொரு மண்மூட்டைக்கும் இடம் சொன்னான். மயிலிட்டியில் பெருஞ்சமர். ராஜன் ஊண் உறக்கமின்று நின்று வழிநடத்தினான். மழையாய்ப் பொழியும் செல்கள் – ரவைகள். மயிலிட்டிச் சண்டையில் மட்டும் இரண்டு தடவைகள் குண்டுச்சிதறல்கள் அவனைத் துளைத்துச் சென்றன. ஓய்வில்லை – அங்கு நடந்து கொண்டிருந்த சண்டையில் இருந்து அவனால் ஒதுங்கியிருக்க முடியவில்லை. கோட்டை முற்றுகை இறுக இறுக எங்கள் தளபதிகளின் தூக்கமற்ற இரவுகள் பெருகிக்கொண்டிருந்தன. மணியந்தோட்டத்திலிருந்து பொன்னாலைவரை நின்ற இளம் போராளிகள் ராஜனைக் கண்டு சிரிப்பர். இரவில்லை, பகலில்லை, ஓய்வில்லை, உணவில்லை, தன்னைப் பிழிந்து முற்றுகைக்கு உரம் கொடுத்தான். பாணுவின் உற்ற துணையாய் முற்றுகைக்குத் துணை நின்றான். எம்மால் உள்ளிறங்க முடியாமல்போய்விட்ட, இரண்டாவது கோட்டை உட்புகல் நடவடிக்கை முடிந்து விடிந்தபோது, “றோமியோ நவம்பர்” என்று பாணுவின் “வோக்கி” கூப்பிட்டபோதும் பதிலில்லை. மானிப்பாய் மருத்துவமனையில் பேச்சு மூச்சின்றி கிளி, ஜவான் ஆகியோருக்கு இடையில் கந்தல் துணிபோற் சுருண்டு கிடந்தான். காயம் மாறி கொஞ்சம் தேறி எழும்பி வந்தவன். இப்போது சாள்ஸ் அன்ரனி சிறிப்புப் படையணியில். இந்தக் காலம் ராஜனை ஒரு சிறந்த நிர்வாகியாக உருவாக்கியது. பால்ராஜின் துணைவனாய் நின்று படைப்பிரிவை உருவாக்குவதில் பெரும்பங்காற்றினான். சகல போராளிகளுடனும் அன்புடன், கண்டிப்புடன் நடைபெற்ற கடுமையான பயிற்சிக் காலம். தமிழீழத்தின் எல்லா இடங்களிலிருந்தும் வந்திருந்த போராளிகள். குடும்பத்தைப் பிரிந்து வந்தவர்களிற்கு தாயாக, தந்தையாக, நண்பனாக ஆசானாக. தமிழேந்தி அண்ணனிடம் காசுவாங்கி, இல்லையென்றால் ஊரில் கடன்வாங்கி, அதுவும் முடியாவிட்டால் வீட்டுக்குப் போய் பொருட்களைத் தூக்கி, அண்ணன் வணிகத்திற்கும் வைத்திருக்கும் பொருட்களை அள்ளி ஊர்தியில் ஏற்றி… எப்படியோ போராளிகளைத் தனது பிள்ளைகளாய் உயிராய் பார்த்தான். கவனித்தான். வன்னி போர்க் களம். எங்கள் வன்னிக் காடுகளை எதிரியின் பல்லாயிரம் படைகள் ஊடறுத்துவர முற்பட்ட “வன்னிவிக்கிரம” பெரும் படைகொண்டு ராஜன் மோத எதிரிப்படை திணறியது. சுட்டுவீழ்த்தப்பட்ட ஹெலிகப்டர் துண்டுகளை அள்ளி எடுத்து அனுப்பிய பின்னரும் தொடர்ந்தது சண்டை. எல்லாப் பக்கங்களாலும், பூவரசங்குளம் சந்திக்கு வந்து ஏறிய எதிரிகளை எதிர்கொண்டனர் எம்வீரர்கள். கடும் சண்டை. வானை நோக்கி நின்றவைகளும் நிலம் நோக்க, அனைத்து ஆயுதங்களையும் ஏந்திய கரங்களும் உறுதியாய் நிற்க, ஓடினான் எதிரி. கொஞ்ச நாள் இடைவெளியில் எதிரியின் இன்னொரு முயற்சி. வவுனியாவல் நகர்ந்து தோற்ற எதிரி, இம்முறை மன்னார் பக்கமாய்… இம்முறை சண்டை கொஞ்சம் கடுமையாய்.. எமது வீரர்களை இருபுறமும் சூழ்ந்தபடி எதிரி. ராஜனை உணர்ச்சிவசப்பட வைக்கும் சண்டை. எதைப்பற்றியும் யோசிக்காது எதிரியின் முகம் தெரியும் தூரத்தில் நின்று மோதிய, ராஜனின் விரல் இல்லாத உள்ளங்கையை உடைத்தபடி ஒரு ரவை, இன்னொரு ரவை அதே கையில் நடுவில். மிக அருகில் எதிரியின் துப்பாக்கிகள் சடசடக்க உறுதியாய் எதிர்த்து நின்றனர் தோழர்கள். உள்ள ஆயுதங்கள் எல்லாம் கொண்டுபோய், அடிஅடி என்று அடித்து ஆமியைக் கலைத்துவிட்டு, மயங்கிக்கிடந்தவனை, இழுந்து வந்து சேர்த்தான் ரூபராஜ். அன்று ராஜன் திரும்பி வந்தது, நம்பமுடியாத அதிசயம். அவன் மயங்கி வீழ்ந்து கிடந்தபோது, எதிரி மிக அருகில். மிக அருகிலேயே நின்றிருந்தான். ஆனையிறவு பெரும் போர்க்களம். ஒன்வின்றிப் பம்பரமாய் ராஜன். சென்றி நிற்கும் பங்கருக்குள், பசீலன் பொயின்ரில், சமையற் கொட்டிலில், சந்தியில் இருந்த மெடிக்ஸ் வீட்டில், எங்கும் நின்றான். எல்லா நேரமும் நின்றான். கட்டைக்காட்டில் ஆமியின் கவச ஊர்தி தகர்ந்தாலும், ஆர்.பி.ஜிக்கு ரோமியோ நவம்பர். புல்லாவெளியில் ஆட்டிலறி செல்விழுந்து இரண்டுபேர் செத்து ஐந்து பேர் காயமென்றால் மெடிக்ஸ் வானுக்கு றோமியோ நவம்பர். மெடிக்ஸ் வானை போகவிடாமல் கெலி நின்றால் கலிபர் அனுப்பவும் றோமியோ நவம்பர். குணாவின் குறூப்பிற்கு அனுப்பிய காக்குகளுக்கு சாக்குஊசி வேணுமெண்டால் றோமியோ நவம்பர். வீரர் வீழ்ந்து வியூகம் உடைந்து எதிரிப்படை முன்னேறும்வேளையில் தனித்த வீரரை ஒன்றாய்ச் சேர்நது எதிரியைத் தடுக்கும்வேலைக்கும் றோமியோ நவம்பர். எல்லாவற்றிற்கும் நின்றான். எல்லாப் பாரத்தையும் தானாய்ச் சுமந்தான். எப்படிப்பட்டவனை நாம் இழந்துவிட்டோம். பட்டறிவு மிக்க போர்த்தளபதியாய் ராஜன் நின்றபோதும் அவன் போர்க் களத்திலிருந்து தள்ளியே வைக்கப்பட்டிருந்தான். எங்கள் தலைவரின் பெருங்கனவுகளின் உறைவிடமாக ராஜன் இருந்தான். யாழ்ப்பாணச் சண்டையில் ஈடுபட்டிருந்த குழுக்களுக்கு உணவு வழங்கல் செய்யும் வேலையை அவனிடம் வலிந்து கொடுத்திருந்ததன் காரணம் அவனை யுத்த களத்திற்கு முன்முனையிலிருந்து எட்ட நிற்க வைப்பதற்கன்றி, வேறில்லை. பட்டறிவு மிக்க வீரன். அவனது பட்டறிவுகள் மெய்சிலிர்க்கும் கதைகள். ஓய்வில்லாக் கடும் உழைப்பாளி. அவன் மறையும்போது தலைவரின் பெரும் கனவில் உருவான மேலாளர்கள்(அதிகாரிகள்) பயிற்சிக் கல்லூரியின் பொறுப்பாளன். சிறந்த போர் பட்டறிவுகளை முன்னரே பெற்றிருந்த அவன். இங்கு எல்லா இடமும் இருந்து பொறுக்கி எடுத்த வீரர்களைப் பயிற்றுவித்தான். தன் அனுபவங்களை பிழிந்தெடுத்துக் கொடுத்தான். போர்க்கலை நுட்பங்களைக் கற்றான், கற்பித்தான். நேர்த்தியான வேலைத்திட்ட ஒழுங்கமைப்பை, கண்டிப்பை, அன்பை, கடும்பயிற்சியை, வியூகங்கள், வழங்கல்கள், வரைபடம்… என்று எல்லாவறறையும் கற்றான். கற்பித்தான். ராஜன் அமைதியானவன். தன் செயல்களினால் மட்டும் தன்னை அடையாளம் காட்டியவன். ஆம் செயல்களினால் மட்டும். எந்த வேலையாக இருந்தாலும் ராஜன் அதிகம் பேசுபவனல்ல. ஏதாவது படையத் திட்டம் தீட்டப்படும் வேளைகளில், பேசாது பார்த்தடி, கேட்டபடி இருக்கும் ராஜன் , திட்டம் தீட்டப்படுவது நிறைவுறுவதற்கு முன்னால் உள்ள இடைவெளியில் பேசுவான். குறிப்பிட்ட திட்டம் செயல் வடிவம் பெறும்போது அவனது யுக்தியின் பெறுமதி தெரியும். தனது கடமையைச் முழுமைமாகச் செய்வதில் தன்னை வெளிப்படுத்துவான். எந்தச் வேளையிலும் மற்றைய ஒருவரைக் குறை செல்வதைக் காண்பதரிது. “கடமையைச் செய், பயனை எதிர்பாராதே” என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாய் கர்ம வீரனாய் விளங்கினான். அவனது வரலாறு முழுமையாக எழுதப்பட்டால், அது பெரும் காவியமாகும். படைய வல்லுநர்களால் மட்டுமல்ல, மருத்துவ வல்லுநர்களாலும் நம்பமுடியாத அதிசயமாய் அவன் வரலாறு திகழும். எண்ணற்ற தாக்குதல்கள், எண்ணற்ற தோழர்கள், அவன் செய்தவைகள், அவன் பெற்ற பட்டறிவுகள் எண்ணி முடியாதவை. எழுத்தில் அடங்காதவை. நினைவுபகிர்வு:- ச.பொட்டு (தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுத்துறை பொறுப்பாளர்) “புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்” வினோ தமிழீழம்

எல்லோரும் தமிழர்கள் தான். ஆனால் எல்லா தமிழர்களுக்கும் அரசியல் பிரச்சனைகள் இருப்பதில்லை. உங்கள் பிரச்சனை ஜீவனுக்கு இல்லை. எனது பிரச்சனை உங்களுக்கும் இல்லை. ஜீவனுக்கும் இல்லை.

ஆடுதல், பாடுதல், சித்திரம், கவி ..ஆய கலைகளில்...ஆடித் திளைப்பவர் ...பிறர் ஈன நிலை கண்டு துள்ளுவார்! அர்ஜுன் முதல் கொண்டு...கோஷான் வரை நிலைமை இது தான்! எவ்வளவோ ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அவுஸ்திரேலியாவுக்குக் குடிபெயர்ந்து ..மூன்றாவது தலைமுறையாக வாழும் எனது அயர்லாந்து நண்பனொருவன்... அயர்லாந்துகுப் போய்த் திரும்பியபோது...'I didn't want to come back..' என்று கூறினான். அவன் ஏன் அவ்வாறு கூறினான்? தென்னாபிரிக்காவில் ..பிரித்தானியாவின் Queen Council அங்கத்தினாராக இருந்த ஹரம் சந் ..எல்லா வசதிகளையும் தூக்கி எறிந்து விட்டு..எதற்காக பஞ்சம் தவழும் இந்தியாவுக்குத் திரும்பி வந்தார்? மேல்நாடுகளில் சில தலைமுறைகளாக வசதியுடன் வாழும் முஸ்லிம்களின் இளைய தலைமுறை..எதற்காக...சிரியாவை நோக்கிப் படை எடுக்கின்றது? சிரியாவில் வாழும் முஸ்லிம்களுக்காக.. சகல வசதிகளும் கொண்ட பாரிஸ் நகரில் வாழும் முஸ்லிம் எதற்காகத் தற்கொடைத் தாக்குதலில் ஈடு படுகின்றான்? உலகத்தின் பணச் சந்தையின் வலுவைத் தீர்மானிக்கும் யூதர்கள்..காய்ந்து போன ஜெருசேலத்தில் ஒரு துண்டுக் காணியாவது இருக்க வேண்டும் என்று ஏன் கருதுகின்றார்கள்? அவுஸ்திரேலிய மிருகக் காட்சிச் சாலையில் வசிக்கும் துருவக் கரடிக்கு எல்லா வசதிகளும் உண்டு! இருந்தும் ஆபத்துக்கள் மிக்க துருவ வாழ்க்கைக்காக, அது ஏன் ஏங்குகின்றது? லண்டனில் வாழும் நீங்கள்..ஏன் தமிழர்களையே தேடி தேடி வணக்கம் சொல்லும்போது..அவர்கள் உங்களுக்குத் திரும்ப வணக்கம் சொல்லாத போது..ஏன் உங்களுக்குக் கோபம் வர வேண்டும்? வெறும் பிட்டும், இடியப்பமும், கருவேப்பிலையும்,கருவாடும், சேலையும், கோவில்களும், தேர்த் திருவிழாவும் தாலிக்கொடியும் தான் எமது கலாச்சாரம் என்று நீங்கள் கருதினால்...லண்டனில் எல்லாமே இருக்கின்றன! நீங்கள் போக வேண்டிய தேவையே இல்லை சொல்வேன்! முழுக் குடும்பமும் இடம் பெயராது..மிச்ச சொச்சங்கள் ஊரில் உள்ளவர்கள்..திரும்பப் போவதைப் பற்றிச் சிந்திக்கட்டுமே! புலம் பெயரும் வலசைப் பறவைகள் ..எதற்காக..மினக்கெட்டு இரண்டாயிரத்துக்கு மேற்பட்ட கிலோ மீட்டர்கள் பயணம் செய்து ..திரும்பவும் பிறந்த ஊருக்குத் திரும்புகின்றன? இணுவில் கந்தசாமி கோவிலில் கொடி தன்ர பாட்டில ஏறட்டும் என்று விட்டு விடாது..நீங்களும் ஏன் புலத்திலிருந்து கொடி எற்றுகின்றீர்கள்? உங்களை அவ்வாறு செய்யத் தூண்டுவது என்ன? உங்கள் வலைத்தளத்துக்கு.. பனங்காடு என்று ஏன் பெயர் வைத்திருக்கின்றீர்கள்? வேறு நல்ல பெயர்கள் கிடைக்கவில்லையா? ஒரு காலத்தில் நாட்டுக்காகக் கொடி பிடித்துப் போராடியவர்கள்..இன்று தடியை மட்டும் பிடிப்பது ஏன்? சுமே,,,அடையாமிழந்தவன்...தன்னையே இழந்தவனாவான்! போய் வாழ்வது.. வாழாதது ஒவ்வொருவரது தனிப்பட்ட முடிவு! ஆனால் எமக்கும் ..எமது தலைமுறைக்கும் ஒரு நாடு வேண்டும்...ஒரு அடையாளம் வேண்டும்! இல்லாவிட்டால்.. தொலைந்து விடுவோம்! where are you from? i think my parents come from Shri Lanka! Oh..do you have your own language..culture? No Idea..!