poet

மனுசாவுக்கு என்னுடைய நல்வாழ்த்துக்கள். துருபனையும் வாழ்த்துகின்றேன். உங்கள் எங்கள் அன்பு ஆற்றல் ஆலோசனை வருமானம் தாயகத்தில் அல்லலுறும் நம்மவர்களுக்கும் பயன்பட வேண்டும். அவர்கள் போராடியதால் இரத்தம் சிந்தியதால் மட்டுமே உங்கள் எங்கள் குடும்பங்கள் சுவிஸ் குடிமக்களாகும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. புலம் பெயர்ந்த நாம் ஈழ தாயகத்துக்கு இரத்தக்கடன் செலுத்த வேண்டியவர்கள் என்பதையும் ஒருபோதும் மறக்கக்கூடாது. மறக்க மாட்டீர்கள் என்கிற நம்பிக்கையுடன் மீண்டும் உங்களை வாழ்த்துகிறேன்.

எனக்கு இப்போது அச்சுறுத்தல் ஏற்பட்டுள்ளது - பாராளு மன்றத்தில் ஹக்கீம். - செய்தி . . 2000 வசந்த காலமென ஞாபகம். இரவிரவாக தோழர் தலைவர் அஸ்ரப்புடன் பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.அதிகாலைதான் என்னை என் விடுதிக்கு அனுப்பி வைத்தார். மாலை நோர்வேக்கு செல்லும் அவசரத்தில் இருந்தேன். ஆனால் சற்று நேரத்தில் தோழர் அஸ்ரப் கார் அனுப்பி திரும்பவும் என்னை வீட்டுக்கு வரும்படி அழைத்தார். மாலை என்னை விமான நிலையம் அனுப்பிவைப்பதாக கூறி அதிகாலை தோழர் தலைவர் அஸ்ரப் அவர்கள் என்னை மாவனல்ல அழைத்துச் சென்று காலை விருந்தின்போது தனது வலது கையென தோழர ரவூப் ஹக்கீமை எனக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தார். அதற்க்கு கொழும்பில் முதல்நாள் தனது வீட்டில் வைத்து தோழர் பசீர் சேகு தாவுதை எனது கை வாழ் என அறிமுகம் செய்திருந்தார். காலை மாவனல்லவில் இருந்து விடைபெறும்போது இறுதிச் சந்திபென நான் உணரவில்லை, . தோழர் தலைவர் அஸ்ரப் அவர்களின் வலது கையும் கைவாழும் பிரிந்தபோது என்னைவிட யாரும் அதிகமாக கவலைப்பட்டிருக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் இருவரும் தனிப்பட்ட ரீதியிலாவது ஒருவருக்கு ஒருவர்பாதுகாப்பாக இருக்க வேண்டும் என்பதுதான் தோழர் தலைவர் அஸ்ரப்பின் விருப்பமாக இருந்திருக்க வேண்டும். இன்றைய நெருக்கடி சேதி முதலில் எனக்கு இச்சம்பவத்தைத்தான் நினைவு படுத்தியது. . ஒருபோதும் தோழர் ரவூப் ஹக்கீம் வன்முறையை ஆதரிப்பவரல்ல. ஒரு தலைவர் என்கிற முறையில் அவர் எல்லோருக்கும் நல்லது செய்ய விரும்புகிறவர். அவர்மீது அவதூறுகூறி அரசியல் பழிவாங்கும் முயற்ச்சிகள் ஒருபோதும் வெற்றிபெறாது. இந்த தருணத்தில் தோழர் பசீர், அன்பர் சேகு இசத்தின், மதிப்புக்குரிய அதாவுல்லா உட்பட தோழர் அஸ்ரப்பின் வழிவந்த அனைவரும் தோழர் ரவூப் ஹக்கீம் அவர்களுக்கு இளைக்கப்படும் அரசியல் பழிவாங்கலுக்கு அநீதிக்கு எதிராக குரல் கொடுக்க வேண்டும். செல்வநாயகம் அவர்களது மரபையும் முன் உதாரணங்களையும் பின்பற்றி சம்பந்தர் ஐயாவும் கூட்டமைப்பும் தோழர் ரவுப் ஹக்கீம் அவர்களுக்கு துணை நிற்க்க வேண்டும் என கேட்டுக்கொள்கின்றேன். . இறுதியில் தர்மம் வெற்றி பெறும். . .

மனதை கிளரச்செய்யும் பதிவுக்கு nunavilan க்கும் யாழ் இணையத்துக்கும் நன்றி.

எனது முதலாவது கவிதை ’பாலிஆறு நகர்கிறது’ (1968. ) இரண்டாவது கவிதை (நம்பிக்கை 1968) இரண்டுமே புரட்ச்சியில் அல்லது தமிழர் விடுதலைப் போராட்டத்தில் வன்னிக்காடு மையமாக அமையும் என்பதை இராணுவ புவியியல் அடிப்படையில் இனம்கண்டு முன் மொழிந்த கவிதைகளாகும். . நம்பிக்கை.. வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன். . துணை பிரிந்த குயில் ஒன்றின் சோகம்போல் மெல்ல மெல்லக் கசிகிறது ஆற்று வெள்ளம். காற்றாடும் நாணலிடை மூச்சுத் திணறி முக்குளிக்கும் வரால் மீன்கள். ஒரு கோடை காலத்து மாலைப் பொழுது அது. . என்னருகே வெம் மணலில் ஆலம் பழக் கோதும் ஐந்தாறு சிறு வித்தும் காய்ந்து கிடக்கக் காண்கின்றேன். என்றாலும் எங்கோ வெகு தொலைவில் இனிய குரல் எடுத்து மாரிதனைப் பாடுகிறான் வன்னிச் சிறான் ஒருவன். . 1968 (வன்னி.இலங்கை) *** 42 . நகர்கிறது பாலி ஆறு - 50 வருடங்களின் முன்னர் வன்னிக் காடுகள் பொது உடமைப் புரட்சியின் அல்லது தமிழர் விடுதலைப் போராட்டத்தின் மையமாகும் என்பதை முன்னுணர்ந்து எழுதப்பட்ட என் முதல் கவிதை . நகர்கிறதுபாலி ஆறு வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன் .* அங்கும் இங்குமாய் இடையிடையே வயல் வெளியில் உழவு நடக்கிறது இயந்திரங்கள் ஆங்காங்கு இயங்கு கின்ற ஓசை இருந்தாலும் எங்கும் ஒரே அமைதி . ஏது மொரு ஆர்ப்பாட்டம் இல்லாமல் முன் நோக்கி பாலி ஆறு நகர்கிறது. ஆங்காங்கே நாணல் அடங்காமல் காற்றோடு இரகசியம் பேசி ஏதேதோ சலசலக்கும். எண்ணற்ற வகைப் பறவை எழுப்பும் சங்கீதங்கள். துள்ளி விழுந்து 'துழும்' என்னும் வரால்மீன்கள். . என்றாலும் அமைதியை ஏதோ பராமரிக்கும் அந்த வளைவை அடுத்து கருங்கல் மறைப்பில் அடர்ந்துள்ள நாணல் அருகே மணற் கரையில் இரு மருங்கும் ஓங்கி முகடு கட்டி ஒளி வடிக்கும் மருத மர நிழலில் எங்கள் கிராமத்து எழில் மிகுந்த சிறு பெண்கள் அக்குவேறு ஆணிவேறாய் ஊரின் புதினங்கள் ஒவ்வொன்றாய் ஆராய்ந்து சிரித்து கேலி செய்து சினந்து வாய்ச்சண்டை யிட்டு துவைத்து நீராடிக் களிக்கின்றார் . ஆனாலும் அமைதியாய் பாலி ஆறு நகர்கிறது அந் நாளில் பண்டார வன்னியன் படை நடந்த அடிச் சுவடு இந்நாளும் இம்மணலில் இருக்கவே செய்யும் அவன் தங்கி இளைப்பாறி தானைத் தலைவருடன் தாக்குதலைத் திட்டமிட்டு புளுதி படிந்திருந்த கால்கள் கழுவி கைகளினால் நீரருந்தி வெள்ளையர்கள் பின் வாங்கும் வெற்றிகளின் நின்மதியில் சற்றே கண்ணயர்ந்த தரை மீது அதே மருது இன்றும் நிழல் பரப்பும் . அந்த வளைவுக்கு அப்பால்அதே மறைப்பில் இன்றும் குளிக்கின்றார் எங்களது ஊர் பெண்கள் ஏது மொரு ஆர்ப்பாட்டம் இல்லாமல் பாலியாறு நகர்கிறது. . 1968 (வன்னி, இலங்கை)

மன்னிக்கவும் விசுக்கு. தவறுக்கு வருந்துகிறேன். கற்புள்ளவர் பட்டியலில் நான் நிழலி மட்டுமல்ல நண்பர் விசுகு வும் இருக்கிறார். நண்பர் விசுகு வோடு சேர்த்து உலகில் மொத்தமாக இரண்டரை கற்புள்ளவர்கள் இருக்கிறோம்.

எல்லா துயரங்களின் மத்தியிலும் எங்கள் கலாச்சார அடையாளங்களை மறைக்காமல் இருப்பதும் நமது பண்பாட்டின் கொடியை உயர உயர ஏற்றுவதும் மிக மிக முக்கியம். நாம் ஒருவர் என்பதை நாம் தலைபணிய மாட்டோம் என்பதையும் நாம் நீதியும் சமத்துவமும் உள்ள சமதான சகவாழ்வுக்கு ஆதரவானவர்கள் என்பதையும் வெளி உலகுக்கும் நமக்கும் ஒருக்கும் தரப்பை சேர்ந்த மக்களுக்கும் உணர்த்த நமது கலாச்சாரத்தை உறுதியாகக் கடைப்பிடிப்பதும் உயர்த்துவதும் முக்கியமான வழியாகும். எந்த நெருப்பு எமைச் சூழ்ந்தாலும் எமது கலைகளின் கொடியை எமது கலாச்சாரத்தின் கொடியை எமது மொழியின் கொடியை மேலும் மேலும் உயர்த்துவோம்.

கவிஞரே உங்களுக்கும் எனது அன்பான புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்

MEERA உங்கள் விருந்தோம்பும் பண்புக்கு தலை பணிகிறேன். உங்களுக்கும் உங்கள் குடும்பத்தினருக்கும் என் இனிய பொங்கல் வாழ்த்துக்கள்

1989 இலையுதிர்கால முடிவில் நான் ஒஸ்லோ நகரில் இருந்தேன். விடைபெறும் இலையுதிர்காலம் கடைசி மஞ்சள் இலைகளை உதிர்த்தது. உள்ளே நுழையும் கூதிர் காலம் ஆரம்ப வெண்பனியை பெய்தது. பெரும்பாலான பறவைகள் குளிருக்குத் தப்பி என் தாய்நாட்டின் திசையில் பறந்துவிட்டன. மக்பை என்னும் காக்கை இனப்பறவைகள் மட்டும் என் அறை சன்னலுக்கு வெளியே அடிக்கடி தோன்றி வெண்பனியில் அலைந்தன. உதிரும் இலைகளும் வாட்டும் குளிரும் மனசை நசிக்க நாட்டேக்த்தில் உளன்ற நாட்க்கள் அவை. அந்த நாட்க்களில்தான் இந்தக் கவிதையை எழுதினேன். இந்த புகழ் பெற்ற கவிதை புலம்பெயர்ந்த தமிழர் பற்றிய கட்டுரைகளில் அடிக்கடி எடுதாளப்படுகிறது. . * இலையுதிர்கால நினைவுகள் - வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன். * இன்பக் கனவுபோல் தோன்றி மறைந்தது கோடை. காற்றுக் குதிரைகளில் குளிர் சாட்டை சொடுக்கி வரும். வெய்யிற் சுகம் தேடி வடதுருவப் பறவைகளும் என் தாய்நாட்டின் திசை நோக்கி தங்களது சிறகசைக்கும். வான் நோக்கிக் கை உயர்த்தித் தொழுகின்ற கறுப்பர்களைப்போல் இலை உதிர்த்து நிற்க்கும் ஓக் மரங்களின் கீழே தனிதலையும் மக்பாய் இழிவாக எனை நோக்கும். ”மக்பாய்! மக்பாய்! எல்லாப் பறவைகளும் என்னுடைய தாய்நாட்டின் திசைகளிலே சூரியனைத் தேடிப் புலம் பெயரும் குளிர் நாளில் நீ மட்டும் இந்த துருவத்தில் தரித்ததென்ன?” மக்பையோ உனக்கிவைகள் புரியாது என்பதுபோல் தலை அசைக்கும். “எனக்கிவைகள் புரியாதா?” “உனகெப்படிப் புரியும்? துருவத்துப் பறவைகளே தேடுமுந்தன் தாய்நாட்டை குண்டி மண்ணைத் தட்டுதல்போல் தட்டிவிட்டு வந்தவன் நீ” மக்பை சொல் தீக்கோலாய் மனதில் குறிபோடும். “நில் மக்பை” என்றேன். ”நாமறிவோம் இலங்கைத் தமிழர் உங்கள் நாகரீகம் பிறருடைய பேச்சுச் சுதந்திரத்தை என்றேனும் ரசித்ததுண்டா நீங்கள்? என்றபடி மக்பை எட்டப் பறந்து செல்லும். வானில் ஒரு பரதேசிபோல் குளிர்ந்துபோன சூரியனின் பரிதாபம். மண்ணில் மஞ்சளாய் தலை நரைத்த மரங்களின்கீழ் பொன்னாய் இறகசைக்கும் வணத்துப் பூச்சியாய் பகட்டி பேர்ச் இலை பழுத்தல் ஒன்று புல்லில் தரை இறங்கும் ஒரு புது அகதி வந்துபோல். உலகெங்கும் உதிர்க்கும் வாழ்வை இழந்து வசதி பொறுக்குகின்ற மனிதச் சருகுகளாய் புரள்கின்றோம். என்ன நம் தாய்நாடு ஓயாமல் இலை உதிர்க்கும் உயிர்ப்பிழந்த முது மரமா? யாழ்நகரில் என் பையன் கொழும்பில் என் பெண்டாட்டி வன்னியில் என் தந்தை தள்ளாத வயதினிலே தமிழ்நாட்டில் என் அம்மா சுற்றம் பிராங்போட்டில் ஒரு சகோதரியோ பிரான்ஸ் நாட்டில் நானோ வழிதவறி அலாஸ்க்கா வந்துவிட்ட ஒட்டகம்போல் ஒஸ்லோவில் என்ன நம் குடும்பங்கள் காற்றில் விதிக் குரங்கு கிழித்தெறியும் பஞ்சுத் தலையணையா? பாட்டனார் பண்படுத்தி பழமரங்கள் நாட்டி வைத்த தோப்பை அழியவிட்டு தொலை தேசம் வந்தவன் நான். என்னுடைய பேரனுக்காய் எவன் வைப்பான் பழத் தோட்டம். கடந்த வசந்தத்தில் கின்னரங்கள் மீட்டி எழில்க் கன்னியர்கள் பாடுகின்ற களியாட்டரங்குகளில் கிண்ணங்கள் கொஞ்ச, மங்களம்கூறி மனமுடைந்தேன் பரதேசி. இது இயற்கையே விரக்தியுறும் இலையுதிர் காலம். இனி நீர்க்கூடக் கல்லாகும் நீண்ட குளிர்காலம். இன்னும் எத்தனை நாள் இந்துக் கடல் மடியில் வாடையும் தென்றலும் மீட்ட இசைக்கின்ற மரகத வீணையென. வடகிழக்காய் நீண்ட என் தாய்நாட்டை நெஞ்சில் சுமந்துநான் ஏங்குவது? நாட்டேக்கம் என் உயிரை நஞ்சாய் சமிக்கிறதே. நெஞம் கலங்காதே என்றபடி நெருங்கி வந்த மக்பை ”அதோ தெரியுது பார்” என்று விமான நிலையத்தின் வழிகாட்டும். 1989.

தமிழ் சிறி நண்பா, பொங்கல் பொதி எனக்கு பயன்படாது. தயவு செய்து “காற்றினிலே வரும் கீதம்” என பாடியபடி ஒருவர் பொங்கல் பொதியை தேடுகிறாராம். தயவு செய்து அவருக்கே அனுப்பிவிடுங்க.

மிகவும் நன்றி தம்பி நிழலி. தம்பி, “எத்தனையோ மேடுபள்ளம் வழியிலே உன்னை இடறவைத்து தள்ளப்பார்க்கும் குழியிலே. அத்தனையும் தாண்டிக் காலை முன்வையடா. அஞ்சாமல் கற்பினிலே கண்வையடா” என்ற திருக்குறள்படி வாழவும். தம்பி. ஒரே ஒரு முறை வாழும் இந்த வாழ்வில் உயிரிலும் மேலான கற்பையும் இழந்துவிட்டால் நமக்கு என்ன மிஞ்சும்? தம்பி கற்ப்பு விடயத்தில் இறுதிவரை அண்ணனைப்போல புத்தியாய் நடக்கவும்.

நன்றி தமிழ் சிறி

வந்தேன் டீச்சர்

அலைகடல் வற்றினாலும் அன்புக்கடல் வற்றாத அன்புத் தம்பி suvy க்கு, நலம் நலமறிய ஆவல். உங்களுக்கு எழுதிய பதிலில் விலாசத்தை குமாரசாமி என தவறாக எழுதி போஸ்ட் செய்துவிட்டேன். கடிதத்தை அவர் திறந்திருந்தால் சண்டை போடவேண்டாம். அவர் அவசரப்பட்டு திறந்திருந்தால் கோபிக்க வேண்டாம். . கடித்ததை குமாரசாமியிடம் பெற்றுக்கொள்ளவும்.

Kavi arunasalam என்னை விழையாட்டுக்கும் தனிமைப் படுத்தி விடாதீங்க. “திரு திரு” அல்ல திரு திருமதி என்று எழுதுங்க. நெஞ்சு நோகுது. கற்புள்ளவர்களுக்குத்தான் என் வேதனை தெரியும் Kavi arunasalam நீயுமா ராசவன்னியன்? இப்படிக் கேலிக்குக்கூட இன்னொருத்தியை அதுவும் என்னோடு இணைத்துப் பேசலாமா? ......