பா. சதீஷ் குமார்

3 ஹிட்லரின் பதவிவெறி பதற்றம்! எதற்கெடுத்தாலும் எதிர்ப்பு. கூச்சல் குழப்பம். நாடாளுமன்றம் தினமும் அமளி துமளிப்பட்டது. அரசு இயந்திரத்தை முடக்குவதே நாஜிகளின் நோக்கமாகி விட்டது. 70 லட்சம் பேருக்கு வேலையில்லை. ஆயிரக்கணக்கான சிறுதொழில்கள் மூடப்பட்டன. பொருளாதார மந்தம் ஏற்பட்டு இரண்டு ஆண்டுகளாகி விட்டன. ஒவ்வொரு வீட்டிலும் பசி அழையா விருந்தாளியாகப் படுத்திருந்தது. வெளியே மக்கள் வறுமையில் சிக்கி, நொந்து நூலாகிக் கொண்டிருந்தனர். வேலையில்லா திண்டாட்டம் வாழ்க்கையை மூச்சுத் திணறவைத்தது. யார் முகத்திலும் தெளிச்சியில்லை. எங்கும் சோர்வு. பதற்றம். கம்யூனிஸ்ட்டுகளுடன் மோதுவதே நாஜிகளின் வேலையாகி விட்டது. தெருக்களில் எப்போது சண்டை வெடிக்கும். எத்தனை பேர் சாவார்கள் என்பது நிச்சயமில்லாமல் ஒவ்வொரு நாளும் கழிந்தது. மக்களுக்கு நல்லது செய்யும் எந்த முயற்சியையும் அவர்கள் நிறைவேற்ற அனுமதிப்பதில்லை. ஆபாசமாகவும், ரவுடித்தனமாகவும் அவையை ஸ்தம்பிக்கச் செய்வதே வேலையாகி விட்டது. ஜனநாயகம் கேலிக்கூத்தாகிவிட்டது. அவர்களுடைய நோக்கமே குடியரசை சீர்குலைப்பதுதான் என்பது வெட்ட வெளிச்சமாகி விட்டது. இந்தக் கூத்துகள் ஒருபக்கம் நடந்து கொண்டிருக்க, மறுபக்கம் குடியரசுத் தலைவருக்கான தேர்தலை நடத்த வேண்டிய நேரம் நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. மன்னராட்சிக் காலத்தில் ராணுவ தளபதியாக இருந்த ஹிண்டன்பர்க் குடியரசுத்தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டிருந்தார். அவரது பதவிக்காலம் 1932ல் முடிவுக்கு வருகிறது. இப்போதே, அவருக்கு வயது 84 ஆகி விட்டது. இன்னொரு முறை பதவிக்கு வந்தால் அவருடைய பதவிக்காலம் முடியும் போது, அவருக்கு 92 வயதாகிவிடும். ஏற்கெனவே அவர் உடல்நிலை சரியில்லை. துடிப்பாக செயல்படவும் முடியவில்லை. நாட்டின் நெருக்கடி அவரை பாடாய் படுத்தி வந்தது. மீண்டும் அவர் தேர்தலில் நிற்க விரும்பவில்லை. ஆனால், அவருக்குப் பதிலாக வேறு யார் நின்றாலும் குழப்பம்தான் மிச்சமாகும் என்று பிரதமர் புரூனிங் கூறினார். நாஜிகளின் செல்வாக்கு நாளுக்குநாள் அதிகரித்து வந்தது. ஹிட்லரின் ஆதரவு இருந்தால், ஹிண்டன்பர்கின் பதவிக்காலத்தை நீடித்துவிடலாம் என்பது புரூனிங்கின் திட்டம். 1931 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் ஹிண்டன்பர்க்கை சந்தித்தார் ஹிட்லர். அவருடைய நம்பிக்கையைப் பெற்று பிரதமராவது அவரது எண்ணம். தன்னுடைய எண்ணத்தை... இல்லையில்லை... ஆசையை, ஹிண்டன்பர்கிடம் தெரிவித்தார் ஹிட்லர். ஆனால், ஹிண்டன்பர்கிற்கு ஹிட்லரைப் பிடிக்கவில்லை. அவருடைய செயல்பாடுகள், குடியரசுத் தத்துவங்களுக்கு மாறாக இருப்பதை அனுபவரீதியாக அவர் தெரிந்து வைத்திருந்தார். ஹிட்லரை பிரதமராக நியமிக்க முடியாது என்று கூறிவிட்டார். மக்கள் நலனில் அக்கறை இருப்பது உண்மையானால், நாடாளுமன்றத்திலும், வெளியிலும் அவருடயை கட்சியினரைக் கட்டுப்பாடாக நடந்துகொள்ளும்படி செய்ய வேண்டும் என்று அறிவுரை வேறு சொன்னார். ஹிட்லர் வெளியேறிவிட்டார். பின்னர், அங்கிருந்தவர்களிடம் ஹிண்டன்பர்க் இப்படிச் சொன்னார்... “போஸ்ட் மாஸ்ட்டருக்குத்தான் இவர் லாயக்கு” ஆனால், நிலைமையின் தீவிரத்தை அவர் யோசிக்கவில்லை. ஹிண்டன்பர்க் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில் போட்டியிடாவிட்டால், நாட்டில் குழப்பம்தான் மிஞ்சும் என்பது புரூனிங்கிற்கு தெரிந்தது. எனவே, ஹிட்லரை சமாதானம் பேச வரும்படி அழைக்க முடிவு செய்தார். 1932 ஜனவரி மாதம் பிரதமர் புரூனிங்கிடமிருந்து ஹிட்லருக்கு ஒரு தந்தி வந்தது. குடியரசுத்தலைவர் தேர்தல் தொடர்பாக விவாதிக்க வேண்டும் என்று அதில் கூறப்பட்டிருந்தது. “இப்போது அவர்கள் என் பாக்கெட்டில். தங்கள் பேச்சுவார்த்தையில் என்னையும் கூட்டாளியாக அங்கீகரிக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஏற்பட்டுவிட்டது” ருடால்ப் ஹெஸ்ஸிடம் கூறினார் ஹிட்லர். ஆனால், பேச்சுவார்த்தை சுமூகமாக இல்லை. பிரதமர் பதவியைத் தரமுடியாது. ஜெர்மன் குடியுரிமை இல்லாத ஹிட்லர் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில் போட்டியிட முடியாது என்று ஹிண்டன்பர்க் உறுதியாக கூறிவிட்டார். ஹிட்லர் தடுமாறிவிட்டார். ஏதேனும் செய்ய வேண்டும். நான்கு ஆண்டுகள் ஜெர்மன் ராணுவத்தில் சேர்ந்து, உயிரை துச்சமாக நினைத்து போர்க்களத்தில் போராடிய எனக்கு ஜெர்மன் குடியுரிமை இலலையா? ஜெர்மானிய தேவதை இதைப் பொறுத்துக் கொள்ளமாட்டாள். குமுறினார் ஹிட்லர். ஆனால், நல்லவேளையாக புரூன்ஸ்விக் மாநிலம் நாஜிக் கட்சியின் கையில் இருந்தது. அந்த மாநில அரசு ஹிட்லரை ஜெர்மன் குடிமகனாக அங்கீகரித்து விட்டது. இனி குடியரசுத் தலைவர் தேர்தலில் போட்டியிட எந்தத் தடையும் இல்லை. ஹிண்டன்பர்க்கிற்கு மக்கள் செல்வாக்கு இருந்தது. நாடாளுமன்றத்தின் அனைத்துக் கட்சிகளும் அவரை ஆதரிப்பதாக உறுதியளித்தன. ஹிட்லரின் வளர்ந்துவரும் செல்வாக்கு அவருக்கு எதிராக எல்லோரையும் திருப்பியிருந்தது. அவர் வேறு யாரிடமும் உதவி கேட்பதாக இல்லை. தன்மீது மட்டும் நம்பிக்கை வைத்து எத்தனை பேர் வாக்களிக்கிறார்கள் என்பதைப் பார்த்துவிட அவர் முடிவு செய்திருந்தார். எதிர்க்கட்சிகள் வற்புறுத்தியதால் ஹிண்டன்பர்க் தேர்தலில் நிற்க ஒப்புக்கொண்டார். தேர்தல் பிரச்சாரம் தொடங்கியது. ஜெர்மன் அதுவரை கண்டிராத வகையிலான பிரச்சார யுக்திகள். நாடுமுழுவதும் நாஜிகள் சூறாவளியாக சுழன்றனர். எங்கு நோக்கினாலும் ஹிட்லரின் படங்கள்தான். பிரமாண்டமான ஊர்வலங்கள். நாடுமுழுவதும் தினந்தோறும் ஆயிரக்கணக்கான இடங்களில் ஆரவாரமான ஊர்வலங்கள். ஒரேநாளில் ஏழெட்டு இடங்களில் ஹிட்லர் பேசினார். ஆனால், அவருக்கு ஹிண்டன்பர்க்கை தோற்கடிக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை இல்லை. தனது கட்சியின் தளத்தை விரிவுபடுத்துவதற்கு இதை வாய்ப்பாக பயன்படுத்திக் கொள்ளவே அவர் விரும்பினார். கோயபல்ஸுக்கு வெற்றிபெற்று விடலாம் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது. அவர் புதிய புதிய பிரச்சார யுக்திகளை கடைப்பிடித்தார். ஹிட்லரின் பொதுக்கூட்ட பேச்சுகள் செய்திப்படங்களாக ஒளிப்பதிவு செய்யப்பட்டு உள்ளடங்கிய கிராமங்களில் பொதுமக்களுக்கு திரையிட்டுக் காட்டப்பட்டன. இது அப்போது புதிது. ஏராளமானோர் அந்த படங்களைப் பார்த்தனர். ஆனால், 1932 மார்ச் மாதம் நடைபெற்ற வாக்கு எண்ணிக்கையில், இருவருக்குமே பாதிக்கு மேற்பட்ட வாக்குகள் கிடைக்கவில்லை. ஜெர்மன் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில், மொத்தம் பதிவான வாக்குகளில் பாதிக்கு மேல் பெற்ற வேட்பாளர்தான் வெற்றி பெற்றவராக கருதப்படுவார். ஹிண்டன் பர்கிற்கு 49 சதவீத வாக்குகளும், ஹிட்லருக்கு 30 சதவீத வாக்குகளும் கிடைத்திருந்தன. பதிவான வாக்குகளில் ஹிட்லருக்கு 1 கோடியே 13 லட்சம் வாக்குகளும், ஹிண்டன்பர்கிற்கு 1 கோடியே 85 லட்சம் வாக்குகளும் கிடைத்தன. எனவே, இரண்டாவது சுற்றுத் தேர்தல் நடைபெற்றது. மீண்டும் பிரச்சாரம் தொடங்கியது. ஹிட்லருக்கு பெரிய பெரிய தொழில் அதிபர்கள் பண உதவி செய்தனர். யூத தொழில் அதிபர்களும் இதில் இருந்தனர். ஜெர்மன் தேர்தல் வரலாற்றில் முதன்முறையாக விமானத்தில் பறந்து சென்று பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்ட தலைவர் ஹிட்லர்தான். நாட்டின் எந்த மூலையில் பொதுக்கூட்டம் ஏற்பாடு செய்தாலும் அங்கு விமானத்தில் பறந்து சென்று பேசினார். வாக்குறுதிகள்...வாக்குறுதிகள்...வாக்குறுதிகள். கொஞ்சம் கூட சளைக்காத பொய்கள். வாக்குறுதிகளை எப்படி நிறைவேற்றப்போகிறார் என்ற ரகசியத்தை மட்டும் அவர் சொல்வதே இல்லை. ஆனால், கம்யூனிஸ்ட்டுகளுக்கும், யூதர்களுக்கும் நன்றாகவே புரிந்திருந்தது. என்னிடம் ஜெர்மனியைத் தாருங்கள். உலகிலேயே மிகவும் கவுரவமிக்க நாடாக மாற்றிக் காட்டுகிறேன் என்று ஹிட்லர் பேசுவதன் உள்ளர்த்தம் அவர்களுக்கு மட்டுமே புரிந்தது. இரண்டாவது சுற்றுத் தேர்தல் முடிவில் ஹிண்டன்பர்க் 53 சதவீத வாக்குகளைப் பெற்றார். ஹிட்லர் 36 சதவீத வாக்குளைப் பெற்றார். ஹிண்டன் பர்கிற்கு 1 கோடியே 93 லட்சம் வாக்குகளும், ஹிட்லருக்கு 1 கோடியே 34 லட்சம் வாக்குகளும் கிடைத்திருந்தன. பெரிய சாதனைதான் இது. இந்தத் தேர்தலில் ஒரு உண்மையை ஹிட்லர் தெளிவாகத் தெரிந்து கொண்டார். தனக்கு வாக்களித்தவர்கள் அனைவரும் ஜெர்மன் தேசியவாதிகள் என்றும் தனக்கு வாக்களிக்காதவர்கள் யூதர்களும், கம்யூனிஸ்ட்டுகளும், குடியரசு ஆதரவாளர்களும் என்பதை புரிந்துகொண்டார். இவர்களை எப்படித் திருத்துவது? முதலில் எப்படியாவது அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற வேண்டும். ஆனால், குடியரசுத்தலைவர் தேர்தல் முடிந்தவுடனேயே நாஜிகள் வழக்கம்போல் தங்கள் வெறியாட்டத்தை கட்டவிழ்த்துவிட்டனர். பிரதமர் புரூனிங், அரசியல் சட்டத்தின் 48 வது பிரிவைப் பயன்படுத்தி, அவசரச் சட்டங்களால் ஆட்சியை நடத்தத் தொடங்கினார். முதலில் அவர், நாஜிக் கட்சியின் அதிரடிப்படைக்கும் இளைஞர் படைக்கும் தடைவிதித்தார். அவர்கள் பொங்கினர். உடனடியாக தடையை எதிர்த்து போராட வேண்டும் என்று ஹிட்லரை வற்புறுத்தினார்கள். ஹிட்லர் அனுபவப் பட்டிருந்தார். ஜெர்மன் ராணுவம், சக்திவாய்ந்த தொழில் அதிபர்களின் துணையின்றி எதுவும் செய்யமுடியாது என்பதைத் தெரிந்து வைத்திருந்தார். அவர்கள், நாஜிக்கட்சியின் அதிரடிப்படையை வேறு கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கிறாரகள். அல்லது அதைக் கண்டு பயப்படுகிறாரகள் என்பது அவருக்குத் தெரிந்திருந்தது. எப்படிப்பார்த்தாலும் குடியரசின் ஆயுள், கடைசி காலத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது என்பது மட்டும் உறுதியாகிவிட்டது. காலம் வரட்டும். பொறுத்திருப்போம் என்று காத்திருந்தார் ஹிட்லர். ரொம்ப நாள் காத்திருக்க வேண்டியிருக்கவில்லை. அடுத்த மாதத்திலேயே, ராணுவத்தில் செல்வாக்குப் பெற்ற உயரதிகாரியான, ஸ்லெய்ச்சர் வழியாக சந்தர்ப்பம் வந்தது. வெர்செய்ல்ஸ் ஒப்பந்தப்படி ஜெர்மன் ராணுவத்தில் ஒரு லட்சம் வீரர்கள் மட்டுமே இடம்பெற்றிருக்க வேண்டும். ஆனால், ஹிட்லரின் அதிரடிப்படையில் ஆயுதம் ஏந்திய 4 லட்சம் வீரர்கள் இடம்பெற்றிருந்தனர். அந்தப் படைக்கு எர்னஸ்ட் ரோம் என்பவன் தலைவராக இருந்தான். மியூனிக் புரட்சியின்போது, பவேரியாவின் ராணுவ தலைமையகத்தை கைப்பற்றியிருந்தவன் இவன்தான். நாட்டின் பொருளாதாரம் சீர்குலைந்து கிடந்தது. அதைச் சீரமைக்க ஒத்துழைப்புக் கொடுத்தால் மக்கள் நிம்மதியாக அவர்களுடைய வேலையைப் பார்க்கப் போய்விடுவார்கள். அவர்களுடைய வெறுப்புத் தீயில் குளிர்காய முடியாது என்பது ஹிட்லருக்குத் தெரியும். அதேசமயம், தனது தலைமையின் கீழ் உள்ள அதிரடிப்படையை முடக்கிய அரசு உத்தரவை எதிர்த்து வன்முறைப் போராட்டத்தில் இறங்கி, வீதிகளில் ரத்த ஆறு ஓடும்படி செய்ய வேண்டும் என்று ரோம் நினைத்தான். ஹிட்லரின் அனுமதியை வேண்டி நின்றான். ஹிட்லர் பொறுமையாக இருக்கும்படி கேட்டுக்கொண்டார். அந்தச் சமயத்தில்தான், ஜெர்மனி ராணுவத்தின் செல்வாக்குப் பெற்ற உயர் அதிகாரியான ஸ்லெய்ச்சர், ஹிட்லரைச் சந்திக்க விரும்பினான். வரட்டும் பேசிப்பார்க்கலாம். வருகிற எந்த வாய்ப்பையும் தட்டிக்கழித்து விடக்கூடாது என்று ஹிட்லர் திட்டமிட்டார். “கன்சர்வேடிவ் தேசிய அரசு அமைவதற்கு நாஜிக் கட்சி உறுப்பினர்கள் ஆதரவளிக்க வேண்டும். அப்படி ஆதரவளித்தால், அதிரடிப்படைக்கும், இளைஞர் அணிக்கும் விதிக்கப்பட்டுள்ள தடை நீக்கப்படும். பிரதமர் புரூனிங் தூக்கியெறியப்படுவார். நாடாளுமன்றத்தைக் கலைத்துவிட்டு மறு தேர்தலுக்கு உத்தரவிடப்படும்” இதுதான் ஸ்லெய்ச்சரின் பேரம். ஹிட்லர் ஒப்புக்கொண்டார். முதலில் ராணுவ தளபதி குரோனரை பதவி விலக்க வேண்டும் என்று நிபந்தனை விதித்தார். “அதற்கென்ன செய்துவிட்டால் போச்சு” ஹிட்லரை அவன் குறைவாக எடைபோட்டு விட்டான். ஸ்லெய்ச்சரின் ஆதரவாளர்களும், நாஜிக் கட்சியினரும் ராணுவ தளபதி குரோனருக்கு எதிராக பகிரங்கமாக குற்றச்சாட்டுகளை வீசினர். நாடாளுமன்றத்தில் கடும் அமளி ஏற்பட்டது. நாட்டின் அரசியல் நெருக்கடியைச் சமாளிக்கும் ஆற்றல் இல்லாதவர் என்றும் குரோனர் பதவி விலக வேண்டும் என்றும், ஒற்றைக்காலில் நின்றனர். குரோனர், குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்கிற்கு நம்பகமானவர். நாட்டின் ஜனநாயகத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டவர். ஆனாலும் என்ன செய்வது? எதிர்ப்பு வலுத்த நிலையில் அவரைப் பதவி விலகும்படி குடியரசுத்தலைவர் கேட்டுக்கொண்டார். நாஜிக் கட்சிக்கு முதல் வெற்றி. அடுத்த குறி பிரதமர் புரூனிங். தேர்தல் முடிந்த இரண்டு ஆண்டுகள் முடிந்தும் கூட பிரதமராக அவர் சாதித்தது என்ன? என்ற கேள்வி மக்கள் மத்தியில் வலுவாக எழுந்திருந்தது. அல்லது அத்தகைய கேள்வியை எழுப்பி அதை நிலை நிறுத்துவதில் நாஜிக் கட்சியினர் வெற்றி பெற்றிருந்தனர். குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்க்கும் புரூனிங் மீது அதிருப்தி அடைந்திருந்தார். புரூனிங் தன்னை ஒரு மார்க்சிஸ்ட் அளவுக்கு மாற்றிக் கொண்டிருந்தார். அரசுக்கு செலுத்த வேண்டிய கடனைச் செலுத்தாமல் மேட்டுக்குடியினர் பலர், திவால் நோட்டீஸ் அளித்திருந்தனர். அவர்களுக்குச் சொந்தமான நிலங்களைப் பறிமுதல் செய்து, அவற்றை கிராமப்புற விவசாயிகளுக்கு பகிரந்தளிக்கும் திட்டத்தை அவர் பரிந்துரை செய்திருந்தார். இந்நிலையில், மேட்டுக்குடியினரும், தொழிலதிபர்களும் இணைந்து, பெருமளவு பணம் போட்டு, குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்கிற்கு அழகிய பண்ணை ஒன்றை வாங்கிக் கொடுத்தனர். அந்தப் பண்ணையில் ஈஸ்டர் விடுமுறையைக் கழிக்கப் போயிருந்த அவர், நிலச்சுவான்தார்கள் மற்றும் தொழில் அதிபர்களுக்கு விருந்து அளித்தார். புரூனிங்கின் செயல்பாடுகள் குறித்து தங்கள் குமுறலை அவர்கள் கொட்டித் தீர்த்தனர். மே மாதம் 29 ஆம் தேதி புரூனிங்கை அழைத்தார் ஹிண்டன்பர்க். “தயவுசெய்து உங்கள் ராஜினாமா கடிதத்தை தருகிறீர்களா?” மறுவார்த்தை பேசாமல், தலைவலி தீர்ந்தது என்று புரூனிங் பதவி விலகினார். ஹிட்லரும், ஸ்லெய்ச்சரும் சந்தித்த 20 நாட்களில் இத்தனை அதிரடி மாற்றங்கள் அடுத்தடுத்து நிகழ்ந்தன. இப்போது, அரசின் முழுக்கட்டுப்பாடும் ஸ்லெய்ச்சரின் கையில். சரி, அடுத்த பிரதமர் யார்? பிரென்ஸ் வான் பாப்பென் என்ற மேட்டுக்குடி முதலாளியை பிரதமராக நியமித்தார் ஹிண்டன்பர்க். அவருக்கு எதுவும் தெரியாது. தன்னைப்போன்ற மேட்டுக்குடியினர் சிலரை அமைச்சரவையில் சேர்த்துக்கொண்டார். “பாப்பெனுக்கு நீங்கள் ஆதரவு அளிக்கிறீர்களா ஹிட்லர்?” “ஆம்” பிரதமராக பொறுப்பேற்றவுடன், ஜீ¨ன் மாதம் 4 ஆம் தேதி நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டது. 15 ஆம் தேதி நாஜிக் கட்சியின் அதிரடிப்படை மற்றும் இளைஞர் அணிக்கு விதிக்கப்பட்ட தடையை நீக்கி, ஸ்லெய்ச்சர் உத்தரவிட்டார். ஆம். ஹிட்லருக்கு அவர் கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றிவிட்டார். ரத்த ஆறு பெருக்கெடுத்து ஓடத் தொடங்கியது. “ரத்த ஆறு ஓடட்டும். ரத்த ஆறு ஓடட்டும். குண்டாந்தடிகள் தாக்கினாலும் எதிர்கொள்வோம், எதிர்கொள்வோம் ஜெர்மன் குடியரசைத் தகர்ப்போம்” இப்படி பாட்டுப்பாடி கோஷமிட்டு வன்முறையைக் கட்டவிழ்த்து விட்டனர் நாஜிகள். அவர்களுடன் மோதிப்பார்த்துவிட கம்யூனிஸ்ட்டுகள் தயாராக இருந்தனர். நாஜிகளின் அதிரடிப்படையினருக்கு ஜெர்மன் காவல்துறை பாதுகாப்பு அளித்தது. கம்யூனிஸ்ட்டுகளின் பலத்தை மட்டுப்படுத்துவதற்கு குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்கின் துணையும் இருந்தது. ஜீ¨லை 17 ஆம் தேதி ஞாயிற்றுக்கிழமை. பிரஷ்யா மாநிலத்தில் உள்ள ஹம்பர்க் நகரில் நாஜிகள் மிகப்பெரிய ஊர்வலத்தை நடத்தினர். அந்த மாநிலம் கம்யூனிஸ்ட்டுகளின் கோட்டையாக இருந்தது. நாஜிகளுக்கு காவல்துறை பக்கபலமாக இருந்தது. ஊர்வலத்தை தடுக்க முயன்ற கம்யூனிஸ்ட்டுகளை நாஜிகள் கண்மூடித்தனமாக சுட்டனர். 19 பேர் உயிரிழந்தனர். 300 பேர் காயமடைந்தனர். ரத்த ஞாயிறு என்று இந்தச் சம்பவத்தை குறிப்பிட்டனர். நிலைமையைத் தனக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்தினார் பிரதமர் பாப்பென். 48 வது பிரிவைப் பயன்படுத்தி ராணுவச் சட்டத்தை அமல்படுத்தினார். பிரஷ்யாவையும் சேர்த்து நெருக்கடி நிலை கமிஷனராக தன்னைப் பிரகடனப் படுத்திக்கொண்டார். உங்கள் முடிவு தற்காலிகமானதுதான். எனது கட்சியின் செல்வாக்கு உங்களை விழுங்கிவிடும். நீங்களே முன்வந்து என்னை பிரதமராக்கும் காலம் வந்துவிட்டது என்றார் ஹிட்லர். ஜூலை தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் முன்னெப்போதும் காணாத மக்கள் எழுச்சியை ஹிட்லர் பார்த்தார். இறைத்தூதர் இமேஜ் அதிகரித்திருந்தது. அவருடைய பொதுக்கூட்டங்களில் லட்சம் பேர் பங்கேற்பது சாதாரண விஷயமாகிவிட்டது. தேர்தல் முடிந்தபோது, மொத்தமுள்ள 543 இடங்களில் 230 இடங்களை நாஜிக் கட்சியினர் கைப்பற்றியிருந்தனர். அதாவது, அவர்களுடைய ஆதரவு இல்லாமல் யாரும் அரசு அமைக்க முடியாது. உற்சாகத்தில் துள்ளிக் குதித்தார் ஹிட்லர். இதோ தனது கனவு நனவாகப் போகிறது. https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/history-hitlers-independence-and-political-ideolog-part-3

ரத்த மகுடம்-71 ‘‘தொந்தரவுக்கு மன்னிக்க வேண்டும் மன்னா..!’’காவலாளி தகவல் சொல்லி அனுமதி பெற்று வருவதற்கு முன்பாகவே சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தரின் அந்தரங்க அறைக்குள் ஸ்ரீ ராமபுண்ய வல்லபர் நுழைந்துவிட்டார்.மன்னருக்கு சிரம் தாழ்த்தி வணக்கம் தெரிவித்துவிட்டு, ‘தங்களைக் காண போர் அமைச்சர் வந்திருக்கிறார்...’ என்று சொல்ல வாயைத் திறந்த சாளுக்கிய வீரன் தனக்குப் பின்னால் இருந்து ஒலித்த குரலைக் கேட்டு திடுக்கிட்டான். மன்னரின் முகத்தைக் கண்ட அந்த வீரன் புரிந்து கொண்டதற்கு அறிகுறியாக ,அவரை மீண்டும் வணங்கிவிட்டு மூன்றடிகள் அவரைப் பார்த்தபடியே பின்னோக்கி நகர்ந்து பின்னர் மன்னருக்கு முதுகைக் காட்டாமல் அப்படியே அறையை விட்டு வெளியே வந்தான். கதவை மூடினான். பழையபடி அறை வாசலில் காவலுக்கு நின்றான்.‘‘காரணமில்லாமல் இப்படி அவசரமாக நுழைய மாட்டீர்கள் என்று தெரியும்... சொல்லுங்கள்... என்ன விஷயம்..?’’ ‘‘மன்னா! நாம் வெற்றி பெற்றுவிட்டோம்!’’ முகமெல்லாம் மலர ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் தன் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினார்.விக்கிரமாதித்தரின் முகத்தில் அந்த மலர்ச்சி எதிரொலிக்கவில்லை. மாறாக, ஆழ்ந்த சிந்தனையுடன் ‘‘அப்படியா..?’’ என்றார்.‘‘என்ன மன்னா இப்படி சர்வசாதாரணமாகச் சொல்லி விட்டீர்கள்! இது எப்படிப்பட்ட வெற்றி... பல்லவர்களை நாம் போரில் முறியடித்திருக்கிறோம்! அதுவும் நேருக்கு நேர் போரிட்டு...’’ வெற்றிக் களிப்புடன் போர் அமைச்சர் அறிவித்தார்.‘‘காஞ்சியை நாம் கைப்பற்றியதுகூட பெரிய விஷயமில்லை மன்னா... ஏனெனில் போர் புரிந்து நாம் காஞ்சி மாநகரத்தைக் கைப்பற்றவில்லை. நகரத்தைத் திறந்து வைத்துவிட்டு பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மர் தன் படைகளுடனும் குடும்பத்துடனும் வெளியேறினார். எனவே காஞ்சி அரண்மனைக்குள் நாம் நுழைந்தது வெற்றியாகக் கருதப்பட மாட்டாது. ஆனால், இப்பொழுது...’’கண்கள் விரிய தன் மன்னரை ஏறிட்டார் ஸ்ரீ ராமபுண்ய வல்லபர். ‘‘உண்மையிலேயே நாம் ஜெயித்திருக்கிறோம். சாளுக்கியர்களின் நீண்ட நாள் கனவு நிறைவேறியிருக்கிறது. இனி வரலாறு உங்களது இந்த வெற்றியை... சாளுக்கியர்களின் வீரதீர பராக்கிரமத்தை எக்காலத்திலும் போற்றிப் புகழும்...இந்த வெற்றி முழுக்க முழுக்க தங்களுக்கே சொந்தமானது மன்னா...’’ சொல்லும்போதே ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபரின் குரல் தழுதழுத்தது.‘‘எவ்வளவு தீர்க்கத்துடன் யோசித்தீர்கள்... அப்பப்பா... காஞ்சியில் சாளுக்கியப் படைகளைக் குவித்து வைத்திருக்கிறோம்... வாதாபியில் போதுமான படைகள் இல்லை... எனவே, மறைந்து வாழும் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மர் படைகளைத் திரட்டி சாளுக்கிய தேசத்தைத் தாக்கி கைப்பற்ற முயற்சிப்பார் என்ற உங்கள் கணிப்பு பொய்க்கவில்லை.பரமேஸ்வர வர்மர் அப்படித்தான் செய்தார். இதை முன்பே ஊகித்து கங்க மன்னருக்கு தூது அனுப்பி படைகளுடன் அவரை பல்லவ மன்னரை எதிர்பாராமல் நீங்கள் தாக்கச் சொன்னது நல்லதாகப் போயிற்று! இந்தத் தாக்குதலை எதிர்பார்க்காத பல்லவப் படைகள் சிதறிவிட்டன. வாதாபியைக் கைப்பற்ற பரமேஸ்வர வர்மர் மேற்கொண்ட முயற்சியை இப்படியாக நீங்கள் முறியடித்திருக்கிறீர்கள்!’’மூச்சு விடாமல் பேசிய ராமபுண்ய வல்லபர், சாளுக்கிய மன்னரை நோக்கி வணங்கினார். ‘‘என்னதான் சாளுக்கியப் படைகளுக்கு நான் போர் அமைச்சராக இருந்தாலும், தங்கள் தந்தை காலம் முதலே பணியில் இருந்தாலும், தங்கள் அளவுக்கு எனக்கு புத்தி சாதுர்யம் இல்லை மன்னா! தங்களைப் போன்ற ஒருவரை மன்னராகப் பெற ஒவ்வொரு சாளுக்கியனும் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும்!’’‘‘கற்பனையான விஷயத்துக்கு புகழ்கிறீர்கள் அமைச்சரே... அதனாலேயே இப்புகழ்ச்சியை ஏற்க மனம் மறுக்கிறது...’’ நிதானமாகச் சொன்னார் விக்கிரமாதித்தர்.‘‘மன்னா!’’ அலறினார் ராமபுண்ய வல்லபர். ‘‘பல்லவப் படைகள் சிதறி ஓடியிருப்பதும் நாம் வெற்றி பெற்றிருப்பதும்...’’‘‘உண்மையல்ல...’’ இடைவெட்டினார் சாளுக்கிய மன்னர்.என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் பிரமை பிடித்து நின்றார் சாளுக்கிய போர் அமைச்சர். உள்ளங்கை நெல்லிக்கனியாக நாம் வெற்றி பெற்றிருப்பது தெளிவாக இருக்க மன்னர் எதற்காக அதை நிராகரிக்கிறார் என்ற கேள்வி அவருக்குள் எழுந்தது.விக்கிரமாதித்தரே அதற்கு விடை அளித்தார். ‘‘போக்குக் காட்டி நம்மை பல்லவர்கள் திசை திருப்பியிருக்கிறார்கள்... இதைப் புரிந்து கொள்ளாமல் நாம் சிறுபிள்ளைத்தனமாக நடந்துகொண்டிருக்கிறோம்... நானும் பெரிய யுத்த தந்திரத்தை அமைத்துவிட்டதாக எண்ணி இறுமாந்திருக்கிறேன்...’’‘‘மன்னா...’’‘‘யோசிக்க யோசிக்கத்தான் விடைகள் கிடைக்கின்றன ராமபுண்ய வல்லபரே...’’‘‘புரியவில்லை மன்னா...’’‘‘இன்னமுமா..?’’ கேட்ட சாளுக்கிய மன்னரின் கண்கள் இடுங்கின. ‘‘தன் நாட்டை எதிரி அபகரித்திருக்கும்போது எந்த ஒரு மன்னனும் என்ன செய்வான்..? அதை மீட்க முயல்வான். மாறாக, எதிரியின் தலைநகரத்தை நோக்கி படைகளைச் செலுத்துவானா..?’’‘‘மன்னா...’’‘‘அப்படிச் சென்ற படைகளில் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மர் இருந்திருக்கிறார். ஆனால்...’’ நிறுத்திய விக்கிரமாதித்தர் தன் முன்னால் பிரமை பிடித்து நின்றிருந்த ராமபுண்ய வல்லபரின் கண்களை உற்றுப் பார்த்தார். ‘‘அப்படையில் போர்த் தளபதியான சோழ மன்னர் இல்லை! இளமைத் துடிப்புடனும், சாதிக்க வேண்டும் என்ற பரபரப்புடனும் வலம் வரும் பல்லவ இளவரசன் இல்லை! அவ்வளவு ஏன்... பல்லவர்களின் அசுவ சாஸ்திரியும் உப தலைவனுமான கரிகாலன்கூட வாதாபியைத் தாக்க முற்பட்ட பல்லவப் படையில் இல்லை!புரிகிறதல்லவா..? நம்மை முழுக்க முழுக்க ஏமாற்றவும், திசை திருப்பவும் இந்த நாடகத்தை பல்லவ மன்னர் அரங்கேற்றி இருக்கிறார்!’’‘‘இதனால் அவருக்கு என்ன பயன் மன்னா..?’’‘‘அவகாசம் அமைச்சரே... அவகாசம்... போக்குக் காட்டி நம் கவனத்தை வேறு பக்கம் திருப்பிவிட்டு நிதானமாக படைகளைத் திரட்டி வருகிறார்கள். குறிப்பாக யானைப் படைகளையும் புரவிப் படைகளையும் வலுப்படுத்தி வருகிறார்கள்... இவை எல்லாம் இப்பொழுது புரிகிறது... ஆனால், ஒரு விஷயம் மட்டும் புரியவே இல்லை...’’‘‘என்ன மன்னா..?’’‘‘எதற்காக கரிகாலன் அத்தனை நாட்கள் காஞ்சியில் இருந்தான்..? என்ன காரணத்துக்காக நம் கவனத்தை எல்லாம் தன் பக்கமே இருக்கும்படி பார்த்துக் கொண்டான்..?’’ஸ்ரீ ராமபுண்ய வல்லபரிடம் சாளுக்கிய மன்னர் கேட்ட அந்தக் கேள்விக்கான விடையை வனத்தில் இருந்த பெரு மரத்தின் மீது சாய்ந்தபடி சிவகாமி பட்டுத் துணியில் எழுதினாள்.எழுதியதை திரும்ப ஒருமுறை படித்தாள்.அவள் தோள் மீது அமர்ந்தபடி புறா ஒன்றும் அதை வாசித்தது! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15933&id1=6&issue=20190920

ரத்த மகுடம்-70 வனமே அதிர்வது போல் இடி இடி என நகைத்தான் அந்த கஜ சாஸ்திரி!ஓலையின் இறுதியில் இருந்த ‘சிவகாமி’ என்ற பெயரைத் தன் விரல்களால் தடவியவன், ‘ஒற்றர் என்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்...’ என தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டான். சுற்றிலும் இருந்த பல்லவ வீரர்களின் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் வெளிப்படவில்லை. கஜ சாஸ்திரி குறித்து அவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும் என்பதால் திடீரென அவன் நகைத்ததையோ சட்டென மவுனமானதையோ அவர்கள் பொருட்படுத்தவில்லை. அவனது கட்டளைக்காக மட்டும் காத்திருந்தார்கள். ஆனால், பிடிபட்ட மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் அப்படி இல்லை. தங்கள் முன் நின்றவனும் தங்களிடம் இருந்து ஓலையைப் பறித்துக் கொண்டு அதைப் படிக்கத் தொடங்கியவனுமான மனிதனையே உற்றுப் பார்த்தார்கள். அவர்களது இதயங்கள் முன்பை விட அதிகமாகத் துடிக்கத் தொடங்கின. இதைப் பற்றி எல்லாம் கவலைப்படாமல் ஓலையின் மீது தன் கருவிழிகளை அந்த கஜ சாஸ்திரி பதித்தான். படித்ததையே திரும்பவும் வாசித்தான்.‘யானைகளைத் தரம் பிரித்து பல்லவப் படைக்கு பலம் சேர்க்கும் கஜ சாஸ்திரியே... கரிகாலனின் நண்பனே நலமா?!சாளுக்கியர்களை வீழ்த்த பல்லவர்களின் பங்காளியான ஹிரண்ய வர்மர் கொண்டு வந்த விஷம் தோய்த்த ஆயுதங்களை - குறிப்பாக வாட்களை - எங்கள் போர் அமைச்சரான ராமபுண்ய வல்லபர் தலைமையில் கைப்பற்றினோம். ஆனால், உன் நண்பனான கரிகாலன் அதை சாதுர்யமாக எங்களிடம் இருந்து அபகரித்து உன்னிடமே சேர்ப்பித்துவிட்டான். அதுவும் எப்படி..? கெடில நதியில் மரக்கிளைகளை மிதக்க விட்டு அதனுள் வாட்களைப் பதுக்கி...ஒப்புக் கொள்கிறோம். கரிகாலனும் நீயும் புத்திசாலிகள்தான். ஆனால், சாளுக்கிய மன்னரான விக்கிரமாதித்தரை விட அப்படியொன்றும் நீங்கள் இருவரும் அறிவாற்றலில் சிறந்தவர்கள் அல்ல! எதனால் இப்படிச் சொல்கிறேன் என்பதை காலம் உனக்கு உணர்த்தும்.காஞ்சியை சாளுக்கியர்கள் கைப்பற்றுவதற்கு முன்பாகவே உங்களுக்குத் தேவையான அசுவங்களை கரிகாலன் வரவழைத்து தரம் பிரித்து எல்லோருக்கும் கொடுத்துவிட்டான்.சாளுக்கியர்களின் ஆதிக்கத்தில் பல்லவ நாடு இருக்கும்போது கஜ சாஸ்திரியான நீ, யானைகளை பாரதம் முழுவதிலும் இருந்து வரவழைத்து அவற்றைத் தரம் பிரித்து படைகளிடம் சேர்ப்பித்து விட்டாய்.இதனால் சாளுக்கியர்களை விட பல்லவர்களான நீங்கள் படை பலத்தில் சிறந்து விளங்குவதாக இறுமாப்பு அடையாதே! உங்களிடம் விலங்குகள் இருக்கின்றன. எங்களிடம் ரத்தமும் சதையும் அறிவும் நிரம்பிய வீரர்கள் இருக்கிறார்கள்.விலங்குகள், சொல்வதை மட்டுமே கேட்கக் கூடியவை. வீரர்கள் அப்படியல்ல. சுயமாக யோசித்து முடிவெடுக்கக் கூடியவர்கள். அப்படித்தான் தன் படையை எங்கள் சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் உருவாக்கி இருக்கிறார்.இத்தனையும் உனக்கு நான் சொல்லக் காரணம்... இறுமாப்பில் மிதக்காதே என சுட்டிக் காட்டத்தான். நடக்கவிருக்கும் போரில் புத்தியிலும் எண்ணிக்கையிலும் எங்களுக்கு சமமாக இருப்பவர்களுடன் மோதவே நாங்கள் விரும்புகிறோம். அப்பொழுதுதான் யுத்தத்துக்கான அர்த்தம் முழுமை அடையும்.மான் வேட்டையில் எங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்லை. ஏனெனில் சிறுத்தையின் பாய்ச்சலில் இருந்து மான்களால் தப்பிக்க முடியாது என்பது உலகுக்கே தெரியும்.இத்தனை காத தொலைவை நாங்கள் கடந்து வந்திருப்பது இன்னொரு சிறுத்தையுடன் மோதத்தான்.எங்களை ஏமாற்றாமல் பல்லவப் படையை சிறுத்தையாக மாற்றி நீயும் கரிகாலனும் கொண்டு வாருங்கள். புஜபலத்துடன் உங்களை நிர்மூலமாக்க சாளுக்கியர்களாகிய நாங்கள் காத்திருக்கிறோம்.இதையெல்லாம் எதற்காக உன்னிடம் சொல்கிறேன் தெரியுமா..?இன்னமும் நீயும் கரிகாலனும் சிறுபிள்ளைகளாக இருப்பதால்தான். இந்த வனம் உன் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது. கரிகாலனும் இப்பொழுது உன்னுடன் இணைந்திருப்பதால் அதையே ‘உங்கள் கட்டுப்பாட்டில்’ என்றும் சொல்லலாம்.ஆனால், என்ன பயன்..? சாளுக்கியர்களின் ஆயுதம்தான் நான் என்பதை ‘அரும்பாடுபட்டு’ கண்டறிந்த கரிகாலன், என்னைச் சிறைப்பிடித்து விசாரணைக்காக உன்னிடத்தில் அழைத்து வந்திருக்கிறான். இந்த நிலையிலும் சாளுக்கியர்களுக்கு என்னால் செய்தி அனுப்ப முடிகிறது! அதற்கு சாட்சிதான் உன்னால் பிடிக்கப்பட்ட மூன்று வீரர்களும், அவர்கள் கொண்டு வந்த ஓலையைக் கைப்பற்றி நீ படித்துக் கொண்டிருப்பதும்!இதிலிருந்தே எந்தளவுக்கு பல்லவர்களான நீங்கள் பலவீனமாக இருக்கிறீர்கள் என்பதை உணரலாம். உணர்த்தத்தான் இந்தக் காரியத்தையே நான் செய்தேன்!விலங்குகளை நம்பாதே! மனிதர்களைத் திரட்டு!எங்கள் மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் மேலும் உங்களுக்கு அவகாசம் வழங்குகிறார். தயவுசெய்து வீரர்களைத் திரட்டி அவர்களுக்குப் பயிற்சி கொடுத்து போருக்கு அழைத்து வா! அப்பொழுதுதான் யுத்தம் சுவாரஸ்யமாக இருக்கும். எங்களுக்கும் நாங்கள் பெறும் வெற்றி அர்த்தம் பொதிந்ததாக மாறும்!இப்படிக்கு களத்தில் பல்லவர்களை துவம்சம் செய்யக் காத்திருக்கும் சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவியும், தற்சமயம் உன்னிடம் விசாரணைக் கைதியாக இருப்பவளுமான -சிவகாமி!முக்கிய குறிப்புகள்:* கஜ சாஸ்திரியான நீ உண்மையில் யாரென்று எனக்குத் தெரியும்! அதை விசாரணை மண்டபத்தில் அறிவிக்கிறேன்!* நியாயமாகப் பார்த்தால், பகைவனாக இருந்தும் உனக்கு மரியாதை அளிக்க வேண்டும்! அப்படிப்பட்டவர்களின் வீட்டில்தான் நீ பிறந்திருக்கிறாய்! ஆனாலும் ஒருமையில்தான் உன்னை அழைக்கிறேன்; அழைத்திருக்கிறேன்! அது ஏன் என்பதை, இல்லாத மூளையைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து உன் கபாலத்துக்குள் இறக்கி யோசி!* பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மரின் வளர்ப்பு மகளும் நரசிம்மவர்ம பல்லவரின் அருமைக் காதலியான சிவகாமி அம்மையாரின் வளர்ப்பு பேத்தியுமான சிவகாமி எங்கு இருக்கிறாள்... அவளது உருவத்தில் வந்திருக்கும் நான் யார் என்பதை முடிந்தால் கண்டுபிடி!* இந்த ஓலையை நீ படிக்கும்போது உன் நண்பனான கரிகாலன் என் மேனியை முகர்ந்துகொண்டிருப்பான்! ஒருபோதும் உன்னால் அவனை எனது மயக்கத்தில் இருந்து விடுவிக்க முடியாது..!’கோபத்துக்கு மாறாக புன்னகைத்தபடியே அந்த கஜ சாஸ்திரி ஓலைகளைப் படித்து முடித்தான். ஆம். மூவரிடமும் இருந்த மூன்று ஓலைகளையும்! அனைத்திலும் இதே செய்திதான் எழுதப்பட்டிருந்தன. மூன்று ஓலைகளிலும் ஒரே கையெழுத்துதான். ஒருவரால் எழுதப்பட்டதுதான்.அலட்சியத்துடன் அந்த மூன்று ஓலைகளையும் ஒரு வீரனிடம் கொடுத்தான். கண்களால் செய்தி சொன்னான்.புரிந்து கொண்டதற்கு அடையாளமாக தலையசைத்த அந்த பல்லவ வீரன், கஜ சாஸ்திரியை வணங்கிவிட்டு வனத்துக்குள் புகுந்து மறைந்தான்.‘‘உங்கள் முகத்தைப் பார்த்தால் களைப்பு தாண்டவமாடுகிறது. ஓய்வில்லாமலும் உணவு அருந்தாமலும் பயணப்பட்டு வந்திருக்கிறீர்கள்... எனவே...’’ என்றபடி தன்முன் நின்றிருந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களையும் அந்த கஜசாஸ்திரி பார்த்தான்.மூவரும் தங்கள் சுவாசத்தை நிறுத்தியபடி துடிக்கும் இதயத்துடன் அவனை ஏறிட்டார்கள்.ஆறு கண்களையும் சில கணங்கள் சந்தித்த கஜ சாஸ்திரி, பல்லவ வீரர்களின் பக்கம் திரும்பினான். ‘‘இவர்களுக்கு வயிறார உணவளியுங்கள்! இவர்கள் ஏறி வந்த புரவிகளுக்கு தண்ணீர் காட்டிவிட்டு கொள்ளை கொடுங்கள். இவர்களும் புரவிகளும் சாப்பிட்டு முடித்தபின் அனுப்பிவிடுங்கள்!’’கட்டளையிட்டுவிட்டு சாளுக்கிய வீரர்களின் பக்கம் திரும்பினான். ‘‘அடுத்த முறை உங்கள் மூவரையும் இந்தப் பக்கம் பார்த்தால் அந்த இடத்திலேயே உங்கள் உயிர் பிரிந்துவிடும். ஒருமுறைதான் உங்களுக்கு மன்னிப்பு. சென்று வாருங்கள்... உங்கள் மன்னர் விக்கிரமாதித்தருக்கு என் வணக்கங்களை தெரிவியுங்கள். ராமபுண்ய வல்லபரை விசாரித்ததாக சொல்லுங்கள்!’’ சொல்லிவிட்டு திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தவனை சாளுக்கிய வீரனின் குரல் நிறுத்தியது. ‘‘நீங்கள்..?’’‘‘கஜ சாஸ்திரி என்று சொல்லுங்கள்! உங்கள் மன்னரும் போர் அமைச்சரும் புரிந்து கொள்வார்கள்!’’ புன்னகையுடன்தான் இதை அவன் சொன்னான். அதே மலர்ச்சியுடன்தான் வனத்துக்குள் புகுந்தும் மறைந்தான்.சிவகாமியால் எழுதப்பட்ட அந்த ஓலைகளின் வாசகங்களே அவனுக்குள் சுற்றிச் சுற்றி வந்தன. குறிப்பாக, ‘இந்த ஓலையை நீ படிக்கும்போது உன் நண்பனான கரிகாலன் என் மேனியை முகர்ந்து கொண்டிருப்பான்! ஒருபோதும் உன்னால் அவனை எனது மயக்கத்தில் இருந்து விடுவிக்க முடியாது..!’ என்ற பதம்!உண்மையில் அப்பொழுது கரிகாலன் சிவகாமியைப் பதம் பார்த்துக் கொண்டுதான் இருந்தான்!அருவியில் இருந்து பின்னணியில் நீர் கொட்டியபடி இருக்க... வழிந்த நீர் நதியாகப் பெருக்கெடுத்து கரை தொட்டு ஓட... கரையில் வளர்ந்திருந்த புற்களின்மேல் நின்றபடி சிவகாமியை தன்னை நோக்கி இழுத்தான்.‘‘விடுங்கள்... இப்படித்தான் பல்லவர்கள் விசாரணைக் கைதியை நடத்துவார்களா..?’’ முத்துக்களைச் சிதறவிட்டாள் சிவகாமி.‘‘ஏன்... இந்த விசாரணை முறை உனக்குப் பிடிக்கவில்லையா..? பார்த்தால் அப்படித் தெரியவில்லையே...’’‘‘ஓஹோ... பார்த்ததுமே கண்டுபிடிக்கும் வல்லமை படைத்தவரா நீங்கள்..?’’‘‘சந்தேகமா..?’’ சிவகாமியின் வதனத்தை தன் முகத்துடன் இழைத்தபடி கரிகாலன் முணுமுணுத்தான்.அவன் உதடுகள் தன் கன்னங்களில் பட்டுப் பட்டு விலகியதால் நெகிழ்ந்த தன் உடலை அடக்கியபடி, ‘‘போதும் விடுங்கள்... வெட்ட வெளி... வீரர்கள் யாராவது வந்தால் நன்றாக இருக்காது...’’ என்றபடி தன் கண்களை மூடினாள்.‘‘அப்படியானால் அந்தப் புதருக்குள் சென்றுவிடலாமா..?’’ கேட்டபடியே அவள் பின்னெழுச்சியில் தன் இரு கைகளையும் பதித்து கிள்ளினான்.‘‘ஆ...’’ முகத்தைச் சுளித்தவள், ‘‘உங்களுக்கு விவஸ்தையே இல்லையா..?’’ சிணுங்கினாள். ‘‘ஏன், என் விவஸ்தைக்கு என்ன குறைச்சல்..?’’‘‘புதருக்கு செல்லலாமா என்று கேட்டதன் அர்த்தம் என்ன..?’’‘‘யாராவது வந்தால் என்ன செய்வது என்றாய்... அதற்கு, யாரும் பார்க்காதபடி புதரின் மறைவுக்கு செல்லலாமா என்றேன்... பேசத்தானே அழைத்தேன்... வேறு எதற்கு என்று நினைத்தாய்..?’’கேட்டபடியே அவளது பின்னெழுச்சியை தன் இரு கரங்களாலும் உயர்த்தினான்.அதற்கு ஏற்ற பதிலை சிவகாமியின் உடல் அளித்தது. தன் இரு கால்களையும் உயர்த்தினாள். சட்டென்று அவளைத் தூக்கினான். உடனே தன் இரு கால்களையும் அவன் தொடைகளைச் சுற்றி படரவிட்டு கரிகாலனின் இடுப்பில் அமர்ந்தாள்.‘‘கேட்டேனே...’’ அவள் கழுத்தில் முகம் பதித்தான்.‘‘ம்... ம்...’’‘‘இதுதான் பதிலா..?’’ அவளது கச்சையைக் கடித்தான். ‘‘புதருக்குள் எதற்காக உன்னை அழைத்தேன் என்று நினைத்தாய்..?’’ மீண்டும் கேட்டான்.என்னவென்று சொல்லுவாள்... பெருமூச்சுடன் தன் இமைகளை மூடி அவனிடம் ஒன்றினாள்.சிவகாமியின் பெருமூச்சால் தன் முகத்துக்கு நேராக எழுந்து தாழ்ந்த கொங்கைகளை ரசிக்கும் நிலையில் கரிகாலன் இல்லை...அவளை நெகிழ்ச்சி அடையச் செய்துவிட்டதை ஒன்றுக்கு இருமுறை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டான். பிறகு அவளது கழுத்தில் பதித்திருந்த தன் முகத்தை அவள் தலைக்கு வெளியே கொண்டு சென்றான்.அவளை அணைத்துத் தாங்கியபடியே எவ்வித சந்தேகமும் எழாதபடி, கஜ சாஸ்திரி கொடுத்து அனுப்பிய மூன்று ஓலைகளையும் படிக்கத் தொடங்கினான்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15903&id1=6&issue=20190913

ரத்த மகுடம்-69 மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் சொல்லி வைத்தது போல் குனிந்து தங்கள் புரவிகளின் செவியில் எதையோ முணுமுணுத்தார்கள். கையோடு குதிரைகளின் பிடரியைத் தடவினார்கள். அதன் நெற்றி உச்சியில் முத்தமிட்டார்கள். புரிந்துகொண்டதற்கு அறிகுறியாக மூன்று புரவிகளும் ஒரே நேரத்தில் தலையைச் சிலுப்பின.முதலில் இருந்த வீரன் அண்ணாந்து பார்த்தான்.ஐந்து புறாக்கள் அந்த அடர் வனத்தின் மேல் பறந்தன. பின்னால் திரும்பி இரு வீரர்களையும் பார்த்து புன்னகைத்தான்.பதிலுக்கு அவர்களும் தங்கள் முகத்தில் மகிழ்ச்சியின் ரேகைகளைப்படரவிட்டார்கள்.ஐந்து புறாக்கள் பறப்பதைப் பார்த்து வனத்தில் இருந்த மற்ற பறவைகள் தத்தம் கிளைகளில் இருந்து விடுபட்டுப் பறந்தன. கீச்சிட்டன.அதைக் கண்ட மூவரின் உள்ளத்திலும் இனம் புரியாத திருப்தி நிரம்பியது. ஒருவேளை பல்லவ வீரர்கள் அந்த வனம் முழுக்க பரவியிருக்கலாம். லாம் என்ன லாம்... பரவி இருக்கிறார்கள். ‘ஒற்றர் படைத் தலைவி’ அப்படித்தான் செய்தி அனுப்பியிருக்கிறாள். அவர்களைக் கடந்துதான் சென்றாக வேண்டும். வேறு வழியில்லை. மாற்றுப் பாதை எனில் பல காத தூரம் சுற்ற வேண்டும். இதனால் குறித்த காலத்துக்குள் செய்தியை உரியவரிடம் சேர்ப்பிக்க முடியாது. எனவேதான் உயிரைப் பணயம் வைத்து இந்த வனத்தைக் கடக்க முடிவு செய்தார்கள்.மூவரிடமும் ஒரே செய்தி அடங்கிய மூன்று ஓலைக் குழல்கள் இருந்தன. ஒருவர் அல்ல இருவர் பிடிபட்டாலும் எஞ்சி இருக்கும் ஒருவரால் தங்களிடம் இருக்கும் ஓலைக் குழலை உரியவரிடம் சேர்ப்பிக்க முடியும்.மாறாக மூவரும் பிடிபட்டால்..?‘‘அப்படியொரு நிலை ஏற்படவே கூடாது. அதனால்தான் வாள் வீச்சிலும் புரவி ஏற்றத்திலும் சிறந்த உங்கள் மூவரையும் தேர்ந்தெடுத்து இந்தப் பொறுப்பை ஒப்படைத்திருக்கிறோம். நீங்கள் சுமந்து செல்வது வெறும் குழலல்ல... சாதாரண செய்தியும் அல்ல. சாளுக்கியர்களின் எதிர்காலம். நம் குலத்தின் ஒரே மாமன்னரான இரண்டாம் புலிகேசியின் கனவை நனவாக்கத் துடிக்கும் நம் மன்னர் விக்கிரமாதித்தரின் கண்துஞ்சா நடவடிக்கையின் ஒரு வடிவம். எனவே கவனம்...’’விடைபெறுவதற்கு முன் சாளுக்கியர்களின் போர் அமைச்சரான ராமபுண்ய வல்லபர் இதைத்தான் மூவரிடமும் அழுத்தம்திருத்தமாகச் சொல்லி அனுப்பினார்.எனவேதான் மூவரும் உண்பதற்காக மட்டுமல்ல... சிறு ஓய்வு எடுக்கவும் எங்கும் நிற்கவில்லை. இந்த வனத்தைக் கடந்தபின் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என ஒரே மூச்சில் பயணம் செய்து காட்டை அடைந்திருக்கிறார்கள்.‘‘பல்லவர்கள் சூழ்ந்திருக்கும் அந்த வனத்தை எப்படிக் கடப்பீர்கள்..?’’கேட்ட ராமபுண்ய வல்லபரிடம் முதலில் நின்ற வீரன் சொன்னான். ‘‘நம் மன்னாதி மன்னரான இரண்டாம் புலிகேசி உதவுவார்!’’‘‘எப்படி?’’ வாயைத் திறந்து கேட்காமல் தன் புருவத்தை சுருக்கி ராமபுண்ய வல்லபர் வினவினார்.‘‘ஐந்து புறாக்கள்!’’ என்று மட்டுமே அந்த வீரன் பதிலளித்தான்.புரிந்து கொண்டதற்கு அறிகுறியாக சாளுக்கிய போர் அமைச்சரும் தலையசைத்து புன்னகைத்தார்.மரியாதை காரணமாக அப்போது பதிலுக்குப் புன்னகைக்காத மூன்று வீரர்களும் இப்போது வனத்துக்குள் நுழைவதற்கு முன் புன்னகைத்தார்கள்.ஏனெனில் என்ன செய்வதாக ராமபுண்ய வல்லபரிடம் சங்கேத மொழியில் குறிப்பிட்டார்களோ... அதை இப்போது அரங்கேற்றத் தொடங்கியிருந்தார்கள்.ஐந்து புறாக்கள் என்பது சாளுக்கிய மாமன்னர் இரண்டாம் புலிகேசி கண்டறிந்த போர் வியூகம். வீரர்களின் அணிவகுப்பை ஐந்து புறாக்களாகப் பிரித்து எதிரிப் படைக்குள் ஊடுருவினார்... வெற்றி வாகை சூடினார்.இந்த வியூகத்தை இரண்டாம் புலிகேசிக்குப்பின் சாளுக்கிய அரியணையில் ஏறிய விக்கிரமாதித்தரும் பின்பற்றத் தொடங்கினார். போரில் மட்டுமல்ல... போருக்கான ஏற்பாடுகளிலும். இதனால் ‘ஐந்து புறாக்கள்’ என்பது குறியீடாக மட்டுமல்லாமல் நிஜமான புறாக்களாலும் செயல் வடிவம் பெறத் தொடங்கியது. அதன் ஒரு பகுதிதான் இந்த வனத்துக்கு மேல் ஐந்து புறாக்களை அந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் பறக்கவிட்டது.ஆம். பொதுவாக காலடி ஓசை கேட்டால் மரத்தில் இருக்கும் பறவைகள் பறக்கும். இதனால் பதுங்கி இருப்பவர்கள், ‘யாரோ வருகிறார்கள்’ என எச்சரிக்கை அடைவார்கள். இதைத் தவிர்க்க நிஜமாகவே பறவைகளைப் பறக்க விட்டார்கள்.இதனால் மற்ற பறவைகள், ‘தங்களைப் போன்றே சில பறவைகள் பறக்கின்றன...’ என்று நினைத்து கிளைகளிலேயே இருக்கும் அல்லது ‘யார் நீ’ என விசாரிக்க பறக்கும் பறவைகளை நோக்கிச் செல்லும். இந்த நடவடிக்கைகள் பதுங்கி இருக்கும் வீரர்களை வெளிப்படுத்தாது. மாறாக, ‘இது ஏதோ பறவைகளுக்குள் நடக்கும் அரசியல் போல...’ என அமைதி காப்பார்கள்.இப்படிப்பட்ட அமைதியை அந்த வனத்தில் ஏற்படுத்தவே காட்டுக்குள் நுழைவதற்கு முன் ஐந்து புறாக்களை மூவரும் பறக்க விட்டார்கள். நினைத்தது போலவே சில பறவைகள் கிளைகளை விட்டுப் பறந்து புறாக்களைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்தன. ‘ஒன்றும் பிரச்னையில்லை... நம் இடத்தில் தங்க இவை வரவில்லை... வேறு இடத்துக்குச் செல்ல இப்பாதையைப் பயன்படுத்துகின்றன...’ என்பதை உணர்ந்து விலகின. மற்ற பறவைகள் அமர்ந்த இடத்திலேயே இதை ஊகித்து புறாக்களைப் பொருட்படுத்தாமல் தத்தம் காரியங்களில் இறங்கின.திரும்பி கண்களால் இரு வீரர்களுக்கும் செய்தி சொல்லிவிட்டு மெல்ல தன் வலது காலால், தான் அமர்ந்திருந்த குதிரையின் வயிற்றை முதல் வீரன் உதைத்தான். மூன்று குதிரைகளும் காட்டுக்குள் வலது காலை எடுத்து வைத்து நுழைந்தன.குதிரைகளின் குளம்பொலிகளும் புறாக்களின் கத்தலும் சிறகடிப்பும் ஒரே தாள வரிசையில் இருந்ததால் நிம்மதியுடன் அந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் வனத்துக்குள் நுழைந்தார்கள்.ஒரு நாழிகைப் பயணம் வரை எந்த இடையூறும் ஏற்படவில்லை. சருகுகள் மறைந்து புற்கள் சூழ ஆரம்பித்ததால் நிதானமாகவே புரவிகள் சென்றன. அவ்வப்போது மூவரும் குதிரைகளுடன் மறைந்து நிற்பதற்கு தகுந்தபடி மரங்களும் பருமனாக வளர்ந்திருந்தன.இப்படியே இன்னும் சில நாழிகைகள் பயணப்பட்டால் வனத்தைக் கடந்து விடலாம்... அதன்பிறகு பிரச்னை ஏதும் இல்லை...வேகமாகத் துடிப்பதை மெல்ல மெல்ல குறைத்துக்கொண்டு சீரான வேகத்தில் எப்பொழுதும்போல் மூன்று வீரர்களின் இதயங்களும் துடிக்கத் தொடங்கிய நேரத்தில்தான் அந்தச் சம்பவம் நடந்தது.முதலில் சென்ற வீரன்தான் முதலில் அந்த விபரீதத்தை உணர்ந்தான்.உணர்ந்து அவன் சமாளிப்பதற்குள் பின்னால் வந்த இரண்டாவது வீரன் நிலைகுலைந்தான். தொடர்ந்து மூன்றாவதாக வந்தவன் தரையில் உருண்டான்.மூவருக்கும் சுயநினைவு வந்து என்ன நடந்தது என ஊகிக்கும்போது அவர்களது தாடைகள் வீக்கமடைந்து எரிந்தன!வலியுடன் துடித்த கணத்தில் மூவருக்கும் என்ன நடந்தது எனப் புரிந்தது. புரிய வைத்தபடி இளைஞன் ஒருவன் மூவருக்கும் நடுவில் நின்றுகொண்டிருந்தான்!ஒலியை எழுப்பாமல் கிளையைப் பற்றியபடி காற்றில் பறந்து வந்து முதலாவதாக வந்த வீரனின் முகத்தை தன் காலால் எட்டி உதைத்துவிட்டு, பிடித்திருந்த கிளையை விடுவித்து அந்தரத்தில் பறந்தபடி இரண்டாவதாக வந்தவனின் நெஞ்சில் உதைத்து அவனது புரவியின் மீதே தன் காலை ஊன்றி எக்கி மூன்றாவதாக வந்தவனின் கீழ்த் தாடையைக் குறி பார்த்து உதைத்து... யார் இந்த இளைஞன்... புலியின் பாய்ச்சலும் காளையின் ரவுத்திரமும் சிங்கத்தின் அறையும் ஒருசேரக் கொண்டவனாக அல்லவா இருக்கிறான்..? மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களுக்கும் யோசிக்க நேரமில்லை. அவர்களது இடுப்பில் இருந்த ஓலைக் குழல்கள் அடுத்து அவர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை அறிவுறுத்தின.உடனே திசைக்கு ஒருவராக மூவரும் ஓடத் தொடங்கினார்கள்.அவர்களை உதைத்து நிலைகுலையச் செய்து தரையில் உருள வைத்த இளைஞன் மூவரையும் பிடிக்க முற்பட்டான்.சாளுக்கிய வீரர்கள் மூவரையும் ஏற்றி வந்த குதிரைகள் அந்த இளைஞனின் முயற்சியைத் தடுத்தன. குறுக்கும் நெடுக்குமாகப் புகுந்தன.புரவிகளை அந்த இளைஞன் பொருட்படுத்தவில்லை. மாறாக தன் நடவடிக்கைகளுக்கு ஏற்றபடி அவற்றைப் பழக்கப்படுத்தினான்!பாய்ந்து முதலில் வந்த குதிரையின் மீது ஏறியவன் அதை ஓடவிட்டபடியே குனிந்து அதன் செவியில் எதையோ முணுமுணுத்தான். பின்னர் அதன் கடிவாளத்தை இழுத்து அதை இரண்டாவது குதிரையின் அருகில் அழைத்துச் சென்றான். முதல் புரவியில் இருந்து இரண்டாவதற்குத் தாவி அதை தட்டிக் கொடுத்து அதன் செவியில் சொல்லவேண்டியதைச் சொல்லிவிட்டு எதிர்ப்பட்ட கிளையைப் பிடித்தபடி அந்தரத்தில் பறந்து மூன்றாவது குதிரையின் முன்னால் குதித்து காளையை அடக்குவது போல் அப்புரவியின் கழுத்தைச் சுற்றி அணைத்து அதை அமைதிப்படுத்தி... மூன்று குதிரைகளும் அந்த இளைஞனின் கட்டுப்பாட்டுக்கு வந்த பிறகே திசைக்கு ஒருவராக ஓடிய மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களையும் சுற்றி வளைத்தான்.மூன்று வீரர்களுக்கும் மூச்சு வாங்கியது. தாங்கள் பழக்கப்படுத்திய, தங்கள் நண்பனாக தங்களுடன் வந்த புரவிகளே தங்களைச் சுற்றி வளைத்து நிற்பதை எண்ணி அதிர்ந்தார்கள். அப்படியானால் அவைகளை வசியப்படுத்திய இளைஞன் கைதேர்ந்த அசுவ சாஸ்திரியாக இருக்க வேண்டும். பல்லவர்களிலேயே சிறந்த புரவிக் கலைஞன் கரிகாலன்தான். ஆனால், எதிரே நிற்கும் இளைஞன் கரிகாலன் அல்ல... என்றாலும் கரிகாலனை விட சிறந்த அசுவ மேதையாக இருக்கிறான்... பார்வையால் தங்களுக்குள் பேசியபடி மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் நகர முற்பட்டபோது -சுற்றிலும் இருந்த புதர்களில் இருந்து எண்ணற்ற பல்லவ வீரர்கள் வெளியே வந்தார்கள்.அப்பொழுதுதான் நடந்தவை அனைத்தும் முழுமையாக அந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களுக்கும் புரிந்தது.இளைஞனின் வீர சாகசத்தை ஏதோ மல்யுத்தத்தை ரசிப்பது போல் பல்லவ வீரர்கள் மறைந்திருந்து ரசித்திருக்கிறார்கள். உதவிக்கு அவர்கள் வரவில்லை என்பதில் இருந்தே அந்த இளைஞனின் மீது அவர்கள் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கை ஸ்படிகமாகப் புலப்பட்டது.அடுத்து என்ன என்பதுபோல் அந்த மூன்று வீரர்களும் அந்த இளைஞனைப் பார்த்தார்கள்.அவன் அலட்சியமாக நடந்து வந்து அவர்கள் முன்னால் நின்றான். ‘‘கொடுங்கள்...’’‘‘எ...தை..?’’ வீரர்களுள் ஒருவன் திக்கித் திணறினான்.‘‘உங்கள் இடுப்பில் இருக்கும் ஓலைக் குழலை!’’மறுப்பதில் பயனில்லை என்பது மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களுக்கும் புரிந்தது. தங்கள் இடுப்பில் இருந்து ஓலைக் குழலை எடுத்துக் கொடுத்தார்கள்.மூன்றையும் அந்த இளைஞன் பிரித்தான். மூன்றிலும் சொல்லி வைத்தது போல் ஒரே வாசகங்கள்தான் எழுதப்பட்டிருந்தன.‘யானைகளைத் தரம் பிரித்து பல்லவப் படைக்கு பலம் சேர்க்கும் கஜ சாஸ்திரியே... கரிகாலனின் நண்பனே... நலமா?!’படிப்பதை நிறுத்திவிட்டு இறுதியாக கையெழுத்திட்டது யார் என்று பார்த்தான்.‘சிவகாமி!’ http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15870&id1=6&issue=20190906

2 ஹிட்லரின் வெற்றியும் தோல்வியும்! நாடாளுமன்றத்தில் நாஜிக் கட்சிக்கு 107 இடங்கள் சும்மா கிடைத்துவிடவில்லை. அவ்வளவும் பொய்களை விதைத்து கைப்பற்றியவை. மக்கள் மத்தியில் இனவெறியை விதைத்து அறுவடை செய்தவை. இதில் கோயபல்சுக்கு முக்கிய பங்கு உண்டு. இல்லை, அவனுக்குத்தான் முக்கிய பங்கு. ஹிட்லரின் பேச்சுக்களை தயாரித்துக் கொடுத்தவன் அவன்தான். பிரச்சாரக் கூட்டங்களை ஏற்பாடு செய்தவன் அவன்தான். இறைத்தூதர் போன்ற இமேஜை உருவாக்கியவன் அவன்தான். யூதர்களை தாக்குவதும், கம்யூனிஸ்ட்டுகளை கலவரத்திற்கு தூண்டுவதும், நாட்டின் பொருளாதார நிலை குறித்து மக்கள் மத்தியில் பீதியை கிளப்புவதும் அவனது அன்றாட வேலையாக இருந்தது. அதில் அவன் வெற்றி பெற்றான். நாடாளுமன்றத் தேர்தல் முடிந்து இரண்டே ஆண்டுகளில் மீண்டும் ஒரு பொதுத்தேர்தலை நடத்துவதற்கு காரணமாக இருந்தவனே அவன்தான். ஜெர்மனின் தேசிய வங்கி திவாலாகப் போகிறது என்று, தினந்தோறும் எழுதியும் பேசியுமே, நன்றாக இயங்கிய அந்த வங்கியை திவாலாக்கியவன். அமெரிக்காவின் பங்குச் சந்தை வீழ்ச்சியை ஆதாரமாக வைத்து, அவன் புனைந்து வெளியிட்ட கதைகள் பீதியூட்டக் கூடிய வகையில் இருந்தன. நாட்டின் சரிந்து வரும் பொருளாதாரத்தை சீரமைக்க முடியாமல் அரசு திணறியது. குடியரசுத்தலைவராக இருந்த ஹின்டன்பர்க் வேறு வழியின்றி புரூனிங் என்பவரை பிரதமராக்கினார். கத்தோலிக்க ஜனநாயக கட்சியைச் சேர்ந்த அவர் பொருளாதார நிபுணர். அவரும் செய்வதறியாது கையைப் பிசைந்துகொண்டு நின்றார். நாடாளுமன்றத்தில் பெரும்பான்மை இல்லை. ஒவ்வொரு கட்சியும் தங்கள் திசையில் பிரதமரை இழுக்க முயன்றால் அவர் எந்தப்பக்கம்தான் போவார்? வேறு வழியில்லாமல், நாடாளுமன்றத்தைக் கலைத்துவிட்டு தேர்தல் நடத்தும்படி குடியரசுத்தலைவருக்கு வேண்டுகோள் விடுத்தார். எல்லாம் கோயபல்ஸ் கைங்கர்யம்தான். 1930 ஆம் ஆண்டு நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் ஹிட்லரின் பிரச்சாரத்தைக் கேட்க மக்கள் கூட்டம் அலைபாய்ந்தது. நீண்ட நேரம் காத்திருந்தார்கள். மேடையில் ஏறியவுடன் விரக்தியுடன் பேச்சைத் தொடங்குவார். கொஞ்சமாக குரலை உயர்த்துவார். திடீரென ஆவேசப்படுவார். ஜெர்மனியைக் காப்பாற்ற தன்னால் மட்டுமே முடியும் என்று இரண்டு கைகளையும் விரித்து வானைப் பார்த்துக் கத்துவார். கூட்டம் பரவசமடையும். கரகோஷம் செவிப்பறையை கிழிக்கும். சமூகத்தின் அனைத்துத் தரப்பினருக்கும் வாக்குறுதிகள் வைத்திருப்பார். மாணவர்கள், இளைஞர்கள், தொழிலாளர்கள், நடுத்தர மக்கள், வியாபாரிகள், தொழிலதிபர்கள், பெண்கள், விவசாயிகள் என்று பாரபட்சமில்லாமல் அனைவருடைய வாழ்க்கையையும் வளப்படுத்த தன்னிடம் திட்டங்கள் இருப்பதாக பட்டியலிடுவார். ஜெர்மனியை என் கையில் ஒப்படைத்தால், பாலாறும் தேனாறும் தெருக்களில் பெருக்கெடுத்து ஓடும் என்று அடித்துக் கூறுவார். அந்த வாக்குறுதிகள் ஓரளவு பலன் கொடுத்தன. முதன் முறையாக ஜெர்மன் நாடாளுமன்றத்தில் நாஜிக் கட்சி 107 இடங்களைப் பெற்றது. ஹிட்லர் பெருமிதமடைந்தார். தனது எண்ணம் ஈடேறப்போகிறது என்று நம்பத் தொடங்கினார். பத்திரிகைகள் தேடி வந்து பேட்டி கண்டன. மக்கள் அவருடன் கைகுலுக்கக் காத்திருந்தனர். எங்கே திரும்பினாலும் புகழ் வெளிச்சம் அவர்மீதே படர்ந்தது. அக்டோபர் மாதம் நாடாளுமன்றத்திற்கு நாஜிகள் வந்தனர். பிரவுன் கலர் சீருடையில் அவர்கள் வந்து ஹிட்லர் வாழ்க என்று ஆஜர்படுத்திக் கொண்டனர். முதல் சிறிய வெற்றியே நாஜிக் கட்சியின் அதிரடிப்படை மற்றும் இளைஞர் அணியினரை ஆட்டம்போட வைத்தது. அவர்கள் யூதர்களின் கடைகள், உணவு விடுதிகளை அடித்து நொறுக்கினர். எனவே, அந்த அமைப்புகளுக்கு தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால், அந்தக் கட்சியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அதிரடிப்படையினரின் சீருடையில் வந்தனர். புதிய அரசுக்கு எவ்வித ஒத்துழைப்பும் வழங்கப் போவதில்லை என்பதை அவர்கள் சூசகமாக தெரிவித்தனர். அந்தத் தேர்தலுக்குப் பின் ஜெர்மன் தொழிலதிபர்கள் ஹிட்லர்மீது போட்டி போட்டு பணத்தை வாரிக் கொட்டினர். அடுத்து நாஜிகள்தான் ஜெர்மன் ஆட்சியைப் பிடிக்கப் போகிறார்கள் என்று அவர்கள் முடிவே செய்து விட்டார்கள். ராணுவத்தில் பணிபுரியும் ஊழியர்கள் மற்றும் அதிகாரிகளின் ஆதரவும் ஹிட்லருக்கு கிடைக்கக் கூடிய சந்தர்ப்பம் ஏற்பட்டது. ஜெர்மன் ராணுவத்தில் நாஜிக் கொள்கைகளை புகுத்த முயன்றதாக மூன்று இளம் வீரர்கள் மீது குற்றம்சாட்டப்பட்டது. அவர்கள் மீதான விசாரணையில் சாட்சியம் அளிப்பதற்காக ஹிட்லர் ராணுவ நீதிமன்றத்திற்கு வந்தார். இப்போதுள்ள ராணுவத்தை அகற்றும் எண்ணமே நாஜிக் கட்சிக்கு இல்லை. ஆனால், நாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் ஜெர்மனின் ராணுவம் நவீனப்படுத்தப்படும். உலகின் எங்குமில்லாத வலிமையுடன் பொலிவு பெறும். வெர்சைல்ஸ் உடன்படிக்கையில் விதிக்கப்பட்டுள்ள கட்டுப்பாடுகள் மறுபரிசீலனை செய்யப்படும் என்று உறுதியளித்தார். ஹிட்லரின் வாக்குமூலம் அதிகாரிகளுக்கு நிம்மதி அளித்தது. இதைத்தான் அவர்கள் எதிர்பார்த்திருந்தார்கள். அப்போது ஹிட்லருக்கு 39 வயதுதான் ஆகியிருந்தது. தனது போராட்டத்திற்கு பலன் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கை மனதில் நிறைந்தவுடன், இன்னும் இளைஞனாக மாறிவிட்டார். அதிலும் ஜெலியை பார்க்கும் போதெல்லாம் அவர் டீன் ஏஜ் பையன் மாதிரி ஆகிவிடுகிறார். அவளுடன் ஊர்சுற்றுவதை விரும்பினார். அவளும் சக்தி வாய்ந்த மனிதராக போற்றப்படும் ஹிட்லரின் விருப்பத்துக்கு உரியவளாக இருப்பதை பெருமையாக நினைத்தாள். இருவரும் போகும் போது ஹிட்லரிடம் கோரிக்கை மனுக்களை கொடுப்பார்கள். ஆட்டோகிராப் புக்கில் கையெழுத்துக் கேட்பார்கள். எப்போதும் அவரது ஏவலுக்கு காத்திருக்கும் தொண்டர்கள். பணிவான சேவகம் என்று எல்லாமே ஜெலியை கவர்ந்திருந்தன. ஆனால், தன்னைவிட வயதில் மூத்த ஹிட்லரைக் கவர்ந்தது போலவே, ஏராளமான இளைஞர்களும் ஜெலியை ரசித்தனர். அவளுக்கும் அதுபோன்ற இளைஞர்களுடன் பழக வேண்டும் என்ற ஆசை இருந்தது. அதற்கு ஹிட்லர் அனுமதிக்க மாட்டார். அவளுக்கு பாதுகாப்பாக நியமிக்கப்பட்ட எமில் மௌரிஸ் என்ற இளைஞனுடன் சில நாட்கள் தொடர்பு வைத்திருந்தாள். ஆனால், ஒருநாள் அவன் சுடப்பட்டு மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தான். யார் அவனைச் சுட்டது என்பதே அவளுக்குத் தெரியவில்லை. ஜெலியை யாரும் பார்க்கக் கூடாது என்று பொறாமைப்படும் அளவுக்கு சென்ற ஹிட்லர், தான் மட்டும், தனது அந்தரங்க புகைப்படக்காராகப் பணிபுரிந்த ஹெய்ன்ரிச் ஹாப்மேனின் உதவியாளரான 17 வயது ஈவா பிரவுன் என்ற பெண்மீது மையல் கொண்டிருந்தார். 1931 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் 16 ஆம் தேதி, ஈவா பிரவுனை சினிமா தியேட்டருக்கு அழைத்துச் சென்றார். அத்தனை பார்வையாளர்கள் மத்தியில், தனது நெருக்கமான கட்சித்தலைவர்களின் குடும்பத்தினர் அருகிருக்க, ஈவா பிரவுனுடன் அவர் சினிமா பார்த்தார். “இதுபோன்ற அடுத்த சந்திப்புக்காக நான் காத்திருக்கிறேன்” என்று அவள் ஹிட்லருக்கு குறிப்பு அனுப்பியிருந்தாள். ஹிட்லரின் இந்தத் திசைமாற்றம் ஜெலிக்கு வெறுப்பூட்டியது. அவரும் தொடுவதில்லை. பிறருடனும் பழக விடுவதில்லை. தன்னை அடிமையைப் போல நடத்துகிறார் என்று கருதினாள். ஈவா பிரவுன் எழுதிய கடிதம் ஜெலியின் கைக்குக் கிடைத்தது. கடுமையான ஆத்திரமடைந்தாள். தனது அடிமைத்தனத்துக்கு முடிவு கட்ட வேண்டும் என்று தீர்மானித்துக் கொண்டாள். அடுத்த நாள் இருவருக்கும் கடுமையான வாக்குவாதம் எழுந்தது. “எனக்கு இங்கிருக்க பிடிக்கவில்லை. நான் வியன்னாவுக்கே போய்விடுகிறேன். எனக்கு அனுமதி கொடுங்கள்.” “நான் உன் பாதுகாவலன். உனக்கு எது நல்லது என்பது எனக்குத் தெரியும். நீ வியன்னாவுக்கு போகக் கூடாது”. “அப்படியானால், அடுத்த பெண்களுடன் தொடர்பு வைத்திருக்கும் நீங்கள், எனக்கு ஏதேனும் ஒரு முடிவைச் சொல்லுங்கள்”. “அதுதான் சொல்லிவிட்டேனே. நீ வியன்னாவுக்கு போகக்கூடாது”. ஹிட்லர் வேகமாகக் கிளம்பி கீழே வந்து காரில் ஏறினார். மாடியின் ஜன்னல் வழியே ஜெலி எட்டிப் பார்த்தாள். “முடிவாய் என்ன சொல்கிறீர்கள்?” “போகக்கூடாது” ஹிட்லர் காரில் போய்விட்டார். மியூனிக் நகரிலிருந்து புறப்பட்ட ஹிட்லர், அடுத்தநாள் காலை ஹாம்பர்க் நகரை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தார். இடையில் ஒரு டாக்ஸி அவரது காரை வழி மறித்தது. ஹிட்லரின் நண்பர் ருடால்ப் ஹெஸ் தொலைபேசியில் இருப்பதாக தகவல் சொல்லப்பட்டது. அருகில் இருந்த ஹோட்டல் ஒன்றுக்கு விரைந்த ஹிட்லர் தொலைபேசியை எடுத்தார். “ஜெலி தன்னைத்தானே துப்பாக்கியால் சுட்டு தற்கொலை செய்து கொண்டாள்” ருடால்ப் ஹெஸ் தெரிவித்த தகவல் ஹிட்லரை அதிர்ச்சியடையச் செய்தது. அவருடைய காதல் தோற்றுவிட்டது. முதல்முதலாய் தான் நேசித்த பெண் செத்துவிட்டாள் என்ற செய்தி அவரை பெரிய அளவில் பாதித்தது. அதன் பிறகு அவர் முன்பு போல இல்லை என்று ஹெர்மன் கோயரிங் கூறுவார். அது நிஜம்தான். ஹிட்லர் ஜெலியை மறக்கவே இல்லை. அவளது பிறந்தநாள் மற்றும் இறந்தநாளில் அவளுடைய புகைப்படத்திற்கு மலர் அலங்காரம் செய்து சோகமாக இருப்பதை வழக்கமாக வைத்திருந்தார். ஆனால், ஜெலி இறந்தபோது, அவளை ஹிட்லர்தான் சுட்டுக் கொன்றுவிட்டதாக சில செய்தித்தாள்கள் வதந்தியைப் பரப்பின. ஜெலி தற்கொலை செய்து கொண்டபோது, அருகில் இருந்த டேபிளில் ஈவா பிரவுன் ஹிட்லருக்கு எழுதிய குறிப்பு சுக்கலாகக் கிழிக்கப்பட்டுக் கிடந்தது மட்டுமே, ஹிட்லர் மீதான குற்றச்சாட்டை பொய்யாக்க உதவியது. https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/history-hitlers-independence-and-political-ideolog-success-and-failure-part-2

ரத்த மகுடம்-68 கரிகாலனும் சிவகாமியும் இமைக்கவும் மறந்து பிரமிப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.எத்தனையோ சிகிச்சை முறைகளை தங்கள் வாழ்நாளில் இருவருமே பார்த்திருக்கிறார்கள். ஏன், காயம்பட்டபோதும் உடல்நலம் சரியில்லாமல் போனபோதும் தாங்களும் சிகிச்சையும் எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால், எல்லாமே பச்சிலை மூலிகை சித்த வைத்தியங்கள்தான். அல்லது ஆயுர்வேத வைத்தியம். சூரணமும் கஷாயமும் பச்சிலைகளும் மட்டுமே அவர்கள் அறிந்தது; அனுபவித்தது.இதற்கு மாறாக சீனனான யாங்சின்னின் நடவடிக்கைகள் அனைத்தும் இருவருக்கும் புரியாத புதிராக இருந்தது. அதுவும் ஊசியை வைத்து அவன் மேற்கொண்ட சிகிச்சைகள் அவர்கள் இருவரையும் திக்பிரமை அடைய வைத்தன. அதுபோன்ற சிகிச்சை முறையை இருவருமே பார்த்ததுமில்லை; கேள்விப்பட்டதும் இல்லை. அதுகுறித்து கேட்க வேண்டும் என இருவருக்குள்ளும் ஆர்வம் பெருக்கெடுத்து ஓடியது. என்றாலும் அமைதியாகவே நின்றார்கள். யாங்சின் அப்படித்தான் இருவரையும் பேசாமல் நிற்கும்படி கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். ‘‘நீங்கள் பேச்சுக் கொடுத்தால் என கவனம் சிதறிவிடும்... சிகிச்சை கெட்டுவிடும்...’’ என குரலில் அழுத்தம் கொடுத்திருந்தான். எனவே நடப்பதை அமைதியாகவும் துடிக்கும் இதயத்துடனும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கரிகாலனுக்குள்ளும் சிவகாமிக்குள்ளும் என்ன மாதிரியான சிந்தனைகள் ஓடுகின்றன என்பதைக் குறித்தெல்லாம் யாங்சின் கவலைப்படவும் இல்லை; பொருட்படுத்தவுமில்லை.கடமையே கண்ணாக தன் வேலையில் மூழ்கி இருந்தான். அதுவும் உற்சாகத்துடன் ரசித்து ரசித்து சோழ மன்னருக்கு சிகிச்சை செய்தான்.சுடுநீர் பாத்திரத்துக்குள் இருந்த மெல்லிய நீண்ட ஊசிகளை எடுத்து இடது கையில் வைத்துக் கொண்டு, ஒன்றன் பின் ஒன்றாக ஊசிகளை பல இடங்களில் பொருத்தத் தொடங்கினான்.இரண்டு ஊசிகளை சோழ மன்னரின் இடது காதில் குத்திச் சரசரவென்று திருகி நரம்புகளில் புகுத்தினான்.மேலும் இரண்டு ஊசிகளை சோழ மன்னரின் இரண்டு கைகளில் முழங்கைகளுக்குக் கீழே அடிப்புறத்தில் செருகினான்.இன்னும் இரண்டு ஊசிகளை அவரது கைகளின் கட்டை விரலுக்கும் ஆள்காட்டி விரலுக்கும் இடையில் இருந்த இடைவெளியில் செருகினான்.பிறகு அந்த ஆறு ஊசிகளையும் ஒவ்வொன்றாக சில கணங்களுக்கு வேகமாகச் சுழற்றினான்.இத்தனை ஊசிகளை சீனன் செருகியும் சோழ மன்னர் தன் முகத்தைச் சுளிக்கவில்லை! ஒருவேளை மயக்கத்தில் இருந்ததாலா..? கரிகாலனாலும் சிவகாமியாலும் உறுதியாக எதையும் சொல்லவும் முடியவில்லை; எந்த முடிவுக்கும் வரவும் இயலவில்லை.ஊசிகளைக் குத்தி முடித்ததும் சீனன் புதுக் கத்தியை எடுத்தான். அதை உயர்த்திப் பிடித்து அதன் கூர்மையைப் பரிசோதித்தான்.சூரிய ஒளியில் கத்தியின் கூர்மை சுடர் விட்டது!இதனைத் தொடர்ந்து யாங்சின் செய்த வேலையைக் கண்டு கரிகாலனும் சிவகாமியும் அதிர்ச்சியின் உச்சிக்கே சென்றார்கள்!ஆம். தன் கையில் இருந்த கத்தியினால் மன்னரின் மார்பிலும் வயிற்றுப் பகுதியிலும் இருந்த கட்டுகளை அறுத்துப் பிரித்தான்.பிறகு வயிற்றுக் காயத்தை ஊன்றிக் கவனித்துவிட்டு அந்தக் காயத்தில் இருந்த பச்சிலைச் சாற்றை சுடுநீரில் துணிகொண்டு துடைத்தான்.பின்னர் காயத்தை மீண்டும் தன் கையில் இருந்த கத்தியால் கிழித்தான்!அதிலிருந்து வந்த குருதியைத் துணியால் அழுத்தித் தடுத்துவிட்டு பட்டு நூல் கோர்த்திருந்த ஊசியை எடுத்து கத்தி கிழித்த இடத்தை பட்டு நூலால் வேகமாகத் தைத்தான்!இதன் பின்னர் சற்றும் தாமதிக்காமல் பட்டுப் பையில் இருந்து ஒரு மெழுகுத் துணியை எடுத்து நூல் தைத்த இடத்தில் அழுத்தி விட்டான்.மெழுகுத்துணி அந்த இடத்தை இரும்பென பிடித்துக் கொண்டது!இதற்கு மேல் கட்டு ஏதும் போடாத யாங்சின், சோழ மன்னரின் காதிலும் கையிலும் செருகியிருந்த ஊசிகளை எடுத்து பட்டுப் பையில் பழையபடி வைத்துக் கொண்டான்.பிறகு தன் கைகளை சுடுநீரிலும் சாதாரண நீரிலும் கழுவிவிட்டு கரிகாலனை நோக்கி புன்னகைத்தான். ‘‘இனி உங்கள் தந்தையார் பழையபடி எழுந்து நடமாடுவார்! அவருக்கு மயக்கம் தெளிந்துவிட்டது!’’கரிகாலனின் முகத்திலும் சிவகாமியின் வதனத்திலும் நம்பிக்கை ஏதும் இல்லை.யாங்சின் அதுகுறித்து கவலைப்படவும் இல்லை. அலட்சியத்துடன் சோழ மன்னரின் அருகில் சென்று அவரது கைகளைப் பிடித்து எழுப்பி உட்கார வைத்தான். ‘‘மஞ்சத்தை விட்டு இறங்கி நடவுங்கள்...’’எதற்கும் அஞ்சாத சோழ மன்னரும் மஞ்சத்தை விட்டு இறங்கினார்!பதறிப் போய் தன்னைப் பிடித்துக் கொள்ள வந்த கரிகாலனையும் சிவகாமியையும் ஒதுக்கிவிட்டு அந்தக் குடிசையில் பத்தடி நடந்துவிட்டு திரும்பி வந்தார்!அப்படி நடந்து வந்தவரை யாங்சின்னைத் தவிர மற்ற இருவரும் வியப்புடன் பார்த்தனர்.கரிகாலனின் தந்தையான சோழ மன்னரின் முகத்திலும் வியப்பு பூத்தது. ‘‘எனக்கு வயிற்றில் கத்திக் குத்து பட்ட காயத்தின் வலி கூடத் தெரியவில்லை!’’கரிகாலனின் பிரமிப்பு உச்சநிலையை அடைந்தது. ‘‘இது என்ன சிகிச்சை?’’ என்று வினவினான் சீனனை நோக்கி.‘‘நரம்பு சிகிச்சை!’’ என்றான் யாங்சின்.‘‘நரம்புகளை என்ன செய்தாய்?’’‘‘நமது உடலில் பல இடங்களில் மர்ம ஸ்தானங்கள் இருக்கின்றன. நரம்புகளுக்கும் அத்தகைய மர்ம ஸ்தானங்கள் உண்டு. அந்த இடங்களை ஊசியினால் அடைத்துவிட்டால் உடலின் எந்தப் பாகத்தை அறுத்தாலும் வலி தெரியாது! பிறகு நாங்கள் ஆயுத சிகிச்சையை ஆரம்பிக்கிறோம்.காயம் பட்ட பகுதியைக் கிழித்துப் பட்டு நூலால் தைத்துவிடுகிறோம். அதற்குப் பிறகு ரத்த விரயம் நின்றுவிடுகிறது. காயத்தின் வலியும் தடுக்கப்படுகிறது. ஆகவே, காயம் அடைந்தவரின் சக்தி பழைய நிலைக்குத் திரும்புகிறது..!’’புன்னகைத்த சீனன், ‘‘இனி உங்கள் தந்தைக்கு ஆகாரம் கொடுக்கலாம். யார் உதவியும் அவருக்குத் தேவையில்லை!’’ என்றான்.‘‘இந்த சிகிச்சை முறை..?’’ கரிகாலன் இழுத்தான்.‘‘எங்கள் நாட்டில் தொன்றுதொட்டு நாங்கள் கடைப்பிடித்து வரும் சிகிச்சை முறை... இதன் பலனைத்தான் இப்பொழுது கண்கூடாகப் பார்க்கிறீர்களே...’’யாங்சின் இப்படிச் சொன்னதும் கரிகாலனும் சிவகாமியும் பிரமிப்புடன் அவனைப் பார்த்தனர்.சோழ மன்னரின் வியப்புதான் ஆகாயம் அளவுக்கு விரிந்தது. ‘‘சஸ்திர சிகிச்சைக்கு பாரத நாடுதான் புகழ்பெற்றது என இதுநாள் வரை நினைத்திருந்தேன். சீனர்கள் நம்மை மிஞ்சிவிட்டார்கள்! உண்மையிலேயே இருபது வயது குறைந்தது போல் உணர்கிறேன்!’’‘‘இதற்கு நீங்கள் சிவகாமிக்குத்தான் - இந்தப் பெயரில்தானே நீங்கள் நடமாடுகிறீர்கள்! உண்மை வெளிப்படும் வரை அப்படியே உங்களை அழைக்கிறேன்! - நன்றி சொல்ல வேண்டும்...’’ தன் உதட்டின் நுனியில் வளர்ந்திருந்த மீசையை நீவியபடி யாங்சின் சிரித்தான்.‘‘சிகிச்சை செய்தது நீங்கள்... அப்படியிருக்க எதற்காக எனக்கு நன்றி..?’’ சிவகாமி கேள்வியுடன் யாங்சின்னை நோக்கினாள்.‘‘சோழ மன்னரின் வயிற்றுப் பகுதியில் சரியாகக் குத்தியதற்காக! விளையாட்டுக்குச் சொல்லவில்லை. மன்னரின் வயிற்றுக்குள் சிறு கட்டி ஒன்று வளரத் தொடங்கியிருந்தது.அது மேலும் வளர்ந்திருந்தால் அவரது உயிருக்கே ஆபத்தாக முடிந்திருக்கும்! நல்லவேளையாக அந்த இடத்தில் நீங்கள் குத்தியதால் அதற்கும் சேர்த்தே மன்னருக்கு சிகிச்சை அளிக்க முடிந்தது!’’‘‘யாங்சின்...’’ உணர்ச்சிப் பெருக்குடன் சீனனின் அருகில் சென்று அவனைக் கட்டிப் பிடித்தான் கரிகாலன். ‘‘என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. என் தந்தையை பழைய சோழ மன்னராக திருப்பிக் கொடுத்திருக்கிறாய்! இதற்கு உனக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன். என்ன வேண்டுமென்று தயங்காமல் கேள்!’’‘‘கண்டிப்பாக செய்வீர்களா..?’’ யாங்சின்னின் கண்கள் கூர்மையடைந்தன.‘‘என் உயிரைக் கொடுத்தாவது நீ விரும்பியதை நிறைவேற்றுகிறேன்!’’‘‘அப்படியானால் உங்கள் ஆத்ம நண்பரான பல்லவ இளவலிடம் பேசுங்கள் கரிகாலரே...’’‘‘என்னவென்று..?’’‘‘காஞ்சியில் புத்தக் கோயில் ஒன்று எழுப்பப்பட வேண்டும்!’’‘‘அவ்வளவுதானா..?’’‘‘ஆம்...’’‘‘கண்டிப்பாக பல்லவ இளவரசரிடம் சொல்கிறேன். காஞ்சியில் அந்த சர்வேஸ்வரனுக்கு, அதுவும் கைலாசநாதனுக்கு ஆலயம் எழுப்ப வேண்டுமென்பது அவர் ஆசை - கனவு - விருப்பம். அதைக் கட்டி முடித்ததும் அல்லது அந்த ஆலயத்தை எழுப்பும்போதே புத்த பிரானுக்கும் விஹாரம் ஒன்றை எழுப்பச் சொல்கிறேன்!’’‘‘மிக்க நன்றி கரிகாலரே... நீங்கள் சொன்னால் அவர் கேட்பார் என்று தெரியும்... எனவே புத்தர் பிரானுக்கு விஹாரை எழுப்பப்பட்டு விட்டது என எங்கள் மன்னருக்கு செய்தி அனுப்பி விடுகிறேன்!’’‘‘பொறு யாங்சின்... விஹாரை எழுப்பப்பட்டபின் தகவலைத் தெரிவி...’’‘‘அவசியமில்லை கரிகாலரே... நீங்கள் வாக்குத் தவற மாட்டீர்கள்... உங்கள் வேண்டுகோளை பல்லவ இளவல் தட்ட மாட்டார்... எனவே என் ஆசை நிறைவேறியது போல்தான்...’’ என்ற யாங்சின் மூவரையும் வணங்கிவிட்டு அந்தக் குடிசையை விட்டு அகன்றான்.‘‘எவ்வளவு தெளிவாக தமிழில் பேசுகிறார்..!’’ சிவகாமி தன் புருவங்களை அகல விரித்தாள்.‘‘இதில் ஆச்சர்யப்பட என்ன இருக்கிறது சிவகாமி...’’ சோழ மன்னர் சிரித்தார். ‘‘எந்த நாட்டுக்குச் செல்கிறார்களோ அந்த தேசத்தின் மொழியைக் கற்பது சீனர்களின் வழக்கம். அதனால்தான் அவர்களால் உலகம் முழுக்க பயணப்படவும் வணிகம் செய்யவும் முடிகிறது... கரிகாலா... நீ வனத்தைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு வா... சிவகாமியிடம் சற்று நான் பேச வேண்டும்...’’‘‘தந்தையே... இவள்...’’‘‘அறிவேன்! மயக்கமும் நினைவுமாக நான் படுத்திருக்கையில் இவளை நீ கைது செய்து வந்த விவரம் குறித்து வீரர்கள் பேசியதைக் கேட்டேன்... சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படையைச் சேர்ந்த இவள், நம் பல்லவ மன்னரின் வளர்ப்பு மகளாக வேடமிட்டு உன் மனதை வசப்படுத்தியதையும் தெரிந்து கொண்டேன்...’’‘‘தந்தையே...’’‘‘வெளியே செல் கரிகாலா... பல்லவ மன்னர் விசாரித்து நீதி வழங்கும் வரை இவள் குற்றம்சாட்டப்பட்டவள்தான்... குற்றவாளி அல்ல... தவிர...’’ என்றபடி தன் மகனைப் பார்த்து விஷமத்துடன் புன்னகைத்தார். முன்னால் வந்த புரவி நின்றது.இதனைக் கண்டு அடுத்து வந்த இரு புரவிகளும் நின்றன.‘‘இனி அடர் வனத்துக்குள் நுழையப் போகிறோம்... பல்லவ வீரர்கள் இங்கு நிரம்பி இருப்பதாக நம் ‘ஒற்றர் படைத் தலைவி’ தகவல் அனுப்பியிருக்கிறார்! எனவே எச்சரிக்கையாக வாருங்கள்... ஒருவேளை நான் பிடிபட்டாலும் நீங்கள் இருவரும் சென்று விடுங்கள்... நமக்கு காரியம்தான் முக்கியம்...’’ சொன்ன முதல் வீரன் தன் வலது கையை முன்னால் நீட்டினான்.மற்ற இருவரும் அந்தக் கையின் மீது தங்கள் கைகளை வைத்தார்கள்.ஆறு கண்களும் சந்தித்தன; உறவாடின.அடுத்த கணம் முதல் வீரன் தன் புரவியின் வயிற்றை உதைத்தான். குதிரை பாய்ந்தது. மற்ற இருவரும் முதல் புரவியைப் பின்தொடர்ந்தார்கள்.இந்த மூவரின் தலைக்கு மேல் ஐந்து புறாக்கள் பறந்தன! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15832&id1=6&issue=20190830

தொடர் 67சில கணங்களுக்கு முன் கஜசாஸ்திரியான தன் நண்பன் தன்னிடம் சொன்ன வாசகங்கள் அனைத்தும் எவ்வித பிசிறும் இன்றி அப்பொழுது கரிகாலனின் செவியில் எதிரொலித்தன.குறிப்பாக இறுதியாக அவன் சொன்னது:‘‘யார் கண்டது, மன்னர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவளாகவும் இவள் இருக்கலாம்! எந்த தேசத்து அரச குடும்பம் என்பதைக் கண்டுபிடி... இந்த வனம் முழுக்க நம் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது. இவளால் இங்கிருந்து தப்பிக்க முடியாது. எல்லைக்குள் இருப்பவளை எல்லை அறிந்து விசாரித்து உண்மைகளை வெளிக் கொண்டு வா...’’சொன்ன நண்பன் கரிகாலனின் செவிக்கருகில் ‘‘விசாரணையில் தேகத்தின் பங்கும் இருக்கிறது!’’ என்று சொல்லிவிட்டு அகன்றதை அக்கணத்தில் நினைத்துக் கொண்டான்.அந்தச் சொற்கள் ஒவ்வொன்றும் ஈட்டியாக கரிகாலனின் உள்ளத்தை இப்பொழுதும் தைத்தது.செல்வத்துக்கும் சரி, பதவிக்கும் சரி, உணர்ச்சிக்கும் சரி... எதற்குமே வாழ்க்கையில் ஏற்றத்தாழ்வு உண்டு. அந்த ஏற்றத் தாழ்வுகளால் அடியோடு பாதிக்கப்படாதவன் யோகியாகிறான். அடியோடு பாதிக்கப்படுபவன் ஒன்று போகியாகிறான் அல்லது ரோகியாகிறான். சற்று பாதிக்கப்பட்டாலும் சமய சந்தர்ப்பங்களை உத்தேசித்து அவற்றினின்றும் சட்டென்று விலகிக் கொள்கிறவன் விவேகியாகிறான்.கரிகாலன் அந்த நேரத்தில் விவேகியாக மாறினான். அதன் காரணமாகவே அவன் உயிர் தப்பித்தது.இல்லை என்றால் சிவகாமியின் குறுவாள் அவன் நெஞ்சில் பாய்ந்திருக்கும்! ஆம். சுயநினைவு அடைந்து தன் நண்பன் கஜசாஸ்திரியின் சொற்கள் தன்னுள் எதிரொலித்து விழிப்பை ஏற்படுத்தியதால் கரிகாலன் சற்றே புரண்டான். அப்படிப் புரண்டதே அவன் உயிரையும் காத்தது. இல்லையெனில் சரசமாடியபடியே அவன் எண்ணங்கள் எங்கோ மிதந்த நிலையைப் பயன்படுத்தி தன் இடுப்பிலிருந்து மலரினும் மெல்லிய கையால் குறுவாளை எடுத்து சிவகாமி ஓங்கி கீழ் இறக்கியது அவன் நெஞ்சில் பாய்ந்திருக்கும்!அதிர்ச்சியோ திகைப்போ எதுவும் இன்றி சிவகாமியைப் பார்த்தான். அவள் கண்களிலும் எவ்வித சலனமும் இல்லை. ‘‘இமைக்கும் பொழுதில் தப்பித்திருக்கிறீர்கள்! ஒன்றும் பிரச்னையில்லை. இமைப்பதற்குள் இப்பொழுது முடிந்து விடுவீர்கள்!’’ சொன்னதுடன் நிற்காமல் தன் இரு கால்களுக்கு இடையில் அவன் உடலைச் சிறைப்படுத்தினாள். கரிகாலனின் வயிற்றில் அழுத்தமாக அமர்ந்தாள். தன் குறுவாளை மீண்டும் அவன் நெஞ்சைக் குறிபார்த்து ஓங்கினாள்.கரிகாலன் அசையவில்லை; அவளைத் தடுக்கவும் முற்படவில்லை; விலகவும் முயற்சிக்கவில்லை.மாறாக, அவள் நயனங்களையே ஊடுருவியபடி தரையில் படுத்திருந்தான்.சிவகாமி புன்னகைத்தாள். ஓங்கிய தன் குறுவாளை மெல்ல இறக்கி அவன் முகத்தின் அருகில் கொண்டு வந்தாள். குறுவாளின் நுனி கரிகாலனின் புருவத்தின் மேல் பயணித்தது. சீலையில் ஓவியம் தீட்டும் சித்திரக்காரனின் லாவகத்துடன் தன் குறுவாள் நுனியால் அவன் முகத்தை அந்த முகத்திலேயே சித்திரமாக தீட்டத் தொடங்கினாள்.புருவத்தைத் தொடர்ந்து கண்கள். பிறகு நாசி. பின்னர் தாடைகள். அதன் பள்ளங்கள். செவிகள். செவியின் வளைவுகள், துவாரங்கள். மேலுதடு. கீழுதடு. உதடுகளின் இடைவெளி. உதட்டின் மேல் சின்னச் சின்ன கோடுகள்.கடைசியாக இமைகளின் ரோமங்கள்.இறுகப் பிடித்திருந்த குறுவாளின் நுனியையே தூரிகையாக்கி கரிகாலனின் வதனத்தை முழுமையாக வரைந்தாள்! அதுவும் அளவெடுத்து படைக்கப்பட்ட அவன் முகத்தின் மீதே!கரிகாலன் அவளது ஒவ்வொரு அசைவையும் பார்த்தபடியே இருந்தான்.குனிந்தபடிதான் சித்திரத்தைத் தீட்டினாள். எனவே அவன் கண் முன்னால் கச்சைகளுக்குள் திமிறிய கனிகள் நெருங்குவதும் விலகுவதுமாக இருந்தன.இயல்பாக இருந்த சிவகாமியின் உணர்வுகள் மெல்ல மெல்ல கொதிக்கத் தொடங்கின. அதற்கு அடையாளமாக அவளது கொங்கைகள் விரிவதும் சுருங்குவதுமாகத் தம் பணியைத் தொடங்கின.புற்களையும் புதர்களையும் தென்றல் தழுவியபோதும் முத்து முத்தாக சிவகாமியின் முகத்தில் வியர்வைகள் பூக்க ஆரம்பித்தன. அனைத்தையும்... சகலத்தையும்... எல்லாவற்றையும் பார்த்த படியே இருந்தான் கரிகாலன்.ஆனால், தன் பார்வையை மட்டும் சிவகாமியின் கருவிழிகளை விட்டு அவன் அகற்றவில்லை. வேறு அங்கங்களில் பதிக்கவுமில்லை. மற்ற அங்கங்களின் அசைவுகள் மங்கலாகவே தெரிந்தன. தெளிவாகப் பார்க்கும்படி அவனை அவை சுண்டி இழுத்தபோதும் தன் நிதானத்தை அவன் கைவிடவில்லை.இதையெல்லாம் சிவகாமி உணரவே செய்தாள். அதன் காரணமாகவே அவள் உதடுகள் பிரிந்து முத்துக்களைச் சிதறவிட்டன. அவனது நாசியின் துவாரத்துக்குள் தன் குறுவாளின் நுனியை நுழைத்து லேசாக ஒரு சுற்று சுற்றியவள் எழுந்தாள்.அவள் கருவிழிகளை விட்டு தன் பார்வையை விலக்காமல் அப்படியே அசையாமல் கரிகாலன் படுத்திருந்தான். தன் வலது கால் பாதத்தை உயர்த்தி தன் இடது கணுக்காலின் பின்பக்கம் தட்டினாள்.பாதத்தில் இருந்த தூசுகள் அனைத்தும் உதிர்ந்தன.அடுத்த கணம் வலது பாதத்தை எடுத்து அவன் முகத்தில் வைத்தாள். அழுத்தவில்லை. மந்தாரை இலையின் மீது வைக்கப்பட்ட புஷ்பங்களைப் போல் பதித்தாள். பின்னர் தன் பாதத்தை அப்படியே அவன் முகத்தில் இருந்து கழுத்து வரை இறக்கினாள்.வலது கால் கட்டை விரலை அவன் உதடுக்குள் நுழைத்தாள். கடிப்பான் என எதிர்பார்த்தாளோ என்னவோ... கரிகாலன் அப்படியேதும் செய்யவில்லை. அப்படியே படுத்திருந்தான். சடலமாக என்று சொல்ல முடியாது. இதயத்தின் துடிப்பை அவள் பாதம் உணர்ந்தது. அவனது குருதியின் அதிவேக ஓட்டத்தை அவள் பாத நரம்புகள் உணர்ந்தன.ஆனால், இதற்கான சலனங்கள்... எதிரொலிகள்... எதுவுமே அவன் கருவிழிகளில் வெளிப்படவில்லை.நிர்மலமாக அவை அப்படியே அவளை நோக்கிக் கொண்டிருந்தன. அதுவும் இமைக்கவும் மறந்து!‘‘நாடகத்தை பின்னர் தொடரலாம்... இப்பொழுது எழுந்து வாருங்கள்!’’குரல் கேட்டு சிவகாமி திரும்பினாள். திகைத்தாள்.கரிகாலனும் அதிர்ச்சியுடன்தான் குரல் வந்த திக்கை ஏறிட்டான். ஆனால், வெவ்வேறு உணர்ச்சிக் குவியலில் இருவருமே மூழ்கினார்கள்.கரிகாலனின் அதிர்ச்சிக்குக் காரணம், ‘இவன் எப்பொழுது இங்கு வந்தான்...’ என்ற கேள்வி. சிவகாமியின் திகைப்புக்குக் காரணம், ‘இவனால் எப்படி தமிழை பிசிறில்லாமல் பேச முடிகிறது’ என்ற வினா.இரண்டையுமே புரிந்து கொண்டவன் போல் அந்தக் குரலுக்கு உரியவன் புன்னகைத்தான். ‘‘ஒரு சீனன் எப்படி தமிழை ஸ்பஷ்டமாகப் பேசுகிறான் என சிவகாமி... அப்படித்தானே நடித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்..? உண்மை வெளிப்படும் வரை சிவகாமி என்றே அழைக்கிறேன்... திகைக்கிறாள்... பல்லவ இளவலின் நண்பனான இவன் எப்பொழுது இந்த வனத்துக்கு வந்தான் என கரிகாலன் அதிர்கிறான்... என்ன சரிதானே..?’’ ‘‘நீதான் யாங்சின்னா..?’’ அலட்சியமாகக் கேட்டபடியே கரிகாலனின் முகத்தில் பதித்திருந்த தன் பாதத்தை சிவகாமி எடுத்தாள்.‘‘எளியவனின் பெயரை தாங்கள் அறிந்திருப்பது குறித்து மகிழ்ச்சி... சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் சகலத்தையும் அறிந்தவராக இருப்பது உண்மையிலேயே நிம்மதியைத் தருகிறது. யாரை எதிர்க்கிறோமோ அவரும் வலுவாக இருந்தால்தான் அந்த எதிர்ப்பில் ஓர் அர்த்தம் இருக்கும். அந்தச் சுவையை இக்கணத்தில் நான் உணர்கிறேன்! நன்றி...’’ சீன முறையில் சிவகாமிக்குத் தலைவணங்கினான் யாங்சின்.சிவகாமியின் புருவங்கள் முடிச்சிட்டன. எதையோ சொல்வதற்காக வாயைத் திறந்தாள்.அதற்குள் கரிகாலனின் குரல் அழுத்தமாக ஒலித்தது. ‘‘எப்பொழுது வந்தாய் யாங்சின்..?’’‘‘உங்கள் கண்முன்னால் உங்கள் தந்தையை சிவகாமி கத்தியால் குத்தினாளே... அந்தக் கணத்திலேயே வந்துவிட்டேன். தேரில் சோழ மன்னரை நீங்கள் அனுப்பி வைத்தது முதல் அவருக்கு சிகிச்சை அளித்து வருவது அடியேன்தான்...’’ ‘‘இப்பொழுது தந்தை எப்படியிருக்கிறார்..?’’‘‘நான் சொல்வதை விட நீங்களே நேரில் பாருங்கள்... வாருங்கள் சிவகாமி... இவர்கள்..?’’‘‘தப்பிக்க மாட்டேன்...’’ சிவகாமி வெறுப்புடன் சொன்னாள். ‘‘வனத்தைச் சுற்றி காவல் இருப்பது தெரியும். தவிர தப்பித்துச் செல்லும் எண்ணமும் இல்லை...’’‘‘புரிகிறது... புரிகிறது...’’ கரிகாலனையும் சிவகாமியையும் மாறி மாறிப் பார்த்து சீனன் சிரித்தான்.சங்கடத்துடன் இருவரும் நெளிந்தார்கள்.‘‘விசாரணையை எதிர்கொள்ளத் தயாராக இருக்கிறேன்... என்றே சொல்ல வந்தேன்...’’ சிவகாமி தலையைக் குனிந்தாள்.‘‘தெரியும்... தெரியும்... விசாரணை முறையைத்தான் கண்ல் பார்த்தேனே...’’ யாங்சின் இளித்தான்.‘‘போதும்... தாமதிக்காமல் தந்தை இருக்கும் இடத்துக்கு அழைத்துச் செல்...’’ கரிகாலன் சூழலை இயல்பாக்க முயன்றான்.‘‘நானா தாமதித்தேன்..?’’ வாய்விட்டு நகைத்த யாங்சின், அதன் பிறகு எதுவும் பேசவில்லை. திரும்பிப் பார்க்காமல் வனத்துக்குள் நுழைந்தான். சிவகாமியும் கரிகாலனும் அவனைப் பின்தொடர்ந்தார்கள். ஒரு நாழிகை பயணத்துக்குப் பின் குடிசை ஒன்று தென்பட்டது. வாசலில் ஒரு வீரன் நீரைக் கொதிக்க வைத்துக் கொண்டிருந்தான்.‘‘தயாராக இருக்கிறதா..?’’ என்று கேட்ட சீனன், சற்று ஓரமாக இருந்த பட்டுப் பையை எடுத்துக் கொண்டான். ‘‘ம்...’’ வீரன் தலையசைத்தான்.கொதித்துக் கொண்டிருந்த நீரில் தன் விரல்களை விட்ட யாங்சின் முகத்தில் திருப்தி நிலவியது. ‘‘உஷ்ணம் சரியாக இருக்கிறது... சிந்தாமல் கொண்டு வா...’’ கட்டளையிட்டுவிட்டு குடிசைக்குள் நுழைந்தான் சீனன்.சிவகாமியும் கரிகாலனும் அவனைப் பின்தொடர்ந்து நுழைந்தார்கள். குடிசையின் நடுவில் பஞ்சணை போடப்பட்டிருக்க... அதன் மேல் கரிகாலனின் தந்தை படுத்திருந்தார். ‘‘சோழ மன்னருக்கு இன்னமும் நினைவு திரும்பவில்லை... ஆனால், இன்னும் சற்று நேரத்தில் அவர் கண் திறந்துவிடுவார்...’’ என்ற யாங்சின், ‘‘ஒரு விஷயத்தை தெளிவுபடுத்தி விடுகிறேன். நான் சிகிச்சை அளிக்கும்போது எது நடந்தாலும் இருவரும் குறுக்கிடக் கூடாது... என் பணியில் இடையூறை ஏற்படுத்தக் கூடாது... அப்படி நடந்தால் கரிகாலா... உன் தந்தையின் உயிருக்கு நான் பொறுப்பல்ல... சிவகாமி புரிந்ததா? ஏற்கனவே உன் மீது ஏகப்பட்ட குற்றச்சாட்டுகள். அதன் கூடவே சோழ மன்னரை கொலை செய்த பாவத்தையும் சேர்த்துக்கொள்ளாதே...’’ அழுத்தம்திருத்தமாக சீனன் சொன்னான்.பிறகு வீரனை நோக்கித் திரும்பினான். ‘‘சுடுநீரை இங்கே வைத்துவிட்டுச் செல்... வாசலில் காவல் இரு...’’யாங்சின் சொன்னபடியே செய்துவிட்டு அந்த வீரன் வெளியேறினான்.அதன்பிறகு சீனன் யாரையும் திரும்பிப் பார்க்காமலும் பொருட்படுத்தாமலும் தன் பணியில் இறங்கினான்.தன் கையில் இருந்த பட்டுப் பையை அவிழ்த்து அதிலிருந்து மெல்லிய ஆறு ஊசிகளை எடுத்து சுடுநீர் இருந்த பாத்திரத்தில் போட்டான். பிறகு மெல்லிய பட்டு நூல் கோர்த்த இன்னொரு பெரிய ஊசியையும் பட்டு நூலுடன் சுடுநீரில் போட்டான். பினர் தன் கச்சையில் இருந்து புதுக் கத்தி ஒன்றை எடுத்து சுடுநீரில் போட்டுவிட்டு இருவரையும் விலகி நிற்கும்படி சைகை செய்தான்.அதன்பின் சோழ மன்னரை உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை ஆராய்ந்த யாங்சின், அவரது இரு கைகளையும் இரு கால்களையும் நன்றாக உருவிவிட்டான். இடது காதை நிமிண்டினான்.அவன் முகத்தில் திருப்தி படர்ந்தது.உற்சாகத்துடன் சுடுநீர் பாத்திரத்துக்குள் இருந்த மெல்லிய நீண்ட ஊசிகளை எடுத்து தன் இடது கையில் வைத்துக்கொண்டு ஒன்றன்பின் ஒன்றாக அந்த ஊசிகளை பல இடங்களில் பொருத்தத் தொடங்கினான்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15810&id1=6&issue=20190823

1. ஹிட்லரின் விடுதலையும் அரசியல் தந்திரமும்! ஹிட்லர் ஜெர்மனி தேசத்தின் ராணுவத்தில் சேர்ந்து முதல் உலகப்போரில் பங்கேற்றவன். ஜெர்மனியின் தோல்விக்கு யூதர்கள்தான் காரணம் என்று முடிவெடுத்தவன். முதல் உலகப்போர் முடிந்ததும் மக்கள் கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடியில் சிக்கித் தவித்தனர். உழைக்காமலும், யுத்தத்தில் பங்கேற்காமலும் உட்கார்ந்து தின்று கொழுத்த கூட்டம் என்று யூதர்களை நினைத்தான் ஹிட்லர். அப்போதைய ஜெர்மனி அரசை கைப்பற்றினால் சிதறிய பழைய பிரஷ்யா தேசத்தை அமைத்து, அகண்ட ஜெர்மனியை உருவாக்க முடியும் என்று ஹிட்லர் தொடர்ந்து கூறிக்கொண்டிருந்தான். ஜெர்மன் தேசிய வெறியை ஊட்டுவதில் அவனுடைய பேச்சாற்றலும், அவனைப் பற்றிய போலி பிம்பமும் உதவியாக இருந்தது. அவனுக்கு உரை எழுதிக்கொடுக்கவும், பிரச்சாரங்கள் மூலம் அவனுடைய பிம்பத்தை காப்பாற்றவும் கோயபல்ஸ் என்ற பொய்த்தொழில் அமைச்சர் இருந்தார். ஜெர்மன் ராணுவத்தில் பணியாற்றி ஓய்வுபெற்றவர்களைக் கொண்டு சிறிய கட்சியைத் தொடங்கிய ஹிட்லர், மக்களை எப்படி திசைதிருப்பி, நாட்டின் சர்வாதிகாரியானான் என்பதை மட்டும் சுருக்கமாக சொல்ல நான் எழுதிய ஹிட்லர் என்ற புத்தகத்தின் குறிப்பிட்ட சில அத்தியாயங்களை தருகிறேன்… இந்தியாவின் இன்றைய நிலையில் ஹிட்லரின் தந்திரங்களை அறிந்துகொள்ள இது உதவும் என்று நினைக்கிறேன்… 1.ஹிட்லரின் விடுதலையும் அரசியல் தந்திரமும்! 1923 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 8 ஆம் தேதி. பவேரியா அரசாங்கத்தை கவிழ்க்க ஹிட்லர் திட்டமிட்டு அது தோல்வி அடைந்ததால் கைது செய்யப்பட்டு ஐந்தாண்டு சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டார். ஆனால், 263 நாட்களிலேயே அவருக்கு விடுதலை உத்தரவு கிடைத்தது. “உங்களுக்கான விடுதலை உத்தரவு வரும். அடுத்த இரண்டு ஆண்டுகள் உங்கள் நடவடிக்கைகள் திருப்தி அளிக்கும் வகையில் நடந்து கொள்ள வேண்டும். மியூனிக் நகருக்கு பயணம் செய்ய அனுமதி உத்தரவு வழங்கப்படும். நாளை காலை எட்டுமணிக்கு சிறையிலிருந்து வெளியேறிவிட வேண்டும்” 1924 ஆம் ஆண்டு கிறிஸ்துமஸ் தினத்திற்கு ஆறு நாட்களுக்கு முன் ராணுவ தலைவரின் அலுவலகத்திலிருந்து ஹிட்லருக்கு அழைப்பு வந்தது. அவர்தான் ஹிட்லரிடம் இப்படிக் கூறினார். ஐந்தாண்டு சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டிருந்த ஹிட்லர், 263 நாட்கள்தான் சிறையில் இருந்திருக்கிறார். எதற்காக முன்கூட்டியே அவரை விடுதலை செய்தனர் என்பதற்கான காரணம் எதுவும் கூறப்படவில்லை. அடுத்தநாள் காலை எட்டுமணி 10 நிமிடம். ஹிட்லரும், ருடால்ப் ஹெஸும் சிறையிலிருந்து நீண்ட கோட்டும், தொப்பியும் அணிந்து பேப்பர் கட்டுகளுடன் சிறையிலிருந்து வெளியேறினர். அரை கிலோமீட்டர் தூரம் நடந்து சென்றனர். அங்கே ஹிட்லரின் கட்சி ஆட்கள் மெர்சிடெஸ் கார் ஒன்றுடன் காத்திருந்தனர். அந்தக் காரில் இருவரும் மியூனிக் நகருக்கு புறப்பட்டனர். அவர்களுடன் வந்த மூவரில் ஒருவர் ஹிட்லரின் தோழி, இல்ஸே புரோல். பின்னர், இவரைத்தான் ருடால்ப் ஹெஸ் திருமணம் செய்துகொண்டார். மதியம் மியூனிக் நகருக்கு வந்து சேர்ந்தனர். அவருடைய நண்பர்களுக்கு இது பெரிய வெற்றி. வெற்றியைக் கொண்டாட விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். ஹிட்லர் தனது வாழ்க்கையில் முதலும் கடைசியுமாக அன்றுதான் மது அருந்தினார். ஹிட்லர் சிறையிலிருந்த போது நாஜி கட்சிக்கு அரசு தடை விதித்திருந்தது. கட்சிப் பத்திரிகையும் மூடப்பட்டது. தலைவர் இல்லாத நேரத்தில் கட்சிக்குள் கோஷ்டிகள் உருவாகி இருந்தன. ஹிட்லர் சிறையிலிருந்த சமயத்தில் அவருடைய சகோதரி ஏஞ்சலா ஒரு கடிதம் எழுதியிருந்தார். ஹிட்லருடைய தந்தையின் முதல் மனைவியின் மகள் இவர். லின்ஸ் நகரில் இருந்த சமயத்தில்,வீட்டை விட்டு வெளியேறியவர். தனது சகோதரன் ஹிட்லர் மிகப்பெரிய தலைவனாக மாறியிருப்பதை ஆஸ்திரிய செய்தித்தாள்களில் பார்த்துத் தெரிந்துகொண்டிருந்தாள். புரட்சியையும், அதைத்தொடர்ந்து சிறையில் அடைக்கப்பட்டதையும் அறிந்து அவள் கடிதம் எழுதியிருந்தாள். அதற்கு அவர் பட்டும்படாமலும் பதில் எழுதியிருந்தார். அடுத்து அவள் எழுதிய கடிதத்திற்கு பதில் எழுதவில்லை. சிறையிலிருந்து வெளியேறிய ஹிட்லர் மக்கள் வாழ்க்கை முறை முற்றிலும் மாறியிருப்பதைக் கவனித்தார். அவர்கள் சந்தோஷமாக இருந்தார்கள். எல்லோரும் வேலைக்கு போய் சம்பாதித்தனர். ஹிட்லர் சிறைக்கு போவதற்கு முன் ஒரு தபால் ஸ்டாம்ப் வாங்குவதற்கு ஐந்தாயிரம் கோடி மார்க் தரவேண்டியிருந்த தரித்திர நிலை இப்போது இல்லை. மார்க் பழைய மதிப்பைப் பெற்றிருந்தது. கிறிஸ்துமஸ் பண்டிகை உற்சாகம் மக்கள் மத்தியில் வெளிப்படையாக தெரிந்தது. தன்னால் மட்டுமே ஜெர்மனியின் பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்றும், ஜெர்மானியர்களின் வேலையையும் பாதுகாப்பையும் உத்தரவாதப் படுத்தமுடியும் என்றும் ஹிட்லர் பேசிவந்தது கண்ணெதிரே பொய்யாகிப் போனது எவ்வாறு? அவருக்கு புரியவில்லை. “எப்படி... இது எப்படி சாத்தியம்? நான் சிறையில் இருந்த போது என்ன நடந்தது?” நண்பர் ஹன்ப்ஸ்டாங்கிலிடம் கேட்டார் ஹிட்லர். “நீங்கள் அமெரிக்காவுக்குத்தான் நன்றி சொல்ல வேண்டும். ஜெர்மனியின் பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்த அவர்கள்தான் ஏராளமான முதலீட்டைக் கொண்டுவந்து கொட்டியுள்ளனர். வேலையில்லா திண்டாட்டம் 50 சதவீதம் குறைந்துள்ளது. வறுமை பெருமளவு நீங்கிவிட்டது.” என்றார் ஹன்ப்ஸ்டாங்கில். “நமது விவகாரங்களில் அமெரிக்கர்கள் ஏன் மூக்கை நுழைக்க வேண்டும்? இதை நாம் எப்படி திருப்பித் தரவேண்டும் என்று அவர்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள்?” ஆத்திரமாக கேட்டார் ஹிட்லர். ஜெர்மனியால் இதைத் திருப்பித்தர முடியாது என்பது அமெரிக்காவுக்குத் தெரியும். முதல் உலக யுத்தத்தில் ஜெர்மனி தோற்பதற்கு அமெரிக்க யூதர்கள்தான் காரணம் என்று ஜெர்மானியர்கள் இன்னமும் நம்புகிறார்கள். அவர்கள் கொள்ளையடித்த ஜெர்மானிய சொத்துக்களை இப்படி முதலீடு செய்து பரிகாரம் தேடிக்கொள்ள விரும்புகிறார்கள். தவிர, யூதர்களை விரட்டுவதே லட்சியமாக கொண்டு தொடங்கப்பட்ட ஒரு கட்சிக்கு பெருகிவரும் மக்கள் செல்வாக்கை அனுமானிக்க முடியாத அளவுக்கு அமெரிக்கர்கள் முட்டாள்களா என்ன? ஹிட்லரின் வளர்ச்சியையும், யூதர்கள் மீதான வெறுப்பையும் தணிக்க வேண்டுமெனில், ஜெர்மன் பொருளாதார நிலை மேம்பட்டால்தான் முடியும். தாங்கள் நினைத்தால் எதையும் செய்ய முடியும் என்ற மனநிலையை தோற்றுவிக்க வேண்டும். ஹிட்லரால்தான் முடியும் என்ற எண்ணம் மக்கள் மத்தியிலிருந்து விலக வேண்டும் என்பதே அமெரிக்காவின் நோக்கம். வெளிப்படையாக தெரியும் இந்த உண்மையை ஹிட்லரால் இப்போது பேச முடியாது. அவரது கட்சிக்கு தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது. கட்சிக்குள் பழைய தலைவர்கள் இருந்தாலும் அவர்களுக்குள் ஒற்றுமை குறைந்திருக்கிறது. இவற்றிலிருந்து கட்சியை மீட்க வேண்டும். தனது தலைமையை வலுப்படுத்த வேண்டும். நாஜிகள் இன்னும் தங்கள் நிலையில் உறுதியாக இருக்கிறாரகள் என்பதை கட்சிக்காரர்களுக்கு தெரியப்படுத்த வேண்டும். கட்சியை வழிநடத்த பத்திரிகை வெளிவர வேண்டும். கட்சியின் நிதிநிலை வேறு மோசமாக இருக்கிறது. என்ன செய்யலாம்? 1925 ஆம் ஆண்டு தொடக்கத்தில் பவேரியாவின் பிரதமரைச் சந்தித்தார். நாட்டின் ஜனநாயக விதிகளுக்கு உட்பட்டு கட்சியை நடத்த விரும்புவதாக அப்போது உத்தரவாதம் அளித்தார். அதன் தொடர்ச்சியாக கட்சிக்கும் பத்திரிகைக்கும் விதிக்கப்பட்டிருந்த தடை நீக்கப்பட்டது. பீப்பிள்ஸ் அப்சர்வர் என்ற தனது கட்சிப்பத்திரிகையில் பிப்ரவரி 26 ஆம் தேதி ஒரு தலையங்கம் எழுதினார். புதிய தொடக்கம் என்ற தலைப்பில் எழுதப்பட்ட அந்தத் தலையங்கத்தில், அடுத்தநாள் நடைபெறவுள்ள பொதுக்கூட்டம் குறித்து தகவல் வெளியிட்டிருந்தார். அதன்படி, 27 ஆம் தேதி நீண்ட இடைவெளிக்கு பிறகு, ஹிட்லர் பேசும் மிகப்பெரிய கூட்டம் மியூனிக் நகரில் நடைபெற்றது. ஆனால், ஹிட்லர் மாறவில்லை. யூதர்களையும், மார்க்சிஸ்ட்டுகளையும் விட்டு வைக்க மாட்டோம் என்று உணர்ச்சி வயப்பட்டு ஆவேசமாக பேசினார். இதையடுத்து, அவர் பொதுக்கூட்டங்களில் பேசுவதற்கு மீண்டும் இரண்டு ஆண்டுகள் தடை விதிக்கப்பட்டது. கட்சியை ஜெர்மன் முழுவதும் புதிதாக கட்டமைக்கும் வேலையில் ஈடுபடத் தொடங்கினார். அரசாங்க அமைப்பைப் போலவே கட்சியையும் அமைத்தார். கட்சியை இரு பிரிவுகளாக பிரித்தார். பிஓ1 என்ற முதல் பிரிவு ஜெர்மனியின் குடியரசைத் தூக்கி எறியும் உத்வேகம் கொண்ட உறுப்பினர்களை உள்ளடக்கியது. பிஓ2 என்ற இரண்டாவது பிரிவு, தற்போதுள்ள குடியரசுச் சட்டங்களுக்கு உட்பட்டு புதிய அரசு அமைக்கும் நோக்கம் கொண்டது. ஆனால், தேவைப்படும்போது, குடியரசை தூக்கி எறிந்துவிடும் வகையில் தயாராக இருக்க வேண்டும். இந்த இரண்டாவது பிரிவில், வேளாண்துறை, தொழில்துறை, பொருளாதாரத் துறை, உள்துறை, வெளியுறவுத்துறை, நீதித்துறை, இனம் மற்றும் கலாச்சாரத்துறை, பிரச்சாரத்துறை என பல பிரிவுகள் அமைக்கப்பட்டன. அனைத்தும் நாஜிகளின் கொள்கைகளை எப்படி அமல்படுத்துவது என்று கற்பிக்கப்ப்டடு வளர்க்கப்பட்டன. ஜெர்மனியை 34 மாவட்டங்களாக பிரித்து அனைத்துக்கும் தலைவர்கள் நியமிக்கப்பட்டனர். பிறகு வட்டங்கள், நகரங்கள், வார்டு கிளைகள், தெருக்கிளைகள் என்று அடிமட்டம் வரை பிரிக்கப்பட்டு அதிகாரம் பலருக்கும் பகிர்ந்து அளிக்கப்பட்டது. 15 முதல் 18 வயதுக்கு இடைப்பட்ட இளைஞர்களுக்கும், 10 முதல் 15 வயது வரையிலான சிறுவர்களுக்கும், டீன் ஏஜ் பெண்களுக்கும், மகளிருக்கும் தனித்தனிப் பிரிவுகள் அமைக்கப்பட்டன. கட்சியின் சுப்ரீம் லீடராக ஹிட்லர் மாறினார். பிரவுன் கலர் சீருடை அணிந்த தனது அதிரடிப்படைப் படையிலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இளம் உறுப்பினர்களைக் கொண்டு ஹிட்லர் தனக்கான பாதுகாப்புப் படையை அமைத்தார். அவர்களுக்கு கருப்புச் சீருடை வழங்கப்பட்டது. அதன் தலைவராக ஹென்ரிச் ஹிம்லர் நியமிக்கப்பட்டார். இவ்வளவு இருந்தும் கட்சி அமைதியாக இருக்க நேர்ந்தது. ஜெர்மனி மீது அமெரிக்காவும், நேசநாடுகளும் கூடுதல் அக்கறை காட்டின. அதன் பொருளாதார நிலையை சீரமைக்காவிட்டால் நாஜிகளின் கை ஓங்கிவிடும் என்று அவை பயந்தன. நகராட்சி கட்டிடங்கள், விளையாட்டு மைதானங்கள், நீச்சல்குளங்கள், விமான நிலையங்கள் என்று உள்கட்டமைப்புக்காகவும் அமெரிக்கா நிதியுதவி செய்தது. மக்கள் வாழ்க்கை எளிதாகிப் போனது. முதல் உலகப்போரில் முக்கிய தளகர்த்தராக இருந்த பால் வான் ஹின்டென்பர்க் ஜெரமனியின் புதிய குடியரசுத் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டிருந்தார். அமெரிக்காவிடமும், பிரிட்டன், பிரான்ஸ் உள்ளிட்ட நேச நாடுகளிடமும் அவர் ஏராளமான தொகையை கடனாகப் பெற்றார். நாட்டின் பொருளாதார நிலை சீராகியது. நாஜிகள் ஹிட்லர் இல்லாமல், பிரச்சாரத்திற்கு பிரச்சினை இல்லாமல் அமைதியாக இருந்தனர். ஆனால், கட்சியின் வருமானம் அதிகரித்தது. உறுப்பினர்கள் எண்ணிக்கை பிரமிக்கத் தக்க வகையில் உயர்ந்தது. ஜெர்மனி இப்போது கடன் வாங்கிய பணத்தைக் கொண்டு காலத்தை ஓட்டுகிறது. இதுவும் குறிப்பிட்ட காலம் வரைதான் நீடிக்கும். யூதர்கள் மற்றும் மார்க்சிஸ்ட்டுகள் மீதான வன்மம் இன்னமும் மக்கள் மனதில் இருக்கிறது. தற்காலிகமாக இது அடக்கப்பட்டுள்ளது. விரைவில் நேரம் வரும். அப்போது அதை வெடிக்கச் செய்துவிட முடியும் என்று ஹிட்லர் நம்பினார். https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/history-hitlers-independence-and-political-ideology

9. இப்படி ஒரு கிராஃப் தமிழ் சினிமாவில் ஒரே ஒருத்தருக்கு மட்டும்தான் இருக்கு! தமிழ் சினிமாவில் பெரும்பான்மையான ஹீரோக்களின் வெற்றி படிப்படியாக நடந்திருக்கும், ஆனால் தொடர்ந்து அதை நோக்கிய படங்கள் வந்துகொண்டிருக்கும். எம்.ஜி.ஆர், ரஜினிகாந்த், கமல்ஹாசன், இப்போ அஜித், விஜய், விஜய் சேதுபதி வரை அப்படித்தான். இவர்களுக்கு முதல் படத்திலேயே வெற்றி கிடைக்கல, அதே நேரம் சினிமா இவர்களை வெளியே அனுப்பிவிடவும் இல்லை. அப்பப்போ ஒரு வெற்றி, ஒரு முன்னேற்றம் என்று இப்போ இவர்கள் இருக்கும் இடத்தை நோக்கி நகர்ந்தார்கள், பெரும்பாலும் பின்னே செல்லும் நிலைமை ஏற்படவில்லை. இன்னொரு வகையாக, சிலருக்கு முதல் படத்திலேயே சிறப்பான அறிமுகம் கிடைத்து பெரிய வெற்றியும் அமைந்திருக்கும். சிவாஜி, கார்த்திக், கார்த்தி என இப்படியும் சிலர் இருக்காங்க. முதல் படமே நல்ல அறிமுகமாக அமைந்து அதன் பின் வெற்றி தோல்வி என மாறி மாறி வந்தாலும் நிலைத்துவிடுவார்கள். இந்த இரண்டுமே இல்லாமல், நாயகனாக அறிமுகமாகி அதுவும் ஸ்ரீதர் என்ற பெரிய இயக்குனர் படத்தில், பின் படங்கள் தோல்வியடைந்து, தொடங்கப்பட்ட படங்கள் கைவிடப்பட்டு, வாய்ப்பு கிடைக்காம, தொடங்கிய இடத்துக்கே திரும்ப வந்து, மற்ற ஹீரோக்களுக்கு டப்பிங் பேசி, இப்படி ஆகியும் விடாம முயன்று, ஒரு படத்தில் தன் நடிப்புத் திறமையை முழுமையாக வெளிப்படுத்தி, தொடர் வெற்றிகள் கொடுத்து, கமர்ஷியலாகவும் நம்பர் 1 ஹீரோவாகி, நடிப்புக்காக தேசிய விருது பெற்று, இன்னைக்கும் கதாபாத்திரத்துக்காக தன் உடலை வருத்திக்கொள்ள, மாற்றிக்கொள்ள தயாராக என... இப்படி ஒரு கிராஃப் தமிழ் சினிமாவில் ஒரே ஒருத்தருக்கு மட்டும்தான் இருக்கு. அவர் சீயான் விக்ரம். நான், வாழ்க்கையில ஒரு கட்டம் வரைக்கும் தோல்விகளை மட்டுமே பார்த்தவன். பாகுபலி 1ல ஷிவு அந்த மலை மேல ஏற முயற்சி பண்ணிப் பண்ணி கீழ விழுவது போல விழுந்தவன். எனக்கே ஒருவரின் தன்னம்பிக்கையைப் பார்த்து ஆச்சரியம் வருதுன்னா அது விக்ரமைப் பார்த்துதான். தமிழ் சினிமாவில், ஹீரோவா அறிமுகமாகி, பின்னாடி தோல்விகளால் வெளியே போய்ட்டு திரும்ப வந்து ஹீரோவாகவே இவ்வளவு பெருசா ஜெயிச்சவங்க யாருமில்லை. புதுக்காவியம்... இது கே.எஸ்.ரவிக்குமார் இயக்கத்தில் விக்ரம் நடிப்பதாக இருந்த படம். ஆர்.பி.சௌத்ரி சாரின் சூப்பர் குட் ஃபிலிம்ஸ் தயாரிப்பதாக இருந்தது. புதுவசந்தம், புரியாத புதிர்னு வெற்றிப் படங்களைக் கொடுத்திருந்தது சூப்பர் குட் ஃபிலிம்ஸ். இன்னொரு பக்கம் கே.எஸ்.ரவிக்குமார் புரியாத புதிர் வெற்றிக்குப் பிறகு இயக்கவிருந்தார். இப்படி எதிர்பார்ப்போட, நம்பிக்கையோட தொடங்க இருந்த இந்தப் படம், என் ராசியா இல்லை விக்ரம் ராசியானு தெரியல கைவிடப்பட்டது. அந்தப் படத்தில் நான் அஸோசியேட்டா வேலை பார்த்திருந்தா அப்போவே விக்ரம் கூட பணியாற்றி இருப்பேன். அந்த வாய்ப்பு பல வருடங்கள் கழிச்சு 'விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும்' படத்தில் அமைந்தது. ராஜகுமாரன் இயக்கத்தில் 'நீ வருவாய் என' வெற்றிக்குப் பிறகு வந்த படம். அதன் பிறகு இயக்குனர் சரண் காதல் மன்னன், அமர்க்களம் போலவே ஜெமினி படத்திலும் என்னை நடிக்க அழைத்தார். அதற்குப் பிறகு சாமி, இப்போ சாமி ஸ்கொயர் வரைக்கும் விக்ரம் கூட பணியாற்றுகிறேன், பழகுகிறேன். >'விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும்' ஷூட்டிங் சமயத்திலெல்லாம் நாங்க ஒன்னாவேதான் இருந்தோம். எங்க கூடவேதான் தங்கினார், ஒன்னாவேதான் சில மாதங்கள் வாழ்ந்தோம். அந்தப் படத்தில் தேவயானிதான் ஹீரோயின். கதைப்படி தேவயானி நடிகை தேவயானியாகவே இருப்பாங்க, அவுங்கள ஒரு கிராமத்து இளைஞரான விக்ரம் லவ் பண்றார். படம் முடிஞ்சு தேவயானி-ராஜகுமாரன் காதல் விஷயம் வெளியே வந்து அவங்க திருமணம் செஞ்சப்போ விக்ரம் என்கிட்டே சிரிச்சுக்கிட்டே சொன்னார், "என்னங்க... 'விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும்' டைம்ல நான் மட்டும்தான் தேவயானியை லவ் பண்றேன்னு நெனச்சேன். நான் லவ் பண்ணுன தேவயானியை ராஜகுமாரனும் லவ் பண்ணியிருக்காரு" என்று. 'விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும்' படம் வெற்றி பெறவில்லை, ஆனால் தேவயானி-ராஜகுமாரன் காதல் வெற்றி பெற்றது. அந்தப் படத்தின் டைட்டிலே தங்கள் காதலை மனதில் வைத்துதான் ராஜகுமாரன் வைத்தார்னுலாம் பேசிக்கிட்டாங்க. அது உண்மையானு தெரியல, ஆனால் அவுங்க காதல் செய்தி வந்தபொழுது தமிழ்நாடே ஆச்சரியப்பட்டது உண்மை. யாருமே எதிர்பார்க்கல. அப்போ தேவயானி பெரிய ஹீரோயின், ராஜகுமாரன் ஒரு படம் மட்டுமே எடுத்த இயக்குனர். காதலே அப்படித்தானே? அதற்கு காரணம், தர்க்கம்லாம் இருக்கா என்ன? ஆனால், இன்று வரை அவுங்க ஒருவருக்கொருவர் பெரிய சப்போர்ட்டா சந்தோஷமா வாழுறாங்க, எனக்கும் அது ரொம்ப சந்தோஷம். விக்ரம், 'புதுக்காவியம்' டைம்ல இருந்த அதே மனநிலையில்தான் இப்பவும் இருக்கார். தன் தோல்விகளை எப்படி அமைதியாக, உறுதியாக தாங்கினாரோ வெற்றியையும் அப்படித்தான் பார்த்தார். "எப்போ நரைச்ச முடியை சிசர்ல கட் பண்ணுனாலும் எனக்கு உங்க ஞாபகம்தாங்க வருது"னு சொல்வார். நான் அதை ரெகுலரா செய்வேன். சின்ன விஷயத்தையும் கவனிச்சு, அதைத் தாண்டி அதை என்னிடம் சொல்லி, இதெல்லாம் விக்ரமின் அன்புக்கு அடையாளம். வெற்றியின் போதும் அதிக படங்கள் பண்ணி சம்பாரிக்கணும்னு அவசரமெல்லாம் படாம நல்ல படங்கள் செய்தார். சாமி ஸ்கொயர் படம் ஷூட்டிங்குக்குப் போனப்போ எனக்கு நரை முடி வைத்து வயசான கெட்-அப். விக்ரம் என்னடான்னா இளமையாவே வந்தார். "என்னங்க இது அநியாயம், எனக்கு வயசாயிடுச்சு சாமிக்கு மட்டும் வயசாகாதா?"ன்னு கேட்டேன். "இல்லை சார், இது சாமி இல்லை, சாமியோட பையன். நீங்க சாமி ஃப்ரெண்ட் என்பதால அவருக்கு ஹெல்ப் பண்றீங்க"ன்னு டைரக்டர் சொன்னார். "அப்போ எனக்கும் பையன் கேரக்டர் வைங்க, நானும் இளமையா நடிக்கிறேன்"னு சொன்னேன். "சும்மா இருங்க நீங்க" என்று விக்ரம் சிரிச்சுகிட்டே சொன்னார். இப்படி, கொடுக்கல் வாங்கல் என்பது எங்க நட்பில் அன்பை மட்டும்தான். அதுனால ரொம்ப அக்கறையான, நல்ல நட்பா இருக்கு எங்களோடது. காதல் அப்படின்னா, நட்பு இப்படித்தானே... https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/vikram-exclaims-rajakumarans-love-devayani-ramesh-kanna-thiraiyidadha-ninaivugal 10. இளையராஜா பணத்தை வாங்கிட்டு நான் பட்டபாடு! சமீபத்தில் வெளிவந்த ரெண்டு நல்ல படங்களுக்கு இசை இளையராஜா. மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை, 60 வயது மாநிறம்... இந்த ரெண்டு படங்களுக்குமே மிக சிறப்பான பின்னணி இசையைக் கொடுத்திருந்தார் இளையராஜா. அதிலும் 'மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை' படம் உலகத் தரத்தில் இருப்பதாகவும் அந்தப் படத்தில் இளையராஜாவின் இசை மிகப் பெரிய பலமாக இருப்பதாகவும் படம் பார்த்த எல்லோருமே சொல்றாங்க. அந்தப் படம், அதன் இயக்குனர் லெனின் பாரதிக்கு முதல் படம். ஒரு புதிய இயக்குனர், தன் முதல் படத்திற்கு இளையராஜாதான் இசையமைக்கவேண்டுமென்று விரும்பியது இப்பொழுது வேண்டுமானால் அவரது தேர்வாக இருக்கலாம். ஆனால், நான் இயக்குனராக முயற்சி செய்துகொண்டிருந்த ஆரம்ப காலகட்டத்தில், ஒவ்வொரு புதிய இயக்குனருக்கும் தன் படத்திற்கு இளையராஜா இசையமைக்கவேண்டுமென்பது கனவு. அதே நேரம் புதிய இயக்குனர்களை அவர் எப்படி நடத்துவார் என்பதைப் பற்றி பலரும் பல விதமாகப் பேசுகிறார்கள். பேசுறவங்க பலரும் அவங்க சொன்னாங்க இவங்க சொன்னாங்கங்கன்னு சொல்றாங்க. இந்த நேரத்தில், நான் இளையராஜாவை முதலில் சந்தித்ததில் தொடங்கி என் முதல் படத்தில் இசையமைக்க வேண்டுமென அவரை சந்தித்தது வரை பல சம்பவங்கள் நினைவுக்கு வருகின்றன. 'காதல் நிலம் வேண்டும்'னு ஒரு படம் ஆரம்பிச்சு நின்னுபோச்சுன்னு முன்னாடியே சொல்லியிருக்கேன். கார்த்திக்கை வச்சு 'ஜீனியஸ்' ஒரு படமும் ஆரம்பிச்ச வேகத்துலயே நின்னு போச்சு. இடையில் பல ப்ராஜக்டுகள் இப்படியே... ஒரு கட்டத்தில் எனக்கே என்னை நினைச்சு சிரிப்புதான் வந்தது. என் ராசி அப்படின்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன், ஆனால் தொடர்ந்து சினிமாவில் இயங்கிக்கிட்டு இருந்தேன். அப்போ வந்ததுதான் அஜித்தை வைத்து 'தொடரும்' படத்தை இயக்கும் வாய்ப்பு. இசைக்கு இளையராஜாவைத்தான் அணுகினேன். அவருக்கு என்னை ரொம்பப் பிடிக்கும். பல காரணங்கள் உண்டு. அதுல ஒன்னு புகழ் பெற்ற பழம்பெரும் இசையமைப்பாளர் பி.எஸ்.திவாகரனின் மருமகன் நான் என்பது. என் மனைவியின் அப்பா திவாகரன் அந்தக் காலத்தில் பல புகழ் பெற்ற பாடல்களை உருவாக்கியிருக்கிறார். அதனால் இளையராஜாவுக்கு என் மேல் அன்பு உண்டு. ஆனால், இந்த விஷயம் அவருக்குத் தெரிஞ்சதெல்லாம் பின்னாடிதான். அதுக்கு முன்னாடியே 'ஆண்பாவம்' காலத்திலேயே நானே வான்ட்டடாக சென்று அவரது வண்டியில் ஏறியவன். அதை அடுத்து சொல்றேன். 'தொடரும்' பூஜை இப்போ, என் முதல் படத்துக்கு அவர் இசையமைக்க ஒத்துக்கொண்டார். பாடல் ரெக்கார்டிங்குக்காக போகும்போது நான் கையில் நாலு, அஞ்சு பழைய ஹிந்தி பாடல் கேசட்டுகளை கொண்டுபோனேன். நர்கீஸ் காலத்து பாட்டு, ஜெய் கிஷன் போன்றோரின் பாட்டு எல்லாம் கொண்டு போனேன். அதைப் பார்த்துட்டு டென்சன் ஆயிட்டார். "டேய்... என்னடா இப்படி ஆகிட்டீங்க? நாங்கல்லாம் சொந்தமா போடவே மாட்டோம்னு முடிவு பண்ணிட்டீங்களா?" அப்படின்னாரு. நான் சிரிச்சுகிட்டே "அய்யயோ, அப்படிலாம் இல்ல. நான் எனக்கு புடிச்ச பாடல்கள் சொல்றேன். நீங்க அந்த ஸ்டைல்ல போட்டா போதும்"னு சொன்னேன். அவர்கிட்ட இப்படி பேசக்கூடிய வாய்ப்பு எனக்கு இருந்தது பெரிய விஷயம். ஏன்னா, ஒரு காலத்துல இளையராஜா பேரைப் போட்டு போஸ்டர் ஒட்டினாதான் படம் விக்கும்... கதவுக்கு வெளியில் ஆள் காத்திருப்பாங்க, கதவைத் திறந்து ட்யூன் கேஸட்டைப் போடுவாங்க, அதைக் கொண்டு போய் படமெடுப்பாங்க. அப்படி இருந்தவர் இளையராஜா, அவ்வளவு பயமும் மரியாதையும் இயக்குனர்களுக்கு அவர் மேல் இருக்கும். நான் என்னடான்னா இப்படி போனேன். அவர் கேசட்டையெல்லாம் பாத்துட்டு, "இந்த ஸ்டைலெல்லாம் நாங்க எப்பவோ போட்டுட்டோம், உன் படத்துக்கு நான் நல்லா பண்ணித் தர்றேன்"னு சொல்லி, அதை செஞ்சார். நான் இயக்கிய 'தொடரும்' படத்தின் முதல் நாள் ஷூட்டிங்கப்போவே 'உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன்' படத்துக்காக ஒரு ஸீன் பாக்கி இருக்குன்னு விக்ரமன் சார் கூப்பிட, அஜித் கிட்ட பெர்மிஷன் வாங்கிட்டு போய் நடிச்சுட்டு வந்த கதையெல்லாம் ஏற்கனவே சொல்லியிருக்கேன். இப்படி, 'தொடரும்' படப்பிடிப்பு முடிஞ்சு வெளிவரும் முன்னரே நான் காமெடியனா ஃபேமஸ் ஆகி, இரவும் பகலும் ஷூட்டிங் போகத் தொடங்கிய நேரம். அதனால, என்னோட படத்தின் பின்னணி இசையமைப்புப் பணிக்கே (புரியலையா? அதான் ரீ-ரெக்கார்டிங்) நான் போக முடியல. 'இளையராஜா இருக்கார், பாத்துக்குவாரு'னு ஒரு நம்பிக்கை. 'தொடரும்'ல ஒரு ஸீன் வரும். அதில், சாகப்போறோம்னு தெரிஞ்ச ஒரு பொண்ணு, வேற ஒரு விஷயத்துக்காக பேசும்போது யதார்த்தமா சொல்ற 'எப்படினாலும் போய்த்தானே ஆகணும்' என்ற வசனம் ரெண்டையுமே குறிப்பதுபோல அமைச்சிருந்தேன். இதை நான் உட்கார்ந்து சொல்லணும் மியூசிக் டைரக்டர்கிட்ட. ஆனா, நான்தான் இல்லையே? ஆனா, படத்தின் ரீ-ரெக்கார்டிங் முடிஞ்சு படத்தைப் போட்டுப் பாத்தப்போ நானே ஷாக் ஆயிட்டேன். அந்த வசனம் தொடங்கும்போது சாதாரணமா வரும் இசை, கரெக்ட்டா 'போகத்தானே போறேன்'னு வரும்போது சோகமான வயலினா மாறி மனதைத் தொட்டது. அவரே இந்த வசனத்தை நான் வைத்ததன் அர்த்தத்தைப் புரிந்து அப்படி இசையமைத்திருந்தார், அதுதான் ராஜா. வேற யாரும் அப்படி செய்ததில்லை. அவர் ஜீனியஸ் மட்டுமில்லை கடும் உழைப்பாளி. ஒரு மாசத்துல நாற்பது பாட்டு ரெக்கார்டிங் பண்ணினார், நாற்பதும் ஹிட்டான காலமுண்டு. இப்படித்தான் என் முதல் படத்தை அவர் படமா நினைச்சு வேலை பார்த்த அனுபவம் எனக்கு அமைஞ்சது. 'ஆண்பாவம்' படப்பிடிப்பு அவரை முதலில் சந்தித்தது எப்படி தெரியுமா? பாண்டியராஜனிடம் உதவி இயக்குனராக இணைந்து 'ஆண்பாவம்' வேலைகள் ஆரம்பிச்சுருந்த நேரம். அந்தப் படத்துக்கு இசை இளையராஜா. அதற்கு முன்பு பாண்டியராஜன் இயக்கிய 'கன்னிராசி' படத்துக்கும் இளையராஜாதான் இசை. இப்போ, பாடல் கம்போசிங்குக்காக ஸ்டுடியோவுக்குப் போனோம். அப்போல்லாம், கதவுக்கு வெளியில ரெண்டு மூணு டீமை சேர்ந்தவங்க காத்திருப்பாங்க. இளையராஜாதான் சொல்லுவார் யார் உள்ள வரணும்னு. பாண்டியராஜனைக் கூப்பிட்டார். கதவைத் திறந்து அவர் உள்ள நுழையும்போது, பின்னாடியே நானும் டக்குன்னு உள்ள போய்ட்டேன். இதை பாண்டியராஜன் எதிர்பார்க்கல. என்னை முறைக்கிறார். அதே நேரம், அவரால உள்ள எதுவும் சொல்லவும் முடியல. நான் கமுக்கமாக, பயபக்தியோட உட்கார்ந்திருந்தேன். ட்யூன் போட்டுக்கிட்டே இருந்த இளையராஜா சைட்ல பாண்டியராஜனைப் பார்க்கும்போது பக்கத்துல நான் இருப்பதைப் பார்த்தார். 'டைரக்டர் மட்டும்தான வரணும்... இவன் யாரு புதுசா'ன்னு யோசிக்கிறார். ஆனால் அவரும் ஒன்னும் சொல்லல. ட்யூன் போட்டுட்டு, அப்படியே பாட்டை பாடுறார்... "காதல் கசக்குதய்யா"ன்னு. அந்த டைம்ல இந்தப் பாடல் ரொம்ப புதுசா பண்ணனும்னு நெனைச்சு பண்ணுனது. இடையில் பழைய விஷயங்கள் வரும். "கிட்டப்பா வந்த காலத்திலே..." அப்படின்னு இளையராஜா பாட, நான் "காயாத கானகத்தே"னு எடுத்துக் கொடுத்தேன். இளையராஜா திரும்பி என்னைப் பார்த்தார். 'ம்..'னு சொல்லிட்டு, "MKT காலத்திலே..."னு வரும்போது திரும்ப நான் "மன்மத லீலையை வென்றார்"னு சொல்றேன். அப்படியே MGR, நடிகர் திலகம்னு வர வர, "ஹலோ ஹலோ சுகமா", "நடையா இது நடையா" எடுத்துக் கொடுத்தேன், அவரும் ஏத்துக்கிட்டார். பாண்டியராஜனுக்கு அந்தக் காலத்துப் பாடல்கள் சட்டுனு ஞாபகம் வரல. இளையராஜா கேட்டார், "யார் இது?". "அசிஸ்டன்ட் டைரக்டர் அண்ணே.. தெரியாம உள்ள வந்துட்டார்" சொல்லி என்னை முறைச்சார் பாண்டியராஜன். "பரவாயில்ல இருக்கட்டும்"னு சொல்லிட்டாரு இளையராஜா. எனக்கு உள்ளுக்குள்ள ரொம்ப பெருமை. ஆமா, அந்த சமயத்துல இந்த வார்த்தையே எனக்கு பெரிய விஷயமாகத்தான் இருந்தது. அதுல இருந்து, மியூசிக் சம்மந்தமா எதுனாலும் பாண்டியராஜன் என்கிட்டேதான் சொல்லிவிடுவார். இளையராஜாவும் என்னையே கூப்பிட்டு "உங்க டைரக்டர்கிட்ட சொல்லுய்யா.."னு எதுனாலும் என்கிட்டே சொல்லத் தொடங்கினார். 'ஆண்பாவம்' படம் ரெடியாச்சு. ஒவ்வொரு ஸீனிலும் சிரிச்சார் இளையராஜா. சிரிச்சு, ரசிச்சு இசையமைச்சார். அவர் எந்த அளவுக்கு ரசிச்சாரென்றால், "யோவ்... அடுத்த படம் இதே டீம் பாவலர் ஃபிலிம்ஸுக்கு பண்றோம்யா"ன்னு சொல்லி பாண்டியராஜனை புக் பண்ணிட்டார். அந்தப் படமும் தொடங்குச்சு. 'கற்புக்கரசி'ன்னு டைட்டில். அந்தப் படத்துக்காக ஆஷா போன்ஸ்லேவை முதல் முறையா தமிழுக்கு கூப்பிட்டு வந்து அவங்க கூட இளையராஜா விருப்பப்பட்டு பாடிய பாட்டுதான், 'எங்க ஊரு காதலைப் பத்தி என்னா நினைக்கிற?' என்ற பாடல். ஆனால், அந்தப் படம் கைவிடப்பட்டது. அதுக்காகப் போடப்பட்ட பாடல்கள் 'புதுப்பாட்டு' படத்தில் வந்தன. 'கற்புக்கரசி' பாட்டு கம்போஸிஙப்போ நடந்த சம்பவத்தை நான் மறக்கவே மாட்டேன். அந்த காலகட்டத்துல என் ஒரு நாள் பேட்டா அஞ்சு ரூபாய்தான். பத்து ரூபாயெல்லாம் எனக்கு பெரிய விஷயம். அப்படியிருந்த காலகட்டம். ஒரு நாள் இளையராஜா கூட கம்போஸிங்ல இருக்கும்போது அவரைப் பார்க்கவந்த இன்னொரு ப்ரொட்யூசர் அவருக்கு அட்வான்ஸ் பணம் கொடுத்துட்டுப் போனார். அதை வாங்கிய இளையராஜா நேரா, பக்கத்துல இருந்து என்கிட்ட அந்தப் பையை கொடுத்து, 'வச்சுரு'ன்னு சொல்லிட்டு வேலையைப் பார்க்கப் போய்ட்டார். பாண்டியராஜனின் குரு பாக்யராஜுடன் ஆண்பாவம் டைரக்டர் டீம் உள்ள எவ்வளவு இருந்தது தெரியுமா? ஒரு லட்சம். அப்போ ஒரு லட்சம்னா இப்போ கோடி மதிப்பு. அதை என் கையில் கொடுத்துட்டார். நான் மொத்தமா அவ்வளவு பணத்தை அப்போ பார்த்ததேயில்லை. எனக்கு பதற்றம், வயித்துல இருந்து சூடா மேல ஏறுது. ஒரு வேளை தொலைஞ்சா, நான் அவர்கிட்ட பதினஞ்சு வருஷம் வேலை பாத்துதான் கழிக்கணும். ஆனா, அவர் என்னை வேலைக்கு சேர்த்துக்குவாரான்னு வேற சந்தேகம். இப்படி என்னென்னமோ தோணுது. அவர் இங்குமங்கும் நடக்கும்போது என்னைப் பார்த்தார். நான் பதற்றமா இருப்பதைப் பார்த்து சிரிச்சார். எனக்கு வேர்த்து விறுவிறுத்துருச்சு. என்னை சோதிக்கிறாரா? நான் போய்ட்டா என்ன பண்ணுவார்? ரொம்ப நேரம் கழிச்சு வந்து வாங்கிக்கிட்டார். "சார்... இனிமேல் இப்படியெல்லாம் பண்ணாதீங்க, இவ்வளவு பணத்தையெல்லாம் என்கிட்டே கொடுக்காதீங்க சாமி"ன்னு சொன்னேன். அவர் சிரிச்சார். அவருக்கு அப்போ தயாரிப்பாளர்கள் கொட்டிக் கொடுக்கத் தயாராக இருந்தார்கள். ஆனால், அவர் பணத்தை விட திறமையைத்தான் மதித்தார். அப்படிப்பட்ட இயக்குனர்களுக்கு உரிய மரியாதையை கொடுத்தார். அவர் சமீபத்தில் பாடல்கள் உரிமை குறித்து எடுத்த நடவடிக்கைகள் எல்லாம் விமர்சிக்கப்பட்டன. ஆனால், அவர் நாம் எப்படி பார்க்கிறோமோ அப்படி இருப்பார். அவரை பணமாகப் பார்த்தவர்களை அவரும் அப்படி பார்த்தார். அவரை கலையாகப் பார்த்தவர்களை அவரும் அப்படியே பார்த்தார். அதன் சமீப அடையாளம்தான் 'மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை'யெல்லாம். இது தொடரும், தொடரணும். https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/i-suffered-getting-ilaiyarajas-money-ramesh-kannas-thiraiyidadha-ninaivugal-10 11. என் மகனை சேர்த்துக்கொள்ள மறுத்த மணிரத்னம்! 'செக்கச் சிவந்த வானம்' படம் வெளிவந்துருக்கு. 'மணிரத்னம் இஸ் பேக்', 'மணி சார்' கலக்கிட்டார்... இப்படி இப்போ உள்ள இளைஞர்கள் எல்லாம் மணிரத்னம் சாரை கொண்டாடுறாங்க. இத்தனைக்கும் இவர்கள் மணிரத்னத்தின் கோல்டன் பீரியடைப் பார்த்து அனுபவிக்காதவர்கள். யூ-ட்யூபிலும் டிவிடிக்களிலும் பார்த்தவர்கள். நாங்க திரைத்துறையினரா அவரை இருபத்தஞ்சு வருஷமா கவனித்து வருபவர்கள். சினிமா ரசிகர்களுக்கு மட்டுமல்ல சினிமாவுக்குள்ளும் கூட இளைஞர்கள் பலருக்கு மணிரத்னம்தான் ஆதர்சம், முன்னோடி, மோட்டிவேஷன், இன்ஸபிரேஷன் எல்லாம். என் பையனுக்கும் அப்படித்தான். சொல்லவே இல்லைல? எனக்கு ரெண்டு பசங்க... மூத்த பையன் ஜஸ்வந்த் கண்ணன், இளையவன் பிரஜீஷ் திவாகரன். இதில் பிரஜீஷுக்கு மணிரத்னம்தான் இன்ஸ்பிரேஷன். நான், சினிமாவை கனவாகக் கொண்டு, அதைத் துரத்திக் கொண்டிருந்த ஆரம்ப காலத்தில் பட்ட கஷ்டங்கள் கொஞ்ச நஞ்சமில்லை. இதோ வந்துருச்சு, இதோ வந்துருச்சுன்னு ஏமாற்றி சிறுவனான மகனை நடக்க வச்சு வீட்டுக்குக் கூட்டிப் போற ஏழைத் தந்தை போல என்னைக் கூட்டிப் போனது சினிமா. உண்மையிலேயே ரொம்ப தூரம் அது. அதைக் கடந்துதான் வந்தேன். கடந்த பின்னர் எல்லா வலியும் காமெடி ஆகிடும். இப்போ அப்படித்தான் எனக்கும். நான் ஸ்கூல் படிக்கும்போதிருந்தே நாடகம், நடிப்பு, பாட்டுலதான் என் கவனமே இருந்தது. ஆனால், என் மகன்கள் இருவரையும் நல்லா படிக்க வைக்கணும்னு நானும் என் மனைவி ஷோபாவும் முடிவு பண்ணியிருந்தோம். ஏவிஎம் ஸ்கூலில் படிச்சாங்க, முடிச்சுட்டு ரெண்டு பேருமே என்ஜினியரிங் படிச்சாங்க. இன்னொரு பக்கம் நான் நடிப்பில் பிசியாகி ஓடிக்கிட்டே இருந்தேன். அப்பப்போ நினைச்சுக்குவேன், 'பசங்க படிச்சு முடிச்சு சாஃப்ட்வேர் நிறுவனத்தில் வேலைக்குப் போய் வெளிநாடு போய்ட்டா, நாமளும் வயசானதுக்கு அப்புறம் ரெண்டு பசங்க வீட்டுக்கும் போய் மாற்றி மாற்றி இருக்கலாம்'னு. அமெரிக்காவா ஆஸ்திரேலியாவான்னுதான் யோசிப்பேன். அதுக்கேத்த மாதிரியே ரெண்டு பசங்களும் படிச்சு முடிச்சு 'விப்ரோ' நிறுவனத்தில் சேர்ந்தாங்க. பெரியவனுக்கு அமெரிக்கா வாய்ப்பும் வந்தது. ஆனால், இந்த இடத்தில் நாம் ஒன்றை மறக்கலாமா? வாழ்க்கையில இதுவரைக்கும் எனக்கு ஏதாவது ஒன்னு நினைத்தது போல எதிர்பார்த்த நேரத்தில் நடந்திருக்கா? இல்லைல? அப்புறம் இதை எப்படி எதிர்பார்க்கலாம்? மூத்த மகன் ஜஸ்வந்த் கண்ணன் வந்தான். "அப்பா நான் வேலையை ரிசைன் பண்றேன்"னு சொன்னான். "ரிசைன் பண்ணிட்டு?"னு கேட்டேன். "சினிமாவுக்கு வர்றேன்"னான். "நடிகன் ஆவதெல்லாம் ஈஸின்னு நினைக்கிறியா? அதுக்கெல்லாம் பல விஷயங்கள் ஒத்து வரணும்"னு சொன்னேன். நான் பழசை மறக்க முடியுமா? "பதினஞ்சு வருஷம் ஆச்சுடா நான் ஸ்க்ரீன்ல தலை காட்ட", எப்படியாவது அவன் முடிவை மாற்ற முயன்றேன். "நான் நடிக்கல, டைரக்டர் ஆகணும். அஸிஸ்டண்ட்டா சேர்த்துவிடுங்க" என்றான். எனக்கு ஒன்னும் புரியவில்லை. நான் பட்டதையேதான் இவனும் படணுமான்னு ஒரு பக்கம் கேள்வி. இன்னொரு பக்கம் நமக்கு இல்லாத பல வசதிகள் அவனுக்கு இருக்கு. நாம வெற்றிகரமா படம் இயக்கணும்னு நினைச்சோம். ஒரு படத்துடன் அந்தப் பயணம் திசை மாறிடுச்சு. ஆனால், அவனுக்கு உதவ நாம இருக்கோமே? நினைச்சதை பண்ணட்டும் என்று இன்னொரு பக்கம் பதில். பையன் அவுங்க அம்மாகிட்ட ரொம்ப பிடிவாதமா சொல்லி வேலையையும் கூட விட்டுட்டான். பிரஜீஷ் திவாகரன் - ஷோபா - ரமேஷ் கண்ணா - ஜஸ்வந்த் கண்ணன் "சரி வா"னு நேரா ஏ.ஆர்.முருகதாஸ்கிட்ட கூட்டிட்டுப் போனேன். அவனை அறிமுகப்படுத்தி அவனது விருப்பத்தை சொன்னேன். "உங்களுக்கு பண்ணாமலா" என்று ஆவலாக ஏற்றுக்கொண்டார் முருகதாஸ். அதே நேரம் அவர் படம் ஏற்கனவே தொடங்கிடுச்சு. அதுனால தனது உதவி இயக்குனராக இருந்து இயக்குனராகி 'மான் கராத்தே' படம் ஹிட் கொடுத்திருந்த திருகுமரனின் இரண்டாவது படமான 'கெத்து' படத்துல வேலை பார்க்கும் வாய்ப்பை அவனுக்கு ஏற்படுத்திக் கொடுத்தார். அந்தப் படம் முடிந்து முருகதாஸே இயக்கிய ஸ்பைடர் படத்தில் தன் உதவி இயக்குனராகப் பணிபுரிய அழைத்துக்கொண்டார். அந்தப் படத்தின் படப்பிடிப்பின் போது என் மகன் ஜஸ்வந்த்துக்கு பிறந்த நாள் வந்தது. ஃபேஸ்புக்ல ஒரு ஃபோட்டோ... என்னனு பார்த்தா மகேஷ் பாபு அவனுக்கு கேக் ஊட்டுறார். நான் அவரை நேரில் பார்த்ததே இல்லை. சரி, மகன் ஓரளவு பாதுகாப்பான பாதையில் முன்னோக்கிதான் போறான் என்ற நம்பிக்கை வந்தது. இப்போ சர்க்கார் படத்திலும் வேலை பார்த்தான். போன வருஷமே கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு செய்யத் தொடங்கினோம். 'சர்க்கார்' முடிஞ்சாதான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்னு சொல்லிட்டான். நான் முதல் படம் இயக்கிவிட்டுதான் கல்யாணம் பண்ணுவேன் என்று இருந்தேன். ஆனா, அப்படி எதுவும் நடக்கல. சரி, இதையாவது நடத்துவோமேன்னு குடும்ப வாழ்க்கையில் நுழைந்தேன். நம்ம பையனும் நம்மைப் போலத்தான் சிந்திக்கிறான். சர்க்கார் ஷூட்டிங்கெல்லாம் முடிஞ்சது. சர்க்கார் டீமில் ஜஸ்வந்த் பெரிய பையனின் வழி சரியாக இருக்குன்னு சந்தோஷப்படும்போதே, சின்ன மகன் பிரஜீஷ் திவாகரனும் 'நான் வேலையை விடுறேன்'ன்னு சொன்னான். என்னடா இதுன்னு கொஞ்சம் டென்சன் ஆயிடுச்சு. ஆனாலும் அவுங்க பிடிவாதம் உறுதியானது. அண்ணனைப் பார்த்து வந்த வெற்றுப் பிடிவாதமல்ல அது என்று பின்னாடி தெரிஞ்சுகிட்டேன். "என்னை மணி சார்கிட்ட சேர்த்துவிடுங்க"னு சொன்னான். "என்னது மணிரத்னமா? அப்படியெல்லாம் உடனே சேர்க்க மாட்டார், எனக்கெல்லாம் தெரியாது" என்றேன். எங்கள் படங்களைப் போலவே கே.எஸ்.ரவிக்குமார் - மணிரத்னம் டீம்களின் வேலை பாணி, அணுகுமுறை எல்லாமே ஒன்றுக்கொன்று வித்தியாசமாகத்தான் இருக்கும். ஆனாலும் மணிரத்னம் என் நண்பர். ஃபெஃப்ஸி தொழிலாளர்கள் போராட்டத்தின் போது இயக்குனர்கள் எல்லாம் ஒன்னாதான் இருந்தோம். நான் அங்க எல்லா ஏற்பாடுகளிலும் முன்னாடி நிப்பேன். இயக்குனரா என் முதல் படம் அந்த ஸ்ட்ரைக்கால் நின்றது. ஆனாலும் ஸ்ட்ரைக்ல முழுமையா இறங்கி வேலை செய்தேன். ஷூட்டிங் நடக்காததால் நாங்க எல்லோரும், டெய்லி போராட்டம் நடக்கும் இடத்துக்குப் போய் பேசுவோம், பேசுவோம், பேசிக்கிட்டே இருப்போம். பாலச்சந்தர், பாரதிராஜா, மணிரத்னம், ஷங்கர்னு எல்லோரும் அங்கதான். என் கூட இருக்கவங்க சிரிச்சுகிட்டே இருப்பாங்க. மணிரத்னம் அதிகம் பேசமாட்டார். ஆனா, நான் பேசப் பேச சிரிச்சுகிட்டே இருப்பார். அங்கதான் அவர்கள் எல்லோர்கிட்டயும் பழகும் வாய்ப்பு கிடைச்சது. பாரதிராஜா சார் என்னை தனது தளபதி என்னும் அளவுக்கு சொன்னார், பாலச்சந்தர் சார் என்னை தன் படத்தில் வேலை செய்ய அழைத்தார். இப்படி பல விஷயங்கள் அந்தப் போராட்டத்தால் நடந்தது. பிரஜீஷின் குறும்படத்தைப் பாராட்டிய முருகதாஸ் என் மகன் முடிவிலிருந்து மாறுவது போலத் தெரியவில்லை. உறுதியா நின்றான். 'சரி நமக்கு அமெரிக்கா இல்லை'னு மனசை செட் பண்ணிக்கிட்டு மணிரத்னம்கிட்ட அவனை அழைத்துப் போனேன். அவர் அவனைப் பார்த்தார். "ரமேஷ் கண்ணா வழியெல்லாம் ஃபாலோ பண்ணாத, இப்போல்லாம் ட்ரெண்டே மாறிடுச்சு. இப்போ போய் அசிஸ்டென்ட்டா சேர்ந்து, வேலை பார்த்து எப்போ டைரக்டர் ஆகுறது? கோ... மேக் ஸம் ஷார்ட் ஃப்லிம்ஸ் நோ... நானெல்லாம் அசிஸ்டென்ட்டாவா இருந்தேன்? கோ அஹெட் மேன்" என்று சொல்லி அனுப்பிட்டார். வெளியே வந்து அவன் என்னையே பார்த்தான். "அதான் சொல்லிடார்ல சேர்த்துக்க முடியாதுன்னு? போ, அவர் சொன்ன மாதிரி ஷார்ட் ஃப்லிம் எடு"ன்னு சொன்னேன். அதுக்கும் என்னையே பார்த்தான். அர்த்தத்தோடுதான் பார்த்தான், பணம் வேணும்ல? அவனுக்காகத் தயாரிப்பாளர் ஆனேன். 'தி காட்ஃபாதர்'னு ஒரு குறும்படம் எடுத்தான். கேங்ஸ்டர் படமில்லை... ஒரு முதிய தந்தை, அவரது மகன் இடையிலான ஒரு தருணம்தான் படம். அந்தக் குறும்படம் சீக்கிரமாகவே ஃபேமஸ் ஆச்சு. ஷங்கர் அதை பாராட்டி ட்வீட் போட்டார், முருகதாஸ் அழைத்து பரிசு கொடுத்தார். அவர்கள் நம்ம முகத்துக்காக செய்றாங்கன்னு கூட நினைச்சேன். திடீர்னு ஒரு நாள் சன் டிவியில் இருந்து ஃபோன். "நீங்கதான அந்த குறும்படத்தின் தயாரிப்பாளர்? அதை சன் நியூஸ் தொலைக்காட்சியில் போட அனுமதி வேணும். எங்க எம்.டிக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு"னு சொல்றாங்க. அப்போதான் எனக்கு நம்பிக்கை வந்தது, நம்ம பையன் நல்ல ஒரு படம்தான் எடுத்துருக்கிறான் என்று. சன் டிவிக்கு நன்றி. அந்தக் குறும்படம் மணிரத்னத்தையும் சென்றடைந்தது. சீக்கிரமே மெட்ராஸ் டாக்கீஸிலிருந்து அழைப்பு வந்து அவரிடம் உதவி இயக்குனராகி, 'காற்று வெளியிடை', 'செக்கச் சிவந்த வானம்' படங்களில் வேலை பார்த்துவிட்டான் பிரஜீஷ் . 'செக்கச் சிவந்த வானம்' வெற்றி பெற்றிருக்கு. மூத்த மகன் ஜஸ்வந்த் பணியாற்றிய 'சர்க்கார்' வெளிவர இருக்கு. ரெண்டு பேரும் என் அமெரிக்கா ஆசையைத்தான் நிறைவேற்றல. இயக்குனர் ஆசையை டபுளாக நிறைவேற்றுவாங்கன்னு நம்புறேன், என்னை விட சீக்கிரமா... https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/maniratnam-rejected-my-son-ramesh-kanna-writes-thiraiyidadha-ninaivugal நிறைந்தது.............

8. "அய்யய்யோ... ஆளை விடுப்பா" - செல்வராகவனிடம் கெஞ்சினேன்! இன்று தமிழ் சினிமாவில் உயரத்தில் இருக்கும் பலரை ஆரம்ப காலத்தில் பார்த்த யாரும் அவர்கள் இப்படி வருவார்கள் என்று எண்ணியிருக்கமாட்டார்கள். 'ஆசை' படத்தில் ஆட்டோ ஓட்டிய, 'கிழக்குச் சீமையிலே' படத்தில் கூட்டத்தோடு கூட்டமாக நின்ற எஸ்.ஜே.சூர்யா 'வாலி', 'குஷி' இயக்குவார் என்று யாருக்கும் அப்போது தெரியவில்லை. அஜித்திற்கு தெரிந்திருந்தது, அதுவும் அவரை நன்கு கவனித்தபின். ஏன், பாக்யராஜ்...? முதலில் ஒரு ஸீன், பிறகு ஒரு கதாப்பாத்திரம், பிறகு ஹீரோ, பின்னர் வரிசையாக வெள்ளிவிழா படங்கள்... யாருக்குத் தெரியும், அவர் இப்படி வருவாரென்று? பாரதிராஜா சாரே எதிர்பார்த்திருக்கமாட்டார். என்னை எடுத்துக்கங்க, 'நேரா பாரதிராஜா அல்லது பாலச்சந்தர்கிட்ட அசிஸ்டன்ட்டா சேர்றோம், படம் இயக்குறோம், அப்படியே ஹீரோ ஆகுறோம்'னு நினைச்சுகிட்டுதான் வந்தேன். எத்தனை வருஷம் ஆச்சு, எங்கெங்கோ சுத்தியாச்சு ஒரு படம் எடுப்பதற்குள். விக்ரம், விஜய் சேதுபதி எல்லாம் சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகள்... யாருக்குத் தெரியும் அவுங்க இவ்வளவு பெருசா வருவாங்க ஒரு நாள் என்று. இப்படி எதையும் கணிக்க முடியாதது சினிமா வாழ்க்கை. ஆனால், உள்ளுக்குள் ஒரு நெருப்பு, விடாம, எத்தனை கஷ்டத்திலும், அவமானத்திலும், நிராகரிப்பிலும், காத்திருப்பிலும், பசியிலும், வலியிலும் அணையாம எரிந்தால்... நடக்கும். நமக்குள் நெருப்பு இருக்கணும். சில பேருக்கு சீக்கிரம் நடக்கும், சிலருக்கு லேட்டா நடக்கும், ஆனால் உள்ளே அந்த நெருப்பு இருந்தால்தான் நடக்கும். அப்படி நெருப்புடன் வந்து சினிமா உலகில் ஒளிர்பவர்கள் ரெண்டு பேரைத்தான் இன்னைக்கு உங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தப்போறேன். உங்களுக்கு அறிமுகமானவங்கதான், நல்லா தெரிஞ்சவங்கதான். ஆனா, எனக்குத் தெரிஞ்ச அவங்களை, அந்தப் பக்கத்தை உங்களுக்குத் தெரியாதல்லவா? அதைத்தான் அறிமுகப்படுத்துறேன். ஃப்ரண்ட்ஸ் படம் ஷூட்டிங் நடந்துகொண்டிருந்தப்போ ஒரு நாள்... என்னைப் பார்க்க புது டைரக்டர் ஒரு பையன் வந்திருந்தார். கஸ்தூரி ராஜா பையன் என தெரிந்தது. "சொல்லுப்பா..." என்று அவருடன் பேச அமர்ந்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நல்ல கேரக்டர்கள் செய்துகொண்டிருந்த நேரம். கதாபாத்திரங்கள் குறித்து எனக்கே ஒரு எதிர்பார்ப்பு மனதில் உருவாகியிருந்தது. கொஞ்சமாவது கவனிக்கப்படும் பாத்திரம், முக்கியமான பாத்திரங்களாக மட்டும்தான் அப்போ நடிச்சுக்கிட்டுருந்தேன். அந்த மைண்ட் செட்டோட உட்கார்ந்து பேச ஆரம்பித்தேன். கதை சொல்லும் முன், நேரே என் கேரக்டரை சொன்னார். நான் ஒரு நிமிஷம் ஷாக் ஆயிட்டேன். "என்னது ஸ்கூல் வாசல்ல செக்ஸ் புக் விக்கணுமா?" என்றேன். "ஆமா சார், ஆனா முக்கியமான ரோல் சார். ஆரம்பம்தான் இப்படி, பின்னாடி நல்லா மாறிடும் சார் கேரக்டர்" என்றார். "நானே இப்போதான் நல்ல நல்ல கேரக்டரா நடிச்சுக்கிட்டு இருக்கேன். இப்போ போய் இப்படி ஒன்னு சொல்றியே... அய்யயோ... ஆளை விடுப்பா" என்று கொஞ்சம் இறங்கி கெஞ்சியேவிட்டேன். செல்வராகவன் விடவில்லை. 'இன்னும் டெவலப் பண்றேன் சார், முழு கதை கேளுங்க' என்று அவரும் கெஞ்ச, பின்னர் "சரிப்பா... பண்றேன். ஆனா, சொன்னது குறையாம படம் எடுக்கணும்" என்று அந்தப் படத்தில் இறங்கத் துணிந்தேன். முதல் நாள் ஷூட்டிங்... ஸ்கூல் வாசலில் உட்கார்ந்து புத்தகங்கள் விக்கும் காட்சி. 'அந்த' மாதிரி புத்தகங்கள்தான் மெயின். "படம் பாத்துட்டு தந்தர்றேன்"னு ஒரு பையன் புக்கை எடுப்பான். "படத்துக்குதான்டா காசே, படம் இல்லாட்டி எவன் வாங்குவான், குட்றா" என அவனை அதட்டி புத்தகத்தைப் பிடுங்குவேன். இப்படி போனது அந்தக் காட்சி. கூட நடிச்சதெல்லாம் சின்னச் சின்ன பசங்க. எனக்கு சுத்தமா நம்பிக்கையே வரல. குழப்பமாவே இருந்தேன். 'இது நல்ல படம்தானா? தேவையில்லாம வந்து மாட்டிகிட்டோமா'னு யோசிச்சுகிட்டே ப்ரேக்ல உட்கார்ந்துருக்கேன். எதிர்ல ஒல்லியா, வெட வெடன்னு ஒரு பையன் வந்து உட்கார்ந்தான். "சார்... எப்படி சார் இப்படியெல்லாம் நடிக்கிறீங்க?" என்று கேட்ட அந்தப் பையன் தனுஷ். "டேய்... இதெல்லாம் பெரிய நடிப்பா? அடப்போப்பா, நானே என்ன குழப்பத்துல இருக்கேன்னு தெரியாம நீ வேற" என்று சலிப்போடு பதில் சொன்னேன். கஸ்தூரிராஜாவின் இன்னொரு மகனான இவரும் படத்தில் நடிக்கிறார் என்பது அப்புறம் தெரிந்தது. ஏதோ 'அந்த ஒரு படத்துக்கு ஏற்ற சின்ன பசங்களையா கூப்பிட்டுருக்கார். அதுல தனுஷும் ஒருத்தர்' என்னும் அளவிலேயே அப்போது தனுஷைப் பற்றி நான் நினைத்தேன். செல்வராகவனுக்கு தனுஷை வைத்து பெரிய திட்டங்கள் இருந்தது எனக்குத் தெரியாது. ஆனால், அந்தப் படத்தில், முன்பு என்னிடம் சொன்னது போலவே என் கேரக்டரை நல்லா டெவலப் பண்ணியிருந்தார் செல்வராகவன். ஊட்டியில் இரவு இரண்டு மணிக்கெல்லாம் ஷூட்டிங் நடக்கும், கடுமையா உழைச்சது அந்த டீம். இறுதிக் காட்சியில் சென்டிமென்ட்டா வருவது போல வைத்து என் கேரக்டரை நல்லா உருவாக்கியிருந்தார். எனக்கு அதெல்லாம் பார்த்துதான் நிம்மதியே வந்துச்சு. படம் வெளிவந்தது... 'இயக்கம் - கஸ்தூரிராஜா' என்ற டைட்டிலுடன். முதலில் போஸ்டர்கள், விளம்பரங்களையெல்லாம் பார்த்து வேற மாதிரி நினைச்சு ரசிகர்கள் வந்தாலும், படத்தைப் பார்த்த பின் அவர்கள் எண்ணம் மாறியது. 'மணி' என்ற அந்த கேரக்டரையும் அதில் என் நடிப்பையும் பலரும் பாராட்டினார்கள். பாடல்களும் சூப்பர் ஹிட், படமும் சூப்பர் ஹிட். உடனே 'காதல் கொண்டேன்' ஆரம்பிச்சு, படமும் வெளிவந்து, தமிழ்நாடே அந்த ரெண்டு பேரையும் திரும்பிப் பார்த்தது. சினிமா வட்டத்துல எங்க பார்த்தாலும் அவுங்களைப் பற்றியும், 'காதல் கொண்டேன்' படம் பற்றியும்தான் ஒரே பேச்சு. தனுஷ் நடிப்பில் கலக்கிட்டார். தனுஷைப் பார்த்தபோது சொன்னேன், "தனுஷு... நீ என்கிட்ட கேட்டீல, எப்படி சார் நடிக்கிறீங்கன்னு, நான் நடிச்சதெல்லாம் நடிப்பில்லை. எதுவுமே தெரியாத மாதிரி இருந்து இப்படி நடிச்சு இருக்கீல நீ, இதுதான்யா நடிப்பு" என்று. சிரித்தார், அடக்கத்தோடு. அதன் பின் தனுஷுக்கு நானே ஒரு ஸ்க்ரிப்ட் ரெடி பண்ணினேன். 'ஓடிப்போலாமா'னு டைட்டில். கதை தனுஷுக்கு ரொம்பப் பிடிச்சு ஓகே பண்ணிட்டார். கே.எஸ்.ரவிக்குமார் இயக்கத்தில், பிரமிட் நடராஜன் தயாரிப்பதாக முடிவு பண்ணி வேலைகளெல்லாம் தொடங்கின. நம்ம பழைய ராசி சும்மா இருக்குமா? என்னதான் வெற்றிகளைப் பார்த்தாலும் பழைய எஃபக்ட்ல இந்தப் படமும் நின்றுவிட்டது. பிரமிட் நடராஜனுக்கு திடீரென சில பிரச்சனைகள். அப்படியே கைவிடப்பட்டது 'ஓடிப்போலாமா' படம். அதன் பின்னர் தனுஷ் கே.எஸ்.ரவிக்குமார் இயக்கத்தில் நடிக்கவே இல்லை. அந்தப் படத்தையும் நாங்க வேற யாரையும் வச்சு எடுக்கல. இப்பவும்கூட தனுஷுக்கு ஏற்ற கதைதான் அது. அந்தக் கதை, தனுஷுக்காகக் காத்திருக்கு. சரியென்று சொன்னால் பண்ணிடலாம். இன்றைக்கு தனுஷ் இருக்கும் உயரம் மிகப்பெரியது. அன்று, ஒல்லியா, சாதாரணமா, யாருமே கவனிக்காத ஒரு பையனா உள்ள வந்த தனுஷ் இன்றும் கிட்டத்தட்ட அதே உடம்போடுதான் இருக்கார். ஆனா, உலகையே தன்னை கவனிக்க வைக்கிறார். பாடுவது, எழுதுவது, இயக்கம் என எல்லாவற்றிலும் வெற்றி. செல்வராகவனும் அப்படித்தான். 'துள்ளுவதோ இளமை' எடுத்தவர் '7ஜி ரெயின்போ காலனி', 'புதுப்பேட்டை', 'ஆயிரத்தில் ஒருவன்' எல்லாம் எடுப்பாரென்று பலர் நினைத்திருக்கமாட்டார்கள். இந்த ரெண்டு பேருக்குள்ளயுமே அந்த நெருப்பு இருந்துருக்கு. அது இன்னும் அணையாம இருக்கு. பெரிய வெளிச்சமா அவ்வப்போது ஒளிருது. எனக்கு ஒரே சந்தோஷம் என்னன்னா, அவங்களோட முதல் படத்தில் நான் இருந்தேன் என்பதுதான். https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/ramesh-kanna-pleaded-selvaragavan-and-dhanush-memories

* கே.என்.சிவராமன் 66 கஜத்தின் மேல் நின்ற சிவகாமி இப்பொழுது அங்கில்லை! மாறாக, வனத்தின் அடர்ந்த பகுதிக்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தாள். அதுவும் கரிகாலனை நோக்கி தன் நயனங்களாலும் அங்கங்களாலும் பின்தொடரும்படி சைகை செய்துவிட்டு!அந்த அழைப்பை ஏற்று அவளை நோக்கிச் சென்றவன் பாய்ந்து அவள் இடையில் தனது இடது கையைத் தவழவிட்டான். அருகில் வளர்ந்திருந்த செண்பக மரம் ஒன்றின் கிளை தாழ்ந்திருந்தது. அதன் நுனியில் செண்பக மலர்கள் பல சிவந்த வாய்களைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தன. அவற்றின் நறுமணம் எங்கும் பரவி மயக்கத்தை ஏற்படுத்தவே அந்த மலர்களில் ஒன்றைக் கிள்ளி சிவகாமியின் கருங்கூந்தலில் செருகினான்; அவள் கூந்தலை முகர்ந்து பெருமூச்செறியவும் செய்தான். லேசாக நகைத்த சிவகாமி தனது அழகிய கண்களை வனத்தின் பக்கம் திருப்பியபடி ‘‘இதுவும் விசாரணைதான் போலிருக்கிறது...’’ என்றாள். ‘‘ஆம்... விசாரணையிலும் பலவகை உண்டு...’’ என்றான் கரிகாலன் தன் கையை அவள் இடையில் சிறிது அதிகமாக அழுத்திய வண்ணம். அவள் இடை அவனைச் சிறிது அதிகமாக நெருக்கியதால் இடையின் பின்கீழ்ப் பகுதியும் அவன் காலின் பக்கத்தில் மிருதுவாகவும் கடினமாகவும் பருமனாகவும் இழைத்தது.அதனால் ஏற்பட்ட உணர்ச்சி வேகத்தால், ‘‘விசாரணையில் மலருக்கும் இடம் இருப்பது ஒரு வகை போலிருக்கிறது...’’ என்று அவள் பவள இதழ்கள் முணுமுணுத்தன. ‘‘ஆம். சந்தேகமென்ன? எத்தனையோ மலர்கள் விசாரணை சாஸ்திரத்தில் இடம்பெற்றிருக்கின்றன...’’ ‘‘அதில் செண்பக மலரும் ஒன்றா..?’’ ‘‘ஆம்...’’ ‘‘எந்த விசாரணைக்கோ..?’’ ‘‘உணர்ச்சி விசாரணைக்கு!’’ இதற்குப் பிறகு இருவரும் நீண்ட நேரம் பேசவில்லை.அவன் வலது கை அவளைத் தனக்கு எதிரில் லேசாகத் திருப்பியது. அவன் கண்கள் வண்டுகளாகி அவள் முகத் தாமரையில் சஞ்சரித்தன.சிறிது முன்பாக சிவகாமி நீராடியிருந்த காரணத்தினால் அவள் முகத்திலிருந்து எழுந்த வாசனைப் பொடியின் நறுமணம் கமகம என்று அவன் நாசியில் புகுந்து அவன் சித்தத்தைக் கலக்கியது.அப்பொழுது பூரணமாக உலராத அவள் கருங்குழல் அவன் வலது கையில் பட்டதால் அதிலிருந்த சில்லிப்பு அவன் கைக்கு சீதளத்தைத் தந்தாலும் உணர்ச்சிகளினால் காம அக்னியை வாரி இறைத்தது.கூந்தலை முழுதும் முடியாமல் ஈரம் உலருவதற்கு அவள் இரண்டு சிறு பின்னல்களால் குறுக்கே குழலைக் கட்டியிருந்ததால் நீண்ட அவள் கருங்குழல் கீழே அவள் பருத்த பின்னெழில்களைத் திரையிட்டு மறைத்திருந்தது. அந்தக் குழலின் ஒரு பகுதியை வலது கையால் கரிகாலன் எடுத்தபோது அவன் கைபட்ட இடத்தின் காரணமாக சிறிது சிவகாமி நெளிந்தாள்.அவள் முகத்தை வட்டமிட்ட அவன் விழிகள் கழுத்தின் கீழும் இறங்கி கச்சையை மீறியிருந்த மார்பு விளிம்பு வட்டங்களிலும் நிலைத்தபடியால் அவள் பெரிதும் நிலைகுலைந்தாள்.மார்பில் ஊசலாடிய வனத்தில் விளைந்த கொடியை அவன் வலதுகை பரீட்சிக்கத் தொடங்கியபோது உண்மையில் அவன் தொட முயன்றது கொடியைத்தானா என்ற சம்சயமும், சம்சயத்தால் ஏற்பட்ட இன்ப வேதனையும் அவளைத் திணறடித்தன.அந்தத் திணறலில் இருந்து சமாளித்துக் கொள்ள அவள் செவ்விய இதழ்கள் சிறிது குவிந்து திறந்து, ‘‘விசாரணை அழகாக இருக்கிறது!’’ என்று மெல்ல சொற்களை உதிர்த்தன.அவன் இதழ்களில் அசட்டு இளநகை ஒன்று படர்ந்தது. ‘‘விசாரணை பிடிக்கவில்லையா..?’’ இந்த இளநகையின் ஊடே அத்துடன் அவன் கைகள் இரண்டும் அவள் இடையின் பின்னால் பின்னி அவளைச் சற்று இழுத்து நெருக்கின.அவளும் இளநகை கூட்டினாள். ‘‘விசாரணை பிடிக்கிறதோ இல்லையோ உங்கள் கைகள் நன்றாகப் பிடிக்கின்றன!’’ ‘‘எதை?’’ கரிகாலன் கேட்டான் மெதுவாக. ‘‘எதை வேண்டுமோ அதை...’’ ‘‘வேண்டுவது எது வேண்டாதது எது என்று புரியவில்லையே எனக்கு...’’ ‘‘புரியாமல் வருவதுதான் இது!’’ ‘‘எது..?’’ ‘‘நீங்கள் புரியும் வஞ்சகம்...’’ ‘‘என்ன வஞ்சகம் செய்தேன்?’’ ‘‘கேள்வி வேறா..? நீங்கள் பெரும் மோசக்காரர்...’’ ‘‘ஓர் எழுத்து தவறாக இருக்கிறது சிவகாமி...’’ ‘‘எந்த எழுத்து..?’’ ‘‘‘ச’ என்ற எழுத்துக்குப் பதில் ‘க’ என்ற எழுத்தை போட்டிருக்க வேண்டும்!’’ இதைச் சொன்னவனும் நகைத்தான். கேட்டவளும் நகைத்தாள். நகைப்புடன் அவள் சொன்னாள், ‘‘முதன் முதலாக உண்மையை ஒப்புக் கொண்டீர்கள்...’’ என்று.அவன் பதிலேதும் சொல்லாமல் அவள் கழுத்தில் தன் இதழ்களைப் புதைத்தான்.அதனால் அவள் உடல் சற்றே நடுங்கியது; அவனுடன் இழைந்தது.அந்த நிலையிலும் சிவகாமி சொன்னாள், ‘‘இது சரியல்ல...’’ என்று. ‘‘எது சரியல்ல..?’’ கழுத்திலிருந்த இதழ்கள் விரிந்து சொற்களை உதிர்த்தன.‘‘விசாரணையின் நிலையைக் கவனிக்காமல்...’’ வாசகத்தை முடிக்கவில்லை அவள்.‘‘கவனிக்காமல்..?’’‘‘இந்த நிலையில் ஈடுபடுவது...’’சரியல்ல என்று அவனுக்கும் தெரிந்ததால் அவள் கழுத்தின் வழவழப்பில் இருந்து, சுகந்தத்தில் இருந்து உதடுகளை நீக்கினான். பிறகு அவள் அழகிய கண்களை நோக்கினான்.கண்களுக்கு எதிராகக் கண்களும் உதடுகளுக்கு எதிராக உதடுகளும் நின்ற நிலையில் அவன் பெரிதும் திணறினான்.அவள் கண்களிலும் அழைப்பிருந்தது! செவ்விய உதடுகள் சற்றே விரிந்து கிடந்ததால் அவற்றிலும் அழைப்பிருந்தது!அந்த அழைப்பை அவள் ஏற்கனவே உதிர்த்த சொற்கள் சித்தத்தில் உறைந்து தடுத்ததால் அவன் சற்று சுயநிலையை அடைந்தான். சில கணங்களுக்கு முன் கஜசாஸ்திரியான தன் நண்பன் தன்னிடம் சொன்ன வாசகங்கள் அனைத்தும் அவன் செவியில் எதிரொலித்தன.‘‘கைகளும் கால்களும் விலங்கிடப்பட்டு விசாரணைக்காக அழைத்து வரப்பட்டவள் எப்படி இப்படி சுதந்திரமாக இருக்கிறாள் என்று யோசிக்கிறாயா கரிகாலா..?’’‘‘ம்...’’‘‘அசுவ சாஸ்திரியாக அறியப்பட்டவள் எப்பொழுது கஜசாஸ்திரியாகவும் மாறினாள் என சிந்திக்கிறாயா..?’’‘‘ம்...’’‘‘விடையைத் தேடு!’’அதிர்ச்சியுடன் தன் நண்பனை ஏறிட்டான் கரிகாலன்.‘‘அதிர்வதற்கு இது நேரமில்லை கரிகாலா... உண்மையைக் கண்டறிய வேண்டிய தருணம் இது...’’‘‘...’’‘‘இங்கே பார்! பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மரின் வளர்ப்பு மகளாக உன்னிடம் அறிமுகமாகி உன்னுடனேயே பயணப்பட்டவள் சாளுக்கியர்களால் ஏவப்பட்ட ஆயுதம்! மருத்துவச்சியின் உதவியால் இந்த உண்மையை நீ கண்டறிந்திருக்கிறாய். ஆனால், இதுவே முற்றும் முழுதுமான உண்மை அல்ல. இதற்கும் அப்பால் இருப்பதை உடனே கண்டுபிடி...’’‘‘...’’‘‘என்ன அப்படிப் பார்க்கிறாய்! சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் திரும்பத் திரும்ப உன்னிடம் சிவகாமியை நம்பாதே என்று சொல்லியிருக்கிறார்... இதில் இருக்கும் சூட்சுமத்தை அறிய முயற்சி செய்... அவருக்குத் தெரிந்தே இதுபோல் ஆள்மாறாட்டம் நடந்ததா அல்லது அவர் அறியாமல் சாளுக்கிய போர் அமைச்சரான ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் இப்படியொரு ஏற்பாட்டை செய்தாரா..? அப்படி என்றால் தன் நாட்டின் நலனுக்காக தன் நாட்டு போர் அமைச்சர் அனுப்பிய ஒற்றரை - இந்த சிவகாமியை - எதற்காக அந்நாட்டு மன்னர் எதிரி நாட்டு உபசேனாதிபதியிடம் காட்டிக் கொடுக்க நினைத்தார்..?’’‘‘...’’‘‘புரிகிறதல்லவா..? திரும்பத் திரும்ப உன்னை, உன் சித்தத்தை கலங்கடிக்க சாளுக்கிய மன்னர் உட்பட சகலரும் முயற்சித்திருக்கிறார்கள். அது ஏன் என்பதைக் கண்டறிவது எவ்வளவு அவசியமோ அவ்வளவு முக்கியம் சிவகாமியின் உருவில் வந்திருக்கும் இவள் யார் என்பதை அறிவதும். பார்த்தால் சாதாரண ஒற்றராகத் தெரியவில்லை. பெரிய இடத்துப் பெண்ணை ஒற்றராக மாற்றியிருக்கிறார்கள்! இல்லையெனில் அசுவமும் கஜமும் இப்படி இவள் முன் மண்டியிடாது!’’‘‘...’’‘‘யார் கண்டது, மன்னர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவளாகவும் இவள் இருக்கலாம்! எந்த தேசத்து அரச குடும்பம் என்பதைக் கண்டுபிடி... இந்த வனம் முழுக்க நம் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது. இவளால் இங்கிருந்து தப்பிக்க முடியாது. எல்லைக்குள் இருப்பவளை எல்லை அறிந்து விசாரித்து உண்மைகளை வெளிக் கொண்டு வா!’’ http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15780&id1=6&issue=20190816

4. எம்.ஜி.ஆர்க்கு அப்புறம் அஜித்துக்குதான் அந்தப் பழக்கமிருந்தது... படம் நடிக்க ஆசைப்பட்டு, அது நடக்காம, படம் இயக்க ஆசைப்பட்டு அதுவும் நடக்காம இருந்த காலகட்டத்துல பல திரைக்கதை விவாதங்களில் கலந்துக்குவேன். அப்போ அங்க ஐடியா எதுவும் சொல்லாம கேள்விகள் மட்டும் கேக்குறதுக்குன்னே சிலர் வருவாங்க. 'ஹீரோ- ஹீரோயினுக்குக் காதல் வந்துருச்சு'ன்னு சொன்னா, 'அது எப்படின்னே காதல் வந்துச்சு?'னு கேப்பாங்க. 'அட பாத்ததும் காதல் வந்துருச்சுப்பா'ன்னா 'அதுக்கு ஒரு லாஜிக் வேணும்லண்ணே?'னு கேப்பாங்க. நீங்களே சொல்லுங்க, என்னைக்காவது காதல் லாஜிக் பார்த்து வந்திருக்கா? அவங்க கேக்குற அந்தக் கேள்விக்கு என்கிட்ட பதில் இருந்ததில்லை. காதல் எதனால வருதுன்னு இப்பவும் காதல் செய்யும் பெரும்பாலானவங்களுக்குத் தெரியாது. காதல் அப்படித்தான்... சினிமாவில் வாய்ப்புத் தேடிய போது பாண்டியராஜன்கிட்ட பழக்கம் ஏற்பட்டு, ஆண்பாவம் படத்துல அவர் கூட வேலை பார்த்து, 'ஆண்பாவம் அஸிஸ்டண்ட்ஸ்ப்பா'னு தமிழ் சினிமா துறையில் மரியாதையாகப் பார்க்கப்பட்டு கொஞ்சம் மகிழ்ச்சியாக அமைந்த காலம். படம் இயக்குற வாய்ப்பும் அமைஞ்சது. 'காதல் நிலம் வேண்டும்'னு படத்துக்கு டைட்டில் வச்சேன். 'காணி நிலம் வேண்டும்'னு பாரதி பாடியிருக்கார்ல? அதைப் போல வைக்கலாம்னு வச்சது. அதுக்கப்புறம் டைட்டில் சரியில்லைன்னு பாண்டியராஜன் மாத்த சொன்னார். சரின்னு எங்க ஸ்டைல்லயே 'காக்கா கடி'ன்னு படத்துக்குப் பெயர் வச்சேன். படம் ஷூட்டிங்கெல்லாம் முடிந்து சென்சாரும் பண்ணியாச்சு. படம் வந்துவிடும் என்ற நம்பிக்கையில வீட்டில ரொம்ப நாளா பண்ண சொல்லிக்கொண்டிருந்த திருமணத்தை செய்துக்கலாம்னு முடிவு பண்ணினேன். டைரக்டர் ஆகிட்டுதான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்னு வீட்டில் சவாலே விட்டிருந்தேன். சரி, படம்தான் முடிஞ்சதே, சென்சாரும் ஆகிடுச்சேன்னு நம்பிக்கையோட கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன். ஆனா, அந்தப் படம் இப்போ வரைக்கும் வெளிவரல. இப்போ யோசிக்கிறேன், 'நல்ல வேளை, முதல் படம் வெளிவந்துதான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்'னு சபதம் போடல. அதுக்குப்பிறகு கே.எஸ்.ரவிக்குமார் கூட நாப்பதுக்கும் மேற்பட்ட படங்களில் அசோசியேட் டைரக்டர், வசனம் இப்படி வேலை பார்த்தேன். 'பெரிய குடும்பம்'னு ஒரு படம் பண்ணோம். நூறு நாள் வெற்றிகரமா ஓடுச்சு. ஜெமினி கலர் லேப் உரிமையாளர்தான் அந்தப் படத்தைத் தயாரித்தார். அது வெற்றியடைந்தவுடன் அடுத்த படம் உடனே தயாரிக்க நினைத்து, இயக்குறதுக்கு என்னைக் கூப்பிட்டாங்க. நானும் கதை ரெடி பண்ணி ஜெயராம், மீனாவுக்கு சொல்லி எல்லாம் தயாராகி ஷூட்டிங்குக்குப் போய்ட்டோம். முதல் நாள் விவேக், மணிவண்ணன் உள்பட இன்னும் சிலரை வைத்து காமெடி ஸீன் எடுக்குறோம். ஜெயராம், மீனா எல்லாம் மூன்றாவது நாளிலிருந்து ஷூட்டிங் வருவதாகப் பிளான். முதல் நாள் நாலு மணிநேரம் ஷூட்டிங் நடந்துருக்கும் ப்ரொடக்ஷன்ல இருந்து ஒரு ஆள் வந்து மெதுவா என் காதுல சொல்றாரு, "சார், இதுக்கு மேல எடுக்க ஃபிலிம் இல்ல"னு. என் பக்கத்துல இருந்த மணிவண்ணன் அதை கேட்டுட்டாரு. "என்னது கலர் லேப் ஓனர்கிட்டயே ஃபிலிம் இல்லையா?"னு சத்தமா கேக்குறாரு. எனக்கு ஒரே சங்கடம். "இல்ல சார், இது ஸ்பெஷல் ஃபிலிம்...அது இது"னு சமாளிக்க முயற்சி பண்றேன். அவரு, "லேப் ஓனர் உனக்கு ப்ரொடியூசர் ஆகியும் உன் படத்துக்கு ஃபிலிம் இல்லையேடா...நல்ல லக்டா"னு வருத்தமும் கிண்டலும் கலந்து சொல்லிட்டுப் போய்ட்டார். வருத்தமும் கிண்டலும் எப்படி கலக்க முடியும்? கலக்க முடியும், நம்மளோட வருத்தத்தை நாமளே கிண்டல் பண்ணி கடந்து போனா ரெண்டும் கலக்கும். என் வாழ்க்கையே அப்படித்தான் இருந்தது.1987ல முதல் படம் பண்ணினேன், அதுவும் வரல. 1997ல இந்தப் படம் ஆரம்பிச்சு முதல் நாளே பிரச்சனை. அடுத்த நாள் ஷூட்டிங் போலாம்னு நினைக்க, வந்தது ஃபெஃப்ஸி (FEFSI) ஸ்ட்ரைக். அவ்வளவுதான் படம் நின்றுச்சு. இப்படிப்பட்ட அதிர்ஷ்டசாலி நான். திரைப்படங்கள் எவ்வளவு முற்போக்கு பேசினாலும் திரைத்துறையில் இன்னும் அதிர்ஷ்டமெல்லாம் இருக்கு. அதெல்லாம் பார்த்துதான் வாய்ப்பு தரப்படுது. ஸ்ட்ரைக் எல்லாம் முடிஞ்சு சுமூகமாகி, திரும்பவும் அந்த தயாரிப்பாளர் தரப்புல என்னைக் கூப்பிட்டாங்க. ஆர்வமாகப் போனேன், அவுங்க 'அஜித்கிட்ட போய் கதை சொல்லுப்பா'ன்னாங்க. இருந்த ஆர்வமெல்லாம் டக்குன்னு காணாமப் போய்டுச்சு. அஜித் அப்போதான் 'காதல் கோட்டை ஹிட் கொடுத்திட்டு அடுத்தடுத்து படம் பண்றார். நான் வைத்திருந்தது குடும்பக்கதை, ஹீரோவுக்கு குழந்தை இருக்கும். அஜித் எப்படி ஒத்துக்கொள்வார்? "இதெல்லாம் ஒத்து வராது சார்"னு சொல்லிட்டு கிளம்புனேன். அவர்கள் விடவில்லை, "நீ போய் சொல்லு, என்ன நடக்குதுன்னு பாப்போம்" என்றார்கள். நானும் போய் கதை சொல்லிட்டு கிளம்பிட்டேன். அஜித் வெளியில என்னைப் பற்றி விசாரித்தார். நம்ம கதைதான் தெரியுமே... சொல்லியிருக்காங்க, 'பூஜை போட்ட படம் நின்னுருச்சு, டிஸ்கஷன் பண்ண படம் நின்னுருச்சு, டைரக்ட் பண்ணி முழுசா எடுத்த படம் நின்னுருச்சு... இப்படி என் அதிர்ஷ்டத்தைப் பற்றி. தமிழ் சினிமாவுல அப்போ இருந்த வேறு யாருனாலும் என்னை டைரக்டராக்க ஓகே சொல்லியிருக்க மாட்டாங்க. ஆனால் அஜித்? "அவரும் என்னை மாதிரியே கஷ்டப்பட்டிருக்கார், அவருக்குதான் வாய்ப்பு தரணும்"னு சொல்லி என் கதையை ஓகே செஞ்சார். இன்று வரை அஜித் மற்ற எல்லோரிலிருந்தும் வித்தியாசமானவர்தான். 'தொடரும்' படம் தொடங்கியது. முதல் நாள் ஷூட்டிங் ஆரம்பிப்பதுக்குக் கொஞ்சம் முன்னாடி விக்ரமன் சார்கிட்டயிருந்து போன். 'உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன்' படத்துக்காக அரை நாள் நான் வேணும்னு கேக்குறார். அதுதான் நான் முதன் முதலா நடிச்ச பெரிய கேரக்டர். இந்தப் பக்கம் என்னுடைய படம், நான் இயக்கப்போகும் படம் ஷூட்டிங். 'வரமுடியாது சார், இங்க நான் இல்லைன்னா ஷூட்டிங்கே நடக்காது, நான் வரமாட்டேன்'ன்னு சொல்றேன். அவர் என்னை எப்படியாவது அரை நாள் வர சொல்றார். இந்த டென்ஷனை அஜித் கவனிச்சுட்டார். "என்ன பிரச்சனை?"னு கேட்டார். விக்ரமன் சார் படம், அதுல என் கேரக்டர் பற்றியெல்லாம் சொல்லிவிட்டு ஷூட்டிங்குக்கு அரை நாள் கூப்பிடுற விஷயத்தையும் சொன்னேன்."போயிட்டு வாங்க ரமேஷ் கண்ணா, நல்ல கேரக்டரை மிஸ் பண்ணாதீங்க"னு சொன்னார். எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம். இப்படி ஒரு பதிலை நான் எதிர்பார்க்கல. அஜித், ஹீரா, தேவயானி எல்லோரும் இங்க காத்திருக்க, நான் அங்க போய் நடிச்சுக் கொடுத்துட்டு வந்தேன். ஷூட்டிங்குக்கு டைரக்டரே இல்லாமல் இருந்தது என் வாழ்க்கையிலதான் நடந்திருக்கும்னு நினைக்கிறேன். அதெல்லாம் அஜித் என்ற மனிதரால்தான் சாத்தியம். படம் வெற்றிகரமா ஓடுச்சு. சென்னையில் 83 நாட்கள் ஓடுச்சு. அதுக்கப்புறம் அஜித் கூட தொடர்ந்து படங்கள் நடித்தேன். முன்னாடியே 'காதல் மன்னன்'ல நான் ஒரு சின்ன கேரக்டர், 'உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன்', 'நீ வருவாய் என' படங்களில் அவரு நடிச்சிருந்தார். அதுக்கப்புறம் அமர்க்களம், வில்லன், ஆஞ்சநேயா, அட்டகாசம், வரலாறு இன்னும் பல படங்கள் அஜித் கூட நடிச்சேன். 'எவர் க்ரீன் ஃபிரென்ட் ஆஃப் அஜித்'னு ஒரு பத்திரிகையில போடும் அளவுக்கு நாங்க இணைந்து நடித்தோம். இப்போ சில வருடங்கள் முன்னாடி 'வீரம்' படத்துக்கும் கூப்பிட்டு வாய்ப்பு தந்தார். இயக்குனர் சிவாகிட்ட கேட்டேன், "நான் ஃபீல்டு அவுட் ஆகிட்டேன், நீங்க என்னை கூப்பிட்டது அஜித்துக்குத் தெரியுமா?" என்று கேட்டேன். "அவர்தான் உங்கள கூப்பிட சொன்னார்"னு சொன்னார் சிவா. அஜித்தின் குணமே தனி. ஷூட்டிங் அப்போ கேரவன்ல போய் உக்கார மாட்டார். நடந்து சென்று எல்லோரிடமும் பேசுவார். 'சம்பளம் வந்துருச்சா?'னு கேப்பார். வராதவங்களுக்கு தன்னால் முடிந்த அளவு உதவுவார், சம்பளம் வாங்கித் தர ஏற்பாடு செய்வார். அஜித்க்கு முன்னாடி எம்.ஜி.ஆர்க்குதான் இந்தப் பழக்கம் இருந்தது. அமர்க்களம் ஷூட்டிங் நடந்துகொண்டிருந்த பொழுது அஜித்தும் நானும் நிறைய பேசுவோம். நான் இயக்கிய 'தொடரும்' படத்தில் நடித்தபோது நடிகை ஹீராவுக்கும் அஜித்துக்கும் இடையில் காதல் இருந்தது. பின்னர் அது பிரேக் அப் ஆச்சு. அடுத்து அமர்க்களம் ஷூட்டிங்கப்போ ஒருநாள் நாங்க பேசும்போது சொன்னேன், "இதோ பாரு அஜித்து, நமக்கு சினிமா பொண்ணு சரிவரலை, பிரிஞ்சாச்சு. இனி அடுத்து சினிமா ஹீரோயின் வேணாம். குடும்பப் பொண்ணா பாப்போம்"னு சொல்லிக்கிட்டே இருக்கேன், அஜித் என்னைப் பாக்காம அந்தப் பக்கம் யார்கிட்டயோ சைகை மூலம் பேசிக்கிட்டு இருக்கார். யாருடா அதுன்னு பாத்தா ஷாலினி. எனக்கு பக்குனு ஆயிருச்சு. ரெண்டு பேரும் தூரத்திலிருந்தே சைகையில் பேசிக்கொண்டு இருந்தாங்க. இங்க இருந்து இவர் அம்பு விட்டுகிட்டு இருக்கார். ஆரம்பத்துல சொன்ன மாதிரி காதல் எப்படி வரும்னு கேட்டா அதுக்கு பதில் இல்லை. அஜித்துக்கும் அப்படித்தான். ஆனால், ஷாலினியுடனான அந்தக் காதல் ரொம்ப பலமானது. இப்போ வரைக்கும் அவர்கள் நல்ல தம்பதிக்கு உதாரணமாக இருக்குறாங்க. நான் போற விழாக்கள்ல என்கிட்டே பேசுற மக்கள் கேப்பாங்க, "தல எப்படி இருக்கிறார், என்ன செய்கிறார், கேட்டதா சொல்லுங்க"னுலாம். நானும் அஜித்தும் அவ்வளவு நெருக்கம்னு அவுங்க நினைக்கலாம். நாங்க அப்படி அடிக்கடி பார்த்துக்கொள்ளும் நட்பெல்லாம் இல்லை. ஆனால், எங்க ரெண்டு பேருக்கும் பூர்வ ஜென்ம பந்தம் இருக்குன்னு நான் நினைக்கிறேன். அதனால்தான் ஒரு டைரக்டராகவும் சரி, நடிகராகவும் சரி, அஜித் எனக்கு நல்லா சப்போர்ட் பண்ணினார். அஜித் எனக்கு செய்ததை சொல்லிட்டேன். விஜய் என்னிடம் அடிக்கடி சொல்வதை அடுத்து சொல்றேன். https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/ajith-was-next-mgr-habit-ramesh-kannas-thiraiyidaadha-ninaivugal-4 5. சூர்யா என்னை தெய்வமச்சான்னுதான் கூப்பிடுவார்... ஏன் தெரியுமா? ப்ரண்ட்ஸ்... வாழ்க்கையில ப்ரண்ட்ஸ் யாரு? எப்படி வர்றாங்க? சில ப்ரண்ட்ஸ் எப்படி போறாங்க? ஒரு சிலருக்கு வாழ்க்கையில ப்ரண்ட்ஸ் முக்கியமா இருக்காங்க, ஒரு சிலருக்கு வாழ்க்கையைக் கொடுத்ததே ப்ரண்ட்ஸாதான் இருக்கும். ப்ரண்ட்ஸ் இல்லாதவங்க கண்டிப்பா வாழ்க்கையில மிகப்பெரிய பங்கை இழக்குறாங்க. அப்படி ப்ரண்ட்ஸ் இல்லாம யாரும் இருந்துவிட முடியுமா என்ன? பாண்டியராஜனும் நானும் ஒன்னா சைக்கிளில் சுத்துனது, பின்னர் என்னைக் கூப்பிடாம அவரு ஷூட்டிங் ஆரம்பிச்சது, விவேக்கும் நானும் ஒன்னா காமெடி க்ளப்ல ஷோ பண்ணது, பிறகு எங்க நட்புனாலேயே நாங்க இயக்க வேண்டிய படம் கெட்டுப் போனது, ரவிக்குமாருக்கு அசிஸ்டன்ட் ஆனது, அவர் மூலமாக வந்த பெரிய வாய்ப்புகளும் எனக்கு வாய்க்காம போனது, அஜித் கூட தொடர்ந்து பல படங்கள் பண்ணுனது, விஜய் கூட ஒரே படத்தோட நின்னது... இப்படி எல்லாம் சுத்தி சுத்தி நட்புகளால் நிகழ்ந்தது, நட்போடு ஏதோ ஒரு வகையில் தொடர்புடையது. இவுங்க எல்லோருமே எனக்கு ப்ரண்ட்ஸ்தான். என் வாழ்க்கையிலயும் ப்ரண்ட்ஸ் என்ற வார்த்தை ரொம்ப முக்கியமானது. 'ப்ரண்ட்ஸ்' படம் எனக்கு மிகப்பெரிய பேரைக் கொடுத்தது. காமெடியன் என்பதைத் தாண்டிய முக்கியமான ரோல் அந்தப் படத்துல எனக்கு. அதுபோக. 'ப்ரண்ட்ஸ்' படம் எனக்கு ஒரு ரொம்ப நல்ல ப்ரண்டையும் கொடுத்தது. சூர்யா... ஒரு புகழ்பெற்ற நடிகரோட பிள்ளையாக சினிமாவுக்குள் வந்தவர். ஆனா, வந்தது மட்டும்தான் அப்படி. அதுக்கப்புறமா அவர் சினிமாவில் இருந்தது புகழ் பெற்ற நடிகரோட பையனா இல்லை. நம்மில் பெரும்பாலானவங்க நினைப்பாங்க, 'ஒரு பெரிய நடிகருக்கோ டைரக்டருக்கோ பிள்ளையாக இருந்தால் ஈஸியா சினிமாவில் ஜெயிச்சிடலாம்னு. ஆனா, அப்படி உள்ளே வந்து இன்னைக்கு சினிமாவுக்கு வெளியே போயிட்டவங்க எத்தனை பேர்? நிறைய... அப்பா சினிமாவில் வெற்றிகரமா இருந்திருந்தா கண்டிப்பா சாதகம்தான். முதல் படம் நடிப்பதற்கும் அந்தப் படம் ஓடலைன்னா அடுத்த படத்துக்கான வாய்ப்பை பசியில்லாமல் தேடுறதுக்கும். சில அப்பாக்கள் பிள்ளைகளை வைத்து படம் எடுக்குறாங்கதான். ஆனால், அப்படி எடுக்குற படங்களும் வெற்றி பெறுவது உறுதியில்லையே. வாரிசு நடிகராக இருந்தும் சினிமாவில் பல அவமானங்களை சந்தித்து, கஷ்டப்பட்டு, தன் உழைப்பால் முன்னேறுபவர்கள் இருக்கிறார்கள். அப்படி ஒருவர்தான் சூர்யா. சூர்யா அப்படி என்ன கஷ்டப்பட்டுட்டாருன்னு கேக்குறீங்களா? ஒரு ஃபேமஸ் நடிகரோட பையன், இன்னொரு ஹீரோவுடன் சேர்ந்து நடிக்கிற படத்தின் ஷூட்டிங்குல தனி ரூமெல்லாம் கேக்காம (இல்லாம) எங்களோட தரையில் பெட்ஷீட் விரித்துப் படுத்துருக்கார். தன் தந்தையின் புகழையெல்லாம் தள்ளிவச்சுட்டு இயக்குனர்களிடம் வாய்ப்பு கேட்டிருக்கார். இதிலென்ன கஷ்டம்? அதை அந்த இடத்தில் இருந்து பார்த்தால்தான் தெரியும். சரி, சவால்கள் இல்லாமல் யாருமில்லை, எல்லோருக்கும் சவால்கள் ஒரே மாதிரி இருப்பதில்லை. சூர்யாவையும் என்னையும் ப்ரண்ட்ஸ் ஆக்குனது ப்ரண்ட்ஸ் படம்தான். உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன், படையப்பா, அமர்க்களம் இப்படி பல படங்கள் நடிச்சு மெல்ல பிஸியான நேரத்துல வந்ததுதான் 'ப்ரண்ட்ஸ்' வாய்ப்பு. மலையாளத்துல இதே படத்துல என் கேரக்டர்ல சீனிவாசன் சார் நடிச்சிருந்தார். அவரும் என்னைப் போலவே நடிகர், வசனகர்த்தா, கதைகளும் எழுதியிருக்கார். தமிழில் அந்தப் பாத்திரத்தில் நடிக்க என்னை அழைத்தார் இயக்குனர் சித்திக். அவரோட இப்ப வரைக்கும் நல்ல நட்பு இருக்கு. ப்ரண்ட்ஸ் படத்துல விஜய், சூர்யா, நான் மூணு பேரும் கிட்டத்தட்ட முழு படத்துலயும் ட்ராவல் ஆவோம். அதனால் ஷூட்டிங்கிலும் ஒன்னா இருப்போம். விஜய் நல்ல மனிதர், எளிமையானவர்தான். என்னதான் இருந்தாலும் அவர் அப்பவே வளர்ந்த ஹீரோ. எங்களுக்கு அவர்கிட்ட நிறைய பேச தயக்கமா இருந்தது. சூர்யாவும் நானும் ஒன்னாதான் சுத்துவோம், ஒரே ரூம்ல தங்கியிருக்கோம், நிறைய பேசுவோம். அப்போ நான் ரொம்ப பிஸியா இருந்த நேரம். நிஜமாதாங்க... ஹீரோக்களை விட காமெடியன்ஸ் பிஸியாதான் இருப்பாங்க. ஆனா, எத்தனை வருஷத்துக்கு அதே மாதிரி பிஸியா இருப்பாங்க என்பது ஒரு கேள்விதான். அது, நான் பிஸியா இருந்த நேரம். கீழ பழனி, உடுமலைப்பேட்டை ஏரியால ப்ரண்ட்ஸ் ஷூட்டிங்.... மேல கொடைக்கானல்ல தெனாலி ஷூட்டிங்... ரெண்டுக்கும் நான் போய்ட்டுப் போய்ட்டு வருவேன். ப்ரண்ட்ஸ் ஷூட்டிங்ல இருந்து தெனாலி ஷூட்டிங் கிளம்புனா, 'ஜோவைக் கேட்டதா சொல்லுங்க'னு சூர்யா சொல்லிவிடுவார். தெனாலி முடிஞ்சு இங்க கிளம்புனா, 'சூர்யாவைக் கேட்டதா சொல்லுங்க'னு ஜோதிகா சொல்வாங்க. நானும், 'மச்சான் உன்னை ரொம்ப கேட்டாருமா, பாக்காம கஷ்டப்படுறாரு', 'தங்கச்சி உன்னைக் கேட்டுச்சுப்பா, உன்னைப் பாக்காம அது முகமே சரியில்ல'னு கொஞ்சம் எக்ஸ்டராவா போட்டு சொல்லுவேன். அஜித்-ஷாலினி காதலிலும் நான் இருந்திருக்கேன், சூர்யா-ஜோதிகா காதலிலும் நான் இருந்திருக்கிறேன். ரெண்டு ஜோடிகளும் இப்பவும் மகிழ்ச்சியா இருப்பது எனக்கு மகிழ்ச்சி. இப்படி அவுங்களுக்குத் தூதா, அன்பா நான் இருந்ததால என்னை சூர்யா தெனாலி படத்தில் வருவது போல 'தெய்வமச்சான்'னு கூப்பிடுவார். சூர்யாவும் நானும் காரில் நிறைய சுத்தியிருக்கோம். திடீர்னு வந்து கூப்பிடுவார், டின்னர் போவோம். ஊரை சுத்திட்டு வருவோம். ஒரு முறை சூர்யாவின் நண்பர் ஒருவர் பன்ருட்டியில் ஒரு கடை திறந்தார். அந்த விழாவுக்கு சூர்யா, என்னையும் கூப்பிட்டார். நான், என் மனைவி, ரெண்டு பசங்க, சூர்யா எல்லோரும் சேர்ந்து என்னுடைய வேகன்-ஆர் (Wagon R) காரில் போனோம். அது அவ்வளவு வசதியா இருக்காது. அதைப் பற்றியெல்லாம் அவர் கவலைப்படமாட்டார். எங்களுடன் நேரம் செலவு செய்யவேண்டும். அவருடைய நேரம், அந்த மரியாதை எல்லாம் அவர் என்னுடனான நட்புக்குக் கொடுத்தது. அது இன்றும் தொடருது. ப்ரண்ட்ஸ் படம் வெளிவந்தது, மிகப்பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது. எங்களுக்கும் நல்ல பேரைக் கொடுத்தது. ஆனாலும் சூர்யா, தனி கதாநாயகனாக வெற்றி பெற வேண்டியிருந்தது. அதற்கான நல்ல வாய்ப்புக்காக காத்துக்கிட்டிருந்தார். விக்ரமன் சார் 'வானத்தைப் போல' மிகப்பெரிய வெற்றிக்குப் பின் ஒரு படம் தொடங்குறார். பிரஷாந்த்தை வச்சு பண்ணலாம்னு திட்டம் போட்டு, தேதிகள் பிரச்சனையால தள்ளிப் போய்க்கிட்டு இருந்தது. பின்னர் பிரஷாந்த் அந்தப் படத்தில் இல்லையென்றானது. நான் படத்தில் இருக்கேன்னு முன்னாடியே தெரியும். நான் சூர்யாகிட்ட சொன்னேன், "சூர்யா, நீ போய் விக்ரமன் சாரைப் பாரு.. இது நல்ல கதை, கண்டிப்பா ஹிட் ஆகும். நீ போய் அவர்கிட்ட பேசு"ன்னு. சூர்யாவுக்கு தயக்கம்... "நானா எப்படி போய் கேக்குறது? சார் தப்பா எடுத்துக்கமாட்டாரா?"ன்னு. "விஜய்க்கு விக்ரமன் சார் எடுத்த 'பூவே உனக்காக' படம்தான் வெற்றியின் தொடக்கமா இருந்தது. அப்படி உனக்கு அமைய வாய்ப்புள்ள ஒரு கதை இது. நீ வா போலாம்"னு நானே சூர்யாவை அழைத்துப் போனேன். விக்ரமன் சாரை சந்தித்து, 'சூர்யா இந்தக் கதைக்கு சரியா இருப்பார், நல்லா நடிப்பார்'னு சொல்லி பேசினோம். விக்ரமன் சாருக்கும் சூர்யாவை பிடித்துப் போய் அவரை வச்சே படத்தைத் தொடங்கினார். அந்தப் படம் வெளியாகி வெற்றியும் பெற்றது. அந்தப் படம்தான் 'உன்னை நினைத்து'. அதுக்குப் பின்னாடி சூர்யா ஒரு பக்கம் வளர்ந்து, டாப் ஹீரோவாகி... நான் ஒரு பக்கம் படங்கள் நடித்துக்கொண்டே இருந்தபோது... ஒரு நாள் கே.எஸ்.ரவிக்குமார் என்னோட பழைய கதை ஒன்னைக் கேட்டார். அந்தக் கதை நான் கேப்டன் விஜயகாந்துக்கு எழுதியது. கதையைக் கேட்ட அவர், "நல்லாருக்கேயா..இதை படமா பண்ணலாம். இப்போ டாப்ல இருக்க சூர்யாவை வச்சே பண்ணலாம்"னு சொன்னார். உடனே சூர்யாவைப் பார்த்தோம், கதை சொன்னோம். உதயநிதி ஸ்டாலினைப் பார்த்தோம், கதை சொன்னோம். எல்லாம் விறுவிறுவென நடந்து 'ஆதவன்' படம் உருவாச்சு. படமும் வெற்றிதான். இப்போ, சூர்யா இருக்கும் உயரம் இன்னும் பெரிது. ஆனாலும் எங்கள் நட்பு அப்படியேதான் இருக்கு. ஜூலை 23 அவரோட பிறந்தநாள், அவர் இன்னும் பல உயரங்களை அடைய வேண்டும். அவர் நினைத்த பாத்திரங்களில் நடிக்கணும். என் இதயத்திலிருந்து வாழ்த்துகிறேன். அஜித்துக்கும் எனக்கும் ஏதோ பூர்வ ஜென்ம பந்தம் இருக்குன்னு சொன்ன மாதிரி, சூர்யாவுக்கும் எனக்கும் ஒரு தெய்வ பந்தம் இருக்கு. கொஞ்சம் அதிகமா சொல்றேனோ? செப்டம்பர் 11, என்னுடைய திருமண நாள். அவருடைய திருமண நாளும் அதேதான். இப்போ சொல்லுங்க... அவர் எனக்கு தெய்வம் தந்த மச்சான், நான் அவருக்கு 'தெய்வமச்சான்'தானே? https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/surya-calls-me-dheivamachan-you-know-why-ramesh-khanna-writes 6. விஜயகாந்த், என்னை கட்சியில் சேர்த்துக்கொள்ளமாட்டேன் என்றார்... இன்னைக்கு என் ஃபோனை நோண்டிக்கிட்டு இருக்கும்போது திடீர்னு வாட்ஸப்பில் சில ஃபோட்டோக்கள் வந்தது. கேப்டன் விஜயகாந்த், அவரது மனைவி பிரேமலதா மேடம், பையன் சண்முகபாண்டியன் மூணு பேரும் இருக்கும் படங்கள். அமெரிக்காவில் இருக்காருன்னு சொன்னாங்க. தெளிவான முகம், அந்த கள்ளமில்லா சிரிப்புன்னு சில நாட்கள் இடைவெளிக்குப் பின் அவரை இப்படி பாக்குறது ரொம்ப மகிழ்ச்சியா இருந்தது. எனக்கு மட்டுமில்ல, நெறய பேருக்கு அவர் உடல் நலம் பெற்று வருவது மகிழ்ச்சியாதான் இருக்கும். இன்னும் நெறய பேருக்கு அவரை பழையபடி பாக்கணும்னு ஒரு ஏக்கமே இருக்கும். நானும் அவர்களில் ஒருவன். என்ன காரணம்...? அவர் ரொம்ப வித்தியாசமானவர், தனித்துவமானவர். சினிமா உலகத்துல அவர் கண்டிப்பா தனித்துவமானவர்தான். ஏன்னா, சினிமாவில் இருந்தபோதும் சரி அரசியலுக்கு வந்தபின்னும் சரி, அவர் மக்களோட நெருக்கமா இருந்தார். அவர் அளவுக்கு ஃபேமஸான வேற எந்த ஹீரோவும் அவர் அளவுக்கு இறங்கி மக்களை சந்திக்கல, இறங்கி வேலைகள் செஞ்சதில்ல. அவரை நம்பலாம், அவரை நம்பி எதுவும் செய்யலாம், நம்புறவங்கள கைவிடமாட்டார். அந்த வகையில் அவர் உண்மையிலேயே கேப்டன்தான். 1995-96 சமயம்... 'தர்மசக்கரம்' பட ஷூட்டிங் பொள்ளாச்சியில் நடந்துக்கிட்டுருந்தது. நான் அஸோசியேட்டா வேலை செய்தேன். அந்தப் படத்துல ஒரு சின்ன கதாபாத்திரமும் பண்ணியிருக்கேன். அப்போதெல்லாம் விஜயகாந்த் சார்க்கு படம் பண்ணணும்னா முதலில் அவரது நண்பர் இப்ராஹிம் ராவுத்தர்கிட்டதான் கதை சொல்லணும். நான், என் நண்பன் விவேக் கூடப் போய் ராவுத்தர்கிட்ட கதை சொன்னேன். அவர், "சூப்பரா இருக்கேப்பா... நீ போய் பொள்ளாச்சியில விஜிகிட்ட பேசு. நான் ஃபோன்ல சொல்லிடுறேன்"னு சொன்னார். எனக்கும் ரொம்ப சந்தோஷம். தர்மசக்கரம் ஷூட்டிங்கும் அமைஞ்சதால அப்போவே விஜயகாந்த் சார்கிட்ட பேசுனேன். "கதை ராவுத்தர் கேட்டாச்சுல்ல, பிடிச்சுருச்சுன்னா ஒன்னும் கவலையில்ல பண்ணிடலாம். நீ கவலப்படாத"னு சொன்னார். சந்தோஷம் அதிகமாச்சு. எல்லாமே ஒத்து வந்தாலும் நம்ம ராசின்னு ஒன்னு இருக்கு. ராசி, அதிர்ஷ்டம் எல்லாம் நம்பாதவர்களைக் கூட சினிமா நம்ப வச்சுடும். அந்த அளவுக்கு நிலையாமை உள்ளது சினிமா. நான் பொள்ளாச்சியில் ஷூட்டிங் முடிச்சுட்டு வருவதற்குள்ள இங்க சென்னையில கேப்டன் படம் இயக்குற வாய்ப்பையும் முடிச்சு வச்சுட்டாங்க. ஆமா, 'நானும் ரமேஷ்கண்ணாவும் சேர்ந்துதான் இந்தப் படத்தை இயக்கப் போறோம்'னு விவேக் சொல்ல, அது குழப்பமாகி அப்புறம் அந்த படம் இயக்கும் வாய்ப்பே போய்விட்டது. கோடி கோடி பேர் இந்த உலகத்தில் இருந்தாலும் நம்ம வாழ்க்கையென்பது ஒரு நூறு பேர் கூடத்தானே? சினிமாவில் இருக்கவங்களுக்கு வேணா அது ஒரு ஐநூறு பேரா இருக்கலாம். ஆனாலும் மனசுக்கு நெருக்கமானவங்க, மனமுவந்து பழகுறவங்கன்னு எடுத்துக்கிட்டா அதுக்குள்ளேதான் வரும். அந்த மாதிரி சுத்தி சுத்தி திரும்பவும் விஜயகாந்த் சார்கிட்ட வந்துட்டேன். ஆமா, விக்ரமன் சார் 'வானத்தைப் போல' படம் ஆரம்பிச்சார். அதுலயும் எனக்கு நல்ல கேரக்டர். அந்தப் படத்துல செந்தில் சார், நாங்க, எல்லாம் வச்சிருந்த கடையையும் அந்த வடையையும் யாரும் அவ்வளவு சீக்கிரம் மறந்திருக்கமாட்டாங்க. அந்த அளவு காமெடியிலும் சரி, சென்டிமென்டிலும் சரி, வானத்தைப் போல, வானத்தைப் போலதான். மிகப் பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது அந்தப் படம். அடுத்து, 'மரியாதை' படத்திலும் அவருடன் நடித்தேன். ஆனால், கடைசி வரை அவருக்காக நான் ரெடி பண்ணிய கதையை அவரை வைத்து இயக்க முடியவில்லை. அவரை வைத்து எடுக்க முடியலையே தவிர அந்த கதை படமாகி வெற்றியும் பெற்றது. ஆமா, 'ஆதவன்' கதைதான் அது. சூர்யா நடிச்சார், கே.எஸ்.ரவிக்குமார் இயக்கினார், நான் இயக்கவில்லை. ராசி... ராசி... ஹி... ஹி... அரசியல் வருவதற்காக, வந்த பிறகு சிலர் சில புதிய விஷயங்களை செய்வார்கள். அதற்கு முன்ன அப்படி இருந்திருப்பாங்களான்னு தெரியாது. ஆனா, விஜயகாந்த் சார்கிட்ட ஏற்கனவே இருந்த விஷயங்கள், அவர் ஏற்கனவே செய்த செயல்கள், அவரை அரசியலுக்கானவராக உருவாக்குச்சு. படங்களில் தொடர்ந்து நடித்தபொழுதே ஷூட்டிங்கில் அவர் கேரவனிலோ தனியாகவோ போய் உட்கார்ந்து நான் பார்த்ததேயில்லை. நடுநாயகமாக நாற்காலி போட்டு உட்கார்ந்திருப்பார். ஷூட்டிங்குக்கு எதுவும் தேவையென்றால் உடனே ஏற்பாடு செய்வார். எல்லார்கிட்டயும் 'சாப்பிட்டாச்சா, வேற எதும் குறைவா இருக்கா'னு கேட்டு செய்வார். யார் வேணும்னாலும் அவரை அணுகலாம். அப்படித்தான் இருந்தார். அப்பொழுது இருந்த அந்த எளிதாக அணுகும் தன்மை, அரசியலுக்கு வந்த பின்னும் இருக்கு. இப்பவும் நான் அவரது வீட்டுக்கு நேரா போனா, உடனே உள்ள வர சொல்லி பார்ப்பார். நான் நெருங்கி பழகுன ரஜினி சார், கமல் சார்கிட்டக் கூட இது முடியாது. ஏன்னா, அவர்களுக்கு பல பிரச்சனைகள், தடைகள் இருக்கு. முன்னாடியே நேரம் கேட்டு, சந்திக்கப் போறது அவர்களுக்கு சரியா இருக்குமான்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டுதான் போகணும். அவர்கள் மேல் தவறல்ல, புகழ் பெற்றவர்கள், பல்வேறு வேலைகளில் இருப்பவர்கள் அப்படித்தான் பிஸியா இருப்பாங்க. ஆனால் அந்த நிலையிலும் எளிதாய் அணுக முடிந்தவராக இருப்பது கேப்டனின் குணம். தமிழ் சினிமாவில் ஃப்லிம் இன்ஸ்டிடியூட் மாணவர்கள் என்றாலே ஒதுக்கிய காலத்தில், அவர்களை அழைத்து ஆதரித்து படம் செய்து அவர்களுக்கு ஒரு மரியாதையை உண்டாக்கியவர். ஆர்.கே.செல்வமணி சாருக்கெல்லாம் முதன் முதலில் நல்ல சம்பளம் வாங்கித்தந்தார். அவரோட தைரியமும் யாருக்கும் வராது. ஜெயலலிதா இருக்கும்போதே அரசியலில் இறங்கி எதிர்க்கட்சித் தலைவராக ஆனார். அதுக்கு முன்னாடி ஜெயலலிதா ஆட்சியிலேயே கலைஞருக்கு மிகப் பெரிய அளவில் பாராட்டு விழா நடத்தினார். கலைஞர் செய்வது தவறென்று நினைத்தால், அதையும் சொல்லுவார். மீடியாவை சரியாகக் கையாளவில்லைனு அவர் மேல் குற்றச்சாட்டு இருக்கு. ஆனா, கேட்கக் கூடாத கேள்விகளைக் கேட்ட நிருபர்களைத்தான் அவர் திட்டினார். மற்றபடி அவருக்கு பத்திரிகையாளர்கள் நெருக்கம்தான். நடிகர் சங்க தலைவரா இருந்து அவர் செஞ்சது பெரிய வேலை. கடனை அடைத்தது, பல பிரச்சனைகளை முடித்தது என்று...அவர் இறங்கி வேலை செய்தார். அவரோட பிறந்த நாளன்னைக்கு அவரை சந்திக்கப் போவேன். அவர் பிஸியா இருக்காருன்னு நினைச்சு நாம கிளம்புனா, விடமாட்டார். 'இருங்க ரமேஷ்கண்ணா போலாம், மெதுவா'ன்னு உட்கார வச்சு நிறைய பேசுவார். ஒரு முறை, ரோட்டில் என் கார் பஞ்சராகி நின்றுகொண்டிருந்தேன். அவர் காரில் வந்தார், பிரேமலதாவும் இருந்தாங்க. என்னைப் பாத்துட்டு நிறுத்திட்டார். அவர் கூட மூணு நாலு கார் வந்தது. மக்களும் அவரை கவனிச்சுட்டாங்க. 'என்னாச்சு ரமேஷ் கண்ணா... டேய், இறங்கு என்னன்னு பாரு'னு சொல்றார். எனக்கு ஒரே பதற்றம், கூட்டம் கூடுது. "அண்ணே...நீங்க கிளம்புங்க நான் பார்த்துக்கிறேன், நான் சரி பண்ணிட்டுப் போறேன்"னு சொல்றேன் கேக்கமாட்டேன்கிறார். கஷ்டப்பட்டு அனுப்புனேன். அவர் உயரத்துக்கு, என்னால் அவருக்கு ஆகப்போவது எதுவுமில்லை. ஆனாலும் அப்படி நடந்துகொண்டார், அவர்தான் கேப்டன். அவர் உடல்நலம் பெற்று மீண்டும் அரசியலில் முழுவீச்சில் இறங்கவேண்டும். கண்டிப்பாக பெரிய வெற்றிகள் பெறுவார். 'அவரை இவ்வளவு புகழ்றியே... நீ ஏன் அவர் கட்சியில் சேரல'னு கேக்குறீங்களா? நான் ஒருமுறை அவர்கிட்ட கேட்டேன், "அண்ணே... கட்சியில சேருறேன்'னு. வேற யாரா இருந்தாலும் பிரச்சாரத்துக்காவது பயன்படுவாங்கன்னு சேர்த்திருப்பாங்க. ஆனா அவரு, "சும்மா இரு ரமேஷ்கண்ணா, நீ போய் குடும்பத்தைப் பாரு. உனக்கு இந்த பிரச்னையெல்லாம் வேணாம். இது என் வேலை, நான் பாத்துக்குறேன். உனக்கு எதுவும் தேவைன்னா மட்டும் என்கிட்டே சொல்லு" என்று சொன்னார். அவர்தான் கேப்டன்! https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/vijayakanth-did-not-accept-me-his-party-ramesh-kanna-thiraiyidadha 7. சிவாஜி மரணத்தில் சிரித்த கதை... போன வாரம் துயரம் நிறைஞ்ச வாரம். 'வானத்தைப் போல' படத்தின் வெற்றி விழாவில் அவர் கையால் பரிசு வாங்கினேன். அதற்கு முன்னும் பின்னும் சங்க வேலைக்காக, பட விழாக்களில் என அவரை அருகிலும் தூரத்திலுமாகப் பார்த்திருக்கிறேன். இனி அவரைப் பார்க்கமுடியாது என்ற எண்ணம் உரைத்தபோது துக்கமாக இருந்தது. நிறைவான வாழ்வு வாழ்ந்தவர்தான், உயர்வான மரணத்தை அடைந்திருக்கிறார், மரணத்திலும் போராளியாக இருந்திருக்கிறார். ஆனாலும், 'காலம் முடிந்தது, சென்று வரட்டும்' என்று விடுவதில்லை மனித மனம். இன்னும் சில நாட்கள், இன்னும் சில தருணங்கள், இன்னும் சில வார்த்தைகள் அவருடன் இருந்திருக்கக்கூடாதா என்றுதான் ஏங்குகிறது மனம். ஆம்... கலைஞர் காவேரி மருத்துவமனையில் இருந்தபோது, அவரது உடல்நிலை குறித்து ஸ்டாலின் அவர்களிடம் விசாரிக்கச் சென்றிருந்தோம், விக்ரமன் சார், மனோபாலா சார் மற்றும் நான். அப்போது கூட இப்படியாகிவிடும் என்று நினைக்கவில்லை, அடுத்த வாரம் திரும்ப வீட்டுக்கு வந்துருவார் என்றுதான் நினைத்து வந்தோம், அப்படிப்பட்டவர்தான் கலைஞர். இந்த சினிமா எனக்குத் தந்த பெரிய பாக்கியங்களில் ஒன்று, பெரிய மனிதர்களை அருகில் இருந்து பார்க்கும், அவர்களுடன் பழகும் வாய்ப்பு. ஆம், எங்கோ தூரத்தில் இவர்களைப் பற்றி பேசிக்கொண்டு, இவர்களைப் பற்றிய செய்திகளைப் படித்துக்கொண்டும் இருந்தவன்தான் நானும். கலைஞரை அருகில் பார்க்கும், சில வார்த்தைகள் பேசும் பாக்கியம் கொடுத்தது சினிமாதானே? கலைஞரைப் போலத்தான் சிவாஜி சாரும் எனக்கு... மிகப் பெரிய மனிதர். நான் சினிமாவுக்கு வரும் முன்பு, வீட்டில் பொய் சொல்லிவிட்டு, பள்ளிக்கூடத்தில் இருந்து பாதியில் வெளியே வந்து என சாகசங்கள் செய்து அவரது படங்களை திரையரங்குகளில் பார்ப்பேன். சினிமாவுக்கு வந்த பின்னருமே கூட எனக்கெல்லாம் அவரைப் பார்ப்பது பெரிய விஷயமாகத்தான் இருந்தது. கே.எஸ்.ரவிக்குமார் சார் ஆஃபிஸ்ல நாங்க டிஸ்கஸ் பண்ணும்போது, வேலை முடிஞ்சதும் கிளம்பிவிட மாட்டோம். உட்கார்ந்து சிவாஜி பாடல்கள், எம்.ஜி.ஆர் பாடல்கள் எல்லாம் பெரிய ஸ்க்ரீன்ல போட்டுப் பார்ப்போம். அதுதான் எங்கள் ரெஃப்ரெஷ்மெண்ட், எங்கள் உத்வேகம். அப்படி ஒரு பெரிய மனிதரான சிவாஜி சார் கூடயும் பழகும் வாய்ப்பைக் கொடுத்தது சினிமா. சிவாஜி சார் மாதிரி இருக்கேனா? (ஹி... ஹி...) 1998ஆம் வருஷம், 'படையப்பா' ஷூட்டிங்... கர்நாடகால மாண்டியா தாண்டி மேல்கோட்டை கோவில்ல படப்பிடிப்பு. அந்த ஏரியாவை சுத்தி பல நாட்கள் எடுத்தோம். சிவாஜி சார், ரஜினி சார்லாம் மைசூர்ல தங்கியிருக்காங்க. நாங்க அஸிஸ்டண்ட்ஸ், ப்ரொடக்ஷன் டீம் ஆளுங்களெல்லாம் வேற எடத்துல தங்கியிருந்தோம். தினமும் காலையில நடிகர்களை அழைத்துப் போகும் பொறுப்பு எங்களோடதுதானே? முதல் நாள், காலையில் ஆறு மணிக்கு ஷூட்டிங். அங்க போகணும்னா அஞ்சு மணிக்கே கிளம்பணும். 'அவர் எங்க அஞ்சு மணிக்கு எந்திரிப்பார், எப்படியும் லேட் ஆகும்'னு நினைச்சுக்கிட்டே நானும் தேனப்பனும் அஞ்சே முக்கால் போல சிவாஜி சார் தங்கியிருந்த லலிதா பேலஸ்க்கு போனோம். அங்க போனா, பேலஸ் வாசல்ல விக், மேக்-அப் எல்லாம் போட்டு பேலஸ் ஓனர் மாதிரி சிவாஜி சார் முன்னாடி ரெடியா நிக்குறாரு. மேல்கோட்டை கோவில் எனக்கு அவரைப் பார்த்ததும் பக்குன்னு ஆகிடுச்சு. நான் ட்ரைவர்கிட்ட, 'வண்டியை நிறுத்தாம முன்னாடி தள்ளி போ'னு சொல்லிட்டு, தேனப்பனைப் போய் சிவாஜி சாரை கூட்டிட்டு வர சொன்னேன். கொஞ்சம் தள்ளி நின்னு பாக்குறேன். தேனப்பன் அவர்கிட்ட போனதும், அந்த சிம்மக் குரலில் கரகரன்னு கேக்குறார், "ஏன் லேட்டு?". இத்தனைக்கும் லேட் எல்லாம் ஆகல. நாங்க மேல்கோட்டை போய் சேருவதுக்கும் ஷூட்டிங்கில் மற்ற விஷயங்கள் தயாராவதுக்கும் சரியா இருக்கும். இருந்தாலும் அதை ஈஸியா எடுக்காம கேட்டார். இப்போ நினைக்கும்போதும் அவருடைய அந்த சின்சியாரிட்டி ஆச்சரியப்படவைக்குது. ஒன்னு உறுதியா புரியுது, திறமை எவ்வளவு இருந்தாலும் அர்ப்பணிப்பும் சேர்ந்துதான் நம் உயரத்தைத் தீர்மானிக்கிறது. நீங்களே உங்க திறமையையும் அர்ப்பணிப்பையும் கூட்டி, கழிச்சு, பெருக்கி, வகுத்துப் பார்த்து உங்க உயரத்தை கணக்குப் பண்ணிக்கலாம், வாழ்க்கையின் உயரத்தை... சிவாஜி சாரை ஒரு காரில் ஏத்திக்கிட்டு, நாங்க இன்னொரு காரில் போனோம். மேல்கோட்டைக்குப் போய்ட்டோம். அங்க கோவிலுக்குப் போக படிப்படியா ஏறிப் போகணும். அவரது உயரத்துக்கு என்னையெல்லாம் அப்போது அவருக்குத் தெரிய வாய்ப்பே இல்லைன்னு நான் எதுவும் பேசாம வந்தேன். சிவாஜி சாரை முன்னாடி விட்டுட்டு நாங்க பின்னாடி போனோம். ஒரு படி ஏறுவாரு, நின்னு திரும்பி என்னைப் பார்த்து முறைப்பார். 'என்னடா இது, லேட்டா வந்தது இவ்வளவு பெரிய குற்றமா, விட மாட்டேங்குறாரே'னு நான் தலையைக் குனிந்துகொள்வேன். கொஞ்ச தூரம் ஏறுவார், திரும்ப நின்று ஒரு முறை முறைப்பார். நான் முடிவு பண்ணிட்டேன், 'ஸ்பாட்டுக்குப் போனதுக்கு அப்புறம் இவர் கண்லயே படக்கூடாதுடா சாமி'ன்னு. இப்படியே ரெண்டு மூணு முறைப்புகளுக்குப் பிறகு மேலே போயிட்டோம். போனதும் சிவாஜி சார் கே.எஸ்.ரவிக்குமார்கிட்ட போனார். 'போச்சுடா.. லேட்டா வந்ததை அங்கேயும் சொல்லி பிரச்சனை பண்ணப் போறாரோ'னு நினைச்சேன். எனக்கு லைட்டா கோபமும் வந்தது. 'என்னடா இவர் இப்படி பண்ணுறார்'னு தோணுச்சு. படையப்பா ரவிக்குமார்கிட்ட என்னைக் காட்டி கேட்டார், "இந்தப் பையன் யாரு?" என்று. நான் எது வந்தாலும் பாத்துக்கலாம்னு நினைச்சு நின்றேன். லலிதா பேலஸ்ல எப்படி என் எதிர்பார்ப்பை உடைச்சாரோ அதே மாதிரி இங்கேயும் உடைக்கப் போறார்னு நான் நினைக்கல. "நம்ம கோ-டைரக்டர்தான் சார். என்ன ஆச்சு?"னு ரவிக்குமார் கேட்டார். "இவன்தான முத்துராமன் பையன் படத்துல நடிச்சவன்?"ன்னு கேட்டார். எனக்கு அதுவரைக்கும் அடிவயிற்றில் இருந்த சூடெல்லாம் அப்படியே ஜில்லுன்னு மாறுச்சு. "ரொம்ப சூப்பரா காமெடி பண்ணியிருக்கான்"னு அவர் சொல்ல, எனக்கு சந்தோஷம் தாங்க முடியல. யார் யார் வீட்டு வாசலில் காத்திருந்தேன், எத்தனை பேர்கிட்ட அவமானப்பட்டிருப்பேன், அடுத்தடுத்து படம் ஆரம்பிச்சு ஆரம்பிச்சு டிராப் ஆயிருக்கு, இது எல்லாமே இந்த ஒரு தருணத்துக்காகத்தானோனு தோணுச்சு. சிவாஜி சார் என்னை கவனிச்சிருக்கார். எனக்கு கஷ்டம் இருந்தப்போ கடவுள் மேல கோபப்பட்டுருக்கேன், இந்த கிஃப்டுக்காகத்தான் என்னை அந்த அடி அடிச்சுருக்காருன்னு நினைச்சுக்கிட்டேன். சிவாஜி சார் அதோட நிக்கலை. ரஜினி சார் வந்ததும் அவர்கிட்டயும், "இவன் யார் தெரியுமா?ன்னு கேட்டார். "தெரியுமே, நம்ம ரமேஷ்கண்ணா"னு சொன்னார் அவர். "முத்துராமன் பையன் கூட இவன் நடிச்ச படம் பாரு. சூப்பரா நடிச்சிருக்கான்"னு சொன்னார். ரஜினி சார் என்கிட்டே சொன்னார், "யோவ்...முப்பது வருஷமா நடிக்கிறேன்யா நான். என்னைப் பத்தி இவர் யார்கிட்டயும் சொன்னதே இல்லய்யா. உன் டைம் ஒர்க்-அவுட் ஆகிடுச்சுய்யா"னு. அடுத்து மணிவண்ணன் சார் வந்தார். அவர்கிட்டயும் சிவாஜி சார் என்னைப் பற்றி சொன்னார். மணிவண்ணன் சார் என்னிடம் சொன்னார், "டேய் என்னடா சிவாஜி சார் உனக்கு பி.ஆர்.ஓ (PRO - மக்கள் தொடர்பு அலுவலர்) வேலை பாக்குறார். ரொம்பப் பெரிய விஷயம்டா இதெல்லாம்" என்று. உண்மைதான் எனக்கு அதெல்லாம் அப்போ ரொம்பப் பெரிய விஷயம். இப்போவும் எனக்கு அது ரொம்பப் பெரிய விஷயம். இப்படி சிவாஜி சாரோட அந்த அன்பினாலும் பண்பினாலும் எனக்கு அவர் மேல இருந்த பிரமிப்பு போய் மரியாதையும் பாசமும் அதிகமாச்சு. முடிந்த பொழுதெல்லாம் போய் பார்ப்பேன் அவரை. அவர் இறந்தபொழுது என்னால் அதைத் தாங்கிக்கவே முடியல. அன்னை இல்லத்தில் நாங்க எல்லோரும் இருக்கோம். என்னை டிவி செய்தியாளர்கள் வந்து சிவாஜி சார் பற்றி கேக்குறாங்க. பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே தாங்கமுடியாமல் அழுதுட்டேன். பேச்சு குழறியது. சுற்றி இருந்தவங்க பயந்துட்டாங்க. என்னை இழுத்து உக்கார வச்சுட்டாங்க. அப்படி ஒரு மனநிலை, சோகம் அப்போது. பின்னாடி பிரபு சாரே சொன்னார், "எங்க குடும்பத்துல இருக்கவங்க எப்படி கலங்கிப் போனாங்களோ, அந்த அளவுக்கு கலங்கிட்டாரு ரமேஷ்கண்ணா"னு. அவ்வளவு சோகத்துல சிவாஜி சார் உடலை பெசன்ட்நகர் மயானத்துக்குக் கொண்டு போறோம். ரஜினி, கமல்... இப்படி முக்கியமானவர்கள் நெருக்கமானவர்கள் எல்லோரும் சிவாஜி சார் இருந்த வண்டியில் வர்றாங்க. மீதி நடிகர்கள் எல்லோரும் ஒரு லாரி, நடிகைகள் எல்லோரும் ஒரு லாரி. நான், சேரன், வடிவேலு இப்படி பல நடிகர்கள் லாரியில் இருந்தோம். லாரி மெல்ல நகர்ந்துச்சு. லாரிக்குப் பின்னாடியே ஒருத்தர் வந்தார். லாரியை விட அவர் அதிகமா அசைஞ்சு குலுங்கி வந்தார். சிவாஜி சார் மரணம் அவரையும் பாதிச்சுருக்கும்போல... ஃபுல்லா குடிச்சிருந்தார். எங்க லாரிக்குப் பின்னாடியே வந்தவர் திடீர்னு எங்களைப் பார்த்து, "டேய்... உங்களுக்கெல்லாம் வெக்கமாவே இல்லையா?"னு கேட்டார். எங்களுக்கு ஒன்னும் புரியல. "நீங்கெல்லாம் நடிகனாடா டேய், அவரு நடிகருடா" என்றார். அவர் பேசிய தோரணை, போட்ட ஆட்டம்லாம் பார்த்து சிரிப்பு வந்தாலும் 'உண்மையதான சொல்றாரு'ன்னு அமைதியா இருந்தோம். அந்த ஆள் விடல. பின்னாடியே வந்து, "ஏண்டா அப்பேர்ப்பட்ட நடிகரே போய்ட்டாரு, நீங்கெல்லாம் எதுக்குடா. நீயெல்லாம் நடிகனாடா டேய்..."ன்னு விடாம கேட்டுகிட்டே வராரு. பொதுமக்களும் பாக்குறாங்க, எங்களுக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியல, சிரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டோம். அந்த ஆள் விடாம பெசன்ட் நகர் வரைக்கும் கூடவே வர்ராரு. எங்களை டிவியில் வேற காட்டுறாங்க. அதைப் பார்த்தவங்க ஃபோன் பண்ணி திட்டுனாங்க, "என்னடா சிவாஜி சார் சாவுல அப்படி சிரிக்கிறீங்க?"ன்னு. அவுங்களுக்கு என்ன தெரியும், அங்க நடந்த கூத்து? எல்லோருக்கும் சோகம்தான் சோதனையா வரும். எங்களுக்குப் பாருங்க, சிரிப்பே சோதனையா வந்துச்சு. என்ன ஒரு வேடிக்கை? அதுமாதிரி, அதுக்கு கொஞ்சம் முன்னாடிதான் நான் அதீத சோகத்துல அழுதுக்கிட்டு இருந்தேன், வாழ்க்கை கொஞ்ச நேரத்துலயே, கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்காத ஒருவர் மூலமா என்னை சிரிக்கவச்சது. இதுதான் வாழ்க்கை...இல்ல? இப்போ அழுதா அதுவே நிரந்தரம்ன்னு நினைக்காதீங்க, அடுத்த நொடியே கூட வாழ்க்கை உங்களை சிரிக்கவைக்கலாம். https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/laughter-sivaji-ganesans-death-ceremony-ramesh-kanna-thiraiyidadha

1. எம்.ஜி.ஆர் மேல் எங்க அப்பா போட்ட கேஸ்! வணக்கம்! உங்க எல்லாருக்கும் என்னை நல்லா தெரியும், 90ஸ் கிட்ஸ்க்கு ரொம்ப நல்லா தெரியும். ஆமா, 1998ல ஆரம்பிச்சு ஒரு பதினஞ்சு வருஷமா எக்கச்சக்க படங்கள் நடிச்சிருக்கேன். பெரும்பாலும் சூப்பர் ஹிட் படங்கள். ஒரு நாளைக்கு ரெண்டு மூணு படங்களோட ஷூட்டிங்குக்குப் போக வேண்டிய அளவுக்கு பிஸியா இருந்துருக்கேன். இதெல்லாம் உங்களுக்குத் தெரிஞ்ச காலகட்டம். ஆனா, அதுக்கு முன்னாடியும் சரி, அதுக்கு அப்புறமும் சரி, நான் சினிமாவுலதான் இருந்தேன், இருக்கேன். சொல்லப் போனா நான் பிறந்ததுல இருந்தே சினிமாலதான் இருக்கேன். எங்க அம்மா வயிற்றில் நான் இருந்தப்போவே எங்க அம்மா சினிமா நினைவாதான் இருந்தாங்க. சினிமா, எனக்குள்ள கலந்து இருக்கு. இந்த நீண்ட பயணத்துல எத்தனையோ பேரை சந்திச்சிருக்கேன், எத்தனையோ பேரிடம் பழகியிருக்கேன். அவர்கள் எல்லோரும் உங்களுக்கும் தெரிஞ்சவங்கதான். உங்களுக்கு நல்லா தெரிஞ்ச அவர்களுக்கும், உங்களுக்குத் தெரிஞ்ச எனக்குமிடையே இதுவரை பெரிதாக வெளியே தெரியாத எத்தனையோ விஷயங்கள் நடந்துருக்கு. ஒவ்வொருவரும் எனக்கு ஒவ்வொரு வகையில் முக்கியமானவர்கள், உதவியவர்கள், எனக்கு மகிழ்ச்சியையும், ஏன் சோகத்தையும் கூட தந்தவர்கள். திரையில் உங்களை மகிழ்வித்த நான் (மகிழ்வித்தேன்னு நம்புறேன்), என் நினைவுகளை எந்தத் திரையுமில்லாமல் உங்களிடம் பகிர்ந்துகொள்வதுதான் இந்த 'திரையிடாத நினைவுகள்'. எம்.ஜி.ஆர், சிவாஜி, ரஜினி, கமல், அஜித், விஜய், சூர்யா, விக்ரம், தனுஷ், இன்னும் பலர்... இவர்களுடனெல்லாம் பழகிய என் மகிழ்ச்சியை இங்க உங்களோட பகிர்ந்துகொள்கிறேன். பயப்படாதீங்க, இது என் வாழ்க்கை வரலாறு இல்ல. நான் அந்த அளவுக்குப் பெரிய ஆள் இல்ல. எனக்கு பழக வாய்ப்பு கிடைச்ச, ஏதோ வகையில் சம்மந்தப்பட்ட ஒவ்வொருத்தரைப் பற்றி ஒவ்வொரு பகுதியிலும் உங்களிடம் சொல்லுறேன். முதலில் என்னைப் பற்றி, என் பின்னணி பற்றி கொஞ்சம் சொல்லணும். 'மன்னாதி மன்னன்' படத்துல 'கருவினில் வளரும் குழந்தையின் மனதில் தைரியம் வளர்ப்பாள் தமிழ் அன்னை, பெற்றவள் மானம் காத்திட எழுவான், அவன் பிள்ளை' என்று கவியரசு கண்ணதாசன் எழுதி எம்.ஜி.ஆர் பாடுவதாய் வரும் வரிகளைப் போல, தாய் தன் வயிற்றில் இருக்கும் பிள்ளை குறித்து என்னவெல்லாம் நினைக்கிறாளோ, ஆசைப்படுகிறாளோ அப்படித்தான் அந்தப் பிள்ளை வளரும். இது உலகம் முழுவதும் நாம் பார்க்கக் கூடிய உண்மை. அப்படித்தான் நானும். எங்க அம்மாவோட சொந்த ஊர் கேரளால எர்ணாகுளம். அவுங்களுக்கு பதிமூணு வயசிருக்கும்போதே சினிமாவில் நடிக்கும் ஆசையில் சென்னைக்கு ஓடி வந்துட்டாங்க. அவுங்களும் அவுங்க அக்கா தங்கச்சியோட ஜெமினி கம்பெனில டான்ஸரா சேர்ந்து சினிமாவுல இருந்தாங்க. 'சந்திரலேகா' படத்துல வரும் புகழ் பெற்ற, பிரம்மாண்டமான 'ட்ரம் டான்ஸ்'ல எங்க அம்மாவும் இருந்தாங்க. சந்திரலேகா ட்ரம் டான்ஸ் - ஆடுகிறவர்களில் எங்க அம்மாவும் ஒன்னு, யாருன்னு கண்டுபிடிங்க பாப்போம் 'பக்த மீரா' படத்துல எம்.எஸ்.சுப்புலக்ஷ்மி அம்மா கூட நடிச்சாங்க, அவுங்களோட பழகி அவுங்களுக்கு ரொம்ப நட்பா இருந்தாங்க. அதுபோல ஜெமினிகணேசனின் முதல் மனைவியான பாப்ஜி (எ) புஷ்பவள்ளி அப்போ பெரிய நடிகை. அவுங்க நடிச்ச ஒரு படத்துல எங்க அண்ணன் குழந்தை நட்சத்திரமா நடிச்சார். குழந்தை அழாம பாத்துக்கணும்னு எங்க அம்மாவும் கூட போனாங்க. அவுங்களும் சின்ன வேடத்தில் நடிச்சாங்க. இப்படி, சினிமாவுல நடிக்கிற ஆசை அவுங்களுக்கு இருந்துக்கிட்டே இருந்தது. ஆனா, அவுங்களுக்கு பெரிய வாய்ப்பு எதுவும் கிடைக்கவில்லை. அப்போதுதான் நான் கருவாகியிருந்தேன். அந்த ஆசை எனக்குள்ளும் அப்போதே உருவாகியது போல. எங்க அப்பா நாராயணன், பாம்பே ஜெனரல் மோட்டார்ஸ்ல ஜெனரல் மேனேஜரா இருந்தாரு. அப்போ புகழ் பெற்ற இசையமைப்பாளரா இருந்த பாபநாசம் சிவன், எங்க அப்பாவுக்கு உறவு. வி.என். ஜானகிக்கும் அவர் பெரியப்பா முறை வேணும். அந்த வகையில வி.என்.ஜானகியுடைய அம்மாவான நாராயணி அம்மா, எங்க அப்பாவைக் கூப்பிட்டு, "டேய் நாராயணா, இவ சினிமாவுல நடிக்க ரொம்ப ஆசைப்படுறா. நீ இவளுக்கு ஏதாவது பண்ணு, இவளைக் கூட்டிட்டுப் போ"னு சொல்லவும் எங்க அப்பா, பாம்பேயில தன் வேலையை விட்டுட்டு சென்னையில் வி.என். ஜானகி கூட இருந்து, சினிமா வாய்ப்புக்காக பல பேரைப் பார்த்து, ஒவ்வொரு படத்தின் போதும் கூட இருந்து உதவியா இருந்தாரு. ஜானகிக்கு முதல் திருமணமாகி, அது இருவருக்கும் ஒத்து வராம பிரிஞ்சது இன்னொரு கதை. தொப்பி போட்டுக்கிட்டு தாத்தா மடியில் உட்கார்ந்திருப்பது நான், பக்கத்துல இருக்குறது எங்க அம்மா ஷ்யாமளா எங்க அப்பா அவுங்க கூட இருந்தப்போ 'ராஜமுக்தி' பட வாய்ப்பு வந்தது. அந்த வாய்ப்பு பிரச்சனையையும் கூட்டிகிட்டு வருதுன்னு இவங்களுக்குத் தெரியாது. தியாகராஜ பாகவதர் நடிச்ச அந்தப் படத்துல வி.என். ஜானகிதான் ஹீரோயின். எம்.ஜி.ஆர் அதுல ஒரு வேடத்துல நடிச்சாரு. அப்போ அவரு சிறிய கதாபாத்திரங்கள்தான் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தார். இந்தப் பட ஷூட்டிங்கின் போது, எம்.ஜி.ஆர்க்கும் வி.என். ஜானகிக்கும் ஒரு புரிதல் ஏற்பட்டு, காதலானது. ஆனால், எம்.ஜி.ஆரோ ஏற்கனவே திருமணமானவர். இவங்களோட காதல் விஷயம் தெரிஞ்சு எங்க அப்பா கோபமாகிட்டாரு. ஜானகி வீட்டிலும் இது பிரச்சனை ஆச்சு. எம்.ஜி.ஆர் அப்போ சின்ன நடிகர், ஏற்கனவே திருமணம் ஆனவர். ஜானகி, பிரபலமாகியிருந்தாங்க. அவரின் புகழுக்கும் பணத்துக்கும்தான் எம்.ஜி.ஆர் ஆசைப்பட்டாரென்று எங்க அப்பா அப்போ நினைத்தார். அவர்களிருவரும் திருமணமும் செஞ்சுக்கிட்டாங்க. ஆனா, அது சட்டப்பூர்வமாக செல்லாது. எங்க அப்பா அவங்க திருமணத்தை எதிர்த்து கோர்ட்ல கேஸ் போட்டாரு, கேசும் ஜெயிச்சது. ஆனாலும் அவர்கள் பிரியல. அவர்கள் திருமணமும் ரொம்ப நாள் கழிச்சுத்தான் சட்டபூர்வமாச்சு. அப்புறம்தான் எங்க அப்பாக்கு அவுங்க காதல் புரிஞ்சது. ஆனா, அப்பாவுக்கும் ஜானகிக்குமான உறவு தூரமாகிடுச்சு. பின்னாடி ரொம்ப நாள் கழிச்சு, எம்.ஜி.ஆர் அரசியலில் தீவிரமாக இறங்கி, முதல்வரான பின், அப்போ அந்த கேஸ்ல எங்கப்பாவே கோர்ட்ல வாதாடியதை நினைவு வைத்து சொல்லியிருக்கார், "நாராயணனை சட்ட அமைச்சர் ஆகிடலாமா? அவருக்கு எல்லா விவரமும் தெரியுது" என்று. ஆனால், வி.என்.ஜானகி அதுக்கு ஒத்துக்கலை. இப்படி, உறவு விலகியிருந்தாலும் பின்னாடி, என் சித்தி பொண்ணு, அதாவது என் தங்கையை வி.என்.ஜானகி மகனுக்கு திருமணம் செய்து கொடுத்தோம். 'திருமலை'ல விஜய் சொன்ன மாதிரி வாழ்க்கை ஒரு வட்டம்தான், இல்ல? எங்க வீட்டில் இருக்கும் எம்.ஜி.ஆர் குடும்பப் படம் - எம்.ஜி.ஆர், வி.என்.ஜானகியுடன் அவரது மகன் சுரேந்திரன் ஆனால், நான் இந்த உறவு விஷயங்களை சினிமாவுல யார்கிட்டயும் சொல்லிக்கிட்டது இல்லை. இப்போதான் பகிர்கிறேன். அதுவும் சத்யராஜ்க்கு தெரிஞ்சதுக்கு அப்புறம்தான். வி.என்.ஜானகியின் சகோதரர் பையன் தீபன் வீட்டு திருமணத்திற்கு போயிருந்தப்போ சத்யராஜும் வந்திருந்தார். அப்போ தீபன் சத்யராஜ்கிட்ட, "இவரு யார் தெரியுமா?"னு என்னைக் காட்டி கேக்குறாரு. சத்யராஜ் சிரிச்சுக்கிட்டே, "இவரைத் தெரியாதா, ரமேஷ் கண்ணா. நாங்க மகாநடிகன் படத்துல ஒண்ணா நடிச்சிருக்கோமே"னு சொல்றாரு. "உங்களுக்குத் தெரிஞ்ச ரமேஷ் கண்ணா வேற... எங்க குடும்பத்துக்கு ஒரே தாய்மாமன் இவருதான்"னு தீபன் சொல்ல, சத்யராஜ்க்கு ஒரே ஆச்சரியம். அவரு நடிகர் ராஜேஷ்கிட்ட சொல்ல, அப்புறம் அப்படியே சினிமால பலருக்கும் தெரிஞ்சுது. ரஜினி சார்க்கு நான் எழுதுன ஒரு வசனம், பட்டிதொட்டியெல்லாம் ஹிட் ஆச்சு. ஆனா, அந்த வசனத்தை எழுதுனதுக்காக அவர் என்னை திட்டுனாரு. அடுத்து ஒரு படத்துல அதே மாதிரி ஒரு வசனம் சொன்னப்போ பேச மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாரு. ஆனா, அந்த வசனத்தை அப்போ அவரு பேசியிருந்தா, இப்போ அவருக்கு நல்லா யூஸாகியிருக்கும். அந்த வசனம் எந்த வசனம் தெரியுமா? பில்ட்-அப் ரொம்ப ஓவரா இருக்கோ? அடுத்த பகுதியில அதை சொல்றேன். https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/my-father-sued-mgr-ramesh-kannas-thiraiyidadha-ninaivugal 2.நான் எழுதிய வசனத்தைப் பேச மறுத்த ரஜினி! நடிகனாக ஆசைப்பட்டு, முயற்சி செய்து, பாரதிராஜா, பாலச்சந்தர் வீடுகளின் முன் தவமாய் தவமிருந்து, வாய்ப்பு கிடைக்காம... பாக்யராஜைப் பார்த்து இன்ஸ்பையர் ஆகி, 'சரி அசிஸ்டன்ட் டைரக்டராகி அப்புறம் அப்படியே நடிகராகுறதுதான் ஈஸி, சரியான ரூட்டு'ன்னு நினைச்சு... அதுக்கு முயற்சி பண்ணி... அசிஸ்டன்ட், அசோசியேட் எல்லாம் ஆகி, ஒரு படமும் எடுத்து, அது ரிலீசே ஆகாம... வெற்றி என்பதன் வாசம், உணர்வு, ஸ்பரிசம் எப்படியிருக்கும்னே பாக்காம பதிமூணு பதினாலு வருஷம் போயிருச்சு சினிமாவிலேயே... வெற்றியின் வாசம், உணர்வு, ஸ்பரிசம்தான் பாக்கல. ஆனா, தோற்றத்தைப் பார்த்திருக்கேன், சுத்தி இருந்தவங்க எல்லாத்துக்கும் கிடைச்சதே. அதனால வெற்றியின் தோற்றத்தை நல்லாவே பாத்திருக்கேன். அது அடைந்தவர்களின் தோற்றத்தை எப்படி மாற்றுமென்பதையும் பாத்திருக்கேன். என்னடா இது பன்ச் டயலாக் மாதிரி இருக்கேனு பாக்குறீங்களா? தமிழகத்தை ஆட்டி வச்ச சில பன்ச்களை நான் எழுதியிருக்கேங்க. அதை அடுத்தடுத்து சொல்றேன். இப்போ வெற்றிக்கு வருவோம். இப்படி எதுவுமே எனக்கு சாதகமா நடக்கலையென்றாலும் நான் ஒரு நாளும் சோகமாகவோ, விரக்தியாகவோ, சினிமாவின் மீது வெறுப்பு கொண்டோ இருந்ததில்லை. எனக்குப் பிடிச்ச இடத்துல நான் இருக்கேன் என்பதே சந்தோஷம்தான். நான் இயக்கிய முதல் பட ஷூட்டிங், முதல் நாளே தடைபட்டபொழுது கூட, என்னை சுத்தி இருந்தவங்க ஜாலியா கிண்டல் பண்ணுனாங்க. நானும் 'நம்ம லக் அப்படி'ன்னு நினைச்சு போய்க்கிட்டே இருப்பேன். ஏமாற்றம் கண்டிப்பா இருந்தது, ஆனா அதை நான் விரக்தியா மாற விட்டதேயில்லை. ஏன்னா, 'உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன்' படத்துல 'ஆண்டவா... என் கிட்ட இருக்குற எல்லாத்தையும் நான் தூக்கி மேல போடுறேன். உனக்கு வேண்டியதை எல்லாம் நீ அப்படியே எடுத்துக்க, நீயா பாத்து போடுற மிச்சத்தை நான் எடுத்துக்குறேன்'னு நான் பேசுற டயலாக் மாதிரி, அப்போ என்கிட்டே இருந்த ஏமாற்றங்களையெல்லாம் தூக்கி ஆண்டவன்கிட்ட போட்டேன், அவரா பார்த்து கீழ போட்டதுதான் இந்த வெற்றினு நான் நினைக்கிறேன். காட் இஸ் டபுள் க்ரேட்! அப்படி, இப்படின்னு பதிமூணு, பதினாலு வருஷம் கழிச்சு, 'உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன்' படத்துல ஒரு நல்ல கேரக்டர் கிடைச்சு ஓவர்நைட்ல சூப்பர் ஸ்டார் ஆன மாதிரி ஒரு உணர்வு. எல்லா பத்திரிகைகளும் பாராட்டி எழுத, போன வாரம் நடந்து போன பொழுது யாரும் கண்டுக்காத அதே தெருவுல இந்த வாரம் என்னைச் சுத்தி கூட்டம் கூட... இப்படி சினிமா என்னும் பிரம்மாண்ட லைட்டின் வெளிச்சம் என் மீதும் மெல்ல பட ஆரம்பித்த நேரம்... ஒரு நாள் தேனப்பன் ஆஃபிஸ்ல உட்கார்ந்து பேசிக்கிட்டு இருந்தேன். தேனப்பன், அப்போ தயாரிப்பு நிர்வாகி, அதாவது தமிழில் 'ப்ரொடக்ஷன் மேனேஜர்'. அதுக்கப்புறம் தயாரிப்பாளராகி இப்போ நடிகராகவும் கலக்குறாரு. எனக்கு ரொம்ப நெருக்கமான நண்பர். நாங்க அவரு ஆஃபிஸ்ல பேசிக்கிட்டு இருந்தப்போ, திடீர்னு என் பாக்கெட்ல இருந்த பேஜர்ல இருந்து சத்தம். அது, பாலச்சந்தர் சார் எனக்குக் கொடுத்த பேஜர். அதுல அவரைத் தவிர வேற யாரும் எனக்கு மெசேஜ் அனுப்புனதும் இல்ல. 'Call Me - Rajinikanth'னு போட்டு ஒரு மெசேஜ் வந்தது. 'என்னடா இது, யாராவது நம்ம கிட்ட விளையாடுறாங்களா?'னு சந்தேகம். இருந்தாலும் பரவாயில்லைனு, அந்த நம்பருக்கு ஃபோன் போட்டோம். உண்மையாகவே ரஜினி சார் நம்பர்தான் அது. போனை எடுத்து பரபரப்பா, அவரோட ஸ்டைல்ல, "என்ன ரமேஷ்கண்ணா, உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன் நல்லா பண்ணிருக்கீங்களாமே... எல்லோரும் பேசிக்கிறாங்க. நான் படம் பாக்கணும். ஈவ்னிங் ஏற்பாடு பண்ணுங்க"னு சொல்லிட்டு வச்சுட்டாரு. வச்சதும் எனக்கு கை, கால், மூளை எதுவும் ஓடல. ஒரு பக்கம் சந்தோஷம், இன்னொரு பக்கம் பதற்றம். ஒரு படம் நடிச்சு புகழ் பெற்றேனே தவிர கையில அப்போ காசு இல்லை. ஒரு படம்தானே நடிச்சுருக்கோம்? அப்புறம் தேனப்பன் உதவியோட, ப்ரி-வ்யூ தியேட்டர்ல காட்சி ஏற்பாடு பண்ணோம். ரஜினி சார் குடும்பத்தோட வந்து படம் பாத்தார். இடைவேளையின் போது ரஜினி சார் சொன்னாரு, "ரமேஷ் கண்ணா... நம்ம அடுத்த படத்துல நீங்களும் நடிக்கிறீங்க. நாம பண்ணுறோம்". அவர் சொன்ன படம்தான் 'படையப்பா'. அதுல நடிச்சது மட்டுமில்லாம கோ-டைரக்டராகவும் வேலை பார்த்தேன். திரைக்கதை, வசன டிஸ்கஷன்ல ரஜினி சார், ரவிக்குமார், நான் இருப்போம். என் கேரக்டர் பற்றி பேசும்போது, நான்தான் அந்த லெட்டர் கொடுக்குற சீன் ஐடியா சொன்னேன். ரஜினி, சௌந்தர்யாவை காதலிக்க ஆரம்பிக்கும்போது ஒரு லெட்டரை என்கிட்ட கொடுத்து கொடுக்க சொல்வாரு. பலமுறை முயற்சி பண்ணி கடைசி வரைக்கும், கல்யாணம் ஆனதுக்கு அப்புறமும் கூட கொடுக்காம இருப்பது போல ஐடியா சொன்னேன். சூப்பரா இருக்குனு ஏத்துக்கிட்டாங்க. அப்போ ரஜினி சார், "நீங்க உன்னிடத்தில் என்னைக் கொடுத்தேன்' படத்துல ஃபுல்லா காமெடி பண்ணுனாலும் கடைசியில ஒரு சீன்ல செண்டிமெண்ட் பண்ணியிருந்தீங்க... அது நல்லா வொர்க்-அவுட் ஆச்சு. அது மாதிரி இதுல கொண்டு போகலாம்"னு என் கேரக்டரை அவர் மெருகேத்துனாரு. அவ்வளவு அக்கறையா இருப்பார், என் மேலும், படத்தின் மேலும். 'படையப்பா' படப்பிடிப்பு தொடங்கி, மைசூர், மாண்டியானு நடந்துகொண்டு இருக்கு. அடுத்த நாள் படப்பிடிப்பைப் பற்றி பேசுறோம், நானும் கே.எஸ்.ரவிகுமாரும். "காலைல ஏழு மணிக்கு ஆரம்பிச்சா முடிச்சுடலாம் சார்"னு நான் சொல்றேன். "ஏழு மணிக்கா? ஏழு மணிக்கு ரஜினி சார் எப்படி வருவார்? நாம லேட்டா பண்ணிக்கலாம்"னு ரவிகுமார் சொல்ல, இதைக்கேட்ட ரஜினி சார், 'என்ன டிஸ்கஷன்'னு கேட்டாரு. நாங்க விவரத்தை சொல்ல, "நான் ஏழு மணிக்கு வர்றேன், நாம ஸ்டார்ட் பண்ணிடலாம்"னு சொன்னாரு. அவர் போனதுக்கப்புறம், 'அவர் இப்படித்தான் சொல்வாரு, ஆனா வர முடியாது. நாம வேற ஸீன் எடுத்துக்கலாம்'னு நாங்க முடிவு பண்ணிட்டோம். ஏன்னா, நாங்க தங்கியிருந்த மைசூர்ல இருந்து மாண்டியா நாற்பது கிலோமீட்டர் தூரத்துக்கு மேல. அதுனால, அவ்வளவு சீக்கிரமா அவரால வர முடியாதுன்னு நாங்க நம்புனோம். அதே மாதிரி, அடுத்த நாள் காலையில 6.30 மணிக்கு நாங்க அங்க போனப்போ ரஜினி சாரைக் காணோம். 6.45 வரைக்கும் பாத்துட்டு, ஒரு மரத்தடியில நின்னு நாங்க பேசிக்கிட்டோம், "பாத்தீங்களா ரஜினி சார் வரலை... அவரு வந்ததும் 'நாங்க 6 மணிக்கெல்லாம் வந்துட்டோம்னு சொல்லுவோம். அப்போதான் அவரு இன்னும் அதிகமா வருத்தப்படுவாரு"னு. "அப்படிலாம் இல்லப்பா, நானும் 6.30 மணிக்கெல்லாம் வந்துட்டேன்"னு ஒரு குரல். யாருடானு பாத்தா, எங்க பக்கத்துல, மரத்தடியில முகத்துல ஒரு கைக்குட்டையை போட்டுட்டு படுத்திருந்த மனுஷன். நாங்க யாரோன்னு நினைச்சு பேசிக்கிட்டிருக்க, அவரு எங்களுக்கு முன்னாடியே வந்து, யாருமில்லாதனால அந்த மரத்தடியில் படுத்திருந்தது அப்போதான் தெரிஞ்சது. இப்படி பல ஆச்சரியங்களை கொடுத்துருக்காரு ரஜினி சார். 'படையப்பா' ஷூட்டிங் சிவாஜி கார்டன்ல நடந்தப்போ, நான் இருப்பேன்னு நம்பி என் நண்பர்கள் ரஜினி கூட ஃபோட்டோ எடுக்கலாம்னு வந்தாங்க. ஆனா, வேற ஒரு காட்சி எடுப்பதுக்காக டைரக்டர் என்னை அனுப்பிட்டாரு. நான் இல்லாதப்பவும் என் நண்பர்கள்னு தெரிஞ்சு, ஷூட்டிங் முடிஞ்சு கார்ல ஏறப்போன ரஜினி சார் திரும்ப வந்து, அவுங்களோட அன்பா ஃபோட்டோ எடுத்துக்கொடுத்தார். 'முத்து' ஷூட்டிங்கில் டூப் ஷாட் (தூரத்தில் இருந்து தெரியும் காட்சிகளில் எடுப்பார்கள்) எடுப்பதற்காக ரஜினி சார் போட தயார் பண்ணிய 'கோட்'டை என்னைப் போடச் சொன்னாரு எங்க டைரக்டர். நான், வேர்த்து விறுவிறுத்து இருக்கேன். அவரு சொன்னதுக்காக போட்டுட்டேன். வந்து காஸ்ட்யூம் டீம்கிட்ட 'யப்பா, ரஜினி சார் போடணும், செண்ட்டு ஏதும் இருந்தா அடிங்க'னு பரபரப்பா சொல்றேன். அவரு வந்து, 'அட குடுயா'னு வாங்கிப் போட்டுக்கிட்டாரு. பல நடிகர்கள் அப்படி போடமாட்டாங்க. 'ஸ்கின் ப்ராப்ளம் வரும், அலர்ஜி வரும்'னு பயப்படுவாங்க. அவர் அப்படியில்ல. அதுபோல ஷூட்டிங்கில் அசிஸ்டன்ட்ஸ் ரொம்ப மோசமா இருப்போம், அழுக்கா. அவரு நம்ம மேல கைபோட்டு பேசிக்கிட்டு இருப்பார். நமக்கு சங்கடமா இருக்கும். அவரு சந்தோஷமா இருப்பார். இப்படி, நாம அவரை சூப்பர் ஸ்டார்னு சொல்லி உயரத்தில் வச்சிருப்போம். அவருக்கு அங்க இருக்குறது பிடிக்காது, இறங்கி வந்து நம்ம பக்கத்துலதான் நிப்பாரு. அதுதான் ரஜினி. முத்து படத்துல ஒரு ஸீன். எல்லாரும் 'முத்து எங்க? முத்து எங்க?'னு தேடுவாங்க. அப்போ திடீர்னு வந்து நிக்கிற ரஜினி வசனம் பேசணும். "நான் எப்போ வருவேன், எப்படி வருவேன்னு யாருக்கும் தெரியாது. ஆனா, வர வேண்டிய நேரத்துல கண்டிப்பா வருவேன்"னு நான் வசனம் சொன்னேன். அந்த வசனம் ரஜினி ரசிகர்களை உசுப்பிவிட்டது, தியேட்டரில் விசில் பறந்தது, பட்டிதொட்டியெல்லாம் பரவியது. அது மாதிரி படையப்பாவில், 'ஆட்சியே அவுங்க பக்கம் இருக்கு'னு எதிர் தரப்பைப் பற்றி சொல்லுவாங்க. அப்போ படையப்பா சொல்வார், "போடா, ஆண்டவனே நம்ம பக்கம் இருக்கான்"னு. இது எங்க டிஸ்கஷன்ல ரஜினி சார் சொன்ன வசனம். அடுத்து, கோச்சடையான் பண்ணும்போது, ஒரு ஸீனுக்கு வசனம் எழுதுறோம். நாசர் சொல்லுவாரு, "நாளை நீ தப்பிக்க வாய்ப்பே கிடைக்காது"னு. நான் சொன்னேன், "வாய்ப்புகள் அமையாது, நாம்தான் அமைத்துக்கொள்ள வேண்டும்" என்று. எல்லாருக்கும் ரொம்ப பிடிச்சது அந்த வசனம், விளம்பரங்களில் கூட இடம்பெற்றது. அடுத்து ஒரு வசனம்... நாசர் சொல்றாரு, "உன் தந்தையின் புத்தி அப்படியே உனக்கு", "ரத்தத்தின் ரத்தம், அப்படித்தான் இருக்கும்" "நாளை உதிக்கும் சூரியனை நீ பார்க்கக் கூட முடியாது" "அந்த சூரியனே என்னைக் கேட்டுத்தான் எழும், விழும்" இப்படி நான் எழுதிக்கிட்டே போறேன். ரஜினி சார் என்னை முறைச்சுப் பாக்குறாரு. திடீர்னு, "உன் மனசுல நீ என்ன நினைச்சுக்கிட்டு இருக்க?"னு கேட்டாரு. எனக்கு ஒன்னும் புரியல. "ஒரு தடவை 'எங்க வருவேன், எப்படி வருவேன்'னு நீயும் ரவிகுமாரும் உங்க இஷ்டத்துக்கு எழுதிட்டீங்க. நான் பட்ட பாடு எனக்குதான் தெரியும். போற இடத்துல எல்லாம் கேட்டாங்க. இப்போ என்னடான்னா, ரத்தத்தின் ரத்தம், சூரியன் உதிக்கும்னு எழுதுற... அதெல்லாம் பேச முடியாது போயா"னு சொல்லிட்டாரு. அவருக்கும் எனக்கும் அரை நாள் இந்தப் பிரச்சனை ஓடுச்சு. 'பேசுங்க சார், நல்லாருக்கும்'னு நான் சொல்ல, அவர் ஒத்துக்கவேயில்லை. "நான் பாலிடிக்ஸுக்கெல்லாம் வரல. எனக்கு அது வேண்டாம்யா"னு சொன்னாரு. அப்படி சொன்னவர் இப்போது அரசியலுக்கு வருகிறேன்னு அறிவிச்சுருக்கார். போன டிசம்பர் 31 அன்று, டிவி பாத்துக்கிட்டு இருக்கேன். ரஜினி சார், அரசியலுக்கு வருவேனென்றும் தேர்தலில் போட்டியென்றும் அறிவிக்கிறார். நான் நினைச்சேன், 'அப்படினா அந்த டயலாக்கை பேசியிருக்கலாமே சார், நல்லா யூஸ் ஆகுமே'னு. ரஜினி சாராவது சாதாரணமாக பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது அரசியல் பேசுவார். 'வரமாட்டேன்'னு சொல்வார், ஆனா அரசியல் பற்றி விவாதிப்பார். நான் கூட அவருகிட்ட சொல்லியிருக்கேன், "நீங்க வேணா பாருங்க, அடுத்து கேப்டன்தான்"னு. கமல் சார் அரசியல் பற்றி சுத்தமா பேசுனதே இல்லை. ஆனால், முதலில் அவரு வந்துட்டாரு. எவ்வளவோ பேசியிருக்கோம், நிறைய பேசியிருக்கோம். என்ன பேசினோம் தெரியுமா? அவ்வை சண்முகி ஷூட்டிங்கில் அவர் பட்ட கஷ்டம் தெரியுமா? அடுத்த வாரம் பேசுவோமா? https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/rajini-refused-speak-dialogue-written-by-me-ramesh-kannas 3. ரஜினியாவது அதைப் பற்றி பேசியிருக்கிறார், கமல் பேசியதே இல்லை! நான் சினிமாவுல நடிக்க முயற்சி பண்ணிக்கிட்டிருக்கும்போது தினமும் ஏதாவது ஒரு டைரக்டரை பார்க்கப் போவேன். பாரதிராஜா, பாலச்சந்தர் ஆஃபிஸ்க்கு உள்ளேயே போக முடியாம சலிச்சுப் போகும் நாட்கள்ல, புது டைரக்டர்ஸையும் பார்க்கப் போவதுண்டு. இந்த ஆங்கிள்ல கமல் மாதிரி இருக்கேனா? அப்படிப் போன ஒரு இடத்துல ஒரு புது டைரக்டர் என்னைப் பார்த்துட்டு "ஆளு கமல்ஹாசன் மாதிரியே சூப்பரா இருக்கீங்க, நல்லா வருவீங்க"ன்னு பாராட்டுனாரு. நமக்குதான் நம்ம மூஞ்சி தெரியுமே... வெள்ளையா இருந்தா கமல் ஆகிட முடியுமா? இருந்தாலும் மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன சந்தோஷம் இருந்தது. நம்மள ஒருத்தன் கமல்ஹாசன்னு சொல்லிட்டானேனு. சிரிச்சுக்கிட்டே சரி, சரின்னு கேட்டுக்கிட்டேன். சரியா, கிளம்பும்போது அவரு சொன்னார், "அந்த முக்குல இருக்குற கடையில இட்லி வாங்கித் தந்துட்டுப் போங்க, அடுத்த முறை வாங்க, நீங்க படத்துல நடிக்க ஏற்பாடு பண்றேன்"னு. அப்போதான் தெரிஞ்சது அவரு எதுக்காக என்னை 'கமல்ஹாசன் மாதிரி இருக்க'னு சொன்னாருன்னு. இது 'காதல்' படத்துல வரும் ஸீன் மாதிரியே இருக்குல்ல? சினிமாவுல வாய்ப்புத் தேடி அலையும் ஒவ்வொருத்தர் வாழ்க்கையிலயும் இது நடந்திருக்கும். வாங்கச் சொல்லும் ஐட்டம் வேண்ணா மாறலாம், இட்லி, பிரியாணி, சரக்கு இப்படி. இதுதான் கமல்ஹாசன் சாருக்கும் நமக்கும் இருந்த தொடர்பு (?). ஆனா, பின்னாடி கே.எஸ்.ரவிக்குமார் கூட வேலை செய்தபோது கமல் கூட நெருங்கிப் பழகும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அவர் கூட அறிமுகமாகும்போதே கொஞ்சம் பிரச்சனையாதான் இருந்தது. கே.எஸ்.ரவிக்குமார் கமல் சாரை வச்சு 'அவ்வை சண்முகி' படம் இயக்குவது உறுதியாகிவிட்டது. ஷூட்டிங் போற தேதியெல்லாம் முடிவாகி தயாராகிட்டோம். அமெரிக்காவிலிருந்து மேக்-அப் மேன் வந்துட்டார். ஆனால், கமலுக்கு மேக்-அப்ல திருப்தியில்லை. வேற ஏற்பாடு பண்ணனும்னு சொல்லிட்டார். எங்க டைரக்டருக்கு ஃபுல் டென்சன். அவர் எப்பவுமே சொன்ன தேதியில், சொன்ன பட்ஜெட்டுக்குள் படமெடுத்துக் கொடுக்கிறவர். தயாரிப்பாளர்களின் இயக்குனர்னு அவரை சொல்லுவாங்க. நாங்க போய் கமல் சாரைப் பாக்குறோம். "இப்போ வேற மேக்-அப் ஏற்பாடு பண்ணனும்னா நீங்க திரும்ப அமெரிக்கா போகணும். மோல்டு எடுக்கணும். இங்கயும் ஷூட்டிங் அதுவரை தள்ளிப்போகும்" என்றெல்லாம் விளக்கி அவரை கன்வின்ஸ் பண்ண முயன்றோம். அவர் கன்வின்ஸ் ஆகல. "அதனால என்ன, படம் நல்லா வரணும்"னு சொல்லி திரும்ப அமெரிக்கா கிளம்பிட்டார். ஒரு மாசம் கழிச்சுத்தான் ஷூட்டிங் ஆரம்பிச்சது. அப்போது எனக்கு ஒரு மாதிரி இருந்தது. இதெல்லாம் கூடுதல் செலவுன்னு தோணுச்சு. ஆனால், படம் தயாரான பின்தான் எனக்குப் புரிஞ்சது, இந்த மேக்-அப் ஏன் தேவையென்று.. அவர் சிரத்தை எடுத்து போகாமல் இருந்திருந்தால், இப்பொழுதும் ஒரு ரெஃபரன்சாக இருக்கும் அளவுக்கு தரமா அது வந்துருக்குமா என்பது சந்தேகம்தான்.. இப்படி, கமல் சார் எப்பொழுதுமே தனக்கு திருப்தி வந்தால்தான் ஒரு செயலை முடிப்பார். படம் துவங்குவதுக்கு முன்னாடி இப்படின்னா, ஷூட்டிங் அப்போ இன்னும் கடினமா உழைத்தார். அவருடைய வீடு ஆழ்வார்பேட்டையில் இருக்கு. ஷூட்டிங் நடப்பது மகாபலிபுரம் பக்கத்துல ஒரு பங்களாவுல. அவர் வீட்டுல இருந்து அங்க வர அப்போதெல்லாம் இரண்டரை மணிநேரம் ஆகும். மேக்-அப் போட மூன்றரை மணிநேரம். 5.30 மணிக்கு ஆரம்பிச்சாதான் 9 மணிக்கு ஷூட்டிங் போக முடியும். அப்போ, ஆழ்வார்பேட்டையில் காலைல 2 மணிக்கு எழுந்து தினமும் ஷேவ் பண்ணிட்டு கிளம்பனும். இப்படி, தொடர்ந்து 55 நாட்கள் நடிச்சது எனக்குத் தெரிஞ்சு அவர்தான். வேற யாருகிட்டயும் இந்த அளவு உழைப்பை நான் பார்த்ததில்லை. 9 மணிக்கு ஷூட்டிங் ஆரம்பிச்சு முதலில் க்ளோஸ்-அப் காட்சிகளை எடுப்போம். மேக்-அப் உரிவதற்கு முன்னாடி எடுக்கணும்னு அப்படி செய்வோம். அப்போதெல்லாம் கேரவன் கிடையாது. நாலு மர ஷீட்டை அடிச்சு அதுல விண்டோ ஏசி மாட்டி உள்ள உக்காந்திருப்பார். ஷூட்டிங் முடியும் வரை எதுவும் சாப்பிட முடியாது. ஆனா, அவர் அதுக்கெல்லாம் சளைத்தவரில்ல. சினிமாவுக்கெனவே வாழ்பவர். அவ்வை சண்முகி படத்துல நான் ஒரு சின்ன வேடத்தில் நடித்தேன். கமல் டான்ஸ் மாஸ்டர், நான் டைரக்டரா வருவேன். இயக்குனர் சிங்கீதம் சீனிவாச ராவ் என் நடிப்பைப் பார்த்துப் பாராட்டுனதாக கிரேசி மோகன் என்கிட்டே சொன்னார். அது ஒரு மகிழ்ச்சி. அப்போல்லாம் நான் ஃப்லிம் சொசைட்டியில நிறைய உலகப் படங்கள் பார்ப்பேன். இப்போதான் நெட் ஃப்ளிக்ஸ், அமேசான் அது இதுன்னு வந்து எல்லோரும் எல்லா படங்களையும் பார்க்க முடியுது. அப்போல்லாம் உலக சினிமா பாக்குறவங்க, சென்னையில நல்ல க்ளைமேட் வர்ற மாதிரி ரொம்ப அரிதா இருப்பாங்க. அப்படி உலக படங்கள் பார்த்த பழக்கத்துல, கமல் சார் முன்னாடி கொஞ்சம் அறிவாளியா காட்டிக்கணும்னு, நானே ஒரு டாப்பிக்ல அவருகிட்ட பேச ஆரம்பிப்பேன். "சார்... உங்களுக்கு ஃபிரென்ச் டைரக்டர் கோடார்ட் தெரியுமா, அவரு..." அப்படின்னு ஆரம்பிப்பேன். "ஆமா, ஜேன் லக் கோடார்ட் ..."னு அவரு ஆரம்பிச்சு கோடார்ட் எடுத்த படங்கள் லிஸ்ட், அதுல உள்ள சீன் எல்லாத்தையும் சொல்லுவாரு. அதே கதைதான் அகிரா குரஸோவாவும், அவர் பேரைச் சொன்னாலும் அவரைப் பற்றிய விவரங்களையெல்லாம் சொல்லி அசத்துவாரு. அவரு பேச ஆரம்பிச்சா நான் அடங்கிருவேன். ஆனா, அவருக்கு என்னைப் பிடிக்கும், 'அட்லீஸ்ட் நமக்கு இதெல்லாம் பேச ஒருத்தன் இருக்கானே'னு. 'அவ்வை சண்முகி' படம் வெற்றி பெற்று ஹிந்தியில் 'சாச்சி 420' என்ற பெயரில் எடுத்தோம். அதுலயும் வேலை பார்த்தேன். ஹிந்தி நடிகர் ஓம் பூரி அதுல நடிச்சார். ஷூட்டிங் நடக்கும்போது எல்லார்கிட்டயும் ஹிந்தி அல்லது இங்கிலிஷ் பேசுவார். என் கிட்ட வந்ததும் மட்டும் வேற ஒரு மொழி பேசுவாரு. ஹிந்தி மாதிரியும் இருக்கும், ஹிந்தியில்லாத மாதிரியும் இருக்கும். நானும் புரிஞ்ச மாதிரியே தலை ஆட்டுவேன், அவரு போனதுக்கு அப்புறம் முழிப்பேன். ஒரு நாள் கமல் இதைப் பார்த்துட்டு பயங்கரமா சிரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாரு. எனக்கு ஒன்னும் புரில, போய் கேட்டேன். "அவரு பேசுனது என்ன மொழின்னு தெரியுமா?"னு கேட்டார். "ஹிந்தி மாதிரி தெரியுது, ஆனா சுத்தமா புரியல" என்று சொன்னேன். சிரிச்சுக்கிட்டே "நீ ரமேஷ் கண்ணானு பேர் வச்சுருக்கீல... கண்ணா என்றால் பஞ்சாபி பெயர். அதான் உன்கிட்ட பஞ்சாபி பேசுறார். உன்னை அவருடைய சொந்தக்காரன்னு நெனச்சுகிட்டார் போல..." என்றார். அப்புறம் நான் ரமேஷ் கண்ணன் என்ற பெயரை ரமேஷ் கண்ணா என்று மாறிய கதையை சொன்னேன். கமலுக்கு தெரியாத சப்ஜெக்ட்கள் மிகக்குறைவாகத்தான் இருக்கும். எந்தத் துறையென்றாலும் பேசுபவர்களுக்கு இணையா அவர் பேசுவார். அவர் ஒரு சினிமா மனிதர். எந்த நேரமும் அதைப் பற்றியேதான் யோசிப்பார். அவருடன் வேலை செய்யும் வாய்ப்பு கிடைக்க, ஏன் அவர் சினிமாவில் இருக்கும்போது நாமளும் இருக்குறதுக்கே கொடுத்து வைத்திருக்கணும். அதனால்தான் எங்க டைரக்டரும் நாங்களும் அவருக்கு 'உலக நாயகன்' பட்டம் கொடுத்தோம். மற்றவர்களெல்லாம் சினிமாவில் சம்பாரித்து வெளியில முதலீடு பண்ணி பெருக்குவாங்க. இவரு ஒருத்தர்தான் சம்பாதிச்சது எல்லாத்தையும் சினிமாவிலேயே விட்டார். அவர் கூட பல படங்கள் வேலை செய்துவிட்டேன் கமலும் நானும் எவ்வளவோ விஷயங்கள் பேசியிருக்கோம். ஆனா, ஒரு நாளும் அரசியல் பேசியதில்லை. ரஜினி, 'நான் வரமாட்டேன்'னு சொன்னாலும் அரசியல் நிலவரம் பற்றியெல்லாம் பேசுவார். ஆனா, கமல் பேசுனதே இல்ல. இன்னைக்கு திடீர்னு அரசியலுக்கு வந்துட்டார். அவர் கண்டிப்பா வரலாம். அவருக்கு அந்தத் திறன் இருக்கு. எந்த வேலையிலிருந்தாலும் அதில் முழுமையா உண்மையா இருப்பார் கமல் சார், அரசியலிலும் அப்படித்தான் இருப்பார்னு நான் நம்புறேன். https://www.nakkheeran.in/special-articles/special-article/rajini-has-spoken-about-kamal-has-never-spoken-ramesh-kannas

ரத்த மகுடம் -65 கரிகாலனுக்கு வியப்பேதும் ஏற்படவில்லை. மாறாக அன்புதான் பெருக்கெடுத்து வழிந்தது.காரணம் நண்பனின் அபரிமிதமான சக்தி. மற்றவர்களைவிட அதை கரிகாலனே நன்றாக அறிவான்.இருப்பது ஏதோ ஓர் இடத்தில். ஆனால், பிரபஞ்சத்தில் நடக்கும் அத்தனை அசைவுகளையும் விரல் நுனியில் வைத்திருப்பான்; அறிந்திருப்பான். ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருப்பது போல் தெரியும். ஆனாலும் சுற்றிலும் நடப்பதை பார்த்துக் கொண்டிருப்பான்! எங்கிருந்துதான் இந்த சக்திகள் எல்லாம் அவனுக்கு வந்ததோ என்ற வியப்பே ஏற்படும்.ஆனால், வியப்பை ஏற்படுத்தியதற்கான எந்த அறிகுறியும் நண்பனிடத்தில் தென்படாது. சலனமற்று இருந்தபடியே சுற்றிலும் சலனத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டிருப்பான்! அவ்வளவு ஏன், காஞ்சியைக் கைப்பற்ற ரகசியமாக சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் படை திரட்டி வருகிறார் என்ற தகவலைக் கூட பல்லவ ஒற்றர்கள் கண்டறிவதற்கு முன் இவன்தான் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மரிடம் தெரியப்படுத்தினான். சொல்லப்போனால் இப்போது சாளுக்கியர்களை எதிர்ப்பது அறிவீனம்; நம் படைகள் சிதறிக்கிடக்கின்றன. அவர்களை ஒன்று திரட்டுவதற்குள் விக்கிரமாதித்தரின் தலைமையிலான படை நம்மைச் சூழ்ந்துவிடும்... எனவே தற்காலிகமாக பின்வாங்கி பின்னர் தாக்குவதே சிறந்தது... என நடைமுறையை எடுத்துச் சொல்லி சாளுக்கியர்கள் வருவதற்குள் பல்லவ மன்னரையும் அமைச்சர் பெருமக்களையும் காஞ்சியை விட்டு வெளியேறச் சொன்னது கூட இவன்தான். அப்படிப்பட்டவன் பல நாட்களுக்குப் பின் சந்தித்த தன்னிடம் நலம் கூட விசாரிக்காமல், ‘‘சிவகாமி உருவத்தில் சாளுக்கியர்கள் அனுப்பி வைத்த பெண்ணை சிறை செய்துவிட்டாயா..?’’ என்று கேட்டதை கரிகாலன் இயல்பாகவே ஏற்றான். இப்படி கேட்காமல் இருந்திருந்தால்தான் ஆச்சர்யமும் அதிர்ச்சியும் அடைந்திருப்பான் என்பதே உண்மை! எனவே, தன்னை அணைத்த நண்பனை தானும் இறுக்கமாகக் கட்டித் தழுவினான்.நாழிகைகளும் யுகங்களும் கழிந்தபின் இருவரும் பரஸ்பரம் கரங்களைப் பற்றியபடி ஒருவர் நயனத்தை மற்றவர்கள் பார்த்தார்கள். கசிந்தார்கள். கலங்கினார்கள்.‘‘ஹிரண்யவர்மர் கொண்டு வந்த நாக விஷம் தோய்ந்த ஆயுதங்கள் அனைத்தையும் நம் இடத்துக்குக் கொண்டு வந்துவிட்டாய் போலிருக்கிறதே..?’’ நிலவிய மவுனத்தை கரிகாலன் கலைத்தான். ‘‘பின்னே... அண்டை நாடுகளை எல்லாம் கிடுகிடுக்க வைக்கும் சாளுக்கிய போர் அமைச்சரான ராமபுண்ய வல்லபரின் கண்களில் மண்ணைத் தூவிவிட்டு அதை கச்சிதமாக அனுப்பி வைத்தது நீதானே..?’’ சொன்ன நண்பனின் கண்களில் பெருமிதம் வழிந்தது. ‘‘இப்படியெல்லாம் பெருமைகளைத் தூக்கி அடுத்தவர் தலையில் போடக் கூடாது நண்பா...’’ கரிகாலன் நகைத்தான். ‘‘பேச்சு கொடுத்து ராமபுண்ய வல்லபரின் கவனத்தை திசை திருப்பியது மட்டுமே என் வேலை. அத்துடன் என் பணி முடிந்தது. மற்றபடி சாளுக்கிய வீரர்களைச் சுற்றி வளைத்து அந்த ஆயுதங்களை எல்லாம் கைப்பற்றி இங்கு கொண்டுவந்து சேர்த்தது எல்லாம் உன் சாமர்த்தியம்தான்!’’‘‘ஏற்கனவே குளிரில் உடல் வெடவெடுக்கிறது! நீ வேறு வார்த்தைகளால் குளிரை உண்டாக்காதே!’’ ‘‘உண்டாக்காமல் எப்படி இருக்க முடியும் நண்பா..!’’ கரிகாலன் தன் புருவத்தை உயர்த்தினான். ‘‘உன் சமயோசித புத்தியை என்னவென்று சொல்ல... மரக் கிளைகளை பதமாக வெட்டி... அதனுள் ஹிரண்ய வர்மர் கொண்டு வந்த வாட்களை வைத்து... நதியின் போக்கில் மரக் கிளைகள் செல்வது போல் சாளுக்கியர்களை ஏமாற்றி... நம் இடத்துக்கு மொத்த ஆயுதங்களையும் கொண்டு வந்து சேர்த்துவிட்டாயே... இதை எப்படி புகழாமல் இருக்க முடியும்..? சிவகாமியின் உருவத்தில் வந்திருப்பவள் தப்பிக்க முயன்றபோது எதேச்சையாக மரக்கிளை - அதை மரக்கட்டை என்று சொல்வதே பொருத்தம் - ஒன்றைப் பிடித்தேன்... பார்த்தால்... மரக்கிளையின் வண்ணத்தில் அதன் ஓரம் பிடி ஒன்று தென்பட்டது. பிடித்தால்... அது வாளின் பிடி! அப்பொழுதுதான் இதெல்லாம் உன் வேலை என்பதே புரிந்தது. அக்கணத்தில் தோன்றிய பிரமை இதோ இப்பொழுது வரை நீடிக்கிறது..!’’ வியப்புடன் கரிகாலன் சொல்லி முடித்தான். இத்தனைக்கும் பதிலாக எதிரில் நின்றவன் தன் கண்களை மட்டுமே சிமிட்டினான்.‘‘உன் அடக்கத்துக்கு அளவே இல்லை...’’ என்றபடி தன் நண்பனின் வயிற்றில் கரிகாலன் குத்தினான்!‘‘ஆ... வலிக்கிறது...’’ செல்லம் கொஞ்சிய நண்பன், ‘‘எப்பொழுது, வந்திருப்பவள் சிவகாமி அல்ல என்பதைக் கண்டுபிடித்தாய்..?’’ என்று கேட்டான்.‘‘மல்லைக் கடற்கரையில்!’’ சட்டென கரிகாலன் பதில் சொன்னான். ‘‘அப்பொழுதேவா..?’’ இம்முறை வியப்பது நண்பனின் தருணமானது.‘‘ஆம். பல்லவர்களின் உபசேனாதிபதியான வல்லபன், அவளை அறிமுகப்படுத்தியபோது சந்தேகம் ஏதும் எழவில்லை. அதன் பிறகு கடலுக்குள் நீந்தும்போதுதான் பொறி தட்டியது...’’ ‘‘எப்படி..?’’‘‘சிவகாமியின் இடுப்பில் கடுகளவு மச்சம் ஒன்று இருக்கும் என கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்...’’‘‘ம்...’’‘‘வந்தவளின் இடுப்பை அணைக்க நேர்ந்தபோது...’’‘‘ஓ... சரி... சரி...’’ நண்பன் சிரித்தான். சங்கடத்துடன் நெளிந்த கரிகாலன், நண்பனின் கிண்டலை பொருட்படுத்தாமல் தொடர்ந்தான். ‘‘ஒருவகையான பிசுபிசுப்பை உணர்ந்தேன்... அது சருமத்தின் வழுவழுப்பு அல்ல. வேறு ஏதோ பூசப்பட்டிருப்பது போல் தோன்றியது. கரை ஏறியதும் நோட்டம் விட்டேன். மச்சம் இருந்தது...’’ ‘‘ம்...’’‘‘பிறகு ஹிரண்யவர்மர் தொடங்கி சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் வரை பலரும் பலவிதமாக ‘இவளை நம்பாதே’ என எச்சரித்தார்கள்... காஞ்சி சிறையிலிருந்த என் தந்தையைக் காப்பாற்ற சுரங்க வழியில் நாங்கள் இருவரும் சென்றபோது... வந்திருப்பவள் போலி எனத் தெரிந்தது...’’‘‘எப்படி..?’’ கேட்ட நண்பன், சட்டென்று கரிகாலனின் வாயைப் பொத்தி பின்னோக்கி இழுத்தான்.சைகையைப் புரிந்துகொண்ட கரிகாலன் அனிச்சையாகக் குனிந்தான்.நண்பனின் செவிகள் உயர்ந்திருப்பதைக் கண்டதும் தன் செவியைக் கூர்மையாக்கினான்.சற்றுத் தொலைவில் யாரோ நடக்கிறார்கள் என்பதற்கு அறிகுறியாக சருகுகள் மிதிபடும் ஓசை கேட்டது.இருவரும் அந்த இடத்தை நோக்கி குனிந்தபடியே நகர்ந்தார்கள்.பழக்கப்படாத யானைகள் என்றாலும் பழகியவன் உடன் வருவதால் கரிகாலனை அந்தக் களிறுகள் ஒன்றும் செய்யவில்லை. நகர்ந்தபடியே யானைகளின் கால்களைத் தட்டிக் கொடுத்து மெல்ல மெல்ல முன்னேறினார்கள். அங்கே தென்பட்ட காட்சி அவர்கள் கற்பனைக்கும் அப்பாற்பட்டதாக இருந்தது!ஆம். சருகுகள் மிதிபடும் ஓசை சட்டென அதிகரித்தது.மெல்ல கரிகாலனும் அவன் நண்பனும் தலையை உயர்த்தினார்கள்.பாதம் வலிக்குமோ என நடந்த ஒரு பெண்... ஓடத் தொடங்கினாள்!அப்படி ஓடியவளின் முன்னால் களிறு ஒன்று மூர்க்கத்துடன் நின்றுகொண்டிருந்தது.சிறிதும் அஞ்சாமல் அந்த யானையை நோக்கி ஓடிய அந்தப் பெண், அதன் முன்னங்காலில் தன் வலக்காலை வைத்து இடது காலை உயர்த்தி அதன் தந்தத்தின் மீது ஊன்றி அதன் உச்சந்தலைக்கு சென்றவள் -ஓங்கி தன் வலக்கையால் அதன் நெற்றியை அடித்தாள்!முரண்டு பிடித்த அந்தக் களிறு சப்தநாடியும் ஒடுங்கி முழங்காலிட்டது.அடுத்த கணம் அங்கிருந்த களிறுகள் எல்லாம் முழங்காலிட்டு யானையின் மீது அமர்ந்திருந்த அப்பெண்ணை வணங்கின.அந்த வணக்கத்தை ஏற்பது போல் தலையசைத்த அந்தப் பெண் -சட்டென திரும்பி கரிகாலன் இருந்த திக்கைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள்!பதிலுக்கு புன்னகைக்கும் நிலையில் கரிகாலன் இல்லை. ஏனெனில் விவரணைக்கு அப்பாற்பட்ட உணர்வில் அவன் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தான்.எந்தப் பெண்ணை விலங்கிட்டு அழைத்து வந்தானோ... எந்தப் பெண் பல்லவ மன்னரின் வளர்ப்பு மகளாக நாடகமாடினாளோ... தனக்கு நிகரான அசுவசாஸ்திரி என யாரைக் குறித்து அவன் நினைத்தானோ... அந்த சிவகாமி கஜ சாஸ்திரியாக அந்த கஜத்தின் மேல் அந்தக் கணத்தில் அமர்ந்திருந்தாள்! (தொடரும்) http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15743&id1=6&issue=20190809

ரத்த மகுடம்-63 உலகமே சூரியோதயத்தைக் கண்டுகளித்தபடி ஆதித்ய ஹிருதயத்தை உச்சரித்துக் கொண்டிருக்க... அந்த இளைஞன் மட்டும் குன்றின் மீது நின்றபடி கீழ்நோக்கி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.அதிகம் போனால் அவன் வயது இருபதிருக்கும். ஒற்றை நாடி சரீரம். என்றாலும் தசைகள் பாறைகள் போல் காட்சியளித்தன. விரிந்திருந்த மார்பு, அவன் பிராணாயாமத்தை விடாமல் செய்பவன் என்பதை பறைசாற்றின. இடுப்பில் மட்டும் அதுவும் முழங்கால் அளவுக்கு ஆடை அணிந்திருந்தான். வீசும் காற்றில் தலைக்குழல்கள் எட்டு திசைகளிலும் பறந்தன. அவற்றை ஒதுக்காமல் அலட்சியம் செய்தபடி குன்றுக்குக் கீழே பார்த்தான்.நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட களிறுகள் அங்கும் இங்கும் ஓடிக் கொண்டிருந்தன. அவன் வதனத்தில் சந்தோஷத்தின் ரேகைகள் பூத்தன, படர்ந்தன. யானைகளின் சிரசில் பிரமனும், கழுத்தில் இந்திரனும், தோளில் சூரியனும், கால்களில் மிருத்யுவும், மார்பில் பூதேவியும், ஆண்குறியில் பிரஜாபதியும், துதிக்கையில் நாகமும், பக்கங்களில் அசுவநீ தேவர்களும், காதுகளில் திக்குதேவர்களும், மனத்தில் சந்திரனும், புத்தியில் பரமேசுவரனும், இதயத்தில் பர்ஜந்யனும் இருப்பதாக கஜ சாஸ்திரம் சொல்வது எத்தனை உண்மை என்று அக்கணத்தில் நினைத்தான். மொத்த பாரத தேசத்தையும் எட்டு வனங்களாகப் பிரித்து ஒவ்வொரு வனத்திலும் வசிக்கும் யானைகளின் குணங்களை வரையறை செய்த முன்னோர்களை நினைத்து பெருமிதம் கொண்டான். லோஹித நதியின் மத்தியிலுள்ள உபவனம், ரக்த கங்கை, யமுனா கங்கா சங்கமம், வித்யாதர பர்வதம் ஆகிய நான்கு எல்லைகளுக்கும் உட்பட்டது ‘பிராச்ய வனம்’.இங்கு வசிக்கும் யானைகளின் மண்டை, கழுத்து, உதடு, வயிறு, துடை, அடிவயிறு, தாடை, கழுத்து மாமிசம், முதுகெலும்பு, முழங்கால், குதம், தோள்பட்டை, புச்சமூலம் ஆகியவை அழுத்தமாக இருக்கும். கழுத்து, தலை, உதடு, முகம், தந்தம், வயிறு, துதிக்கை, கால்கள், முதுகெலும்பு, பிருஷ்டம் ஆகியவை பருத்து அழகாக இருக்கும். பிளிறல் இனிமையாக இருக்கும். கோபமற்று அதேநேரம் அக்கினிபலம் கொண்டவை இவை.மேகலை, திருபுரீ, தாசார்ணம், உன்மத்தகங்கம் ஆகிய நான்கு எல்லைகளுக்கும் உட்பட்ட இடத்துக்கு ‘சேதிகரூச வனம்’ என்று பெயர். இப்பகுதியைச் சேர்ந்த யானைகள் பக்கவாட்டில் உயர்ந்து மதுவர்ண தந்தம், சீக்கிரபராக்கிடமம், நீண்ட அழகிய உடல், அழகான கால்களுடன் மஞ்சள் நிறத்தில் காட்சியளிக்கும். இவைகளில் சில முன்கோபம் மிக்கவை. உயர்ந்த முன் கால்களுள்ளவை. தாசார்ணம், உன்மத்தகங்கம், திருபுரத்தின் சாரமான பாகம் ஆகிய இடங்களுக்கு உட்பட்ட பகுதிக்கு ‘மேகலாமந்திரம்’ என்று பெயர். சேதிதேசத்தை சார்ந்த இந்த இடங்களிலுள்ள யானைகள், குட்டையானவை. அழகிய அங்கங்களும் நல்ல வேகமும் இவற்றின் அடையாளம். பர்வதம், பலபர்வதம், வேத்திரவதி, தாசார்ணம் ஆகிய நான்கு எல்லைகளுக்கு உட்பட்ட இடத்துக்கு ‘தாசார்ண வனம்’ என்று பெயர். இந்த இடத்தைச் சேர்ந்த யானைகள் பெருத்த அவயவங்களும், மஞ்சள் நிறமும் உடையவை. பிரமாதமானவை என்பதற்கான அர்த்தமாக இவற்றைச் சொல்லலாம். ரேவதி நதி, பாரியாத்திர பர்வதம், விதிசாநகரம், பிரும்மாவர்தம் ஆகிய நான்கு எல்லைகளுக்கு உட்பட்ட இடத்துக்கு ‘ஆங்கரேய வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் அழகிய கண்களும், மிகுந்த வலிமையும், மிருதுவான தோலும் உடையவை. சஹ்யபர்வதம், விந்தியபர்வதம், உத்கலதேசம், தெற்கு சமுத்திரம் ஆகிய எல்லைகளுக்கு உட்பட்ட இடத்துக்கு ‘காலிங்க வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் மெல்லிய ரோமமும் தேன் நிறக் கண்களும் மெதுவான நடையும் உடையவை. பார்க்கப் பார்க்க புதிதாக இந்த யானைகள் தோற்றமளிக்கும். ரேவா நதி, கிருஷ்ணகிரி, மேற்கு சமுத்திரம், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை ஆகிய எல்லைகளுக்கு உட்பட்ட இடத்துக்கு ‘அபராந்த வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் அழகிய உடலும், அதிக வலிமையும், மெதுவான தோலும் உள்ளவை.ரேவதி நதி, அவந்திதேசம், அற்புதம் எனப்படும் பிரமதபுரம், துவாரகை ஆகிய எல்லைகளுக்கு உட்பட்ட இடத்துக்கு ‘செளராஷ்டிர வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் மெல்லிய நகமும் தந்தமும் கொண்டவை. அறியாமையில் மூழ்கியவை. அற்பாயுள் கொண்டவை.காலேய வனம், சிந்து நதி, இமய மலை, குருேக்ஷத்திரம் ஆகிய எல்லைகளுக்கு உட்பட்ட இடமாகிய உத்தர வனத்துக்கு ‘பாஞ்சநத வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் மிக்க வலிமையும் கம்பீரமும் கொண்டவை.ஆக, யானைகளின் லட்சணம், உடலமைப்பு, செய்கை, நிறம் ஆகியவற்றைக் கொண்டு எந்த வனத்தைச் சேர்ந்தவை அவை என்பதை நிர்ணயிக்க வேண்டும், இல்லையா..?குறுநகையுடன் அதன்படியே கீழே குழுமியிருந்த களிறுகளை வகை பிரித்தான். ப்ராச்யம், காலிங்கம், அபராந்தம் ஆகிய வனங்களிலுள்ள யானைகள் சிறந்தவை. சேதிகரூசம், தாசார்ணம், ஆங்கரேயகம் ஆகிய வனங்களைச் சேர்ந்தவை மத்திமமானவை. செளராஷ்டிரம், பாஞ்சநதம் ஆகிய வனங்களிலுள்ள யானைகள் அதமமானவை.இவை தவிர பூர்வோப வனம், ஆக்நேயோப வனம், தஷிணோப வனம், நைருருத்யோப வனம், பச்சிமோப வனம், வாயவ்யோப வனம், உத்தரோப வனம், ஐசாந்யோப வனம் என யானைகளுக்கு உப வனங்களும் உண்டு. இவையும் எட்டுதான்.இமயத்தின் கீழ்த்திசையிலுள்ள கிராதபூமிக்கு ‘ப்ராச்யோப வனம்’ என்று பெயர். அங்குள்ள யானைகள் கொடுமையானவை. அவற்றின் குணங்களை நிச்சயமாக அறிய இயலாது.அதன் தென்புறத்திலுள்ள லீலா பர்வதத்திலுள்ள காட்டுக்கு ‘ஆக்நேயோப வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் முகம் சிறுத்து, விகாரமான உருவம் பெற்றிருக்கும்.விசாலத்வீபத்தின் (விசாலா நதியால் சூழப்பட்ட இடம்) தென் பாகத்துக்கு ‘தக்ஷிணோப வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் குட்டையானவை. ஒட்டிய கன்னமும் விகார உருவமும் ராட்சச குணமும் படைத்தவை.இமயத்தின் தென்மேற்குத் திசையிலுள்ள ‘பர்பர’ தேசத்தின் காட்டுக்கு ‘நைருருத்யோப வனம்’ என்று பெயர். அங்குள்ள யானைகள் குட்டையான துதிக்கையும் நீண்ட கால்களும் உள்ளவை.இமயமலையின் வடமேற்கு மூலையிலுள்ள ‘வாதிகம்’ என்ற மலையிலுள்ள காட்டுக்கு ‘வாயவ்யோப வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் ஒட்டிச் சுருங்கிய அங்கங்களும் செம்பட்டை நிறமும் உடையவை.அதன் வடக்கேயுள்ள மலையின் வனத்துக்கு ‘உத்தரோப வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் அறியாமைக்கு பெயர் போனவை.இமயமலையின் வடகிழக்கு மூலையிலுள்ள மலைக்காட்டுக்கு ‘ஐசாந்யோப வனம்’ என்று பெயர். இங்குள்ள யானைகள் சாம்பல் நிறமும், பைசாச குணமும் படைத்தவை. எந்தக் காரியங்களுக்கும் பயனற்றவை.வனஜாதம், பத்திராதி என்ற இருவித லட்சணங்களில் வனஜாத லட்சணம் சிறந்தது. உபவன கஜங்கள் அனைத்தும் குணமற்றவை. எனவே இவற்றைப் பிடிக்கக் கூடாது...முடிவுக்கு வந்த அந்த இளைஞன் மெல்ல குன்றை விட்டு இறங்கத் தொடங்கினான். பார்வை மட்டும் களிறுகளின் மீதே பதிந்திருந்தன. ஒவ்வொரு யானையின் வயதையும் கணக்கிடத் தொடங்கினான். பால் குடிக்க முலையை அறியாதது ஒரு மாதத்திய குட்டி. இதற்கு ‘சிசு’ என்று பெயர். சிவப்பு நிறமும் சேற்றில் விருப்பமும் உடையது இரண்டு மாதக் குட்டி. இதற்கு ‘ஹஸ்தம்’ என்று பெயர்.நீரிலும் பாலிலும் ஆசையும் கூட்டத்தை விட்டு வெளியே வரும் குணமும் உள்ளது மூன்று மாதக் குட்டி. இதற்கு ‘யூதநிஷ்க்ராமி’ என்று பெயர். நான்கு மாதக் குட்டி எங்கும் திரியும். இதற்கு ‘சபலாங்கம்’ என்று பெயர்.ஐந்து மாதக் குட்டி யூதத்துக்கு வெளியில் பக்கத்தில் நிற்கும். இதற்கு ‘விக்லபாஷம்’ என்று பெயர். ஆறு மாதக் குட்டி ஆசையுடன் நீரை நோக்கி ஓடும். இதற்கு ‘லஷோபதம்சம்’ என்று பெயர்.ஏழு மாதத்திய குட்டி புற்களையும் லத்தியையும் தின்னும். இதற்கு ‘லண்டபஷம்’ என்று பெயர். கால்களைப் பதிய வைத்து இவை நன்றாக நடக்கும். எட்டு மாதத்திய குட்டி இங்கும் அங்கும் ஓடி யானைகளுக்கு தொந்தரவு கொடுக்கும்.இதற்கு ‘சபலம்’ என்று பெயர்.ஒன்பது மாதத்துக் குட்டி தளிர்களைத் தின்னும். கோபமடையும். இதற்கு ‘குரோதனம்’ என்று பெயர். பத்து மாதக் குட்டி எதையாவது தின்று கொண்டே இருக்க விரும்பும். தாயிடம் அன்பு கொண்டிருக்கும். இதற்கு ‘மாதிருவத்ஸலம்’ என்று பெயர்.பதினோராவது மாதத்தில் நல்ல அங்க அமைப்புடன் காணப்படும். இதற்கு ‘வ்யக்ததாலு’ என்று பெயர். பன்னிரண்டு மாதக் குட்டி அதிகமாகத் தூங்காது. இதற்கு ‘விநித்திரம்’ என்று பெயர்.ஒரு வயது பூர்த்தியான குட்டிக்கு நாக்கு, உதடு, தந்தம் ஆகியவை சிவப்பாகவும் குதிகால் அழகாகவும் முகமும் தாடையும் நன்கு அமைந்தும் காணப்படும். நகங்கள் பாதத்தை ஒட்டி இருக்கும். இதற்கு ‘ஜாதவர்ஷம்’ என்று பெயர்.இரண்டு வயதுடைய குட்டி சிவப்பு நிறத்துடன் காதுகளில் புள்ளி, அடிக்காதில் அடர்ந்த மயிர் ஆகியவற்றுடன் வலம் வரும். இதற்கு ‘ரோமசசூலிகம்’ என்று பெயர்.மூன்று வயதுக் குட்டி மென்று திங்கும். தந்தங்கள் வெண்மையாக இருக்கும். இதற்கு ‘ஷீரதந்தம்’ என்று பெயர்.நான்கு வயதுக் குட்டி மூன்று மடிப்புகள், உறுதியடையாத தலை, சிறிதளவு தந்தம் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கும். இதற்கு ‘பர்யஸ்தம்’ என்று பெயர்.ஐந்து வயதுக்குட்டி மாவுத்தனை சுமந்து கொண்டு எங்கும் சென்று வர அறிந்திருக்கும். ஆண்குறி எழும். அதிகம் தூங்காது. இதற்கு ‘அல்பநித்ரம்’ என்று பெயர்.ஆறுவயதுக் குட்டிக்கு கடைவாயின் முன்பக்கம், காது, கன்னம், கண்கூடு, தந்தமத்தியம், அடிவாலின் பக்கம் ஆகியவற்றில் புள்ளிகள் இருக்கும். சுக துக்கங்களை அறியும். இதற்கு ‘வைகாரிகம்’ என்று பெயர்.ஏழு வயது யானையின் கழுத்தில் சுருக்கம், அழுத்தமான நகம், அழகிய துதிக்கை, அழகான வால் ஆகியவை காணப்படும். காரியம் முடிந்தபிறகும் அதையே நினைத்து சந்தோஷமடையும். இதற்கு ‘சிசு’ என்று பெயர். எட்டு வயது யானை, உட்புற பற்களிலாட்டம், ஆண்குறி எழுச்சி, உடலில் புள்ளிகள், புண்கள் ஆகியவற்றுடன் காணப்படும். சிறிது சந்தோஷமும் கோபமும் அடையும். பெண் யானைகளை நேசிக்கும்.ஒன்பது வயது யானைக்கு சுக்கிலம் உண்டாகாது. தோல் அழுத்தமாகவும் தலையில் மயிர் அடர்ந்தும் உற்சாகமும் வலிமையும் கொண்டதாக இருக்கும். பத்து வயது யானை நல்ல வலிமை, நன்கு அமைந்த உடல், ஒளியுள்ள அங்கங்கள், சுக்கிலம் சிந்தும் ஆண்குறி, அழுத்தமான துதிக்கை, வலுப்பெற்ற சந்திகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கும்... (தொடரும்) http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15671&id1=6&issue=20190726 ரத்த மகுடம்-64 யோசித்தபடியே குன்றில் இருந்து இறங்கத் தொடங்கிய அந்த இளைஞனின் உள்ளத்தில் ‘கஜ சாஸ்திர’ சுவடிகளில் இருந்த வாசகங்கள் கண்முன்னால் விரிந்தன.பதினோரு திங்களுக்குப் பின் இரண்டாவது பத்தாண்டுதானே..?ஆம். இரண்டாவது பத்தாண்டில் யானைகள் முகத்தில் அடர்த்தியான மயிர், வேகமான நடை, வலுப்பெற்ற மாமிசம், தேகபலம், வலுவுக்கு இழுத்து சண்டையிடும் குணம், செருக்கு, தாது தோஷமற்ற உடல் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கும். மூன்றாவது பத்தாண்டில் கோபத்தால் கொல்ல நினைக்கும். சந்திகள், இடுப்பு, துதிக்கை வலுப்பெற்றிருக்கும். மூன்று சந்திகளிலும் மடிப்புகள் இருக்கும். சில இடங்களில் மடிப்புகள் மாறியும் காணப்படும்.நான்காவது பத்தாண்டில் மேயும் இடங்களில் பிடிகளை நாடும். பக்கங்கள், கன்னங்கள், காதுகளில் மதமுள்ளதாக இருக்கும். ஐந்தாவது பத்தாண்டில் கொழுத்த பிடிகளிடம் காமம் கொள்ளும். பக்கம், கன்னம், காது ஆகியவற்றில் மதமுடையது. தலையில் மயிர்கள் அடர்ந்து உடல் முழுமையும் மதமுடையது. துன்பங்களைப் பொறுக்கும். பசி, தாகம் தாங்கும். துதிக்கையை தந்தத்தில் சுற்றிக் கொள்ளும். சப்தங்களைக் கேட்டு பயமடையும். காது, கன்னம், காதின் சுற்றுப்புறம், புச்சமூலம், மத்தகம் ஆகியவற்றில் மதமுடையது. ஆறாவது பத்தாண்டில் பளபளப்பாக இருக்கும். தலையிலும் உடலிலும் மயிர்கள் அடர்ந்திருக்கும். உடம்பில் சுருக்கங்கள் தோன்றியிருக்கும். இந்திரியங்களின் சக்தி குறையும். தாதுபலம் குறைந்து மேன்மை வீழ்ச்சி அடையும்.ஏழாவது பத்தாண்டில் உடல் முழுமையும் மயிர்கள் அடர்ந்திருக்கும். சண்டைகளில் சிரமமடையும்.எட்டாவது தசையில் நீண்டகால ரோகமும் புண்களும் காணப்படும். உடல் முழுமையும் மயிர்கள் அடர்ந்திருக்கும். அழகு குறையும். கண்களில் குழி விழும். குகைகளில் வசிக்கும். ஒன்பதாவது தசையில் உடல் முழுக்க சுருக்கம் காணப்படும். மிருதுவான உணவுகளையே உட்கொள்ளும். சங்கடமான இடங்களுக்குப் போகாது. பத்தாவது தசையில் குதிகால் நழுவி உயரத் தூக்கும். தோளில் சுமக்கவும் சக்தியற்று குறைந்த அளவே உண்ணும். ஆண்குறி எழாது. தலைமயிர், கண், கால்களின் சந்திகள், வால் எல்லாம் வெலவெலத்திருக்கும். அடிக்கடி மலஜலம் விடும். பதினோராவது தசையில் சுருக்கங்கள் விழுந்து மயிர் உதிர்ந்துவிடும். கோசத்திலேயே சிறுநீர் வழியும். செயல் குன்றிவிடும். ஒருவேளை நன்கு போஷிக்கப்பட்டிருந்தால் மயிர் அடர்ந்து அதிக சோபையுடன் இருக்கும்.பெரிய காதுகளும், மத்தகமும் உடைய யானை நூறு வருடங்கள் பிழைத்திருக்கும். முகம், எலும்பு, மூக்குத்தண்டு, சந்திகள் ஆகியவற்றில் காயமுற்று காணப்படும்.பதினோராவது தசையை அடைந்த யானைக்கு ‘பூர்வகம்’ என்று பெயர். பன்னிரண்டாவது தசையை அடைந்த யானை மிகுந்த அமைதியும் நிலைபெற்ற மனமும் நீண்ட விரலுடைய துதிக்கையும் கொண்டிருக்கும்... இதற்கு மேல் கஜங்களின் வாழ்நாள் இல்லை என்பதை நினைத்து பெருமூச்சுவிட்ட அந்த இளைஞன் குழுமியிருக்கும் யானைகளை மனதில் பிரிக்கத் தொடங்கினான். காம்போஜம், லாடம், சிந்து, வநாயுஜம், அங்கம் ஆகிய இடங்களைச் சேர்ந்த யானைகளுக்கு மத்தகம், சரீரபாகங்கள், நகம், தந்தம் ஆகியவை வெளிர்நீலமாகவும்; அங்கங்களும் வாலும் குட்டையாகவும்; அண்டகோசம் மிருதுவாகவும் நீண்டுமிருக்கும் என்பதை உணர்ந்து இவை ரஜோகுணமுடையவை என சாஸ்திரம் சொல்வதை ஏற்றான். அநூபம், வங்காளம், புளிந்தம், ஹூணம், நேபாளம், அவந்தி, விதர்பம் ஆகிய தேசங்களின் யானைகளுக்கு அடிவயிறு, தந்தம், முகம், உடல், கண் ஆகியவை சிவப்பாக இருக்கும். கபாதிக்கமும் வலிமையும், சாந்த மனதும் உடையவை இவை.சவுராஷ்டிரம், கூர்ணிகம், கலிங்கம், யவந்தம், வத்சம், காஷ்மீரம் ஆகிய தேசத்து யானைகளுக்கு முகம், கன்னம், மயிர் ஆகியவை வெளுப்பாக இருக்கும். வாதாதிக்க சரீரமும், தாமத குணமும் உடையவை இவை. மதகந்த சரீரமும் வெடித்த தந்தமும் நகமும் கொண்டவை சரயூ நதி, மாளவதேசம், கோசரபர்வதம், அங்கம், மதகத்தின் வடபாகம், புண்ட்ரம், காஷ்மீரம், கோசலம், பாஞ்சாலம், கலிங்கம் ஆகிய தேசங்களின் மலைகளிலும் காடுகளிலும் சஞ்சரிக்கும். சில யானைகள் கங்கை, கோமதி நதி தீரத்திலும் காணப்படும். இவைகளின் கழுத்து, தலை, உதடு, முகம், தந்தம், வயிறு, துதிக்கை, கால்கள், முதுகெலும்பு, பிருஷ்டபாகம் ஆகியவை பருத்திருக்கும். மஞ்சள் நிறமும் இனிய சப்தமும், கோபமின்மையும், அழகும், அக்கினி பலமும் உள்ளவை இவை.மத்ஸ்யம், பர்பரம், திரிகர்தம், மாளவம் ஆகிய தேசத்திய யானைகள் சிந்துநதியின் உப வனத்திலுள்ள ஆகாரங்களை புசிக்கும். தாமச குணமுள்ளவை. கண், நகம், உடற்கூறு, துதிக்கை ஆகியவை மஞ்சளாகவும் தந்த முனையும் ஆண்குறியும் குட்டையாகவும் வெளுப்பாகவும் இருக்கும். சவுவீரம், பாஹ்லீகம், தாசார்ணம் ஆகிய தேசங்களிலுள்ள யானைகள் கருங்காலியின் மணமுள்ளவை. மயிர், முகம், தந்த மூலம் ஆகியவை பொன்னிறமாகவும் கபாதிக்கத்தால் பிரகாசமான உடலையும் உடையவை. கடுமையாக யுத்தம் செய்யும் ஆற்றல் இவற்றுக்கு உண்டு. கீர்வாகணம், பாஹுகம், மராளம், தஹாரம் ஆகிய தேசத்திய யானைகள் வெடித்துச் சுருங்கிய நகமும் சிவந்த துதிக்கையும் மஞ்சள் நிற உடற்கூறுகளும் உள்ள விசித்திர சரீரம் படைத்தவை.மத்ஸ்யம், கரஹாடகம், போடம் ஆகிய தேசத்திய யானைகள் எள்ளின் மணமும் நீண்ட துதிக்கையும் தந்தமும் மெல்லிய மயிரும் தீமையும் கபடமும் நிறைந்த மனமும் நடத்தையும் உள்ளவை.கர்நாடகம், ஆந்திரம், மலையாளம், சகுந்தம், பாண்டியம், பாஸ்சாத்தியம். தவ்லவகம், டங்கணம், கவுடம் ஆகிய தேசங்களிலுள்ள யானைகளுக்கு உடற்கூறுகள் நீலமாகவும், தந்தங்கள் வெண்மையாகவும், நகங்கள் சொத்தை விழுந்தும் காணப்படும். சிறந்த பராக்கிரமம் உள்ளவை.சைலாஹ்வயம், அஹிரளம், ஸஹியகம், சால்வலம் தேசத்திய யானைகளுக்கு தந்தமுனை கூர்மையாகவும், உடல் சீதளமாகவும் மனோகரமாகவும் இருக்கும். இவை சாத்வீக குணமும், நாவற்பழ நிறமும், அழகிய தந்தங்களும் உடையவை.கேரளாந்த பூமியிலுள்ள யானைகள் புள்ளிகளால் முகமும், காதும் சிவந்து மனதைக் கவரும் கண்களும் மெல்லிய வெண்ணிற தந்தங்களும், மனோகரமான உடலும் கொண்டிருக்கும்.சஞ்சுமல்ல தேச யானைகள் வெண்மையான தந்தமும் நகமும் உடையவை.கார்ணகவும தேச கஜங்கள் நீண்ட மயிர், பிளவுடைய தந்த மத்தியம், இளைத்த உடல், தான் இருக்கும் இடத்தில் சண்டை செய்யும் தைரியம், மதம் கொண்ட காலத்தில் தைரியமின்மை ஆகிய குணங்களைக் கொண்டிருக்கும்.ஜலவர்ண கஜங்கள் சண்டையில் பயமுள்ளவை. குரு, சூரசேநம், குகுரம் தேசத்து யானைகள் மிகுந்த வேகம், பலம், பராக்கிரமம், ரோஷம், தைரியம், நீண்ட கூர்மையான மயிர் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கும்.ஜாங்கல தேச யானைகளின் மயிர்கள் நீண்டு கூர்மையாக இருக்கும். அநூபதேச கஜங்களின் உடல் குட்டையாகவும் ஆண்குறி பருத்தும் பித்த தேகம் உடையவையாகவும் இருக்கும்.கண்களால் அலசிய அந்த இளைஞனுக்கு தனது ஆட்கள் இந்த யானைகளைப் பிடித்த விதம் பெருமிதம் கொள்ளச் செய்தது.முதலில் யானையின் மூத்திரம், லத்தி ஆகியவற்றை அவர்கள் தங்கள் உடலில் பூசிக் கொண்டு; உடலை சேங்கொட்டைத் தழைகளால் மறைத்து காடுகளுக்குச் சென்று யானைகளின் அடிச்சுவடு, நாசமுற்ற மரங்கள், படுத்திருந்த அடையாளம், பீறிடும் சத்தம் ஆகியவைகளால் அவை இருக்கும் இடத்தை அறிந்தனர்.பிறகு கிரீஷ்ம காலத்தில் தக்க பரிவாரங்கள், கருவிகளுடன் பழகிய பிடிகளிலும் குதிரைகளிலும் சென்று யானைகளை வாரிபந்தம், வசாபந்தம், அநுகபந்தம் ஆகிய மூன்று முறைகளால் பிடித்தனர். ஆபாதம், அவபாதம் ஆகிய இரு முறைகளாலும் தீமைகள் உண்டாகும் என்பதால் அந்த முறைகளில் கஜங்களைப் பிடிக்க வேண்டாம் என எச்சரித்திருந்தான்.ஜலாசயத்தை ஒட்டி ஒரு குரோசம் அகலம் நீளமுள்ள பூமியைச் சுற்றிலும் யானைகள் சென்று வர மட்டும் பாதையை விட்டுவிட்டு அகழ் வெட்ட வேண்டும் அல்லது நெருக்கமாக சுற்றிலும் மரங்களை வளர்க்க வேண்டும்.அந்த பூமியில் வாழை, கரும்பு, தாமரைக் கிழங்கு, பசும்புற்கள், அரசு, மூங்கில், கஜங்கள் விரும்பும் விருட்சங்கள் ஆகியவற்றைப் பயிரிட வேண்டும்.அவைகளை உண்ணும் ஆசையுடன் அங்கு யானைகள் வரும். அவைகள் உள்ளே இருக்கும்போது வழிகளையும் நீர் மார்க்கங்களையும் பெரிய பெரிய மரங்களால் அடைத்து விட வேண்டும்.பிறகு அவைகளில் லட்சணமுள்ள யானைகளை தகுந்த உபாயங்களால் பிடிக்க வேண்டும். இதற்கு வாரிபந்தம் என்று பெயர்.நன்கு பழக்கப்பட்ட வலிமையுள்ள பெரிய பெண் யானைகளின் மீது பாகர்கள் கயிறு முதலிய சாதனங்களுடன் ஏறிக்கொண்டு தழைகளால் தன்னை மறைத்து யானைகள் இருக்கும் இடம் சென்று அப்பெண் யானைகள் மூலம் யானைகளை கட்டி இழுத்து, அவற்றில் லட்சணமுள்ளவற்றை தேர்ந்தெடுப்பதற்கு வசாபந்தம் என்று பெயர்.சில யானைகள் பிடியின் மோகத்தால் அதனுடனே வந்துவிடும். அவைகளைப் பிடித்துக் கட்டுவதற்கு அநுகதபந்தம் என்று பெயர்.விழுந்த யானை சுளுவாக ஏற முடியாத சிறு படுகுழியை வெட்டி அதன் மீது வாழை, கரும்பு முதலியவற்றை வளர்த்து, யானை விழுந்தவுடன் பிடிப்பதற்கு ஆபாதம் என்று பெயர்.இந்தக் குழியே ஆழமாக இருந்தால் அது அவபாதம். இந்த இரண்டினாலும் கஜங்களுக்கு தீங்கு நேரிடும் என்பதால்தான் இம்முறைகளில் பிடிக்க வேண்டாம் என தன் ஆட்களுக்கு அந்த இளைஞன் கட்டளையிட்டிருந்தான்...இப்படி அழைத்து வந்திருந்த அனைத்து கஜங்களையும் பார்த்து திருப்தி அடைந்த அந்த இளைஞன் அதன் ஓட்டத்தை அறிய ஓடத் தொடங்கினான்.யானைகள் அனைத்தும் அவனைத் துரத்தத் தொடங்கின.ஓர் எல்லை வரை ஓடியவன் சட்டெனத் திரும்பி கஜங்களை நேருக்கு நேர் சந்தித்தான்.பிறகு அவைகளை நோக்கி ஓடி வந்து முன்னால் நின்ற யானையின் துதிக்கையில் தன் வலக்காலை வைத்து இடது காலை தந்தத்தின் மீது ஊன்றி எகிறி அதன் உச்சியில் அமர்ந்தான். கையோடு உச்சந்தலையில் தன் வலது உள்ளங்கையால் ஓங்கி அறைந்தான்.மறுகணம் அந்த யானை முழங்கால் இட்டு அமர்ந்தது.இதைக் கண்டு மற்ற கஜங்களும் முழங்காலிட்டு அந்த இளைஞனை வணங்கின.பெருமிதத்துடன் அமர்ந்திருந்த யானையைவிட்டு கீழே இறங்கியவன், அன்புடன் அதன் நெற்றியில் முத்தமிட்டான்.யாரோ வரும் ஓசை.திரும்பினான். வந்தவனைக் கண்டதும் இளைஞனின் முகத்தில் புன்னகை.‘‘வா நண்பா! சிவகாமி உருவத்தில் சாளுக்கியர்கள் அனுப்பி வைத்த பெண்ணை சிறை செய்துவிட்டாயா..?’’கேட்டபடி கரிகாலனைக் கட்டித் தழுவினான்! (தொடரும்) http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15707&id1=6&issue=20190802