பா. சதீஷ் குமார்

ரத்த மகுடம்-79 ‘‘ம்...’’ முணுமுணுத்த சிவகாமி, அப்படியே கரிகாலனுடன் ஒன்றினாள்.வெந்து தணியும் உடலை சாந்தப்படுத்த இயலாமல் தன்னையும் மீறி கரிகாலன் மீண்டும் அழைத்தான். ‘‘சிவகாமி...’’‘‘ம்... சொல்லுங்கள்...’’தன் ஆதுரங்களை அவன் உதட்டில் தடவியபடியே சிவகாமி கேட்டாள். ‘‘என்ன..? எதற்காக என் பெயரை இப்படி மனனம் செய்கிறீர்கள்..?’’பதில் சொல்ல வாயைத் திறந்தவன், என்ன தோன்றியதோ அப்படியே மீண்டும் அவள் உதட்டைக் கடித்தான்.உமிழ்நீரின் சங்கமத்தில் தன்னை மறந்த சிவகாமி அப்படியே அவன் முகத்தை தன் மார்பில் புதைக்கவிட்டு தொலை தூரத்தை வெறித்தாள்.பார்வைதான் அங்கிருந்ததே தவிர பார்க்கும் இடம் எதுவும் மனதில் பதியவில்லை. பதிய வைக்க வேண்டும் என சிவகாமியும் முயற்சிக்கவில்லை. கரிகாலனும் அவளை முயற்சிக்கும்படி செய்யவில்லை.செய்யத் தோன்றவில்லை என்பதே நிஜம். அந்த உண்மையை இருவருமே அக்கணத்தில் ஏற்றார்கள். கணத்துக்கு தங்களை ஒப்புக் கொடுத்தார்கள்.இருவர் மனதிலும் சுற்றிச் சுழன்றது வனத்தில் நடந்த விசாரணை முறைதான். அது குறித்து இருவர் மனதிலும் பல்வேறு விதமான வினாக்கள் கிளைத்து எழுந்தன. இருவருக்கும் விடைகள் தேவைப்பட்டன. ஆனால், முடிந்த வரை இருவரும் அவற்றை அறியும் கணத்தை தள்ளிப்போட்டார்கள்.இருவரும் இருவரையும் நம்பவில்லை என்பது நன்றாகவே தெரிந்திருந்தது. விசாரணையின் முடிவும் எந்தக் கேள்விக்கும் பதிலளிக்கவில்லை. மாறாக துணைக் கேள்விகளாக பல முளைக்கும்படியே வித்திட்டன. பேசினாலும் தீராதுதான். ஆனால், உரையாடுவதைத் தவிர வேறு தீர்வும் இதற்கு இல்லை. என்றாலும் சிவகாமியும் சரி... கரிகாலனும் சரி... பேசப் பயந்தார்கள். உரையாடாமல் இருப்பதே இப்போதைக்கு நல்லது என்ற முடிவுக்கு அவர்களாகவே வந்தார்கள்.இந்த முடிவை இருவரது உடல்களும் ஏற்றன. ‘அப்பாடா...’ என சருமங்கள் விட்ட பெருமூச்சை இருவருமே தங்கள் அந்தராத்மாவில் உணர்ந்தார்கள். அதனாலேயே ஓர் உடலின் தாள கதிக்கு ஏற்ப மறு உடல் சப்தஸ்வரங்களை இசைத்தது.சிவகாமியின் கச்சையை மீறி திமிறிய கொங்கைக்குள் தன் வதனத்தைப் புரட்டியபடியே இவற்றை எல்லாம் யோசித்த கரிகாலனின் சிந்தனை இறுதியாக விசாரணையின் கட்டத்தில் தன் கழுத்தை, தானே அறுக்க முற்பட்ட சிவகாமியின் செயலில் வந்து நின்றது.தன்னையும் அறியாமல் அவளது கொங்கைகளின் பிளவில் பதித்த தன் உதட்டை விலக்கி, அவள் கழுத்தை நாக்கால் தடவினான். காயங்கள் ஏதும் இல்லை என்பதை நூற்றியெட்டாவது முறையாக உணர்ந்ததும் பெருமூச்சுடன் தன் முகத்தை மீண்டும் அவள் கச்சையின் மேல் பதித்தான்.கரிகாலனின் செய்கையை வைத்தே அவனது எண்ண ஓட்டத்தைப் புரிந்துகொண்ட சிவகாமி மெல்ல நகைத்தாள்.அந்தச் சிரிப்பில் நிம்மதிதான் பரிபூரணமாக வழிந்தது. ஒருவேளை அந்த வாள் தன் கழுத்தை சீவியிருந்தால் இந்நேரம் கரிகாலனின் நிலை என்னவாக இருக்கும்..?யோசித்தவள் தன்னையும் அறியாமல் பல்லவ இளவரசருக்கு மனதுக்குள் நன்றி சொன்னாள். இராஜசிம்ம பல்லவர் மட்டும் சமயோசிதமாக செயல்பட்டிருக்காவிட்டால் என்ன ஆகியிருக்கும்..?பெருமூச்சு விட்டாள்.எழுந்து தாழ்ந்த கொங்கைகளுடன் சேர்ந்து கரிகாலனின் முகமும் அசைந்தது.இருவரின் மனக்கண்ணிலும் அதே காட்சிதான் விரிந்தது.தன் அருகில் இருந்த பல்லவ வீரனின் இடுப்பில் இருந்து இமைக்கும் நேரத்தில் வாளை உருவிய சிவகாமி, தன் சிரசை, தானே கொய்ய முற்பட்டாள்.இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத கரிகாலன், அதிர்ந்தான். பல்லவ இளவரசரின் பின்னால் நின்றிருந்த அவனது இதயம் துடிக்கவும் மறந்தது.அடுத்த கணம், சிவகாமியின் சிரசு தரையில் உருளும் என்றுதான் அங்கிருந்த அனைவரும் எதிர்பார்த்தார்கள். ஏனெனில் நாள்தோறும் வாள் பயிற்சி மேற்கொள்ளும் பல்லவ வீரர்கள் கையோடு வாளின் கூர்மையை தங்கள் கரங்களாலேயே பட்டை தீட்டுவார்கள்.பயிற்சியின் ஓர் அங்கமாகவே இதுவும் இருந்தது. எனவேதான் அங்கிருந்த அனைவரும் அதிர்ச்சியின் உச்சியில் ஊசலாடினார்கள். ஆனால், மனித எத்தனங்களுக்கும் எதிர்பார்ப்புகளுக்கும் அப்பாற்பட்டதாகத்தானே வாழ்க்கை நகர்கிறது..? இந்த இயற்கையின் விதியிலிருந்து எந்த மனிதன் தப்பியிருக்கிறான்..? அந்த விதிதான் பல்லவ இளவரசர் இராஜசிம்மரின் உருவத்தில் இடி இடி என நகைக்க வைத்து அந்த இருப்பைக் காட்டியது!சிவகாமி தன் சிரசை அறுக்க முற்பட்டதும்... அவளது அந்திமக் காலம் முடிந்தே விட்டது என அங்கிருந்தவர்கள் நினைத்த நேரத்தில்தான் அந்த வனமே அதிரும்படி இராஜசிம்மர் நகைத்தார்.அதிர்ச்சியும் ஆச்சர்யமும் கலந்த உணர்வில் பல்லவ இளவரசரை அனைவரும் ஏறிட்டார்கள். அதிர்ச்சிக்குக் காரணம் அவரது நகைப்பு என்றால் ஆச்சர்யத்துக்குக் காரணம் சிவகாமியின் சிரசு வெட்டுப்படாத நிலை!‘‘சகோதரி! இப்படியொரு நிலையை ஊகிக்க முடியாதவன் பல்லவ நாட்டின் இளவரசனாக இருக்க முடியாது... பல உண்மைகளை சொல்லத் தயங்கி இந்த முடிவைத்தான் நீ எடுப்பாய் என்று தெரியும். அதனால்தான் உன்னருகில் நிறுத்தப்பட்டிருந்த பல்லவ வீரனின் இடுப்பில் கூர் மழுங்கிய வாளை வைத்தேன்!’’நிதானமாகச் சொன்ன இராஜசிம்மர், தான் அமர்ந்திருந்த பாறையில் இருந்து எழுந்தார். ‘‘வா சிவகாமி... என்ன அப்படிப் பார்க்கிறாய்..? என் தங்கை சிவகாமியின் தோற்றத்தில் வந்திருந்தாலும், உனது பெயர் என்னவாக இருந்தாலும், என்னைப் பொறுத்தவரை நீ சிவகாமிதான்! எழுந்திரு. என்னுடன் வா... வீரர்களே, அவரவர் இடங்களுக்குச் செல்லுங்கள்... இந்த விசாரணையின் முடிவும், சிவகாமிக்கு நாம் அளிக்கும் தண்டனையும் இன்னும் சில நாழிகைகளில் உங்களுக்கு தெரிவிக்கப்படும்... கரிகாலா... என் தங்கையை அழைத்து வா...’’சொல்லிவிட்டு திரும்பிப் பார்க்காமல் விடுவிடுவென நடந்தார் இராஜசிம்மர்.சிவகாமியை எழுப்பி இனம் புரியாத உணர்வுடன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு பல்லவ இளவரசரைப் பின்தொடர்ந்தான் கரிகாலன்.எந்த பர்ணசாலையில் அம்பு பாய்ந்த நிலையில் வந்த சிவகாமிக்கு மருத்துவச்சி சிகிச்சை அளித்தாளோ... அந்த பர்ணசாலையை நெருங்கியதும் இராஜசிம்மர் நின்றார்.‘‘கரிகாலா... யாரேனும் வருகிறார்களா என்று பார்...’’ கட்டளையிட்ட இராஜசிம்மர், சிவகாமியை அழைத்துக்கொண்டு பர்ணசாலைக்குள் நுழைந்தார். கதவைத் தாழிட்டார்.நாழிகைகள் ஊர்ந்தன; தவழ்ந்தன; நகர்ந்தன.இருப்புக் கொள்ளாமல் பர்ணசாலையின் மூடிய கதவைப் பார்த்தபடியே கரிகாலன் நின்றான்.தன் பொறுமையை அவன் இழந்த சமயத்தில் பர்ணசாலையின் கதவு திறந்து இராஜசிம்மர் மட்டும் வெளியில்வந்தார். கதவை மீண்டும் மூடினார்.‘‘கரிகாலா...’’‘‘இளவரசே...’’‘‘உடனடியாக நீயும் சிவகாமியும் தெற்கு நோக்கிச் செல்ல வேண்டும்...’’‘‘தங்கள் கட்டளை இளவரசே...’’‘‘மதுரைக் கோட்டைக்குள் நுழைந்து பாண்டிய மன்னரிடம் இந்த ஓலையைத் தரவேண்டும்...’’ என்றபடி தன் இடுப்பில் இருந்த ஓலைக்குழலை எடுத்து கரிகாலனிடம் கொடுத்தார்.பதில் சொல்லாமல் அதைப் பெற்றுக் கொண்டான்.‘‘திருமணத்துக்கு முன் எல்லை மீறாமல் நடந்துகொள் கரிகாலா...’’ முகமெல்லாம் மலர தன் நண்பனின் தோளைத் தட்டி கண்சிமிட்டிவிட்டு இராஜசிம்மர் சென்றார்.கரிகாலனுக்கு எதுவும் புரியவில்லை. ஆனால், தன் மனதை ஆக்கிரமித்த பெண், பல்லவர்களுக்கு எதிரானவள் அல்ல என்பது மட்டும் அவனுக்கு தெளிவாகப் புரிந்தது. இல்லாவிட்டால் பல்லவ இளவரசர் இப்படி நடந்துகொள்ள மாட்டாரே...ஆனால், உண்மையில் இவள் யார்..? நிஜமான பல்லவ இளவரசி எங்கிருக்கிறாள்..? சாளுக்கியர்களால் அனுப்பப்பட்ட ஒற்றர் படைத் தலைவியை இந்தப் பெண் எங்கு அடைத்து வைத்திருக்கிறாள்..? சிவகாமி என்னும் பெயரில் நடமாடும் இவளது உண்மையான பெயர்தான் என்ன..?கேள்விகள்... கேள்விகள்... கேள்விகள்... விடை தெரியாத வினாக்கள் பதிலைத் தேடாமல் அப்படியே இளைப்பாறிக் கொண்டிருக்கின்றன...இத்தனைக்கும் மத்தியில் தன் மனதில் நிம்மதி படர்வதை கரிகாலனால் உணரவும் அனுபவிக்கவும் முடிந்தது.தழுவிய தென்றலை அனுபவித்தபடி அவன் பெருமூச்சுவிட்டபோது -பர்ணசாலையின் கதவுகள் திறந்தன.மான் தோலும் புலித்தோலும் தன் உடலைத் தழுவ பூரண வேட்டுவ கோலத்தில் பர்ணசாலைக்குள் இருந்து சிவகாமி வெளியில் வந்தாள்.கரிகாலன் அவளை இமைக்கவும் மறந்து பார்த்தான்.அவன் பார்வை தன் அங்கங்களை ஊடுருவுவதை இனம்புரியாத மகிழ்ச்சியுடன் சிவகாமி அனுபவித்தபோது, குதிரைகளின் குளம்பொலிகள் கேட்டன.பல்லவ வீரன் ஒருவன் இரு அஸ்வங்களை அவர்களிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு நகர்ந்தான்.இராஜசிம்மரின் ஏற்பாடு!கரிகாலனும் சிவகாமியும் எதுவும் பேசாமல் தத்தம் புரவிகளில் ஏறினர். தெற்கு நோக்கி பயணத்தைத் தொடர்ந்தனர்.இடையில் பயணக் களைப்பு நீங்க வேட்டுவ சத்திரத்துக்கு வந்ததும்... இதோ ஈருடல் ஓர் உயிராக பிணைந்தபடி கிடப்பதும்... ‘‘விடை தெரிய வேண்டுமா..?’’ கரிகாலனின் இடுப்பில் அமர்ந்தபடியே தன் முகத்தை விலக்கியபடி சிவகாமி கேட்டாள்.‘‘எதற்கு..?’’‘‘பர்ணசாலைக்குள் பல்லவ இளவரசர் என்னை விசாரித்ததையும், அதற்கு நான் சொன்ன பதிலையும்...’’‘‘அவசியமில்லை...’’பட்டென்று சொன்ன கரிகாலனின் கண்களை சிவகாமி உற்றுப் பார்த்தாள். ‘‘ஏன்..?’’‘‘இந்நிலையே சவுகரியமாக இருக்கிறது!’’தன்னை மறந்து கலகலவெனச் சிரித்தாள் சிவகாமி.அவன் மீது, தான் அமர்ந்திருக்கும் நிலையை எவ்வளவு நாசுக்காகக் குறிப்பிடுகிறான்..?‘‘ம்... ம்... இருக்கும்... இருக்கும்...’’நெகிழ்ந்த சிவகாமியை தன் இடுப்பில் இருந்து இறக்கினான் கரிகாலன்.‘‘ஏன்..?’’ என்பதை தன் புருவத்தை உயர்த்திக் கேட்டாள்.‘‘தலைவர் வரும்போது இப்படி நாம் இருப்பது மரியாதைக்குரிய செயல் அல்ல சிவகாமி!’’‘‘தலைவரா... யார்..?’’ என்றபடி கரிகாலனின் கண்கள் சென்ற திசையை நோக்கித் திரும்பிய சிவகாமியின் முகத்தில் புன்னகை பூத்தது.வாளை உருவியபடி அங்கு கடிகையின் பாலகன் நின்றிருந்தான்!‘‘வாருங்கள் தலைவரே...’’ மரியாதையுடன் கடிகை பாலகனை கரிகாலன் வரவேற்றான். ‘‘பயணம் எல்லாம் சவுகரியமாக இருந்ததா..?’’இப்படியொரு வரவேற்பை, தான் எதிர்பார்க்கவில்லை என்பதற்கு அறிகுறியாக கடிகை பாலகனின் முகம் மாறியது. கரிகாலனையும் சிவகாமியையும் மாறி மாறிப் பார்த்தவன், பிறகு கரிகாலனை உற்றுப் பார்த்தான். ‘‘தலைவரா..? யாரைச் சொல்கிறீர்கள் அண்ணா..?’’‘‘தங்களைத்தான்! புதையுண்டு போய்விட்டதாகக் கருதப்படும் வேளிர் குலத்துக்கு உயிர் கொடுக்க வந்திருக்கும் தலைவர் தாங்கள்தானே..? இந்த சிறியவனை அண்ணனாக அழைக்கும் தங்கள் பெருஞ் செயலில் இருந்தே தங்கள் இயல்பு எங்களுக்குப் புரிகிறதே!’’உருவிய வாளை தன் இடையில் புகுத்தியபடியே கரிகாலனை ஆராய்ந்தான் கடிகையின் பாலகன். சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் தன்னை வேளிர்களின் தலைவனாக நியமித்து செய்த ரகசிய காப்பு பிரமாணத்தை கரிகாலனும் அறிந்திருக்கிறான் என்பது அவனுக்கு வியப்பாக இல்லை. ஓரளவு இதை எதிர்பார்க்கவே செய்தான்.எனவே, சிந்தனையுடன் குறுக்கும் நெடுக்குமாக அந்த வேட்டுவ சத்திரத்தில் நடந்த கடிகையின் பாலகன், சாளரத்தை ஏறிட்டபடி திரும்பிப் பார்க்காமல் கேட்டான். ‘‘என்ன செய்வதாக உத்தேசம் அண்ணா..?’’ ‘‘தங்களுடன் மதுரைக்கு வர எண்ணுகிறோம் தலைவரே...’’கரிகாலனின் இந்த பதில் கடிகையின் பாலகனை அதிர்ச்சி அடைய வைத்தது. சட்டென்று திரும்பினான்.‘‘எங்கள் இருவருக்கும் எதிர்க்கும் எண்ணமில்லை... வேட்டுவ சத்திரத்தைச் சுற்றிலும் நீங்கள் நிறுத்தியிருக்கும் சாளுக்கிய வீரர்களை வந்த வழியே திரும்பிப் போகச் சொல்லுங்கள். பாண்டிய மன்னருக்கு நீங்கள் வாக்களித்தபடி எங்கள் இருவரையும் மதுரைக்கு அழைத்துச் சென்று அவரிடம் ஒப்படையுங்கள்!’’சொன்ன கரிகாலன், கடிகை பாலகனை மேற்கொண்டு பேச விடவில்லை. ‘‘சிவகாமி... சாதாரண தமிழ்ப் பெண்ணாக உடை அணிந்து கொள். நாங்கள் இருவரும் சத்திரத்துக்கு வெளியில் நிற்கிறோம்...’’அடுத்த ஒரு நாழிகை கால்நடையாக கடிகை பாலகனைப் பின்தொடர்ந்து பயணம் செய்த கரிகாலனும் சிவகாமியும் மதுரைக் கோட்டையை நெருங்கினார்கள்!

ரத்த மகுடம்-78 அரச பரம்பரையினர் வேட்டையாடுவதற்காகக் காட்டு முகப்பில் கட்டிவைத்த அந்த வேட்டுவ மாளிகையின் மாடிஅறையிலே அந்தக் கட்டழகியைக் கண்ணெடுத்து ஆராய்ந்த கரிகாலனின் மனம் படாதபாடு பட ஆரம்பித்தது.அவள் ஒரு காலை எடுத்து கட்டிலின் மேல் ஊன்றி முழங்காலுக்குக் கீழும் கணுக்காலுக்கு மேலும் கட்டப்பட்டிருந்த மான் தோல் கச்சையை அவிழ்க்க குனிந்து நின்றிருந்ததால், அவள் உடல் வானவில்லைப் போல் வளைந்திருந்தது.ஆனால், சிறு தூற்றல் ஏற்படும்போது சூரியக் கிரணங்களால் உதயமாகும் அந்த வானவில்லில் இத்தனை வர்ணஜாலங்கள் எங்கிருக்கின்றன என்று தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொண்டான் கரிகாலன். விடையேதும் கிடைக்கவில்லை!தான், உள்ளே வந்த சத்தம் கேட்டு திடீரெனத் திரும்பிப் பார்த்ததால் அவள் விழிகளில் தெரிந்த பிரகாசத்தில் ஓர் இம்மி கூட வானவில்லில் என்ன... இயற்கையின் எந்த சிருஷ்டியிலும் இருக்க முடியாது என கரிகாலன் நினைத்தான்.கட்டிலின் மேல் வைத்த ஒற்றைக் காலை எடுக்காமலேயே அவள் அவனைப் பக்கவாட்டில் பார்த்தபடியாலும், அறையின் தூங்கா விளக்கு சற்று அவளைத் தள்ளியே தொங்கிக் கொண்டிருந்ததாலும் விளக்கின் வெளிச்சம் அவள் முகத்தின் ஒரு பாகத்தில் மட்டும் அடித்ததன் காரணமாக ஏதோ செடிகளில் மறைந்து ஒளிந்து விளையாடி ஒரு பாதி முகத்தைக் காட்டும் வனமோகினி போல் விளையாடினாள் அந்தக் கட்டழகி.செண்பகப்பூவின் மஞ்சள் நிறத்தையே தோற்கடிக்கவல்ல அவளுடைய கன்னத்தைத் தடவிய விளக்கொளி கூட அந்தக் கன்னத்தின் மினுமினுப்புக்கு முன்னால் பளபளக்க மாட்டாமல் சற்று மங்கியே கிடந்ததாகத் தோன்றியது கரிகாலனுக்கு.கருமை பாய்ந்த இமைகளாலும், இமைகளுடன் இணைந்து நின்ற சின்னஞ்சிறு பட்டுச் சருமக் குழிகளாலும் பாதுகாக்கப்பட்ட அவளதுஇரு விசால விழிகளும் சிப்பியால் பாதுகாக்கப்பட்ட பாண்டி நாட்டின் பெரு முத்துக்களைப் போல் பளபளப்பதைக் கண்ட கரிகாலன், ‘முத்தினிடையே கரும்புள்ளி இருந்தால் குறைபாடு என்று சொல்வார்களே... அது என்ன முட்டாள்தனம்! அதோ அவள் இமைக்குள்ளே பதுங்கிக் கிடக்கும் இரண்டு பெரும் முத்துக்கள் எத்தனை அழகாக இருக்கின்றன!’ என்று தனக்குள்ளேயே சொல்லிக் கொண்டான்.இப்படி ஒரு முறை பார்த்த பார்வையிலேயே அவள் கண்களால் பலவந்தமாக இழுக்கப்பட்ட கரிகாலனின் விழிகள், பெரிய சமுத்திரத்தில் விழுந்துவிட்ட துரும்புகள் போல் அவளுடைய சவுந்தர்ய சாகரத்தின் சுழல்களில் சிக்குண்டும் அலைகளால் தூக்கி எறியப்பட்டும் திணறின.அவளது விசாலமான நெற்றியில் இட்டிருந்த திலகம் பயணக் களைப்பால் சிறிது அழிந்து கிடந்தாலும், அதிலும் ஒரு தனிச்சிறப்பு இருந்ததையும், அது அழிந்து சற்றுக் கீழே இறங்கியிருந்த வகையே முகத்துக்கு இணையற்ற கம்பீரத்தைக் கொடுக்க முற்பட்டதையும் கரிகாலன் கண்டான்.அந்த நெற்றிக்கு மேலே அவள் எடுத்துக் கட்டியிருந்த கார்மேகக் குழல் தன்னை வளைத்து நின்ற கதம்ப மலர் சரத்தைப் பல இடங்களில் ஊடுருவி உதிரி உதிரியாகத் தொங்கிக் கொண்டிருந்ததால், சிவபிரானுடன் நாட்டியமாடிக் களைத்துவிட்ட சக்தியே இந்த உலகத்தில் வந்து குதித்துவிட்டாளோ என்ற பிரமையை ஏற்படுத்தியது.வழவழப்பும் செழுமையும் நிரம்பிய அவள் கன்னங்களின் ஓரங்களைத் தொட்டவண்ணம், செண்பக மொட்டையும் பழிக்கும் நாசிக்கும் கீழே அமைந்திருந்த செவ்விய உதடுகள் இருக்கவேண்டிய அளவுக்கு மேல் கொஞ்சம் பெரியதாக இருந்தபடியாலும், அவற்றின் அசாத்தியச் சிவப்பை அவற்றிலிருந்த நீரோட்டம் இன்னும் அதிகமாகக் காட்டியபடியாலும் இரண்டு உதடுகளும் பிரமாத நீரோட்டமுள்ள கெம்புக் கற்களின் வரிசையைப் போல் பிரகாசிப்பதை கரிகாலன் கண்டான்.உறுதியாக அழகாகக் கீழ்நோக்கி இறங்கிய கழுத்தில் அவள் அதிக நகைகளை அணியாமல் ஒரே ஒரு முத்து மாலையை மட்டுமே அணிந்திருந்தாள்.அதைக் கண்ணுற்ற கரிகாலன், அவை செய்த பாக்கியத்தை,தான் என்று பெறப்போகிறோமோ என்ற நினைப்பின் காரணமாக ஒருமுறை பெருமூச்சு விட்டான்.வளைந்த அவள் உடலின் விலாப்புறத்தில் தெரிந்த அவளுடைய இடையின் உறுதியைக் கவனித்த கரிகாலன், எத்தனை பயிற்சிகளை அவள் மேற்கொண்டிருக்கிறாள் என்பதைப் புரிந்து கொண்டதோடு, அத்தனை திண்மையிலும் அந்த இடை மிகவும் குறுகிக் கிடந்ததைப் பார்த்து, நல்ல வேளை, இத்தனை போர்ப் பயிற்சியிலும் பெண்மை குன்றவில்லையே என மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.ஆனால், குறுகிப் போன இடையை இயற்கை வேறு இடங்களில் ஈடு செய்திருந்ததையும், இடையை அடுத்து இலங்கிய பிரதேசங்களில் அளவோ அழகோ இம்மியும் குறையாமல் எதேஷ்டமாக மண்டிக் கிடந்ததையும் கண்டவன், இயற்கையை விடச் சிறந்த வள்ளல் இருக்க முடியாது என்று தீர்மானித்துக் கொண்டான்.இயற்கை செப்பனிடும் எதிலும் மர்மமும் புதைந்து கிடக்கிறது. வெளிப்படையாகச் சிலவற்றையும் மர்மமாகச் சிலவற்றையும்தோற்றுவிக்கின்றன, இயற்கையின் காட்சிகள்.மேகத்தைச் சிருஷ்டிக்கும் இயற்கை அதன் கருமையைக் கண்ணுக்குக் காட்டுகிறதே தவிர அதில் கர்ப்பமாக இருக்கும் நீரைக் கண்ணுக்குத் தோற்றுவிப்பதில்லை.உலகத்தின் சிருஷ்டி எதிலும் தெரிவது பாதி, தெரியாதது பாதி. தெரிந்ததை மட்டும் அறிந்து திருப்தி அடைகிறான் அறிவு குறைந்தவன்; ஆராய்ச்சியாளன் தெரியாததிலும் ஊகத்தைச் செலுத்த முயல்கிறான். அந்த ஊகத்திலும் ஆராய்ச்சியிலும் விளையும் இன்ப துன்பங்கள் ஏராளம்.சில ஆராய்ச்சிகளில் துன்பமும் இன்பமாக இருக்கும்; இன்பமும் துன்பமாக இருக்கும்.இணையற்ற இன்பத்தையும் வேதனையையும் கலந்து தருவது எழில் ஆராய்ச்சி. அதுவும் பெண்ணின் எழிலில் ஓர் ஆண்மகன் ஊகத்தைச்செலுத்தும்போது, எத்தனை மனவேதனைகள்! எத்தனை இன்ப அலைமோதல்கள்! எத்தனை கொந்தளிப்புகள்! சொல்லுக்கேஅடங்காத மகா விசித்திரம் அது!வேட்டையாடும் யானைகளின் துதிக்கையைப் பழிக்கும் அவள் தொடைகளுக்குக் கீழேயிருந்த முழங்காலையும், முழங்காலுக்குக்கீழேயிருந்த ஆடு சதை அமைந்து இறங்கிய மாதிரியையும் கவனித்த கரிகாலன், இவற்றுக்கு எல்லாம் கவிகள் சொன்ன உவமை சரியா என்று கூட யோசித்தான்.யானைத் துதிக்கையின் கடினம் எங்கே? இவற்றின் வழவழப்பு எங்கே? கவிகள் எத்தனை பார்வைக் குறைபாடு கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று கவிகளைக் கண்டிக்கவும் தொடங்கினான்.இந்தக் கண்டிப்புடன் ஓடிய கரிகாலன் கண்கள், அவள் இடையில் வரிந்து கட்டப்பட்டிருந்த சேலையைக் கண்டன. மனமோ, ‘எதற்காக இவ்வளவு வரிந்து கட்டவேண்டும்? பூவைவிட மென்மையான இடை கன்றிப் போகாதா?’ என்று கோபத்தால் கொந்தளித்தன!இப்படி எழிலை ரசிக்க அக்கக்காக அலசியதால் அவள் உணர்ச்சிகள் கணவேகத்தில் சுழன்றன. உயிர் அணுக்கள் ஊசி முனையில் நின்றன.கால் கச்சையை அவிழ்க்க முயன்று அவனை நோக்கித் திரும்பிய அந்தப் பெண், அவன் கலக்கத்தை கணப்பொழுதில் கண்டு கொண்டாலும் அதைப்பற்றி சிறிதும் லட்சியம் செய்யாமல் கால் கச்சைகளை நிதானமாகவே அவிழ்த்து முடித்தாள்.தோளிலிருந்த புலிக்கச்சையையும் எடுத்துவிட்டு சேலையைப் பிரித்து உடலை மூடிக்கொண்டதால் முழுப் பெண் உருவம்கரிகாலன் கண் எதிரே எழுந்தது.அவள் நிதானமாகத் தன் வேட்டுவக் கோலத்தைக் களைந்து அவனை நோக்கி புன்முறுவல் செய்துவிட்டு கட்டிலில் உட்கார்ந்து கொண்டாள்.அப்படி உட்கார்ந்து கொண்டவள், எதிரே ஓர் ஆண்மகன் நிற்கின்றானே என்ற நினைப்பு சிறிதும் இல்லாமலும், அவனை உட்காரக் கூடச் சொல்லாமலும் அமைதியாக இருந்தாள்.கரிகாலன் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.அந்த வேட்டுவ மாளிகையையே மரத்தின் உச்சியில் மறைந்திருந்தபடி பல கணங்கள் ஆராய்ந்தான் அந்த கடிகை பாலகன். இல்லாத வேளிர்களின் தலைவனாக சில திங்களுக்கு முன் ரகசியமாக, தான் முடிசூடப்பட்டதை அப்போது நினைத்துக் கொண்டான். அதில் அவனுக்கு வருத்தமேதும் இல்லை. தமிழ் பேசும் நிலங்களின் பூர்வகுடிகள் தாங்களே... இன்று பிடி மண் கூட சொந்தமில்லாமல் இருக்கலாம்... ஓரடியை ஆட்சி செய்யக் கூட இயலாத நிலை இருக்கலாம்... ஆனால், காலம் மாறும்.பல்லவர்கள் யார் என்ற சர்ச்சை சாளுக்கியர்களுக்கும் பாண்டியர்களுக்கும் இடையில் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. மக்கள் இது குறித்து எந்த அக்கறையையும் காட்டவில்லை. அவர்கள் எப்போதும் அப்படித்தான். அவர்களது அன்றாட வாழ்க்கை பாதிக்கப்படாத வரை தங்களை ஆள்பவர்கள் யார் என ஒருபோதும் பொருட்படுத்த மாட்டார்கள். யார் ஆட்சியில் இருக்கிறார்களோ அவர்களுக்கு விளைச்சலில் பங்கும் வரியும் செலுத்திவிட்டால் போதும் என்றே நினைக்கிறார்கள்.இந்த மனநிலையை பல்லவர்கள் தங்களுக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். பிராகிருதத்தை ஆட்சி மொழியாகக் கொண்டவர்கள் இப்பொழுது மெல்ல மெல்ல தமிழ் எங்கள் மூச்சு என அறிவிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள்! தமிழ்ப் புலவர்களை ஆதரிக்கிறார்கள்! சொல்வதற்கில்லை... இதே நிலை நீடித்தால் நாளை ஏதேனும் ஒரு பல்லவ மன்னன், தானே கவிதையோ கலம்பகமோ இயற்றி வரலாற்றில் இடம் பிடித்துவிடுவான்!இதைத் தடுத்தே ஆகவேண்டும்... உடனடி எதிரியான பல்லவர்களை வீழ்த்த தற்காலிகமாக சாளுக்கியர்களுடன் கூட்டு சேர்ந்திருக்கிறோம்... மெல்ல மெல்ல இனி மக்கள் மனதில் வேளிர்களின் பழம்பெருமைகளைக் குறித்து கூத்துப்பாட்டு வடிவில் பிரசாரம் செய்யவேண்டும்... நடைபெறவிருக்கும் போரில் பல்லவர்களை வேருடன் அழித்துவிட்டு பிறகு பாண்டியர்களுடன் சேர்ந்து சாளுக்கியர்களை வீழ்த்த வேண்டும்.எங்கிருந்தோ வந்த பல்லவர்களால் இந்த மண்ணை ஆள முடியும் என்னும்போது மண்ணின் மைந்தர்களான வேளிர்கள் நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு மீண்டும் தலையெடுக்க முடியாதா என்ன..?முடிவுடன், தான் இருந்த மரத்தைவிட்டு இறங்கிய கடிகை பாலகன், அங்கிருந்த ஒன்பது சாளுக்கிய வீரர்களையும் மூன்று குழுக்களாகப் பிரித்தான்.‘‘ஒரு காத தொலைவில் இருக்கும் வேட்டுவ மாளிகையை நாம் சுற்றி வளைக்க வேண்டும். இருப்பது இருவர்தான். ஆனால், ஒவ்வொருவரும் முப்படைக்கும் சமமானவர்கள். புரிந்ததா..? சருகுகள் மிதிபடும் ஓசைகூட கேட்கக் கூடாது... கால்நடையாகவே நிதானமாக மாளிகையை நோக்கி நகர்வோம்!’’‘‘புதிதாகப் பார்ப்பதுபோல் அப்படிப் பார்க்கிறீர்களே..?’’ அமைதியைக் கிழித்தபடி அந்தப் பெண் கேட்டாள்.‘‘புதிதாகத்தான் இருக்கிறது, சற்று நேரத்துக்கு முன் நீ தரித்திருந்த மான் தோல் உடை...’’ கரிகாலன் இழுத்தான்.‘‘ம்...’’‘‘இப்பொழுது அணிந்திருக்கும் சேலை...’’‘‘ம்...’’‘‘இவை எல்லாம் நான் காணாதவை!’’‘‘எப்பொழுதும்போல் சிவப்பு நிறக் கச்சையுடன் மட்டும் உங்களுக்கு தரிசனம் தரச் சொல்கிறீர்கள்... அப்படித்தானே..?’’கேட்டவளின் குரலில் கோபமோ வெறுப்போ இல்லை. ஏன்,உணர்ச்சிகளின் கொந்தளிப்பும் பொங்கி வழியவில்லை. சாதாரணமாகத்தான் கேட்டாள். ஆனால், கரிகாலனுக்கு அதுவே அசாதாரணமாகத் தென்பட்டது.மெல்ல நடந்து வந்து அவள் முன்னால் மண்டியிட்டான்.தலையை உயர்த்தி அவள் நயனங்களை ஊடுருவினான்.அந்தப் பெண்ணும் தன் பார்வையை விலக்காமல் அவனை எதிர்கொண்டாள்.மறுகணம் அவளை அள்ளி அணைத்து உயரே தூக்கினான். அவள் தன் கால்கள் இரண்டையும் அவன் கழுத்தைச் சுற்றி போட்டுக் கொண்டாள்.அப்படியே முன்னோக்கி குனிந்து அவன் உதட்டில் தன் ஆதுரங்களைப் பதித்தாள்.‘‘சிவகாமி...’’ என்றபடி கரிகாலன் அவள் உதட்டைக் கடித்தான்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=16147&id1=6&issue=20191108

ரத்த மகுடம்-77 ‘‘என் தரப்பை எதற்காக நான் முன்வைக்க வேண்டும் இளவரசே..?’’ சாதாரணமாகத்தான் சிவகாமி கேட்டாள். ஆனால், அதில் இருந்த சீற்றத்தை அங்கிருந்த பல்லவ வீரர்களால் உணர முடிந்தது.‘‘இவர்கள் நினைக்கும் நிஜம் வெறும் நிழல்தான் என்பதை நீங்கள் புரிய வைக்க வேண்டாமா..?’’ இயல்பாகச் சொன்னார் பல்லவ இளவரசர் இராஜசிம்மர்.‘‘புரிய வைத்து..?’’‘‘நீங்கள் குற்றமற்றவர் என விடுதலை பெறலாம்...’’‘‘அப்படியொரு விடுதலையை நான் விரும்பவில்லை இளவரசே!’’ அழுத்தம்திருத்தமாகச் சொன்னாள் சிவகாமி.‘‘சில கணங்களுக்கு முன் தாங்கள்தானே குற்றங்களுக்கும் குற்றச்சாட்டுக்கும் இருக்கும் வேறுபாட்டை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினீர்கள்..?’’‘‘பெண் அல்லவா..? சற்றே உணர்ச்சிவசப்பட்டு வார்த்தைகளை உதிர்த்துவிட்டேன்... நான் சொன்னதை மறந்துவிடுங்கள்...என்னை நிரூபித்து இங்கிருக்கும் அனைவரிடமும் நல்லெண்ணம் பெற விரும்பவில்லை... அதை அவமானமாகக் கருதுகிறேன்... உங்கள் நண்பர் கரிகாலர் உட்பட இங்கிருக்கும் அனைவரும் என்மீது சுமத்திய எல்லாவற்றையும் அப்படியே ஏற்கிறேன்... இதற்கு என்ன தண்டனையோ அதை வழங்குங்கள்... மரண தண்டனை என்றால் மிக்க மகிழ்ச்சி அடைவேன் இளவரசே... முன்பே சொன்னபடி என் சிரசை நீக்கும் பொறுப்பை தங்கள் நண்பர் கரிகாலர் ஏற்க வேண்டும்... இது மட்டுமே எனது வேண்டுகோள்...’’‘‘உங்கள் வேண்டுகோளை கடைசியாகப் பார்க்கலாம்...’’ முன்பு சொன்னதையே மீண்டும் உச்சரித்த பல்லவ இளவரசர், புன்னகைத்தார். ‘‘யாரங்கே...’’ பல்லவ வீரனை அழைத்தவர், ‘‘இவர்களைக் கட்டியிருக்கும் சங்கிலியை முதலில் அகற்றுங்கள்...’’கட்டளைக்கு அடிபணிந்து அந்த வீரன் சிவகாமியைப் பிணைத்திருந்த சங்கிலியை அகற்றினான்.மாறாப் புன்னகையுடன் சிவகாமியை ஏறிட்டார் இராஜசிம்மர். ‘‘ஆக, நீங்களாக உங்கள் தரப்பை முன்வைக்க விரும்பவில்லை... அப்படித்தானே..?’’‘‘ஆம்...’’‘‘எனில் சில வினாக்களுக்கு விடை அளியுங்கள்...’’‘‘கட்டளையா..?’’‘‘இல்லை... வேண்டுகோள்...’’சொன்ன பல்லவ இளவரசரை உற்றுப் பார்த்தாள் சிவகாமி. ‘‘குற்றவாளியிடம் வேண்டுகோள் வைக்கும் இளவரசரை இப்பொழுதுதான் பார்க்கிறேன்...’’‘‘குற்றம்சாட்டப்பட்டு நிற்பவர் அதே இளவரசரின் தங்கை என்னும்போது எப்படி கட்டளையிட முடியும்..?’’‘‘நான் உங்கள் தங்கை அல்ல இளவரசே... உங்கள் தங்கையின் தோற்றத்தில் வந்திருக்கும் சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவி... பல்லவர்கள் மத்தியில் ஊடுருவ பச்சிலைக் களிம்புகளால் தோற்றத்தையே மாற்றிக்கொண்டவள்... இதை உங்கள் நண்பர் கரிகாலர் தக்க சமயத்தில் கண்டுபிடித்துவிட்டார்...’’‘‘அதாவது அம்புகள் பாய்ந்த நிலையில் இருந்த உங்களுக்கு சிகிச்சை அளிக்கும்போது இந்த உண்மையை இவன் கண்டுபிடித்தான்... அப்படித்தானே..?’’‘‘ஆம்...’’‘‘இது நம்பும்படியாக இல்லையே... காயங்களைக் குணப்படுத்த உதவும் பச்சிலைக் களிம்பு எப்படி ஒரு மனிதரின் தோற்றத்தையே மாற்றும்..?’’‘‘சாளுக்கியர்களின் பச்சிலை ரகசியங்கள் எல்லா வித்தைகளையும் அரங்கேற்றும்...இதற்கு சாட்சி காலத்தால் அழியாத அஜந்தா குகை ஓவியங்கள்... அந்த வர்ணக் கலவை ரகசியங்களை அறியத்தான் ஆயனச் சிற்பியும் மகேந்திரவர்மரும் அரும்பாடு பட்டார்கள்... மாறுவேடத்தில் எங்கள் சாளுக்கிய நாட்டுக்குள் புகுந்து இதைத் தெரிந்து கொள்ளவும் மகேந்திரவர்மர் முற்பட்டார்... இவை எல்லாம் தாங்கள் அறியாததல்ல...’’‘‘அறிந்ததால்தான் ஐயமே ஏற்பட்டிருக்கிறது...’’‘‘புரியவில்லை இளவரசே...’’‘‘அவ்வளவு சக்தி வாய்ந்த மூலிகை ரகசியங்களை அறிந்த சாளுக்கியர்கள் ஒரு சிகிச்சையின்போது தங்கள் மர்மம் வெளிப்படும் வகையிலா பச்சிலைக் களிம்புகளை உங்கள்மீது பூசி தோற்றத்தை மாற்றியிருப்பார்கள்..? சாளுக்கியர்களின் தலைமை மருத்துவர் இந்தளவுக்கு அலட்சியமாக இருப்பவர் அல்ல...’’‘‘ஒப்புக் கொள்கிறேன் இளவரசே... அதேநேரம் பல்லவர்களின் மருத்துவக் குழுவும் சாதாரணமானதல்ல... களிம்பு ரகசியங்களை அவர்கள் அறியாமல் இருக்கலாம்... ஆனால், பச்சிலைகள் என்னவெல்லாம் செய்யும் என்பதை நன்கு அறிந்தவர்கள்... அதனால்தான் என் ரகசியத்தை அவர்கள் கண்டுபிடித்தார்கள்...’’‘‘அது ரகசியமே இல்லை என்றல்லவா நான் சொல்கிறேன்..!’’ உதட்டோரம் புன்னகை வழிய பல்லவ இளவரசர் சொன்னார். ‘‘நீங்கள் சிவகாமியின் தோற்றத்தில் வந்திருப்பவர்தான்... அதற்காக களிம்பைப் பூசி உங்கள் தோற்றத்தையே மாற்றியிருப்பவர்தான்... அதனால்தான் அம்பு பாய்ந்ததற்கு உங்களுக்கு சிகிச்சை அளித்த எங்கள் மருத்துவர்கள் இந்த தோற்ற மாறுதலைக் கண்டுபிடித்தார்கள்... ஆனால், சாளுக்கியர்கள் அனுப்பிய ஆயுதம் நீங்கள் அல்ல!’’இராஜசிம்மர் இப்படிச் சொன்னதும் அங்கிருந்த பல்லவ வீரர்கள் பரபரப்படைந்தார்கள். விசாரணையின் தொடக்கம் முதலே மரியாதையுடன் அவர் சிவகாமியை அழைத்து வந்ததற்கான காரணம் அவர்களுக்குப் புரிவதுபோலவும் புரியாதது போலவும் இருந்தது.பல்லவ இளவரசரின் பின்னால் நின்றிருந்த கரிகாலனுக்குத்தான் உலகமே சுற்றுவது போல் இருந்தது. இராஜசிம்மர் என்ன சொல்கிறார்..? இங்கே நிற்பவள்... தன்னுடன் உறவாடியவள்... தனக்கு சமமாக நின்று சாளுக்கியர்களுடன் போர் புரிந்தவள்... சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவி அல்லவா..? அப்படியானால் இவள் யார்..?தன்னை நிதானப்படுத்திக் கொண்டு சிவகாமி அளிக்கப் போகும் பதிலுக்காக கரிகாலன் காத்திருந்தான்.ஆனால், சிவகாமி எந்த பதிலையும் அளிக்கவில்லை. மாறாக வாய்விட்டுச் சிரித்தாள். தொடர்ந்து அந்தப் பிரதேசமே நடுங்கும்படி சிரித்தவள் சட்டென்று அமைதியானாள். ‘‘மீண்டும் உணர்ச்சிவசப்பட்டு தவறு செய்துவிட்டேன் இளவரசே... உங்கள் முன்னால் இப்படி நான் சிரித்திருக்கக் கூடாது...சமயம் சந்தர்ப்பம் தெரியாமல் ஒரு பெண் சிரித்தால் என்ன நடக்கும் என்பதற்கு மகாபாரத திரவுபதியே உதாரணமாக இருக்கும்போது அதே பிழையை அடியேனும் செய்திருக்கக் கூடாது... என்னை மன்னித்து விடுங்கள்... ஆனால், நீங்கள் சொன்னதைக் கேட்டதும் என்னால் சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை...’’‘‘சிரிக்கும் அளவுக்கு நான் சொன்னதில் நகைச்சுவை அம்சங்கள் நிறைந்திருக்கிறதா..?’’‘‘நிரம்பி வழிகிறது இளவரசே! சாளுக்கியர்கள் அனுப்பியிருக்கும் ஆயுதமே நான் அல்ல என்றல்லவா சொல்கிறீர்கள்..?’’‘‘அதுதானே உண்மை!’’‘‘இல்லை இளவரசே... பல்லவர்களை அழிக்க சாளுக்கியர்களால் அனுப்பப்பட்ட ஆயுதம்தான் நான்! ஓலைக்குழலுடன் பிடிபட்ட சாளுக்கிய வீரர்கள் இந்நேரம் என்னைப் பற்றிய உண்மைகளை தங்களிடம் தெரிவித்திருப்பார்களே..?’’‘‘அதையெல்லாம் கேட்டு ஆராய்ந்த பிறகுதான் இந்த முடிவுக்கே வந்தேன்!’’‘‘சாளுக்கியர்களால் அனுப்பப்பட்டவள் நான் அல்ல என்பதா..?’’‘‘ஆம்...’’‘‘போதும் இளவரசே... உங்கள் கருணைக்குப் பாத்திரமானவள் அல்ல நான்... என்னைப் பற்றிய ஆதாரங்கள் அனைத்தயும் உங்கள் முன் இவர்கள் சமர்ப்பித்திருக்கிறார்கள்... அவை அனைத்தையும் நான் மறுக்கப் போவதில்லை... உடனடியாக எனக்கு தண்டனை அளியுங்கள்...’’‘‘தண்டனை பெறுவதிலேயே குறியாக இருக்கிறீர்களே..?’’‘‘வேறு என்ன செய்யச் சொல்கிறீர்கள்..? யாரை உயிருக்கு உயிராக நேசித்தேனோ அவரே என் மீது குற்றம் சுமத்துகிறார்... யாரை எல்லா தருணங்களிலும் உயிரைக் கொடுத்து காக்க முற்பட்டேனோ அவரே என் உயிரை எடுக்க இப்போது காத்திருக்கிறார்...’’ என்றபடி கரிகாலனை ஒரு கணம் பார்த்த சிவகாமி, சட்டென தன் பார்வையை இராஜசிம்மர் பக்கம் திருப்பினாள். ‘‘வாழ விருப்பமில்லை இளவரசே...’’‘‘வாழ்வதும் இறப்பதும் நம் கையிலா இருக்கிறது..?’’‘‘என் இறப்பு உங்கள் கரங்களில் இருக்கிறது இளவரசே... அதை கரிகாலர் வழியாக நிறைவேற்றுங்கள் என்றுதான் ஆரம்பம் முதலே சொல்லி வருகிறேன்...’’‘‘சரி... இதுதான் என் தங்கையின் விருப்பம் என்றால் அதை இந்த அண்ணன் நிறைவேற்றுகிறேன்...’’ அமர்ந்திருந்த பாறையில் இருந்து இராஜசிம்மர் எழுந்தார். ‘‘அதற்குமுன் ஒரேயொரு கேள்விக்கு மட்டும் பதில் சொல்லி விடுங்கள்...’’‘‘என்ன இளவரசே..?’’‘‘என் தங்கை சிவகாமியின் தோற்றத்தில் சாளுக்கியர்கள் அனுப்பிய பெண் எங்கே? அவளை எங்கு மறைத்து வைத்திருக்கிறீர்கள்..?’’ இராஜசிம்மன் இப்படிக் கேட்டதும் அவரை வெறித்தாள் சிவகாமி.அவள் சொல்லப்போகும் பதிலுக்காக அனைவரும் காத்திருக்க -கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் தன் அருகில் நின்றிருந்த பல்லவ வீரனிடம் இருந்த வாளை சிவகாமி உருவினாள். அந்த வாளால் தன் கழுத்தை, தானே வெட்டத் தொடங்கினாள்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=16113&id1=6&issue=20191101

ரத்த மகுடம்-76 பல்வேறு உணர்வுகளால் சூழப்பட்ட கரிகாலன், நிதானமாக கஜ சாஸ்திரிக்கு பின்னால் நடந்து வந்தான்.கடிகை பாலகன் குறித்த உண்மை ஒருபக்கம் அவனைச் சுழன்றடித்தது என்றால் நடக்கவிருக்கும் சிவகாமி குறித்த விசாரணை முற்றிலுமாக கரிகாலனை அலைக்கழித்தது.இதுநாள் வரை தன் கணிப்பின் மேல் அலாதியான நம்பிக்கை கொண்டிருந்த அவன், அவை அனைத்துமே தவிடுபொடியானதில் நிலைகுலைந்தான். வேளிர்களின் தலைவனாக கடிகை பாலகன் இருப்பான் என்பது சற்றும் அவன் எதிர்பாராதது. அவனுடன் பழகிய பொழுதுகளில் இம்மி அளவுக்குக் கூட எவ்வித சந்தேகமும் அந்த பாலகன் மீது அவனுக்கு ஏற்படவில்லை. இந்தளவுக்கா, தான் மதியிழந்து இருப்போம்..?திகைத்த கரிகாலனுக்கு சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத்தலைவியாக சிவகாமி நிற்கும் நிலை பித்துப் பிடிக்க வைத்தது. அவளுடன் ஒட்டி உறவாடிய பொழுதுகளும், உரசியபடி இருந்த காலங்களும், உதடுகளால் ஒற்றி எடுத்த கணங்களும் வந்து வந்து போயின. எந்தச் சூழலிலும் அவளை, தான் சந்தேகிக்கவில்லை என்பதை கரிகாலனால் நம்பவும் முடியவில்லை; நம்பாமல் இருக்கவும் இயலவில்லை. அந்த அளவுக்கா காமத்தின் பிடியில், தான் சிக்கியிருக்கிறோம்..? இத்தனைக்கும் ஹிரண்யவர்மர் முதல் சாளுக்கிய மன்னர் வரை பலரும் சிவகாமியை நம்ப வேண்டாம் என தன்னை எச்சரித்திருக்கிறார்கள். அப்படியிருந்தும் மையலில் கட்டுண்டு கிடந்திருக்கிறோம் என்றால்... உண்மையில் விசாரணை நடைபெற வேண்டியது சிவகாமிக்கு அல்ல. பல்லவ வீரர்கள் சூழல் தன்னைத்தான் விசாரிக்க வேண்டும்.போர் மேகங்கள் சூழ்ந்த நிலையில் எதிரி நாட்டு ஒற்றர் படைத் தலைவியுடன் தங்கள் நாட்டு உபதளபதி ஒட்டி உறவாடியிருக்கிறார் என்பதை அறியும் பல்லவ படையைச் சேர்ந்த ஒவ்வொரு வீரனும் தன் மீது கோபம் கொள்ளவே செய்வான்... அதுதான் நியாயமும் கூட.சிவகாமியின் மீதான விசாரணை எப்படிச் சென்றாலும் நடந்தாலும் சரி... அதில் நாம் பங்கேற்கக் கூடாது... பார்வையாளனாக மட்டுமே நிற்கவேண்டும். அவளுக்கான தண்டனை அறிவிக்கப்பட்டதும், தானாகவே முன்வந்து தன்னையும் அக்குற்றத்தில் இணைத்து தண்டனையைப் பெறவேண்டும். இதுதான்... இது மட்டும்தான்... நாட்டுப்பற்றுக்கு, தான் ஆற்றும் உச்சபட்ச செயலாக இருக்கும்.முடிவுக்கு வந்த கரிகாலனின் எண்ணங்கள் ஊசலாட்டத்தை நிறுத்தின. மனதில் பிறந்த தெளிவு அவன் நடையிலும் எதிரொலித்தது.கரிகாலனின் காலடி ஓசையை வைத்தே அவனது எண்ண ஓட்டத்தைப் புரிந்துகொண்ட கஜ சாஸ்திரியின் உதட்டில் புன்னகை பூத்தது. எதுவும் சொல்லாமலேயே முன்னால் நடந்தான்.கால் நாழிகை பயணத்துக்குப் பின் இருவரும் அடர் வனத்தின் மத்தியில் இருந்த அந்த வெட்டவெளிக்கு வந்தார்கள்.வட்ட வடிவில் பல்லவ வீரர்கள் அமர்ந்திருந்தார்கள். அவர்களுக்கு நடுவில் சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்ட நிலையில் அலட்சியமாக சிவகாமி நின்றிருந்தாள். அவளது முகம் மட்டுமல்ல... பார்வை கூட தரையைப் பார்வையிடவில்லை.சற்றுத் தொலைவில் குறிப்பிட்ட இடைவெளியில் வில் அம்புகளுடனும், வாள் வேல்களுடனும் சில பல்லவ வீரர்கள் நின்றிருந்தார்கள்.சூழ்ந்த இருளைப் போக்க ஆங்காங்கே தீப்பந்தங்கள் ஏற்றப்பட்டு மரத்தில் கட்டப்பட்டிருந்தன.சருகுகள் மிதிபடும் ஓசையைக் கேட்டு அந்தப் பக்கம் திரும்பிய பல்லவ வீரர்கள், கஜ சாஸ்திரியையும், கரிகாலனையும் கண்டதும் பரபரப்பானார்கள்.அமர்ந்திருந்த வீரர்கள் சட்டென எழுந்து நின்றார்கள்.யார் ஜாடை காட்டினார்கள் அல்லது கண்களால் சைகை செய்தார்கள் என்று தெரியாது. ஆனால், ஜெயகோஷம் எழுப்ப தங்கள் வாய்களைத் திறந்த பல்லவ வீரர்கள் அனைவரும் சொல்லி வைத்ததுபோல் சட்டென்று உதட்டை மூடினார்கள்.பார்வையால் அங்கிருந்த ஒவ்வொரு வீரனிடமும் உரையாடியபடியே சிவகாமிக்கு அருகில் வந்த கஜ சாஸ்திரி, சற்றே ஓரமாக இருந்த பாறையின் மீது அமர்ந்தான்.கரிகாலன் அவனுக்கு அருகில் நின்றுகொண்டான்.கஜ சாஸ்திரி அமர்ந்ததுமே அதுவரை தரையில் அமர்ந்திருந்த பல்லவ வீரர்கள் மீண்டும் அதே புல்தரையில் அமர்ந்தார்கள்.எங்கும் அமைதி. சூழலை, தானும் உணர்ந்து கொண்டதற்கு அறிகுறியாக இலைகளை அசைக்கவும் காற்று மறந்தது.சிவகாமியையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த கஜ சாஸ்திரி தன் பார்வையை விலக்கி சுற்றிலும் பார்த்தான். உடனே சற்று தள்ளி நின்றிருந்த நடுத்தர வயதுள்ள மனிதன் முன்னால் வந்து நின்றான். அங்கிருந்த படைக்கு அவன்தான் தலைவன் என்பது பார்த்ததுமே புரிந்தது. தன் உடலை வளைத்து வணங்க முற்பட்டவனின் கருவிழிகளை கஜ சாஸ்திரி உற்று நோக்கினான். அதிலிருந்து என்ன செய்தியை அத்தலைவன் உள்வாங்கினானோ... வளைய முற்பட்ட தன் உடலைச் சமாளித்து நிறுத்தியவன் கண்களால் மட்டும் கஜ சாஸ்திரியை வணங்கிவிட்டு தொண்டையைக் கனைத்தான்.திரும்பி சிவகாமியை ஒரு பார்வை பார்த்தான். ‘‘நம் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மரின் வளர்ப்பு மகள் சிவகாமி, தான்தான் என்று அறிவித்தபடி நம் படைக்குள் ஊடுருவிய இந்தப் பெண்... உண்மையில் சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவி. இதற்கான அத்தாட்சிகள் ஏற்கனவே இங்கு சமர்ப்பிக்கப்பட்டுள்ளன...’’அறிவித்துவிட்டு சில அடிகள் பின்னோக்கி நகர்ந்து கூட்டத்துடன் கலந்து நின்றான் அந்தத் தலைவன்.துடிக்கும் இதயத்தை அடக்கியபடி சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு நின்றிருந்த சிவகாமியை விழி அகற்றாமல் பார்த்தான் கரிகாலன்.அவன் பக்கமே அவள் திரும்பவில்லை. மாறாக அவள் பார்வை பாறையின் மீது அமர்ந்திருந்த கஜ சாஸ்திரியின் மீதே படிந்திருந்தது. மரணதண்டனை தனக்கு விதிக்கப்படலாம் என்ற நிலையிலும் எவ்வித பதற்றமும் இன்றி அவள் நின்றிருந்தாள். உதட்டோரம் புன்னகையும் பூத்தது.‘‘இப்படியொரு சூழலில் தங்களை சந்திப்பேன் என்று துளியும் நான் எதிர்பார்க்கவில்லை...’’ அமைதியைக் கிழித்தபடி கஜ சாஸ்திரி சொற்களை உச்சரித்தான். அதில் கோபம் வெளிப்படவில்லை. மரியாதையே நிரம்பி வழிந்தது என்பதை கரிகாலன் கவனித்தான். பொதுவாக பல்லவர்களின் இயல்பு அதுதான். எதிரியாகவே இருந்தாலும் மரியாதையுடன் நடத்துவதே வழக்கம். என்றாலும் அந்தப் பொதுத்தன்மையை மீறி சிவகாமியின் மீது ஒரு வாஞ்சை கஜ சாஸ்திரியிடம் வெளிப்பட்டதை கவனிக்க கரிகாலன் தயங்கவில்லை.இனம் புரியாத உணர்வுகள் அவனைச் சூழத் தொடங்கின. என்ன நடக்கிறது இங்கே... அல்லது என்ன நடக்கப் போகிறது இங்கே... ஒவ்வொரு அணுவிலும் பூத்த பரபரப்பை அரும்பாடுபட்டு அடக்கினான். எது நடந்தாலும் அல்லது நடக்கப் போவதாக இருந்தாலும் அதை உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை கவனிப்பதுதான் இப்போதிருக்கும் ஒரே வழி...ஆனாலும் முற்றிலும் எதிர்பாராத விஷயங்கள் நடக்கப் போகின்றன என்பதை கரிகாலனின் உள்ளுணர்வு அறிவித்தது. நடப்பது விசாரணையாகவே தெரியவில்லை... ஏதோ அறிந்தவர்களுக்குள் நடைபெறும் சகஜமான உரையாடல்களாகவே தென்பட்டது.பரபரப்புக்கும் அமைதிக்கும் இடையில் கரிகாலன் ஊசலாடிய கணத்தில், அவன் உணர்வு மேலும் வெடித்துச் சிதறும் வண்ணம் கஜ சாஸ்திரி கேட்ட கேள்விக்கு சிவகாமி பதிலளித்தாள்.‘‘ஆம்... இப்படியொரு சூழலில் தங்களைச் சந்திக்க நேரும் என நானும் எதிர்பார்க்கவில்லை...’’கஜ சாஸ்திரி புன்னகைத்தான். ‘‘வேறு எந்த சூழலில் என்னைச்சந்திக்க வேண்டும் என நீங்கள் நினைத்தீர்கள்..?’’‘‘அது பல்லவர்களின் உபதளபதியும் உங்கள் நண்பருமான கரிகாலருக்கு நன்றாகவே தெரியும்...’’ ‘‘யார்... இவனையா சொல்கிறீர்கள்..?’’ திரும்பாமலேயே தன் கைகளை மட்டும் கரிகாலனை நோக்கி சுட்டிக் காட்டி கஜ சாஸ்திரி கேட்டான்.‘‘ஆம்... பாரத தேசத்தின் தலைசிறந்த அசுவ சாஸ்திரியான தங்கள் நண்பரைத்தான் குறிப்பிடுகிறேன்... தங்களைச் சந்திக்கும் பொருட்டுதான் அவரையே முதன்முதலில் சந்தித்தேன்... அதுவும் தங்களது குருவான புலவர் தண்டியின் கட்டளைப்படி...’’ சிவகாமி அலட்சியமாக பதில் சொன்னாள்.கரிகாலன் எதையோ சொல்ல முற்பட்டான்.தன் கரங்களை உயர்த்தி அதைத் தடுத்த கஜ சாஸ்திரி, ‘‘அப்படி ஏதும் நீங்கள் சொல்லவில்லை என்கிறார் என் நண்பர்...’’ என்றான்.‘‘அவர் பொய் சொல்கிறார்...’’ சிவகாமி அழுத்தம்திருத்தமாகச் சொன்னாள்.‘‘இல்லை... நீ... நீங்கள் பல்லவர்களின் கஜ சாஸ்திரியைச் சந்திக்க வேண்டும் என என்னிடம் சொல்லவோ கேட்கவோ இல்லை...’’ கரிகாலன் சட்டென பதிலளித்தான்.‘‘ஆமாம்... கஜ சாஸ்திரி என்று எங்குமே... எந்த இடத்திலுமே இவரை நான் குறிப்பிடவில்லை...’’ நிறுத்திய சிவகாமி, புன்னகையுடன் பாறையில் அமர்ந்திருந்த கஜ சாஸ்திரியைப் பார்த்தாள். கருவிழியை உயர்த்தி கரிகாலனை ஏறிட்டாள். ‘‘பல்லவ இளவரசரைச் சந்திக்க வேண்டும்... அவரிடம் ஒரு விஷயத்தைத் தெரிவிக்க வேண்டும்...என்றுதான் தங்களிடம் சொன்னேன்... கேட்டுக்கொண்டேன்... இது உண்மையா இல்லையா..?’’கரிகாலனின் புருவங்கள் விரிந்தன. தரையில் அமர்ந்திருந்த வீரர்களும், காவலுக்கு நின்றபடி தன் செவிகளை இந்தப் பக்கம் திருப்பி இருந்த வீரர்களும் பரபரப்படைந்தார்கள்.அனைத்து மாறுதல்களையும் கவனித்தபடி, ‘‘இந்த பாரத தேசத்தின் தலைசிறந்த கஜ சாஸ்திரியும் பல்லவ இளவரசர் இரண்டாம் நரசிம்மவர்ம பல்லவர் என்கிற இராஜசிம்ம பல்லவரும் வேறு வேறல்ல என்பது பிறந்த குழந்தைக்கும் தெரியும்... அப்படியிருக்க சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத்தலைவியாக குற்றம்சாட்டப்பட்டு உங்கள் முன் நிற்கும் எனக்கு இதுகூடத் தெரியாமலா இருக்கும்..?’’ நிதானமாகக் கேட்டாள் சிவகாமி.மறுகணம் வாய்விட்டுச் சிரித்தார் - ஆம்... இனி பல்லவ இளவரசரை மரியாதையுடன் அழைப்பதுதானே முறை - கஜ சாஸ்திரி என அதுவரை அறியப்பட்ட பல்லவ இளவரசர். ‘‘ஆக... நான் யாரென்பது தங்களுக்கு முன்பே தெரியும்..?’’‘‘ஆம்...’’‘‘எங்கள் ரகசியங்கள் அனைத்தையும் அறிவீர்கள்..?’’‘‘அப்படித்தான் குற்றம்சாட்டப்பட்டு உங்கள் முன்னால்நிறுத்தப்பட்டிருக்கிறேன்!’’‘‘இப்படி நீங்கள் சொல்வதில் இருந்து உங்கள்மீது சுமத்தப்பட்டுள்ள அனைத்து குற்றங்களையும் ஒப்புக்கொள்கிறீர்கள் என எடுத்துக் கொள்ளலாமா..?’’‘‘அது இளவரசரின் விருப்பம் சார்ந்தது...’’‘‘எனது விருப்பமா..?’’‘‘ஆம் இளவரசரே! ‘குற்றங்கள்’ என நீங்கள் சொல்கிறீர்கள்... நானோ ‘குற்றம்சாட்டப்பட்டு’ என்கிறேன்... இரண்டுக்குமான பொருள் வேறு வேறு என்பது தாங்கள் அறியாததல்ல...’’ ‘‘நான் அறிந்ததைக் குறித்து இங்கு விசாரணை நடைபெறவில்லை... கரிகாலர் அறிந்ததை வைத்து தங்கள் மீது சந்தேகத்தின் நிழல் படிந்திருக்கிறது... ஓலைக்குழலுடன் சிக்கிய சாளுக்கிய வீரர்கள் உதிர்த்த விவரங்கள் அந்த நிழலை வீரர்கள் மத்தியில் நிஜமாக்கி இருக்கிறது... எனவேதான் நீங்கள் இங்கு நிறுத்தப்பட்டிருக்கிறீர்கள்...’’‘‘நிழலை நீங்களாகவே நிஜமாக்கிய பின்னர்... நான் சொல்வதற்கு என்ன இருக்கிறது? கையோடு தீர்ப்பையும் அளித்து விடுங்கள்... அது மரண தண்டனை எனில் தங்கள் நண்பர் கரிகாலரின் கையால் என் கழுத்து சீவப்பட வேண்டும்... இது மட்டுமே எனது வேண்டுகோள்...’’ ‘‘உங்கள் வேண்டுகோளை கடைசியாக பரிசீலிக்கலாம்... இப்போது உங்கள் தரப்பை தாங்கள் சொல்லலாம்... இவர்கள் நினைக்கும் நிஜம் வெறும் நிழல்தான் என்பதை புரிய வைக்கலாம்...’’பல்லவ இளவரசர் இப்படிச் சொல்லி முடித்ததும் கண்கள் சிவக்க சிவகாமி பேசத் தொடங்கினாள்.அந்த கொற்றவையே வந்து தங்கள் முன்னால் பேசுவது போல் அங்கிருந்தவர்கள் உணர்ந்தார்கள்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=16085&id1=6&issue=20191025

ரத்த மகுடம்-75 தன் வாழ்நாளில் அதுபோல் என்றும் கரிகாலன் அதிர்ந்ததில்லை... இனியும் இப்படியொரு அதிர்ச்சி தனக்கு ஏற்படாது என்பது அவனுக்கு திட்டவட்டமாகத் தெரியும். அந்தளவுக்கு மின்னல் தாக்கியது போலவும் இடி விழுந்தது போலவும் கரிகாலன் தடுமாறினான். காரணம், கஜ சாஸ்திரி உச்சரித்த ஒரேயொரு சொல்தான்.‘வேளிர்களின் தலைவன்’.தன்னை நிதானப்படுத்திக் கொள்ள கரிகாலனுக்கு பல கணங்கள் ஆகின. காஞ்சி மாநகரத்தில், தான் தப்பிக்க உதவிய கடிகை பாலகன் வேளிர்களின் தலைவனா...?இந்த வினாதான் அவனைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்தது. இறுக்கமாக பிணைக்கவும் செய்தது. இதைத் தொடர்ந்து காட்சிகளும் அவன் மனக்கண்ணில் விரிந்தன. காஞ்சி கடிகையில் அந்த பாலகனைச் சந்தித்ததும், பிறகு சுரங்கத்தில் அவனை எதிர்கொண்டதும், விசாரணை மண்டபத்தில் உயிரைத்துச்சமென நினைத்து அவன் நின்ற கோலமும் கரிகாலன் மனதில் வந்து வந்து போயின. அனைத்தையும் கடந்து விஸ்வரூபம் எடுத்து நின்றது சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தரின் மனம் கவர்ந்த மனிதனாக அந்த பாலகன் விளங்கியதுதான்... அப்போது பெருமையாக உணர்ந்த அந்த சேர்க்கை... இப்போது இடித்தது.ஒரு நாட்டின் மன்னராக இருந்தபோதும் சாதாரணமாக கடிகையில் படிக்கும் ஒரு பாலகன் மீது விக்கிரமாதித்தர் அன்பைக் கொண்டிருக்கிறாரே... என்று அப்போது வியந்தது இப்போது விஷமாகக் காட்சியளித்தது. ஏனெனில் அந்த பாலகனும் சாளுக்கிய மன்னரும் பரஸ்பரம் மரியாதை செலுத்தி அன்பைப் பொழிவது பல்லவர்களுக்கும் பாண்டியர்களுக்கும் நல்லதல்லவே...‘‘நிஜமாகத்தான் சொல்கிறீர்களா..? அந்த பாலகன் வேளிர்களின் தலைவனா..?’’ தன்னைக் கட்டுப்படுத்தியபடி கஜ சாஸ்திரியிடம் கரிகாலன் கேட்டான்.உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தாத புன்னகையுடன் கரிகாலனை ஏறிட்டான் கஜ சாஸ்திரி. ‘‘உண்மையை மட்டுமே நான் சொல்வேன் என்பது உனக்குத் தெரியாதா..?’’கரிகாலன் தன் இமைகளை மூடினான். மனதில் சூழ்ந்த காரிருள் பார்வைக்கும் படர்ந்தது. ‘‘இந்தக் கூட்டணி தமிழகத்துக்கு மிக மிக ஆபத்தாயிற்றே..?’’ தன்னையும் மீறி முணுமுணுத்தான்.‘‘தமிழகத்துக்கு அல்ல... பல்லவர்களுக்கு என்று குறிப்பிடுவதே சாலப் பொருத்தம் கரிகாலா...’’‘‘விளங்கவில்லை... என்ன சொல்ல வருகிறீர்கள்..?’’ இமைகளைப் பிரித்து சட்டென கஜசாஸ்திரியிடம் கேட்டான்.‘‘மதுரைக்குச் சென்று பாண்டியர்களைச் சந்தித்துவிட்டு அந்த பாலகன் திரும்பியிருக்கிறான் என்று சொல்கிறேன்...’’கரிகாலன் தன் உமிழ்நீரை விழுங்கினான். என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியாமல் அமைதியாக நின்றான்.‘‘உண்மையிலேயே ஒரு மாபெரும் வீரன் முன்னால் நாம் நிற்கிறோம் கரிகாலா...இன்றைய சரித்திரம் மட்டுமல்ல... நாளைய வரலாறும் சாளுக்கியர்களின் மாமன்னர் இரண்டாம் புலிகேசி என்றே குறிப்பிடும். ஆனால், உண்மையில் சாளுக்கிய மன்னர்களிலேயே சிறந்த விவேகியும் ராஜதந்திரியும் விக்கிரமாதித்தர்தான்... இந்த விஷயம் அவருக்கு மட்டுமல்ல, மக்களுக்கும் தெரியும்... என்றாலும் தன் தந்தை இரண்டாம் புலிகேசிக்கு மொத்த புகழையும் கொடுத்துவிட்டு அமைதியாக அவர் நிழலில் இளைப்பாறுகிறார்... எதிரியாக இருந்தாலும் விக்கிரமாதித்தர் வணக்கத்துக்கும் மரியாதைக்கும் உரியவர்...’’‘‘இதே உணர்வைத்தான் வேறு வார்த்தைகளில் சாளுக்கிய மன்னரும் என்னிடம் வெளிப்படுத்தினார்...’’ வறண்ட குரலில் கரிகாலன் சொன்னான்.‘‘அப்படியா..?’’ கஜ சாஸ்திரி கேட்டான்.‘‘ஆமாம்... நம் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மரை மிக மிக உயர்வாக மதிக்கிறார்... நாட்டு மக்களைக் காக்கவும் கலைப் பொக்கிஷங்கள் சேதமடையக் கூடாது என்பதற்காகவும் தன் தலைநகரையே எதிரிகளிடம் ஒப்படைத்துவிட்டுச் சென்ற மகான் என்று குறிப்பிட்டார்... போரில் நம் அனைவரையும் சந்திக்கவே, தான் விரும்புவதாகவும், அதன் காரணமாகவே என்னையும் என் தந்தையையும் சிறை செய்ய முற்படும் அவரது போர் அமைச்சரான ராமபுண்ய வல்லபரின் நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக, தான் இருப்பதாகவும் சொன்னார்...’’‘‘மாபெரும் வீரர் அல்லவா..? அதனால்தான் அப்படி நினைக்கிறார்...நினைத்ததை தன் எதிரி நாட்டு உபதளபதியிடமும் மனம்திறந்து சொல்லியிருக்கிறார்... இது அவரது பலவீனத்தை காண்பிக்கவில்லை... மாறாக அவரது வீரத்தையே பறைசாற்றுகிறது... வீரர்களுக்கு என வகுக்கப்பட்ட அறத்துடனும் விழுமியங்களுடனும் பல்லவர்களை வெற்றி கொள்ள நினைக்கிறார்... இந்த விஷயத்தில் அறத்தை விட்டு விலக அவர் விரும்பவில்லை... அதேநேரம் தன் தேசத்துக்கு துரோகம் செய்யவும் அவர் முற்படவில்லை...ராஜதந்திரமாக காய்களை நகர்த்தி பல்லவர்களை வேரோடு சாய்க்க திட்டமிடுகிறார்... இதன் வழியாக தன் தந்தைக்கு ஏற்பட்ட களங்கத்தைத் துடைக்க நினைக்கிறார்... மாபெரும் வீரரான விக்கிரமாதித்தர் வாழும் காலத்தில் நாம் வாழ்கிறோம்... அந்த மாபெரும் வீரரை, மனிதரை எதிர்த்து போர்க்களத்தில் நிற்கப் போகிறோம்... என்பதில் பெருமை கொள் கரிகாலா...’’உணர்ச்சியின் கொந்தளிப்பை மறைக்காமல் கஜ சாஸ்திரி வெளிப்படுத்தினான்.அவை எல்லாம் உண்மை என்பது கரிகாலனுக்கும் புரிந்தே இருந்தது. சாளுக்கிய மன்னரான விக்கிரமாதித்தரை நேருக்கு நேர் சந்தித்து உரையாடி அவரது மனப்போக்கை ஸ்படிகம் போல் அறிந்தவன் அவன்தானே..? எதிரிகளை எந்தளவுக்கு அவர் மதிக்கிறாரோ அதே அளவுக்கு தன் நாட்டுக்கு ஏற்பட்ட அவப்பெயரைத் துடைக்கவும் விக்கிரமாதித்தர் முற்படுகிறார் என்பதை அப்போது உணர்ந்தான். இப்போது கஜ சாஸ்திரியும் அதையே வெளிப்படுத்தியபோது சாளுக்கிய மன்னர் மீதான அவனது மரியாதை அதிகரிக்கவே செய்தது...இதைத் தொடர்ந்து கிளைவிட்ட கரிகாலனின் சிந்தனை சட்டென்று நின்றது. காரணம், கஜ சாஸ்திரி தொடர்ந்து பேசியதுதான்.‘‘நரசிம்மவர்ம பல்லவரும் அவரது படைத்தளபதியான பரஞ்ஜோதியும் சாளுக்கியர்களின் மாமன்னரான இரண்டாம் புலிகேசியை போரில் தோற்கடித்ததுடன் அவர்களது தலைநகரான வாதாபியையும் தீக்கிரையாக்கினார்கள். அதற்குப் பழிவாங்க இப்பொழுது விக்கிரமாதித்தர் புறப்பட்டு வந்திருக்கிறார்...உண்மையில் நரசிம்மவர்ம பல்லவர் சாளுக்கியர்களை வென்றதைவிட இப்போதைய பல்லவ மன்னரான பரமேஸ்வர வர்மர் சாளுக்கியர்களை வெல்லப் போவதுதான் முக்கியம் கரிகாலா... இந்த விஷயம் நம்மை விட விக்கிரமாதித்தருக்கு நன்றாகத் தெரியும்... அதனால்தான் பல்லவர்களை முறியடிக்க தன் தந்தை திட்டமிடாத எல்லைக்குள் புகுந்து போர்த் தந்திரம் வகுத்திருக்கிறார்... அதன் ஒரு பகுதிதான் வேளிர்களின் தலைவனான அந்த கடிகை பாலகனை தன் பக்கம் ஈர்த்தது... அந்த பாலகனையே மதுரைக்கு அனுப்பி பாண்டியர்களிடம் பேச வைத்தது...’’நிறுத்திய கஜ சாஸ்திரி, நின்று கரிகாலனை உற்றுப் பார்த்தான்.‘‘உண்மையை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும் கரிகாலா... வேளிர்களை தன் பக்கம் ஈர்த்திருக்கும் விக்கிரமாதித்தரின் நடவடிக்கைஇதுவரை இந்த பாரத தேசம் காணாத யுத்த தந்திரம்...’’அது உண்மைதான் என்பது சோழனான கரிகாலனுக்கு நன்றாகவே தெரியும். ஏனெனில் வேளிர்களால் அதிகமும் பாதிக்கப்பட்டது அவனது முன்னோர்கள்தான். அரசுகள் உருவாகாத காலத்தில் தமிழகத்தின் நிலப்பரப்பை ஆண்டவர்கள் வேளிர்கள்தான்.வேளிர் என்போர் சங்ககாலத்தில் தமிழ்நாட்டில் வாழ்ந்த ஒருசார் குடிமக்கள். இவர்களின் அரசராக இருந்தவர் ‘வேள்’ என அறியப்பட்டார். அரசன் பெயரோடு வேள் என்னும் சொல்லும் சேர்ந்து வந்ததால் வள்ளல் என்றும் அழைக்கப்பட்டார்கள். இதன் பொருள் உதவி என்பது.ஆம். மற்றவர்களுக்கு கொடை அளிப்பதில் இவர்களே பெயர் போனவர்கள்.கால மாற்றத்தில் அரசுகள் தோன்ற ஆரம்பித்து தமிழகத்தில் மூவேந்தர்களாக சோழ, பாண்டிய, சேரர்கள் தலைதூக்கியபோது அவர்களுக்குக் கட்டுப்படாமல் தன்னாட்சி நடத்தியவர்கள் வேளிர்கள்தான். என்றாலும் சமயத்துக்கு ஏற்றபடி மூவேந்தர்களுக்கும் வேளிர்கள் யுத்த காலங்களில் உதவியிருக்கிறார்கள்.சங்ககால இலக்கியங்களின் அடிப்படையில் பாண்டிநாட்டு வேளிர்களாக ஆய் ஆண்டிரன், பொதியிற் செல்வன் திதியன், பாரிவேள், இருங்கோவேள் ஆகியோர் இருந்திருக்கிறார்கள். சோழநாட்டு வேளிர்களாக நெடுங்கை வேண்மான், நெடுவேளாதன், செல்லிக்கோமான் ஆதன் எழினி, வாட்டாற்று எழினியாதன், அழுந்தூர்வேள் திதியன், வேளேவ்வி, வீரைவேண்மான் வெளியன் தித்தன், நன்னன்சேய் நன்னன், பொருநன் உள்ளிட்டோர் திகழ்ந்திருக்கிறார்கள்.சேரநாட்டு வேளிர்களாக நெடுவேளாவி, வேளாவிக் கோமான் பதுமன், வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், நன்னன் வேண்மான், வெளியன் வேண்மான் ஆய், எயினன், வெளிமான், எருமையூரன் ஆகியோர் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள்.இவர்கள் தவிர வரலாற்றின் ஏடுகளில் பதிவாகாத எண்ணற்ற வேளிர்கள் தத்தம் மக்களின் காவலர்களாக இருந்திருக்கிறார்கள். அரசு உருவாக்கத்துக்கு எதிராகவும் மூவேந்தர்கள் நிலப்பரப்பை கூறுபோட்டு ஆளவும் தடைக் கற்களாக இருந்த இவர்களை எதிர்த்து சோழ, பாண்டிய, சேர அரசர்கள் இணைந்தும், விலகியும் பல காலம் போர் புரிந்திருக்கிறார்கள்.ஒரு கட்டத்தில் வேளிர்கள் அனைவரும் ஒடுக்கப்பட்டார்கள். இதன் பிறகே பல்லவர்கள் தோன்றினார்கள். காலங்கள் உருண்டோடியபோதும் மக்கள் மனதில் இன்றும் வேளிர்கள் இடம் பிடித்திருக்கிறார்கள். பாணர்கள் நாள்தோறும் வேளிர்களின் அருமை பெருமைகளைப் பாடித் திரிகிறார்கள். கலைஞர்கள் விழாக்காலங்களில் கூத்து நடத்தி வேளிர்களின் புகழை அணையாமல் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள். இந்நிலையில் வெளிப்படையாக இல்லாமல் ரகசியக் குழுவாக இன்றும் வேளிர்களின் தலைவர்கள் சந்தித்து அவ்வப்போது தங்கள் பழம்பெருமைகளைப் பேசி வருகிறார்கள் என கரிகாலன் கேள்விப்பட்டிருக்கிறான். ஆனால், ஒருபோதும் அதற்கு அவன் அழுத்தம் கொடுத்ததில்லை. ஆட்சியும் நிலமும் படைபலமும் இல்லாத அவர்களால் என்ன செய்ய முடியும் என அலட்சியமாக இருந்துவிட்டான்.ஆனால், அப்படி, தான் அலட்சியப்படுத்தியதையே பல்லவர்களுக்கு எதிரான போரில் முக்கிய துருப்புச் சீட்டாக சாளுக்கிய மன்னரான விக்கிரமாதித்தர் பயன்படுத்த முற்படுகிறார் என்பதை அறிந்ததும் கரிகாலன் உண்மையிலேயே நிலைகுலைந்தான்.ஏற்கனவே பல்லவர்களின் மூதாதையர்கள் எந்த இனம், நிலப்பரப்பைச் சேர்ந்தவர்கள் என்ற சர்ச்சை அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நடந்து வரும் நிலையில் மண்ணின் மைந்தர்களாக பழம்பெருமை பேசி வரும் வேளிர்கள் சாளுக்கியர்களின் பக்கம் சேர்ந்தால் கண்டிப்பாக அதன் தாக்கம் பல்லவப் படைகளில் எதிரொலிக்கும் என்பதை நினைத்து கரிகாலன் கவலைப்பட்டான். போதும் போதாததற்கு வேளிர்களின் தலைவனான கடிகை பாலகன் வேறு பாண்டிய மன்னரைச் சந்தித்திருக்கிறான்...‘‘சாளுக்கியர்களின் சார்பில் தூது சென்ற வேளிர்களின் தலைவருக்கு பாண்டிய மன்னர் என்ன பதில் சொல்லி அனுப்பினார்..?’’ சட்டென கஜ சாஸ்திரியிடம் கேட்டான் கரிகாலன்.பதில் சொல்ல முற்பட்ட கஜ சாஸ்திரி திடீரென்று அமைதியானான்.காரணம், கண் முன்னால் விரிந்த காட்சி.பேசிக்கொண்டே வனத்தில் நடந்து வந்த கஜ சாஸ்திரியும் கரிகாலனும் இப்பொழுது வெட்ட வெளியை அடைந்திருந்தார்கள்.அங்கு பல்லவ வீரர்கள் அமர்ந்திருக்க... சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு நெஞ்சை நிமிர்த்தியபடி சிவகாமி நின்றுகொண்டிருந்தாள்!தொலைவில் இருந்து அவளைப் பார்த்த கரிகாலனின் கண்கள் இடுங்கின. ஒரே சிவகாமிதான் அங்கு நின்றிருந்தாள். ஆனால், அவள் ஒருத்தி அல்ல. அசுவ சாஸ்திரி, வாள் சண்டை வீராங்கனை, அம்புகளைக் குறி தவறாமல் எய்யும் வித்தை அறிந்தவள், தன்னுடன் காதல் மொழி பேசியவள், சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவி... என பல முகம் கொண்டவள். இதில் எந்த முகம் உண்மை வதனம்..? அறிந்தபோது கரிகாலனின் உணர்வுகள் ஊசி முனையில் ஆடத் தொடங்கின...அவளா இவள்..?! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=16062&id1=6&issue=20191018

ரத்த மகுடம்-74 தன் மகன் விநயாதித்தன் குழந்தையாக இருந்தபோது கூட இந்தளவுக்கு அணைத்திருப்பாரா என்று தெரியாது. அந்தளவுக்கு சாளரத்தில் வந்து அமர்ந்த புறாவை எச்சரிக்கையுடன் தன் கையில் அள்ளி எடுத்து அணைத்தார் சாளுக்கிய மன்னரான விக்கிரமாதித்தர்.அவசரப்படவே இல்லை. நிதானமாகவே இருந்தார். செய்தியை பார்ப்பதை விட, அச்செய்தியை சுமந்து வந்த புறாவுக்கு மரியாதை செலுத்துவதே மன்னரின் முதல் நோக்கமாக இருந்தது. எனவே கையில் ஏந்திய புறாவின் தலையை ஆசை தீர முதலில் தடவினார். பிறகு புறாவின் உடலை குழந்தைகளுக்கு கால் பிடித்து விடுவதுபோல் பிடித்து விட்டார்.தன் கண்களை உயர்த்தி மன்னரைப் பார்த்தது அந்தப் புறா.புறாவின் எதிர்பார்ப்பு சாளுக்கிய மன்னருக்குப் புரிந்தது. எனவே அதை உயர்த்தி அதன் நெற்றியில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டார். ‘கீச்...’ என குரல் எழுப்பி தன் மகிழ்ச்சியைப் பகிர்ந்துகொண்ட அப்புறா, அவரது கைகளில் தவழ்ந்தபடியே தன் சிறகை அசைத்தது. புரிந்துகொண்டதற்கு அறிகுறியாக அதன் சிறகுகளை தன் விரல்களால் விரித்தார்.இலையின் காம்பு அளவுக்கு பட்டுத் துணி ஒன்று தென்பட்டது. புறாவுக்கு வலிக்காதபடி அதை அதன் உடலில் இருந்து எடுத்தார். மகிழ்ச்சிக்கு அறிகுறியாக அப்புறா மீண்டும் ‘கீச்...’சிட்டது; திரும்பவும் தன் சிறகுகளை அசைத்தது.தன் மார்புடன் அப்புறாவை அணைத்து தன் கைகளை விரித்தார்.படபடவென சிறகுகளை அசைத்த அந்தப் புறா... மெல்ல அவரை வட்டமிட்டபடி பறந்தது; அவர் தோளில் அமர்ந்து தன் அலகால் அவர் கன்னத்தை முத்தமிட்டது!அடுத்த கணம் வந்த வழியே பறந்து சென்று மறைந்தது!இமைகளை மூடாமல் அதேநேரம் வியப்புடன் சாளுக்கியர்களின் போர் அமைச்சரான ராமபுண்ய வல்லபரும், கடிகை பாலகனும் இவற்றை எல்லாம் மவுனமாகப் பார்த்தார்கள். பறந்து சென்ற புறா மறையும் வரை பார்த்துக் கொண்டிருந்த சாளுக்கிய மன்னர், மலர்ச்சியுடன் சாளரத்தை விட்டுத் திரும்பி தன் முன்னால் நின்றுகொண்டிருந்த இருவரையும் பார்த்தார்.கண்களைச் சிமிட்டி, ‘‘நம் சிவகாமிதான் செய்தி அனுப்பியிருக்கிறாள்; அதுவும் நாம் எதிர்பார்த்த தகவல்...’’ என்றபடி தன் கையில் சுருட்டப்பட்டிருந்த பட்டுத்துணியைப் பார்த்தார்.பிறகு அதை மெல்ல பிரித்தார். சுருட்டப்பட்ட நிலையில் இலையின் காம்பைப் போல் காணப்பட்ட அத்துணி, விரிக்க விரிக்க ஓராள் உயரத்துக்கு வளர்ந்தது! ‘‘சீனர்களின் திறமைக்கு இந்தப் பட்டே சாட்சி!’’ பொதுப்படையாக அறிவித்த மன்னர் வழக்கத்துக்கு மாறான நிதானத்துடன் அதில் எழுதப்பட்டிருந்த வாசகங்களைப் படித்தார். ஒரு முறையல்ல... இரு முறையல்ல... ஐந்து முறைகள். ‘‘எதிர்பார்த்தபடியே காரியங்கள் நடக்கின்றன...’’ ராமபுண்ய வல்லபரைப் பார்த்து விக்கிரமாதித்தர் சொன்னார். ‘‘திட்டமிட்டது நீங்கள் அல்லவா... எப்படி பிசகும்..?’’ தன் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினார் போர் அமைச்சர்.அதை ஆமோதிக்கும் விதமாக கடிகை பாலகன் லையசைத்தான்.‘‘திட்டமிட்டது நாமாக இருந்தாலும் அதைச் செயல்படுத்துவது சிவகாமிதானே... எனவே பெருமை அனைத்தும் அவளைத்தான் போய்ச் சேரவேண்டும்... அவளது தியாகத்துக்கு ஈடாக நம்மால் எதையும் கொடுக்க முடியாது ராமபுண்ய வல்லபரே...’’ பெருமூச்சு விட்ட சாளுக்கிய மன்னர் தன் ஆசனத்தில் அமர்ந்தார். ‘‘சிவகாமி உருவத்தில் சென்றிருப்பவள் நம்மால் அனுப்பப்பட்டவள் என்பதை கரிகாலன் உணர்ந்துவிட்டான்... ஆனால், அதை நிரூபிக்க சரியான ருசு கிடைக்கவில்லை. அந்தளவுக்கு வலுவான பச்சிலை தைலத்தை நமது தலைமை மருத்துவர் மூன்று அடுக்குகளாக பூசியிருக்கிறார்... எனவே, காயம்பட்ட சிவகாமியை சிகிச்சை செய்த பல்லவ மருத்துவன், அவள் மீது தைலம் பூசப்பட்டிருப்பதைத்தெரிந்துகொண்டபோதும்... பூசிய தைலத்தை முற்றிலுமாக எடுத்துவிட்டபோதும்... அவளது உண்மை ஸ்வரூபம் வெளிப்படவே இல்லை! சட்டையை உரித்த பாம்பு மீண்டும் வேறொரு சட்டையை அணிந்து கொள்வதுபோல் சிவகாமி, சிவகாமியாகவே காட்சி அளிக்கிறாளாம்!’’ ‘‘பலே! பலே!’’ தன்னை மறந்து தன் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினார் ராமபுண்ய வல்லபர். ‘‘நம் தலைமை மருத்துவர் தைல காப்பில் கைதேர்ந்தவர் என்பதை மீண்டும் ஒருமுறை நிரூபித்திருக்கிறார்!’’‘‘உண்மைதான் அமைச்சரே!’’ ஆமோதித்த மன்னர், ‘‘எனவே சிவகாமி சுதந்திரமாகவே பல்லவர்களின் படையில் நடமாடுகிறாளாம். அவ்வப்போது கரிகாலனுடன் கொஞ்சவும் அவள் தவறவில்லையாம். நம்பிக்கைக்கும் அவநம்பிக்கைக்கும் மத்தியில் கரிகாலன் ஊசல் ஆடுகிறானாம்! சிவகாமியை விட்டுப் பிரியவும் முடியாமல் அவளைச் சிறை செய்யவும் இயலாமல் தவிக்கிறானாம்!’’ புன்னகைத்தார் விக்கிரமாதித்தர். ‘‘தேகத்தின் இசையில் மயங்காத ஆணும் உண்டோ!’’ சிரித்தார் ராமபுண்ய வல்லபர்.‘‘இதன்பிறகு பல்லவர்களின் யானைப் படை, குதிரைப்படை, காலாட் படை குறித்த விவரங்களை பட்டியலிட்டிருக்கிறாள்... அவை இருக்கும் இடங்களையும் குறிப்பிட்டிருக்கிறாள்... அவை எல்லாம் உங்களுக்கு உதவும்! இந்தாருங்கள் அவள் அனுப்பிய செய்தி. கவனமாகப் படித்து அதற்கு ஏற்றபடி நம் படைகளை வழிநடத்துங்கள்!’’ மன்னர் கொடுத்த பட்டுச் சீலையை பயபக்தியுடன் பெற்றுக் கொண்ட ராமபுண்ய வல்லபர், அதை பத்திரமாக தன் இடுப்பில் செருகி வைத்துக் கொண்டார்.கடிகை பாலகன் அவர்கள் இருவரையும் அமைதியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.அவன் பார்வையை விக்கிரமாதித்தர் கவனித்தார்.‘‘ஏன் அமைதியாக இருக்கிறாய்...?’’ சாளுக்கிய மன்னர் வாஞ்சையுடன் கேட்டார்.‘‘ஒன்றுமில்லை மன்னா...’’ தயக்கத்துடன் பாலகன் பதில் அளித்தான். ‘‘பரவாயில்லை... மனதில் தோன்றுவதை வெளிப்படையாகச்சொல்...’’ என்றபடி தன் ஆசனத்தில் நன்றாகச் சாய்ந்து அமர்ந்தார் விக்கிரமாதித்தர். ‘‘வேறென்ன சொல்லப் போகிறான்..? வியப்பைத்தான் வெளிப்படுத்தப் போகிறான்... அப்படித்தானே..?’’ ராமபுண்ய வல்லபர் புன்னகையுடன் அவனைப் பார்த்தார்.‘‘வியப்பைப் போல் தெரியவில்லை அமைச்சரே...’’ பதில் அளித்த மன்னர், பாலகனை அன்பு தவழ ஏறிட்டார். ‘‘அச்சப்படத் தேவையில்லை... சொல்...’’ஒரு கணம் பாலகன் தயங்கினான். மறுகணம் அம்பென தன் மனதில் இருந்ததை வெளிப்படுத்தினான். ‘‘இந்தச் செய்தியே பொய்யாக இருக்கும் என்று தோன்றுகிறது மன்னா...’’அதிர்ந்து போனார் ராமபுண்ய வல்லபர். கண்கள் சிவக்க பதில் சொல்ல முற்பட்டார். தன் கரங்களை உயர்த்தி அவரைத் தடுத்த விக்கிரமாதித்தர், எந்த உணர்ச்சியும் இன்றி பாலகனிடம் கேட்டார். ‘‘எதை வைத்து அப்படிச் சொல்கிறாய்..?’’ ‘‘கரிகாலனின் திறமையை வைத்து மன்னா...’’‘‘சற்று விளக்க முடியுமா..?’’‘‘கரிகாலனை அருகில் இருந்து பார்த்தவன் என்ற முறையில் இதை உறுதியாகச் சொல்கிறேன் மன்னா... நிச்சயம் இதில் ஏதோ சூது இருக்கிறது...’’‘‘எந்த வகையில்..?’’‘‘ஒன்று இந்தச் செய்தியை கரிகாலனே அனுப்பியிருக்க வேண்டும்...’’ ‘‘அதற்கு வாய்ப்பில்லை பாலகனே... எனக்கும் சிவகாமிக்கும் மட்டுமே தெரிந்த சங்கேத மொழியில் சில பகுதிகளை இதில் அவள் எழுதியிருக்கிறாள். எனவே இதை தன் கைப்பட எழுதியவள் சிவகாமிதான்...’’ விக்கிரமாதித்தர் நிதானமாகச் சொன்னார்.‘‘அப்படியானால் இதை அனுப்பிய சிவகாமி நீங்கள் ஏற்பாடு செய்த சிவகாமியாக இருக்க வாய்ப்பில்லை...’’ துணிவுடன் சொன்னான் பாலகன்.‘‘உளறாதே!’’ ராமபுண்ய வல்லபர் சீறினார்.‘‘பொறுங்கள் அமைச்சரே...’’ அவரைத் தடுத்துவிட்டு பாலகனின் நயனங்களை உற்று நோக்கினார் சாளுக்கிய மன்னர். ‘‘எதை வைத்து இந்த முடிவுக்கு வந்தாய்..?’’ ‘‘மன்னா! நம் அனுபவங்களைக் கேள்வி கேட்டு நம் திறமையை சந்தேகப்படும் அளவுக்கு இந்தப் பாலகன் முக்கியமானவனா..?’’ உதடுகள் துடிக்க ராமபுண்ய வல்லபர் கேட்டார். ‘‘ஆம் அமைச்சரே!’’‘‘அப்படியானால் மன்னா... இந்தப் பாலகன் யார்..?’’‘‘வேளிர்களின் தலைவன்!’’ அழுத்தம்திருத்தமாக கஜ சாஸ்திரியிடம் சொன்னான் கரிகாலன். கஜ சாஸ்திரி எதுவும் பேசவில்லை. அமைதியாக இருந்தான்.கணங்கள் கடந்தன. சட்டென கஜ சாஸ்திரி நிமிர்ந்தான். ‘‘வா கரிகாலா! இப்போது சிவகாமியின் விசாரணை நமக்காகக் காத்திருக்கிறது!’’மவுனமாக இருவரும் வனத்துக்குள் புகுந்து சிறிது தூரம் நடந்தார்கள். சட்டென வெட்ட வெளி கண்ணில் பட்டது.பல்லவ வீரர்கள் அமர்ந்திருக்க... சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு நெஞ்சை நிமிர்த்தியபடி சிவகாமி நின்று கொண்டிருந்தாள்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=16021&id1=6&issue=20191011

ரத்த மகுடம்-73 வந்து நின்று சாளுக்கிய மன்னரான விக்கிரமாதித்தருக்கு வணக்கம் தெரிவித்த கடிகை பாலகனைக் கண்டதும் ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் கற்பனைக்கும் அப்பாற்பட்ட உணர்வில் சஞ்சரித்தார். பல விஷயங்கள் புரிவது போலவும் புரியாதது போலவும் இருந்தன. இதே பாலகனை கைது செய்ய மன்னருக்கே தெரியாமல், தான் முற்பட்டதும்... ஒவ்வொரு முறையும், தான் அனுப்பிய வீரர்களிடம் இருந்து இந்தப் பாலகன் தப்பித்ததும்... தப்பிப்பதற்கு மன்னரே உதவி புரிந்ததும்... அதன் காரணமாக விக்கிரமாதித்தர் மீது தனக்கு எழுந்த மனஸ்தாபங்களும்... அடுக்கடுக்காக ராமபுண்ய வல்லபரின் மனதில் காட்சிகளாக விரிந்தன. இதே பாலகன்தான் காஞ்சிக்கு வந்த கரிகாலனுக்கு வலது கையாக விளங்கினான்... உதவினான். பின்னணியில் இருந்து இந்த பாலகனை இயக்கியது நம் மன்னர் விக்கிரமாதித்தர்தான். ஏதோ ஒரு காரணத்துக்காக இந்த பாலகனை வைத்து சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் பகடையாட்டம் ஆடுகிறார்... அது எதற்கு என்று புரியாமல், தான் தவித்தது எல்லாம் அவர் மனக்கண்ணில் சடசடவென்று வந்து போயின.ஒருவேளை இந்த பாலகன், நம் சாளுக்கிய இளவரசர் விநயாதித்தனாக இருப்பாரோ என்று, தான் சந்தேகப்பட்டதும்... மன்னரிடமே ஆவேசத்துடன் அதைக் கேட்டதும் அக்கணத்தில் அவர் நெஞ்சில் நிழலாடின.அனந்தவர்மர், இந்த பாலகனை வைத்து தன் சகோதரர் விக்கிரமாதித்தரை குற்றம் சாட்ட முற்பட்டதையும்... இதற்காகவே விசாரணை மண்டபத்தில் அமைச்சர் பெருமக்களையும் குறுநில மன்னர்களையும் கூட்டியதையும் நினைத்துப் பார்த்தார்.வீரர்களின் பலத்த காவலையும் மீறி அந்த விசாரணை மண்டபத்தில் இருந்து இந்த பாலகன் தப்பித்தான். இவன் தப்பிக்க காரணமாக இருந்தவன் கரிகாலனா அல்லது நம் மன்னர்பிரானா என்ற ஐயம் இப்பொழுது வரை ராமபுண்ய வல்லபரின் மனதை அரித்து வருகின்றது.இந்நிலையில் எங்கு சென்றான்... என்ன செய்கிறான்... என சாளுக்கிய ஒற்றர்களாலும் வீரர்களாலும் சல்லடை போட்டு சலித்தும் கண்டறியப்படாமல் இருந்த கடிகை பாலகன், இதோ வந்து நிற்கிறான்.... சாளுக்கிய மன்னருக்கு வணக்கம் தெரிவிக்கிறான்.அதுவும் மன்னரின் அந்தரங்க அறைக்கு வெளியே காவலுக்கு நிற்கும் எந்த வீரனும் முறைப்படி வந்து பாலகன் வந்திருக்கும் தகவலை அறிவிக்கவில்லை! ஏதோ, பழக்கப்பட்ட இடம் போலவும், தனது சொந்த அறைக்குள் நுழைவது போலவும் நுழைந்திருக்கிறான். மரியாதைக்கு வெறும் கதவை மட்டும் தட்டிவிட்டு!தனக்குக் கூட இல்லாத உரிமை இது! பொறாமை கலந்த உணர்வுகள் பூக்க ராமபுண்ய வல்லபர் பெருமூச்சு விட்டார். சில நாழிகைகளுக்கு முன் தனது வரவை மன்னரிடம் அறிவிக்க முதலில் காவலுக்கு நின்ற வீரன் நுழைந்ததும்... மன்னரிடம் தன் வருகையைத் தெரிவித்ததும்... அவசர விஷயம் என்பதால் வீரனின் பதிலுக்காகக் காத்திராமல், தான் அவனுக்குப் பின்னாலேயே மன்னரைக் காண அறைக்குள் வந்ததையும் நினைத்துப் பார்த்தார்.நினைத்துப் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை! தனக்கு வழங்கப்படாத உரிமை இந்த பாலகனுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. மன்னரே அறைக்கு வெளியில் இருக்கும் காவலர்களிடம் இதை தெரிவித்திருக்க வேண்டும். இல்லையெனில் இவ்வளவு சர்வசாதாரணமாக மன்னரின் அந்தரங்க அறைக்குள் இப்பாலகனால் நுழைந்திருக்க முடியாது!எனில் இவன் மன்னரின் மனம் கவர்ந்தவனாக இருக்க வேண்டும் அல்லது மன்னருக்கு சமமானவனாக இருக்க வேண்டும்!யார் இந்த பாலகன்..? ஒருவேளை, தான் சந்தேகப்பட்டது போல் இவன் சாளுக்கிய இளவரசர் விநயாதித்தன்தானா..?புள்ளியாக விழுந்த வினா, விருட்சமாக ராமபுண்ய வல்லபருக்குள் வளர்ந்தது.மன்னரின் முன்னால் மரியாதைக்குரிய உடல் மொழியுடன் நின்றிருந்த கடிகை பாலகனை ஆராய்ந்தார்.முகம் முழுக்க சாந்தமும் அமைதியும் தவழ்ந்து காணப்பட்டான். தலை முழுக்க மழிக்கப்பட்டிருந்தது. நெற்றியில் திருநீறு. மார்பில் ஸ்படிக மணி மாலை. வெற்று மார்பு. இடுப்பில் காவி வேஷ்டி. அதை பஞ்சகச்சமாகக் கட்டியிருந்தான். தீட்சண்யமான பார்வை. கூர்மை. ஆனால், அதில் அமைதியே தவழ்ந்திருந்தது.சாளுக்கிய இளவரசர் விநயாதித்தரும் இதே உயரம், இதே வயதுதான். அவர் பார்வையிலும் தீட்சண்யம் சுடர்விடும். கூர்மையும் பளபளக்கும். ஆனால், அமைதி குடிகொண்டிருக்காது. மாறாக வீரம் கொப்பளிக்கும். நாட்டை ஆளும் தகுதி தனக்கு இருப்பதை அவரது உடல்மொழி சதா தெரியப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும்.எனில், இந்த பாலகன், தான் எண்ணியது போல் சாளுக்கிய இளவரசர் அல்ல. தொலைவில் இருந்து பார்த்தபோது எழுந்த ஐயம், அருகில் உற்றுப் பார்க்கையில் உதிர்ந்துவிட்டதை தெளிவாகவே சாளுக்கியர்களின் போர் அமைச்சர் உணர்ந்தார்.எனில், இந்த பாலகன் யார்..? தங்களது மதிப்புக்கும் மரியாதைக்கும் உரிய சாளுக்கிய மன்னரின் மனம் கவர்ந்த இளைஞராக எப்படி மாறினார்..? எதனால் மன்னர் இந்தப் பாலகனுக்கு இவ்வளவு முக்கியத்துவம் தருகிறார்..?ராமபுண்ய வல்லபருக்குள் பூத்த அனைத்து வினாக்களுக்குமான விடை அடுத்தடுத்து அவருக்குக் கிடைக்கத் தொடங்கின. அதற்கு அச்சாரமாக சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் மலர்ச்சியுடன் அந்த பாலகனை வரவேற்றார்.‘‘வா குழந்தாய்... உனது வருகைக்காகத்தான் காத்திருக்கிறேன்... எப்படி இருக்கிறாய்..?’’‘‘தங்கள் ஆசியில் அடியேனுக்கு குறையேதும் இல்லை மன்னா..!’’ மீண்டும் ஒருமுறை விக்கிரமாதித்தரை வணங்கினான்.‘‘சென்ற காரியம்..?’’‘‘தங்கள் திட்டப்படியே சகலமும் அரங்கேறின...’’ சொன்ன பாலகன் தன் மடியில் இருந்த ஓலையை எடுத்து சாளுக்கிய மன்னரிடம் பயபக்தியுடன் கொடுத்தான்.மன்னரும் சரி... பாலகனும் சரி... தான், அங்கு இருப்பதையே பொருட்படுத்தவில்லை என்பதை ராமபுண்ய வல்லபர் உணர்ந்தார். காயப்பட்டது போல் அவர் உள்ளம் துடித்தது. கணப் பொழுதுதான். அதற்குள் தன் முன்னாலேயே அந்தரங்கமாக உரையாடத் தொடங்குகிறார்கள் என்றால் அந்தளவுக்கு தன்னை நம்புகிறார்கள் என்றுதானே அர்த்தம்..?இந்த எண்ணம் துளிர்விட்டு சாளுக்கிய போர் அமைச்சரின் மேனி எங்கும் மலர்ந்ததும் உற்சாகமானார். இருவரது உரையாடலையும் உன்னிப்பாக கவனிக்கத் தொடங்கினார். பாலகன் கொடுத்த ஓலைக்குழலை வாங்கிய சாளுக்கிய மன்னர் உடனடியாக அதைப் பிரித்துப் பார்க்கவில்லை. மாறாக, ‘‘பிரச்னை ஒன்றுமில்லையே..? யாருக்கும் உன் மீது எந்த சந்தேகமும் எழவில்லையே..?’’ என்று கேட்டார்.‘‘இல்லை மன்னா... தங்கள் திட்டப்படியே கரிகாலனுடன் சென்றேன்...’’ பாலகன் பதிலளித்தான்.‘‘கரிகாலனுக்கு உன் மீது எந்த சந்தேகமும்..?’’‘‘ஏற்படவில்லை மன்னா! முழுமையாக என்னை நம்பினார். விசாரணை மண்டபத்தில் இருந்து என்னையும் சிவகாமியையும் அழைத்துச் சென்றவர் கெடில நதிக்கரைப் பக்கம் வந்ததும் தன் முத்திரை மோதிரத்தை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்து காஞ்சிக்கு திரும்பிப் போகும்படி கூறினார்...’’‘‘ம்...’’‘‘அவரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு புறப்பட்டவன் உங்கள் கட்டளையை நிறைவேற்றத் தொடங்கினேன். கரிகாலனின் முத்திரை மோதிரம் என்னிடம் இருந்ததால் ஆங்காங்கே மறைந்திருந்த பல்லவப் படைகள் என்னைத் தடுக்கவில்லை. நேராக மதுரைக்குச் சென்றேன்... பாண்டிய மன்னரைச் சந்தித்தேன்...’’அதுவரை பாலகன் பேசிக் கொண்டிருந்ததை உன்னிப்பாக கவனித்து வந்த ராமபுண்ய வல்லபர் சட்டென்று பரபரப்படைந்தார்.பாண்டிய மன்னரை பாலகன் சந்தித்தானா..?தனது போர் அமைச்சர் பரபரப்படைந்ததை கவனித்த விக்கிரமாதித்தரின் வதனத்தில் புன்னகை பூத்தது.‘‘பாண்டிய மன்னர் என்ன சொன்னார்..?’’ பாலகனை நோக்கி சாளுக்கிய மன்னர் வினவினார்.‘‘என்னிடம் எதுவும் சொல்லவில்லை. ஆனால், உங்களிடம் கொடுக்கும்படி இந்த ஓலையைக் கொடுத்தனுப்பினார்...’’ என்றபடி மன்னரிடம், தான் கொடுத்த ஓலைக்குழலை பாலகன் சுட்டிக் காட்டினான்.‘‘வேறு செய்தி..?’’ தன்னிடம் இருந்த குழலைப் பார்த்தபடியே விக்கிரமாதித்தர் கேட்டார்.‘‘இளவரசர் தகவல் அனுப்பியிருக்கிறார்...’’ ‘‘யார்...? நம் விநயாதித்தரா..?’’ அதுவரை அமைதியாக இருந்த ராமபுண்ய வல்லபர் உரையாடலில் நுழைந்தார்.‘‘ஆம்... போர் அமைச்சரே...’’ மரியாதையுடன் அவருக்கு பதில் சொன்ன பாலகன், சாளுக்கிய மன்னரை ஏறிட்டான். ‘‘உங்கள் திட்டத்துக்கு இணங்கும் நிலையிலேயே பாண்டிய மன்னர் இருப்பதாகவும் எதற்கும் கவலைப்பட வேண்டாம் என்றும் இளவரசர் சொன்னார்...’’‘‘அப்படியானால் சாளுக்கிய இளவரசரும் மதுரையில்தான் இருக்கிறாரா..?’’ அடக்க முடியாமல் மன்னரிடம் கேட்டார் ராமபுண்ய வல்லபர்.‘‘ஆம் அமைச்சரே...’’ விக்கிரமாதித்தர் முகமெல்லாம் மலர புன்னகைத்தார். ‘‘நான்தான் அவனை அங்கு அனுப்பினேன்...’’‘‘எதற்கு மன்னா..?’’ ராமபுண்ய வல்லபர் படபடத்தார்.‘‘பல்லவர்களை வெற்றி கொள்ள!’’ சட்டென்று பதில் அளித்த விக்கிரமாதித்தரின் கண்கள் கனவுலகில் சஞ்சரிக்கத் தொடங்கின. சாளரத்தை நோக்கி நடந்தபடியே பேசத் தொடங்கினார்.‘‘பாண்டியர்களும் நமக்கு எதிரிதானே... தமிழகத்தையே வெற்றி கொள்ளத்தானே நாம் முயற்சிக்கிறோம்... அப்படியிருக்க எதற்காக பாண்டியர்களுடன் இப்பொழுது நட்பு பாராட்டுகிறோம்... என்றுதானே கேட்க வருகிறீர்கள்..?காரணம் இருக்கிறது ராமபுண்ய வல்லபரே. பாண்டியர்கள் நமக்கு மட்டுமல்ல... பல்லவர்களுக்கும் எதிரிதான். எப்படி பல்லவர்களையும் பாண்டியர்களையும் ஜெயித்து சாளுக்கிய பேரரசை நாம் ஸ்தாபிக்க நினைக்கிறோமோ அப்படி பல்லவர்களும் நம்மையும் பாண்டியர்களையும் வெற்றி கொள்ள நினைக்கிறார்கள்; பாண்டியர்களும் நம்மையும் பல்லவர்களையும் வீழ்த்த வியூகம் வகுக்கிறார்கள்!நம் மூவருக்குமே அடுத்த இருவரின் எண்ணம் தெரியும். போலவே, இரு எதிரிகளையும் ஒரே நேரத்தில் வீழ்த்த முடியாது என்பதையும் மூன்று அரசுகளும் அறிந்திருக்கின்றன. ஒருவரை வெற்றி கொண்ட பிறகே அடுத்தவரை நோக்கி நகர முடியும் என்ற புரிதல் மூன்று அரசுகளிடமும் நிலவுகின்றன.எனவேதான் பல்லவர்கள் முந்துவதற்குள் நாம் காய்களை நகர்த்தியாக வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன். என் மகன் விநயாதித்தனை மதுரைக்கு அனுப்பி வைத்தேன். ‘பல்லவர்களுடன்தான் எங்களுக்குப் பகை... எங்கள் தலைநகரை தீக்கிரையாக்கிய பல்லவர்களைப் பழிக்குப் பழி வாங்கவே தமிழகத்துக்கு வந்திருக்கிறோம்... மற்றபடி பாண்டியர்கள் மீது போர் தொடுக்கும் எண்ணம் துளிக்கூட எங்களுக்கு இல்லை... எனவே நடக்கவிருக்கும் போரில் யார் பக்கமும் நிற்காமல் பாண்டியர்கள் நடுநிலை வகிக்க வேண்டும்...’ என பாண்டிய மன்னருக்கு வேண்டுகோள் வைத்தேன்.முதல் கட்ட நடவடிக்கைகளை என் மகன் செய்துவிட்டான். இரண்டாம் கட்ட நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதற்கு முன் அங்கிருக்கும் நிலையை அறிய இந்த பாலகனை அனுப்பி வைத்தேன்...’’ நிதானமாகச் சொன்னார் விக்கிரமாதித்தர்.‘‘இதற்கெல்லாம் அவகாசம் தேவை என்றுதான் கரிகாலனை காஞ்சிக்கு வரவைத்து போக்குக் காட்டினீர்களா மன்னா..?’’ ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் வியப்புடன் கேட்டார்.ஆமோதிக்கும் வகையில் தலையசைத்தார் விக்கிரமாதித்தர்.‘‘இந்த பாலகன் யார் மன்னா..?’’கேட்ட தன் போர் அமைச்சருக்கு எந்த பதிலையும் சொல்லாமல் தன் கரங்களில் இருந்த ஓலைக் குழலைப் பிரிக்க விக்கிரமாதித்தர் முற்பட்டார்.ஆனால், குழலை அவர் பிரிப்பதற்குள் -சாளரத்தில் ஒரு புறா வந்து அமர்ந்தது.பரபரப்புடன் அந்தப் புறாவைப் பிடித்து அதன் கால்களில் கட்டப்பட்டிருந்த பட்டுத் துணியைப் பிரித்தார்.வனத்தில் இருந்து சிவகாமிதான் அவருக்கு செய்தி அனுப்பி யிருந்தாள்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15990&id1=6&issue=20191004

ரத்த மகுடம்-72 ‘‘மன்னா...’’ ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் மென்று விழுங்கினார். மேற்கொண்டு என்ன செய்வது அல்லது பேசுவது என்று அவருக்குத் தெரியவில்லை. அதிர்ச்சியும் பிரமையும் சேர சாளுக்கிய மன்னரான விக்கிரமாதித்தரையே கண்கொட்டாமல் பார்த்தார். ‘‘என்ன அமைச்சரே... அமைதியாகி விட்டீர்கள்..?’’ புன்னகைத்தார் விக்கிரமாதித்தர்.அந்தப் புன்னகை சாளுக்கிய போர் அமைச்சரை இயல்புக்குக் கொண்டு வந்தது. தலைக்கு மேல் அப்படி ஒன்றும் வெள்ளம் சென்றுவிடவில்லை என்பதையும் உணர்த்தியது. துணிவுடனேயே பேசத் தொடங்கினார். ‘‘அமைதி என்று சொல்ல முடியாது மன்னா... குழப்பம் என்று வேண்டுமானால் வரையறுக்கலாம்...’’‘‘அதாவது சுருக்கமாக நான் இதுவரை சொன்னதை சற்றே விரிவாகச் சொல்லும்படி கேட்கிறீர்கள்... அப்படித்தானே..?’’மன்னரின் கேள்விக்கு தன் தலையை அசைத்து ‘ஆம்’ என்று பதிலளித்தார் ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர்.தான், அமர்ந்திருந்த ஆசனத்தை விட்டு விக்கிரமாதித்தர் எழுந்தார். மெல்ல நடந்து தன் போர் அமைச்சரின் அருகில் வந்தார்.‘‘ராமபுண்ய வல்லபரே...’’‘‘மன்னா...’’‘‘என் தந்தையின் காலம் முதல் சாளுக்கியப் படைகளுக்கு நீங்கள் அமைச்சராக இருக்கிறீர்கள் அல்லவா..?’’‘‘ஆம் மன்னா...’’‘‘நரசிம்மவர்ம பல்லவர் வாதாபியைக் கைப்பற்றி நம் தலைநகரை தீக்கிரையாக்கியபிறகு நடந்த சம்பவங்கள் உங்களுக்கு நினைவில் இருக்கும்...’’‘‘பசுமரத்தாணி போல் மனதில் பதிந்திருக்கிறது மன்னா... அதற்கு பழிவாங்கத்தானே இப்பொழுது நாம் வந்திருக்கிறோம்...’’ படபடவென ராமபுண்ய வல்லபர் பதிலளித்தார்.விக்கிரமாதித்தர் அதைப் பொருட்படுத்தாமல் தன் பேச்சைத் தொடர்ந்தார்.‘‘என் தந்தையும் பாரதத்தின் மாபெரும் மன்னர்களில் ஒருவருமான இரண்டாம் புலிகேசி காலமானார்... இதனைத் தொடர்ந்து நம் நாட்டில் உள்நாட்டுக் குழப்பம் ஏற்பட்டது. ஆட்சியைக் கைப்பற்ற சகோதரர்களுக்குள் யுத்தம் நடந்தது... இறுதியில் சாளுக்கியர்களின் அரியணையில் நான் அமர்ந்தேன்... இந்த சம்பவங்கள் எல்லாம் நடந்து முடிய சில தசாப்தங்கள் ஆகின...’’அமைதியாக தன் மன்னர் சொல்வதை சாளுக்கிய போர் அமைச்சர் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.‘‘அந்தக் காலகட்டத்தில் நானும் சரி... நீங்களும் சரி... ஏன், ஒவ்வொரு சாளுக்கிய தேசத்து குடிமகனும் சரி... என்ன செய்தோம்..?’’ கேள்வி கேட்ட விக்கிரமாதித்தர், தானே பதில் அளிக்கவும் தொடங்கினார்.‘‘நம் தேசத்தை காப்பாற்றத்தான் முழுமூச்சாக இறங்கினோம். சாளுக்கிய தேசத்தை வேறு யாரும் கைப்பற்றி விடக் கூடாது... நம் பிரதேசங்களை எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது என மெனக்கெட்டோம்.அப்போதும் நமக்குள் பல்லவர்கள் மீது பகை இருந்தது. பகை உணர்ச்சி நாடி நரம்பெல்லாம் ஊடுருவி இருந்தது. நம் தலைநகரை தீக்கிரையாக்கிய பல்லவர்களை வேரோடு சாய்க்க வேண்டும் என்றுதான் ஒவ்வொரு சாளுக்கிய வீரனும் துடித்துக் கொண்டிருந்தான்...’’ஆமோதிப்பதற்கு அறிகுறியாக ராமபுண்ய வல்லபர் தலையசைத்தார்.‘‘ஆனாலும் பல்லவர்களுடன் போர் புரியவோ, காஞ்சியைக் கைப்பற்றவோ நாம் மெனக்கெடவில்லை... அதற்கான எந்த நடவடிக்கைகளிலும் இறங்கவில்லை... ஏன்..? நம் தேசம் மட்டுமே நமக்கு அப்போது பிரதானமாக இருந்தது. அதைக் காப்பாற்றவே நம் சக்தியை எல்லாம் அக்காலகட்டத்தில் செல்வழித்தோம். சாளுக்கிய தேசம் ஸ்திரப்படும்வரை நம் ஆற்றல்கள் அனைத்தையும் தேச பக்தியிலேயே குவித்தோம்...’’ உணர்ச்சியுடன் பேசிய விக்கிரமாதித்தர், சில கணங்கள் அமைதியாக இருந்தார்.மன்னரைத் தொந்தரவு செய்யாமல் சாளுக்கிய போர் அமைச்சரும் சலனமின்றி நின்றார்.கணங்கள் யுகங்களானதும் விட்ட இடத்தில் இருந்து சாளுக்கிய மன்னர் தொடர்ந்தார். ‘‘அதுதான் இயல்பு. அதுவேதான் உலக நியதி. தனது நிலத்தையும் நிலப்பகுதியையும் காப்பாற்றத்தான் எந்தவொரு மனிதனும் முதலில் முற்படுவான். அதன் பிறகுதான்... தன் பிரதேசத்துக்கு இனி எந்த ஆபத்தும் இல்லை என்பது உறுதியானதும்தான்... அருகில் இருக்கும் நிலங்களை, பிரதேசங்களைக் கைப்பற்றும் நடவடிக்கைகளில் இறங்குவான்... ஆனால், இப்பொழுது நடந்திருப்பது என்ன..?உலக நியதிக்கு மாறானது மட்டுமல்ல... மனித இயல்புக்கே அப்பாற்பட்ட காரியம் நடந்திருக்கிறது! இதை என்னால் சாதாரணமாகக் கருத முடியவில்லை.சாளுக்கிய தேசம் முழுக்க முழுக்க நம் கட்டுப்பாட்டில், நமது பாதுகாப்பில் இருக்கிறது. வடக்கிலிருந்தும் நம் நாட்டைக் கைப்பற்ற முற்படலாம் என்பதால் வடக்கு எல்லையிலும் படைகளை நிறுத்தியிருக்கிறோம்; கோட்டைகள் அனைத்தையும் ஆயுதம் தாங்கிய வீரர்களால் நிரப்பியிருக்கிறோம்.இந்த நடவடிக்கைகள் எல்லாம் திருப்திகரமாக முடிந்தபிறகே பல்லவர்களை பழிக்குப்பழிவாங்க நாம் புறப்பட்டு வந்தோம்... எண்ணியது போலவே பல்லவர்களின் தலைநகரான காஞ்சியையும் கைப்பற்றி விட்டோம்.நம்மை எதிர்க்காமல், நம்முடன் எந்தப் போரிலும் ஈடுபடாமல், நாம் வருவதை அறிந்ததும் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வரவர்மர், தன் வீரர்களுடன் காஞ்சியை விட்டு வெளியேறி விட்டார். இப்பொழுது பல்லவ மன்னர் நாடு இழந்தவர். பிடி மண்ணுக்குக் கூட சொந்தமில்லாதவர். இதுபோன்ற சூழலில் சிக்கிய ஒரு மன்னன் என்ன செய்வான்..? ரகசிய இடத்தில் இருந்தபடி படைகளைத் திரட்டி தன் நாட்டை மீட்க முற்படுவான். ஆனால், பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வரவர்மர் என்ன செய்திருக்கிறார்..? தன் நாட்டைக் கைப்பற்றும் எந்த நடவடிக்கைகளிலும் இறங்காமல், தன் படைகளையும் முழுமையாகத் திரட்டாமல், சாளுக்கிய தேசத்தை வெற்றி கொள்ளப் புறப்பட்டிருக்கிறார். இதை அறிந்து நாம் கங்க மன்னரை அனுப்பி அப்படைகளைச் சிதறடித்து மீண்டும் பல்லவ மன்னரை ஓடி ஒளிய வைத்திருக்கிறோம்... இவை எல்லாம் மர்மமாக உங்களுக்குத் தெரியவில்லையா..?’’ அழுத்தம் திருத்தமாகக் கேட்டார் விக்கிரமாதித்தர்.சட்டென இதற்கு பதில் அளிக்க ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் வாய் திறந்தார்.கையை உயர்த்தி அவரைத் தடுத்துவிட்டு, தானே தொடர்ந்தார் சாளுக்கிய மன்னர்.‘‘யோசித்துப் பாருங்கள். காஞ்சியைக் கைப்பற்ற நாம் ரகசியமாக படை திரட்டினோம்; அதே ரகசியத்துடனேயே வணிகர்களின் போர்வையில் நம் வீரர்களை நடமாட வைத்து காஞ்சியை நோக்கி வந்தோம்.பல்லவ ஒற்றர்களால் கூட நம் நடவடிக்கைகளை அறிய முடியவில்லை. எனவேதான் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வரவர்மனால் நம்மை எதிர்கொள்ள முடியாமல் போயிற்று. தற்காத்துக் கொள்ளவும், தன் மக்களையும், படைகளையும், கலைப் பொக்கிஷங்களையும் காப்பாற்றவும் அவர் காஞ்சியை விட்டு வெளியேறினார்.இதுவரை சரி. ஆனால், இதற்குப் பிறகும் பல்லவ ஒற்றர்கள் அமைதியாக எதையும் அறியாமலேயே காலத்தைக் கழிப்பார்கள் என்று நினைக்கிறீர்களா..?நமக்குள் எப்படி சாளுக்கிய தேச வெறி பெருக்கெடுத்து ஓடுகிறதோ அப்படி பல்லவர்களுக்குள்ளும் தேச பக்தி வெறி ஆறாக பெருக்கெடுத்து ஓடவே செய்யும். எதிரிகளை எடை போடுவதில் தவறில்லை.ஆனால், தவறாக எடை போடுவது நம் தலையை நாமே கொய்து கொள்வதற்குச் சமம்!நிச்சயம் போதுமான படைகளை நம் எல்லைகள் முழுக்க நிறுத்திவிட்டே நாம் காஞ்சிக்கு வந்திருக்கிறோம் என்பதை பல்லவ ஒற்றர்கள் உறுதி செய்திருப்பார்கள். அதை தங்கள் மன்னரிடமும் தெரிவித்திருப்பார்கள்.அப்படியிருந்தும் எந்த துணிச்சலில் சாளுக்கிய தேசத்தை நோக்கி பல்லவ மன்னர் தன் படைகளுடன் சென்றிருப்பார் என்று நினைக்கிறீர்கள்..?’’‘‘யுத்த தந்திரம்தான் மன்னா..!’’ பட்டென்று ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் பதிலளித்தார். ‘‘சாளுக்கிய தேசத்தைக் கைப்பற்ற, தான் சென்றால் அதைத் தடுக்க நாம் காஞ்சியை விட்டு வெளியேறுவோம்...வாதாபியைப் பாதுகாக்க முற்படுவோம்... என பரமேஸ்வரவர்மர் நினைத்திருக்கலாம்...’’ ‘‘ம்...’’‘‘அப்படி நாம் காஞ்சியை விட்டு வெளியேறும் பட்சத்தில் உடனடியாக தனது படையின் இன்னொரு பகுதியைக் கொண்டு பல்லவ நாட்டைக் கைப்பற்ற திட்டமிட்டிருக்கலாம்...’’‘‘இதன் காரணமாகவே தனது படைத்தளபதியான சோழ மன்னரையும், அசுவ சாஸ்திரியான கரிகாலனையும், தனது மகனான இராஜசிம்மனையும் பல்லவ மன்னர் தன்னுடன் அழைத்துச் செல்லவில்லை என்கிறீர்களா..?’’‘‘ஆம்... மன்னா...’’‘‘ஒரு வாதத்துக்கு நீங்கள் சொல்வது சரி என்றே வைத்துக் கொள்வோம்... இவ்வளவு பிரச்னைகள் நடக்கையில்... தனது நாடே எதிரிவசம் சிக்கியிருக்கையில், கரிகாலன் எதற்காக சிவகாமியுடன் காடு மேடு எல்லாம் அலைந்து கொண்டிருந்தான்..? காஞ்சி மாநகரத்துக்கும் எதற்காக வந்து சேர்ந்தான்..?’’‘‘தனது தந்தையை சிறையில் இருந்து மீட்க மன்னா...’’ ‘‘அதாவது காஞ்சி மாநகர சிறையில் இருந்து... அப்படித்தானே..? அமைச்சரே... இந்த நகரம் அவர்களுடைய தலைநகரம்... இங்குள்ள ஒவ்வொரு பகுதியும் இடமும் அவர்களுக்குத்தான் நம்மை விட அத்துப்படி. நாம் அறியாத சுரங்கங்கள் இங்கு அநேகம் இருக்கலாம்; இருக்கும். இவை எல்லாம் சோழ மன்னருக்குத் தெரியாதா..? அவரால் தன்னந்தனியாக நம் சிறையில் இருந்து - அதாவது தன் நாட்டுச் சிறையிலிருந்து - தப்பிக்க முடியாதா..? இதற்காகவா கரிகாலன் வேலை மெனக்கெட்டு வந்தான்..?’’ ‘‘மன்னா..?’’‘‘உண்மையில் நமக்கு போக்கு காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். காஞ்சிக்கு வந்த கரிகாலனை நான் சந்தித்ததோ அல்லது அவன் என்னைச் சந்தித்ததோ தற்செயலாக நடந்தது. ஆனால், அவன் காஞ்சிக்கு வந்தது தற்செயல் அல்ல! ஏதோ ஒரு காரியத்தை முன்னிட்டே வந்திருக்கிறான். அது என்ன..?’’‘‘மன்னா..?’’ ‘‘வந்தவனை கடிகைக்கு அனுப்பி வைத்தேன்... அர்த்த சாஸ்திர சுவடிகளில் மர்மம் இருப்பதாகத் தெரிவித்தேன்... ஆனால், கடிகையில் இருந்து அவன் எடுத்துச் சென்றது அர்த்த சாஸ்திர சுவடிகளைத்தானா..?’’சட்டென்று சாளுக்கிய போர் அமைச்சர் சிரித்துவிட்டார். விக்கிரமாதித்தர் அவரைக் கூர்ந்து பார்த்தார்.மன்னர் முன், தான் அப்படி சிரித்திருக்கக் கூடாது என்பதை உணர்ந்த ராமபுண்ய வல்லபர், ‘‘மன்னிக்க வேண்டும் மன்னா...’’ என மனமார மன்னிப்புக் கேட்டார்.‘‘பாதகமில்லை. எதற்காக அப்படிச் சிரித்தீர்கள்..?’’‘‘உண்மையைச் சொல்லலாமா மன்னா..?’’‘‘உண்மையை மட்டும் சொல்லுங்கள்!’’‘‘பல்லவர்கள் நமக்கு போக்குகாட்டவில்லை... அவகாசமும் பெறவில்லை...’’‘‘பிறகு..?’’‘‘சாளுக்கிய மன்னரான நீங்கள்தான் பல்லவர்களுக்கு போக்கு காட்டியிருக்கிறீர்கள்! சாளுக்கியர்களான நாம்தான் போதுமான அவகாசத்தைப் பெற்றிருக்கிறோம்!’’‘‘...’’‘‘கரிகாலனாக காஞ்சிக்கு வரவில்லை... நீங்கள் அவனை வரவைத்திருக்கிறீர்கள்! நம் கவனம் முழுக்க அவன் மீது குவியவில்லை... மாறாக அவனது கவனத்தை சிவகாமியின் மீதே குவியும்படி பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்!’’‘‘என்ன சொல்கிறீர்கள் அமைச்சரே... எனக்கு எதுவும் புரியவில்லை... இதுவரை உங்களிடம் நான் விளக்கி வந்தது என்ன... ஆமோதித்தபடியே அதைக் கேட்டு வந்த நீங்கள் திடீரென்று இப்பொழுது சொல்லிக் கொண்டிருப்பது என்ன..?’’ விக்கிரமாதித்தர் தன் முகத்தில் வியப்பைக் காட்டினார்.‘‘உண்மையிலேயே உங்களை மன்னராகப் பெற இந்த சாளுக்கிய நாடு தவம் செய்திருக்க வேண்டும் மன்னா...உங்கள் அளவுக்கு ராஜ தந்திரியை பாரத தேசத்தில் இன்று காண்பது அரிது... கச்சிதமாக என்ன அழகாக திட்டமிட்டு பரமேஸ்வரவர்மரை நம் நாட்டை நோக்கி படையுடன் தன்னந்தனியாகச் செல்ல வைத்திருக்கிறீர்கள்... அப்போரில் அவரைப் படுதோல்வி அடைய வைத்திருக்கிறீர்கள்... இதனால் நமக்கு என்ன லாபம் மன்னா..? தயவுசெய்து மூடி மறைக்காமல் இனியாவது சொல்லுங்கள்...’’ சொல்வதற்காக விக்கிரமாதித்தர் வாயைத் திறந்தார்.அப்பொழுது அவரது அறைக் கதவு தட்டப்பட்டது.‘‘வரலாம்...’’ என சாளுக்கிய மன்னர் குரல் கொடுத்தார்.இதனைத் தொடர்ந்து வந்து நின்றவனைப் பார்த்ததும் ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபருக்கு தலையே சுற்றியது.காரணம், வந்து நின்று மன்னருக்கு தலை வணங்கியவன் வேறு யாருமல்ல... கடிகை பாலகன்தான்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15963&id1=6&issue=20190927

3 ஹிட்லரின் பதவிவெறி பதற்றம்! எதற்கெடுத்தாலும் எதிர்ப்பு. கூச்சல் குழப்பம். நாடாளுமன்றம் தினமும் அமளி துமளிப்பட்டது. அரசு இயந்திரத்தை முடக்குவதே நாஜிகளின் நோக்கமாகி விட்டது. 70 லட்சம் பேருக்கு வேலையில்லை. ஆயிரக்கணக்கான சிறுதொழில்கள் மூடப்பட்டன. பொருளாதார மந்தம் ஏற்பட்டு இரண்டு ஆண்டுகளாகி விட்டன. ஒவ்வொரு வீட்டிலும் பசி அழையா விருந்தாளியாகப் படுத்திருந்தது. வெளியே மக்கள் வறுமையில் சிக்கி, நொந்து நூலாகிக் கொண்டிருந்தனர். வேலையில்லா திண்டாட்டம் வாழ்க்கையை மூச்சுத் திணறவைத்தது. யார் முகத்திலும் தெளிச்சியில்லை. எங்கும் சோர்வு. பதற்றம். கம்யூனிஸ்ட்டுகளுடன் மோதுவதே நாஜிகளின் வேலையாகி விட்டது. தெருக்களில் எப்போது சண்டை வெடிக்கும். எத்தனை பேர் சாவார்கள் என்பது நிச்சயமில்லாமல் ஒவ்வொரு நாளும் கழிந்தது. மக்களுக்கு நல்லது செய்யும் எந்த முயற்சியையும் அவர்கள் நிறைவேற்ற அனுமதிப்பதில்லை. ஆபாசமாகவும், ரவுடித்தனமாகவும் அவையை ஸ்தம்பிக்கச் செய்வதே வேலையாகி விட்டது. ஜனநாயகம் கேலிக்கூத்தாகிவிட்டது. அவர்களுடைய நோக்கமே குடியரசை சீர்குலைப்பதுதான் என்பது வெட்ட வெளிச்சமாகி விட்டது. இந்தக் கூத்துகள் ஒருபக்கம் நடந்து கொண்டிருக்க, மறுபக்கம் குடியரசுத் தலைவருக்கான தேர்தலை நடத்த வேண்டிய நேரம் நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. மன்னராட்சிக் காலத்தில் ராணுவ தளபதியாக இருந்த ஹிண்டன்பர்க் குடியரசுத்தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டிருந்தார். அவரது பதவிக்காலம் 1932ல் முடிவுக்கு வருகிறது. இப்போதே, அவருக்கு வயது 84 ஆகி விட்டது. இன்னொரு முறை பதவிக்கு வந்தால் அவருடைய பதவிக்காலம் முடியும் போது, அவருக்கு 92 வயதாகிவிடும். ஏற்கெனவே அவர் உடல்நிலை சரியில்லை. துடிப்பாக செயல்படவும் முடியவில்லை. நாட்டின் நெருக்கடி அவரை பாடாய் படுத்தி வந்தது. மீண்டும் அவர் தேர்தலில் நிற்க விரும்பவில்லை. ஆனால், அவருக்குப் பதிலாக வேறு யார் நின்றாலும் குழப்பம்தான் மிச்சமாகும் என்று பிரதமர் புரூனிங் கூறினார். நாஜிகளின் செல்வாக்கு நாளுக்குநாள் அதிகரித்து வந்தது. ஹிட்லரின் ஆதரவு இருந்தால், ஹிண்டன்பர்கின் பதவிக்காலத்தை நீடித்துவிடலாம் என்பது புரூனிங்கின் திட்டம். 1931 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் ஹிண்டன்பர்க்கை சந்தித்தார் ஹிட்லர். அவருடைய நம்பிக்கையைப் பெற்று பிரதமராவது அவரது எண்ணம். தன்னுடைய எண்ணத்தை... இல்லையில்லை... ஆசையை, ஹிண்டன்பர்கிடம் தெரிவித்தார் ஹிட்லர். ஆனால், ஹிண்டன்பர்கிற்கு ஹிட்லரைப் பிடிக்கவில்லை. அவருடைய செயல்பாடுகள், குடியரசுத் தத்துவங்களுக்கு மாறாக இருப்பதை அனுபவரீதியாக அவர் தெரிந்து வைத்திருந்தார். ஹிட்லரை பிரதமராக நியமிக்க முடியாது என்று கூறிவிட்டார். மக்கள் நலனில் அக்கறை இருப்பது உண்மையானால், நாடாளுமன்றத்திலும், வெளியிலும் அவருடயை கட்சியினரைக் கட்டுப்பாடாக நடந்துகொள்ளும்படி செய்ய வேண்டும் என்று அறிவுரை வேறு சொன்னார். ஹிட்லர் வெளியேறிவிட்டார். பின்னர், அங்கிருந்தவர்களிடம் ஹிண்டன்பர்க் இப்படிச் சொன்னார்... “போஸ்ட் மாஸ்ட்டருக்குத்தான் இவர் லாயக்கு” ஆனால், நிலைமையின் தீவிரத்தை அவர் யோசிக்கவில்லை. ஹிண்டன்பர்க் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில் போட்டியிடாவிட்டால், நாட்டில் குழப்பம்தான் மிஞ்சும் என்பது புரூனிங்கிற்கு தெரிந்தது. எனவே, ஹிட்லரை சமாதானம் பேச வரும்படி அழைக்க முடிவு செய்தார். 1932 ஜனவரி மாதம் பிரதமர் புரூனிங்கிடமிருந்து ஹிட்லருக்கு ஒரு தந்தி வந்தது. குடியரசுத்தலைவர் தேர்தல் தொடர்பாக விவாதிக்க வேண்டும் என்று அதில் கூறப்பட்டிருந்தது. “இப்போது அவர்கள் என் பாக்கெட்டில். தங்கள் பேச்சுவார்த்தையில் என்னையும் கூட்டாளியாக அங்கீகரிக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஏற்பட்டுவிட்டது” ருடால்ப் ஹெஸ்ஸிடம் கூறினார் ஹிட்லர். ஆனால், பேச்சுவார்த்தை சுமூகமாக இல்லை. பிரதமர் பதவியைத் தரமுடியாது. ஜெர்மன் குடியுரிமை இல்லாத ஹிட்லர் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில் போட்டியிட முடியாது என்று ஹிண்டன்பர்க் உறுதியாக கூறிவிட்டார். ஹிட்லர் தடுமாறிவிட்டார். ஏதேனும் செய்ய வேண்டும். நான்கு ஆண்டுகள் ஜெர்மன் ராணுவத்தில் சேர்ந்து, உயிரை துச்சமாக நினைத்து போர்க்களத்தில் போராடிய எனக்கு ஜெர்மன் குடியுரிமை இலலையா? ஜெர்மானிய தேவதை இதைப் பொறுத்துக் கொள்ளமாட்டாள். குமுறினார் ஹிட்லர். ஆனால், நல்லவேளையாக புரூன்ஸ்விக் மாநிலம் நாஜிக் கட்சியின் கையில் இருந்தது. அந்த மாநில அரசு ஹிட்லரை ஜெர்மன் குடிமகனாக அங்கீகரித்து விட்டது. இனி குடியரசுத் தலைவர் தேர்தலில் போட்டியிட எந்தத் தடையும் இல்லை. ஹிண்டன்பர்க்கிற்கு மக்கள் செல்வாக்கு இருந்தது. நாடாளுமன்றத்தின் அனைத்துக் கட்சிகளும் அவரை ஆதரிப்பதாக உறுதியளித்தன. ஹிட்லரின் வளர்ந்துவரும் செல்வாக்கு அவருக்கு எதிராக எல்லோரையும் திருப்பியிருந்தது. அவர் வேறு யாரிடமும் உதவி கேட்பதாக இல்லை. தன்மீது மட்டும் நம்பிக்கை வைத்து எத்தனை பேர் வாக்களிக்கிறார்கள் என்பதைப் பார்த்துவிட அவர் முடிவு செய்திருந்தார். எதிர்க்கட்சிகள் வற்புறுத்தியதால் ஹிண்டன்பர்க் தேர்தலில் நிற்க ஒப்புக்கொண்டார். தேர்தல் பிரச்சாரம் தொடங்கியது. ஜெர்மன் அதுவரை கண்டிராத வகையிலான பிரச்சார யுக்திகள். நாடுமுழுவதும் நாஜிகள் சூறாவளியாக சுழன்றனர். எங்கு நோக்கினாலும் ஹிட்லரின் படங்கள்தான். பிரமாண்டமான ஊர்வலங்கள். நாடுமுழுவதும் தினந்தோறும் ஆயிரக்கணக்கான இடங்களில் ஆரவாரமான ஊர்வலங்கள். ஒரேநாளில் ஏழெட்டு இடங்களில் ஹிட்லர் பேசினார். ஆனால், அவருக்கு ஹிண்டன்பர்க்கை தோற்கடிக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை இல்லை. தனது கட்சியின் தளத்தை விரிவுபடுத்துவதற்கு இதை வாய்ப்பாக பயன்படுத்திக் கொள்ளவே அவர் விரும்பினார். கோயபல்ஸுக்கு வெற்றிபெற்று விடலாம் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது. அவர் புதிய புதிய பிரச்சார யுக்திகளை கடைப்பிடித்தார். ஹிட்லரின் பொதுக்கூட்ட பேச்சுகள் செய்திப்படங்களாக ஒளிப்பதிவு செய்யப்பட்டு உள்ளடங்கிய கிராமங்களில் பொதுமக்களுக்கு திரையிட்டுக் காட்டப்பட்டன. இது அப்போது புதிது. ஏராளமானோர் அந்த படங்களைப் பார்த்தனர். ஆனால், 1932 மார்ச் மாதம் நடைபெற்ற வாக்கு எண்ணிக்கையில், இருவருக்குமே பாதிக்கு மேற்பட்ட வாக்குகள் கிடைக்கவில்லை. ஜெர்மன் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில், மொத்தம் பதிவான வாக்குகளில் பாதிக்கு மேல் பெற்ற வேட்பாளர்தான் வெற்றி பெற்றவராக கருதப்படுவார். ஹிண்டன் பர்கிற்கு 49 சதவீத வாக்குகளும், ஹிட்லருக்கு 30 சதவீத வாக்குகளும் கிடைத்திருந்தன. பதிவான வாக்குகளில் ஹிட்லருக்கு 1 கோடியே 13 லட்சம் வாக்குகளும், ஹிண்டன்பர்கிற்கு 1 கோடியே 85 லட்சம் வாக்குகளும் கிடைத்தன. எனவே, இரண்டாவது சுற்றுத் தேர்தல் நடைபெற்றது. மீண்டும் பிரச்சாரம் தொடங்கியது. ஹிட்லருக்கு பெரிய பெரிய தொழில் அதிபர்கள் பண உதவி செய்தனர். யூத தொழில் அதிபர்களும் இதில் இருந்தனர். ஜெர்மன் தேர்தல் வரலாற்றில் முதன்முறையாக விமானத்தில் பறந்து சென்று பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்ட தலைவர் ஹிட்லர்தான். நாட்டின் எந்த மூலையில் பொதுக்கூட்டம் ஏற்பாடு செய்தாலும் அங்கு விமானத்தில் பறந்து சென்று பேசினார். வாக்குறுதிகள்...வாக்குறுதிகள்...வாக்குறுதிகள். கொஞ்சம் கூட சளைக்காத பொய்கள். வாக்குறுதிகளை எப்படி நிறைவேற்றப்போகிறார் என்ற ரகசியத்தை மட்டும் அவர் சொல்வதே இல்லை. ஆனால், கம்யூனிஸ்ட்டுகளுக்கும், யூதர்களுக்கும் நன்றாகவே புரிந்திருந்தது. என்னிடம் ஜெர்மனியைத் தாருங்கள். உலகிலேயே மிகவும் கவுரவமிக்க நாடாக மாற்றிக் காட்டுகிறேன் என்று ஹிட்லர் பேசுவதன் உள்ளர்த்தம் அவர்களுக்கு மட்டுமே புரிந்தது. இரண்டாவது சுற்றுத் தேர்தல் முடிவில் ஹிண்டன்பர்க் 53 சதவீத வாக்குகளைப் பெற்றார். ஹிட்லர் 36 சதவீத வாக்குளைப் பெற்றார். ஹிண்டன் பர்கிற்கு 1 கோடியே 93 லட்சம் வாக்குகளும், ஹிட்லருக்கு 1 கோடியே 34 லட்சம் வாக்குகளும் கிடைத்திருந்தன. பெரிய சாதனைதான் இது. இந்தத் தேர்தலில் ஒரு உண்மையை ஹிட்லர் தெளிவாகத் தெரிந்து கொண்டார். தனக்கு வாக்களித்தவர்கள் அனைவரும் ஜெர்மன் தேசியவாதிகள் என்றும் தனக்கு வாக்களிக்காதவர்கள் யூதர்களும், கம்யூனிஸ்ட்டுகளும், குடியரசு ஆதரவாளர்களும் என்பதை புரிந்துகொண்டார். இவர்களை எப்படித் திருத்துவது? முதலில் எப்படியாவது அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற வேண்டும். ஆனால், குடியரசுத்தலைவர் தேர்தல் முடிந்தவுடனேயே நாஜிகள் வழக்கம்போல் தங்கள் வெறியாட்டத்தை கட்டவிழ்த்துவிட்டனர். பிரதமர் புரூனிங், அரசியல் சட்டத்தின் 48 வது பிரிவைப் பயன்படுத்தி, அவசரச் சட்டங்களால் ஆட்சியை நடத்தத் தொடங்கினார். முதலில் அவர், நாஜிக் கட்சியின் அதிரடிப்படைக்கும் இளைஞர் படைக்கும் தடைவிதித்தார். அவர்கள் பொங்கினர். உடனடியாக தடையை எதிர்த்து போராட வேண்டும் என்று ஹிட்லரை வற்புறுத்தினார்கள். ஹிட்லர் அனுபவப் பட்டிருந்தார். ஜெர்மன் ராணுவம், சக்திவாய்ந்த தொழில் அதிபர்களின் துணையின்றி எதுவும் செய்யமுடியாது என்பதைத் தெரிந்து வைத்திருந்தார். அவர்கள், நாஜிக்கட்சியின் அதிரடிப்படையை வேறு கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கிறாரகள். அல்லது அதைக் கண்டு பயப்படுகிறாரகள் என்பது அவருக்குத் தெரிந்திருந்தது. எப்படிப்பார்த்தாலும் குடியரசின் ஆயுள், கடைசி காலத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது என்பது மட்டும் உறுதியாகிவிட்டது. காலம் வரட்டும். பொறுத்திருப்போம் என்று காத்திருந்தார் ஹிட்லர். ரொம்ப நாள் காத்திருக்க வேண்டியிருக்கவில்லை. அடுத்த மாதத்திலேயே, ராணுவத்தில் செல்வாக்குப் பெற்ற உயரதிகாரியான, ஸ்லெய்ச்சர் வழியாக சந்தர்ப்பம் வந்தது. வெர்செய்ல்ஸ் ஒப்பந்தப்படி ஜெர்மன் ராணுவத்தில் ஒரு லட்சம் வீரர்கள் மட்டுமே இடம்பெற்றிருக்க வேண்டும். ஆனால், ஹிட்லரின் அதிரடிப்படையில் ஆயுதம் ஏந்திய 4 லட்சம் வீரர்கள் இடம்பெற்றிருந்தனர். அந்தப் படைக்கு எர்னஸ்ட் ரோம் என்பவன் தலைவராக இருந்தான். மியூனிக் புரட்சியின்போது, பவேரியாவின் ராணுவ தலைமையகத்தை கைப்பற்றியிருந்தவன் இவன்தான். நாட்டின் பொருளாதாரம் சீர்குலைந்து கிடந்தது. அதைச் சீரமைக்க ஒத்துழைப்புக் கொடுத்தால் மக்கள் நிம்மதியாக அவர்களுடைய வேலையைப் பார்க்கப் போய்விடுவார்கள். அவர்களுடைய வெறுப்புத் தீயில் குளிர்காய முடியாது என்பது ஹிட்லருக்குத் தெரியும். அதேசமயம், தனது தலைமையின் கீழ் உள்ள அதிரடிப்படையை முடக்கிய அரசு உத்தரவை எதிர்த்து வன்முறைப் போராட்டத்தில் இறங்கி, வீதிகளில் ரத்த ஆறு ஓடும்படி செய்ய வேண்டும் என்று ரோம் நினைத்தான். ஹிட்லரின் அனுமதியை வேண்டி நின்றான். ஹிட்லர் பொறுமையாக இருக்கும்படி கேட்டுக்கொண்டார். அந்தச் சமயத்தில்தான், ஜெர்மனி ராணுவத்தின் செல்வாக்குப் பெற்ற உயர் அதிகாரியான ஸ்லெய்ச்சர், ஹிட்லரைச் சந்திக்க விரும்பினான். வரட்டும் பேசிப்பார்க்கலாம். வருகிற எந்த வாய்ப்பையும் தட்டிக்கழித்து விடக்கூடாது என்று ஹிட்லர் திட்டமிட்டார். “கன்சர்வேடிவ் தேசிய அரசு அமைவதற்கு நாஜிக் கட்சி உறுப்பினர்கள் ஆதரவளிக்க வேண்டும். அப்படி ஆதரவளித்தால், அதிரடிப்படைக்கும், இளைஞர் அணிக்கும் விதிக்கப்பட்டுள்ள தடை நீக்கப்படும். பிரதமர் புரூனிங் தூக்கியெறியப்படுவார். நாடாளுமன்றத்தைக் கலைத்துவிட்டு மறு தேர்தலுக்கு உத்தரவிடப்படும்” இதுதான் ஸ்லெய்ச்சரின் பேரம். ஹிட்லர் ஒப்புக்கொண்டார். முதலில் ராணுவ தளபதி குரோனரை பதவி விலக்க வேண்டும் என்று நிபந்தனை விதித்தார். “அதற்கென்ன செய்துவிட்டால் போச்சு” ஹிட்லரை அவன் குறைவாக எடைபோட்டு விட்டான். ஸ்லெய்ச்சரின் ஆதரவாளர்களும், நாஜிக் கட்சியினரும் ராணுவ தளபதி குரோனருக்கு எதிராக பகிரங்கமாக குற்றச்சாட்டுகளை வீசினர். நாடாளுமன்றத்தில் கடும் அமளி ஏற்பட்டது. நாட்டின் அரசியல் நெருக்கடியைச் சமாளிக்கும் ஆற்றல் இல்லாதவர் என்றும் குரோனர் பதவி விலக வேண்டும் என்றும், ஒற்றைக்காலில் நின்றனர். குரோனர், குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்கிற்கு நம்பகமானவர். நாட்டின் ஜனநாயகத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டவர். ஆனாலும் என்ன செய்வது? எதிர்ப்பு வலுத்த நிலையில் அவரைப் பதவி விலகும்படி குடியரசுத்தலைவர் கேட்டுக்கொண்டார். நாஜிக் கட்சிக்கு முதல் வெற்றி. அடுத்த குறி பிரதமர் புரூனிங். தேர்தல் முடிந்த இரண்டு ஆண்டுகள் முடிந்தும் கூட பிரதமராக அவர் சாதித்தது என்ன? என்ற கேள்வி மக்கள் மத்தியில் வலுவாக எழுந்திருந்தது. அல்லது அத்தகைய கேள்வியை எழுப்பி அதை நிலை நிறுத்துவதில் நாஜிக் கட்சியினர் வெற்றி பெற்றிருந்தனர். குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்க்கும் புரூனிங் மீது அதிருப்தி அடைந்திருந்தார். புரூனிங் தன்னை ஒரு மார்க்சிஸ்ட் அளவுக்கு மாற்றிக் கொண்டிருந்தார். அரசுக்கு செலுத்த வேண்டிய கடனைச் செலுத்தாமல் மேட்டுக்குடியினர் பலர், திவால் நோட்டீஸ் அளித்திருந்தனர். அவர்களுக்குச் சொந்தமான நிலங்களைப் பறிமுதல் செய்து, அவற்றை கிராமப்புற விவசாயிகளுக்கு பகிரந்தளிக்கும் திட்டத்தை அவர் பரிந்துரை செய்திருந்தார். இந்நிலையில், மேட்டுக்குடியினரும், தொழிலதிபர்களும் இணைந்து, பெருமளவு பணம் போட்டு, குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்கிற்கு அழகிய பண்ணை ஒன்றை வாங்கிக் கொடுத்தனர். அந்தப் பண்ணையில் ஈஸ்டர் விடுமுறையைக் கழிக்கப் போயிருந்த அவர், நிலச்சுவான்தார்கள் மற்றும் தொழில் அதிபர்களுக்கு விருந்து அளித்தார். புரூனிங்கின் செயல்பாடுகள் குறித்து தங்கள் குமுறலை அவர்கள் கொட்டித் தீர்த்தனர். மே மாதம் 29 ஆம் தேதி புரூனிங்கை அழைத்தார் ஹிண்டன்பர்க். “தயவுசெய்து உங்கள் ராஜினாமா கடிதத்தை தருகிறீர்களா?” மறுவார்த்தை பேசாமல், தலைவலி தீர்ந்தது என்று புரூனிங் பதவி விலகினார். ஹிட்லரும், ஸ்லெய்ச்சரும் சந்தித்த 20 நாட்களில் இத்தனை அதிரடி மாற்றங்கள் அடுத்தடுத்து நிகழ்ந்தன. இப்போது, அரசின் முழுக்கட்டுப்பாடும் ஸ்லெய்ச்சரின் கையில். சரி, அடுத்த பிரதமர் யார்? பிரென்ஸ் வான் பாப்பென் என்ற மேட்டுக்குடி முதலாளியை பிரதமராக நியமித்தார் ஹிண்டன்பர்க். அவருக்கு எதுவும் தெரியாது. தன்னைப்போன்ற மேட்டுக்குடியினர் சிலரை அமைச்சரவையில் சேர்த்துக்கொண்டார். “பாப்பெனுக்கு நீங்கள் ஆதரவு அளிக்கிறீர்களா ஹிட்லர்?” “ஆம்” பிரதமராக பொறுப்பேற்றவுடன், ஜீ¨ன் மாதம் 4 ஆம் தேதி நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டது. 15 ஆம் தேதி நாஜிக் கட்சியின் அதிரடிப்படை மற்றும் இளைஞர் அணிக்கு விதிக்கப்பட்ட தடையை நீக்கி, ஸ்லெய்ச்சர் உத்தரவிட்டார். ஆம். ஹிட்லருக்கு அவர் கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றிவிட்டார். ரத்த ஆறு பெருக்கெடுத்து ஓடத் தொடங்கியது. “ரத்த ஆறு ஓடட்டும். ரத்த ஆறு ஓடட்டும். குண்டாந்தடிகள் தாக்கினாலும் எதிர்கொள்வோம், எதிர்கொள்வோம் ஜெர்மன் குடியரசைத் தகர்ப்போம்” இப்படி பாட்டுப்பாடி கோஷமிட்டு வன்முறையைக் கட்டவிழ்த்து விட்டனர் நாஜிகள். அவர்களுடன் மோதிப்பார்த்துவிட கம்யூனிஸ்ட்டுகள் தயாராக இருந்தனர். நாஜிகளின் அதிரடிப்படையினருக்கு ஜெர்மன் காவல்துறை பாதுகாப்பு அளித்தது. கம்யூனிஸ்ட்டுகளின் பலத்தை மட்டுப்படுத்துவதற்கு குடியரசுத்தலைவர் ஹிண்டன்பர்கின் துணையும் இருந்தது. ஜீ¨லை 17 ஆம் தேதி ஞாயிற்றுக்கிழமை. பிரஷ்யா மாநிலத்தில் உள்ள ஹம்பர்க் நகரில் நாஜிகள் மிகப்பெரிய ஊர்வலத்தை நடத்தினர். அந்த மாநிலம் கம்யூனிஸ்ட்டுகளின் கோட்டையாக இருந்தது. நாஜிகளுக்கு காவல்துறை பக்கபலமாக இருந்தது. ஊர்வலத்தை தடுக்க முயன்ற கம்யூனிஸ்ட்டுகளை நாஜிகள் கண்மூடித்தனமாக சுட்டனர். 19 பேர் உயிரிழந்தனர். 300 பேர் காயமடைந்தனர். ரத்த ஞாயிறு என்று இந்தச் சம்பவத்தை குறிப்பிட்டனர். நிலைமையைத் தனக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்தினார் பிரதமர் பாப்பென். 48 வது பிரிவைப் பயன்படுத்தி ராணுவச் சட்டத்தை அமல்படுத்தினார். பிரஷ்யாவையும் சேர்த்து நெருக்கடி நிலை கமிஷனராக தன்னைப் பிரகடனப் படுத்திக்கொண்டார். உங்கள் முடிவு தற்காலிகமானதுதான். எனது கட்சியின் செல்வாக்கு உங்களை விழுங்கிவிடும். நீங்களே முன்வந்து என்னை பிரதமராக்கும் காலம் வந்துவிட்டது என்றார் ஹிட்லர். ஜூலை தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் முன்னெப்போதும் காணாத மக்கள் எழுச்சியை ஹிட்லர் பார்த்தார். இறைத்தூதர் இமேஜ் அதிகரித்திருந்தது. அவருடைய பொதுக்கூட்டங்களில் லட்சம் பேர் பங்கேற்பது சாதாரண விஷயமாகிவிட்டது. தேர்தல் முடிந்தபோது, மொத்தமுள்ள 543 இடங்களில் 230 இடங்களை நாஜிக் கட்சியினர் கைப்பற்றியிருந்தனர். அதாவது, அவர்களுடைய ஆதரவு இல்லாமல் யாரும் அரசு அமைக்க முடியாது. உற்சாகத்தில் துள்ளிக் குதித்தார் ஹிட்லர். இதோ தனது கனவு நனவாகப் போகிறது. https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/history-hitlers-independence-and-political-ideolog-part-3

ரத்த மகுடம்-71 ‘‘தொந்தரவுக்கு மன்னிக்க வேண்டும் மன்னா..!’’காவலாளி தகவல் சொல்லி அனுமதி பெற்று வருவதற்கு முன்பாகவே சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தரின் அந்தரங்க அறைக்குள் ஸ்ரீ ராமபுண்ய வல்லபர் நுழைந்துவிட்டார்.மன்னருக்கு சிரம் தாழ்த்தி வணக்கம் தெரிவித்துவிட்டு, ‘தங்களைக் காண போர் அமைச்சர் வந்திருக்கிறார்...’ என்று சொல்ல வாயைத் திறந்த சாளுக்கிய வீரன் தனக்குப் பின்னால் இருந்து ஒலித்த குரலைக் கேட்டு திடுக்கிட்டான். மன்னரின் முகத்தைக் கண்ட அந்த வீரன் புரிந்து கொண்டதற்கு அறிகுறியாக ,அவரை மீண்டும் வணங்கிவிட்டு மூன்றடிகள் அவரைப் பார்த்தபடியே பின்னோக்கி நகர்ந்து பின்னர் மன்னருக்கு முதுகைக் காட்டாமல் அப்படியே அறையை விட்டு வெளியே வந்தான். கதவை மூடினான். பழையபடி அறை வாசலில் காவலுக்கு நின்றான்.‘‘காரணமில்லாமல் இப்படி அவசரமாக நுழைய மாட்டீர்கள் என்று தெரியும்... சொல்லுங்கள்... என்ன விஷயம்..?’’ ‘‘மன்னா! நாம் வெற்றி பெற்றுவிட்டோம்!’’ முகமெல்லாம் மலர ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபர் தன் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினார்.விக்கிரமாதித்தரின் முகத்தில் அந்த மலர்ச்சி எதிரொலிக்கவில்லை. மாறாக, ஆழ்ந்த சிந்தனையுடன் ‘‘அப்படியா..?’’ என்றார்.‘‘என்ன மன்னா இப்படி சர்வசாதாரணமாகச் சொல்லி விட்டீர்கள்! இது எப்படிப்பட்ட வெற்றி... பல்லவர்களை நாம் போரில் முறியடித்திருக்கிறோம்! அதுவும் நேருக்கு நேர் போரிட்டு...’’ வெற்றிக் களிப்புடன் போர் அமைச்சர் அறிவித்தார்.‘‘காஞ்சியை நாம் கைப்பற்றியதுகூட பெரிய விஷயமில்லை மன்னா... ஏனெனில் போர் புரிந்து நாம் காஞ்சி மாநகரத்தைக் கைப்பற்றவில்லை. நகரத்தைத் திறந்து வைத்துவிட்டு பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மர் தன் படைகளுடனும் குடும்பத்துடனும் வெளியேறினார். எனவே காஞ்சி அரண்மனைக்குள் நாம் நுழைந்தது வெற்றியாகக் கருதப்பட மாட்டாது. ஆனால், இப்பொழுது...’’கண்கள் விரிய தன் மன்னரை ஏறிட்டார் ஸ்ரீ ராமபுண்ய வல்லபர். ‘‘உண்மையிலேயே நாம் ஜெயித்திருக்கிறோம். சாளுக்கியர்களின் நீண்ட நாள் கனவு நிறைவேறியிருக்கிறது. இனி வரலாறு உங்களது இந்த வெற்றியை... சாளுக்கியர்களின் வீரதீர பராக்கிரமத்தை எக்காலத்திலும் போற்றிப் புகழும்...இந்த வெற்றி முழுக்க முழுக்க தங்களுக்கே சொந்தமானது மன்னா...’’ சொல்லும்போதே ஸ்ரீராமபுண்ய வல்லபரின் குரல் தழுதழுத்தது.‘‘எவ்வளவு தீர்க்கத்துடன் யோசித்தீர்கள்... அப்பப்பா... காஞ்சியில் சாளுக்கியப் படைகளைக் குவித்து வைத்திருக்கிறோம்... வாதாபியில் போதுமான படைகள் இல்லை... எனவே, மறைந்து வாழும் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மர் படைகளைத் திரட்டி சாளுக்கிய தேசத்தைத் தாக்கி கைப்பற்ற முயற்சிப்பார் என்ற உங்கள் கணிப்பு பொய்க்கவில்லை.பரமேஸ்வர வர்மர் அப்படித்தான் செய்தார். இதை முன்பே ஊகித்து கங்க மன்னருக்கு தூது அனுப்பி படைகளுடன் அவரை பல்லவ மன்னரை எதிர்பாராமல் நீங்கள் தாக்கச் சொன்னது நல்லதாகப் போயிற்று! இந்தத் தாக்குதலை எதிர்பார்க்காத பல்லவப் படைகள் சிதறிவிட்டன. வாதாபியைக் கைப்பற்ற பரமேஸ்வர வர்மர் மேற்கொண்ட முயற்சியை இப்படியாக நீங்கள் முறியடித்திருக்கிறீர்கள்!’’மூச்சு விடாமல் பேசிய ராமபுண்ய வல்லபர், சாளுக்கிய மன்னரை நோக்கி வணங்கினார். ‘‘என்னதான் சாளுக்கியப் படைகளுக்கு நான் போர் அமைச்சராக இருந்தாலும், தங்கள் தந்தை காலம் முதலே பணியில் இருந்தாலும், தங்கள் அளவுக்கு எனக்கு புத்தி சாதுர்யம் இல்லை மன்னா! தங்களைப் போன்ற ஒருவரை மன்னராகப் பெற ஒவ்வொரு சாளுக்கியனும் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும்!’’‘‘கற்பனையான விஷயத்துக்கு புகழ்கிறீர்கள் அமைச்சரே... அதனாலேயே இப்புகழ்ச்சியை ஏற்க மனம் மறுக்கிறது...’’ நிதானமாகச் சொன்னார் விக்கிரமாதித்தர்.‘‘மன்னா!’’ அலறினார் ராமபுண்ய வல்லபர். ‘‘பல்லவப் படைகள் சிதறி ஓடியிருப்பதும் நாம் வெற்றி பெற்றிருப்பதும்...’’‘‘உண்மையல்ல...’’ இடைவெட்டினார் சாளுக்கிய மன்னர்.என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் பிரமை பிடித்து நின்றார் சாளுக்கிய போர் அமைச்சர். உள்ளங்கை நெல்லிக்கனியாக நாம் வெற்றி பெற்றிருப்பது தெளிவாக இருக்க மன்னர் எதற்காக அதை நிராகரிக்கிறார் என்ற கேள்வி அவருக்குள் எழுந்தது.விக்கிரமாதித்தரே அதற்கு விடை அளித்தார். ‘‘போக்குக் காட்டி நம்மை பல்லவர்கள் திசை திருப்பியிருக்கிறார்கள்... இதைப் புரிந்து கொள்ளாமல் நாம் சிறுபிள்ளைத்தனமாக நடந்துகொண்டிருக்கிறோம்... நானும் பெரிய யுத்த தந்திரத்தை அமைத்துவிட்டதாக எண்ணி இறுமாந்திருக்கிறேன்...’’‘‘மன்னா...’’‘‘யோசிக்க யோசிக்கத்தான் விடைகள் கிடைக்கின்றன ராமபுண்ய வல்லபரே...’’‘‘புரியவில்லை மன்னா...’’‘‘இன்னமுமா..?’’ கேட்ட சாளுக்கிய மன்னரின் கண்கள் இடுங்கின. ‘‘தன் நாட்டை எதிரி அபகரித்திருக்கும்போது எந்த ஒரு மன்னனும் என்ன செய்வான்..? அதை மீட்க முயல்வான். மாறாக, எதிரியின் தலைநகரத்தை நோக்கி படைகளைச் செலுத்துவானா..?’’‘‘மன்னா...’’‘‘அப்படிச் சென்ற படைகளில் பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மர் இருந்திருக்கிறார். ஆனால்...’’ நிறுத்திய விக்கிரமாதித்தர் தன் முன்னால் பிரமை பிடித்து நின்றிருந்த ராமபுண்ய வல்லபரின் கண்களை உற்றுப் பார்த்தார். ‘‘அப்படையில் போர்த் தளபதியான சோழ மன்னர் இல்லை! இளமைத் துடிப்புடனும், சாதிக்க வேண்டும் என்ற பரபரப்புடனும் வலம் வரும் பல்லவ இளவரசன் இல்லை! அவ்வளவு ஏன்... பல்லவர்களின் அசுவ சாஸ்திரியும் உப தலைவனுமான கரிகாலன்கூட வாதாபியைத் தாக்க முற்பட்ட பல்லவப் படையில் இல்லை!புரிகிறதல்லவா..? நம்மை முழுக்க முழுக்க ஏமாற்றவும், திசை திருப்பவும் இந்த நாடகத்தை பல்லவ மன்னர் அரங்கேற்றி இருக்கிறார்!’’‘‘இதனால் அவருக்கு என்ன பயன் மன்னா..?’’‘‘அவகாசம் அமைச்சரே... அவகாசம்... போக்குக் காட்டி நம் கவனத்தை வேறு பக்கம் திருப்பிவிட்டு நிதானமாக படைகளைத் திரட்டி வருகிறார்கள். குறிப்பாக யானைப் படைகளையும் புரவிப் படைகளையும் வலுப்படுத்தி வருகிறார்கள்... இவை எல்லாம் இப்பொழுது புரிகிறது... ஆனால், ஒரு விஷயம் மட்டும் புரியவே இல்லை...’’‘‘என்ன மன்னா..?’’‘‘எதற்காக கரிகாலன் அத்தனை நாட்கள் காஞ்சியில் இருந்தான்..? என்ன காரணத்துக்காக நம் கவனத்தை எல்லாம் தன் பக்கமே இருக்கும்படி பார்த்துக் கொண்டான்..?’’ஸ்ரீ ராமபுண்ய வல்லபரிடம் சாளுக்கிய மன்னர் கேட்ட அந்தக் கேள்விக்கான விடையை வனத்தில் இருந்த பெரு மரத்தின் மீது சாய்ந்தபடி சிவகாமி பட்டுத் துணியில் எழுதினாள்.எழுதியதை திரும்ப ஒருமுறை படித்தாள்.அவள் தோள் மீது அமர்ந்தபடி புறா ஒன்றும் அதை வாசித்தது! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15933&id1=6&issue=20190920

ரத்த மகுடம்-70 வனமே அதிர்வது போல் இடி இடி என நகைத்தான் அந்த கஜ சாஸ்திரி!ஓலையின் இறுதியில் இருந்த ‘சிவகாமி’ என்ற பெயரைத் தன் விரல்களால் தடவியவன், ‘ஒற்றர் என்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்...’ என தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டான். சுற்றிலும் இருந்த பல்லவ வீரர்களின் முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் வெளிப்படவில்லை. கஜ சாஸ்திரி குறித்து அவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும் என்பதால் திடீரென அவன் நகைத்ததையோ சட்டென மவுனமானதையோ அவர்கள் பொருட்படுத்தவில்லை. அவனது கட்டளைக்காக மட்டும் காத்திருந்தார்கள். ஆனால், பிடிபட்ட மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் அப்படி இல்லை. தங்கள் முன் நின்றவனும் தங்களிடம் இருந்து ஓலையைப் பறித்துக் கொண்டு அதைப் படிக்கத் தொடங்கியவனுமான மனிதனையே உற்றுப் பார்த்தார்கள். அவர்களது இதயங்கள் முன்பை விட அதிகமாகத் துடிக்கத் தொடங்கின. இதைப் பற்றி எல்லாம் கவலைப்படாமல் ஓலையின் மீது தன் கருவிழிகளை அந்த கஜ சாஸ்திரி பதித்தான். படித்ததையே திரும்பவும் வாசித்தான்.‘யானைகளைத் தரம் பிரித்து பல்லவப் படைக்கு பலம் சேர்க்கும் கஜ சாஸ்திரியே... கரிகாலனின் நண்பனே நலமா?!சாளுக்கியர்களை வீழ்த்த பல்லவர்களின் பங்காளியான ஹிரண்ய வர்மர் கொண்டு வந்த விஷம் தோய்த்த ஆயுதங்களை - குறிப்பாக வாட்களை - எங்கள் போர் அமைச்சரான ராமபுண்ய வல்லபர் தலைமையில் கைப்பற்றினோம். ஆனால், உன் நண்பனான கரிகாலன் அதை சாதுர்யமாக எங்களிடம் இருந்து அபகரித்து உன்னிடமே சேர்ப்பித்துவிட்டான். அதுவும் எப்படி..? கெடில நதியில் மரக்கிளைகளை மிதக்க விட்டு அதனுள் வாட்களைப் பதுக்கி...ஒப்புக் கொள்கிறோம். கரிகாலனும் நீயும் புத்திசாலிகள்தான். ஆனால், சாளுக்கிய மன்னரான விக்கிரமாதித்தரை விட அப்படியொன்றும் நீங்கள் இருவரும் அறிவாற்றலில் சிறந்தவர்கள் அல்ல! எதனால் இப்படிச் சொல்கிறேன் என்பதை காலம் உனக்கு உணர்த்தும்.காஞ்சியை சாளுக்கியர்கள் கைப்பற்றுவதற்கு முன்பாகவே உங்களுக்குத் தேவையான அசுவங்களை கரிகாலன் வரவழைத்து தரம் பிரித்து எல்லோருக்கும் கொடுத்துவிட்டான்.சாளுக்கியர்களின் ஆதிக்கத்தில் பல்லவ நாடு இருக்கும்போது கஜ சாஸ்திரியான நீ, யானைகளை பாரதம் முழுவதிலும் இருந்து வரவழைத்து அவற்றைத் தரம் பிரித்து படைகளிடம் சேர்ப்பித்து விட்டாய்.இதனால் சாளுக்கியர்களை விட பல்லவர்களான நீங்கள் படை பலத்தில் சிறந்து விளங்குவதாக இறுமாப்பு அடையாதே! உங்களிடம் விலங்குகள் இருக்கின்றன. எங்களிடம் ரத்தமும் சதையும் அறிவும் நிரம்பிய வீரர்கள் இருக்கிறார்கள்.விலங்குகள், சொல்வதை மட்டுமே கேட்கக் கூடியவை. வீரர்கள் அப்படியல்ல. சுயமாக யோசித்து முடிவெடுக்கக் கூடியவர்கள். அப்படித்தான் தன் படையை எங்கள் சாளுக்கிய மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் உருவாக்கி இருக்கிறார்.இத்தனையும் உனக்கு நான் சொல்லக் காரணம்... இறுமாப்பில் மிதக்காதே என சுட்டிக் காட்டத்தான். நடக்கவிருக்கும் போரில் புத்தியிலும் எண்ணிக்கையிலும் எங்களுக்கு சமமாக இருப்பவர்களுடன் மோதவே நாங்கள் விரும்புகிறோம். அப்பொழுதுதான் யுத்தத்துக்கான அர்த்தம் முழுமை அடையும்.மான் வேட்டையில் எங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்லை. ஏனெனில் சிறுத்தையின் பாய்ச்சலில் இருந்து மான்களால் தப்பிக்க முடியாது என்பது உலகுக்கே தெரியும்.இத்தனை காத தொலைவை நாங்கள் கடந்து வந்திருப்பது இன்னொரு சிறுத்தையுடன் மோதத்தான்.எங்களை ஏமாற்றாமல் பல்லவப் படையை சிறுத்தையாக மாற்றி நீயும் கரிகாலனும் கொண்டு வாருங்கள். புஜபலத்துடன் உங்களை நிர்மூலமாக்க சாளுக்கியர்களாகிய நாங்கள் காத்திருக்கிறோம்.இதையெல்லாம் எதற்காக உன்னிடம் சொல்கிறேன் தெரியுமா..?இன்னமும் நீயும் கரிகாலனும் சிறுபிள்ளைகளாக இருப்பதால்தான். இந்த வனம் உன் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது. கரிகாலனும் இப்பொழுது உன்னுடன் இணைந்திருப்பதால் அதையே ‘உங்கள் கட்டுப்பாட்டில்’ என்றும் சொல்லலாம்.ஆனால், என்ன பயன்..? சாளுக்கியர்களின் ஆயுதம்தான் நான் என்பதை ‘அரும்பாடுபட்டு’ கண்டறிந்த கரிகாலன், என்னைச் சிறைப்பிடித்து விசாரணைக்காக உன்னிடத்தில் அழைத்து வந்திருக்கிறான். இந்த நிலையிலும் சாளுக்கியர்களுக்கு என்னால் செய்தி அனுப்ப முடிகிறது! அதற்கு சாட்சிதான் உன்னால் பிடிக்கப்பட்ட மூன்று வீரர்களும், அவர்கள் கொண்டு வந்த ஓலையைக் கைப்பற்றி நீ படித்துக் கொண்டிருப்பதும்!இதிலிருந்தே எந்தளவுக்கு பல்லவர்களான நீங்கள் பலவீனமாக இருக்கிறீர்கள் என்பதை உணரலாம். உணர்த்தத்தான் இந்தக் காரியத்தையே நான் செய்தேன்!விலங்குகளை நம்பாதே! மனிதர்களைத் திரட்டு!எங்கள் மன்னர் விக்கிரமாதித்தர் மேலும் உங்களுக்கு அவகாசம் வழங்குகிறார். தயவுசெய்து வீரர்களைத் திரட்டி அவர்களுக்குப் பயிற்சி கொடுத்து போருக்கு அழைத்து வா! அப்பொழுதுதான் யுத்தம் சுவாரஸ்யமாக இருக்கும். எங்களுக்கும் நாங்கள் பெறும் வெற்றி அர்த்தம் பொதிந்ததாக மாறும்!இப்படிக்கு களத்தில் பல்லவர்களை துவம்சம் செய்யக் காத்திருக்கும் சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படைத் தலைவியும், தற்சமயம் உன்னிடம் விசாரணைக் கைதியாக இருப்பவளுமான -சிவகாமி!முக்கிய குறிப்புகள்:* கஜ சாஸ்திரியான நீ உண்மையில் யாரென்று எனக்குத் தெரியும்! அதை விசாரணை மண்டபத்தில் அறிவிக்கிறேன்!* நியாயமாகப் பார்த்தால், பகைவனாக இருந்தும் உனக்கு மரியாதை அளிக்க வேண்டும்! அப்படிப்பட்டவர்களின் வீட்டில்தான் நீ பிறந்திருக்கிறாய்! ஆனாலும் ஒருமையில்தான் உன்னை அழைக்கிறேன்; அழைத்திருக்கிறேன்! அது ஏன் என்பதை, இல்லாத மூளையைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து உன் கபாலத்துக்குள் இறக்கி யோசி!* பல்லவ மன்னர் பரமேஸ்வர வர்மரின் வளர்ப்பு மகளும் நரசிம்மவர்ம பல்லவரின் அருமைக் காதலியான சிவகாமி அம்மையாரின் வளர்ப்பு பேத்தியுமான சிவகாமி எங்கு இருக்கிறாள்... அவளது உருவத்தில் வந்திருக்கும் நான் யார் என்பதை முடிந்தால் கண்டுபிடி!* இந்த ஓலையை நீ படிக்கும்போது உன் நண்பனான கரிகாலன் என் மேனியை முகர்ந்துகொண்டிருப்பான்! ஒருபோதும் உன்னால் அவனை எனது மயக்கத்தில் இருந்து விடுவிக்க முடியாது..!’கோபத்துக்கு மாறாக புன்னகைத்தபடியே அந்த கஜ சாஸ்திரி ஓலைகளைப் படித்து முடித்தான். ஆம். மூவரிடமும் இருந்த மூன்று ஓலைகளையும்! அனைத்திலும் இதே செய்திதான் எழுதப்பட்டிருந்தன. மூன்று ஓலைகளிலும் ஒரே கையெழுத்துதான். ஒருவரால் எழுதப்பட்டதுதான்.அலட்சியத்துடன் அந்த மூன்று ஓலைகளையும் ஒரு வீரனிடம் கொடுத்தான். கண்களால் செய்தி சொன்னான்.புரிந்து கொண்டதற்கு அடையாளமாக தலையசைத்த அந்த பல்லவ வீரன், கஜ சாஸ்திரியை வணங்கிவிட்டு வனத்துக்குள் புகுந்து மறைந்தான்.‘‘உங்கள் முகத்தைப் பார்த்தால் களைப்பு தாண்டவமாடுகிறது. ஓய்வில்லாமலும் உணவு அருந்தாமலும் பயணப்பட்டு வந்திருக்கிறீர்கள்... எனவே...’’ என்றபடி தன்முன் நின்றிருந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களையும் அந்த கஜசாஸ்திரி பார்த்தான்.மூவரும் தங்கள் சுவாசத்தை நிறுத்தியபடி துடிக்கும் இதயத்துடன் அவனை ஏறிட்டார்கள்.ஆறு கண்களையும் சில கணங்கள் சந்தித்த கஜ சாஸ்திரி, பல்லவ வீரர்களின் பக்கம் திரும்பினான். ‘‘இவர்களுக்கு வயிறார உணவளியுங்கள்! இவர்கள் ஏறி வந்த புரவிகளுக்கு தண்ணீர் காட்டிவிட்டு கொள்ளை கொடுங்கள். இவர்களும் புரவிகளும் சாப்பிட்டு முடித்தபின் அனுப்பிவிடுங்கள்!’’கட்டளையிட்டுவிட்டு சாளுக்கிய வீரர்களின் பக்கம் திரும்பினான். ‘‘அடுத்த முறை உங்கள் மூவரையும் இந்தப் பக்கம் பார்த்தால் அந்த இடத்திலேயே உங்கள் உயிர் பிரிந்துவிடும். ஒருமுறைதான் உங்களுக்கு மன்னிப்பு. சென்று வாருங்கள்... உங்கள் மன்னர் விக்கிரமாதித்தருக்கு என் வணக்கங்களை தெரிவியுங்கள். ராமபுண்ய வல்லபரை விசாரித்ததாக சொல்லுங்கள்!’’ சொல்லிவிட்டு திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தவனை சாளுக்கிய வீரனின் குரல் நிறுத்தியது. ‘‘நீங்கள்..?’’‘‘கஜ சாஸ்திரி என்று சொல்லுங்கள்! உங்கள் மன்னரும் போர் அமைச்சரும் புரிந்து கொள்வார்கள்!’’ புன்னகையுடன்தான் இதை அவன் சொன்னான். அதே மலர்ச்சியுடன்தான் வனத்துக்குள் புகுந்தும் மறைந்தான்.சிவகாமியால் எழுதப்பட்ட அந்த ஓலைகளின் வாசகங்களே அவனுக்குள் சுற்றிச் சுற்றி வந்தன. குறிப்பாக, ‘இந்த ஓலையை நீ படிக்கும்போது உன் நண்பனான கரிகாலன் என் மேனியை முகர்ந்து கொண்டிருப்பான்! ஒருபோதும் உன்னால் அவனை எனது மயக்கத்தில் இருந்து விடுவிக்க முடியாது..!’ என்ற பதம்!உண்மையில் அப்பொழுது கரிகாலன் சிவகாமியைப் பதம் பார்த்துக் கொண்டுதான் இருந்தான்!அருவியில் இருந்து பின்னணியில் நீர் கொட்டியபடி இருக்க... வழிந்த நீர் நதியாகப் பெருக்கெடுத்து கரை தொட்டு ஓட... கரையில் வளர்ந்திருந்த புற்களின்மேல் நின்றபடி சிவகாமியை தன்னை நோக்கி இழுத்தான்.‘‘விடுங்கள்... இப்படித்தான் பல்லவர்கள் விசாரணைக் கைதியை நடத்துவார்களா..?’’ முத்துக்களைச் சிதறவிட்டாள் சிவகாமி.‘‘ஏன்... இந்த விசாரணை முறை உனக்குப் பிடிக்கவில்லையா..? பார்த்தால் அப்படித் தெரியவில்லையே...’’‘‘ஓஹோ... பார்த்ததுமே கண்டுபிடிக்கும் வல்லமை படைத்தவரா நீங்கள்..?’’‘‘சந்தேகமா..?’’ சிவகாமியின் வதனத்தை தன் முகத்துடன் இழைத்தபடி கரிகாலன் முணுமுணுத்தான்.அவன் உதடுகள் தன் கன்னங்களில் பட்டுப் பட்டு விலகியதால் நெகிழ்ந்த தன் உடலை அடக்கியபடி, ‘‘போதும் விடுங்கள்... வெட்ட வெளி... வீரர்கள் யாராவது வந்தால் நன்றாக இருக்காது...’’ என்றபடி தன் கண்களை மூடினாள்.‘‘அப்படியானால் அந்தப் புதருக்குள் சென்றுவிடலாமா..?’’ கேட்டபடியே அவள் பின்னெழுச்சியில் தன் இரு கைகளையும் பதித்து கிள்ளினான்.‘‘ஆ...’’ முகத்தைச் சுளித்தவள், ‘‘உங்களுக்கு விவஸ்தையே இல்லையா..?’’ சிணுங்கினாள். ‘‘ஏன், என் விவஸ்தைக்கு என்ன குறைச்சல்..?’’‘‘புதருக்கு செல்லலாமா என்று கேட்டதன் அர்த்தம் என்ன..?’’‘‘யாராவது வந்தால் என்ன செய்வது என்றாய்... அதற்கு, யாரும் பார்க்காதபடி புதரின் மறைவுக்கு செல்லலாமா என்றேன்... பேசத்தானே அழைத்தேன்... வேறு எதற்கு என்று நினைத்தாய்..?’’கேட்டபடியே அவளது பின்னெழுச்சியை தன் இரு கரங்களாலும் உயர்த்தினான்.அதற்கு ஏற்ற பதிலை சிவகாமியின் உடல் அளித்தது. தன் இரு கால்களையும் உயர்த்தினாள். சட்டென்று அவளைத் தூக்கினான். உடனே தன் இரு கால்களையும் அவன் தொடைகளைச் சுற்றி படரவிட்டு கரிகாலனின் இடுப்பில் அமர்ந்தாள்.‘‘கேட்டேனே...’’ அவள் கழுத்தில் முகம் பதித்தான்.‘‘ம்... ம்...’’‘‘இதுதான் பதிலா..?’’ அவளது கச்சையைக் கடித்தான். ‘‘புதருக்குள் எதற்காக உன்னை அழைத்தேன் என்று நினைத்தாய்..?’’ மீண்டும் கேட்டான்.என்னவென்று சொல்லுவாள்... பெருமூச்சுடன் தன் இமைகளை மூடி அவனிடம் ஒன்றினாள்.சிவகாமியின் பெருமூச்சால் தன் முகத்துக்கு நேராக எழுந்து தாழ்ந்த கொங்கைகளை ரசிக்கும் நிலையில் கரிகாலன் இல்லை...அவளை நெகிழ்ச்சி அடையச் செய்துவிட்டதை ஒன்றுக்கு இருமுறை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டான். பிறகு அவளது கழுத்தில் பதித்திருந்த தன் முகத்தை அவள் தலைக்கு வெளியே கொண்டு சென்றான்.அவளை அணைத்துத் தாங்கியபடியே எவ்வித சந்தேகமும் எழாதபடி, கஜ சாஸ்திரி கொடுத்து அனுப்பிய மூன்று ஓலைகளையும் படிக்கத் தொடங்கினான்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15903&id1=6&issue=20190913

ரத்த மகுடம்-69 மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் சொல்லி வைத்தது போல் குனிந்து தங்கள் புரவிகளின் செவியில் எதையோ முணுமுணுத்தார்கள். கையோடு குதிரைகளின் பிடரியைத் தடவினார்கள். அதன் நெற்றி உச்சியில் முத்தமிட்டார்கள். புரிந்துகொண்டதற்கு அறிகுறியாக மூன்று புரவிகளும் ஒரே நேரத்தில் தலையைச் சிலுப்பின.முதலில் இருந்த வீரன் அண்ணாந்து பார்த்தான்.ஐந்து புறாக்கள் அந்த அடர் வனத்தின் மேல் பறந்தன. பின்னால் திரும்பி இரு வீரர்களையும் பார்த்து புன்னகைத்தான்.பதிலுக்கு அவர்களும் தங்கள் முகத்தில் மகிழ்ச்சியின் ரேகைகளைப்படரவிட்டார்கள்.ஐந்து புறாக்கள் பறப்பதைப் பார்த்து வனத்தில் இருந்த மற்ற பறவைகள் தத்தம் கிளைகளில் இருந்து விடுபட்டுப் பறந்தன. கீச்சிட்டன.அதைக் கண்ட மூவரின் உள்ளத்திலும் இனம் புரியாத திருப்தி நிரம்பியது. ஒருவேளை பல்லவ வீரர்கள் அந்த வனம் முழுக்க பரவியிருக்கலாம். லாம் என்ன லாம்... பரவி இருக்கிறார்கள். ‘ஒற்றர் படைத் தலைவி’ அப்படித்தான் செய்தி அனுப்பியிருக்கிறாள். அவர்களைக் கடந்துதான் சென்றாக வேண்டும். வேறு வழியில்லை. மாற்றுப் பாதை எனில் பல காத தூரம் சுற்ற வேண்டும். இதனால் குறித்த காலத்துக்குள் செய்தியை உரியவரிடம் சேர்ப்பிக்க முடியாது. எனவேதான் உயிரைப் பணயம் வைத்து இந்த வனத்தைக் கடக்க முடிவு செய்தார்கள்.மூவரிடமும் ஒரே செய்தி அடங்கிய மூன்று ஓலைக் குழல்கள் இருந்தன. ஒருவர் அல்ல இருவர் பிடிபட்டாலும் எஞ்சி இருக்கும் ஒருவரால் தங்களிடம் இருக்கும் ஓலைக் குழலை உரியவரிடம் சேர்ப்பிக்க முடியும்.மாறாக மூவரும் பிடிபட்டால்..?‘‘அப்படியொரு நிலை ஏற்படவே கூடாது. அதனால்தான் வாள் வீச்சிலும் புரவி ஏற்றத்திலும் சிறந்த உங்கள் மூவரையும் தேர்ந்தெடுத்து இந்தப் பொறுப்பை ஒப்படைத்திருக்கிறோம். நீங்கள் சுமந்து செல்வது வெறும் குழலல்ல... சாதாரண செய்தியும் அல்ல. சாளுக்கியர்களின் எதிர்காலம். நம் குலத்தின் ஒரே மாமன்னரான இரண்டாம் புலிகேசியின் கனவை நனவாக்கத் துடிக்கும் நம் மன்னர் விக்கிரமாதித்தரின் கண்துஞ்சா நடவடிக்கையின் ஒரு வடிவம். எனவே கவனம்...’’விடைபெறுவதற்கு முன் சாளுக்கியர்களின் போர் அமைச்சரான ராமபுண்ய வல்லபர் இதைத்தான் மூவரிடமும் அழுத்தம்திருத்தமாகச் சொல்லி அனுப்பினார்.எனவேதான் மூவரும் உண்பதற்காக மட்டுமல்ல... சிறு ஓய்வு எடுக்கவும் எங்கும் நிற்கவில்லை. இந்த வனத்தைக் கடந்தபின் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என ஒரே மூச்சில் பயணம் செய்து காட்டை அடைந்திருக்கிறார்கள்.‘‘பல்லவர்கள் சூழ்ந்திருக்கும் அந்த வனத்தை எப்படிக் கடப்பீர்கள்..?’’கேட்ட ராமபுண்ய வல்லபரிடம் முதலில் நின்ற வீரன் சொன்னான். ‘‘நம் மன்னாதி மன்னரான இரண்டாம் புலிகேசி உதவுவார்!’’‘‘எப்படி?’’ வாயைத் திறந்து கேட்காமல் தன் புருவத்தை சுருக்கி ராமபுண்ய வல்லபர் வினவினார்.‘‘ஐந்து புறாக்கள்!’’ என்று மட்டுமே அந்த வீரன் பதிலளித்தான்.புரிந்து கொண்டதற்கு அறிகுறியாக சாளுக்கிய போர் அமைச்சரும் தலையசைத்து புன்னகைத்தார்.மரியாதை காரணமாக அப்போது பதிலுக்குப் புன்னகைக்காத மூன்று வீரர்களும் இப்போது வனத்துக்குள் நுழைவதற்கு முன் புன்னகைத்தார்கள்.ஏனெனில் என்ன செய்வதாக ராமபுண்ய வல்லபரிடம் சங்கேத மொழியில் குறிப்பிட்டார்களோ... அதை இப்போது அரங்கேற்றத் தொடங்கியிருந்தார்கள்.ஐந்து புறாக்கள் என்பது சாளுக்கிய மாமன்னர் இரண்டாம் புலிகேசி கண்டறிந்த போர் வியூகம். வீரர்களின் அணிவகுப்பை ஐந்து புறாக்களாகப் பிரித்து எதிரிப் படைக்குள் ஊடுருவினார்... வெற்றி வாகை சூடினார்.இந்த வியூகத்தை இரண்டாம் புலிகேசிக்குப்பின் சாளுக்கிய அரியணையில் ஏறிய விக்கிரமாதித்தரும் பின்பற்றத் தொடங்கினார். போரில் மட்டுமல்ல... போருக்கான ஏற்பாடுகளிலும். இதனால் ‘ஐந்து புறாக்கள்’ என்பது குறியீடாக மட்டுமல்லாமல் நிஜமான புறாக்களாலும் செயல் வடிவம் பெறத் தொடங்கியது. அதன் ஒரு பகுதிதான் இந்த வனத்துக்கு மேல் ஐந்து புறாக்களை அந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் பறக்கவிட்டது.ஆம். பொதுவாக காலடி ஓசை கேட்டால் மரத்தில் இருக்கும் பறவைகள் பறக்கும். இதனால் பதுங்கி இருப்பவர்கள், ‘யாரோ வருகிறார்கள்’ என எச்சரிக்கை அடைவார்கள். இதைத் தவிர்க்க நிஜமாகவே பறவைகளைப் பறக்க விட்டார்கள்.இதனால் மற்ற பறவைகள், ‘தங்களைப் போன்றே சில பறவைகள் பறக்கின்றன...’ என்று நினைத்து கிளைகளிலேயே இருக்கும் அல்லது ‘யார் நீ’ என விசாரிக்க பறக்கும் பறவைகளை நோக்கிச் செல்லும். இந்த நடவடிக்கைகள் பதுங்கி இருக்கும் வீரர்களை வெளிப்படுத்தாது. மாறாக, ‘இது ஏதோ பறவைகளுக்குள் நடக்கும் அரசியல் போல...’ என அமைதி காப்பார்கள்.இப்படிப்பட்ட அமைதியை அந்த வனத்தில் ஏற்படுத்தவே காட்டுக்குள் நுழைவதற்கு முன் ஐந்து புறாக்களை மூவரும் பறக்க விட்டார்கள். நினைத்தது போலவே சில பறவைகள் கிளைகளை விட்டுப் பறந்து புறாக்களைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்தன. ‘ஒன்றும் பிரச்னையில்லை... நம் இடத்தில் தங்க இவை வரவில்லை... வேறு இடத்துக்குச் செல்ல இப்பாதையைப் பயன்படுத்துகின்றன...’ என்பதை உணர்ந்து விலகின. மற்ற பறவைகள் அமர்ந்த இடத்திலேயே இதை ஊகித்து புறாக்களைப் பொருட்படுத்தாமல் தத்தம் காரியங்களில் இறங்கின.திரும்பி கண்களால் இரு வீரர்களுக்கும் செய்தி சொல்லிவிட்டு மெல்ல தன் வலது காலால், தான் அமர்ந்திருந்த குதிரையின் வயிற்றை முதல் வீரன் உதைத்தான். மூன்று குதிரைகளும் காட்டுக்குள் வலது காலை எடுத்து வைத்து நுழைந்தன.குதிரைகளின் குளம்பொலிகளும் புறாக்களின் கத்தலும் சிறகடிப்பும் ஒரே தாள வரிசையில் இருந்ததால் நிம்மதியுடன் அந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் வனத்துக்குள் நுழைந்தார்கள்.ஒரு நாழிகைப் பயணம் வரை எந்த இடையூறும் ஏற்படவில்லை. சருகுகள் மறைந்து புற்கள் சூழ ஆரம்பித்ததால் நிதானமாகவே புரவிகள் சென்றன. அவ்வப்போது மூவரும் குதிரைகளுடன் மறைந்து நிற்பதற்கு தகுந்தபடி மரங்களும் பருமனாக வளர்ந்திருந்தன.இப்படியே இன்னும் சில நாழிகைகள் பயணப்பட்டால் வனத்தைக் கடந்து விடலாம்... அதன்பிறகு பிரச்னை ஏதும் இல்லை...வேகமாகத் துடிப்பதை மெல்ல மெல்ல குறைத்துக்கொண்டு சீரான வேகத்தில் எப்பொழுதும்போல் மூன்று வீரர்களின் இதயங்களும் துடிக்கத் தொடங்கிய நேரத்தில்தான் அந்தச் சம்பவம் நடந்தது.முதலில் சென்ற வீரன்தான் முதலில் அந்த விபரீதத்தை உணர்ந்தான்.உணர்ந்து அவன் சமாளிப்பதற்குள் பின்னால் வந்த இரண்டாவது வீரன் நிலைகுலைந்தான். தொடர்ந்து மூன்றாவதாக வந்தவன் தரையில் உருண்டான்.மூவருக்கும் சுயநினைவு வந்து என்ன நடந்தது என ஊகிக்கும்போது அவர்களது தாடைகள் வீக்கமடைந்து எரிந்தன!வலியுடன் துடித்த கணத்தில் மூவருக்கும் என்ன நடந்தது எனப் புரிந்தது. புரிய வைத்தபடி இளைஞன் ஒருவன் மூவருக்கும் நடுவில் நின்றுகொண்டிருந்தான்!ஒலியை எழுப்பாமல் கிளையைப் பற்றியபடி காற்றில் பறந்து வந்து முதலாவதாக வந்த வீரனின் முகத்தை தன் காலால் எட்டி உதைத்துவிட்டு, பிடித்திருந்த கிளையை விடுவித்து அந்தரத்தில் பறந்தபடி இரண்டாவதாக வந்தவனின் நெஞ்சில் உதைத்து அவனது புரவியின் மீதே தன் காலை ஊன்றி எக்கி மூன்றாவதாக வந்தவனின் கீழ்த் தாடையைக் குறி பார்த்து உதைத்து... யார் இந்த இளைஞன்... புலியின் பாய்ச்சலும் காளையின் ரவுத்திரமும் சிங்கத்தின் அறையும் ஒருசேரக் கொண்டவனாக அல்லவா இருக்கிறான்..? மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களுக்கும் யோசிக்க நேரமில்லை. அவர்களது இடுப்பில் இருந்த ஓலைக் குழல்கள் அடுத்து அவர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை அறிவுறுத்தின.உடனே திசைக்கு ஒருவராக மூவரும் ஓடத் தொடங்கினார்கள்.அவர்களை உதைத்து நிலைகுலையச் செய்து தரையில் உருள வைத்த இளைஞன் மூவரையும் பிடிக்க முற்பட்டான்.சாளுக்கிய வீரர்கள் மூவரையும் ஏற்றி வந்த குதிரைகள் அந்த இளைஞனின் முயற்சியைத் தடுத்தன. குறுக்கும் நெடுக்குமாகப் புகுந்தன.புரவிகளை அந்த இளைஞன் பொருட்படுத்தவில்லை. மாறாக தன் நடவடிக்கைகளுக்கு ஏற்றபடி அவற்றைப் பழக்கப்படுத்தினான்!பாய்ந்து முதலில் வந்த குதிரையின் மீது ஏறியவன் அதை ஓடவிட்டபடியே குனிந்து அதன் செவியில் எதையோ முணுமுணுத்தான். பின்னர் அதன் கடிவாளத்தை இழுத்து அதை இரண்டாவது குதிரையின் அருகில் அழைத்துச் சென்றான். முதல் புரவியில் இருந்து இரண்டாவதற்குத் தாவி அதை தட்டிக் கொடுத்து அதன் செவியில் சொல்லவேண்டியதைச் சொல்லிவிட்டு எதிர்ப்பட்ட கிளையைப் பிடித்தபடி அந்தரத்தில் பறந்து மூன்றாவது குதிரையின் முன்னால் குதித்து காளையை அடக்குவது போல் அப்புரவியின் கழுத்தைச் சுற்றி அணைத்து அதை அமைதிப்படுத்தி... மூன்று குதிரைகளும் அந்த இளைஞனின் கட்டுப்பாட்டுக்கு வந்த பிறகே திசைக்கு ஒருவராக ஓடிய மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களையும் சுற்றி வளைத்தான்.மூன்று வீரர்களுக்கும் மூச்சு வாங்கியது. தாங்கள் பழக்கப்படுத்திய, தங்கள் நண்பனாக தங்களுடன் வந்த புரவிகளே தங்களைச் சுற்றி வளைத்து நிற்பதை எண்ணி அதிர்ந்தார்கள். அப்படியானால் அவைகளை வசியப்படுத்திய இளைஞன் கைதேர்ந்த அசுவ சாஸ்திரியாக இருக்க வேண்டும். பல்லவர்களிலேயே சிறந்த புரவிக் கலைஞன் கரிகாலன்தான். ஆனால், எதிரே நிற்கும் இளைஞன் கரிகாலன் அல்ல... என்றாலும் கரிகாலனை விட சிறந்த அசுவ மேதையாக இருக்கிறான்... பார்வையால் தங்களுக்குள் பேசியபடி மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களும் நகர முற்பட்டபோது -சுற்றிலும் இருந்த புதர்களில் இருந்து எண்ணற்ற பல்லவ வீரர்கள் வெளியே வந்தார்கள்.அப்பொழுதுதான் நடந்தவை அனைத்தும் முழுமையாக அந்த மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களுக்கும் புரிந்தது.இளைஞனின் வீர சாகசத்தை ஏதோ மல்யுத்தத்தை ரசிப்பது போல் பல்லவ வீரர்கள் மறைந்திருந்து ரசித்திருக்கிறார்கள். உதவிக்கு அவர்கள் வரவில்லை என்பதில் இருந்தே அந்த இளைஞனின் மீது அவர்கள் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கை ஸ்படிகமாகப் புலப்பட்டது.அடுத்து என்ன என்பதுபோல் அந்த மூன்று வீரர்களும் அந்த இளைஞனைப் பார்த்தார்கள்.அவன் அலட்சியமாக நடந்து வந்து அவர்கள் முன்னால் நின்றான். ‘‘கொடுங்கள்...’’‘‘எ...தை..?’’ வீரர்களுள் ஒருவன் திக்கித் திணறினான்.‘‘உங்கள் இடுப்பில் இருக்கும் ஓலைக் குழலை!’’மறுப்பதில் பயனில்லை என்பது மூன்று சாளுக்கிய வீரர்களுக்கும் புரிந்தது. தங்கள் இடுப்பில் இருந்து ஓலைக் குழலை எடுத்துக் கொடுத்தார்கள்.மூன்றையும் அந்த இளைஞன் பிரித்தான். மூன்றிலும் சொல்லி வைத்தது போல் ஒரே வாசகங்கள்தான் எழுதப்பட்டிருந்தன.‘யானைகளைத் தரம் பிரித்து பல்லவப் படைக்கு பலம் சேர்க்கும் கஜ சாஸ்திரியே... கரிகாலனின் நண்பனே... நலமா?!’படிப்பதை நிறுத்திவிட்டு இறுதியாக கையெழுத்திட்டது யார் என்று பார்த்தான்.‘சிவகாமி!’ http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15870&id1=6&issue=20190906

2 ஹிட்லரின் வெற்றியும் தோல்வியும்! நாடாளுமன்றத்தில் நாஜிக் கட்சிக்கு 107 இடங்கள் சும்மா கிடைத்துவிடவில்லை. அவ்வளவும் பொய்களை விதைத்து கைப்பற்றியவை. மக்கள் மத்தியில் இனவெறியை விதைத்து அறுவடை செய்தவை. இதில் கோயபல்சுக்கு முக்கிய பங்கு உண்டு. இல்லை, அவனுக்குத்தான் முக்கிய பங்கு. ஹிட்லரின் பேச்சுக்களை தயாரித்துக் கொடுத்தவன் அவன்தான். பிரச்சாரக் கூட்டங்களை ஏற்பாடு செய்தவன் அவன்தான். இறைத்தூதர் போன்ற இமேஜை உருவாக்கியவன் அவன்தான். யூதர்களை தாக்குவதும், கம்யூனிஸ்ட்டுகளை கலவரத்திற்கு தூண்டுவதும், நாட்டின் பொருளாதார நிலை குறித்து மக்கள் மத்தியில் பீதியை கிளப்புவதும் அவனது அன்றாட வேலையாக இருந்தது. அதில் அவன் வெற்றி பெற்றான். நாடாளுமன்றத் தேர்தல் முடிந்து இரண்டே ஆண்டுகளில் மீண்டும் ஒரு பொதுத்தேர்தலை நடத்துவதற்கு காரணமாக இருந்தவனே அவன்தான். ஜெர்மனின் தேசிய வங்கி திவாலாகப் போகிறது என்று, தினந்தோறும் எழுதியும் பேசியுமே, நன்றாக இயங்கிய அந்த வங்கியை திவாலாக்கியவன். அமெரிக்காவின் பங்குச் சந்தை வீழ்ச்சியை ஆதாரமாக வைத்து, அவன் புனைந்து வெளியிட்ட கதைகள் பீதியூட்டக் கூடிய வகையில் இருந்தன. நாட்டின் சரிந்து வரும் பொருளாதாரத்தை சீரமைக்க முடியாமல் அரசு திணறியது. குடியரசுத்தலைவராக இருந்த ஹின்டன்பர்க் வேறு வழியின்றி புரூனிங் என்பவரை பிரதமராக்கினார். கத்தோலிக்க ஜனநாயக கட்சியைச் சேர்ந்த அவர் பொருளாதார நிபுணர். அவரும் செய்வதறியாது கையைப் பிசைந்துகொண்டு நின்றார். நாடாளுமன்றத்தில் பெரும்பான்மை இல்லை. ஒவ்வொரு கட்சியும் தங்கள் திசையில் பிரதமரை இழுக்க முயன்றால் அவர் எந்தப்பக்கம்தான் போவார்? வேறு வழியில்லாமல், நாடாளுமன்றத்தைக் கலைத்துவிட்டு தேர்தல் நடத்தும்படி குடியரசுத்தலைவருக்கு வேண்டுகோள் விடுத்தார். எல்லாம் கோயபல்ஸ் கைங்கர்யம்தான். 1930 ஆம் ஆண்டு நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் ஹிட்லரின் பிரச்சாரத்தைக் கேட்க மக்கள் கூட்டம் அலைபாய்ந்தது. நீண்ட நேரம் காத்திருந்தார்கள். மேடையில் ஏறியவுடன் விரக்தியுடன் பேச்சைத் தொடங்குவார். கொஞ்சமாக குரலை உயர்த்துவார். திடீரென ஆவேசப்படுவார். ஜெர்மனியைக் காப்பாற்ற தன்னால் மட்டுமே முடியும் என்று இரண்டு கைகளையும் விரித்து வானைப் பார்த்துக் கத்துவார். கூட்டம் பரவசமடையும். கரகோஷம் செவிப்பறையை கிழிக்கும். சமூகத்தின் அனைத்துத் தரப்பினருக்கும் வாக்குறுதிகள் வைத்திருப்பார். மாணவர்கள், இளைஞர்கள், தொழிலாளர்கள், நடுத்தர மக்கள், வியாபாரிகள், தொழிலதிபர்கள், பெண்கள், விவசாயிகள் என்று பாரபட்சமில்லாமல் அனைவருடைய வாழ்க்கையையும் வளப்படுத்த தன்னிடம் திட்டங்கள் இருப்பதாக பட்டியலிடுவார். ஜெர்மனியை என் கையில் ஒப்படைத்தால், பாலாறும் தேனாறும் தெருக்களில் பெருக்கெடுத்து ஓடும் என்று அடித்துக் கூறுவார். அந்த வாக்குறுதிகள் ஓரளவு பலன் கொடுத்தன. முதன் முறையாக ஜெர்மன் நாடாளுமன்றத்தில் நாஜிக் கட்சி 107 இடங்களைப் பெற்றது. ஹிட்லர் பெருமிதமடைந்தார். தனது எண்ணம் ஈடேறப்போகிறது என்று நம்பத் தொடங்கினார். பத்திரிகைகள் தேடி வந்து பேட்டி கண்டன. மக்கள் அவருடன் கைகுலுக்கக் காத்திருந்தனர். எங்கே திரும்பினாலும் புகழ் வெளிச்சம் அவர்மீதே படர்ந்தது. அக்டோபர் மாதம் நாடாளுமன்றத்திற்கு நாஜிகள் வந்தனர். பிரவுன் கலர் சீருடையில் அவர்கள் வந்து ஹிட்லர் வாழ்க என்று ஆஜர்படுத்திக் கொண்டனர். முதல் சிறிய வெற்றியே நாஜிக் கட்சியின் அதிரடிப்படை மற்றும் இளைஞர் அணியினரை ஆட்டம்போட வைத்தது. அவர்கள் யூதர்களின் கடைகள், உணவு விடுதிகளை அடித்து நொறுக்கினர். எனவே, அந்த அமைப்புகளுக்கு தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால், அந்தக் கட்சியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அதிரடிப்படையினரின் சீருடையில் வந்தனர். புதிய அரசுக்கு எவ்வித ஒத்துழைப்பும் வழங்கப் போவதில்லை என்பதை அவர்கள் சூசகமாக தெரிவித்தனர். அந்தத் தேர்தலுக்குப் பின் ஜெர்மன் தொழிலதிபர்கள் ஹிட்லர்மீது போட்டி போட்டு பணத்தை வாரிக் கொட்டினர். அடுத்து நாஜிகள்தான் ஜெர்மன் ஆட்சியைப் பிடிக்கப் போகிறார்கள் என்று அவர்கள் முடிவே செய்து விட்டார்கள். ராணுவத்தில் பணிபுரியும் ஊழியர்கள் மற்றும் அதிகாரிகளின் ஆதரவும் ஹிட்லருக்கு கிடைக்கக் கூடிய சந்தர்ப்பம் ஏற்பட்டது. ஜெர்மன் ராணுவத்தில் நாஜிக் கொள்கைகளை புகுத்த முயன்றதாக மூன்று இளம் வீரர்கள் மீது குற்றம்சாட்டப்பட்டது. அவர்கள் மீதான விசாரணையில் சாட்சியம் அளிப்பதற்காக ஹிட்லர் ராணுவ நீதிமன்றத்திற்கு வந்தார். இப்போதுள்ள ராணுவத்தை அகற்றும் எண்ணமே நாஜிக் கட்சிக்கு இல்லை. ஆனால், நாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் ஜெர்மனின் ராணுவம் நவீனப்படுத்தப்படும். உலகின் எங்குமில்லாத வலிமையுடன் பொலிவு பெறும். வெர்சைல்ஸ் உடன்படிக்கையில் விதிக்கப்பட்டுள்ள கட்டுப்பாடுகள் மறுபரிசீலனை செய்யப்படும் என்று உறுதியளித்தார். ஹிட்லரின் வாக்குமூலம் அதிகாரிகளுக்கு நிம்மதி அளித்தது. இதைத்தான் அவர்கள் எதிர்பார்த்திருந்தார்கள். அப்போது ஹிட்லருக்கு 39 வயதுதான் ஆகியிருந்தது. தனது போராட்டத்திற்கு பலன் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கை மனதில் நிறைந்தவுடன், இன்னும் இளைஞனாக மாறிவிட்டார். அதிலும் ஜெலியை பார்க்கும் போதெல்லாம் அவர் டீன் ஏஜ் பையன் மாதிரி ஆகிவிடுகிறார். அவளுடன் ஊர்சுற்றுவதை விரும்பினார். அவளும் சக்தி வாய்ந்த மனிதராக போற்றப்படும் ஹிட்லரின் விருப்பத்துக்கு உரியவளாக இருப்பதை பெருமையாக நினைத்தாள். இருவரும் போகும் போது ஹிட்லரிடம் கோரிக்கை மனுக்களை கொடுப்பார்கள். ஆட்டோகிராப் புக்கில் கையெழுத்துக் கேட்பார்கள். எப்போதும் அவரது ஏவலுக்கு காத்திருக்கும் தொண்டர்கள். பணிவான சேவகம் என்று எல்லாமே ஜெலியை கவர்ந்திருந்தன. ஆனால், தன்னைவிட வயதில் மூத்த ஹிட்லரைக் கவர்ந்தது போலவே, ஏராளமான இளைஞர்களும் ஜெலியை ரசித்தனர். அவளுக்கும் அதுபோன்ற இளைஞர்களுடன் பழக வேண்டும் என்ற ஆசை இருந்தது. அதற்கு ஹிட்லர் அனுமதிக்க மாட்டார். அவளுக்கு பாதுகாப்பாக நியமிக்கப்பட்ட எமில் மௌரிஸ் என்ற இளைஞனுடன் சில நாட்கள் தொடர்பு வைத்திருந்தாள். ஆனால், ஒருநாள் அவன் சுடப்பட்டு மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தான். யார் அவனைச் சுட்டது என்பதே அவளுக்குத் தெரியவில்லை. ஜெலியை யாரும் பார்க்கக் கூடாது என்று பொறாமைப்படும் அளவுக்கு சென்ற ஹிட்லர், தான் மட்டும், தனது அந்தரங்க புகைப்படக்காராகப் பணிபுரிந்த ஹெய்ன்ரிச் ஹாப்மேனின் உதவியாளரான 17 வயது ஈவா பிரவுன் என்ற பெண்மீது மையல் கொண்டிருந்தார். 1931 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் 16 ஆம் தேதி, ஈவா பிரவுனை சினிமா தியேட்டருக்கு அழைத்துச் சென்றார். அத்தனை பார்வையாளர்கள் மத்தியில், தனது நெருக்கமான கட்சித்தலைவர்களின் குடும்பத்தினர் அருகிருக்க, ஈவா பிரவுனுடன் அவர் சினிமா பார்த்தார். “இதுபோன்ற அடுத்த சந்திப்புக்காக நான் காத்திருக்கிறேன்” என்று அவள் ஹிட்லருக்கு குறிப்பு அனுப்பியிருந்தாள். ஹிட்லரின் இந்தத் திசைமாற்றம் ஜெலிக்கு வெறுப்பூட்டியது. அவரும் தொடுவதில்லை. பிறருடனும் பழக விடுவதில்லை. தன்னை அடிமையைப் போல நடத்துகிறார் என்று கருதினாள். ஈவா பிரவுன் எழுதிய கடிதம் ஜெலியின் கைக்குக் கிடைத்தது. கடுமையான ஆத்திரமடைந்தாள். தனது அடிமைத்தனத்துக்கு முடிவு கட்ட வேண்டும் என்று தீர்மானித்துக் கொண்டாள். அடுத்த நாள் இருவருக்கும் கடுமையான வாக்குவாதம் எழுந்தது. “எனக்கு இங்கிருக்க பிடிக்கவில்லை. நான் வியன்னாவுக்கே போய்விடுகிறேன். எனக்கு அனுமதி கொடுங்கள்.” “நான் உன் பாதுகாவலன். உனக்கு எது நல்லது என்பது எனக்குத் தெரியும். நீ வியன்னாவுக்கு போகக் கூடாது”. “அப்படியானால், அடுத்த பெண்களுடன் தொடர்பு வைத்திருக்கும் நீங்கள், எனக்கு ஏதேனும் ஒரு முடிவைச் சொல்லுங்கள்”. “அதுதான் சொல்லிவிட்டேனே. நீ வியன்னாவுக்கு போகக்கூடாது”. ஹிட்லர் வேகமாகக் கிளம்பி கீழே வந்து காரில் ஏறினார். மாடியின் ஜன்னல் வழியே ஜெலி எட்டிப் பார்த்தாள். “முடிவாய் என்ன சொல்கிறீர்கள்?” “போகக்கூடாது” ஹிட்லர் காரில் போய்விட்டார். மியூனிக் நகரிலிருந்து புறப்பட்ட ஹிட்லர், அடுத்தநாள் காலை ஹாம்பர்க் நகரை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தார். இடையில் ஒரு டாக்ஸி அவரது காரை வழி மறித்தது. ஹிட்லரின் நண்பர் ருடால்ப் ஹெஸ் தொலைபேசியில் இருப்பதாக தகவல் சொல்லப்பட்டது. அருகில் இருந்த ஹோட்டல் ஒன்றுக்கு விரைந்த ஹிட்லர் தொலைபேசியை எடுத்தார். “ஜெலி தன்னைத்தானே துப்பாக்கியால் சுட்டு தற்கொலை செய்து கொண்டாள்” ருடால்ப் ஹெஸ் தெரிவித்த தகவல் ஹிட்லரை அதிர்ச்சியடையச் செய்தது. அவருடைய காதல் தோற்றுவிட்டது. முதல்முதலாய் தான் நேசித்த பெண் செத்துவிட்டாள் என்ற செய்தி அவரை பெரிய அளவில் பாதித்தது. அதன் பிறகு அவர் முன்பு போல இல்லை என்று ஹெர்மன் கோயரிங் கூறுவார். அது நிஜம்தான். ஹிட்லர் ஜெலியை மறக்கவே இல்லை. அவளது பிறந்தநாள் மற்றும் இறந்தநாளில் அவளுடைய புகைப்படத்திற்கு மலர் அலங்காரம் செய்து சோகமாக இருப்பதை வழக்கமாக வைத்திருந்தார். ஆனால், ஜெலி இறந்தபோது, அவளை ஹிட்லர்தான் சுட்டுக் கொன்றுவிட்டதாக சில செய்தித்தாள்கள் வதந்தியைப் பரப்பின. ஜெலி தற்கொலை செய்து கொண்டபோது, அருகில் இருந்த டேபிளில் ஈவா பிரவுன் ஹிட்லருக்கு எழுதிய குறிப்பு சுக்கலாகக் கிழிக்கப்பட்டுக் கிடந்தது மட்டுமே, ஹிட்லர் மீதான குற்றச்சாட்டை பொய்யாக்க உதவியது. https://www.nakkheeran.in/360-news/thodargal/history-hitlers-independence-and-political-ideolog-success-and-failure-part-2

ரத்த மகுடம்-68 கரிகாலனும் சிவகாமியும் இமைக்கவும் மறந்து பிரமிப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.எத்தனையோ சிகிச்சை முறைகளை தங்கள் வாழ்நாளில் இருவருமே பார்த்திருக்கிறார்கள். ஏன், காயம்பட்டபோதும் உடல்நலம் சரியில்லாமல் போனபோதும் தாங்களும் சிகிச்சையும் எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால், எல்லாமே பச்சிலை மூலிகை சித்த வைத்தியங்கள்தான். அல்லது ஆயுர்வேத வைத்தியம். சூரணமும் கஷாயமும் பச்சிலைகளும் மட்டுமே அவர்கள் அறிந்தது; அனுபவித்தது.இதற்கு மாறாக சீனனான யாங்சின்னின் நடவடிக்கைகள் அனைத்தும் இருவருக்கும் புரியாத புதிராக இருந்தது. அதுவும் ஊசியை வைத்து அவன் மேற்கொண்ட சிகிச்சைகள் அவர்கள் இருவரையும் திக்பிரமை அடைய வைத்தன. அதுபோன்ற சிகிச்சை முறையை இருவருமே பார்த்ததுமில்லை; கேள்விப்பட்டதும் இல்லை. அதுகுறித்து கேட்க வேண்டும் என இருவருக்குள்ளும் ஆர்வம் பெருக்கெடுத்து ஓடியது. என்றாலும் அமைதியாகவே நின்றார்கள். யாங்சின் அப்படித்தான் இருவரையும் பேசாமல் நிற்கும்படி கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். ‘‘நீங்கள் பேச்சுக் கொடுத்தால் என கவனம் சிதறிவிடும்... சிகிச்சை கெட்டுவிடும்...’’ என குரலில் அழுத்தம் கொடுத்திருந்தான். எனவே நடப்பதை அமைதியாகவும் துடிக்கும் இதயத்துடனும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கரிகாலனுக்குள்ளும் சிவகாமிக்குள்ளும் என்ன மாதிரியான சிந்தனைகள் ஓடுகின்றன என்பதைக் குறித்தெல்லாம் யாங்சின் கவலைப்படவும் இல்லை; பொருட்படுத்தவுமில்லை.கடமையே கண்ணாக தன் வேலையில் மூழ்கி இருந்தான். அதுவும் உற்சாகத்துடன் ரசித்து ரசித்து சோழ மன்னருக்கு சிகிச்சை செய்தான்.சுடுநீர் பாத்திரத்துக்குள் இருந்த மெல்லிய நீண்ட ஊசிகளை எடுத்து இடது கையில் வைத்துக் கொண்டு, ஒன்றன் பின் ஒன்றாக ஊசிகளை பல இடங்களில் பொருத்தத் தொடங்கினான்.இரண்டு ஊசிகளை சோழ மன்னரின் இடது காதில் குத்திச் சரசரவென்று திருகி நரம்புகளில் புகுத்தினான்.மேலும் இரண்டு ஊசிகளை சோழ மன்னரின் இரண்டு கைகளில் முழங்கைகளுக்குக் கீழே அடிப்புறத்தில் செருகினான்.இன்னும் இரண்டு ஊசிகளை அவரது கைகளின் கட்டை விரலுக்கும் ஆள்காட்டி விரலுக்கும் இடையில் இருந்த இடைவெளியில் செருகினான்.பிறகு அந்த ஆறு ஊசிகளையும் ஒவ்வொன்றாக சில கணங்களுக்கு வேகமாகச் சுழற்றினான்.இத்தனை ஊசிகளை சீனன் செருகியும் சோழ மன்னர் தன் முகத்தைச் சுளிக்கவில்லை! ஒருவேளை மயக்கத்தில் இருந்ததாலா..? கரிகாலனாலும் சிவகாமியாலும் உறுதியாக எதையும் சொல்லவும் முடியவில்லை; எந்த முடிவுக்கும் வரவும் இயலவில்லை.ஊசிகளைக் குத்தி முடித்ததும் சீனன் புதுக் கத்தியை எடுத்தான். அதை உயர்த்திப் பிடித்து அதன் கூர்மையைப் பரிசோதித்தான்.சூரிய ஒளியில் கத்தியின் கூர்மை சுடர் விட்டது!இதனைத் தொடர்ந்து யாங்சின் செய்த வேலையைக் கண்டு கரிகாலனும் சிவகாமியும் அதிர்ச்சியின் உச்சிக்கே சென்றார்கள்!ஆம். தன் கையில் இருந்த கத்தியினால் மன்னரின் மார்பிலும் வயிற்றுப் பகுதியிலும் இருந்த கட்டுகளை அறுத்துப் பிரித்தான்.பிறகு வயிற்றுக் காயத்தை ஊன்றிக் கவனித்துவிட்டு அந்தக் காயத்தில் இருந்த பச்சிலைச் சாற்றை சுடுநீரில் துணிகொண்டு துடைத்தான்.பின்னர் காயத்தை மீண்டும் தன் கையில் இருந்த கத்தியால் கிழித்தான்!அதிலிருந்து வந்த குருதியைத் துணியால் அழுத்தித் தடுத்துவிட்டு பட்டு நூல் கோர்த்திருந்த ஊசியை எடுத்து கத்தி கிழித்த இடத்தை பட்டு நூலால் வேகமாகத் தைத்தான்!இதன் பின்னர் சற்றும் தாமதிக்காமல் பட்டுப் பையில் இருந்து ஒரு மெழுகுத் துணியை எடுத்து நூல் தைத்த இடத்தில் அழுத்தி விட்டான்.மெழுகுத்துணி அந்த இடத்தை இரும்பென பிடித்துக் கொண்டது!இதற்கு மேல் கட்டு ஏதும் போடாத யாங்சின், சோழ மன்னரின் காதிலும் கையிலும் செருகியிருந்த ஊசிகளை எடுத்து பட்டுப் பையில் பழையபடி வைத்துக் கொண்டான்.பிறகு தன் கைகளை சுடுநீரிலும் சாதாரண நீரிலும் கழுவிவிட்டு கரிகாலனை நோக்கி புன்னகைத்தான். ‘‘இனி உங்கள் தந்தையார் பழையபடி எழுந்து நடமாடுவார்! அவருக்கு மயக்கம் தெளிந்துவிட்டது!’’கரிகாலனின் முகத்திலும் சிவகாமியின் வதனத்திலும் நம்பிக்கை ஏதும் இல்லை.யாங்சின் அதுகுறித்து கவலைப்படவும் இல்லை. அலட்சியத்துடன் சோழ மன்னரின் அருகில் சென்று அவரது கைகளைப் பிடித்து எழுப்பி உட்கார வைத்தான். ‘‘மஞ்சத்தை விட்டு இறங்கி நடவுங்கள்...’’எதற்கும் அஞ்சாத சோழ மன்னரும் மஞ்சத்தை விட்டு இறங்கினார்!பதறிப் போய் தன்னைப் பிடித்துக் கொள்ள வந்த கரிகாலனையும் சிவகாமியையும் ஒதுக்கிவிட்டு அந்தக் குடிசையில் பத்தடி நடந்துவிட்டு திரும்பி வந்தார்!அப்படி நடந்து வந்தவரை யாங்சின்னைத் தவிர மற்ற இருவரும் வியப்புடன் பார்த்தனர்.கரிகாலனின் தந்தையான சோழ மன்னரின் முகத்திலும் வியப்பு பூத்தது. ‘‘எனக்கு வயிற்றில் கத்திக் குத்து பட்ட காயத்தின் வலி கூடத் தெரியவில்லை!’’கரிகாலனின் பிரமிப்பு உச்சநிலையை அடைந்தது. ‘‘இது என்ன சிகிச்சை?’’ என்று வினவினான் சீனனை நோக்கி.‘‘நரம்பு சிகிச்சை!’’ என்றான் யாங்சின்.‘‘நரம்புகளை என்ன செய்தாய்?’’‘‘நமது உடலில் பல இடங்களில் மர்ம ஸ்தானங்கள் இருக்கின்றன. நரம்புகளுக்கும் அத்தகைய மர்ம ஸ்தானங்கள் உண்டு. அந்த இடங்களை ஊசியினால் அடைத்துவிட்டால் உடலின் எந்தப் பாகத்தை அறுத்தாலும் வலி தெரியாது! பிறகு நாங்கள் ஆயுத சிகிச்சையை ஆரம்பிக்கிறோம்.காயம் பட்ட பகுதியைக் கிழித்துப் பட்டு நூலால் தைத்துவிடுகிறோம். அதற்குப் பிறகு ரத்த விரயம் நின்றுவிடுகிறது. காயத்தின் வலியும் தடுக்கப்படுகிறது. ஆகவே, காயம் அடைந்தவரின் சக்தி பழைய நிலைக்குத் திரும்புகிறது..!’’புன்னகைத்த சீனன், ‘‘இனி உங்கள் தந்தைக்கு ஆகாரம் கொடுக்கலாம். யார் உதவியும் அவருக்குத் தேவையில்லை!’’ என்றான்.‘‘இந்த சிகிச்சை முறை..?’’ கரிகாலன் இழுத்தான்.‘‘எங்கள் நாட்டில் தொன்றுதொட்டு நாங்கள் கடைப்பிடித்து வரும் சிகிச்சை முறை... இதன் பலனைத்தான் இப்பொழுது கண்கூடாகப் பார்க்கிறீர்களே...’’யாங்சின் இப்படிச் சொன்னதும் கரிகாலனும் சிவகாமியும் பிரமிப்புடன் அவனைப் பார்த்தனர்.சோழ மன்னரின் வியப்புதான் ஆகாயம் அளவுக்கு விரிந்தது. ‘‘சஸ்திர சிகிச்சைக்கு பாரத நாடுதான் புகழ்பெற்றது என இதுநாள் வரை நினைத்திருந்தேன். சீனர்கள் நம்மை மிஞ்சிவிட்டார்கள்! உண்மையிலேயே இருபது வயது குறைந்தது போல் உணர்கிறேன்!’’‘‘இதற்கு நீங்கள் சிவகாமிக்குத்தான் - இந்தப் பெயரில்தானே நீங்கள் நடமாடுகிறீர்கள்! உண்மை வெளிப்படும் வரை அப்படியே உங்களை அழைக்கிறேன்! - நன்றி சொல்ல வேண்டும்...’’ தன் உதட்டின் நுனியில் வளர்ந்திருந்த மீசையை நீவியபடி யாங்சின் சிரித்தான்.‘‘சிகிச்சை செய்தது நீங்கள்... அப்படியிருக்க எதற்காக எனக்கு நன்றி..?’’ சிவகாமி கேள்வியுடன் யாங்சின்னை நோக்கினாள்.‘‘சோழ மன்னரின் வயிற்றுப் பகுதியில் சரியாகக் குத்தியதற்காக! விளையாட்டுக்குச் சொல்லவில்லை. மன்னரின் வயிற்றுக்குள் சிறு கட்டி ஒன்று வளரத் தொடங்கியிருந்தது.அது மேலும் வளர்ந்திருந்தால் அவரது உயிருக்கே ஆபத்தாக முடிந்திருக்கும்! நல்லவேளையாக அந்த இடத்தில் நீங்கள் குத்தியதால் அதற்கும் சேர்த்தே மன்னருக்கு சிகிச்சை அளிக்க முடிந்தது!’’‘‘யாங்சின்...’’ உணர்ச்சிப் பெருக்குடன் சீனனின் அருகில் சென்று அவனைக் கட்டிப் பிடித்தான் கரிகாலன். ‘‘என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. என் தந்தையை பழைய சோழ மன்னராக திருப்பிக் கொடுத்திருக்கிறாய்! இதற்கு உனக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன். என்ன வேண்டுமென்று தயங்காமல் கேள்!’’‘‘கண்டிப்பாக செய்வீர்களா..?’’ யாங்சின்னின் கண்கள் கூர்மையடைந்தன.‘‘என் உயிரைக் கொடுத்தாவது நீ விரும்பியதை நிறைவேற்றுகிறேன்!’’‘‘அப்படியானால் உங்கள் ஆத்ம நண்பரான பல்லவ இளவலிடம் பேசுங்கள் கரிகாலரே...’’‘‘என்னவென்று..?’’‘‘காஞ்சியில் புத்தக் கோயில் ஒன்று எழுப்பப்பட வேண்டும்!’’‘‘அவ்வளவுதானா..?’’‘‘ஆம்...’’‘‘கண்டிப்பாக பல்லவ இளவரசரிடம் சொல்கிறேன். காஞ்சியில் அந்த சர்வேஸ்வரனுக்கு, அதுவும் கைலாசநாதனுக்கு ஆலயம் எழுப்ப வேண்டுமென்பது அவர் ஆசை - கனவு - விருப்பம். அதைக் கட்டி முடித்ததும் அல்லது அந்த ஆலயத்தை எழுப்பும்போதே புத்த பிரானுக்கும் விஹாரம் ஒன்றை எழுப்பச் சொல்கிறேன்!’’‘‘மிக்க நன்றி கரிகாலரே... நீங்கள் சொன்னால் அவர் கேட்பார் என்று தெரியும்... எனவே புத்தர் பிரானுக்கு விஹாரை எழுப்பப்பட்டு விட்டது என எங்கள் மன்னருக்கு செய்தி அனுப்பி விடுகிறேன்!’’‘‘பொறு யாங்சின்... விஹாரை எழுப்பப்பட்டபின் தகவலைத் தெரிவி...’’‘‘அவசியமில்லை கரிகாலரே... நீங்கள் வாக்குத் தவற மாட்டீர்கள்... உங்கள் வேண்டுகோளை பல்லவ இளவல் தட்ட மாட்டார்... எனவே என் ஆசை நிறைவேறியது போல்தான்...’’ என்ற யாங்சின் மூவரையும் வணங்கிவிட்டு அந்தக் குடிசையை விட்டு அகன்றான்.‘‘எவ்வளவு தெளிவாக தமிழில் பேசுகிறார்..!’’ சிவகாமி தன் புருவங்களை அகல விரித்தாள்.‘‘இதில் ஆச்சர்யப்பட என்ன இருக்கிறது சிவகாமி...’’ சோழ மன்னர் சிரித்தார். ‘‘எந்த நாட்டுக்குச் செல்கிறார்களோ அந்த தேசத்தின் மொழியைக் கற்பது சீனர்களின் வழக்கம். அதனால்தான் அவர்களால் உலகம் முழுக்க பயணப்படவும் வணிகம் செய்யவும் முடிகிறது... கரிகாலா... நீ வனத்தைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு வா... சிவகாமியிடம் சற்று நான் பேச வேண்டும்...’’‘‘தந்தையே... இவள்...’’‘‘அறிவேன்! மயக்கமும் நினைவுமாக நான் படுத்திருக்கையில் இவளை நீ கைது செய்து வந்த விவரம் குறித்து வீரர்கள் பேசியதைக் கேட்டேன்... சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் படையைச் சேர்ந்த இவள், நம் பல்லவ மன்னரின் வளர்ப்பு மகளாக வேடமிட்டு உன் மனதை வசப்படுத்தியதையும் தெரிந்து கொண்டேன்...’’‘‘தந்தையே...’’‘‘வெளியே செல் கரிகாலா... பல்லவ மன்னர் விசாரித்து நீதி வழங்கும் வரை இவள் குற்றம்சாட்டப்பட்டவள்தான்... குற்றவாளி அல்ல... தவிர...’’ என்றபடி தன் மகனைப் பார்த்து விஷமத்துடன் புன்னகைத்தார். முன்னால் வந்த புரவி நின்றது.இதனைக் கண்டு அடுத்து வந்த இரு புரவிகளும் நின்றன.‘‘இனி அடர் வனத்துக்குள் நுழையப் போகிறோம்... பல்லவ வீரர்கள் இங்கு நிரம்பி இருப்பதாக நம் ‘ஒற்றர் படைத் தலைவி’ தகவல் அனுப்பியிருக்கிறார்! எனவே எச்சரிக்கையாக வாருங்கள்... ஒருவேளை நான் பிடிபட்டாலும் நீங்கள் இருவரும் சென்று விடுங்கள்... நமக்கு காரியம்தான் முக்கியம்...’’ சொன்ன முதல் வீரன் தன் வலது கையை முன்னால் நீட்டினான்.மற்ற இருவரும் அந்தக் கையின் மீது தங்கள் கைகளை வைத்தார்கள்.ஆறு கண்களும் சந்தித்தன; உறவாடின.அடுத்த கணம் முதல் வீரன் தன் புரவியின் வயிற்றை உதைத்தான். குதிரை பாய்ந்தது. மற்ற இருவரும் முதல் புரவியைப் பின்தொடர்ந்தார்கள்.இந்த மூவரின் தலைக்கு மேல் ஐந்து புறாக்கள் பறந்தன! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15832&id1=6&issue=20190830

தொடர் 67சில கணங்களுக்கு முன் கஜசாஸ்திரியான தன் நண்பன் தன்னிடம் சொன்ன வாசகங்கள் அனைத்தும் எவ்வித பிசிறும் இன்றி அப்பொழுது கரிகாலனின் செவியில் எதிரொலித்தன.குறிப்பாக இறுதியாக அவன் சொன்னது:‘‘யார் கண்டது, மன்னர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவளாகவும் இவள் இருக்கலாம்! எந்த தேசத்து அரச குடும்பம் என்பதைக் கண்டுபிடி... இந்த வனம் முழுக்க நம் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது. இவளால் இங்கிருந்து தப்பிக்க முடியாது. எல்லைக்குள் இருப்பவளை எல்லை அறிந்து விசாரித்து உண்மைகளை வெளிக் கொண்டு வா...’’சொன்ன நண்பன் கரிகாலனின் செவிக்கருகில் ‘‘விசாரணையில் தேகத்தின் பங்கும் இருக்கிறது!’’ என்று சொல்லிவிட்டு அகன்றதை அக்கணத்தில் நினைத்துக் கொண்டான்.அந்தச் சொற்கள் ஒவ்வொன்றும் ஈட்டியாக கரிகாலனின் உள்ளத்தை இப்பொழுதும் தைத்தது.செல்வத்துக்கும் சரி, பதவிக்கும் சரி, உணர்ச்சிக்கும் சரி... எதற்குமே வாழ்க்கையில் ஏற்றத்தாழ்வு உண்டு. அந்த ஏற்றத் தாழ்வுகளால் அடியோடு பாதிக்கப்படாதவன் யோகியாகிறான். அடியோடு பாதிக்கப்படுபவன் ஒன்று போகியாகிறான் அல்லது ரோகியாகிறான். சற்று பாதிக்கப்பட்டாலும் சமய சந்தர்ப்பங்களை உத்தேசித்து அவற்றினின்றும் சட்டென்று விலகிக் கொள்கிறவன் விவேகியாகிறான்.கரிகாலன் அந்த நேரத்தில் விவேகியாக மாறினான். அதன் காரணமாகவே அவன் உயிர் தப்பித்தது.இல்லை என்றால் சிவகாமியின் குறுவாள் அவன் நெஞ்சில் பாய்ந்திருக்கும்! ஆம். சுயநினைவு அடைந்து தன் நண்பன் கஜசாஸ்திரியின் சொற்கள் தன்னுள் எதிரொலித்து விழிப்பை ஏற்படுத்தியதால் கரிகாலன் சற்றே புரண்டான். அப்படிப் புரண்டதே அவன் உயிரையும் காத்தது. இல்லையெனில் சரசமாடியபடியே அவன் எண்ணங்கள் எங்கோ மிதந்த நிலையைப் பயன்படுத்தி தன் இடுப்பிலிருந்து மலரினும் மெல்லிய கையால் குறுவாளை எடுத்து சிவகாமி ஓங்கி கீழ் இறக்கியது அவன் நெஞ்சில் பாய்ந்திருக்கும்!அதிர்ச்சியோ திகைப்போ எதுவும் இன்றி சிவகாமியைப் பார்த்தான். அவள் கண்களிலும் எவ்வித சலனமும் இல்லை. ‘‘இமைக்கும் பொழுதில் தப்பித்திருக்கிறீர்கள்! ஒன்றும் பிரச்னையில்லை. இமைப்பதற்குள் இப்பொழுது முடிந்து விடுவீர்கள்!’’ சொன்னதுடன் நிற்காமல் தன் இரு கால்களுக்கு இடையில் அவன் உடலைச் சிறைப்படுத்தினாள். கரிகாலனின் வயிற்றில் அழுத்தமாக அமர்ந்தாள். தன் குறுவாளை மீண்டும் அவன் நெஞ்சைக் குறிபார்த்து ஓங்கினாள்.கரிகாலன் அசையவில்லை; அவளைத் தடுக்கவும் முற்படவில்லை; விலகவும் முயற்சிக்கவில்லை.மாறாக, அவள் நயனங்களையே ஊடுருவியபடி தரையில் படுத்திருந்தான்.சிவகாமி புன்னகைத்தாள். ஓங்கிய தன் குறுவாளை மெல்ல இறக்கி அவன் முகத்தின் அருகில் கொண்டு வந்தாள். குறுவாளின் நுனி கரிகாலனின் புருவத்தின் மேல் பயணித்தது. சீலையில் ஓவியம் தீட்டும் சித்திரக்காரனின் லாவகத்துடன் தன் குறுவாள் நுனியால் அவன் முகத்தை அந்த முகத்திலேயே சித்திரமாக தீட்டத் தொடங்கினாள்.புருவத்தைத் தொடர்ந்து கண்கள். பிறகு நாசி. பின்னர் தாடைகள். அதன் பள்ளங்கள். செவிகள். செவியின் வளைவுகள், துவாரங்கள். மேலுதடு. கீழுதடு. உதடுகளின் இடைவெளி. உதட்டின் மேல் சின்னச் சின்ன கோடுகள்.கடைசியாக இமைகளின் ரோமங்கள்.இறுகப் பிடித்திருந்த குறுவாளின் நுனியையே தூரிகையாக்கி கரிகாலனின் வதனத்தை முழுமையாக வரைந்தாள்! அதுவும் அளவெடுத்து படைக்கப்பட்ட அவன் முகத்தின் மீதே!கரிகாலன் அவளது ஒவ்வொரு அசைவையும் பார்த்தபடியே இருந்தான்.குனிந்தபடிதான் சித்திரத்தைத் தீட்டினாள். எனவே அவன் கண் முன்னால் கச்சைகளுக்குள் திமிறிய கனிகள் நெருங்குவதும் விலகுவதுமாக இருந்தன.இயல்பாக இருந்த சிவகாமியின் உணர்வுகள் மெல்ல மெல்ல கொதிக்கத் தொடங்கின. அதற்கு அடையாளமாக அவளது கொங்கைகள் விரிவதும் சுருங்குவதுமாகத் தம் பணியைத் தொடங்கின.புற்களையும் புதர்களையும் தென்றல் தழுவியபோதும் முத்து முத்தாக சிவகாமியின் முகத்தில் வியர்வைகள் பூக்க ஆரம்பித்தன. அனைத்தையும்... சகலத்தையும்... எல்லாவற்றையும் பார்த்த படியே இருந்தான் கரிகாலன்.ஆனால், தன் பார்வையை மட்டும் சிவகாமியின் கருவிழிகளை விட்டு அவன் அகற்றவில்லை. வேறு அங்கங்களில் பதிக்கவுமில்லை. மற்ற அங்கங்களின் அசைவுகள் மங்கலாகவே தெரிந்தன. தெளிவாகப் பார்க்கும்படி அவனை அவை சுண்டி இழுத்தபோதும் தன் நிதானத்தை அவன் கைவிடவில்லை.இதையெல்லாம் சிவகாமி உணரவே செய்தாள். அதன் காரணமாகவே அவள் உதடுகள் பிரிந்து முத்துக்களைச் சிதறவிட்டன. அவனது நாசியின் துவாரத்துக்குள் தன் குறுவாளின் நுனியை நுழைத்து லேசாக ஒரு சுற்று சுற்றியவள் எழுந்தாள்.அவள் கருவிழிகளை விட்டு தன் பார்வையை விலக்காமல் அப்படியே அசையாமல் கரிகாலன் படுத்திருந்தான். தன் வலது கால் பாதத்தை உயர்த்தி தன் இடது கணுக்காலின் பின்பக்கம் தட்டினாள்.பாதத்தில் இருந்த தூசுகள் அனைத்தும் உதிர்ந்தன.அடுத்த கணம் வலது பாதத்தை எடுத்து அவன் முகத்தில் வைத்தாள். அழுத்தவில்லை. மந்தாரை இலையின் மீது வைக்கப்பட்ட புஷ்பங்களைப் போல் பதித்தாள். பின்னர் தன் பாதத்தை அப்படியே அவன் முகத்தில் இருந்து கழுத்து வரை இறக்கினாள்.வலது கால் கட்டை விரலை அவன் உதடுக்குள் நுழைத்தாள். கடிப்பான் என எதிர்பார்த்தாளோ என்னவோ... கரிகாலன் அப்படியேதும் செய்யவில்லை. அப்படியே படுத்திருந்தான். சடலமாக என்று சொல்ல முடியாது. இதயத்தின் துடிப்பை அவள் பாதம் உணர்ந்தது. அவனது குருதியின் அதிவேக ஓட்டத்தை அவள் பாத நரம்புகள் உணர்ந்தன.ஆனால், இதற்கான சலனங்கள்... எதிரொலிகள்... எதுவுமே அவன் கருவிழிகளில் வெளிப்படவில்லை.நிர்மலமாக அவை அப்படியே அவளை நோக்கிக் கொண்டிருந்தன. அதுவும் இமைக்கவும் மறந்து!‘‘நாடகத்தை பின்னர் தொடரலாம்... இப்பொழுது எழுந்து வாருங்கள்!’’குரல் கேட்டு சிவகாமி திரும்பினாள். திகைத்தாள்.கரிகாலனும் அதிர்ச்சியுடன்தான் குரல் வந்த திக்கை ஏறிட்டான். ஆனால், வெவ்வேறு உணர்ச்சிக் குவியலில் இருவருமே மூழ்கினார்கள்.கரிகாலனின் அதிர்ச்சிக்குக் காரணம், ‘இவன் எப்பொழுது இங்கு வந்தான்...’ என்ற கேள்வி. சிவகாமியின் திகைப்புக்குக் காரணம், ‘இவனால் எப்படி தமிழை பிசிறில்லாமல் பேச முடிகிறது’ என்ற வினா.இரண்டையுமே புரிந்து கொண்டவன் போல் அந்தக் குரலுக்கு உரியவன் புன்னகைத்தான். ‘‘ஒரு சீனன் எப்படி தமிழை ஸ்பஷ்டமாகப் பேசுகிறான் என சிவகாமி... அப்படித்தானே நடித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்..? உண்மை வெளிப்படும் வரை சிவகாமி என்றே அழைக்கிறேன்... திகைக்கிறாள்... பல்லவ இளவலின் நண்பனான இவன் எப்பொழுது இந்த வனத்துக்கு வந்தான் என கரிகாலன் அதிர்கிறான்... என்ன சரிதானே..?’’ ‘‘நீதான் யாங்சின்னா..?’’ அலட்சியமாகக் கேட்டபடியே கரிகாலனின் முகத்தில் பதித்திருந்த தன் பாதத்தை சிவகாமி எடுத்தாள்.‘‘எளியவனின் பெயரை தாங்கள் அறிந்திருப்பது குறித்து மகிழ்ச்சி... சாளுக்கியர்களின் ஒற்றர் சகலத்தையும் அறிந்தவராக இருப்பது உண்மையிலேயே நிம்மதியைத் தருகிறது. யாரை எதிர்க்கிறோமோ அவரும் வலுவாக இருந்தால்தான் அந்த எதிர்ப்பில் ஓர் அர்த்தம் இருக்கும். அந்தச் சுவையை இக்கணத்தில் நான் உணர்கிறேன்! நன்றி...’’ சீன முறையில் சிவகாமிக்குத் தலைவணங்கினான் யாங்சின்.சிவகாமியின் புருவங்கள் முடிச்சிட்டன. எதையோ சொல்வதற்காக வாயைத் திறந்தாள்.அதற்குள் கரிகாலனின் குரல் அழுத்தமாக ஒலித்தது. ‘‘எப்பொழுது வந்தாய் யாங்சின்..?’’‘‘உங்கள் கண்முன்னால் உங்கள் தந்தையை சிவகாமி கத்தியால் குத்தினாளே... அந்தக் கணத்திலேயே வந்துவிட்டேன். தேரில் சோழ மன்னரை நீங்கள் அனுப்பி வைத்தது முதல் அவருக்கு சிகிச்சை அளித்து வருவது அடியேன்தான்...’’ ‘‘இப்பொழுது தந்தை எப்படியிருக்கிறார்..?’’‘‘நான் சொல்வதை விட நீங்களே நேரில் பாருங்கள்... வாருங்கள் சிவகாமி... இவர்கள்..?’’‘‘தப்பிக்க மாட்டேன்...’’ சிவகாமி வெறுப்புடன் சொன்னாள். ‘‘வனத்தைச் சுற்றி காவல் இருப்பது தெரியும். தவிர தப்பித்துச் செல்லும் எண்ணமும் இல்லை...’’‘‘புரிகிறது... புரிகிறது...’’ கரிகாலனையும் சிவகாமியையும் மாறி மாறிப் பார்த்து சீனன் சிரித்தான்.சங்கடத்துடன் இருவரும் நெளிந்தார்கள்.‘‘விசாரணையை எதிர்கொள்ளத் தயாராக இருக்கிறேன்... என்றே சொல்ல வந்தேன்...’’ சிவகாமி தலையைக் குனிந்தாள்.‘‘தெரியும்... தெரியும்... விசாரணை முறையைத்தான் கண்ல் பார்த்தேனே...’’ யாங்சின் இளித்தான்.‘‘போதும்... தாமதிக்காமல் தந்தை இருக்கும் இடத்துக்கு அழைத்துச் செல்...’’ கரிகாலன் சூழலை இயல்பாக்க முயன்றான்.‘‘நானா தாமதித்தேன்..?’’ வாய்விட்டு நகைத்த யாங்சின், அதன் பிறகு எதுவும் பேசவில்லை. திரும்பிப் பார்க்காமல் வனத்துக்குள் நுழைந்தான். சிவகாமியும் கரிகாலனும் அவனைப் பின்தொடர்ந்தார்கள். ஒரு நாழிகை பயணத்துக்குப் பின் குடிசை ஒன்று தென்பட்டது. வாசலில் ஒரு வீரன் நீரைக் கொதிக்க வைத்துக் கொண்டிருந்தான்.‘‘தயாராக இருக்கிறதா..?’’ என்று கேட்ட சீனன், சற்று ஓரமாக இருந்த பட்டுப் பையை எடுத்துக் கொண்டான். ‘‘ம்...’’ வீரன் தலையசைத்தான்.கொதித்துக் கொண்டிருந்த நீரில் தன் விரல்களை விட்ட யாங்சின் முகத்தில் திருப்தி நிலவியது. ‘‘உஷ்ணம் சரியாக இருக்கிறது... சிந்தாமல் கொண்டு வா...’’ கட்டளையிட்டுவிட்டு குடிசைக்குள் நுழைந்தான் சீனன்.சிவகாமியும் கரிகாலனும் அவனைப் பின்தொடர்ந்து நுழைந்தார்கள். குடிசையின் நடுவில் பஞ்சணை போடப்பட்டிருக்க... அதன் மேல் கரிகாலனின் தந்தை படுத்திருந்தார். ‘‘சோழ மன்னருக்கு இன்னமும் நினைவு திரும்பவில்லை... ஆனால், இன்னும் சற்று நேரத்தில் அவர் கண் திறந்துவிடுவார்...’’ என்ற யாங்சின், ‘‘ஒரு விஷயத்தை தெளிவுபடுத்தி விடுகிறேன். நான் சிகிச்சை அளிக்கும்போது எது நடந்தாலும் இருவரும் குறுக்கிடக் கூடாது... என் பணியில் இடையூறை ஏற்படுத்தக் கூடாது... அப்படி நடந்தால் கரிகாலா... உன் தந்தையின் உயிருக்கு நான் பொறுப்பல்ல... சிவகாமி புரிந்ததா? ஏற்கனவே உன் மீது ஏகப்பட்ட குற்றச்சாட்டுகள். அதன் கூடவே சோழ மன்னரை கொலை செய்த பாவத்தையும் சேர்த்துக்கொள்ளாதே...’’ அழுத்தம்திருத்தமாக சீனன் சொன்னான்.பிறகு வீரனை நோக்கித் திரும்பினான். ‘‘சுடுநீரை இங்கே வைத்துவிட்டுச் செல்... வாசலில் காவல் இரு...’’யாங்சின் சொன்னபடியே செய்துவிட்டு அந்த வீரன் வெளியேறினான்.அதன்பிறகு சீனன் யாரையும் திரும்பிப் பார்க்காமலும் பொருட்படுத்தாமலும் தன் பணியில் இறங்கினான்.தன் கையில் இருந்த பட்டுப் பையை அவிழ்த்து அதிலிருந்து மெல்லிய ஆறு ஊசிகளை எடுத்து சுடுநீர் இருந்த பாத்திரத்தில் போட்டான். பிறகு மெல்லிய பட்டு நூல் கோர்த்த இன்னொரு பெரிய ஊசியையும் பட்டு நூலுடன் சுடுநீரில் போட்டான். பினர் தன் கச்சையில் இருந்து புதுக் கத்தி ஒன்றை எடுத்து சுடுநீரில் போட்டுவிட்டு இருவரையும் விலகி நிற்கும்படி சைகை செய்தான்.அதன்பின் சோழ மன்னரை உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை ஆராய்ந்த யாங்சின், அவரது இரு கைகளையும் இரு கால்களையும் நன்றாக உருவிவிட்டான். இடது காதை நிமிண்டினான்.அவன் முகத்தில் திருப்தி படர்ந்தது.உற்சாகத்துடன் சுடுநீர் பாத்திரத்துக்குள் இருந்த மெல்லிய நீண்ட ஊசிகளை எடுத்து தன் இடது கையில் வைத்துக்கொண்டு ஒன்றன்பின் ஒன்றாக அந்த ஊசிகளை பல இடங்களில் பொருத்தத் தொடங்கினான்! http://kungumam.co.in/Articalinnerdetail.aspx?id=15810&id1=6&issue=20190823