பிரபா சிதம்பரநாதன்

இலங்கையில் தற்போது எல்லாப் பொருட்களுமே விலை அதிகம், அவை எல்லாவற்றையும் இறக்குமதி செய்ய முடியுமா? இல்லைத்தானே! உள்ளூர் மக்களின் தொழில்கள் குறைந்து வருமானம் குறையும் பொழுது, மக்களால் அதிக பொருட்களை வாங்க முடியாது.. ஏற்றுமதியும் இல்லை.. பிறகு எப்படி இறக்குமதிக்கான கொடுப்பனவுகளை சமாளிப்பது? அதிக வரிகளை விதித்தா? அதைவிட உள்ளூர் மக்களின் உற்பத்திகளை அதிகரிப்பதைப் பற்றி யோசிக்கலாம்.. எதிர்காலத்தில் நாங்கள் இன்னொரு நாட்டில் எல்லாவற்றிற்கும் தங்கியிருக்கவேண்டியதையும் பொருட்படுத்தாமல், இலகுவான வழியில் பிரச்சனையை தீர்க்க நினைக்கிறார்கள். அவ்வளவுதான். JR திறந்த பொருளாதார கொள்கையை அறிமுகப்படுத்தியிருந்தாலும் கூட நாடு சில உற்பத்திகளில் தன்னிறைவை கொண்டிருந்தது என நினைக்கிறேன். இந்த நிலைக்குப் போனதில்லை.

ரதி.. எதிர்பாராத விதமாக இந்த ஆடிக் கடைசியில் யாழ்ப்பாணம் போயிருந்தேன். அப்பொழுது எனக்கு கிடைத்த ஒரு சிறிய இடைவெளியில் நான் போன இடம் இந்தப் புத்தகசாலைதான்(குயின்சி புத்தக சாலை- KKS வீதியில் உள்ளது) உங்களது ரசனை எனக்கு தெரியாது ஆனால் வெளிநாட்டில் இருந்து எழுதும் தமிழ் எழுத்தாளர்கள் தொடங்கி, உள்ளூர் எழுத்தாளர்கள், வேற்று மொழி எழுத்தாளர்களின் சாகித்ய அகாடமி விருது பெற்ற நூல்கள்(தமிழ் மொழி பெயர்ப்பு), வேற்று மொழியில் பலராலும் போற்றப்பட்ட நூல்களின் தமிழ் மொழி பெயர்ப்புகள் என நிறைய உள்ளது. என்னைப் பொறுத்த வரை, இப்போதைக்கு இது நல்லதொரு புத்தகசாலை.

தேஜாவூவை உணராமல் இருந்திருக்கமாட்டார்கள்.. ஆனால் பிரமை/குழப்பநிலை/மாய உணர்வு என்றுவிட்டு போயிருப்பார்கள் என நினைக்கிறேன்.

எதனைத்தான் இறக்குமதி செய்வது என்ற சாதாரண அறிவு கூட இல்லாமல் இருக்கிறார்கள் இவர்கள்?

@ஏராளன், @விளங்க நினைப்பவன், எதிர்பாராத ஒரு சம்பவம் நடந்தமையால் போகவேண்டிய நிலை.

ஊழலும் சமூக விரோத செயல்களும் எல்லாவகையான இடங்களிலும் ஏதோவொரு வடிவில் தொடர்வதற்கு இலங்கையின் இன்றைய நிலை உதவுவதைத் தான் அங்கே போகும் சமயங்களில் உணர முடிந்தது.

இலங்கை போன்ற நாடுகளுக்கு கட்டாயம் இலவசக் கல்வி O/L வரையாவது அவசியம். ஏற்கனவே படிப்பை பாதியில் நிறுத்துபவர்கள் இன்னமும் இருக்கிறார்கள். இந்த COVID மற்றும் தற்போதைய பொருளாதார நெருக்கடியால் பாடசாலைக்கு போக முடியாமல் கஷ்டப்படுபவர்களும் இருக்கிறார்கள்.. நிலமை அப்படியிருக்க இலவசக் கல்வி முறையையும் நிறுத்திவிட்டால் பாதிக்கப்படப்போவது கஷ்டப்பட்ட குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்களே..

அவுஸ் திரும்புவதற்காக 9ந் திகதி கொழும்பில் நின்றிருந்தேன், எதிர்பார்த்த அளவில் வெற்றி பெறவில்லை என்றே தோன்றுகிறது. Gas விநியோகம் திரும்பவும் வழமைக்கு திரும்புவது போல தெரிகிறது. QR code மூலமான எரிபொருள் விநியோகத்தால் வீதிகளில் வாகனங்களுடன் நிற்போர் வரிசை முன்னைப் போல இல்லை. பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்

யாழ்ப்பாணத்தில் என்னோடு சேர்ந்து பெற்றோல்/டீசலிற்கு நிற்கும் வரிசையை பார்க்கும் நன்றியுள்ள ஜீவன்!!

நான் பொன்னியின் செல்வன் கதையை வாசித்து, அவர்கள் இப்படித்தான் இருந்திருப்பார்கள் என உருவகப்படுத்தி வைத்திருக்கிறேன்.. எனது கற்பனையில்/மனதில் எந்த சோழ மகளிரும் ஐஸ்வர்யா மாதிரியோ இல்லை த்ரிஷா மாதிரியோ இல்லை.. ஏன் ஆதித்த கரிகாலன், வந்தியதேவன் கூட இந்த நடிகர்கள் மாதிரி இல்லை.. ஆகையால் படத்தை பார்ப்பேன் என தோன்றவில்லை.. ஜோதா அக்பரில், அக்பராக ஹீர்திக் ரோஷன், ஆனால் அக்பர் உயரம் குறைவானவர் என்பது கூட தெரியாமல் படம் எடுத்திருக்கிறார்கள்

//சரியான வாசிப்பு என்பது புனைவும் புனைவல்லாதவையும் இணைந்து உருவாகும் ஒரு வெளி. புனைவல்லா நூல்கள் நமக்குச் செய்திகளையும் பார்வைகளையும் அளிக்கின்றன. புனைவு நமக்கு அனுபவங்களை அளித்து அவற்றினூடாக நம் அறிதல்திறனை வளர்க்கிறது// - உண்மைதான்.. புனைவிலக்கியங்கள் வானமே எல்லை போல பரந்து விரிந்து கற்பனை வளத்தை அதிகரித்துக்கொண்டு போகும்..

இப்பொழுது கூட உள்ளூர் இசைக்கலைஞர்களை கொண்டு நடாத்தப்படும் கலை நிகழ்ச்சிகளுக்கு கூட அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்க தயங்குகிறார்கள். இந்த மனநிலை எப்பொழுது மாறுமே தெரியாது இவரைப் பற்றி அறிந்ததில்லை. ஆகையால் இங்கே பதிந்தமைக்கு நன்றி!

ஜரேப்பாவில் காட்டுத் தீயும் அதிக வெப்பமும், அவுஸ்ரேலியாவில் அடிக்கடி மழையும் வெள்ளமும். பொதுவாக அவுஸில் காட்டு தீயே அதிகம் ஏற்படுவதுண்டு, ஆனால் இப்பொழுது அடிக்கடி மழையும் வெள்ளமும்.. காலநிலை மாற்றம் காரணமாக இருக்கும் என தோன்றுகிறது..

அவுஸில் அந்தோனி அல்பனீஸி பிரதமராக வந்தவுடன் இலங்கையை சேர்ந்த தமிழர்களான பிரியா நடேசலிங்கம் குடும்பத்தினருக்கு தற்காலிக விசாவே கொடுத்துள்ளார்கள், ஆனால் தமிழ் பத்திரிக்கைகளில் அவர்களுக்கு நிரந்தர விசா கொடுத்ததாக செய்திகள் வெளிவந்ததும் இந்த முகவர்களுக்கு வசதியாக போய்விட்டது. ஆனால் அவுஸ்ரேலியாவைப் பொறுத்த வரையில் அவர்களது boarder securityயில் எந்தவித தளர்வும் இல்லை. கடந்த 6ந் திகதி 48 வயதான இலங்கை தமிழ் அகதி ஒருவர் மரணமடைந்து விட்டார். 12 வருடங்களாக விசாவிற்காக போராடி மன உளைச்சலும் கவலையும் கடைசியில் உயிரும் போய்விட்டது. இது கடந்த ஒரு மாதத்திற்குள் இரண்டோ மூன்றாவதோ மரணம். இப்படி பல கதைகள் உள்ளது.. இவ்வளவும் ஏன் சிரியாவில் உள்ள al-Hawl முகாமில் அவுஸ்ரேலியாவில் பிறந்து பல்வேறு காரணங்களுக்காக பெற்றோர்கள், சகோதார்களுடன் சிரியாவிற்கு போய் சிக்கிக்கொண்ட 30 குழந்தைகள், சிறுவர்களின் நலன் கேள்விக்குறியாகி உள்ளது. அவர்களைக் கூட காப்பாற்ற முயலவில்லை.. இவற்றையெல்லாம் பார்க்கும் பொழுது இந்த உயிரைப் பணயம் வைத்து, ஒன்றுமே கிடைக்கவும் போவதில்லை, கடைசியில் பண நஷ்டமும் மன கஷ்டமும் தான் மிஞ்சும்.

//“நதிகள் ஒருபோதும் பின்னோக்கி பாய்வதில்லை” தமிழ்க் கட்சிகள் இதனைப் புரிந்து கொள்ளுமா?// நதிகள் முன்னோக்கி செல்லும் பொழுது, பாறைகளோ, தடைகளோ வந்தால் பாறையை சுற்றி ஓடி கடலை அடையும்.. ஆனால் தமிழ்க் கட்சிகள் பல கிளை நதிகளாக பிரிந்து போய் கடைசியில் வலுவிழந்துவிடும்..எப்பொழுதுதான் உணருவார்களோ தெரியவில்லை

இவருடைய FSP, இந்த மக்கள் எழுச்சியுடன் JVPயை ஓரங்கட்டி முன்னேறும் என நினைக்கவில்லை. ஆனால் இவரைப் பற்றி D.B.S Jeyarajற்கு ஒரு soft corner இருக்கிறது போல தெரிகிறது.. https://www.dailymirror.lk/dbs-jeyaraj-column/FSP-Leader-Kumar-Gunaratnam-and-his-Aragalaya/192-241201

இது மட்டும் போதுமா? எப்பொழுது எங்களது தமிழ் தலைமைகள் ஒற்றுமையாக செயற்படுவார்களோ அன்றுதான் தமிழர்களுக்கு நன்மை.. இல்லாவிட்டால் இனவாத சிந்தனை குறைந்தாலும் நாங்கள் ஒற்றுமையாக இல்லாவிட்டால் ஒரு பயனும் இல்லை.. மிச்சம் இருப்பதையும் விட்டுக்கொடுத்துவிட்டு பார்த்துக்கொண்டு இருப்பார்கள்..

உண்மைதான், இவர்களின் அதிகார எண்ணங்களுக்கும் நடவடிக்கைகளுக்கும் அளவே இல்லை. வடக்கில் தாங்கள் நினைப்பதை சாதிக்க கூடியதாக இருப்பதால் தெற்கிலும் காலூன்ற நினைக்கிறார்கள். நான் இங்கே இணைத்துள்ள கட்டுரையை நேரம் இருந்தால் பாருங்கள். https://tribune.com.pk/story/2365732/tamil-nadu-another-kashmir-for-india?amp=1

இவர்களுடைய 6 கோரிக்கைகளில் முதலாவதை மட்டுமே நிறைவேற்ற முடிந்தது. கோட்டாவை பதவி இறக்கியது.. இவர்களுடைய இரண்டாவது கோரிக்கை ரணில் பதவி விலக வேண்டும்.. ஆனால் நடந்தது பதவி உயர்வு.. இரண்டாவது கோரிக்கை நிறைவேறாதபடியால் இனி மீதி 4 கோரிக்கைகளும் காணாமல் போய்விடும். ஆனாலும் இப்பொழுது போராட்டக்காரர்கள் 100வது நாளை கொண்டாடும் மனநிலையில் இருக்கிறார்கள்.. இனி இப்படியே அடங்கிவிடும்.. இப்பொழுது ரணிலின் பதவி உயர்வால் நாடும் நாட்டிலுள்ள மக்களும் வாணலிக்கு தப்பி நெருப்பில் விழுந்த கதை போலவே ஆகிவிட்டது.

பல வருடங்கள் பதவிக்கு காத்திருந்த நரி, பதவிக்கு வந்த பின் பேசாமல் இருக்குமா? இனிதான் Aragala போராட்டக்காரர்கள், தமிழர்கள் பொதுவாக கூறுவது என்றால் இலங்கை மக்கள் அவதானமாகவும் புத்திசாலித்தனமாகவும் செயற்படவேண்டும். From Frying Pan To The Fire: Ranil Will Make Gota Look Like A Boy Scout! By Vishwamithra – “To be truly radical is to make hope possible rather than despair convincing” ~Raymond Williams Gotabaya Rajapaksa’s exit from the country may have rendered a sense of temporary relief to the general populace. It may have quieted the cantankerous minds of the Aragala Karuwo. But that too might well be short-lived. A very few in the current political arena know the successor, the real Ranil Wickremesinghe. However, a very narrow window was opened on Thursday, July 15. It was telecast on Independent Television Network (ITN); Palitha Range Bandara, the current General Secretary of the United National Party (UNP,) an ex-policeman turned politician whose reputation for raw thuggery is well documented and recorded appeared on the ITN and accused Sajith Premadasa of all people, the current Leader of the Opposition, of masterminding a plot to murder Ranil Wickremesinghe on the night of Saturday, July 9. No uglier falsehood could have been concocted and uttered in the current conditions of chaos in Sri Lanka. Without presenting a shred of credible evidence, Bandara recited what appeared on the paper he was given, most likely by Ranil Wickremesinghe himself. It was widely reported that ‘protesters in Sri Lanka on Saturday evening entered the private residence of Prime Minister Ranil Wickremesinghe in capital Colombo and set it on fire’. However, there was no proof whatsoever as to the real fellows who did this dastardly act. Whilst not retracting one word of criticism of Ranil and his UNP-gang, the writer condemns this act of setting fire to Ranil’s residence in most unequivocal fashion. However, one would rightly assume that it’s to the advantage of the Wickremesinghes if the blame is placed on either the protesters themselves or on anyone who is associated with the Aragalaya. It’s not difficult in this instance to point the finger at Ranil Wickremesinghe himself for such a diabolical scheme. Ranil Wickremesinghe is the ultimate master of scheming and if there is one field of skill and competence in which he has not failed, it is his uncanny ability to indulge in devilish and wicked scheming, whether political or otherwise. Entirety of his political life has been built on this delusional notion that anything could be achieved by wheeling and dealing. Having failed to project a single virtue of personal amiability, Ranil Wickremesinghe is being viewed by the public at large as a living portrait of what a likeable politician should not be. But that trait could be construed as one of his personal characters which one cannot and should not argue against. But if he tries to present his political views and enact public policy in order to overcome such personal qualities or lack thereof by undercutting all his friends and foes alike in the most reprehensible fashion, it’s another story altogether. In that context, Ranil deserves to be critiqued, criticized and ruthlessly scorned by the public. Ranil’s first entry into Parliament was in 1977. Thanks to the historic electoral victory of the UNP in 1977, Ranil secured the Biyagama seat which was earlier held by his uncle JR Jayewardene. He was appointed Deputy Minister of Foreign Affairs and later became the Minster of Youth Affairs and Employment. ‘It was alleged by the People’s Alliance (PA) government that Wickremesinghe, as Minister, was the political authority behind an illegal detention center in the Batalanda housing and industrial complex outside Colombo between 1988 and 1990 which was allegedly run by a government-backed counter-subversive unit as part of the state’s operation to put down an armed insurgency by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP). The People’s Alliance government of President Chandrika Kumaranatunga appointed a Special Presidential Commission of Inquiry to investigate activities of Batalanda and on September 3, 1997 Wickremesinghe was summoned to testify before the commission. The Commission’s report was released on April 12, 1998. The commission was a fact-finding mission and had no judicial powers; however it recommended the government to “bring the guilty to book”. One of its findings was that “Wickremesinghe and the Senior Superintendent of Police (SSP), Nalin Delgoda, are indirectly responsible for the maintenance of places of unlawful detention and torture chambers in houses at the Batalanda Housing Scheme”. It further stated that Wickremesinghe held “unauthorized meetings of police officers involved in counter-insurgency operations in the housing complex, and that as such, he had abused his authority”. No criminal proceedings took place thereafter (Source: Wikipedia)’. It’s unmistakably accurate and suffice it to say that Ranil’s resume is not all that rosy and complementary. One unambiguous character flaw that Ranil time and time again exhibited is his malice and hatred towards those who exercised their own freedom of independent thinking and unprejudiced action. When the crunch time came, he never ever hesitated to resort to any and all means in order to survive the day. That trait was most vividly displayed when his leadership of the UNP was challenged by Karu Jayasuriya. He sought the assistance of Mahinda Rajapaksa, the then President, to block entry into the UNP headquarters in Pita Kotte. Ranil never forgave Karu Jayasuriya for challenging his leadership of the Party and that is precisely how the way was opened for Maithripala Sirisena to become the Presidential candidate representing the joint opposition in 2015. Ranil’s stand as leader of the UNP was ‘anyone but Karu’, and Venerable Sobitha Thero and Chandrika and the rest of leadership of the then Opposition had to submit to that utterly destructive slogan: ‘anyone but Karu’. Ranil’s hands are not clean. Appointment of Arjuna Mahendran as Central Bank Governor and the creation of ‘Perpetual Treasuries Limited’ and the eventual ‘Bond Scam’-debacle that was mostly responsible for the fall of the Yahapalanaya government are but a few of his monumental failures as Prime Minister and the forged leadership he rendered towards the country’ fiscal and monitory policies. Ranil loves to project himself as a shrewd manager of the country’s economy and it is an A grade farce. And that is the irony he knows too well. The Rajapaksas turned to Ranil not because of his alleged acumen for financial management of the Exchequer, but they knew in their hearts of hearts that Ranil is the only one from whom they could ask for their pound of flesh when the time comes. Quid pro quo worked in its most rudimentary fashion. Ranil Wickremesinghe was made Prime Minister by the fleeing President Gotabaya Rajapaksa not to bring a healthy resolution of the country’s ailing economy; he was brought in to safeguard the evils that they themselves committed during the last one and half decades of the country’s life. Now Ranil Wickremesinghe is the Acting President and most likely he would be the duly sworn in President for the remainder of Gota’s term until Presidential Elections are called. The task for the Aragala Karuwo and all patriots is formidable; in no way should they underestimate the cunning, craft and cruelty of Ranil Wickremesinghe. With all forces of the Army, Navy, Air Force and the Police answerable to him under the terms of the Constitution, Ranil would not spare, to pen the much-abused cliché, any stone unturned in order for him to survive under the cruelest of conditions. If Ranil resorts to unleashing of force and pressure on the Aragalaya, then they, Aragala Karuwo, too must return the favor in kind and in tens of times. Ranil does not understand softness and gentility; nor does he hesitate to release venom and wrath in the most primordial fashion, way and means. A man whose breed cannot be questioned has become the very denial of good breed. A man who could not secure one single seat in Parliament, a man who lost more than twenty five elections consecutively and a man whose only strength is his own venomous psyche cannot be allowed to dictate the affairs of state for a small country like Sri Lanka. Aragala Karuwo must keep the momentum to themselves and should that momentum be allowed to drop from the hands of hundreds of thousands of men, women and children who showed their fury, rage and intensity for the whole world to witness, the consequences for our nation would be immeasurably harmful and fatal. What Ranil expressed through the mouth of Palitha Range Bandara is ample testimony as to how he would conduct the country’s affairs and ultimately he would make Gotabaya Rajapaksa look like a boy scout. But remember, when you engage in the Aragalaya, your policy unto your opponents, politicians or their henchmen or the peacekeeping forces should be guided by the principle: ‘do not touch a hair of their heads, and do not give them a drop of water’. Non-violent and peaceful demonstration of one’s opposition to corruption and incompetence still has its ways of achieving its desired goals. You proved that point beyond any reasonable doubt by banishing Gotabaya Rajapaksa from the country. *The writer can be contacted atvishwamithra1984@gmail.com https://www.colombotelegraph.com/index.php/from-frying-pan-to-the-fire-ranil-will-make-gota-look-like-a-boy-scout/

Sajithம் Sarathம் “S”தொடங்கினதால கவனிக்கவில்லை.. அவ்வளவுதான். மற்றப்படி என்னுடைய பெயர் வரக்கூடாது என்றதில தெளிவா இருக்கிறேன்

இவர்கள் ஆட்சியும் இடங்களில் எல்லாம் பிரச்சனை, முறைகேடுகள். இந்த லட்சனத்தில் உலகத்தின் தலைவராக இந்தியா வரும் என கதை வேற..

சரத் பொன்சேகாவும், ஜனாதிபதியாக விருப்பம் என கூறியிருக்கிறார்..அவரை லிஸ்டில சேர்கேலாதோ??

அனேகமாக மத்திய கிழக்கு நாடுகள், இந்த விடயத்தில் தாராள மனப்பாங்கு உடையவர்கள் என கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். சுருட்டிய பணத்தை வைத்துக் கொண்டு நிம்மதியாக இருக்கலாம். சீனா போன்ற நாடுகளுக்குப் போனால், இருக்கும் சுதந்திரமும் போகாதா?

இலங்கை நேரம் இப்பொழுது பிற்பகல் 1.57. மாலை 3 மணிக்குத்தான் கலந்துரையாடலாம்.. ஆகையால் பொறுமை