Kapithan

ஊடகங்களுக்கு பொறுப்பு அதிகம். நாகரீகமாக எழுதலாம். எங்கள் சமூகத்தில் பொறுப்பின்மை அதிகரித்துச் செல்வதற்கு இது நல்ல உதாரணம். chatbox ல் வாந்தி எடுப்பதைப்போல ஊடகங்கள் எழுத முடியாதல்லவா 😉

புதிய ஊடக அறம் , தர்மம்.. பலம் ..பலவீனம் எல்லாவற்றையும் கரைத்துக் குடித்த எழுத்துமுறை உபயம் .......அக்கினிக்குஞ்.......சூ. 😀

அது யார் யார் எந்தப் பக்கம் இருக்கிறார்கள் என்பதைப் பொறுத்தது 🤣 அதுசரி உங்களுக்கு எது நினைவிற்கு வருகிறது பன்றியா யானையா ? 😉

விசுகர் , நான் வெலைவெட்டியில்லாமல் இருக்கிறேன் என்பதை எப்படிக் கண்டுபிடித்தீர்கள? வெற்றிக்கு மை தடவியோ? 🤣 உங்கள் கருத்துப்படி இங்கே கருத்தெழுதுபவர்கள் எல்லோரும் நேரத்தின் அருமை தெரியாதவர்களா ? நீங்கள் எடுத்துக்கொடுத்ததற்கு chatbox ல் ஒருவர் வழமைபோன்று வாந்தியெடுத்திருக்கிறார். Chatbox க்கு நான் போவதில்லை. போனால் சிலருக்கு பிளட் பிறஸ்றும் எகிறி, சுகறும் கூடி... ஆசுப்பத்திரிக்குப் போகவேண்டி வரும். 😀 எனக்கேன் அந்தப்பாவம். 😀

இது எல்லோருக்கும் தெரிஞ்ச விசயம்தானே. கைப்புண்ணுக்கு கண்ணாடி எதுக்கு 🤣

மொஸ்கோவுடன் தொடர்புபட்ட ஆட்கள்தான் குர்ரானை எரிக்கிறார்களென்றால் பிடித்து உள்ளே போட வேண்டியதுதானே. அதை விட்டுவிட்டு முகட்டைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தால் குர்ரான் எரிப்பது நின்றுவிடுமா ? ஐரோப்பிய அரசியல்வாதிகள் இந்திய அரசியல்வாதிகளை விஞ்சுகிறார்கள் 🤣 நான் வேலைக்குப்.போகாவிட்டாலும் சாப்பாடு போடும் கனேடிய அரசு 🤣 குர்ரான் எரிப்பிற்கு ரஸ்யா கண்டனம் 👇 (🤣) Russia condemns second ‘sacrilegious’ Koran-burning Copies of the holy book were destroyed in front of two diplomatic missions and a mosque in Denmark FILE PHOTO. © Global Look Press / dpa / Anas Alkharboutli The Russian embassy in Copenhagen condemned on Friday what it called the “permissiveness” of Danish authorities, after an anti-Islam activist burned copies of the Koran in front of a mosque, the Turkish embassy, and the Russian consulate in the Danish capital. These kinds of actions have nothing to do with freedom of speech, but only serve as ignorant provocations, the mission said. “The possibility for such actions should be completely ruled out and their organizers should be brought to justice,” the embassy said in a statement on Telegram. “Public mockery of religious feelings…is not a manifestation of freedom of speech and democracy but a blatant and ignorant provocation aimed at stirring up religious tensions and inter-civilizational conflict.” The comment was spurred by the actions of Rasmus Paludan, a Danish-Swedish lawyer who heads the Stram Kurs (Hard Line) party in Denmark. He torched a total of three copies of the Islamic holy book on Friday. Paludan said he was doing so in “disgust at the ideology and religion of Islam.” The activist also told Sweden’s Aftonbladet newspaper he would continue burning Korans in front of the Turkish diplomatic mission in the Danish capital until Ankara consents to Sweden’s accession to NATO. READ MORE Türkiye puts NATO expansion on hold – media The Turkish embassy in Copenhagen condemned Friday’s protest as a “hate crime.”Authorities in Ankara also summoned the Danish ambassador. Danish Foreign Minister Lars Lokke Rasmussen said that his nation “has a good relationship with Türkiye, and this case does not change that.”The Nordic state’s authorities still urged Danes in Türkiye to exercise caution and avoid any demonstrations or mass gatherings. Last week, Paludan burned a Koran in Stockholm. Sweden condemned the action but still permitted it, citing freedom of speech. Russia also condemned the act. The decision angered Ankara, which blasted Stockholm’s lack of “respect” and, in turn, indefinitely suspended a trilateral mechanism meeting with Sweden and Finland, leaving their plans to join NATO in limbo. The two Nordic nations need the unanimous support of all of the military bloc’s current member states to join. While most have backed the bids, Türkiye and Hungary have yet to do so. Ankara previously made its consent contingent on Stockholm and Helsinki lifting arms embargoes imposed on Türkiye. Sweden and Finland should also stop harboring those considered terrorists by the Turkish authorities, Ankara demanded. https://www.rt.com/russia/570623-russia-condemn-koran-burning-denmark/

அதில் என்ன சந்தேகம். நான் கைக் காசுக்கு வேலை செய்துகொண்டு, சோசல் காசையும் எடுத்துக்கொண்டு, அரசாங்கம் தந்த வீட்டில் வாழ்ந்துகொண்டு, காசைக் களவாக வட்டிக்குக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அது சரி, நான் சோசல் காசில் இருப்பதற்கும் டென்மார்க்கில் குர்ரானை எரிப்பதற்கும் என்ன தொடர்பு ? வட்டுக்கோட்டைக்கு வழி கேட்டால், துட்டுக்கு ரெண்டு கொட்டப்பாக்கு பதில்கள் என இதைத்தான் கூறுவது. 🤣

எனக்கு இது புடினின் வேலையாக இருக்கும் எனச் சந்தேகமாக இருக்கு ? 🤣

ஜெனீவா உடன்படிக்கை ஜெனீவா உடன்படிக்கை' என அழைக்கப்படுவது சுவிட்சர்லாந்தில் உள்ள ஜெனீவா நகரில் 1864- 1949 வரையான காலப்பகுதியில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட பல்வேறு உடன்படிக்கையின் தொகுப்பேயாகும். இரண்டாம் உலக போருக்கு (1939-45) பின்னர் பேச்சுவார்த்தைகள் மூலம் அதன் முந்தய மூன்று ஒப்பந்தங்களையும் இணைத்தும் சில கொள்கைகளையும் சேர்த்து 1949 ஆண்டு ஒப்பந்தமாக இறுதி செய்யப்பட்டது.ஒரு போர் மண்டலம் மற்றும் அதனை சுற்றியுள்ள பொதுமக்கள் மற்றும் கைதிகளின் அடிப்படை மற்றும் போர்க்கால உரிமைகளை வரையறுக்கின்றது.இந்த ஒப்பந்தங்களை 195 நாடுகள் முழுமையாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ நிறைவேற்ற ஒப்புதல் அளித்துள்ளன.மேலும் இது பொதுமக்களின் பாதுகாப்புகளையும் வரையறுக்கிறது மற்றும் உயிர் இரசாயன ஜெனிவா ஒப்பந்தம் மற்றும் ஹேக் உடன்படிக்கை(1899 ஆண்டு முதல் ஹேக் மாநாடு, 1907 ஆம் ஆண்டு இரண்டாம் ஹேக் மாநாடு) படி நுண்ணுயிரிகள்,நச்சு வாயுக்களை பயன்படுத்தி போர் செய்வதை தடை செய்கிறதது. வரலாறு.தொகு இதன் வரலாறு செஞ்சிலுவை சங்கத்தின (Red Cross); வரலாற்றுடன் தொடர்புடையதாகவே காணப்படுகின்றது. செஞ்சிலுவை சங்கத்தின் தந்தையான கென்றி டுனான்ற்(Jean Henri Dunant) 1864 ல் யுத்தத்தில் காயமடையும் போர் வீரர்கள்பற்றிப்பேச ஒர் சர்வதேச பேச்சுவார்த்தையை ஏற்பாடு செய்திருந்தார். இந்த முதலாவது உடன்படிக்கையை பிரதான ஐரேப்பிய வல்லரசுகள் அனைத்தும் ஏற்றுக்கொண்டன. 1906 ல் இரண்டாவது உடன்படிக்கையில் முக்கிய அம்சங்கள் விரிவாக்கப் பட்டதுடன் கடலில் ஏற்படும் போர்களுக்கும் இவை பொருந்தும் என ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. 1929 ல் மூன்றாவது உடன்படிக்கையின்போது யுத்தக் கைதிகளைக் கையாழும் முறை பற்றிய நிபந்தனைகள் சேர்க்கப்பட்டன. இரண்டாம் உலகப்போரில் பல நாடுகள் இவ்வுடன்படிக்கையை மீறி நடந்ததால் இவ்வுடன்படிக்கை 1948 ஆகஸ்டு 23 – 30 வரையான காலப்பகுதியில்; சுவீடன் நாட்டில் ஸ்டொக் ஹொம் என்ற நகரில் இடம்பெற்ற செஞ்சிலுவை சங்க மாநாட்டில் மேலும் 4 உடன்படிக்கைகள் சேர்க்கப்பட்டன. இந்த உடன்படிக்கைகள் 1949 ஆகஸ்ட் 12 ல் ஜெனீவாவில் நடைபெற்ற மாநாட்டில் அங்கீகரிக்கப்பட்டு ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. இதுவே நான்காவது ஜெனீவா உடன்படிக்கை எனப்படுகின்றது. இவ்வுடன்படிக்கையின்படி போரிடும் தரப்பொன்றின் கட்டுப்பாட்டு பிரதேசத்தில் வாழும் சாதாரண குடிமக்களின் உரிமைகள் காக்கப்பட்டுள்ளன. அதாவது எந்தவெரு நோக்கத்திற்காகவும் தனிநபர்களையோ குழுக்களையோ நாடு கடத்தல், ஆட்களை பணையக்கைதிகளாக வைத்திருத்தல், ஆட்களை பாலியல் தாக்குதல்களுக்குஉள்ளாக்குதல், உடல் உள ரீதியில் வதைப்படுத்தல், விசாரணை இன்றி கூட்டுத்தண்டணை வழங்குதல், பழி வாங்குதல், நியாயமின்றி சொத்துக்களை அழித்தல், இன மத தேசிய அல்லது அரசியல் ரீதியில் பாரபட்சமாக நடத்துதல் என்பன முற்றாகத்தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. இரண்டாம் உலகப்போரின் பின்பு வந்த குடியேற்றவாதம், உள்நாட்டு கிளர்ச்சிகள், விடுதலைப்போராட்டங்கள் காரணமாக மீண்டும் இவ் உடன்படிக்கைகள் மதிக்கப்படாமல் போகும் நிலமை ஏற்பட்டது. இதன் விளைவாக 1977 ஜூன் 8 ல் 1949உடன்படிக்கைகளுடன் மேலும் 2 உடன்படிக்கைகள் சேர்க்கப்பட்டது. ஆயினும் அமேரிக்கா, பிருத்தானியாபோன்ற நாடுகள் 1977 உடன்படிக்கையில் கைச்சாத்திட மறுத்து விட்டன. அங்கீகரிக்கப்பட்ட பிரேரணைகள்தொகு 1864 ல் முதலாவது உடன்படிக்கைதொகு 1. காயப்பட்ட அல்லது நோய்வாய்ப்பட்ட போர் வீரர்களுக்குச் சிகிச்சை அளிக்கும் நிறுவனங்கள் கைப்பற்றப்படவோ அழிக்கப்படவோ கூடாது. 2. எல்லாத்தரப்பைச் சேர்ந்த வீரர்களும் பக்கச்சார்பற்ற முறையில் பராமரிப்பும் சிகிச்சையும் வழங்கப்பட வேண்டும். 3. காயப்பட்ட வீரர்களுக்கு உதவும் குடிமக்களும் காக்கப்பட வேண்டும். 4. இந்த உடன் படிக்கையின் கீழ் பணிபுரியும் ஆட்களையும் உபகரணங்களையும் இனம்காண செஞ்சிலுவைச்சின்னம் அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும். 1929 ல் மூன்றாவது உடன்படிக்கைதொகு 1. யுத்த கைதிகளை மனிதாபிமானத்தோடு நடத்தவும். 2. யுத்த கைதிகளைப்பற்றிய தகவல்களை வழங்கவும். 3. கைதிகள் தங்க வைக்கப்பட்டுள்ள முகாம்களுக்குச்சென்று பார்வையிட நடுநிலை நாடுகளின் பிரதிநிதிகளுக்கு அனுமதி வழங்குவது. 1949 ல் நான்காவது உடன்படிக்கைதொகு 1. யுத்த களத்தில் காயமடைந்த அல்லது நோயுற்ற இராணுவத்தினருக்கு நிவாரணம் வழங்குவது தொடர்பானது. 2. கடலில் வைத்து காயமடைந்த அல்லது நோயுற்ற அல்லது கப்பலுடைந்த படையினருக்கு நிவாரணம் வழங்குவது 3. யுத்த கைதிகளை நடத்தும் விதம் பற்றியது 4. யுத்த காலத்தில் சாதாரண குடிமக்களின் உரிமைகளைப்பாதுகாப்பது. 1977 உடன்படிக்கையின் சாரம்தொகு சுயநிர்ணய உரிமைக்காகப் போராடும் கரந்தடிப் போராளிகள் (கொரில்லா போராளிகள்) மற்றும் கணிசமான நிலப்பரப்பை தமது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கும் போராளிகளுக்கும் பாதுகாப்பு வழங்குவது. நடைமுறை படுத்தல்தொகு ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பாதுகாப்பு சபை அமலாக்க அதிகாரம்தொகு ஜெனீவா உடன்படிக்கை மற்றும் பிற ஒப்பந்தங்கள் தொடர்பான அனைத்து பிரச்சினைகளை விசாரிக்கும் மற்றும் நடைமுறைப்படுத்தும் அதிகாரம் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பாதுகாப்பு சபைக்கு வழங்கப்பட்டது.ஐ.நா. அரிதாகவே ஜெனீவா உடன்படிக்கை தொடர்பான தனது அதிகாரத்தை செயல்படுத்துகிறது அதனால் பெரும்பாலான பிரச்சினைகள் பிராந்திய ஒப்பந்தங்கள் மூலம் அல்லது அந்தந்த நாடுகளின் சட்டங்கள் மூலம் தீர்க்கப்படும். அதிகாரங்களை பாதுகாத்தல்தொகு இந்த நடவடிக்கையினை பாதுகாத்தல் ஆயுத மோதலில் பகுதியாக எடுத்து கொள்ளப்படுகிறது.போரின் போது அந்நாட்டு மக்களின் நலன்களை கருத்தில் கொண்டு இரு கட்சிகளுக்கிடையே நடுநிலையான பேச்சுவார்த்தையை நடத்துகிறது. போர் குற்றங்கள்தொகு உடன்படிக்கையின் அனைத்து மீறல்களும் சமமாக கருதப்படுவதில்லை எனினும் மிக மோசமான குற்றங்களை எதிர்த்து ஒரு சட்ட வரையறை மூலம் நடவடிக்கை எடுக்கப்படும்.இது கல்லறை மீறப்படுதல்(Grave breaches) என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. மூன்றாம் மற்றும் நான்காம் ஜெனீவா உடன்படிக்கை மாநாட்டின் மூலம் போர் குற்றங்கள் தடை செய்யப்பட்டுள்ளது.பின்வரும் நடவடிக்கைகள் பூற்குர்ரங்கள் என வரையறுக்கப்படுகின்றன,அவை வேண்டுமென்றே கொலை,சித்திரவதை அல்லது உயிரியல் சோதனைகள் செய்தல் வேண்டுமென்றே உடல் அல்லது சுகாதார கேடுகளை விளைவித்தல் எதிரி படைகளுக்காக வேலை செய்ய நிர்பந்திதல் வேண்டுமென்றே ஒரு நியாயமான போர் குற்றம் விசாரணைக்கு மறுத்தல் நான்காம் ஜெனிவா உடன்படிக்கை பின்வருபவற்றயும் போர் குற்றமாக கருதுகிறது அவை பிணைய கைதிகளாக பிடித்தல் தேவையில்லாத இராணுவ நடவடிக்கைகளுக்காக வேண்டுமென்றே ஒருவரின் உடமைகளுக்கு சேதம் விளைவித்தல் சட்டவிரோத நாடுகடத்தல் மற்றும் இடப்பெயர்த்தல் இதன் மீதான விசாரணைகளை ஐ.நா. சர்வதேச குற்றவியல் நீதிமன்றம் வழியாக நடத்தப்படும். மேற்கோள்கள் https://ta.m.wikipedia.org/wiki/ஜெனீவா_உடன்படிக்கை

ஜெனீவா உடன்படிக்கையை புரிந்துகொள்வதற்கு அரசியல் அறிவு தேவையில்லை கந்தையா அண்ணர், எழுத வாசிக்கத் தெரிந்தாலே போதும்.

1) ஜெனிவா உடன்படிக்கையில் கையெழுத்திட்ட அனைவரும் அதற்குக் கட்டுப்பட்டவர்களே. நில உரிமை தொடர்பாக எதுவும் கூறப்படவில்லை. இது மனிதாபிமான உடன்படிக்கை தொடர்பானது. 2) வடக்கு கிழக்கிலிருந்து தமிழர் வெளியேறி இருந்தால் வடக்கு கிழக்கில் போர்க் குற்றம் நடைபெற்றிருக்க வாய்ப்பில்லையே?

அங்கிலத்தில் ஒட்டினால் பெரிய தடி என்று நீங்களாகவே கற்பனை செய்துகொண்டால் அதற்கு என்னைக் குற்றம் சாட்ட முடியாது. ஜெனிவா உடன்படிக்கையில் என்ன கூறப்பட்டுள்ளது என புரிந்துகொள்வதற்கு அதனை இணைத்துள்ளேன. அவ்வளவே. எனக்கு பிரெஞ்சு தெரியாதாகையால் பிரெஞ்சு மொழிக்கான இணைப்பைத் தர முடியவில்லை. நீங்கள் பிரெஞ்சில் கூகிளில் தேடினால் கிடைக்கும்.

போர்க் குற்றம் போர்க்குற்றம் என வாய் கிழிய கடந்த 14 வருடங்களாக கத்திக்கொண்டிருக்கிறோம். ஆனால் போர்க்குற்றம் என்றால் என்னவென்று எங்களுக்குத் தெரியவே தெரியாது என்பதை நினைக்கும்போது அழுவதா சிரிப்பதா ? அண்ணர், ஜெனீவா உடன்படிக்கை வைத்தியசாலைகளையும்,பொதுமக்கள், வழிபாட்டிடங்கள், காயமடைந்தோர், போரிலீடுப்டாத தரப்புக்களை (பொதுவாக) தாக்கப்படுவதை தடுப்பதுடன் அதனை மீறுவதை போர்க் குற்றமாகக் கருதுகிறது. (சுருக்கமாக ) 👇 Geneva Conventions and their additional protocols Geneva Conventions and their additional protocols Primary tabs Note: This article addresses the international humanitarian law, or law of war. For information on immigration and links to the 1951 Convention and 1967 Protocol Relating to the Status of Refugees, see the article about Immigration. History The original Geneva Convention was adopted in 1864 to establish the red cross emblem signifying neutral status and protection of medical services and volunteers. Other emblems were later recognized, and the Geneva Conventions of 1949, the main topic of this article, confirmed them all. Overview The Geneva Conventions and their Additional Protocols is a body of Public International Law, also known as the Humanitarian Law of Armed Conflicts, whose purpose is to provide minimum protections, standards of humane treatment, and fundamental guarantees of respect to individuals who become victims of armed conflicts. The Geneva Conventions are a series of treaties on the treatment of civilians, prisoners of war (POWs) and soldiers who are otherwise rendered hors de combat (French, literally "outside the fight"), or incapable of fighting. The first Convention was initiated by what is now the International Committee for the Red Cross and Red Crescent (ICRC). This convention produced a treaty designed to protect wounded and sick soldiers during wartime. The Swiss Government agreed to hold the Conventions in Geneva, and a few years later, a similar agreement to protect shipwrecked soldiers was produced. In 1949, after World War II, two new Conventions were added, and the Geneva Conventions entered into force on 21 October 1950. Ratification grew steadily through the decades: 74 States ratified the Conventions during the 1950s, 48 States did so during the 1960s, 20 States signed on during the 1970s, and another 20 States did so during the 1980s. Twenty-six countries ratified the Conventions in the early 1990s, largely in the aftermath of the break-up of the Soviet Union, Czechoslovakia and the former Yugoslavia. Seven new ratifications since 2000 have brought the total number of States Party to 194, making the Geneva Conventions universally applicable. While the 1949 Geneva Conventions have been universally ratified, the Additional Protocols have not. At present, 168 States are party to Additional Protocol I and 164 States to Additional Protocol II, this still places the 1977 Additional Protocols among the most widely accepted legal instruments in the world. Convention I: This Convention protects wounded and infirm soldiers and medical personnel who are not taking active part in hostility against a Party. It ensures humane treatment without discrimination founded on race, color, sex, religion or faith, birth or wealth, etc. To that end, the Convention prohibits torture, assaults upon personal dignity, and execution without judgment (Article 3). It also grants the right to proper medical treatment and care. Convention II: This agreement extended the protections described in the first Convention to shipwrecked soldiers and other naval forces, including special protections afforded to hospital ships. Convention III: One of the treaties created during the 1949 Convention, this defined "Prisoner of War," and accorded such prisoners proper and humane treatment as specified by the first Convention. Specifically, it required POWs to give only their names, ranks, and serial numbers to their captors. Nations party to the Convention may not use torture to extract information from POWs. Convention IV: Under this Convention, civilians are afforded the same protections from inhumane treatment and attack afforded to sick and wounded soldiers in the first Convention. Further, additional regulations regarding the treatment of civilians were introduced. Specifically, it prohibits attacks on civilian hospitals, medical transports, etc. It also specifies the rights of internees (POWs) and saboteurs. Finally, it discusses how occupiers are to treat an occupied populace. Protocol I: The signing Nations agreed to further restrictions on the treatment of "protected persons" according to the original Conventions, and clarification of the terms used in the Conventions was introduced. Finally, new rules regarding the treatment of the deceased, cultural artifacts, and dangerous targets (such as dams and nuclear installations) were produced. Protocol II: In this Protocol, the fundamentals of "humane treatment" were further clarified. Additionally, the rights of interned persons were specifically enumerated, providing protections for those charged with crimes during wartime. It also identified new protections and rights of civilian populations. Protocol III: Adopted in 2005 to add another emblem, the "red crystal," to the list of emblems used to identify neutral humanitarian aide workers. The United States has signed and ratified the four Conventions of 1949 and Protocol III of 2005, but has not ratified the two Protocols of 1977, though it has signed them. Disputes arising under the Conventions or the Protocols are settled by courts of the member nations (Article 49 of Convention I) or by international tribunals. The ICRC has a special role given by the Geneva Conventions: it handles, and is granted access to, the wounded, sick, and POWs. Article 3, Commonly Applied to All Four Protocols of the General Conventions. Article 3 of the Geneva Conventions covered, for the first time, situations of non-international armed conflicts. Types vary greatly and include traditional civil wars or internal armed conflicts that spill over into other States, as well as internal conflicts in which third-party States or multinational forces intervene alongside the government. Common Article 3 functions like a mini-Convention within the larger Geneva Convention itself, and establishes fundamental rules from which no derogation is permitted, containing the essential rules of the Geneva Convention in a condensed format, and making them applicable to non-international conflicts. It requires humane treatment for all persons in enemy hands, without discrimination. It specifically prohibits murder, mutilation, torture, the taking of hostages, unfair trial, and cruel, humiliating and degrading treatment. It requires that the wounded, sick and shipwrecked be collected and cared for. It grants the ICRC the right to offer its services to the parties to the conflict. It calls on the parties to the conflict to bring all or parts of the Geneva Conventions into force through "special agreements." It recognizes that the application of these rules does not affect the legal status of the parties to the conflict. Given that most armed conflicts today are non-international, applying Common Article 3 is of the utmost importance. Its full respect is required. Applicability of the Geneva Conventions The Conventions apply to all cases of declared war between signatory nations. This is the original sense of applicability, which predates the 1949 version. The Conventions apply to all cases of armed conflict between two or more signatory nations, even in the absence of a declaration of war. This language was added in 1949 to accommodate situations that have all the characteristics of war without the existence of a formal declaration of war, such as a police action (a military action undertaken without a formal declaration of war). The Conventions apply to a signatory nation even if the opposing nation is not a signatory, but only if the opposing nation "accepts and applies the provisions" of the Conventions. Source: 1952 Commentary on the Geneva Conventions, edited by Jean Pictet. Enforcement of the Geneva Conventions The Geneva Conventions provide for universal jurisdiction, as opposed to a more traditional (and limited) territorial jurisdiction that was designed to respect the sovereignty of States over their citizens. The doctrine of universal jurisdiction is based on the notion that some crimes, such as genocide, crimes against humanity, torture, and war crimes, are so exceptionally grave that they affect the fundamental interests of the international community as a whole. It renders the convicts or accused of such crimes to the jurisdiction of all signatory States, regardless of their nationality or territoriality of their crime. Every State bound by the treaties is under the legal obligation to search for and prosecute those in its territory suspected of committing such crimes, regardless of the nationality of the suspect or victim, or of the place where the act was allegedly committed. The State may hand the suspect over to another State or an international tribunal for trial. Where domestic law does not allow for the exercise of universal jurisdiction, a State must introduce the necessary domestic legislative provisions before it can do so, and must actually exercise the jurisdiction, unless it hands the suspect over to another country or international tribunal. Despite being signatory to the Conventions, there are some notable and often-criticized U.S. cases involving conduct that would otherwise be prohibited by the Conventions, such as Hamdi v. Rumsfield (2004). In Hamdi, a U.S. citizen was accused of being a member of the Taliban forces on U.S. soil as an "enemy combatant," and was detained by unilateral Executive decision; The U.S. Supreme Court ruled on the validity of his detention. Hamdi argued that such detention was illegal under the Geneva Conventions, without express Congressional consent. The Court rejected this argument and held that consent exised since September 11, 2001, through an Authorization for Use of Military Forces (AUMF), a Congressional resolution which empowered the President to use all necessary and appropriate forces against any nations, organizations, or persons that he determined to have planned, authorized, committed, or aided in the September 11, 2001 attacks. Last updated in June of 2017 by Stephanie Jurkowski. Last updates June 10, 2019 by Krystyna Blokhina https://www.law.cornell.edu/wex/geneva_conventions_and_their_additional_protocols

குடும்பத்தை இங்கே இழுப்பதை நீங்கள் தவிர்க்கலாம் என நினைக்கிறேண். எல்லோருக்கும் குடும்பம் என்று ஒன்று இருக்கிறதல்லவா? (ஒரு கருத்து பிழையென்று கூறும்போது அதனை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாவிட்டால், கருத்தைப் பிழை எனக் கூறுபவனைப்பற்றியும் அவனது குடும்பத்தைப்பற்றி கூறுவதும் ஆரம்ப பாடசாலை மாணவர்களது முதிர்ச்சியற்ற நிலைக்குச் சமானம் என்பது என் தாழ்மையான கருத்து ) (உங்கள் கருத்துக்கு சிரிப்புக் குறியிட்டவரின் குடும்பத்தை இங்கே இழுத்தால் அதற்கும் அவர் சிரிப்புக் குறிதான் போடுவார் போல 🤣) கந்தையர், உங்கள் கூற்றுப்படி சிங்களவனும் பாடசாலைகளின் மேலும், வைத்தியசாலைகளின் மேலும் குண்டு வீசியது சரி என்று கூறுகிறீர்கள். ஏனென்றால் சிங்களவனுக்கு இலங்கை அவனது நாடுதானே. 😏

வைத்தியசாலைகளையும் காயமடைந்தவர்களையும் தாக்கலாம் என்கிறீர்கள். ம்ம்ம்ம்ம்ம்....ம் பலரது மனிதாபிமானச் சாயம் கழுவப்பட்டு உண்மையான தோற்றங்கள் வெளித் தெரிகின்றது. 😀 ஆடு, ஓநாய் கதைகளைக் கூறினால் பிழை சரியாகுமா ?