எல்லோருக்கும் வணக்கம்.
இப்போதுதான் இங்கே நுழைந்தேன். சிலேடைக் கவிகளைக் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் அனைவருக்கும் நன்றி. 'தனிப்பாடல் திரட்டு" என்ற புத்தகத்தில் இங்கு இருப்பவற்றில் பலவற்றைக் காணலாம்.
எட்டேகால் லட்சணமே... என்று ஆரம்பிக்கும் பாடல் ஒளவையார் விடயத்தில் மனத்தில் வேறுபாடு கொண்ட கம்பர் அவளை, 'அடீ' என்று அலட்சியமாக முன்னிலைப் படுத்தி விளித்தபோது பாடியது என்றுதான் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. எனவே கம்பர் காலத்தில் ஒளவையார் வாழ்ந்தாரோ இல்லையோ எமக்கு அருமையான சிலேடைக் கவி கிடைத்தது மட்டும் உண்மை.
என் மனதில் நிழலாடும் பாடல்களில் ஒன்று இது. அது இப்படித்தான் வரவேண்டும் என்று எண்ணுகிறேன்.
தம்பியோ பெண்திருடி தாயாருடன் பிறந்த
வம்பனோ நெய்திருடும் மாமாயன் - நம்பியின்
மூத்தவனோ நம்பால் முடிச்சவிழ்த்தான் என்செயலாம்
கோத்திரத்திற் குள்ள குணம்.
என்று வெண்பாவின் சீர்கள் கெடாமல் வரவேண்டும் என்பதே என் கருத்து. தவறென்றால் மன்னிக்கவும்.
காளமேகத்தின் சிலேடைப் பாடல்களுக்கு இணை எதுவுமில்லை. 'சொல் சாதுரியம்' என்பதன் கீழிருக்கும் ஒரு பாடலைப் பாருங்கள்.
பூனைக்கி ஆறுகால் புள்ளினத்துக்கு ஒன்பதுகால்
ஆனைக்குக் கால்பதினே ழானதே - மானேகேள்
முண்டகத் தின்மீது முழுநீலம் பூத்ததுண்டு
கண்டதுண்டு கேட்டதில்லை காண்.
பொருள்: பூக்களை நக்கும் வண்டுகளுக்கு ஆறு கால்களும், பறவைக் கூட்டத்திற்கு ஒன்பது கால்களும்
(9/4= 2 1/4), யானைக்குப் பதினேழு கால்களும் (17/4=4 1/4 ) ஆயினவோ, மான்போல கண்களையுடைய பெண்ணே! நான் சொல்லுவதைக் கேட்பாயாக. முட்கள் கொண்ட தாமரை (முண்டகம்) மலரின் மேல் நீலோற்பல மலர்கள் பூத்திருப்பதுண்டு. பார்த்திருப்பதுவும் உண்டு ஆனால் காதால் கேட்டதே கிடையாது. என்று இருக்கிறது.
