வல்வை சகாறா

குண்டுவெடிப்பில் பலியாகிய மக்களுக்கு ஆழ்ந்த இரங்கல்கள்.

வணக்கம் மோகன் அண்ணா / தம்பி வரவேற்கத்தக்க திட்டம் தொடர்ந்து செயற்படுவதற்கு சாத்தியமானதும் கூட. இத்திட்டத்திற்கு எனது முழுமையான ஒத்துழைப்பும் உண்டு. என்னுடைய விளம்பரம் பற்றி ஏற்கனவே யாழோடு இணைந்துள்ளேன். இருப்பினும் இப்போது ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ள இணைப்பில் நேர்த்தியாக இணைவதுதான் சிறந்தது அவ்வகையில் சில கேள்விகள்... 1. விளம்பரம் தொடர்பான அலங்கரிப்புகளை நாங்களே உருவாக்கித் தரவேண்டுமா அல்லது தகவல்களை தந்தால் நீங்கள் தளத்தின் அளவுகளுக்கு ஏற்றாற்போல் உருவாக்கி இணைப்பீர்களா? 2. விளம்பர சந்தா பகுதியில் கால அளவீட்டைக்குறிக்கவில்லை மாதாந்த சந்தா, காலாண்டு சந்தா, அரையாண்டு சந்தா, ஆண்டு சந்தா என்பன ( விளம்பரம் கொடுப்பவர்கள் தள்ளுபடியை எதிர்பார்த்தால் அதற்கு வழிவகைகள் உண்டா?) 3. பேபால் மூலமாக மட்டுந்தான் கட்டணத்தைச் செலுத்த முடியுமா?

70 களில் இந்த இரத்தத்திலகம் இடுவது ஒரு பெரிய புரட்சியாக இருந்திருக்கு. இஞ்ச பார்றா எங்கட யாழ்க்கள செம்பட்டைகளும் கியூவில நிண்டதை

ரஞ்சித் உங்கள் தேடல்கள் வரவேற்பிற்குரியன. வாழ்த்துக்கள்

அநுபவித்து எழுதிய அழகான கவிதை உணர்வுக்குள் தேங்குவதால் விமர்சிக்கமுடியாது.

சுமேக்கு மட்டும் இப்படியான அநுபவங்கள் எப்படி ஏற்படுதோ? இங்கு உண்மையிலேயே நான் ஏதெச்சையாக மறதிக்கு உள்ளாகியிருந்தால்க்கூட முகம் பார்த்து சிரிக்கிறார்கள் சத்தியமாத் தெரியாத சனத்திற்கும் புன்னகையால் பதிலளித்துவிட்டே கடக்கவேண்டியுள்ளது. இல்லையென்றால் மறதியால் அசடு வழிய வேண்டியுள்ளது. வரவர மறதி அதிகரித்து செல்கிறது

எனக்கு மிகவும் பிடித்தமான மனிதர் நல்ல கவிதை சாமானியன்

சூப்பர் கு.சா என்னதான் இருந்தாலும் இல்லாத அவலுக்கே உரலை இடிக்கிற சனத்திட்ட புது வெள்ளாமை அரிசி பொரிச்சு வெல்லத்தோட குடுத்திட்டியள் கண்டியளோ....

தகவல் பரிமாற்றத்திற்கு நன்றி தோழி. மீள வந்து விட்டேன் இருப்பினும் யாழ் இணையத்தின் 21 வது அகவைக்காக எழுத ஆரம்பித்த நாவல் பாதியில் நிற்கிறது இப்போதைக்கு ஒரு குட்டிக்கதை மட்டும் நாவல் பூர்த்தியாவதற்கு சிறிது காலம் எடுக்கும் அதனை பின்னர் வழமையான பகுதியில் இணைக்கிறேன். ஆவலோடு படிக்க கொஞ்சம் காத்திருக்கவேண்டும் தோழி.

கொல்வது கொலை விடிகாலை இருள் விலகும் தருணம். அந்தத் தென்னந்தோப்புக்குள் நிலை எடுத்தபடி அவள் அவதானமாக நகர்ந்தாள். கைகள் பிஸ்டலில் பதிந்திருக்க விழிகள் தூரத்தில் நாய்கள் குரைக்கும் திசை நோக்கி உன்னிப்பாக கவனித்துக் கொண்டிருந்ததன. ஒரு இராணுவப் படைநகர்வு பாரிய அளவில் முன்னெடுக்கப்படுவதற்கான ஆயத்த கூப்பாடுகள் அந்த விடிகாலை இருளைக்கிழித்தன. அரவம் காட்டக்கூடாது என்ற மேலிடத்துக்கட்டளை அவளை அசைவித்துக் கொண்டிருந்தது. பெக்கி சேர்ட், இலகுவாக ஓடுவதற்கும் தடை தாண்டுவதற்கும் ஏற்றாற்போல் பான்ட், இடுப்பிலே கட்டப்பட்டிருந்த பெல்டின் இடது பக்கம் பிஸ்டல் வலதுபக்கம் இரண்டு கிரனைட்டுகள் கழுத்தில் குப்பி. மிடுக்கான தோற்றம், பெண்மையை வெளிப்படுத்தாத பிரிதொரு கம்பீரம். விழிகளில் மருட்சி இல்லை, அவதானம் ,எச்சரிக்கை உணர்வு, நடுக்கமில்லாத மூச்சுக்காற்று, கத்தரிக்கப்பட்ட கூந்தல் தனி மிடுக்கைக் கொடுத்து மீள மீள அந்தப் பெண் போராளியை நோக்கத்தூண்டுவதாக அமைந்திருந்தது. எதிர்ப்புறத்தை நோக்கி கொண்டிருந்தவளுக்கு பின்பக்கமாக அசைவு தெரிய அந்த இருளில் அசையாமல் நிலத்தோடு ஒட்டிக்கொண்டாள். நாய்களின் குரைப்பொலி பின்பக்கம் கேட்காததால் நிச்சயமாக அது இராணும் இல்லை என்பதை உள்ளுணர்வு உணர்த்தியது. யாரோ நம்மாட்களாக இருக்கும் என்று எண்ணியபடி மெல்லத் திரும்பியவளின் முகத்தைத் தாக்கியது ஒரு கனமான பொருள். சட்டென ஒலியின்றி சுருண்டது அவள் தேகம். முனகலுடன் அவள் விழித்தபோது அவள் எதிரே அவன் இரண்டு கொங்கிரீட் கற்களை அடுக்கி அமர்ந்திருந்தான். அவனைக்கிரகித்து எழுவதற்கு முயன்றவளின் உடல் அசைக்க முடியாமல் வலித்தது. கைகால்கள் பின்புறமாகக் கட்டப்பட்டு இடுப்பில் கட்டியிருந்த பெல்ட் கழட்டி எடுக்கப்பட்டிருந்தது. ஏன் ? இவன் எதற்கு? ஏகப்பட்ட குழப்பங்களுடன் நிமிர்ந்தவளைப் பார்த்து புன்னகைத்தான் அவன். அவனை அவளுக்குத் தெரிந்திருந்தது. அவன் போக்கு சரியில்லை என்பதும் அவன் ஒழுக்கம் பற்றியும் அமைப்பிற்குள் அரசல் புரசலாக சில கதைகள் அண்மைகாலத்தில் அலைவதையும் அறிந்திருந்தாள். மற்றப்படி அவனை அவள் அதிகம் அறிந்திருக்கவில்லை. ஆனால் இப்போது அவன் அவளைத்தாக்கி இந்த இராணுவ நகர்வுப்பாதையில் கட்டிப்போட்டிருப்பது திகைப்பையும் அச்சத்தையும் உருவாக்கத்தவறவில்லை. அப்படியானால் இவன் ஒழுக்கந்தவறியதற்கு அப்பால் காட்டிக்கொடுக்கும் துரோகியா? அவன் அவளையே வைத்தகண் மாறாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். எத்தனை காலமாக அவளைக் குறிவைத்திருந்தான். இப்போது மான் மாட்டியிருக்கிறது. இராணுவ நகர்வு அண்மித்துக் கொண்டிருந்தது. அவன் அச்சமின்றி அமர்ந்திருந்தான். அவனுடன் இன்னும் சிலர் அவனுக்கு பாதுகாப்பாக… அவர்களை இராணுவம் நகரும் திசைநோக்கி நகரச் சொல்லி இந்தப்பக்கம் இராணுவம் வராமல் இருக்க அவர்களைத் திசைமாற்றி குறிப்பறிவிக்கச் சொன்னான் எப்படியாவது அவளைத் தன்வலையில் வீழ்த்த இராணுவ நகர்வைப் பயன்படுத்திவிடவேண்டும் என்பது அவன் எண்ணம். அதுவரை இராணுவத்திடம் அகப்படாமல் அவளை வைத்திருக்கத் திட்டமிட்டு, அவள் வாயில் துணியை அடைத்தான். தென்னோலைகள் கொண்டு அவளை மூடி நகர்ந்தான். அவன் நினைப்பிற்கு மாறாக அவன் மீது சந்தேகப்பார்வையை படர விட்டபடி அந்த இராணுவப் பெண் கொமாண்டர் சுற்றிலும் நோட்டம் விட்டாள். வெறுப்புடனும் விருப்பமில்லா சிரிப்புடனும் அவனுக்கு கைகுலுக்கிக் கொண்டு அந்தப் பெண் கொமாண்டர் அவன் வந்த திசை நோக்கி நகர்ந்து முன்னேறினாள். அவள் விழிகள் கொடூரத்தன்மையை வெளிப்படுத்த இதழ்கடையில் குரூரமாக புன்னகைத்தாள். சட்டென்று அந்தத் தென்னந்தோப்புக்குள் சில இராணுவர்களுடன் நுழைந்து நோட்டம் விட்டாள் சற்று மேடாகத் தெரிந்த ஓலை அவளின் சந்தேகப்பார்வைக்குள் விழ தனக்கு அருகாமையில் இருந்த இராணுவனுக்கு கண்களால் ஆணையிட்டாள். சரசரவென ஓலைகள் அகற்றப்பட முக்கில் இரத்தம் ஒழுக, முகம் வீங்கிய நிலையில், கைகளும் கால்களும் பின்புறமாக அசையமுடியாதபடி கட்டப்பட்டிருந்த வாயில் துணி அடைக்கபட்டிருந்த போராளிப்பெண் குப்புறவாக கிடந்தாள். அருகே வந்த கொமாண்டர் அவள் வாயில் இருந்த துணியை அகற்றி அவளை வானம் பார்க்க நிமிர்த்திப் போட்டு விசாரிக்க ஆரம்பித்தாள். கொமாண்டரின் விசாரணைகள் எதற்கும் பதில் அளிக்காமல் இறுக்கமாக மௌனத்திற்குள் இருந்தாள் போராளி. கொமாண்டர் அவனைச்சுட்டிக்காட்டி அவன்போல் நீயும் எங்களுடன் சேர்ந்து விடு, உனக்கு வசதியான வாழ்க்கை அமைத்துத்தருகிறோம். இங்கு வாழ விரும்பாவிட்டால் இந்தியாவில் நீ அழகான வாழ்க்கை அமைத்துக் கொள்ளலாம் என்றாள். அப்பட்டமான துரோகத்தால் வீழ்த்தப்பட்ட அந்தப்பெண் போராளி ஆணித்தரமான மறுப்பை தலையை அசைத்து வெளிப்படுத்தினாள். இராணுவப் பெண்கொமாண்டருக்கு சினம் கூடியது. ஆத்திரத்துடன் கம்பி நறுக்கும் நீண்ட கொறடை எடுத்து போராளி அருகே வந்து அவள் கழுத்தில் வைத்து மிரட்டினாள். அவள் மிரட்டல்களுக்கு அஞ்சாமல் தன்னினத்திற்கே துரோகியாக மாறிய அவனை பார்த்தாள். “ஏய் என்ன அவனை முறைக்கிறாய்? எங்களோடு சேர் இல்லையென்றால் இந்தக்கட்டரால் உன் கழுத்தை அறுத்துவிடுவேன்” என்றாள். முடியாது என்று உரக்கக்கூறினாள் போராளி. அடுத்த கணம் கழுத்தில் இருந்த கட்டரை சற்று சாய்வாக்கி கழுத்தின் நரம்பை அறுத்தாள் கொமாண்டர். குபுகுபுவென்று இரத்தம் பாய்ந்தோட அந்தப்பெண் போராளி கைகால்கள் கூட அசைக்கமுடியாமல் கிடந்தாள். அவள் கண்கள் எதிரியை நோக்கவில்லை துரோகியை காறி உமிழ்ந்தது. கொமாண்டர் விலகி நடந்தாள். அவளுடன் சில இராணுவர் அகல, சிலர் கைகால்கள் கட்டப்பட்டு குற்றுயிராக கிடந்த அவளை நெருங்கினர். கை கால்களின் கட்டுகளை விடுவித்து ஆடைகளைக் கிழித்து நிர்வாணம் ஆக்கி குற்றுயிராய் கிடக்கும் அவள்மேல் சிறுநீர் கழித்து எங்களோடு சேராத உனக்கு இதுதான் தண்டனை என்று சொல்லி அவள் உடலெங்கும் சப்பாத்துக் கால்களால் மிதித்தனர். சற்றுத்தூரத்திலிருந்து அவன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். ஆசைப்பட்டது தனக்கு கிடைக்கவில்லை என்ற ஆதங்கத்தைத்தவிர அவனுக்கு எதுவும் தோன்றவில்லை. அவள் அன்றே இறந்தும்போனாள். புழுதி படிந்த சாய்வு நாற்காலி, அதிகாரம் இழந்த ஆணவம், எல்லோராலும் ஒதுக்கப்பட்ட தனிமை, களையிழந்த முகம், ஒளி குன்றிய கண்கள், நடுத்தர வயதின் முடிவு நரையும் ,வழுக்கையும் போட்டியிடும் தலை, மனஉளைச்சல்களின் கதக்களியில் மூப்பெய்திய அவன். கேட்க ஒரு நாதியற்ற மானுட அவலத்தில்,……. நேற்றாடிய துரோகத்தால் இன்னும் அவன் உயிரோடு கிடந்தான். அவன் தனித்திருந்தான் சூழ இருந்த பலங்கள் காரியம் முடிந்ததும் காணாமல்போயின. , மெல்ல மெல்ல மன உளைச்சல் அவனிடத்தில் குடியேறி அவன் துரோகத்தை படிப்பினையாக்கி கொண்டிருந்தது. ஆண் என்ற ஆணவமும், வாழ்வேன் என்ற வன்மமும் புழுதி படிந்து அந்த சாய்வு நாற்காலியைப்போல்…. கூட இருந்தவர்களைத் துரோகத்தால் வீழ்த்திய வரலாறு பெருஞ்சாபமாய் தலையில் விடிந்தது. கைகால்கள் மரத்துக் கொண்டன. வாயில் நா ஒரு பக்கமாக இழுத்துக்கொண்டது. உடல் நிலத்தில் வீழ்ந்தது. நீண்ட நேரமாகியும் எவரும் வரவில்லை. ஒரு நாய் மட்டும் அருகே வந்து மணந்து தனது பின்னங்காலைத்தூக்கி சிறுநீர் கழித்துவிட்டு நகர்ந்து மறைந்தது. மூளை கிரகித்துக் கொண்டது. அசைய முடியாதபடி கைகால்கள் கட்டப்பட்டு கழுத்து நரம்பு அறுக்கப்பட்ட பெண்போராளி புன்னகையுடன் அவனை விழித்துப் பார்த்தாள்.

முற்றிலும் உண்மை. அடையாளம் என்பது தனித்துவமானது. அனேகமானவர்கள் தமக்கான அடையாளத்தை அறியாமலேயே வாழ்வை முடித்துவிடுவார்கள். ஒவ்வொரு பிறப்பிற்குள்ளும் அந்தப்பிறப்பிற்கான இரகசியம் ஒளிந்திருக்கிறது அவற்றைப் பற்றி ஆழமாக அறிய முற்படுவதில்லை. அறிந்து கொண்டவர்கள் அடையாளப்படுத்தப்பட்டவர்களாக திகழ முடியும். அடையாளத்தை அடையாளம் கண்டு கொள்வது எப்படி?

கந்தப்பு மீள அந்த நினைவுகளை கொண்டுவந்துவிட்டீர்கள். இயக்கமோதல்களால் ஏற்பட்ட பாதிப்பிலிருந்து பலர் மீளவில்லை. அதே சமயம் இந்த இந்திய இராணுவத்துடன் சேர்ந்து இயங்கிய இந்தத் துணைப்படையின் செயற்பாடுகளால் பாதிக்கப்படாத தமிழர்கள் இல்லை என்றே சொல்லலாம். மறக்க நினைத்தாலும் முடிவதில்லை. எது சரி எது பிழை என்றே தெரியாமல் அன்றைய காலத்தில் பல இளையவர்கள் இந்திய அரசியல் சூழ்ச்சிகளால் பலியாகிப்போனார்கள். மறுக்கமுடியாது. இந்தியாவை என்றுமே மன்னிக்கமுடியாது.

சுவி அண்ணா என்னால் சிரிப்பை நிறுத்தமுடியவில்லை. கவிதை எழுதுவது தொடர்பாக எழுதிய வரிகள் சூப்பர். கவிதையிலும் உங்களால் மற்றவர்களின் இதழ்கடையில் முறுவலை வரவைக்கலாம் என்பதற்கு இந்தப்பதிவு நல்ல சான்று. மென்மேலும் எங்களுக்குள் மந்தகாசம் பூக்கும் கவிவரிகளைப்படைக்க வாழ்த்துகள்

உன் தோள்சாய ஆசைதான் இச்சிறுகதை இன்றைய நாட்களில் புலம்பெயர்ந்து வாழும் நாம் எதிர்நோக்கும் முக்கிய விடயத்தில் ஒன்று. முதுமை, தனிமை நம்மவர்களுக்கு சாபம்போல் அமைந்துவிட்டது.காலங்காலமாக பிள்ளைகளின் முகம்பார்த்தே வளர்ந்தும் வாழ்ந்தும் பழகிப்போய்விட்ட சமூக அமைப்பில், எந்த ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இன்றி எல்லாவற்றையும் பிள்ளைகளுக்காக பிள்ளைகளுக்காக என்று தமது இளமை வாழ்விலிருந்து அனைத்தையும் சுய ஒடுக்கத்திற்கு உள்ளாக்கி வாழும் பெற்றோரைக் கொண்ட சமூக அமைப்பைக் கொண்டவர்கள் நாம். நேற்றுவரைக்கும் அந்த வாழ்க்கைக்கு ஒரு தனித்துவம் இருந்தது. இப்போது அப்படியல்ல இயந்திரத்தனமான வாழ்க்கை ஓட்டம், நின்று நிதானித்து ஏன் என்று கேட்க முடியாது வாழ்க்கையைத் தேடிக்கொண்டு நகரும் அவலம். யாரையும் குற்றஞ் சொல்ல முடியாது. இயங்கும் நிலை குறைந்தால் அதற்கு மதிப்பே கிடையாது. முதுமையும் அப்படித்தான் மனதில் தோன்றும் தனிமையின் தளர்ச்சி இயலாமையை உருவாக்கி மற்றவர்களுக்கு வேண்டாவர்களாக எம்மை மாற்றிவிட்டால் இந்த மனிதவாழ்வின் ஓட்டத்தில் ஓதுக்கப்பட்டுவிடுவோம். அத்தகைய ஓதுக்கம் என்பது மிகப்பயங்கரமானது. பேசத் தெரியும் ஆனால் பேச முடியாது அல்லது பேசுவதற்கு யாருமில்லை, பொழுதுபோக்கு சாதனங்களுக்குள் எவ்வளவு நேரம் நம்மை உட்படுத்தமுடியும்..... தொடர்ந்து அதற்குள் முடங்க முடியாது. என்ன..... எல்லாம் தெரியும் ஆனால் அனைத்தும் ஏதோ வகையில் கட்டாய சுய ஒடுக்கத்திற்குள் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது காரணம். முதுமை உண்மையிலேயே அதிலிருந்து வெளியே வரவேண்டும் எமது சமூகவாழ்வில் சில மாற்றங்கள் உருவாக்கப்படவேண்டும். அந்த மாற்றம் மானுட நேசிப்பை மட்டுமே அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தால் தள்ளாமையையும் கொஞ்சம் தள்ளிப்போடலாம். வாழ்த்துக்கள் தோழி காலத்தை பிரதிபலிக்கும் கதை எதிர்காலத்தில் மாற்றங்கள் ஏற்படும் நம்புவோம்

ஜீவன் சிவா எழுத ஆரம்பித்ததை எழுதி முடியுங்கள் எந்த ஒரு விடயமாக இருந்தாலும் ஒவ்வொருவருடைய பார்வையும் வித்தியாசமானது. நீங்கள் உங்கள் பார்வையைப்பதிவு செய்கிறீர்கள். அதிலேன் தயக்கம்? அவரவர்களுக்கு தத்தம் பார்வை மீதான நம்பிக்கையின் அடிப்படையிலேயே கருத்துகளைப்பதிவிடுகிறார்கள். கருத்தாடல் களம் எல்லோருக்குமானது. உங்கள் நம்பிக்கைகள் உங்கள் பார்வைகள் என்பனவற்றை யாராலும் மறுதலிக்கமுடியாது ஏனெனில் அது உங்கள் சுயமான பார்வை