Justin

கொலையை அன்றும் எதிர்த்து இன்றும் எதிர்ப்பவர்களைப் பார்த்து "நீங்களும் காரணம்" என்பதன் அர்த்தம் புரியாமலா அதைச் சொல்கிறீர்கள்? அப்படி சொல்வதன் அர்த்தமே மற்றவர் மேல் பழியை போட்டு விட்டு செய்தவர்களை வெள்ளையடிக்கும் முயற்சி! இதைச் சொல்லிக் கொண்டு அதே வசனத்தில் மனச்சாட்சி பற்றியும் அறிவுரை வந்திருப்பது வேடிக்கை! கொலையை ஆரம்ப கால தமிழ் அரசியல் வாதிகள் தூண்டினார்கள் சரி, மக்கள் என்ன செய்தார்கள்? எனவே, என் போன்ற சாதாரண மக்கள் "கொலையில் பங்கு" என்று போர்வை போர்த்துவதை நிறுத்துங்கள்! உங்கள் பங்கை பற்றி மட்டுமே நீங்கள் பேச உரிமையுண்டு என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ளுங்கள்!

அப்படியா? எங்கே? கேட்டீர்கள், கெஞ்சினீர்கள், ஆனால் சில உரையாடல்களை நடத்த முற்றாக தடை போட வேண்டும் என்று நிர்வாகத்திடம் கேட்டு பிரச்சினையின் பாகமாக மாறியதும் நீங்கள் தானே?

இந்த ரத்தமும் சதையும் உயிரும் இருந்தாலும் facts பற்றிப் பேசும் போது உணர்ச்சி ஏன்? அனேகமாக என்ன நடக்கிறது என்று பார்த்தால்: 1. ஒரு சம்பவம் குறிப்பிடப் படும்! 2. அது நடக்கவில்லை என ஒரு தரப்பு மறுக்கும் 3. மறு தரப்பு அதை அழுத்திச் சொல்லும்! இந்தப் பரிமாற்றத்தில் facts மறைந்து , மறைத்ததை மழுப்புவதும், அழுத்திச் சொல்வதும் தொடரும்! இந்த நச்சுச் சக்கரத்தை எங்கே நிறுத்துவது? நிச்சயமாக facts ஐச் சொல்லாதே என்று தடுக்க இயலாதென நினைக்கிறேன்!

அதாவது நான் வானம் நீல நிறம் என்றால், நீங்க அண்ணாந்து பார்த்து விட்டு நீலம் என்றால் "சரி" என்றிருக்க வேண்டும். சிவப்பு என்றால் "இல்லையே, சிவப்பாயிற்றே?" என்று சொல்ல வேண்டும். இந்தப் பரிமாற்றத்தில் எங்கே உணர்ச்சி வருகிறது என்று சொல்லுங்கள்?

இந்த திரி தொடர்பாகவும் பேசக்கூடாதா? சம்பந்தம் கலக்க வந்தது போல எப்பவும் ஒளிச்சு மறைச்சுத் தான் பேச வேணுமா சசி? பேசுவதைச் சாதாரணமாக்குங்கள்! சும்மா எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு உணர்ச்சியை தொடர்பு படுத்தாமல் உரையாடுவது சாத்தியம் என நினைக்கிறேன்!

அதெப்படி? சுட்டிக் காட்டினால் "காயத்தைக் கிளறாதே, பேசாமலிரு! " அவர் சும்மாயிருந்தால் பத்து வருடம் கழிச்சு "எல்லோரும் தான் காரணம், ஆயுதம் தாங்கினவனை மட்டும் குற்றம் சொல்வது எப்படி?" என்ற கேள்வி! தெரியாமல் கேட்கிறேன்: எந்தக் காலத்தில் எந்த ஆயுதக் குழுவும் செய்த அரசியல் கொலைகளை சாதாரண தமிழ் மக்கள் முழுமையாக ஆதரித்தனர்? ஒரு சிறு பகுதி நியாயம் இருக்கிறது என்று கூறி ஒதுங்கி கொண்டது! பெரும்பான்மை: ஒன்றும் சொல்லவில்லை? ஏன் ? யாரும் சொல்ல மேடை அமைத்துக் கொடுக்கவில்லை! இந்த நிலையில் எப்படி "எல்லாரும் காரணம்" என்று போர்வை போர்த்துகிறீர்கள்? தீவிர தேசியர்களைப் பொறுத்த வர

நான் நினைக்கிறன், உங்கள் அளவீட்டின் படி அது ரகளையாக இருக்காது! அது தீவிர தேசியர்களின் baseline tone ஆக இருக்கும் போல! அப்ப ரகளை இல்லை! ஒத்துக் கொள்கிறேன்!

என்ன பெருமாள்? சட்டம் ஒழுங்கு நேர்மையான அவுசிலேயே ஒரு ரௌடிக் கூட்டத்தைக் கூட்டி ரகளை செய்ய முடிந்ததென்றால், இலங்கையில் யாரும் எதையாவது செய்து விட்டு புலிகளைக் கைகாட்டி விடலாம் என்று யோசிக்க அப்புகாத்து மூளை அவசியமில்லையே?

இல்லை. அவுசில் ரௌடிகள் முகத்தை மூடியபடி ரகளை செய்த பின்னர் அது நியாயமான கோரிக்கை தானே?

நிச்சயமாக இரண்டாவது பிரச்சினை தான்!

அமெரிக்காவின் OSS என்பது இரண்டாம் உலகப் போரின் பின் CIA ஆனது போல, சோவியத் ரஷ்யாவின் KGB நவீன ரஷ்யாவின் FSB ஆனது தமிழ் மொழிபெயர்ப்பாளர்களுக்கு புறாச்செய்தியாக இன்னும் வந்து சேரவில்லையாம்!

நீங்கள் தமிழ் நூல்களை மட்டுமே வாசிப்பதால் (அப்படி நான் நம்பவில்லை!) ரஷ்யாவின் FSB லிஸ்ரில் மிஸ்ஸிங்!

அலெக்ஸ் பரந்தாமன் சொல்வதை உறுதிப் படுத்துவது எப்படியென்று உங்களுக்கும், கல்யாணிக்கும், கப்ரனுக்கும் வேறு மூலங்களை அந்தத் திரியிலேயே சுட்டிக் காட்டியாயிற்றே? இன்னும் மண்ணுக்குள் புதைத்த தலையை நீங்கள் வெளியே எடுக்கவில்லையோ?

நான் ஊரில் பட்டத் திருவிழாவுக்குப் போனதில்லை, ஆனால் பெருமெடுப்பில் நடக்கும் என அறிந்திருக்கிறேன். ஊரிலும் இந்த கண்ணாடி நூலால் வெட்டுவதெல்லாம் செய்வார்களா?

பட்டமோடி (The Kite Runner) "மீண்டும் நல்வழிக்குத் திரும்ப ஒரு வழி இருக்கிறது!" "There's a way to be good again!" (இது பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நாவலாக வெளிவந்து பின்னர் ஒரு திரைப்படமாகவும் வெளிவந்து விட்ட ஒரு படைப்பு. இதைப் பற்றி ஏற்கனவே யாழில் பகிரப் பட்டிருக்கக் கூடும், ஆனால் கொரனாவுக்கு முடங்கிய நாட்களில் வாசிக்கத் தகுந்த நல்ல புத்தகமாக இருப்பதால் இங்கே பகிர்கிறேன்) "யுத்தம் என்பது குண்டுகளாலும் துப்பாக்கிகளாலும் மட்டும் நடக்கும் ஒன்றல்ல. இந்த உபகரணங்களுக்கு அப்பால் மக்களின் துன்பத்தினாலும் வாழ்க்கை மாற்றங்களாலும் கூட யுத்தம் பிரதிநிதித்துவம் செய்யப் படுகிறது".