theeya

உங்கள் துயரத்தில் நாமும் பங்கு கொள்கின்றோம் நிலாமதி அக்கா.

நானும் என் துணைவியும் சில காலம் சென்னையில் வாழும்படி நேர்ந்தது. நான் எனது தூய தமிழில் பேசுவதற்கு கொஞ்சம் தயங்கிய காலப்பகுதி அது. அதையும் மீறிச் சிலவேளை என் இயல்பு மொழியில் நான் பேசினால் “என்ன நீங்கள் மலையாளம் பேசுறிங்களா?” எனச் சிலரும் “நீங்கள் ரொம்ப அழகாய் சிங்களத் தமிழ் பேசுறிங்க” என வேறு சிலரும் பேசுவதைக் கேட்டு அவர்களுக்கு விளக்கம் சொல்லி அலுத்துப்போய் ஒருவாறாக சென்னைத் தமிழைப் பேசக் கற்றுக் கொண்டேன். சென்னைத் தமிழ் ரொம்ப அழகானதுதான் அதற்காக என் தாய்த்தமிழை ‘’சிங்களத் தமிழ்’’ என்று சொல்லும் அவர்களை என்னால் எப்படி ஏற்க முடியும்? இது நடந்து ஐந்து வருடங்கள் கடந்துவிட்டன, அமெரிக்காவுக்கு வந்ததற்கு பின் தமிழரைக் காணும்போதெல்லாம் என் தூய தமிழில் உரையாடுவதற்கு நான் தயங்கியதேயில்லை. இவ்வாறுதான் அன்று ஒருநாள் என் நண்பருடன் நான் உரையாடிக்கொண்டிருந்தேன். அவர் சென்னையைச் சேர்ந்தவர் அவருக்கு ஈழத் தமிழர் பற்றிய ஆழமான புரிதல் உண்டு. சங்க காலத்தில் பேசப்பட்ட பல சொற்கள் இன்றும் ஈழத்து தமிழில் உள்ளதை அவர் நினைவு கூர்ந்தார். அந்த நேரத்தில் அங்கு வந்த ஒருவர் “ உங்களுக்கும் சிங்களத்தமிழ் தெரியுமா?’’ என ஆச்சரியமாக அவரைக் கேட்டார். என் நண்பர் அவருக்கே உரிய விதத்தில் சரியான பதிலளித்தார். இன்னும் பலர் நாம் உரையாடுவதை வேடிக்கையுடன் பார்த்துச் சென்றனர். உண்மையை ஆராய்ந்து பார்த்தால் இவர்களை மட்டும் சொல்லிக் குற்றமில்லை. என்னைப் பொறுத்தவரையில் என்தமிழை, எந்தமிழரைப் பற்றி எழுதிய எனக்குப் பிடித்த கவிஞர் பாரதி எழுத்தாளர் சுஜாதா ஆகியோர் மீதும் எனக்கு மனவருத்தம் உண்டு. “சிங்களத் தீவினுக்கோர் பாலமமைப்போம் சேதுவை மேடுருத்தி வீதிசமைப்போம்” என்று பாரதி எழுதியிருக்கக் கூடாது என்பது என் வாதம். பாரதியை அதுவும் இருபதாம் நூற்றாண்டின் இணையற்ற தமிழ் கவிஞனாக புகழப்படும் மகாகவி பாரதியை எப்படி விமர்சிப்பது? என்ற தயக்கம் எனக்கு உண்டு. இங்கு நான் யாரையும் விமர்சிக்க வரவில்லை. ஆனால் தமிழர்கள் பூர்வீகமாக வாழ்ந்த, வாழ்ந்துவரும் ஈழத்தை “சிங்களத்தீவு” என அவர் எதற்காகச் சொல்ல வேண்டும்? “சுந்தரத் தீவினுக்கோர் பாலமமைப்போம் சேதுவை மேடுருத்தி வீதிசமைப்போம்” என்று பாரதி பாடியிருந்தால் மிகச் சிறப்பாக இருந்திருக்கும். தன் தேசிய ஒருமைப்பாட்டிற்காக தன் நாட்டை “ பாரத நாடென்றோ, ஆரிய நாடென்றோ” எப்படி வேண்டுமானாலும் சொல்லிவிட்டுப் போகட்டும் அதற்கான முழுச் சுதந்திரமும் அவருக்கு உள்ளது. அதைவிடுத்து என் அப்பா, அம்மா, அம்மம்மா, அப்பப்பா, பாட்டன், பாட்டி, பூட்டன், பூட்டி, கொள்ளுப்பாட்டன், கொள்ளுப்பாட்டி எனப் பரம்பரை பரம்பரையாக எம்மவர்கள் வாழ்ந்த என் தாய்த் திருநாட்டை “சிங்களத் தீவு” என்று சொல்லும் அதிகாரத்தை பாரதிக்கு யார் வழங்கியது. இன்னொருவர் நான் முன்பே சொன்னதுபோல எழுத்தாளர் ‘சுஜாதா’ அவர்கள். ‘’என் இனிய இயந்திரா’’வை எழுதிய என் மனம் கவர்ந்த அதே ‘சுஜாதா’ தனது “ஒரு லச்சம் புத்தகங்கள்” என்ற சிறுகதையில்; “சிங்களத் தமிழர்” என்றே எம்மை அழைக்கிறார். இந்த உரையாடலை பாருங்கள் “இப்போது ஞாபகம் வந்துவிட்டது. சிலோன். இவனைச் சிங்களத்தில் பார்த்திருக்கிறோம். "நீங்கதானா செல்வரத்னம்?" "ஐயாவுக்கு நினைப்பு உண்டு. யாழ்பாணத்தில் சந்திச்சிருக்கிறோம்." “ சிங்களத் தமிழர்களை தமிழகம் நடத்தற விதத்தையும் பார்த்தேன். அதையும் சொல்லப் போறேன்" "பாரதி பெல்ஜியம் நாட்டுக்காகவும் பிஜி தீவினருக்கும் அனுதாபப்பட்ட சர்வதேசக் கவிஞன். ருஷ்யப் புரட்சியை வாழ்த் தினவன். இன்றைக்கு இருந்திருந்தா சிங்களத் தமிழர்களுக்காக உருகியிருக்க மாட்டானா?" யாழ்ப்பான நூலகம் எரிக்கப்பட்ட நிகழ்வைச் சொல்லும் ஒரு சிறுகதையில் ஈழத் தமிழர்களை சிங்களத் தமிழர் என சுஜாதா ஏன் அழைத்திருக்க வேண்டும்.? இந்தச் சிறுகதையில் ஈழத்தமிழர்களை தமிழகம் நடத்தும் விதத்தை சுஜாதா அவர்கள் தோலுரித்துக் காட்டியிருந்தாலும் அவரின் ஈழம் பற்றிய வரலாற்று அறிவின்மையை இச் சிறுகதையில் காண முடிகின்றது. என் மனம் கவர்ந்த இந்த இரு பெரும் இலக்கியவாதிகளின் இரண்டு படைப்புக்களினூடாக நான் சொல்ல விளைவது யாதெனில்; ஈழத்தமிழ், மற்றும் ஈழத் தமிழர் பற்றிய படைப்புக்களை படைப்பதற்கு முன்னர் அவர்களைப் பற்றி அல்லது அவர்களின் வரலாறு பற்றி கொஞ்சமாவது தெரிந்து கொள்ளுங்கள் என்பதேயாகும். -தியா-

நானும் என் துணைவியும் சில காலம் சென்னையில் வாழும்படி நேர்ந்தது. நான் எனது தூய தமிழில் பேசுவதற்கு கொஞ்சம் தயங்கிய காலப்பகுதி அது. அதையும் மீறிச் சிலவேளை என் இயல்பு மொழியில் நான் பேசினால் “என்ன நீங்கள் மலையாளம் பேசுறிங்களா?” எனச் சிலரும் “நீங்கள் ரொம்ப அழகாய் சிங்களத் தமிழ் பேசுறிங்க” என வேறு சிலரும் பேசுவதைக் கேட்டு அவர்களுக்கு விளக்கம் சொல்லி அலுத்துப்போய் ஒருவாறாக சென்னைத் தமிழைப் பேசக் கற்றுக் கொண்டேன். சென்னைத் தமிழ் ரொம்ப அழகானதுதான் அதற்காக என் தாய்த்தமிழை ‘’சிங்களத் தமிழ்’’ என்று சொல்லும் அவர்களை என்னால் எப்படி ஏற்க முடியும்? இது நடந்து ஐந்து வருடங்கள் கடந்துவிட்டன, அமெரிக்காவுக்கு வந்ததற்கு பின் தமிழரைக் காணும்போதெல்லாம் என் தூய தமிழில் உரையாடுவதற்கு நான் தயங்கியதேயில்லை. இவ்வாறுதான் அன்று ஒருநாள் என் நண்பருடன் நான் உரையாடிக்கொண்டிருந்தேன். அவர் சென்னையைச் சேர்ந்தவர் அவருக்கு ஈழத் தமிழர் பற்றிய ஆழமான புரிதல் உண்டு. சங்க காலத்தில் பேசப்பட்ட பல சொற்கள் இன்றும் ஈழத்து தமிழில் உள்ளதை அவர் நினைவு கூர்ந்தார். அந்த நேரத்தில் அங்கு வந்த ஒருவர் “ உங்களுக்கும் சிங்களத்தமிழ் தெரியுமா?’’ என ஆச்சரியமாக அவரைக் கேட்டார். என் நண்பர் அவருக்கே உரிய விதத்தில் சரியான பதிலளித்தார். இன்னும் பலர் நாம் உரையாடுவதை வேடிக்கையுடன் பார்த்துச் சென்றனர். உண்மையை ஆராய்ந்து பார்த்தால் இவர்களை மட்டும் சொல்லிக் குற்றமில்லை. என்னைப் பொறுத்தவரையில் என்தமிழை, எந்தமிழரைப் பற்றி எழுதிய எனக்குப் பிடித்த கவிஞர் பாரதி எழுத்தாளர் சுஜாதா ஆகியோர் மீதும் எனக்கு மனவருத்தம் உண்டு. “சிங்களத் தீவினுக்கோர் பாலமமைப்போம் சேதுவை மேடுருத்தி வீதிசமைப்போம்” என்று பாரதி எழுதியிருக்கக் கூடாது என்பது என் வாதம். பாரதியை அதுவும் இருபதாம் நூற்றாண்டின் இணையற்ற தமிழ் கவிஞனாக புகழப்படும் மகாகவி பாரதியை எப்படி விமர்சிப்பது? என்ற தயக்கம் எனக்கு உண்டு. இங்கு நான் யாரையும் விமர்சிக்க வரவில்லை. ஆனால் தமிழர்கள் பூர்வீகமாக வாழ்ந்த, வாழ்ந்துவரும் ஈழத்தை “சிங்களத்தீவு” என அவர் எதற்காகச் சொல்ல வேண்டும்? “சுந்தரத் தீவினுக்கோர் பாலமமைப்போம் சேதுவை மேடுருத்தி வீதிசமைப்போம்” என்று பாரதி பாடியிருந்தால் மிகச் சிறப்பாக இருந்திருக்கும். தன் தேசிய ஒருமைப்பாட்டிற்காக தன் நாட்டை “ பாரத நாடென்றோ, ஆரிய நாடென்றோ” எப்படி வேண்டுமானாலும் சொல்லிவிட்டுப் போகட்டும் அதற்கான முழுச் சுதந்திரமும் அவருக்கு உள்ளது. அதைவிடுத்து என் அப்பா, அம்மா, அம்மம்மா, அப்பப்பா, பாட்டன், பாட்டி, பூட்டன், பூட்டி, கொள்ளுப்பாட்டன், கொள்ளுப்பாட்டி எனப் பரம்பரை பரம்பரையாக எம்மவர்கள் வாழ்ந்த என் தாய்த் திருநாட்டை “சிங்களத் தீவு” என்று சொல்லும் அதிகாரத்தை பாரதிக்கு யார் வழங்கியது. இன்னொருவர் நான் முன்பே சொன்னதுபோல எழுத்தாளர் ‘சுஜாதா’ அவர்கள். ‘’என் இனிய இயந்திரா’’வை எழுதிய என் மனம் கவர்ந்த அதே ‘சுஜாதா’ தனது “ஒரு லச்சம் புத்தகங்கள்” என்ற சிறுகதையில்; “சிங்களத் தமிழர்” என்றே எம்மை அழைக்கிறார். இந்த உரையாடலை பாருங்கள் “இப்போது ஞாபகம் வந்துவிட்டது. சிலோன். இவனைச் சிங்களத்தில் பார்த்திருக்கிறோம். "நீங்கதானா செல்வரத்னம்?" "ஐயாவுக்கு நினைப்பு உண்டு. யாழ்பாணத்தில் சந்திச்சிருக்கிறோம்." “ சிங்களத் தமிழர்களை தமிழகம் நடத்தற விதத்தையும் பார்த்தேன். அதையும் சொல்லப் போறேன்" "பாரதி பெல்ஜியம் நாட்டுக்காகவும் பிஜி தீவினருக்கும் அனுதாபப்பட்ட சர்வதேசக் கவிஞன். ருஷ்யப் புரட்சியை வாழ்த் தினவன். இன்றைக்கு இருந்திருந்தா சிங்களத் தமிழர்களுக்காக உருகியிருக்க மாட்டானா?" யாழ்ப்பான நூலகம் எரிக்கப்பட்ட நிகழ்வைச் சொல்லும் ஒரு சிறுகதையில் ஈழத் தமிழர்களை சிங்களத் தமிழர் என சுஜாதா ஏன் அழைத்திருக்க வேண்டும்.? இந்தச் சிறுகதையில் ஈழத்தமிழர்களை தமிழகம் நடத்தும் விதத்தை சுஜாதா அவர்கள் தோலுரித்துக் காட்டியிருந்தாலும் அவரின் ஈழம் பற்றிய வரலாற்று அறிவின்மையை இச் சிறுகதையில் காண முடிகின்றது. என் மனம் கவர்ந்த இந்த இரு பெரும் இலக்கியவாதிகளின் இரண்டு படைப்புக்களினூடாக நான் சொல்ல விளைவது யாதெனில்; ஈழத்தமிழ், மற்றும் ஈழத் தமிழர் பற்றிய படைப்புக்களை படைப்பதற்கு முன்னர் அவர்களைப் பற்றி அல்லது அவர்களின் வரலாறு பற்றி கொஞ்சமாவது தெரிந்து கொள்ளுங்கள் என்பதேயாகும்.

நல்ல முயற்சி கதை சிறப்பாக நகர்கிறது. கூட்டு முயற்சிக்கு வாழ்த்துக்கள். கதையை பலபேர் எழுதினாலும் தொய்வின்றி நகர்கிறது. ஆனால் உரையாடல் பகுதிகளில் ஒவ்வொருவரினதும் வித்தியாசமான ஆற்றல் வெளிப்படுகிறது.

நன்றி சேயோன், உங்கள் கருத்துக்கும் வருகைக்கும்

வித்தகக் கவி நானென்று விண்டுரைக்க வரவில்லை முத்திரைக் கவி நானெழுதி மூண்டெள முயலவில்லை கொத்துக் கொத்தாய் எம்மவர்கள் செத்து விழுந்தபோதும் தத்துவங்கள் பேசியிங்கே தரித்திரராய் வாழ்ந்திடுவோம் மன்னுயிர் மண்மேல் வீழ்ந்து மடிந்திடும் நிலைதான் கண்டும் என்னுயிர் பிழைத்தல் வேண்டி ஒதுங்கிநான் நிற்கக் கண்டு முன்வாயிற் சொற்கள் சேர்ந்து முரண்டு பிடித்தெனைக் கொல்ல என்னுடல் நிமிர்ந்து நானும் ஏற்றந்தான் காண்பதெப்போ சாப்பாடு இன்றியங்கே தமிழ்ச்சாதி சாகக்கண்டும் காப்பீடு ஏதுமில்லாக் காரியங்கள் நாங்கள் செய்து ஏற்பாடு ஏதும் இன்றி ஆர்ப்பரித்தே எழுந்திடாமல் கூப்பாடு போட்டு இங்கே கும்மாளம் போட்டிருந்தோம் வில்லில் இருந்து வெளிப்பட்ட அம்புபோலத் தமிழ்ச் சொல்லில் வார்த்தெடுத்தென் ஆத்திரத்தைக் கொட்டி நல்லாய் கல்லில் வடித்த சித்திரம் போல் கவியெழுதி வைத்திருக்க நல்லில் சொற்கள் இவையென்று நவின்றதனைத் தூற்றிடுவர் வெட்டிப் போட்டு எங்கள் தமிழ்ச்சாதி மரித்த போது தட்டிக் கேட்டு அங்கே தடுத்தவர் யாருமில்லை கொட்டித் தீர்த்து எந்தன் கவிவரியை நான்வடித்தால் தட்டிக் கழித்த பின்னதனில் அரசியல் வாடை என்பர். மனக்கோலம் போட்டு நல்லாய் மாண்புடனே வாழ்ந்த போதும் வனக்கோலம் பூண்ட பின்னர் வாழ்ந்ததெல்லாம் இழந்தபோதும் தினக்கூலி வேலை செய்து உயிர் பிழைத்து வாழ்ந்த போதும் மனப்பிரமை பிடித்து நாங்கள் மண்டியிட்டுப் போகவில்லை அநியாயம் கண்டு எந்தன் பேணாமை கண்ணுதிர்த்தால் இதுஞாயம் இல்லையென்றென் கவிவரியைக் கொய்யநிற்பர் எதுஞாயம் என்றெனக்கு எதுவுமே தெரியாதா புதுஞாயம் வேண்டாம் புவிமேலே நானும் மானிடந்தான் தியா நன்றி - http://www.panippookkal.com/ithazh/archives/5719 பனிப்பூக்கள்

“…கருணையுள்ளோரே கேட்டீரோ காகங்கள் கரைகின்றன சேவல் கூவுகின்றது காற்றில் மரங்கள் அசைகின்றன மரணங்கள் நிகழ்கின்றன...” -கவிஞர் அஸ்வகோஸின் வரிகள் -

வசந்தத்தை வரவேற்கும் அழகிய கவிதைக்கு வாழ்த்துக்கள்

உங்கள் கருத்துகளுக்கு நன்றி

நன்றி

திசை தெரியாத் தேசமொன்றில் அடைபட்ட அந்நியர் போல் அடிமைச் சாசனம் எழுதியபின் எஜமானர்களின் கல்லா நிரப்பி மீளும் பெரும் பணிச் சுமையுடன் போயிருந்த அவர்கள் - இன்று எம்முடன் இல்லை தெருநாய்கள் இயங்கும் தெருவில் துப்பாக்கி குண்டுகளால் தொளையிடப்பட்டு தூக்கி வீசப்பட்டனர் இன்னமும் மனித முகங்கள் கண்டறியப் படாத அயல் மண்ணில் கருப்பு இரவுகளின் தனிமை தணிவதற்குள் எங்கள் ஏழைத் தொழிலாளர்களின் ஜீவநாடி அடங்கிப் போனது வன்மம் கொட்டித் தீர்க்கப்பட்ட பின்னர் கண்ணீர்த் துளிகளை மட்டுமே எமக்குப் பரிசாக அளித்தன பிசாசுகள் நாளை பற்றிய கனவுகளைச் சுமந்து சென்ற ஏதிலிகள் மேல் தங்கள் குரோதத்தைக் கொட்டி மரணத்தை மட்டுமே பரிசாகக் கொடுத்தன.. வெம்மை தீய்ந்த மரக் காட்டின் நடுவே பாவத்தின் தீர்ப்பை எழுதிச் சென்ற பாவிகளே ஒரு தாயின் நேசிப்பின் உக்கிரம் பற்றியோ இழப்பின் வலியால் துடிக்கும் துணையின் இருப்புப் பற்றியோ அதீத நேசிப்புக்குரிய தந்தையை இழந்த பிள்ளை ஒன்றின் பெருவலி பற்றியோ எப்போதாவது நீவீர் உணர்ந்ததுண்டா? பட்டவனுக்குத்தான் அதன் வலி தெரியும் -ஊரவன் -

ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள்...

எஸ். பொ காலமானார் இலங்கையின் பிரபல எழுத்தாளர்களில் ஒருவரும் சிறந்த தமிழ் இலக்கியவாதியுமான எஸ்.பொ என்று அழைக்கப்படும் ச. பொன்னுத்துரை அவர்கள் ஆஸ்திரேலியாவில் சிட்னி நகரில் காலமானார். எஸ். பொ காலமானார் இறக்கும்போது அவருக்கு வயது 82. யாழ்ப்பாணம் நல்லூரை பிறப்பிடமாகக் கொண்ட எஸ்.பொ அவர்கள், தனது வாழ்நாளின் பெரும்பாகத்தை மட்டக்களப்பில் கழித்ததுடன் இறக்கும்போது ஆஸ்ரேலியாவில் வாழ்ந்திருந்தார். ஒரு இடதுசாரி இலக்கியவாதியாக தன்னை அடையாளப்படுத்திக்கொண்ட எஸ். பொ அவர்கள், கதைகள், சிறுகதைகள், கவிதைகள், கட்டுரைகள் என நூற்றுக்கணக்கான படைப்புக்களின் சொந்தக்காரராவார். மொழிபெயர்ப்பு நூல்களும் இவரது படைப்புக்களில் அடக்கம். ''வரலாற்றில் வாழ்தல்'' என்ற தலைப்பில் தனது சுயசரிதையை எழுதியுள்ள அவர், சென்னையில் மித்ரா பதிப்பகம் என்னும் பெயரில் வெளியீட்டாளராகவும் செயற்பட்டிருக்கிறார். ஈழத்து எழுத்துலகில் பாரிய புரட்சி செய்த எழுத்தாளர் ஐயா எஸ்.பொ அவர்களின் மறைவு என்னை பெரிதும் கவலைக்கு உள்ளாக்கியது. அவருடன் சேர்ந்து பணி புரிந்தவன் என்ற வகையிலும் ஒரு இலக்கிய ஆர்வலன் என்ற வகையிலும், அவர்களின் மறைவு என்னை பெரிதும் பாதிப்படையச் செய்து விட்டது.

ஆழ்ந்த இரங்கல்கள்..!

இவர்களை எனக்கு மிகவும் நன்றாகத் தெரியும். நினைக்கவே கவலையாக உள்ளது.