shanthy

Saturday, July 4, 2020 குற்றம் 1 ----------+-++---- அன்று குடும்ப நீதிமன்றிற்கு காலை 10.20 மணிக்கு 74வது இலக்க அறைக்கு அழைக்கப்பட்டிருந்தேன். 24.12.2015 என்மீது நிகழ்த்தபட்ட வன்முறைக்கு எதிராக காவல்துறையினரால் வழக்கு பதியப்பட்ட வழக்கு விசாரணை நாளது. திருமதி.ஆனந்தா அவர்கள் 24.12.2015 அன்று நள்ளிரவு ஈடார் ஓபஸ்ரைன் மலைக்கோட்டை தேவாலயத்திற்கு தனது காதலருடன் போய் வந்திருந்தார். அதனால் கோபமுற்ற அவரது கணவர் அவரை விசாரித்தார். அவர்கள் இருவரும் கோவிலுக்குப் போய் வந்ததை நானும் பார்த்தேன். அன்று கணவர் திருமதி.ஆனந்தா அவர்களை அடிக்கவில்லை. எதுவும் துன்புறுத்தவில்லை. அன்று பிள்ளைகள் இருவரும் வீட்டில் இருக்கவில்லை. முற்கூட்டியே பிள்ளைகளின் நண்பர்கள் வீட்டுக்கு திருமதி.ஆனந்தா பிள்ளைகளை அனுப்பி விட்டிருந்தார். சாட்சியாளர் பா.மோ.ராணி. பா.மோ.ராணியின் கையெழுடுத்தோடு எதிர்த்தரப்பு வழக்கறிஞர் அச் சாட்சிக் கடதாசியை நீதிபதியிடம் கையளித்தார். பா.மோ.ராணியின் சாட்சிக் கடிதத்தை என்னிடம் தந்தார் எனது சட்டத்தரணி. எனது பதிலை நீதிபதி எதிர்பார்த்து என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். கோபம் தான் வந்தது. இரண்டு சட்டத்தரணிகள் நீதிபதி நீதிபதியின் உதவியாளர் முன்னிலையில் அவமானத்தால் குறுகிப்போனேன். இல்லாத ஒரு காதலனை எனக்கு உருவாக்கி அவனும் அவனது காதலியும் என்னைப் பழிவாங்குவதை எப்படி மறுப்பதெனத் தெரியாமல் திண்டாடினேன். பா.மோ.ராணி யார் ? எனது சட்டத்தரணி கேள்வியெழுப்பினார். எதிரில் இருந்தவன் என்னைப் பார்த்ததை கவனித்தேன். மறுபடியும் எனது சட்டத்தரணி கேட்ட போது அவன் சொன்னான். அவ எனது தோழி. தோழியென்றால் ? அவன் அதற்கான பதிலை சரியாகச் சொல்ல மறுத்து தன் கதையை வேறுபக்கம் திருப்பினான். பிள்ளைகளுக்கு இவளைப் பற்றித் தெரியாது இவள் ஒரு நடத்தை கெட்டவள். பிள்ளைகளை கூப்பிடுங்கோ நீதிமன்றம். நான் இவளது உண்மையான குணத்தை பிள்ளைகளுக்குச் சொல்ல வேண்டும். இவளுக்கு கனக்க கள்ளக்காதல்கள் இருக்கு. எனக்குத் தெரியும். நான் ஒரு ஊடகவியலாளன். யூரோப்பியன் நியூஸ் ஏஜென்சி நிறுவனத்திற்கு பணம் செலுத்தி பெற்ற ஊடகவியலாளர் அடையாள அட்டையை எடுத்து மேசையில் வைத்தான். ஐநா சபைக்கு போயிருந்த பலர் அந்த ஊடகவியலாளர் அடையாள அட்டையைக் கொழுவியிருந்ததை கண்டிருக்கிறேன். வெளியில் இருந்து பார்க்கும் சாதாரண மக்கள் அந்த அடையாள அட்டையை பெரும் தகுதியாகவும் அதை கொழுவியிருப்போரை தகுதி மிக்கவர்களாகவும் நினைப்பார்கள். யூரோப்பியன் நியூஸ் ஏஜென்சி நிறுவனத்தில் யாரும் ஊடகவியலாளர் என விண்ணப்ப படிவத்தை நிரப்பியனுப்பினால் அவர்களுக்கு அந்த நிறுவனம் அடையாள அட்டையை வழங்கும். அவர்கள் குறிப்பிடும் பணத்தை அனுப்பி வைத்தால் அழகான வடிவமைப்பில் ஊடகர் அடையாள அட்டை கிடைக்கும். ஊடகரா ? என்பதற்கான எந்த தகுதியையும் அந்த நிறுவனம் ஆராய்ந்ததை நான் அறியவில்லை. அவன் எடுத்துக் காட்டிய அந்த அடையாள அட்டையை யாரும் கணக்கில் எடுக்கவில்லை. அவன் தனது முறிந்த டொச்சில் சொல்லிக் கொண்டு வந்தான். நான் 8மணிநேரம் வேலை செய்கிறேன். 6மணித்தியாலம் தான் வேலை செய்யிறாள். என்ர உழைப்பில தான் வாழ்ந்து கொண்டு எனக்கு பிரச்சனை தாறாள். நீதிபதி தனது குரலை உயர்த்தினார். பிள்ளைகளுக்கும் உங்கள் தனிப்பட்ட பிரச்சனைகளுக்கும் சம்பந்தம் இல்லை. உங்களிடம் கேட்ட கேள்விக்கு பதிலை தாருங்கள். பா.மோ.ராணி எனது தோழி. அது எனது தனிப்பட்ட விடயம். அதைத்தவிர அவன் எதையும் சொல்லவில்லை. பா.மோ.ராணியும் அவரும் சேர்ந்து வாழ்கிறார்கள். ஒரே ஒரே அறையில் ஒரே கட்டிலில் தான் உறங்குவார்கள். தங்கள் பொழுதைக் கழிப்பார்கள். பயணங்கள் போவார்கள். 21.12.2015 அன்று 130கிலோமீற்றர் தொலைவில் இருக்கும் தன் காதலியை அவரது வீட்டுக்குப் போய் கூட்டி வந்திருந்தார். எனக்கு காதலர்கள் யாரும் இல்லை. பிள்ளைகள் இருவரும் மட்டுமே என் உறவுகள். நான் எனது காதலருடன் மலைக்கோட்டை தேவாலயம் போய் வந்தேன் என்பது பொய். 24.12.2015 அன்று மகன் வீட்டில் இருந்தான். மகள் வருடாவருடம் நத்தார் தினத்தை முன்னிட்டு அவளது தோழியின் வீட்டுக்குச் செல்வது வளமை. அன்று அவளை நானே கொண்டு போய் விட்டுவிட்டு வந்தேன். அன்று இரவு ஏழுமணி போல் குசினியில் மகனுக்காக சமைத்துக் கொண்டிருந்தேன். தனியே நிற்கும் போது வாசல் கதவைப் பூட்டிவிட்டு நிற்பேன். பிள்ளைகள் நின்றால் கதவைப் பூட்டுவதில்லை. அன்று நான் வாசல் கதவைப் பூட்டவில்லை. அவன் என்றும் போல அன்றும் குடித்திருந்தான். திடீரென எனது வாசல் கதவு அடித்து சத்தம் கேட்டது. அதற்கிடையில் அவன் குசினிக்குள் வந்திருந்தான். பின்னால் அவரது காதலியும் நின்றிருந்தார். குசினிக்கதவை அவன் அடித்த சத்தம் என்னால் நிதானிக்க முதல் என்மீது அடிவிழுந்தது. நான் அவனைத் திருப்பியடித்தேன். விடு வா வா... என அவனை அவனது காதலா அவர்களது வீட்டுக்கு அழைத்துப் போனாள். உவளை இண்டைக்கு கொல்லாமல் விடுறேல்ல. அவன் காதலியின் சமாதானத்தைக் கேட்காமல் என்னைத் தாக்க எத்தனித்துக் கொண்டு இருந்தான். மகன் பயந்து போய் நின்றான். ஓண்டுமில்லை செல்லம் நீங்க போய் படியுங்கோ. நீங்களும் வாங்கோ மேல. மகன் என்னையும் அழைத்தான். மகனோடு நானும் மேலே போய் கதவைப் பூட்டிக் கொண்டிருந்தோம். சற்று நேரத்தில் அவரது காதலியின் அழுகைச் சத்தம் கேட்டது. எனது பெயரைச் சொல்லி அவள் அழைத்தான். பொருட்கள் உடையும் சத்தம் கேட்டது. நான் கீழிறங்கிப் போனேன். அவனது வீட்டுக் கதவின் மேற்பகுதியின் கண்ணாடியின் ஒரு பகுதி உடைந்திருந்தது. அவனது கை காயமாகியிருந்தது. தானே தனது வீட்டு வாசல் கதவின் கண்ணாடியை உடைத்ததில் அக்காயம் ஏற்பட்டிருந்தது. அவன் என்னைத் தூசண வார்த்தைகளால் திட்டிக் கொண்டிருந்தான். அவன் என்னைத் தாக்க உன்னிக் கொண்டு வந்தான். காவல்துறையை அழைத்து நானே தன்னைக் காயப்படுத்தியதாக சொல்லப் போவதாகக் கத்தினான். அவனது காதலி அவனது கையிலிருந்து இரத்தம் வழிவதை பார்த்து அழுது கொண்டிருந்தாள். அவளது அழுகை பாவமாயிருந்தது. அவனது காயத்திற்கு துணியொன்றை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்தேன். மருத்துவமனை அழைத்துப் போகிறேன் என அவனது காதலியிடம் கேட்டேன். அவன் வருமறுத்தான். என்னை கொன்று விடுகிறேன் என சத்தமிட்டான். அதற்கு மேல் நான் அவ்விடத்தைவிட்டு விலகி மேலேயுள்ள எனது வீட்டுக்குள் போயிருந்தேன். யாரின் முன்னாலும் அழாமல் இருக்கும் என்னால் அந்த நேரம் வந்த அழுகையைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் அழுதுவிட்டேன். சட்டத்தரணி என் கைகளைப் பிடித்தார். அழாதை. அதுதான் முதல்முதலாக அன்னியர்கள் முன்னால் நான் அழுத முதல் கண்ணீர். வீட்டுவேலைகள் செய்வது பிள்ளைகளை பராமரிப்பது எல்லாம் நீங்களா வீட்டில் செய்வீர்கள் ? நீதிபதி அவனைக் கேட்டார். அது என்ர வேலையில்லையே அது அவவின்ன கடமைதானே? நளினமாகச் சிரித்தான் அவன். அதுக்கு நீ சம்பளம் எவ்வளவு மாதம் குடுக்கின்றாய் ? எனது சட்டத்தரணி குறுக்கிட்டார். வீட்டுவேலைக்கு என்ன சம்பளம் ? எதிர்வாதி சட்டத்தரணி அவனை அமைதியாக இருக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். உனது பிள்ளைகள் என்ன படிக்கிறார்கள் எத்தனையாம் வகுப்பு படிக்கிறார்கள் என்பது தெரியுமா ? எனது சட்டத்தரணி கேள்விகளைக் கேட்க அவன் பதில் சொல்ல முடியாது திணறத் தொடங்கினான். நீதிபதி மார்ச் மாதம் அடுத்த தவணையைக் குறித்துக் கொண்டார். எழுத்து மூலம் அடுத்த தவணைக்கான அறிவிப்பு வருமெனச் சொன்னதோடு அன்றைய விசாரணை முடிந்தது. எனது சட்டத்தரணி தன்னை சந்திக்க வருமாறு அடுத்து வந்த திங்கட்கிழமை நேரமொன்றைக் குறித்துத் தந்துவிட்டு விடைபெற்றுக் கொண்டு போனார். 3வது மாடியிலிருந்து கீழிறங்கும் படிகளில் இறங்கிக் கொண்டிருந்தேன். அங்கங்கே படிகளில் பலர் ஏறுவதும் இறங்குவதுமாக இருந்தார்கள். எல்லா முகங்களும் என்னையே பார்ப்பது போல அவமானத்தின் மனவுளைவை மென்றபடி இறங்கி வாசலுக்கு வந்தேன். வெளிச்செல்லும் கதவு திறக்கப்படாமல் இருந்தது. கண்ணாடி அறையில் இருந்த பாதுகாப்பு காவல்துறையிருக்கு சைகையால் கதவு திறக்குமாறு கேட்ட போது அவர்கள் கதவைத் திறக்கும் தானியங்கி பட்டினை அழுத்தினார்கள். வெளியில் வந்தேன். அவனும் அவனது சட்டத்தரணியும் காருக்குள்ளிருந்து கதைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். எனது காருக்குள் ஏறியிருந்து அவர்களைப் பார்த்தேன் அவர்கள் என்னைப் பார்ப்பது தெரிந்தது. வீட்டுக்கு போகப் பிடிக்கவில்லை. 5கிலோமீற்றர் தொலைவில் இருந்த மக்டொனால்ஸ் ஒன்றுக்குப் போனேன். கோப்பியொன்றை வாங்கிக் கொண்டு போய் இருவர் அமரும் இடத்தில் போயிருந்தேன். காலையுணவு நிறைவுக்கு வர 10 நிமிடங்கள் இருந்தது. கோப்பியை ஒவ்வொரு மிடறாகக் குடித்தபடி என்மீது புனையப்பட்ட பொய் பற்றியே யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன். அவனது காதலிக்கு தொலைபேசியெடுத்தேன். எனக்கு காதலன் ஒருத்தன் இருக்கெண்டு சாட்சிக் கடிதம் குடுத்திருக்கிறாயெல்லோ ? அவன் யாரெண்டு சொல்றியா ? உன்னோடை எனக்கு கதைக்க விருப்பமில்லை வையடி ரெலிபோனை. அவள் எனது அழைப்பை நிராகரித்துவிட்டாள். மீண்டும் அழைத்தேன். அவள் என் அழைப்பை ஏற்கவில்லை. இதுக்காக ஒருநாள் நீ அழுவாய். என குறுஞ்செய்தியனுப்பினேன். அடுத்து வந்த நாட்கள் ஒவ்வொன்றும் என்னால் அமைதியாக இருக்க முடியவில்லை. என்னைக் கடந்து போகின்ற போது அவன் திமிராக என்னை வென்ற மிதப்பில் கடந்து போவதைப் பார்க்கும் நேரமெல்லாம் காதைப்பொத்தி குடுக்க வேணும் போலிருந்தது. காலம் என்னை ஏமாற்றிவிட்ட கோபம். ஒரு பொய்யை நீதிமன்றில் கொண்டு வந்து என்னை அவமதித்த அந்த அவமதிப்பைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாத வெப்பியாரம். என் மீதான பொய்யை நிரூபிக்க ஆதாரங்கள் தேடிக் கொண்டிருந்தேன். நித்திரையிலும் அந்த விசாரணைகள் பற்றிய கேள்விகளே என்னைத் துரத்திக் கொண்டிருந்தது. ஒரு இரவு மகளோடு கதைத்துக் கொண்டிருந்த போது மலைக்கோட்டை தேவாலயம் மற்றும் நிலக்கீழ் கண்காட்சிசாலை பற்றிய கதை வந்தது. 2015ம் ஆண்டு கோடை காலத்தில் மகள் நிலக்கீழ் கண்காட்சி சாலையில் பகுதிநேர வழிகாட்டியாக வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள். அப்போது தான் எனக்கும் பொறிதட்டியது. மலைக்கோட்டை தேவாயலயமும் நிலக்கீழ் அருங்காட்சியகமும் மார்ச்மாதம் இரண்டாம் வாரம் தொடக்கம் நவம்பர் மாதம் முதல்வாரம் வரையுமே திறக்கப்படும். நவம்பர் தொடக்கம் மார்ச்மாதம் வரை மலைக்கோட்டை தேவாலயத்துக்கோ நிலக்கீழ் அருங்காட்சியகத்திற்கோ போகமுடியாது. ஏனெனில் இவ்விரண்டு இடங்களையும் சுற்றுலாப்பயணிகள் வந்து பார்க்கும் மாதங்களை ஏற்கனவே பிள்ளை வேலை செய்யத் தொடங்கிய போதுதான் நானும் அறிந்திருந்தேன். மறுநாள் எனது சட்டத்தரணியை அழைத்து சந்திப்பு நேரம் கேட்டேன். அன்று பின்னேரமே வருமாறு பதில் வந்தது. எப்பிடியிருக்கிறாய் ? பிள்ளையள் படிப்பெல்லாம் என்னமாதிரி போகுது ? மகன் என்னமாதிரி பரீட்சையெல்லாம் எழுதினார் ? நல விசாரிப்புகள் முடிய நான் சந்திக்க விரும்பிய காரணத்தை வினவினார் சட்டத்தரணி. எனக்கு வேளைக்கு விவாகரத்து வேணும். அவர் தொடர்ந்து தவணைகளைத் தள்ளிப் போடுவது என்னை உலைப்பதாக நினைக்கிறார். எனக்கு அமைதி வேணும். இன்னும் இரண்டு தவணைகள் மட்டுமே தான் அவருக்கு நீதிமன்றம் கொடுக்கும் அதையும் தள்ளிப் போட முயன்றால் பிடியாணை மூலம் வழக்கை முடிவுக்கு கொண்டு வரும் நீதிமன்றம். உனக்கு யாரிலயும் காதல் இருக்கிறதோ அதெல்லாம் பிரச்சனையில்லை அது உனது சொந்த விருப்பம். அதையெல்லாம் சட்டம் கேள்வி கேட்காது. அது தனிமனித சுதந்திரம். என்னுடைய ஆலோசனை நீ இந்த நகரத்தைவிட்டு எங்காவது தூரப்போ. கொஞ்ச நாள் கரைச்சலா இருக்கும். புது இடம் புது மனிதர்கள் புது வாழ்வு உன்னைப் புதுப்பிக்கும். எனக்கும் ரெண்டு மகள்கள் இருக்கினம் எனக்கு அப்பாவாக பிள்ளைகளை எப்பிடி பாதிக்குமெண்டது தெரியும். என் அப்பாவின வயதில் இருந்த சட்டத்தரணி எனக்கான ஆலோசனைகளைக் கூறிக் கொண்டு வந்த இடையில் எனது விடயத்துக்கு வந்தேன். நீங்கள் பிறந்தது இங்க தானே ? ஓம். போனமுறை என்னில அவரும் அவரது காதலியின்ரை சாட்சியோடை ஒரு குற்றச்சாட்டு வைச்சவை தானே. அதைப்பற்றி நீங்கள் அடுத்த விசாரணையில என்ன சொல்லப் போறீங்கள் ? அதெல்லம் நீ யோசிக்காதை நான் உனக்கான நீதியைப் பெற்றுத் தருவேன் உறுதியாகச் சொன்னார் சட்டத்தரணி. அவனும் அவனது காதலியும் வாழும் வாழ்க்கை பற்றி அன்று தான் முதல் முதலாக ஒரு மூன்றாம் நபருக்குச் சொன்னேன். நீயென்ன ஒரு விசித்திரமான ஆளாயிருக்கிறாய் ? அவர் கேட்ட போது எனக்குச் சிரிப்பு வந்தது. அவரவர் தனக்குப் பிடிச்ச வாழ்க்கையை வாழீனம் இதுக்கை நானென்ன போராடுறது ? நான் உண்மையா அவரை நேசிச்ச ஒரு காலமிருக்கு. சிலவேளை நினைக்கிறனான். நான் எவ்வளவு முட்டாளாயிருந்திருக்கிறேனெண்டு. எவ்வளவு பொய் எவ்வளவு நம்பிக்கைத் துரோகம். சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். கண்ணீர்ச் சுரப்பி ஊறுவதை உணர்கிறேன். அத்தோடு அந்த விடயங்களுக்கு முற்று வைத்துக் கொண்டேன். அன்றைக்கு அவை நான் காதலனோடை மலைக்கோட்டை தேவாலயம் போனதெண்டு சொன்ன பொய்யை நிரூபிக்க சாட்சியிருக்கு என்னட்டை. சட்டத்தரணி முன்னால் இருந்த தண்ணீர் கிளாசில் தண்ணீரை ஊற்றினார். மலைக்கோட்டை தேவாலயம் நவம்பர் தொடக்கம் மார்ச் மாதம் வரை திறக்கிறேல்ல. அப்ப நான் எப்பிடி அந்த நாள் இரவு அங்கை போயிருப்பேன். யா யா யா யா நான் அதைப்பற்றி யோசிக்கேல்ல பாரன். சட்டத்தரணி எனது வாக்கு மூலத்தை தனது ஒலிவாங்கியில் பதிவு செய்து கொண்டார். நகரத்தின் விபரங்கள் தாங்கிய வெப்சைற்றில் போய் அந்தத் தரவுகளைப் பதிவெடுத்துக் கொண்டார். நட்போடு விடைதந்து வாசல் வரை வந்து என்னை வழியனுப்பிவிட்டார். அங்கிருந்து வெளியேறி வெளியில் வந்த போது எனக்குள்ளே வெற்றியின் சங்கீதம் முன்னாலிருந்து சைனீஸ் உணவகத்திலிருந்து ஒலித்த பாடலில் கேட்பது போலிருந்தது. சாந்தி நேசக்கரம் at 10:23 https://mullaimann.blogspot.com/2020/07/1.html?m=1

ஞாபகங்கள் எப்பொழுதும் அலாதியானவை. அவை என்றும் மகிழ்ச்சியான மன நிறவையும் சில ஞாபகங்கள் கண்ணீரையும் தருபவை. அப்பாவின் கடவுள் நம்பிக்கையை நீங்கள் கைவிட்டது உங்கள் தேடல் தெளிவு.அதை உங்கள் அப்பா இப்போது இருந்தால் புரிந்து கொள்வார். உங்கள் வீட்டு சட்டம் போல கால் முகம் கழுவி சாமிகும்பிட்டு படித்த நாட்கள் ஞாபகம் வந்து போகிறது. அடுத்த தலைமுறையின் உங்கள் பிள்ளைகளுக்கு ஊரில் நீங்கள் படித்தது போல பின்னேரம் இருட்டு வரத் தொடங்க இருத்தி வைத்து படிப்பிப்பது சாத்தியம் இல்லை. இங்கு வளரும் எங்கள் பிள்ளைகள் புத்திசாலிகள். அவர்கள் கட்டாயத்தின் பெயரில் எதையும் செய்ய வரமாட்டார்கள். அவர்கள் தாங்களாக படிக்கும் கல்விமுறையோடு வளர்க்கிறார்கள். அவர்களின் ரசனை எதுவோ அது சார்ந்து நான் எப்போதும் உனக்காக இருக்கிறேன் என்று தைரியத்தை கொடுங்கள். அவர்கள் நன்றாகவே வளருவார்கள் வருவார்கள். பி.கு - நீண்ட நாட்களின் பிறகு இன்று யாழ் வாசிக்கிறேன். அதில் உங்கள் ஞாபகங்களை வாசித்தேன். ஞாபகங்களை தொடருங்கள்.

காலக்கடனும் கடமையும். 27. 12. 2019 காலை 10மணிக்கு வவுனீத்தாவும் நானும் பார்த்திபனிடம் போய்க்கொண்டிருந்தோம். மழைத்தூறலுடன் கூடிய மெல்லிய காற்று வீசிக்கொண்டிருந்தது. 4மாதங்களின் பிறகு அவளும் நானும் சேர்ந்த பயணமது. இம்முறை நத்தார் விடுமுறைக்கு பார்த்தி எங்களிடம் வரவில்லை. அவன் விடுமுறையிலும் வேலை செய்து கொண்டிருக்கிறான். சப்பாத்தைக் கழற்றிவிட்டு காலை மடித்து சப்பாணி கட்டியிருந்தபடி கதைத்துக் கொண்டிருந்தாள். சிறுவயது ஞாபகங்கள் முதல் இன்று வரையான அவளது கதைகள் கேட்டபடி காரோடிக் கொண்டிருக்கிறேன். வெளிவரவிருக்கும் அவளது பாடல்களைத் தனது மொபைலில் இருந்து காருக்கு மாற்றிப் போட்டாள். எனக்குள் இன்னும் குழந்தையாகவே இருக்கும் அவளது எண்ணங்கள் சிந்தனைகள் எப்போதும் போல அன்றும் ஆச்சரியத்தைத் தான் தந்தது. சிறுவயது முதலே இசையென்றால் என்னைப் போல அந்த உலகில் தன்னைக் கரைத்து விடுவாள். அவளது பத்தாவது வயதில் ஒருநாள் நோர்மா கடைக்குப் போயிருந்தேன். அங்கே 40யூரோவுக்கு ஒரு கிற்றார் இருந்தது. கிற்றார் பற்றி எந்த அறிவும் எனக்கில்லை. அந்தக் கிற்றாரை வாங்கிக் கொண்டு போன போது அவளுக்கு கிற்றார் வாசிக்கவே தெரியாது. அவளும் பார்த்திபனும் கிற்றாரை தங்களுக்குத் தெரிந்தபடி தட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். பார்த்திபனுக்கு 9வயதும் அவளுக்கு 7வயதும் ஆகிய போது கீபோட் பழக ஒரு றஸ்சிய ஆசிரியையின் கீபோட் பள்ளிக்கு மாதம் 120யூரோ கட்டி கீபோட் பழக அனுப்பியிருந்தேன். பிள்ளைகள் சிந்தனைக்கான ஏதாவதொரு கலையைக் கற்க வேண்டுமென்றது என் விரும்பம். ஐரோப்பிய நாடுகளில் கலையொன்றைக் கற்பதற்கு செலவும் அதிகம். என்னோடு சேர்ந்து பிள்ளைகளும் பாடல்கள் கேட்பார்கள். சிலவேளை படங்களும் பார்ப்பார்கள். என்னால் முடியாது போன யாவையும் எனது குழந்தைகள் படிக்க வேண்டும் என்ற சாதாரண அம்மாவின் கனவுகள் எனக்குள்ளும் இருந்தது. 40யூரோவுக்கு வாங்கிக் கொடுத்த கிற்றார் அதிகம் தொடப்படாமலேயே இருப்பதிலும் அடிக்கடி வீட்டில் சண்டை வந்து போனது. அது பிள்ளை வாசிக்காமல் போனாலும் பறவாயில்லை அவளது அறையில் அது இருக்கட்டும் என்பது எனது விருப்பம். அவள் தானாகவே தனது அறையில் இருந்து பாடல்கள் பாடத்தொடங்கினாள். ஆங்கிலப் பாடல்கள் டொச்பாடல்களைத் தனக்குப் பிடித்தபடி பாடத் தொடங்கினாள். தங்கா பாட்டுப் பாட விருப்பமெண்டா மியூசிக் ஸ்கூலில அம்மா சேர்த்து விடுறேன்... ஒரு நாள் கேட்க அவளும் உடனே ஓமென்றாள். மொடேன் மியூசிக் ஸ்கூலில் சேர்த்துவிட்டேன். கிழமைக்கு 30 நிமிடங்கள் படிக்க 60யூரோ. வருடத்தில் வரும் விடுமுறைகள் பள்ளிக்கூட விடுமுறைகள் சேர்த்து கிட்டத்தட்ட வருடம் 4 மாதங்கள் வகுப்புக்கு போகாமலேயே அதற்கும் பணம் செலுத்த வேண்டும். அவள் இணையத்தில் பார்த்துப் பார்த்து கிற்றார் வாசிக்கப் பழகினாள். தனது ஓய்வு நேரங்களில் பாடுவாள் கிற்றார் வாசிப்பாள். ஆசிரியர் இல்லாமல் தானே கிற்றாரை அவள் வாசிப்பதில் எனக்குப் பிரமிப்பு. 2012ம் ஆண்டு கோடைவிழாவில் அவள் முதலாவது மேடையேறினாள். 500பேருக்கும் மேலான மக்கள் கூட்டத்தில் அவள் பாடிய போது முதல் முதலில் பெருமை எனக்கே. அவள் பாடி முடிந்து மேடையால் இறங்க அவளது ஆசிரியர் வந்து அவளை வாழ்த்தியதும் பார்வையாளர்கள் அவளது பாடலை மீண்டும் பாடுமாறு சத்தமிட்டுக் கைதட்டியதும் இன்றும் காதுக்குள் கேட்கிறது. 2020 அவளது பாடல் அல்பம் வெளிவரவிருப்பதை மகிழ்வோடு சொல்லிக் கொண்டிருந்தவள் தனது பாடல்கள் பற்றி விளக்கிக் கொண்டிருந்தாள். ஆங்கிலப் பாடல்களைக் கேட்கத் தொடங்கியது அவளால் தான். ஆங்கிலப் பாடல்கள் அறிமுகமானதும் அவளால் தான். இன்று அவள் ஆங்கிலப்பாடல்களை தானே எழுதி மெட்டமைத்து நண்பர்களின் ஆதரவோடு ஒரு அல்பத்தை வெளியிடும் வரையில் தன்னை வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். முதலாவதாக வெளிவரவுள்ள பாடலைப் பலதடவைகள் போட்டாள். இது யாருக்காக தெரியுமோ குண்டம்மா ? அம்மாவுக்கும் அண்ணாவுக்காகவும் தான் எழுதியிருக்கிறேன். அவள் சொல்லிய போது என்னுள் எழுந்த கண்ணீரை ஆனந்தக் கண்ணீராய் துடைத்துக் கொண்டேன். நேற்று பழைய கதைகள் கதைத்துக் கொண்டிருந்த போது கதைகளோடு அழுதுவிட்டேன். என்ர பிள்ளையளை அம்மா கரைச்சல்படுத்தீட்டேன். நீங்கள் ரெண்டு பேரும் எவ்வளவு கரைச்சல் பட்டீங்கள் என்னோடை...நான் வேளைக்கே உங்கள் ரெண்டு பேரையும் வெளியில கொண்டு போய் வாழ்ந்திருந்தா உங்களுக்கு மனவழுத்தத்தைத் தராமல் இருந்திருக்கலாம். நிம்மதியாக நாங்கள் தூரத்தில போய் இருந்திருந்தால் ஒவ்வொருத்தரும் சொல்ற குறைகளையெல்லாம் கேட்டிருக்கமாட்டன். அவள் என்னை அணைத்து அழுதாள். அம்மா அழாதைங்கோ. நீங்கள் தனிச்சு எங்களுக்கு செய்தது காணும். நீங்கள் எங்களை கவனமாப் பாத்தனீங்கள் எங்களுக்கு எல்லாம் தந்தனீங்கள். உங்களால முடிஞ்சதையெல்லாம் எங்களுக்குத்தான் செய்தனீங்கள். அதைவிட எங்களோடை இருக்கிறீங்கள். எங்களுக்காக நீங்கள் தானம்மா கஸ்ரப்படுறீங்கள். எல்லாத்துக்கும் நன்றியம்மா. நீண்டநாளின் பிறகு அழுதேன். பலநாள் அழாமல் எனக்குள்ளே மறைத்த பலவிடயங்களை நினைத்து அவள் கண்ணீர் துடைக்கத் துடைக்க அழுதேன். மனம் கனக்கும் நேரங்களில் யாருமற்ற தனிமையில் என்னோடு எனக்கு நான் மட்டுமே துணையாக அழுவேன். நன்றாக அழுதால் மனம் இலேசாகும். ஆனால் தனித்து அழுதல் பெரும் பாரத்தை என்மீது ஏற்றி வைத்திருப்பது போலக் கனக்கும். என் கண்ணீரைத் துடைக்கும் என் குழந்தையைக் கட்டியழுதது எல்லா இடர்களும் தொலைந்து மீண்டது போல மனம் அமைதியானது. இதுவரையில் பிள்ளைகள் முன்னால் இப்படி அழுததில்லை. தனியே இருக்கும் அவர்களைக் கவலைப்படுத்தக் கூடாதென என்னுள்ளே எனக்காக தனித்திருந்து அழுது என்னைப் புதுப்பிப்பேன். ஆங்கிலப் பாடல்களை நிறுத்திவிட்டாள். இனி தமிழ்ப்பாட்டு கேட்பம் குண்டம்மா. அனிருத்தின் பாடல்களைப் போட்டாள். இதாரெண்டு தெரியுமோ செல்லம் ? ஓம் அனிருத். அவள் அனிருத் யார் என்பது தொடக்கம் அனிருத் இறுதியாய் இசையமைத்த பாடல்வரை சொன்னாள். எப்பிடியம்மா இதெல்லாம் தெரியும் ? அம்மா நான் இப்ப பெரியாள். ஒருவர் இறுதியாக கேட்ட பாடலைச் சொன்னால் அதிலிருந்து அவரது அவர் புதிய இசையோடு எத்தனை தொடர்பாயிருக்கிறார் என்பதை அறிய முடியும். அவள் ஆங்கிலப் பாடல்களைத் தான் கேட்கிறாள் தமிழப்;பாடல்களில் பரீட்சயம் இல்லையென்ற என் நினைப்பில் அவள் மாற்றத்தைத் தந்தாள். அனிருத்துக்கும் ரஜனிகாந்திற்குமான உறவுவரை அவள் அறிந்து வைத்திருக்கிறாள். அடுத்து ஏ.ஆர்.ரகுமான் இசையை ஒலிக்கவிட்டாள். பிறகு ஜஸ்வர்யா ராய் எப்போதே அமெரிக்க தொலைக்காட்சியொன்றுக்கு வழங்கிய பேட்டி பற்றிச் சொன்னாள். தென்னிந்திய இசையமைப்பாளர்கள் பாடல்கள் பலதையும் அவள் அறிந்திருக்கிறாள் என்பதை அவள் ஒவ்வொன்றையும் சொல்லச் சொல்லப் புரிந்து கொண்டேன். அடுத்து ஒலித்த பாடல்...., 'ஒரு மாலை இளவெயில் நேரம் அழகான இலை உதிர் காலம்' கஜினி படத்தில் அசினுக்காக சூரியா பாடுவதாக அமைந்த பாடல் இது. தாமரையக்காவின் வரிகளுக்கு ஹரீஸ் ஜெயராஜ் இசையமைத்த இனிமையான பாடல். இந்தப் பாடலை எழுதியது கவிஞர் தாமரை. தாமரையக்கா பற்றி நான் சொல்லத் தொடங்க அவள் சினுங்கினாள். அம்மா எனக்குத் தெரியும் தாமரை யார் அவ எப்பிடி பாடல் எழுத வந்தா....அவள் தாமரையென்ற பெண் பாடலாசிரியை பற்றி அவர் எழுதிய பாடல்கள் பற்றிச் சொல்லத் தொடங்கினாள். என் குழந்தையின் ரசனைகள் பற்றிய பிரமிப்பை என்னால் எழுதத் தெரியில்லை. 'பார்த்து பழகிய நான்கு தினங்களில் நடை உடை பாவனை மாற்றி விட்டாய் சாலை முனைகளில் துரித உணவுகள் வாங்கி உண்ணும் வாடிக்கை காட்டி விட்டாய் கூச்சம் கொண்ட தென்றலா இவள் ஆயுள் நீண்ட மின்னலா உனக்கேற்ற ஆளாக என்னை மாற்றி கொண்டெனே' தானும் சேர்ந்து பாடிக் கொண்டிருந்தவள். திரும்ப அந்த வரிகளை என்னைக் கேட்கச் சொல்லி மறுபடியும் ஒலிக்க விட்டாள். இந்தப் பாட்டில கடைசி வரியை கேளுங்கோம்மா. 'உனக்கேற்ற ஆளாக என்னை மாற்றி கொண்டேனே' இது பிழைதானேம்மா...? ஏன் ஒராளுக்காக ஒராள் தன்னை மாத்த வேணும். ஓவ்வொருவரும் தனக்கான தனித்துவத்தோடை ரசனைகளோடை இருக்கிறது தானே வாழ்க்கை. அப்பதானே ஒருவர் மகிழ்ச்சியா இருக்கேலும். இன்னொராளுக்காக தன்னை மாத்தி எப்பிடி அவர் தன்ரை வாழ்வை சந்தோசமா வாழ முடியும் ? அவள் தனது கருத்தை இப்படிச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். பாடல்களைக் கேட்டு அதில் சொல்லப்படும் கருத்தையும் உள்வாங்கி அதுபற்றிய தனது கருத்தையும் சொல்லும் அளவுக்கு அவள் இசையோடு தன்னை வரித்துக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பது எனக்குள் பெருமிதமாகவே இருந்தது. இவளது வயதில் எனக்குள் இப்படியெல்லாம் பாடல்களை அதன் கவிதையைப் பிரித்து ரசிக்கவோ பொய்யான கருத்துருவாக்கத்தை ஒரு பாடல் எப்படி விதைத்துச் செல்கிறது என்பதையோ யோசிக்கத் தெரியாது போயிருந்ததை நினைத்துப் பார்க்கிறேன். காக்கா தலையில கக்கா இருந்தாலும் தமிழ்ப்படங்களில் காதல் வந்துவிடும் அதுதானே தமிழ்ப்படம் எனச் சொல்பவள் சில படங்களைத் தெரிவு செய்து பார்த்தாள். அந்தப் படங்கள் பற்றியெல்லாம் அவள் சொல்லச் சொல்ல எனது இருபதுகளுக்குள் போகத் தொடங்கினேன். இதுதான் தலைமுறை இடைவெளியோ ? இருண்டு போன எனது காலங்களை அவளும் பார்த்திபனும் அடிக்கடி ஒளிநிரப்பி என்னை மீட்டெடுத்த கடவுளர்கள். காலம் முழுவதும் என் அருகிலேயே இருப்பார்களென்ற எனது எண்ணங்கள் இருண்டு போனது. காலம் எங்களை திசைக்கொன்றாய் அள்ளியெறிந்து விட்டது. அவர்களது எதிர்காலம் கல்வி என காரணங்களை காலம் எழுதி வைத்துவிட்டுச் செல்கிறது. காலம் 2020 பெப்ரவரி வவுனீத்தாவின் முதலாவது பாடல் வெளியாகி இரண்டாவது பாடல் ஏப்றல் மாதமும் வெளியாகியிருக்கிறது. பல்கலைக்கழக படிப்பு முடிந்த பிறகு இசையில போகலாமே யாரோ ஒருவர் சொன்னதை அவள் மறுத்தாள். படிச்சுக் கொண்டே என்னால பாட்டும் செய்யேலும். நான் செய்வன். அவள் ஒவ்வொரு விடயங்களையும் சொல்லும் போதும் அமைதியாக கேட்கத் தொடங்கியிருக்கிறேன். சீலைப்பிள்ளையள் வளக்கிறாவாம். அதுகளை ஒரு வேலையும் செய்ய விடுறேல்ல. லீவு நாளுகளில அதுகளை நல்லா நித்திரை கொள்ள விடுறது. அதுகளைச் சமைச்சுச் சாப்பிட விடாமல் வளந்ததுகளுக்கு சமைச்சு சாப்பாடு குடுத்துப் பிள்ளையளைக் குட்டிச்சுவராக்கிறாள். அதுகளைத் தனிய வெளியில போய்வர விடுறேல்ல. பள்ளிக்கூடத்துக்கும் வாசலில கொண்டு போய்விட்டு வாசலில போய் கூட்டி வாறது. நானெல்லாம் ஊரில எப்பிடி இருந்தனான். வயலுக்குப் போனனான் கிளிக்காவலிருந்தனான் எத்தினை செய்தனான். இப்படிப் பல வசைகள் வீட்டில் இருந்த ஒரு குடிகாரனின் வாயிலிலிருந்தும் அவனது உறவினர்கள் சிலரின் வாயிலிருந்தும் வந்த வார்த்தைகள் பல்லாயிரம். ஆப்ப வயல்காவலிருக்கேக்கயோ சாராயமும் குடிக்கப் பழக்கினவை..., கேட்கச் சொல்லும் வாய். ஆனால் அமைதியாக அதையும் சமாளிக்கப் பழகிக் கொண்டேன். பிள்ளைகள் தங்களுக்கான வயதை அடைந்ததும் தாங்களே தங்களுக்காக சமைக்கவும் சமூகத்தைச் சந்திக்கவும் போராடவும் இயல்பிலேயே துணிவார்கள். அம்மாவோடு வாழும் காலம் வரையும் அவர்களுக்கு தன்னம்பிக்கையைக் கொடுத்தாலே அவர்கள் நிமிர்ந்து விடுவார்கள். எங்களையும் நிமிர்ந்து அதிசயிக்க வைப்பார்கள். பார்த்திபன் வவுனீத்தா என்னை நிமிர்த்திய நெம்புகள். என் தன்னம்பிக்கையையும் தட்டியெழுப்பிய தைரியத்தின் வேர்களாகி வளர்ந்து நிற்கிறார்கள். காலம் சுமைகளை அவர்கள் மீது ஏற்றி வைத்து தன் கால்களில் நெரித்துக் கொண்ட போதிலும் அதையும் தாண்டி தங்களை உயர்த்திய என் தோழனும் தோழியும். அவர்கள் இலக்கையடையும் வரை அம்மாவாக ஆதரவாக உதவியாக இருத்தலே இப்போதைய காலக்கடனும் கடமையும். 01.05.2020 சாந்தி நேசக்கரம் https://mullaimann.blogspot.com/2020/05/blog-post.html?m=1

அனுபவங்களே சிறந்த பதிவுகளாகின்றன. இது எனது அனுபவப்பகிர்வு. உங்கள் கருத்திற்கு நன்றிகள் உறவே. எல்லாம் கலந்தது தான் வாழ்வுப்பயணம் சுவியண்ணா. சில அனுபவங்கள் தரும் மனவுளைச்சலைத் தாண்டி வருவது பெரும் சவாலானது. உங்கள் கருத்திற்கு நன்றிகள்.

உங்கள் கருத்துக்களால் என் மகளை உயர்த்திய பெருமாள் , நில்மினி, குமாரசாமி , உடையார்,பகலவன் ,தமிழ்சிறி,அம்பாறை தம்பி தனிக்காட்டு ராஜா,ஜெகதா துரை, பையன் , தமிழினி,உதயகுமார் அனைவருக்கும் மற்றும் விருப்பிட்ட அனைவருக்கும் மிக்க நன்றிகள்.

அம்மாவின் பிரிவுத் துயரில் நானும் பங்கேற்கிறேன். விசுகு மற்றும் அவரது குடும்பத்தினர்க்கும் ஆறுதல்கள்.

07.02.2020 அன்று Spotify இல் மகள் வவுனீத்தாவின் முதல் பாடல் அல்பம் வெளியாகியுள்ளது. கீழ்வரும் இணைப்பில் சென்று அனைவரும் கேட்கலாம். முதலாவது பாடல் YouTubeஇல் கேட்க https://youtu.be/sVvB4ZfmVvU இரண்டாவது பாடல் இணைப்பு காலம் தந்த என் குழந்தையின் பாடல் வரிகள் இசை குரல் அம்மாவாய் பெருமை கொள்ள வைக்கிறது. அவளது உலகம் நம்பிக்கை அம்மா அண்ணா என்ற இருவரைப் சார்ந்தது. தனது முதல் பாடலை அம்மாவுக்கும் அண்ணாவுக்கும் பரிசளித்திருக்கிறாள். 21வயதிற்குள் வவுனீத்தா கடந்த துயர்கள் அடைந்த மனவலைச்சல்கள் ஏராளம். ஏன் எங்களுக்கு மட்டும் இப்படி துயரங்களே தொடர்கிறது ? பலமுறை அவள் நொந்தழுத காலங்கள் 2019 வருட முடிவோடு போய்விட்டது. இனி உனக்கு மகிழ்ச்சியும் வெற்றியும் தான். எனச் சொல்லி வருட இறுதியில் அவளை வாழ்த்திய போதில் அவள் பெற்ற மகிழ்ச்சி அவளது பாடல் வெளியீட்டுடன் தொடர்கிறது.

Sunday, April 19, 2020 உலையும் மனசோடு அலையும் இரவு. - சாந்தி நேசக்கரம் - குண்டம்மா ? இன்னும் எவ்வளவு நேரத்தில வாறீங்கள்? அவள் வட்ஸ் அப்பில் எழுதியிருந்தாள். இன்னும் ஒரு மணிநேரத்தில்...பதில் எழுதினேன். றெயின் கொலோன் பிரதான நிலையத்தைத் தாண்டி பிராங்போட் நோக்கி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. எத்தைனயோ ஞாபகங்களும் மனசுக்குள் அலைபோலோடி வந்து உடையும் நுரைகளாய் மணலோடு கலந்து போவது போல பிள்ளைகளுடன் வாழ்ந்த காலங்களும் அவர்களுடனான ஞாபகங்களும் வந்து வந்து போய்க்கொண்டிருந்தது. றைன் நதியோரமாக றெயின் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஆவணிமாதம் ஆற்றோரமெங்கும் பச்சையாகியிருந்தது. ஆங்காங்கே சரக்குக்கப்பல்கள் பயணித்துக் கொண்டிருந்தது. வெயில் ஏறாத காலைநேரம் மரங்களின் முகடுகளில் படிந்திருந்த மெல்லிய புகைமூட்டம். அன்றைய காலைப்பொழுதின் றைன்நதியோர அழகை ரசிக்கும் பொறுமையில்லை. ஆனால் கண்கள் தானே அந்த அழகோடு பயணித்துக் கொண்டிருந்தது. கணணியோடு சிலர் , கைபேசிகளோடு பலர், கதைத்தபடி சிலர் , கண்களை மூடி நல்ல நித்திரையில் சிலர் என பலவகையான மனிதர்களோடு றெயின் வளைவுகளில் சரிந்தும் நேர்பாதையில் நிமிர்ந்தும் 360கிலோமீட்டர் வேகத்தில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. 000 000 000 காலை 8.52. அவளது நகரில் இறங்கினேன். அடுத்த தொடரூந்துக்காக மனிதர்களை இடித்துத் தள்ளிக் கொண்டு பலர் ஓடிக் கொண்டிருந்தார்கள். எனது பயணப்பொதியோடு நானும் பயணிகளோடு நடந்து தானியங்கிப் படிகளில் ஏறி கீழிறங்கினேன். பிரதான வாசலுக்கு வலதுபுறமாக அடையாளமிடப்பட்ட மலசலகூடத்திற்கு செல்லும் வழியூடாக ஆண்கள் பலரும் பெண்கள் பலரும் ஒரே நிறத்தில் உடையுடுத்தி கைகளில் இனிப்புகள் குடிவகைகளோடு மேலேறி வந்தார்கள். அவர்களில் ஒருவன் றோசா நிறத்தில் ரீசேட்டும் கறுப்பு காற்சட்டையும் அணிந்திருந்தான். அவர்களில் சிலர் மலசலகூடப்படிகளில் இறங்கிப் போனார்கள். அந்தப்படிகளில் நானும் இறங்கிக் கொண்டிருந்தேன். யாரோ ஒருவனின் கை எனது பின்பகுதில் தட்டிவிட்டுப் போனதை உணர்ந்து திரும்பினேன். றோசா நிறத்தில் ரீசேட்டும் கறுப்பு நிறத்தில் காற்சட்டையும் அணிந்தவன் சில படிகள் கீழிறங்கிப் போய்க்கொண்டிருந்தான். தவறுதலாக அவன் கை என்னில் பட்டிருக்கிறதென நினைத்துக் கொண்டேன். வெளியில் வந்து அவளின் மாணவர்கள் தங்கிடத்திற்கான தொடரூந்து நேரவிபரத்தை தொலைபேசியில் பார்த்தேன். அடுத்த தொடரூந்து வருவதற்கு இன்னும் 26நிமிடங்கள் இருந்தது. இரு குழுக்களாக ஆண்களும் பெண்களும் பிரத்தியேக உடைகள் அணிந்து சத்தமாக கதைத்துச் சிரித்து கைகளில் குடிவகைகள் சிகரெட்களோடு நின்றவர்களுக்கு 10மீற்றர் அளவிலான தொலைவில் நானும் நின்று கொண்டிருந்தேன். பர்தா அணிந்த பெண்ணொருத்தி பிளாஸ்ரிக் கப்பொன்றை கையில் கொண்டு வந்து ஒவ்வொருவரிடமும் 'பசிக்கிறது காசு' என கை நீட்டினாள். யாரும் அவளுக்கு காசு போடவில்லை. அவள் ஏதோ பேசிக்கொண்டு கடந்து போனாள். நான் போக வேண்டிய இடத்தின் பெயரோடு தொடரூந்து வந்தது. பிரதான தொடரூந்து நிலையத்திலிருந்து 6வது தரிப்பிடத்தில் இறங்கினேன். அந்த வீதிக்கு எதிர்ப்புறம் கடந்து நூறுமீற்றர் தொலைவில் அவளது குடியிருப்பு இருந்தது. 4வது மாடியில் இருந்து கீழிறங்கி வந்து எனக்காக அவள் காத்திருந்தாள். தொடரூந்துக்குள்ளிருந்து அவளைக்கண்டு கொண்டேன். பாலத்தைக் கடந்து போகும் நடைபாதையில் நடந்து அடுத்த பக்கத்தில் அமைந்திருந்த மேட்டுவீதியில் ஏறி அவளது வீட்டை நோக்கி நடந்தேன். அவள் கைகாட்டிச் சிரித்தபடி நிற்பது தெரிந்தது. அம்மா...அவள் ஓடிவந்து கட்டியணைத்தாள். குண்டம்மா எப்பிடியிருக்கிறீங்கள் ? ஓரு நாய்க்குட்டி போல கட்டி முத்தமிட்டாள். அம்மாவைக் காணும் பசுக்கன்று போல என்னை அழைந்தாள். எனது பயணப்பொதியை வாங்கிக் கொண்டாள். 4வது மாடியில் இருக்கும் அவளது அறைக்கும் செல்லும் தானியங்கியில் ஏறினோம். 15சதுரமீற்றர் அறையில் அவளது உலகத்தை காலம் அமைத்திருந்தது. சமையல் குளியல் படிப்பு உறக்கம் அனைத்துமே அந்த அறைக்குள்ளே தான். அவ்வப்போது அவளைப் பார்க்க வரும் போது நிலத்தில் சிறிய மெத்தை எனது படுக்கையாகும். துளசியிலைத் தேனீர் ஒன்றைப் போட்டு கையில் தந்தாள். அம்மா எனக்கு தேனீர்... எனக் கேட்பவள் இன்று எனக்குத் தேனீர் போட்டுத் தந்தாள். அம்மா இண்டைக்கு கடைக்குப் போவமோ ? கேட்டாள். ஓமம்மா போவம். நீண்டகாலம் அவளோடு கடைகளுக்குப் போகவில்லை. அது அவளுக்குப் பெரும் குறையாகவே இருந்து வந்தது. இன்றைய நாளை அவளோடு அவள் விரும்புவது போல கழிப்பது என்பதே எனது எண்ணமும். கொஞ்சநேரம் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டு அவளோடு புறப்பட்டேன் கடைத்தெருக்களிற்கு. விடிய விடிய மனிதர்களை ஏற்றிச் செல்லும் வாகனங்களும் , நிறைந்த மனிதர்களாலும் தனது நிறத்தை மாற்றியிருந்த யேர்மனியின் பெருநகரங்களில் ஒன்று அது. வீதிச்சமிஞ்ஞைகளால் அவள் என்னையும் அழைத்துக் கொண்டு பழக்கப்பட்ட வழிகாட்டிபோல நடந்து கொண்டிருந்தாள். உடுப்புக்கடைகளுக்குச் சென்றோம். அவள் தனக்கான சில ஆடைகளை வாங்கினாள். எடுக்க விரும்பிய ஆடைகளை நீண்ட வரிசையில் நின்று போட்டுப் பார்த்தாள். ஓவ்வொரு உடுப்பையும் எடுக்கும் போது என்னிடமும் அபிப்பிராயம் கேட்டாள். மதியம் 2மணிவரையும் கடைகளைச் சுற்றினோம். உணவகமொன்றில் போய் பீற்சா சாப்பிட்டு 3மணிவரை உணவகத்தில் இருந்தோம். கதைகள் நிறையச் சொன்னாள். தனது படிப்பு பற்றி தன் தோழிகள் பற்றி அவளது கதைகளால் நிறைந்தது பொழுது. அவள் செய்து முடித்த 'ஆசியப்பெண்கள்' பற்றிய ஆய்வுக்கட்டுரைக்காக வாசித்த நூல்கள் ஆய்வுகள் அவற்றில் எழுதப்பட்ட விடயங்கள் பற்றி நிறையவே சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். எனது குழந்தை உலகத்தை எப்படியெல்லாம் கற்றுக் கொள்கிறாள் என்பது பெருமையாகவும் வியப்பாகவும் இருந்தது. ஐரோப்பிய இலக்கியத்தின் நான் அறியாத பல இலக்கியர்களின் பெயர்களைச் சொல்லி அவர்கள் எழுதிய நூல்கள் பற்றியெல்லாம் சொன்னாள். பிள்ளைகளோடு சேர்ந்துதான் யேர்மன் மொழியைக் கற்றேன். மேற்குலக இசை இசைக்கலைஞர்கள் பாடகர்களை அறிந்து கொண்டதும் , பிள்ளைகள் ஊடாகவே எனது உலகத்தை பரந்து விரியச் செய்த சிந்தனையின் ஊற்றாக பிள்ளைகளே நிக்கிறார்கள். தான் படிக்கும் ஐரோப்பிய இலக்கிய விஞ்ஞானம் பற்றியும் பெண்பிள்ளைகள் அந்தத் துறையில் அதிகம் இல்லாதது பற்றியெல்லாம் சொன்னாள். பல்கலைக்கழகம் போனால் மருத்துவம் தொழில்நுட்பம் போன்றவையே சிறந்த கல்வியென்ற மனநிலையில் இருந்து மாறுபட்ட என் மனநிலையே அவளதும். கல்வி வாழ்வதற்கே வாழ்க்கை கல்விக்கல்ல என்பதில் அவள் தெளிவாக இருந்தாள். கடைத்தெருக்களைத் தாண்டி தொடரூந்து நிலையம் சென்றோம். நாங்கள் பயணிக்கவிருந்த தொடரூந்து தாமதமாகியது. தனது கையில் இருந்த பைகளை என்னிடம் தந்துவிட்டு மலசலகூடம் செல்லும் படிகளில் இறங்கினாள். அவள் இறங்கிய படிகளின் மேற்பகுதியில் நின்றேன். அந்தப்படிகளில் பலர் மேலேறுவதும் இறங்குவதுமாக இருந்தார்கள். சிலநிமிடங்களில் மலசலகூடத்திலிருந்து மேலேறிக் கொண்டிருந்தவள்...திரும்பி படிகளில் தடதடவென ஓடினாள். ஏய்...! கோபமாய் சத்தமிட்டபடி படிகளில் கீழிறங்கி ஓடினாள். அவளது கோபம் ஓட்டம் என்னை ஒருகணம் திகைக்க வைத்தது. அம்மா நில்லுங்கோ... மேலே ஓடியவளைத் தொடர்ந்து நானும் ஓடினேன். அவள் ஆண்களின் மலசலகூடத் கதவடியில் ஒருவனை மறித்துக் கத்திக் கொண்டிருந்தாள். அங்கே நின்ற காவலாளர் அங்கே நின்றவனை கெட்ட வார்த்தைகளால் திட்டினான். என்னம்மா ? என்ன நடந்தது ? என் உடல் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. அம்மா இவன் என்னை பின்பக்கதில தட்டீட்டு போனான். அவள் சொன்ன அந்த வார்த்தைகள் மட்டுமே என்காதுகளில் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. கைகளில் இருந்த பைகள் கையைவிட்டு வீழந்ததையும் எனது ஞாபகத்திலிருந்து அழித்துப் போனது அந்தக்கணம். அந்த உயரமான மனிதன். றோஸ்கலர் ரீசேட் அணிந்தவன். அவன் தான் அவளைத் தொட்டான் என்பதை அவள் கைநீட்டிச் சொன்னாள். அவன் நெஞ்சில் என்கைகள் பதிந்தது. அவனைத்தள்ளி விட்டு எனது காலில் இருந்த காற்செருப்பைக் கழற்றி அவன் முகத்துக்கு நேரே ஓங்கினேன். காவலுக்கு நின்றவன் என் குறுக்கே நின்று தடுத்தான். அம்மா அடிக்காதையுங்கோ... அவனுக்கு அடிக்க வேண்டாமென அவள் சத்தமிட்டாள். காவலுக்கு நின்றவன் காவல்துறையை அழைக்கிறேன் அவனை அடிக்காதே என வேண்டிக் கொண்டிருந்தான். திருமணத்திற்கு முதல் கடைசியாக நண்பர்களுடன் கழிக்கும் பொழுதை ஆணும் பெண்ணும் அவர்களது சகாக்களோடு ஒன்றாக நகரங்களைச் சுற்றிக் குடித்து அனுபவிப்பார்கள். அதுவொரு கலாசரமாக யேர்மனியர்களிடம் வளமையாக இருந்து வருவதை சில இடங்களில் கேட்டுள்ளேன். தனது திருமணத்திற்கு முதல் தனது நண்பர்களுடன் என் குழந்தையைச் சீண்டியவனும் என்பதை காவலுக்கு நின்றவன் சொன்னான். நீங்கள் விரும்பினா நான் காவல்துறையைக் கூப்பிடுறேன். பொறுமையா இரு... அந்த வயதான மனிதனின் கண்கள் கெஞ்சின. பலர் அந்த நிகழ்வை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு நின்றார்கள். மன்னிச்சுக்கொள்ளு பேபி...மன்னிச்சுக் கொள்ளு... அவன் என் குழந்தையிடம் மன்னிப்புக் கோரிக்கொண்டு மேலேறி ஓடினான். அவன் பின்னே செருப்போடு திரும்பிய என்னை அவள் மறித்தாள். விடுங்கோம்மா...அவனுக்கு கலியாணம் நடக்கப்போகுது...இவ்வளவு ஆக்களும் பாக்க அவனை நானும் நீங்களும் பேசினதே அவன்ரை வாழ்க்கையில மறக்கமாட்டான்...இதை அவன்ரை வாழ்க்கையில மறக்கமாட்டானம்மா.... என்னால் ஆறுதலடைய முடியவில்லை. அவனை அடியென்கிறது மனசு. எனது கையிலிருந்து தவறி அங்கங்கே கிடந்த பைகளை அவள் ஒவ்வொன்றாக எடுத்துக் கொண்டு என்னையும் அழைத்துக் கொண்டு படிகளில் மேலேறினாள். இந்தத் தொல்லையள் இருக்கெண்டு தெரிஞ்சுதான் நான் நீளமான உடுப்புகள் போடுறதம்மா...இவங்களுக்கு இதைவிட இனியெப்பிடி உடுப்பு போடுறது... சொல்லிக் கொண்டு நடந்தாள். அவள் தன்னைப் பாதுகாக்கும் அளவுக்கு வளர்ந்துவிட்டாள் என்பது ஆறுதலாக இருந்தது. ஆனால் இந்தநாளை இவள் தனியே சந்தித்திருந்தால் அவளது மனவுளைச்சலை எப்படி இருந்திருக்குமென நான் யோசித்துக் கொண்டு நடந்தேன். நாங்கள் வெளியில் தொடரூந்துக்காக காத்து நின்றோம். தன் குழுவோடு நின்றவன் எங்களுக்கு கிட்ட வந்தான். மன்னிச்சுக்கொள்...மன்னிச்சுக்கொள்...என அவன் எங்களை வேண்டினான். தெரியாமல் செய்திட்டேன். அவனை தமிழில் உள்ள கெட்டவார்த்தைகளால் திட்டினேன். போ இதில நிக்காதை...அவனை அவள் டொச்சில் திட்டினாள். அவன் திரும்பிப் போய் தனது குழுவோடு சேர்ந்தான். எங்களை அடிக்கடி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். காலையில் என் பின்புறத்தையும் தட்டிவிட்டுப் போனவன் இவனோ என நினைத்தேன். இப்பிடியும் இருக்கிறாங்களம்மா உலகத்தில... அம்மாவுக்கு இப்பிடியான அனுபவங்கள் நிறைய இருக்கம்மா... பெண்கள் ஒவ்வொருத்தரும் இப்பிடியான சனியனுகளைத் தாண்டித்தானம்மா போறம்... இதை இதிலையே மறந்திடம்மா... இதுவும் உங்கடை வாழ்க்கையில ஒரு கடந்து போன அனுபவமாக போகட்டும். நான் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். எனது குழந்தையைத் தொட்டவனை தண்டிக்க வேண்டுமென்றதே எனது மனம் முழுவதுமான ஒலியாகவிருந்தது. கோபம் அவன் மீது எனது எதிர்ப்பைக் காட்டிவிடும் வேகமே என்னிடமிருந்தது. 000 000 000 இரவு..., மண்ணிற கரடி பொம்மையை நெஞ்சோடு அணைத்தபடி அமைதியாக உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். தலைக்குப் பக்கத்தில் கடைசியாக அவள் வாசித்த கனடாவில் வாழும் இந்தியப் பெற்றோருக்குப் பிறந்த மகள் ரூபியின் கவிதைப்புத்தகம் நேர்த்தியாய் வைக்கப்பட்டிருந்தது. இளம் கவிஞையான ரூபியின் ஆங்கிலக் கவிதைப் புத்தகத்தில் தனக்குப் பிடித்த கவிதைகளை எனக்கு மொழிபெயர்த்துத் தந்திருந்தாள்.என் குழந்தையைவிட சில வயதுகளால் மூத்த ரூபி தனது பிறப்பின் வேரிலிருந்து எழுதிய பெண் அடக்குமுறைகள் தொடக்கம் அவளது வாழ்வனுபங்கள் பற்றி அவள் சொன்ன கதைகள் அனைத்தையும் அவள் எனக்கு உணர்த்தியபடி உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். நித்திரை வரவில்லை. ஓவ்வொரு பக்கமாய் திரும்பித் திரும்பி உருண்டு கொண்டிருந்தேன். நேரம் இரவு 2.42. என்ன குண்டம்மா நித்திரை கொள்ளேல்லயோ ? நெஞ்சில் அணைத்து வைத்திருந்த கரடி பொம்மையை கன்னத்தில் வைத்துக் கேட்டாள். இல்லைச் செல்லம்...இப்பதான் முளிச்சனான். அவளுக்குப் பொய் சொன்னேன். பிரதான மின்விளக்கைப் போட்டுவிட்டு குளியலறைக்குப் போய் வந்து மீண்டும் மின்விளக்கை அணைத்தாள். அவளுக்கு 20வயது. என்னை விடவும் உயரத்தால் மட்டுமன்றி எண்ணங்களாலும் உயர்ந்து என்னை நிமிர்ந்து பார்க்க வைக்கிறாள். எனக்குள் ஒரு கோழிக்குஞ்சாகவே அவள் இப்போதும் காக்கப்படும் குழந்தையாகவே தெரிகிறாள். போனவருடம் என்கையிலிருந்து பிரிந்து பல்கலைக்கழக வாழ்வை ஆரம்பித்தவள். சமையல் சாப்பாடு படிப்பு படுக்கை பொழுது போக்கு யாவையும் தனித்து ஒரு அறையில் வாழப்பழகியிருக்கிறாள். அம்மா நான் சின்னனில்லை... எனக்கு இப்ப இருபது வயது. அடிக்கடி ஞாபகப்படுத்துவது போல சொல்வாள். அம்மா..., இது அவள்..., என்னம்மா...பகல் நடந்ததையே நினைச்சுக் கொண்டிருக்கிறீங்களோ ? இல்லைக்குட்டி அதுதானே அம்மா அவனுக்கு செருப்பாலை அடிக்கப் போனனான். அவள் சிரித்தாள். அதுதானே என்ர குண்டம்மா துணிச்சல் சண்டைக்காரியெல்லோ.... அவள் மீண்டும் தூங்கிவிட்டாள். மேசையில் மெல்லிய ஒளியைப் பரப்பியபடியிருந்த மின்விளக்கின் வெளிச்சமும் எனது கைபேசியின் வெளிச்சமும் தவிர அவளது அறை அமைதியாக இருந்தது. அமைதியைத் தொலைத்த கடலின் அலைகள் கரைகளில் மோதிச் செல்லும் ஓசைபோல எனக்குள் நேற்றைய மதியப்பொழுது தான் ஓடிக்கொண்டேயிருந்தது. மனவுளைச்சலைத் தந்த அந்த நிகழ்விலிருந்து என்னால் விடுபட முடியாதிருந்தது. பெண்ணின் அனுமதியின்றி அவளை ஒருவர் தீண்டுவது என்பது எந்தளவு மனவுளைச்சலைத் தருமென்பதை பலதரம் உணர்ந்தவள் நான். நித்திரை வர மறுத்தது. கைபேசியில் காலச்சுவடு இணைய சஞ்சிகையை வாசிக்கத் தொடங்கினேன். சாந்தி நேசக்கரம் ஆவணி 2018 (இச்சிறுகதை 2008 ஆவணி மாதம் எழுதினேன். தாயகத்திலிருந்து வெளியாகும் ஜீவநதி இதழில் வெளியாகியது. ஜீவநதி வெளியீட்டாளர் பரணி அவர்களுக்கும் அவரது துணைவிக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றிகள். ஒரு சஞ்சிகையை தொடர்ந்து வெளியிடுதல் என்பது சிரமமான விடயம். ஆனால் தங்கள் காலப்பணியாக ஜீவநதியை வெளிக்கொண்டு வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். சஞ்சிகையோடு நின்றுவிடாமல் ஆழுமைகளை வெளிக்கொணர்தல் தொடக்கம் சிறந்த பதிப்பாளர்களாகவும் இருந்துவரும் பரணியின் முயற்சியில் நூற்றையும் தாண்டிய நூல்கள் வெளிவந்துள்ளன. தொடர்ந்து வெளியாகிக் கொண்டுமிருக்கின்றன.) https://mullaimann.blogspot.com/2020/04/blog-post_19.html Posted by சாந்தி நேசக்கரம் at 3:38 AM

உங்கள் அன்புக்கு நன்றி அக்கா. உங்கள் அன்புக்கு நன்றி குமாரசாமி. ஓரடி முன்னேற பேரிடி வந்துவிடுகிறது. இன்று நாளையென்று நாட்களை கடக்க வேணடியுள்ளது. உங்கள் அன்புக்கு நன்றி உடையார்.

தற்போது அதிகரித்துள்ள ஆலோசனைக் குறிப்புகள் அதிகம் தான் கிருபன். எனது பிள்ளைகளுக்கு சிறுவயதில் இருந்து தடிமல் காச்சல் வந்தால் முதல் கொடுப்பது மல்லி சின்னச்சீரகம் அவித்த தண்ணீர் தான். கடுமையான இருமல் நீண்டநாள் இருமலுக்கு சிறந்தது சுடுநீரில் கொஞ்சம் இஞ்சிச்சாறு தேன் கொஞ்சம் தேசிக்காய் கலந்து குடித்து பாருங்கள். இருமல் எப்படி அகலும் என்பது புரியும். எதுவும் அளவோடு பின்பற்றினால் பாதுகாப்பு. எம்மவர்கள் தற்போது அதிகம் ஆலோசனையெனும் பெயரில் தரும் ஆலோசனைகள் புலம்பல் தான் அதிகம்.

இந்தத்திரைப்படத்தை வந்த புதிதில் 2தடவைகள் பார்த்தேன். விமலுக்கு இதுவொரு சிறந்த படம் . அதிகம் பேசப்படவில்லை. ஆனால் சமூக அக்கறை மிக்க திரைக்காவியம்.

சித்த ஆயுர்வேதம் மட்டக்களப்பு அறிமுகம். 2019ம் ஆண்டு பதிவுசெய்யப்பட்ட காணொளி இது. https://youtu.be/QVNlnqtfz90 https://youtu.be/QVNlnqtfz90

வணக்கம் பையா, நீங்கள் அனுப்பிய உதவி 52450ஆயிரம் ரூபா கிடைத்தது. உங்கள் உதவியின் மூலமான முன்னேற்ற அறிக்கை திட்ட முன்னெடுப்பின் ஒழுங்கில் அறியத்தரப்படும். நன்றி உறவே. வணக்கம் நில்மினி, பேபால் வசதி இடைநிறுத்தப்பட்டுள்ளது. அதனால் வங்கியிலக்கம் ஊடாக அனுப்ப வாய்ப்பு உள்ளதா அறியத்தாருங்கள். மீதி விபரம் தனிமடலில் அல்லது whatsappஅனுப்பி வைக்கிறேன்.

இதுவே தான் இதன் இணைப்பை தேடினேன். எடுக்க முடியாமல் இருந்தது. இணைப்பை தந்தமைக்கு நன்றி மீரா. நன்றி பையா, உங்கள் உதவி மலசலகூடம் கட்ட பயன்படுத்தப்படும். விபரங்கள் தனிமடலில் அனுப்பியுள்ளேன் பாருங்கள்.

மட்டக்களப்பு மாவட்டத்தில் நேசக்கரம் அமைப்பினால் 2013ம் ஆண்டு சித்த ஆயள்வேத தோட்டம் நிறுவப்பட்டது. 2ஏக்கர் நிலத்தில் உருவான ஆயர்வேத நிலமானது செங்கலடி பிரதேசசெயலர் பிரிவில் பலாச்சோலை எனும் இடத்தில் அமைந்துள்ளது. அருகிவரும் தமிழ் பாரம்பரிய சித்த வைத்தியத்தை மேம்படுத்திப் பேணும் வகையிலும் ஆங்கில வைத்தியத்தால் குணப்படுத்த முடியாத நோய்களைக் குணப்படுத்தும் நோக்கிலும் தமிழ் மாணவர்களுக்கு சித்த வைத்தியப் பயற்சியை வழங்கவும் எம்மால் உருவாக்கப்பட்டதே சித்த ஆயர்வேத மூலிகைத் தோட்டமாகும். ஆயுர்வேத வைத்திய நிலையத்தை உருவாக்கிக் கொள்வதன் மூலம் எமது மருத்துவத்துறையை விருத்தி செய்யக்கூடிய வாய்ப்பினையும் உருவாக்க முடியும். முழுமையாக அழிந்து வரும் சித்த ஆயுர்வேத வைத்தியத்தினை எமது மக்கள் சரியான வகையில் பெற்றுக் கொள்ளும் வாய்ப்பினையும் இம்முயற்சி மூலம் உருவாக்கியுள்ளோம். இயற்கையோடு இணைந்த வாழ்வும் அதன் அவசியமும் இந்நிலம் மூலம் உருவாக வேண்டுமென்ற நம்பிக்கையோடு நகர்கிறோம். முதற்கட்டம் தேவைப்பட்ட நிதியுதவி - 436000.00ரூபா. மூலிகைத் தோட்ட உருவாக்கத்திற்கு தங்கள் பங்களிப்பை நல்கியவர்கள்:- பேரம்பலம் - 600யூரோ. பிரித்தானிய Tamil Community Centre Hillingdon நிறுவனத்தினர் 52310.00 ரூபா யாழ்கவி 33780.00 ரூபா கொக்குவிலான் 560யூரோ. கனடாவிலிருந்து சுரேஸ் , ரவி - 157350.00ரூபா ஆரம்பகட்ட உதவிகளின் பின்னர் உதவிகள் எதுவும் கிடைக்கப்பெறவில்லை. அதன் பின்னர் பிரித்தானியாவில் வாழும் உறவு பேரம்பலம் ஐயா அவர்களது பங்களிப்பும் எனது பங்களிப்போடும் தொடர்ந்து மூலிகைத் தோட்டம் பராமரிக்கப்பட்டு வந்தது. இக்கால இடைவெளியில் ஒரு வைத்தியரை உருவாக்கத் தேவையான நிதியுதவியில் ஒரு பகுதியை பேரம்பலம் ஐயா அவர்கள் தந்துதவினார். குறித்த வைத்தியத்தின் மேலதிக கற்கைக்கு குறித்த நபரை 3மாதம் இந்தியாவிற்கு பயிற்சிக்காக அனுப்பியிருந்தோம். 2017ம் ஆண்டு வசதிகள் பெருமளவு இல்லாத நிலையில் எம்மால் உருவாக்கப்பட்ட மூலிகைகளைக் கொண்டு வைத்தியம் செய்யத் தொடங்கினோம். தற்போது சனி ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் வைத்தியசேவை நடைபெற்று வருகிறது. எனினும் சிகிச்சை பெற வருவோருக்கான தங்கிடம் மலசலகூடம் வைத்தியம் செய்வதற்கான கட்டட வசதிகள் இல்லாத போதிலும் மரங்களின் கீழ் பயனாளிகளை வைத்து வைத்தியசேவை நடைபெற்று வருகிறது. வாரம் தோறும் 60பேர் வரையில் சிகிச்சை பெற்று வருகிறார்கள். சிகிச்சை வழங்கப்படும் நோய்கள் வரிசை வருமாறு :- நீரிழிவு , கொலஸ்ரோல் வாதங்கள் 80 வாதங்கள், (முடக்கு வாதம், திமிர் வாதம், கிரந்திவாதம் ) இதயக்கோளாறுகள் இதய இரத்தக்குளாய் அடைப்புகள், இதய பலவீனம் கிரந்தி வகைகள் புடர்தாமரை, சோரியாசிஸ்,வாரி,ஆறாத காயங்கள். ஓவ்வாமை முறிவு தறிவு எலும்பு முறிவுகள், முள்ளந்தண்டு கோளாறுகள், சில்லு விலகல்கள் கண்நோய் கண் கிரந்தி, பார்வை குறைவு சுவாச நோய்கள் ஆஸ்மா, காசம், வறட்டு இருமல் தலை நோய்கள் தலை வலி, ஒற்றை தலைவலி, தலையில் நரம்பு அடைப்புக்கள் உன்மந்தம் 16வகையான மனநோய்களுக்கான வைத்தியம். புற்றுநோய் . ஏழுவருட முயற்சியின் வளர்ச்சியை இவ்வளவே எம்மால் கொண்டுவர முடிந்துள்ளது. இதுவொரு நீண்டகால திட்டமாகும். சித்தஆயுர்வேத நிலத்தில் மலசலகூடம் , தண்ணீர் வசதி , மருத்துவக் கொட்டகை , தூரத்திலிருந்து சிகிச்சைக்கு வருவோருக்கான தங்கிடம் போன்றவற்றை அமைக்க வேண்டிய தேவையிருக்கிறது. அத்தோடு 10மாணவர்களை ஆயுர்வேத கற்கையை கற்பதற்காக தெரிவு செய்துள்ளோம். இம்மாணவர்கள் பாடசாலைக்கல்வியை தொடர்ந்தபடி ஆயுர்வேத மருத்துவத்தையும் கற்கவுள்ளனர். இரண்டுவருட கற்றல் நெறிக்கான கற்றலில் இணையும் ஒரு மாணவருக்கான மாதாந்தம் செலவு 8ஆயிரம் இலங்கை ரூபாய். இவர்களது குடும்ப பொருளாதார நிலமையானது வறுமைக்கோட்டின் கீழ் இருப்பதால் கல்வியில் கெட்டிக்காரர்களாக இருந்தும் குடும்ப நிலமை இவர்களை கூலித்தொழிலாளர்களாக மாற்றும் நிலமையே காணப்படுகிறது. இம்மாணவர்களுக்கான சிறந்த கல்வியைக் கொடுக்கும் சமநேரம் ஆயுர்வேத வைத்தியத்தையும் கற்பிக்க விரும்புகிறோம். ஓரு பிள்ளையைப் பொறுப்பேற்று கல்விக்காக நீங்கள் உதவும் உதவியானது ஒரு சந்ததியின் முன்னேற்றத்திற்கான வழியை ஏற்படுத்திக் கொடுக்கும். உதவ விரும்புவோர் என்னுடன் தொடர்பு கொள்ளுங்கள். சாந்தி நேசக்கரம் யேர்மனி தொலைபேசியிலக்கம் 0049 1521 6758149 (whatsapp & viber) Email : - nesakkaram@gmal.com ஆயுர்வேத மூலிகைத்தோட்டம் உருவாக்கம் தொடக்கம் பற்றிய விபரங்களை அறிந்து கொள்ள கீழ்வரும் இணைப்பில் சென்று பார்வையிடுங்கள். “தேன்சிட்டு” ஆயுர்வேத மருத்துவ குறுநிலம் உருவாக்கம்