2 hours ago, புரட்சிகர தமிழ்தேசியன் said:

1.கிரேறிற் கார்டு

2.போஸ்ற் பெயிற்

3. பெர்சனல் லோன் .. இன்னும் பலப்பல ..

திறந்தவெளி பொருளாதார சுத்துமாத்துகளை இரண்டாவது தலைமுறை மூன்றாம் தலைமுறைக்கு எடுத்து இயம்பிவிட்டே செல்லும் .. கதை ஆக்கத்திற்கு நன்றி சகோதரி..

வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி

1 hour ago, ஜெகதா துரை said:

உண்மைச்சம்பவத்தை துணிந்து எழுதியிருக்கிறீர்கள்.  

பலரும் தெரிந்தும் எழுதுவதில்லை. பெற்றோர்கள் இனியாவது கவனமாக இருக்கவேண்டும். எத்தனை நாளைக்குத்தான் எங்கள் கலாச்சாரம் பண்பாடு என்று எல்லாவற்றையும் மூடி மூடி வைப்பது.

பச்சைக்கு நன்றி நந்தன்

4 hours ago, தோழி said:

இலைமறை காயாக அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நடப்பதை துணிவுடன் எழுதியுள்ளீர்கள். அதிர்ச்சியாக இருந்தாலும் விழிப்புணர்வுகள் ஏற்படுவதற்கு இப்படியான சிறுகதைகள் அவசியம். சிறப்பான கதையோட்டம். வாழ்த்துக்கள் !

நன்றி தோழி வரவுக்கு

4 hours ago, உடையார் said:

எனக்கும் தான், ஏதிர்பார்க்கவில்லை 

எதிர்பார்க்கவே முடியாத பலதும் இப்போதெல்லாம் நடந்துகொண்டிருக்கு.

நன்றாக இருக்கிறது கதை. ஆனாலும் நீங்கள் புதிய உறுப்பினர் போல் தெரியவில்லை. முன்னர் எழுதிய அனுபவம் கொண்டவராக இருக்கிறீர்கள். தொடருங்கள்.

23 minutes ago, யாயினி said:

எனக்கு இதை ஏன் படித்தேன் என்றிருக்கிறது.. அனேகமாக பிள்ளைகள் பெற்றவர்களை நேர்சிங்கோம் அல்லது பெற்றோரின் விருப்பப்படி எங்கு போய் என்றாலும் இருக்கட்டும், என்று விடுவதற்கும் இவ்வாறான பிரச்சினைகளும் ஒரு காரணம் போலும்...

இது உண்மைச் சம்பவத்தை அடிப்படியாக வைத்து எழுதியுள்ளேன். இப்படி எல்லாமா நடக்கும் என்று பலர் கேட்கலாம். இதை விட மோசமானவை எல்லாம் கூட இருக்கு யாயினி.

அப்படி நாம் எல்லோரையும் சொல்ல முடியாது ஒன்று இரண்டு இப்படிக்கு கேடு கெட்டதுகள் இருக்குதுகள்.

இன்றுடன் அவள் இங்கு வந்து இரண்டு மாதங்கள் முடிந்துவிட்டன. எட்டு மாதப் பிள்ளை அங்கு  என்ன செய்கின்றதோ என்பதே எந்நாளும் இவள் கவலையாக இருக்கிறது. எத்தனை கெஞ்சியும் பிள்ளையைக் கண்ணில்க் காட்டுகிறார்களே இல்லை. அதுவும் முதல் பிள்ளை. எனக்குத் தெரியாமல் அவனுக்குப் பிள்ளையைக் காட்டுவார்களோ என்று எண்ணும்போதோ மனம் பதட்டப்படத் தொடங்கிவிட்டது  தாரணிக்கு.

“நீ தேவையில்லாமல் எல்லாத்துக்கும் டென்ஷன் ஆகாதை. இன்னும் கொஞ்ச நாள்த்தான். பொறுமையாய் இரு.”

“நீ எண்டாலும் தருணை ஒருக்காய் போய்ப் பாரனடா. இரவிலை என்னால நித்திரையே கொள்ள ஏலாமல் இருக்கடா”

“நான் இண்டைக்கே போய்க் கதைக்கிறன். நீ நின்மதியாய் இரு அக்கா”

விடைபெற்றுச்  செல்லும் தம்பியைக்கூட அவளால் முற்றிலுமாக நம்பமுடியாவிட்டாலும் இப்ப அவனை விட்டாலும் யாருமில்லை அவளுக்கு என்னும் உண்மை உறைக்க, தம்பியார் கண்ணில் மறைந்தபின்னரும் கூட திரும்ப அவர்களுடன் சென்று தன் அறையை அடைந்து கட்டிலில் அமர்கிறாள்.

அவளுக்கு வேறு வழியே இல்லாமல்  அமர்வது அல்லது படுப்பதும் இருப்பதுமாகவே வாழ்வு சென்றுகொண்டிருக்கிறது. உணவுகூட நேரத்துக்கு வந்தாலும் எல்லாவற்றையும் உண்ணவும் முடியாது, கொட்டுவதும் அழுவதும் தனக்குள்ளேயே பிதற்றுவதுமாக நாட்கள் போய்க்கொண்டிருந்தன. கணவன் பலமுறை அவளை பார்க்க வந்தும் அவள் மறுத்துவிட்டாள்.

“அத்தானில என்ன அக்கா பிழை? நீ ஏன் அவரில் கோவிக்கிறாய்” என்று தம்பியார் பலதடவை கேட்டும் அவள் எந்தப் பதிலும் கூறவேயில்லை. என்ர  பிள்ளையை சொந்த அப்பப்பாவோட தானே விட்டுட்டு வேலைக்குப் போனனான். வேற யாரோடையும் எண்டால் தான் என்னிலை பிழை சொல்லவேணும். ஆரையெண்டாலும் நம்பி என்ர சின்னப் பிள்ளையை விட்டுவிட்டு நான் வேலைக்குப் போனது என் பிழை தானே என்று தனக்குத்தானே தவறைப் பலமுறை ஒப்புக்கொண்டாலும், நான் செய்தது தப்பே இல்லை என்று ஆணித்தரமாக மனம் சொல்ல, பின்னால் உள்ள சுவரில் சாய்ந்து அழவாரம்பிக்கிறாள் தாரணி.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

“நாளைக்கு காலை தயாராய் இருக்க வேணும். கோட்ஸ்சுக்கு அழைத்துப் போவோம்” என்றபடி அவளின் ஆடைகளை அந்தப் பெண் கொண்டுவந்து கொடுக்க, தலையை ஆட்டி அதை ஆமோதித்தவண்ணம் என்னென்ன கேட்பார்களோ? என்ன சொல்வார்களோ? என்று யோசனை ஓட, நன்றாய்ப் போய்க்கொண்டிருந்த அவளின் திருமண வாழ்க்கை மனதின் முன்னே வருகிறது.

இலங்கையிலிருந்து திருமணமாகி கணவன்  இவளை தாங்காத குறையாக இங்கு அழைத்து வந்ததுமுதல் நூற்றைம்பது பேருக்குச் சொல்லித் திருமண வரவேற்பு வைத்ததுவரை எல்லாம் நன்றாகத்தான் இருந்தது. இவள் கேட்காமலே நகை நட்டு வாங்கிக் கொடுப்பது, விதவிதமாய் ஆடைகள் வாங்கிக் கொடுப்பது என்று இவளுக்கும் மனமெல்லாம் நிறைஞ்சு போனதுதான். போகப்போகத்தான் கணவனின் பொறுப்பற்ற செலவுகளும் கடனும் இவளுக்குத் தெரியவந்தது. இனி என்ன திரும்பப் போகவா முடியும்?  முதலில் அவனுக்கு வரும் கடிதங்களை இவள் திறந்தும் பார்ப்பதில்லை. ஒருநாள் தற்செயலாக ஒன்றைத் திறந்து பார்க்க கிரெடிட் காட்டில் இவன் பெரிய தொகை எடுத்திருப்பது தெரிய துணிந்து கேட்டுவிட்டாள்.

“உம்மை ஸ்பொன்சறில் கூப்பிட்டது எண்டவுடனே எல்லாம் பிரீ எண்டு நினைச்சீரே? எல்லாத்துக்கும் இங்க காசுதான். டிக்கட், நகைநட்டு, கலியாணச் செலவு எல்லாம் நான்தானே. உமக்கு வீடு மட்டும் தானே. நான் சீதனமா காசு ஒண்டும் கேட்கேல்லையே” என்பவனை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள் தாரணி.

விடுமுறைக்கு இலங்கை வந்தவன், தன்னுடன் கூடப் படித்த நண்பனையும் தேடி வந்தான். நண்பனுடன் கதைத்துக்கொண்டு இருந்தவனை தேநீரும் கடையில் வாங்கிய ரோள்சும் குடுத்து தாயார் உபசரித்துக்கொண்டிருக்க, வேலைக்குப் போய்விட்டு ஸ்கூட்டியில் வந்து இறங்கிய இவளைப் பார்த்துவிட்டு “யாரடா இது” எண்டு கேட்டவன், தமையன் இவளை பற்றிக் கூறியதும் இவளை பார்த்து “எப்பிடி இருக்கிறியள்” என்று இயல்பாக்கினான். இவள் உடனேயே சிரித்துவிட்டு அவனுக்குப் பதில் சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றுவிட்டாள்.  

அன்றிலிருந்து ஒரு வாரம் மிதுன் இவள் வரும் நேரங்களில் தமையனுடன் கதைத்துக்கொண்டிருந்தான். அதன் பின் தான்  தமையன் தாயாரையும் இவளையும் கூப்பிட்டு “மிதுன் இவளைத் திருமணம் செய்துகொள்ள விரும்புகிறான். இவளுக்கும் சம்மதம் என்றால் செய்து வைப்பம்” என்றான். தாய்க்கோ சரியான மகிழ்ச்சி. வெளிநாட்டில் இருந்து வந்தவன் தன்னை விரும்பிக் கிடக்கிறான் என்றால் இவளுக்கும் கசக்குமா என்ன? பார்ப்பதற்கும் நன்றாகத்தானே இருக்கிறான் என்று இவளும் சம்மதம் சொல்ல எல்லாம் விரைவாக நடந்தேற, ஒரு ஆண்டு முடியும் முன்னரே இவள் லண்டன் வந்துவிட்டாள்.

அதன் பின் தான் அவனின் கடன் விபரங்கள் தெரியவர, தானும் எங்காவது வேலைக்குச் செல்லலாம் என முடிவெடுத்து கணவனிடம் சொல்ல, அவனும் தன்  நண்பனின் கடையில் வேலையும் எடுத்துக்கொடுக்க, இவளுக்கு வேலை கடினமாக இருந்தாலும் கணவனின் கடன் குறைகின்றதே என்று மனம் நின்மதியானது.

ஆறு மாதங்கள் வேலை செய்தபின் இவள் கர்ப்பம் தரிக்க, தொடர்ந்து வேலைக்குப் போவதா விடுவதா என்று இவள் மனம் குழம்பிய வேளை, “முதல் பிள்ளை தானே. எட்டு மாதங்கள் வரை வேலை செய்யலாம்” என்று கடையில் வேலை செய்த நண்பி சொல்ல, இவளும் தொடர்ந்து போய்க்கொண்டுதான் இருந்தாள். எட்டாம் மாதம் இவளுக்கே அசதியாக இருக்க வீட்டில் இருக்கவாரம்பித்தாள்.

தமக்கையுடன் இருந்த மாமியார் இவளுக்குக் காவலாக வீட்டில் இருந்தார் தான். ஆனாலும் இருவருக்கும் பெரிதாக ஒட்டவேயில்லை. எதோ கடமைக்கு இருவரும் கதைப்பது போலவே இவளுக்கு இருக்கும். சீதனம் ஒண்டும் கொடுக்காமல் மகனை மருட்டிவிட்டாள் என்று இவளில் கோபம்.

குழந்தை கஷ்டப்படுத்தாமல் பிறந்துவிட்டான். மாமியாருக்கும் மிதுனுக்கும் கூட ஆண்பிள்ளையாய்ப் பிறந்தது மகிழ்ச்சி. இவனின் சகோதரி, நண்பர்கள் என்று சிலர்தான் குழந்தையைப் பார்க்க வந்தார்கள். கனடாவில் மிதுனின் மூத்த சகோதரியுடன் வாழும் இவனின் தந்தையும் இவனின் திருமண வரவேற்பிற்கு வந்து போனதோடு சரி. இப்ப பேரனைப் பார்க்க வந்து இவர்களுடனேதான் தங்கப்போகிறாராம் என்ற தகவலை இவன் கூறியதிலிருந்து இவளுக்கு ஏற்பட்ட எரிச்சலை இவள் வெளியே காண்பிக்க முடியாமல் உள்ளுக்குள்ளேயே அடக்கிக்கொண்டாள்.

என்ன இருந்தாலும் மிதுனின் தந்தையை எப்படி இவர்களுடன் வந்து நிற்கவேண்டாம் என்று சொல்வது? இங்கிருக்கும் தமக்கை வீட்டில் இருக்கும் சிறிய அறையில் தான் தாயார் தங்குவது. அங்கு தந்தையும் வந்திருக்க முடியாதபடி சிறிய வீடு. இவர்கள் வசிக்கும் அபார்ட்மென்ட் ஒரு பெரிய படுக்கை அறையும் ஒரு சிறிய அறையும் கொண்டதனால் மாமனார் இங்கு வருவதைத் தடுக்கமுடியவும் இல்லை.

மருமகளே மருமகளே என்று இவளுடன் நல்ல வாரப்பாட்டுடன் தான் மாமனார் இருந்தார். இந்த நாடுகளில் மற்றவர்களின் உதவியை எதிர்பார்க்க முடியாதுதானே. குழந்தை பிறந்து இரண்டு வாரங்கள் லீவெடுத்துவிட்டு மிதுன் சமைத்துக்கொடுத்து ஒத்தாசையாகத்தான் இருந்தான். அதன்பின் அவனாலும் லீவெடுக்க முடியவில்லை. பிள்ளையின் அலுவல்கள் முடிய பெரும் எடுப்பு எடுக்காமல் இரண்டுபேருக்கும் இவளேதான் சமைக்கவேண்டியதுமாயிற்று. மாமனார் வந்த பிறகு அவரே சாமான்கள் வாங்கக் கடைக்குப் போவது, மரக்கறி இறைச்சிகள் வெட்டித் தருவது, சில நேரம் தானே சமைப்பது என்று இவளுக்கும் மாமனார் தம்முடன் இருப்பதும் உதவி போலத்தான் இருந்தது.

இவளும் குழந்தை கிடைத்து ஐந்து மாதங்களாகிவிட்டபடியாலும் தாய்ப்பால் சுரப்பதும் நின்று போத்தல் பால் பிள்ளை பழக, மாமனாரிடம் விட்டுவிட்டு திரும்பவும் வேலைக்குப் போனால் என்ன என்ற ஆசை எட்டிப் பார்க்க, கணவனிடம் கேட்க முதலே மகிழ்வாக அவன் தலையாட்டினான்.

ஏற்கனவே அங்கு வேறொருவர் வேலைக்குச் சேர்ந்துவிட இவளுக்கு ஒரு நாளைக்கு மூன்று மணிநேர வேலையே அங்கு கிடைத்தது. அதுவும் நல்லதுதான். போவதும் வருவதும் தெரியாது என்று எண்ணி மகிழ்ந்தவளாய் பிள்ளைக்கு குளிக்கவார்த்து, சமையல்முடித்து, பிள்ளையின் போத்தல் சாப்பாட்டைத் தீத்தி தூங்கவைத்துவிட்டு தானும் சமையலை முடித்து மாமனாருக்கும் சாப்பாட்டைக் கொடுத்துவிட்டு குளித்து வெளிக்கிட்டு ஒண்டுக்கு இறங்கினால் 1.30 – 4.30  வரை வேலை. ஐந்து மணிக்கு வீட்டுக்கு வந்துவிடுவாள்.  போகும்போதே மாமனுக்குக் கஸ்டம் கொடுக்காமல் பிள்ளைக்குப் மாப்பாலைக் கரைத்து வோமரில் மூடிவைத்து விட்டுப் போனால் பிள்ளை மூன்று மூன்றரைக்கு எழும்பிப் பாலைக் குடிப்பான். பிறகு இவள் ஐந்துக்கு வந்து இரவுச் சாப்பாட்டைச் செய்து பிள்ளைக்குக் கொடுப்பாள். இடையில் பிள்ளை அழுதால் மாமனார் பிள்ளைக்குரிய தேநீரைக்  கரைத்து ஆற்றிக் கொடுப்பார். அதனால் இவளுக்குப் பெரிதாகப் பிரச்சனை இல்லை.

ரிங் ரிங் ரிங் ........என்னும் மணியோசையில் இவளின் நினைவுகள் கலைய, அது இரவு உணவுக்கான மணி என்பதை உணர்ந்து அவர்களுக்காகக் காத்திருக்கவாரம்பித்தாள்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

இது இரண்டாவது தடவை இவள் கோட்டுக்கு வருவது. என்ன நடந்தாலும் ஒன்றுதான் என்ற மனநிலை இவளுக்கு வந்திருந்தாலும் மகனைப் பார்க்கவாவது அனுமதி கேட்கவேண்டும் என்று முடிவெடுத்தவளாகக்  காத்திருந்தாள். இவளின் முறை வந்ததும் இவளின் வக்கீல் இவளை உள்ளே கூட்டிக்கொண்டு போக, இவளுக்கான ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளரும் எதோ தீண்டாத தகாத பொருளைப் பார்ப்பதுபோன்று இவளைப் பார்க்கப் பிடிக்காது தலையை வேறு புறம் திருப்பிக்கொண்டு வர, இவளுக்குச் சிரிப்பு வருகிறது. சரி பிழைக்களுக்கும் அப்பால் ஒரு மனிதரை மதிக்கத் தெரியாதவனை எப்படி இந்தத் தொழிலில் அனுமதித்தார்கள் என்ற எண்ணமும் எழுந்தது.

இவள் பற்றிய வழக்கு ஆரம்பமாகியதில் கூண்டில் சாட்சியாய் ஏறி நிற்கவேண்டிய நிலை. ஆனாலும் அதுகூட அவளை பாதிக்கவேயில்லை. ஏறி நின்றபின் பார்த்தால் தன் தம்பி ஒருபுறமும் கணவன் ஒருபுறமும் இருக்க சுருக்கென்று கோபம் தலைக்கேறியது. திரைப்படங்களில் வருவதுபோல் இரு வக்கீல்களும் அதிக நேரம் வாதாடவேண்டிய தேவை இன்றி இவள் திட்டமிட்டு இந்தத் தவறைச் செய்யவில்லை என்பது நிரூபணமாகியதால் இவருக்கு விடுதலை கொடுக்கிறோம் என்னும் தீர்ப்பு இவளை திக்குமுக்காடச் செய்ய, என்ர பிள்ளையை என்னட்டைத் தாங்கோ என்றாள் கத்தி அழுதபடி.

அழாதேங்கோ. பிள்ளையைத் தருவார்கள் என்று வக்கீல் சொன்னதை மொழிபெயர்ப்பாளர் சொல்ல, என் கணவனும் என் பிள்ளையைப் பார்க்கக் கூடாது என்று சொல்லுங்கோ என்றாள். அந்தப் பிரச்சனை வேறு ஒரு நாள் தான் கதைக்கலாம். இப்ப வாங்கோ போவம் என்ற வக்கீலிடம் நன்றி கூறியபடி தம்பியார் வருகின்றானா  என்று பார்த்தபடி வாசலுக்கு வருகிறாள்.

“அக்கா அத்தான் உன்னோடே கதைக்கவேணுமாம்”

“நான் ஒருத்தரோடையும் கதைக்கமாட்டன். முதல்ல பிள்ளையை எங்க வச்சிருக்கிறாங்கள் எண்டு கேளடா”

தமக்கையின் கோபம் புரிய, “சரி வா கேட்பம்” என்றபடி முன்னால் நடக்கிறான் தம்பி.

எத்தனையோ பத்திரங்களில் கையொப்பமிட்டு, பல மனநல மருத்துவத் துறையினரின் பரிசோதனைகளின் பின்னர் இவளின் பிள்ளையை இவளிடம் ஒப்படைக்கவே ஒரு மாதமாக, பிள்ளையை வாங்கியவள் நெஞ்சோடு ஆசைதீர அணைத்துக்கொள்கிறாள்.

“அம்மா இனிமேல் பிள்ளையை யாரிட்டையும் விடமாட்டன். என்ர செல்லம். அம்மா வந்திட்டன்” என்று புலம்பியபடி ஆசைதீரப் பிள்ளையைப் பார்க்கிறாள்.

“வா அக்கா வீட்டை போவம்” என்றபடி தம்பியார் காரில் ஏற, தாரணியும் காரில் ஏறி பின் இருக்கையில் பிள்ளையை நெஞ்சுடன் அணைத்தபடி இருந்தவள் மனம் வாகனத்தின் சத்தத்தையும் மீறி எங்கெங்கோ அலைந்து மூன்று மாதங்களுக்கு முன்னர் நடந்ததை நடுக்கத்துடன் நினைத்துப் பார்க்கிறது. 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

மாமனாரிடம் குழந்தையை விட்டுவிட்டு போவதற்கு மனம் இல்லைத்தான் என்றாலும், யாரும் ஏதும் சொல்லிவிடுவினமோ எண்ட பயமும்கூடவே எழ, கடை நண்பியிடம் கூறுகிறாள்.

“உமக்குப் பிரச்சனையைத் தீர்க்க மற்றவையோ காசு தரப்போயினம். நாள் முழுக்கவே வேலை செய்யிறீர். நாலு மணித்தியாலம் தானே. ஒன்றுக்கும் யோசிக்காதையும்” நண்பி கூற மனம் நின்மதி பெறுகிறது.

மீண்டும் வேலைக்குப் போய் ஒருமாதம் முடிந்த நிலையில், இரண்டு மூன்று நாட்களாக இவள் கரைத்து வைத்த பால் சிறிது பருக்கியபடியும் அரைவாசிகூடக் குடிக்காமலும்  மிகுதி பருக்கப்படாமல் அப்படியே இருக்க, “மாமா இவனுக்குப் பால் பருக்கேல்லையோ” என்கிறாள் ஆதங்கத்துடன். “பருக்கின்னான். குடிக்கமாட்டன் எண்டிட்டான்”. என்றபடி அவர் தொலைக்காட்சியைப் பார்க்க தாரணிக்கு எரிச்சல் தான் வருகிறது.

இவள் பிள்ளையைத் தூக்கப் பிள்ளை  எடுத்த சத்தி இவளின் முகத்திலும் ஆடைகளிலும் தெறிக்கிறது.

“என்னப்பன்? என்ன செய்யுது?. ஏன் பாலைக் குடிக்கேல்லை” என்றபடி முகத்தை இளஞ்சூட்டு நீரில் நனைத்த துணியால் துடைத்து சமாதானமாக மார்புடன் அணைத்துத் தூங்கச் செய்கிறாள். தொடர்ந்தும் அன்று இரு தடவைகள் பிள்ளை வாந்தியெடுத்து ஒரே சோர்வாக இருக்க, அடுத்தநாள் பிள்ளையை வைத்தியரிடம் கணவனும் மனைவியுமாகக் கொண்டு  போகிறார்கள். வைத்தியர் பார்த்துவிட்டு என்ன என்று புரியவில்லை. இன்னும் இரண்டு நாட்கள் பார்த்துவிட்டுக் கொண்டுவாருங்கள் என்று சொல்லி அனுப்ப, சிறிது மன நின்மதியுடன் இரண்டு நாட்கள் வேலையில் லீவு சொல்லிவிட்டு பிள்ளையுடனேயே இருக்கிறாள். இவள் அணைப்பில் பிள்ளை குணமானதுபோல் தெரிய, மூன்றாம் நாள் பிள்ளையை விட்டுவிட்டு வேலைக்குச் செல்கிறாள்.  

“மாமா தருணைக் கொஞ்சம் கவனமாய் பாருங்கோ” என்றபடி வேலைக்கு கிளம்பியவளுக்கு மனம் எதோ சஞ்சலமாகவே இருக்க, மனதைச் சமாதானப்படுத்தியபடியே வேலைக்குச் செல்கிறாள். அன்றைக்கென்று பார்த்து “நீர்  இண்டைக்கு வாறன் எண்டு சொல்லாததால நானே வேலைக்கு வந்திட்டன்” என்று மற்ற வேலைசெய்யும் பெண் கூற, தான் இன்று வேலைக்கு வருவதுபற்றி இவர்களுக்கு கூற மறந்தது இப்பதான் நினைவு வர, “சரி அப்ப நீங்களே செய்யுங்கோ. நான் நாளைக்கு வாறன்” என்றபடி தாரணி தொடருந்துத் தரிப்புக்கு வருகிறாள்.

பத்து நிமிடங்களில் பேருந்து வர ஒருவித நின்மதியில் இருக்கையில் சாய்கிறாள். வீணாக வெளிக்கிட்டு வந்தது. ஒரு மணிநேரம் வீண் என்று  எண்ணியபடி முப்பது நிமிடப் பயணத்தில் வீடு வந்தவள், கதவை மெதுவாகத் திறந்தபடி கைப்பையை  கொழுவிவிட்டு படுக்கை அறைக்குள் நுளைகிறாள். பிள்ளைக்கு நப்பீஸ் மாற்றுவதற்காக போடப்பட்டிருந்த மேசையின் அருகில் மாமனார் தெரிய, நான் வடிவா எல்லாம் மாற்றிவிட்டுத்தானே சென்றேன் என்று எண்ணியபடி “என்ன மாமா? கக்கா இருந்திட்டானே திரும்ப” என்றவள் குரல் கேட்டு அதிர்ச்சியுடன்  மாமனார் திரும்ப முன்னரே மாமனாரின் அரை நிர்வாண நிலை இவளின் நெஞ்சைப் பதறவைக்க, பிள்ளையின் வாயிலிருந்து ஒழுகும் திரவமும் கண்ணில்பட, புரிந்தும் புரியாமலுமான அடுத்தநொடி “டேய்” .....என்றபடி பாய்ந்து சென்று மாமனாரை இழுத்து கீழே தள்ள, இவளைத் தள்ளிவிட்டு மாமனார் கதவை நோக்கி ஓடுகிறார். இவள் பாய்ந்து சென்று மீண்டும் ஆவேசத்துடன் கீழே விழுத்தி அருகில் இருந்த கதிரையை எடுத்து தன் பலம்கொண்டமட்டும் தாறுமாறாகத் தாக்குகிறாள்.

“டேய்” என்று தமக்கை கத்திய சத்ததில் என்னவோ எதோ என்று காரை பிரேக் பிடித்து நிறுத்திய தம்பி, அக்கா ஓக்கேயா?? என்று கேட்கத்தான் இவளுக்கு நிகழ் காலம் கண்ணில் தெரிகிறது.

யாரை மன்னித்தாலும் தன் கணவனை மன்னிக்கவே முடியாது. அன்றைக்கு அவள் போன் செய்து கணவன் வர அவனிடம் எல்லாம் சொன்னதும், கணவன் அவள் காலில் விழுந்து கெஞ்சியதும் காதுகளில் நாராசமாக இன்றும் கேட்கிறது.

"பிளீஸ் தாரணி. அப்பா செய்ததை வெளியில சொல்லிப்போடாதையும். எங்கட குடும்ப மானமே போயிடும். வேற ஏதும் சாட்டுச் சொல்லுவம்".

சீ என்று அவனை அன்று உதறியவள் தான்.

13 hours ago, உடையார் said:

உங்கள் தன்னடக்கத்தால் கோபுரமாக உயர்ந்து கொண்டே போகின்றீர்கள்

"ஆமா அது அரசியல் சாராத இலக்கியம்தான்" என கூறியிருக்கலாம்  சும்மா பகிடி எங்கட சுமேயை கலாய்த்தது,  பொழுது போகனுமே

ஐயையோ உங்கள் கலாய்ப்பு தாங்க முடியாமல் இருக்கே

2 hours ago, ஈழப்பிரியன் said:

யாயினி இதைத் தான் அரளை பெயர்கிறது என்று சொல்லுவதோ?

சீச்சீ அதுக்கு இன்னும் கொஞ்சக்  காலம் இருக்கு அண்ணா

55 minutes ago, ரதி said:

சுமோ, கறிகளுக்கு கருவேப்பிலை பாவிக்கிறதில்லையோ ?
 

நல்லதை யார் சொன்னாலும் கேட்பேன் அது நிழலியாய் இருந்தாலும் சரி கிழவியாய் இருந்தாலும் சரி ....மீன் வறை எல்லாம் உங்களை போல தண்ணி பாட்டிகளுக்கு தான் சரி 
 

நெடுக்கப் போடுவதில்லை. வீட்டு மரம் இப்பதான் நான்கு கெட்டு வந்திருக்கு.

45 minutes ago, ரதி said:

அதில் இருக்கும் உப்பு உடம்புக்கு கூடாதாம் 
 

நானும் வேறை எதோ எண்டு நினைத்தன்.

4 hours ago, யாயினி said:

அதெப்படி எழுதும் போது கை சிலிப் கை சிலிப் ஆகிறதும், அப்புறம் நாக்கு சிலிப் ஆகிறதும் அடிக்கடி உங்களுக்கு நடக்கிறது..

வயசு போகுதெல்லே

பார்க்க நல்லா இருக்கு

2 hours ago, குமாரசாமி said:

உந்த உருளுற கோதாரி நல்லாத்தான் இருக்கு. எங்க எடுத்தது.

4 hours ago, உடையார் said:

வித்தியாசமான செய்முறை, எனக்கு பிடித்திருந்திச்சு.

நேற்று வைத்தேன், பிள்ளைகளும் வழுமைக்கு மாறக இருந்ததால் விருப்ப வாக்கு எனக்கு போட்டார்கள் 

பலர் வீட்டுக்கு வருவதால் கருவாடு வாங்குவதே அரிது, அப்படி வாங்கினாலும் வெளியில் வைத்து தான் சமைப்பது,

மூக்கை தூக்கும் என சொல்கின்றவர்களா அல்லது மூக்கை துளைக்குது என்று சொல்கின்றவர்களா

நானும் கருவாடு, மீன் பொரிப்பதானால் பின்னால் உள்ள ஆறையுள் தான் செய்வது. வீடியோவுக்கு வீட்டுக்குள் கறிவைத்து நேற்று முழுவதும் கருவாட்டு மணம்.

மூக்கைத் துளைக்குது, வாசனை தூக்குது என்று சொல்வார்கள். எனக்கு நாக்கு சிலிப் ஆயிட்டுது. அதையெல்லாம் கண்டுக்கப்படாது

கருவாட்டுக் குழம்பு - Dried Fish Curry & Sambal

On 25/7/2020 at 16:31, ரதி said:

இந்த சிக்கன் கியூப்ஸ் பாவிக்க கூடாது என்று நிழலி சொன்னவர்...அதற்கு பிறகு பாவிப்பதேயில்லை 

ஏனாம். எங்களுக்கும் சொல்லுங்கோவன். veg கியூப்ஸ் ஓகேயாமா ???

6 hours ago, உடையார் said:

நல்லதொரு நேர்காணல், நன்றி பகிர்வுக்கு. 

கேள்வி 8: கேள்வியும் பதிலும் ஒத்துவரவில்லை

கேள்வி 23: மனதிற்கு கஷ்டமாக இருக்கு, யாழ்களம் சார்பாக சுமேக்கு என்ன விருது கொடுக்கலாம் - யாழ்கள உறவுகளிடமிருந்து எதிர்பார்கின்றேன் என்ன விருது கொடுக்கலாமென கூறுங்கள் 

 

சரி அந்தக் கேள்விக்கு உங்கள் பதில் எப்படியாக இருக்கும் என்று கூறுங்கள்.

எனக்கு விருது கிடைக்கவில்லை என்றுநான் எப்போதும் கவலை கொள்ளவில்லை. ஏனெனில் என் எழுத்துக்கள் அந்தத் தரத்துக்கு வரவில்லை என்று எனக்குத் தெரியும். இது என் வீடு போல். அதனால் இங்கு அதை சொல்கிறேன் உடையார்.

On 25/7/2020 at 21:51, தோழி said:

//இன்னும் சிலர் எப்போதும்போல் தரமான எழுத்துக்கள் மட்டுமே எழுத்துலகில் நிலைக்கவேண்டும் என்னும் குறுகிய நோக்கில் தடைக்கற்களாகவும் உள்ளனர். நாடுப்புறப் பாடல்கள் எப்படி இன்றும் எம் பண்பாட்டு விழுமியங்களை இலகுநடையில் சொல்கின்றனவோ அவ்வாறே அனைத்து புலம்பெயர் எழுத்துக்களும் எழுத்தாளர்களும்கூட வருங்காலத்துக்கு எம் வாழ்வியலை, எம் துன்பங்களை எடுத்துக் கூறும் இலக்கியங்களாக இருக்கப்போகின்றன என்பதை உணர்ந்து, பேதமின்றி அனைத்து எழுத்தாளர்களையும் ஊக்குவிப்பதும் ஏற்குக்கொள்வதும் புலம்பெயர் எதிர்காலச் சமூகத்துக்கு நாம் செய்யும் மகத்தான உதவியாகவும் எமக்கான ஒரு வரலாற்றுப் பதிவாகவும் இருக்கும் எனலாம்.//

அருமை தோழி ! மிக நேர்த்தியான கேள்விகளும் சிறப்பான பதில்களும் ! பல்வேறு விதமான சமூகம் சார்ந்த சிந்தனைகளை  உங்கள் எண்ணங்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. பாராட்டுக்களும் பகிர்ந்தமைக்கு நன்றியும் உரித்தாகட்டும்

நன்றி தோழி உங்கள் கருத்துக்கும் வருகைக்கும் .

16 hours ago, nige said:

யாழ்களத்தில் எழுதத் தொடங்கி ஒருவர் எழுத்தாளர் ஆனதையிட்டு மகிழ்ச்சி.. வாழ்த்துக்கள்

வருகைக்கு நன்றி

10 hours ago, நிலாமதி said:

 நல்லதொரு விளக்கமான பதில் கொடுத்து இருக்கிறீர்கள். பாராட்டுக்கள் .   பாதிக்க படடவர்கள் தாமாக முன் வந்தாலன்றி  அவர்களுக்கு விடுதலை இல்லை . உங்களை து பல  கதைகளில் பல சமுதாய சீர் கேடுகளை சுட்டிக்   காட்டுவதாயிருக்கும் . மென் மேலும் சிறக்க வாழ்த்துக்கள் .  

நன்றி அக்கா கருத்துக்கும் வருகைக்கும்.

8 hours ago, குமாரசாமி said:

பாவம் என்ன.....

நான் ஒண்டும் வேறை வழியில்லாமல் இங்க இருக்கேல்லை . எனக்குப் பிடிச்சுப் போனதால மட்டும்தான் நிக்கிறன் கண்டியளோ 

8 hours ago, ஈழப்பிரியன் said:

வியாபாரம் கொஞ்சம் ஓடினால் ஆளும் பறந்திடுமோ?

சீச்சீ ரதிக்குப் போட்டியா யாழ் இணையத்தை வாங்குவதில் மும்மரமாகத்தான் இருப்பன்.

28 minutes ago, nochchi said:

மாமனிதராகிவிட்ட ஆசானின் பதில்போல் இருக்கிறது. பலரைத் தமிழாசான்களாக உருவாக்கியதைப்போன்று உங்கள் பதில் எழுத்தாளர் மற்றும் எழுதமுனைவோர் தொடர்பான சுட்டுதலில்  உள்ளது. குடும்பத்தலைவி, குமுகாயச் செயற்பாடடாளர் மற்றும் எழுத்தாளரென்று தொடர்ந்து பிரகாசிக்க இயற்கை துணைபுரியட்டும். வாழ்த்துகின்றேன்.  யாழ் களத்தை உயரத்தில் வைத்திருக்கும் உளப்பாங்கு சிறப்பு.

மிக்க நன்றி வருகைக்கும் கருத்துக்கும்.

22 minutes ago, யாயினி said:

இப்போ தானே விளங்குது யாழில் எத்தனை பாவப் பட்ட ஜீவனுகள் இருக்கீனம்..எழுதவாவது சுதந்திரம் கிடைச்சிருப்பதை எண்ணி சந்தோசபட்டுக் கொள்ளவும்.

சிரிச்சு முடியுதில்லை யாயினி. பச்சை முடிஞ்சுபோச்சு.

23 minutes ago, ஈழப்பிரியன் said:

சுமே இத்தனை கேள்விகளும் முதலே தரப்பட்டதா?அல்லது நேரடியாகவே கேட்டார்களா?
எப்படியோ பொறுமையாக பதில் சொல்லியிருக்கிறீர்கள்.
பாராட்டுக்கள்.

ஒரு வாரத்துக்கு முன்பே தரப்பட்டது அண்ணா. வருகைக்கு நன்றி அண்ணா.

4 minutes ago, suvy said:

  On 23/7/2020 at 19:02, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

பெண்கள் விரும்பித் துணிவுபெற்றாலன்றி பெண்ணடிமைத்தனம் தொடர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கப்போகின்றது.

 

இஞ்சபாருங்கோ, அங்க இஞ்ச இந்தக் கதையெல்லாம்  வேண்டாம். இங்க இந்த யாழ்களத்தில புருசனாலயோ அன்றி தகப்பனாலேயோ (தாயை சொல்லவில்லை அவளும் ஒரு பெண்தானே) இரண்டு இல்லை ஒரு பெண்ணை சொல்லுங்கோ பார்ப்போம்.....!

மனிசியிடமோ காதலியிடமோ அடங்கி அடிமைபட்டுக் கிடக்கும் நாலைந்து ஆண்களை என்னால் சொல்ல முடியும். அவர்களின் மனைவியோ காதலியோ அனுமதி குடுத்தால் அவர்களே வந்தும் சொல்லுவார்கள்....."ஒருபானை சோத்துக்கு ஒரு சோறு பதம்போல" சுவி யும்  அப்படி ஒரு அடிமைதான்.....!  

உங்களுக்கும் அதேதான். நீங்களா வெளியே வந்தாலொழிய விடிவே இல்லை

25 minutes ago, சுவைப்பிரியன் said:

பச்சை போட்டது  நான் .நன்றி இன்னனொருவருக்கு.இதை நான் சும்மா விடப்போகிறேன்.

வருகைக்கும் பச்சைக்கும் நன்றி சுவைப்பிரியன். கை சிலிப்பாயிட்டுது 

சிரிச்சு வயிறு நோவுது சுவைப்பிரியன்

இதுபுதிதா என்ன?? தெரியாமல் எத்தனையோ நடந்துகொண்டேதானே இருக்கு நாதமுனி

4 hours ago, பிரபா சிதம்பரநாதன் said:

நன்றாக கூறியுள்ளீர்கள் சுமோ அக்கா.

பெண்களை அவர்களுடைய உடல் அமைப்பை கொண்டும், உணர்வுகளை கொண்டும், சமூக அந்தஸ்தை, பொருளாதார நிலையை கொண்டும் அடக்கி வைத்திருக்கும் போது, அவற்றில் இருந்து தானாகவே விரும்பி தனக்கான பாதையை அமைத்து வெளியேறாதவரை, உண்மையான பெண் சுதந்திரம் என்பது பத்தோடு பதினென்றாக வரும் செய்தியே.

 

வருகைக்கும் பச்சைக்கும் நன்றி ரதி, பிரபா,பகலவன்

எலுமிச்சை மிளகுக் கோழிக்கறி - Pepper Lemon Chicken

1 hour ago, உடையார் said:

ஆகா ஆகா ஆகா.....  விசுவாமித்திர் வாயால் இப்படியொரு வார்த்தையை கேட்க சுமே கொடுத்து வைத்திருகனும், இன்று சுமேக்கு நித்திரையே வராது

 கவனிக்கவும்!!! விசுவாமித்திரர் வடிவாய் இருக்கு என்றுதான் சொல்லியிருக்கிறார்.

45 minutes ago, suvy said:

பார்க்க நல்லா இருக்கு......அநேகமான நாட்களில் செய்து சாப்பிடுவது.தயிரும் சேர்த்து சாப்பிட நல்லா இருக்கும்.......!   

(உறைப்பு தேவையானவர்களுக்கு இரண்டு பச்சை மிளகாயை பக்கத்தில் வைத்து விடவும்......).

பச்சை மிளகாயை பச்சையாய் வைக்கோணுமா ???

8 minutes ago, குமாரசாமி said:

 /  பாக்க வடிவாய் இருக்கு...... 

சாப்பிடவும் நல்லா இருக்கும். என்ன சாப்பிடுப் பார்க்கும்வரை செப் நல்லாய் இருக்கும் என்று நம்ப மாட்டார் 

1 minute ago, யாயினி said:

பதில் சொல்லக் கூடிய இப்போதைய மக்கள் இருக்கும்..மட்டும் ஓடும்..எதிர் காலப் பிள்ளைகளிடம் சீதை மற்றும் இதர கேள்விகள் கேட்டால் பதில் இருக்காது.அவர்கள் பொறுமையாக பதில் சொல்லக் கூடிய விதத்திலும் இல்லை.. நேர்காணல் என்று போனால் இவ்வளவு கேட்பார்களா...

நான் கூட இந்தக் கேள்விகள் தேவையா என்றுதான் கேட்டேன். அப்போதே அவருக்கு விளங்கியிருக்க வேண்டும். ஆனாலும் விடாப்பிடியாகக் கேட்டபோது வேறுவழியின்றித்தான் பதில் கூறியதும்.

நம்பிக்கை சார்ந்த விடயங்களை நாம் மற்றவர்களுக்கு திணிக்கவே கூடாது. எம்மை நாம் மாற்றமுடிந்தால் மாற்றலாம். அல்லது கடந்து போய்விடுவதே சிறந்தவழியாயினும் அடிமுட்டாள்த்தனமான சில கருத்துக்களை வாசிக்கும்போது எனக்கும் கோபம் ஏற்படுவதுண்டுதான்.