23 hours ago, கிருபன் said:

கூப்பிடுபவர்கள் இன்னும் பொறுப்பான மேட்டுக்குடிகள்

ஆனால் நான் எதிலும் கொஞ்சம் கவனம்

 

கவனமாக இருப்பதுசரி. ஆனால் மற்றவர்களை பயப்பிடுத்துவது குற்றம்

எங்களுக்கு போஸ்ட் office திறந்துதானிருக்கு. அடிக்கடி கைகழுவப் போகவும் முடியாது. sanitizer gel தான் அடிக்கடி போட்டுக்கொண்டு வேலை செய்கிறேன். காசு, பார்சல்கள், கடிதங்கள், bills என்று எல்லாமே தொடத்தான் வேண்டும். கண்ணாடியின் உள்ளே என்பதனால் வேலை செய்யும்போது முகக் கவசம் அணியவேண்டியது இல்லை என்பது நின்மதி. 

இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள்.

2 minutes ago, குமாரசாமி said:

தொடங்கியாச்சே...? 

நேரம் வரும்போது அப்பப்ப செய்யலாம் என்று இருக்கிறன்

பனங்கட்டியில் பூந்திலட்டு - Healthy Laddu

15 hours ago, Justin said:

கடஞ்சா, இணைப்பிற்கு நன்றி.

ஆனால் பேராசிரியர் சதாசிவத்தின் "சுமேரிய மொழி திராவிட மொழி" என்ற எடுகோளையல்லவே நான் கேட்டது? 

கீழடி ஆய்வில் எப்படி சுமேரியர்களோடு தொடர்பு காட்டப் பட்டிருக்கிறது என்றே கேட்டேன். ஏதாவது இருக்கிறதா?

ஏழாம் கட்ட ஆய்வு இப்பதான் நடக்கிறது. எப்படியும் பத்தாம் கட்ட ஆய்வு வரும்வரை பொறுத்திருங்கள். ஏனெனில் அதன்பின்தான் நீங்கள் நம்பும் அறிஞர்கள் வாய்விட்டுச் சொல்வார்கள். 

16 minutes ago, சுவைப்பிரியன் said:

இங்கை ஒருத்தர் தமிழ் பாடசாலை திறக்க வேணும் என்டு ஒற்றைக் காலில் நின்டு திறந்தார்.ஆனால் அவர் தம் பிள்ளைகளுடன் கதைப்பது இங்கைத்தையான் மொழியில்.

அவரிடம் நீங்கள் கேட்டிருக்கலாம்????

16 hours ago, கிருபன் said:

தமிழ் மொழி ஸ்கொலர்ஷிப் என்று ஓடுப்பட்டுத் திரியும் தாயகப் பகுதிகளில்கூட வளரக் கஷ்டப்படுகின்றது எனவும் ஆண்டு ஐந்தில் இருக்கும் பல பிள்ளைகளின் வாசிக்கும் திறன் மிகவும் குறைவு எனவும் அண்மையில் வாசித்த ஆய்வுக்கட்டுரை (பொதுவெளியில் இன்னமும் வரவில்லை) வரைபில் பார்த்தேன். அந்த நீண்ட ஆய்வுக் கட்டுரை வெளிவந்தபின்னர் யாழில் பதிகின்றேன்.

என்னைப் பொறுத்தவரை தாயகத்தில் உள்ள சிறுவர்களுக்கு ஆங்கில அறிவுடன், ஆளுமைகளை வளர்க்கும் soft skills சொல்லிக்கொடுக்கப்பட்டால்தான் பொருளாதார ரீதியில் முன்னேற்றம் உண்டாகும். 

புலம்பெயர் நாடுகளில் இலங்கையில் இருந்து தமிழ் ஆசிரியர்களை வரவழைத்தால் மாத்திரமே தமிழ் அடுத்த தலைமுறையினருக்கு கற்பிக்கலாம். மற்றும்படி தமிழ்ப் பாடசாலைகள் பரதம், வாய்ப்பாட்டு, இசைக்கருவிகள் மட்டும்தான் அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளில் பழகும்.

 

தமிழ் கற்ற பிள்ளைகளில் பலர் இங்கும் தமிழைக் கற்பிக்கின்றார்கள். பலர் நாம் கதைப்பதுபோலவே தமிழைக் கதைக்கின்றனர். ஆண்டுதோறும் நூற்றுக்கணக்கான மாணவர்கள் தமிழ் AL எடுக்கின்றனர். ஆனாலும் எம்மிடமுள்ள சொல்லறிவு அவர்களுக்குப் போதாது. அதேபோலத்தான் காலை பயிலும் மாணவர்களின் நிலையும். சுரத்தட்டு பயில்வோர் மட்டும் அதிகளவில் ஓரளவுக்குப் புலமையுடன் காணப்படுகின்றனர். வாய்ப்பாட்டு மற்றும் வயலின், வீணை போன்ற இசைக்கருவிகளை வாசிப்போர் முற்றுமுழுதாக அதுபற்றித் தெரிந்தவர்கள் என்று கூற முடியாது. அவர்களின் ஆசிரியர் எதை சொல்லிக்கொடுத்தாரோ அவற்றை மட்டுமேதான் தம் மாணவர்களுக்குக் கற்றுக்கொடுக்கும் தன்மைதான் இருக்கும்.

15 hours ago, goshan_che said:

தமிழ் மொழி அகராதி அமைப்பு ஒன்று இருக்கிறதா? எனக்கு தெரிய இல்லை. 

அறத்தமிழ், க்ரியா போன்ற அகராதிகள் உண்டு ஆனால் ஆங்கிலத்தில் கேம்பிரிஜ், ஆக்ஸ்போர்ட் செய்வது போல ஒவ்வொரு வருடமும் புதிய சொற்களுக்கு அங்கிகாரம் கொடுக்கும் நடைமுறை இல்லை.

ஆகவே அவரவர் தம் விருப்பபடி புதிய சொற்களை உருவாக்கிறனர். 

தமிழை முதுகலை பாடமாக படிக்க கூடிய ஒரு பல்கலைகழகத்தை மையமாக வைத்து,  உலக தமிழாய்ந்த நிபுணர்கள் 20 பேரை கூட்டி, உள்ள அகராதிகள் அனைத்தையும் உள்ளடக்கி ஒரு பெரும் அகராதியை வெளியிட்டு, வருடாந்தம் புதுபிக்கும் படி செய்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்?

 

ஆறேழு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் மலேசியாவில் உள்ள அறிஞர்கள் கூடி இலத்திரனியல் சாதனங்களுக்கான சொற்களை உருவாக்கினார்கள். ஆனாலும் அவை எல்லாம் பயன்பாட்டில் உள்ளன என்று சொல்ல முடியாது. பின்னர் புலிகள் காலத்தில் ஈழத்திலும் பல புதிய சொற்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன. அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகதத்தின் ஓய்வு பெற்ற பேராசிரியர்  அறிவரசன் ஐயா தான் அச்சொற்களைக் கொடுத்தார். அவர் தற்போது இறந்துவிட்டார். புலம்பெயர் நாடுகளில் எங்கள் பாடநூல்களில்கூட அவரே பல புதிய சொற்களை உருவாக்கிச் சேர்த்தார். ஆனாலும் பல பொருட்களுக்கு இன்னமும் தமிழ்ச் சொற்கள் இல்லை என்பது பெருங் குறை. பல தமிழ் அறிஞர்கள் எங்கும் இருக்கிறார்கள். ஒன்றுசேர்ந்து தமிழுக்கு எதுவும் செய்யத்தான் அவர்களுக்கு முடியவில்லை.

பல்கலைக்கழகங்களுக்கு இருக்கை அமைக்கிறேன் பேர்வழி என்று இங்கு கொஞ்சப்பேர் சேர்ந்து கோடிக்கணக்கான பணத்தை விரயமாக ஓடித்த திரிகிறார்கள். அந்தப் பணத்தை அறிஞர்களுக்கு ஊதியமாகக் கொடுத்து தமிழை அடுத்த நிலைக்குக்கொண்டுசெல்ல யாருமே முனையவில்லை.

2 hours ago, Kadancha said:

தனிப்பட்ட விருப்பு வெறுப்புகளை, சித்தாந்தங்கள், கொள்கைகளை  கடந்து, இது சாத்தியமா என்றால், இல்லை என்பதே யதார்த்த நிலை.

உ.ம். ஆக புலத்தில் இருப்பவர்கள் பெரும்பகுதி தமது பெரும்பகுதி பொருளாதார வளத்துடன் அங்கெ திரும்பி சென்றாலும் இது சாத்தியமா?

பொருளாதாரத்தை வெளிநாடுகளுக்கு மூடிவிட்டு, 25 - 30 % பொருளாதாரம் இழந்தும்,  உளநாட்டில் மட்டும் பொருளாதாரத்தை நடத்தும் நிலையில், அதி உச்ச பொருளாதார பாதுகாப்பில் இதுவரையில் இருப்பது அமெரிக்கா மாத்திரமே.  

1.4 பில்லியன் சீனர்கள், இப்பொது வாங்கும்திறன் சமநிலையில் அமெரிக்காவை விஞ்சியும், ஆங்கிலம் இல்லாமல் மண்டரினை மட்டும் கொண்டு  முன்னேற முடியாமல் இருக்கிறது. 

ஆனால், ஜப்பான் இல் ஓரளவு இது சாத்தியம், அதாவது ஜாப்பனீஸ் மொழியை மட்டும் கொண்டு முன்னேறுவது. ஏனெனில், ஜப்பான் அப்படியான ஓர் பொருளாதார கட்டமைப்பை ஆக்கி வைத்து இருக்கிறது. ஆனால், முன்பு இருந்த (1990 இல்  , ஜப்பான் இன் மத்திய வங்கியால் மறைமுகமாக உருவாக்கப்பட்ட பெருளாதார   மந்த நிலை)  முடியும் என்ற உறுதியான நிலை இல்லை.

இதன் அடிப்படை, வளங்களை கையகப்படுத்துவதில் உள்ள திறனும் (பொதுவாக மேற்கு வன்முறை மூலமாகவும் , ஆனால் சீன இப்பொது  சமநிலை போட்டியாளர் இப்பொது),  உற்பத்தி திறனும் (இப்போது சீனா மற்றவர்களின் அறிவு, உழைப்பு  மூலதனத்தை எந்தவித்தமாக பெற்றேனும், அமெரிக்காவும் இதற்கு சளைத்தது அல்ல), சந்தை உருவாக்குதல் மற்றும் படுத்துதல் திறனும்.   

எமது சொந்த தேசமும், அரசும் இருந்தாலும் இதுவே இப்போதைய யதார்த்தம். ஆனால், ஒப்பீட்டளவில் முன்னேறுவது இலகுவாகவும் (மற்ற எந்தவொரு சமூக தடைகளை கருத்தில் எடுக்காமல், உ.ம். சாதி), ஒரு சிறு பகுதி  தமிழை மட்டும் கொண்டு வளம் பெறும் முயற்சிக்கான பொருளாதார இடம் உருவாக்க முனையலாம்.

சீனர்கள் தம் நாட்டுக்கு பார்சல் அனுப்பப் கொண்டுவருவார்கள். அதில் ஒரு ஆங்கிலச் சொல் கூட இருப்பதில்லை. இதில் எந்த நாடு என்று இல்லையே என்றால் நீ அனுப்பு. அது போகும் என்பர். அவர்களுக்கு விளங்கும் என்பர். நான் ஆங்கிலத்தில் அவர்கள் நாட்டின் பெயரை எழுதிவிட்டு பையில் போடுவேன். அத்தனை நம்பிக்கை தம் மொழிமேல்.

1 hour ago, தனிக்காட்டு ராஜா said:

இலங்கையை பொறுத்தவரையில் ஆங்கிலக்கல்வியே சிறந்தது வெளிநாடு சென்றாவது தொழில் புரிய,/ அங்கு வாழ பிறருடன் உரையாட தமிழ் இனத்தவர் அல்லாதவர்களுடன் கொழும்பில் இருக்கும் தமிழர்களே தமிழில் பெரிதாக பேசமாட்டார்கள் நான் கண்டது 

 

ஆங்கிலமொழியில் கற்றால் மட்டும்தான் அது சாத்தியமா??? ஆங்கிலத்தைத் தனியாக வெளியே படித்தால்  போதாதா???

Firefox யிலும் விடுகிறதே

அட இதெல்லாம் கூட நடக்குதா.திரு மகேன் வாகீசன் க்கு வாழ்த்துக்கள்

34 minutes ago, goshan_che said:

ஆங்கிலம் கற்பதை நான் சொல்லவில்லை. ஆங்கில மொழி மூலம் கற்பதை, medium of instruction ஆக ஆங்கிலம் இருப்பதை சொன்னேன்.

அவர்கள் குறைவாக மதிப்பிட்டால் எனது மாத சம்பளத்தில் 10% இழந்து விடுவேன் அல்லவா அதனால்.

எனது பிள்ளை ஆங்கில மொழி மூலம் கற்கும் போது அதையே செய்யும் இன்னொரு பெற்றாரை அதை செய்யாதே என சொல்லும் தார்மீக உரிமை இல்லை என்பதால். 

அந்த பிள்ளைக்கு தமிழ் தெரியும். ஆனால் பள்ளி படிப்பை ஆங்கிலம் மூலம் படிக்கிறது. 

பிரித்தானியாவில் வாழும் பிள்ளை ஆங்கிலத்தில் பயில்வது தவிர்க்க முடியாதது. ஆனால் ஆங்கிலக் கல்விமூலம் தான் அங்கிருப்பவர் வாழ்வை வளப்படுத்த முடியும் என்னும் கருத்தை நீங்களும் ஒத்துக்கொள்கிறீர்கள் போலல்லவா உங்கள் கருத்து இருக்கிறது.

16 hours ago, goshan_che said:

நாடில்லாத போது மொழியும், கலையும், பண்பாடும் அறுக்கப்பட்டமரம் தள்ளாடுவது போன்று நிற்கும் என்பது மிக சரியான பார்வை. நாடு கூட தேவையில்லை ஒரு அங்கீகரிக்க பட்ட பாரம்பரிய வாழிடமே போதுமாயிருக்கும். Welsh, Scottish Gaelic ஐ அந்த அந்த நாட்டு அரசுகள் செய்வதை போல நிலை நிறுத்த முடியும்.

எனக்கு மட்டில் நகரமும் இல்லை, கிராமமும் இல்லை என்ற இடத்தில் ஏற்பட்ட அனுபவம் - மிக வாழ்வாதாரம் குறைந்த குடும்பத்தில் ஒரு பிள்ளையை மிகவும் கஸ்டபட்டு ஆங்கில மூலம் படிபிக்கிறார்கள். ஆங்கிலத்தில் “கதைத்து பழக” என நாம் போய் நின்ற சமயம் அந்த பிள்ளையும் வந்து போகும்.

அந்த பிள்ளை ஆங்கிலத்தில் கதைக்கும் போது அந்த பெற்றாரின் முகத்தில் எழுந்த பெருமிதத்தை பார்த்த பின், எனது எதிர் மறையான கருத்தை சொல்ல கூட திராணியற்று அப்படியே விட்டு விட்டேன்.

இப்பொதும் பெரும்பாலானோர் தமிழ் மீடியத்தில்தான் படிக்கிறார்கள்.

ஆனால் எமது காலம் போலல்லாது இப்போ ஆங்கிலத்திலும், இண்டர் நேசனல் ஸ்கூலிலும் கூட படிக்கலாம்.  இந்த பள்ளிகளின் பெருக்கம் மிக விரைவாக பட்டினசபை உள்ள ஊர்களுக்கும் பரவுகிறது. யாழ் நகரத்தில் இருந்து 10 கிமிகுள் உள்ள ஒரு பட்டினசபை உள்ள ஊரில் 2 சர்வதேச பள்ளிகளை கண்டேன்.

நாம் படிக்கும் போது ஷேக்ஸ்பியரின் மகன் என்றாலும் தமிழ் அல்லது சிங்களத்தில்தான் படிக்க முடியும். கொழும்பில் மட்டும் விச்செளி, ரோயல் இன்ஸ்டிடுயூட், இப்படி சில இருந்தன.

 

யாழ்ப்பாணத்தில் கூட பலர் நான்கு வயதிலிருந்தே பிள்ளைகளை ஆங்கிலக் கல்விக்காக பணம்செலவளித்து அனுப்புகின்றனர்.அவர்கள் ஆங்கிலம் கற்பது தவறேயல்ல. ஆனால் தமிழைக் கற்காது ஆங்கிலத்தை மட்டும் கற்பது தவறானதே. வருங் காலங்களில் தமிழ்நாட்டுத்தமிழர் போல் எம்மினத்தவர் நிலையம் ஆகப்போகின்றது.
எனக்கு ஒன்று புரியவில்லை அந்தப் பிள்ளை ஆங்கிலம் கதைத்ததும் பெற்றோர் முகத்தில் பூரிப்பு ஏற்பட்டதும் தவறல்ல. ஆனால் அதன்பின் தமிழ் தெரிவது எத்தனை அவசியமானது என்று நீங்கள் ஏன் கூறவில்லை????? அல்லது கூறவிடாது தடுத்தது உங்களை அவர்கள் குறைவாக மதிப்பிட்டுவிடுவார்கள் என்பதா ???? 

17 hours ago, தனிக்காட்டு ராஜா said:

நீங்கள் சொல்வது உன்மைதான் அது நகர்புறங்களில் மட்டும் ஆனால் கிராமங்களில் தமிழே தவழ்கிறது  மம்பி , டாடி என்ற சொல்லுக்கு உயிர்ப்பு வெள்ளைக்காரனுக்கு இருக்கலாம் ஆனால் அம்மா ,அப்பா என்ற சொல்லுக்கு  தமிழில் உயிர்ப்பு இருக்கிறது என நான் உணர்கிறேன் என்னை என் மகள் அப்பா என அழைக்கும் போது .

இங்கே ஆங்கிலம் பிள்ளைகள் பேசும் போது பெற்றோர்கள் சந்தோசமடைகின்றனர் நம் மொழி மெதுவாக அழிவது தெரியாமல் இருந்தாலும் தமிழர்களுக்கென நாடு இல்லாத போது , கலை கலாச்சாரமெல்லாம் சொல்லும் அளவுக்கு நின்று கொண்டிருக்கும் அறுக்கப்பட்டமரம் தள்ளாடுவது போன்று .

இந்த புலம் பெயர்ந்தவர்கள் இணையத்தில் அதிகம் மெனக்கெடுகிறார்கள் பிள்ளைகளை ஊருக்கு அழைப்பை ஏற்படுத்தி ஆச்சி , அப்பச்சி , அம்மம்மா, அப்பம்மா, அம்மப்பா, அப்பப்பா ஆகீயோரிடம் பேச வைத்தாலே தமிழ் அவர்கள் வாயில் நுழைந்துவிடும் .

எமக்கென்றொரு நாடு இல்லை என்பதும் ஒரு முக்கியமான காரணமாகத்தான் இருக்கின்றது

17 hours ago, nige said:

அம்மை, அப்பன் அன்னை, பிதா என்பவை காலப்போக்கில் அம்மா அப்பா என்று ஆகியிருக்கலாம். 

அம்மை அப்பன்  நாயன்மார் காலத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட சொற்களாக இருக்கலாம். மாதா பிதா என்பன வடசொல். தமிழ் அல்ல.

17 hours ago, Justin said:

சுமே எழுதிய "வரலாற்றை மறந்த தமிழர்" வாசிக்கவில்லைப் போல!

தமிழில் இருந்து தான் எபிரேயத்திற்கு அப்பா, அம்மா எல்லாம் போனது என்று தமிழ் ஆர்வலர்கள் வாதிடுகின்றனர். இவர்கள் அனேகமாக ஆர்வலர்கள் மட்டுமே!

இத்தனை காலம் ஒத்துக்கொள்ளாதவர்கள் கூட சுமேரியர்களுக்கும் தமிழர்களுக்கும் தொடர்பு இருப்பதாக ஐந்தாம் கட்ட கீழடி ஆய்வு முடிவடைந்தபின் கூறியிருக்கின்றனரே. சில விடயங்கள் நிரூபணமாக்க காலம் எடுக்கலாம். ஆனால்  ஒட்டுமொத்தமாக அதை மூடி மறைக்க முடியாது.

17 hours ago, வாலி said:

மம்மி, டாடி என்று சொல்லுவதில் தவறில்லை என்று நினைக்கின்றேன். அதற்காக எனது பிள்ளைகள் அப்படித்தான் சொல்கிறார்கள் என்று நினைக்கவேண்டாம். அம்மா அப்பா என்பது தமிழ்ச் சொற்களே இல்லை. திருக்குறளில் கூட இல்லை. (திருக்குறளில் அம்மா என்ற சொல் வேறு பொருளில் உண்டு). அம்மா அப்பா என்ற பதங்கள் செமிட்டிக் மொழியின் திரிபடைந்த பதங்கள். அரமேயம், எபிரேயம், அரபு போன்றன செமிட்டிக் மொழிகளில் சில. 

அன்னை தந்தை என்று விளிப்பதே சாலப் பொருத்தமானது

சுமேரியர்கள் கெமிட்டிக் இனத்தவர் என்பதும் அவர்களே எழுத்து மொழியை முதலில் உருவாக்கியவர்கள் என்பதும் உலக அறிஞர்கள் ஒத்துக்கொண்ட உண்மை. அங்கிருந்து தான் கீப்ரூ மொழியும் உருவானதாக Samual Noah Kremer என்ற ஆய்வாளர் கூறுகிறார். அயலில் வாழ்ந்தவர்கள் உட்பட மொழி வளர்ச்சி அங்கிருந்துதான் பரவியது. சுமேரிய மொழியில் அம்மா அப்பா என்ற சொற்கள் மட்டுமல்ல இன்னும் பல நாம் பயன்படுத்தும் தமிழ் சொற்கள் இருக்கின்றன. எமக்கும் சுமேரியருக்கும் உள்ள தொடர்பினால் எம்மிடமும் அவை உள்ளன. தமிழ் கெமிற்றிக் மொழியைச் சேர்ந்ததன்றி செமிற்றிக் அல்ல. அவர்கள் சிறிது மாற்றி உம்மா உப்பா வாப்பா என்றெல்லாம் அழைப்பது கண்கூடு. திருக்குறளில் பயன்படுத்தவில்லை என்பதனால் அவை தமிழ்ச் சொற்கள் இல்லையா ??? ஒரு பொருட்பலமொழி நிறையவே உண்டு. உங்கள் பிள்ளைகள் மம்மி டாடி சொல்வது உங்களுக்கு விருப்பமாக இருந்தால் அது உங்கள் புரிதல். தமிழ் அடிச் சொற்களிலிருந்தே மற்றைய மொழிகள் தோன்றின என்பது மொழியியல் அறிஞர்களின் கருத்து.

17 hours ago, Justin said:

பெரு நில ஐரோப்பாவில் மட்டுமல்ல, ஆங்கிலம் பேசும் நாடுகளிலும் பெற்றோருக்கு உள்ளூர் மொழியில் பரிச்சயம் அதிகம் இல்லாத போது அவர்களின் பிள்ளைகள் தமிழை இலகுவாகக் கற்றுக் கொள்கின்றனர் என்பது என் அவதானம்.  நானும் என் மாநிலத்தின் தமிழ் பாடசாலையில் தமிழ் கற்பிக்கிறேன், இந்த வித்தியாசத்தைக் காண்கிறேன். 

இப்படி உள்ளூர் மொழி தெரியாமை அவமானம், தரந்தாழ்தல் என்று நினைப்போருக்கு இந்த எளிமையான விளக்கம் கோபத்தை ஏற்படுத்தும்.  

நீங்கள் கூறுவது ஒருவிதத்தில் சரியானதாக இருந்தாலும் உண்மையாகப் பார்த்தால் தான் பிறந்த நாள்முதலாய் கதைத்து வளர்ந்த ஒருவர் தன் பிள்ளையுடன் ஆங்கிலத்தில் உரையாடுகிறார் என்றால் அவருக்கு எதோ உளவியல் சிக்கல் கூடக் காரணமாக இருக்கலாம். பிறந்த சிறிய பிள்ளையுடன் ஏன் அவர்கள் வேறு மொழியில் உரையாடவேண்டும் என்பதே எனக்குப் புரியாத புதிர். 

17 hours ago, goshan_che said:

எல்லாரது குடும்ப சூழலும் ஒரு மாதிரி இல்லை. சிலர் ஒரு 3 பெட் ரூம் வீட்டில் 3 குடும்பமாக வாழ்கிறனர். பெற்றாருக்கு ஆங்கிலம் தெரியாது. பிள்ளைகள் வீட்டில் தமிழும் பள்ளியில் ஆங்கிலமும் கதைத்து, 9 வயது பிள்ளை தாய் தந்தைக்கு form நிரப்பி கொடுக்கும் நிலை. ஆகவே எம்மை போல எல்லாருக்கும் ஞாயிற்று கிழமைகள் மொழி வளர்சிக்கு என ஒதுக்கபட்ட நாளாக இருக்கும் என எதிர்பார்க்க முடியாது.

You gain some, you lose some. இதுதான் யதார்தம். இல்லை என்றால் ஊருக்கு ரிட்டர்ன் ஆவதை தவிர வேறு வழியில்லை.

பொது இடங்களில் பேசும் போது பிள்ளைக்கு தமிழ் தெரியாது, நாம் படிபிக்கவில்லை என வெட்கி தலைகுனிந்த பலரை நான் சந்திதுள்ளேன்.

தமிழை அவமதித்து தமிழ் எல்லாம் நாங்கள் படிபிக்கமாட்டோம் என்று சொன்ன தமிழர்களை நான் இன்னும் சந்திக்கவில்லை. இப்படியான அற்பர்கள் எனது வட்டதில் வருவதில்லையோ தெரியாது.

ஆனால் இதை பற்றி அலட்டி கொள்ளாமல் அல்லது படிபித்திருக்க வேண்டும் ஆனால் செய்யவில்லை என regret பண்ணுபவர்களை கண்டுளேன்.

பேராசையில் கவுன்சில் கொடுக்கும் வீடுகளிலேயே அறைகளை வாடகைக்கு விட்டு நிரப்பி பணம் ஈட்டுபவர்கள் பற்றிக் கதைத்தும் பயனில்லைத்தான்.

ஆனாலும் நீங்கள் பார்க்கும் வட்டத்தில் நல்லவர்களே இருக்கிறார்கள் என்பது உங்கள் அதிட்டம்தான்

11 hours ago, ரதி said:

கதையை வாசிக்கும் போதே இப்படித் தான் போகும் என்று ஊகித்து விட்டேன் ...நான் இது வரைக்கும் வேற நாட்டு ஓரின சேர்க்கையாளர்களை கண்டு இருக்கிறேனே தவிர எங்கட தமிழர்களை இது வரைக்கும் கண்டதில்லை 

 

இப்ப அதுவும் கூடிக்கொண்டு வருது

8 hours ago, Kandiah57 said:

 

நீங்கள் தூற்றினால் கூட எனக்கு எதுவும் இல்லை

இந்த வீடியோவைப் பாத்து நான் களைச்சுப்போனன்

1 hour ago, கிருபன் said:

நீங்கள் கொஞ்சம் லேட்.

 

அடுத்தது, ஆண்களை வர்ணிக்க நீங்கள் உங்கள் மனசை முழுமையாகத் திறக்கவேண்டும். அப்போதுதான் வர்ணனை கடிவாளம் இல்லாத குதிரை மாதிரி தெறித்து ஓடும்

உண்மைதான். அந்தத் தற்துணிவு எனக்கு இல்லை

11 hours ago, யாயினி said:

நான் இரண்டாம் பந்தி படிக்கும் போது ஒருவித லயிப்போடு அறையில் படுத்து இருக்கிறேன் என்ற வரிகளை கண்டதும் மேற்கொண்டு படிக் விருப்பம் இலல்லாது போயிற்று.காரணம் முதல் கறிவேப்பிலை இப்போ என்ன கசாயம் குடித்துத்துட்டு இருக்கிறீர்களோ...மிகுதி சொல்ல தோன்றவில்லை மனங்கள் பலவிதம்...

இப்பவெல்லாம் எந்தக் காசாயமும் குடிப்பதில்லை.

3 hours ago, புரட்சிகர தமிழ்தேசியன் said:

அருமை.. பகிர்விற்கு நன்றி..!

நன்றி வருகைக்கும் கருத்துக்கும்

3 hours ago, கிருபன் said:

தமிழில் வாசிக்க, எழுத தாயகத்தில் பல ஆண்டுகள் பிறந்து வளர்ந்தவர்களாலேயே முடியாது. இன்னும் இரண்டு தலைமுறையின் பின்னர் AI மூலம் தமிழ் படிப்பிக்கலாம், ஆனால் ஆர்வம் இருந்தால்தான் எதையும் பிள்ளைகள் கற்கும். அந்த ஆர்வத்தைக் கொண்டு வருவதுதான் பெற்றோர், ஆசிரியர் முன்னுள்ள சவால்.

 

ஒரு கட்டுரை இணைத்திருந்தேன்.

 

 

நானும் இதை வாசித்தேன். இந்தக் கட்டுரைக்கு நான் பதில் எழுதுவது என்றால் பத்துப் பக்கம் வேண்டும்.

8 hours ago, அக்னியஷ்த்ரா said:

நம்மடை குடும்பத்தில் அம்மாவின் நான்கு சகோதரங்கள் வெளிய 
அவர்களது பிள்ளைகளின் துணைகள்  ஒன்று வெள்ளை, ஒன்று குஜராத்தி, அடுத்தது ஆபிரிக்க வம்சாவளி 
மற்றயது ஹர்பஜன் சிங், கடைசி ஒன்று இன்னும் கலியாணவயசு வரவில்லை ஆனால்  அநேகமாக வெள்ளையாக தான் இருக்கும், ஒன்றுக்கும் தமிழ் ஒழுங்காக வராது(ஒழுங்காக என்றால் சொல்ல வாறதை தெளிவாக சொல்லுவது ) ,மூத்தது 10 வயசு வரைக்கும் இலங்கையில் தான் இருந்தது, தமிழ் என்ற பெயரில் பாகுபலி கிலுக்கி மொழி பேசும், குஜராத்தி கல்யாணத்தில் மெஹந்தி வைத்து சங்கீத் நடத்தி பாங்க்ரா ஆடி ரசித்துவிட்டு வந்திச்சினம் நம் தமிழ் மஹாஜனங்கள், அவர்களுடைய கலாச்சாரத்தில் இருக்கும் பற்றை பற்றி உச்சுக்கொட்டி சிலாகிச்சு கூறிச்சினம் தங்களுடைய அடையாளத்தையே துலைத்துவிட்ட நம்மடை சனங்கள்.
புலத்தையும் புறத்தையும் பிடித்துவைத்திருக்கும் கடைசி தலைமுறை விழுந்ததும், இலங்கை அவர்களுக்கு  சுற்றுலா போகும் இடமாக மாறி (இப்பவே பாதி அப்படித்தான்) அவர்களுடைய வேர் என்பதையே இழந்துவிட்டிருப்பர், அவர்களது பேரப்பிள்ளைகளில்,பூட்டப்பிள்ளைகளில் எதாவது ஒன்று நம்மடை ஆக்கள் எல்லாம் செம்பட்டை முடியுடன் இருக்க எனக்கு மட்டும் இந்த கறுத்த முடி எங்கயிருந்து வந்தது என்று முழுசிக்கொண்டு இருக்கும் 

தவிர்க்கவோ தலையிடவே முடியாத ஒரு பிரச்சனையாக இந்தக் கலப்புத் திருமணங்கள் தற்போது மாறிவருகின்றன என்பதும் வேர்களை இழந்துவிடுவோம் என்பதும் யதார்த்தம். 

7 hours ago, நிலாமதி said:

தமிழ் இங்கு வளர வில்லை என்று சொல்ல முடியாது பரதநாட்டியம் வாய்ப்பாடு பாட்டுப் போட்டி என கலைகள் வளர்கின்றன. தமிழ் கடைகளும் தமிழ் சாப்பாடும் வளருகின்றது . கோடையில் கொண்டாடட    காலங்களில் தமிழ் புடவைக்கடைகளும்  பல முளைத்து இருக்கின்றன. ஆனால் நல்ல தமிழ் பேச தான் முடிவதில்லை   நம் சிறார்களுக்கு. அப்பா இரண்டு வேலை என ஒடடம். அம்மா ஆபீஸ் என ஒடடம். பையன் பள்ளி என ஒடடம்.  சிறுமி டே கேர் என ஒடடம்.  எங்கு உடகார்ந்து தமிழ் படிப்பது ? . தமிழ் பள்ளிக்கூட வகுப்பிலும் வாரம் இரு மணித்தியாலம் கற்றால் எப்படி ?  பாடடன் பாட்டிகளுடன் நேரம் செலவிடும்போது  ஆங்கிலம் தெரிந்த வரிடம்  ரைஸ் (rice  )அண்ட் சிக்கின் என்றும்  ஆங்கிலத்திலும்  தெரியாத பாட்டியிடம்  சோச்சி (சோறு ) சிக்கின் என   தமிழிலும் கேட்க தெரிகிறது .தான் படித்ததை  தெரியாத பாட்டிக்கு   சொல்லிக் கொடுத்து பாடம் எடுக்கிறது குழந்தை  .தமிழ்  கடையில்  டோசா (தோசை ) மோதரம் (மோதகம்)   என்று கேட்கவும் தெரிகிறது. மாற்று மொழி மணப் பெண், மணமகனுக்கு  சாரியில் உம்  வேஷ்ட்டி சால்வையிலும்  திருமணத்தின் போது வேடிக்கை காடட தெரிகிறது  ஆனால்  ஒரு சாப்பாட்டு  மேசையில் ஒன்றாக இருந்து உண்ண முடிவதில்லை. ஒரே ஒடடம் ..எங்கு போய் நிற்குமோ ?  .தமிழ்  எவ்வாறு வாழும் .

கலைகள் வளர்ந்தால் தமிழும் வளரும் என்பது இல்லை அக்கா. எம்மவர்கள் இனிமேல் ஓடுவதை நிறுத்தப்போவதில்லை.

7 hours ago, goshan_che said:

 

 கட்டுநாயக்கவில் விமானம் ஏறும் போதே இதற்கு தயார் என்றால்தான் விமானம் ஏறி இருக்க வேண்டும்.

ஆனால் யூத இனத்தவர்களும் இன்னும் சில இனங்களும் எத்தனை நூற்றாண்டு தாண்டியும் தமது என்று பழத்தைத் தன்னகத்தே கொண்டுள்ளார்கள். தமிழர்களால் மட்டும் ஏன் அது முடியாமற் போனது?

7 hours ago, goshan_che said:

 

அன்ரி,

யூகே, அமெரிக்கா, கனடாவில் பிள்ளைகள் தமிழில் உரையாடுகிறார்கள் ஆனால் எழுத வாசிக்க முடிவதில்லை என்று ஆரம்பிக்கும் கட்டுரை(?), பெற்றார் பிள்ளைகளுடன் தமிழில் உரையாடுவதில்லை என முடிகிறது!

முதலில் உங்கள் பிரச்சனை என்ன? இந்த பிள்ளைகள் தமிழில் உரையாடுகிறார்கள் ஆனா எழுத வாசிக்க முடிவதில்லை என்பதா?

அல்லது தமிழில் உரையாடவே முடிவதில்லை என்பதா?

2வது எனில் அப்படியான பிள்ளைகள் மிக குறைவாகவே உள்ளனர். தக்கி தயங்கினாலும் தமிழ் பிள்ளைகள் பலர் தமிழில் உரையாட கூடியவரே. 

வாசிப்பது, எழுதுவது என்றால் கடினம்தான்.  மற்றைய ஐரோப்பிய நாடுகள் போலன்றி யூகேயில் இரெண்டு பெற்றாரும் முழு நேர வேலைக்கு போவது, கடுகதி வாழ்கை என பல காரணங்கள் உள்ளன.

அப்படி இருந்தும் ஏனைய நாடுகளை விட தமிழ் பள்ளிகள், படிக்கும் பிள்ளைகள் அதிகம் உள்ள நாடு யூகே என நினைகிறேன்.

யார் கண்டது சிலவேளை இந்த பள்ளிகளில் படிப்பிக்கும் ஆசிரியர்கள் சரிவர சொல்லி கொடுப்பதில்லையோ?

கடைசியாக, அடுத்த, அடுத்த தலைமுறைகள் தமிழில் இலக்கியம் படைக்கும் என்ற எதிர்பார்பெல்லாம் ரொம்ப ஓவர். ஓரிருவர் செய்யலாம் ஆனால் புலம்பெயர் நாடுகள் எதிலும் இது பெரிய அளவில் சாத்தியபடப்போவதில்லை.

சிலசமயம் மலேசியா போல் கனடாவில் மட்டும் சாத்தியமாகலாம்.

கட்டுநாயக்காவில் விமானம் ஏறும் போதே உங்கள் சுயத்தில் பாதியை தொலைத்தாகிவிட்டது. மீதியை தக்க வைக்க, அடுத்த தலைமுறைகள் தமிழில் பேசவே பெரும் முயற்சி தேவை இதில் அடுத்த தலைமுறை புலம்பெயர் இலக்கியம் எல்லாம்......

 

எதில் தொடங்கி எதில் முடிந்தால் என்ன. ஒரு தாய்மொழியை தக்கித்  தயங்கியாவது அரைகுறையாக உரையாடினால் போதும் என்கிறீர்களா??? அடுத்து புலம்பெயர் நாடுகளில் தமிழை அதிகமாகக் கற்கும் பிள்ளைகள் உள்ளது பிரான்சில். இரண்டாவது இடத்தில்தான் பிரித்தானியா. நாம் புலம்பெயர்ந்து வந்ததனால் மற்றவை பற்றிக் கவலை கொள்ளவே கூடாது போலல்லா உங்கள் கருத்து இருக்கு கோசான்.
எமது அடுத்த தலைமுறை தமிழில் இலக்கியம் படைக்காவிட்டாலும் அந்தந்த மொழியில் படைப்பார்கள். அது பின்னர் தமிழில் மொழிமாற்றம் செய்யப்படும்.

7 hours ago, nige said:

நாம் தமிழர் என்று சொல்லும் உரிமை நமக்கு இருக்கின்றது. காரணம் நமது மொழியை எழுதவும் வாசிக்கவும் கூடவே பேசவும் எமக்கு தெரிந்திருக்கின்றது. ஆனால் புலம் பெயர்ந்த நாடுகளில் வாழும் நம் குழந்தைகளுக்கு ......?
ஒரு மொழியை பேசுவதால் மட்டும் அது என் தாய் மொழி என்று சொல்லிவிட முடியாது. மொழி என்பது ஒரு தொடர்பாடலுக்கான சாதனம் எனினும் அதன் செயற்பாடு அதனுடன் முடிந்து விடுவதில்லை. ஒரு மொழி அந்த சமூகத்தின் பண்பாடுகளையும் கலாச்சாரங்களையும் அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளுக்கு எடுத்துச் செல்லும் பெரும் பங்கை ஆற்றிக் கொண்டிருக்கின்றது. எந்த ஒரு குழந்தையும் தன் தாய் மொழியில் சிந்தித்து செயற்படும் போதுதான் அதன் வெளிப்பாடு சிறப்பாக அமையும் என்பது மொழியியல் ஆராய்ச்சியாளர்களின் கருத்தாக உள்ளது. 

ஐரோப்பிய நாடுகளில் வாழும் நம் குழந்தைகள் ஒரளவிற்கு தமிழை எழுதவும் வாசிக்கவும் தெரிந்திருக்கின்றார்கள். தமிழர்களை சந்திக்கும் போது “ வணக்கம் “ என்று நமது அடுத்த தலைமுறை சொல்லும்போது உண்மையில் பெருமையாக இருந்தது.ஆனால் அமெரிக்காவில் வாழும் நம் குழந்தைகளிற்குத்தான் நமது மொழி பற்றிய அறிவு மிகவும் குறைவாக இருக்கின்றது. அது இந்த நாட்டின் வாழ்க்கை அமைப்பு முறையா அல்லது தமிழை படித்து எதை சாதிப்பது என்ற நம் அசமந்த போக்கா என்பது புரியவில்லை . 

ஏதோ பிள்ளைகளுக்கு தமிழில் கதைக்க தெரிந்தால் மட்டும் போதும் என்றுதான் நானும் இதுவரை எண்ணுவதுண்டு. ஆனால் அது எவ்வளவு முட்டாள்தனம் என்று இப்போது புரிகிறது. 

திருக்குறளில் தொடங்கி ஐம்பெரும் காப்பியங்கள் மற்றும் நமது பக்தி இலக்கியங்கள் , நாயன்மார்களின் வாழ்க்கை வரலாறுகள் இவை எல்லாம் நாம் எப்படி ஒழுக்கத்துடன் வாழ வேண்டும் என்பதை நமக்கு கற்றுத் தந்தன. ஆனால் நாம் எதை நம் குழந்தைகளிற்கு கற்றுக் கொடுத்தோம். மொழி,கலாச்சாரம் ,பண்பாடு , தனி மனித ஒழுக்கம் என எதையுமே அவர்களுக்கு கற்றுக்கொடுக்காமல் அவர்களிடமிருந்து இவற்றை நாம் எப்படி எதிர்பார்க்க முடியும்.

ஒரு குழந்தை எந்த மொழியை வேண்டுமானாலும் கற்றுக்கொள்ளலாம் ஆனால் தாய் மொழியை தெரிந்து இருப்பது என்பது அத்திய அவசியமானது. அம்மா எப்போது நாகரீகம் என்ற போர்வையில் மம்மி ஆனதோ அப்போதே நம் அடுத்த தலை முறையிடம் தமிழ் அழியத் தொடங்கி விட்டது. இந்நிலை தொடர்ந்தால் என்னும் இரு தலைமுறைகள் கடந்தபின் தன் தாய் மொழி பற்றி அறிய குழந்தைகள் google இல் தேடுவது மட்டும்தான் ஒரே வழியாக இருக்க முடியும்.

பலரின் அறியாமை தம் பிள்ளைகள் அரைகுறையாகத் தமிழைக் கதைத்தால் போதும் என்பதுதான். பலர் அதை பெருமையாகச் சொல்வதையும் கேட்டிருக்கிறேன். அதைவிடக் கொடுமை மொழி தெரியாவிட்டாலும் அவர்களுக்கு இசைகள் பற்றி அறிந்திருந்தால் போதும் என்றும் நினைக்கின்றனர்.

7 hours ago, உடையார் said:

இங்கு பலர் தமிழை விரும்பி படிக்கின்றார்கள் சுமே,

எனது பிள்ளைகளும் அவர்களாகவே விரும்பி தமிழை 12ம் வகுப்பில் ஒரு பாடமாக எடுக்கின்றார்கள்,

வீட்டில் முழு நேரமும் தமிழில்தான் கதைப்பது வழக்கம்

உங்களை போல் தமிழ் உணர்வோடு எல்லோரும் இல்லை உடையார். மற்றைய இனத்தவருக்கு உள்ள மொழிபற்று எம்மவர்க்கு மிகமிக்க குறைவே.

9 hours ago, குமாரசாமி said:

தரமான கருத்துக்கள்.

தமிழை கேவலமாக கருதும் கூட்டம் அதிகரித்து விட்டது.

அதுதான் உண்மை

7 hours ago, வாலி said:

இல்லை. அநேகருக்கு வெளிநாடுகளுக்கு வரும்போது ஆங்கிலம் சரளமாகப் பேசத் தெரிந்திருப்பதில்லை. ஆங்கிலத்தில் எழுத வாசிக்க, ஆங்கில இலக்கண இலக்கியங்களை அறிந்திருந்தாலும் ஏன் பல்கலைக்கழகங்களில் பட்டம் பெற்றிருந்தாலும் பலரால் ஆங்கிலத்தில் சரளமாக பேச முடிவதில்லை. எனவே தாங்கள் ஆங்கிலம் பேசிப் பழகுவதற்கு உகந்த ஓர் ஊடகமாக வீட்டில் உள்ள பிள்ளைகளுடன் (அரைகுறை) ஆங்கிலத்தில் பேசி பயிற்சி செய்ததன் விளைவே இது. 

ஆனால் அவர்கள் கூறுவது தாம் கல்விக்காக மட்டுமே தான் வெளிநாடு வந்தோம். ஆகவே தமது தரம் உயர்ந்தது என்பதாகத்தான்.

இன்று zoom இல் ஒரு நூல் விமர்சனம் நடைபெற்றபோது எமது அடுத்த தலைமுறையினர் பற்றிய பேச்சு எழுந்தது. பலர் இன்னமும் தமிழ் கதைத்தாலும் எழுதவோ வாசிக்கவோ தெரியாத நிலையிலேயே இருக்கின்றனர். இலக்கியம் புலம்பெயர் அடுத்த தலைமுறையில் எப்படி இருக்கப்போகின்றது என்று ஒருவர் கேள்வி எழுப்பினார். ஐரோப்பிய நாடுகளுடன் ஒப்பிடும்போது ஆங்கில மொழி பேசப்படுகின்ற நாடுகளில் வாழுகின்ற பிள்ளைகள் தமிழை வளமாகப் பேசவோ எழுதவோ தெரியாமல் இருப்பதற்கு அவர்கள் பெற்றோரே காரணமன்றி பிள்ளைகள் அல்ல என்றேன் நான். மற்றைய ஐரோப்பிய நாடுகளுக்குச்சென்ற பெற்றோர்களுக்கு அந்த நாட்டு மொழிகள் தெரியவில்லை. அதனால் அவர்கள் தமிழை வீட்டில் கதைக்கவேண்டிய நிர்ப்பந்தம் என்கிறார் ஒரு பெண். அது ஒரு வகையில் சரியானதாக இருப்பினும் முற்றுமுழுதாக அதுவே காரணம் அல்ல.

நான் கேட்கிறேன் பலர் ஆங்கிலம் பேசத் தெரிந்து கொண்டேதான் பிரித்தானியா, கனடா, அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளுக்கெல்லாம் சென்றீர்கள். அங்கு ஆங்கிலத்தைக் கற்பதோ அன்றி அம்மொழிகளின் வேலைவாய்ப்பைப் பெறுவதோ உங்களுக்கு எல்லாம் கடினமாக இருந்திருக்காது. அப்படியிருக்க உங்கள் பிள்ளைகளுடன் தமிழில் நீங்கள் உரையாடாது போனது ஏன் ???? அது ஆங்கில மொழியின் மேல் உங்களுக்கிருந்த தீராத வேட்கையும் தமிழில் நீங்கள் உரையாடுவதை கேவலமாக எண்ணியதனாலும் எம்மொழியின் சிறப்பை அறியாததாலும் தானே ???

அதை ஒத்துக்கொள்ள மனமின்றி மற்றைய ஐரோப்பிய நாடுகளில் வாழ்பவர்களை உங்களிலும் குறைவான தகுதியுடையவர்களாக நீங்கள் எடைபோட்டு உங்களை நீங்கள் பெரிதாக ஆக்கிக்கொள்கின்றீர்கள். ஒவ்வொரு மொழிக்கும் சிறப்புண்டுதான் எனினும் தமிழ் காலத்தால் முந்தியது என்பதும் அதன் இலக்கண வளம் வேறு எந்த மொழிக்கும் இல்லை என்பதும் கூட பலருக்குத் தெரிவதில்லை. மற்றைய ஐரோப்பிய நாடுகளுக்குச் சென்றவர்கள் அம்மொழிகளைக் கற்று அவர்கள் பிள்ளைகளும் அங்கு உயர்கல்வி கற்றுச் சிறப்புற வாழ்ந்துகொண்டுதானே இருக்கின்றனர்.

ஆகவே உங்கள் பிள்ளைகள் தமிழ் மொழி தெரியாதவர்களாக இருப்பது சிறப்பு என்று நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் தமிழர்களே! நீங்கள் உங்கள் சந்ததிக்கு உங்கள் மொழியைக் கூடக் கடத்த முடியவில்லை என்றால் நீங்கள் எல்லாம் இருந்தும் அடையாளம் எதுவுமற்ற அனாதை இனங்களாகவே அடையாளங் காணப்படுவீர்கள். ஏனெனில் உங்கள் பிள்ளைகளின் பெயர்களை வைத்துக்கூட அடையாளம் காண முடியாது அவர்கள் எந்த இனத்தவர் என்று.