சாமானியன்

16 ஜனவரி 2019 இல் 100 kg அதி சக்தி வாய்ந்த வெடிமருந்தையும், 160 பயங்கரவாதிகளின் விபரங்களையும் கண்டுபிடித்தார்களாம். உயர் மட்ட உத்தரவு இல்லாததால் ஒருவரையும் கைது செய்யவில்லையாம்; தலையைப் பிச்சுக் கொண்டு ஓடலாம் போல இருக்கு http://www.island.lk/index.php?page_cat=article-details&page=article-details&code_title=203107 A list of 160 terrorists found, but no arrests made April 24, 2019, 6:53 am By Hemantha Randunu The State intelligence agencies had gathered information about 160 National Thowheed Jamath members who had been trained by terrorists, but it had not been possible to arrest them as there had been no orders from higher authorities, according to sources. Investigations had revealed that a group of persons, who had undergone training previously had trained the suicide cadres who carried out the Easter Sunday attacks on churches and hotels. The investigators had not received orders from higher authorities to make arrests while the probe was on though information about the terrorists had been conveyed to the Defence Ministry and the police, sources said. The information about the Islamic extremist group was elicited following a raid on a training facility of the terrorist group on a 75-acre coconut plantation in Wanatavilluwa, in January. Several persons responsible for destroying some Buddha statues in Mawanella were arrested by the CID, last December, and their arrests led the police to the Wanathawilluwa training facility. The investigators acted on an SMS received by one of the suspects to trace the camp. The CID recovered about 100 kilos of powerful C4 explosives, six gallons of nitrogen and 99 detonators buried on the plantation, on January 16. Investigations revealed that the members of the terrorist group had been trained in weapon handling in carrying out bomb attacks. Leader of the NTJ, Sahajan Hashim, had visited the training facility frequently and conducted lectures to the new recruits, sources said, adding that bombs had also been manufactured at the camp. அந்தப் பயங்கரவாதிகள் தமிழரைத் தான் கொல்லப் போகிறோம் என்று உறுதி மொழி கொடுத்ததினால் தான் கைது செய்யவில்லையோ??

தெரிஞ்ச ஆட்களென்றால் அவையிட்ட சொல்லுங்கோ காசைக் கரியாக்க வேண்டாம் என்று. சோற்றுக்கற்றாழை ( Aloe Vera) எங்கேயும் வளரும், அதுவும் எல்லுப்பன் பச்சை மஞ்சளும் கலந்து முகம், கை, கால்களில் பூசி ஒரு 15 -30 நிமிடத்தின் பின் அகற்றி விடலாம்- இவை பாவிக்கக் கூடிய எந்த Cream யும் விட நன்மை பயக்கக் கூடியதாக இருக்கும். சைனீஸ் , தாய் பெண்கள் இதைத் தான் காலா காலமாக செய்து வருகிறார்கள். அதை விட புற்றுநோயைக் குணப்படுத்த சோற்றுக்கற்றாழையை பாவிக்கலாம் என்றும் சொல்கிறார்கள். சைனீஸ் பெட்டையளிட்ட கேட்டுப் பாக்க வேணும் அவையின்ர பக்கம் இந்த புற்றுநோய் விவகாரம் எல்லாம் எந்த அளவில் இருக்கு எண்டு.

நல்ல நாள் பெரு நாளிலேயே கணக்கில எடுக்கினமில்லை. முகத்தில வேறு பளபளப்பு குறைஞ்சு போச்சுதெண்டால் எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சுது எண்டு ஒரேயடியாகக் தள்ளி வைச்சு விடுவினம். நாங்கள் எவ்வளவைத் தான் யோசிச்சு என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டியிருக்கு இங்க ஒரு பகுதி என்னடாவென்றால் "கருப்பு தான் எனக்கு பிடிச்ச கலரு" என்று தூள் கிளப்பிக் கொண்டிருக்கு. Come on ராஜா, நிறத்தை விட presentation இல தான் விஷயம் இருக்கு , இது நான் சொல்லவில்லை அனுபவம் சொல்லுது …….

இதெல்லாம் ஓரிரு நாட்களில் செய்யக் கூடிய விடயங்கள் என்று உண்மையிலேயேயே நம்புகிறீர்களா. தனது சொந்த நலன்களை பாதுகாத்தல் , பொது நியாயங்களை நடைமுறைப்படுத்தும் கடப்பாடு etc என்று சமயங்களில் ஒன்றுக்கு ஒன்று முரண்படும் சந்தர்ப்பங்களை கையாள வேண்டிய நிலைமைகள் இருப்பதனை நாங்களும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். சம்பந்தப்பட்டவர்கள் ( அவர்கள், நாங்கள் , நீங்கள் ) எல்லோரும் முரண்பாடுகளை குறைக்கும் வகையில் செயல்படும் வேளையில் இதன் சாத்தியப்பாட்டிற்கான சந்தர்ப்பங்கள் அதிகரிக்கும் .

முன்பு சிறு வயதில் வாசித்தது ஒன்று ஞாபகம் வருகிறது . பெரிய கப்பல் ஒன்று போய் கொண்டிருக்கு அதில் எதோ பழுது வந்து விட்டது இன்னும் அரை மணி நேரத்தில் அது எதோ ஒரு நிலையாக இருக்கும் இரு பெரிய பகுதியுடன் மோதப் போகின்றது . எனக்கு ஒரே குழப்பம். அரை மணித்தியாலத்தில் மொத்தப் போகின்றது என்றால் ஏன் இவங்கள் பிரேக் போட்டு நிப்பாட்ட வேண்டியது தானே என்று . எங்களுக்கும் அரை மணித்தியாலம் அல்லது சற்றுக் கூடுதலான ஒரு நேரத்தில் கிடைக்க வேண்டியதெல்லாம் கிடைக்கக் இருக்கிறது என்பதில் எனக்கு எள்ளளவும் சந்தேகம் இல்லை . இலங்கை தமிழர் பிரச்சனை தீர்க்கப்பட வேண்டியதொன்று என்பதில் கொள்கையளவில் எல்லாரிடமுமே ஒரு புரிந்துணர்வு இருப்பதை நாங்கள் உணர்ந்து கொள்ளலாம் .நிபந்தனைகள் எல்லாம் ஒருமித்து வரும் போது இது சாத்தியமாகின்றது. இதற்கான உறுதியான அத்திவாரம் 83 இலிருந்து ௦9 வரை அந்த உத்தமர்கள் இட்டு விட்டு தான் போயிருக்கிறார்கள். இரட்டைக் கோபுரம், 2019 ஈஸ்டர் என்பதெல்லாம் நிபந்தனைகளை ஒருமிக்க வைக்கும் கூட்டு செயல் பாடுகளின் பகுதிகளே . இன்றைய திகதியில் இலகுவாக தீர்த்து வைத்திருக்க வேண்டிய தமிழரின் பிரச்சனையை தீர்க்காமல் விட்டு நாட்டைஇராணுவ மையப்படுத்தி வைத்திருப்பதுவும் ஈஸ்டர் 2019 க்கு ஒரு காரணி என இவர்கள் உணர்ந்து கொள்ளத் தலைப்பட்டிருப்பதே இவர்களின் இந்த கூற்றுக்கு காரணம். நாங்கள் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் செயலிழக்கமால் நம்பிக்கையுடன் செய்ய வேண்டியவற்றை செய்வது தான்.

வீட்டின் மூலையில் சோற்றுக் கற்றாழை நல்ல வளர்ந்து இருக்கு । அதை வெட்டி முகத்தில் பூசி வந்தால் வேறு ஒன்றும் தேவையில்லை என்று சொல்லினம், முயற்சி செய்து கொண்டு இருக்கிறேன் - வரு முன் காக்கும் நோக்கில்

வந்தவனின் பெல்ட் சரியாக வேலை செய்யவில்லை என்பதால் மற்றுமொரு நட்சத்திர விடுதியில் நடந்திருக்கக் கூடிய அனர்த்தம் தப்பி விட்டது என ஓர் செய்தி (23/04/2019) . பெல்ட் என்பது பழைய ஞாபகம் ஒன்றை கிளறி விட்டது. முகத்திலே இலகுவாகப் பேய்க்காட்டுப்படக் கூடிய ஆள் என்று எழுதி வைத்திருக்கோ என்னமோ தெரியவில்லை , எங்க சாமான் வாங்கப் போனாலும் எதாவது ஒண்டு நடக்கும். அது பழைய காலத்தில பெற்ராவில (புறக்கோட்டை) நூற்றுச் சொச்ச ரூபாவிற்கு இடுப்புப் பட்டி வாங்கிய நாட்கள் என்றாலென்ன, இப்ப 5.20 வெள்ளி பெறுமதியான யாழ்ப்பாணத்து மிளகாய்த்தூள் என்றாலென்ன, 1,399 வெள்ளி பெறுமதியான Lap Top எண்டாலென்ன எதையாவது அமத்தி அடிச்சு தலையில கட்டப் பார்க்கினம் . ஒண்டுக்கு இரண்டு ரீடிங் கிளாஸ் எடுத்துக் கொண்டு போய் ( சின்ன எழுத்து வாசிக்க ஒண்டு , பெரிய எழுத்து வாசிக்க ஒண்டு) எண்ணெய் விட்டுக் கொண்டு போன கண்ணால துருவித் துருவிப் பார்த்தாலும் சில வேளை ஏதாவது தப்பி விடும் , வீட்டுக்கு வந்து பார்க்கும் போது. Episode 1: பெற்றாவில் வாங்கிய பெல்ட் : உழைக்கத் தொடங்காத காலம். அப்பா ஒவ்வொரு மாதமும் அனுப்பும் மணி ஓடரை வைத்து ஹால் சாப்பாட்டுக்காசு, சில்லரைச் செலவுகள் எல்லாம் பார்த்து , இடை இடையே நண்பர்களுடன் Leons இற்கு போய் அருமையாக ரெண்டு பியர் அடிச்சு ( இரண்டுக்கே நல்லா ஏறி விடும் அப்பவெல்லாம்) , பிறகு கொழும்புக்கும் போவதற்கு காசினைத் தேற்றி எடுப்பதென்பது குதிரை கொம்பு தான். எப்படியோ சில பல குதிரைக்கொம்புகள் இடைக்கிடை வந்து சேரும். அப்படிப்பட்ட ஒரு தருணத்தில் கொழும்பு போன நேரம் , வந்த அலுவல் முடித்து விட்டு திரும்புவதற்கு பஸ்ஸைப் பிடிக்க Pettah (புறக்கோட்டை ) நடைபாதையில் நடந்து கொண்டிருந்தேன். வழியில ஒருத்தன் வித விதமான இடுப்புப் பட்டிகளை பரப்பி வைத்து விலை எதோ நூற்றுச்சொச்சம் என்று கூவி அழைத்துக் கொண்டிருந்தான். சற்றுக் குனிந்து இடுப்பைப் பார்த்தேன். ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பெரிய ஓட்டைகளும் குறுக்கே ஒரு பெரிய மடிப்பு வெடிப்புமாக எனது பெல்ட் பென்ஷன் தரச் சொல்லி அழுது கொண்டிருந்தது. பர்ஸினுள் மேலதிகமாக ஒரு 125 ரூபாய் மட்டில் இருந்தது ஞாபகம் வர , சற்றே வேகம் குறைத்து அவனிடம் சென்றேன். “மில கீயத (என்ன விலை)?” என்று எனக்குப் பிடித்திருந்த ஒரு பெல்டைக் காட்டிக் கேட்டேன். எனது சிங்களம் பற்றி எனக்கு எப்பவுமே பெருமை உண்டு 4,5 வயதில் கத்தோலிக்க சிஸ்டரிடம் படிக்கப் போன காலத்திலேயே , அவர் ஒரு சிங்கள மாஸ்டரை ஒழுங்கு படுத்தி சிங்களம் பயின்று வந்திருந்தது இப்ப ஒரு 45 வருடம் போன பின்பும் நல்லா நினைவில் நிக்கிற ஒண்டெண்டால் , அப்ப இருபது வயதில தெள்ளுத் தெறித்தது மாதிரித் தானே இருந்திருக்கும். “ ஏக்க சீய தஹாயாய் மஹத்தயா” என்றான் அவன். மஹத்தயா என்று அவன் விழித்தது மனதுக்கு அப்படி ஒரு திருப்தி. இப்ப நினைச்சுப் பார்த்தால் அன்றாடம் சந்திக்கும் சாதாரண மனிதர்களில் ஒருவராக இருக்கக்கூடிய அவன் தரவளிகளெல்லாம் Customer Psychology இல் PhD தர அறிவு கொண்டிருந்து வியாபாரம் செய்திருந்தார்கள் என வியப்பாகக் இருக்கிறது , Fittest Survives. இன்றைய திகதியில் எனது துணைவியாரும் என்னுடன் அங்கு நின்றிருந்தால், ஐம்பது ரூபாய்க்குத் தருகின்றாயா எனக் கேட்டிருப்பார். எப்போதுமே வராத அந்தத் துணிச்சல் எங்கேயோ பதுங்கி நிற்க , விலை கொஞ்சம் அதிகம் தான் என மனது சொல்ல , ஒரு மாதிரி துணிச்சலை வரவழைத்து கொண்டு கேட்டேன், “ ஏக்க சீயட்ட தெண்ட புளுவாங்த ( நூறு ரூபாய்க்கு தர முடியுமா)” என்று. ஒரு மாதிரி என்னை மேலும் கீழும் அளந்து பார்த்தவன் , “சரி” என்று சொன்னான். எனக்குள்ளே ஒரே புழுகம்- ‘ யாரடா சொன்னது உனக்குத் துணிச்சலும் பேரம் பேசும் திறமையும் இல்லை எண்டு’ எனக்கு நானே தட்டிக் கொடுத்துக் கொண்டேன். அதற்குப் பிறகு தான் விவகாரமே ஆரம்பமாகியது. நூறு ரூபாயை எடுத்து நீட்டினேன். சந்தோசமாக வாங்கி வைத்து கொண்டான். பின்பு Belt ஐ எடுத்து எனது இடுப்பில் சுற்றி அளவு பார்த்தவன் கேட்டான் “ ஹோலுத் தஹலா தெனவாத மாத்தையா ருப்பியல் பஹய் விதராய் ( ஓட்டை போட்டுத் தரவா ஐந்து ரூபாய் மட்டுமே)” என்றான். நானும் சரி என்றேன். இடுப்பில் வைத்து மீண்டும் அளவு எடுத்து ஓட்டை போட்டான். பிறகு கேட்டான் பக்கத்தில கொஞ்ச கொஞ்ச இடைவெளி விட்டு மேலும் ஓட்டைகள் போடவா என்று. நானும் ஒரு பெரிய மனிதத் தோரணையில் ஓமென்று தலையாட்டினேன். படக் படக் என்று நாலைந்து ஓட்டைகள் போட்டான். பெல்டைத் திரும்பத் தந்தான். போட்டுப் பார்க்கச் சொன்னான். பழைய பெல்டை அதிலேயே கழற்றி எறிந்து விட்டு புதியதை மாட்டிக் கொண்டேன். குனிந்து பார்க்க நல்ல எடுப்பாகத் தான் இருந்தது. பர்ஸ் இலிருந்து ஐந்து ரூபாயத் தாளை எடுத்து நீட்டினேன். போகத் திரும்பினேன். “ பொட்டக் இண்ட மஹத்தயா?” என குரல் விட்டான். திரும்பிப் பார்த்தேன். “தவ ரூபியால் விஸ்ஸக் தென்ட மஹத்தயா( இன்னமும் இருபது ரூபாய் தாருங்கள்)?” என்கிறான். எனக்குப் பெரிய அதிர்ச்சி. 105 ரூபாய் போக மிச்சமாக இருக்கக் கூடிய 20 ரூபாயில் புறக்கோட்டை நானா கடை கொத்துரொட்டியை ஒரு கை பார்த்து விட்டு பஸ் ஏறலாம் (அப்ப ஒரு கொத்து ரொட்டி 10 ரூபா அப்படி இருந்திருக்கும்) என இருந்த எனக்கு , இவன் காசு முழுவதையும் அமத்தப் பார்த்தால் எப்படி இருக்கும். “ என்ன 5 ரூபாய் எண்டு தானே சொன்னனீ ? “ என்றேன் நான். “ ஓம் மஹத்தயா ஒரு ஓட்டை போட 5 ரூபாய் , 5 ஓட்டைக்கும் 25 ரூபாய் ஆகின்றது. காசைத் தாருங்கள்” என்று தொனியை சற்றே உயர்த்தி சொன்னான். யாரோ எங்கோ எள்ளி நகைத்தார்கள். எனது கொத்து ரொட்டி கனவை இறுக்கமாக மூட்டை கட்டி வைத்து விட்டு, பர்ஸை வழித்துத் துடைத்து அவனிடம் கொடுத்து விட்டு , ஏன் எனக்குத் தான் இதெல்லாம் நடக்குது என்று வாழ்க்கையே வெறுத்துப் போய் திரும்புவதற்கு மீண்டும் பஸ்ஸை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினேன். Episode 2 : வரும்….

இணைக்கப்பட்டுள்ள செய்தியை நம்ப முடியவில்லை! , உது மோடயாக் கூட்டம் இல்லாமல் வேறென்ன !! http://www.dailymirror.lk/breaking_news/Int’l-authorities-warned-of-Easter-Sunday-attacks:-Govt-/108-165748 excerpts from the above ! Heath Minister Dr. Rajitha Senaratne told a press conference that foreign intelligence authorities alerted the local defence agencies even ten minutes before attacks. “These intelligence authorities have informed, from time to time, starting from April 4, 48 hours before the attacks and finally ten minutes before tragedy struck. They gave warnings about a possible attack on April 4 for the first time. Thereafter, National Intelligence Chief Sisira Mendis, on behalf of the Defence Secretary, had informed the Inspector General Police (IGP) about the imminent attacks. He had actually informed that an organisation called ‘Thowheed Jamath’ planned suicide attacks and had even mentioned their names. அடுத்து அந்த செகிரேட்டரி காமெடியன் சொல்லுறான், ‘முன்னமே தெரியும் தானாம்; ஆனால் இந்த லெவல் இல நடக்கும் எண்டு நினைச்சிருக்கேலையாம்’- இது எப்படி இருக்கு

இலங்கையில் தமிழரையும் இஸ்லாமியரையும் பிரித்து, இஸ்லாமியரை தமிழருக்கு எதிராக பயன்படுத்தியதன் பலனை சிங்கள பேரினவாதம் அனுபவிக்கத் தொடஙங்கியிருக்கு. இலங்கை சோனகரை இலங்கைத் தமிழரைக் கொண்டு முகாமைத்துவம் செய்த்ருக்க வேண்டும் இலங்கை என்ற நாட்டுக்கு அது தான் உகந்ததாகத் இருந்திருக்கும். இப்ப எல்லாமே கை மீறிப் போய் விட்டதொரு நிலைமை । அவங்கள் மோடயா இல்லை என்று 2009 இன் பின் எம்மவர் சிலர் சொல்லித் திரிந்தனர். அவர்கள் அதே தான் . தமிழ் நாட்டவர் இதில் மிகவும் விழிப்பாகக் இருக்கின்றனர் அங்கேயே தமிழர் சோனகர் கூட்டுறவை மத்தியில் இருப்பவர்களும் ஆமோதித்திருக்கின்றனர் ஒரு தலை வலி மிச்சம் இன்று இரு வேறு நிலைமைகளை கையாள வேண்டிய சூழ்நிலை । உடனடி தீர்வாக தமிழரை இசுலாமியரை முகாமைத்துவம் செய்ய மோடயா கூட்டம் அழைக்கும்.

சென்ற பத்து நாட்களாக மனைவியும் அவரது சகோதர சகோதரிகளும் இலங்கையில் நின்று விட்டு ஞாயிறு காலை ஏழு மணிக்கு தான் சிங்கப்பூர் செல்லும் விமானத்தில் மீள்பயணமாக ஏறியிருந்தார்கள்। முன்னர் மதியம் பனிரெண்டு மணி விமானத்திற்கு போவதாக இருந்தது. சிங்கப்பூரில் கனெக்ட்டிங் விமானத்திற்கு போதிய நேரம் இராது என்பதால் ஏழு மணி விமானத்தை தெரிவு செய்தோம். அவர்கள் கொள்ளுப்பிட்டியில் தான் தங்கி நின்றனர்; சினமன் கிராண்ட் ஹோட்டல் இலிருந்து நடை தூரம். காலையில் எழுந்து நடை பயிற்சி செய்து அப்படியே வரும் பொது அந்த ஹோட்டல் சென்று காலை உணவையும் முடித்து விட்டு வருவார்கள் । ஏழு மணி பிளைட் இல்லாவிட்டால், அநேகமாக வெடிப்பு நடந்த நேரம் அவர்களும் அங்கே நின்றிருக்கக் கூடும் . நின்ற பத்து நாட்களில் கொழும்பு யாழ்ப்பாணம் மன்னர் திருகேதீஸ்வரம் வில்பத்து, ஆராச்சிகட்டுவா என பல இடங்களிலும் மருத்துவ உதவி, நுங்கு , பனங்கள் என பலவகையான நிகழ்ச்சித் திட்டங்களிலும் பங்கு பற்றியிருந்தனர். இனிமேல் அப்படியான பயணங்களுக்கான நிலவரங்கள் மீள் வர பல வருடங்கள் துன்ப துயரங்களுடன் செல்லத் தான் போகின்றது. நண்பர் ராஜ் சிவாவின் வரிகளில் “அய்யோ! புதைத்த இடங்களையே ஏன் மீண்டும் சிதைக்கிறீர்கள். அமைதிக் காற்றை சுவாசிப்பது அவ்வளவு பெரிய தப்பா? மீண்டும் இறப்பு, மீண்டும் இரத்தம். அய்யோ, வேண்டவே வேண்டாம் “

இப் புனித நாளில் பாதிக்கப்பட்ட அனைவரையும் எண்ணிக் கொள்கிறேன். எழுதிச் செல்லும் விதியின் கை. கோடிக்கணக்கான பெறுமதியுடைய வைர கடத்தல் காரனின் நாடுகடத்தல். என்ன செய்தாவது பதவியைப் பிடிக்க வேண்டும் என்ற பதவி இழந்தவர்களின் தவிப்பு , பிற நாட்டு குடியுரிமை திறப்பு , மட்டக்களப்பில் முன்பு நத்தாரில் அம்மானின் சகா இன்று உயிர்த்தெழு நாளில் யாரோ இரண்டு + இரண்டு மீண்டும் சிவக்கிறது இலங்கை ।

எல்லாம் முடிவிலி தான், தொடங்கின இடத்திலேயேயே வந்து நிக்கிறம். மாவையரும் முந்தி இளைஞர் அணி பொறுப்பாளர் என்ற மாதிரி இருந்தவர் என்று ஒரு ஞாபகம். அவருடன் இன்னுமொரு இளைஞர் அணியைச் சேர்ந்தவரின் “பழம் பழுத்துக் கொண்டிருக்கு வௌவால் எல்லாம் தேடி வரும்” என்ற பிரபலமான சுலோகங்களும், விரலை வெட்டி இரத்தத் திலகம் இட்டு அரங்கத்திலே மயங்கி விழுந்த இளவல்களுமாக நினைவில் எல்லாமே அப்படியே இருக்கு. மீண்டும் வண்டில் சவாரி விடலாம் என்ற நப்பாசையடன் யாராவது இருந்தால் அது சரி வராது என எண்ணம் போகின்றது. அது போக வாரிசு அரசியல் என்பது இலங்கைத் தமிழரிடையேயே அவ்வளவு வரவேற்பிற்குரிய விடயமாக என்றுமே இருந்ததில்லை என சம்பந்தப்பட்டவர்கள் உணர்வது நல்லது. கச்சியேகம்பப் பெருமாளே ………….

“டேய் ஓடுறான் அவன் , விடாதீங்கோடா , அவனை.. சுடுங்கோடா சுடுங்கோடா …….” எனக்கு எல்லாமே ஒரு முடிவிற்கு வரப் போகின்றது என தோன்றிற்று. இதிலிருந்து மீள சான்ஸே இல்லை. ஒடுபவன்( நானில்லை) ஒரு தனி ஆள், துரத்திக்கொண்டு போகின்றவர்கள் ஒரு 10 பேராவது இருக்கும் , அதுவும் வகை வகையான சுடுகலங்களுடன். எப்படியும் அவன் தப்பப் போவதில்லை. எங்களுக்கு ( எனக்கு) இரு ‘கேட்ச் 22’ தெரிவுகளே இருந்தன , ஒன்று எப்படியாவது டிவிஷன் ஆஃபீஸுக்கு திரும்பிப் போய் கருணாரத்னவை அவர்கள் கொன்றது எங்களை மீறிய ஓர் சம்பவம் என்று சொல்லி விளங்கப்படுத்தி , தப்பினால் வீடு போய் சேர்வது. (அநேகம் எங்களை அதிலேயே வைத்து வெட்டிப் போடுவாங்கள் , கூட்டிக்கொண்டு போய் குடுத்திட்டோம் என்று) இரண்டாவது கருணாரத்னே தப்பிவிட்டான் என்றால் ( இதற்கு சான்ஸே இல்லை) , இவர்கள் எங்களை விட மாட்டார்கள். கூட்டிக்கொண்டு வந்து இடம் காட்டிக் கொடுத்து விட்டோம் என்று. பங்கர் வெட்டுதல், பச்சை மட்டையடி என பல சீன்ஸும் மனதில் வந்து போயின. என்னை பெரிதாக நம்பிக் கொண்டிருக்கும் தங்கை மார் இருவரின் எதிர்காலம் என்னவாகும், உடல் நலம் குன்றிப் போய் மனைவியையும் இழந்த நிலையில் எங்களுடன் இருக்கும் தந்தை இதனை என்ன மாதிரி எடுத்துக் கொள்வார் என பல எண்ணவோட்டங்கள். சூட்டுச் சத்தம் கேட்டகத் தொடங்கி ஒரு வெகு சில வினாடிகளுக்கு என் மனம் இந்த சாத்தியப்பாடுகளை எல்லாம் அலசி நின்றது. “ தம்பிமார் அவனை சுட்டுப்போடாதையுங்கோ” அலுவலகப் பெரியவரின் வார்த்தைகள் ஒரு 33, 34 வருடம் கழிந்தும் கூட அப்படியே அதே தொனியில் இப்பவும் கேட்கிறது. அந்த காட்சி அடிமனதில் அப்படியே உறைந்து விட்டதொன்று . புலன்கள் மீண்டும் அந்த நொடிக்கு திரும்பின. இதில் சம்பந்தப்பட்டவர்களில் அநேகர் இப்போது உயிரோட இல்லை. இருக்கிற யாராவது இதனைப் பதிவிடத் தானே வேண்டும். அன்றைக்கு நித்திரை விட்டு எழும்பும் போது எல்லாமே சாதாரணமாகத் தான் இருந்தது ஞாபகம் இருக்கிறது. துறைமுகத்திலிருந்து வந்த மெல்லிய குளிருடன் கூடிய காற்றில் அதே மெல்லிய உப்புக்கரிப்பு. பின்பக்கத்து மரக்கூட்டுத்தாபனத்தில் குற்றிகள் பறித்துக் கொண்டிருக்கும் அதே ஓசை முன்வீட்டு சிவத்தின் இளைய பையன் படுக்க விடாமல் எழுப்பி, படிக்க அலுப்புக் குடுத்துக் கொண்டிருக்கினம் என்ற அழுகையுடன் கூடிய முறைப்பாடு என எல்லாமே சாதாரணமாக நடந்து கொண்டிருந்த விடயங்கள் தான் .நானும் என் பாட்டுக்கு எழும்பிக் குளித்து , காம்பௌண்ட் வைரவரை தாண்டும் வரை சைக்கிளை உருட்டிக் கொண்டு போய் , நாள் நல்லபடியாக போக வேண்டும் என்ற வழமையான அப்பீலையும் வைரவருக்கு வைத்து விட்டு , சாமியார் கடைக்கு போய் பாணும் வாங்கி வந்து காலை சாப்பாடு முடித்து , பின்னர் மோட்டார் பைக்கை எடுத்துக் கொண்டு மார்க்கெட்டுக்கு போய் நல்ல உடன் விளமீனும் மரக்கறி வகைகளும் வாங்கி வந்து ராணியிடம் சமைக்கக் குடுத்து விட்டு அலுவலகம் போக வெளிக்கிடும் வரையும் எல்லாமே சாதாரணமாகத் தான் இருந்தது. மோட்டார் சைக்கிள் சிவன் கோயிலைக் கடந்து சிவபுரி பள்ள வீதியால் இறங்கி உள் துறைமுக வீதியில் ஏறுவதற்கு வளைவு எடுக்க ,வழமை போல் அவர்கள் இருவரும் - முகிலனும் கயலும் - கதைத்துக் கொண்டு நிற்பது தெரிகிறது வழமை போலவே. கயல் சற்றே நிறம் மட்டு என்றாலும் நல்ல செந்தளிப்பான பெண். அவளின் கண்கள் தான் - என்ன ஆழமும் துறுதுறுப்பும் - சில நேரங்களில் உலகத்து கனவுகள் எல்லாவற்றின் இருப்பிடமாக இருக்கும் அது. எனக்கும் அவளுக்கும் வயது பெரிய வித்தியாசமில்லை ஆயினும் அலுவலகத்தில் அவளுக்கு நான் மேலதிகாரி. என்னை வளைவில் கண்டவுடனும் அவளுக்கு இல்லாத பதற்றம் எல்லாம் வந்து விடும் , நானும் ஒரு புன்சிரிப்புடன் அவைர்களைக் கடந்து சென்று விடுவேன். முகிலனும் நல்ல வாட்ட சாட்டமான பையன் சோடிப்பொருத்தம் என்றால் அப்படி இருக்கும் அவர்கள் இருவருக்கும். அவர்களின் காதல் அந்த சிவபுரி பள்ள வீதியில் மலர்ந்தது தொடக்கம் முகிலனின் அந்த கோரமான முடிவு வரை முழுவதற்கும் நான் சற்றே தள்ளி நின்ற சாட்சியாக இருந்தேன். ( வேறு ஒரு நேரம் அதை பற்றி) . இன்றும் சாதாரணமாகவே அவர்களை கடந்து சென்றேன், முகிலனைப் பார்த்து மெதுவே தலையாட்டி விட்டு ( பெண்களை பார்த்தது தலையாட்டுவது நடைமுறையில் இல்லாத காலம் ) ஆபீஸ் இல் பஜேரோ ஆயத்தமாக நின்றது. இந்த நேரத்திலிருந்து தான் அன்றைய நாள் மற்றைய நாட்களில் இருந்து மாறுபடத் தொடங்கியிருக்க வேண்டும். துறைமுகத்தில் இருந்து வழமையாக வேகமாக வரும் காற்றும் அப்போது அமைதியாகி விட்டிருந்தது என இப்போது யோசித்துப் பார்த்தால் ஞாபகம் வருகிறது. இலங்கைத் தமிழரின் அவலங்களின் ஒரு ஆரம்பப் புள்ளியாக பின்னர் மாறி விட்டிருந்த ஒரு இடத்துக்கு விதி எங்களை அழைத்துச் செல்லப் போகிறது என யார் தான் ஊகித்திருந்திருக்க முடியும். வழமைக்கு மாறாக அலுவலகப் பெரியவர் , பிரதம பொறியாளர் , நிறைவேற்று பொறியாளர் என அலுவலகத்தின் முழு பட்டாளமும் அல்லை அணைக்கட்டுக்கு சைட் இன்ஸ்பெக்ஷன் போவதற்கு எல்லாமும் ஆயத்தமாக இருந்தது. அல்லை- கந்தளாய் வீதியால் பயணித்து அல்லை ஆறு அணைக்கட்டுக்கு போக வேண்டும். அல்லை- கந்தளாய் வீதி என்பது தமிழருக்கு ஒரு மரண பொறிக்கிடங்காக இருந்தது , அன்றைய அரசியல் சமன் செய்தல் நிலவரத்தினால் தாற்காலிகமாகவேனும் பயணம் செய்யக் கூடியதாக மாறியிருந்தது. புறப்பட்டாயிற்று. மடத்தடி சந்தி தாண்டி வாகனம் வேகம் எடுத்து அன்புவழிபுரச் சந்தியும்தாண்டி “ஹத்ராஸ்க்கானுவ” என மெல்லிய நடுக்கத்துடன் எம்மவர்கள் உச்சரிக்கும் நாலாம் கட்டைச் சந்தியை நெருங்கினோம். நகரில் இருந்து 4 km தான் ஆனால் அது முழுமையாக சிங்களமயப்படுத்தப்பட்ட ஒரு பகுதி. முன்பொரு முறை நடந்த அந்த சம்பவத்திற்குப் பின்பு அந்த சந்தியால் எப்ப கடந்து போக நேர்ந்தாலும் எனக்கு மயிர்க்கூச்செறிவதை தவிர்க்கவே முடிவதில்லை. முந்தைய அந்த தினத்தில் அச்சந்தியினால் பயணித்துக் கொண்டிருந்த பெருந்தொகையான தமிழர்கள் வெளியே இழுத்தெடுக்கப்பட்டு வெட்டியும் சுட்டும் கொலை செய்யப்பட்டுக் கொண்டிருந்த அதே நேரத்திலேயே நாங்கள் ஒரு 4,5 பேர் அலுவலக வாகனத்தில் அச்சந்தியைத் தாண்டும் போது கொலை வெறி கொண்ட நூறு பேருக்கு மேல் இருக்கக் கூடிய கும்பலொன்றினால் ஒரு அரை மணித்தியாலமாக மறித்து வைக்கப்பட்டு, உயிருக்கு சேதம் இல்லாமல் அந்த சந்தியை தாண்டியதை இன்றும் என்னால் நம்ப முடிவதில்லை. ( அது பற்றியும் பின்னொரு சமயம்..) இப்போது அல்லை- கந்தளாய் வீதியில் பயணித்துக் கொண்டிருக்கிறோம். ( அவ்வீதியில் பயணிக்கும் போதெல்லாம் மனதில் மேலெழும் உணர்வுகளுக்கும் 50 களில் ஹிரோஷிமா நாகசாகி என்பனவற்றினூடாக பயணித்திருக்கக் கூடிய ஒரு ஜப்பானியனுக்கு இருந்திருக்கக் கூடிய உணர்வுகளுக்கும் பெரிய வித்தியாசம் இருந்திராது. வீதியின் இருமருங்கிலும் துர் அதிர்ஷ்டவசமாக மாட்டுப்பட்டு உயிர் எடுக்கப்பட்ட சீவன்கள், அழிவுகளின் சாட்சியாக இப்பவும் அவ்வீதியின் இருமருங்கிலும் அலைந்து திரிந்து கொண்டிருக்கும் என எப்போதுமே எனக்கு ஒரு மனப் பிரமை உண்டு. எவ்வளவு முக்கியமான விடயமாக இருந்தாலும் அந்த வீதியை பொழுது படுவதற்கு முன்னர் கடந்து விடவேண்டும் என்பதில் நான் எப்போதுமே தீர்மானமாக இருப்பதுண்டு) ஆமாம், ஏன் இந்த பயணம் என்று சொல்லவேயில்லை அல்லவா , வேறொன்றுமில்லை அல்லைக் குளம் ஆதி காலம் தொட்டு இலங்கை தமிழரின் வாழ்வில் பின்னிப் பிணைந்திருக்கும் ஒரு சங்கதி. ஆற்றிற்கு குறுக்கே ஆணை கட்டி , தேங்கும் தண்ணீரை வாய்க்கால் மூலம் கொண்டுவந்து , ஆதி காலத்தில் இருந்தே விவசாயம் செய்து வந்தவர்கள் எம்மவர். பின்னாளில் தமிழர் விவசாயம் செய்து கொண்டிருந்த பகுதிக்கு பின்னால் பெரும்பான்மையினரை கொண்டுவந்து படிப்படியாக குடியேற்றி அவர்களுக்கும் விவசாயம் செய்யவென்று தனி வாய்க்கால் வெட்டிக் கொடுத்து அவர்களும் விவசாயம் செய்து வந்தனர். சிலகாலம் செல்ல இனக்கலவரம் அது இது என்று தமிழர் இடம்பெயர்ந்து , பலகாலம் அலைந்து களைத்து திரும்பிய நேரம், அவர்களுக்கு நீர்ப்பாசனம் செய்துகொண்டிருந்த வாய்க்கால்கள் காணாமல் போயிருந்தன. அவர்கள் இப்போது விவசாயம் செய்யவேண்டுமானால் , அவர்களுக்கு கீழே இருக்கும் பெரும்பான்மையினருக்கு பாசனம் செய்தபின் எஞ்சிய நீரை உயர்த்தி மீண்டும் முன்னுக்கு கொண்டுவந்து விவசாயம் செய்து கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லி விட்டார்கள். கஷ்டமான அலுவல் என தெரிகிறதல்லவா. தமிழ் விவசாயிகளின் வாழ்க்கை ஏனைய வெட்டு குத்துகள் மத்தியில் இந்த நீர்ப்பிரச்சினையுடன் மிக கேவலமாக போய் கொண்டிருந்தது. வந்தது சமாதானப் பேச்சுவார்த்தை. தேன்நிலவு காலம். இந்திய படையை வேறு நாட்டை விட்டு கலைக்க வேண்டும் .பங்காளி என்ன கேட்டாலும் செய்து கொடுத்து விடவேண்டும் என்று சகல அரச அலுவலகங்களுக்கும் எழுத்தில் இல்லாத கட்டளை. எங்கள் அலுவலகத்துக்கும் அவர்களின் மேலிடத்தில் இருந்து ஒரு பணிப்புரை. அல்லைக் குளத்தின் முகப்பில் முன்னர் இருந்த நீர்ப்பாசன வாய்க்காலை தேடி கண்டு பிடித்து மீண்டும் நீர்பாசனத்திற்கு திறந்து விட வேண்டும் என்பதே அது. அன்றைய கால கட்டத்தில் இலங்கையில் இருந்திருக்கக் கூடிய மாற்றுப் பேச்சு பேச முடியாத அதிகாரமிக்க பணிப்புரைகளில் அதுவும் ஒன்று. தொலைந்து போன அல்லது பெரும்பான்மையினரால் காணாமல் ஆக்கப்பட்ட நீர்ப்பாசன வாய்க்காலை கண்டு பிடித்து மீளமைக்கும் செயற்திட்டத்தின் முதற்கட்டமாக அலுவலகத்தின் மூத்த சிரேஷ்ட அதிகாரிகள் அனைவரும் அல்லைக் குளப் பகுதியை முகாமைத்துவம் செய்யும் கிளை அலுவலகத்துக்கு சென்று கொண்டிருக்கிறோம். உண்மையில் எங்கள் அனைவரின் மனநிலையும் மிகுந்த பரபரப்பில் இருந்தது. எங்கள் அனைவருக்கும் அது முற்றிலும் புதியதோர் அனுபவம். இனிமேல் எங்களவர்களின் பணிப்புரைகளைத்தான் எங்கள் பகுதிகளில் நாங்கள் மேற்கொள்ளுவோம் என்பதற்கு கட்டியம் கூறி நிற்கும் ஒரு நிகழ்வாகவே அதனை நாங்கள் உணரத் தலைப்பட்டோம். அதற்கு முதல் சாட்சிகளாக நாங்கள் இருக்கிறோம் எனப் பூரித்திருந்தோம். ********************************** (தொடரும்) *********************

இன்னொருவன், உண்டு இல்லை என்பதை ஒரு மிக மிக மெல்லிய தடையொன்றே பிரிக்கின்றது. இந்தப் பக்கம் பார்த்தால் உண்டு; எதிர்ப்பக்கத்தில் இருந்து பார்த்தால் இல்லை. எப்போது ஒன்று இல்லை /உண்டு என்றாகின்றதோ அப்போதே அது உண்டு/இல்லை என்றாகி விடுகின்றது என்ற கருதுகோள் புரிந்துகொள்ளக்கூடியதே . அண்மைக்காலமாக கருந்துளை பற்றி பல பதிவுகள் இடம்பெற்று வருகின்றன அவரவர் தமக்குப் புரிந்த வகையில் இந்த புரியாத விடயத்தை கையாள்வது நன்றாகவும் சுவாரசியமாகவும் இருக்கின்றது. பல பரிமாணங்களில் இருக்கும் சகலமுமுமே ஒரு கருங்குழியினுள் உள்வாங்கப்பட்டு பரிமாணம் கெட்டு ஒற்றை பாரிமாணமாகி ( இந்த ஒற்றைப் பரிமாணம் பல பில்லியன் மைல்களாக இருக்கக் கூடும் என்கின்றனர் ) , ஈற்றில் ஒரே புள்ளி ஆகின்றது என்கின்றனர். இங்கு ஒன்றுமே இல்லாமல் போகின்றது. இந்த ஒற்றைப் புள்ளி அப்படியே இருக்க வாய்ப்பில்லை. அது வெடித்து சிதறி மீண்டும் பரிமாணங்களை எடுக்கத் தொடங்கும் . மீண்டும் ஒற்றைப் பரிமாணம் பன் பரிமாணம் அண்ட விரிவு என்று இங்கு எல்லாமுமே இருக்கின்றது நாங்கள் இப்போது வசித்துக் கொண்டிருக்கும் பகுதி அப்படிப்பட்ட விரிவொன்றின் மிக மிக மிக சிறிய பகுதியே. அடிப்படை ஒன்றே; வடிவங்கள் மாறுபடுகின்றதேயன்றி வேறொன்றுமில்லை. (எங்கேயோ கேட்ட மாதிரி இல்லை ! ஊழிக் கூத்தில் சிவனுடன் சேர்ந்து தாண்டவமாடி யாராவது உணர்ந்திருக்கிறீர்களா)

கற்பனை என்று ஒன்றில்லை…. அண்மையில் வயதில் குறைந்த உறவினரொருவர் அவரது 3 பிள்ளைகளுடன் வீட்டிற்கு வந்திருந்தார். (முதல் தடவையாக 15 ஆண்டுகளின் பின்னர்) மூவரும் 3 விதமான கெட்டித்தனம் நிறைந்தவர்களாக இருந்தனர். இரண்டாவது பையன் ஒரு 8 அல்லது 9 வயது இருக்கும். சற்று நேரம் கதைத்துக் கொண்டிருந்து விட்டு அப்பால் போனவன் ஒரு 15 நிமிடங்களில் திரும்பி வந்து இதைப் பாருங்கோ அங்கிள் என்று ஒரு தாளை நீட்டினான். அச்சு இயந்திரத்தில் பதிப்பித்தது மாதிரி மிகுந்த வேலைப்பாடுகளுடன் கூடிய Lion King படம், பென்சிலாலேயே வெவ்வேறு வகையான shades filling உடன் அவன் அந்த 15 நிமிடத்தில் வரைந்தது- என்னால் நம்ப முடியவில்லை . அவனைப் பற்றி பெற்றோர் சொன்னது இது தான் .அவனுக்கு வாய் பேச்சு வர மிகுந்த தாமதம் ஆகியதாம். உண்மையில் அவனின் இளைய சகோதரி பிறந்து பேசத் தொடங்கி தங்கையின் பேச்சைக் கேட்டு விட்டுத் தான் இவனே பேசத் தொடங்கினானாம். பெற்றோர் வைத்திய நிபுணர்களிடம் காட்டிய போது ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு கதை சொன்னார்களாம். ஒரு நிபுணர் சொன்னாராம், பையன் வயதுக்கு மீறிய தோற்றமாக இருக்கிறான் , ஆட்டிசம் ( autism) ஆக இருக்கக்கூடும் என்று. தயார் கேட்டாராம் “காது நன்கு கேட்கின்றது, கதை வரவில்லை என்று இங்கே வந்தால் உடம்பு வளர்ச்சி, ஆட்டிசம் என்று என்னவோ சொல்கிறீர்களே , உடம்பு வளர்ச்சிக்கும் , கதை வராததிற்கும் ஆட்டிசம் இற்கும் ஏதாவது சம்பந்தம் இருக்கின்றதா” என்று. நிபுணர் தடுமாறிப் போய் விட்டாராம். இன்று அந்தப் பையன் மிக நன்றாக கதைத்து , மிக்கத் திறமையாகப் பாடி நன்றாகத் தான் இருக்கிறான். நிபுணர் சொன்ன மாதிரி ஆட்டிசம் என்று போயிருந்தால் என்ன மாதிரிப் போயிருக்குமோ சொல்லத் தெரியவில்லை. அந்த பெற்றோரின் Parenting இற்கு தலை வணக்க்குகிறேன் , வயதில் மிக இளையவர்களாக இருந்த போதிலும. அது போக , இதனைப் பற்றி நான் இங்கே பதிவிட வந்ததின் நோக்கமே வேறு . அந்தப் பையன் சில வேளைகளில் தன்னுள்ளே அமிழ்ந்து போய் ஒரு வகையான உரையாடல்களுடன் கூடிய செயல்முறைகளில் ஈடுபடுவதனை அவதானிக்கக் கூடியதாக இருக்குமாம். அதன் பின்னர் அவனிடம் என்ன விடயம் என்று கேட்டால், நவரசங்களுடன் கூடிய கோர்வையான கதை ஒன்றுடன் வருவானாம். உதாரணமாக Lion King ஐ சந்தித்து அதனுடன் மலை உச்சிச்சிக்கு போய் இருவருமாக அவ்வழியே வந்த பெரும் பறவை ஒன்றில் ஏறிப்போய் சிறைப்பட்டிருக்கும் பாட்டியை சண்டை செய்து விடுவித்து வரும் வழியில் ஒரு 18 ஹோல் Golf லைன் கிங் உடன் கூட விளையாடிய கதையை சுவாரஸ்யமாகச் சொல்வானாம். ஒருவர் உணர்வது எதுவுமே கற்பனை அல்ல, இந்த பிரபஞ்சத்தில் எதுவுமே சாத்தியமான விடயங்களே. எதுவொன்றைப் பற்றியும் ஒருவர் சிந்தித்த கணத்திலேயே அது உண்மையாக , நடைமுறைச் சாத்தியமாக மாறி விடுகிறது , ஒன்றில் அது முன்னர் எப்போதாவது நடந்திருக்கலாம் , அல்லது தற்போது நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கலாம் எஞ்சியதாக எதிர்காலத்து நேரத்துளி ஒன்றில் அது நடை பெறப் போவதாக இருக்கக் கூடும். நடந்து கொண்டிருக்கும் இந்த இதே நேரத்துளியில், முழுப் பிரபஞ்சத்திலும் நடந்து கொண்டிருக்கும் சகல விடயங்களும் அப்படியே அதே நேரத்துளியில் உறைந்து போய் எப்போதுமே சாஸ்வதமாக இருக்கும் என்று ஒரு கருதுகோள் உண்டு. அந்த நேரத்துளிக்கு திரும்பவும் சென்று அதனை மீண்டும் அனுபவிப்பது சாத்தியமே என்கிறது அறிவியல். இந்தப் பையனும் அந்த லைன் கிங் உடன் முன்னர் எப்பவாவது Friend ஆக இருந்திருப்பானோ? ஏதோ ஒரு நேரத் துளியில் சிங்கங்களும் கோல்ப் விளையாடியிருக்கக் கூடுமோ ?? கற்பனை என்று ஒன்றில்லை ………..