Search the Community

பெண்ணியம்: தெய்வம் தொழாள்! கொழுநன் தொழுதெழுவாள்!- குறள் ஆய்வு-7, பகுதி-3 பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி. "பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!" - பாவேந்தர் பாரதிதாசன் சமர்ப்பணம்! திருக்குறள் ஆரிய சாத்திரங்களின் சுருக்க நூல் என்று தொல்லியல் ஆய்வாளர் முனைவர் நாகசாமியின் நூல் (Tirukkural - an Abridgement of Sastras by Dr.R.Nagaswamy) எழுதிய நூலுக்கு மறுமொழியாக நான் யாழ் இணைய இதழில் எழுதிவரும் 'திருக்குறள் ஆய்வு' தொடர்கட்டுரைகளில் ஒன்றான "பெய்யெனப் பெய்யும் மழை" என்னும் கட்டுரைக்கு, யாழ் இணையதளத்தில் அறிவார்ந்த பங்களிப்பைப் பின்னூட்டமாக நல்கிய திருவாளர்கள் சுவி மற்றும் சோமசுந்தரனார் இருவருக்கும் என் உளம்கனிந்த நன்றிகள். எதற்காக என்று கேட்க மாட்டீர்களா? "தெய்வம் தொழாள்; கொழுநன் தொழுதெழுவாள்!" என்று திருவள்ளுவர் கூறவேண்டிய அவசியம் ஏன் வந்தது என்று என்னைத் துளைத்தெடுத்த பெண்ணியவாதிகளின் நியாயமான கேள்வியை வசதியாக ஓரம் கட்டிவிட்டே "பெய்யெனப் பெய்யும் மழை!" என்ற ஒற்றைக் கருத்தை மையமாகக் கொண்டே முந்தைய கட்டுரை கட்டமைக்கப்பட்டது. சுவி அவர்களின் கவித்துவமான பின்னூட்டத்தைப் போகிற போக்கில் படித்துவிட்டுப் போயிருப்பேன். நல்ல வேளை, திருவாளர் சோமசுந்தரனார் அவர்கள், திருவாளர் சுவியின் "அகத்துறை உரைநடைக் கவிதை"க்கு, அருமையான "சீவக சிந்தாமணி" பார்வையில் உரையெழுதி பின்னூட்டம் இட்டாரோ இல்லையோ, நான் ஓரம் கட்டி வைத்திருந்த "தெய்வம் தொழாள்; கொழுநன் தொழுதெழுவாள்!" கேள்விக்கான விடையின் கரு உதயமாகி, நன்கு வளர்ந்து இப்போது முழுக்கட்டுரையாகிவிட்டது. இத் திருக்குறளுக்கான மறைதிறவை (ரகசியத்தை) உணராமல், பல்லாண்டுகளாகப் பெண்ணியவாதிகளால் 'கொலைவெறி வெறுப்புடன்' இக்குறள் பார்க்கப்பட்ட வரலாற்றுப் பிழையை நேர் செய்யும் விடை கிடைத்துவிட்டது. நன்றி. இத்தொடரின் இக்கட்டுரை திருவாளர்கள் சுவி மற்றும் சோமசுந்தரனார் இருவருக்கும் சமர்ப்பணம்! 'தெய்வம் தொழாள்' என்பதன் மறைபொருள் என்ன? 'கற்றதனால் ஆயபயன் என்கொல்? வாலறிவன் நற்றாள் தொழார் எனின்!' என்று இரண்டாம் குறளிலேயே இறைவணக்கம் செய்யாதாரை இடித்துரைத்த வள்ளுவர், எதன்பொருட்டு "தெய்வம் தொழாள்; கொழுநன் தொழுதெழுவாள்" என்ற தொடரைப் மனைவிக்குரிய சிறப்புப் பண்பாகத் தரவேண்டும்? இல்லறத்துக்குரிய பெண் தெய்வத்தைத் தொழமாட்டாள் என்று வள்ளுவர் குறிப்பிட்டுக் கூறவேண்டிய தேவையென்ன? இங்கு 'தெய்வம் தொழாள்' என்று வள்ளுவர் குறிப்பிட்டது எல்லாம் வல்ல இறைவனை அன்று என்பதும், வேறு எதையோ மறைபொருளாகச் சொல்கிறார் என்பதும் மனதில்பட்டது; எதைக் குறிக்க வள்ளுவர் 'தெய்வம் தொழாள்' என்னும் மறைபொருளால் குறிப்பிட்டார் என்ற வினாவிற்கான விடை காணாமல், மனம் நிலைகொள்ளவில்லை. தமிழர் பண்பாட்டைச் சீர்கெடுக்க வந்த ஆரிய மணச்சடங்கியல்! வாழ்க்கைத்துணை என்னும் அதிகாரத்தில் கொடுக்கப்பட்டிருப்பதால், 'மறை'வாகச் சுட்டப்பட்ட இத்தொடருக்கான மெய்ப்பொருள், வள்ளுவர் காலத்திலேயே தமிழரின் வாழ்வியலில் ஊடுருவத் தொடங்கிவிட்ட ஆரியவியலின் திருமணச் சடங்கியல் முறைகளின் மூலம் நேர்ந்துவிட்ட ஏதேனும் பண்பாட்டுச் சீர்கேடுகள் குறித்து இருக்கலாமோ என்ற ஐயம் மனதில் உதயமானது. (நன்றி:சுவி) நான்கு வேதங்கள், உபநிஷத்துக்கள், வேதாந்தம், மனுசாத்திரம் உள்ளிட்ட ஆரிய சாத்திரங்களின் கரைகண்டவரும், காஞ்சி சங்கரமடத்தின் மகாப்பெரியவா அவர்களின் அணுக்கத் தொண்டருமான அக்னிஹோத்திரம் ராமானுஜ தாத்தாச்சாரியார் எழுதிய "எங்கே போகிறது இந்துமதம்" என்னும் நூலில் ஆரியவேதத் திருமண மந்திரங்களின் கீழ்த்தரமான பொருளைக் குறித்து மிக விரிவாக எழுதியுள்ளது நினைவுக்கு வர, அந்நூலை மறுவாசிப்பு செய்தேன். ஆரியவியல் திருமணச் சடங்குகள் குறித்த சமற்கிருத நூற்களில் உள்ள ஆரியவியல் திருமணச் சடங்கியலில் உள்ள ஒரு சமற்கிருத மந்திரம் ஒன்று இங்கே தரப்பட்டுள்ளது. மணமகளுக்கு நான்கு தெய்வங்களைத் திருமணம் செய்விக்கும் ஆரியமந்திரம்! திருமணச் சடங்கின்போது மணப்பெண்ணைத் தூய்மைப்படுத்த(?!?) ஆரியப் பிராமணப் புரோஹிதன் கூறும் ஒரு மந்திரம்:. "சோமஹ ப்ரதமோ விவிதே கந்தர்வ விவிதே உத்ரஹ த்ருதியோ அக்னிஸ்டே பதிஸ தூயஸ்தே மனுஷ்ய ஜாஹ" - ரிக்வேதம் - 10.85.40.41. மணப்பெண்ணான இவளை (புனிதப்படுத்துவதற்காக), திருமணத்தின் முதலாம் நாள் இரவு சோமன் (சந்திரன் என்னும் தெய்வமும்), இரண்டாம் நாள் இரவு கந்தர்வன் (என்னும் தெய்வமும்), மூன்றாம் நாள் இரவு உத்திர தேவன் (என்னும் தெய்வமும்), நான்காம் நாள் இரவு அக்னிதேவன் (என்னும் தெய்வமும்) மணந்து கலந்த பிறகு, ஐந்தாம் நாள் இரவு இவளை மணந்தவனான கணவன் கலக்க வேண்டும் என்பது இம்மந்திரத்தின் விரிவான பொருள். இம்மந்திரத்தில் முக்கியமாக கவனிக்க வேண்டியது கடைசி வரியான "மனுஷ்ய ஜாஹ" என்பதாகும். இக்கடைசி வரிக்கு, "இம்மந்திரத்தில் குறிப்பிட்ட தெய்வங்களெல்லாம், இரவு நேரத்தில், மனிதவடிவில்(பிராமண வடிவில் என்று வாசிக்கவும்) மணப்பெண் தங்கியிருக்கும் தனி அறைக்கு வருவார்கள்." என்று இம்மந்திரங்களுக்கு விளக்கம் தருவதுதான் பதுதான் ஆரியப்பிராமணத் திருமணச் சடங்குகளின் முறைபிறழ்ந்த கயமைத்தனத்தின் உச்சகட்டமாகும். இத்தகைய சடங்கின் மூலம், நான்கு ஆரியப் பிராமணர்கள் ஒருவர் பின் ஒருவராக இந்நான்கு நாட்களில் இரவுப் பொழுதில் 'தெய்வம்' என்னும் பெயரில் வருவதால், அவர்களை மணப்பெண் 'தொழ(?!)வேண்டும்' (ஆரியப் பிராமணனுடன் படுக்கையைப் பகிர்ந்துகொள்ளவேண்டும் என்பதற்கான மறுப்புக் குறியீட்டை மனதில் கொண்டே இங்கு 'தெய்வம் தொழாள்' என்று வள்ளுவர் குறித்திருக்க வேண்டும்) என்ற கொடுவழக்கை திருமணச் சடங்கு என்ற பெயரால், மணப்பெண்ணின் 'நிறை'யை நான்கு ஆரியப் பிராமணர்கள் சூறையாடுவர். மணமகளை விட்டு விலகுமாறு கந்தர்வனிடம் கணவன் கெஞ்சும் மந்திரங்கள்! இம்மந்திரத்துக்குச் சப்பைக்கட்டு கட்டும் ஆரிய அடிவருடித் தமிழர்கள் சிலர் 'பதி' என்றது கணவன் என்ற பொருளில் சொல்லப்படுவது இல்லை; பதி என்றால் பாதுகாவலன் என்பதே பொருள் என்பார்கள். அப்படியானால், "உதீர்ஷ்வாதோ விஷ்வாவஸேர் நம ஸேடா மஹேத்வா அந்யா ப்ரபர்வ்யகும் ஸஞ்ஜாயாம் பத்யா ஸ்குஜ" விஷ்வாவஸ் என்னும் கந்தர்வனே! இந்தப் படுக்கையில் இருந்து எழுவாயாக! உன்னை வணங்கிக் கேட்டுக் கொள்கிறேன். நீ வேறு கன்னிகையை விரும்புவாயாக! என் மனைவியை அவளுடைய கணவனான என்னுடன் சேர்த்து வைப்பாயாக! என்ற மந்திரத்துக்குப் பொருள்தான் என்ன? "உதீர்ஷ்வாத பதிவதீ ஹ்யேஷா விஷ்வாவஸீந் நமஸ கீர்ப்பீரிடடே அந்யா மிச்ச பித்ரு பதம வ்யக் தாகும் ஸதே பாகோ ஜனுஷா தஸ்ய வித்தி" "இந்தப் படுக்கையில் இருந்து எழுந்திருப்பாயாக! இந்தப் பெண்ணுக்கு கணவன் இருக்கிறான் அல்லவா! விஷ்வாவஸாகிய உன்னை வணங்கிக் கேட்டுக் கொள்கிறோம். தகப்பன் வீட்டில் இருப்பவளும், இதுவரை திருமணம் ஆகாதவளுமான கன்னிகையை நீ விரும்பவாயாக! உன்னுடைய அந்தப் பங்கு பிறவியினால் ஆகிவிட்டது என்று அறிவாயாக!" என்னும் மந்திரத்தின் பொருள்தான் என்ன? பித்தலாட்டப் பொருள் சொல்லும் ஆரியர்கள்! இப்பொழுது சற்றுச் சிந்தித்துப் பாருங்கள்! ஆரியப்பிராமணர்கள் சப்பைக்கட்டு கட்டுவதுபோல, இந்தத் தேவர்கள் மணமகளின் தந்தை ஸ்தானத்தில் இருந்து பாதுகாவலர்களாக இருந்திருந்தால், இவர்களுக்கு மணப்பெண்ணின் படுக்கையில் என்ன வேலை? ஆரியத் தெய்வங்கள் பிராமணர்களின் உருவில் தோன்றுவார்களாம்! சோமன், அக்னி, கந்தர்வன் போன்ற தெய்வங்களை மணமகளின் கணவர்கள் என்றுதான் மந்திரம் சொல்கிறது. இவற்றை விட இழிவானது, மணமகளை முப்பது முக்கோடி தேவர்களுக்கும் மனைவியாக்கி, பின்பு புரோகிதம் சொல்லும் ஆரியப்பிராமணனுக்கு மனைவியாக்கி, இத்தனை கயமைத்தனத்துக்கும் மணமகனின் சம்மதம் பெற்று என்றெல்லாம் ஆரியப் பிராமணர்களின் வேதமந்திரங்கள் முழங்கப்படுகின்றன. இம்மந்திரங்களில் சொல்லப்படும் வேத தெய்வங்கள் அனைவரும் ஆரியப்பிராமணர்கள் உருவில் வருவார்கள் என்னும் பித்தலாட்டம் வேறு! தமிழ் மணமகள் "தெய்வம் தொழாள்!" என்று வள்ளுவர் கூறியதன் காரணம் இதுதான்! இப்பழக்கத்தைக் கண்டு கொதித்துப்போன திருவள்ளுவர், மணமகளான தமிழ்ப் பெண், இத்தகைய ஆரியப் பிராமணத் 'தெய்வம் தொழாள்(புணராள்)"; அவள் தன்னை மனைவியாக ஏற்றுக்கொண்ட 'கொழுநன் (மட்டுமே) தொழுதெழுவாள்'; கணவனுக்கு மனைவியாகக் கிடைத்த இத்தகைய நிறையுடைய பெண்ணரசி, பயன் கருதாது 'சோ'வெனப் பெய்யும் மழைபோன்ற அன்பின் திருவுருவம் (பெய்யெனப் பெய்யும் மழை) என்று போற்றுகின்றார் வள்ளுவர். தெய்வங்களின் பெயரால் நம் பெண்களின் 'நிறை' கெடுக்கும் ஆரியவியல் சடங்கியல்களை உடனே துரத்துங்கள் என்று வள்ளுவர் மறைமொழியாகச் சொன்னதுதான் "தெய்வம் தொழாள்! கொழுநன் தொழுதெழுவாள்!" என்னும் மறைபொருள் பொதிந்த மந்திரமாகும்! அவ்வாறு (தங்களைத்) "தெய்வம் (என்று பொய்யுரைக்கும் ஆரியப் பிராமணர்களைத்) தொழாள்! (தன்னை மட்டுமே மனைவியாக ஏற்றுக்கொண்ட)கொழுநன் தொழுதெழுவாள்! "அத்தகைய பெண்ணே தன் எல்லையற்ற அன்பை கொழுநனுக்கு வரையாது வழங்கும் 'சோ'வெனப் பெய்யும் மழைபோன்ற தேவதை!" என்னும் பொருளில் "பெய்யெனப் பெய்யும் மழை!" என்றும் முழங்கியது இத்திருக்குறள்! இங்கு 'தொழுதல்' என்பது 'கணவனுடன் கலத்தல்' என்னும் சொல்லுக்கான மங்கல வழக்காகவே திருவள்ளுவர் குறித்துள்ளார் என்ற மறைதிறவு (ரகசியம்) சுவி-சோமசுந்தரனார் விளக்கங்களினால் வெளிச்சம் பெற்ற என் சிற்றறிவுக்குப்படுகின்றது. இவ்விடத்தில் வள்ளுவர் 'தெய்வம் தொழாள்' என்ற சொல்லால் குறித்தது 'சாமி'யை அன்று; ஆசாமியான, நயவஞ்சக ஆரியப்பிராமணப் புரோகிதனையே என்பதை விளங்கிக்கொள்ள வேண்டும். திருமணச்சடங்கு என்ற பெயராலும், தெய்வம் என்ற பெயராலும் ஆரியப்பிராமணர்கள் நடத்திவந்த அடாவடித்தனத்தை எதிர்த்தே நேர்மறையில் இக்குறள் எழுதப்பட்டது என்பதை எண்ணும்போதுதான் வள்ளுவர் தந்த இமாலயப் பங்களிப்பின் உயரம் விளங்குகின்றது! சமற்கிருத வேதமந்திரத்தில் சொல்லப்பட்டவாறு, இத்தகைய பண்பாட்டுச் சீரழிவுகளைத் தமிழகத்தில் ஆரியர்கள் நிகழ்த்தியிருக்க வாய்ப்பில்லை. ஆனால், பெரும்பான்மையான தமிழர்கள் அறியாத ஆரியமொழியில் கீழ்த்தரமான பொருள்கொண்ட மந்திரங்கள் மறைவாக உள்ளன. இத்தகைய கீழ்த்தரமான செயல்களைச் செய்ய ஆரியர்கள் முனைந்திருப்பார்களேயானால், புலியையே முறத்தால் அடித்துத் துரத்திய தமிழச்சிகள் கொடுக்கும் அடிதாங்க முடியாமல் என்றோ தமிழகத்தைவிட்டு ஓடியிருப்பார்கள். தமிழர்கள் அனைவரும் சூத்திரர்கள் என்று ஆரியர்கள் சொல்வதால், தமிழர்களுக்கு வேதக் கல்வி மறுக்கப்பட்டது. கீழ்த்தரமான செயல்களைப் புரியுமாறு கூறும் சமற்கிருத திருமணச் சடங்கியல் வேதமந்திரங்களுக்குப் பொருள் அறியாமல், 'வேதம் நல்லது' என்ற நம்பிக்கையில் ஏற்றுக்கொண்ட தமிழர்களுக்கு, மறைபொருளாக 'தெய்வம் தொழாள்; கொழுநன் தொழுதெழுவாள்" என்று வள்ளுவர் கூறியுள்ளார் என்பது தெளிவு. திருவள்ளுவர் ஏன் ஆரியவியலை வெளிப்படையாக எதிர்க்கவில்லை? ஒருவேளை திருவள்ளுவர் ஆரியவியல் சடங்கியல்களுக்கு எதிரான கருத்துக்களை வெளிப்படையாகக் கூறியிருந்தால், திருக்குறளே இவ்வுலகில் இல்லாமல் செய்திருப்பர் ஆரியப் பிராமணர்கள். மன்னர்களிடம் அவர்களுக்கிருந்த எல்லையற்ற செல்வாக்கு அதைச் சாதித்து இருக்கும். திருக்குறளைச் செரித்து விழுங்க ஆரியர் முயல்வது ஏன்? எங்கும் ஆரியச் சடங்கியல்களை நேராக மறுக்காமல், மறைபொருளாக, ஆரியவியலுக்கு மாறான கருத்துக்களை நேர்மறை குறட்பாக்களில் அமைத்த வள்ளுவரின் கூரிய அறிவார்ந்த தொலைநோக்கு வியக்கத்தக்கது. இமாலய அளவுக்கு மாண்பில் உயர்ந்த உலகப்பொதுமறையான திருக்குறளை மறுக்க முடியாததால், திருக்குறளுக்கு, ஆரியவியல் பொருள் திணித்துச் செரித்து விழுங்க வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு ஆரியர்கள் உள்ளாகியிருக்கிறார்கள். திருப்பதியில் லட்டுக்குப் பதிலாக ஆந்திர முதல்வர் சந்திரபாபு நாயுடு கேசரி போட்டார் என்று ஒருவனை முட்டாளாக்கும் நகைச்சுவையை ரசிக்கும் தமிழ் உள்ளங்களுக்கு, பரிமேல்அழகர்களும், நாகசாமிகளும் ஏன் திருக்குறளை ஆரிய சாத்திரங்களின் சுருங்கிய வடிவம் என்று நிலைநிறுத்தப் போராடுகிறார்கள் என்பது இப்போது நன்கு விளங்கும். ஆரிய வேதமந்திரங்கள் ஓதி திருமணம் செய்விப்பது எத்துணை அவமானமான செயல்! நம் பெண்களை அவமானப்படுத்தும் சமற்கிருத ஆரிய வேதமந்திரங்களின் பொருள் அறியாமல் நாம் மகிழ்ச்சியுடன் இம்மந்திரங்களைப் பெருமையுடன் ஓதி, திருமணம் செய்விப்பது எத்துணை மானக்கேடான செயல் என்பதை இனியாவது உணர்வோம்! எத்தனை நூற்றாண்டுகளாக, நம்மை முட்டாளாக்கியிருக்கும் ஆரியச் சடங்கியல் அவமானத்திலிருந்து வள்ளுவர்வழி பற்றி, விரைந்து விடுதலை அடைவோம். காற்றில் பறக்கும் உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பு! உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பின்படி பெண்களை சபரிமலைக் கோவிலுக்குள் அனுமதிப்போம், தீர்ப்பை நிச்சயம் நடைமுறைப்படுத்துவோம் என்று கூறிவிட்டு, மற்ற அரசியல்வாதிகளுடன் கைகோர்த்துக்கொண்டு மதவாதிகள் அரங்கேற்றிய பெண்களுக்கெதிரான வன்முறையை முறியடிக்க இயலாமல் கேரள அரசு விழி பிதுங்குமானால், பண்டைக்கால ஆரியப் பிராமணர்களின் மதவாதக் கொடுங்கோன்மை எப்படி இருந்திருக்கும் என்பதை ஊகித்து உணரலாம். அரசியல்வாதிகளுக்குப் பெண்கள் பொது எதிரிகள்! மதவாத அரசியல்வாதிகளுக்கும், மதச்சார்பற்ற பொதுவுடைமை அரசியல்வாதிகளுக்கும் பெண்கள் பொது எதிரிகள் என்பதை மக்களவை, மாநிலங்களவைகளில் பெண்களுக்கான தனி இட ஒதுக்கீடில் இவர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து ஆடிய நாடகத்தில் இருந்து வெட்ட வெளிச்சமாகியது. பரசுராமன் பூமியில் பெண்கள் தீண்டத்தகாதவர்கள்! இப்போது சபரிமலை வழிபாட்டுரிமையை பெண்களுக்கு மறுக்கும் மதவாதிகளுடன், பொதுவுடமைவாதிகள் கைகோர்த்துக்கொண்டு நடத்திய நாடகம், இவர்கள் அனைவருக்கும் பெண்கள் பொது எதிரிகள் என்பது மீண்டும் நிறுவப்பட்டுள்ளது. பெண்களை அவமதிக்கும் ஆரியர்கள்! மாதவிலக்கு வரு பெண்கள் தூய்மையற்றவர்கள், நைஷ்டிக பிரமச்சாரியான சுவாமி ஐயப்பனின் பிரமச்சரியம் இப்பெண்களைக் கோவிலுக்குள் அனுமதித்தால் திருக்கோயில் களங்கப்பட்டுவிடும் என்று கூக்குரலிடும் பரசுராமன் வாரிசுகள் என்று தங்களை அழைத்துக்கொள்ளும் ஆரியபிராமண நம்பூதிரிகளிடம் மண்டியிடும் கேரள அரசின் இரட்டைவேடம் அம்பலமாகியது. நைஷ்டிக பிரமச்சாரியான அனுமனைப் பெண்கள் இனி வணங்கக்கூடாது என இனி ஆரியப்பிராமணர்கள் உத்தரவு இடலாம்! இனி, இன்னொரு நைஷ்டிகப் பிரமச்சாரியான அனுமன் கோவிலிலும் விரைவில் மாதவிலக்கு வரும் பெண்களை அனுமதிக்கப் போவதில்லை என்ற புதிய முடிவை ஆரியப் பிராமணர்கள் எடுக்கலாம். சிவன் கோயிலிலும், பெருமாள் கோயிலிலும் உள்ள தூண்களில் காட்சிதரும் நைஷ்டிக பிரமச்சாரியான அனுமன் சிலைகளை, வாஞ்சையோடு வெண்ணெய் சார்த்தி, வலம்வந்து வணங்கும் பெண் பக்தர்கள், இனி அத்தூண்கள் அருகில் செல்ல அநுமதிக்கப்பட மாட்டார்கள் என்னும் அறிவிப்பை ஆரியப் பிராமணர்கள் உலக நலம்கருதி எந்நேரமும் அறிவிக்கலாம்! 'மார்புக்கச்சை' அணிய வரி விதித்த வன்கொடுமை ஆரிய நம்பூதிரிகள்! கடந்த ஆயிரம் ஆண்டுகளில், ஆரிய நம்பூதிரிப் பிராமணர்கள், திருவாங்கூர் மன்னர்களை, பத்மநாபக் கடவுளின் தாசன், மன்னன் இல்லை என்று அறிவித்து, கடவுளின் சார்பாகச் சொல்லுவதாகக் கூறி, நம்பூதிரிகள் மன்னனை ஆட்டிப்படைத்து நாட்டை ஆண்டனர். ஆரிய நம்பூதிரிகளே அரசை வலியுறுத்தி, ஏனைய பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சார்ந்த பெண்களிடம் 'மார்புக்கச்சு அணிந்துகொள்ள' வரிவிதித்து வன்கொடுமை செய்தனர். ஆரிய நம்பூதிரிகளின் வன்கொடுமையை எதிர்த்துப் போராடிய நாஞ்ஜெலா! இவ்வரி, அப்பெண்களின் மார்பகங்களின் அளவுகளைப் பொருத்து விதிக்கப்பட்டது. கேரளத்தின் ஆலப்புழையைச் சார்ந்த நாஞ்ஜெலா என்ற பெண்ணிடம் அடாவடியாக இருமடங்கு 'முலைவரி' வசூலிக்க வந்த திருவாங்கூர் அரசின் வரிவசூலிப்பவர்களிடம், தனது இரு மார்பகங்களையும் கத்தியால் அறுத்துக் கொடுத்துவிட்டு, உயிரை விட்டார். இச்சம்பவம் சேர்த்தலா என்னும் ஊரின் அருகே நடந்து நூறு ஆண்டுகளைக் கடந்துவிட்டன. அவ்வூர் மக்கள் இச்சம்பவம் நடந்த இடத்தை 'முலைச்சிப் பரம்பு அல்லது முலைச்சிபுரம்' என்றழைத்தனர். (காண்க காணொளி: https://www.youtube.com/watch?v=2hVwuToW-Y0 https://www.youtube.com/watch?v=NU44GI2l11Y). செல்வாக்குமிக்க ஆரியப் பிராமணர்கள், இப்பெயரை மாற்றிவிட்டார்கள்; இச்சம்பவம் வரலாற்று நூலில் இடம்பெறாமலும் பார்த்துக்கொண்டார்கள். கேரளாவில் ஸ்ரீநாராயணகுருவும், தமிழ்நாட்டில் அய்யா வைகுண்டரும் வீறுகொண்டு போராடி இம்முறையை ஒழித்தனர். ஆரிய நம்பூதிரிகளின் சபரிமலை நாடகம்! 'பெண்கள் சபரிமலை சுவாமி ஐயப்பனைத் தரிசிக்கலாம்' என்ற உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பை அவமதித்து, கோயிலைப் பூட்டுவோம் என்று மிரட்டிய ஆரிய நம்பூதிரிப் பிராமணர்களின் சங்கம், இப்போது கேரள அரசை மண்டியிட வைத்ததோடு நில்லாமல், 'மறுசீராய்வு மனு'வையும் உச்சநீதிமன்றத்தில் சமர்ப்பித்துள்ளது. திருமேனி என்னும் வெறும்மேனி அடாவடிகள்! அக்கால கட்டங்களில், திருமேனி என்றழைக்கப்படும் நம்பூதிரியின் முன்பு, பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட இனங்களைச் சார்ந்த பெண்கள் மார்பகங்களைக் காட்டிக்கொண்டுதான் நிற்கவேண்டும். மார்பை மறைத்து நின்றால், நம்பூதிரிகளின் திருமேனியை அவமதித்ததாகக் கருதப்பட்டு, கொடும் தண்டனைகள் விதிக்கப்பட்டன. ஆரிய நம்பூதிரிப் பிராமணன் தான் விரும்பிய பெண்ணை அடையலாம்; அப்பெண்ணின் கணவன் தன் இல்லத்துக்கு வந்த நம்பூதிரியின் செருப்புக்குக் காவலாக இருக்கவேண்டும். நம்பூதிரி இல்லம்விட்டு நீங்கிய பிறகே, அப்பெண்ணின் கணவன் வீட்டுக்குள் செல்ல இயலும் என்ற விதியையும் உருவாக்கினார்கள். திருமேனிகளின் 'தெய்வசம்பந்தம்'! இம்முறைக்குத் 'தெய்வசம்பந்தம்' என்ற பெயரும் கொடுக்கப்பட்டது. ஒரு பெண்ணுக்கு எத்தனை தெய்வசம்பந்தம் உள்ளது என்பதைப் பொருத்து, அப்பெண்ணின் கணவனுக்குப் பெருமை என்றும் மூளைச்சலவை செய்தனர் ஆரிய நம்பூதிரிகள். இவை அனைத்தும் சநாதன தருமத்தை நிலை நிறுத்துவதற்காகவே என்று சாதித்தனர் ஆரியப் பிராமண நம்பூதிரிகள்! கேரள ஆரிய நம்பூதிரிகளின் பாலியல் கொடுமைகளிலிருந்து தப்பிக்கவே பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் வேற்று மதங்களுக்குப் பெருமளவில் மாறினார்கள். சுவாமி விவேகானந்தா பெண்களை அவமானப்படுத்தும் கேரளத்தைக் கண்டு, "பைத்தியக்காரர்களின் கூடாரம்" என்று மனம் கொதித்துச் சாபமிட்டார். அடிமைகளைக் கட்டுப்படுத்துவதைவிட எளிதானது, மூளைச்சலவை அவர்களை செய்வதுதான் என்ற தந்திரத்தை ஆரியப் பிராமணர்கள் கடைப்பிடித்து வருகிறார்கள். பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட, மலைவாழ் பெண்களை மூளைச்சலவை செய்த ஆரிய நம்பூதிரிகள்! பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பைச்சார்ந்த பெண்களை மூளைச்சலவை செய்து, அவர்களைகொண்டே, "மாதவிடாய்வரும் 10-50 வயதுக்கு உட்பட்ட பெண்கள் சபரிமலைக்கு வந்தால், ஆகமக் கோவிலான சபரிமலை ஐயப்பன் கோவிலின் தூய்மை கெடும், நைஷ்டிக பிரம்மச்சாரியான சுவாமி ஐயப்பனின் பிரம்மச்சரியம் கெடும்" என்று தொலைகாட்சி விவாதங்களில் ஆவேசமாகப் பேச வைக்கிறார்கள் ஆரியப் பிராமண நம்பூதிரிகள். பெண்கள் கோவிலுக்குள் அனுமதிப்பதை எதிர்த்து நடைபெற்ற போராட்டத்தில் கலந்துகொண்ட பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மலைவாழ் பெண்களும் இதே கருத்தை ஆவேசமாகக் கூறுகின்றனர். (தொலைக்காட்சி விவாதத்தில் கலந்துகொண்ட மதவாதிகள் சிலர் கூறியதுபோல், சபரிமலை ஐயப்பன் கோவில் ஆகமக்கோயில் அன்று; 'தாந்த்ரீகம்' என்னும் முறைக்கு உட்பட்டது. ஆகம விதிகளின்படி, எந்த ஒரு ஆரியப் பிராமணரும் திருக்கோயில் பூசகராக முடியாது என்பதை அறிதல் நலம்.) சநாதன தர்மத்தின் உண்மையான நிறத்தை அறிவோம்! 'தாழ்த்தப்பட்ட, பிறபடுத்தப்பட்ட பெண்களுக்கு, சநாதன தருமத்தின் பெயரால் 'முலைவரி' விதித்து வன்கொடுமை செய்த திருவாங்கூர் அரச குடும்பத்தைச் சார்ந்த திருவாங்கூர் அரசியார், சபரிமலையில் பெண்கள் நுழைவது "சநாதன தர்மத்துக்கு விடுக்கப்பட்ட சவால்" என்று இந்நாளில் கூறுவது "இந்தியக் குடியரசின் இறையாண்மைக்கும், பெண்களின் தன்மானத்திற்கும் விடுக்கப்பட்ட சவால்" என்பதைக் கேரள மக்கள் உணரவில்லை என்பது கவலைக்குரியது. தமிழக ஆகமக்கோயில்களில் ஆரியப்பிராமணர்கள் பூசைசெய்ய இயலாது! தமிழக 'ஆகமக் கோவில்'களில் ஆரியப்பார்ப்பனர்கள் பூசைசெய்வது ஆகமவிதிகளுக்குப் புறம்பானது என்பதை, திருமூலர் அருளிய தமிழாகமத் திருமுறையான 'திருமந்திரம்' தெளிவாகக் குறிப்பிடுகின்றது. தமிழ்நாட்டில் 'பார்ப்பனர்' என்ற சொல், திருக்கோயில் பூசகர்களான, சிவாச்சாரியார்கள், பட்டாச்சாரியர்கள் என்றழைக்கப்படும் ஆதித்தமிழர்களைக மட்டுமே குறிக்கும். ஆரியப் பிராமணர்களைத் திருமூலர் "பேர்கொண்ட பார்ப்பான்' என்றழைத்தார். இச்சொல்லின் பொருள், ஆரியப்பிராமணர்கள் பார்ப்பனர்கள் அல்லர்; ஆயினும், திருக்கோயில் பூசனை செய்வதன்மூலம், ஆன்மீகத்தலைமையைக் கைப்பற்றிவிடலாம் என்னும் பேராசையோடு, ஆரியப்பிராமணர்கள் தங்களையும் "பார்ப்பனர்கள்" என்று அழைக்கத் துணிந்தனர். இத்தகைய ஆரியப் பிராமணர்களைத் திருக்கோயில் பூசனை செய்ய அனுமதித்தால், போர்புரிந்து நாட்டைக்காக்கும் வேந்தர்களுக்குப் பொல்லாத வியாதி வரும்; நாட்டில் பெரும் பஞ்சம் வந்து சேரும் என்று சிவபெருமானின் அருள்பெற்ற நந்தியம்பெருமான் ஆராய்ந்து உரைத்துள்ளான். எனவே அத்தகைய தவறுகளைத் தவிர்க்கவேண்டும் என்பது திருமூலர் அருளிய பத்தாம் திருமுறையாம் திருமந்திரம் ஆய்ந்து சொல்கின்றது. பேர்கொண்ட பார்ப்பான் பிரான்தன்னை அர்ச்சித்தால் போர்கொண்ட வேந்தர்க்குப் பொல்லா வியாதியாம் பார்கொண்ட நாட்டுக்குப் பஞ்சமுமாம் என்றே சீர்க்கொண்ட நந்தி தெரிந்து உரைத்தானே. : திருமந்திரம்-519. திருமூலர் போன்ற தமிழ்ப் பண்பாட்டுப் புரவலர்களின் வழிகாட்டுதல் மூலம் தமிழகக் கோயில்களும், தமிழர்களும் ஆரியப் பிராமணர்களின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் சிக்கி அடிமைபடாமல் தப்பிவிட்டனர். எனவே, நம் அண்டை மாநிலமான கேரளம்போல அல்லாமல், தமிழக சமூக அரசியல், ஆரியப்பார்ப்பனர்களின் தாக்கத்தில் சில-பல மாற்றங்களைச் சந்தித்திருந்தாலும், தமிழ்நாட்டில் வந்தேறிய ஆரியப்பார்ப்பனர்களால் செல்வாக்குடன் வாழ முடிந்ததே தவிர, தமிழர்களை முழுமையாக அடிமைகொள்ள இயலவில்லை. 'மனுசாத்திரம் மற்றும் திருக்குறள் பார்வையில் பெண்ணியம்' குறித்து அடுத்த கட்டுரையில் இன்னும் தொடர்வோம்! வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார் உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்! கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்! குறளறம் தொடர்ந்து பேசுவோம்!

பெண்ணியம்: பெய்யெனப் பெய்யும் மழை! - குறள் ஆய்வு-7, பகுதி-1 பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி. "பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்கா"ரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!" - பாவேந்தர் பாரதிதாசன் திருக்குறள் 'உலக ஆண்களுக்கான பொதுமறை'யா? "'உலகப் பொதுமறை' என்று நாம் பீற்றிக் கொள்ளும் திருக்குறளும் பெண்களுக்கு என்று வரும்போது 'கற்பு' என்ற பெயரால் ஆணுக்குப் பெண்ணை அடிமையாக வைக்கும் ஆணாதிக்கச் சமுதாயத்தின் குரலாகவே வெளிப்படுகிறது! திருக்குறளை 'உலக ஆண்களுக்கான பொதுமறை' என்பதே சரி!" என்று படபடத்தார் நண்பர். "என்னாச்சு! காலையிலேயே வள்ளுவரை வம்புக்கு இழுக்கிறாய்!", என்றேன் சிரித்துக்கொண்டே. திருக்குறள் அறிவுக்குப் பொருந்தாத பெண்ணடிமை பேசும் நூலா? "பின்னென்னப்பா! பெண்ணுக்கெதிரா அறிவுக்குப் பொருந்தாத கருத்தையெல்லாம் திருக்குறள் சொல்றதால மட்டும் எப்பிடி ஏத்துக்கிறது?" என்று கேள்விக்கணை தொடுத்தார் நண்பர். "என்னென்னு சொன்னாத்தானே அது அறிவுக்குப் பொருந்துறதா இல்லையான்னு சொல்ல முடியும்? மொதல்ல எதவைச்சு சொல்றேன்னு சொல்லு!", என்றேன் சலிப்புடன். "தெய்வம் தொழாள்! கொழுநன் தொழுதெழுவாள்! பெய்யெனப் பெய்யும் மழை! -ன்னுட்டு வள்ளுவர் சொல்லலாமா?" என்றார் நண்பர்! "ஏன்? இந்தக் குறள்-ல என்ன தப்புக் கண்டுபிடிச்சே?" என்றேன் நான். "நீயும் இந்த ஆணாதிக்க சமூகத்தோட கைத்தடிதானே! வேற எப்படிப் பேசுவ?", என்றார் கோபமாக! "இப்பவும் சொல்றேன், தப்பு என்னன்னு மொதல்ல சொல்லுப்பா!" என்றேன் மீண்டும். "என்னக் கடுப்படிக்கிறதே ஒன்னோட வேல! வேறென்ன சொல்லுவ நீ? நாம்போறேன்!" என்று எழுந்தார் நண்பர். "இப்ப என்ன சொல்லிட்டேன்னு கோவிச்சுட்டுப் போற? குறள் சொன்னியே தவிர பொருள் சொல்லலியே! பொருள் சொன்னாத்தான எனக்குப் புரியும்!" என்றேன் நான். கணவனை மட்டுமே தொழும் பெண் 'பெய்' என்றால் மழை பெய்யுமா? "பரிமேழகர் தொடங்கி பேராசிரியர் சாலமன் பாப்பையா வர எல்லோரும் சொன்ன பொருளை மறுபடியும் இப்பச் சொல்றேன்! கேளு!" என்ற நண்பர் மொபைல்ல கூகுளத் தட்டிக் காட்டினார்: " மணக்குடவர்(சமணர்) உரை: தெய்வத்தைத் தெய்வமென்று தொழாளாய், எல்லாத் தெய்வமுந் தன்கணவனென்றே கருதி, அவனை நாடோறுந் தொழுதெழுமவள் பெய்யென்று சொல்ல மழை பெய்யும். பரிமேலழகர்(வைணவர்) உரை: தெய்வம் தொழாஅள் கொழுநன் தொழுது எழுவாள் பெய்என - பிற தெய்வம் தொழாது தன் தெய்வம் ஆகிய கொழுநனைத் தொழாநின்று துயிலெழுவாள் 'பெய்' என்று சொல்ல; மழை பெய்யும்-மழை பெய்யும். (தெய்வம் தொழுதற்கு மனம் தெளிவது துயிலெழும் காலத்தாகலின், 'தொழுது எழுவாள்' என்றார். 'தொழாநின்று' என்பது, 'தொழுது' எனத் திரிந்து நின்றது. தெய்வம்ந்தான் ஏவல் செய்யும் என்பதாகும். இதனால் கற்புடையவளது ஆற்றல் கூறப்பட்டது.). கலைஞர் மு.கருணாநிதி(கடவுள் மறுப்பாளர்) உரை: கணவன் வாக்கினைக் கடவுள் வாக்கினை விட மேலானதாகக் கருதி அவனையே தொழுதிடும் மனைவி பெய் என ஆணையிட்டவுடன் அஞ்சி நடுங்கிப் பெய்கின்ற மழையைப் போலத் தன்னை அடிமையாக எண்ணிக் கொள்பவளாவாள். மு.வரதராசனார்(தமிழறிஞர்) உரை: வேறு தெய்வம் தொழாதவளாய்த் தன் கணவனையே தெய்வமாகக் கொண்டு தொழுது துயிலெழுகின்றவள் பெய் என்றால் மழை பெய்யும்!. சாலமன் பாப்பையா(தமிழறிஞர்) உரை: பிற தெய்வங்களைத் தொழாமல் கணவனையே தெய்வமாகத் தொழுது வாழும் மனைவி, பெய் என்று சொன்னால் மழை பெய்யும். திருக்குறளார் வீ. முனிசாமி உரை: தெய்வத்தினைத் தொழுதாதவளாகிக் கணவனைத் தொழுது துயில்விட்டு எழுபவள் 'பெய்' என்று சொல்ல மழை பெய்யும்." "இப்ப என்ன சொல்ல வர்ற?" என்றேன் நான். பெண்ணடிமைத்தனமான உரை எழுதிய உரையாசிரியர்கள்! "இக்குறளுக்கு, சமணரான மணக்குடவர், வைணவரான பரிமேலழகர், கடவுள் மறுப்புக் கொள்கையாளரான கலைஞர், தமிழறிஞர்கள் மு.வ., சாலமன் பாப்பையா உள்ளிட்ட பல அறிவாளிகளும் சொல்லும் பொருள் பெண்ணடிமைத்தனமான கருத்தில்லாமல் வேறென்ன?", என்று கொதித்தார் நண்பர். "திருவள்ளுவர் அப்படிச் சொல்றாரா என்பதுதான் என்னோட கேள்வி" என்றேன் நான் சலனமில்லாமல். "விதண்டாவாதம் பண்ணனும்னா எப்பிடி வேணா பேசலாம். திருவள்ளுவர் திருக்குறள் எழுதுனாரே தவிர திருக்குறளுக்கு உரை எழுதலன்னு உனக்குத் தெரியாதா? உரையாசிரியர்கள் எழுதுனத வைச்சித்தான் நாம பொருள் சொல்ல முடியுமே தவிர நாமளா எத வேணாச் சொல்றதுன்னு ஆரம்பிச்சா அதுக்கு முடிவே இல்ல!" என்றார் நண்பர் கோபமாக. மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு! "இந்த மாதிரி சூழ்நிலைகள் வரும்னு வள்ளுவருக்கே தெரியும்பா! அதான் உரையாசிரியர்கள் உதவி தேவைப்படாத இரண்டு குறட்பாக்களை நமக்காக எழுதிவைச்சிட்டுப் போயிருக்காரு வள்ளுவர். எப்பொருள் எத்தன்மைத் தாயினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு. - குறள் 355 எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்ப தறிவு. - குறள் 423 இந்த இரண்டு குறட்பாக்களும் நேரடியா சொல்ற பொருள் ஒண்ணுதான். ஒன்றைக் குறித்து அறிவுக்குச் சரி என்று படவில்லை என்று தோன்றினால், சொல்பவர் மிகப்பெரிய ஆளாச்சே என்றோ, சொல்லப்படும் பொருளின் தன்மை எப்படியிருக்கின்றது என்றோ மயங்க வேண்டாம்! உன் அறிவைச் செலுத்தி, அதன் மெய்ப்பொருளைக் கண்டுகொள்! அப்படிக் காண்பதுதான் அறிவு என்று வள்ளுவர் வெளிப்படையாகச் சொல்லியிருக்கிறார் அல்லவா? அதன்படி சிந்திப்போமே!" என்றேன் நான். வேர்களைத் தேடி... "என்னமோ நாம பெரிய தமிழறிஞர்கள்-னு நெனப்பா? நடக்குறதப் பேசப்பா" என்றார் நண்பர் வெறுப்புடன். "நாம தமிழறிஞர்கள் இல்லதான்! அதுக்காக ஏற்கனவே மழையைப் பற்றி உவமை சொன்ன சங்கப்பாடல்கள் ஏதாச்சும் இருக்கான்னு தேடிப் பாக்கலாம்ல", என்றேன் நாம் நம்பிக்கையுடன். "ஆயிரம் ஆண்டுகளா அறிஞர்கள் தேடாததா!. இதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது!" என்றார் நண்பர். "அதென்னெப்பா! 'இவன் அதுக்குச் சரிப்பட மாட்டான்-ங்கற வடிவேல் ஜோக்-மாதிரி பேசற! கொஞ்சந்தா யோசியேன்!", என்றேன் நான். பாரியும் மாரியும்! "சரிப்பா! பத்தாங்கிளாஸ்-ல எங்க தமிழ் சார் சொன்ன பாரி பாரி என்று-ன்னு ஒரு கபிலர் பாட்டு நெனவுல இருக்கு! அதுல பாரிய மழைக்கு உவமிச்சு சொல்லியிருக்குன்னு நினைக்கிறேன்! அதச் சொல்றேன் கேளு!" என்ற நண்பர், "பாரி பாரி என்றுபல ஏத்தி ஒருவற் புகழ்வர் செந்நாப் புலவர் பாரி ஒருவனும் அல்லன் மாரியும் உண்டுஈண்டு உலகு புரப்பதுவே - புறநானூறு:13 134 கபிலர். இதன் பொருள், “பாரி பாரி என்று கூறி அவனுடைய பலவகைப்பட்ட புகழையும் வாழ்த்திச் சிறந்த புலமை மிக்க புலவர் அவன் ஒருவனையே போற்றுவர். பாரி ஒருவனே பெரிய வள்ளல் தன்மை உடையவன் அல்லன்; இவ்வுலகைப் பாதுகாப்பதற்கு மாரியும்(மழையும்) இருக்கின்றது.” பாரியின் கொடைமடம்! மேகத்தைப் போன்றவன் பாரின்னுட்டு நேராகக் கூறாமல், மறைமுகமாகக் கூறிய சங்கப்புலவர் கபிலரின் உத்தி நினைதற்குரியது. எந்தப் பயனும் கருதாமல் பொழியும் மழையின்(மாரியின்) இயல்பு போலப் பாரியும் பயன்கருதாக் கொடை சுரந்து உலகு உயிர் பேணும் இயல்பு உடையவன் என்பதால் பாரியை, மடத்தனமாகக் கொடையளிப்பவன் என்ற பொருளில் "பாரியின் கொடைமடம்" என்று சொல்லுவார்கள் என்றும் எங்கள் தமிழாசான் சொல்லியது இப்ப நினைவுக்கு வருகிறது", என்றார் நண்பர். இறைவனின் கருணையைப்போன்ற பாரியின் கருணை! ஆகா! என்ன அருமையான பாடல். எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல், வறியவரின் துன்பம் நீக்கவேண்டும் என்னும் கருணை ஒன்றினால் மட்டுமே கொடை பொழிந்த பாரியை மாரிக்கு (மழைக்கு) ஒப்பாகப் புகழ்ந்து பாடிய கபிலரின் பாடலுக்கு முற்றிலும் தகுதியுடையவன்தான் பாரி. நாடு ஆண்ட பாரியின் கருணையும், இறைவனின் கருணையைப்போல சிறப்பானதுதான். பக்தி நிலையில் நின்ற அருளாளர்கள் இறைவன்பால் கொண்ட அன்பு, இறைவன் உயிர்களிடம் காட்டும் வரம்பிலாத கருணையை விஞ்சும் வகையில் இருந்ததைத் பின்வரும் திருவாசகம் உணர்த்துகின்றது. உற்றாரை யான் வேண்டேன்; ஊர் வேண்டேன்; பேர் வேண்டேன்; கற்றாரை யான் வேண்டேன்; கற்பனவும் இனி அமையும்; குற்றாலத்து அமர்ந்து உறையும் கூத்தா! உன் குரை கழற்கே, கற்றாவின் மனம் போல, கசிந்து, உருக வேண்டுவனே! - திருவாசகம்: திருப்புலம்பல்:3 இறைவா! கன்றை ஈன்ற பசுவின் மனம் எவ்வாறு தான் ஈன்ற கன்றினை நினைந்து பால் சுரக்குமோ, அதுபோல, சிலம்பொலி ஒலிக்கின்ற நினது திருவடிகளின்பால் எனக்கு அன்பு சுரக்குமாறு அருள் தருக! என்னும் பொருளில் "கற்றாவின் மனம்போலக் கசிந்துருக வேண்டுவனே!" என்கிறார். ஏன் கற்றாவின் மனம் போல, கசிந்து, உருக வேண்டுகின்றார்? இங்கு ஏன் குழந்தையைப் பெற்ற தாயின் மனத்தை உவமையாகக் காட்டாமல், கன்றை ஈன்ற பசுவின் மனத்தை உவமிக்கிறார் என்பது சிந்தனைக்குரியது. தான் ஈன்ற குழந்தைக்குப் பாலூட்டும் தாய்க்குக் கூட, தன் முதுமைக்காலத்தில் அக்குழந்தை தன்னைப் போற்றிப் பாதுகாக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்பு ஒருவேளை இருக்க வாய்ப்புண்டு. ஆனால், கன்றை ஈன்ற பசுவுக்கு அத்தகைய எதிர்பார்ப்பு எதுவும் இருக்க வாய்ப்பே இல்லை. ஆதலால்தான் "கற்றாவின் மனம்போல" என்று வேண்டுகிறார் மணிவாசகப் பெருமான். கூடும் அன்பினிற் கும்பிடல்! சேக்கிழார் பெருமானோ, "கூடும் அன்பினில் கும்பிடலே அன்றி வீடும் வேண்டா விறலின் விளங்கினார்" - பெரியபுராணம்: 1.4.8:(3-4) என்கின்றார். "திருக்கூட்டத்து அடியார்கள், இறைவன்பால் கொண்ட அன்பு ஒன்றினால் மட்டுமே இறைவனைக் கும்பிடும் பிறப்பே போதும் என்று விரும்புவார்களே அன்றி, இறைவனை வழிபட்டால் கிடைக்கும் மிக உயர்ந்த பயனான பிறவித்துன்பத்திலிருந்து விடுபடும் 'வீடுபேறு' என்னும் உயர்ந்த நிலைத்த இடம் கூட தமக்கு வேண்டும் என்று விரும்பாத இயல்புடையவர்கள்" என்கிறார் சேக்கிழார் பெருமான். கூடும் அன்பினிற் கும்பிடல் என்பது - "குனித்த புருவமும், கொவ்வைச் செவ்வாயில் குமிழ் சிரிப்பும், பனித்த சடையும், பவளம்போல் மேனியில் பால் வெண்ணீறும், இனித்தமுடன் எடுத்த பொற்பாதமும், காணப் பெற்றால், மனித்தப் பிறவியும் வேண்டுவதே இந்த மாநிலத்தே" என்று அப்பர் சுவாமிகள் அருளியதும். “நின் திருவடிக்காம் பவமே அருளு கண்டாய்“ என்று மாணிக்கவாசக சுவாமிகள் விண்ணப்பித்ததும், “கும்பிடப் பெற்று மண்ணிலே வந்த பிறவியே எனக்கு வாலிதாம் இன்பமாம்“ என்று இறைவனின் தோழர் சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் வேண்டியதும் "ஆடும் பரிவேல் அணிசேவல் எனப் பாடும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்" என்று அருணகிரிநாதர் கந்தர் அநுபூதியில் வேண்டியதும் “பச்சை மாமலை போல் மேனி! பவளவாய் கமலச் செங்கண்! அச்சுதா! அமரர் ஏறே! ஆயர்தம் கொழுந்தே! என்னும் இச்சுவை தவிர, யான் போய் இந்திரலோகம் ஆளும் அச்சுவை பெறினும் வேண்டேன்! அரங்கமா நகருளானே.” என்று தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார் திருவரங்கன்பால் அன்பு மேலீட்டால் கதறியதும் "கூடும் அன்பினில் கும்பிடல்" என்பதே. கணவன்பால் மனைவி கொள்ளும் தூய அன்பு! கணவன்பால் மனைவி கொண்ட அன்பும், திருக்கூட்டத்து அடியார்கள் அடியார்கள் இறைவன்பால் கொண்ட அன்புபோல, எத்தகைய எதிர்பார்ப்பும் இல்லாத தூய அன்பாகும் என்பதையே "தெய்வம் தொழாள்! கொழுநன் தொழுதெழுவாள்" என்ற சொற்றொடர் விளக்குகிறது! பெய்யெனப் பெய்யும் மழை"யாய்ப் பொழியும் மனைவியின் பயன் கருதா அன்பு மழை! 'களர்நிலம், பாலைநிலம், நன்செய் விளைநிலம், புன்செய் விளைநிலம் என்ற வேறுபாடெல்லாம் பார்க்காமல் "பெய்யெனப் பெய்யும் மழை" போல், கணவனிடம் மனைவி செலுத்தும் அன்பு, களர்நிலத்தில், பாலைவனத்தில் பெய்தால் வீணாகிவிடுமோ என்றெல்லாம் கவலைப்படாமல் "பெய்யெனப் பெய்யும் மழை"போல், பயன் கருதாமல் பொழியும் அன்பு மழையாகும் என்பதே பொருளாக இருக்க வேண்டும் என்பதே அறிவுக்குப் பொருத்தமாகப்படுகின்றது. இறைவன் கொடுத்த அருட்கொடையே மனைவி! "ஏ ஆண் வர்க்கமே!! உங்கள் வாழ்க்கைத் துணைநலமாக இறைவன் கொடுத்த அருட்கொடையே உங்கள் மனைவியர்! அவர்கள் உங்களிடம் செலுத்தும் அன்பு எவ்வித பயனும் கருதாத, "பெய்யெனப் பெய்யும் மழை" போன்று தூய்மையானது! திருக்கூட்டத்தார் இறைவனிடம் செலுத்தும் தூய அன்பைப்போல், மனைவியர் அவரவர் கணவன்மார்களிடம் தூய அன்பைப் பொழிகிறார்கள்! வாழ்க்கைத் துணைநலமாகிய நும் மனைவியர், இறைவனால் நுமக்கு அருளப்பட்ட "பெய்யெனப் பெய்யும் அன்பு மழை" ஆவர்." என்னும் பொருளே "தெய்வம் தொழாள்! கொழுநன் தொழுதெழுவாள்! பெய்யெனப் பெய்யும் மழை" என்னும் திருக்குறளின் மெய்ப்பொருளாக என் சிற்றறிவுக்குப் படுகின்றது! மேற்கண்ட சிந்தனைகள் புறநானூற்றுப் பாடல் தந்த சங்ககாலக் கவிஞர் கபிலரின் சிந்தனை மரபிலிருந்தும், பக்தி இலக்கியங்கள் அருளிய சைவ நாயன்மார்கள், வைணவ ஆழ்வார்கள் மரபிலிருந்தும் யாம் பெற்றவை. காலத்தால், இச்சிந்தனை மரபுகள் மணக்குடவர் உள்ளிட்ட உரையாசிரியர்களின் காலங்களுக்கு முந்தியவை. மேலும், நாமறிந்த திருக்குறள் உரையாசிரியர்கள் சமணம், வைணவம், கடவுள் மறுப்பு, கிறித்துவம் போன்ற தத்துவப் பின்புலம் கொண்டவராயினும், பெண்களையும், சூத்திரர்களையும் கீழ்மக்களாகக் கருதும் வேதகால ஆரியத்தத்துவ மரபுகளின் பாதிப்புகளுக்கு ஏதேனும் ஒரு வகையில் தம்மையறியாமல் ஆட்பட்டவர்கள். செக்குமாடுபோல, இவர்களையே நாம் சுற்றிச்சுற்றி வந்தால், ஆரிய முடைநாற்றமடிக்கும் மனிதகுலத்துக்கே எதிரான மனுநீதி உள்ளிட்ட சாத்திரக்குப்பைகளிலேயே நாம் நாறிக்கிடக்க வேண்டியதுதான்! திருக்குறளின் மெய்ப்பொருள் காண, தமிழர் மரபுகளின் வேர்களைத் தேடி, தொல்காப்பியத்துக்கும், அடுத்தபடியாக, சங்க இலக்கியங்களுக்கும், அதற்கு அடுத்தபடியாக, பன்னிரு திருமுறைகள், திருநாலாயிரம் உள்ளிட்ட பனுவல்களுக்கும் நாம் செல்ல வேண்டியது அவசியமாகின்றது. திருக்குறள் கூறும் பெண்ணியம், ஆரிய தரும சாத்திரங்கள் கூறும் பெண்ணியம் குறித்த ஒப்பீட்டை இக்கட்டுரையின் இரண்டாம் பகுதியில் விரிவாகக் காண்போம். வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார் உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்! கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்! குறளறம் தொடர்ந்து பேசுவோம்!

பெண்ணியம்: சிறைகாக்கும் காப்பு எவன் செய்யும்? - குறள் ஆய்வு-7, பகுதி-2 பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி. "பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!" - பாவேந்தர் பாரதிதாசன் ஆரியம் கூறும் பெண்ணியம் மற்றும் வள்ளுவம் கூறும் பெண்ணியம், குறித்த ஒப்பீட்டை இக்கட்டுரையில் சற்று விரிவாகக் காணலாம். திருக்குறள் ஆரிய சாத்திரங்களின் சுருக்க நூல் என்று தொல்லியல் ஆய்வாளர் முனைவர் நாகசாமியின் நூல் (Tirukkural - an Abridgement of Sastras by Dr.R.Nagaswamy) முறையான தரவுகள் எதுவும் இன்றி, பொத்தாம் பொதுவாக அறுதியிட்டுச் சொல்வதால், பெண்களைக் குறித்து ஆரிய தரும சாத்திர நூல்கள் கொண்டுள்ள கோட்பாடுகளைத் திருக்குறள் கோட்பாடுகளுடன் ஒப்பிட்டு, இரண்டு கோட்பாடுகளும் ஒன்றுதானா என்று ஆய்வது அவசியமாகிறது. சநாதன தருமம் விளக்கும் ஆரிய தரும சாத்திரங்களின் பிழிவான மனுநீதி நூல் பெண்களைப் பற்றிக் கொண்டுள்ள கோட்பாடுகளை முதலில் காணலாம். பெண்ணைச் சுதந்திரமாகச் செயல்படவிடக்கூடாது என்று கட்டளையிடும் மனுசாத்திரம்! பெண் எச்சூழ்நிலையிலும், அவளது வீட்டில்கூடச் சுதந்திரமாகச் செயல்பட அனுமதிக்க கூடாது என்று அறையும் மனுசாத்திரத்தின் சமற்கிருத வடிவம், திரு.கங்காநாத் ஜா அவர்களின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு மற்றும் எனது தமிழ் மொழி பெயர்ப்பு ஆகிய மூன்றும் இங்கு தரப்பட்டுள்ளன. बाल्ये पिटोर वाशे बालया वा युवत्या वा वृद्धया वाऽपि योषिता । न स्वातन्त्र्येण कर्तव्यं किं चिद् कार्यं गृहेष्वपि ॥ १४५ ॥ bālayā vā yuvatyā vā vṛddhayā vā'pi yoṣitā | na svātantryeṇa kartavyaṃ kiṃ cid kāryaṃ gṛheṣvapi || 145 || Whether she be a child, or a young woman, or an aged woman, she should not do any act by herself, even in the house.—(145). பெண்ணானவள், குழந்தை, இளம்பெண், அல்லது வயதான பெண்மணி என்ற எந்நிலையிலும், அவளாகவே எந்தச் செயலையும், தன் வீடாகவே இருந்தாலும், செய்யக்கூடாது - மனுசாத்திரம்-145. வல்லமை அனைத்தும் கொண்டவளாகப் பெண்ணைக் கொண்டாடும் திருக்குறள்! இவ்வாறு பெண்ணடிமைக் கொடுமை சொல்லும் மனுசாத்திரம்-145வது விதிக்கு நேர்மாறாக, திருக்குறள் காணும் பெண், தன்னைக்காத்துக்கொள்ளும் வல்லமையுள்ள சுதந்திரமானவளாகத் தன் கணவனுக்கும் குடும்பத்துக்கும் அரணாக விளங்குகிறாள். தற்காத்துத் தற்கொண்டாற் பேணித் தகைசான்ற சொற்காத்துச் சோர்விலாள் பெண் - குறள் 56. Transliteration of English Couplet 56: thaRkaaththuth thaRkoNtaaR paeNith thakaisaandra soRkaaththuch soarvilaaL peN. Meaning of English Couplet 56: A woman is one Who unwearied-ly guards herself, takes care of her husband's comfort, preserves an unsullied fame and name of her household by upholding virtues through her untiring soul. உடலாலும் உள்ளத்தாலும் தன்னைக் காத்து, தன் கணவனின் நலன்களில் கவனம் வைத்து, தன் குடும்பத்திற்கு நலம் தரும் புகழையும் பெயரையும் காத்து, அறத்தைக் கடைப்பிடிப்பதில் சோர்வடையாமல் இருப்பவள் பெண் என்கிறார் திருவள்ளுவர். ஆரிய மனுசாத்திரம் பெண்ணை அடிமைக்கொட்டிலில் அடைத்துத் துன்புறுத்துகின்றது. திருக்குறளோ, தன்னைத் தானே காத்துக்கொள்ளும் திறம் பெற்றவளாக, தன் கணவனையும் குடும்பத்தையும் பேணிக் காக்கும் வல்லமை பெற்ற ஆளுமையாகப் பெண்ணைக் காண்கிறது. தந்தைவழி ஆரிய சமூகத்தின் கோரமுகமே மனுசாத்திரம்! பெண்ணடிமை கொள்ளும் ஆணாதிக்கத் தந்தைவழி ஆரிய சமூகத்தின் கோரமுகமே சநாதன தர்மம் என்றழைக்கப்படும் மனுசாத்திரம். பெண் தலைமையேற்ற தொன்மைச் தமிழ்ச் சமூகத்தின் பதிவே திருக்குறள். இவ்வேறுபாட்டை இன்னும் நுட்பமாகக் காண மனுசாத்திரம் - 146-ஐயும், திருக்குறள்-57ஐயும் ஒப்பிடலாம். பெண்ணை பிறப்பிலிருந்து இறப்புவரை ஆண் கட்டுப்படுத்திவைக்க வேண்டும்! - மனுசாத்திரம் பெண் எப்போதுமே, பிறப்பிலிருந்து இறப்புவரை அடிமையாய் ஆணுக்கு கட்டுப்பட்டே வாழவேண்டும் என்று அறையும் மனுசாத்திரத்தின் சமற்கிருத வடிவம், திரு.கங்காநாத் ஜா அவர்களின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு மற்றும் எனது தமிழ் மொழி பெயர்ப்பு ஆகிய மூன்றும் இங்கு தரப்பட்டுள்ளன. बाल्ये पितुर्वशे तिष्ठेत् पाणिग्राहस्य यौवने । पुत्राणां भर्तरि प्रेते न भजेत् स्त्री स्वतन्त्रताम् ॥ १४६ ॥ bālye piturvaśe tiṣṭhet pāṇigrāhasya yauvane | putrāṇāṃ bhartari prete na bhajet strī svatantratām || 146 || In childhood she should remain under the control of her father, in youth under that of her husband, and on the husband’s death under that of her sons; the woman should never have recourse to independence. (In no circumstances, at any stage of her life, is she allowed to assert herself independently.—(146). பெண், குழந்தைப்பருவத்தில் தந்தையின் கட்டுப்பாட்டிலும், திருமணமானபின் கணவனின் கட்டுப்பாட்டிலும், கணவன் இறந்தபிறகு, மகன்களின் கட்டுப்பாட்டிலும் இருக்கவேண்டும். எந்த வயதிலும், எச்சூழ்நிலையிலும், பெண் சுதந்திரமாகச் செயல்பட அநுமதிக்கக் கூடாது - மனுசாத்திரம்-146. பெண்ணை எவனாலும் சிறைவைக்க முடியாது - திருக்குறள் இதற்கு நேர் மாறான கருத்தை ஆரியத்தின் முகத்தில் அறைந்து முன் வைக்கும் திருக்குறள் இதோ! சிறைகாக்கும் காப்பு எவன் செய்யும் மகளிர் நிறைகாக்கும் காப்பே தலை - குறள் 57. Transliteration(Tamil to English): siRaikaakkum kaappevan seyyum makaLir niRaikaakkum kaappae thalai English Couplet : Of what avail is watch and ward? Honour's woman's safest guard ஆரிய மூர்க்க மனுதர்மத்தின் தலையில் ஓங்கி அடிக்கும் திருக்குறள்! மகளிரைக் காவல் வைத்துக் காக்கும் காப்பு முறை என்ன பயனை உண்டாக்கும்? பெண்கள் நிறை என்னும் பண்பால் தம்மைத் தாமே தம் மன அடக்கத்தால் காக்கும் காவலே முதன்மையானது என்று ஆரிய மூர்க்க மனுதர்மத்திற்குத் தலையில் ஓங்கி ஒரே போடாகப் போடுகின்றார் திருவள்ளுவர். தாம் சொன்ன பொய்யால் ஆடையிழந்து நிற்கும் பொய்யர்கள்! புரட்சிகரமான சம நீதி அறத்தைக் கைக்கொள்ளும் திருக்குறளை பெண்ணுக்குச் சிறைவைத்து அநீதி சொல்லும் மனுதர்ம நூலின் மொழிபெயர்ப்பு என்று கூசாமல் பொய் சொல்லும் பரிமேல்அழகரும், முனைவர் நாகசாமியும் இப்போது ஆடையின்றி நாணமின்றி நிற்கின்றனர். உலகப் பெண்ணியத்திற்கு முழுவடிவம் தந்தது திருக்குறளே! வள்ளுவர் பெண்களுக்குக் கொடுத்த உயர்வும் மதிப்பும் எந்நாட்டு இலக்கியமும் எக்காலத்தும் தாராதது. அறிவின் வடிவமாகவே பெண்களைக் கண்டார் திருவள்ளுவர். 'சிறுவயதில் தந்தைக்கும், திருமணத்துக்குப்பின் கணவனுக்கும், பின்னர் மகன்களுக்கும் கட்டுப்பட்டவள் பெண்' என்ற ஆரியக்கருத்துக்கு நேர் எதிராக, 'பெண்ணே தன்னைத் தான் காத்து, கணவனையும் காத்து, உலகின் பண்பையும் காப்பவள்' என்கிறார் திருவள்ளுவர். பெண்ணுக்கு வள்ளுவர் கொடுத்த இத்தகுதிப்பாடு கடவுளுக்கு நாம் கொடுக்கும் சிறப்புக்கு இணையானது என்ற காரணம் பற்றியே 'தெய்வந் தொழாஅள்' என்று பெண்ணைக் குறித்து வள்ளுவர் சிறப்பித்துக் கூறியதின் குறிப்பாகும். பெண் குறித்த இக்கருத்தியல் ஆரியக்கருத்துக்கு எதிரானது. அடாத செயல்களைச் செய்யும் ஆண்களைக் கண்டிப்பதற்குப் பதிலாக, 'சம உரிமை' என்ற பெயரால் அதே அடாத செயல்களைச் செய்யப் பெண்களுக்கும் உரிமை உண்டு என்னும் மேலை ஆரியரின் சமூகச் சீரழிவுக் கருத்தும் வள்ளுவருக்கு உடன்பாடானதன்று. திருமணத்துக்கு வெளியே உறவு வைத்துக்கொள்ளும் ஆண்மகனுக்குத் தண்டனை தரும் சட்டத் திருத்தத்தை பரிந்துரைக்காமல், 'திருமணத்துக்கு வெளியே உறவு வைத்துக்கொள்ள ஆணைப்போல் பெண்ணுக்கும் உரிமை உண்டு' என்று அண்மையில் வந்த உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பு மேலை ஆரியத்தின் 'சமூகச் சீரழிவுக்கான சமஉரிமை'க் கொள்கையின் பாதிப்பினால் ஏற்பட்ட விளைவாகும். பெண்ணின் தன்னாளுமைக்கு மதிப்பளிக்கும் சமூகத்தளமே வள்ளுவரின் பெண்ணியம்! பெண்ணுக்குக் காதல் தரும் இயற்கைப் பாதுகாப்பையும், கற்பு தரும் சமூகப் பாதுகாப்பையும் பெண்ணின் உரிமையாக்கினார் திருவள்ளுவர். இது பெண்ணின் தன்னாளுமையை ஏற்றுக் கொண்டு மதிப்பளிக்கும் சமூகத்தை உருவாக்கும் தளமாக அமைகின்றது. திருமணம் என்னும் சமூக அமைப்புக்குள் வாராது, பொருளுக்காக ஆண்கள் பலரிடம் தன் உடலைப் புணரத்தந்து வாழும் பெண்களை, ஏனைய தமிழ் இலக்கியங்கள் 'பரத்தையர்கள்' என்றே அழைத்தன. அதாவது, கட்டுப்பாடுகள் இன்றிப் பல ஆண்களுடன் பரந்துபட்டு ஒழுகும் பெண்ணைக் குறிக்க 'பரத்தை' என்ற சொல் வழங்கப்பட்டது. 'பரத்தை' என்ற சொல்லைத் தவிர்த்த திருவள்ளுவர்! 'பரத்தமை' கொண்டொழும் பெண்களில் பலரும் 'பரத்தைகள்' ஆனது ஆண்களால் என்பதை வள்ளுவர் உணர்ந்தே இருந்தார். எனவே, 'பரத்தமை' சமூகத்தீங்காகக் கட்டமைக்கப்பட்ட காலத்தில்கூட, பெண்ணின் மீது அவர்கால ஆண் வர்க்கம் கட்டமைத்த 'பரத்தையர்', 'விலைமகளிர்', 'பொதுமகளிர்' போன்ற இழிசொற்களைத் திருக்குறளில் கவனமாகத் தவிர்க்கின்றார் திருவள்ளுவர். 'பரத்தை' என்ற சொல்லைத் திருக்குறளில் முற்றுமாகத் தவிர்த்தது பெண்குலத்தின்பால் திருவள்ளுவர் கொண்டிருந்த பெருமதிப்புக்குச் சான்றாக அமைகின்றது. 'வரைவின் மகளிர்' - பெண்களின் தனிமனித உரிமை பேண வள்ளுவர் கட்டமைத்த சொல்! பெண்ணின் உடல் மீதான உரிமை அப்பெண்ணுக்கே உரியது என்று வள்ளுவர் கருதியதால், 'திருமணம் என்னும் வரைவு'க் கோட்டுக்குள் வாராத இப்பெண்களின் தனிமனித உரிமைக்குப் பெருமதிப்புக் கொடுத்து, இவர்களைக் குறிக்க 'வரைவின் மகளிர்' (திருமணம் என்னும் வரைவு இல்(லாத) மகளிர்) என்ற நாகரிகமான புதிய சொல்லையே உருவாக்கினார். ஆண்களை நெறிப்படுத்தவே பொருட்பால் நட்பியலில் 'வரைவின் மகளிர்' வைக்கப்பட்டது! பொருள் ஈட்டும் பொருட்டு வாழ்க்கைத் துணைவியான மனைவியைப் பிரிந்து புலம் பெயர்ந்த இல்லறம் கைக்கொண்ட ஆண்கள், இல்லறத்துக்கு வரையறுக்கப்பட்ட அறம் பிறழ்ந்து, தம் மனக் கட்டுப்பாட்டை இழந்து, தறிகெட்டுப் போகாமல் நெறிப்படுத்துவதற்காகவே, 'வரைவின் மகளிர்' என்னும் இவ்வதிகாரத்தைக் கூட, பொருட்பால் நட்பியலில் வைத்தாரேயன்றி பெண்ணினத்தை பழிப்பதற்காக அன்று என்று எண்ணும்போது வள்ளுவரின் மாட்சிமையை வியக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. என் சிற்றறிவுக்கு எட்டியவரை, 'வரைவின் மகளிர்' என்னும் சொல் திருக்குறளுக்கு முந்தைய சங்க இலக்கியங்கள் எதிலும் காணப்படவில்லை. அண்மையில் இந்திய உச்சநீதிமன்றம் அளித்த ஒரு தீர்ப்பில் 'ADULTERY' என்னும் செயல் மணமுறிவுக்கான காரணமாக இருக்கலாமே தவிர, அதைக் குற்றமாகக் கருதவியலாது என்று அளித்த தீர்ப்பில், "பெண் உடலின் மீதான உரிமை அப்பெண்ணுக்கே உரியது என்றும், மனைவியின் உடல் மீதான உரிமையை கணவனின் உடைமையாக ஏற்க இயலாது", என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது இங்கு நினைவுக்கு வருகின்றது. திருமணத்துக்கு வெளியே பெண்-தொடர்புள்ள ஆணைப் 'பரத்தன்' என்ற வள்ளுவர்! தாம் இழிவாகக் கருதிய 'பரத்தை' என்னும் சொல்லை திருக்குறளில் எங்குமே பெண்ணைச் சுட்டப் பயன்படுத்தாத திருவள்ளுவர், திருமணத்துக்கு வெளியே, வேறு பெண்களுடன் தொடர்பு கொண்ட ஆண்மகனைப் 'பரத்த(ன்)' என்று காமத்துப்பால்-கற்பியல்-புலவி நுணுக்கம் அதிகாரம், குறள் 1311ல் துணிந்து கண்டிக்கிறார் என்பதுவும் இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.. பெண்ணியலார் எல்லாரும் கண்ணின் பொதுஉண்பர் நண்ணேன் பரத்த நின் மார்பு. - குறள் 1311. "பரத்தமை உடையாய்! 'வரைவின் மகளிர்' அனைவரும் தம்தம் கண்களால் நின்னைப் ‌பொதுப்பொருளாகக் கொண்டு நுகர்கின்றார்கள்; ஆகையால் உன் மார்பைப் பொருந்தேன்.", என்று தலைவி(மனைவி)யின் கூற்றாகக் கொண்டு, தலைவ(கணவ)னைக் கண்டிக்கிறார். புலவி நுணுக்கம் என்னும் அதிகாரத்தில் கூறப்பட்டதாக இருந்தாலும், மனம் போல் பல பெண்களுடன் வாழும் போக்குடைய ஆண்மகனின் செயலுக்கு அவனே பொறுப்பாவான் என்பதால் 'பரத்தன்' என்ற சொல்லால் கண்டிக்கத் துணிகிறார் வள்ளுவர். இச் சொல்லாட்சி திருக்குறளுக்கு முந்தைய கழக(சங்க) இலக்கியங்களில் ஆளப்பட்டுள்ளதா என்ற ஆர்வம் தொற்றிக்கொண்டது. கண்டேன் 'பரத்தனை' அகநானூறு 146ல்! கழக(சங்க) இலக்கியங்களில் தேடியதில், அகநானூறு 146ல் மட்டுமே 'மாயப் பரத்தன் வாய்மொழி நம்பி'க் கெட்டதாகத் தலைவி, தலைவனை வசவுமாரி பொழியும் பாடல் ஒன்று அகப்பட்டது. 'வரைவின் மகளிர்'களின் வீடுகளுக்குச் சென்றுவிட்டு, தலைவியிடம் மன்னிப்பு வேண்டிப் பாணனைத் தூது அனுப்பிய தலைவனை வெறுத்து, 'பரத்தன்' என்று வசவுச் சொல்லை வீசித் தலைவனுக்குத் தலைவி வாயில் மறுத்ததாகப் பதிவு செய்கின்றார் உவர்க்கண்ணூர்ப் புல்லங்கீரனார் என்னும் அகநானூற்றுப் புலவர். பூசிய சேற்றுடன் பெண்-எருமையை இணைக்கு அழைக்கும் எருமைக்கிடா ஊரன்! பொதுவாகவே ஒரு நபரின் இழிகுணத்தைச் சாட, அவரின் ஊரையே பழிக்கும் போக்கு மனித இயல்பு. இப்பாடலில், தலைவனின் 'பரத்தமை' இழிகுணத்தை அவன் வாழும் ஊரிலுள்ள ஒரு எருமைக்கிடாவுக்கு ஏற்றி ஏசுகிறாள் தலைவி. "என் தலைவன் எப்பேர்ப்பட்ட ஊரைச் சார்ந்தவன் தெரியுமா? அவன் ஊர் எருமைக் கிடா சிறந்த வலிமை வலிமை மிகுந்த உடலுரம் பெற்றது; பகல் முழுவதும், பூத்திருக்கும் பொய்கையில் புகுந்து, சேற்றில் கிடந்து புரண்டு, உடலெல்லாம் சேற்றைப் பூசிக்கொண்டு திரும்பிய பின்னர் தன் பெண்-எருமையைத் தழுவி அழைத்துக்கொண்டு தோட்டத்தில் உள்ள சோலையில் தங்கி மகிழ்ச்சிகொள்ளும் ஊர் அவன் ஊர். வரைவின் மகளிர் என்னும் பூத்திருக்கும் சேற்றுப் பொய்கையில் மேய்ந்து, புரண்டு, சேற்றைப் பூசிக்கொண்ட எருமைக்கடாவான என் தலைவன் உன்னைத் தூது அனுப்பி என் வீடு புகப் பார்க்கிறான். அதெல்லாம் என்னிடம் நடக்காது" என்ற தொனியில் வன்மம் கொண்ட நயமான சாடை பேசும் வர்ணனை. பிறகு, நேரடியாகவே தலைவனைத் தாக்குகிறாள் சமாதானத்தூது வந்த பாணனிடம். மாயப் பரத்தனை நம்பி ஏமார்ந்தது போதும்! "ஒலிக்கும் மணியுடன் கூடிய இவனின் தேரானது, ஆடை-அணியழகால் மேனிமினுக்கும் மகளிர் சேரியின் பக்கம் பல நாள் சென்றது என்றால், என்னைப் போல் இரக்கம் கொள்ளத் தக்க ஏமாளி வேறு இருப்பார்கள்? இந்த மாயம் செய்யும் பரத்தனின் வாயில் வந்த சொற்களை நம்பி ஏமார்ந்து போய், எனது தாய் போற்றிக் காத்த என் உடல் நலத்தைப் பேணாமல், தோழிமாரும் அயலாரும் அஞ்சுமாறு, காற்றுமழையில் ஆடும் மலரில் நீர் சொட்டுவது போலக் கண்ணீரும் கம்பலையுமாக வாழும் பேதை என்னைப் போல் வேறு யார்?" என்கிறாள் தலைவி. வலி மிகு முன்பின் அண்ணல் ஏஎறு பனி மலர்ப் பொய்கைப் பகல் செல மறுகி, மடக் கண் எருமை மாண் நாகு தழீஇ, படப்பை நண்ணி, பழனத்து அல்கும் 5 கலி மகிழ் ஊரன் ஒலி மணி நெடுந் தேர், ஒள் இழை மகளிர் சேரி, பல் நாள் இயங்கல் ஆனாதுஆயின்; வயங்கிழை யார்கொல் அளியள்தானே எம் போல் மாயப் பரத்தன் வாய்மொழி நம்பி, 10 வளி பொரத் துயல்வரும் தளி பொழி மலரின் கண்பனி ஆகத்து உறைப்ப, கண் பசந்து, ஆயமும் அயலும் மருள, தாய் ஓம்பு ஆய்நலம் வேண்டாதோளே? - புறநானூறு: 146 (உவர்க்கண்ணூர்ப் புல்லங்கீரனார்) ஆணைப் 'பரத்தன்' என்ற வள்ளுவர் பெண்ணைப் 'பரத்தி' என்று ஏன் சொல்லவில்லை? பெரும்பாலும் ஆணாதிக்க சமூகத்தின் அறமற்ற கொடூரத்தின் விளைவாகவே 'பரத்தமை' நிலைக்குத் தள்ளப்பட்ட பெண்களைப் 'பரத்தையர்' என்றழைக்கத் திருவள்ளுவரின் அறச்சிந்தனை ஒப்பவில்லை. எனவேதான் 'வரைவின் மகளிர்' என்ற மென்மையான சொல்லைக் கட்டமைக்கின்றார். இந்நுட்பத்தை நாம் விளங்கிக்கொள்ள வேண்டும். 'வாழ்க்கைத் துணை' - பெண்ணுக்கு வள்ளுவர் கட்டமைத்த மற்றுமொரு மாண்பமைந்த சொல்! 'வரைவின் மகளிர்' என்ற சொல்லைப்போலவே, வள்ளுவர் உருவாக்கிய, பெண்ணுக்கு மிகுந்த மதிப்புதரும் மற்றொரு சொல் 'வாழ்க்கைத் துணை' என்பதாகும். இச்சொல் சமுதாயம் ஏற்றுக்கொண்ட திருமணம் என்னும் வரைவுக்கு உட்பட்ட ஆண்-பெண் (கணவன்-மனைவி) உறவுக்கும், தற்காலச் சமுதாயம் இன்னமும்கூட ஏற்றுக்கொள்ளாத 'Living Together' என்று ஆங்கிலத்தில் நாம் அழைக்கும், ஒரு தகுதியான ஆணும் பெண்ணும், திருமணம் புரியாமல் 'சேர்ந்து வாழும்' வாழ்க்கைக்கும் பொதுவான சொல்லாக 'வாழ்க்கைத் துணைவி' அமைந்துவிட்டது. காலம் கடந்து நிற்கும் பொதுமறை 'திருக்குறள்' ஒன்றே என்பதற்கும் 'வாழ்க்கைத்துணை' என்னும் இப்பொதுமைச்சொல் சான்றாக அமைகின்றது. பெண்ணுக்குச் சிறுமைதரும் கருத்தியல் கொண்ட மனுசாத்திரத்தை நேரடியாக எதிர்க்காமல், பெண்ணுக்குப் பெருமையும் மதிப்பும் தரும் இமயம்போல் ஓங்கி உயர்ந்த சீரிய கருத்தியலை நேர்த்தியாகக் கட்டமைத்துள்ளார் திருவள்ளுவர். ஆரிய மனுசாத்திரத்தின் சுருங்கிய வடிவே திருக்குறள் என்று பொய்யுரைப்பதன் மூலம், திருக்குறளின் உயரத்திற்கு முன் புள்ளியாய்த் தேய்ந்துபோன மனுசாத்திரத்தைக் கொண்டே, திருக்குறளை விழுங்கிச் செரிக்க முயல்கின்றது ஆரியம். புள்ளி இமயத்தை ஒருக்காலும் விழுங்க இயலாதென்றாலும், 'சிவப்பாக இருப்பவன் பொய்சொல்ல மாட்டான்' என்னும் தமிழனின் முட்டாள்தனத்தின்மீது அசைக்க முடியாத நம்பிக்கைகொண்ட ஆரியர்கள் தங்கள் தாக்குதலைத் தொடர்ந்துகொண்டேதான் இருப்பார்கள். எம்போன்றோர் தடுத்துக்கொண்டேதான் இருப்பார்கள். 'மனுசாத்திரம் மற்றும் திருக்குறள் பார்வையில் பெண்ணியம்' அடுத்த கட்டுரையில் இன்னும் தொடர்வோம்! வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார் உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்! கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்! குறளறம் தொடர்ந்து பேசுவோம்!

இல்லறத்தமிழன் துணையிருக்கும் இயல்புடைய மூவர் யார்? - குறள் ஆய்வு-6 பகுதி-2 பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி. "பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!" - பாவேந்தர் பாரதிதாசன் தமிழ்த் திருக்குறளை விழுங்கத் துடிக்கும் ஆரியம்! ஒரே நாடு! ஒரே இனம்! ஒரே மதம்!' என்னும் ஒற்றைக் கலாச்சார அமைப்பை நிறுவி, இந்தியாவின் பன்மைத்துவத்தை விழுங்கிச் செரித்துவிட நினைக்கும் ஆரிய ஆதிக்க சக்திகள், தங்கள் இலக்கிற்குத் பெரும் தடையாகக் கருதுவது தமிழரின் தனித்துவப் பண்பாட்டு அடையாளங்களையும், அறங்களையும், வாழ்வியல் தடங்களையும் சுமந்துகொண்டு, பேரரண்களாக நிற்கும் மூவாயிரம் ஆண்டுகள் தொன்மையுடன் உயிர்ப்புடன் விளங்கும் தமிழ்க் கழக(சங்க) இலக்கியங்களைத்தான். அவற்றுள்ளும், 'உலகப்பொதுமறை' என்று உலகோரெல்லாம் பாராட்டி அழைக்கும் 'திருக்குறள்' என்னும் தமிழரின் பண்பாட்டு அறவாழ்வின் சாட்சியின் இருப்பு ஆரியர்களின் கண்களை நிறையவே உறுத்துகின்றது. திருக்குறளையும் தமிழ் மொழியையும் 'இந்துத்துவத்துக்குள்' செரித்துவிடத் திட்டமிட்ட கோல்வால்க்கர்! இந்தியாவின் பன்மைத்துவத்தைச் செரித்து ஆரியர்களின் ஒற்றைக் கலாச்சாரத்தை நிறுவும் முதன்மைத்திட்டம் வகுத்த ஆரிய சித்தாந்தவாதி திருமிகு.கோல்வால்கர் 1943லேயே தமிழ் மொழியையும் திருக்குறளையும் ஆரிய ஒற்றைக் கலாச்சாரத் சித்தாந்தத்துக்குள் செரிமானம் செய்துவிட விரும்பினார் என்பதை 1966ல் வெளியிடப்பட்ட "Bunch of Thoughts" ( Author: Madhav Sadashiv Golwalkar) என்னும் நூலில் பின்வருமாறு வெளிப்படையாகவே கூறுகின்றார்: "Part Two - The Nation and its Problems : X. CHILDREN OF THE MOTHERLAND These days we are hearing much about Tamil. Some protagonists of Tamil claim that it is a distinct language altogether with a separate culture of its own. They disclaim faith in the Vedas, saying that Tirukkural is their distinct scripture. Tirukkural is undoubtedly a great scriptural text more than two thousands year old. Saint Tiruvalluvar is its great author. We remember him in our Pratah-smaranm. There is an authentic translation of that book by V.V.S.Iyer, the well-known revolutionary. What is the theme propounded therein, after all? The same old Hindu concept of chaturvidha-purushartha is put forth as the ideal. Only the chapter on Moksha comes in the beginning. It does not advocate any particular mode of worship or name of God but enunciates the pure idea of Moksha. Thus it is not even a sectarian book. Mahabharata also eulogises the same picture of social life as Tirukkural presents. Except with the Hindu, this unique vision of social life is not found anywhere else. It is thus purely a Hindu text propounding great Hindu thoughts in a chaste Hindu language. In fact all our languages, whether Tamil or Bengali, Marathi or Punjabi are our national languages. All these languages and dialects are like so many flowers shedding the same rich fragrance of our national culture. The source of inspiration for all these has been the queen of languages, the language of gods-Sanskrit. By virtue of its richness and sacred association, it also can serve as the common medium of our national intercourse. Nor is it difficult to acquire a working knowledge of Sanskrit. Sanskrit is to this day one of the greatest cementing factors of our national life. But, unfortunately, it is not in common usage now, nor do our present rulers possess the moral pride and grit to bring it into vogue." மேற்குறிப்பிட்ட ஆர்.எஸ்எஸ் சித்தாந்தவாதம் திருக்குறளை மட்டும் செரித்து விழுங்க முயலவில்லை;, ஆரிய இந்துத்துவ சிந்தனையின் வெளிப்பாட்டில் அமைந்த ஆரிய இந்துத்துவ நூல் என்றும் தமிழ்மொழியையே 'இந்துமொழி' என்றும், தமிழ் மொழியே சமற்கிருதத்திலிருந்து பெறப்பட்டது என்ற நச்சுக்கருத்தையும் கூறி, தமிழ் மொழியையே விழுங்கித்தின்னத் துடிக்கிறது. முனைவர் நாகசாமியின் 'பத்மவிபூஷண்' கோல்வால்கர் அவர்களின் சித்தாந்தத்தை முனைமுறியாமல், அப்படியே முழுநூலாக, தப்பும் தவறுமான அலங்கோல ஆங்கிலத்தில் ""TIRUKKURAL - An Abridgement of Sastras - Dr. R.Nagaswamy" என்று வடித்தெடுக்க முயன்று, அசிங்கப்பட்டு நிற்கிறார் திருமிகு நாகசாமி. 'கோல்வால்க்கர் என்பவரின் ஆரிய சித்தாந்த மண்டபத்தில் எழுதிவாங்கப்பட்ட பிழையான அரைகுறைக் கருத்தைத் தப்பும் தவறுமான அரைகுறை அலங்கோல ஆங்கிலத்தில் வடித்த தொல்லியல் அறிஞர் என்று அறியப்பட்ட ஆரியப் பிராமணர் திருமிகு.நாகசாமிக்குக் கூலியாக 'பத்மவிபூஷண்' பட்டத்தை 'ஆராயாமல்' உடனடியாக வழங்கிவிட்டது ஆரியமேலாதிக்க சித்தாந்தத்தைக் கைக்கொண்ட மத்திய அரசு. பாவம், அவர்கள் கூட்டத்தில், தருக்க அறிவும், முறையான ஆங்கிலமும், சமற்கிருதமும் அறிந்த 'நக்கீரன்' எவரும் இல்லை போலிருக்கிறது! பாவம்!! 'சிவமதம்' இருந்த சான்று! தமிழர்கள் இந்துக்கள் அல்லர்!! ஆங்கிலேயே ஆட்சிக் காலத்திலும், விடுதலை பெற்ற இந்தியாவின் 1960ம் ஆண்டுகள்வரை தமிழக சார்பதிவாளர் அலுவலகங்களில் பதிவுகளான பத்திரப்பதிவு சொத்து ஆவணங்களில் 'விவசாயம் சிவமதம் வீராசாமித் தேவர் மகன் சங்குமுத்துத் தேவருக்கு' போன்ற சொல்லாட்சிகள் விரவிக் கிடக்கின்றன; இந்துமதம் என்று குறிப்பிடப்படாமல், தமிழரின் மதமாக 'சிவமதம்', என்று குறிப்பிடப்படும் வழக்கம் அண்மைக்காலம் வரை பயன்பாட்டில் இருந்து வந்துள்ளமைக்கு கட்டியம் கூறும் வரலாற்றுச் சான்றாவணங்கள் இவை. தமிழர்களின் பண்பாட்டு மரபுகளை வீழ்த்திய திராவிட இயக்கங்களின் மடமைகள்! இந்திய அரசியல் சட்டம் 'கிறித்துவர் அல்லாத, இசுலாமியர் அல்லாத வழிபாட்டு முறைகள் இந்துமதம்' என்று தந்த வரையறையும், தமிழகத்தில் 'கிறித்துவர் அல்லாத, இசுலாமியர் அல்லாத வழிபாட்டு முறைகள் பின்பற்றப்படும் கோயில்கள், நாட்டார் வழிபாட்டுத் தெய்வங்கள் அனைத்தும் ஒன்றிணைக்கப்பட்டு, இந்துசமய அறநிலையத்துறை என்ற உருவாக்கமும், தமிழர்களின் தொல்சமய வழிபாடுகளான சிவமதம், திருமாலியம் உள்ளிட்ட வழிபாட்டு நெறிமுறைகளை, கடவுள் மறுப்பை மட்டும் மையமாகக் கொண்டு அரசியல் நடாத்திய திராவிட இயக்கங்கள் 'ஆரிய வைதிக சமயங்கள்' என்று ஆராயாமல் பட்டம்கட்டி, ஆரியர்களுக்குத் தாரைவார்த்துத் தந்த மடமைகளும் தமிழர்களின் சமயப் பண்பாட்டு மரபுகள் வீழ்ச்சியடையக் காரணிகள் ஆகிவிட்டன. தமிழரின் ஆன்மிகத்தலைமையை ஆரியருக்குத் தாரைவார்த்த திராவிடஇயக்கங்கள்! 'சைவ' என்ற சிவமத முன்னொட்டு 'இந்து' என்ற முன்னோட்டானது. காட்டாக, தகப்பனின் பள்ளிச்சான்று 'சைவ முதலியார்' என்றிருக்க, மகனின் பள்ளிச்சான்று 'இந்து முதலியார்' என்றானது; இன்னும், 'சைவ வெள்ளாளர்' என்பது 'இந்து வெள்ளாளர்' என்றும், 'சைவச் செட்டியார்' என்பது 'இந்து செட்டியார்' என்றும், இன்னும் இவைபோல் எண்ணற்ற அவலங்கள் 'தமிழ்ப் பண்பாட்டுக் காவலர்கள்' என்று மார்தட்டிக் கூறும் திராவிட இயக்கத்தார் ஆட்சிக்காலத்தில் அரவமின்றி சட்டமாயின. 'இந்துமதத்தை' இவ்வாறு உரமிட்டு வளர்த்து, தமிழக வழிபாட்டுச் சமயங்களான சிவமதம், திருமாலியம் போன்றவற்றின் அடையாளங்களை முற்றிலுமாக அழிக்க பேருதவி செய்த பெருமக்களில் திராவிட ஆட்சியாளர்கள் முதன்மையானவர்கள். திராவிட இயக்கத்தவர்களின் அறியாமைப் போக்கும், ஆட்சி அதிகாரத்தால் விளைந்த ஆணவ மயக்கமும் தமிழகச் சூழலில், ஆன்மீகத் தலைமையைத் தமிழரிடமிருந்து பெயர்த்து எடுத்து, ஆரியர்களிடம் விற்றுவிட்டன. ஆரியர்-தமிழர் மரபணு அறிவியல் சான்று! அண்மைக் காலத்திய மரபியல்வழி (genes research) ஆய்வாளர்களின் ஆய்வு முடிவுகளால் ஆரியர்-தமிழர் என்னும் இரண்டு இனங்களும் தனித்துவமான உண்மையே என்பது மரபியல் அறிவியல் கொண்டு நிறுவப்பட்டுள்ளது. இத்தகைய ஆய்வுகள், 'ஆரியர்-தமிழர்(திராவிடர்) தனித்துவங்கள் கற்பனையே' என்று ஆரிய ஆதிக்க ஆட்சியாளர்கள் வலிந்து நிறுவ முயலும் கருதுகோள்களைப் பொடிப்பொடியாக்கிவிட்டன. தனித்துவமான இருவேறு இனங்கள்! ‘ஆரியன் கண்டாய் தமிழன் கண்டாய்’ - அப்பர் பெருமான் சான்று!! இத்துணை மரபியல் ஆய்வுகள் ஏதுமின்றி, தேவாரம் அருளிய திருநாவுக்கரசர் சுவாமிகள் கி.பி. 7 – ஆம் நூற்றாண்டிலேயே, ‘ஆரியன் கண்டாய் தமிழன் கண்டாய்’ என்று ஆரியர்-தமிழர் என்ற பாகுபாட்டை இரண்டு இனமாகவே குறிப்பிட்டார். ஆரியர்-தமிழர் ஒற்றுமையுடன் செயலாற்ற வேண்டும்; இருவரும் சிவபெருமானால் படைக்கப்பட்டவர்கள் என்று இறைவனின் பெயரால் இவ்விரண்டு இனங்களின் ஒற்றுமையை வலியுறுத்தினாரே தவிர, இரண்டு இனங்களின் தனித்துவ இருப்பைக் கேள்விக்கு உள்ளாக்கவில்லை என்பது நோக்கத்தக்கது. தமிழினத்தின் இருப்பை இல்லாமல் செய்வதும், தமிழரை ஆரியனின் சூத்திர அடிமையாக்கும் கொத்தடிமை முயற்சிகளின் வடிவம்தான் 'நால்வருண வருணாசிரமம் பேணும் ஆரிய வைதிக சநாதன மதத்தின் புதிய பெயரான இந்துமதம்' தமிழரைச் சூத்திரனாக்கும் ஆரிய வஞ்சனை!! தமிழகத்துக்குப் பன்னெடுங்காலம் முன்பே வந்தேறிய ஆரிய பிராமணர்களை ஆரத்தழுவிக்கொண்டு வரவேற்ற தமிழினத்தின் அடையாளத்தைக் கருவோடு வேரறுத்துத் தமிழர்களைத் தம் ஆரிய இனத்தின் நாலாம் வருணச் சூத்திரனாக்கி அடிமை கொள்ளவேண்டும் என்னும் தீராத வஞ்சகத் திட்டத்தோடுதான் ஆரியப் பிராமணர்கள் வந்தநாள் தொட்டுத் தமிழகத்தில் வாழ்ந்து வருகின்றனர். தமிழ்ப் பார்ப்பனர்களோடு மணவுறவு கொள்ளாமல் இனத்தூய்மை காக்கும் ஆரியர்கள்! தமிழ்ப் பார்ப்பனர்களையும், அந்தணர்களையும் தம் வேத ஆரிய வழிபாட்டு முறையை ஏற்கச்செய்து, ஏனைய தமிழர்களிடமிருந்து அந்நியராக்கி, அவர்களைத் தமது பிராமணர் வகுப்பில் இணைத்துக் கொண்டதைப்போல் பாவனை செய்து, அதேவேளை, அவரோடு மணவுறவு கொள்வதை விலக்கிவைத்துத் தம் இனத்தூய்மையைப் பாதுகாத்துக் கொண்டனர். சங்கர மடங்களில் தமிழ்ப்பார்ப்பனர்கள் மடாதிபதியாக முடியாது! சங்கர மடங்களில் தமிழ்ப்பார்ப்பனர்கள் மடாதிபதியாக முடியாது என்பது இன்றுவரை எழுதப்படாத சட்டமாகவே இருந்துவருவதைத் தமிழ்ப் பார்ப்பனர்கள் இன்னும் உணரவில்லை. "பட்டாலும் புரியாது பார்ப்பனருக்கு" என்னும் தமிழ்ப் பழமொழி இன்னும் வழக்கில் உள்ளது அனைவரும் அறிந்ததே! கோடரிக் காம்புகளாக . . . கோடரிக் காம்புகளாகத் தமிழ்ப் பார்ப்பனர்களைப் பயன்படுத்தித் தமிழ் மொழியையும், தமிழரையும் அழிக்கும் முயற்சி முன் எப்போதையும்விட, இப்போது முழுவேகமாக நடக்கின்றது. தமிழில், அறவழிவாழ்ந்த தமிழரான திருவள்ளுவர், ஏனைய தமிழருக்குக்காக எழுதப்பட்ட அறநூலே திருக்குறள். தமிழருக்குக்காக, தமிழில், அறவழிவாழ்ந்த தமிழன் திருவள்ளுவர் எழுதிய அறநூலே திருக்குறள்! எக்காலத்திலும், எந்நாட்டவருக்கும் எச்சமயத்தவருக்கும் பொருந்தும்வகையில் மாண்புடன் அமைந்துவிட்டதால் திருக்குறள் என்னும் இந்த அறநூல் "உலகப்பொதுமறை" என்னும் சிறப்பையும் பெற்றுள்ளது. திருக்குறளின் இம்மாண்பைத் தம் இன,மொழி,சமயத்திற்குக் கவர்ந்துசெல்லும் கபட நோக்குடன் திருக்குறளுக்கு உரையெழுதியவர்களில் தலையாயவர்கள் ஆரிய இனத்தவர்கள். தமிழரின் அறம் சார்ந்த இல்லறவியல் மாண்பைப் பதிவுசெய்யும் திருக்குறள்! திருவள்ளுவர் காலத் தமிழரின் இல்லறவியல் மாண்பை பதிவு செய்கிறது திருக்குறள். அக்காலத்தில், தமிழகத்தில் வாழ்ந்து இல்லறம் பேணிய பெரும்பான்மைத் தமிழ் இல்லறத்தார்கள் கடைப்பிடித்த அறங்களையும் மரபுகளையுமே திருக்குறள் பதிவு செய்திருக்கவேண்டும். சிறுபான்மை வழுவும், பிறழ்வும் அவர் காலத்திலேயே காணப்பட்டிருக்க வேண்டும். அப்பிறழ்வுகளைச் செப்பனிடும் பொருட்டு வள்ளுவர் செய்த பதிவுகளே இல்லறத்தான் கடமைகளாகத் திருக்குறளில் காணக் கிடைக்கின்றன. பிராமணர் ஒரு பிராமணருக்கே 'அதிதி' விருந்து படைப்பார்! ஏனையோருக்கு எப்போதாவது மீந்துபோனதை மட்டுமே பிச்சையிடுவார்!! மனுசாத்திரம் சொல்லும் ஆரியப்பிராமணர்களுக்கான விருந்தோம்பல் விதி பின்வருமாறு: "The Brahmin should never invite persons of other varnas for food. In case, the latter begs the Brahmin for food, the Brahmin may give them some left-over. Even these left-over must be served not by the Brahmin but by his servants outside the house. (Manu Chapter3 - 112)."References: 1. S.L.Shashtri, Manu Simiri ki Shav Preksha, concluded, Page 54 to 155 2. Author Coke Burnale, Hindu Polity (The Ordinances of Manu) concluded. "பிராமணன் ஒருக்காலும் ஏனைய வருணத்தாரை உணவருந்த அழைக்கக் கூடாது! ஒருவேளை, ஏனைய வருணத்தைச் சார்ந்த எவரேனும் ஒரு பிராமணனை அண்டிப் பிச்சை கேட்டால், மீந்துபோன கொஞ்சம் உணவைப் பிச்சையிடலாம். அதைக்கூட, பிராமணன் தன் கையால் பரிமாறக்கூடாது. தனது வேலைக்காரர்களைக் கொண்டு, வீட்டுக்கு வெளியே பிச்சையிடலாம்." விருந்தோம்பல் தமிழர் பண்பு! பிராமணருக்கு மட்டும் 'அதிதி படைத்தல்' ஆரியப் பிராமணர் கடன்!! 'இருந்தோம்பி இல்வாழ்வதெல்லாம் விருந்தோம்பி வேளாண்மை செய்தல் பொருட்டு' என்று தமிழனுக்கு விருந்தின் இலக்கணத்தைப் போதிக்கும் தமிழ்க் குறளுக்கும், 'பிராமணனைத் தவிர எவனுக்கும் உணவு தராதே!" என்று கேவலமான தீண்டாமை நீதியைப் பயிலும் ஆரியப் பிராமணனுக்கும் எந்தத் தொடர்பும் இருக்க இயலுமா என்பதை உலகோர்கள் தீர்மானிக்கட்டும். ஆரியர்களின் அடாவடிப் புனைவு! அப்துல்காதருக்கும் அமாவாசைக்கும் தொடர்பு இருப்பதாகச் சொன்னால்கூட நம்பிவிடலாம். ஆரியப்பிராமணருக்கும் விருந்தோம்பலுக்கும் எந்தத்தொடர்பும் இருக்க இயலாது என்பதை மனுதர்ம சாத்திரம் சொல்வது இருக்கட்டும்; நடைமுறை வாழ்க்கையிலேயே அதுவே கடைப்பிடிக்கப்படுவது என்பது நாமெல்லாம் அறிந்தது. இருந்தும், அப்பட்டமான புளுகுமூட்டையை பரிமேலழகர் முதல் நாகசாமி வரையிலான ஆரியர்கள் அடாவடியாகப் புனைந்து பேசுவதைக் கண்டிக்க எவரும் முன்வருவது கிடையாது. மனுசாத்திரம் சொல்லும் பிரமசாரி பிராமணர் மட்டுமே! மனுசாத்திரம் பிரமசாரி பின்பற்ற வேண்டிய விதிகளையும், மரபுகளையும் விவரிக்கின்றது. பிரமசாரி என்னும் சொல் 'பிரம' என்னும் சொல்லிலிருந்து வருகின்றது. பிரம என்றால் வேதம். வேதத்தைப் படிப்பேன் என்ற சபதம் எடுப்பது பிரமசாரியாக இருப்பதற்கான முதல் தகுதி என்கிறது மனுசாத்திரம். முழு வேதத்தைப் படிப்பதற்கு ஆரியப் பிராமணர்கள் மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்டவர்கள்(சத்திரியன் சிலபகுதிகளையும், வைசியன் அதைவிடக் குறைந்த பகுதிகளை மட்டுமே கற்க முடியும்) என்பதால், பிரமசாரி என்று மனுதர்ம சாத்திரம் சொல்லும் நபர் பிறப்பினால் ஆரிய பிராமணனாகப் பிறந்த ஒருவனையே! எனவே, எந்தத் தமிழனும் மனுதர்மம் சொல்லும் 'பிரமசாரி' ஆகமுடியாது என்று தெளிக. மனுசாத்திர விதிகள் ஒருக்காலும் திருவள்ளுவரால் தமிழர்களுக்கு சொல்லப்பட்டிருக்காது! மேலும், ஆரிய பிராமண பிரமசாரி குருகுலத்தில் குருவின் ஆசிரமத்தில் வாழவேண்டும். இரண்டு ஆடைகள் மட்டுமே வைத்திருக்கவேண்டும். கிரகஸ்தனாக வாழும் பிராமணர்கள் வீட்டில் மட்டுமே பிச்சை எடுத்து குருவிடம் அர்ப்பணித்துவிட்டு, குருவின் அனுமதியோடு மட்டுமே உண்ணலாம். காலை, உச்சிவேளை, மாலை ஆகிய மூன்று வேளை காயத்ரி மந்திரம் ஓதி சந்தியா வந்தனம் செய்ய வேண்டும். இவையெல்லாம் ஆரியப் பிராமணனுக்கு மனுசாத்திரம் விதித்த வாழ்முறைக் கட்டளைகள். இவை பின்பற்றப்பட்டால் மட்டுமே அவன் பிராமணப் பிரமசாரி! அப்படி ஒருவனை நடைமுறையில் யாரும் காட்ட இயலாது. அப்படியென்றால் பிராமணர் என்று ஒருவர் இன்றில்லை; காலிப்பெருங்காய டப்பாவில் மீதம் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் வாசனைபோல், பிராமணர் என்பவர் ஒரு இல்பொருள். ஆரிய பிராமணப் பிரமசாரிகளுக்கான மனுசாத்திர விதிகள் ஒருக்காலும் திருவள்ளுவரால் தமிழர்களுக்கு சொல்லப்பட்டிருக்காது என்றும் தெளிக. ஆரியக் கருத்தியல் வன்முறைகளைத் திருக்குறளுக்கான விளக்கமென உரையெழுதிய சதி! பிராமணன் விருந்து ஓம்பினால், அவ்விருந்தினன் ஒரு பிராமணனாக இருக்கவேண்டும் என்பதே விதி. உலகவழக்கு அழிந்து, ஒழிந்து செத்துப்போன வேதகால ஆரியமொழியின் அரைச்செயற்கைக் குழந்தையான, எவருக்கும் தாய்மொழி அல்லாத சமற்கிருதத்தில் எழுதப்பட்ட, ஆரிய இனத்தவர் வேதசமய சாத்திரங்களின் பொருளை வலிந்து, தமிழ்த் திருக்குறளுக்கு ஏற்ற முயன்றனர் ஆரியஇன, ஆரியசமய, ஆரியமொழிச் சார்பு கொண்ட பரிமேழகர் உள்ளிட்ட உரையாசிரியர்கள். இவ்வாரியர்கள் தமிழுக்குப் பெருமை சேர்க்கும் 'பசுத்தோல்' போர்வையில் தமிழரிடையே நுழைந்து, தமிழ்த் திருக்குறளின் இயல்பொருளைத் தமிழர்களே உணர இயலாமல், ஆரியக் கருத்தியல் வன்முறைகளைத் திருக்குறளுக்கான விளக்கமென உரையெழுதி, மாபெருங் குழப்பம் விளைவித்தனர். இவ்வுரைகள் விளைவித்த குழப்பங்கள் இன்றுவரை தொடர்கின்றன என்பதுதான் அவலம். ஆரியக்கருத்துக்கள் தமிழர் பண்பாடு என்ற பெயர்களில் உலவுகின்றன! இணையம் ஆட்சி செய்யும் இக்காலத்திலும், ஆரியப் பிராமணர்கள் பலர், தம் பெயர், இனம், மொழி, பாலினம், சமயச்சார்பு போன்றவற்றை மறைத்துக்கொண்டு, தமிழன், திருக்குறள் வழி, வள்ளுவன் மறை என்று வலைத்தளங்கள் உருவாக்கி, ஆரியக்கருத்துக்களை தமிழர் பண்பாடு, இந்துப் பண்பாடு, கிறித்துவர் சதி, அயல்நாட்டார் சதி என்று மனம் போன போக்கில் கற்பனைகளை அளந்து, புகுந்து விளையாடுகின்றனர். கடும் வசைமொழிகளுடன் வெளிப்படும் கோரமான ஆரியமுகங்கள்! ஆரியர்கள், தமிழர்கள் கருத்துரையாடும் வாட்ஸ்அப் உள்ளிட்ட எந்தத் தளத்திலும் புகுந்து தம் ஆரியச்சார்புக் கருத்துக்கள்தாம் உண்மையான பொருள் என்று துணிந்து வாதங்கள் செய்ய முயல்வர்; பதிலுரைகள் வலுவான ஆதாரங்களுடன் வெளிவந்துவிட்டால், இவர்களின் கோரமான ஆரியமுகங்கள் கடும் வசைமொழிகளுடன் வெளிப்படும். அதில், இன, மத வெறுப்புக்களைத் தூண்டும் வன்முறை சொல்லாடல்கள் கட்டாயம் இடம்பெறும். தேசத்துரோகக் குற்றங்கள் கூசாமல் சுமத்தப்படும். " 'உளறல்', 'அபத்தம்', 'துரோகிகள்', 'முட்டாள்', 'கற்பனைக்கருத்து', 'நேர்மையற்ற சொற்கள்', 'இந்துமத விரோதிகள்', 'கிறித்துவக் கருத்துக்கள்', 'தேசிய ஒருமைப்பாட்டுக்கு ஊறுவிளைவிக்கும் கூட்டம்', 'தேசத்துரோகி', 'அமெரிக்கக் கைக்கூலி' உள்ளிட்ட சொல்லாடல்கள், இன்னபிற எழுதித்தில் வடிக்க இயலாத வசைமொழிகள்" இவர்களின் 'கையறுநிலை'ப் பதில்களில் கட்டாயம் இடம்பெறும். இவ்வரிசையில் தற்போது நுழைந்திருக்கும் ஆரியப்பார்ப்பனர் தொல்லியல் அறிஞர் முனைவர் திரு.நாகசாமி அவர்கள் 'தமிழுக்கு பெருமை சேர்த்தல்' என்னும் 'பசுத்தோல்' போர்வையைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, 'தமிழர் பண்பாடு' என்னும் தமிழ் இனக்குருதியைக் குடிக்கத் துடிக்கும் வெற்றுடம்புடன் ஆரிய இனவெறித் தாண்டவமாடும் "Thirukkural - An Abridgement of Sastras" என்னும் நூலை தப்பும் தவறுமான ஆங்கிலத்தில், கேவலமான மொழிநடையுடன் எழுதி வெளியிட்டுள்ளார். குறள் வரையறுத்த இல்லறத் தமிழர் அறக்கடமைகளுக்கு ஆரியப் பிராமணரின் சடங்கியல் முலாம் பூசும் திரு.நாகசாமி (Dr.R. Nagaswamy)! "இல்வாழ்வான் என்பான் இயல்புடைய மூவர்க்கும் நல்லாற்றின் நின்ற துணை" என்னும் திருக்குறள் சொல்லும் 'இல்வாழ்வான்' என்பவன் இல்லறக்கடமையாற்றும் ஒரு தமிழன். அவன் எவர் எவருக்கு நல்லாற்றின் நின்ற துணை என்ற கேள்விக்கு 'இயல்புடைய மூவர்க்கும்' என்பதை விடையாகத் தருகிறார். வள்ளுவர் கூறும் 'இயல்புடைய மூவர்' உற்றார், உறவினர், அறவோர்! இன்றும் தமிழர்களின் இல்லவிழா அழைப்பிதழ்களில் 'தங்கள் நல்வரவை விரும்பும் உற்றார் உறவினர்' என்ற சொற்றொடரோ அல்லது 'தங்கள் நல்வரவை விரும்பும் சுற்றமும், நட்பும்' என்ற சொற்றொடரோ இடம் பெறுவதை இயல்பாகக் காண்கிறோம். இவ்விரு சொற்றொடர்களும் குறிக்கும் பொருள் ஒன்றே! உற்றார்=நட்புவட்டம்; உறவினர்=சுற்றம். இவ்விருவர் அல்லாமல் இல்லறத்தான் துணையாக இருக்கும் குறிக்கும் இயல்புடைய நல்லாற்றின் மூன்றாமவர் யாவர்? என்ற வினாவுக்கு விடை - அறவோர்கள் என்பதே! பொதுப்பணியாற்றும் அறவோர்! எப்படி என்று சற்றே ஆய்ந்து நோக்கலாம். தன்னலம் கருதாத பொதுநல நோக்கில், சமுதாய நன்மைக்காகத் தம்மை அர்ப்பணித்துக் கொண்ட அறவோர்கள் ஏற்றுக்கொண்டு தொண்டாற்றும் பொதுப்பணிகள் சிலவற்றைக் குறிப்பிடுதல் நம் பார்வையைத் தெளிவாக்கும். ஆதரவற்ற சிறார்களுக்கு உணவும், உடுக்க உடையும், இருக்க இருப்பிடமும், கற்க கல்வியும் நல்கும் இல்லங்களைத் தொண்டுள்ளத்தோடு நடத்தும் அறவோர்கள்; ஆதரவற்ற முதியோர்களுக்கு நலம் பேணும் கருணை இல்லங்கள் நடத்துதல்; நீர்நிலைகளுக்கு மராமத்துப்பணிகள் செய்தல்; வீடற்ற ஏழையர்க்கு வீடு கட்டிக்கொடுத்தல், ஏழைக் குழந்தையர்க்கு கல்விக்கட்டணம் செலுத்துதல், உடல்நலிவுற்ற ஏழையர்க்கு மருத்துவ உதவி செய்தல், அறுவை சிகிச்சை செய்யப் பொருளுதவி செய்தல், கோயில்-குளங்களைப் பராமரித்தல் போன்றவை. அறவோருக்குத் துணைசெய்யும் இல்லறத்தான்! மேற்கண்ட பொதுப்பணிகளுக்காக அறவோர்கள் அணுகி உதவி கேட்கும் நபர் இன்றுவரை இல்லறவாசிகளே என்பதை எண்ணிப்பாருங்கள். அறவழி வாழ்ந்த தமிழ்ச் சமூகம் வள்ளுவர் காலத்தில் இப்பணிகளை செவ்வனே ஆற்றியிருக்கும் என்பது உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி. எனவே, வள்ளுவப்பெருந்தகை குறிப்பிட்ட இந்த 'இயல்புடைய மூவர்' உறவோர், உற்றார், அறவோர் என்பவர்களாகத்தான் அன்றும், இன்றும் என்றும் தமிழ்ச் சமூகத்தில் நிலவும் இயல்பாக இருக்க முடியும். பொருந்தாப்பொருள் சொன்ன பரிமேலழகர்!! இல்லை! இல்லை!! இந்த 'இயல்புடைய மூவர்' எங்கள் ஆரியர்வழிப் பண்பாட்டு ஆட்களான பிரமசாரி(மாணவன்), வானப்பிரஸ்தன்(இல்லம் விட்டுக் காட்டில் வாழ்பவன்), சந்நியாசி(துறவி) ஆகிய மூவரே என்று தமிழர்களாகிய நமக்குப் பொருந்தாத ஆரியப் பொருள் சொன்னார் பரிமேலழகர். ஆரியவியல் வழக்கப்படிப் பார்த்தாலும், இல்லறம் துறந்து வனத்தில் வாழும் வனப்பிரஸ்தனுக்கும், காட்டில் தவம் செய்யும் துறவிக்கும், நாட்டின் இல்லத்தில்(வீட்டில்) வாழும் இல்லறத்தான் எவ்வாறு தினமும் காட்டுக்குச் சென்று துணை நிற்பான் என்பது பரிமேலழகருக்கே வெளிச்சம்! தொல்லியல் அறிஞர் முனைவர் நாகசாமி அவர்களின் "Thirukkural - An Abridgement of Sastras" என்னும் நூலின் 88-89ம் பக்கங்களில் பரிமேலழகருக்கும் ஒருபடி மேலே போய், திருவள்ளுவர் திருக்குறளில் தமிழரான இல்வாழ்வானின் ஆதரிக்க வேண்டிய மூன்று ஆஸ்ரமவாசிகள் பிரமசாரி, வனப்பிரஸ்தன் மற்றும் பித்ரு ஆகியோர் என்று பரிமேலழகரின் ஆரியப்புனைந்துரையை விஞ்சும் புதிய ஆரியப் புனைந்துரையைத் துணிந்து எழுதியுள்ளார். "In the grhasta dharma dealt with by Valluvar the first three are 1. Householder supporting the three asramites, Brahmacari, Vanaprasta and Pitrus. 3. Offering of Yajnas to five namely, Deva, Rishi, Pitru, Athiti and Bhuta in succession." It will be shown below the sequence of 1. Support of three Asramas 2. Tarpana 3. Panca yajnas are found in the Dharma Sastras in the same order. The Kural on - இல்வாழ்வான் என்பான் இயல்புடைய மூவர்க்கும் நல்லாற்றின் நின்ற துணை The grhasta (family man) is house-holder the firm supports in the journey of life of student the Vanaprasta and Sanyasin(ascetic) who constitute the three (other asramites) says Valluvar. Parimelalagar has pointed out they are Brahmacari, Vanaprasta and Sanyasin, who observe vow and pursue their determined life. They are supported by food and other requirements. This is a clear evidence of Valluvar supporting the three asramas which derive support from grhasta. This is clearly after dharmasutra. Manu's exposition of this concept is important. He says, the rain comes down from Aditya, the Sun, from rain is created food and all living beings. And as all living beings live through Vayu so also all the Asramas flourish by the support of grhasta dharma." திருக்குறளுக்குத் தரப்பட்ட மேற்கண்ட ஆரியவியல் கருத்தேற்றம் எவ்வளவு தூரம் உண்மை என்று காண்போம். 'அறம்', 'தருமம்', ''Ethics' or 'Values' என்பன தனித்துவ இனப் பண்பாட்டு அடையாளச் சொற்கள்! ஆங்கிலத்தில் 'Ethics' or 'values' என்றும் சமற்கிருதத்தில் 'தர்மா' என்றும் தமிழில் 'அறம்' என்றும் கூறப்படுபவை ஒன்றுபோல் தோன்றினாலும் அவை ஒன்றல்ல. இடத்துக்கு இடம், நாட்டுக்கு நாடு பொருள் மாறுபடும்;; இடம் ஒன்றேயாக இருந்தாலும், காலம் வேறுபடும் போது சொற்களின் பொருள் கொள்ளும் தன்மை வேறுபடுவதும், சொற்களின் பொருளே முற்றிலும் மாறுபடுவதும் இயல்பே! சுவாசித்தல், பருகுதல், பார்த்தல், பேசுதல், கேட்டல் போன்ற பண்புகள் மனித இனத்திற்குப் பொதுவானவை; பொதுவாகக் காணப்படினும், இவ்வடிப்படைகளின் அளவுகள் உடலுக்கு உடல் மாறுபடும் என்பது ஒவ்வொரு உடலின் தனித்தன்மை. அதுபோல், கைவிரல் ரேகை ஒவ்வொரு உடலின் தனித்துவத்தை அடையாளப்படுத்தும். தமிழ்ப் பண்பாட்டு அசைவுகளின் அடையாளத்தை அழிக்கமுயன்று அழிந்த வேதகால ஆரியமொழி! தனித்துவங்களை மதிப்பது பொது ஒற்றுமையை வலுப்படுத்தும் உறுதியான கருவி. தனித்துவத்தை அழிக்க முயலும் ஒவ்வொரு முயற்சியும், பொது ஒற்றுமைக்கு ஊறுவிளைவிக்கும் பேரழிவு ஆயுதமாகும். தமிழரின் பண்பாட்டு மரபுகளுக்கென்று இருந்துவரும் தனிச் சிறப்புப் பண்புகளை பெரிதும் வெளிப்படுத்தும் தனித்துவம் பெற்ற திருக்குறள் நூலின் தமிழ்ப் பண்பாட்டு அசைவுகளின் தமிழ் அடையாளத்தை, சமய ஒற்றுமை, இந்துத்துவம் என்ற பெயரால் அழித்து, ஆரிய பொதுமைப் பண்பை, ஆரிய மேலாண்மையை நிலைநிறுத்த முயலும் ஆரியர்களின் சதிச்செயல்கள் மூவாயிரம் ஆண்டுகளாகியும் நிறைவேறவில்லை; மாறாக, ஆரியர்களின் வேதமொழி மக்கள் பேச்சு வழக்கிலிருந்து ஒழிந்து, அழிந்து, செத்துப்போய் விட்டது. இவ்வாறு, தம் தாய்மொழியின் சாவைக் கண்கொண்டு கண்டபின்பும், ஆரியர்கள் பாடம் கற்கவில்லை என்பதே பெருவியப்பே! தமிழ்இனம் வேறு! ஆரிய இனம் வேறு! தமிழ்இனம் வேறு! ஆரிய இனம் வேறு! இவ்விரு இனங்களும் ஒற்றுமையுடன் வாழவே 'ஆரியன் கண்டாய்! தமிழன் கண்டாய்!' என்று அப்பர் பெருமானும், "ஆரியமும் தமிழும் உடனே சொல்லிக் காரிகையார்க்கும் கருணை செய்தானே" என்று திருமூலதேவ நாயனாரும் இறைவனின் திருப்பெயரால் மதநல்லிணக்கம் கூறினார்கள்! ஒற்றுமையுடன் மதநல்லிணக்கத்துடன் வாழ்வது சுயமரியாதையுடன் வாழும் வாழ்வு! தமிழ் இன, சமய, பண்பாட்டு அடையாளங்களை ஆரியத்திடம் அடகுவைத்து, தொலைத்து ஆரியத்துடன் சங்கமிப்பது சூத்திர அடிமை வாழ்வு!! தமிழர்கள் ஒருக்காலும் தம் தன்மானத்தையும், இன, மொழி, பண்பாட்டையும் தொலைக்க இசைய மாட்டார்கள்! கசப்புணர்வைத் தோற்றுவிக்கும் பசப்பு மொழி வேண்டாம்! தமிழர்கள் அவர்தம் இன,மொழி, சமயம், பண்பாட்டு அடையாளங்களுடன் வாழட்டும்! ஆரியர்கள் அவர்தம் இன, மொழி, சமயம், பண்பாட்டு அடையாளங்களுடன் தமிழகத்தில் வாழட்டும்! இரண்டும் ஒன்றுதான் என்னும் பசப்பு மொழிகளே கசப்புணர்வுகளைத் தோற்றுவித்து, வேற்றுமைக்கு அடிகோலுகின்றன! வேற்றுமையில் ஒற்றுமை காண்போம்! கண்ணியத்துடன் மாறுபட்ட கருத்துக்களின் இருப்பைக் ஏற்றுக்கொள்வதும், அவரவர் இருப்பு அவரவர்க்கு என்று ஒருவரின் இருப்பை மற்றவரும், ஒருவருக்கொருவர் அவரவர் தனித்துவத்தை மதிக்கும் மாண்பைக் கற்றுக்கொள்வதும் நாட்டின் ஒற்றுமைக்கு வழிவகுக்கும்! ஆரியத்துக்கு முற்றிலும் மாறுபட்ட தமிழரின் திருக்குறளை ஆரியத்தால் எக்காலத்திலும் செரிமானம் செய்ய இயலாது! ஒற்றைக் கலாச்சாரத் திணிப்பு என்னும் சர்வாதிகாரத்தால் வீழ்ந்த நாடுகளின் வரலாற்றிலிருந்து பன்மைத்துவத்தின் மகத்துவத்தை உணர்ந்து நடந்தால் நாட்டுக்கு நன்மை பயக்கும். வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார் உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்! கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்! குறளறம் தொடர்ந்து பேசுவோம்!

'தென்புலத்தார்' தமிழர் மூதாதையரே! ஆரியரின் பிதுரர் அல்லர்!! - குறள் ஆய்வு-6 பகுதி-1 பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி. "பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!" - பாவேந்தர் பாரதிதாசன் விருந்தோம்பல் என்னும் தமிழர் அறம் ஆரியப் பிராமணரின் சடங்கியல் அன்று! தொல்லியல் அறிஞர் முனைவர் நாகசாமி அவர்களின் "Thirukkural - An Abridgement of Sastras" என்னும் நூலின் 93-94ம் பக்கங்களில் பின்வருமாறு கூறியுள்ளார்: "The Dharma sastras speak of these tarpana and panca mahayajnas, one after the other, mentioning that they must be performed daily. The Tirukkural referring to these two forms of daily offering in the second and third Kural beginning with 'Illara Iyal', and Tenpulattar has these offerings in mind. This would show Valluvar is household, was no doubt listing these essential rituals of the Hindus so the view of modern scholars that Valluvar did not refer to any Hindu rituals is not correct. The verse reads - தென்புலத்தார் தெய்வம் விருந்தொக்கல் தானென்றாங்கு ஐம்புலத்தால் ஓம்பல் தலை. (என்னும் குறளுக்கு, பின்வருமாறு ஆங்கிலத்தில் விளக்கம் சொல்கின்றார்.) It means it is important to offer sacrifices to pitr, deivam(Gods), guests(athithi), okkal(all living beingsa, like man and Tan(one's own living) This is a very important aspect of Hindu system, that has come down from Pre-Buddhist periods. The very fact that Valluvar emphasizes (ஓம்பல் தலை) the performance of these five sacrifices for the Grhasta is a pointer to the fact that Valluvar was a follower of the Hindu System. The Panca mahayajnas are mentioned in all the Dharma sastras of Manu, Yajnavalkya, Gautama, Apastamba, Bodhayana and others." வருணத்திற்கு ஏற்ப மாறும் ஆரியச் சடங்கியல்! ஆரியர்கள் இனத்திலேயே இவர் குறிப்பிடும் தர்ப்பணம், சிறுபான்மை எண்ணிக்கையிலான பிராமணர்களுக்கு மட்டுமே முழுவதும் பொருந்துவது; பிராமணர்களைவிட எண்ணிக்கையில் உயர்ந்த சத்திரியர்களுக்கு சில பகுதிகளும், இவர் இருவரையும் விட எண்ணிக்கையில் உயர்ந்த வைசியர்களுக்கு மிகச்சில பகுதிகளுமே பொருந்தும். இம்மூவரையும்விட அதிக எண்ணிக்கையில் வாழும் ஆரிய தேச சூத்திரர்களுக்கு இவை எதுவுமே பொருந்தாது. தமிழர்களுக்குத் தர்ப்பணம் இல்லை! தமிழர்களில் வருணப்பாகுபாடு இல்லை என்பதால் தமிழர்களுக்குத் தர்ப்பணம் இல்லை. ஆரிய வேதமுறையைக் கைக்கொண்ட சிறுபான்மை தமிழ்ப் பார்ப்பனர்கள் மட்டுமே தர்ப்பணம் செய்வார்கள். ரிக் வேத 'சோமன்' முதலியோர், தமிழர்களின் 'பித்ரு அல்லர் நாகசாமி அவர்கள் தமது நூலின் 93வது பக்கத்தில் பித்ரு என்பவர் யார் என்று பின்வருமாறு குறிப்பிடுகின்றார்: "3. The pitru mentioned are Soma, Pitruman, Agni, Yama, Angirasvan and Kavyavahana' திரு.நாகசாமி குறிப்பிடும் பித்ருக்களான சோமன் முதலியோர், ரிக் வேதத்தில் கூறப்படும் ஆரியரின் மூதாதையர்கள். தமிழர்களின் மூதாதையர்கள் அல்லர். தமிழர்களுக்கு சோமன், பிதுர்மன், அன்கிரச்வான், காவ்யாவாகன என்பவர்கள் எவரென்றே தெரியாது. மிகச் சிறுபான்மை எண்ணிக்கையிலான தமிழ்ப் பார்ப்பனர்கள் மட்டுமே ஆரிய வேதம் ஓதுபவர்கள். அறியாமையினால் அல்லது வேதவழிபாட்டுமுறையை ஏற்றுக்கொண்டமையினால், கடனே என்று தமிழ்ப் பார்ப்பனர்கள் சோமன் உள்ளிட்ட ஆரியமூதாதையருக்கு பித்ருக் கடன் செய்யலாம். ஆரிய மூதாதைக்குத் தமிழன் ஏன் 'பித்ருக்கடன்(?)' கழிக்க வேண்டும்? வேதம் ஓதுதலோ, பூணூல் அணிதலோ செய்யாத 97 விழுக்காடு தமிழ் இல்லறத்தார்கள் பஞ்ச மகா யக்ஞங்களில் ஒன்றான இந்த 'பித்ருக்கடன்(?)' எவ்வாறு கழிக்க இயலும் என்பது திரு.நாகசாமிக்கும், சோமன் முதலான ஆரிய பித்ரு-மார்களுக்கே வெளிச்சம்! ஆரியரின் மூதாதையருக்குத் தமிழர்கள் ஏன் தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டும் என்பதும் விளங்கவில்லை. 'பஞ்ச மகாப் பெரும்புளுகு' மூட்டை பலநூறு ஆண்டுகளாக, பரிமேலழகர் உள்ளிட்ட ஆரியச்சார்பு கொண்ட உரையாசிரியர்கள் பூணூலே அணியாத 97 விழுக்காடு எண்ணிக்கையில் உள்ள தமிழர்களின் மரபுகளையும், வாழ்வியல் முறைகளையும் வசதியாக மறந்துவிட்டு, மறைத்துவிட்டு, ஆளுயர பூமாலையைக் காதில் சுற்றும் வேலையைத் தொடர்ந்து செய்துகொண்டு வருகின்றனர். 'அப்துல் கலாம்' அவர்களே அப்துல் கலாம் ஐயராகும்போது எதுவும் ஆரியர்களுக்கு சாத்தியமே! திரு.நாகசாமி கூறும் ஆரியரின் 'பஞ்சமகா யக்ஞம்' தமிழர்களைப் பொறுத்தவரை 'பஞ்ச மகாப் பெரும்புளுகு' மூட்டையே அன்றி வேறொன்றும் இல்லை. தமிழர்களுக்கத் தென்புலத்தார் யார்? இப்போது வள்ளுவர் தமது காலத்தில் வாழ்ந்த தமிழர்களை நோக்கிச் சொன்ன 'தென்புலத்தார்' உண்மையில் யாராயிருக்கக் கூடும் என்று நம் அறிவைச் செலுத்தி ஆய்வு செய்து அறிவோம். தொல்காப்பியம் முதற்சங்க இறுதிக்கும் இடைச்சங்கத்துக்கும் இலக்கண நூல் என்று மரபுரை கூறுகின்றது. தொல்காப்பியத்தை அரங்கேறியது பாண்டிய மன்னன் நிலந்தரு திருவிற் பாண்டியன்(மாகீர்த்தி என்றும் நெடியோன் என்றும் முடத்திருமாறன் என்றும் அறியப்படுபவனும் இவனே!). இம்மன்னன் முதற்கழக(சங்க) இறுதியில் இருந்தவன் என்றும், முதற் கடற்கோளுக்குபின் இடைச்சங்கம் தோற்றுவித்தவன் என்றும் மரபுரை சொல்கின்றது. கடைக்கழக(சங்க)த் தொகுப்பில் உள்ள மிகப் பழமையான பாடல்கள் இப்பாண்டியன் பஃறுழியாற்றின் கரையிலிருந்த தென்மதுரையில் ஆண்ட மிகப்பழமையான முற்கால மன்னன் என்றும் புகழ்கின்றன. இடைக்கழகத்தை(இடைச்சங்கத்தை)த் தொடங்கிய இப்பாண்டிய மன்னனின் புகழ் தலைக்கழத்தை(தலைச்சங்கத்தை)ச் சேர்ந்ததாகும். தலைச்சங்க நூற்கள் இத்தலைக்கழக(சங்க) நூல்களாக முதுநாரை, முதுகுருகு போன்ற இசை நூல்கள் குறிப்பிடப்படுகின்றன; முறுவல், சயிந்தம், குணநூல், செயிற்றியம், அவிநயம் உள்ளிட்ட நாடக நூல்கள் பட்டியலிடப்படுகின்றன. இடைக்கழக(சங்க) நூலான இசை நுணுக்கம் போன்றவை கழக மரபுகளில் காணக்கிடைக்கின்றன. இத்தகைய நூல்கள் இருந்து, அழிந்துபோயின என்று சிலப்பதிகார உரையாசிரியர் அடியார்க்கு நல்லார் குறிப்பிட்டுள்ளதை தாம் பதிப்பித்த சிலப்பதிகார அடியார்க்கு நல்லார் உரைநூலின் முன்னுரையில் தமிழ்த்தாத்தா என்றழைக்கப்படும் முனைவர் உ.வே.சா அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். கடற்கோளினால் மறைந்த தென்புலத்தார்! தலைச்சங்கத்தைப் பற்றியும், இடைச்சங்கத்தைப் பற்றியும் இறையனார் அகப்பொருளுரைக் குறிப்புகள் காணக்கிடைக்கின்றன. இத்தகைய புகழ்பெற்ற பஃறுழியாற்றின் கரையிலிருந்த முதற்கழகம்(முதல் தமிழ்ச்சங்கம்) வளர்த்த தென்மதுரை கடல்கோளினால் அழிந்துபோனது என்பதும் பண்டைய இலக்கியங்களில் பேசப்பெறுகின்றது. இத்தென்புலத்தில் கடற்கோளினால் மறைந்த அறம்வளர்த்த தமிழர்களே திருவள்ளுவர் காலத்தில் தென்புலத்தார் எனப்பட்டனர். தென்புலத்தார் - தென்மதுரை மூதாதையர் நினைவேந்தல்! தென்புலத்தார்,தெய்வம், விருந்து, ஒக்கல், தான் என்று ஐந்தாகத் திருக்குறள் கூறும் பொருள், தென்புலமாம் குமரிக்கண்டத்தில் வாழ்ந்து, கடல்கோளால் மறைந்த தமிழ் மூதாதையர் நினைவேந்தல், வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்து மறைந்த தெய்வச் சான்றோர்கள் நினைவேந்தல், தம்மைத்தேடிவரும் விருந்தினர்கள் பேணல், தம்மோடு ஒத்த உறவினர்கள் பேணல், தாம் என்னும் ஐந்து நிலையினரிடத்தும் அறவுணர்வைப் பேணிக் கடைப்பிடித்தல் இல்லறத்தார்களுக்குத் தலையாய கடமையாகும் என்பதே. இதை இன்னும் சற்று ஆழமாக ஆய்வோம். தென்புலத்தார் என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுவது கடல்கோளினால் மறைந்துபோன குமரிக்கண்டத்து தமிழர் மூதாதையர்களையே என்பதை இப்போது காண்போம். 'தென்புலம்' என்றால் 'தென்பகுதி நிலம்' தமிழ் மொழியில் 'புலம்' என்றால் நிலம், இடம் என்பதே பொருள் வழக்கு. 'தென்புலம்' என்றால் 'தென்பகுதி நிலம்' என்றும் 'வடபுலம்' என்றால் 'வடபகுதிநிலம்' என்றும் வழங்குவதே தமிழர் வழக்கம் என்பதை பழந்தமிழ் இலக்கியங்களில் பரவலாக வழங்கப்படும் வழக்குகள் மூலம் எளிதில் அறியலாம். எடுத்துக்காட்டாக, சிலப்பதிகாரத்தில் "மன்பதை காக்கும் தென்புலம் காவல் என்முதற் பிழைத்தது கெடுக என் ஆயுள்!" - சிலப்பதிகாரம் "தென்புலமான பாண்டிய நாட்டில் வாழும் மக்களைக் காக்கும் அரசுமுறை பிழைபட்டதற்கு நான் முதற் காரணமாகிவிட்டேன்! என் ஆயுள் முடிந்துபோகட்டும்!"என்று ஆராயாமல் கோவலனைக் கொன்று கண்ணகிக்குச் செய்த தவறை தனது அரசவையில் இவ்வாறு கூறி ஆரியப்படை கடந்த பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் உயிர்துறந்தான். இங்கு, பாண்டிய நாடே 'தென்புலம்' என்ற பெயரால் குறிக்கப்பட்டது வெளிப்படையாக விளங்கும். இனி, பத்துப் பாட்டுக்களில் மூன்றாவதாக வரும் சிறுபாணாற்றுப்படையில், கடையேழு வள்ளல்களுள் ஒருவனாகிய ஓய்மான் நாட்டு நல்லியக்கோடன் கொடைத்திறத்தைப் பாராட்டி, இடைக்கழி நாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது. சேர மன்னனைக் குறிக்க 'குடபுலங் காவலர்' மருமா னொன்னார் 'வடபுல' விமயத்து வாங்குவிற் பொறித்த எழுவுறழ் திணிதோ ளியறேர்க் குட்டுவண் வருபுனல்வாயில் வஞ்சியும் வறிதே யதாஅன்று - சிறுபாணாற்றுப்படை:47-50 என்று பாடுகின்றார். இப்பாடலில், பாட்டுடைத்தலைவன் தரும் கொடை, வளமிக்க 'குடபுலம்' என்னும் சேரநாட்டின் வளத்தைக் காட்டிலும் அதிகமான வளத்தைத் தருவதாகப் பாராட்டிப்பாடியது. வளமிக்க 'குடபுலம்' காக்கும் மரபில் வந்த இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன், 'வடபுல'த்தில் உள்ள தன் பகைவர்களை அடக்கி, அவர்களது 'வடபுல' எல்லையிலிருக்கும் இமய மலையில் தன் வில்லம்புச் சின்னத்தைப் பொறித்தான்; கோட்டைக்கதவுக்குத் தாழ்ப்பாள் போடும் கணையமரம் போன்ற வலிய தோள் கொண்ட அந்தக் குட்டுவனின் வளம் மிக்க வஞ்சி நகரமே ஏழை-நகரம் என்று எண்ணும்படியாக நல்லியக்கோடன் பொருள் வளத்தை வாரி வழங்குவான் என்று பாராட்டுகின்றார். இங்கு 'குடபுலம்' சேரநாட்டையும், 'வடபுலம்' வடநாட்டையும் குறிக்கின்றது. தத்துநீர் வரைப்பிற் கொற்கைக் கோமான் 'தென்புலங் காவலர்' மருமா னொன்னார் மண்மாறு கொண்ட மாலை வெண்குடைக் கண்ணார் கண்ணிக் கடுந்தேர்ச் செழியன் 65 தமிழ்நிலை பெற்ற தாங்கரு மரபின் மகிழ்நனைமறுகின் மதுரையும் வறிதே யுதாஅன்று - சிறுபாணாற்றுப்படை: 62-67 "கடலலை மோதும் கொற்கையைத் துறைமுகமாக, மதுரையைத் தலைநகரமாகக் கொண்டு 'தென்புலம்' காக்கும் உரிமை பூண்டவர்களின் வழி வந்தவன் பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன். அவன் தன் பகைவர்களின் நிலத்தைப் பொருள் வளத்தில் மாறுபடுமாறு செய்தவன். தன் நாட்டுக்கு நிழல் தரும் காவல் வெண்குடையின் கீழ் வீற்றிருப்பான். கண்ணைப் போன்ற வேப்பிலைக் கண்ணியைத் தலையில் சூடிக்கொண்டு தேரில் வருவான். தமிழ் நிலைபெற்றிருப்பதால் இவனது மதுரை பிறரால் தாங்க முடியாத மரபுப் பெருமையினைக் கொண்டது. அவனது மதுரைத் தெருவில் எப்போதும் மகிழ்ச்சித்தேன் பாய்ந்துகொண்டே இருக்கும். இத்தகைய சிறப்புகளைக் கொண்ட இவனது மதுரை நகரமே ஏழைநகரம் என்று எண்ணும்படியாக நல்லியக் கோடன் வளத்தை வாரி வழங்குவான்." என்கின்றது இப்பகுதி. தண்பணை தழீஇய தளரா இருக்கைக் 'குணபுலங் காவலர்' மருமா னொன்னா ரோங்கெயிற் கதவ முருமுச்சுவல் சொறியுந். தூங்கெயி லெறிந்த தொடிவிளங்கு தடக்கை நாடா நல்லிசை நற்றேர்ச் செம்பிய னோடாப் பூட்கை யுறந்தையும் வறிதே யதாஅன்று - சிறுபாணாற்றுப்படை: 78-83 குளிர்ந்த நீர் பாயும் வளவயல்களைக் (தண்பணை) கொண்ட உறையூரைத் தலைநகராகக் கொண்ட 'குணபுலம்' என்னும் சோழநாட்டின் மரபுரிமை மன்னன் ‘நற்றேர் செம்பியன்’ எனப் போற்றப்பட்டான். வானளாவ உயர்ந்து தொங்கிய கதவினைக் கொண்ட இவனது தூங்கெயில் கோட்டையில் மேகம் தன் முதுகைச் சொரிந்துகொள்ளும். அத்தகைய வளமிகு செம்பியனின் உறையூர் நகரமே ஒன்றுமில்லாத வறுமைக்கோலம் எய்திவிட்டது போல நல்லியக்கோடன் பரிசுகளை வழங்குவான், என்கிறார் பாணனை ஆற்றுப்படுத்தும் புலவர். மேற்கண்ட மூன்று பகுதிகளில் வரும் 'வடபுலம்' வடநாட்டையும், 'குடபுலங் காவலர்' சேரநாட்டு மன்னனையும், 'தென்புலங் காவலர்' பாண்டியநாட்டு மன்னனையும், 'குணபுலங் காவலர்' சோழமன்னனையும் தெளிவாகச் சுட்டுகின்றன. எனவே, 'தென்புலம்' என்றால் தென்னாடு என்பதே இலக்கிய வழக்கு. இன்னும் தேடுவோம். தெற்கே உள்ள கடல் 'தென்கடல்' என்றும், அங்குள்ள குமரி தெய்வம் தென்குமரி' என்றும் வழங்கப்படுவதை அனைவரும் அறிவர். முத்தொள்ளாயிரம் 94-3ல் 'தென் கொற்கை' என்று கொற்கைத் துறைமுகம் சுட்டப்பட்டுள்ளது. சிலப்பதிகாரமோ 'தென் தமிழ்', 'தென் தமிழ்நாடு', 'தென் தமிழ்ப்பாவை' என்று பரக்கப் பேசுகின்றது. மணிமேகலையோ 'தென்தமிழ் மதுரை', 'தென்திசைப் பொதியில் காணிய வந்தேன்' என்கின்றது. 'தென்புலம்' என்னும் சொல் குறுந்தொகை(317-7), அகநானூறு(24-8), புறநானூறு(35-7, 388-1), சிலப்பதிகாரம்(10-103, 20-76) ஆகிய பழந்தமிழ் இலக்கியங்களில் எங்கும் பரந்து கிடக்கின்றது. தென்புலமருங்கு என்னும் சொல்லாட்சி மதுரைக்காஞ்சி(202), நெடுநல்வாடை(52), நற்றிணை(153-5), சிலப்பதிகாரம்(27-133) ஆகிய தொன்மையான இலக்கியங்களில் பயின்றுவரும் சாட்சியங்கள். தமிழ்ப்பெருவெளி எங்கும் பரக்கக் காணும் 'தென்றல்' என்னும் சொல்லாட்சி 'தென்' என்னும் அடையின் தமிழ் அடையாளத்தையும், பொருளையும் சுட்டி நிற்கின்றது. மேற்கண்ட சான்றுகள் காட்டும் உண்மை 'புலம்' என்னும் சொல்லின் வெளிப்படையான, இயல்பான, எளிமையான பொருள் 'இடம்' என்பதே. ஆக, 'தென்புலத்தார்' என்பதற்கு 'தென்பகுதி நிலத்தவர்' என்னும் பொருளே மிகவும் சரியான பொருத்தமான ஒன்று. தென்பகுதி நிலத்தவர் தமிழ் இனத்தவர் என்பதும் தெளிவு. 'தென்புலத்தார்' அறிவிக்கும் திருவள்ளுவரின் இனம்-மொழி திருக்குறளாசிரியர் தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்பதால், 'தென்புலத்தார்' என்னும் இவ்வொரு சொல்லே திருவள்ளுவரின் இனத்தையும், மொழியையும் குறிப்பால் அறிவிக்கும் சொல்லாக உள்ளது. திருவள்ளுவர் காலத்திலேயே தமிழ்நாட்டில் வேற்றினத்தவரான ஆரியர்கள் புகுந்து, அரசியல், சமுதாயம் என்பவற்றில் மேன்மையடைந்திருந்த தமிழரையும், அவர்கள் தாய் மொழியான தமிழையும், தமிழர்களின் உயர்மரபு வாழ்வியல் நலன்களையும், கலை, அறிவியல் பண்பாடுகளையும் சிறிது சிறிதாக அழிக்கவும், ஆரியர்தம் அரைச் செயற்கை மொழியாகிய சமஸ்கிருதத்தையும், ஆரியக் கருத்தியலையும் தமிழர்களிடம் புகுத்த முயன்ற காலம் என்பது தமிழின வரலாறு. தமிழர் மூதாதையர் 'தென்புலத்தார்' கழக(சங்க) இலக்கியங்கள் கூறும் தமிழரின் மூதாதையர் வாழ்ந்த இடங்களான 'குமரிக்கண்டம்', 'குமரியாறு, பஃறுழியாறு' என்பவை தற்போதுள்ள தமிழ் மண்ணுக்கும் தென்புலத்தில் உள்ளது. பன்நெடுங்காலத்துக்குமுன், கடற்கோளால் மறைந்துபோன தம் தென்புலத்துக் குமரிக்கண்டத்து மூதாதையரை நினைந்து, விருப்பமுடன் படையலிட்டுத் தமிழர்கள் நிகழ்த்திவந்த பயன்கருதா நன்றி செலுத்தும் வழிபாடே திருவள்ளுவர் காலத்துத் தமிழரின் தென்புலத்தார் வழிபாடு ஆகும். இல்லறத்தானின் ஐந்து தலையாய உறுப்புகள் ஆக, வள்ளுவர் கூற்றுப்படி, இல்லறத்தான் ஓம்பவேண்டிய ஐந்து தலையாய உறுப்புகள் தென்புலத்தார், தெய்வம், விருந்து, ஒக்கல், தான் என்பன. இவற்றுள், 'தான்' என்பது 'தலை'யாய் இருந்து பிற உறுப்புக்களைப் பேண வேண்டும் என்றே அறிவுறுத்துகிறார் வள்ளுவர். ஒக்கலை(தம்மோடு ஒத்த உறவினர்களை) 'உடம்பாக'வும், விருந்தைக் கைகளாகவும், தெய்வத்தை இதயமாகவும், தென்புலத்தாரைக் கால்களாகவும் உருவகித்துப் பேணவேண்டும் என்று பொருள்கொள்ள வேண்டும். 'தென்புலத்தார்' வழி நடக்கவேண்டும் என்பதால், அவர்களே இல்லறத்தானின் கால்கள்; தெய்வப்பண்புடன் வாழ்வாங்கு வாழவேண்டும் என்பதால், தெய்வமே இல்லறத்தானின் இதயம்; இருகைகளையும் ஒருசேரக்கொண்டு முழுநிறைவான ஈகையறம்மேற்கொள்ளவும், விருந்தினர்களைத் தம் கைகள்போல் உதவும் உறுதுணையாகக் கருதவேண்டும் என்பதால், விருந்தினரே இல்லறத்தானின் கைகள்; தம்மோடு ஒத்த உறவினர்களுடன் இணைந்து உழைத்து ஒருவருக்கொருவர் பயன்பட்டுக்கொள்ளவேண்டும் என்பதால் 'ஒக்கல்' இல்லறத்தானின் உடல்; காட்சி, கேள்வி, உயிர்ப்பு, மொழி, அறிவு ஆகிய அனைத்துக்கும் அடிப்படையான தலைபோல் 'தான்' இருந்து அனைவரையும் பேணி, அறவழியில் நடத்துதல் வேண்டும் என்பதால் இல்லறத்தானுக்கு அவனே தலை என்பதாக உருவகப்பொருள் கொண்டு வாழவேண்டும். இதுதான் இத்திருக்குறளுக்கு இயல்பான பொருளாக இருக்க இயலும். பஞ்சமகாப் பாதகம் ஆரியப் பிராமணர்களுக்கு மட்டுமே பொருந்தக்கூடிய பஞ்சமகாயக்ஞம் என்ற ஆரியப் பிராமண சமயவியல் சடங்குச் செயலை, தமிழரின் அறநெறிப் பண்பாட்டு அசைவுகளின் விளைவாகத் தோன்றிய இத்திருக்குறளுக்குப் பொருத்துதல் அறமன்று. ஆரியரின் மொழியில் சொல்வதானால், இது ஒரு பஞ்சமகாப் பாதகம்! பஞ்சமகாப் பாபம்!! ஆரியச்சார்பு கொண்ட பரிமேலழகர் முதல் இக்கால திரு.நாகசாமி வரை, தொடர்ந்து இட்டுக்கட்டிக் கூறும் இப்பொய்யுரை, ஆரிய வேதத்துக்கு எவ்விதத்திலும் தொடர்பற்ற பெரும்பான்மை மக்களின் பண்பாட்டு மரபுகளை அவமதிக்கும் செயல். தமிழகத்தில் வாழும் ஆரியர்களும், ஆரிய வேதத்தை ஏற்றுக்கொண்ட தமிழ்ப் பார்ப்பனர்களும் பஞ்சமகாயக்ஞம் செய்ய முழுஉரிமை பெற்றவர்கள். இவ்விரண்டு குழுக்களும் அல்லாத தமிழர்களின் பொதுமறை திருக்குறளுக்கு 'Hindu System' என்ற பெயரில் ஆரியப் பிராமணர்களின் சடங்கியல் முலாம் பூச முயல்வது கடும் கண்டனத்துக்குரியது. வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார் உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்! கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்! குறளறம் தொடர்ந்து பேசுவோம்!