சில ஞாபகங்கள் 1

[pri]

ஊருக்குள் எல்லா இயக்கங்களும் உலவி திரிந்த ஒரு காலம் இருந்தது.
விரும்பிய இயக்கத்துக்கு போவதுவும் வீண்பழி சுமத்தி யார்மீதும் குண்டுகள் பாயாத வாழ்வும் இருந்தது.
அதுவெல்லாம் ஒரு நல்ல கனவு போல பின்னாளில் கலைந்து போனது.

இந்திய இராணுவம் குடியிருந்த  காலை பொழுதொன்றில்  தம்பசெட்டியில் இருக்கிற ரவியின் வீட்டுக்குள் துப்பாக்கிகள் சுமந்த ஐந்து இளைஞர்கள் நுழைகிறார்கள். ரவியின் கைகளையும் கண்களையும் துணியால் கட்டி அவனை அழைத்துக் கொண்டு நடைதூரத்தில இருக்கிற குகனின் வீட்டுக்கு போகிறார்கள். ரவியின் மூலமாக குகனை கூப்பிடுகிறார்கள். வெளியில் வருகிற குகனையும் பிடித்து கைகளை கட்ட முயற்சிக்கிறார்கள். இளைஞர்களை தள்ளிவிட்டு  குகன் பாய்ந்து ஓடிவிடுகிறான். தங்கள் பிடியில் இருந்த ரவியை சுட்டுவிட்டு அந்த இளைஞர்கள் போய்விடுகிறார்கள். தலையில் குண்டுபட்ட ரவி அந்த இடத்திலேயே இறந்துபோகிறான்.

இப்படிதான் முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஹாட்லியில் கூடப் படித்த ஒரு அப்பாவியின் மரணத்தை கடக்க நேர்ந்தது.

எந்த இயக்கமும் உரிமை கோரமலும் எந்த அமைப்பும் அஞ்சலி செலுத்தாமலும் ஒரு அநியாயம் நடந்தேறியது.

இந்த துயர் நடப்பதற்கு இரண்டு கிழமைக்கு முன்னர் மருதடியில் தற்செயலாக அவனை சந்திக்க கிடைத்தது.
உயர்தர பரீட்சை திருப்தியாக செய்திருப்பதாக சொன்னான். எந்த இயக்கமும் விமர்சனங்களை சகித்துக் கொள்ள தயாரில்லை என்றும் தேவையில்லாமல் அரசியல் கதைக்கவேண்டாம் என்றும் சொல்லிவிட்டு போனவன்.
மருத்துவதுறைக்கு போவதுக்கு போதுமான பரீட்சை பெறுபேறு வந்தபோது அவன் உயிருடன் இல்லை.

கறுப்பும் வெள்ளையும் மட்டும் கண்ணுக்கு தெரிந்தவர் துரோகி என்றோ  அல்லது   தியாகி என்றோ  சொல்லியிருக்ககூடும். வழமைபோல  மௌனம் காத்து உயிர் காவிய உறுத்தல் இப்போதும் இருக்கிறது .

இப்போதெல்லாம்  இல்லாமல்போன எல்லா நண்பர்களையும் நினைவுகூர்வதும்  தோற்றுபோனவரின் நியாயங்களை   பேசுவதும் வாழ்க்கையாகிப்போனது.
 

[புங்கையூரன்]

எங்கோ ஒரு இடத்தில்.....கோசான் எழுதிய ஒரு வசனம்....அப்படியே மனதில்.....ஆழப்பதிந்து சில நாட் களாக மனதை உறுத்திய படியே இருந்தது!

ஒரு மகானின் வாயிலிருந்து  உதிர்ந்த வார்த்தைகள் போன்று.....ஏதோ ஒன்று இந்த வார்த்தைகளுக்குள் புதைந்துள்ளது போல ஒரு பிரமை..!

காலம் எங்கள் ஒவ்வொருவரையும் நிறுத்துக் கொண்டிருக்கின்றது!

உங்கள் அனுபவத்தை வாசித்த போதும் அது தான் நினைவில் வருகின்றது!

தொடர்ந்தும் எழுதுங்கள்!

[மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர்]

எதை எழுதுவது என்றே எனக்குத் தெரியவில்லை

[pri]

நன்றி புங்கையூரன்  , சுமேரியர் .

எழுத முயட்சி செய்கிறேன் .