தமிழ்சிறி... சுட்ட, முறுக்கு. (தொடரும்... சிறு கதை)
-
Tell a friend
-
Topics
-
-
-
1
By கிருபன்
தொடங்கப்பட்டது -
-
-
-
Posts
-
By கிருபன் · பதியப்பட்டது
நடைப்பயிற்சி: ஆர்வலர்களின் குழப்பமும் வல்லுநர்கள் விளக்கமும் மின்னம்பலம் அ.குமரேசன் கொரோனா முதல் அலை ஏற்படுத்திய காயங்களிலிருந்து வடிந்த குருதியின் ஈரம் உலர்வதற்குள்ளாக இரண்டாம் அலை குதறிக்கொண்டிருக்கிறது. மூன்றாவது அலை கூரிய பற்களோடு வர இருப்பதையும், சில நாடுகளில் நான்காம் அலை தன் நகங்களைக் கூர் தீட்டிக்கொண்டிருப்பதையும் செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன. இந்நிலையில் பொதுமுடக்கம் உள்ளிட்ட கட்டுப்பாடுகளின் தேவை உணரப்படுகிறது. விளையாட்டாகவோ வீம்பாகவோ பொதுமுடக்க விதிகளை மீறக்கூடாது என்று வலியுறுத்தப்படுகிறது. வழிபாடு, கொண்டாட்டம் என எந்த வகையிலும் மீறுகிறவர்கள் தங்களுக்கும் சம்பந்தமே இல்லாத மற்றவர்களுக்கும் ஆபத்தை ஏற்படுத்துகிறார்கள். ஆகவேதான் அணுகுமுறைகளில் மாற்றுக் கருத்துகள் உள்ளவர்களும் முகக்கவசம், சமூக இடைவெளி, கூட்டம் கூடாதிருத்தல் உள்ளிட்ட அந்த விதிகளைக் கடைப்பிடிக்கிறார்கள். பொதுமுடக்கத்திற்கான விளக்கங்கள் போதுமான அளவுக்குத் தரப்பட்டிருக்கின்றன என்றாலும், பலருக்கு வேறொரு குழப்பம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. காலையிலோ, மாலையிலோ உடற்பயிற்சியாகக் கால்வீசி நடக்கிற பழக்கம் உள்ளவர்கள் அவர்கள். பொதுமுடக்கம் என்றில்லாவிட்டாலும், கொரோனாவின் கோரத் தாண்டவத்தைப் பார்க்கிறபோது அப்படி நடைப்பயிற்சி மேற்கொள்வதால் தங்களுக்கோ, தங்களால் மற்றவர்களுக்கோ பாதிப்பு ஏற்படுமோ என்ற ஐயம் அவர்களை முடிவெடுக்க முடியாமல் முடக்கிப்போடுகிறது. கொரோனா வைரஸ் காற்றின் மூலம் பரவுகிறது என்று அறிவியலாளர்கள் சொல்வதைக் கேட்டு, அப்படியானால் வெளியே செல்கிறபோது காற்றில் பரவியிருக்கக்கூடிய வைரஸ் தங்களைத் தொற்றிவிடக்கூடும், தங்களை நேரடியாகப் பாதிக்கிறதோ இல்லையோ, பின்னர் தங்களிடமிருந்து குடும்பத்தினரையோ அண்டை வீட்டுக்காரர்களையோ அலுவலகத்தில் உடன் பணியாற்றுகிறவர்களையோ தொற்றக்கூடும் என்று தன்னலமும் பிறநலமும் கலந்து தயங்குகிறார்கள். வீட்டின் மொட்டை மாடிக்குச் சென்று காற்று வாங்குவதைக் கூடத் தவிர்க்கிறார்கள். வைரஸ் காற்றின் மூலம் பரவுகிறது என்றால், அது ஏதோ தூசுப் படலம் போலக் காற்றில் பரவித் திரிந்துகொண்டிருக்கும், வெளியே வருகிறவர்கள் மீது விழுந்து சுவாசத்தின் மூலம் நுரையீரலுக்குள் நுழைந்துவிடும் என்று புரிந்துகொள்ளக்கூடாது என்று அறிவியலாளர்கள் விளக்கியிருக்கிறார்கள். வைரஸ் தானாகப் பறந்து பரவக்கூடியதல்ல. அதற்கான இறக்கைகளோ கால்களோ அதற்குக் கிடையாது. சளித்துளிக்குள் பதுங்கி, அதனை ஒரு வாகனம் போல் பயன்படுத்தித்தான் பயணிக்கிறது. தொற்று ஏற்பட்டுள்ள ஒருவர் தும்முகிறபோது, இருமுகிறபோது, பேசுகிறபோது, பலமாகப் பெருமூச்சு விடுகிறபோது வெளியேறுகிற சளித்துளிகளைப் பற்றிக்கொண்டு வைரஸ் தானும் வெளியே வருகிறது. தொடக்கத்தில், பெரிய சளித்துளிகளில் மட்டுமே வைரஸ் இருக்கும் என்று கருதப்பட்டதால், அந்தப் பெரிய துளிகள் வெளியே பாய்ந்து கீழே விழக்கூடிய தொலைவு கிட்டத்தட்ட ஒன்றரை மீட்டர் வரைதான் என்பதால், அந்த அளவுக்கு இடைவெளி தேவை என்று பரிந்துரைக்கப்பட்டது. அடுத்தடுத்த ஆராய்ச்சிகளில், சிறு சிறு துளிகள் மூலமாகவும் வைரஸ் வெளியேறுவது உறுதிப்படுத்தப்பட்டது. அந்தச் சிறு துளிகள் மேலும் ஓரிரு மீட்டர்கள் வரையில் கூடுதலாகப் பாய்ந்து கீழே விழுந்துவிடும். ஆகவே, அதற்கேற்ப சமூக இடைவெளியை அதிகப்படுத்திக்கொள்வது, கூட்டத்தைத் தவிர்ப்பது, கைகளைக் கழுவிக்கொள்வது, முகக்கவசங்களையும் அடிக்கடி தூய்மைப்படுத்திக்கொள்வது, ஒரே முகக்கவசத்தையே வைத்துக்கொண்டிராமல் அவ்வப்போது புதிய முகக்கவசங்களை வாங்கிப் பயன்படுத்துவது போன்ற ஆலோசனைகள் அறிவுறுத்தப்படுகின்றன. அவரவர் சூழலுக்கேற்ப மருத்துவம் சார்ந்த முகக்கவசம், இரட்டை முகக்கவசம் போன்றவற்றைப் பயன்படுத்தவும் ஆலோசனை கூறப்படுகிறது. “தலைவரே, எப்படி உங்க மாஸ்க் மட்டும் அழுக்குப்படாம புதுசாவே இருக்கு,” என்று கேட்கிறார் ஒரு விசுவாசி. “அதுவா, நான் தும்முறபோதும் இருமுறபோதும் மாஸ்கைக் கழட்டி வெச்சிடுவேன்,” என்கிறார் தலைவர். இந்த நகைச்சுவைத் துணுக்கு நினைவுக்கு வருகிறது. சிரித்துவிட்டு இப்போது நாம் நடைப்பயிற்சி பற்றிய குழப்பத்திற்கு வருவோம். அன்றாட நடைப்பயிற்சியைத் தொடர்வதா, அதையும் நிறுத்திவைப்பதா? இந்த வினா பலரிடமிருந்தும் வந்ததைத் தொடர்ந்து சில மருத்துவ வல்லுநர்கள், நடையைத் தவிர்ப்பதே நல்லது என்று கருத்துக் கூறியிருக்கிறார்கள். ஆயினும், நீரிழிவு, கொழுப்பு போன்ற பாதிப்புகள் உள்ளவர்கள் மருத்துவக் காரணங்களுக்காக நடைப்பயிற்சி மேற்கொண்டாக வேண்டியிருக்கிறது. அது பிரச்சினையை வரவேற்பதாகிவிடுகிறது. நடந்தேயாக வேண்டும் என்ற நிலையில் உள்ளவர்கள், உரிய முன்னெச்சரிக்கைகளைப் பின்பற்றி சிறிது நேரம் நடைப்பயிற்சிக்குச் சென்று வரலாம் என்று அந்த வல்லுநர்கள் கூறுகிறார்கள். அப்படி நடப்பதைக் கூட, மக்கள் நடமாட்டம் இல்லாத அதிகாலைப் பொழுதில் மேற்கொள்வது நல்லது என்றும் அவர்கள் பரிந்துரைக்கிறார்கள் (‘இந்தியா டுடே’, இணையப் பதிப்பு, மே 5). பல சூழல்களோடு இது குறித்துக் கேட்டபோது தில்லி விஞ்ஞான் பிரசார் அமைப்பின் மூத்த அறிவியலாளரும், தமிழில் கொரோனா தொடர்பானவை உள்ளிட்ட அறிவியல் கட்டுரைகளை எழுதி வருபவருமான டி.வி. வெங்கடேஸ்வரன், “நடைப்பயிற்சி போகலாமா என்ற கேள்வியைப் வேறு பல சூழல்களோடு இணைத்துதான் பார்க்க வேண்டும். உதாரணமாக, ஒரு பெரிய மைதானத்தில், அருகில் வரக்கூடியவர்கள் யாரும் இல்லாத அல்லது யாருமே இல்லாத இடத்தில், தனியாக நடந்து செல்கிற வாய்ப்புள்ள சாலையில் அல்லது தெருவில், முகக்கவசம் அணிந்துகொண்டு நடப்பதில் பிரச்சினை இல்லை,” என்றார். “சில குடியிருப்புப் பகுதிகளில் நடைப்பயிற்சிக்கென்றே இடம் அமைத்திருப்பார்கள். அங்கேயெல்லாம் பார்த்தால் பலரும் நெருக்கமாக நடப்பார்கள். சேர்ந்து நடப்பார்கள். ஒருவர்க்கொருவர் மிகக்குறைவான இடைவெளிதான் இருக்கும். அப்படிப்பட்ட நெரிசலான இடங்களை இப்போதைக்குத் தவிர்ப்பதுதான் நல்லது. மொட்டை மாடியில் நாம் மட்டும் நடப்பதில் சிக்கலில்லை. திறந்த காற்றிலிருந்து வைரஸ் வந்துவிடாது. வெளியே நடக்கிறபோது எதிரே வருகிறவருடன் நின்று பேசுவோம், எப்படி இருக்கீங்க என்று நலம் விசாரிப்போம், வழியில் ஒரு டீக் கடையைப் பார்த்தால், ஏற்கெனவே அங்கே நிற்பவர்களோடு சேர்ந்து டீ குடித்துக்கொண்டே உரையாடுவோம்… இதெல்லாம்தான் சிக்கலை ஏற்படுத்திவிடுகிறது. ஆகவேதான், பிரச்சினையே வேண்டாமென்று பொதுவாக நடையைத் தவிர்த்துவிட்டு, வீட்டிலேயே இருக்கப் பரிந்துரைக்கிறார்கள்,” என்று அவர் மேலும் தெளிவுபடுத்தினார். நடைப்பயிற்சி நண்பர்கள் முன்னணி ஹோமியோபதி மருத்துவரும், டாக்டர் கோபிகர் ஹோமியோபதி அறக்கட்டளை நிர்வாக அறங்காவலருமான பி.வி. வெங்கட்ராமன், இன்னொரு பழக்கத்தையும் சுட்டிக்காட்டினார். “ஒரு கலாச்சாரம் போல நடைப்பயிற்சி நண்பர்கள் என்றே சிறு சிறு குழுக்கள் இருக்கின்றன. அவர்களோடு சேர்ந்துதான் பேசிக்கொண்டே நடக்கிறோம், நடைப்பயிற்சி முடிகிறபோது உட்கார்ந்து அரட்டையடிக்கிறோம். பூங்காக்களில், குறுகலான தெருக்களில், நடைமேடைகளில் நடக்கிறபோது எதிரே வருகிற எல்லோரும் முகக்கவசம் அணிந்திருப்பார்கள் என்று சொல்ல முடியாது. வழிபாடுகள் சார்ந்த கூட்டங்கள் கூடக்கூடிய இடங்களிலும் இதே நிலைமைதான். இப்படிப்பட்ட நெருக்கமான தொடர்பு வாய்ப்புகள் தொற்றுக்கு வழிசெய்துவிடக்கூடும் என்பதால்தான் நடைப்பயிற்சி வேண்டாம் என்று சொல்லப்படுகிறது. தனியாக நடக்கக்கூடிய, விசாலமாக இருக்கக்கூடிய இடங்களில் தைரியமாக நடக்கலாம். அப்போதும் முகக்கவசம் கண்டிப்பாகத் தேவை,” என்றார் அவர். “கோவிட் தாக்கம் உள்ளவர்களுக்கு இதயம், தசை போன்ற அங்கங்கள் பலவீனமாக இருக்கும். அவர்கள், தங்களுக்குத் தொற்று இருக்கிறதா இல்லையா என்றே உறுதிப்படாதபோது நடைப்பயிற்சி சென்றால் பாதிப்புகள் அதிகரிக்கக்கூடும். ஆகவேதான், சிறு பாதிப்பு கூட தீவிரமாகலாம் என்ற அச்சமிருப்பதால், வழக்கமான உடற்பயிற்சி, பிரணாயாமம் போன்ற மூச்சுப் பயிற்சி கூட இப்போது வேண்டாம் என்று அறிவுறுத்தப்படுகிறது,” என்றும் கூடுதலாகப் பகிர்ந்துகொண்டார். உடற்பயிற்சி மட்டுமல்ல அக்கு சிகிச்சையாளரும், கம்பம் அக்குபங்சர் அகாடமி முதல்வருமான உமர் பாரூக் இதுபற்றிக் கூறுகையில், “வீட்டிலேயே முடங்குகிறபோது மூட்டுகள் அசைவுக்கான வாய்ப்பு சுருங்கிவிடுகிறது. ஆகவே பாதுகாப்பான நடைப்பயிற்சி அவசியமாகிறது. நடை என்பதை வெறும் உடற்பயிற்சியாக மட்டும் பார்ப்பதற்கில்லை. மனநலத்தோடும், சிந்தனை வளர்ச்சியோடும் சம்பந்தப்பட்டது நடை. உடலியலும் உளவியலும் இணைந்து செயல்பட்டால்தான் எந்தப் பணியும் முழுமையடையும். பிடித்தமான ஒன்றை யோசித்தபடி மன அழுத்தமில்லாமல், ரசனை ஈடுபாட்டோடு காலாறச் செல்வதுதான் நடை,” என்றார். “உலக சுகாதார நிறுவனம் சொல்கிற முகக்கவசம், கொரோனா கிருமியை விட நுட்பமான துளைகளைக் கொண்டது. நாம் பொதுவாகப் பயன்படுத்துவது எதிரே இருப்பவரிடமிருந்து வெளியேறக்கூடிய கிருமிகளைத் தடுக்கக்கூடியதுதான். கொரோனா கிருமி பற்றிய தகவல்கள் போதுமான அளவுக்கு இல்லாத நிலையில் பரிந்துரைக்கப்பட்ட சமூக இடைவெளி, இப்போது கொரோனா பற்றிய அறிவு அதிகரித்துள்ள நிலையில் அப்படியே பொருந்தாது. அமெரிக்காவில், தனியான திறந்தவெளிகளில் முகக்கவசம் தேவையில்லை என்றே சொல்கிறார்கள். எதிரே இருப்பவரோடு பேசும்போதும், மூடப்பட்ட இடங்களில் இருக்கிறபோதும்தான் முகக்கவசம் தேவை என்றெல்லாம் அங்கே பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. நம் நாட்டில் உள்ள குழப்பமான சூழலில் சரியான ஆலோசனைகளை உருவாக்க வேண்டிய தேவை இருக்கிறது. ஒருவரோடு பேசிக்கொண்டிருக்கிறபோது முகக்கவசம் அணிந்துகொள்ளலாம். ஆனால் தொடர்ந்து அணிவது மூச்சுவிடுவதில் சிரமத்தை ஏற்படுத்திவிடும். ஆகவே தனியாக அல்லது போதுமான இடைவெளியோடு நடக்கிற இடமா, நெருக்கமாக நடமாடுகிற இடமா, எப்படிப்பட்ட திறந்தவெளி என்பதைப் பொறுத்து முடிவெடுக்கலாம்,” என்றும் அவர் தெரிவித்தார். கிருமிகளை எதிர்கொள்ள நேரிடுகிறபோதுதான் உடலின் இயற்கையான நோயெதிர்ப்புத் திறன் நன்கு வலுப்பெறும்; வீட்டுக்குள்ளேயே இருந்துகொண்டு, வகைவகையான உணவுகளையும் மருந்துகளையும் எடுத்துக்கொள்வதால் மட்டும் அந்தப் பலன் கிடைத்துவிடாது என்று சுட்டிக்காட்டுகிறார்கள் பல கிருமியியல் ஆய்வாளர்கள். உரிய ஆலோசனைகளை முறையாகக் கடைப்பிடிக்கிற உறுதிப்பாடு இருக்குமானால் நடையைத் தவிர்க்க வேண்டியதில்லை என்றே அவர்களும் அறிவுறுத்துகிறார்கள். ஆம், நடப்பது என்பது நடப்பு நிலைமைகளுக்கேற்ப நம்மைத் தகவமைத்துக் கொள்வதற்காகவும்தான். https://minnambalam.com/public/2021/05/15/23/is-walking-in-corona-pandemic-acceptable -
-
-
வக்கிர எண்ணம் கொண்ட ஆண்களின் சம்பாத்தியத்தில் வாழும் பெண்களின் நிலை எப்பவுமே துயரமானதுதான் என்பதை தெளிவாக சொல்கிறது இக் கதை.....! 😎 பகிர்வுக்கு நன்றி கிருபன்.......! -
By கிருபன் · பதியப்பட்டது
நெஞ்சை உறைய வைத்த சிறிலங்கா கடற்படையினர் நடத்திய குமுதினிப் படுகொலை! குமுதினி படகுப் படுகொலைகள் என்பது 1985 ஆம் ஆண்டு மே 15 ஆம் நாள் நெடுந்தீவிற்கும் புங்குடுதீவிற்கும் இடையில் சேவையாற்றிய குமுதினிப் படகில் பயணம் செய்தவர்கள் கூட்டாகப் படுகொலை செய்யப்பட்டு இன்றோடு 36 வருடங்கள் ஆகும். நெடுந்தீவின் மாவலித்துறையில் இருந்து நயினாதீவின் குறிகாட்டுவான் துறைமுகத்திற்கு குமுதினிப் படகில் சென்ற பயணிகள் இலங்கை கடற்படையினரால் நடுக்கடலில் வழிமறிக்கப்பட்டுப் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். குழந்தைகள், பெண்கள் உட்பட மொத்தம் 33 பேர் குத்தியும் வெட்டியும் கொல்லப்பட்டனர். முப்பதுக்கும் மேற்பட்டோர் படுகாயங்களுடன் காப்பாற்றப்பட்டனர். நேரில் கண்டவர்களின் சாட்சியத்தின் படி, இலங்கை கடற்படையைச் சேர்ந்தவர்கள் என நம்பப்படும் ஆறு நபர்கள் படகில் ஏறினர். படகில் பயணம் செய்தவர்களை முன்னே வரும்படி அழைத்து ஒவ்வோருவரையும் தமது பெயர், வயது, முகவரி, எங்கு செல்கிறார்கள் போன்ற விவரங்களை உரத்துக் கூறும்படி பணிக்கப்பட்டார்கள். பின்னர் அவர்களை வாள்களாலும் கத்திகளாலும் வெட்டிக் கொன்றனர். சாட்சியங்கள் பன்னாட்டு மன்னிப்பு அவையினால் பதியப்பட்டன. பொது வேலைகள் திணைக்களத்திடம் இருந்து தற்போதைய வீதி அபிவிருத்தி அதிகார சபையின் கீழிருந்த குமுதினி 1960களில் இலங்கை அரசால் நெடுந்தீவுக்கு போக்குவரத்துச் சேவையில் ஈடுபடுத்தப்பட்டது. அன்றிலிருந்து இன்று வரை நெடுந்தீவு மக்களை வெளியுலகத்தொடர்பில் வைத்திருக்க உதவிய படகு இதுவாகும். இயந்திர அறை முன்பகுதி பின்பகுதி என மூன்று பிரிவாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. குமுதினி படகு 1985 மே 15 காலை 7:15 மணிக்கு நெடுந்தீவு மாவலித் துறைமுகத்தில் இருந்து 64 பயணிகளுடன் புறப்பட்டது. நயினாதீவு நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கும் போது புறப்பட்ட அரைமணி நேரத்தின் பின் நடுக்கடலில் கண்ணாடி இழைப் படகில் வந்த இலங்கைக் கடற்படையினரால் வழிமறிக்கப்பட்டது. ஆறு பேர் முக்கோண கூர்க்கத்தியும் கண்டங்கோடலிகள் இரும்புக்கம்பிகள் சகிதம் குமுதினியில் ஏறினர். பின்புறமிருந்த பயணிகளை இயந்திர அறையின் முன்பக்கம் செல்லுமாறு மிரட்டினர். அவர்கள் அனைவரும் சென்றுவிட்டனர். பின்புறம் இருபுற இருக்கைகளுக்கு நடுவே பலகைகளினால் இயந்திரத்தில் இருந்து பின்புறம் செல்லும் ஆடு தண்டுப்பகுதியை அவர்கள் அகற்றினர். இருக்கை மட்டத்தில் இருந்து கிட்டத்தட்ட சுமார் 4 அடி ஆழமானதாக அது இருந்தது. இதன்பின் பணியாளர்கள் உட்பட ஒவ்வொருவராக உள்ளே அழைக்கப்பட்டனர். அரைகுறைத் தமிழில் அவர்கள் கதைத்தனர். குமுதினியின் இருபக்க வாசல்களிலும் உள்ளும் வெளியும் கடற்படையினர் இருந்தனர். ஒவ்வொருவராக கடற்படையினர் அழைத்து கத்தியால் குத்தியும் கண்டங்கோடலியால் வெட்டியும் இரும்புக்கம்பியால் தாக்கியும் கொன்று அந்த ஆடு தண்டுப்பகுதியில் போட்டனர். இப்படி கொல்லப்படுபவர்கள் எழுப்பும் அவல ஒலி முன்புறம் இருப்பவர்களுக்கு கேட்கக்கூடாது என்பதற்காக அவர்கள் பெயரையும் ஊரையும் உரக்கச் சொல்லுமாறு பணிக்கப்பட்டனர். அவலக் குரல் எழுப்ப முடியாது இறந்தவர்கள் போல் இருந்தவர்களும் உண்டு. கடுமையாகத் கடற்படை தாக்க குரல் எழுப்பியவர்கள் அதிகளவில் தாக்கப்பட்டு இறந்து விட்டார்கள் என கடற்படையினரால் கருதப்பட்டும் போடப்பட்டனர். பயணிகளில் ஒருவர் கடலில் குதிக்கவே அவருடன் சேர்ந்து வேறு சிலரும் கடலில் குதிக்கத் தொடங்கினர். இதனைக் கண்ட ஆயுத நபர்கள் அவர்கள் மீது துப்பாக்கிப் பிரயோகம் செய்தனர். நேரில் கண்ட ஒருவர் இவ்வாறு கூறுகிறார்.: “எனது தலையில் அடித்தார்கள். நான் விழுந்து விட்டேன். நான் இழுத்துச் செல்லப்படுவதை உணர்ந்தேன். கோடரி போன்ற ஆயுதத்தால் எனது தலையை அடித்தார்கள். வயிற்றிலும் கால்களிலும் அடித்தார்கள். பின்னர் ஒரு பள்ளத்தில் வீழ்ந்தேன். நான் இறந்து விட்டதாக நடித்து அப்பாடியே கிடந்தேன். எனக்கு மேல் மேலும் உடல்கள் விழுந்தன. குழந்தைகள், பெண்களின் அவலக்குரலைக் கேட்கக்கூடியதாக இருந்தது.” சுபாஜினி விசுவலிங்கம் என்ற 7 மாதக் குழந்தை முதல் 70 வயது தெய்வானை உட்பட இப்படுகொலை நிகழ்வில் இறந்தோர் எண்ணிக்கை 36 முதல் 48 வரை எனத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. ஆனாலும் பன்னாட்டு மன்னிப்பு அவை இறந்தோர் எண்ணிக்கை 23 எனத் தெரிவிக்கிறது.71 பேர் உயிருடன் படுகாயங்களுடன் மீட்கப்பட்டனர். பன்னாட்டு மன்னிப்பு அவையினர் இந்நிகழ்வில் பாதிக்கப்பட்டோர் மற்றும் சாட்சியங்களின் அடிப்படையில் விரிவான அறிக்கை ஒன்றை இலங்கை அரசுக்குச் சமர்ப்பித்து குற்றவாளிகள் அடையாளம் காணப்பட்டு அவர்களுக்கெதிராக முறைப்படி சட்ட நடவடிக்கை எடுக்கும் படி வற்புறுத்தியது. இப்படுகொலைகள் நயினாதீவு கடற்படைத்தளத்தைச் சேர்ந்தோரால் மேற்கொள்ளப்பட்டதென குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட வேளையில் “ “இக்குற்றத்தை யார் புரிந்தார்கள் என அறிவதற்கு எந்த விதமான ஆதாரமும் இல்லை,” ” இலங்கை அரசின் தேசியப் பாதுகாப்பு அமைச்சர் லலித் அத்துலத்முதலி கூறினார். தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் சமாதானச் செயலகம் நவம்பர் 22, 2006 விடுத்த அறிக்கையில் படகில் 72 பேர் இருந்ததாகவும் 36 பேர் கொல்லப்பட்டதாகவும் தெரிவித்திருக்கிறது. உயிர் தப்பியவர்கள் பலரின் வாக்குமூலங்களை அது வெளியிட்டிருக்கிறது. நெடுந்தீவு மக்களின் வாழ்வில் குமுதினிப்படுகொலை மறக்க முடியாதது. ஆண்டுதோறும் இந்தப் படுகொலையை நினைவுகூறும் நிகழ்வுகளில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். தமிழ் இனப்படுகொலை வரலாற்றில் மறக்க முடியாத வடுவாக நிலைத்துள்ள குமுதினிப்படுகொலையை நெடுந்தீவு மக்கள் மாத்திரமின்றி உலகமெங்கும் உள்ள தமிழ் மக்களும் நினைவுகூறுகின்றனர். கடலம்மா கடலம்மா… நீயே சொல் குமுதினி ஏன் பிந்தி வந்தாள்? எம்மவரின் அவலங்களைச் சடலங்களாய்ச் சுமந்துகொண்டு ‘குமுதினி’ குருதி வடிய வந்தாள். கடலம்மா கண்டாயோ கார்த்திகேசு என்னவானான்? எந்தக் கரையில் உடலூதிக் கிடந்தானோ? ஓ…! சோழகக் காற்றே நீ, வழம்மாறி வீசியிருந்தால்… ‘குமுதினி’ வரமாட்டாள் என்று நெடுந்தீவுக்குச் சொல்லியிருப்பாய். பாவம் மரணங்களின் செய்தி கூடக் கிட்டாத தொலைதீவில் ஏக்கங்களையும் துக்கங்களையும் கடலலைகளிடம் சொல்லிவிட்டுக் காத்திருக்கும் மக்கள்… கடலம்மா நீ மலடி ஏனந்தத் தீவுகளை அனாதரவாய்த் தனியே விட்டாய்? கடலம்மா… உன் நீள் பரப்பில் அனாதரவாய் மரணித்த எம்மவரை புதிய கல்லறைகளை எழுப்பி ‘அனாதைக் கல்லறைகள்’ என நினைவூட்டு. ஆனால், இனிவருங் கல்லறைகள் வெறும் இழப்புக்களின் நினைவல்ல, எமது இலட்சியங்களின் நினைவாகட்டும்! -நிலாந்தன் "துவம்சம்" அல்லது நினைவறா நாள். ( 15-05-1985 ) குமுதினி ……… இந்தப் பெயரை, உச்சரிக்கும் உதடுகள்- இன்றும் கூட துக்கத்தால் ஒரு கணம் ஒன்றோடு ஒன்று ஒட்டிக் கொள்கின்றன!! காகம் கத்தித் துயிலெழும் – என் இனிய தீவினை …….. பட்டணத்தோடு இணைத்த பாலம் அவள்! அவள் மடிமீது ஏறிய பின்புதான், எங்களின் பனாட்டும், பாயும்……. ஓலையும், ஒடியலும் ……… பண நோட்டுக்களாக மாறின !! பிரபஞ்ச உருண்டைக்குள் தான், எத்தனை பிரமிப்புகள் -அத்தனையும் அந்தப் பாவைமீது காலை வைத்த – பின்புதான் நாம் கண்டுணர முடிந்தது !!! ஆயிரம் பேதம் சொல்லி, பனம்கிழங்குக் கூறுகளாய்…….. கிழிபட்டுக் கிடந்த என் மக்களை “மனிதமே, நேயமென்று” தன் மடிமீது சுமந்து …… பரஸ்பரம் புரிந்துண்ர்வுள்ளவர்களாக்கிய புண்ணியவதி அவள் ! பலனை எதிர்பாராமல், கடமையை மட்டும் செய்த கீதை படிக்காத கோதை ! என் கையில் சுமந்த புத்தகங்கள் ….. காலில் நசிபடும் செருப்பு …….. தீபாவளிப் புத்தாடை ….. பொங்கலாய்ப் பொங்கும் புதுப்பானை ……. அப்புவையும்,ஆச்சியையும், கிடத்திவைத்த சவப்பெட்டிகள் ……. எல்லாமே …… எல்லாமே ………. அவள் சுமந்தவை ! கட்டுமரங்களுக்கும் கைவலி-வள்ளங்களுக்கும் கல்தாக் கொடுத்துவிட்டுக் கடும் வேகக் கப்பலாய் – என் துறைமுகத்தில் மிதந்த அழகுராணி ! புள்ளிமானாய் துள்ளிக் குதித்து – அவள் ஏழாற்றுப் பிரிவைக் கடக்கிறபோது ……. மலைபோல் உயரும் அலைகளும் – அவளிடம் கைகட்டிப் பணிந்து, மௌன நுரையாய் சிதறுண்டு போகும் !! அதிகாலையின் பனிச்சிதறலோடு …… அன்றும் அவள் – தன் அரும்புத்திரர்களோடு புறப்பட்டுப் போனாள் !! பிரளயம் என்பதை அறியா – அவளையே பிரளயமாக்கின ஆயுதக் கூலிகள் !! வெடித்து வீசியெறிந்த பட்டாசுத் துண்டுகளாய் ………. காலறுபட்டு ……..கையறுபட்டு …….. துடிக்கத் துடிக்க ……… அவ்ள் மடியில் உயிர் போன, என்னுயிர்த் தங்கைகளின் அழகான கனவுகள் பற்றி ……. இன்னமும் ……. அவர்கள் …….. வாழ விரும்பிய வாழ்க்கையைப் பற்றி ……. பலமாதமாய், பவித்திரமாய், உருவாகி கணப்பொழுதில் கருவுடனேயே …….. சிதையில் எரிந்த என் நண்பனின், மனைவி பற்றி …….. பதைக்கப்,பதைக்க கொலையுண்டு கிடந்த பச்சை மழலை பற்றி ….. மரணிக்கும் போதும், எதிரியிடம் மண்டியிடாது உயிர் விட்ட என்னூர்- வீர அன்னைகள் பற்றி …… என்னினிய உணர்வில் தமிழைக் கலந்து, தன்னுயிரைக் கூலிப்படைக்கு காவு கொடுத்திட்ட தமிழாசிரியன் பற்றி ……. எவரைப்பற்றி ……. எவரைப்பற்றி …….. நான் புலம்பி அழ ????? வெல்லை, பெருந்துறை ……. குடவிலி, குவிந்தா ……. எத்திசை நோக்கினும் எங்கும் அழுகுரல் !! கீழ்த்திசையிருந்து …….. பெருந்துறையீறாய்……… ஈக்களும் கூட இரையற்றிருந்த நாள். என்னூர்க் கொண்டைச் சேவலும், காக்கையும், கூட மார்பில் அடித்த மரண நாளது !! வீகாமனும்,வெடியரசனும், ஆண்ட திருத்தீவு விம்மல்களால் நிறைந்த நாளது ! பூதத்தைக் கொண்டு பொழிந்த – கிணறுகளில் நன்னமுத நன்னீர் குடித்த – மனிதர்களின் கண்ணீர் பெருகிக் கரையுடைந்த நாளது . இந்து மாக்கன்னியின், பொட்டெனப் போற்றிடும் ……. நெடுந்தீவகத்தின் உயிர்களின் பெறுமதி – கேவலம் காட்டிலே வெட்டிய கால்நடை போன்றதா ?? ஈழதேசத்து மூளையாய்த் திகழும் – அழகிய தமிழின் இலக்கணத்தீவு …….. அந்நியன் கண்ணில், துச்சமாய் ஆனதோ ??? கூவியெழும் அலைகளின் கூக்குரல் – இக் காற்றில் தவழ்ந்து காதில் உறைக்கிறது. மரணத்தை வென்ற மாமறவர் நீங்கள் !! மண்ணின் மடிவெடித்து மறுபடியும் பிற்ப்பீர்கள். ஆழ்கடலிருந்து ….. அலைகடலின் மடியிருந்து …… வெட்டத் தளைக்கும் மரங்களாய் …..-நீங்கள் விட்ட இடமிருந்து விழுதுகளை எறிவீர்கள் !!! "மா.சித்திவினாயகம்" ("மாவிலி" மலரிலிருந்து ) குமுதினிப் படுகொலை - நீதி மறுக்கப்பட்ட ஒரு துயரத்தின் கதை: குமுதினிப் படுகொலையானதுமனித உரிமை அமைப்புக்களின் சான்றுகளில் இருந்து மறைக்கப்பட்டு, நீதி மறுக்கப்பட்டதாக, அல்லது நீதி வழங்கப்படாததாக இருபது தசாப்தங்களுக்கு மேலாகிவிட்டது. இத்தனை ஆண்டுகள் கழிந்தபின்னரும் குமுதினிப் படுகொலையில் உயிர் தப்பிய படகுப்பணியாளரையும் மற்றும் உயிர் தப்பிய பயணிகளையும் சிறிலங்கா கடற்படைதேடி வருகிறது. ஊர்காவற்துறை, இறங்குதுறை சிறிலங்கா கடற்படை முகாமாக தொடர்ந்து இருந்து வருகிறது. இதன் அருகேதான் குமுதினி தரையேற்றப்பட்டு திருத்தப் பணிக்கு உட்படுத்தப்பட்டு வந்தது. அங்கு குமுதினியின் சில பணியாளர்கள் தங்கியிருந்தனர். இவர்களிடம் சென்ற சிறிலங்கா கடற்படையினர் 1985ஆம் ஆண்டு குமுதினி படுகொலையில் தப்பிய பயணிகள் எங்கே இருக்கிறார்கள் என விசாரிக்கின்றனர். அதேபோல் குறிகட்டுவான் இறங்குதுறையிலும், நயினாதீவு சிறிலங்காக்கடற்படை இறங்குதுறையிலும் தப்பிய படகுப்பணியாளரைப்பற்றியும்,தப்பிய பயணிகள் பற்றியும் தொடர்ந்தும் சிறிலங்கா படையினர் விசாரித்தே வருகின்றனர். இது ஏன்?. 1985ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 15 ஆம் நாள் காலை ஏழு மணிக்கு நெடுந்தீவு மாவிலி துறைமுகத்திலிருந்து 64 பயணிகளுடன் புறப்பட்டபோது, பொதுவேலைகள் திணைக்களத்திடம் இருந்து இப்போதைய வீதி அபிவிருத்தி அதிகாரசபையின் கீழுள்ள குமுதினிப்படகு அரை மணி நேர பயணத்தின் பின் சிறிலங்காக கடற்படையால் நடுக்கடலில் வழிமறிக்கப்பட்டது. இரு சிறிய பிளாஸ்ரிக் படகில் வந்த சிறிலங்கா கடற்படையினர் குமுதினிப் படகை நிறுத்தச்சொல்லி அதை நிறுத்தியபின்னர் 6 கடற்படையினர் முக்கோணக் கூர்க்கத்திகள், கண்டங் கோடாரிகள், இரும்புக்கம்பிகள் சகிதம் குமுதினிப்படகில் ஏறினர். படகின் பின்புறம் இருந்த பயணிகளை படகின் முன்பக்கம் செல்லுமாறும் மிரட்டினர் அவர்கள் அனைவரும் சென்றுவிட்டனர். படகின் பின்புறம் இரு புற இருக்கைகளுக்கு நடுவே இயந்திரத்திலிருந்து பின்புறம் புறப்புளருக்குச் செல்லும் ஆடுதண்டுப்பகுதி மூடப்பட்டிருந்த பலகைகளை படையினர் களற்றி (இருக்கைகளிலிருந்து 4 அடி ஆழம் உள்ளதாக இது இருந்தது) அதன் பின் படகுப் பயணிகள் ஒவ்வொருவராக உள்ளே அழைக்கப்பட்டனர். குமுதினி இருபக்க வாசல்களிலும் உள்ளும், வெளியும் கடற்படையினர் இருந்தனர். ஒவ்வொருவராக வந்த பயணிகளை அழைத்து கத்தியால் குத்தியும், கண்டம் கோடரிகளால் வெட்டியும், இரும்புக் கம்பிகளால் தாக்கியும் அந்த படகின் நடுப்பள்ளத்தில் போடப்பட்டனர். கொல்லப்பட்டவர் போக குற்றுயிராய்ப்போனவர்கள் குரல் எழுப்ப முடியாது செத்தவர்கள்போல் கிடந்தனர். இச்சம்பவத்தில்,தாக்குதல் நடக்குதென குரல் கொடுக்க முனைந்தவர்கள் அதிகாரிகளால் தாக்கப்பட்டு இறந்தார்கள். உள்ளே பள்ளமாக இருந்த பகுதியில் மக்கள் போடப்பட்டதால் முன்புறமிருந்து செல்லும் பயணிகளுக்கு ஒவ்வொருவராக முன்பு சென்றவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பது தெரியாதிருந்தது. இதனையறிந்தஒருவர் கடலில் குதித்துக் கொண்டார். அதன் பின் படகில் இருந்த சிலரும் கடலில் குதிக்கத் தொடங்கினர். இதனைக் கண்ட படையினர் துப்பாக்கிகளால் அவர்களைச் சுட்டுக் கொன்றனர். ஏழுமாதக் குழந்தை முதல் வயோதிபர்கள் வரை ஈவிரக்கமற்றமுறையில் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். இச்சம்பவத்தில் இறந்தவர் போல கிடந்த சிலர் உயிர்தப்பிக் கொண்டார்கள். இப்படுகொலையின் பின் காயம் அடைந்தவர்கள் புங்குடுதீவு வைத்தியசாலைக்கும், யாழ்.போதனா வைத்தியசாலைக்கும் சிகிச்சைக்காக அனுமதிக்கப்பட்டனர். இவர்கள் கொல்லப்பட்ட விடயத்தை மருத்துவமனையால் சிறிலங்கா காவல்துறையிடம் முறையிட்டும் எதுவித நடவடிக்கைகளும் எடுக்கப்படவில்லை. பதிலாக சில நாட்களில் தப்பியவர்களை மருத்துவமனைக்கு வந்த சிறிலங்கா கடற்படையினர் தேடத்தொடங்கினர். நோயாளிகள் உடனடியாக மருத்துவமனையிலிருந்து விடுதிகளுக்கு இடம் மாற்றப்பட்டு மறைக்கப்பட்டனர். உயிர் தப்பிய படகுப் பயணிகளை படையினர் புங்குடுதீவு மருத்துவமனையில் தேடிச்சென்ற போது சிலர் மறைக்கப்பட்டு தலை மறைவாகியே சிசிச்சை பெற்றனர். சிலரைத் தவிர ஏனையோர் வெளிநாடுகளுக்குத்தப்பிச் சென்றுவிட்டனர். அரசப் படைகள் படகுப்பயணிகள் தப்பி விடக்கூடாது என்பதற்காக அவர்களைத்தேடித்திரிந்தனர். இன்றும் தேடிக்கொண்டே இருக்கின்றனர். எதுவிதவிசாரணைகளும் மேற்கொள்ளப்படாது இக் கடற்படுகொலை மறுக்கப்பட்டு மறைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் சாட்சிகளை தேடியழிக்கச் சிறிலங்காக்கடற்படையினர் தீவிர அக்கறைகாட்டி வருகின்றனர். விசாரணைகளற்று மறைக்கப்பட்ட குமுதினி கடற்படுகொலை வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வரப்படவேண்டும். சிங்கள தேசக் காடையர்களால் நிகழ்த்தி மறைக்கப்பட்ட கொடூரங்கள் அம்பலப்படுத்தப்பட வேண்டும்.உலக நாடுகளின் மனச்சாட்சிகளை தட்டி உலுப்ப வேண்டும். இதற்கு இதில் உயிர் தப்பி மனித உரிமைச் சபைக்குச் சாட்சியமளித்து இன்று அச்சம் காரணமாக தலைமறைவாகியுள்ள சாந்தலிங்கம், குமாரசாமி, கணேசபிள்ளை போன்ற பலரும் உண்மைகளை உலகுக்கு இனியாவது வெளிப்படுத்த வேண்டும். https://www.thaarakam.com/news/da77702d-e7e3-4a39-9f09-2ad710a30986
-
Recommended Posts