களத்தில் உள்நுழையும் வழிமுறையில் மாற்றம் செய்யப்பட்டுள்ளது. மேலதிக விளக்கங்களிற்கு
-
Tell a friend
-
Similar Content
-
By கிருபன்
வரவு செலவுத் திட்டம் 2022: கட்டியிருந்த கந்தையும் காணாமல் போதல்
தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ
இலங்கையின் கடந்த இரண்டு தசாப்தகால வரவு செலவுத் திட்ட அனுபவங்கள் உணர்த்துகின்ற செய்தியொன்று உண்டு. உள்ளே எதுவுமற்ற ஒன்றை, அழகாக நிறந்தீட்டிக் காட்சிப்படுத்துவதற்கு அப்பால், எதையும் செய்யும் திறனற்றவை, அந்த வரவு செலவுத் திட்டங்கள் என்பதே அச்செய்தி.
ஆனால், ஒவ்வொரு முறையும் வரவு செலவுத் திட்டத்தின் மீது, ஒரு நம்பிக்கையிருக்கும்; சில எதிர்பார்ப்புகள் இருக்கும். சாதாரண மக்களுக்கான சில திட்டங்கள் ஆறுதல் அளிக்கும்.
இம்முறை, சில அதிவிஷேசங்களோடு வரவு செலவுத் திட்டம் சமர்ப்பிக்கப்பட்டு உள்ளது. அவை, இலங்கையின் பொருளாதார அடிப்படையின் குறைகளின் பாற்பட்டவை.
இலங்கையின் பொருளாதார நெருக்கடி, வெறுமனே பொருளாதாரம் சார்ந்தது மட்டுமல்ல; சமூகப் பொருளாதார நெருக்கடி சார்ந்ததும் அயலுறவுக் கொள்கை சார்ந்ததும் ஆகும். எனவே, இலங்கையின் பொருளாதார நெருக்கடியை, வெறுமனே பொருளியல் நோக்கில் மட்டும் அணுகிவிட முடியாது.
இந்த உண்மையை, ஆட்சியாளர்களும் கொள்கை வகுப்பாளர்களும் பொருட்படுத்துவதில்லை. ஏனெனில், இது மிகவும் கசப்பான உண்மை. இது, இலங்கையின் அரசியல்-சமூகப் பொருளாதாரக் கட்டமைப்பு சார் மாற்றங்களை வேண்டிநிற்கும்.
எனவே, இதை வசதியாகத் தவிர்த்துவிடுவது நல்லது. இதையே இலங்கையின் ஆட்சியாளர்கள் தொடர்ச்சியாகச் செய்து வந்துள்ளனர். இதன் தொடர்ச்சியாகவே, கடந்தவாரம் பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட வரவு செலவுத் திட்டத்தை நோக்க வேண்டியுள்ளது.
இலங்கையின் அடிப்படையான பொருளாதாரப் பிரச்சினைகளை, பொருளியல் அடிப்படைகளில் நான்கு பெரும் பிரிவுகளுக்குள் அடக்கவியலும்.
1. பொதுக்கடனின் பாரிய அதிகரிப்பு
2. அந்நியச் செலாவணித் தட்டுப்பாடு
3. நிதிப்பற்றாக்குறை
4. முதலீட்டாளர்களின் நம்பிக்கையின்மை.
இந்த நான்கையும் வரவு செலவுத் திட்டம் இனங்காணத் தவறுகிறது. இது தெரியாமல் நிகழ்ந்ததென்று எவரும் நம்பவில்லை. திட்டமிட்டே திசைதிருப்பும் யுத்தியாக, இலங்கை பொருளாதார நெருக்கடிக்கு வேறு காரணங்களைக் காட்டும் நோக்கில் அமைந்ததே இந்த பட்ஜெட். இதை, வரவு செலவுத் திட்ட உரையை முழுமையாகக் கேட்ட எவராலும் இலகுவாகப் புரிந்து கொள்ள முடியும்.
இலங்கையில் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டுள்ள துறைகளுள் ஒன்று சுற்றுலாத்துறை. ஈஸ்டர் தாக்குதலும் அதைத் தொடர்ந்த கொவிட்-19 பெருந்தொற்றும் இத்துறையை முற்றாகச் சிதைத்துள்ளன.
நிதியமைச்சர் பசில் ராஜபக்ஷ, வரவு செலவுத் திட்ட உரையில், “கொரோனாவை வெற்றிகொண்டதன் விளைவால், சுற்றுலாத்துறை உள்ளடங்கலாக, பொருளாதாரத்தின் முக்கிய துறைகளை மீட்டெடுப்பதற்கு எமக்கு இயலுமாகவிருந்தது” என்றார். இது, அரசாங்கம் உண்மையை ஏற்க மறுத்து, மக்களை ஏமாற்றுகின்றது என்பதற்கான ஒரு சிறிய உதாரணம் மட்டுமே!
நிதியமைச்சர், வரவு செலவுத் திட்ட உரையில், இலங்கையின் பிரதானமான மூன்று சவால்களாக இனங்கண்டவை பின்வருமாறு இருந்தன:
1. சர்வதேச போதைப்பொருள் மாபியா
2. நாட்டுக்குத் தீங்குவிளைவிக்கும் அந்நியச் சக்திகள்
3. மோசடியான வியாபாரத் தொழிற்பாடுகள்.
இதில் முதல் இரண்டும், இலங்கைக்கு வெளியே உள்ள காரணிகளைச் சுட்டுகின்றன. மூன்றாவது, மோசடியான வியாபாரத் தொழிற்பாடுகளை, இந்த அரசாங்கம் தான் ஊக்குவிக்கிறது. சான்றாக, பொருட்களுக்கான கட்டுப்பாட்டு விலையை நீக்கி, விரும்பிய விலையில் பொருட்களை விற்பதற்கு, இதே நிதியமைச்சர் தான் சில வாரங்களுக்கு முன்னர் அனுமதியளித்தார்.
இலங்கையின் சவால்களை, வெளியே அடையாளம் காணுவது வசதியானதும் வாய்ப்பானதும் ஆகும். ஏனெனில், எதிரி வெளியே இருக்கிறான் என்பதனூடு தேசியவாதத்தை வளர்க்கமுடிகின்ற அதேவேளை, இதைக் கையாளுவதற்கான பொறுப்பில் இருந்து விலகிக் கொள்ளவும் இயலுமாகிறது.
இம்முறை பட்ஜெட்டின் பெரும்பகுதி, தேசிய பாதுகாப்புக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. 2022ஆம் ஆண்டுக்கான மொத்தச் செலவீனத்தில் 15 சதவீதம் தேசிய பாதுகாப்புக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. இது, 2021ஆம் ஆண்டோடு ஒப்பிடுகையில் 14 சதவீத அதிகரிப்பாகும். இது, இலங்கை எதை நோக்கிச் செல்கிறது என்பதைக் கோடு காட்டுகிறது.
இலங்கையர்களுக்கு இன்னமும் எஞ்சியுள்ள இரண்டு முக்கியமான சமூகப் பாதுகாப்புகள் இலவசக் கல்வியும் இலவச மருத்துவமும் ஆகும். கடந்த மூன்று தசாப்தங்களாக அவை, திட்டமிட்டுச் சீரழிக்கப்பட்டு வருகின்றன. இந்த அரசாங்கம், கல்வியையும் சுகாதாரத்தையும் எவ்வாறு நோக்குகிறது என்பதற்கு, வரவு செலவுத் திட்ட உரை நல்லதொரு சான்று.
நிதியமைச்சர் தனது உரையில், “கல்வி, சுகாதார வசதிகளில் அடையாளம் காணப்பட்ட மாவட்ட ஏற்றதாழ்வைக் குறைப்பதற்காக, எப்போதும் எமது அரசாங்கம் அக்கறை செலுத்துகின்றது. இதற்காக, தனியார் துறையும் எப்போதும் தமது பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளது. இம்முயற்சிகளை, மேலும் விரிவுபடுத்தும் நோக்கத்துடன், ஒவ்வொரு மாவட்டத்திலும் நவீன பாணியில் சர்வதேசப் பாடசாலையும் வைத்தியசாலையும் ஏற்படுத்துவதற்கு, முதலீட்டாளர்களை ஊக்குவிப்பதற்கு காணிகளையும் வரிச் சலுகைகளையும் வழங்குவதற்கு முன்மொழிகிறேன்” என்றார்.
ஏற்ற தாழ்வுகளைக் களைவதற்கு, தனியார் சர்வதேச பாடசாலைகளும் தனியார் வைத்தியசாலைகளும் உதவும் என்ற அரசாங்கத்தின் நோக்கு, அரசாங்கம் மக்களுக்கானது அல்ல; மாறாக, இலாபத்துக்கும் தனியாரின் நலன்களுக்குமானது என்ற உண்மையை, நிதியமைச்சர் வெளிப்படையாகவே ஏற்றுக் கொண்டுள்ளார்; இது புதிதல்ல!
நாட்டின் பொருளாதார அரசியல் சமூக பண்பாட்டுத் தளங்கள் அனைத்திலும், கடந்த 70 வருடகாலப் பாராளுமன்ற ஆட்சி ஊடாக, மாறி மாறி அதிகாரத்துக்கு வந்தவர்களால் நாடு தேய்ந்து சென்றதே தவிர, வளர்ச்சி அடையவில்லை. அதிலும் குறிப்பாக, கடந்த 43 ஆண்டு (1978-2021) கால ஜனாதிபதி ஆட்சி முறையின் கீழ், நாடு சகலதுறைகளிலும் சீரழிக்கப் பட்டே வந்துள்ளது. 1977இல் இருந்து, இரண்டு பிரதான விடயங்களை ஆட்சிக்கு வரும் பேரினவாத முதலாளித்துவ சக்திகளால் முன்னெடுக்கப்பட்டன.
ஒன்று, உலகமயமாதல் நிகழ்ச்சி நிரலின் கீழ், தாராளமயம் - தனியார்மயத்தை முழுமையாக ஏற்று நடைமுறைப்படுத்திக் கொண்டமை.
இரண்டாவது, இன முரண்பாட்டை, பேரினவாத ஒடுக்குமுறையாக்கி, கொடிய யுத்தத்தைத் திணித்து வளர்த்தெடுத்தமை.
இந்த இரண்டின் தொடர்ச்சியை, எந்தவொரு நிறைவேற்று அதிகார ஜனாதிபதியும் கைவிடவில்லை. இதன் தொடர்ச்சியையே முன்மொழியப்பட்ட வரவு செலவுத் திட்டத்திலும் காண முடிகிறது.
கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளிலும், பொருளாதார நெருக்கடிகள் மோசமடைந்து வந்துள்ளன. ரூபாயின் பெறுமதி, வீழ்ச்சி அடைந்து வந்துள்ளது. பணவீக்கம் உயர்வடைந்து உள்ளது. அத்தியாவசியப் பொருட்கள் உட்பட அனைத்தினதும் விலைகள் உயர்ந்து உள்ளன. வாழ்க்கைச் செலவைத் தாங்க முடியாது, உழைக்கும் மக்கள் திணறி வருகின்றனர். வறுமைக் கோட்டுக்குக் கீழே உள்ள மக்களின் எண்ணிக்கை, கடந்த இரண்டு வருடங்களில் பல மடங்காகப் பெருகி உள்ளது.
பொருட்களின் அதிகரித்த விலை உயர்வுகளுக்கும் சேவைக் கட்டணங்களின் அதிகரிப்புகளுக்கும் கொரோனாவும் உலகச் சந்தையும் தான் காரணம் என, அரசாங்கத்தரப்பில் கூறப்படுகிறது. அதேவேளை, சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் மலையகத் தமிழ் மக்களை, இனஅடிப்படையில் ஒருவரோடு ஒருவர் மோத வைக்கப்படுகின்றனர்.
ரூபாயின் இன்றைய மதிப்பிறக்கத்தை, ஓர் இடைக்கால நிகழ்வாகக் கருதி, குறுகியகாலத் தீர்வுகளால் கையாள முயலும் போக்கே தொடர்கிறது. அதற்கான காரணங்களை, வசதியாகப் புறத்தே தேடி, தேசியவாத உணர்வுகளைக் கிளறுவதன் மூலம், காலங்கடத்த அரசாங்கம் நினைக்கிறது. அதேவேளை, ஊழலும் அதிகாரத் துர்ப்பாவனையும் பாரிய பிரச்சினைகளாக உருவெடுத்துள்ளன. இவை குறித்துப் பேச, அரசாங்கம் தயராக இல்லை.
இலங்கையின் பொருளாதாரம், மிகப்பாரிய உள்ளார்ந்த நெருக்கடியில் சிக்கியுள்ளது. இதிலிருந்து வெளிவருவதற்கான வாய்ப்புகளை, ஒருபுறம் அரசாங்கம் மூடுகிறது. இன்னொருபுறம், இலங்கையில் புரையோடிப் போயிருக்கும் ஊழல், அதற்கு இடம் கொடுக்க மறுக்கிறது.
இந்த அரசாங்கம், கிராம மட்டத்தில் தனது ஆதரவைத் தக்கவைத்துக் கொள்வதற்கான சில வேலைத் திட்டங்களை, பட்ஜெட்டில் முன்மொழிந்துள்ளது. அது, தன்னுடைய ஆதரவாளர்களுக்கு அரசநிதியை மறைமுகமாக வழங்கும் செயலன்றி மக்களுக்கானதல்ல. பொருளாதாரத்தைச் சீரமைக்காத, மக்களுக்கு எதையும் வழங்காத, இருப்பதையும் உருவிக்கொள்ளும் ஒரு வரவு செலவுத் திட்டத்தை முன்மொழிந்து, ஆதரவைப் பெற இவ்வரசாங்கத்தால் முடிந்திருக்கிறது.
மக்கள் அமைதியாகக் காத்திருக்கிறார்கள். நாம் இழப்பதற்கு, இன்னமும் நிறைய இருக்கின்றன.
https://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/வரவு-செலவுத்-திட்டம்-2022-கட்டியிருந்த-கந்தையும்-காணாமல்-போதல்/91-285607
-
By கிருபன்
காலநிலை நெருக்கடி: சிறுவெள்ளமும் பெருங்கேள்விகளும்
தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ
இன்னொரு மாரி காலம், இன்னுமொரு வெள்ளம், நிலச்சரிவு, உயிரிழப்புகள், இடப்பெயர்வுகள், அனர்த்தம், ஆபத்து என்ற கொடுஞ்சுழல், இன்னொரு முறை இலங்கையை தாக்கியுள்ளது.
இது கடைசிமுறையல்ல என்பதை மட்டும், உறுதியாக நம்பவியலும். வருடாந்தம் எம்மை அலைக்கழிக்கும் இப்பெருமழையும் கொடுவெள்ளமும், பல கேள்விகளை எழுப்புகின்றன.
‘மரத்தில் இருந்து விழுந்தவனை மாடேறி மிதித்த கதை’யாய், நொந்தழிந்து போயுள்ள விவசாயிகளை, உணவின்றித் தவிக்கும் ஏழைகளை, கொரோனாவால் கதியிழந்தவர்களை என, அனைவரையும் பாரபட்சமின்றிச் சோதிக்கிறது இப்பெருமழை.
கடந்த பல ஆண்டுகளாக இச்சோதனை, தொடர் நிகழ்வாயுள்ளது. அந்த நேரத்துக்கு அது செய்தி; பின்னர், வசதியாக மறக்கப்பட்டு விடுவதே எங்களின் கதையாகும். பதில்களைத் தேடாத சில பெருங்கேள்விகள் இங்குண்டு. அக்கேள்விகளும் கேட்கப்படுவதில்லை; அதற்கான பதில்களும் தரப்படுவதில்லை. ஆனால், அவை அவசியமான கேள்விகள்; அவசரமாகப் பதில்களை வேண்டுபவை!
இலங்கையின் மழைவீழ்ச்சியின் தன்மையில், கடந்த ஒரு தசாப்தகாலமாக, முக்கியமான மாற்றம் நடைபெற்றுள்ளது. முன்னர், ஒரு மாதத்தில் பெய்கின்ற மழை, இப்போது ஒரு சில நாள்களிலும் நாள்கணக்கில் பெய்கிற மழை, சில மணித்தியாலங்களிலும் பெய்துகொட்டுகின்றது.
இவ்வாறு, கொடுமழை பெருமளவில் கொட்டித்தீர்க்கையில், வெள்ளம் இயல்பாகவே ஏற்படும். இங்கு இரண்டு கேள்விகள். முதலாவது, இந்த மாற்றம் ஏன் நிகழ்ந்தது? இரண்டாவது, இவ்வாறு ஏற்படும் வெள்ளத்தைத் தவிர்க்கவியலாதா?
குறுகிய காலப்பகுதியில், அதிகளவான மழைவீழ்ச்சி என்பது, இப்போது உலகப் பொதுவாக மாறிவிட்டது. இது காலநிலை மாற்றத்தின் விளைவு. மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட சூழல் மாற்றத்தின் காரணமாக, பூமியின் வெப்பநிலை அதிகரிக்கிறது. பூமியின் மேற்பரப்பில் 70 சதவீதத்துக்கும் மேற்பட்ட பகுதி நீரால் சூழப்பட்டது.
புவியின் வெப்பநிலை அதிகரிக்க, மேற்பரப்பில் உள்ள நீர் ஆவியாகும் அளவும் அதிகரிக்கும். அவ்வாறு ஆவியாகும் நீர், பெருமழையாகக் கொட்டித் தீர்க்கிறது. இது ஒருபுறம் வெள்ளத்தையும் மறுபுறம்; வரட்சியையும் ஏற்படுத்தக் காரணமாகிறது. சில காலம், முன்பு இலங்கையின் தென்பகுதியில் பெருமழையும் வெள்ளமும் பாடாய்ப்படுத்துகையில் மன்னாரில் கிணறுகள் வற்றியிருந்தன. ஒரு 300 கிலோ மீட்டர் இடைவெளியில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்கள், அதிர்ச்சியளிக்கக் கூடியவை. ஆனால், அவைதான் யதார்த்தமாக உள்ளன.
காலநிலை மாற்றம் குறித்து, பல ஆண்டுகளாகப் பேசப்படுகிறது. ஆனால், அரசுகள் அதைத் தடுப்பதற்கான நடவடிக்கைகளை, உளப்பூர்வமாக எடுப்பதில்லை.
வருடாவருடம் மாநாடுகள் கூட்டப்படுகின்றன; பேச்சுவார்த்தைகள் நடக்கின்றன. ஆனால், காலநிலை மாற்றத்தைக் குறைக்கும் செயற்பாடுகள் குறைவாகவே உள்ளன. காலநிலை மாற்றம், அபிவிருத்தியடைந்துவரும் நாடுகளில் உள்ளவர்களையே மோசமாகத் தாக்குகிறது. குறிப்பாக, வறுமையில் தவிக்கின்ற மக்களுக்கு, அதிர்ச்சி அளிக்கத்தக்க கோரமான விளைவுகளை ஏற்படுத்திவருகிறது.
காலநிலை மாற்றத்தின் விளைவால், மில்லியன் கணக்கான மக்கள் உணவின்மையாலும் நோய்களாலும் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். இது கட்டாய இடப்பெயர்வையும் உணவுக்கான போர்களையும் நீர் பற்றாக்குறையையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது.
இதை சரியாகச் சொல்வதானால், காலநிலை மாற்றத்தால், கடந்த 50 ஆண்டுகளில் மனித குலம் முன்னேற்றம் கண்ட அபிவிருத்தி, உலகளாவிய சுகாதாரம், வறுமை ஒழிப்பு ஆகியவற்றை, இன்னும் 50 ஆண்டுகள் பின்னோக்கி இழுத்துச் செல்லும் வல்லமை படைத்ததாக இருக்கிறது. இன்று, நாம் எதிர்நோக்கியிருக்கும் காலநிலை மாற்றத்தின் நெருக்கடியின் தீவிரத்தை, இது காட்டி நிற்கின்றது.
அதேவேளை, காலநிலை மாற்றத்தின் விளைவுகள், ‘மனித உரிமைகள்’ என்ற ஒன்றை, பொருத்தமற்றதாக மாற்றும் என்பதையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். இப்போதைய நிலை தொடருமாயின், உலகப் பொருளாதாரம், காலநிலை மாற்றத்தால் தொடர்ச்சியாகப் பாரிய நெருக்கடிகளைச் சந்திப்பதோடு, பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களை, தொடர்ந்தும் வறுமைக்குள் தள்ளிய வண்ணமே இருக்கும்.
காலநிலை மாற்றத்தை எதிர்கொண்டு, அதற்கான தீர்வுகளை நோக்கி நகர்வதற்கு, உலகப் பொருளாதார செயல்முறை மீதான அடிப்படையான மாற்றம் அவசியமாகிறது. நிதி மூலதனத்தை மையப்படுத்திய உலகப் பொருளாதார கட்டமைப்பு மாற்றம் பெறாமல், காலநிலை மாற்றத்தை வேண்டி, நின்று நிலைக்கக் கூடிய நீண்டகால நோக்குடைய தீர்வொன்றைக் காண இயலாது.
‘உலகக் காலநிலைச் சுவர்: உலகின் செல்வந்த நாடுகள் எவ்வாறு காலநிலையை விட, எல்லைகளை முக்கியப்படுத்துகின்றன’ என்ற தலைப்பில் அமைந்த அறிக்கையொன்று, அண்மையில் வெளியாகியிருக்கிறது.
அவ்வறிக்கை, உலகின் செல்வந்த நாடுகள், காலநிலை மாற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதற்குச் செலவிடும் தொகையை விடப் பலமடங்கு அதிகளவான தொகையை, தங்கள் எல்லைகளைப் பாதுகாக்கச் செலவிடுகின்றன என்று ஆதாரபூர்வமாக நிறுவுகிறது.
காலநிலை மாற்றத்துக்கும் எல்லைப் பாதுகாப்புக்கும், என்ன தொடர்பு என நீங்கள் யோசிக்கக் கூடும்.
காலநிலை மாற்றத்தின் விளைவால் ஏற்படும் திடீர் வெள்ளம், வரட்சி, சூறாவளி, கடல்மட்ட உயர்வு என்பன, மக்களை இடம்பெயர வைக்கிறது. இந்த இடப்பெயர்ச்சி வளப்பற்றாக்குறை, இடநெருக்கடி, போர் போன்ற பலவற்றை ஏற்படுத்துகிறது. இவ்வாறு இடம்பெயரும் மக்களில் பெரும்பாலானோர், நாட்டுக்குள்ளேயே இடம்பெயர்ந்தாலும் சிலர் வேறுநாடுகளுக்கு இடம்பெயருகிறார்கள்.
இவ்வாறு இடம்பெயருவோர், செல்வந்த நாடுகளை நோக்கிச் செல்கிறார்கள். அவர்களைத் தடுப்பதற்காகவே, எல்லைப்பாதுகாப்பை இந்நாடுகள் வலுப்படுத்துகின்றன. இங்கு கவனிக்க வேண்டிய விடயம் யாதெனில், காலநிலை மாற்றத்துக்குக் காரணமான, வாயுக்களை அதிகளவில் உமிழ்வது இந்தச் செல்வந்த நாடுகள் ஆகும். அவ்வாறு பேரிடர்கள் ஏற்பட்டாலும் அதைக் கையாள்வதற்கு, போதிய பொருளாதார வலிமை அவற்றுக்கு உண்டு.
ஆனால், மிகவும் மோசமான பாதிப்புகளை எதிர்நோக்கும் நாடுகள், காலநிலை மாற்றத்துக்குக் காரணமான மிகக்குறைவாக வாயுக்களை உமிழும் நாடுகள் ஆகும். ‘யாரோ செய்யும் செயலுக்கு யாரோ விலை கொடுக்கிறார்கள்’. இதற்கு சிறிய உதாரணத்தைப் பார்க்கலாம்.
சோமாலியாவின் மொத்த உமிழ்வு, (1850ஆம் ஆண்டுமுதல் 2020ஆம் ஆண்டுவரை) வெறும் 0.00027% மட்டுமே. ஆனால், 2020ஆம் ஆண்டு, காலநிலை மாற்றத்தின் கொடிய விளைவுகளால் ஒரு மில்லியன் மக்கள் (மொத்த சனத்தொகையில் 6%) இடம்பெயர்ந்துள்ளனர்.
‘உலகக் காலநிலைச் சுவர்’ அறிக்கையின்படி, காலநிலை மாற்றத்துக்குக் காரணமான வாயுக்களை அதிகளவில் உமிழும் பிரதான ஏழு நாடுகளும் (அமெரிக்கா, ஜேர்மனி, ஜப்பான், பிரித்தானியா, கனடா, பிரான்ஸ், அவுஸ்ரேலியா) காலநிலை மாற்றத்துக்குச் செலவிடும் தொகையை விடப் பலமடங்கு அதிகளவான தொகையை எல்லைப்பாதுகாப்புக்குச் செலவிடுகின்றன. உதாரணமாக, கனடா 15 மடங்கு, அவுஸ்திரேலியா 13 மடங்கு, அமெரிக்கா 11 மடங்கு ஆகும்.
இதேவேளை, எல்லைப்பாதுகாப்புக்காக ஐரோப்பிய ஒன்றிய எல்லை நிறுவனத்திற்கு 2021ஆம் ஆண்டுக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ள நிதியானது, 2006ஆம் ஆண்டு (நிறுவனம் தொடங்கப்பட்ட ஆண்டு) ஒதுக்கப்பட்ட நிதியோடு ஒப்பிடுகையில் 2,763 சதவீதத்தால் அதிகரித்துள்ளது.
அதிகளவான காலநிலை மாற்றத்துக்குக் காரணமான, வாயு வெளியேற்றத்துக்குக் காரணமாவது, சுவட்டு எரிபொருட்களின் பாவனை ஆகும். சுவட்டு எரிபொருட்களை நிறுத்தாமல், பயனுள்ள தீர்வுகளை நோக்கி நகரவியலாது.
எல்லைப்பாதுகாப்பு என்பது, வளங்கொழிக்கும் ஒரு துறையாக வளர்ச்சியடைந்துள்ளது. எல்லைப் பாதுகாப்புச் சேவைகளை வழங்கும் நிறுவனங்களே, எண்ணெய்த் தொழிற்றுறையின் பாதுகாப்புக்கும் சேவைகளை வழங்குகின்றன. இரண்டு துறைகளிலும், ஒரே நபர்களே கோலோச்சுகிறார்கள். எனவே, உலகின் பலமுள்ள தொழிற்றுறையாக எண்ணெய் நிறுவனங்கள் உள்ளன. இத்தொழிற்றுறையை மூடாமல், காலநிலை மாற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்துவது கடினம்.
அடிக்கடி ஏற்படும் வெள்ளங்களை, எவ்வாறு கையாள்வது என்ற வினாவுக்கு வருவோம். மழையால் மட்டும் வெள்ளங்கள் வருவதில்லை. மழைநீர் தேங்கும் இடங்களை, நாம் தொலைத்துவிட்டோம். அவ்விடங்கள் எல்லாம் நிரப்பப்பட்டு கட்டடங்களாக உள்ளன. இயற்கையாகவே அமைந்த மழைநீரைச் சேகரிக்கும் இடங்களை, நாம் இல்லாமல் செய்துவிட்டோம்.
இது, இரண்டு மோசமான விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது. ஒன்று, பெய்யும் மழை தேங்குவதற்கு வழியில்லாமல், வெள்ளம் ஏற்படுகிறது. இரண்டு, நன்னீர் நிலத்தடி நீராகச் சேராமல், கடலில் கலந்து வீணாகிறது. உலகெங்கும் குடிநீர் பற்றாக்குறை நிலவுகிறது. இயற்கையை, மழையின் வடிவில் நமக்குக் கொடுக்கும் கொடையை, நாம் நிலத்தடி நீராகச் சேகரிக்காமல் விடுவது கொடுமை.
வளர்ச்சி என்பது, உயர்ந்த கட்டங்களிலும் தொழில்நுட்பத்திலும் இல்லை. இயற்கையை வென்றுவிடுவது என்ற இறுமாப்பில், மனிதன் மேற்கொண்டுள்ள பிரயத்தனங்கள், மேலும் இன்னல்களையும் பேரிடர்களையும் தந்து கொண்டே இருக்கிறது.
உண்மையில், பூமி, மனிதனுக்குப் பேரிடர்களை ஏற்படுத்தவில்லை. மாறாக, மனிதன் தன்செயல்களால் பூமிக்குப் பேரிடர்களைக் கொடுத்த வண்ணமே உள்ளான். எஞ்சியுள்ளது ஒரே கேள்விதான்; நாம் இயற்கையைச் சரிவரப் புரிந்து கொண்டிருக்கிறோமா?
https://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/காலநிலை-நெருக்கடி-சிறுவெள்ளமும்-பெருங்கேள்விகளும்/91-285071
-
By கிருபன்
தேசத்தின் இரு கண்களாக ஊழலும் இனவாதமும்
தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ
இலங்கையர்களுக்கு ‘ஒளிமயமான எதிர்காலம்’ என்ற சொற்றொடர் புதிதல்ல. குறிப்பாகத் தேர்தல் காலங்களில் -உச்சரிக்கப்படும் சொற்றொடர் இது. ஆனால், ‘ஒளிமயமான எதிர்காலம்’ என்ற அந்த எதிர்காலத்தின் சாயலைக்கூட, சமானிய இலங்கையர் அனுபவிக்கவில்லை என்பது வருத்தம் தோய்ந்த உண்மை.
கொவிட்19 பெருந்தொற்று தொடக்கிவைத்த நெருக்கடியை, அளவில்லாத ஊழலும் வளக் கொள்ளையும் அதிகாரத் துஷ்பிரயோகமும், இன்னொரு கட்டத்துக்கு நகர்த்தியுள்ளன.
ஊழலும் இனவாதமும் வெளிப்படையாகவே செயற்படுகின்ற ஒரு சூழலை, அன்றாட இலங்கையர்களால் காண முடிகிறது. ஜனாதிபதி விதந்துரைத்த ‘ஒழுக்கமான சமூகத்தின்’ இலட்சணத்தை, அன்றாடம் காணக் கிடைக்கிறது. பொதுமக்களின் அன்றாடப் பயன்பாட்டுக்கு உட்படுகின்ற இரண்டு களங்களில், நேரடி அனுபவங்களின் ஊடு, இது குறித்து எழுத விரும்புகிறேன்.
இரண்டு மாதங்களுக்கு முன் கொழும்பில் பிறப்பு மற்றும் இறப்புகளைப் பதிவுசெய்யும் அலுவலகத்துக்குச் சென்றிருந்தேன்.
தரப்பட்ட விண்ணப்பபடிவத்தை சிங்களத்தில் நிரப்பும் படி கோரினார்கள். “சிங்களத்தில் நிரப்ப முடியாது” என்றேன்.
“தமிழ் எங்களுக்குத் தெரியாது; தமிழில் நிரப்பினால், உங்களுக்கு மரணச் சான்றிதழைத் தர இயலாது” என்றார்கள்.
“ஆங்கிலத்தில் நிரப்பலாமா?” என்றேன்.
“பரவாயில்லை; ஆம்!” என்றார்கள்.
குறித்த அலுவலகத்தில், அனைத்து தகவல்களும் சிங்கள மொழியில் மட்டுமே இருந்தன. விண்ணப்பப் படிவத்தை நிரப்பி, உரிய ஆவணங்களுடன் கையளித்தேன். அதனைப் பெற்றுக்கொண்ட நபர், வெற்று கடித உறையொன்றை என்னிடம் தந்தார். என்னவென்று கேட்டேன். “சந்தோசத்திற்கு நீங்கள் கொடுக்க வேண்டியது” என்று பதிலளித்தார்.
“சந்தோசத்திற்கு என்றால்.” என்றேன்.
சற்றுத் தடுமாறிய அவர், “நிர்வாகப் பணிக்கு, நீங்கள் கொடுக்க வேண்டிய தொகை” என்று மாற்றினார்.
“எவ்வளவு?” என்று கேட்டேன்.
“நூறு ரூபாய்” என்று சொன்னார்.
நூறு ரூபாயை நீட்டினேன். காகித உறைக்குள் வைத்துத் தரச் சொன்னார். மனதுக்குள் சிரித்துக் கொண்டே உறைக்குள் நூறு ரூபாயை வைத்துக் கொடுத்தேன்.
“நாங்கள் உங்களுக்கு அறியத் தருவோம்” என்றார்.
“எவ்வளவு காலம் எடுக்கும்?” என்றேன்.
“குறைந்தது, இரண்டு மாதங்களாகும்” என்றார்.
எனக்கும் குறித்த நபருக்கும் இடையிலான உரையாடலை அவதானித்த அங்கு வந்திருந்த ஒருவர், “நீங்கள் கொஞ்சம் கூடுதலாகப் பணம் கொடுத்திருந்தால், விரைவாகச் சான்றிதழ் கிடைக்கும்” என்றார்.
ஒருமாதம் கழித்து, மீண்டும் அந்த அலுவலகத்துக்குச் சென்றேன். “சான்றிதழ் எப்போது கிடைக்கும்?” என்று கேட்டேன். ஏனக்குத் தரப்பட்ட தொடரிலக்கத்தைச் கேட்டு விட்டு உள்ளே சென்றவர், திரும்பி வந்து “இன்னும் ஒருமாதத்துக்குப் பிறகு வாருங்கள்” என்றார்.
எனக்கு அடுத்ததான தொடரிலக்கத்தையுடைய ஒருவர், மரணச் சான்றிதழைப் பெற்றுச் சென்று கொண்டிருந்தார். அவரை நெருங்கி, “எவ்வளவு காலத்தில் இது சாத்தியமானது” என்று கேட்டேன்.
“ஒரு வாரத்தில்” என்று பதிலளித்தார்.
“எவ்வாறு”? என்று கேட்டேன்.
“பத்தாயிரம் ரூபாய் கொடுத்தேன்” என்றார்.
அங்கு பிறப்பு, இறப்பு சான்றிதழ்களைப் பெற வந்தவர்கள், ஆயிரங்களில் பணத்தைக் கொடுத்து, தங்கள் காரியங்களை நிறைவேற்றுவதை, எனது அடுத்தடுத்த பயணங்களில் கண்டு கொண்டேன்.
இலஞ்சம் கொடுப்பது தவறு; குறித்த அலுவலகம் இலவசமாக அதைச் செய்து தர வேண்டும் போன்ற எந்தவோர் உணர்வுமற்று, பணத்தை வாரியிறைத்து, தங்கள் தேவைகளை மக்கள் நிறைவேற்றிக் கொள்கின்றார்கள்.
இரண்டு மாதங்கள் கழித்துத் சென்றபோது, “சான்றிதழ் தயார்; ஆனால், பதிவாளர் இன்னும் கையொப்பமிடவில்லை; நாளை வாருங்கள்” என்றார்கள்.
மறுநாள் சென்றேன். பதிவாளர் பெயர்களைக் கூப்பிட்டு, விசாரித்து சான்றிதழ்களை வழங்கிக் கொண்டிருந்தார். அப்போது சிலரிடம் நேரடியாகவே, அவர் பணம் கேட்டதையும் கேட்கப்பட்ட பணம் கொடுக்கப்பட்டதையும் கண்டேன்.
எனது பெயர் அழைக்கப்பட்டது. எனது கோப்பை எடுத்தவுடன்,அருகில் இருந்த அலுவலரிடம் “எல்லாம் சரியா” என்று பதிவாளர் கேட்டார்.
“இல்லை” என்று பதில் வந்தது. எனது கோப்பை நகர்த்திவிட்டு, அடுத்த கோப்பைப் பார்க்கத் தொடங்கினார். இன்னும் மரணச் சான்றிதழ் கைகளுக்குக் கிடைத்தபாடில்லை.
அரசசேவையில், கடைக்கோடி ஊழியன் முதற்கொண்டு, உயர் அதிகாரிகள் வரை இலஞ்சமும் ஊழலும் சர்வ வியாபகமாகவுள்ளது. மக்கள் மனநிலை என்பதும், ‘கேட்பதைக் கொடுத்து விடுவோம்; வேலை நடந்தால் சரி’ என்பதாகவே உள்ளது.
மிகச்சாதாரண உழைப்பாளி ஒருவனால், இவர்கள் கேட்கும் இலஞ்சத்தைக் கொடுக்க முடியாது. எனவே, அவர்கள் அரசாங்கத்தில் இருந்து தங்களுக்குத் தேவையான சேவையைப் பெறுவதற்கு என்றென்றும் காத்துக் கிடக்க வேண்டும்.
இது ஓர் உதாரணம் மட்டுமே! இலங்கையில் இலஞ்சம் நிறுவனமயமாகிவிட்டது. இலஞ்சமும் ஊழலும் ஒன்றோடு ஒன்று, பின்னிப் பிணைந்து ஒன்றையொன்று தக்கவைக்கின்றன. ‘இலஞ்சம் கொடுப்பது தவறு’ என்ற உணர்வு மழுங்கடிக்கப்பட்டு, அது சேவையைப் பெறுவதற்கான சன்மானம் என்றாகி, இலஞ்சம் பொதுப்புத்தியில் ஏற்கப்பட்ட ஒன்றாக மாறிவிட்டது.
இலஞ்சம் கொடுக்கிறோம் என்ற குற்றவுணர்வே இல்லாமல், அது வழமை போலவும் கொடுக்க மறுப்பது வழமையற்றது போலவும் மாறிவிட்டது. பதிவாளர் அலுவலகத்தில், எனது அனுபவங்களும் இதையே உணர்த்துகின்றன.
“காசைக் கொடுத்து வேலையைப் பார்த்துவிட்டு, போகவேண்டியதுதானே”, “கொஞ்சக் காசைக் கொடுக்க, உங்களால் இயலாதா?”, “சிரமப்படாமல் காசைக் கொடுத்து வேலையைச் செய்யலாமே?” என்றவாறாக எனக்கு வழங்கப்பட்ட அறிவுரைகளை, தவறை நியாயப்படுத்தும் அறமற்ற சமூகத்தின் குரல்களாகவே கேட்கின்றன.
இலஞ்சம் கொடுக்கத்தெரிந்த, வாங்கத்தெரிந்த அனைவரும் ‘கெட்டிக்காரர்’களாகவும் ‘பிழைக்கத் தெரிந்தவர்’களாகவும், மற்றையவர்கள் ‘சமூகத்துடன் சேர்ந்தொழுகாதவர்’கள் போலவும் கட்டமைக்கும் சமூகம், ஊழலையும் இலஞ்சத்தையும் நிறுவனமயப்படுத்துவதில் பிரதான பங்காற்றுகிறது.
இதே பதிவாளர் அலுவலகத்தில், இனவாதம் பல வகைகளில் அரங்கேறுகிறது. அறிவுறுத்தல்கள் அனைத்தும் சிங்கள மொழியில் மட்டுமே இருக்கின்றன. கொழும்பு மாநகர சபையின் மத்தியில் அமைந்துள்ள இவ்வலுவலகத்தில், சேவைகளைப் பெற்றுக்கொள்ள வருபவர்களில் அரைவாசிப்பேர், தமிழ் மொழியைப் பேசுபவர்கள். அந்த, பிறப்பு மற்றும் இறப்புகளைப் பதிவுசெய்யும் அலுவலகத் பணிபுரியும் யாருக்கும், தமிழ் மொழியோ ஆங்கிலமோ தெரியாது.
தனது பிள்ளையின் பிறப்பைப் பதிவுசெய்ய வந்த தந்தையொருவர், தமிழில் கதைக்க முயன்றபோது, ‘சிங்களம் தெரியாதா? தமிழில் முடியாது” எனச் சிங்களத்திலேயே பதிலளிக்கப்பட்டது.
அதேபோல, இன்னொரு முஸ்லிம் சமூகத்தைச் சேர்ந்த தாய், தனது பிள்ளையின் பதிவைச் செய்து, மூன்று மாதங்களுக்கு மேலாகிவிட்டது, இன்னும் பிறப்புச் சான்றிதழ் கிடைக்கவில்லை என்று சொன்னபோது, அவருக்குப் பின்வருமாறு பதில் வழங்கப்பட்டது. “இன்னும் காலமெடுக்கும். உங்களை மாதிரி முஸ்லிம்கள், நிறையப் பிள்ளைகளைப் பெறுவதால், எமக்கு வேலை அதிகம்; அதுதான் தாமதம்”. இந்தப் பதில்களில் தெரிந்த இனவாதம், எனக்கு ஆச்சரியத்தை உருவாக்கவில்லை.
இனவாதச் சகதியில், இலங்கை முழுமையாகத் தன்னைப் புதைத்துள்ளது. சாதாரண மக்களிடம் இனவாதச் சிந்தனைகளை, ஊடகங்கள் நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாகப் பரப்புகின்றன.
சில நாள்களுக்கு முன்னர், பஸ்ஸில் முஸ்லிம் சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர், பஸ் டிக்கெட்டைப் பெறுவதற்கு இருபது ரூபாய் நோட்டை நீட்டினார். பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு நடத்துநர் அப்பால் நகர, “மிகுதிப் பணம்” என்று அந்த முதியவர் கேட்கிறார். அவரிடம் திரும்பி, ஐந்து ரூபாய் குற்றியைக் கொடுக்கிறான். “டிக்கெட் எவ்வளவு காசு” என்று கேட்கிறார் அம்முதியவர்.
“உங்களுக்குத்தான் சவுதியில் இருந்து காசு வருகிறதல்லவா; பிறகென்ன” என்று உரத்த தொனியில் அவரைப் பார்த்துச் சொல்லிவிட்டு, மறுபுறம் திரும்பி “இவர்களை நாட்டைவிட்டுத் துரத்த வேண்டும்” என்று முணுமுணுத்தார்.
இவை வெறுமனே தனித்த சம்பவங்கள் அல்ல! இலங்கையின் திசைவழியைக் கோடுகாட்டும் நிகழ்வுகள். இங்கு ஊழலை எல்லோரும் நோயாகத்தான் பார்க்கிறார்கள். அது ஒரு நோயின் அறிகுறிதான்.
அதேபோல, திட்டமிடப்பட்ட சிங்கள பௌத்த தேசியவாதத்தின் பகுதியாக இனவாதம் அரங்கேறுகிறது. இந்த அறிகுறிகள், பாழ்நரகத்துக்கான குழியை இலங்கை தோண்டுகிறது என்பதையே காட்டி நிற்கின்றன.
https://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/தேசத்தின்-இரு-கண்களாக-ஊழலும்-இனவாதமும்/91-284632
-
By கிருபன்
ஐ.எம்.எவ் கடன்: நம்பிக்கையைக் கழுவேற்றல்
தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ
இலங்கை, பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்து மீள்வதற்கான ஒருவழி, ‘ஐ.எம்.எவ்’ என்று அறியப்பட்ட சர்வதேச நாணய நிதியத்திடம் கையேந்துவதே என்று, எல்லோரும் கூறுகிறார்கள். அரசியல்வாதிகள் முதற்கொண்டு பொருளியல் அறிஞர்கள் வரை, அனைவரினதும் இறுதிப் போக்கிடமாக, சர்வதேச நாணய நிதியத்திடம் கடன் பெறுவதே வழியாக இருக்கிறது.
இலங்கையின் பொருளாதார நெருக்கடியின் வேர்கள் ஆழமானவை. அது இலங்கையின் பொருளாதாரக் கொள்கை சார்ந்தது. அது குறித்து யாரும் பேசுவதில்லை. அதேபோல, சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் கடன் எவ்வகையான தாக்கங்களை மூன்றாமுலக நாடுகளில் ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதையும் யாரும் பேசுவதில்லை. இவை இரண்டும் பேசப்பட வேண்டியவை.
இலங்கையின் பொருளாதார நெருக்கடிக்கு ஐ.எம்.எவ் கடன், ஒரு தற்காலிகத் தீர்வேயன்றி நீண்டகாலத் தீர்வல்ல. அதேவேளை, அந்தக் குறுகியகாலத் தீர்வும், எஞ்சியுள்ள சமூகப் பாதுகாப்புகளையும் முற்றாகப் பறிக்க வல்லது. இது குறித்து யாரும் வாய் திறப்பதில்லை.
இலங்கையின் பொருளாதார நெருக்கடி, ஒரு சமூக நெருக்கடியும் கூட! அதன் சமூகப் பெறுமானங்கள் பேசப்படுவதில்லை. மாறாக, அமெரிக்க டொலரின் விலையே, இலங்கையின் பொருளாதாரத்தின் குறிகாட்டி என்றவாறாகப் பார்வைகள் சுருங்கியுள்ளன.
இலங்கையின் பொருளாதாரம் தன்னிறைவான தேசிய பொருளாதாரமல்ல என்பது, அதன் பெரிய கோளாறு. ஏற்றுமதியை நோக்கி அதை நகர்த்தும் முயற்சிகள் பலனளிக்கவில்லை. 1978ஆம் ஆண்டு முதல், நாட்டின் உழைப்புச் சக்தியில் கணிசமான பகுதி, நேரடியாக (முக்கியமாக மத்திய கிழக்குக்கு) ஏற்றுமதியாகிறது. அல்லது, சுதந்திர வர்த்தக வலயங்கள் மூலம், அந்நிய ஏற்றுமதி நிறுவனங்களுக்கு விலைபோகிறது. அதனால் நாட்டின் தொழில் உற்பத்திகள் நலிந்துள்ளன.
உழைப்பின் ஏற்றுமதி வருமானம், மக்களின் அத்தியாவசியத் தேவைகள் பலதையும் அவசியம் குறைந்த பல நுகர்வுப் பண்டங்களையும் இறக்குமதி செய்ய உதவுகிறது. நீண்ட காலத்தில், இறக்குமதிக்கு ஈடு செய்ய உறுதியான சந்தைப் பெறுமானமுள்ள ஏற்றுமதிகள் தேவை. ஆனால், முற்றிலும் அல்லது பெரும்பாலும் ஏற்றுமதியில் தங்கியுள்ள சிறிய பொருளாதாரங்கள் உறுதி குறைந்தவையும் அந்நிய நெருக்குவாரங்களுக்கு எளிதில் உட்படக் கூடியனவுமாகும்.
பிரித்தானிய கொலனித்துவம், இலங்கையை ஒரு தோட்டப் பயிர்ப் பொருளாதாரமாக விருத்தி செய்தது. தோட்டப் பயிர்ச் செய்கையைச் சார்ந்து தொடங்கிய இலங்கையின் தொழிற்றுறை தொடர்ந்தும் அதைச் சார்ந்தே வளர்ந்தது.
பின்னர், நுகர்வுப் பொருள் உற்பத்தி சிறிது வளர்ந்தாலும் பொருளாதாரச் சுயாதீனம் பற்றிய நோக்கு பலவீனமானது. தோட்டப் பயிர்களின் உலகச் சந்தை விலைகள் போல, சகல மூலவளங்களினதும் முன்னாள் கொலனிகளின் உற்பத்திகளான அடிப்படைப் பண்டங்களினதும் விலைகள் அடிப்படையில், ஏகாதிபத்திய நாடுகளின் கட்டுப்பாட்டிலேயே உள்ளன.
இலங்கையின் தோட்டப் பயிர் ஏற்றுமதி வருமானத்தில் கணிசமான பகுதி, தரகர்களிடம் போனது. எனவே, தேசியமயம் மட்டுமே தோட்டத் துறையை அந்நியக் கிடுக்கிப் பிடியிலிருந்து மீட்கப் போதவில்லை. எனினும், இலங்கையில் 1956க்குப் பின்னர், குறிப்பாக 1960க்குப் பின், இலங்கை தொழிற்றுறையில் ஏற்பட்ட சில முக்கிய வளர்ச்சிகள், முழுமையானதொரு தேசிய பொருளாதாரத் திட்டத்தின் பகுதிகளாகவில்லை. எனவே, 1970களில் உலகச் சந்தையில் எண்ணெய் விலையின் கடும் உயர்வும் அக்காலத்தில் வரட்சி காரணமான உணவுத் தட்டுப்பாடும் மக்களின் (குறிப்பாக நகர மக்களின்) வாழ்க்கையைக் கடினமாக்கின.
அந்த விரக்தியைப் பயன்படுத்தி, பண்டங்களின் தட்டுப்பாட்டைப் போக்குவதாக (வாரத்துக்கு எட்டு கிலோகிராம் தானியம் வழங்குவதாக) உறுதியளித்து, எக்கச்சக்கமான பாராளுமன்றப் பெரும்பான்மையுடன் ஆட்சிக்கு வந்த ஜே.ஆர் ஜெயவர்தன அரசாங்கம், திறந்த பொருளாதாரக் கொள்கையை அறிவித்து, கட்டுப்பாடற்ற இறக்குமதியையும் அந்நிய முதலீட்டையும் இயலுமாக்கி, நாட்டைப் பெரும் கடனாளியாக்கியது.
1978ஆம் ஆண்டு, நடைமுறைக்கு வந்த திறந்த பொருளாதாரத்தின் முக்கிய தாக்கங்களில் ஒன்று, நுகர்வுப் பொருளாதாரம். மக்களின் நுகர்வு மட்டம், வெகுவாக வளர்ந்ததோடு நுகர்வின் தன்மையும் மிக மாறியது.
உணவு, உடை, பொழுதுபோக்கு, போக்குவரத்து, அன்றாடப் பாவனைப் பொருட்கள் என எதை நோக்கினும், அத்தியாவசியத்தின் இடத்தை ஆடம்பர நுகர்வு பற்றியுள்ளது. ஆடம்பர நுகர்பொருட்களில் பெரும் பகுதி இறக்குமதியாவன. அதைவிட, மின்சாரப் பாவனை, போக்குவரத்து, எரிபொருள் பாவனை என்பன, கடந்த மூன்று தசாப்தங்களில் 10 மடங்குக்கும் மேல் பெருகின. இவற்றுக்கு வேண்டிய அந்நியச் செலவாணி எங்கிருந்து வருகிறது?
நாட்டின் பொருளாதாரத்துக்கும் சமூக நலனுக்கும் பயன்படவேண்டிய உழைப்பின் கணிசமான பகுதி, நேரடி உழைப்பாகப் புலம்பெயருகிறது. இன்னொரு பகுதி, திறந்த பொருளாதார வலயங்களில், மலிவான கூலிக்கு அந்நியக் கம்பனிகளுக்கு விலைபோகிறது. இவ்வாறு, கூலி உழைப்பை ஏற்றுமதிசெய்த சில நாடுகள், தமது சொந்த உற்பத்தித் தளங்களையும் கட்டியெழுப்பின. இங்கு அவ்வாறும் நிகழவில்லை.
திறந்த பொருளாதாரமும் உழைப்பின் ஏற்றுமதியால் கிட்டிய பணப் புழக்கமும் நாட்டில் நுகர்வுப் பழக்கத்தை வலுப்படுத்தின. நுகர்வோடு ஒட்டிய கழிவுப்பொருள் பெருக்கம், சுற்றாடலை மாசுபடுத்தி அதன் பயனான மேலதிக நுகர்வுக்கு வழிகோலியது. எந்தப் பிரச்சினையைத் தீர்க்கவும், உள்நாட்டில் வளங்களைத் தேடிப் பயன்படுத்துவதைத் தவிர்த்து, அந்நிய முதலீடுகளையும் கடனையும் நாடும் நிலையில் இலங்கை உள்ளது.
பொருளாதார விருத்தி பற்றிய நமது பார்வை தவறானது. வானுயரும் கட்டடங்களும் விசாலமான விரைவு நெடுஞ்சாலைகளும் பொருளாதாரச் சுமைகளாகும் அளவுக்குப் பொருளாதார விருத்தியை வழங்க மாட்டா. தனியார் மருத்துவத் துறையின் வீக்கமும் தனியார் கல்வியின் கட்டுப்பாடற்ற பரவலும் பொருளாதார வளர்ச்சியாகா; அவை, உண்மையில் சமூகக் கேடானவை.
நுகர்வு, நமது சூழலை மாசுபடுத்தி, மக்களின் வாழ்க்கை முறையில் ஏற்படுத்திய மாற்றங்களால், இளவயதிலேயே சுவாச, இருதய நோய்கள், நீரிழிவு போன்றன வருகின்றன. இன்று, கொரோனா மிகப்பெரிய வியாபாரமாகி உள்ளது. நோய் குறித்த அச்சம், அதை மிக இலகுவில் சாத்தியமாக்குகிறது.
நாணயச் சந்தையில் இலங்கை ரூபாயின் பெறுமதி, தொடர்ச்சியாக இறங்கி வருகிறது. அதன் பெறுமதியை மீட்க இயலாவிடினும், சரிவையாவது தடுக்க என்ன செய்வதெனத் தெரியவில்லை. எனவே, பலரும் ஐ.எம்.எவ்விடம் கடன் வாங்கலாம் என்கிறார்கள். ஆட்சியாளர்களோ, தத்தமது தலைகளை விட, மற்ற எவர் தலைமீது பழியைச் சுமத்தலாமென்று பார்க்கிறார்கள்.
இலங்கையின் நாணய நெருக்கடிக்கு, உடனடிப் புறக் காரணங்கள் வலுவானவை. ஆனால், அகக் காரணங்கள் அடிப்படையானவை. இருந்தபோதிலும், புறக்காரணிகள் பேசப்படும் அளவுக்கு, அகக் காரணிகள் பேசப்படுவதில்லை.
மத்திய வங்கி குறுக்கிட்டு சரிவைத் தடுக்க, நாட்டின் அந்நியச் செலாவணிக் கையிருப்பிலிருந்து கணிசமான தொகையை, நாணயச் சந்தைக்குள் அனுப்ப வேண்டும். எதிர்பாராத நாணய நெருக்கடியின் போதோ, குறுகியகாலப் பிரச்சினைக்கு முகங்கொடுக்கவோ அது உதவும்.
பல நாடுகளில், பல்வேறு சூழல்களில் அவ்வாறு நடந்துள்ளது. அது நீண்டகாலப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வல்ல. அந்நியச் செலவாணிக் கையிருப்பைப் பேண, ஏற்றுமதிகள் உயர்வதும் இறக்குமதிகள் தாழ்வதும் தேவை. இருக்கும் அந்நியச் செலவாணிக் கையிருப்பில் பெரும் பகுதி, அந்நியக் கடன்களால் கிடைத்தது. கடன்களில் பெரும் பகுதி, மேற்குலக நிதி நிறுவனங்களுக்கு உட்பட்டவை.
கடனின் அளவு குறையாவிடின், அதன் வட்டியும் அந்நியச் செலவாணிக் கையிருப்பைக் குறைக்கும். அதைச் சமாளிக்க அரசாங்கம் எடுக்கக்கூடிய நடவடிக்கைகள் நாட்டின் ‘திறந்த பொருளாதாரக் கொள்கை’க்குப் பகையானவை. சர்வதேச நாணய நிதியமும் உலக வங்கியும் அதற்கு உடன்படா.
அத்துடன், இலங்கையின் பொருளாதாரக் கொள்கையை வகுப்பதிலும் வரவுசெலவுத் திட்டத்தை வரைவதிலும் சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் பங்கு வலியது. இதுவே, நாட்டின் உண்மையான கடன் பொறி. இதன் பின்னணியிலேயே சர்வதேச நாணய நிதியத்திடம் கடன் பெறுவது பற்றிப் பார்க்க வேண்டியுள்ளது.
சர்வதேச நாணய நிதியம், ஓர் உதவி அமைப்போ, மனிதாபிமான அமைப்போ அல்ல. ஒரு நாட்டை அதன் பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்து காக்கும் ‘நல்ல நோக்கத்துக்காக’ அவ்வமைப்பு கடன் வழங்குவதில்லை. இந்த உண்மையை நாம் முதலில் விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.
அவ்வமைப்பிடம் கடன்பெற்று, மேலும் கடனாளியாகிய நாடுகளின் பட்டியல் மிகவும் நீண்டது. இங்கு நாம் இரண்டு விடயங்களை விளங்கிக்கொள்ள வேண்டியுள்ளது.
முதலாவது, கடன் என்றால் என்ன? இரண்டாவது, சர்வதேச நாணய நிதியம் ஏன் கடன் வழங்குகிறது? இவ்விரு வினாக்களுக்கான பதில்கள் ஐ.எம்.எவ் கடனின் ஆபத்துகளை விளக்கப் போதுமானவை. இவை குறித்து, அடுத்த வாரம் பார்க்கலாம்.
https://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/ஐ-எம்-எவ்-கடன்-நம்பிக்கையைக்-கழுவேற்றல்/91-283166
-
By கிருபன்
மரணமும் சில கதைகளும்
தெ. ஞாலசீர்த்தி மீநிலங்கோ
செப்டெம்பர் மாதம் ஐந்தாம் திகதி, தந்தையார் திடீரென்று காலமானார். அவ்வதிர்ச்சியில் இருந்து இன்னும் மீளாவிட்டாலும், சொல்ல வேண்டிய சில கதைகளும் பகிரவேண்டிய சில செய்திகளும் பதிவாக்கப்பட வேண்டியவை. அதற்காக இந்தவாரப் பத்தியைப் பயன்படுத்த விரும்புகிறேன். இந்நிகழ்வுகள், இலங்கையின் எதிர்காலம் குறித்த கேள்விகளை எழுப்புகின்றன. அறம் குறித்துத் தொடர்ந்து போதிக்கப்படும் கற்பிதங்கள் மீது கல்லெறிகின்றன.
ஒருமரணம் தரும் வேதனையையும் அதிர்ச்சியையும், அதைத் தொடர்ந்து நிகழும் நிகழ்வுகள் மேலோங்கச் செய்யும்போது, விரக்தியும் வெறுப்புமே மிஞ்சுகின்றன. எந்தவொரு நோயுமற்ற மனிதனின் திடீர் மறைவு ஏற்படுத்திய அதிர்ச்சி ஒருபுறமும் என்ன நடந்தது என்ற விடைதெரியாத கேள்வி மறுபுறமுமாய் காலங்கள் கடக்கின்றன.
அப்பாவின் மரணம் கொரோனா மரணம் என்று பரிசோதனை அறிக்கை வழங்கப்பட்ட நிலையில், அப்பாவை நன்கறிந்த வைத்தியர்கள், இது மாரடைப்பால் ஏற்பட்ட மரணமே என்று வாதிடுகிறார்கள். அது எதுவாகவும் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும்; ஆனால், நிர்வாக ரீதியாக ஒரு மரணத்தைச் சுற்றி நிகழும் நிகழ்வுகள் ஏற்படுத்துகின்ற மனஉளைச்சல் சொல்லி மாளாதவை.
கொரோனா மரணம் என்று ‘சொல்லப்பட்ட’ ஒரு சமானியனின் உடலை, இறுதியாக ஒருமுறை பார்ப்பதற்கு நிறையவே போராட வேண்டியிருந்தது. உலகில் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்த ஒருவரை, இறுதியாகப் பார்க்க குடும்பத்தினருக்கு சில நிமிடங்கள் மட்டுமே வழங்கப்பட்டன; கொரோனா நல்ல சாட்டானது.
இலங்கையில் எல்லாக் கொரோனா மரணங்களும் ஒரே மாதிரியானவையல்ல. சில அதிவிஷேசமானவை. அம்மரணச் சடங்குகளில் பலர் பங்குபெறலாம்; பிரித் ஓதலாம்; மரணத்தைக் கூட்டாக நினைவுகூரலாம். ஆனால், மரணித்த சமானியனை இறுதியாக ஒருதடவை பார்ப்பதற்கு, அதிகாரத்துடன் இடையறாது போராட வேண்டும்.
உலகில் இறக்கும் அனைவரும், மரியாதையான இறுதியாத்திரைக்கு உரித்துடையவர்கள். ஆனால், இப்போது இலங்கையில் நடப்பது அதுவல்ல. மரணித்த ஒருவரை மரியாதையாக வழியனுப்ப அனுமதியாத அரசாங்கத்தையும் அதை நடைமுறைப்படுத்தும் மனிதர்களையும் என்னவென்பது? மனித வாழ்வும் மனித மாண்பும் பொருளற்றுப்போன ஒரு தேசத்தில், எதிர்பார்ப்பதற்கு அதிகமில்லைத்தான்.
அப்பாவின் மரணத்துக்கு, ‘கொரோனா’ காரணமாக்கப்பட்டதால், அதைத் தொடர்ந்து வீடு 14 நாள்கள் தனிமைப்படுத்தலுக்கு உட்படுத்தப்பட்டது. 14 நாள்கள் முடிவடைந்த நிலையில், மேலும் ஏழு நாள்கள் தனிமைப்படுத்தலுக்கு உள்ளானது.
“ஏன் மேலதிகமாக ஏழு நாள்கள்” என்று கேட்கப்பட்ட கேள்விக்கான பதிலை, பொதுச் சுகாதாரப் பரிசோதகரால் வழங்க முடியவில்லை. வீட்டில் உள்ளவர்கள் பி.சி.ஆர் பரிசோதனை செய்யமுடியுமா என்று கேட்டால், “அவசியமில்லை, 21 நாள்கள் வீட்டில் தனிமைப்படுத்தலுக்கு உள்ளாகினால் போதும்” என்று சொல்லப்பட்டது.
21 நாள்களின் பின்னர் பரிசோதனை செய்ய வேண்டுமா என்ற கேள்விக்கு, வீட்டுக் கதவில் ஒட்டப்பட்டத்தை கிழித்து விட்டு, வெளியே செல்லலாம் என்று பதில் வந்தது. சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் மதித்து நடக்க விரும்புகிறவர்களின் கேள்விகளுக்கான பதில்களோ செயல்களின் நியாயங்களோ என்றும் சொல்லப்படுவதில்லை.
கொரோனா அச்சம், ஒருவகை மனநோயாக உருவெடுத்துள்ளது. அந்நோயை, எயிட்ஸ் நோய்க்கு நிகரானதாகச் சித்திரித்துப் பயம் காட்டும் போக்கு, அபத்தமானது மட்டுமன்றி ஆபத்தானதும் கூட!
இரண்டு சம்பவங்களை இங்கு நினைவுகூர்கிறேன். எங்கள் வீடு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட நிலையில், எங்கள் வீட்டுக்கு யாரும் வராமல் இருப்பதை உறுதிசெய்யும் பணியை, அயலவர்கள் கண் துஞ்சாது முன்னெடுத்தார்கள். வீட்டுக்கு அனுப்பப்பட்ட பொருட்களைக் கொண்டுவந்தவர்களைத் தடுத்து நிறுத்தி, பொருட்களை வாசலில் வைப்பதை அனுமதிக்கவில்லை. அப்பொருட்களை எடுக்க நாம் கதவைத் திறந்தால், எங்கள் வீட்டில் உள்ள கொரோனா வைரஸ், காற்றின் ஊடாக வெளியே வந்துவிடும் என்று சொன்னார்கள்.
எமக்கு, உணவுப்பொருட்களை கொண்டுவந்த நண்பனொருவனை இடைமறித்து எச்சரித்த அயலவர்கள், முகக்கவசங்களை அணிந்திருக்கவில்லை; சமூக இடைவெளியைப் பின்பற்றவில்லை. ஆனால், நண்பனுக்குக் கொரோனா பற்றிப் பாடமெடுத்தார்கள். மிகக் கொடிய நோயொன்றுக்கு ஆளாகிய மனிதர்களைக் கொண்ட வீடாக எங்கள் வீடு பார்க்கப்பட்டது. இந்த மனநிலை, அச்சத்தின் விளைவிலானது. இந்த அச்சத்தை விதைத்தது யார்? இந்த அச்சத்தில் பயனடைவது யார்? இந்த அச்சம் நாட்டின் ஏனைய விடயங்களில் இருந்து மக்களைத் திசைதிருப்புகிறது.
கிட்டத்தட்ட இரண்டு ஆண்டுகளாக, கொரோனாவுடன் இலங்கையர்கள் அல்லற்படுகிறார்கள். ஆனால், இன்றுவரை ஒழுங்குமுறைப்படுத்தப்பட்ட பதிலிறுப்பு ஒன்றைச் செய்ய இயலவில்லை. கொரோனா தொற்றை அரசாங்கம் கையாண்ட விதம், தொடக்கத்திலிருந்து தவறு. கொரோனா பற்றி மிகையான பீதியைக் கிளப்பியதும் போதாமல், எந்த முன்னேற்பாடுகளுமின்றி ஊரடங்கைப் பிறப்பித்து, மக்களை அல்லற்படுத்திய போதும் எவரும் மறுபேச்சுப் பேசவில்லை.
அரசாங்கத்தின் அணுகுமுறையின் கோளாறுகளை, அரசியல் இலாப நோக்கு இல்லாமல், அறிவார்ந்த முறையில் மக்களிடையே பரப்புவதன் மூலமும் பரந்த உரையாடல் மூலமும் பிரச்சினையை கையாளச் சரியான வழிகளை ஆராயவும் எந்த அரசியல் கட்சிக்கும் துணிவிருக்கவில்லை. மக்களிடையே சென்று கலந்துரையாடும் மரபை, அரசியல் கட்சிகள் இழந்து நீண்டகாலமாகிவிட்டது.
அரசாங்கம் போரை வென்றது போல, வைரஸையும் வெல்கின்றது என்ற வெட்டிப்பேச்சு உண்மை போல் தெரிந்த வேளை, ஊமையாய் இருந்தோர் புதிதாக எதை விமர்சிக்க இயலும்? மருத்துவ சேவையினர் ஆற்ற வேண்டிய பணியை இராணுவத்தினரிடம் ஒப்படைத்தது தவறு என்று சொல்லும் தைரியம், பலரிடம் இல்லாத காரணம் இராணுவத்துடன் முரண்படத் தைரியமின்மையே. இலங்கை இன்னும் இராணுவமைய சிந்தனைவாதத்திலிருந்து வெளியேறவில்லை. எனவே அதற்கான விலையை கொடுத்தே ஆகவேண்டும்.
கொரோனாவுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் அரசாங்கத்துக்கு ஒத்துழைப்போம் என்று அறிவித்ததன் மூலம், பிரதான எதிர்க்கட்சி அரசாங்கத்தை விமர்சிக்கும் தகுதியை இழந்தது.
இன்றுவரை கேட்கப்படாத கேள்வி யாதெனில், மக்களின் வாழ்வாதாரத்துக்கு கேடின்றி, தொற்றைத் தடுக்கும் வழிகளை அரசாங்கம் ஏன் விசாரிக்கவில்லை என்பது. இப்போது தடுப்பூசிகள் மூலம் தொற்றை முடிவுக்குக் கொண்டுவரலாம் என்று அரசாங்கம் சொல்லிவருகிறது. தடுப்பூசி அனைத்துக்குமான தீர்வல்ல!
உலக சுகாதார நிறுவனம் 2022 டிசெம்பரில் இத்தொற்று கட்டுக்குள் வருவதற்கு வாய்ப்புண்டு என்று சொல்லியுள்ளது. அதுவரை என்ன செய்வது? மேற்குலக நாடுகள் போல மூன்றாவது, நான்காவது தடுப்பூசிகளுக்குச் போகப்போகிறோமா?
ஆட்சியாளர்களுக்கு கொரோனா நல்லதொரு காரணமாகிவிட்டது. அனைத்தையும் அதன் மீது போடவும் பொறுப்புகளில் இருந்து நகரவும் இயலுமாகிறது. இலங்கையின் ஆட்சியாளர்களின் செயல்களைப் பார்க்கும் போது, டொன் கிஹோட்டே நினைவுக்கு வருகிறது.
மிஹுவெல் டி செர்வான்டெஸ் 1605இல் ஸ்பானிய மொழியில் எழுதிய ‘டொன் கிஹோட்டே’ (Don Quixote) உலகின் அதி சிறந்த ஆக்க இலக்கியங்களுள் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது. அதை உலகின் முதலாவது நாவல் எனவும் கூறுவர். ‘லா மன்ச்சாவின் கூர்மதி மிக்க இடால்ஹோ டொன் கிஹோட்டே’ (The ingenious Idalgo Don Quixote of la Mancha) எனும் தலைப்பில் வெளியான இந்நாவலின் இரண்டாம் பாகம் 1615இல் வெளியானது.
50 வயது தாண்டிய கிராமத்துக் கனவானான அலொன்ஸோ கிஹானோ, வீரசாகசக் கதைகள் பலவற்றை வாசித்து, அவற்றால் மிகுதியாகப் பாதிக்கப்பட்டு, தன்னையும் முன்னைய காலத்து வீரப் பெருந்தகைகளில் ஒருவனாகக் கற்பனை செய்து, தன்னை ‘லா மன்ச்சா என்ற ஸ்பெயினிலுள்ள பெருநிலப்பரப்பொன்றின் டொன் கிஹோட்டே’ என அழைத்துக் கொண்டு, சாகசச் செயல்களில் ஈடுபட விழைகிறான். தனது நோஞ்சான் குதிரைக்கு ‘றொசினாட்டே’ எனப் பெயரிடுகிறான்.
டொன் கிஹோட்டேயினது வீரசாகசப் பயணம் தொடர்கையில், யதார்த்தம் பற்றிய உணர்வே அவனிடம் இல்லாமல் போகிறது. டொன் கிஹோட்டே, வலிந்து வம்பை விலைக்கு வாங்கி, அடி உதையையும் அவமானத்தையும் பெற்றாலும், அவனுக்குத் தன்னைப் பற்றிய மயக்கம் தீராது, மேலும் கற்பனையான எதிரிகளுடன் மோதுகிறான்.
லா மன்ச்சா பீடபூமியின் நிற்கும் பெரிய காற்றாலைகள் அவனுக்குப் பயங்கர இராட்சதர்களாகத் தெரிகின்றனர். குதிரையில் ஏறிக் குத்தீட்டியுடன் காற்றாலைகளைப் போரிட்டுப் பலமுறை விழுகிறான்.
நூலின் இரண்டாம் பாகத்தில், டொன் கிஹோட்டேக்குக் காலங்கடந்து நிதானம் திரும்பிய போது, வாழ்க்கை பொருளற்றுப் போகிறது. டொன் கிஹோட்டே, ஏளனத்துக்குரிய ஒரு கதாநாயகன். தம்மைப் பற்றி மிகையான மதிப்புடையோராகத் தம்மாலேயே உலகை உய்விக்க இயலும் என எண்ணுவோருக்குரிய ஒரு படிமமாக டொன் கிஹோட்டேயைக் கொள்ளலாம். இலங்கையின் டொன் கிஹோட்டே யாரென்பதை, நீங்களே முடிவுசெய்து கொள்ளுங்கள்.
https://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/மரணமும்-சில-கதைகளும்/91-282648
-
-
Topics
-
-
Posts
-
வணக்கம் வாத்தியார்......! ஆண் என்ன பெண் என்னநீ என்ன நான் என்னஎல்லாம் ஓர் இனம்தான்அட நாடென்ன வீடென்னகாடென்ன மேடென்னஎல்லாம் ஓர் நிலம்தான்நீயும் பத்து மாசம்நானும் பத்து மாசம்மாறும் இந்த வேசம்ஒன்னுக்கொன்னு ஆதரவுஉள்ளத்திலே ஏன் பிரிவுகண்ணுக்குள்ளே பேதம் இல்லேபார்ப்பதிலே ஏன் பிரிவுபொன்னும் பொருள் போகும் வரும்அன்பு மட்டும் போவதில்லேதேடும் பணம் ஓடிவிடும்தெய்வம் விட்டுப் போவதில்லேமேடைக்கும் மாலைக்கும்கோடிக்கும் ஆசைப்பட்டுவெட்டுக்கள் குத்துக்கள்ரத்தங்கள் போவதென்னஇதை புரிஞ்சும் உண்மை தெரிஞ்சும்இன்னும் மயக்கமா......! ---ஆணென்ன பெண்ணென்ன--- -
இஞ்சையும் டோர்ச் லைட்டா? 😁 -
கடமையைச் செய். பலனை எதிர்பாராதே. அப்பிடீன்னு நா சொல்லலீங்க. கிருஸ்ண பரமாத்மா சொன்னாருன்னு சொல்றாங்க. இது புரீதா...? -
சைக்கிள் அனுபவங்கள் பற்றி சொல்லப் போனால் சொல்லி மாளாது, நேரம் காலமின்றி நண்பர்களாக சேர்ந்து கீரிமலைக்கு குளிக்கப் போவது, அவர்களின் முக்கியமான வேலை கூவிலுக்கு போய் கள்ளுக் குடிப்பது, நான் கருப்பணி மட்டும் குடிப்பேன்.....! 😁 நல்ல நினைவுகள் நன்றி புத்ஸ்.....!
-
By பெருமாள் · பதியப்பட்டது
Dr Nadarajah Muhunthan and his family faced deportation to Sri Lanka where he experienced torture Nadarajah and Sharmila Muhunthan with their three children. Photograph: Aneta Pruszyńska/The Guardian Diane Taylor Tue 30 Nov 2021 14.48 GMT The Home Office has U-turned on plans to deport a leading scientist carrying out groundbreaking research into affordable forms of solar energy and allowed him and his family to remain in the UK. Initially, the Home Office rejected the asylum claim lodged by Dr Nadarajah Muhunthan, 47, who has been living in the UK since 2018 with his wife, Sharmila, 42, and their three children, aged 13, nine and five. Muhunthan, who is working on thin-film photovoltaic devices used to generate solar energy, was given a prestigious Commonwealth Rutherford fellowship. The award allowed him to come to the UK for two years to research and develop the technology. He was based at the University of Bristol. His wife got a job caring for elderly people in a nursing home. The couple’s eldest daughter, Gihaniya, has received outstanding school reports in the UK with a 100% attendance rate and been particularly praised for her achievements in science. She hopes to study to be a doctor when she is older. The family are Tamils, a group that has experienced persecution in Sri Lanka. However, just weeks after the Guardian highlighted the case, the Home Office changed its mind and has now granted Muhunthan and his family refugee status. Muhunthan thanked the Home Office for their decision. “The Home Office has saved my life and my family’s lives. Now I will be able to continue my research without fear,” he said. After reading the previous Guardian article about the case, Prof David J Firmin, head of the electro-chemistry and solar team at the University of Bristol where Muhunthan was conducting research into ways to make solar energy panels more effective and affordable, wrote to the Home Office at the end of October expressing his “deepest concern”. He said Muhunthan’s work was making a significant contribution to efforts to decarbonise the energy generation sector. In November 2019, Muhunthan returned to his home country for a short visit to see his sick mother. While he was there, he was arrested and persecuted by the Sri Lankan government. He managed to escape and returned to the UK, where he claimed asylum on the basis of what he had experienced on his visit to Sri Lanka. After his scholarship expired in February 2020, neither he nor his wife were permitted to continue working. The family’s lawyer, Naga Kandiah of MTC solicitors, welcomed the Home Office’s change of heart. He said:“This is an important victory which recognises there is systematic torture of Tamils going on in Sri Lanka. This scientist and his family will all be assets to the UK.” https://www.theguardian.com/uk-news/2021/nov/30/home-office-u-turn-on-sri-lankan-scientists-asylum-claim முக்கியமான வெற்றிதான் சில மாற்றம்களை ஏற்படுத்தும் என்று நம்பலாம் .
-
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.