Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.
கணனி தொடர்பான அவசர உதவிகள்
By
tamilini, in கருவிகள் வளாகம்
Recommended Posts
-
Topics
-
-
Posts
-
அடுத்த ஜனாதிபதி: அதிகாரமும் வகிபாகமும் என்.கே. அஷோக்பரன் / 2019 நவம்பர் 11 அத்துடன், தன்னுடைய அமைச்சரவையில் ஊழல் மோசடியில் ஈடுபட்டவர்கள் இணைத்துக்கொள்ளப்பட மாட்டார்கள் எனவும் இயன்றவரைவில் விரைவாகப் பொதுத்தேர்தலை நடத்தி, ஸ்திரமான புதிய அரசாங்கம் ஒன்றை ஸ்தாபிப்பதற்கு, நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் எனவும் தெரிவித்திருந்தமை, பரபரப்பை ஏற்படுத்தியிருந்தது. குறிப்பாக, இது ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் தலைவரும், தற்போதைய பிரதமருமான ரணில் விக்கிரமசிங்கவைக் குறிவைத்துத் தெரிவிக்கப்பட்ட கருத்து என்ற பேச்சுப் பரவலாக உணரப்பட்டது. சஜித் பிரேமதாஸ வெற்றி பெற்றால், ரணில் விக்கிரமசிங்க பிரதமராகத் தொடர்வது தொடர்பில், தற்போது நிச்சயமற்றநிலை உருவாகியுள்ளது. ஒருபுறத்தில், ரணில் எதிர்ப்பாளர்களை, வெறுப்பாளர்களை இந்தக் கருத்து கவரக்கூடியதாக இருக்கிறது என்று சிலர் கருத்துரைத்தாலும், சுனந்த தேசப்பிரிய உள்ளிட்ட சிலர் சுட்டிக்காட்டுவதுபோல, ரணில் விக்கிரமசிங்கவுக்கு ஐக்கிய தேசியக் கட்சியினரிடையே இன்னும் கணிசமானளவு ஆதரவு இருக்கிறது. சஜித்தின் இந்தக் கருத்தானது, ரணில் ஆதரவாளர்களின் வாக்கை இழக்கச்செய்வதாகவே அமையும் என்ற கருத்திலும், உண்மை இல்லாமல் இல்லை. மறுபுறத்தில், கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஜனாதிபதியாகியவுடன், ஸ்ரீ லங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் அடுத்த கட்ட நகர்வானது நாடாளுமன்றத்தின் பெரும்பான்மையைக் கைப்பற்றி, மஹிந்த ராஜபக்ஷவைப் பிரதமராக நியமித்து, ஆட்சியைக் கைப்பற்றிக்கொள்ளுதல் என்ற ஊகங்களும், பரவலாகப் பேசப்படுகின்றன. ஆனால், அடுத்ததாகப் பதவியேற்கும் இலங்கையின் ஜனாதிபதியானவர் ‘ஆணைப் பெண்ணாகவும் பெண்ணை ஆணாகவும் மாற்றுவதைத் தவிர, மற்ற எல்லாவற்றையும் நிறைவேற்றத்தக்க’ சர்வாதிகாரம் மிக்க ஜனாதிபதியாக இருப்பாரா என்ற கேள்வி இங்கு முக்கியமானது. குறிப்பாக, அரசமைப்புக்கான 19ஆவது திருத்தத்துக்குப் பின்னரான, நிறைவேற்று ஜனாதிபதி, அதிலும் குறிப்பான 19ஆம் திருத்தத்தை நிறைவேற்றும் போது, பதவியிலிருந்து மைத்திரிபால சிறிசேனவுக்கு அடுத்ததாகப் பதவியேற்கும் ஜனாதிபதியின் அதிகாரங்கள், மைத்திரிபால சிறிசேனவினதும், அவருக்கு முன்பு இப்பதவியை வகித்தவர்களினதும் அதிகாரங்களிலும் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட அதிகாரங்களைக் கொண்டதாகவே உள்ளது. இந்தப் பத்தியானது, அடுத்த ஜனாதிபதியின் அதிகாரங்களைப் பற்றியும் வகிபாகம் பற்றியும் அலசும். முன்னர் பதவியிலிருந்த ஜனாதிபதிகளைப் போலவே, அடுத்த ஜனாதிபதியும் அரசின் தலைவராகவும் அரசாங்கத்தின் தலைவராகவும் திகழ்வார். அரசாங்கத்தின் தலைவர் என்ற அடிப்படையில், அமைச்சரவையின் தலைமையையும் அவரே ஏற்பார். அமைச்சரவையின் செயலாளரை நியமிப்பது, ஜனாதிபதியின் அதிகாரத்துக்கு உட்பட்டது. பிரதமரின் செயலாளர், ஏனைய அமைச்சுகளின் செயலாளர்களை நியமிக்கும் அதிகாரமும் ஜனாதிபதிக்கே உண்டு. எனினும், அத்தகைய நியமனங்களை அவர் முறையே, பிரதமரினதும் குறித்த அமைச்சர்களினதும் வழிகாட்டுதலின் பெயரில் செய்வதற்குக் கடமைப்பட்டுள்ளார். மறுபுறத்தில், ஜனாதிபதியின் செயலாளரை நியமித்தல் உள்ளிட்ட, ஜனாதிபதி செயலகத்தின் மீதான சர்வ அதிகாரமும் ஜனாதிபதி வசமே தொடர்கிறது. இலங்கையின் ஜனாதிபதியானவர், வெறுமனே அரசுத் தலைவரும் அரசாங்கத்தின் தலைவரும் மட்டுமல்ல; அவரே, இலங்கைப் படைகளின் தலைமைத் தளபதியுமாகிறார். இராணுவம், கடற்படை, விமானப்படை ஆகிய முப்படைகள், பாதுகாப்பு, உளவுத்துறை என்பன முழுமையாக ஜனாதிபதியின் அதிகாரத்துக்கு உட்பட்டவையாகவே தொடர்கிறது. குறிப்பாக, யுத்தப்பிரகடனம், சமாதானப் பிரகடனம் என்பவை, ஜனாதிபதியின் சவாலுக்கு உட்படுத்தமுடியாத அதிகாரங்களாகவே தொடர்கின்றன. ஆயினும், அமைச்சரவை மற்றும் ஜனாதிபதியின் நிறைவேற்றதிகாரங்கள் தொடர்பில் கணிசமானதும், முக்கியமானதுமான சில மட்டுப்பாடுகள், அரசமைப்புக்கான 19ஆவது திருத்தத்தின் மூலம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. அதில் மிக முக்கியமான மட்டுப்பாடு, மைத்திரிபால சிறிசேனவுக்குப் பின்னர் பதவியேற்கும் எந்த ஜனாதிபதியும் எந்த அமைச்சர் பதவியையும் இலாகாவையும் வகிக்க முடியாது என்பதாகும். மைத்திரிபால சிறிசேன ஜனாதிபதியாக மட்டுமல்லாது, பாதுகாப்பு அமைச்சராகவும் மகாவலி அபிவிருத்தி மற்றும் சுற்றுச்சூழல் அமைச்சராகவும் பதவி வகிக்கிறார். 19ஆம் திருத்தத்திலுள்ள நிலைமாற்று ஏற்பாடுகளுக்கமைய, ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன, இந்த அமைச்சுப் பதவிகளையும் இலாகாக்களையும் வகிக்க இடமளிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால், அடுத்து வரும் எந்த ஜனாதிபதியும், ஜனாதிபதி என்ற அடிப்படையில், அமைச்சரவையின் தலைவராக, அமைச்சரவையில் அங்கம் வகிப்பாரேயன்றி, அவரால் எந்த அமைச்சுப் பதவியையும் இலாகாவையும் தன்னகத்தே வைத்துக்கொள்ள முடியாது. முன்பிருந்த நிறைவேற்று ஜனாதிபதிகள், மிக முக்கியமான அமைச்சு இலாகாக்களைத் தம்மிடம் வைத்திருந்தமையை இங்கு சுட்டிக்காட்டலாம். ஜே.ஆர்.ஜெயவர்தன பாதுகாப்பு, திட்டமிடல் மற்றும் பொருளாதார விவகாரம், திட்ட அமுலாக்கம், உயர்கல்வி ஆகிய அமைச்சு இலாகாக்களைத் தன்னிடம் வைத்துக்கொண்டார். ரணசிங்க பிரேமதாஸ, பாதுகாப்பு, புத்தசாசனம், கொள்கைத் திட்டமிடல் மற்றும் அமுலாக்கம் ஆகிய இலாகாக்களைத் தன்னிடத்தில் வைத்துக்கொண்டார். டி.பி.விஜேதுங்க, பாதுகாப்பு, நிதி, பௌத்த விவகார இலாகாக்களைத் தன்னகத்தே வைத்துக்கொண்டார். சந்திரிகா பண்டாரநாயக்க குமாரதுங்க, பாதுகாப்பு, பொதுப் பாதுகாப்பு, சட்டஒழுங்கு, நிதி மற்றும் திட்டமிடல், ஊடகம், சமுர்த்தி விவகாரம், உல்லாசத்துறை மற்றும் விமானப் போக்குவரத்து, புத்தசாசனம், கல்வி ஆகிய இலாகாக்களைத் தன்னிடம் வைத்துக்கொண்டார். மஹிந்த ராஜபக்ஷ, பாதுகாப்பு, நகர அபிவிருத்தி, நிதி மற்றும் திட்டமிடல், சட்டம் ஒழுங்கு, நெடுஞ்சாலை, துறைமுகம் மற்றும் கப்பற்போக்குவரத்து இலாகாக்களைத் தன்னிடம் வைத்துக்கொண்டார். ஆனால், இனிவரும் ஜனாதிபதியால், இதுபோன்று எந்த அமைச்சுப் பதவிகளையும் வகிக்கமுடியாது. ஜனாதிபதியின் அதிகாரங்கள் மீது, 19ஆம் திருத்தம் கொண்டு வந்த மட்டுப்பாடுகளில், அடுத்து முக்கியம் பெறும் விடயம், பிரதமரின் பதவி தொடர்பானது. இலங்கையில் நிறைவேற்று அதிகாரமுள்ள ஜனாதிபதி முறை, அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதில் இருந்து, பிரதமர் பதவியானது வலுவற்றதொன்றாகவே காணப்பட்டு வந்துள்ளது. சில பலமான ஆளுமைகள் அப்பதவியை வகித்ததன் மூலமாக, அந்தப் பதவியானது வௌிப்பார்வைக்குப் பலமானதாகச் சிலசமயம் தென்பட்டிருப்பினும், 19ஆம் திருத்தத்துக்கு முன்னதாக, பிரதமர் பதவி ஏனைய அமைச்சுப் பதவிகளிலிருந்து, பெரிதும் வேறுபட்டதொன்றாக இருக்கவில்லை. நிறைவேற்று ஜனாதிபதி, தாம் விரும்பும் நபரைப் பிரதமராக நியமிக்கவும் தான் விரும்பும் போது, பிரதமரைப் பதவி நீக்கவும் அதிகாரத்தைக் கொண்டிருந்தார். 19ஆம் திருத்தம், ஜனாதிபதிக்குப் பிரதமரின் நியமனம், நீக்கம் தொடர்பிலிருந்த அதிகாரங்கள் மீது, மட்டுப்பாடுகளை ஏற்படுத்தியுள்ளதுடன், பிரதமர் பதவியின் வலுவை அதிகரித்துமுள்ளது. இதன் விளைவை நாம், 2018 ஒக்டோபர் முதல் டிசெம்பர் வரையிலான 52 நாள் அரசமைப்புச் சிக்கல் நிலையின்போது கண்டுகொண்டோம். 19ஆம் திருத்தத்தின் பின்னர், நாடாளுமன்றத்தின் பெரும்பான்மை ஆதரவைப் பெற்றுக்கொள்ளும் நபரையே, பிரதமராக ஜனாதிபதியால் நியமிக்க முடியும். அத்துடன், பிரதமருக்கு எதிராக, நாடாளுமன்றத்தில் நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டால், பிரதமர் உயிர்நீத்தால், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பதவியை இழந்தால், அவர் பதவி விலகினால் அன்றி ஜனாதிபதியால் பிரதமரைப் பதவி நீக்கவோ, இன்னொரு புதிய பிரதமரை நியமிக்கவோ முடியாது. மேலும், 19ஆம் திருத்தத்தின் பின்னர், ஜனாதிபதியால்த் தான் விரும்பிய எவரையும் அமைச்சராகத் தன்னிச்சையாக நியமிக்கவோ, நீக்கவோ முடியாது. மாறாக, பிரதமரின் ஆலோசனையின் பெயரில் மட்டுமே, ஜனாதிபதியால் அமைச்சர்களை நியமிக்கவோ, நீக்கவோ முடியும். இது முன்பு, நிறைவேற்று ஜனாதிபதிக்கு அமைச்சர்களின் நியமனம், நீக்கம் தொடர்பிலிருந்த தன்னிச்சையான அதிகாரத்தின் மீதான குறிப்பிடத்தக்க மட்டுப்பாடாகும். ஆனாலும், அமைச்சரவையின் எண்ணிக்கையைத் தீர்மானித்தல், அமைச்சர்களுக்கான இலாகாக்களை வழங்குதல், மாற்றியமைத்தல் தொடர்பில், பிரதமரை ஜனாதிபதி கலந்தாலோசிக்க மட்டுமே கடமைப்பட்டவராகிறார் என்பதுடன், இவை தொடர்பில், பிரதமரைக் கலந்தாலோசித்தபின், ஜனாதிபதி தானே தீர்மானிக்க முடியும். இது தொடர்ந்தும், ஜனாதிபதிக்கு அமைச்சரவை மீது செல்வாக்குச் செலுத்தத்தக்க பலத்தை வழங்குகிறது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 19ஆம் திருத்தம் கொண்டுவந்துள்ள இன்னொரு மிக முக்கியமான விடயம், ஜனாதிபதியின் அதிகாரம் மீதான மட்டுப்பாடானது, ஜனாதிபதிக்கு நாடாளுமன்றத்தைக் கலைப்பதற்குரிய அதிகாரம் தொடர்பிலானதாகும். முன்னர் இருந்த ஜனாதிபதிகள், அரசியல் சூழலுக்கேற்ப நாடாளுமன்றத்தை அதன் பதவிக்காலம் முடிய முன்பே, தன்னிச்சையாகக் கலைத்த சந்தர்ப்பங்களைக் கண்டுள்ளோம். ஆனால், 19ஆம் திருத்தத்தின் பின்னர், நாடாளுமன்றமானது தேர்தலொன்றின்மூலம், தெரிவுசெய்யப்பட்ட ஐந்தாண்டு பதவிக்காலத்தின், முதல் நான்கரை ஆண்டு காலப்பகுதியின்போது, நாடாளுமன்றத்தைத் தன்னிச்சையாகக் கலைக்கும் அதிகாரம் ஜனாதிபதிக்கு இல்லை. மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மைத் தீர்மானத்தின் படி, நாடாளுமன்றம், நாடாளுமன்றத்தைக் கலைக்கும் படி கோரினால் அன்றி, ஜனாதிபதியால் தன்னிச்சைப்படி நாடாளுமன்றத்தைக் கலைக்க முடியாது. ஆயினும், நாடாளுமன்றப் பதவிக்காலத்தின் கடைசி ஆறுமாத காலத்துக்குள், ஜனாதிபதியால் தன்னிச்சைப்படி நாடாளுமன்றத்தைக் கலைக்க முடியும். 19ஆம் திருத்தத்தின் இந்த அம்சத்தை, 2018 ஒக்டோபர் முதல் டிசெம்பர் வரையிலான 52 நாள்கள் அரசமைப்புச் சிக்கல் நிலையின்போது, அனுபவ ரீதியாகக் கண்டுகொண்டோம். சம்பந்தன் எதிர் சட்டமா அதிபர் உள்ளிட்ட பத்து அடிப்படை மனித உரிமை மீறல் வழக்குகளில், 2018 டிசெம்பரில் இலங்கை உயர் நீதிமன்றத்தின் பிரதம நீதியரசர் தலைமையிலான எழுவர் அமர்வு அளித்த தீர்ப்பானது, 19ஆம் திருத்தத்தின் கீழ் நாடாளுமன்றத்தின் ஆயுட்காலத்தின் முதல் நான்கரை வருடங்களுக்கு, நாடாளுமன்றத்தை ஜனாதிபதி தன்னிச்சையாகக் கலைக்க முடியாது என்பதை உறுதிசெய்ததுடன், நாடாளுமன்றத்தை அவ்வாறு கலைக்க, ஜனாதிபதி சிறிசேன எடுத்த முயற்சியை, நீதிமன்றம் சட்டவலிதற்றதொன்று என்றும் அரசமைப்புக்கு முரணானது என்றும் இரத்துச்செய்திருந்தமை இங்கு சுட்டிக்காட்டத்தக்கது. மேலும், 19ஆம் திருத்தத்தின் கீழ், ஜனாதிபதியானவர் நாடாளுமன்றத்துக்குப் பொறுப்புடையவராக ஆக்கப்பட்டுள்ளார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. ஆயினும், தொழில்நுட்ப ரீதியில், ஜனாதிபதி நாடாளுமன்றத்துக்குப் பொறுப்புடையவராக இருந்தாலும், அவர் நாடாளுமன்றத்துக்குப் பதிலளிக்கக் கடமைப்பட்டவரல்ல என்ற நிலையிலேயே, அவருடைய பொறுப்புடைமை அமைகிறது. இது, குறித்த பொறுப்புடைமையின் வலிமைக்குறைவை உணர்த்துவதாக அமைகிறது. இறுதியாக 19ஆம் திருத்தத்தின் கீழ், ஜனாதிபதியின் அதிகாரம் மீது ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள முக்கியமான மட்டுப்பாடு என்பது, அரசமைப்புப் பேரவையில் ஸ்தாபகமாகும். இலங்கை அரசமைப்பின் கீழ் ஸ்தாபிக்கப்பட்டுள்ள சுதந்திர ஆணைக்குழுக்களுக்கான நியமனங்கள், அரசமைப்புப் பேரவையின் பரிந்துரையின் பேரில் மட்டுமே, ஜனாதிபதியால் மேற்கொள்ளப்பட முடியும். அரசமைப்புப் பேரவை பரிந்துரை செய்து, 14 நாள்களுக்குள் ஜனாதிபதி குறித்த நியமனத்தைச் செய்யாது விட்டால், 14 நாள்கள் நிறைவில், குறித்த நியமனங்கள் சட்டத்தின் செயற்பாட்டின் ஊடாக வலுவுக்கு வரும். ஆகவே தொழில்நுட்ப ரீதியில், சுதந்திர ஆணைக்குழுக்களுக்கான நியமனங்கள் அரசமைப்புப் பேரவையாலேயே செய்யப்படுகின்றன எனலாம். மேலும், உயர்நீதிமன்றம், மேன்முறையீட்டு நீதிமன்ற நீதியரசர்கள், சட்டமா அதிபர், பொலிஸ்மா அதிபர், கணக்காய்வாளர் நாயகம் உள்ளிட்ட பல அரச உயர் பதவிகளுக்கான நியமனங்களை அரசமைப்புப் பேரவையின் அங்கிகாரத்துடன் மட்டுமே, ஜனாதிபதியால் செய்யமுடியும். ஆகவே, அரசின் முக்கிய பதவிகளுக்கு ஆள்களை நியமிப்பது தொடர்பில், ஜனாதிபதிக்கிருந்த அதிகாரம், பாரியளவில் 19ஆம் திருத்தத்தின் ஊடாக மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இது மட்டுமல்ல, சட்ட நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக, ஜனாதிபதிக்கு வழங்கப்பட்டிருந்த சட்டப் பாதுகாப்புக் கூட, 19ஆம் திருத்தத்தின் மூலம் தளர்த்தப்பட்டிருக்கிறது. ஜனாதிபதி பொதுவான சட்டப்பாதுகாப்பைத் தொடர்ந்தும் கொண்டிருப்பினும், ஜனாதிபதி உத்தியோகபூர்வமாகச் செய்யும் காரியங்கள், செய்யாது விட்ட காரியங்கள் தொடர்பில், சட்டமா அதிபரைப் பதிலாளியாகக் குறிப்பிட்டு, அடிப்படை உரிமை மீறல் வழக்குத் தாக்கல் செய்ய முடியும். இது ஜனாதிபதியின் செயற்பாடுகளின் சட்டபூர்வத் தன்மையை, உயர்நீதிமன்றில் கேள்வி கேட்க வழிசமைத்துள்ளது. ஆகவே, அடுத்த வரும் இலங்கை ஜனாதிபதி 19ஆம் திருத்தத்துக்கு உட்பட்ட அரசமைப்பின் கீழ், ‘சர்வாதிகாரம்’ கொண்ட ஜனாதிபதியாக அமையமாட்டார் என்பது தௌிவு. எனினும், மறுபுறத்தில் அவரை, அதிகாரமற்ற சம்பிரதாயபூர்வ ஜனாதிபதி என்றும் கூறிவிட முடியாது. பாதுகாப்பு விடயங்களில், ஜனாதிபதியே முழுமையான அதிகாரங்களைக் கொண்டவராகத் தொடர்கிறார் என்பதுடன், அமைச்சரவை மற்றும் நிறைவேற்றுத்துறையின் தலைவராக அவர், கணிசமான அதிகாரங்களைத் தொடர்ந்தும் தன்னகத்தே கொண்டுள்ளார். ஆனால், ஒன்று மட்டும் உறுதி; நாடாளுமன்றத்தின் ஆதரவு இன்றி, அடுத்து வரும் ஜனாதிபதி, அது சஜித்தோ, கோட்டாவோ சட்டரீதியாகத் தாம் விரும்பும் ஒருவரைப் பிரதமராக நியமிக்க முடியாது. http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/அடுத்த-ஜனாதிபதி-அதிகாரமும்-வகிபாகமும்/91-240930 -
ஆட்டத்தை அடியோடு மாற்றி விட்ட 21/4 கே. சஞ்சயன் / 2019 நவம்பர் 11 ஈஸ்டர் ஞாயிறு தினத்தன்று (21/4), கொழும்பு, நீர்கொழும்பு, மட்டக்களப்பில் நடைபெற்ற குண்டுத் தாக்குதல்கள், இந்தமுறை ஜனாதிபதித் தேர்தல் களத்தில், முக்கியமான பேசுபொருளாக மாறியிருக்கின்றன. இந்தக் குண்டுத் தாக்குதலுக்குத் தாமே பொறுப்பு என்று, உரிமை கோரி வீடியோவை வெளியிட்ட, ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ் அமைப்பின் தலைவர் அபு பக்கர் அல் பத்தாதி, சிரியாவின் இட்லிப் மாகாணத்தில் அமெரிக்க கொமாண்டோக்களால் சில நாள்களுக்கு முன்னர் கொல்லப்பட்ட சம்பவமும், தேர்தல் காலத்தில் பரபரப்பைத் தோற்றுவித்தது. 21/4 தாக்குதல்கள் தான், இலங்கையின் ஜனாதிபதித் தேர்தலை, வேறொரு தளத்தை நோக்கித் திருப்பியது எனலாம். அதற்கு முன்னதாக, இந்தத் தேர்தல் எதிர்கொள்ளப்படக் கூடியதாக இருந்த சூழலுக்கும், இப்போது அது எதிர்கொள்ளப்படும் சூழலுக்கும் இடையில் தலைகீழான மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது, இந்த 21/4 தாக்குதல்கள்தான் என்பதில் சந்தேகமில்லை. 21/4 தாக்குதல்களுக்கு முன்னதாக, ஜனநாயகத்தை உறுதிப்படுத்தலே முக்கியமான விடயமாக இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது. அதுவும், 2018 ஒக்டோபர் 26 ஆட்சிக்கவிழ்ப்பு சார்ந்த, அரசமைப்பு மீறல்களுக்குப் பிறகு, அதுவே பிரதான பேசுபொருளாக இருந்தது. அப்போது, ஐ.தே.க தரப்பில் சஜித் பிரேமதாஸவை விட, சபாநாயகர் கரு ஜெயசூரியவே வேட்பாளராகக் கூடிய சாத்தியங்கள் அதிகமாகத் தென்பட்டன. அதுபோல, கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை விட, சமல் ராஜபக்ஷவுக்கு மொட்டு வேட்பாளராகும் வாய்ப்பு அதிகம் என்றும் கருதப்பட்டது. 21/4 தாக்குதல்களுக்குப் பின்னர், தேசிய பாதுகாப்பு என்ற விடயம் திடீரென முன்னுரிமைப்படுத்தப்பட்டது. நாட்டின் தேசிய பாதுகாப்பு, கேள்விக்குள்ளாகி இருப்பதாகப் பிரசாரப்படுத்தப்பட்டது. இப்போது, தன்னால் மட்டுமே, தேசிய பாதுகாப்பை 100 சதவீதம் உறுதிப்படுத்த முடியும் என்று, கோட்டாபய துணிச்சலுடன் கூறுகிறார் என்றால், அதற்கான ஒரே காரணி, 21/4 தாக்குதல்கள் தான். அவரை ஜனாதிபதி வேட்பாளராக முன்னுக்குக் கொண்டு வந்ததும், அவருக்குச் சமதையான போட்டியாளராகச் சஜித் பிரேமதாஸவைக் களமிறங்கச் செய்ததும், இந்தத் தேர்தலில், தேசியப் பாதுகாப்பு என்பதையே பிரதான பேசுபொருளாக, பிரச்சினையாக, பிரசாரமாக மாற்றியதும் 21/4 தாக்குதல்கள் தான் என்பதில் சந்தேகமில்லை. இந்தத் தாக்குதல்களுக்கு ஐ.எஸ் அமைப்பு, தாமதமாகவே உரிமை கோரியது. எனினும், இது ஐ.எஸ் அமைப்பின் நேரடியான வேலை அல்ல; அதன் கோட்பாடுகளால் ஈர்க்கப்பட்ட உள்ளூர் அமைப்புகளின் வேலை என்றே, இலங்கையின் புலனாய்வு அதிகாரிகளின் கருத்தாக இருக்கிறது. இருந்தாலும், இலங்கையில் இடம்பெற்ற இந்தத் தாக்குதல்களுக்கு, வெறுமனே பழிவாங்கும், இரத்தவெறியைத் தீர்க்கும் எண்ணம் மாத்திரம் தான் காரணமா, அதற்கும் அப்பால் அரசியல் நோக்கங்களும் இருந்தனவா என்பது, ஆராயப்பட வேண்டிய விடயம். ஜனாதிபதித் தேர்தல் பிரசாரங்களில், இரண்டு முக்கியமான தரப்புகளில் இருந்தும் சுமத்தப்பட்டு வருகின்ற குற்றச்சாட்டுகளை வைத்துப் பார்க்கின்ற போது, 21/4 தாக்குதல்களுக்கும், இந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்கும் முக்கிய தொடர்புகள் இருக்கும் போலவே தென்படுகிறது. 21/4 தாக்குதல்களுக்கும், பொதுஜன பெரமுனவின் வேட்பாளர் கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்கும் நெருங்கிய தொடர்பு இருக்கிறது என்று, சஜித் பிரேமதாஸவுக்காகப் பிரசாரங்களைச் செய்யும் தம்பர அமில தேரர் குற்றம்சாட்டியிருந்தார். அதுபோலவே, அசாத் சாலி போன்றவர்களும் கூட, ராஜபக்ஷவினர் மீண்டும் ஆட்சியமைப்பதற்காக, சஹ்ரான் காசிம் தலைமையிலான பயங்கரவாதக் குழுவின் ஒத்துழைப்புடன் நடத்தப்பட்டதே, 21/4 தாக்குதல் என்று கூறுகிறார்கள். தேர்தல் பிரசாரம் ஒன்றில், உண்மைகளும் பொய்களும் தாராளமாக உலாவ விடப்படுவது வழக்கம். அதுபோலவே, உண்மையின் சாயலில் உள்ள பொய்களும் பொய் போலத் தோன்றும் உண்மைகளும் கூட, பிரசாரங்களில் பயன்படுத்தப்படும் என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். கோட்டாபயவை எதிர்ப்பவர்கள் மாத்திரம் தான் இவ்வாறு கூறுகிறார்கள் என்றில்லை. கோட்டாபய ராஜபக்ஷவுக்கு ஆதரவு அளிக்கின்ற, தற்போதைய அரசாங்கத்தின் முன்னாள் அமைச்சர் விஜேதாஸ ராஜபக்ஷவும் கூட, 21/4 தாக்குதல்கள் தொடர்பாக வெளியிட்டிருக்கின்ற கருத்துகள், பல சந்தேகங்களையும் கேள்விகளையும் எழுப்பத் தோன்றுகிறது. ஹம்பாந்தோட்டைத் துறைமுகம், சீனாவுக்கு நீண்டகாலக் குத்தகைக்குக் கொடுக்கப்பட்டிருக்காவிட்டால், 21/4 தாக்குதல் நடந்திருக்காது என்பதே, அவரது வாதம் ஆகும். “ஹம்பாந்தோட்டைத் துறைமுகத்தை, சீனாவுக்குக் கொடுத்து, பல நாடுகளின் எதிர்ப்பைச் சம்பாதித்துக் கொண்டோம். இந்தியா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம், ஜப்பான், அமெரிக்கா ஆகிய அனைத்து நாடுகளும் ஓர் அணியாகி, இலங்கைக்கு எதிராகச் செயற்பட்டன. இலங்கைக்குள் குழப்பங்களை ஏற்படுத்தவும் இதுவே காரணம்” என்று அவர் கூறியிருப்பது, கவனிக்கத்தக்க விடயம் ஆகும். ஆனால், அதற்காக அவர் முன்வைக்கின்ற வாதம், தர்க்க ரீதியாக முரண்பாடானது. “அனைத்து இஸ்லாமியத் தீவிரவாத அமைப்புகளையும் உருவாக்கியது அமெரிக்கா தான். அவர்களை, அமெரிக்கா இயக்கியமைக்கு அமையவே, இலங்கையில் ஈஸ்டர் குண்டுத் தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டன என்பதே உண்மை” என்றும் அவர் கூறியிருக்கிறார். விஜேதாஸ ராஜபக்ஷவைப் போல, வேறும் பலர், இந்தத் தாக்குதல்களின் பின்னணியில், அமெரிக்காவே இருந்தது என்று, ஆரம்பத்தில் இருந்தே கூறி வந்திருக்கின்றனர். இந்தக் குற்றச்சாட்டுகள், சற்றுத் தீவிரமாகப் பரவிய போது, அதனை அமெரிக்கா நிராகரித்திருந்தது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. 21/4 தாக்குதல்களுக்குப் பின்னால், அமெரிக்காவோ, அதன் ஆதரவு பெற்றவர்களோ தான் இருந்ததாகக் குற்றம்சாட்டுபவர்கள், ஜனாதிபதித் தேர்தல் சமயத்தில், இலங்கையின் அரசியல் களத்தில், மாற்றங்களை ஏற்படுத்தக் கூடிய வகையிலான, இத்தகைய தாக்குதல்களை அமெரிக்கா திட்டமிட்டிருக்குமா என்ற கேள்விக்கு, தர்க்கரீதியான விளக்கங்களை அளிக்கத் தயாராக இல்லை. ஏனென்றால், இந்தத் தாக்குதல்களின் மூலம், உடனடிப் பலன் பெற்றவர்களும் பலம் பெற்றவர்களும் ராஜபக்ஷ குடும்பத்தினர் தான். தாக்குதலில் உயிரிழந்தவர்களின் இறுதிச்சடங்கிலேயே, இதனை அறுவடை செய்வதற்கான அரசியல் ஆட்டம், ராஜபக்ஷவினரால் தொடங்கப்பட்டு விட்டது. 2015 தேர்தலில், சிறுபான்மை இன, மத மக்களால் தான், தோற்கடிக்கப்பட்டிருந்தார் மஹிந்த ராஜபக்ஷ. ஆனால், 21/4 தாக்குதல்கள், சிங்கள, தமிழ் கிறிஸ்தவ வாக்குகளை ராஜபக்ஷவினரின் பக்கம் திரும்ப வைத்திருக்கின்றன. ராஜபக்ஷவினரின் மூலமே, தேசியப் பாதுகாப்பை ஏற்படுத்த முடியும் என்ற ஒரு மாயை, உருவாக்கப்பட்டு வருகிறது. இதனால் தான், 21/4 தாக்குதல்கள், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை ஜனாதிபதியாக ஆக்குகின்ற திட்டத்தை, நிறைவேற்றுவதற்கான முதற்கட்டம் என்று பலரும் கூறுகின்றார்கள். விஜேதாஸ ராஜபக்ஷ போன்றவர்கள் கூறுவது போல, அமெரிக்காவின் பின்புலத்தில் இந்தத் தாக்குதல்கள் இடம்பெற்றது உண்மையாக இருந்தால், கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஜனாதிபதியாகத் தெரிவு செய்யப்படுவதை, அமெரிக்கா விரும்புகிறதா என்ற கேள்வி எழுகிறது. தெற்கில் உள்ள, கொள்கைப் பிடிப்புள்ள சில இடதுசாரிகள், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை ஜனாதிபதியாக்கும் திட்டத்துக்குப் பின்னால், அமெரிக்காவே இருக்கிறது என்று உறுதியாக நம்புகிறார்கள். “கோட்டாபய ராஜபக்ஷ, அமெரிக்க குடியுரிமையை துறந்த ஒருவர். அவரது மனைவி, இன்னமும் அமெரிக்கக் குடியுரிமையையே கொண்டிருக்கிறார். அவரது பிள்ளைகளும் அமெரிக்க குடியுரிமை பெற்றவர்கள். கோட்டாபய ராஜபக்ஷ பாதுகாப்புச் செயலாளராக இருந்த காலகட்டத்திலேயே, ‘அக்சா’ உடன்பாட்டை, நாடாளுமன்றத்துக்கோ நாட்டுக்கோ தெரிவிக்காமல் கையெழுத்திடப்பட்டது. அமெரிக்கா தனது நலன்களை நிறைவேற்றிக் கொள்வதற்காகவே, அங்குள்ள சட்டரீதியான தடைகளில் இருந்து கோட்டாபய ராஜபக்ஷவைக் காப்பாற்றி, போட்டியில் நிற்க வைத்துள்ளது. கோட்டாபய ராஜபக்ஷவை வெற்றிபெற வைப்பதற்காகவே, 21/4 தாக்குதல் நடத்தப்பட்டது” என்றும் அவர்கள் கூறுகிறார்கள். ஆனால், விஜேதாஸ ராஜபக்ஷ போன்ற கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஆதரவாளர்களோ, தம்பர அமில தேரர் போன்ற சஜித் பிரேமதாஸ ஆதரவாளர்களோ, அமெரிக்காவின் பின்னணியில் தான் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ களமிறங்கியிருக்கிறார் என்பதை, வெளிப்படுத்தத் தயாராக இல்லை. கோட்டாபயவை அமெரிக்கா களமிறக்கியிருந்தால், அவர் அமெரிக்க நலன்களை உறுதிப்படுத்துவார் என்பதில் சந்தேகமில்லை. அதேவேளை, ஹம்பாந்தோட்டை துறைமுகம் சீனாவிடம் கொடுக்கப்பட்டதன் எதிரொலியாக, 21/4 தாக்குதல் இடம்பெற்றன என்று, விஜேதாஸ ராஜபக்ஷவின் வாதம் சரியானால், இதன் எதிரொலியாகவே கோட்டாபயவின் எழுச்சி உருவானது என்பதையும் அவர் ஏற்றுக் கொள்ளத்தான் வேண்டும். ஹம்பாந்தோட்டையின் எதிரொலியாக, 21/4 தாக்குதல் நடந்தது என்றால், இது ராஜபக்ஷவினரைப் பலப்படுத்தும் என்பதைக் கூட அறியாமல், அந்த முடிவு எடுக்கப்பட்டிருக்காது. இதனை, இலங்கையிலேயே சட்டத்துறையில் மூன்று கலாநிதிப் பட்டங்களை பெற்ற ஒரே ஒருவரான விஜேதாஸ ராஜபக்ஷவுக்கும் சரி, அவரை ஒத்த கருத்துடையவர்களுக்கும் சரி நிராகரிக்க முடியாது. இவ்வாறு பார்த்தால், கோட்டாபய ராஜபக்ஷவின் வெற்றிக்காக, 21/4 தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டதா என்ற சந்தேகமே வலுக்கும். ஆனால், யார் அதனை நடத்தியது என்ற கேள்விக்கான விடை தான் இங்கு முக்கியமானது. அதற்கான பதில் கிடைக்காத சூழ்நிலையில், சிங்களப் பௌத்த இனவாதத்தைக் கிளப்பி விட்டுள்ளதுடன், சிறுபான்மையினங்கள் மத்தியில், அச்சத்தையும் ஏற்படுத்தி, ஜனாதிபதித் தேர்தல் களத்தையும் சூடாக்கி விட்டிருக்கிறது இந்த 21/4 தாக்குதல்கள். http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/ஆட்டத்தை-அடியோடு-மாற்றி-விட்ட-21-4/91-240928
-
சிவாஜிலிங்கம் தனித்து போட்டியிட்டு வாக்குகளை பிரிப்பதால் கோத்தாவுக்கு நன்மை. கோத்தபாய வென்றால் தமிழ் மக்கள் தான் காணாமல் போவார்கள், சிவாஜிலிங்கம் அல்ல. சிவாஜிலிங்கம் இருந்தால் தான் இனிவரும் ஜனாதிபதி தேர்தல்களிலும் தமிழர்களின் வாக்குகளை பிரிப்பார். 😀 2010 ஜனாதிபதி தேர்தலிலும் சிவாஜிலிங்கம் தனித்து போட்டியிட்டு தமிழர்கள் வாக்குகளை பிரித்தார். அதில் மகிந்த வென்றவர், சிவாஜிலிங்கம் காணாமல் போகவில்லை தானே? -
இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம் மூலம் வடக்கு கிழக்கு தற்காலிகமாக இணைக்கப்பட்டிருந்தாலும் கிழக்கு, வடக்குடன் நிரந்தரமாக இணைந்திருப்பதா இல்லையா என மக்களிடையே பொது வாக்கெடுப்பு நடத்தி முடிவெடுக்கப்பட வேண்டும், இணைந்திருக்க விரும்பாவிட்டால் கிழக்கை தனியாக இருக்க விட வேண்டும் என்றே அவ் ஒப்பந்தத்தில் கூறப்பட்டது. அனைத்து ஜனாதிபதிகளும் பொது வாக்கெடுப்பை பிற்போட்டு வந்ததால் அது நடக்கவில்லை. தமிழ், சிங்கள, முஸ்லிம் என பல்லின மக்கள் வாழும் கிழக்கு மாகாணம் அங்குள்ள மக்களின் விருப்பத்திற்கெதிராக வடக்குடன் நீண்டகாலமாக பொது வாக்கெடுப்பு நடத்தப்படாமல் இணைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறது, அது கிழக்கு மக்களுக்கு பாதிப்பு என்பது போன்ற காரணங்களை JVP கூறி தான் உச்ச நீதிமன்றம் அதை பிரித்து தீர்ப்பளித்தது. மீண்டும் மீண்டும் வடக்கு கிழக்கு ஒன்றாக இணைந்திருக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை விடுப்பதை தவிர்த்து கிழக்கை தனியாக இருக்க விடுவதே சிறந்தது. கிழக்கு தமிழர்களும் வடக்கு தலைமையின் கீழ் இருக்க விரும்பவில்லை.
-
தமிழ் மக்களின் வாக்குகள் சஜித்துக்கு தேவை என கூற வந்தீர்கள் என நினைக்கிறேன்.
-
