மிஞ்சியிருப்போரையும் இழப்போமா இல்லை....?

[shanthy]

இழப்போமா இல்லைப் பலி கொடுப்போமா....?

(11.02.09 அன்று வன்னியில் எறிகணைக்குப் பலியான உறவின் நினைவில் ஒரு கவிதை)

பாயுமில்லைப் படுத்துறங்க வீடுமின்றிப்

பதுங்குளி வாசலிலும்

பாதையோரச் சகதியிலும்

உழன்ற பொழுதுகளில்

உனக்கும் சாவுவரும்

என்றெண்ணியிருப்பாயா ?

நம்பிக்கையறுந்த வாழ்வு

நாளையுனக்கு இல்லையென்று

எப்போதாவது எண்ணியிருந்தாயா ?

எங்களைப்போல உனது மகளும்

மனைவியும் அம்மாவும் அக்காவும்

மருமக்களும் பற்றித்தானே

மனசுக்குள் அழுதிருப்பாய் ?

சாவரும் நாளின் முன்னிரவு

உனக்குச் சாவு நாளையென்று

சகுனம் ஏதும் அறிந்திருந்தாயா ?

போரின் கொடிய வாய்க்குள்

போய்விடும் சலனம் ஏதும் தெரிந்ததா ?

பாழும் பொஸ்பரஸ் குண்டுகள்

உன்மேல் வீழும்வரை உனக்கு எந்த

விபரீதமும் தெரிந்திருக்காது அல்லவா ?

ஒருவயது மகளும்

உன்னையே நம்பிய அம்மாவும்

உன் அன்பினியவளும்

மட்டும்தானே - உன்

மனதில் நின்றிருப்பர்.

செத்து நீ கிடந்த தெருவில்

உனைப்பார்க்கவே முடியாமல்

யாவரும் தாண்டியோடினராம்....

பின் வந்து பார்த்த போது

குருதிச் சேற்றில் நீ

முடிந்து மணிகள் ஆகியிருந்ததாம் ?

சுண்ணமிடிக்கச் சுடுகாடு கொண்டு செல்ல

உறவு கூடி ஒப்பாரி வைத்துன்

இழப்பின் வலி குறைக்க

அவகாசமில்லாமல் ஐயனே

அருகில் மண்கிண்டி

அப்படியே புதைத்துவிட்டு

உறவெல்லாம் திசைக்கொன்றாய்

சிதறியதாம்....

ஐயனே !

அந்தக்கணங்கள்

நேரில் நின்றது போல்

நெஞ்சு வலிக்கிறது.

34வயதில் போர் உன் வாழ்வு தின்று

போய்விட்டாய் கோபி.

இங்கு நம் வீடுகளில்

உன் நினைவுகளில்

அழுகையும் ஆற்றுதலில்லாத்

துயரமுமாய்....

மிஞ்சியிருப்போரையும்

இழப்போமா இல்லை

உயிருடன் பார்ப்போமா ?

15.02.09

[வசி_சுதா]

மரணத்தின் கடைசித்துளிகளில் என்ன எண்ணியிருப்பார் என்று நினைக்கவே மனதை பிசைகிறது..........

[தனிக்காட்டு ராஜா]

கொடுக்கும் விலைகள் அதிகரித்து கொண்டுதான் செல்கிறது எத்தனை உயிர்கள்

[shanthy]

மரணத்தின் கடைசித்துளிகளில் என்ன எண்ணியிருப்பார் என்று நினைக்கவே மனதை பிசைகிறது..........

கடைசித்துளிகள் யாருமற்று அனாதையாய் வீதியில் இறக்கும் கொடுமை என்னென்ன அவன் மனதில் உதித்திருக்குமோ ? தமிழன் விதியிதுவென்று எழுதப்படாத சட்டமாய்ப் போயிற்று எங்கள் வதி.

கொடுக்கும் விலைகள் அதிகரித்து கொண்டுதான் செல்கிறது எத்தனை உயிர்கள்

கொடியவெறி அடங்காமல் கொத்தணிக்குண்டுகளைக் கொட்டிக் கொள்கிறான் பகைவன். என்ன சொல்ல ? இந்தவிதி மாறாதா ???????????

[யாழ்கவி]

எப்ப எங்களுக்கு விடிவு

[நிழலி]

இதயத்தில் இருந்து கண்ணீரை வரவழைக்கும் கவிதை...

[shanthy]

எப்ப எங்களுக்கு விடிவு

இதைத்தான் எல்லோரும் எதிர்பார்த்திருக்கிறோம். விடியுமென்ற நம்பிக்கைகள் இன்னும் இருக்கிறது.

இதயத்தில் இருந்து கண்ணீரை வரவழைக்கும் கவிதை...

இவன் நினைவில் அழுவதா இன்னும் எவர் உயிர் பிரிந்திடுமோ என ஏங்குவதா புரியவில்லை ? தொலைபேசிகள் அழைத்தால் உயிர் வலிக்கிறது. யாரைக்கொன்ற செய்தி வருமோ என்ற ஏக்கம்

[nunavilan]

கவிதை நெஞ்சை பிழிகிறது. நாளொன்றுக்கு ஐந்தாறாக கொல்லப்பட்ட எம்மக்கள் என்று நூறு எனுமளவிற்கு கூடிவிட்டது. வன்னியில் ஒருவரை கூட தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை.

[shanthy]

கவிதை நெஞ்சை பிழிகிறது. நாளொன்றுக்கு ஐந்தாறாக கொல்லப்பட்ட எம்மக்கள் என்று நூறு எனுமளவிற்கு கூடிவிட்டது. வன்னியில் ஒருவரை கூட தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை.

சாவுகளையும் துயரங்களையும் இடையிடை சில தொடர்புகள் சொல்லிவிடுகின்றன. இழப்புக்கள் எங்களைத் துரத்தியபடிதான்.

[Kavallur Kanmani]

இழப்பின் வலியை எடுத்து வந்த கவிதை கண்டு எம் ஒவ்வொருவரது இதயத்திலும் இரத்தம் கசிகிறது. எம் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த வார்த்தைகளின்றித் தவிக்கிறோம்

[shanthy]

 

புஸ்பநாதன் ஜெயகாந்(கோபி)11.02.2009 அன்று எறிகணைவீச்சில் உயிரிழந்தார். இன்று 5ம் ஆண்டு நினைவுநாள்.

 

5ஆண்டு நினைவு நாளின்று எங்கள் உயிரறுந்த பொழுதின் நினைவும் இன்று....!  உனது மகள் இன்று உன்னைப்போலவே உலகை வெல்லும் சக்தியாய் வளர்கிறாள்.

[Paanch]

மறக்க நினைத்தாலும் முடியவில்லை. இறக்குமட்டும் மாறாத வலி. மாற்றுவதற்கு கையிலேயே மருந்து உண்டு. மருந்தை வாய்க்குக் கொண்டுசெல்வதற்கு, ஒன்றுசேர மறுக்கும் விரல்கள் மோதிரங்கள் தேடுகின்றன. . 

 

கோபிக்கு அஞ்சலிகள்!!

[shanthy]

மறக்க நினைத்தாலும் முடியவில்லை. இறக்குமட்டும் மாறாத வலி. மாற்றுவதற்கு கையிலேயே மருந்து உண்டு. மருந்தை வாய்க்குக் கொண்டுசெல்வதற்கு, ஒன்றுசேர மறுக்கும் விரல்கள் மோதிரங்கள் தேடுகின்றன. . 

 

கோபிக்கு அஞ்சலிகள்!!

இந்த அவலமான இழப்புகளிலிருந்து மீள்வது ஒவ்வொருவரின் மரணத்தின் பின்னரேதான். இட்ட விதி இதுவாய் போனது என்ன செய்வோம். ஈரவிழி கசிய இழந்த உயிர்களின் நினைவுகளைச் சுமப்போம்.