தமிழும் நயமும்

ஆய்வு: நற்றிணையில் கடற்பெயர்கள்

முன்னுரை

- ம.பிரசன்னா, தமிழ் உதவிப்பேராசிரியர், கலசலிங்கம் கல்வி மற்றும் ஆராய்ச்சி நிறுவனம், கிருஷ்ணன்கோவில் -கடல் என்னும் நீர்நிலையானது, நீர் நிலைகளில் தனித்துவமான ஒன்றாகும். வருடம் முழுவதும் நீரினைக் கொண்டதாகக் கடல் திகழ்கின்றது. அதன் பிரம்மாண்ட அளவும், அது கொண்ட நிறமும், அதன் செயல்பாடும் கொண்டு கடலை பல்வேறு பெயர்களில் நற்றிணைப் புலவர்கள் பதிவு செய்துள்ளனா். ஆசிரியப்பா என்னும் இலக்கண வடிவத்தில் கவிபுனைந்த புலவர்கள், கடற் பெயர்களை அவரவர் புலமை அனுபவத்தில் செம்மையான சொற்செட்டுமானத்துடன் படைத்திருப்பதை நற்றிணைப் பாடல்களின் வழி ஆய்வதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.

கடலும் அதன் குடிவழிகளும்

தமிழன் பயன்படுத்திய நீர்நிலைகளில் பல அழிந்துபட்டும் வனப்பு கெட்டும் காணப்படுவதை அறிவோம். இதில் கடல் என்பது மனிதப் பயன்பாட்டில் பெரிய நீர்நிலையாகும். மனிதனால் பெரிதளவு ஆக்கிரமிப்பு செய்யப்படாத நீர்நிலை என்றும் சொல்லலாம். பொதுவாக ஆற்றங்கரைகளின் அருகிலே மனிதகுல நாகரிகம் தோற்றுவிக்கப்பட்டதாய்க் கூறுவர். அதுபோல கடல் அருகிலும் நாகரிகம், இனக்குழுக்கள் தோன்றியுள்ளன. அந்நாகரிகத்தைக் கடற்கரை நாகரிகம், அங்கு தோன்றிய இனக்குழுக்களை பரதவர் இனம் எனும் பெயரில் குறிக்கலாம். ஏனைய திணைகளில் நீர் நிலை அருகாமைக் குடியிருப்புகள் எல்லாம் வேளாண்மை தவிர்த்த பிற தொழில்களால் ஈர்க்கப்பட்டு நீர்நிலைகளுக்கு அடுத்த இடங்களுக்கு மக்கள் நகரத் தொடங்கினா். நெய்தல் நிலக் குடிகள் பெரிதாக நகர்வுக்கு ஆட்படாமல் அந்நிலத் திற்கு உரித்தான தொழில்களையே செய்து நிலவயப்பட்டோராக வாழ்ந்து வருகின்றனா். கடலால் நெய்தலோர் ஈர்க்கப்படக் காரணம் அதன் நீர்வளமும் அது கொண்ட பிற வளங்களும் ஆகும். கடலுக்குச் சென்று கடல் பொருட்களைக் கொண்டுவரும் மீனவர்கள் ஒரு புறம் இருந்துள்ளனா். கடல் நீரால் உப்பு தயாரிக்கும் உமணர்களும் அந்நிலத்தில் வசித்து வந்துள்ளனா். இவைபோக முத்து, கிழிஞ்சல்கள், சங்கு போன்றவற்றால் மதிப்புக்கூட்டுப் பொருள் தயாரிக்கும் மக்களும் அவற்றை விற்பனை செய்யும் மக்களும் அந்நிலத்தில் வாழ்ந்து வந்துள்ளனா். இவ்வாறு கடல் பலதரப்பட்ட மக்கள் வந்து பழகிய இடமாக இருந்துள்ளது. இன்று பொழுதுபோக்கு இடமாக இருக்கும் பல கடற்கரைகளை நாம் பார்க்கின்றோம். அன்றும் கடற்கரைகளில் காதல் வளர்த்த மக்கள் கடற்கரைகளில் இருந்துள்ளனா். இதனாலேயே அகம் சார்ந்த பல பாடல்களில் எரிதிரைக் கொண்கன், மல்குநீர் சேர்ப்பன், பனிநீர்ச் சேர்ப்பன் என்ற அடைகளால் பலவாராகக் காதல் தலைவர்கள் சுட்டப்பெறுகின்றனா்.

புலவர்களும் கடலும்

காதல், வணிகம் ஆகிய இரண்டுமே சங்கப் புலவர்களின் பொருண்மைக் கோட்டைகளான அகம், புறம் போல கடற்புறத்தில் பரவிக் கிடந்துள்ளன. நோக்கர்களான புலவர் பெருமக்களும் இக்காட்சிகளைக் கண்டுதெளிந்து நெய்தல் பாடல்களை வடித்துள்ளனா். அவர்களின் கட்புலனாக்கும் செயல்பாட்டிற்காகக் கடலைப் பல்வேறு முன்னொட்டுக்கள் (அடை) கொண்டு பாடியுள்ளனா்.

பொதுவாக வண்ணம், வடிவம், அளவு, மணம், உணர்வு முதலிய தன்மைகளால் கடலுக்குப் பல பெயர்கள் கிட்டுகின்றன.

வடசொல்லும் கடலும்

சங்கப் புலவர்கள் பலர் வடமொழியில் தேர்ச்சி பெற்றவர்களாகவும், மாட்சிமை பெற்றவர்களாகவும் இருந்துள்ளனா். வடவர் வரவு என்பது பிற்காலத்தில் வந்தது என்று கூறிவருவது இங்கு ஆராயத்தக்கதாகும். புலவர்கள் தம் அறிவை விசாலப்படுத்த, புலமை அறிவைப் போதிக்க வடமொழியை அதாவது வடவர் தொடர்பு கொண்டிருக்கலாம். நற்றிணையில் மட்டும் கடலை பௌவம் என்ற வடசொல்லால் மூன்று இடங்களில் புலப்படுத்தியுள்ளனா். அப்பாடல்கள் நற்றிணை 74, 207, 245 ஆகும். இவற்றில் 207 ஆம் பாடலுக்கு ஆசிரியர் பெயர் தெரியவில்லை. மற்ற இரு பாடல்களும் உலோச்சனார், அல்லங்கீரனார் ஆகியோரால் பாடப்பெற்றுள்ளது.

‘‘இடிக் குரற் புணரிப் பௌவத்து இடுமார்’’ – நற்., 74 (2)

‘‘திரை எழு பௌவம் முன்னிய’’ – நற்., 207 (11)

‘‘துணி நீர்ப் பௌவம் துணையோடு ஆடி’’ – நற்., 245 (4)

என்றவாறு வடசொல் பதிவு கடலைக் குறிப்பதற்குப் பயன்பட்டுள்ளது. இச்சொல்லைப் பயன்படுத்தியதற்குக் காரணம் இது ஆசிரியப்பாவில் இயற்றும் பாடல் ஆதலாலும் , சீர் மற்றும் தளையினை பெரிதாகப் பாதிக்காது என்பதனாலும் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம். இதுபோல சாகரம், சமுத்திரம் போன்ற சொற்களும் கடலைக் குறிக்கும் சொற்களாக வடமொழியில் உள்ளன. ஆனால் அவையெல்லாம் நற்றிணையில் பயன்படுத்தப்பெறவில்லை. முன்னரே சொன்னபடி சொற்செட்டுமானத்திற்கு இச்சொல் கச்சிதமாகப் பொருந்தி வருகின்றது.

நெய்தல் – பலர் பழகும் நிலம்

நெய்தல் நிலத்தில் மீன்களை வாங்கிச் செல்வதற்கு பல்வேறு பகுதிகளில் இருந்து மக்கள் வந்துள்ள செய்தியை,

‘‘கொழுமீன் கொள்பவர் பாக்கம் கல்லென,
நெடுந் தேர் பண்ணி வரல் ஆனாதே’’
நற்றிணை., 207 ( 3 – 4)

என்ற அடிகளால் அறிந்து கொள்ளலாம். இதுபோக ஏனைய கடல் பொருள்கள் வாங்குவதற்கும் மக்கள் நெய்தல் நிலத்தை நாடியிருக்கலாம். இவர்களோடு புலவர்களும் அப்பகுதிகளுக்குப் பயணப்பட்டிருப்பர். இதனாலே நெய்தல் பாடல்கள் மொத்த சங்கப் பாடல்களில் பெரிய அளவினைப் பெற்றுள்ளன. மொத்தம் 344 பாடல்கள் நெய்தல் திணையைச் சார்ந்ததாக உள்ளன. மேற்கண்ட பாடல் பல செய்திகளைத் தருகின்றது. நெய்தல் நிலம் மக்கள் நடமாட்டம் மிகுந்த, பல்வேறு பழக்க வழக்கங்கள் உடைய மக்களைச் சந்திக்கவைத்த நிலமாக இருந்திருக்க வேண்டும். இவர்களில் காதலர்களும் அடங்குவர்.

நிறம் கொண்டு பெயர் பெறும் கடல்கள்

பொதுவாகக் கடல்கள் நீல நிறத்தில் காட்சி தரும். மாலை நேரம், மழைக் காலங்களில் கருநிறத்தில் காட்சி தருவதைக் கண்டிருப்போம். மேலும் நேரத்திற்கு நேரம் கடல் பல வண்ணங்களில் காட்சிதரும். அலைகளை மிகுதியாகச் சுமந்துவரும் கடலானது தூய வெள்ளை நிறத்தில் காட்சி தருவதைப் புலவர் பார்க்கிறார். மேலும் மாலை நேரத்தில் கடலானது நிலவின் ஒளியைக் கிரகித்து பால்போல் வெள்ளைநிறம் தரித்து காட்சிதருவதை வருணனை, உவமை உணர்வு பொங்க,

‘‘…… நீல் நிற விசும்பில் பல் கதிர் பரப்பி,
பால் மலி கடலின் பரந்து பட்டன்றே’’
நற்றிணை., 348, (1 – 2)

என்றவாறு வெள்ளிவீதியார் பதிவு செய்துள்ளார்.

கடல் தெளிந்த நிலையில் காணப்படுவதைக் காணும் புலவர்கள் ‘‘தெண்கடல்’’ என்ற பெயரால் நற்றிணை 303, 356, 363 ஆகிய பாடல்களில் பதிவு செய்துள்ளனா். தெண் என்ற சொல்லிற்கு தெளிந்த என்று பொருள் 1. தெண்கடல் என்பதற்கு தெள்ளிய கடல் என்று பொருள்.

‘‘…… தெண்கடல்
வன்கைப் பரதவர் இட்ட செங்கோல்’’
நற்றிணை, 303 ( 4 – 5)

என்ற பாடலடிகளால் அறியலாம். மேலும் நற்றிணை பாடல் 245 ‘‘துணி நீர்’’ என்ற பெயரால் தெளிவான நிலையில் இருக்கும் கடலைக் குறிக்கின்றது.

‘‘துணி நீர்ப் பௌவம் துணையோடு ஆடி’’
நற்றிணை, 245 (4)

என்ற அடியினால் அறிந்து கொள்ளலாம்.

செயலால் கடல் பெறும் பெயர்கள்

கடல் ஓயாது அலையினைக் கொண்டு மோதுவது வாடிக்கை நிகழ்வாகும். அச்செயல்கொண்டு பல பெயர்களைக் கடல் பெறுகின்றது. நற்றிணையின் 235 ஆவது பாடல் உரவுத்திரை, பொங்கு திரை, 378 ஆவது பாடல் முழங்கு திரை, 347 ஆவது பாடல் முழங்கு கடல், 17 ஆவது பாடல் உரவு நீர், 335 ஆவது பாடல் பொங்குதிரைப் புணரி, 211 ஆவது பாடல் ஊர்கடல், 319 ஆவது பாடல் ஓதம் என்றவாறு பெயர்பெற்று நிற்கின்றன.

மணம் காரணமாகக் கடல்பெறும் பெயர்

கடலின் கரையில் மீன், ஆமை, நண்டு ஆகிய உயிர்களின் எச்சம் மற்றும் இருப்பு காரணமாக நாற்றம் வீசுகின்றது. அதுகொண்ட கடலைக் குறிக்க நற்றிணை 385 ஆவது பாடல்,

‘‘புலவு நீர் அடைகரை யாமைப் பார்ப்போடு
அலவனும் அளைவயிற் செறிந்தன ..’’
நற்றிணை 385, (2 – 3)

என்று கடலானது புலவு நீர் என்று சுட்டப்பெறுகின்றது.

அளவின் அடிப்படையில் கடல் பெறும் பெயர்கள்

கடலானது நீர்நிலை வகைகளில் ஆழமும் அகலமும் மிக்கதாகும். எனவே பல இடங்களில் அவற்றின் அடிப்படையில் பெயர்களைப் பெறுகின்றது. நற்றிணையின் 378 ஆவது பாடலில் ‘‘பரவை’’ என்ற பெயரால் கடல் குறிக்கப்பெறுகின்றது. இதனை வேர்ச்சொல் அடிப்படையில் பார்த்தால் பரந்துபட்டுக் கிடப்பது என்ற பொருளில் காணலாம். மேலும் பரவை என்ற சொல்லுக்குக் கடல் பரப்பு என்று அகராதி விளக்கம் தருகின்றது. 2 நற்றிணை 303 ஆவது பாடல் ‘‘நெடுநீர்’’ என்று கடலைச் சுட்டுகின்றது. இது நீளத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுந்த பெயராகும். பாடல் எண் 74, 331 ஆகியன ‘‘வளைநீர்’’ என்ற பெயரில் கடல்கைளச் சுட்டுகின்றன. இப்பெயருக்கு நிலப்பரப்பை எல்லாம் சூழ்ந்திருக்கக் கூடிய நீர்ப்பரப்பு என்று பொருள் உணரலாம்.

குளிர்மையால் பெறும் பெயர்கள்

கடலானது குளிந்து கிடப்பதைக் கண்ட புலவர் பெருமக்கள் நற்றிணை 291 ஆவது பாடலில் தண்கடல் என்றும், 287 இல் பனிநீர் என்றும் பதிவு செய்கின்றனா்.

மேலும் அவை கொண்டுள்ள அதிகப்படியான நீரினைக் கருத்தில் கொண்டு மலிநீர், மல்கு நீர், நளிகடல் என்ற பதங்களால் கடல்கள் குறிக்கப்பெறுகின்றன. நளி என்ற சொல்லிற்குத் தொல்காப்பிய உரியியல்,

‘‘தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை ’’ 3
‘‘நளி என் கிளவி செறிவும் ஆகும் ’’ 4

என்ற இரு நூற்பாக்களில் நளி என்னும் சொல்லின் பொருள்களை உணர்த்துகின்றது.

முடிவுரை

கடல் பெயர்களுக்கெல்லாம் உள்ளிருக்கும் சூட்சமம் யாதெனில் அளக்கமுடியாத கடல்களை ஆசிரியப்பா வரம்பினுள் சீர் மற்றும் தளை வரம்பினுள் கொண்டுவந்து, அவற்றின் தன்மைகளை முன்னிறுத்தி புலவர் பெருமக்கள் பெயர்களை இட்டுள்ளனா். இதன்வாயிலாக உற்றுநோக்கல், புலமைத் திறம் கடற்பெயர்களுக்குக் காரணமாவதை இக்கட்டுரையின் வழி அறியமுடிகின்றது.

சான்றெண்விளக்கம்

https://ta.wiktionary.org/
https://ta.wiktionary.org/
தொல்காப்பியம், நூற்பா. 805
தொல்காப்பியம், நூற்பா, 808

துணைநூற்பட்டியல்

நற்றிணை மூலமும் உரையும், பின்னத்தூர் நாராயணசாமி ஐயர் (உ.ஆ.,), கழக வெளியீடு, சென்னை – 1, 1952
தமிழ்க் காதல், வ.சுப. மாணிக்கம், மெய்யப்பன் பதிப்பகம், 53, புதுத்தெரு, சிதம்பரம் – 1
தமிழர் சால்பு, சு.வித்யானந்தன், தமிழ்மன்றம், கல்ஹின்னை, கண்டி, இலங்கை, 1954
தொல்காப்பியம், ச.வே.சுப்பிரமணியன், மணிவாசகர் பதிப்பகம், 31, சிங்கர் தெரு, பாரிமுனை, சென்னை – 108

* - ம.பிரசன்னா, தமிழ் உதவிப்பேராசிரியர், கலசலிங்கம் கல்வி மற்றும் ஆராய்ச்சி நிறுவனம், கிருஷ்ணன்கோவில் -

prasannamailbox@gmail.com

https://www.geotamil.com/index.php?option=com_content&view=article&id=6419:2021-01-16-02-11-01&catid=65:2014-11-23-05-26-56&Itemid=82

குறிஞ்சி நில மக்களின் உணவு முறைகள்..

மக்கள் தாங்கள் வாழ்கின்ற நிலச் சூழலுக்கு ஏற்றவாறு தம் வாழ்வியலை அமைத்துக் கொள்கின்றனர். இது பண்டைக்காலந்தொட்டு இன்றுவரைக்கும் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் இயற்கையான தொடர் நிகழ்வாகும். குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என்று ஐவகை நில வாழ்வியலையும் சங்க இலக்கியங்களில் பார்க்கலாம். இவற்றுள் பாலையானது கரடுமுரடான பகுதியாகும். இங்கு வழிப்பறிகள் நடைபெறுவதுண்டு. இதுதான் அப்பகுதியில் வாழ்கின்ற மக்களின் தொழிலாக விளங்கியுள்ளது. தங்களின் நிலத் தன்மைக்கேற்றவாறே மக்களும் தங்களின் தொழில் முறைகளை உருவாக்கிக் கொண்டனர் என்பதற்கு இது சிறந்த உதாரணமாகும். அந்த வகையில் குறிஞ்சி நில மக்கள் மலை சார்ந்த பகுதிகளில் வேட்டையாடுதல், தேனெடுத்தல், தினை விதைத்தல், அவற்றைக் காத்தல் போன்ற தொழில் சார்ந்தும், முல்லை நில ஆயர்கள், கோவலர்கள் ஆடு, மாடுகளை மேய்த்தல், பால், தயிர், மோர், வெண்ணய் உற்பத்தி செய்தல் போன்ற தொழில் சார்ந்தும், மருதம், நெய்தல் நிலம் சார்ந்த மக்கள் முறையே உழவுத் தொழில் சார்ந்தும் மீன்பிடித்தல், விற்றல், உனங்க வைத்தல் போன்ற தொழில் சார்ந்தும் தம் வாழ்வை அமைத்துக் கொண்டுள்ளனர். இவற்றுள் ஒவ்வொரு நில மக்களும் தங்கள் நிலத்திற்கேற்றவாறு உணவுமுறைகளை அமைத்துக் கொண்டுள்ளனர். அந்த வகையில் குறிஞ்சி நில மக்களின் உணவு பற்றி விரிவாக எடுத்துரைக்கின்றது இக்கட்டுரை.

குறிஞ்சிநில மக்களின் உணவு

குறிஞ்சி நில மக்கள் மலை மற்றும் காடுகளில் கிடைக்கக்கூடிய உணவுகளை உண்டனர். தேன், கிழங்கு, பலா, மா, மூங்கில் அரிசி, கள், ஊன், தினை முதலான உணவுகளை உண்டனர். இவர்களுடைய உணவுமுறை உணவு சேகரிப்பில் பகுத்தவாறே அமைந்துள்ளது. அவை,

1. இயற்கை உணவு

2. வேட்டை உணவு

3. உற்பத்தி உணவு

என்பன.

தேனினையுடையராய், கிழங்கினையுடையராய், தசை நிறைந்த பெரிய பெட்டிகளை உடையராய்ச் சிறிய கண்ணினைக் கொண்ட பன்றியின், பழுதாயினவற்றை நீக்கிய தசையையும், மற்றுமுள்ள தசைகளோடு நிரம்பிய வட்டிகளையும் உடையராய்க் கானவர், தம்முள் பொருதுபட்ட யானையின் கொம்புகளைக் காவு மரமாகக் கொண்டு, தாம் கொண்டு வந்த பொருள்களை அவற்றில் தொங்கவிட்டுச் சுமந்து வருவர். (மலைபடு.145-157) இவ்வுணவுகளை மக்கள் உண்ட முறையை இரண்டு வகைகளில் காணலாம். அவை,

1. பச்சை உணவு

2. சமைத்த உணவு

என்பன.

பச்சை உணவு

தேன், கிழங்கு, மா, பலா, தினைமாவு போன்ற இயற்கை உணவுகள் சமைக்கப்படாமல் உண்ணக்கூடியவை. அவற்றைச் சங்ககால மக்கள் பதப்படுத்தி உண்டுள்ளனர். குரங்குகள் கிழித்து உண்டதால் பிளவுபட்ட முழவு போன்ற பலாப்பழம், வில்லையுடைய குறவர்க்குச் சில நாளைக்கு வைத்திருந்து உண்ணும் உணவாக இருந்துள்ளது.
(புறம்.236)

குறமகள் தினை மாவை உண்டு ஐவனநெல் பாதுகாப்பிற்குச் சென்றாள்.
(ஐங்.29)

தேனீக்களால் தேன் கசிந்து கற்குழிகளிலே வடிந்ததைக் குறவர்களுடைய பிள்ளைகள் வழித்து உண்டுள்ளனர்.
(அகம்.168)

மாவடு சமைக்காமல் உண்ணக்கூடிய உணவாக இருந்துள்ளது.
(ஐங்.22)

இப்பொருட்களிலிருந்து பதப்படுத்தித் தயாரிக்கப்பட்டக் கள் சங்ககால மக்களின் வாழ்க்கையில் முக்கிய இடம் பெற்றுள்ளது.

கள்

சங்ககால மக்களுள் பெரும்பான்மையோர் கள் குடிக்கும் பழக்கம் கொண்டவர்களாக இருந்துள்ளனர். கள் பலவிதப் பொருட்களில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்டுள்ளது. தங்களுக்கு வேண்டிய கள்ளைத் தாங்களே தயாரித்தும், கள் விற்கும் மகளிரிடம் சென்று வாங்கியும் குடித்துள்ளனர். இத்தகைய கள் தயாரிக்கும் முறை குறித்தும் அவை ஏற்படுத்தும் மயக்கம் குறித்தும் பல பாடல்கள் பதிவுசெய்துள்ளன. அத்தகைய காட்சி அகநானூற்றில் இடம்பெற்றுள்ளது.

“என்ஆ வதுகொல் தானே-முன்றில்,

தேன்தேர் சுவைய, திரள்அரை, மாஅத்து,

கோடைக்கு ஊழ்த்த, கமழ்நறுந் தீம்கனி,

புயிர்ப்புறப் பலவின் எதிர்ச்சுளை அளைஇ,

இறாலொடு கலந்த, வண்டுமூசு, அரியல்

நெடுங்கண் ஆடு அமைப் பழுநி, கடுந்திறல்

பாம்புக் கடுப்பு அன்ன தோப்பி வான்கோட்டுக்

கடவுள் ஓங்குவரைக்கு ஓக்கி, குறவர்,

முறித்தழை மகளிர் மடுப்ப, மாந்தி

அடுக்கல் ஏனல் இரும்புனம் மறந்துழி”
(அகம்.348:1-10)

இப்பாடல் வரிகள், தழையாடை அணிந்த பெண் கள்ளைக் கொடுக்க, அதை அருந்திவிட்டுத் தினைப்புனம் காத்தலையே மறந்துவிட்டான் கானவன் என்பதைக் குறிப்பிடுகின்றன. இத்தகைய கள்ளின் மயக்கம் ஆண்களுக்கு மட்டுமல்ல குறமகளுக்கும் உரியது என்பதை,

“செம் பொறி அரக்கின் வட்டு நா வடிக்கும்

விளையாடு இன் நகை அழுங்கா, பால் மடுத்து,

அலையா, உலவை ஓச்சி, சில கிளையாக்

குன்றக் குறவனொடு குறு நொடி பயிற்றும்

துணை நன்கு உடையள், மடந்தை”
(நற்.341:2-6)

என்னும் பாடல் வரிகள், குறமகள் கள்குடித்து மரக்கிளைகளை ஓச்சி, கையால் சிறு நெடி பயிற்றி அங்கும் இங்குமாக அலைந்ததைக் கூறுகின்றன. குறிஞ்சிநில மக்களின் வாழ்வியலோடு கலந்திருக்கின்ற தெய்வத்திற்கும் கள் படைக்கப்பட்டுள்ளது.

குறிஞ்சி நில மக்கள் வாழ்வில் கள் முக்கிய இடம்பெற்றுள்ளது. இவர்கள் வேட்டையில் பெற்ற வெற்றியைக் கொண்டாடும் போதும், விழாவின் போதும், சடங்கின் போதும் கள்ளைக் குடித்துள்ளனர். தன்னை நாடிவந்த விருந்தினர்களுக்கும் கள்ளைக் கொடுத்துள்ளனர். குறிஞ்சி நில மக்கள் கள்ளினைத் தயாரிக்கப் பழம், தேன், மூங்கில் நெல் ஆகிய பொருட்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். கள்ளினைத் தயாரிக்க மூங்கிலால் ஆன குழாயினைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். அம்மூங்கில் குழாய் அமை, வேய் என்ற பெயர்களால் சுட்டப்பட்டுள்ளது. மூங்கில் குழாயில் நாட்பட்டு அடைத்து வைத்தக் கள் தோப்பிக் கள் என்றழைக்கப்பட்டுள்ளது. தேறல் (புறம்.129:1-3), நறவு (நற்.276:8-10) என்ற பெயர்களும் கள்ளிற்கு உண்டு. வேய் எனும் மூங்கிற் குழாயினுள் தேனால் செய்த தேறல் என்னும் கள்ளினைப் பதப்படுத்தி அருந்தியுள்ளனர். இதனை,

“வேய்ப் பெயல் விளையுள் தேக்கட் தேறல்

குறைவு இன்று பருகி, நறவு மகிழ்ந்து”
(மலைபடு.171-172)

என்னும் பாடல் வரிகள் மூலம் அறியமுடிகின்றது.

கள் குடிக்கப் பாரியின் பறம்புமலையில் பனங்குடை பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது (நற்.253). குறமகள், புள்ளிகளையுடைய அரக்கினால் செய்யப்பட்ட வட்டுச்சாடியின் நாவிலிருந்து ஊற்றப்பட்டக் கள்ளினை மகிழ்ச்சியுடன் அருந்தியுள்ளாள். (நற்.341) ஆகவே, குறிஞ்சிநில மக்கள் கள்ளினைக் குடிக்கப் பனங்குடை, வட்டு, மூங்கில் குழாய் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி இருப்பதை அறியமுடிகிறது.

சமைத்த உணவு

வேட்டையில் கிடைத்த இறைச்சியை நெருப்பில் சுட்டும், பானையிலிட்டுச் சமைத்தும் உண்டுள்ளனர். வெண்மையான கொழுப்புடைய உணவு
(அகம்.132)

, தீ மூட்டும் நுட்பம் அறிந்த கானவர்களால்
(புறம்.247)

சமைத்து உண்ணப்பட்டுள்ளது. உணவு சமைக்கும் பணியைப் பெரும்பான்மையாகப் பெண்களும் சில நேரங்களில் ஆண்களும் செய்துள்ளனர். ஆண்களும் சமைத்துள்ளனர். பெண்கள் அடுப்பு மூட்டி இறைச்சி முதலானவற்றைச் சமைத்துள்ளனர். ஆண்கள் அவைகளை நெருப்பில் வாட்டி உண்ணும் முறையைப் பின்பற்றியுள்ளனர். ஆண்கள் இறைச்சியைச் சுட்டு உண்ணுவதைப் பாலைத்திணைப் பாடல்களிலும், பாணர் முதலான கலைஞர்களுக்குச் சுட்ட இறைச்சி கொடுக்கப்பட்டதைப் புறப்பாடல்களிலும் காணமுடிகிறது. கிளாட்-லெவி-ஸ்த்ராங் உண்ணும் முறைபற்றி, நெருப்பில் சுடுதல், பானையில் நீரிட்டு வேகவைத்தல் (roasting and boiling) என்ற இரண்டு முறைகளைக் கூறி சுடுவது இயற்கையான முறை என்றும், பானையில் நீரோடு இட்டு வேகவைத்தல் கலாச்சார வயமானது என்றும் பாகுபடுத்தினார். சுடுவது ஆண்களின் வேட்டையோடு, சுற்றித் திரியும் வாழ்க்கையோடு தொடர்புடையது. நீரில் இட்டு வேகவைப்பது பெண்களின் சமையலோடு, ஓரிடத்தில் நிரந்தரமாகத் தங்கும் வாழ்க்கையோடு தொடர்புடையது. இவற்றில் வேகவைக்கும் முறை முன்னேறிய நாகரிக செயல்முறையாகும்
(உ.மேற்கோள், ப.37)

என்று விளக்கியுள்ளார் என ராஜ் கௌதமன் குறிப்பிடுகிறார்.

அருவிநீரில் அடித்துவரப்பட்ட பலாப்பழத்தின் கொட்டையிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட மாவையும், புளியம்பழத்தின் புளிப்பையும், உலையாக வார்த்த மோருக்கு அளவாகக் கலந்து, மூங்கில் வளர்ந்து முற்றிய நெல்லரிசியை, மலைச் சாரல்களில் மணம் வீசும்படி துழாவிச் சமைத்த சோற்றினை,

“வருவிசை தவிர்த்த கடமான் கொழுங்குறை,

முளவுமாத் தொலைச்சிய பைந்நிணப் பிளவை,

பிணவுநாய் முடிக்கிய தடியொடு விரைஇ,

வெண்புடைக் கொண்ட துய்த்தலைப் பழனின்

இன் புளிக் கலந்து மா மோர் ஆக,

கழை வளர் நெல்லின் அரி, உலை ஊழத்து,

வழை அமல் சாரல் கமழத் துழைஇ,

நறுமலர் அணிந்த நாறுஇரு முச்சிக்

குறமகள் ஆக்கிய வால் அவிழ் வல்சி”
(மலைபடு.175-183)

என்னும் பாடல் வரிகள் விளக்குகின்றன.

செம்புற்றின் ஈயலை, இனிய மோரோடு கூட்டிச் சமைத்த புளிங்கறியை உடைத்துப் பாரி நாடு என்கிறது கீழ்வரும் புறநானூற்றுப் பாடல்.

“செம் புற்று ஈயரின் இன் அளைப் புளித்து;

மென் தினை யாணர்த்து; நந்தும் கொல்லோ”
(புறம்.119:3-4)

புதுவரவாகிய தினையை உண்பதற்காக மானிறைச்சி சமைத்த புலால் நாறும் பானையைக் கழுவாதே, மரையாவைக் கறந்த நுரைகொண்ட இனிய பாலை உலைநீராக வார்த்து ஏற்றி, சந்தன விறகால் எரியூட்டித் தினையைச் சமைத்துள்ளனர். கூதாளியால் அழகுபெற்ற மலைமல்லிகை நாறும் முற்றத்திடத்து, வாழையின் இலையிலே, பலருடன் பகுத்து உண்ணுவர்.
(புறம்.168)

சமைப்பதற்குச் சந்தனம், அகில் முதலான மரங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. சந்தன விறகால் தீமூட்டிச் சமைக்கப்பட்ட ஊன் கலந்த சோற்றைத் தம்முடைய சுற்றத்தாருடன் உண்டு ஆடிப்பாடி மகிழ்ந்துள்ளனர்
(அகம்.172)

இவர்கள் பிற நிலம் சார்ந்த மக்களுக்கும் பாகுபாடின்றி ஆட்டிறைச்சியுடன் நெய் கலந்து வெண்மையான சோற்றில் வெள்ளெலியின் சூட்டிறைச்சியைச் சேர்த்து நிறைய தருவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தனர் என்பதை அறிய முடிகின்றது
(நற்.83)

குறிஞ்சி நில மக்கள் உணவை சமைத்தும், பச்சையாகவும் தம்முடன் வாழும் மக்களுக்குப் பகிர்ந்து அளித்துள்ளனர். பிற பகுதியில் இருந்து மக்கள் வந்தாலும் அவர்களுக்கும் உணவைப் பகிர்ந்து கொடுத்துள்ளனர். கானவர் தங்களால் கொல்லப்பட்ட யானையின் கொம்பினைக் காவு மரமாகக் கொண்டு தேன், கிழங்கு, பன்றியின் பழுதடைந்த தசையை நீக்கிப் பிற தசைகள் ஆகியவற்றைச் சுமந்து தங்களது சிறு குடிக்குக் கொண்டு வருவர். இப்பொருட்களை எடுத்துச் செல்லப் பனை ஓலையால் செய்யப்பட்ட வட்டிகையைப் பயன்படுத்தினர். அவ்வாறு கொண்டுவரப்பட்ட உணவைத் தம் சுற்றத்தாருடன் பகிர்ந்து உண்பர். தம்மை நாடி வருவோர்க்கும் கொடுப்பர். இதனை,

“மணஇல் கமழும் மாமலைச் சாரல்

தேனினர், கிழங்கினர், ஊன்ஆர் வட்டியர்,

சிறுகட் பன்றிப் பழுதுளி போக்கி,

பொருதுதொலை யானைக் கோடு சீர் ஆக

தூவொடு மலிந்த காய கானவர்”
(மலைபடு.151-155)

என்ற பாடல் வரிகளால் அறியலாம். இனக்குழு வாழ்க்கையில் பகிர்வு அல்லது பங்கீடு முக்கியமான பண்பாட்டுக் கூறாக விளங்கியிருப்பதையும் இதனால் அறியமுடிகிறது.

முடிவுரை

குறிஞ்சி நில மக்கள் இயற்கையில் கிடைக்கின்ற உணவுகளைச் சமைக்காமலும் வேட்டையில் கிடைத்த மான், பன்றி போன்ற மாமிச உணவுகளைச் சமைத்தும் உண்டுள்ளனர். ஆண், பெண் இருபாலரும் கள் குடித்துள்ளனர். இத்தகைய கள்ளைத் தாங்களேத் தயாரித்தும், கள் விற்பவர்களிடம் சென்று வாங்கியும் குடித்துள்ளனர். உணவு சமைத்தலில் ஆண், பெண் இருவரும் பங்கு கொண்டுள்ளனர். அதே போல் தாம் வேட்டையாடிய உணவுகளைப் பங்கிட்டு உண்டுள்ளனர். இதனால் இனக்குழு வாழ்வில் பங்கிட்டு உண்ணுகின்ற முறை முக்கியமான பண்பாடாக விளங்குவதை அறிய முடிகின்றது. மேலும், குறிஞ்சி நில மக்களின் உணவு முறையினையும், உணவு உற்பத்தித் திறனையும் வரையறுப்பதாய் இக்கட்டுரை அமைந்துள்ளது.

முனைவர் ப. கோமளா

முனைவர்பட்ட மேலாய்வாளர் (U.G.C),தமிழ்த்துறை
மாநிலக்கல்லூரி, சென்னை.

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p238.html

 தவளை கத்தினால் மழை.
 அந்தி ஈசல் பூத்தால்
அடை மழைக்கு அச்சாராம்.
 தும்பி பறந்தால் தூரத்தில் மழை.
 எறும்பு ஏறில் பெரும் புயல்.
 மார்கழி மழை மண்ணுக்கு உதவாது.
 தை மழை நெய் மழை.
 மாசிப் பனி மச்சையும் துளைக்கும்.
 தையும் மாசியும் வீடு மேய்த்து உறங்கு.
 புற்று கண்டு கிணறு வெட்டு.
 வெள்ளமே ஆனாலும்
பள்ளத்தே பயிர் செய்.
 காணி தேடினும் கரிசல் மண் தேடு.
 களர் கெட பிரண்டையைப் புதை.
 கெட்ட நிலத்துக்கு எட்டு வன்னி
கெட்ட குடும்பத்துக்கு எட்டு வெள்ளாடு.
 நன்னிலம் கொழுஞ்சி
நடுநிலம் கரந்தை
கடை நிலம் எருக்கு.
 நீரும் நிலமும் இருந்தாலும்
பருவம் பார்த்து பயிர் செய்.
 ஆடிப்பட்டம் பயிர் செய்.
 விண் பொய்த்தால் மண் பொய்க்கும்.
 மழையடி புஞ்சை
மதகடி நஞ்சை.
 களரை நம்பி கெட்டவனும் இல்லை மணலை நம்பி வாழ்ந்தவனும் இல்லை.
 உழவில்லாத நிலமும்
மிளகில்லாத கறியும் வழ வழ.
 அகல உழவதை விட
ஆழ உழுவது மேல் .
 புஞ்சைக்கு நாலு உழவு
நஞ்சைக்கு ஏழு உழவு.
 குப்பை இல்லாத வெள்ளாமை சப்பை.
 ஆடு பயிர் காட்டும்
ஆவாரை கதிர் கட்டும்.
 கூளம் பரப்பி கோமியம் சேர் .
 ஆற்று வண்டல் தேற்றும் பயிரை.
 நிலத்தில் எடுத்த பூண்டு
நிலத்தில் மடிய வேண்டும்.
 காய்ச்சலும் பாய்ச்சலும் வேண்டும்.
 தேங்கி கெட்டது நிலம்
தேங்காமல் கெட்டது குளம்.
 கோரையை கொல்ல கொள்ளுப் பயிர் விதை.
 சொத்தைப் போல்
விதையை பேண வேண்டும்.
 விதை பாதி வேலை பாதி.
 காய்த்த வித்திற்கு பழுது இல்லை.
 பாரில் போட்டாலும் பட்டத்தில் போடு.
 கோப்பு தப்பினால்
குப்பையும் பயிராகாது.
 ஆடி ஐந்தில் விதைத்த விதையும் புரட்டாசி பதினைந்தில் நட்ட நடவும் பெரியோர்கள் வைத்த தனம்.
 கலக்க விதைத்தால்
களஞ்சியம் நிறையும்.
அடர விதைத்தால் போர் உயரும்.

வாழ்க வையகம்!
வாழ்க வளமுடன்!
எல்லா உயிர்களும் இன்பமாக வாழ்ந்தால் மட்டுமே நாம் நலமோடு வாழ இயலும்.

#உழவே_தலை.
தனி மனித மாற்றமே நம் சமுதாயத்தின் மாற்றம்.
நீர் இன்றி அமையாது உலகு.

"என் மக்கள்"
கடல் மலை மேகம்தான் எங்கள் கூட்டம்.

கடைசி மரமும் வெட்டி உண்டு
கடைசி மரமும் விஷம் ஏறிக்
கடைசி மீனும் பிடி பட
அப்போதுதான் உறைக்கும்.
இனி பணத்தைச் சாப்பிட
முடியாது என்பது!!

ஆறும் குளமும் மாசு அடைந்தால்
சோறும் நீறும் எப்படி கிடைக்கும்!.
நீர் நிலைகளை காப்போம்.
இணைவோம்.

நம் மூத்த முன்னோர் சொல்மிக்க மந்திரமில்லை.
மேழிச் செல்வம் கோழை படாது...

#முன்னோர்கள் சொன்ன ஒவ்வொரு பழமொழி வார்த்தைகளிலும் அர்த்தங்கள் உள்ளது..

ஆய்வு முறைமைகளின் பல்வகைமைகளும் காலனித்துவ நீக்கமும் – கலாநிதி சி.ஜெயசங்கர்.

ஆய்வும் எழுத்தும்

ஆய்வு என்பது எழுத்து வடிவத்திற்குரிய விடயமாகவே நவீன ஈழத்து தமிழ்ச் சூழலில் புழங்கப்பட்டு வருகிறது. காரண காரிய ரீதியானஇ அறிவுபூர்வமான விடயங்களின் மொழியாகஇ வடிவமாகஇ ஊடமாக எழுத்து வடிவம் கொள்ளப்பட்டு வருகிறது. காலனியத்திற்கு முந்திய காலத்தில் வாய்மொழி மரபுகள் அறிவின் மொழியாக அமைந்த நீண்ட உறுதியான பாரம்பரியம் இருந்தும்இ ஆய்வின் மொழியாக எழுத்து வடிவத்தைத் தாண்டிச் சிந்திப்பது அல்லது கற்பனை செய்வது கூட சாத்தியமற்றதாக இருந்து வருகிறது. நவீன மயமாக்கம் என்னும் கலனியமயமாக்கம் திணித்துவிட்ட எழுத்தின் ஆதிக்கம், அதிகாரம் வாய்மொழி மரபுகளின் அறிவுருவாக்கல் பண்புகளை நிராகரித்துவிடச் செய்திருக்கிறது.

கலையாக்கம் பற்றிய கற்பிதங்கள்

கலை வழி, ஆற்றுகை வழி அறிவுருவாக்கம், ஆய்வு முன்னெடுப்பு என்பது சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டதாகவே இருந்து வருகிறது. கலை உருவாக்கம் பற்றிய பாரம்பரியச் சிந்தனைகள் அல்லது கதையாக்கங்கள் இதற்குக் காரணமாக இருக்கலாம். உதாரணமாக மிகவும் பிரபலப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் கடவுளர் தோன்றி அறிவிலிகளையும்இ பேசமுடியாதவர்களையும் அறிஞர்களாக்குவது அல்லது புலவர்களாக்குவது, கலை வல்லபம் என்பது கடவுளின் கொடை போன்ற கதையாடல்கள் வலிமை பெற்றிருக்கின்ற சமூகச் சூழல் கலையின் அறிவுப் பரிணாமத்தையும், அறிவுருவாக்கப் பரிணாமத்தையும் பார்பதற்குத் தடையாக அமைந்திருக்கலாம்.
கலையுருவாக்கம் என்பது சில மனிதர்களுக்கான சிறப்பியல்பேயன்றி எல்லா மனிதர்களுக்கும் பொதுவான இயல்பு அல்ல என்பதை கட்டமைத்திருப்பதன் மற்றுமொரு பாதக விளைவு இது எனலாம். கற்பனை, சிந்தனை, விமர்சன நோக்கு, படைப்பாக்கத் திறன், முகாமைத்துவ ஆற்றல் என்பவை சில மனிதர்களுக்கு வாய்த்திருக்கும் வல்லபம் என்பதைக் கட்டமைப்பதன் ஊடாக மனிதருக்கான இயல்புகளை மறுதலிக்கும் ஆதிக்க நோக்கின் வெளிப்பாடாகவே அவதானிக்க முடியும்.

இதன் காரணமாக கலை கலையாக்கம் பற்றிய கற்பிதங்கள் அவை அறிவுருவாக்கத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஆத்ம அனுபவமாகவும் வெளிப்பாடாகவும் கொள்ளப்படும் பொதுப் புத்தியில் கலை இலக்கியம் ஆய்வு வெளிப்பாட்டிற்கான ஊடகமாகக் கொள்ளப்படுவதன் சாத்தியப்பாடுகள் நிராகரிக்கப்படுகின்றன.
கலை என்பது கற்பனை, கற்பனை மட்டுமே என்ற கருத்தாக்கம் வலுப்பெற்றிருக்கின்ற சூழலில் கலை ஆக்கத்திற்கான தேடல்கள், சிந்தனைகள், வெளிப்படுத்தல்கள் என்பவை பற்றிய விடயங்கள் கவனத்தில் கொள்ளாமல் விடுபட்டுப் போயிருக்கிறது.

கலை என்பது கடவுளோ அல்லது மேலான சக்தியொன்றோ தொடுவதால் அல்லது தொடர்புபடுவதால் நிகழ்த்தப்படுவது என்ற மாயை நவீன அறிவுச் சூழலிருந்து நீக்கம் பெறாததாக இருப்பதன் வெளிப்பாடே மேற்கூறிய நிலைமைக்கு காரணமாக இருக்கலாம். நவீன கலை இலக்கியக் கற்கையில் கலை இலக்கியம் பற்றிய பல்வேறு நோக்கிலான கற்கைகள் இடம்பெறுகின்றனவே அன்றி கலை இலக்கிய ஆக்கம்இஇதன் படிமுறைகள் பற்றியதான கற்கைகள் இருப்பதை அவதானிக்க முடிவதில்லை. ஆக மிஞ்சிப் போனால் கலை இலக்கிய ஆக்கத்திற்கான களப்பயிற்சிகள் நடைபெற்றிருக்கும், அதாவது கலை இலக்கிய ஆக்கம் கற்றலுக்கூடாக வருவதல்ல அது இயல்பாக வரவேண்டும் என்பதான நம்பிக்கை இதற்கு காணமாக இருக்கலாம் எனக் கருதமுடிகிறது.

ஆய்வும் புறவயத்தன்மையும்

ஆய்வுச் செயற்பாடு புறவயமானது அறிவுபூர்வமானது என வரையறுக்கப்படும் சூழலில் கண்டுபிடித்தலுக்கும் புத்தாக்கத்திற்குமான கற்பனை. அகவயப்பாடு மறுக்கப்பட்டு ஆய்வு என்பது இயந்திரப்பாங்கான உற்பத்தியாக மட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. விஞ்ஞானிகள், கலைஞர்களது வாழ்க்கையை, எழுத்துக்களை, நேர்காணல்களை வாசித்தறியும் பொழுது ஆய்வின் அடிப்படையாகக் கற்றுக் கொடுக்கப்படும் புறவயமான அறிவுச் செயற்பாடு என்பதன் அர்த்தமின்மையைப் புரிந்து கொள்ள முடியும். ஒவ்வொரு படைப்பாக்கத்திற்கும் கண்டு பிடிப்புக்களுக்கும் தான் சார்ந்த, தாம் சார்ந்த நிலைப்பாடு இருப்பதை மறுக்க முடியாது. இந்த நிலைப்பாடு ஆதிக்க நோக்கத்திற்கானதா?அல்லது ஆதிக்கநீக்கத்திற்கானதா என்பதில் வேறுபாடுகள் காணப்படும்.

மேற்குறிப்பிட்டுள்ளதன் படி படைப்பாக்கம் பற்றிப் பொதுப்புத்தியில் உறையவைக்கப்பட்ட புராணீகச் சிந்தனைகள் நவீன அறிவுச் சூழலிலிருந்து விலகியதாக இல்லை. இத்தகைய நிலைமைகள் கலை இலக்கிய வடிவங்களை ஆய்வின் வடிவங்களாக ஏற்றுக்கொள்வதில் தடைகளை ஏற்படுத்தி வருவதற்கான காரணங்களாக அமையலாம்.

கலை இலக்கிய ஆக்கப் படிமுறைகள் பற்றிய உரையாடல்கள் இச்சூழலில் மிகவும் அவசியமாகின்றன. அப்போதுதான் கலை இலக்கிய ஆக்கப்படிமுறைகள் வேண்டி நிற்கும் ஆய்வு அறிவியல் பின்புலங்கள் பற்றி அறிந்து கொள்ள முடியும். கலை இலக்கியங்கள் பற்றிய மதிப்பீடுகள், விமரிசனங்கள், ஆய்வுகள் அறிவு முறைமைகளாகக் கொள்ளப்படும் சூழலில் கலை இலக்கியம் கொண்டிருக்கும் ஆய்வு அறிவுப் பரிமாணம் பற்றிய புரிதலின் வலுவாக்கம் அவசியமாகின்றது.

படைப்பாளர்கள் தமது படைப்பாக்கம், படைப்புருவாக்கம் பற்றிய காரண காரிய ரீதியாக கதைக்கும் சூழல் உருவாக்கப்பட வேண்டும். படைப்பாக்கம் பற்றி மாயங்கள் கற்பிதங்கள் உருவாக்கப்படுவதற்கு பதிலாக படைப்பாக்கத்தின் யதார்த்தம் உரையாடப்படுவதும் உருவாக்கப்படுவதும் கலை இலக்கியங்கள் ஆய்வின் வடிவங்களாகக் கொள்ளப்படுவதன் தாக்கங்களை விளங்கிக் கொள்ள முடியும்.

தமிழிலும், ஆங்கிலத்திலும் கவிதைகள் எழுதுபவர் என்ற வகையிலும், நடிகர், நடனகாரர், நாடகாசிரியர், நாடக நெறியாளர், மொழிபெயர்ப்பாளர், கட்டுரைகள், ஆய்வுக்கட்டுரைகள் எழுதுபவர், பேச்சாளர், பாடகர், கலைச் செயற்பாட்டாளர் என்ற பின்புலத்தில் கற்பனை, சிந்தனை, அனுபவம், விமரிசன நோக்கு, படைப்பாக்கத்திறன், மதிப்பீடு என்பவற்றின் பிரிக்க முடியா தன்மையை உணர்ந்தும்இ அறிந்தும் கொள்ள முடிகிறது.
புதியன உருவாக்கத்தின் பின்னணியில் கற்பனையின் இடம் தவிர்க்க முடியாது. விஞ்ஞான கண்டுபிடிப்புக்களிலும், கலை இலக்கிய ஆக்கங்களிலும் இதனைக் கண்டுகொள்ள முடியும். அறிவியல் எழுத்துக்களிலும் இலக்கிய எழுத்துக்களிலும் வாசிப்புச் சுவையின் முக்கியத்துவமும் விடயத் தெளிவின் முக்கியத்துவமும் பிரிக்க முடியாததாக இருப்பதை வெற்றி பெற்ற எழுத்துக்களில் காணமுடியும்.

ஆய்வும் ஆற்றுகைக் கலைகளும்

எனவே இத்தகைய கருத்துக்களை மனதில் கொண்டு 1993ஆம் ஆண்டு எனது இறுதியாண்டுப்பரீட்சையின் பகுதியான ஆய்வேட்டு உருவாக்க கற்கை நெறிக்காக ஆற்றுகையைத் தேர்ந்தெடுக்க வைத்த பின்புலங்களை ஆராய விளைகின்றேன்.

கவிதை எழுதுவது,நாடகம் எழுதுவது,கட்டுரை எழுதுவது,நாடகம் நெறியாள்கை செய்வது, நடிப்பது, நடனமாடுவது, நாடக விழாக்கள், திரைப்பட விழாக்கள், காண்பியக் கலைக் காட்சிப்படுத்தல்களில் ஈடுபடுவது என்ற அனுபவ பின்புலத்தில் கலை இலக்கியச் செயற்பாடுகளில் நின்றியங்கும் அறிவுத் தொழிற்பாட்டையும், கட்டுரைகள், விமர்சன எழுத்துக்களில் நின்றியங்கும் கற்பனை,அனுபவம்,கலையாக்க அம்சங்களையும் விலத்திப் பார்க்க முடியவில்லை.

குறிப்பாக பல மனிதர்கள் சம்பந்தப்படுகின்ற ஆற்றுகைக் கலையான நாடக ஆற்றுகைக் கலையின் அறிவுத் தொழிற்பாட்டின் சாத்தியப்பாடுகள் வெளிப்படையானவை. தன்னிலைப்பட்டும் குழுநிலைப்பட்டும் கலை உருவாக்கத்திற்கான அறிவு நிலைப்பட்ட உரையாடல்களின் தொகுப்பில் நாடக ஆற்றுகை முழுமை பெறுகிறது.

அறிவுபூர்வமான உரையாடல்களற்ற நாடக ஆற்றுகை கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாதது.விடயங்களின் யதார்த்தத் தன்மையும்,தர்க்கமும் இங்கு தவிர்க்க முடியாதவை.எனவே ஆய்வின் பாற்பட்டதல்ல என்று ஆற்றுகைக் கலையை கூறுவதற்கான சாத்தியப்பாடுகள் மிகவும் வலிமை குன்றியவையாகவே காணப்படுகின்றன.
இந்தப் பின்னணியில் தான் குற்றாலக் குறவஞ்சி இலக்கியம் இறுதியாண்டு ஆய்வுச் செயற்பாடாக நடன நாடகமாகத் தயாரிக்கப்படுவதற்கு முன்மொழியப்பட்டது.

நடன நாடக கலையாக்கத்தில் நின்றியங்கும் அறிவுத் தொழிற்பாடு உரையாடலுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டது. நாடகவாக்கத்தின் அனைத்துக் கூறுகளிலும் நின்றியங்கும் படைப்பாக்க, சிந்தனை,விமர்சன நோக்கு, கற்பனை தொழிற்படும் முகாமைத்துவமும்என்பவைஉணரப்பப்படுவதும், புரியப்படுவதும் நிகழும் பொழுது மேற்படி கற்பிதப் பிரிகோடு அழிந்தொழிந்து போகும்;, மாறாக அறிவு என்பது உணர்ந்தறியப்பட்டன.இந்த விடயம் விரிவாக எழுதப்பட வேண்டியது.

அறிவு என்பது புத்தாக்கத்துக்கானது என்பது பரீட்சைத் தேர்ச்சிக்கான கல்வியாக இருக்குமளவும் மேற்படி பிரிகோடு வலிமை பெற்றதாகவே இருந்துவரும். கல்வியின் நோக்கம் பற்றிய தெளிவான அறிதல் இங்கு அவசியமாகிறது. கல்வி என்பது தொழிலொன்றைப் பெற்றுக் கொள்வதற்கான போட்டிப் பரீட்சையில் ஈட்டிக் கொள்ளும் அதியுயர் சித்திக்கானதாக கொள்ளப்படுவதும் கொண்டாடப்படுவதுமான சூழலில் மேற்படி புரிதலுக்கும் உணர்தலுக்குமான வாய்ப்புக்கள் மிகவும் குறைவாகவே காணப்படும்.
அறிவியல் எழுத்துக்களில் ஆதாரங்கள் மேற்கோளாகக் கொடுக்கப்படுகின்றன.கலை ஆக்கங்களில் இவை உள்வாங்கப்பட்ட அனுபவங்களாகவும், உரையாடல்களாகவும் (பாடல் வரிகள்,கூற்றுக்கள்,பழமொழிகள்,புள்ளிவிபரங்கள்) இணைக்கப்பட்டிருக்கும்.

பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாடு

2000 ஆம் ஆண்டு எனது முதுமாணிப் பட்டத்திற்கான ஆய்வை மேற்கொள்ள முனைந்த பொழுது பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாட்டை எடுத்துக் கொண்டேன். உள்ளுர் ஆய்வு முறைகளைத் தேடிக் கொண்டேன். ஆய்விற்குரிய விடயத்திற்கு உரித்தான மக்களுடன் இணைந்து பல வழிவகைகளிலான உரையாடல் முறைமைகளின் மூலமாக மேற்படி ஆய்வுச் செயற்பாடு முன்னெடுக்கப்பட்டது.

பாரம்பரியமாகக் கிராமங்களில் ஆடப்பட்டு வரும் கூத்துக்களின் சமகாலப் பொருத்தப்பாடுகள் சார்ந்து மேற்படி கலைப் பயில்வை மேற்கொள்ளும் சமூகத்தினருடன் இணைந்து தொடர்ந்து இயங்குவதன் வாயிலாக நிகழ்த்தப்படும் அறிவு,அனுபவப் பகிர்வுகள் வாயிலாக மேற்படி செயற்பாடு முன்னெடுக்கப்பட்டது.
இங்கு பிரதான ஓட்ட ஆய்வுப்பொறிமுறையில் தகவல் வழங்கிகளாகக் கையாளப்படும் ஆய்வின் உரித்தாளர்கள் அதன் முதன்மைப் பங்காளர்களாக இயங்குவது நிகழ்கிறது. ஆய்வாளர் அல்லது ஆய்வாளர் குழாம் ஆற்றுப்படுத்துனராகவும் பங்கேற்பாளராகவும் இயங்குவது நிகழ்கிறது.இந்த ஆய்வுச் செயற்பாடு களத்தில் அல்லது விடயம் சார்ந்து அறியப்படும் பிரச்சினைகள், ஏற்பட வேண்டிய,ஏற்படுத்தக் கூடிய மாற்றங்கள் என்பனவற்றுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கும். மாறாக அறிக்கை செய்வதாகவோ, ஆவணப்படுத்துவதாகவோ, ஆய்வு இதழ்களுக்கான விடயதானங்களாகவோ, நூலுருவாக்கத்துக்கான விடயங்களாகவோ சுருங்கிக் கிடக்காது.

பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாடானது சம்பந்தப்படும் அனைத்துத் தரப்பினரும் கொடுத்து வாங்கும் பகிர்வுப் பொறிமுறையினூடாக இயங்குவதாக இருக்கும். அறிவானது அதிகாரபூர்வமான தளங்களில் மட்டும் நிகழ்வதில்லை, நிகழ்த்தப்படுவதில்லை அது பல்வேறு தளங்களில் பல்வகைப்பட்ட முறைமைகளினூடாக நிகழ்த்தப்படுகின்றன என்ற நவீன அறிவாதிக்க நீக்கம் பெற்ற பார்வை கொண்டு இயங்குவதாக இருக்கும். இதற்கு காலனிய நீக்கப் பார்வை அடிப்படையாகும்.

காலனிய அல்லது நவீன அறிவு மற்றும் ஆய்வு முறைகள் கொண்டியங்கும் ஆய்வறிவு ஆதிக்க நிலைக்கு மாற்றான ஆய்வு என்பது விடயத்துடன் தொடர்புடைய மக்கள் தங்கள் நிலைப்பட்டு விடயங்களைக் கையாளுவதற்கான வழிமுறையாக இருக்கும் வகையில் வடிவமைக்கப்படுகின்றது.மாறாக விடயங்களை அறிந்து கொண்டு அவர்களைக் கையாளுவதற்கான முறையாக இயங்குவதை மறுதலிப்பதாக இருக்கின்றது. இது வெளிப்பாட்டு முறையிலும் தனக்கான வடிவங்களை எடுத்துக் கொள்ளும் கதைகள், பாடல்கள், காண்பியக்கலைகள், ஆற்றுகைகள்,கலைவிழாக்கள் என இவை விரியும்.

உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் ஆதிக்கஞ்செலுத்தும் ஆய்வு முறைமையின் தன்மைகள்

உயர் கல்வி நிறுவனங்களான பல்கலைக் கழகங்களில் ஆய்வு என்பது மேற்கோள்கள் அடிக்குறிப்புகளுடன் உரைநடையில் எழுதப்படுவதாக இருக்க வேண்டுமென்ற கட்டிறுக்கமான வரையறைக்குள்ளேயே இயங்கி வருகின்றது.அதுவும் உன்னதமானவையாகக் கொள்ளப்படும் ஆங்கில ஆய்வேடுகளில் பிரசுரமாவதே இலக்காகக் காணப்படுவதை அவதானிக்கலாம்.
ஆய்வுக்குரிய விடயங்கள் சார்ந்து மேற்கொள்ளப்பட வேண்டியவை, அந்த விடயங்களுக்கு உரித்தானவர்களுக்கு கிடைக்கபெற வேண்டியவை என்பது பற்றிய உரையாடல்கள் காணக்கிடைப்பதில்லை. ஆய்வுக்காக பெற்றுக்கொள்ளப்பட்ட தகவல், தரவுகள் மூலமாக பிரச்சினைகள் அடையாளம் காணப்படுவது, அடையாளம் காணப்பட்ட பிரச்சினைகளுக்கான காரணங்களை ஆராய்வது, தீர்வுகளை முன்வைப்பது என்ற வகையில் தனியாள் நிலையிலோ அல்லது குழு நிலையிலோ இது நிறைவேற்றப்படும்.

இதன் பிரயோகம் என்பது வேறு நபரின் பொறுப்பும் பணியும் என்பதான சிந்தனையாகவே நவீன அறிவுலகிற்குரியதாக இருந்து வருகின்றது. ஆய்வுக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்படும் விடயங்களையும் அது சார்ந்த மக்களையும் ஆய்வுக்குரிய பொருளாகவும் தகவல் வழங்கிகளாகவுமே பார்க்கப்படுகின்றது, கையாளப்படுகின்றது. ஆய்விக்குரிய விடயம் சார்ந்த மக்களது அறிவு, அனுபவம், நிலைப்பாடு, பார்வை இங்கு கருத்தில் கொள்ளப் படுவதில்லை. தொடுக்கப்பட்ட கேள்விக் கொத்துகளுக்குவிடை பகிரும் இயந்திரங்களாகவே அவர்கள் கையாளப்படுகின்றார்கள். அவர்களைக் கைபற்றக் கூடிய வகையிலேயே கேள்விக் கொத்துக்கள் வடிவமைக்கப்படுகின்றன. ஏனெனில் நவீனமானதெனக் கொள்ளப்படுகின்ற காலனிய அறிவு அதன் இயல்பில் ஆதிக்கத்தன்மை கொண்டதாகவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளை ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் வகுத்து வருவதையே நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கிறது. கல்விப்புலன்களில் கொண்டாடப்படும் மூத்தவர் இளையவர் பாகுபாடு இதற்குச் சிறந்த உதாரணமாகும்.

நவீன ஆய்வறிவுலகம் வடிவமைத்திருக்கும் படிநிலைகள் மேற்படி ஆதிக்க ஏற்றத்தாழ்வுகளின் படிக்கட்டுக்களாகவே இருக்கின்றன. பட்ட நிலைகள் நிலைகளைத் தர நிலைகளைத் தீர்மானிப்பனவாக இருக்கின்றன. ஓரங்கட்டப்பட்டதான நிலைமையையே அறிவுநிலை கொண்டிருப்பதைக் காணமுடியும்.

காலனீயநீக்க ஆய்வு முறைமைகள்
இத்தகையதொரு பின்னணியில் பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாடு என்பது அறிவுநிலை மாற்றத்தினூடாகவே சாத்தியமாக முடியும். இது ஆய்வுக்கான மேலுமொரு முறையல்ல. இது நவீன ஆய்வு முறைமையின் மாற்றத்திற்கான ஆய்வு முறைமையாகும். நவீன அறிவியல் என்ற பெயரில் அல்லது போர்வையில் நிலைத்து நிற்கும் ஆதிக்க நோக்கம் கருதி அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட காலனியாதிக்க அறிவுமுறையின் காலனிய நீக்க கோட்பாட்டு உரையாடல்களின் அடியாக மேற்கொள்ளப்படும் ஆய்வறிவுச் செயற்பாடாக இது அமையும். உலகின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் பல்வேறு வழிமுறைகள் மூலம் இந்தநிலை எதிர்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றது, எதிர்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றது.

 இந்தவகையில் உள்ளூர் ஆய்வு முறைமைகள், ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கான ஆய்வு முறைமைகள், விழிம்புநிலை ஆய்வுமுறைகள், பெண்ணிலைவாத ஆய்வுமுறைகள் எனப் பல வகைப்பட்டதான ஆய்வுமுறைகள் ஆதிக்க நீக்கத்துக்கானதாகக் கையாளப்பட்டு வருவதை அவதானிக்க முடியும். இது பிரதான ஓட்ட உயர் கல்வி நிறுவனங்களுள் சவால்களுடன் உள்வாங்கப்பட்டு வருகின்றன. அதேவேளை இவற்றிற்கான சமாந்தர ஆய்வறிவு வெளிகள் உருவாக்கப்பட்டு வருகின்றன.

உண்மையில் இங்கு ஆய்வறிவு என்பது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருப்பது, கட்டுப்பாடுகள் நீங்கிய வெளிகளில் இயங்குவது என்ற இருதளங்களுக்குரியதாகவே காணப்படுகின்றது. எனவே எந்தெந்த ஆய்வறிவு முறைமைகளை எவரெவர் எடுத்துக்கொள்வர் என்பது வெளிப்படையானது. எந்தமுறைகள் ஆதரவுக்கும் அனுசரணைக்கும் உரியதாக இருக்கும் என்பதும், எந்த முறைகள் ஒதுக்கலுக்கும், நிராகரிப்பிற்கும் உரியதாக இருக்கும் என்பதும், எவரெவர் எதனைக் கொண்டாடுவர் என்பதும் வெளிப்படை.
இத்தகையதொரு உரையாடலின் பின்னணியில் ஈழத்து நவீன அறிவுச் சூழலின் இயங்குநிலை எத்தகையதாக இருக்கின்றது என்பது கவனத்திற்குரியது. நவீனமென அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட கல்வி முறைக்குள் வராதவர்கள் பாமரர்கள் எனவே கொள்ளப்படுகிறார்கள். நவீன கல்விச் சாலையில் படித்து எழுதக் கையெழுத்து வைக்கத் தெரிந்து விட்டால் அவர் படித்தவராகக் கருதப்படுகிறார். காலனியம் திணித்துவிட்ட நவீனமானதெனக் கொள்ளப்படுகின்ற அறிவு அதற்கு முந்திய நூற்றாண்டுகள் கடந்த அறிவையும் அது உருவாக்கிய வாழ்வியலையும் மூடத்தனமானதாகவும், அறிவுபூர்வமற்றதாகவும் விஞ்ஞானபூர்வமற்றதாகவும் நிராகரிக்க வைத்திருக்கிறது.

உள்ளூர் அறிவுமுறை பாமரத்தனமானதாகவும் விஞ்ஞானபூர்வமற்றதாகவும் மிகவும் வெற்றிகரமாக பதிய வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. பொது அறிவும் பொது உளச்சார்பும் படித்துப் பாடமாக்கி எழுதும் பரீட்சைக்கான விடயமாக்கப்பட்டிருக்கும் சூழலில் இதுவொன்றும் ஆச்சரியமானதல்ல. ஆனால் இவற்றைக் கேள்வி கேட்கும் ஆற்றலை அதற்கான தைரியத்தை விருத்தி குன்றிப் போகச் செய்திருப்பதும் இவை பற்றி கேள்வி எழுப்பலாமா என்ற சந்தேகத்தையும், தைரியமின்மையையும் விருத்தியடையச் செய்திருப்பதும் நவீன அறிவியல் என்ற பெயரில் காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய கல்வியும் அதன் முறைமையும் பெற்றிருக்கின்ற வெற்றியாகும்.

இத்தகையதொரு பின்னணியில் ஈழத்தமிழ்ச் சூழலில் பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாட்டின் முக்கியத்துவமும் அதனை முன்னெடுப்பதில் எதிர்கொள்கின்ற சவால்களும், அவற்றின் தொடர் முன்னெடுப்புக்களின் தேவையையும் மட்டக்களப்பின் சீலாமுனைக் கிராமத்தில் எனது முதுமாணிப் பட்டத்திற்காக மேற்கொள்ளப்பட்ட பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாட்டு அனுபவங்களினை அடிப்படையாகக் கொண்டு உரையாடுவது அவசியமாகும்.
சமுதாயக் கலைகளும் பங்குகொள் ஆய்வும்
கலை நிகழ்ச்சிகள் மிகப் பெரும்பாலும் திறந்த வெளிகளில் நிகழ்த்தப்பட்டிருப்பதையும், நிகழ்த்தப்பட்டு வருவதையும் பாரம்பரியச் சூழலில் காண முடிகிறது. மேலும் இப் பாரம்பரிய வெளிகளில் நிகழ்த்தப்படும் கலை நிகழ்ச்சிகள் தனியான கலை நிகழ்ச்சிகளாக மட்டுமல்லாமல் விளையாட்டுகள், சடங்குகள் என்பவற்றுடன் ஒன்றிணைந்தவையாக இயங்குவதைக் காண முடிகிறது. இவ்வாறாக ஒருங்கிணைந்த வகையில் ஆற்றுகை செய்யப்பட்டு வரும் கலைகள் சமுதாயக் கலைகளாக இருப்பதைக் காண முடியும்.

சமூதாயமாக மக்கள் ஒன்றிணைந்து பகிர்ந்து பங்கேற்று நிகழ்த்திக் கொண்டாடும் வகையில் அமைந்திருப்பினும் இவற்றில் பெண்களின் பங்கேற்றல், பெண்கள் பற்றிய சித்திரிப்புகள் விமர்சனத்திற்கும் கேள்விக்குட்படுத்தலுக்கும் உரியவையாக இருப்பதும் ஆழ்ந்த கவனத்திற்குரியது இவற்றில் சிறுவர்களுக்குரிய இடமும் மட்டுப்படுத்தப்பட்டதாகவே இருந்து வருகிறது. எனினும் திறந்த வெளிகளில் நிகழ்த்தப்படும் கலைப் பயில்வுகளும் ஆற்றுகைகளும் தொடர்ச்சியான பார்வை அனுபத்திற்கூடான அறிவுப் பெறுகைக்கு வாய்ப்பளிப்பதாக இருக்கிறது. இந்த அனுபவங்கள் அவர்கள் வயதுக்கு வரும் பொழுது இயல்பாகவும் இலகுவாகவும் ஆற்றுகை வெளிக்குள் இணையும் வாய்ப்பை வழங்குவதாக இருக்கிறது. இவ்வாறே பெண்களும் சிறுவர்கள் வாய் வழியாகவும், நேரடியாகவும், ஊரவர்களது உரையாடல்கள், வீடுகளில் நிகழும் பிளவுகளின் வழியாகவும் மேற்படி விடயங்கள் சார்ந்த அனுபவங்கள் கொண்டவர்களாகவும், பயிற்றுவிப்பாளராகவும் இயங்கவல்ல வாய்ப்புக்களை வழங்குவதாக இருக்கிறது.

கிராமிய தெய்வ சடங்குகளுடன் இணைந்ததாக அமையும் பாரம்பரியக் கலைகள் என அழைக்கப்படும் கிராமிய அல்லது உள்ளூர்க் கலைகள் சாதியத்தில் கட்டமைக்கப்பட்டதாகவும்; சாதியாக்கத்திற்கு சவால் விடுவதாகவும் இருப்பதையும் காண முடிகிறது. விடய ரீதியாகவும் சாதி மற்றும் பால் ஆதிக்கங்களை வலியுறுத்துவதாக இருக்கும் அதேவேளை விமர்சன ரீதியாக அணுகும் விடயங்களைக் கொண்ட ஆற்றுகைகளையும் காணமுடியும்.

இத்தகையதொரு சூழ்நிலையில் கேள்விகுட்படுத்தப்பட வேண்டிய விடயங்களை சமூகப் பங்குபற்றலுடன் கேள்விக்குட்படுத்தப்படுவது கூத்து மீளுருவாக்க செயற்பாட்டின் வழி முன்னெடுக்கப்படுகிறது. அதேவேளை காலப்பொருத்தமின்மை கருதி சாதி பால் ஆதிக்க கூறுகள் கைவிடப்படுவதையும் மாற்றம் பெறுவதையும் அவதானிக்க முடிகிறது. உள்ளூர் கலைகள் அதன் உள்ளிருந்து இயங்கும் கலைஞர்களாலும் சமூகங்களாலும் சாதகமானதும் பாதகமானதுமான மாற்றங்களைப் பெற்று இயங்கி வருவதையும் காண முடிகிறது. இந்த இடங்களில் உரையாடல்கள் வேண்டப்படுகின்றன.

உதாரணமாக ஆற்றுகைகளுக்கான ஆடை அணிகலன்கள் சார்ந்து தொலைக்காட்சி தொடர்களாக வரும் காவிய ஆற்றுகை ஆடை அணிகலன்கள் உள்வாங்கப்படுகின்றன. அதேவேளை இழக்கப்பட்ட, மறக்கப்பட்ட அம்சங்களை மீளக் கண்டடைந்து வடிவமைக்கும் போக்கும் காணப்படுகிறது. இச்சந்தர்ப்பத்தில் முன்னெடுக்கப்பட்டுவரும் உரையாடல்கள் பலத்த கேள்விகளுக்கு உள்ளாக்கப்பட வேண்டியவையாக இருக்கின்றன.

இவ்வாறு உள்ளூர் கிராமத் தெய்வ வழிபாடுகளுடன் இணைந்ததாகவும்; அந்த வெளிகளில் நிகழ்த்தப்படுபவையாகவும்; அவற்றுக்கு வெளியே கிராமியக் கலை விழாக்களில் கொண்டாட்டங்களில் நிகழ்த்தபடுவையாகவும் இருந்து வருகின்றன. இந்த கலை முன்னெடுப்புகளும் அவை சார் உரையாடல்களும் அவற்றுக்கான வெளிகளில் நிகழ்ந்து வருகின்றன.

கலைகளை நவீனப்படுத்தலும் அதன் அரசியலும்
நவீன அறிவு என்ற பெயரில் காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய கலை பற்றிய அறிவு மேற்படி கலைகளை பாமரத்தன்மையாகவும்; அதனைப் பயில்பவர்களை பாமரர்களாகவும் அறியத் தந்தது. இக்கலைகள் கைவிடப்பட வேண்டியவை என்ற நிலைப்பாட்டை நவீன அறிவு கட்டமைத்தது. காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய மண்டபத்தினுள் அமைந்த மேடைகளில் நிகழ்த்தப்படுவனவும் நிகழ்த்தப்படத்தக்கனவும் நவீனமானவையாக கொண்டாடப்பட்டன.

நவீன அறிவின் பின்புலத்தில் உள்ளுர்க் கலைகளை நவீன அரங்கிற்குரிய வகையில் தகவமைக்கும் பணியினை அறிஞர்களும் கலைஞர்களும் முன்னெடுக்கத் தொடங்கினர். நவீன அறிவு கட்டமைத்த கலையின் ஒரு பரிமாணத்தன்மையான மேடை ஆற்றுகையை மட்டுமே கலையெனக் கொண்டனர்.
கிராமிய சூழலில் பல்வகைப்பட்ட வெளிகளில் நிகழ்த்தப்பட்டு வரும் தொடர்ச் செயற்பாடாக அமையும் பல பரிமாணங்களைக் கொண்ட கலைகள் ஆற்றுகை மட்டுமேயான பார்ப்பதற்கான நவீன கலைப் பரிணாமம் கொண்டதாக மாற்றம் பெற்றது.

இத்தகையதொரு சூழ்நிலையில் முன்னெடுக்கப்பட்டு வரும் பல்வகைப்பட்ட கலைகளும் மேடைக்குரியதாக தகவமைக்கப்பட்டு அதன் ஆற்றுகையும் அதற்கான அழகியலுமே வலியுறுத்தப்படுவதாக இருக்கிறது. சமுதாயப் பங்களிப்பு, பங்கேற்பு, திறந்த வெளிகளில் தொடர் பயில்வுகள் கொண்டாட்டங்கள் ஊடான ஆற்றுகை உருவாக்கம் அதன் அழகியல் கண்ணுக்கு புலனாகாததாகவும் கருத்திற் பதியாததாகவும் ஆக்கி விட்டிருக்கிறது.

நவீன சூழலில் வடிவமைக்கப்பட்டு நிகழ்த்தப்படும் கலைத் திருவிழாக்கள் மேற்படி கலைகளின் இயல்பைக் கருத்திற் கொள்ளாமல் மண்டபத்தில் அல்லது திறந்த வெளியில் அமைக்கப்பட்ட ஒரு பக்க பார்வையாளருக்கான காட்சியாகவே கட்டமைக்கப்படுகின்றன. காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய நவீன அறிவைப்பெற்ற சமூகம் மேற்படி இரசனைக்குரியதாகவும் பார்வையாளர் நிலையில்; இருப்பதையுமே விரும்பியேற்பதாக இருந்து வருவது காணக்கூடியதாக உள்ளது.

உள்ளூர்க் கலைகள் ஒவ்வொன்றும் தமக்கேயான வெளிகளில் அவற்றுக்கான முறைமைகளில் அதற்கான பங்கேற்பு, பார்வையிடும் சமூகங்களுடன் ஆற்றுகை செய்யப்படுவன, அவற்றின் வித்தியாசங்கள் கவனத்திற் கொள்ளப்படாது புதிய நிலைமைகளுடன் சமரசம் செய்யக்கூடிய கலைஞர்களைக் கூலிக்கமர்த்தி கலை வேலைப்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்படுவது நடைமுறையாக இருந்து வருகிறது.

கலைத்திருவிழாக்கள் எனும் எண்ணக்கருவாக்கம்
இத்தகையதொரு பின்னணியில் கலைத் திருவிழாக்களைத் திறந்த வெளிகளில் அவற்றுக்கான ஆற்றுகைச் சூழலில் நிகழ்த்துவதற்கான வாய்ப்புக்களை ஏற்படுத்தும் வகையிலும் பல்வகைப்பட்ட கலைஞர்களையும் சந்திக்கவும் உரையாடவுமான சூழலை ஏற்படுத்துவதும்; பல்வேறுபட்ட கலை மரபுகளைக் காணும் வாய்ப்புக்களை பெறும் வகையிலும் வடிவமைக்கப்பட்டன.
பரந்ததொரு வெளியில் பல்வகைப்பட்ட உள்ளூர்க் கலைகளும் அவை ஆற்றுகை செய்யப்படுவதற்கான சுற்றுச்சூழலில் ஆற்றுகை செய்யப்படுவதும்; பார்வையாளர் தமது தெரிவுக்குரிய வகையில் ஆற்றுகைகளில் பங்கெடுக்கவும் பார்வையிடவுமான வகையில் இத்திருவிழா வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும். இத்திருவிழாவும் மேற்படி ஆற்றுகைக் கலைகள் நிகழ்த்தப்படும் ஆற்றுகை வெளிகளுக்கு ஆற்றுகைப்படுத்தும் வகையிலேயே அமைக்கப்பட்டிருக்கும். கலைகள் ஆற்றுகை செய்யப்படும் இயல்பான வெளிகளின் மாற்றீடுகளாக இவை கருதப்படுவதில்லை. ஆனால் இச்சூழல் மேற்படி கலைகளின் இருப்புஇ அவை பேசும் விடயங்களின் பொருத்தப்பாடு சார்ந்து கலந்துரையாடும் களங்களாக வடிவங்கொள்ளும்.

போட்டிகளற்ற ஆற்றல்களைக் கொண்டாடும் கலைச் செயற்பாடாக சிறுவர்களுக்கென கலைத் திருவிழாக்கள்  வடிவமைக்கப்பட்டன: சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் வடிவமைக்கப்பட்டன. இத்திருவிழாக்கள் பல்வேறு பட்ட வகைகளிலும் இடங்களிலும் நிகழ்த்தப்பட்டன.

கிராமங்களில் தொடர்ச்சியாக முன்னெடுக்கப்படும் கலைச் செயற்பாடுகளின் தொகுப்பாக கலைத் திருவிழாக்கள் கொண்டாடப்படும். சிறுவர்களுடன் கதை கேட்டு கதை சொல்லி மேலும் அக்கதைகளை விளையாடி விளையாடி ஆற்றுகையாக உருவாக்குவது. விளையாட்டுக்களை விளையாட வைத்து அதன் சாதக பாதக அம்சங்களை கேள்விகளை எழுப்புவதன் மூலமாக உரையாட வைத்து பாதக அம்சங்களை நீக்கி சாதக அம்சங்களை வலுப்படுத்தும் வகையிலான புதிய ஒழுங்குவிதிகளை உருவாக்கி வன்முறைத்தன்மையற்ற வகையிலும், பேதங்களற்ற வகையிலும் மீளுருவாக்கி விளையாடுதல், சுற்றுச் சூழலுடன் அறிமுகப்படுத்தல். அவை பற்றிக் கதைத்தல், எழுதுதல் கையெழுத்துப் பத்திரிகைகளை உருவாக்குதல். தாவர சாகியம் விலங்குச் சாகியம் பற்றிய குறிப்பான விளையாட்டுக்களை வடிவமைத்தல். பட்டிப் பொங்கல் கொண்டாடுவதன் மூலமாக மனித , விலங்கு, சூழல், வேளாண்மை, உற்பத்தி, இயந்திரமயமாக்கம், இரசாயன மயமாக்கம், இயற்கை வேளாண்மை பற்றிய உரையாடல்களை நிகழ்த்துதல். அவற்றை கலை இலக்கியங்களில் கொண்டு வருதல். ஆற்றுகை செய்தல், காட்சிப்படுத்தல் என இவை அமையும். மேலும் மரங்கள் செடிகளின் சிறப்புக்களை அறிய அவை சார்ந்த செயற்பாடுகளை முன்னெடுத்தல். உதாரணமாக பூவரசு மரத்தின் கீழ் அதன் இலைகளை ஊது குழல்களாகச் சுற்றி ஊதி விளையாடுதல். பூவரசம் பூக்களில் பொம்மைகள் செய்து விளையாடுதல், பூவரசின் பயன்கள் பற்றி ஊரின் மூத்தவர்களை இணைத்து கலந்துரையாடுதல் என இந்த விளையாட்டுகள் அமையும்.

ஊரின் தொடர்ச்சியாக மேற்கொள்ளப்படும் இத்தகைய செயற்பாடுகளின் தொகுப்பாக சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் கொண்டாடப்படும். இவ்வாறு சிறுவர் விளையாட்டு விழாக்களும் வடிவமைக்கப்பட்டு கொண்டாடப்படும். திருவிழாக்கள் என்பது சிறுவர்களின் பல்வகைப்பட்டதும் பல்தரப்பட்டதுமான ஆற்றல்களைக் கொண்டாடும் கலைக்களமாகும். போட்டி, பரீட்சை, வெற்றி, தோல்வி என்பது இங்கிருப்பதில்லை, சிறுவர்களின் ஆற்றல்கள், விருப்பங்கள் இனம் காணப்பட்டு ஆற்றுப்படுத்தல் மூலமாக அவர்களது வளர்ச்சிக்கு வழிவகை செய்வதாக தொடர் கலைச் செயற்பாடுகள் அமைவதுடன் அதன் கொண்டாட்டமாக கலைத் திருவிழாக்கள் நிகழ்த்தப்படும்.

சிறுவர் இல்லங்களிலும் இத்தகைய கலைத் திருவிழாக்கள் தொடர்ச்சியான கலைச் செயற்பாடுகளின் தொகுப்பாக நிகழ்த்தப்படுவது வாய்த்திருக்கிறது.

பாடசாலைகளில் தொடர்ச்சியாக நீண்ட நாட்களுக்கு இத்தகைய கலைச் செயற்பாடுகளை முன்னெடுப்பதற்கான சாத்தியப்பாடுகள் இல்லாத காரணத்தால் குறுகிய காலத்தில் ஒரு நாள் முதல் ஐந்து நாள் வரை இத்தகைய கலைச் செயற்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்பட்டு கலைத் திருவிழாக்கள் கொண்டாடப்படுவது முக்கியத்துவமுடையதாகும். ஏனெனில் பாடசாலைகளின் வழமையான நடைமுறையில் தெரிவு செய்யப்பட்டவர்களுக்கான நிகழ்ச்சித்திட்டமாக அல்லாமல் எவரையும் கழித்துவிடாத அனைவருக்கும் உரியதான நிகழ்ச்சித் திட்டமாக இவை வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் திறந்த வெளிகளில் அதற்குரியதான சூழலில் நிகழ்த்தப்படும். சிறுவர்கள், பெற்றோர்கள், ஆசிரியர்கள், ஊரவர்கள் கலந்து மகிழும் உரையாடிச் செல்லும் களமாக இது அமைந்திருக்கும். சிறுவருக்கு மட்டுமல்லாது பெரியவர்களுக்கும் உரியதான கொண்டாட்டக் களமாக சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் அமைந்திருக்கும். இத்திருவிழாக்கள் ஒவ்வொரு சிறுவருக்குள்ளும் உறைந்திருக்கும் வித்தியாசம் வித்தியாசமான ஆற்றல்களை, ஆளுமைகளை வெளிக்கொண்டு வந்திருப்பதையும் அவர்கள் வளரவும் வளர்த்துச் செல்லவுமான திசைமுகங்களை இனங்காணவும் இத்திருவிழாக்கள் வழிசமைப்பதாக இருக்கின்றன.
ஆற்றுகை ஆய்வுகள், பங்குகொள் செயற்பாட்டு ஆய்வுகள் என்பவற்றின் தொடர்ச்சியாக ஆய்வு மாநாடுகளின் மாற்றமும் தவிர்க்க முடியாததாகியது. மரபு ரீதியான முறைமையில் ஆய்வுச் சுருக்கமோ அல்லது ஆய்வுக் கட்டுரையோ இருவேறு நிபுணர்களின் பரிசீலனைக்கு அனுப்பி அவர்களது ஒப்புதல் பெற்று படிக்கப்படுவதும் நிகழ்வதற்கும் மாற்றாக, குழுநிலையில் தொடர் செயற்பாடுஇ உரையாடல் என்பவற்றுக்கு ஊடாகஇ பல்வேறு வெளிப்பாட்டு முறைகளுடாக ஆய்வுக் கண்டடைவுகளை பகிர்ந்து கொள்வதும் உரையாடல் வாயிலாக அடுத்த கட்டம் அல்லது கட்டங்கள் பற்றிய திட்டங்கள், தீர்மானங்கள் மேற்கொள்வதாகவும் இவ்வமைப்பு காணமுடியும்.

குறித்த விடயம் சார்ந்து தொடர்ச்சியாகச் செயற்பட்டு வரும் அறிஞர்கள், கலைஞர்கள், ஆர்வலர்கள், தொழில்முறையாளர்கள் ஆய்வு மாணவர்கள் என வித்தியாசங்கள் கொண்ட குழுவினர் நேரடியான சந்திப்புக்கள் மூலமாகவும் தொலைத்தொடர்பு சாதனங்கள் வழியாகவும் பல்வேறு இடத்தவர்களும் இணைந்த வகையில் முன்னெடுக்கப்படும் ஆய்வுகள், உரையாடல்கள் சாத்தியமானதும் பொருத்தமானதுமான ஊடகங்களின் வழி அளிக்கை செய்யப்படுவதும், ஆற்றுகை செய்யப்படுவதும், காண்பியப்படுத்தப்படுவதுமாக இந்த ஆய்வு நெறிமுறை அமைந்து காணப்படும்.

இந்த வகையிலான ஆய்வு நெறிமுறைகள் பல தளங்களிலும் ஏற்றத்தாழ்வுகளற்ற தொடர்பாடலைச் சாத்தியமாக்குவதுடன் அறிவுருவாக்கத்தில் குறித்த விடயம் சார்ந்து பலதரப்பட்டவரது ஒன்றிணைவிற்கும் வாய்ப்பை ஏற்படுத்துவதன் வாயிலாக பல தளங்களிலும் நிகழ்ந்து வரும் அறிவுருவாக்க முறைமைகளை அறிந்து கொள்ளவும்இ பகிர்ந்து கொள்ளவும் வாய்ப்பாக இருப்பதுடன் நவீன ஆய்வு முறைகளின் அதிகாரத்தை கேள்விகுட்படுத்துவதாகவும் அறிவுருவாக்கத்தின் வித்தியாசங்களைக் கொண்டாடுவதாகவும் இருக்கும்.

சி.ஜெயசங்கர்

 http://globaltamilnews.net/2020/153374/

சங்க இலக்கியத்தில் குறுங்கூளியரும் .. உருவெழு கூளியரும் ..

சங்க இலக்கியங்கள் பல்வேறு வகையான நிகழ்த்துக் கலைஞர்களின் வாழ்வியல் குறித்துப் பேசுகின்றன. சங்கக் கலைஞர்கள் கலைகளை வளர்ப்பதற்கென்றே தங்கள் வாழ்நாளின் பெரும்பாலான நாட்களைச் செலவிட்டுள்ளனர். கலைவேறு வாழ்கை வேறு என்று அறிய முடியா வண்ணம் அவர்களின் வாழ்வியல் கலையோடு பின்னிப்பிணைந்திருந்தது. அவ்வகையில் இரவலர்க் கலைஞர்களாக அறியப்பெறும் குறுங்கூளியர் குறித்தும், அவரில் மற்றொரு பிரிவினரான உருவெழு கூளியர்கள் குறித்துமான பதிவுகள் சங்க இலக்கியங்களில் விரவியேக் காணப்படுகின்றன. இக்கலைஞர்கள் குறித்து உரையாசிரியர்களிடையே பல்வேறு கருத்துக்கள் நிலவி வருகின்றன. இவற்றில் உள்ள சில புரிதல்களை முன்வைப்பதாய் இக்கட்டுரை அமைகிறது.

குறுங்கூளியர்

கூளியர் பற்றிய பதிவு சங்க இலக்கியங்களில் பரவலாக இடம் பெற்றுள்ளன. பொதுவாக குறள் உருவம் கொண்ட நாடகக் கலைஞர்கள் என்று இவர்களைக் கூறுவர். பத்துப்பாடலில் மட்டும் மூன்று இடங்களில் கூளியர் பற்றிக் கூறப்பட்டுள்ளன.

“வேறுபல் உருவில் குறும்பல் கூளியர்

சாறயர் களத்து வீறுபெறத் தோன்றி”
(திரு.282-283)

“கொடுவிற் கூளியர் கூவை காணில்” (மலை.422)

“வேல்கோ லாக ஆள்செல நூறிக்

காய்சின முன்பிற் கருங்கட் கூளியர்

ஊர்சுடு விளக்கில் தந்த ஆயமும்”
(மதுரை.690-692)

ஆகிய பாடலடிகளைச் சான்றாகக் கூறலாம். பத்துப்பாட்டிற்கு உரை எழுதிய நச்சினார்க்கினியர் இம்மூன்று இடங்களில் வரும் கூளியர் என்ற சொல்லிற்கு மூன்று வேறு வேறு பொருள்களை எழுதிச் சென்றுள்ளார் என்று உ.வே.சா கூறுவார்.

“கூளியர் என்பதற்குச் சேவித்து நிற்போர் என்று திருமுருகாற்றுப்படையிலும், நாடு காக்கும் வேடர் என்று மலைபடுகடாத்திலும், வேட்டுவர் என்று மதுரைக்காஞ்சியிலும் பொருள் செய்திருக்கின்றார் நச்சினார்க்கினியர்” (1) என்பது அக்கருத்து.

இவ்வாறு கூளியர் என்பவர் குறித்து பல்வேறு கருத்துக்கள் நிலவி வந்தாலும் அவர்கள் ஒரு கலைஞர்கள் என்பதற்குச் சில சான்றுகளைக் கொண்டு அறியலாம்.

மேற்சொன்ன மலைபடுகடாமில் வரும் கூளியர் என்பார் ‘வில் வேட்டுவர்’ என்பதை ‘கொடுவில்’ என்ற அடையால் உணரலாம். மதுரைக்காஞ்சியில் வரும் கூளியர் கையில் வேல் வைத்திருக்கிறார்கள். “வேலையே பசுக்களைச் செலுத்தும் கோலாகக் கொண்டு, பசுத் திரளைக் காவல் காத்திருந்த காவல் ஆட்களை வெட்டி எறிந்து காய்கிற சினத்தையுடைய கூளியர், எதிரியின் ஊரைச் சுட்டெரித்த ஒளியிலேயே ஓட்டி வந்தனர். இங்கே வேட்டுவர் என்றது பொருந்தா உரையாகும். இக்கூளியர் பசுத்திரளைக் களவாடும் கூட்டத்தினர்! வெட்சி மறவர் என்று கருதுவாரும் உளர். வேட்டுவர் எனினும் பெரிய வழு இல்லை” (2) என்பர் வெ.மு.ஷாஜகான் கனி. திருமுருகாற்றுப்படையில் வரும் கூளியர் என்பவர் ‘சேவித்து நிற்போர்’ என்ற நச்சினார்க்கினியரின் கருத்தை வெ.மு.ஷாஜகான் கனி மறுப்பார். பல்கூளியர் என்பதால் கூளியர் பலராகக் கூட்டமாக உள்ளனர். குறும் என்ற அடையால் அக்கூளியர், சித்திரக் குள்ளர் என்பது பெறப்படும். வேறுபல் உருவில் என்ற அடையால், அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் வேறுவேறு பல உருவத் தோற்றத்தில் ஒப்பனை செய்து வந்துள்ளனர் என்பதும் தெளிவாகும். சாறு (திருவிழா) நடைபெறும் இடத்தில், அரசர் போலவும் கடவுளர் போலவும் வேடப் புனைவு கொண்டதால் வீறுபெறத் தோன்றிக் கலைநிகழ்வு நடத்தி யாசித்தவர்கள் எனலாம். முன் அடையால் நோக்கக் கூளியர் என்பது கலைஞர்களே என்பது அறியலாம். இங்குக் கூளியர் என்பார் ‘சித்திரக்குள்ளர்’ என்று இன்று நாம் குறிப்பிடும் குறள் உருக்கொண்டவர் ஆவர். சர்க்கஸ் (Circus) நிகழ்வில் நகைச்சுவைக்காக அவ்வினத்தார் பணிசெய்வது இன்று வழக்கம். இதுபோல், அன்றும் அத்தகைய பிறவி ஊனம் எய்திய குறள் உருவினர் இரவலர்க் கலைஞர்களாக இருந்துள்ளர் என்ற கருத்தையும் குறிப்பிடுகிறார். எனவே குறள் உருவம் கொண்ட குறுங்கூளியர்கள் நகைச் சுவைகள் புரிந்தும், பல்வேறு வேடங்கள் தரித்தும் இரவலர்க் கலைஞர் என்பதை அறியலாம். குறுங்கூளியர் என்பவர் இரவலர்க் கலைஞர் என புறநானூற்றுப் பாடல் கூறுகிறது. இதனை,

“குரங் கன்ன புன்குறுங் கூளியர்

பரந் தலைக்கும் பகைஒன் றென்கோ”
(புறம்.136:13-14)

என்ற பாடல் வழி உணரமுடிகிறது. இப்பாடலில் ‘குறுங்கூளியர்’ என்று வந்திருப்பது கவனத்திற்குரியது. குரங்கு போன்ற குறுங்கூளியர் என்றது அவர்களின் வழிப்பறி குறித்த கிழக்கிடு பொருள் பற்றிய உவமை. புலவர் ஈரும் பேனும் பசியும் எனப் பல பக்கமாகத் தன்னை வருத்தியிருக்க, அது தெரியாத அவ்விரவலர் தன்னிடம் இருந்த சிறிது பொருளையும் குரங்கு போலப் பறித்தனரே என்ற புலம்பல் குறிப்பாக இதனைப் பாடினர் புலவர். அவர்களின் ஆட்டம்பாட்டம் குறித்த எள்ளல் பொருளாகவும் இதைக் கூறலாம். கோடியர் வீட்டுச் சிறுவர்கள் தம் பெற்றோர் ஆடிய கூத்தினைப் போல பாவித்து ஆடிய கோமாளித்தமான ஆட்டத்தைக் கடுவனுக்கு உவமை கூறுவது சங்கப் புலவர் வழக்கமாகும்.

“கடும்பறைக் கோடியர் மகா அர் அன்ன

நெடுங்கழைக் கொம்பர்க் கடுவன் உகளினும்”
(மலை.236-237)

என்பது இங்கு கவனிக்கத்தக்கது. இன்று நம் கோவில் சிற்பங்களில் குள்ள உருக்கொண்ட பூதம் போன்ற தோற்றத்தில் சில உருவங்களைப் பார்க்கலாம். அவை பூதகணங்கள் என்பர். ‘கணங்கொள் கூளியொடு கதுப்பிகுத் தசைஇ’ (பட்டி.259) என்று கூறும் கணங்கொள் கூளி என்பாரும் இவரே. இப்பூதகணங்கள் அக்காலக் குறுங்கூளியர் என்ற கூத்துக் கலைஞராதல் வேண்டும். தம் குறளுருவின் இழிவு நீங்க, அவர்கள் தம் உருவ நிலைக்குத் தெய்வத்தன்மை ஏற்றித் தம்மைத் தெய்வத்தின் அடியவர் போலவும் பூதங்கள் போலவும் ஒப்பனை செய்து ஆடினர். அத்தகைய செயல்களையே பக்தர்களான சிற்பிகளும் கோயில் உருக்களாக வடித்திருக்க வேண்டும்.

உருவெழு கூளியர்

குறுங்கூளியர் என்ற இனத்தாருள் வேறொரு வகைக் கலைஞர் உருவெழு கூளியர் ஆவர். கோமாளிகளினின்றும் வேறுபட்டு, சமூக மக்கள் மதிக்கத்தக்க உருவம் எழுப்பும் கூளியர் உருவெழு கூளியர் எனப்பட்டுள்ளனர். இவர்கள் பேய் போல் உருவம் புனைந்து ஆடியுள்ளனர். இவரைப் பேய் மகளிர் என்று கூறுவார் கரு.அழ.குணசேகரன்.

“துணங்கையஞ் செல்விக்கு அணங்கு தாங்கு” (பெரும்.459)

“பெருங்காட்டுக் கொற்றிக்குப் பேய்நொடித் தாங்கு” (கலித்.89:8)

போன்ற வரிகள் மேற்சொன்ன கருத்திற்குச் சான்று பகர்கின்றன. கொற்றி என்பவள் கொற்றவை. பேய் நொடித்தல் என்பது, கொற்றவைக்குப் பின்நின்று பேய்கள் அவள் புகழைப் பாடி ஆடுவது எனலாம். உண்மையில் பேய்கள் ஆடுவதில்லை. கூளியரே பேய்போல் புனைந்து ஆடியுள்ளனர். அடியோராகிய கூனும் குறளும் உறழ்ந்து கூறியதாக (கலித்.94) ஒரு பாடல் உண்டு. ‘நின்னின் இழிந்ததோ கூனின் பிறப்பு’ என்று பரத்தையரை இழித்துப்பாடிக் கோயிலில் பேய்போல் புனைந்து, பேயும் துள்ளி விழுவது போல ஆடுவர். அதுகண்டு யாரும் நகைத்தல் கூடாது என்பர்.

உருவெழு கூளியர், பேய்போல் புனைந்து, பூசாரி (சடங்காளி) போலச் சங்க காலத்தில் பணி செய்துள்ளனர். பலியிட்ட விலங்குகளின் குறுதி குடித்து வெளிவந்தவர்களாக ஆடிச் சடங்கு நடத்தியுள்ளனர். இவர்கள் கவர்கால் கூளியர் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர். “கவர்கால் கூளியரும் உருவெழு கூளியரும் ஒருவரே ஆவர். சடங்கு செய்யும்போது தெய்வம், பேய் என வேண்டிய உருவம் எழுப்பி ஆடுவதால் உருவெழு கூளியர் எனப்பட்டனர். தம் இரு கால்களும் நெருங்காமல் அகல விரித்து நடப்பதால் கவர்கால் கூளியர் என்ற பட்டப்பெயர் தாங்கினர் எனத் தெரிகிறது” (3) என்று விளக்குவர். இவர்களின் சடங்கு இக்கால மாசானக் கொள்ளையினை ஒத்திருக்கிறது. அதாவது, குருதி சிந்திய அல்லது குருதி பிசைந்த சோறு அல்லது தானியம் போன்றவற்றை உண்ணும் பூசாரிகளை நாம் இன்றும் நாட்டுப்புறங்களில் காண முடிகிறது. மாசானக் கொள்ளை என்றும், மயானக் கொள்ளை என்றும் திருவிழாக்களில் நிகழ்த்தப்படும் குருதி சிந்திய உடல்களை மேனிகளில் அணிந்து ஆடுகின்ற காட்சிகளை ஆண்டுதோறும் தமிழகத்தின் பல இடங்களில் காண நேரிடுகிறது. வட நாட்டில் அகோரிகள் என்று சொல்லத்தக்கவர்கள் எரியும் பிணங்களைத் திண்பவர்களாக இன்றளவும் நாம் ஊடகங்களின் வழி அறிய நேரிடுகிறது. மேற்சுட்டிய நடைமுறை நிகழ்வுகளை வைத்து எண்ணிப் பார்க்கும்போது உணர்ச்சி வெறியால் உந்தப்பட்டு இரத்தம் சிந்திய பிணங்களோடு உறவாடிய பாணர் மகளிர் தொல்குடிச் சமூகத்தில் விளங்கி உள்ளனர் எனக் கணிக்க முடிகிறது. இங்கு பேய் போல ஆடியவர்கள் பாணர் மகளிர் என்றும் விறலியர் இல்லை என்றும் புலப்படுகிறது. எனவே அவ்ஆடல் புரிந்தவர்கள் உருவெழு கூளியர் என்றும் கவர்கால் கூளியர் என்றும் துணியலாம்.

“கொள்ளை வல்சிக் கவர்கால் கூளியர்” (பதிற்.19:1)

இங்கு கொள்ளை வல்சி என்று வந்திருப்பது கவனிக்கத்தக்கது. இது இன்று நம் கிராமங்களில் வழங்கும் மயானக் கொள்ளை என்ற வழக்குச் சொல்லோடு ஒப்பு நோக்கத்தக்கது. இவர்கள் எருமையைப் பலியிட்டு அதன் குருதியை உண்டு மகிழ்ந்தாடுவர்.

“உருவெழு கூளியர் உண்டு மகிழ்ந்தாட” (பதிற்.36:12)

என்ற பாடலால் இன்றைய மாசானக் கொள்ளை என்ற சடங்கு நிகழ்த்தும் கலைஞர்கள் போல் சங்க காலத்தில் உருவெழு கூளியரும் சடங்கு செய்துள்ளனர் என்று துணியலாம். மேற்கண்ட கருத்தாக்கங்களின் வழி குறுங்கூளியரும் உருவெழு கூளியரும் கலைகளை நிகழ்த்தி பரிசு பெற்று வாழ்ந்த இரவலர் கலைஞர்கள் என்பதை ஒருவாறு தெளிய முடிகிறது.

செ. ராஜேஷ் கண்ணா

முனைவர் பட்ட ஆய்வாளர், தமிழ்த்துறை,
காந்தி கிராமியப் பல்கலைக்கழகம்.

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p250.html

தமிழர் பண்பாட்டில் கள் ..

திருமணம் முடித்து குடும்பத்துடன் நலமாய் வாழ்பவனை ‘அவன் குடியும் குடித்தனமுமாய்’ இருக்கின்றான் என்று கூறும் வழக்கம் நம்மிடையே மரபாக உள்ளது. அதேபோன்று குடிக்கு அடிமையான ஒருவனைக் கூறுவதற்கும் மேற்கண்ட வாசகத்தையேக் கிண்டலாகச் சொல்வதும் உண்டு. இன்று மதுவிலக்கு பற்றிப் பரவலாகப் பேசப்படுகிறது. அவற்றால் ஏற்படும் சமூகச் சீர்கேடுகள் குறித்துப் பல ஆர்வலர்களும், அமைப்பினரும் குரல் கொடுக்கின்றனர். பெண்களேக் கூட பல மதுக்கடைகளின் முன் நின்று போராடுவது குடி எத்தனை குடிகளை மூழ்கடிக்கின்றது, மூழ்கடித்துக் கொண்டிருக்கின்றது என்பதற்கு அடையாளம். இந்தச் சூழலில் தமிழரின் குடி கலாச்சாரம் குறித்துப் பேசுவது அவசியமாகிறது. அதாவது சங்ககாலத்தில் இருந்த குடி கலாச்சாரம் குறித்து விவாதிப்பது தற்காலச் சூழலுக்கு ஏற்புடையதாக இருக்கும்.

சங்ககாலத்தில் ‘கள்’ தேறல், தோப்பி, கள், என்று பல்வேறு பெயர்களால் வழங்கப்படுகின்றது. இது தேன், நெல்லரிசி, பழங்கள், பனைமரம் போன்றவற்றிலிருந்து உற்பத்தி செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. நீண்ட நாட்கள் வைத்திருந்து உண்ணும் கள் தரும் போதையை “தேட்கடுப் பன்ன நாட்படு தேறல்” (புறம்: 392) என்பதால் அறியமுடிகிறது. அதாவது, தேள் கடித்தால் ஏறும் விடத்தைப்போன்று இக்கள்ளானது போதையைத் தரும் என்ற பொருளில் இவ்வடி வருகின்றது. “பாம்பு வெகுண்டன்ன தேறல்” (சிறுபாண்: 237) அடங்கிக் கிடக்கும் பாம்பு ஞெரேலெனச் சீறி எழுவது போன்று, உண்டவுடன், உண்டவர் உள்ளத்தில் வெறியை, களிப்பை ஏற்ற வலிய தன்மை உடையது என்னும் பொருளில் இவ்வரி வந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. “பாம்புக் கடுப்பன்ன தோப்பி” (அகம்.378), “அரவு வெகுண்டன்ன தேறல்” (புறம்.379) என்ற வரிகளும் கள்ளின் வீரியத்தைக் குறித்து நிற்பதைக் காணலாம். மேலும் கள்ளினை நீண்ட நாட்கள் வைத்துக் குடிக்கின்ற வழக்கத்தினை “பழம்படு தேறல்” (சிறுபாண்: 159) என்னும் சிறுபாணாற்றுப்படை பாடல் வரியால் அறியமுடிகிறது.

“கேளா மன்னர் கடிபுலம் புக்கு

நாள்ஆ தந்து, நறவுநொடை தொலைச்சி”
(பெரும்பாண்.140-141)

என்ற பெரும்பாணாற்றுப்படை அடிகள், பகை மன்னருடைய ஆவினைக் கவர்ந்து வந்த வீரன் ஒருவன் அதனைக் கொடுத்துத் தனது பழைய கள்விலைக் கடனைத் தீர்த்ததைக் குறிப்பிடுகின்றது. மேலும், “குற்றாத கொழியல் அரிசியை நல்ல களியாகத் துழாவி அட்ட கூழை, மலர்ந்த வாயையுடைய தட்டுப்பிழாவில் இட்டு உலரும்படி ஆற்றிப் பாம்பு கிடக்கும் புற்றின்கண் கிடக்கும் பழஞ்சோற்றைப் போன்று பொலிவு பெற்ற புறத்தையுடைய நல்ல நெல் முளையை இடித்து அதனை அதிலே கலந்து, அஃது இனிமை பெறும்படி இரண்டு பகலும் இரவும் கழித்து வலிய வாயினையுடைய சாடியின் கண்ணேயிட்டு, வெந்நீரில் வேகவைத்து நெய்யரியாலே வடிகட்டி, விரலாலே அலைத்துப் பிழியப்பட்ட நறிய கள்” என்று கள் தயாரிக்கும் முறையினை பெரும்பாணாற்றுப்படை (பெரும்பாண்: 275 - 282) குறிப்பிடுகின்றது. தமிழர்கள் கள் தயாரித்த முறையினையும், அதை உருவாக்கிப் பருகுவதில் இருந்த அவர்களின் விருப்பத்தினையும் இதனால் உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. மூங்கில் குழாய்களில் தேனினை நிரப்பித் தேறல் என்னும் மதுவகையினைத் தயாரித்துள்ளதை “வேய்ப் பெயல் விளையுள் தாகட் தேறல்”
(மலைபடு.171)

என்று மலைபடுகடாம் குறிப்பிடுகின்றது. கள் உண்பவர் பலரும் செல்லும் மனைகளில், சிறந்த கள்ளின் விலையை எடுத்துக் காட்டும் கொடிகள் பறந்தது என்பதை, “பலர் புகு மனைப் பலிப் புதவின்

நறவு நொடைக் கொடியோடு”
(பட்டினப்.179-180)

என்ற பட்டினப்பாலை அடிகள் குறிப்பிடுகின்றன.

பெண்களும் சங்ககாலத்தில் கள்ளுண்டு மகிழ்ந்துள்ளனர் என்பதை “தாம் உடுத்திய பட்டாடைகளை நீக்கிப் புணர்ச்சிக் காலத்திற்கென மெல்லிய வெண்ணிறத் துகிலை உடுத்துவர். கள் உண்டலைக் கைவிட்டு, இனிய காமபானத்தை விரும்பி உண்பர். மதுவின் மயக்க மிகுதியால், மகளிர், தம் கணவர் சூடிய கண்ணியைத் தம் கோதையாக நினைத்துத் தங்கள் கூந்தலில் சூடிக் கொள்வர். மகளிர் கூந்தலில் அணிந்திருந்த கோதையை, ஆடவர், தங்கள் கண்ணியாக நினைத்துத் தங்கள் தலையில் சூட்டிக் கொள்வர்”
(பட்டினப்.107-110)

என்னும் கூற்றால் அறிந்துகொள்ள முடிகிறது. மேலும் இரவெல்லாம் இவ்வாறு கள் குடித்தும், களவியில் ஈடுபட்டும் இருக்கும் பெண்கள் இரவின் கடையாமப் பொழுதில் துயில் கொள்ளுவர் என்று குறிப்பிடுகின்றது பட்டினப்பாலை.

கள் விற்கப்படும் மனைகளில் அதன் விலையுடன் கூடிய கொடிகள் பறக்கவிடப்பட்டிருக்கின்றன என்பதை,

“பலர் புகு மனைப் பலிப் புதவின்

நறவு நொடைக் கொடியோடு”
(பட்டினப்.179-180)

என்ற பட்டினப்பாலையடியால் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. மேலும் கள் விற்கும் இடங்களில் கொடி பறந்து கொண்டிருந்ததை, “கட்கொடி நுடங்கும் ஆவணம்”
(பெரும்பாண்.337)

“கட்கொடி நுடங்கும் ஆவணம்”
(பதிற். 98:10)

, “நெடுங்கொடி நுடங்கு நறவுமலி மறுகில்” (அகம் 126:10), “கள்ளின் களிநவில் கொடி”
(மதுரைக். 372)

என்னும் பாடல் வரிகளால் அறியமுடிகிறது. மேலும் களிப்பினைத் தரும் கள்ளிற்கு விலை கூறி விற்றதைக் “கள்ளோர் களி நொடை நுவல”
(மதுரைக்.662)

, “களம் தோறும் கள் அரிப்ப”
(மதுரைக்.753)

என்னும் மதுரைக்காஞ்சி பாடலடிகள் புலப்படுத்துகின்றன. இவ்வாறு கள், அவற்றை உற்பத்தி செய்யும் முறை, விற்பனை செய்யும் இடம், கள் குடித்த மக்கள் என்று பல்வேறு தகவல்களைச் சங்க இலக்கியங்களிலிருந்து பெறமுடிகின்றது. இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சமுதாயத்தில் மன்னர் முதற்கொண்டு விளிம்புநிலை மக்கள் வரை கள் குடித்திருக்கின்றனர் என்பது ஒருபுறமிருந்தாலும், அவர்கள் குடிப்பதெற்கென ஒரு எல்லையை வகுத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர் என்பதைச் சங்க இலக்கியங்கள் பறைசாற்றுகின்றன. அக்காலத்தில் குடி கலாச்சாரத்தால் எந்தக் குடும்பமும் சீரழிந்ததாகத் தெரியவில்லை. கவிஞர்களும், கலைஞர்களும், பெண்களும் கள் குடித்துள்ளனர். அதியமான் ஒளவைக்கு கள் கொடுத்து மகிழ்ந்திருக்கிறான். இது பெண்களும் பாகுபாடின்றிக் கள் குடிப்பதற்கு இருந்த சுதந்திரத்தை எடுத்துக் காட்டுகின்றது. சங்ககாலத்தில் கள் உணவாகப் பார்க்கப்பட்டது. அது இயற்கைமுறையில் தயாரிக்கப்பட்டது. எந்த வகையிலும் உடலுக்குத் தீங்கு விளைவிக்காதது. அது அவர்கள் செய்யும் தொழிலை முடக்கிப்போடவில்லை. அப்படியா இருக்கின்றது இன்றைய நிலை. ? முற்றிலும் இல்லை என்றுதான் கூற முடியும்.

முனைவர் சி. இராமச்சந்திரன்

ஆராய்ச்சி உதவியாளர், செம்மொழித் தமிழாய்வு மத்திய நிறுவனம், சென்னை - 600 113

http://www.muthukamalam.com/essay/general/p218.html 

ஒப்பாரியில் ஆராய்ச்சி செய்யும் சீனத் தமிழர் பேட்டி
 

கபிலர் பாடல்களில் அகப்புற மரபுகள்

முன்னுரை

எல்லாவற்றிலும் புதுமையை விரும்புவது மனித இயல்பு. இருப்பினும், பழமையை சுலபமாக விட்டுவிட முடிவதில்லை. அத்தகைய பழமை பாராட்டுவதே மரபின் அடிப்படை. கலை, இலக்கியங்கள் மரபைப் பின்பற்றியதால்தான் இன்றும் நிலைத்து நிற்கின்றன. அகத்திணைப் பாடல்கள் அனைத்தும் மரபின் அடிப்படையிலேயேயாக்கப் பெற்றுள்ளன. இவ்வகத்திணைப் பாடல்கள் மிகப் பழமையனவாக இருப்பினும், இன்றும் அவை ஆளுமைத்தன்மை மிக்கதாக விளங்குவதைக் காணலாம். சங்க அகப்பாடல் உருவாக்கத்தில் திணை, துறை அமைப்புகள் வழி நின்று கபிலர் எத்தகைய மரபைப் பின்பற்றியுள்ளார் என்பதை சிந்திப்பதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.

அகமும் புறமும்

சங்கப்பாடல்களை அகம், புறம் என்ற இரு பெரும்பிரிவுகளுள் அடக்கி விடலாம். காதல் தழுவிய பாடல்கள் அகம் எனவும், வீரம் தழுவியன புறம் எனவும் கருதப்பெற்றன.

அக உணர்வுகளின் அடிப்படை இவ்விரு எல்லைகளுக்குள் அடங்கி விடுகின்றன. “அனைத்து அகவுணர்வுகளையும் அரிஸ்டாட்டில் இன்பம் துன்பம் என்ற இரு எல்லைகளுக்குள் அடக்குகிறார். பிளேட்டோ விருப்பு, வெறுப்பு என்ற இரண்டு எல்லைக்குள்ளும், வைல்ஸ் என்பவர் நல்லது கெட்டது என்ற இரண்டினுள்ளும் அடக்குகின்றனர்” இரு உணர்வுகள் மையமாக இருப்பினும் அவற்றுள் காதல் உணர்வே தலையாயதாகப் போற்றப் பெற்றது.

அகம் என்ற சொல்லே நுண்மை வாய்ந்ததாகவும், பல்வேறு விளக்கங்களுக்குட்பட்டதாகவும் அமைகின்றது. அகத்திணையியல் என்ற சொல்லை ஆராய வந்த இளம்பூரணர், “போக கர்ச்சியாகலான் அதனால் ஆய பயன்தானே அறிதலின் அகம் “ என்றார். உள்ளப்புணர்ச்சி மெய்யுரு புணர்ச்சிக்கு நிகர் என்ற இறையனார் களவியல் உரைகாரரின் குறிப்பும் இலக்கியங்கள் உள்ளத்தை அகம் என்ற சொல்லால் சுட்டுவதும் காண முடிகின்றது.

“மெல்லியலரிவைநின்நல்லகம்புலம்ப” (குறுந் :137:1)

“வாள்வலத்துஒழியப்பாடிச்சென்றவர்

வரல்தோறுஅகம்மலர“
(புறம் :337:3-4)

“ உள்ளத்தால்உள்ளளும்தீதே “ (குறள் : 282)

என மனநிலையையே செயலுக்கு நிகராகத் திருவள்ளுவர் போற்றுவதும் நினைக்க உள்ளத்தோடு - அகத்தோடு தொடர்புற்ற காதல் பற்றிய செய்திகள் அகம் என அழைக்கப்பெற்றது தெளிவாகின்றது.

அகத்தின் சிறப்பு

சமுதாயம் ஆண், பெண் இருபாலாரைப் பெற்றிருப்பினும் ஆண் பாலரைச் சிறப்பிப்பது போல, அகம் புறம் என்ற அமைப்பில் அகத்திற்கே முதலிடம் தந்தது அதன் சிறப்பை உணர்த்தும்.

தொல்காப்பியர் ஒன்பது இயல்களில் புறத்திணைக்கு ஒரு இயலையும், அகத்திணைக்கு அகத்திணையியல், களவியல், கற்பியல், பொருளியல், மெய்ப்பாட்டியல் எனப் பல இயல்களில் பேசுவது அகத்தின் சிறப்பை எடுத்துரைக்கும்.

அவ்வகையில் அகப்பாடல்கள் உயிரியக்கத்திற்கு அடிப்படையான இன்ப உணர்வை அடிநாதமாகப் பெற்று ஒலிப்பன. இத்தகைய அகப்பாடல்கள் ஒரு சில மரபுகளை அடியொற்றியே இயற்றப் பெற்றுள்ளன.

மரபு - சொற்பொருள் விளக்கம்

கட்டுப்பாட்டை வேறொரு வகையில் குறிக்குமிடத்து மரபு என்று கூறப்படுகிறது என்பார் அ. ச. ஞானசம்பந்தன்.

பழங்காலந்தொட்டே பெரியோர்கள் எவ்வெப்பொருள்களை எவ்வெவ்வாறு குறித்தனரோ அவ்வப்பொருட்களை அப்பெயர்களிலேயேக் குறிப்பது மரபு என்று தொல்காப்பியர் குறிப்பார். எனவே கட்டுப்பாடு என்பதற்கும் மரபு என்பதற்கும் நிறைய வேறுபாடு உள்ளது தெளிவு.

அகப் பாடல்களைச் செய்யும் போது புலவர்கள் சில மரபுகளைப் பின்பற்றினர். திணைப்பிரிவுகள், துறைக் குறிப்புகள், சுட்டி ஒருவர் பெயர் கொளப் பெறாமை போன்றவற்றை இதற்குச் சான்றுகளாகக் காட்டலாம்.

அகப்பொருள் மரபுகள்

செய்யுள் செய்வோர் தம் மனத்துள் காதலர் கூடுதல், பிரிதல் என்ற இரு பிரிவுகளையேக் கருத்தாகக் கொண்டு பாடுதல் மரபாகும். அவை பாடும் புலவனது மனவுணர்வுகளுக்கேற்ப அமையும். திணை, துறை அமைப்புகள் சங்க அகப்பாடல் உருவாக்கத்தில் துணைபுரிகின்றன. சங்க அகப்பாடல்களுக்கு வகுக்கப் பெற்றுள்ள திணை, துறை அமைப்புகள் அகப்பொருள் இலக்கணச் சிந்தனைகளுடன் ஒப்பிட்டு, கபிலர் பாடல்களில் கையாளப் பெற்றுள்ள மரபுகளைப் பற்றிய முடிவுகளைப் பெறலாம்.

திணைப்பிரிவும் மரபும்

மரபு பற்றிப் பேசும் போது முதலில் நம் நினைவுக்கு வருவது திணைப்பிரிவாகும். நிலத்தை நான்காகப் பிரித்து, ஒவ்வொரு நிலத்திற்கும் ஒவ்வொரு வாழ்க்கை முறையை அமைத்தனர் பண்டைத் தமிழர். நிலங்களையும் அவற்றில் வாழும் விலங்குகளையும் மரபுரீதியாகப் படைத்தனர். ஒரு திணைப் பொருளை மற்றொரு திணைப்பிரிவில் கூறும் இயல்பு வந்ததால் ‘திணை மயக்கம்’ என்ற ஒன்றினை வகுத்தனர். நிலங்கள் பற்றிக் கூறும் திணைப்பிரிவில் மரபு பிறழாமல் கூற வேண்டும் என்று பழந்தமிழர் கருதினர். சான்றாக பாலை நில வர்ணனை என்று வைத்துக் கொண்டால், அதில் தாமரைத் தடாக வர்ணனை இடம் பெற்றால் அந்தப் பாடலில் நமக்குத் துளியும் உறவேற்படுவதில்லை.

துறை அலகுகள்

ஒரு துறையை உருவாக்கச் சில இன்றியமையாத அலகுகள் பொருந்துகின்றன. அகப்பாடல்கள் அகமாந்தர்களின் கூற்றாக வெளிப்படுகின்றன. எனவே, அப்பாடல்களை உணர்ந்து கொள்ள, அப்பாடல் யார் கூற்று, கேட்போன் யார், எச்சூழலில் என்ன பயன் கருதி அப்பாடல் பாடப்பட்டது என்பதைக் குறித்தத் தெளிவான வரையறைகளைத் துறை அலகுகள் நமக்குத் தருகின்றன.

இத்தகைய துறை அலகுகளை அமைக்கும் போக்கு சங்கப்பாடல்களில் மிகுதியும் காணப்படுகின்றது.

களவுக் கைகோள்

குறுந்தொகைக் கபிலர் பாடல்களில் களவு எனும் கைகோளையே அதிகம் பாடியுள்ளார். குறுந்தொகையில் அவர் பாடியனவாகக் கிடைக்கும் 29 பாடல்களின் கொழு எனக் குறிக்கப்பெறும் துறைக் குறிப்புகளில்,

1. இயற்கைப்புணர்ச்சி - 142

2. பாங்கற்கூட்டம் - 95,100, 291

3. பாங்கியற்கூட்டம் - 13, 142

4. பகல், இரவுக்குறிகள் - 198, 18, 42, 112, 312, 355

5. சிறைப்புறம் - 246, 357

6. அல்லகுறிப்படுதல் - 121

7. வரைவுநீடல் - 25, 38, 153, 187, 208, 247

8. வரைவிடைவைத்துப்பிரிதல் - 87, 106, 225, 241

9. மீண்டுவருதல் - 288

10. வரைவு - 361, 385

11. உடன்போக்கு - 115

என்ற அமைப்பில் காணலாம்.

இயற்கைப் புணர்ச்சி

ஒத்த தலைவன் தலைவி எதிர்பட்ட வழி தம்முள் வேறு எந்த நினைப்பும் இல்லாது தம் நிலை மறந்து இணைவதை பண்டைத்தமிழர் ‘இயற்கைப் புணர்ச்சி‘ என்றனர்.

ஊழ்வினை கூட்ட இருவர் தம் உள்ளங்களும் இசைவுபடுதலால் அது இயற்கைப் புணர்ச்சியாயிற்று. அவ்வகையில் கபிலர் பாடலில் இயற்கைப் புணர்ச்சித் துறையில் அமைந்த குறிப்புகளைக் காணலாம்.

குறுந்தொகை 142 -ஆம் பாடல் இயற்கைப் புணர்ச்சித் துறையில் அமைந்த பாடலாகும்.

தலைவியை ஊழின் வசத்தால் காணப்பெற்ற தலைவன் அவளுடன் பேசிவிட்டு நீங்கும் போது தன் உள்ளம் இன்னும் தலைவியிடம்தான் உள்ளது எனவும், இதனைத் தலைவி அறிந்தாளோ இல்லையோ எனத் தன் நெஞ்சிற்குச் சொல்லியதாய் துறைக் குறிப்பு காணப்படுகின்றது.

“பள்ளியானையின்உயிர்த்தென்

உள்ளம்பின்னுந்தன்னுழையதுவே”
(குறுந் :142: 4-5)

என்பதில் உள்ளத்துக்கு உயிர்த்தல் இல்லை எனினும், நெஞ்சொடு புணர்ந்து உரைக்கும் மரபு பற்றி இவ்வாறு உரைத்தார்.

பாங்கற் கூட்டம்

தன் அன்புக்குரிய காதற்கிழத்தியை மீண்டும் காண்பதற்கு வாயிலாகும்படி தலைவன் தன் பாங்கனிடம் கூறுதல் ‘பாங்கற் கூட்டம்’ எனப்படுகின்றது.

“மால்வரைஇழிதருந்தூவெள்ளருவி

கன்முகைத்ததும்பும்பன்மலர்ச்சாரல்

சிறுகுடிக்குறவன்பெருந்தோட்குறுமகள்

நீரோரன்னசாயல்

தீயோரன்னவென்னுரனவித்தன்றே ”
(குறுந் : 95)

எனும் இப்பாடல் இயற்கைப் புணர்ச்சி புணர்ந்து நீங்கிய தலைவன் தலைவியைப் பிரிந்த பின் தன் வேறுபாடுகள் கண்டு வினவிய பாங்கனுக்கு, குறமகள் மேல்தான் கொண்ட காதலே அதற்குக் காரணம் என்பான்.

பாங்கியற் கூட்டம்

தன் தலைவியை அடிக்கடி காண்பதற்கு உதவி புரியுமாறு தலைவன் தோழியிடம் சென்று வேண்டிக் கொள்வது ‘பாங்கியற் கூட்டம்’ எனப்படும். குறுந்தொகையின் 13 ஆவது பாடல் தோழியை முன்னிட்டுக் கூடியதாகக் காட்டலாம்.142 ஆவது பாடல் தோழியிடம் குறையிரந்து வேண்டியதாகத் துறைக்குறிப்பு உள்ளது.

பகல் இரவுக் குறிகள்

தோழி மூலமாகத் தலைவியைப் பகற் காலத்திலும் இரவுக்காலத்திலும் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் கண்டு திளைக்க சம்மதம் பெற்றுக் கூடுதல் ‘பகற்குறி இரவுக்குறி’ என்ற பெயர் பெற்றன.

குறுந்தொகையின் 198 ஆவது பாடலில் ‘யாம்இயவிற்சேறும்’ என்று தோழி கூறியது தலைவனையும் அவ்விடத்தே வருமாறு பொருள் தந்தது.

இரவுக்குறி

கபிலர் இரவுக்குறியில் அமைந்த துறைகளையேப் பெரிதும் விரும்பிப் பாடியுள்ளார். இரவுக்காலத்தில் காதலியை ஒரு இடத்தில் சந்தித்துப் பேசி மகிழ்வது ‘இரவுக்குறி’ எனப்படுகின்றது.

“காமமொழிவதாயினும்யாமத்துக்

கருவிமாமழைவீழ்ந்தெனஅருவி

விடரகத்தியம்பும்நாடவெம்

தொடர்பும்தேயுமோநின்வயினானே”
(குறுந் : 42)

இப்பாடல் பகல்குறி நீக்கி, இரவுக்குறி வேண்டிய தலைவனுக்கு தோழி நேர்ந்த வாய்ப்பாட்டான் மறுத்தது என்ற துறைக்குறிப்பு காணப்படுகின்றது.

அல்ல குறிப்படுதல்

தலைவன் செய்த குறி இயற்கையாக நிகழ்ந்து தலைவி அல்ல குறிப்படும் நிலைமையும் கபிலர் பாடல்களில் காணமுடிகின்றது. குறுந்தொகையின் 121 ஆம்பாடலை இத்துறையில் அமைந்ததற்குச் சான்று காட்டலாம்.

வரைவிடை வைத்துப் பிரிதல்

பகற்குறி இரவுக் குறிகளில் தலைவியைப் பெற்று மகிழ முடியாத தலைவன் வரைவிடை வைத்துப் பிரிதலை மேற்கொள்வான். தலைவியின் அருமையை உணர்ந்த பின்னரே இச்செயலைப் புரிவான்.106 ஆவது பாடல் வரை விடை வைத்துப் பிரிந்ததலை மகன் தூது கண்ட தலைவி தூதை ஏற்றுவாயில் நேர்ந்ததைக் கூறுவதாகும்.

வரைவு நீடல்

வரைவு நீடல் துறையில் கபிலர் பல பாடல்களைப் பாடியுள்ளார். வரைவு நீட்டித்தலில் தலைவனே அதிகம் பங்கு கொள்கிறான். இதனால் தலைவி பெரிதும் துன்பப்படுவாள். 25 ஆவது பாடலில், தனக்கும் தலைவனுக்கும் ஏற்பட்ட களவு மணத்தை அறிவார் யாரும் இல்லாத போது,

“யாருமில்லைத்தானேகள்வன்

தானதுபொய்ப்பின்யானெவன்செய்கோ”
(குறுந் :25:1- 2)

தலைவனாகவே வரைந்து கொள்ள வேண்டியது போல் வருகின்றது.

மீண்டு வருதல்

வரைவிடை வைத்துப் பிரிந்த தலைவன் மீண்டு வருவதாக ஒரே ஒரு பாடல் செய்துள்ளார் கபிலர். அவன் வரவுணர்ந்த தலைவி “அன்புடையவர்கள் செய்யும் துன்பம் தேவருலக இன்பத்தைக் காட்டிலும் சிறந்தது” என்று கூறுகிறாள்.

உடன்போக்கு

கபிலர் உடன்போக்குத் துறையில் ஒரே ஒரு பாடலைச் செய்துள்ளார்.குறுந்தொகையின் 115 ஆவதுபாடல் உடன்போக்கு ஒருப்படுத்து மீளும் தோழி தலைவிக்குக் கூறியதாகத் துறைக்குறிப்பு உள்ளது. தலைவிக்குத் தலைவன் பால் உள்ள அன்பை வெளிப்படுத்திய தோழி கூற்றாக வருகின்றது.

வரைவு

வரை பொருளுக்காகச் சென்ற தலைவன் நல்லமுறையில் பொருளீட்டி வந்தான். முதியோர்கள் முன்னின்று வரைவினை மேற்கொள்வான். 361 ஆம் பாடலில் வரைவிற்குரிய நிகழ்ச்சிகள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. தலைவி பிரிவை ஆற்றியிருந்ததைத் தோழி பாராட்டுகிறாள்.

முடிவுரை :

கபிலரது அகச்செய்யுள் துறைகளை நோக்கும் போது, அவர் குறிஞ்சித்திணையின் உரிப்பொருளான புணர்ச்சியும் புணர்ச்சி நிமித்தம் பற்றியே அதிகம் பாடியுள்ளார் என்பது புலனாகின்றது.

முனைவர் கோ. சுகன்யா உதவிப்பேராசிரியர், தமிழ்த்துறை

பூ. சா. கோ. அர. கிருஷ்ணம்மாள் மகளிர் கல்லூரி,

கோயம்புத்தூர் .

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p264.html

சங்கத் துறைமுகம் - முசிறி

முன்னுரை

ஒரு நாட்டில் கடல் வணிகம் அதன் துறைமுகங்களைப் பொருத்தே அமையும். சாதகமான காற்று, இயற்கையானத் துறைமுகங்கள், பாதுகாப்பான வணிகநிலை, ஆதரவான அரசுகள், தேவையான கச்சாப்பொருள்கள், நெகிழ்வான வரிவிதிப்பு முறை போன்றவை வணிகத்திற்குச் சாதகமான அம்சங்களாகும். அவற்றில் மிகவும் இன்றியமையாதது இயற்கையான துறைமுகங்களேயாகும். தமிழ்நாட்டில் இவ்வாறான இயற்கை துறைமுகங்கள் மிகவும் குறைவு. இருந்த போதிலும் பழந்தமிழ் சேரநாட்டில் உள்ள துறைமுகங்கள் தம் வணிகத்தினால் சிறப்பிடம் பெற்றன. முசிறி, தொண்டி போன்ற சிறந்த துறைமுகங்களின் புகழ் உலகம் முழுவதும் பரவிக் கிடந்தது. சேர நாட்டில் கிடைத்த வாசனைப் பொருட்களான மிளகு (Pepper) போன்றவையே அவர்களின் உலகளாவிய வணிகத்திற்குத் தூண்டுகோலாய் அமைந்தது. சேரநாட்டு துறைமுகங்களில் மிகவும் சிறப்பு வாய்ந்தது முசிறித் துறைமுகமாகும். இதைச் சங்க இலக்கியங்கள் மிகவும் பாராட்டுகின்றன. அவற்றை இங்கு நன்கு ஆராய்வோம்.

முசிறித் துறைமுகத்தின் அமைவிடம்

முசிறித் துறைமுகம் மேலைக் கடல் என்றழைக்கப்படும் அரபிக்கடலின் ஓரத்தில் அமைந்துள்ளது. இதைக் கேரளக் கடற்கரை, மலபார் கடற்கரை என்றெல்லாம் அழைப்பர். முசிறித் துறைமுகம் இயற்கையாய் அமைந்த துறைமுகமாகும். இது இன்றைய கேரள மாநிலம் ஆலப்புழை மாவட்டத்தில் கொடுங்கல்லூர் (Cranganoor) என்ற பெயரில் அழைக்கப்படுகிறது. புகழ்பெற்ற கொச்சி துறைமுகத்துக்கு மிக அருகில் இது அமைந்துள்ளது. இது பெரியாறு அல்லது பேரியாறு என்று அழைக்கப்படும் சுள்ளி ஆற்றங்கரையின் கழிமுகப் பகுதியின் மேற்கு கரையில் அமைந்துள்ளது. சங்கக் காலத்தில் இதனருகில் சேரர்களின் தலைநகரான வஞ்சி மாநகர் அமைந்திருந்தது. தொண்டி, பூம்புகார் போன்ற பிற பட்டிணங்களுடன் இந்நகர் நெருக்கமான வணிகத்தொடர்பு கொண்டிருந்தது.

முசிறித் துறைமுகத்தின் பழமை

முசிறித் துறைமுகம் இந்தியாவின் பழமையான துறைமுகமாகும். இதன் புகழ் இந்தியா மட்டுமல்லாமல் மேல்நாடுகளிலும் பரவியிருந்தது. பழம் சிறப்புமிக்க இராமாயணத்தில் வால்மீகி இதை “மிரிசிபதனம்” என்ற பெயரில் அழைக்கின்றார். மௌரியர் காலத்தின் சாணக்கியர் இதைச் “சௌர்ணெயம்” என்று அழைத்தார். யவனர்கள் இதை “முசிறிஸ்” என்று அழைத்தனர். முதன் முதலாக இந்தியாவிற்குக் கடல்வழிக் கண்டுபிடித்த ஹிப்பாலாஸ் (Hippalus) என்ற மாலுமி கி.பி 40 இல் அலெக்சாண்டிரியா நகரத்திலிருந்து செங்கடல் வழியாக முசிறித் துறைமுகத்தைத்தான் முதல் முதலாய் அடைந்தான். எகிப்து நாட்டைச் சார்ந்த தாலமி என்ற பயணி இத்துறைமுகத்தைக் கண்டு “முசிறிஸ்” என்று பெயரிட்டுச் செல்கின்றார். பெரிப்புளுஸ் என்ற கிரேக்க நாட்டு ஆய்வாளர் தன் “செங்கடல் செலவு” (Periplus of the Erythrean Sea) என்ற நூலில் இந்நகரை “முசிறிஸ்” என்று அழைத்து இதைக் “கேரளபுத்திராஸ்” (Cerobothra:) ஆண்டதாகவும் கூறுகின்றார் (Neelakanta Sastri.P:57). இங்கு அரேபியக், கிரேக்க வணிகக் கப்பல்கள் ஏராளமாகக் காணப்பட்டதாகவும் அவர் குறிப்பிடுகின்றார். பிளினி என்ற பயணி தன் இயற்கை வரலாறு (Naturalis Historia) என்ற புவிநூலில் இத்துறைமுகத்தைக் குறிப்பிடுவதுடன், இங்கு அதிகப்படியான கடற்கொள்ளையர்கள் தொல்லை இருப்பதாகவும் எழுதியுள்ளார் (Neelakanta Sastri.P:53). முசிறித் துறைமுகத்தின் மிளகு ஏற்றுமதியை இவ்வெளிநாட்டுப் பயணிகள் சாலவும் பாராட்டியுள்ளனர்.

முசிறித் துறைமுகத்தின் சிறப்பு

முசிறித் துறைமுகம் கி.பி.முதல் மற்றும் இரண்டாம் நூற்றாண்டில் மிகப்பெரிய நகராய்த் திகழ்ந்தது. அது நன்கு திட்டமிட்டுக் கட்டப்பட்டிருந்தது. இதன் தெருக்கள் கிழக்கு மேற்காயும், வடக்கு தெற்காயும் அமைக்கப்பட்டிருந்தன. இத்தெருக்களில் வீடுகள் வரிசையாய்க் காணப்பட்டன. முசிறியின் கடற்கரையெங்கும் பழந்தமிழ்க் குடிகளான பரதவரின் குடிசைகள் செறிந்து காணப்பட்டன. முசிறியின் ஒரு பகுதி “பந்தர்” என்றும் மற்றொரு பகுதி “கொடுமணம்” என்றும் அழைக்கப்பட்டது. பந்தரில் மிகப் பெரிய முத்துச்சந்தை காணப்பட்டது. கொடுமணத்தில் பொன் அணிகள் கொண்ட சந்தையும் காணப்பட்டது.

“கொடுமணம் பட்ட வினைமா ணருங்கலம்

பந்தர்ப் பெயரிய பலர்புகழ் முத்தம்”
(பதிற்-74:5-6)

“கொடுமணம் பட்ட நெடுமொழி ஒக்கலோடு

பந்தர்ப் பெயரிய பேர் இசை மூதூர்”
(பதிற்-67:1-2)

பந்தர் என்பது அரபு மொழிச் சொல்லாகும். இதன் பொருள் கடைவீதி என்பதாகும். எனவே இங்கு அரபுநாட்டு வணிகர்கள் வணிகம் புரிந்தனர் என்பதைப் பெறலாம். இத்துறைமுகத்தில் பவழம், கண்ணாடி, செம்பு, தகரம், ஈயம், லினன், மது வகைகள் போன்ற பொருட்கள் மேல்நாடுகளில் இருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்டது. மிளகு அதிக அளவில் ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டது.

“இன் இசை புணரி இரங்கும் பௌவத்து

நன் கல வெறுக்கை துஞ்சும் பந்தர்

கமழுந் தாழைக் கானல்இம் பெருந்துறை”
(பதிற்-55:3-5)

யவனர்கள் கப்பல்களில் ஏராளமான பொன்னைக் கொண்டுவந்து அளித்து விட்டு மிளகைப் பெற்றுச்சென்றனர். இச்செய்தியைத் தாயங்கண்ணார் என்ற புலவர் பெருமான்,

“சுள்ளி அம் பேரியாற்று வெண்நுரை கலங்க

யவனர் தந்த வினைமாண் நன்கலம்

பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்

வளம்கெழு முசிறி ஆர்ப்புஎழ வளைஇ”
(அகம்:149:8-11)

என்று புகழ்வதைக் காணலாம். முசிறித் துறைமுகத்தின் வணிகச் சிறப்பை பிற சங்கப் பாடல்களும் உறுதிப்படுத்துகின்றன.

“முதுநீர் முன்துறை முசிறி முற்றி” (அகம்:57:15)

“முழங்குகடல் முழவின் முசிறி அன்ன” (புறம்:343:10)

ஆரம்பத்தில் மிகவும் ஆழமுடன் வசதியாகக் காணப்பட்ட முசிறித் துறைமுகம் காலப்போக்கில் பெரியாறு அடித்துக் கொண்டு வந்து சேர்ந்த மணல் பெருக்கினால் ஆழம் குன்றியது. எனவே வணிகக் கப்பல்கள் இத்துறைமுகத்தை நெருங்க இயலாததாயிற்று. எனவே கப்பல்களைத் தொலைவில் நிறுத்திவிட்டுப் படகுகள் மூலம் பொருட்களைக் கொண்டு வந்து சேர்த்தனர். இச்செய்தியை நக்கீரர் பெருமான்,

“மனை குவைஇய கறி மூடையால்

கலி சும்மைய கரை கலக்குறுந்து

கலம் தந்த பொற் பரிசம்

கழி தோணியான் கரை சேர்க்குந்து

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

முழங்குகடல் முழவின் முசிறி அன்ன”
(புறம்:343:3-10)

என்ற பாடலில் புலப்படுத்துகின்றார். முசிறித் துறைமுகத்தில் யவனரின் வணிகம் மிகவும் சிறப்புடன் நடைபெற்றது. அவர்கள் தம் வணிகத்துக்குப் பேராதரவு நல்கிய ரோமாபுரிப் பேரரசர் அகஸ்டஸ் சீசருக்கு (Augustus Ceasar.27BC-14AD) இதன் துறைமுகத்தில் கோயில் (Templuem Auguste) ஒன்றைக் கட்டி அவரைப் பெருமைப்படுத்தினர் (Sir Martimer Wheeler.P:121). ஆனால் சேரநாட்டின் மீது படையெடுத்த பாண்டிய மன்னன் தலையானங்கானது செறுவென்ற நெடுஞ்செழியன், சேரன் மன்னன் குட்டுவன் சேரலைத் தோற்கடித்து இத்துறைமுகத்தைச் சூறையாடியதுடன், அங்கிருந்த யவனர் கோயிலையும் பாழ்படுத்தி, அதன் சிலையையும் கவர்ந்து சென்றான். இச்செய்தியை,

“வளங்கெழு முசிறி ஆர்ப்புஎழ வளைஇ

அருஞ்சமங் கடந்து படிமம் வவ்விய

நெடுநல் யானை அடுபோர்ச் செழியன்”
(அகம்:149:11-13)

மற்றும்,

“கொய் சுவற் புரவிக் கொடித் தேர்ச் செழியன்

முதுநீர் முன்துறை முசிறி முற்றி

களிறு பட எருக்கிய கல்லென் ஞாட்பின்”
(அகம்:57:14-16)

போன்ற பாடல்கள் புலப்படுத்தும். கடல் வளம் செழித்த முசிறியின் மக்கள் பிற்காலத்திலும் “முசிறியார்” என்றும் சிறப்புடன் அழைக்கப் பட்டனர். தற்போது கிடைத்த தொல்லியல் சான்றுகள் மூலம் கி.பி. 2 ஆம் நூற்றாண்டளவில் இங்குச் சமணச் சமயம் செழித்திருந்ததை உணர்த்துவதுடன் சிலப்பதிகாரத்தில் இளங்கோவடிகள் உணர்த்திய சமணம் சார்ந்த செய்திகளை இது உறுதிப்படுத்துவதாகவும் அமைந்துள்ளது (Tamil Brahmi scripts found at Pattinam in Kerala, The Hindu, Chennai:14.03.2011).

முசிறி பாபிரஸ் ஒப்பந்தம்

உலகத்தில் ஏற்பட்ட வணிக ஒப்பந்தங்களில் மிகவும் பழமை வாய்ந்தது முசிறி பாபிரஸ் ஒப்பந்தமாகும். இது பாபிரஸ் தாளில் எழுதப் பட்டுள்ளது. இது முசிறியில் உள்ள தமிழ் வணிகர்களுக்கும், அலேக்சாண்டிரியாவில் உள்ள கிரேக்க வணிகர்களுக்குமிடையே ஏற்பட்டதாகும். இது இன்றைய எகிப்து கெய்ரோவில் உள்ள அருங்காட்சியகத்தில் கையெழுத்து பிரதியாய்க் கிடைக்கப்பெற்று ஆஸ்திரியாவின் வியன்னாவில் உள்ள அருங் காட்சியகத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளது. இது தமிழர்களுக்கும், கிரேக்கர்களுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட கடன் சார்ந்த வணிக ஒப்பந்தமாகும். இதன்காலம் கி.பி. 1 ஆம் நூற்றாண்டு என்று ஆய்வாளர்கள் கணிக்கின்றனர். இவ்வுடன்படிக்கையின் மேற்புறமும் கீழ்ப்புறமும் காணக் கிடைக்கவில்லை. இவ்வொப்பந்தம் கிரேக்க மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ளது. இது முசிறித் துறைமுகத்தில் பொருள் ஏற்றப்பட்டு எகிப்தின் நைல் நதிக்கரையில் உள்ள அலெக்சாண்டிரியா நகரை அடைவது சம்பந்தமான உடன்படிக்கையாகும். பின்பு அங்கிருந்து பொருட்கள் ரோமாபுரிக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டது. இதில் எகிப்து மற்றும் முசிறி வணிகர்களுக்கிடையே கடன்மாற்று விவரங்கள் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளது. எலுமிச்சை, தந்தம், நூலாடை போன்ற பொருட்களை 25 சதவிகிதச் சுங்க வரியுடன் முசிறியினின்று விற்கப்பட்டுள்ளதாகவும் இதில் குறிப்பிடப்பட்டடுள்ளது. மேலும் கீழும் இதன் பகுதி கிடைக்காததால் இதில் கைச்சாத்திட்ட தமிழ், கிரேக்க வணிகர்கள் யார் என்று அறியக்கூடவில்லை. இதன் முன்பக்கத்தில் உடன்படிக்கையுடன் ஒப்புதலும், பின்பக்கத்தில் உடன்படிக்கையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள பொருட்களின் எடை அளவும் தரப்பட்டுள்ளது. இது கிரேக்க மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ளதால் இதில் ஈடுபட்ட தமிழ் வணிகர்களுக்குக் கிரேக்கமொழி நன்றாகத் தெரிந்திருப்பது புலனாகின்றது. இவ்வொப்பந்தத்தில் கப்பல்கள் மூலமாகவும், படகுகள் மூலமாகவும், ஒட்டகங்கள் மூலமாகவும் பொருட்கள் இங்கிருந்து கொண்டு செல்லப்பட்டது குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இதன் மூலம் ஏசுக் கிறிஸ்து பிறப்பதற்குப் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே கிரேக்க நாட்டுடனான வணிகம் முசிறியில் மிகச்சிறப்பாக நடைபெற்றதை இவ்வொப்பந்தம் உறுதி செய்கின்றது.

முசிறியின் அழிவு

மிகவும் சிறப்புடன் விளங்கிய முசிறித் துறைமுகம் காலப் போக்கில் பெயர் மாற்றங்கள் பெற்றதுடன் தன் செல்வாக்கையும் இழந்தது. நாளாவட்டத்தில் இது “மாக்கோதை”, “மாக்கோதைபட்டிணம்” என்றெல்லாம் அழைக்கப்பட்டது. பெரியாற்றின் ஓயாத வெள்ளப் பெருக்கால் இத்துறைமுகம் பேரழிவைச் சந்தித்தது. தொடர்ந்து சுள்ளியாறு மணலை அடித்துக்கொண்டுவந்து அதன் கழிமுகத்தில் சேர்த்து இத்துறைமுகத்தைத் தூர்ந்துபோகச் செய்தது. இதனால் அயல்நாட்டு வணிகம் குன்றியது. இறுதியாய்க் கி.பி. 1314 இல் ஏற்பட்ட பெருமழையாலும், வெள்ளப்பெருக்காலும் இது முற்றிலும் அழிந்து மண்மேடாய்ப் போனது. இதன் அருகில் “பட்டணம்” என்ற பெயரில் ஒரு சிறு பகுதி மட்டும் செயல்பட்டு வந்து. சீர்மிகு இந்நகரின் பெருமையை வெளிக்கொணரப் பல தொல்லியல் ஆய்வுகள் நிகழ்த்தப்பட்டன. ஆனால் அவற்றில் பெரிய அளவு வெற்றி கிட்டவில்லை. இருந்த போதிலும் 2006-2007 இல் கேரள அரசின் தொல்லியல் துறையினர் கொச்சிக்கு அருகில் உள்ள “பட்டிணம்” என்ற பகுதியில் அகழ்வாய்வு மேற்கொண்டு பல பழம்பொருட்களைக் கண்டெடுத்தனர். இப்பகுதியே பண்டைய முசிறி என்று அவர்கள் உலகுக்கு வெளிப்படுத்தினர் (Excavation highlights in Malabar Maritime heritage, The Hindu, Chennai: 01.04.2007). அங்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாய்வின் முடிவுகள் முசிறித் துறைமுகம் குறித்துச் சங்க இலக்கிய உரைக்கும் சான்றுகளை உறுதிப் படுத்துகின்றன.

முடிவுரை

இந்தியாவில் தோன்றிய பழமையான அரசு குலத்தவரில் சேரர்கள் முதன்மையானவர்கள். அவர்களின் சிறப்பிற்கு அவர்கள் மேற்கொண்ட உலகளாவிய கடல் வணிகமே முக்கிய காரணம். வாசனை பொருட்களான மிளகு, பட்டை, இலவங்கம், ஏலம், கிராம்பு, முந்திரி போன்றவற்றின் ஏற்றுமதியால் அவர்களின் புகழ் உலகம் முழுவதும் பரவியது. கிரேக்கம், ரோமாபுரி, எகிப்து, சீனா போன்ற அயல் நாட்டு வணிகர்கள் முசிறித் துறைமுகத்தில் ஆர்வத்துடன் வணிகம் புரிந்தனர். அவர்கள் பொன்னை கொட்டிக் கொடுத்துவிட்டு மிளகை அள்ளிச்சென்றனர். மேலும் இதை ஒட்டிய கொடு மணத்திலும், பந்தரிலும் அவர்களின் வணிகம் செழித்தது. இங்கு செயல்பட்ட முத்துத் தொழிலகமும், பொன் ஆபரணத் தொழிலகமும் மிகவும் சிறப்பான இடத்தைப் பெற்றன. பண்டைய தமிழர்களின் சிறப்பான தொழில் வளத்திற்கு இவையே சாலச்சிறந்த சான்று. தமிழகத்தில் முதன்முதலாக தொழிற்கூடங்களை அமைத்து செயல்படுத்தியவர்கள் என்ற பெருமையை இவற்றால் சேர மன்னர்கள் பெற்றனர். முசிறியில் ரோமானிய வணிகர்கள் தம் அரசனுக்கு கோயில் கட்டி வழிபட்டதன் மூலம் எந்த அளவிற்கு அவர்கள் வணிகம் இங்கு வேரூன்றிச் செழித்தது என்பதை அறியலாம். சேர மன்னர்களின் வாழ்விற்கும், வளத்திற்கும், செழிப்பிற்கும், சிறப்புக்கும், பெருமைக்கும் இம்முசிறித் துறைமுகமே முக்கிய காரணமாய் அமைந்தது. ஆனால் விதிவசத்தால் இத்துறைமுகத்தை அவர்கள் முறையாகப் பராமரிக்காததால் அது காலப்போக்கில் அழிவினைச் சந்தித்தது. அது யாது என்று அறியக்கூடாத அளவிற்கு மக்கள் மனதினின்று மறைந்து போனது பேரிழப்பாகும். பண்டைய தமிழரின் சிறந்த பொருளியல் அறிவிற்கும், வணிகத் திறனுக்கும், தொழில் சிறப்பிற்கும் சாலச்சிறந்த சான்றாய் சேரரின் முசிறித் துறைமுகம் விளங்கியது என்பதில் ஐயமில்லை.

மு. கயல்விழி

உதவிப்பேராசிரியர், தமிழ்த் துறை,
பச்சையப்பன் மகளிர் கல்லூரி, காஞ்சிபுரம்.

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p256.html

ஐங்குறுநூற்றில் பழந்தமிழர் வாழ்வியல் கூறுகள் ..

முன்னுரை

ஐங்குறு நூற்றைத் தொகுத்தவர் புலத்துறை முற்றிய கூடலூர்க்கிழார், தொகுப்பித்தவர் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை. இந்நூலில் மொத்தம் திணைக்கு நூறு பாடல்கள் வீதம் ஐநூறு பாடல்கள் காணப்படுகின்றன. கடவுள் வாழ்த்துப் பாடலைப் பாடியவர் பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனார் ஆவார். ஐங்குறுநூற்றுத் திணைகளில் ஐந்தாவது திணையாகவும் மற்றும் இறுதித் திணையாகவும் இடம்பெறுவது முல்லைத் திணையாகும். இம்முல்லை நிலமே ஆய்வுக்களமாக அமைகின்றது. இம்முல்லைத் திணையின் ஆசிரியர் பேயனார் ஆவார். இத்திணையில் செவிலி கூற்றுப் பத்து, கிழவன் பருவம் பாராட்டுப் பத்து, தோழி வற்புறுத்த பத்து, பாணன் பத்து, தேர்வியங்கொண்ட பத்து, வரவுச் சிறப்புரைத்த பத்து… என்னும் பத்துப் பத்துக்களைக் கொண்டமைந்துள்ளது. ஒவ்வொரு பத்திலும் பத்துப் பாடல்கள் வீதம் மொத்தம் நூறு பாடல்கள் காணப்படுகின்றன. முதலாவதாக அமைந்துள்ள செவிலி கூற்றுப்பத்தில் பத்துப்பாடல்களிலும் தலைவனும் தலைவியும் குடும்பத்தை மகிழ்வுடன் நடத்துகின்ற வாழ்வியல் கூறுகளை ஆய்வதாக இக்கட்டுரை அமைகின்றது.

உவமைக் காட்சிகளில் வாழ்வியல் கூறுகள் (மான்காட்சியும் குடும்பக்காட்சியும்)

முல்லை நிலக் குடும்பக்காட்சிகளின் வாயிலாக வாழ்வியல் கூறுகளை எடுத்துரைக்க நினைத்த முல்லைத்தினையின் ஆசிரியர் பேயனார் உவமை உத்தியினைக் கையாண்டு காட்சிப்படுத்துகின்றார். இந்த வாழ்வியல் கூறுகளை,

“மறியிடைப் படுத்த மான்பிணை போலப்,

புதல்வன் நடுவண னாக, நன்றும்

இனிது மன்றவவர் கிடக்கை முனிவின்றி

நீனிற வியலகம் கவைஇய

ஈனும், உம்பரும், பெறலருங் குரைத்தே” (1)

என்னும் பாடலடிகள் தெளிவுபடுத்துகின்றன.

இங்குத் தலைவன் - தலைவி - மகன் என்னும் மூவரையும் காட்சிப்படுத்தி வாழ்வியல் செய்திகளை எடுத்துரைக்க நினைத்த ஆசிரியர், அனைவரும் பார்த்த அல்லது கண்டிருந்த இனிய விலங்கினக் காட்சியைக் காட்சிப்படுத்தி, தலைவனோடு தலைவி குடும்பம் நடத்துகின்ற வாழ்வியலை எடுத்துரைக்கின்றார். இங்குக் கலைமான் தலைவனுக்கு உவமையாகவும், பிணைமான் தலைவிக்கு உவமையாகவும், மானின் கன்றானது புதல்வனுக்கு உவமையாகச் சுட்டப்பட்டிருக்கின்ற கருத்தியலைக் காணமுடிகின்றது.

யாழின் இசையும் இல்லற வாழ்வியலின் மேன்மையும்

யாழின் இனிமையிலும் குடும்பக்காட்சி இனிமையானது. இன்பமயம் சூழ்ந்திருக்கின்ற குடும்பச்சூழலில் தாய் மகனைத் தழுவிக்கொண்டு கிடப்பதும், குடும்பத்தலைவன் தன் மனையாளைத் தழுவிக்கொண்டு கிடப்பதும் பண்டைய காலந்தொட்டு இக்காலம் வரையிலும் நிலவுகின்ற நடப்பியல் வாழ்வியலாகும். இம்மனையற வாழ்வியலின் மேன்மையை யாழின் இனிய துள்ளாழோசையின் இனிமைக்கு உவமைப்படுத்துகின்றார் ஆசிரியர்.

“புதல்வற் கமைஇய தாய்புறம் முயங்கி

நசையினன் வதிந்த கடக்கை, பாணர்

நரம்புளர் முரற்கை போல,

இனிதால், அம்ம! பண்புமார் உடைத்தே.” (2)

என்னும் பாடலடிகள் சான்று பகர்கின்றன. பாணர்கள் யாழின் நரம்புகளை மீட்டுகின்ற போது எழுகின்ற துள்ளலோசையானது யாழை மீட்டும் பாணர்களையும், யாழோசையைக் கேட்கும் மற்றவர்களையும் இன்பம் அடையச் செய்யும். ஆனால், தாய் மகனையும், தலைவன் தலைவியையும் தழுவிக்கிடக்கின்ற காட்சியில் தலைவியைத் தழுவுவதால் தலைவனுக்கும் தலைவனால் தழுவப் பெற்றதால் தலைவிக்கும் இன்பம் கிடைக்கிறது. இது மட்டுமல்லாது, இக்காட்சியைக் கண்ட செவிலித்தாய்க்கும், இக்காட்சியைக் கண்டு சென்ற செவிலித்தாய் கூற்றின் வாயிலாகக் கேட்ட நற்றாயும், தமயன்மார்களும் இன்பம் அடைகின்றனர். ஆகையால், யாழின் இனிமையைவிட இக்குடும்பக்காட்சியின் இன்பம் மேன்மையானது என்பதனை உவமையின் வாயிலாகப் பேயனார் விவரித்துள்ளார்.

தந்தை பெயர் சூட்டுதலும் சிறுதேர் உருட்டுதலும்

சங்க காலம் முதல் இக்காலம் வரையிலும் ஆண் வர்க்கத்தினுடைய தந்தையின் பெயரைத் தன் மகனுக்குப் பெயராக வைப்பது நடைமுறை வாழ்க்கையில் வழக்கமாகக் காணப்படுகின்றது. அதேபோல் இக்காலத்திலும் சிறுவர்களுக்கு நடைபயிற்சி அளிப்பதற்காக மூன்று சக்கரமுடைய சிறிய தேரினைப் பயன்படுத்துகின்ற வாழ்வியல் நிகழ்வுகளையும் அறியமுடிகின்றன. இதனை,

“புணர்ந்தகா தலியிற் புதல்வன் தலையும்

அமர்ந்த உள்ளம் பெரிதா கின்றோ-

அகன்பெருஞ் சிறப்பின் தந்தை பெயரான்

முறுவலின் இன்னகை பயிற்றிச்

சிறுதேர் உருட்டும் தளர்நடை கண்டே!” (3)

என்னும் பாடலடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன. தலைவன் தன் மகனின் தளர்நடைப் பருவத்தைக் கண்டு இன்பம் அடைகின்ற நிகழ்வும் காணப்படுகின்றது.

குடும்ப வாழ்வியலில் தாய்மை உணர்வு

ஒரு பெண் தாய்மை அடைந்து மகவைப் பெற்றெடுத்த பின்பு குழந்தைக்குத் தாய்ப்பால் கொடுப்பது என்பது இன்றியமையாதது. இஃது தாயின் உணர்வுப்பூர்வமான செயல்பாடு. தாய்ப்பால் குழந்தைக்கு அமிர்தம் போன்றது. தாய்ப்பாலைவிட உலகில் சிறந்த உணவு எதுவும் இருக்காது என்றே கூறலாம். அதனால்தான் மருத்துவர்கள் குழந்தை பிறந்த ஆறுமாத காலம் கட்டாயமாகத் தாய்ப்பால் குழந்தைக்குக் கொடுக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகின்றார்கள். சங்ககாலத்திலும் குழந்தைக்குத் தாய்ப்பால் ஊட்டப்பட்ட இன்ப நிகழ்வினை,

“வாணுதல் அரிவை மகன்முலை யூட்டத்

தானவள் சிறுபுறம் கவைியனன் - நன்றும்

நறும்பூந் தண்புற வணிந்த

குறும்பல் பொறைய நாடுகிழ வோனே!” (4)

என்னும் பாடலடிகள் சான்று பகர்கின்றன.

தலைவி மகனுக்குத் தாய்ப்பால் ஊட்டுகின்ற போது, தலைவன் தன் அன்பை மனைவியிடம் வெளிப்படுத்துகின்ற முறையினையும் காணமுடிகின்றது. மேற்காணும் நிகழ்வுகள் இயந்திர உலகமான தற்காலத்தில் குறைந்து வருகின்றன. பெண்கள் தாய்ப்பால் கொடுத்தல் இயந்திர உலகமான தற்காலத்தில் குறைந்து வருகின்றன. பெண்கள் தாய்ப்பால் கொடுத்தால் தங்களின் அழகு கெட்டுவிடும் என்று கருதுவதால், குழந்தைக்குத் தாய்ப்பால் கொடுப்பதைச் சிலர் தவிர்த்து வருகின்றனர். இது முறையான செயல்பாடு அல்ல. இதன் விளைவு குழந்தைகள் திடகாத்திரமாகவும் அறிவார்ந்தும் வளராமல் நோய்களுக்கு ஆட்படும். தங்கள் குழந்தைகளின் ஆயுள் குறைவிற்குத் தாயே காரணமாக அமையக்கூடும். ஆதலால், தாய்ப்பால் கொடுத்தலின் அவசியத்தையும் நன்மையையும் பெண்கள் புரிந்துகொண்டு செயல்படுவது அவசியமாகும்.

இல்லத்திற்கு விளக்கொளியாகத் திகழ்பவள் தாய்

மனிதர்கள் தங்கள் பெறுவதற்குரிய பேறுகளும் மிக முக்கியமான பேறு பிள்ளைப்பேறாகும். குழந்தை இல்லையென்றால் மனிதர்களை இந்த உலகம் மதிக்காது என்பது பலர் அறிந்த உண்மையே. குழந்தை பெறுகின்ற தகுதியை ஆணும் பெண்ணும் பெற்றிருக்காவிடில் இச்சமூகம் ஆணிற்கு - மலடன், பெண்ணிற்கு - மலடி என்னும் பட்டங்களைக் கொடுத்து சமூகம் மதிப்பளிப்பதிலிருந்து விலக்கி வைக்கும். அதனால்தான் தான் பிள்ளைப்பேறு பெற்றவள் என்பதை உணர்த்தும் விதமாகப் புதல்வன் தாய் என்ற அடையுடன் தலைவி வருணிக்கப் பெற்றுள்ளாள். மேலும், ‘பெண்கள் நாட்டின் கண்கள்’ என்பார்கள். விளக்கு எவ்வாறு இருளை அகற்றி ஒளி தந்து சிறப்பிக்குமோ அதனைப் போன்று இல்லச் செயல்பாடுகள் ஒளிபெற்றுச் சிறந்து விளங்குவதற்குப் பெண்கள் அவசியம் என்பது நாடறிந்த உண்மையாகும். இதனை,

“ஒண்சுடர்ப் பாண்டிற் செஞ்சுடர் போல,

மனைக்குவிளக் காயினள் மன்ற - கனைப்பெயர்

பூப்பல அணிந்த வைப்பின்

புறவணி நாடன் புதல்வன் தாயே!” (5)

என்னும் பாடலடிகள் விளக்கி நிற்கின்றன.

தலைவன் தலைவியோடு மகிழ்வோடு இருத்தல்

குடும்ப வாழ்க்கையில் தலைவனும் தலைவியும் தன் குழந்தைகள் விளையாடுகின்ற காட்சியைக் கண்டு இன்புற்றிருத்தல் என்பது இயல்பாக நிகழக்கூடிய நடப்பியலாகும். அதிலும் தலைவன் தலைவியை அன்புடன் தழுவிக் கொண்டு, தன் மகன் விளையாடுவதைப் பார்த்து மகிழ்வு கொள்ளுதல் சிறந்த குடும்ப வாழ்வியலாகும். இதனை,

“மாதர் உண்கண் மகன்விளை யாடக்,

காதலித் தழீஇ இனிதிருந் தனனே-

தாதர் பிரசம் ஊதும்

போதார் புறவின் நாடுகிழவோனே” (6)

எனும் பாடலடிகள் விளக்கிச் செல்கின்றன. இப்பாடலில் சங்ககாலப் பெண்கள் சிறுவயது (3-வயது வரை) ஆண்களும் கண்களில் மைபூசும் வழக்கம் கொண்டிருந்தனர் என்பது பெறப்படுகின்றது. இக்காலத்திலும் பெண்கள் கண்களை அழகுபடுத்திக் கொள்வதற்குக் கண் மை பூசும் வழக்கத்தைக் கைக்கொண்டுள்ளனர் என்கின்ற உண்மை நடப்பியலைக் காணலாம். ஆண்களில் திருநங்கையர்கள் கண்களில் மை பூசுகின்ற வழக்கத்தினைக் கொண்டிருக்கின்ற நடப்பியலைக் காணமுடிகிறது.

யாழிசையும் தலைவன் தலைவன் தலைவியைதத் தழுவி இன்புறுதலும்.

பாணன் யாழிலிருந்து கலிப்பாவின் ஓசையான துள்ளலோசையை மீட்டுகின்றாள். இந்தத் துள்ளலோசையானது இசைப்பவருக்கும், பயன்பெறுபவருக்கும் கலியின்பதை மிகுவிக்கக் கூடியதாகும். அதனால்தான், யாழின் இசையைக் கேட்கின்ற தலைவனும் துள்ளலோசைக்கு ஏற்றவாறு இன்பமளிக்கின்ற பலவகையான செயல்களில் தலைவியோடு தலைவன் ஈடுபடுகின்ற குடும்ப வாழ்வியலை,

“நயந்த காதலித் தழீஇப், பாணர்

நயம்பட முரற்கையின் யாத்த பயன்தெரிந்து,

இன்புறு புணர்ச்சி நுகரும் -

மெய்புல வைப்பின் நாடு கிழவோனே!” (7)

என்னும் பாடலடிகள் விளக்கிச் செல்கின்றன. இப்பாடலின் வாயிலாக, இசைக்குக் காமயின்பத்தை விளைவிக்கக்கூடிய தன்மை உண்டு என்பதை அறிய முடிகின்றது. சங்ககாலத்தைத் தொடர்ந்து காப்பியக் காலத்திலும் இசை காமத்தை மிகுவித்த கதையினை நாம் அறிவோம்.

முல்லைப்பண் கேட்டு மகிழ்ந்திருக்கும் குடும்பம்

முல்லை நிலத்திற்குரிய சிறுபொழுது மாலைக் காலமாகும். இக்காலத்தில் பாணர்கள் முல்லைப்பண்ணை யாழ் கொண்டு இசைத்தனர். இந்த இசையினைத் தலைவியானவள் தன்னுடைய தலையில் முல்லை மலரைச் சூடிக்கொண்டு, தலைவன் அருகிலிருந்து கேட்டாள், தலைவனும் தன் மகனுடன் அமர்ந்திருந்து கேட்டு இன்புற்றான். இக்காட்சியினை,

“பாணர் முல்லை பாடச், சுடரிழை

வாணுதல் அரிவை முல்லை மலைய,

இனிதிருந் தனனே, நெடுந்தகை -

துனிதீர் கொள்கைத் தன் புதல்வனொடு பொலிந்தே” (8)

என்னும் பாடலடிகள் உணர்த்துகின்றன. இம்மாலை நேரத்தில் வீட்டின் முற்றத்தில் தலைவனும் தலைவியும் மகனும் அமர்ந்து பாணர்கள் இசைக்கின்ற முல்லைப் பண்ணைக் கேட்டு மகிழ்வடைந்தனர். இவர்களைப் போன்று காதலித்துத் திருமணம் செய்துகொண்டவர்களும், பெரியோர்களால் நிச்சயிக்கப்பட்டுத் திருமணம் செய்து கொண்டவர்களும், சண்டை சச்சரவுகள், ‘தான்’ என்ற அகங்காரம், ஆண், பெண் என்ற வர்க்கபேதம், கருத்து முரண்பாடுகள் ஆகியவற்றைக் களைந்து ஒவ்வொரு குடும்பமும் மகிழ்வுடன் இருத்தல் வேண்டும் என்று ஆசிரியர் கூற விளையும் ஆழ்ந்த நோக்கம் இப்பாடலின் வாயிலாகத் தென்படுகின்றது.

மூவர் கிடக்கையும் உலகத்தைப் பெற்ற மகிழ்வும்

தனது மகள் குடும்பம் நடத்துகின்ற பாங்கினைச் செவிலித்தாய் காண்பதற்குச் செல்கின்றாள். அப்போது மாலை நேரத்தில் வீட்டின் முற்றத்தில் படுத்திருந்த தலைவனைப் புதல்வன் கட்டியனைத்திருந்தான். தலைவியோ புதல்வனையும் தலைவனையும் கட்டியனைத்துப் படுத்துக்கிடந்தாள். இக்காட்சியைக் கண்ட செவிலித்தாயிக்கு இந்த உலகம் முழுவதையும் தனதாகப் பெற்றுவிட்டால், எந்த அளவிற்கு இன்பம் கிட்டுமோ அவ்வின்பம் கிட்டுகின்றது. இந்த அரியதொரு நடப்பியல் காட்சியினை,

“புதல்வன் கவைஇயினன் தந்தை மென்மொழிப்

புதல்வன் தாயோ இருவருங் கவையினள்

இனித மன்ற அவர்கிடக்கை

நனியிரம் பரப்பின்இவ் வுலகுடன் உறுமே” (9)

என்னும் பாடலடிகளில் காணமுடிகின்றது. இப்பாடலில், தலைவனும் தலைவியும் இனிதாகவும் மகிழ்வாகவும் குடும்பம் நடத்துகின்ற பண்டைய எதார்த்த வாழ்வியலை இன்றைய திரைப்படக்காட்சி போன்று பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளமையை அறியமுடிகின்றது.

புதல்வனின் நகை யாழின் இனிமைக்கு ஒப்புமை

இசைக்கு மயங்காத மனிதர்கள் இவ்வுலகினில் உண்டோ என்று கேட்டால் இல்லை என்ற பதில்தான் வரும். விலங்கினங்கள் கூட இசைக்குக் கட்டுப்படுகின்றது. அந்த அளவிற்கு இசையின் பங்கு அளப்பரிது. இங்கு, தங்களின் புதல்வனின் சிரிப்பானது யாழின் இனிமையை ஒத்திருப்பதாகப் பெற்றோர்கள் கருதுகின்றனர். இதனை,

“மாலை முன்றிற் குறுங்காற் கட்டில்

மனையோள் துணைவி யாகப், புதல்வன்

மார்பின் ஊரும் மகிழ்நகை இன்பப்

பொழுதிற்கு ஒத்தன்று மன்னே,

மென்பிணித் தம்ம பாணன தியாழே” (10)

என்னும் பாடலடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன. இப்பாடலில், மாலை நேரத்தில் வீட்டின் முற்றத்தில் சிறிய கால்களையுடைய கட்டிலில் தலைவி தலைவன் அருகில் இருக்கின்றாள். அக்கட்டிலில் தலைவனின் மார்பில் புதல்வன் தவழ்ந்து விளையாடுகின்ற காட்சியில் மூவரும் எழுப்புகின்ற சிரிப்பொலியானது யாழிசையை ஒத்திருக்கின்றது என்று சிறப்பிக்கப்படுகிறது. இதுமாமதிரியான குடும்பக்காட்சிகளை இன்னும் பல கிராமங்களில் நடைமுறை வாழ்க்கையில் உயிரோட்டமாகக் காணலாம்.

குழல், யாழைவிட இனிது மழலைச்சொல்

வாயால் ஊதி இசையெழுப்பும் ‘புல்லாங்குழல்’ என்ற இசைக்கருவியையும் நரம்பினை விரலால் மீட்டியெழுப்பும் ‘யாழ்’ என்ற இசைக்கருவியையும் விடச் சிறுகுழந்தையின் குரல் இனிமையானது என்பதினைத் திருவள்ளுவர் உலகிற்குப் பறைசாற்றுகின்றார். இதனை,

“குழனிது யாழினிது என்பதம் மக்கள்

மழலைச்சொல் கேளா தவர்” (11)

என்னும் குறட்பா சான்றுபகர்கின்றது. குழந்தைகளின் மழலைச் சொற்களைக்கேட்டு இன்பநுகர்ச்சி பெறாதவர்களே குழலிசை இனிது, யாழிசை இனிது என்று பிதற்றுவார்கள் என்பதனைத் திருவள்ளுவர் நயம்பட உரைக்கின்றார்.

முடிவுரை

உவமைக் காட்சிகளில் மான்காட்சியும் குடும்பக்காட்சியும் இயைபு படுத்தப்பட்டுள்ளது. யாழ் இசையின் இனிமையைவிட முல்லைதிணைச் செவிலி கூற்றுப்பத்தில் இடம்பெற்றுள்ள குடும்பக்காட்சி இனிமையானதாகக் காட்சியளிக்கிறது. தந்தை பெயர் சூட்டுதலும் சிறுதேர் உருட்டுதலுமாகிய அக்கால நடைறை வாழ்வியல் எதார்த்தம் இக்காலத்திலும் நீட்சிபெறுகின்றதைக் காணமுடிகின்றது. குடும்ப வாழ்வியலில் தாய்மை உணர்வு மேலாங்கிக் காணப்படுகின்றது. இல்லத்திற்கு விளக்கொளியாகத் திகழ்பவள் தாயாகக் காணப்படுகின்றாள். தலைவன் தலைவியைதத் தழுவி இன்புறுதல், தலைவன் தலைவியோடு மகிழ்வோடு இருக்கின்ற குடும்ப வாழ்வியல் எடுத்துரைக்கப் பட்டுள்ளது. முல்லைப்பண் கேட்டு மகிழ்ந்திருக்கக்கூடிய குடும்பக்காட்சியில், மூவர் கிடக்கையானது உலகத்தைப் பெற்ற மகிழ்விற்கு ஒப்புமைப்படுத்தப்படுள்ளதைக் காணமுடிகின்றது. புதல்வனின் நகை யாழின் இனிமைக்கு உவமையாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. குழல் மற்றும் யாழின் இசையை விட மழலைச்சொல் இனிமையானது என்ற நடப்பியல் எதார்த்த வாழ்வியல் கூறுகள் தெளிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளன.

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p262.html

கணிதத்தின் மகுடம் கணக்கதிகாரம்..

முன்னுரை

கணித வரலாற்றில் தமிழருக்கு என்றும் முதன்மையான இடம் உண்டு. பண்டைய தமிழ் இலக்கியங்கள் அக்காலப் புலவர்களின் கணித அறிவினைப் பறைசாற்றுகின்றன. கணிதம் ஒரு கலை என்பதினை ‘கணக்கதிகாரம்’ என்ற நூலால் அறியலாம். கொறுக்கையூர் காரி நாயனார் என்ற புலவரால் கணக்கதிகாரம் என்னும் கணித நூல் 15-ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டது. இவர் காவிரி பாயும் சோழ நாட்டு மன்னர் வழி வந்தவர் என்றும், இவரின் தந்தை பெயர் புத்தன் என்றும் நூலின் சிறப்புப் பாயிரம் கூறுகிறது. இந்நூலில் காணப்படும் வியப்பான கணித முறைகளை எடுத்துரைப்பதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.

கணக்கதிகாரம்

இந்நூல் காரிநாயனாரின் கற்பனைத் திறனையும், கவிதை நயத்தையும், கணிதத்தில் இவர் பெற்றுள்ள புலமையையும் காட்டுகிறது. இந்நூல் முழுவதும் பக்க எண்கள் உட்பட, அனைத்துக் கணிதப் புதிர்களும், கணிதச் சூத்திரங்களும் தமிழ் எண் உருவங்களைப் பயன்படுத்தியே எழுதப்பட்டுள்ளன. இந்நூல் ஆறு பிரிவுகளில் 60 வெண்பாக்களும் 45 புதிர்களையும் கொண்டது.

நிலம் வழி - 23 பாக்கள்

பொன்வழி - 20 பாக்கள்

நெல்வழி - 6 பாக்கள்

அரிசி வழி - 2 பாக்கள்

கால் வழி - 3 பாக்கள்

கல் வழி - 1 பா

பொதுவழி - 5 பாக்கள்

என்ற ஆறு வழி கணக்குகளையும் புலவர் 60 செய்யுட்களால் உணர்த்தி உள்ளார் என்பதனை;

“ஆதி நிலம் பொன் நெல் அரிசி அகலிடத்து

நீதி தரும் கால்கல்லே நேரிழையாய் ஓதி

உறுவதுவா கச்சமைத்தேன் ஒன்றொழியா வண்ணம்

அறுபதுகா தைக்கே அடைத்து”
(க.அ 7ப.எ. 26)

என்ற பாடலால் அறியலாம். ஆறு வழி கணக்கு மட்டுமின்றி வேறு பல கணக்குகளையும் புறச் சூத்திரம் வழி விளக்கியுள்ளார். இக்கணக்குகள் கற்பவர்களுக்குத் திகைப்பையும், வியப்பையும், நகைப்பையும், நயப்பிணையும் உருவாக்க வல்லது எனில் அது மிகையாகாது.

உள்ளடக்கம்

வெண்பாக்கள் வாயிலாகப் பண்டைய கால நீட்டல், முகத்தல், நிறுத்தல் அளவைகள், தமிழ் முழு எண்களின் பெயர்கள், தமிழ் பின்ன எண்களின் பெயர்கள், உலோகக்கலவை முறைகள், நாழிகை விவரங்கள், சமுத்திரங்களின் அளவுகள், விவசாயம், அறுவடை, கூலி வழங்கும் முறை, வயல்வெளிகளை அளக்கும் முறை, வட்டத்தின் சுற்றளவு, பரப்பளவு காணும் முறை, மிக நுண்ணிய அளவு முதல் மிகப்பெரிய அளவு வரையிலும் கணக்கிடும் முறை, பூமி சூரியனைச் சுற்றும் காலம், நிலவு சூரியனைச் சுற்றும் காலம், நிலவு பூமியைச் சுற்றும் காலம், பலாப்பழத்தைப் பிளக்காமல் அதன் உள்ளிருக்கும் சுளையின் எண்ணிக்கையை அறிந்துகொள்ளும் முறை, பூசணிக்காயை உடைக்காமலே அதன் உள்ளிருக்கும் விதையின் எண்ணிக்கையை அறிந்து கொள்ளும் முறை, ஒரு படி நெல்லில் எத்தனை நெல் இருக்கும், மாய சதுரக் கணக்குகள், எப்படி கூட்டினாலும் ஒரே விடை, வினா விடை கணக்குகள் என்று பலவற்றை ஆசிரியர் விளக்கியுள்ளார். அவற்றுள் ஒரு சில சான்றுகளை பின்வருமாறு காணலாம்.

நிலவளம் அறிதல்

“உற்ற சீர் பூமி அதனில் ஒளி பவளம்

கொற்றவேற் கண்ணாய் குவளை யெழும் மந்தை

இடைநிலத்து வேல் துராய் என்றிவைகள் ஆகும்

கடை நிலத்து வெண்மை உவர் காண்”
(க.அ 2 ப.எ. 30)

வெற்றி பொருந்திய வேலை போன்ற கண்களை உடையவளே!

உத்தம நிலம் குவளை, சடை, காந்தை, காவேடு, காவேளை, பவளக்கொடி, புல், சேற்றுப்பயிர் என்ற ஏழும்,

மத்திம நிலம் செருப்படி, துராய், கண்டங்கத்திரி, வெல், அறுகு, சாமை, கேழ்வரகு என்ற ஏழும்,

அதம நிலம் ஓடு, தலை, பொரி, விரை, துடப்பம், உவரெழும் வெண்மை நிலம் பருத்திக்குமாம்

ஆகியவை விளைவதன் மூலம் நிலத்தின் வளத்தினை அறிந்து கொள்ளலாம் என்கின்றார்.

வெண்கலமும் பித்தளையும் செய்யும் முறை

8 பலம் செம்பில் 2 பலம் ஈயம் உருக்கினால் அது வெண்கலம் என்றும் ஏழரை பலம் செம்பில் மூன்று பலம் துத்தம் இட்டு உருக்கினால் அது பித்தளை என்றும் கூறியுள்ளார்.
(க.அ 11ப.எ. 33)

32 குன்றிமணி - ஒரு வராகனெடை

10 வராகனெடை - ஒரு பலம்

8 பலம் - ஒரு சேர்

என்று பண்டைய நிறுத்தல் அளவைகள் கூறுகின்றன. ஒரு பலம் 40.8 கிராம் அளவு இருக்கலாம் என்பர்.

உலகத்தின் அளவு

“சுளகே ருலக நடுத் தோன்றிய மாமேரும்

சிலைகொளத் தேங்குவிதம் எண்ணில் இயல்தேரும்

ஆறாறும் ஆயிரமி யோசனை மூக்குத் தெற்கு

நூறாது காதம் நுவல்”
(க.அ 13 ப.எ.34)

மகாமேருவுக்கு நான்கு திக்கும் நான்கு கோணமும் எட்டுத்திக்கும் ஆறாயிரம் யோசனை. ஆதலால் ஆறாயிரத்துக்கும் ஆறுக்கும் மாற (6000-6-31061000). இவ்வாறே நான்கு திக்கிற்கும் முப்பதாறாயிரத்திற்கும் நான்குக்கும் மாற நூற்று நாற்பத்து நான்காயிரம் (100404000) யோசனை உயரமாக உலகம் இருக்கும் என்று முந்தைய நூல்கள் கூறுவதாகக் கூறியுள்ளார்.

12 முழம் - 1 சிறு கோல்

500 சிறு கோல் - 1 கூப்பிடு தூரம்

4 கூப்பிடு தூரம் - 1 காதம்

4 காதம் - 1 யோசனை

என்று பண்டைய நீட்டலளவை கூறுகின்றது.

பலாச்சுளைக் கணக்கு

“பலவின் சுளையறிய வேண்டுதிரேல் ஆங்கு

சிறுமுள்ளுக் காம்பரு எண்ணி வருவதை

ஆறிற் பெருக்கியே ஐந்தினுக் கீந்திடவே

வேறெண்ண வேண்டாம் சுளை”
(க.அ 41ப.எ.57 )

பலாப்பழத்தின் காம்புக்கு அருகில் உள்ள சிறு முட்களை எண்ணிக்கையை ஆறால் பெருக்கி வரும் விடையை ஐந்தால் வகுக்க கிடைக்கும் ஈவானது பழத்தினுள் உள்ள சுளைகளின் எண்ணிக்கையாகும்.

பலாப்பழத்தில் உள்ள முட்களின் எண்ணிக்கை = 100

இதை 100 x 6 = 600

600 ஐ 5 ஆல் வகுக்க 100 x 5 = 500 , 20 x 5 = 100

ஆக 100 ஐயும் 20 ஐயும் கூட்ட 120 ஈவாக வரும்.

இதுவே சுளைகளின் எண்ணிக்கையாகும்.

இதே போன்று ஒரு பூசணிக்காயின் கீற்றுகளை எண்ணிக்கொண்டு அதை மூன்று ஆறு ஐந்து இவற்றால் பெருக்கி வரும் விடையை பாதியாக்கி மீண்டும் மூன்றால் பெருக்கினால் வருவது விதைகளின் எண்ணிக்கையாகும்.

பலகாரம் தின்ற நாள் கணக்கு

ஒரு பட்டணத்தில் இருந்த ஒரு செட்டியார் வீட்டிற்கு அவருடைய மருமக பிள்ளை விருந்தாளியாக வந்து சேர்ந்தார். அவருக்கு நாள்தோறும் பலகாரம் செய்ய முடியாமல் ஒரே நாளில் தானே முப்பது சாண் நீளத்தில், 30 சாண் உயரத்தில், முப்பது சாண் அகலத்தில் ஒரு பலகாரம் செய்து அதை நாளும் ஒரு சாண் நீளம், ஒரு சாண் அகலம், ஒரு சாண் உயரம் என அரிந்து விருந்திட்டார். அதை எத்தனை நாளைக்கு விருந்திட்டார்?
(க.அ 61ப.எ.67) புதிர் விளக்கம்

பலகாரத்தின் மொத்த கன அளவில் 30x30x30 = 2700 கன அலகுகள்

தினம் விருந்திட்ட பலகாரத்தின் கன அளவு = 1x1x1=1 கன அலகு

ஒரு வருடத்திற்கு விருந்திட்ட பலகாரத்தின் கன அளவு = 360 x 1= 360

(காரிநாயனார் ஒரு வருடம் = 360 நாட்கள் என கணக்கிட்டுள்ளார்.)

அப்படியானால் மொத்த பலகாரத்தை விருந்திட்ட ஆண்டுகள் = 2700/360 = 75 ஆண்டுகள் .

வண்டுகள் கணக்கு

நீர்வளம் பொருந்திய ஒரு தடாகத்தில் தாமரைப் பூக்கள் மலர்ந்து இருந்தன. அம்மலர்களில் வண்டுகள் சில வந்திறங்கி பூவுக்கு ஒன்றாக உட்கார்ந்தன. ஒரு வண்டுக்கு பூ கிடைக்கவில்லை. ஆகவே வந்த வண்டுகள் எல்லாம் எழுந்து பூ ஒன்றுக்கு இரண்டு வண்டுகளாக இறங்கின. இப்பொழுது ஒரு பூ எஞ்சியது ஆயின் வந்த வண்டுகள் எத்தனை? மலர்ந்த மலர்கள் எத்தனை?
(க.அ 65 ப.எ.69)

வந்த வண்டுகள் 4, மலர்ந்த மலர்கள் 3.

முடிவுரை

பண்டையகாலத் தமிழர்கள் கணிதத்தில் புலமை பெற்று விளங்கினார்கள் என்பதற்கு காரிநாயனாரின் இந்நூல் சிறந்த சான்றாகும். அன்றாட வாழ்க்கையில் நடக்கும் நிகழ்வுகளைக் கொண்டு பல புதிர்களை உருவாக்கி கணித அறிவினை மேலும் வளர்த்துள்ளார். இன்றைய நவீனத் தொழில்நுட்ப உதவியுடன் பல அறிவியல் நுணுக்கங்களை இன்று நாம் அறிந்து கொள்கிறோம். எந்த ஒரு தொழில்நுட்ப உதவியும் இன்றி உலகத்தையும் சமுத்திரத்தையும் இந்நூலின் ஆசிரியர் கணக்கிட்டுள்ளது வியப்புக்குரிய ஒன்றாகும்.

துணை நின்ற நூல்

1. கணக்கதிகாரம் - கொறுக்கையூர் காரி நாயனார், திருநெல்வேலி சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக் கழகம் லிமிடெட், சென்னை - 01.

முனைவர். மு.ரேவதி

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p246.html

எங்கே 86,257 ஓலைகள்.? திருட்டு - ஒன்லைன் விற்பனை சர்ச்சை.!

தமிழ் மரபு அறக்கட்டளைக்கும் ஓலைச்சுவடிகளுக்கும் என்ன தொடர்பு... தஞ்சை தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்துக்கும் இந்த அறக்கட்டளைக்கும் என்ன தொடர்பு?

"19-ம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், பிரிட்டிஷ் அதிகாரத்துக்குக் கீழ் இருந்த மதுரை மாவட்டத்தின் ஆட்சியராக இருந்தவர் ஹாரிங்டன். இவரிடம் சமையல் வேலை பார்த்துவந்தவர் கந்தப்பன். அந்தக் காலகட்டத்தில், தமிழர்கள் ஒவ்வொருவர் வீட்டிலும் பழங்கால ஓலைச்சுவடிகள் இருப்பது வழக்கம். வருடத்துக்கு ஒரு முறை கரையான் அரித்த, பழுந்தடைந்த சுவடிகளை எரிப்பதும் வழக்கம். அப்படித் தன்னிடம் எரிப்பதற்காக அளிக்கப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகளில் சில எந்தப் பழுதும் இல்லாமல் நன்றாக இருப்பதைக் கண்ட கந்தப்பர், அதை ஹாரிங்டனிடம் ஒப்படைக்க, அவர் அதை அப்போது சென்னை மாகாண வருவாய்த்துறைச் செயலாளராக இருந்த எல்லீஸிடம் ஓப்படைக்க அப்படி நமக்குக் கிடைத்த நூல்தான் திருக்குறள்.

இன்று நாம் தமிழர்களின் அடையாளமாகக் கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கும் சிலப்பதிகாரத்துக்காக `தமிழ்த் தாத்தா’ என அழைக்கப்படும் உ.வே.சா நடக்காத நடை இல்லை. ஆனால், கடந்த இரண்டு வாரங்களாக `ஓலைச்சுவடிகள் திருட்டு’, `ஆன்லைனில் விற்பனை’ என இணையதளங்களிலும் பத்திரிகைகளிலும் வெளியாகும் செய்திகள் அனைவரையும் அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்துகின்றன.

குறிப்பாக, தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்துடன், `தமிழ் மரபு அறக்கட்டளை’ எனும் தனியார் அமைப்பு இணைந்து 2010-ம் ஆண்டில் நடத்திய ஓலைச்சுவடி சேகரிப்பையொட்டி ஏகப்பட்ட சர்ச்சைகள் இணையத்தில் உலாவருகின்றன. தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின்மீது பல்வேறு கேள்விகளும் சந்தேகங்களும் எழுப்பப்படுகின்றன. வெளிநாட்டு முகவரிகளிலும், ராஜஸ்தான் போன்ற வெளி மாநில முகவரியிலும் தமிழ் ஓலைச்சுவடிகள் இணையதளத்தில் விற்கப்படுவதுதான் பத்தாண்டுகளுக்குப் பிறகு இது சர்ச்சையாக வெடிக்கக் காரணம். இதன் உண்மைத்தன்மையைத் தெரிந்துகொள்வதற்கு முன்பாக ஓலைச்சுவடிகள் குறித்த சில அடிப்படையான தகவல்களைத் தெரிந்துகொள்வோம்.

காகிதங்கள் தயாரிக்கப்படுவதற்கு முன்பாக, ஒவ்வோர் இனமும் தங்களிடமிருக்கும் மருத்துவம், இலக்கியம், இலக்கணம், ஜோதிடம், கட்டடக்கலை, கணிதம், வானியல் போன்ற அரிய தகவல்களை அடுத்த தலைமுறைக்கு பத்திரப்படுத்த சில வழிமுறைகளைக் கண்டறிந்தன. பாறைகளில், கற்களில் எழுதிவைப்பது, களிமண் சிலேட்டில் எழுதிவைப்பது, ஓலைச்சுவடிகளில் எழுதிவைப்பது எனப் பல்வேறு வழிமுறைகள் பயன்படுத்தபட்டுவந்த நிலையில், தெற்காசிய மற்றும் தென் கிழக்காசிய நாடுகளில் பயன்படுத்தப்பட்ட பாதுகாப்பான மற்றும் நவீனமான ஒரு வழிமுறைதான் ஓலைச்சுவடிகளில் தகவல்களை பத்திரப்படுத்துவது.

குறிப்பாக இந்தியா, இலங்கை, நேபாளம், மியான்மர், லாவோஸ், தாய்லாந்து, கம்போடியா போன்ற நாடுகளில் இப்படி ஓலைச்சுவடியில் எழுதிவைத்து, தகவல்களைப் பாதுகாக்கும் பழக்கம் இருந்துள்ளது. கி.மு.ஐந்தாம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி.19-ம் நூற்றாண்டு வரை இந்தமுறை கடைப்பிடிக்கப்பட்டதாக ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர். இந்தியாவில், குறிப்பாக தமிழகத்தில் ஓலைச்சுவடிகளில் தகவல்களைப் பாதுகாக்கும் பழக்கம் அதிகமாக இருந்துள்ளது. காரணம், அன்று தமிழர்களிடம் ஏராளமான கண்டுபிடிப்புகளும் இலக்கியப் படைப்புகளும் இருந்துள்ளன. இன்று `உலகப் பொதுமறை’ எனப் போற்றப்படும் திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம் முதல் அனைத்து நூல்களும் நமக்கு ஓலைச்சுவடிகளின் வாயிலாகத்தான் கிடைத்திருக்கின்றன.

தன் வாழ்நாள் முழுவதையும் தமிழுக்காக அர்ப்பணித்து உ.வே.சா., சீவக சிந்தாமணி, மணிமேகலை, சிலப்பதிகாரம், புறநானூறு, திருமுருகாற்றுப்படை, பத்துப்பாட்டு போன்ற அழிந்து போகும் நிலையிலிருந்த பண்டைத் தமிழ் நூல்களை அச்சிட்டு, புதிப்பித்து பாதுகாத்தார். அப்படி அவர் சேகரித்த ஏட்டுச்சுவடிகளின், கையெழுத்தேடுகளின் எண்ணிக்கை மூவாயிரத்துக்கும் அதிகம்.

அவருடைய சேகரிப்புகளெல்லாம் சென்னை உ.வே.சாமிநாதய்யர் பொது நூலகத்தில் பாதுகாக்கப்பட்டுவருகின்றன. அதேபோல, காலின் மெக்கன்ஸி, லேடன், சி.பி.பிரௌன் ஆகிய வெளிநாட்டினரின் சேகரிப்புகள் அரசினர் கீழ்த்திசைச் சுவடிகள் நூலகத்தில் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகின்றன. உலகிலேயே அதிகமான தமிழ்ச் சுவடிகள் இந்த நூலகத்தில்தான் உள்ளன. இங்கு, 26 லட்சம் ஓலைச்சுவடிகளைக் கொண்ட 72,748 சுவடிக் கட்டுகளும் உள்ளன. இவற்றில் அனைத்து மொழிச் சுவடிகளும் அடக்கம்.

அடுத்ததாக, தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழ், தெலுங்கு உட்பட அனைத்து மொழிச் சுவடிகளையும் சேர்த்து, கிட்டத்தட்ட 8,000 ஓலைச்சுவடிகள் சேகரித்துவைக்கப்பட்டு வருகின்றன. அதேபோல பல மொழிகளில் எழுதப்பட்ட 39,000 ஓலைச்சுவடிகள், 69,000 புத்தகங்களுடன் தஞ்சை சரஸ்வதி மகால் இயங்கிவருகிறது.

இங்கு மட்டுமல்ல, உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம், சித்த மருத்துவ ஆராய்ச்சி நிலையம் எனத் தமிழகம் முழுவதும் பல இடங்களில் ஓலைச்சுவடிகள் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகின்றன. தமிழ்ச்சுவடிகள் மட்டும், தோராயமாக ஒரு லட்சத்துக்கும் அதிகமான சுவடிகள் தமிழகம் முழுவதும் பாதுகாக்கப்பட்டுவருவதாகத் தெரிவிக்கிறார், தஞ்சை தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகம், ஓலைச்சுவடிகள் துறையின் தலைவர் கோவை மணி. ஆனால், தமிழ் மக்களிடம் இன்னும் சேகரிக்கப்படாத பல்லாயிரக்கணக்கான சுவடிகள் இருப்பதாகவும் ஓலைச்சுவடிகள் சேகரிப்பு ஆர்வலர்கள் கருத்து தெரிவிக்கின்றனர்.

ஒரு சில தமிழ் ஆர்வலர்களைத் தவிர, தொன்மை வாய்ந்த ஓலைச்சுவடிகள் குறித்து தமிழர்களிடம் எந்தவொரு விழிப்புணர்வும் இல்லாமல் இருந்துவருகிறது. ஏராளமான தமிழ் ஓலைச்சுவடிகள் தமிழகத்திலிருந்து வெளி மாநிலங்களுக்கு, வெளிநாடுகளுக்குக் கடத்தப்படுவதாகவும் அவ்வப்போது செய்திகள் வெளியாகின்றன. தஞ்சை சரஸ்வதி மகாலில், ஜெர்மானியப் பாதிரியார் சீகன் பால்குவால் உருவாக்கப்பட்ட, முதலாம் வேத ஆகமம் எனும் நூல் ஜெர்மனியைச் சேர்ந்தவர்களால் திருடப்பட்டது. அது 18 கோடி ரூபாய்க்கு விற்கப்பட்டிருப்பதாக வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டு, விசாரணை நடந்துவருகிறது.

இந்தநிலையில்தான் தமிழ் ஓலைச்சுவடிகள் ஆன் லைனில் விற்பனை செய்யப்படும் தகவல்கள் வெளியாகி தமிழ் ஆர்வலர்கள் மத்தியில் பலத்த அதிர்ச்சியை உண்டாக்கியது. தொடர்ந்து, தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்துடன் இணைந்து ஓலைச்சுவடி சேகரிப்புப் பணியில் ஈடுபட்ட தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் மீதும் அடுக்கடுக்கான புகார்கள் முன்வைக்கப்படுகின்றன.

தமிழ் மரபு அறக்கட்டளைக்கும் ஓலைச்சுவடிகளுக்கும் என்ன தொடர்பு... தஞ்சை தமிழ்ப் பல்கலைக் கழகத்துக்கும் இந்த அறக்கட்டளைக்கும் என்ன தொடர்பு.?

பழங்கால ஓலைச் சுவடிகளை மீட்பதற்காக, 'நேஷனல் மிஷன் ஃபார் மேனுஸ்கிரிப்ட்ஸ்' (National Mission for Manuscripts (NAMAMI)) எனும் அமைப்பை கடந்த 2003-ம் ஆண்டு தொடங்கியது இந்திய அரசாங்கம். பழங்கால ஓலைச்சுவடிகளைக் கண்டுபிடித்து, அவற்றைச் சேகரித்து, பாதுகாப்பதே இந்த அமைப்பின் பணி. அதன்படி தமிழகத்தில், சென்னை அண்ணா சாலையிலுள்ள பொது நூலக இயக்கத்தின் சார்பில், தமிழகம் முழுவதும் பொது மக்களிடமிருக்கும் ஓலைச்சுவடிகள் குறித்து ஒரு பட்டியல் தயாரிக்கப்பட்டது. அந்தத் தகவல்களை, பொது நூலக இயக்கத்திடமிருந்து, தஞ்சை தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகம் பெற்று தேடுதல் வேட்டையைத் தொடங்கியது.

அவர்களுடன் `தமிழ் மரபு அறக்கட்டளை’ எனும் தனியார் அமைப்பு, `திரட்டப்பட்ட சுவடிகளை மின்னாக்கம் செய்துதருகிறோம்’ எனச் சேர்ந்துகொண்டது. அதன்படி, `தமிழகம் முழுவதும், கிட்டத்தட்ட 86,257 ஓலைகள் அடங்கிய ஓலைச்சுவடிகள் சேகரிக்கப்பட்டன. அவற்றில் மருத்துவம், இலக்கியம், கதைகள், ஓவியங்கள், இலக்கண நூல்கள், ஆன்மிக நூல்கள் உள்ளிட்ட பலவகைப்பட்ட அரிய தகவல்களை உடைய ஓலைச்சுவடிகள் அடக்கம். அவற்றில், மாவட்டவாரியாக எவ்வளவு ஓலைச்சுவடிகள் சேகரிக்கப்பட்டன’ என்பதுவரை தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் இணையதளத்தில் தகவல்கள் வெளியிட்டப்பட்டுள்ளன.

இந்த ஓலைச்சுவடிகள் எங்கே என்பது குறித்துதான் கடந்த சில நாள்களாக சர்ச்சைகள் வெடித்தன.

"சேகரிக்கப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகள் எதுவும் எங்களிடம் இல்லை. அனைத்தும் பல்கலைக்கழகத்தின் சுவடிப்புலத்தில் அவ்வப்போது ஒப்படைக்கப்பட்டுவிட்டன’’ என்று தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் தலைவர் சுபாஷினி அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டார். எனினும், அவர் மீதான குற்றச்சாட்டுகள், சர்ச்சைகள் ஓய்ந்தபாடில்லை... இந்தநிலையில், தஞ்சைத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்தின் சார்பாக, கடந்த ஒன்றாம் தேதி, அறிக்கை ஒன்று வெளியானது. அதில், `சேகரிக்கப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகள் அனைத்தும் எங்களிடம்தான் இருக்கின்றன’ எனத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகம் தெரிவித்தது.

தொடர்ந்து நாம் நேரடியாக பல்கலைக்கழகத்துச் சென்று, கள ஆய்வில் ஈடுபட்டோம். அப்போது `சேகரிக்கப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகளுக்கு இன்னும் நம்பர் போடவில்லை. அதனால், அந்தச் சுவடிகளை மட்டும் தனியாக பிரித்துக் காட்ட இயலாது. மொத்தமாக வேண்டுமானால் பார்த்துக்கொள்ளலாம்’ என ஓலைச்சுவடிகள் துறையின் தலைவர் கோவை மணி கூறினார். தொடர்ந்து நாம் மொத்தமாகப் புகைப்படங்கள் எடுத்துக்கொண்டோம்.

 பல்கலைக்கழக ஓலைச்சுவடிகள் துறையின் தலைவர், கோவை மணியிடம் பேசினோம்,

"ஓலைச்சுவடிகள் சேகரிப்பு இரண்டுகட்டமாக நடைபெற்றது. அதில் முதன்முறை தேடும்போது நானும் சென்றிருந்தேன். அப்போது நான்தான் நேரடியாக ஓலைச்சுவடிகளைப் பெற்றுக்கொண்டேன். இரண்டாவது முறை பல்கலைக்கழகத்தின் சார்பில் ஒருவர் சென்றார். தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் சார்பில் இந்தப் பணியில் அமர்த்தப்பட்ட, அண்ணாமலை சுகுமாரன்தான் சேகரித்தார். அவர் பட்டியல் கொடுத்த ஓலைச்சுவடிகள் அனைத்தும் எங்களிடம்தான் இருக்கின்றன.

தேவையற்ற சர்ச்சைகளில் தொடர்ச்சியாக பல்கலைக்கழகத்தின் பெயர் அடிபடவும்தான் நாங்கள் அறிக்கை கொடுத்தோம். ஆனால், தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் வலைப் பக்கத்தில் குறிப்பிட்டுள்ள நாலடியார், சிலப்பதிகாரம், குற்றாலக் குறவஞ்சி போன்ற நூல்களெல்லாம் எங்களிடம் ஒப்படைக்கப்படவில்லை.

அப்போது சேகரிப்பட்ட சுவடிகளில் என்ன தகவல்கள் இருக்கின்றன என்பது குறித்து நாங்கள் இன்னும் பார்க்கவே இல்லை. அதற்குள்ளாகவே அவர்கள் எப்படி அப்படிப் பதிவு செய்யலாம். ஒருவேளை அந்த நூல்களெல்லாம் அவர்களுக்குக் கிடைத்திருந்தால், அவை எங்களிடம் ஒப்படைக்கப்படவில்லை. அவர்கள் பதிவு செய்திருப்பது குறித்து நாங்கள் விளக்கம் கேட்டு நோட்டீஸ் அனுப்பவிருக்கிறோம். கண்டிப்பாக அதன்மீது நடவடிக்கை எடுப்போம்.

தவிர, ஓலைச்சுவடிகளை மின்னாக்கம் செய்யும் பணி என்பது சாதாரணமானது அல்ல. பல அடுக்கு வேலைகளுக்குப் பிறகு கடைசிக் கட்டமாகத்தான் அது நடைபெறும். எங்களிடம் ஆள் பற்றாக்குறை இருப்பதால் உடனடியாகச் செய்ய முடியவில்லை. இது தெரியாமல்தான் பலர் `பல்கலைக்கழகம் எதுவும் செய்யவில்லை’ என அவதூறு பரப்புகின்றனர்’’ என்றார் கோபமாக.

தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் சார்பாக, இந்த ஓலைச்சுவடி சேகரிப்புப் பணியில் ஈடுபட்ட அண்ணாமலை சுகுமாரனிடம் பேசினோம்.

``இரண்டு கட்டமாக ஓலைச்சுவடிகள் தேடும் பணி நடைபெற்றது. முதற்கட்ட சேகரிப்பில் பல்கலைக்கழகத்தின் சார்பில் வந்திருந்த கோவை மணிதான் சுவடிகளைப் பெற்றுக்கொண்டார். இரண்டாம்கட்ட ஓலைச்சுவடிகள் தேடுதல் பணியின்போது அவர் வரவில்லை. நான்தான் அப்போது சேகரித்தேன். அப்போது சேகரிக்கப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகளை, `திருப்பித்தர வேண்டியவை’, `திருப்பித் தர வேண்டாதவை’ என இரண்டாகப் பிரித்து பல்கலைக்கழகத்தில் ஒப்ப்டைத்துவிட்டேன்.

கடந்த பத்து ஆண்டுகளாக அவர்கள் இன்னும் சுவடிகளைப் பிரித்துக்கூடப் பார்க்கவில்லை. நான் சேகரித்த சுவடிகளில் என்ன இருக்கிறது என்றுகூட எனக்கு இன்னும் தெரியாது. சுவடிகளைக் கேட்டு பலர் என்னைத் தொந்தரவு செய்துகொண்டே இருந்தார்கள். அதன் காரணமாக பல்கலைக்கழகத்துக்கு பலமுறை நடந்தேன். ஆனால், எந்தப் பயனுமில்லை. இதன் காரணமாகவே மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகி, உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்தேன்.

இந்தநிலையில், கடந்த வாரம் பல்கலைக்கழக துணைவேந்தர் அழைத்து, `திருப்பித் தர வேண்டியவர்களிடம் ஒப்ப்டைத்துவிடலாம்’ என்றார். இவ்வளவு காலம் நான் கேட்டபோது யாரும் கண்டுகொள்ளவில்லை. கடந்த சில நாள்களாக இந்த விஷயம் சர்ச்சையான பிறகுதான் கண்டுகொள்கிறார்கள். சுவடியில் என்ன இருந்தது என்பது குறித்து எனக்குத் தெரியாது... சுபாஷினி, அவரின் இணையதளத்தில் ஏன் அப்படிப் பதிவு செய்தார் என எனக்குத் தெரியவில்லை’’ என்கிறார் சந்தேகத்தோடு.

தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் சார்பாக ஓலைச்சுவடிகளைச் சேகரித்த அண்ணாமலை சுகுமாரன் மற்றும் ஓலைச்சுவடிகள் துறைத்தலைவர் கோவை மணி இருவருமே சுவடிகளில் என்ன இருக்கிறது எனத் தெரியவில்லை எனச் சொல்லும்போது, இன்னின்ன நூல்கள் கண்டறியப்பட்டன என எதன் அடிப்படையில் அறக்கட்டளையின் வலைதளத்தில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. மேலும், தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் தலைவர் சுபாஷினி, 1995 முதல் தற்போது வரை ஓலைச்சுவடிகளை மின்னாக்கம் பணியைச் செய்துவருவதாக ஒரு பத்திரிகை பேட்டியில் கூறியிருக்கிறார். 75 ஆண்டுகால பழங்காலப் பொருள்களை எடுத்துச் செல்வது அல்லது பிரதியெடுப்பது சட்டப்படி தவறு. இதற்கு அவர் யாரிடம் அனுமதி வாங்கியிருக்கிறார்... இதுவரை மின்னாக்கம் செய்யப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகள் எங்கே இருக்கின்றன... ஆன் லைனில் விற்பனை செய்யப்படும் ஓலைச்சுவடிகள் குறித்து சுபாஷினியின் பார்வை என்ன... ஜெர்மானியப் பாதிரியார் சீகன் பால்கு குறித்து தொடர்ச்சியாகப் பேசியும், டென்மார்க்கிலுள்ள அவரின் ஓலைச்சுவடிகளை மின்னாக்கம் செய்ததாகவும் கூறிவரும் சுபாஷினி, அவரால் அச்சடிக்கப்பட்ட முதல் வேக ஆகமம், தஞ்சை சரஸ்வதி மகாலிலிருந்து ஜெர்மானியர்களால் திருடப்பட்டது குறித்து என்ன பதில் தரப்போகிறார்... தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் பணிதான் என்ன... அதற்கு எங்கிருந்து நிதி வருகிறது.?

தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் தலைவர் சுபாஷினியின் முன் கேள்விகளை வைத்தோம்.

``சிலப்பதிகாரம், நாலடியார் போன்ற நூல்கள் பல்கலைக்கழகத்தில் ஒப்படைக்கப்பட்டதாக உங்கள் வலைப் பக்கத்தில் உள்ளது. பல்கலைக்கழகம் இதை மறுக்கிறது. அது குறித்து உங்கள் பதில் என்ன?’’

'``பல்கலைக்கழகத்தோடு இணைந்து களப்பணி ஆற்றிய நேரத்தில் அண்ணாமலை சுகுமாரன் உடனுக்குடன் கொடுத்த மின்னஞ்சல் தகவல்களைத் தொகுத்து நாங்கள் தமிழ் மரபு அறக்கட்டளை இணைய பக்கத்தில் பதிவேற்றினோம். அந்த மின்னஞ்சல் தகவல்களில் சிலப்பதிகாரம், நாலடியார் ஆகிய சுவடிப் படிகளின் பெயர்களும் இடம்பெற்றுள்ளன.’’

``அண்ணாமலை சுகுமாரன், தான் கொடுத்ததில் என்ன இருந்தது என்றே தனக்குத் தெரியாது என்கிறாரே..?’’

(பதில் இல்லை) முதல் கேள்விக்கு சொன்ன பதில்தான் என்றார்.

''1995 முதல் தற்போது வரை ஓலைச்சுவடிகளை மின்னாக்கம் பணியைச் செய்துவருவதாக ஒரு பத்திரிகைப் பேட்டியில் கூறியிருக்கிறீர்கள். சட்டப்படி இதற்கு யாரிடம் அனுமதி வாங்கினீர்கள்... இதுவரை மின்னாக்கம் செய்யப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகள் எங்கே இருக்கின்றன?’’

``1995-ம் ஆண்டு நான் ஓலைச்சுவடி சேகரிக்க ஆரம்பித்தேன் என்று ஏதாவது ஒரு பத்திரிகையில் நான் பேட்டி அளித்தேன் என்று கூறுவது பொருத்தமில்லாதது. ஏனெனில், 1998-ம் ஆண்டு வரை நான் எனது ஆரம்பநிலை பட்டப்படிப்பை மேற்கொண்டிருந்த காலகட்டம். 2001-ம் ஆண்டுதான் `தமிழ் மரபு அறக்கட்டளை’ என்ற ஓர் அமைப்பையே தொடங்குகிறோம். நான் கூறியதாகச் சொல்லப்படும் அந்த அவதூறுச் செய்தியில் உண்மையில்லை.''

உங்களின் வலைப்பக்கத்தில் நீங்கள் பதிந்திருக்கும் ஒரு பத்திரிக்கைச் செய்தியில்தான் (குறிப்பிட்ட ஆதாரத்தைக் காட்டி) நீங்கள் அப்படிக் குறிப்பிட்டிருக்கிறீர்கள்...’’

''நீங்கள் அனுப்பிய பக்கத்தை இப்போது முழுமையாக வாசித்தேன். அது ஒரு மிக நீண்ட பேட்டி. அதனால் நிறைய சுருக்கி வெளியிட்டு இருக்கிறார்கள். அப்படி சுருக்கப்பட்டதில் தகவல் பிழைகளோடு சில கருத்து பிழைகளும் ஆங்காங்கே தெரிகின்றன. பத்திரிகையின் பக்க இடம் கருதி சுருக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பதைப் புரிந்துகொள்கிறேன். அதே நேரத்தில், மிக முக்கியமான தகவல் பிழை ஒன்றை உறுதியாகச் சுட்டிக்காட்ட வேண்டும். `தோராயமா ஒரு லட்சம் ஓலைச்சுவடிகள் மின்னாக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கலாம்’ என்று குறிப்பிடப்பட்டது, இங்கே இரண்டு லட்சமாக குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. அது நிச்சயமான பிழை.

அதுமட்டுமன்றி தஞ்சை தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்தின் பெயரும் விடுபட்டுள்ளது. மேலும், இனிமேல்தான் பல்கலைக்கழகம் மின்னாக்கத்தைத் தொடங்க உள்ளது என்ற பல்கலைக்கழகத்தின் அறிக்கை செய்தியையும் சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிறேன்.''

''இதுவரை எவ்வளவு ஓலைச்சுவடிகளை மின்னாக்கம் செய்திருக்கிறீர்கள்?''

''311 சமணச் சுவடி, ஓலைகள் கொண்ட சுவடிகள் - நஞ்சு முறிவு, அடிமை ஓலைகள் ஆகியவை தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் சார்பில் தமிழகத்தில் மின்னாக்கம் செய்யப்பட்டவை.

ஐரோப்பாவில் : கோப்பன்ஹாகன் மின்னாக்கத் திட்டம்; பிரான்ஸ் நூலகம், ஜெர்மனி ஹாலே ஓலைச்சுவடி ஆய்வுத்திட்டம் ஆகியவை வெளிநாடுகளில் மின்னாக்கம் செய்யப்பட்டவை.''

''தமிழகத்தில் சமணச்சுவடிகள் உள்ளிட்ட சுவடிகளை மின்னாக்கம் செய்வதற்கான அனுமதியை யாரிடம் வாங்கினீர்கள்?''

''ஓலைச்சுவடிகளில் இரு வகைகள் உள்ளன. ஒன்று தனிநபர்களின் ஜோதிடக் கணிப்பு மற்றும் குடும்ப விவரங்கள் அல்லது கோயில்களின் விவரங்கள். இவற்றையெல்லாம் அத்தகைய சுவடிகளை வைத்திருப்போர் பெரும்பாலும் யாருக்கும் காண்பிக்க மாட்டார்கள். இரண்டாவது வகை, படியெடுக்கப்பட்ட நூல்கள்... அதாவது சுவடிகள்.

அப்படி, தனிநபர் பாதுகாக்கும் ஓலைச்சுவடிகள், அதாவது இன்று நம்மிடம் புத்தகங்கள் எப்படி தனிநபர் சேகரிப்பில் உள்ளனவோ அப்படிச் சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் ஓலைச்சுவடிகள் பலரது இல்லங்களில் பாதுகாக்கப்பட்டன. எனவே, தனிநபர் பாதுகாப்பிலுள்ள ஓலைச்சுவடிகளை மின்னாக்கம் செய்து, அவை உடைந்து அழிவதற்கு முன்னர் மின் படிவமாகப் பாதுகாக்க முயற்சி எடுக்கும்போது அதற்கு உரிமையாளரின் அனுமதி இருந்தால் போதும்.''

''தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் பணி என்ன... அதற்கு எங்கிருந்து நிதி வருகிறது?''

''தமிழ் மரபு அறக்கட்டளை ஒரு தன்னார்வ அமைப்பு. பல துறைகளில் நிபுணத்துவம் பெற்ற அறிஞர்கள் `தமிழுக்குத் தொண்டாற்ற வேண்டும்’ என்ற எண்ணத்தோடு தங்களுக்குக் கிடைக்கும் ஓய்வு நேரத்தில், தங்களது சொந்தச் செலவில் இந்தப் பணிகளைத் தொடர்ந்து மேற்கொண்டு வருகின்றோம். இணையத்திலேயே அதிகமாக நாங்கள் இயங்குவதால் பெரிய செலவு எங்களுக்கு இல்லை. இத்தகைய பணிகளுக்கு தன்னார்வலர்களின் உழைப்பும் திறனும் மட்டுமே தேவைப்படுகின்றன.

இந்த அமைப்போடு இயங்குபவர்கள் பெரும்பாலும் நல்ல வேலையில் உள்ளவர்கள். உயர் ஊதியம் பெறுபவர்களாகவே இருக்கிறோம். எனவே, நிகழ்ச்சிகளுக்குத் தேவையான செலவினங்களை எங்களுடைய பங்களிப்பின் மூலமே நாங்கள் ஈடுகட்டிக்கொள்கிறோம்.

கல்வெட்டுப் பயிற்சிகள் மற்றும் மரபு பயணங்களில் பங்கெடுப்பவர்களுடைய செலவை ஈடுகட்டிக்கொள்ளும் வகையில் சிறிய தொகை வசூலிக்கப்பட்டு, அந்தத் தொகையும் அவர்களுக்கே செலவிடப்படுகிறது. இவற்றில் பங்கெடுக்கும் எளிய மாணவர்களுக்கு இலவசமாகவே அந்தப் பயிற்சிகள் வழங்கப்படுகின்றன.''

தமிழ் ஓலைச்சுவடிகள் இணையத்தில் விற்கப்படுவது குறித்துத் தெரியுமா, அதை எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?''

''தமிழ் ஓலைச்சுவடிகள் இணையத்தில் விற்கப்படுவதைப் பற்றி தமிழ் மரபு அறக்கட்டளைமீது சில அவதூறுச் செய்திகள் வந்ததற்குப் பின்னால்தான் நாங்களும் இணையத்தில் தேடிப்பார்த்தோம். இது அனைவருக்கும் இணையத்தில் வாசிக்கக் கிடைக்கும் செய்திதான். அவ்வாறு, ஒருவேளை ஓலைச்சுவடிகள் ஏதும் தவறான முறையில் யாராலும் விற்கப்படுகிறதென்றால் அவர்கள்மீது நடவடிக்கை எடுக்கும் எல்லா உரிமையும் அரசுக்கு உள்ளது. ஏனென்றால் இது தமிழ் மரபு பாதுகாப்பு சார்ந்த ஒன்று.''

'' ஜெர்மானியப் பாதிரியார் சீகன் பால்குவால் அச்சடிக்கப்பட்ட முதல் வேக ஆகமம், தஞ்சை சரஸ்வதி மகாலில் ஜெர்மானியர்களால் திருடப்பட்ட விஷயத்தில் உங்களைத் தொடர்புபடுத்தி வரும் விமர்சனங்களை எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?''

''ஜெர்மானியர்கள் என்பதற்காகவே என்னுடன் தொடர்புபடுத்துவது எப்படிச் சரி... இந்த விஷயம் குறித்தே நான் இப்போதுதான் கேள்விப்படுகிறேன்.''

''சமூக வலைதளங்களில் உங்கள் அறக்கட்டளை மீதும், உங்களின் மீதும் முன்வைக்கப்படும் குற்றச்சாட்டுகளை எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?''

''உயர்தனிச் செம்மொழியான தமிழ் மொழிக்கு தமிழர்கள் என்ற முறையில் சிறு அளவிலாவது பங்களிப்பு செய்ய வேண்டும் என்ற முனைப்பை தவிர வேறு எந்த நோக்கமும் தமிழ் மரபு அறக்கட்டளைக்கு இல்லை. `அவதூறு பரப்புவோர்மீது சட்டப்படி நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்’ என்று முடிவு செய்தோம். இது தொடர்பாக தமிழக காவல்துறையிடம் ஏற்கெனவே புகாரும் அளித்திருக்கிறோம். ஓலைச்சுவடி மின்னாக்கம் தொடர்பான அனைத்துச் செயல்பாடுகள் குறித்தும் ஒரு திறந்த விசாரணையை உரிய துறையினர் நடத்த வேண்டும் என்பதைத் தமிழ் மரபு அறக்கட்டளையின் கோரிக்கையாக முன்வைக்க விரும்புகிறோம். அப்படியாவது உண்மை வெளிச்சம் பெறும் என்று நம்புகிறோம்.

தமிழக அரசு இந்த விஷயத்தில் என்ன செய்யப்போகிறது... தமிழ்வளர்ச்சித் துறை அமைச்சர் மாஃபா பாண்டியராஜனைத் தொடர்புகொண்டோம். ``பிறகு பேசுகிறேன்’’ என்றவர் மறுமுறை அழைத்தபோது அழைப்பை எடுக்கவில்லை.

நன்றி

ஜீனியர் விகடன்

https://www.vikatan.com/news/controversy/controversy-over-the-theft-of-tamil-manuscripts