தமிழும் நயமும்

சமஸ்கிருதமாக்கி.. அழிக்கப்பட்ட, தமிழ்ச் சொற்கள்...

சீமான்  - ஒரு பார்வை 

ஆங்கிலத்தில் seaman என்றால் கடல் மேல் செல்பவன் என்று பொருள் சொல்லலாம். அதாவது, கப்பல்களில் ஏறி தொழில் நிமித்தம் செல்பவர்கள். இவர்களுக்கும் அந்த கப்பல்களிலேயே வேலை செய்து, பிழைப்பு நடத்துபவர்களுக்கும் வித்தியாசம் உண்டு.

இவர்கள் வேறு, மீனவர்கள் (Fisherman) வேறு.

யாழ்ப்பாணத்தில், சீமை என்பதன் பொருளும் கடல் கடந்த நாடு என்று பொருள்.  சீமைக்கதியால் எண்டால், சீமையில் இருந்து வந்த மரத்தினை கொண்டு செய்யப்படும் வேலிகள் 

கந்தையரிண்ட இரண்டாவது மகன் சீமைக்கு போட்டானே.

சுப்பையரின் மூத்த பொடி, சீமையாலை வந்தேல்லே நிக்கிறான். தாய் மனிசி, பொம்பிளை பார்கிறாவாம்.... 

இது சாதாரண பேச்சு வழக்கு.

சீமான் என்ற சொல்லின் பொருள், சீருடன் வாழும் மனிதன் என்றும் பொருள் படும். சீரும், சிறப்புமாக வாழும் ஒருவர் என்று பொருள்.

சிவகங்கை சீமான் என்ற படத்தினை எடுத்த கண்ணதாசன், செட்டியார் சமூகத்தினை சேர்ந்தவர். சீமைக்கு சென்று தொழில் செய்து, செட்டியார்கள், சீருடன் வாழும் சீமான் என்ற பொருள் படும் என சொன்னார்.

7ம் நூறாண்டின் பட்டினத்தார் காலத்தில் இருந்தே செட்டியார்கள், சீமைக்கு சென்று, பொருள் திரட்டி, சீமான்களாக வாழ்ந்து உள்ளனர்.

இந்த காரணத்தினால் தான், ஔவையார், திரைகடல் ஓடியும் திரவியம் தேடு என்று சொன்னார். அதாவது, தேடி, சீமானாக வாழ் என்று சொல்லி இருந்தார்.

ஆகவே, திரவியம் தேடி 'சீமானாக' வாழுங்கோ மக்களே. 

இது ஒரு பழைய பாடல் தான்.. பல முறை கேட்டு கடந்து சென்று இருக்கிறேன். ஆனால் சில நாட்களாக அப்படி இல்லை.
புத்தனுக்கு ஞானம் வந்ததுபோல், ஓர் மாலையில் காதில் விழுந்த இந்த வரிகளும் எண்ணுறக்கம் திண்கிறது.

பாடல் வரிகளை கேட்பதனால் இன்பமா இல்லை அது மீட்டுத்தரும் நினைவுகள் இன்பமா தெரியவில்லை.
பாடலில் ஒளிந்திருக்கும் மறைபொருள் இதுவோ!? அதுவோ ?!!  என்று என் கற்பனைகளையும் அதனுடன் பொருத்திப் பார்க்கும்போது உடலெங்கும் இன்பம் தோய்கிறது.

உங்கள் கற்பனைகளே.. உங்கள் உயிர்ப்பினை உறுதி செய்யும்..! கீழ் உள்ள வரிகள் உங்களுக்காக. 
சுட்டிக்காட்டிய வரிகளுக்கு பொருள் அறிந்தாலும் / புரிந்தாலும் பதிவிடுங்கள். அறிய ஆவல் !!

மாதுளம் கனியே நல்ல மலர்வனக் குயிலே
மரகத மணியே என் மயில் இள மயிலே
மாறன் கணை போடும் விழியே
மாலை தன்னில் பாடும் மொழியே
மாறன் கணை போடும் விழியே
மாலை தன்னில் பாடும் மொழியே

தங்கமலர் பாதம்மேவி தாளம் போடும் கொலுசு போல
அங்கும் இங்கும் ஆடிப் பார்க்கும் ஆசை எனக்கு

ஓ செங்கமலம் போல தேவி 
தேரில் ஏறி உன்னைக் கூட
இங்கு வந்த நேரம் என்ன காதல் வழக்கு

அள்ளி அள்ளி கூடும் போது ஆசை வளர
அங்கம் எங்கும் காதல் என்ற பூவும் மலர

கிள்ளிக் கிள்ளி வாசம் பார்க்க மோகம் தொடர
சொல்லிச் சொல்லி காம தேவன் பாணம் படர

என்னை தினம் பாடும் குயிலே 
வண்ணம் கொண்டு ஆடும் மயிலே
.......
ஓ வெற்றிக் கொடி ஏற்றி ஏற்றி 
வேகமோடு தேரை ஓட்டி
சுற்றி வந்த ராஜராஜன் உன் தாழ் போற்றி
முற்றுகையை போட்ட போது மோகம் விடுமோ
முன் இருக்கும் மோக வாசல் தாகம் விடுமோ

கற்பனைக்கும் வேலி போட வேண்டும் தலைவா
காதலிக்கு நாணம் மேலும் கூடும் அல்லவா

மோகம் இசை பாடும் உடலே 
காமன் விளையாடும் திடலே
 

நினைவு கூர்தலா, நினைவு கூறுதலா ? எது சரி ?

ஆய்வு: நற்றிணையில் கடற்பெயர்கள்

முன்னுரை

- ம.பிரசன்னா, தமிழ் உதவிப்பேராசிரியர், கலசலிங்கம் கல்வி மற்றும் ஆராய்ச்சி நிறுவனம், கிருஷ்ணன்கோவில் -கடல் என்னும் நீர்நிலையானது, நீர் நிலைகளில் தனித்துவமான ஒன்றாகும். வருடம் முழுவதும் நீரினைக் கொண்டதாகக் கடல் திகழ்கின்றது. அதன் பிரம்மாண்ட அளவும், அது கொண்ட நிறமும், அதன் செயல்பாடும் கொண்டு கடலை பல்வேறு பெயர்களில் நற்றிணைப் புலவர்கள் பதிவு செய்துள்ளனா். ஆசிரியப்பா என்னும் இலக்கண வடிவத்தில் கவிபுனைந்த புலவர்கள், கடற் பெயர்களை அவரவர் புலமை அனுபவத்தில் செம்மையான சொற்செட்டுமானத்துடன் படைத்திருப்பதை நற்றிணைப் பாடல்களின் வழி ஆய்வதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.

கடலும் அதன் குடிவழிகளும்

தமிழன் பயன்படுத்திய நீர்நிலைகளில் பல அழிந்துபட்டும் வனப்பு கெட்டும் காணப்படுவதை அறிவோம். இதில் கடல் என்பது மனிதப் பயன்பாட்டில் பெரிய நீர்நிலையாகும். மனிதனால் பெரிதளவு ஆக்கிரமிப்பு செய்யப்படாத நீர்நிலை என்றும் சொல்லலாம். பொதுவாக ஆற்றங்கரைகளின் அருகிலே மனிதகுல நாகரிகம் தோற்றுவிக்கப்பட்டதாய்க் கூறுவர். அதுபோல கடல் அருகிலும் நாகரிகம், இனக்குழுக்கள் தோன்றியுள்ளன. அந்நாகரிகத்தைக் கடற்கரை நாகரிகம், அங்கு தோன்றிய இனக்குழுக்களை பரதவர் இனம் எனும் பெயரில் குறிக்கலாம். ஏனைய திணைகளில் நீர் நிலை அருகாமைக் குடியிருப்புகள் எல்லாம் வேளாண்மை தவிர்த்த பிற தொழில்களால் ஈர்க்கப்பட்டு நீர்நிலைகளுக்கு அடுத்த இடங்களுக்கு மக்கள் நகரத் தொடங்கினா். நெய்தல் நிலக் குடிகள் பெரிதாக நகர்வுக்கு ஆட்படாமல் அந்நிலத் திற்கு உரித்தான தொழில்களையே செய்து நிலவயப்பட்டோராக வாழ்ந்து வருகின்றனா். கடலால் நெய்தலோர் ஈர்க்கப்படக் காரணம் அதன் நீர்வளமும் அது கொண்ட பிற வளங்களும் ஆகும். கடலுக்குச் சென்று கடல் பொருட்களைக் கொண்டுவரும் மீனவர்கள் ஒரு புறம் இருந்துள்ளனா். கடல் நீரால் உப்பு தயாரிக்கும் உமணர்களும் அந்நிலத்தில் வசித்து வந்துள்ளனா். இவைபோக முத்து, கிழிஞ்சல்கள், சங்கு போன்றவற்றால் மதிப்புக்கூட்டுப் பொருள் தயாரிக்கும் மக்களும் அவற்றை விற்பனை செய்யும் மக்களும் அந்நிலத்தில் வாழ்ந்து வந்துள்ளனா். இவ்வாறு கடல் பலதரப்பட்ட மக்கள் வந்து பழகிய இடமாக இருந்துள்ளது. இன்று பொழுதுபோக்கு இடமாக இருக்கும் பல கடற்கரைகளை நாம் பார்க்கின்றோம். அன்றும் கடற்கரைகளில் காதல் வளர்த்த மக்கள் கடற்கரைகளில் இருந்துள்ளனா். இதனாலேயே அகம் சார்ந்த பல பாடல்களில் எரிதிரைக் கொண்கன், மல்குநீர் சேர்ப்பன், பனிநீர்ச் சேர்ப்பன் என்ற அடைகளால் பலவாராகக் காதல் தலைவர்கள் சுட்டப்பெறுகின்றனா்.

புலவர்களும் கடலும்

காதல், வணிகம் ஆகிய இரண்டுமே சங்கப் புலவர்களின் பொருண்மைக் கோட்டைகளான அகம், புறம் போல கடற்புறத்தில் பரவிக் கிடந்துள்ளன. நோக்கர்களான புலவர் பெருமக்களும் இக்காட்சிகளைக் கண்டுதெளிந்து நெய்தல் பாடல்களை வடித்துள்ளனா். அவர்களின் கட்புலனாக்கும் செயல்பாட்டிற்காகக் கடலைப் பல்வேறு முன்னொட்டுக்கள் (அடை) கொண்டு பாடியுள்ளனா்.

பொதுவாக வண்ணம், வடிவம், அளவு, மணம், உணர்வு முதலிய தன்மைகளால் கடலுக்குப் பல பெயர்கள் கிட்டுகின்றன.

வடசொல்லும் கடலும்

சங்கப் புலவர்கள் பலர் வடமொழியில் தேர்ச்சி பெற்றவர்களாகவும், மாட்சிமை பெற்றவர்களாகவும் இருந்துள்ளனா். வடவர் வரவு என்பது பிற்காலத்தில் வந்தது என்று கூறிவருவது இங்கு ஆராயத்தக்கதாகும். புலவர்கள் தம் அறிவை விசாலப்படுத்த, புலமை அறிவைப் போதிக்க வடமொழியை அதாவது வடவர் தொடர்பு கொண்டிருக்கலாம். நற்றிணையில் மட்டும் கடலை பௌவம் என்ற வடசொல்லால் மூன்று இடங்களில் புலப்படுத்தியுள்ளனா். அப்பாடல்கள் நற்றிணை 74, 207, 245 ஆகும். இவற்றில் 207 ஆம் பாடலுக்கு ஆசிரியர் பெயர் தெரியவில்லை. மற்ற இரு பாடல்களும் உலோச்சனார், அல்லங்கீரனார் ஆகியோரால் பாடப்பெற்றுள்ளது.

‘‘இடிக் குரற் புணரிப் பௌவத்து இடுமார்’’ – நற்., 74 (2)

‘‘திரை எழு பௌவம் முன்னிய’’ – நற்., 207 (11)

‘‘துணி நீர்ப் பௌவம் துணையோடு ஆடி’’ – நற்., 245 (4)

என்றவாறு வடசொல் பதிவு கடலைக் குறிப்பதற்குப் பயன்பட்டுள்ளது. இச்சொல்லைப் பயன்படுத்தியதற்குக் காரணம் இது ஆசிரியப்பாவில் இயற்றும் பாடல் ஆதலாலும் , சீர் மற்றும் தளையினை பெரிதாகப் பாதிக்காது என்பதனாலும் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம். இதுபோல சாகரம், சமுத்திரம் போன்ற சொற்களும் கடலைக் குறிக்கும் சொற்களாக வடமொழியில் உள்ளன. ஆனால் அவையெல்லாம் நற்றிணையில் பயன்படுத்தப்பெறவில்லை. முன்னரே சொன்னபடி சொற்செட்டுமானத்திற்கு இச்சொல் கச்சிதமாகப் பொருந்தி வருகின்றது.

நெய்தல் – பலர் பழகும் நிலம்

நெய்தல் நிலத்தில் மீன்களை வாங்கிச் செல்வதற்கு பல்வேறு பகுதிகளில் இருந்து மக்கள் வந்துள்ள செய்தியை,

‘‘கொழுமீன் கொள்பவர் பாக்கம் கல்லென,
நெடுந் தேர் பண்ணி வரல் ஆனாதே’’
நற்றிணை., 207 ( 3 – 4)

என்ற அடிகளால் அறிந்து கொள்ளலாம். இதுபோக ஏனைய கடல் பொருள்கள் வாங்குவதற்கும் மக்கள் நெய்தல் நிலத்தை நாடியிருக்கலாம். இவர்களோடு புலவர்களும் அப்பகுதிகளுக்குப் பயணப்பட்டிருப்பர். இதனாலே நெய்தல் பாடல்கள் மொத்த சங்கப் பாடல்களில் பெரிய அளவினைப் பெற்றுள்ளன. மொத்தம் 344 பாடல்கள் நெய்தல் திணையைச் சார்ந்ததாக உள்ளன. மேற்கண்ட பாடல் பல செய்திகளைத் தருகின்றது. நெய்தல் நிலம் மக்கள் நடமாட்டம் மிகுந்த, பல்வேறு பழக்க வழக்கங்கள் உடைய மக்களைச் சந்திக்கவைத்த நிலமாக இருந்திருக்க வேண்டும். இவர்களில் காதலர்களும் அடங்குவர்.

நிறம் கொண்டு பெயர் பெறும் கடல்கள்

பொதுவாகக் கடல்கள் நீல நிறத்தில் காட்சி தரும். மாலை நேரம், மழைக் காலங்களில் கருநிறத்தில் காட்சி தருவதைக் கண்டிருப்போம். மேலும் நேரத்திற்கு நேரம் கடல் பல வண்ணங்களில் காட்சிதரும். அலைகளை மிகுதியாகச் சுமந்துவரும் கடலானது தூய வெள்ளை நிறத்தில் காட்சி தருவதைப் புலவர் பார்க்கிறார். மேலும் மாலை நேரத்தில் கடலானது நிலவின் ஒளியைக் கிரகித்து பால்போல் வெள்ளைநிறம் தரித்து காட்சிதருவதை வருணனை, உவமை உணர்வு பொங்க,

‘‘…… நீல் நிற விசும்பில் பல் கதிர் பரப்பி,
பால் மலி கடலின் பரந்து பட்டன்றே’’
நற்றிணை., 348, (1 – 2)

என்றவாறு வெள்ளிவீதியார் பதிவு செய்துள்ளார்.

கடல் தெளிந்த நிலையில் காணப்படுவதைக் காணும் புலவர்கள் ‘‘தெண்கடல்’’ என்ற பெயரால் நற்றிணை 303, 356, 363 ஆகிய பாடல்களில் பதிவு செய்துள்ளனா். தெண் என்ற சொல்லிற்கு தெளிந்த என்று பொருள் 1. தெண்கடல் என்பதற்கு தெள்ளிய கடல் என்று பொருள்.

‘‘…… தெண்கடல்
வன்கைப் பரதவர் இட்ட செங்கோல்’’
நற்றிணை, 303 ( 4 – 5)

என்ற பாடலடிகளால் அறியலாம். மேலும் நற்றிணை பாடல் 245 ‘‘துணி நீர்’’ என்ற பெயரால் தெளிவான நிலையில் இருக்கும் கடலைக் குறிக்கின்றது.

‘‘துணி நீர்ப் பௌவம் துணையோடு ஆடி’’
நற்றிணை, 245 (4)

என்ற அடியினால் அறிந்து கொள்ளலாம்.

செயலால் கடல் பெறும் பெயர்கள்

கடல் ஓயாது அலையினைக் கொண்டு மோதுவது வாடிக்கை நிகழ்வாகும். அச்செயல்கொண்டு பல பெயர்களைக் கடல் பெறுகின்றது. நற்றிணையின் 235 ஆவது பாடல் உரவுத்திரை, பொங்கு திரை, 378 ஆவது பாடல் முழங்கு திரை, 347 ஆவது பாடல் முழங்கு கடல், 17 ஆவது பாடல் உரவு நீர், 335 ஆவது பாடல் பொங்குதிரைப் புணரி, 211 ஆவது பாடல் ஊர்கடல், 319 ஆவது பாடல் ஓதம் என்றவாறு பெயர்பெற்று நிற்கின்றன.

மணம் காரணமாகக் கடல்பெறும் பெயர்

கடலின் கரையில் மீன், ஆமை, நண்டு ஆகிய உயிர்களின் எச்சம் மற்றும் இருப்பு காரணமாக நாற்றம் வீசுகின்றது. அதுகொண்ட கடலைக் குறிக்க நற்றிணை 385 ஆவது பாடல்,

‘‘புலவு நீர் அடைகரை யாமைப் பார்ப்போடு
அலவனும் அளைவயிற் செறிந்தன ..’’
நற்றிணை 385, (2 – 3)

என்று கடலானது புலவு நீர் என்று சுட்டப்பெறுகின்றது.

அளவின் அடிப்படையில் கடல் பெறும் பெயர்கள்

கடலானது நீர்நிலை வகைகளில் ஆழமும் அகலமும் மிக்கதாகும். எனவே பல இடங்களில் அவற்றின் அடிப்படையில் பெயர்களைப் பெறுகின்றது. நற்றிணையின் 378 ஆவது பாடலில் ‘‘பரவை’’ என்ற பெயரால் கடல் குறிக்கப்பெறுகின்றது. இதனை வேர்ச்சொல் அடிப்படையில் பார்த்தால் பரந்துபட்டுக் கிடப்பது என்ற பொருளில் காணலாம். மேலும் பரவை என்ற சொல்லுக்குக் கடல் பரப்பு என்று அகராதி விளக்கம் தருகின்றது. 2 நற்றிணை 303 ஆவது பாடல் ‘‘நெடுநீர்’’ என்று கடலைச் சுட்டுகின்றது. இது நீளத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுந்த பெயராகும். பாடல் எண் 74, 331 ஆகியன ‘‘வளைநீர்’’ என்ற பெயரில் கடல்கைளச் சுட்டுகின்றன. இப்பெயருக்கு நிலப்பரப்பை எல்லாம் சூழ்ந்திருக்கக் கூடிய நீர்ப்பரப்பு என்று பொருள் உணரலாம்.

குளிர்மையால் பெறும் பெயர்கள்

கடலானது குளிந்து கிடப்பதைக் கண்ட புலவர் பெருமக்கள் நற்றிணை 291 ஆவது பாடலில் தண்கடல் என்றும், 287 இல் பனிநீர் என்றும் பதிவு செய்கின்றனா்.

மேலும் அவை கொண்டுள்ள அதிகப்படியான நீரினைக் கருத்தில் கொண்டு மலிநீர், மல்கு நீர், நளிகடல் என்ற பதங்களால் கடல்கள் குறிக்கப்பெறுகின்றன. நளி என்ற சொல்லிற்குத் தொல்காப்பிய உரியியல்,

‘‘தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை ’’ 3
‘‘நளி என் கிளவி செறிவும் ஆகும் ’’ 4

என்ற இரு நூற்பாக்களில் நளி என்னும் சொல்லின் பொருள்களை உணர்த்துகின்றது.

முடிவுரை

கடல் பெயர்களுக்கெல்லாம் உள்ளிருக்கும் சூட்சமம் யாதெனில் அளக்கமுடியாத கடல்களை ஆசிரியப்பா வரம்பினுள் சீர் மற்றும் தளை வரம்பினுள் கொண்டுவந்து, அவற்றின் தன்மைகளை முன்னிறுத்தி புலவர் பெருமக்கள் பெயர்களை இட்டுள்ளனா். இதன்வாயிலாக உற்றுநோக்கல், புலமைத் திறம் கடற்பெயர்களுக்குக் காரணமாவதை இக்கட்டுரையின் வழி அறியமுடிகின்றது.

சான்றெண்விளக்கம்

https://ta.wiktionary.org/
https://ta.wiktionary.org/
தொல்காப்பியம், நூற்பா. 805
தொல்காப்பியம், நூற்பா, 808

துணைநூற்பட்டியல்

நற்றிணை மூலமும் உரையும், பின்னத்தூர் நாராயணசாமி ஐயர் (உ.ஆ.,), கழக வெளியீடு, சென்னை – 1, 1952
தமிழ்க் காதல், வ.சுப. மாணிக்கம், மெய்யப்பன் பதிப்பகம், 53, புதுத்தெரு, சிதம்பரம் – 1
தமிழர் சால்பு, சு.வித்யானந்தன், தமிழ்மன்றம், கல்ஹின்னை, கண்டி, இலங்கை, 1954
தொல்காப்பியம், ச.வே.சுப்பிரமணியன், மணிவாசகர் பதிப்பகம், 31, சிங்கர் தெரு, பாரிமுனை, சென்னை – 108

* - ம.பிரசன்னா, தமிழ் உதவிப்பேராசிரியர், கலசலிங்கம் கல்வி மற்றும் ஆராய்ச்சி நிறுவனம், கிருஷ்ணன்கோவில் -

prasannamailbox@gmail.com

https://www.geotamil.com/index.php?option=com_content&view=article&id=6419:2021-01-16-02-11-01&catid=65:2014-11-23-05-26-56&Itemid=82

குறிஞ்சி நில மக்களின் உணவு முறைகள்..

மக்கள் தாங்கள் வாழ்கின்ற நிலச் சூழலுக்கு ஏற்றவாறு தம் வாழ்வியலை அமைத்துக் கொள்கின்றனர். இது பண்டைக்காலந்தொட்டு இன்றுவரைக்கும் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் இயற்கையான தொடர் நிகழ்வாகும். குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என்று ஐவகை நில வாழ்வியலையும் சங்க இலக்கியங்களில் பார்க்கலாம். இவற்றுள் பாலையானது கரடுமுரடான பகுதியாகும். இங்கு வழிப்பறிகள் நடைபெறுவதுண்டு. இதுதான் அப்பகுதியில் வாழ்கின்ற மக்களின் தொழிலாக விளங்கியுள்ளது. தங்களின் நிலத் தன்மைக்கேற்றவாறே மக்களும் தங்களின் தொழில் முறைகளை உருவாக்கிக் கொண்டனர் என்பதற்கு இது சிறந்த உதாரணமாகும். அந்த வகையில் குறிஞ்சி நில மக்கள் மலை சார்ந்த பகுதிகளில் வேட்டையாடுதல், தேனெடுத்தல், தினை விதைத்தல், அவற்றைக் காத்தல் போன்ற தொழில் சார்ந்தும், முல்லை நில ஆயர்கள், கோவலர்கள் ஆடு, மாடுகளை மேய்த்தல், பால், தயிர், மோர், வெண்ணய் உற்பத்தி செய்தல் போன்ற தொழில் சார்ந்தும், மருதம், நெய்தல் நிலம் சார்ந்த மக்கள் முறையே உழவுத் தொழில் சார்ந்தும் மீன்பிடித்தல், விற்றல், உனங்க வைத்தல் போன்ற தொழில் சார்ந்தும் தம் வாழ்வை அமைத்துக் கொண்டுள்ளனர். இவற்றுள் ஒவ்வொரு நில மக்களும் தங்கள் நிலத்திற்கேற்றவாறு உணவுமுறைகளை அமைத்துக் கொண்டுள்ளனர். அந்த வகையில் குறிஞ்சி நில மக்களின் உணவு பற்றி விரிவாக எடுத்துரைக்கின்றது இக்கட்டுரை.

குறிஞ்சிநில மக்களின் உணவு

குறிஞ்சி நில மக்கள் மலை மற்றும் காடுகளில் கிடைக்கக்கூடிய உணவுகளை உண்டனர். தேன், கிழங்கு, பலா, மா, மூங்கில் அரிசி, கள், ஊன், தினை முதலான உணவுகளை உண்டனர். இவர்களுடைய உணவுமுறை உணவு சேகரிப்பில் பகுத்தவாறே அமைந்துள்ளது. அவை,

1. இயற்கை உணவு

2. வேட்டை உணவு

3. உற்பத்தி உணவு

என்பன.

தேனினையுடையராய், கிழங்கினையுடையராய், தசை நிறைந்த பெரிய பெட்டிகளை உடையராய்ச் சிறிய கண்ணினைக் கொண்ட பன்றியின், பழுதாயினவற்றை நீக்கிய தசையையும், மற்றுமுள்ள தசைகளோடு நிரம்பிய வட்டிகளையும் உடையராய்க் கானவர், தம்முள் பொருதுபட்ட யானையின் கொம்புகளைக் காவு மரமாகக் கொண்டு, தாம் கொண்டு வந்த பொருள்களை அவற்றில் தொங்கவிட்டுச் சுமந்து வருவர். (மலைபடு.145-157) இவ்வுணவுகளை மக்கள் உண்ட முறையை இரண்டு வகைகளில் காணலாம். அவை,

1. பச்சை உணவு

2. சமைத்த உணவு

என்பன.

பச்சை உணவு

தேன், கிழங்கு, மா, பலா, தினைமாவு போன்ற இயற்கை உணவுகள் சமைக்கப்படாமல் உண்ணக்கூடியவை. அவற்றைச் சங்ககால மக்கள் பதப்படுத்தி உண்டுள்ளனர். குரங்குகள் கிழித்து உண்டதால் பிளவுபட்ட முழவு போன்ற பலாப்பழம், வில்லையுடைய குறவர்க்குச் சில நாளைக்கு வைத்திருந்து உண்ணும் உணவாக இருந்துள்ளது.
(புறம்.236)

குறமகள் தினை மாவை உண்டு ஐவனநெல் பாதுகாப்பிற்குச் சென்றாள்.
(ஐங்.29)

தேனீக்களால் தேன் கசிந்து கற்குழிகளிலே வடிந்ததைக் குறவர்களுடைய பிள்ளைகள் வழித்து உண்டுள்ளனர்.
(அகம்.168)

மாவடு சமைக்காமல் உண்ணக்கூடிய உணவாக இருந்துள்ளது.
(ஐங்.22)

இப்பொருட்களிலிருந்து பதப்படுத்தித் தயாரிக்கப்பட்டக் கள் சங்ககால மக்களின் வாழ்க்கையில் முக்கிய இடம் பெற்றுள்ளது.

கள்

சங்ககால மக்களுள் பெரும்பான்மையோர் கள் குடிக்கும் பழக்கம் கொண்டவர்களாக இருந்துள்ளனர். கள் பலவிதப் பொருட்களில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்டுள்ளது. தங்களுக்கு வேண்டிய கள்ளைத் தாங்களே தயாரித்தும், கள் விற்கும் மகளிரிடம் சென்று வாங்கியும் குடித்துள்ளனர். இத்தகைய கள் தயாரிக்கும் முறை குறித்தும் அவை ஏற்படுத்தும் மயக்கம் குறித்தும் பல பாடல்கள் பதிவுசெய்துள்ளன. அத்தகைய காட்சி அகநானூற்றில் இடம்பெற்றுள்ளது.

“என்ஆ வதுகொல் தானே-முன்றில்,

தேன்தேர் சுவைய, திரள்அரை, மாஅத்து,

கோடைக்கு ஊழ்த்த, கமழ்நறுந் தீம்கனி,

புயிர்ப்புறப் பலவின் எதிர்ச்சுளை அளைஇ,

இறாலொடு கலந்த, வண்டுமூசு, அரியல்

நெடுங்கண் ஆடு அமைப் பழுநி, கடுந்திறல்

பாம்புக் கடுப்பு அன்ன தோப்பி வான்கோட்டுக்

கடவுள் ஓங்குவரைக்கு ஓக்கி, குறவர்,

முறித்தழை மகளிர் மடுப்ப, மாந்தி

அடுக்கல் ஏனல் இரும்புனம் மறந்துழி”
(அகம்.348:1-10)

இப்பாடல் வரிகள், தழையாடை அணிந்த பெண் கள்ளைக் கொடுக்க, அதை அருந்திவிட்டுத் தினைப்புனம் காத்தலையே மறந்துவிட்டான் கானவன் என்பதைக் குறிப்பிடுகின்றன. இத்தகைய கள்ளின் மயக்கம் ஆண்களுக்கு மட்டுமல்ல குறமகளுக்கும் உரியது என்பதை,

“செம் பொறி அரக்கின் வட்டு நா வடிக்கும்

விளையாடு இன் நகை அழுங்கா, பால் மடுத்து,

அலையா, உலவை ஓச்சி, சில கிளையாக்

குன்றக் குறவனொடு குறு நொடி பயிற்றும்

துணை நன்கு உடையள், மடந்தை”
(நற்.341:2-6)

என்னும் பாடல் வரிகள், குறமகள் கள்குடித்து மரக்கிளைகளை ஓச்சி, கையால் சிறு நெடி பயிற்றி அங்கும் இங்குமாக அலைந்ததைக் கூறுகின்றன. குறிஞ்சிநில மக்களின் வாழ்வியலோடு கலந்திருக்கின்ற தெய்வத்திற்கும் கள் படைக்கப்பட்டுள்ளது.

குறிஞ்சி நில மக்கள் வாழ்வில் கள் முக்கிய இடம்பெற்றுள்ளது. இவர்கள் வேட்டையில் பெற்ற வெற்றியைக் கொண்டாடும் போதும், விழாவின் போதும், சடங்கின் போதும் கள்ளைக் குடித்துள்ளனர். தன்னை நாடிவந்த விருந்தினர்களுக்கும் கள்ளைக் கொடுத்துள்ளனர். குறிஞ்சி நில மக்கள் கள்ளினைத் தயாரிக்கப் பழம், தேன், மூங்கில் நெல் ஆகிய பொருட்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். கள்ளினைத் தயாரிக்க மூங்கிலால் ஆன குழாயினைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். அம்மூங்கில் குழாய் அமை, வேய் என்ற பெயர்களால் சுட்டப்பட்டுள்ளது. மூங்கில் குழாயில் நாட்பட்டு அடைத்து வைத்தக் கள் தோப்பிக் கள் என்றழைக்கப்பட்டுள்ளது. தேறல் (புறம்.129:1-3), நறவு (நற்.276:8-10) என்ற பெயர்களும் கள்ளிற்கு உண்டு. வேய் எனும் மூங்கிற் குழாயினுள் தேனால் செய்த தேறல் என்னும் கள்ளினைப் பதப்படுத்தி அருந்தியுள்ளனர். இதனை,

“வேய்ப் பெயல் விளையுள் தேக்கட் தேறல்

குறைவு இன்று பருகி, நறவு மகிழ்ந்து”
(மலைபடு.171-172)

என்னும் பாடல் வரிகள் மூலம் அறியமுடிகின்றது.

கள் குடிக்கப் பாரியின் பறம்புமலையில் பனங்குடை பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது (நற்.253). குறமகள், புள்ளிகளையுடைய அரக்கினால் செய்யப்பட்ட வட்டுச்சாடியின் நாவிலிருந்து ஊற்றப்பட்டக் கள்ளினை மகிழ்ச்சியுடன் அருந்தியுள்ளாள். (நற்.341) ஆகவே, குறிஞ்சிநில மக்கள் கள்ளினைக் குடிக்கப் பனங்குடை, வட்டு, மூங்கில் குழாய் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி இருப்பதை அறியமுடிகிறது.

சமைத்த உணவு

வேட்டையில் கிடைத்த இறைச்சியை நெருப்பில் சுட்டும், பானையிலிட்டுச் சமைத்தும் உண்டுள்ளனர். வெண்மையான கொழுப்புடைய உணவு
(அகம்.132)

, தீ மூட்டும் நுட்பம் அறிந்த கானவர்களால்
(புறம்.247)

சமைத்து உண்ணப்பட்டுள்ளது. உணவு சமைக்கும் பணியைப் பெரும்பான்மையாகப் பெண்களும் சில நேரங்களில் ஆண்களும் செய்துள்ளனர். ஆண்களும் சமைத்துள்ளனர். பெண்கள் அடுப்பு மூட்டி இறைச்சி முதலானவற்றைச் சமைத்துள்ளனர். ஆண்கள் அவைகளை நெருப்பில் வாட்டி உண்ணும் முறையைப் பின்பற்றியுள்ளனர். ஆண்கள் இறைச்சியைச் சுட்டு உண்ணுவதைப் பாலைத்திணைப் பாடல்களிலும், பாணர் முதலான கலைஞர்களுக்குச் சுட்ட இறைச்சி கொடுக்கப்பட்டதைப் புறப்பாடல்களிலும் காணமுடிகிறது. கிளாட்-லெவி-ஸ்த்ராங் உண்ணும் முறைபற்றி, நெருப்பில் சுடுதல், பானையில் நீரிட்டு வேகவைத்தல் (roasting and boiling) என்ற இரண்டு முறைகளைக் கூறி சுடுவது இயற்கையான முறை என்றும், பானையில் நீரோடு இட்டு வேகவைத்தல் கலாச்சார வயமானது என்றும் பாகுபடுத்தினார். சுடுவது ஆண்களின் வேட்டையோடு, சுற்றித் திரியும் வாழ்க்கையோடு தொடர்புடையது. நீரில் இட்டு வேகவைப்பது பெண்களின் சமையலோடு, ஓரிடத்தில் நிரந்தரமாகத் தங்கும் வாழ்க்கையோடு தொடர்புடையது. இவற்றில் வேகவைக்கும் முறை முன்னேறிய நாகரிக செயல்முறையாகும்
(உ.மேற்கோள், ப.37)

என்று விளக்கியுள்ளார் என ராஜ் கௌதமன் குறிப்பிடுகிறார்.

அருவிநீரில் அடித்துவரப்பட்ட பலாப்பழத்தின் கொட்டையிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட மாவையும், புளியம்பழத்தின் புளிப்பையும், உலையாக வார்த்த மோருக்கு அளவாகக் கலந்து, மூங்கில் வளர்ந்து முற்றிய நெல்லரிசியை, மலைச் சாரல்களில் மணம் வீசும்படி துழாவிச் சமைத்த சோற்றினை,

“வருவிசை தவிர்த்த கடமான் கொழுங்குறை,

முளவுமாத் தொலைச்சிய பைந்நிணப் பிளவை,

பிணவுநாய் முடிக்கிய தடியொடு விரைஇ,

வெண்புடைக் கொண்ட துய்த்தலைப் பழனின்

இன் புளிக் கலந்து மா மோர் ஆக,

கழை வளர் நெல்லின் அரி, உலை ஊழத்து,

வழை அமல் சாரல் கமழத் துழைஇ,

நறுமலர் அணிந்த நாறுஇரு முச்சிக்

குறமகள் ஆக்கிய வால் அவிழ் வல்சி”
(மலைபடு.175-183)

என்னும் பாடல் வரிகள் விளக்குகின்றன.

செம்புற்றின் ஈயலை, இனிய மோரோடு கூட்டிச் சமைத்த புளிங்கறியை உடைத்துப் பாரி நாடு என்கிறது கீழ்வரும் புறநானூற்றுப் பாடல்.

“செம் புற்று ஈயரின் இன் அளைப் புளித்து;

மென் தினை யாணர்த்து; நந்தும் கொல்லோ”
(புறம்.119:3-4)

புதுவரவாகிய தினையை உண்பதற்காக மானிறைச்சி சமைத்த புலால் நாறும் பானையைக் கழுவாதே, மரையாவைக் கறந்த நுரைகொண்ட இனிய பாலை உலைநீராக வார்த்து ஏற்றி, சந்தன விறகால் எரியூட்டித் தினையைச் சமைத்துள்ளனர். கூதாளியால் அழகுபெற்ற மலைமல்லிகை நாறும் முற்றத்திடத்து, வாழையின் இலையிலே, பலருடன் பகுத்து உண்ணுவர்.
(புறம்.168)

சமைப்பதற்குச் சந்தனம், அகில் முதலான மரங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. சந்தன விறகால் தீமூட்டிச் சமைக்கப்பட்ட ஊன் கலந்த சோற்றைத் தம்முடைய சுற்றத்தாருடன் உண்டு ஆடிப்பாடி மகிழ்ந்துள்ளனர்
(அகம்.172)

இவர்கள் பிற நிலம் சார்ந்த மக்களுக்கும் பாகுபாடின்றி ஆட்டிறைச்சியுடன் நெய் கலந்து வெண்மையான சோற்றில் வெள்ளெலியின் சூட்டிறைச்சியைச் சேர்த்து நிறைய தருவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தனர் என்பதை அறிய முடிகின்றது
(நற்.83)

குறிஞ்சி நில மக்கள் உணவை சமைத்தும், பச்சையாகவும் தம்முடன் வாழும் மக்களுக்குப் பகிர்ந்து அளித்துள்ளனர். பிற பகுதியில் இருந்து மக்கள் வந்தாலும் அவர்களுக்கும் உணவைப் பகிர்ந்து கொடுத்துள்ளனர். கானவர் தங்களால் கொல்லப்பட்ட யானையின் கொம்பினைக் காவு மரமாகக் கொண்டு தேன், கிழங்கு, பன்றியின் பழுதடைந்த தசையை நீக்கிப் பிற தசைகள் ஆகியவற்றைச் சுமந்து தங்களது சிறு குடிக்குக் கொண்டு வருவர். இப்பொருட்களை எடுத்துச் செல்லப் பனை ஓலையால் செய்யப்பட்ட வட்டிகையைப் பயன்படுத்தினர். அவ்வாறு கொண்டுவரப்பட்ட உணவைத் தம் சுற்றத்தாருடன் பகிர்ந்து உண்பர். தம்மை நாடி வருவோர்க்கும் கொடுப்பர். இதனை,

“மணஇல் கமழும் மாமலைச் சாரல்

தேனினர், கிழங்கினர், ஊன்ஆர் வட்டியர்,

சிறுகட் பன்றிப் பழுதுளி போக்கி,

பொருதுதொலை யானைக் கோடு சீர் ஆக

தூவொடு மலிந்த காய கானவர்”
(மலைபடு.151-155)

என்ற பாடல் வரிகளால் அறியலாம். இனக்குழு வாழ்க்கையில் பகிர்வு அல்லது பங்கீடு முக்கியமான பண்பாட்டுக் கூறாக விளங்கியிருப்பதையும் இதனால் அறியமுடிகிறது.

முடிவுரை

குறிஞ்சி நில மக்கள் இயற்கையில் கிடைக்கின்ற உணவுகளைச் சமைக்காமலும் வேட்டையில் கிடைத்த மான், பன்றி போன்ற மாமிச உணவுகளைச் சமைத்தும் உண்டுள்ளனர். ஆண், பெண் இருபாலரும் கள் குடித்துள்ளனர். இத்தகைய கள்ளைத் தாங்களேத் தயாரித்தும், கள் விற்பவர்களிடம் சென்று வாங்கியும் குடித்துள்ளனர். உணவு சமைத்தலில் ஆண், பெண் இருவரும் பங்கு கொண்டுள்ளனர். அதே போல் தாம் வேட்டையாடிய உணவுகளைப் பங்கிட்டு உண்டுள்ளனர். இதனால் இனக்குழு வாழ்வில் பங்கிட்டு உண்ணுகின்ற முறை முக்கியமான பண்பாடாக விளங்குவதை அறிய முடிகின்றது. மேலும், குறிஞ்சி நில மக்களின் உணவு முறையினையும், உணவு உற்பத்தித் திறனையும் வரையறுப்பதாய் இக்கட்டுரை அமைந்துள்ளது.

முனைவர் ப. கோமளா

முனைவர்பட்ட மேலாய்வாளர் (U.G.C),தமிழ்த்துறை
மாநிலக்கல்லூரி, சென்னை.

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p238.html

 தவளை கத்தினால் மழை.
 அந்தி ஈசல் பூத்தால்
அடை மழைக்கு அச்சாராம்.
 தும்பி பறந்தால் தூரத்தில் மழை.
 எறும்பு ஏறில் பெரும் புயல்.
 மார்கழி மழை மண்ணுக்கு உதவாது.
 தை மழை நெய் மழை.
 மாசிப் பனி மச்சையும் துளைக்கும்.
 தையும் மாசியும் வீடு மேய்த்து உறங்கு.
 புற்று கண்டு கிணறு வெட்டு.
 வெள்ளமே ஆனாலும்
பள்ளத்தே பயிர் செய்.
 காணி தேடினும் கரிசல் மண் தேடு.
 களர் கெட பிரண்டையைப் புதை.
 கெட்ட நிலத்துக்கு எட்டு வன்னி
கெட்ட குடும்பத்துக்கு எட்டு வெள்ளாடு.
 நன்னிலம் கொழுஞ்சி
நடுநிலம் கரந்தை
கடை நிலம் எருக்கு.
 நீரும் நிலமும் இருந்தாலும்
பருவம் பார்த்து பயிர் செய்.
 ஆடிப்பட்டம் பயிர் செய்.
 விண் பொய்த்தால் மண் பொய்க்கும்.
 மழையடி புஞ்சை
மதகடி நஞ்சை.
 களரை நம்பி கெட்டவனும் இல்லை மணலை நம்பி வாழ்ந்தவனும் இல்லை.
 உழவில்லாத நிலமும்
மிளகில்லாத கறியும் வழ வழ.
 அகல உழவதை விட
ஆழ உழுவது மேல் .
 புஞ்சைக்கு நாலு உழவு
நஞ்சைக்கு ஏழு உழவு.
 குப்பை இல்லாத வெள்ளாமை சப்பை.
 ஆடு பயிர் காட்டும்
ஆவாரை கதிர் கட்டும்.
 கூளம் பரப்பி கோமியம் சேர் .
 ஆற்று வண்டல் தேற்றும் பயிரை.
 நிலத்தில் எடுத்த பூண்டு
நிலத்தில் மடிய வேண்டும்.
 காய்ச்சலும் பாய்ச்சலும் வேண்டும்.
 தேங்கி கெட்டது நிலம்
தேங்காமல் கெட்டது குளம்.
 கோரையை கொல்ல கொள்ளுப் பயிர் விதை.
 சொத்தைப் போல்
விதையை பேண வேண்டும்.
 விதை பாதி வேலை பாதி.
 காய்த்த வித்திற்கு பழுது இல்லை.
 பாரில் போட்டாலும் பட்டத்தில் போடு.
 கோப்பு தப்பினால்
குப்பையும் பயிராகாது.
 ஆடி ஐந்தில் விதைத்த விதையும் புரட்டாசி பதினைந்தில் நட்ட நடவும் பெரியோர்கள் வைத்த தனம்.
 கலக்க விதைத்தால்
களஞ்சியம் நிறையும்.
அடர விதைத்தால் போர் உயரும்.

வாழ்க வையகம்!
வாழ்க வளமுடன்!
எல்லா உயிர்களும் இன்பமாக வாழ்ந்தால் மட்டுமே நாம் நலமோடு வாழ இயலும்.

#உழவே_தலை.
தனி மனித மாற்றமே நம் சமுதாயத்தின் மாற்றம்.
நீர் இன்றி அமையாது உலகு.

"என் மக்கள்"
கடல் மலை மேகம்தான் எங்கள் கூட்டம்.

கடைசி மரமும் வெட்டி உண்டு
கடைசி மரமும் விஷம் ஏறிக்
கடைசி மீனும் பிடி பட
அப்போதுதான் உறைக்கும்.
இனி பணத்தைச் சாப்பிட
முடியாது என்பது!!

ஆறும் குளமும் மாசு அடைந்தால்
சோறும் நீறும் எப்படி கிடைக்கும்!.
நீர் நிலைகளை காப்போம்.
இணைவோம்.

நம் மூத்த முன்னோர் சொல்மிக்க மந்திரமில்லை.
மேழிச் செல்வம் கோழை படாது...

#முன்னோர்கள் சொன்ன ஒவ்வொரு பழமொழி வார்த்தைகளிலும் அர்த்தங்கள் உள்ளது..

ஆய்வு முறைமைகளின் பல்வகைமைகளும் காலனித்துவ நீக்கமும் – கலாநிதி சி.ஜெயசங்கர்.

ஆய்வும் எழுத்தும்

ஆய்வு என்பது எழுத்து வடிவத்திற்குரிய விடயமாகவே நவீன ஈழத்து தமிழ்ச் சூழலில் புழங்கப்பட்டு வருகிறது. காரண காரிய ரீதியானஇ அறிவுபூர்வமான விடயங்களின் மொழியாகஇ வடிவமாகஇ ஊடமாக எழுத்து வடிவம் கொள்ளப்பட்டு வருகிறது. காலனியத்திற்கு முந்திய காலத்தில் வாய்மொழி மரபுகள் அறிவின் மொழியாக அமைந்த நீண்ட உறுதியான பாரம்பரியம் இருந்தும்இ ஆய்வின் மொழியாக எழுத்து வடிவத்தைத் தாண்டிச் சிந்திப்பது அல்லது கற்பனை செய்வது கூட சாத்தியமற்றதாக இருந்து வருகிறது. நவீன மயமாக்கம் என்னும் கலனியமயமாக்கம் திணித்துவிட்ட எழுத்தின் ஆதிக்கம், அதிகாரம் வாய்மொழி மரபுகளின் அறிவுருவாக்கல் பண்புகளை நிராகரித்துவிடச் செய்திருக்கிறது.

கலையாக்கம் பற்றிய கற்பிதங்கள்

கலை வழி, ஆற்றுகை வழி அறிவுருவாக்கம், ஆய்வு முன்னெடுப்பு என்பது சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டதாகவே இருந்து வருகிறது. கலை உருவாக்கம் பற்றிய பாரம்பரியச் சிந்தனைகள் அல்லது கதையாக்கங்கள் இதற்குக் காரணமாக இருக்கலாம். உதாரணமாக மிகவும் பிரபலப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் கடவுளர் தோன்றி அறிவிலிகளையும்இ பேசமுடியாதவர்களையும் அறிஞர்களாக்குவது அல்லது புலவர்களாக்குவது, கலை வல்லபம் என்பது கடவுளின் கொடை போன்ற கதையாடல்கள் வலிமை பெற்றிருக்கின்ற சமூகச் சூழல் கலையின் அறிவுப் பரிணாமத்தையும், அறிவுருவாக்கப் பரிணாமத்தையும் பார்பதற்குத் தடையாக அமைந்திருக்கலாம்.
கலையுருவாக்கம் என்பது சில மனிதர்களுக்கான சிறப்பியல்பேயன்றி எல்லா மனிதர்களுக்கும் பொதுவான இயல்பு அல்ல என்பதை கட்டமைத்திருப்பதன் மற்றுமொரு பாதக விளைவு இது எனலாம். கற்பனை, சிந்தனை, விமர்சன நோக்கு, படைப்பாக்கத் திறன், முகாமைத்துவ ஆற்றல் என்பவை சில மனிதர்களுக்கு வாய்த்திருக்கும் வல்லபம் என்பதைக் கட்டமைப்பதன் ஊடாக மனிதருக்கான இயல்புகளை மறுதலிக்கும் ஆதிக்க நோக்கின் வெளிப்பாடாகவே அவதானிக்க முடியும்.

இதன் காரணமாக கலை கலையாக்கம் பற்றிய கற்பிதங்கள் அவை அறிவுருவாக்கத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஆத்ம அனுபவமாகவும் வெளிப்பாடாகவும் கொள்ளப்படும் பொதுப் புத்தியில் கலை இலக்கியம் ஆய்வு வெளிப்பாட்டிற்கான ஊடகமாகக் கொள்ளப்படுவதன் சாத்தியப்பாடுகள் நிராகரிக்கப்படுகின்றன.
கலை என்பது கற்பனை, கற்பனை மட்டுமே என்ற கருத்தாக்கம் வலுப்பெற்றிருக்கின்ற சூழலில் கலை ஆக்கத்திற்கான தேடல்கள், சிந்தனைகள், வெளிப்படுத்தல்கள் என்பவை பற்றிய விடயங்கள் கவனத்தில் கொள்ளாமல் விடுபட்டுப் போயிருக்கிறது.

கலை என்பது கடவுளோ அல்லது மேலான சக்தியொன்றோ தொடுவதால் அல்லது தொடர்புபடுவதால் நிகழ்த்தப்படுவது என்ற மாயை நவீன அறிவுச் சூழலிருந்து நீக்கம் பெறாததாக இருப்பதன் வெளிப்பாடே மேற்கூறிய நிலைமைக்கு காரணமாக இருக்கலாம். நவீன கலை இலக்கியக் கற்கையில் கலை இலக்கியம் பற்றிய பல்வேறு நோக்கிலான கற்கைகள் இடம்பெறுகின்றனவே அன்றி கலை இலக்கிய ஆக்கம்இஇதன் படிமுறைகள் பற்றியதான கற்கைகள் இருப்பதை அவதானிக்க முடிவதில்லை. ஆக மிஞ்சிப் போனால் கலை இலக்கிய ஆக்கத்திற்கான களப்பயிற்சிகள் நடைபெற்றிருக்கும், அதாவது கலை இலக்கிய ஆக்கம் கற்றலுக்கூடாக வருவதல்ல அது இயல்பாக வரவேண்டும் என்பதான நம்பிக்கை இதற்கு காணமாக இருக்கலாம் எனக் கருதமுடிகிறது.

ஆய்வும் புறவயத்தன்மையும்

ஆய்வுச் செயற்பாடு புறவயமானது அறிவுபூர்வமானது என வரையறுக்கப்படும் சூழலில் கண்டுபிடித்தலுக்கும் புத்தாக்கத்திற்குமான கற்பனை. அகவயப்பாடு மறுக்கப்பட்டு ஆய்வு என்பது இயந்திரப்பாங்கான உற்பத்தியாக மட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. விஞ்ஞானிகள், கலைஞர்களது வாழ்க்கையை, எழுத்துக்களை, நேர்காணல்களை வாசித்தறியும் பொழுது ஆய்வின் அடிப்படையாகக் கற்றுக் கொடுக்கப்படும் புறவயமான அறிவுச் செயற்பாடு என்பதன் அர்த்தமின்மையைப் புரிந்து கொள்ள முடியும். ஒவ்வொரு படைப்பாக்கத்திற்கும் கண்டு பிடிப்புக்களுக்கும் தான் சார்ந்த, தாம் சார்ந்த நிலைப்பாடு இருப்பதை மறுக்க முடியாது. இந்த நிலைப்பாடு ஆதிக்க நோக்கத்திற்கானதா?அல்லது ஆதிக்கநீக்கத்திற்கானதா என்பதில் வேறுபாடுகள் காணப்படும்.

மேற்குறிப்பிட்டுள்ளதன் படி படைப்பாக்கம் பற்றிப் பொதுப்புத்தியில் உறையவைக்கப்பட்ட புராணீகச் சிந்தனைகள் நவீன அறிவுச் சூழலிலிருந்து விலகியதாக இல்லை. இத்தகைய நிலைமைகள் கலை இலக்கிய வடிவங்களை ஆய்வின் வடிவங்களாக ஏற்றுக்கொள்வதில் தடைகளை ஏற்படுத்தி வருவதற்கான காரணங்களாக அமையலாம்.

கலை இலக்கிய ஆக்கப் படிமுறைகள் பற்றிய உரையாடல்கள் இச்சூழலில் மிகவும் அவசியமாகின்றன. அப்போதுதான் கலை இலக்கிய ஆக்கப்படிமுறைகள் வேண்டி நிற்கும் ஆய்வு அறிவியல் பின்புலங்கள் பற்றி அறிந்து கொள்ள முடியும். கலை இலக்கியங்கள் பற்றிய மதிப்பீடுகள், விமரிசனங்கள், ஆய்வுகள் அறிவு முறைமைகளாகக் கொள்ளப்படும் சூழலில் கலை இலக்கியம் கொண்டிருக்கும் ஆய்வு அறிவுப் பரிமாணம் பற்றிய புரிதலின் வலுவாக்கம் அவசியமாகின்றது.

படைப்பாளர்கள் தமது படைப்பாக்கம், படைப்புருவாக்கம் பற்றிய காரண காரிய ரீதியாக கதைக்கும் சூழல் உருவாக்கப்பட வேண்டும். படைப்பாக்கம் பற்றி மாயங்கள் கற்பிதங்கள் உருவாக்கப்படுவதற்கு பதிலாக படைப்பாக்கத்தின் யதார்த்தம் உரையாடப்படுவதும் உருவாக்கப்படுவதும் கலை இலக்கியங்கள் ஆய்வின் வடிவங்களாகக் கொள்ளப்படுவதன் தாக்கங்களை விளங்கிக் கொள்ள முடியும்.

தமிழிலும், ஆங்கிலத்திலும் கவிதைகள் எழுதுபவர் என்ற வகையிலும், நடிகர், நடனகாரர், நாடகாசிரியர், நாடக நெறியாளர், மொழிபெயர்ப்பாளர், கட்டுரைகள், ஆய்வுக்கட்டுரைகள் எழுதுபவர், பேச்சாளர், பாடகர், கலைச் செயற்பாட்டாளர் என்ற பின்புலத்தில் கற்பனை, சிந்தனை, அனுபவம், விமரிசன நோக்கு, படைப்பாக்கத்திறன், மதிப்பீடு என்பவற்றின் பிரிக்க முடியா தன்மையை உணர்ந்தும்இ அறிந்தும் கொள்ள முடிகிறது.
புதியன உருவாக்கத்தின் பின்னணியில் கற்பனையின் இடம் தவிர்க்க முடியாது. விஞ்ஞான கண்டுபிடிப்புக்களிலும், கலை இலக்கிய ஆக்கங்களிலும் இதனைக் கண்டுகொள்ள முடியும். அறிவியல் எழுத்துக்களிலும் இலக்கிய எழுத்துக்களிலும் வாசிப்புச் சுவையின் முக்கியத்துவமும் விடயத் தெளிவின் முக்கியத்துவமும் பிரிக்க முடியாததாக இருப்பதை வெற்றி பெற்ற எழுத்துக்களில் காணமுடியும்.

ஆய்வும் ஆற்றுகைக் கலைகளும்

எனவே இத்தகைய கருத்துக்களை மனதில் கொண்டு 1993ஆம் ஆண்டு எனது இறுதியாண்டுப்பரீட்சையின் பகுதியான ஆய்வேட்டு உருவாக்க கற்கை நெறிக்காக ஆற்றுகையைத் தேர்ந்தெடுக்க வைத்த பின்புலங்களை ஆராய விளைகின்றேன்.

கவிதை எழுதுவது,நாடகம் எழுதுவது,கட்டுரை எழுதுவது,நாடகம் நெறியாள்கை செய்வது, நடிப்பது, நடனமாடுவது, நாடக விழாக்கள், திரைப்பட விழாக்கள், காண்பியக் கலைக் காட்சிப்படுத்தல்களில் ஈடுபடுவது என்ற அனுபவ பின்புலத்தில் கலை இலக்கியச் செயற்பாடுகளில் நின்றியங்கும் அறிவுத் தொழிற்பாட்டையும், கட்டுரைகள், விமர்சன எழுத்துக்களில் நின்றியங்கும் கற்பனை,அனுபவம்,கலையாக்க அம்சங்களையும் விலத்திப் பார்க்க முடியவில்லை.

குறிப்பாக பல மனிதர்கள் சம்பந்தப்படுகின்ற ஆற்றுகைக் கலையான நாடக ஆற்றுகைக் கலையின் அறிவுத் தொழிற்பாட்டின் சாத்தியப்பாடுகள் வெளிப்படையானவை. தன்னிலைப்பட்டும் குழுநிலைப்பட்டும் கலை உருவாக்கத்திற்கான அறிவு நிலைப்பட்ட உரையாடல்களின் தொகுப்பில் நாடக ஆற்றுகை முழுமை பெறுகிறது.

அறிவுபூர்வமான உரையாடல்களற்ற நாடக ஆற்றுகை கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாதது.விடயங்களின் யதார்த்தத் தன்மையும்,தர்க்கமும் இங்கு தவிர்க்க முடியாதவை.எனவே ஆய்வின் பாற்பட்டதல்ல என்று ஆற்றுகைக் கலையை கூறுவதற்கான சாத்தியப்பாடுகள் மிகவும் வலிமை குன்றியவையாகவே காணப்படுகின்றன.
இந்தப் பின்னணியில் தான் குற்றாலக் குறவஞ்சி இலக்கியம் இறுதியாண்டு ஆய்வுச் செயற்பாடாக நடன நாடகமாகத் தயாரிக்கப்படுவதற்கு முன்மொழியப்பட்டது.

நடன நாடக கலையாக்கத்தில் நின்றியங்கும் அறிவுத் தொழிற்பாடு உரையாடலுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டது. நாடகவாக்கத்தின் அனைத்துக் கூறுகளிலும் நின்றியங்கும் படைப்பாக்க, சிந்தனை,விமர்சன நோக்கு, கற்பனை தொழிற்படும் முகாமைத்துவமும்என்பவைஉணரப்பப்படுவதும், புரியப்படுவதும் நிகழும் பொழுது மேற்படி கற்பிதப் பிரிகோடு அழிந்தொழிந்து போகும்;, மாறாக அறிவு என்பது உணர்ந்தறியப்பட்டன.இந்த விடயம் விரிவாக எழுதப்பட வேண்டியது.

அறிவு என்பது புத்தாக்கத்துக்கானது என்பது பரீட்சைத் தேர்ச்சிக்கான கல்வியாக இருக்குமளவும் மேற்படி பிரிகோடு வலிமை பெற்றதாகவே இருந்துவரும். கல்வியின் நோக்கம் பற்றிய தெளிவான அறிதல் இங்கு அவசியமாகிறது. கல்வி என்பது தொழிலொன்றைப் பெற்றுக் கொள்வதற்கான போட்டிப் பரீட்சையில் ஈட்டிக் கொள்ளும் அதியுயர் சித்திக்கானதாக கொள்ளப்படுவதும் கொண்டாடப்படுவதுமான சூழலில் மேற்படி புரிதலுக்கும் உணர்தலுக்குமான வாய்ப்புக்கள் மிகவும் குறைவாகவே காணப்படும்.
அறிவியல் எழுத்துக்களில் ஆதாரங்கள் மேற்கோளாகக் கொடுக்கப்படுகின்றன.கலை ஆக்கங்களில் இவை உள்வாங்கப்பட்ட அனுபவங்களாகவும், உரையாடல்களாகவும் (பாடல் வரிகள்,கூற்றுக்கள்,பழமொழிகள்,புள்ளிவிபரங்கள்) இணைக்கப்பட்டிருக்கும்.

பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாடு

2000 ஆம் ஆண்டு எனது முதுமாணிப் பட்டத்திற்கான ஆய்வை மேற்கொள்ள முனைந்த பொழுது பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாட்டை எடுத்துக் கொண்டேன். உள்ளுர் ஆய்வு முறைகளைத் தேடிக் கொண்டேன். ஆய்விற்குரிய விடயத்திற்கு உரித்தான மக்களுடன் இணைந்து பல வழிவகைகளிலான உரையாடல் முறைமைகளின் மூலமாக மேற்படி ஆய்வுச் செயற்பாடு முன்னெடுக்கப்பட்டது.

பாரம்பரியமாகக் கிராமங்களில் ஆடப்பட்டு வரும் கூத்துக்களின் சமகாலப் பொருத்தப்பாடுகள் சார்ந்து மேற்படி கலைப் பயில்வை மேற்கொள்ளும் சமூகத்தினருடன் இணைந்து தொடர்ந்து இயங்குவதன் வாயிலாக நிகழ்த்தப்படும் அறிவு,அனுபவப் பகிர்வுகள் வாயிலாக மேற்படி செயற்பாடு முன்னெடுக்கப்பட்டது.
இங்கு பிரதான ஓட்ட ஆய்வுப்பொறிமுறையில் தகவல் வழங்கிகளாகக் கையாளப்படும் ஆய்வின் உரித்தாளர்கள் அதன் முதன்மைப் பங்காளர்களாக இயங்குவது நிகழ்கிறது. ஆய்வாளர் அல்லது ஆய்வாளர் குழாம் ஆற்றுப்படுத்துனராகவும் பங்கேற்பாளராகவும் இயங்குவது நிகழ்கிறது.இந்த ஆய்வுச் செயற்பாடு களத்தில் அல்லது விடயம் சார்ந்து அறியப்படும் பிரச்சினைகள், ஏற்பட வேண்டிய,ஏற்படுத்தக் கூடிய மாற்றங்கள் என்பனவற்றுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கும். மாறாக அறிக்கை செய்வதாகவோ, ஆவணப்படுத்துவதாகவோ, ஆய்வு இதழ்களுக்கான விடயதானங்களாகவோ, நூலுருவாக்கத்துக்கான விடயங்களாகவோ சுருங்கிக் கிடக்காது.

பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாடானது சம்பந்தப்படும் அனைத்துத் தரப்பினரும் கொடுத்து வாங்கும் பகிர்வுப் பொறிமுறையினூடாக இயங்குவதாக இருக்கும். அறிவானது அதிகாரபூர்வமான தளங்களில் மட்டும் நிகழ்வதில்லை, நிகழ்த்தப்படுவதில்லை அது பல்வேறு தளங்களில் பல்வகைப்பட்ட முறைமைகளினூடாக நிகழ்த்தப்படுகின்றன என்ற நவீன அறிவாதிக்க நீக்கம் பெற்ற பார்வை கொண்டு இயங்குவதாக இருக்கும். இதற்கு காலனிய நீக்கப் பார்வை அடிப்படையாகும்.

காலனிய அல்லது நவீன அறிவு மற்றும் ஆய்வு முறைகள் கொண்டியங்கும் ஆய்வறிவு ஆதிக்க நிலைக்கு மாற்றான ஆய்வு என்பது விடயத்துடன் தொடர்புடைய மக்கள் தங்கள் நிலைப்பட்டு விடயங்களைக் கையாளுவதற்கான வழிமுறையாக இருக்கும் வகையில் வடிவமைக்கப்படுகின்றது.மாறாக விடயங்களை அறிந்து கொண்டு அவர்களைக் கையாளுவதற்கான முறையாக இயங்குவதை மறுதலிப்பதாக இருக்கின்றது. இது வெளிப்பாட்டு முறையிலும் தனக்கான வடிவங்களை எடுத்துக் கொள்ளும் கதைகள், பாடல்கள், காண்பியக்கலைகள், ஆற்றுகைகள்,கலைவிழாக்கள் என இவை விரியும்.

உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் ஆதிக்கஞ்செலுத்தும் ஆய்வு முறைமையின் தன்மைகள்

உயர் கல்வி நிறுவனங்களான பல்கலைக் கழகங்களில் ஆய்வு என்பது மேற்கோள்கள் அடிக்குறிப்புகளுடன் உரைநடையில் எழுதப்படுவதாக இருக்க வேண்டுமென்ற கட்டிறுக்கமான வரையறைக்குள்ளேயே இயங்கி வருகின்றது.அதுவும் உன்னதமானவையாகக் கொள்ளப்படும் ஆங்கில ஆய்வேடுகளில் பிரசுரமாவதே இலக்காகக் காணப்படுவதை அவதானிக்கலாம்.
ஆய்வுக்குரிய விடயங்கள் சார்ந்து மேற்கொள்ளப்பட வேண்டியவை, அந்த விடயங்களுக்கு உரித்தானவர்களுக்கு கிடைக்கபெற வேண்டியவை என்பது பற்றிய உரையாடல்கள் காணக்கிடைப்பதில்லை. ஆய்வுக்காக பெற்றுக்கொள்ளப்பட்ட தகவல், தரவுகள் மூலமாக பிரச்சினைகள் அடையாளம் காணப்படுவது, அடையாளம் காணப்பட்ட பிரச்சினைகளுக்கான காரணங்களை ஆராய்வது, தீர்வுகளை முன்வைப்பது என்ற வகையில் தனியாள் நிலையிலோ அல்லது குழு நிலையிலோ இது நிறைவேற்றப்படும்.

இதன் பிரயோகம் என்பது வேறு நபரின் பொறுப்பும் பணியும் என்பதான சிந்தனையாகவே நவீன அறிவுலகிற்குரியதாக இருந்து வருகின்றது. ஆய்வுக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்படும் விடயங்களையும் அது சார்ந்த மக்களையும் ஆய்வுக்குரிய பொருளாகவும் தகவல் வழங்கிகளாகவுமே பார்க்கப்படுகின்றது, கையாளப்படுகின்றது. ஆய்விக்குரிய விடயம் சார்ந்த மக்களது அறிவு, அனுபவம், நிலைப்பாடு, பார்வை இங்கு கருத்தில் கொள்ளப் படுவதில்லை. தொடுக்கப்பட்ட கேள்விக் கொத்துகளுக்குவிடை பகிரும் இயந்திரங்களாகவே அவர்கள் கையாளப்படுகின்றார்கள். அவர்களைக் கைபற்றக் கூடிய வகையிலேயே கேள்விக் கொத்துக்கள் வடிவமைக்கப்படுகின்றன. ஏனெனில் நவீனமானதெனக் கொள்ளப்படுகின்ற காலனிய அறிவு அதன் இயல்பில் ஆதிக்கத்தன்மை கொண்டதாகவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளை ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் வகுத்து வருவதையே நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கிறது. கல்விப்புலன்களில் கொண்டாடப்படும் மூத்தவர் இளையவர் பாகுபாடு இதற்குச் சிறந்த உதாரணமாகும்.

நவீன ஆய்வறிவுலகம் வடிவமைத்திருக்கும் படிநிலைகள் மேற்படி ஆதிக்க ஏற்றத்தாழ்வுகளின் படிக்கட்டுக்களாகவே இருக்கின்றன. பட்ட நிலைகள் நிலைகளைத் தர நிலைகளைத் தீர்மானிப்பனவாக இருக்கின்றன. ஓரங்கட்டப்பட்டதான நிலைமையையே அறிவுநிலை கொண்டிருப்பதைக் காணமுடியும்.

காலனீயநீக்க ஆய்வு முறைமைகள்
இத்தகையதொரு பின்னணியில் பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாடு என்பது அறிவுநிலை மாற்றத்தினூடாகவே சாத்தியமாக முடியும். இது ஆய்வுக்கான மேலுமொரு முறையல்ல. இது நவீன ஆய்வு முறைமையின் மாற்றத்திற்கான ஆய்வு முறைமையாகும். நவீன அறிவியல் என்ற பெயரில் அல்லது போர்வையில் நிலைத்து நிற்கும் ஆதிக்க நோக்கம் கருதி அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட காலனியாதிக்க அறிவுமுறையின் காலனிய நீக்க கோட்பாட்டு உரையாடல்களின் அடியாக மேற்கொள்ளப்படும் ஆய்வறிவுச் செயற்பாடாக இது அமையும். உலகின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் பல்வேறு வழிமுறைகள் மூலம் இந்தநிலை எதிர்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றது, எதிர்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றது.

 இந்தவகையில் உள்ளூர் ஆய்வு முறைமைகள், ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கான ஆய்வு முறைமைகள், விழிம்புநிலை ஆய்வுமுறைகள், பெண்ணிலைவாத ஆய்வுமுறைகள் எனப் பல வகைப்பட்டதான ஆய்வுமுறைகள் ஆதிக்க நீக்கத்துக்கானதாகக் கையாளப்பட்டு வருவதை அவதானிக்க முடியும். இது பிரதான ஓட்ட உயர் கல்வி நிறுவனங்களுள் சவால்களுடன் உள்வாங்கப்பட்டு வருகின்றன. அதேவேளை இவற்றிற்கான சமாந்தர ஆய்வறிவு வெளிகள் உருவாக்கப்பட்டு வருகின்றன.

உண்மையில் இங்கு ஆய்வறிவு என்பது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருப்பது, கட்டுப்பாடுகள் நீங்கிய வெளிகளில் இயங்குவது என்ற இருதளங்களுக்குரியதாகவே காணப்படுகின்றது. எனவே எந்தெந்த ஆய்வறிவு முறைமைகளை எவரெவர் எடுத்துக்கொள்வர் என்பது வெளிப்படையானது. எந்தமுறைகள் ஆதரவுக்கும் அனுசரணைக்கும் உரியதாக இருக்கும் என்பதும், எந்த முறைகள் ஒதுக்கலுக்கும், நிராகரிப்பிற்கும் உரியதாக இருக்கும் என்பதும், எவரெவர் எதனைக் கொண்டாடுவர் என்பதும் வெளிப்படை.
இத்தகையதொரு உரையாடலின் பின்னணியில் ஈழத்து நவீன அறிவுச் சூழலின் இயங்குநிலை எத்தகையதாக இருக்கின்றது என்பது கவனத்திற்குரியது. நவீனமென அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட கல்வி முறைக்குள் வராதவர்கள் பாமரர்கள் எனவே கொள்ளப்படுகிறார்கள். நவீன கல்விச் சாலையில் படித்து எழுதக் கையெழுத்து வைக்கத் தெரிந்து விட்டால் அவர் படித்தவராகக் கருதப்படுகிறார். காலனியம் திணித்துவிட்ட நவீனமானதெனக் கொள்ளப்படுகின்ற அறிவு அதற்கு முந்திய நூற்றாண்டுகள் கடந்த அறிவையும் அது உருவாக்கிய வாழ்வியலையும் மூடத்தனமானதாகவும், அறிவுபூர்வமற்றதாகவும் விஞ்ஞானபூர்வமற்றதாகவும் நிராகரிக்க வைத்திருக்கிறது.

உள்ளூர் அறிவுமுறை பாமரத்தனமானதாகவும் விஞ்ஞானபூர்வமற்றதாகவும் மிகவும் வெற்றிகரமாக பதிய வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. பொது அறிவும் பொது உளச்சார்பும் படித்துப் பாடமாக்கி எழுதும் பரீட்சைக்கான விடயமாக்கப்பட்டிருக்கும் சூழலில் இதுவொன்றும் ஆச்சரியமானதல்ல. ஆனால் இவற்றைக் கேள்வி கேட்கும் ஆற்றலை அதற்கான தைரியத்தை விருத்தி குன்றிப் போகச் செய்திருப்பதும் இவை பற்றி கேள்வி எழுப்பலாமா என்ற சந்தேகத்தையும், தைரியமின்மையையும் விருத்தியடையச் செய்திருப்பதும் நவீன அறிவியல் என்ற பெயரில் காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய கல்வியும் அதன் முறைமையும் பெற்றிருக்கின்ற வெற்றியாகும்.

இத்தகையதொரு பின்னணியில் ஈழத்தமிழ்ச் சூழலில் பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாட்டின் முக்கியத்துவமும் அதனை முன்னெடுப்பதில் எதிர்கொள்கின்ற சவால்களும், அவற்றின் தொடர் முன்னெடுப்புக்களின் தேவையையும் மட்டக்களப்பின் சீலாமுனைக் கிராமத்தில் எனது முதுமாணிப் பட்டத்திற்காக மேற்கொள்ளப்பட்ட பங்குகொள் ஆய்வுச் செயற்பாட்டு அனுபவங்களினை அடிப்படையாகக் கொண்டு உரையாடுவது அவசியமாகும்.
சமுதாயக் கலைகளும் பங்குகொள் ஆய்வும்
கலை நிகழ்ச்சிகள் மிகப் பெரும்பாலும் திறந்த வெளிகளில் நிகழ்த்தப்பட்டிருப்பதையும், நிகழ்த்தப்பட்டு வருவதையும் பாரம்பரியச் சூழலில் காண முடிகிறது. மேலும் இப் பாரம்பரிய வெளிகளில் நிகழ்த்தப்படும் கலை நிகழ்ச்சிகள் தனியான கலை நிகழ்ச்சிகளாக மட்டுமல்லாமல் விளையாட்டுகள், சடங்குகள் என்பவற்றுடன் ஒன்றிணைந்தவையாக இயங்குவதைக் காண முடிகிறது. இவ்வாறாக ஒருங்கிணைந்த வகையில் ஆற்றுகை செய்யப்பட்டு வரும் கலைகள் சமுதாயக் கலைகளாக இருப்பதைக் காண முடியும்.

சமூதாயமாக மக்கள் ஒன்றிணைந்து பகிர்ந்து பங்கேற்று நிகழ்த்திக் கொண்டாடும் வகையில் அமைந்திருப்பினும் இவற்றில் பெண்களின் பங்கேற்றல், பெண்கள் பற்றிய சித்திரிப்புகள் விமர்சனத்திற்கும் கேள்விக்குட்படுத்தலுக்கும் உரியவையாக இருப்பதும் ஆழ்ந்த கவனத்திற்குரியது இவற்றில் சிறுவர்களுக்குரிய இடமும் மட்டுப்படுத்தப்பட்டதாகவே இருந்து வருகிறது. எனினும் திறந்த வெளிகளில் நிகழ்த்தப்படும் கலைப் பயில்வுகளும் ஆற்றுகைகளும் தொடர்ச்சியான பார்வை அனுபத்திற்கூடான அறிவுப் பெறுகைக்கு வாய்ப்பளிப்பதாக இருக்கிறது. இந்த அனுபவங்கள் அவர்கள் வயதுக்கு வரும் பொழுது இயல்பாகவும் இலகுவாகவும் ஆற்றுகை வெளிக்குள் இணையும் வாய்ப்பை வழங்குவதாக இருக்கிறது. இவ்வாறே பெண்களும் சிறுவர்கள் வாய் வழியாகவும், நேரடியாகவும், ஊரவர்களது உரையாடல்கள், வீடுகளில் நிகழும் பிளவுகளின் வழியாகவும் மேற்படி விடயங்கள் சார்ந்த அனுபவங்கள் கொண்டவர்களாகவும், பயிற்றுவிப்பாளராகவும் இயங்கவல்ல வாய்ப்புக்களை வழங்குவதாக இருக்கிறது.

கிராமிய தெய்வ சடங்குகளுடன் இணைந்ததாக அமையும் பாரம்பரியக் கலைகள் என அழைக்கப்படும் கிராமிய அல்லது உள்ளூர்க் கலைகள் சாதியத்தில் கட்டமைக்கப்பட்டதாகவும்; சாதியாக்கத்திற்கு சவால் விடுவதாகவும் இருப்பதையும் காண முடிகிறது. விடய ரீதியாகவும் சாதி மற்றும் பால் ஆதிக்கங்களை வலியுறுத்துவதாக இருக்கும் அதேவேளை விமர்சன ரீதியாக அணுகும் விடயங்களைக் கொண்ட ஆற்றுகைகளையும் காணமுடியும்.

இத்தகையதொரு சூழ்நிலையில் கேள்விகுட்படுத்தப்பட வேண்டிய விடயங்களை சமூகப் பங்குபற்றலுடன் கேள்விக்குட்படுத்தப்படுவது கூத்து மீளுருவாக்க செயற்பாட்டின் வழி முன்னெடுக்கப்படுகிறது. அதேவேளை காலப்பொருத்தமின்மை கருதி சாதி பால் ஆதிக்க கூறுகள் கைவிடப்படுவதையும் மாற்றம் பெறுவதையும் அவதானிக்க முடிகிறது. உள்ளூர் கலைகள் அதன் உள்ளிருந்து இயங்கும் கலைஞர்களாலும் சமூகங்களாலும் சாதகமானதும் பாதகமானதுமான மாற்றங்களைப் பெற்று இயங்கி வருவதையும் காண முடிகிறது. இந்த இடங்களில் உரையாடல்கள் வேண்டப்படுகின்றன.

உதாரணமாக ஆற்றுகைகளுக்கான ஆடை அணிகலன்கள் சார்ந்து தொலைக்காட்சி தொடர்களாக வரும் காவிய ஆற்றுகை ஆடை அணிகலன்கள் உள்வாங்கப்படுகின்றன. அதேவேளை இழக்கப்பட்ட, மறக்கப்பட்ட அம்சங்களை மீளக் கண்டடைந்து வடிவமைக்கும் போக்கும் காணப்படுகிறது. இச்சந்தர்ப்பத்தில் முன்னெடுக்கப்பட்டுவரும் உரையாடல்கள் பலத்த கேள்விகளுக்கு உள்ளாக்கப்பட வேண்டியவையாக இருக்கின்றன.

இவ்வாறு உள்ளூர் கிராமத் தெய்வ வழிபாடுகளுடன் இணைந்ததாகவும்; அந்த வெளிகளில் நிகழ்த்தப்படுபவையாகவும்; அவற்றுக்கு வெளியே கிராமியக் கலை விழாக்களில் கொண்டாட்டங்களில் நிகழ்த்தபடுவையாகவும் இருந்து வருகின்றன. இந்த கலை முன்னெடுப்புகளும் அவை சார் உரையாடல்களும் அவற்றுக்கான வெளிகளில் நிகழ்ந்து வருகின்றன.

கலைகளை நவீனப்படுத்தலும் அதன் அரசியலும்
நவீன அறிவு என்ற பெயரில் காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய கலை பற்றிய அறிவு மேற்படி கலைகளை பாமரத்தன்மையாகவும்; அதனைப் பயில்பவர்களை பாமரர்களாகவும் அறியத் தந்தது. இக்கலைகள் கைவிடப்பட வேண்டியவை என்ற நிலைப்பாட்டை நவீன அறிவு கட்டமைத்தது. காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய மண்டபத்தினுள் அமைந்த மேடைகளில் நிகழ்த்தப்படுவனவும் நிகழ்த்தப்படத்தக்கனவும் நவீனமானவையாக கொண்டாடப்பட்டன.

நவீன அறிவின் பின்புலத்தில் உள்ளுர்க் கலைகளை நவீன அரங்கிற்குரிய வகையில் தகவமைக்கும் பணியினை அறிஞர்களும் கலைஞர்களும் முன்னெடுக்கத் தொடங்கினர். நவீன அறிவு கட்டமைத்த கலையின் ஒரு பரிமாணத்தன்மையான மேடை ஆற்றுகையை மட்டுமே கலையெனக் கொண்டனர்.
கிராமிய சூழலில் பல்வகைப்பட்ட வெளிகளில் நிகழ்த்தப்பட்டு வரும் தொடர்ச் செயற்பாடாக அமையும் பல பரிமாணங்களைக் கொண்ட கலைகள் ஆற்றுகை மட்டுமேயான பார்ப்பதற்கான நவீன கலைப் பரிணாமம் கொண்டதாக மாற்றம் பெற்றது.

இத்தகையதொரு சூழ்நிலையில் முன்னெடுக்கப்பட்டு வரும் பல்வகைப்பட்ட கலைகளும் மேடைக்குரியதாக தகவமைக்கப்பட்டு அதன் ஆற்றுகையும் அதற்கான அழகியலுமே வலியுறுத்தப்படுவதாக இருக்கிறது. சமுதாயப் பங்களிப்பு, பங்கேற்பு, திறந்த வெளிகளில் தொடர் பயில்வுகள் கொண்டாட்டங்கள் ஊடான ஆற்றுகை உருவாக்கம் அதன் அழகியல் கண்ணுக்கு புலனாகாததாகவும் கருத்திற் பதியாததாகவும் ஆக்கி விட்டிருக்கிறது.

நவீன சூழலில் வடிவமைக்கப்பட்டு நிகழ்த்தப்படும் கலைத் திருவிழாக்கள் மேற்படி கலைகளின் இயல்பைக் கருத்திற் கொள்ளாமல் மண்டபத்தில் அல்லது திறந்த வெளியில் அமைக்கப்பட்ட ஒரு பக்க பார்வையாளருக்கான காட்சியாகவே கட்டமைக்கப்படுகின்றன. காலனியம் அறிமுகப்படுத்திய நவீன அறிவைப்பெற்ற சமூகம் மேற்படி இரசனைக்குரியதாகவும் பார்வையாளர் நிலையில்; இருப்பதையுமே விரும்பியேற்பதாக இருந்து வருவது காணக்கூடியதாக உள்ளது.

உள்ளூர்க் கலைகள் ஒவ்வொன்றும் தமக்கேயான வெளிகளில் அவற்றுக்கான முறைமைகளில் அதற்கான பங்கேற்பு, பார்வையிடும் சமூகங்களுடன் ஆற்றுகை செய்யப்படுவன, அவற்றின் வித்தியாசங்கள் கவனத்திற் கொள்ளப்படாது புதிய நிலைமைகளுடன் சமரசம் செய்யக்கூடிய கலைஞர்களைக் கூலிக்கமர்த்தி கலை வேலைப்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்படுவது நடைமுறையாக இருந்து வருகிறது.

கலைத்திருவிழாக்கள் எனும் எண்ணக்கருவாக்கம்
இத்தகையதொரு பின்னணியில் கலைத் திருவிழாக்களைத் திறந்த வெளிகளில் அவற்றுக்கான ஆற்றுகைச் சூழலில் நிகழ்த்துவதற்கான வாய்ப்புக்களை ஏற்படுத்தும் வகையிலும் பல்வகைப்பட்ட கலைஞர்களையும் சந்திக்கவும் உரையாடவுமான சூழலை ஏற்படுத்துவதும்; பல்வேறுபட்ட கலை மரபுகளைக் காணும் வாய்ப்புக்களை பெறும் வகையிலும் வடிவமைக்கப்பட்டன.
பரந்ததொரு வெளியில் பல்வகைப்பட்ட உள்ளூர்க் கலைகளும் அவை ஆற்றுகை செய்யப்படுவதற்கான சுற்றுச்சூழலில் ஆற்றுகை செய்யப்படுவதும்; பார்வையாளர் தமது தெரிவுக்குரிய வகையில் ஆற்றுகைகளில் பங்கெடுக்கவும் பார்வையிடவுமான வகையில் இத்திருவிழா வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும். இத்திருவிழாவும் மேற்படி ஆற்றுகைக் கலைகள் நிகழ்த்தப்படும் ஆற்றுகை வெளிகளுக்கு ஆற்றுகைப்படுத்தும் வகையிலேயே அமைக்கப்பட்டிருக்கும். கலைகள் ஆற்றுகை செய்யப்படும் இயல்பான வெளிகளின் மாற்றீடுகளாக இவை கருதப்படுவதில்லை. ஆனால் இச்சூழல் மேற்படி கலைகளின் இருப்புஇ அவை பேசும் விடயங்களின் பொருத்தப்பாடு சார்ந்து கலந்துரையாடும் களங்களாக வடிவங்கொள்ளும்.

போட்டிகளற்ற ஆற்றல்களைக் கொண்டாடும் கலைச் செயற்பாடாக சிறுவர்களுக்கென கலைத் திருவிழாக்கள்  வடிவமைக்கப்பட்டன: சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் வடிவமைக்கப்பட்டன. இத்திருவிழாக்கள் பல்வேறு பட்ட வகைகளிலும் இடங்களிலும் நிகழ்த்தப்பட்டன.

கிராமங்களில் தொடர்ச்சியாக முன்னெடுக்கப்படும் கலைச் செயற்பாடுகளின் தொகுப்பாக கலைத் திருவிழாக்கள் கொண்டாடப்படும். சிறுவர்களுடன் கதை கேட்டு கதை சொல்லி மேலும் அக்கதைகளை விளையாடி விளையாடி ஆற்றுகையாக உருவாக்குவது. விளையாட்டுக்களை விளையாட வைத்து அதன் சாதக பாதக அம்சங்களை கேள்விகளை எழுப்புவதன் மூலமாக உரையாட வைத்து பாதக அம்சங்களை நீக்கி சாதக அம்சங்களை வலுப்படுத்தும் வகையிலான புதிய ஒழுங்குவிதிகளை உருவாக்கி வன்முறைத்தன்மையற்ற வகையிலும், பேதங்களற்ற வகையிலும் மீளுருவாக்கி விளையாடுதல், சுற்றுச் சூழலுடன் அறிமுகப்படுத்தல். அவை பற்றிக் கதைத்தல், எழுதுதல் கையெழுத்துப் பத்திரிகைகளை உருவாக்குதல். தாவர சாகியம் விலங்குச் சாகியம் பற்றிய குறிப்பான விளையாட்டுக்களை வடிவமைத்தல். பட்டிப் பொங்கல் கொண்டாடுவதன் மூலமாக மனித , விலங்கு, சூழல், வேளாண்மை, உற்பத்தி, இயந்திரமயமாக்கம், இரசாயன மயமாக்கம், இயற்கை வேளாண்மை பற்றிய உரையாடல்களை நிகழ்த்துதல். அவற்றை கலை இலக்கியங்களில் கொண்டு வருதல். ஆற்றுகை செய்தல், காட்சிப்படுத்தல் என இவை அமையும். மேலும் மரங்கள் செடிகளின் சிறப்புக்களை அறிய அவை சார்ந்த செயற்பாடுகளை முன்னெடுத்தல். உதாரணமாக பூவரசு மரத்தின் கீழ் அதன் இலைகளை ஊது குழல்களாகச் சுற்றி ஊதி விளையாடுதல். பூவரசம் பூக்களில் பொம்மைகள் செய்து விளையாடுதல், பூவரசின் பயன்கள் பற்றி ஊரின் மூத்தவர்களை இணைத்து கலந்துரையாடுதல் என இந்த விளையாட்டுகள் அமையும்.

ஊரின் தொடர்ச்சியாக மேற்கொள்ளப்படும் இத்தகைய செயற்பாடுகளின் தொகுப்பாக சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் கொண்டாடப்படும். இவ்வாறு சிறுவர் விளையாட்டு விழாக்களும் வடிவமைக்கப்பட்டு கொண்டாடப்படும். திருவிழாக்கள் என்பது சிறுவர்களின் பல்வகைப்பட்டதும் பல்தரப்பட்டதுமான ஆற்றல்களைக் கொண்டாடும் கலைக்களமாகும். போட்டி, பரீட்சை, வெற்றி, தோல்வி என்பது இங்கிருப்பதில்லை, சிறுவர்களின் ஆற்றல்கள், விருப்பங்கள் இனம் காணப்பட்டு ஆற்றுப்படுத்தல் மூலமாக அவர்களது வளர்ச்சிக்கு வழிவகை செய்வதாக தொடர் கலைச் செயற்பாடுகள் அமைவதுடன் அதன் கொண்டாட்டமாக கலைத் திருவிழாக்கள் நிகழ்த்தப்படும்.

சிறுவர் இல்லங்களிலும் இத்தகைய கலைத் திருவிழாக்கள் தொடர்ச்சியான கலைச் செயற்பாடுகளின் தொகுப்பாக நிகழ்த்தப்படுவது வாய்த்திருக்கிறது.

பாடசாலைகளில் தொடர்ச்சியாக நீண்ட நாட்களுக்கு இத்தகைய கலைச் செயற்பாடுகளை முன்னெடுப்பதற்கான சாத்தியப்பாடுகள் இல்லாத காரணத்தால் குறுகிய காலத்தில் ஒரு நாள் முதல் ஐந்து நாள் வரை இத்தகைய கலைச் செயற்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்பட்டு கலைத் திருவிழாக்கள் கொண்டாடப்படுவது முக்கியத்துவமுடையதாகும். ஏனெனில் பாடசாலைகளின் வழமையான நடைமுறையில் தெரிவு செய்யப்பட்டவர்களுக்கான நிகழ்ச்சித்திட்டமாக அல்லாமல் எவரையும் கழித்துவிடாத அனைவருக்கும் உரியதான நிகழ்ச்சித் திட்டமாக இவை வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் திறந்த வெளிகளில் அதற்குரியதான சூழலில் நிகழ்த்தப்படும். சிறுவர்கள், பெற்றோர்கள், ஆசிரியர்கள், ஊரவர்கள் கலந்து மகிழும் உரையாடிச் செல்லும் களமாக இது அமைந்திருக்கும். சிறுவருக்கு மட்டுமல்லாது பெரியவர்களுக்கும் உரியதான கொண்டாட்டக் களமாக சிறுவர் கலைத் திருவிழாக்கள் அமைந்திருக்கும். இத்திருவிழாக்கள் ஒவ்வொரு சிறுவருக்குள்ளும் உறைந்திருக்கும் வித்தியாசம் வித்தியாசமான ஆற்றல்களை, ஆளுமைகளை வெளிக்கொண்டு வந்திருப்பதையும் அவர்கள் வளரவும் வளர்த்துச் செல்லவுமான திசைமுகங்களை இனங்காணவும் இத்திருவிழாக்கள் வழிசமைப்பதாக இருக்கின்றன.
ஆற்றுகை ஆய்வுகள், பங்குகொள் செயற்பாட்டு ஆய்வுகள் என்பவற்றின் தொடர்ச்சியாக ஆய்வு மாநாடுகளின் மாற்றமும் தவிர்க்க முடியாததாகியது. மரபு ரீதியான முறைமையில் ஆய்வுச் சுருக்கமோ அல்லது ஆய்வுக் கட்டுரையோ இருவேறு நிபுணர்களின் பரிசீலனைக்கு அனுப்பி அவர்களது ஒப்புதல் பெற்று படிக்கப்படுவதும் நிகழ்வதற்கும் மாற்றாக, குழுநிலையில் தொடர் செயற்பாடுஇ உரையாடல் என்பவற்றுக்கு ஊடாகஇ பல்வேறு வெளிப்பாட்டு முறைகளுடாக ஆய்வுக் கண்டடைவுகளை பகிர்ந்து கொள்வதும் உரையாடல் வாயிலாக அடுத்த கட்டம் அல்லது கட்டங்கள் பற்றிய திட்டங்கள், தீர்மானங்கள் மேற்கொள்வதாகவும் இவ்வமைப்பு காணமுடியும்.

குறித்த விடயம் சார்ந்து தொடர்ச்சியாகச் செயற்பட்டு வரும் அறிஞர்கள், கலைஞர்கள், ஆர்வலர்கள், தொழில்முறையாளர்கள் ஆய்வு மாணவர்கள் என வித்தியாசங்கள் கொண்ட குழுவினர் நேரடியான சந்திப்புக்கள் மூலமாகவும் தொலைத்தொடர்பு சாதனங்கள் வழியாகவும் பல்வேறு இடத்தவர்களும் இணைந்த வகையில் முன்னெடுக்கப்படும் ஆய்வுகள், உரையாடல்கள் சாத்தியமானதும் பொருத்தமானதுமான ஊடகங்களின் வழி அளிக்கை செய்யப்படுவதும், ஆற்றுகை செய்யப்படுவதும், காண்பியப்படுத்தப்படுவதுமாக இந்த ஆய்வு நெறிமுறை அமைந்து காணப்படும்.

இந்த வகையிலான ஆய்வு நெறிமுறைகள் பல தளங்களிலும் ஏற்றத்தாழ்வுகளற்ற தொடர்பாடலைச் சாத்தியமாக்குவதுடன் அறிவுருவாக்கத்தில் குறித்த விடயம் சார்ந்து பலதரப்பட்டவரது ஒன்றிணைவிற்கும் வாய்ப்பை ஏற்படுத்துவதன் வாயிலாக பல தளங்களிலும் நிகழ்ந்து வரும் அறிவுருவாக்க முறைமைகளை அறிந்து கொள்ளவும்இ பகிர்ந்து கொள்ளவும் வாய்ப்பாக இருப்பதுடன் நவீன ஆய்வு முறைகளின் அதிகாரத்தை கேள்விகுட்படுத்துவதாகவும் அறிவுருவாக்கத்தின் வித்தியாசங்களைக் கொண்டாடுவதாகவும் இருக்கும்.

சி.ஜெயசங்கர்

 http://globaltamilnews.net/2020/153374/

சங்க இலக்கியத்தில் குறுங்கூளியரும் .. உருவெழு கூளியரும் ..

சங்க இலக்கியங்கள் பல்வேறு வகையான நிகழ்த்துக் கலைஞர்களின் வாழ்வியல் குறித்துப் பேசுகின்றன. சங்கக் கலைஞர்கள் கலைகளை வளர்ப்பதற்கென்றே தங்கள் வாழ்நாளின் பெரும்பாலான நாட்களைச் செலவிட்டுள்ளனர். கலைவேறு வாழ்கை வேறு என்று அறிய முடியா வண்ணம் அவர்களின் வாழ்வியல் கலையோடு பின்னிப்பிணைந்திருந்தது. அவ்வகையில் இரவலர்க் கலைஞர்களாக அறியப்பெறும் குறுங்கூளியர் குறித்தும், அவரில் மற்றொரு பிரிவினரான உருவெழு கூளியர்கள் குறித்துமான பதிவுகள் சங்க இலக்கியங்களில் விரவியேக் காணப்படுகின்றன. இக்கலைஞர்கள் குறித்து உரையாசிரியர்களிடையே பல்வேறு கருத்துக்கள் நிலவி வருகின்றன. இவற்றில் உள்ள சில புரிதல்களை முன்வைப்பதாய் இக்கட்டுரை அமைகிறது.

குறுங்கூளியர்

கூளியர் பற்றிய பதிவு சங்க இலக்கியங்களில் பரவலாக இடம் பெற்றுள்ளன. பொதுவாக குறள் உருவம் கொண்ட நாடகக் கலைஞர்கள் என்று இவர்களைக் கூறுவர். பத்துப்பாடலில் மட்டும் மூன்று இடங்களில் கூளியர் பற்றிக் கூறப்பட்டுள்ளன.

“வேறுபல் உருவில் குறும்பல் கூளியர்

சாறயர் களத்து வீறுபெறத் தோன்றி”
(திரு.282-283)

“கொடுவிற் கூளியர் கூவை காணில்” (மலை.422)

“வேல்கோ லாக ஆள்செல நூறிக்

காய்சின முன்பிற் கருங்கட் கூளியர்

ஊர்சுடு விளக்கில் தந்த ஆயமும்”
(மதுரை.690-692)

ஆகிய பாடலடிகளைச் சான்றாகக் கூறலாம். பத்துப்பாட்டிற்கு உரை எழுதிய நச்சினார்க்கினியர் இம்மூன்று இடங்களில் வரும் கூளியர் என்ற சொல்லிற்கு மூன்று வேறு வேறு பொருள்களை எழுதிச் சென்றுள்ளார் என்று உ.வே.சா கூறுவார்.

“கூளியர் என்பதற்குச் சேவித்து நிற்போர் என்று திருமுருகாற்றுப்படையிலும், நாடு காக்கும் வேடர் என்று மலைபடுகடாத்திலும், வேட்டுவர் என்று மதுரைக்காஞ்சியிலும் பொருள் செய்திருக்கின்றார் நச்சினார்க்கினியர்” (1) என்பது அக்கருத்து.

இவ்வாறு கூளியர் என்பவர் குறித்து பல்வேறு கருத்துக்கள் நிலவி வந்தாலும் அவர்கள் ஒரு கலைஞர்கள் என்பதற்குச் சில சான்றுகளைக் கொண்டு அறியலாம்.

மேற்சொன்ன மலைபடுகடாமில் வரும் கூளியர் என்பார் ‘வில் வேட்டுவர்’ என்பதை ‘கொடுவில்’ என்ற அடையால் உணரலாம். மதுரைக்காஞ்சியில் வரும் கூளியர் கையில் வேல் வைத்திருக்கிறார்கள். “வேலையே பசுக்களைச் செலுத்தும் கோலாகக் கொண்டு, பசுத் திரளைக் காவல் காத்திருந்த காவல் ஆட்களை வெட்டி எறிந்து காய்கிற சினத்தையுடைய கூளியர், எதிரியின் ஊரைச் சுட்டெரித்த ஒளியிலேயே ஓட்டி வந்தனர். இங்கே வேட்டுவர் என்றது பொருந்தா உரையாகும். இக்கூளியர் பசுத்திரளைக் களவாடும் கூட்டத்தினர்! வெட்சி மறவர் என்று கருதுவாரும் உளர். வேட்டுவர் எனினும் பெரிய வழு இல்லை” (2) என்பர் வெ.மு.ஷாஜகான் கனி. திருமுருகாற்றுப்படையில் வரும் கூளியர் என்பவர் ‘சேவித்து நிற்போர்’ என்ற நச்சினார்க்கினியரின் கருத்தை வெ.மு.ஷாஜகான் கனி மறுப்பார். பல்கூளியர் என்பதால் கூளியர் பலராகக் கூட்டமாக உள்ளனர். குறும் என்ற அடையால் அக்கூளியர், சித்திரக் குள்ளர் என்பது பெறப்படும். வேறுபல் உருவில் என்ற அடையால், அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் வேறுவேறு பல உருவத் தோற்றத்தில் ஒப்பனை செய்து வந்துள்ளனர் என்பதும் தெளிவாகும். சாறு (திருவிழா) நடைபெறும் இடத்தில், அரசர் போலவும் கடவுளர் போலவும் வேடப் புனைவு கொண்டதால் வீறுபெறத் தோன்றிக் கலைநிகழ்வு நடத்தி யாசித்தவர்கள் எனலாம். முன் அடையால் நோக்கக் கூளியர் என்பது கலைஞர்களே என்பது அறியலாம். இங்குக் கூளியர் என்பார் ‘சித்திரக்குள்ளர்’ என்று இன்று நாம் குறிப்பிடும் குறள் உருக்கொண்டவர் ஆவர். சர்க்கஸ் (Circus) நிகழ்வில் நகைச்சுவைக்காக அவ்வினத்தார் பணிசெய்வது இன்று வழக்கம். இதுபோல், அன்றும் அத்தகைய பிறவி ஊனம் எய்திய குறள் உருவினர் இரவலர்க் கலைஞர்களாக இருந்துள்ளர் என்ற கருத்தையும் குறிப்பிடுகிறார். எனவே குறள் உருவம் கொண்ட குறுங்கூளியர்கள் நகைச் சுவைகள் புரிந்தும், பல்வேறு வேடங்கள் தரித்தும் இரவலர்க் கலைஞர் என்பதை அறியலாம். குறுங்கூளியர் என்பவர் இரவலர்க் கலைஞர் என புறநானூற்றுப் பாடல் கூறுகிறது. இதனை,

“குரங் கன்ன புன்குறுங் கூளியர்

பரந் தலைக்கும் பகைஒன் றென்கோ”
(புறம்.136:13-14)

என்ற பாடல் வழி உணரமுடிகிறது. இப்பாடலில் ‘குறுங்கூளியர்’ என்று வந்திருப்பது கவனத்திற்குரியது. குரங்கு போன்ற குறுங்கூளியர் என்றது அவர்களின் வழிப்பறி குறித்த கிழக்கிடு பொருள் பற்றிய உவமை. புலவர் ஈரும் பேனும் பசியும் எனப் பல பக்கமாகத் தன்னை வருத்தியிருக்க, அது தெரியாத அவ்விரவலர் தன்னிடம் இருந்த சிறிது பொருளையும் குரங்கு போலப் பறித்தனரே என்ற புலம்பல் குறிப்பாக இதனைப் பாடினர் புலவர். அவர்களின் ஆட்டம்பாட்டம் குறித்த எள்ளல் பொருளாகவும் இதைக் கூறலாம். கோடியர் வீட்டுச் சிறுவர்கள் தம் பெற்றோர் ஆடிய கூத்தினைப் போல பாவித்து ஆடிய கோமாளித்தமான ஆட்டத்தைக் கடுவனுக்கு உவமை கூறுவது சங்கப் புலவர் வழக்கமாகும்.

“கடும்பறைக் கோடியர் மகா அர் அன்ன

நெடுங்கழைக் கொம்பர்க் கடுவன் உகளினும்”
(மலை.236-237)

என்பது இங்கு கவனிக்கத்தக்கது. இன்று நம் கோவில் சிற்பங்களில் குள்ள உருக்கொண்ட பூதம் போன்ற தோற்றத்தில் சில உருவங்களைப் பார்க்கலாம். அவை பூதகணங்கள் என்பர். ‘கணங்கொள் கூளியொடு கதுப்பிகுத் தசைஇ’ (பட்டி.259) என்று கூறும் கணங்கொள் கூளி என்பாரும் இவரே. இப்பூதகணங்கள் அக்காலக் குறுங்கூளியர் என்ற கூத்துக் கலைஞராதல் வேண்டும். தம் குறளுருவின் இழிவு நீங்க, அவர்கள் தம் உருவ நிலைக்குத் தெய்வத்தன்மை ஏற்றித் தம்மைத் தெய்வத்தின் அடியவர் போலவும் பூதங்கள் போலவும் ஒப்பனை செய்து ஆடினர். அத்தகைய செயல்களையே பக்தர்களான சிற்பிகளும் கோயில் உருக்களாக வடித்திருக்க வேண்டும்.

உருவெழு கூளியர்

குறுங்கூளியர் என்ற இனத்தாருள் வேறொரு வகைக் கலைஞர் உருவெழு கூளியர் ஆவர். கோமாளிகளினின்றும் வேறுபட்டு, சமூக மக்கள் மதிக்கத்தக்க உருவம் எழுப்பும் கூளியர் உருவெழு கூளியர் எனப்பட்டுள்ளனர். இவர்கள் பேய் போல் உருவம் புனைந்து ஆடியுள்ளனர். இவரைப் பேய் மகளிர் என்று கூறுவார் கரு.அழ.குணசேகரன்.

“துணங்கையஞ் செல்விக்கு அணங்கு தாங்கு” (பெரும்.459)

“பெருங்காட்டுக் கொற்றிக்குப் பேய்நொடித் தாங்கு” (கலித்.89:8)

போன்ற வரிகள் மேற்சொன்ன கருத்திற்குச் சான்று பகர்கின்றன. கொற்றி என்பவள் கொற்றவை. பேய் நொடித்தல் என்பது, கொற்றவைக்குப் பின்நின்று பேய்கள் அவள் புகழைப் பாடி ஆடுவது எனலாம். உண்மையில் பேய்கள் ஆடுவதில்லை. கூளியரே பேய்போல் புனைந்து ஆடியுள்ளனர். அடியோராகிய கூனும் குறளும் உறழ்ந்து கூறியதாக (கலித்.94) ஒரு பாடல் உண்டு. ‘நின்னின் இழிந்ததோ கூனின் பிறப்பு’ என்று பரத்தையரை இழித்துப்பாடிக் கோயிலில் பேய்போல் புனைந்து, பேயும் துள்ளி விழுவது போல ஆடுவர். அதுகண்டு யாரும் நகைத்தல் கூடாது என்பர்.

உருவெழு கூளியர், பேய்போல் புனைந்து, பூசாரி (சடங்காளி) போலச் சங்க காலத்தில் பணி செய்துள்ளனர். பலியிட்ட விலங்குகளின் குறுதி குடித்து வெளிவந்தவர்களாக ஆடிச் சடங்கு நடத்தியுள்ளனர். இவர்கள் கவர்கால் கூளியர் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர். “கவர்கால் கூளியரும் உருவெழு கூளியரும் ஒருவரே ஆவர். சடங்கு செய்யும்போது தெய்வம், பேய் என வேண்டிய உருவம் எழுப்பி ஆடுவதால் உருவெழு கூளியர் எனப்பட்டனர். தம் இரு கால்களும் நெருங்காமல் அகல விரித்து நடப்பதால் கவர்கால் கூளியர் என்ற பட்டப்பெயர் தாங்கினர் எனத் தெரிகிறது” (3) என்று விளக்குவர். இவர்களின் சடங்கு இக்கால மாசானக் கொள்ளையினை ஒத்திருக்கிறது. அதாவது, குருதி சிந்திய அல்லது குருதி பிசைந்த சோறு அல்லது தானியம் போன்றவற்றை உண்ணும் பூசாரிகளை நாம் இன்றும் நாட்டுப்புறங்களில் காண முடிகிறது. மாசானக் கொள்ளை என்றும், மயானக் கொள்ளை என்றும் திருவிழாக்களில் நிகழ்த்தப்படும் குருதி சிந்திய உடல்களை மேனிகளில் அணிந்து ஆடுகின்ற காட்சிகளை ஆண்டுதோறும் தமிழகத்தின் பல இடங்களில் காண நேரிடுகிறது. வட நாட்டில் அகோரிகள் என்று சொல்லத்தக்கவர்கள் எரியும் பிணங்களைத் திண்பவர்களாக இன்றளவும் நாம் ஊடகங்களின் வழி அறிய நேரிடுகிறது. மேற்சுட்டிய நடைமுறை நிகழ்வுகளை வைத்து எண்ணிப் பார்க்கும்போது உணர்ச்சி வெறியால் உந்தப்பட்டு இரத்தம் சிந்திய பிணங்களோடு உறவாடிய பாணர் மகளிர் தொல்குடிச் சமூகத்தில் விளங்கி உள்ளனர் எனக் கணிக்க முடிகிறது. இங்கு பேய் போல ஆடியவர்கள் பாணர் மகளிர் என்றும் விறலியர் இல்லை என்றும் புலப்படுகிறது. எனவே அவ்ஆடல் புரிந்தவர்கள் உருவெழு கூளியர் என்றும் கவர்கால் கூளியர் என்றும் துணியலாம்.

“கொள்ளை வல்சிக் கவர்கால் கூளியர்” (பதிற்.19:1)

இங்கு கொள்ளை வல்சி என்று வந்திருப்பது கவனிக்கத்தக்கது. இது இன்று நம் கிராமங்களில் வழங்கும் மயானக் கொள்ளை என்ற வழக்குச் சொல்லோடு ஒப்பு நோக்கத்தக்கது. இவர்கள் எருமையைப் பலியிட்டு அதன் குருதியை உண்டு மகிழ்ந்தாடுவர்.

“உருவெழு கூளியர் உண்டு மகிழ்ந்தாட” (பதிற்.36:12)

என்ற பாடலால் இன்றைய மாசானக் கொள்ளை என்ற சடங்கு நிகழ்த்தும் கலைஞர்கள் போல் சங்க காலத்தில் உருவெழு கூளியரும் சடங்கு செய்துள்ளனர் என்று துணியலாம். மேற்கண்ட கருத்தாக்கங்களின் வழி குறுங்கூளியரும் உருவெழு கூளியரும் கலைகளை நிகழ்த்தி பரிசு பெற்று வாழ்ந்த இரவலர் கலைஞர்கள் என்பதை ஒருவாறு தெளிய முடிகிறது.

செ. ராஜேஷ் கண்ணா

முனைவர் பட்ட ஆய்வாளர், தமிழ்த்துறை,
காந்தி கிராமியப் பல்கலைக்கழகம்.

http://www.muthukamalam.com/essay/literature/p250.html

தமிழர் பண்பாட்டில் கள் ..

திருமணம் முடித்து குடும்பத்துடன் நலமாய் வாழ்பவனை ‘அவன் குடியும் குடித்தனமுமாய்’ இருக்கின்றான் என்று கூறும் வழக்கம் நம்மிடையே மரபாக உள்ளது. அதேபோன்று குடிக்கு அடிமையான ஒருவனைக் கூறுவதற்கும் மேற்கண்ட வாசகத்தையேக் கிண்டலாகச் சொல்வதும் உண்டு. இன்று மதுவிலக்கு பற்றிப் பரவலாகப் பேசப்படுகிறது. அவற்றால் ஏற்படும் சமூகச் சீர்கேடுகள் குறித்துப் பல ஆர்வலர்களும், அமைப்பினரும் குரல் கொடுக்கின்றனர். பெண்களேக் கூட பல மதுக்கடைகளின் முன் நின்று போராடுவது குடி எத்தனை குடிகளை மூழ்கடிக்கின்றது, மூழ்கடித்துக் கொண்டிருக்கின்றது என்பதற்கு அடையாளம். இந்தச் சூழலில் தமிழரின் குடி கலாச்சாரம் குறித்துப் பேசுவது அவசியமாகிறது. அதாவது சங்ககாலத்தில் இருந்த குடி கலாச்சாரம் குறித்து விவாதிப்பது தற்காலச் சூழலுக்கு ஏற்புடையதாக இருக்கும்.

சங்ககாலத்தில் ‘கள்’ தேறல், தோப்பி, கள், என்று பல்வேறு பெயர்களால் வழங்கப்படுகின்றது. இது தேன், நெல்லரிசி, பழங்கள், பனைமரம் போன்றவற்றிலிருந்து உற்பத்தி செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. நீண்ட நாட்கள் வைத்திருந்து உண்ணும் கள் தரும் போதையை “தேட்கடுப் பன்ன நாட்படு தேறல்” (புறம்: 392) என்பதால் அறியமுடிகிறது. அதாவது, தேள் கடித்தால் ஏறும் விடத்தைப்போன்று இக்கள்ளானது போதையைத் தரும் என்ற பொருளில் இவ்வடி வருகின்றது. “பாம்பு வெகுண்டன்ன தேறல்” (சிறுபாண்: 237) அடங்கிக் கிடக்கும் பாம்பு ஞெரேலெனச் சீறி எழுவது போன்று, உண்டவுடன், உண்டவர் உள்ளத்தில் வெறியை, களிப்பை ஏற்ற வலிய தன்மை உடையது என்னும் பொருளில் இவ்வரி வந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. “பாம்புக் கடுப்பன்ன தோப்பி” (அகம்.378), “அரவு வெகுண்டன்ன தேறல்” (புறம்.379) என்ற வரிகளும் கள்ளின் வீரியத்தைக் குறித்து நிற்பதைக் காணலாம். மேலும் கள்ளினை நீண்ட நாட்கள் வைத்துக் குடிக்கின்ற வழக்கத்தினை “பழம்படு தேறல்” (சிறுபாண்: 159) என்னும் சிறுபாணாற்றுப்படை பாடல் வரியால் அறியமுடிகிறது.

“கேளா மன்னர் கடிபுலம் புக்கு

நாள்ஆ தந்து, நறவுநொடை தொலைச்சி”
(பெரும்பாண்.140-141)

என்ற பெரும்பாணாற்றுப்படை அடிகள், பகை மன்னருடைய ஆவினைக் கவர்ந்து வந்த வீரன் ஒருவன் அதனைக் கொடுத்துத் தனது பழைய கள்விலைக் கடனைத் தீர்த்ததைக் குறிப்பிடுகின்றது. மேலும், “குற்றாத கொழியல் அரிசியை நல்ல களியாகத் துழாவி அட்ட கூழை, மலர்ந்த வாயையுடைய தட்டுப்பிழாவில் இட்டு உலரும்படி ஆற்றிப் பாம்பு கிடக்கும் புற்றின்கண் கிடக்கும் பழஞ்சோற்றைப் போன்று பொலிவு பெற்ற புறத்தையுடைய நல்ல நெல் முளையை இடித்து அதனை அதிலே கலந்து, அஃது இனிமை பெறும்படி இரண்டு பகலும் இரவும் கழித்து வலிய வாயினையுடைய சாடியின் கண்ணேயிட்டு, வெந்நீரில் வேகவைத்து நெய்யரியாலே வடிகட்டி, விரலாலே அலைத்துப் பிழியப்பட்ட நறிய கள்” என்று கள் தயாரிக்கும் முறையினை பெரும்பாணாற்றுப்படை (பெரும்பாண்: 275 - 282) குறிப்பிடுகின்றது. தமிழர்கள் கள் தயாரித்த முறையினையும், அதை உருவாக்கிப் பருகுவதில் இருந்த அவர்களின் விருப்பத்தினையும் இதனால் உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. மூங்கில் குழாய்களில் தேனினை நிரப்பித் தேறல் என்னும் மதுவகையினைத் தயாரித்துள்ளதை “வேய்ப் பெயல் விளையுள் தாகட் தேறல்”
(மலைபடு.171)

என்று மலைபடுகடாம் குறிப்பிடுகின்றது. கள் உண்பவர் பலரும் செல்லும் மனைகளில், சிறந்த கள்ளின் விலையை எடுத்துக் காட்டும் கொடிகள் பறந்தது என்பதை, “பலர் புகு மனைப் பலிப் புதவின்

நறவு நொடைக் கொடியோடு”
(பட்டினப்.179-180)

என்ற பட்டினப்பாலை அடிகள் குறிப்பிடுகின்றன.

பெண்களும் சங்ககாலத்தில் கள்ளுண்டு மகிழ்ந்துள்ளனர் என்பதை “தாம் உடுத்திய பட்டாடைகளை நீக்கிப் புணர்ச்சிக் காலத்திற்கென மெல்லிய வெண்ணிறத் துகிலை உடுத்துவர். கள் உண்டலைக் கைவிட்டு, இனிய காமபானத்தை விரும்பி உண்பர். மதுவின் மயக்க மிகுதியால், மகளிர், தம் கணவர் சூடிய கண்ணியைத் தம் கோதையாக நினைத்துத் தங்கள் கூந்தலில் சூடிக் கொள்வர். மகளிர் கூந்தலில் அணிந்திருந்த கோதையை, ஆடவர், தங்கள் கண்ணியாக நினைத்துத் தங்கள் தலையில் சூட்டிக் கொள்வர்”
(பட்டினப்.107-110)

என்னும் கூற்றால் அறிந்துகொள்ள முடிகிறது. மேலும் இரவெல்லாம் இவ்வாறு கள் குடித்தும், களவியில் ஈடுபட்டும் இருக்கும் பெண்கள் இரவின் கடையாமப் பொழுதில் துயில் கொள்ளுவர் என்று குறிப்பிடுகின்றது பட்டினப்பாலை.

கள் விற்கப்படும் மனைகளில் அதன் விலையுடன் கூடிய கொடிகள் பறக்கவிடப்பட்டிருக்கின்றன என்பதை,

“பலர் புகு மனைப் பலிப் புதவின்

நறவு நொடைக் கொடியோடு”
(பட்டினப்.179-180)

என்ற பட்டினப்பாலையடியால் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. மேலும் கள் விற்கும் இடங்களில் கொடி பறந்து கொண்டிருந்ததை, “கட்கொடி நுடங்கும் ஆவணம்”
(பெரும்பாண்.337)

“கட்கொடி நுடங்கும் ஆவணம்”
(பதிற். 98:10)

, “நெடுங்கொடி நுடங்கு நறவுமலி மறுகில்” (அகம் 126:10), “கள்ளின் களிநவில் கொடி”
(மதுரைக். 372)

என்னும் பாடல் வரிகளால் அறியமுடிகிறது. மேலும் களிப்பினைத் தரும் கள்ளிற்கு விலை கூறி விற்றதைக் “கள்ளோர் களி நொடை நுவல”
(மதுரைக்.662)

, “களம் தோறும் கள் அரிப்ப”
(மதுரைக்.753)

என்னும் மதுரைக்காஞ்சி பாடலடிகள் புலப்படுத்துகின்றன. இவ்வாறு கள், அவற்றை உற்பத்தி செய்யும் முறை, விற்பனை செய்யும் இடம், கள் குடித்த மக்கள் என்று பல்வேறு தகவல்களைச் சங்க இலக்கியங்களிலிருந்து பெறமுடிகின்றது. இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சமுதாயத்தில் மன்னர் முதற்கொண்டு விளிம்புநிலை மக்கள் வரை கள் குடித்திருக்கின்றனர் என்பது ஒருபுறமிருந்தாலும், அவர்கள் குடிப்பதெற்கென ஒரு எல்லையை வகுத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர் என்பதைச் சங்க இலக்கியங்கள் பறைசாற்றுகின்றன. அக்காலத்தில் குடி கலாச்சாரத்தால் எந்தக் குடும்பமும் சீரழிந்ததாகத் தெரியவில்லை. கவிஞர்களும், கலைஞர்களும், பெண்களும் கள் குடித்துள்ளனர். அதியமான் ஒளவைக்கு கள் கொடுத்து மகிழ்ந்திருக்கிறான். இது பெண்களும் பாகுபாடின்றிக் கள் குடிப்பதற்கு இருந்த சுதந்திரத்தை எடுத்துக் காட்டுகின்றது. சங்ககாலத்தில் கள் உணவாகப் பார்க்கப்பட்டது. அது இயற்கைமுறையில் தயாரிக்கப்பட்டது. எந்த வகையிலும் உடலுக்குத் தீங்கு விளைவிக்காதது. அது அவர்கள் செய்யும் தொழிலை முடக்கிப்போடவில்லை. அப்படியா இருக்கின்றது இன்றைய நிலை. ? முற்றிலும் இல்லை என்றுதான் கூற முடியும்.

முனைவர் சி. இராமச்சந்திரன்

ஆராய்ச்சி உதவியாளர், செம்மொழித் தமிழாய்வு மத்திய நிறுவனம், சென்னை - 600 113

http://www.muthukamalam.com/essay/general/p218.html 

ஒப்பாரியில் ஆராய்ச்சி செய்யும் சீனத் தமிழர் பேட்டி