தமிழும் நயமும்

மணிமேகலையின் காதலும் துறவும்..

மணிமேகலைக் காப்பியத்தை இயற்றியவர் மதுரைக் கூலவாணிகன் சீத்தலைச் சாத்தனார். இப்பெயரைக் கொண்டு இவரது ஊர் சீத்தலை என்றும் இவர் மதுரையில் கூல வாணிகம் செய்து வந்தவர் என்றும் அறிகிறோம். பௌத்த மதப் பரப்பலுக்காக ஒரு தனிக் காவியமே படைத்த இச்சாத்தனார் ஒரு பௌத்த நெறியாளர். இவரது காலம் கி.பி. இரண்டாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி என்பார் மயிலை சீனி வேங்கடசாமி. தமிழின் முதல் காப்பியம் என்ற பெருமைக்குரிய சிலப்பதிகாரமும் சாத்தனாரின் மணிமேகலையும் கதைத் தொடர்ச்சியால் இரட்டைக் காப்பியங்கள் என்றழைக்கப் படுகின்றன. சிலப்பதிகாரத்தின் முப்பெரும் கதை மாந்தர்களாம் கண்ணகி, கோவலன், மாதவி மூவரில் கோவலன் மாதவி இருவருக்கும் பிறந்த ஒரே மகளே மணிமேகலை. இவளே மணிமேகலைக் காப்பியத்தின் தலைவி.

காப்பியத் தலைவி மணிமேகலையை மாதவியின் கூற்றில் வைத்து காப்பியம் அறிமுகம் செய்யும் பகுதி பின்வருமாறு:

காவலன் பேர்ஊர் கனைஎரி ஊட்டிய

மாபெரும் பத்தினி மகள் மணிமேகலை

அருந்தவப் படுத்தல் அல்லது யாவதும்

திருந்தாச் செய்கைத் தீத்தொழில் படாஅள்        (2: 54-57)

இவ்வடிகளில் மாதவி, மணிமேகலையைக் கண்ணகி மகள் என்று சிறப்பிப்பதோடு இவள் தவத்திற்குரியவள் என்றும் கணிகையாகத் தீத்தொழில் புரிந்து வாழமாட்டாள் என்றும் தெளிவு படுத்துகின்றாள். ஆக மணிமேகலை, தாய் மாதவியால் ஆடலும் பாடலும் கூடிய பரத்தமை வாழ்க்கையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு தவ வாழ்க்கைக்கு உரியவளாகிறாள். இது மாதவியின் விருப்பம். மணிமேகலை தவ வாழ்க்கையை விரும்பி ஏற்றாளா? இல்லையா என்பது காப்பியத்தில் பேசப்படவில்லை.

      காப்பியத்தில் மணிமேகலையின் அறிமுகம் அவளின் கண்ணீரோடுதான் தொடங்குகிறது. கண்ணீருக்குக் காரணம் மாதவி, தோழி வயந்தமாலையிடம் சொல்லிய கோவலன் கண்ணகியர் அடைந்த பெருஞ்சோகம் குறித்த விவரிப்பு. தாயின் துயரத்தோடு ஒன்றி கண்ணீர் வடிக்கிறாள் மணிமேகலை.

ஒரு காப்பியத் தலைவியைக் கண்ணீரோடு அறிமுகம் செய்யும் சாத்தனாரின் உட்குறிப்பு கதையின் ஊடாக மணிமேகலையைத் தொடர்வோருக்கே புலப்படக்கூடியது.

      காவியத்தின் தொடக்கத்தில் உவவனத்திற்கு மணிமேகலை வந்துள்ளாள் என்ற செய்தியைக் கேள்விப்பட்டு அவளைச் சந்திக்கத் தேரேறி வருகிறான் உதயகுமாரன். அவன் தேரொலி கேட்டு வருவது உதயகுமாரனே என்றும் அவன் தன்மேல் காதல் உடையவன் என்றும் மணிமேகலை சுதமதியிடம் கூறுகிறாள். உதயகுமாரனிடமிருந்து தப்பிக்க உவவனத்துப் பளிக்கறையில் புகுந்துகொள்கிறாள் மணிமேகலை. தேடிவந்த மணிமேகலையைக் காணாமல் சுதமதியிடம் அவள் எத்திறத்தாள்? என்று வினவும் உதயகுமாரனுக்கு சுதமதி கூறும் விடை முக்கியத்துவம் உடையது.

எத்திறத் தாள்நின் இளங்கொடி? உரைஎன

குருகுபெயர்க் குன்றம் கொன்றோன் அன்னநின்

முருகச் செவ்வி முகந்துதன் கண்ணால்

பருகாள் ஆயின்இப் பைந்தொடி நங்கை

ஊழ்தரு தவத்தள் சாப சரத்தி

காமற் கடந்த வாய்மையள் என்றே

தூமலர்க் கூந்தல் சுதமதி உரைப்ப    (5: 12-18)

‘முருகவேளை ஒத்த உன் இளமை அழகினை அவள் தன் கண்ணாலும் பார்க்கமாட்டாள். முன்வினைப் பயனால் தவநெறி புகுந்தவள். தீயோரைச் சுடுகின்ற சாபமாகிய அம்பினை உடையவள். காமனை வென்ற வாய்மை யுடையவள்’ என்றெல்லாம் சுதமதி மணிமேகலை குறித்து உதயகுமாரனுக்கு சொன்ன விவரிப்பு முற்ற முழுதாகக் காப்பிய ஆசிரியனின் கூற்றே ஆகும். ஏனெனில் இக்கூற்றில் பொதிந்துள்ள மணிமேகலை பற்றிய மதிப்பீடுகள் எவையும் அவள் யதார்த்த வாழ்க்கையின் பிரதிபலிப்பு அல்ல. படைப்பாசிரியர் சாத்தனார் மணிமேகலைக்கு விரும்பிச் சூட்டிய கிரீடமாகவே ஊழ்தரு தவத்தள் சாபசரத்தி காமற்கடந்த வாய்மையள் என்ற இம்மதிப்பீடுகள் அமைந்துள்ளன. குறிப்பாக, காமற் கடந்த வாய்மையள் என்று சாத்தனார் சுதமதி வாயிலாக மணிமேகலைக்கு தரும் அடைமொழி காப்பியத்தின் போக்கில் எவ்வாறு ஒத்தும் உறழ்ந்தும் நிற்கின்றது என்பதனை இனிக் காண்போம்.

      உவவனத்தில் பளிக்கறையில் மறைந்துகொண்ட மணிமேகலைக் கண்டு தன் காதலைத் தெரிவிக்க முயன்று முடியாமல் திரும்பும் உதயகுமாரன் சுதமதியிடம் மணிமேகலையை அவள் பாட்டி சித்திராபதியைக் கொண்டு அடைவேன் (வஞ்சி நுண்இடை மணிமே கலைதனைச் சித்திரா பதியால் சேர்தலும் உண்டு) என்று சொல்லிவிட்டுப் புறப்படுகிறான்.

உதயகுமாரன் புறப்பட்டுவிட்டான் என்று தெரிந்து பளிக்கறையை விட்டு வெளியே வந்த மணிமேகலை உதயகுமாரனைக் குறித்தும் அவன் சொன்னவை குறித்தும் தன்நிலை குறித்தும் மிகவும் வெளிப்படையாகச் சொல்லும் பின்வரும் பகுதி கூர்ந்து கவனிக்கத்தக்கது.

பளிக்கறை திறந்து பனிமதி முகத்துக்

களிக்கயல் பிறழாக் காட்சியள் ஆகிக்

கற்புத் தான்இலள் நல்தவ உணர்வுஇலள்

வருணக் காப்புஇலள் பொருள்விலை யாட்டிஎன்று

இகழ்ந்தனன் ஆகி நயந்தோன் என்னாது

புதுவோன் பின்றைப் போனதுஎன் நெஞ்சம்

இதுவோ அன்னாய்! காமத்து இயற்கை

இதுவே ஆயின் கெடுகதன் திறம்!என       (5: 84-90)

‘இவள் கற்பு இல்லாதவள், நல்ல தவ உணர்வும் இல்லாதவள், குலமரபின் படியும் தனக்கொரு காவல் அற்றவள், பொருளுக்காகத் தன்உடலை விற்பவள்’ என்றெல்லாம் என்னைக் குறித்து மிகஇழிவாகப் பேசி என்னை அடைய விரும்புகின்றான் என்பது தெரிந்தும் அதனைப் பொருட் படுத்தாமல் அந்தப் புதிய ஆடவனின் பின்னே என் நெஞ்சமும் செல்கின்றதே. இதுதான் காமத்தின் இயல்பா? அப்படியாயின் அக்காமத்தின் வலிமை கெட்டொழியட்டும்.

      மணிமேகலை தோழி சுதமதியிடம் மனந்திறந்து கூறுவதாக வரும் இப்பகுதி உண்மையில் மணிமேகலையின் நிலை என்ன? என்பதனை நமக்குத் தௌ;ளத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது. மணிமேகலை இதுவரை காமத்தின் வயப்படாதவள், இப்பொழுதுதான் முதன்முறையாக ஒரு ஆடவனைக் கண்டு அவன்மேல் காதல் கொள்கிறாள். உதயகுமாரன் தன்னை விரும்புகின்றான் என்பதனைத் தன்பாட்டி சித்திராபதியிடமிருந்து தெரிந்துகொண்ட வயந்தமாலை அதனை ஒருநாள் தன்தாய் மாதவியிடம் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறாள் அவள்.

அப்பொழுதெல்லாம் அவளுக்கு உதயகுமாரனைக் குறித்து யாதொரு சிந்தனையும் தோன்றியதில்லை. இப்பொழுது பளிக்கறைக்கு உள்ளிருந்து அவனைக் கண்டபொழுதுதான் அவள் காதல் வயப்பட்டாள். அதிலும் தன்னைக் குறித்து அவன் மிகக்கேவலமாகப் பேசியதைக் கேட்டபிறகும் அவன் பின்னாலேயே தன் மனம் செல்லுகிறது.

இதுதான் காமமா? என்று முதன்முறையாக அந்த அனுபவம் குறித்துக் கேள்வி எழுப்புகிறாள் மணிமேகலை. அப்படியானால் இதற்கு முன்பே சுதமதி வாயிலாக சாத்தனார் சொன்ன, காமற் கடந்த வாய்மையள் என்ற மதிப்பீட்டிற்கு என்ன பொருள். காமத்தை அடைந்த பிறகல்லவா? அதனைக் கடக்க வேண்டும். இங்கே மணிமேகலை அடைந்த காமத்தைக் கடக்கத் துணிகிறாள்.

இதுவோ அன்னாய்! காமத்து இயற்கை

இதுவே ஆயின் கெடுகதன் திறம்!என

இதுதான் காமத்தின் இயல்பா? அப்படியானால் அந்தக் காமம் என்னை விட்டு விலகி அழிந்து போகட்டும் என்று காமத்தைக் கடக்கக் கருதுகிறாள். ஆனால் மணிமேகலை உண்மையில் காமத்தைக் கடந்து வென்றாளா? என்பதனைக் காப்பியத்தின் தொடர் நிகழ்ச்சிகளில் நாம் காணவேண்டும்.

      காமத்தை எதிர்கொள்ளாமலே அதனைக் கடந்திருக்க வேண்டிய மணிமேகலை ஏன் உதயகுமாரனிடத்தில் காதல் கொண்டாள். காப்பிய ஆசிரியனுக்கு விடைசொல்ல வேண்டிய கடமை இருக்கிறது. ‘மந்திரம் கொடுத்த காதை’ இதற்குப் பதில் சொல்கிறது. சென்ற பிறவியில் அசோதர நாட்டு மன்னன் இரவிவன்மன் அமுதபதி இணையருக்குப் பிறந்த பெண் இலக்குமி. அவளே இந்தப் பிறவியில் மணிமேகலையாகப் பிறந்துள்ளாள். இலக்குமியின் கணவனாக இருந்தவன் இராகுலன். அவன் மன்னன் அத்திபதி நீலபதி இணையருக்குப் பிறந்தவன்.

அந்தப் பிறவியில் இராகுலனைத் திட்டிவிடம் என்னும் பாம்பு கொன்றுவிட இலக்குமி அவனோடு தீக்குளித்து இறந்து போனாள். இந்த இலக்குமி இராகுலன் இணையரே இப்பிறவியில் மணிமேகலை உதயகுமாரனாகப் பிறந்துள்ளார்கள் என்ற செய்தியை பீடிகை கண்டு பழம் பிறந்துணர்ந்தும் மணிமேகலா தெய்வம் உரைத்தும் தெரிந்துகொண்டாள் மணிமேகலை. மேலும்,

உவவன மருங்கில் உன்பால் தோன்றிய

உதய குமரன் அவன்உன் இராகுலன்

ஆங்குஅவன் அன்றியும் அவன்பால் உள்ளம்

நீங்காத் தன்மை நினக்கும்உண்டு ஆகலின்

கந்த சாலியின் கழிபெரு வித்துஓர்

வெந்துஉகு வெங்களர் வீழ்வது போன்ம்என

அறத்தின் வித்துஆங்கு ஆகிய உன்னைஓர்

திறப்படற்கு ஏதுவா சேயிழை! செய்தேன்    (10: 42-49)

உவவனத்தில் காமத்தோடு உன்னைநாடி வந்த உதயகுமாரனே உன்னுடைய முற்பிறப்புக் கணவனாகிய இராகுலன். அதனால்தான் அவன் உன்னை விரும்பியதோடு மட்டுமல்லாமல் நீயம் அவனிடத்தில் நீங்காத விருப்பம் கொண்டாய். உன் உள்ளத்தில் தோன்றிய அக்காமம், கந்தசாலி என்னும் நெல்லின் மிகச்சிறந்த வித்து வெந்து உருகுகின்ற உப்பு நிலத்தில் வீழ்வதைப் போன்றது என்று கருதி அறத்தின் வித்தாகிய உன்னைச் சரியான நிலைக்கு ஆற்றுப்படுத்தவே இத்தீவிற்குக் கொண்டுவந்தேன் என்று மணிமேகலா தெய்வம் மணிமேகலையிடம் உரைத்தது.

      மணிமேகலா தெய்வத்தின் இக்கூற்று சில விளக்கங்களை சாத்தனார் சார்பாக நின்று நமக்குத் தெரிவிக்கின்றது. ஒன்று, மணிமேகலை உதயகுமாரனைக் கண்டு காதல் வயப்பட்டது முன்வினைத் தொடர்ச்சியே, காமவயப்படுதல் என்ற குறையைக் காப்பியத் தலைவிமேல் சுமத்தமுடியாது. இரண்டு, தெய்வம் மணிமேகலையை இத்தீவிற்குக் கொண்டு வரவில்லையெனில் அறத்தின் வித்தாகிய மணிமேகலை காமம் என்ற வெங்களர் நிலத்தில் வீழ்ந்துவிட வாய்ப்பிருக்கிறது. மூன்று, பிறவிகள் தோறும் தொடரும் கணவன் மனைவி உறவுகள் வினைப்பயனால் விளைவது, அதனை வெல்லுதல் அத்துனை எளிமையானதன்று.

      தெய்வத்தின் இச்சீரிய முயற்சியால் பழம் பிறப்புணர்ந்து உதயகுமாரன் மேல் கொண்ட காமத்தை வெல்லவேண்டிய மணிமேகலை அதற்கு நேர்மாறாக முற்பிறப்புக் கணவன் என்று உதயகுமாரன் மேல் கூடுதல் ஈர்ப்புடையவளாக மாற்றம் பெறுகிறாள். ஒரு பக்கம் கொண்ட துறவிக் கோலத்தால் இயல்பாக எழும் காதலை அடக்கிய தவிப்பும் மறுபுறம் முற்பிறவிக் கணவன் என்பதனால் உதயகுமாரன் மீதான ஈர்ப்புமாக மணிமேகலையின் மனம் ஊசலாடுகிறது.

      ஆபுத்திரனின் அமுதசுரபி பெற்று பாரகம் அடங்கலும் பசிப்பிணி அறுக என உண்டி கொடுத்து உயிர்க்குலம் காக்கும் கடமையில் ஈடுபட்டுவரும் மணிமேகலைக்கு உதயகுமாரனின் சந்திப்பு மீண்டும் சிக்கலை உருவாக்குகிறது.

      சித்திராபதியால் தூண்டப்பட்ட உதயகுமாரன் குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட நெடுந்தேரில் ஏறி மணிமேகலை தங்கியிருந்த உலக அறவியை அடைந்தான். அங்கே மணிமேகலை, கையில் அமுதசுரபி ஏந்தி பெரும்பசி உடைய வறியவர் களுக்கெல்லாம் மிகுதியான உணவினை வாரி வழங்கிக் கொண்டிருந்தாள். மணிமேகலையைக் கண்டவுடன் பெருகிய காமத்தோடு அவளை நெருங்கிப் பேசத் தொடங்கினான் உதயகுமாரன். முன்பு உவவனத்தில் இதுவோ அன்னாய்! காமத்து இயற்கை இதுவே ஆயின் கெடுகதன் திறம்!என, காமத்தைக் கடக்க உறுதி பூண்ட மணிமேகலை, இப்பொழுது, இவன் எனது முற்பிறவிக் கணவன் இராகுலனே என்று நினைக்கிறாள். அவன் பாதங்களில் விழுந்து வணங்குவதும் தகுதியானதே என்று கருதி அவனடி தொழுது வணங்கி நிற்கிறாள்.

என்அமர் காதலன் இராகுலன் ஈங்குஇவன்

தன்அடி தொழுதலும் தகவு!என வணங்கி

அறைபோய் நெஞ்சம் அவன்பால் அணுகினும்

இறைவளை முன்கை ஈங்குஇவன் பற்றினும்

தொன்று காதலன் சொல்எதிர் மறுத்தல்

நன்றி அன்று!என நடுங்கினள் மயங்கி             (18: 128-133)

உதயகுமாரனை வணங்கியதோடு அல்லாமல் மணிமேகலையின் சிந்தனையோட்டம் பல தடைகளைத் தாண்டி பெருக்கெடுக்கிறது. எனது நெஞ்சம் கட்டுப்பாட்டினை இழந்து உதயகுமாரனிடத்திலே சென்றாலும் வளைகள் குலுங்கும் எனது கரங்களை அவன் பற்றினாலும் முற்பிறப்புக் கணவனாகிய இவன் பேச்சை மறுத்தல் கூடாது என்று மனதில் உறுதி கொள்கிறாள் மணிமேகலை.

      காப்பியத்தின் இப்பகுதி மணிமேகலையின் மனஓட்டப் பதிவு என்பதனை நாம் கருத்தில் கொள்ளுதல் வேண்டும். வெளிப்படையாகப் பேசுகிற பேச்சைவிட மனத்துக்குள்ளே ஒருவர் பேசுகிற பேச்சே உண்மைக்கு நெருக்கமாயிருக்கும். மன ஊசலாட்டத்தின் வெளிப்பாடுகள் யாவும் நம் விருப்பின் பல முகங்கள். இங்கே மணிமேகலையின் மனஓட்டத்தில் உதயகுமாரன் நம் கரங்களைப் பற்றினாலும் நாம் ஒன்றும் மறுத்துப் பேசக்கூடாது என்று நினைப்பது அவன் அத்துமீறி விடுவானோ என்ற அச்சத்தில் தோன்றுவது.

ஆனால் இவள் தனக்குத்தானே சொல்லிக் கொள்கிறாள் நம் நெஞ்சம் கட்டுப்பாடிழந்து அவனிடத்திலே சென்றுவிட்டால் அதையும் நாம் ஏற்றுக்கொள்வது தான் நல்லது என்று. ஆக, மணிமேகலையின் மனம் உதயகுமாரனை அடையத் முடிக்கிறது, அதற்குக் காரணம் அவன் முற்பிறப்புக் கணவன். மணிமேகலா தெய்வம் நினைத்தது வேறு, நடந்தது வேறு. தெய்வம் நினைத்தது என்னவென்றால் மணிமேகலை பழம்பிறப்பு உணர்ந்தால் உதயகுமாரன் மீது ஏற்பட்ட காதலும் அதனால் ஏற்பட்ட குற்ற உணர்ச்சியும் நீங்கிவிடும் அதனால் அவள் தெளிவு பெற்று அறத்தின் வித்தாக மாறுவாள் என்பதுதான்.

ஆனால் நிலைமை தலைகீழாகிப் போனது பழம்பிறப்பு உணர்ந்ததால் மணிமேகலை உதயகுமாரன் காதல் இன்னும் நெருக்கமாகிப் போனது. கதையின் போக்கிலேயே இதற்கு ஒரு தீர்வும் கிடைக்கின்றது.

      மயங்கிய மணிமேகலை தெளிவு பெறுகிறாள். அவளின் காதல் மனம் அடங்கி, துறவு மனம் விழிக்கிறது. மீண்டும் உதயகுமாரனைச் சந்தித்தால் துறவு வெல்லுமா? காதல் வெல்லுமா? என்ற ஐயத்தில் அதற்கான வாய்ப்பைத் தவிர்க்க விரும்பி காயசண்டிகை என்ற விஞ்சையப் பெண்ணாக மாற்றுரு கொள்கிறாள் மணிமேகலை. காயசண்டிகை உருவில் இருப்பவள் மணிமேகலையே என்று தெரிந்துகொண்ட உதயகுமாரன் அவளை நெருங்கி உரையாட, உறவாட, உண்மை அறியாத காயசண்டிகையின் கணவன் காஞ்சனன் உதயகுமாரனை வாளால் வெட்டிக் கொன்றுவிடுகிறான்.

கொலையுண்டு வீழ்ந்து கிடக்கும் உதயகுமாரனின் உடல்கண்டு மீண்டும் தடுமாறுகிறாள் மணிமேகலை.உதயகுமாரனின் வெட்டுண்ட உடலைக் கண்டு மணிமேகலை புலம்பும் காட்சியில் மணிமேகலையின் தவக்கோலத்தை நாம் காண முடியவில்லை. கணவன் அல்லது காதலனின் மரணத்திற்கான புலம்பலாகவே அக்காட்சியைப் படைக்கின்றார். சாத்தனார்.

காதலனே! திட்டிவிடம் என்னும் தீண்ட உன்உயிர் நீங்கிய அந்தநாளில் பெருநெருப்புடைய ஈமத்தீயில் விழுந்து நான் உயிரைவிட்டேன். உவவனத்தில் உன்னிடம் என் உள்ளம் சென்றதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை. என்று தொடங்கும் மணிமேகலையின் புலம்பலில்

திட்டி விடம்உண நின்உயிர் போம்நாள்

கட்டுஅழல் ஈமத்து என்உயிர் சுட்டேன்

உவவன மருங்கில் நின்பால் உள்ளம்

தவிர்விலேன்     .. .. .. .. .. ..                       (21: 11-14)

வைவாள் விஞ்சையன் மயக்குஉறு வெகுளியின்

வெவ்வினை உருப்ப விளிந்தனை யோ!என

விழுமக் கிளவியின் வெய்துஉயிர்த்துப் புலம்பி

அழுதனள் ஏங்கி அயாஉயிர்த்து எழுதலும்

செல்லல் செல்லல்! சேயரி நெடுங்கண்!

அல்லிஅம் தாரோன் தன்பால் செல்லல்!

நினக்கு இவன் மகனாத் தோன்றியதூஉம்

மனக்கு இனியாற்கு நீ மகள் ஆயதூஉம்

பண்டும் பண்டும் பல் பிறப்பு உளவால்            (21: 23-31)

கூரிய வாளினையுடைய விஞ்சையன் காஞ்சனன் என்னைத் தன்மனைவி காயசண்டிகை எனத் தவறாக உணர்ந்து சீற்றம் கொண்டு உன்னைக் கொன்றுவிட்டானே என்று அழுது புலம்பி ஏக்கப்பெருமூச்சுடன் உதயகுமாரனை நெருங்குகின்றாள். தவக்கோலம் பூண்ட மணிமேகலையின் இப்புலம்பலில் மிக்குத் தோன்றுவது காமத்தைக் கடந்கவியலாத அவளின் இயல்பான சோகமே.

நிலைமை கட்டுமீறிப் போவதை உணர்ந்த கந்திற்பாவை செல்லாதே! செல்லாதே மணிமேகலையே உதயகுமாரனை நெருங்கிச் செல்லாதே என்று எச்சரிக்கைக் குரல் எழுப்புகிறது. கந்திற்பாவையின் எச்சரிக்கை எழாமல்போனால் மணிமேகலையின் காதலும் துயரமும் துறவு என்ற கட்டினையும் மீறிச் செயல்பட்டிருக்கும் என நாம் ஊகிக்க முடியும்.

      கந்திற்பாவையே இச்சிக்கலான சூழலை முடிவுக்குக் கொண்டுவருகின்றது. சென்ற பிறப்பில் இவன் உனக்குக் கணவனாகத் தோன்றியதும் அவனுக்கு நீ மனைவியாகத் தோன்றியதும் அந்தப் பிறப்பினில் மட்டுமல்ல அதற்கு முன்னும் முன்னும் பல பிறப்புகளில் தொடர்ந்து வந்துள்ளது பிறவியில் அழுந்துகின்ற தடுமாற்றத்தினைப் போக்க முயலுகின்ற தவக்கோலப் பெண்ணாகிய நீ இவன் மரணத்திற்காகத் துன்பம் கொள்ளாதே என்று மணிமேகலையின் தவக்கோலத்தை நினைவுபடுத்தி காமத்தைக் கடக்க வேண்டிய கடமையை அறிவுறுத்துகின்றது.

      காப்பியத்தின் தொடக்கத்தில் சுதமதி கூறிய காமற் கடந்த வாய்மையள் என்ற தகுதிப் பாட்டினை ஒத்தும் உறழ்ந்துமே மணிமேகலையின் வாழ்க்கைப் பயணம் நடைபோடுகின்றது. மாதவி தவக்கோலத்தை புனைந்துவிட்டாள். தோழி சுதமதி அக்கோலத்திற்கு ஒரு பெரிய அங்கீகாரத்தை வாய்மொழியாக வழங்கிவிட்டாள். மணிமேகலா தெய்வம்தான் அவளின் தவக்கோலத்திற்கு ஓர் அர்த்தத்தை ஏற்படுத்துகின்றான். மணிமேகலை என்ற இயல்பான பெண்ணுக்கும் மணிமேகலை என்ற தவமகளுக்குமான மோதலே காப்பியத்தை நடத்திச் செல்கின்றது. உதயகுமாரனின் மரணம் இப்போராட்டத்தை ஓர் உச்சக் கட்டத்திற்குக் கொண்டு சென்று சிக்கலை ஒருவாறு முடித்தும் வைக்கிறது. காதலனாம் உதயகுமாரனின் மரணத்திற்குப் பின்னும்கூட அவன்தாய் பட்டத்தரசியை காதலன் பயந்தோய்! என்று விளித்து அறம் சொல்லத் தொடங்குகிறாள் மணிமேகலை.

காப்பியத் தலைவியை அறிமுகப்படுத்தும் போதே கண்ணீரோடு அறிமுகப் படுத்தினார் சாத்தனார் என்று முன்னர் குறிப்பிட்டேன். மணிமேகலையின் கண்ணீருக்குக் காரணம் தவக்கோலம். பிறர் ஏற்றிவைத்த சுமையோடு அதனைச் சுமக்கவும் முடியாமல் இறக்கி வைக்கவும் தோன்றாமல் அவள் படும் வேதனையின் முற்குறியே மணிமேகலையின் கண்ணீர். ஆசிரியர் சாத்தனார் மணிமேகலையின் இந்த உள்முரணை முழுதாக உணர்ந்தே காப்பியம் படைக்கின்றார். அதனால்தான் மணிமேகலையின் உள்மன ஓட்டங்களையும் தடுமாற்றங் களையும் ஆசிரியனின் அனுமதியோடு நாம் கேட்க முடிகிறது. இதுவே படைப்புக்கும் படைப்பாளிக்குமான வெற்றி.

துணைநூல்: சிலம்பொலி சு. செல்லப்பன், மணிமேகலைத் தெளிவுரை, பாரதி பதிப்பகம், சென்னை-17, 1998.

- முனைவர் நா.இளங்கோ, தமிழ்த்துறைத் தலைவர், தாகூர் கலைக் கல்லூரி, புதுச்சேரி -605008

http://keetru.com/index.php/2014-03-08-04-35-27/2014-03-08-12-18-14/37450-2019-06-14-08-43-00

                                                               எரிதழல்

                                                                                             -சுப.சோமசுந்தரம்

          நான் இதற்கு முன் எழுதிய ‘என்னே இந்த நகைமுரண் !’ என்ற கட்டுரைக்குப் பின்னூட்டம் அளித்த நண்பர் ஒருவர் பின்வரும் கருத்துக்களைக் கூறியிருந்தார் :

   “ பாண்டிய மன்னனும் கோப்பெருந்தேவியாரும் தம் தவறுக்குத் தண்டனையாக தம் உயிர் மாய்த்த பின் கண்ணகி மதுரையை எரித்தது ஏற்புடைத்தன்று.”

   “ இராவணன் சூழ்ச்சிப் படலத்தில் இலக்குவன் மீது சீதை கடுஞ்சினம் பொழிந்ததன் விளைவே இலக்குவனால் மூட்டப்பெற்ற சிதையில் சீதை பாய நேரிட்டது.”

இவ்விரண்டினையும் ஒன்றாய்க் கட்டும் இழையாக ‘எரிதழல்’ எனும் இத்தலைப்பு அமைந்ததுடன், இலங்கையில் அனுமன் இட்ட தீயும் இணைந்தது எனலாம்.

காட்சி 1 : ஆராயாமல் பாண்டிய மன்னனால் தன் கணவன் கொலையுண்டதைக் கேள்வியுற்ற கண்ணகி அவலத்தில் புழுவாய்த் துடித்துப் பின் அடிபட்ட வேங்கையாய்ச் சீறி எழுகிறாள். பாண்டியன் அவையில் தன் தலைவன் மாசற்றவன் என்பதை நிறுவுகிறாள். மன்னனும் பாண்டி மாதேவியும் உயிர் துறக்கின்றனர். பாண்டியன் குற்றத்திற்கு அதிகபட்ச தண்டனை கிடைத்தாகியதே ! இன்னும் ஏன் மதுரையும் கோவலன் கொலையில் பிழையறியாத மக்களும் கண்ணகியிட்ட எரிதழலுக்கு இரையாக வேண்டும் எனும் கேள்வி எழுவது இயல்பு. எந்தவொரு இலக்கியமும் வெறுமனே ஒரு கதைக்களம் அன்று. உயர்வு நவிற்சியும் (Exaggeration) குறியீடும் (Symbolism) இலக்கியத்தின் அங்கங்களே. அவ்வகையில் கண்ணகி இட்ட தீயும் அனுமன் இட்ட தீயும் கோபக் கனலின் குறியீடாகவும், ஊரையே எரித்தல் உயர்வு நவிற்சியாகவும் கொள்ளுதல் சால்புடைத்து. ‘Hell hath no fury like (that of) a woman scorned’ என்ற ஆங்கிலப் பழமொழியின் மெய்ய்யாக்கலாக இவற்றைக் கொள்ளலாம். இங்கு அனுமன் இட்ட தீயும் சீதைக்காக எனக் கொள்வதால், சீதை இட்டதாகவே கொள்க.

 ‘ எல்லை நீத்த உலகங்கள் யாவும் என்

  சொல்லினால் சுடுவேன் அது தூயவன்

  வில்லின் ஆற்றற்கு மாசுஎன்று வீசினேன் ’

என்று சுந்தர காண்டம் சூடாமணிப் படலத்தில் சீதையின் வாயிலாக, எரித்தலில் சீதைக்கு மாறுபாடு இல்லை எனவும், தன் தலைவனின் ஆற்றலுக்குக் களங்கம் வருமாதலின் எரிக்கவில்லை என்பதும் தெளிவு. இவற்றிற்கப்பால் இவ்விரு தழல்களிலும் ஊரார் குற்றமற்றவர் என்பதை முற்றிலும் ஏற்பதற்கில்லை. கொள்கையளவில் மன்னனின் தவறுக்கு மக்களும் பொறுப்பாவர் என்பதையும் குறியீடாகக் காட்டுவதாய்க் கொள்ளலாம். மன்னன் தவறிழைக்கையில் தட்டிக் கேட்கும் பொறுப்பு மக்களுக்கு உண்டு. ஒரு செயலைச் செய்யுமுன் ‘மக்கள் நீதி கேட்பர்’ என்ற உணர்வை மன்னனுக்கு ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும். இன்றைய கால அளவையில் இது அதிகமாகத் தோன்றலாம். ஆனால் உலகின் தலைசிறந்த நாகரிகமான சங்க கால வாழ்வு முறைக்குள் சென்று வந்தவன் தமிழன் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.     ஒரு சிறந்த முடியாட்சி மக்களாட்சியே. மேலும் ‘ The world suffers not so much due to the violence of the bad as to the silence of the good ’ என்ற நெப்போலியனின் வாக்கும் ஈண்டு குறிக்கத்தக்கது. அநீதியைக் கண்டு அமைதியாய் இருப்பவன் சட்டத்திற்கு முன் நிரபராதியாகலாம். அறத்தின் முன் அவன் குற்றவாளியே. இக்குற்றத்தில் சிலருக்கு விலக்கு அளித்ததும் எண்ணத்தக்கது. கம்பன் காவியத்தில் இராவண தேசத்தில் அனைவரும் அரக்கர் குலம் எனக் கொண்டதால் எவருக்கும் விதிவிலக்கு அளிக்கவில்லை போலும். கண்ணகியோ,

  ‘ பார்ப்பார் அறவோர் பசு பத்தினிப் பெண்டிர்

   மூத்தோர் குழவி எனும் இவரைக் கைவிட்டு

   தீத்திறத்தார் பக்கமே சேர்க ’

என மதுரைக் காண்டம் வஞ்சின மாலையில் தீக்கடவுளுக்குக் கட்டளையிடுகிறாள். யாரெல்லாம் அநீதிக்கெதிராய் எழும் வலிமையற்றவரோ, அவரையெல்லாம் விட்டு தீத்திறத்தாரை அழிக்கச் சொல்வது கண்ணகி மூலமாய் இளங்கோவடிகள் வழங்கும் தீர்ப்பு.  (இவ்வகையில் இலங்கையின் தமிழினம் எதிரிகளின் இன அழிப்பு முயற்சிக்கு ஆளாகையில், அருகாமையில் தமிழ் கூறும் நல்லுலகம் வாளாவிருந்தமையின், அஃது இத்தகைய எரிதழலுக்கு ஆளாகி, நான் முதலில் எரிந்து போக அவாவுறுவேன்)

             எனவே கண்ணகியிட்ட தழலும் அனுமன் இட்ட தழலும் மேற்கூறிய நியாயங்களுக்கு உட்படுவன. இனி சீதையின் கற்புநிலைச் சோதனையாய் இடப்பட்ட எரிதழல் காண்போம்.

காட்சி 2 :   இராவணன் சூழ்ச்சிப் படலம். அண்ணனின் ஆணையை மீறி அறியாத இலக்குவன், இராமனின் (இராமன் குரலில் மாரீசனின்) அபயக் குரல் கேட்டு, அது பகைவர் தம் சூழ்ச்சியே என உணர்ந்து பர்ணசாலையை நீங்க மறுக்கிறான். 

       “ எடுத்த சீற்றத்தள்

        கொன்றன இன்னலள்

        கொதிக்கும் உள்ளத்தள்

        ‘நின்ற நின்நிலை இது நெறியிற்று

        அன்று’ எனா

        வன் தறு கண்ணினள் ( சீதை )

        வயிர்த்துக் ”    கூறுகிறாள்.

    அஃதாவது இலக்குவனை நோக்கி மிகுந்த சீற்றத்துடன், தான் கொலையுண்டதைப் போன்ற துன்பம் கொண்டும், கொதிக்கும் உள்ளத்துடனும், “ (இராமனின் துயர்நிலை அறிந்தும்) நீ இவ்விடமே நின்றது நெறியின்பாற் பட்டதன்று ” எனச் சினந்த கண்களுடன் பகை பாராட்டிக் கூறுகிறாள் சீதை. அத்தோடு நில்லாமல்,

   “ ஒரு பகல் பழகினார் உயிரை ஈவரால்

    பெருமகன் உலைவுறு பெற்றி கேட்டும் நீ

    வெருவலை நின்றனை வேறுஎன் யான்இனி

    எரியிடைக் கடிது வீழ்ந்து இறப்பென் ஈண்டு ”

என்று கோபக்கனல் உமிழ்கிறாள். “ ஒரு நாள் பழகினாலே இராமனுக்கு எவரும் உயிர் கொடுப்பர் (குகனைப் போல). அவ்வாறிருக்க தலைவன் இராமன் அங்கு இன்னலுக்குள்ளாக நீயோ இங்கு வாளாவிருந்தது என்னே ! நான் நெருப்பில் பாய்ந்து என் உயிரை மாய்ப்பேன் ” என்று தீயினும் சுடும் சொற்களை வீசிகிறாள்; தீப்பாய முயல்கிறாள்.

   இவ்விரண்டு பாடல்களில் இலக்குவனைச் சினந்து கூறுகிறாள். வால்மீகி சொன்னதைப் போல், “அண்ணன் இறந்தால் என்னைப் பெண்டாள நினைத்தாயோ? ” என்றெல்லாம் நாகரிகமற்றவளாய் சீதையைக் காட்டவில்லை கம்பன். மீண்டும் சொல்வோம். சங்க கால நாகரிகத்துள் சென்று வந்தவர் தமிழ் மாந்தர் என்பதை உணர்ந்தவன் கம்பன். எனினும் தன் சொற்கள் இலக்குவனைத் தீயினும் சுட்டிருக்கும் என்பதைச் சீதையின் வாயிலாகவே அறிகிறோம். சுந்தர காண்டம் காட்சிப் படலத்தில்,

   “ என்னை நாயகன் இளவலை எண்ணலா வினையேன்

    சொன்ன வார்த்தை கேட்டு அறிவிலள் எனத் துறந்தானோ ( என்             

    தலைவன் இராமன் )”

என அரற்றுகிறாள்.

           யுத்த காண்டம் மீட்சிப் படலத்தில் மீட்கப்பட்ட சீதை இராமனைக் கண்டதும் கரை காணா உவகையுற்று  ‘நான் இனி மறப்பினும் நன்று; இனி மாறு வேறு வீழ்ந்து இறப்பினும் நன்று’ ( இப்பிறவியின் பேறனைத்தும் பெற்றேன்; இனி நான் அவனை மறந்தால்தான் என்ன, வீழ்ந்து இறந்தால்தான் என்ன !) என ஏக்கம் நீங்கிய கற்பினுக்கு அரசினை, பெண்மைக் காப்பினை அத்தலைவனும் அமைய நோக்குகிறான். அடுத்து வந்தது பார் வினை. பின்னர் வரும் எட்டுப் பாடல்களிலும் சொல்லம்புகளால் அவளைத் துளைத்தெடுக்கிறான்; வார்த்தைக் கனலில் அவளை எரிய விடுகிறான்.

  ‘ பெண்மையும் பெருமையும் பிறப்பும் கற்பு எனும்

   திண்மையும் ஒழுக்கமும் தெளிவும் சீர்மையும்

   உண்மையும் நீ எனும் ஒருத்தி தோன்றலால்

   வண்மைஇல் மன்னவன் புகழின் மாய்ந்தவால் ’

( நற்பண்புகள் அனைத்தும் நீ ஒருத்தி தோன்றியதால் வள்ளன்மை ஒழிந்த அரசனின் புகழ் மாய்ந்தமை போல் மாய்ந்தன. )

இதற்கெல்லாம் உச்சமாய்,

 ‘ உன்னை மீட்பான் பொருட்டு உவரி தூர்த்து . . . . .

   - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

   - - - - - - உறுபகை கடந்திலேன் பிழை

   என்னை மீட்பான் பொருட்டு இலங்கை எய்தினேன் ’

( உன்னை மீட்பதற்காக கடலினைத் தூர்த்து உறுபகை கடக்கவில்லை; என்னைப் பழிச்சொல்லில் இருந்து மீட்பதற்காகவே இலங்கை அடைந்தேன் ) என்றது ஆணாதிக்கத் திமிரின் எல்லை. இனி கண்ணகியாகிறாள் சீதை (தமிழைப் பொறுத்தமட்டில் சீதைக்கு மூத்தவளாயிற்றே கண்ணகி !). தன் தலைவன் முன் இதுவரை பேசாத பெண்மை பேசுகிறது. ஆங்கிருந்த ஆன்றோர் சான்றோர் முன் தன் வழக்குரைத்து இறுதியில், “புறத்து இனி யாருக்காக என் கோது அறு (குற்றமற்ற) தவத்தினைக் கூறிக் காட்டுகேன்? சாதலின் சிறந்தது ஒன்றில்லை” என முடிவெடுக்கிறாள். இளையவன் (இலக்குவன்) தனை அழைத்து ‘இடுதி தீ’ எனக் கூற, மனதினால் அதனை ஏற்காத இளவல் தமையனை நோக்க, அவனும் பார்வையால் சம்மதம் தருவது உலகில் ஊழிக்காலம் வரையிலான கொடுமைகளில் ஒன்று.

  “ இளையவன் தனை அழைத்து இடுதிதீ என

   வளையொலி முன்கையாள் வாயின் கூறினாள்

   உளைவுறு மனத்தவன் உலகம் யாவுக்கும்

   களைகணைத் தொழஅவன் கண்ணின் கூறினான் ”

                உலகிற்குத் தன் தூய்மை காட்டவே தீப்பாய முனைந்தாள் என்ற வார்த்தையெல்லாம் புறந்தள்ள இராமனின் கடுஞ்சினமும் சீதையின் வழக்குரையும் போதுமானது. இராவணன் சூழ்ச்சிப் படலத்தில் மாரீசனின் மாய வலையில் விழுந்த இராமனைக் காக்க இலக்குவனை அனுப்ப சீதையின் கடுஞ்சொற்களே பின்னாளில் இராமன் மூலம் சீதைக்குத் திரும்பின என்றும், அங்கு தீப்பாய முனைந்து இலக்குவனை மிரட்டியதே இங்கு அவளைத் தீப்பாய வைத்தது என்றெல்லாம் முனைந்தேற்றும் வாதங்கள் நமக்கு ஏற்புடைத்தன்று. இங்கு எரிதழல் சோதனைக்கு உட்படுத்தப்படுவது சீதையென்னும் தனியொருத்தி அல்ல; வலுக்கட்டாயமாக தூக்கிச் செல்லப்பட்ட ஒரு பெண்ணின் கற்பு நிலை. அவதார புருஷராயினும் மானிடராய் வாழ்தலினால் அவர்க்கான குறையோடுதானே நிற்க முடியும் எனலாம். அதற்கு மானிடரே போதுமே ! அவதாரத்தின் நோக்கமே வாழ்ந்து காட்டி மனிதரை நல்வழிப் படுத்துவதுதானே !

                 எனவே எந்த வகையிலும் இந்த எரிதழலை நம்மால் நியாயப் படுத்த இயலவில்லை. தரணி உள்ள மட்டும் தமிழ் வாழும்; தமிழ் வாழுமட்டும் இத்தழல் எரியும்.                       

பதிற்றுப்பத்து வழி சேர மன்னர்களும் மக்கள் வாழ்வியலும்…

தமிழ்ச் சமூக வரலாறு நீண்ட நெடிய வரலாற்றை, மனித குலம் தோன்றி நிலைபெற்ற செயல்முறையை விளக்கும் ஒளிவிளக்கமாய் திகழ்ந்து வருகிறது. தோண்ட தோண்ட நீர் பெருகுவது போல, ஆராய ஆராய பல புதிய கருத்துக்கள் தோன்றி பழந்தமிழர் வாழ்வை புதிய நோக்கில் ஆராயும் வேட்கையும் மிகுதியாகிறது.

கல்வெட்டுக்களும், செப்பேடுகளும், இலக்கியங்களும் இன்ன பிற சான்றுகளும் வரலாற்றை வெளிக்கொணரும். அதே வேளையில் அவை முழுமையும் உண்மை நிலையை பிரதிபலித்து விடுவதில்லை. எனினும் பல்லாயிரம் கருத்துக்களை தம்முள் புதைத்தும், மறைத்தும் இன்று விதையாக நின்று புதிய கோட்பாடுகளோடு பொருத்தி ஆராய்கையில் புதிய வாழ்வியல் கருத்தை வெளிப்படுத்தி நிற்கின்றன. அவ்வகையில் ‘பதிற்று பத்து’ எனும் புற நூலின் வழியாகவும், பிற நூல்களின் வழியும் இவ்வாய்வு அமைகிறது.

தொல்காப்பியத்துள்,

“மாயோன் மேய காடுறை உலகமும்

சேயோன் மேய மைவரை உலகமும்”

என்று ‘குறிஞ்சி’ எனும் பெயருடையது இம்மலையும் மலையைச் சார்ந்த பகுதிகளுமெனவும்; அங்கு ‘சேயோன்’ தெய்வமாக (சே-சிவந்த, சிவந்தவன் முருகன், குமரன் என்று கூறுவார்.) இருந்ததாகக் கூறுகின்றது. ஆக, தெய்வமாக முருகன் இருந்ததாக பிற கருத்துகளின் வழியும் அறிய முடிகிறது.

குறிஞ்சிக்குப் புறத் திணை யென ‘வெட்சி’ யைக் கூறுகின்றார் தொல்காப்பியர். ‘வெட்சி’ என்பது ஆநிரை கவர்தல், வெட்சியின் உட்துறையாக ‘ஆநிரை மீட்டல்’ என்று குறிப்பிடப்படுகின்றது. அதாவது பசுவை பிற மக்களிடம் இருந்து யார்கும் தெரியாதவாறு கைப்பற்றும் போராக ‘வெட்சியும்’, அதனை மீட்க செல்லும் போராக‘கரந்தையும்’ போர் முறைகளாக இருந்ததென குறிப்பிடப்படுகின்றது.

 இப்போரில் பல இழப்புகள் நிகழ்வதைப் பற்றி தொல்காப்பியர் ‘புறத்திணையியலில்’ தெளிவாகக் குறிப்பிடுகிறார். இதில் “கரந்தைத் திணை”

 “வெறியறி சிறப்பின் வெவ்வாய் வேலன்

 வேறியாட் பயர்ந்த காந்தளுமம்,..” (தொல்காப்பியம் நூல் 1006.)

என்று முருகன் எனும் வேலன் வேலை உடையவனை வணங்கி போருக்குச் செல்வதான குறிப்புகள் உள்ளன. காந்தன் மலரைச் சூடி இறைவனை வணங்கி சூளுரை மேற்கொண்டு கரந்தை வீரர்கள் போர் புரிந்த குறிப்புகள் பிற்கால நூலான புறப்பொருள் வெண்பா மாலையிலும் காணப்படுகின்றன.

 ஆக, மலையும் மலை சார்ந்தப் பகுதியிலும் முருகனை தெய்வமென எண்ணிய நிலையை அறிகின்றோம். பிற புராண, இதிகாச வழியாகவும் அறிகின்றோம்.

மக்களின் நிலை

 மலையும்,மலை சார்ந்த பகுதியில் வசித்தோரை நிலப் பெயரின் அடிப்படையிலும், தொழிலின் அடிப்படையிலும் பெயர் வைத்து அழைத்ததை அறிகிறோம்.

 பொருப்பன் - குறிஞ்சி நிலத் தலைவன். பொருப்பு – பக்க மலை; பக்க மலைகளுக்குரியவன் என்பதால் நிலத் தலைவனாக இருந்திருக்கலாம். பொருப்பரையன் - மலையரசன் என்பர். பொருப்பு வில்லான் - சிவனுக்குரிய பெயர்; பொருநா – அரசர், கூத்தர், நாடகர் என பல்வகை பெயராக இருந்துள்ளது. பொருநன் - அரசன், குறிஞ்சி நிலத் தலைவன், திண்ணியன். அதாவது வலிமைமிக்கவன், படைத்தலைவன், பகைவன், கூத்தன் எனவும் வழங்கப் பெறுகிறது.

குறம்பொறை நாடு – குறிஞ்சி நிலத்து ஊர் பெயர்; குறும்பொறை நாடன் - முல்லை நிலத் தலைவன்; கானக நாடன் - குறிஞ்சித் தலைவன்; குறிஞ்சி கிழவன் – முருகன்.

 என்று பொருப்பு, சேரல், பொறை என மலையின் பெயராக இருந்திருக்கின்றது. ஆதலால் மலைக்குரிய தலைவனை மலைரச தலைவன் என்பதாக அழைத்ததை அறிகிறோம். இவற்றுள் பொருப்பு வில்லான் என்று சிவனை அழைத்ததன் வழி பொருப்பு – மலை; வில்லான் - வில்லை உடையவன் என மலையில் வில்லை கொண்டு பாதுகாப்பவன் அல்லது வில்லை உடையவனென உரைத்தலும் நோக்கத்தக்கது.

 மேலும், குன்றுவர் - வேட்டுவர், குன்றவர், குன்றவாணர் - குறிஞ்சி நில மக்கள் பெயர்; குன்றெறிந்தோன் – முருகன்; குன்றெடுத்தோன் - கண்ணன்.

சிலம்பன் வெற்பன் (வெற்பு-மலை)

குறிஞ்சி நிலத்தலைவன் - சேய், கானவர், வேடர், வேட்டுவர், குறவர், குறத்தி, கொடிச்சி, (இடைச்சி) கொடிச்சியர் எனவும் மக்கட் பெயரும், நிலத்துத் தலைவன் பெயரும், மலை நிலத்து பெயரும் தெளிவாக சொல்லாய்வின் அடிப்படையில் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. இதன் வழி நிலத்து அடிப்படையிலும், தொழில் அடிப்படையிலும் முதலில் பெயர்கள் தோற்றம் பெற்றதை அறிய முடிகிறது.

சேரர்களின் தோற்றுவாய்

சொல்லாய்வின் அடிப்படையில் ‘சேரர்’ என்தற்குரிய விளக்கமாக,‘மலை’யை ஆண்ட அரசர்களை குறிக்கும் சொல்லாக விளங்குகிறது. குறிப்பாக, சேரல் - மலை என்ற பொருளை உடையது. அதனால் மலையை ஆண்டவர்கள் ‘சேரர்’ எனப்பட்டனர். வெற்பு, பொறை, குன்று - என்றும் மலையை குறிக்கும் சொல்லும், அவர்களை மலையன், வெற்பன், பொறையன் குன்றன் என்று ஆண்பால் பெயர் வழங்கப்பட்டதையும் அறிய முடிகிறது.

சேரர்கள் ‘வில்’ லினைக் கொடியாகக் கொண்டனர். வேட்டையாடுதலில் நாட்டமும், அம்பு எய்துதலில் சிறந்தும் வாழ்வில் வலிமையைப் பொருளாகக் கொண்டு வாழ்ந்த மக்களின் தலைமகன்களாகவும், பிற்காலத்தில் பேரரசர்களாகவும் விளங்கியதை வரலாறு வெளிக்கொணரும், பெருந்தொகை நூலின் வழி.

“வடக்கு திசை பழனி வான்கீழ்த்தென் காசி

குடக்கு திசை கோழிக்கோடாம் - கடற்கரையின்

ஓரமோ தெற்காகு முள்ளெண் பதின்காதச்

சேரநாட் டெல்லையெனச் செப்பு”

    (பெருந்தொகை பா.2091)

என்று, வடக்குத் திசையாக ‘பழனி’ யையும், கீழ்ப்பகுதியாக தென்காசியும், குடக்குத் திசையாக ‘கோழிக்கோடு’ பகுதியும், கடற்கரை ஓரமாக முள்ளெண் பதின் ஆகியவை சேரநாட்டு எல்லை இருந்ததென அறிய முடிகிறது.

மேலும், மேலைக் கடற்கரை வெளியை ஆண்டுள்ளனர். இஃது தமிழ் வழங்கும் நிலமாகவே முன் இருந்ததாகவும், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைக் கணவாய்கள் வழியாக இடையிடையே கிழக்கிலும் சில பகுதிகளைக் கைப்பற்றி ஆண்டனர் என்றும் வரலாற்றாசிரியர்கள் கருதுகின்றனர்.

“சேர அரசர்களின் தலைநகராக வஞ்சி மூதூரே வரலாற்றுக் காலந் தொட்டு விளங்கி வந்தது. அதன்கண் இருந்து அரசியற்றியோர் சேரர் குடியின் தலைமையாளராக விளங்கினர். ஆயினும் சேரவரசர் குடும்பத்தைச் சார்ந்த பலரும் பிற பிற இடங்களிலும்,பெரும்பான்மையையும் சுதந்திரமான தனியரசுகளை நிறுவிக் கொண்டு அதே காலத்தோடும், பின்னரும் மாண்போடு வாழ்ந்திருக்கின்றனர்” (பதிற்றுப்பத்து, 4ம்பத்து) என்பர்.

சேரர் மரபுத் தடம்

‘இவன் இன்னாரின் மகன்’ என தந்தையின் பெயரையே குறித்துச் சொல்லப்படும் மரபினுக்கு மாறாக,‘இன்னான் இன்னவனுக்கும் இன்னவளுக்கும் பிறந்த மகன்’ என தாயின் பெயரையும் சேரவே சொல்லும் சிறந்த குடிமரபு உரைக்கும் மரபையும் பதிற்றுப்பத்து பதிகங்கள் நமக்கு உணர்த்துகின்றன. உதாரணமாக,

     (பக்.6 பதிற்றுப்பத்து)

“இன்னிசை முரசின் உதியஞ் சேரற்கு

வேளியன் வேண்மாள் நல்லினி யீன்றமகன்

அமைவரல் அருவி இமயம் விற் பொறிந்து

இமிழ்கடல் வேலி தமிகழம் விளங்கத்”

     (2ம் பத்து, பதிற்றுப்பத்து)

என்ற பாடலில், உதியஞ் சேரனை வெளியத்து வேளிர்களின் குடியிலே பிறந்து அவனை மணந்து, கோப்பெருந்தேவியாக விளங்கியவள் வேண்மாள் நல்லினி தேவி அவர்களின் மகனே இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் ஆவான் என்று பாடல் கருத்தமைகின்றது. இது போன்ற பாடல்கள் வேறெந்த நூலிலும் காணப்படவேயில்லை. பண்டைய இலக்கிய வரலாற்றில் உலகெங்கிலும் இத்தகைய முறை காணப்படவே இல்லை என கருத இடமுண்டு.

“சேர மன்னரும் சிலர் தம்முடைய ஆன்ம விசாரம் கருதி, பார்ப்பன அறிஞரைக் குருவாக ஏற்றிருந்தனர் என்றும், அவர்கள் மூலம் வடமொழியறிவும்,வடமொழியாளரின் வேள்வியும் ஞானமும் பற்றிய அறிவும் பெற்று விளங்கினர்” (பக்.57, பதிற்றுபத்து) என்றும் உரையாசிரியர் குறிப்பிட்டுச் செல்கின்றனர்.

சேர மன்னர்களின் பட்டியல்   காலம் (தோராயமாக)

    பெருஞ்சோற்று உதியஞ் சேரலாதன் - கி.பி.45-70
    இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் - கி.பி71-129
    பல்யானை செல்கெழு குட்டுவன் - கி.பி80-105
    களங்காய்க்கண்ணி நார்முடிச்சேரல் - கி.பி106-130
    சேரன் செங்குட்டுவன் - கி.பி 129-84
    ஆடுகோட்பாட்டு சேரலாதன் - கி.பி130-167
    அந்துவஞ்சேரல் இரும்பொறை - கி.பி.70 (இருக்கலாம் என்பர்)
    மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை - கி.பி70 (இருக்கலாம் என்பர்)
    வாழியாதன் இரும்பொறை - கி.பி123-148
    குட்டுவன் இரும்பொறை - கி.பி (காலம் தெரியவில்லை)
    பெருஞ்சேரல் இரும்பொறை - கி.பி148-165
    இளஞ்சேரல் இரும்பொறை - கி.பி165-180
    பெருஞ்சேரலாதன் - கி.பி.180
    கோப்பெருஞ் சேரல் இரும்பொறை - கி.பி (காலம் தெரியவில்லை)
    குட்டுவன் கோதை - கி.பி184 – 194
    மாரி வெண்கோ - காலம் தெரியவில்லை
    வஞ்சன் - காலம் தெரியவில்லை
    மருதம் பாடிய இளங்கடுங்கோ - காலம் தெரியவில்லை
    கணைக்கால் இரும்பொறை - காலம் தெரியவில்லை
    கோட்டம்பலத்துத் துஞ்சிய மாக்கோதை - காலம் தெரியவில்லை

சேரர்களின் வரலாற்றினைப் பற்றி தனியொரு நூலான பதிற்றுப்பத்து 10 சேர மன்னர்களின் வரலாற்றைத் தருகிறது. முதல் மன்னன் உதியஞ் சேரலாதன் ஆவான். ஆனாலும் அவனைப் பற்றி பாடப்பட்ட முதல் பத்து கிடைக்கவில்லை என்பர். 2ம் பத்தில் உதயனின் மகன் இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் ஆவான்.

3ம் பத்தில் இமயவரம்பனின் தம்பியான பல்யானை செல் கெழு குட்டுவன். 4ம் பத்தில் இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதனின் மூத்தமகன் களங்காய்கண்ணி நார்முடிச் சேரல். 5ம் பத்தில் இமயவரம்பனின் மகனும் நார்முடிச் சேரலின் தம்பியுமான சேரன் செங்குட்டுவன்.

பெருஞ்சோற்று உதியன் சேரலாதன்

இவன் பாரதப் போரில் இரு படைக்கும் பெருஞ்சோறு அளித்தான் என்று கூறப்படுவது உண்டு. இஃது முரண்பட்ட செய்தி என்ற கருத்தும் நிலவுகிறது.

 “ஓரைவ ஈரைம் பதின்ம ருடன் றெழுந்த

போரில் பெருஞ்சோறு போற்றாது தானளித்த

சேரன் பொறையன் மலையன் றிறம்பாடிக்

கார்செய் குழலாட வாடாமோ ஆசல்

கடம் பெறிந்த வாபாடி யாடாமோ ஊசல்”

    (சிலப்பதிகாரம் வாழ்த்துக் காதை செய்யுள்)

என்ற பாடல் வழி மகாபாரதம் போரில் கலந்து கொண்ட இருபெரும் படையினருக்கும் பெருஞ்சோறு அளித்தான் என்ற கருத்து காணப்படுகிறது என கூறுவர்.

முன்னோர் நினைவால் படையினருக்கு பெருஞ்சோறு அளித்தான் என்ற கருத்தானது அகநானூறு எனும் நூலின் 65 ஆம் பாடல் குறிப்பிடுகிறது. மாமூலனாரால் பாடப்பட்ட இவன் பாடலிபுரத்தை ஆண்ட கடைசிமன்னன் நந்த மன்னனுடைய சம காலத்தவன் என்றும் கூறுவர்.

உதயஞ் சேரன் காலத்தில் பாடலிபுத்திரத்தில் நந்தனுக்கும் சந்திர குப்த மௌரியனுக்கு கி.மு.320-க்கு முன்னர் போர் நிகழ்ந்தது என்பர். தன் தந்தையின் காலத்தில் சேரர் படையை பாடலிக்குச் செலுத்தி மகாபத்ம நந்தனின் ஆரம்பகால வெற்றிக்குத் துணையானான் என புலவர்கள் பாடலில் கூறும் கருத்தில் வழி தெரிய வருகிறது. அதே போல ‘யவனர்’ களை வெற்றி கொண்டான் எனவும், யவனர்கள் (கிரேக்கர்) பாண்டிய நாட்டில் பாதுகாவலர்களாக இருந்ததை புறநானூம், அரிக்கமேடு ஆராய்ச்சி வழியும் அறிகின்றோம்.

இம்மன்னன் யவனரோடு போரிட்டு வெற்றி பெற்றான் என்றும் அரபிக்கடல் பகுதி சார் தீவில் போர் நடந்தது என்றும், மேற்குத் தீவில் கடம்பர்களை வென்று காவல்மரமான கடம்ப மரத்தை வெட்டி வீழ்த்தினான் எனவும், சோழர்களுடன் நடத்திய போரில் மாண்டான் எனவும் இவன் வரலாற்றை ஆய்வாளர்கள் குறிப்பிடுவர்.

‘எழுமுடி கெழீஇய திருஞெமர் அகலத்து

 நோன்புரித் தடக்கைச் சான்றோர் மெய்ம்மறை”

    (பதிற்றுப்பத்து, பா.14:11-12)

என்ற பாடலில், ஏழு பேரை வென்று அவர்களது முடிகளாலேயே பொன் செய்த ஆரத்தை உடையவன் என்று கூறுகிறது. எழுவர் யார் என்பதை அறிய முடியவில்லை.

இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன்

உதயனின் மகன் 2-ம் பத்தின் தலைவன் மாமூலனாரும் பரணரும் சிவனைப் புகழ்ந்துரைத்தனர். இவன் இமயம் வரை சென்று விற்கொடி பொறித்தான் என்றும், தடுத்த ஆரியரை வென்று அவர் தலைமீதே கல்லைச் சுமந்து வர செய்தான் என்றும் கூறுவர்.

“பேரிசை மரபின் ஆரியர் வணக்கி

ஆரியர் துவன்றிய பேரிசை மயம்

தென்னங் குமரியோடு ஆயிடை

மன்மீக் கூறுநர் மறந்தபக் கடந்தே”

    (பதிற்றுப்பத்து 2- பா)

என்ற வழி ஆரியரை வென்றான் இவன் என்றும், அவர்களுக்கு அளித்த பொருட்களையும் திரும்பப் பெற்றான் என்றும் கூறுகின்றனர் உரையர்.

‘இமயவரம்பன் சோழர் குலத்து மணக்கிள்ளி என்ற மன்னனின் மகளுக்கும் பிறந்தவன். காலத்தால் முந்திய இம்மன்னனும் சங்க மருவிய காலம் சேரன் செங்குட்டுவனும் ஒருவனே என்றும் உரையாளர் கூறுவதுண்டு. (சங்கப் பாடல் ஒன்றில் கூட செங்குட்டுவன் பெயர் இல்லை)

வணிகர்க்குத் தொல்லைத் தந்து தீவுகளில் பதுங்கிக் கொள்ளும் கடற்கொள்ளைக் கூட்டத்தினரை அழித்த “கடல் பிறகோட்டிய செல்கெழு குட்டுவன்” என பரணர் பாடினார். வடக்கில் ‘மோகூர்’ வரை சென்று பழையனை வென்றான். அங்கு குட்டுவனஞ்சூர்’ என்ற ஊர் இருக்கின்னது. இவன் புதல்வன் ஆடல்கலை வல்லவனாதலில்‘ஆட்டனந்தி’ என அழைக்கப்பெற்றான்.

சேரன் செங்குட்டுவன்

கிள்ளிவளவனொரு போரிட்டு 9 சோழ இளவரசர்களை ‘நேரிவாயில்’ என்ற இடத்தில் வென்றான். கிள்ளி வளவனுக்கு துணையாக நின்று அவன் அரசுரிமையை பாதுகாக்க இப்போர் நிகழ்ந்ததென்பர். 9 –சோழர்கள் யார் என தெரியவில்லை என்பர் ஆய்வர்.

கடம்பரை வென்றான், ஆரியரை வென்று அவர் தலையிலேயே கல் சுமக்கச் செய்து கண்ணகிக்கு கோயில் கட்டினான். இதனை ‘வடதிசை வணக்கிய மன்னவன்’ என்ற வழி அறியலாம். சத்தியநாதர் ஐயர் இதனை கலப்பற்ற பொய் என்கிறார். அவரால் காரணம் விளக்கப்படவில்லை. இம்மன்னனைப் பற்றி,

பத்தினி தெய்வத்திற்குச் சிலையெடுப்பதற்குரிய கல்லினைக் கொள்ள விரும்பியவனாக, கானலைக் கொண்டிருந்த காட்டு வழியே கணையைப் போல விரைந்து சென்றான். ஆரியரின் தலைவனைப் போரிலே’ வீழ்த்தினான். பெரும் புகழுடைய இனிய பல அருவிகளைக் கொண்ட கங்கையின் தலைப் பகுதிக்குச் சென்றான். நல்லினத்தைச் சார்ந்தவை என தெரிந்த பல ஆனினங்களை அவற்றின் கன்றுகளோடும் கைப்பற்றிக் கொண்டான்.

தம் இலக்கு மாறாது அம்புகளைச் செலுத்தி... இடும்பாவனத்தின் ஒர புறத்தே பாசறைவிட்டுத் தங்கினான். வியலூரை அழித்தான். பின்னர் கரையின் எதிர்புறத்தை அடைந்து அங்கிருந்த கொடுகூரையும் அழித்து வென்றான்.

‘பழையன்’ என்பவன் காத்து வந்த… வேம்பினது முழவு போன்ற அடிமரத்தை வெட்டி அவனையும் வென்றான். தூய மங்கல வணிகளை அதனாலே இழந்து போனவரான பல பெண்டிரின் நறுமணங் கொண்ட பலவாகிய கரிய கூந்தலைக் களைந்து அவற்றில் திரிக்கப் பெற்ற கயிற்றினாலேயே யானைகளை வண்டியிற் பூட்டி, அக்காவல் மரத்தை தன் கோநகர்க்கு எடுத்துச் சென்றான்.

வெம்மையான வலிமையையும் இடையறாது செய்யும் போரினையும் கொண்டவரான சோழர் குடியினரின் (பக்.134, ப.பத்து) அரசுரிமைக்கு உரியவர்களான ஒன்பதின்மரும் ஒருங்கே பட்டு விழுமாறு, அவர்களை நேரிவாயில் என்னுமிடத்தில் நிகழ்ந்த போரிலே வென்று நேரிவாயில் என்னுமிடத்தில் தங்கினான். அச்சோழர் குடியினரோடு நிலையான நாள்தோறும் செய்யும் போரினைத் தொடர்ந்து செய்து அவர்கள் தலைவனையும் கொன்றான்

  (பக்.135, பதிற்றுப்பத்து, 4-ம் பத்து)

என்று பரணர் அவர்கள் சேரன் செங்குட்டுவனின் வரலாற்றை தொடர்ச்சியாக எடுத்துரைக்கின்றார். குறிப்பாய் பதிற்றுப்பத்தில் காட்டப்படும் மன்னர்களுள் சேரன் செங்குட்டுவன் மட்டுமே தொடர் போரை நிகழ்த்தியவன் என கருதலாம்.

“வியலூர்” - இது நன்னன் வேண்மானுக்கு உரியது. நறவு மகிழ் இருக்கை நன்னன் வேண்மான், வயலை வேலி வியலூர் என்று, இதனை (அ.நா.பா.67) மாமூலனார் உரைப்பர். ‘கொடுங்கூர் வியலூருக்கு மறு கரையிலிருந்தவூர், இவையிரண்டும் ஆற்றங்கரை ஊர்கள்; பழையன் ஒரு குறுநில மன்னன் பாண்டிய நாட்டு மோகூர்க்குத் தலைவனாக விளங்கியவன்;     இவனுக்குரிய காவன்மரம் வேம்பு ...சோழர் குடிக்குரியோரை இவன் வென்றதனை ‘சூடா வாகைப் பறந்தலை’ என்று குறிப்பிட்டுச் செல்கிறது.

- முனைவர் பா.பிரபு, உதவிப் பேராசிரியர், தமிழ்த்துறை, ஸ்ரீமாலோலன் கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி, மதுராந்தகம் - 603 306

http://keetru.com/index.php/2018-01-12-05-57-50/2014-03-08-04-39-26/2014-03-14-11-17-85/37232-2019-05-14-04-26-26

                என்னே இந்த நகைமுரண் !

                         ( What an irony! )

                                            - சுப.சோமசுந்தரம்

வீட்டிற்கு உறவினர் வந்திருந்தனர். உறவுமுறையில் எனக்கு மருமகளான பெண்ணொருத்தி தூங்குகின்ற தன் கைக்குழந்தையை அறையொன்றில் விட்டுவிட்டு முன்பக்க அரங்கில் வெகுநேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். தற்செயலாக அறைக்குச் சென்றதால் குழந்தையைப் பார்த்த நான் அவளிடம் சொன்னேன், "குழந்தையைத் தனியே விட்டிருக்கும் பட்சத்தில் இடையிடையே பார்த்துக்கொள்; சன்னல் வழியே எப்போதாவது பூனை வருவதுண்டு". இதைத் தொடர்ந்து என் மனதில் ஏதோ ஒரு காட்சி ஓடியது- சிலப்பதிகாரத்தில் பெண்ணொருத்தி குழந்தையைத் தனிமையில் விடுத்து நீர்நிலைக்குச் சென்று வந்ததும், குழந்தையைத் தீண்ட வந்த அரவத்தைக் கீரிப்பிள்ளை கொன்ற கதையும்; சங்கிலித் தொடர் போல் வேறு கருத்தும் வேறொரு இலக்கியக் காட்சியும். எழுதுகிற எல்லோருக்கும் இப்படித்தான் ஏதோ நிகழ்வொன்று கருவாக அமையுமோ? அல்லது நான் எழுத்துலகில் பழகுநர் என்பதாலோ என்னவோ, எனக்கு இப்படித்தான் இந்தக் கட்டுரைக்கான பொருள் தோன்றியது. இந்த எழுத்துக்கான பீடிகை கூட நான் கணித ஆசிரியன் என்பதால் அமைந்ததோ? பொதுவாக வயதிற் குறைந்த என் ஆசிரிய நண்பர்களுக்குச் சொல்வேன் - ஒரு ஆசிரியன் எந்தக் கணித வினாவிற்கும் தீர்வை மட்டும் சொன்னால் போதாது; அத்தீர்வு எப்படித் தோன்றியது என்பதை இயன்றவரை சொல்லுதல் நலம்.

                    இனி என் காட்சிப் படலம். காட்சிக் களம் சிலம்பில் மதுரைக் காண்டம் அடைக்கலக் காதையில் கோவலனிடம் மாடலமறையோன் கூற்றாக அமைவது.

  " பிள்ளை நகுலம் பெருபிறிதாக

   எள்ளிய மனையோள் இனைந்துபின் செல்ல

   - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

   கடவ தன்றுநின் கைத்தூண் வாழ்க்கை

   - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

   - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

   தீத்திறம் புரிந்தோள் செய்துயர் நீங்கத்

   தானஞ் செய்தவள் தன்துயர் நீக்கிக்

   கானம் போன கணவனைக் கூட்டி

   ஒல்காச் செல்வத் துறுபொருள் கொடுத்து

   நல்வழிப் படுத்த செல்லாச் செல்வ"

( நகுலம்-கீரி )

        குழந்தைக்குத் தீங்கிழைக்க வந்த அரவத்தைக் கொன்ற கீரி, வாயில் அந்த இரத்தத்துடன் வந்து, தன்னையும் பேணிய, நீர்நிலை சென்று திரும்பும் தாயைக் காண வெளியே வந்து நிற்கிறது. தாயான அப்பார்ப்பனப் பெண், கீரிப்பிள்ளை தன் குழந்தையைத்தான் கடித்து விட்டதாய் எண்ணி கீரியைக் கொன்று விடுகிறாள். ஆராயாமல் கொன்ற கொடிய பாவத்திற்கு ஆளாகியதால், அப்பெண்ணின் கணவன் அவளைப் பிரிந்து செல்கிறான். மேலும், பிரிந்து செல்கையில் பார்ப்பனனான அம்மறையவன் பாவ நிவர்த்தியாக ஆற்ற வேண்டிய தரும காரியங்களை வடமொழியில் எழுதி அவளிடம் தந்து உரிய செல்வமும் மனமும் கொண்டோரை அணுகி இறைஞ்சுமாறு சொல்லிச் செல்கிறான். புகார் நகரத்தில் பெருவணிகர் வாழும் இடங்களில் அந்த அபலைப் பெண் அலைந்து திரிகிறாள். இதனைக் கேள்வியுற்ற கோவலன் அப்பெண்ணின் குறையறிந்து, அவளின் சார்பாக தான தருமங்களைச் செய்து அவள் கணவனையும் வருவித்து, பெரும்பொருளீந்து அவர்களை நல்வழிப் படுத்தி வாழச் செய்கிறான். எனவே மாடல மறையோனால் " செல்லாச் செல்வ " (செல்லாத-குறையாத-செல்வமுடையவன்) என வாழ்த்தப் பெறுகிறான்.

                ஆராயாமல் கீரியைக் கொன்ற பார்ப்பனப் பெண்ணுக்கு உய்வினை அளித்த கோவலன் என்னும் செல்லாச் செல்வன்,செல்வம் வேண்டி சிலம்பினை விற்க கண்ணகியுடன் மதுரை வந்ததும், பாண்டிய மன்னனால் ஆராயாமல் கொலைக்களப்பட்டதும் என் மனதிற்பட்ட நகைமுரண். இம்முரண் களைய முற்படின், கையறு நிலையில் மாடல மறையோன் கோவலனுக்கு உரைத்த கூற்று அன்றி எம்மிடம் வேறொன்றுமில்லை:

  " இம்மைச் செய்தன யானறி நல்வினை

   உம்மைப் பயன்கொல் ஒருதனியுழந்து இத்

   திருத்தகு மாமணிக் கொழுந்துடன் போந்தது "

                 இளங்கோவடிகளைத் தொடர்ந்து சங்கிலித் தொடர் போல் அடுத்து என் மனதில் முரண் தொடுப்பவன் கம்ப நாடன். இவ்விரண்டாவது காட்சியின் திறப்புக் களம் பால காண்டம் அகலிகைப் படலம். இந்திரனால் ஏமாற்றப்பட்ட அகலிகை, தனக்கு துரோகம் இழைத்ததாக, அவளது கணவன் கௌதம முனிவரால், கல்லாய்ச் சமைய சபிக்கப்பட்டாள். முனிவர்களின் வேள்விகளுக்கு இடையூறு விளைவித்த அரக்கியான தாடகையை வதம் செய்து ராமன் தன் இளவல் இலக்குவனோடும் மகரிஷி விஸ்வாமித்திரரோடும் மிதிலை நோக்கி வருகிறான். அவன் பாதம் பொருந்திய தூசி பட்டு அகலிகை உயிர் பெறுகிறாள். தாடகை வதத்தையும் அகலிகை உயிர்த்தெழுதலையும் குறித்து விஸ்வாமித்திரர்,

   " கைவண்ணம் அங்கு கண்டேன்

     கால்வண்ணம் இங்கு கண்டேன் "  

 என்பது ஈண்டு நினைவிற் கொள்ளத்தக்கது.

பின் கௌதம முனிவரை வரவழைத்து,

   " நெஞ்சினால் பிழைப்பு இலாளை நீ அழைத்திடுக என்ன "

( மனதினால் பிழை செய்யாத இவளை நீ அழைத்துக் கொள்வாயாக என இராமன் கூற ),

பின்னர் " கஞ்சமா மலரோன் அன்ன முனிவனும் கருத்துள் கொண்டான் " எனவும்

   " மாசறு கற்பின் மிக்க அணங்கினை(அகலிகையை)

     அவன்(கௌதமன்) கை ஈந்து..... "

இராமன் அச்சோலை நீங்கி மிதிலையின் புறமதிலை அடைந்தான் எனக் குறிக்கிறார் கம்பர்.

        நமக்கு இக்காட்சியின் நிறைவுக் களம் யுத்த காண்டம் மீட்சிப் படலம். இராவணனை வதம் செய்து இலங்காபுரியின் ஆட்சியை வீடணனிடம் தந்த பின் சீதை வீடணனால் இராமனிடம் அழைத்து வரப் பெறுகிறாள். கற்பினுக்கு அணியான அத்தலைவி தன் கற்பின் திறம் காட்ட

  " மனத்தினால் வாக்கினால் மறு உற்றேனெனின்

   சினத்தினால் சுடுதியால் தீச் செல்வா........................ " என்று தீயிடைப் புகத் துணிகிறாள். மௌனம் சம்மதம் என்பது இராமனின் நிலைப்பாடு. எரியிடை மாசற்று விளங்கிய தலைவியை தலைவன் இராமன் மனமுவந்து ஏற்கிறான். மெய்யால் பிழையினும் மனதால் பிழையாளாயின், தலைவன் இராமனைப் பொறுத்தமட்டில் மாசறு கற்பின் மிக்க அணங்கானாள் அகலிகை. மெய்யாலும் மனத்தினாலும் வாக்கினாலும் பிழையாத தலைவி சீதைக்கு எரிதழல் சோதனை. ஈது நகைமுரணன்றி வேறு யாது?

             இந்நிகழ்வில் சீதை இராமனைக் கண்டதும் இறும்பூதெய்தலும், இராமன் சீதையைக் கொடுஞ்சொற்களால் கடிதலும், அதன் பின்னரே சீதை எரியிடைப் புகுதலுமான கம்பனின் செய்திகள் நான் அடக்கி வாசித்தவை. அதன் காரணிகள் இரண்டு. முதலாவது, நம் காவியத் தலைவன் இராமன் பல்லோர்க்கும் பிரான்; அவனை மக்கள் நியாயப்படுத்துதலில் என் இலக்கியப் பார்வை காணாமல் போகும். இரண்டாவது, நம் காவியத் தலைவி சீதையே முன் வந்து, உலகோர் அறியவே தான் அவ்வாறு செய்ததாக, நம்மை விடுத்துத் தன் தலைவனையே சார்ந்து நிற்பாள். சூடாமணிப் படலத்தில் அசோகவனத்தில் அனுமனிடம்,

   " எல்லை நீத்த உலகங்கள் யாவும் என்

     சொல்லினால் சுடுவேன் அது தூயவன்

     வில்லின் ஆற்றற்கு மாசு என்று வீசினேன் "

என விளம்பியவள் ஆயிற்றே!

             இவ்விரு காப்பியங்களிலும் கதாப்பாத்திரங்களில் குறை காண்பது நம் நோக்க்கமல்ல. குறிப்பாக சீதையின் எரி புகுதலில் இராமன் குற்றவாளியா இல்லையா என்பதெல்லாம் ஆண்டாண்டு காலமாகப் பட்டிமன்றங்களில் சான்றோர் பெருமக்கள் பேசியும் கருத்தாக்கங்களில் எழுதியும் புளித்து ஏப்பம் விட்ட கதை. ஒவ்வொன்றிலும் இரண்டு நிகழ்வுகள் முரண்களாய் அமைவதைச் சுட்டுவதும் ரசிப்பதுமே நம் நோக்கம். கதாபாத்திரங்களை இந்த நகை முரண்களோடு பொருத்துவதானால், அவர்கள் மீது வீசுவது அனுதாப அலை மட்டுமே. இம்முரண்களோடு இக்காவியங்களைத் தூக்கி நிறுத்துவது ஆக்கியோரின் சான்றாண்மை; மொழியின் சிறப்பு. முன்னதில் முரண் அமைந்து சிறப்பு; பின்னதில் முரண் அமைந்தும் சிறப்பு.       

"உயர் வள்ளுவம்".பற்றிய  இந்த தொடர் சொற்பொழிவு, நாம் கற்ற திருக்குறளை  வேறு கோணத்தில் அணுகுவதை பார்த்து, நீங்களே.. ஆச்சரியப் படுவீர்கள்.
 

                                                பண்பாட்டு  அசை  பண்ணொடு  இசை

                                                                                                            சுப. சோமசுந்தரம்

            தொ.ப.வின் பண்பாட்டு அசைவுகள் படித்துப் பிரமித்துப் போயிருக்கிறேன். அது ஆங்கிலத்தில் cultural movements பற்றியது எனச் சொல்லலாம். நான் இங்கு பதிய நினைப்பது பண்பாடு சார்ந்த விடயங்களை இலக்கிய உலகில் சான்றோர் பெருமக்கள் அசை போடுதல் (chewing the cud) பற்றியது. விலங்கினங்கள் தாம் உட்கொண்டவற்றை வெளிக்கொணர்ந்து நிதானமாக அசை போடுவதற்கும் மனிதர்கள் தாம் உள்வாங்கியவற்றை நினைவுகளில் வெளிக்கொணர்ந்து அசை போடுவதற்கும் எவ்வாறு தமிழில் 'அசை போடுதல்' என்ற ஒரே சொல்லாடல் அமைந்ததோ, அவ்வாறே ஆங்கிலத்திலும் இவை இரண்டிற்கும் 'chewing the cud' என்ற ஒரே சொல்லாடல் அமைந்தது குறிப்பிடத்தக்கது.

            இத்தலைப்பில் முதலில் நாம் கையிலெடுக்க நினைப்பது கல்வியிற் பெரியன் கம்பனை. 'வில்லை ஒடித்தான்; சீதா பிராட்டியைப் பரிசுப் பொருளாய்ப் பெற்றான்' எனும் கதை கம்பனுக்கு ஏற்புடையதாயில்லை. பெண்ணை அடைய வேண்டிய ஒரு பொருளாய்ப் பாவித்தல், பெண்ணடிமைத்தனத்தைப் போதிக்கும் சனாதன பூமியில் தோன்றிய வால்மீகிக்கு ஏற்புடையதாயிருக்கலாம். மைந்தர் பெற்ற பரிசில் என்னவென்றே அறியாமல் 'பகிர்ந்து கொள்க' என ஈன்ற தாய் பணித்ததால் , பரிசிலான பாஞ்சாலி ஐவருக்கும் பத்தினியான கதை வியாசருக்கும் உடன்பாடாயிருக்கலாம். களவியலும் கற்பியலும் உலகிற்கே வகுத்தளித்த தமிழர்தம் மாண்பிற்கு அது உகந்ததாயில்லை. ஏறு தழுவி பெண்ணைப் பரிசாக அடைதல் போன்ற அநாகரிகங்கள் ஆரிய வரவுக்குப் பின் சேர, சோழ, பாண்டியர் காலத்தில் தோன்றியிருக்கலாம். தமிழரின் பொற்காலமான சங்க கால வாழ்வியலில் இந்த அலங்கோலங்கள் அரங்கேறியதாகத் தெரியவில்லை. எனவே ஆரிய வரவுக்குப் பின் பல நூற்றாண்டுகளுகள் கழித்துத் தோன்றியிருந்தாலும் கம்ப நாடன், ஜனகராஜனின் அரண்மனைக்கு வருகிற தலைவனையும் கன்னிமாடத்தில் நிற்கும் தலைவியையும்,

                         'எண்ணரும் நலத்தினாள் இனையள் நின்றுழிக்

                          கண்ணொடு கண்ணினை கவ்வி ஒன்றையொன்று

                          உண்ணவும் நிலை பெறாது உணர்வும் ஒன்றிட

                          அண்ணலும் நோக்கினாள் அவளும் நோக்கினாள்'

                                                                                   (பால காண்டம், மிதிலை காட்சிப் படலம்)

என முதலில் கண் களவு கொள்ள விட்டான். இருவரும் ஒருவர் மீது ஒருவர் மையலுற்றே மணந்தனர் என்று தமிழ் கூறும் நல்லுலகிற்கு ஆறுதல் உரைத்தான் தமிழ்க் கம்பன்.

          'கண்ணொடு கண்ணிணை நோக்கொக்கின் வாய்ச்சொற்கள்

           என்ன பயனும் இல'

எனும் பொருள்கண்ட தமிழ்ச் சமூகம் கைதட்டி ஆர்ப்பரித்தது. 'கண்டவுடன் காதலா? பகுத்தறிவுக்கு ஏற்புடையதாயில்லையே' என்பார்க்குத் தமிழின் பதில், 'நம்பினார்க்குக் கடவுளும் காமுற்றார்க்கும் காதலும் பகுத்தறிவுக்கு அப்பாற்பட்டதேயாம்' என்பது. பார்வையிலேயே பண்பு நலனை அளக்கும் கருவி இவர்களிடத்து உண்டு போலும். தெரியாமலா சொன்னான் வள்ளுவன்

            'கண்களவு கொள்ளும் சிறுநோக்கம் காமத்திற்

             செம்பாகம் அன்று பெரிது'

என்று?

            இவ்விடத்து துளசிதாசரையும் பதிவு செய்யும் கடமை நமக்குண்டு. துளசிதாசர் இராமாயணத்தில் தலைவன் இராமனையும் தலைவி ஜானகியையும் வில்லொடிக்கும் நாளுக்கு முந்திய மாலையில் நந்தவனத்தில் சந்திக்க வைத்து காதல் கொள்ள வைக்கிறார். சனாதன பூமியில் தோன்றிய கலகக் குரலோ துளசிதாசர்? நிற்க. கம்பன் தன் மரபினை அசை போட்டதின் விளைவே 'அண்ணலும் நோக்கினான் அவளும் நோக்கினாள்' என்பதே ஈண்டு நம் பதிவு.

            அடுத்து நம் மனதில் நிழலாடுபவர் இம்மண்ணில் தோன்றிய கதையையே எடுத்தாண்ட இளங்கோவடிகள். மாதவியைப் பிரிந்து கண்ணகியுடன் மதுரை நோக்கிச் செல்லும் கோவலனுக்கு மாதவி கோசிகமாணி மூலம் விடுக்கும் மடலில்,

                 'குரவர் பணி அன்றியும் குலப்பிறப்பாட்டியோடு

                  இரவிடைக் கழிதற்கு என் பிழைப்பறியாது'

                                                         (மதுரைக் காண்டம், புறஞ்சேரியிறுத்த காதை, அடி 89-90)

என்று கசிந்துருகுகிறாள். 'குலமகளோடு இரவோடு இரவாக ஊரை விட்டுச்  செல்லுமளவிற்கு நான் செய்த பிழையென்ன?' என மாதவி கேட்பதே கதைப்பகுதி. 'குரவர் பணி அன்றியும்' என்பதன் மூலம் 'மூத்தோர்க்கு (இங்கு பெற்றோர்க்கு) ஆற்ற வேண்டிய கடமைகளை மறந்து செல்கிறாயே?' என்று தலையாய பணியாக குரவர் பணியை வைத்து மண்ணின் மரபை அசை போடுகிறார் இளங்கோவடிகள். கதை போகிற போக்கில் இங்கு பண்பாட்டைத் தொட்டுச் செல்வதைக் காணலாம்.

            இனி திருவாசகம் ஓதி நம்மை உருக வைத்த  மாணிக்கவாசகரை விட்டு வைப்பானேன்! அவர்தம் திருக்கோவையாரில் உடன்போக்கு சென்ற தலைவியைத் தேடிச் செல்லும் செவிலித்தாய் அம்மேதக ஒழுக்கம் பூண்ட வேறு தலைமக்களைத் தூரத்தே கண்டு தான் தேடி வந்தோர் இவரே என முதலில் மயங்கி, பின்னர் தன் பிள்ளைகளின் அடையாளஞ் சொல்லி, 'அத்தகையோரைக் கண்டீரோ' என வினவுகிறாள். எதிர்ப்பட்ட தலைவன் தன்னை ஆட்கொண்ட புலியூர் இறைவன் உறையும் அரிய மலையில் சிங்கம் (யாளி) போன்ற அத்தகைய தலைவனைக் கண்டதாய்க் கூறி, தன் தலைவியை நோக்கி, "தூண்டா விளக்கினை ஒத்தவளே! அன்னை (செவிலித்தாய்) சொன்னவாறு அயலில் வந்த அந்தப் பெண் எத்தகையவள் எனப் பகர்வாய்!" எனப் பணிக்கிறான்.

இதோ பாடல் :

மீண்டார் என உவந்தேன் கண்டு நும்மை இம்மேதகவே

பூண்டார் இருவர் போயினரே புலியூரெனை நின்று

ஆண்டான் அருவரை யாளிஅன் னானைக் கண்டேனயலே

தூண்டா விளக்கனையாய் என்னையோ அன்னை சொல்லியதே 

                                                                                                (திருக்கோவையார் - 244)

செவிலித்தாய் தேடி வந்தோரை இத்தலை மக்கள் பார்த்தனர் என்பதே செய்தி. அச்செய்தியினூடே இத்தலைவன் அத்தலைவனையும் இத்தலைவி அத்தலைவியையும் நன்கு பார்த்ததைப் பதிவு செய்வதின் மூலம் மணிவாசகர் அசை போடும் தலைசிறந்த பண்பாடு எடுத்தியம்பாமல் தெற்றென விளங்கி நிற்கும். காற்றுவாக்கில் சொல்லிச் சென்றாலும் காலத்திற்கும் நிற்கும் நனி நாகரிகம்!

            தான் கடந்து வந்த இலக்கியப் பாதையில் சிற்சில இடங்களைத் தொட்டுக் காட்டுவதே எழுத்தன் பணி. வாசிப்போர் தம் இலக்கியப் பாதையில் இதுபோன்ற இடங்களைக் கடந்து வந்ததை அசை போட வைத்தால், அந்த எழுத்துப் பணி முழுமை பெறும்.

யாழ்ப்பாண பேச்சு வழக்கு என்பது இங்குள்ள மக்களால் அன்றாடம் பாவிக்கப்படும் சொற்பிரயோகங்களே.

மெய்யே!
இச் சொல் யாழ்ப்பாணப் பேச்சு வழக்கில் பலவிதமாகப் பயின்று வந்திருக்கிறது. உண்மையா? என்பது அதன் நேரடிக் கருத்தாக இருந்தாலும் ஒரு விடயத்தைச் சொல்ல ஆரம்பிப்பதற்கு இச் சொல் ஒரு தொடக்கமாக அமையப் பெறுதல் ஒரு யாழ்ப்பாண பேச்சு வழக்கு விஷேஷம்.

கணவன்மாரை மனைவிமார் பெயர் சொல்லி அழைக்காத பண்பாடு நிலவிய (2 சந்ததிக் காலத்துக்கு முன்னர் என்று சொல்லலாமோ?) காலத்தில் கணவர்மாரை அழைப்பதற்கும் பேச்சுவார்த்தை ஒன்றை ஆரம்பிப்பதற்கும் மெய்யே? / கேட்டீரே? என்ற இவ் விழிப்புச் சொற்கள் பயன்பாட்டில் இருந்தன. இன்றும் கூட கிராமங்களில் இது பாவனையில் உள்ளது.

இவர்கள் காணவர்மாரை இஞ்சரும்! இஞ்சருங்கோ! என்று அழைக்கும் வழக்கமும் இருந்து வந்திருக்கிறது. குழந்தைகள் பிறந்ததும் இஞ்சரும் அப்பா! இஞ்சருங்கோ அப்பா என அது பதவிப் பெயர் கொண்டழைக்கப்படும் வழக்கு இன்றும் இருக்கிறது.(இஞ்சருங்கோ, இஞ்சருங்கோ…. என்று ஒரு பாடலும் உள்ளது உங்களுக்கு நினைவுக்கு வரலாம்.)

அதற்கு, என்ன சங்கதி? என்றவாறு கணவர்மாரின் பதில் கேள்வி ஆரம்பமாக இப்படியாகச் அவர்களின் சம்பாஷனைகள் தொடரும். ஆனாலும் கணவர்மார் மனைவிமாரின் பெயரைச் சொல்லியோ அன்றேல் அவர்களின் செல்லப்பெயர் / வீட்டுப் பெயர்களைச் சொல்லியோ (பொதுவாக கிளி, ராசாத்தி, செல்லம், குட்டி, …இப்படியாகச் செல்லப் பெயர்கள் இருக்கும்)அழைக்கும் வழக்கு இருக்கிறது.

என்றாலும் இந்த மெய்யே என்ற சொல் வீச்சு நல்ல அர்த்தம் நயம் தோய்ந்த ஒன்றாகக் காணப்படுகிறது. மெய் என்பதற்கு உடல் என்றொரு அர்த்தமும் உண்டு. கணவன்மாரை மனைவிமார் மெய்யே! மெய்யே!! (உண்மையே! உண்மையே!)என்று கூப்பிட்டதனால் போலும் நீங்களும் நாங்களும் பிறந்திருக்கிறோம்!!

பறை
பறை எனும் சொல் ஒரு தூய தமிழ் சொல்லாகும். இச்சொல் “பறை” எனும் பெயரில் ஒரு இசைக் கருவிக்கான பெயர்ச்சொல்லாக பயன்பட்டாலும், வினைச்சொல்லின் பயன்பாடுகளும் உள்ளன. குறிப்பாக இச்சொல்லினதும், இச்சொல் தொடர்பான சொற்பிரயோகங்களும் யாழ்ப்பாணத் தமிழர் பேச்சு வழக்கில் இன்றும் உள்ளனவைகளாகும்.

பழங்காலத் தமிழர் வாழ்வியலில் செய்தியூடகம் என்று ஒன்று இல்லாதக் காலக்கட்டத்தில், ஒரு நாட்டில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை, அறிவித்தல்களை, அரசக் கட்டளைகளை ஊர் ஊராகச் சென்று சொல்லுதல் “பறைதல்” என்றும், அவ்வாறு ஊர் ஊராகச் சென்று சொல்பவர் “பறையர்” என்பதும் காரணப்பெயர்களாகும். காலப்போக்கில் தமிழர் வாழ்வியலின் சாதிய வேறுப்பாடுகளின் அடிப்படையில் பறை, பறையர் எனும் சொற்கள் தொழில் நிலைப் பெயராக நிலைத்துவிட்டன அல்லது மாற்றம் பெற்றுவிட்டன.

அதேவேளை ஊரூராகச் சென்று செய்திகள், அறிவித்தல்கள், அரச மற்றும் நிர்வாகக் கட்டளைகள் போன்றவற்றை பறைபவர் (சொல்பவர்), தற்போதைய தற்கால ஒலிப்பெருக்கி போன்ற சாதனங்கள் இல்லாத நிலையில் பலத்தக் குரலில் சத்தமிட்டே பறைய வேண்டியக் கட்டாயச் சூழல் இருந்திருக்கும் என்பதை இன்றையச் சூழ்நிலையில் எளிதாகப் புரிந்துக்கொள்ளலாம். அத்துடன் பலத்தக் குரலில் சத்தமாகப் பறைபவர் மக்களின் கவனத்தை ஈர்ப்பதற்காக ஒரு கருவியின் துணைக்கொண்டு, அதனை ஓங்கி அடித்து ஒலியெழுப்பி, தான் கொண்டு வந்த செய்தியை, அல்லது அறிவித்தலை மக்களுக்குப் பறைவார்.

இதனால் காலப்போக்கில் “பறை” எனும் வினைச்சொல், பறையும் பொழுதும் மக்களை ஈர்ப்பதற்கு பயன்படுத்திய ஒலியெழுப்பிய கருவிக்கான பெயர் சொல்லாக நிலைத்துவிட்டது.

அத்துடன் தற்போதைய தற்கால ஒலிப்பெருக்கி போன்ற சாதனங்கள் இல்லாத நிலையில், பலத்தக் குரலில் சத்தமிடுவதால் அல்லது சத்தமிட்டு பறையும் தொழிலை கொண்டிருப்பவர் என்பதால், பறைபவர் ஏனைய தமிழ் சமுதாயக் கட்டமைப்பின் படி ஒரு தரக்குறைவான தொழில் நிலையாகத் தோற்றம் பெற்றது எனலாம். ஆகையால் இந்த பறை எனும் சொல் ஒரு இசைக்கருவிக்கான பெயராகவும், ஒரு சாதிய பெயராகவும் மட்டுமே பெரும்பாலும் நிலைத்துவிட்டன; குறிப்பாக தென்னிந்தியாவில். அதேவேளை பழந்தமிழ் தொட்டு இன்றுவரை பறை எனும் வேர்ச்சொல்லுடன் தொடர்புடைய பலசொற்கள் அல்லது பலச்சொல்லாடகள் இன்றும் யாழப்பாணத்தவர் பேச்சு வழக்கில் அழியாமல் இருப்பது யாழ்ப்பாணப் பேச்சு தமிழின் தனிச் சிறப்பாகும்.

அவற்றில் சில…

“பறை” எனும் சொல்லின் வினைப் பயன்பாடுகள்

பறை = சொல்
பறைதல் = சொல்லுதல்
பறைஞ்சன் = சொன்னேன்
பறைஞ்சவன் = சொன்னவன் (சொன்னான்)
பறையாதே = சொல்லாதே , பேசாதே
பறையிறான் = சொல்கிறான்
பொய் பறையாதே = பொய் சொல்லாதே
அவன் என்ன பறஞ்சவன்? = அவன் என்ன சொன்னான்?
அவனிட்ட பறையாதே = அவனிடம் சொல்லாதே

“பறைசாற்றுதல்” எனும் சொல்லும் “பறை” எனும் வினையை ஒட்டியெழுந்தப் பயன்பாடே ஆகும்.

இவ்வாறு பறை எனும் வேர்ச்சொல்லுடன் தொடர்புடைய பலசொற்கள் அல்லது பல சொல்லாடல்கள் உள்ளன. இவை இன்றும் யாழ்ப்பாணத்தவர் பேச்சு வழக்கில் அழியாமல் இருப்பது யாழ்ப்பாணப் பேச்சு தமிழின் தனிச் சிறப்பாகும். அதேபோன்று கிட்டத்தட்ட சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் தமிழில் இருந்து கிளைத்த மொழியான மலையாளத்திலும் இந்த “பறை” எனும் சொல்லின் வினைப் பயன்பாடுகள் இன்றும் புழக்கத்தில் இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

ஒரு செய்தியை அல்லது ஒரு தகவலை ஒருவரிடம் கூறினால், அவர் அதனை இரகசியமாகப் பேணாமல் எல்லா இடங்களிலும் சொல்லித் திரிபவராகக் கருதப்பட்டால், அவரை “பறையன்”, “பறையன் போன்று” எனும் அடைமொழிகளுடன் பேசுவதும் மேற்குறித்த பறை எனும் வினைச்சொல்லின் பயன்பாட்டின் பின்னனியே அடிப்படைக் காரணங்கள் எனலாம்.

இலங்கை சிங்களவர் மத்தியில்
தமிழர் பேச்சு வழக்கில் புழக்கத்தில் உள்ள இந்த “பறை” எனும் சொல்லின் பயன்பாடு இலங்கை சிங்களவர் மத்தியிலும் சாதியப் பெயராகவும், இரகசியம் பேணாதவரை இடித்துரைக்கும் சொல்லாகவும் பயன்படுகிறது.

எடுத்துக்காட்டாக:

தமிழ் > சிங்களம்
பறையன் > பறையா
பறையர் > பறையோ
பறையன் போன்று > பறையா வகே
பறை > பறை > பெற (Bera)

இவ்வாறு இன்றைய தமிழர் மத்தியில் தற்போது பயன்படும் இச்சொல்லின் பெயர்ச்சொல் பயன்பாடுகள் அனைத்தும், இலங்கை, சிங்களவர் மத்தியில் பயன்பாட்டில் இருப்பது கவனிக்கத் தக்கது. குறிப்பாக தமிழர் பயன்பாட்டில் காணப்படும் பறை தொடர்பான அத்தனை இழிச்சொல் பயன்பாடுகளும் அதே பொருளில் சிங்களவர் பயன்பாட்டிலும் உள்ளன.

இங்கே “வகே” எனும் சொல்லும், தமிழரின் பேச்சு வழக்கில் புழங்கும் “வகை” எனும் சொல்லுடன் தொடர்புடையது. இவை மருவல் என்பதனை உணர்த்துகின்றன.

சிங்கள மருவல் பயன்பாடுகள்
அதேவேளை “பறை” எனும் இசைக்கருவியின் பெயர் பறை >பெறை >பெற” என்று மருவியுள்ளது. அதேபோன்றே சாதியப் பெயரான “பறையர்” எனும் தமிழ் சொல், சிங்களத்தில் “பெறவா” என்று அழைக்கப்படுகின்றது. அத்துடன் இந்த “பெறை” இசைக்கருவியை அடிப்பவர்களை “பெறக்காரயா” என்று அழைக்கின்றனர்.

தமிழ் > சிங்களம்
பறை > பறை > பெறை > பெற
பறையர் > பறையோ > பெறவா
பறை அடிப்பவர் > பெறக்காரயா

தமிழ் பேச்சு வழக்கில் உள்ள சொற்கள் சிங்களப் பேச்சு வழக்கில் மருவி பயன்படுபவைகளில் இந்த “பறை” எனும் வேர்ச்சொல்லும் அதனுடன் தொடர்புடையச் சொற்களும் அடங்கும்.

அத்துடன் சிங்களப் பேச்சு வழக்கில் “பெறக்காரயா” என்பதில் உள்ள “காரயா” எனும் பின்னொட்டும் தமிழர் வழக்கில் உள்ள “காரன்” எனும் பின்னொட்டின் மருவலே ஆகும்.

குறிப்பு: பழந்தமிழில் வினையாகப் பயன்பட்ட “பறை” எனும் சொல் இன்று ஒரு பெயர்ச்சொல்லாக உலகெங்கும் பல மொழிகளில் பயன்படுகிறது. ஆங்கிலம் தமிழில் இருந்து உள்வாங்கிக்கொண்ட (கடனாகப் பெற்ற) சொற்களில் இந்த “Pariah” வும் ஒன்று என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

குஞ்சு
குஞ்சு என்றால் “சிறிய” அல்லது “சிறியது” என்பதற்கு இணையான சொல்லாகும். பறவைகளின் குழந்தைப் பருவத்தை “குஞ்சு” என்பதன் பொருளும் சிறியது அல்லது சிறிய பருவத்தைக் கொண்டது என்பதே ஆகும்.

“குஞ்சு குருமன்கள்” என்பதும் “சின்னஞ் சிறிசுகள்” அல்லது “சின்னஞ் சிறியவர்கள்” எனப் பொருள் படுவதனையும் பார்க்கலாம்.

யாழ்ப்பாணப் பேச்சு வழக்கில்

யாழ்ப்பாணத்தில் பேச்சு வழக்கில் “என்ட செல்லம்“, “என்ட குஞ்சு” என பெரியர்வர்கள் சிறியக் குழந்தைகளை அன்பாகவும் செல்லமாகவும் அழைப்பதனைக் காணலாம். அத்துடன் இச்சொல் உறவுமுறைச்சொற்களாகவும் பயன்படுகின்றது.

உறவுமுறைச் சொற்கள்
யாழ்ப்பாணத் தமிழரிடையே “குஞ்சு” என்றச்சொல் பல்வேறு உறவுமுறைச் சொற்களாகப் பயன்படுகின்றது. தகப்பனை ஐயா என்று அழைப்பதனைப் போன்றே, தகப்பனின் தம்பியை “குஞ்சையா“, “குஞ்சியப்பு“, “குஞ்சையர்” போன்ற சொற்களால் அழைக்கும் வழக்கு அன்மைகாலம் வரை இருந்தது.

சிறிய தகப்பன் = குஞ்சையா, குஞ்சியப்பு, குஞ்சையர்

தாயின் தங்கையை, அதாவது சிறிய தாயை; “குஞ்சம்மா”, “குஞ்சாச்சி” என்றும் அழைக்கும் வழக்கு அன்மை காலம் வரை இருந்தது.

சிறிய தாய் = குஞ்சம்மா, குஞ்சியாச்சி

சகோதரிடையே இளையவரை, அதாவது வயதில் சிறிய தம்பியை; “குஞ்சித்தம்பி”, “சின்னக்குஞ்சு” என அழைக்கும் வழக்கும் உள்ளது.

சிறிய தம்பி = குஞ்சித்தம்பி, சின்னக்குஞ்சு

மேலே சொல்லப்பட்ட யாழ்ப்பாணத் தமிழரிடையே பயன்படும் உறவுமுறை குறித்த சொற்களிலும் “குஞ்சு” எனும் சொற்பதம் “சிறிய” எனும் பொருளையே தருவதனைக் காணலாம்.

துலைக்கோ, கனக்க, வயக்கெட்டுப் போனியள்!
* ”அண்ணை! துலைக்கோ போறியள்?”, “துலைக்கோ போட்டு வாறியள்”, இதில ‘துலை’ என்பது ‘தொலை தூரம்’ எண்டதில இருந்து வந்திருக்கும் என நினைக்கிறேன்.

* “கண்டு கனகாலம்”. இதுல ‘கனகாலம்’ என்பது அதிக காலம் என்பதைக் கூறிக்குது. ‘கனக்க’ நிறைய/அதிக என்றாகிறது. “இதையும் கொண்டு போங்கோ. இங்க கனக்கக் கிடக்கு”. ‘கனக்க’ என்பது ‘கனதியான’ எண்டதில இருந்து வந்திருக்குமோ?

* ”எப்ப கொழும்பாலை வந்தனீங்கள்? நல்லா வயக்கெட்டுப் போனியள்”. இதுல வயக்கெட்டு எண்டது, ‘மெலிந்து’ எண்டதைக் குறிக்குது. ‘வயக்கெட்டு’ எண்டது ‘வயசு கெட்டு’ எண்ட அர்த்ததில் வருமோ? வயசு போனால் மெலிந்து சோர்வது இயல்புதானே என்பதால் இருக்கலாம்.

இளந்தாரிப் பெடியள், குமர்ப் பெட்டையள்
“ஊரில் ஒரு குமர் தனியனாப் போக வழியில்லை, சந்தியிலை நிண்டு இளந்தாரிப் பெடியள் அவளவையை சைற் அடிக்கிறாங்கள்”

ஈழத்து ஊர்களில் மேற்கண்ட சம்பாஷணையை ஊர்ப் பெரியவர்கள் வாயிலிருந்து விழக் கேட்கலாம். அந்த வாக்கியத்தில் வந்த இளந்தாரி என்பது கட்டிளம் காளை என்ற சொற்பதத்திற்கு நிகரானது. காதல் வயப்படுகின்ற பருவம் என்பது இன்னும் நெருக்கமான அர்த்தம் கொள்ளத்தக்கதாக அமையும். பெடியள் என்பது தமிழகத்தில் பொடியன் என்று புழங்கும் சொல்லுக்கு நிகரான அர்த்தம் கொண்டு அமையும்.

இளவட்டப் பொண்ணு, குமரிப் பெண் என்று அர்த்தம் கொள்ளும் சொற்பதமே ஈழத்துப் பேச்சு வழக்கில் அர்த்தப்படும் “குமர்ப்பெட்டை“. பருவமடைந்த பெண்களை இங்கே அர்த்தப்படுத்தி அழைப்பதுண்டு. முன் சொன்ன இளந்தாரிக்கு பெண் பால் அர்த்தமாகவும் இது அமையும்.

ஆக்கினை விழுந்த வேலை
ஒரு வேலையை சும்மா முடிக்கவே ஏலாது பாருங்கோ, அதைவிட அதை எல்லோரும் ஏற்றுக்கொள்ளும் விதமாகவும் முடிக்க முடியாது எண்டால் அதிலை உண்மை இருக்குது பாருங்கோ, என்னதான் பெரிய திட்டம் போட்டு செய்தாலும் அதற்கு எதிரான கருத்துடையவர்கள் உருவாகுவது தவிர்க்க முடியாத விடயம். நிகழ்வுகள் முடிந்த பின் அப்படியாக நிகழ்வுகள் சம்பந்தமாக அதை நிராகரித்து கருத்துரைப்பவர்களும் இருக்கிறார்கள், அதேபோல ஆமோதித்து கருத்துரைபவர்களும் இருக்கிறார்கள், அவையெல்லாம் நிகழ்வு அமைப்பாளர்களுக்கு ஒரு சிறந்த அனுபவத்தை கொடுக்கும் என்பதோடு எதிர்காலத்தில் சிறந்த முறையில் ஒழுங்கமைக்க உறுதுணையாக இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை,
இப்படியாக நிகழ்வினால் வரும் எதிர்பார்க்கமுடியாத கஷ்டங்களாலும் தடங்கல்களாலும் சிலர் நிகழ்வினை ஒழுங்கமைத்துக் கொண்டிருக்கும் போது ”என்ன ஆக்கினை பிடிச்ச வேலையில் தலை குடுத்தேனோ” என்று மனம் கசந்து கொள்வார்கள் சிலர்.

அதுமட்டுமில்லாமல் எந்த ஒரு செயற்பாட்டுக்கும் வெற்றியும் உண்டு, தோல்வியும் உண்டு பாருங்கோ, வெற்றிபெற்றால் ”ஆகோ ஓகோ எண்டு வேலை போகுது” எண்டு சொல்லும் எங்கடை சனம், தோல்வியிலை போனால் “ஐயோ ஆக்கினை பிடிச்ச வேலையிலை தலை வைச்சு படுக்கிறதேயில்லை எண்டு தலையிலை கை வைப்பினம்,

இப்படியாக “ஆக்கினை” என்பது ”கஷ்டம் கொடுத்தல்” என்பதாகவும் அதனுடன் சேர்ந்து வரும் ”விழுந்த வேலை” என்பதற்கு தனியாக கருத்துக்கொடுக்காமல் ஆக்கினையில் அதாவது கஷ்டம் கொடுக்கும் வேலையில் பங்கெடுத்துவிடல் அல்லது முற்றுமுழுதாக ஈடுபட்டுவிடல்” என்றவாறாக கருத்துக்கொடுக்க முடியும், அதை சிலர் “ஆக்கினை விழுந்த வேலை” என்பதை “ஆக்கினை பிடிச்ச வேலை” என்றும் சொல்லிக்கொள்வர்.

சிலருக்கு சிலர் எப்போதும் கஷ்டம் கொடுத்தபடியே இருப்பதாக அந்தச் சிலர் உணர்வார்கள்,அந்த வேளைகளிலும் கூட ”இவன் எப்பவும் ஒரே ஆக்கினை தான்”அல்லது ”ஒரே ஆக்கினை பிடிச்சவன்” எண்டு மனதோடு திட்டுவதும் உண்டு. எங்கடை சனம்.
அதைவிட அற்புதமாக ”ஆக்கினை விழுவானே” எண்டு முதியவர்கள் சிலர் கோவத்திலும் சிலர் நட்பிலும் மற்றவர்களை ஏசுவதுமுண்டு.

இப்படியாக ”ஆக்கினை” என்பது ஈழத்து வழக்கோடு ஒட்டிவிட்ட சொல். இது வயது வந்த எம் முதியோர்களால் இப்போதும் அடிக்கடி கேட்ககூடியதாக இருக்கும்.
என்றாலும் நடுத்தர வயதானவர்களாலும் இளையோர்களலும் இடையிடையே இக்காலங்களில் சொல்லப்பட்டாலும் சிறியவர்களால் அது சொல்வது மிகக்குறைவு என்று சொல்லலாம். என்றாலும் இந்த சொல் வழக்கொழியும் மற்றைய சொற்களைப்போல அல்லாமல் சிலகாலம் எம்மவர்கள் வாயில் நின்று நிலைக்கலாம் என்று எண்ணத்தோன்றுகிறது, இது சம்மந்தமான உங்கள் கருத்தையும் பகிர்ந்துகொள்ளுங்கோவன்.

குடுதேனோ– கொடுத்தேனோ எங்கடை– எங்களுடைய
நினைவுவரேக்கை– நினைவு வரும்பொழுது

தீர அயத்துப்போனன்
பொதுவாக அயத்துப்போனன் எண்டு இப்போதும் சில வயது வந்தவர்களால் தான் சொல்லப்படுவதை இன்றைய காலங்களில் அவதானிக்கமுடியும்,

“என்னணை அம்மா நேற்று உங்களை ரெலிபோன் (தொலைபேசி) கதைக்க வரச்சொன்னனான் எல்லோ ஏனெணை வர இல்லை?” எண்டு அடிக்கடி தன் தாயின் மீது அக்கறையாக வெளி நாட்டிலை இருந்து கதைக்கும் மகன் கேட்க

”அட ஒம் தம்பி நான் உன்ணாணை தீர அயத்துப்போனனெடா, என்னடா இங்கை வீட்டுவேலையும் முத்தம் வாசல் கூட்டி ஆட்டுக்கு குழையும் வெட்டிபோட்டு அந்த இந்த வேலையெல்லாம் பாத்துக்கொண்டிருந்ததாலை தீர அயத்துப்போனனெடா தம்பி” எண்டு அந்த வயது வந்த அம்மா சொல்கிறார்,

இந்த உரையாடல் மூலம் இப்போது அந்த “தீர அயத்துப்போதல்” என்பதன் அர்த்தம்
புரியாதவர்களுக்கு புரிந்திருக்கும். ”தீர” எனபது ”முழுவதும்” என்பதாகவும் ”அயத்துப்போதல்” என்பது ”மறந்துவிடுதல்” என்று பொருள் கொடுக்க முடியும், இதை பொதுவாக இந்தக்காலங்களில் பேச்சுவழக்கில் ”முழுக்க மறந்துபோச்சு” என்று சொல்லுவினம்.

பொதுவாக இந்த காலத்து இளம்பாரயம் மட்டுமல்ல அதைவிட கொஞ்சம் வயது கூடிய மட்டங்கள் கூட ”அயத்துப்போனன்” என்ற சொல்லை பாவிப்பதே இல்லை என்றுதான் சொல்லலாம். அப்படியிருக்கும்போது அது எப்படி அடுத்த பராயத்துக்கு எடுத்துச்செல்லப்படும் என்பது கேள்விதான், காலப்போக்கில் இந்த சொல்லை அயத்துப்போவார்களோ என்ற ஏக்கமும் இருக்கு,

இங்கு முத்தம்– முற்றம், உன்ணாணை-பொதுவாக சத்தியம் செய்யும் முறைகளில் இதுவும் ஒன்று,

ஒரு நாள் பொழுது
எணேய் அம்மா, இவன் தம்பி இன்னும் நித்திரையாலை எழும்பேலை.. பக்கத்து வீட்டில பொங்கும் பூம்புனல் கேட்குது… பள்ளிக்கூடத்துக்கு நேரம் போகுதணை…

நான் வாறன் இப்ப.. உவனுக்கு மோனை கொஞ்சம் தண்ணி, வாளியோடை கொண்டே ஊத்தினனெண்டா எல்லா நித்திரையும் இப்ப போகும்.. சரி மோனை கொப்பர் எங்கே போட்டார்?

அப்பு ஆலங்குச்சி எடுக்கவெண்டு சந்திக்குப் போனவர்.. இன்னும் காணேலை…

இண்டைக்கு பல்லு விளக்கின மாதிரித்தான். உந்த மனிசனுக்க கதை கண்ட இடம் கயிலாயம் தான்… அங்கை ஆரும் ஓசியிலை பேப்பர் பாக்க வந்திருப்பினம், பின்னை சமா வைக்கினமாக்கும் என்று புறுபுறுத்தாள்..

தம்பி அப்பத்தான் நித்திரையால எழும்பி வாறான்.. எட தம்பி கொப்பர் ஆலங்குச்சி எடுக்க போனவர். சீமான் வரக் காணேலை. ஒருக்கா உந்த சின்னக் காலாலை ஓடிப்போய் குச்சியை கொப்பரிட்டை வாங்கி பல்லை மினிக்கிக் கொண்டு தோட்டத்திலை மிஸின் றைக்குது. அதிலை குளிச்சிட்டுவா பவுண்.

வந்த மணியிடம், கொப்பருக்கு கொஞ்சம் பழஞ்சோறு கிடக்கு… உனக்கு கொஞ்சம் ஒடியல் புட்டு அவிச்சனான் .. மாங்காயும், நேற்று அவிச்சு வைச்ச நெத்தலி மீனும் போட்டனான். கெதிபண்ணி சாப்பிட்டுட்டு பள்ளிக்கூடத்துக்கு ஓடு மோனை. உன்ரை கூட்டாளி நீ குளிக்கப் போனாப்போலை வந்தவன். மினைக்கெட்டால் வாத்தியிட்டை இண்டைக்கு பூசை தான் எண்டிட்டு போட்டான்.

அம்மா நாலுறூள் கொப்பி வேண்டி வரச் சொல்லி ஆங்கிலப்பாட வாத்தி சொன்னவர். காசு தாவணெணை. அடுப்படி மட்டை வரிக்கடிலிலை ஒரு தகரப்பேணி கிடக்கு.. அதுக்கை சின்ன மடிலேங்சிக்கை சீட்டுக்காசு கிடக்கு.. அதிலை 2ருபாயை எடன் முருங்கையில கொஞ்ச காய் ஆயலாம் . தேசிக்காயும் கிடக்கு… சந்தையிலை குடுத்திட்டு எடுத்த காசை வைப்பம்.

பள்ளிக்கூடத்தில்
டேய் மணி நேற்று தந்த வீட்டுப்பாடம் செய்து போட்டியே?

இல்லயடா.. நேற்று ரா தோட்டவெளியில அரிச்சந்திரன் கூத்து ஆடினவங்கள் அதுதான் பார்க்கப் போனன். அயத்துப்போனனடா.

சரியடா நான் செய்தனான். கெதியா பார்த்து எழுது.

வாத்தியார் வாரார். வணக்கம் ஐயா. எல்லாரும் இருங்கோ. ஏன் வகுப்புக் கூட்டேலை. கூட்டு முறையாள் வரேலை ஐயா. நல்ல சாட்டு.. சரி எல்லாரும் முழங்காலிலை வெளியிலை நில்லுங்கோ. இண்டைக்கு இந்தப்பாடம் நடத்தேலாது.

வெளில வந்த அதிபர், ஏன் வெளியிலை நிக்கிறியள் என்று கேட்க கணக்கு வாத்தியார் நிப்பாட்டிப் போட்டார் ஐயா.. வகுப்புக் கூட்டேல எண்டு..

சரி.. சரி.. வகுப்பைக் கூட்டிப்போட்டு இருங்கோ. இனிமேல் உப்பிடிச் செய்யக்கூடாது.

மூன்றரை மணியளவில்… பள்ளிக்கூட மணி அடிக்க தேவாரம் பாடி முடிச்சு பொடியள் வெளியே வருகினம். மணி இண்டைக்கு தோட்ட வேலிக்கு கதியால் போடவேணும். வீட்டை வாறியே?. போடா நான் எங்கடை தோட்டத்துக்கு வெருளி கட்டவேணும். கிளியள் எல்லாம் தோட்டத்திலை காய்களை எல்லாம் சிதிலப்படுத்துதுகள்.

வீட்டை வந்தான் மணி..

தம்பி டேய்.. இதிலை புசல்மா வைச்சனான் கண்டனியே? என்ற அக்காவிடம் எனக்குத் தெரியா.. நான் என்ன பெட்டையே? அவவின்ரை கேள்வியெண்டால்…

சரி சரி.. சாப்பாட்டை போட்டுத் தா கெதியா.. விளையாடப் போக வேணும்…

நீயே போட்டுச் சாப்பிடு… அம்மா வரட்டும். அவாட்டை ரண்டு வக்கணை வேண்டித் தாரன். அப்ப சரிவரும் உன்ர வாய்க்கு,.

கண்ணன் வாறான். டேய் மணி.. நாளைக்க திருவிழாவிலை பொம்மலாட்டம் வருகுதாம். நான் போகப்போறன்.

ஏன்டா சின்ன மேளம் இல்லையே?

சின்ன மேளம் வர 3மணியாய் போம். வாணவெடியும் அப்பத்தானே போடுவங்கள். 3மணிக்குப் பிறகு சின்னண்ணணோடையும், பெடியளோடையும் போவம்.

அப்பத்தான் அங்க வந்த அம்மா.. கண்ணனைக் கண்டிட்டு, மருமேன் ஒருக்கா மறக்காமல் கொப்பரட்டைச் சொல்லு வீட்டை வரட்டாம் எண்டு. கனக்க கதைகிடக்கு.

சரி மாமி… சொல்லி விடுறன்.. நாங்கள் திருவிழாக்கு போட்டு வாறம்…

பொருள் விளக்கம்:

எணேய் – வயது கூடியவர்களை மரியாதையாக (பெரும்பாலும் ஒருவித சலிப்புடன்) அழைப்பது

மோனை – வயதானவர்கள் சிறியவர்களை , பிள்ளைகளை அழைப்பது

கொப்பர் -முன்னால் நிற்பவரின் தகப்பனை அழைப்பது

சமா – நிறைய நபர்கள் சேர்ந்து கதைப்பது

புறுபுறுத்தல் – வாய்க்குள் சத்தம் வராமல் தானே ஏசுவது.

சீமான் – மரியாதைக்கும், நக்கலுக்குத் அதை சொல்வார்கள். செல்வந்தர் என்பது பொருள்.

மினைக்கெட்டால் – நேரத்தை விரயம் செய்தால்

பூசை – அடிப்பது

மடிலேஞ்சி – பணம் வைக்கும் சிறிய கை பை(Purse)

ரா -இரவு

அயத்துப்போனனடா – மறந்துபோதல்

கெதியா – விரைவாக

பொடியள் -பிள்ளைகள்.

கதியால் – மரத்தில் இருந்து வெட்டிய கிளைகள்

சிதிலப்படுத்துதுகள். – பழுதுபடுத்துவது.

புசல்மா – முகத்திற்கு போடும் பவுடர். குட்டிகுரோப் அப்போது பிரபலமானது.

சின்ன மேளம் – கோவிலில் குழுவாக நடனமாடும் பெண்கள். சினிமா பாட்டுக்கு ஆடுவார்கள்.

கனக்க – நிறைய

செட்டாக – நேர்த்தியாக,சச்சிதமாக,அழகு இறுக்கம் செறிவு கொண்ட

சாம்பிராணி – அகில்

பொறுக்கி – கைகளால் ஒன்றொன்றாக எடுத்தல்

அம்மான் – மாமா

பொடியன் – பையன், அதன் பெண்பால் பொடிச்சி/பெட்டை

சொல் வழி – புத்திமதி

கேளான் – கேட்க மாட்டான்

சொச்சமாக – கிட்டத்தட்ட

கொட்டுண்டு – சிந்துப் பட்டு

ஆய்ந்து – பிடுங்கி

காணன் – காணவில்லை

வீபூதி – திருநீறு

பள்ளி – பாட சாலை

சர்வகலாசாலை – பல்கலைக் கழகம்

குருத்துகள் – இளம் பிள்ளைகள்

புலவு – தோட்டம்

முதுசம் – பாரம்பரியமாக கை மாறப் பட்டு வரும் சொத்து

சங்கதி – புதினம், செய்தி,விடயம்

அசண்டையீனம் – கவலையீனம்

கதியால் – வேலி

காம்புக் சத்தகம் – ஓலை வார, வார்ந்த ஓலையை பெட்டி இழைக்கும் போது பின்னலுக்குள் சொருக உதவும் கூர்மையான நீண்ட பின்புறத்தைக் கொண்ட மிகச் சிறிய வளைந்த கத்தி.

உழவாரம் – குந்தியிருந்து கைகளால் புற்களைச் செருக்க உதவும் மண்வெட்டியைப் போன்றதான ஒரு சிறு கருவி

அலுவாங்கு – ஈட்டி போல நீளமாகவும் நுனிப் பக்கம் தட்டையாகவும் கூர்மையாகவும் இருக்கும்

பிரயாசை – முயற்சி

புளுக்கொடியல் – பனங் கிழங்கைக் அவித்துக் காய வைத்து சேகரித்து வைத்துக் கொள்வார்கள்.தேங்காய்ச் சொட்டோடு சாப்பிடச் சுவையாக இருக்கும்

பாக்கு வெட்டி – பாக்கு வெட்ட உதவும் சிறு உபகரணம்.கலைத்துவமான வடிவங்களில் கிடைக்கும்

வெத்திலைத் தட்டம் – வெத்திலைகள் வைப்பதற்கென்று இருக்கின்ற தட்டம்.பீடத்தோடு கூடியது.

பாக்குரல், சாவி – பல் இல்லாதவர்கள் பாக்கு இடித்து உண்ண உதவும் சிறு உரலும் உலக்கையும்

பிலாக்கணம் – புறுபுறுத்தல்

பூராடம் – விடுப்பு,விண்ணாணம்

கோடி – கொல்லைப் புறம்

பொட்டு – வேலிக்கிடையிலான சிறு சந்து

உண்ணாணை – உன் மீது ஆணையாக

எப்பன் – கொஞ்சம்

வளவு – காணி

சவர் – உப்பு

எல்லே – அல்லவா

ஏலாது – முடியாது

மே(மோ)ள் – மகள்

பாவாடை – முழங்கால் அளவுக்குத் தைக்கப் படும் பெண்களுக்கான கீழ் பாதி ஆடை

எக்கணம் – இக்கணம், இப்ப

துள்ளப் போறாள்/குதிக்கப் போறாள் – கோவிக்கப் போகிறாள்

போகேக்க – போகும் போது

களு நீர் – சோறு வடித்த கஞ்சி,மரக்கறித் தண்டுகள்,மாட்டுணவு, தண்ணீர் எல்லாம் போட்டுக் கக்கிய கலவை(கால் நடைகளுக்குரியவை)

மாத்திக் கட்டுதல் – வேறொரு மேச்சல் நிலத்திற்கு மாற்றுதல்

சருவம் -அகன்ற பாத்திரம்

மூக்குப் பேணி – பித்தளையில் செய்யப் பட்ட ஒரு முனை வெளிப் புறம் கூராக நீண்டிருக்கும் தேநீர் குடிக்கும் பாத்திரம் (குவளை)

அண்ணாந்து – மேலே பார்த்தவாறு வாயில் படாமல் வாய்க்குள் ஊற்றுவது.

ஆரவாரம் – ஆர்ப்பரிப்பு

மணிக்காய் – குணத்தில் நல்ல பெடியனாக இருந்தால், நல்லவனாக இருந்தால் “அவன் மணிக்காய் மச்சான்” என்று கூறுவோம்.

பேய்க்காய் – கடுங்கெட்டிக்காரனாக இருந்தால் “அவன் பேய்க்காய்” என்றும் கூறுவோம். அட உந்தக் கடுங்கெட்டிக்காரன் என்பதும் எமது பேச்சுவழக்கல்லே!

கடுங்கெட்டிக்காரன் – மறந்தே போனன், திறமைசாலி என்பதற்கு வழக்கில் இருக்கும் சொல் கடுங்கெட்டிக்காரன். இச் சொல் பொதுவாக எல்லோரிடமும் பயன்படும் சொல்.

உந்த –இஞ்சப்பாரடப்பா! உந்தப் பேச்செல்லாம் என்னிட்ட வச்சுக்காதேயும். இதில் உந்த என்பது “அந்த” என்பதற்கு இணையானச் சொல்.

அப்பு – “அப்பு” எனும் சொல் குறிப்பாக வயதில் முதிர்ந்தவர்களை பேச்சு வழக்கில் அழைக்கப் பயன்படுகின்றது. இது தாத்தா என்பதற்கு இணையானச் சொல். பாட்டி என்பதற்கு இணையானச் சொல்லாக “ஆச்சி” பயன்படுகின்றது.

எண்ரையப்பு, என்ரை செல்லையப்பு என்று தமது குழந்தைகளை கொஞ்சுவதற்கான சொல்லாகவும், வயதில் குறைந்தோரை பெரியோர் அழைக்கும் சொல்லாகவும் இந்த “அப்பு” எனும் சொல் வழக்கில் உள்ளது.

1. இல்லுபோலை/ எல்லுபோலை: இதிலை எது சரியான உச்சரிப்பெண்டு எனக்குதெரியா

இந்த சொல்லு கொஞ்சம், சிறிதளவு எனும் சொற்களுக்கு சமனா ஆச்சி பாவிப்பா. ஒரு எல்லுபோலை குழம்பு விட்ட காணும்.

2. எப்பன், ஒரெப்பன் : சிறிதளவு – இந்தசொல்லு இப்பவும் சிலவேளை பாவிக்கிறனாங்கள் எண்டு நினைக்கிறன். உ+ம், எப்பன் இடம் குடுத்தா காணும் தலையிலை ஏறியிருந்திடுவாங்கள்.

3. பறையிற: கதைக்கிற, பெசுகிற ( பேசுதல் எனும் சொல் ஈழத்தை பொறுத்தவரை வைதல் எனும் கருத்தில் தான் அதிகம் பாவிக்கபடுகிரது என நினைக்கிறேன்)

4. தீய சட்டி: பொதுவா இது மச்சம் சாப்பிடுற ஆக்கள் வீடுகளிலை புழக்கத்தில் இருக்கிற சொல். பொதுவா மச்சம் சாப்பிடுற ஆக்கள் வீட்டிலை இரண்டு தொகுதி சமையல் பாத்திரங்கள் இருக்கும் ஒண்டு நாளாந்தம் சமைக்க, அதிலை அசைவ உணவுகள் எல்லாம் சமைப்பினம். இன்னும் ஒரு தொகுதி சமையல் பாத்திரங்கள் இருக்கும் அதில் மரக்கறி மட்டும் சமைப்பினம். குறிப்பா விரத காலங்களிலை, திவச நாட்களிலை சமைக்க பாவிப்பினம்.

5. மச்சம்: மச்சம் எண்டிற சொல்லு மீனை குறிச்சாலும், பேச்சு வழக்கில் அசைவ உணவுகள் அனைத்தையும் குறிக்கும். உ + ம்: இண்டைக்கு வெள்ளி கிழமை நான் மச்சம் சாப்பிடுறேல்லை.

6. அரக்கி (வினை சொல்லாய்??): ஒரு பொருளை சிறிது இடம்மாற்றி வைக்க/ ஒருவர் இருக்கும் போது புதிதாக வந்தவர் இருக்க (உட்கார) சிறிது இடம் தேவைப்படும் போது,

அந்த மேசையை கொஞ்சம் அரக்கி வைக்க வேணும். டேய் கொஞ்சம் அரக்கி இரு.

7. இயத்து: சமையல் பாத்திரங்கள்
8. ஏதனம்: சமையல் பாத்திரங்கள்

குமாரசாமி குமாரசாமியின் முகநூல் பக்கத்தில் இருந்து....

தாய்மொழியின் சமத்துவமும், அயல்மொழியின் ஆதிக்கமும்!

மொழிகளின் இயற்கை புரிந்துவிடு! மனிதர்க்குத் தமிழே ஆதிமொழி!-5

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

"காக்கா எல்லா நாட்டுலயும் கா கா -ன்னுதான் கத்துது! எல்லா நாட்டுலயும் குயில் கூகூ-ன்னுதான் கூவுது; எல்லாக் காட்டு யானையும் ஒரே மாதிரித்தான் பிளிறுது; இந்த மனிதன் மட்டும் ஊரூருக்கு வேற வேற மொழி பேசறானே! அதெப்படிப்பா?", என்றபடியே வந்தார் நண்பர்.

"மொழிகளின் இயற்கை குறித்துச் சொல்றேன்னு சொன்னது உண்மைதான்! அதுக்காக என்ன வைச்சு செய்யதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டியாப்பா!", என்றேன் சற்று பயத்துடன்.

"அப்பிடியெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல! மொழிகளின் இயற்கை-ன்னு நீ சொல்லப் போறல்ல! அது எப்பிடியிருக்கும்-னு யோசிச்சேன்! அவ்வளவுதான்!", என்றார் சற்றே கூச்சத்துடன்.

மொழியே மனித இனத்தின் சாதனைகளில் மிக உயர்ந்தது!

"ஆமாப்பா! யோசிச்சுப் பாத்தா மனித இனத்தின் சாதனைகளிலேயே மிக உயர்ந்தது மொழிதான்-னு தோணுது! அறிவு நூற்களின் வளர்ச்சி, ஆட்சிமுறை, சமுதாய வாழ்வு, கலை, சமயம், நாகரிகம், சட்டம், ஒழுங்கு, தகவல் தொடர்பு-ன்னு எதுவுமே மொழின்னு ஒண்ணு இல்லேன்னா இல்ல!", என்றேன் என்னையறியாமலேயே!

"மெய்யாலுமே உண்மைதான்!", என்றார் நண்பர்.

மொழியே மனித இனத்தின் வேர்!

"காலத்தை வென்று, வள்ளுவனும், கம்பனும், இளங்கோவும் பாரதியும் இன்றும் நம்முடன் வாழ்வதன் காரணம் அவர்தம் பாடல் மொழிகள் அல்லவா! நாகரித்துடன் நாகரிகமாக வளர்வதும் மொழி! நாகரிகத்தை வளர்ப்பதும் மொழி! தலைமுறை கடந்து தலைமுறை, ஊழி கடந்து ஊழி, மனிதனின் அனுபவத்தையும், அறிவையும், உணர்வையும் எடுத்துச் செல்லும் ஒப்பற்ற ஆற்றல் கொண்ட ஊடகம்  மொழி! காலம், இடம் கடந்து இயற்கையை மனிதன் வெற்றிகொள்ள உதவும் கருவியும் மொழியே!", என்ற நான், தொடர்ந்து,

"மனிதஇன வாழ்வின் அலைகடற்பரப்பு நாகரிகம் என்றால், அதன் ஆழ்கடற்பரப்பு மொழியாகும்! அரசன்-ஆண்டி, முதலாளி-தொழிலாளி, புலவன்-தற்குறி, பணக்காரன்-ஏழை உள்ளிட்ட அனைத்து மட்டங்களையும் ஊடுருவி, ஆழமாக நிலைத்த வேர்ப்பண்பு தாய்மொழிக்கு மட்டுமே உண்டு!", என்றேன்.

அந்நிய ஆரியமொழியின் ஆட்சியில் சீரழிந்த இந்தியா!

"இந்தியாவின் மற்ற மொழிகளெல்லாம் அந்தந்த மாநில மக்களுக்கான தாய்மொழியாக மட்டுமே இருக்க, அனைத்து மொழிகளும் 'தேவபாடை அல்லது கடவுள்மொழி' என்று ஏற்றுக்கொள்ளும் சமற்கிருதம் போன்ற உயர்ந்த மொழியைக் கொண்டுள்ள நாடு உலகில் எங்காவது இருக்கிறதா?", என்று கேட்டார் நண்பர்.

"தத்தம் தாய்மொழிகளை ஆரிய அந்நியர்கள் 'பிசாசு மொழி, நீசமொழி' என்று தூற்றுவதை மகிழ்வோடு ஏற்றுக்கொண்டு, அந்நிய மொழியான ஆரியத்தை 'தேவபாடை அல்லது கடவுள் மொழி' என்று தூக்கித் தலையில் வைத்துக் கூத்தாடும் மக்கள் வாழும் இந்தியாவைப் போன்ற கேவலமான நாடு உலகில் எங்காவது இருக்கா? என்று கேட்பதுதான் மிகவும் பொருத்தமான கேள்வியாக இருக்கும்", என்றேன் நான்.

அந்நிய மொழிகளின் ஆட்சியில் சீரழிந்த உலகநாடுகள்!

"உன்னைப் பொருத்தவரை அப்படியே வைத்துக்கொள்!  இந்தியாவின் சமற்கிருத மொழிக்கு இணையான மொழி வேறு நாடுகளில் உண்டா இல்லையா என்பதற்கு விடை தேவை", என்றார் நண்பர்.

"நண்பரே! மூச்சை இழுத்துப் பிடித்துக்கொள்ளும்! உமது வினாவுக்கான விடை 'உண்டு!' என்னும் ஒற்றைச் சொல்தான். நம்ப நாட்டு மக்கள்தான் தத்தம் தாய்மொழிகளைப் புறம்தள்ளிட்டு, சமற்கிருதத்தைத் தூக்கிக் கொண்டாடினார்கள் என்றால், முற்கால ஐரோப்பியர்கள்கூட அவரவர் தாய்மொழிகளைக் கீழே போட்டுவிட்டு, கிரேக்கம்-லத்தீன் மொழிகளைத்தான் கொண்டாடினார்கள்; Middle-East நாடுகளோ, ஹீப்ரு-அரபி மொழிகளின் ஆதிக்கத்தில் கட்டுண்டு கிடந்தார்கள்!", என்றேன் நான்.

"சமற்கிருதம், கிரேக்கம், லத்தீன், ஹீப்ரு, அரபி மொழிகள் அனைத்தும் Classical Languages எனப்படும் செம்மொழிகள் என்பதால் அத்தகைய உயர்நிலை பெற்றிருக்கலாமோ?", என்று நெத்தியடியாக வினவினார் நண்பர்.

"நீ சொல்வதை ஏற்றுக்கொண்டால், கட்டமைப்பிலும், செறிவிலும் உலகின் அனைத்து செம்மொழிகளிலும் மூத்த மேம்பட்ட தொன்மைச் செம்மொழி தமிழ் அத்தகைய உயர்நிலை அடையவில்லை! சுயமரியாதையைத் தொலைத்துவிட்ட தமிழர்களின் முகத்துக்கு நேராகவே தமிழ்மொழியை 'நீசபாஷை' என்று கீழ்த்தரமாகப் பேசும் ஆணவமிக்க ஆரியர்கள், இப்போதும்கூட, தமிழ்நாட்டில் அதிக எண்ணிக்கையில் இருக்கிறார்கள். எனவே, உனது கருதுகோள்(hypothesis) தவறு", என்றேன் நான்.

"அப்படியானால், சமற்கிருதம், கிரேக்கம், லத்தீன், ஹீப்ரு, அரபி மொழிகள் உயர்நிலை அடைந்தது எப்படி?", என்று குறுக்குக் கேள்வியைப் பாய்ச்சினார் நண்பர்.

"சரியான கேள்வி! நீ சொல்லும் மொழிகள் அனைத்தும் சமய, தத்துவ மொழிகள். யூதர் - கிறித்துவர்-களின் மறை-வேத மொழி ஹீப்ரு. இஸ்லாமியர்களின் மறை-வேத மொழி அரபி. கிரேக்கம், லத்தீன் தத்துவ மொழிகள். இம்மொழிகள் அனைத்தும் சமய, தத்துவ மொழிகள் என்பதனால் மட்டும் உயர்நிலை அடைந்தன என்பது மட்டும் உண்மையல்ல! அதைத் தாண்டி, அவை அயல்மொழிகள் என்பதால்தான் ஆட்சியாளர்களும், மேட்டுக்குடியினரும் தூக்கிப் பிடித்தனர் என்பதே உண்மையான காரணம்!", என்றேன் நான்.

மண்ணின் மைந்தர்களை அடிமைப்படுத்தவே அயல்மொழி ஆட்சி!

"ஏன் ஆட்சியாளர்கள் என்றும் அயல்மொழிகளைத் தூக்கிப் பிடிக்கிறார்கள்? ஒரே குழப்பமாய் இருக்கிறதே!", என்று அங்கலாய்த்தார் நண்பர்.

"சமயம், இனம், நாடு போன்றவற்றில் உயர்வு-தாழ்வு உருவாக்க முடிந்த ஆட்சியாளர்களாலும், மேட்டுக்குடியினராலும், தாய்மொழியில் உயர்வு-தாழ்வு உருவாக்க முடியாது! ஒரே தாய்மொழி பேசும் பண்டிதரையும், ஆட்டோக்காரரையும் எடுத்துக்கொள்வோம். நிரம்பப் படித்த பண்டிதரை, எழுத்தறிவு இல்லாத ஆட்டோக்காரன் தனது பேச்சுத் திறமையால் மடக்கிவிடுவதை நடைமுறை வாழ்க்கையில் நாம் பார்க்க முடியும்!" என்ற என்னை இடைமறித்த நண்பர்,

"எழுத்தறிவில்லாத ஆட்டோக்காரனுக்கு எப்படிப் பேச்சுத் திறமை வந்திருக்க முடியும்?", என்றார்.

தாய்மொழியின் சக்தி!

"அதுதான் தாய்மொழியின் சக்தி! பிறமொழி அறிவு, ஆசிரியர் மூலமாகவோ, அல்லது அம்மொழி பேசுபவர்கள் மூலமாகவோ பெரும் முயற்சிசெய்து மட்டுமே பெறக்கூடியது; ஒரு முயற்சியுமில்லாமல் சரளமாகத் தாய்மொழியில் பேசுகின்றது மூன்று வயதுகூட நிரம்பாத குழந்தை! மூன்று வயது நிறைவடைந்த பிறகே எழுத்தறிவு பெறப் பள்ளிக்கூடம் செல்கிறது அக்குழந்தை!    எனவே, எழுத்தறிவே இல்லாத ஒரு ஆட்டோக்காரன் பேச்சுத்திறமையில் வல்லவனாக இருப்பது தாய்மொழியில் சாத்தியமே! ஆட்சியாளர்கள் மேல்தட்டு மக்களுக்கு மட்டுமே கற்பிக்கப்படும் அயல்மொழி மூலம் ஆட்சி செய்தால் இதுபோன்ற சூழ்நிலைகளை முற்றிலும் தவிர்த்துவிடலாமல்லவா? உலகெங்கிலும், ஆளும் வகுப்பினர், உயர்குடியினர், புரோகிதர் உள்ளிட்ட ஆதிக்க சக்திகள் அயல்மொழியின் மூலமே ஆட்சி செய்வதன் உள்நோக்கம் இப்போது புரிகிறதா?", என்றேன் நான்.

ஆங்கிலேயனும் ஒரு காலத்தில் வேற்றுமொழி அடிமை!

"உண்மைதான்! நாம்பதான் ஊர்-பெயர், இறைவன்-பெயர், மனிதன்-பெயர் அனைத்திற்கும் சமற்கிருதப் பெயர் வைத்துக் கொண்டாடும் கிறுக்குப் புடிச்சி அலையறோம்! வெள்ளக்காரன் தாய்மொழியான இங்கிலீசை எவ்வளவு கெட்டியாப் புடிச்சிருக்கான் பார்! அவன்ட்டேருந்து நாம பாடம் கத்துக்கணும்!", என்றார் நண்பர்.

"நீ நினைக்கிறதில் பாதிதான் உண்மை! சமற்கிருதப் பெயர்களை நம்பமேலத் திணிச்சது தமிழ் மன்னர்களைக் கைக்குள் போட்டுக்கொண்ட ஆரியர்களும், தமிழினத் துரோகிகளுமே(Quislings). தமிழனைப் போலவே, ஆங்கிலேயனும் ஒரு காலத்துல வேற்றுமொழி அடிமையா இருந்திருக்கான்! 250  ஆண்டுகளாத்தான் ஆங்கிலேயன் முழிச்சுக்கிட்டு இருக்கான்", என்றவனை இடைமறித்து,

"அடப்பாவி! வெள்ளக்காரங்கூட நம்பளைப்போல வீணாப்போன கூட்டந்தானா! யாரும் இதப்பத்திப் பெருசா பேசலையே?!", என்று தன் ஐயத்தை வெளிப்படுத்தினார் நண்பர்.

கி.பி,1362-ல்தான் ஆங்கிலேய மக்களவையில் ஆங்கிலத்தில் உரையாட அனுமதிக்கும் சட்டம் நிறைவேறியது!

"சந்தேகப்படவேண்டாம்! வேற்றுமொழியான சமற்கிருதம் தமிழ்நாட்டின் சமயத்திலும், ஆட்சியிலும் கோலோச்சியதைப்போல்,  'Anglo-Norman French'  என்னும் வேற்றுமொழியே கி.பி.1066-லிருந்து இங்கிலாந்து நாட்டின் ஆட்சிமொழியாக, பாராளுமன்றத்தின் சட்ட மொழியாகப் பல்லாண்டுகள் கோலோச்சியது.  பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டுவரை இங்கிலாந்து பாராளுமன்றத்தில் ஆங்கிலத்தில் உரையாட அனுமதி இல்லை. ஆங்கிலத்தில் உரையாட அனுமதிப்பதற்காக "The Pleading in English Act 1362 (36 Edw. III c. 15)" எனப்படும் சட்டத்திருத்தம் நீண்ட விவாதத்திற்குப் பின் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது; இருந்தும், நடைமுறைக்கு வருவதற்கு ஐம்பது ஆண்டுகள் ஆச்சு! சரியாகச் சொன்னால், ஆங்கிலம் இங்கிலாந்து நாட்டின் பாராளுமன்றத்தின் மொழியாக ஏற்கப்பட்டது பதினைந்தாம் நூற்றாண்டில்தான்.", என்றேன் பதிலுக்கு.

"ஐயோ! வேற்றுமொழி அடிமைப்புத்தி வெள்ளைக்காரனையும் விடல போல இருக்கே!", என்று வியப்பில் மூக்கின்மேல் விரலை வைத்தார் நண்பர்.

வேற்றுமொழிகளால் மாசுபட்ட ஆங்கில மொழிநடை!

"வெள்ளைக்காரனும் Greek-Latin-German-Frenchன்னு வேற்றுமொழிக் கிறுக்குப் புடிச்சி அலைந்து நீண்ட காலங்களுக்குப் பிறகுதான் விழிப்புணர்வு பெற்றான். தற்காலத்தில் Anglo-Norman, Anglo-French மொழிகளை நவீன ஆங்கிலம் முற்றிலுமாக தவிர்த்துவிட்டது என்றாலும், இம்மொழிகளின் சொற்கள் பலவும் ஆங்கிலமொழியில் ஊடுருவி நிலைத்துவிட்டன; மேலும், ஆங்கிலமொழி நடையான - adjective then noun -ங்கறது பல இடங்களிலும் மாறிபோச்சு! இம்மொழிகள்-ல வர்ற  'பெயர்ச்சொல்லுக்குப் பின் உரிச்சொல் (noun then adjective)'-ங்கற நடை, ஆங்கிலத்திலும் பரவியது. காட்டாக, 'attorney general', 'heir apparent', 'court martial' போன்ற பயன்பாடுகளைச் சொல்லமுடியும்!.", என்றேன் நான்.

வேற்றுமொழி அவமானச்சின்னத்தை இன்றும் சுமக்கும் ஆங்கிலேயர்கள்!

"கடந்த காலம் எப்படியிருந்தாலும், வெள்ளக்காரன் இப்ப நிமிந்து நிக்கறான்ல!", என்றார் நண்பர்.

"எங்கே? வேற்றுமொழி அவமானச்சின்னத்தை இன்னமும் சுமக்கிறது இங்கிலாந்து! இங்கிலாந்து பேரரசி Queen Elizabeth II அணியும் அதிகாரபூர்வ மேலங்கியில் காணப்படும் "Dieu et mon droit" ("God and my right") and the motto of the British chivalric Order of the Garter, "Honi soit qui mal y pense" ("Shamed be he who thinks evil of it") என்னும் வாசகங்கள் Anglo-Norman, Anglo French மொழிகளின் தொடர் ஆதிக்கத்தை உரக்கக் கூவுகின்றன", என்றேன் நான்.

"ஓ! சூத்திராளுக்கு வேதக்கல்வி ஏன் மறுத்தா-ன்றதும், வேதங்கேட்ட சூத்திரா காதுல ஈயத்தைக் காய்ச்சி ஊத்தணும்-னு ஏன் சட்டம் போட்டான்னுட்டு இப்போ நன்னா புரியரதுண்ணா!", என்ற நண்பர்,

"வெள்ளக்காரன் முழிச்சுக்கிட்டதாலத்தான் உலகத்தையே கட்டி ஆண்டான். தமிழ்நாட்டுல நாம கொஞ்சம் முழிச்சிக்கிட்டதாலே இந்தியையும் சமற்கிருதத்தையும் எதிர்த்தோம்! மத்த மாநிலத்துல இன்னும் சமற்கிருத மயக்கம் தெளியலன்னு உறுதியாச் சொல்லலாம். ஒண்ணு மட்டும் எனக்கு இன்னும் சுத்தமாப் புரியல!", என்று சற்று இழுத்தார் நண்பர்.

"பரவாயில்ல. என்னன்னுதான் சொல்லேன்", என்றேன் நான்.

"மொழிகளில் இயற்கை புரிந்துவிடு-ன்னு அப்பப்ப சொல்லுறயே! சொல்லாமப் புரியறதுக்கு இதென்ன . . . கலையா? எப்ப சொல்லுவ?", என்று ஒரு ஆப்பு அடித்தார் நண்பர்.

"கட்டாயம் நாளை பேசலாம்!", என்று விடை பெற்றேன்.

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்!  அன்னார் 

உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!

கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு

துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

மொழிகளின் இயற்கை அறிவோம்!

'ஆரியம் இறந்த கதை'யைச் சொல்லும் ஆங்கிலம்!

மொழிகளின் இயற்கை புரிந்துவிடு! மனிதர்க்குத் தமிழே ஆதிமொழி!-4

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

"ஆரிய மொழிக்குடும்பத்தில், ஆங்கிலம், ஜெர்மன், பிரெஞ்சு போன்ற மொழிகளெல்லாம் இன்னும் செழிப்புடன் பேசப்பட்டு, உலகவழக்கில் இருக்கிறாப்ல! இந்திய ஆரியமொழியான சமற்கிருதத்தை ஏன் மக்கள் மறந்துவிட்டார்கள்?", என்று வருத்தத்துடன் கேட்டபடியே வந்தார் நண்பர்.

சமற்கிருதம் எக்காலத்தும் பேசப்படாத மொழியே!

"சமற்கிருதம் எக்காலத்திலும் மக்களால் பேசப்படாத மொழி; சமயம், இலக்கியம், அறிவு நூற்கள் ஆகியன இந்தியாவெங்கும் வாழும் மேற்குடி மக்களுக்கு மட்டுமே உரியனவாக இருக்கவேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் உருவாக்கப்பட்ட அரை செயற்கை மொழியே சமற்கிருதம்; அடிப்படை எழுத்துக்களையே 'சிவசூத்திரங்கள்' என்று பெயரிட்டு, சிவபெருமான் உடுக்கையிலிருந்து பிறந்தது என்றும், ஒவ்வொரு எழுத்துக்கும் ஒரு தேவதை உண்டு என்றும்,  'தேவபாஷை' என்றும் கதைகட்டினார்கள்", என்ற என்னை இடைமறித்து,

"அதற்காக சமற்கிருதத்தைப் பேசப்படாத மொழி என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்?", என்று சூடானார் நண்பர்.

"சற்றுப் பொறுமையைக் கேளப்பா! பெருவாரியான சாமானிய மக்களை சூத்திரர்கள், இழிமக்கள், வேசிமக்கள், அடிமைகள், புலையர்கள் என்று பழித்து, அவர்கள் தேவபாஷையைக் கேட்பதோ, பேசுவதோ பாவம் என்று விதிசெய்து உருவாக்கப்பட்ட செயற்கை மொழி சமற்கிருதம்;  பிராகிருதம் என்றால் இயற்கை மொழி என்றும், சமற்கிருதம் என்றால் திருந்தச் செய்யப்பட்ட மொழி என்றும் பொருள்; 'சமற்கிருதம்' என்னும் அதன் பெயருக்கான பொருளே அது பேசப்படாத மொழி என்பதை உரக்க அறிவிக்கும்", என்றேன் நான்.

"நீ சொல்வதை ஒத்துக்க முடியல! இன்னும் கொஞ்சம் வெளக்கமாச் சொல்லு!" என்றார் நண்பர்.

"மக்கள் பேச்சு வழக்கில் புழங்கிய ஒரு மொழி, பிற்காலத்தில் பேச்சு வழக்கிலிருந்து ஒழிந்தால் அதை வழக்கொழிந்த மொழி என்று சொல்வது சரியாய் இருக்கும். சமற்கிருதம் எந்த மக்களாலும் பேசவே படாத போது, அம்மொழியை வழக்கொழிந்த மொழி என்பது எப்படிப் பொருந்தும்? பெருவாரி மக்களின் நினைவில் ஒருக்காலத்தும் இல்லாத சமற்கிருதத்தை மறக்கப்பட்ட மொழி என்பது எப்படி உண்மையாகும்?  எனவே, மக்கள் சமற்கிருதத்தை மறந்து விட்டார்கள் என்பது பொருளற்ற கருதுகோள்.", என்றேன் நான்.

உலகவழக்கு ஒழிந்த மொழி வேத ஆரிய மொழியே!

"அப்படின்னா 'ஆரியம் போல் உலகவழக்கு அழிந்து ஒழிந்து சிதையா உன் சீரிளமைத் திறம் வியந்து செயல் மறந்து வாழ்த்துதுமே' என்று மனோன்மணியம் சுந்தரனார் பாடிய தமிழ்த்தாய் வணக்கப்பாடலில் சொல்லப்பட்ட 'ஆரியம்' சமற்கிருதம் இல்லையா?", என்று கொதித்தார் நண்பர்.

"இல்லை! தமிழ்த்தாய் வணக்கத்தில் மனோன்மணியம் சுந்தரனார் குறித்த 'ஆரியம்' வேதகால ஆரியர்கள் இந்தியாவுக்குள் வந்தபோது பேசிய எழுத்தில்லா மொழி", என்றேன் நான்.

"அப்படியே ஆகட்டும்! என் கேள்வியெல்லாம் நான்கு வேதங்களைத் தந்த வளமான ஆரியமொழி எப்படி உலக வழக்கிலிருந்து அழிந்தது என்பதுதான். அதற்கான விடைசொல்ல முடியுமா?", என்று பரபரத்தார் நண்பர்.

மேலை ஆரியமொழிகளை ஆய்வு செய்தால் வேத ஆரியமொழி எவ்வாறு செத்தது என்று அறியலாம்!

"ஆங்கிலம், பிரெஞ்சு, ஜெர்மனி உள்ளிட்ட ஆரியமொழிகளை ஆராய்வதன் மூலம் இதற்கு விடை கிடைக்கும்", என்றேன் நான்.

"போகாத ஊருக்கு வழி சொல்லாதே! எனக்குப் புரியும்படி ஒன்னால சொல்லமுடிஞ்சா, நான் கேட்டுக்கிறேன். இல்லன்னா தெரியாத எத்தனையோ-ல இதுவும் இருக்கட்டும்", என்றார் வெறுப்புடன்.

ஆங்கில மொழியின் சில நகைமுரண்கள்!

"சரி. நமக்கெல்லாம் தெரிஞ்ச ஆங்கிலம்-ன்ற ஒரு ஆரியமொழியின் சில கூறுகளை ஆய்வு செய்து காட்டறேன். பாத்துட்டு, சரியான்னு நீயே தெளிவாகச் சொல்ல முடியும்", என்றேன் நான்.

"ஆகட்டும்!", என்று உற்சாகமானார் நண்பர்.

"அரைகுறை ஆங்கிலம் அறிந்த ஆசிரியரும், அவரின் மாணவரும் பேசுவதுபோல் வரும் ஒரு நகைச்சுவைத் துணுக்கை இப்போது பார்க்கலாம்:

ஆங்கில ஆசிரியர்:      ஸ்பெல் த வோர்ட் 'க்நைஃபே" ("Spell the word "knife")

ஆங்கில மாணவன்:    "ஐ டோன்ட் க்நொவ் சார்" ("I don't know(க்நொவ்) Sir")

ஆங்கில ஆசிரியர்:      "யூ ஆர் வ்ரோங்" ("You are wrong(வ்ரோங்)")

எப்படியிருக்கு?" என்றேன் நான்.

"என்னுடைய ஆங்கில ஆசிரியர் 'Neibour' என்ற சொல்லுக்கு Nei என்பதை நெய், bour என்பதை பவர் என்று பதம் பிரித்து 'நெய்பவர்' என்று சேர்த்து உச்சரிக்கக் கற்றுக் கொடுத்தார். அறிவியல் ஆசிரியர் ஒருநாள் 'Neibour' என்ற சொல்லை,  /ˈneɪbə(r)/ என்று மிகச்சரியாக உச்சரித்தபோது, மாணவர்கள் அனைவரும் விழுந்து விழுந்து சிரித்தோம்! காரணம் அறியாமல் குழம்பிய அறிவியல் ஆசிரியர், கோபத்தில் முதல் பெஞ்சிலிருந்தவன் தலையில் ஓங்கிக் குட்டியதும் 'கப்சிப்' ஆனோம்", என்று அவர்தம் பள்ளிக்கால அனுபவத்தைப் பகிர்ந்தார் நண்பர்.

"அதெல்லாம் கிடக்கட்டும். ஆங்கிலேயனே பதினாலாம் நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு "knife" என்பதை "க்நீஃவே" "know" என்பதை "க்நொவ்" என்றும் "wrong" என்பதை "வ்ரோங்" என்றும்தான் உச்சரித்தான் என்றால் நம்ப முடிகிறதா?", என்று கேட்டேன். (பதினைந்தாம் நூற்றாண்டின் Dictionary-யிலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை கீழே தரப்பட்டுள்ளன.)

[Pronunciation of 'Knife' in Old English
From Middle English knyf, knif, from late Old English cnīf, from Old Norse knífr (compare Danish/Swedish/Norwegian kniv), from Proto-Germanic *knībaz (compare Low German Knief. Replaced Middle English sax. The verb knife is attested since the mid 1800s;[1] the variant knive is attested since 1733.
Pronunciation of 'Know' in Old English
Etymology: From Proto-Brythonic *know, from Proto-Celtic *knūs.
Pronunciation: IPA(key): [knoʊ]
Pronunciation of 'Wrong' in Old English
Middle English: Alternative forms: wrang, wronge, wronk, wornge, rong
Etymology: From Old English wrang; ultimately from Proto-Germanic *wrangaz.
Pronunciation: IPA(key): /wrɔnɡ/, [wrɔŋɡ]: (later ME) IPA(key): /rɔnɡ/, [rɔŋɡ] ]

"குழப்பமாயிருக்கே? இங்கிலீஸ்காரனே இங்கிலீஸ் தப்பாப் பேசினா நாமல்லாம் எம்மாத்திரம்!", என்றார் வியப்புடன்.

இயல்புமொழி தமிழில் சொற்கள் மெய்யெழுத்தில் தொடங்கா!

"மேற்கண்ட மூன்று வார்த்தைகளும் 'க்-K', 'வ்-W' ஆகிய மெய்யெழுத்தில் தொடங்குபவை. இயல்புமொழியான தமிழில் 'சொற்கள் மெய்யெழுத்தில் தொடங்காது' என்னும் இலக்கணம் ஏன் வந்தது? இயல்பாகப் பேசுகிற எவருக்கும், ஒரு சொல்லின் தொடக்கத்தில் மெய்யெழுத்தப் போட்டுண்டு, மலர்ச்சிக்கல்(Constipation) வந்தவன்போல முக்க முடியாது-ங்கறதுனால தமிழ்ச் சொற்கள் இயல்பாக மெய்யெழுத்தில் தொடங்கவில்லை! தமிழ் இலக்கணம்-ங்கறது தமிழ்மக்கள் தமிழ்மொழியை எவ்வாறு  இயல்பாகப் பேசி வழங்கினார்களோ, அம்முறையை உற்றுநோக்கியே உருவாக்கப்பட்டன.", என்ற நான் தொடர்ந்து,

"முக்கும் மெய்யெழுத்துக்களில் தொடங்கும் ஆங்கிலச் சொற்களில், காலப்போக்கில், அம்மெய்யெழுத்துக்கள்,  மக்களின் இயல்பான பேச்சு வழக்கில், ஒலியிழந்து, 'Silent'-டா ஊமையாய்ப் போயிருச்சு! மக்களின் பேச்சு இயல்புக்கு மாறான முக்கல் ஒலி ஊமையாய்ப் போச்சு! இதுதான்  நடந்தது!", என்று முடித்தேன்.

"Silent ஆனப்பொறவும் காலிப் பெருங்காயடப்பா மாதிரி, அந்த எழுத்துக்கள ஏன் இன்னமும் புடிச்சித் தொங்குரானுவ!", என்றார் நண்பர்.

'க்நீஃவே' 'நைஃப்' ஆன கதை!

"ஆமாம், பழைய ஒலிப்பு "க்நீஃவே (Knife)" என்பது எழுத்து வடிவில் இன்றும் அப்படியே இருக்கிறது. ஆனால், இக்கால ஒலிப்பு முறைப்படி அது  'நைஃவ்' என்று ஒலிக்கப்படுகின்றது. இங்கு, 'க்-K' என்ற மெய்யெழுத்து ஊமை எழுத்தாய்ப் போய்விடுகின்றது. 'நீ = ந்+ஈ"-யில் வரும் 'ஈ' என்ற உயிரொலி திரிந்து 'ஐ' ஆகியதால், 'நீ' என்பது 'நை' என்று மாறிவிட்டது. இறுதியில் வரும் 'ஏ' ஒலிப்பு இல்லாமல் ஊமை எழுத்தாய் 'Silent' ஆனது. போதுமா!", என்றேன் நான்.

"அடேங்கப்பா! விட்டா ஆங்கிலத்துக்கும் புணர்ச்சி இலக்கணம் எழுதிருவ போல!", என்று உரக்கக் கைகொட்டிச் சிரித்தார் நண்பர்.

"அதெல்லாம் என்னால முடியுமாப்பா! தமிழில் இதற்கெல்லாம் திரிபு இலக்கணம், புணர்ச்சி இலக்கணம் என்று உண்டு. ஆங்கிலத்தில் அத்தெளிவு இல்லாமையால், ஒலி மாறுபாடுகளால் சொற்களும், மொழியும் பெரும் மாற்றத்துக்கு உள்ளாகி, புதுச்சொற்களாகவும், புது மொழியாகவும் உருமாறுகின்றன. ஆனால் ஆங்கில எழுத்தில் இம்மாற்றங்கள் வரவில்லை", என்றேன் நான்.

"ஊமை எழுத்து-ங்கற அக்கப்போர்-னால வெட்டியா ஒவ்வொரு சொல்லோட எழுத்துக்களையும், ஒலிப்பு முறைகளையும் 'உரு'ப்போட வேண்டிருக்கு", என்று தன் வேதனையைச் சொன்ன நண்பர், தொடர்ந்து,

"இப்பிடி நா யோசிக்கல. ஆனா எழுத்துக்கள் 'silent' ஆவுறது ஒரு word-க்கு நடுப்புறமும் வரத்தானே செய்யுது!", என்று திடுமென ஒரு புதிய குறுக்குக் கேள்வியை வீசினார் நண்பர்.

ஆங்கிலத்தில் 14 ஊமை எழுத்துக்கள்!

"உண்மைதான். ஆங்கிலத்தின் 26 எழுத்துக்களில் B, C, D, E, G, H, K, L, N, P, S, T, U, W ஆகிய 14 எழுத்துக்கள், சொற்களில் அவை வரும் இடங்களைப்பொருத்து, ஊமை எழுத்துக்களாய் மாறுகின்றன. 'silent Letter' எனப்படும் ஊமை எழுத்து, அது வரும் சொல்லில் உச்சரிக்கப்படாவிட்டலும், அச்சொல்லின் பொருளையும், உச்சரிப்பையும் மாற்றும் சக்தி கொண்டது", என்றேன் நான்.

"அடேங்கப்பா! ஆங்கிலத்துல 'AFIJ MOQRV XYZ'-ங்கற 12 எழுத்துக்கள்தான் எப்பவும் பேசுற எழுத்துக்கள்-னு சொல்லு! அறுபது விழுக்காடு ஆங்கிலச் சொற்களில், கொறஞ்சது ஒரு ஊமைஎழுத்தாவது கட்டாயம் இருக்கும் போல!", என்று ஆச்சரியப்பட்டார் நண்பர்.

அறுபது விழுக்காடு(60%) ஆங்கிலச்சொற்கள் ஒரு  ஊமை எழுத்தையாவது கொண்டவை!

"மிகச் சரியாகச் சொன்னாய் நண்பா! உண்மையில், ஆங்கில மொழியின் 60 சதவீத சொற்கள், குறைந்தது ஒரு ஊமை எழுத்தையாவது கொண்டவையே! ஆங்கிலமொழி கற்பவருக்கு இவை பெரும் தடைக்கற்களாகவே உள்ளன. (இக்கட்டுரையின் முடிவில் காண்க: 14 ஆங்கில ஊமை எழுத்துக்களின் தொகுப்பு - அட்டவணை) ஆங்கிலத்தின் மொழி வரலாற்றை உற்று நோக்கினால், தொடக்கக் காலத்தில் இவ்வெழுத்துக்கள் உச்சரிக்கப்பட்டு, பிற்காலத்திலேயே ஊமையாய்ப் போயிருக்கின்றன என்பது புலனாகும்", என்றேன் நான்.

"இதிலிருந்து நீர் எமக்கு அறிவிக்கும் கருத்து!? . . .", என்று திருவிளையாடல் நக்கீரர் ஸ்டைலில் கேள்விக் கணையை என்மீது வீசினார் நண்பர்.

மெய்யெழுத்தில் தொடங்கும் ஆரியச்சொற்கள் வேதமொழியின் அழிவுக்கு முக்கியமான காரணி!

"ஆ! இன்னுமா புரியவில்லை! செயற்கையாய்க் கனத்த ஒலிகளில் உருவாக்கப்பட்ட ஆரிய வேதமொழி (பிற்காலத்தில் சமற்கிருதமொழி) மெய்யெழுத்தைப் போட்டு முக்கும் சொற்கள் பலவற்றையும் தன்னகத்தே கொண்டு விளங்கியதால், ஆரியர்களே தொடர்ந்து முக்கிப் பேசமுடியாமல் மூச்சுத் திணறினர். ஆங்கிலேயர்கள் அத்தகைய சொற்களில் வரும் முக்கும் மெய்யெழுத்துக்களை ஊமை எழுத்துக்களாக்கி(silent sounds Letters), மொழியைக் காப்பாற்றிக் கொண்டனர்.", என்ற என்னை இடைமறித்து,

"இன்னமும், ஆகமக் கோவில்களில் தொடங்கி, சுடலைமாடன் கோயில் வரைக்கும் ஊடுருவிக் கோலோச்சுகிறது நீ சொல்ற 'முக்குற தேவபாடை'! அதுமட்டுமா, காதுகுத்தில் தொடங்கி, கருமாதி வரை, அன்றாட சமய, சமூகச் சடங்குகளிலும் 'தேவபாடை சமற்கிருதம்' வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் போது, ஆரியத்தை எப்படி செத்தமொழி என்று சொல்லலாம்?", என்று சாமியே ஆடிவிட்டார் நண்பர்.

"உண்மைதான் நண்பா! 'தேவபாடை'யைக் காவலாக்கொண்டு ஆன்மிக மையங்களான கோவில்களில் ஆரியர்கள் இன்றும் கோலோச்சுவதை அனைவரும் அறிவார்கள். ஆனால், 'தேவபாடை' என்ற வீம்புடன் கனத்த ஒலிகளைக் கைவிடாமல் முக்கிக்கொண்டு மாற்றத்துக்கு உடன்படாத ஆரிய வேதமொழியை பிராமணர்கள் அல்லாத ஏனைய ஆரியர்கள் கைவிட்டுவிட்டு, தாங்கள் வாழும் ஊரின் மக்கள் பேசும்மொழியில் பேசத் தொடங்கியதால், ஆரிய வேதமொழி உலகவழக்கிலிருந்து மங்கியது. கால ஓட்டத்தில் ஆரியப் பிராமணர்களே தங்கள் இல்லங்களில் பேசும்போது, வேதமொழியில் முக்க முடியாமல், உள்ளூர் மக்கள் மொழியிலேயே பேசத் தொடங்கியதால் வேத ஆரிய மொழி உலகவழக்கு அழிந்து ஒழிந்திருக்கவேண்டும்", என்றேன் நான்.

"வேத ஆரியமொழி எழுத்து வடிவத்தைக் கண்டதா? சமற்கிருதம் எப்போது உருவாக்கப்பட்டது?", என்று தொடர்க்கேள்விகளால் துளைத்தார் நண்பர்.

"வரும் நாட்களில் மொழிகளின் இயற்கையை முதலில் பேசலாம். அதன் ஊடேயே ஆரியம் குறித்த உன் கேள்விகளுக்கும் விடை கிடைக்கும். இப்போ நாம காணும் பொங்கலைக் கொண்டாடலாம்! தமிழனுக்குத் தை முதல்நாள்தானே ஆண்டு பிறக்கிறது! தமிழ்ப்புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள் நண்பா!", என்று விடை பெற்றேன் நண்பரிடம்.

மொழிகளின் இயற்கை அறிவோம்!

----------------------------------------------------------

14 ஆங்கில ஊமை எழுத்துக்களின் தொகுப்பு - அட்டவணை
( Table on 14 Silent Letters in English)
எடுத்துக்காட்டுகளுடன் (With Example Sentences)
 26 ஆங்கில எழுத்துக்களில் B, C, D, E, G, H, K, L, N, P, S, T, U, W ஆகிய 14 எழுத்துக்கள் ஊமை எழுத்துக்களாக வரும் சொற்களின் தொகுப்பு

 Often silent letters in English are actually diacritic letters. This means that rather than being pronounced, they change the pronunciation of another syllable.
 Silent B
The letter B is usually not pronounced after the letter 'm' at the end of a word.
'Silent b' words :  Comb, bomb, thumb, climb, tomb, crumb, lamb
Other Examples:  dumb : He was struck dumb with horror; limb : This soldier has lost the use of two limbs; numb : My fingers are numb with cold; womb : A baby spends nine months in the womb; catacomb :A catacomb is an underground cemetery.
B is usually not pronounced before the letter T.
'Silent b' words : Doubt, doubtful, subtle, debt.
Other Examples: debt : Many people are in debt to their bank; doubt : I doubt if we will have enough money to go on holiday; subtle : His jokes are so subtle we can't understand them.
 Silent C
The letter C is silent in the combination of SC.
'Silent sc' words : Scissors, ascent, fascinate, muscle.
The letter C is silent before the letters K and Q.
'Silent k, q' words : Lock, block, puck, acknowledge; Aqua, Acquit, Acquiesce.
 Silent D
The letter D is silent when it appears before the letters N and G.
'Silent d' words : Wednesday, cadge, Pledge, grudge.
D is silent in the following Common words: Wednesday, handsome, handkerchief, sandwich.
 Silent E
The letter E is silent if it comes at the ends of words, it is silent.
'Silent e' words : Fore, table, before, write, give, hide.
If E occurs before the letter D in the second and third form of the verbs, E is silent.
'Silent e' words : Bored, fixed, smuggled, begged.
 Silent G
The G letter is not pronounced when it comes before N in a word.
'Silent g' words : Design, foreign, sign, gnash, align.
Exceptions: Magnet, igneous, cognitive, signature
Example Sentences:
gnome : She has a dozen plaster gnomes in her garden; gnat : A gnat is a small biting insect; gnu : The gnu is an African antelope; gnash : To gnash your teeth is to grind them together;  gnarled : The trunk of the old tree was gnarled; sign : The sign on the door said 'PULL'; design : Do you like the design of this web site?; resign : If I don't get more pay, I'll resign; align : To align means to match up alongside; assign : We need to assign roles to each employee; benign, malign : A malign tumour is malignant, a benign one is not malignant; deign : Will the boss deign to attend our party?; reign : The country prospered under the King's reign; foreign : We love foreign travel; sovereign : A reigning king or queen is a sovereign; campaign : Will you support my campaign for better food?; consignment : A consignment of goods was sent from the factory.
 Silent GH
GH is not pronounced when it comes after a vowel in a word.
'Silent gh' words : High, light, thought, through alight.
Exceptions: GH is pronounced separately in compound words (As you can see in the following words that exceptions are generally compound words).
Doghouse, bighead, foghorn.
GH is sometimes pronounced like F, consider the words below : Draught, cough, laugh, tough.
 Silent H
The letter H is usually silent when it appears after W.
'Silent h' words: Why, what, when, weather, where; Sometimes the letter H is not silent after W, consider the words below: Whose, whosoever, who, whoever, whole; H is mute at the beginning of many words (should use the article “an” with unvoiced H) : Hour, honest, honour, heir.
Exceptions: Most of the words beginning with H are not silent (remember to use the article “a” with voiced H) : History, Historical, Hair, Happy.
Example Sentences:
honest : To be honest, I don't know the answer; honour : Address the judge as 'Your Honour'; ghost : Spectre is another word for ghost; ghastly :           Those curtains are so ugly I'd call them ghastly; aghast : I'm aghast at the huge rise in food prices; gherkin : A gherkin is a small pickled cucumber; ghetto : He escaped from the city ghetto and made a better life; ghoul : Ghoul is an old word for an evil spirit; rhinoceros : In some countries the rhinoceros is in danger of extinction; rhubarb : Rhubarb is her favourite fruit; rhyme :    Time, crime and chime all rhyme; rhythm : James plays rhythm guitar; vehicle : Good locks can deter vehicle theft; exhibition :    Many people visited the art exhibition; exhaust : I'm exhausted after that long run.
Silent K
The letter K is always silent when it precedes the letter N in a word.
'Silent k' words : Know, knock, knife, knight, knowledge.
Examples of k silent words:
knack : He has a great knack with magic tricks; knock : Knock hard to wake me up; knowledge : Bill has an extensive knowledge of history; knuckle : I grazed my knuckles when I fell off my bike; knot : The knot was too tight to undo; knapsack : My water bottle is in my knapsack; knee : He needs ointment on his cut knee; knit : Helen is going to knit a jacket for her sister's baby; knoll : A knoll is a small grassy hill; knob : They checked the door knob for fingerprints.
 Silent L
The letter L is usually not pronounced after the vowels: A, O and U.
'Silent l' words : Calf, half, palm, would, should, could, folk, yolk.
Example Sentences:
calm : Don’t panic, stay calm; palm : There are palm oil trees as far as you can see; half : Ten is half of twenty; calf : One of our cows recently had a calf; chalk : These cliffs are made of chalk; talk : Don't talk with your mouth full; walk                : Let's walk home through the park; folk : Folk music is popular with these students; salmon : Salmon is a healthy food; could : We could eat at home or in the burger bar; would : James would like an orange juice; should : A recording studio should be sound proof.
 Silent N
The letter N is not pronounced when it comes after M at the end of a word.
'Silent n' words : Column, damn, solemn, autumn.
Example Sentences:
autumn : The leaves turn to gold in autumn; condemn : The judge had to condemn the man to a life sentence; column      : You can't support a building with just one column; solemn : After the bad news solemn music was played; hymn : Everyone joined in the hymn singing.
 Silent P
The letter P is not pronounced at the he beginning of many words using the combinations PS, PT and PN.
'Silent p' words : Psalm, psephology, pterodactyl, pneumonia, pneumatic.
Example sentences:
pneumatic : The workman had a pneumatic drill; pneumonia : Pneumonia can be a very serious illness; psychic : The old lady had psychic powers; psychiatry : Psychiatry is the study and treatment of mental illness; psychiatrist  : The psychiatrist worked at the hospital; psychedelic : Psychedelic drugs can be dangerous as they alter the mind; psychology : My brother is studying psychology at college; psychologist : A psychologist studies the way the mind works; psychopath : The killer was found to be a psychopath; psychosis : Psychosis is a serious mental illness; psychotherapy : Her eating phobias were cured by psychotherapy; pterodactyl : Pterodactyls were flying reptiles, now extinct; pterosaur : Pterosaurs flew in the Jurassic period; ptarmigan : The ptarmigan is a brown bird living in the colder parts of Europe.
 Silent PH
PH is sometimes pronounced like F.
'Silent ph' words : Sophia, paragraph, elephant, telephone.
 Silent S
The letter S is not pronounced before L in the following words:
'Silent s' words : Aisle, island, isle, islet.
 Silent T
The letter T is not pronounced  in the following common English words:
'Silent t' words : Castle, Christmas, fasten, listen, often, beret, Chevrolet, whistle, thistle, bustle, hasten, soften, rapport, gourmet, ballet.
Example Sentences:
fasten : Fasten your shoe lace before you trip over; hasten : Jim turned up the oven heat to hasten the cooking; glisten : Frost can glisten in the sunlight; moisten : Moisten the cloth then clean the keyboard; apostle : Mark was an apostle of Christ; thistle : Thistle plants were growing among the corn; whistle : The referee blew his whistle at the end of the game; mortgage : We'll need a bigger mortgage to buy a bigger house; Christmas : Christmas is celebrated on the 25th of December.
 Silent U
The letter U is not pronounced when it comes after G and before a vowel in a word.
'Silent u' words : Guide, guest, guard, guess, guano.
 Silent W
The letter W is not pronounced at the beginning of a word when it is before the letter R.
'Silent w' words: Write, wrest, wrong, wrack, wrap.
W is silent in the following words: Who, whose, whole, whom, whole, whoever, answer, sword, two.
Example sentences: wreck : There is a rusty old wreck on the reef; wren : The wren is one of the smallest birds in Britain; wrestle : We saw the policeman wrestle the burglar to the ground;  wriggle : The cave explorers had to wriggle through the tunnel; wrinkle:  Grandma says she has a new wrinkle every day; wrist :  She wore a gold bangle on her wrist; writhe : We watched the poor animal writhe in agony; wrought : The old gate is made of wrought iron;

ஆங்கிலம்+ஆரியத்துடன் ஒரு அக்கப்போர்!

மொழிகளின் இயற்கை புரிந்துவிடு! மனிதர்க்குத் தமிழே ஆதிமொழி!-3

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

"என்னப்பா! ஆளையே காணோம்! ஆங்கில - ஐரோப்பிய மொழிகளில் ஒலி எழுத்துக்கள் உருவான கதைய எப்பத்தான் முழுசாச் சொல்லப் போற? தெளிவாச் சொல்லு!", என்று படபடத்தவாறே உள்ளே நுழைந்தார் நண்பர்.

"கண்டிப்பா சொல்லிர்றேன்பா! நூற்றாண்டுகளாகவே இலக்கியம் மற்றும் உரைநடைகளில் vowels தனியாகவும் Consonants தனியாகவும் எழுதியே பழகிய ஆங்கிலேய, ஐரோப்பிய முறையை அடியோடு மாத்தி, புதிய உயிர்மெய் ஒலிஎழுத்துக்களை உருவாக்குவது சாத்தியம் இல்லை என்பதை உணர்ந்துகொண்டதால், அம்முடிவைக் கைவிட்டது IPA குழு. அதற்கு ஈடாக, "Spoken Language" எனப்படும் பேச்சுமொழியின் தரத்தன்மைகளை வெளிப்படுத்தும் கூறுகளைக் குறியீட்டு ஒலிஎழுத்துக்களாக உருவாக்க முனைந்தது IPA.", என்று சற்றே நிறுத்தினேன்.

பேச்சுமொழியின் தரத்தன்மைகள்

"பேச்சுமொழியின் தரத்தன்மைகள் சிலவற்றைச் சொல்லேன்!', என்றார் நண்பர்.

"தனித்தன்மைகொண்ட பேச்சொலி (அல்லது) சைகைஒலி(phones),

ஒரு சொல்லை மற்ற சொற்களிலிருந்து வேறுபடுத்திக் காட்டும் மொழியின் வேற்றுமை ஒலிக்கூறுகள் (phonemes examples: ch என்ற phoneme வரும் சொற்கள்: church, chin, each; tch என்ற phoneme வரும் சொற்கள்: catch, fetch, pitch),

ஒரு பொருள் அல்லது செயல் குறித்த ஒருவரின் கருத்து அணுகுமுறையை அல்லது உணர்வை வெளிப்படுத்தும் ஏற்ற-இறக்க ஒலிக்கூறுகள்(intonation), தொடராக வெளிப்படும் ஒரு சொல்லின் ஒலிக்கட்டுமானத் தனிக்கூறுகள் (syllables, உதாரணமாக, ignite என்னும் சொல் ig மற்றும் nite என்னும் இரண்டு syllable-களால் உருவாகிறது) போன்றவை பேச்சுமொழியின் தரத்தன்மைகளில் முக்கியமானவை. IPA-வின் நீட்சியாக, சொற்களில், பற்களில் பட்டு ஒலிப்பது, உதடுகள் பொருந்த ஒலிப்பது, அடித்தொண்டை, மேல்தொண்டை ஒலிகள் போன்றவற்றிக்கும் ஒலிக்குறியீடுகள் உருவாக்கப்பட்டன.", என்றேன் நான்.

"இதெல்லாம் தமிழ்-ல இயற்கையா இருக்கு. யானைக்குக் கோமணம் கட்றாப்ல, English-கு ஒலிஎழுத்துன்னுட்டு உருவாக்குறது பெரிய அக்கப்போரால்ல இருக்கும்!", என்று அங்கலாய்த்தார் நண்பர்.

IPA ஒலிக்குறிப்புகளின் அமைப்பு

"உண்மைதான்! IPA ஒலிக்குறிப்புகள் (letter with accent), அதாவது, எழுத்தும், அதைப் பேசும் விதமும் என்றவகையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. கி.பி.1888ல் IPA அனைத்து ஐரோப்பிய மொழிகளுக்குமான உயிர்மெய் ஒலிகளுக்குப் பொருந்திவரும் வகையில் 107 ஒலி எழுத்துக்களையும், இவ்வொலிகளைச் சற்றே மாற்றி ஒலிக்க ஏதுவான ஒலிகளைக் குறிக்க 31 திரிபொலி(diacritics)  எழுத்துக்களையும், ஒலியின் அளவு(length), ஏற்ற-இறக்கம்(tone and intonation), அழுத்தம்(stress) போன்ற தன்மைகளைக் கையாள உருவாக்கிய 19 கூடுதல் ஒலிஎழுத்துக்களையும் சேர்த்து, 157 ஒலி எழுத்துக்களை (உயிர்மெய்) தந்தது IPA. கி.பி. 2005-ல் 107 எழுத்துக்களுடன் (letters) and 52 திரிபொலிகள் (diacritics) இணைந்து 159 ஒலி எழுத்துக்கள் IPA-வால் வெளியிடப்பட்டன.

இவ்வினாடிவரைகூட, இந்தோ-ஐரோப்பிய மேலைஆரிய மொழிகள் முழுமையடையவில்லை என்பதை நடப்பு 2018 ஆண்டில்கூட புதிய மாற்றங்களை உள்ளடக்கிய IPA ஒலிக்குறிப்பு அட்டவணை வெளியிடப்பட்டுள்ளது உணர்த்துகின்றது.", என்றேன் நான்.

"ஐரோப்பிய மொழிகள் கிடக்கட்டும். இந்த 159 ஒலி எழுத்துக்களில் ஆங்கிலத்துக்கு இப்போது எத்தனை எழுத்துக்கள் என்பதை முதலில் சொல்லப்பா!" என்றார் நண்பர் ஆவலுடன்.

ஆங்கில மொழிக்கு மொத்த எழுத்துக்கள் இப்போது 70க்கும் மேல்!

(கட்டுரை முடிவில் காண்க: (அக்கப்போர்) ஆங்கிலம் 44 ஒலி எழுத்துக்கள் விளக்க அட்டவணை-1)

"வந்துட்டேன். 26 வரிவடிவ எழுத்துக்களுடன், IPA அட்டவணையிலிருந்து 44 ஒலிஎழுத்துக்களை எடுத்துக்கொண்டு, 70 எழுத்துக்களுடன் ஆங்கிலமொழி விரிவாக்கம் கண்டது. ஆங்கிலமொழி அகராதிகளில் (Dictionaries) சொற்களை எப்படி உச்சரிப்பது என்பதை உணர்த்த இவ்வொலியெழுத்துக்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.", என்ற நான்,

"இப்போது 'exaggerate' என்ற சொல்லின் பொருள் என்ன  என்பதைப் பார்க்க, கி.பி.1828ல் வெளியிடப்பட்ட   Webster's Dictionary-யின் தற்காலத் தேடுதளமான http://webstersdictionary1828.com/ஐச் சொடுக்கி, 'exaggerate' என்று தட்டச்சு செய்தால் அச்சொல்லுக்கான பல்வேறு பொருள் விளக்கம் மட்டுமே கிடைக்கும்.

Exaggerate

EXAG'GERATE, verb transitive [Latin exaggero; ex and aggero, to heap, from agger, a heap.]

1. To heap on; to accumulate. In this literal sense, it is seldom used; perhaps never.

2. To heighten; to enlarge beyond the truth; to amplify; to represent as greater than strict truth will warrant. A friend exaggerates a man's virtues; a enemy exaggerates his vices or faults.

3. In painting, to highthen in coloring or design.

Exaggerate என்ற சொல்லுக்கான பலுக்கம்(உச்சரிப்பு) கிடைக்காது.

தற்கால Webster's Dictionary தேடுதளமான - https://www.merriam-webster.com - க்குச் சென்று exaggerrate என்று தட்டச்சு செய்தால் அச்சொல்லை 'ஒலிக்கூறுகளாகப்(syllables) பிரித்து எப்படி உச்சரிக்கவேண்டும் என்பதைக் காட்டும்.

exaggerate

 verb

ex·ag·ger·ate | \ig-ˈza-jə-ˌrāt  \

exaggerated; exaggerating

என்பதுடன், பொருள் விளக்கம் உள்ளிட்ட பல விடைகள் IPA ஆங்கில உயிர்மெய் ஒலியெழுத்தில்  கிடைக்கும்." என்றேன் நான்.

"ஆங்கில மொழி இருநூறு ஆண்டுகளாகத்தான் ஒலிவடிவைக் கண்டது என்பதை நம்பவே முடியல!", என்று வியந்தார் நண்பர்.

"அதுமட்டுமா! அமெரிக்க ஆங்கிலத்துக்குத் தனியாகவும், இங்கிலாந்து ஆங்கிலத்துக்குத் தனியாகவும் ஒலிக்குறிப்பு எழுத்துக்கள் உருவாக்கியுள்ளார்கள். இப்போதும்கூட, ஐரோப்பிய ஆங்கில மொழிகளுக்கு முழுமையான ஒலிவடிவம் எழுதும் ஆற்றல் கிடைத்தபாடில்லை. நாலாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் முன்பே உயிர்மெய் ஒலிவடிவம் அமைத்து முழுமை அடைந்திருந்த தமிழ் மொழியின் மேன்மையை எண்ணிப் பாரேன்!" என்றேன் நான்.

"மற்ற உலக மொழிகளில் உயிர்மெய் உண்டா? இல்லையா?", என்று மீண்டும் கேள்விக்கணை தொடுத்தார் நண்பர்.

உலகில் உயிர்மெய் எழுத்துக்களை முதலில் வடிவமைத்தவர் தமிழரே!

"வரிவடிவங்களில் எவ்வளவுதான் குறைபாடுகள் இருந்தாலும், உலகமொழிகள் அனைத்தும் உயிர்மெய்கள் கலந்துதான் ஒலிக்கின்றன. ஆனால், உயிர்மெய் கூட்டுவடிவ ஒலி எழுத்துக்களை மிகச்சரியாக உலகில் முதன்முதலில் வடிவமைத்தவர் தமிழர்களே! தமிழரைப் பின்பற்றியே வடமொழியிலும், பிற இந்திய மொழிகளிலும் உயிர்மெய் ஒலிவடிவுகள் எழுத்திலேயே அமைந்தன.", என்றேன் நான்.

"தமிழைப்போலவே, வடமொழியும் இயல்பிலேயே உயிர்மெய் கூட்டுவடிவ ஒலி எழுத்துக்களை ஏன் கொண்டிருந்திருக்கக் கூடாது?", என்றார் நண்பர் காட்டமாக.

உலகத் தாய்மொழியான தமிழை அடையாளம் காணத்தவறிய ஐரோப்பிய ஆய்வர்கள்!

"வடமொழிக்கும் மூத்த ஆரிய இனமொழிகளெல்லாம் மொழி முழுமை அடையாமல் இன்றும் திணறிவரும்போது, அவ்வின மொழிகளில் காலத்தால் பிற்பட்ட வேதமொழிக்கு முழுமை எங்கிருந்து கிடைத்திருக்கமுடியும் என்று ஐரோப்பிய ஆய்வாளர்கள் சிந்தித்திருப்பாரேயானால், உலகத் தாய்மொழியான தமிழை எளிதில் அடையாளம் கண்டிருப்பார்கள்.

தன்னைக்காட்டிலும்  சிவப்பான ஐரோப்பிய ஆரியனுக்கே அல்வாக் கொடுத்த நம்மஊரு ஆரியனுக்கு முன்னால, கருப்பா இருக்கிற தமிழனெல்லாம் எம்மாத்திரம்! 'சிவப்பா இருக்கவன் பொய் சொல்ல மாட்டான்-ற சித்தாந்தத்து-ல மூவாயிரம் ஆண்டுகள் ஊறிய நம்மூரு மட்டைகளைத் திருத்தவே முடியாது!", என்றேன் வெறுப்பாக.,  

"இப்படியெல்லாம் சொல்லி என்கிட்டேருந்து தப்பிக்க முடியாது! எனக்குப் புரியும்படி 'மொழிகளின் இயற்கை' என்னன்னு சொல்லு! மனிதர்க்குத் தமிழே ஆதிமொழி-ங்கறதையும் நிரூபி! அதுவர ஒன்ன விடுறதா இல்ல!", என்றார் நண்பர்!

"இரண்டையும் கட்டாயம் சொல்றேன்!", என்றபடி விடைபெற்றேன் நண்பரிடம்.

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்!  அன்னார்
உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!
கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு
துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

மொழிகளின் இயற்கை அறிவோம்!

--------------------------------------------------------------------

(அக்கப்போர்) ஆங்கிலம் 44 ஒலி எழுத்துக்கள் விளக்க அட்டவணை-1

5 - உயிர்க்குறில் ஒலிகள் (Short-Vowel Sounds காட்டாக, short -a- in and, as, after

short -e- in pen, hen, lend, short -i- in it, in, short -o- in top, hop

short -u- in under, cup)

6 - உயிர்நெடில் ஒலிகள் (Long-Vowel Sounds காட்டாக, long -a-(ஏ) in make(மேக்), take(டேக்)

long -e-( American- I, British-i:)(ஈ) in sheep beet(பீட்), feet, long -i-(ஐ) in tie(டை), lie(லை), long -o-(ஓ) in coat(கோட்), toe(டோ),

long -u-(யூ) (yoo) in rule(ரூல்), long -oo-(ஊ) in few, blue)

இரண்டுஉயிரெழுத்துக்கள் இணைந்து ஒலிக்கும்  diphthong -ஒலி உள்ளிட்ட சிறப்பொலிகள் 5. (காட்டாக,

-oi- in foil and toy, -ow- in owl and ouch, short- oo in took and pull, -aw- in raw and haul, -zh- in vision.

7 - ஒற்றை ஒலியுடைய ஈரெழுத்துக்கள் (Digraph) (இரண்டு ஆங்கில எழுத்துக்களைச்  சேர்த்து ஒரு தனித்தன்மைபெற்ற ஒற்றை ஒலியைக் குறிப்பது Digraph எனப்படும். காட்டாக,

-ch- in chin, chair and ouch, -sh- in ship and push, -th- in thing, -th- in this, -wh- in when, -ng- in ring, -nk- in rink).

3 - 'r' என்னும் எழுத்தால் கட்டுப்பட்ட /ur/, /ar/, /or/ ஆகிய 3 உயிரெழுத்துக்கள். (r-Controlled Vowels. காட்டாக: /ur/ in fern, her, bird, and hurt. /ar/ in park, bark and dark. /or/ in fork, pork and stork.)

18 - மெய்எழுத்து ஒலிகள் - Consonant Sounds காட்டாக,

-b- in bed, bad, -k- in cat and kick, -d- in dog, -f- in fat, -g- in got, -h- in has, -j- in job, -l- in lid, -m- in mop, -n- in not, -p- in pan, -r- in ran, -s- in sit, -t- in to, -v- in van, -w- in went, -y- in yellow, -z- in zipper; C, Q and X ஆகியன விடுபட்டுள்ளன; ஏனெனில், அவற்றின் ஒலிகளை ஏனைய மெய்யொலிகளில் இருந்து உருவாக்கிக் கொள்ளலாம். (C என்பதன் ஒலியை k என்பதன் ஒலியிலிருந்தும்,  s என்பதன் ஒலி cereal, city and cent  போன்ற சொற்களின் ஒலியிலும், Q என்பதன் ஒலியை 'kw' என்ற ஈரெழுத்துக்கள் இணைந்து ஒலிக்கும் backward(bacQard) மற்றும் Kwanza(Qanza) போன்ற சொற்களில் காணலாம். X என்பதன் ஒலியை 'ks' என்ற ஈரெழுத்துக்கள் இணைந்து ஒலிக்கும் kicks(kix) போன்ற சொற்களில் காணலாம்.))

- ஆக மொத்தம் = 44 ஒலி எழுத்துக்கள்.

இவையல்லாது, இரண்டு அல்லது மூன்று ஆங்கில எழுத்துக்களைச் சேர்த்து பிறக்கும் தனித்துவம் பெற்ற ஒலிகள் Blends என ஆங்கிலத்தில் அழைக்கப்படுகின்றன. காட்டாக,  -bl- in blue and black, -c- in clap and close, -fl- in fly and flip, -gl- in glue and glove, -pl- in play and please, -br- in brown and break, -cr- in cry and crust, -dr- in dry and drag, -fr- in fry and freeze, -gr- in great and grand, -pr- in prize and prank, -tr- in tree and try, -sk- in skate and sky, -sl- in slip and slap, -sp- in spot and speed, -st- in street and stop, -sw- in sweet and sweater, -spr- in spray and spring, -str- in stripe and strap ஆகியன அனைத்தும் Blends என அழைக்கப்படும்.

List of British English Phonetics Symbols

Diphthongs (vowels)

eɪ

ɔɪ

aɪ

wait

coin

like

eə

ɪə

ʊə

hair

here

tourist

əʊ

aʊ

/

show

mouth

ஆங்கிலம்+ஆரியத்துடன் ஒரு அக்கப்போர்!

மொழிகளின் இயற்கை புரிந்துவிடு! மனிதர்க்குத் தமிழே ஆதிமொழி!-2

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

"என்னப்பா! நேத்தே வந்துருவேன்னு சொன்ன! இப்பத்தான் ஊர்லந்து வர்றாப்ல இருக்கு! ஆங்கில உயிர்மெய் எழுத்து எப்படி இருக்கும் என்ற மண்டக் கொடைச்சல் தாங்கலப்பா! க்+அ=க மாதிரி b+a=ba, c+a=ca-ன்னுட்டு என்னென்னவோ கற்பனை செஞ்சு பாத்துட்டேன். கூகிள் பண்ணியும் பாத்துட்டேன்! எங்கயும் ஆங்கில உயிர்மெய் எழுத்துன்னு ஒண்ணக் கூடக் காணவே இல்லயே!", என்று அங்கலாய்த்தபடி வந்தார் நண்பர்.

"வாப்பா! இப்படி யோசிப்பமே! தமிழ்-ல உயிர்மெய் எழுத்து இல்லன்னு வச்சுக்குவம். 'வணக்கம்' என்பதை எப்படி எழுதுவோம்?", என்றேன் நான்.

"பிரிச்சு அப்படியே எழுதிற வேண்டியதுதான். 'வ்அண்அக்க்அம்'-னு தான் இருக்கும்! சரியா!", என்றார் நண்பர்.

"சரிதான்! அப்படித்தான் ஆங்கிலம் உள்ளிட்ட இந்தோ-ஆரியமொழிகளில் சொற்கள் எழுதப்படுகின்றன. சொற்களுக்கான உச்சரிப்புகள் சொற்களுடன் இணைத்துச் சொல்லிக்கொடுப்பார்கள்.", என்றேன்.

"சரிப்பா! தமிழுக்கும் இந்தோ-ஆரிய மொழிகளுக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தைச் சொல்லு", என்றார் நண்பர்.

தமிழ் மொழிக்கும் இந்தோ-ஆரிய மொழிகளுக்கும் உள்ள அடிப்படை வேறுபாடு!

"தமிழ் எழுத்துக்கள் மனிதனின் இயல்பொலிகளால் (Natural Phonemes) உருவானவை. Iranian, and Nuristani, English, French, German, Italic உள்ளிட்ட Indo-Aryan (Indo-European) மொழிகளின் வரிவடிவ எழுத்துக்களுக்கும், ஒலிவடிவத்துக்கும் தொடர்பு இருக்காது!. அடிப்படை வேறுபாடு இதுதான்!", என்றேன் நான்.

தமிழ்எழுத்து முறையில் ஆரிய-கிரந்த எழுத்துக்கள் உருவாக்கம்!

"அப்படியானால், Indo-Aryan மொழிகளின் பின்வரிசையில் வந்த வடமொழி (பிற்காலத்தில் சமற்கிருதம்) எப்படி இயல்பொலிகளால் உருவானது?", என்றார் நண்பர்.

"அதில்தான் சங்கதியே இருக்கு! மற்ற Indo-Aryan மொழிகளில் எழுத்துக்கள் உருவாவதற்கு முன்பே, அதாவது, சுமார் 3500 ஆண்டுகள் முன்னால், அவர்களிடமிருந்து பிரிந்து இந்தியா வந்த    வேத ஆரியர்களிடமும் எழுத்து இல்லை; ஆடு-மாடுகளை மேய்த்துக்கொண்டு, எழுத்தில்லாமல், தம் இன இலக்கியமான ஆரியவேத ருக்வேதத்தை செவிவழியாகவே ஓதிவந்த வேதஆரியர்களுக்குத் தமிழ் மொழியின் நெடுங்கணக்கு அமைப்பைக் காப்பியடித்து, தம் கனத்த பொலிவொலிகளுக்கென்று (voiced sounds) சில தனி எழுத்துக்களையும் சேர்த்து, கிரந்த எழுத்துக்களை எளிதாக உருவாக்க முடிந்தது." என்றேன் நான்.

"சரிதான்! போற போக்கப் பாத்தா  சமற்கிருதமொழியில் பாதிச்சொற்கள் தமிழ் சொற்கள்-னு சொன்னாலும் சொல்லுவப்பா! கலிகாலம்! தேவபாஷைக்கே இந்த நெலமையா!", என்றார் நண்பர்.

"எப்படிப்பா இவ்வளவு சரியா சொல்லுற! தமிழர்களின் மொழி-இலக்கியச் செழுமையை உள்வாங்கி,  தம் ஆரியமொழியுடன் ஐம்பது விழுக்காடுக்கும் மேற்பட்டத் தமிழ்ச் சொற்களைக் கடன்வாங்கி, தமிழ் நெடுங்கணக்கைப் பின்பற்றி, ஆரியமொழிக்கு கிரந்த எழுத்துக்களையும், பிராகிருதத்தின் தேவநாகரி வரிவடிவ எழுத்துக்களையும்,  ஒலிவடிவ எழுத்துக்களையும், உருவாக்கிக் கொண்டனர் என்பதே உண்மை!", என்றேன் நான்.

"நீ சொன்னதை நிரூபிக்க முடியுமா?", என்று கேட்ட நண்பர், சுதாரித்துக்கொண்டு, "அதை அப்புறம் சொல்லு! முதல்ல, ஆங்கிலேயன் எப்போ உயிர்மெய் எழுத்தக் கண்டுபுடிச்சான்? அதச்சொல்லு", என்று மீண்டும் ஆர்வமானார் நண்பர்.

ஆங்கிலமொழியில் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு வரை உயிர்மெய்ஒலி எழுத்தில்லை!

"கட்டாயம் நிரூபிக்கிறேன்! சரி, ஆங்கில உயிர்மெய் ஒலி எழுத்துப் பிறந்த கதைய மொதல்ல பார்ப்போம். பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பியர்களுக்குப் புதிதாக முளைத்த ஆரிய இனப்பற்றின் விளைவாக, தங்கள் இனமொழிகளின் வரிசையில் மிகவும் பின்னால் இருக்கும் Indo-Aryan மொழியான சமற்கிருத மொழியைக் கற்க முனைந்தபோது, வரிவடிவத்திலும், ஒலிவடிவத்திலும் ஒன்றாக இருக்கும் சமற்கிருத எழுத்துக்களின் ஒலிவடிவ மொழி அமைப்பைப் பார்த்து வியந்தேபோனார்கள்.", என்றேன் நான்.

"ஏன் அவர்கள் ஆச்சரியப்படணும்?", என்றார் நண்பர்.

"ஆரிய  இனமொழிகள் ஒன்றிலும் இப்பண்பு இல்லாததே அவர்தம் வியப்புக்குக் காரணம்!" என்ற நான், "அத்தோடு விட்டால் பரவாயில்லை! இன்னும் பலபடி மேல போயி, சமற்கிருதமே இயல்பான மொழி என்றும், உலக மொழிகளின் தாய்மொழி என்றும் உரக்கக் கூவினார்கள்.", என்ற நான்,

"மூத்த ஆரிய மொழிகளில் இல்லாத பண்பு இளைய ஆரியமொழியான சமற்கிருதத்துக்கு இருந்தா அது வேற எங்கயோ கடன் வாங்கியிருக்கும்னு ஊகிக்க முடியாத முட்டாள்தனத்தைச் செய்தார்கள் ஐரோப்பியர்கள்!", என்றேன்.

"வெள்ளக்காரனவிட நாமெல்லாம் புத்திசாலின்னு சொல்லுவ போலிருக்கே!", என்றார் நண்பர் படுநக்கலாக.

"செவப்பா இருக்கவன் கூமுட்டயா இருக்கக் கூடாதுன்ற 'வடிவேல் logic' இங்க வேண்டாமே! இந்திய நாகரிகத்தின் சுவட்டை கங்கைக் கரையில தேடுனதுனால வெள்ளக்காரனால தேவநாகரி சமற்கிருத எழுத்துக்கு முந்தின கிரந்த சமற்கிருத எழுத்தக் கண்டுபிடிக்க முடியல. 'பேரன் பாட்டனைப் பெற்றான்' என்பது எவ்வளவு அபத்தமோ, அவ்வளவு அபத்தம் 'சமற்கிருதம் உலக மொழிகளின் தாய்மொழி' என்னும் ஆய்வுக் கருதுகோள் என்பதை, சமற்கிருதத்துக்கும் மூத்தமொழி பேசிய ஜெர்மானிய மொழியியல் அறிஞர்கள் உணரவில்லை." என்றேன் நான்.

"இன்னங் கொஞ்சம் வெளக்கமா சொல்லப்பா!", என்றார் நண்பர்.

"'வெள்ளக்காரன் கிரந்த சமற்கிருத எழுத்த மொதல்ல பாத்திருந்தா, அதோட வேர் தமிழ்மொழியிலே இருக்குறதக் கண்டுபிடிச்சுருப்பான். நம்மஊரு இடையன்குடியிலேயே குப்பகொட்டி, திராவிட மொழிகளுக்கு ஒப்பிலக்கணம் எழுதிய பன்மொழிப்புலவர் பிஷப் கால்டுவெலாருக்கே இந்த விஷயம் கண்ணத் தப்பிருச்சே! மத்தவுங்க எம்மாத்திரம்?"  கால்டுவெலார் காலத்துல தொல்காப்பியம் அச்சுக்கு வரல. அதுனால அவருக்கு இது தெரியாமப் போச்சு!", என்றேன் நான்.

தமிழ்மொழியே சமற்கிருதமொழிக்குத் தந்தைமொழி!

"அப்ப வடமொழி நெடுங்கணக்கு எழுத்துக்களுக்கு மூலம் தமிழ்தான்னு சொல்லுறியா? ஏன், ஆரியர்களே கண்டுபுடிச்சிருக்க முடியாதா என்ன?", என்றார் நண்பர் அப்பாவியாக.

"Indo-European மொழிகளில் மிகவும் பின்வரிசையில் உள்ள சமற்கிருத மொழிக்கு, அதற்கு மூத்த இனமொழிகளைவிட மேம்பட்ட பண்பு இருந்தால், அப்பண்பு Indo-European அல்லாத வேற்று இனமொழியிலிருந்தே கடன் வாங்கியிருக்க முடியும் என்ற LOGIC ஏனோ அவர்கள் மூளைக்குத்தான் எட்டவில்லை. ஒனக்குமா எட்டவில்லை?", என்றேன் சற்றே காட்டமாக.

"சும்மா தெரிஞ்சுக்கத்தான் கேட்டேன். நீ ஆங்கில உயிர்மெய்க் கதயச் சொல்லுப்பா!", என்றார் நண்பர் விடாப்பிடியாக.

"ஆமா, தமிழ் மொழியே சமற்கிருதத்தின் ஒலிவடிவக் குறியீட்டு எழுத்துமுறைக்குத் தந்தைமொழி என்று அறியாமல், சமற்கிருதத்தின் உயிர்மெய் ஒலிவடிவை மற்ற ஆரியஇனமொழிகளுக்கு ஒட்டவைக்க, பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பியர் முனைந்தனர்,", என்றேன் நான்.

"ஆங்கில உயிர்மெய் ஒலிவடிவம் செஞ்சாங்களா இல்லையா!", என்று பொறுமையிழந்தார் நண்பர்.

"அங்கதான் சிக்கலே வந்திச்சு! வேத ஆரியர்கள் இந்தியத் துணைக்கண்டத்துக்கு வந்தபோது, எழுதப்படிக்கத் தெரியாத தற்குறிகளாகவே இருந்ததுனால, எழுத்தில்லாமல் இருந்தார்கள். தெற்கே புலம் பெயர்ந்த வேத ஆரியனுக்குத் தமிழ் நெடுங்கணக்கு எழுத்துமுறையை புதிதாய் அப்படியே உள்வாங்கி ஆரியமொழிக்கு உயிர்மெய் கிரந்த ஒலிவடிவம் உருவாக்குவது மிக எளிதாக இருந்தது!", என்ற என்னை இடைமறித்து,  

"வேத ஆரியர்கள் எழுதப்படிக்கத்தெரியாத தற்குறின்னுட்டு எப்படிச் சொல்ற?", என்று காட்டமாகக் கேட்டார் நண்பர்.

"சான்று இருக்கப்பா! வேத ஆரியர்கள் தம் இன இலக்கியமான 'ருக்' வேதத்தைச் செவிவழியாகவே ஓதி, தலைமுறை தலைமுறையாகப் பாதுகாத்து வந்தனர். இதனால் வேதத்துக்கு ச்ருதி (எழுதாக்கிளவி) என்று பெயர். பிற்காலத்தில் அதையே காரணமாச்சொல்லி, கடவுள் அசரீரியாச் சொன்னார் என்று புராணத்தைக் கெளப்பி, வேதத்துக்குப் புனிதம் ஏற்றினர்.", என்ற நான், தொடர்ந்து,

"கிரந்த எழுத்துக்கள் முறையிலேயே,  பின்னர் தேவநாகரி எழுத்தையும் வடிவமைத்துக் கொண்டனர். இது குறித்து விரிவான தரவுகள் பின்னர் தரப்படும். இப்போது, ஐரோப்பிய ஆய்வாளர்களின் ஒலி எழுத்துக்கள் முயற்சியைக் குறித்துப் பேசுவோமே!", என்றேன்.

"சரி! மேல சொல்லு", என்றார் நண்பர் காட்டமாக.

ஐரோப்பிய மொழிகளுக்கான (உயிர்மெய்) ஒலிஎழுத்துக்கள் கி.பி. 1886-ல்தான் உதயமானது!

"கி.பி. 1886-களில், பிரெஞ்சு மொழியிலாளர் திரு.பவுல் பாசி(Paul Passy) தலைமையில் ஆங்கில மற்றும் பிரெஞ்சு மொழியியல் ஆசிரியர்கள் ஒன்றுகூடி IPA எனப்படும் International Phonetic Association  அமைப்பை  உருவாக்கினர். ஏற்கனவே உயிரெழுத்துக்களையும், மெய்யெழுத்துக்களையும் தனித்தனியே எழுதும் வழக்கத்தில் ஊறிப்போயிருந்த எழுத்துமுறையை மாற்றுவது அவ்வளவு எளிதன்று என்பதை அனைவரும் ஒப்புக்கொண்டனர்.", என்று சற்றே நிறுத்தினேன்.

அவ்வளவுதான்; கடுப்பான நண்பர், "மொத்தத்துலே உயிர்மெய் ஒலி எழுத்துக்கள் இல்ல! இதுக்குத்தான் இவ்வளவு build-up-ப்பா!", என்றார் வெறுப்புடன்.  

"உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் இல்லாட்டி என்ன? அதுக்குப் பதிலா, பெரும்பான்மையான சொற்களுக்கான ஒலி எழுத்துக்களை அவர்களால் உருவாக்க முடிந்தது. அனைத்து ஐரோப்பிய மொழிகளுக்குமான மூல ஒலி எழுத்துக்களை (Phonetic Alphabets) உருவாக்கியது IPA அமைப்பு. "கூட்டு-ஒலியாக அல்லாத ஒவ்வொரு தனித்த ஒலிக்கும் ஒரு எழுத்தை உருவாக்குவது" என்ற நோக்கத்துடன் புதிய ஒலி எழுத்துக்கள் அமைக்க முனைந்தது IPA. ", என்றேன் நான்.

"அதையாவது உருப்படியாச் செய்தாங்களா என்ன?", என்று வினவினார் நண்பர்.

"ஆமாம்! அதப்பத்தி விரிவா நாளக்கிப் பேசுவோமே! இப்ப பசி வந்திருச்சு.", என்று எழுந்தேன்.

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார்
உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!
கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு
துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

மொழிகளின் இயற்கை அறிவோம்!

ஆங்கிலத்துடன் ஒரு அக்கப்போர்!

மொழிகளின் இயற்கை புரிந்துவிடு! மனிதர்க்குத் தமிழே ஆதிமொழி!-1

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

"இங்கிலீஸ்காரன் 26 எழுத்தை வைச்சுக்கிட்டு ஒலகத்தையே ஆட்டிப்படைக்கிறான்! தமிழ்-ல உயிர்-12; மெய்:1௮, உயிர்மெய்:216; ஆய்தம்:1 ன்னு ஆகமொத்தம் 247 வைச்சி ஒண்ணும் கிழிக்க முடியலே! தமிழ உருவாக்கின சிவபெருமான் short and sweet-ஆ யோசிக்கல போல", என்றார் நண்பர்.

"இருக்கலாம்!", என்றேன் நான்.

"என்னப்பா! ஏதாச்சும் சுவாரசியமாச் சொல்லுவேன்னு நெனச்சா பொசுக்குனு படுத்துட்டயே!", என்று உண்மையாகவே வருத்தப்பட்டார் நண்பர்.

"கேள்வி கேட்டால் விடை சொல்லலாம். நீயே முடிவும் சொல்லி, விரிவான கருத்தும் சொன்ன பிறகு, நான் சொல்ல என்ன இருக்கு?", என்றேன் நான்.

"அப்ப நான் சொன்னது சரியானது இல்லையா?", என்று படபடத்தார் நண்பர்.

"அப்படிச் சொல்லவில்லையே! உண்மையின் ஒரு பகுதியை மட்டுமே சொன்னாய்", என்றேன் நான்.

"மிச்சத்தை நீயே சொல்லேன்! கேட்டுக்கிறேன்", என்றார் நண்பர்.

தமிழ் - 'குறுங்கணக்கு'ம் 'நெடுங்கணக்கு'ம்

"தமிழில் vowels எனப்படும் உயிரெழுத்துக்கள் 12 தனியாகவும், Consonents எனப்படும் உயிரின்றி இயங்காத மெய்யெழுத்துக்கள் : 18 தனியாகவும், ஆக மொத்தம் 30 அடிப்படை எழுத்துக்கள்தாம் உண்டு!. ஆங்கிலத்தில் இப்படித் தனித்தனியே பிரிக்காமல், vowels எனப்படும் ஆங்கில உயிரெழுத்துக்கள் a, e, i,  o, u ஐந்தும், Consonents எனப்படும் ஏனைய மெய்யெழுத்துக்கள் 21-றுடன் விரவிக்கலந்து 26 எழுத்துக்கள் a-z எழுதப்படுகின்றன.", என்றேன் நான்.

"அப்படீன்னா ஆய்த எழுத்து 1, உயிர்மெய் 216 எழுத்துக்கள் ஆகியன தமிழ் எழுத்துக்கள் இல்லையா?", என்று கொதித்தார் நண்பர்.

"இல்லையென்று சொல்லவில்லை! உயிரும் மெய்யுமான அடிப்படை எழுத்துக்கள் தம்முள் புணர்வதால் உருவாகும் கூட்டு எழுத்துக்களின் மொத்தமே உயிர்மெய் 216. அனைத்தும் கூடிய 247 எழுத்துக்களுக்கு 'தமிழ் நெடுங்கணக்கு' என்றும், 30 அடிப்படை எழுத்துக்களுக்கு 'தமிழ் குறுங்கணக்கு' என்றும் பெயர். ஆங்கில மொழி 'Vowel:5+consonents:21 = 26 என்ற ஆங்கில குறுங்கணக்குடன் தன் எழுத்துக் கணக்கை முடித்துக்கொண்டது.", என்றேன் நான்.

18-19ம் நூற்றாண்டுவரை உயிர்மெய் இல்லாத ஆங்கில ஐரோப்பிய மொழிகள்

'உயிர்மெய் இல்லாமலா ஆங்கிலம் இயங்குகின்றது? நம்புறமாதி இல்லையே!", என்று சந்தேகப்பட்டார் நண்பர்.

"ஆங்கிலம் மட்டுமல்ல, ஜேர்மன், பிரெஞ்சு, லத்தீன், கிரேக்கம் உள்ளிட்ட ஐரோப்பிய மொழிகள் பலவும் உயிர்மெய் இல்லாமலேதான் 19வது நூற்றாண்டுவரை இயங்கிவந்தன என்பதை அறியவும்.", என்றேன் நான்.

"மற்றது கிடக்கட்டும்! ஆங்கிலத்தின் உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் எத்தனை? எப்படி எழுதுகிறார்கள்?", என்றார் நண்பர் ஆர்வம் பொங்க.

"சொல்கிறேன்! அதற்கு முன், உயிர்மெய் என்றால் என்ன? என்று நீ சொல்", என்றேன் நான்.

"உயிர்மெய் என்றால் 216 உயிர்மெய் எழுத்துக்களின் வரிவடிவங்கள்.", என்றார் நண்பர்.

தமிழ் எழுத்துக்கள் ஒலிவடிவைக் குறிப்பன!

"இல்லை! உயிர்மெய் 216ம் வரிவடிவ எழுத்துக்கள் அன்று! அவை 216 உயிர்மெய் ஒலிவடிவக் குறியீடுகள். உயிரெழுத்து 12ம் மெய்யெழுத்து 18ம் வெறும் எழுத்துக்களின் வரிவடிவங்கள் அன்று. அவையும் ஒலிவடிவக் குறியீடுகளே!", என்றேன் நான்.

"இரண்டுக்கும் என்ன வேறுபாடு?", என்றார் நண்பர்.

ஆங்கில ஐரோப்பிய  எழுத்துக்கள் வரிவடிவைக் குறிப்பன!

"ஆங்கிலத்தில், அடிப்படை எழுத்துக்களின் வரிவடிவங்களே 26 எழுத்துக்களாக இருப்பதால்தான் எழுதுவதுபோல் படிக்க முடிவதில்லை. 'அ' 'ம்' 'மா' என்ற தனித்தனி எழுத்துக்களின் சேர்ந்த ஒலிகளும், 'அம்மா' என்ற சொல்லின் ஒலியும் ஒத்துப்போகிறது இல்லையா? ஆனால், 'P' 'U' 'T' என்ற தனி எழுத்துக்களின் ஒலிகளும், 'PUT' என்ற சொல்லின் ஒலியும் ஒத்தே போகவில்லையே! ஆங்கில எழுத்துக்கள் வரிவடிவத்தை மட்டுமே குறிப்பதால், ஆங்கிலச் சொல்லில் வரும் தனிச்சொற்களை உச்சரித்து, அச்சொல்லின் ஒலியைப் பெற இயலாது.  'BUT' மற்றும் 'PUT' வரிவடிவில் ஒரே ஒலிவடிவு இருப்பதுபோல் எழுத்தால் காணப்பட்டாலும், ஒலி வடிவில் முதலாவது 'பட்' என்றும் இரண்டாவது 'புட்' என்றும் ஒலிக்கப்படுகின்றன. ஆங்கிலம் கற்பவர் இவ்வொலி வடிவங்களை செவி வழியாக ஆங்கில ஆசிரியரின் வாய் உச்சரிப்பைக் கேட்டுக் கேட்டு, மனதில் மீண்டும் மீண்டும் 'மக்கு உரு'ப் போட்டுதான் நுனிநாக்கு ஆங்கிலம் பேச முடியும்!", என்றேன் நான்.

"நமக்குச் சரி! ஆங்கிலேயனுக்கு எப்படி இம்முறை சரிப்படும்? குழம்புகிறதே!", என்று சோர்வானார் நண்பர்.

"சரி! உன் வழிக்கே வருகிறேன். நாம தமிழ் எழுத்துக்களை எப்போ கத்துக்கிட்டோம்?", என்றேன் நான்.

"என்னப்பா! நம்ம காலத்துல இந்த LKG கருமாந்திரம்லா வரலன்றதால அஞ்சு வயசு முடிஞ்சுதான் ஒன்றாம் வகுப்புக்கு ஆனா, ஆவன்னா கத்துக்கப் போனோம். அதுக்கு இப்போ என்ன?", என்றார் சலிப்புடன்.

"ஒன்னாம் வகுப்பு போறதுக்கு முன்னாலேயே தமிழ் பேசுனியா இல்லையா?", என்றேன் நான்.

"இதென்னப்பா வம்பாப் போச்சு! நான் பத்து மாசத்திலேயே பேச ஆரம்பிச்சுட்டேன்னு எங்கம்மா சொல்லுவாங்க! பொறவு அஞ்சு வயசாகும்போது எப்படிப் பேசிருப்பேன்?", என்றார் நக்கலாக.

"அதேதான்! தமிழ், ஒலிவடிவத்தில் தாய்-தந்தை உள்ளிட்ட உற்றார்-உறவினரால் நாமறியாமலேயே நமக்குக் கற்றுக் கொடுக்கப்பட்டுவிட்டது! அதனால்தான், 'அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்!' என்று முதலில் அறிவித்த முதல் ஆசிரியர்களாக தாய்-தந்தை வருகின்றார்கள்.", என்றேன் நான்.

"தெரிஞ்ச விசயம்தானே!", என்றார் நண்பர் சலிப்புடன்.

"ஆமாம், இதேபோலத்தான், ஆங்கிலேயன் வீட்டுக் குழந்தை, ஒலிவடிவ ஆங்கிலத்தைத் அதனுடைய Dady-Mummy உள்ளிட்ட Near and Dear மூலம் வீட்டிலேயே கற்றுக் கொண்டுவிடுகின்றது. School-ல் வரிவடிவ எழுத்தைக் கூட்டி, சொல்லைக் கற்பிக்கும்போது, ஒலிவடிவம் மறைமுகமாகப் பயிற்றுவிக்கப்படுகின்றது. "BUT'-ஐயும் 'PUT'ஐயும் வரிவடிவ உச்சரிப்பில் 'பியுடி' என்று  தனித்தனி எழுத்துக்களாகப் படித்தாலும், 'BUT' என்ற சொல்லை ஒலிவடிவில் மட்டுமே உள்வாங்கிக் கொள்ளப் பயிற்றுவிக்கப்படுகின்றது. வேற்றுமொழியினருக்கு ஆங்கிலம் பயிற்றுவித்தலில் இந்த தனியெழுத்து வரிவடிவம், சொல்-ஒலிவடிவம் முரண்பாடுகள் பெரும் தடைக்கற்களாக உருவெடுக்கின்றன!" என்றேன் நான்.

"ஆங்கிலேயனே ஒலிவடிவை மக்கு-உருப் போடணும்னா நம்ம கதையக் கேக்கவே வேண்டாம்!", என்ற நண்பர், '18-19ம் நூற்றாண்டில் ஆங்கிலத்துல உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் உருவாக்கியவர் யார்? ஆங்கில உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் எப்படி எழுதப்படுகின்றன? நான் அவற்றை இதுவரை பார்த்ததில்லையே! அதப்பத்தி கொஞ்சம் சொல்லேன்", என்றார் அப்பாவியாக.

"அது ஒரு தனிக்கதை! இப்போ வெளியூருக்குப் போறேன்! நாளை மறுநாள் வந்து சொல்றேனே!", என்றவாறு விடைபெற்றேன்!

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார்
உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!
கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு
துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

மொழிகளின் இயற்கை அறிவோம்!

தமிழ் நூல்களுக்கு உயிர் கொடுக்கும் முதியவர் ..!

கோவையில் தமிழ் மொழிகளுக்கு உயிர் கொடுக்கும் வகையில் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலான தமிழ் நூல்களை ஒருங்கிணைக்கும் ஓய்வுப்பெற்ற அரசு அலுவலர் தமிழப்பன்.

ராமநாதபுரம் மாவட்டத்தை சேர்ந்தவர் சுப்ரமணியன். சுப்ரமணியன் என்ற பெயரை "ஈழம் தமிழப்பன் " என்று மாற்றிக்கொண்ட இவர், தற்போது கோவை சின்னியம்பாளையம் பகுதியில் வசித்து வருகிறார்.

பள்ளி படிப்பை முடித்தவுடன் சென்னையில் வருவாய் அலுவலராக பணியில் சேர்ந்தவர், தமிழ் மொழி மேல் கொண்ட ஈர்ப்பால் புத்தகங்களையும், நூல்களையும் படிக்க துவக்கியுள்ளார்.

தொடர்ந்து தமிழ்மொழியில், இளநிலை முதல் முனைவர் பட்டம் வரை பெற்றவர், புத்தகம் எழுத துவங்கியுதுடன், ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலான தமிழ் நூல்களை சேகரிக்கும் பணியை தொடக்கியுள்ளார்.

அரசு பணியிலிருந்து ஓய்வுப்பெற்றவுடன், உலக தமிழ் நூலக அறக்கட்டளை என்ற பெயரில் உலகில் உள்ள அனைத்து தமிழ் நூல்களையும் ஒருங்கிணைக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு வருகிறார் ஈழம் தமிழப்பன்.

தற்போது 84 வயதிலும் தொடர்ந்து முயற்சியை கைவிடாமல் சிறிதும் தொய்வின்றி செய்து வரும் இவர், தமிழ் நூல்கள் ஆங்காங்கே சிதறி கிடப்பதால் தான் உலகில் தொன்மையான தமிழ்மொழியின் ஆளுமை அனைவரையும் சென்றடையாமல் இருப்பதாகவும், அதனை முறைப்படுத்தவே இந்த முயற்சியை மேற்கொண்டு வருவதாக தெரிவித்தார்.

ஓலைச்சுவடி,  நாளிதழ் , நூல்களாக, புத்தகம் என பல்வேறு வடிவங்களில் இருந்த 5 ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட பழமையான தமிழ் நூல்களை சேகரித்து கணினியில் பதிவேற்றம் செய்துள்ள ஈழம் தமிழப்பன், பதிவேற்றம் செய்துள்ள நூல்களை இணையத்தளமாக அமைக்கும் முயற்சியில் தான் தற்போது ஈடுபட்டுள்ளார்.

இந்நிலையில் முதிர்வு காரணமாகவும், கணினி கையாள்வது குறித்து தெரியாததால், தற்போது அந்த பணியில் சுணக்கம் ஏற்பட்டதாக கவலை தெரிவிக்கும் இவர், முழுமையான ஈடுபாட்டுடன் தமிழ் மேல் பற்றுக்கொண்டவர்கள் இந்த முயற்சிக்கு உதவ வேண்டும் என்கிறார்.

தமிழ்மொழியை வருங்கால தலைமுறையினர் நேர்த்தியாக கற்க உதவும் வகையில் இந்த இணையத்தளத்தை அமைக்கவுள்ளதாக கூறும் ஈழம் தமிழப்பன், உலகம் முழுவதும் தமிழ் நூல்களை பயனற்றதாக வைத்துள்ளவர்கள் தந்து உதவ முன்வர வேண்டும் என்ற வேண்டுகோளையும் முன்வைக்கிறார்.

84 வயதிலும் தமிழ்மொழி உச்சரிப்பில் சிறிதும் பிழையின்றி ஆங்கில கலப்பில்லாமல் பேசும் ஈழம் தமிழப்பன், தமிழை தன் மூச்சாகவே எண்ணி தனி மனிதனாக தமிழ்மொழி நூல்களை பாதுகாக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

http://www.puthiyathalaimurai.com/news/special-news/55572-retired-government-officer-who-collects-tamil-books.html

(பதவுரை) கொள்ளை-(பிறருடைய பொருளைக்) கொள்ளையிடுதற்கு, விரும்பேல்-ஆசைப்படாதே.

(பொழிப்புரை) பிறர் பொருளைக் கவர்ந்துகொள்ள விரும்பாதே

கள்ளாமை - பிறர் பொருள் விரும்பாமை

குறள்:281

எள்ளாமை வேண்டுவான் என்பான் எனைத்தொன்றும்
கள்ளாமை காக்கதன் நெஞ்சு.

குறள் விளக்கம்:

பிறரால் இகழப்படாமல் இருக்க ஒருவன் விரும்புவானாயின் பிறருடைய சிறிய பொருளாயினும், அவரை வஞ்சித்துக் கொள்ளக் கருதாதபடி, தன் நெஞ்சினைக் காத்துக் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

ஏலாதி மேற்கோள்

குறுகான் சிறியாரைக் கொள்ளான்புலால்பொய்

மறுகான் பிறர்பொருள் வெளவான் - இறுகானாய்

ஈடற்ற வர்க்கீவான் ஆயின் நெறிநூல்கள்

பாடிறப்ப பன்னும் இடத்து.            41

அற்பரை அணுகமாட்டான்புலால் உண்ணமாட்டான்பொய் சொல்லமாட்டான்பிறர் பொருளைத் தனதாக்கிக்கொள்ள மாட்டான்கஞ்சனாக இருக்கமாட்டான்ஈடில்லா உயர்ந்தவர்களுக்கு ஈவான்.

இப்படி இருக்கும் ஒருவனிடம் சென்று அறநூல்கள் பெருமை இழந்து போற்றும்.

கதைகள் வருவோம்

காகமும் நாய்க்குட்டியும் | நீதிக் கதைகள்

ஒரு வீட்டில் நாய்க்குட்டியொன்றை எடுத்து வளர்த்து வந்தார்கள்.அந்த நாய்க் குட்டி காகத்துடன் நட்பாக இருந்தது. ஒரு நாள் காகம் மிகவும் கவலையுடன் அமர்ந்திருந்தது.

இதைக் கண்ட நாய்க் குட்டி காகத்திடம் சென்று.

என்ன காக்கையாரே! ஏன் ஒன்றும் பேசாமல் வருத்தமாக இருக்கிறீர்? என்று கேட்டது.

அதற்கு காகம், மனிதர்கள் மற்றப் பறவைகளை அன்புடன் வளர்க்கின்றார்கள். அவைகளின் செயல்களைப் பாராட்டுகின்றார்கள் ஆனால் என்னை வெறுத்து. கல்லால் எறிந்து துரத்துகிறார்களே ஏன்? என்று கேட்டது காகம்.

இதற்குக் காரணம் உங்கள் தீய குணங்கள்தான். இதை நீங்கள் இல்லாது செய்தால் உங்களையும் அன்பாக நடத்துவார்கள், என்றது நாய்க் குட்டி

எங்களிடம் அப்படியென்ன தீய குணங்கள் உள்ளன? கடைமை, சுத்தம், இப்படிப் பல நல்ல குணங்களில் நாங்கள்தான் சிறந்தவர்கள்!என்று சொன்னது காகம்.

உண்மைதான்! என்றது நாய்க் குட்டி

பகிர்ந்துண்ணும் பண்பைக் கற்றுத்தந்ததும் நாங்கள்தான்! என்று பெருமையோடு சொன்னது காகம்.

ஆமாம் அதுவும் உண்மைதான்! என்று மறுபடியும் சொன்னது நாய்க்குட்டி.

இப்படி நல்ல குணங்கள் எம்மிடம் இருந்தும், மற்றப் பறவைகளுக்கு உள்ள மதிப்பு எங்களுக்கு இல்லையே ஏன்?

குயில் கூவும்போது அதன் இனிமையை இரசிக்கிறார்கள். மயிலாடும் போது அதை இரசித்துப் பாராட்டுகிறார்கள். கிளியை வீட்டில் வளர்த்து பேசக் கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள்.அனால் எவ்வளவோ நல்ல குணங்கள் இருந்தும் எம்மினத்தைக் கண்டாலே துரத்துகிறார்களே ஏன்? என்று மீண்டும் கேட்டது காகம்.

ஏன் என்று நான் சொல்லுகிறேன். உங்களிடம் எவ்வளவு நல்ல குணங்கள் இருந்தாலும். உங்களிடம் இருக்கும் சில தீய குணங்களால் தான் மனிதர்கள் உங்களை வெறுக்கிறார்கள், என்று கூறியது நாய்க்குட்டி

அப்படி என்ன தீய குணங்கள்? என்று கேட்டது காகம்.

திருடுதல், ஏமாற்றுதல், என்று சொன்னது நாய்க்குட்டி. காகம் தலை குனிந்தது.

நீதி: ஒருவரிடம் எவ்வளவு நல்ல பண்புகள் இருந்தாலும். அவரின் ஒரு சிறு தீயசெயல் அவரை, அவரின் அத்தனை நல்ல பண்புகளில் இருந்தும் மறைத்து அந்தத் தீயசெயலே முன்னிற்கும்

https://aaathichudi.blogspot.com/2018/01/blog-post_4.html

நந்திக்கலம்பகத்தில் தோழியின் நிலைப்பாடு

முன்னுரை.

தமிழ் இலக்கிய மரபுகளுக்கெல்லாம் தனி சிறப்பாக இருப்பது அக மரபே ஆகும். அகத்திணையில் தோழிப்பாடல்களே அதிகம். சங்க காலம் கடந்து பிற்காலத்தில் தோன்றிய நந்திக்கலம்பகத்தில் தோழியின் நிலையை அறிவதே இக் கட்டுரையாகும்.

தோழி

தோழி என்ற சொல்லை தோழூூ இ எனப் பிரித்தால் ‘இ’ என்பது பெண்பால்
விகுதியைக் குறிக்கின்றது. தோளோடு தோள் நின்று உழைத்தல், தோள்
கொடுத்தல் என்பன உதவுதல் என்ற பொருளில் இருந்தே தோழி என்ற
சொல்லானது தோன்றியது. இகுனை, பாங்கி, சிலதி, இணங்கி, துணைவி, சேடி, சகி போன்ற சிறப்பு பெயர்களால் தோழியினை அழைக்கின்றனர்.
தோழி இல்லையேல் காதல் இல்லை, அகப்பொருளும் இல்லை என்று
சுட்டும் அளவிற்கு சிறப்பைப் பெற்றுள்ளாள். தலைவியும் தோழியும்
ஒட்டிப்பிறந்த கவைமகவு போன்று ஒற்றுமையுள்ளவர்கள். களவு, கற்பு என்னும் இருகோள்களிலும் தோழி இணைந்தே காணப்படுவாள்.
சங்க இலக்கியங்களில் தலைவி பெறும் முக்கியத்துவத்தில் தோழி பங்கு மிகப் பெரியதாக உள்ளது. தலைவி வருந்தினால் அவளைத் தேற்றுவது அவளுக்காக நற்றாயிடமும் செவிலியிடமும் அதிகப்படியாக தலைவனிடமும் வருந்துவது தோழியே.
தோழியின் பண்புகளுள் சிறந்ததாகப் போற்றப்படுவது அறத்தோடு நிற்றல்.
தமர் வரைவு காப்பு மிகும் போது, காதல் மிகுதியாலும் நொது மலர் வரைவின் போதும், தமர் வரைவு மறுத்தபோதும், செவிலி குறிபார்க்கும் இடத்திலும்,
வெறியாட்டிடத்திலும், பிறர் வரை வந்த வழியிலும், அவரது வரைவு மறுத்த
வழியிலும் தலைவனுக்காக துணை நிற்பவள் தோழியே.
இவ்வாறு தலைவிக்கும், தலைவனுக்கும் அறத்தோடும், தன்
மனநிலையில் இருந்து வேறுபடாமல் தோழி துணை நிற்கிறாள். சில இடங்களில் தலைவனை ஆற்றுப்படுத்தும் வகையிலும், நம்பிக்கை ஊட்டும் வகையிலும் கண்டித்தும் தலைவனை உரிய நேரத்தில் தலைவியை மணந்துக் கொள்ளுமாறும் தூண்டலாகவும் தோழி விளங்குகிறாள். இது சங்க மரபு இது
நந்திக்கலம்பகத்திலும் தொடர்கிறது.

நந்திக்கலம்பகம்

தமிழ்மொழியில் தோன்றிய முதல்கலம்பக நூல் நந்திக்கலம்பகம். ஆரசர்
மீது பாடப்பட்ட கலம்பக நூலுக்கு நந்தி கலம்பகம் ஒன்றே சான்றாக உள்ளது.
இந்நூலை இயற்றிய புலவரின் வரலாறு கிடைக்கவில்லை. நந்திக்கலம்பகத்தின்பாட்டுடை தலைவன் பல்லவக்குலத்தை சார்ந்த மன்னன் நந்திவர்மன் ஆவான். இவனை முன்றாம் நந்தி வர்மன் என்றும் வரலாறுகள் கூறுகின்றன. காலம் நந்திவர்மன் அரசாண்ட காலம் கி.பி 847 முதல் 872 வரை என்பார் மயிலை சீனி வேங்கடசாமி . நந்திவர்மனின் தந்தை பெயர் தந்திவர்மன் என்றும் தாயார் அக்களநிம்மதி என்றும் வரலாறுகள் கூறுகின்றன.

தோழி – தலைவன்

தலைவின் நிலைப்பாட்டை தலைவனுக்கும், தலைவனின் நிலைப்பாட்டை
தலைவிக்கும் தெரிவிக்கும் செயலை செய்பவள் தோழி ஆவாள்.
சந்திரனின் கதிரானது என்றும் குளிர்ச்சியை தருவதாகும் ஆனால்
நந்திவர்மனின் மேல் காதல் கொண்ட பெண் ஒருத்திக்கு அது தீயாக (காதல் தீ)
வருத்த கண்ணுறங்காத தலைவி சோர்வுற்று இருப்பதை கண்டு தோழி
தலைவனிடம் விரைந்து தலைவியை வரைந்து கொள் என்கிறாள். இதனை
…………………………………………
நிலவின்கதிர் நீள்எரி யாய்விரியத்
துஞ்சா நயனத்தொடு சேரும் இவட்கு

அருளாதொழி கின்றது தொண்டைகொலோ
(நந்தி….11)

என்ற நந்திகலம்பக பாடல் மூலம் அறியமுடிகிறது. தலைவன் நீன்ட நாட்களாக
தலைவியை பார்க்க வரவில்லை தலைவி மாலை பொழுதை கண்டு மயங்கி ஒளி மிகுந்த தம் கண்களில் மாலைமாலையாகக் கண்ணிர் வழிய அழுவதைக்
கண்டால் அவளுக்கு என்னால் என்ன ஆறுதல் கூறயியலும் விரைந்து
தலைவியை திருமணம் செய்து கொள் என்று தோழி வேண்டுகிறாள். இதை

கோவே மலை மலையாகக் கோவே வண்டுநீலவெண்கண்
கோவே மலை மலையாகக் கொண்டால் கூறும் ஆறறியேன்
கோவே மலை நீண்முடியார் கொற்றநந்தி கச்சியுளார்
கோவே மலை யுள்ளும் எங்கள் கோவே கொம்பர் ஆனாரே. ( நந்தி 50)

என்ற பாடல் மூலம் தோழி தலைவிக்காக தலைவனிடம் வேண்டுவதையும்
தலைவின் நிலையை தலைவனுக்கு கூறும் நிலையை காணமுடிகிறது. நந்தி
கலம்பக பாடல்களான 54,57,67,79,83 போன்றவைகள் தலைவனை வரைவுக்க
வேண்டும்படியாக அமைகிறது. இதேப்போல் சங்கயிலக்கியத்தில். தோழி எம்தாய் எம் மீது மிகுந்த அன்புடையவள், எமது தந்தையும் நிலத்தில் நடந்தால் எம் கால்கள் சிவந்து விடும் என்று கருதி எங்கும் செல்ல அனுமதிப்பதில்லை. நான் என் பெற்றோர் மீது கொண்ட அன்பும், என் தலைவன் மீது கொண்ட அன்பும் என இருதலையை கொண்ட ஒரு பறவை இருப்பது போல வாழ்கிறேன். குறிஞ்சித் திணையில் இரவில் வேங்கை மலரைக் கண்ட யானை புலி எனக் கருதி அச்சத்தில் அருகில் இருந்த மூங்கிலை ஒடித்துக் காட்டின் உள்ளே செல்லும், இந்த இரவு நேரத்தில் நீ தலைவியைச் சந்திக்க வருகிறாய் இதனால் நாங்கள் இரவு முழுவதும் அச்சத்தில் இருக்கிறோம். தலைவனே நீ விரைவில் எங்கள் அச்சத்தையும், துன்பத்தையும் நீக்கும் வகையில் தலைவியை திருமணம் செய்துக் கொள்வாயாக, என தங்களின் மனத்துயரை தோழி தலைவனிடம் முறையிடுகிறாள். இதை

“ யாயே, கண்ணினும் கடுங்கோ தலளே
எந்தையும் நிலன்உறப் பெறாஅன் : சீறடிசிவப்ப

எவன்! இல! குறுமகள் இயங்குதி? என்னும்:
யாமே: பிரிவு இன்று இயைந்த துவரா நட்பின்,
இருதலைப் புள்ளின் ஓர்உயிர் அம்மே :”3 ( அக : 12: 1-5)

என்ற இவ்வரிகள் மூலம் அறியமுடிகிறது. மேலே கூறப்பட்ட பாடல்களின்
மூலம் தோழியானவள் களவு வாழ்வை நீட்டித்துச் செல்லும் தலைவனை
விரைவில் கற்பு வாழ்வை பெற்றிடவும் தலைவியின் மீது தோன்றிய
அலரினையும் நீக்கிடவும் தோழி அறிவுறுத்துகிறாள். சங்கயிலக்கியம்
கூறுவதைப்போலவே நந்தி கலம்பகமும் வரைவுக்கடாதல் பற்றி கூறுகிறது.

தோழி அறத்தோடு நிற்றல்.

அகப்பொருள் இலக்கியத்துறையில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைவது
அறத்தொடு நிற்றல் துறையாகும். சங்க இலக்கியத்தில் களவு வாழ்க்கையைக்
கற்பு வாழ்க்கையாக மாற்றும் முதன்மை பெற்றத் துறையாக விளங்குகிறது.
இதனை ம.ரா.போ. குருசாமி “களவையும் காந்தர்வத்தையும் இனங்கண்டு
அறியக் கூடிய துறை ஒன்று களவியல் பகுதிக்கு உரியதாய் உள்ளது. அந்தத்
துறைதான் அறத்தொடு நிற்றல்” என்பார். அறம் என்பது கற்பு அறத்தொடு நிற்றல் என்பது கற்பைத் தன்னிலையினின்றும் தவறாமல் நிலைநிறுத்துதல் என்று பொருள்படும்.
தலைவியை பிரிந்த தலைவன் நீண்ட நாட்களாக தலைவியை பார்க்க
வரவில்லை இதனால் தலைவன் நினைப்பிலே தலைவியுள்ளால். தலைவியின் நிலையை அறிந்து மனம் வருந்தி தோழியிடத்தில் வினவும்போது தலைவி நடந்தவை அனைத்தையும் நான் உறுதியாக கூறுவேன் என்று அறத்தோடு நிற்கிறாள். இதை

துயக்குவித் தான்துயில் வாங்குவித் தான்துயில் வித்திவளை
வயக்குவித் தானுள்ளம் வஞ்சனை யால்மலர்க் காவகத்து
முயக்குவித் தான்துகில் வாங்குவித் தான்முனம் நின்றிவளை
முயக்குவித் தான்நந்தி மானோதயன் என்று வட்டிப்பனே!
(நந்தி.. 63)
தலைவன் இவளைச் சோரும்படி செய்தான். தூக்கத்தைப் போகும்படி செய்தான். முன்பொருநாள் தூங்கச்செய்து மயங்குமாறு செய்தான். முலர்ச்சோலையில் இவள் மனதைத் தன்வசமாக்கி வஞ்சனையால் தன்னைக் கூடுமாறு செய்தான். அவன் தந்த ஆடையை வாங்கிக்கொள்ளச் செய்தான். எதிர்நின்று இவளை மயங்கச் செய்தானென நான் உறுதியாகக் கூறுவேன். என்ற நந்திக் கலம்பக பாடல் மூலம் அறியமுடிகிறது.
தலைவி இவ்வளவு நேரம் சோகமாக இருந்து விட்டு திடிரெண
மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறாளே இதற்கு காரணம் யாது என செவிலித்தாய்
தோழியிடம் கேட்க தோழி தேன்நிறைந்த தொண்டை மாலையைப் பார்த்தபின்
அதுவே அவளுக்குக் கைவளையையும், உயிரையும் கொடுத்தது. என்கிறாள்
இதை

நறைகெழு தொண்டையோன் தொண்டை கண்டபின்
இறைகெழு சங்குயிர் இவளுக்கு ஈந்ததே!
(நந்தி 66)
என்ற பாடல் மூலம் அறியமுடிகிறது. இதேப்போல் சங்கயிலக்கியத்தில்

‘இன்உயிர் கழிவது ஆயினும் நின்மகள்
ஆய்மலர் உண்கண் பசலை
காம நோய்எனச் செப்பாதிமே’
(அக-52)

எனும் அகநானூறு பாடலிலும்

“வலையும் தூண்டிலும் பற்றி பெருங்கால்
திரைஎழு பௌவம் முன்னிய
கொலைவெஞ் சிறாஅர் பாற்பட்டனளே”9
(நற்றிணை 207)
என்ற நற்றிணை பாடலும் செவிலித்தாய்க்கு தோழி அறத்தோடு நிற்றலை
அறியமுடிகிறது. நந்தி கலம்பகத்தில் அறத்தோடு நிற்றல் துறையில்
இருபாடல்கள் மட்டுமே உள்ளது. அவை இரண்டும் செவிலித்தாய்க்கு தோழி
அறத்தோடு நிற்றலை உரைக்கின்றன.

இற்பழித்தல்

தோழி தலைவியின் துன்பங்களை கண்டிரங்கி, தலைவன் குணங்களைப்
பழித்துறைப்பது பல சங்க பாடல்களில் காணமுடிகிறது அதுப்போல்
நந்திகலம்பகத்தில்

ஆகிடுக மாமை அணிகெடுக மேனி
அலரிடுக ஆரும் அயலோர்
போகிடுக சங்கு புறகிடுக சேரி
பொருபுணரி சங்கு வளைமென்
நாகிடறு கானல் வளமயிலை ஆளி
நயபரனும் எங்கள் அளவே
ஏகொடிய னாகஇவை இயையும் வஞ்சி
இனியுலகில் வாழ்வ துளதோ?
தலைவியின் பசலை உண்டாகுக உடலழகு கெடுக , அயலார் அனைவரும்
பழி கூறுக கைவளைகள் கழன்று போகுக, ஊரார் புறங்கூறுக. கரையில்
வந்துமோதும் அலையையுடைய கடலில் மென்மையான வென்சங்கை
எடுத்தெறியும் உப்பங்கழிகளைக் கொண்ட மயிலாபுரி ஆள்பவனும் நீதியில்
உயர்ந்த தலைவன் எங்களுக்கு மட்டும் கொடியோன் ஆகுக. இந்நிலைப்பட்ட
கொடிபோன்ற தலைவி இனி இவ்வுலகில் வாழ்ந்திருப்பது உன்டோ?. என்று
தலைவி நிலை கண்டு தோழி தலைவனை பழித்துரைக்கிறாள்.

முடிவுரை

சங்கயிலக்கியத்தில் உள்ள தோழியின் நிலைப்பாடே நந்திக்
கலம்பகத்திலும் இடம்பெற்றுள்ளது. நந்திவர்மன் இக்கலம்பகத்தை கேட்டே
உயிர்விட்டான் என்பதை தொண்டை மண்டல சதகம் உறுதிப்படுத்துகிறது.
நந்திக்கலம்பகதின் இலக்கிய நயம் மிக்கதாகஉள்ளது. மேலும்.மேலும் ஆர்வத்தை தூண்டும்விதமாக பாடல்கள் அமைந்துள்ளன. நந்திக்கலம்பக காலத்திலும் சங்கயிலக்கிய மரபு நிலைத்திருந்தது என்பதை தெளிவாக அறியமுடிகிறது. சங்கபாடல்களைப்போலவே தோழியின் நிலை மிக முக்கிமானதாக, மேன்மையானதாகவும் இந்நூலில் காட்டப்பட்டுள்ளது.

துணை நூல்கள்

1) நந்திக்கலம்பகம் NCBH சென்னை. முதல் பதிப்பு டிசம்பர் 2013
2) அகனானூறு தெளிவுரை புலியுர்க் கேசிகன். ஆறாம் பதிப்பு(1997)
3) நற்றிணை தெளிவுரை புலியுர்க் கேசிகன்.

ஆ. இராஜ்குமார்.

https://naanthamizhmaanavan.blogspot.com/2017/12/