valavan

இத்துடன் விளையாட்டு செய்திகள் முடிவடைந்தன இப்படிக்கு கிருபாகரன்.

தமிழகத்திலிருந்து நாளொன்றுக்கு பல ஆயிரங்கள், அல்லது லட்சத்தில் மீன்பிடி கலங்கள் தொழிலுக்கு கடலுக்கு செல்கின்றன , அத்தனையும் எல்லை தாண்டி இலங்கை கடற்பரப்பில் நுழைவதில்லை. ரவுடிதனமும், குழுவாகவும் இயங்கும் சிலநூறு படகுகளே இலங்கை கடற்பரப்பினுள் நுழைகின்றன, இலங்கை மீன் வளத்தையும் மீன்பிடி வலைகள் உபகரணங்களையும் நாசமாக்கி செல்கின்றன, போதாக்குறைக்கு இலங்கை கடற்பரப்பினுள் வைத்தே தனியே சிக்கும் இலங்கை மீனவர்களுக்கு அடி உதை மிரட்டல் வேறு விடுத்து செல்கின்றனர். எல்லை தாண்டி வரும் பல விசைபடகுகளின் உரிமையாளர்கள் பலர் கரையில் இருக்கும் அரசியல்வாதிகள் என கூற கேட்டிருக்கிறேன், அவர்களை பொறுத்தவரை அன்

நாங்க்ள் மனித சுதந்திரத்துக்காக உயிரை கொடுத்து போராடியவர்கள். சிங்கள இனத்துடன் வாழ முடியாது என்ற காரணத்தால் தமிழர் தாயகத்துக்கு புலம் பெயர்ந்து வந்தவர்களை கிளிநொச்சி உட்பட்ட வன்னி நில பரப்பில் வருசம் முழுவதும் கூலி வேலை செய்ய வைச்சு தோட்ட காட்டான் என்று பெயரும் வைச்சு தீபாவளி/ பொங்கலுக்கு வேட்டியும் சேலையும் இனாமா 50- ரூபாய் மட்டுமே கொடுத்த இனம்... நாங்கள் தொழிலாளர்களுக்காக போராடும் இனம்

புதிதாய் கட்டுவதைவிட , அதனை இடித்த சிதைவுகளை அந்த இடத்திலேபே நினைவு சின்னமாய் வைத்திருந்து வருடா வருடம் நினைவேந்தல் செய்யுங்கள்., எதிர்கால மாணவ சந்ததிக்கு அதனை பார்க்கும் போதெல்லாம் வலியும் கோபமும் தொடர்ந்துகொண்டே இருக்கும். கூடவே துரோகங்களும் நினைவில் நிற்கும்.

ஒரே ஊரில் இருந்தபடி தனது எதிரியுடன் வாய் சண்டையில் மோதினால் ஒருவரை யொருவர் கடந்து போகும்போது முறைத்துவிட்டு போய்விடலாம். ஆனால் ஒருவரை ஒருவர் அழித்துக்கொள்ளும் ஒரு போரில் எதிரியிடம் தோற்றுவிட்டால், ஒன்று அந்த ஊரைவிட்டு போகவேண்டும் , இல்லையென்றால் அவமானத்தால் கூனிகுறுகி அவன்முன் வாழவேண்டும். பலமுறை எம்மிடம் தோற்றுபோனவன் திடீரென்று எம் பலத்தையே அழித்து வெற்றி கொண்டால் காலம் முழுவதும் நம்மை அடிமைபோலவே நடத்துவான் அதுதான் இப்போது நடக்கிறது.

இடம் வலம் தெரியாமல் கையை வைச்சிட்டு வசனம் வேற பேசிபோட்டு போயிருக்கிறார்கள், கூட்டமா சுத்தி வளைச்சு கரைக்கு கொண்டு சவுக்கு கட்டையால முதுகில போடபோறாங்கள், கரையிலும் சரி கடலிலும் சரி காலம் காலமாக யாருக்கும் அடங்காத மண் அது.

ஒரு காலம் தனிநாடு கேட்டு சிங்களவருடன் போரிட்டவர்களை, இன்று நகர சபைக்காக தமிழர்களுக்குள்ளேயே மோதவிட்ட விசயத்தில் உலகிலேயே மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் இனம் சிங்களவர்கள்தான்.

மனசுக்கு பட்டவரை , காணாமல் போன உறவுகள் உயிருடன் இருப்பதற்கு வாய்ப்பே இல்லை. அதை தமிழர்கள் சார்பில் சிங்களவர்களின் ஊது குழலாய் உலகத்துக்கு காட்டபடும் கருணாகூட பல தடவை தெரிவித்துள்ளான். நாங்கள் என்ன நல்லவர்கள் கூடவா போர் செய்தோம்? எம்மை அவர்கள் போர் கைதிகளாக விட்டு வைக்க? இருந்தாலும் இரத்த உறவுகளின் முடிவு என்பது என்னவென்று தெரியாமலே வாழ்வது ஒரு வலி , அந்த வலிக்கு ஒருபோதும் சிங்களவர்கள நல்ல பதில் தர மாட்டார்கள் .

காலம் எவ்வளவு விசித்திரமானது, அன்று யாழில் ஈபிடிபி என்ற பெயரை கேட்டாலே அருவெருப்பும், காறி துப்பும் அளவிற்கு மரியாதை கொடுத்த யாழ் சமூகம் இன்று அவர்களின் பெரும்பான்மையுடன் யாழ் நகரை அதிகாரம் செய்ய கையறு நிலையில் நின்று வேடிக்கை பார்க்கிறது. வரலாறுகள் ஒட்டு மொத்தமா நம் பக்கம் இப்போ இல்லை என்பதன் யதார்த்ததை எம் புலம் பெயர் தட்டச்சு போராளிகள் உணர்வது எப்போ?

ஒரு காலம் பொருளாதார /அரசியல் அகதிகளை ஏற்றிக்கொண்டு இலங்கையிலிருந்து விமானங்கள் பிரித்தானிய மண்ணில் தரை தொட்டுவிடுமோ என்று அவர்கள் அஞ்சினார்கள். இன்று கொடூரமான வியாதிகளை சுமந்தவர்களை தாங்கியபடி இலங்கை மண்ணில் பிரித்தானிய விமானங்கள் தரையிறங்கி விடுமோ என்று சிங்களவர்கள் அஞ்சுகிறார்கள். கொரோனா என்பது உலகிற்கு கொடுமையான நோயாக இருக்கிறதே என்று மனசு கனத்தாலும், ஏற்றத்தாழ்வில் குதிக்கும் அனைவருக்கும் உயிர் பயம் என்ற பேரில் சமத்துவத்தை இந்த ஒரு விசயத்திலாவது ஏற்படுத்தி சென்றது மகிழ்ச்சிதான்.

அம்மை நோய்க்கு விஞ்ஞான ரீதியாக தடுப்பு மருந்துகள் கண்டுபிடிக்கப்படாத ஆதிகாலத்தில் அநோய்களை எதிர்க்க அம்மனை வேண்டி மக்கள் பிரார்த்தனை செய்ததன் காரணமாகவே அம்மாள் வருத்தம் என்று பெயர் வந்ததாக கூற கேள்விபட்டிருக்கிறேன், அந்த பிரார்த்தனையின் ஒரு வடிவம்தான் காத்தவராயன் கூத்து என்பதும். இந்நாளைய கிறிஸ்தவர்கள் காலனித்துவ அரசுகளின் ஆட்சிக்கு முன்னர் முன்னாள் இந்துக்களே, அதனால் அவர்களும் அந்த நோயின் பெயரை அவ்வாறே அழைத்து வந்திருக்கலாம். காலப்போக்கில் வயதானவர்களை தவிர இளம் சந்ததியினர் யாரும் அம்மாள் வருத்தம் என்று அழைப்பது கிடையாது, அம்மாள் வருத்தம் என்று அழைத்த காலங்களிலேயே பொக்குளிப்பான் அல

. சிங்களவனிடமிருந்து தமிழர்களை காப்பாற்ற ஆயிரக்கணக்கில் போராளிகளை ஈந்த அந்த மண் இன்று முஸ்லீம்களிடமிருந்து நம்மை காப்பாற்ற யாரும் வருவார்களா என்று தவிக்கிறது. வெளிநாட்டு தமிழர்களை மிக குறைவாகவே கொண்ட அந்த தமிழர் தேசம் உதவிகள் ஏதுமின்றி யுத்தகாலத்தில் இருந்த அதே நிலமையில் வறுமையுடனும் வாழ்க்கையுடனும் போராடுகிறது. பிழைப்புக்கு வழியின்றி எந்த ராணுவத்தால் கொத்து கொத்தாக படுகொலை செய்யப்பட்டார்களோ அதே ராணுவத்தில் இணைந்து வயிற்றைக் கழுவ ஆயிரக்கணக்கில் இணைய தயாராயிருக்கிறது. பிரதேசவாதத்தை கிளப்பி கிழக்கு மக்களை ஒன்றுபட்ட தாயக உணர்விலிருந்து அந்நியபடுத்திவிடலாம் என்று கனவுகண்ட கருணாவ

வீட்டில் நினைவேந்தல் செய்வதற்கு நீதிமன்றத்தின் அனுமதியும் சுமந்திரனின் கருத்தும் எதற்கு? இதுதான் ஈயம் பூசினமாதிரியும் இருக்க வேண்டும், பூசாத மாதிரியும் இருக்கவேண்டும். சிங்கள விசுவாசத்தையும் காட்ட வேண்டும், தமிழருக்கு சார்பாய் ஏதோ பேசினமாதிரியும் இருக்கவேண்டும். தான் படித்த சட்டநுணுக்கங்களை எதுக்கு பயன் படுத்தினாரோ இல்லையோ,சுமந்திரன் தமிழரை நக்கலடிக்கிறதுக்கு சரியாகதான் பயன் படுத்துகிறார்.

முஸ்லீம்களை அரவணைத்துதான் தமிழர்களுக்கு தீர்வு பெற முடியும் என்று இன்னமும் நம்பும் தமிழர்களும், தமிழர் அரசியல் தலைமைகளும் இருக்கீங்களா என்ன? முஸ்லீம்கள் எனும் ஒரு இனம் எங்கு பெரும்பான்மை இருக்கிறதோ அங்கு ஒட்டி கொள்ளும்.. எங்கு அவர்கள் மதவெறி அடாவடிதனம் செல்லுபடியாகாதோ... அங்கு மனிதம், சகிப்பு தன்மை பற்றியெல்லாம் கிளாஸ் எடுக்கும்... என்று அவர்களுக்கு பலம் வருகிறதோ , அப்போ இஸ்லாம்தான் உலகை ஆள வேண்டும் என்று கூட இருந்தவர்களின் கழுத்தறுக்க காத்திருக்கும், அது சிங்களவர்களானாலும் சரி... தமிழர்களானாலும் சரி. சிங்களவர்களுக்கு முஸ்லீம்கள் ஈஸ்டர் பெருநாளில் மட்டுமே அச்சுறு