எங்கள் மண்

யாழ்ப்பாண அரசு தோன்ற முன்னரே வட இலங்கையில் தமிழர் சார்பான அரசு ஒன்று ‘சாவகன்‘ தலைமையில் இருந்ததால் அவனது ஆதிக்கம் ஏற்பட்டதன் அடையாளமே தென்மராட்சியில் ‘சாவகச்சேரி‘, ‘சாவகன்கோட்டை‘ முதலான இடப் பெயர்கள் தோன்றக் காரணம்” என பேராசிரியர் பத்மநாதன் கருதுவதாக யாழ் பல்கலைக்கழகத்தின் வரலாறுத்துறை பேராசிரியரும் வரலாற்று ஆய்வாளருமான புஷ்பரட்ணம் “தென்மராட்சியின் தொன்மையும் பெருமையும்” என்ற கட்டுரையில் குறிப்பிடுகின்றார்.

சாவகன் மைந்தன் (கி.பி. 1255 – 1263) என்பவன் தாய்லாந்து நாட்டு தாமிரலிங்க இளவரசன் ஆவான். இவனது தந்தையான சந்திரபானு தாய்லாந்து நாட்டு தாமிரலிங்க அரசனாயிருந்து பின் 1250களில் பாண்டியர் ஆட்சியின் கீழிருந்த இலங்கையின் மீது படை எடுத்தான்.

அப்படை எடுப்புக் காலத்தில் தாமிரலிங்கத்தை ஆண்ட சாவகன் தன் தந்தைக்கு உதவுவதற்கு இலங்கை வந்துபொழுது இரண்டாம் பராக்கிரம பாகு என்ற சிங்கள அரசனால் தோற்கடிக்கப்படான். பின் பாண்டியர் பேரரசனான முதலாம் சடையவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் என்பவனிடம் இவனும் இவனது தந்தையான சந்திரபானுவும் 1258ல் பணிந்து அவனின் கீழ் வடவிலங்கையை ஆண்டனர். அந்த காலத்தில் பாண்டியனுக்கு வரியாக ஆபரணங்களும் யானைகளும் அனுப்பப்பட்டன.

இலங்கையின் செல்வ வளத்தை அறிந்த தாமிரலிங்கத்தினர் அதை அடைய எண்ணி பாண்டியப் பேரரசை எதிர்த்து போர்த்தொடுத்தனர். முதலாம் சடையவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் தம்பியான இரண்டாம் சடையவர்மன் வீரபாண்டியன் இவர்களை 1262-1264களில் எதிர்கொண்டு சாவகநின் தந்தையான சந்திரபானுவை கொன்று தனது வெற்றியினை திரிகோணமலையில் பொறித்தும் வைத்தான்.

அதனால் சாவகன் தன் சேனையுடன் பின்வாங்கி மீண்டும் பாண்டியப் பேரரசை எதிர்க்க தருணம் பார்த்திருந்தான்.1270களில் தன் படைவலிமையை அதிகரித்து மீண்டும் பாண்டியர் சேனையுடன் போர் புரிந்து பாண்டியப் பேரரசனான முதலாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியன் என்பவனால் தோற்கடிக்கப்பட்ததாக வரலாறு கூறுகின்றது.

சாவகர் பாண்டிய அரசின் உதவி பெற்று வடவிலங்கையை ஆண்டு பின் அவர்களின் மேலேயே போர் தொடுத்தது, சாவகர் மீது நம்பிக்கை இழந்த பாண்டிய அரசு தன் அமைச்சனான குலசேகர சிங்கையாரியன் கீழ் ஆரியச் சக்கரவர்த்திகள் என்ற புதிய யாழ்ப்பாண அரச வம்சத்தை தொடங்கி வடவிலங்கையை ஆள வைத்தது. அதன் பின் சாவகனின் தாய்லாந்து நாட்டு தாமிரலிங்க அரசு மற்ற பக்கத்து அரசுகளால் துண்டாடப்பட்டன.

தமிழில் தென்கிழக்காசியாவைச்ச சேர்ந்தவர்கள் சாவகர்கள் அல்லது யாவகர்கள் என அழைக்கக்கப்படுவதால் சாவகச்சேரி என்ற பெயர் வரக்காரணம் சந்திரபானுமன்னனின் காலத்தில் வந்து இருந்தவர்கள் குடியேறிய இடமாகாக கருதலாம்.

மேலும் “தென்மராட்சியின் தொன்மையும் பெருமையும்” என்ற கட்டுரையில் பேராசிரியர்பேராசிரியர் புஷ்பரட்ணம் அவர்கள் இலங்கையில் 15ஆம் நூற்றாண்டில் எழுந்த “கோகிலசந்தேஸய‘ என்ற சிங்கள இலக்கியம் சாவகச்சேரிப் பிராந்தியத்தை “சாவக்கோட்டை‘ என தென்மராட்சியை யாழ்ப்பாண அரசுடன் தொடர்பு படுத்துகிறது. இதே பிராந்தியத்தை 15ஆம், 16ஆம் நூற்றாண்டில் எழுந்த ‘திரிஸிங்கள கடயிம் ஸஹ வித்தி’ என்னும் நூல் ‘சாவகிரி‘ எனவும் குறிப்பிடுகின்றது. ஆதலால் சாவகச்சேரியானது 12ஆம் நூற்றாண்டுமுதல் 15ம் நூற்றாண்டுவரை இலங்கையின் வரலாற்றில் கேந்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இடமாக இருந்திருக்கின்றது என்பதில் ஐயமில்லை.

ஊர்குருவி
 

http://www.samakalam.com/செய்திகள்/யார்-இந்த-சாவகன்/

ஈழத் தமிழர்களின் துன்ப வரலாற்றில் ஒன்றான யாழ்ப்பாணம் இடப்பெயர்வு நடந்து 24  ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன.

கடந்த 1995ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் 30ஆம் திகதி யாழ். குடாநாட்டு மக்களின் வாழ்வில் மறக்க முடியாத பெரும் துன்ப சுமையாக அமைந்த தினமாகும்.

யாழ். குடாநாட்டு மக்கள் எறிகணைத்தாக்குதல், விமான குண்டு வீச்சுக்கள் இராணுவ நகர்வுகள், என பல இடப்பெயர்வுகளை சந்தித்தனர்.

ஆனால் இந்த ஒரே இரவில் ஒன்றாய்க்கூடி வாழ்ந்த மண்ணைவிட்டு தூக்கியெறியப்படுவோம் என எவரும் நினைத்திருக்க மாட்டார்கள்.

யாழ்ப்பாணத்தை கைப்பற்றி பாரிய இன அழிப்பு நடவடிக்கையை இராணுவம் மேற்கொள்ள இருக்கின்றதனால் உடனடியாக பாதுகாப்பான பிரதேசங்களான தென்மராட்சி வடமராட்சி வன்னிப் பகுதிகளுக்கு மக்களை இடம்பெயருமாறு விடுதலைப்புலிகள் ஒலிபெருக்கி கட்டிய வாகனங்களில் அறிவிப்பு செய்தார்கள்.

யாழ். குடாநாட்டினை வடபகுதியின் மற்றைய பிரதேசங்களுடன் இணைத்திருந்த வெறும் இரண்டு வீதிகளினூடாக 5 இலட்சம் மக்கள் ஓர் இரவு விடிவதற்குள் கடந்து செல்ல வேண்டும் என்ற நிர்ப்பந்தம் ஏற்பட்டது.

மேலும், இடைவழியில் நடந்த மரணங்களையும், பேரவலங்களையும் சந்தித்த 5 இலட்சம் மக்கள் தென்மராட்சியையும் கிளாலி ஊடாக வன்னியையும் அடைந்தனர். அங்கு தங்க இடமெதுவும் இன்றி ஆலயங்கள், தேவாலயங்கள், பேருந்து நிலையங்கள் என கண்ணில் பட்ட இடங்களில் மக்கள் தங்கள் வாழ்க்கையைத் தூக்கிப்போட்டனர்.

இடைவழியில் விமான குண்டு வீச்சுக்களால் இறந்து போனவர்கள்பலர். 24 மணி நேரமாக நடந்து நடந்து களைத்து போன மக்கள் அனுபவித்த பேரவலம் ஈழ விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றில் மக்கள் அனுபவித்த பெருந்துன்பங்களில் ஒன்றாகும்.

இதேவேளை அன்றைய நாளுக்கு மிகச்சரியாக 5 வருடங்களிற்கு முன்பு யாழ்ப்பாணத்தை விட்டு முஸ்லிம் மக்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர்.

ஆனால் முஸ்லிம்களின் வெளியேற்றத்திற்கு காரணமாயிருந்த புலிகள் பின்னர் பகிரங்க மன்னிப்பும் கவலையும் தெரிவித்து முஸ்லிம்களை மீளவும் யாழ்ப்பாணத்தில் குடியேற தடையேதும் இல்லை என கூறியிருந்தமையும் குறிப்பிடத்தக்கது.

http://athavannews.com/remembering-the-jaffna-exodus-500000-displaced/

1995 யாழ் தமிழர்களின்
ஒட்டுமொத்த இடப்பெயர்வின் போது
இதே காலப்பகுதியில் திரு நிரோசன் திரு திவாகர்
ஆகிய இரு தமிழீழ கலைஞர்களின் குரலால்
எமை நெகிழவைத்த அந்தப்பாடல்..
இதோ அதே நிரோசனின் குரல் உங்களுக்காக...!

blob:https://www.facebook.com/12e1ef3a-1eb2-4d8e-97f6-a42cad2aa528

மயூரப்பிரியன்

யாழ்ப்பாணம் கொக்குவில் – பிரம்படி படுகொலையின் 32 ஆவது நினைவேந்தல் நிகழ்வு இன்று சனிக்கிழமை நடைபெற்றது.  இப் படுகொலையில் உயிரிழந்தவர்களின் உறவினர்களாலும், அப்பகுதி மக்களாலும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட இந்நினைவேந்தல் நிகழ்வில் ஏராளமானவர்கள் கலந்து கொண்டு உயிரிழந்தவர்களுக்காக அஞ்சலிகளை செலுத்தியிருந்தனர்.

1987 ஆம் ஆண்டு அமைதிப் படை என்ற போர்வையில் யாழ்ப்பாணத்திற்கு வந்திறங்கிய இந்திய படையினர் பல்வேறு படுகொலைகளை அரங்கேற்றியிருந்தனர்.

இப்படுகொலைகளில் முதலாவதாக 1987 ஆம் ஆண்டு ஓக்டோபர் மாதம் 11ஆம் திகதி மற்றும் 12 ஆம் திகதிகளில் கொக்குவில் பிரம்படியில் 50 மேற்பட்ட பொது மக்கள் துப்பாக்கியால் சுட்டும், கவச வாகனம் (செய்ன்பிளக்) கொண்டு வீதியில் போட்டு நசித்தும் படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.

அமைதிப் படையாக வந்த இந்திய இரானுவத்தின் முதலலாவது தமிழ் இனப் படுகொலை சம்பவமாக பிரம்படி படுகொலை பதிவாகியிருந்தது.

இந்நிலையில் பிரம்படி சந்தியில் உயிரிழந்தவர்களின் நினைவாக சிறிய நினைவு தூபியும் அமைக்கப்பட்டிருந்தது.

குறித்த நினைவுத்தூபியிலையே இன்றைய தினம் நினைவேந்தல் நிகழ்வுகள் இடம்பெற்றன. #கொக்குவில் #பிரம்படி #படுகொலை #நினைவேந்தல்

https://yarl.com/forum3/forum/58-எங்கள்-மண்/?do=add

1796 ஆம் ஆண்டு காலப்பகுதில் திருகோணமலையின் ஆளுநராக இருந்த பன்-சென்டன் திருகோணமலைக்கான தனது சுற்றுப்பயணத்தின் போது தம்பலகாமம் வயல்வெளியில் நாட்டப்பட்டிருந்த கல்வெட்டு  ஒன்றைப் பார்வையிட்டதாகவும், அக்கல்வெட்டின் காலத்தையும், அதில் எழுதப்பட்ட வரலாற்று விடயங்களையும் அறிந்து கொள்வதற்கு அங்கு வாழ்ந்த மக்கள்  உதவ முன் வரவில்லை என தனது பயணக்குறிப்பில் பதிவு செய்துள்ளார். 

இக்கல்வெட்டை 1930 களில் பார்வையிட்ட பேராசிரியர் பரணவிதான அக்கல்வெட்டின் முன் பக்கத்திலுள்ள 11 வரிகளைப் படியெடுத்து அது பற்றிய செய்தியை முதன் முறையாக வெளிப்படுத்தியிருந்தார்.

 தற்போது கொழும்பு அருங்காட்சியகத்தில் காணப்படும் தம்பலகாமம் கல்வெட்டின் மைப்பிரதி பேராசிரியர் பரணவிதானவினாலேயே எடுக்கப்பட்டதாகத் தெரிய  வருகின்றது. ஆயினும் இக்கல்வெட்டு மைப்பிரதியில் உள்ள 11 வரிகளில் தெளிவாக உள்ள ஐந்து வரிகள் மட்டுமே  ஓரளவிற்கு வாசிக்கப்பட்டிருந்ததால் தம்பலகாமம் பற்றிய  வரலாற்றாய்வில் இக்கல்வெட்டு முழுமை பெற்றிருக்கவில்லை. பிற்காலத்தில் தமிழ் அறிஞர்கள் சிலர் இக்கல்வெட்டை நேரில் பார்வையிட்டுப் படியெடுக்க முயற்சித்த போதும் குறித்த கல்வெட்டு  தம்பலகாமம் வயல்வெளியில் காணப்படவில்லை.  இதனால் அவர்களது ஆய்வுகளில் இக்கல்வெட்டு மறைந்த அல்லது மறைக்கப்பட்ட கல்வெட்டாகவே பார்க்கப்பட்டு  வந்தது.

இந்நிலையில் திருகோணமலை மாவட்டத்தின் வரலாற்றுச் சின்னங்களை ஆவணப்படுத்துவதில் அதிக அக்கறையுடன் செயற்பட்டு வரும் தம்பலாகமத்தைச் சேர்ந்த வைத்திய கலாநிதி தங்கராசா ஜீவராஜ் தமது குழுவைச் சேர்ந்த திரு. விஜயானந்தன் விஜயகுமார்,  வைரமுத்து பிரபாகர் ஆகியோரின் உதவியுடன் தம்பலகாமத்தில் இரு இடங்களில் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ள கல்வெட்டுக்களை ஆய்வு  செய்வதற்கு வருமாறு எம்மை  அழைத்திருந்தார். 

அதன் பேரில் கடந்த வாரம் தொல்லியல் விரிவுரையாளர் திரு.கிரிகரன்,  தொல்லியல் இறுதி வருட மாணவர்களான திரு.கசிந்தன் மற்றும் சுதர்சன் ஆகியோருடன் தம்பலகாமம் சென்றிருந்தோம். இவ்விடங்களுக்கு நேரில் சென்று ஆய்வு  செய்வதற்கான வசதிகளை வைத்திய கலாநிதி ஜீவராஜ் வரலாற்று ஆர்வலர் பிரபாகர் ஊடாகச் செய்திருந்ததால் ஒரே நாளில் இரு இடங்களிலும் உள்ள கல்வெட்டுக்களைப் பார்வையிட முடிந்தது. அவற்றுள் சில கல்வெட்டுகள்  கட்டிட அழிபாடுகளுடன் தம்பலகாமம் காட்டுப்பகுதியில் உள்ள ஆழமான ஆற்றில் புதைந்து காணப்படுகின்றன. இதனால் ஆற்றில் இறங்கி புதையுண்ட கல்வெட்டுக்களை வெளியே எடுத்துப் படிக்க முடியவில்லை. ஆயினும் 

இவ் ஆறு வற்றிய காலத்தில் அக்கல்வெட்டுக்களை வெளியே எடுத்துப் படியெடுத்துப் படிக்க முடியும்  என்ற நம்பிக்கையுள்ளது.1930 இல் மறைந்த  அல்லது மறைக்கப்பட்ட அரிய தமிழ்க்கல்வெட்டு. இக்கல்வெட்டு தம்பலகாமம் நாயன்மார்திடல், மாவிலாங்கடி பிள்ளையார் ஆலயத்தில் காணப்படுகின்றது. 

இக்கல்வெட்டை அவ்வாலயத்தின் தலைவர் முத்துக்குமார் குணராசா தம்பலகாமத்தில் தனியார் காணியில் இருந்து கண்டெடுத்து தனது ஆலயத்தில்வைத்து பாதுகாத்து வருகின்றார். இதன் எழுத்தமைதியைக் கொண்டு இக்கல்வெட்டு இன்றைக்கு 800 ஆண்டுகளுக்கு (கி.பி.12- 13ஆம் நூற்றாண்டில்) முன்னர் பொறிக்கப்பட்டதென்பதை உறுதிப்படுத்த முடிகின்றது. இதில் பொறிக்கப்பட்ட தெளிவான  தமிழ்ச்சொற்களை வாசித்தபோது இக்கல்வெட்டையே இற்றைக்கு 300 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்  திருகோணமலையில் ஆளுனர் தம்பலகாமம் வயல்வெளியில் பார்வையிட்டுள்ளார் என்பது  தெரியவந்தது. 

1930களில் இக்கல்வெட்டை படியெடுத்த பேராசிரியர் பரணவிதான கல்வெட்டின் முன் பக்கத்தில்  மட்டும் 11 வரிகளில் சாசனம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஆனால் நாம் கல்லின் பின் பக்கத்தை நன்கு துப்பரவு செய்து பார்த்த போது அதிலும் 11 வரிகளில்  சாசனம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளதை கண்டுபிடிக்க முடிந்துள்ளது. ஆயினும் இக்கல்வெட்டு 1000 ஆண்டுகளுக்கு மேல் வயல்வெளிகளிலும், தனியார் காணிகளிலும், வீடுகளிலும் சரியாகப் பாதுகாக்கப்படாத நிலையில் வைக்கப்பட்டிருந்ததால் பல வரிவடிவங்கள் அழிவடைந்தும்,தேய்வடைந்தும் காணப்படுகின்றன. 

இவற்றைக் கருத்தில் கொண்டு இக்கல்வெட்டை பல்வேறு  முறைகளில் படியெடுத்து தென்னாசியாவின் தலைசிறந்த கல்வெட்டறிஞர் பேராசிரியர் சுப்பராயலு மற்றும் சிரேஷ்ட கல்வெட்டறிஞர் கலாநிதி இராஜகோபால் ஆகியோருக்கு அனுப்பி அவர்களின்  உதவியுடன் இக்கல்வெட்டை ஓரளவிற்கு வாசிக்க முடிந்துள்ளது. 

அதன்  வாசகம்  பின்வருமாறு: 

வரி:

1 ----

2 ----------மாதி

3 ------

 4 யிரண் ----தி

 5 ருக்கோணமலை

6 உலையான் நிச்ச

7 யித்த ஜகதப்பழூ

8 கண்டன் சந்தி 

9 க்கு நிலையாக ஜதரஸ

10 தம்பலகாம ஊ

 11 ரை நான் கெல் 

12 லைக்கு உள் எல்லா 

13 வினியோ

14 கங்கொள் 

15 ளும்படிக்கு

16 ம் இதுக்கு

17 மேற் பன்னி

18 நான் ஒரு – 

19 --------------- 

20 –மாகில்  நா

 21 – காகத்து

 22 க்கும் பிறந்வர்கள்.

இக்கல்வெட்டில் இருந்து திருகோணமலை உடையாரின் வேண்டுதலுக்கு இணைங்க ஜகதப்ப கண்டன் (சந்தி) பெயரில் உருவாக்கப்பட்ட நிறுவனத்தின் செயற்பாடுகளுக்கு (ஆலயப்பணிகளுக்கு) தம்பலகாமம் ஊரின்  அனைத்து வரிகளும் (அனைத்து விநியோகமும்)  வழங்கப்பட்ட செய்திகளையும், ஆணையையும் அறிந்து கொள்ளமுடிகின்றது. திருகோணமலை உடையாரின் தீர்மானத்திற்கு அமைவாக இத்தானம் உருவாக்கப்பட்டதால் தம்பலகாம ஊரின் வரிகள் அந்த ஊரில் இருந்த ஆலயத்தின் நிர்வாகச் செயற்பாடுகளுக்கு வழங்கப்பட்டதா அல்லது திருகோணமலையில் இருந்த ஆலயத்திற்கு வழங்கப்பட்டதா என்பதை உறுதிப்படுத்த முடியவில்லை. இக்கல்வெட்டில் வாசிக்க முடியாதிருக்கும் சில வரிகள் எதிர்காலத்தில் வாசிக்கப்படும் போது இவ்வாலயம் எங்கிருந்ததென்ற உண்மை தெரியவரலாம். 

இக்கல்வெட்டு திருகோணமலை மாவட்டத்தின் அதிலும் சிறப்பாக தம்பலகாமத்தின் இடைக்கால வரலாற்றுக்கு நம்பகத் தன்மையுடைய புதிய சில ஆதாரங்களைத் தருவதாக உள்ளது. தம்பலகாமம் பிராந்தியத்திற்கு 2500 முற்பட்ட வரலாறு உண்டு. அதை  அப்பிராந்தியத்தில் பரவலாகக் காணப்படும் ஆதியிரும்புக்கால குடியிருப்புகளும், பெருங்கற்கால ஈமச்சின்னங்களும் உறுதிசெய்கின்றன. இப்பிராந்தியம் பண்டுதொட்டு திருகோணமலைக் கோணேஸ்வரர் ஆலயத்துடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டிருந்ததற்குப் பல ஆதாரங்கள்காணப்படுகின்றன.

அத்தொடர்பின் காரணமாகவே 16ஆம் நூற்றாண்டில் போர்த்துக்கேயரால் திருக்கோணேஸ்வரர் ஆலயம் அழிக்கப்பட்ட போது அவ்வாலயத்தை நினைவுபடுத்தி தம்பலகாமத்தில் 17ஆம் நூற்றாண்டில் ஆதிகோணநாயகர் ஆலயம்  அமைக்கப்படக் காரணமாகும். தற்காலத்தில்  தம்பலகாமம் என அழைக்கப்படும்  இப்பிராந்தியம் கல்வெட்டில் தம்பலகாம ஊர் எனக் கூறப்பட்டிருப்பதில் இருந்து இற்றைக்கு 800 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே இப்பிராந்தியம் தமிழரின் பூர்வீக இடமாக இருந்ததை இக்கல்வெட்டு உறுதி செய்கின்றது. 

ஆதிகால, இடைக்கால வரலாற்று இலக்கியங்களில் திருகோணமலையும், அங்குள்ள துறைமுகமும் கோணா, கோகர்ணம், கோகர்ணபட்டினம், திரிகூடகிரி, கோணமாமலை என அழைக்கப்பட்டு வந்துள்ளன. ஆனால் இக்கல்வெட்டில் இப்பிராந்தியம் திருக்கோணமலை எனக் குறிப்பிடப்பட்டதிலிருந்து கி.பி. 13ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னரே இப்பெயர் வழக்கில் இருந்ததற்கு இக்கல்வெட்டு மேலுமொரு சான்றாகக் காணப்படுகின்றது. 

இக்கல்வெட்டு திருக்கோணமலை உடையார் பற்றிக் கூறுகின்றது. சாசன வழக்கில் உடையார் என்ற சொல் அரசனை அல்லது பெருநிலக்கிழாரான அரச பிரதிநிதியைக் குறிப்பதாகப் பேராசிரியர் பத்மநாதன் கூறுகின்றார். இவற்றிலிருந்து 12ஆம் அல்லது 13ஆம் நூற்றாண்டில் திருகோணமலைப் பிராந்தியம் அரசனின் அல்லது அரசபிரதிநிதியின் அதிகாரத்திற்கு உட்பட்ட இடமாக இருந்ததெனக் கூறலாம். இக்கல்வெட்டு திருகோணமலை உடையாரின் வேண்டுதலுக்கு இணங்க தம்பலகாம ஊரில் ஜகதப்ப கண்டன் பெயரில் தானம் உருவாக்கப்பட்டதாகக் கூறுகின்றது. ஜகதப்ப கண்டன் என்பது இருவேறுபட்ட பொருளில்  அமைந்த பெயராகும். ஜகதப்ப என்ற பெயர் அரசன் அல்லது போர்வீரனின் விருதுப்  பெயரைக் குறிக்கின்றது. கண்டன் என்பது போர்வீரனைக் குறிக்கும் சொல்லாகும். இவற்றில் இருந்து ஜகதப்ப கண்டனை தம்பலகாமத்தில் இருந்த அரசனாக அல்லது படைத்  தலைவனாகக் கருத இடமுண்டு. 

இக்கல்வெட்டின் சமகால இலங்கை அரசியல் வரலாறு கூறும் பாளி, சிங்கள இலக்கியங்கள் கலிங்கமாகனது ஆட்சியில் சிங்கள, பௌத்த மக்கள் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டதால் பொலநறுவை இராசதானியும், சிங்கள மக்களும் தெற்கு நோக்கி நகர்ந்தபோது வடஇலங்கையில் கலிங்கமாகன் தலைமையிலான அரசு தோன்றியதாகக் கூறுகின்றன. இவனது அரசின் தலைநகர் எங்கிருந்த தென்பதை இவ்விலக்கியங்கள் கூறவில்லை. ஆயினும் அவனது படைகள் நிலை கொண்டிருந்த இடங்கள் நிர்வாக ஒழுங்குகள் பற்றிக் கூறுகின்றன. அவற்றுள் திருகோணமலைப் பிராந்தியத்தில் உள்ள கோகர்ணம், கந்தளாய், கட்டுக்குளம் கொட்டியாரம் ஆகிய இடங்களில் கலிங்கமாகன் படைகள் நிலை கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்பட்டிருப்பது இங்கு சிறப்பாக நோக்கத்தக்கது. மட்டக்களப்பு பூர்வீக சரித்திரம்.  கலிங்கமாகன் ஆட்சியோடு கிழக்கிலங்கையில் வன்னிமைகளின் ஆட்சி தோன்றியதாகக் கூறுகின்றது. 

கோணேஸ்வரர் கல்வெட்டு முதலான தமிழ்  இலக்கியங்களும், ஒல்லாந்தர் கால ஆவணங்களும்  திருகோணமலைப்பற்று, கட்டுக்குளப்பற்று, கொட்டியாரப்பற்று மற்றும் தம்பலகாமப்பற்று முதலான வன்னிமைகளின் ஆட்சி பற்றிக் கூறுகின்றன. இங்கே கல்வெட்டில் கூறப்படும் தம்பலகாமத்து ஜகதப்ப கண்டனனை அரசனாக அல்லது படைத்தலைவனாகக் கொள்ளுமிடத்து இக்கல்வெட்டு வடக்கில் கலிங்கமாகன் ஆதிக்கம் இருந்ததற்கான முதலாவது நம்பத்தகுந்த ஆதாரம் என்ற சிறப்பை பெறும். எதிர்காலத்தில் இக்கல்வெட்டுப் பற்றிய விரிவான ஆய்வுகள் இக்கருத்தை உறுதிசெய்யலாம்.

இலங்கைத் தமிழர் வரலாறு பற்றிய ஆய்வில் கல்வெட்டுக்கள் நம்பகத்தன்மை உடைய சான்றுகளாகும். 

இலங்கையில் இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்பட்ட தமிழ்க் கல்வெட்டுக்களில் அதிக எண்ணிக்கையிலானவை திருகோணமலை மாவட்டத்தில் இருந்து கண்டு பிடிக்கப்பட்டுள்ளன. 

ஆயினும் அக் கல்வெட்டுக்களை ஒன்றுசேர ஆவணப்படுத்தி குறிப்பிட்ட ஒரு இடத்தில் பாதுகாக்கப்படுவதற்கான முயற்சிகள் எடுக்கப்படவில்லை என்ற ஆதங்கம் தமிழ் ஆர்வலர்கள்

மத்தியில் காணப்படுகின்றது. ஆயினும் திருகோணமலை மக்களிடையே தமது பிரதேசத்தின் வரலாற்றுச் சின்னங்களை கண்டறிந்து ஆவணப்படுத்த வேண்டும் என்ற விழிப்புணர்வு 1960 களில் இருந்து தோன்றிய வரலாறு காணப்படுகின்றது. அதனை சமகாலத்தில் முன்னெடுத்துச் செல்லும் துடிப்புள்ள இளைஞர்களில் ஒருவராக வைத்திய கலாநிதி ஜீவராஜ் அவர்களைப்

பார்க்கின்றேன். இதற்கு இவரின்  தந்தை திரு.தங்கராசா, பேரன் அமரர் வேலாயூதம் ஆகியோர்  ஆதிகோணநாயகர் கோயிலின் மரபுவழி அறங்காவலர்களாகும். 

இவர்கள் புத்திரிகை, கலை, இலக்கிய, வரலாறு ஆகிய பணிகளால் தமிழ்  அறிஞர்களுக்கு நன்கு பரிச்சயமானவர்கள். இப்பின்புலத்தின் வழிவந்த யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்து உருவான வைத்திய கலாநிதி ஜீவராஜூம், அவரின்  சகோதரியான தம்பலகாமம் பிரதேச செயலாளர் திருமதி 

ஜெயகௌரி ஸ்ரீபதியும் சமகாலத்தில் தமக்குரிய கடமைகளுக்கு அப்பால் தம்பலகாமத்தின் வரலாற்றுச்  சின்னங்களைக் கண்டறித்து ஆவணப்படுத்தும் பணிகளில் கடுமையாக உழைத்து வருவது இலங்கைத் தமிழர் வரலாறு பற்றிய ஆய்வுக்குப் புதுவழி காட்டுவதாக உள்ளது.

(பேராசிரியர் ப.புஷ்பரட்ணம் தலைவவர்  வரலாற்றுத்துறை  யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம்) 

https://www.virakesari.lk/article/65948

ஈழத் தமிழர்களின் இன விடுதலைப் போராட்டத்தை சிதைக்க நினைத்த சிங்கள அரசு அவர்களுக்கு இனப் பேரழிவை உண்டு பண்ணி, வரலாறு முழுதும் மீள முடியாத இனமாக ஆக்க நினைத்தது. ஈழப் போரின் இறுதியில் சிறிதும், தயக்கமின்றி ஈழத் தமிழ் இனத்தை வேட்டையாடியது சிங்கள அரசு. அதற்கான உலகின் இடமளிப்புத்தான் சரணடைந்தவர்களும்  கையளிக்கப்பட்டவர்களும் காணாமல் போய் விட்டனர் என்று கைவிரிக்கும் பெரும் தைரியத்தை சிங்கள அரசுக்கு கொடுத்தது.  இது ஈழத் தமிழ் இனத்தையே காணாமல் ஆக்கும் தைரியத்தையும் கொடுத்திருக்கிறது.

இலங்கேஸ்வரன் என்பது இலங்கையை ஆண்ட தமிழ் மன்னர்களுக்கு சூட்டப்படும் பெயர் என்று வரலாற்று பத்தி எழுத்தாளர் கலாநிதி த. ஜீவராசா எழுதியிருந்தார். அந்த அடிப்படையில்தான் இராவணனை இலங்கேஸ்வரன் என்கிறோம். கம்பராமாயணமும் அப்படிச் சித்திரிக்கிறது. ஒரு காலத்தில் இலங்கேஸ்வரர்களாக ஈழத்தை ஆண்ட தமிழினம் பின்னர், சிறுபான்மை இனமானது. இலங்கையில் இரண்டு சம அந்தஸ்துள்ள நாடுகள் அமையக் கூடிய சூழல் பிரித்தானிய வெளியேற்றத்தின்போது ஏற்பட்டபோதும் நல்லிணக்கம் பேசி அவ் வாய்ப்பு தவறவிடப்பட்டது.

வடக்கு கிழக்கு சிறுபான்மை தமிழர்கள் ஆக்கப்பட்ட ஈழத் தமிழ் மக்கள், இன்றைக்கு வடக்கு தமிழர்கள் என்கின்ற அளவில் கிழக்கின் சிங்கள மற்றும் இஸ்லாமியவாதக் குடியேற்ற சூழல்கள் தள்ள முற்படுகின்றன. தமிழீழமே இன்றைக்கு சுருங்கிப் போயிருப்பதைப் போன்றதொரு தோற்றம் ஏற்படுத்தப்படுகின்றது. தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளின் காலத்தில் தமிழீழம் குறித்துப் பேசும் ஒரு சிங்களப் பேரினவாதிகூட வடக்கு கிழக்கிற்கு அதிகாரம் தரமாட்டோம் என்று சொல்லுவார். இன்று வடக்கிற்கு அதிகாரத்தை தர ஒருபோதும் இடமிளிக்கோம் என்று பேசப் பார்க்கிறார்.

தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளின் காலத்தில் இருந்த பெரும்பாலான நிலங்கள் இன்று காணாமல் ஆக்கப்பட்டுவிட்டன. எமது தலைமைகள் ஆளும் சிங்கள அரசைக் காப்பாற்றுகின்றன. மைத்திரிபால சிறிசேனவை ஆட்சியில் அமர்த்தினோம். அவரது ஆட்சியைத் தொடர்ந்து பாதுகாக்க உதவுகிறோம். சர்வதேசத்தை துணைக்கு அழைத்துவிட்டு, அதன் பிடியிலிருந்து தப்பவும் நாமே உதவிக் கொண்டிருக்கிறோம். மைத்திரியுடன் ரணிலுக்கு முரண்பாடு. ரணிலை நாம் காப்பாற்றுகிறோம். ரணில் அரசு இன்றைக்குத் தமிழ் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களால்தான் காப்பாற்றப்பட்டிருக்கிறது.

ஒருபுறத்தில் தமிழ் தலைமைகளின் ஆதரவைப் பெற்றுக் கொண்டு மறுபுறத்தில் தமிழர்களின் உரிமைகளையும் பண்பாட்டு அம்மசங்களையும் திருடும், காணாமல் ஆக்கும் வேலையை சிங்கள அரசும் அதன் தலைவரும், பிரதமரும் செய்து கொண்டிருக்கின்றனர். இந்த நாளின் பெரும் சூத்திரதாரிகளும் இந்த நாளின் எதிரிகளுமே இலங்கை ஆட்சியாளர்களைப் போன்றவர்கள்தான். மணலாறு என்ற ஈழத் தமிழர்களின் பிரதேசத்தைக் காணாமல் ஆக்கி, வெலி ஓயா உருவாக்கப்பட்டது. இத்தகைய செயல்களுக்காகவே ஈழத் தமிழர்கள் ஆயுதம் ஏந்திப் போராடும் சூழலே ஏற்பட்டது.

ஆனால், இன்றைக்கு வந்து இலங்கை ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன, ஆமையன் குளம் என்ற தமிழ் குளத்தைக் காணாமல் ஆக்கிவிட்டு, அதை சிங்களக் குளமாக்கி திறந்து வைத்துச் செல்கிறார். ஈழ இன விடுதலைக்கான போராட்டம் இலங்கைத் தீவில் நடந்தது. அதனைச் சிதைக்க தமிழ் இன அழிப்பை சிங்கள அரசு மேற்கொண்டது. இவ்வளவு நடந்த பின்னரும், வவுனியா ஒதியமலையை அண்டிய பகுதியில் நாளும் பொழுதும் ஒரு சிங்களக் குடி குடியேறிக் கொண்டிருக்கின்றது. யாரோ ஒரு பிக்கு வந்து புத்தர் சிலையுடன் குடி ஊன்றிக் கொண்டிருக்கிறார்.

செம்மலையில் இந்து ஆலய வளாகத்தை அடாத்தாகப் பிடித்து, பௌத்த சிங்களப் பிக்கு பாரிய புத்தர் சிலை கட்டி விகாரை அமைக்கிறார். வடக்கு கிழக்கில் ஆயிரம் இடங்களில் புத்தர் சிலைகளை அமைக்க ஜனாதிபதி சிறிசேனதான் திட்டம் தீட்டியவர். இதனால்தான் கன்னியாவில் பாரிய நெருக்கடி உருவாகியது. அங்குள்ள இந்து ஆலய நிலத்தில், விகாரை அமைக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. நீதிமன்றத்தால் அந்த முயற்சி தடுக்கப்பட்டாலும் அரசாணைப்படியும் அதிகாரபூர்வமற்ற முறையிலும் குடியேற்ற முயற்சிகள் வேறு இடங்களில் நடந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன.

ஒன்று மாத்திரம் நன்றாகப் புலப்படுகின்றது. முள்ளிவாய்க்கால் இறுதிப் போரில் ராணுவத்தை நோக்கிச் சென்று சரணடைந்தவர்கள் மாத்திரம் காணாமல் ஆக்கப்படவில்லை. போர் முடிவுக்கு வந்த பின்னர், அருட்தந்தை பிரான்சிஸ் அடிகளாருடன் கையளிக்கப்பட்ட பல நூற்றுக்கணக்கான போராளிகள் மற்றும் அவர்களின் குடும்பங்கள் மாத்திரம் காணாமல் ஆக்கப்படவில்லை. காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களுக்காகப் போராடிய உறவுகளும் காணாமல் ஆக்கப்படுகிறார்கள். மெல்ல மெல்ல அவர்களும் இந்த மண்ணுக்குள் காணாமல் தொலைக்கப்படுகிறார்கள்.

ரணிலும் மைத்திரியும் முரண்படுகின்றனர். ரணிலும் மகிந்தவும் முரண்படுகின்றனர். மைத்திரியும் கோத்தாவும் முரண்டுகின்றனர். ஆனால் இவர்கள் யாரும் காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்கள் தொடர்பில் வாய் திறப்பதில்லை. சிங்கள ராணுவத்தின், சிங்கள அரசுகளின் இனப்படுகொலைக் குற்றங்களைப் பாதுகாப்பதில் மிக கச்சிதமாக, மிக ஒற்றுமையாக செயற்பட்டு வருகின்றனர். காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களின் தாய்மார்கள், தந்தையர்கள் போராடுவது பற்றி அவர்களுக்கு எந்தக் கவலையும் இல்லை. துளியும் குற்றமில்லை.

அவர்கள் இதைத்தான் எண்ணுகின்றனர் போலும். காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களுக்காகப் போராடுகின்ற தாய் – தந்தையர்களும் மெல்ல மெல்ல காணாமல் ஆகிப் போவார்கள். அப்போது கேள்வி எழுப்ப எவரும் இருக்க மாட்டார்கள் என்று. இதே விசயத்தைதான் எல்லா இடத்திலும் சிங்கள அரசு பிரயோகிக்கிறது. நாம் நிலத்தின் அதிகாரத்தைக் கேட்கிறோம். அவர்கள் தொடர்ந்து நிலத்தைக் காணாமல் ஆக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நாம் நமது கடலைக் கோருகிறோம். அவர்கள் கடலைக் காணாமல் ஆக்குகிறார்கள். நாம் நமது காட்டைக் கோருகிறோம் அவர்கள் காட்டை காணாமல் ஆக்குகிறார்கள். அவர்கள் எல்லாவற்றையும் காணாமல் ஆக்குவதைத்தான் தீர்வாகக் கொண்டுள்ளனர்.

இப்போது நாங்கள் ஆலயத்திற்குப் பெரிதாகச் செல்வதில்லை. நல்ல தருணம். அவர்கள் ஆலயங்களைக் காணாமல் ஆக்கி புத்த விகாரைகளைக் கட்டுகிறார்கள். நாம் பண்பாட்டு உணர்வு உரிமையை மறந்துவிடுகிறோம். அவர்கள் அதனையும் காணாமல் ஆக்குகிறார்கள். எங்களை பக்கத்தில் வைத்திருந்தபடி, எங்களைத் துணையாக்கிக் கொண்டே எங்களைக் காணாமல் ஆக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இன்றைக்கு ஒன்றுபட்ட இலங்கையைப் பேசிக் கொண்டு ஈழ விடுதலைப் போராட்டத்தைக் காணாமல் ஆக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இதே நிலைமை தொடர்ந்தால், எதிர்வரும் காலத்தில் இந்த நாளில் ஒட்டுமொத்தமாகக் காணாமல் போனோர் என்றொரு இனமாக ஈழத் தமிழரையும் நினைவுகூர வேண்டிய நிலை வரும். இதே நிலை தொடர்ந்தால் ஈழம் என்றொரு காணாமல்போன நிலத்தையும் நினைவுகூர வேண்டி வரும். காணாமல் போன ஒரு தாயின் வலியை உணர்தலும் அதற்காய் இயங்குதலும்தான் இந்த நிலையை இல்லாமல் செய்யும் முதல் புள்ளியாய் இருக்கும்.

https://uyirmmai.com/article/காணாமல்-ஆக்கப்பட்டோர்-என/

பிரதான பட மூலம், Selvaraja Rajasegar, ஏனைய படங்கள் கட்டுரையாளர்

மன்னார் முள்ளிக்கண்டல் என்ற ஏழ்மையான கிராமத்தில் வாழ்ந்துவருபவர்கள் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பின் முன்னாள் போராளிகளான பிரேம்குமாரும் சுகந்தியும். இவர்கள் இருவரும் போரால் காயமடைந்தவர்கள். சுகந்திக்கு தாடைப் பகுதியில் பலத்த காயம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. பிரேம்குமாருக்கு இடது முழங்கையின் கீழ் பகுதி இல்லை. இடது கால் முழுவதுமாக செயற்கைக் கால் பொருத்தியிருக்கிறார். இவர்கள் இருவருக்கும் 6 வயதில் மகன் ஒருவர் இருக்கிறார்.

வேயாத ஓலைகளை சுவராகவும் தகரத்தை கூரையாகவும் கொண்ட குடிலில்தான் வாழ்கிறார்கள். இவர்களுடைய உறவுக்கார பெண்ணொருவரும் கைக்குழந்தையுடன் இந்த குடிலில்தான் வாழ்ந்துவருகிறார்.

மின்சாரம் இல்லாத இந்த கிராமத்தை இரவு முழுவதும் கடும் இருள் சூழ்ந்திருக்கும். இவர்கள் தூங்கும் வரை சிறிய மண்ணெண்னை விளக்கு மட்டும் எரிந்துகொண்டிருக்கும். ஒரு வாரத்துக்கு முன்னர் விசப்பாம்பொன்றும் குடிலுக்குல் வந்ததாகக் சுகந்தி கூறுகிறார்.

“எங்கள் இருவருக்கும் ஶ்ரீலங்கா பிரீமியர் லீக்கின் முதல் போட்டியைப் பார்ப்பதற்கு அழைப்பும் விடுக்கப்பட்டிருந்தது. நாங்கள் சந்தோசமாக போனோம். 2012ஆம் ஆண்டு இடம்பெற்ற தேசிய துப்பாக்கிச் சுடும் போட்டியில் நான் முதல் இடத்தைப் பெற்றதற்காகவே இந்த அழைப்பு வந்தது. நாமல் ராஜபக்‌ஷ வந்து என்னை அணைத்துக்கொண்டார். அப்போது நான் புனர்வாழ்வு முகாமில் இருந்தேன். இராணுவத்தில் இருக்கும் மேஜர் ஒருவர்தான் இந்தப் போட்டிக்கு போவதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்து கொடுத்தார். நூறு புள்ளிகளில் 96 புள்ளிகளை நான் பெற்றேன். ஆனாலும், நாங்கள் இப்போது இருக்கும் நிலைமையைப் பாருங்கள்” என்று கூறுகிறார் பிரேமகுமார்.

“அதனோடு ஆரம்பமான பரா ஒலிம்பிக் போட்டிக்கு இரண்டாவதாகவும் மூன்றாவதாகவும் வந்தவர்களே அனுப்பப்பட்டார்கள். 96 புள்ளியென்பது போட்டியொன்றை வெல்வதற்கான புள்ளியாகும். யாரும் நூற்றுக்கு 90 புள்ளிகளைக் கூடப் பெறுவதில்லை. அன்று என்னை அனுப்பியிருந்தார்கள் என்றால் இன்று எங்களுடைய வாழ்வில் மாறுதல் ஏற்பட்டிருக்கும். நான் வெற்றி பெறுவதற்கும் ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது.

முகம் காயமடைந்த நிலையில் வாழ்வதற்குப் போராடிக் கொண்டிருந்த சுகந்தியை நான் திருமணம் செய்துகொண்டேன். நாங்கள் பரஸ்பரம் எங்களுக்கு உதவிகள் செய்துகொள்ளவேண்டும்.”

சுகந்திக்கு இப்போது 39 வயது. 19 வயதில் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பில் சேர்ந்திருக்கிறார். அவர் இவ்வாறு கூறுகிறார்.

“எங்களுடைய மக்களுக்காக போராடுவதற்கு ஆசையாக இருந்தது. ஒரு இனமாகப் போராடிக் கொண்டிருக்கும்போது என்னால் பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியவில்லை. என்னுடைய தோழிகள் நிறையப் பேர் அந்தக் காலப்பகுதியில் இயக்கத்தில் சேர்ந்துகொண்டார்கள். அப்போது நாங்கள் இடம்பெயர்ந்திருந்தோம். அம்மாவும் குண்டுத்தாக்குதல் ஒன்றில் சிக்கி உயிரிழந்திருந்தார்.

புதுக்குடியிருப்பு பயிற்சி முகாமில் இருந்தபோது ஷெல்லொன்று வந்து விழுந்தது. 18 பேர் அந்த இடத்திலேயே பலியானார்கள். பொதுமக்களும் உயிரிழந்தார்கள். எனது கீழ் தாடைப் பகுதியைக் கிழித்துக்கொண்டு குண்டுச் சிதறலொன்று சென்றது. நீண்டகாலம் இயக்கத்தின் வைத்தியசாலையில்தான் இருந்தேன். பிறகு இயக்கத்தின் வைத்திய பிரிவில் சேர்ந்துகொண்டேன்.

நாங்கள் 2012ஆம் ஆண்டு திருமணம் செய்துகொண்டோம். குளமொன்றில் இருந்த குண்டொன்று வெடித்ததில் இவருக்கு கையும் காலும் பறிபோனது. இவரும் இயக்கத்தில் இருந்ததால் 2009 இருவருமாக இராணுவத்திடம் சரணடைந்தோம். ஒன்றரை வருடத்தில் புனர்வாழ்வு முகாமிலிருந்து என்னை அனுப்பினார்கள். இவருக்கு கொஞ்ச காலம் இருக்கவேண்டி ஏற்பட்டது.

தையல் இயந்திரமொன்றும் சைக்கிளொன்றும் அரசாங்கம் தந்தது. நண்பரொருவர் ஆடொன்றைத் தந்தார். பாலெடுக்கவேண்டும் என்றால் அதுக்கும் நல்ல சாப்பாடு தேவைதானே. இல்லையென்றால் தண்ணீர் மாதிரிதான் பால் வரும். நல்ல சாப்பாடு வாங்கவேண்டும் என்றால் காசு தேவை. காசும் இல்லை, பாலும் இல்லை.

நாங்கள் தெரிந்த ஒருவருடைய ஒரு ஏக்கர் தென்னங்காணியொன்றை பராமரித்துவருகிறோம். 150 கன்றுகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றவேண்டும். ஒரு வாரத்துக்கு 1000 ரூபா தருவார்கள். 4000 ரூபாதான் எங்களுடைய ஒரு மாத வருமானம்.

எங்களுக்கும் ஒரு ஏக்கர் நிலம் இருக்கிறது. வேலியொன்று இல்லாததால் பயிர்செய்ய முடியாது. கொழும்பு அரசாங்கம் இலவசமாக தண்ணீர் தருகிறது. மாகாண சபை பற்றி மட்டும் கேட்கவேண்டாம். இதுவரை எங்களுக்கு செய்தது ஒன்றுமில்லை.

திரும்பவும் போரொன்று ஆரம்பமாவதற்கு நான் ஒருபோதும் விருப்பமில்லை. ஆனால், பிரபாகரன் மீது மரியாதை இருக்கிறது. அவர் ஒரு நேர்மையான போராளித் தலைவர். அரசியல் பற்றி பிரேம்குமாரிடம் கேளுங்கள். எனக்கென்றால் வெறுத்துப்போயுள்ளது.”

“நான் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பிற்குத்தான் வாக்களித்தேன். இனி வாக்களிக்க மாட்டேன்” என்கிறார் பிரேம்குமார். “இனி கோட்டாபயவிற்குத்தான் கொடுப்பேன். தாக்குதல் நடத்தியவர்களுக்காவது எங்கள் மீது ஒரு எண்ணம் இருக்கும்தானே” என்று அவர் மேலும் கூறுகிறார். அருகில் உட்கார்ந்திருக்கும் சுகந்தி, “கோபத்தால் பேசுற பேச்சு இது” என்று கூறுகிறார்.

பிரேம்குமார் ஒரு கையில் மண்வெட்டியைப் பிடித்துக்கொண்டு மண்ணை கொத்துகிறார். இந்திய உதவியுடன் கட்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் வீட்டிற்குத் தேவையான சீமேந்துக் கல்லை இருவரும் இணைந்தே செய்கிறார்கள். வீட்டிற்கான அடித்தள வேலை நிறைவடைந்துள்ளது.

நிலம் காய்ந்து காணப்படுகிறது. காற்று சூடாக இருக்கிறது. மழையைக் கண்ட நாளே நினைவில்லை. ஆனாலும் சுகந்தியினதும் பிரேம்குமாரினதும் முகங்களில் எதிர்பார்ப்புகள் நிறைந்து காணப்படுகின்றன.

“விட்டுத்தள்ள முடியாது, எப்படியாவது வாழத்தானே வேண்டும்” வரண்டு வெடித்துப்போயிருக்கும் மண்யைப் பார்த்துக் கொண்டு சுகந்தி கூறுகிறார். பிரேம்குமார் 5 கவிதைப் புத்தகங்கள் எழுதியிருக்கிறார். அதில் ஒரு புத்தகம் மட்டும் வெளியாகியிருக்கிறது.

“நாங்களும் வெளிநாட்டுக்குப் போயிருக்கலாம்” பிரேம்குமாரின் குரலில் விரக்தி தெரிகிறது. “ஏன் போனவர்களினால் முன்னாள் போராளிகளுக்கு உதவிகள் கிடைக்கவில்லையா? என்று நான் கேட்டேன்.

“ஜெனீவாவில் பேரணி செல்லும் புலம்பெயர் மக்களுக்கும் இங்கு வாக்கு கேட்டுவரும் அரசியல்வாதிகளுக்கும் இடையில் எந்த வித்தியாசத்தையும் நான் பார்க்கவில்லை. இரண்டு தரப்பும் ஏமாற்று வேலைதான் செய்கிறது” என்கிறார் பிரேம்குமார்.

தமிழ் மக்களின் உரிமைக்காக தங்களுடைய இளமையை தியாகம் செய்த சுகந்தியும் பிரேம்குமாரும் ஏழ்மையின் அடிமட்டத்தில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறார்கள். சுயதொழில் ஒன்றை ஆரம்பிக்குமாறு சமூக சேவை அமைப்பொன்று வழங்கிய 5000 ரூபாவில் கோழி வளர்ப்பதற்கு இருவரும் தீர்மானித்திருக்கிறார்கள். அடுத்த 5000 ரூபா கோழி வளர்ப்பில் வெற்றியடைந்தால் மட்டுமே கிடைக்கும்.

இவர்களுடைய வாழ்க்கை மட்டுமல்ல, இங்கிருக்கும் பல தமிழ், முஸ்லிம் குடும்பங்களின் நிலைமையும் இதுதான். ஒரு அம்மா, ஒரு நாளைக்கு தான் 6,7 முட்டைகள் விற்று பெறும் வருமானம் தவிர வேறெதுவும் கிடைப்பதில்லை என்று கூறுகிறார்.

பக்கத்து கிராமத்தில் உள்ள மக்களின் காணிகளில் ‘கருவா’ அரபி மொழியில் ஆடு என்று அர்த்தம்) என்றழைக்கப்படும் செடிகள் கூட்டம் கூட்டமாக வளர்ந்திருக்கிறது. இதனுடைய உண்மையான பெயர் தெரிந்தவர்கள் யாரும் அங்கிருக்கவில்லை. 1987 இந்திய – இலங்கை ஒப்பந்தத்தின் பின்னர் இங்கு வந்த இந்திய இராணுவத்தினர் உணவுக்காக நூற்றுக்கணக்கில் ஆடுகளையும் கொண்டுவந்திருந்தனர். இந்த ஆடுகளுக்குத் தீனியாக கருவா செடிகளை இந்திய இராணுவத்தினர் வளர்த்திருக்கிறார்கள். இந்தச் செடியில் விளையும் சிறிய காய் ஆடுகளுக்கு உணவாக வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. இன்றும் கூட மன்னாரின் பெரும்பகுதியில் இந்தச் செடிகளைக் காணலாம். போரின்போது இடம்பெயர்ந்து மீண்டும் சொந்த இடங்களுக்குத் திரும்பியபோது இவர்களுடைய நிலத்தை கருவா செடிகளே முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்திருந்தன.

இலங்கை அரசாங்கமோ இந்திய அரசாங்கமோ இந்தக் கருவா காட்டை சுத்தம் செய்து கொடுக்கவில்லை. இறுதியில் தொண்டு நிறுவனங்கள் முன்வந்து 62 ஏக்கர் நிலத்தை சுத்தம் செய்து கொடுத்துள்ளன. இப்போது மக்கள் பயிர்ச்செய்கை செய்து வருகிறார்கள்.

மிக சுலபமாக செய்து முடிக்கக்கூடிய வேலைகளைக் கூட செய்யாத நல்லாட்சியிடம் அல்லது எந்நாளும் அரசியல் பேச்சுக்களை மாத்திரம் பேசும் மாகாண சபையிடம் இந்த மக்களுக்கு எந்தப் பிரயோசனமும் இல்லை.

இந்தியாவுக்கு இடம்பெயர்ந்து மீண்டும் இங்கு வந்து குடியேறியிருக்கும் சில குடும்பங்களும் இருக்கிறார்கள். அவ்வாறான ஒரு குடும்பத்தில் தகவல் தொழில்நுட்பம் படித்த இளைய வயதுடைய பெண்ணொருவரைச் சந்தித்தேன். வேலை இல்லாமல் வீட்டில்தான் இருக்கிறார். இவருடைய குடும்பமும் கோழிகளை நம்பியே இருக்கிறது. தன்னுடைய எதிர்காலம் என்னவாக இருக்கும் என்று கூட அவரால் தீர்மானிக்க முடியாமல் இருக்கிறது. அவருடைய அந்த அப்பாவித்தனமான சிரிப்பை என்னால் இன்னும் மறக்க முடியவில்லை.

சுகந்தியும் பிரேம்குமாரும் சொல்வது போன்று அவர்களுக்கு அவர்கள் மட்டுமே துணை. இதுவரைக்கும் அப்படித்தான். “எப்படியிருந்தாலும் நாங்கள் முகம்கொடுத்த சம்பவங்களை எங்கள் பிள்ளைகள் அனுபவிக்கக்கூடாது. மாற்றமொன்று தேவைப்படுகிறது” என்கிறார்கள் சுகந்தி, பிரேம்குமார் தம்பதியினர்.

කාෂ්ටක පොළවට යටවෙන සටන්කාමී ජීවිත! என்ற தலைப்பில் சுனந்த தேசப்பிரியஎழுதி ‘ராவய’ பத்திரிகையில் வெளியான கட்டுரையின் தமிழாக்கம்.

குறிப்பு: பார்த்தீனியம் செடியையே கருவா என்று கட்டுரையாளரால் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

https://maatram.org/?p=8107

யாழ் வடமராட்சி கிழக்கு நாகர்கோயில் பாடசாலை மாணவர்கள் 39பேர் படுகொலை செய்யப்பட்ட நினைவு தினம் இன்றாகும்.

1995 செப்டெம்பர் 22 ஆம் திகதி யாழ்ப்பாணம், நாகர்கோயில்மத்திய பாடசாலையில் இலங்கை விமானப் படையினரின் குண்டுவீச்சில் 39 மாணவர்கள் உயிரிழந்த 21ஆவது ஆண்டு நினைவு தினம் இன்று நினைவுகூறப்படுகிறது.

1995 செப்டெம்பர் 22 ஆம் திகதி, அன்று பகல் 12:30 மணியளவில் மதியநேர இடைவேளைக்கு மணியடித்த போது பிள்ளைகள் வெளியில் வந்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். பகல் 12.50 மணிக்கு இலங்கை விமானப் படைகளின் ‘புக்காரா’ விமானங்கள் குண்டுகளை கண்மூடித்தனமாக வீசின.

எதுவும் அறியாத மாணவர்கள் மரமொன்றின் கீழே பதுங்கிக் கொண்டனர். இந்தத் தாக்குதல்களால் மரத்தின் கீழே நின்ற 25 சிறார்கள் உடல்சிதறி அநியாயமாக கொல்லப்பட்டனர்.

இந்தத் தாக்குதலின்போது மொத்தம் 39 பேர் ஒட்டுமொத்தமாக ஸ்தலத்திலேயே கொல்லப்பட்டனர். 200 பேர் வரையில் படுகாயமடைந்தனர். இதில் கொல்லப்பட்டவர்களில் 6 வயது குழந்தை முதல் 16 வயது சிறுவன் வரை அடங்குகின்றனர். #நாகர்கோவில்  #பாடசாலை #மாணவர் #படுகொலை  #நினைவுதினம்

http://globaltamilnews.net/2019/130918/

தமிழ் மக்களின் முக்கிய ஆறு கோரிக்கைகளை முன்வைத்தும் தமிழ் மக்கள் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளை அனைத்துலகத்துக்கு வெளிப்படுத்தும் வகையிலும்  எழுக தமிழ் பேரணி யாழில் இடம்பெறவுள்ளது.

வடக்கு, கிழக்கு வாழ் தமிழ் மக்களை அணித்திரட்டும் இந்த பேரணி தமிழ் மக்கள் பேரவையின் ஏற்பாட்டில் இன்று (திங்கட்கிழமை) யாழ்ப்பாணத்தில் நடைபெறவுள்ளது.

யாழ்ப்பாண பல்கலைக்கழக முன்றலில் இருந்தும் நல்லூர் கந்தசுவாமி ஆலய முன்றலில் இருந்தும் இரண்டு பேரணிகள் காலை 9 மணிக்கு ஆரம்பமாகின்றன.

இந்த பேரணிகள் யாழ். கோட்டை அருகேயுள்ள முற்றவெளி திடலில் முடிவடையவுள்ளன. அங்கு எழுக தமிழ் பிரகடனம் வாசிக்கப்பட்டு நிறைவேற்றப்படும். அத்துடன் பொதுஅமைப்புகளின் பிரதிநிதிகள் மற்றும் பிரமுகர்கள் உரையாற்றவுள்ளனர்.

தமிழர் தாயகத்தில் சிங்கள குடியேற்றங்களை நிறுத்து, இலங்கை போர்க்குற்றவாளிகளை அனைத்துலக நீதிமன்றத்தில் நிறுத்து, எல்லா அரசியல் கைதிகளையும் விடுதலை செய், வலிந்து காணாமலாக்கப்பட்டவர்கள் தொடர்பாக பக்கசார்பற்ற அனைத்துலக விசாரணையை நடத்து, தமிழ்ப் பகுதிகளில் இராணுவ மயமாக்கலை நிறுத்து, போரினால் இடம்பெயர்ந்த அனைவரையும் சொந்த இடங்களில் மீள்குடியமர்த்து ஆகிய ஆறு பிரதான கோரிக்கைகளை முன்வைத்தே இந்த எழுக தமிழ் பேரணி நடத்தப்படுகிறது.

எழுக தமிழ் பேரணியில் பங்கேற்க வவுனியா, அம்பாறை, திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, மன்னார் ஆகிய இடங்களில் இருந்து பொதுமக்களை ஏற்றி வருவதற்காக 35 இற்கும் அதிகமான பேருந்துகள் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளன என்றும் 15 ஆயிரத்துக்கும் அதிகமான மக்கள் இதில் பங்கேற்பார்கள் என எதிர்பார்ப்பதாக தமிழ்  மக்கள் பேரவையின் இணைத்தலைவர் சி.வி.விக்னேஸ்வரன் தெரிவித்துள்ளார்.

இன்றைய எழுகத் தமிழ் பேரணிக்கு 60இற்கும் மேற்பட்ட அமைப்புகள் ஆதரவைத் தெரிவித்திருப்பதாக தமிழ் மக்கள் பேரவை அறிவித்துள்ளது.

இதேவேளை, இந்த பேரணிக்கு ஆதரவாக வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் கதவடைப்பு போராட்டத்தை முன்னெடுக்குமாறு, தமிழ் மக்கள் பேரவை கோரிக்கை விடுத்துள்ளது.

எனினும் வடக்கு மாகாணத்தின் சகல பாடசாலைகளும் ஏனைய அரச பணிகளும் இன்றைய தினம் வழமைப் போன்று இடம்பெறும் என ஆளுநர் அலுவலகம் அறிவித்துள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.

http://athavannews.com/தமிழ்-மக்கள்-ஓரிடத்தில்/

பயணங்கள்  மேற்கொள்வதில் வல்லவர்களான  Luke & Sabrina ஆகியோர் யாழ்ப்பாணத்துக்கு சென்று கள்ளையும், சீவல் தொழிலையும், வடையையும் ரசித்து புகழும் பயண ஒளித்தொகுப்பு.

புலிக்கு பிற‌ந்த‌ பிள்ளைக‌ள் ஒரு போதும் பூனை ஆகாது , 
த‌லைவ‌ரின் ப‌ட‌த்தை த‌ன‌து கையில் , மாவீர‌ர் துயிலும் இல்ல‌த்தை த‌ன‌து நெஞ்சில் ப‌ச்சை குத்தி இருக்கும் தோழ‌ன் ,

baby elephant called

வீர‌ப்ப‌ன் பெய‌ரை கேட்டாலே வீர‌ம் தானாக‌ வ‌ரும்/

ஆயிர‌ம் பொய்க‌ளை சொல்லி
வீர‌ப்ப‌ன் ஒரு கொள்ளை கார‌ன் என்று பொய் புர‌ளிக‌ளை அதிக‌ம்
எழுதினார்க‌ள் வீர‌ப்ப‌னை ப‌ற்றி /

அறியா வ‌ய‌தில் வீர‌ப்பனை ப‌ற்றி த‌வ‌றாக‌ புரிந்து கொண்டேன் / ஜெய‌ல‌லிதா ம‌ற்றும் க‌ருணாநிதியோடு ஒப்பிடும் போது , வீர‌ப்ப‌ன் அவ‌ர்க‌ளை விட‌ நூறு ம‌ட‌ங்கு நல்ல‌வ‌ர் , க‌ட்டிண‌ பெண்டாட்டியை த‌விர‌ வேறு பெண்க‌ளை தொட்ட‌து இல்லை /

பிள்ளைக‌ளுக்கு கோடி கோடியாய் சொத்து சேர்த்த‌தும் இல்லை /

ஈழ‌ த‌மிழ‌ர்க‌ள் மேல் க‌ள்ள‌ம் க‌வ‌ட‌ம் இல்லா உண்மையான‌ பேர் அன்பும் பாச‌மும் வைச்சு இருந்த‌ ந‌ல்ல‌ ம‌னித‌ர் வீர‌ப்ப‌ன் /

ராஜீவ் காந்தியின் கிறுக்கு த‌ன‌த்தை துனிவோடு சொன்ன‌ மாவீர‌ன் எங்க‌ள் வீர‌ப்ப‌ன் /

க‌ட‌வுள் மேல் அதிக‌ ப‌ற்று கொண்ட‌வ‌ர் வீர‌ப்ப‌ன் /

த‌மிழ் பெண்க‌ளை த‌ப்பான‌ முறையில் தொட்ட‌ காவ‌ல்துறையை ஈன‌ இர‌க்க‌ம் இன்றி சுட்டு கொன்று த‌மிழ் கலாச்சார‌த்தை ந‌ல் வ‌ழியில் கொண்டு சென்ற‌ வீர‌ப்ப‌ன் /

த‌ர்ம‌புரி காட்டு பிர‌தேச‌ ம‌க்க‌ள் தூக்கி கொண்டாடும் மாவீர‌ன் வீர‌ப்ப‌ன் /

2009ம் ஆண்டு எம் இன‌ம் ஈழ‌த்தில் அழியும் போது , வீர‌ப்ப‌ன் உயிரோடு இருந்து இருந்தா ஒரு க‌ச‌ட் மூல‌ம் 2009ம் ஆண்டு இன‌ அழிப்பை த‌டுத்து நிறுத்தி இருப்பார் எங்க‌ள் மாவீர‌ன் வீர‌ப்ப‌ன் /

வாழ்க‌ வீர‌ப்ப‌ன் புக‌ழ் 
என்றும் எங்க‌ள் ம‌ன‌தில் வீர‌ப்ப‌ன்

ப‌திவு பைய‌ன்26

போராட்ட‌ க‌ள‌த்தில் போராளிக‌ள் ஒரு தாய் பிள்ளைக‌ள் போல் சிங்க‌ள‌வ‌னை எதிர்த்து போராடி ம‌டிந்து போனார்க‌ள் பிற‌ந்த‌ ம‌ண்ணில் / 

பிள்ளையை இழ‌ந்த‌ தாய் பிள்ளையின் ப‌ட‌த்தை பார்த்து அழும் போது , என் ம‌ன‌மும் சேர்ந்து க‌ல‌ங்குது ,எம்  போராட்ட‌த்தை நேசித்த‌ அனைத்து உற‌வுக‌ளின் ம‌ன‌மும் க‌ல‌ங்கும் இந்த‌ ப‌ட‌த்தை பார்த்தா /

ஈழ‌ த‌மிழ‌ர்க‌ளின் சாவ‌ம் இந்தியா என்ர‌ நாட்டை சும்மா விடாது   /

யுத்தம் நிறைவடைந்து 10 வருடங்கள் கடந்த போதிலும் யுத்தத்தினால் ஏற்பட்ட வடுக்கள் தமிழர்கள் மனதில் ஆறாத ரணமாகவே உள்ளன.

யுத்தத்தின்போது எத்துனையோ தாக்குதல்கள் தமிழர்கள் மீது அரங்கேற்றப்பட்டிருந்தன. அவற்றுள் செஞ்சோலை சிறுவர் இல்லத்தின் மீது மேற்கொள்ளப்பட்ட தாக்குதல் தற்போதும் நெஞ்சை பிசைகின்ற நிகழ்வாக மக்களின் மனங்களில் ஆழப் பதிந்திருக்கின்றன.

ஆம், கடந்த 2006ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 14ஆம் திகதி இதேபோன்றதொரு நாளில், முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் வள்ளிபுனம் பகுதியில் உள்ள செஞ்சோலை சிறுவர் இல்ல வளாகம் மீது இலங்கை விமானப் படையின் நான்கு அதிவேக யுத்தவிமானங்கள் மிலேச்சத்தனமாக வீசிய 16 குண்டுகள் 61 பாடசாலை மாணவிகளின் உயிர்களை பறித்தது. அத்துடன், 129இற்கும் அதிகமான மாணவிகள் அவயவங்களை இழக்கச் செய்தது.

இந்த கொடூரமான சம்பவம் இடம்பெற்ற நாள் தற்போதும் நம் கண்முன்னே காட்சியளிக்கின்றன. அன்றைய தினம்… கொல்லப்பட்டவர்களில் சிலரது உடல்கள் சிதறியபடி ஆங்காங்கே காணப்பட்டன. காயமடைந்தவர்களில் பலர் அவயவங்களை இழந்தனர். பூவாக மலரவிருந்த இளம் மொட்டுக்கள் சருகாகின.

காயமடைந்தவர்கள் முல்லைத்தீவு, புதுக்குடியிருப்பு, தர்மபுரம், கிளிநொச்சி ஆகிய பொது வைத்தியசாலைகளிலும் தனியார் வைத்தியசாலைகளிலும் உடனடியாக அனுமதிக்கப்பட்டனர்.

தமது பிள்ளைகள் தங்கியிருந்த பகுதி மீது குண்டுத் தாக்குதல்கள் இடம்பெற்றதை அறிந்த பெற்றோர், சொல்லொனாத் துயரத்துடன் செஞ்சோலை வளாகத்தை சூழ்ந்திருந்தனர்.

கொல்லப்பட்டவர்களில் தமது பிள்ளைகளும் உள்ளனரா என்ற ஏக்கத்துடன் இறந்து கிடந்த மாணவிகளைத் தேடிய குடும்பத்தினர் கொல்லப்பட்டவர்கள் தமது பிள்ளைகள்தான் என தெரிந்ததும் கதறிய கதறல்கள் எழுத்திலடங்காதவை.

இந்த சம்பவம் இடம்பெற்று இன்றுடன் 13 வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. இந்த தாக்குதல்களுக்கு சர்வதேசங்கள் கண்டனம் தெரிவித்திருந்தன. இருந்தபோதிலும் தமிழர்களுக்கு எதிரான இவ்வாறான தாக்குதல்கள் இடம்பெற்று காலங்கள் கழிகிறதே ஒழிய நீதி கிடைக்கவில்லையென்பதே மக்களின் குற்றச்சாட்டாக உள்ளது.

ஆண்டுகள் 13ஆன போதிலும் அன்றைய கொடூர தாக்குதல்களும் கோரமான உயிரிழப்புகளும் எம் மனக்கண் முன்னே தற்போதும் ஆறாத சுவடுகளாய் பதிந்துள்ளன.

எனினும் அன்று பாதிக்கப்பட்டவர்கள், அவயவங்களை இழந்த சிறுமிகள் அவர்களின் நிலைமை தற்போதும் கேள்விக்குறியாகவே உள்ளதென்பது மறுக்கப்பட முடியாத உண்மையே..

http://athavannews.com/இளம்-மொட்டுக்கள்-சருகாகி/

அண்ணல் குமார் பொன்­னம்­பலம் என்னும் உரிமைக்­குரல் எம்­மி­ட­மி­ருந்து பறிக்­கப்­ப­டாமல் வாழ்ந்­தி­ருந்தால் இன்று ஆகஸ்ட் 12 இல் அவ­ருக்கு 81 வய­தாகும்.

அர­சியல் கார­ணங்­க­ளுக்­காகக் கைது செய்­யப்­பட்ட தமிழ் இளை­ஞர்கள் சார்பில் நீதி­மன்­றங்­களில் வாதா­டினார். எவ்­வி­டத்­திலும், தமிழ் மக்­க­ளுக்குச் சார்­பான கருத்­துக்­களைத் துணி­வாக வெளி­யிட்டு வந்தார். இதனால்,  இதன் உச்சக் கட்­ட­மாக இன­வா­தி­களால் குமார் சுட்டுக் கொல்­லப்­பட்டார்.

தமிழர் தம் அடிப்­படை அபி­லா­சை­களை இடித்து வலி­யு­றுத்­தி­யவர் அவர். திம்­புக்­கோட்­பா­டு­களையே  தமிழர் தம் அடிப்­படை அபி­லா­சை­க­ளாக  கொண்­டி­ருந்தார். எந்த  ஒரு  சிங்­கள தலை­மையும்  வடக்கு கிழக்கு எனும் தமிழர் தம் பூர்­வீக நிலத்­தையும் பிறப்­பு­ரி­மை­யான  சுய­நிர்­ணய  உரி­மை­யையும் ஏற்று கொள்­வார்­க­ளானால் அர­சியல் தீர்­வைத்­தர வல்­ல­வர்­க­ளாவர் அன்றேல் இல்லை  என்­பதே அவ­ரது நிலைப்­பா­டாக இருந்­தது. ஒன்றுபட்ட இலங்­கைக்­குள்­ளான சக வாழ்வு சாத்­தி­யப்­ப­டு­மென நம்­பினார். அதுவே அவர் அடிப்­படை அபி­லா­சை­களை என்று வலி­யு­றுத்த கார­ண­மா­னது.

இதனை ஊர்­ஜிதம் செய்யும் வகையில்  பார்ப்போம் ஆனால் இந்­திய ஈடு­பாடு குறித்த அவ­ரது நிலைப்­பா­டா­னது திரு­மதி பண்­டா­ர­நா­யக்க மற்றும் இட­து­சாரிக் கம்­யூ­னிஸ்ட்­டுகள் என்­போரின் நிலைப்­பா­டு­க­ளுக்கு நெருங்­கி­ய­தாக நகர்ந்­தது. அபி­லா­சை­களை அடி­யொற்­றிய DPA Manifesto எனும்­ அ­ர­சியல் உடன்­பாடு ஊடாக 1988 ஜனா­தி­பதித் தேர்­தலில் திரு­ம­தி­ ஸ்ரீ­மாவோ பண்­டா­ர­நா­யக்­கவை ஆத­ரிப்­ப­தற்­காக வடக்கின் இட­து­சாரிக் கம்­யூ­னிஸ்ட்கள் ஏனைய முற்­போக்குச் சக்­தி­க­ளுடன் இணைந்­த­போது குமார் பெறு­ம­தி­மிக்க பங்­க­ளிப்பை ஆற்­றினார். அது திரு­மதி ஸ்ரீமாவோ பண்­டா­ர­நா­யக்கவுட­னான நட்­பு­ற­விற்குக் கார­ண­மா­யிற்று. சம்­பிக்க ரண­வக்கவும் பல்­க­லை­க்க­ழக மாணவர் அமைப்பின் சார்­பாக இதில் கையொப்­ப­மிட்­டி­ருந்தார். அவ­ரி­டம் ­நேர்­மை­யி­ருந்­ததால் அர­சியல் நேர்­மையும் இருந்­தது.

கடைசி வரு­டங்­க­ளின்­போது அவர் ஆற்­றிய பங்­க­ளிப்பை நினை­வூட்­டு­வது சில­ருக்குப் பிடிக்­காது. அவ­ரது கடைசி வரு­டங்­க­ளின்­போது அவர் காட்­டிய மன வலி­மை­யா­னது அதீ­த­மா­னது. எம் தலைவர்  குமாரின் அர­சியல் நிலைப்­பா­டா­னது ஏறு­மா­றா­ன­தா­கவோ சந்­தர்ப்­ப­வாத போக்­கு­டை­ய­தா­கவோ இருக்­க­வில்லை. ஆனால் கொள்­கை­ நி­லை­யைத்­த­மிழர் தம் அபி­லா­சை­களை வலி­யு­றுத்­து­வ­தா­கவே இருந்­தது. அவ­ரது முயற்சிகள் நம்­பிக்­கையின் தோல்­வி­யா­னது. குமாரின் மனப்­பாங்­கில் ­மாற்றம் ஏற்­பட வழி­கோ­லிற்று.

அவ­ரி­ட­மி­ருந்து நான்  இன்றும் கைக்­கொள்ளும் ஒரு பண்பு, கருத்து வேற்­று­மைகள் வேறு, மனித அன்­பும் ­ம­னித பண்பும்  வேறு. இறு­திக்­காலம் வரை அனைத்து இயக்­கங்­க­ளையும் வர­வேற்று தனது இல்­லத்தில் விருந்­தோம்பி ஒன்­று­ப­டுத்தி பொது கருத்­திற்­காக சந்­திப்­புக்­களை ஏற்­ப­டுத்­தினார். இதன் விளை­வு­தான் ­அ­வரின்  பின்­னாளில் பத்து பதி­னொரு கட்­சி­களின் கூட்­ட­மைப்­பாக நாம் ஒன்­று­பட்டு செயற்­பட, போராட்டம் நடத்த வழி­வ­குத்­தது.

அதே­வேளை தமிழ் மக்­களின் அபி­லா­சை­க­ளுக்குச் சார்­பாக நின்ற ஒரே­யொரு உண்­மை­யான சக்­தி­யாக விடு­தலைப்புலிகள் என அவ­ருக்குத் தென்­பட்­டது. அவர் இரத்­தத்­தையும் துன்­பி­ய­லையும் பார்க்­க­மு­டி­யா­தவர். இந்­நி­லைப்­பாட்­டிற்கு ஒரு தமிழ்த் தேசி­ய­வாதி என்ற கோணத்­தி­லி­ருந்து குரல் கொடுத்தார்.

பிரச்­சி­னைக்கு நீதி­யா­னதும் நிலை­யா­ன­து­மான ஒரு தீர்வைக் காண்­பது தொடர்பில் உள்­ளொன்றும் புற­மொன்­று­மாக விளங்கும் குறு­கிய எண்ணங்கொண்ட நாட்டுப் பற்­றை­ வ­லி­யு­றுத்தும் சக்­தி­களும் தேசிய அர­சியல் கட்­சி­களும் தான் சுய­நிர்­ணய கோரிக்­கைக்குப் பாரிய அளவில் பாத­க­மேற்­ப­டுத்­தி­ய­தாக கூறுவார்.

குமார் வாழ்ந்த காலம் மிக­மிக கடி­ன­மான கால­மாகும். இது­வரை ஆயுதம் ஏந்­தாத எந்­த­வொரு தமிழ் அர­சியல் வாதி­யை­விட  அதிக பிரச்­ச­ினைக்கு தனது எதிர் நீச்­சலை, ஆபத்தை ஏற்­றுக்­கொண்ட அவர், அவ­ரது எந்­த­வொரு பாரா­ளு­மன்ற அர­சியல் எதி­ரி­யை­வி­டவும் நேர்­மை­யாக அதி­க­மாகச் சாதித்தார்.

சில்­லறை அர­சியல் வாதி­க­ளைப்­போ­லன்றி பாரிய சர்­வ­தேச உற­வு­க­ளையும்,இவரை அவர்கள் நாட­வேண்­டிய தேவை­யையும்  முற்­றிலும் தமி­ழி­னத்­திற்­கா­கவே ஏற்­ப­டுத்தி செயற்­பட்டார் என்­பதை அவரின் மறை­வின்­பின்­னான ஐ.நா. உள்­ளிட்ட சர்­வ­தே­சத்­தா­ரது பதி­வுகள், இரங்­கல்கள், பாராட்­டு­களும்  துயர்­ப­கிர்வுப் பதி­வு­களும் எடுத்துக்காட்­டி­ன.

இலங்கை வாழ் தமிழ் சமூ­கத்­தின்­அ­ர­சியல் நலன்­களில்  அவ­ருக்­கி­ருந்த அர்ப்பணிப்பு  முக்கியத்துவம் கொண்டதாக விளங்கியது.அரசியல் சதுரங்கத்தில்  தாக்கத்தையும்  விழிப்புணர்வையும் ஏற்படுத்தியது. அவருடைய அரசியலுடன் பாரிய ஈடுபாட்டுடன் செயற்பட்டு இக்கட்டான நேரத்தில் அவருயிர் பறிக்கப்பட்டவுடன் அவர் தம் அரசியல் வழி தொடர பொதுச்செயலாளர் பணியை அன்று ஏற்றவன் இன்றும் என்றும் என் அரசியற் தலைவனாக கொண்டவன் எனும் வகையில் இன்றைய அவரது பிறந்த நாளில்  இப்பதிவு காலத்தின் தேவை என உணர்கின்றேன்.

கலாநிதி நல்லையா குமரகுருபரன் 

(தலைவர் தமிழ் தேசிய பணிக்குழு)

https://eelamurasu.com.au/?p=20865&fbclid=IwAR0dmEQDA7ap6D1N0-sL2gRhXVqrDKuQuCanvgg9CuJFRmlNShA0Std88TE