எங்கள் மண்

இலங்கையின் வரலாற்றை புரட்டிப்போட்ட வரலாற்று நிகழ்வுகளில் ஒன்றாக விஜயபா கொள்ளை நிகழ்வைக் குறிப்பிடுவது வழக்கம். அது நிகழ்ந்து 2021 ஆம் ஆண்டுடன் ஐந்நூறு ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன.

தென்னிலங்கையின் மீதான யாழ்ப்பாணத்தின் ஆக்கிரமிப்பில் இருந்து தற்காத்துக்கொள்ளவே கோட்டை ராஜ்ஜியத்தின் உருவாக்கம் நிகழ்ந்தது எனலாம். யாழ்ப்பாணத்தை அப்போது ஆரியசக்கரவர்த்தி ஆட்சிபுரிந்துவந்தார். தனது படைப்பலத்தால் வடக்கில் இருந்து படிப்படியாக இலங்கையின் நடுப்பகுதியை நோக்கி தனது ஆட்சியை நகர்த்திக்கொண்டு வருவதை உணர்ந்த மூன்றாம் விஜயபாகுவின் தளபதியாக இருந்த அலகக்கோணார அதிலிருந்து தற்காத்துக்கொள்ள ஒரு பெரும் கோட்டையை அமைத்தான். அந்தக் கோட்டை தான் பிற் காலத்தில் கோட்டை ராஜ்ஜியமானது. பின்னர் அதன் ஆட்சியுரிமை 6ஆம் பராக்கிரமபாகுவின் வசமானது.

கி.பி. 1415 ஆம் ஆண்டில் மன்னர் 6ஆம் பரக்கிரமபாகு கோட்டையை தனது ராஜ்யமாகத் தேர்ந்தெடுத்த சந்தர்ப்பத்தில், இலங்கையில் பல பிராந்திய ராஜ்யங்கள் இருந்தன. அதன்படி, ஆரியசக்ரவர்த்தி யாழ்ப்பாணத்தை ஆண்டார், ஜோதியா என்ற நபர் கண்டி ராஜ்ஜியத்தை ஆண்டார். இளவரசர் சபுமல் குமாரயாவை அனுப்பி யாழ்ப்பாணத்தின் ஆரியசக்ரவர்த்தி வம்சத்தை தூக்கியெறிந்த 6ஆம் பராக்கிரமபாகு; இளவரசர் அம்புலுகலவை அனுப்பி, ஜோதிய அரசரையும் தோற்கடித்ததன் மூலம் முழு நாட்டின் பெரும்பகுதி அவரின் ஆட்சியின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது.

கோட்டை இராச்சியத்தின் பொற்காலம் என்று கருதப்படும் 6ஆம் பராக்கிரமபாகு ஆட்சியின் போது பொருளாதார, சமூக, பண்பாட்டு வளர்ச்சி நிகழ்ந்தது என்று பண்டைய நாளேடுகள் கூறுகின்றன. 6ஆம் பராக்கிரமபாகு கோட்டையை ஒரு சக்திவாய்ந்த ராஜ்யமாக மாற்றினார். 1467 இல் அவரின் மறைவுடன், அந்த ராஜ்யத்தின் வீழ்ச்சி தொடங்கியது.

6 ஆம் விஜயபாகு கோட்டை மன்னரானார்

கி.பி. 1477 ஆம் ஆண்டில், இளவரசர் அம்புலுகல 8 வது வீர பராக்கிரமபாகுவாக கோட்டை இராச்சியத்தின் அரசாட்சியைப் பொறுப்பேற்றார். ஆனால், கி.பி. 1489ஆம் ஆண்டளவில், மன்னர் உடல்நிலை மோசமடைந்ததால் அவரது மகன் தர்ம பரக்ரமாபாகு IX ஆட்சியைப் பொறுப்பேற்றார். போர்த்துக்கேயர் இலங்கைக்கு வந்தபோது கோட்டை மன்னர் வீர பராக்கிரமபாகு VIII ஆட்சி செய்தார் என்று சில மூலாதாரங்களில் கூறபட்டாலும் மேலும் பல ஆதாரங்களின்படி 9வது  பராக்கிரமபாகுவே கோட்டைவை ஆட்சி செய்திருப்பதாகத் தெரிகிறது. இவ்வாறு, 9வது தர்ம பராக்கிரமபாகுவிடம் ராஜ்யம் ஒப்படைக்கப்பட்டபோது, அவருக்கு 4 இளைய சகோதரர்கள் இருந்தனர். அவர்கள் பின்வருமாறு பிராந்தியங்களை ஆட்சி செய்து வந்தனர்

• இளவரசர் ஸ்ரீ ராஜசிங்க - மெனிக்கடவர
• சகலகலா வல்லப – உடுகம்பொல
• தானியவல்லப – மாதம்பே
• இளவரசர் விஜயபாகு - ரய்கம

அந்த நேரத்தில் மன்னர் 9ஆம் தர்ம பராக்கிரமபாகு இளவரசர் ஸ்ரீ ராஜசிங்கவை அவரது அரியணைக்கு உரியவராக பிரகடனப்படுத்தினார். இருப்பினும், மிகக் குறுகிய காலத்தில் அவர் இறந்ததும் சகலகலா வல்லப இளவரசராக நியமிக்கப்பட்டார். அந்தக் காலகட்டத்தில், கோட்டை இராச்சியம் தொடர்பான பல மோதல்களின் போது இராணுவம் சகலகல வல்லபா மற்றும் தானிய வல்லப ஆகியோரால் வழிநடத்தப்பட்டது. 9 வது தர்ம பராக்கிரமபாகு தனது ஆட்சிக் காலத்தில் இறந்ததால், சகலகல வல்லபாவை அரியணைக்கு நியமிக்க முடிவு செய்யப்பட்டது. இருப்பினும், அந்த நேரத்தில், அனைவரின் இளைய சகோதரரான விஜயபாகு, விஜயபாகு இந்த வேலைக்கு சரியான மனிதர் என்று அறிவித்த பிறகு, ஆறாவது இளவரசர் விஜயபாகு கோட்டையின் அரசாட்சியை ஏற்றுக்கொண்டார்.

விஜயபா கொள்ளை

ஆறாம் விஜயபாகு மன்னரும் அவரது சகோதரன் சக்கிராயுதபாகுவும் ஒரே மனைவியைத் தான் பகிர்ந்துகொண்டனர். சிங்கள சமூகத்தில் ஒரே மனைவியை பல சகோதரர்கள் மனைவியாக ஆக்கிக் கொண்டு வாழும்வழக்கம் நெடுங்காலமாக இருந்து வருகிறது. இதை அவர்கள் ஒரே வீட்டில் புசித்தல் என்று அழைப்பார்கள். “எக கே கேம” (Eka Ge  Kaema - එකගෙයි කෑම) (1) என்கிற அந்த சிங்களச் சொல்லுக்கு தமிழில் “ஒரே வீட்டில் புசித்தல்” என்று அர்த்தம். ஒரு பெண் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட ஆண்களை ஒரே சமயத்தில் மணந்து கொள்வதை ஆங்கிலத்தில் பொலியாண்டரி (Polyandry) என்பார்கள். கண்டிய சிங்கள சமூகத்தில் இந்த இரண்டும் வழக்கத்தில் இருந்திருக்கிறது.

ஆக விஜயபாகு – சக்கிராயுதபாகு ஆகியோருக்கு நான்கு ஆண்கள் பிறந்தார்கள். ஒரு மகன் சிறு வயதிலேயே இறந்துபோனார். புவனேகபாகு, ரய்கம் பண்டார, மாயதுன்ன ஆகியோரே ஏனைய மூவர். சக்கிராயுதபாகுவும் மனைவியும் இறந்து போனதன் பின்னர் விஜயபாகு “கீரிவெல்லே குமாரிஹாமி” என்பவரை இரண்டாந்தாரமாக மணமுடிக்கிறார். “கீரிவெல்லே குமாரிஹாமி”யும் ஏற்கெனவே மணமுடித்தவர். அவருக்கு தேவராஜா (தேவராஜசிங்க என்றும் அழைப்பார்கள்) என்கிற ஒரு மகனும் இருக்கிறார். அந்த மகனுடன் தான் கீரிவெல்ல குமாரிஹாமி மன்னரிடம் குடிபுகுந்தார். பின்னர் தனது மகன் தேவராஜாவுக்குத் தான் எதிர்காலத்தில் மன்னருக்குப் பின் சிம்மாசனத்தை ஒப்படைக்கவேண்டும் என்று “கீரிவெல்லே குமாரிஹாமி” மன்னரை நிர்ப்பந்தித்தார். இறுதியில் மன்னர் அந்த நிர்ப்பந்தத்திற்கு அடிபணிகிறார். ஒப்புக்கொள்கிறார்.

அரசர் தனது மனைவியைப் போலவே தேவராஜாவிடமும் அதிக அன்புடையவர். ஆனால் அப்போது தேவராஜா வயதில் சின்னவர். அவரைவிட மூத்த மனைவிக்குப் பிறந்த மூன்று இளவரசர்களும் பெரியவர்களாக வளர்ந்தவர்கள். ஆனால் அரசர் ஏற்கெனவே இளைய தாரத்துக்கு வாக்குறுதி அளித்துவிட்டார்.

தனது மகனுக்கு அரியணை கிடைக்காமல் போய் விடுமோ என்கிற அச்சத்தில் கீரிவெல்லே குமாரிஹாமி இன்னொரு புறம் சதித் திட்டம் தீட்டினார். இளவரசரின் இரண்டு பிரதமர்களான கந்துரே பண்டாரவும் ஏகநாயக்க முதலியும் சேர்ந்து இரண்டாம் கீரிவெல்லே குமாரிஹாமியின் சதித்திட்டத்தை ஆதரித்தனர்.

இளவரசர் தேவராஜாவுக்கு அரியணையை வழங்க மன்னர் இறுதியின் ஒப்புக்கொண்ட நிலையில் மூன்று மகன்களும் அரண்மனையை விட்டு ஆத்திரத்துடன் வெளியேறினர். தமது தூரத்து உறவினரான அப்போதைய கண்டியின் இரண்டாம் மன்னராக இருந்த ஜெயவீர பண்டாரவிடம் மூவரும் போய் சேர்ந்தனர். ஜெயவீரவின் உதவியுடன், மூன்று இளவரசர்களும் தங்கள் தந்தைக்கு எதிராகப் போராட ஒரு படையுடன் வந்து களனியில் முகாமிட்டனர். விஜயபாகு மன்னர் கோட்டையில் தனக்கு சாதகமற்ற நிலை நிலவுவதைக் கண்ட விஜயபாகு பீதியுற்று, தூதரை அனுப்பி தன் மகன்களை சமாளிக்கமுயன்றான். அத்தகைய தூதர்களை அனுப்பி மூன்று இளவரசர்களையும் சிறைபிடிப்பதே மன்னரின் திட்டம். ஆனால் அதற்கு விலையாக தமக்கெதிராக சதி தீட்டிய ஏகநாயக்க, கந்துறை ஆகியோரின் உயிரைக் கேட்டனர் இளவரசர்கள். அதன்படி, அந்த இருவரும் அரச உத்தரவின் பேரில் களனிக்கு அனுப்பப்பட்டனர். ஆனால் ஏகநாயக்க முதலி தப்பி களனி விஹாராவில் ஒளிந்துகொண்டதால் மரணத்திலிருந்து தப்ப முடிந்தது.

ஆனால் மூன்று இளவரசர்களும் கந்துறை பண்டாராவைக் கொன்ற பிறகு, கோட்டை அரண்மனையை ரகசியமாக முற்றுகையிட்டனர். இளவரசர்களைக் பிடித்து கொல்லும் நோக்கத்துடன் மன்னர் விஜயபாகு இப்படி ஒரு சதி வலையை விரித்திருந்தார் என்கிற தகவலை ஏழு வயது இளவரசர் தேவராஜா, இளவரசர் மாயாதுன்னவிடம் அறிவித்துவிட்டார். அத்தகவலை இளவரசர் மாயதுன்ன தனது சகோதரர்களிடம் அறிவித்தார். இதன் விளைவாக கண்டி மன்னர் ஜெயவீரவின் படையின் உதவியோடு அந்நிய கூலிப் படைகளையும் அமர்த்திக்கொண்டு  கோட்டைக்கு படையெடுத்தார்கள் சகோதரர்கள். (3)  அவர்களைத் தயார் படுத்துவதில் விகாரை பிக்கு ஒருவர் முக்கிய பாத்திரம் வகித்தார். நீங்கள் அங்கு கொள்ளையடிப்பதெல்லாம் உங்களுக்கே என்று அறிவித்தார்கள் மாயாதுன்ன சகோதரர்கள். அரண்மனையிலிருந்த விலைமதிக்க முடியாத பொற்காசுகள், பொன், பொருள், பொக்கிசங்கள் அனைத்தும் கொள்ளையடிக்கப்பட்டன. (3)  அரண்மனையை முற்றிலுமாக சூறையாடியதுடன், இறுதியில் சல்மான் என்கிற ஒரு சோனகவீரனை அனுப்பி தனது தந்தையை மாளிகையிலேயே கொலை செய்வித்தனர். (4) கி.பி. 1521 இல் நடந்த இந்த சம்பவமே “விஜயபா கொள்ளை” என்று அழைக்கப்படுகிறது.

கண்டி மன்னருக்கு எப்போதும் தனது ராஜ்ஜியதுக்கு அடுத்துள்ள கோட்டை ராஜ்ஜியத்தின் மீது பெரும் பீதி இருந்துகொண்டே இருந்தது. அதை பலவீனப்படுத்திவிட்டால் அல்லது தனக்கு ஆதரவானவர்களை ஆட்சியில் அமர்த்திவிட்டால் தனது ராஜ்ஜியத்தை நிம்மதியாக ஆளலாம் என்கிற எண்ணமே மேலோங்கியிருந்தது. அதன் விளைவாகவே தந்தையின் ஆட்சிக்கு எதிராக மகன்மார்களின் சதித்திட்டத்துக்கு ஆதரவளித்து கோட்டை ராஜ்ஜியத்தை சின்னாபின்னமாக ஆக்க உதவினார். இதனால் கோட்டை ராஜ்ஜியம் மூன்றாக பிளவு பட்டு ஆட்சி உருவாக்கப்பட்டது.

விஜயபாவைக் கைப்பற்றிய பின்னர், கோட்டை இராச்சியம் மூன்று பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது

விஜயபா சூறையாடலுக்குப் பிறகு இராச்சியம் மூன்று பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது.

• கோட்டை - மூத்த மகன் புவனேகாபாகு (பிற்காலத்தில் “7ஆம் புவனேகபாகு மன்னர்” என்று அறியப்பட்டவர்)
• ரய்கம் – பரராஜசிங்க ( பிற்காலத்தில் ரய்கம் பண்டார என்று அழைக்கப்பட்டவர்)
• சீதாவக்க – மாயாதுன்ன (பிற்காலத்தில் சீதாவாக்க மாயாதுன்ன என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு போர் வீர மன்னனும் கூட)

இந்த நிகழ்வே இலங்கை முதற் தடவையாக காலனித்துவத்தின் பிடியில் இலங்கை வீழ்வதற்கு வழி சமைத்தது எனலாம். பலமாக இருந்த கோட்டை ராஜ்ஜியம் பிளவுபட்டு போனதால் போர்த்துக்கேயர்களால் இலகுவாக ஒவ்வொரு அரசரையும் தனித்தனியாக கையாள வழியேற்பட்டது. அவர்களுக்கு இந்தப் பிளவு வசதியானது.

சகோதர யுத்தம்

போர்த்துகேயர், கோட்டை மன்னர் புவனேகபாகுவின் உதவியுடன், கோட்டை இராச்சியத்தில் தங்கள் அதிகாரத்தை விரிவுபடுத்த முயன்றனர். மன்னர் மாயதுன்ன கோபமடைந்து கோட்டை இராச்சியத்தைத் தாக்கியபோது, புவனேகாபாகு மன்னர் போர்த்துகேயர்களின் உதவியுடன் இளவரசர் மாயதுன்னவின் படைகளைத் தாக்கினார். அந்த நேரத்தில் கள்ளிக்கோட்டையில் வசித்து வந்த மலபார் மன்னர் சமோரின் உதவியுடன் அங்கிருந்து முஸ்லிம் படைகளை அழைத்துவந்து மாயதுன்ன கொழும்பு கோட்டையை முற்றுகையிட்டார். போர்த்துக்கேயரின் இலங்கை மீதான ஆக்கிரமிப்பின் போதெல்லாம் இந்த முஸ்லிம் படைகள் அவர்களுக்கு பல தடவைகள் தொல்லை கொடுத்து கவனத்தை திசை திருப்பும் படைகளாக இருந்துள்ளன என்பதை வரலாற்று நூல்கள் பலவற்றில் இருந்து அறிந்து கொள்ளலாம்.

தனது மற்றைய சகோதரன் ரய்கம் பண்டாரவும் தனது படைகளுடன் மாயாதுன்னவுடன் இணைந்துகொண்டார்.  போர்த்துக்கேயரோ இந்தியாவில் இருந்து கோவாவின் உதவியுடன் இளவரசர் மாயாதுன்னின் படைகளைத் தாக்கி அவர்களை வெளியேற்றினர். இவ்வாறு மன்னர் மாயாதுன்ன கோட்டை ராஜ்யத்தை கைப்பற்ற பல தடவைகள் முயன்றார். கோட்டை ராஜ்ஜியத்துக்கு எதிரான போரை ஒரு வகையில் போர்த்துக்கேயருக்கு எதிரான “காலனித்து எதிர்ப்பு” போராகவும் வரலாற்றில் வியாக்கியானப்படுத்துவது வழக்கம். அது போல மாயதுன்னவுக்கு முஸ்லிம்கள் கொடுத்த ஆதரவை “முஸ்லிம்கள் இலங்கையின் சுதேசியர் பக்கம் நின்ற தரப்பாக” வரலாற்றில் போற்றப்படுவது வழக்கம். மாயாதுன்னவின் அரசவையில் மூன்று முஸ்லிம் அமைச்சர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள். மாயாதுன்ன தனது பிரதான ஆலோசகராக முஸ்லிம் ஒருவரைத் தான் அருகில் வைத்திருந்தார்.

கி.பி. 1538 இல் ரய்கம் பண்டாராவின் மரணத்துடன், மன்னர் மாயதுன்ன தனது ராஜ்யத்தை சீதாவக்கவுடன் இணைத்தார், பின்னர் சீதாவக்கவை அந்தக் காலத்தின் மிக சக்திவாய்ந்த ராஜ்யமாக மாற்றினார்.

உள்நாட்டு குழப்பங்கள் வலுக்கின்ற அரசுகள் எல்லாம் அந்நிய ஆக்கிரமிப்புக்குள் இலகுவாக சிக்கிவிட்ட வரலாறை உலகம் முழுவதும் கண்டுள்ளோம். இலங்கை வரலாறு முழுவதும் அப்படிப்பட்ட அந்நிய ஆக்கிரமிப்புக்குள் பல தடவைகள் சிக்கியுள்ளதை அறிவோம். இலங்கையின் உள் முரண்பாடுகளும், நிலையற்ற ஆட்சிகளுமே அந்நியர் ஊடுருவவும், அரசியல் சீரழிவுகளை ஏற்படுத்தவும் ஈற்றில் ஆக்கிரமிக்கவும் ஏதுவாகியுள்ளன. 16 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் போர்த்துகேயர் இலங்கையில் ஆடிய நாடகங்களும், சூழ்ச்சிகளும் சிறந்த உதாரணங்கள்.

1527ஆம் ஆண்டு மாயாதுன்னைக்குச் சார்பாக சமோரினுடைய படைகளும், புவனேகபாகுவிற்குச் சார்பாக போர்த்துக்கேயப் படைகளும் கோட்டையரசின் மீதான உரிமப் போராட்டத்தில் பங்கு கொள்ளத் தொடங்கின. இந்நிலையானது 1539ஆம் ஆண்டு வரைக்கும் நீடித்துச் சென்றது.

நவீன போர்க்கருவிகளைத் தாங்கிய போர்த்துக்கேயருடைய படைகளை எதிர்த்து வெல்வது என்பது மாயாதுன்னைக்கு இயலாத காரியமாகத் தென்பட்டது. இதனால் போர்த்துக்கேயக் கப்பல்கள் கொழும்புத் துறைமுகத்தை விட்டுச் செல்லும் வரை பொறுத்திருந்துவிட்டு, அவை அகன்று சென்றபின், புவனேகபாகுவின் கோட்டை மீது தாக்குதலைத் தொடுக்கும் வழக்கத்தை மாயாதுன்னை பின்பற்றினான். ஆனால் போர்த்துக்கேயர்களது கப்பல்கள் இலங்கையில், கொழும்புத்துறைமுகத்தை வந்தடைந்ததும் மாயாதுன்னை தனது இராச்சியத்திற்கு பின்வாங்கிச் செல்வதுமாகக் காணப்பட்டான். இத்தகையதொரு தொடர்ச்சியான போர்முறையால் புவனேகபாகுவும், போர்த்துக்கேயரும் மிகவும் சலிப்புற்ற நிலையில், 1539ஆம் ஆண்டு போர்த்துக்கேயப் படைகள் மாயாதுன்னையை அவனது சீதாவாக்கை இராச்சியத்தின் எல்லை வரைக்கும் துரத்திச் சென்றன. தப்புவதற்கு வேறு வழியின்றி மாயாதுன்னை போர்த்துக்கேயருடன் ஒருவாறு சமாதானம் செய்து கொண்டதோடு, சமோரினது படைகளை போர்த்துக்கேயரின் வசம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்ற ஒரு நிர்ப்பந்தத்திலிருந்தும் மீளுவதற்காக, சமோரினது படைவீரர் சிலரது தலைகளைக் கொய்து அவற்றைப் போர்த்துக்கேயருக்கு மாயாதுன்னை அனுப்பிவைத்தான். (5)

இந்நிலையில் புவனேகவாகு தான் தொடர்ந்து 25 வருடகாலமாக கோவாவிலிருந்து வந்த போர்த்துக்கேயரின் படையணியினாலேயே தொடர்ந்து காப்பற்றப்பட்டு வந்தமையினை உணர்ந்து கொண்டவனாக போர்த்துக்கேயருக்கு பல விட்டுக்கொடுப்புகளை செய்யத் தொடங்கினான். அவர்களுக்கு படிப்படியாக கொடுத்து வந்த சலுகைகள் ஈற்றில் ராஜ்ஜியத்தையே எழுதி கொடுக்கும் நிலை வரை தொடர்ந்தது.

கோட்டையரசன் புவனேகபாகுவினது நடைமுறைகள் போர்த்துக்கேயருக்கு மிகுந்த நிர்வாக - நடைமுறைச்சிக்கல்களை உருவாக்கியதன் விளைவாக, போர்த்துக்கேயர் 1551 இல் ஒரு போர்த்துக்கேய படையினனைக் கொண்டு களனியில் வைத்து புவனேகபாகு மன்னனின் தலையில் சுட்டுக் கொன்றனர்.

அரச வாரிசான இளவரசன் தர்மபால சிறுவனாக இருந்த காரணத்தினால் அவனது தந்தை வீதிய பண்டார ஆரசனாக பொறுப்பேற்றுக்கொண்டான்.

தர்மபால என்கிற தொன் - ஜூவான்

இலங்கையின் வரலாற்றியலில் தர்மபாலவின் காலம் மிகவும் தனித்துவமானதாக அமைந்தது எனலாம். மிகவும் விசித்திரமான குணாதிசயங்களையும் கொண்டிருந்த தர்மபால மன்னன் போர்த்துக்கேயரின் கைப்பொம்மையாகவே தனது ஆட்சி முறைகளை நடாத்தி வந்திருந்தான். கோட்டையரசில் ஆட்சிபுரிந்த சிங்கள மன்னருடைய முடியுரிமையானது மூத்தசகோதரனிடமிருந்து அடுத்த சகோதரனுக்கே கைமாற்றம் பெற்றுச் சென்றமையைக் காணலாம். ஆனால் தர்மபால விடயத்தில் கோட்டையரசிற்கான முடியுரிமமானது அப்பாரம்பரிய முறைமையை முற்றாக மாற்றியமைத்திருந்தது. அவ்வாறான அரசியல் மாற்றத்தினை தமக்கு சாதகமாக ஏற்படுத்திக் கொடுத்தவர்கள் போர்த்துக்கேயர்களே.

இன்னும் சொல்லபோனால் வழமையான அரசியல் உரிமப்பிரகாரம் புவனேகபாகுவிற்குப்பின் மாயாதுன்னைக்கே கோட்டை இராச்சியம் சென்றிருக்க வேண்டும். அப்படித்தான் ரய்கம் பண்டாராவின் மரணத்துக்குப் பின்னர் ரய்கம் இராச்சியம் மாயாதுன்னவின் வசமானது.

ஆனால் புவனேகபாகு உயிரோடு இருந்த காலத்தில், ரய்கம் பண்டார மரணித்து விட்டமையால், புவனேகபாகு தனது பேரனாகிய தர்மபாலவை கோட்டையரசிற்கு வாரிசாக நியமிப்பதற்கு எண்ணியிருந்தான் எனக் கூறப்படுகிறது. ஆனால் போர்த்துக்கேயரும் அவ்விருப்பத்திற்கு செவிசாய்த்திருந்தனர். ஏனெனில் மாயாதுன்னை கோட்டையரசு முழுவதற்கும் அரசனானால் தமது வியாபாரச் சிறப்புரிமைகள் யாவும் சிதறடிக்கப்பட்டுவிடும் என்பதனை அவர்கள் நன்கறிந்தே இருந்ததனாலாகும். ஆகவே தர்மபாலவின் முடியுரிமத்தை கோட்டையரசில் உறுதி செய்துகொண்டனர்.

1551ஆம் ஆண்டில் புவனேகபாகு கொல்லப்பட்டு இறந்ததும், தர்மபாலவின் தந்தையான வீதிய பண்டார பதிலரசனாக நியமனம் செய்யப்பட்டான். வீதிய பண்டார ஏற்கனவே போர்த்துக்கேயர் மீது அதிவெறுப்புக் கொண்டவனாகக் காணப்பட்டிருந்த காரணத்தினால் கோட்டை இராச்சியத்துடனான கறுவா வியாபாரத்தில் போர்த்துக்கேயருக்குரிய இடத்தினையும், பங்கினையும் கொடுப்பதற்கு மறுத்து விட்டிருந்தான். இவ்வாறான ஒரு பின்னணியில் போர்த்துக்கேயர் வீதிய பண்டாரனுடன் நேரடிச் சமர் செய்தே ஆகவேண்டும் என்கிற முடிவுக்கு வந்தனர். வீதியபண்டாரவை எதிர்த்து நடாத்தப்பட்ட சமரில் போர்த்துக்கேயரின் எதிரியாக அதுவரை இருந்த மாயாதுன்னையும் சேர்ந்து கொண்டான். 

அரச வாரிசான இளவரசன் தர்மபால சிறுவனாக இருந்த காரணத்தினால் அவனது தந்தை வீதிய பண்டார ஆரசனாக பொறுப்பேற்றுக்கொண்டான். பின்னர் தர்மபாலவை கோட்டையரசனாக போர்த்துக்கேயர் நியமித்தனர். ஆனால் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு ஞானஸ்தானம் செய்யப்பட்டு பெயரையும் தொன் ஜூவான் தர்மபால என்கிற பெயரையும் மாற்றிய பின்னரே தர்மபால கோட்டையரசனாகப் போர்த்துக்கேயரால் பிரகடனப்படுத்தப்பட்டான் என்பதையும் இங்கு கவனிக்க வேண்டும். (6) புவனேகபாகுவின் மகள் சமுத்திரா தேவி. சமுத்திராதேவியை மணமுடித்தவர் தான் வீதிய பண்டார. அவர்கள் இருவருக்கும் பிறந்தவர் தான் தர்மபால. (7) கத்தோலிக்க மதத்துக்கு மாறிய இலங்கையின் முதலாது மன்னர் அவர் தொன் - ஜுவான் - தர்மபாலவின் பரிவான அரவணைப்பின் கீழ் போர்த்துக்கேயர் கோட்டையில் சகலவிதமான சலுகைகளையும் அதிகாரங்களையும் அனுபவித்தனர்.

https://www.namathumalayagam.com/2020/12/vijayabakollaya.html

92 வயதிலும் துடிப்பாக இயங்கும் விவசாயியின் அன்றைய தற்சார்பு வாழ்வு அனுபவங்கள் 

யாழ்ப்பாணம் - வலிகாமம் தெற்கு பிரதேசத்தின் ஏழாலையில் வசிக்கும் தியாகராசா ஐயாத்துரை எனும் 92 வயதான விவசாயியின் அன்றைய தற்சார்பு வாழ்வின் சில பக்கங்களை ஆவணப்படுத்தும் முயற்சியே  இது. 

இப்போதும் சிறிய அளவில் விவசாயம் செய்து வருவதோடு பயிர்களுக்கு தண்ணீர் கட்டுதல், புல்லு பிடுங்குதல் போன்றவற்றை தானே செய்தும் வருகின்றார். 

பல ஆடுகள், மாடுகளை பராமரித்து வந்த இவர் தற்போது ஒரு மாட்டை தானே பராமரித்து வருகிறார். இப்போது அவரது விவசாயம், கால்நடை வளர்ப்புக்கு மகள் ஒத்துழைப்பாக இருந்து வருகின்றார்.  

தான் இன்றும் தன் அன்றாட கருமங்களை தானே பார்த்து ஆரோக்கியமாக வாழ்வதற்கு அன்றைய உணவுப் பழக்க வழக்கங்களே காரணம் என சொல்கிறார். எங்களோடு கதைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே மாட்டுக்கு புல்லுப் புடுங்க போக நேரமாகுது என ஆயத்தமாகிறார்.

அன்றைய கால உணவுப்பழக்கங்களையும் ஒரு வித சிலிர்ப்போடு எம்மோடு பகிர்ந்து  கொண்டார்.

அன்றைய காலங்களில் சாமி, குரக்கனை வருடாந்தோறும் தவறாமல் பயிரிட்டு வருவோம். அதனை காயவைத்து பக்குவமாக உரலில் தான் குத்துவோம். பின் தானியங்களை ஒரு வருடத்துக்கு கூடைகளில் போட்டு பாதுகாத்து அதனையே நாளாந்தம் சாப்பிட்டு வருவோம். அன்று செல்வாக்குள்ளவை தான் அரிசி வாங்கி சாப்பிடுவார்கள். 

முருங்கை இலைக்கறி, கஞ்சி அல்லது ஒடியல் கூழ் தான் பகல் சாப்பாடு, மரவள்ளிக்கிழங்கு என்றால் பலாலி தான் பேமஸ். கொவ்வை, குறிஞ்சா இலைகளை போட்ட குரக்கன் கூழும் நன்றாக இருக்கும். 

அன்றைய காலத்தில் காலை சாப்பாடு தினைச்சாமி கஞ்சி அல்லது பழஞ்சோறு, பழந்தண்ணீர் தான். 

அன்று பயிர்களுக்கு தண்ணீர் வழங்கும் துலா, பட்டை  இறைப்பு முறைகள் குறித்தும் விளக்குகிறார். ஒரு முறை இறைக்கவே மூன்று / நான்கு பேர் தேவை. விவசாயிகள் அன்று ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்து எவ்வாறு விவசாய கூலிகளை இயன்றளவு குறைத்து தாங்களே கூட்டாக எவ்வாறு இணைந்து வாழ்ந்தோம் என்றும் சொல்கிறார். 

வெறும் தோட்டக் காணிகளில் ஒரு பக்கத்தில் தொட்டிலில் மாடுகளும், அருகே அட்டாளையில் ஆடுகளும் கட்டப்பட்டிருக்கும். தொட்டிலை தோட்டக்காணியில் மாற்றி மாற்றி மாடுகளை கட்டுவோம். மாற்றும் போது ஏற்கனவே கட்டிய இடத்தை கொத்தி விடுவோம். அன்றிருந்த ஊர் மாடுகளின் பாலும் தரமாக தான் இருக்கும். 

சித்திரை 28 க்கு தினை தானியத்தை விதைத்து நாற்றுமேடை போட்டு விடுவோம். 21 ஆம் நாளில் பிடுங்கி கலப்பையால் உழுத தோட்டத்தில்  நடுவோம். மூன்று மாதத்தில் அறுவடை செய்து விடுவோம். 

சிறுதானியங்கள், பாகல், வெங்காயம், மிளகாய் என்று அந்ததந்த  போகத்துக்கு ஏற்றவாறு மாறிமாறி பயிர்களை நாட்டுவோம். மலை ஆமணக்கு, பூவரசு, வேம்பு போன்றவற்றின் இலை, தழைகளையும், மண்வீட்டுக் கூரையின் பழைய ஓலைகள், வெட்டிய பனை ஓலைகளையும் தாழ்த்து தான் இந்தப் பயிர்களையும் நடுவோம். 

பனை ஓலை தாழ்ப்பித்து தான் பாகலைப்  பயிரிடுவோம். இலந்தை கொப்புக்களை கட்டி அதன் மேல் படர  விடுவோம். பாகல் காயை பேப்பரால் சுற்றி காய்களை தாக்கும் பழ ஈக்களில் இருந்து காப்பாற்றுவோம். தோட்டத்தோடு தான் எப்போதும் இருப்போம். 

தோட்டத்தில் விளைந்த மரக்கறிகளை தலையில் சுமந்து கொண்டு தான் சுன்னாகம் போவோம். சிலர் சைக்கிளிலும்  போவார்கள்.

றோயல் டிஸ்பென்சரி என்று யாழ்ப்பாணத்தில இருந்தது. அவை தான் எங்களுக்கு கொண்டு வந்து பொலுடோலை அறிமுகப்படுத்தினர். அதை விசிற புழு, பூச்சிகளும் சாகும். அதனை சாப்பிடுகின்ற பறவைகளும் இறக்கும். இப்போது பல மருந்துகள் விவசாயத்தில் வந்துவிட்டது. மனிதனைத் தாக்கும் நோய்களும் கூடி விட்டது.     

அன்று பயிர்களுக்கு மாட்டு சாணமும், ஆட்டு புழுக்கைகளும் தான் பசளை. பிறகு செயற்கை உரம் வந்ததும் இரவிரவாக ஒழிச்சு தான்  போடுவினம்.   என்று தன் அன்றைய தற்சார்பு வாழ்வையும் பின் எவ்வாறு இரசாயனங்களுக்கு எம் விவசாயிகள் மாறினர் என்பதையும் விளக்கியுள்ளார். @Nimirvu

தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்குப்  பல்வேறு வழிகளிலும் செயலாற்றிய விமலசேன விமலாவதி அவர்கள்  நாட்டுப்பற்றாளராக  மதிப்பளிக்கப்பட்டுள்ளார். இதுகுறித்து  அனைத்துலகத் தொடர்பகம் ,விடுத்துள்ள அறிக்கை வருமாறு:

11.01.2021

விமலசேன விமலாவதி அவர்களுக்கு

‘‘நாட்டுப்பற்றாளர்’’ மதிப்பளிப்பு.

தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்குப்  பல்வேறு வழிகளிலும் செயலாற்றிய விமலசேன விமலாவதி அவர்கள், 06.12.2020 அன்று சுகவீனம் காரணமாகத் தாயகத்தில் சாவடைந்தார் என்ற செய்தி எம்மைப் பெரும் துயரத்தில் ஆழ்த்தியுள்ளது. 

இந்திய இராணுவத்துடனான போர்க்காலம் தொடங்கி முள்ளிவாய்க்கால் தமிழினப்படுகொலை வரையிலும் பெரும் இடர்களை எதிர்கொண்டு, மட்டக்களப்பு மாவட்டத்தில் இவர், தமிழ்மக்களின் விடுதலைக்காக  அயராது  பணியாற்றினார். தென்தமிழீழத்தை மையப்படுத்திய, எமது பல நடவடிக்கைகளில் விமலாவதி அம்மாவின் பங்களிப்பும் அடங்கியிருக்கின்றது.

மிக இக்கட்டான காலப்பகுதிகளில், அத்தியாவசியப் பொருட்களைப் பெற்றுக்கொடுப்பது, விழுப்புண்ணடைந்த போராளிகளைப் பாதுகாப்பாக நகர்த்துவது, விடுதலைப் போராட்டத்தின் வளர்ச்சிக்கு அடித்தளமான பல நகர்வுகளில் பங்காற்றியது என பல தளங்களில் தனது உயிரைத் துச்சமென மதித்துப் பணியாற்றிய வீரத்தாய் இவர்.

முள்ளிவாய்க்கால் இனப்படுகொலையின் பின்னரும் தனது உயிரைப் பணயம் வைத்து போராளிகள் சிலரைப் பாதுகாத்து வெளியேற்றுவதில் அம்மாவின் பங்களிப்பு அளப்பரியது. இதற்காக, அவர் எதிர்கொண்ட அச்சுறுத்தல்கள் மிக அதிகம். எக்காலத்திலும் முழுமையாக வெளிப்படுத்த முடியாத பங்களிப்பைப் போராட்டத்திற்கு வழங்கிய விமலாவதி அம்மா, இன்று எம்மோடு இல்லை. இறுதி மூச்சுவரை தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்காக எத்தகைய அர்ப்பணிப்பையும் செய்யத்துணிந்தவராக  செயற்பட்டு வாழ்ந்தவர்.

தாயக விடுதலையையும் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பின் வளர்ச்சியையும்  தனது கடமைகளாக வரித்துக்கொண்டு, பல்வேறு வழிகளில் உளப்பூர்வமாகப் பணியாற்றிய செயற்பாட்டாளர். இவரின்  இழப்பால் துயருற்றிருக்கும் அவரது குடும்பத்தினர், உறவினர்கள், நண்பர்களின் துயரில் நாமும் பங்கெடுத்துக் கொள்வதுடன் விமலசேன விமலாவதி அவர்களின் தேசியப்பணிக்காவும் விடுதலைப்பற்றிற்காகவும் “நாட்டுப்பற்றாளர்’’ என மதிப்பளிப்பதில் நாம் பெருமையடைகின்றோம். 

“தேச விடுதலை எனும் உன்னத இலட்சியத்திற்காக, உறுதியோடு உழைத்த உயர்ந்த மனிதர்களைச் சாவு என்றும் அழித்து விடுவதில்லை. எமது நெஞ்சத்து நினைவலைகளில் அவர்கள் என்றும் நீங்காத நினைவுகளாக நிலைத்து நிற்பார்கள்” என்று எமது தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் மேதகு வே. பிரபாகரன்; அவர்கள் இயம்பியதற்கிணங்க, இவர் தமிழ்மக்கள் மனத்தில் என்றும் நிலைத்து நிற்பார். 

‘‘புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்’’

அனைத்துலகத் தொடர்பகம்.

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்.

https://www.thaarakam.com/news/cd7dc475-1c26-4d00-b493-0dec2bfcf958

ஆனையும்...தமிழர், ஊர்களும்.

பார்வையிழந்த நிலையிலும் இஞ்சி மற்றும் மஞ்சள் செய்கையில் வெற்றிகண்ட விவசாயி.!

 வவுனியா புளியங்குளம் கல்மடு கிராமத்தில் வசிக்கும் த. தவராசா என்ற 67 வயதுடைய பார்வையிழந்த விவசாயி தமது இயலாமையிலும் சாதிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் மேற்கொண்ட விவசாயம் இன்று வெற்றியளித்துள்ளது.

வட மாகாண விவசாய திணைக்களத்தினால் வழங்கப்பட்ட இஞ்சி மற்றும் மஞ்சள் விதைகளை கொண்டு தனது காணியில் சுமார் ஒரு பரப்பில் செய்த செய்கையானது இன்று வெற்றியளித்துள்ள நிலையில் அறுவடைக்காக காத்திருக்கின்றார்.

நாட்டில் மஞ்சலுக்கு ஏற்பட்டுள்ள சந்தை வாய்ப்பை கருத்தில் கொண்டு விவசாய திணைக்களத்தினை நாடிய இவர் அவர்களது ஆலோசனையின் பிரகாரம் மஞ்சலுடன் இஞ்சியையும் செய்கை பண்ணியிருந்தார்.பார்வை இழந்த நிலையிலும் தனக்கு உதவியான ஒருவரை பணிக்கு அமர்த்தி அவர் மூலமாக சில பயிர்காப்பு செயற்பாடுகளை மேற்கொண்ட தவராசா இன்று தனது நிலத்தில் பயிரிடப்பட்ட மஞ்சலும் இஞ்சியும் சிறப்பாக வளர்ந்து அறுவடைக்கு தயாராக இருப்பதையிட்டு பெரு மகிழ்ச்சி அடைந்துள்ளார்.

இன்றைய தினம் வட மாகாண விவசாய திணைக்களத்தினால் அவரது விளை நிலத்தில் வயல் விழாவில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு அறுவடைக்கான ஏற்பாடுகள் மற்றும் சந்தை வாய்ப்புகள் தொடர்பில் தெளிவூட்டல்கள் அவருக்கும் ஏனைய விவசாயிக்கும் வழங்கப்பட்டிருந்தது.

இந்நிகழ்வில் வட மாகாண விவசாய பணிப்பாளர் சிவகுமாரன், வவுனியா மாவட்ட பிரதி மாகாண விவசாய பணிப்பாளர் திருமதி அருந்ததி வேல்நாயகம், வவுனியா வடக்கு உதவி பிரதேச செயலளார் ரி. தர்மேந்திரா, வவுனியா வடக்கு பிரதேச சபை தலைவர் எஸ். தணிகாசலம் ஆகியோரும் வயல் விழாவில் கலந்துகொண்டிருந்தனர்

https://thamilkural.net/newskural/news/111694/

வறிய, ஆதரவற்ற சிறார்களுக்கு வாழ்வளித்த திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுல ஆதீனம்.!

  "  மனிதநேய சேவையில் 45 ஆண்டுகள் நிறைவு "

நாட்டில் இடம்பெற்ற உள்நாட்டு யுத்தம் காரணமாக கலை,கலாசாரம்,கல்வி மற்றும் ஆன்மீக ரீதியாக தடம்புரண்டு சென்று கொண்டிருந்த தமிழ் இளைஞர்களை நெறிப்படுத்தவென 1976இல் ஸ்தாபிக்கப்பட்ட சமய நிறுவனமே அம்பாறை மாவட்ட திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுல ஆதீனமாகும்.

இந்த ஆதீனம் யாழ்ப்பாணம் சுன்னாகத்தைச் சேர்ந்த ஆங்கில ஆசான் இறைபணிச் செம்மல் அமரர் சுவாமிநாதன் தம்பையா அடிகளாரின் தீர்க்கதரிசனத்தில் உதித்து இன்று விருட்சமாக வளர்ந்து நிற்கிறது.யாழ்ப்பாணம் சுன்னாகத்தில் இருந்து 1976ஆம் ஆண்டு அம்பாறை மாவட்டம் பொத்துவில் பிரதேசத்திற்கு ஆங்கில ஆசானாக இடமாற்றம் பெற்று வந்தவர் அமரர் சுவாமி தம்பையா அடிகளார். அம்பாறை மாவட்டத்தில் அப்போது நிலைகுலைந்து காணப்பட்ட இளைஞர்களை நெறிப்படுத்தி சைவத்தையும் தமிழையும் பாதுகாத்து வளர்த்தெடுக்கும் உயரிய சிந்தனையுடன் திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுல ஆதீனத்தை அவர் அன்று ஸ்தாபித்தார்.

திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுலமானது பாடசாலை மற்றும் பல்கலைக்கழக மாணவர்களை இணைத்துக் கொண்டு தனது சமயப் பணிகளை வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க உகந்தைமலை ஸ்ரீமுருகன் ஆலயத்தில் இருந்து ஆரம்பித்தது.

அதனைத் தொடர்ந்து திருக்கோவில் ஸ்ரீ சித்திரவேலாயுத சுவாமி ஆலயம் மற்றும் சங்கமன்கண்டி பிள்ளையார் ஆலயம், தம்பிலுவில் கண்ணகி அம்மன் ஆலயம் உட்பட அம்பாறை மாவட்டத்தில் உள்ள அனைத்து ஆலயங்களிலும் தொண்டுகள் முன்னெடுக்கப்பட்டு வந்தன.

நாட்டில் யுத்தம் தீவிரம் அடைந்த போது இளைஞர், யுவதிகளை மதரீதியாகவும் மனரீதியாகவும் நெறிப்படுத்தி அவர்களின் எதிர்கால வாழ்கையினை அர்த்தமுள்ளதாக மாற்ற வேண்டிய தேவைப்பாடு உணரப்பட்டது.இந்நிலையில் திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுலம் சமயப் பணிகளுடன் கல்விப் பணியையும் முன்னெடுக்க வேண்டி கட்டாய நிலையில், 1978.01.06ந் திகதி சிறுவர் இல்லத்திற்கான கால்கோள் இடப்பட்டு அது சிறுவர் இல்லமாக பதிவு செய்யப்பட்டது.

இதனைத் தொடர்ந்து அமெரிக்கா ஹவாய் ஆதீனத்தின் குருமுதல்வர் சுவாமி சிவாய சிவசுப்பிரமணிய சுவாமிகள், இமாலய நித்தியானந்தா சுவாமிகள், நுவரெலியா காயத்ரி சித்தர் முருகேசு சுவாமிகள், இலங்கை இராமகிருஷ்ண மிஷன் சுவாமிகள் ஆகியோரின் ஆசீர்வாதத்துடன், முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் திருமதி ரங்கநாயகி பத்மநாதனின் காணி அன்பளிப்புடன் மட்டக்களப்பு இந்து இளைஞர் மன்ற தலைவர் அமரர் எம்.சிவநேசராசா மற்றும் அமரர் சங்கீத பூசணம் சி.கணபதிப்பிள்ளை, முன்னாள் அதிபர் மு.சச்சிதானந்தம், அதிபர் நேசராசா, ெடாக்டர் கே.சண்முகராசா ஆகியோரின் ஆதரவுடன் சுவாமி தம்பையா அடிகளாரால் 10 மாணவர்களுடன் 1990.02.04ந் திகதி இலங்கையின் சுதந்திர தினத்தன்று தம்பிலுவிலில் நிரந்தரமான கட்டடத்தில் சிறுவர் இல்லம் ஆரம்பிக்கப்பட்டது.

இவ்வாறு உருவாக்கப்பட்ட குருகுலமானது மட்டக்களப்பு முதல் அம்பாறை மாவட்டத்தில் பல கிராமங்களில் இருந்தும் தாய் தந்தையை இழந்த வறிய மாணவர்களை அரவணைத்துக் கொண்டது. அவர்களின் வாழ்க்கைக்குத் தேவையான கல்வி மற்றும் ஆன்மீக ரீதியான ஒழுக்க கல்வி முறைகள் போதிக்கப்பட்டன. குருகுல ஆதீனத்தின் நோக்கமும் இலக்கும் சிறப்பாக முன்னெடுக்கப்பட்டு வந்தன.

அந்த வகையில் ஆலயங்களில் வெள்ளிக்கிழமைகளில் கூட்டுப் பிரார்த்தனைகள் நடைபெற்றன.

63 நாயன்மார்களின் குருபூஜை தினங்களில் இந்து சமய வினாவிடைப் போட்டிகள் நடத்தி பரிசில்கள் வழங்கப்பட்டன.

இந்து மாணவர்களை ஊக்கப்படுத்துதல், கற்றல் உபகரணங்கள் வழங்குதல், சமய நூல்களை வெளியிடுதல், ஆலயங்களில் புராண படலங்களை ஓதுவதற்கான ஒழுங்குளை முன்னெடுத்தல், எழுத்தாளர்களை ஒன்றிணைத்து சமய மற்றும் இலக்கிய நூல்களை வெளியிடுதல் போன்ற பணிகள் முன்னெடுக்கப்பட்டன.

அத்தோடு திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுல ஆதீனத்தின் பக்கக் கிளைகளாக பிரதேச இளைஞர்களை ஒன்றிணைத்து அம்பாறை மாவட்ட இந்து மாமன்றம் மற்றும் சிவதொண்டர் அமைப்பு தோற்றுவிக்கப்பட்டன. அதனுடாக ஆலய தொண்டுகள் மற்றும் கதிர்காமம் யாத்திரிகர்களுக்கான பணிகள் முன்னெடுக்கப்பட்டதோடு, பின்னாளில் திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுலத்தில் இருந்து சிவதொண்டர் அமைப்புக்கென தனியான ஒரு நிருவாக கட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. இவ்வாறு பல்வேறு சமய மற்றும் கல்விச் செயற்பாடுகளுடன் சமூகப் பணிகளையும் சிறப்பாக முன்னெடுத்து வந்ததை கௌரவிக்கும் வகையில் 1993ம் ஆண்டு இந்து சமய கலாசார அமைச்சு சுவாமி தம்பையா அடிகளாருக்கு ‘இறைபணிச் செம்மல்’ எனும் பட்டத்தை வழங்கி கௌரவித்தது.

1995ஆம் ஆண்டு சுவாமி தம்பையா அடிகளார் இறைபதம் அடைந்ததைத் தொடர்ந்து குருகுல ஆதீனத்தின் பணிகளை கண.இராஜரெத்தினம் தலைமையிலான நிருவாக குழுவினர் முன்னெடுத்து வந்தனர்.

இவ்வாறு திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுல ஆதீனத்தின் சேவைகளை முன்னெடுத்து வரும் நிலையில், 2004.12.26ஆம் திகதி ஏற்பட்ட ஆழிப் பேரலை தாக்கத்தில் சிக்குண்டு குருகுல ஆதீனத்தின் கட்டடம் தரைமட்டமாகி அழிந்து போனது. இல்லத்தில் இருந்த 55 சிறுவர்களும் சிவனருளால் உயிர் தப்பியிருந்தனர்.

அம்பாறை மாவட்ட திருநாவுக்கரசு நாயனார் குருகுல ஆதீன சிறுவர் இல்லத்தின் மாணர்கள் இன்று வைத்தியர்கள், பொறியலாளர்கள், சட்டத்தரணிகள், அரச தனியார் வங்கி உத்தியோகத்தர்கள் மற்றும் அரச திணைக்களங்களில் உயர் பதவிகளில் தொழில் புரிந்து வருகின்றனர்.

https://vanakkamlondon.com/stories/2021/01/97606/

http://www.athirady.com/wp-content/uploads/2021/01/plote-sunt-640x430.pnghttp://www.athirady.com/wp-content/uploads/2021/01/plote-sunt-640x430.png

புளொட் தோழர் சுந்தரத்தின் நினைவு..
தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழகத்தின் (புளொட்) ஸ்தாபகர்களுள் ஒருவரும், தளபதியும், புதியபாதை ஆசிரியருமான தோழர். சதாசிவம் சிவசண்முகமூர்த்தி (சுந்தரம்) யாழ் சுழிபுரத்தை பிறப்பிடமாய் கொண்ட அவர்; வீரமகனாய் மரணித்தது 02.01.1982 ஆண்டு.

புதிய பாதை அமைத்த தோழனை நினைவுகூர்ந்து அஞ்சலி செலுத்துகின்றோம். சிறந்த தலைமைப் பண்பும், துணிச்சலும், போராட்டத் தெளிவும் மிக்க பொதுவுடைமைவாதியான தோழர் சுந்தரம் அவர்கள் 02.01.1982 ல் யாழ் சித்திரா அச்சகத்தில் வைத்து புலிகளின் தவைர் பிரபாகரனால் ஒளிந்திருந்து சுட்டுப் படுகொலை செய்யப்பட்டார்;.

தோழரின் வரலாற்றை மேலும் அறிய…

வாசலைப்பார்த்து கதிரை போடப்பட்ட சித்திரா அச்சகத்தில் ஒருவர் அச்சகத்தின் உள்ளே வர உள்ளே கதிரையில் இருந்த சுந்தரம் வந்தவரைப்பார்த்துச் சிரித்திருக்கிறார் .சுட்டவனை சுந்தரத்திற்கு நன்கு தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்று அபிப்பிராயப்படுகிறார் அச்சக உரிமையாளரான மரியதாஸ் மாஸ்ரர்.

அந்த அதிர்ச்சியிலிருந்தும் மன உளைச்சலில் இருந்தும் மரியதாஸ் மாஸ்ரர் வாழ்க்கை முழுதும் மீளவில்லை. அவர் வறுமையின் பின்னணியில் வாழ்பவர், போலீஸ் அவர் அச்சகத்தை மூன்று மாதங்களுக்கு மேலாக மூடியது. பின்னர் திறக்க அனுமதி கொடுத்தது.

ஒரு உள்ளூர் ஆலோசனையின்பேரில் சுந்தரத்தை வைக்கல் பொம்மையில் உருவம் செய்து அருகில் உள்ள ஞானம் ஸ்ரூடியோ சந்தியில் அவலச் சாவடைந்த உயிருக்கு செய்யும் சில “களிப்பு” வகைகள் செய்து சுந்தரத்தின் பாவனை உயிர் அவ்விடத்தில் கொளுத்தப்பட்டது .

மரியதாஸ் மாஸ்ரருக்கு பின்னர் எவ்வித அச்சக வேலைகளும் வராமல் நின்று போனது .தனது மகளை அவர் வீட்டு வேலைக்காக சிங்கப்பூருக்கு அனுப்ப முயன்றார். அவர் நண்பர்கள் ஓரிருவர் அவருக்கு அச்சக ஓடர்களை எடுத்துத்தர பெரிதும் முயன்றனர்,

எதுவும் வாய்க்கவில்லை ,அவர் நண்பர் ஒருவர் “இங்கே சுட வேண்டாம்!” என ஒரு அறிவித்தல் வைக்கச் சொல்லி அவரை மன உழைச்சலில் இருந்து மீட்க முயன்றார் .பின்னர் அச்சகம் மூடப்பட்டது .

ரஸமோனிய காலம்***

சுந்தரத்தின் கொலையில் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணித் தலைவர் திரு.அமிர்தலிங்கத்திற்கு “நோக்கம் இருக்குமா?” என ஒரு பலமான அல்லது லேசான அபிப்பிராயம் எப்போதும் இருந்து வந்திருக்கிறது.

அவரது “புதியபாதை” அரசியல் நிலைப்பாடுகள், அமிர்தலிங்கம் மீதான கடும் வெளிப்படையான விமர்சனம் என்பவை இவற்றிற்கு காரணமாகச் சொல்லப்படுகிறது. இதனுடன் துரையப்பா கொலை பின்னணியும் சேர்த்து நோக்கப்படுகிறது.

அமிர்தலிங்கம் சுந்தரத்தின் மரணச்சடங்கில் கலந்து கொண்டிருக்கிறார், ஆனால் சுந்தரத்தை தனக்குத் தெரியாது நேரில் பார்த்ததில்லை என அவைக்கு தெரிவித்திருக்கிறார். பின்னொரு தகவலின்படி திருமதி.மங்கையற்கரசி அவர்கள் பிரபாகரன் காலில் விழுந்து அழுததாகவும் இன்னொரு கதை உண்டு,

ஆனால் ஆனைக்கோட்டை போலீஸ் நிலையத்தின் மீதான வெற்றிகரமான முதலாவது தாக்குதல் பிரபாகரனை பெரிதும் வேதனைக்கு உள்ளாக்கியதாகவும் அப்படி ஒரு தாக்குதலை பிரபாகரனும் செய்வதற்கு முயன்று பார்த்திருக்கலாம் எனவும் அதில் மிகவும் தேர்ச்சி பெற்ற இராணுவ வல்லமை சுந்தரத்திற்கே உண்டு எனவும், புலிகளில் இத்தகைய தகுதிநிலை சுந்தரத்திற்கு மட்டுமே உண்டு எனவும் பிரபாகரன் சுந்தரத்தைச் சுடுவதற்கு இதுவே காரணமாக இருந்தது எனவும் இன்னொரு காரணம் சொல்லப்படுகிறது.

சுந்தரத்தின் தந்தை இராமலிங்கம் சதாசிவம் ஆசிரியர், தாயார் கணபதிப்பிள்ளை பசுந்தரம். அம்மாவின் பெயரைத் தான் இயக்கப் பெயராக வைத்தார். அவருக்கு மணி ,பாபு என்றழைக்கப்படும் இரு சகோதரர்கள், சகோதரிகள் இருவர் பெயர் தெரியவில்லை. மாமன் இராசரத்தினம் பிரபல ஓவியர், மணி அவர் வழியில் ஓவியர்..

மறதியின் கணத்தில்**

போலீஸ் அச்சகத்தை மூடி அங்கிருந்த அனைத்து தஸ்தாவேஜுகளையும், நூல்களையும், அச்சுவேலை விபரங்களையும், தனது ஆய்வு விசாரணைக்கு எடுத்துக் கொண்டபோது அங்கு நுஹ்மானின் பலஸ்தீனக் கவிதைகள் ,மற்றும் செங்கை ஆழியானின் புவியியல் சூழலியல் நூல்கள் இருந்தன,

போலீஸ் ஒரு முன்நிபந்தனை மரியதாஸ் மாஸ்ரருக்கு விதித்தது. அங்கிருந்த பெயர்களிற்குரியவர்களை அவரே போலீஸ் நிலையத்திற்கு கொண்டு வந்து நிறுத்த வேண்டும், செங்கை ஆழியான் பல தயக்கங்களினூடு போலீஸ் நிலையத்திற்கு வந்து தனது நிலையை போலீஸ் அதிகாரிகளுக்குப் புரிய வைத்தார் .

பேரா .எம் ஏ .நுஹ்மான் பலஸ்தீனக் கவிதைகள் மொழிபெயர்ப்பை ஒரு இளம் போலீஸ் அதிகாரி விசாரணைக்கு எடுத்துக் கொண்டார் .

போலீஸ் அதிகாரி நுஹ்மானைக் கேட்டார்..
”இதிலிருந்து சமூகத்திற்கு நீங்கள் என்ன செய்தியைச் சொல்ல வருகிறீர்கள் ?”
கைலாசபதி கூட இப்படியொரு கேள்வியை இலக்கியத்தளத்தில் அப்போது கேட்டிருக்க முடியாது என ஈழக் கவிதை செல்நெறிகள் பற்றி ஒரு ஆய்வு மாணவர் அப்போது கருத்து வெளியிட்டார்.

புதியபாதை எப்போதும் இடதுசாரிகள் தமது அச்சு வேலைகளை செய்யும் வேறொரு அச்சகத்திலேயே அடிக்கப்பட்டு வந்தது .
அந்த அச்சகத்தில் ஏற்பட்ட இயந்திரக் கோளாறு காரணமாய் இந்த ஒரு இதழ் மட்டும் சித்திரா அச்சகத்தில் அடிப்பதற்கு மரியதாஸ் மாஸ்ரரால் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது. அதுவும் அந்த அச்சகத்தின் பேரிலேயே…

மரியதாஸ் மாஸ்ரர் ஏழாலையைச் சேர்ந்தவர். இப்போது அவர் நிலை என்ன எனத் தெரியவில்லை. மறதியின் தளத்திலேயே எப்போதும் இயங்கும் வரலாற்றின் இருண்ட ஒரு மடிப்பில் மரியதாஸ் மாஸ்ரருக்கும் ஒரு இடம் இருக்கும்தான் இல்லையா ?

தோழர் சுந்தரமும், சந்ததியாரும் சிங்கள நூல்களை வாசிக்கவும், மொழி அறிவு பெறவும் சிங்கள மொழியை சுளிபுரத்தில் டாக்டர் தம்பையா என்பவரிடம் 70’இல் கற்றனர். மார்க்சிய நால்களையும், அதன் யதார்த்த நடைமுறைகளை தோழர்.கே.ஏ.சுப்பிரமணியத்திடமும் – விவாதங்களின் மூலம் கற்றுக் கொண்டனர்.

சிறிதுகாலம் சுந்தரம் புத்தளத்தில் பாதுகாவலராக வேலை செய்திருக்கிறார் .பின்னர் 1974 மட்டில் இந்தியாவிற்குப் படிக்கப்போன நாளில் வீட்டில் வறுமை நிலவியது, வயதிற்கு வந்த அவரது மூத்த சகோதரிக்கு திருமண ஏற்பாடுகளில் மிகவும் சிரமத்தை எதிர்நோக்கியிருந்த நேரத்தில் சுந்தரத்திற்கும் படிப்புச் செலவுகளிற்கு பணம் தேவையாக இருந்தது ,

சுந்தரத்தின் தாயார் பசுந்தரம் தனது தாலிக்கொடியை கச்சதீவிற்கு போன அவரது உறவினரிடம் கொடுத்தனுப்பிய போது சுந்தரம் அத் தாலிக்கொடியை கச்சதீவில் பெற்றுக் கொண்டார், அதை விற்று தனது படிப்பு தேவைகளை நிறைவேற்றி படிப்பை முடித்து 1977 இல் கொழும்பு வந்து கொழும்பில் இயக்கத் தொடர்புகள் ஏற்படுகிறது ,
பின்னர் காந்தீயம் அமைப்பு வேலைகளில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்கிறார் .மலையக மக்களுக்கான மறுவாழ்வுப்பணியில் அவர் தீவிரமாக ஈடுபடுகிறார் .

சுமார் ஆறுமாத இடைவெளிகளில் இடையிடையே வீட்டிற்கும் அவர் வந்து செல்கிறார். யாழ்ப்பாணத்தில் ஆங்காங்கே நடைபெறும் தமிழ் வகைப்பட்ட தனிநபர் தீவிரவாத நடவடிக்கைகளில் சுந்தரமும் பங்கு கொண்டதாக போலீஸ் கருதுகிறது ,

1979 இல் அவரது தந்தையரையும் மைத்துனரையும் போலீஸ் கைது செய்து யாழ்ப்பாணம் போலீஸ் நிலையத்தில் விசாரணையில் வைத்திருந்தது.

அவர் இறுதியாக வீட்டிற்கு வந்த 1981 ஜூன் மாத இறுதி இரவொன்றில், அயல் வீட்டில் வாங்கிவந்த உணவை அவர் தனது வீட்டில் இறுதியாக உண்டார். வறுமையின் காரணமாய் வீட்டில் சாப்பாடு இருக்கவில்லை, மரங்கள் அசைந்தாடும் அந்த இரவை ஒரு பதட்டத்துடன் கண்காணித்தபடி அவர் தாயிடமிருந்து அந்த உணவைப் பெற்றுக் கொண்டார். அவர் கடைசித் தங்கச்சி தனக்கு ஒரு வானொலிப் பெட்டியை வாங்கித் தரச்சொல்லி சுந்தரத்திடம் அப்போது கேட்டிருக்கிறார் .

” கொஞ்ச நாள் பொறு! நான் பிரச்சனையில் இப்போ இருக்கிறேன், உனக்கு வாங்கித் தாறேன்!” என சுந்தரம் தனது தங்கச்சிக்கு சொல்லிய போதிலும் அவரால் எப்போதும் தனது தங்கச்சிக்கு ஒரு வானொலிப் பெட்டியை வாங்கிக் கொடுக்க முடிந்ததில்லை. அவர் மூத்த சகோதரி வீட்டின் நிலையை அப்போது அவருக்கு சொல்லியிருக்கிறார், “அங்கை இருக்க வீடில்லாமை சனங்கள் இருக்கு! உங்களுக்கு இருக்க ஒரு வீடாவது இருக்கு!” என சுந்தரம் பதில் சொன்னார் .

சுந்தரம் சுடப்பட்டநிலையில் அவரது பால்ய உயிர் நண்பர் ஜெர்மனியில் இருந்து சுந்தரத்தின் இறுதிச் சடங்குகளுக்கான பணத்தை அனுப்பி அவரது செலவிலேயே சுந்தரத்தின் இறுதிக் கிரியைகள் மற்றும் தொடர்ந்த காரியங்கள் நடந்தன . சுந்தரத்தின் குடும்ப வறுமையை தன்னால் இயன்றவரை போக்கி நின்றார் அந்த ஜெர்மன் நண்பர். இடையிடையே தன்னால் இயன்றவரை அவர்கள் குடும்பத்தினருக்கு காசு அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்,

சுந்தரத்தின் இன்னொரு உயிர் நண்பர் அவரது கடைசித் தங்கச்சியை சீதனம் எதுவும் இல்லாமல் திருமணம் செய்து கொண்டார் .

(புளொட் தளபதி தோழர்.சுந்தரத்தின் நண்பர் ஒருவரின் பதிவில் இருந்து..

(“புளொட்” தோழர் சுந்தரத்தின் படுகொலை குறித்து “தினமுரசு” பத்திரிகையில் தோழர் அற்புதன் எழுதியதில் இருந்து….)

1981ம் ஆண்டில் நடைபெற்ற அரச பயங்கரவாதம் ஆயுதப் போராட்டமே ஒரே பாதை என்ற நம்பிக்கைக்கு உரமிட்டது. தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணிக்கும், இளைஞர்களுக்கும் இடையிலான விரிசல் அதிகமாகியது. உமா-சுந்தரம் குழுவினர் தமிழீழ விடுதலைக் கழகம் (புளொட்) என்னும் பெயரில் தமது நடவடிக்கைகளை முன்னெடுத்தனர்.

1981ம் ஆண்டு தைப்பொங்கல் தினத்தை முன்னிட்டு “தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழகம்” பொங்கல் வாழ்த்துக்களை வெளியிட்டது.

அதேசமயம் புலிகள் என்ற பெயரையும் உமா-சுந்தரம் குழுவினர் பயன்படுத்தி வந்தனர். ‘புதிய பாதை’பத்திரிகையும் தொடர்ந்து வெளிவந்து கூட்டணியினரை சாடிக் கொண்டிருந்தது.

சுந்தரம் ஒரு சுறுசுறுப்பான போராளி. ஆயுதங்களைக் கையாள்வதிலும் தேர்ச்சியானவர். ஆனைக்கோட்டை பொலிஸ் நிலையத் தாக்குதலில் துணிச்சலாகச் செயற்பட்டு அந்தத் தாக்குதலை வெற்றிகரமாக நடத்தி முடித்தவர் சுந்தரம்.

§§ அச்சுக்கூடத்தில் சிந்திய இரத்தம் – பிரபாவின் முடிவு §§

சுந்தரத்தை ‘மண்டையில் போடவேண்டும்’ என்று முடிவு செய்தார் பிரபாகரன். யாழ் வெலிங்கடன் திரையரங்குக்கு முன்பாக இருந்தது சித்திரா அச்சகம். அங்கு தான் ‘புதிய பாதை’பத்திரிகை அச்சிடப்பட்டது.  ஆக்கங்கள் கொடுக்கவும் அச்சிடப்பட்ட ஆக்கங்களை சரிபிழை பார்க்கவும் சுந்தரம் சித்திரா அச்சகத்திற்கு வந்து செல்வார். சுந்தரத்தை அச்சகத்தின் உள்ளே வைத்து சுடவேண்டும் என்று திட்டமிடப்பட்டது.

§§ சுந்தரத்துக்கு குறி §§

02.01.1982 அன்று வழக்கம் போல சித்திரா அச்சகத்திற்கு வந்தார் சுந்தரம். அவர் உள்ளே சென்று அச்சிடப்பட்ட ஆக்கங்களை பார்வையிட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

அச்சகத்தின் ஜன்னல் ஒன்றின் வழியாக சுந்தரத்தை குறி பார்த்தது ஒரு கைத்துப்பாக்கி. வேட்டுக்கள் தீர்க்கப்பட்டன. சுந்தரத்தின் உயிர் பிரிந்தது. “முதன்முதலில் இயக்க மோதல்” பகிரங்கத்திற்கு வந்தது அன்று தான்.

இயக்கங்களின் முரண்பாடு துப்பாக்கியால் தீர்க்கப்பட்ட முதல் சம்பவமும் அது தான். அதற்கு முன்னர் புலிகள் இயக்கத்தின் உள் இயக்கப் பிரச்னையில் சரவணன் எனப்படும் பற்குணரசா, மட்டுநகர் மைக்கல் ஆகியோர் கொல்லப்பட்டனர்.

ஆனால் இரு பிரிவாக இயங்கிய அமைப்புக்களிடையே நிலவிய முரண்பாடு துப்பாக்கியால் தீர்க்கப்பட்டது சுந்தரம் கொலையில் தான் ஆரம்பித்தது. அச்சகத்தில் வைத்து சுந்தரம் கொல்லப்பட்டதிலும் ஒரு நோக்கம் இருந்தது.

‘புதிய பாதை’ பத்திரிகையை அச்சிடுவதற்கு வேறு   ஒரு அச்சகமும் முன் வராமல் இருக்க வேண்டும். அதற்கான அச்சுறுத்தலாகவே ‘புதிய பாதை’ அச்சிடப்பட்ட அச்சகத்தில் வைத்தே சுந்தரத்தை பிரபா அணியினர் தீர்த்துக் கட்டினார்கள். சுந்தரம் கொலை நடப்பதற்கு சில தினங்களுக்கு முன்னர் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியின் உயர்மட்டக் கூட்டம் ஒன்று நடைபெற்றது.

அக்கூட்டத்தில் பேசிய அமிர்தலிங்கம் ‘புதிய பாதை’ வெளிவராமல் தடுப்பதாகக் கூறியிருந்தார் என்று ‘புதிய பாதை’குழுவினர் தெரிவித்தார்கள். ‘சுந்தரம் புலிப்படை’என்ற பெயரிலும் பிரசுரங்கள் வெளியாகியிருந்தன. இயக்க மோதல்களை வேதனையோடு நோக்கினார்கள் மக்கள். பிரசுரங்கள் பரபரப்பாக வாசித்தறியப்பட்டன.

§§ பிரபா அணி விளக்கம் §§

சுந்தரம் தமது இயக்க ஆயுதங்களை ஒப்படைக்க மறுத்தார் என்றும், தமது இயக்க பெயரை பயன்படுத்தினார் என்றும், அதனால் மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்டதாகவும் பிரபாகரன் அணியினர் கூறினார்கள். இயக்க மோதல்கள் பகிரங்கத்துக்கு வந்தமை இலங்கைப் புலனாய்வுப்பிரிவுக்கு வாய்ப்பாக அமைந்தது.

‘புதிய பாதை’தொடர்பாகவும் தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழகம் (புளொட்) குறித்தும் விசாரணைகள் நடத்தப்பட்டன. இதனால் தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழகம் என்ற பெயரில் பகிரங்கமாக இயங்க முடியாமல் போனது.

தமிழ் இளைஞர் பேரவை விடுதலை அணி என்ற பெயரில் இயங்கிய இளைஞர்கள் பலர் உமா மகேஸ்வரன் தலைமையில் செயற்பட முன் வந்தனர். அவர்களில் ஒருவர் மட்டக்களப்பைச் சேர்ந்த இரா.வாசுதேவா. இரா-வாசுதேவாவை அமைப்பாளராகக் கொண்டு தமிழீழ விடுதலைக் கழகம் என்றும் ஒரு அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது.

தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழகம் தலைமறைவாக இயங்கியது. அதன் தலைமையில் மக்கள் அமைப்பாக ‘தமிழீழ விடுதலைக் கழகம்’ பகிரங்கமாகச் செயற்பட்டது. புலனாய்வுத்துறையினரை ஏமாற்றவே அந்த முயற்சி.  (நன்றி.. தினமுரசு)

புதியபாதை வகுத்தவன் தான் சுந்தரம்

மக்கள் புரட்சி வெல்ல உழைத்தவன் தான் சுந்தரம்
 
புதியபாதை வகுத்தவன் தான் சுந்தரம்
மக்கள் புரட்சி வெல்ல உழைத்தவன் தான் சுந்தரம்
 
தலைவர்களின் பொய்யுரையை எதிர்த்தவன்
தன் மானத்தோடு விடுதலைக்கு உழைத்தவன்
தலைவர்களின் பொய்யுரையை எதிர்த்தவன்
தன் மானத்தோடு விடுதலைக்கு உழைத்தவன்
 
தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழத்தில்
ஒரு தளபதியாய் இறுதிவரை உழைத்தவன்
தமிழீழ மக்கள் விடுதலைக் கழத்தில்
ஒரு தளபதியாய் இறுதிவரை உழைத்தவன்…..புதியபாதை
 
மலையத்து ஏதிலிக்கும் உதவினான்  – காணி
மனைகள் தந்து குடியமர்த்தி பேணினான்
மனக்கவரும் பாட்டாளிக் கொள்கையில் – தமிழ்
மக்களினம் நடைபோடத் தூண்டினான்……. புதியபாதை
 
சுழிபுரத்து மண்தனிலே தோன்றினான் பகைவர்
சூட்சி வெல்லும் வீரனாக விளங்கினான்
ஆனைக்கோட்டை காவல் நிலையம் தாக்கியே பகைவர்
ஆயுதத்தை கைப்பற்றிக் காட்டினான்……… புதியபாதை
 
தவறுகின்ற தலைமையினை சாடினான் – அவன்
தவறாது விடுதலையை நாடினான்
துரோகிகளால் சூடுபட்டு மறையினும் – எம்
தோழர்களின் உள்ளங்களில் வாழ்கிறான்………. புதியபாதை

http://www.athirady.com/tamil-news/infomation/1441902.html

தமிழ் மக்களின் வாழ்வியலில் கலைகளுக்கும் சிறப்பான இடமுண்டு. நடனம், நாட்டியம், சிற்பம் செதுக்கல், ஓவியம் என கலைகள் நீண்டு செல்கின்றன. புராதன மன்னராட்சிக் காலத்தில் இருந்து இந்த கலைகள் தனித்துவமான இடத்தைப் பெற்றுள்ளதுடன், ஆலயங்களை மையமாக கொண்டும் கலைகள் வளர்ச்சியடைந்துள்ளன. ஒவ்வொரு கலைகளிலும் கைதேர்ந்தவர்கள் இருந்து வந்ததுடன், அவர்கள் பரம்பரை பரம்பரையாக அதனை தமது சந்ததிக்கு கொண்டும் சென்றுள்ளனர்.

                கலைஞர்களின் திறமையும், நுணுக்கமும் பலரையும் கவர்ந்துள்ளதுடன், கலைகள் கலைகளுக்காக அல்ல. மக்களுக்காகவே கலைகள் என்ற சிந்தனைக்கு அமைவாக அவர்கள் கலைகளை தமது தொழிலாக கொண்டு வாழ்வாதாரத்தையும் கொண்டு நடத்தியுள்ளனர். மன்னர் ஆட்சிக் காலத்தில் மன்னர்களுக்கு புகழ்பாடி பரிசு பெறுபவர்கள் இருந்தார்கள். ஆனால் தற்போது கலைகளால் மக்களை மகிழ்வித்து பணம் சம்பாதித்து வாழும் கலைஞர்களும் உள்ளனர்.

                அந்த வகையில், சிற்பக்கலையில் சிறந்து விளங்கி கோவிட் – 19 தாக்கத்தால் பாதிப்படைந்த வவுனியாவைச் சேர்ந்த ஒரு கலைஞரின் கதையே இது. கடந்த 38 வருடங்களாக சிற்பக்கலை வேலையில் ஈடுபட்டு, தற்போது வாழ்வாதாரத்திற்காக போராடுகிறார் 52 வயது அந்தோனி யேசுதாஸ்.

                வவுனியாவின் பின்தங்கிய மீள்குடியேற்ற கிராமமே சுந்தரபுரம். இங்குள்ள மக்களில் பலர் தினக்கூலி  வேலை செய்பவர்களாகவும், சிலர் விவசாயம் செய்பவர்களாகவும் உள்ள நிலையில், கடந்த 38 வருடமாக தனது சொந்த முயற்சியால் தனக்கு தெரிந்த சிற்பத் தொழிலை செய்து, அதன் மூலம் 5 பிள்ளைகளின் கற்றல் செயற்பாடுகளை மேற்கொண்டு, தமது குடும்பத்தைக் கொண்டு நடத்தி வருகிறார்.

                கருங்கல்லினைப் பெற்று அதனைக் கொண்டு சிறியளவிலான இயந்திரங்களின் துணையுடன் தெய்வ உருவங்கள், சிலைகள், நினைவு நடுகைக் கற்கள், மற்றும் வீட்டுப் பாவனைப் பொருட்களான அம்மி, ஆட்டுக்கல், கல் உரல் என பலவகையான சிற்பச் செதுக்கல் வேலைகளை செய்து வந்தார். வவுனியா மட்டுமன்றி யாழ்ப்பாணம், மட்டக்களப்பு, கொழும்பு, புத்தளம், கிளிநொச்சி என வெளி மாவட்டங்களில் இருந்து வரும் வாடிக்கையாளர்களுக்கும் தனது கைவண்ணத்தில் சிற்பங்களையும், வீட்டுப் பாவனைப் பொருட்களையும் செதுக்கி கொடுத்து வந்தார்.

                இதன் மூலம் மாதம் ஒன்றுக்கு 50 ஆயிரம் ரூபாய் தொடக்கம் ஒரு இலட்சம் ரூபாய் வரை வருமானம் பெற்ற இவர், தனது மூத்த பெண் பிள்ளைக்கு அந்த வருமானத்தைக் கொண்டு திருமணம் செய்தும் வைத்துள்ளதுடன், நான்கு பிள்ளைகளின் கல்விச் செலவையும், நாளாந்த குடும்ப வாழ்வாதார செலவையும் மேற்கொண்டு வந்தார்.

                இந்நிலையில், கோவிட் – 19 இன் தாக்கத்தால் இவரது சிற்பச் செதுக்கல் வேலைகளும் ஆட்டம் கண்டுள்ளது. ஊரடங்குச்சட்ட அமுல், வெளியிட போக்குவரத்துத் தடை, ஆலய விசேட நிகழ்வுகளுக்கான தடை என்பன காரணமாக சிற்பச் செதுக்கல் வேலைப்பாடுகளுக்கான கேள்வி இல்லாமல் போயுள்ளது. இதனால் வருமானமின்றி தனது நாளாந்த வாழ்வாதாரத்தை போக்குவதற்காக பிள் ளைகளுடன் போராடுகின்றார் இந்த கலைஞர்.

                புலம்பெயர் உறவுகள் பல்வேறு துறையினருக்கும் உதவிகளை வழங்கும் நிலையில், தங்களைப் போன்ற சிற்பக் கலைஞர்களையும் கண்டு கொள்வதுடன், தங்கள் வீட்டு சமையலறையிலும் அடுப்பெரிய உதவ வேண்டும் என்பதே அவரது அங்கலாய்ப்பு. இதுவே இன்று பல சிற்பக்கலைஞர்களின் எதிர்பார்ப்பாகவும் உள்ளது என்பதே உண்மை.

https://www.ilakku.org/?p=38255

ஈழம் என்கின்ற சொல்லை ஈந்த ஈழவூர் - சர்மிளா வினோதினி

ஈழம் என்கின்ற சொல் இலங்கையின் பூர்வீகப் பெயராக இருந்து வருகின்ற போதும் இலங்கை அரசைப் பொறுத்தவரை அது பயன்பாட்டிற்கு மறுதலிக்கப் படுகின்ற பெயராக மாறி இருக்கிறது.

இந்த நிலையில் ஈழம் என்கின்ற சொல் தோன்றுவதற்குக் காரணமாக இருந்த ஈழவூர் என்கின்ற கிராமத்தைப்பற்றி அனேகமானவர்கள் அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

தொன்மங்களை சுமந்த நிலம்.

கிளிநொச்சி மாவட்டத்தின் பூநகரி பிரதேச செயலாளர் பிரிவில் பொன்னாவெளி கிராம அலுவலர் பிரிவின்கீழ் அமைந்திருக்கிறது ஈழவூர் என்னும் பழம் பெரும் கிராமம்.

பெயருக்கு என்றால் போல் ஆதி இரும்புக்கால எச்சங்களைத் தன்னகத்தே கொண்டிருக்கின்ற நிலமாக அடையாளப் படுத்தப்படுகின்ற ஈழவூரில் அமைந்துள்ள வெள்ளிப்பள்ளத்து  வீரகத்தி விநாயகர் ஆலயத்தின் பின்னுள்ள பகுதிகளில் வெளிவந்த தொல்லியல் எச்சங்களும், கிராஞ்சிப் பகுதியில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கிணறும் வரலாற்றின் கதைகளை உறுதி செய்கின்றன. அத்தோடு சங்ககாலத்துப் புலவர் ஈழத்துப் பூதந்தேவனார் இங்கு வாழ்ந்ததாகவும் செவிவழிக்கதைகள் கூறுகின்றன.

இவ்வாறு, தொன்மையின் சுவடுகளை சுமந்திருக்கின்ற ஈழவூர் யாழ்ப்பாண இராசதானி காலத்தில் வெளிநாடு என்றும் அழைக்கப்பட்டது என்கின்றனர் வரலாற்று ஆசிரியர்கள்.

பெயர் மாற்றப்பட்ட ஈழவூரும் அயற்கிராமங்களும்.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் வேரவில் என்று பெயர்மாற்றப்பட்ட ஈழவூரிற்கு அருகில் அமைந்துள்ள பொன்னாவெளி, பாலாவி, கிராஞ்சி உட்பட்ட கிராமங்கள் பண்டைய காலத்தில் நெல் உற்பத்தியில் சிறந்து விளங்கி இருக்கின்றன. இவ்வாறாக இப் பிரதேசங்களில் விளைந்த  நெல் மற்றும் பாற்பொருள் உற்பத்தியின் காரணமாகவும், இப்பிரதேசத்தின் புவியியல்சார்ந்த  இட அமைவின் காரணமாகவும்  வரலாற்றுக் காலத்தில் இப்பிரதேங்கள்  புகழ் பெற்று விளங்கியிருந்தன.

வன்னிப் பிராந்தியத்தில், குறிப்பாக பூநகரியின் வரலாற்றில் ஈழவூர் செறிந்த மக்கள் தொகையினை பதிவு செய்திருக்கிறது. இவ்வாறாக பொருளாதார மற்றும் குடித்தொகை வளம் ஆகியவற்றில் முன்னிலை வகித்ததன் காரணத்தினால் இப்பிரதேசங்களை தமது ஆளுகையின்கீழ் உட்படுத்துவதற்கு போர்த்துக்கேயர்கள் பெருமுயற்சி செய்ததாக வரலாறு சொல்கிறது.

இந்நிலையில், ஈழவூருக்கு அருகில் உள்ள பொன்னாவெளிக் கிராமத்தில் இன்று இடிபாடுகளோடு காணப்படுகின்ற பாடசாலையும், சிதைந்து போன நிலையில் காணப்படுகின்ற கட்டங்களும் சொல்லி நிற்கின்ற கதைகளும் ஈழவூரிற்கு கூடுதல் வலுச்சேர்க்கின்றன.

நிலம் மலர நெல்விளையும் காரணத்தினால் பொன்விளையும் பூமியென சிறப்புப் பெற்று அழைக்கப்பட்டது பொன்னாவெளிக் கிராமம்.  ஐரோப்பியர்களின் ஆதிக்கத்திற்கு அடிபணியாமல் இப்பிரதேசத்தில் பூர்வீகமாக வாழ்ந்துவந்த சைவப் பெரியவர்கள் இங்குள்ள மாணவர்களின் கல்வி வளர்ச்சிக்கென்று பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் பாடசாலை ஒன்றை நிறுவி சுவாமி ஆறுமுக நாவலரின் கரங்களினால் அப் பாடசாலையை திறந்து வைத்து கல்விப்பணி ஆற்றினர். கிளிநொச்சி மாவட்டத்தில் முதன் முதலில் அமைக்கப்பட்ட பாடசாலையும் அதுவேயாகும். அத்தோடு அங்கு வாழ்ந்த உடையாரின் வீட்டுச் சுவரில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த புகைப்படத்தில் இருந்தே பிற்காலத்தில் ஆறுமுக நாவலரின் புகைப்படம் தமிழ் உலகிற்குக் கிடைத்ததாகவும் சொல்லப்படுகிறது.

           இருள்சூழ்ந்த காலம்.

இத்தகைய பெருமைகளைக் கொண்டிருக்கக் கூடிய பொன்னாவெளிக் கிராமத்தின் வயல் நிலங்கள் 1964 ம் ஆண்டு காலப்பகுதியில் ஏற்பட்ட சூறாவளித் தாக்கத்தின் காரணமாக கடல்நீர் உட்புகுந்து உவர் அடையத் தொடங்கியதோடு, தரைக்கீழ் நீர்வளமும் பாதிப்படையத் தொடங்கியது. பொன் விளையும் பூமியாக இருந்த பொன்னாவெளி மெல்ல மெல்லத் தன்னிலை இழக்கத் தொடங்க அங்கிருந்த குடிகளும் ஊரிலிருந்து வெளியேறி தற்போது ஈழவூரில் உறவுகளோடு வாழ்ந்து வருகின்றனர். குடிகளை இழந்த பொன்னாவெளிக்கு ஆலய வழிபாடு மற்றும், பெரும்போக பயிர்ச்செய்கையின் நிமிர்த்தமாக இன்றும் மக்கள் அங்கு அவர்சென்று வருவது வழக்கத்தில் இருந்து வருகின்றது.

அழிவுக்கு வழிகோலும் அபிவிருத்தி.

இந்நிலையில் அபிவிருத்தி அரசியலின் பின்புலத்தில் தற்போது வேரவில் என்று  அழைப்படுகின்ற ஈழவூரில் சீமெந்துத் தொழிற்சாலை ஒன்றினை அமைப்பதற்கான திட்ட வரைபுகள் முன்மொழியப்பட்டு ஈ.ஐ.ஏ என்கின்ற சுற்றுச் சூழல் தாக்க மதிப்பீட்டு அறிக்கையும் சமர்ப்பிக்கப்பட்டு ஆரம்பகட்டப் பணிகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ளன.

ஈழவூரில் அமைக்கப்படவுள்ள இச் சீமெந்துத் தொழிற்சாலைக்கான மூலப் பொருளாகிய சுண்ணக்கல்லினை பொன்னாவெளியில் இருந்து அகழ்ந்து எடுப்பதற்குப் பரிந்துரை செய்யப்பட்டுள்ளது. இதன் பொருட்டு உரிய நிலத்தின் சுண்ணக்கல்லின் தரத்தினை பரிசோதிக்கும் முயற்சியில் இலங்கை புவிச்சரிதவியல் அளவை சுரங்கப்பணியகம் ஈடுபட்டுள்ளது. இதற்காக பொன்னாவெளியில் உள்ள தனியார் வயல் நிலங்களில் ஆழ்துளைக் கிணறுகள் தோண்டப்பட்டு ஆராட்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. இப் பரிசோதனைக்கென தோண்டப்படுகின்ற கிணறுகளில் இருந்து வெளியேற்றப்படுகின்ற உவர்நீர் பொறுப்பற்ற முறையில் வயல் நிலங்களிற்குள் பாய்ச்சப்படுகின்றது.

முறையற்ற இச் செயற்பாட்டின் காரணமாக ஏற்கனவே பாதிப்புக்களை எதிர்நோக்கி வருகின்ற விவசாயிகள் மேலும் பாதிக்கப்படுவதாக விசனம் தெரிவிக்கின்றனர். அத்தோடு இவை தொடர்பாக உரிய திணைக்களங்கள் மற்றும் மக்கள் பிரதிநிதிகளைத் தொடர்பு கொண்ட போதிலும் எவ்வித முயற்சியும் பயனளிக்கவில்லை எனவும் விவசாயிகள் தெரிவிக்கின்றனர்.

நிலைபேண் அபிவிருத்தியின் அவசியம்.

அபிவிருத்தி செயற்பாடுகளின் மூலமாக கிட்டுகின்ற நன்மைகள் கிராமிய மக்களின் வாழ்வாதாரத்தை சிதைத்து அழிக்கின்ற வகையில் நிகழக்கூடாது. அவ்வகையில் நிகழ்கின்ற அபிவிருத்தி செயற்திட்டங்கள் நிலைபேண் அபிவிருத்தியாகவும் கொள்ளப்பட முடியாதவை.

ஆக, ஈழவூரில் அமைப்பதற்கு முன்மொழியப்பட்டுள்ள சீமெந்துத் தொழிற்சாலை அங்கு அமைக்கப்படுமாக இருந்தால் அப்பிரதேச மக்களுக்குக் கிடைக்கக் கூடிய வேலை வாய்ப்பினைவிட ஏற்படக்கூடிய எதிர்மறை விளைவுகள் அதிகமாகும். தொழிற்சாலையில் இருந்து வெளிவிடப்படுகின்ற தூசுக்களின் காரணமாக வளி மாசுபட்டு சுவாசம் சார்ந்த அனர்த்தங்களை சுற்றுவட்டத்தில் வாழ்கின்ற கிராம மக்கள் எதிர்கொள்ள நேரிடும்.

அத்தோடு, பொன்னாவெளியில் அகழப்படப் போகின்ற சுண்ணக் கல்லின் காரணமாக அக் கிராம மக்கள் தமது பூர்வீக வயல் நிலங்களை இழக்க நேரிடும். அதுமட்டுமன்றி குறித்த பிரதேசம் கடலிற்கு அண்மையில் அமைந்திருப்பதன் காரணமாக கடல் நீர் உட்புகுந்து தரைக்கீழ் நீரோடு கலப்பதற்கான வாய்ப்புக்களும் மிக மிக அதிகமாக காணப்படுகின்றன.

அகழப்படுகின்ற சுண்ணக்கற்கள் போக, எஞ்சிய நிலத்தில் பாரிய இராட்சதக் குழிகள் ஏற்பட்டு, அப்பிரதேசமே தன்நிலை இழந்து, முற்றாக அழிந்துபோவது மட்டுமன்றி பொன்னாவெளிக்கு அருகிலுள்ள ஈழவூரின் தரைக்கீழ் நீர்வளத்திலும் மாற்றங்களை நிகழ்த்தக்கூடும்.

பொதுவாக, இவ்வாறான  தொழிற்சாலைகளை அமைப்பதற்கான சுற்றுச்சூழல் அறிக்கைகள்  சமர்ப்பிக்கப் படுகிறபோது  மக்கள் கருத்திற்காக குறிப்பிட்ட காலம் சுற்றுச் சூழல் திணைக்களத்தின் இணையத்தில் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டிருக்கும். அக்காலத்தில் குறித்த யாரேனும் தமது கருத்துக்களை உரிய முறையில் பரிசீலனைக்காக தெரிவிக்க முடியும்.

ஆனால், இவை தொடர்பாக இக் கிராம மக்களிடம் உரிய விழிப்புணர்வு அற்ற நிலையில் ஏழை எளிய மக்களின் நலனினை புறம் தள்ளிய இவ்வாறான அபிவிருத்தி செயற்பாடுகள் தொடர்பாக குறித்த பிரதேசத்திற்குரிய மக்கள் பிரதிநிதிகள் கவனமெடுத்து இத்திட்டம் தொடர்பில் மீள் பரிசீலனை செய்ய வேண்டும் என்பது மக்கள் நலனிற்கான வேண்டுகோளாகும்.

ஈழத்தமிழர்களது இருப்பின் அடையாளங்கள் மெல்ல மெல்ல அழிக்கப்பட்டு வருகின்ற நிலையில் வரலாற்றின் பக்கங்களில் பாதுகாத்து வைக்கப்படவேண்டிய அடையாளக் கிராமங்களாகிய ஈழவூரையும் பொன்னாவெளியையும் பாதுகாக்க வேண்டியது நம் ஒவ்வொருவரினதும் தார்மீகக் கடமையாகும்.

-- சர்மிளா வினோதினி

https://vanakkamlondon.com/stories/2020/12/96851/

தமிழீழ தேசியத் தலைவர் மேதகு வே.பிரபாகரன் அவர்களினதும் – சிறிலங்கா சனாதிபதி திருமதி சந்திரிகா அம்மையார் அவர்களினதும் தலைமைத்துவ ஆற்றல்களையும், குணவியல்புகளையும் ஒப்பிட்டு மதிப்பீடு செய்யும் ஒரு அளவுகோலாக சுனாமி அனர்த்தத்திற்குப் பின்னான அவர்களின் செயற்பாடுகளை சர்வதேச சமூகம் எடைபோட்டுப் பார்க்கின்றது.

அந்தப் பேரழிவில் சிக்கி உயிரிழந்த தமிழ் – முஸ்லிம் – சிங்கள மக்கள் அனைவர்க்கும் அனுதாபம் தெரிவித்து தலைவர் பிரபாகரன் அறிக்கை விட்டதிலிருந்து, நிவாரண உதவிகள் இன பேதமில்லாமல் பகிர்ந்தளிக்கப்படவேண்டும் என்று பாதிக்கப்பட்ட எல்லோர்க்கும் ஆதரவாக பொதுவாகக் குரல்கொடுத்து உன்னத மனிதாபிமான நிலைப்பாட்டை அவர் எடுத்திருந்தார்.

அலை அடித்து ஓய்ந்த உடனே, மிக விரைவாக, மீட்பு நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டு பொறுப்புணர்வுடன் செயற்திறமை காட்டியது, இந்தப் பிராந்தியத்திலேயே புலிகள் இயக்கம்தான் என்பது இன்று ஒரு பொதுவான கருத்தாகிவிட்டது.

சந்திரிகா அம்மையாரும், சிங்கள உறுமய கட்சியினரும் இதை ஏற்றுக்கொள்ளும் அளவுக்கு அந்த உண்மை ஏகமனதாக உணரப்பட்டுள்ளது.

புலிகள் இயக்கத்தின் கடற்புலி வீரர்களை, காவல்துறை உறுப்பினர்களை, போராளிகளை மற்றும் தமிழர் புனர்வாழ்வுக்கழகம் உள்ளிட்ட மனிதநேய உதவி அமைப்புகளின் தொண்டர்களை உடனடியாகவே களமிறங்கி மீட்பு நடவடிக்கையில் ஈடுபட தலைவர் உத்தரவிட்டிருந்தார்.

விளைவு! வெளிநாட்டுப் பத்திரிகையாளர்களே வியந்து – பாராட்டும் அளவுக்கு ஒரு அற்புதமான இடர்கால மீட்புப்பணியை புலிகள் இயக்கம் செவ்வனே நிறைவேற்றியுள்ளது. உயிர் ஆபத்திற்குள்ளும் தங்களை மீட்கவந்த புலிவீரர்களை அந்த மக்கள் நன்றியுடன் நினைவு கூருகின்றனர்.

சுனாமி அனர்த்தத்திற்குள் சிங்கள அரசைப்போன்று இனரீதியான அரசியலைப் புகுத்தும் சிறுமைத் தனத்தை புலிகள் இயக்கம் செய்யவில்லை.

பெருந்தொகைப் படையினர் இயற்கைச் சீற்றத்தில் பலியாகியிருந்த போதும் – அதைப் பிரச்சாரப்படுத்தி குதூகலிக்கும் நாகரீகமற்ற அரசியலை புலிகள் இயக்கம் செய்யவில்லை.

அத்துடன் அழிவடைந்த பகுதிகளைப் பார்வையிடவந்த  உலகத்தலைவர்களை முல்லைத்தீவு செல்லவிடாது தடுத்து அவர்களைச் சங்கடப்படுத்திய சிங்கள அரசின் இனவாதச் செயற்பாட்டை பெரிய விடயமாக எடுத்து அந்த உலகத் தலைவர்களை மேலும் சங்கடத்துக்குள்ளாக்காமல் அரசியல் நாகரீகத்துடன் புலிகள் இயக்கம் நடந்துகொண்டது.

இதேவேளை, கடந்த வருடம் தென்னிலங்கையில் பாரிய வெள்ளப் பெருக்கு ஏற்பட்டு சிங்கள மக்கள் பெரும் பாதிப்படைந்தபோது அங்கே நிவாரணப் பொருட்களுடன் சென்ற புலிகள் இயக்கம் சிங்கள மக்களுக்கு உதவிய மனிதாபிமான செயற்பாட்டையும் உலகம் அவதானித்தபடியே இருந்தது.

இவ்விதமாக, தேவை ஏற்படும்போதும், தேசிய அளவில் நெருக்கடிகள் ஏற்படும்போதெல்லாம் புலிகள் இயக்கம் அரசியல் நாகரீகத்தையும் – மனிதாபிமான நிலைப்பாட்டையும் கடைப்பிடித்தபடி பண்பாக நடந்துகொண்டதை உலகசமூகம் அறியும்.

இவையெல்லாம் தமிழீழ தேசியத்தலைவர் மேதகு வே.பிரபாகரன் அவர்களின் அபாரமான தலைமைத்துவ ஆளுமையினதும், சீரிய உயர் பண்புகளினதும் அரசியல் வெளிப்பாடுகளே என்பதை உலக சமூகம் எடைபோட்டிருந்தன.

ஆனால், சிறிலங்கா சனாதிபதி சந்திரிகா அம்மையாரோ இதற்கு முரணானதொரு அரசியல் செயற்பாட்டையே இந்த இடர்கால நெருக்கடி வேளையிலும் நடாத்தி வருகின்றார்.

அரச கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிகளில் உடனடி மீட்பு நடவடிக்கைகளை அரசு சரியாக நடாத்தியிருக்கவில்லை என்று ஊடகங்கள் குற்றம் சாட்டியுள்ளன.

அரச தலைவியின் ஆளுமையின்மையும், அதன் விளைவான அரச இயந்திரத்தின் அசமந்தப்போக்குமே இந்த செயற்திறனின்மைக்கு முக்கிய காரணங்கள் என்பது உலக ஊடகங்களின் கருத்தாகும்.

அம்பாறை மாவட்டத்தின் அரச அதிபராக உள்ள சிங்கள அதிகாரி அனர்த்தம் நடந்தும் எந்தவித நடவடிக்கையையும் மேற்கொண்டிருக்கவில்லை. அம்பாறையில் சிங்கள மக்கள் பாதிக்கப்படவில்லை என்பதே அவரின் இந்த புறக்கணிப்புக்குக் காரணம். இது தொடர்பாக முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகளின் கடுமையான அழுத்தத்தின் விளைவாக முஸ்லிம் அதிகாரி ஒருவர் அம்பாறையின் மேலதிக அரச அதிபராக நியமிக்கப்பட்டார். அவரின் தலைமையிலேயே
அம்பாறையில் அரச இயந்திரத்தின் இடர்காலப் பணிகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன.

இத்தகையதொரு தேசிய அனர்த்தவேளையிலும் ஒரு சிங்கள அதிகாரி மனிதாபிமானமில்லாமல் தனது இனவெறி உணர்வை செயலில் காட்டியிருந்தபோதும் அவருக்கு எதிராக எந்தவொரு நடவடிக்கையையும் சந்திரிகா அம்மையார் எடுக்கவில்லை. இது அம்மையாரின் இனவெறி உணர்வையே வெளிப்படுத்துகின்றது என்பதே உண்மையாகும்.

திருகோணமலை மாவட்டத்திலும் இதே நிலைமைதான் இருந்தது. அரச நிவாரணங்கள் இனரீதியாக வரையறுத்து – பாகுபாடாகவே நடந்தன. தமிழ்மக்களுக்குச் சென்ற நிவாரணப் பொருட்கள் படையினராலும் – ஜே.வி.பியினராலும் – சிங்களக் காடையர்களாலும் வழிமறிக்கப்பட்டு திசைதிருப்பப்பட்டன. இத்தகைய குற்றச் செயல்களுக்கும் எந்தவித சட்ட நடவடிக்கைகளையும் அம்மையாரின் அரசு எடுக்கவில்லை.

இதேவேளை, கிழக்கு மாகாணத்தின் கரையோரப் பகுதிகளை அண்மித்திருந்த சிங்கள மக்கள் இந்த மீட்பு நடவடிக்கைகளிலும் – நிவாரண முயற்சிகளிலும் மனிதாபிமானமாக நடந்துகொண்டனர் என்பதும் முக்கிய செய்திகளாகும்.

இலங்கைத்தீவை சுனாமி தாக்கியபோது தமிழர் தாயகமான வடக்கு – கிழக்கு மாநிலங்களே பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டன. இந்த உண்மையைக்கூட ஏற்கமறுத்த அம்மையார் தென்னிலங்கைதான் அதிகம் பாதிப்படைந்ததாக ஊடகங்களுக்குத் தெரிவித்திருந்தார்.

உலகநாடுகள் வழங்கிய உதவிப் பொருட்களைக்கூட பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு சமமாகப் பிரித்தளிக்க அவர் தவறிவிட்டார். இந்த இயற்கை அனர்த்தவேளையிலும் சிங்களவர் – தமிழர் என்று பிரித்துப் பார்த்து தனது இனவாதச் செயற்பாட்டையே காட்டியுள்ளார்.

முப்பதினாயிரத்திற்கு மேற்பட்ட மக்கள் கொல்லப்பட்டிருந்தும் – இலட்சக் கணக்கான மக்கள் வீடுகளை இழந்திருந்தும் – பில்லியன் ரூபா சொத்தழிவு ஏற்பட்டிருந்த இந்த துயர நேரத்திலும் அம்மையார் அவர்கள் புலிகள் இயக்கத்திற்கு ஏற்பட்ட இழப்புகளை மிகைப்படுத்தி – மகிழ்ச்சி தெரிவித்து – கருத்துக்களை கூறிக்கொண்டிருந்தார்.

தலைவர் பிரபாகரன் இறந்து விட்டார் – கடற்புலிகள் அழிந்து விட்டனர் என்று தமது பேரினவாத ஆசைகளை வெளிப்படுத்தி – கேவலமான அரசியலையே சிங்கள அரசு நடாத்திக்கொண்டிருந்தது.

உலகநாடுகளின் நிதி உதவியுடன் 15 நகரங்களை புனரமைக்கப் போவதாக சந்திரிகா அம்மையார் அறிவித்திருந்தார். அதில் ஒன்றுகூட முல்லைத்தீவு மாவட்டத்திற்கோ – யாழ்ப்பாண மாவட்டத்திற்கோ ஒதுக்கப்படவில்லை.

மனிதாபிமானப் பயணம் மேற்கொண்ட உலகத் தலைவர்களை வன்னிப்பகுதிக்கு வரவிடாமல் தடுத்து அநாகரீக அரசியலையே அம்மையார் நடாத்தியுள்ளார்.

இவையெல்லாவற்றையும் உலகசமூகம் உன்னிப்பாகக் கவனித்துக்கொண்டிருக்கின்றது. இத்தகைய காட்டுமிராண்டி மனநிலையுடன் இருக்கும் ஒரு ஆட்சிப்பீடத்திடமிருந்து தமிழ்மக்கள் எவ்வாறு அரசியல் உரிமைகளை அமைதிவழியில் பெற முடியும்!? என்று உலகசமூகம் உணர்ந்திருக்கும்.

ஒருபுறத்தில் தேசிய ஆளுமையையும் – செயல்திறமையையும் கொண்ட ஒரு தலைமை செயற்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் அதேவேளை இன்னொரு புறத்தில் இனவெறி உணர்வையும் – சோம்பேறித் தனத்தையும் கொண்டதொரு அரைகுறைத் தலைமை இலங்கைத்தீவில் செயற்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறது என்ற உண்மையை உலகசமூகம் அவதானித்தபடி உள்ளது.

-எல்லாளன்.
விடுதலைப்புலிகள்  இதழிலிருந்து
 

https://www.thaarakam.com/news/168d152f-752b-4db2-8b73-917f6c13c387