நீண்ட காலமாக ஒரு தலைமையைப் பற்றி நிலவும் பொதுவான கருத்து என்னவெனில் தலைவர் என்பவர் சிறந்த சதுரங்க ஆட்டக்காரர் போன்று திட்டமிட்டு காய்களை நகர்த்துபவர். அவர் திட்டமிடுவார், அதன்படி படைகள் நகர்த்தப்படும். அவர்கீழ் வரும் அனைவரும் அவர் கட்டளைப்படி செயல்படுவர். இதுபோன்ற பார்வையே பிரபாகரன் அவர்களின் தலைமைத்துவம் பற்றியும் பரவலாக தமிழுலகத்தில் பார்க்கப்படுகிறது. இதில் சிக்கல் என்னவென்றால், இப்பார்வை அரைகுறையானது மட்டுமல்ல, பிரபாகரனின் முக்கியமான தலைமைப் பண்புகளை இப்பார்வை கண்டுகொள்வதில்லை. இதன் ஒரு மோசமான விளைவு என்னவென்றால், நமக்கு எது போன்ற தலைமை எதிர்காலத்தில் தேவை என்பதன் பார்வையும் பிழையாகிறது. அதனால் நாம் தவறான தலைமைகளை தேடிக்கொண்டிருக்கிறோம் அல்லது உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கிறோம். பிரபாகரன் அவர்களின் தலைமைத்துவத்தைப் பற்றிய ஒரு முழுமையான பார்வையே, நாம் எதிர்காலத்தில் எது போன்ற தலைமைகளை உருவாக்கவேண்டும் என்பதையும் சிறந்த தலைமைகளை முதலிலேயே அடையாளம் காணவும் உதவும். இதை விளக்குவதுதான் இக்கட்டுரையின் நோக்கம்.
வரலாறு என்பது மிகப்பெரியது. அதை நாம் கொண்டிருக்கும் தத்துவங்களைக் கொண்டே பார்த்து புரிந்து கொள்கிறோம். நாம் கற்றுக்கொள்ளும் தத்துவங்கள் விரிவடையும் பொழுது, வரலாற்றைப் பற்றிய நமது பார்வையும் மாறுகிறது. அதுபோன்ற மாற்றமே அண்மையில் அமெரிக்க இராணுவத்தளபதி மெக்கிரிசுட்டல் எழுதிய “Team of Teams” என்ற நூலைப் படிக்கும்பொழுது நிகழ்ந்தது [1]. பிரபாகரனின் தலைமைத்துவ பண்புகளையும் புலிகளின் போர்முறையையும் புரிந்துகொள்ள இது முக்கியமான தத்துவம் என்பதால், இதை முதலில் சிறிது விரிவாகப் பார்ப்போம்.
அமெரிக்க – அல்கொய்தாப் போர்:
ஈராக்கில் சாதம் குசைன் நீக்கப்பட்டபின் அமெரிக்கப் படைகள் அல்கொய்தாப் படைகளை 2004-இல் எதிர்கொண்டது. பல மடங்கு ஆட்பலமும் ஆயுதபலமும் கொண்ட உலகின் தலைசிறந்த அமெரிக்கப்படைகள், எந்த பெரிய பயிற்சியோ ஆயுத பலமோ அற்ற அல்கொய்தா குழுவிடம் திணறிக்கொண்டிருந்தது. அல்கொய்தாவின் தாக்குதல்கள் கூடிக்கொண்டே சென்றதே ஒழிய குறையவில்லை. பொதுவாக ஒரு இயக்கத்தின் உயர்நிலை தளபதிகளை அழித்தால் இயக்கம் நொறுங்கிவிடும், ஆனால் அல்கொய்தாவிடம் அது எடுபடவில்லை. இதற்கு ஒரு தீர்வுகாண அமெரிக்கப்படைகளின் ஈராக் கட்டளைத்தளபத்தி மெக்கிரிசுட்டல், தனது படைகளின் செயல்படும் விதத்தை ஆராய்ந்தார். படைகளுக்கு இடப்படும் உத்திகளிலோ, கட்டளைகளிலோ, ஆயுதங்களிலோ, அல்லது படைவீரர்களின் திறமையிலோ எந்த குறைபாடுகளும் இல்லை. அனைத்தும் சரியாகவே இருந்தது, ஆனாலும் தோற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள்.
ஆழமாக ஆராய்ந்தபின் அவர் கண்டறிந்தது என்னவென்றால், அமெரிக்கப்படைகள் எவ்வாறு கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறதோ அதுதான் சிக்கலே. பல நூற்றாண்டுகளாக பெரிய இராணுவங்கள் தோன்றிய காலத்திலிருந்து, தளபதி ஒரு தாக்குதலை திட்டமிட்டு கட்டளையிடுவார், அதைக் கீழிருந்த படைவீரர்கள் செய்து முடிப்பார்கள். இத்தனை நூற்றாண்டுகளாக வெற்றிகரமாக பின்பற்றப்பட்ட முறை இப்பொழுது வேலை செய்யவில்லை. அதற்கு காரணமாக அவர் கண்டறிந்தது என்னவென்றால், அல்கொய்தா படைகள் சிறு சிறு குழுக்களாகப் பிரிந்து, அக்குழுக்கள் தாமாக திட்டமிட்டு வாய்ப்புள்ள இலக்குகளை வீழ்த்திவிட்டு, அமைதியாகி விடுவார்கள். அடுத்த தாக்குதல் இன்னொரு குழுவால் இன்னொரு இடத்தில் நடக்கும். எது எப்பொழுது நடக்கும், எங்கே நடக்கும், யாரால் நடக்கும் என்று அமெரிக்கப்படைகளுக்கு தெரியாமல் கடும் குழப்பநிலையில் இருந்தார்கள். அமெரிக்கப்படைகள் திட்டமிட்டு தாக்குதல் நடத்தும் முன் அல்கொய்தாப்படைகள் வேறு இடத்திற்கு நகர்ந்திருக்கும்.
இது எப்படி என்றால் ஒரு உதைபந்தாட்டத்தை எடுத்துக்கொள்வோம். இதில் ஒரு அணியில் உள்ள ஆட்டக்காரர்கள் மொத்த மைதானத்தையும் கவனிக்கிறார்கள். அவ்வணியில் உள்ள மற்றவர்கள் எப்படி ஆடுகிறார்கள், பந்து எங்கே இருக்கிறது என்று கவனித்து அதற்குத்தகுந்தபடி தாங்களாகவே எங்கே நகரவேண்டும் என்று நகருகிறார்கள். இன்னொரு அணியில் உள்ள ஆட்டக்காரர்களுக்கு மொத்த மைதானமும் தெரியாது, ஒவ்வொரு வீரரும் எங்கே போகவேண்டும் என்ன ஆடவேண்டும் என்று தொடர்ந்து பயிற்சியாளரின் (coach) நேரடி கட்டளைப்படி நகர்வுகளை மேற்கொள்வார். இவ்வாறு நடந்தால் என்னவாகும்? இரண்டாவது அணி மிக மெதுவாக நகரும், முதல் அணி இரண்டாம் அணி உருவாக்கும் ஓட்டைகளின் நடுவாக புகுந்து இலக்கை அடைந்து வெற்றி பெறுகிறார்கள். இரண்டாம் அணி வீரர்கள் எவ்வளவுதான் திறமைசாலியாக உடல்வலு மிக்க, சிறந்த ஓடக்கூடிய வீரர்களாக இருந்தாலும், முழு மைதானமும் தெரியாமல் பயிற்சியாளர் இடும் கட்டளைக்கு காத்து நிற்பதால் தோற்பார்கள். இரண்டாம் அணி எந்த ஒரு பெரிய பயிற்சி இல்லாவிட்டாலும், திறமை இல்லாவிட்டாலும் வெற்றி பெறுவார்கள். இதுதான் அமெரிக்கப்படைகள் தோற்றுக்கொண்டிருப்பதற்குக் காரணம் என்று மெக்கிறிசுடல் கண்டறிந்தார்.
அமெரிக்கப்படைகள் அல்கொய்தாவை வெல்லவேண்டுமானால், தங்கள் பெருமையை விட்டுவிட்டு அல்கொய்தாவிடம் இருந்து கற்றுக்கொள்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்று முடிவுக்கு வருகிறார். அதன் விளைவாக அமெரிக்கப்படைகளை சிறுசிறு குழுக்களாக, வேகமாக இயங்கி தானாக முடிவெடுக்கும் அதிகாரத்தை அளிக்கிறார். ஒரு மாதத்திற்கு 18 தாக்குதல்கள் என்று மேற்கொண்டு வந்த அமெரிக்கப்படைகள், மறுசீரமைப்பிற்குப் பின் மாதத்திற்கு 300 தாக்குதல்களை மேற்கொள்ள முடிந்ததது. அது மட்டுமின்றி, தாக்குதல்களின் வெற்றி விகிதமும் கூடியது. இதன் பின்னரே ஈராக்கில் அல்கொய்தாவை கட்டுக்குள் கொண்டுவர முடிந்தது. இத்தனைக்கும் அமெரிக்கப்படைகள் பெரிதாக ஆட்பலத்தையோ, ஆயுத பலத்தையோ கூட்டவில்லை. மறு சீரமைப்பு மட்டுமே அவர்களின் பலத்தை 17 மடங்கு கூட்டி இருக்கிறது. மெக்கிறிசுடல் தான் கற்றுக்கொண்ட பாடத்தை குழுக்களின் குழு (Team of Teams) என்று நூலாக எழுதியிருக்கிறார் [1]. அதிலிருந்து வரும் கருத்துக்களை அடிப்படையாகக் கொண்டே இக்கட்டுரை எழுதப்பட்டுள்ளது.
ஏன் இந்த தீடீர் மாற்றம் என்றால், நவீன தகவல் தொழில்நுட்பம், இணையம் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட பிணைப்புகள் ( fast communication and interconnectedness) போன்றவை மாற்றங்களை வெகுவேகமாகக் கொண்டுவருகிறது. இம்மாற்றங்கள் போரில் மட்டுமல்ல, சமூகத்தில் அனைத்து துறைகளிலும் அதிவேக மாற்றங்களைக் அதிக அளவில் கொண்டுவருகின்றன. இம்மாற்றங்களை ஒரு தலைமையால் அனைத்தும் புரிந்து திட்டமிடுவது சாத்தியமற்றது என்றாகிவிடுகிறது. அவர்கள் திட்டமிடுவதற்குள் களநிலவரமே மாறிப்போகும். இதுபோன்ற நிலைகளில் முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் கொண்ட பல குழுக்களின் கூட்டாக உள்ள குழுவே வெற்றி பெரும்.
குழுக்களின் குழு தத்துவம்:
மெக்கிரிசுட்டல் தனது அனுபவத்தில் குழுக்களின் குழுவை எவ்வாறு உருவாக்குவது என்று முறை வகுத்திருக்கிறார். அதை விளக்கமாக பார்ப்போம்:
-
ஒரு குழு என்பது நெருக்கமான நட்பினால் நம்பிக்கையினால் இணைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். உதாரணமாக நீங்கள் உங்கள் கல்லூரியில் படிக்கும்பொழுது உருவாக்கிய நட்புகளை எண்ணிப் பாருங்கள். அதுபோன்ற இறுக்கமான குழுக்களை உருவாக்கவேண்டும். ஒரு குழுவில் ஐந்திலிருந்து நூறுபேர் வரை இருக்கலாம். அதற்குமேல் இருந்தால் நெருக்கமான குழுவை உருவாக்க முடியாது. நம்பிக்கை என்பது உடனடியாக ஏற்படுவது அல்ல. தொடர்ந்து ஒருவருக்கொருவர் உதவுவதன் மூலமும், நேரடித் தொடர்புகள் மூலமும் மெதுவாக ஏற்படுவது.
-
இவ்வாறு உருவாக்கிய குழுக்களை எல்லாம் இணைத்து ஒரு குழுக்களின் குழுவை (Team of Teams) உருவாக்கவேண்டும். எவ்வாறு ஒரு குழுவில் உள்ளவர்கள் நெருக்கமாக இருக்கிறார்களோ, அதுபோல குழுக்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று இணைத்து நெருக்கமாக இருக்கவேண்டும். இதற்கு குழுக்கள் இருப்பதிலேயே சிறந்த சில உறுப்பினர்களை மற்ற குழுக்களுக்கு அனுப்பி அவ்வுறுப்பினர்கள் அக்குழுவில் துணைபுரிந்து நம்பிக்கை வளர்க்கவேண்டும்.
-
குழுக்கள் தனித்து அவர்களின் கடமைக்குத் தேவையானது மட்டும் போதும் என்று குறுகிய பார்வை கொண்டிருக்கக்கூடாது. மாறாக அனைத்து குழுக்களுக்கும் களத்தின் மொத்த நிலவரம் தெரியவேண்டும். இது அனைவரையும் இணைத்து ஒரே பொது உணர்வை (shared consciousness) அளிக்கும், பொதுவான இலக்கை (common purpose) நோக்கி செயல்படுத்த வைக்கும்.
-
ஒவ்வொரு குழுவிற்கும் முடிவெடுத்து செயல்படும் அதிகாரம் அளிக்கப்படவேண்டும் (Empowered execution). அவர்கள் தலைமையின் உத்தரவுக்காக காத்திருக்கத் தேவையில்லை. ஒவ்வொரு குழுவும் எங்கெங்கே வெற்றிபெற வாய்ப்புள்ளது என்று கூர்ந்து கவனிக்கவேண்டும். வாய்ப்பை உடனடியாகப் பயன்படுத்த வேண்டும். மற்ற குழுக்களின் உதவி தேவைப்படும் எனில் அவர்களை நாடி உதவி பெறவேண்டும். மேலும் மற்ற குழுக்களின் செயல்பாடுகளையும் கவனிக்கவேண்டும். உங்களால் உதவ முடிந்தால் உதவவேண்டும்.
குழுக்களுக்கு அதிகாரம் இருப்பதால் எது வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்பதல்ல. செயல்பாட்டுக்கு சில பொதுவான விதிமுறைகள் இருக்கும். உதாரணமாக, “நமக்கு நன்மை கொடுக்கும், ஆனால் சட்டத்தை மீறாத எந்த காரியங்களையும் செய்யலாம்” என்று பொதுவான விதிமுறை வகுக்கலாம்.
இங்கே முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் குழுக்களுக்கு அளிக்கப்பட்டுவிட்டால், தலைமைக்கு என்ன வேலை, தலைமை தேவையா இல்லையா என்ற கேள்விகள் எழும். இங்கே தலைமையின் முக்கியத்துவம் எந்த வகையிலும் குறையப்போவதில்லை. தலைமை முன்பைவிட மிகமுக்கியம், ஆனால் அதன் கடமைகள் வேறு:
-
தலைமையின் வேலை என்பது ஒரு தோட்டக்காரர் போன்றது. தோட்டக்காரர் எதையும் உற்பத்தி செய்வதில்லை, செடிகள்தான் உற்பத்தி செய்கின்றன. அவரின் வேலை எல்லாம் நிலத்தை பராமரித்தல், செடிகளுக்கு உரமிடுதல், நீர் பாய்ச்சுதல், களை எடுத்தல் போன்ற வேலைகள்தான். மொத்தத்தில் செடிகள் வளர்ந்து நல்ல விளைச்சலை கொடுக்க எது மாதிரியான சூழலை உருவாக்கவேண்டுமோ, அதை உருவாக்குவதுதான் அவர் வேலை.
“It requires a gardener, a leader displaying the willingness to accept great responsibility remains central to making an ecosystem viable.” [1]
-
ஒரு இயக்கத்தில் அந்த சூழல் என்பது ஒத்துழைப்பான வெற்றிக்குத்தேவையான ஒரு பண்பாட்டை உருவாக்குவதுதான். தலைவர் காய்களை நகர்த்துவதை விட்டுவிட்டு சூழலை வடிவமைக்கவேண்டும்
“The role of the senior leader is no longer that of controlling puppet master, but rather that of an empathetic crafter of culture… Leaders need to shift focus from moving pieces on the board to shaping the ecosystem.” [1]
-
குழுக்கள் முடிவெடுத்து செயல்படும்பொழுது, நடுவில் குறுக்கிடக்கூடாது. அவர்களை நம்பவேண்டும். களத்தில் நிற்கும் அவர்களுக்குத்தான் அங்கெ இருக்கும் நிலவரம் தெரியும், அவர்களால்தான் சிறந்த முடிவெடுக்க முடியும் என்று ஒதுங்கி இருந்து வேடிக்கை மட்டுமே பார்க்கலாம்.
-
தொடர்ந்து அமைப்பை கண்காணித்து களைகளை எடுத்து அமைப்பை சீர் செய்து கொண்டே இருக்கவேண்டும். அதே நேரம் .தலைமை திறந்த வெளியாக இருக்கவேண்டும். மற்றவர்கள் அவரை கண்காணிக்க அனுமதிக்கவேண்டும். மற்றவர்களுக்கு முன்னுதாரணமாக செயல்படவேண்டும்.
-
ஒரு வலைப்பின்னலை தோற்கடிக்க இன்னொரு வலைப்பின்னலால் மட்டுமே முடியும் என்றுணர்ந்து செயல்படவேண்டும். குழுக்களிடையே தேவையான புதிய இணைப்புகளை உருவாக்கவேண்டும், தேவையற்ற இணைப்புகளை நீக்கவேண்டும். மாறும் சூழலுக்கு ஏற்ப அமைப்பின் வலைப்பின்னலை (Shape the network) தொடர்ந்து வடிவமைக்கவேண்டும்.
“It takes a network to defeat a network.” [1]
-
தகவல்களை மறைத்து வைக்காமல், அமைப்பில் உள்ள அனைவரும் பார்க்கும்படி பொதுவில் வைக்கவேண்டும். அனைத்து குழுக்களையும் அவ்வாறு செய்யும்படி வழிசெய்யவேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் தகவல் கசிந்துவிடும் என்று பயப்படக்கூடாது. வேகமாக மாறும் உலகில் கசியும் தகவல்களால் ஏற்படும் பாதிப்பை விட, பகிரப்பட்ட தகவல்களால் ஏற்படும் நன்மை அதிகம் என்று உணரவேண்டும். அப்பொழுதுதான் அனைவருக்கும் களத்தின் முழுநிலவரம் தெரியும். அதன்படி சிறந்த முடிவுகளை எட்ட முடியும் என்கிறார் மெக்கிரிசுட்டல். இது அமைப்புகளையும் சூழலையும் பொறுத்து மாறுபடும். தகவல் பரவலால் ஏற்படும் நன்மைகளையும், கசிவினால் ஏற்படும் பாதிப்புகளையும் கருத்தில் கொண்டு செயல்படவேண்டும்.
-
தலைவர்களின் பேச்சும் செயலும் ஒத்திருக்கவேண்டும். பேச்சொன்று செயலொன்று என்றிருந்தால், குழப்பம் ஏற்படும். உறுப்பினர்கள் பொதுவாக பேச்சைவிட தலைவரின் செயலிலிருந்தே அதிகம் புரிந்து கொள்வார்கள்.
-
அனைவருக்கும் ஒட்டுமொத்த களநிலவரம் தெரிய வழி செய்யவேண்டும். அவ்வாறில்லாவிட்டால், அதிகாரம் கொண்ட குழுக்களால் தவறான முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டு பாரிய பின்னடைவுகள் ஏற்படும். ஒட்டுமொத்த களநிலவரமும், பரவலாக்கப்பட்ட அதிகாரமும் இணைந்து செயல்படும்பொழுதே வெற்றி கிட்டும்.
இவ்வாறு செயல்பாடு ஓர் இயக்கம் பின்வரும் பண்புகளைப் பெற்றிருக்கும்:
-
இயக்கம் மிகவேகமாக செயல்படும். அதன் ஆற்றல் பன்மடங்கு அதிகரிக்கும்.
-
இயக்கம் ஓர் எந்திரம் போன்று செயல்படாது, மாறாக ஒரு உயிர் போன்று மாறும் சூழலுக்கு ஏற்ப தகவமைத்து எதிரியை வெல்லும். . குறிக்கோளை விடாது துரத்தும்.
“We had become not a well oiled machine, but adaptable complex organism; constantly twisting, turning, and learning to overwhelm our protean adversary.” [1]
-
தலைமையை அழித்தால் இயக்கம் அழியாது, வேறு தலைமையுடன் அதே உத்வேகத்துடன் மீள் எழுந்து செயல்படும். இயக்கத்தை அழிப்பது மிகக் கடினமானது.
-
அதிகாரம் கீழ்நிலையில் உள்ளவர்களுக்கு அளிக்கப்படுவதால், அவர்கள் அதிக பொறுப்புணர்வுடன் வீரியமாக கடமையாற்றுவார்கள். அவ்வளவு எளிதில் சோர்வடைய மாட்டார்கள்.
படம்: வேகமான தகவல் தொடர்பாடல்களாலும், உலகம் ஒன்றோடொன்று அதிகமாக இணைக்கப்பட்டதாலும், மாற்றங்கள் வெகுவேகமாக நிகழ்ந்து உலகின் சிக்கல் தன்மை கூடுகிறது. இவ்வாறான உலகில் ஒரு தலைமையால் முழுதும் புரிந்து திட்டமிட்டு செயல்பட முடியாது. இதற்குத்தீர்வு நம்பிக்கையாலும், பொதுவான குறிக்கோளாலும் இணைக்கப்பட்ட குழுக்களின் குழுவை உருவாக்கவேண்டும். அவை உலகைப்பற்றிய ஒரே பார்வை கொண்டு பகிர்ந்த ஒரே உணர்வுடன் தானாக முடிவெடுத்து செயல்படும். இங்கு தலைமையின் வேலை கட்டளை இடுவதல்ல, மாறாக களைபறித்தல் தான். ஒரு நல்ல தோட்டக்காரர் எவ்வாறு செடிகளுக்கு நல்ல சூழலை ஏற்படுத்தி விளைச்சல்களை உருவாக்குகிறாரோ,, அதுபோல குழுக்கள் மேற்கூறியபடி செயல்படத் தேவையான சூழலை பண்பாட்டை உருவாக்குவதுதான் தலைமையின் கடமை. இதுபோன்ற குழு ஒரு உயிர் போன்று மாறும் சூழலுக்கு ஏற்ப தகவமைத்து எதிரியை வெல்லும். குறிக்கோளை விடாது துரத்தும்.
நாம் ‘குழுக்களின் குழுவின் செயல்முறையை நன்றாகப் புரிந்துகொள்ள மற்றவர்கள் வரலாற்றைத் தேடவேண்டியதில்லை. நமது ஈழப்போர் வரலாற்றிலிருந்தே தெரிந்து கொள்ளாலாம். குறிப்பாக புலிகளால் எவ்வாறு பலம் வாய்ந்த படைகளைக் கட்டி எழுப்ப முடிந்தது, எவ்வாறு அவர்களைவிட பன்மடங்கு பலம் வாய்ந்த இந்திய இலங்கைப் படைகளை பலமுறை தோற்கடிக்க முடிந்தது என்பதை அலசுவதன் மூலம் நன்றாக புரிந்து கொள்ளலாம். இதற்கு மையப்புள்ளியாக இருப்பது பிரபாகரன் அவர்களின் தலைமை.
புலிகளின் குழுக்களின் குழு:
-
ஒரு குழுக்களின் குழுவில் தலைமையின் முதற் கடமை என்பது அமைப்பு செழிப்பதற்கான பண்பாட்டு சூழலை உருவாக்குவதுதான், சதுரங்க ஆட்டத்தைப்போன்று காய்களை நகர்த்துவது அதற்குப்பின்புதான் வரும். பிரபாகரன் அவர்களின் செயல்பாடுகளை கூர்ந்து கவனித்தால் இத்தன்மை விளங்கும். அவர்தான் இயக்கத்திற்கு அடிப்படையான புலிப்பண்பாட்டை உருவாக்கினார் . ( இது இன்னொரு கட்டுரையில் விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது [2] ). நெருக்கமான குழுக்களை கட்டி அமைத்தார். பல படையணிகளை உருவாக்கி இணைத்தார். வலைப்பின்னலை உலக அளவில் பெரிதாக்கினார். தொடர்ந்து இயக்கத்தின் ஒழுக்கத்தையும் பண்பாட்டையும் காத்தார். அவரின் பேச்சும் செயலும் எப்பொழுதும் ஒத்திருக்கும், முரண்கள் இருக்காது. ஈழத்திலிருந்து பின்வாங்கினால் தன்னை சுட்டு விடுங்கள் என்று கூறியது, தனது குடும்பத்தை இறுதிவரை களத்திலேயே வைத்திருந்தது, எளிமையாக வாழ்ந்தது, முன்னின்று போர் புரிந்தது என்று மற்ற வீரர்களுக்கு முன்னதாரணமாக திகழ்ந்தார். அவர் உருவாக்கிய சூழலில் நூற்றக்கணக்கான திறமையான தளபதிகளும், ஆயிரக்கணக்கான ஓர்மை கொண்ட புலிவீரர்களும் உருவாகினர். புலிப்படை என்பது பிரபாகரன் என்ற தோட்டக்காரர் உருவாக்கிய விளைச்சல், ஒர் அதியுச்ச திறமை கொண்ட குழுக்களின் குழு. அவர்களைப்போன்ற சிறந்த உறுதியான குழுக்களை வேறு யாரும் இதுவரை உருவாக்கி இருக்கிறார்களா என்பது சந்தேகமே. இதுதான் இருப்பதிலேயே பிரபாகரன் அவர்களின் முக்கியமான தலைமைச் செயல்பாடு. போர் உத்திகள் வகுப்பது என்பதெல்லாம் இரண்டாம் பட்சம்தான். அதை அவரின் படைத்தளபதிகளே பெரும்பாலும் பார்த்துக்கொள்வார்கள்.
-
காலப்போக்கில் எத்தனையோ மிச்சிறந்த தளபதிகளை இழந்தாலும், புலிகள் இயக்கம் சரியவில்லை. மேலும் அதிகமாக புதிய தளபதிகள் வளர்த்தெடுக்கப்பட்டு இயக்கம் முன்னேறிச்சென்றது. புலிகள் இயக்கம் மீளெழும்பும் (Resilient) இயக்கம், நொறுங்கும் (fragile) இயக்கம் அல்ல. பிரபாகரன் இல்லாவிட்டாலும் அவ்வியக்கம் தொடர்ந்திருக்கும் என்று ஆய்வாளர் தராகி சிவராம் பலமுறை குறிப்பிட்டுள்ளார். இது ஏனென்றால் குறிக்கோளை அனைவரும் ஏற்றுக்கொண்டு இறுக்கமான நம்பிக்கையுடன் ஒரு பண்பாட்டின் மூலம் செயல்படுவார்கள். தலைவர் குறிக்கோளை மாற்றவேண்டும் என்று நினைத்தாலும், குழுக்கள் விடமாட்டார்கள். அவ்வாறான தலைவரை நம்பிக்கை துரோகியாகவே பார்த்து தலைமையை மாற்றிவிடுவார்கள். குழுக்களின் குழுவில் பிரபாகரன் போன்று “குறிக்கோளிலிருந்து நான் விலகினால் என்னை சுட்டுவிடுங்கள்” என்று கூறுபவர்தான் தலைவராகவே இருக்க முடியும். தலைவர் என்பவர் அவ்வாறான குழுக்களை உருவாக்கத்தான் தேவை. அதன் பின்பு அது தனக்கென்று ஒரு உயிர் பெற்றுவிடும். அதை எந்த ஒரு தனி ஒருவானாலும் திசை மாற்றமுடியாது. நமது உடலில் காயம் பட்டால் எவ்வாறு உடல் சரி செய்து கொள்கிறதோ, அதுபோல ஏற்படும் பிழைகளை இழப்புகளை அதுவே சரி செய்து கொள்ளும். குறிக்கோளை விடாப்பிடியாக நிற்காமல் துரத்தும். இதுதான் 21-ஆம் நூற்றாண்டுக்கான அமைப்புகளின் வடிவமைப்பு.
“The future will take the form of organic networks, resilience engineering, controlled flooding, a world without stop signs.” [1]
புலிப்பண்பாடு நிற்கும்வரை புலிகளை அழிக்க முடியாது, இழப்புகளை ஈடுகட்டி மீளெழும்பும் . அப்படியென்றால் ஏன் 2009-இல் இயக்கம் நொறுங்கியது என்று கேள்வி எழும். மாறிய உலகச்சூழலினால் போரில் பின்னடைவு ஏற்பட்டபொழுது, இயக்கம் அழியாமல் இருக்கவேண்டுமானால், சிறுசிறு குழுவாக பிரிந்து செயல்படவேண்டும், ஆனால் அதற்கேற்றபடி நிலப்பரப்போ, மக்கள் நிறைந்த நகர்புறமோ கிடையாது. மேலும் எந்த வாய்ப்பும் இன்றி மக்களையும் சேர்த்து சிங்களம் இனப்படுகொலை செய்தது. முடிவில் புலிகளின் புலிப்பண்பாடு ஈழத்தில் முடிவுக்கு வந்தது. அதன் மூலம் புலிகள் மீளெழும் தன்மையை இழந்தனர்.
புலிகளை அழிப்பது அவ்வளவு எளிதானது அல்ல. அது இந்தியாவாலோ சிங்களத்தாலோ முடியாத காரியம். புலிகள் எதிரிகளைவிட மிகச்சிக்கலான அமைப்பு ஒரு உலக வலைப்பின்னலை உடைக்க இன்னொரு உலக வலைப்பின்னலால் மட்டுமே உடைக்க முடியும். முடிவில் ஒரு பெரிய உலக நாடுகளின் கூட்டு சதியால் உருவாக்கிய வலைப்பின்னலே புலிகளை அழித்தது.
புலிகளுக்கு நேர் மாறானது திராவிட இயக்கங்களின் கட்டமைப்பு. ஒரு தலைமை திட்டமிட்டு அனைத்தும் செய்யப்படும். விளைவு என்னவானது? தலைமைகள் தவறான கைக்கு சென்றன, அல்லது தலைவரின் ஆணையால் குறிக்கோள்கள் திசை திரும்பின. திராவிட இயக்கங்களின் சிக்கல் என்பது “கட்டமைப்பு” சிக்கல். எந்த தலைமை வந்தாலும் “மேலிருந்து கீழாக” கட்டமைக்கப்படும் அமைப்புகள், காலப்போக்கில் இப்படித்தான் அது முடியும். திராவிடம் அழிவதற்கு எதிரிகள் தேவையில்லை. அவர்களின் தலைமைகளை அக்காரியத்தை சிறப்பாகச் செய்கிறார்கள். மேக்கிரிசுட்டல் கூறிய எந்த ஒரு தலைமைப் பண்பும் அவர்களிடம் இல்லை. இன்றைய தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் வளரவேண்டுமானால் தலைமைப் பண்புகளை பிரபாகரனிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ளவேண்டும், திராவிடத்திலிருந்து அல்ல. ஆனால் என்னவோ தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் திராவிட சாயலிலேயே கட்டமைக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.
-
இந்தியா-புலிகள் இடையேயான போரில், புலி வீரர்களின் எண்ணிக்கை 2000, ஆனால் இந்தியப்படைகள் 100,000 படைவீரர்களையும் விமானப் படையையும் கப்பல் படையையும் கொண்டிருந்தது. அப்படி இருந்தும் இந்தியப்படைகள் இலக்கை எட்ட முடியாமல் பின்வாங்கியது. இது எப்படி நடந்தது? புலிகள் சிறு சிறு குழுக்களாக பிரிந்து வாய்ப்பு கிடைக்கும் இடத்தில் எல்லாம் கொரில்லா தாக்குதல் நடத்தினார்கள். ஒவ்வொரு குழுவுக்கும் அவ்வாறான அதிகாரம் இருந்தது. 2000 பேர் 100,000 பேரை எதிர்கொள்ள வேண்டுமானால், தங்களது ஆற்றலை 50 மடங்கு அதிகரிக்கவேண்டும். அதை குழுக்களின் குழுவால் மட்டுமே முடியும். மாறாக ஒரு தலைமை மேலிருந்து திட்டமிட்டு மற்றவர்கள் அதைப் பின்பற்றி சாதிக்க முடியாது.
-
சிங்களப்படை வருடக்கணக்கில் நகர்வுகளை மேற்கொண்டு புலிகளின் இடங்களைப் பிடிக்கும். ஆனால் புலிகள் அவற்றை ஓயாத அலைகள் போன்ற நடவடிக்கைகள் மூலம் சில வாரங்களில் பிடித்து விடுவர். இது எப்படி சாத்தியமானது? சிங்களப்படை மேலிருந்து கீழாக இயங்கும் படை. உயர் தளபதி கட்டளை இடுவார், அதை கீழுள்ளவர்கள் நிறைவேற்றுவர். ஒவ்வொரு நகர்வுக்கும் மேலதிகாரியின் உத்தரவுக்கு காத்து நிற்பர். ஆனால் புலிகளின் படைகள் கீழிருந்து மேலாக நெருக்கமான குழுக்களால் கட்டி எழுப்பப்பட்டது. எப்படி ஒரு கால்பந்தாட்ட அணியில் வீரர்கள் களநிலவரத்தை அறிந்து தாமாக வேகமாக நகர்வார்களோ, அதுபோல புலிப்படைகள் நகரும். படை நகர்த்தும் தளபதிகளுக்கும் பிரபாகரனுக்கும் நெருக்கமான நட்பும் நம்பிக்கையும், ஒருவருக்கு இன்னொருவரைப் பற்றிய தெளிவான புரிதல் இருப்பதாலும், கள நிலவரத்திற்கேற்றபடி எவ்வாறு நகரவேண்டும் என்று அவர்களுக்கு தானாகவே தெரியும். அவர்களுக்குள் மணிக்கணக்கில் பேசி விளங்க வேண்டியதில்லை. ஒருவரின் நகர்வுகளிலிருந்து மற்றவர்கள் என்ன செய்யவேண்டும் என்று தானாகப் புரிந்துகொள்வார்கள். இதனால் அதிவேகமாக புலிப்படைகள் நகர்ந்தன. சிங்களப்படைகள் அதிகாரிகளின் உத்தரவுக்கு காத்து நின்றதால் மெதுவாக நகர்ந்தனர். அவர்களுக்கு உத்தரவு வரும் முன் புலிகள் களநிலவரத்தையே மாற்றி பெருங்குழப்பதை உருவாக்குவர். முடிவில் புலிகளுக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல் தோற்றனர். எப்படி நெல்சனின் தளபதிகள் ஒவ்வொருவரும் நெல்சனாக செயல்பட்டார்களோ [1,4], அப்படியே புலிகளின் ஒவ்வொரு தளபதியும் பிரபாகரனாக செயல்பட்டார்கள். என்னுடைய ஊகம் என்னவென்றால் பிரபாகரன் உத்தரவு பிறப்பித்துதான் தளபதிகள் போரின் நடுவில் ஒவ்வொரு அடியும் எடுக்கவேண்டும் என்பதல்ல. களத்தில் உள்ள தளபதிகளுக்குத்தான் களநிலவரம் நன்கு தெரியும் என்பதால், நகர்வுகளை அவர்களே மேற்கொள்ளும் அதிகாரம் அளிக்கப்பட்டிருக்கும். அவ்வாறு இல்லையென்றால் புலிகளால் அவ்வளவு வேகமாக நகர்ந்திருக்க முடியுமா என்பது சந்தேகமே. ஆனாலும் இது உறுதி செய்யப்படவேண்டும்.
.
-
புலிகள் போர் உத்திகளில் முன்னோடிகளாக இருந்தாலும், அவர்களின் உண்மையான பலம் அதுவல்ல. அவர்களின் பலம் என்பது புலிப்பண்பாடும், அவர்கள் குழுக்களின் குழுவாக இறுக்கமான நட்பினாலும் நம்பிக்கையினாலும் கட்டி அமைக்கப்பட்டிருந்தது தான். அவர்களின் கூட்டு பலம் என்பது தனி உறுப்பினர்களின் பலத்தின் கூட்டலை விட அதிகம் (As a team they were more powerful than the sum of the parts). இதை மற்ற இயக்கங்களில் காண முடியாது. இது சிக்கலான அமைப்புகளின் (Complex systems) ஒரு தன்மை. புலிகள் உண்மையிலேயே புரிந்து கொள்வதில் கடினமான சிக்கலான அமைப்பு.
இன்றைய தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் பலமடங்கு வலிமை பெறவேண்டுமானால், புதிய உத்திகளைத் தேடுவதைவிட தங்களது அமைப்புகளை புலிகளைப்போன்று குழுக்களின் குழுவாக அமைப்பு மாற்றத்தை உருவாக்கவேண்டும். இனிமேல் ஒரு நல்ல தலைமையைத் தேடுகிறோம் என்றால், அவர்கள் கட்டளை இடுபவராக இருக்கக்கூடாது. அவர் புலிப்பண்பாட்டை இன்றைய தேவைக்கேற்ப உருவாக்கி, நெருக்கமான நம்பிக்கையினால் இணைக்கப்பட்ட குழுக்களை உருவாக்குகிறாரா என்று பார்க்கவேண்டும். தெளிந்த சிந்தனையும், சிறந்த முன்னதாரணமாகவும், நெறிதவறாதவராகவும் இருக்கிறாரா என்று பார்க்கவேண்டும்.
இன்றைய தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் குழுக்களின் குழு முறையில் எவ்வாறு செயல்பட வேண்டும் என்பது இன்னொரு கட்டுரையில் விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது [4].
-
புலிகள் பல நெருக்கமான குழுக்களின் குழுவாக இருந்ததால், தேவைக்கேற்ப விரைவில் உருமாறிக்கொள்ளும் தன்மை கொண்டவராக இருந்தனர். பொதுவாக பெரும்பாலும் பல குழுக்களாகப் பிரிந்து தாக்குதல் நடத்தினாலும், பெரிய தாக்குதலுக்கு உடனடியாக பெரும்படையாக உருமாறுவர். அதனால் அவர்கள் கொரில்லாப் படைகள் போன்றும் போரிடுவர், மரபுவழிப்படையாகவும் போரிடுவர். தேவைக்கேற்ப உருமாறிக்கொள்வர். இவ்வாறு தேவைக்கேற்ப மாறுவது குழுக்களின் குழுவால் மட்டுமே முடியும் [1]. அதுபோன்ற அமைப்புகளே பிழைக்கும் வாய்ப்புகள் அதிகம். இத்தன்மை மேலிருந்து கீழாக செயல்படும் அமைப்புகளுக்குக் கிடையாது.
-
பிரபாகரனை சிலர் சர்வாதிகாரி என்று பார்க்கின்றனர். இது தலைவரை ஒரு கட்டளை இடும் அதிகாரியாகப் பார்ப்பதினால் வரும் பிழை. பிரபாகரன் அவர்கள் அதிகாரத்தை தளபதிகளிடம் பகிர்ந்தளித்து குழுக்களின் குழுவாக செயல்பட்டவர். அவரின் முக்கிய வேலை என்பது தோட்டக்காரர் போன்றது, கட்டளை இடுவது அல்ல. புலிகள் அனைவரும் ஒரு குறிக்கோளில் ஒரே உணர்வுடன் நம்பிக்கையுடன் செயல்பட்டவர்கள். சொல்லப்போனால் ஒவ்வொருவரும் ஒரு பிரபாகரன்தான். ஒருவருக்கு என்ன ஆபத்தோ, அதேதான் அனைவருக்கும். இங்கு சர்வாதிகாரம் எங்கிருக்கிறது? சொல்லப்போனால் திராவிட இயக்கங்களுக்குத்தான் சர்வாதிகாரம் நன்றாகப் பொருந்தும். தலைவர் தனது சுயநலத்திற்காக அதிகாரத்தைத் தக்கவைத்துக்கொள்ள என்ன ஆட்டம் வேண்டுமானாலும் ஆடுவார். குழுக்களின் குழு முறை என்றுமே மேலிருந்து கீழாக இயங்கும் முறையை விட சிறந்த சனநாயகம். புலிகளின் ஆற்றல் என்பது குழுக்களின் குழுவில் உள்ளடங்கிய சனநாயகப் பண்புகளிலிருந்தே வருகிறது. ஒரு இயக்கம் தேர்தலில் போட்டி இடுவதால் மட்டுமே அது சனநாயகப் பண்புகள் கொண்ட இயக்கமாகாது. அதுபோல போரிடுவதால் ஒரு அமைப்பு சர்வாதிகார இயக்கமாக ஆவதும் கிடையாது. ஒரு இயக்கம் எவ்வாறு கட்டமைக்கப்படுகிறது, எவ்வாறு அதிகாரம் பகிரப்படுகிறது என்பதே சனநாயகப் பண்புகளை தீர்மானிக்கிறது.
.
-
குழுக்களின் குழுவில் விரைந்த சோதனைகளும் கற்றலும் நடக்கும், அமைப்பு வெகு வேகமாக வளரும். இதனால்தான் புலிகள் இயக்கம் தோன்றியதிலிருந்து விரைந்து கற்று அசுரவேகத்தில் வளர்ந்தனர். மேலிருந்து கீழாக இயங்கும் அமைப்பில் அனைத்தும் மெதுவாகவே நகரும். கற்றலே இல்லாமல் தேங்கும் ஆபத்தும் ஏற்படும். இன்று திராவிட இயக்கங்கள் அதுபோன்ற தேக்கநிலையிலேயே பல பத்தாண்டுகளாக உள்ளன. இன்றைய தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கங்களும் இதுபோன்ற மந்த நிலையை அடைய வாய்ப்பிருக்கிறது. அவர்கள் வெகுவேகமாக வளரவேண்டுமானால், தங்களை புலிகளைப் போன்று மறுசீரமைத்து கற்றலுக்கு சோதனைகளுக்கும் அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கவேண்டும்.
-
புலிகள் இயக்கத்திலிருந்த அனைவரும் ஒற்றைக் குறிக்கோளைக் கொண்டு, இறுக்கமான நம்பிக்கை கொண்டு, ஒரே சிந்தனையுடன் ஓருயிராக புலிப்பண்பாட்டின் அடிப்படையில் கட்டப்பட்ட குழுக்களின் குழு. மெக்கிரிசுட்டல் அவர்கள் இந்த அமைப்பு முறையை கற்றது ஈராக்கின் குழுக்களிடமிருந்து என்று கூறினாலும், ஆழ்ந்து ஆராய்ந்தால் இதை முதன் முதலில் நடைமுறைப்படுத்தி மாபெரும் வெற்றிகளைப் பெற்றவர்கள் புலிகள்தான். மெக்கிரிசுட்டல் இந்த அமைப்பு முறையை புரிந்துகொண்ட காலம் 2004-2006 ஆண்டுகளில் [1]. அப்பொழுதான் குழுக்களின் குழு முறைக்கு எதிர் உத்திகளை வகுத்தார். இந்த பொறிமுறைகள் சிங்களத்திற்கு இறுதி யுத்தத்தில் கற்பிக்கப்பட்டிருக்க அதிக வாய்ப்புகள் உள்ளன. இதை ஏற்கனவே இன்னொரு கட்டுரையில் ஆராய்ந்திருக்கிறோம் [3].
பிரபாகரன் அவர்கள் அதி புத்திகூர்மை கொண்ட தலைவர். போர் உத்திகளில் மட்டுமல்ல, எவ்வாறு சிறந்த அமைப்புகளை உருவாக்குவது என்பதிலும் முன்னோடியாக இருந்தவர். நாம் புலிகளிடமிருந்து கற்பது என்பது என்றும் முடிவுறாததாகவே இருக்கும். நான் “ஈழப்போரிலிருந்து கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடங்கள்” என்ற தொடரை எழுதி முடித்தபின், ஓரளவு முக்கியமான அனைத்து உத்திகளையும் கண்டறிந்துவிட்டேன் என்றே நினைத்தேன், ஆனால் இக்கட்டுரையை எழுதும் பொழுதுதான் எவ்வளவு பெரிய ஓட்டை விட்டிருக்கிறேன் என்பது புலப்படுகிறது. பிரபாகரன் அவர்களையும், புலிகளையும், ஈழப்போரையும் என்றுமே யாராலும் முழுதாகப் புரிந்துகொள்ள முடியாது. புதுப்புது தத்துவங்களின் வழியாகப் பார்க்கும்பொழுதே, நமது பார்வை மேலும் விரிவடையும். ஈழப்போர் நமக்கு தொடர்ந்து பாடங்களை கற்பித்துக்கொண்டே இருக்கும்.
சுபார்ட்டாவுக்கும் ஏதென்சுக்கும் இடையே 27 ஆண்டுகள் நடந்த (431-404 BC) பெலோப்பினீசியப் போரை வரலாறாக எழுதிய துசிடிடிசு, அப்போரை “அனைத்து காலத்திற்குமான பொக்கிசம்” ( A possession for all time) என்று வர்ணித்தார் [5,6]. விருப்பு வெறுப்பின்றி உள்ளதை உள்ளபடியே, எந்த உணர்வுகளுக்கும் பாரபட்சத்திற்கும் இடமளிக்காமல் போர் வரலாற்றை எழுதினார். அந்நூல் இன்றும் உலகப் பல்கலைக்கழகங்களில் பாடமாகக் படிக்கப்படுகிறது, அதிலிருந்து புதுப்புது பாடங்களை இத்தனை ஆண்டுகள் கழித்தும் கற்றுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். வரலாறு என்பது மீண்டும் மீண்டும் திரும்பும்; அப்படியே இல்லாவிட்டாலும் அது பழமையின் சாயலிலே தோன்றும். அதனால்தான் வரலாற்றைக் கல்லாதவர்கள் மீணடும் அதே தவறை இழைப்பார்கள். ஆய்வாளர் பரணி கிருஷ்ணரஜனி [7] அவர்கள் ஈழப்போர் என்பது பெலோப்பினீசியப் போரைப் போன்று பாரிய தத்துவத் தாக்கத்தை உலகில் ஏற்படுத்தும் என்ற பார்வையைக் கொண்டுள்ளார். பெலோப்பினீசியப் போர் என்பது அன்றைய உலகில் ஒரு பேரரசை நிறுவிய ஏதென்சு எவ்வாறு ஒன்றுக்குமே ஆகாத ஒரு சாதாரண விசயத்திற்காக ஆரம்பிக்கப்பட்ட போர் முப்பது ஆண்டுகள் இழுத்தடித்து ஏதென்சின் பேரரசை அழித்தது என்பதைப் பற்றியது. இதிலிருந்து வல்லரசுகளுக்கான பாடங்கள் நிறைந்துள்ளன. அதனால்தான் இது இன்றும் ஆர்வமாகப் படிக்கப்படுகிறது. ஆனால் ஈழப்போர் என்பது ஒரு சிறு தேசம் உலக நாடுகள் அனைத்தும் ஒன்று திரண்டு எதிர்த்த பொழுதும் இறுதிவரை தனது விடுதலைக்காக நின்று போராடிய தனித்துவமான கதை. இதிலிருந்து விடுதலை அடைய நினைக்கும் தேசியங்களுக்கான பாடங்களும் வழிகாட்டல்களும் நிறைய உள்ளன. ஈழப்போரும் பெலோப்பினீசியப் போரைப் போன்று உலக வரலாற்றில் பெரிய தத்துவத் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவதற்கேற்ற கூறுகள் உள்ளன.
ஈழப்போர் என்பது உலகத்திற்கு பொக்கிசமா எனபதை காலம்தான் சொல்லவேண்டும். ஆனால் என்னால் ஒன்றை உறுதியாகக் கூறமுடியும். ஈழப்போரும் புலிகளின் வரலாறும் நாம் என்றென்றும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய ஈடு இணையற்ற பொக்கிசம்.
பி.கு: புலிகளிடமிருந்து என்ன கற்றுக்கொள்ளலாம் என்ற பார்வையில்தான் இக்கட்டுரை எழுதப்பட்டுள்ளது. அவர்கள் செய்த எல்லாவற்றையும் நியாப்படுத்துவதல்ல. அதுபோல ஆயுதப்போராட்டம்தான் செய்யவேண்டும் என்று கூறுவதும் அல்ல.
-
McChrystal, Gen Stanley, et al. Team of teams: New rules of engagement for a complex world. Penguin, 2015.
-
ஈழப்போரிலிருந்து நாம் கற்கவேண்டிய பாடங்கள் – பகுதி 3 https://sethusubbar.wordpress.com/2019/01/27/eelamlesson3/
-
ஈழப்போரிலிருந்து நாம் கற்கவேண்டிய பாடங்கள் – பகுதி 4, https://sethusubbar.wordpress.com/2019/02/24/eelamlesson4/
-
குழுக்களின் குழு: தமிழ்தேசியத்திற்கான ஒரு மறுசீரமைப்பு, https://arivukkadal.com/2019/10/12/teamofteams/
-
The History of the Peloponnesian War, Thucydides.
-
Gaddis, John Lewis. On grand strategy. Penguin Books, 2019.
-
பரணி கிருஷ்ணரஜனி, தூசிடிடேஸ் – சன்சூ – கௌடில்யர் – வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன். -3, http://www.velichaveedu.com/15319-5-a/?fbclid=IwAR0gRxEYJP-JCwXX_4Iye44ACoGwW8hRLtxlQb4ko1Y_lhACeWl5xb57uWg
https://sethusubbar.wordpress.com/2019/10/20/leadership/?fbclid=IwAR3tiPV9uqgrPEdHbjmVKCnFl8UPC5iBUcrwYlPG7mHcm2_yrO6Zdu9u_DY
தமிழர் வரலாற்றைப் பறைசாற்றும் ‘யாழ். அரும்பொருட் காட்சியகம்’ – திறப்புவிழாவிற்கு ஆயத்தம்
தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டு படுகொலையின் 46ஆம் ஆண்டு நினைவு தினம் இன்று!
சிங்களத்தின் அரசியல்வாதிகள் மற்றும் தொடர்பூடகவியலாளர்கள் தமிழினத்திற்கு எதிராக இனவாதம் கக்கினால் அவற்றிற்கெதிராக கர்ணகடூர மொழியில் பதிலுருத்து, சிங்களப் பேரினவாதத்தின் சித்தாந்தத் தளத்தைச் சிதைக்கும் வகையில் தனது கருத்துக் குண்டுகளை, குமார் பொன்னம்பலம் வீசியெறிவார்.
விமான நிலையத்தில் வைத்து சோதனை என்ற பெயரில் அவமானப்படுத்துவதை பொறுமையுடன் அனுமதிப்பார். அதிகாரிகள் தேடும் ஆவணங்களை பயணப்பெட்டிக்குள் வைத்துக்கொண்டுவரும் முட்டாள் நானில்லை என்று கூறி, அந்த ஆவணங்களை சேரவேண்டிய இடத்திற்கு சேரவேண்டிய வழிமுறையில் அனுப்பிவைக்கும் விஞ்ஞான வழிமுறைகள் உண்டென்ற சாதாரண அறிவுகூட சோதனைபோடுபவர்களுக்கு இல்லையென்று துணிச்சலுடன் கேலிபேசி அவமதிப்புக்குப் பதிலடியாகச் சொல்லடிகள் கொடுத்து அவற்றை பத்திரிக்கைகளுக்கு அனுப்பியும் வைப்பார்.
புலம்பெயர்ந்து வாழும் தமிழர்கள் போராட்டத்திற்கு ஆற்றவேண்டிய பங்களிப்புகள் பற்றி விளக்குவார். பேரினவாதிகளின் இனவாதக் கருத்துக்களுக்கு பதில் கருத்துக்களை அளிப்பார். எமது இனத்தின் அறிவுஜீவிகளுக்கு ஒரு முன் மாதிரியாகத் திகழ்ந்திள்ள திரு. குமார் பொன்னம்பலம் சிங்களப் பேரினவாதிகளுடன் மட்டுமன்றி பேரினவாதத்திற்கு ஏவல் செய்யும் தமிழ்க்குழுக்களுக்கும் எதிராகவும் அவர் காட்டமானவகையில் தனது எதிர்புணர்வைக் காட்டியுள்ளார்.
)
பிரபாகரனின் பிறந்ததினத்தை கேக் வெட்டி கொண்டாடிய மாணவர்கள்
