எங்கள் மண்

டெலோ தலைவர் யார் என்று தெரியுமா ?? வரலாற்றை திரிபுபடுத்துவதும் துரோகமே!

வரலாற்றை திரிபுபடுத்துவதும் துரோகமே!

தயாளன்

எதிரிக்கு தன் இனத்தைக் காட்டிக் கொடுப்பது மட்டும் துரோகமல்ல ; இனத்தின் வரலாற்றை சில தனிநபர்களினதோ, ஊர்களினதோ, எதிரியின் தேவைக்கேற்றவாறோ, அரசியல்வாதிகளின் நோக்கத்திற்காகவோ மாற்றியோ ; திரித்தோ வெளியிடுவதும் மகா துரோகமே. அடுத்த சந்ததியினரைத் தவறாக வழிநடத்தும் முயற்சி இது. இத்தகைய புல்லுருவிகளைச் சரியாக அடையாளம் காணாவிட்டால் வரலாற்றைத் தொலைத்தவர்களாகி விடுவோம். இந்த வரலாற்றுப் புரட்டு இணையத்தின் துணையுடன் புலம்பெயர் தேசங்களிலேயே பெரும்பாலும் காணப்படுகின்றது. பொதுத் தேர்தலொன்றுக்கான அறிவிப்பு வெளியாகலாம் என எதிர்பார்க்கப்படும் இந்தத் தருணத்தில் கற்பனைகளை வரலாறாக்கும் முயற்சியும் நடைபெறுகிறது.

இன்று தமிழீழ விடுதலை இயக்கம் என்பது இரவலாக அல்லது கடனாகப் பெற்ற பெயரே. உண்மையான ரெலோவின் தலைவரின் பெயர்  தம்பித்துரை முத்துக்குமாரசாமி , திருநெல்வேலி யாழ்ப்பாணம். 

தற்போது இவர் உயிருடன் இருக்கிறார்  புலம்பெயர் தேசமொன்றில் வாழ்கிறார். 

ஆயுதப் போராட்டம் என்றால் அதன் வரலாறு கிழக்கு மாகாணத்தில் இருந்தே வெளிப்பட்டது. 1958 இல் குடியேற்றவாசிகளான சிங்களவர்களுக்குச் சார்பாக தமிழர் மீது தாக்குதல் நடத்த இராணுவத்தினர் வந்தனர். இவர்களை ஷொட்கன் துப்பாக்கியால் சுட்டு விரட்டியதுடன் அவர்கள் வந்த ஜீப்பையும் எரித்தனர் துறைநீலாவனை இன உணர்வாளர்கள். இவ்வாறு விரட்டியேரில் ஒருவரான கனகசூரியம் என்பவரும் அவரது துணைவியாரும் பின்னர் கல்முனை பட்டின சபையாக விளங்கியபோது அதன் உறுப்பினர்களாக விளங்கினர். இவர்களது மகன்தான் அம்பாறை மாவட்டத் தளபதியாக விளங்கிய மேஜர் அன்ரனி.

எம்.ஜீ.ஆரை மட்டந்தட்ட கருணாநிதி பயன்படுத்துவது அவர் மலையாளி என்று. அதனால்தான் பாதிக்கப்படும் தமிழர் தொடர்பாக எம்.ஜீ.ஆர். அக்கறை காட்டுவதில்லை என்ற சாரப்படப் பேசி வந்தார். பொறுமை இழந்த எம்.ஜீ.ஆர். ஒரு கட்டத்தில் 'குட்டிமணியை இலங்கை அரசிடம் ஒப்படைத்தவர்தானே கருணாநிதி", என்றார். இந்தப் பீரங்கித் தாக்குதலில் நிலைகுலைந்து விட்டார் கருணாநிதி. எப்படியோ ஓடித் திரிந்து குட்டிமணி குழுவில் எஞ்சியோரில் சிறீசபாரத்தினத்தைத் தொடர்பு கொண்டனர் தி.மு.கவினர். 'குட்டிமணி தீவிரவாதி என்ற விடயம் கருணாநிதிக்குத் தெரியாது. வேறு வழக்கு விடயமாகக் கைதாகியிருந்தவர் என்ற அடிப்படையில்தான் இலங்கையிடம் அவரை ஒப்படைத்தார் அப்போதைய முதல்வர்" என்று ஓர் அறிக்கை விடுத்தார் அப்போதுதான் தன்னை செயலதிபர் எனப் பிரகடனப்படுத்திக் கொண்ட சிறீசபாரத்தினம். அந்த அறிக்கையில்தான் தமிழீழ விடுதலை இயக்கம் என்ற பெயர் வெளியுலகுக்குத் தெரிந்தது. இந்த அறிக்கைக்கு முன்னதாக பந்தண்ணா என்றழைக்கப்படும் ராசப்பிள்ளையே இதனை வழிநடத்தி வந்தார். 

இதற்கு முன்னதாக இக்குழு இயங்கிய விதம் குறித்து ஐயர் தனது புத்தகத்தின் 33, 34 ஆம் பக்கங்களில் இவ்வாறு குறிப்பிட்டுள்ளார்.

'குட்டிமணி, தங்கத்துரை போன்றோர் இந்தியாவிலிருந்து திரும்பி வருகிறார்கள். அவர்களது தொடர்புகளும் எமக்கு மறுபடி கிடைக்கிறது. 

அவர்கள் எமக்கு வெளியில் தாமே திட்டமிட்டு சில நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்கிறார்கள். அவையெல்லாம் வெற்றியளிக்கவில்லை. இந்நிலையில் அவர்களுடைய நடவடிக்கைகளை ஊக்கப்படுத்தும் நோக்கோடு அவர்களில் இருவருக்கு துப்பாக்கி  சுடக் கற்றுக் கொடுப்பது என்ற முடிவுக்கு வருகிறோம். 

இந்த முடிவின் அடிப்படையில் எமது புளியங்குளம் முகாமில் தங்கதுரை மற்றும் ராசப்பிள்ளை ஆகியோருக்கு துப்பாக்கி  சுடும் பயிற்சி வழங்குகிறோம். இவர்கள் புதிய புலிகள் அமைப்பில் இல்லாதிருந்தாலும் நட்பு சக்தி என்ற அடிப்படையில் இந்தப் பயிற்சி வழங்கப்படுகின்றது. அவர்கள் அப்போது ரெலோ (TELO) என்ற அமைப்பை உருவாக்காவிட்டாலும் தனியான ஒரு குழுவாகச் செயற்பட்டனர்.

பிரபாகரனோ அல்லது புதிய புலிகள் அமைப்பில் இருந்த எவருமே அவர்களை எம்முடன் இணைத்துக் கொள்ள விரும்பவில்லை. அவர்கள் வேறுபட்டவர்களாக இருப்பதையே நாம் அனைவரும் விரும்பினோம். தங்கத்துரை, குட்டிமணி போன்றோர் பிரதானமாக கடத்தல் தொழிலையும், வன்முறை எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளைப் பகுதி நேரமாகவும் மேற்கொள்கின்றனர். இதனடிப்படையில் அவர்களை உள்வாங்காமல் நட்பு சக்தி என்ற அடிப்படையில் அவர்களுக்கு உதவிகள் வழங்கினோம்."

இதே பெருந்தன்மை குட்டிமணி அண்ணா, தங்கண்ணா ஆகியோரிடமும் இருந்தது. தம்மால் மேற்கொள்ளப்பட்ட நடவடிக்கைகளுக்கு உரிமை கோரி இலச்சினையுடனான அறிக்கையை ஊடகங்களுக்கு (வீரகேசரி உட்பட) வெளியிட்டனர் புலிகள். இதில் மொத்தம் 11 பேரின் மீதான நடவடிக்கைகள் பற்றிக் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. இதில் ஆறாவது பெயரான தங்கராசா (முன்னாள் எம்.பி. அருளம்பலத்தின் செயலாளர்) மீதான நடவடிக்கையை குட்டிமணி குழுவினரே மேற்கொண்டிருந்தனர். இவ்வாறு ஒரு அறிக்கையை தாங்கள் வெளியிடப் போவதாகவும் எனவே தங்கராஜாவின் சம்பவம் குறித்து என்ன செய்வது என குட்டிமணி, தங்கத்துரையிடம் கேட்டபோது,' நாங்கள் உங்களைப் போல கட்டுப்பாடாக இருப்பது சிரமம். எங்களின் தொழிலுடன் (கடத்தல்) உணர்வு ரீதியாக செய்யக்கூடியவற்றையே செய்யப் போகிறோம். எனவே அதனையும் புலிகளின் பேரிலேயே உரிமை கோருங்கள்", எனக் குறிப்பிட்டதாக ஒரு சந்திப்பில் இளங்குமரன் தெரிவித்தார்.

இதனையே ஐயரும் தனது நூலில், 'தங்கராஜா கொலை முயற்சி புலிகளால் மேற்கொள்ளப்படவில்லை. அப்போது ஒரு குழுவாக சில இராணுவ நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்ட குட்டிமணி, தங்கதுரை சார்ந்த குழுவினராலேயே மேற்கொள்ளப்பட்டது. அவர்கள் அப்போதும் இந்தியா - இலங்கைக்கு இடையிலான கடத்தல் வியாபரத்தை மேற்கொண்டிருந்தனர். அக்குழுவினர் தமது நடவடிக்கைகளையும் புலிகள் பெயரிலேயே உரிமை கோருமாறு ஏற்பட்ட இணக்கத்தின் அடிப்படையிலேயே தங்கராசாவின் பெயரும் எமது பிரசுரத்தில் இணைத்துக் கொள்ளப்பட்டது." (பக். 117) எனக் குறிப்பிடுகிறார்.

புலிகள் - குட்டிமணி குழு ஒன்றாக இணைந்து செயற்பட்ட காலத்தில் வெளியிடப்பட்ட'துரோகத்துக்குப் பரிசு" (சுந்தரம் மீதான சாவொறுப்புக் காரணங்கள்)நாடு கடத்தப்பட்ட நிலையில் தமிழீழ அரசு (கிருஷ்ணா வைகுந்தவாசனின் 1982 தைப்பொங்கலன்று தமிழீழப் பிரகடனத்துக்கு எதிரான நிலைப்பாடு) என்ற தலைப்பிலான பிரசுரங்களும் புலிகளின் இலச்சினையுடனேயே வெளியிடப்பட்டன. 

சில விரும்பத்தகாத நிகழ்வுகளின் விளைவால் இனி தனித்தனியாக இயங்குவோம் எனப் பிரபாகரன் முடிவெடுத்தபோது இரு பகுதியினரும் இணைந்து மேற்கொண்ட நீர்வேலி மக்கள் வங்கி வாகனத் தொடரணியை மறித்துக் கையகப்படுத்திய பணத்தின் மீதியையும், வாங்கிய ஆயுதங்களையும் இவர்களிடம் ஒப்படைத்தார். இம்முடிவுக்கு ஆட்சேபனை தெரிவித்த சீலனிடம்,'எனக்கு உங்கள் மீது நம்பிக்கை உள்ளது. இதைப் போல பல விடயங்களை உங்களால் செய்ய முடியும். குட்டிமணி அண்ணா, தங்கண்ணா இல்லாத நிலையில் அவர்களால் இது போன்ற ஒன்றைச் செய்வது சாத்தியமற்றது", எனக் கூறினார். ஏற்கெனவே தங்கண்ணா, குட்டிமணி அண்ணா முதலானோரை தற்கொலைத் தாக்குதல் மூலமேனும் விடுவிப்போம் என்று தான் சொன்ன கருத்துத் தொடர்பாக மௌனமாக இருந்தவர்களிடம் 'நாங்கள் தனித்தனியாகச் செயற்பட்டாலும் இவர்களின் விடுதலை தொடர்பாக நீங்கள் ஏதாவது முயற்சி மேற்கொண்டால் எமது உச்சக்கட்டப் பங்களிப்பை வழங்குவோம்", எனத் தெரிவித்திருந்தார் பிரபாகரன்.

இதெல்லாம் நடந்தது இந்தியாவில். அப்போது செல்வம் இலங்கையில் இருந்தார். (அன்று அக்குழுவில் இருந்தவர்களில் இவர் மட்டுமே நாட்டில் எஞ்சியிருக்கிறார்.) 1972 இல் புதிய தமிழ்ப் புலிகள் இயக்கம் உருவானது. தமிழர்களை இரண்டாந்தரப் பிரஜைகளாக்கும் புதிய அரசியலமைப்பு உருவாக்கமே தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் உருவாகக்  காரணமானது. தரப்படுத்தல் சட்டம் மாணவர்களுக்கு பாதகமாகக் கொண்டு வரப்பட்டபோது இந்தக் கருத்து வலுவானது. 

வீரபாண்டிய கட்டப்பொம்மன் படத்தில் 'எண்ணிக்கை தெரியாத குற்றம்", என்றொரு வசனத்தை சிவாஜி பேசுவார். அதுதான் செல்வத்தின் நிலையும். 1969 இல் ரெலோ உருவானதாக சொல்கிறார். பொதுவாழ்வில் ஈடுபடுவது என்பது சில வரைமுறைகளுக்கு உட்பட்டது. இதன் அடுத்த கட்டம் தமிழீழக் கோரிக்கை முன்வைத்த பின்னர் ஆயுதப் போராட்டமாக மாறியது. வரலாற்றைத் தவறாகப் பதியக்கூடாது. ஒரு சட்டவிரோத கடத்தல் தொழில் செய்பவர்களுக்கும் பொலிஸ_க்கும் இடையே முரண்பாடு ஏதாவது ஏற்பட்டிருக்கலாம். அதனை விடுதலைப் போராட்ட நடவடிக்கை என நிறுவ முற்படுவது வரலாற்றுத் தவறு. அடுத்த தேர்தலிலும் தனது எம்.பி. பதவியை உறுதிப்படுத்தவே 50 வருடக் கதை விடுகிறார் செல்வம். அப்போது இவருக்கு என்ன வயதாகவும் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும். எதிர்வரும் தேர்தலில் வன்னி மாவட்டத்தில் ரிஷாட் பதியுதீன், சாள்ஸ் நிர்மலநாதன், சிவசக்தி ஆனந்தன் போன்றோர் தெரிவாவது உறுதியாகி விட்டது. ஏற்கனவே கட்சியில் முதலாவது எம்.பியாகத் தெரிவு செய்யப்பட்ட செல்வம் அந்த நிலையை இழந்து விட்டார். எம்.பி. பதவியையேனும் தக்கவைக்கவே இந்த வரலாற்றுப் புரட்டு.

மீண்டும் வலியுறுத்துகிறோம். தமிழரின் எதிர்ப்பு ஆயுத முனையில் முதலில் புரிய வைக்கப்பட்டது துறைநீலாவணையில். பின்னர் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டமாக ஆயுதவழியில் ஆரம்பித்தது 1972 இல். அது சரி மாவைக்குமா வரலாறு தெரியாது? காசி ஆனந்தனின் 'அழகான அந்தப் பனை மரம் அடிக்கடி நினைவில் வரும்" என்ற பாடல் ஒலிக்கும்போது யார் யாருக்கு பிரபாகரன் சுட்டுக் காட்டினார் என்று சுட்டிக் காட்ட வேண்டுமா? 

ஐயரின் நூலில் 56 ஆம் பக்கத்தில் 'சேனாதிராசா, காசி ஆனந்தன், பிரபாகரன் மூவரும் கலைஞர் கருணாநிதியை மெரீனா பீச்சில் சந்திக்கிறார்கள் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இவ்வாறிருக்கும்போது ரெலோவின் பொன்விழ

குறித்த அழைப்பு விடுக்கும்போது வரலாற்றுடன் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் மௌனமாக இருந்தது ஏன்? 

சுதுமலை முற்றுகையின்போது கிட்டு உட்பட புலிகளுக்கு இழப்பு நேராமல் முற்றுகையை முறியடித்தது தானே என்று (இச்சமரில் மேஜர் அல்பேட் வீரச்சாவு) கதை விட்ட ஜனா இப்போதும் 50 வருடக் கதை சொல்கிறார்.

உண்மை இப்படி இருக்கப் புதிய வரலாற்றுப் புனை கதைகளைக் கூற செல்வம், ஜனா, போன்றோர் முற்படுகின்றனர்.

வரலாற்றை மறந்தவர்களுக்கு வரலாற்றில் இடமில்லாமல் போகலாம்.

                                                                ***

வல்வெட்டித்துறைக்கெனத் தனியான வரலாறு உண்டு. பெருமைக்குரிய விடயங்களில் தலையானது பிரபாகரன் பிறந்த மண் என்பது. அன்னபூரணி என்ற பாய்மரக் கப்பலினை அமெரிக்காவுக்கும் வல்வெட்டித்துறைக்கும் இடையே ஓட்டிச் சென்ற கடலோடிகளைக் கொண்டது. இராட்சதப் புகைக்கூண்டுகளை இலங்கை மண்ணுக்கு அறிமுகப்படுத்தியவர்கள் இந்தக் கடலோடிகள், பர்மாவுக்கான வணிகப் பயணத்தின்போது பறந்து சென்ற புகைக்கூண்டு ஒன்று இந்தப் பாய் மரக் கப்பலுக்கு அகே வந்தபோது அதனை எட்டிப் பிடித்து அது எவ்வாறு உருவாக்கப்பட்டது என்பதை ஆராய்ந்து இலங்கை மண்ணில் இதனை உருவாக்கினர். பட்டத் திருவிழா வல்வையின் தனித்துவம், யாழ்ப்பாணக் கச்சேரிக்கு முன்னால் நடைபெற்ற சாத்வீகப் போராட்டங்களில் முன்னணியில் நின்ற இராசலட்சுமி என்ற துணிச்சல்காரி பிறந்த மண்.

புலிக்குப் பிறந்தது பூனையாகாது எனக் களமுனையில் நிரூபித்தவர் இவரது மகன் கிட்டு என்ற சதாசிவம் கிருஷ்ணகுமார். முன்னுக்குப் போ என்ற வார்த்தையை விட எனக்குப் பின்னே வா என்றே போராளிகளை வழிநடத்திய தளபதி இவர். போராளிகள் மட்டுமல்ல பொதுமக்களும் இவரது படை நடத்தும் ஆற்றலையும் துணிச்சலையும் வான் வழியாக சுதுமலையில் களமிறங்கிய சிறப்புப் பயிற்சி பெற்ற படையினரின் முற்றுகையை முறியடித்த விதத்தை நேரடியாகக் கண்டு வியப்புற்றனர். இதன் பின்னர் சுதுமலை முகாமை விட்டுப் புலிகள் விலகத் தீர்மானித்தபோது, 'போராளிகளே உங்களது ஆற்றலை, அர்ப்பணிப்பை, வீரத்தை நேரடியாகப் பார்த்தோம். தயவு செய்து எங்கள் ஊரை விட்டுப் போய்விடாதீர்கள்", எனத் துண்டுப் பிரசுரம் வெளியிட்டனர். இத்தகைய வரலாறு தமிழரின் விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றில் உதித்த 36 இயக்கங்களுள் வேறு எவற்றுக்கும் இல்லை. அத்தகைய தளபதி தனது சாவின் போதும் சரித்திரம் படைத்தான். இத்தகைய பெருமைகள் கொண்ட வல்வெட்டித்துறையின் சாதனைப் பட்டியல் மிக நீண்டது. உபசரிப்பிலும் இந்த மக்கள் தனித்துவமானவர்கள். போராளிகளோ மற்ற எவரோ சாப்பாட்டுக்காகக் காத்திருக்கையில் பார்சலிலோ, கிண்ணத்திலோ கறி வரும். இங்கோ தூக்கு வாளியில் கொண்டு வந்து தமது அன்பை வெளிப்படுத்துவர். 

இத்தகைய ஊருக்குப் பலம் சேர்க்கிறோம் என்றெண்ணி கற்பனைகளை வரலாறாக்கவோ, அதற்குத் துணை போகவோ தேவையில்லை. இன்று ச.ச.முத்து என்பவர் மூத்தபோராளி என்ற பெயரில் புலம்பெயர் நாடுகளிலும் இந்தியாவிலும் சக்கைப் போடுபோட்டு வருகிறார். 1980 இற்குப் பின் இயக்கத்துடன் தொடர்பு வைத்த - இணைந்து கொண்ட எவருக்குமே இந்த முகம் பரிச்சயமற்றது. தான் மட்டுமே தலைவர் மீது விசுவாசம் கொண்டவராக நடிக்கும் நடிப்புக்கு சிவாஜி, கமல் போன்றோரெல்லாம் பிச்சை வாங்க வேண்டும். 'ஒரு விளக்குக் கொழுத்த ஆசைப்படுகிறார்கள்", என்று தலைவரின் இழப்பை ஒத்துக்கொள்வோரைச் சாடுகிறார். 1979 இல் சுமார் இரு வார காலம் வீரவாகு என்ற பெயரில் விபத்தாக இயக்கத்தில் இணைந்து கொண்டவர்தான்  இந்த ச.ச.முத்து. இவர் குறித்து 'ஈழப் போராட்டத்தில் எனது பதிவுகள் - பிரபாகரனோடு புலிகள் அமைப்பை ஆரம்பித்த நாட்கள்" என்ற தலைப்பில் கணேசன் (ஐயர்) எழுதிய நூலில் பின்வருமாறு காணப்படுகின்றது.

சில நாட்களின் பின்னர் மாணவனாகக் கற்றுக் கொண்டிருந்த சிறுவனான வீரவாகு இயக்கத்தில் இணைந்து தலைமறைவாக வாழ்வதாக அவரது குடும்பத்தினர் அறிந்து கொள்கின்றனர். இது தெரிய வரவே குமரப்பா, மாத்தையா போன்றோரூடாகப் புலிகளைத் தொடர்பு கொள்ளும் அவரது குடும்பத்தினர் வீரவாகுவை வீட்டுக்கு அனுப்பி விடுமாறு கோருகின்றனர். வீரவாகும் வீட்டுக்குச் செல்ல விரும்பியதால் பிரபாகரன் அவரை அனுப்பி வைக்கிறார். வீட்டுக்குச் சென்ற அவர் பொலிஸில் சரணடைந்து விடுகிறார்."

இத்தகைய வரலாற்றைக் கொண்ட ச.ச.முத்து பிரான்ஸில் இருந்து வெளிவரும் ஈழமுரசு ஆசிரியர் குழுமத்தில் இடம்பெற்றுள்ளார். எங்கள் மண்ணின் வரலாற்றை நா.யோகேந்திரநாதன், சாந்திநேசக்கரம் போன்றோர் தத்ரூபமாக எழுதினாலும் இவர்கள் என்றும் போராளிகளாக இருந்ததில்லை. போராளி என்று பொதுவெளியில் சொல்லிக் கொண்டதுமில்லை. அவ்வாறு மற்றவர்கள் அறிவிக்கவும் அனுமதித்ததில்லை. 2016 மாவீரர் நாளன்று பிரான்ஸில் நடைபெற்ற நிகழ்வு தொடர்பாக வெளிவந்த குறிப்பில் ஈழமுரசு ஆசிரியர் குழுமத்தைச் சேர்ந்தவரும் - சமர்களப் போராளியும் - பெருந் தளபதிகளின் நண்பரும் - தேசியத் தலைவருடன் ஆரம்ப காலத்திலிருந்து செயற்பட்டவரும் - வரலாற்று ஆய்வாளருமான ச.ச. முத்து அவர்கள் பிரிகேடியர் பால்ராஜ் அவர்களினதும் மாவீரர்களினதும் ஒப்பற்ற தியாகங்களை நினவு கூர்ந்ததுடன் வரலாறுகள் பதிவு செய்யப்பட்டு நூல் வடிவில் ஆவணமாக்கப்பட வேண்டிய அவசியத்தையும் வலியுறுத்தினார்" எனச் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது. ஐயரின் குறிப்பை வாசித்தபின் சமர்க்களப் போராளி என்று குறிப்பிடுவது எவ்வளவு பெரிய வரலாற்றுப் புரளி என்பது புலனாகிறது. 

யாழ்ப்பாணத்தில் கிட்டுவிடம் ஒரு பத்திரிகையாளர், இயக்கத்தில் வல்வெட்டித்துறையின் முக்கியத்துவம் பற்றிக் கேட்டார். அதற்குக் கிட்டு, 'புலிகள் ஒரு தலைமறைவு இயக்கம். இதற்கு இரகசியம் பேணப்பட வேண்டும். அதனைத் தலைவர் ஆரம்பிக்கும்போது தனது பாடசாலை சகாக்கள், நண்பர்கள் போல நம்பிக்கைக்குரியவர்களை இணைத்துத்தான் ஆரம்பிக்க வேண்டியிருந்தது. அந்த வகையில்தான் மாத்தையா, குமரப்பா, ரகு, பண்டிதர், சங்கர் போன்றோர் படிப்படியாக அவருடன் இணைந்து கொண்டோம். இன்று அந்தந்த மாவட்டத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் பொறுப்பில் உருவாகி வருகின்றனர்.  உதாரணத்திற்கு மன்னாரில் விக்ரர், இனி மட்டக்களப்பு, திருமலை போன்ற இடங்களைச் சேர்ந்தோர் பொறுப்பெடுப்பர். வன்னியிலும் மாத்தையா இனங்காணப்பட்டவர்களிடம் பொறுப்பை ஒப்படைப்பார்." எனக் கூறினார். இதுதான் யதார்த்தம். கிட்டு குறிப்பிட்டவாறே வரலாறும் நடந்தது.

இந்த விடயத்தில் இரு முக்கிய விடயங்களைக் குறிப்பிட வேண்டும். 1983 ஏப்ரல் 07 அன்று கந்தர்மடம் வாக்குச் சாவடியில் நிகழ்ந்த தாக்குதலில் முதன்முறையாக ரி-56 ஆயுதம் கைப்பற்றப்பட்டது. கொக்குவிலில் புலிகள் இருந்த அறையொன்றுக்குள் இது கொண்டுவரப்பட்டது. பொன்னம்மான் அதனை தலைக்கு மேலே தூக்கி வைத்துக் கொண்டு சில நிமிடம் நடனமாடினார். அடுத்தடுத்த நாட்களில் இன்னொரு தாக்குதலை விரைவாக நடத்த வேண்டும் என தலைவரிடம் வலியுறுத்தினர் சில போராளிகள், 'நான் இயக்கத்தை ஆரம்பித்த பின்னர் இந்தப் போராட்டத்தில் எத்தனையோ பேர் வந்து போய்விட்டார்கள். எனக்கு மிஞ்சி இருப்பது இந்த 30 பேரும்தான். ஆகவே அவசரப்படாமல் நிதானமாக நாங்கள் காலடி எடுத்து வைக்க வேண்டும்." எனக் குறிப்பிட்டார். வந்து போனவர்களின் முகங்களில் எது எது அவரது ஞாபகத்துக்கு வந்திருக்கும் என்பதை விளக்கத் தேவையில்லை.

1983 இல் நிகழ்ந்த இன்னொரு நிகழ்வு பற்றியும் குறிப்பிட வேண்டும். பல்வேறு தொடர்புகள் மூலம் வெவ்வேறு மாவட்டங்களைச் சேர்ந்த இளைஞர்கள் படகு மூலம் இந்தியாவுக்கு அனுப்பப்பட்டிருந்தனர். அவர்கள் அங்குள்ள லொட்ஜ்களிலும் தங்க வைக்கப்பட்டிருந்தனர். அதில் இரு இளைஞர்களுக்கிடையே சிறு முரண்பாடு. அதில் ஒருவர் வல்வெட்டித்துறையைச் சேர்ந்தவர். அவர் மற்றவரிடம், 'றெயினிங் முடிச்சு வல்வெட்டித்துறைக்குள்ளாலதானை போவாய். அப்ப பார்த்துக் கொள்ளுறன்", என்றார் மற்றவரிடம். இந்த விடயம் தலைவருக்குத் தெரிய வந்ததும் 'அவரை அடுத்த வண்டியிலேயே (படகு) ஊருக்கு அனுப்பி வையுங்கள். இவ்வாறான சிந்தனையுள்ளவர்கள் இயக்கத்துக்குச் சரிவர மாட்டார்கள்", என உத்தரவிட்டார். இவ்வாறு சொன்ன இளைஞனுக்கு 18 அல்லது 19 வயதுதான் இருக்கலாம், அவன் செய்த தவறுக்காக மட்டுமல்ல ; இயக்கத்தில் இனி எவருக்குமே இந்த மாதிரிச் சிந்தனைகள் வரக்கூடாது என்பதற்காகவே இந்நடவடிக்கையை அவர் மேற்கொண்டிருக்க வேண்டும். ஏனெனில் '30 பேர் கொண்ட இயக்கமாக இருந்த புலிகள் இயக்கம் சீலன், ஆனந்த், செல்லக்கிளி அம்மான், என மூவரை இழந்து நிற்கிறது. இந்திய அரசு 200 பேருக்கு பயிற்சி வழங்க முன் வந்துள்ளது. ஆனால், 250 பேரளவில் இப்போது வந்துவிட்டார்கள். திடீரெனப் பருத்து விட்டோம். இனித்தான் ஒருவரை ஒருவர் கட்டுப்படுத்துவதில் சவாலை நாம் எதிர்நோக்க வேண்டியிருக்கும். எல்லோரும் ஒரே காலகட்டத்தவர் என்றவகையில் இந்தச் சவால் சாமானியமானதல்ல" என்று பண்டிதரும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

மூன்றாவது விடயம் புலேந்திரன் - குமரப்பா தொடர்பானது. 1983 என்றொரு எல்லையை (திருநெல்வேலித் தாக்குதல்) தலைவர் கணிப்பிட்டிருந்தார். உண்மையில் குமரப்பா இயக்கத்தில் பிரிவு ஏற்படுவதற்கு முன்னரே அங்கம் வகித்திருந்தார். (அதிலும், புலேந்திரன் இயக்கத்துக்கு வருவதற்கு முன்னரே.) இருவருமே மாவட்டத் தளபதிகளாக விளங்கியவர்கள். எனினும் இயக்கத்தில் பிரிவு ஏற்பட்டபோது குமரப்பா, காந்தன், சாள்ஸ் போன்றோர் விலகியிருந்தனர். இவர்கள் திருநெல்வேலித் தாக்குதலுக்குப் பின்னர் மீண்டும் இணைந்து கொண்டனர். செல்லக்கிளி அம்மான், யோகன் பாதர் போன்றோர் திருநெல்வேலித் தாக்குதலுக்கு முன்பாகவே மீண்டும் இணைந்து கொண்டனர். புலேந்திரன் மத்தியகுழு உறுப்பினர் என்று அறிவிக்கப்பட்டாலும் குமரப்பாவுக்கு இந்த நிலை வழங்கப்படவில்லை. ஒட்டுமொத்த இனத்தின் தலைவனாகத்தான் பிரபாகரன் நடந்து கொண்டார். தான் வகுத்த விதியை அவர் மீறவில்லை. இந்த விடயத்தைத் தேவர் அண்ணா போன்றோர் புரிந்து கொள்ளாமல் ச.ச. முத்து தொடர்பான விடயங்களில் நெகிழ்ச்சிப் போக்கினால் வரலாற்றைத் திரிக்க முயல்வது கவலைக்குரியது. 

தேங்காய், மாங்காய் வியாபாரிகள் என்ற சாக்கில் வீடெடுத்தார்கள் அப்பையா அண்ணன், சீலன் என்று கதை விடுவதும் ச.ச.முத்துவின் அழகான கற்பனை. திருநெல்வேலி தாக்குதலுக்கு முன்பாக தலைவர் சொன்னதாகவே சில விடயங்களைக் குறிப்பிட்டு தான் அந்தக் காலத்தில் இருந்ததாக நிறுவ முயல்வதும் மோசடியானது. இவற்றுக்கெல்லாம் 800 - 900 என்று Like வேறு. வரலாறு எவ்வாறு திரிக்கப்பட்டு பரவலாக்கப்படுகின்றது என்று தெரிந்தும் ஊரவன் என்ற ஒன்றுக்காக மோசடிக்கு துணைபோவது சரியானதல்ல.

தேசத்தின் பாலம்", என்ற அமைப்பு போராட்டத்தின் பங்காளர்களாக விளங்கிய மற்றும் யுத்தத்தால் பாதிப்புற்ற மக்களுக்குப் பல்வேறு வகையில் உதவி வருகிறது. குறிப்பாக மூதூர் மற்றும் வாகரைப் பகுதிகளில் கல்வியைத் தொடரச் சிரமப்படும் பொருளாதார நெருக்கடியுள்ள குடும்பங்களைச் சேர்ந்த மாணவர்களின் நலன், விளையாட்டுக் கழகங்களைச் சேர்ந்த இளைஞர்களுக்கு மட்டக்களப்பு நகர் போன்ற இடங்களிலிருந்து பயிற்சியாளர்களை வரவழைத்தல், தேவையான குடும்பங்களுக்கு குழாய்க் கிணறு அமைத்தல் போன்ற பல்வேறு வழிகளில் உதவி வருகிறது. இதனை ஒருங்கிணைத்துச் செயற்படுத்துபவர் முன்னாள் போராளியான லூக்காஸ் அம்மான். அரசியற்துறைப் பொறுப்பாளராக விளங்கிய பா.நடேசனின் சகோதரர் இவர். தான் பிறந்த வல்வை மண்ணுக்கும் உதவத் தவறுவதில்லை இவர்.

2002 இல் தலைவரைச் சந்தித்தபோது போராட்டத்திலிருந்து விலகிய உங்களைப் போன்றோர் பொருளாதார ரீதியில் நலிவுற்றோருக்கு இம்மாதிரி உதவலாமே என அறிவுறுத்தியதுடன் உதவி தேவைப்படுவோர் பட்டியலையும் இவரிடம் வழங்கியுள்ளார். வரலாற்றைத் திரிபுபடுத்துபவர்கள் லூக்காஸ் அம்மானைப் பின்பற்றி உருப்படியாக பணியாற்றுவதுதானே வல்வை மண்ணுக்குப் பெருமை சேர்க்கும்.
 

http://www.battinaatham.net/description.php?art=23578

இறுதிக்காலம்வரை தமிழ் மக்களின் விடுதலை பற்றியே சிந்தித்துச் செயலாற்றிய மாமனிதர் சத்தியமூர்த்தி .!

 

வெண்புறா நிறுவனர் மாமனிதர் சத்தியமூர்த்தி அவர்கள் நினைவு 7 ஆம் ஆண்டு நனைவு நாள் …!

மாமனிதர் சத்தியமூர்த்தி அவர்கள் தமிழ் மக்களின் விடுதலைக்காக பல வருடங்கள் தன்னை அர்ப்பணித்துப் பணியாற்றியதுடன்,பள்ளிப் பருவம் முதல் இறுதிக்காலம்வரை தமிழ் மக்களின் விடுதலை பற்றியே சிந்தித்துச் செயலாற்றிய தமிழீழ மக்களாலும், தலைமையாலும் ஆழமாக நேசிக்கப்பட்ட ஒரு மாமனிதர். இலங்கைச் சிறையில் அடைக்கபட்டு கை, கால்கள் அடித்து முறிக்கப்பட்ட பின்னரும், பல இளைஞர்களின் உயிர்களைக் காக்கும் மருத்துவப் பணியையும், கால்களை இழந்தவர்களுக்கு செயற்கைக் கால் பொருத்துதல், பெற்றோரை இழந்த சிறார்களைப் பராமரித்தல் போன்ற பல தொண்டுகளைச் செய்தவர். இனவாத அரசின் நெருக்கடிகளால் அவரும் அவரது குடும்பத்தினரும் பல இன்னல்களுக்கு முகம்கொடுக்க நேர்ந்த போதிலும், தாயகத்திலும், இந்தியாவிலும், பின்னர் லண்டனிலும் தனது கொள்கையில் இறுதிவரை உறுதியாக நின்று தமிழ் மக்களின் விடிவுக்காக தன்னை அர்ப்பணித்த, போற்றுதற்குரிய மனிதர். 1985ஆம் ஆண்டு இந்தியாவில் தமிழர் புனர்வாழ்வுக் கழகத்தின் முதலாவது தலைவராக இருந்து வழி நடத்தி, அந்த அமைப்பு தாயகத்தில் பல்வேறு தொண்டுப் பணிகளைச் செய்ய வித்திட்டவர். பின்னர் பிரித்தானியாவில் வெண்புறா தொண்டமைப்பை நிறுவி பல்வேறு பணிகளை முன்னெடுத்தவர். மாமனிதர் நமசிவாயம் சத்தியமூர்த்தி அவர்களின் பணியினை, மென்மேலும் முன்னெடுத்துச் செல்வதற்கு ஒரு விடுதலை ஊக்கியாக அவர் எல்லோர் மனங்களிலும் நிறைந்திருப்பார் என்பதே காலம் சொல்லும் உண்மையாகும்.

 

https://www.thaarakam.com/news/114973

ஊடகவியலாளரும் நாட்டுப்பற்றாளருமான சத்தியமூர்த்தியின் நினைவுகூரல்!

வன்னியில் இடம்பெற்ற யுத்தத்தின்போது எறிகணைத் தாக்குதலில் உயிரிழந்த ஊடகவியலாளரும் நாட்டுப்பற்றாளருமான பு.சத்தியமூர்த்தியின் நினைகூரல் இடம்பெற்றது.

மட்டக்களப்பு மாவட்ட தமிழ் ஊடகவியலாளர் ஒன்றியத்தின் ஏற்பாட்டில் மட்டு. ஊடக அமையத்தில் நேற்று (செவ்வாய்க்கிழமை) மாலை இந்த நிகழ்வு நடைபெற்றது.

மட்டக்களப்பு மாவட்ட தமிழ் ஊடகவியலாளர் ஒன்றியத்தின் தலைவர் வா.கிருஸ்ணகுமார் தலைமையில் நடைபெற்ற இந்நிகழ்வில் முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும் ஊடகவியலாளருமான பா.அரியநேத்திரன் மற்றும் ஊடகவியலாளர்களும் கலந்துகொண்டனர்.

இதன்போது ஊடகவியலாளர் பு.சத்தியமூர்த்தியின் திருவுருவப் படத்திற்கு மாலை அணிவிக்கப்பட்டு ஈகைச்சுடர் ஏற்றப்பட்டு மலரஞ்சலி செலுத்தப்பட்டதைத் தொடர்ந்து அகவணக்கம் செலுத்தப்பட்டது.

அதனைத் தொடர்ந்து முன்னாள் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் அரியநேத்திரன், மட்டக்களப்பு மாவட்ட தமிழ் ஊடகவியலாளர் ஒன்றியத்தின் செயலாளர் செ.நிலாந்தன் ஆகியோரினால் நினைவுரையாற்றப்பட்டது.

இறுதி யுத்த காலத்தில் ஊடகப் பணியில் அர்ப்பணிப்புடன் பங்கெடுத்திருந்த ந.சத்தியமூர்த்தி இராணுவத்தின் எறிகணைத் தாக்குதலில் உயிரிழந்திருந்தார். அவரது உன்னதமான ஊடகப் பணியினை கௌரவித்து விடுதலைப் புலிகளால் நாட்டுப்பற்றாளர் விருது வழங்கி கௌரவிக்கப்பட்டிருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது.

http://athavannews.com/ஊடகவியலாளரும்-நாட்டுப்ப/

வடக்கில் முதலீடு என்று வரும்போது, செயலைவிடப் பேச்சுத்தான் அதிகமாகவிருக்கிறது. ஆனால் சுகந்தன் சண்முகநாதனின் செயல் வித்தியாசமானது.

ஒரு பாடசாலைப் பதின்ம வயதினனாக, 25 வருடங்களுக்குமுன் சிறீலங்காவின் போர்ச்சூழலிலிருந்து தப்பியோடிய சுகந்தன் 2014ம் ஆண்டு தன் மனைவியுடனும் குழந்தைகளுடனும் கனடாவிலிருந்து தன் மண்ணுக்குக்கு மீண்டு வந்த செயல் மிகவும் வித்தியாசமானது.

பல தொழில்களை ஆரம்பித்தும், பலவற்றை மீட்டெடுத்தும் சாதனைகள் புரிந்துவருகிறார் சுகந்தன். நட்பற்ற சூழலில் கடினமான பாடங்களைக் கற்றுத் தேர்ந்து உள்ளார்ந்த வளங்களின் துணையுடன் தன் இருப்பை நிலைநாட்டிக்கொண்ட ஒரு தொழில் நிபுணரின் கதை இது

ஆரம்பம்

1973 இல், ஒரு வசதியான யாழ்ப்பாணக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர் சுகந்தன். 1983 இல் தந்தையார் இயற்கை மரணமடையத் தாயாரின் பொறுப்பில் ஒரு தம்பியுடனும் இரு தங்கைகளுடனும் வசதிகள் குறைவேதுமின்றி வாழ்ந்தவர். போர் எல்லாவற்றையும் குழப்பியடித்தது. போர் ஏற்கெனவே தூக்கி எறிந்த மாமாவின் உதவியுடன் 1989 இல், தனது 16 வயதில், கனடா சென்றார்.

கனடாவில் இருபத்தைந்து வருடங்கள்

தாயின் சேலைக்குள் வளர்ந்த சுகந்தனின் வாழ்க்கை ரொறோண்டோவில் ஓய்வற்ற வேலை என்ற நிலைக்கு மாற்றம் பெற்றது. பாடசாலை, பகுதிநேர கோப்பை கழுவுதல், கிரிக்கெட் என்று நேரத்தை வசப்படுத்தித் தன் வாழ்வைச் சிரமத்தின் மத்தியிலும் வாழ்வாங்கு வாந்தார். அதிகாலை 5:00 முதல் அதிகாலை 2:00 மணிவரை அவரது நாள் பயனுடனே சுழன்றது. பயணத்தின் போது பள்ளி வேலைகளைச் செய்தேனும் நல்ல புள்ளிகளோடு படிப்பை முடித்தார். உயர்கல்விக்குப் பணம் போதாது. இரவுக் கல்லூரியும், பகலில், வார இறுதி நாட்களில் வேலையுமென எப்படியோ கல்வியோடு வாழ்க்கையும் உயர்ந்தது. சுமார் ஒன்றரை வருடங்களுக்கு வாரம் முழுவதும் நான்கு வேலைகளாற் பிரித்தெடுக்கப்பட்டன. தளபாடத் தொழிற்சாலை வேலை முழு நேரமாகியது. அதுவே சுகந்தனது வாழ்வுக்கும் ஏணியானது

இரவுக் கல்லூரியில் எலெக்ட்றோணிக் எஞ்சினியரிங்க் கற்றாலும் ஒழுங்காக வகுப்புக்களுக்குப் போவதில்லை. நண்பர்களின் குறிப்புகளை வாசித்து அவர்களை விட மேலதிகமான புள்ளிகளைப் பெற்றார். இருப்பினும் அவர்களைப் போல் வருடம் 30,000 கனடிய டொலர்களை அவர் சம்பாதிக்க விரும்பவில்லை. அவர் கல்வி கற்கும்போதே வருடம் 80,000 கனடியன் டாலர்களைச் சம்பாதித்துக் கொண்டிருந்தார். அது சுகந்தனின் கடினமும், விசுவாசமும் கொண்ட உழைப்புக்குக் கிடைத்த வெகுமதி. “கல்வி முக்கியமானது தான். ஆனல் அதை விரிவுரை மண்டபங்களில் உட்கார்ந்துதான் கற்க வேண்டுமென்பதில்லை” என்கிறார் சுகந்தன்.

சுகந்தனது தளபாடத் தொழிற்சாலை நிர்வாகம் அவரது திறமையை விரைவிலேயே இனம் கண்டு அவருக்குப் பதவியுயர்வும் கொடுத்தது. பகுதி நேர வேலைகள் அவசியமில்லாமற் போனது.

வாடிக்கையாளர்களைச் சந்திக்கச் செல்லும் போது சுகந்தனுடன் அவரது வெள்ளை இன மேலதிகாரியும் போகவேண்டியிருந்தது. மண் நிறத் தோலுடையவருடன் வணிகம் செய்ய வாடிக்கையாளர்கள் விருப்பப்படாமல் போகலாம் என்பதற்காகவிருக்கலாம்.

வெகு விரைவிலேயே நிறுவனமும், வாடிக்கையாளரும் சுகந்தனது திறமையைக் கண்டறிந்து கொண்டனர். நிறுவனம் அவருக்கு அவரது மேலதிகாரிக்கு மேலான பதவியை வழங்கியது. முழுக் கனடாவுக்கும் தரக் கட்டுபாட்டு அதிகாரியாகவும் (Quality Control) தொடர்ந்து உலக முழுவதுக்குமான அதிகாரத்தையும் நிறுவனம் அவருக்கு வழங்கியது. சிறிது காலத்தில் நிறுவனத்தின் முக்கிய ‘சிக்கல் தீர்க்கும்’ நிபுணராக (company trouble-shooter) ஆகப் பதவியுயர்த்தப்பட்டதுமல்லாமல் 100,000 சதுர அடி கொண்ட தொழிற்சாலையில் அவருக்கு மூன்று அலுவலகங்களைக் கொடுத்ததன் மூலம் சுதந்திரமாகப் பணிசெய்யும் வசதியையும் நிறுவனம் அவருக்கு ஏற்படுத்திக் கொடுத்தது.

சிக்கல் தீர்ப்பது என்பது சுகந்தனுக்குக் கைவந்த கலை. அது தொடர்பான ஒரு கதையை அவர் விரும்பிச் சொல்கிறார். ஒரு தடவை நிறுவனத்தின் பொது முகாமையாளர் சுகந்தனைத் தேடி வந்தார். நிறுவனத்தின் 50% மான மரப் போர்வைத் (wood veneer) தளபாடங்கள் நிறம் மாறுவதால் வாடிக்கையளர்களால் திருப்பியனுப்பப் படுகின்றன எனக் குறைபட்டுக்கொண்டார். சுகந்தன் அதைப் பார்த்துவிட்டு “இது இயற்கையான நிகழ்வு. போர்வையாகப் பாவிக்கப்பட்டது உண்மையான மரம், செயற்கையான பிளாஸ்டிக் அல்ல என்பதையே இது உணர்த்துகிறது எனக்கூறி இதையே வாடிக்கையாளரிடமும் சொல்லுங்கள்” எனக்கூறினார். இதன் பிறகு வாடிக்கையாளரும் மகிழ்ச்சியடைய தளபாடங்கள் திருப்பி அனுப்பப்படுவதும் நின்றுவிட்டது.

சுகந்தன் இன்நிறுவனத்தில் 20 வருடங்கள் பணி புரிந்தார். இக்காலத்தில் கனடாவிலும், அமெரிக்காவிலும் சொத்துக்களில் முதலீடு செய்தார். தாயையும் ஒரு தம்பியையும் கனடாவுக்கு அழைக்க மற்றத் தம்பி அகதியாக ஐரோப்பாவுக்கு ஓடத் தங்கை மட்டும் திருமணம் முடித்து யாழ்ப்பாணத்திலேயே தங்கி விட அவரது கடமைகள் ஓரளவு திருப்தியுற்றன.

யாழ்ப்பாணம் திரும்புதல்

25 வருடங்களுக்குப் பிறகு, 2014 இல் சுகந்தன் யாழ்ப்பாணம் திரும்பினார். மனைவிக்கு விருப்பமில்லை எனினும் அவரது கனவு வேறாக இருந்தது. சரி வராவிட்டால் திரும்பி வரலாம் என்ற வாக்குறுதியோடு யாழ்ப்பாணம் சென்றார் சுகந்தன். ஏன் யாழ்ப்பாணம் திரும்பினாய் என்று கேட்டதற்கு “எனது பிள்ளைகள் தமது வேர்களை அறிய வேண்டும்” என்றார். மகன் தற்போது கனடாவில் பல்கலைக்கழகத்தில் பயில்கிறார். மகள் யாழ்ப்பாணத்தில் படிக்கிறார்.

யாழ்ப்பாணத்தில் தொழில் முனைவர்

சுகந்தன், தமிழிலும் ஆங்கிலத்திலும் சரளமாகப் பேச, எழுதக்கூடியவர், நேரடியாகப் பேசுபவர், கவனமாகக் கேட்பவர், விழிகளை நேரே சந்தித்து அளவளாபுபவர், மொத்தத்தில் சகலரையும் இலகுவில் ஈர்க்கக்கூடியவர். ஒரு வெற்றிகரமான தொழில் முனைவராவதற்குரிய அத்தனை அம்சங்களையும் கொண்ட ஒருவர் சுதந்திரமான வியாபாரியாக விரும்புவது இயற்கையே.

ஒரு தலைமுறை அவகாசம் கொடுங்கள் யாழ்ப்பாணம் புளோரிடா போல வந்துவிடும். இளையவர்கள் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்கும், வல்லுனர்கள் புதிய தொழில்களை ஆரம்பிக்கும், முதியவர்கள் நிம்மதியாக ஓய்வெடுக்கும் நிலமாக மாறும்

சுகந்தன் சண்முகநாதன்

சுகந்தனது முதலாவது தொழில் முயற்சி தன் தங்கையின் கணவருடன் சேர்ந்து ‘றிச் லைஃப்’ (Rich Life) என்ற நிறுவனத்தின் வடமாகாண விநியோகிஸ்தராகியது. ‘றிச் லைஃப்’, முன்னணி பாலுணவுப் பொருட்களின் தயாரிப்பாளராவர். நான் சுகந்தனைச் சந்திக்குமுன்பே இப் பொருட்களை வாங்குபவன். வட மாணத்தின் சகல கடைகளிலும் கிடைக்கும் இப் பொருட்கள் கிடைக்கின்றன.

இதன் பிறகு சுகந்தனின் கவனம் வரணி பனஞ் சாராயக் கூட்டுறவுச் சங்கத்தின் பக்கம் திரும்பியது. போர்க்காலத்தில் இலாபகரமாக நடத்தபட்ட கூட்டுறவுச் சங்கங்கள் பல தற்போது மூடப்படும் நிலையில் இயங்குவது பற்றிச் சுகந்தன் அறிந்திருந்தார். தங்களது வேலையாட்களுக்குத் தொழில்களை வழங்கியது மட்டுமல்லாது, ஆயிரக் கணக்கான கள்ளிறக்கும் தொழிலாளர்களையும் இச் சங்கங்கள் வாழவைத்துக் கொண்டிருந்தன. குழந்தைப் பள்ளிகள் முதல் பல நல்ல காரியங்களுக்கு நிதி உதவியும் புரிந்து வந்தன. போரின் முடிவு இவற்றில் சிலவற்றையும் முடித்துக்கொண்டது, சில ஊசலாடிக்கொண்டிருந்தன. 2009 இற்குப் பிறகு தென்னிலங்கை நிறுவனங்களும், வெளிநாட்டு நிறுவனங்களும் வட மாகாணச் சந்தைக்காகப் போட்டியிட்டன. போர்க்காலத்தில், பலவகைப்பட்ட கட்டுப்பாடுகள் காரணமாக கூட்டுறவுச் சங்கங்கள் தங்கள் தொழிற்சாலைகளில் அதிக முன்னேற்றங்களைச் செய்யமுடியாமல் போனது. பண்டங்களின் தரங்களை உயர்த்தவோ, அவற்றின் லேபல்களையோ அல்லது பெட்டிகளையோ கவர்ச்சியான தரத்துக்கு வைத்திருக்கவோ முடியவில்லை.

வரணி வடிப்புத் தொழிற்சாலை (distillery) வீதியில் வீசப்பட்ட போத்தல்களைத் திரும்பவும் பாவித்தது. சுடலைகளில் கவலை தீர்க்கக் குடிப்பவர்கள் வீசும் வெற்றுப் போத்தல்கள் பாவனைக்கு வந்தன. லேபல்கள் கைகளால் ஒழுங்கீனமாக ஒட்டப்பட்டன. சில கிழிந்தவாறிருந்தன. கள்ளின் தரம் போத்தலுக்குப் போத்தல் வித்தியாசமாகவிருந்தது. உற்பத்திக்கான மூலப் பொருட்கள் தென்னிலங்கையிலிருந்து ஒழுங்காகப் பெறப்படாமையால் தயாரிப்பு தடைபடுவது வழக்கமாகவிருந்தது. மொத்தத்தில் சீரற்ற முகாமைத்துவம் காரணமாகப் பண்டத்தின் விற்பனையில் தளர்ச்சி ஏற்பட்டது. அத்துடன் தென்னிலங்கைக் கள்ளுற்பத்தியில் பாவிக்கப்படும் மூலப்பொருட்களின் வேறுபாடு காரணமாக அவற்றின் விலைகளுடன் வட மாகாணக் கள்ளின் விலை இலாபகரமானதாக இருக்கவில்லை.

கூட்டுறவுச் சங்கமாக இருந்ததால் வரணி கள்ளுற்பத்தித் தொழிலை வாங்கச் சுகந்தனால் முடியவில்லை. ஆனால் அப்பண்டத்தின் ஏக விநியோகிஸ்தன் என்ற வகையில் அதன் தரத்தை ஏற்றுமதித் தரத்துக்கு உயர்த்த சுகந்தனால் முடிந்தது. பிரித்தானியா, கனடா, இத்தாலி போன்ற பல நாடுகளிலுள்ள வடிப்புத் தொழிற்சாலைகளுக்குச் சென்று அங்குள்ள தொழில்முறைகளைக் கற்றுக்கொண்டார்.

போத்தல் தயாரிக்கும் தொழிற்சாலையொன்றை வடமாகாணத்தில் நிறுவ முயற்சித்தாராயினும் அதன் முதலீடு அதிகமாக இருந்ததனால் அம் முயற்சியை விட்டுவிட்டார். இந்திய நிறுவனமொன்றுடன் ஒப்பந்தமொன்றைச் செய்து, தென்னிலங்கையில் அரச முதலீட்டுச் சபையின் உதவியுடன் அவர்கள் ஆரம்பித்த போத்தல் தயாரிக்கும் நிறுவனமொன்றின் வடமாகாண விநியோகஸ்தராகவும் ஆகிக்கொண்டார். இதன் மூலம் வரணி தொழிற்சாலைக்கு தடங்கலில்லாத போத்தல் விநியோகமும் கிடைத்தது.

முதலீட்டுச் சபையின் ஆதரவுடன் தென் கொரிய நிறுவனமொன்றினால் தென்னிலங்கையில் ஆரம்பிக்கப்பட்ட நிறுவனமொன்றிலிருந்து பெட்டிகள், லேபல்கள், மூடிகள் ஆகியவற்றைப் பெற்றுக்கொண்டார். அத்தோடு வடமாகாணத்தின் இதர நிறுவனங்களுக்கான விநியோகங்களையும் சேர்த்து ஒன்றாகத் தனது தேவைகளைச் (order) சமர்ப்பிப்பதன் மூலம் அவருடைய வாங்கு திறன் பன்மடங்கு அதிகரித்தது. சுகந்தன் தென் கொரிய நிறுவனத்தின் மிக முக்கிய வாடிக்கையாளராக முடிந்தது. மூலப் பொருட்கள் உரிய நேரத்தில் தொழிற்சாலையை வந்தடைந்தன.

இவற்றைச் செய்ததன் மூலம் சுகந்தன் கள்ளுற்பத்திக்குரிய போத்தல், லேபல், பெட்டி அத்தனையையும் தன் ஒருங்கிணைந்த நிறுவனங்களுக்குள்ளேயே வைத்திருக்க முடிந்தது.

சுகந்தனின் வியாபார அபிவிருத்தியில் இன்னுமொரு அதிர்ஷ்டமும் வந்து ஒட்டிக்கொண்டது. யாழ்ப்பாணத்தில் நடந்த ஒரு மருத்துவர்களின் மாநாட்டுக்கு பதநீர் வழங்குவதற்கான கோரிக்கையொன்று முன்வைக்கப்பட்டது. பதநீர், பனையிலிருந்து எடுக்கப்படும் போதையூட்டாத ஒரு பானம். தாய்ப் பாலுக்குச் சமமான போஷாக்கு நிறைந்த ஒரு பானம். வரணி கூட்டுறவுச் சங்கத்தில் இது உற்பத்தி செய்யப்படுவதில்லையாயினும் சுகந்தன் பதனீர் தயாரிக்கும் இன்னுமொரு கூட்டுறவுச் சங்கத்தைக் கண்டுபிடித்தார்.

பதநீர் வருடத்தில் 3-4 மாதங்களுக்கே உற்பத்தியாகும். ஆனாலும் பதப்படுத்தும் பதார்த்தங்கள் (preservatives) எதையுமே பாவிக்காமல் பதநீரை ஒரு வருடத்துக்குப் பழுதாகாமல் போத்தலில் அடைத்துவைக்கக் கற்றுக்கொண்டார் சுகந்தன். சென்ற வருடம் பரீட்சார்த்தமாக ஆரம்பிக்கப்பட்ட பதநீர்த் தயாரிப்புகளை யாழ்ப்பாணத்தின் பாடசாலைகள், மருத்துவமனைகளுக்கு விநியோகித்து அமோக வெற்றியையும் பெற்றிருக்கிறார். தற்போது ஐரோப்பா, வட அமெரிக்கா போன்ற கண்டங்களின் சந்தைகளைக் குறிவைத்து விநியோகிஸ்தர்களுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்.

வடக்கின் பனைப் பொருளாதாரம்

பனம் தொழில் வடக்கிற்கு இன்றியமையாதது. ஒரு பருவ காலத்தில் கள்ளுத் தொழிலாளி நாளொன்றுக்கு 5000 ரூபாய்களைச் சம்பாதிப்பார். பருவ காலம் 10 மாதங்களுக்கு நீடிக்கும். போதையற்ற பதனீர் உடலுக்கு மிகவும் ஆரோக்கியமானது. காரைநகரில் பதநீரை ஒழுங்காகக் குடித்துவந்த மூதாட்டி ஒருவர் 104 வயதுவரைக்கும் ஆரோக்கியமாக வாழ்ந்ததாகப் பேசிக்கொள்வார்கள். அவருடைய மரணச் சடங்கில் 600 பேரப் பிள்ளைகளும், பூட்டப் பிள்ளைகளும் கலந்துகொண்டார்களாம். முறையாகச் செயற்பட்டால் பனம் தொழில் போதுமானவர்களுக்கு வேலை வாய்ப்பையும், அரசாங்கத்துக்கு வரியையும் தருவதன் மூலம் வடமாகாணத்தின் பொருளாதாரத்தை முன்னேற்றக்கூடிய ஒன்று.

வடக்கின் நோக்கு

சுகந்தன் இதர தொழில் முயற்சிகளிலும் கண் வைத்திருக்கிறார். கண்ணாடிகளையும், பிளாஸ்டிக் பொருட்களையும் மறுசுழற்சி (recycling) செய்யும் முயற்சி அது. வேறு தொழில் முயற்சிகளையும் காலப்போக்கில் எடுத்துக்கொள்வாரென நம்புவோம்.

புலம்பெயர்ந்தவர்கள் மீண்டு வந்து தொழில்துறைகளை ஆரம்பிப்பது வழக்கமான ஒன்றல்ல. சுகந்தன் ஒரு தனி உதாரணம். அவர் ஒரு தர்மஸ்தாபனமோ அல்லது மூளைவள ஆலோசகரோ அல்ல. அவர் தான் கற்ற வட அமெரிக்கத் திறமைகளையும் அனுபவங்களையும் கொண்டு வட இலங்கையின் நலிவுற்றுப் போகும் தொழில்களை மேம்படுத்தியும், புதிய தொழில்களை ஆரம்பித்தும் முன்னுதாரணபுருஷராகத் திகழ்கிறார். அவரது உள்ளார்ந்த பார்வையும், வடக்கிற்கு அப்பாலும் ஏற்படுத்தும் தொடர்புகளின் மூலம் புதிய பண்டங்களை உருவாக்கி சர்வதேச சந்தைகளில் விற்க முயற்சிக்கிறார்.

வடக்கு தூங்குகிறது, சட்டங்களற்றது, அதிகம் பின்தங்கியது, அதிகம் மெத்தனப் போக்குடையது, அதிகம் சோம்பேறிகளைக் கொண்டது, அங்கு முதலிடுவதில் பிரயோசனம் கிட்டாது என்றெல்லாம் கூறுபவர்களைத் தவறு எனச் சொல்வதற்கு சுகந்தன் ஒரு உதாரணம். நல்ல திட்டத்துடனும், நல்ல முகாமைத்துவத்துடனும் வடக்கில் பாரிய பொருளாதார வெற்றிகளை அடையலாம்.

வடக்கிற்கான நோக்கு (vision) என்னவாயிருக்குமெனச் சுகந்தனிடம் கேட்டபோது கேட்டபோது, “ஒரு தலைமுறை அவகாசம் கொடுங்கள் யாழ்ப்பாணம் புளோரிடா போல வந்துவிடும். இளையவர்கள் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்கும், வல்லுனர்கள் புதிய தொழில்களை ஆரம்பிக்கும், முதியவர்கள் நிம்மதியாக ஓய்வெடுக்கும் நிலமாக மாறும்” என்றார்.

ஒரு தலைமுறை? சுகந்தனைப் போல ஐம்பது பேர்கள் இருந்தால் வெகு முன்பதாகவே அது சாதிக்கப்பட்டுவிடும்.

https://marumoli.com/கனடாவிலிருந்து-கள்ளுத்-த/

சிங்க‌ள‌வ‌ன் போடும் எலும்பு துண்டுக்கு வேலை செய்யும் கூட்ட‌ம் இந்த‌ ப‌ட‌த்தை ப‌ர‌ப்பின‌ம் , இதை உண்மை என்று ந‌ம்ப‌ த‌மிழ் நாட்டில் எம்ம‌வ‌ர்க‌ள் ப‌ல‌ர் இருக்கின‌ம் , போர் க‌ள‌த்தில் உயிர் விட்டு  நின்ம‌தியாய் உற‌ங்கும் த‌லைவ‌ரை , இவ‌ங்க‌ள் இப்ப‌வும் விட்ட‌ பாடு இல்ல‌ 

பரந்தன் – ஆனையிறவு ஊடறுப்புச் சமர்: ஒரு வரலாற்றுத் தாக்குதல்

அது 1996 ஆம் ஆண்டின் இறுதிப்பகுதி. அவ்வருடத்தின் யூலை மாதத்தில் ‘ஓயாத அலைகள்’ என்ற பெயரில் புலிகள் நடத்திய தாக்குதலில் முல்லைத்தீவுப் படைத்தளம் முற்றாகக் கைப்பற்றப்பட்டிருந்தது. அதைத்தொடர்ந்து சிறிலங்கா இராணுவம் மேற்கொண்ட ‘சத்ஜெய -1’ என்ற நடவடிக்கை மூலம் பரந்தனும், ‘சத்ஜெய -2,3’ நடவடிக்கைகள் மூலம் கிளிநொச்சியும் சிறிலங்கா அரச படைத்தரப்பால் கைப்பற்றப்பட்டிருந்தன. இந்நிலையில் புலிகள் தமது அடுத்த பாய்ச்சலுக்குத் தயாரானார்கள்.

ஆனையிறவை மையமாகக் கொண்ட இராணுவப் படைத்தளம் இப்போது வன்னிக்குள் தனது மூக்கை நுழைத்திருந்தது. சத்ஜெய மூலம் கைப்பற்றப்பட்ட பரந்தன், கிளிநொச்சி என்பவற்றையும் இணைத்து அது மிகப்பெரிய வல்லமையுடன் கம்பீரமாக நின்றிருந்தது. அந்தக் கம்பீரத்தின் அச்சாணியை நொருக்குவதென புலிகள் முடிவெடுத்தார்கள். ஓயாத அலைகள் -1 இல் தொடங்கி இடையறாமல் கடும் சமர் புரிந்திருந்த நிலையிற்கூட புலிகள் அசந்து போகவில்லை. கிளிநொச்சியைப் படையினர் கைப்பற்றிய சிலநாட்களிலேயே தமது அடுத்த அடிக்கான வேலைத்திட்டத்தில் புலிகள் முழு மூச்சாக இறங்கிவிட்டார்கள்.

கண்டிவீதியை மையமாக வைத்து ஆனையிறவிலிருந்து கிளிநொச்சி வரை சிறிலங்காப் படைகள் நிலைகொண்டிருந்தன. இந்நிலையில் கிளிநொச்சி அப்படியே இருக்கத்தக்கதாக பரந்தனையும் ஆனையிறவையும் ஊடறுத்துத் தாக்கியழிக்க புலிகள் திட்டம் தீட்டினர். இவை சரிவந்தால் கிளிநொச்சிப் படைத்தளம் நாட்டின் ஏனைய பகுதிகளுடன் நிலவழித் தொடர்புகளற்ற தனித்த படைத்தளமாகிவிடும்.

1996 ஆம் ஆண்டின் இறுதிப்பகுதி இந்த ‘ஆனையிறவு – பரந்தன்’ கூட்டுப்படைத்தளம் மீதான ஊடுருவித் தாக்குதலுக்கான ஆயத்தங்களோடே கழிந்தது. சண்டையணிகள் பயிற்சியிலீடுபட்டிருந்தன. திட்டமிட்டதன்படி முதன்முறையே இந்தத் தாக்குதலைச் செய்ய முடியவில்லை. தாக்குதல் திட்டம் சிலதடவைகள் பிற்போடப்பட்டுக்கொண்டிருந்தன. ஒவ்வொரு முறையும் ஒவ்வொரு காரணம். ஆனையிறவின் மையப்பகுதி மீது தாக்குதல் நடத்த வேண்டிய அணிகள் நீரேரியூடாகவும் சதுப்புநிலமூடாகவும் சிலவிடங்களில் வெட்டைகளூடாகவும் நகரவேண்டியிருந்தன. அணிகள் நகரமுடியாதளவுக்கு நீர்மட்டம் அதிகமாக இருந்த காரணத்தால் ஒருமுறை இத்திட்டம் பிற்போடப்பட்டது; வேறொரு காரணத்தால் இன்னொரு முறை இத்திட்டம் பிற்போடப்பட்டது. இறுதியில் தாக்குதல் நிகழ்த்தப்படாமலேயே 1996 ஆம் ஆண்டு நிறைவடைந்தது.

இந்நேரத்தில் எதிரியும் பெரும் ஆக்கிரமிப்பு நடவடிக்கை ஒன்றுக்காகத் தன்னைத் தயார்ப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். முல்லைத்தீவுத் தளம் மீதான தாக்குதலும் அதைத் தொடர்ந்து அலம்பிலில் தரையிறங்கிய இராணுவத்துடனான சமரும் ஒருபக்கம். அதன்பின்னர் சூட்டோடு சூடாக சத்ஜெய 1, 2, 3 என்று பெயரிடப்பட்டு நடத்தப்பட்ட சிறிலங்கா இராணுவத்தினரின் நடவடிக்கையை எதிர்த்து ஒரு மாதத்துக்கும் மேலாக புலிகள் மறிப்புச் சமரை நடத்தியிருந்தமை இன்னொரு பக்கம். இவற்றுக்கெல்லாம் முன்பு யாழ்ப்பாணத்தைக் கைவிடும்போது நடந்த தொடர் சமர்கள் என்று ஒருவருட காலப்பகுதி மிக உக்கிரமான சண்டைக்காலமாக இருந்தமையால் புலிகள் இயக்கம் தனது ஆட்பலத்தைப் பொறுத்தவரை பலவீனமடைந்திருக்கும் என்ற கணிப்பு சிறிலங்கா இராணுவத் தரப்புக்கு இருந்தது. முல்லைத்தீவை இழந்தாலும் கிளிநொச்சியைக் கைப்பற்றினோம் என்றளவில் இராணுவத்தினரின் மனோதிடம் அதிகரித்திருந்தது. அதே சூட்டோடு அடுத்த நடவடிக்கையையும் செய்து வெற்றியைப் பெற்றுக்கொள்வது இலகுவென இராணுவம் கணித்தது.

அத்தோடு புலிகள் தம்மைத் தயார்ப்படுத்தும் கால அவகாசத்தைக் கொடுக்கக் கூடாதென்பதும் ஒரு முக்கிய காரணமாக அமைந்திருந்தது. இவற்றின் அடிப்படையில் ஆனையிறவை முதன்மைப் பின்தளமாகக் கொண்டு ஒரு பெரும் நடவடிக்கைக்கான அயத்தப்பணிகளில் சிறிலங்காப் படைத்தரப்பு ஈடுபட்டிருந்தது. சிறப்பணிகள் களமுனைகளில் குவிக்கப்பட்டு, ஆயுத தளபாடங்கள் பொருத்தப்பட்டு, கிட்டத்தட்ட நடவடிக்கைக்கான முன்னேற்பாடுகள் நிறைவடையும் நிலையில் இருந்தன. ஆனையிறவை மையமாகக் கொண்ட ஆட்லறித் தளம் மேலதிக பீரங்கிகளைக் கொண்டு மெருகூட்டப்பட்டிருந்தது.

இந்நிலையில்தான் புலிகளும் தமது பாய்ச்சலுக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தார்கள். இறுதியில் புலிப்படை முந்திக்கொண்டது. ஓரிரு தடவைகள் பிற்போடப்பட்ட அந்நடவடிக்கையைச் செய்ய இறுதியில் எல்லாம் கைகூடி அந்த நாளும் வந்தது. 1997 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் ஒன்பதாம் நாள்.

ஆனையிறவின் மையப்பகுதிகளைக் கைப்பற்றியழிப்பதும் ஆயுத தளபாடங்களைக் கைப்பற்றுவதும் ஒருபக்கம் இருக்க, பரந்தன் சந்தியை மையமாகக் கொண்டு, இரசாயணத் தொழிற்சாலை உள்ளடங்கலாக அமைக்கப்பட்டிருந்த பரந்தன் படைத்தளத்தைக் கைப்பற்றுவதும் – அதன்வழியே கிளிநொச்சி இராணுவத்தினருக்கான நேரடித் தரைத்தொடர்பைத் துண்டிப்பதும் அடிப்படைத் திட்டங்களாக இருந்தன. எல்லாம் திட்டமிட்டபடி சரிவந்தால் களநிலைமைகளைக் கருத்திற்கொண்டு தொடர் நடவடிக்கைகள் திட்டமிடப்பட்டிருந்தன. எங்காவது பிசகினாலோ இழப்புக்கள் அதிகம் வர நேர்ந்தாலோ நடவடிக்கையை நிறுத்திக் கொள்வதென்பதும் தீர்மானிக்கப்பட்டிருந்தது. ஏனென்றால் இழப்புக்கள் அதிகமான நீண்ட தொடர் சமர்களைச் செய்ய இயக்கம் விரும்பவில்லை.

ஜனவரி எட்டாம் நாள் இருட்டத் தொடங்கியதும் தாக்குதலணிகள் நகரத் தொடங்கின. ஆனையிறவின் மையப்பகுதிக்குச் செல்லும் அணிகள் நீண்டதூரம் நீருக்குள்ளாலும் வெட்டைக்குள்ளாலும் நகர வேண்டும். மிகவும் சிக்கலான அதேநேரம் ஆபத்து அதிகமான நகர்வு அது. சாள்ஸ் அன்ரனி சிறப்புப் படையணியே ஆனையிறவின் மையத்துக்குச் சென்று ஆட்லறிகளைக் கைப்பற்றும் பணியில் ஈடுபட்டிருந்தது. எதுவித சிக்கலுமின்றி அணிகள் நகர்ந்து தமக்கான நிலைகளைச் சென்றடைந்தன. ஒன்பதாம் நாள் அதிகாலையில் திட்டமிட்டபடி சண்டை தொடங்கியது.

எதிரி திகைத்துத்தான் போனான். தனது ஆட்லறிகளைத் தகர்த்துவிட்டுப் பின்வாங்குவதற்கான அவகாசம் எதிரிக்குக் கொடுக்கக்கூடாதென்பதில் புலிகள் மிகக் கவனமாக இருந்தனர். முல்லைத்தீவில் புலிகள் ஆட்லறிகளைக் கைப்பற்றியபின்னர், கைவிடப்படும் நிலைவந்தால் தமது ஆட்லறிகளைத் தகர்த்துவிடும் ஏற்பாடுகளை இராணுவம் அறிவுறுத்தியிருந்தது. மிகவும் உச்சக்கட்டத் திகைப்புத் தாக்குதலோடு வேகமான நகர்வுகளை மேற்கொண்டு சாள்ஸ் அன்ரனி சிறப்புப் படையணி ஆட்லறித் தளத்தைக் கைப்பற்றியது. எந்தச் சேதமுமின்றி ஒன்பது ஆட்லறிகள் கைப்பற்றப்பட்டன. திட்டமிட்டதன்படி கைப்பற்றப்பட்ட ஆட்லறிகளைக் கொண்டு எதிரிநிலைகள் மீது புலிகள் அங்கிருந்தே எறிகணைத் தாக்குதலை நடத்தினர்.

இந்நிலையில் ஏனைய களமுனைகள் சிலவற்றில் எதிர்பார்த்த வெற்றி கிடைக்கவில்லை. குறிப்பாக பரந்தன் படைத்தளத்தின் மீதான தாக்குதல் முழு வெற்றியளிக்கவில்லை. கைப்பற்றப்பட்ட ஆட்லறிகளை தமது கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிக்குக் கொண்டு வரவேண்டுமானால் பரந்தன் படைத்தளம் கைப்பற்றப்பட வேண்டும். அப்போதுதான் அவ்வழியால் முரசுமோட்டைப் பகுதிக்கு அவற்றைக் கொண்டுவர முடியும்.

பரந்தன் படைத்தளம் மிகமிகப் பலமாகவிருந்தது. தனது நடவடிக்கைக்கென மேலதிக சிறப்புப் படைகளைக் குவித்திருந்தான் எதிரி. அதைவிட அதிகரித்த ஆயுதப் பலத்தோடும் எதிரியிருந்தான். ஆட்லறிகள் பறிபோன பின்னர் பரந்தனை விடுவதில்லையென்பதில் மிகமிக மூர்க்கமாக இருந்தான். ஏனென்றால் பரந்தன் கைவிடப்பட்டால் அவ்வளவு ஆட்லறிகளும் புலிகளின் கைகளுக்கு நிரந்தரமாகப் போய்விடுமென்பது அவனுக்குத் தெளிவாகத் தெரிந்தது. எனவே எத்தகைய இழப்புக்கள் வந்தாலும் பரந்தன் படைத்தளத்தைக் கைவிடுவதில்லையென்பதில் எதிரி பிடிவாதமாக இருந்தான்.

விடியும்வரை சமாளித்தாற் போதும் என்ற நிலையில் இராணுவமும், விடிவதற்குள் தளத்தைக் கைப்பற்றி ஆட்லறிகளைக் கொண்டுவந்துவிட வேண்டுமென்று புலிகளும் கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு சமரிட்டனர். விடிந்துவிட்டால் எதிரியின் விமானப்படை புலிகளுக்குப் பெரிய சவாலாகிவிடும். பின்னர் இருந்ததைப் போன்று அந்நேரத்தில் விமான எதிர்ப்புப் படையணி கனரக ஆயுதங்களைக் கொண்டு பலமாக இருக்கவில்லை. பகல்நேரச் சண்டைகளில் – குறிப்பாக வெட்டைச் சண்டைகளில் MI-24 தாக்குதல் வானூர்தி மிகப்பெரிய சவாலாக இருந்தது. எதிரியின் பகுதிக்குள் நீண்டதூரம் உள்நுழைந்து ஆட்லறிகளைக் கைப்பற்றியபடியிருக்கும் அணிகள் அதிக ஆபத்தை எதிர்கொள்ள நேரிடும். பரந்தன் படைத்தளம் வீழ்த்தப்படாதவரை ஆனையிறவிற்குள் நிற்கும் புலிகள் பொறிக்குள் அகப்பட்ட நிலைதான் இருக்கும்.

புலிகள் எவ்வளவு முயன்றும் பரந்தன் படைத்தளம் வீழ்த்தப்படவில்லை. பொதுவான சண்டைகளில் இப்படிச் சிக்கல் வந்தால் அடுத்தநாள் இரவோ, மூன்றாம்நாளோ கூட மீள ஒரு திட்டத்தோடு போய் முகாம் கைப்பற்றப்படும். கொக்காவில், மாங்குளம் உட்பட அப்படியான பல வரலாறுகள் ஏற்கனவே உண்டு. ஆனால் ஓர் இரவிலேயே வெற்றியா பின்வாங்குவதா என்பது தீர்மானிக்கப்பட வேண்டிய நிலையில் பரந்தன் படைத்தளத்தின் மீதான தாக்குதல் அமைந்திருந்தது.

விடிவதற்குள் பரந்தன் படைத்தளம் கைப்பற்றப்பட முடியாதென்பது விளங்கிவிட்டது. இந்நிலையில் கைப்பற்றிய ஆட்லறிகளைக் கொண்டு எதிரிமீது எறிகணைத்தாக்குதல் நடத்தியபடியிருந்த அணிகளுக்குக் கட்டளை பிறப்பிக்கப்படுகிறது. அதன்படி அனைத்து ஆட்லறிகளையும் ஆயுதக் களஞ்சியத்தையும் தகர்த்து அழித்துவிட்டு அவ்வணிகள் பின்வாங்கின.

கைக்கெட்டியது வாய்க்கெட்டாத கணக்காக கையிற் கிடைத்த அந்த ஒன்பது ஆட்லறிகளும் அவற்றுக்கான எறிகணைகளும் அழிக்கப்பட்டன. பெரும் திகைப்புத் தாக்குதலொன்றை நடத்தி எதிரிக்குப் பலத்த ஆள், ஆயுத இழப்புக்களை ஏற்படுத்திவிட்டுப் புலிகள் பின்வாங்கிக் கொண்டார்கள்.

பெரும் வெற்றியொன்று கைநழுவிப் போனது தானென்றாலும் இயக்கமும் ஈழவிடுதலைப் போராட்டமும் கொஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்ள கால அவகாசத்தைப் பெற்றுக் கொடுத்தது அத்தாக்குதல்தான். பெருமெடுப்பிலான ஆக்கிரமிப்பு இராணுவ நடவடிக்கைக்குத் திட்டமிட்டிருந்த எதிரிக்குக் கொடுக்கப்பட்ட அந்த அதிர்ச்சி வைத்தியம் சிலமாதங்களுக்குத் தமது நடவடிக்கைகளைப் பிற்போடவேண்டி சூழ்நிலையை அவர்களுக்கு ஏற்படுத்தியது.

இயக்கம் ஆட்லறியைக் குறிவைத்து அடித்த அடுத்த அடி சரியாகவே விழுந்ததோடு ஓர் ஆட்லறியையும் பெற்றுத் தந்தது. அது தென்தமிழீழத்தில் புளுகுணாவ இராணுவ முகாம் மீது நடத்தப்பட்ட அதிரடித் தாக்குதல். அதன்பின் தாண்டிக்குளச் சமரிலும் ஆட்லறிகள் குறிவைக்கப்பட்டன; ஆனால் கிடைக்கவில்லை. அதன்பின் அதேயாண்டு ஓகஸ்ட் முதலாம் நாள் ஓமந்தைப்படைத்தளம் மீதான தாக்குதலிலும் ஆட்லறிகள் மீது கண்வைக்கப்பட்டது; ஆனால் கிடைக்கவில்லை (ஈழத்து எழுச்சிப் பாடகன் மேஜர் சிட்டு இச்சண்டையில்தான் வீரச்சாவடைந்தார்).

இனிமேல் எதிரியிடமிருந்து ஆட்லறிகளை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியாதென்று இயக்கம் தானே அவற்றைத் தேடிக்கொண்டது. ஏற்கனவே பல ஆயுதங்களை எதிரிக்கு அறிமுகப்படுத்தியது போல் பல்குழல் பீரங்கியை சிறிலங்கா இராணுவத்துக்கு அறிமுகப்படுத்தியதும் புலிகள் இயக்கம்தான். பின்வந்த காலத்தில் 2000 ஆம் ஆண்டு ஆனையிறவு கைப்பற்றப்பட்டபோதுதான் இயக்கம் எதிரியிடருந்து ஐந்து ஆட்லறிகளைக் கைப்பற்றியது. ஆனால் அதற்கு முன்பே இயக்கம் இரட்டை இலக்கத்தில் ஆட்லறிப் பீரங்கிகளைப் பயன்படுத்திக் கொண்டிருந்தது.

“புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்”
 

https://www.thaarakam.com/news/111525

கொக்கட்டிச்சோலைப் படுகொலை.!

 

தமிழீழத்தில் மீன்பாடும் தேநாடு என வர்ணிக்கப்படும் மட்டுநகர்மண் தேநாடு மட்டுமல்ல. நெல்விளையும் பொற்பூபியும்கூட அழகொளிரும் கிராமங்களை காணவிரும்பும் மனிதர்கள் எங்கும் அலையத்தேவையில்லை. நேராக மட்டுநகர் மண்ணில் காலடி வைத்தால்போதும். திரும்பும் திசையெல்லாம் பொன்விளையும் நெல்வயல்கள். நடுவே ஒரு பெரும்மேடு. அந்தமேட்டின் பத்துப் பன்னிரண்டு தென்னை அவற்றின் நடுவே அழகோடு ஒரு வீடு. நாற்புறமும் நீரால் சூழப்பட்டு தீவு என்ற பெயர்பெற்ற கிராமங்கள் போல நாற்புறமும் வயலால் சூழப்பட்டதீவு மகிழடித்தீவு, அரசடித்தீவு, போரதீவு என வருகின்ற கிராமங்கள் வயல்வெளிகளைச் சார்ந்தது. பெருக்கெடுத்து வரும் அருவிகளின் அருகே பொண்டுகல் சேனை, இலுப்படிச்சேனை, மாவடிச்சேனை என வரும் கிராமங்கள். இவையெல்லாம் மட்டுநகர் மண் வழங்குன்றாமண் என்பதைப் பார்ப்பவர்களுக்கு எளிதில் புலப்படுத்திவிடும்.

சிறுகட்டிப் பெருகவாழும் வீடுகளில் பொற்குவியல் போல் செல்விருந்தோம்பி வரவிருந்து காத்திருக்கும் பண்பாடுமாறாத மனித உள்ளங்கள் தமிழீழ சுதந்திரப்போருக்காயப் பிள்ளைகளை அனுப்பி வைத்த வெற்றிக்காய்க்காத்திருக்கும் வீரமிகுதாய்க்குலம். இவையெல்லாம் தமிழனின் இருப்பு இன்னும் அழிந்துவிடவில்லை என்பதை எடுத்துக்காட்டும்.

மண்ணை நம்பி வாழ்ந்திருக்கும் இந்தமக்கள் தங்கள் மண்ணை சிங்கள ஆக்கிரமிப்பில் பறிகொடுத்துவிட விருப்பில்லை மண்ணை மாத்திரமில்லாது தங்கள் வாழ்வின் அடித்தளமாய் விளங்கும் பண்பாட்டையும் இழந்துவிடத்தயாரில்லை. ஆனால் இவ்விரண்டையும் அழித்து ஆக்கிரமித்துவிட சிங்கள பேரினவாதம் கங்கணம் கட்டிநின்றது. வகைதொகையின்றி கொடூரமாக இவர்களை கொலைசெய்வதன்மூலம் அச்ச உணர்வினை ஏற்படுத்தி இம்மண்ணையும் பறித்து, பண்பாட்டையும் பறித்துவிட முடிவு செய்தது. சிங்கள பேரினவாதத்தின் இந்த முடிவின் விளைவுதான் கொக்கட்டிச்சோலைப் படுகொலை, சத்துருக்கொண்டான் படுகொலை, வந்தாறுமூலைப்படுகொலை, புல்லுமலைப்படுகொலை, உடும்பன்குளப் படுகொலை, தோணிதாண்டான்மடுப் படுகொலை என நீண்டுசெல்லும் தமிழ்ப்படுகொலைகள்.

சர்வதேச உலகமும், சர்வதேச மனித உரிமை அமைப்புக்களும், கண்மூடிக் காணாதது போலிருந்துவிட்டன. இப்படுகொலைகளை மரணத்துக்கஞ்சி படித்த மேதைகள் என்று தமக்கப் பட்டம் வாங்கிக்கொண்ட எங்கள் மக்களும் எழுதிவைக்கத் தவறிவிட்டார்கள். ஒரு பெரும் இன அழிப்பின் துயரத்திலிருந்து மீண்டுவிட எழுந்ததுதான் எங்கள் விடுதலைப்போர். ஆண்டுகள் பல மறைந்தாலும் படுகொலையிலிருந்து தப்பித்துக் கொண்ட ஒருசில மக்களின் மனங்களிலிருந்து அந்தக் கொடூர நினைவுகளை அகற்றிவிட முடியாது. அவர்களின் மனச்சிறைக்குள் அடங்கிக் கிடக்கும் அந்தக் கொடூர நினைவுகனை எங்கள் இனத்திற்கு அறியக்கொடுப்பது வரலாற்றுக்கடமையாகும்.

22.03.2001 வெள்ளிக்கிழமை மாலை 5.00 மணி படுவானில் சூரியன் விழுந்துகொண்டிருந்தாலும் பங்குனிப் புழுக்கம் குறைந்து விடவில்லை.

கொக்கட்டிச்சோலையிலிருந்து மகிழடித்தீவுக்கு வந்திருந்தேன். மகிழடித்தீவுச் சந்தி கொடூர படுகொலைகளால் மகிழ்வை இழந்து போய்க்கிடந்தது. சந்தியின் அருகே கிறிஸ்தவ தேவாலயமொன்று. சிலுவை சுமந்த யேசுவின் முன்னாலேயே இப்பெரும் படுகொலைகள் அரங்கேறிவிட்டன. தேவாலயத்தினருகே வசதிகள் பலகொண்ட வைத்திய சாலையொன்று இருந்தது, ஆனால் இரும்புப் பூட்டுக்கள் நாலைந்தினால் கம்பிக்கதவுகள் இழுத்துப் பூட்டப்பட்டிருந்தன. டாக்டர்கள் யாரும் இங்கு வந்திருந்து வைத்தியம் செய்யத் தயாரில்லை. படுகொலைகள் நடந்து ஒரு தசாப்தம் கடந்திருந்தாலும் அந்தக் கொடூர நினைவுகள் உயிரை இன்னும் விரட்டிக் கொண்டிருப்பதை அந்த வைத்தியசாலை காட்டியது. சந்தியில் நின்று பார்த்தால் பெரும் வயல்வெளியையும், வயல்வெளியைக்கடந்து மட்டுநகரின் எழு வான்கரையினையும், படுவான்கரையினையும் பிரிக்கும் வாவியையும் துல்லியமாகக் காணலாம்.

எழுவான்கரையிலிருக்கும் மண்முனை இராணுவமுகாம் மகிழடித் தீவிலிருந்து ஒரு கிலோ மீற்றர் தூரத்திலயே இருந்தது. மகிழடித்தீவை நோக்கி அவர்கள் வைத்திருக்கும் பீரங்கிக் குழல்கள் இன்னும் கொலைப்பசியோடுதான் இருக்கின்றன.

மகிழடித்தீவு சந்தியிலிருந்து சில நூறு மீற்றர் தூரத்தில் அமெரிக்காவின் நிதியுதவித் திட்டத்தோடு உருவான இறால்ப் பண்ணைத் திட்டத்தின் எச்சசொச்சங்கள் சில தெரிந்தன. 1987ம் ஆண்டு தைத்திங்கள், 28ம் நாள் இறால்பண்ணை தமிழ் மக்களின் இரத்தப்பண்ணையாக மாறியநாள். தைபிறந்தால் வழிபிறக்குமென்றிருந்த நாளில் கொடும்கொலைகள் நடந்துபோனது. வாய்பேசமுடியாத கண்ணீரால் மட்டும் கதைபேசி நிற்கும் பல விதவைகளை உருவாக்கிவிட்ட நாள். இன்றும் இன்னும் வாய்விட்டு அழுதால் கொல்லப்பட்டுவிடுவோம் என்று அஞ்சிநடுங்கும் நிலையை உருவாக்கிய நாள்.

உலகப் பொலிஸ்காரன் எனச்சொல்லப்படும் அமெரிகாவின் நிதியுதவியோடும், கண்காணிப்போடும் இயங்கிய இறால்பண்ணையில் 135 தமிழ்மக்களின் குருதிச்சேறுபடிந்த துயரம் ஏன் வெளியுலகுக்குத் தெரியவில்லை? ஏன் தெரிவிக்கப்படவில்லை? இந்த கேள்வி மனதில் எழுந்துநிற்க, செல்லத்துரை- ரவிந்திரன் ஆசிரியர் வீட்டு முற்றத்தில் அமர்ந்தேன்.

இறால்பண்ணைப் படுகொலையில் தப்பிவிட்ட ஒரு சிலரில் இவரும் ஒருவர். அன்று இறால்ப்பண்ணையின் இரவுநேரக் காவலாளியாகக் கடமைபுரிந்தவர். கொலை நடந்த அன்று பகல் நேரக்காவலாளியாக மாற்றம்பெற்றிருந்தார். கொலைத் தாண்டவத்தின் ஒரு பகுதிக்குள் சிக்கித்தடுமாறி தப்பித்துக்கொண்ட இவரிடம் அந்த நாள் நினைவுகளைப் பகிர்ந்துகொண்டேன்.

‘நான் அதிகாலையிலேயே வேலைக்குப் போக வெளிக்கிட்டேன். வெளிக்கிடேக்க ஒருநாளும் இல்லாத மாதிரி ரெண்டு மூண்டு கெலி சுத்திச்சுத்தி அடிச்சுக் கொண்டிருந்தான். ஏதோ நடக்கப்போகுதெண்டு தெரிஞ்சிட்டுது. இறால்பண்ணையை நோக்கி ஓடினேன். ஆம்பிளைங்க கனபேர்பண்ணையை நோக்கி ஓடிவந்தாங்க. வெள்ளக்காரன்ர பண்ணதான் எதுவும் செய்ய மாட்டானெண்டு எல்லோருக்கும் நம்பிக்கை. முதலும் ரெண்டுதடவை இப்பிடி சுத்தி வளைச்சுப் பிடிச்சு விசாரிச்சிட்டு விட்டிருந்தான். அதால, அந்த நம்பிக்கையில ஓடினம். சந்தியில பவல்வாகனம் வந்து நிண்டுது. அதில இருந்து ஆமி குதிச்சுக் குதிச்சு ஒடிப்போய் வீதி ஒரத்தில பதுங்கினாங்க….

முதல் முதல் STF எப்பிடி இருப்பாங்க எண்டதை அண்டைக்குத்தான் பார்த்தம் வீதி ஓரத்தில் பதுங்கி இருந்தவங்க எல்லோருமே இறால்பண்ணையை நோக்கித்தான் துப்பாக்கிய நீட்டியிருந்தாங்கள். ஒருத்தன் எழும்பி நம்மள நோக்கி துவக்க நீட்டினபடி வந்தான். இதப் பார்த்தவுடனேயே எங்களோட நிண்ட ரெண்டுமூண்டுபேர் குனிஞ்சு கொண்டு தண்ணீக்கால மெதுமெதுவாக ஓடினாங்க. ‘அம்பிகைபாதம், ஓடாதேங்கோ. ஓடினா எல்லோரையும் சுடுவான். திரும்பிவாங்கோ’ என மெதுவாய் கூப்பிட்டம். திரும்பி வந்தாங்க. வரேக்க முகமெல்லாம் ஒருமாதிரியா மாறிட்டுது.

முதலைக்குடா, முனைக்காடு,மகிழத்தீவு, அம்பிளாந்துறை என எல்லா இடங்களிலுமிருந்து வந்தவங்களும் இதுக்க பட்டிட்டாங்க. வயல்வேலையில நிண்டிட்டு வீட்டுக்குப் போய்க்கொண்டிருந்த நாரயணப்பிள்ளை திரும்பி பண்ணைக்குள்ள ஓடிவந்தார். முதல் வெடி அவருக்குத்தான் விழுந்தது. அவர் நல்ல வாட்டசாட்டமான மனுசன். முறுக்குமீசையும், எழும்பின தோற்றமும், நல்ல பலசாலி, மூண்டு ஆமி நாங்க நிக்கிற இடத்துக்குவந்திட்டான்.

வந்து எல்லாரையும் ஒரு இடத்துக்கு வருமாறு கத்திக்கூப்பிட்டான். எல்லாரும் நடுங்கிக்கொண்டு நிற்க ஒரு சூடு சுட்டான். உடன கும்பியா நிண்டவங்க எல்லாம் சிதறினாங்க. நான் என்ன செய்தனெண்டா, இறால்பண்ணைக்குள்ள கிடந்த சின்னச்சின்ன கொட்டில்களோட மெதுமெதுவாக மறஞ்சு ஒடினேன். தெய்வநாயகமெண்ட இளைஞனும் எங்களுக்கு முன்னால ஓடினவர். தீடீரெண்டு ஒரு வெடிச்சத்தம். அவருக்கு என்ன நடந்ததெண்டு தெரியாது நான் உடன தண்ணிபாயிற வாய்க்காலுக்க படுத்திட்டன். எனக்கு முன்னால நேசதுரை எண்ட இளைஞனும் வாய்க்கால் பக்கம் பதுங்கிட்டாங்க, அவன் என்ன செய்தானெண்டா, ஓடினபக்கமா பவல் வாகனத்திருப்பிவிட்டிட்டு அடிக்கத் தொடங்கிட்டான். இஞ்சால குருகிக் காவலுக்கு வந்த சின்னப் பொடியங்களையெல்லாம் சுட்டுச்சுட்டு போடுறான். பாவம், கஸ்ரத்தில காலைலேயே இறாலை காக்காய் தூக்காமல் பாதுகாக்கிறதுக்கு வந்து நிப்பாங்க. காக்காய் காவலுக்கு வந்தா ஏதாவது கிடைக்குமெண்டு வேளைக்கே வந்திடுவாங்க அவங்கள எல்லாம் சுட்டுச்சுட்டுப் போட்டாங்க.

நான் போட்டிருந்த உடுப்பெல்லாத்தையும் களட்டிட்டு தலையைத் தூக்கிப் பார்க்கிறதும், ஓடுறதும், படுக்கிறதுமாய் கண்ணாக்காட்டை நோக்கி ஓடினன். கண்ணா ஓரமாய் ஓடீட்டிருக்கும்போதே சூட்டுச் சத்தம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் பண்ணைப்பக்கம் சத்தத்தை காணல்ல. திரும்பிப் போய்ப்பாப்பமென்று யோசிச்சன். திரும்பி வரேக்க, தம்பி , உங்கால போகாத, பண்ணேல நிண்ட எல்லாரையும் சுட்டிட்டாங்க என சொல்லித் தடுத்தார். ஒரு முதியவர். நான் ஓடினதுக்கு காரணம், ஏற்கனவே நான் ஆசிரிய நேர்முகப்பரீட்சைக்குப் போகும்போது கரடியானத்து காம்பில மறிச்சு என்ர இறால்ப்பண்ணை அடையாள அட்டையை பறிச்சிட்டாங்ககள் நேர்முகப் பரிட்சை முடிஞ்சு திரும்பி வரேக்க கரடினயனாத்தால வாற பயத்தில, புல்லுமலையில பஸ்சால இறங்கி, நடந்து வந்தனான். அடையாள அட்டை இல்லாத பயத்திலதான் ஓடினனான். கிடந்திருந்தா, நானும் பட்டிருப்பன். இறால்பண்ணைப் படுகொலையில் மககையும் மருமகன் இருவரையும பறிகொடுத்து விதவையாக ஏளைக் குடிசைக்குள் வாழும் திருமதி தம்பிப்போடி ஞானம்மாவை அவரது வீட்டில சந்திச்சுக் கேழுங்கோ என ரவிநாதன் ஆசிரியர் அன்றைய நாளின் ஒரு பகுதியை நினைவுக்குக் கொண்டு வந்தார்.

இந்தக் கொலை முழுவதையும் முடியும்வரையும் நிண்டு பார்த்துத் தப்பினது றைவர் செல்லத்தம்பியண்ணன் மட்டுந்தான்.அவங்களிட்ட கேட்டாத்தான் இந்தக் கொலைபற்றி முழுமையாய் அறியலாம் என ரவிநாதன் ஆசிரியர் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் போது, ‘நம்மட அண்ணன் ஓராளும் இதில பட்டுத் தப்பினவங்க. இதைப்பாத்த அதிர்ச்சியில நாலஞ்சு நாளாய் மூளை குழம்பி இருந்தவங்க. அவங்களிட்ட கேட்டாலும் சொல்லுவாங்க’ என கணபதிப்பிள்ளை மோட்சமலர் என்ற முன்பள்ளி ஆசிரியர் கூறினார். இவ்வாசிரியர் இறால்ப்பண்ணைப் படுகொலையிலும், மகிழடித்தீவு, அரசடியில் நடந்த படுகொலையிலும் தப்பியபர்களில் ஒருவர். 1991ம் ஆண்டு மகிழடித்தீவு படுகொலையில் சூட்டுக் காயங்களோடு உயிர்தப்பியவர்.

இறால்ப்பண்ணைப் படுகொலையில் மகனையும், மருமகனையும் பறிகொடுத்து விதவையாய் ஏழைக்குடிசைக்குள் வாழும் திருமதி தம்பிப்போடி ஞானம்மாவை அவரது வீட்டில் சந்தித்து உரையாடினேன். ‘மகன், காலேல குளிச்சிட்டு பள்ளிக்குப்போக வெளிக்கிட்டான். துறைக்கு அங்கால கல்லடி சிவானந்தாக் கல்லூரியிலதான் யுஃடு படிக்கிறவன். அவனோடு படிக்கிற இன்னோரு பொடியன் வந்தான். அவனோடு சைக்கிள்ள தொத்திட்டு மகனும் போய்த்தான். போய்த்த இடையில திரும்பிவந்து சொன்னான், ‘துறைக்கு அங்கால கொமாண்டோஸ் நிக்கிறான், திரும்பிப் போங்கோ எண்டு திரும்பி அனுப்பீட்டாங்கம்மா’ எனசொல்லீட்டிருந்தான்.

அப்ப, மகள் வந்து சொன்னாள் ‘அம்மா எல்லாரும் இறால் பண்ணைப்பக்கம் போறாங்க, தம்பியையும் அவங்களோட அனுப்புவம்’ என சொல்ல ‘மாமா நிக்கிறார், அப்பா நிக்கிறாரு, அந்தா, சீனியப்பா நிக்கிறாரு. எல்லாரும் நிக்க நான் மட்டும் போகல்ல’ என மகன் மறுத்திட்டான். என்னண்டாலும் செய்யுங்கோ எண்டு சொல்லிட்டு நிக்க சந்தியில இருந்து நாலு கொமாண்டோஸ் இஞ்சநோக்கி வாறாங்க, வந்தவங்க வளவுக்கு உள்பட்டு, குசினிக்க புகுந்து கதவோட மறஞ்சுநிண்ட தங்கச்சிட புருசன புடிச்சிட்டு வெளியில கொண்டு வந்தாங்க. பிள்ளையை தூக்கிவச்சிருந்த மகளாரின்ர புருசனனை ‘அடே குழந்தையை கீழபோட்டிட்டுவா’ என அதட்டி அவரையும் மகனையும் கூட்டீட்டு ஒழுங்கையால போனாங்க. பின்னால அழுதிட்டு ஓடினன் ஒழுங்கையால வந்த மூண்டு கொமாண்டோஸ் மற்ற மகளோட புருசனையும் பிடிச்சிட்டு வந்தான்.

ரெண்டு மருமகனையும், மகனையும், தம்பியையும் சேத்து நாலுபேரையும் கொண்டு போனான். பின்னால அழுது கொண்டு ஒடின எங்கள சுட்டுப் போடுவம் திரும்பி ஓடுங்க என வெருட்டி துப்பாக்கியை நீட்டினான். சந்திக்கு கொண்டு போகும்வரை பின்னாலேயே ஓடினம். சந்தக்கு போனதும் தங்கச்சீட புருச ரைக்ரரில ஏத்தினாங்க (மயில்வானம்) ஏத்தின உடனேயே தலேல வெடி விழுந்தது. பின்னாடி அடுத்த தங்கச்சியோட புருசன் (கனகசூரியம்) பண்ணப் பக்கம் கூட்டீட்டு போய் அங்க இருந்த ரயர்களை உருட்டீட்டு வாறதப்பார்த்தம். மகனை சந்தியில வேத கோயிலுக்கு முன்னால இருத்தி வச்சிருந்தாங்க, ரயரை உருட்டீட்டு வந்ததுதான் தெரியும். மறுகா என்ன நடக்கு தெண்டு தெரியேல்ல வெடிச்சத்தம் கேக்குது, நான் ஓடிட்டுபோய் கோயிலுக்குப் பக்கத்து வேலியால எட்டிப்பார்த்து கத்தி அழுதன். என்னோட நிறையப் பேரின்ர தாய்மாரெல்லாம் நிண்டு கத்தினாங்கள். மழைதூறீட்டிருந்தது.

இறால்குளத்துக்குக்க சுட்ட வொடியெல்லாத்தையும் வச்சிருந்த ஆக்கள கூட்டிட்டுப் போய் தூக்கிவந்து மெசின் பெட்டிக்க அடுக்கிறாங்கள். கொஞ்ச கொமாண்டோஸ் அடுக்கின வொடிக்குமேல மிரிச்சி உழக்கி நடக்கிறாங்க, மறுகாப்பத்தா நம்மடமகன மெசின் பெட்டியில ஏத்திறாங்க. முதுகுப்பக்கமா தெரியுது. முதுகுப் பக்கம் திரும்பச்சொல்லீட்டு வச்சான் வெடியொண்டு. நான் வீரிட்டு கத்தீட்டு ஓடினன். ‘என்ர மகன சுட்டிட்டாங்க. பனமரம் போல என்ரபிள்ளை விழுந்ததைப்பார்த்தன். என ஒப்பாரி வச்சு அழுதாள். (மகன் தில்லைநாதன்) என்ர மகன், இரண்டு மருமகன் தம்பி நாலு பேரையுமே சுட்டிட்டாங்க’ என சொல்லிவிட்டு சேலைத்தலப் பால் கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொண்டாள். விதவைகளாய் நிற்கும் இவரது மகள் இரண்டு பேரின் அருகேயும் அவர்களது பிள்ளைகளும் கண்கலங்கி நின்றனா. ஞானம்மாவின் கணவரும் இறந்துவிட்டதால் விதவைகள் நொந்து, வெந்து வெம்பி அழுதபடி வாழும் மாறாத வடுவினை அந்தப்படுகொலை உருவாக்கிவிட்டது.

‘இறால் பண்ணைப் படுகொலையின் முழுமையும் கண்டு தப்பிய ஒரேயொரு உயிர், றைவர் செல்லத்தம்பியண்ணதான்’ என மகிழடித்தீவில் யாரைக்கேட்டாலும் வியப்போடு கூறினார்.அவரிடம் இந்த உண்மைகளை அறிந்திட விரும்பி அவர்முன்னே ஆவலோடு அமர்ந்தேன். உழைத்துழைத்து வலுவேறிப்போன உடற்கட்டு முதுமையிலும் ஒரு கம்பீரம் இவரிடம் தெரிந்தது.

‘நான் வழக்கமாய் இரவிலேயும், பகல்லேயும் வேலை செய்ளயிறனான்தம்பி. சம்பவம் நடந்த அண்டைக்கு காலேல 5மணிக்கெல்லாம் கப்பல் (கெலிகொப்டர்) சுத்திச்சுத்திப் பறப்கிறதும் போறதும் வாறதுமாயிருந்தான். நான் என்ன செய்தனெண்டால், இறால்பண்ணை ஒபீசுக்கு வந்தன். அப்ப ஒரேவெடிச்சத்தம் கேக்குது. கப்பல் அங்க போறதும் இஞ்ச வாறதுமாய் நிக்குது. நான் பண்ண வாகனத்தை எடுத்துக் கொண்டுபோய் நிக்கிற இடங்களில் நிப்பாட்டினன். நிப்பாட்டிப் போட்டு ஒபீசுக்கு வந்திட்டன்.

பேமன்னரா வேலைசெய்யிறாக்களும் கசுவலா வேலைசெய்யிறாக்களும் சேர்ந்து ஒண்டாய் நிண்டம். வெள்ளக்காரன்ர பண்ணேல வேலைசெய்யிற எங்கள ஒண்டும் செய்யமாட்டானெண்ட நம்பிக்கையிலதான் நிண்டனாங்கள். அப்பிடி நிற்க, சந்திப்பக்த்hல வந்த கவசவாகனத்தை எங்கடபக்கம் திருப்பிவிட்டு கடகடண்டு அடிக்கத்துவங்கீட்டான். நாங்களெல்லாம் நிலத்தில விழுந்து படுத்திட்டம், நாங்கள் அண்டைக்குத்தான் கொமாண்டோசைக் கண்டோம். பெரியபெரிய புள்ளிப் புள்ளி உடுப்போட மூண்டுபேர் நாங்க நிக்கிற இடத்தக்கு வாறங்க. ஒரு 50யார் தூரதத்துக்கு வந்ததும், அடோ எல்லாம் வெளியிலவா எண்டு சொல்லி படபடெண்டு மேலே சுட்டான். கொச்சத் தமிழில அவன் கூப்பிட்டது எங்களுக்கு விளங்கினதால வெளியில நிரையாய் வந்து நிண்டம். கிடுகிடெண்டு எல்லாரும் நடுங்கத் தொடங்கீட்டம் நடுங்கின நடுக்கத்தில எல்லாற்ற கால்களும் சேத்தில மெது மெதுவாய் புதஞ்சுகொண்டிருந்தது.

அவன் வந்தவரத்தில கம்பியப்பிடிச்சு இழுத்தான். பதினொருபட்டுக் கம்பி அடிச்சிருந்தது. ஆனால் கட்டை இறந்து போச்சுது அவன் இழுத்த வேகத்தில கட்டபெயர்திட்ட வந்து அவன்ர தலையில அடிச்சிட்டுது. நெத்தியில சின்ன காயம் வந்து ரத்தம் ஒடிச்சுது அவனுக்கு அதுவும் நல்லா ஏறிச்சுது, அடே அடு அடு எண்டு ஏதோ கேட்டான். நமக்கு ஒண்டும் விளங்கல்ல. கருணா சொன்னான் குறடு இருக்குதா எண்டு கேட்கிறான் எனக்கூறிவிட்டு, குறட்டை எடுத்துக் கொண்டு வந்து குடுத்தான். ரெண்வரி கம்பியை வெட்டிப்போட்டு அடோ எல்லாம் ரைக்ரரில ஏறு ஏறு என சொல்லிக்கொண்டே படபடெண்டு சுட்டான். எல்லாரும் உடன பாஞ்சு ஏறி ரைக்ரரை எடுத்தன்.

அப்ப பாத்தன் எங்கட கொக்கட்டிச்சோலை கந்தையா டொக்டரையும் அவரின்ர மகனையும் கண் தெரியக் கூடியதாய் முகத்தை மூடிக் கட்டிக்கொண்டு கூட்டிட்டு வந்திருந்தாங்கள். அவர் பிசாமா சாறத்தால இழுத்து கொடுக்கு கட்டியிருந்தார். ரைகரரொட பண்ணைல இருந்த நம்ம இருபத்தேழுபேரையும் சந்திக்கு கொண்டுவந்தாங்கள். டொக்டரின்ர மேலெல்லாம் ரத்தம் வழியுது. அவர் விம்மி விம்மி அழுதார். எல்லோரையும் ரைக்டரால இறக்கிக் கவசவாகனத்தின்ர ரயருக்கு நேரே வரிசையாய் இருக்கச் சொல்லீட்டு, எல்லாரும் கண்ண இறுக்கி மூடுன உடனே கவசவாகனம் இரஞ்சுது எல்லாருக்கும் மேலால ஏத்தப் போறானெண்டு தெரியுது.

அப்ப ‘அடே ஆரது றைவர்’ எண்டு கூப்பிட்டான். ரயருக்கு அருகிருந்த நான் எழும்பினன். எல்லாற்ற சேட்டிலேயும் வெள்ளைக் காரண்ட ஐரென்ரிக்காட் குத்தியிருந்தது. அதையெல்லாம் அவன் பாக்கேல்ல. நம்மட கொக்கட்டிச்சோலை வைரமுத்தரும் இன்னொருவரும் கையெடுத்துக் கும்பிட்டாங்க. அவன் தூசணத்தால் பேசிப்போட்டு காலால அடிச்சான். பிறகு, இரண்டு மூண்டு பேரைக் கூட்டிக்கொண்டு போய் எங்கட பண்ணேல கிடந்த ஒம்பதிஞ்சி பம்மொண்டத் தூக்கச் சொன்னான். சாதாரணமா எட்டுப்பேர் சேர்ந்துதான் அதை தூக்கிறனாங்கள். ஆனால் அண்டைக்கு விழுந்த அடியில் வயதுபோன ஒரு ஐயா தனியவே தூக்கினாரு.

அதைவிட, அங்க கிடந்த தங்களுக்குத் தேவையான சாமானெல்லாத்தையும் தூக்கி ஏத்தச் சொன்னான். மாறிமாறி அடியும் உதையும் விழுந்தது. சுடப் போறானெண்ட பயத்தில் அடி உதை நோவொண்டும் தெரியேல்ல. எல்லாத்தையும் ஏத்திக்கொண்டு திரும்பவும் சந்திக்குக் கொண்டு வந்தான். ஒரு கொமாண்டோஸ் வந்து என்ர தலைமயிரைச் சுத்திப் பிடிச்சு இழுத்தான். அப்ப எனக்கு நல்ல தலைமயிர் இருந்தது.

அவன் செய்த சித்திரவதைக்குப் பிறகுதான் வேதனையில மயிரெல்லாம் கொட்டுப்பட்டுது. தலைமயிரைப்பிடிச்சு இழுத்து விழுத்திப் போட்டு சந்தி மதில்கரையோட இழுத்திட்டுப்போய் இருத்தினான். பிறகு வேறொருவன் ஏறி ரைக்ரரையும் கொண்டு முதலைக் குடாப்பக்கம் போறான். நம்மட பண்ணேல வேலைசெய்யிற இருபத்தியேழு பேரையும் ஏத்தீட்டுப் போனான். ஒரு பத்து நிமிசத்தில் படபடெண்டு வெடிகேட்குது இஞ்ச சந்தியில நிண்டவங்கள் சுத்தியிருந்த வீடுகளுக்குள் புகுந்து அங்க இருந்தவங்க ளெல்லாரையும் பிடிச்சுக்கொண்டு வந்து சந்தியில இருத்தினான். கொஞ்சநேரத்தில ரைக்ரர் திரும்பி வந்து மண்முனையைப்பாக்க நிண்டுது. மழை பெய்திட்டிருக்கிறது. அமிர்தநாத்தெண்டு ஒரு பெடியன் பண்ணேல வேலைசெய்யிறவன். அவன் கூட்டிட்டுப் போனான். படாரென்று ஒரு வெடி அவன்ர தலேல விழுந்தது. ரத்தம் சீறிப் பாயிற சத்தம் பெரிசாய் கேட்டது. அரைக்கண்ணால பார்த்தன். தலையில பாயிற ரத்தம் நிலத்தில குழிபறிக்குது.

திடீரென்று பார்க்க, ரைக்ரரை யெடுத்துக்கொண்டுபோய் அன்ரி மலேரியாவுல வேலை செய்யிற நம்மட சின்னப்பாதான் மயிலுப் போடியார். அவர் மாடு மேய்க்கப்போன மகனத்தேடி வந்திருக்கார். வேட்டியோட வந்த அவர கவேட்வாகனத்தால பளீரெண்டு ஒரு அடிஅடிச்சான். விழுந்திட்டார். அவரை ஏத்திறதுக்கு ரைக்ரரை கொண்டுபோனான். ரைக்ரரை கொண்டுபோய் திரும்ப பேக்க நொக்கடிச்சு நிண்டிட்டு. உடன றைவரை கொண்டுவா என ஒரு கொமாண்டோச அனுப்பியிருந்தாங்கள். ஏற்கனவே இருபத்தேழு பேரையும் சுட்டுப்போட்டு பெட்டீக்க அடுக்கி வச்சிருந்தான். நடக்கேக்க கால்ல ஏதோ பிசுபிசெண்டு ஒட்டுது, மெதுவாய் குனிஞ்சு பாத்தான் றோட்டு நீட்டுக்கு ரத்தம் படிஞ்சு போய்கிடக்குது.

போய் மயிலுப்போடியரையும் தூக்கிப்போட்டிட்டு ஸ்ராட் எடுத்துக் கொடுத்தான. ஸ்ராட் வந்தவுடன் சொன்னான், இறங்கிப் பின்னாலபோய் சவத்துக்கு மேல ஏறு எண்டு. நான் வீமில நிக்கிறனெண்டு ஏறிநிக்க, விட்டான் அடியொண்டு. தாங்கேலாமல் மற்றப் பக்கம் ஓடினன். மற்றப்பக்கமும் வந்து அடிச்சான். தாங்க முடியாமல் சவத்துக்குமேல ஏறிநிண்டன். நாராயணபிள்ளை, கருணேஸ்சேர், குணேஸ், சௌந்தர் ராஜன், கந்தசாமி எல்லாரும் அழுதழுது சவத்துக்குமேல ஏறி இருந்தம். மதியம் 12 மணியைத் தாண்டீடடுது, சந்தி மறைப்பில மெசினக் கொண்டுவந்து நிப்பாட்டீட்டான். தண்ணி விடாய்க்குதெண்டு கேட்டான், பக்கத்தில சோமர் எண்டவர் கடை வச்சிருந்தவர், அவரிட்ட ஒரு உப்புவிஸ்கற் பெட்டி வாங்கினான். ‘ஏய், தண்ணி கொண்டு வா’ என அவரை மிரட்டி தண்ணி எடுப்பிச்சான். ஒரு உப்பு விஸ்கற்ரும் ஒரு முடறு தண்ணியும் எல்லாருக்கும் தந்தான்.

ஒருமணி இருக்கும் ‘டேய் எல்லாம் கண்ண முளி’ என சொல்லேக்கயே ஒராளுக்கு ஒரு அடிவிழும். நீவா நீவா என விரலால காட்டி நாலுபேர கூட்டீட்டுப்போய் மெசின் பெட்டியில கிடந்த சவத்துக்குமேல ஏத்துவான். பளீர் பளீரெண்டு நாலுவெடி கேக்கும் மாறுகா வருவான். ‘ கண்ணமுளி’ எண்டு சொல்லி அடிவிழும். நீவா நீவா என் நாலுபேரை அல்லது அஞ்சுபேரை கூட்டீத்தும் போவான். பளீர்ப் பளீரெண்டு நாலஞ்சு வெடிக்கேக்கும். அடுத்ததரம் வந்து டேய் கண்முளி…. இப்படியாய் எடுத்தெடுத்துக் கொண்டுபோய் சுட்டுக்கொண்டேயிருந்தான். ‘ஐயா நாங்கள் வறுமைப் பட்டனாங்களய்யா, இரண்டு மூண்டு பிள்ளையளய்யா’ என பலர் கும்பிட்டார்கள். காலால் கும்பிட்ட்டகைக்கு அடிச்சாங்கள் ‘அடோ எங்களுக்கும் அப்பிடித்தாண்டா’ என சொல்லிவிட்டு மறுபடியும் நீவா நீவா என நாலு நாலாய் கொண்டுபோய் சுட்டுக்கொண்டேயிருந்தாங்கள். பெட்டீக்க சவம் நிரம்பிட்டுது, பக்கத்தில மாக்கற் கட்டடமிருந்தது.

அதுக்கு கொஞ்சத்தை இழுத்துப்போட்டிட்டு திரும்பவும் சவத்துக்குமேல ஏத்தி ஏத்தி சுட்டாங்கள். பொழுதும் பட்டுக்கொண்டு வந்துவிட்டது. வாகனமொண்டு இரையிற சத்தமொண்டு கேட்டுது கொஞ்சநேரத்தில் அதில வாகனமொண்டு வந்து நின்றது. அடோ எல்லாம் கண்ணமுளி எண்டு சொன்னாங்கள். அப்ப பத்தா கனகசூரியம் என்டவனையும் மகேஸ்வரன் என்டவரையும் கொண்டு போய் அவங்கட முடரை கொறட்டால நசிக்கிறாங்கள். துடிக்கத் துடிக்க குறட்டால நசிச்சே அவங்களக் கொண்டாங்கள். கொடித்துவக்கு கொடித்துவக்கு எண்டு அவங்கட பெரியவன கூப்பிட்டாங்கள். வாகனத்தில வந்திறங்கின பெரியவன சென்விரட்ண என சொன்னாங்கள்.

சவத்த எல்லாம் பெட்டியில ஏத்திக் அடுக்கினாங்கள். அடுக்கி தேடாகயிற்றால இறுக்கி இறுக்கி கட்டினாங்கள். மேல மேல உயரமாய் அடுக்கி நூற்றி முப்பத்தேழுபேரையும் ஏத்தி கட்டினாங்கள். நான் மெதுவாய் பின்பக்கத்தால நழுவி ஓடினேன். அடோ றைவர் மெதவாக இருண்டதால என்ன அவங்கால காணமுடியேல்ல. சவத்தெல்லாம் எங்க கொண்டு போனங்களோ தெரியாது. அப்படியேபோய் கல்ச்சேனையில புதிதாய் ஒரு காம்ப்போட்டிட்டு இருந்தாங்கள்.

சவத்தையெல்லாம் எங்க தாட்டாங்கள், எங்க எரிச்சாங்களண்ட தெல்லாம் இண்டைக்குவரைக்கும் யாருக்குமே தெரியாது. முதல் முதல் கொமாண்டோசின்ர சித்திரவதையை அண்டைக்குத்தான் கண்டம் அவங்களைப் போலக் கொலைக்காரப் பாவியள் எங்கேயுமில்ல மகன்’ எனச் செல்லத் தம்பியண்ணன் சொல்லும் போது உடலெல்லாம் வியர்ந்துக் கொட்டியது. பதின்நான்கு ஆண்டுகள் மறைந்துபோனாலும் அவரது வியர்வையும் நடுக்கமும் அந்த கொடூர கொலையிலிருந்து அவரது உள்ளம் விடுபடவில்லை. என்பதைக் காட்டியது.

ஆக்கம்: மணலாறு விஜயன்

“தமிழரின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்”

 

https://www.thaarakam.com/news/110853

 

 

தமிழர் வரலாற்றைப் பறைசாற்றும் ‘யாழ். அரும்பொருட் காட்சியகம்’ – திறப்புவிழாவிற்கு ஆயத்தம்

யாழ்ப்பாண வரலாற்றில் முதன்முறையாக ‘சிவபூமி யாழ்ப்பாணம் அரும்பொருள் காட்சியகம்’ உருவாக்கப்பட்டுள்ளது.

யாழ்ப்பாணத்தின் நுழைவாயிலான நாவற்குழியில் எதிர்வரும் 25ஆம் திகதி (சனிக்கிழமை) இந்த அரும்பொருட் காட்சியகம் பொதுமக்கள் பார்வைக்காக திறக்கப்படவுள்ளது.

சுமார் 12 பரப்பு காணியில் 3 மாடிக் கட்டடத்தில் இந்த அருங்காட்சியகம் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அதன் நுழைவாயிலில் சங்கிலிய மன்னன், எல்லாள மன்னன் ஆகியோரின் உருவச் சிலைகள் அலங்கரிக்கின்றன. உள்ளே யாழ்ப்பாணப் பேரரசை ஆட்சி செய்த 21 மன்னர்களின் உருவச் சிலைகள் நிறுவப்பட்டுள்ளன.

யாழ்ப்பாணத்தை ஆட்சி செய்த மன்னர்கள் அனைவருக்கும் உருவச் சிலை அமைப்பது வரலாற்றில் இதுவே முதன்முறையாகும். அதுமட்டுமன்றி எமது முன்னோர்கள் பயன்படுத்திய வண்டிகள், கூடார வண்டில், திருக்கை வண்டில், சவாரி வண்டில் உட்பட எங்களுடைய போக்குவரத்துக்குப் பயன்படுத்தப்பட்ட வாகனங்கள் காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளன. இதன்படி 1950ஆம் ஆண்டுக்கு முன்னர் வெளிவந்த 17 மோட்டார்க் கார்கள் இங்கு காட்சிப்படுத்தப்படவிருக்கின்றன.

அத்துடன், தட்டி வான் என்று சொல்லப்படுகின்ற 2ஆம் உலகப் போருக்குப் பின்னர் யாழ்ப்பாணத்தில் அறிமுகமான மக்கள் போக்குவரத்துக்குப் பயன்படுத்திய வாகனம் இங்கு காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளது.

முதலாவது, தளத்திலே எங்கள் பாரம்பரியத்தோடு தொடர்புடைய பாரம்பரியமான பொருள்கள், யாழ்ப்பாணத்தில் தமிழர் பண்பாட்டில் பயன்படுத்தப்பட்ட பொருள்கள் காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளன.

பித்தளைப் பாத்திரங்கள் தொடக்கம் ஆரம்ப காலத்தில் வெளிவந்த கடிகாரம், வானொலிப் பெட்டி, எம் முன்னோர் பயன்படுத்திய அருவிவெட்டும் கருவி, போர்த்துக்கீசர், ஒல்லாந்தர் காலத்து நாணயங்கள், அதன்பின்னர் வெளிவந்த ஆங்கிலேயர் காலத்து நாணயங்கள், ஆங்கிலேயர் காலத்தில் யாழ்ப்பாணம் உட்பட நாடுமுழுவதும் உள்ள பகுதிகளின் ஒளிப்படங்கள் என இவையெல்லாம் காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளன.

இரண்டாவது தளத்தில், ஈழத்துப் புலவர்கள், பண்டிதர்கள், பாவலர்கள், பாடசாலைகளை நிறுவிய நிறுவுனர்கள் மற்றும் எமது சமய, கலாசார நிகழ்வுகளான சூரன்போர், நல்லூர் கந்தசுவாமி ஆலய மிகப் பழமை வாய்ந்த தோற்றங்கள், நல்லூர் கந்தசுவாமி ஆலய வரலாற்றை வெளிப்படுத்துகின்ற பெயர்கள், கீரிமலை நகுலேஸ்வரம், திருக்கேதீஸ்வரம், முன்னேஸ்வரம், திருக்கோணேஸ்வரம் உள்ளிட்ட ஆலயங்களின் ஆதி ஒளிப்படங்கள் காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளன.

1800ஆம் ஆண்டுகளிலிருந்து யாழ்ப்பாணத்தில் வெளிவந்த பத்திரிகைகளின் முதலாம் நாள் வெளிவந்த பத்திரிகைப் பிரதிகளின் முன்பக்கம் காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளன. சுமார் 3 ஆயிரம் ஒளிப்படங்களைக் கொண்டு இரண்டாவது தள மாடியிலேயே வரலாற்று அடையாளங்கள் காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளன.

மூன்றாவது தளத்திலே யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழக சித்திரமும் வடிவமைப்பும் மாணவர்களால் வரையப்பட்ட மரபு ரீதியான ஓவியங்கள் தமிழர் கலாசாரத்தை பிரதிபலிக்கின்ற ஓவியங்கள் காட்சிப்படுத்தப்படவுள்ளன. இவ்வாறு ஒரு பிரமாண்டமான அரும்பொருள் காட்சியகமாக இது உருவாக்கப்படவுள்ளது.

http://athavannews.com/தமிழர்-வரலாற்றைப்-பறைசாற/

 

 

இவ்வளவுக்கு மத்தியிலும் ஈழத்தில் பொங்கல்: தீபச்செல்வன்

ஒரு இனத்தை அழிக்க வேண்டுமனால், அவர்களின் பண்பாட்டையும் மொழியையும் அழித்தால் போதும் என்பது ஆக்கிரமிப்பாளர்களின் நோக்கம். ஈழத் தமிழினம், கடந்த எழுபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இன அழிப்பை சந்தித்து வருகின்றது. குறிப்பாக பண்பாடு சார்ந்த இன அழிப்புக்களை மிகவும் நுட்பமாகவும் வேகமாகவும் கண்ணுக்கு தெரியாத வகையிலும் இலங்கை அரசு முன்னெடுத்து வருகின்றது. ஈழத் தமிழினம் தமது உயிரையும் உரிமையையும் காத்துக்கொள்ளுவதற்கு மாத்திரம் போராடவில்லை, மாறாக பண்பாட்டு உரிமைகளுக்காகவுமே ஆயுதம் ஏந்தியும் இன்று ஆயுதமற்றும் போராடுகின்றது.

ஈழத் தமிழ் மக்களைப் பொறுத்த வரையில், பொங்கல் என்பது மிகவும் முக்கியத்துவம் பாய்ந்த பண்டிகையாகும். தைப்பொங்கலே தமிழ் புத்தாண்டாகவும் கொண்டாடப்படுகின்றது. ஆங்கில நாட்காட்டியின் அடிப்படையில் நாட்களல் நகர்ந்தாலும் ஈழத்தில் தமிழ் ஆண்டுப்படியே அனைத்துக் காரியங்களையும் செய்கின்ற பண்பாடு காணப்படுகின்றது. எத்தகைய போர்க் காலத்திலும் எறிகணைகள், குண்டு மழைக்கு மத்தியிலும் புதிய மண் பானை வைத்து பொங்கி சூரியனுக்கு படைத்துவிட்டு இடம்பெயர்கின்ற மக்கள் எமது மக்கள்.

பொங்கல் என்பது இரண்டு வித்தில் முக்கியத்தும் பெறுகின்றது. அது தமிழ் மக்களின் பண்பாட்டுச் சிறப்பையும் மாண்பையும் எடுத்துரைக்கின்றது. தமிழர்கள் இயற்கையை தெய்வமாக வழிபடுகிறவர்கள். அத்துடன் பசுக்களையும் தெய்வமாக வழிபடுகின்ற கருணை கொண்டவர்கள். தைப் பொங்கலின்போது, பொங்கி சூரியனுக்கு படையல் செய்கிறோம். இந்த உலகம் சிறப்பாக நகர வேண்டும் எனில் இயற்றை சீராக இருக்க வேண்டும். இன்றைக்கு மனிதர்கள் இயற்கைக்கு எதிராக பல்வேறு செயல்களை செய்து, இயற்கை சீற்றங்களுக்கும் பாதிப்புக்களுக்கும் முகம் கொடுத்து வருகின்றார்கள். பேரழிவுகள் இதனால் ஏற்படுகின்றன.

இயற்கையை தெய்வமாக வழிபட்டு, இயற்கையை பேணினால் இத்தகைய சிக்கல்கள் ஏற்படாது. தமிழ் மக்களின் பண்பாட்டில் இயற்கையை பேணி வணங்குகின்ற செயற்பாடுகள்தான் நிறைந்திருக்கின்றன. இயற்கையை பேண வேண்டும். பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற உயரிய எண்ணங்களும் அறிவியலும்தான் தமிழ் மக்களின் வணக்க முறைகளின் பண்பாட்டு அம்சங்கள் எனலாம். அதில் முதன்மையானது தைப்பொங்கல் ஆகும்.

தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரையில் தைப்பொங்கல் பண்பாடு ஆதிகால அம்சங்களில் இருந்து வெகுவாக மாறியிருக்கிறது. நாகரிகம், நவீன வாழ்க்கை முறையால் குக்கர் பொங்கலாக சுருங்கிய நிலமைகளும் காணப்படுகின்றன. அத்துடன் இந்திய அரசு தைப்பொங்கல் திருநாளை விடுமுறையாக அறிவிக்காமையும் தமிழக மக்களுக்கு பெரும் தாக்கத்தையும் கோபத்தையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது.

ஈழத்தில் பொங்கல் எப்படி? என்பதுதான் தமிழகத்தில் உள்ளவர்களதும் புலம்பெயர்ந்த மக்களதும் முக்கிய விசாரிப்பு. ஈழத்தில் வீட்டுக்கு வீடு இன அழிப்பு போரின் பலவிதமாக பாதிப்புக்கள். போரில் தாய் தந்தையை இழந்த குழந்தைகள், சிறுவர் இல்லங்களிலும் தெருக்களிலுமாக உள்ளனர். காணாமல் ஆக்கப்பட்ட பிள்ளைகளை தேடும் தாய்மார்கள் ஒரு புறத்தில் கண்ணீரும் கம்பலையாகவும் தெருக்களில் இருந்து போராடுகின்றனர். சிறைகளில் அரசியல் கைதிகள். ஒவ்வொரு பொங்கலுக்கும் கணவர் வருவார், அப்பா வருவார் என்று காத்திருக்கும் பெண்களும் குழந்தைகளும் இன்னொரு புறத்தில் துயர வாழ்வு வாழ்கின்றனர்.

இவர்களின் வீடுகளில் பொங்கல் எப்படி இருக்கும்? இந்த மக்களின் பொங்கல் துயரப் பொங்கல்தான். இவ்வளவுக்கு மத்தியிலும் ஒரு வாழ்வை ஈழ மக்கள் வாழ்ந்துதான் ஆக வேண்டும். இத்தனை துயரங்களுக்கு மத்தியிலும் ஒரு பூ மலர்வதைப் போலவே ஈழ மக்கள் தமதது பண்பாட்டு பண்டிகைகளும் அனுசரித்துச் செல்கின்றனர். 2009இற்கு முன்னரான காலத்தில், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் போர்க்களத்திலும் பொங்கல் செய்வார்கள். விடுதலைக்கான பொங்கலாக போராட்டம் நடந்த காலத்தில் புலிக் கோலமிட்டு, புதிய பானை வைத்து போர்க்களத்தில் பொங்கி தமிழ் பண்பாட்டை காத்தனர் விடுதலைப் புலிகள்.

போர் முடிந்து இந்தப் பத்தாண்டுகளில் எத்தனையோ பண்பாட்டு தாக்குதல்களுக்கும் நெருக்கடிகளுக்கும் ஈழத் தமிழ் மக்கள் முகம் கொடுத்து விட்டனர். ஈழ மக்களின் புனித ஆலயங்கள்மீது தாக்குதல்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. ஈழத்து சைவ சுவாமிகள்மீது தாக்குதல்களை சிங்கள காடையர்கள் செய்துள்ளனர். நிலத்தை பிடிப்பதும் புத்தர் சிலைகளை குடியேற்றுவதாக ஒரு போர் நடந்து கொண்டே இருக்கின்றது. நெடுங்கேணி வெடுக்குநாறி மலையில் உள்ள ஆதிலிங்கேஸ்வரர் ஆலயத்தில் பொங்கல் செய்வதற்கு சிங்களப் பேரினவாதிகள் ஏற்படுத்திய தடைகளையும் இடையூறுகளையும் ஈழ மக்கள் மறந்திரார்.

அதைப்போல, முல்லைத்தீவு செம்மலை பிள்ளையார் ஆலயத்தில், ஆயிரம் பானை வைத்து பொங்கல் செய்தபோது, அங்கு ஆலய வாளகத்தில் அடாத்தாக குடியேறி விகாரை காட்டிய சிங்கள பிக்கு பொங்கல் பானைகளை தூக்கி எறிந்து அட்டாசகம் செய்தமை, ஒரு பண்பாட்டு மீறலும் அழிப்புமாகும். இன்றைக்கு சைவ ஆலயங்களை இலக்கு வைத்து, விகாரைகளை கட்டுவது, புத்தர் சிலையை குடியேற்றுவது என்று ஈழத் தமிழ் இனத்தின் பண்பாடு மீது போர் தொடுக்கப்படுகின்றது. ஒரு புறத்தில் இராணுவமும் இராணுவ முகாங்களும். மறுபறத்தில் சிங்கள பிக்குகளும் புத்தர் சிலைகளும் என்று ஈழம் இன்று பண்பாடு போரை எதிர்கொள்கிறது.

இனியாவது தமிழர்களின் வாழ்வில் இன்னல்கள் அகல வேண்டும் என்று வேண்டியபடி பொங்குவோம். ஈழ மண்மீது உண்மையான வெளிச்சம் படர வேண்டும் என்று பொங்கி சூரியனுக்கு படையல் இடுவோம். காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்கள் மீள வீடு திரும்ப வேண்டும் என்றும் அரசியல் கைதிகளாய் சிறையில் வாழ்பவர்களுக்கு விடுதலை வேண்டும் என்றும் இறைஞ்சி பொங்குவோம். பசுக்களுக்குகூட பொங்கி, வழிபட்டு, உணவுட்டும் பண்பாட்டை கொண்ட தமிழ் இனம், இன்று சிறைகளிலும் தெருக்களிலும் வாடிக் கொண்டிருக்கின்றது. உரிமையை இழந்து, பண்பாட்டுக்காகவும் விடுதலைக்காகவும் போராடுகின்றது.

விடுதலையை வென்றெடுக்கும் போராட்டத்தையும் இனியெமது பண்பாடு ஆக்குவாம். அழிவுகளின் மத்தியிலும் பண்பாட்டுக் கூறுகளை கைவிடாதவர்களாய் வாழ்வோம். எமது இனத்தின் மொழி, பண்பாடு, நிலம், உயிரினங்கள் என்று அனைத்தையும் எத்தகைய சூழலிலும் பாதுகாத்து விடுதலையை வென்றெடுப்போம். பண்பாட்டு வழியிலும் போராட வேண்டிய நிலைக்கு ஈழத் தமிழினம் தள்ளப்பட்டுள்ளது. அப்படிப் பார்க்கையில், பொங்கலைக்கூட ஒரு ஆயுதமாக பண்பாட்டு எழுச்சியாக பொங்க வேண்டும். குமுறும் எமது மனங்கள் போல எத்தனை துயரத்தின் மத்தியிலும் பொங்கல் பானையும் பொங்கட்டும்.

-தீபச்செல்வன். கட்டுரையாளர் கவிஞர் மற்றும் பத்திரிகையாளர்

http://www.vanakkamlondon.com/theepachelvan-16-01-2020/

தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டு படுகொலையின் 46ஆம் ஆண்டு நினைவு தினம் இன்று!

தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டு படுகொலையின் 46ஆம் ஆண்டு நினைவு தினம் இன்று)வெள்ளிக்கிழமை) யாழில் அனுஷ்டிக்கப்பட்டது.

யாழ்.வீரசிங்கம் மண்டபத்திற்கு முன்பாக முற்றங்கள் மைதானத்தில் அமைந்துள்ள தமிழராட்சி மாநாட்டில் படுகொலை செய்யப்பட்டவர்களின் நிறைவுத் தூபியில் இந்த நிறைவேந்தல் நடாத்தப்பட்டது.

இதன்போது படுகொலை செய்யப்பட்ட ஒன்பது பேரிற்குமாக பொதுச்சுடர் ஏற்றப்பட்டு நினைவு தூபிகளுக்கு மலர் மாலை அணிவிக்கப்பட்டு அஞ்சலி செலுத்தப்பட்டது.

இந்த நினைவேந்தல் நிகழ்வில் தமிழ்த் தேசியக் கட்சியின் செயலாளர் எம்.கே.சிவாஜிலிங்கம், யாழ்.மாநகர முதல்வர் இமானுவேல் ஆர்னோல்ட், அரசியல் கட்சிகளின் பிரமுகர்கள் உள்ளூராட்சி மன்றங்களின் தவிசாளர்கள், உறுப்பினர்கள், பொது மக்கள் எனப் பலரும் கலந்து கொண்டிருந்தனர்.

 

 

 

http://athavannews.com/தமிழாராய்ச்சி-மாநாட்டு-ப/

வங்காலையில் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டவர்களின் 35 ஆம் ஆண்டு நினைவு தினம்…

மன்னார் வங்காலை பகுதியில் 1985 ஆம் ஆண்டு இராணுவத்தினரால் சுட்டுப் படுகொலை செய்யப்பட்ட அருட்பணி மேரி பஸ்ரியன் மற்றும் அவருடன் சேர்த்து படுகொலை செய்யப்பட்ட்ட அப்பாவி சிறுவர்கள் மற்றும் பொது மக்களின் நினைவு நாள் இன்று திங்கட்கிழமை தினம் காலை 7 மணியளவில் வங்காலை புனிதா ஆனாள் தேவாலயத்திற்கு முன்பாக அமைக்கப்பட்டுள்ள அமரர் மேரி பஸ்ரியன் அடிகளாரின் சிலைக்கு முன்பாக அனுஷ்டிக்கப்பட்டது.

தள்ளாடி பகுதியை சேர்ந்த இராணுவத்தினர் 1985 ஆண்டு தை மாதம் 6 ஆம் திகதி வங்காலை தூய ஆனாள் பங்கு பணி செயளாலராக சேவையாற்றிய அருட்பணி மேரி பஸ்டியன் அடிகளார் மற்றும் அவருடன் தங்கியிருந்த அப்பாவி சிறுவர்கள் உட்பட பொது மக்கள் 10 பேரை சுட்டு படுகொலை செய்த 35 ஆவது ஆண்டு நினைவ நிகழ்வு மற்றும் பொது பிரார்த்தனை இன்று இடம் பெற்றது.

குறித்த நினைவுநாள் நிகழ்வில் மன்னார் மறை மாவட்ட ஆயர் பேரருட் கலாநிதி இம்மானுவேல் பெர்னாண்டோ ஆண்டகை அவர்களும் மன்னார் மறை மாவட்ட குருமுதல்வர் அன்ரனி விக்டர் சோசை அடிகளார் உட்பட அருட்தந்தையர்கள் பொதுமக்கள் என பலரும் கலந்து கொண்டனர்

அருட்பணி பஸ்ரியன் அடிகளாரின் சிலைக்கு முன்பாக பொதுச் சுடர் ஏற்றி நினைவேந்தல் நிகழ்வு ஆரம்பிக்கப்பட்டதன் பின்னர் அவரும் அவரோடு மரணித்த பொது மக்களுக்காகவும் பொது வழிபாடு இடம்பெற்றதுடன் அவருடைய நினைவாக மரக்கன்றுகளும் நாட்டி வைக்கப்பட்டது குறிப்பிடதக்கது.

 

http://globaltamilnews.net/2020/135850/

சிங்கத்தின்குகையில் அரசோச்சிய புலிக்குரல்

‘இரண்டாயிரமாவது ஆண்டு முடியும் வரை என்னை உயிருடன் விட்டுவைப்பார்களோ தெரியவில்லை’

என்று கூறிய திரு. குமார் பொன்னம்பலம் அவர்கள் மறைந்து. ஓராண்டாகிவிட்டது. (2001ம் ஆண்டு வரையப்பட்டது) அவரின் நினைவுகளை ஒரு கணம் மீட்டுப் பார்ப்போம்.

05.01.2000 அன்று கொழும்புநகரில், அவரது மோட்டார் வண்டிக்குள் வைத்து, கயவன் ஒருவன் தன் கைத்துப்ப்பாக்கியை இயக்கி, ஐந்து குண்டுகளை அனுப்பி குமார் பொன்னம்பலத்தில் உயிரைக் குடித்தான்.

சிங்களப்பேரினவாதிகளின் தமிழர் விரோதக் கருத்துகளுக்கு சுடச்சுட, ஆணித்தரமணா பதில்களை வழங்கி, எதிர்வாதம் புரிந்த தமிழீழ தேசப் பற்றாளர் திரு. குமார் பொன்னம்பலம் அவர்கள் மறைந்தவுடன் அவரது இழப்பிற்கு அவர்கள் இரங்கல் தெரிவித்தும், அவரின் போராட்டப் பங்களிப்பை நினைவுகூர்ந்தும் தமிழர் தொடர்பூடகங்கள் அஞ்சலி செலுத்தி, அவரைக் கெளரவப்படுத்தின. தமிழீழத்திலும், புலம்பெயர்ந்து தமிழர்கள் வாழும் நாடுகளிலும் அவருக்கு அஞ்சலி நிகழ்ச்சிகள் நடாத்தப்பட்டன. படையினரின் தொல்லைகளையும் அசட்டை செய்துவிட்டு ஆயிரக்கணக்கில் கொழும்பு நகரில் திரண்ட தமிழர்கள் அவரது புகழுடலுக்கு இறுதி அஞ்சலியைத் தெரிவித்தனர்.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக குமார் பொன்னம்பலத்தின் துணிச்சலான போராட்டப்பங்களிப்பை புகழ்ந்து பேசிய தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் பிரபாகரன் அவர்கள் “மாமனிதர்” என்ற அதியுயர் விருதை அவருக்கு வழங்கி, அன்னாரின் தேசிய சேவையை கெளரவித்து, அஞ்சலி செலுத்தியுள்ளார்.

பேரினவாதத்தின் மைய நிலத்தில் வசித்தபடி தமிழ் மக்களுக்கெதிரான அரச பயங்கரவாதச் செயல்களை அம்பலப்படுத்துவதிலும், தமிழினத்திற்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகளை வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டுவதிலும் மாமனிதர் குமார் எல்லோரையும் முந்திக் கொள்வார்.

சிங்களத்தின் அரசியல்வாதிகள் மற்றும் தொடர்பூடகவியலாளர்கள் தமிழினத்திற்கு எதிராக இனவாதம் கக்கினால் அவற்றிற்கெதிராக கர்ணகடூர மொழியில் பதிலுருத்து, சிங்களப் பேரினவாதத்தின் சித்தாந்தத் தளத்தைச் சிதைக்கும் வகையில் தனது கருத்துக் குண்டுகளை, குமார் பொன்னம்பலம் வீசியெறிவார்.

அத்துடன், இனவெறிச்சட்டங்க்களால் சிறைகளில் அடைக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களை விடுவிப்பதற்காக தனது சட்டத்தொழிலின் பெரும்பகுதி நேரத்தை அர்பணிப்புணர்வுடன், அவர் செலவிடுவார். தமிழ் அரசியல் கைதிகளில் 95 வீதமானோரின் வழக்குகளை குமார் பொன்னம்பலம் கையாண்டார். இதற்காக எதுவித கட்டணங்களையும் அறவிடாது இலவசமாகப் பணிசெய்தார். அதைத் தனது கடமை என்று வர்ணித்தார்.

இத்தகைய தமிழின சேவைக்காக குமார் பொன்னம்பலத்தைத் தண்டிக்க பேரினவாதிகள் பலதடவைகள் முயன்றனர்.

ஆனால், குமார் பொன்னம்பலம் எதற்கும் அசைந்து கொடுக்கவில்லை. மாறாக, தனது செயற்பாடுகளை அவர் தீவிரப்படுத்தி பதிலடி கொடுத்தார்.

சட்டத்திற்கு புரம்பானவகையில் தமிழர்களைத் தொல்லைப்படுத்தும் ‘பாஸ்’ நடைமுறை மற்றும் அடையாள அட்டைகளுடன் உலாவ வேண்டும் என்ற படையினரின் உத்தரவுகளை தான் நேரடியாகச் சந்திக்கும்போது அவற்றிக்குப் பணிய மறுத்து சம்மந்தப்பட்டவர்களுக்கு சட்டரீதியாகச் சவால்கள் விடுத்தார்.

புறச்சூழலின் நெருக்கடிகள் – கொலைப் பயமுறுத்தல்களைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் சொல்லவேண்டியவற்றை – சொல்லவேண்டிய இடத்தில் – சொல்வேண்டுமென்ற மனத்துணிவு, இந்த மனத்துணிவை செயலாகமாற்றும் வீரம் குமார் பொன்னம்பலத்திடம் இருந்தது.

தமிழரின் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக வெளிநாடுகளில் பணி செய்துவிட்டு கொழும்பு திரும்பும்போது,

இலங்கை அரசின் துரோகத்தின் சதியால் சுட்டுகொல்லப்பட்டு மாமனிதர் ……….

விமான நிலையத்தில் வைத்து சோதனை என்ற பெயரில் அவமானப்படுத்துவதை பொறுமையுடன் அனுமதிப்பார். அதிகாரிகள் தேடும் ஆவணங்களை பயணப்பெட்டிக்குள் வைத்துக்கொண்டுவரும் முட்டாள் நானில்லை என்று கூறி, அந்த ஆவணங்களை சேரவேண்டிய இடத்திற்கு சேரவேண்டிய வழிமுறையில் அனுப்பிவைக்கும் விஞ்ஞான வழிமுறைகள் உண்டென்ற சாதாரண அறிவுகூட சோதனைபோடுபவர்களுக்கு இல்லையென்று துணிச்சலுடன் கேலிபேசி அவமதிப்புக்குப் பதிலடியாகச் சொல்லடிகள் கொடுத்து அவற்றை பத்திரிக்கைகளுக்கு அனுப்பியும் வைப்பார்.

ஆயுதப்போராட்டத்தின் பிறப்புப்பற்றியும், அதன் தவிர்கக்முடியாதாஹ் தேவை பற்றியும் உலகப் பிரமுகர்களுக்கும் விளக்குவார். தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான மனித உரிமை மீறல்களை அம்பலபப்டுத்தி, அவற்றை சர்வதேச மனித உரிமைக் கழகங்களிடம் எடுத்துச் செல்வார்.

புலம்பெயர்ந்து வாழும் தமிழர்கள் போராட்டத்திற்கு ஆற்றவேண்டிய பங்களிப்புகள் பற்றி விளக்குவார். பேரினவாதிகளின் இனவாதக் கருத்துக்களுக்கு பதில் கருத்துக்களை அளிப்பார். எமது இனத்தின் அறிவுஜீவிகளுக்கு ஒரு முன் மாதிரியாகத் திகழ்ந்திள்ள திரு. குமார் பொன்னம்பலம் சிங்களப் பேரினவாதிகளுடன் மட்டுமன்றி பேரினவாதத்திற்கு ஏவல் செய்யும் தமிழ்க்குழுக்களுக்கும் எதிராகவும் அவர் காட்டமானவகையில் தனது எதிர்புணர்வைக் காட்டியுள்ளார்.

* கனடா வாழ் தமிழீழ மக்களால் “மாமனிதர்” குமார் பொன்னம்பலம் நினைவாக தபால் முத்திரையும் வெளியீடபப்ட்டது.

எல்லாளன்.

எரிமலை (தை 2001)இதழ்

 

https://www.thaarakam.com/news/107075

 

ஈழப் பயணம் | மன்னாருக்குப் போகும் பாதை | பேராசிரியர் அ. ராமசாமி

அண்மையில் ஈழத்திற்கு வருகை தந்த தமிழக எழுத்தாளரும் பேராசிரியருமான அ. ராமசாமி மன்னாருக்குச் சென்றபோது எழுதிய பயணக் குறிப்பு. இவர் மனோன்மணியம் சுந்தரனார் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழ்துறை தலைவராக பணியாற்றுகின்றமை குறிப்பிடத்தக்கது.  

கிளிநொச்சியிலிருந்து மன்னாருக்குப் போய்விட்டு, பிறகே வவுனியா வந்திருக்க வேண்டும். அங்கிருந்து நேராகப் போகும் பாதைகள் சரியாக இருக்காது. நீண்ட நேரம் ஆகும் என்பதால் முதல் தேர்வாக வவுனியா போய்விட்டு அங்கிருந்து மன்னார் போகலாம். இரண்டாவதாகத் திரும்பவும் யாழ்ப்பாணம் போய் அங்கிருந்து மன்னாருக்குப் போகலாம் என்று சொல்ல. வந்த பாதையில் போவதைவிடப் புதிய திசையில் போவதே சரியானதாக முடிவுசெய்து வவுனியா வந்து, மன்னாருக்குப் போனேன். வவுனியாவரை நல்ல சாலை. தேசிய நெடுஞ்சாலை. ஆனால் வவுனியா -மன்னார் சாலை அதற்கு எதிரானது. சமதூரத்தைக் கடக்க இரண்டுக்கும் ஆகும் நேரம் கூடுதலாக இருக்கிறது.

மன்னாரில் பிற்பகல் தான் நிகழ்ச்சி இடையில் இருக்கும் ஆவே மேரிமாதா ஆலயத்தையும் திருக்கேதீச்சரம் கோயிலையும் பார்த்துவிட்டுப் போக நினைத்ததால் காலையிலேயே கிளம்பியாகி விட்டது. வழியில்தான் வவுனியாவில் இயங்கும் யாழ்ப்பல்கலைக்கழக வளாகம் இருக்கிறது. அதன் விடுதியிலிருந்து கூட்டங்கூட்டமாக மாணவிகளும் மாணவர்களும் நடந்து வந்துகொண்டிருந்தனர். நீண்ட இடைவெளியில் ஊர்கள் இல்லாமல் வயல்களும் தோட்டங்களுமாகப் பின் நகர, குண்டும் குழியுமான சாலையில் வாகனம் மிதமான வேகத்திலேயே போனது. போகும் பாதையில் இருக்கும் கட்டடங்கள் ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒரு கதை இருக்கிறது. எல்லாச் சாலைகளிலும் அரசாங்கம் பாதுகாப்பு என்பதன்பேரி; தனது இருப்பை தொடர்வதின் நியாயத்தைக் காட்டிக் கொண்டிருக்கிறது பெரும் யுத்த களமாக இருந்த பாதை. இந்திய ராணுவம் அமைதி காக்க வந்து அட்டூழியம் செய்ததாகச் சொல்லும் மக்கள் இங்கேதான் அதிகம். அவர்களுக்காகக் கொண்டுவந்த ஆட்டுக்கூட்டம் மேயும் பரப்பும் வனாந்தரக் காடுகளாக இருக்கின்றன. ஆடுகளும் மேய்கின்றன. தத்தளிப்பு முகாம் அனுமனின் தத்தளிப்புத் தொன்மாகச் சொல்லப்படுகிறது.

உலகப்பரப்பிற்குள் இயங்கும் கிறித்தவத்தின் கிளைபோல அல்லாமல், தமிழ்க்கிறித்தவமாக மன்னார்ப் பகுதியில் கிறித்தவ ஆலயங்கள் இருக்கின்றன. எண்ணிக்கையில் கிறித்தவர்களே அதிகம். பெரும் குளமொன்றும் விரிந்து கிடக்கின்றது. நீர்ப்பரப்பும் கடல்போல. மன்னார் குடாவிலிருந்து தலைமன்னார் 25 கிலோமீட்டர்தான். தலைமன்னார் போய் நின்று கலங்கரை விளக்கம் பார்த்துவிட்டுக் கொஞ்சம் எட்டிப் பார்த்தால் ராமேஸ்வரம் கோயில் கோபுரம் தெரியும் என்றார்கள்

மன்னாருக்குள் நுழையும்போது மொத்தமாகப் புதைக்கப்பட்ட சவக்குழிகள் சாலைக்குப் பக்கத்திலேயே இருப்பதும் மறைக்கப்பட்டிருப்பதும் காட்டப்பட்டது; சொல்லப்பட்டது. வெகுவிரைவில் ஒரு பெருஞ்சாலை, கடல் வழியாகப் போடப்பட்டு ராமேஸ்வரம் தரிசனம் செய்துவிட்டுத் திருக்கேத்தீச்சரம் வந்து, திருகோணமலைக்குப் போகும் வாய்ப்புகள் வரலாம். இந்திய அரசின்/ இந்து அரசின் பெரும்பரப்புக்குள் வரும்போது அது நிகழலாம். இந்திய அரசின் உதவியில் அந்தக் கோயில் கட்டப்படுகிறது. வேறுபல கட்டடங்களும் நடக்கின்றன. ஆனால் சாலை மட்டும் போடப்படவில்லை.

http://www.vanakkamlondon.com/a-ramasamy-03-01-2020/

தேசத்தின் குரல்’ அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்களின் 13 ஆம் ஆண்டு வீரவணக்க நாள் இன்றாகும்.

‘தேசத்தின் குரல்’ மதியுரைஞர் கலாநிதி அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்களின் 13 ஆம் ஆண்டு வீரவணக்க நாள் தமிழர் தேசம் எங்கும் அனுசரிக்கப்படுகின்றது. தமிழீழ விடுதலைப்போராட்டத்தின் அரசியல் நகர்வுகளில் தமிழீழ தேசியத்தலைவர் அவர்களிற்கு பக்கபலமாக இருந்து செயற்பட்டு 2006ம் ஆண்டு 12ம் மாதம் 14ம் திகதி ஆயிரம் ஆயிரம் மாவீரர்களுடன் இணைந்து தமிழீழத்தின் தேசத்தின் குரலாக தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் அவர்களால் மதிப்பளிக்கப்பட்டு தமிழீழ விடியலில் வரலாறானார்.

தேசத்தின்குரல் அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்களின் மறைவு தமிழீழ மக்கள், விடுதலைப்போராட்டபாதையில் இன்றும் நிரப்பமுடியாத இடமாக காணப்படுகின்றது, தமிழீழ தேசியத்தலைவர் அவர்களால் ஆழமாக நேசித்த ஒரு விடுதலைவீரனாக அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்கள் காணப்பட்டார்.

தமிழீழ விடுதலைப்போராட்டத்தின் தொடக்காலத்தில் இருந்து செயற்பட்ட பாலா அண்ணா விடுதலை இயக்கத்தின் பிதாவாக காணப்பட்டார்.

தமிழீழ தேசியத்தலைவர் அவர்களுக்கும் விடுதலைப் போராளிகளுக்கும் உலக போராட்ட வரலாறுகளை எடுத்துக் கூறி பல்வேறு நாடுகளின் அரசியலாளர்களின் தொடர்புகளை ஏற்படுத்தி அதனுடாக விடுதலைக்கான உழைப்பினை மேற்கொண்டதில் தேசத்தின்குரல் முதன்மையானவர்.

தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தில் தனது துணைவியினையும் இணைத்துக் கொண்ட ஒரு மூத்தஅரசியல் போரளியாக,ஒரு மதியுரைஞராக, தத்துவ ஆசிரியராக, தமிழீழ தேசியத்தலைவர் அவர்களுக்கு அருகில் இருந்து விடுதலைப் போராட்டததிற்கு ஊக்கமும் ஆக்கமும் அளித்துள்ளார்.

பரந்து வாழும் உலகத்தில் தமிழ்மக்கள் பெருமை கொள்ளும் வகையில் அரசியல் உலகிலும் இராஜ தந்திர உலகிலும் முடிவில்லா சாதனை புரிந்து தமிழ் மக்களின் சுதந்திர போராட்டத்தை உலக அரங்கில் முன்னிறுத்திய பெரும் போராட்டப் பணிக்காக தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் அவர்கள் தேசத்தின் குரல் என்ற மாபெரும் மதிப்பினை வழங்கி மதிப்பளித்தார். தாயகத்தில் போர் உக்கிரம் பெற்ற கால கட்டப் பகுதிகளில் தாயத்தில் இருந்து கொண்டு அரசியல் செயற்பாடுகளை நகர்த முடியாத சூலலிலும் உடல் நலத்தினை கருத்தில் கொண்டும் கடற்புலிகளின் சிறப்பு பாதுகாப்புடன் கடல் வழியாக பன்னாட்டிற்கு சென்று பன்னாடுகளுக்கு தமிழ் மக்களின் அரசியல் செயற்பாடுகளை எடுத்து கூறி, 2002 ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீலங்கா அரசுடன் ஏற்பட்ட போர்நிறுத் உடன்பாட்டிற்கு முதன்மை வகித்தார். ஸ்ரீலங்கா அரசின் பல மறை முக எதிர்புக்களுக்கு மத்தியிலும் உயில் அச்சுறுத்தல்களுக்கு மத்தியிலும் விடுதலைப் பற்றுக் கொண்டவனாக அன்று இரணைமடு குளத்தில் விமானத்தில் வந்திறங்கி தனது அரசியல் சக்தியினை ஸ்ரீலங்கா அரசிற்கு தெரியப்படுத்தினார்.

அதனை தொடர்ந்து தாய்லாந்து தொடக்கம் ஜெனீவா வரையான பலசுற்று பேச்சுவார்தைகளில் பங்கொடுத்து தமிழ் மக்களின் அரசியல் வேட்கையினை உலகிற்கு எடுத்துக்கூறி ஸ்ரீலங்காஅரசாங்கத்துடன் பேச்சுக்களில் ஈடுபட்டு பிரிகேடியர் சு.ப.தமிழ்செல்வன் அவர்களை தனக்கு அடுத்த அரசியல் செயற்பாட்டாளனாக வளர்த்தெடுத்த பெருமை அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்களை சாரும் தமிழீழ மண்ணில் பலகல்விக் கூடங்களையும் அரசியல் நிர்வாக அலகுகளின் அலுவலங்களையும் திறந்து வைத்தும் பல போராளிகளுக்கு அரசியல் வகுப்புக்களை கற்பித்த எங்கள் ஆசானாக என்றும் அவர் எங்கள் மனங்களில் நிறைந்திருப்பார்.

ஸ்ரீலங்கா அரசு போர்நிறுத்த மீறல்களை மேற்கொண்டு தமிழர் தாயகப் பரப்பில் அத்துமீறிய போர் நடவடிக்கையினை மேற்கொண்ட கால கட்டப்பகுதியான 2006ம் ஆண்டு காலகடத்தில் உடல் உபாதையால் பாதிப்புற்ற அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்கள் 2006ம் ஆண்டு மார்கழி 14ம் தேதி தமிழ்மக்களை விட்டு பிரிந்து சென்றார்.

தாய்மண்ணின் விடியலில் நாளும் அயாராது உழைத்து தலைவனின் நினைவிலும், தமிழ் மக்களின் நெஞ்சங்களையும் நிறைத்து மாவீரர்களுடன் தமிழீழக் காற்றில் கலந்த தேசத்தின் குரல் அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்களுக்கு வீரவணக்கத்தை தெரிவித்துக் கொள்கின்றோம்.

விடுதலைப் புலிகளின் அரசியல் ஆலோசகர்,தத்துவாசிரியர் தேசத்தின் குரல் கலாநிதி அன்ரன் பாலசிங்கம் அவர்கள் எம்மை விட்டகன்று ஒன்பது ஆண்டுகள் ஓடி மறைந்துவிட்டன. ஆனால், அவரது நினைவுகளும் ஆளுமைகளும் எம்மை விட்டு என்றும் அகலா.ஒரு பத்திரிகையாளனாக, பொதுவுடைமைச் சித்ததாந்தவாதியாக, தத்துவாசிரியராக, விடுதலைப் புலிகளின் ஆலோசகராக, தலைமைப் பேச்சாளராக பல பரிமாணங்களை எடுத்தவர் எங்கள் பாலா அண்ணா.எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, தமிழ் மக்களினுடைய தேசிய விடுதலைப் போராட்டம் குறித்து, அதன் நியாயப்பாடுகளை சர்வதேச அரங்கில், எடுத்துச் சென்று வாதிட்ட, தமிழர்களின் விடுதலைக்காகப் பாடுபட்ட ஒரு போராளி அவர்.கொடிய நோய் தன்னைத் தாக்கியிருந்ததையும் பொருட்படுத்தாமல், தன் இறுதி மூச்சு அடங்கும் வரை, எங்கள் தேசத்தின் குரலாக அவர் ஒலித்தார். எங்கள் மக்களின் விடுதலைக்காக அவர் இறுதிவரை உழைத்தார்.தமிழ் மக்களின் விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றில், பாலா அண்ணாவின் வாழ்க்கை ஒரு பாடம்.படித்தவர்கள், அறிவுஜீவிகள், உயர்பதவி வகிப்போர், புலம்பெயர்ந்த தேசங்களில் கல்விகற்கும் இளையோர், உயர்நிலைகளை நோக்கி முன்னேறும் இளம் சமூகத்தினர் என எல்லோருக்கும் பாடமாக தன் வாழ்க்கையை வாழ்ந்துகாட்டியிருக்கின்றார் பாலா அண்ணா.1979ம் ஆண்டு, தமிழகத்தில், தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் மேதகு வே. பிரபாகரன் அவர்களைச் சந்தித்த நாள் தொடக்கம், தேசியத் தலைவரின் கருத்தோடு ஒன்றிக் கலந்து, இறுவரை தேசியத் தலைவருக்கு ஆதரவாக, அன்புகொண்ட அண்ணனாக, உடன் இருந்து தேசியத்தலைவரின் பணிச் சுமையைத் தானும் பங்கிட்டுக்கொண்டவர்.தான் மட்டுமன்றி, தன் வாழ்க்கைத் துணையாக வந்திணைந்த, அவுஸ்திரேலியப் பெண்மணியான அடேல் அம்மையாரையும், எமது விடுதலைப் போராட்டத்தில் பங்கேற்கும் பெண்மணியாக பங்குவப்படுத்தி, எமக்காக, தம்பதியினராக, அனைத்து இன்ப துன்பங்களையும் எமக்காகப் பங்கிட்டு வாழ்ந்தார்.மேல்நாட்டு வாழ்க்கையை உதறித்தள்ளிவிட்டு, தாய்நாட்டு விடுதலைக்காக உயிர்கொடுத்துப் போராடும் போராளிகளோடு போராளிகளாக மோசமான ஆபத்துகள் நிறைந்த நெருக்கடியான தாயக வாழ்க்கையை, பாலா அண்ணாவும் அடேல் அம்மையாரும் விருப்புடன் ஏற்றுக்கொண்டு வாழ்ந்த வாழ்க்கை உண்மையில், எமக்கான பெரும் பாடம்.எளிமையாக வாழ்ந்தார். உயர்ந்த சிக்கல் நிறைந்த, விளங்கிக்கொள்ள சிரமமான தந்துவங்களை, சித்தாந்தங்களை எளியதமிழில் எமக்கு பரிச்சயப்படுத்தினார்.உலகத்தின் ஆதரவை எமது பக்கம் திருப்ப அதிகளவில் பாடுபட்டார். போராடினார்.

இன்று அவரது இடம் வெற்றிடமாகவே இருக்கின்றது.

புலம்பெயர்ந்தமண்ணில் வாழும் இளைய சமூகத்தினருக்கான அழைப்பை பாலா அண்ணாவின் வாழ்க்கை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றது.எமது தாயக விடுதலையை நேசிக்கவும், அதற்காக அர்ப்பணிப்பான வாழ்க்கையை வாழவும் பாலா அண்ணாவின் வாழ்க்கை கற்றுத்தருகின்றது. தேசியத்தலைவரின் வேண்டுகோள் புலம்பெயர்ந்த இளைய சமூகத்தை நோக்கியே முன்வைக்கப்பட்டிருக்கின்றது. பாலா அண்ணாவின் வாழ்க்கையை ஒரு அரும்பெரும் பாடமாக ஏற்றுக்கொண்டு, கர்வமற்ற, தன்னடக்கமான, சுயநலமற்ற அர்ப்பணிப்பு மனோபாவத்துடன் தேசப்பணியாற்ற புலம்பெயர் இளைய சமூகம் தன்னைத் தயார்படுத்த வேண்டும்.பாலா அண்ணாவின் நினைவு நாளில், இந்த நிலையை எட்ட எம்மைத் தயார்படுத்துவோமாக.

மூலம் - முகநூல்  Solidarity for Tamil Eelam 

நீண்ட காலமாக ஒரு தலைமையைப் பற்றி நிலவும் பொதுவான கருத்து என்னவெனில் தலைவர் என்பவர் சிறந்த சதுரங்க ஆட்டக்காரர் போன்று திட்டமிட்டு காய்களை நகர்த்துபவர். அவர் திட்டமிடுவார், அதன்படி படைகள் நகர்த்தப்படும். அவர்கீழ் வரும் அனைவரும் அவர் கட்டளைப்படி செயல்படுவர். இதுபோன்ற பார்வையே பிரபாகரன் அவர்களின் தலைமைத்துவம் பற்றியும் பரவலாக தமிழுலகத்தில் பார்க்கப்படுகிறது.  இதில் சிக்கல் என்னவென்றால், இப்பார்வை அரைகுறையானது மட்டுமல்ல, பிரபாகரனின் முக்கியமான தலைமைப் பண்புகளை இப்பார்வை கண்டுகொள்வதில்லை. இதன் ஒரு மோசமான விளைவு என்னவென்றால், நமக்கு  எது போன்ற தலைமை எதிர்காலத்தில் தேவை என்பதன் பார்வையும் பிழையாகிறது. அதனால் நாம் தவறான தலைமைகளை தேடிக்கொண்டிருக்கிறோம்  அல்லது உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கிறோம். பிரபாகரன் அவர்களின் தலைமைத்துவத்தைப் பற்றிய ஒரு முழுமையான பார்வையே, நாம் எதிர்காலத்தில் எது போன்ற தலைமைகளை உருவாக்கவேண்டும் என்பதையும் சிறந்த தலைமைகளை முதலிலேயே அடையாளம் காணவும் உதவும். இதை விளக்குவதுதான் இக்கட்டுரையின் நோக்கம்.

வரலாறு என்பது  மிகப்பெரியது. அதை நாம் கொண்டிருக்கும் தத்துவங்களைக்  கொண்டே பார்த்து புரிந்து கொள்கிறோம்.  நாம் கற்றுக்கொள்ளும் தத்துவங்கள் விரிவடையும் பொழுது, வரலாற்றைப் பற்றிய நமது பார்வையும் மாறுகிறது. அதுபோன்ற மாற்றமே அண்மையில் அமெரிக்க இராணுவத்தளபதி மெக்கிரிசுட்டல் எழுதிய “Team of  Teams” என்ற நூலைப் படிக்கும்பொழுது நிகழ்ந்தது [1]. பிரபாகரனின் தலைமைத்துவ பண்புகளையும் புலிகளின் போர்முறையையும் புரிந்துகொள்ள இது முக்கியமான தத்துவம் என்பதால், இதை முதலில் சிறிது விரிவாகப் பார்ப்போம்.

 

அமெரிக்க – அல்கொய்தாப் போர்:

ஈராக்கில் சாதம் குசைன்   நீக்கப்பட்டபின் அமெரிக்கப் படைகள் அல்கொய்தாப் படைகளை 2004-இல் எதிர்கொண்டது.  பல மடங்கு ஆட்பலமும் ஆயுதபலமும் கொண்ட உலகின் தலைசிறந்த அமெரிக்கப்படைகள், எந்த பெரிய பயிற்சியோ ஆயுத பலமோ  அற்ற அல்கொய்தா குழுவிடம் திணறிக்கொண்டிருந்தது. அல்கொய்தாவின் தாக்குதல்கள் கூடிக்கொண்டே சென்றதே ஒழிய குறையவில்லை. பொதுவாக ஒரு இயக்கத்தின் உயர்நிலை தளபதிகளை  அழித்தால்  இயக்கம் நொறுங்கிவிடும், ஆனால் அல்கொய்தாவிடம் அது எடுபடவில்லை.  இதற்கு ஒரு தீர்வுகாண  அமெரிக்கப்படைகளின் ஈராக் கட்டளைத்தளபத்தி மெக்கிரிசுட்டல், தனது படைகளின் செயல்படும் விதத்தை ஆராய்ந்தார். படைகளுக்கு இடப்படும் உத்திகளிலோ, கட்டளைகளிலோ, ஆயுதங்களிலோ, அல்லது படைவீரர்களின் திறமையிலோ எந்த குறைபாடுகளும் இல்லை. அனைத்தும் சரியாகவே இருந்தது, ஆனாலும் தோற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள்.

ஆழமாக ஆராய்ந்தபின் அவர் கண்டறிந்தது என்னவென்றால், அமெரிக்கப்படைகள் எவ்வாறு கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறதோ அதுதான் சிக்கலே. பல நூற்றாண்டுகளாக பெரிய இராணுவங்கள் தோன்றிய காலத்திலிருந்து, தளபதி ஒரு தாக்குதலை திட்டமிட்டு கட்டளையிடுவார், அதைக் கீழிருந்த படைவீரர்கள் செய்து முடிப்பார்கள். இத்தனை நூற்றாண்டுகளாக வெற்றிகரமாக பின்பற்றப்பட்ட முறை இப்பொழுது வேலை செய்யவில்லை. அதற்கு காரணமாக அவர் கண்டறிந்தது என்னவென்றால், அல்கொய்தா படைகள் சிறு சிறு குழுக்களாகப் பிரிந்து, அக்குழுக்கள் தாமாக திட்டமிட்டு வாய்ப்புள்ள இலக்குகளை வீழ்த்திவிட்டு, அமைதியாகி விடுவார்கள். அடுத்த தாக்குதல் இன்னொரு குழுவால் இன்னொரு இடத்தில் நடக்கும். எது எப்பொழுது நடக்கும், எங்கே நடக்கும், யாரால் நடக்கும் என்று அமெரிக்கப்படைகளுக்கு தெரியாமல் கடும் குழப்பநிலையில் இருந்தார்கள். அமெரிக்கப்படைகள் திட்டமிட்டு தாக்குதல் நடத்தும் முன் அல்கொய்தாப்படைகள் வேறு இடத்திற்கு நகர்ந்திருக்கும்.

இது எப்படி என்றால் ஒரு உதைபந்தாட்டத்தை  எடுத்துக்கொள்வோம். இதில் ஒரு அணியில் உள்ள ஆட்டக்காரர்கள்  மொத்த மைதானத்தையும் கவனிக்கிறார்கள். அவ்வணியில் உள்ள மற்றவர்கள் எப்படி ஆடுகிறார்கள், பந்து எங்கே இருக்கிறது  என்று கவனித்து அதற்குத்தகுந்தபடி தாங்களாகவே எங்கே நகரவேண்டும் என்று நகருகிறார்கள்.  இன்னொரு அணியில் உள்ள ஆட்டக்காரர்களுக்கு மொத்த மைதானமும் தெரியாது,  ஒவ்வொரு வீரரும் எங்கே போகவேண்டும் என்ன ஆடவேண்டும் என்று தொடர்ந்து பயிற்சியாளரின் (coach)  நேரடி கட்டளைப்படி நகர்வுகளை மேற்கொள்வார். இவ்வாறு நடந்தால் என்னவாகும்? இரண்டாவது அணி மிக மெதுவாக நகரும், முதல் அணி இரண்டாம் அணி உருவாக்கும் ஓட்டைகளின்  நடுவாக புகுந்து இலக்கை அடைந்து வெற்றி பெறுகிறார்கள். இரண்டாம் அணி வீரர்கள் எவ்வளவுதான் திறமைசாலியாக உடல்வலு மிக்க, சிறந்த ஓடக்கூடிய  வீரர்களாக இருந்தாலும், முழு மைதானமும் தெரியாமல்  பயிற்சியாளர் இடும் கட்டளைக்கு காத்து நிற்பதால் தோற்பார்கள். இரண்டாம் அணி எந்த ஒரு பெரிய பயிற்சி இல்லாவிட்டாலும், திறமை இல்லாவிட்டாலும் வெற்றி பெறுவார்கள். இதுதான் அமெரிக்கப்படைகள் தோற்றுக்கொண்டிருப்பதற்குக் காரணம் என்று மெக்கிறிசுடல் கண்டறிந்தார்.

அமெரிக்கப்படைகள் அல்கொய்தாவை வெல்லவேண்டுமானால், தங்கள் பெருமையை விட்டுவிட்டு அல்கொய்தாவிடம் இருந்து கற்றுக்கொள்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்று முடிவுக்கு வருகிறார். அதன் விளைவாக அமெரிக்கப்படைகளை சிறுசிறு குழுக்களாக, வேகமாக இயங்கி தானாக முடிவெடுக்கும் அதிகாரத்தை அளிக்கிறார். ஒரு மாதத்திற்கு 18 தாக்குதல்கள் என்று மேற்கொண்டு வந்த அமெரிக்கப்படைகள், மறுசீரமைப்பிற்குப்  பின் மாதத்திற்கு 300 தாக்குதல்களை மேற்கொள்ள  முடிந்ததது. அது மட்டுமின்றி, தாக்குதல்களின் வெற்றி  விகிதமும் கூடியது.  இதன் பின்னரே ஈராக்கில் அல்கொய்தாவை கட்டுக்குள் கொண்டுவர முடிந்தது.  இத்தனைக்கும் அமெரிக்கப்படைகள் பெரிதாக ஆட்பலத்தையோ, ஆயுத பலத்தையோ கூட்டவில்லை.  மறு  சீரமைப்பு மட்டுமே அவர்களின் பலத்தை 17 மடங்கு கூட்டி இருக்கிறது. மெக்கிறிசுடல் தான் கற்றுக்கொண்ட பாடத்தை குழுக்களின் குழு (Team of Teams) என்று நூலாக எழுதியிருக்கிறார் [1]. அதிலிருந்து வரும் கருத்துக்களை அடிப்படையாகக்  கொண்டே இக்கட்டுரை எழுதப்பட்டுள்ளது.

ஏன் இந்த  தீடீர் மாற்றம் என்றால், நவீன தகவல் தொழில்நுட்பம், இணையம் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட  பிணைப்புகள் ( fast communication and  interconnectedness)  போன்றவை மாற்றங்களை வெகுவேகமாகக் கொண்டுவருகிறது. இம்மாற்றங்கள் போரில் மட்டுமல்ல, சமூகத்தில் அனைத்து துறைகளிலும் அதிவேக மாற்றங்களைக் அதிக அளவில் கொண்டுவருகின்றன. இம்மாற்றங்களை ஒரு தலைமையால் அனைத்தும் புரிந்து திட்டமிடுவது சாத்தியமற்றது என்றாகிவிடுகிறது. அவர்கள் திட்டமிடுவதற்குள் களநிலவரமே மாறிப்போகும். இதுபோன்ற நிலைகளில் முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் கொண்ட பல குழுக்களின் கூட்டாக உள்ள குழுவே வெற்றி பெரும்.

 

குழுக்களின் குழு தத்துவம்:

மெக்கிரிசுட்டல் தனது அனுபவத்தில் குழுக்களின் குழுவை எவ்வாறு உருவாக்குவது என்று முறை வகுத்திருக்கிறார். அதை விளக்கமாக பார்ப்போம்:

1. ஒரு குழு என்பது நெருக்கமான நட்பினால் நம்பிக்கையினால் இணைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். உதாரணமாக நீங்கள் உங்கள் கல்லூரியில் படிக்கும்பொழுது உருவாக்கிய நட்புகளை எண்ணிப் பாருங்கள். அதுபோன்ற இறுக்கமான குழுக்களை உருவாக்கவேண்டும். ஒரு குழுவில் ஐந்திலிருந்து நூறுபேர் வரை இருக்கலாம். அதற்குமேல் இருந்தால்  நெருக்கமான குழுவை உருவாக்க முடியாது.  நம்பிக்கை என்பது உடனடியாக ஏற்படுவது அல்ல. தொடர்ந்து  ஒருவருக்கொருவர் உதவுவதன் மூலமும், நேரடித் தொடர்புகள் மூலமும் மெதுவாக ஏற்படுவது.

2. இவ்வாறு உருவாக்கிய குழுக்களை எல்லாம் இணைத்து ஒரு குழுக்களின் குழுவை (Team of Teams) உருவாக்கவேண்டும். எவ்வாறு ஒரு குழுவில் உள்ளவர்கள் நெருக்கமாக இருக்கிறார்களோ, அதுபோல குழுக்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று இணைத்து நெருக்கமாக இருக்கவேண்டும். இதற்கு குழுக்கள் இருப்பதிலேயே சிறந்த சில உறுப்பினர்களை மற்ற குழுக்களுக்கு அனுப்பி அவ்வுறுப்பினர்கள் அக்குழுவில் துணைபுரிந்து நம்பிக்கை வளர்க்கவேண்டும்.

3. குழுக்கள் தனித்து அவர்களின் கடமைக்குத் தேவையானது மட்டும் போதும் என்று குறுகிய பார்வை கொண்டிருக்கக்கூடாது. மாறாக அனைத்து குழுக்களுக்கும் களத்தின் மொத்த நிலவரம் தெரியவேண்டும். இது அனைவரையும் இணைத்து ஒரே பொது  உணர்வை (shared consciousness) அளிக்கும், பொதுவான இலக்கை (common purpose) நோக்கி செயல்படுத்த வைக்கும்.

4. ஒவ்வொரு குழுவிற்கும் முடிவெடுத்து செயல்படும் அதிகாரம் அளிக்கப்படவேண்டும் (Empowered execution). அவர்கள் தலைமையின் உத்தரவுக்காக காத்திருக்கத் தேவையில்லை. ஒவ்வொரு குழுவும் எங்கெங்கே வெற்றிபெற வாய்ப்புள்ளது என்று கூர்ந்து  கவனிக்கவேண்டும்.   வாய்ப்பை உடனடியாகப் பயன்படுத்த வேண்டும். மற்ற குழுக்களின் உதவி தேவைப்படும் எனில் அவர்களை நாடி உதவி பெறவேண்டும். மேலும் மற்ற குழுக்களின் செயல்பாடுகளையும் கவனிக்கவேண்டும். உங்களால் உதவ முடிந்தால் உதவவேண்டும்.

குழுக்களுக்கு அதிகாரம் இருப்பதால் எது வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்பதல்ல. செயல்பாட்டுக்கு சில பொதுவான விதிமுறைகள் இருக்கும். உதாரணமாக, “நமக்கு நன்மை கொடுக்கும், ஆனால் சட்டத்தை மீறாத எந்த காரியங்களையும் செய்யலாம்” என்று பொதுவான விதிமுறை வகுக்கலாம்.

இங்கே முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் குழுக்களுக்கு அளிக்கப்பட்டுவிட்டால், தலைமைக்கு என்ன வேலை,  தலைமை தேவையா இல்லையா என்ற கேள்விகள் எழும். இங்கே தலைமையின் முக்கியத்துவம் எந்த வகையிலும் குறையப்போவதில்லை. தலைமை முன்பைவிட மிகமுக்கியம், ஆனால் அதன் கடமைகள் வேறு:

1. தலைமையின் வேலை என்பது ஒரு தோட்டக்காரர் போன்றது. தோட்டக்காரர் எதையும் உற்பத்தி செய்வதில்லை, செடிகள்தான் உற்பத்தி செய்கின்றன. அவரின் வேலை எல்லாம்  நிலத்தை பராமரித்தல், செடிகளுக்கு உரமிடுதல், நீர் பாய்ச்சுதல், களை எடுத்தல் போன்ற வேலைகள்தான். மொத்தத்தில் செடிகள் வளர்ந்து நல்ல விளைச்சலை கொடுக்க எது மாதிரியான சூழலை உருவாக்கவேண்டுமோ, அதை உருவாக்குவதுதான் அவர் வேலை.

“It requires a gardener, a leader displaying the willingness to accept great responsibility remains central to making an ecosystem viable.” [1]

2. ஒரு இயக்கத்தில் அந்த சூழல் என்பது ஒத்துழைப்பான வெற்றிக்குத்தேவையான ஒரு  பண்பாட்டை  உருவாக்குவதுதான்.  தலைவர் காய்களை நகர்த்துவதை  விட்டுவிட்டு சூழலை வடிவமைக்கவேண்டும்

“The role of the senior leader is no longer that of controlling puppet master, but rather that of an empathetic crafter of culture… Leaders need to shift focus from moving pieces on the board to shaping the ecosystem.” [1]

3. குழுக்கள் முடிவெடுத்து செயல்படும்பொழுது, நடுவில் குறுக்கிடக்கூடாது. அவர்களை நம்பவேண்டும். களத்தில் நிற்கும் அவர்களுக்குத்தான் அங்கெ இருக்கும் நிலவரம் தெரியும், அவர்களால்தான் சிறந்த முடிவெடுக்க முடியும் என்று ஒதுங்கி இருந்து வேடிக்கை மட்டுமே பார்க்கலாம்.

4. தொடர்ந்து அமைப்பை கண்காணித்து களைகளை எடுத்து அமைப்பை சீர் செய்து கொண்டே இருக்கவேண்டும். அதே நேரம் .தலைமை திறந்த வெளியாக இருக்கவேண்டும். மற்றவர்கள் அவரை கண்காணிக்க அனுமதிக்கவேண்டும். மற்றவர்களுக்கு முன்னுதாரணமாக செயல்படவேண்டும்.

5. ஒரு வலைப்பின்னலை தோற்கடிக்க இன்னொரு வலைப்பின்னலால் மட்டுமே முடியும் என்றுணர்ந்து செயல்படவேண்டும். குழுக்களிடையே தேவையான புதிய இணைப்புகளை உருவாக்கவேண்டும், தேவையற்ற இணைப்புகளை நீக்கவேண்டும். மாறும் சூழலுக்கு ஏற்ப அமைப்பின் வலைப்பின்னலை (Shape the network) தொடர்ந்து வடிவமைக்கவேண்டும்.

“It takes a network to defeat a network.” [1]

6. தகவல்களை மறைத்து வைக்காமல், அமைப்பில் உள்ள அனைவரும் பார்க்கும்படி பொதுவில் வைக்கவேண்டும். அனைத்து குழுக்களையும் அவ்வாறு செய்யும்படி வழிசெய்யவேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் தகவல் கசிந்துவிடும் என்று பயப்படக்கூடாது. வேகமாக மாறும் உலகில் கசியும் தகவல்களால்  ஏற்படும் பாதிப்பை விட, பகிரப்பட்ட தகவல்களால் ஏற்படும் நன்மை அதிகம் என்று உணரவேண்டும்.  அப்பொழுதுதான் அனைவருக்கும் களத்தின்  முழுநிலவரம் தெரியும். அதன்படி சிறந்த முடிவுகளை எட்ட முடியும் என்கிறார் மெக்கிரிசுட்டல். இது அமைப்புகளையும்  சூழலையும் பொறுத்து மாறுபடும். தகவல் பரவலால் ஏற்படும் நன்மைகளையும், கசிவினால் ஏற்படும் பாதிப்புகளையும் கருத்தில் கொண்டு செயல்படவேண்டும்.

7. தலைவர்களின் பேச்சும் செயலும் ஒத்திருக்கவேண்டும். பேச்சொன்று செயலொன்று என்றிருந்தால், குழப்பம் ஏற்படும். உறுப்பினர்கள் பொதுவாக பேச்சைவிட தலைவரின் செயலிலிருந்தே அதிகம் புரிந்து கொள்வார்கள்.

8. அனைவருக்கும் ஒட்டுமொத்த களநிலவரம் தெரிய வழி செய்யவேண்டும். அவ்வாறில்லாவிட்டால், அதிகாரம் கொண்ட குழுக்களால் தவறான முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டு  பாரிய பின்னடைவுகள் ஏற்படும். ஒட்டுமொத்த களநிலவரமும், பரவலாக்கப்பட்ட  அதிகாரமும் இணைந்து செயல்படும்பொழுதே வெற்றி கிட்டும்.

இவ்வாறு செயல்பாடு ஓர் இயக்கம் பின்வரும் பண்புகளைப் பெற்றிருக்கும்:

1. இயக்கம் மிகவேகமாக செயல்படும். அதன் ஆற்றல் பன்மடங்கு அதிகரிக்கும்.

2. இயக்கம் ஓர் எந்திரம் போன்று செயல்படாது, மாறாக ஒரு உயிர் போன்று மாறும் சூழலுக்கு ஏற்ப தகவமைத்து எதிரியை வெல்லும். . குறிக்கோளை விடாது துரத்தும்.

“We had become not a well oiled machine, but adaptable complex organism; constantly twisting, turning, and learning to overwhelm our protean adversary.” [1]

3. தலைமையை அழித்தால் இயக்கம் அழியாது, வேறு தலைமையுடன் அதே உத்வேகத்துடன் மீள் எழுந்து செயல்படும். இயக்கத்தை அழிப்பது மிகக் கடினமானது.

4. அதிகாரம் கீழ்நிலையில் உள்ளவர்களுக்கு அளிக்கப்படுவதால், அவர்கள் அதிக பொறுப்புணர்வுடன் வீரியமாக கடமையாற்றுவார்கள். அவ்வளவு எளிதில் சோர்வடைய மாட்டார்கள்.

படம்: வேகமான தகவல் தொடர்பாடல்களாலும், உலகம்  ஒன்றோடொன்று  அதிகமாக  இணைக்கப்பட்டதாலும், மாற்றங்கள் வெகுவேகமாக நிகழ்ந்து உலகின் சிக்கல் தன்மை கூடுகிறது. இவ்வாறான உலகில் ஒரு தலைமையால் முழுதும் புரிந்து திட்டமிட்டு செயல்பட முடியாது. இதற்குத்தீர்வு நம்பிக்கையாலும், பொதுவான குறிக்கோளாலும் இணைக்கப்பட்ட குழுக்களின் குழுவை உருவாக்கவேண்டும். அவை உலகைப்பற்றிய ஒரே பார்வை கொண்டு பகிர்ந்த ஒரே உணர்வுடன்  தானாக முடிவெடுத்து செயல்படும். இங்கு தலைமையின் வேலை கட்டளை இடுவதல்ல, மாறாக களைபறித்தல் தான். ஒரு நல்ல தோட்டக்காரர் எவ்வாறு செடிகளுக்கு நல்ல சூழலை ஏற்படுத்தி  விளைச்சல்களை உருவாக்குகிறாரோ,, அதுபோல குழுக்கள் மேற்கூறியபடி செயல்படத் தேவையான சூழலை பண்பாட்டை  உருவாக்குவதுதான் தலைமையின் கடமை. இதுபோன்ற குழு ஒரு உயிர் போன்று மாறும் சூழலுக்கு ஏற்ப தகவமைத்து எதிரியை வெல்லும். குறிக்கோளை விடாது துரத்தும்.

நாம் ‘குழுக்களின் குழுவின் செயல்முறையை நன்றாகப் புரிந்துகொள்ள மற்றவர்கள் வரலாற்றைத் தேடவேண்டியதில்லை. நமது ஈழப்போர் வரலாற்றிலிருந்தே தெரிந்து கொள்ளாலாம்.  குறிப்பாக புலிகளால் எவ்வாறு பலம் வாய்ந்த படைகளைக் கட்டி எழுப்ப முடிந்தது, எவ்வாறு அவர்களைவிட பன்மடங்கு பலம் வாய்ந்த இந்திய இலங்கைப் படைகளை பலமுறை தோற்கடிக்க முடிந்தது என்பதை அலசுவதன் மூலம் நன்றாக புரிந்து கொள்ளலாம். இதற்கு மையப்புள்ளியாக இருப்பது பிரபாகரன் அவர்களின் தலைமை.

புலிகளின் குழுக்களின் குழு:

1. ஒரு குழுக்களின் குழுவில் தலைமையின் முதற் கடமை என்பது அமைப்பு செழிப்பதற்கான பண்பாட்டு சூழலை உருவாக்குவதுதான், சதுரங்க ஆட்டத்தைப்போன்று  காய்களை  நகர்த்துவது அதற்குப்பின்புதான்  வரும். பிரபாகரன் அவர்களின் செயல்பாடுகளை  கூர்ந்து கவனித்தால் இத்தன்மை விளங்கும். அவர்தான் இயக்கத்திற்கு அடிப்படையான புலிப்பண்பாட்டை உருவாக்கினார் . ( இது இன்னொரு கட்டுரையில் விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது [2] ). நெருக்கமான குழுக்களை கட்டி அமைத்தார். பல படையணிகளை உருவாக்கி இணைத்தார். வலைப்பின்னலை உலக அளவில் பெரிதாக்கினார். தொடர்ந்து இயக்கத்தின் ஒழுக்கத்தையும் பண்பாட்டையும் காத்தார். அவரின் பேச்சும் செயலும் எப்பொழுதும்  ஒத்திருக்கும், முரண்கள் இருக்காது. ஈழத்திலிருந்து பின்வாங்கினால் தன்னை சுட்டு விடுங்கள் என்று கூறியது, தனது குடும்பத்தை இறுதிவரை களத்திலேயே வைத்திருந்தது, எளிமையாக வாழ்ந்தது, முன்னின்று போர் புரிந்தது  என்று மற்ற வீரர்களுக்கு முன்னதாரணமாக திகழ்ந்தார். அவர் உருவாக்கிய சூழலில் நூற்றக்கணக்கான திறமையான தளபதிகளும், ஆயிரக்கணக்கான ஓர்மை கொண்ட புலிவீரர்களும் உருவாகினர். புலிப்படை என்பது பிரபாகரன் என்ற தோட்டக்காரர் உருவாக்கிய விளைச்சல், ஒர்  அதியுச்ச திறமை கொண்ட  குழுக்களின் குழு.  அவர்களைப்போன்ற சிறந்த உறுதியான குழுக்களை வேறு யாரும்  இதுவரை உருவாக்கி இருக்கிறார்களா என்பது சந்தேகமே.  இதுதான் இருப்பதிலேயே பிரபாகரன் அவர்களின் முக்கியமான தலைமைச் செயல்பாடு. போர் உத்திகள் வகுப்பது என்பதெல்லாம் இரண்டாம் பட்சம்தான். அதை அவரின் படைத்தளபதிகளே பெரும்பாலும் பார்த்துக்கொள்வார்கள்.

2. காலப்போக்கில் எத்தனையோ மிச்சிறந்த தளபதிகளை இழந்தாலும், புலிகள் இயக்கம் சரியவில்லை. மேலும் அதிகமாக புதிய தளபதிகள் வளர்த்தெடுக்கப்பட்டு இயக்கம் முன்னேறிச்சென்றது. புலிகள் இயக்கம் மீளெழும்பும் (Resilient) இயக்கம், நொறுங்கும் (fragile) இயக்கம் அல்ல. பிரபாகரன் இல்லாவிட்டாலும் அவ்வியக்கம் தொடர்ந்திருக்கும் என்று ஆய்வாளர் தராகி சிவராம் பலமுறை குறிப்பிட்டுள்ளார். இது ஏனென்றால் குறிக்கோளை அனைவரும் ஏற்றுக்கொண்டு இறுக்கமான நம்பிக்கையுடன் ஒரு பண்பாட்டின் மூலம் செயல்படுவார்கள்.  தலைவர் குறிக்கோளை மாற்றவேண்டும் என்று நினைத்தாலும், குழுக்கள் விடமாட்டார்கள். அவ்வாறான தலைவரை நம்பிக்கை துரோகியாகவே பார்த்து தலைமையை மாற்றிவிடுவார்கள். குழுக்களின் குழுவில் பிரபாகரன் போன்று “குறிக்கோளிலிருந்து நான் விலகினால் என்னை  சுட்டுவிடுங்கள்” என்று கூறுபவர்தான் தலைவராகவே இருக்க முடியும்.  தலைவர் என்பவர் அவ்வாறான குழுக்களை உருவாக்கத்தான் தேவை. அதன் பின்பு அது தனக்கென்று ஒரு உயிர் பெற்றுவிடும். அதை எந்த ஒரு தனி ஒருவானாலும் திசை மாற்றமுடியாது. நமது உடலில் காயம் பட்டால் எவ்வாறு உடல் சரி செய்து கொள்கிறதோ, அதுபோல ஏற்படும் பிழைகளை இழப்புகளை அதுவே சரி செய்து கொள்ளும். குறிக்கோளை விடாப்பிடியாக நிற்காமல் துரத்தும். இதுதான் 21-ஆம் நூற்றாண்டுக்கான அமைப்புகளின் வடிவமைப்பு.

“The future will take the form of organic networks, resilience engineering, controlled flooding, a world without stop signs.” [1]

புலிப்பண்பாடு  நிற்கும்வரை புலிகளை அழிக்க முடியாது,  இழப்புகளை ஈடுகட்டி மீளெழும்பும் . அப்படியென்றால் ஏன் 2009-இல் இயக்கம் நொறுங்கியது என்று கேள்வி எழும். மாறிய உலகச்சூழலினால் போரில் பின்னடைவு ஏற்பட்டபொழுது, இயக்கம் அழியாமல் இருக்கவேண்டுமானால், சிறுசிறு குழுவாக பிரிந்து செயல்படவேண்டும், ஆனால் அதற்கேற்றபடி நிலப்பரப்போ, மக்கள் நிறைந்த நகர்புறமோ கிடையாது. மேலும் எந்த வாய்ப்பும் இன்றி மக்களையும் சேர்த்து சிங்களம்  இனப்படுகொலை செய்தது. முடிவில் புலிகளின் புலிப்பண்பாடு ஈழத்தில் முடிவுக்கு வந்தது. அதன் மூலம் புலிகள் மீளெழும்  தன்மையை இழந்தனர்.

புலிகளை  அழிப்பது அவ்வளவு எளிதானது  அல்ல. அது  இந்தியாவாலோ சிங்களத்தாலோ முடியாத காரியம்.  புலிகள் எதிரிகளைவிட மிகச்சிக்கலான அமைப்பு   ஒரு உலக வலைப்பின்னலை உடைக்க இன்னொரு உலக வலைப்பின்னலால் மட்டுமே உடைக்க  முடியும்.   முடிவில் ஒரு பெரிய உலக நாடுகளின் கூட்டு சதியால் உருவாக்கிய வலைப்பின்னலே  புலிகளை அழித்தது.

புலிகளுக்கு நேர் மாறானது திராவிட இயக்கங்களின் கட்டமைப்பு. ஒரு தலைமை திட்டமிட்டு அனைத்தும் செய்யப்படும். விளைவு என்னவானது? தலைமைகள் தவறான கைக்கு சென்றன, அல்லது தலைவரின் ஆணையால் குறிக்கோள்கள் திசை திரும்பின. திராவிட இயக்கங்களின் சிக்கல் என்பது “கட்டமைப்பு” சிக்கல். எந்த தலைமை வந்தாலும் “மேலிருந்து கீழாக” கட்டமைக்கப்படும் அமைப்புகள்,  காலப்போக்கில் இப்படித்தான் அது முடியும்.  திராவிடம் அழிவதற்கு எதிரிகள் தேவையில்லை. அவர்களின் தலைமைகளை அக்காரியத்தை சிறப்பாகச் செய்கிறார்கள். மேக்கிரிசுட்டல்  கூறிய எந்த ஒரு தலைமைப் பண்பும் அவர்களிடம் இல்லை. இன்றைய தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் வளரவேண்டுமானால்  தலைமைப் பண்புகளை பிரபாகரனிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ளவேண்டும், திராவிடத்திலிருந்து அல்ல. ஆனால் என்னவோ தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் திராவிட சாயலிலேயே கட்டமைக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.

3. இந்தியா-புலிகள் இடையேயான போரில், புலி வீரர்களின் எண்ணிக்கை 2000, ஆனால்  இந்தியப்படைகள்  100,000 படைவீரர்களையும் விமானப் படையையும்  கப்பல் படையையும் கொண்டிருந்தது. அப்படி இருந்தும்  இந்தியப்படைகள் இலக்கை எட்ட முடியாமல் பின்வாங்கியது. இது எப்படி நடந்தது? புலிகள் சிறு சிறு குழுக்களாக பிரிந்து வாய்ப்பு கிடைக்கும் இடத்தில் எல்லாம் கொரில்லா தாக்குதல் நடத்தினார்கள். ஒவ்வொரு குழுவுக்கும்  அவ்வாறான அதிகாரம் இருந்தது. 2000 பேர் 100,000 பேரை எதிர்கொள்ள வேண்டுமானால், தங்களது ஆற்றலை 50 மடங்கு அதிகரிக்கவேண்டும். அதை குழுக்களின் குழுவால் மட்டுமே முடியும். மாறாக ஒரு தலைமை மேலிருந்து திட்டமிட்டு மற்றவர்கள் அதைப் பின்பற்றி சாதிக்க முடியாது.
4. சிங்களப்படை வருடக்கணக்கில் நகர்வுகளை மேற்கொண்டு புலிகளின் இடங்களைப் பிடிக்கும். ஆனால் புலிகள் அவற்றை ஓயாத அலைகள் போன்ற நடவடிக்கைகள்  மூலம் சில வாரங்களில் பிடித்து விடுவர். இது எப்படி சாத்தியமானது?   சிங்களப்படை மேலிருந்து கீழாக இயங்கும் படை. உயர் தளபதி கட்டளை இடுவார், அதை கீழுள்ளவர்கள் நிறைவேற்றுவர். ஒவ்வொரு நகர்வுக்கும் மேலதிகாரியின் உத்தரவுக்கு காத்து நிற்பர். ஆனால் புலிகளின் படைகள் கீழிருந்து மேலாக நெருக்கமான குழுக்களால் கட்டி எழுப்பப்பட்டது. எப்படி ஒரு  கால்பந்தாட்ட அணியில் வீரர்கள் களநிலவரத்தை அறிந்து தாமாக  வேகமாக நகர்வார்களோ, அதுபோல புலிப்படைகள்  நகரும். படை நகர்த்தும் தளபதிகளுக்கும் பிரபாகரனுக்கும் நெருக்கமான நட்பும் நம்பிக்கையும், ஒருவருக்கு  இன்னொருவரைப் பற்றிய தெளிவான புரிதல் இருப்பதாலும், கள நிலவரத்திற்கேற்றபடி எவ்வாறு நகரவேண்டும் என்று அவர்களுக்கு தானாகவே தெரியும். அவர்களுக்குள் மணிக்கணக்கில் பேசி விளங்க வேண்டியதில்லை. ஒருவரின் நகர்வுகளிலிருந்து மற்றவர்கள் என்ன செய்யவேண்டும் என்று தானாகப் புரிந்துகொள்வார்கள். இதனால் அதிவேகமாக புலிப்படைகள் நகர்ந்தன. சிங்களப்படைகள் அதிகாரிகளின் உத்தரவுக்கு காத்து நின்றதால் மெதுவாக நகர்ந்தனர். அவர்களுக்கு உத்தரவு வரும் முன் புலிகள் களநிலவரத்தையே மாற்றி  பெருங்குழப்பதை உருவாக்குவர். முடிவில் புலிகளுக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல் தோற்றனர். எப்படி நெல்சனின் தளபதிகள் ஒவ்வொருவரும் நெல்சனாக செயல்பட்டார்களோ [1,4], அப்படியே புலிகளின் ஒவ்வொரு தளபதியும் பிரபாகரனாக செயல்பட்டார்கள். என்னுடைய ஊகம் என்னவென்றால் பிரபாகரன் உத்தரவு பிறப்பித்துதான் தளபதிகள் போரின் நடுவில் ஒவ்வொரு அடியும் எடுக்கவேண்டும் என்பதல்ல. களத்தில்  உள்ள தளபதிகளுக்குத்தான் களநிலவரம் நன்கு தெரியும் என்பதால், நகர்வுகளை அவர்களே மேற்கொள்ளும்  அதிகாரம் அளிக்கப்பட்டிருக்கும்.  அவ்வாறு இல்லையென்றால் புலிகளால் அவ்வளவு வேகமாக நகர்ந்திருக்க முடியுமா என்பது  சந்தேகமே. ஆனாலும் இது உறுதி செய்யப்படவேண்டும்.

.

5. புலிகள் போர் உத்திகளில் முன்னோடிகளாக இருந்தாலும், அவர்களின் உண்மையான பலம் அதுவல்ல. அவர்களின் பலம் என்பது புலிப்பண்பாடும், அவர்கள் குழுக்களின்  குழுவாக இறுக்கமான நட்பினாலும் நம்பிக்கையினாலும் கட்டி அமைக்கப்பட்டிருந்தது தான். அவர்களின் கூட்டு பலம் என்பது  தனி உறுப்பினர்களின் பலத்தின் கூட்டலை விட அதிகம் (As a team they were more powerful  than the sum of the parts). இதை மற்ற இயக்கங்களில் காண முடியாது. இது சிக்கலான அமைப்புகளின் (Complex systems) ஒரு தன்மை.  புலிகள் உண்மையிலேயே புரிந்து கொள்வதில் கடினமான சிக்கலான அமைப்பு.

இன்றைய தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் பலமடங்கு வலிமை பெறவேண்டுமானால், புதிய உத்திகளைத் தேடுவதைவிட தங்களது அமைப்புகளை புலிகளைப்போன்று குழுக்களின் குழுவாக  அமைப்பு மாற்றத்தை உருவாக்கவேண்டும்.   இனிமேல் ஒரு நல்ல தலைமையைத் தேடுகிறோம் என்றால், அவர்கள் கட்டளை இடுபவராக இருக்கக்கூடாது. அவர் புலிப்பண்பாட்டை இன்றைய தேவைக்கேற்ப உருவாக்கி, நெருக்கமான நம்பிக்கையினால் இணைக்கப்பட்ட குழுக்களை உருவாக்குகிறாரா என்று பார்க்கவேண்டும். தெளிந்த சிந்தனையும், சிறந்த முன்னதாரணமாகவும், நெறிதவறாதவராகவும்  இருக்கிறாரா என்று பார்க்கவேண்டும்.

இன்றைய  தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கள் குழுக்களின் குழு  முறையில் எவ்வாறு செயல்பட வேண்டும் என்பது இன்னொரு கட்டுரையில் விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது [4].

6. புலிகள் பல நெருக்கமான குழுக்களின் குழுவாக இருந்ததால், தேவைக்கேற்ப விரைவில் உருமாறிக்கொள்ளும் தன்மை கொண்டவராக இருந்தனர். பொதுவாக பெரும்பாலும் பல குழுக்களாகப் பிரிந்து தாக்குதல் நடத்தினாலும், பெரிய தாக்குதலுக்கு உடனடியாக  பெரும்படையாக உருமாறுவர்.  அதனால் அவர்கள் கொரில்லாப் படைகள் போன்றும் போரிடுவர், மரபுவழிப்படையாகவும் போரிடுவர். தேவைக்கேற்ப உருமாறிக்கொள்வர்.  இவ்வாறு தேவைக்கேற்ப மாறுவது குழுக்களின் குழுவால் மட்டுமே முடியும் [1].  அதுபோன்ற அமைப்புகளே  பிழைக்கும் வாய்ப்புகள் அதிகம். இத்தன்மை  மேலிருந்து கீழாக செயல்படும் அமைப்புகளுக்குக் கிடையாது.

7. பிரபாகரனை சிலர் சர்வாதிகாரி என்று பார்க்கின்றனர். இது தலைவரை ஒரு கட்டளை இடும் அதிகாரியாகப் பார்ப்பதினால் வரும் பிழை. பிரபாகரன் அவர்கள் அதிகாரத்தை தளபதிகளிடம் பகிர்ந்தளித்து குழுக்களின் குழுவாக செயல்பட்டவர். அவரின் முக்கிய வேலை என்பது தோட்டக்காரர் போன்றது, கட்டளை இடுவது அல்ல. புலிகள் அனைவரும் ஒரு குறிக்கோளில் ஒரே உணர்வுடன் நம்பிக்கையுடன் செயல்பட்டவர்கள். சொல்லப்போனால் ஒவ்வொருவரும் ஒரு பிரபாகரன்தான். ஒருவருக்கு என்ன ஆபத்தோ, அதேதான் அனைவருக்கும். இங்கு சர்வாதிகாரம் எங்கிருக்கிறது? சொல்லப்போனால் திராவிட இயக்கங்களுக்குத்தான்  சர்வாதிகாரம்  நன்றாகப் பொருந்தும். தலைவர் தனது சுயநலத்திற்காக அதிகாரத்தைத் தக்கவைத்துக்கொள்ள என்ன ஆட்டம் வேண்டுமானாலும் ஆடுவார். குழுக்களின் குழு முறை என்றுமே மேலிருந்து கீழாக இயங்கும் முறையை விட  சிறந்த சனநாயகம். புலிகளின் ஆற்றல் என்பது   குழுக்களின் குழுவில் உள்ளடங்கிய சனநாயகப் பண்புகளிலிருந்தே வருகிறது.  ஒரு இயக்கம் தேர்தலில் போட்டி இடுவதால் மட்டுமே அது சனநாயகப் பண்புகள் கொண்ட இயக்கமாகாது. அதுபோல போரிடுவதால் ஒரு அமைப்பு சர்வாதிகார இயக்கமாக ஆவதும் கிடையாது. ஒரு இயக்கம் எவ்வாறு கட்டமைக்கப்படுகிறது, எவ்வாறு அதிகாரம் பகிரப்படுகிறது என்பதே சனநாயகப் பண்புகளை தீர்மானிக்கிறது.

.

8. குழுக்களின் குழுவில் விரைந்த சோதனைகளும் கற்றலும் நடக்கும், அமைப்பு வெகு வேகமாக வளரும். இதனால்தான் புலிகள் இயக்கம் தோன்றியதிலிருந்து விரைந்து கற்று அசுரவேகத்தில் வளர்ந்தனர். மேலிருந்து கீழாக இயங்கும் அமைப்பில் அனைத்தும் மெதுவாகவே நகரும். கற்றலே இல்லாமல் தேங்கும் ஆபத்தும் ஏற்படும். இன்று திராவிட இயக்கங்கள் அதுபோன்ற தேக்கநிலையிலேயே பல பத்தாண்டுகளாக உள்ளன. இன்றைய தமிழ்த்தேசிய இயக்கங்கங்களும் இதுபோன்ற மந்த நிலையை அடைய வாய்ப்பிருக்கிறது. அவர்கள் வெகுவேகமாக வளரவேண்டுமானால், தங்களை புலிகளைப் போன்று மறுசீரமைத்து கற்றலுக்கு சோதனைகளுக்கும் அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கவேண்டும்.

9. புலிகள் இயக்கத்திலிருந்த அனைவரும் ஒற்றைக் குறிக்கோளைக் கொண்டு, இறுக்கமான நம்பிக்கை கொண்டு, ஒரே சிந்தனையுடன் ஓருயிராக புலிப்பண்பாட்டின் அடிப்படையில் கட்டப்பட்ட  குழுக்களின் குழு. மெக்கிரிசுட்டல் அவர்கள்  இந்த அமைப்பு முறையை  கற்றது   ஈராக்கின் குழுக்களிடமிருந்து என்று கூறினாலும், ஆழ்ந்து ஆராய்ந்தால் இதை முதன்  முதலில் நடைமுறைப்படுத்தி மாபெரும் வெற்றிகளைப் பெற்றவர்கள் புலிகள்தான். மெக்கிரிசுட்டல் இந்த அமைப்பு முறையை புரிந்துகொண்ட காலம் 2004-2006 ஆண்டுகளில் [1]. அப்பொழுதான் குழுக்களின் குழு முறைக்கு எதிர் உத்திகளை வகுத்தார். இந்த பொறிமுறைகள் சிங்களத்திற்கு இறுதி யுத்தத்தில் கற்பிக்கப்பட்டிருக்க அதிக வாய்ப்புகள் உள்ளன. இதை ஏற்கனவே இன்னொரு கட்டுரையில் ஆராய்ந்திருக்கிறோம் [3].

பிரபாகரன் அவர்கள் அதி புத்திகூர்மை கொண்ட தலைவர். போர் உத்திகளில் மட்டுமல்ல, எவ்வாறு சிறந்த அமைப்புகளை உருவாக்குவது என்பதிலும் முன்னோடியாக இருந்தவர். நாம் புலிகளிடமிருந்து   கற்பது என்பது என்றும் முடிவுறாததாகவே இருக்கும். நான் “ஈழப்போரிலிருந்து கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடங்கள்” என்ற தொடரை எழுதி முடித்தபின், ஓரளவு  முக்கியமான அனைத்து உத்திகளையும் கண்டறிந்துவிட்டேன் என்றே நினைத்தேன், ஆனால் இக்கட்டுரையை எழுதும் பொழுதுதான் எவ்வளவு பெரிய ஓட்டை விட்டிருக்கிறேன் என்பது புலப்படுகிறது. பிரபாகரன் அவர்களையும், புலிகளையும், ஈழப்போரையும் என்றுமே யாராலும் முழுதாகப் புரிந்துகொள்ள முடியாது. புதுப்புது தத்துவங்களின் வழியாகப் பார்க்கும்பொழுதே, நமது பார்வை மேலும் விரிவடையும். ஈழப்போர் நமக்கு தொடர்ந்து பாடங்களை கற்பித்துக்கொண்டே இருக்கும்.

சுபார்ட்டாவுக்கும் ஏதென்சுக்கும் இடையே 27 ஆண்டுகள் நடந்த (431-404 BC) பெலோப்பினீசியப் போரை வரலாறாக எழுதிய துசிடிடிசு,   அப்போரை “அனைத்து காலத்திற்குமான பொக்கிசம்”  ( A possession for all time) என்று வர்ணித்தார் [5,6]. விருப்பு வெறுப்பின்றி உள்ளதை உள்ளபடியே, எந்த உணர்வுகளுக்கும் பாரபட்சத்திற்கும் இடமளிக்காமல் போர் வரலாற்றை எழுதினார். அந்நூல் இன்றும்  உலகப் பல்கலைக்கழகங்களில் பாடமாகக் படிக்கப்படுகிறது, அதிலிருந்து புதுப்புது பாடங்களை இத்தனை ஆண்டுகள் கழித்தும் கற்றுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். வரலாறு என்பது மீண்டும் மீண்டும் திரும்பும்; அப்படியே இல்லாவிட்டாலும் அது பழமையின் சாயலிலே தோன்றும். அதனால்தான் வரலாற்றைக் கல்லாதவர்கள் மீணடும் அதே தவறை இழைப்பார்கள். ஆய்வாளர் பரணி கிருஷ்ணரஜனி [7] அவர்கள் ஈழப்போர் என்பது   பெலோப்பினீசியப் போரைப் போன்று பாரிய தத்துவத் தாக்கத்தை உலகில் ஏற்படுத்தும் என்ற பார்வையைக் கொண்டுள்ளார். பெலோப்பினீசியப் போர் என்பது அன்றைய உலகில் ஒரு பேரரசை நிறுவிய ஏதென்சு  எவ்வாறு ஒன்றுக்குமே ஆகாத ஒரு சாதாரண விசயத்திற்காக ஆரம்பிக்கப்பட்ட போர் முப்பது ஆண்டுகள் இழுத்தடித்து ஏதென்சின் பேரரசை அழித்தது என்பதைப் பற்றியது. இதிலிருந்து வல்லரசுகளுக்கான பாடங்கள் நிறைந்துள்ளன. அதனால்தான் இது இன்றும் ஆர்வமாகப் படிக்கப்படுகிறது. ஆனால் ஈழப்போர் என்பது ஒரு சிறு தேசம் உலக நாடுகள் அனைத்தும் ஒன்று திரண்டு எதிர்த்த பொழுதும் இறுதிவரை தனது விடுதலைக்காக நின்று போராடிய தனித்துவமான கதை. இதிலிருந்து விடுதலை அடைய நினைக்கும் தேசியங்களுக்கான பாடங்களும் வழிகாட்டல்களும் நிறைய உள்ளன. ஈழப்போரும் பெலோப்பினீசியப் போரைப் போன்று உலக வரலாற்றில் பெரிய தத்துவத் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவதற்கேற்ற  கூறுகள் உள்ளன.

ஈழப்போர் என்பது உலகத்திற்கு பொக்கிசமா எனபதை காலம்தான் சொல்லவேண்டும். ஆனால் என்னால் ஒன்றை உறுதியாகக் கூறமுடியும். ஈழப்போரும் புலிகளின் வரலாறும்  நாம் என்றென்றும்  கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய ஈடு இணையற்ற பொக்கிசம்.

பி.கு: புலிகளிடமிருந்து என்ன கற்றுக்கொள்ளலாம் என்ற பார்வையில்தான் இக்கட்டுரை எழுதப்பட்டுள்ளது. அவர்கள் செய்த எல்லாவற்றையும்  நியாப்படுத்துவதல்ல. அதுபோல ஆயுதப்போராட்டம்தான் செய்யவேண்டும் என்று கூறுவதும் அல்ல.

 

1. McChrystal, Gen Stanley, et al. Team of teams: New rules of engagement for a complex world. Penguin, 2015.
2. ஈழப்போரிலிருந்து நாம் கற்கவேண்டிய பாடங்கள் – பகுதி 3 https://sethusubbar.wordpress.com/2019/01/27/eelamlesson3/
3. ஈழப்போரிலிருந்து நாம் கற்கவேண்டிய பாடங்கள் – பகுதி 4, https://sethusubbar.wordpress.com/2019/02/24/eelamlesson4/
4. குழுக்களின் குழு: தமிழ்தேசியத்திற்கான ஒரு மறுசீரமைப்பு, https://arivukkadal.com/2019/10/12/teamofteams/
5. The History of the Peloponnesian War, Thucydides.
6. Gaddis, John Lewis. On grand strategy. Penguin Books, 2019.
7. பரணி கிருஷ்ணரஜனி,  தூசிடிடேஸ் – சன்சூ – கௌடில்யர் – வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன். -3, http://www.velichaveedu.com/15319-5-a/?fbclid=IwAR0gRxEYJP-JCwXX_4Iye44ACoGwW8hRLtxlQb4ko1Y_lhACeWl5xb57uWg

 

https://sethusubbar.wordpress.com/2019/10/20/leadership/?fbclid=IwAR3tiPV9uqgrPEdHbjmVKCnFl8UPC5iBUcrwYlPG7mHcm2_yrO6Zdu9u_DY

மாபெரும் த‌லைவ‌ர் 26
ச‌ம‌ர்க‌ள‌ நாய‌க‌ன்  27
புல‌னாய்வு  28
அகிம்சை 29 

 

 

அண்ண‌ன் திலீப‌னுக்கு , பிற‌ந்த‌ நாள் வாழ்த்துக்க‌ள் 

இந்த‌ க‌ரும்புலி ம‌ற‌வ‌ரின் புகைப் ப‌ட‌த்தை சிறு வ‌ய‌திலே பார்த்து இருக்கிறேன் , நான் நினைத்தேன் இவ‌ர் எம் தேச‌த்தில் பிற‌ந்து வ‌ள‌ந்தார் என்று , த‌மிழ் நாட்டில் பிற‌ந்து  எம் போராட்ட‌த்துக்கு நேர‌ம் பார்த்து உயிர் தியாக‌ம் செய்த‌ இந்த‌ க‌ரும்புலி ம‌ற‌வ‌னுக்கு( வீர‌ வ‌ண‌க்க‌ம்   ) 

 

எனக்கு தெரிந்து இந்த விடியோ 150தரம் பார்த்து விட்டேன் இன்னும் பார்போன் என்ன ஒரு மாஸ்.

Remi Sebamali