தமிழகச் செய்திகள்

சென்னை ஓமந்தூரார் அரசினர் தோட்ட வளாகத்தில் தமிழ்நாடு அரசு சார்பில் அமைக்கப்பட்டுள்ள முன்னாள் முதல்வர் கருணாநிதியின் முழு உருவ வெண்கலச் சிலையை குடியரசு துணைத் தலைவர் வெங்கய்ய நாயுடு திறந்து வைத்தார்.

இன்று மாலை சிலையைத் திறந்து வைத்துப் பேசிய குடியரசு துணைத் தலைவர் வெங்கய்ய நாயுடு, "பிற மொழிகளைக் கற்பதிலோ பேசுவதிலோ தவறு இல்லை. ஆனால், தாய்மொழிக்கு முன்னுரிமை தர வேண்டும். பிற மொழிகளை எதிர்க்க வேண்டாம். நம் மொழியை ஆதரிப்போம்," என்று கூறியுள்ளார்.

தமிழ்நாடு சட்டப் பேரவையில் 110 விதியின் கீழ் அறிவிப்பு வெளியிட்டுப் பேசிய முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின் கூற்றுப்படி, ஓமந்தூரார் அரசினர் தோட்ட வளாகத்தில் பல்நோக்கு உயர் சிறப்பு மருத்துவமனையின் முன்னால் அண்ணா சாலை ஓரத்தில் கருணாநிதி சிலை அமைக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டது.

கலைவாணர் அரங்கில் நடந்த விழாவில் நீர்வளத்துறை அமைச்சர் துரைமுருகன் வரவேற்புரை ஆற்றியபோது, "ஓமந்தூரார் வளாகத்தில் சட்டப்பேரவையை செங்கல், செங்கல்லாகச் செதுக்கியவர் மு.கருணாநிதி. கருணாநிதியின் சிலையைப் பார்த்தவுடன் நெஞ்சம் உருகிவிட்டது. நேரில் பார்ப்பதைப் போலவே சிலை வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.

• சென்னையில் பிரதமர் மோதி: முதலமைச்சர் ஸ்டாலின் முன்வைத்த கோரிக்கைகள்
• கச்சத்தீவு விவகாரம்: "தமிழ்நாடு முதலமைச்சரின் கருத்து சாத்தியமற்றது" - இலங்கை கடல் தொழில் அமைச்சர்
• மு.க.ஸ்டாலின் அரசியல் வாழ்க்கை: உலக வங்கி பாராட்டு; உள்ளூரில் அவதூறு

கருணாநிதியின் சிலையை வைக்கப் பொருத்தமான இடத்தை முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின் தேர்வு செய்துள்ளார். அண்ணா சாலையில், காமராஜர், பெரியார், அண்ணா சிலைகளுக்கு அடுத்ததாக, இப்போது கருணாநிதியின் சிலையும் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்தச் சிலையைத் திறந்து வைத்து, வரலாற்றில் இடம்பிடித்துள்ளார் குடியரசு துணைத் தலைவர் வெங்கய்ய நாயுடு," என்று கூறினார்.

நிகழ்ச்சியின்போது பேசிய முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின், "இன்று எழுப்பப்பட்டு இருக்கக்கூடிய சிலைக்கு இருக்கும் சிறப்பு, தந்தை பெரியாருக்கும் பேரறிஞர் அண்ணாவுக்கும் இடையில் நம்முடைய முத்தமிழறிஞரின் சிலை அமைந்திருக்கிறது.

தற்போது மருத்துவமனையாகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தாலும், அது கம்பீரமாகக் கலைஞர் அவர்களின் கனக் கோட்டையாகவே எழுந்து நிற்கிறது. அங்குதான் அவருடைய சிலை எழுப்பப்பட்டுள்ளது," என்று கூறினார்.

முன்னாள் முதல்வர் கருணாநிதியின் சிலையைத் திறந்து வைத்துப் பேசிய குடியரசு துணைத் தலைவர் வெங்கய்ய நாயுடு, "இந்தியாவின் ஆற்றல் வாய்ந்தவர்களில் முக்கியமானவர் கருணாநிதி," என்று கூறினார்.

மேலும், "கருணாநிதி சிலையைத் திறந்து வைத்ததில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். அவர், அடித்தட்டு மக்களின் நலனையே நோக்கமாகக் கொண்டு பாடுபட்டவர். மிகச் சிறந்த நிர்வாகியாக விளங்கியவர். நாட்டின் மிகச் சிறந்த பேச்சாளர்களில் ஒருவர்.

கருணாநிதி ஏழை, எளிய மற்றும் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்காக பாடுபட்டவர். சமூக நீதிக்காக பாடுபட்டவர். கொள்கை, செயல்படும் விதம், சுறுசுறுப்பு என அனைத்து விதத்திலும் சிறப்பானவர். மாற்றுக் கருத்துகள் இருந்தாலும், கருணாநிதியின் செயல்பாடுகளை வியப்போடு பார்த்துள்ளேன். சிறந்த தொலைநோக்குப் பார்வை கொண்டவர். தங்களை செயல்பாடுகளில் மக்களை முன்னிறுத்திய தலைவர்களில் கருணாநிதியும் ஒருவர்.

என் மாணவப் பருவத்தில் இருந்தே அண்ணா, கருணாநிதியின் பேச்சைக் கேட்டுள்ளேன். நான் அவருடன் கலந்துரையாடி உள்ளேன். அவரின் சிந்தனையால் இளம் வயதிலேயே மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டேன்.

சென்னை என் மனதுக்கு நெருக்கமானது. அரசியலில் இருந்தபோது கருணாநிதியுடன் நீண்ட காலம் பயணித்துள்ளேன். அவருடன் கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்துள்ளன. அரசியல்வாதிகள் ஒருவரை ஒருவர் மதிக்க வேண்டும்.

எந்தக் கட்சியைச் சார்ந்தவராக இருந்தாலும், அவர்கள் மக்களுக்காக உழைப்பதால் ஒருவரை ஒருவர் மதிக்க வேண்டும்.

இந்தியா வலிமையான அரசாக மாறி வருகிறது. நிலையான அரசாங்கம் நம்மிடம் உள்ளது. நிலையான தலைமை உள்ளது. பல்வேறு அரசியல் கட்சிகள் மாநிலங்களை ஆளுகின்றன. ஆனால், நாம் அனைவரும் மக்களின் நலனுக்காக மாநிலத்தின் நலனுக்காக ஒன்றாகப் பணியாற்ற வேண்டும் என்பதே என் கருத்து.

மாநிலங்கள் வளர்ந்தால், நாடும் வளர்ச்சியடையும். மாநிலங்களின் வளர்ச்சி இல்லாமல் நாடு முன்னேற முடியாது. இதைக் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். மாநில அரசுகளும் மத்திய அரசும், சாதி, மதம், இனம், மொழி என்று அனைத்துக்கும் அப்பாற்பட்டு, ஒன்றாக இணைந்து டீம் இந்தியாவாகப் பணியாற்ற வேண்டும்.

நாம் எப்போதும் நம் தாய்மொழிக்கு முக்கியத்துவம் வழங்க வேண்டும். அதை எப்போதும் மறக்கக் கூடாது.

ஒவ்வொருவருக்கும் தாய்மொழி என்பது பார்வைக்குச் சமமானது. பார்வையை இழந்தால் எப்படி எதுவும் தெரியாதோ அதைப் போன்ற நிலையே தாய் மொழியை இழந்தாலும் ஏற்படும்.

தாய்மொழியைப் போற்றி, வளர்க்க வேண்டும். எங்கு சென்றாலும், பிறந்த ஊரையும் தாய்மொழியை மறக்கக் கூடாது.

பிற மொழிகளைக் கற்பதிலோ பேசுவதிலோ தவறில்லை. ஆனால், தாய்மொழிக்கு முன்னுரிமை தரவேண்டும். அனைத்து இளைஞர்களிடமும் தாய்மொழிக்கு முக்கியத்துவம் தருமாறு நான் கேட்டுக் கொள்கிறேன். 'மம்மி, டாடி' கலாச்சாரத்தைக் கைவிடுங்கள்.

பிற மொழிகளை எதிர்க்க வேண்டும். நம் மொழியை ஆதரிப்போம்," என்று கூறினார்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61619346

இந்தியாவின் ராமேஸ்வரத்திற்கும் இலங்கையின் நெடுந்தீவிற்கும் இடையில் அமைந்துள்ள மிகச் சிறிய தீவான கச்சத் தீவை மீட்க வேண்டுமென அடிக்கடி குரல்கள் எழுகின்றன. அந்தத் தீவை இந்தியா தாரைவார்த்துக் கொடுத்ததாகவும் குற்றம்சாட்டப்படுகிறது. உண்மையில் இந்த விவகாரத்தில் நடந்தது என்ன?

இதில் பாக் நீரிணைப் பகுதி என்பது இலங்கையின் வடக்கு கடற்கரைக்கும் இந்தியாவின் தென்கிழக்குக் கடற்கரைக்கும் இடைப்பட்ட பகுதியே பாக் நீரிணை எனப்படுகிறது. 1755லிருந்து 1763வரை சென்னை மாகாணத்தின் ஆளுநராக இருந்த ராபர்ட் பாக்கின் பெயர்தான் இந்த நீரிணைக்குச் சூட்டப்பட்டிருக்கிறது. பாக் நீரிணைப் பகுதியை ஒரு கடல் என்றே சொல்ல முடியாது. பவளப் பாறைகள், மணல் திட்டுகள் அதிகம் இருப்பதால் இந்தப் பகுதியில் பெரிய கப்பல்கள் செல்ல முடியாது.

இந்தியாவின் ராமேஸ்வரத்திலிருந்து 12 மைல் தொலைவிலும் யாழ்ப்பாணத்தின் நெடுந்தீவிலிருந்து 10.5 மைல் தொலைவிலும் பாக் நீரிணைப் பகுதியில் அமைந்திருக்கும் ஒரு மிகச் சிறிய தீவுதான் கச்சத்தீவு. இதன் பரப்பு சுமார் 285 ஏக்கர். இதன் அதிகபட்ச அகலமே 300 மீட்டர்கள்தான். மனிதர்கள் யாரும் வசிக்காத இந்தத் தீவில் புனித அந்தோணியார் தேவாலயம் ஒன்றும் அமைந்திருக்கிறது. ஒவ்வொரு வருடமும் பிப்ரவரி - மார்ச் மாதங்களில் இந்தக் கோவிலில் இந்தக் கோவிலில் ஒரு வாரத்திற்கு வழிபாடு நடப்பது வழக்கம். 1983ல் இலங்கையில் இனப் பிரச்னை ஏற்பட்ட பிறகு இந்த வழிபாடு தொடர்ச்சியாக நடப்பது தடைபட்டது. 20ஆம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் ராமநாதபுரத்தைச் சேர்ந்த சீனிக்குப்பன் படையாச்சி என்பவர் இந்த ஆலயத்தைக் கட்டியதாகவும் தங்கச்சி மடத்தைச் சேர்ந்த பாதிரியார் ஒருவர் இந்தக் கோவிலில் பூசைவைப்பார் என்றும் கெஸட்டியர் சொல்கிறது. இரண்டாம் உலகப் போர் காலகட்டத்தில் பிரிட்டிஷார் இந்தத் தீவை, வெடிகுண்டுகளை வெடித்துப் பயிற்சி செய்யப் பயன்படுத்தினார்கள்.

• கச்சத்தீவு விவகாரம்: "தமிழ்நாடு முதலமைச்சரின் கருத்து சாத்தியமற்றது" - இலங்கை கடல் தொழில் அமைச்சர்
• கச்சத்தீவில் கூடிய இந்தியா, இலங்கை மீனவர்கள் - மனம் விட்டுப் பேச்சு நடத்த ஒப்புதல்
• கச்சத்தீவில் கண்டது என்ன? உயிர் பயம் காட்டிய படகு அனுபவம் - ஒரு செய்தியாளரின் பயணக்குறிப்பு

ராமநாதபுரம் ராஜாவின் ஜமீன்தாரி உரிமைகளை வைத்தே 1974வரை கச்சத்தீவு இந்தியாவின் ஒரு பகுதி என்ற வாதம் முன்வைக்கப்படுகிறது. ஆனால், இது தொடர்பான எல்லா ஆவணங்களும் புதுதில்லிக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டுவிட்டன. அவை தற்போது ரகசிய ஆவணங்களாகப் பராமரிக்கப்படுகின்றன. 1902ல் இந்தத் தீவை அவருக்கு இந்திய அரசு வழங்கியது. அவருடைய ஜமீனுக்காக அவர் வழங்க வேண்டிய பெஷ்குஷ் (குத்தகைத் தொகை) இந்தத் தீவையும் உள்ளிட்டே கணக்கிடப்பட்டது. இந்தத் தீவைச் சுற்றி மீன் பிடிக்கும் உரிமை, தீவில் மேய்ச்சல் உரிமை, வேறு காரியங்களுக்குப் பயன்படுத்தப்படும் உரிமை ஆகியவற்றை ராமநாதபுரம் ராஜா குத்தகைக்கு விட்டிருந்தார்.

இதற்கு முன்பாகவே 1880 ஜூலையில் முகமது அப்துல்காதர் மரைக்காயர் என்பவரும் முத்துச்சாமிப் பிள்ளை என்பவரும் ராமநாதபுரம மாவட்ட துணை ஆட்சியர் எட்வர்ட் டர்னர் பெயரில் ஒரு குத்தகைப் பத்திரத்தைப் பதிவுசெய்தார். சாயம் தயாரிப்பதற்காக 70 கிராமங்களிலும் 11 தீவுகளிலும் வேர்களைச் சேகரிக்க இந்த குத்தகை உரிமை வழங்கியது. அந்த 11 தீவுகளில் கச்சத் தீவும் ஒன்று. 1885ல் இதே மாதிரியான இன்னொரு குத்தகைப் பத்திரம் கையெழுத்தானது. 1913ல் ராமநாதபுரம் ராஜாவுக்கும் இந்தியவுக்கான வெளியுறவுத் துறை அமைச்சருக்கும் இடையில் ஒரு ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது. இந்தக் குத்தகைப் பட்டியலிலும் கச்சத்தீவின் பெயர் இடம்பெற்றிருந்தது. அதாவது, இந்தியா, இலங்கை ஆகிய இரு நாடுகளையும் ஆட்சி செய்த பிரிட்டிஷ் அரசு கச்சத்தீவை இந்தியாவின் ஒரு பகுதியாக அங்கீகரித்ததே தவிர, இலங்கையின் ஒரு பகுதியாகக் கருதவில்லை. 1948 செப்டம்பர் ஏழாம் தேதி மெட்ராஸ் எஸ்டேட் (அபாலிஷன் அண்ட் கன்வர்ஷன் இன்டு ரயத்வாரி) சட்டத்தின் கீழ் சென்னை மாகாணத்தில் ஜமீன்தாரி முறை ஒழிக்கப்பட்டபோது கச்சத்தீவு சென்னை மாகாணத்தின் ஒரு பகுதியானது.

1972ல் தமிழ்நாடு அரசால் பதிப்பிக்கப்பட்ட ராமநாதபுரம் மாவட்ட கெஸட்டியர், கச்சத்தீவை ராமநாதபுரம் மாவட்டத்தின் ஒரு பகுதியாகக் காட்டுகிறது. கச்சத்தீவின் சர்வே எண் 1250. இருந்தபோதும், கச்சத்தீவு ஒரு சர்ச்சைக்குரிய பகுதி என்ற வகையிலேயே அந்த விவகாரத்தை அணுகியது இலங்கை அரசு.

கச்சத்தீவு யாருக்குச் சொந்தம் என்ற பிரச்னை 1920களிலேயே துவங்கிவிட்டது. பாக் நீரிணை - மன்னார் வளைகுடா பகுதிகளில் எல்லையை வரையறுப்பதற்காக 1921 அக்டோபர் 24ம் தேதி கொழும்பு நகரில் சென்னை மாகாண அதிகாரிகளுக்கும் இலங்கை அதிகாரிகளுக்கும் இடையில் பேச்சுவார்த்தை நடைபெற்றது. அந்தக் கட்டத்தில் இலங்கை சார்பாக கலந்துகொண்ட சுங்க வரிக்கான முதன்மை கலெக்டர் ஹார்ஸ்பர்க், கச்சத் தீவு இலங்கைக்கு வரும்படி எல்லையை வகுக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால் மாநாட்டை நிறுத்திவிடலாம் என்று சொன்னார். இதை ஏற்காத இந்தியக் குழு, வேண்டுமானால் அந்தப் பகுதியின் மீன்பிடி உரிமையை மட்டும் தருவதாகச் சொன்னது. ஒப்பந்தமும் கையெழுத்தானது. ஆனால், இந்த ஒப்பந்தத்தை காலனி அலுவலகம் ஏற்கவில்லை. ஆகவே சட்டரீதியாக இந்த ஒப்பந்தம் நடைமுறைக்கே வரவில்லை.

இந்திய சுதந்திரத்திற்குப் பிறகும் இந்தப் பிரச்னை அவ்வப்போது எழுப்பப்பட்டது. இருந்தபோதும் இந்திய அரசு இந்த விவகாரத்தில் பெரிதாக ஆர்வம் காட்டவில்லை. 1967ல் தி.மு.க. பெரும் எண்ணிக்கையில் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களை மக்களவைக்கு அனுப்பியது. இதற்குப் பிறகு பெரிய அளவில் இந்த விவகாரம் அவையில் எழுப்பப்பட்டது. அப்போதெல்லாம் பிரஜா சோஷலிஸ்ட் கட்சி, சம்யுக்த சோஷலிஸ்ட் கட்சி, ஜனசங்கம் ஆகியவை தி.மு.கவுக்கு ஆதரவளித்தன. 1968 மார்ச்சில், ஒரு ஒத்திவைப்புத் தீர்மானம் தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவையில் பிரஜா சோஷலிஸ்ட் கட்சியால் கொண்டுவரப்பட்டது. ஆனால், இந்த காலகட்டத்தில், இந்த விவகாரத்தைக் கண்டுகொள்வதில்லை என்ற போக்கையே கடைபிடித்தது மத்திய அரசு.

1969ல் லண்டனில் காமன்வெல்த் மாநாடு நடந்தபோது, இலங்கைப் பிரதமர் டட்லி சேனநாயகவும் இந்தியப் பிரதமர் இந்திரா காந்தியும் நிலைமை மோசமாகும் வகையில் எதையும் செய்வதில்லை என ஒப்புக்கொண்டனர். மேலும், புனித அந்தோணியார் திருவிழாவின்போது, சாதாரண உடையணிந்த காவலர்களே அங்கு நிறுத்தப்படுவார்கள் என்பதையும் இருதரப்பும் ஏற்றுக்கொண்டனர்.

ராமநாதபுரம் ஜமீனின் ஆவணங்களைக் காட்டி தி.மு.க. அரசு கச்சத்தீவு இந்தியாவுக்கே சொந்தம் என்று கூறினாலும் மத்திய அரசு அதனை ஏற்கவில்லை. ஒருகட்டத்தில், அந்தத் தீவின் மீதான வரலாற்று உரிமை இந்தியாவிடம் இருந்ததா என ஆராயும்படி இந்திரா காந்தி தெரிவித்தார். ஒவ்வொரு தரப்பும் ஒவ்வொரு கருத்தை முன்வைத்தனர். 1973வாக்கில் கச்சத்தீவு மீதான உரிமையை இந்தியா விட்டுவிட முடிவுசெய்ததுபோலத் தெரிந்தது.

இதையடுத்து, தனது சட்ட அமைச்சரான செ. மாதவனுடன் இந்திரா காந்தியைச் சந்தித்த முதலமைச்சர் மு. கருணாநிதி கடுமையான எதிர்ப்பைத் தெரிவித்தார். இந்த விவகாரத்தில் தனது நிலைப்பாட்டை எழுத்து பூர்வமாகவும் பிரதமரிடம் அளித்தார் மு. கருணாநிதி. மாநில அரசு சேகரித்த ஆதாரங்களின்படி, "கச்சத்தீவின் மீது இலங்கை அரசானது ஒருபோதும் இறையாண்மை செலுத்தியதில்லை என்பதைச் சுட்டி்ககாட்ட போதுமான ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன. அநாதி காலம் தொட்டே தமிழ்நாடு கடற்கரையில் முத்து, சங்கு எடுக்கும் உரிமை ராமநாதபுரம் ராஜா உள்ளிட்ட தென்னிந்திய ஆட்சியாளர்களுக்கே உரியதாக இருக்கிறது என வரலாற்று ஆவணங்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. ராமநாதபுரம் ராஜா இலங்கை அரசுக்கு எந்தக் காலத்திலும் வாடகையோ, ராயல்டியோ செலுத்தியதில்லை" என முதலமைச்சர் மு. கருணாநிதி தனது கடிதத்தில் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

1970களில் இந்தியப் பிரதமராக இருந்த இந்திரா காந்திக்கும் இலங்கையின் பிரதமரான சிறிமாவோ பண்டாரநாயகவுக்கும் நல்ல நட்புறவு இருந்தது. "கச்சத்தீவு தொடர்பான பேச்சு வார்த்தை ஒரு கட்டத்தில் முறிந்துபோனது. அந்தத் தீவின் மீது இந்தியாவுக்கு இருக்கும் உரிமையை விட்டுத்தர வேண்டாம் என்று இந்திய அதிகாரிகளின் குழு பிரதமர் இந்திரா காந்தியிடம் வலியுறுத்தியது. உடனே சிறிமாவோ இந்திரா காந்தியைத் தொடர்புகொண்டு, தனக்கு உதவும்படி கோரினார். இல்லாவிட்டால் தனக்கு அரசியல் எதிர்காலமே இல்லாமல் போய்விடும் என்று சொன்னார். சிறிமாவோவின் சிக்கலான சூழ்நிலையைப் புரிந்துகொண்டார் இந்திரா காந்தி. இந்திய அதிகாரிகள் ஏதும் சொல்வதற்கு முன்பாகவே ஒப்பந்தத்தை முடிவுசெய்யும் வகையில் அதில் தலையிட்டார்" என இந்த ஒப்பந்தத்தின் பின்னணி குறித்து Ethnicity Versus Nationalism: The Devolution Discourse in Sri Lanka நூலில் குறிப்பிடுகிறார் பார்த்தா கோஷ்.

இந்தப் பின்னணியில்தான், 1974 ஜூன் 28ஆம் தேதி இந்திய அரசும் இலங்கை அரசும் ஒரு ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டன. அதன்படி, இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான எல்லைக்கோடு வரையறுக்கப்பட்டது. கச்சத் தீவு இலங்கைக்குச் செல்லும்படி இந்தக் கோடு வரையறுத்தது. இருந்தபோதும், அங்கே மீன் பிடிக்கும் உரிமையும் யாத்ரீகர்கள் அந்தத் தீவுக்கு விசா இன்றி செல்லும் உரிமையும் பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தன.

இந்திய மக்களவையில் இது தொடர்பாக விளக்கமளித்த அப்போதைய வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர் ஸ்வரண் சிங், "இந்த ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடப்பட்டிருப்பதன் மூலம் கடந்த காலத்தில் இரு தரப்பினரும் அனுபவித்தது போலவே மீன் பிடிக்கும் உரிமை, கப்பல்களைச் செலுத்தும் உரிமை, யாத்திரை செல்லும் உரிமை ஆகியவை எதிர்காலத்திலும் தொடரும்" என்று குறிப்பிட்டார்.

இந்த ஒப்பந்தத்தின் ஐந்தாவது பிரிவு இதைப் பற்றி விளக்கமாகக் கூறுகிறது. "இதுவரை இருந்ததைப் போலவே இந்திய மீனவர்களும் யாத்ரீகர்களும் கச்சத்தீவுக்கு வந்துபோக முடியும். இதற்காகப் பயண ஆவணங்களையோ விசாவையோ இலங்கை கேட்காது" என்கிறது அந்தப் பிரிவு. இருந்தபோதும் அதில் மீன் பிடி உரிமைகள் குறித்து சொல்லப்படவில்லை. இது குறித்து நாடாளுமன்றத்தில் கேள்வியெழுப்பப்பட்டபோது, அந்த பாரம்பரிய உரிமை மாறாது என்று பதிலளித்தார் ஸ்வரண் சிங்.

இந்த ஒப்பந்தத்திற்கு கடும் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார் முதலமைச்சர் மு. கருணாநிதி. இந்த கடல்சார் ஒப்பந்தம் மாநில அரசின் உரிமைகளை கடுமையாக பாதித்தாலும் அந்த ஒப்பநத்தத்தின் ஷரத்துகளை மாநில அரசுடன் மத்திய அரசு விவாதிக்கக்கூட முன்வரவில்லை என்று குறிப்பிட்டார் மு. கருணாநிதி. பேச்சுவார்த்தை நடந்துகொண்டிருந்த காலத்திலும் பிரதமரையும் வெளியுறவுத் துறை அமைச்சக அதிகாரிகளையும் சந்தித்த அவர், கச்சத்தீவு இந்தியாவுக்கு சொந்தமானது அதனை இலங்கைக்குக் கொடுக்கக்கூடாது என்று வாதிட்டார். அதை மீறி ஒப்பந்தம் கையெழுத்தான நிலையில், 1974 ஜூன் 29ஆம் தேதி அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டம் கூட்டப்பட்டது. அதன்படி ஆகஸ்ட் 21ஆம் தேதி தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் இந்த விவாகரம் விவாதத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டது. ஒப்பந்தத்தின் ஷரத்துகளை மறுபரிசீலனை செய்யும்படி மத்திய அரசிடம் கேட்டார் மு. கருணாநிதி.

இந்த நிலையில், 1976ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் இந்தியாவுக்கும் இலங்கைக்கும் இடையில் இரண்டாவது ஒப்பந்தம் இது தொடர்பாக கையெழுத்தானது. அதன்படி, "இந்திய மீனவர்களும் அவர்களது மீன் பிடிப் படகுகளும் இலங்கைக் கடல் பகுதியிலும் இலங்கையின் பிரத்யேக பொருளாதார மண்டலப் பகுதியிலும் இலங்கையின் அனுமதியில்லாமல் மீன்டிபிடிக்க மாட்டார்கள்" என்று கூறியது இந்த ஒப்பந்தத்தின் ஷரத்து. நெருக்கடி நிலை காலகட்டத்தில் தி.மு.க. ஆட்சி கலைக்கப்பட்ட நிலையில், இந்த ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது.

1974 மற்ரும் 1976ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தங்களின்படி கச்சத்தீவு முழுமையாக இலங்கைக்கு அளிக்கப்பட்டுவிட்ட நிலையில், அந்தப் பகுதியில் மீன் பிடிக்கச் செல்லும் மீனவர்கள் மீது இலங்கை கடற்படையினர் தாக்குதல் நடத்துவது, மீனவர்களைக் கைதுசெய்து, படகுகளைப் பறிமுதல் செய்வது ஆகியவை தமிழ்நாட்டில் கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தி வருகின்றன.

இந்த விவகாரத்திற்கு சில தீர்வுகள் முன்வைக்கப்படுகின்றன. 1. கச்சத் தீவையும் அதனைச் சுற்றியுள்ள கடற் பகுதிகளையும் இந்தியா இலங்கையிடமிருந்து நீண்ட கால குத்தகைக்கு எடுப்பது. இதற்கு உதாரணமாக தீன் பிகா விவகாரம் சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது. தீன் பிகாவின் மீதான இறையாண்மை உரிமை இந்தியாவிடம் இருக்கிறது. ஆனால் நீண்ட காலக் குத்தகையின் கீழ் அந்தப் பகுதியை வங்க தேச மக்கள் பயன்படுத்தி வருகிறார்கள்.

இரண்டாவதாக, இந்திய மீனவர்களுக்கு உரிமம் அளித்து கச்சத்தீவு பகுதியில் மீன் பிடிக்க அனுமதிப்பது. 1974, 76ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தங்கள் கையெழுத்தான நிலையிலும்கூட, கச்சத் தீவு மற்றும் அதனை ஒட்டிய கடற்பரப்பில் தமிழக மீனவர்கள் மீன் பிடித்துவரும் நிலையில், இம்மாதிரி ஒரு உரிமத்தை வழங்குவது அந்தப் பகுதியில் மீன் பிடித்தல் தொடர்பாக எழுப்பப்படும் சிக்கல்களுக்கு ஒரு தீர்வாக அமையும்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61617165

தமிழ்நாட்டில் ஊரகப் பகுதிகளில் 28% வீடுகளில் கழிப்பிட வசதியில்லை என்பது சமீபத்தில் வெளியான அரசாங்க தரவுகளின் மூலம் தெரியவந்துள்ளது. இந்தியாவில் 5 மாநிலங்கள் மட்டுமே தமிழ்நாட்டைவிட மோசமான நிலையில் உள்ளன.

இந்திய அரசு திறந்தவெளியில் மலம் கழிப்பதை முழுமையாக ஒழிக்க வேண்டும் என்கிற நோக்கில் 1999-ம் ஆண்டு இந்திய அரசு முழு சுகாதாரத் திட்டம் என்ற திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தி செயல்படுத்திவந்தது. 2014-ம் ஆண்டு முதல் இது 'தூய்மை இந்தியா' திட்டம் என்ற புதிய பெயரில் செயல்படுத்தப்படுகிறது.

பிரதமர் நரேந்திர மோதி கடந்த 2019-ம் ஆண்டு மகாத்மா காந்தியின் 150வது பிறந்தநாளன்று இந்தியா முழுவதும் திறந்த வெளி கழிப்பறைகள் முழுமையாக ஒழிக்கப்பட்டுவிட்டதாக அறிவித்தார். ஆனால் அப்போது அந்த அறிவிப்பு மீது பலரும் சந்தேகங்களை எழுப்பியிருந்தனர்.

இது தொடர்பான கேள்விக்கு நாடாளுமன்றத்தில் பதிலளித்த இந்திய அரசு, `மாநிலங்கள் அளித்துள்ள தகவல்களின் படி அனைத்து கிராமங்களிலும் திறந்த வெளியில் மலம் கழிப்பது முழுமையாக ஒழிக்கப்பட்டுவிட்டது` என்று பதிலளித்தது.

இந்த நிலையில் சமீபத்தில் வெளியான ஐந்தாவது தேசிய குடும்ப நல கணக்கெடுப்பின்படி (2019 - 2021) நாடு முழுவதும் 19.4% வீடுகளைச் சேர்ந்தவர்கள் திறந்த வெளியில் மலம் கழிப்பது தெரியவந்துள்ளது. நகர்ப்புறங்களில் 6% வீடுகளைச் சேரந்தவர்களும் கிராமப்புறங்களில் 26% வீடுகளைச் சேர்ந்தவர்களும் திறந்த வெளியில் மலம் கழிப்பது தெரியவந்துள்ளது.

கடந்த 2016-ம் ஆண்டு 39 ஆக இருந்த திறந்தவெளியில் மலம் கழிக்கும் வழக்கம் 19% ஆக குறைந்துள்ளது. இந்த முறை மேற்கொள்ளப்பட்ட கணக்கெடுப்பில்தான் கழிவறை வசதி தொடர்பான பிரிவும் சேர்த்து கணக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டது.

• மனித மலத்திற்கு இருக்கும் அபார சக்தி குறித்து உங்களுக்கு தெரியுமா?
• மனிதக் கழிவுகளை உரமாக்குவது எப்படி? - மாற்று கழிப்பறைக்காக போராடும் விஷ்ணுப்ரியா #iamthechange

தமிழ்நாட்டில் ஊரகப் பகுதிகளில் 28.3% வீடுகளுக்கு முறையான கழிப்பறை வசதியில்லை என்பது தெரியவந்துள்ளது. தேசிய அளவில் ஊரகத்தில் முறையான கழிப்பறை வசதியில்லாத மாநிலங்களின் பட்டியலில் தமிழ்நாடு ஆறாவது இடத்தில் உள்ளது இந்தக் கணக்கெடுப்பில் தெரியவந்துள்ளது.

முதல் ஐந்து இடங்களில் உள்ள மாநிலங்களில் நிலவும் திறந்தவெளி மலம் கழித்தல் சதவீதம்: பீகார் - 43.3%, ஜார்க்கண்ட் - 37.1%, ஒடிசா - 31.1% மத்தியப் பிரதேசம் - 30.2%, குஜராத் - 29.4%. பல்வேறு மனித வள குறீயிடுகளில் இந்திய அளவில் முன்னணியில் உள்ள தமிழ்நாடு இந்த பட்டியலில் பின் தங்கியுள்ளதாக காட்டுகிறது இந்த கணக்கெடுப்பு.

கோவை மாவட்ட ஊரக வளர்ச்சி முகமை கோவை மாவட்டத்தின் ஊரகப் பகுதிகளில் சமீபத்தில் நடத்திய ஆய்வில் 20,000 வீடுகளில் கழிப்பறை வசதி இல்லாதது தெரிய வந்துள்ளது.

இது தொடர்பாக பிபிசி தமிழிடம் பேசிய கோவை மாவட்ட ஊரக வளர்ச்சி முகமை திட்ட இயக்குநர் கவிதா, `20,000 வீடுகளில் தனிப்பட்ட கழிப்பறைதான் இல்லை. அங்கு போதிய இடவசதி இல்லாததால் தான் தனிப்பட்ட கழிப்பறைகள் கட்ட முடியவில்லை. ஆனால் அங்கெல்லாம் சமுதாய பொது கழிப்பிடம் கட்டிக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

கோவை மாவட்டத்தில் கழிப்பறை இல்லாமல் விடுபட்டு போன வீடுகள் 7,000. அத்தகைய வீடுகளை கண்டறிவதற்குதான் சமீபத்தில் ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டது. அந்த வீடுகளுக்கு இனிவரும் காலங்களில் படிப்படியாக கழிப்பறைகள் கட்டிக் கொடுக்கப்படும்` என்றார்.

இது தொடர்பாக பிபிசி தமிழிடம் பேசிய முன்னாள் பொது சுகாதார துறை இயக்குநர் குழந்தைசாமி, `ஊரகப் பகுதிகளில் சுகாதார கட்டமைப்புகளை மேம்படுத்துவது பொது சுகாதார துறையின் பணியாக இருந்தது. பின்னர் அது ஊரக வளர்ச்சி துறைக்கு மாற்றப்பட்டது. ஆனாலும் அது தொடர்பான பயிற்சிகளை பொது சுகாதாரத் துறைதான் தொடர்ந்து வழங்கி வருகிறது. கழிப்பறை வசதிகள் முறையாக இருப்பது சுகாதாரத்தின் அடிப்படையான அம்சம். தூய்மை இந்தியா திட்டத்தின் மிக முக்கியமான இலக்கும் அது தான்.

முன்பெல்லாம் திறந்த வெளி கழிப்பறை பயன்பாடு இல்லை என்று தான் நம்பப்பட்டு வந்தது. ஆனால் தற்போது தரவுகள் வந்த பிறகு தான் இதன் உண்மை நிலை தெரியவந்துள்ளது.

கிராமங்களில் கழிப்பறை வசதிகள் முறையாக இருந்தால்தான் நீர் மாசுபடாமல் இருக்கும். இதனால் தான் நீர் மூலம் பரவும் நோய்கள் அதிகமாகின்றன. கடந்த காலங்களில் இது தொடர்பாக மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ள முன்னெடுப்புகளால் பல முன்னேற்றங்கள் நிகழ்ந்துள்ளது என்பது உண்மைதான்.

அதே சமயம் சுகாதாரம் தொடர்பான பல்வேறு குறியீடுகளில் முன்னணியில் உள்ள தமிழ்நாடு இதில் பின் தங்கியுள்ளதையும் நாம் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும். அரசு இதில் தனிப்பட்ட கவனம் செலுத்தி 100% இலக்கை அடைவதை உறுதி செய்ய வேண்டும்` என்றார்.

இந்த கட்டுரை தொடர்பாக கருத்து பெற ஊரக வளர்ச்சித் துறை அமைச்சர், செயலாளர் மற்றும் இயக்குநரை தொடர்பு கொண்டபோது அவர்களின் இணைப்பை பெற முடியவில்லை. கருத்து கிடைக்கப்பெற்றவுடன் கட்டுரையில் இணைக்கப்படும்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61585615

தமிழ்நாடு வனத்துறையை உலுக்கிய படுகொலை சம்பவம் அது.

1987 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம். சத்தியமங்கலத்தில் இருந்து அந்தியூர் செல்லும் வழியில் கொங்குருபாளையம் பகுதியில் உள்ள குண்டேரிப்பள்ளம் அணையின் அருகில் வனச்சரகர் சிதம்பரம் உள்பட மூன்று பேர் வீரப்பனால் கொல்லப்படுகின்றனர். சந்தனக் கட்டைகளை கடத்தும் பணியில் இருந்த வீரப்பன் கும்பலைத் தடுக்க முற்பட்ட காரணத்தாலேயே இந்தப் படுகொலை நடக்கிறது. இந்தச் சம்பவத்துக்கு முன்னதாக அதாவது 87 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் தந்தக் கடத்தல் வழக்கில் பத்து மாத சிறைத் தண்டனையை நிறைவு செய்துவிட்டு வீரப்பனின் அண்ணன் மாதையன் என்கிற கூச மாதையன் விடுதலையாகிறார். 'அவர் விடுதலையான தகவல் எதுவும் வீரப்பனுக்குத் தெரியாது' என்கின்றனர், இதன் பின்னணியை அறிந்தவர்கள்.

இதன் காரணமாக கொலைச் சம்பவம் நடந்த இடத்திலும் மாதையன் இல்லை. இதற்காக பதிவு செய்யப்பட்ட முதல் தகவல் அறிக்கையிலும் (பங்களாபுதூர் காவல்நிலைய குற்ற எண்-192/1987)அவரது பெயர் இல்லை. 1989 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 4 ஆம் தேதி தனது எதிரிகளான ஐயண்ணன், அய்யன்துரை, குணசேகர், தனபால், முத்துக்குமார் ஆகிய ஐந்து பேரை வீரப்பன் கொலை செய்கிறார். இந்த வழக்கில் அடுத்த 2 நாள்களில் மாதையன் கைது செய்யப்பட்டு மைசூரு சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். இதன்பிறகே சத்தியமங்கலம் வனச்சரகர் சிதம்பரம் கொலை வழக்கில் மாதையன் பெயர் சேர்க்கப்படுகிறது. வீரப்பனின் அனைத்து செயல்பாடுகளுக்கும் பின்புலமாக இருந்த ஒரே காரணத்துக்காக மாதையன் பெயர் சேர்க்கப்பட்டது.

விளைவு, 34 ஆண்டுகள் நீண்ட நெடிய சிறைவாசம்; தொடர் மனஅழுத்தம்; இதயவால்வு பாதிப்பு எனத் தொடர்ந்து கடந்த 25 ஆம் தேதி காலை 7 மணியளவில் மாரடைப்பால் சேலம் சிறையிலேயே மாதையன் இறந்துவிட்டார்.

'' சிறைத்துறை அதிகாரிகளோடு இணக்கமான நட்பில் மாதையன் இருந்ததால் அவருக்குத் தேவையான உதவிகளும் கிடைத்து வந்தன. பரோலில் சென்றாலும் சரியான நேரத்துக்கு வந்துவிடுவார். தனது முன்விடுதலை தொடர்பாக உச்ச நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்வதற்காக அவர் போராடி வந்தார். ஆனால், போதிய நிதியை திரட்ட முடியவில்லை. பரோலில் ஒவ்வொரு முறை வெளியில் வரும்போதெல்லாம், எங்கே சென்றாலும் காவல்துறைக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்பது விதியாக உள்ளது. அதனால், 'வெளியில் வந்து சுதந்திரமாக நடமாட வேண்டும்' என்பதுதான் அவருடைய கடைசி விருப்பமாக இருந்தது'' என்கிறார், வீரப்பன் தொடர்பான புத்தகங்களை எழுதிய மூத்த பத்திரிகையாளர் பெ.சிவசுப்ரமணியன்.

• 338 ரவுண்டு துப்பாக்கிச் சூடு - வீரப்பனை நேரில் வந்து பிடிக்க விடுக்கப்பட்ட சவால்
• வீரப்பன் அண்ணன் மாதையனை விடுதலை செய்ய 34 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் நீடிக்கும் சிக்கல்

தொடர்ந்து பேசுகையில், '' மாதையனின் உறவினர்கள் பலரும் வரிசையாக இறந்துவிட்டனர். 2000 ஆம் ஆண்டில் மாதைய்யனின் மகன் மணிவண்ணன் சென்னையில் விபத்தில் மரணமடைந்தார், 2004 ஆம் ஆண்டு வீரப்பன் மரணம், 2018-ல் தங்கை முத்தம்மாள் மரணம், 2019 ஆம் ஆண்டு இரண்டாவது மருமகன் காசநோயால் மரணம் போன்றவை மாதையனுக்கு மிகுந்த மனவேதனையை கொடுத்தது. இதனால் மிகவும் மனம் சோர்ந்து போய் இருந்தார். ஆறு மாதங்களுக்கு ஒருமுறை தீபாவளி, பொங்கல் என விழா காலங்களில் பரோலில் வரும்போதெல்லாம் உறவினர்களை சந்தித்தார். கடந்த 2 ஆண்டுகளாக இதயவால்வு பிரச்னையால் அவதிப்பட்டு வந்தார்'' என்கிறார்.

வீரப்பனின் வாழ்வில் மாதையனின் பங்கு குறித்து விவரிக்கும் சிவசுப்ரமணியன், '' வீரப்பனுடன் பிறந்தவர்கள் அண்ணன் மாதையன், முத்தம்மாள், அர்ஜூனன், மாரியம்மாள் ஆகியோர். வீரப்பனின் காட்டு வாழ்க்கையில் மிக முக்கியமான பங்கு வகித்தவர் மாதையன். குறிப்பாக, 'வீரப்பனை வேறு பாதைக்கு திசைதிருப்பியது மாதையன்தான்' என்பது மேட்டூர் செங்கப்பாடியில் உள்ள மக்களின் கருத்தாக உள்ளது. அதனால் அவர்களுக்கு மாதையன் மீது சற்று கோபமும் இருந்துள்ளது.

கைதிகளின் நன்னடத்தையை சிறைத்துறை அதிகாரிகள் விசாரிப்பதாக இருந்தால் வருவாய்த்துறை அதிகாரிகள் மூலமாக உள்ளூரில் விசாரிப்பார்கள். 'குறிப்பிட்ட கைதி வெளியில் வந்தால் யாருக்காவது சிக்கல் வருமா?' என்பது அதில் முக்கியமானது. அந்தவகையில் செங்கப்பாடி மக்கள் யாரும் மாதையனுக்கு ஆதரவாக இருந்ததாகத் தெரியவில்லை. இதற்கு உள்ளூரில் அவர் செய்த சில பிரச்னைகளும் காரணமாக இருக்கலாம்'' என்கிறார்.

தொடர்ந்து மாதையனின் குடும்பம் குறித்துப் பேசியவர், ''மாதையனின் மனைவி மாரியம்மாளுக்கு மேட்டூரில் உள்ள மூலக்காடு என்ற கிராமம்தான் சொந்த ஊர். செங்கப்பாடியில் 1990 ஆம் ஆண்டுகளில் வீரப்பனுக்குச் சொந்தமான வயல் ஒன்று இருந்தது. 'அந்த வயல் கொள்ளையடித்த பணத்தில் வாங்கப்பட்டதால் அதனைப் பறிமுதல் செய்ய வேண்டும்' என காவல்துறை ஆய்வாளர் ஒருவர் கர்நாடக அரசுக்குக் கடிதம் எழுதினார். இதனால் கோபமடைந்த மாதையன், அந்தக் காட்டில் இருந்த மோட்டார் உள்பட அனைத்தையும் நொறுக்கிவிட்டார். இதன்பிறகு அந்த இடத்துக்கு மாரியம்மாள் செல்லவில்லை. அதேநேரம் பாலாறு குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் மாரியம்மாளும் 93 ஆம் ஆண்டில் இருந்து 2000 ஆம் ஆண்டு வரையில் சிறையில் இருந்தார். தற்போது மூத்த மகளின் வீட்டில் அவர் வசிக்கிறார்'' என்கிறார்.

''மாதையன் மீதான வழக்குகள் என்ன?'' என்றோம். '' தமிழ்நாட்டில் வனச்சரகர் சிதம்பரம் கொலை வழக்கு மட்டும்தான் அவர் மீது உள்ளது. கர்நாடகாவில் 4 கொலை வழக்குகளும் யானை வேட்டையாடியதாக 3 வழக்குகளும் உள்ளன. வனச்சரகர் சிதம்பரம் கொலை வழக்கில் அவருக்குத் தொடர்பில்லை. காரணம், சம்பவ இடத்திலும் இல்லை. இந்த வழக்கில் ஏழு குற்றவாளிகளை அடையாளம் காட்டிவிட்டு மற்றும் பலர் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். 1988 ஏப்ரல் மாதம் சிபிசிஐடி கைகளில் இந்த வழக்கு வருகிறது. கர்நாடக காவல்துறையின் உதவியோடு சி.பி.சி.ஐ.டி விசாரணை நடத்தியபோது, 'வீரப்பனை அனைத்து வகையிலும் இயக்கியது கூச மாதைய்யன்' என்ற தகவல் கிடைக்கிறது. தவிர, மாதையனை ரேஞ்சர் சிதம்பரம் சிறைக்கு அனுப்பியுள்ளார் என்பதால், அவரைக் கொல்ல வேண்டும் என வீரப்பனை இவர் தூண்டியதாக வழக்குப் பதிவு செய்தனர்.

இந்த வழக்கில் சிதம்பரத்தைக் கொலை செய்ததோடு மட்டுமல்லாமல் அவர் கழுத்தில் இருந்த ஏழு பவுன் தங்கச் சங்கிலி, சம்பளப் பணம் 1,300 ரூபாய், கடிகாரம், மோதிரம், வனக் காவலர் சையது மகபூப்பிடம் பையில் இருந்த 400 ரூபாய், கிளார்க் உதயராஜிடம் இருந்த 437 ரூபாய் ஆகியவற்றைக் கொள்ளையடித்தது, தடை செய்யப்பட்ட ஆயுதத்தைக் கையில் வைத்திருந்தது எனக் கூடுதல் பிரிவுகளில் வழக்கு பதிவாகிறது. வெறும் கொலையோடு முடிந்திருந்தால் மாதையன் வெளியில் வந்திருப்பார். பணத்தை எடுத்ததால் இது ஆதாயக் கொலையாக மாறிவிட்டது. அதனால்தான் முன்விடுதலையில் சிக்கல் ஏற்பட்டது. எதிர்பாராத நெருக்குதலால் நடக்கும் கொலைகளை அரசு மன்னிக்கிறது. பெண்களுக்கு எதிரான வன்கொடுமை, போதை, ஆயுதக்கடத்தல் போன்றவற்றுக்கு தண்டனைத் தளர்வுகள் இல்லை. அதனாலேயே செய்யாத தவறுக்காக 34 ஆண்டுகள் மாதையன் சிறைப்பட நேர்ந்தது'' என்கிறார்.

''அதென்ன 'கூச' மாதையன்'' என்றோம். '' மேட்டூரை ஒட்டியுள்ள பெண்ணாகரம் உள்பட பல பகுதிகளில் மாதையன், அய்யன்துரை, பெருமாள், சின்னத்தம்பி என்ற பெயரில் ஏராளமானோர் உள்ளனர். அவர்களை அடையாளப்படுத்திக் காட்டும் வகையில் ஊர் பெயருடன் சேர்த்து அழைப்பது வழக்கம். ஒரு சிலரை பெற்றோர் அடையாளத்துடன் விளிப்பது வழக்கம். கூசன் என்பது மாதைய்யனின் அப்பா முனுசாமியின் பெயர். கூச்சம் இல்லாமல் அனைவருடனும் பழகக் கூடியவர். வசைபாடினாலும் கோவித்துக் கொள்ள மாட்டார் என்பது பொருள். அதன் காரணமாக 'கூசன் மகன்' மாதைய்யன் என்பது காலப்போக்கில் 'கூச' மாதைய்யன் என்பதாக மருவிவிட்டது. காவல்துறை ஆவணங்களிலும் 'கூச' மாதைய்யன் என்றே இருக்கிறது'' என்கிறார்.

இதையடுத்து, மாதையனின் விடுதலை தொடர்பாக தொடர்ந்து சட்டப் போராட்டங்களை முன்னெடுத்து வந்த வழக்குரைஞர் ச.பாலமுருகனிடம் பிபிசி தமிழ் சார்பில் பேசினோம். '' 1989 ஆம் ஆண்டில் சந்தனக் கட்டை கடத்தல் வழக்கில் கைது செய்யப்பட்ட மாதையன், நான்காண்டுகள் கர்நாடக சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். 93 ஆம் ஆண்டு சிறைத் தண்டனை நிறைவடைந்த பிறகு தமிழ்நாட்டில் நிலுவையில் இருந்த வழக்கில் அவரைக் கைது செய்தனர். 93 ஆம் ஆண்டில் இருந்து தொடர்ந்து தமிழ்நாடு சிறையிலேயே இருந்தார். அவர் மீது இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின்படி கொலை வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டது. ஆயுள் தண்டனை என்பது குறைந்தது 14 ஆண்டுகள்தான். இதனைக் கழித்தவர்களை விடுதலை செய்கின்றனர். அதேநேரம், முன்விடுதலையில் மனித உரிமை சார்ந்த கொள்கை முடிவுகள் எதுவும் அரசுக்கு இல்லை'' என்கிறார்.

"நீதிக்குக் கிடைத்த தோல்வி"

தொடர்ந்து பேசிய பாலமுருகன், '' சிறைத்துறை அதிகாரிகள் அவ்வப்போது சில அரசாணைகளை வெளியிடுகின்றனர். அதன்படி, முன்விடுதலைக்கு யாரெல்லாம் தகுதியானவர்கள் என்ற பட்டியலை தயார் செய்கின்றனர். இதில், 'வனக்குற்றமும் ஆயுத தண்டனைச் சட்டமும் சேர்ந்து வந்ததால் முன்விடுதலைக்கு மாதையன் தகுதியில்லை' என முடிவு செய்துவிட்டனர். இவர்களை விடுதலை செய்வது தொடர்பாக அரசு பரிசீலிக்கவே இல்லை. அவர் வீரப்பனின் சகோதரர் என்ற ஒரே காரணத்துக்காகத்தான் வெளியில் விடவில்லை. சாதிரீதியாக பலம் வாய்ந்தவர்கள், அரசியல் லாபி செய்கிறவர்கள் எல்லாம் விடுதலையாகிச் சென்றுவிடுகின்றனர். இதற்கு மேலவளவு படுகொலை வழக்கு உள்பட பல்வேறு உதாரணங்களைக் காட்ட முடியும்'' என்கிறார் பாலமுருகன்.

'' மாதையனுடன் சேர்த்து ஆண்டியப்பன், பெருமாள் ஆகியோர் முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக கோவை சிறையில் உள்ளனர். தி.மு.க ஆட்சிக்கு வருவதற்கு முன்னதாக மு.க.ஸ்டாலினை சந்தித்துப் பேசினோம். ஆட்சிக்கு வந்ததும் பரிசீலிப்பதாக கூறினார். இதன் தொடர்ச்சியாக மாதையனின் விடுதலை தொடர்பாக அரசு பரிந்துரையை அனுப்பியும் ஆளுநர் மாளிகையில் கையொப்பமாகவில்லை என்ற தகவல் கிடைத்தது. ஆனால், இந்தத் தகவலை உறுதிப்படுத்த முடியவில்லை. அதிக காலங்கள் மாதையன் சிறையில் இருந்தார். இங்கு மனிதஉரிமை ஆர்வலர்கள் மட்டுமே தனித்துப் போராட வேண்டிய நிலை. இரண்டு ஆயுள் தண்டனைக்கும் மேல் சிறைவாழ்வை அனுபவித்த மாதையனை விடுவிக்காததை நீதிக்குக் கிடைத்த தோல்வியாகத்தான் பார்க்கிறோம்'' எனக் குறிப்பிட்ட பாலமுருகன்,

'' சிறைவாழ்வில் நோக்கமே, தண்டனைக் காலம் முடிந்து இயல்பான வாழ்க்கையை வாழ வேண்டும் என்பதுதான். இவ்வளவு தாமதம் செய்ததற்கு பதிலாக அரசு அவரை தூக்கிலேயே போட்டிருக்கலாம். ஆயுள் தண்டனை என்ற பெயரில் மாதையனுக்கு மரண தண்டனையை கொடுத்துவிட்டனர். இனிவரும் காலங்களில் இந்த விவகாரத்தில் தமிழ்நாடு அரசு கொள்கை முடிவெடுக்க வேண்டும்.

இதில் குறிப்பிட வேண்டிய விஷயம் என்னவென்றால், சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் நடந்த வீரபாரதி வழக்கில் நீதியரசர் நாகமுத்து கொடுத்த தீர்ப்பில், முன்விடுதலைக்குத் தகுதியுள்ளவர்களை பத்து ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறையும் அவ்வாறு தகுதியில்லாதவர்களை 14 ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறையாவது பரிசீலனை செய்யுங்கள் எனக் குறிப்பிட்டார். மாதையன் விவகாரத்தில் இந்த இரண்டுமே நடக்கவில்லை. இதுதொடர்பாக ஓய்வுபெற்ற நீதியரசர் ஆதிநாதன் தலைமையில் குழுவையும் அரசு அமைத்தது. ஆனால், அதன் பரிந்துரைகள் வெளியில் வரவில்லை'' என்கிறார்.

மேலும், '' வீரப்பன் தொடர்பான வழக்கில் ஞானப்பிரகாசம் என்பவர் பெங்களூரு சிறையில் நீண்டகாலம் தவிக்கிறார். அவருக்கு முற்றிய நிலையில் புற்றுநோய் பாதிப்பு உள்ளது. அவரும் விரைவில் மரணமடையும் நிலையில் இருக்கிறார். இந்த விவகாரத்தில் சிலர் தவறு செய்திருக்கலாம், சிலர் அப்பாவியாகவும் இருக்கலாம். ஆனால், நெடிய சிறைவாசத்தின் மூலம் தங்களின் குடும்பத்தினருடன் சேர முடியாத அவலநிலையில் தவிக்கின்றனர்'' என்கிறார்.

மாதையன் மரணம் தொடர்பாக பிபிசி தமிழிடம் பேசிய சிறைத்துறை தொடர்பான வழக்குகளைக் கையாளும் அரசு வழக்குரைஞர் வீ.கண்ணதாசன், '' சிறையில் நோய் மற்றும் வயது காரணமாக இறப்பு நேரிடுவது என்பது இயல்பான ஒன்றுதான். மாதையன் மரணத்தை மையமாக வைத்து கைதிகள் விவகாரத்தில் அரசு விரைந்து செயல்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கை முன்வைக்கப்படுகிறது. சிறைவாசிகள் முன்விடுதலையில் பல்வேறு கூறுகளை ஆராய்ந்துதான் அரசு முடிவெடுக்க முடியும். குறிப்பாக, தண்டனைக் கைதியான பிறகு சட்டத்தின் அடிப்படையில்தான் அரசு செயல்பட முடியும். தமிழ்நாடு அரசுக்கு நீதியசரசர் ஆதிநாதன் குழு பரிந்துரைகளை கொடுத்த பிறகு தண்டனைக் குறைப்புக்கான வாய்ப்புகள் உருவாகும்'' என்கிறார்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61589376

கடற்பாசி சேகரிக்கச் சென்ற மீனவப் பெண்ணை வடமாநில இளைஞர்கள் கூட்டு பாலியல் வன்கொடுமை செய்து, பின் எரித்துக் கொலை செய்ததாகக் குற்றம் சாட்டப்படும் சம்பவம் ராமேஸ்வரம் பகுதியில் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது. இந்த விவகாரத்தில், விரைவான நடவடிக்கை கோரி பொதுமக்கள் சாலை மறியலில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.

ராமநாதபுரம் மாவட்டம் ராமேஸ்வரத்தை அடுத்துள்ள வடகாடு மீனவர் கிராமத்தைச் சேர்ந்த பெண் ஒருவர் வடகாடு கடல் பகுதியில் கடற்பாசி சேகரிக்கும் தொழில் செய்து வருகிறார்.

செவ்வாய் கிழமை காலை வழக்கம் போல் கடல் பாசி எடுக்க சென்ற அவர், மாலை வரை வீடு திரும்பாததால் அச்சம் அடைந்த அவரது உறவினர்கள் வடகாடு கடல் பகுதியில் இரவு வரை தேடியுள்ளனர். ஆனால், தகவல் எதுவும் கிடைக்காததால் அவரது கணவர் ராமேஸ்வரம் நகர் காவல் நிலையத்தில் புகார் அளித்தார்.

இதையடுத்து வடகாடு பகுதிக்கு சென்ற நகர் காவல் நிலைய சார்பு ஆய்வாளர் சதீஷ் மாயமான காணாமல்போன பெண்ணை தேடி செல்லும் போது வடகாடு காட்டு பகுதியில் அப்பெண் உயிரிழந்த நிலையில் அரைநிர்வாணமாக கிடந்ததைக் கண்டுள்ளார்.

• பாலியல் துன்புறுத்தல் பற்றி பெண்கள் சமூக ஊடகங்களில் எழுதுவது தீர்வாகுமா?
• இந்தியாவின் திருமணங்களில் ஆபாச படங்களின் தாக்கம் என்ன?
• என்கவுன்டர் கொலைகளை சமூகம் கொண்டாடுவது ஏன்?

இதையடுத்து, அப்பகுதியில் செயல்பட்டு வரும் தனியார் இறால் பண்ணையில் வேலை செய்யும் வடமாநில இளைஞர்களிடம் போலீசார் விசாரணை நடத்திய போது அவர்கள் முன்னுக்குப்பின் முரணாக பதில் அளித்துள்ளனர் என்கிறது காவல்துறை.

இந்த நிலையில், போலீசாருடன் சென்ற ஊர் மக்கள் ஆத்திரம் அடைந்து இறால் பண்ணையை அடித்து நொறுக்கி தீ வைத்து கொளுத்தினர். மேலும் இறால் பண்ணையில் பணிபுரிந்த ஆறு வடமாநில இளைஞர்கள் மீதும் ஊர் பொதுமக்கள் சரமாரியாக தாக்குதல் நடத்தி அவர்களை ஓர் அறையில் வைத்து பூட்டினர்.

இது குறித்து விசாரணைக்கு சென்ற போலீசார் அளித்த தகவலின் பெயரில் நகர் காவல் நிலையத்தில் இருந்து கூடுதல் போலீசார் வரவழைக்கப்பட்டு உயிரிழந்த பெண்ணின் உடலை கைப்பற்றி உடற்கூராய்வுக்கு மருத்துவமனைக்கு எடுத்துச் செல்ல முயன்றனர்.

ஆனால், உயிரிழப்புக்கு காரணமானவர்கள் மீது நடவடிக்கை எடுக்காமல் உடலை எடுக்க விடமாட்டோம் என்று கூறி போலீசாரை முற்றுகையிட்டு ஊர்மக்கள் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டனர்.

இதனையடுத்து சம்பவ இடத்திற்கு விரைந்து வந்த மாவட்ட காவல் கண்காணிப்பாளர் கார்த்திக், பொதுமக்களிடம் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி சம்பந்தப்பட்ட நபர்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு அவர்கள் மீது உடனடியாக உரிய நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என உறுதி அளித்தார். இதையடுத்து பொதுமக்கள் சந்திராவின் உடலை எடுக்க அனுமதித்தனர்.

இதனையடுத்து உடற்கூராய்விற்காக, ராமநாதபுரம் அரசு மருத்துவமனைக்கு உடல் அனுப்பி வைக்கப்பட்டது. மேலும் கிராம மக்களால் தாக்கப்பட்டு, அறையில் பூட்டி வைக்கப்பட்டிருந்த வடமாநில இளைஞர்களை மீட்டு, ராமேஸ்வரம் அரசு மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்று முதலுதவி அளித்து மேல் சிகிச்சைக்காக மதுரை அனுப்பி வைத்தனர்.

உயிரிழந்த பெண் செவ்வாய் கிழமை காலை கடல் பாசி சேகரிக்க சென்ற போது வடகாடு காட்டு பகுதியில் வைத்து, இறால் பண்ணையில் வேலை செய்யும் ஒடிசா மாநிலத்தை சேர்ந்த மூன்று இளைஞர்கள் கஞ்சா போதையில் அவரை வழிமறித்து, கூட்டு பாலியல் வன்கொடுமை செய்துள்ளனர் என்று முதல்கட்ட விசாரணையில் தெரியவந்துள்ளதாக காவல்துறை தெரிவிக்கிறது.

பின் அப்பெண்ணின் கழுத்தை சேலையால் நெரித்துக் கொலை செய்துவிட்டு, அடையாளம் தெரியக் கூடாது என்பதற்காக முகத்தை பெட்ரோல் ஊற்றி எரித்துள்ளனர்.

முதல் கட்ட மருத்துவ பரிசோதனையில் இறந்த பெண்ணை மூன்று இளைஞர்கள் கூட்டு பாலியல் வன்கொடுமை செய்தது மருத்துவர்களால் உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது.

இருப்பினும் கிராம மக்களால் பிடித்து வைக்கப்பட்ட ஆறு இளைஞர்களில், வல்லுறவு செய்த அந்த மூன்று பேர் யார் என்பது குறித்து இதுவரை தெரியவில்லை. மேலும் வட மாநில இளைஞர்கள் பொதுமக்கள் தாக்கியதில் அவர்களுக்கு பலத்த காயம் ஏற்பட்டுள்ளதால் காவல்துறையினரால் இளைஞர்களிடம் தொடர்ந்து விசாரணை நடத்த முடியவில்லை.

இது குறித்து வழக்குப்பதிவு செய்த ராமேஸ்வரம் நகர் காவல் துறையினர் ஆறு வடமாநில இளைஞர்கள் கைது செய்து மருத்துவ சிகிச்சைக்கு பின் அவரிடம் விசாரணை நடத்தத் திட்டமிட்டுள்ளனர்.

இந்த வழக்கில் குற்றமிழைத்தவர்கள் மீது உடனடியாக உரிய நடவடிக்கை எடுக்கக் கோரியும் வடகாடு பகுதியில் இயங்கிவரும் இறால் பண்ணைகளை மூட வலியுறுத்தியும் வடகாடு கிராம மக்கள் ராமேஸ்வரம் பேருந்து நிலையம் அருகே தனுஷ்கோடி தேசிய நெடுஞ்சாலையில் சாலை மறியலில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61575418

ராஜீவ்காந்தி கொலை வழக்கில் தண்டிக்கப்பட்ட பேரறிவாளன், உச்ச நீதிமன்றத்தால் சிறையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டிருக்கிறார். சிறையில் இருந்த காலத்தில் தான் நடத்திய சட்டப்போராட்டம், சிறையின் சூழல், தனக்காக தன் தாயார் நடத்திய போராட்டம், செங்கொடியின் மரணம் ஏற்படுத்திய தாக்கம், தன் வழக்கு ஏற்படுத்தியிருக்கும் தாக்கம் போன்றவை குறித்தெல்லாம் பிபிசியிடம் விரிவாகப் பேசினார் பேரறிவாளன் பேட்டியிலிருந்து:

31 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு விடுதலை என்ற அறிவிப்பு வந்திருக்கிறது. இதற்கு முன்பாகவே நீங்கள் சிறை விடுப்பில் வெளிவந்துவிட்டாலும், உங்களை விடுதலை செய்து நீதிமன்றத் தீர்ப்பு வந்தபோது எப்படி உணர்ந்தீர்கள்?

பெரிய நிம்மதிப் பெருமூச்சு வந்தது. "மகிழ்ச்சியாக இருந்ததா?" என எல்லோரும் கேட்கிறார்கள். அது பெரும் மகிழ்ச்சியா, பெரும் நிம்மதியா என்ற கேள்விதான் எனக்கு இருந்தது. சலிப்பை ஏற்படுத்தக்கூடிய மிகப் பெரிய சட்டப் போராட்டம் முடிவுக்கு வந்திருக்கிறது. இந்த முடிவுக்காக நான் 31 ஆண்டுகள் தவம் இருந்தேன். அது கிடைக்கும்போது, மிகப் பெரிய மன நிம்மதி ஏற்பட்டது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

விசாரணைக் கைதியாக இருந்ததில் துவங்கி, இந்த சட்டப் போராட்டத்தை நடத்திக்கொண்டிருக்கிறீர்கள். அதில் எந்தக் கட்டத்தில் நாம் விடுதலையாகிவிடுவோம் என்ற நம்பிக்கை உங்களுக்கு ஏற்பட்டது?

ஆரம்பத்தில் எனக்கு பெரிய சட்ட அறிவு ஏதும் கிடையாது. காவல்துறை குறித்தோ, நீதிமன்றங்கள் குறித்தோ எந்த அறிவுமே கிடையாது. விசாரணை நடந்துகொண்டிருந்தபோது, 'இந்த விசாரணை முடிவடைந்தவுடன் நாம் விடுதலை ஆகிவிடுவோம்' என்று நம்பிக்கொண்டிருந்தேன். ஆகவே, இந்த வழக்கு தொடர்பாக மிகக் குறைவான பங்களிப்பே எனக்கு இருந்தது. வழக்குகளுக்காக குறிப்பெடுத்ததுத் தருவது, நகல் எடுத்துத் தருவது என்ற அளவில்தான் பங்களிப்பு இருந்தது. முழுமையாக உட்கார்ந்து எதையும் படித்ததில்லை. விசாரணையின் முடிவில் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. பிறகு அது உறுதிசெய்யப்பட்டது. 'நாம் மிகப் பெரிய வலைப் பின்னலுக்குள் மாட்டிக்கொண்டோம்' என்ற ஆபத்து எனக்கு அப்போதுதான் புரியவந்தது. அது புரியவந்தபோது, சட்டக் கல்வியை பெற முயன்றேன்.

• ராஜீவ் காந்தி கொலை வழக்கில் சிறையில் உள்ள மற்ற ஆறு பேரின் கதி என்ன?
• பேரறிவாளன் வீட்டில் கொண்டாட்டம்: "இனிதான் கொஞ்சம் காற்றை நான் சுவாசிக்க வேண்டும்"
• பேரறிவாளன்: உச்சநீதிமன்றத்தின் சிறப்பு அதிகாரத்தில் விடுதலை

இந்தத் தருணத்தில், பல்நோக்கு விசாரணை முகமையின் முடிவை எதிர்நோக்க ஆரம்பித்தேன். காரணம், அந்த விசாரணையின் முடிவில் நான் நிரபராதி எனத் தெரியவரும் என்று நினைத்தேன். அதற்காக உச்ச நீதிமன்றத்தை அணுகினேன். இதையடுத்து உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு நோட்டீஸ் அனுப்பியது. அந்த வழக்கில்தான், விசாரணை அதிகாரியான தியாகராஜன், பேரறிவாளனின் ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தைத் தவறாகப் பதிவுசெய்துவிட்டேன் என பிரமாணப் பத்திரத்தைத் தாக்கல் செய்தார். அப்போதுதான் எனக்கு நம்பிக்கை பிறந்தது. ஏறத்தாழ நான்கைந்து ஆண்டுகளாக அந்த நம்பிக்கை இருந்தது. இப்போது அது நடந்திருக்கிறது.

நீங்கள் கைதாகும்போது 19 வயது. அந்த காலகட்டத்தில் கைது, விசாரணை என்று தொடர்ந்து நெருக்கடி ஏற்பட்டபோது அதை எதிர்கொள்ளும் மன உறுதியை எப்படிப் பெற்றீர்கள்?

நான் சிறைக்குச் சென்றபோது எனக்கு 19 வயது. ஓடித் திரியக்கூடிய வயது. எல்லா மனிதர்களும் அந்த வயதில் என்ன ஆசாபாசங்களோடு இருப்பார்களோ, அதே ஆசாபாசங்களோடுதான் நானும் இருந்தேன். திடீரென இந்த வழக்கில் சேர்க்கப்பட்டபோது, ஒரு அறைக்குள் நான் முடக்கப்பட்டேன். இதனால், இயல்பாகவே மன அழுத்தம், வேதனை, விரக்தி என எல்லாமே இருந்தது. அதைக் கடக்க என்னுடைய குடும்பம் மிகப் பெரிய உறுதுணையாக இருந்தது. குறிப்பாக என் தாயாரின் பணியை இன்று உலகமே அறியும். சிறை அதிகாரிகளுக்கும் அவரைப் பற்றி நன்றாகத் தெரியும்.

அதைத் தாண்டி என்னை மீட்டது என்னுடைய வாசிப்புப் பழக்கம்தான். எனக்குப் பிடித்த புத்தகங்களைப் படிப்பதன் மூலம், என் கவனத்தை நான் திசை திருப்பிக்கொண்டேன். துன்பத்திலிருந்து மீள்வதற்கு அப்படித்தான் தகுதிப்படுத்திக் கொண்டேன்.

நீங்கள் கைதுசெய்யப்பட்டது, அதற்குப் பிறகு உங்கள் குடும்பத்தினர் நடத்திய போராட்டம் எல்லாமே மிகக் கடினமானது. அது எவ்வளவு அதிர்ச்சியாக இருந்தது, துன்பத்தை ஏற்படுத்தியது என்பதை உங்கள் குடும்பத்தினர் எப்போதாவது பகிர்ந்துகொண்டிருக்கிறார்களா?

கிட்டத்தட்ட 31 ஆண்டுகள் சிறையில் இருந்திருக்கிறேன். சிறைக்குள் இருக்கும்போது எத்தனையோ முறை காய்ச்சல் வந்திருக்கிறது. தலைவலி வந்திருக்கிறது. எத்தனையோ துன்பங்கள் நேர்ந்திருக்கின்றன. சட்டப் போராட்டங்களில் சறுக்கி விழுந்திருக்கிறேன். அந்தத் துன்பத்தையெல்லாம் நான் காட்டிக்கொள்ள மாட்டேன். வீட்டில் ஏதாவது பிரச்சனை வந்தாலும் அவர்கள் அதை என்னிடம் காட்டிக்கொள்ள மாட்டார்கள். என்னுடைய சக சிறைவாசிகள் மூலமாகத்தான் சிறைக்குள் என்ன நடக்கிறது என்பதை அம்மா தெரிந்துகொள்வார். அடுத்த முறை என்னைப் பார்க்க வரும்போது, அதைப் பற்றிக் கேட்பார்கள். 'அதெல்லாம் விடு' என்று சொல்வேன். இரண்டு தரப்புமே அப்படித்தான் இருந்தோம். 'எனக்கு எந்தத் துன்பத்தையும் கொடுத்துவிடக் கூடாது, எனக்கு ஆறுதலாக இருக்க வேண்டும்' என்று மட்டும்தான் அம்மா கருதினார்கள்.

உங்களுக்கான சட்டப் போராட்டத்தை உங்கள் அம்மா தொடர்ந்து முன்னெடுத்துச் சென்றார். அவர்தான் அதை நடத்த வேண்டுமென உங்கள் குடும்பத்தில் எப்படி முடிவுசெய்தீர்கள்?

நான் இந்த பிரச்சனையில் சிக்கியவுடன் எனக்காக யாரவது ஒருவர் செயல்பட வேண்டுமென்ற நிலை வந்தது. என் தங்கை அப்போது படித்துக்கொண்டிருந்தார். அக்காவுக்கு அப்போதுதான் திருமணமாகியிருந்தது. என் தந்தை அரசுப் பணியில் இருந்தார். தவிர, அவர் மிக உயரமாகவும் இருந்தார். ஆறு அடி, மூன்று அங்குலம். ஆகவே பயணங்களை மேற்கொள்வது மிகக் கடினம். எங்களுக்கு இருந்த ஒரே நிதி ஆதாரம் என் தந்தைதான். ஆகவே, என் குடும்பத்தில் எல்லோரும் சேர்ந்து, என் அம்மா எனக்காக இந்த வழக்கைப் பார்த்துக்கொள்வது என முடிவெடுத்தார்கள். அவர் அப்படித்தான் இந்த முயற்சியைத் துவங்கினார்.

அவர் இதனைத் துவங்கியபோது நிறைய புறக்கணிப்புகள், அவமானங்களைச் சந்தித்தார். அதையெல்லாம் கடந்தார். 'என்னுடைய மகன் நிரபராதி' என்ற ஒரே நம்பிக்கைதான் என்னுடைய தாயை இயக்கிய ஒரே விஷயம். அதுதான் எல்லோருடைய ஆதரவையும் பெற்றுத் தந்திருக்கிறது.

இது போன்ற புறக்கணிப்புகள், அவமானங்களை உங்களைச் சிறையில் பார்க்க வரும்போது பகிர்ந்துகொள்வார்களா?

ஒருபோதும் பகிர்ந்துகொண்டதில்லை. இதையெல்லாம் பின்புதான் நான் அறிந்துகொண்டேன். சிறை விடுப்பில் வரும்போதும் உறவினர்கள் வந்து சந்திக்கும்போதுதான் அதையெல்லாம் நான் தெரிந்துகொண்டேன். என்னுடைய அம்மாவைப் பற்றி முதன் முதலாக நெடுமாறனின் மகள் பூங்குழலி 'தொடரும் தவிப்பு' என்ற புத்தகத்தை எழுதினார். அந்தப் புத்தகத்தை நான் இன்றுவரை படித்ததில்லை. என்னுடைய தாயின் துயரத்தை நான் படிக்க விரும்பவில்லை. அனுஸ்ரீ என்ற கேரளாவைச் சேர்ந்த பத்திரிகையாளர் 'அடைபட்ட கதவுகளின் முன்னால்' என்று ஒரு புத்தகத்தை எழுதினார். அதையும் நான் இதுவரை படித்ததில்லை. அம்மாவின் துயரங்கள் என்னைத் தாக்கிவிடுமோ என்ற அச்சம் எனக்கு இருந்தது. ஒடிந்துவிடுவேனோ என்று இருந்தது. அப்படி நான் ஒடிந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காகவே அவற்றை நான் படிக்கவில்லை.

அப்படியானால், உங்களை அவர் சிறையில் வந்து பார்க்கும்போது நம்பிக்கை ஏற்படுத்தக் கூடிய வாக்கியங்களை மட்டும்தான் சொல்வாரா?

நாங்க ரெண்டு பேருமே அப்படித்தான் வாழ்ந்திருக்கிறோம். அம்மா தன் தரப்பிலிருந்து நம்பிக்கையூட்டும் வாக்கியங்களைச் சொல்வார். "அவரைப் பார்த்தேன், ஆதரவாக இருந்தார், இதைச் சொன்னார்" என்றுதான் தொடர்ந்து நம்பிக்கை ஊட்டுவார். அதுபோலத்தான் நானும் பேசுவேன். "பார்த்துக்கொள்ளலாம், சட்ட ரீதியாக எதிர்கொள்ளலாம். பழைய தீர்ப்புகள் இருக்கின்றன" என்று பேசுவேன். இப்படித்தான் எங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல் இருக்கும். ஒருவருக்கொருவர் ஆறுதலாகவும் உற்சாகமூட்டுபவராகவும் இருந்தோம். உற்சாகத்தைக் குறைப்பதுபோல பேசவே மாட்டோம்.

சட்டப் போராட்டங்களின்போது ஏற்பட்ட பின்னடைவுகளை எப்படி எதிர்கொண்டீர்கள்.. திடீரன தண்டனை உறுதியாகும், தண்டனையை நிறைவேற்றப் போவதாகச் சொல்வார்கள். அந்தத் தருணங்களை எப்படி எதிர்கொண்டீர்கள்?

இந்த சமூகத்தில் இருந்தவர்கள்தான் சிறையிலும் இருக்கிறார்கள். அப்படிப் பலரின் கதைகள் எனக்குத் தெரியும். சாமானியர்களைப் பொறுத்தவரை, நீதியைப் பெறுவதென்பது அவ்வளவு எளிதானதல்ல. சாதாரண வழக்குகளில்கூட நீதியைப் பெறுவது கடினமான விஷயம். எதிர்த் தரப்பில் இருந்தவர்கள் பலம் வாய்ந்தவர்களாக இருந்தால், போராட்டம் கடினமாகிவிடும். வழக்குத் தொடர்பவர்களின் பலம் அதிகமாக இருந்தால், அவ்வளவுதான்.

என்னுடைய வழக்கு என்பது மிகவும் பரபரப்பை ஏற்படுத்திய வழக்கு. எதிர் தரப்பில் அரசாங்கம் இருந்தது. நான் ஒரு சாதாரண குடும்பத்தில் இருந்து வந்தவன். பெரிய பின்புலம் ஏதும் கிடையாது. ஆகவே, இதிலிருந்து மீண்டுவர கடினமான உழைப்பு, அர்ப்பணிப்பு, நண்பர்களின் ஆதரவு ஆகியவை தேவைப்பட்டது. அதெல்லாம் எனக்கு இருந்தது. அதனால்தான் போராட முடிந்தது. இல்லாவிட்டால், இது நடந்திருக்காது.

இருந்தும் பின்னடைவு வரும்போது, கலங்கிப் போய்விடுவேன். ஆனால், காட்டிக்கொள்ள மாட்டேன். 2018ல் தியாகராஜன் பிரமாணப் பத்திரத்தை தாக்கல்செய்தபோது, அதைப் பார்த்த நீதிபதி தண்டனையையே சீராய்வு செய்ய தகுதியிருக்கிறது என்று சொன்னபோது, வழக்கு சரியாகச் செல்வதாக நினைத்தேன். ஆனால், ஏதோ சில காரணங்களால் பின்னடைவு ஏற்பட்டது. அதில் கலங்கிப் போனேன். அந்த மாதிரி நேரங்களில், இழப்பதற்கு ஏதுமில்லை என்று ஆரம்பத்திலிருந்து துவங்குவேன். மறுபடியும் படிக்கத் துவங்குவேன். வேறு ஏதாவது வழியிருக்கிறதா என்று பார்ப்பேன்.

அதற்கேற்றபடி நல்ல வழக்கறிஞர் அணி எனக்கு அமைந்தது. பிரபுராம், பாரி வேந்தர் சுப்பிரமணியம் என்று சிறப்பான வழக்கறிஞர்கள் எனக்கு அமைந்தார்கள். அவர்கள் ஆழமான சட்ட அறிவைக் கொண்டிருந்தார்கள். உணர்வுபூர்வமாகவும் அறிவுபூர்வமாகவும் எங்களுக்குள் விவாதம் இருந்திருக்கிறது. அப்படித்தான் என் சட்ட அறிவை நான் வளர்த்துக்கொண்டேன்.

2011ல் உங்களுக்கான தூக்குத் தண்டனை உறுதிப்படுத்தப்பட்ட நிகழ்வுதான் மிகப் பெரிய பின்னடைவாக வெளியிலிருந்தவர்களால் பார்க்கப்பட்டது. அந்தத் தருணத்தில் அதைக் கடக்க முடியுமென நினைத்தீர்களா?

அப்போது எல்லோருக்குமே ஒரு நம்பிக்கை இருந்தது. தண்டனை உறுதிசெய்யப்பட்ட தருணத்தில், கீழ் நிலை சிறை அலுவலர் ஒருவர் என்னிடம் கண் கலங்கி அழுதார். 5 நாட்கள் தனிமைச் சிறையில் வைக்கப்பட்டிருந்த தருணம் அது. அவருடைய மனைவி கலங்கி அழுததாகச் சொன்னார். "நிச்சயமாக தூக்கில் போடமாட்டார்கள்" என்று அவருக்கு நான் ஆறுதல் சொன்னேன். அதற்கு உதாரணமாக பழைய தீர்ப்புகளைச் சுட்டிக்காட்டினேன்.

இந்தத் தருணத்தில் நிகழ்ந்த செங்கொடியின் தியாகம் இப்போதும் மனதை உறுத்திக்கொண்டே இருக்கிறது. அதைத் தவிர்த்திருக்க முடியுமென நினைக்கும்போது கஷ்டமாக இருக்கிறது. அப்போது மரண தண்டனைக்கு எதிரான போராட்டம் நடந்துகொண்டிருந்தது. அந்தத் தருணத்தில் சுமார் 25க்கும் மேற்பட்டவர்கள் எங்களைச் சந்திக்க வந்தார்கள். அப்படிப் பார்க்க வருவதற்காக செங்கொடியும் பெயர் கொடுத்திருந்தார். ஆனால் அவருக்கு வாய்ப்புக் கிடைக்கவில்லை. அப்போது என்னைச் சந்தித்திருந்தால், அவருக்கு நான் நம்பிக்கையைக் கொடுத்திருப்பேன். ஆனால், வெளியில் இருந்தவர்கள் என்னைக் காப்பாற்ற முடியாது என்ற மனநிலையில் இருந்தார்கள். அந்த நிலையில் ஏதாவது செய்ய வேண்டுமென செங்கொடி உயிர்த் தியாகம் செய்துவிட்டார். அது எனக்கு பெரும் வருத்தத்தை ஏற்படுத்தியது.

நம்பிக்கை தளர்ந்த தருணங்களும் இருந்தன. நீண்ட காலம் தண்டனையை அனுபவித்திருந்தால் தண்டனையைக் குறைக்கலாம் என ஒரு சட்டத்தில் கூறப்பட்டிருந்தது. அப்போது உச்ச நீதிமன்றத்தில் நீதியரசர் ஜி.எஸ். சிங்க்வி, நீதியரசர் முகோபாத்யாயா அடங்கிய அமர்வு அசாமைச் சேர்ந்த ஒரு வழக்கை விசாரித்துக்கொண்டிருந்தது. சம்பந்தப்பட்ட நபர் ஒரு இரட்டைக் கொலையைச் செய்திருந்தார். அவருடைய கருணை மனுவை குடியரசுத் தலைவர் தள்ளுபடி செய்துவிட்டார்.

அவருக்கு நாள் குறிக்கப்பட்ட நிலையில், அவருடைய மேல் முறையீடு நீதிமன்றத்தால் ஏற்கப்பட்டது. அவர் நீண்ட காலமாக தண்டனை அனுபவித்துவிட்டார் என்பதால், அவருடைய தூக்கு தண்டனை ரத்துசெய்யப்பட்டது. ஆனால், இதே அமர்வு தேவேந்திர புல்லர் என்பவருடைய வழக்கை விசாரித்தது. அது ஒரு வெடிகுண்டு வழக்கு. "இது போன்ற வழக்குகளில், தண்டனையை நிறைவேற்றுவதில் எவ்வளவு கால தாமதம் இருந்தாலும், மீண்டும் பரிசிலீக்கத் தேவையில்லை. தண்டனையை நிறைவேற்றிவிடலாம்" என்று தீர்ப்பளித்தது. 2013 ஏப்ரலில் அந்தத் தீர்ப்பு வெளியானது. அந்த தீர்ப்பு வந்தபோதுதான் எனக்குள் ஒரு அச்சம் ஏற்பட்டது. இனி நிச்சயம் தூக்குதான் என அப்போதுதான் கருதினேன்.

அந்த நேரத்தில்தான் தியாகராஜன் எனக்குக் கடிதம் எழுதினார். அவரும் அந்த வழக்கைக் கவனித்திருந்தார். தீர்ப்பு வந்த பத்தாவது நாளில் எனக்குக் கடிதம் எழுதினார். "அன்புள்ள பேரறிவாளனுக்கு, வாழிய நலம். உங்கள் வழக்கு குறித்து எனது உதவியோ, கருத்தோ தேவைப்பட்டால் கீழ்க்கண்ட முகவரி அல்லது தொலைபேசியில் தொடர்பு கொள்ளவும்" என்று அந்தக் கடிதத்தில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.

அந்தக் கடிதத்தை என் வழக்கறிஞர்களிடம் கொடுத்தேன். பாரிவேந்தர் புவனேஸ்வருக்குச் சென்று தியாகராஜனைச் சந்தித்தார். ஒதிஷாவின் டிஜிபியாக இருந்து தியாகராஜன் அப்போது ஓய்வுபெற்றிருந்தார். அங்கு நடந்ததை வழக்கறிஞர்கள் என்னிடம் பிறகு சொன்னார்கள். "தம்பி நான் தூங்கனும்னு நினைக்கிறேன் தம்பி" என்றாராம். அது எனக்கு நெகிழ்ச்சியாக இருந்தது. பிறகு, 'உயிர் வலி' ஆவணப் படத்திற்காக செல்வராஜும் டேவிட்டும் அவரைச் சந்தித்தனர். அப்போதும் "அறிவு இந்த 22 ஆண்டுகளில் நன்றாகத் தூங்கியிருப்பார். நான் 22 ஆண்டுகளில் சரியாகத் தூங்கவில்லை" என்றார். அப்போதுதான் மீண்டும் நம்பிக்கை ஏற்பட்டது. அதற்குப் பிறகு நீதியரசர் சதாசிவம், சத்ருகன் சௌகான் ஒரு வழக்கில் தீர்ப்பளித்தார். அதற்கடுத்த மாதத்தில் எங்கள் தூக்கு தண்டனை ரத்து செய்யப்பட்டது.

31 ஆண்டுகள் சிறையில் இருந்திருக்கிறீர்கள். அந்த அனுபவம் எப்படி இருந்தது?

சிறை வாழ்க்கை என்பது ஒரே மாதிரி இருக்காது. எல்லாம் கிடைத்துக் கொண்டிருக்கும். திடீரென எதுவுமே கிடைக்காது. யாராவது ஒரு சிறைவாசி எதையாவது செய்வார். அதுவரை உங்களுக்குக் கிடைத்த சலுகைகூட இல்லாமல் போய்விடும். அப்படித்தான் சிறை இருக்கும்.

சிறைக்குச் சென்ற முதல் பத்தாண்டுகளில் நான் மண்ணை மிதிக்கவே வாய்ப்புக் கிடைக்கவில்லை. அந்த பத்தாண்டுகளில் பூந்தமல்லியில் இருந்த சிறை மிகச் சிறியது. ஆறடி அகலமும் 25 அடி நீளமும் கொண்ட வளாகம்தான் சிறை. இரவு நேரங்களில் செல்லில் அடைத்துவிடுவார்கள். ஒன்றேகால் வருடம் செங்கல்பட்டு சிறையில் இருந்தோம். அதில் முழுக்க முழுக்க நான்கு சுவருக்குள்தான் இருக்க வேண்டும். ஒருவருக்கொருவர் நேரில் பார்த்து பேச முடியாது. ஆனால், தத்தம் அறைக்குள் இருந்தபடி சத்தமாகக் கத்திப் பேசிக்கொள்ளலாம். நாங்கள் பேசுவதைக் கேட்க வேண்டுமென அதிகாரிகள் நினைத்தார்கள். இத்தனைக்கும் அங்கிருந்த கைதிகள் ஒருவருக்கொருவர் அறிமுகமில்லாதவர்கள்.

தண்டனை அறிவிக்கப்பட்ட பிறகு சேலம், வேலூர் என வெவ்வேறு மத்திய சிறைச்சாலைகளில் அடைக்கப்பட்டோம். 2001ல் நன்னடத்தையின் காரணமாக, அறைக்கு வெளியில் செல்ல, சுற்ற, விளையாட, நடைபயிற்சி போன்றவற்றுக்கு மெல்லமெல்ல அனுமதித்தனர்.

சிறையில் நீங்கள் நீண்ட காலமாக இருந்தவர். அங்கு எம்மாதிரி சீர்திருத்தங்கள் தேவைப்படுகின்றன?

அடிப்படையையே மாற்ற வேண்டியிருக்கிறது. 1894ல் பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக் காலத்தில் போடப்பட்ட சிறைத் துறைச் சட்டம்தான் இப்போதும் வழக்கத்தில் இருக்கிறது. ஏறத்தாழ 128 வருடங்களில் விதிகள் மாறவேயில்லை. அன்றைக்கு சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்களை ஒடுக்க போடப்பட்ட சட்டங்கள்தான் சிறுசிறு மாற்றங்களோடுதான் இப்போதும் அமலில் உள்ளன.

இந்தியாவில் சிறை என்பது மாநிலத்தின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளது. 31 ஆண்டுகள் சிறைவாசி என்ற சமூகத்திற்குள் வாழ்ந்தவன் என்ற அடிப்படையில் சொல்கிறேன். புதிதாக சிறைச் சட்டங்களும் விதிகளும் வர வேண்டும். இதற்குப் பிறகு அது தொடர்பான பயிற்சிகளை அதிகாரிகளுக்குத் தர வேண்டும். இதை ஒரு வேண்டுகோளாகவே வைக்கிறேன்.

"என்னை இப்படி போராட வைத்துவிட்டாயே" என்று என்றாவது உங்களுடைய அம்மா வருந்தியிருக்கிறாரா?

ஒரு நாளும் அப்படிச் சொல்லியதில்லை. எதாவது ஒரு இடத்தில் "ஐயோ, என் பையன் என்னை ஒரு சங்கடத்தில் நிறுத்திட்டானேன்னு" நினைச்சிருந்தா, நான் தோற்றிருப்பேன். "எங்க அம்மாவை இப்படி ஒரு நிலையில் நிறுத்திவிட்டோமே" என்று நான் நினைத்திருந்தால் என் அம்மாவும் தோற்றிருப்பார். சிறையில் யாரையாவது அம்மாக்கள் பார்க்க வந்தால் பத்து நிமிடம் பேசுவார்கள். ஆனால், நானும் எனது அம்மாவும் மணிக் கணக்காக உட்கார்ந்து பேசுவோம். "நீயும் உங்கம்மாவும் உட்கார்ந்து என்னதாண்டா பேசுறீங்க"ன்னு அதிகாரிகள் கேட்பார்கள்.

• பேரறிவாளன் விடுதலை விவகாரம்: ஆளுநரின் செயல் கூட்டாட்சி அமைப்பை அழித்துவிடும் - உச்ச நீதிமன்றம்
• இலங்கையில் மீண்டும் பெட்ரோல், டீசல் விலை உயர்வு: ஆட்டோ கட்டணம் 1 கி.மீ.க்கு ரூ.100
• இலங்கை நெருக்கடி: பெட்ரோல் தேட ஏற்பட்ட தாமதத்தால் பச்சிளம் குழந்தை பலி

எல்லா விஷயத்தையும் அம்மா பேசுவார்கள். திடீரென பஸ் டிக்கெட் விலை ஏற்றத்தைப் பற்றிச் சொல்வார். 'அங்கே ஒரு மரம் இருந்ததல்லவா, அந்த மரத்தை வெட்டிவிட்டார்கள்' என்பார். ஒரு பேருந்தில் வரும்போது இதைப் பார்த்தேன் என்று சொல்வார். தேநீர் விலை ஏறிவிட்டது என்பார். அப்படிச் சொல்வதன் மூலம், வெளி உலகத்தை அப்படியே சித்திரமாக வரைந்து காண்பிக்க விரும்புவார். அப்படி ஒரு ஆசையும் ஆதங்கமும் அவருக்கு இருந்தது. தன் மகன் பார்க்காத வெளி உலகத்தை அவனுக்கு அப்படியே காட்ட வேண்டுமென விரும்பினார்.

நீங்கள் சிறையில் இருந்த காலகட்டத்தில் பல்வேறு முதல்வர்கள் ஆட்சியில் இருந்தார்கள். அவர்களைப் பொறுத்தவரை, உங்கள் மீதான அணுகுமுறை எப்படி இருந்தது?

முதலில் எங்களுக்கு எந்த ஆதரவும் கிடைக்கவில்லை. 2011ல் செங்கொடியின் தியாகம் எல்லாவற்றையும் தலைகீழாக மாற்றிவிட்டது. அதற்கு முன்பே மக்களின் போராட்டங்கள் இருந்தன. மனித உரிமை அமைப்புகள், ஓய்வுபெற்ற நீதிபதிகள், எழுத்தாளர்கள், கல்விமான்கள் போன்றவர்கள் குரல் கொடுத்தார்கள். ஆனால், செங்கொடியின் மரணமே அரசின் நிலைப்பாட்டை மாற்றியது.

2013ல் தியாகராஜன் அளித்த பேட்டிதான் வெகுமக்கள் நிலைப்பாட்டை மாற்றியது. அதற்குப் பிறகு எல்லோருமே வெளிப்படையாக ஆதரிக்க ஆரம்பித்தார்கள். தமிழ்நாட்டின் இரண்டு பெரிய கட்சிகளுமே என் விடுதலையை எந்த மாறுபாடும் இல்லாமல் ஆதரிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.

உங்களுடைய வழக்கில் வழங்கப்பட்ட இறுதித் தீர்ப்பு ஆளுநரின் அதிகாரங்களையும் மாநில அரசின் அதிகாரத்தையும் வரையறுத்துள்ளது. இம்மாதிரி ஒரு முக்கியமான தீர்ப்பு நம் வழக்கில் வெளியாகுமென எதிர்பார்த்தீர்களா?

அதை எதிர்பார்த்து நான் வழக்கைத் தொடுக்கவில்லை. பல்நோக்கு விசாரணை ஆணையத்தில் வழங்கப்படும் தீர்ப்பு என்னை நிரபராதி என்று நிரூபிப்பதற்கான வாய்ப்பை வழங்கும் என்று நினைத்துத்தான் இந்த வழக்கைத் தொடர்ந்தேன். என்னுடைய வழக்கில் முதன்மை விசாரணை அதிகாரியாக இருந்த ரகோத்தமன் 2005ல் The Human Bomb என்ற ஆவணப்படத்தை வெளியிட்டார். அதை வெளியிட்டபோது 'ஜூனியர் விகடன்' இதழுக்கு ஒரு பேட்டியளித்தார். அதில், ராஜீவ் வழக்கில் கண்டுபிடிக்க முடியாத விஷயமிருக்கிறதா என்று கேட்கிறார்கள். அதற்கு, 'ஆம் இருக்கிறது. இதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்ட வெடிகுண்டை செய்தது யார், எங்கு செய்தார்கள் என்பதை இன்றுவரை கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை,' என்றார் ரகோத்தமன்.

31 ஆண்டுகள் ஆகியும்கூட, இந்த வழக்கில் பயன்படுத்தப்பட்ட வெடிகுண்டை யார் செய்தார்கள் என்பது தெரியாது. எங்கு செய்யப்பட்டதென்றும் தெரியாது. அந்தத் தேடலுக்கான அமைப்பாகத்தான், இந்த பல்நோக்கு விசாரணை ஆணையம் இருந்தது. அப்போதுதான் நீதியரசர்கள், "பல்நோக்கு விசாரணை ஆணையம், இந்தக் கேள்விக்கு எந்தக் காலத்திலும் பதிலளிக்கப் போவதில்லை" என்றார்கள். ஆகவே 'உங்களுக்கு வேறென்ன நிவாரணம் வேண்டுமெனக்' கேட்டபோது, ஆளுநர் தமிழ்நாடு அரசின் தீர்மானத்தை ஏற்பது தாமதமாகிறது என்று சொன்னேன். ஆகவே அது தொடர்பாக தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டது. அப்படித்தான் இந்த வழக்கு முடிவுக்கு வந்தது.

மத்திய அரசே ஆளுநர் தரப்பில் நேரம் கேட்டது. ஆனால், அவர்கள் எதிர்பார்க்காதது என்னவென்றால், 161ன் கீழ் அனுப்பப்பட்ட தீர்மானத்தை ஆளுநர் மத்திய அரசுக்கு அனுப்பியதுதான். ஆகவேதான் நீதிமன்றம் இந்த முடிவுக்கு வந்தது.

உங்களுடைய விடுதலையை பல்வேறு தரப்பினரும் வரவேற்றிருக்கிறார்கள். அதை நீங்கள் எதிர்பார்த்தீர்களா?

சாதாரண வெகுமக்கள் என்னோடு அன்பாக இருந்தார்கள். அவர்களுக்கெல்லாம் எந்தக் கட்சிச் சார்பும் இல்லை. ஒவ்வொருவருமே என்னை தங்கள் வீட்டுப் பிள்ளைகளாக நினைக்கிறார்கள். இது என் அம்மாவுடைய 31 ஆண்டுகால உழைப்பு என்றுதான் நினைக்கிறேன். ஒவ்வொரு தாயிடமும் என்னுடைய நியாயத்தைச் சேர்த்திருக்கிறார் அவர். அதனால்தான் அவர்கள் தங்கள் வீட்டுப் பிள்ளையாக என்னை நினைக்கிறார்கள்.

ஒருவர் தன்னை நிரபராதி என்று கருதினால், அதற்காக போராடுவார்கள். அல்லது சட்டப் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்து நடத்தினால் விடுபடலாம் என்று கருதி போராடுவார்கள். உங்களுடைய போராட்டம் எந்த வகையிலானது?

நான் நிரபராதி என்று மனப்பூர்வமாக நம்பியதால்தான் 31 ஆண்டுகாலம் என்னால் போராட முடிந்தது. நான் தோற்றுவிடக் கூடாது என்ற வைராக்கியத்தை அதுதான் தந்தது. நான் நிரபராதி என்று கூறப்பட்டு வெளியில் வந்திருக்கிறேனா என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இருக்கலாம். ஆனால், என்னைப் பொருத்தவரை அதுதான் உண்மை. கீழ் நீதிமன்றத்தில் அப்படித்தான் வாதாடினேன். உச்ச நீதிமன்றத்திலும் அப்படித்தான் வாதாடினேன். ஆளுநருக்கும் குடியரசுத் தலைவருக்கும் எழுதிய கருணை மனுக்களிலும் அப்படித்தான் குறிப்பிட்டேன்.

'தூக்குக் கொட்டடியிலிருந்து முறையீட்டு மடல்' என்று என்னுடைய ஒரு புத்தகம் இருக்கிறது. அதில் என்னுடைய கருணை மனுக்களைத்தான் நூலாக்கியிருக்கிறேன். ஒருவர் கருணை மனு அனுப்பினாலே, செய்த குற்றத்தை ஏற்றுக்கொண்டு கருணை கேட்கிறார் என்பதல்ல. இந்திரா காந்தி கொலை வழக்கில் 1989ல் இது தொடர்பாக தீர்ப்பளிக்கப்பட்டிருக்கிறது. 'இங்கு மன்னர்களின் ஆட்சி நடக்கவில்லை. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் ஆட்சி நடக்கிறது. ஆகவே நீதிமன்றங்களில் பிழைகள் ஏற்படக்கூடும். அதை சரி செய்வதற்கான வாய்ப்பாகத்தான் இந்த கருணை மனுக்கள் இருக்கின்றன' என்று தீர்ப்பளிக்கப்பட்டது. அப்போது, சம்பந்தப்பட்டவர்களின் குற்றத் தன்மையையும் ஆராய்ந்து பார்க்கலாம் என்று தீர்ப்பளித்தார்கள்.

அப்படி ஆராயும்போது, மாறுபட்ட முடிவையும் அறிவிக்கலாம். ஆனால், பலர் இதைப் புரிந்துகொள்வதில்லை. கருணை மனு அனுப்பினாலே குற்றத்தை ஏற்றதாக கருதுகிறார்கள். ஆனால், நான் நிரபராதி என்று கூறித்தான் கருணை மனுக்களை அனுப்பியிருக்கிறேன். அதை அவர்கள் ஏற்கிறார்களோ, ஏற்கவில்லையோ, முதல் நாளில் இருந்து இப்போதுவரை அதுதான் என் நிலைப்பாடு. அதுதான் அந்தப் போராட்டத்தை நடத்துவதற்கான வலுவைக் கொடுத்தது.

உங்கள் வழக்கில் கிடைத்த தீர்ப்பு உங்களுடன் சேர்ந்து தண்டிக்கப்பட்ட மற்ற ஆறு பேருக்கும் உதவியாக இருக்குமா?

நிச்சயமாக. விரைவில் அவர்களும் விடுதலையாவார்கள் என்ற நம்பிக்கையோடு நானும் இருக்கிறேன். தமிழ்நாடு அரசு அதற்கான நடவடிக்கையை எடுக்குமென நம்புகிறேன்.

அடுத்ததாக என்ன செய்யவிருக்கிறீர்கள்?

இப்போதுதான் வெளியில் வந்திருக்கிறேன். 31 ஆண்டுகள் சிறையில் இருந்துவிட்டு வந்திருப்பதால் எல்லாம் திரைபோட்டு மறைத்திருப்பதைப் போல இருக்கிறது. முதலில் இந்த உலகத்தை நான் பார்க்க வேண்டும். எப்படியிருக்கிறதென்று தெரியவில்லை. 31 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக இந்த உலகத்தை விட்டுச் சென்றேன். அப்படியேதான் இந்த உலகம் எனக்குள் நிற்கிறது. ஒவ்வொரு காட்சியுமே எனக்குப் புதிதாகத் தெரிகிறது. இந்தக் காட்சிகளை உள்வாங்கி நான் பழக்கப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். அதற்கு ஒரு ஆறு மாதமாவது தேவைப்படும். அதற்குப் பிறகுதான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதைத் தீர்மானிக்க வேண்டும். இத்தனை ஆண்டுகளாக அக்கா, தங்கை என்னைப் பார்த்துக்கொண்டார்கள். இனிமேல் எனக்கான செலவுகளை நானே பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என நினைக்கிறேன். அதற்காக நிச்சயம் ஏதாவது செய்தாக வேண்டும்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61564091

கடந்த 2018 ஆம் ஆண்டு தூத்துக்குடி சிப்காட் பகுதியில் இயங்கி வந்த ஸ்டெர்லைட் ஆலையை எதிர்த்து நடந்த போராட்டத்தில், மே 22 ஆம் தேதி துப்பாக்கிச்சூடு நடத்தப்பட்டதில் 9 பேர் உயிரிழந்தனர். இதையடுத்து அரசாணை பிறப்பிக்கப்பட்டு ஆலை இழுத்து மூடப்பட்டது. இன்று மே 22ஆம் தேதியை முன்னிட்டு, உயிரிழந்தவர்களுக்கு அஞ்சலி செலுத்தப்படுகிறது.

சரி... ஸ்டெர்லைட் தூத்துக்குடியில் என்ன செய்கிறது. அந்த ஆலை எப்போது தொடங்கப்பட்டது உள்ளிட்ட 5 கேள்விகளும் அதற்கான பதில்களும்.

ஸ்டெர்லைட் என்றால் என்ன?

`வேதாந்தா` உலகின் மிகப்பெரிய உலோகம் மற்றும் சுரங்கத் தொழில் நிறுவனம். அதன் உரிமையாளர் அனில் அகர்வால். பாட்னாவில் பிறந்த இவர், பள்ளிப்படிப்பை முடித்ததும், 1972 ஆம் ஆண்டு தந்தையுடன் அலுமினிய தொழிலில் ஈடுப்பட்டார். பின் மும்பைக்கு சென்றவர், வேதாந்தா நிறுவனத்தை தொடங்கினார். லண்டன் பங்கு சந்தையில் பட்டியலிடப்பட்ட முதல் இந்திய நிறுவனம் இது.

வேதாந்தாவின் துணை நிறுவனம்தான் ஸ்டர்லைட், இது குஜராத்தின் சில்வஸா மற்றும் தமிழ்நாட்டின் தூத்துக்குடி ஆகிய இரு பகுதிகளில் இயங்குகிறது. தூத்துக்குடியில் உள்ள ஆலை ஓர் ஆண்டுக்கு 4 லட்சம் மெட்ரிக் டன் தாமிரத்தை உற்பத்தி செய்கிறது. 2017 ஆம் நிதியாண்டில் அதன் வர்த்தகம் 11.5 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள்.

எப்போது தூத்துக்குடியில் இந்நிறுவனம் தொடங்கப்பட்டது?

மஹாராஷ்ட்ரா தொழில் வளர்ச்சி நிறுவனம், முதலில் 1992 ஆம் ஆண்டு, ஸ்டர்லைட் நிறுவனத்துக்கு கடலோர பகுதியான ரத்னகிரியில் 500 ஏக்கர் நிலத்தை ஒதுக்கியது. ஆனால், உள்ளூர் மக்கள் போராட்டத்தை முன்னெடுத்ததை அடுத்து, மஹாராஷ்ட்ர ஆரசு இதற்கான ஒரு ஆய்வு குழுவை அமைத்தது. அவர்கள் அளித்த பரிந்துரையின்படி, 1993 ஆம் ஆண்டு கட்டுமான பணிகளை நிறுத்தும்படி ஆட்சியர் ஸ்டர்லைட் நிறுவனத்துக்கு கடிதம் அனுப்பினார்.

• ஸ்டெர்லைட் போராட்டம்: போர்க்களமான தூத்துக்குடி
• ஸ்டெர்லைட்: ''போராட்டத்தின் பின்னணியில் உள்நோக்கங்கள் உள்ளன'' #GroundReport
• ஸ்டெர்லைட்டுக்கு எதிராக கனடாவில் -7 டிகிரி குளிரில் தமிழர்கள் ஆர்ப்பாட்டம்

இதற்கு பின்தான், அந்நிறுவனம் தமிழகத்திற்கு வந்தது.

இது குறித்து பேசும் சூழலியலாளர் நித்தியானந்த் ஜெயராமன், "1994 ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாடு மாசுகட்டுபாடு வாரியம் இந்நிறுவனத்துக்கு தடையில்லா சான்றிதழ் அளித்தது. அந்நிறுவனத்தை சுற்றுச்சூழல் தாக்க மதிப்பீடு செய்ய கோரியது. சூழலியல் மாசை கருத்தில் கொண்டு மன்னார் வளைகுடாவிலிருந்து 25 கி.மீ தொலைவில்தான் இந்நிறுவனம் அமைக்கப்பட வேண்டும் என்றது. இதற்காக, சுற்றுச்சூழல் தாக்க மதிப்பீடு அந்நிறுவனம் செய்ய வேண்டும். ஆனால், இந்நிறுவனம் மன்னார் வளைகுடாவிலிருந்து 14 கி.மீ தொலைவிலேயே அமைக்கப்பட்டது."என்கிறார்.

வழக்குகள்?

ஸ்டர்லைட் நிறுவனம் சூழலியல் மாசை உண்டாக்குவதாக குற்றஞ்சாட்டி, நேஷனல் ட்ரஸ்ட் ஆஃப் க்ளீன் என்விரான்மென்ட், வைகோ, கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் உள்ளிட்ட தரப்பிலிருந்து வழக்குகள் பதியப்பட்டன.

1997-2012 ஆம் ஆண்டு காலத்தில் சில ஆண்டுகள் முறையான அரசு ஒப்புதல்களை புதுப்பிக்காமலும் ஆலையை நடத்தியதுதான் இந்த நிறுவனத்தின் மீதான பிரதான குற்றச்சாட்டு.

இந்த வழக்கில் தீர்ப்பளித்த உயர் நீதிமன்றம், 2010 ஆம் ஆண்டு நிறுவனத்தை மூடக்கோரியது. உச்சநீதிமன்ற மேல் முறையீட்டில், நூறு கோடி அபராதம் அளித்து நிறுவனம் தொடர்ந்து செயல்பட அனுமதி அளித்தது.

ஏன் இந்த திடீர் போராட்டம்?

இது திடீர் போராட்டம் எல்லாம் இல்லை. அந்த நிறுவனம் தொடங்கப்பட்ட நாளிலிருந்து சட்டத்துக்கு உட்பட்ட அனைத்து வழிகளிலும் போராடி வருகிறோம். சனிக்கிழமையன்று நடந்த போராட்டம் அந்நிறுவனத்தின் விரிவாக்கத்தை எதிர்த்து நடந்தது. அந்நிறுவனத்தின் தற்போதைய உற்பத்தி திறன் ஆண்டிற்கு 4 லட்சம் டன். இதுவே மோசமான சூழலியல் விளைவுகளை ஏற்படுத்தி வரும் நிலையில். மேலும் ஆண்டிற்கு 4 லட்சம் டன் தாமிர உற்பத்தி செய்யும் அளவுக்கு விரிவாக்குவது மோசமான விளைவுகளை ஏற்படுத்தும் என்கிறார்கள் அந்நிறுவனத்துக்கு எதிராக போராடி வரும் போராட்டக் குழுவினர்.

"நாங்கள் ஸ்டர்லைட் நிறுவனத்தை எதிர்க்கிறோம் என்று குறுக்கி பார்க்காதீர்கள். குடியிருப்பு பகுதியில் தாமிர உருக்காலை இருப்பதைதான் எதிர்க்கிறோம். அந்நிறுவனத்தின் சூழலியல் தவறுகளை சரியாக கண்காணித்து நடவடிக்கை எடுக்காத, மக்கள் பாதுகாப்பின் மீது அக்கறை கொள்ளாத அரசைதான் எதிர்க்கிறோம்." என்கிறார் நித்தியானந்த் ஜெயராமன்.

ஏற்கெனவே அந்த ஆலையால், காற்று, நீர், நிலம் மாசடைந்து வருகிறது. இதை நீதிமன்றமும் ஒப்புக் கொண்டுள்ளது. இப்படியான சூழ்நிலையில், மக்கள் அடர்த்தியாக வாழும் பகுதியில் ஆலையை விரிவாக்கப்படுகிறது. இது எப்படி சரியாக இருக்கும்? என்று கேள்வி எழுப்புகிறார் நித்தியானந்த்.

ஸ்டெர்லைட்டுக்கு எதிரான போரட்டக்குழுவைச் சேர்ந்த செயற்பாட்டாளர் பாத்திமா பாபு தற்போது இயங்கிவரும் ஆலை, நீர், காற்று என இயற்கையை மாசுபடுத்தி, சுற்றுச்சூழல் பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தியுள்ள நிலையில், அந்த ஆலையை மேலும் விரிவாக்கம் செய்வதை அனுமதிக்கக்கூடாது என்கிறார்.

நிறுவனம் என்ன சொல்கிறது?

தூத்துக்குடி மக்கள் பலர் ஒன்று சேர்ந்து நடத்திய போராட்டத்தில் ஸ்டெர்லைட் நிறுவனத்தின் மீது வைக்கப்பட்டுள்ள குற்றச்சாட்டுகளுக்கு பதில் அளித்துள்ள மக்கள் தொடர்பு அதிகாரி எம். இசக்கியப்பன், ஆலையின் விரிவாக்கத்திற்கு தேவையான எல்லா அனுமதிகளையும் அரசாங்கத்திடம் பெற்றுள்ளதாக தனது அறிக்கையில் கூறுகிறார்.

''ஆலையின் கழிவுகள் எந்த விதத்திலும் சுற்றுச்சூழலை பாதிக்காத வகையில் நீடித்த பயன்பாட்டிற்கு எடுத்துச்செல்கிறோம். ஆலைக் கழிவுகளை தீவிரமாகக் கண்காணித்து நிலம், நீர், காற்று என சுற்றுப்புறத்தில் எந்தப் பாதிப்பும் ஏற்படாத வண்ணம் நடவடிக்கை எடுக்கிறோம்.'' என்கிறது அந்நிறுவனம்.

சுத்திகரிக்கப்பட்ட கடல் நீர் மற்றும் மாநகர கழிவு நீர் மட்டுமே புதிய ஆலையில் பயன்படுத்தப்படும். ஆலையின் அனைத்து திரவக்கழிவுகளும் அதிநவீன தொழில்நுட்பத்தைக் கொண்டு மறுசுழற்சி செய்யப்படுகிறது. ஆலையிலிருந்து எந்த கழிவு நீரும் வெளியேற்றப்படுவதில்லை என்று விளக்கும் அந்நிறுவனம், ''இந்த ஆலையை இயக்குவது என்பதோடு, அந்த பகுதியில் உள்ள மக்களின் நலனையும் கணக்கில்கொண்டு அவர்களின் வளர்ச்சியிலும் நாங்கள் அக்கறை கொண்டுள்ளோம். ஸ்டெர்லைட் ஆலை விரிவாக்கத்தின் மூலம் நேரடியாக 2,000 வேலைகளும், மறைமுகமாக 20 ஆயிரம் வேலைகள் அளிக்கப்படும்,'' என்கிறது.

https://www.bbc.com/tamil/india-43538219

விக்கிரவாண்டி அருகே புதைக்க இடம் இல்லாத நிலையில், பட்டியல் சமூகத்தை சார்ந்தவரின் உடலைத் தங்கள் கோயில் அருகே ஒதுக்கப்பட்ட இடத்தில் அடக்கம் செய்ய ஆதிக்க சாதியினர் எதிர்ப்பு தெரிவித்ததால், இறந்த மூன்றாம் நாளே அவரது உடல் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

பின்னர் மாற்றாக வேறு இடம் வேண்டும் என்ற உறுதியை அரசு அதிகாரிகளிடம் பெற்றுக்கொண்டு, மாற்றுச் சமூகத்தைச் சேர்ந்த நபர் ஒருவர் தனது இடத்தைக் கொடுத்துள்ளார். என்ன நடந்தது?

விழுப்புரம் மாவட்டம் விக்கிரவாண்டியை அடுத்த கொட்டியாம்பூண்டி கிராமத்தில் பட்டியல் சமூகத்தைச் சேர்ந்த எட்டு குடும்பங்களும், 500க்கும் மேற்பட்ட மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியைச் சேர்ந்த குடும்பத்தினரும் வசித்து வருகிறார்கள். இப்பகுதியில் வசிக்கும் பட்டியல் சமூகத்தைச் சார்ந்தவர்களுக்கு நிலையான சுடுகாடு இல்லாததால் இறந்தவர்களின் உடலை ஏரி, ஓடை, குளம் போன்ற பகுதிகளில் எரிப்பதும், புதைப்பதும் வழக்கமாக இருந்துள்ளது.

இதனால் தங்களுக்கு நிலையான சுடுகாடு அமைத்துத் தர வலியுறுத்தி விக்கிரவாண்டி வட்டாட்சியர் மற்றும் மாவட்ட ஆட்சியரிடம் மனு கொடுத்துள்ளனர். பல முறை மனு கொடுத்தும் நிரந்தரமான சுடுகாடு அமைத்துத் தராமல் தற்காலிகமாக ஒரு சில இடங்களை அந்தந்த சூழலுக்கு ஏற்றவறு மட்டுமே அமைத்து கொடுத்தாக பட்டியல் சாதி மக்களால் குற்றம் சாட்டப்படுகிறது.

• தமிழ்நாட்டில் தீண்டாமை கொடுமை கடைபிடிக்கும் 445 ஊர்கள்: ஆர்.டி.ஐ மூலம் வெளியான தகவல் என்ன?
• பழங்குடி சிறுவனை தீயில் தள்ளியதாக கூறப்படும் விவகாரம்: நடந்தது என்ன? – கள நிலவரம்
• பள்ளி மேலாண்மைக் குழுவில் இருளர் சமூகம் புறக்கணிப்பா - கள நிலவரம்

இத்தகைய சூழலில் கடந்த 18ஆம் தேதி இரவு கொட்டியாம்பூண்டி கிராமத்தை சேர்ந்த பட்டியல் சமூகத்தைச் சார்ந்த 65 வயதான அமுதா என்பவர் உடல்நலக்குறைவால் உயிரிழந்தார். இதையடுத்து உயிரிழந்தவரின் உறவினர்கள் உடலை அடக்கம் செய்வதற்கு இடம் கேட்டு வருவாய்த்துறை அதிகாரிகளைச் சந்தித்து கோரிக்கை வைத்துள்ளனர்.

மே 19ஆம் தேதி அன்று விழுப்புரம் கோட்டாச்சியர் தலைமையில் ஓர் இடத்தைத் தேர்வு செய்தனர். அப்போது மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள், அரசு ஒதுக்கிய இடத்தின் அருகிலேயே தங்கள் கோயில் இருப்பதாகக் கூறி அடக்கம்‌ செய்ய எதிர்ப்பு தெரிவித்துள்ளனர்.

இதனால் உயிரிழந்தவரின் உடலை அடக்கம் செய்ய நிரந்தரமான சுடுகாடு அமைத்துத் தரவேண்டும் என மாவட்ட நிர்வாகத்திற்கும், தமிழக அரசிற்கும் கோரிக்கை வைத்து உயிரிழந்தவரின் உடலை வைத்து அடக்கம் செய்யாமல் போராட்டம் ஈடுபட்டனர்.

மீண்டும் காவல்துறையினர் மற்றும் விக்கிரவாண்டி வட்டாட்சியர் நிலையான சுடுகாடு அமைக்க நடவடிக்கை எடுப்பதாகவும், அதற்கான இடத்தையும் தேர்வு செய்துள்ளதாகவும் கூறி பேச்சு வார்த்தையில் ஈடுபட்டனர்.

இந்நிலையில், அதே கிராமத்தைச் சேர்ந்த மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியைச் சேர்ந்த நபர் ஒருவர், பட்டியல் சமூக மக்கள் நிரந்தரமாக உடல் அடக்கம் செய்வதற்கு தனது நிலத்தை வழங்க முன் வந்துள்ளார். பின்னர் அதற்கு மாற்றாக வேறு இடம் வேண்டும் என்ற உறுதியை அரசு அதிகாரிகளிடம் பெற்றுக்கொண்டார்.

இதைத் தொடர்ந்து, கொட்டியாம்பூண்டி கிராமத்தில் இறுதியாக தேர்வு செய்யப்பட்ட இடத்தில், உயிரிழந்த அமுதாவின் உடல் நேற்று, மே 20ஆம் தேதி, மாலை எரியூட்டப்பட்டது.

இதுதொடர்பாக விழுப்புரம் மாவட்ட காவல் கண்காணிப்பாளர் ஸ்ரீ நாதாவை பிபிசி தமிழ் தொடர்பு கொண்டு பேசியது. அப்போது விளக்கமளித்த அவர், "நிரந்தரமாக இடம் வழங்குவது தொடர்பாக முன்பே சமாதான பேச்சுவார்த்தை நடத்தப்பட்டது. அதன் இறுதி சமாதான பேச்சுவார்த்தை கூட்டம் வரும் 26ஆம் தேதி நடத்த முடிவு செய்யப்பட்டிருந்தது. இதற்கிடையில் அந்த கிராமத்தில் வயதான பெண் ஒருவர் உயிரிழந்துவிட்டார். அவர்கள் உயிரிழந்த பிறகு புதிதாக அவர்களுக்கு இடம் கண்டறிந்து ஒதுக்குவதில் காலதாமதம் ஏற்பட்டுள்ளது.''

''அதன்பிறகு அதே ஊரைச் சேர்ந்த வேறொரு நபர் முன்வந்து தன்னுடைய நிலம் கொடுப்பதாகவும், அதற்கு மாற்றாக வேறு இடம் வேண்டும் என்றும் கேட்டார். பின்னர் அந்த இடத்தை தேர்வு செய்து உயிரிழந்தவர் உடலை அங்கே எரியூட்டினர். வரும் காலங்களில் யாரேனும் உயிரிழந்தால் அந்த இடத்தில் அடக்கம் செய்ய நிரந்தரமாக ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது.''

''முன்னதாக கோயில் அருகே உயிரிழந்தவர்களின் உடலை அடக்கம் செய்து வந்துள்ளனர். அதனால் கோயில் பக்கத்தில் அடக்கம் செய்ய வேண்டாம் என்று எதிர்ப்பு தெரிவித்து இருக்கின்றனர். பின்னர் அவர்களுக்கென நிரந்தரமான ஓர் இடம் தேர்வு செய்து கொடுக்கப்பட்டுள்ளது," என்று தெரிவித்துள்ளார்.

இதற்கிடையே இந்த விவகாரம் தொடர்பாக மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்டு கட்சியின் தமிழ்நாடு மாநில செயலாளர் கே.பாலகிருஷ்ணனன், அரசாங்கம் இதுபோன்ற தீண்டாமை கொடுமைகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க விரைந்து செயல்பட வேண்டும் என்று தனது ட்விட்டர் பக்கத்தில் கருத்து பகிர்ந்துள்ளார்.

"அமுதா என்ற பட்டியல் சாதி பெண்ணின் உடலை புதைக்க இடமில்லாமல் 3 நாட்கள் போராட்டம் நடந்துள்ளது. அந்த கிராமத்தில் இருப்பதில் 10 குடும்பங்கள் மட்டுமே பட்டியல் சாதியினர். பொது மயானம் மறுக்கப்படுவதால் ஏரி, குளம், ஓடை போன்ற இடங்களிலேயே புதைக்கவும், எரிக்கவும் வேண்டிய சூழல் நிலவுகிறது. இந்தக் கொடுமையை மாற்றிட அரசு அதிகாரிகளிடமும் முறையிட்டு தீர்வு ஏற்படாத நிலையில், அமுதா மரணமடைந்துள்ளார்.''

''அவருக்கும் சாதி ஆதிக்க சக்திகளால் மயானம் மறுக்கப்பட்டதால். செத்த உடலோடு போராடும் நிலைக்கு உறவினர்கள் தள்ளப்பட்டுள்ளார்கள். 3 நாட்கள் போராட்டத்துக்கு பின் தற்போது உடல் புதைக்கப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் மயானத்திற்கான கோரிக்கை நீடிக்கிறது.

சுதந்திர இந்தியாவில், சுடுகாட்டுக்கே வழியில்லை என்றால் இது நாகரிக சமூகத்திற்கே வெட்கக்கேடு," என்று பதிவிட்டுள்ளார்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61534742

தமிழ்நாட்டில் தென்னை நார் தொழிற்சாலைகளால் வாழ்வாதாரம் பாதிக்கப்படும் நிலையில் சில கிராமங்கள் உள்ளதாக தெரிய வந்துள்ளது.

தென்னை நார் மற்றும் நார்த்தூள்கள், மெத்தை, கைவினைப் பொருட்கள், விளையாட்டு மைதானத்திற்கும் கார்ப்பரேட் பண்ணைகளுக்கும் உரமாக பயன்படுத்தப்படுகின்றன. மேலும், பசுமைக்குடிலில் மண்ணின்றி காயர் பித்தை கொண்டு விவசாயம் செய்யவும் பிளாஸ்டிக் பயன்பாட்டைக் குறைக்கவும் அதிகளவில் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன.

இந்தத் தொழிற்சாலைகளில் நார்த்தூள்களை மூன்று முறை, புதிய நீர் கொண்டு உலர்த்துவதால் நிலம், நிலத்தடி நீர் மற்றும் காற்று மாசுடைந்து மக்கள் வசிக்க முடியாத பகுதியாக மாறி வருகிறது. மேலும், வாய்க்கால், ஆறுகளிலிருந்து இலவச மின்சாரத்தைப் பயன்படுத்தி விவசாயம் செய்யாமல் இதைச் செய்வதன் மூலம், வணிக நோக்கத்திற்காக தண்ணீர் திருட்டும் செய்துகொண்டிருப்பதாகக் குற்றச்சாட்டுகள் எழுகின்றன.

இது குறித்து பேசிய மாநில சுற்றுச்சூழல் துறை அமைச்சர் மெய்யநாதன், கடந்த காலத்தில் அதிமுக அரசு நடவடிக்கை எடுக்காத போதும், தற்போது நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டுள்ளதாகக் கூறினார்.

அத்துடன், "முதல் கட்டமாக விவசாய நிலங்கள் மற்றும் நிலத்தடி நீர் பாதிப்பு குறித்து ஆய்வு நடத்தப்பட்டு முதலமைச்சர் கவனத்திற்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டு அதற்கான நடவடிக்கை எடுக்க பரிசீலிக்கப்படும். மாவட்ட ஆட்சியர் தலைமையில் வருவாய்த் துறையினர் மற்றும் மாசுக் கட்டுப்பாடு வாரிய அதிகாரிகள் அடங்கிய ஆய்வுக் குழுவை அமைத்து, இந்த மாதத்திற்குள் ஆய்வு செய்யவுள்ளோம்," என்றார்.

• “சென்னைக்கு மின்சாரம், வடசென்னைக்கு நஞ்சா?” அனல் மின் நிலைய விரிவாக்கத்தை எண்ணூர் மக்கள் எதிர்ப்பது ஏன்?
• மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை: மாதவ் காட்கில் பரிந்துரைகளை நீர்த்துப் போகச் செய்கிறதா கஸ்தூரி ரங்கன் அறிக்கை?
• பிளாஸ்டிக் மாசுபாட்டிற்குத் தீர்வு என்ன - உலகளாவிய ஒப்பந்தம் கொண்டுவர கோரிக்கை

கோவை, திருப்பூர், ஈரோடு , திண்டுக்கல், தென்காசி, புதுக்கோட்டை, திருநெல்வேலி உள்ளிட்ட 12 மாவட்டங்களில் 'நீர்வளம்' அதிகம் இருக்கும் பகுதியிலேயே இந்தத் தொழிற்சாலைகள் இயங்குகின்றன. இதனால் தற்போது வரை 100 க்கும் மேற்பட்ட கிராமங்களில் நிலம், நீர், காற்று மாசுபட்டு, கால்நடை வளர்ப்பு மற்றும் விவசாயம் செய்ய முடியாமல், தொடர்ந்து அபாயகரமான பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தி வருகின்றன.

இயற்கை முறையில் தென்னை விவசாயம் செய்து வரும் சுமதி, "தேங்காய் மட்டையில் இருந்து, 40 சதவிகித நார்களை எடுப்பார்கள். மட்டையில் மீதம் உள்ள 60 சதவிகிதம் துகளைத்தான், காயர் பித் எனக் கூறுவார்கள். அதை நன்றாகக் கழுவி, கட்டியாக்கி ஹை ஈசி, லோ ஈசி என இரண்டு வகையாகப் பிரித்து ஏற்றுமதி செய்கின்றனர். ஹை ஈசி வகையைவிட லோ ஈசி வகையில் தான் லாபம் பலமடங்கு அதிகம்.

அதற்கு சுத்தமான நீர் அதிகமாகத் தேவை. காயர் பித் 8 மடங்கு அதிகம் தண்ணீரை உறிஞ்சும் தன்மையைக் கொண்டது. ஒரு கிலோ பித்தில் 30 லிட்டர் தண்ணீர் இருக்கும். விவசாயத்துக்குப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டிய தண்ணீர் தான் இதற்குச் செல்கிறது.

பொள்ளாச்சி சுற்றுவட்டாரங்களில் ஏக்கர் கணக்கில், மலைபோல மட்டைகள் மற்றும் பித்தை குவித்து வைத்திருப்பதைப் பார்க்க முடியும். இந்த இரண்டு முறைகளை விட, இடையகப்படுத்தல் (Buffering) எனப்படும் ரசாயனத்தின் மூலம் காயர் பித்தை கழுவும் முறை தற்போது அதிகரித்து வருகிறது.

காயர் போர்டு சார்பாக வெளியிடப்பட்ட இதழிலேயே, அதனால் ஏற்படும் கெடுதல்களையும் கூறியுள்ளனர். இது சுற்றுச்சூழலுக்குப் பேராபத்து. இந்தியாவிலேயே கேரளா தான் அதிகளவு தேங்காய் உற்பத்தி செய்கின்றனர். அங்கே இந்தத் தொழிலை சிவப்பு நிற பிரிவில் வைத்துள்ளதால், அங்கு இந்தத் தொழிற்சாலைகள் இயங்க முடியாது. அதனால் கேரளாவைச் சேர்ந்த பலர், இங்கு தொழிற்சாலை தொடங்கியுள்ளனர்.

தேங்காய் உற்பத்தியில் கேரளா, கர்நாடகா, ஆந்திரா ஆகிய மாநிலங்களுக்கு அடுத்து 4-வது இடத்தில்தான் தமிழ்நாடு உள்ளது. ஆனால் நாட்டில் உள்ள 50 சதவீத தொழிற்சாலைகள் பொள்ளாச்சியில்தான் உள்ளன. இந்தியாவில் உள்ள 50 சதவிகித காயர் பித் கழிவுகளை பொள்ளாச்சியில் கொட்டுகின்றனர்.

இந்தத் தொழிலைச் செய்யவே வேண்டாம் என்று யாரும் சொல்லவில்லை. விவசாயத்துக்கும் சுற்றுச்சூழலுக்கும் பாதிப்பு ஏற்படுத்தும் வகையில் இல்லாமல், விதிகளைப் பின்பற்றி தொழில் செய்யுங்கள் என்றுதான் சொல்கிறோம்," என்றார்.

தண்ணீரை விலை கொடுத்து வாங்க வேண்டிய கட்டாயம்

திண்டுக்கல் மாவட்டம் பழனி குமாராபாளையத்தைச் சேர்ந்த விவசாயி கந்தசாமி பேசுகையில், நான்கு வருடங்களுக்கு முன்பு ஊர் மக்கள் பலரும் தன்னுடைய கிணற்று நீரைத்தான் குடிநீராகப் பயன்படுத்தி வந்ததாகத் தெரிவித்தார். நார் கப்பிகளைக் கொண்டு வந்து விவசாய நிலம் அருகே கொட்டுவதால், நான்கு ஆண்டுகளில் நிலத்தடி நீர் கெட்டு விட்டது. அதன் விளைவாக, உப்பு அளவு அதிகரித்து நீரைக் குடிக்கப் பயன்படுத்த முடியாமல் போய்விட்டதாகக் கூறுகிறார்.

மேலும், "தண்ணீர் இல்லாமல் மரம் வாடிய காலம் போய் 'தண்ணீர் ஊற்றினால் மரம் காய்கிறது'. 350 தென்னை மரம் நட்டதில், வாரத்திற்கு இரு மரம் என இதுவரை 150 மரங்கள், முறிந்து விழுந்து விட்டன. இப்படியே போனால் தற்கொலை செய்துகொள்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை," என்றார்.

திண்டுக்கல் மாவட்டம் மிடாப்பாடியைச் சேர்ந்த கண்ணன் கூறுகையில் 25 வருடங்களாக விவசாயம் மற்றும் பண்ணைக் கோழி வளர்த்து வருகிறார். தனது தோட்டத்து பண்ணை அருகே, காலி நிலத்தில் கொட்டப்பட்ட நார்த் தூள்களால், நிலத்தடி நீர் மாசுபட்டு நீரிலுள்ள திட கரைசல்களின் அளவு (TDS) 2300 க்கு மேல் இருக்கிறது.

இதனால் கோழிப் பண்ணைக்கும் கால்நடைகளுக்கும் தினமும் 3500 ரூபாய்க்கு தண்ணீரை விலை கொடுத்து வாங்க வேண்டிய கட்டாயத்திற்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளார். குடிநீர் பிரச்சனையால் மாடுகள் எலும்பும் தோலுமாகியதால், 10 மாடுகளை வளர்க்க முடியாமல் விற்றுவிட்டதாகவும் மாசுபாடு குறித்து பல முறை புகார் அளித்தும் இதுவரை நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை எனவும் கண்ணன் கூறுகிறார்.

கோவை மாவட்டம் செஞ்சேரி மலையைச் சார்ந்த புஷ்பவள்ளி நம்மிடம் பேசும்போது, "நார்த் தூள்கள் தண்ணீர், உணவு மீது விழுவதால் கெட்டுப்போகிறது. குழந்தைகள் மற்றும் பெரியவர்களுக்கு சுவாசம், தோல் பிரச்னை ஏற்படுவதால் உறவினர் வீட்டிற்குச் சென்று தங்க வேண்டிய சூழல் உருவாகியுள்ளது. தோட்டத்தில் தண்ணீர் விடவும், காய் பறிக்கவும் முடியாமல் நார்த் தூள்கள் கண்ணில் விழுகிறது. இதைச் சரிசெய்து இயக்கச் சொல்ல வேண்டும் எனப் புகார் கொடுத்தால் அதிகாரிகள் லஞ்சம் வாங்கிவிட்டு நடவடிக்கை எடுப்பதில்லை," எனத் தெரிவித்தார்.

திருப்பூர் மாவட்டம் காங்கேயம் தாலுக்காவிற்கு உட்பட்ட மருதுறை கிரமத்தைச் சேர்ந்த ஜெகதீசன் பேசும்போது, "திருப்பூர் சாயக்கழிவுகளால் நொய்யல் ஆறு பாதிக்கப்பட்டது. இப்போது தென்னை நார் தொழிற்சாலைகளால், மருதுறை பஞ்சாயத்திற்கு உட்பட்ட இரண்டு கிராமங்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. பஞ்சாயத்தின் சார்பாக கிராமங்கள் முழுவதும் தென்னை நார் கழிவுகளை விவசாய நிலத்தில் கொட்டக்கூடாது என அறிவிப்புப் பலகை வைக்கப்பட்டுள்ளது. அதையும் மீறி கொட்டுவதல், 250 ஏக்கர் விவசாய நிலம் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. நார் தொழிற்சாலைகள் மீது அரசு உரிய நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்," எனக் கோரிக்கை விடுத்தார்.

எந்தவொரு விவசாயியும் தென்னை நார் தொழிற்சாலைகளை மூடச்சொல்லவில்லை. நீர், காற்று மாசுபட்டால், அபாயகரமான பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தி வரும் தென்னை நார் மற்றும் நார்த் தூள்களை கட்டியாகத் தயாரிக்கும் தொழிற்சாலைகளை முறைப்படுத்தி, ஒழுங்குபடுத்தி சுற்றுச்சூழலைப் பாதுக்காக்க வேண்டுமென்பதே விவசாயிகளின் கோரிக்கையாக உள்ளது.

தென்னை நார்த்தொழிற்சாலைகளால் ஏற்படும் மாசுபாடு குறித்து தென்னை நார் மற்றும் சார்பு உற்பத்தி பொருட்கள் சங்கத்தின் துணைத் தலைவர் சிவமுருகானந்தம், பொள்ளாச்சியில் 324 சிறு குறு நடுத்தர தென்னை நார் மற்றும் சார்பு உற்பத்தி தொழிற்சாலைகள் அனுமதி வாங்கிச் செயல்படுவதாகத் தெரிவித்தார்.

அதோடு, ஒரு சில பெரிய நார்த் தொழிற்சாலைகளால்தான் நீர் காற்று மாசுபடுவதாகவும் அவர் குற்றம் சாட்டினார். "அவர்கள் செய்யும் தவறுக்கு நாங்கள் பலியாகின்றோம். எங்கள் சங்கத்திலுள்ள 324 தொழிற்சாலைகளின் மொத்த வர்த்தகம், ஒரு பெரிய நிறுவனத்தின் வர்த்தகத்திற்குச் சம்மாக உள்ளது. மாநில, மத்திய அரசுகள் ஒரு குழுவை உருவாக்கி ஆய்வு செய்து, சிறு குறு தொழிற்சாலைகள் இயங்க நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்," என்று சிவமுருகானந்தம் கூறினார்.

இந்தியாவில் தென்னை நார் மற்றும் சார்பு உற்பத்தி தொழிற்சாலைகள் 16816 தமிழகத்தில் 4608 தொழிற்சாலைகள் இயங்கி வருகின்றன. இந்தியா முழுவதும் 7.30,381 தொழிலாளர்கள் பயனடைந்து வருகின்றனர். வருடத்திற்கு 7.6 லட்சம் மெட்ரிக் டன் உற்பத்தி செய்யப்பட்டு 3778.9 கோடி ரூபாய் வர்த்தகம் நடைபெறுவதாக காயர் வாரிய தேசிய தலைவர் குப்புராமு தெரிவித்தார். மேலும், "ஒரு சில தொழிற்சாலைகள் செய்யும் தவறுக்கு ஒட்டுமொத்த தொழிற்சாலைகளும் பாதிக்கப்படக்கூடாது. மத்திய மாநில அரசுகள் காயர் வாரியம், மாசுக் காட்டுப்பாடு வாரியம், உள்ளிட்ட அரசு துறைகளின் அதிகாரிகள் அடங்கிய குழுவை அமைத்து, ஆய்வு நடத்தி, அந்த ஆய்வறிக்கையின் அடிப்படையில் அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையை எடுக்கவுள்ளோம்," என்றார்.

தமிழ்நாடு சுற்றுசூழல் துறை அமைச்சர் மெய்யநாதன் கூறுகையில், "சுற்றுசூழல் மாசுபடாமல், நீர் ஆதாரத்தை காப்பதற்காகத்தான், வெள்ளை நிறத்தில் இருந்து ஆரஞ்சு நிற வகைப்பாட்டிற்கு இந்தத் தொழிற்சாலைகளை மாற்றியிருக்கிறோம்.

எந்தவொரு தொழிலையும் முடக்கும் வகையில் அரசின் நடவடிக்கை இருக்காது. தொழிற்சாலைகள் கழிவு நீரை வெளியேற்றினாலோ, மாசு ஏற்படுத்தினாலோ, வெள்ளை நிறத்தில் இருந்தால், மாசுகட்டுப்பாட்டு வாரியம் ஒன்றும் கேட்க முடியாது என்பது மட்டுமே இதை ஆரஞ்ச் வகைபாட்டிற்கு மாற்றியதற்கான முக்கியக் காரணம். தற்போது ஆரஞ்ச் வகைப்பாட்டிற்கு மாற்றப்பட்டுள்ளதால், ஒவ்வோர் தொழிற்சாலையையும் தொடர்ந்து கண்காணிக்க முடியும்," என்றார்.

"ஒரு தொழிற்சாலையில் ஒரு நாளைக்கு நாரை கழுவுவதற்கு 10 லட்சம் லிட்டர் தண்ணீர் செலவழித்தால் மறுசுழற்சி செய்து 9 லட்சம் லிட்டர் தண்ணீரை மீண்டும் பயன்படுத்தலாம். இதனால் நிலத்தடி நீர் பாதுகாக்கப்பட்டு, மாசுபடுவதும் குறைகிறது," என்று கூறியவர் இது குறித்து தொழிற்சாலைகளுக்கு விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தி வருவதாகவும் தெரிவித்தார்.

பொள்ளாச்சி சுற்றுவட்டாரங்களில் உள்ள பல நிறுவனங்களுக்கு, சீனா மற்றும் நெதர்லாந்து நாடுகளில் இருந்து முதலீடு இறக்கப்பட்டுள்ளது. அந்த நாடுகளில் மண்வளம் இருக்காது. மேலும், காளான் போன்ற உணவுகள், மண்ணைவிட, தென்னை காயர் பித்தில் போட்டால் எளிதில் வந்துவிடும். இந்தக் காரணத்தால், வெளிநாட்டு விவசாயத்தை வாழ வைக்க, நம் விவசாய பூமியை அழிப்பதாக விவசாயிகள் குற்றம் சாட்டுகின்றனர் .

இடையகப்படுத்தல் முறையில் செய்யப்படும் காயர் பித் ஒரு கிலோ 40 முதல் 50 ரூபாய்க்கு விற்கப்படுகிறது. லோ ஈசி முறை காயர்பித் ஒரு கிலோ 25 முதல் 30 ரூபாய்க்கு விற்கப்படுகிறது. சிறிய அளவில் இயங்கும் ஒரு தொழிற்சாலையே சராசரியாக நாளொன்றுக்கு 5டன் காயர்பித் ஏற்றுமதி செய்கிறது. பெரு நிறுவனங்கள் சராசரியாக ஒரு நாளுக்கு 100 டன் காயர்பித் ஏற்றுமதி செய்து வருகிறது.

நீர் திருட்டு, காற்று நீர் மாசுபாட்டால், பாதிக்கப்பட்ட விவசாயிகளின் புகார்கள் என தென்னை நார்த் தொழிற்சாலைகளுக்கு எதிராக 30 வழக்குகள் தற்போது சென்னை உயர் நீதிமன்றத்திலும் சில வழக்குகள் பசுமைத் தீர்ப்பாயத்திலும் இருக்கின்றன.

பசுமைத் தீர்ப்பாயத்தின் உத்தரவு, காயர் பித்களை சிமெண்ட் தரையில் பரப்பி நீரைப் பாய்ச்ச வேண்டும். அந்த தண்ணீரை மறு சுழற்சி செய்து பயன்படுத்த வேண்டும். காயர் பித்கள் பறக்காமல் இருக்க மேற்கூரை அமைக்க வேண்டும் உள்ளிட்ட 15 விதிகளைக் கட்டாயமாக்கி இருக்கிறது. இதைக் கடைபிடித்தாலே சுற்றுச்சூழல் மாசுபடாமல் இருக்கும், தொழிற்சாலைகளும் பாதுகாப்பாக இயங்கலாம் என்று விவசாயிகள் கூறுகின்றனர்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61486757

முன்னாள் பிரதமர் ராஜீவ்காந்தி படுகொலை வழக்கில் இருந்து பேரறிவாளன் விடுதலை செய்யப்பட்டுவிட்டார். இந்தத் தீர்ப்பை அரசியல் கட்சிகள் பலவும் வரவேற்றுள்ள சூழலில், '30 ஆண்டுகளாக நாங்கள் அடைந்துவரும் துயரங்களை அரசும் கண்டுகொள்ளவில்லை' என்கின்றனர் குண்டுவெடிப்பால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பத்தினர்.

காஞ்சிபுரம் மாவட்டம் ஸ்ரீபெரும்புதூரில் 1991 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 21 ஆம் தேதி மனித வெடிகுண்டு தாக்குதலால், ராஜீவகாந்தி கொல்லப்பட்டார். இந்தத் தாக்குதலில் அவருடன் சேர்த்து 18 பேர் இறந்தனர். இந்த வழக்கில் முருகன் என்கிற ஸ்ரீகரன், சாந்தன், பேரறிவாளன், நளினி, ராபர்ட் பயஸ், ஜெயக்குமார், ரவிச்சந்திரன் ஆகிய ஏழு பேர் குற்றவாளிகளாக அறிவிக்கப்பட்டனர். குறிப்பாக, மனித வெடிகுண்டு தாக்குதலுக்குப் பயன்பட்ட 9 வோல்ட் பேட்டரியை பேரறிவாளன் வாங்கிக் கொடுத்ததாகக் குற்றம் சுமத்தப்பட்டது.

ஆனால், 'பேட்டரியை எதற்காகப் பயன்படுத்தப் போகிறார்கள் என்பது தனக்குத் தெரியாது' என பேரறிவாளன் கூறிய வார்த்தைகளை நிராகரித்ததால், அவருக்குத் தண்டனை கிடைத்ததாக வாக்குமூலம் வாங்கிய ஐ.பி.எஸ் அதிகாரி தியாகராஜன் தெரிவித்ததும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. பேரறிவாளன் உள்ளிட்ட ஏழு பேரின் விடுதலை தொடர்பாக சட்டமன்றத்தில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டும், அதில் எந்த முடிவையும் எடுக்காமல் ஆளுநர் காலம் தாமதம் செய்து வந்ததாகக் கூறி உச்ச நீதிமன்றத்தில் பேரறிவாளன் முறையிட்டார்.

இந்த வழக்கின் வாதங்கள் நிறைவுற்ற பிறகு நேற்று (மே18 ஆம் தேதி) தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டது. அதில், 'பேரறிவாளனை விடுவிப்பதற்காக 2018 ஆம் ஆண்டு அமைச்சரவை பரிந்துரை செய்துள்ளது. ஆனால், 161 ஆவது சட்டப்பிரிவின்கீழ் முடிவெடுப்பதில் நீண்ட தாமதம் காரணமாக 142 ஆவது சட்டப்பிரிவின்படி தனக்குரிய அதிகாரத்தை உச்ச நீதிமன்றம் பயன்படுத்துகிறது.

• பேரறிவாளன் விடுதலை: உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்பில் கூறியிருப்பது என்ன?

அதன்படி, 30 ஆண்டுகளாக சிறைத் தண்டனை அனுபவித்து வரும் பேரறிவாளன் விடுதலை செய்யப்படுகிறார்' என நீதிபதிகள் குறிப்பிட்டனர். இதனையடுத்து, 'சிறையில் உள்ள மற்ற ஆறு பேரையும் விடுவிப்பதற்கு அரசு போதிய முயற்சிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும்' என அரசியல் கட்சிகள் கோரிக்கை வைத்து வருகின்றன.

அதேநேரம், 'பேரறிவாளனை விடுவித்தது அநீதி' என ராஜீவ்காந்தி படுகொலை சம்பவத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பத்தினர் பேசி வருகின்றனர். இதுதொடர்பாக பிபிசி தமிழிடம் பேசிய ஓய்வுபெற்ற காவல்துறை ஏ.டி.எஸ்.பி அனுசுயா, ''வெடிகுண்டு சம்பவம் நடந்த காலத்தில் காஞ்சிபுரம் காவல்துறையின் மகளிர் பிரிவில் உதவி ஆய்வாளராக இருந்தேன். போலீஸ் பணிக்கான உடல் தகுதியோடு தேர்வான எனக்கு, காலம் முழுக்க மறக்க முடியாத வேதனையை அந்த ஒரு சம்பவம் கொடுத்துவிட்டது.

இதனால், எனது மார்பில் 5 வெடிகுண்டு சிதறல், கண் பாதிப்பு ஏற்பட்டதோடு, இரண்டு விரல்கள் பறிபோயின. இதனால் வழக்கமாக ஒரு மனிதன் செய்யக் கூடிய எந்த வேலையையும் என்னால் செய்ய முடியாது. நான் பிறப்பால் எந்தவித குறைபாடும் இல்லாமல்தான் பிறந்தேன். தற்போது பாத்திரத்தில் வெந்நீர்கூட தூக்க முடியாமல் தவிக்கிறேன். காலம் முழுக்க இந்த வேதனைகளோடுதான் நான் வாழவேண்டும்'' என்கிறார்.

பேரறிவாளன் விடுதலை தொடர்பாக பேசிய அனுசுயா, '' இது மிகவும் அநீதியானது. வெளிநாட்டில் இருந்து வந்து இந்தியாவின் முன்னாள் பிரதமரை கொன்றுள்ளனர். அவர்களோடு சேர்ந்து 16 பேர் கொல்லப்பட்டனர். இவர்களைத் தவிர குற்றவாளிகளில் இருவரும் இறந்துவிட்டனர். இந்தச் சம்பவத்தில் 26 பேருக்குத் தூக்குத் தண்டனை கிடைத்தபோது உற்சாகம் அடைந்தோம்.

அதற்கடுத்து வந்த நாள்களில் உடனடியாக தூக்குத் தண்டனையை நிறைவேற்றியிருக்கலாம். இந்த வழக்கில் உள்ள சட்ட நுணுக்கங்களை வெளிக்காட்டி பேரறிவாளன் தரப்பினர் வாதாடியதால் உச்ச நீதிமன்றம் விடுதலை செய்துவிட்டது. இவர்கள் செய்த தவறுக்காக நாங்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளோம். குறிப்பாக, மத்திய, மாநில அரசுகளின் மோதலில் இவர் விடுவிக்கப்பட்டுள்ளதாகத்தான் பார்க்கிறேன்,'' என்கிறார்.

மேலும், '' இந்திரா காந்தி கொலை வழக்கில் சிக்கியவர்களை தூக்கில் போட்டனர், காந்தியைக் கொன்ற குற்றவாளியையும் தூக்கில் போட்டனர். ஆனால், ராஜீவ்காந்தியை கொன்றவர்களுக்கு மட்டும் ஏன் சலுகை காட்ட வேண்டும்? பேரறிவாளனை முதலமைச்சரே கட்டித் தழுவுகிறார் என்றால் எப்படி எடுத்துக் கொள்வது?'' எனக் கேள்வியெழுப்புகிறார்.

இதையடுத்து, ஸ்ரீபெரும்புதூர் குண்டுவெடிப்பில் இறந்த காங்கிரஸ் பிரமுகர் சம்தானி பேகத்தின் மகன் அப்பாஸிடம் பிபிசி தமிழ் சார்பில் பேசினோம். ''1991 ஆம் ஆண்டு தென்சென்னை மாவட்ட மகிளா காங்கிரஸ் தலைவராக என் தாயார் இருந்தார். அப்போது தேர்தல் பிரசாரத்துக்காக ஸ்ரீபெரும்புதூருக்கு வருகை தந்த முன்னாள் பிரதமர் ராஜீவ்காந்திக்கு மாலை அணிவித்தார். அந்த நேரத்தில் மனித வெடிகுண்டு தாக்குதலால் எனது தாய் இறந்துவிட்டார். அப்போது எனக்கு பத்து வயது. அதற்கு இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் எனது தந்தையும் இறந்துவிட்டார். கடந்த 30 ஆண்டுகளாக பெற்றோர் இல்லாமல்தான் நானும் என்னுடன் பிறந்த ஐந்து பேரும் வளர்ந்தோம்'' என்கிறார்.

தொடர்ந்து பேசுகையில், '' பேரறிவாளன் வழக்கின் தீர்ப்பை ஒருபோதும் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. அவர் நிரபராதியாக வெளியில் வந்தால் ஏற்றுக் கொண்டிருப்போம். ஆளுநர் தாமதம் செய்ததைக் காரணமாக வைத்து வெளியில் வந்துள்ளார். தமிழ்நாடு அமைச்சரவையும் தீர்மானம் நிறைவேற்றியதால் அதனைக் காரணமாக வைத்து விடுதலை செய்துள்ளனர். இந்தப் படுகொலை சம்பவத்தால் பாதிக்கப்பட்ட எங்களிடம் இவர்கள் எந்தக் கருத்தையும் கேட்கவில்லை'' என்கிறார்.

• பேரறிவாளன் விடுதலை: ராஜீவ் காந்தி மரணமும், வழக்கு கடந்து வந்த பாதையும்
• பேரறிவாளன்: எந்த அடிப்படையில் விடுதலை?

''30 ஆண்டு சிறைவாசம் அனுபவித்ததால், மனிதாபிமான அடிப்படையில் விடுதலை வரவேற்கின்றனரே?'' என்றோம். ''இந்தியாவில் மட்டும்தான் இதுபோன்ற குரல்கள் வருகின்றன. சிறு வயதில் இருந்தே பெற்றோரை இழந்த தவிக்கும் எங்கள் மீது யாருக்கும் பரிதாபம் வரவில்லை. முன்னாள் பிரதமரோடு 16 அப்பாவித் தமிழர்களும் கொல்லப்பட்டனர். அவர்கள் எல்லாம் என்ன பாவம் செய்தார்கள்? அந்தக் கூட்டத்துக்குச் சென்றதைத் தவிர அவர்கள் செய்த தவறு என்ன?'' என்று கேட்கிறார் அவர்.

''இதுதொடர்பாக, உச்ச நீதிமன்றத்தில் முறையிட்டீர்களா?'' என்றோம். '' இந்த வழக்கில் எங்கள் தரப்பைக் கேட்காமல் எந்த முடிவையும் எடுக்கக் கூடாது என நாங்கள் தொடர்ந்த மனுக்களை எல்லாம் தள்ளுபடி செய்துவிட்டனர். மத்திய, மாநில அரசு ஆகியவைகளுக்கு இடையிலான விவகாரமாக மட்டும் வழக்கை எடுத்துக் கொண்டனர். இந்தச் சம்பவத்தால் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டது நாங்கள்தான். எங்கள் கருத்தையும் கேட்டிருக்க வேண்டும். நானும் எவ்வளவோ போராடிவிட்டேன்.

'ஒருநாள் சிறையில் இருந்து பாருங்கள், கஷ்டம் தெரியும்' என பேரறிவாளன் தரப்பில் கூறுகின்றனர். அவர்களும், எங்கள் வாழ்க்கையை ஒருநாள் வாழ்ந்து பார்க்கட்டும். பேரறிவாளனுக்கு விடுதலை கிடைத்ததை பட்டாசு வெடித்துக் கொண்டாடுகின்றனர். முதலமைச்சரும் அவரைக் கட்டியணைத்து வாழ்த்து சொல்கிறார். இதெல்லாம் எந்த மாநிலத்தில் நடக்கிறது? எங்களுக்கும் ஸ்டாலின்தானே முதலமைச்சர், நாங்கள் தமிழர்கள் இல்லையா?'' என்றார்.

''உங்கள் தாய் இறந்ததற்கு நிவாரணம் எதுவும் கிடைக்கவில்லையா?'' என்றோம். '' அப்படி எதுவும் கிடைக்கவில்லை. குண்டுவெடிப்பு சம்பவத்தில் இறந்த ஒன்பது போலீசார் குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்களுக்குக் காவல்துறையில் பணி கிடைத்துவிட்டது. வேறு சிலருக்கு மூப்பனார் செய்த உதவி காரணமாக எரிவாயு ஏஜென்சி கிடைத்தது.

நாங்கள் சிறியவர்களாக இருந்ததால் எதுவும் வந்து சேரவில்லை. 30 ஆண்டுகளாக சிரமப்பட்டுத்தான் வாழ்ந்து வருகிறோம். தற்போது அம்பத்தூர், பாடி பகுதியில் கடிகார கடை ஒன்றை நடத்தி வருகிறேன். குண்டுவெடிப்பில் இறந்த சிலரது குடும்பங்களுக்கு சரியான வழிகாட்டுதல் இல்லாததால் அவர்கள் சீரழிந்துவிட்டனர்'' என்கிறார்.

குண்டுவெடிப்பால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குமுறல் குறித்து தி.மு.க செய்தித் தொடர்பாளரும் தலைமைக் கழக வழக்குரைஞருமான சூர்யா வெற்றிகொண்டானிடம் பிபிசி தமிழ் சார்பில் பேசினோம். ''வெடிகுண்டு சம்பவத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களில் சோனியா காந்தியின் குடும்பத்தினர் மிக முக்கியமானவர்கள். அவரது பிள்ளைகளே, 'இத்தனை ஆண்டுகாலம் சிறைத்தண்டனை அனுபவித்துவிட்டீர்கள். உங்களை மன்னித்துவிட்டோம். நீங்கள் திருந்தி வாழ்வதற்கு நீதிமன்றம் அனுமதியளித்தால் அதனை மனப்பூர்வமாக வரவேற்கிறோம்' எனக் கூறிவிட்டனர். இதுதொடர்பாக, வேலூர் சிறையில் நளினியை சந்தித்துப் பிரியங்கா காந்தி பேசினார். அவரை நாங்கள் சிறைக்குக் கூட்டிச் சென்று பார்க்க வைக்கவில்லை'' என்கிறார்.

தொடர்ந்து பேசுகையில், '' சட்டப்பிரிவு 161-ஐ பயன்படுத்துவது என்பது மாநில அரசின் அதிகாரம் எனக் கூறிய பிறகும் பலவகைகளில் ஆளுநர் இடையூறு செய்தார். இதனால் அரசியமைப்புச் சட்டத்துக்கு உரிய மரியாதையே போய்விட்டது. எனவே, 'அமைச்சரவையின் பரிந்துரையை ஆளுநர் காலதாமதம் செய்தது தவறானது' என்று நீதித்துறை கூறிவிட்டது. மேலும், '161 ஆவது பிரிவை பயன்படுத்தாததால் சட்டமன்றத்துக்கான மாண்பை காப்பாற்ற வேண்டும்' எனக் கூறி பேரறிவாளனை நீதிமன்றம் விடுதலை செய்து உத்தரவிட்டது,'' என்கிறார்.

''பேரறிவாளனை முதல்வர் கட்டியணைத்ததை விமர்சிக்கிறார்களே?'' என்றோம். '' பேரறிவாளனை நேரில் சந்தித்ததும் முதல்வர் கட்டியணைக்க சில காரணங்கள் உள்ளன. இந்த வழக்கில் பேரறிவாளனின் வாக்குமூலத்தைப் பதிவு செய்த ஐ.பி.எஸ் அதிகாரி தியாகராஜன், அவரது வாக்குமூலத்தைத் தவறுதலாக பதிவு செய்யப்பட்டதாகக் கூறியுள்ளார். அவரே கூறிய பிறகு அற்புதம்மாள் தொடர்ந்து பேசி வந்த வாதத்துக்கு வலு சேர்க்கும் வகையில், 'பேரறிவாளன் நிரபராதி' என்ற பார்வை திரும்பியது. அந்த அடிப்படையில் ஓர் அப்பாவி தவறாக சிறையில் சிக்கிவிட்டதை உணர்ந்து, முதல்வர் கட்டித் தழுவினார்.

அந்த 3 நிமிட சம்பவத்தால் பேரறிவாளனின் 30 ஆண்டு சிறைவாசம் மறந்துவிட்டது. இது புனையப்பட்ட வழக்கு என ஐ.பி.எஸ் அதிகாரியே கூறிவிட்டதால், நிரபராதி என்ற உணர்வின் அடிப்படையில் கட்டித் தழுவினார்'' என்கிறார். மேலும், '' பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தினருக்கான நீதி எதுவென்றால், இந்த வழக்கில் சிறையில் உள்ளவர்கள் 30 ஆண்டுகால சிறைவாசத்தை அனுபவித்ததுதான்'' என்கிறார்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61509654

ராஜீவ்காந்தி கொலை வழக்கில் தண்டனை அனுபவித்துவரும் பேரறிவாளனை விடுதலை செய்வதாக உச்ச நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. 

அரசமைப்புச் சட்டத்தின் 142வது பிரிவில் வழங்கப்பட்டுள்ள சிறப்பு அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி அவரை விடுதலை செய்வதாக உச்ச நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. 

நீதிபதிகள் நாகேஸ்வர ராவ், பி.ஆர்.கவாய், ஏ.எஸ்.போபன்னா ஆகியோர் அடங்கிய அமர்வு இந்த தீர்ப்பை வழங்கியுள்ளது. 

இந்திய முன்னாள் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி கொலை வழக்கில் சாந்தன், முருகன், பேரறிவாளன் உள்ளிட்ட 7 பேர் தற்போது ஆயுள் தண்டனை அனுபவித்து வருகிறார்கள். முன்னதாக இவர்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட தூக்குத் தண்டனை ஆயுள் தண்டனையாக குறைக்கப்பட்டது. 

கடந்த 2014ம் ஆண்டு சாந்தன், முருகன், பேரறிவாளன் ஆகிய மூவரின் தூக்கு தண்டனை ஆயுள் தண்டனையாகக் குறைக்கப்பட்டது. இவர்கள் ஏழு பேரையும் விடுதலை செய்ய வேண்டும் என்று தமிழ்நாட்டில் பல்வேறு அரசியல் கட்சியினர் கோரிக்கை விடுத்து வருகின்றனர்.

ஏழு பேரையும் விடுவிக்கப் போவதாக ஜெ. ஜெயலலிதா தலைமையிலான அப்போதைய தமிழ்நாடு அரசு 2014ம் ஆண்டு அறிவித்து, மத்திய அரசின் கருத்தைக் கோரியிருந்தது.

ஆனால், மத்திய புலனாய்வுத் துறை (சி.பி.ஐ) விசாரித்த வழக்கு என்பதால், இந்த விவகாரத்தில் தாங்கள்தான் முடிவெடுக்க முடியுமென மத்திய அரசு தெரிவித்தது. இதையடுத்து கடந்த 2016ம் ஆண்டு, தன்னை விடுதலை செய்யக்கோரி பேரறிவாளன் உச்ச நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தார்.

• ராஜீவ் காந்தி படுகொலையும் போலீஸ் தொப்பியும்: ஓய்வுபெறும் நாளில் கலங்கவைத்த ஐ.பி.எஸ் அதிகாரி
• ராஜீவ் படுகொலை: நார்வே முன்னாள் தூதரிடம் ஆன்டன் பாலசிங்கம் வெளியிட்ட முக்கிய தகவல்

வழக்கில் முக்கிய வாதங்கள்

இந்த வழக்கு நீதிபதிகள் எல். நாகேஸ்வரராவ், பி.ஆர். கவாய் அடங்கிய அமர்வு முன்பு கடந்த ஏப்ரல் 27ம் தேதி விசாரணைக்கு வந்த போது, "யார் விடுதலை செய்ய வேண்டும் என்ற குழப்பத்திற்கிடையில் அவர் (பேரறிவாளன்) ஏன் சிக்கிக் கொள்ள வேண்டும்? நாங்களே (உச்ச நீதிமன்றம்) ஏன் விடுதலை செய்யக்கூடாது?" என்று நீதிபதிகள் கேள்வி எழுப்பினர்.

மத்திய அரசு சார்பில் ஆஜரான கூடுதல் சொலிசிட்டர் ஜெனரல் நட்ராஜ், "அமைச்சரவையின் தீர்மானத்தை குடியரசு தலைவருக்கு ஆளுநர் அனுப்பியுள்ளார். இதுகுறித்து விரைவில் முடிவெடுக்கப்படும்," என தெரிவித்தார்.

இதையடுத்து, ஆளுநர், மத்திய அரசை நோக்கி பல்வேறு கேள்விகளை முன் வைத்து, வழக்கு விசாரணையை மே 4ம் தேதிக்கு ஒத்திவைத்தனர். ஒருவார காலத்தில் பேரறிவாளன் விடுதலை குறித்து தெளிவான முடிவை மத்திய அரசு தெரிவிக்க வேண்டும் என்றும் நீதிபதிகள் உத்தரவிட்டனர்.

அதே வேளை, இவ்விவகாரத்தில் யார் முடிவெடுக்க வேண்டும் என்பது குறித்த விளக்கத்தை சமர்ப்பிக்க வேண்டும் என தமிழ்நாடு அரசுக்கும் உத்தரவிட்டனர்.

குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பியது ஏன்?

இதையடுத்து, கடந்த 4ம் தேதி நடைபெற்ற விசாரணையில், மத்திய அரசு வழக்குரைஞரிடம் பல்வேறு கேள்விகளை நீதிபதிகள் எழுப்பினர். குறிப்பாக, ''விடுதலை செய்யும் அமைச்சரவை முடிவை ஆளுநர் குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பியது ஏன்?,'' என்று கேள்வி எழுப்பினர்.

தொடர்ந்து, ''30 ஆண்டுகள் முடிந்து விட்டன. பேரறிவாளன் நன்னடத்தையில் பிரச்னை இல்லை. அவரை விடுதலை செய்வதில் என்ன பிரச்னை உள்ளது? நீங்கள் முடிவெடுக்கவில்லை என்றால், நீதிமன்றம் விடுதலை செய்யும் என ஏற்கெனவே தெரிவித்துள்ளோம்.'' என்றனர்.

மேலும் 'குடியரசுத் தலைவரோ, ஆளுநரோ, என்ன அதிகாரம் இருந்தாலும், அரசியல் சாசனத்தை மீறி யாரும் செயல்பட முடியாது. அரசியலைப்பு, சட்டத்திற்கு மேல் ஒருவரும் கிடையாது. குடியரசுத் தலைவர் மற்றும் ஆளுநருக்கு எங்களால் உத்தரவிட முடியாது. ஆனால் இந்த வழக்கில் அரசியல்சாசன அடிப்படையில் தீர்ப்பை வழங்க முடியும்,'' என்று நீதிபதிகள் தெரிவித்தனர்.

மேலும், "அமைச்சரவையின் முடிவுக்கு எதிராக ஒரு முடிவை எடுத்து, அதை குடியரசுத் தலைவருக்கு ஆளுநர் அனுப்பியுள்ளார். இது அரசியல்சாசனத்திற்கு முற்றிலும் எதிரானது. இதை மத்திய அரசு ஏன் ஆதரிக்கிறது? என்றும் நீதிபதிகள் கேள்வி எழுப்பினர். வழக்கின் விசாரணையை ஒரு வார காலத்திற்கு ஒத்தி வைத்தனர்.

இந்த வழக்கு மே 11 அன்று மீண்டும் விசாரணைக்கு வந்தது. அப்போது, தமிழ்நாடு அமைச்சரவை முடிவை குடியரசுத் தலைவருக்கு ஆளுநர் அனுப்பிய ஆவணம் உச்ச நீதிமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது. இதைத் தொடர்ந்து நீதிபதிகள் நாகேஸ்வர ராவ், கவாய் அமர்வு முன்பு விசாரணை நடைபெற்றது.

அப்போது, 'விடுதலை குறித்து முடிவு எடுப்பதில் ஆளுநர் பல ஆண்டுகள் தாமதப்படுத்தியுள்ளார். இது குறித்து என்ன சொல்கிறீர்கள்? அமைச்சரவை முடிவை குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்ப ஆளுநருக்கு அதிகாரம் இருக்கிறதா? ஆளுநர் தொடர்புடைய வழக்கில் நீங்கள் ஏன் ஆஜராகிறீர்கள்?' என்பன உள்ளிட்ட கேள்விகளை மத்திய அரசு தரப்பு வழக்குரைஞரிடம் கேட்டனர்.

மத்திய அரசு தரப்பில் ஆஜரான வழக்குரைஞர் நட்ராஜ், 'மத்திய புலனாய்வு அமைப்புகள் விசாரணை நடத்திய வழக்குகளில் கருணை அல்லது நிவாரணம் அளிக்க மத்திய அரசுக்குத்தான் அதிகாரம் உள்ளது. ஆகையால், ஆளுநர் குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பினார். ஆளுநரின் முடிவு சரியானதுதான்.' என்று விளக்கமளித்தார்.

தமிழ்நாடு அரசு தரப்பு வழக்குரைஞர் ராகேஷ் திரிவேதி கூறுகையில், "மாநில அரசுக்கு உள்ள அதிகாரத்தின்படிதான் விடுதலை செய்யும் முடிவு எடுக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால், தேவையின்றி குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பியுள்ளனர். இது, அரசியல் சாசனப்படி தவறானது.' என்றார்.

மேலும், 'இது இந்திய தண்டனைச் சட்டம் பிரிவு 302ன் கீழ் வருகிறது. கொலை வழக்கின் கீழ் முடிவு செய்ய மத்திய, மாநில இரு அரசுகளுக்கும் அதிகாரம் உள்ளது. ஆனால், மத்திய அரசுக்குத்தான் முக்கியத்துவம் முன்னுரிமை.' என்று மத்திய அரசு வழக்குரைஞர் கூறினார்.

இதை தமிழ்நாடு அரசு தரப்பு வழக்குரைஞர் மறுத்தார். தமிழ்நாட்டில் நடைபெற்றால், விடுதலை செய்ய மாநில அரசுக்கு அதிகாரம் உள்ளது என்கிற வாதத்தை முன்வைத்தார்.

ஆனால், இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் கீழ் வரும் வழக்குகள் சட்டம், ஒழுங்கு சார்ந்த வழக்குகள். இதில், மாநில அரசுக்குத்தான் முக்கியத்துவம் உள்ளது.' என்று நீதிபதிகள் தெரிவித்தனர். அனைத்து தரப்பு வாதங்களும் முடிவடைந்ததையடுத்து, இந்த வழக்கின் தீர்ப்பை தேதி குறிப்பிடாமல் நீதிபதிகள் ஒத்திவைத்த நிலையில், இன்று இவ்வழக்கில் தீர்ப்பு வழங்கப்பட உள்ளது.
https://www.bbc.com/tamil/india-61489134

தமிழ்நாட்டில் ஐந்தில் ஒருவருக்கு சிறுநீரகக் கோளாறு இருப்பதாக அதிர்ச்சியூட்டக் கூடிய ஆய்வு முடிவு ஒன்று வெளியாகியுள்ளது. 'அரசு வெளியிட்டுள்ள புள்ளிவிபரத்தில் சில சந்தேகங்கள் இருந்தாலும் சிறுநீரக நோய்கள் அதிகமாவதற்கு நவீன உணவு முறைகளும் வாழ்க்கை முறையும் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன' என்கின்றனர் மருத்துவர்கள்.

தமிழ்நாடு பொது சுகாதாரத்துறை கடந்த பிப்ரவரி மாதம் ஆய்வு ஒன்றை நடத்தியது. தேசிய சுகாதாரத் திட்டத்தின் நிதியில் நடத்தப்பட்ட இந்த ஆய்வில் சென்னை மருத்துவக் கல்லூரியின் சிறுநீரகவியல் துறையும் பங்கேற்றது. தமிழ்நாடு முழுவதும் 177 இடங்களில் பதினெட்டு வயதுக்கு மேற்பட்ட 4741 பேரிடம் இந்த ஆய்வு நடத்தப்பட்டது. மருத்துவ அலுவலர், செவிலியர், சுகாதார ஆய்வாளர், தொழில்நுட்ப உதவியாளர் ஆகியோர் கொண்ட 92 ஆய்வுக் குழுக்கள், பல்வேறு நிலைகளில் மாதிரிகளை சேகரித்து ஆய்வு நடத்தியது. சிறுநீரகக் கோளாறுகள் தொடர்பான புள்ளிவிபரங்கள் எதுவும் இல்லாததால், இந்த ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது.

இதன் முடிவுகளை தமிழ்நாடு பொதுசுகாதாரத்துறை வெளியிட்டுள்ளது. அதன்படி, ' 4741 பேரில் 455 நபர்களுக்கு ரத்தத்தில் கிரியாட்டினின் அளவு அதிகமாக இருந்துள்ளது. இது மொத்த எண்ணிக்கையில் 9.5 சதவீதம் ஆகும். 276 பேருக்கு ஆல்புமின் அளவு அதிகம் இருந்துள்ளது. இவர்களைத் தவிர 367 பேருக்கு சிறுநீரில் ரத்த சிவப்பணுக்கள் இருந்துள்ளன. இது மொத்த எண்ணிக்கையில் 7.7 சதவீதம் ஆகும். தொடக்க நிலையிலான இந்தக் கண்டுபிடிப்பின்படி ஐந்தில் ஒருவருக்கு சிறுநீரக நோய்கள் உள்ளன. சிறுநீரகக் கோளாறுகள் குறித்து மக்களிடையே விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதை இந்த ஆய்வு வலியுறுத்துகிறது' எனக் குறிப்பிட்டுள்ளது.

மேலும், 'நீரிழிவு, உயர் ரத்த அழுத்தம் என தொற்றா நோய்கள் மூலம் சிறுநீரகக் கோளாறுகள் ஏற்படுவதால் உயிரிழப்பும் அதிகமாகிறது. முதல்வரின் காப்பீட்டுத் திட்டத்தின்கீழ் அதிகளவில் டயாலிஸ் செய்வதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. தொடக்க நிலையில் நோயைக் கண்டறிதல், சரியான நேரத்தில் சிகிச்சை போன்றவற்றின் மூலம் சிறுநீரக நோய்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியும்' எனத் தெரிவித்துள்ளது. தவிர, தற்போது நோய் கண்டறியப்பட்டவர்களை தொடர் சிகிச்சையில் வைத்துக் கண்காணித்து மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகும் சிறுநீரகக் கோளாறு உறுதி செய்யப்பட்டால், அவர்களை நாள்பட்ட சிறுநீரகக் கோளாறு உள்ளவர்களாக வகைப்படுத்த உள்ளதாகவும் பொதுசுகாதாரத்துறையின் அறிக்கை தெரிவிக்கிறது.

புள்ளிவிவரம் சரியானதா?

''பொதுசுகாதாரத்துறையின் ஆய்வு முடிவை எவ்வாறு எடுத்துக் கொள்வது?'' என சிறுநீரக அறுவையியல் மருத்துவரும் தருமபுரி நாடாளுமன்ற முன்னாள் உறுப்பினருமான இரா.செந்திலிடம் பிபிசி தமிழ் சார்பில் கேட்டோம். ''சிறுநீரகக் கோளாறு ஏன் அதிகமாகிறது என்பது தொடர்பாக முன்னரே ஓர் ஆய்வினை நடத்தி அதனை இதனுடன் ஒப்பிட்டிருந்தால் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கலாம். முதல்முறையாக பொதுசுகாதாரத்துறை நடத்திய ஆய்வில் ஐந்தில் ஒருவருக்கு சிறுநீரகக் கோளாறு இருப்பதாகக் கூறுவது என்பது அதிகப்படியாக உள்ளதாகவே நினைக்கிறேன்'' என்கிறார்.

• எப்போதும் இளமையாக இருப்பது எப்படி? - முதுமை 'நோயை' போக்க வழி
• உலக ஆஸ்துமா தினம்: ஆஸ்துமா பரம்பரை நோயா? தடுக்கும் வழிமுறைகள் என்ன ?

தொடர்ந்து பிபிசி தமிழிடம் பேசிய அவர், ''சென்னை ஐ.ஐ.டியில் 500 பேருக்கு பரிசோதனை நடத்தியதில் 100 பேருக்கு கோவிட் தொற்று இருப்பது தெரியவந்தது. இவர்கள் யாரும் அறிகுறி உள்ளவர்களாக இல்லை. அதேபோல், சிறுநீரகக் கோளாறு தொடர்பாக பொதுமக்களிடம் ரேண்டமாக மாதிரிகளை எடுத்திருந்தால் அந்த ஆய்வு சரியானதாக இருந்திருக்கும். மருத்துவமனைக்கு சிறுநீரகக் கோளாறு தொடர்பாக சிகிச்சை வருகிறவர்களின் எண்ணிக்கை என்பது வேறு. எந்தவித அறிகுறியும் இல்லாமல் தெருவில் நடந்து செல்லும் ஐந்து நபர்களில் ஒருவரை சோதித்தால் சிறுநீரகக் கோளாறு தெரியவரும் என்பது அச்சப்பட வேண்டிய ஒன்று. அதேநேரம், முன்னெப்போதும்விட சிறுநீரக நோய்கள் அதிகமாக இருப்பதையும் ஒரு மருத்துவராகப் பார்க்க முடிகிறது'' என்கிறார்.

''என்ன காரணம் என விவரிக்க முடியுமா?'' என்றோம். '' நவீன உணவு முறையும் வாழ்க்கை முறையும் பல்வேறு நோய்களுக்குக் காரணமாக அமைகின்றன. உணவு முறையைப் பொறுத்தவரையில் முன்பைவிட அளவுக்கு அதிகமான கார்போஹைட்ரேட் உணவுகளை மனிதர்கள் உட்கொள்கின்றனர். அதிலும், ரிபைன்டு (Refined) எனப்படும் தூய்மைப்படுத்தப்பட்ட கார்போஹைட்ரேட்டான பிஸ்கெட், ஐஸ்கிரீம், கிரீம் வகைகளை அதிகம் சாப்பிடுகின்றனர். எங்கள் பகுதியான பாப்பாரப்பட்டியில் முன்பு ஒரு பேக்கரிதான் இருந்தது. தற்போது 44 பேக்கரிகள் வந்துவிட்டன. ஒவ்வோர் ஊரிலும் பேக்கரிகள் அதிகப்படியாக முளைத்துவிட்டன. இங்கெல்லாம் தூய்மைப்படுத்தப்பட்ட கார்போஹைட்ரேட்டுகளைப் பயன்படுத்துகின்றன. இங்கு பயன்படுத்தப்படும் கிரீம் வகைகள் அதிக ஆபத்து விளைவிப்பவையாக உள்ளன'' என்கிறார்.

மேலும், '' செயற்கை உணவுகள் மூலமாக கோழிகளை வளர்க்கின்றனர். அதிகப்படியான பூச்சி மருந்துகளால் காய்கறிகளும் உருவாக்கப்படுவதால் மனிதர்கள் ஆபத்தான சூழலில் உள்ளனர். சிறுநீரக நோய்கள் அதிகமாவதற்கு அடிப்படையான காரணம், நவீன உணவு முறைகள்தான்'' என்கிறார்.

சிறுநீரகக் கோளாறு தொடர்பான ஆய்வு குறித்து தமிழ்நாடு பொது சுகாதாரத்துறையின் இயக்குநர் மருத்துவர் செல்வவிநாயகத்திடம் பிபிசி தமிழ் சார்பில் பேசினோம். ''இது தொடக்க நிலையிலான ஆய்வு முடிவுகள்தான். இது 18 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களிடம் நடத்தப்பட்ட ஆய்வு. அடுத்த 3 மாதங்களுக்கு இவர்களுக்கு சில பரிசோதனைகள் மேற்கொள்ளப்படும். அதன்பிறகு இந்த எண்ணிக்கை குறைகிறதா எனப் பார்த்துவிட்டு மேலும் பரிசோதனைகள் அதிகரிக்கும். அது முடிந்த பிறகுதான் இறுதி முடிவை வெளியிடுவோம்'' என்கிறார்.

''திடீரென ஆய்வை மேற்கொள்வதற்கான நோக்கம் என்ன?'' என்றோம். '' இது வழக்கமாக நடந்து வரும் ஆய்வுதான். அவ்வப்போது முடிவுகளை வெளியிடுகிறோம். எனவே நீரிழிவு, உயர் ரத்த அழுத்தம் என தொற்றா நோய்கள் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாவிட்டால் இதுபோன்ற பிரச்னைகள் அதிகரிக்கும். தற்போதைய வாழ்க்கை முறையை மாற்றிவிட்டு உடற்பயிற்சியில் போதிய கவனம் செலுத்தினால் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வர முடியும்'' என்கிறார்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61480222

உயரம் குறைவுதான்; ஆனால் சாதிக்க அது ஒரு தடையல்ல

பவானி தேவபுரத்தைச் சேர்ந்தவர் கீதா குப்புசாமி. உயரம் குறைவாக இருக்கும் 31 வயது மாற்றுத்திறனாளி. உயரம் குறைவாக இருப்பதால் சமூகத்தில் பல்வேறு கேலி, கிண்டல்களை சந்தித்த இவர் இன்று மாற்றுத்திறனாளிகள் 5 பேருக்கு வேலை கொடுக்கும் தொழில் முனைவோராக உயர்ந்திருக்கிறார். அவரிடம் பேசியதிலிருந்து...

உங்களை பற்றி சொல்லுங்கள்?

என் பெயர் கீதா குப்புசாமி. சொந்த ஊர் ஈரோடு. பி.காம் மற்றும் Diploma In (Co-op) படித்து முடித்திருக்கிறேன். அப்பா மார்க்கெட்டில் வியாபாரம் செய்பவர். அம்மா ஒரு டிபார்ட்மெண்ட் ஸ்டோரில் சமையல் பணியில் உள்ளார். உடன் பிறந்தவர்கள் ஒரு தம்பி, ஒரு தங்கை. தம்பியும் என்னை போலவே உயரம் குறைந்த மாற்றுத்திறனாளி. தங்கைக்கு திருமணம் முடிந்து வேறு ஊரில் இருக்கிறார். நான் இப்போது ஈரோடு மாவட்டம் ஆர்.என்.புதூர் அமராவதி நகரில் அரசு இ சேவை மையம் நடத்தி வருவதுடன், புதிதாக கார்மெண்ட்ஸ் நிறுவனத்தை தொடங்கியிருக்கிறேன்.

உயரம் குறைவு என்பதால் சமூகத்தில் என்ன அழுத்தம் இருந்தது?

சிறுவயதில் இருந்தே உயரம் குறைவு பிரச்னையால் பாதிக்கப்பட்டேன். 2 அடி உயரம் தான் இருக்கிறாய், உன்னால் என்ன செய்து விட முடியும் என்று நினைப்பார்கள். உயரம் குறைவு தான் என்றாலும் எனக்கு கனவுகள் பெரிதாக இருக்கின்றன. பல்வேறு சிரமங்களுக்கு இடையில் அரசு பள்ளியில் பள்ளிப்படிப்பும், தனியார் கல்லூரியில் கல்லூரி படிப்பையும் கஷ்டப்பட்டு முடித்தேன். படித்து முடித்த பிறகு வேலைக்கு செல்ல முடிவெடுத்தேன். நிறைய இடங்களில் உயரத்தை காட்டி வேலையை நிராகரித்தார்கள். பிறகு அம்மா வேலை பார்க்கும் டிபார்ட்மெண்ட் ஸ்டோரிலேயே கணக்காளர் பணியில் சேர்ந்தேன்.

உங்களின் பொருளாதாரம் குடும்பத்திற்கு எவ்வளவு உதவியாக இருக்கிறது?

மிகவும் உதவியாக இருக்கிறது. எங்கள் 3 பேரையும் படிக்க வைக்க அப்பா மிகவும் சிரமப்பட்டார். நான் படித்து முடித்து வேலைக்கு சேர்ந்ததும் என்னுடைய வருமானம் என் குடும்பத்திற்கு பேருதவியாக இருந்தது. என் தங்கையின் திருமணத்தையும் என்னால் நடத்தி வைக்க முடிந்தது.

• "என் பெற்றோரே சூப்பர் ஹீரோக்கள்" - செரிப்ரல் பால்சியுடன் பாலிவுட்டில் ஜொலிக்கும் 'சூர்யா காசிபட்லா'
• ஸ்ரீகாந்த் பொல்லா: கண் பார்வை இழந்தாலும் ரூ. 480 கோடி மதிப்பு நிறுவனத்தின் சிஇஓ - யார் இவர்?
• உயரம் குறைந்திருந்தாலும் மன உறுதியால் கின்னஸில் இடம்பிடித்த இளைஞர்

இப்போது தொழில்முனைவோராக இருக்கும் தருணம் எப்படி இருக்கிறது?

மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. தொழில்முனைவோர் ஆக வேண்டும் என்பது என்னுடைய நீண்ட நான் கனவு. தினமும் செல்லும் வேலையை விட்டு விட்டு முதலில் நான் அரசு இ சேவை மையத்தை நடத்த தொடங்கினேன். என்னை போன்று பல மாற்றுத்திறனாளிகள் வேலை இல்லாமல் சிரமப்படுவதை பார்த்தேன். பிறகு இப்போது தோழியுடன் இணைந்து சிறிய அளவில் கார்மெண்ட்ஸ் நிறுவனத்தை தொடங்கி இருக்கிறேன். இங்கு 5 பேர் வேலை பார்க்கிறார்கள். இவர்கள் 5 பேருமே மாற்றுத்திறனாளிகள் தான்.

ஏன் மாற்றுத் திறனாளிகளை மட்டும் வேலைக்கு தேர்வு செய்திருக்கிறீர்கள்?

ஏனென்றால் நானும் மாற்றுத்திறனாளி தானே. என்னுடைய கடின சூழல்களை நான் தன்னந்தனியாவே கடந்து வந்திருக்கிறேன். சிறிய வயதில் என்னை வெளியே அனுப்பமாட்டார்கள். ஆனால் தொடர்ந்து போராடி வெளியே வந்திருக்கிறேன். இவர்களும் கஷ்டப்படக் கூடாது என்று வேலைக்கு தேர்வு செய்திருக்கிறேன். என்னிடம் வேலை பார்ப்பவர்களில் மனநலம் பாதிக்கப்பட்ட குழந்தையின் தாய், கால் சரியாக நடக்க வராமல் பாதிக்கப்பட்ட மாற்றுத்திறனாளி ஆகியோர் இருக்கிறார்கள். இந்த சமூகம் அவர்களிடத்தில் உள்ள குறையை பார்க்கிறது. நான் அவர்களின் திறமையை மட்டும் பார்க்கிறேன்.

உங்களுடைய கனவு என்ன ?

என்னை போன்று ஆயிரக்கணக்கான மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு வேலை கொடுக்கும் தொழில்முனைவோராக உயர வேண்டும். மாற்றுத்திறனாளி நலனுக்கு பல்வேறு புதிய முயற்சிகளை எடுக்க வேண்டும். அது தான் என்னுடைய கனவு.

இன்றைய தலைமுறைக்கு என்ன சொல்ல விரும்புகிறீர்கள்?

உங்களுடைய உருவமோ நிறமோ உங்களின் அடையாளம் அல்ல.. திறமை மட்டுமே உங்களின் அடையாளம்.

உங்களுடைய கனவுகளை யாருக்கும் எதற்காகவும் விட்டுக் கொடுக்காதீர்கள். கனவுகளை வெல்ல ஒவ்வொரு நாளும் உங்களுடைய உழைப்பை கொடுங்கள். கேலிகளையும் கிண்டல்களையும் உங்களுக்கான உரமாக வைத்துக்கொண்டு முயற்சியும் பயிற்சியும் தொடர்ந்து மேற்கொண்டால் ஒரு நாள் நிச்சயம் உங்களுடைய கனவு நனவாகும்.

https://www.bbc.com/tamil/india-61434627