கவிதைக் களம்

முதுமையாகிலனோ ———

அப்போ வாய் 
பொத்தியபடி 
என் கதை 
கேட்டவர்களிடம் 
இப்போ நான் 
வாய் பொத்தியபடி 
அவர்கள் கதை 
கேட்டுக்கொண்டு 
காலாவதியான 
பொருள்களைப்போலவே
காத்திருக்கிறேன்
தூக்கி எறியும் 
காலம் ஒன்றுக்காக.

பா .உதயகுமார் /OSLO 

கோடை காலம் ——————————————————————————————————

என் வீட்டு வாசலில் பூக்கள் விரியும் 
முற்ரத்து மரங்களில் மூச்சுகள் கேக்கும் 
காலையில் வந்து இனி காக்கையும் குருவியும் பாடும்  
என் கதவை திறந்து ஒரு சூரியன் பூக்கும் 

கானகம் போல் ஒரு சோலை விரியும் 
காலத்தின் பிறப்பு ஒன்றை சொல்லி சிரிக்கும் 
கள்ளமாய் வந்து இனி தேனீக்கள் 
காலை பூக்களில் காதல் கீதம் இசைக்கும் 

கண்ணை பறித்திடும் கன்னியின் கூந்தலில் 
காலை மலர்ந்திட்ட  மல்லிகை வாசம் 
எண்ணக் கனவினை சொல்லி சிரித்திடும் 
எங்கள் மங்கையர் கோலங்கள் வாசலில் பூத்திடும்  

தென்னம் தோப்பினில் தொட்டிலை கட்டி 
சிட்டு குருவின் சிரிப்பு ஒலி கேக்கும் 
வானை திறந்து ஒரு வானவில் பூக்கும் 
வா என்று கை தட்டி பூமி சிரிக்கும்  

கடல் கரையினில் காதல் கிளிகள் 
கடலின் அலையில் விழிகள் நனைத்து 
கண்ணின் இமையால் எதோ சொல்லி 
காதல் மொழியில் துணையை தேடும்  

தென்றல் வந்து இனி என்னோடு பேசும் 
தெம்மாங்கு பாடல்  காதினில் கேக்கும் 
காலை கனவினில் கவிதைகள் சொல்லும் 
என் கதவை திறந்து ஒரு சூரியன் பூக்கும் .

——————————————————————————————————————

பா .உதயகுமார் /Oslo

வாழ்வு என்றும் வசந்தங்களே 

மல்லிகை பூ வாசனையும் 
வசந்தத்தின் புன்சிரிப்பும் 
உன் கண் வரைந்த சித்திரமும் 
கால் கொலுசு சந்தங்களும் 
இன்னும் என்னை விட்டு போகவில்லை 

கால்நடை கொஞ்சம் தளர்ந்து 
கட்டினிலே நான் படுத்தாலும் 
உன் பூ மணம் விட்டு போகுமோடி 
முடியாது போடி என் முழு நிலவின் சித்திரமே 

உன் கன்னத்தின் குழிகளிலே 
என் கவிதைகளை புதைத்தவளே 
காலம் ஒன்று இருந்தால் 
கல்அறையிலும் வாழ்வு செய்வோம் 

அதன் வழியால் செல்பவன்
 எவனாக இருந்தாலும் 
எழுதிவிட்டு செல்லட்டும்   
எம் கல்லறையின் நடுவினிலே 

வாழும் வரை காதல் செய்த 
வண்ணக் கிளிகள் நாங்கள் என்றும் 
காதல் கிளி இரண்டு 
கண் மூடி தூங்குதென்றும் 

காலத்தால் அழியாத இரு 
கவிதை தோப்பு துயலுதென்றும்  
எழுதி விட்டு செல்லுங்கள் 
எவரும் எம் தூக்கத்தை கலைக்காமல்.

பா .உதயகுமார் /Oslo

செந்தமிழ்த்தாயி

நாதவடிவானவளே செந்தமிழ்த்தாயி – எந்தன்

நாவில் உறைபவளே செந்தமிழ்த்தாயி

ஆதிமுதலானவளே செந்தமிழ்த்தாயி – நாவில்

அமிழ்தூறச் செய்பவளே செந்தமிழ்த்தாயி.

மன்னாதி மன்னரெல்லாம் செந்தமிழ்த்தாயி – உன்னை

வழுத்திடவே வாழ்ந்தவளே செந்தமிழ்த்தாயி

பொன்னான இலக்கியங்கள் செந்தமிழ்த்தாயி – புவி

போற்றிடவே தந்தவளே செந்தமிழ்த்தாயி

வெம்பாடு பட்டு உன்னைச் செந்தமிழ்தாயி –பலபேர்

வீழ்த்திடவே எண்ணுகிறார் செந்தமிழ்த்தாயி

அம்பா நீ அருள்புரிவாய் செந்தமிழ்தாயி- அந்த

அற்பர்களை ஒளித்திடம்மா செந்தமிழ்த்தாயி.

சாதி மதமொளித்துச் செந்தமிழ்த்தாயி – எங்கும்

சமநீதி காணவைப்போம் செந்தமிழ்த்தாயி

ஆதியிலே இருக்கலையே செந்தமிழ்த் தாயி – இந்த

அவமானச் சின்னமெல்லாம் செந்தமிழ்த்தாயி.

மனுநீதிப் பொய்மைக்கெல்லாம் செந்தமிழ்த்தாயி – நாம்

மருவாதை காட்டலாமோ செந்தமிழ்த் தாயி

தனி நீதி எமக்கிருக்கு செந்தமிழ்த்தாயி – தமிழன்

சங்ககால வாழ்விருக்கு செந்தமிழ்த் தாயி

சாதி பலபிரித்துச் செந்தமிழ்த்தாயி – உன்னைச்

சந்தி சிரிக்க வைத்தார் செந்தமிழ்த்தாயி

பேதம் பல கொணர்ந்தார் செந்தமிழ்தாயி – விழி

பிதுங்கிடவே உன்னை வைத்தார் செந்தமிழ்த்தாயி

எல்லாப் பழியுமினிச் செந்தமிழத்தாயி – உனக்கு

இல்லாமல் ஆக்கிடுவோம் செந்தமிழ்தாயி

பொல்லார் புகுந்து விட்டார் செந்தமிழ்த்தாயி –அவரை

பொறமுதுகிட்டோட வைப்போம் செந்தமிழ்த்தாயி.

ஆண்ட தமிழகத்தை செந்தமிழ்த்தாயி – நாங்க

மீண்டொருகால் ஆழவைப்போம் செந்தமிழ்த்தாயி

வேண்டும் எமக்கு இனி செந்தமிழ்த்தாயி - எங்க

வெவசாயத் தொழில் வளர்ச்சி செந்தமிழ்த்தாயி.

நாம் தமிழராயுதித்தோம் செந்தமிழ்த்தாயி – நமக்கு

நல்ல வழி காட்டிடம்மா செந்தமிழ்த்தாயி

சோம்பரில்லா விவசாயி சின்னத்தத் தாயி – நம்ம

தொகுதியெங்கும் வெல்ல வைப்பாய் செந்தமிழ்த்தாயி.

கரும்பு வெவசாயி சின்னத்தத் தாயி – நீ

கருணை கூர்ந்து காத்திடம்மா செந்தமிழ்த்தாயி

இரும்புறுதியோடு எங்கும் செந்தமிழ்த்தாயி – எங்கள்

இளைஞர் படை இருக்குதம்மா செந்தமிழ்தாயி

----------------------------------------------------------------.

நீ
மௌனமாய் இருப்பதில்....
புரிகிறது என் காதலுக்கு....
மலரஞ்சலி வைத்தது....
நீ..........!!!

காதலுக்கு உரமே......
கனிவான பேச்சு......
காயப்படுத்திய உனக்கு.....
அதெல்லாம் எப்படி......
புரியும்........?

நீ
பார்த்தநாள்...!
மரணம் தாண்டி
வாழ்ந்த நாள்.....
இனி...............
இறந்தாலும்.......
உயிர்ப்பேன் ..........
உன் கண்ணை விட
கொடிய விஷம்
எதுவும் இல்லை ....!

@
இப்படிக்கு உன்.....
கவிப்புயல் இனியவன்

கோடுகள் 

ஒன்பதின்  வைகாசி

வைகாசியில்  அவனொருவன்  பெற்றது   ஒளி

 ஒளி அணைந்ததும் அதே   வைகாசி - எங்கள் வீடுகளில்

இன்னமும்  ஏற்றவில்லை  – காத்திருக்கின்றோம் நெஞ்சில்  தீயுடன்      

மேல் நொந்து போயிற்றே என்றால் -மீண்டும் எண்பத்து  மூன்றாம்

மாப்  புளிப்பது  தோசையின்  நலம்  நாடி 

அணைத்த  உலை - மீண்டும்  கொதிக்க  விறகை  தள்ளும்   நண்பா  – நன்றி 

இன்னமும்  ஏற்றவில்லை  – காத்திருக்கின்றோம் நெஞ்சில்  தீயுடன்      

இரு  கோடுகள்   சமன்  செய்    பாதைகள்   பல 

கோடொன்றை  சற்றே  நீட்டினால்  எல்லோரும்  நலமே 

மறு  கோட்டின்   நுனியை  சற்றே  தட்டினாலும்  முடிவு  ஒன்றே 

இன்னமும்  ஏற்றவில்லை  – காத்திருக்கின்றோம் நெஞ்சில்  தீயுடன்      

ஒன்பதின்   வைகாசி , நண்பன்  ஒருவனின்   தொலைபன்னி  அழைப்பு 

வேண்டும்  எனக்கு  ஆட்கள் பத்தும் ஆண்டுகள் சிலவும்

பறந்து  சென்று  கோட்டைத்  தட்டுவதே  சால  சிறப்பு  

இன்னமும்  ஏற்றவில்லை  – காத்திருக்கின்றோம் நெஞ்சில்  தீயுடன்      

வல்லூறுகள்  மீண்டும்  வட்டமிடத்  தொடங்கி  விட்டன

பீனிக்ஸ்     பறவையில்   மீண்டும்   ஒரு  உயிர்த் துடிப்பு 

உலை  கொதிக்கவும்  விறகுகள்  ஒரு பக்கம்   

இன்னமும்  ஏற்றவில்லை நாம்-  கையில்  அரிசியுடனும்  நெஞ்சில்  தீயுடனும்  

26 March 2019 …..

மனதுக்கும்…..உதடுகளுக்கும் ,

தொடுசல் அறுந்து நாளாகி விட்டது!

வேடம் போடுவதில்,

நாடக நடிகர்களையும்….,

மிஞ்சியாகி விட்டது!

மாடு மாதிரி உழைச்ச,

களைப்புப் போக,

உல்லாசப் பயணம் போனால்…,

அந்தக் கடற்கரை…..,

ஊர்க் கடற்கரையிடம்…,

பிச்சை வாங்க வேண்டும்…,

போலத் தெரிகின்றது!

வசதியில்லாததுகள்,

வறுமையில் வாழ்பவர்கள்…,

விற்கின்ற பொருட்களை…,

அறாத விலை பேசி வாங்குவதில்…,

ஒரு திருப்தி…!

உறுத்துகின்ற மனதுக்கு..,

நாங்களும் வாங்கா விட்டால்…,

அதுகள் பட்டினி தான்…,

என்று ஒரு சமாதானம்!

வங்கியட்டைகளின் கனதி….,

வீட்டுக்கடனின் பரிமாணம்,

கட்ட வேண்டிய சிட்டைகளின்…,

கடைசித் திகதிகள்!

எல்லாமே மனதை அரித்தாலும்,

போலிக் கௌரவம் …..,

வேலி தாண்டு என்கிறது!

அபூர்வமான பொழுதுகளில்…,

அன்றைய வாழ்வின்,

நினைவுகள் வந்து போகும்!

இப்போதெல்லாம்…,

தபால் பெட்டியைத் திறக்கையில்..….,

தற்பாதுகாப்புத் தேடி…,

ஓடுகின்றது மனது..!

ஆறுதல் தேடி….,

ஊர் தேடிப் போகையில்…,

அங்குள்ள சொந்தங்கள்,

உங்களுக்கு என்ன குறை?

எங்களுக்கும்…,

அங்க வரத்தான் விருப்பம் !

உண்மையைச் சொன்னால்….,

நாங்கள் நல்லா வாறது..,

உங்களுக்கு எரிச்சல்...,

எண்டுதுகள்!

இப்போதெல்லாம் நானும்…,

உண்மை பேசுவதில்லை!

எங்காவது கணனி கிடைத்தால்,

வங்கிக் கணக்கை ஒருக்கால்…,

எட்டிப்பார்க்க வேணும்!

நாட்கள் போகப்போக …,

நானும் நல்ல நடிகனாகி விட்டேன்!

கண்ணிற்குள் நின்றவள்
கருத்தினில் திரிந்தவள்
தூக்கத்திலும் துணையவள்
வார்த்தைகளின் வரமவள்

கற்பனையின் தாயவள்
இன்னொரு பெண்ணினை
அணைக்கையிலும் 
அகலாது நின்றவள்...

காமத்திலே பேசாது
சிரிப்பாள்
சோகத்திலே நான் ஊறங்க
மடி தருவாள்!

சொற்கள் இல்லை என்னிடம்
திருடிச் சென்றவளே
நீ எவ்விடம்?

பொருள் தேடி 
நான் போகையிலே
இருள் எல்லாம் 
எனக்குள் கொட்டி
அருள் இன்றிப்
போனாயடி...

இறைக்காத கிணறு போல்
பிறக்காத பிள்ளையை எண்ணிக்
கலங்கும் தாயைப் போல்
வார்த்தைகள் இன்றி
தவிக்கிறேனடி...

தாயே 
தமிழே 
என் தளர்வெல்லாம்
போக்கும் கவிதாயினியே

இனி என்று 
வருவாய் 
என்னிடம்...?

நெடுந்தீவு ஆச்சிக்கு கவிதை எனது முன்னோரின் மண்ணான நெடுந்தீவு படைகளின் கட்டுபாட்டில் இருந்த போது 1985ல் எழுதியது. குமுதத்தில் வெளிவந்தது.
.

நெடுந்தீவு ஆச்சிக்கு
- வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்
.

பலவருடங்களின்பின்னர் மீண்டும் ஒரு மார்கழி மாதத்தில் ஒஸ்லோ வந்திருக்கிறேன். கொட்டும் பனியும் கடும் குளிரும் என்னை முடக்கிபோட கங்கனம் கட்டியபடி. 1990 ஆண்டு டிசம்பர் மாதமும் இப்படித்தான் இருந்தது. அப்ப நான் நோர்வீஜிய அபிவிருத்தி நிறுவனமான  நோறாட் அமைப்பில் பகுதிநேர ஆலோசகராகப் பணியாற்றினேன். நிறைமாதமாக இருந்த மனைவிக்கும் இரண்டு வயசுப் பயனான என் மகனுக்கும் இன்னும் விசா கிடைக்கவில்லை என்கிற கவலை மனசில். அந்த சமயத்தில் எழுதிய கவிதை. இக்கவிதையை எனது நண்பர் பேராசிரியர் ஒய்வின் புக்ளரூட் நோர்வீஜிஜ மொழி ஆக்கம் செய்தார். கவிதை நோராட் சஞ்சிகையில் வெளிவந்தது. குடிவரவு அலுவலக்த்தில்  புதிதாக பதவிக்கு வந்திருந்த செல்வி.நினிரொப் அவர்களை இக்கவிதை கவர்ந்தது. அவர் நோர்வீஜிய மொழியாக்கம் செய்யபட்ட எனது  கவிதைகளையும் செக்குமாடு குறுநாவலையும்  பிரதிகள் எடுத்து வெளிவிவகார அமைச்சு  மற்றும் நீதிஅமைச்சுக்கு அனுப்பிவைத்தார். அதேசயம் நோராட் என்னை தென்னாசிய நிபுணன் என்றும் என்னக்கு பிரதியீடாக தங்களிடம் வேறு யாரும் இல்லையென்றும் குடிவரவு அலுவலகத்துக்கு கடிதம் கொடுத்து அதை தொழில் அமைச்சும் அங்கீகரித்ததால் எனக்கு குடியேற்ற விசா தரப்பட்டது. அதனால் என் மனைவி மக்களுக்கும் விசா கிடைத்தது. எனினும் நாட்டு நிலவரங்களில் ஏற்பட்ட முரண்களாலும் என் இயல்பான கட்டற்ர போக்காலும்  தொடர்ந்தும் நோராட் நிறுவனத்தில் பணி செய்ய முடியவில்லை.   

விசாவுக்காக மொழிபெயர்க்கபட்ட  எனது `செக்குமாடு` குறு நாவல் பின்னர் புகழ் பெற்றது. செக்குமாடு குறுநாவலின்  நோர்வீஜிய மொழிபெயர்ப்புக்கு விருது தருவதற்க்காகவென்று நோர்வீஜிய எழுத்தாளர்  சங்கம்  சிறந்த வெளிநாட்டு எழுத்தாளருக்கான புதிய விருதை உருவாக்கி மகிழ்சிதந்தது.

சன்னல்: -இது ஒஸ்லோவில் 1990 டிசம்பர் எழுதப்பட்ட கவிதை. நண்பர் பேராசிரியர் ஒய்விண்ட் புக்ளரூட் சன்னல் கவிதையை நோர்வீஜிய மொழியாக்கம் செய்தார். சன்னலின் நோர்வீஜிய மொழியாக்கம் நோர்வீஜிய வெளிவிவகார அமைச்சின் ’நோராட்’ இதழில் வெளிவந்தது. இலக்கிய ஆர்வமுள்ள பெண்மணி செல்வி. நினி ரொப் எனது விசா அலுவலராக அமைந்தது அதிஸ்ட்டம் என்றே சொல்ல வேண்டும். சன்னல்கவிதை அவரைக் கவர்ந்ததது. அதனால் அவர் இக்கவிதையை குடிவரவு திணைக்கள் அதிகாரிகள் வெளிவிவகார அமைச்சு நீதி அமைச்சு அதிகார்களுக்கு பிரதி அனுப்பினார். இதனால் என் செல்வாக்கு உயர்ந்ததது. மட்டக்களப்பு அபிவிருத்தி தொடர்பான என்கட்டுரையின் பங்களிப்பின் அடிப்படையில் நோராட் என்னை தென்னாசிய நிபுணர் என கடிதம் தந்தது, அதன் அடிப்படையில் எனது கலைஞர்களுக்கான விசாவை வெளிநாட்டு நிபுணர்களுக்கான விசாவாக மாற்றபட்டது. அதைத் தொடர்ந்து எனது மனைவிக்கும் எனது மூத்தமகன் ஆதித்தனுக்கும் நோர்வே வர விசா அனுமதி வளங்கப்பட்டது. கவிதைக்கும் சக்தி உண்டு. 
.
சன்னல்
- வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்
.
துயில் நீங்கி
கனத்த மெத்தைப் போர்வைதனைப் புறம்தள்ளி
சோம்பல் முறித்தபடி எழுந்து
சன்னல் திரை தன்னை ஒதுக்கி விட்டேன்
இன்று கிறிஸ்மஸ் விடுமுறை நாள்.
.
புராணத்துப் பாற்கடலில்
சூரியனின்
பொற்தோணி வந்தது போல்
வெண்பனி போர்த்த உலகில் பகல் விடியும்.
வெள்ளிப் பைன் மரங்கள்.
இலையுதிர்த்த வெள்ளிப் பேச் மரங்கள்.
வெள்ளி வெள்ளிப் புல்வெளிகள்.
.
என்ன இது
பொன்னாலே இன்காக்கள் *
பூங்கா அமைத்ததுபோல்
வெள்ளியினால் வைக்கிங்கள்**
காடே அமைத்தனரோ.
காடுகளின் ஊடே குதூகலமாய்
பனிமேல் சறுக்கி ஓடுகின்ற காதலர்கள்.
பின் ஓடிச் செல்லும் நாய்கூட மகிழ்ச்சியுடன்.
.
நான் மந்தையைப் பிரிந்து வந்த தனி ஆடு.
போர் என்ற ஓநாயின்
பிடி உதறித் தப்பிய நான்
அதிட்டத்தால்
வாட்டும் குளிர் நாளில் கூட
வாழ்வை ரசிக்கும் கலையை அறிந்தவரின்
நாடு வந்தேன்.
.
வெண்பனியின் மீது சூரியன் விளையாடும்
நாட்கள் எனக்கு உவகை தருகிறது.
என் மைந்தன் என்னோடிருந்தால் இவ்வேளை
நானும் அவனும் இந்த
வெள்ளி வெள்ளிக் காடுகளுள்
விளையாடக் கூடுமன்றோ.
.
“சூரியனைப் பிடித்துத் தா” என்று அவன் கேட்டால்
வெண்பனியில் சூரியனை வனைந்து நான் தாரேனோ.
“ஏனப்பா இலங்கையில் வெண்பனி இல்லை” என்பானேல்
முன்னர் இருந்ததென்றும்
கொதிக்கின்ற சூரியனார் அதன்மீது காதலுற்று
அள்ளி அணைக்க அது உருகிப் போனதென்றும்
பின்னர் துருவத்தை வந்து அது சேர்ந்த தென்றும்
அதனாலே சூரியனார் துருவம் வரும்போது
வெப்பத்தை நம் நாட்டில் விட்டு விட்டு வருவதென்றும்
கட்டி ஒரு நல்ல கதை சொல்ல மாட்டேனோ ?
.
கருவில் இருந்தென் காதல் மனையாளின்
வயிற்றில் உதைத்த பயல்
நினைவில் இருந்தென் நெஞ்சிலன்றோ உதைக்கின்றான்.
நமக்கிடையே
ஏழு கடலும் இணைந்தன்றோ கிடக்கிறது
விசா என்ற பெயரில்.
வெண்பனி மீது
இன்னும் அந்தக் காதலரும் நாயும் களிப்போடு.

1990 Disamber

இருள் கலந்த சாலையில்
ஒரு சிறு வளைவில்
எனக்கான மரணம்
இன்று
காத்திருந்தது

ஒரு கணப் பொழுதில்
தீர்மானம் மாற்றி
இன்னொரு நாளை
குறித்து விட்டு
திரும்பிச் சென்றது

பனியில் பெய்த மழையில்
வீதியின் ஓரத்தில்
மரணம் காத்திருந்ததையும்
என்னை பார்த்து புன்னகைத்ததையும்
பின் மனம் மாறி
திரும்பிச் சென்றதையும்
நானும் பார்த்திருந்தேன்

தூரத்தில் ஒலி எழுப்பும்
வாகனம் ஒன்றில் அது
ஏறி சென்றதையும்
ஏறிச் செல்ல முன்
தலை திருப்பி
மீண்டும் என்னை பார்த்ததையும்
நான் கண்டிருந்தேன்

எல்லாக் காலங்களிலும்
ஏதோ ஒரு புள்ளியில்
நானும் அதுவும் அடிக்கடி
சந்திக்க முயல்வதும்
பின்
சந்திக்காது பிரிவதும்
அதன் பின் இன்னொரு
சந்திப்பிற்காக காத்திருப்பதுமாக
வாழ்வு நீள்கின்றது

-----------

இன்று புதிதாக திறக்கப்பட்ட வீதியில் மோசமாக போயிருக்க கூடிய விபத்தில் சிறு நொடி வித்தியாசத்தில் உயிர் தப்பினேன்.

13 டிசம்பர் இடம்பெற்ற என் பிறந்த தினத்தில் ”பல்லாண்டு ஜெயபாலன்” எனக் கூறி என்னை வாழ்த்தியபடி யாழ் நேயர்களுக்கு. 

”உங்க வயசென்ன அங்கிள்”

”எத்தனை தடவைதான் சொலித் தொலைப்பது என்வயசை. கேழ்”

.

நீலம்
- வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்
*

தோழி
காலமாய் நுரைகள் உடைகிற மணலில்
சுவடுகள் கரைய
சிப்பிகள் தேடிய உலா நினைவிருக்கிறதா?
கடலிலிலும் வானிலும் தொடர்கிற நீலமாய்
நம்மிலும் எதோ படர்கிற தென்றேன்.
மீன்கொத்திய நாரையாய் நிமிர்ந்தாய்
உன் கண்களில் எனது பிம்பம் அசையும்.
*
ஆண்டு பலவாகினும்
நரையிலா மனசடா உனக்கென்றாய்.
தோழி
இளமை என்பது வாழும் ஆசை.
இளமை என்பது கற்றிடும் வேட்கை.
இளமை என்பது முடிவிலா தேடல்;
இளமை பிறரைக் கேட்டலும் நயத்தலும்.
இளமை என்பது வற்றாத ரசனை
இளமை என்பது நித்திய காதல்.
இளமை என்பது
அயராத ஆடலும் பாடலும் கூடலும் என்றேன்.
*
தோழா உனக்கு எத்தனை வயசு?
தோழி எனக்கு
சாகிற வரைக்கும் வாழ்கிற வயசு. 
2011

தூரத்து கானல்போல தெரிகிறது ஒரு முகம்
நெருங்க நெருங்க கானலும் காணாமல்ப் போக வெறுமைகள் தொடர்கிறது
சிறுகச் சிறுக சேர்த்துவந்த துளிரெல்லாம் கருகிச் சருகாக
மனம் வெதும்பித் தணிகிறது

சொன்னவையும் கேட்டவையும் ஆழ்கடல் தூரத்தில் எதிரொலிக்க
நியாயங்கள் கேட்டுக் கொல்வதோடு மட்டுமே இப்போது நாட்கள் கடக்கிறது
பதிலில்லாக் கேள்விகள் கேட்பதால் வெறுமையே பதிலாக - ஒரு மனதில்
கோபம் கொப்பளிக்கிறது

விதி பிய்த்தெறிந்து புதிதாக எழுது கதையொன்று
உலகத் தவறெலாம் சுரண்டியெடு -  அதைத்
 தலைமேல் கொட்டிக்கொண்டு ஆர்ப்பரி
கூடவே இரு தளிர் கொண்டு போ - உன்
துயர் சேர்த்துகரைத்து ஊற்று
அது அவற்றின் விதியென்று பறை !
விடியா விடியலாய் உதிக்கும் ஒரு உலகு - உனக்கு !

என்னை நானே வாசிக்கிறேன் என்ற தலைப்பின் கீழ் சின்னச்சின்னதாய் கவிதையில் படையல். இங்கே போர்முகம் இருக்காது...காதல் , நட்பு , சோகம், சுகம்,  தவிப்பு, அணைப்பு ,அழுகை , கனவு என்று பலதும் பத்துமாக அநுபவமும் இருக்கு அதி உச்ச கற்பனையும் மிதக்கும். வாசியுங்கள் சேர்ந்து அழுங்கள், சிரியுங்கள், என்னைப்போல தவியுங்கள் , காதல் கொண்டு கிறங்குங்கள், நட்பால் அணையுங்கள், சோகத்தில் சுகம் காணுங்கள். கவிதைகளை வாசித்து நீங்கள் குழம்பினால் நான் பொறுப்பில்லை.
 

இந்த நடுநிசியில் ஒலமிடும் ஆந்தைகளின்

சாபங்கள் செவி மடுத்தேன்.

உங்கள் கவியையுமா

கோத்தா சிறையெடுத்தான்?

நானும் சபிக்கின்றேன்

எங்கள்  கவியை சிறையிட்ட பாதகன்மேல்

இடியாய் நரகம் இறங்க அறம்பாடுகிறேன்.

ஆசை மச்சான் புதுவை, . ”விமர்சிக்கிறாய் சகிக்கிறோம்

எனெனில் நீ தேசபக்தன்”

என்ற உன் தோழமையை

எண்ணிக் கரைகின்றேன்

தோழமையே உனது மொழி

தோழமையே உனது வழி

தோழமையே உன் கவிதை

தோழமையே தத்துவமாய்

எனக்கு தோழ்கொடுத்த பெருவாழ்வே

வேடமில்ல நட்ப்பின் வேந்தனே

ஊதுகிறேன் சங்கு

உனைத் தின்ற கோழைக்கு.

எல்லைகள் தாண்டி

கருந்தேகம் ஒன்று

கரங்கள் அறுந்து

கால்கள் ஒடிந்து

தழும்புகள் நிறைந்து

கனவில் வந்து

கதை பேசிச் சென்றது.

வடக்கே

என் வீட்டுக் கோடியில்

ஆக்கிரமிப்பு எதிரியோடு

தான் இட்ட சண்டையில்

கரம் ஒன்று அறுந்தது..

கிழக்கே

என் சொந்தங்களின் வளவில்

தான் இட்ட சண்டையில்

கால் ஒன்று ஒடிந்தது..

கந்தகத் துகள் துப்பி

உடல்கருகிக்

கரும்புலியானதன் அடையாளம்

கருந்தேகம் என்று சொன்னது..

முள்ளிவாய்க்கால் தனில்

உயிர் சுவாசம் தேடிய 

இறுதி மூச்சு வேளையில்

வெள்ளைப் பொஸ்பரசில்

உலக வல்லரசுகள்

ஒன்றாய் வீசிய குண்டுகளில்

அவன் முகமே 

தழும்புகளால் நிறைந்தது..

இருந்தும்..

நினைவில் நின்றதனால்

எல்லைகள் தாண்டி

என் கனவில் வந்து

மாவீரர் நினைவு நாளில்

மனம் கனக்க

மணம் முடிக்க முடியாதவனாய்

தாய் மண்ணின்

விடுதலையை

மணந்தவனாய் - அவன்

கருந்தேகம் பேசியது..

தான் தமிழீழத் தமிழன்

என்று மட்டும் கூறிச் சென்றது.

ஆக்கம் - நெடுக்ஸ் (27-11-2018)

எந்தவித இலக்கணத்திற்கும்  உட்படாமல் நான் கிறுக்கிய காதல் மொழிகள் ஒரு தொகுப்பாக...

உன் விழிஓதும் வேதத்திற்கு
இலக்கணம் ஏதுமில்லையோ!? -  விழிப்பார்வை
உயிர் மெய்க்கு அப்பாலும் செல்கிறதே

****

உன் மென்விழி
எப்பொழுது மின்விழியானது??
பார்வை பட்டாளே  தாக்குதே!!

****

என் நித்திரை
நித்தமும் திருடப்படுகிறது
கண்ணுறங்காமல் களவாடியவளைத் தேடுகிறேன் !!

****

விழியழகோ !!
உன் விழிபேசும் மொழியழகோ !!
விழிஉமிழும்  மொழியலையில்  
என் தேகமெங்கும் சாரல் மழை!!

****

உடலெங்கும் பரவி விரவ
வியர்வைத் துளிகளுக்கு மட்டும்
ஏன் விசேட அனுமதி ?

****

என்னை
விழுங்க காத்திருக்கும் விழியே !!
பார்வைப் பொய்கையில் மூழ்கி விட்டேன்
எழ முடியவில்லை!!
விழுவதற்கு முன் தெரியவில்லை
எழ முடியாதென்று ...

****

நீ பேசாத கணங்களில்
காற்றும் கூட கனமாகிறது !!
கனமான நொடிகளில்
இதயம் ரணமாகிறது  !!

****

உண்ணச்  சொல்லுகிறாய்
உன்னைப் பருகுவதே
சிறந்து உணவுதான் ...!!

****

முத்தம் வேண்டாம்
உன் மோகனப் பார்வை போதும்
உடலெங்கும் சூறாவளி சுழன்று அடிக்க !!

****

இவள் விழிகள்
ஒரு விஞ்ஞானக்  கூடம்  
அவைகளை ஆராய்வதே அன்றாட வேலையாகிவிட்டது... !!

****

பூக்களின் வாசம்
நீ பேசும் மொழிகளில் வீசும்!!
உன் விழி பேசும் மொழி கேட்க விரியும் உயிரே!!

****
 
யுகங்களில் வார்ப்புறும் ஓர் மொழியை
நொடிகளில் பிரசவிக்கிறாய்...
உன் ஒற்றை பார்வையாலே !!