கவிதைக் களம்

தாகமெடுத்துத் தவிக்கும் தமிழ்நாடே
சற்றுப் பொறு
விரிகுடா வங்கத்தை 
விவாகரத்துப் பண்ணிவிட்டு
காவிரித் தோழியைக் கட்டித்தழுவக்
கங்கை வருகிறாள்.

உறவுகள் 

 உறவுகள் இருந்தனர் ஒரு காலம் 
ஒற்றுமை இருந்தது பலகாலம் 
கூடியே வாழ்ந்தனர் ஒரு கூட்டில் 
குலைந்து இப்போ போயினர் சில காலம் 

அன்புடன் இருந்தனர் ஒரு காலம் 
அப்பன் அம்மை சொல் படி நடந்தனர் 
ஆயிரம் சண்டைகள் பிடித்தனர் ஒரு காலம் 
அடுத்த நாள் மறந்தே சிரித்தனர் 

இரவின் நிலவில் கதை பேசி 
கதையில் கனவுகள் கண்டு வந்தோம் 
இருப்பதை பகிர்ந்து உண்டு வந்தோம் 
இல்லாது இருந்தும் சிரித்து இருந்தோம் 

கருப்பையில் விதைத்தது விஷம் இல்லை 
நாம் உண்டது ஒன்றும் நஞ்சு இல்லை 
இரத்தத்தில் இருப்பது ஒரு வேர் தான் 
இது தான் விதி என அறியாயோ 

வாழ்வுகள் இருப்பது சில காலம் 
வருவதும் போவதும் ஒரு காலம் 
உறவுகள் என்பது தொடர் காலம் 
இதை  நீ உணர்வாய் ஒரு காலம் .

பா .உதயகுமார் 

 

History Repeats Itself

வரலாறுகள் சுழண்டு 
கொண்டு தான் 
இருகின்றன
அன்று ஒரு நாள் 
ஈழத்து கிழவன் 
ஒருவன் சமஸ்டி 
கேட்டான் 
இதே காவி உடை 
கண்டியில் இருந்து 
வந்த ஊர்வலத்தால் 
கடைசி வரை 
துன்பம் தொடர்ந்தது 
இன்று ஒரு நாள் 
இன்னும் ஒரு 
கண்டி ஊர்வலம் 
இது முஸ்லிமுக்கு மட்டுமல்ல 
ஈழ தமிழனுக்கும் 
இது ஒரு எச்சரிக்கை 
இந்துவும் முஸ்லிமும் 
இனி இணைந்தால் ஒழிய 
இலங்கை பெரும் தேசியம் 
எப்பவும் அடங்காது 
இரண்டு மாநிலமும் 
இணைந்த தீர்வு 
ஒன்று தான் 
இந்துவுக்கு முஸ்லிமுக்கும் 
பாதுகாப்பாகும் .

சட்டமும் ஒழுங்கும் 

சட்டம் அனைவருக்கும் சமம் என்கிறார்கள் 
பின்பு ஏன் பிக்குமாரை 
பின் கதவால் திறந்து விடுகிறார்கள் .

 

நீதியும் அரசியலும் 

என்ன தீர்ப்பை இலங்கை நீதியரசர்கள் 
எழுத வேண்டும் என்று 
ஏற்கனவே எழுதி இருப்பர் 
இலங்கை அரசியல் வாதிகள் .

 

நீதி 

எ .வி .டைசியின் சட்ட புத்தகம் 
இலங்கையில் செல்லுபடியாகாது 
இங்கு நீதி என்று எங்கும் இல்லை .

 

அரசியல் கைதிகள் 

அரசியல் கைதிகளுக்கு 
விடுதலை இல்லை 
அவர்கள் தமிழர்கள் என்பதால் 
அப்படித்தான் 
அந்த அரசியல் அமைப்பு 
எழுதி இருக்கிறது .

பா .உதயகுமார் .

தமிழீழ மூச்சே

எதுக்கம்மா

போனாய் முள்ளி வாய்க்கால்.

ஊரின் பெயரே

உன்னை எச்சரிக்கவில்லையோ...

இல்லை..

முள்முடி தரித்த

தூதரின் நிலை போல்

முள்ளி மேல் நடக்கப் பிரியப்பட்டனையோ..?!

சத்திய சோதனைக்கு

சுய பரிசோதனைக்கு

அதுவா வேளை..??!

 

நாலாம்

இராணுவ வல்லரசையே

வன்னிக் காட்டுக்குள்

கட்டிப் போட்டு

கால் பறித்து

கதறி ஓட வைத்த அனுபவம் இருந்தும்..

ஆழ ஊடுருவல்

அங்கொன்றும் இங்கொன்றும் இருந்ததுக்காய்

எதுக்கம்மா காலி செய்தாய்

காட்டை..!

இன்று வன்னிக்காடுகள்

கண்ணீர் விடுகின்றன

காவல் தெய்வங்கள்

இல்லா நிலையில்

தம் கால் தறிபடும் தறிகெட்ட தனம்

தலைவிரித்தாடுவதால். 

 

தமிழீழத் தாயே

உன் மூச்சுத் தாங்கி...

தோப்பாய் நின்ற சனம்

தொப்புத் தொப்பு என்று

சரிந்து வீழ

தரிசான முள்ளி வாய்க்கால்

முத்தாய்ப்பாய் அமைந்து விட்டதே.!

யார் விரித்த வலையோ

யார் விதித்த சதியோ..

மேற்பார்வையாளர் என்று வந்த

மேலை நாட்டு மேட்டுக் குடிகள்

வசதியாக.. 

மெளனித்து  விட்டனர்

தேவ தூதனுக்கே முள்முடி சூடி

சிலுவையில் ஏற்றிய

கூட்டங்களின் வாரிசுகளோ அவர்கள்..?!

 

ஐநா சபையாம்

கணக்கு போடுது

எத்தனை சிறுவர் போராளி

எத்தனை கரும்புலின்னு..

அடப்பாவிகளா

சனம் ஆயிரக் கணக்கில்

கண் முன்னே வீழ்ந்ததில்

அத்தனையும் காட்சியாய் உங்களிடம் இருக்க

எதுக்கடா... 

வெட்டிக்கணக்குப் போட்டு

வேளை கடத்தி

கூட்டு இனக்கொலைக்கு

இணக்கம் கற்பிற்கிறீர்கள்..?!

 

பூமிப் பந்து

இயற்கையானது

சுத்தமானது

பொறுமையானது

வேற்றுமையற்றது

ஆனால்

அதனையும் தன் சொத்தென்று

சொந்தம் கொண்டாடும்

கொடிய மிருகம்

மனிதனே

இன்று எல்லாம்

அழித்து

தானும் அழியும் நிலைக்கு

வல்லரசு.. ஆயுதம்.. ஆக்கிரமிப்பின்னு

சுயநலக் கருவிகளால்

கர்வம் கொண்டியங்கும்

இந்த நாளில்..

 

சோழப் பெரும்பாட்டனின் 

வாரிசுகள்

மீண்டும் நாடாள்வதோ

உலகாள்வதோ

என்று வெறுப்பில்..

அடுத்தவரின் தேவைக்கான

பயங்கரவாதத் திணிப்பில்..

தமிழீழ மூச்சே

நீ மூச்சிறைத்திருக்கலாம்

ஆனால்

மூச்சிழக்கவில்லை..!

முள்ளிவாய்க்கால்

உனக்கு முடிவும் அல்ல..!!

மூச்சிழந்தோர்

தந்த உயிர் மூச்சு

உன்னை காத்து நிற்கும்

காலம் காலமாய்..!!!

 

ஆக்கம் நெடுக்ஸ்: 19.05.2019

ஈழத்து சிறுமியின் டயறி மே 18ம் நாள் 

 

மே 18 ம் நாள் 
காலை பொழுது ஒன்றில் 
கையில் இரத்தங்களுடன் 
கடந்து போகின்றன 
பேரிரைச்சலோடு 
இராணுவ வண்டிகள் 
சாம்பல் மேடுகளை 
தாண்டியபடி 
அந்த ஊழியின் கடைசி 
தினம் அன்று 
பாதி பாண் துண்டை 
என் தம்பியின் கையில் 
கொடுத்து விட்டு 
நானும் தம்பியுமாக 
அம்மாவை பார்த்தபடி 
அந்த பதுங்கு குழியில் 
என்று தொடங்கும் 
அவளது டயரி குறிப்பு 
அன்று ஒரு நாள் 
அந்த நாசி படைகளுக்கு 
அஞ்சியபடி 
அந்த அவுஸ்வைஸ் சிறையில் 
இருந்து எழுதிய சிறுமி 
அன்னா பிராங்கின் 
யுத்த கால டயரி 
குறிப்புகள் போலவே இருந்தன .

எப்படிச் சொல்வோம் எம் இழப்பை
ஏதிலியாகி நாம் ஊரூராய் அலைகையில்
எப்படிச் சொல்வோம் எம் இழப்பை

பத்து ஆண்டுகள் பறந்தே போனது
நடந்தவை அனைத்தும் மறந்தும் போனது

நமக்கேன் நாடு என்றும் கேட்கிறார்
நாடு காட்டிப் பிழைக்கும் எம்மவர்

நன்றாய் இருக்குது நாடும் ஊரும் 
என்று சொல்லி எங்கும் திரிகிறார்
எந்த இழப்பும் அற்ற எம்மவர்

நாவாந்துறையில் பிடித்த மீனும்
நண்டு கணவாயும் நல்லாய் தின்று
நாடு நல்லாய் இருக்கென்று நாம் கூறலாமோ???

கோழைகள் போல் ஓடிவந்தவர் 
கோடிகளாய்க் கொட்டிக் கொடுத்து
கொலிடே போக மட்டும் நாடாம்

வெட்கம் கெட்ட தமிழர் நாங்கள்
வேருடன் அழித்தவர் ஊர்கள் பார்க்க
வெளிநாட்டில் இருந்து விருப்பாய் போகிறோம்

வெடிகள் பட்டவர் முடமாய் இருக்க
வெடிகள் கொழுத்தி விழாவெடுக்கிறோம்
விழலாய் எம் பணத்தை இறைக்கிறோம்
வரிகளில் மட்டும் வேதனை கொள்கிறோம்

விழித்தெழு தமிழா இனியும் வீணராய் போகாது
வல்லமை கொண்டே உன் வளங்கள் பெருக்கி
வாழ்விழந்து தவிக்கும் எம்மினம் சீர்பெற
வருந்தி நீயும் உழைத்திடாயோ மானிடா

TAMIL ORIGINAL
பாடா அஞ்சலி
வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்.
.
உதிர்கிற காட்டில் 
எந்த இலைக்கு நான் அஞ்சலி பாடுவேன்? 
. 
சுனாமி எச்சரிக்கை கேட்டு
மலைக் காடுகளால் இறங்கி
கடற்கரைக்குத் தப்பிச் சென்றவர்களின் 
கவிஞன் நான்.
பிணக்காடான இந்த மணல் வெளியில் 
எந்த புதைகுழியில் எனது மலர்களைத் தூவ 
யாருக்கு எனது அஞ்சலிகளைப் பாட.
.
வென்றவரும் தோற்றவரும் புதைகிற உலகோ
ஒரு முதுகாடாய் உதிர்க்கிறது. 
எந்தப் புதைகுழியில் என் மலர்களைச் சூட
எந்த இலையில் என் அஞ்சலிகளை எழுத... 
.
இந்த உலகிலும் பெரிய இடுகாடெது?
பல்லாயிரம் சாம்ராட்சியங்களைப் புதைத்து
புதிய கொடிகள் நாட்டப்படுகிற 
பெரிய அடக்கத் தலம் அது.
நடுகற்களின் கீழ்
அடிபட்ட பாம்புகளாய் 
கிழிந்த எங்களூர்ச் சிறுமிகளின் 
இறுதிச் சாபங்கள் அலைகிறதே.
எந்த சாபத்துக்கு நான் கல்வெட்டுப் பாடுவேன்.
.
அகலும் வலசைப் பறவைகளின்
புலம்பல்கள் தேயும் மண்ணில்
மொட்டை மரங்கள் பாடுகின்றன
”வரலாறு காடுகளைப் பூக்கச் செய்யும்.”
- 2017

Eloge funéraire
Non chanté
In Tamil V.I.S.Jayayapalan
French Translation by Vasu Devan 
****
Dans une forêt qui s'effeuille,
à quelle feuille chanterais-je l'éloge funéraire ?
*
Je suis le poète de ceux qui, descendant des coteaux boisés, 
se sont réfugiés à la plage,
en ayant entendu l'alerte au tsunami. 
*
Quant à ce monde, au sein duquel s'enfouissent 
les perdants et les gagnants, il s'effeuille telle une vieille forêt. 
Sur quelle tombe déposerais-je mes fleurs ?
Sur Quelle feuille rédigerais-je mes éloges funéraires ? 
*
Quel est le cimetière qui soit plus grand que ce monde ? 
C'est le lieu où se dressent de nouveaux drapeaux 
sur d'innombrables empires enfouis. 
*
Voici errent tels des serpents sous des pierres tombales 
les malédictions lancées 
Par les fillettes déchirées de nos villages, 
*
Sur une terre où s'estompent les lamentations 
des oiseaux migrateurs,
chantent les arbres nus.
"Histoire fera fleurir les forêts"

சரித்திரம் மீண்டும் சுழர்கிறது 

 

 

 

உலக வரை படத்தில் 
ஒரு சிறு துளி போல் 
இலங்கை என்று 
ஒரு தீவு 
ஓடிக்கொண்டே 
இருக்கிறது இரத்தம் 
சிங்கள பெரும் தேசியமும் 
மதவாதமும்  இனவாதவும் 
வளர்ந்து விட்ட சிறு தீவில் 
சரித்திரம் மீண்டும் மீண்டும் 
சுழல்கிறது 
யாருக்குமே அமைதி 
இல்லாத தேசமாகிப்போனது 
விஷம் விதைத்தவர்கள் 
எல்லாம் வினையை 
அறுபடை செய்துகொண்டு 
இருக்கிறார்கள் 
அமைதியாகவே இருக்கிறார் 
புத்தர் மட்டும் 
அந்த ஆலமரத்தடியில் 
யாரும் அவர் வழியை 
பின்பற்ரவில்லை
என்ற கவலையோடு .

 

B.Uthayakumar

கவிதையைப் பிரித்த ஐபிஎல்

தூய வெள்ளை அரம்பையர் நின்றுமே 
துணங்கைக் கூத்திட வீரர் குழாத்தினர்
ஆய தம்திறன் காட்ட, எறிந்த பந்(து)
அண்டை வந்திட வீசி அடித்ததை
பாயச் செய்து பவுண்டரி சிக்ஸராய்
பலத்தைக் காட்டும் ஐபிஎல் களமதில்
ஆயிரக்கணக்கான ரசிகர்கள் 
அணிதிரண்டு குதிக்குமழகிலே

 

 

உயிர்த்த தினம் அன்று 
சிலுவையில் சிதறி கிடந்த 
சிவப்பு இரத்தத்தில் 
எதுகுமே தெரியவில்லை 
எவன் முஸ்லீம் 
எவன் கிறிஸ்தவன் 
எவன் இந்து 
எவன் கறுப்பு 
எவன் வெள்ளை என்று 
எல்லாமே ஒரே நிறமாக 
இருந்தது .

 

பா .உதயகுமார் .

அன்று..

புட்டுக்கும் தேங்காய் பூவுக்கும் கொழுவல்..

பரிகாரம்

சொந்த மொழி பேசிய சொந்தவனை

எதிரி என்று வரிந்து

பொது எதிரியை நண்பனாக்கி

காட்டிக் கொடுத்தோம்

வெட்டிக் கொன்றோம்

துரத்தி அடித்ததோம்

கள்ளமாய் காணி பிடித்தோம்..

கிழக்கின்

பூர்வகுடிகளை அகதியாக்கினோம்

வடக்கில்

பள்ளிவாசல்களில் ஆயுதங்கள் குவித்து

ஆயத்தமானோம்.

அதற்குள்..

வரிகளுக்கு விளங்கிவிட

கூட்டோடு காலி பண்ணி விட்டது

அசைவது அசையாதது இழந்து

புத்தளத்தை அடைந்தோம்.

 

அல்லாவின் நவீன தூதன்

அஷ்ரப்பின் உதவியுடன்

அடிப்படைவாத வெறிக்குள்

மூழ்கினோம்..

ஹிஸ்புல்லாவின் வழியில்

ஊர்காவல் படை அமைத்தோம்...

மிச்ச சொச்ச

சொந்த மொழி பேசும்

சொந்தங்களையும்

குந்த விடாமல்

குதறித்தள்ளினோம்..

சிவன் பிள்ளைகளை

அல்லாவின் சிஷ்யைகள் ஆக்கினோம்..

எங்கள் பிள்ளைகளுக்கு

காசும் கல்யாணமும் செய்து வைத்தோம்.

குடித்தொகையை

அளவு கணக்கின்றி பெருக்கித்தள்ளினோம்.

 

முள்ளிவாய்க்கால் என்பது

பெருந்துயர் என்கிறார்கள்

நாங்கள் பாட்டாசு போட்டவர்கள்

கூட்டத்தில்

பாற்சோறு உண்டோம்.

கூடிக் களித்தோம்..

கொண்டாடி மகிழ்ந்தோம்.

எமது காட்டிக் கொடுப்பை

உளவுப் பணி என்றோம்

சிறீலங்கா மாதாவுக்கான

சீரிய கடமை என்றோம்

எம்மை நாமே மெச்சி நின்றோம்..

பெரும் மானுடத் துயரை

சிம்பிளாய் கடந்து போனோம்.

 

காலச் சக்கரம்

கடந்து போனது..

எங்கள் உண்மை முகம் வெளியில்

வந்தது..

அல்லாவுக்கும் அந்நோனியாருக்கும்

கொழுவல் போட்டோம்..

மீண்டும்

சொந்த மொழி பேசியவனை

கொன்று குவித்தோம்.

புனிதப் போரின்

அத்தியாயம்

இஸ்லாமிய அரசின் கீழ் என்றோம்.

 

எங்கள் இரத்தமும்

அவன் இரத்தமும்

ஒன்றே என்பது மறந்தோம்..

எங்கள் தோலும்

அவன் தோலும்

ஒன்றே என்பது தொலைத்தோம்..

எங்கள் ஆடையும்

அவனின் ஆடையும்

ஒன்றே என்பது வெறுத்தோம்..

எங்கள் மொழியும்

அவன் மொழியும் 

ஒன்றே என்பதை கிடப்பில் போட்டோம்..

அராபிய எடுபிடிக்குள்

எண்ணெய் வள செல்வச் செழிப்புக்குள்

இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதத்துள்

எம்மை மூழ்கி எடுத்தோம்

வார்ப்புக்களை வளர்த்து விட்டோம். 

 

இன்று..

நிம்மதி தொலைத்தோம்.

செய்த பாவத்தின்

பலனை அனுபவிக்கிறோம்..

நாமே நம்மை

இஸ்லாமிய ஆட்சியின்

குடிகளாகச் சூடிக் கொண்டதும்

வெறுப்பை வளர்த்ததும் தான் மிச்சம். 

போலி ஜனநாயகவாதிகள் 

 

மத தீவிரவாதமும் 
ஏகாதிபத்திய நல 
சுரண்டல்களும் 
இன படுகொலைகளும் 
இருக்கும் வரைக்கும் 
இரத்தக்களரியை 
எந்த ஒர் தனி அரசாலும் 
நிறுத்தமுடியாது 
அணு குண்டோடும் 
ஆயுத விற்பனையோடும் 
மனிதர்கள் இருப்பதால் 
யாருக்கு தான் 
இருக்கப்போகிறது 
அன்பும் கருணையும் 
போலி ஜனநாயகத்தின்
பெயரால் வந்து 
ஒரு பூவை வைத்து விட்டு 
போங்கள் 
எங்கள் இரத்தத்தின் நடுவில் .

 

 

பா .உதயகுமார் 

முதுமையாகிலனோ ———

 

அப்போ வாய் 
பொத்தியபடி 
என் கதை 
கேட்டவர்களிடம் 
இப்போ நான் 
வாய் பொத்தியபடி 
அவர்கள் கதை 
கேட்டுக்கொண்டு 
காலாவதியான 
பொருள்களைப்போலவே
காத்திருக்கிறேன்
தூக்கி எறியும் 
காலம் ஒன்றுக்காக.

 

 

பா .உதயகுமார் /OSLO