🤣.................. நானும், நீங்களும் விடுவது பீலாவே அல்ல............. எங்களின் எழுத்தாளர் அ.முத்துலிங்கம் அவர்கள் எங்கள் எல்லோருக்கும் மேலே ஒன்று விட்டிருக்கின்றார்............. அவர் 'ஆதித்தாய்' என்று ஒரு சிறுகதை எழுதியிருக்கின்றார். ஆபிரிக்காவில் இருந்த ஒரேயொரு தாயில் இருந்தே நாங்கள் எல்லோரும், முழு உலக மனிதர்களுமே, வந்தோம் என்று அந்தக் கதை போகின்றது................... அதை வாசித்த பின், எனக்கும் ஓபாமாவிற்கும் இடையில் ஒரு சொந்தம் இருப்பதை நான் உணர்ந்தேன்............😜. எனக்கு மிகவும் பிடித்த எழுத்தாளர் அவர்....... நல்ல ஒரு படைப்பு அது...... சும்மா ஒரு பகிடிக்காகவே மேலே உள்ளதை எழுதியிருக்கின்றேன். ஒரு பிரதேசத்தில் தலைமுறை தலைமுறைகளாக ஏதாவது விடயங்களில் முக்கியமானவர்களாக அல்லது செல்வாக்குள்ளவர்களாக இருக்கும் குடும்பங்களுக்கு இடையே ஒருவரை ஒருவர் தெரிந்து, பழக்கம் இருப்பது வழமை என்றே நினைக்கின்றேன். பெரிய கைகள் எங்கோ, எப்பவோ இணைந்த கைகளாகவும் இருந்திருக்கும். விடுபட்ட சொந்தங்கள் மீண்டும் சேர்வதும் நடப்பதுவே, இது மகிழ்வான ஒரு விடயம். யாழ்ப்பாணம் சிறிய இடம் என்றாலும், அதற்குள்ளேயே, ஒரு மீன் தொட்டிக்குள் வாழும் மீன்கள் போல, தங்களின் சிறு ஊர்களுக்குள் மட்டுமே வாழ்ந்து முடிக்கும் சில இடங்களும் உண்டு. என்னுடைய ஊர் அப்படியான ஒரு ஊர். 'எங்களுக்கு வெளியில் பெண் கொடுக்கமாட்டார்கள்..............' என்று எங்களை நாங்களே நக்கலும் செய்வோம்.

புலிகளுக்கு, புலிகள் அல்லாதோர் என்ன செய்தார்கள் என்று முழுமையாக தெரியாது. அப்படி உண்மையில் நடந்தது எண்பத்து கூட புலிகளுக்கு தெரியாது. இப்படியான, வேறு கட்டுப்பாட்டு பகுதியில். சில விடயங்களை செய்யும் போது , இப்படியான புலிகள் அல்லாதோர், ஈடுபடும் புலிகளிடம் சொன்னார்கள் எங்களை வெளியில் சொல்லவேண்டாம், உங்களை எங்களுக்கு தெரியாது, எங்களை உங்களுக்கு தெரியாது. செய்த விடயமே நடக்கவில்லை. உதாரணமாக, ஆயுத்தங்கள் இடம் மாற்றப்படும்போது, அவற்றை இடம் மாற்றும் புலிகள் அல்லாதோர் , புலிகளை சந்த்திக்கும் போது முகத்தை சேட்டால் மறைத்து. அளது பொதிகளை புலிகள் குறிப்பிட்ட இடடத்தில் வைத்து செல்வது, மாற்றுபவர் வந்த்த்ஹு எடுப்பது. அப்படி இடம் மாற்றுபவர், பொதுவாக (அந்த ஊரில்) புலிகளில் உள்ள வேறு அங்கத்தவர் மூலம் விடயத்துக்குள் கொண்டுவரப்படுவார். அநேகமாக, வேறு புலி உறுப்பினரின் நட்பு. ஈடுபடும் புலிகளுக்கு யார் என்றே தெரியாது, அது சரியும் கூட. இந்த அமைப்பை புலிகள் உருவாகவில்லை. வேறு கட்டுப்பாடு பகுதி என்பதால் தேவையின் நிமித்தம் உருவாகியது. எனவே, மிக கூரிய, கொடிய ஆபத்துகளை எதிர் கொண்டு செய்த முகம் ஆற்றிய பலர் இப்போதும் இருப்பார்கள். அவர்களுக்கு, திருப்தி போராஹில் எந்தவொரு அடையாளமும் இன்றி பங்காளித்தோம் என்பதே, மனசுத்தியுடன் திருகுதாளம் செய்யாமல் ஈடுபட்டு இருந்தகால். இப்போதும் சொல்கிறேன், எந்த இயக்கத்திலும் முழுமையாக தெரிந்த எவரும் இல்லை.

இலங்கை ஒரு குட்டித் தாய்வான் ஆகிறது. அதுவும் நல்லதுக்கே. அமெரிக்க கடற்படையை எங்கே கொண்டுபோய் நிறுத்துவது என்பது தான் பிரச்சனை? திருகோணமலையா?காலியா?காங்கேசன்துறையா?பருத்தித்துறையா?

நேற்றோ அல்லது முந்தாநாளோ இங்கு யாழில் இணைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு இணையக் கட்டுரை ஒன்றில் கடைசிப் பந்தியில் கிட்டத்தட்ட இப்படி எழுதப்பட்டிருந்தது: இப்படியான ஏகாதிபத்திய, எதேச்சதிகார அமெரிக்காவிற்கு எதிராகப் போராட உலகில் உள்ள எல்லா இளைஞர்களும் ஒன்றாக அணிதிரள வேண்டும்........... இன்னமும் இப்படி எழுதுகின்றார்களா, அதை மக்களும் வாசிக்கின்றார்களா............ என்று நினைப்பு போனது. இந்த வசனம் அரதப்பழசு, எங்களை விடப் பழசு............... அந்த பத்திரிகைக்காரர்களிடம் சொல்லவேண்டும்............. அமெரிக்கா இப்பொழுது உலகெங்கும் சில்லறை வர்த்தகத்திலும் கால் வைக்கத் தொடங்கியுள்ளது என்று..............🤣.

உடல் எனும் இயந்திரம். இந்த பிரபஞ்ச உலகில் வாழும் ஒவ்வொரு மனிதனும் இயங்கி ஓடிக் கொண்டிருக்கிறோம். எதை நோக்கி ?? பிறந்த ஒவ்வொரு குழந்தையும் அழுகிறது பாலுக்காக, தன் தேவைகளுக்காக. ஒவ்வொரு குடும்பத்திலும் உறுப்பினர்கள் எதையோ நோக்கி ஓடுகிறார்கள். . குடும்ப தேவைகளுக்காக . அப்படி ஓடும் போது தன் சுகம், தூக்கம், பசி மறந்து இயற்கையின் சவால்களை சமாளித்தபடி. செல்ல வேண்டி இருக்கிறது. விரைவாக ஓட ஒரு வாகனம் அதற்கு பராமரிப்பு , ஆயில் மாற்றம் ரயர் மாற்றம் , பராமரிப்புக்கு விடுதல் (service ) என்பன செய்யும் மனிதன் தன்னைக் கவனிக்க மறந்து விடுகிறது..நம் உடல் எனும் இயந்திரம் சில(சிக்னல்களை )உடல் உபாதைகளை கொடுக்கிறது . அதைக் கவனித்து மருத்துவ பரிசோதனை செய்தால் பிழைத்துக் கொள்ளலாம்.இல்லையேல் தனக்கும் கேடு அவரை நம்பி உடனிருந்து வாழ்பவர்களுக்கும் சிரமத்தை கொடுக்கும். தன் உடல் நிலையின் அலட்சியத்தால் சிரம படும் ஒருவரின் கதை . படித்து பாருங்கள். பாலகுமார் ஒரு ஐம்பது வயது ஆண்மகன் குடும்பம் அழகான இரு பெண் குழந்தைகள் என கனடாவுக்கு வந்து ஆரம்ப காலத்தில் மிக மிக கஷ்டப்பட்டு ஒரு தொழிற்சாலையில் வேலைக்கு அமர்ந்து தன் வாழ்வை ஓடிக் கொண்டிருந்தான் . குழந்தைகள் நாளும் பொழுதும் வளர்ந்து பாடசாலை முடித்து பல்கலை படிப்புக்கு அனுமதி பெற்று இருந்தாள் மூத்தவள். மற்றையவள் பாடசாலை இறுதி வருட மாணவியாக கற்றுக் கொண்டிருந்தாள் . மனைவியும் அவர்களின் வாழ்க்கை தேவைகளை பூர்த்தி செய்ய ஒரு வேலையில் இருந்தாள். தன் கடின முயற்சியில் தன்னிடம் இருந்த பொருட்களை விற்று (நகைகளை விற்று) முதலீடு செய்து நண்பரிடம் பணம் வாங்கியும் வங்கியில் லோன் பெற்று ஒரு தொழில் அதிபரானார் அவரிடம் இருபது பேர் வேலை செய்யும் அளவுக்கு நான்கு வருடங்களில் நிறுவனம் நல்ல நிலையில் வைத்திருந்தார் . மனைவியும் வீட்டு வேலைகளுக்கு மத்தியில் நிறுவனத்தின் கணக்கு வழக்குகளை கவனிக்க கணவனுக்கு துணையாக இருந்தாள். இப்படி அமைதியாக காலம் சென்று கொண்டிருந்தது . கடந்த சில நாட்களாக தனக்கு காலில் ஒரு வித வலி ஏற்படுவதாக முறையிட்டுக் கொண்டு இருந்தான். வேலை கடுமையாக இருக்கும் ஓய்வெடுத்தால் சரியாகும் என எண்ணிக் கொண்டு இருந்தான். ஒரு தடவை ஒரு பேச்சு வார்த்தையின் போது மருத்துவர் சித்தப்பாவிடம் கால் வலி பற்றி முறையிட்டான். அவரும் முழு உடல் பரிசோதனை செய்யும் படி அறிவுறுத்தினார். அவர் கவனிக்காது வேலையும் வீடும் என இருந்து விட்டார். ஒரு வார தொடக்க நாளில் காலையில் துயில் எழுந்து கழிவறை சென்ற போது லேசான மயக்கம் போல உணர்ந்து நிதானிக்க முன் சரிந்து விழுந்தார் . மனைவி சத்தம் கேட்டு வந்து ஆம்புலன்ஸ் அழைத்து வைத்தியசாலைக்கு சென்று உரிய பரிசோதனைகள் செய்து இதய வழிப்பாதையில் இரத்த அடைபட்டு ஏற்பட்டு இருந்தது . உடல் பலவீனமாக இருந்தால் இரண்டு நாட்களில் சத்திர சிகிச்சைக்கு ஏற்பாடானது . அன்று இரவு மீண்டும் ஒரு தாக்கம் ஏற்படவே மறு நாள் அவசரமாக சத்திர சிகிச்சை செய்தார்கள் .சத்திர சிகிச்சை முடிந்து சில நாட்கள் வைத்தியசாலையில் தங்கி வீடு சென்றார். ஓரளவு உடல்நிலை தேறி வரும் நாட்களில் அவரது மனநிலை , தன் நிறுவனம், வேலை ஆட்கள், புது ஆடர்கள் என்ற சிந்தனையில் இருந்தார். மேலும் ஒரு வாரம் சென்றது. மறுநாள் காலை காப்பி கப்பை கையில் எடுத்தவர் தடுமாறி போட்டுவிட்டார் கை நடுங்க தொடங்கிவிட்டது .மீண்டும் என்ன சோதனையா வாழ்க்கை என்று எண்ணி வைத்தியசாலையில் அனுமதித்த போது அவருக்கு "ஸ்ட்ரோக் " ஏற்பட்டு வலது கையும் காலும் தாக்கப்பட்டு மூளை செயலிழப்பு ஏற்பட்டது . அவரது நிலை எதிர்பாராமல் முடங்க வேண்டி ஏற்பட்டது . இளம் வயது தானே என அலட்சியம் இருந்து விட்டால் விளைவுகள் பாரதூரமாக விடும். இனி அவர்கள் எதிர்காலம் ....? இந்த இயந்திர உலகம் நம்மை இயந்திரமய வாழ்க்கை வாழ வைக்கிறது. நின்று நிதானித்து நம்மையும் கவனிக்க வேண்டியிருக்கிறது. இளம் வயது தானே என அலட்சியப்படுத்தினால் கவலைப்பட வேண்டும். இதை ஒரு படிப்பினையாக எடுத்து கொள்ளுங்கள்

இதனை பற்றி பேசுவதில் பிரயோசனம் இல்லை, அது ஒரு தவிர்க்க முடியாத இயற்கையியல் விதி, அதில் பெயர்கள் மட்டுமே வித்தியாசமாக இருக்கும்.

அதை செய்தால், இங்கே பெயர் குத்துதல் . நான் பின்னிற்கமாட்டேன். ஏற்கனவே சொல்லிவிட்டேன் . நேரம் கிடைக்கும் போது, கோசானுடன், மற்ற இயக்க அழிப்பை அலசி ஆராயப்படும்.

அவர் நிறைவேற்றுவதாக கூறியவை எவை? நான் நினைகிறேன் அவர் கூறிய விடயங்கள் பொதுச்சேவையின் தரத்தினை உயர்த்தல், ஊழல் அற்ற ஆட்சி, பயங்கரவாத தடை சட்ட நீகம், பொருளாதார வளர்ச்சி, சிறுபான்மையினரின் மொழியுரிமை. இதற்கு முன்னரிருந்த ஜனாதிபதிகள் இதனைவிட ஜனரஞ்சகமான வாக்குறுதிகளை வழங்கினார்கள், பொதுச்சேவை தரமுயர்த்தல், அபிவிருத்தி, பயங்கரவாத தடைசட்டம் நீக்கம், இனப்பிரச்சினை தீர்வு, ஜனாதிபதி முறைமை நீக்கம் என்பவை இலங்கை அரசியலின் வழமையான cliche தானே? எனக்கு தெரிந்து புதிதாக புதிய ஜனாதிபதி எதுவும் கூறிய மாதிரி தெரியவில்லை, அல்லது நான் ஏதாவதை தவற விட்டுள்ளேனா?

கடந்த செப்ரெம்பரில் ஆரம்பிக்கப்பட்ட வழக்கு ஒன்று இன்று முடிவுக்கு வந்திருக்கிறது. இந்த வழக்கு பிரான்சில் மட்டுமல்ல உலக நாடுகளிலும் அதிகமான கவனிப்பைப் பெற்றுள்ளது. அவிக்னோனில் ( Avignon ) நடந்த பாலியல் வன்புணர்வு வழக்கின் முக்கிய குற்றவாளியான டொமினிக் பெலிகாட் (Dominique Pelicot)டுக்கு மோசமான பாலியல் குற்றத்துக்காக 20 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. டொமினிக்கின் விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. மனைவி ஹீசலா (Gisele) மீது பாலியல் வன்முறையை மேற்கொண்ட மற்றைய 50 ஆண்களுக்கு இரண்டில் இருந்து பதினைந்து ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. டொமினிக் பெலிகாட் ஹீசலாவுக்கு கிட்டத்தட்ட பத்து வருடங்களாக மீண்டும் மீண்டும் போதை மருந்தைக் கொடுத்து, அவரை பாலியல் வன்புணர்வு செய்திருக்கின்றார். மேலும் ஐம்பதுக்கு அதிகமான பிற ஆண்கள் மூலம் அவரை பாலியல் பலாத்காரம் செய்வித்திருக்கின்றார். நீதிமன்றத்தில் நடந்த விசாரணையில் தன்மேல் சுமத்தப் பட்ட அனைத்துக் குற்றங்களையும் டொமினிக் பெலிகாட் ஒத்துக்கொண்டிருந்தார். “எழுபதுகளின் ஆரம்பத்தில் இருக்கிறேன். என் மீது மேற்கொள்ளப்பட்ட வன்முறைக்கான வழக்கு மூடிய கதவுகளுக்குள் நடைபெறுவதை நான் விரும்பவில்லை. இங்கே நான் ஒரு குற்றமும் செய்யவில்லை. நான் வெட்கப்படுவதற்கும், கூனிக் குறுகிப் போவதற்கும் ஒன்றுமேயில்லை. வன்கொடுமைகளுக்கு ஆளான பெண்கள் வெட்கப்பட்டு வேதனைப்பட்டு ஒதுங்கிப் போகாமல் எனது இந்த நடவடிக்கை மூலம் தைரியம் பெற வேண்டும். வெட்கப்பட வேண்டியது பாதிக்கப்பட்ட நாங்கள் அல்ல, எங்கள் மீது அதை ஈடுபடுத்திய ஆண்கள்தான் வெட்கப்பட வேண்டும். தண்டனை பெற வேண்டும்” என ஹீசலா பத்திரிகையாளர்கள் மத்தியில் தெரிவித்திருக்கின்றார்.

சிலவேளையில் நீங்களும், நானும் அல்லது இங்குள்ள சிலர் இப்படி உரையாடுவது சினிமாவில் நடப்பது போல இருக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஏனெனில், வேலும்மயிலும், திருவடிவேல் எனது உறவுக்கு அறிமுகமுகமாகி, நட்பு வளர்ந்த்து, யார் என்று பார்த்த போது இரு பகுதியின் முப்பாட்டனுக்கும் ஒருவரை ஒருவர் அறிந்து இருந்தகர்கள். வேலுப்பிள்ளை (பிரபாவின் தகப்பன் ) எனது உறவுக்கு அறிமுகமாகி, நட்பு வளர்ந்து யார் என்று பார்த்த போது முனைய சந்ததிகள் அறிந்து இருந்தன. ஆனால் போர்த்துக்கேயர் வருகைக்கு முதல் உள்ள சந்ததிகள் வியாபாரத்தில் தொடர்பு இருக்க மிக கூடிய சாத்தியக்கூறுகள் தெரிந்தது. அதேபோல, பிரபாவின் மனைவி (மதிவதனி), எனது இன்னொரு உறவுக்கு அறிமுகமாகி, நட்பு வளர்ந்து, தேவை நிமித்தம் எனது எனது உறவு வீட்டில் அவ்வப்போது தங்கி சென்றார் (இது பிரபாவை மணம் முடிக்க முதல்). அப்போது, முதல் தரம் அப்படி தங்க நேர்ந்த போது, மதிவதனியின் பெற்றோருக்கு சங்கடம், தயக்கமும், ஏனெனில் ஒரு பெண் அந்த நேரத்தில் அவரின் ஊரில் (புங்குடுதீவு) இருந்து உடனடியாக யாழ் நகரத்துக்கு உடனடியாக வரமுடியாத நிலையில், தெரியாத ஒருவரின் வீட்டில் தங்குவது. அதனால், மதிவதனி எனது உறவின் வீட்டில் முதல் தங்க வரும் போது தகப்னும் (ஏரம்பு) வந்தார். எனது உறவின் தாயோ அல்லது மதிவதனியின் தகப்பனோ (ஏரம்பு) ஒருவரை ஒருவர் அடையாளம் காணவில்லை. யார் என்று எரம்பு விசாரிக்கிறார் என்னுடைய உறவின் அம்மாவை , கதை தொடர்கிறது ... சிறிது நேரத்தில் ஏரம்பு அதிர்ச்சியான சந்தோசத்துடன் ... அடே என்னுடைய அக்காவின் (சொந்த அல்லது தூரத்து உறவு அக்கா அல்ல) வீட்டிலா எனது மகள் தங்கப்போகிறார் என்று அதிர்ச்சியான நிம்மதியும், ஆனந்தமடைகிறார். எனது உறவின் அம்மாவுக்கும் ஆனந்தம் அவரின் அடையாளம் மாறிய தம்பியை கண்டதில். வந்திருப்பது எனது (தொலைந்த தம்பி உறவின் ) மகள் என்று, அவர்களை வாசலில் நிறுத்தி, எனது உறவின் அம்மா சாமி தட்டில் இருந்த விளக்கு, விபூதி , சந்தணம், குங்குமம் தட்டை எடுத்து வந்த்து தீபம் ஏற்றி ஆரார்த்தி எடுத்து ... வரவேற்றார். அப்போது, எனது உறவின் அம்மாவும், மதிவதனின் தகப்பனும் (ஏரம்பு) கிட்டத்தட்ட ஒரேநேரத்தில் ஒருவரை ஒருவர் குறுக்கிட்டு மதிவதனியை சுட்டி சொல்கிறார்கள், இது உன் வீடு எப்போதும் வந்து போகலாம், ஏரம்பு சொல்கிறார் நீ (மவதனியை சுட்டி) என்னிடம் எதுவும் சொல்லவேண்டியதில்லை இங்கு வரும் போது என்று . படம் அல்லவா? அன்றில் இருந்து மதிவதனி எனது உறவுக்கு ஓர் (உறவு மீட்கப்பட்ட) தங்கை, எனது உறவின் அம்மாவுக்கும், அப்பாவுக்கும் இன்னொரு மகள். எனக்கு ... நீங்களே ஊகித்து கொள்ளலாம். ஆனால், வேடிக்கை என்னவென்றால், இதுக்கு முன்பே, மதிவதனிக்கும், எனது உறவுக்கும் வேறு பல பெண்கள் நட்பாக வாய்ப்பு இருந்தும், இவர்கள் இருவருமே ஏறாத்தாழ உடன்பிறவா சகோதரிகள் ஆகிய நட்பு உருவாகி இருந்தது (அதனால் தான் மதிவதனி எனது உறவின் வீட்டில் தகுவதற்கு விருப்பப்பட்டார்). அதேபோல, எனது உறவின் அம்மாவின், அப்பாவின் முனைய சந்ததிகளும், ஏரம்பு, மற்றும் அவரின் மனைவி முன்னைய சந்ததிகளும் ஒன்றையொன்று அறிந்து இருந்ததாக, அவர்கள் அறிமுகமாகி அக்கா - தம்பி என்று உறவு வளர்ந்த நேரத்தில் யார் என்று அறிந்தபோது தெரியவந்தது. நான் நினைக்கிறன், யாழ்ப்பாணம் குக்கிராமம், அதுக்குள் இருந்து கொண்டு பீலா விடுறம் நகரம் என்று, இல்லையா?

முட்டை ,அரிசி, தென்னை இதற்கெல்லாம் அமெரிக்காவா ....அமெரிக்காவின் விமானம் தாங்கி கப்பலாகிய சிறிலங்காவை சுற்றி வளைத்து இந்தியா ,சீனா போன்ற நாடுகள் ராஜதந்திர தாக்குதலுக்கு தயாராகின்றது ... அது நாற வாய் இது வேற வாய் ...என்று சொல்லுறீயல்😅

கிறுக்கல்கள்

அப்ப லால்காந்த ஓனர் இல்லையா......................🤣 அல்வாய், திக்கம் முழுக்க தென்னை நிற்குது தானே என்ற பெருமையில், அமெரிக்காவின் உதவி தேவையில்லை என்று நீங்கள் சொல்லவில்லை தானே...............😜. எவ்வளவு ஆட்களையப்பா அநுரவும் சமாளிப்பது........... இந்தியா, சைனா, அமெரிக்கா, அல்வாயன்,............. ஜீலி வேற அடிக்கடி யாரையாவது சந்தித்தபடியே இருக்கின்றார்..............

இரண்டு வருடங்கள் தான் எம்.பி யாக இருப்பேன் என சிங்கள அடியானின் யூ டியுப்பில் பார்த்த ஞாபகம் ...இவர் முதலமைச்சராக வந்தா "ஒ மை ஹொட்"..நினைக்கவே புல்லரிக்கின்றதுன்..... ஏன் விக்கியர் முதலமைச்சராக இருந்து என்னத்தை புடுங்கினவர், என கேள்வி கேட்டுக்கொண்டு அர்ஜூனா தம்பி கோஸ்டி கேள்வி கேட்க போயினம்...

எந்த சிங்கள் ஆட்சியாளர்களும் துணிந்து தமிழர் நலன் சார்பான அரசமைப்பை உருவாக்க மாட்டார்கள் ...பார்ப்போம் ...காலம் பதில் சொல்லட்டும்..

இதிலை விளங்குவது என்னவென்றால்...நீங்க கற்பனை பண்ணின அனுரா வேறை ...இப்ப உள்ள அனுர வேறை

அதுக்குத்தானே அவரின் பிரதி குகதாசன் வந்திருப்பாரே...எங்கை அவரைக்காணவில்லை..அவ்ர் சி.டி.சி காரரோடை பிளான் போடுறாரோ

வீடு பற்றி எரிகிறது முதலில் அதையும் அணைக்கவேண்டும். சிறி ஐயாவுக்கு வாழ்த்துகள்

புலிகள் அமைப்பு ஒரு மோசமான அமைப்பாகவும், அதன் தலைவரை பொல் பொட்டிற்கு இணையாக கூறுகின்ற இந்த உலகு, அந்த அமைப்பினை பெரும்பாலான நாடுகள் தடை செய்துள்ளன ஆனாலும் இலங்கையிலுள்ள பெரும்பாலான தமிழர்கள் அவர்களால் ஏதோ ஒரு வகையால் பாதிக்கப்பட்டாலும், ஆனாலும் அவர்களையே ஆதரித்த, ஆதரிக்கின்ற நிலையே காணப்படுகிறது. அவர்களது தவறுகளை சுட்டிக்காட்டுபவர்கள், புலிகளின் மீதான வெறுபினால் அல்ல ஒரு ஆதங்கத்திலேயே. அடக்குமுறைகளிற்குள்ளாக்கும் இலங்கை அரசிற்கோ, அல்லது அதற்கெதிராக போராடிய எந்த ஒரு போராட்ட அமைப்புகளுக்கோ எந்தவகையிலும் தொடர்பற்றவனாக இருந்து வெறும் பத்திரிகை செய்திகளினூடாக இலங்கை அரசியலினை பார்க்கும் வெறும் பார்வையாளனாக எனது பார்வையில் புலிகள் மற்ற எந்த தரப்பினையும் விட அதிக அழுத்தத்திற்குள் செயற்பட்டவர்களாக தோன்றுகிறது. மற்ற போராளி அமைப்புகள், மற்றும் இராணுவத்தில் உள்ளது போல கேளிக்கைகள் (அவை என்னவென கூற தேவையில்லை என கருதுகிறேன்) புலிகள் அமைப்பில் தடை செய்யப்பட்ட விடயங்களாக உள்ளன, அவர்கள் போரில் வென்றாலும் அதற்கு கொடுக்கும் விலையுடன் சேர்ந்து அவர்களால் போரில் கொல்லப்பட்ட எதிரணி வீரர்களின் மரணத்திற்கு காரணமானவர்கள் எனும் உணர்வு, அது ஏற்படுத்தும் மன அளுத்தம் (சக தோழர்கள் இறப்பினால் ஏற்படும் சோகம் கண்ணீரில் கரைந்துவிடும் ஆனால் இந்த கொலைகள் ஏற்படுத்தும் வலிகளை வேறு வழிகளில் வடிகாலிட முடியாது) இவைகளை எவ்வாறு போராளிகள் எதிர்கொள்ளுகிறார்கள் என ஒரு சாதாரண பொதுமகனாக நினைத்து பார்ப்பதுண்டு. போர் மனிதர்களை மிருகமாக்குகின்றது, நாங்கள் எமக்கு நெருக்கமானவர்களின் மீதுதான் குற்றம் காணுகிறோம், அந்த குற்றத்திற்கு காரணமானவர்களாக இருந்து கொண்டு. ஒரு இராணுவ நிர்வாகத்தில் எந்தவித ஜனநாயகப்பண்புகளும் பேணப்பட முடியாதது, சாத்தியமுமில்லை. அந்த நிர்வாகத்திற்குட்பட்ட மக்களின் நிலை கடினமான ஒன்றாக இருக்கும், அதற்கு மாற்றீடாக இராணுவத்துறை சம்பந்தமற்றவர்களை பணிகமர்த்தி அவற்றினை செயற்படுத்தும்போது வருகின்றவர்களும் தவறாக இருந்தால் மக்களின் நிலை மோசமாகிவிடும். விமர்சனங்களின் மூலம் எதிர்காலத்தில் இது போல நிகழாமல் இருப்பதற்கான விமர்சனமாக இதனை பார்ப்பதாக கூறும் நாம் எம்மீதான எந்தவித சுய விமர்சனமுமில்லாமல் எமது தவறுகளுக்கு பலிக்கடா தேடுகின்றோம். அதற்காக தம்மீதான விமர்சனங்களை எதிகொள்ளும் சக்தியற்ற பலவீனமானவர்களாக இருந்த புலிகளின் அதிகார வெறியினை நியாயப்படுத்தவில்லை.