kandiah Thillaivinayagalingam

எல்லோருக்கும் நன்றிகள்

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 30 சேர்ந்த நிலத்தின் இயல்பால் அந்த நீர் வேறுபட்டு அந் நிலத்தின் தன்மை யுடையதாகும், அதுபோல் மக்களுடைய அறிவு இனத்தின் இயல்பினை உடையதாகும் என "நிலத்தியல்பால் நீர்திரிந் தற்றாகும் மாந்தர்க்கு இனத்தியல்ப தாகும் அறிவு" என்று கூறுகிறது குறள் 452. அதாவது சேர்ந்த இனத்திற்கு ஏற்ப பழக்கவழக்கமும் அறிவும் மாறும் என்கிறது. நல்ல சமுதாய சூழ்நிலைதான் தனி மனிதனுக்கு பெருமை யையும், சிறுமையையும் சேர்க்கிறது. இதனை திருவள்ளுவர் தன் குறள் 460 இல் "நல்லினத்தி னூங்குந் துணையில்லை தீயினத்தின் அல்லற் படுப்பதூஉம் இல்" என, அதாவது நல்ல இனத்தைவிடச் சிறந்ததாகிய துணையும் உலகத்தில் இல்லை, தீய இனத்தைவிடத் துன்பப்படுத்தும் பகையும் இல்லை என்கிறார். அது மட்டும் அல்ல , சமுதாய அடையா ளங்களை வைத்து தான், அங்கு வாழும் தனி மனிதனுடைய தரமும் முடிவும் செய்யப்படுகிறது. இதை திரு வள்ளுவரும் தமது குறள் 458 இல், "மனநலம் நன்குடைய ராயினும் சான்றோர்க்கு இனநலம் ஏமாப் புடைத்து" என, அதாவது மனதின் நன்மையை உறுதியாக உடையவராயினும் சான்றோர்க்கு இனத்தின் நன்மை மேலும் நல்ல காவலாக அமையும் என கூறுகிறார். ஆகவே சமுதாய பார்வையில் பண்புக் குறைவை உடைய சமுதாயம் என கருதப்பட்டால் அல்லது நிருவப்பட்டால், அங்கே மன அளவில் உயர்ந்த மனிதன் என்றாலும் ,அவனை பொதுவாக உயர்வாக கருதப்படுவதில்லை, உதாரணமாக ஆபிரிக்க அமெரிக்கரை இப்படி இன்னும் பலர் கருதுகிறார்கள். எனவே எம் சமுதாயத்தின் பெயரை கெடுக்காமலும் எம்மையும் எம் சமுதாயத்தையும் சீரழிக்காமலும் நாம் பார்த்து கொள்ள வேண்டும். இது ஒவ் வொரு சமுதாயத்தினதும் ஒவ்வொரு உறுப்பினரினதும் கடமையாகும். சமுதாயம் மேம்பாடு அடைய, சமுதாயத்தின் வாழ்க்கைத் தரம் உயரவேண்டும் அதாவது, மனிதர்கள் நிர்வாணமாகப் பிறப்பதைப் போலவே நிர்மலமான மூளையுடனும், புலன்களுடனும் பிறக்கிறார்கள். பின் கற்றல், கேட்டல், சிந்தித்தல், செயற்படுதல் மூலம் புத்திக் கொள்முதல் செய்கிறார்கள் அறிவு பெறுகிறார்கள். எனவே முறையான அறிவு பெற்று அவர்கள் தம் வாழ்க்கை தரத்தை முறையாக உயர்த்தும் பொழுது, அவர்கள் சார்ந்த சமுதாயமும் மேம்படுகிறது எனலாம். மேலும் ஒளவையார் தனது ஒரு பாடலில், ”நாடா கொன்றோ காடா கொன்றோ அவலா கொன்றோ மிசையர் கொன்றோ எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர் அவ்வழி நல்லை வாழிய நிலனே" என்று பாடினார், அதாவது, நிலத்திற்கு என்று தனியியல்பு ஒன்று இல்லை, எங்கு நல்லவர் வாழ்கின்றாரோ அங்கு நிலமும் வளமாகவே அமையும் என்கிறார். அது போலத்தான் சமுதாயமும், எங்கே மனிதர்கள் நல்லவராக முறையாக வாழ்கின்றாரோ அங்கு சமுதாயமும் முன்னேற்றமும் மேன்மையும் அடையும் எனலாம். எந்த ஒரு உயர்ந்த நாகரிகமும் ஒரு நாளில் ஏற்படுவதல்ல, அதே போல ஒரு நாளில் அழிவதும் அல்ல. சீரழிவு அங்கு படிப்படியாகவே நடந்து உள்ளது, எனவே அதன் தாக்கத்தை நேரத்துடன் உணரக் கூடியதாக, பார்க்கக் கூடியதாக கட்டாயம் இருக்கும். பொதுவாக அந்த சமுதாயமே அல்லது நாகரிகமே அதன் சரிவுக்கு பொறுப்பு ஆகும். உதாரணமாக ரோம பேரரசை எடுத்துக் கொண்டால், அது ஐந்து முக்கிய காரணங்களால் சரிந்ததாக கூறினாலும், ஒரு ஆங்கில எழுத்தாளர் மற்றும் வரலாற்றாளரான எட்வார்ட் கிப்பன் (Edward Gibbon, பி. மே 8, 1737 - இ. ஏப்ரல் 27, 1737) தனது ரோமப் பேரரசின் தேய்வும் வீழ்ச்சியும் (The History of the Decline and Fall of the Roman Empire) என்ற புத்தகத்தின் இறுதி தொகுதிகளில், அவர் மக்கள் தொகையை ஒரு காரணமாக கூறவில்லை, அதே போல், தொழில் நுட்பத்தின் பற்றாக்குறையையோ அல்லது பருவநிலை மாற்றத்தையோ கூறவில்லை. அவரின் முதலாவது அடிப்படை காரணம் குடும்பத்தின் முறிவு. அதன் பின் அவர் அதிகரித்த வரிவிதிப்பு, இன்பத்திற்கான ஒரு தீராத ஏங்குதல் [an insatiable craving for pleasure], பராமரிக்க முடியாத அளவில் ஆயுதங்களின் குவிப்பு [unsustainable buildup of armaments], மற்றும் மதத்தின் சரிவு என்கிறார். மேலும் அவரின் கூற்றின்படி, ரோம பேரரசின் சரிவுக்கான மூல கரணம் குடிமை நல்லொழுக்கமும், மற்றும் தனிப்பட்ட அறநெறி இழப்பும் [loss of civic virtue and individual morality] என்கிறார். அவரின் கூற்றும் காரணங்களும் இன்றும் எமது சரிவிற்கு சரியாக பொருந்துகிறது என்றே கருத வேண்டியுள்ளது. ஆகவே நாம் எம்மை தனிப்பட்ட ரீதியிலும் சமுதாய ரீதியிலும் திருத்தினால் ஒழிய, மற்றும் படி எதிர்பார்க்கப் படும் சரிவை அல்லது சீரழிவை தடுக்க முடியாது என்பதே உண்மையாகும். அதையே நானும் நம்புகிறேன். [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] [முற்றிற்று]

"தமிழரின் தோற்றுவாய்? [எங்கிருந்து தமிழர்?]" / பகுதி : 20 [3] சிந்து வெளி நாகரிகம் 1920-1922, ஆம் ஆண்டு இந்தியா தொல்லியல் துறையினர் சிந்து மாநிலத்தில் மொகஞ்சதாரோ [Mohenjo Daro] என்னும் இடத்திலிருந்த ஒரு பெரிய மண் மேட்டைத் தோண்டி அகழ்வாராய்ச்சி நிகழ்த்தினர். அதன் வாயிலாக, அங்கு மண்ணுக்கு அடியில், ஓர் அழகிய நகரம் புதைந்து கிடப்பது கண்டு பிடிக்கப் பட்டது. அதே போல, மேற்குப் பஞ்சாப் மாநிலத்தில், ஹரப்பா [Harappa] என்னும் நகரம் புதைந்து கிடப்பதும் கண்டு பிடிக்கப் பட்டது. சிந்து வெளியில் [Indus Valley] அகழ்ந்து எடுக்கப் பட்ட நகரங்களின் வீடுகள் வரிசையாகக் கட்டப்பட்டுள்ளன. மாட மாளிகைகள், மண்டபங்கள், நீராடும் குளம், கழிவு நீர்ப் பாதைகள் ஆகியவையும் காணப்பெறுகின்றன. எளிமையான வீடுகளிலும் தனித் தனியே சமையல் அறை, படுக்கை அறை, குளியல் அறை முதலியன இடம் பெற்றிருந்தன. மேலும் அவர்கள் சுட்ட செங்கல்களை [brick] மிக அதிகமாகப் பயன் படுத்தியிருப்பது தெரிய வந்திருக்கிறது. மிகவும் பலம்பொருந்திய, உறுதியான மதில்கள் கொண்ட , ஒரு குறிப்பிட்ட இடை வெளியில் அடிக்கடி காவல் மாடங்கள் [watchtowers] கொண்ட, ஒரு கோட்டை நகரமான ஹரப்பா, மொகஞ்ச தாரோவில், ஏகாதிபதியான சமயகுருமார் [autocratic priesthoods or priest-kings] அமைப்பு முறையில் ஒரு மையப்படுத்திய நிர்வாகம் / ஆட்சி அங்கு இருந்ததற்கான சான்றுகள் காணப்படுகின்றன. இது கோயில் சமயகுருமார் மெசொப்பொத்தேமியாவில் உள்ள ஊர் [Ur] என்ற நகரத்தை ஆட்சி செய்தது போல் உள்ளது. அங்கு செய்யப்பட்ட நில அகழ்வால், ஒன்றின் மேல் ஒன்றாக ஒன்பது குடியிருக்கை நிலை இருந்துள்ளது தெரிய வந்துள்ளது. இது ஒரு நீண்ட காலம் அங்கு ஒரு நல்ல வாழ்வு வளம் [prosperity] இருந்ததை குறிக்கிறது. அதன் பின் அது வீழ்ச்சியடைந்துள்ளது. கி மு 1700 அளவில் அது, அந்த நாகரிகம் முற்றாக மறைந்து போயிற்று. அங்கு கண்டு பிடிக்கப்பட்ட பொருட்களில் குறிப்பிடத்தக்கவை முத்திரைகள் [seals and sealings] ஆகும். மேலும் மெசொப்பொத்தேமியாவில் கண்டு பிடிக்கப்பட்ட சிந்து சம வெளி முத்திரைகள் இரண்டு பண்பாடுகளுக்கும் இடையான நெருங்கிய தொடர்புகளை உறுதிபடுத்துவதுடன், சிந்து சம வெளி நாகரிக காலத்தை தீர்மானிக்கவும் துணை புரிந்தது. இதன்படி, சிந்து சம வெளி நாகரிக காலம் கி மு 3000 - 1800 என கணக்கிடப்பட்டது. தொல்பொருள் ஆய்வியல் அறிஞர்கள் சர். ஜான் மார்ஷல் (Sir John Marshall), சர். மார்டிமர் வீலர் (Sir Mortimer Wheeler), ஹிராஸ் பாதிரியார் (Father Heros), டாக்டர் எச்.ஆர். ஹால் (Dr. H.R. Hall), ஐராவதம் மகாதேவன் [Iravatham Mahadevan], டாக்டர் அஸ்கோ பார்போலா [Asko Parpola] போன்றவர்கள், தங்கள் ஆய்வுகளை வெளியிட்டு உள்ளனர். சிந்துவெளி நாகரிகத்தைத் தமிழர் நாகரிகம் என்று கூறுவதற்கு அங்கு தோண்டி எடுக்கப்பட்ட பொருட்களும், வெளிப்பட்ட கட்டிட அமைப்பும், பயன் படுத்திய நாணயங்களும் சான்றாக அமைந்துள்ளன என்று பல தகுந்த சான்றாதாரங்களுடன் நிறுவப்பட்டுள்ளன. ரொஸெட்டாக் கல் [Rosetta Stone / ரொசெட்டாக் கல்] என்று சொல்லக் கூடிய, இருமொழி கல்வெட்டு [bilingual inscription] என்று சொல்லப்படுகின்ற, ஒரு கல்வெட்டின் துணையைக் கொண்டுதான் சுமேரியா நாகரிகத்தினுடைய எழுத்தைப் படிக்க முடிந்தது. அப்படி ஓர் இரு மொழிக் கல் வெட்டுக் கிடைக்காததால் இதுவரை சிந்துவெளி எழுத்துகளைப் படிக்க முடியவில்லை. அந்தத் தெளிவற்ற நிலைமையில் திராவிடக் கருது கோள் என்பது ஆகக் கூடுதலான சாத்தியங்கள் உள்ள ஒரு கருதுகோளாக நினைக்கப்படுகிறதே தவிர, அது ஒரு முடிந்த முடிவாக நினைக்கப்படவில்லை. தொல்லியல் அறிஞர் ஐராவதம் மகாதேவன் என்பவரும், மொகஞ்சதாரோ முத்திரைகளில் பொறிக்கப்பட்டுள்ள எழுத்துகள் தமிழ் - பிராமி எழுத்துகளை [Tamil - Brahmi script] ஒத்திருக்கின்றன என்று குறிப்பிடுகின்றார். அண்மைக் காலங்களில். டாக்டர் ஆர். மதிவாணன். திரு. பூரணச்சந்திர ஜீவா ஆகியோர் சிந்துவெளி எழுத்துகள் தமிழே என்ற தம் ஆய்வு முடிவைத் தெரிவித்து உள்ளனர். மேலும் ரஷ்ய நிபுணர் யூரி வெலன்டினோவிச் க்நோரோசாவ் [Yuri Valentinovich Knorozov,] தலைமையில்லான உருசியா [Russia / ரஷ்யா] சிந்து வெளி ஆய்வு குழுவும் அங்கு பேசப்பட்டது பழைய திராவிட மொழி [older Dravidian] என ஆலோசனை வழங்கி உள்ளது. இவர் 1995 வரை சிந்துவெளி மொழியை கண்டறிய தனது ஆய்வை தொடர்ந்து நடத்தினார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. இந்த சிந்து வெளி நாகரிகம், பண்டைய மெசொப்பொத்தேமியா, பண்டைய எகிப்து போன்ற நாகரிகங்களுடன் சம காலத்தை [contemporary] கொண்டதுடன், இது மிகவும் திட்டமிட்ட நகர அமைப்பிற்கும் சுகாதாரத்திற்கும் பிரபலமானதுடன், உலகின் முதலாவது நகர்ப்புற சுகாதார அல்லது துப்புரவு முறை [urban sanitation systems] ஒன்றை அல்லது அமைப்பை கொண்டிருந்தது. மற்றும் அங்கு கிடைத்த ஆதாரங்கள், சிந்து வெளி சமூக நிலைமைகள் சுமேரியருடன் ஒப்பிடக்கூடியதாக இருந்ததுடன், சம கால நாகரிகங்களான பபிலோனியா, எகிப்து போன்றவற்றை விட மேலாக, உயர்வாக இருந்தன என்பதை எடுத்து காட்டுகிறது. அங்கு 1052 நகரங்களையும் குடியிருப்புகளையும் இதுவரை கண்டு பிடிக்கப்பட்டதுடன் அதிகமானவை ஹரப்பா, மொகஞ்ச தாரோ தவிர சிறு குடியேற்றமாகவே உள்ளன. மிக நீண்ட சிந்து நதி அங்கு விவசாயத்திற்கு நீர் வழங்கியதுடன் இந்த சமவெளியை சுற்றி உயரமான மலைகளும் பாலைவனமும் கடலும் காணப்படுகிறது. மேலும் அந்த காலப் பகுதியில் கிழக்கு பக்கம் அடர்ந்த காடும் இருந்து உள்ளது. மேலும் சிந்து நதியின் நீளம் கிட்டத்தட்ட 3,180 கி மீ(1,980 மைல்) ஆகும். அது மட்டும் அல்ல, சிந்து வெளி நாகரிகம் பண்டைய எகிப்தியர் போல ஒரு பிரமிட்டையோ [Pyramid] அல்லது பண்டைய சுமேரியர் [மெசொப்பொத்தேமியர்] போல ஒரு சிகுரத்தையோ [Ziggurat], அதாவது தமக்கென ஒரு ஆலயத்தையோ அல்லது கல்லறைகளையோ [tombs] அவர்கள் தடையங்களாக அங்கு விட்டு செல்லவில்லை. மேலும், அங்கு ஒரு பெரிய, சிறந்த அரசனின் அல்லது கடவுளின் உருவச் சிலைகளும் இல்லை. எப்படியாயினும் சிந்து வெளி மக்கள் சின்னஞ்சிறிய மனித, மிருக உருவங்கள் சிலவற்றை விட்டு சென்று உள்ளார்கள். அவை உலோகங்களாலும் களி மண்ணாலும் செய்யப்பட்டவை. அதில் இரண்டு முக்கிய மானவை. ஒன்று தாடியுடனும் அலங்காரமேல் அங்கியுடனும் காட்சி அளிக்கும் மதகுரு - அரசன் [Priest - King]. மற்றது ஒரு நாட்டிய தாரகை ['dancing girl']. இந்த நாட்டிய பெண், வெண்கலத்தால் செய்யப்பட்டு ஆக 11 சதமமீற்றர் (சமீ) உயரத்தை கொண்டு உள்ளது. மிக மிக குறைவாக அணிந்து, அதிகமாக நிர்வாணமாக, அதே நேரத்தில் கையில் நிறைய வளையல்கள் அணிந்தும் காணப்படுகின்றன, இது சிந்து வெளி மக்கள் நாட்டியம் ஆட விருப்பம் உள்ளவர்கள் என்பதையும் எடுத்து காட்டுகிறது. அத்துடன் அவளது முடி பின்னப்பட்டும் [plait] இருக்கிறது. இந்த சிந்து சம வெளி நாகரிகம், சில தீர்க்கப்படாத கேள்விகளையும் எம்மிடம் எழுப்புகிறது. உதாரணமாக: இந்த மதிநுட்பமிக்க நாகரிகம், ஏன் சிந்து சம வெளிக்கு அப்பால் பரவவில்லை?, ஏன் இந்த நாகரிகம், விவசாயத்தை பெரிய அளவில் அபிவிருத்தி செய்யவில்லை?, ஏன் இந்த நாகரிகம், கால்வாய் நீர்பசனமோ [canal irrigation] அல்லது கனரக கலப்பையோ [heavy plough] பாவிக்கவில்லை? மிகவும் விசேஷமாக எந்த சூழ்நிலையில் சிந்து சம வெளி நகரங்கள் வீழ்ச்சி அடைந்தன? [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி : 21 தொடரும்

"தமிழரின் தோற்றுவாய்? [எங்கிருந்து தமிழர்?]" / பகுதி : 19 தமிழ், சுமேரிய நாகரிகத்திற்கு இடையில் "இரு தலை பறவையில் [இருதலைப்புள்ளில்]" ஒரு ஒற்றுமை காணக் கூடியதாக உள்ளது. சுமேரியர்கள் இந்த இரு தலை பறவையை போர் கடவுள் "நின்உர்ட"வின் [Ninurta] குறியீடு / சின்னம் என கருதுகிறார்கள். இதை நின் கிர்சு [Ningirsu] எனவும் அழைப்பார்கள். சங்க நூல்களில் மூன்று பாடல்கள் இந்தப் பறவையைப் பற்றி குறிப்பிடுகின்றன. உதாரணமாக: அகநானுறு 12 , கலித்தொகை 89 & சங்கநூல்களுக்கு சமமான பழமை வாய்ந்த தகடூர் யாத்திரை எனும் நூல் பாடல் ஒன்றிலும் [ஒருகுடர்படுதரஓர்இரைதூற்றும் இருதலைப்புள்ளின்ஓர்உயிர்போல] இந்த இருதலைப்புள் குறிக்கக் காணலாம். தாய் தெய்வ வழிபாடு என்பது மிகவும் தொன்மையானது. உலகின் பல பகுதிகளிலும் அது இருந்தது என்று சொல்லும் தொன்மையான அடையாளங்கள் பல இருக்கின்றன. ஆனால் அவற்றின் ஆரம்பம் இந்தியாவிலும், அதிலும் குறிப்பாக தமிழ் மரபிலும் இருந்தன. உதாரணமாக, நாம் இங்கு இணைத்த பிரபலமான காளியின் உருவத்தில் ஒரு கையில் பாசக்கயிறைக் காணலாம். அது சுமேரியரின் ஈனன்ன கையில் உள்ளது போல் இருக்கிறது. மேலும் கைகள் உயரத் தூக்கி வைத்திருப்பதையும் காணலாம். இந்த சுமேரியன் பெண்தெய்வமான ஈனன்ன [Inanna] - காளி ஒப்பீடு இன்னும் ஒரு தொடர்பை எமக்குச் சொல்லுகிறது. சுமேரிய மக்கள் செமிட்டிக் இனஞ் சாராதவர்கள் [non-Semitic people]. பொதுவாக பருத்துக் குட்டையானவர்கள் [short and stocky], மேலும் மூக்கு கண் அமைப்புகளும் [high, straight noses and downward sloping eyes] நன்றாகவே தென் இந்திய திராவிட தமிழருடன் ஒத்து போகிறது. சுமேரிய பெண்கள் சேலை போன்று இடது தோலில் இருந்து துணியால் உடம்பை போர்கிறார்கள் [The women draped the garment from the left shoulder (a saree like)]. ஆண்கள் வேட்டி மாதிரி இடுப்பில் கட்டுகிறார்கள். தமது இடுப்புக்கு மேல் பகுதியை வெறுமையாக விட்டு விடுகிறார்கள். இவை எல்லாம் மேலும் [திராவிடருடன்] தமிழருடன் ஒத்து போகிறது. பண்டைய கடலோடிகள் தாம் நடு கடலில் இருந்த போது கரையை / தரையை கண்டு பிடிக்க பறவைகளை பயன் படுத்தினார்கள். என்றாலும் திசைகாட்டிகள் பயனுக்கு வந்த பின் இம் முறை கைவிடப்பட்டது. இப்படியான மிகவும் சுவாரசியமான பறவைகளைப் பற்றிய குறிப்புகளை சுமேரியன், சிந்து சம வெளி, தமிழ் இலக்கியங்களில் காணக்கூடியதாகவும் உள்ளது. சிந்து சம வெளி முத்திரையில் படகு ஒன்று தனது இரு பறவைகளை இரு முனையிலும் கொண்டுள்ளது. மேலும் வைஷ்ணவ மகான்கள் [ஆழ்வார்கள்] இந்த உவமையை தமது பாடலில் புகுத்தி உள்ளார்கள். முதலாவதாக சுமேரியன் பண்பாட்டை பார்ப்போம். மனித இனத்தை அழிக்கவென கடவுள் அனுப்பிய பெருவெள்ளத்தில் இருந்து உயர் தப்பி பிழைத்தவர் 'உத்தனபித்தம்’ [Utnapishtim] என்ற மாமனிதர் ஆகும். மனித இனத்துடன் கோபம் கொண்ட என்லில் [God Enlil] என்ற சுமேரிய கடவுள் அவர்களை முற்றாக பெரும் வெள்ளத்தில் அழிக்க தீர்மானித்ததாக கில்கமேஷ் [Gilgamesh] காவியம் கூறுகிறது. கில்கமேஷை ஒரு படகு கட்டுமாறு உத்தன்பித்தம் கூறினான். வெள்ளம் தணிய அவன் ஒரு புறா, ஒரு தூக்கணாங் குருவி, ஒரு அண்டங் காக்கை [காகம்] ஆகிய பறவைகளை கரையை / தரையை கண்டு பிடிக்க அனுப்பினான் என குறிக்கப்பட்டுள்ளது. 1931 இல் நில அகழ்வில் கண்டு பிடிக்கப்பட்ட சிந்து சம வெளி முத்திரை இரண்டு முனையிலும் கப்பல் தளத்தில் பறவைகள் இருப்பதை காட்டுகிறது. இந்த பறவைகள் கடற்பயணத்திற்கு உதவ பயன் படுத்தப்பட்டது. பறவைகளை விடுவிற்கும் போது, அவை தரையை கண்டால் திரும்பி வராது. இது அவர்களுக்கு தரையை கண்டு பிடிக்க உதவியது. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டை சேர்ந்த குலசேகர ஆழ்வார் விஷ்ணுவிற்கு ஒரு பாட்டு பாடுகிறார். அதில் தரையை கண்டு பிடிக்காத பறவை போல் நானும் மீண்டும் ஆண்டவனின் மலர் பாதத்திற்கு வருகிறேன் என்கிறார். இன்னும் ஒரு புதுமை என்ன வென்றால், அவரும் மற்றவர்களும் [தமிழ் துறவிகளும்] குறிப்பிடுவது காகத்தை மட்டுமே. இது சுமேரியாவில் அண்டங் காகத்தை [காகத்தை] திசையை கண்டு பிடிக்க பயன் படுத்தியதுடன் ஒத்து போகிறது. இதோ அந்த பாடல்: ‘’வெங்கண்திண் களிறு அடர்த்தாய்! வித்துவகோட்டம்மானே எங்குப் போய் உய்கேன்? உன் இணையடியே அடையல் அல்லால் எங்கும் போய்க் கரை காணாது எறிகடல்வாய் மீண்டு ஏயும் வங்கத்தின் கூம்பு ஏறும் மாப் பறவை போன்றேனே’’ (பெருமாள் திருமொழி, குலசேகர ஆழ்வார்/நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம்/691) பயங்கரமான கண்களையுடைய வலிய (குவலயாபீடமென்னும்) யானையை கொன்றவனே! வித்துவக்கோடு அம்மானே!; உனது தாமரை பாதங்களையே (நான்) சரணமடைவதல்லாமல் வேறு யாரிடத்திற் போய் அடைக்கலம் பெறுவேன்? அலை யெறிகிற கடலினிடையிலே நான்கு திக்கிலும் போய்ப் பார்த்து எங்கும் கரையைக் காணாமல் திரும்பி வந்து (தான் முன்பு) பொருந்திய மாக் கலத்தினுடைய பாய் மரத்தின் மீது சேர்கிற பெரிய தொரு பறவையை போல் ஒத்து நிற்கிறேன் என்கிறது. 'சுமேரு தமிழ்' ஆராய்ச்சியின் முக்கியம் பற்றி இப்ப பல கல்விமான்கள் அறிய தொடங்கி உள்ளார்கள். அப்படியான ஆய்வு மூலம், உலகின் முதலாவது நாகரிகத்தை அமைத்தவர்கள் தமிழர்கள் என்றும் அவர்களே மனித இனத்தின் மூத்த இனம் என்றும் அவர்கள் இனி வரும் காலங்களில் உலகிற்கு சான்றுகளுடன் காட்டுவார்கள் என்பதால், இது எனக்கு மகிழ்ச்சியை கொடுக்கிறது. [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி : 20 தொடரும் படம் 01: துருக்கியில் கண்டு எடுக்கப்பட்ட கி மு 1400 ஆண்டை சேர்ந்த இருதலைப்புள் படம் 02: கர்நாடகம் மாநில கேளடி கோயில் சிற்பம் படம் 03: சுமேரியன் பெண்தெய்வமான ஈனன்ன[Inanna]-காளி ஒப்பீடு]

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 29 இது வரை நாம் அலசியத்தில் இருந்து பரவலாக நாம் அறிவது, இந்த நவீன சமூகம் ஒரு கூர்மையான வீழ்ச்சியில் இருப்பது போல் எமக்கு காணப்படுவதுடன், அதற்கு காரணமான பலவிதமான சமூக கெடுதிகளையும் அங்கு அடையாள படுத்தப் பட்டுள்ளதையும் காண்கிறோம். அவை பொதுவாக குற்றம், விவாகரத்து, இளம் வயது பாலுறவு, இளம் பருவ மகப்பேறு, போதைப்பொருள் துஷ்பிரயோகம், யுத்தம், மற்றும் அறநெறி மற்றும் மதநெறியில் ஏற்பட்டுள்ள சரிவு [crime, divorce, teenage sex, teenage births and drug abuse; war; and a general decline in personal morality and religiosity.] ஆகும். அது மட்டும் அல்ல, வளமான வளர்ந்த நாடுகளுக்கும் வறிய மூன்றாம் உலக நாடுகளுக்கும் இடையில், நவீன விஞ்ஞானமும் தொழில் நுட்பமும் வாழ்க்கை நிலைமைகளும் மற்றும் கல்வி வாய்ப்புகளில் ஏற்பட்டுள்ள இடைவெளிகளும் ஆகும். இந்த கருத்து அல்லது நம்பிக்கை தான் மதச்சார்பற்ற இடதுசாரியையும் மதச்சார்பான வலதுசாரியையும் இன்று உண்டாக்கியுள்ளது. என்றாலும் சுருக்கமாக சொல்வதென்றால், விஞ்ஞானம் அல்லது தொழில் நுட்பம் தான் சமுதாய சரிவுக்கு காரணமென்றோ அல்லது மதம் தான் முழுக்க முழுக்க காரணம் என்றோ அறுதியிட்டு கூற முடியாது. மறுபுறம், பல திரு மணங்கள் இன்று விவாகரத்தில் முடிவடைகின்றன, அதே போல பல குழந்தைகள் திருமணத்திற்கு வெளியே பிறக்கின்றன, பல குழந்தைகள் ஒற்றை பெற்றோரால் வளர்க்கப்படுகின்றன, வர்த்தகத்தில் மிக அதிகமான மோசடி காணப் படுகின்றன, இனவெறியும் இன சமத்துவமின்மையும், மற்றும் பாலின வாதமும் பாலின சமத்துவமின்மையும் [Racism and racial inequality, and sexism and gender inequality] தொடருகின்றன. இவை எமது மனநிறைவுக்கு, உன்னதமான மனித வாழ்விற்கு முற்றிலும் பொருத்தம் அல்லாதவை ஆகும். நாம் இன்றைய உலகை - ஆயுட்காலம், கல்வியறிவு, பசி, ஆரோக்கியம் மற்றும் அரசியல் வன்முறை [life span, literacy, hunger, health, political violence] போன்றவற்றின் அடிப்படையில் பரவலாக உற்று நோக்கும் பொழுது, ஒட்டுமொத்த உலகமும் முன்பை விட கூடுதலான நாகரிகம் பெற்றுள்ளது. மேலும் நாம் எப்படி பண்டைய சமுதாயம் / நாகரிகம் அழிந்தது என்பதை ஆராய்ந்தால், அவை அதிகமாக, அவற்றின் சரிவின் போது அல்லது அதற்கு சற்று காலத்திற்கு முன்பு சுற்றுச்சூழல் அழிவு, முக்கிய வளங்களின் தட்டுப்பாடு [உதாரணமாக நீர், விளைநில மண் மற்றும் மரம்], பஞ்சம், அதிக மக்கள் தொகை, சமூக மற்றும் அரசியல் அமைதியின்மை, சமத்துவமின்மை, படையெடுப்பு, நோய் [environmental destruction, depletion of vital resources (such as water, arable soil and timber), famine, overpopulation, social and political unrest, inequality, invasion or other forms of devastating warfare, and disease.] போன்றவையே மேலோட்டமாக அடையாளம் காணக் கூடியதாக உள்ளது. மற்றும், சமூக மற்றும் அரசியல் அமைதியின்மை, சமத்துவமின்மை போன்றவற்றிற்கான அடிப்படைக் காரணத்தையும் நாம் அறியவேண்டும். எனவே தொழில் நுட்பத்தின் முன்னேற்றம், உண்மையில் எந்த வித பெரும் பாதிப்பையும் அல்லது அச்சுறுத்தலையும் எமக்கு பொதுவாக ஏற்படுத்தாது என்று நம்புவதற்கு ஒரு சிறிய காரணத்தை அல்லது ஆறுதலை இது தருகிறது எனலாம். சீரழிவு என்பதற்கு, அதை சீர் + அழிவு என்று பிரித்து, தரம் கெடுதல்; தகுதிக் கேடு என்று பொதுவாக பொருள் கூறலாம். மனிதன் வேட்டை நாகரிகம் முடிந்து ஒரு இடத்தில் நிரந்தரமாக வசித்த போது கலாச்சாரம் அல்லது பண்பாடு என்ற ஒன்று ஆரம்பமாகியது அல்லது வளர்ச்சி அடைந்தது எனலாம். விவசாயம் செயத்த பின்னர் ஓய்வு கிடைக்கும் நேரத்தில் அவன் சிந்தனை வளர்ந்து, அதன் பயனாக உடை, கலை, மொழி, பழக்கம், சமயம், பண்பு, என்பன உருவாகி தொடர்ந்து வளர்ந்தன. இதுவே அவனின் கலாச்சாரமாகியது. என்றாலும் இன்று ஒரு உதாரணமாக, சீரியல் என்று சொல்லப்படும் நாடகங்களை எடுத்தால், அவை பொதுவாக, இவைகளுக்கு புறம்பாக அடுத்தவர்கள் குடும்பத்தை எப்படி கெடுப்பது? அடுத்தவர்கள் சொத்தை எப்படி அபகரிப்பது? மாமியாரை எப்படி வீட்டை விட்டு வெளியேற்றுவது? மருமகளை எப்படி மகனிடம் இருந்து பிரிப்பது? பெற்றோருக்கு தெரியாமல் எப்படியெல்லாம் தவறு செய்வது? எந்த தவறை எப்படி மறைப்பது? அக்கம்பக்கத்தினர் உடன் எப்புடியல்லாம் சண்டையிடுவது? மற்றவர்களை பற்றி எப்படியெல்லாம் புறம் பேசுவது? கணவருக்கு எப்படி ஒத்துப்போகாமல் நடப்பது? மனைவியை எப்படி அடிமை படுத்துவது? எப்படி பழிக்கு பழி வாங்கலாம்? ஆபாசமாக பேசுவது எப்படி? போன்ற விடயங்களுக்கு முக்கியம் கொடுத்து அழகாக, தெளிவாக சொல்லியும் கற்றும் தருபவையாக இருக்கின்றன. பொழுதுபோக்கு என்ற பெயரில் "எதை" வேண்டு மானாலும் பார்ப்பதற்கு நாம் தயாராகிவிட்டோம் என்பதுதான் இன்று உண்மையாகிவிட்டது. நல்ல எண்ணங்களும் நல்ல செயல்களும் தான் ஒரு சிறந்த சமூகத்திற்கான அடையாளம், ஆனால் ஒரு மாற்றமாக இப்படி புகுத்தி, பொதுவாக பெண்களை இதற்கு அடிமையாக்குகிறார்கள். இதனால் ஏற்படும் பிரச்சனைகளும் சீரழிவும் பல பலவாகும். [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி: 30 தொடரும்

"பிரியமான தோழிக்கு [காதலிக்கு]" இலங்கை, யாழ் மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு சிறிய நகரத்தில், அன்று மகிழன் என்ற இளைஞன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் பொதுவாக கருணையும், இரக்கமும் கொண்டவன். அவன் இளம் பொறியியலாளராக இருந்தும் எழுத்தின் மீதும் ஆழ்ந்த ஆர்வம் கொண்டு இருந்தான். ஒரு நாள் யாழ் நூலகத்தில், இலக்கிய புத்தகங்களை அவன் கண் மேய்ந்துகொண்டு இருந்தபொழுது, தற்செயலாக அவன் கண்ணில் பட்டவள் தான், இன்று அவனின் பிரியமான தோழியான, அன்பு மனைவியான இலக்கியா. இலக்கியத்தில் முதுநிலைப் பட்டம் பெற யாழ் பல்கலைக்கழகத்தில் படித்துக்கொண்டு இருக்கும் அழகான மற்றும் புத்திசாலி இளம் பெண் அவள். இருவர் கண்களும் அங்கு தங்களை அறியாமலே ஒருவரை ஒருவர் மேய்ந்தன. 'ஹாய்' என்று மகிழன் முதலில் கதையைத் தொடங்கினான். இருவரின் ஆர்வமும் இலக்கியத்தில் படர்ந்து இருந்ததால், அந்தக்கணத்திலேயே ஒரு ஈர்ப்பு இருவருக்கும் ஏற்பட்டதில் ஆச்சரியம் ஒன்றும் இல்லை. அதிலும் இலக்கியாவின் 'மேகங்கள் சில சுருண்டு சுழித்தது போன்ற, காது வரை நீண்ட கூந்தலும், பார்த்தவர் நெஞ்சைச் சூறையாடும் கெண்டை விழியும், முருக்கம்பூ அரும்பு போன்றிருக்கும் சிவந்த இதழும், வளைந்த வில்லைப் போலவும், பிறையைப் போலவும் இருக்கும் நெற்றியும் அவனுக்கு ஏதேதோ சொல்லியது. "இருண்ட மேகஞ்ச்சுற்றி சுருண்டு சுழி எரியுன் கொண்டையாள் குழை ஏறி ஆடி நெஞ்சை சூறையாடும் விழிக் கெண்டையாள் திருந்து பூ முருக்கின் அரும்பு போலிருக்கும் இதழினால் வரிச் சிலையை போல் வளைந்து பிறையை போல் இலங்கு நுதுலினால்" ஒரு சில நாட்கள் கழித்து, ஜூன் மாத தொடக்கத்தில், மீண்டும் ஒரு நாள் யாழ் நகரில் உள்ள புத்தகக் கடையில் சந்தித்தனர், என்ன ஆச்சரியம் இருவரும் ஒரே புத்தகத்தை எடுத்தனர். தங்களை அறியாமலே ஒரு கணம் அவர்களின் கண்கள் மூடப்பட்டன, விதி தலையிட்டதைப் போல அவர்கள் புன்னகையை பரிமாறிக் கொண்டனர். அவர்கள் இம்முறை கொஞ்சம் விபரமாகத் பேசத் தொடங்கியபோது, அவர்கள் பல பகிரப்பட்ட ஆர்வங்கள் மற்றும் அவர்களின் ஆன்மாக்களுக்கு இடையே மறுக்க முடியாத தொடர்பைக் கண்டுபிடித்தனர். மகிழன் மற்றும் இலக்கியா விரைவில் பிரிக்க முடியாத நண்பர்களாக மாறினர். அதன் பின் அவர்கள் எண்ணற்ற மணிநேரங்களை பூங்காக்களில், கடற்கரைகளில் உலாவியும், தங்களுக்குப் பிடித்த புத்தகங்களைப் பற்றி விவாதித்தும், மற்றும் தங்கள் கனவுகளையும் அபிலாஷைகளையும் பகிர்ந்தும் கொண்டனர். அவர்கள் இந்த அழகிய கோடை காலத்தில், அதிக அதிக நேரம் ஒன்றாக செலவழிக்க, அவர்களுக்கிடையில் ஒரு அன்பு நட்பு வலுவாக வளர்ந்தது. ஆனால் அது வெறும் நட்பா அல்லது காதலா என்பது இன்னும் வெளிப்படையாக தெரியவில்லை. ஆனால் மகிழன் இலக்கியாவைக் கண்டு, அவள் கண்களின் அழகை வியந்து, அவள் பேசும் இனிய மொழிகளைக் கேட்டு இன்புற்று, அவளுடைய பெரிய, மென்மையான தோளைத் தெரிந்தும் தெரியாமலும் தழுவி தனக்குள் மகிழ்ந்தான். அவளைப் பற்றிய நினைவாகவே எந்தநேரமும் இருந்தான். அதனால் அவனுடைய உடல்நிலையிலும் மனநிலையிலும் பெரிய மாற்றத்தைக் கண்ட அவனின் வேலைத்தள நண்பன் ஒருவன் “ உனக்கு என்ன ஆயிற்று? நீ ஏன் இவ்வாறு வருத்தமாக உள்ளாய்?” என்று கேட்டான். அதற்கு மகிழன் “இலக்கியாவின் அழகும் அவள் பேசிய இனிய் சொற்களும் என்னை மிகவும் கவர்ந்தன. அவளுடைய கண்கள் பூக்களைப் போல் அழகாக இருந்தாலும் அவை என்னைத் தாக்கி, எனக்குத் தாங்க முடியாத காதல் நோயைத் தருகின்றன.” என்று கூறினான். "பூவொத் தலமருந் தகைய ஏவொத்து எல்லாரும் அறிய நோய்செய் தனவே தேமொழித் திரண்ட மென்தோள் மாமலைப் பரீஇ வித்திய ஏனற் குரீஇ ஓப்புவாள் பெருமழைக் கண்ணே." எனினும் மகிழனுக்கு இது ஒரு தலை காதலா, இல்லை இலக்கியாவும் காதலிக்கிறாளா என்பது வெளிப்படையாகத் தெரியவில்லை. அது மட்டும் அல்ல, இலக்கியா தொடர்ந்து சந்திப்பதற்கும் தன்னுடன் பழகுவதற்கும் தயங்குவதும் தெரிந்தது. இது அவளுடைய பெற்றோர்களின் கட்டுப்பாடாகவோ அல்லது அவளின் களவொழுக்கம் பிறருக்குத் தெரியவந்தால் அதனால் அலர் (ஊர்மக்களின் பழிச்சொல்) எழும் என்ற அச்சமாகவோ இருக்கலாம் என்று மகிழன் தனக்குத்தானே ஆறுதல் கூறிக்கொண்டான். அதற்கு சாட்சியாக அவன் முன்னர் வாசித்த ஒரு சங்க இலக்கிய பாடலை வாயில் முணுமுணுத்தான். அந்த பாடலில் தலைவியின் தோழி “நீ அவனையே நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாய். நீ அவனை விரும்புகிறாய். அவனும் உன் ஞாபமாகவே இருந்து உடல் மெலிந்து காணப்படுகிறான். இந்த நிலையில், நீ அவனைச் சந்தித்துப் பழகுவதுதான் சரியானதாக எனக்குத் தோன்றுகிறது. நீ அவனைச் சந்திக்கத் தயங்கினால், அவனுக்கு உன் விருப்பம் எப்படித் தெரியும்? நீ அவனை விரும்புவது அவனுக்குத் தெரியாவிட்டால், அவன் உனக்காக வெகுநாட்கள் காத்திருக்காமல், வேறொரு பெண்னைக் காதலிக்கத் தொடங்கி விடுவான். ஆகவே, அவன் குறிப்பிட்ட இடத்திற்கு சென்று. உன் அன்பையும் விருப்பத்தையும் அவனிடம் நீ பகிர்ந்துகொள்.” என்று கூறினாள், அது போல இலக்கியாவுக்கும் யாராவது அவளின் ஒரு நண்பி அறிவுரை ஒன்றை கூறமாட்டார்களா என்று ஏங்கினான். "விட்ட குதிரை விசைப்பி னன்ன விசும்புதோய் பசுங்கழைக் குன்ற நாடன் யாம்தற் படர்ந்தமை அறியான் தானும் வேனில் ஆனேறுபோலச் சாயினன் என்பநம் மாணலம் நயந்தே." அவர்கள் இருவரும் பல இலக்கியம் சம்பந்தமான விடயங்களை அலசி இருந்தாலும், மகிழன் அவ்வப்போது தன் காதல் விருப்பத்தை இலைமறை காய்போல் கூறி இருந்தாலும், இலக்கியா அதை, அவனின் விருப்பத்தை அறிந்ததாகவோ , இல்லை தனக்கும் ஒரு காதல் உணர்வு அவன் மேல் உண்டு என்றோ இதுவரை வெளிப்டையாகக் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. ஒருவேளை பெண்களில் இயற்கையாக ஏற்படும் வெட்கமாக இருக்கலாம் என அவனின் மனம் அவனுக்கு ஆறுதல் கொடுத்தாலும் அந்த ஏக்கம், அவளின் மேல் கொண்ட ஆசை அவனை, ஒரு மாலை நேரத்தில், சூரியன் மறைந்து வானத்தை இளஞ்சிவப்பு மற்றும் தங்க நிறங்களால் வரைந்தபோது, அவன் தனது இதயத்தையும் ஆன்மாவையும் சில பக்கங்களில் இலக்கிய நடையில் ஊற்றி, அவளின் அன்பின் சாரத்தையும் உணர்ச்சிகளின் ஆழத்தையும் அறிய, தனது உணர்வுகளை இலக்கியாவிடம் ஒரு இதயப்பூர்வமான கடிதத்தின் வடிவத்தில் வெளிப்படுத்த முடிவு செய்து இரவு இரவாக எழுதினான். அடுத்த நாள், "பிரியமான தோழிக்கு" என ஆரம்பித்த அந்த காதல் மடலை கைகள் நடுங்க, இதயம் துடிக்க, மகிழன் இலக்கியாவிடம் நீட்டினான். ஒவ்வொரு பக்கமும் அவள் இதயத்துக்குள் நேராக புகுந்து நடனமாடியது. அவனது வார்த்தைகளைப் படிக்கும்போது அவள் மகிழ்வில், அதன் எதிர்பார்ப்பில் முழுதாக நனைந்தாள். அவன் தன் மீதுள்ள அன்பின் ஆழத்தை அறிந்த பொழுது, அதை உணர்ந்த பொழுது அவள் கண்களில், அவளை அறியாமலே கண்ணீர் பெருகியது. அந்தக் கடிதத்தில், மகிழன் இலக்கியாவை "பிரியமான தோழிக்கு" என்று அழைத்து, அவளது சிரிப்பு தனது நாட்களை சூரிய ஒளி போல் நிரப்பிய விதம், அவளுடைய புன்னகை எப்படி இருண்ட அவனது இதய அறையையும் ஒளிரச் செய்தது, எப்படி அவளுடைய இருப்பு தன்னை உலகின் அதிர்ஷ்டசாலியாக உணரவைத்தது இப்படி சிலவற்றை கூறி, இலக்கியத்தை அவன் முழுதாக சுவைக்க, அவளது அசைக்க முடியாத ஆதரவு மற்றும் ஊக்கத்திற்கு அவன் தனது நன்றியையும் தெரிவித்தான். மகிழன் மேலும் இலக்கியாவின் பக்கவாட்டில் என்றும் எந்த நிலையிலும் தான் உறுதியாக நிற்பேன் என்றும், அவளுக்கு ஆதரவு தேவைப்படும்போது அவளுக்கு ஒரு பாறையாக உறுதியாக இருப்பேன் என்றும், அவளுடைய மகிழ்ச்சி மற்றும் துக்கங்களில் பங்கு கொள்வதாகவும் உறுதியளித்தான் . உலகத்தை ஒன்றாக ஆராய்வது, கைகோர்ப்பது மற்றும் வாழ்நாள் முழுவதும் அழகான நினைவுகளை உருவாக்குவது போன்ற கனவுகளைப் பற்றி அவன் எழுதியிருந்தான். அந்தக் கடிதத்தைப் படித்து முடித்த இலக்கியாவின் இதயம் அன்பாலும் மகிழ்ச்சியாலும் பொங்கியது. மகிழன் தனது உண்மையான அன்பு, ஆத்ம தோழன் என்பதை அவள் ஆன்மாவின் ஆழத்தில் அறிந்தாள். அவள் முகத்தில் ஆனந்தக் கண்ணீர் வழிய, மகிழனின் கைகளுக்குள் விரைந்தாள், அவளுடைய உணர்ச்சிகளை அவளால் அடக்க முடியவில்லை. அந்த தருணத்திலிருந்து, அவர்கள் காதல் ஒவ்வொரு நாளும் வலுவடைந்தது. மகிழன் அவளுடன் சேர்ந்து இலக்கியத்தில் எண்ணற்ற சாகசங்களை மேற்கொண்டான். வாழ்நாள் முழுவதும் நீடிக்கும் நினைவுகளை உருவாக்கினான். அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் தமது காதல் வெற்றிகளையும் கொண்டாடினர். அது மட்டும் அல்ல, சவாலான காலங்களில் ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவாக நின்று, தங்கள் அன்பின் சுடரைத் தொடர்ந்து எரிய வைத்தனர். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அவர்கள் ஒன்றாக அமர்ந்து, தங்கள் பயணத்தை நினைவு கூர்ந்தபோது, மகிழன் ஒரு கிழிந்த பெட்டியை வெளியே எடுத்தான். இத்தனை வருடங்களுக்கு முன்பு இலக்கியாவுக்கு அவன் எழுதிய, "பிரியமான தோழிக்கு" என்ற நேசத்துக்குரிய கடிதம் உள்ளே இருந்தது. அவர்கள் அதை மீண்டும் ஒருமுறை படித்து, தங்கள் உணர்ச்சிகளின் தீவிரத்தையும், அவர்களை ஒன்றிணைத்த தூய அன்பையும் மீட்டெடுத்தனர். மகிழன் இலக்கியாவைப் பார்த்து, தனது அன்பான காதலி இன்று அன்பான மனைவியாக மாறினார் என கிசுகிசுத்தார், "என் வாழ்க்கையில் மிகப்பெரிய ஆசீர்வாதமாக இருந்ததற்கு நன்றி. நான் இப்போதும் என்றென்றும் உன்னை நேசிக்கிறேன்." இலக்கியா சிரித்தாள், அவளுடைய கண்கள் அன்பால் பிரகாசித்தன, "நானும் உன்னை காதலிக்கிறேன், மை டியர் மகிழன். நாங்கள் ஒன்றாக ஒரு காதல் கதையை உருவாக்குவோம், அது என்றென்றும் நினைவில் இருக்கும்." என்றாள். எனவே, அவர்களின் காதல் கதை தொடர்ந்தது, இரண்டு ஆத்மாக்கள் பின்னிப்பிணைந்த ஒரு அழகான வாழ்வு, வாழ்நாள் முழுவதும் நீடிக்கும் ஒரு அன்பைப் பகிர்ந்து கொண்டது! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

நவீன கவிதை / "காதலற்ற கோடைக் காலம்" "ஏழு வர்ண அழகு தொலைத்து எங்கும் விரிந்து பரந்த நீல ஆகாயமே விண்மீன்கள் சிமிட்டாத வானமே கனவுகள் தொலைத்தேன் மகிழ்ச்சி இழந்தேன் நீண்ட பகல் கோடையே வரட்ச்சி தந்து வாழ்வை கடினமாக்கி இதயத்தை வலியால் நிரப்புவது ஏன்?" "காய்ந்த இலைகள் சருகாகி வறண்ட மண்ணில் விளையாடுது வெப்பம் தாங்காது குருவிகள் கூட்டுக்குள் உறங்குது அழகிய பனித்துளிகள் எங்கும் இல்லை தார் வீதி வெக்கையை வீசுது மண் பாதை புழுதியில் குளிக்குது வேர்வை நாற்றம் மூக்கை துளைக்குது காதலியை அணைக்க வெப்பம் தடுக்குது!" "வசந்தம் தந்த மென் காற்றும் இல்லை மாரி தந்த குளிர் காற்றும் இல்லை கனவுகள் கூட வெறுமையாக போகுது உறைந்த என் இதயத்தை கோடை வெப்பம் கூட சூடேற்றலை விரக்தி, சோகம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கவ்வுது காதலற்ற கோடைக் காலம் நீண்டு கொண்டு போகுது!" "பருவமே, முன்பு என்னை மகிழ வைத்த உன்னை பற்றிய எண்ணம், இப்ப அதன் நினைவு தான், எனக்கு சோகம் தருகிறது உன்னை நினைக்கும் ஒவ்வொரு கணமும் என் இதயம் உடைகிறது ஏன் என்றால் என் இன்றைய வாழ்வில் நீ இல்லை, என்னை ஏமாற்றி கோடையாய் வந்து விட்டாய் ஏன் என் காதலை சுட்டு எரிகிறாய்!" "இதயம் வலிக்குது, நரகத்தைப் போல வருத்துது, உன்னை தூக்கி எறிய முடியாமல் உன்னை கைவிட முடியாமல் இன்னும் சில மாதம் உன்னுடன் வாழ உன் குரல் என் காதில் எதிரொலித்து என் ஆன்மா இறந்துவிட்டது, என் இதயம் அழுகுது ஏன் என்றால் இம்முறை நீ என்னை காதலிக்கவில்லை காதலற்ற கோடைக் காலமாய் போய்விட்டதே!" "சூரியனை மறைக்கும் மேகத்தின் மந்தாரம் ஏமாற்றி மறைந்திடும் மந்தார நிழல் மனம் புழுங்குது கோடை வெப்பத்தில் நீர் வற்றுது குளம் குட்டைகளில் கதிரவன் ஒளி கண்டு உயிர் இனம் மகிழ கொதிக்கும் வெயிலை நிறுத்தாயோ காதலியை தழுவ விடாயோ காதலற்ற கோடைக் காலம் வேண்டாம் எமக்கு இனி !" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"தமிழரின் உணவு பழக்கங்கள்" / "FOOD HABITS OF TAMILS" PART / பகுதி: 30 "இடைக்கால தமிழரின் உணவு பழக்கங்கள் தொடர்கிறது" / "Food Habits Of Medieval period Tamils continuing" கி.பி ஏழாம் நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில், தமிழ் நாட்டில் பக்தி இயக்கத்தை வளர்த்த சிவனடியார்களுள் ஒருவருமான திருநாவுக்கரசு நாயனார் என அழைக்கப்பட்ட அப்பர், தமது தேவாரத்தில் ஆமை உணவாக உட்கொள்ளப் பட்டத்தை தெரிவித்துள்ளார். "வளைத்துநின் றைவர் கள்வர் வந்தெனை நடுக்கஞ் செய்யத், தளைத்துவைத் துலையை யேற்றித் தழலெரி மடுத்த நீரில், திளைத்துநின் றாடு கின்ற வாமைபோற் றெளிவி லாதேன், இளைத்துநின் றாடு கின்றே னென்செய்வான் றோன்றி னேனே." ஐந்து கள்வர் போன்ற ஐம்பொறிகள் இவ்வுடம்பில் என் உள்ளத்தைச் சுற்றி நின்று கொண்டு என்னை நடுங்கச் செய்தலால், எங்கும் செல்லாதபடி பிணித்து வைத்துப் பாத்திரத்தில் நீரை நிரப்பி அப் பாத்திரத்தைத் தீயினால் சூடாக்க, அந்நீரிலே பிணியை அவிழ்த்து நீந்த விட்ட அளவிலே மகிழ்வோடி நீந்தி விளையாடிக் கொண்டு சூட்டில் வெந்து உயிர் நீங்க இருக்கும் அவலத்தைப் பற்றிச் சிந்திக்க மாட்டாத ஆமையைப் போல உள்ளத் தெளிவு இல்லாதேனாய் வாழ்க்கையில் இளைத்து நின்று தடுமாறுகின்றேன். வேறு யாது செய்வதற்காகப் பிறப்பெடுத்தேன் நான் ? என கேட்டு முறையிடும் இந்த தேவாரத்தில் ஆமையை நீரில் வேக வைப்பதை உதாரணமாக அவர் கையாளுவதன் மூலம் இந்த உணவு முறையையும் நாம் அறிகிறோம். 9 ஆம் நூற்றாண்டை சேர்ந்த, திருவாசகம் தந்த, மாணிக்கவாசகர் காலத்தில் நடந்த கதை ஒன்று பரஞ்சோதிமுனிவர் அருளிச் செய்த திருவிளையாடற் புராணத்தில் வருகிறது. "பிட்டுக்கு மண் சுமந்த பெருமான்" என்பது இந்த அறுபத்தி ஒன்றாவது திரு விளையாடல் ஆகும். இதன் மூலம் பிட்டு அங்கு தமிழர்களின் உணவாக இருந்ததை அறிய முடிகிறது. அந்த மண் சுமந்த படலத்தில் இருந்து ஒரு பாடல் உதாரணமாக கிழே தரப்படுகிறது. "பிட்டிடுவே னுனக்கென்றா ளதற்கிசைந்து பெரும்பசியாற் சுட்டிடநான் மிகமெலிந்தேன் சுவைப்பிட்டி லுதிர்ந்தவெலாம் இட்டிடுவா யதுமுந்தத் தின்றுநா னிளைப்பாறிக் கட்டிடுவே னின்னுடைய கரையென்றார் கரையில்லார்." ஒரு முறை, வைகை ஆற்றில் வெள்ளம் கரை புரண்டு ஓடியது. இதையடுத்து ஆற்றின் கரையை அடைப்பதற்காக வீட்டுக் கொருவர் மண் சுமந்து வர வேண்டு மென மன்னர் உத்தரவிட்டார். ஆனால், பிட்டு விற்று பிழைப்பு நடத்திய சிவ பக்தையான வந்தி எனும் மூதாட்டிக்கு மண் சுமந்து வர யாருமில்லை. ஆகவே, அங்கு வந்த கூலி இடம், "தனக்குப் பதில் நீ மண் சுமக்க வந்தால், பசி தீரச் சுடச் சுட, உனக்குக் கூலியாகப் பிட்டுத் தருவே னென்று கூறினள்; எல்லையில்லாத இறைவர் அதற்கு உடன் பட்டு,பெரிய பசித்தீ என்னைச் சுட அதனால் யான் மிக இளைத்தேன்; யான் வேலை செய்தற்கு முன்னரே, சுவை மிக்க பிட்டில் உதிர்ந்த பிட்டு முழுதும், தருவாயாக; அதனைத் தின்று நான் சிறிது இளைப்பாறிக் கொண்டு, நினது பங்குக் கரையைக் கட்டுவேனென்று கூறினர்." என்கிறது இந்த பாடல். ஒன்பதாம் அல்லது பத்தாம் நூற்றாண்டு ஔவையார், வேளூர் என்ற ஊரில் வாழ்ந்த பூதன் என்பவன் விரும்பி அளித்த விருந்தை வியந்து பாடிய பாடல் "வரகசிச் சோறும், வழுதுணங்காய் வாட்டும்" ஆகும். சாதாரண வரகரிசிச் சோறு [வரகு அல்லது வரகரிசி / KodoMillet ]; கத்தரிக்காய்ப் பொரியல்; மிகவும் புளித்த மோர். இவ்வளவுதான் அந்த விருந்து! என்றாலும் இந்த விருந்துக்கு ஈடாக உலகம் முழுவதையும் தந்தாலும் தகும் என்கிறார் ஔவையார். “வரகரிசிச் சோறும் வழுதுணங்காய் வாட்டும் முரமு ரெனவே புளித்த மோரும்-தரமுடனே பல்வேளூர்ப்பூதன் புகழ்ந்து பரிந்திட்ட சோறு எல்லா உலகும் பெறும்” வழுதுணங்காய் = கத்தரிக்காய், பரித்து = அன்பு கொண்டு. இதன் மூலம் நாம் அங்கு வரகரிசிச் சோறு, கத்தரிக்காய்ப் பொரியல், புளித்த மோர் போன்றவை உணவாக இருந்ததை அறிகிறோம். மற்றும் ஒரு பாடலில், அவர் கீரைக்கறி உணவை கூறுகிறார். "வெய்யதாய் நறுவிதாய் வேண்டளவும் தின்பதுவாய் நெய்தான் அளாவி நிறம்பசந்த – பொய்யா அடகென்று சொல்லி அமுதத்தை யிட்டாள் கடகம் செறிந்தகை யாள்" இங்கு, "என்ன இந்தப் பெண்கள் கீரைக்கறி என்று சொல்லி, அமுதத்தை அல்லவா படைத்திருக்கிறார்கள்? இந்தக் குளிரில் வெப்பமுடையதாய், நல்ல மணமுடையதாய் நெய் நிறைய பெய்து, வேண்டு மட்டும் உண்டாலும் கெடுதியை உண்டாக்காததாய் அமுதத்தை அளித்துள்ளார்களே!" என்று வியக்கிறார்.[அடகு = கீரை] நன்றி [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி : 31 தொடரும் "FOOD HABITS OF TAMILS" PART: 30 "Food Habits Of Medieval period Tamils continuing" 7th century Appar refers to eating tortoise in his devotional songs, thevaram. The tortoise ["Amai"] is put in a big vessel of water. It feels a bit cold. When people start to cook it, ironically the tortoise feels happy because the water gets to be warm and cozy, It swim and dance in water. It does not realize the oncoming disaster! When the water reaches a certain degree of heat, that tortoise sudden feel the pain and before it could realize that it is in danger, it will suddenly die as water will begin to boil in few seconds gap. "The five organs of sense which are like robbers. remaining surrounding me. draw near me and make me tremble. trying the feet. setting a pot of water on the fire for cooking rice. in the water which was heated by burning fire. I who have no clarity like the tortoise which bathes in the water without ceasing. I am enjoying this life, being exhausted." The 9th - century Thiruvilayadal Puranam talks at length about the adventures of Lord Shiva, One among the three gods of the Hindu pantheon. In one of the stories, as a Sixty - first Thiruvilayadal, Lord Shiva, in order to help a poor woman, a puttu (pudding) seller by profession, takes the form of a sand - bearer when a dam is being built under instructions from the king that every citizen, regardless of sex, be pressed into action. From this story we came to know that food Pittu or puttu was one of the popular food during Medieval period. One of the poem, from this Thiruvilayadal puranam, which mentioning food pittu, is given below. This pittu poem mentioned recently in Sri Lanka parliament session too. "பிட்டிடுவே னுனக்கென்றா ளதற்கிசைந்து பெரும்பசியாற், சுட்டிடநான் மிகமெலிந்தேன் சுவைப்பிட்டி லுதிர்ந்தவெலாம், இட்டிடுவா யதுமுந்தத் தின்றுநா னிளைப்பாறிக், கட்டிடுவே னின்னுடைய கரையென்றார் கரையில்லார்." From Sixty-first Tiruvilliadel] An old lady Vanthi, being a poor lady said that she will give him "Pittu" instead of money if he is ready to throw mud into bank of Vaigai river to stop flood. He, God Siva as a labourer [cooly] accepted and the agreement is, she need not give him the 'Pittu' which is in good shape, but only the Pittu which break & falls off from the main portion of Pittu. The old lady agreed. He, god Siva promised that after ate what ever falls off, He will carry mud in his head and throw it into the waters of Vaigai river to build embankment. The great poet of ancient times, Avvaiyar wrote about the use of millets ["varaku" rice] and "brinjal curry" during the chola age itself. Millets were a staple food for Tamilians and was eaten everyday. Here is the story about varagu / kodo millet written by Avvaiyar. She writes, A person named Velur Boodhan gave food with much love to the very hungry Avvaiyar. He had made and served Varagu Rice and Brinjal stir fry. Along with that he also served a foamy frothy fermented butter milk. The food was so good and so worthy, that in return, it would be fair to give the whole world to him as per the ninth or tenth century, Avvaiyar. "வரகசிச் சோறும், வழுதுணங்காய் வாட்டும், ... " In another poem Avvaiyar mentioned about the curry made out of spinach. "வெய்யதாய் நறுவிதாய் வேண்டளவும் தின்பதுவாய், நெய்தான் அளாவி நிறம்பசந்த – பொய்யா, அடகென்று சொல்லி அமுதத்தை யிட்டாள், கடகம் செறிந்தகை யாள்" Here Avvai praise the little girl, who gave food to her as "Oh! It is truly a dish from heavens, and not the spinach [keerai / அடகு = கீரை] that she claims"] Thanks [Kandiah Thillaivinayagalingam, Athiady, Jaffna] PART : 31 WILL FOLLOW

"தமிழர்களின் மரபும் பாரம்பரியமும்" / பகுதி: 30 நீங்கள் விடுமுறை என்ற சொல்லை கேட்க்கும் பொழுது, உங்களுக்கு பொதுவாக தோன்றுவது கடையில் பொருட்கள் வாங்குதல், விருந்துகள், மலிவு விற்பனைகள், நண்பர்கள், உறவினர்கள், மற்றும் சிறப்பு இடங்களுக்கு போதல் ஆகும். ஆனால் உண்மையில் பெரும்பாலான விடுமுறைகள் எமது பெருமைக்குரிய பாரம்பரியத்தை கொண்டவை, ஆனால் இன்று அவை வணிக மயமாக்கப்பட்டு (commercialized), எம் முன்னோர் எமக்கு தந்த மரபு, மிக அற்பமாக மாற்றப் பட்டு விட்டது (trivialized). இதனால் அந்தந்த விடுமுறையின் உண்மை அர்த்தம் மறந்து போகிறது. பாரம்பரியம் என்பது எமது வாழ்வில் பலவற்றை உள்ளடக்கியது. ஏனென்றால் நாம் எல்லோரும் எமது எமது குடும்பங்களில் பிறந்தோம். அங்கு தான் பாரம்பரியம் உருவாகிறது. தலைமுறை தலைமுறையாக குடும்பத்தில் கடத்தப்படும் சடங்கு அல்லது மரபு தான் (ritual or custom ) பாரம்பரியம் ஆகிறது. நாம், எமது குடும்பத்தின் பாரம்பரியத்தை தெரிந்தும் அதில் பங்கு பற்றியும் குழந்தை பருவத்தில் இருந்து வளர்கிறோம். எமது நோக்கமும் நம்பிக்கையும் நாம் அறிந்ததை பங்கு பற்றியதை எமது பிள்ளைகளுக்கு ஒரு நாள் கொடுப்போம் என்பதே யாகும். இந்த பாரம்பரியத்தையே நாம் கவனத்தில் எடுக்க வேண்டும், ஏனென்றால், அவை எமக்கு இடையில் ஒற்றுமை உணர்வு ஒன்றை (feeling of togetherness) ஊட்டுகிறது. அதிகமாக ஆண்டு முழுவதும் எதோ ஒரு பாரம்பரியத்தை குடும்பங்கள் பெரும்பாலும் கொண்டிருந்தாலும், விடுமுறையில் கொண்டாடும் சடங்கே நினைவில் கூடுதலாக நிற்கிறது. அது மட்டும் அல்ல, ஆய்வுகள் இதை மெய்ப்பிப்பதுடன், இவையே தலை முறைகளுக்கு இடையில் மிக நெருங்கிய ஆரோக்கியமான உறவு பாலங்களை இணைக்கின்றன எனவும் கூறுகிறது (Research shows that holiday traditions are important in building strong healthy family relationships between generations). எனவே சிறுவர்கள் பொம்மைகள் மற் றும் பரிசுகளை விட, இந்த அவர்களின் சிறப்பு அனுபவங்களையே, கூடுதலாக நினைவில் கொள்வார்கள் எனவும் சுட்டிக் காட்டுகிறார்கள். உங்கள் குடும்ப பாரம்பரியம் மிகவும் மறக்க முடியாததாக இருக்க வேண்டும் என்றால், நீங்கள் நேரம் ஒதுக்கி அதைப் பற்றி உங்கள் பிள்ளைகளுட னும் மற்றும் குடும்ப உறுப்பினர்களுடனும் கதையுங்கள், அப்படியான நடவடிக்கைகளிலும் அதை திட்டமிட்டு ஒழுங்கு படுத்தலிலும் குழந்தைகளை இணைத்து செயல்படுங்கள் (Include the children in planning and carrying out the special activities). இது அவர்களுக்கு பெருமையையும் மற்றும் தம் பாரம்பரியத்தின் ஒரு பகுதி என்ற உணர்வையும் கொடுக்கும். அது மட்டும் அல்ல தங்கள் குடும்பம் ஏன் இந்த சிறப்பு நடவடிக்கைகளை கடைபிடிக்கிறது என்பதன் விளக்கத்தை அறியவும் உதவுகிறது. மேலும் இந்த பாரம்பரியம் மதம் அல்லது பண்பாட்டு மரபுரிமையின் (religious or cultural heritage) ஒரு பகுதியாகின், இது இளம் சந்ததியினருக்கு, அவர்களின் குடும்ப வரலாற்றின் மேல் ஒரு உணர்வை கொடுக்கும். சிலவேளை எமது குடும்பம் மாறும் பொழுது, எமது பாரம்பரியமும் எம்முடன் மாறுகிறது. அதில் தவறில்லை, ஏனென்றால், நீங்கள் இன்னும் அந்த குடும்ப ஒன்று கூடலை ஏற்படுத்தி, அந்த சிறப்பு விருந்தையும் நடத்தலாம், ஆனால், இடம் அல்லது உணவுப் பட்டியல் (menu) காலப்போக்கில் மாறு படலாம், அல்லது பெரும்பாலும் களைந்துவிடும் பாத்திரங்கள் (disposable dishes), முன்னைய பீங்கான் பாத்திரங்களுக்கு (chinaware) பதிலாக பாவிக்கலாம். எது எப்படியாயினும், இங்கு முக்கியமானது, நீங்கள் குடும்பமாக ஒன்று கூடி, உங்கள் கடந்த கால நினைவுகளை பகிர்தலும் குடும்ப மரபுகள் மற்றும் மதிப்புகளை இளம் சந்ததியினருக்கு கொடுப்பதும் ஆகும்.(The important thing is that you get together as a family to share memories and pass on the family traditions and values). பாரம்பரிய நம்பிக்கைகள் சிலவேளை அல்லது பலவேளை உண்மைகளோடு, அறிவியலோடு முரண்படுகின்றன. அவை சிலவேளை தீங்கு விளைவிக்கக்கூடிய செயல்களையும் கூட மக்களை செய்யும் படி ஊக்குவிக்க முடியும். பாரம்பரியம் என்பதற்கு வாய்மொழியாக அல்லது எழுத்து மூலமாக கடத்தப்பட்டவை அல்லது பெற்றோரிலிருந்து பிள்ளைகளுக்கு கடத்தப்பட்ட பழக்க வழக்கங்கள் அல்லது நிலைநாட்டப்பட்ட முறைகள் அல்லது செயல்கள் என கூறலாம். எனவே பாரம்பரியம் உண்மையானதாக இருக்கலாம் அல்லது பொய்யானதாக இருக்கலாம், நன்மையானதாக இருக்கலாம் அல்லது தீமையானதாக இருக்கலாம் என்பது தெளிவாகிறது. உதாரணமாக, பிரிட்டிஷ் தத்துவஞானி பர்ட்ரன்ட் ரஸல் (Bertrand Russell), 16-ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கோப்பர்னிக்கஸ் (Nicolaus Copernicus) போன்ற அறிவியலாளர்களை பாராட்டுகிறார், ஏனென்றால் அவர்கள் குருட்டுத் தனமான பாரம்பரிய நம்பிக்கைகளை தைரியமாக உடைத்து, பண்டைய காலங்களிலிருந்து நம்பப் பட்டு வந்தவை எல்லாம் உண்மை இல்லை என்றும், பொய்யானவையாகவும் இருக்கக்கூடும் என்ற நிரூபித்ததால் ஆகும். எனவே மத நம்பிக்கைகள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்களை அறிவியல் ரீதியாக ஆய்வு செய்ய வேண்டும். சரியானவையை, தீங்கற்றவையை நாம் தெரிந்து எடுத்து, அந்த பெருமை தரும் பாரம்பரியங்களை நாம் போற்றி பாதுகாக்க வேண்டும், மற்றவையை எறிந்து விட வேண்டும். நான் சில மரபையும் பாரம்பரியத்தையும், எனக்கு தெரிந்த காரணங்களையும் தொகுத்து இந்த நீண்ட கட்டுரையில் தந்துள்ளேன், எவரையுமோ அல்லது எந்த மத நம்பிக்கைகளையோ புண்படுத்தும் நோக்கம் எனக்கு இல்லை. இது எனது உணர்வும் கருத்தும் ஆகும் (These are my personal feelings and views only). எனவே நாம் ஒரு பகுத்தறிவை அடிப்படையாகக் கொண்டு, பாரம்பரியங்களின் பின்னணியை, ஒரு நேர்மையான வழியில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நம்புகிறேன். (understanding the rationale behind them in a positive way). மற்றது நான் எல்லா பாரம் பரியங்களையும் இங்கு உள்ளடக்கவில்லை, எனவே விடுபட்டவையை, அல்லது நீங்கள் சுட்டிக் காட்டுபவையை இன்னும் ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் தொடருவேன், எனவே இது இந்த கட்டுரையின் முடிவல்ல. [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] தற்காலிகமாக முடிவுற்றது

"தமிழரின் தோற்றுவாய்? [எங்கிருந்து தமிழர்?]" / பகுதி : 18 துருக்கியில் அமைந்துள்ள மிகப் பழமை வாய்ந்த கோபெக்லி தேபே (Göbekli Tepe) என்ற கோயிலின் மூல புனித இடத்தின் மேல் கூரையில் பல்லியின் சிற்ப வேலை [lizard- carvings] காணப்படுகிறது. நாட்டுப்புறவியல் [Folklore] என்பது நம்பிக்கைகள், பழக்க வழக்கங்கள் ஆகியவற்றால் பாதுகாக்கப்படும் ஒரு குறிப்பிட்ட மக்களின் அல்லது நாட்டினுடைய அல்லது ஓர் இனத்தினுடைய பண்பாடாகும். அந்த வகையில் இன்றும், பல்லி தமிழர்களின் / இந்தியர்களின் நாளாந்த வாழ்க்கை உடன் இணைந்த ஒன்றாகப் காணப்படுகிறது. வரும் காலத்தைப் பற்றிய சகுனம் அறியும் முக்கிய சாதனமாக, பல்லியை, அவர்களில் பலர் கருதுகின்றார்கள். பல்லி தலையில் விழுந்தால், கலகம் (சண்டை) உண்டாகும் என்பது போன்று, உடலில் எந்த இடத்தில் பல்லி விழுந்தால், என்னென்ன பலன் என சொல்வதே, பல்லி சொல்லும் பலன் ஆகும். பல்லி சத்தமிடுவதை “கௌளி” என்பர். பல்லி “கௌளி” சொன்னால் தரையில் மூன்று முறை விரல்களால் தட்டுவது, இன்றும் பலரிடம் உள்ள பழக்கம் ஆகும். இதனை மூத்த குடியாகிய தமிழர்கள் நம்பி வந்தனர். 2700-2000 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சங்கபாடல்களிலும், இந்த நிமித்தம் காணலாம். "மையல் கொண்ட மதனழி யிருக்கையள் பகுவாய்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி நல்ல கூறென நடுங்கிப் புல்லென் மாலையொடு பொருங்கொல் தானே". (அகநானூறு 289) மயக்கம் கொண்டமையின் வலியற்ற இருக்கையளாகி; பிளந்த வாயினையுடைய பல்லி ஒலிக்குந்தொறும் தெய்வத்தைத் தொழுது, நல்ல மொழியினைக் கூறுவாயாக என அதனை வேண்டி, மனம் நடுங்கி, பொலிவற்ற மாலைக் காலத்தொடு மாறுபடுவளோ? [பல்லி ஒலிக்கும் ஒலி கேட்கும்போதெல்லாம் “நல்லது கூறு” என்று வேண்டிக்கொண்டு மாலை வேளையில் பொருமிக்கொண்டிருப்பாள்] என்கிறது. இந்த நோக்கில், ஆலயத்தில் பல்லியின் இருப்பு முக்கியம் என்பதை ஊகிக்க முடிகிறது. ஏனென்றால்,வழிபடும் ஒருவர், தனது பிரார்த்தனை நிறைவேறுமா அல்லது இல்லையா என்பதை, பல்லி உண்டாக்கும் சத்தம் மூலமோ அல்லது ஒருவர் மேல் அந்த பல்லி விழும் சகுனம் மூலமோ அறியலாம் என்பதால் ஆகும். பல்லி பண்பாடு ஒரு தமிழ், வேத பண்பாடாகும். இது இந்தியாவில் 10000 வருடங்களுக்கு முன் ஆரம்பமாகி இருந்தால், இந்த பல்லி பண்பாடு, இந்தியாவில் இருந்து சுமேரிய போய் இருக்கலாம் என ஊகிக்க இடம் உண்டு. இல்லாவிட்டால் அது அங்கு இருந்து இந்தியா வந்திருக்கலாம்? ஏனென்றால் கோபெக்லி தேபே கிட்டத்தட்ட 10,000 ஆண்டுகள் பழமையானது. பிற் காலத்தில் சைவசித்தாந்தமாக வளர்ந்துள்ள சைவத்தின் நல்ல தோர் வளர்ந்த நிலையை சுமேரிய இலக்கியமான ஈனன்னை சீர்பியத்தில் [The Exaltations of Innana by Enhudu Anna, இதை சுமேருத் தமிழில் ஈனன்னை சீர்பியம் / sir-bi-im என்று முனைவர் கி. லோகநாதன் குறிப்பிடுகிறார்] காணக்கூடியதாக இருந்ததை முன்பு நாம் சுட்டிக்காட்டினோம். இனி சூல்கி எனும் ஓர் அரசனின் Hymn B எனும் அகவலிலிருந்து சிலவரிகளை அதாவது சூல்கியின் முதரீபியத்தில் [வரி 5-இல் மிக அழகிய 'முதரீபியம் அதாவது முது+அரி+பியம்: முதுமையாவதை அரிப்பது, அதாவது அழிப்பது. என்றும் நிலவச் செய்வது, என்ற சொல்லையேத் தேர்ந்தெடுத்து இந்த அகவலுக்கு முனைவர் கி. லோகநாதன் பெயர் வைத்துள்ள்ளார் / 5. gal-an-zu nig sag-bi-se e-a-na mu-da-ri-bi-im / Of the wise, in all things foremost, this is the lasting record / கலஞ்-சு நிக சான்பிசே ஏயன்ன முதரீபியம்] வரும் வரிகள் எழுபத்தி மூன்றை, எழுபத்தி நான்கை [73-74] முனைவர் கி. லோகநாதன் எடுத்து அலசுகிறார். இங்கு சிவா குறிக்கப் பட்டிருப்பது மட்டும் அல்ல தமிழ் பண்பாடான 'உண்மையில் மட்டும் வாழு' என்பதும் தெரிவிக்கப் பட்டுள்ளது என வாதாடுகிறார். [73. sipa ildum-ma-bi su-bi hu-mu-dug & 74. u-me-da u-ul-li-a-se] மேலும் சுமேரியாவில் ஒரு வித வர்ணாசிரம தர்மம் நிலவியது போல தோன்றினாலும், அதாவது அதி உயர் மேல் வகுப்பினராக அரசனும் அவன் குடும்பமும் அதே போல, அதி கீழ்வகுப்பினராக அடிமைகள் அமைந்தாலும், சுமேரு இலக்கியத்தில் எந்த ஒரு வருணாசிரம தருமமும் [மனுவாதம்] எடுத்துக் கூறப்படவில்லை என்கிறார் மலேசியத் தமிழறிஞர முனைவர் கி லோகநாதன் [Brief History Sumero Tamil / Dr K. Loganathan (25-4-04) ]. அது மட்டும் அல்ல, அப்படி ஒன்றை ஆதரிக்கவும் இல்லை என்றும், ஆனால், தனிப்பட்டவர்களின் வித்தியாசம் அங்கீகரிக்கப் பட்டுள்ளது என்றும், சுமேரிய சமூகத்தில், எவரும் 'ur-sag' அதாவது சான்றோன் / தலைவன் ஆகவோ அல்லது 'ulu-gula', அதாவது குரவனாகவோ அல்லது குருவாகவோ வரலாம் என்கிறார். பண்டைய தமிழரின் சமுக அமைப்பும் வருணாசிரம தருமம் அற்றதாகவே இருந்தது. அவர்கள் குலத்தை அதாவது, செய்யும் தொழிலை அடிப்படையாக கொண்டே தமது சமுக அமைப்பை அமைத்திருந்தார்கள். தொல்காப்பியம் மரபியலில் அந்தணர், வைசிகர் ... என மக்களை வகை படுத்தினாலும் (தொல். மரபு. 71,72,78,81), [மக்களில் இந்த நான்கு வகைப் பாகுபாட்டைப் பொருத்தமில்லா இடத்தில் பிற்கால இடைச் செருகல் என்று அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர்], அது முனைவனை [அறிவு விளக்கம் பெற்றவன் முனைவன்] "வினையின் நீங்கி விளங்கிய அறிவு" (தொல். மரபு. 95) என குறிப்பாக உணர்த்துவதில் இருந்து யாரும் முனைவனாக வரலாம் என்பது தெரிகிறது. இது பிறப்பில் அல்லாமல் அறிவாற்றலில் உள்ளது என்கிறது. பண்டைய சுமேரியன் மொழியில் இருந்து தமிழுக்கு ஒலிப்பு வடிவத்திலும் மற்றும் கருத்திலும் மாறாமல் [unchanged in phonetic shape and meaning] பல சொற்கள் வந்திருப்பதாகவும், பல உதாரணங்கள் மூலம் விளக்கியுள்ளார். சுமேரிய ஆய்வாளர்களின் கருத்துப்படி சுமேரிய மொழி தனித்த மொழி. இக்கால மொழிகளோடு எத்தகைய தொரு தொடர்பும் இல்லாத மொழி. அப்படிப்பட்ட ஆணித்தரமான ஆய்வாளர்களின் முடிவுரைக்குப் பின்னர், அது பற்றிய எந்த ஒரு மாற்றுக் கருத்துக்கும் இடம் குறைவு. ஆயினும், ஒரு மாபெரும் நாகரிகத்தை உருவாக்கிய ஒரு மொழி எப்படி தனித்து அழிந்த மொழியாகி இருக்கும் என்ற கருத்தோடு, அம் மொழியை உள் நோக்கம் இல்லாமல் உற்று நோக்கின், நாம் ஒரு வேளை இந்த குழப்பத்திற்கு முனைவர் கி. லோகநாதன் போன்றோர்களின் ஆய்வுகளின் துணை மூலம் விடை காணலாம்? சுமேரிய சொல் 'ur' -தமிழிலும் ஊர்- நகரத்தையே குறிக்கிறது. சுமேரிய சொல் 'Ama' - தமிழிலும் அம்மா - தாயையே குறிக்கிறது சுமேரிய இலக்கணத்தை படிக்கு எவரும் தமிழுடன் உள்ள ஒற்றுமையை இலகுவாக புரிந்து கொள்வார்கள். உதாரணமாக En [என்], nin [நின்], aba [Sumerian. aba / apa and Tamil.அப்பா], ama [அம்மா], Ur [ஊர் ] போன்றவை ஆகும், இந்த அடிப்படை சொல்களை வாசிக்கும் போது எந்த தமிழனும் இதை மறுக்க மாட்டார்கள். ஆச்சிரியமான விடயம் என்னவென்றால் தமிழ் மொழியும் இந்த அடிப்படை சொல்களை கொண்டே உருவாக்கப்பட்டவை என்பதே. [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி : 19 தொடரும் பி கு : படம்-[01]: படம்-[02]: கோபெக்லி தேபே / Göbekli Tepe படம்-[03]: göbekli tepe temple படம்-[04]: சூல்கி மன்னன் / king Shulgi படம்-[05]: துலாபாரம் / Tulabharam

எல்லோருக்கும் நன்றிகள்

"என்ன தவம் செய்தேனோ...!" நான் சாதாரண வகுப்பு மாணவன். நான் எங்கள் சுண்ணாம்பு கல் வீட்டின் திறந்த விறாந்தையில் உள்ள குந்தில் இன்னும் படுத்து இருக்கிறேன். நேரம் காலை ஆறு மணி. கதிரவன் எட்டிப்பார்க்க தொடங்குகிறான். இன்னும் அம்மா தேநீர் போட அடுப்படிக்கு போகவில்லை. இன்று வெள்ளிக்கிழமை அது தான் அம்மா குளித்து, இப்ப எம் முற்றத்தில் உள்ள துளசியை வளம் வந்து பூசை செய்து கொண்டு இருக்கிறார். நான் படுத்தபடியே, தலைமாட்டில் நான் வைத்திருந்த பாக்கெட் ரேடியோவை இலங்கை, இந்தியா காலை செய்திகள் அறிய திருப்பினேன். "பாலியல் வன்கொடுமை வேகமாக அதிகரித்து வரும் இடங்களில் ஒன்று இன்று இந்தியா. சமீபத்திய ஆய்வின் படி இந்தியாவில் ஒருநாளைக்கு 106 பாலியல் வல்லுறவுகள் நடைபெறுகிறது. அவ்வகையில் நேற்று இரவும் ..." என்று செய்தி தொடரவும் "ஸ்ரீமத் துளசியம்மா திருவே கல்யாணியம்மா வெள்ளிக் கிழமை தன்னில் விளங்குகின்ற மாதாவே செவ்வாய்க் கிழமை செழிக்க வந்த செந்திருவே தாயாரே உந்தன் தாளிணையில் நான் பணிந்தேன்!" என்று அம்மாவின் மனமுருகி பாடும் பட்டும் என் காதில் விழுந்தது. எனக்கு அழுவதா சிரிப்பதா ஒன்றும் புரியவில்லை. விஷ்ணுவிற்கு துளசி பூஜை செய்கிற ஒவ்வொருத்தரும், ஒரு கற்பழிப்பை கொண்டாடுகிறார்கள்? அதுவும், அந்த பெண்ணின் தவறு என்னவென்றால், அவள் விஷ்ணுவின் பக்தையாம் என்று சமஸ்கிரத புராணத்தில் நான் படித்தது ஞாபகம் வந்தது. இதில் உள்ள வேடிக்கை என்னவென்றால் இந்த கற்பழிப்பை எவரும் இன்றுவரை கண்டிக்கவில்லை, ஆனால் ஏதேதோ காரணங்கள் சொல்லி அதை நியாயப்படுத்தி விட்டார்கள் அல்லது மூடி மறைத்து விட்டார்கள். இந்த முள்ளுச்செடி விதைகளை காலம் காலமாக விதைத்துக் கொண்டு அவை வளர்ந்து குத்துகிறது என வானொலி தன் செய்தியில் கூறிக்கொண்டு இருந்தது தான் எனக்கு எரிச்சலை தந்தது. அம்மாவை பார்த்தேன். அவர் மிகவும் பக்தி பரவசத்துடன் துளசி மரத்தை கும்பிட்டுக்கொண்டு இருந்தார். ஒருவேளை உன்கதி தனக்கு வரக்கூடாது என்று வேண்டினாரோ நான் அறியேன்! என் அம்மாவின் பெயர் கனகம்மா. அத்தியடி என்ற சிறு இடத்தில், யாழ் நகரில் எம் வீடு அமைத்திருந்தது. அம்மா சைவ அல்லது இந்து சமயத்தில் மிகவும் ஈடுபாடு கொண்டு இருந்ததுடன், ஒவ்வொரு காலையும் சூரிய நமஸ்காரம் செய்வதுடன், செவ்வாய், வெள்ளியில் துளசி பூசையும் செய்வார், சமயம், கடவுள், சமயக்குருக்களுக்கு என்றும் மரியாதையாக இருப்பார். அத்தியடி பிள்ளையார் கோவில் அர்ச்சகர் சிலவேளை எம் வீட்டு விறாந்தையில் இருந்து தேநீர் அருந்தி கதைத்தது போவதும் உண்டு. அம்மாவுக்கும் எனக்கும் சிலவேளை வாய்த்தர்க்கம் ஏற்படுவதும் உண்டு. அம்மாவின் பக்தியை நான் மதித்தாலும், கண்மூடித்தனமான சில செயல்கள் எனக்கு பிடிப்பது இல்லை. அதில் ஒன்று தான் இந்த துளசி பூசை. ஜலந்தர் என்ற ஒரு அரக்கன் இருந்தானாம். அவன் தேவர்களை வென்று விட்டானாம். அவனது மனைவி பிருந்தா [அல்லது துளசி] ஒரு பத்தினியாம். அவள் பத்தினியாக இருக்கும்வரை அவனை யாராலும் கொல்ல முடியாது என வரம் வாங்கியிருந்தானாம். எனவே அவளது பத்தினித்தனத்தை குழைப்பதற்கு, விஷ்ணு அவளை கற்பழித்தானாம். இப்படி புராணங்கள் கடவுள்களின் கற்பழிப்பை நியாயப்படுத்தும் போது, பெண்கள் எப்படி இந்தியாவில், இலங்கையில் கற்புரிமையை பாதுகாக்கமுடியும்? அதனால் தான் நான் துளசி பூசையை வெறுக்கிறேன். அதனால் அம்மாவுக்கு என் மேல் எப்பவும் சரியான கோபம். அம்மாவின் அர்ப்பணிப்பு மற்றும் பக்தி என்றும் அசையாத ஒன்று. அதை எவராலும் மாற்ற முடியாது. அதில் ஒரு பிரச்சனையும் இல்லை. ஆனால் அங்கு புதைக்கப்பட்டுள்ள கழிவுகளை அறிந்து, விளங்கி அவ்வற்றை விலத்தி புனிதத்தை வலுப்படுத்தத் தெரியாது. சமஸ்கிரத புராணங்களை அப்படியே நம்பிக்கொள்கிறார். அது தான் எனக்கு அம்மாவுக்கும் ஏற்படும் தர்க்கம். நாம் சைவர், சைவ சித்தாந்தம் எமது அடிப்படை கொள்கை, இந்து, இந்து புராணங்கள் [வேதத்தை, வேள்வியை அடிப்படையாக கொண்ட] அல்ல என்பது அம்மாவுக்கு என்றுமே விளங்கவில்லை! காலம் செல்ல, எம்மை சுற்றி வாழ்பவர்களும் அம்மாவை பின்பற்ற தொடங்கிவிட்டார்கள். அது மட்டும் அல்ல, அம்மா அவர்களுக்கு ஒரு வழிகாட்டிபோல், அம்மாவிடம் வந்து தங்கள் பிரச்சனைகள், கவலைகளை சொல்லி ஆலேசனையும் கேட்கத் தொடங்கிவிட்டார்கள். அம்மா தன் மூச்சு நிற்கும் வரை சூரிய நமஸ்காரத்தையோ அல்லது துளசி பூசையையோ விடவில்லை. ஒழுங்காக நல்லூர் கந்தசாமி ஆலய திருவிழா காலத்தில் பிரசங்கம் கேட்கும் வழக்கமும் அம்மாவிடம் இருந்தது. எல்லாத்துக்கும் மேலாக அத்தியடி பிள்ளையார் கோவில் தான் அம்மாவின் முதலிடம். எதை எடுத்தாலும் அத்தியடி பிள்ளையார் உங்களுக்கு அருள் புரிவார், காப்பாற்றுவார் என்றே ஆசீர்வதிப்பார். அவர் எம்முடன் இன்று இல்லை. நாம் பிறந்து வளர்ந்த, அம்மா வாழ்ந்த அந்த சுண்ணாம்புக்கல் வீடும் அங்கு இல்லை. அது இப்ப மாற்றி இன்றைய காலத்துக்கு ஏற்ப அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அக்கா யாழ்ப்பாணத்தை விட்டு வெளியே இருப்பதால், அது தற்காலிகமாக வேறு ஒரு குடும்பம் தங்க கொடுக்கப்பட்டும் இருந்தது. இந்த சூழலில் தான், நான் ஒருமுறை பல ஆண்டுகளுக்குப் பின், பிறந்து வளர்ந்த இடத்தைப் பார்க்க விடுதலையில் யாழ்ப்பாணம் சென்றேன். எனக்கு இப்ப அங்கு இருப்பவர்களை தெரியா. எனவே ஒரு விடுதியில் இரவை கழித்துவிட்டு அதிகாலை அத்தியடி சென்றேன். அத்தியடி புது வீதியில் அமைந்து இருந்த, நாம் பிறந்து வாழ்ந்த அந்த வளவுக்கு முன்னால், வீதியில் கொஞ்ச நேரம் நின்று, இன்று மாற்றி அமைக்கப்பட்டுள்ள, நாம் வாழ்ந்த வீட்டை பார்த்தேன். அது உண்மையில் ஒரு ஆலயமாக எனக்கு தெரிந்தது. அதில் இறைவியாக அம்மாவை கண்டேன்! அப்பொழுது அந்த வீட்டு முற்றத்தில் இருந்து ஒரு பெண்ணின் முனகல் சத்தம் மெலிதாக கேட்டது. நான் உடனடியாக படலையை திறந்து உள்ளே எட்டிப்பார்த்தேன். வலிமை வாய்ந்த முரட்டுக் கரம் ஒன்று அவள் வாயில் துணியைத் திணித்து, அவள் மேல் பாலியல் வன்முறைக்கு தன்னைத் தயார் படுத்துவதை கண்டேன். அம்மா பூசை செய்த அந்த துளசி மரம் அப்படியே அதே இடத்தில் இருந்தது. அந்த பெண் குளித்துவிட்டு, அம்மா போல்தான் அங்கு பூசை செய்துகொண்டு இருந்திருக்கவேண்டும். அவளின் கவனம் பூசையில் இருந்து பொழுது அவன் இந்தக் கொடூரச்செயலை செய்ய உள்ளே வந்திருக்கவேண்டும் என்று எண்ணுகிறேன். அவன் யாரும் அங்கு வருவினம் என்று எதிர்பார்த்து இருக்கமாட்டான். நேரம் இன்னும் காலை ஆறு மணிகூட ஆகவில்லை. என்னைக் கண்டதும் அவன் அவளை விட்டுவிட்டு ஒரே ஒட்டமாக ஓடிவிட்டான். அவள் பயந்து போய் இருந்தாள். அவள் உடைகள் கொஞ்சம் நழுவி இருந்தன. அவள் அவசரம் அவசரமாக தன் உடையை சரிப்படுத்திக் கொண்டு அந்த துளசி மரத்துக்கு முன்னாலேயே அழுதபடி நிலத்தில் இருந்துவிட்டாள். இதற்கிடையில் ஆரவாரம் கேட்டு பக்கத்து வீட்டில் குடியிருக்கும் அயலவரும் ஓடிவந்தனர். ஆனால் அவள் அந்த துளசி மரத்தின் முன்னாலேயே, இப்ப அந்த துளசி மரத்தை இறுக கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டும் அழுதுகொண்டும் இருந்தாள். நானும் அயலவர்களும் ஆறுதல் கூற, கொஞ்சம் தெம்பு பெற்று அவள் என்னை திருப்பி பார்த்தாள். "என்ன தவம் செய்தேனோ...!" என்று அவள் வாய் முணுமுணுத்தப் படி எனக்கும் துளசி மரத்துக்கும் நன்றி கூறினாள். நீங்க 'ஆச்சி அம்மா'வின் மகன் தானே என்று, அங்கு வந்தவர்களில் ஒருவர் என்னைக்கேட்டார். அது அவள் காதிலும் விழுந்து இருக்க வேண்டும். 'உங்க அம்மா செய்த தவம் வீணாக்கப் போகவில்லை., உங்களை அனுப்பி என் மானத்தை காப்பாறியுள்ளது' என்று அவள் இரு கைகூப்பி என்னை வணங்கினாள். 'நம்மால் பாலியல் வன்முறைக்கு முடிவு கட்டமுடிந்தால்; கடந்த காலத்தில் ஏற்பட்ட புண்ணுக்கு மருந்து போட முடிந்தால்; நீதியையும், அமைதியையும் இணைக்க முடிந்தால்; நம்பிக்கையுடன் கூடிய ஒரு எதிர்காலத்தை பெண்கள் அமைத்துக் கொள்ளலாம். ஆனால் இது நடக்குமா? இந்த புராணங்கள் இருக்கும் வரையும்?' என்று என் வாய் முணுமுணுத்தபடி நானும் அந்த துளசி மரத்தை கொஞ்ச நேரம் பார்த்துவிட்டு, என் விடுதிக்கு திரும்பிவிட்டேன். நன்றி [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"பூ பூக்கும் நேரம் இது" "பூ பூக்கும் நேரம் இது பூவையர் வரும் காலம் இது பூரித்த காளையர் வண்டாய் மாறி பூந்தேனை மொய்க்கும் நேரம் இது!" "புன்னகை பூ முகத்தில் தவழ புரியாத மோகத்தில் விழிகள் தேட புதுமை அனுபவம் ஊசல் ஆட புருவம் பேசும் காலம் இது!" "தரிசு நிலத்திலும் பூ பூக்கும் தருணம் வந்தால் காய் காய்க்கும் தலைவி நெஞ்சிலும் இடம் கிடைக்கும் தளிர் விட்டு காதல் மலரும்!" "மல்லிகை வாசம் மனதை கவர மகரத் தோடு அழகைத் தர மஞ்சள் நிலா குளிர் பொழிய மயக்கம் தரும் நேரம் இது!" "காதோரம் கொஞ்சி கண்கள் பேசி காரணம் இன்றி ஊடல் கொண்டு காம பாணம் நெஞ்சைக் துளைக்க காதல் மீண்டும் மலரும் நேரமிது!" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

ஆண்டவனை [சமயத்தை] கொஞ்சம் மறவுங்கள், மனிதனை [மனித பண்புகளை] கொஞ்சம் சிந்தியுங்கள்! / FORGET GOD [RELIGION] FOR THE TIME BEING; AND THINK HUMAN [HUMANITY] FROM TODAY!” பகுதி / Part : 04 டெல்லி, இந்தியாவில் வசிக்கும் கைலாஷ் சத்யார்த்தி [Kailash Satyarthi ] மற்றும் பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்த மலாலா யூசப்சாய் [Malala Yousafzai] ஆகிய இருவருக்கும் 2014 ஆண்டு க்கான அமைதிக்கான நோபல் பரிசு வழங்கப் பட்டது. முன்பு பல தடவை இப் பரிசு பலருக்கு வழங்கப் பட்டு இருந்தாலும், இம் முறை அவைக்கு முற்றிலும் வேறு பட்டது. குழந்தைகளின் உரிமைகளுக்காக பாடுபடும் கைலாஷ் சத்யார்த்தி க்கும் மற்றும் பெண் கல்விக்காக குரல் கொடுக்கும் 17 வயது சிறுமி மலாலா யூசப்சாய் க்கும் கொடுத்தது ஒரு வரலாற்று நிகழ்ச் சியாகும். "என்னுடைய கல்வி உரிமையை நிறுத்த தலிபான்கள் யார்?" என பெண் கல்விக்காக குரல் கொடுத்த மலாலா 2012ம் ஆண்டு, மத அடிப்படை வாதிகலான தலிபான் களால் [Taliban] சமயத்தின் பெயரில், ஆண்டவனின் பெயரில், தலையில் சுடப்பட்டு உயிர் தப்பினவர் என்பது குறிப் பிடத்தக்கது. 60 வயது நிரம்பிய இந்திய சமூக ஆர்வலர், கைலாஷ் சத்யார்த்தி அனைத்துக் குழந்தை களுக்கும் கல்வி உரிமை என்பதை வலியுறுத்தி வருபவர். அதற்க் காக பாடு படுபவர். இந்த நோபல் பரிசு பெற்ற இருவரினதும் குறிக்கோள் கல்வி. 'எண்ணென்ப ஏனை எழுத்தென்ப இவ்விரண்டும் கண்ணென்ப வாழும் உயிர்க்கு.' என வள்ளுவர் போற்றிய எண்ணும் எழுத்தும். 'குஞ்சி அழகும் கொடுந்தானைக் கோட்டழகும் மஞ்சள் அழகும் அழகல்ல - நெஞ்சத்து நல்லம்யாம் என்னும் நடுவு நிலைமையால் கல்வி அழகே அழகு' அந்த அழகை ஒவ்வொருவருக்கும் கொடுத்து அவர்களையும் அவர்கள் சார்ந்த சமுதாயத்தையும், அவர்களின் அறியாமையில் இருந்து நீக்கி விழிப்புணர்வை ஊட்டி, அவர்கள் அனைவரையும் மேம்படுத்துவதே அவர்களின் முதன்மை நோக்கமாக இருந்தது. உதாரணமாக கைலாஷ் மனப் போக்கு சமயம் சார்ந்தது அல்ல, 'நான் மத வாதி அல்ல, கடந்த 40 ஆண்டுகளில், நான் ஆலயமோ அல்லது மசூதியோ போகவில்லை. நான் ஆலயத்தில் வழிபடு வதில்லை, ஏனென்றால் நான் குழந்தைகளை வழி படுகிறேன்- அவர்களுக்கு விடுதலையையும் அவர்களின் குழந்தை பருவத்தையும் கொடுப்பதால்' என்கிறார். [" I have not gone to a temple or mosque in the last 40 years. I don’t worship in temples because I worship children – by giving them freedom and childhood.”]. தலிபான்கள் தங்கள் கடும் கட்டுப்பாட்டைச் செயல்படுத்திக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் தொலைக்காட்சி, இசை நிகழ்ச்சிகள், கல்வி, ஏன் கடைக்குப் போவதில் கூட சமயத்தின் பெயரில் பெண்களுக்குத் தடை விதித்தார்கள். அதை உடைத்து எறிந்தவள் தான் இந்த சிறுமி மலாலா. இருவருமே கடவுளுக்கு எதிரி அல்ல, ஆனால், இருவரும் மனித வர்க்கத்தின் முக்கிய தேவைகளின் மேல் கவனம் செலுத்தினார்கள். அல்லல் படும் உயிர்களுக்கு ஆறுதல் கொடுத்தார்கள். இந்த மனித சேவை அங்கீகாரம் செய்யப் படத்தையே இந்த நோபல் பரிசு எமக்கு எடுத்து காட்டுகிறது. எனவே தான் நாமும் ஆண்டவனை [சமயத்தை] கொஞ்சம் மறவுங்கள், மனிதனை [மனித பண்புகளை] கொஞ்சம் சிந்தியுங்கள் என்கிறோம். இந்த அவர்களின் செய்தி, மனித குலத்தின் நன்மைக்காகவும் செழிப்புக்காகவும், ஒரு அர்த்த முள்ளதாக உலகளாவி பரவட்டும்! பல பல மலாலா, கைலாஷ் தோன்றட்டும்!! திருமூலர் தனது திருமந்திரம் 2104 இல் "ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவனும் நன்றே நினைமின் நமனில்லை நாணாமே" என்கிறார். குதம்பைச் சித்தர் தனது பாடல் 30 இல் "தாவரமில்லை தனக்கொரு வீடில்லை, தேவாரம் ஏதுக்கடி - குதம்பாய் தேவாரம் ஏதுக்கடி?" என்று உரத்த குரலில் கேட் கிறார். இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே, வாழ்வைப் பற்றிய எமது சைவ நோக்கம் உலகளாவியன. "யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளீர்" என புறநானுறு கூறுகின்றது. "ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்" என்று எம்மை அது வழி காட்டுகின்றது. அறம், பொருள், இன்பம், வீடு [வாழ்வில் நிறைவு அடைதல் ] என்ற நான்கு வழி பாதையை திருக்குறள், தேவையற்ற சடங்குகளையும் கண்மூடித்தனமான நம்பிக்கை களையும் தவிர்த்து எடுத்து காட்டுகிறது. வையத்து வாழ்வாங்கு வாழ்வோம் உலகத்து இயற்கையை அறிந்து வெல்வோம், புகழுடன் தோன்றுவோம் என்பதே குறிக்கோள். எல்லோரும் இன்புற்றிருக்க நினைப்பதுவே அன்றி வேறொன்றும் அறியேன் என்று திரும்ப திரும்ப சைவ சமயம் எதிர் ஒலிக்கிறது . பல வகைப்பாடான கடவுள் தன்மையை [இறைமையை] புராண இலக்கி யங்களில் ஒருவர் எதிர்கொள்ள / சந்திக்க நேர்ந்தாலும், தேவாரங்களை மிக நுணுக்கமாக படிக்கும் போது, அவை அதற்கு எதிர் மாறானதே உண்மை என சுட்டிக் காட்டும். எல்லா நாயன்மார்களும் ஒப்புயர்வற்ற கடவுளின் தனித்தன்மை [ஒருமை] ஒன்றையே உறுதியாக்கு கிறார்கள். மாணிக்கவாசகர் தமது திருத்தெள்ளே ணத்தில் "ஒரு நாமம், ஓர் உருவம், ஒன்றும் இல்லாற்கு, ஆயிரம் திருநாமம் பாடி, நாம் தெள்ளேணம் கொட்டாமோ! " என்கிறார். அதாவது ஒரு பெயரும், ஒரு வடிவமும், ஒரு தொழிலும் இல்லாத இறைவனுக்கு, ஆயிரம் திருப் பெயர்களைக் கூறி நாம் ஏன் துதிக்கி றோம்?. என கேள்வி கேட்கிறார். இறைவர் ஒருவர்’ என்பது சைவத்தின் அடிப்படைக் கொள்கை. இக் கொள்கைக்கு மாறான எக்கொள்கையும் சைவத்துக்கும் புறம்பான கொள்கையே ஆகும். சாதிப் பாகுபாட்டைச் சைவம் நெடுகிலும் எதிர்த்தே வந்துள்ளது. தென்ஆப்பிரிக்க இன ஒதுக்கீட்டுக்கொள்கை / இனவெறிக் கொள்கை போல பிராமணர்களால் சாதிக்கொள்கை யும் தீண்டாமையும் எமது பண்பாட்டை சீரழிக்க புகுத்தப்பட்டது. "சாத்திரம் பல பேசும் சழக்கர்காள் கோத்திரமும் குலமும் கொண்டு என்செய்வீர் " என்று திருநாவுக்கரசர் கேட் கிறார். மேலும் அவர், "கங்கை ஆடிலன் காவிரியாடிலன், கொங்கு தன்குமரித் துறையாடிலன் துங்கு மாகடலோத நீர் ஆடிலன் எங்கும் ஈசன் எனதாவர்க்கில்லையே" என்று முழக்கம் இடுகிறார். இப்படியே சுப்ரமணிய பாரதியும் வள்ளுவர் இராமலிங்க சுவாமியும் உறுதிப் படுத்து கிறார்கள். ஆமாம் நாம் எல்லோரும் ஒன்று சேர்ந்து இந்த கண் மூடித்தனமாக மூட நம்பிக்கைகளை அகற்ற வேண்டும். அப்படி அகற்றி, அங்கு மனிதத் தன்மை தழைத்தோங்க வழிசமைக்க வேண்டும். வேறு பட்ட மக்களிடையில் ஒற்றுமையை உண்டாக்கி நல்ல மனிதர்களை வளர்த் தெடுக்க வேண்டும் . ஒரு குழந்தையின் காலில் இருக்கும் ஒரு சோடி சப்பாத்து போன்றது சமயம். -முதலில், அது புதுசாக இருக்கும் பொழுது, குழந்தை உலகத்தை சுற்றி பார்க்க, உறுதுணையாக இருந்தது. ஆனால், சற்று கால த்திற்கு பிறகு, அந்த சப்பாத்தை விட, அவர்களின் கால்கள் கூட வளர, அவர்கள் புது சப்பாத்து மாற்ற வேண்டியுள்ளது -நல்ல சப்பாத்தாக, பெரிய சப்பாத்தாக. குழந்தைகள் மெல்ல மெல்ல முதிர, அந்த மாற்றிய சப்பாத்துக்களும் இறுக்க மாகின்றன, தேய்ந்து போகின்றன. மீண்டும் கூட வளர, மீண்டும் மாற்றப் படுகிறது. ஆனால், பலர் சமயத்தை அப்படியே வைத்திருப் பதற்க் காக தங்களை கட்டுப்படுத்தி ஒரு வரம்பு போட்டு விடுகிறார்கள் .... அதனால், காலத்திற்கு ஒவ்வாத பழைய முறையையே அப்படியே கடைப் பிடிக்கிறார்கள். ஆகவே சமயத்தின் நிழலால் கவ்வப்ப படாமல், வாழ்க்கையின் அழகை என்று மனிதன் உணர்கிறானோ அன்று தான் மனிதனின் பெரு வெற்றியாகும்! நான் மனிதனாக இருக்கவே கடவுள் எதிர்ப் பார்ப்பதாக நான் உணர்கிறேன். நான் வேறாக இருக்க வேண்டும் என்று கட் டாயம் கடவுள் விரும்பி இருக்க மாட்டார். ஏன் என்றால் நான் இப்படி இருக்கவே அவர் விரும்புவார் என்பதில் எனக்கு ஐயமில்லை. நான் கண்களை மூடி , என்னை புனிதனாக அல்லது தூயவனாக மாற்று என கடவுளை நான் பிரார்த்திக்க வேண்டும் என அந்த கடவுள் கட் டாயம் விரும்ப மாடடார். ஏனென்றால், அவர் தான் என்னை இப்படி மனிதனாக படைத்தவர். கடவுளுக்கு நான் மனிதன் என்பது முன்பே கட் டாயம் தெரியும்... ஆகவே நான் தான், எனது முதல் உலகம் மானிடம் [humanity], இரண்டாவது உலகம் மனிதநேயம் [humanism]. மூன்றாவது உலகம் வெறுமனே ஒரு மனிதர் [human] என்பதை அறிய வேண்டும். நான் மனிதனாக இருப்பதையிட்டு பெருமைப் படுகிறேன். நாங்கள் வேறு யாருமில்லை, மனிதர்களே. ஏன் நீங்கள் இப்ப ஒரு கிறிஸ்த வராகவோ அல்லது ஒரு இஸ்லாமியராகவோ அல்லது ஒரு இந்துவாகவோ அல்லது ஏதாவது ஒரு மதத்தினராகவோ இருக்கிறீர்கள் என்பதை ஒரு கணம் சிந்தித்து பார்த்தீர்களா? உங்கள் மூதாதையர் அப்படி இருந்ததால் இப்ப நீங்களும் பெரும்பாலும் அதே சமயத்தில் இருக்கிறீர்கள். நீங்கள் மாறி வேறு சமயத்தை கடைப் பிடிக்கும் ஒரு குடும்பத்தில் பிறந்து இருந்தால் .... இப்ப அந்த சமயத்தின் நம்பிக்கையாளராக இருந்திருப்பீர். அந்த சமயத்தை நம்புவது மட்டும் அல்ல, அதுவே, அது ஒன்று மட்டுமே உண்மையான சமயம் எனவும் நம்புவீர்கள். நாங்கள் கூட சிந்திக் கிறோம் , ஆனால் கொஞ்சமாகவே உணரு கிறோம்... .எம்மிடம் இயந்திர அமைப்பை விட மானிடம் வேண்டும்.... அப்படியே கெட்டித்த தனத்தை விட, எங்களுக்கு இரக்கமும் சாந்தமும் வேண்டும்.... இவைகள் எதுவும் இல்லா வாழ்க்கை, கட் டாயம் வன்முறையாகவே இருக்கும். நீங்கள் இயந்திரம் அல்ல, நீங்கள் மந்தைகளும் அல்ல... உங்கள் இதயத்தில் மனித குலத்தின் மேல் அன்பு இருக்கிறது. இந்த உலகம் எல்லா வசதிகளும் படைத்தது, அங்கு எல்லோருக்கும் இடமுண்டு.... நாம் எல்லோரும் ஒவ்வொருவரினதும் மகிழ்ச்சியில் வாழவேண்டும், அவர்களின் துயரத்தில் அல்ல.... நாங்கள் ஒருவரை ஒருவர் பகைத்தும் தூற்றியும் வாழ்த் தேவையில்லை... நாம் ஒருவரை ஒருவர் உதவ வேண்டும் , மனித வர்க்கம் அப்படித் தான் இருக்க வேண்டும்... மனிதனாகிய உங்களுக்கு சக்தி உண்டு.. இயந்திரத்தை உருவாக்க... மகிழ்ச்சியை உருவாக்க... மனிதனாகிய உங்களுக்கு வாழ்க்கையை சுதந்திரமாக இனிமையாக மாற்றி அதை ஒரு அற்புதமான பயணமாக மாற்ற சக்தி உண்டு. அதை உணருங்கள்! ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் சமூக கடமைகள் உண்டு. அவை முறையாக செய்யப் பட வேண்டும். தமிழ் பண்பாடும் இதை அறிவுறுத்து கிறது. பண்டைய தமிழ் சங்க பாடல்கள் இதை வலியுறுத்து கின்றன. ஒவ்வொரு தனிப் பட்டுவரும் சுய சிந்தனையாளராக மாற வேண்டும். இதற்கு முதற்கண், இன்றில் இருந்து, நாம், எம்மை சுயமாக சிந்திக்க விடாமல் மழுப்பும் ஆண்டவனை [சமயத்தை] கொஞ்சம் மறக்க வேண்டும் , மனிதனை [மனித பண்புகளை] கொஞ்சம் சிந்திக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு தமிழனும் அவன் எங்கு இருந்தாலும் படிப்பிற்கு முதல் இடம் கொடுக்கிறான். இதனால் தமிழன் பல மருத்துவர்களையும் பொறியியலாளர்களையும் தனது சமுதாயத்தில் உண்டாக்கிறான். ஆனால் ஒரு தெளிந்த இரு கவர்ப்பிரிவு முறையை [dichotomy] உள்ளத்தில் கொண்டுள்ளார்கள். இவர்கள் விஞ்ஞானத்தை படிக்கிறார்கள் அனால் அதில் அறிவியல் மனநிலை [scientific temper] இல்லாமல். உதாரணமாக, வானியலைப் பற்றி படிப்பிக்கும் ஆசிரியர் அதை வகுப்பு அறையோட முழுக்கு போட்டு விட்டு , சூரிய சந்திர கிரகணத்தின் போது குளத்தில் புனித நீராடுகிறார். இப்படியான சந்தேகத்திற்குரிய இரட் டை வாழ்க்கை தவிர்க்கப் படவேண்டும். நாமும் வாழ வேண்டும் மற்றவர்களையும் வாழ வைக்க வேண்டும் . தெளிவில்லாத வைதீக கோட் பாட்டின் மேல் நாம் வைக்கும் நம்பிக்கை, எம்மை புதுமையாக, சமூகத்தின் மேம்பாட்டிற்க் காக சுயமாக சிந்திக்க விடாது. பொதுவாக சமய தலைவர்கள், அவர்களை பின் பற்றுபவர்களை சிந்திக்க விடமாட் டார்கள். அங்கு நீங்கள் சுயமாக சிந்திக்கும் உரிமை கிடையாது. நீங்கள் உங்கள் பாட்டில் புரிந்து, ஒரு பிரச் சனையை தீர்க்கவும் முடியும் என்றால், ஏன் கடவுளிடமோ அல்லது கடவுளின் தூதுவர் என கருதப் படும் சாமி மாரிடமோ போக வேண்டும்? தயவு செய்து கொஞ்சம் சிந்தியுங்கள். நீங்கள் உங்களையும் ஏமாற்ற வேண்டாம், மற்றவர்களையும் ஏமாற்ற வேண்டாம்! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] முடிவுற்றது For the year 2014, Nobel Prize for Peace has been announced to two persons viz. Malala Yousafzai (Pakistan) and Kailash Satyarthi (India). Though Nobel Prize for Peace has been awarded for many persons/institutions during the past, the prize for the year 2014 has become more significant in respect of the cause for which the awardees, strived for. Malala Yousafzai, 17 year old girl has been awarded for her commitment and contribution in the field of child rights. She was shot by the religious fundamentalists two years ago for advocating the right of girls to education. Kailash Satyarthi, a 60 year old electrical engineer was recognized for the award for his life’s mission to remove various factors including poverty, which militate against children’s education.For both the awardees, the focus of their cause is ‘Education’ which is the eye opener for the individual enlightenment, economic prosperity and ultimately the progress of human civilization. Kailash Satyarthi’s mindset is not religious and he said :“I am not a religious person. I have not gone to a temple or mosque in the last 40 years. I don’t worship in temples because I worship children – by giving them freedom and childhood.” Both Kailash and Malala are not against god but they focussed themselves on human cause .It must be expressed in service to suffering humanity. That is the message underlying in the recognition of Malala and Kailash Satyarthi for the award of Nobel Peace Prize 2014. ‘Forget God ; Think of Human’. Let the message be meaningfully spread for the betterment and prosperity of humanity! Thirumular has stated unequivocally in his Thirumanthiram 2104"one caste and one God only"as "ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவனும் நன்றே நினைமின் நமனில்லை நாணாமே" and Kudambai Siddhar[குதம்பைச் சித்தர்] in Verse-30,asking a question:"For those who don’t have a sloping roof or a house of their own Where is the need for Thevaram?"["தாவரமில்லை தனக்கொரு வீடில்லை,தேவாரம் ஏதுக்கடி - குதம்பாய் தேவாரம் ஏதுக்கடி?"].Our Tamil Saiva view of life is universal 2000 years ago.our Sangam Tamil classic : Puranaanooru, proclaimed to the whole wide world :'Every country is my own and all the people are my kinsmen.'["யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளீர்"] " & also it is guided by the universal concepts "All humanity is one family, and God is but one!" ["ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்"]“.Our Thirukkural [திருக்குறள்] leading to a Saiva religious way of life without recourse to meaningless rituals and foolish blind faith." Living well the earthly life is the aim["வையத்து வாழ்வாங்கு"] And Saivism has echoed and re-echoed the sentiments of well-being of all "Let there be prosperity for all! ["எல்லோரும் இன்புற்றிருக்க நினைப்ப துவே"]. All the Tamil saints were stressing the oneness of the Supreme in no uncertain terms. Manikkavachakar's pleads in his Thiruthellenam (திருத்தெள்ளேணம்), "For One who does not have any name or any form, why not we give thousand different names and hail His greatness"?(ஒரு நாமம், ஓர் உருவம், ஒன்றும் இல்லாற்கு, ஆயிரம் திருநாமம் பாடி, நாம் தெள்ளேணம் கொட்டாமோ!).Our Saints Appar and Sambanthar fought against the imposition of Sanskrit and the caste system. Saints Appar Said:Why the meaningless chatter about the scriptures? What do you really gain by the meaningless castes and lineages?["சாத்திரம் பல பேசும் சழக்கர்காள்! கோத்திர(ம்) மும் குலமும் கொண்டு என் செய்வீர்? "] and asked further:Why bathe in Ganges’ stream, or Kaviri? Why go to Comori in Kongu’s land?["கங்கை யாடிலென் காவிரி யாடிலென் கொங்கு தண்கும ரித்துறை யாடிலென்;ஒங்கு மாகட லோதநீ ராடிலென்;எங்கு மீச னெனாதவர்க் கில்லையே"].Even Subramania Bharati wrote in his last years that the smritis and the epics are but ‘figments of imagination meant to impart morals.Vallalar Ramalinga Swamigal’s poems too clearly said that: ‘Let blind custom be buried in the earth’ Yes,We all should joint together to eradicate the religious superstition and allow humanism to flourish in this world.We must create unity among people by inculcating good qualities and thereby creating good human beings. Individual discipline must be developed in everyone. Religion is like a pair of shoes on a child – at first, they are new, give foundation to the child’s steps, helps them explore the world. But after a while, they outgrow the shoes and get new ones – better ones, bigger ones. The “child” species we were is slowly growing into an adult, and those shoes are starting to become too tight and worn out for many .You outgrow and move on. But many choose to keep religion and limit themselves… keeping their old ways.The day people begin to realise the true beauty of life without the shadow cast upon it by religion will be a huge victory for the human species. I feel like, God expects me to be human. I feel like, God doesn't look at me and wish that I were something else, because He likes me just this way. I feel like, God doesn't want me to close my eyes and pray for Him to make me holy or for Him to make me pure; because He made me human. I feel like, God already knows I'm human...it is I who needs to learn that.My first world is humanity. My second world is humanism. And, I live in the third world being merely a human. I’m proud to be human. We're nothing but human.Consider why you are the religion that you are. You are the religion you are for the most part because of your ancestry. Had you been born to another family of another religion…. you would believe that religion. Not only would you believe it, you would believe it to be the one, the only true religion.We think too much and feel too little...More than machinery we need humanity...More than cleverness, we need kindness and gentleness ...Without these qualities, life will be violent and all will be lost.You are not machines.You are not cattle...You have the love of humanity in your hearts.In this world there is room for everyone and the earth is rich and can provide for everyone...We all want to live by each other’s happiness, not by each other's misery...We don’t want to hate and despise one another.We all want to help one another, human beings are like that...You the people have the power.. the power to create machines.. the power to create happiness...You the people have the power to make life free and beautiful..To make this life a wonderful adventure... Every person has got social duties to perform.They have to be performed properly. Tamil culture advocates that every person must possess concern for the society. “All places are our native; all people are our kin.” The ancient Tamil Sangam literature preached this. Every person has to become a self-thinker.For that,We all “Forget god for the time being; and Think of Human” from today!Besides,studying science,people must develop scientific temper.A teacher who is teaching astronomy in class room is taking divine bath during the period of solar, lunar eclipse by believing that the raghu snake is swallowing either moon or sun. This sort of dubious life is to be avoided!!.We have to live. We have to allow others to live also. Belief in an obscure and orthodox system never allows one to think innovatively for the betterment of the society.it must be free of the restrictions of thought and act.Religious leaders do not allow their followers to think. There is no freedom of thought. When you are capable of understanding and solving your problems, why do you go to gods and god men asking for a solution? [Kandiah Thillaivinayagalingam, Athiady, Jaffna] Ended.

"தமிழரின் உணவு பழக்கங்கள்" / "FOOD HABITS OF TAMILS" PART / பகுதி: 29 "இடைக்கால தமிழரின் உணவு பழக்கங்கள்" / "Food Habits Of Medieval period Tamils" சங்க காலம் (Sangam period) என்பது பண்டைய தென்னிந்திய வரலாற்றில் நிலவிய தமிழகம் தொடர்பான ஒரு காலப்பகுதியாகும். இக்காலப்பகுதி கிமு ஏழாம் நூற்றாண்டில் இருந்து கி பி மூன்றாம் நூற்றாண்டு வரை நீடித்திருந்தது என வரலாற்று ஆசிரியர்கள் கூறுகிறார்கள். அவ்வாறு அது முடிவுறும் இறுதி காலத்தை, பிந்தைய சங்க காலமாக அடையாளப் படுத்தப்பட்டது. கி.பி.250 அளவில் வேங்கடத்திலிருந்து வந்த களப்பிரர் சிறிது சிறிதாகச் சேர, சோழ, பாண்டிய நாடுகளைக் கைப்பற்றி ஆளத் தொடங்கினர். சேர நாடு, சோழ நாடு, பாண்டிய நாடு என்னும் மூன்று தரைப் பகுதிகளையும் கைப்பற்றி ஆண்ட காரணத்தால் களப்பிரர் தங்களை முத்தரையர் என அழைத்தும் கொண்டனர். பொதுவாக களப்பிரர்கள் கருநாடகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றும், அங்கிருந்து படை யெடுத்து வந்து தமிழகத்தைக் கைப்பற்றி ஆண்டனர் என்றும் வரலாற்றாசிரியர்கள் பலர் கருதுகின்றனர். இருப்பினும் இவர்களின் தோற்றம், இவர்கள் யார் என்பது பற்றி தெளிவான தகவல்கள் இன்னும் இல்லை. எனினும் இவர்கள் காலத்தில் சமண சமயம், பெளத்த சமயம் தமிழகத்தில் சிறப்புற்று இருந்தது. இவர்கள் பாளி மொழியை ஆதரித்தாகவே தெரிகின்றது. எனினும், தமிழ் மொழியும் இலக்கியமும் வளர்ந்தது. எம் மதமும் சம்மதம் என்ற தமிழர்களின் உன்னதமான மனப்பான்மை இப்படியான மாற்று கொள்கைகளுக்கும் பிற மதத்திற்கும் இடம் கொடுத்தன. மேலும் அண்மைக்கால ஆய்வுக் கருத்துக்களின் படியும் இவர்கள் கன்னட நாட்டைச் சேர்ந்தவர்கள் என்ற கருத்து ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கதாக உள்ளது. களப்பிரருடைய ஆட்சி தமிழக அரசியலில் ஒரு பெரும் மாறுதலை ஏற்படுத்தியதுடன் சமயம், சமுதாயம் பண்பாட்டுத் துறைகளில் சில புரட்சிகரமான மாறுதல்களையும் தோற்று வித்தது. உதாரணமாக, நல்ல நடத்தைக் குரியவை பற்றியும், உலகத்தில் கூடாதவை என்னென்ன என்பது பற்றியும் மற்றும் நீதிகளைப் பற்றியும் உரைக்கும் நூல்களான இன்ன நாற்பது, இனியவை நாற்பது, நாலடியார் போன்றவை தோன்றின. களப்பிரர்கள் கி பி ஆறாம் ஆண்டு வரை, முன்னூறு ஆண்டுகாலம் தமிழகத்தை ஆண்டார்கள். என்றாலும் இவர்களைப் பற்றி அவ்வளவு பெரிதாக அறிய முடிய வில்லை. இதனால் தான் இதை இருண்ட காலம் என பொதுவாக அழைக்கப் படுகிறது. தமது இறுதி காலத்தில் களப்பிரர்கள் சைவ சமயத்தை ஏற்றுக் கொண்டனர். எப்படியாயினும் இவர்கள் கொடுங்கன் பாண்டியனாலும் சிம்ஹவிஷ்ணு பல்லவனாலும் தோற்கடிக்கப்பட்டு இவர்களின் ஆட்சி நிறைவுக்கு வந்தது. இவர்களின் இறுதி காலத்தில் பக்தி இயக்கம் தளைத்தோங்க தொடங்கியது. இந்த பக்தி இயக்கம் சைவம், வைணவம் என்னும் இரு கிளைகளாக ஓங்கியது. காலப் போக்கில் உணவைப் பற்றிய சில சுவாரஸ்யமான கருத்துக்கள் தமிழகத்தில் தோன்றின. தமிழ் நாட்டிலோ அல்லது சங்க காலத்திலோ இல்லாத மரக்கறி உணவுக் கொள்கை அல்லது புலால் உண்ணாமை, சமணம், பெளத்தம் போன்றவற்றின் செல்வாக்கால் அங்கு வெளிப்பட தொடங்கின. இது தமிழர்களின் உணவு பழக்கங்களில் மிகப் பெரிய மாற்றமாக அமைந்தது. மேலும் சுவைகளை ஆறு வகையாக, துவர்ப்பு, இனிப்பு, புளிப்பு, கார்ப்பு, கசப்பு, மற்றும் உவர்ப்பு என்ற அறு சுவையாக பிரித்தனர். அத்துடன் எல்லா உணவுகளையும் இரண்டு பரந்த பிரிவுகளில், சூடு, குளிர் சாப்பாடுகளாக வகுத்தார்கள். இன்றும் தமிழர் உணவுகள் இவைகளின் அடிப்படையிலேயே இருக்கின்றன. ஆயுர்வேதம், சித்த மருத்துவம் போன்றவை உடலின் ஆறு முக்கிய தாதுக்களுடன் [இரத்தம், தசை, கொழுப்பு, எலும்பு, நரம்பு, உமிழ்நீர்] இச்சுவைகளைச் சம்பந்தபடுத்தி, உடல் வளர்ச்சியில் இச்சுவைகளின் பங்குகளை விளக்குகின்றது. அது மட்டு அல்ல களப்பிரர்கள் கால தமிழ் இலக்கியமான நாலடியார்: "அறுசுவை யுண்டி அமர்ந்தில்லாள் ஊட்ட, மறுசிகை நீக்கியுண் டாரும் - வறிஞராய்ச், சென்றிரப்பர் ஓரிடத்துக் கூழ்எனின் செல்வம்ஒன், றுண்டாக வைக்கற்பாற் றன்று." என்ற பாடலில் அறுசுவையை குறிப்பிடுகிறது. அதாவது, அறுசுவைகளான கசப்பு, உவர்ப்பு, இனிப்பு, துவர்ப்பு, புளிப்பு, கார்ப்பு என்பவற்றைக் கொண்டு சமைக்கப்பட்ட உணவினை அன்புடன் மனைவி வழங்க, ஒரு உருண்டை (கவளம்) உணவு போதும் என்று, மற்றவற்றை நீக்கியுண்ட செல்வர்களும் வறியவராகி, வேறோர் இடம் போய், எளிய கூழ் உணவை இரந்து உண்பர். ஆதலால் செல்வம் நிலையானது என்று கருதத் தக்கதன்று என்கிறது. மேலும் அங்கு கிராமப்புறங்களில் தினை முக்கிய உணவாக இருந்தன. அது அண்மைய காலம் வரை தொடர்ந்தது என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது. உண்மையில் இப்பவும் தொலை தூர அல்லது பழைமையான தமிழ் நாட்டு கிராமங்களில் திணை அவர்களின் பிரதான உணவாக இருப்பதுடன், அங்கு எப்போதாவது சில வேளையே சோறு உண்ணப்படுகிறது. அதிகமாக கொண்டாட்ட நாட்களிலேயே இந்த நெல்லுச் சோறு உண்ணப்படுகிறது. எப்படியாயினும் நாளடைவில் உணவு பழக்கங்கள் மாற்றம் அடைந்து திணை இப்ப மெல்ல மெல்ல கிராமப் புறங்களில் இருந்தும் மறைய தொடங்கு கின்றன. முருகனுக்கு தேனும், தினை மாவும் உகந்த பிரசாதம் என்பார்கள். அதனால் அவனுக்கு கொடுக்கும் வழிபாடு "தேனும் தினை மாவும்" என்ற அடிகளுடன் ஆரம்பிக்கின்றன. இது எமது மூதாதையர்கள் திணைக்கு கொடுத்த முக்கியத்தை கொடுக்கிறது. பண்டைய தமிழர்களின் பிரதான உணவாக திணை கஞ்சி இருந்தது. இதை களி, கூழ் என அழைத்தார்கள். இது சங்க காலத்திலும் கூட உட்கொள்ளப்பட்டது. நன்றி [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி : 30 தொடரும் "FOOD HABITS OF TAMILS" PART: 29 "Food Habits Of Medieval period Tamils" The Sangam Age came to an end during the middle of the Third century A.D. The closing years of the Sangam Age was called the post-Sangam period. Then the Kalabhras captured the Tamil country from the Chera, Chola and Pandyan rulers and These Kalabhras had occupied the Tamil country from the middle of the Third century A.D. to the end of the Sixth century A.D. The North Indian religions, namely Buddhism and Jainism began to spread in the Tamil region. The traditional religious beliefs of the Tamil people gave way to the new religious ideas. The impulse of these works was oriented towards reforming the society. For example, morality in political and social life had been strictly insisted in the poems of InnaNarpathu, Iniyavai Narpathu and Naladiyar [இன்ன நாற்பது,இனியவை நாற்பது,நாலடியார்]. We have very few sources to study the history of the Kalabhras. This is one of the reasons to call this period as Dark Age. By the end of the Sixth century A.D. the Pandyan ruler Kadungon had liberated the southern part of the Tamil country from the Kalabhras. By the same period, the Pallava king, Simhavishnu had captured Tondaimandalam and Cholamandalam from the Kalabhras. Thus, the Kalabhra rule in Tamil country came to an end. During the end of the Kalabhra rule, the Bakthi-cult [devotional cults] flourished in the Tamil country through which both Saivism and Vaishnavism began to flourish there. Over the years, certain interesting concepts in food appeared. A tradition of vegetarianism, which was largely absent from ancient Tamil Nadu or among the sangam tamils began to emerge, mainly as a result of the popularity of Buddhism and Jainism. Taste was classified into six groups, and all food commodities were divided into two broad categories, hot and cold. The whole of Tamil cuisine is still largely based on this classification which also influenced indigenous medicinal practices: Even a Tamil poetic work, Naladiyar of the Kalabhra age, speaks about six tastes [அறுசுவை]. It says,"While the wife feeds the husband, with love and desire, the different types of foods prepared with six tastes; Being rich and pompous, He takes only one handful leaving the rest untouched, from the varieties of food prepared, the remaining food is wasted". Further, Millets formed a major part of the food in rural areas, consumed until recently. In fact, in remote villages of Tamil Nadu, food items made of millets were staple food and rice was consumed occasionally. They had nelluchoru (food made of rice) once in a while during festival periods. However, Over a period of time, the eating habits drastically changed and millets started disappearing from the plates in rural areas too. The prayer offered to Lord Muruga in Tamil starts with the words "Thaenum Thinai Maavum" (I offer honey with Thinai flour ie. Foxtail millet) shows how millets were valued by our ancestors. The gruel made of Thinai was the staple food of ancient Tamils and is called "kali and koozh".It was consumed even during the Sangam era. Thanks [Kandiah Thillaivinayagalingam, Athiady, Jaffna] PART : 30 WILL FOLLOW

"தமிழரின் தோற்றுவாய்? [எங்கிருந்து தமிழர்?]" / பகுதி : 17 சைவ சித்தாந்தம் தான் தமிழர்களுடைய மதமும் தத்துவமும் ஆகும். டாக்டர் போப் "சரித்திரத்திற்கு முற்பட்ட மதமாக, சைவம் தென் இந்தியாவில் வளர்ச்சி பெற்று, தமிழ் மக்களின் மனதை கவர்ந்த ஒன்றாக இருந்தது என்று கூறியுள்ளார். ஏறக்குறைய கி.மு.3000 ஆண்டு தொடங்கி கி.மு.1500 வரை, இன்று ஈராக் எனப்படும் நாட்டுப் பகுதியில் சுமேரு மொழி பேசிய மக்கள் வாழ்ந்தனர். கடந்த 150 ஆண்டுகளாக பற்பல ஆகழ்வாய்வுகள் செய்து, அறிஞர்கள் பலர் அந்த சுமேரு மக்களின் இலக்கியங்களை வெளிக் கொணர்ந்து, வாசித்து பொருளும் கண்டு, அச்சிட்டு வெளியிட்டுள்ளனர். அவற்றில் ஒன்றே "ஏண் உடு அன்னா [Enheduanna] எனப்படும் ஓர் அம்மையார் எழுதிய பாடலாகும். கொற்றவையே இங்கு 'ஈனன்னா' [Inanna] எனப்படுகின்றார் என முனைவர் கி.லோகநாதன், அறிவியல் பல்கலைக்கழகம், பினாங்கு பல சான்றுகளுடன் கூறுகிறார். கொற்றவை ஒரு சுயாதீனமான தெய்வம் என்றும், பின்னர் சிவாவுடன் இணைத்து, விவாகம் செய்யப்பட்டார் என்றும் கற்றறிவாளர்கள் கூறுவார்கள். பிராமண வேதத்தில் எங்கும் சிறந்த பெரிய பெண் தெய்வம் என்று ஒன்றையும் அல்லது அப்படியான ஒரு பொதுக் கருத்தையும் காணவில்லை. ஆனால் இந்து சம வெளி நாகரிகத்திலும் மற்றும் பின்னைய இந்து சமயத்திலும் அவ்வாறான நிலைப்பாடு உண்டு. அஸ்கோ பர்போலா [Asco Parpola] என்ற அறிஞர் தமது புத்தகத்தில் துர்காவிற்கும் ஈனன்னாவிற்கும் தொடர்பு இருப்பதை எடுத்து காட்டியுள்ளார். மிக அற்புதமான தெய்வீகப் பாடலாகிய 'ஏண் உடு அன்னா' எனும் அம்மையாரின் 'ஈனன்னை சீர்பியம்' என்ற பாடலை தமிழ் படுத்தி, சில குறிப்புக்களையும் தந்து, அறிவிற்கு ஓர் விருந்தாகப் படைக்கிறார் முனைவர் கி.லோகநாதன். இந்த அம்மையார் ஏறக்குறைய கி.மு. 2200வாக்கில் சார்கோன் (Sargon) எனும் பேரசனின் புதல்வியாக விளங்கியவர். மேற் கூறிய 'ஈனன்னா' பாடலின் மூலத்தை களிமண் பலகையில் இருந்து வாசித்து, மொழி பெயர்த்தவர்கள் வில்லியம் W.ஹல்லோ [William W.Hallo] மற்றும் J.J.A. வான் டிஜிக் [J.J.A. Van Dijk] ஆகும். 'The Exaltation of Inanna' என்பதே இங்கு சுமேருத்தமிழில் 'ஈனன்னை சீர்பியம்' எனப்படுகின்றது. இது 18 பாடல்களை கொண்டது. பிற்காலத்தில் சைவசித்தாந்தமாக வளர்ந்துள்ள சைவத்தின், நல்லவோர் வளர்ந்த நிலையை இப் பாடல்கள் காட்டுகின்றது. இதின் முதல் பாட்டை மட்டும் [முதல் 8 வரிகளை மட்டும்] கீழே தருகிறேன். "சர்வ சக்திகளின் அன்னை, தெள்ளிய ஒளி வடிவினள் மிகப் பிரகாச ஒளியையே ஆடையாக தரித்துள்ள அழகிய மாது; விண்ணிலும் புவியிலும் இருக்கும் அனைத்தாலும் விரும்பப்படுகின்றவள். ஆண் எனப்படும் மகாதேவனின் நங்கை; சிகையில் [தலைமுடியில்] பெரும் பெரும் அணிகளை சூட்டியவள். மெய்யான அழகோடு விளங்குபவள்; உயர்ந்த பதவிக்கு தகுந்தவள். ஏழுவகை மெய்களை கைகளில் (வளையல்களாக) அணிபவள்; [மெய் - சக்தி] என் அன்னையே, பெரும் பெரும் மெய்களை சிரசில் கட்டுபவள் நீயே தான் அனைத்து மெய்களையும் எடுத்து உடம்பில் அணிகளாய் அணிகின்றாய்: மெய்களை திரட்டி மெய்யான உன் கவசமாக நெஞ்சில் தைத்துக் கொள்கின்றாய்" Lady of all divine powers! Lady of the resplendent light! Righteous Lady adorned in heavenly radiance! Beloved Lady of An and Uraš! Hierodule of An, sun-adorned and bejeweled! Heaven’s Mistress with the holy diadem, Who loves the beautiful headdress befitting the office of her own high priestess! Powerful Mistress, seizer of the seven divine powers! My Heavenly Lady, guardian of the seven divine powers! You have seized the seven divine powers! You hold the divine powers in your hand! You have gathered together the seven divine powers! You have clasped the divine powers to your breast! [The Exaltation of Inana (English and Sumerian translation) by The University of Oxford Library. Also loose translation / interpretation by Michael R. Burch] மேலே கூறிய பாடலின் முதல் வரியே இன்றளவு சைவத்தின் ஓர் கூறாக இருக்கும் மெய் ஞானத்தை விளம்புகின்றது. இதன் முதல் இரண்டு வரிகளைப் பாருங்கள். 1. nin-me-sar-ra u-dalla-e-a Lady of all the me's resplendent light நின் மெய் சர்வ உள் தெள்ளிய (சர்வ மெய்களின் அன்னை, தெள்ளிய ஒளி வடிவினள்; Nin நின்: உயர்ந்து நிற்றல். உயரிய நீண்ட நெடிய அம்மை என்று பொருள் படும், சங்க இலக்கியங்களில் இதுவே அடையாகி நல் என்றாகி உள்ளது போலும், காண்க நல்-கீரன், நல்- செல்லை என்றவாறு. சர்ர [sar-ra] > சர்வ: சர்வம், இது வடமொழியில் வழக்கொழியாது இன்றளவு இருக்கின்றது . மெய்: சக்தி.u> ஊ, உள். ஒள் , ஒளி; dall-e-a > தெள்ளிய: சுத்தமான, அழுக்கற்ற தூய) 2. mi-zi me-lam gur-ru ki-aga-an-uras-a Righteous woman clothed in radiance, beloved of heaven and earth மை-சீ மேலம் கூறு காங்க வான் ஊரஸ்ய (மிகப் பிரகாச ஒளியையே ஆடையாக தரித்துள்ள அழகிய மாது; விண்ணிலும் புவியிலும் இருக்கும் அனைத்தாலும் விரும்பப் படுகின்றவள். mi> மை: உயர்ந்த பெண்மகள்' zi> சீ : திரு நிறைந்த. சீ> சீர்>ஸ்ரி > திரு. me-lam: மெருகு> மேரம்> மேலம்: பிரகாசமான, மெருகுடைய. gur-ru> கூறு, கூறை: கூறு செய்யப் பட்டு உடுக்கப் படும் ஆடை; ki-aga> காங்க> காமம்; an> வான்; uras-a> ஊரத்திய: இங்கு " as>அத்து" சாரியை ஆகும். வடமொழியில் இதுவே ‘அஸ்ய' என்று மிக விரிவாக வழங்கி வருகின்றது.) இதன் கருத்து என்ன? அன்னையாகிய நின்னா, சர்வ மெய்களின் தலைவி என்பதோடு தெள்ளிய ஒளியானவள் என்றும், சீர் மிகு பெண் (மை) என்பதோடு தூய வெள்ளொளியையே அணிந்திருப்பவள் (கூறு) என்றும், உலகில் (ஊர்) விண்ணில் உள்ள அனைவராலும் விரும்பப்படுகின்றவள் (காங்க> காம) என்றும் பொருள் படும். சர்வ மெய்களின் நின்னா’ என்பதை இன்று ‘தத்துவநாயகி” என்போம். ‘தெள்ளிய ஒளி’ என்பதை ‘பரஞ்சுடர்’ என்றும் ‘பராபரை”என்றெல்லாம் கூறுவோம்' சீர் மிகு மங்கையாகிய இவள் தூய வெள்ளொளியையே ஆடையாக அணிகின்றாள் என்னும் போது அவள் ஒளிப்பிரகாசமாய் அன்றே இந்த அம்மையார் கண்களுக்கு காட்சி தந்துள்ளது மெய்யாகின்றது. எல்லாத் தத்துவங்களின் நாயகியாக விளங்கும் அம்மை பரஞ்சுடராக தூய வெள்ளொளியில், தெள்ளிய ஒளியில் சுடரும் அவளை மாந்தர்களும் தேவர்களும் விரும்புகின்றார்கள் என்றால் என்ன பொருள்? வெள்ளொளிப் பிழம்பு வீடுபேறு அளிக்கும் ஞானத்தின் வடிவு, யார் இறைவனை ஒளி வடிவில் தரிசிக்கின்றார்களோ அவர்களே மேலானஞானிகள் ஆகின்றார்கள். இந்த ஞான தரிசனத்தைப் பெற்று உய்ய வேண்டும் என்ற வேட்கை எல்லா உயிர்களுக்கும் இருக்கின்றது என்பதே இங்கு அம்மையார் விளம்பும் மெய்ஞானக் கருத்து ஆகும் என்கிறார் முனைவர் கி.லோகநாதன். இதனை சிவன் மேல் ஏற்றிக் கூறுகின்றார் ஏறக்குறைய 2700 ஆண்டுகட்குப் பிறகு நம் திருமூலர் கிழ் வரும் பாட்டில்: நான்காம் தந்திரம்-889 "தானே பரஞ்சுடர் தத்துவமாய் நிற்கும் தானே அகர் உகரமாய் நிற்கும் தானே பரஞ்சுடர் தத்துவக் கூத்துக்குத் தானே தனக்குத் தராதலம் தானே" சிவன் என்றாலும் பரஞ்சுடர் என்று தான் பொருள்படும். ‘உள் (ஒள்) தெள்ளிய” என்பதும் அதுதானே. ‘சர்வ மெய்களின் அன்னை’ என்றாலும்‘ தானே தத்துவமாய் நிற்கும்’ என்பதும் ஒன்றுதானே? தானே ஆதி என்றும் ஆகவே அநாதி என்றும் ‘நின், நின்னா” என்ற சொல்லின் பொருள் காட்டும். அவளே எல்லா தத்துவங்களின் தலைவி எனும் போது, தானே மண்ணிலும் விண்ணிலும் நடக்கும் எல்லா தத்துவக் கூத்துகட்கும் தராதலமாக [தராதலம் - தாங்குகின்ற இடம். தத்து வக் கூத்து - தத்துவங்களை ஆக்குகின்ற கூத்து] அமைகின்றாள் என்று மேலும் முனைவர் கி.லோகநாதன்கூறுகின்றார். [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி : 18 தொடரும்

ஆகஸ்ட் 6: ஹிரோஷிமா நினைவு தினம். 2ம் உலகப் போரின் போது ஜப்பானின், ஹிரோஷிமா மீது 1945, ஆகஸ்ட் மாதம் 6ம் தேதி, அமெரிக்கா அணுகுண்டு வீசி தாக்கியது. அணுகுண்டு பாதிப்பால் ஹிரோஷிமா நகரில் பலியான பல ஆயிரக் கணக்கான மக்களுக்கு அஞ்சலி செலுத்தும் வகையிலும், அணு ஆயுதத்தின் பேரழிவை உலகுக்கு உணர்த்தும் நாளாகவும், இத் தினம் ஒவ்வொரு ஆண்டும் அனுசரிக்கப் படுகிறது. உலக வரலாற்றில் அமெரிக்கா தான் முதன் முதலாக அணுகுண்டு தாக்குதலை தொடங்கியது. ஆனால் "லிட்டில்பாய்' என்கிற இந்த அணுகுண்டு வாங்கிய உயிர் பலி எவ்வளவு தெரியுமா? ஒரு லட்சத்துக்கும் மேல். மீண்டும் மூன்று நாட்கள் கழித்து ஆகஸ்ட் 9ம் தேதி ஜப்பானின் நாகசாகி நகரின் மீது "பேட்மேன்' என்ற அணுகுண்டை 2வது முறையாக அமெரிக்கா வீசியது. இத் தாக்குதல்களால், இரண்டு நகரங்களும் நிலை குலைந்தன. கதிர்வீச்சு காரணமாக இறந்தோரின் எண்ணிக்கை 2 லட்சத்து 30 ஆயிரத்தை எட்டியது. எனது அதிர்ஷ்ட்டம் , நான் அங்கு, University in Shimonoseki, ஜப்பான் இல் மேலதிக பயிற்சிக்காக சென்ற பொழுது, இந்த இரண்டு நினைவு நாளிலும் நேரடியாக கலந்து அஞ்சலி செலுத்தவும், அங்கு உள்ள அருங்காட்சியகத்தில் நேரடியாக அதன் விளைவுகளை பார்வையிடவும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது.

"ஆசையில் ஓர் காதல்" மலை அடிவாரத்தில் உஷா என்ற அழகிய இளம் பெண், தன் பெற்றோருடன் வாழ்ந்து வந்தாள். அவள் நீண்ட கருங் கூந்தலையும் பிரகாசிக்கும் அழகிய கண்களையும் கொண்டு இருந்தாள். அவள் ஒரு உண்மையான காதல் தனக்கு கிடைக்க வேண்டும் என்று பத்தாம் வகுப்பு படிக்கும் காலத்தில் இருந்து ஏங்கி வந்தாள். ஆனால் இப்ப அவள் பல்கலைக்கழகம் போன பின்பும், இன்னும் அப்படியான ஒரு காதலை அவளால் அடைய முடியவில்லை. ஒரு நாள், பல்கலைக்கழக விடுமுறை நாளில், தன்னந்தனிய சிறு பத்தைகள் நிறைந்த காட்டுப்பகுதியில், இயற்கையின் அழகையும் அங்கு பறந்து திரியும் பறவைகளையும் ரசித்தபடி நடந்து சென்றாள். அப்பொழுது அவளுக்கு எதிராக நல்ல உயரமும் அழகிய வலிமை பொருந்திய உடல் அமைப்பும் கொண்ட அவன் நடந்து சென்றான். "அடிபுனை தொடுகழல், மையணல் காளைக்குஎன் தொடிகழித் திடுதல்யான் யாய்அஞ் சுவலே;" என புறநானுறு 83 கூறியதுபோல். இன்று செருப்பு அணிந்த கால்களையும் கருநிறத் தாடியையும் உடைய காளைபோன்ற நடையுடன் செல்லும் அவன் மேல் எனோ அவளுக்கு ஒரு ஈர்ப்பு தானாக ஏற்பட்டது. அது எப்படி, ஏன் என்று அவளுக்கு புரியவில்லை. அவள் கைவளைகள் கூட நெகிழ்ந்து கழல்கின்றன. அவளை அறியாமலே, அவள் திரும்பி தாமரை போன்ற தன் இரு பாதங்கள் நோகும் படி மெல்ல அடி எடுத்து வைத்து அந்த இளைஞனைப் பின் தொடர்ந்தாள். அவளுக்கு என்ன நடந்தது? இதுவரை அவள் அறியாத ஒன்றால் அவனிடம் ஈர்க்கப்பட்டாள். ஆனால் அவனோ ஒரு பேரழகி ஒருத்தி தன்னந்தனியாக, பூத்து குலுங்கும் மரங்களுக்கிடையில் தன்னைப் பின் தொடர்வதைக் எதேச்சையாக கண்டாலும், எனோ அவன் அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை. ஒருவேளை, கம்பர் கூறியது போல, "துணைத்த தாமரை நோவத் தொடர்ந்து, அடர் கணைக் கருங் கணினாளை ஓர் காளை தான், ‘பணைத்த வெம் முலைப் பாய் மத யானையை அணைக்க, நங்கைக்கு, அகல் இடம் இல்’’ என்கிறானோ? அம்பை நிகர்த்தும் கரும் கண்களை உடைய அவளை, அவன் பார்த்து, பருத்துப் பெரிதாக அழகாக விரும்பத்தக்க அவளின் மார்பகங்களை முழுவதுமாக அணைத்து ஏந்தக் கூடிய அளவுக்கு தனக்கு விசாலமான அகன்ற மார்பு இல்லையே என்று நொந்து போய்ப் அவளை பார்க்கவில்லை போலும்! என்றாலும் அவன் மனமும் கலங்க தொடங்கியது. அவன் கொஞ்ச நேரத்தால் ஒரு மரத்தில் சாய்ந்து நின்று கொண்டு அவள் நடந்து வரும் அழகை ரசித்தான். அப்பொழுது "பெயல் நீர் போகிய வியல் நெடும் புறவில் புலரா ஈர் மணல் மலிரக் கெண்டி, நாள் இரை கவர மாட்டித் தன் பேடை நோக்கிய பெருந்தகு நிலையே." என்பது போல, அங்கே ஒரு காட்டுக்கோழி ஈர மண்ணைக் கிண்டி இரையை வாயில் வைத்துக்கொண்டு தன் பெண் - கோழியைப் பார்ப்பதை கண்டான். அது அவனை ஆச்சரியப் படுத்தி, தன் ஈரம் கொண்ட இதயத்தை கிண்டி, காதல் என்ற இரையை தன் வாயில் வைத்துக்கொண்டு, அதை அவளுக்கு ஊட்டிட , கண் வெட்டாமல் அவளையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றான். அவளும் அவன் அருகில் வர, 'ஹாய்' என்று பேச்சைத் தொடங்கினான். அவள் தன்னை அறியாமலே, அவன் கையை பற்றினாள். அவனும் மெதுவாக அவளை தன்னுடன் அணைத்தான். இருவரும் மலர்களுடன் கொஞ்சி குலாவி, சிறகடித்து வட்டமிடும் வண்டுகளை ரசித்தபடி நடக்கத் தொடங்கினர். அவர்கள் புரிந்தோ புரியாமலோ ஏதேதோ பேசினார்கள். அவர்களுக்கு இப்ப மலர்களோ, வண்டுகளோ, தென்றல் காற்றோ, மரக்கிளைகளில் ஒன்றை ஒன்று கொத்தி காதல் புரியும் பறவைகளோ அல்லது தரையில் ஒன்றை ஒன்று துரத்தி, உரசி காதல் புரியும் விலங்குகளோ தெரியவில்லை அவனுக்கு அவள் மட்டுமே தெரிகிறாள். அவளுக்கு அவன் மட்டுமே தெரிகிறான். ஆசையில் ஒரு காதல் மொட்டாக அரும்பத் தொடங்கியது! அவர்கள் இருவரும் இசை மற்றும் கலையில் நாட்டம் கொண்டு இருந்ததுடன், இயற்கையின் மீது ஆழ்ந்த ஆர்வத்தையும் இருவரும் கொண்டு இருந்தது, இருவரின் மனமும் பலவகையில் இணைய அனுகூலமாக இருந்து, அவர்களை மேலும் மேலும் ஒன்றாக்கின. இதழ்கள் குவிந்து மொட்டாக இருந்த காதல் ஆசை மெல்ல மெல்ல மலரத் தொடங்கின. காதல் என்பது இப்ப அவர்களுக்கு பேரின்பம், பேருணர்ச்சி, பேராற்றலாக மலர்ந்து அவர்களின் இணைப்பு மேலும் வலுவடைந்து, விரைவில் அவை பிரிக்க முடியாத உறவாக இறுக்கமாக வளர்ந்தது. இருவரும் பல நேரம் மகிழ்வாக ஒன்றாக பொழுது போக்கியத்துடன், அவள் இதுவரை அனுபவித்திராத வகையில் அவளது இதயம் அவனிடம் சரணடைந்தது. "யான்நோக்கும் காலை நிலன்நோக்கும் நோக்காக்கால் தான்நோக்கி மெல்ல நகும்" என வள்ளுவர் கூறியது போல, நான் பார்க்கும்போது குனிந்து நிலத்தைப் பார்ப்பதும், நான் பார்க்காத போது என்னைப் பார்த்துத் தனக்குள் மகிழ்ந்து புன்னகை புரிவதும் என் மீது கொண்டுள்ள காதலை அறிவிக்கும் குறிப்பல்லவா என்பதை அவன் உணரும் நாள் விரைவில் வந்தது. என்றாலும் அவனுக்குள் ஒரு போராட்டம். இது அவனின் இரண்டாவது காதல், முதல் காதல் பல இழுபறிக்குள் இன்னும் சிக்கி தவிக்கிறது. அவனுக்கு அந்த முதல் காதலில் பல விடயங்களால் வெறுப்பு என்றாலும், இன்னும் அந்த முதல் காதலி முழுமையாக விலகிப் போகவில்லை. அவன் தன் பிரச்னையை இவளிடம் கூறி, தான் எப்படியும் முதல் காதலுக்கு ஒரு முடிவை விரைவில் கொண்டுவந்து உன்னையே மணப்பேன் என்று சபதமும் செய்தான். ஆனால் அவள் அதை உடனடியாக நம்பும் நிலையில் இல்லை. என்றாலும் அவன் மேல் கொண்ட காதல் மட்டும் இன்னும் இன்னும் வளர்ந்துகொண்டே இருந்தது! அவளுக்கு ஆசையில் ஓர் காதல் அது மட்டுமே! நாட்கள் கிழமைகளாக, மாதமாக நகர்ந்த போதிலும், அவனின் முன்னைய காதல் முடிவு இல்லாமல் இழுபறியில் இருந்த போதிலும், அவன் மேல் கொண்ட அவளின் 'ஆசையில் ஓர் காதல்' தணிந்த பாடாக இல்லை. அது இன்னும் பலத்துடன் அவள் இதயத்தில் வளர்ந்து கொண்டே இருந்தது. அவளுக்கு நன்றாக தெரியும், அவனின் முன்னைய காதல் முடிவு பெறாமல், அவனை நேசிப்பதில் பயன் இல்லை என்று. அதனால் அவள், அவனில் இருந்து விலகி இருந்தாலும், அந்த அவளின் காதலின் தணல் அணைந்தபாடில்லை. அது புகைத்துக்கொன்டே இருந்தது. காதல் ஒரு தந்திரமான விடயம் என்று அவளுக்குத் நன்றாகத் தெரியும். எனவே எதிலும் அவசரப் படாமல் நிதானமாக இருந்தாள். அவளின் ஆசையில் ஓர் காதல் வெற்றியா தோல்வியா என்று அவளுக்கு இன்னும் தெரியாது. அவள் இரண்டும் அற்ற நிலையில் தன் வீட்டின் முற்றத்து தரையில் இருந்தபடி நிலாவை உற்றுப்பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள். அது அவளின் காதல் தணலை திருப்பவும் ஊதி பற்றவைத்ததே தவிர, அதை அணைக்கவில்லை ஆசையில் ஓர் காதல் அவள் இதயத்தில் எரிந்து கொண்டே இருக்கிறது. அவன் நல்ல செய்தியுடன் வருவான் என்று ஏங்கிக்கொண்டே இருக்கிறது! நன்றி [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

நவீன கவிதை / "நிழல்" "என்னை பின்தொடரும் இருண்ட நிழலே நான் நடக்க ஏன் நீயும் நடக்கிறாய் சிலவேளை முன்னுக்கு நிற்கிறாய் மறுவேளை பின்னுக்கு நிற்கிறாய் குட்டையாய் தெரிகிறாய் நெட்டையாய் தெரிகிறாய் ஏன் உனக்கு இந்த கோலம்?" "வெளிச்சத்தில் கூட்டாளியாய் வருகிறாய் இருட்டில் ஏனோ ஒழிந்து விடுகிறாய் ? நிழலே , உன்னை பார்த்து ரசிக்கிறேன் என்றாலும் உன் கோலம் உண்மை சொல்லாது கை விரல்கள் விந்தை காட்ட நீ நாயாவாய், குருவியாவாய் எப்படி உன்னை நம்புவது? நான் ஏங்கி துடிக்கிறேன் நண்பனே!" "உன்னை மதிலில் பார்க்கிறேன் ஒரு கத்தி என் முதுகை குத்துகிறது என் முதுகின் வழியாக ஊடுருவுகிறது திரும்பி பார்க்கிறேன் என் நண்பன் கை நீட்டி பின்னாலே அழைக்கிறான்! ஏன் என்னை ஏமாறுகிறாய் எதற்காக பொய் சொல்லுகிறாய் எனக்கு மிகுந்த வலியை உண்டாக்குகிறது போய் விடு என்னை விட்டு!!" "என் நிழலே எனக்கு ஏன் இப்படி செய்தாய்? என் முதுகில் ஏன் குத்தினாய்? நான் உனக்கு என்ன செய்தேன்.. நான் நினைத்தேன் நீ என் நல்ல நண்பன் என்று அன்பே நிழலே உனக்கு இடமில்லை தொலைந்து விடு என்னிடம் இருந்து!!" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

ஆண்டவனை [சமயத்தை] கொஞ்சம் மறவுங்கள், மனிதனை [மனித பண்புகளை] கொஞ்சம் சிந்தியுங்கள்! / FORGET GOD [RELIGION] FOR THE TIME BEING; AND THINK HUMAN [HUMANITY] FROM TODAY!” பகுதி / Part : 03 பிள்ளைகள் பிறந்த நாளில் இருந்தே, பெற்றோரின் பிரதி மாதிரி, அவர்கள் சார்ந்த சமூகத்தின் பிரதி மாதிரி, பழக்க வழக்கங்கள் பின் பற்றுதல் போன்றவற்றில் பிரதி பலிக்க, கட்டுப் படுத்தப் படுகிறார்கள். உதாரணமாக ஒரு குறிப்பிட்ட நம்பிக்கை அமைப்பிற்குள் பெற்றோர்களால் தள்ளப் படுகிறார்கள். ஒரு குறிப்பிட்ட கருத்துக்களை திணிக்கிறார்கள். அதே மாதிரி ஒரு குறிப்பிட்ட ஒழுக்கம் பழக்கப்படுகிறது. யார் தான் பெற்றோரை நம்ப மாட் டார்கள்? பின் அவர்கள் வளரும் போது தமது குருவை, ஆசிரியரை முதன்மை யாக நம்புகிறார்கள். திருப்ப திருப்ப ஒன்றையே பாட சாலையில் கேட்பதாலும் முதியோர்களிடமும் கேட்ப தாலும் , அந்த செய்திகள் அவர்களுக்கு ஏற்பு டைமை யாகி மூளையில் பதிந்து விடுகிறது. மேலும் இந்த நம்பி க்கைகள், வாழ்வின் ஒவ்வொரு அம்சத்திலும், அதாவது வீடு, பாடசாலை, ஆலயங்கள் அல்லது தேவா லயங்கள் அல்லது மசூதிகள் போன்றவற்றிலும் சரியே என உறுதி பெறுகிறார்கள். இப்படி சிறு வயதில் இருந்தே மூளைச் சலவை செய்யப்பட்ட இவர்கள் இதை உணர்வதே இல்லை. இது ஒரு பெரும் குறையே! "The Mummy" என்னும் படத்தில் அந்த மம்மியால் ஆட்கொள்ளப்பட்டவர்கள்­, மூளைச்சலவை செய்யப்பட்டவர்களாய் “Imhotep... Imhotep" என்று அந்த மம்மியின் பெயரை மட்டும் உச்சரித்துக்கொண்டே தாங்கள் என்ன செய்கிறோம் என்பதை அறியாதவர்களாய் அந்த மம்மியின் கட்டளையை மட்டும் நிறைவேற்றுவார்கள். இப்படித் தான் இவர்களும்! இன்று பயங்கரவாத செயல்கள் பெரும்பாலும் சமயத்துடன் தொடர்புள்ளனவாக உள்ளன. இன்று உலகில் நடக்கும் போட்டி, பொறாமை , வஞ்சகம் ,சூது , எல்லைத் தகராறு , தீவிர வாதம் , பயங்கரவாதம் , போன்ற தீய செயல்கள் அனைத் திற்கும் சமயங்களும் மதங்களுமே காரண காரியமாக உள்ளது என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாத உண்மை. எல்லா சமயங்களும் மதங்களும் மக்களுக்கு முதலில் நல்லது சொல்ல தோன்றியது என்றாலும் இன்று மனித உயிர்களை பிரித்து விட்டது . ஆன்ம நேயத்தை அழித்து விட்டது . எது எவ்வாறாயினும் தமிழ் சித்தர்கள் 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பேயே மேலே கூறப் பட்டவைக்கு விதி விளக்காகவே இருந்து உள்ளார்கள் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. சுந்தரநாதர் என முதலில் அறியப் பட்ட திருமூலர், சைவ பக்தி நெறியை உலகிற்கு வழங்கிய சித்தர் பரம்பரையில் முதன்மையும் , தொன்மையும், வாய்ந்தவர் ஆவார். “ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்”, "அன்பே சிவம்" , "யான்பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம்" , "என்னை நன்றாக இறைவன் படைத்தனன் தன்னை நன்றாகத் தமிழ்செய்யு மாறே" என்பன போன்ற அரிய தொடர்கள் இவரால் வழங்கப் பட்டது. 63 சைவ நாயன்மார்களுள் ஒருவர் ஆகவும், பதினெண் சித்தர்களுள் ஒருவர் ஆகவும் இவர் கருதப் படுகிறார். சிலர் இவர் கி மு 250 ஆண்டை சேர்ந்தவர் என கருதினாலும் மேலும் சிலர் இவரை ஐந்தாம் ஏழாம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடைப்பட்டவர் என கருது கின்றனர். அவரின் இரு பாடல்கள் கீழே தரப்பட்டு ள்ளன. "வேதாந்தங் கேட்க விரும்பிய வேதியர் வேதாந்தங் கேட்டுந்தம் வேட்கை ஒழிந்திலர் வேதாந்த மாவது வேட்கை ஒழிந்திடம் வேதாந்தங் கேட்டவர் வேட்கைவிட் டாரே" [பாடல்: 229 ] [வேதங்களின் நோக்கம் நமது ஆசைகளை ஒழிப்பதாகும். பொதுவாக வேதாந்தம் கேட்பவர்கள் தமது ஆசைகளை விட்டு விட வேண்டும் . ஆனால் வேதாந்தம் கேட்க விரும்பிய அந்தணர்கள்,அதை கேட்ட பின்பும்,இன்னும் தமது ஆசையை ,வேட் கையை விடவில்லை என்கிறார்.] "அடப்பண்ணி வைத்தார் அடிசிலை உண்டார் மடக்கொடி யாரொடு மந்தணங் கொண்டார் இடப்பக்க மேஇறை நொந்தது என்றார் கிடக்கப் படுத்தார் கிடந்தொழிந் தாரே" [பாடல்: 148] [தலைவாழை இலைபோட்டு அறுசுவை யோடு கூடிய உணவு வகைகளை இல்லத்தரசி சமைத்து, தன் கணவனுக்கு அவற்றை அன்புடன் பாரமாரினாள். அவனும் விரும்பி உண்டான். இருவரும் ஒன்றாய் கூடிக் கிடந்த வேளையில் " கண்ணே இடப்பக்கமாய் நெஞ்சு வலிக்கிறது என்றான், அந்த கணமே நிலத்தில் சரிந்து விழுந்து இறந்து போனான் என்று கூறுகிறார். இதனையே வள்ளுவரும் நிலையாமை அதிகாரத்தில் " நில்லாத வற்றை நிலை யின என்னுணரும் புல்லறி வாண்மை கடை " என்ற நிலையற்றவைகளை நிலையென்றுமனிதன் கருதுவது அவனுடைய அறியாமையே ஆகும், என்றும், " நெருதல் உளனொருவன் இன்றில்லை என்னும் பெருமை உடைத்து இவ்வுலகு " என்ற வாறு, நேற்றிருந்தோர் இன்றில்லை என்று சொல்லும் பெருமை உடையது இவ்வுலகம் என்கிறார்.] உத்தரநல்லூர் நங்கை என்பவர் பதினைந்தாம் நூற்றாண்டில் தமிழ் நாட்டில் வாழ்ந்த ஒரு பெண். இவர் பாய்ச்சலூர்ப் பதிகம் என்ற நூலை இயற்றி சாதி அமைப்பையும் பாகுபாட்டினையும் அதில் கடுமையாகச் சாடியுள்ளார். அபிதான சிந்தாமணி “இவள் ஒரு பெண்கவி, பிராமணரை வசை பாடினாள்” என்று இவரைப் பற்றி குறிப்பிடுகிறது. இவள் ஒரு வேதிய இளைஞனிடம் காதல் வசப் பட்டாள். இதனால் ஆத்திரம் அடைந்த கிராமத்தார் அவளை உயிருடன் எரிக்க முற்பட் டனர். அதை எதிர்த்து அவள் எழுப்பிய வாதம் தான் இந்த பாடல்: "கொக்குமேற் குடுமி கண்டேன் கோழிமேற் சூடும் கண்டேன்,நெக்குறு வாலும் கண்டேன் நீரின்மேல் நெருப்பும் கண்டேன்,சற்குணம் என்று சொல்லிச் சதுர்மறை பேச வேண்டாம்,பக்குவம் அறிந்து பாரும் பாய்ச்சலூர்க் கிராமத் தாரே" சமத்துவமும் உரிமையும் கோரிப் பெண்களிடமிருந்து கலகக் குரல் எழுந்த நாளைத்தான் பெண்கள் தினமாக உலகம் போற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் அது உண்மையில் இவளுடன் ஆரம்பிக்கப் பட்டு விட்டது. சாதிகள் பிராமணர்களால் ஏற்படுத்தப்பட்ட சதி என்பதை பிராமண ஆதிக்கம் நிறைந்திருந்த காலத்திலேயே மக்களுக்கு எடுத்துச் சொன்னவர், அதன் காரணமாக பிராமண ஆதிக்கத்தை எதிர்த்துக் கலகக் குரல் கொடுத்தவர், சடங்குகள் சாதி பேதங்களை வலுப்படுத்த ஏற்படுத்தப்பட்டவை என்பதையெல்லாம் அவர் பாட்டுக்களின் மூலம் தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது. உதாரணமாக வெவ்வேறு மரங்கள் நெருப்பில் விழுந்தால் வேறு வேறு மணம் எழும். ஆனால் மனிதரின் பிணங்கள் நெருப்பில் எரியும் போது வேறு வேறு மணம் எழுவதுண்டா? "சந்தனம் அகிலும் வேம்பும் தனித் தனி வாசம் வீசம், அந்தணர் தீயில் வீழ்ந்தால் அதன்மணம் வேற தாமோ,செந்தலைப் புலையன் வீழ்ந்தால் தீமணம் வேற தாமோ,பந்தமும் தீயும் வேறோ பாய்ச்சலூர்க் கிராமத்தாரே" என்று கேட்கிறது அவளின் இன்னும் ஒரு பாடல். "ஒரு பனை இரண்டு பாளை, ஒன்று நுங்கு ஒன்று கள்ளு, அறிவினில் அறிந்தவர்க்கு , அதுவுங்கள் இதுவுங் கள்ளே, ஒருகுலை உயர்ந்ததேனோ, ஒரு குலை தாழ்ந்ததேனோ, பறையனைப் பழிப்பதேனோ, பாய்ச்சலூர்க் கிராமத்தாரே" என்று ஒரே பனையிலேயே இரண்டு வித்தி யாசத்தை எடுத்துக் கூறி, இது பனையின் குற்றமில்லை, இதை கையாண்ட மனிதனே இதற்கு பொறுப்பு என்று வாதாடி, அப்படியே மனிதர்களுக்குள் சாதியின் பெயரால் வித்தியாசம் கற்பிக்கப்படு கிறது என குரல் எழுப்பி சமத்துவம் கோரி போராடி அதில் வெற்றியும் கொண்டு, அந்த வேதிய இளைஞனை மணந்து வாழ்ந்தாள் என வரலாறு கூறுகிறது. அது உலகளாவி பரவ வேண்டும்! சமயத்திற்கு அப்பால், ஆண்டவனுக்கு அப்பால், மனிதன் இணையட்டும் மனித நேயம் பரவட்டும்! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி:04 தொடரும் Since a human's first breath, they are forced to be conditioned as replicas of their parents and society. Forced into a certain belief system, a certain set of opinions, and a certain set of morals. Who wouldn't believe their parents? Growing up, they are the first and most trusted teachers.Hearing the same information every day at schools and from elders also would add validity in their minds and further plant this information into their brains.They are getting confirmation that these beliefs are correct in every aspect of life;home,school,churches,mosques & temples. These brainwashed and conditioned people, do not know they are brainwashed or conditioned and some of them even goes further, and involved in a religious war or holy war. Terrorist activity is nowadays commonly associated with religions, irrespective of whether this association is truly reflective of the religious tradition itself and the tenet of its beliefs.However Tamil Siddhars are exceptional even on those days,1500 years ago.Tirumular, originally known as Sundaranatar was a Tamil Shaivite mystic and writer, considered one of the sixty-three Nayanars as well as one of the 18 Siddhars and He is one of the greatest mystics that India has produced in its long history,Some establish his time period as 250 BC,But Other schools assign him a later date in the 5th or the 7th centuries AD.His work makes reference to so many currents of religious thought too.He was a moral philosopher. He declares that "love is God". He proclaims the unity of mankind and God. He stresses on the acquisition of knowledge through learning and listening.Now two of his poems are given below: "The Brahmins who wished to listen to Vedanta Didn’t give up their desire even after listening to it. Vedanta is the place where desire ends. Those who listen to Vedanta are desire-less"-- Verse/229 ["வேதாந்தங் கேட்க விரும்பிய வேதியர் வேதாந்தங் கேட்டுந்தம் வேட்கை ஒழிந்திலர் வேதாந்த மாவது வேட்கை ஒழிந்திடம் வேதாந்தங் கேட்டவர் வேட்கைவிட் டாரே"] "He ate the perfectly cooked food. He enjoyed the creeper-like tender woman. Said: “The chest hurts on the left side”. He stretched his limbs and lay dead"-- Verse/148 ["அடப்பண்ணி வைத்தார் அடிசிலை உண்டார் மடக்கொடி யாரொடு மந்தணங் கொண்டார் இடப்பக்க மேஇறை நொந்தது என்றார் கிடக்கப் படுத்தார் கிடந்தொழிந் தாரே"] In the 7th century Tamil Buddhist epic Manimekhalai,a character, Aputra, illegimate son of a Brahmin woman, who was abandoned in a bush and was brought up by a Brahmin enters later into a tirade against the Brahmins questioning their claims to superiority.Another 15th century work Paychellur [பாய்ச்சலூர்] Patikam by a poetess, Uttaranallur Nangai,[உத்தரநல்லூர் நங்கை] the same style of questioning of the hereditary superiority of the Brahmins is found :A Brahmin boy was learning the Vedas on the banks of the Kaveri. A Harijan[Dalit] girl of the same age used to graze cattle in the same place. Every day, in his innocence, the boy taught her all the Vedic verses which he learnt. Later on, the boy's parents arranged his marriage. When the boy told the Harijan girl of this, she said, 'Why don't you marry me?' As he had grown to like the girl, he said he would tell his parents about her suggestion. They got very angry and with the help of the Brahmins of their agraharam set out to burn the whole Harijan hamlet. The girl however stopped them and argued her case successfully. Said she : "You say the sandalwood is superior to the margosa tree, the reason being that when burnt the sandalwood emits fragrant fumes, while the margosa wood emits stench. On the other hand, a Brahmin and Paraiya (Harijan) both emit stench when burnt. Is the one superior to the other?" [ "சந்தனம் அகிலும் வேம்பும் தனித் தனி வாசம் வீசம், அந்தணர் தீயில் வீழ்ந்தால் அதன்மணம் வேற தாமோ,செந்தலைப் புலையன் வீழ்ந்தால் தீமணம் வேற தாமோ,பந்தமும் தீயும் வேறோ பாய்ச்சலூர்க் கிராமத்தாரே"] Further said she : "The palmyra palm produces flowers. The inflorescence produces palmyra fruits. Another inflorescence is tapped and produces toddy. You say the fruit is good and toddy is bad. The tree is not responsible for the bad thing produced. It is man" ["ஒரு பனை இரண்டு பாளை,ஒன்று நுங்கு ஒன்று கள்ளு,அறிவினில் அறிந்தவர்க்கு , அதுவுங்கள் இதுவுங் கள்ளே,ஒருகுலை உயர்ந்ததேனோ, ஒரு குலை தாழ்ந்ததேனோ,பறையனைப் பழிப்பதேனோ, பாய்ச்சலூர்க் கிராமத்தாரே"] In this way, she argued “I saw a tuft/on the heron’s head/and a wattle/on the head of a hen. /I saw a flabby tail. /I saw fire on water. / So do not talk/of the four Vedas/saying that you belong/to a superior caste.” ["கொக்குமேற் குடுமி கண்டேன் கோழிமேற் சூடும் கண்டேன்,நெக்குறு வாலும் கண்டேன் நீரின்மேல் நெருப்பும் கண்டேன்,சற்குணம் என்று சொல்லிச் சதுர்மறை பேச வேண்டாம்,பக்குவம் அறிந்து பாரும் பாய்ச்சலூர்க் கிராமத் தாரே"] and proved that the difference between the Paraiya and Brahmin is man-made . According to the story, the Harijan girl .and the Brahmin boy married and their son became a mystic and poet known as Siddhar Sivavakyar. [Kandiah Thillaivinayagalingam, Athiady, Jaffna] Part:04 Will follow

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 28 நமது சமுதாயத்தில் இன்று ஒழுக்க நெறிகளின் சீரழிவு ஒரு குறிப்பிடத்தக்க நிகழ்வாக மாறியுள்ளது. அறநெறி மக்கள் இடையே, ஒரு ஆரோக்கியமான இணைப்பை வகிக்கிறது, ஒவ்வொருவருக்கு ஒருவர் ஒத்துழைக்க இது ஒத்திசைவாக உள்ளது. சரியான அல்லது தவறான நடவடிக்கைகளின் வேறுபாடு உணர்ந்து, ஒரு மதிப்பு நிறைந்த சமூகத்தை கட்டி எழுப்புகிறது. குடும்பம், சமுதாயம், கலாச்சாரம், மதம் அல்லது அவர்களின் நம்பிக்கைகள் மற்றும் சமூக மதிப்புகள் போன்றவை [family, society, culture,Religion or belief and social values etc] ஒழுக்கம் பேணுவதில் செல்வாக்கு செலுத்துகின்றன. என்றாலும் சமூக பொருளாதார காரணிகளால் பல குடும்பங்கள் நிலைதவறியும் ஒழுங்கற்றும் குழம்பியும் [disoriented, disorganised and confused] இன்று உள்ளன. இதனால் இவை ஒழுக்க நெறிகளை பேணுவதில் தவறிவிடுகின்றன. எமது கல்விக்கூடங்கள் மிக திறமையான நபர்களை இன்று உருவாக்குகின்றன, ஆனால் நல்ல குடிமகனை அல்ல என்பது ஒரு கவலைக்குரிய விடயமாக இருக்கிறது. இன்றைய சமுதாயம் பெரும்பாலும் வன்முறை, பேராசை, திருட்டு, போதைப்பொருள், மற்றும் பயங்கரவாதம் [violence, greed, theft, drug addiction, terrorism] போன்றவற்றால் பாதிக்கப் பட்டுள்ளது. ஒழுக்காறு அல்லது கட்டுப்பாடு இன்று இளைஞர்களிடம் குறைந்து காணப்படுகிறது. அவர்கள் வயதில் மூத்தவர்களை மதிப்பதும் இல்லை, அவர்களின் சொற்களை கேட்பதும் இல்லை. இன்று பலர் தங்கள் சுயநலங்களை முன்னிறுத்தி செயல் செய்வதால், அவர்கள் பொதுவாக சுயநலவாதிகள் ஆகிவிட்டனர். எனவே பொதுவாக நெறிமுறை மற்றும் தார்மீக விழுமியங்களின் [ethical and moral values] வீழ்ச்சி, இன்று பெரும்பாலும் சமுதாயத்தில் காணப்படுவதாக அமைந்து விடுகிறது. இந்த நவீன பொருள்முதல்வாத உலகம் [materialistic world] எமது வாழ்க்கை தரத்தை உயர்த்தியுள்ளது, ஆனால் வாழ்க்கையின் மதிப்பை குறைத்து விட்டது. இன்று அதிகரிக்கும் சனத்தொகையுடன் அறிவும், குறிப்பாக, அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பமும் (science and technology) அதிகரித்து உள்ளது. அதே போல பொருளும் வசதியும் கூட அதிகரித்துள்ளது. இதனால் அவன் உலகின் பொருள் வசதிகளை உண்மையான மகிழ்ச்சியாக கருதி, பலவேளைகளில் பிழையான வழியில் செல்கிறான். இன்றைய சமுதாயத்தில் பரவலாக பரவியிருக்கும் பேராசை, தன் சக்தி, செல்வம், பதவிகளை பெருக்கும் ஆசை, கடுமையான அநீதி, மனித உரிமைகள் துஷ்பிரயோகம், அதிகாரத்தின் பரவல், சுரணையின்மை அல்லது இரக்கமின்மை, உணர்வற்ற தன்மை, வஞ்சகம், நேர்மையற்ற தன்மை, திருட்டு, லஞ்சம், கடத்தல், ஊழல், சுரண்டல் [greed, self-aggrandizement, gross injustice, abuse of human rights, pervasion of power, callousness, insensitivity, deceit, dishonesty, thefts, bribery, smuggling, corruption, exploitation] போன்றவற்றால் மனிதன் கவ்வப்பட்டுள்ளான். இதனால் அவனின் உணர்வு நிலை அல்லது விழிப்பு நிலை [consciousness] குறைந்தும் இருண்டும் காணப்படுகிறது. மதம் மற்றும் அறநெறியும் [Religion and morality] நழுவி செல்வதும் மனிதனின் சக்தி தவறாக பயன் படுத்தப்படுவதும் இப்போது சாதாரணமாகிவிட்டது. உதாரணமாக, மதங்கள் என்பது மனிதர்கள் துன்பம் இல்லாமல் வாழும் வழிகள் அல்லது துயர் இல்லாது வாழ வகுத்த பாதை எனலாம். அத்துடன் இது ஒரு அன்பின் அடையாளம். ஆனால் இன்று மதங்கள் மதம் கொண்டு விலகி அலைவதை, மோதுவதை காண்கிறோம். எனவே கல்விமுறையிலும் பிள்ளைகளை பெற்றோர் வளர்ப்பு முறையிலும், நாம் கட்டாயம் கவனம் செலுத்த வேண்டும். அவர்களுக்கு எது சரி, எது பிழை என்பதை அறியப் படுத்த வேண்டும். அதை அவர்களுக்கு போதிப்பதை விட, பெற்றோர்களும் ஆசிரியர்களும் நிபந்தனையற்ற அன்புகளின் மற்றும் மனித விழுமியங்களின் அல்லது நற் பழக்க வழக்கங்களின் படி வாழ்ந்து காட்டிட வேண்டும். விழுமியங்கள் [Values] வாழ்க்கைக்கு ஒரு கருத்தை கொடுக்கிறது. அது மட்டும் அல்ல அவை, எவை எவைக்கு முன்னுரிமை கொடுக்க வேண்டும் என்பதை நிலை நாட்டுகின்றன. இன்று பல பாரம்பரிய மதிப்புகள் வேகமாக மாற்றமடைகின்றன, அவை மனித வாழ்வை பாதிக்காத வரை தவறு இல்லை. எனினும் உதாரணமாக, பாலியல் நெறிமுறைகள் இன்று மாற்றமடைகின்றன. இதனால் திருமணத்திற்கு புறம்பான பிறப்புகளின் பரவல் [“the prevalence of out-of-wedlock births”] மற்றும் குடும்பங்களின் உடைப்பு கூடுவது, கட்டாயம், தார்மீக சிதைவுகளின் வெளிப்படையான அறிகுறி எனலாம். இவ்வாறே வேறு பல நீண்டகால மதிப்புகள் அல்லது விழுமியங்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. நெறிமுறைகள் மட்டும் அல்ல, பாரம்பரியமாக இருந்து வந்த வலுவான பணி நெறிமுறையும் [strong work ethic] இன்று பாதிப்படைவதை காண்கிறோம். உதாரணமாக, வேலையாட்கள் சரியான நேரத்தில் வேலைக்கு வருவதும் மற்றும் வேலை செய்யும் அர்ப்பணிப்பும் குறைகிறது. அதேபோல பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் மரியாதையும் குறைந்து வியாபாரத்தில், முரட்டுத்தனமும் மோசமான வாடிக்கையாளர் சேவையும் அதிகரிக்கின்றன. இவை எல்லாம் அறநெறி சரிவுக்கு சில எடுத்துக் காட்டுக்கள் ஆகும். இறுதியாக நான் ஒன்று கூற விரும்புகிறேன். சமுதாயமும் அரசியலும் இரு ஒன்றோடொன்று தொடர்புடைய சொற்கள். ஒன்றில் ஏற்படும் மாற்றம் மாற்றத்திலும் தெளிவாகத் தெரியும். எனவே இரண்டும் தீமையிலிருந்து விடுபட்டு இருக்கவேண்டும். உதாரணமாக இன்று நாம் [தமிழர்] பெரும்பாலும் வாழும் நாடுகளான இலங்கை, இந்தியாவை எடுத்தால், நெறிமுறை விழுமியங்களை மீறி, சிறுபான்மையரான தமிழரை குறிவைத்தலை காண்கிறோம். பெரும்பான்மை மற்றும் மதத்தின் பெயரில் படுகொலையும் அடக்குமுறையும் தமிழருக்கு எதிராக நடைபெறுகின்றன. இவையும் நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறது என்பதற்கு சில உதாரணங்கள் ஆகும். [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி: 29 தொடரும்

"தமிழரின் தோற்றுவாய்? [எங்கிருந்து தமிழர்?]" / பகுதி : 16 சுமேரியர்கள் மகன், டில்முன், மேலுஹா [Magan, Dilmun, and Meluhha] போன்ற நாடுகளுடன் வர்த்தகம் செய்தார்கள் என அவர்களின் இலக்கியத்தில் திரும்ப திரும்ப குறிக்கப்பட்டுள்ளது. பல கல்விமான்கள் மேலுஹாவை சிந்து சம வெளி என சுட்டிக் காட்டுகின்றனர். பின்லாந்து நாட்டை சேர்ந்த பேராசிரியர் அஸ்கோ பர்போலா, சிம்மோ பர்போலா [Asko and Simo Parpola], 'மேலுஹா'வை மே-லா-க எனஅடையாளம் கண்டு அதை "மேல் அகம்" என விளக்குகிறார்கள். உண்மையில் பல வர்த்தக பொருள்களான மரம், கனிப்பொருள்கள், நவரத்தினக் கல் என்பன சிந்து சம வெளியில் உள்ள குன்று அல்லது மலைசார் பகுதியில் இருந்தே எடுக்கப் பட்டுள்ளன. மேலும் கி மு 2200 ஆண்டளவிலான சுமேரியா நூல், 'மேலுஹா'வை கிழக்கில் இருப்பதாக குறிப்பிடுகிறது. ஆகவே அது சிந்து சம வெளியையோ அல்லது இந்தியாவையோ பரிந்துரைப்பதாக நாம் இலகுவாக கருதலாம். அது மட்டும் அல்ல, சிந்து சமவெளி முத்திரைகள் ஊர் [Ur] மற்றும் பல மெசெப்பொத்தோமியா நகரங்களில் கண்டு எடுக்கப்பட்டு உள்ளன. இவைகள் மேல் கூறிய பரிந்துரையை ஆதரிக்கின்றன. மேலும் மெசெப்பொத்தோமியா கைவினை பொருள்கள், அதாவது மனிதனால் செய்யப்பட்ட பொருள்கள், சிந்து சம வெளியில் காணப்பட்டது. இவை மெசெப்பொத்தோமியா ஒரு பழமை வாய்ந்ததாக, தனது வர்த்தக நாடான சிந்து சம வெளி காலத்துடன் ஒத்ததாக அல்லது அதற்கும் முந்தியதாக, இருக்கலாம் என எடுத்து காட்டுகிறது. மேலும் 'டில்முன்' எந்த நாட்டை அல்லது இடத்தை குறிக்கிறது என்பதில் பல கருத்துகள் இன்றும் உண்டு. 'சாமுவேல் நோவா கிராமர்' என்ற புகழ் பெற்ற அறிஞர் இதையும் சிந்து சம வெளியுடன் தொடர்பு படுத்துகிறார். இதற்கு சுமேரிய இலக்கியத்தில் [கில்கமெஷ் காப்பியம்] இது சூரியன் உதிக்கும் திசையில் இருப்பதாக எழுதியிருப்பதை சுட்டிக்காட்டுகிறார். மேலும் 'தில்முன்' [டில்முன்] என்பது 'தில்', 'முன்' ஆகிய இரண்டு சொற்களின் கூட்டு. ‘தில்’ என்ற சொல் சங்கஇலக்கியத்தில் ‘வாழ்க தில்' என்றவாறு காணப்படுகிறது. இங்கு ‘தில்’ என்றால் வாழ்தல் ஆகும்." வாழ்க தில் அம்ம" என்பன போன்ற சங்கத் தமிழ் வழக்குகளை உதாரணமாக கூறலாம். "நலமே வாழ்க" என்பதாக இதன் பொருள் இருக்கலாம். இந்த சொல் இப்ப 'தின்' என காணப்படுகிறது. அதாவது தில்>தின்: உயிர் வாழதற்கு உதவும் உணவு ஆகும் மேலும் ‘தீனி’= தீன்= சாப்பாடு, இரை ஆகும். இவ்வாறாக ‘வாழ்க தில் / தின்' என்பதை நலமுடன் வாழ்க [நல்ல சாப்பாடு உண்டு] என கருதலாம். 'முன்' என்பது முன்னுக்கு என்பதாகும். இது மேலும் 'முன்னைய, முன்னர், ஆரம்ப' என்பதையும் குறிக்கும். இதன் படி, தில்-முன் என்பதை வாழ்ந்த முன்னைய இடம் என எடுக்கலாம். எனவே இந்த கருத்தின் படி நாம் இன்றைய வழக்கத்தில் கூறும் 'தாய் நாடு' என இதற்கு பொருள் கொள்ளலாம். அதாவது நாம் முதல் தோன்றிய இடம் என கருதலாம். ஆகவே சுமேரியன் சிந்து சமவெளியில் இருந்து வந்தவர்கள் என எடுத்து கொண்டால், சாமுவேல் நோவாகிராமர் [S. N. Kramer] மற்றும் டாக்டர் க்ளைட் வின்டர்ஸ் (Dr Clyde Ahmad Winters] போன்றோர் தில்முன் என்பதை ஹரப்பா என உரிமைகோரியது சரி போல இருக்கும். ஏனென்றால், தங்களது மூதாதையார் பிறந்த, வாழ்ந்த இடத்தின் ஞாபகார்த்தமாக ஹரப்பானை 'தாய் நாடு' எனபொருள் படும் 'தில்முன்' என்ற சொல்லால் அழைத்திருக்கலாம் என நாம் கருத இடமுண்டு. மேலும் தொல் பொருள் சான்றின்படி, திராவிட மக்களால், அதாவது ஆதிதமிழர்களால் குடியேறிய சிந்து சமவெளியில் வைடூரியம் இருந்தது தெரிய வருகிறது. இவை கிட்டத்தட்ட 6,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே சுரங்கம் வெட்டி எடுக்கப் பட்டுள்ளது. இச்சுரங்கங்களை சுற்றியே ஹரப்பா மற்றும் மொகஞ்சதாரோ நாகரிகங்கள் தோன்றியதாக கூறப்படுகிறது. இந்த வைடூரியம் தான் தில்முன்னை முதன்மை ஆக்கியது. அது மட்டும் அல்ல இந்த இரண்டு நாகரிகங்களுக்கும் இடையில் வலுவான பண்பாட்டு தொடர்பு / பரிமாற்றம் இருந்ததை தொல்பொருள் ஆராச்சி மேலும் உறுதிப் படுத்துகிறது. சுமேரியன் நூலில் பதினொன்று இடங்களில் 'மேலுஹா' என்ற சொல்வருகிறது [சம்பவிக்கிறது]. அதன் ஒரு உதாரணம் கிழே தரப்படுகிறது. "என்னை காண [அறிய] மேலுஹா, மகன், டில்முன் மக்களை விடு. டில்முன்னுடன் வர்த்தகம் செய்யும் படகுகளில், மரக் கட்டைகளை ஏற்ற விடு. மகனுடன் வர்த்தகம் செய்யும் படகுகளில், வாண் உயரத்திற்கு ஏற்ற விடு. மேலுஹாவுடன் வர்த்தகம் செய்யும், மகிழும் [magilum] படகுகளில், பெரும் மதிப்புள்ள தங்கம், வெள்ளிகளை அனைத்து நாட்டின் அரசனான என்லில்லுக்கு கொடுப்பதற்காக, நிப்பூருக்கு கொண்டு வர விடு" [என்கியும் உலக விதிமுறையும் / Enki and the world order 123-130 ] "Let the land of Meluha, Magan, and Dilmun look upon me. Let the boats that trade with Dilmun be loaded with timber. Let the boats that trade with Magan be loaded sky high. Let the magilum [ma-gi-lum] boats that trade with Meluha, transport gold and silver and bring them to Nibru for Enlil, king of all lands." [Enki and the world order 123-130 ] சார் C.லியோனர்ட் வூல்லே [Sir Charles Leonard Woolley (17 April 1880 – 20 February 1960)] தனது "சுமேரியன்" என்ற புத்தாகத்தில், மெசெப்பொத்தோமியாவில் கடைசியாக குடியேறியவர்கள் சுமேரியர்கள் என்றும் அவர்கள் கறுத்த முடியுள்ளவர்கள் என்றும் ஒட்டு நிலை மொழியை (Agglutinative language / நேரடியாக ஒட்டும் இயல்புடைய, சொற்களை கொண்ட ஒரு மொழி] பேசினார்கள் என்றும் குறிப்பிடப் பட்டு உள்ளது. ஒட்டு நிலை மொழி, ஒருவகைப் பிணைப்பு நிலை மொழி (synthetic language) ஆகும். பிணைப்பு நிலை மொழிகளில் ஒவ்வொரு ஒட்டும் பொதுவாக எண், இடம், காலம் போன்றவற்றைக் காட்டும் ஒரு பொருள் அலகைக் குறிக்கிறது. உதாரணமாக திராவிட மொழிகள் ஒட்டு நிலை மொழிகள் ஆக கருதப் படுகின்றன. மொழியில் பொருள் உடையதாக அமைந்த மிகச் சிறந்த சொல் கூறு 'உருபன்' ஆகும். இதனுடன் ஒட்டுகள் சேரும். ஒட்டும் உருபன்கள், ஒட்டு உருபன்கள் எனப்படும். உதாரணமாக "செய்தான்" என்றசொல்லில் செய்- வினை நிகழ்ச்சியைக் குறிக்கும் உருபன். த் - இறந்த காலத்தைக் காட்டும் ஒட்டுருபன் ஆன் - ஆண்பாலைக் காட்டும் ஒட்டுருபன். எனவே, செய்+த்+ஆன் - என்று உருபன்கள் ஒட்டி நின்று ‘செய்தான்’ என்ற சொல் உருவாகிறது. சுமேரிய மொழி பிராந்திய மொழிகளான எபிரேய மொழி [hebrew language], அக்காத் மொழி [Akkadian language], அறமைக்மொழி [Aramaic language], போன்ற செமிடிக் மொழி (Semitic languages) களிலிருந்து வேறுபட்டதாகும். பண்டைய துருக்கிமொழி (Turanian) போன்று காணப்பட்டாலும் சொற்பிறப்பியலில் (etymology) அப்படி அல்ல. தொடக்கத்தில் இந்த எழுத்து அமைப்பு முறைக்கு வரலாற்று ஆசிரியர்களால் பொருள் கண்டு பிடிக்க முடியாமல் போய் விட்டது. இறுதியாக அவர்கள் அங்கு ஒரு நாகரிகம் இருந்தது என்றும் சுமேரியன் என்ற ஒரு மொழி பேசப் பட்டதாகவும் உறுதி படுத்தினார்கள். மிக முந்தய தமிழ் சங்கம் பழமை [தொடக்கநிலை] தமிழையே பாவித்தது. சுமேரிய மொழி ஒரு பண்டைய அல்லது பழைய முதல் சங்கத்திற்கு உரிய தமிழ் என இப்ப ஆராய்ச்சியாளர்கள், அறிவியலாளர்கள் நம்புகிறார்கள். அது மட்டும் அல்ல இவர்கள் சுமேரியானை சுமேரிய தமிழ் எனஅழைக்கின்றனர். J.V.கின்னியர் வில்சன் [J.V.Kinnier Wilson] என்பவர் ஹரப்பானும் சுமேரியானும் ஒரே இன மக்கள் என கூறுகிறார். சுமேரியன் ஒரு இந்தோ- சுமேரியன் என்றும், மூல கூட்டமான ஹரப்பானில் இருந்து பிரிந்த ஒரு சிறு கூட்டமே அங்கு குடியேறி சுயாதீனமாக வளர்ந்தது எனவும் கூறுகிறார். மேலே நாம் கூறிய 'தில்முன்' விளக்கத்துடன் ['தாய் நாடு'] இது ஒத்து போவதைக் கவனிக்க. பண்டைய சுமேரியா திராவிட மொழிகளுக் கிடையில் ஒரு ஒற்றுமை இருப்பதாக அருட் தந்தை ஞான பிரகாச அடிகளார் நம்புகிறார். அப்படியான ஒற்றுமைகளை AS தியகராஜா, மலேசியா முனைவர் கி.லோகநாதன் ஆகியோர் சுட்டிக் காட்டி உள்ளார்கள். மேலும் ராமசுவாமி ஐயர், ஒரே மாதிரியான தொடர்புகள் உடைய சுமேரியா, தமிழ் நிலவியற் சொற்களை பட்டியலிட்டு வெளியிட்டுள்ளார். நான் இப்ப அப்படியான ஒற்றுமையுள்ள 15 சொற்களை கிழே தருகிறேன். இப்படி ஏராளமான சொற்கள் உள்ளன. கருத்து / மொழி: சுமேரியன் திராவிடன் Tie/bind KAD கட்டு house/family GUD குடி mother ama அம்மா house bitu வீடு five ia ஐ [ஐயிரண்டு பத்து] the land /place kalam களம் sheep udu ஆடு city ur ஊர் love am அன்பு love aka அகம் to grind ara அரை boat kalam கலம் quay kar-ra கரை to make, do ag, ak ஆக்கு what a-na என்ன மலேசியாவை சேர்ந்த முனைவர் கி.லோகநாதன் [Malaysian professor, Dr. K. Loganathan], சுமேரு மொழி பழந் தமிழே! என்று நம்புகிறார். தென் இந்தியாவில் புழக்கத்தில் இருப்பது இந்த தமிழ் மொழியே, அதாவது சுமேரியனுக்கும் தமிழனுக்கும் மூதாதையர் பொதுவான ஒருவரே. அமலாசிங்க் [Amala Singh] மற்றும் சிலரும் தமிழுக்கும் சுமேரு மொழிக்கும் உள்ள ஒற்றுமையை சுட்டிக் காட்டி உள்ளார்கள். எப்படி யாயினும், சாமுவேல் நோவா கிராமர், "சுமேரு மொழி - துருக்கி மொழி, ஹங்கேரி மொழி, சிலகவ்காசியன் மொழிகளை போல ஒரு ஒட்டு மொழி என்றும், எது எவ்வாறாயினும் சொல் அகராதி [சொற்றொகுதி], இலக்கணம், சொற்புணர்ச்சி [வசனம் அமைத்தல்] ஆகியவற்றில் ஒரு மொழியையும் சாராது தனித்தே நிற்கிறது என்கிறார். தமிழும் ஒரு ஒட்டு மொழி என்பது கவனிக்கத் தக்கது. டாக்டர் அசோக் மல்ஹோத்ர, மனித நாகரிகத்திற்கான சுமேரியர்களின் முதன்மையான பங்கு, அந்த பண்டைய சுமேரியன், எங்கிருந்து வந்தான் என்பதை ஆராயத் தூண்டுகிறது என்கிறார். இந்த சுமேரியர்கள் மனித நாகரிகத்தை 5500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மெசெப்பொத்தோமியாவில் விதைத்தார்கள் என எடுத்து உரைகிறார். மேலும் இவர்கள் இந்தியாவின் மேற்கு கரையோரம் இருந்து அங்கு குடியேறினார்கள் என்கிறார். Dr Clyde Ahmad Winters கறுத்த ஆபிரிக்க மக்கள், திராவிடர், எலமைட்மக்கள், சுமேரியர் இவர்களுக் கிடையில் ஒரு வம்சாவளி தொடர்பு இருப்பதாக கூறுகிறார். Dr David Neiman சுமேரியர்கள் காரகோரம் (Karakoram Mountains) மலைத்தொடரில் இருந்து வந்ததாக கூறுகிறார். இது பாகிஸ்தான், சீனா, இந்தியா ஆகிய நாடுகளின் எல்லைப் பகுதியில் அமைந்துள்ள ஒரு மலைத் தொடர். மேலும் இது ஒரு முக்கியமான சாத்து வழி [caravan route] யாகவும் இந்த மூன்று இடங்களுக்கும் அமைந்துள்ளது. எங்களுக்கு தெரியும், சிந்து சம வெளி நாகரிகம் சிந்து ஆற்றுடன் தொடர்புடையது என்று. இந்த சிந்து ஆறு தெற்காக காரகோர, இமய மலைத் தொடரில் இருந்து ஓடுகிறது. மேலே கூறிய அனுமானங்களை ஆய்வு செய்து உறுதி படுத்துவதற்கு, இரண்டு வழிகளை பின்பற்ற வேண்டும். முதலாவது இந்தியாவில் இப்ப உள்ள ஏதாவது ஒரு மொழி குடும்பத்துடன் [தமிழ்] பொதுவாக எல்லோரும் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடியதாக சுமேரு மொழி ஒத்து உள்ளதா என அறிய வேண்டும் ? இரண்டாவது சுமேரு மக்களின் கிடைக்கப் பெற்ற எலும்பு மாதிரிகளை பரிசோதனைக்கு உட்படுத்தி அவை அந்த மொழி குடும்பத்துடன் ஒத்து போகுது என்பதை கண்டுபிடித்தல் வேண்டும் ? [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி : 17 தொடரும் படம் 01 : என்லில்லும் அவரின் மனைவி நின்லில்லும் / Enlil with his wife, Ninlil]

இப்படி சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்

சிந்து சமவெளியில் வாழ்ந்தவர்கள் பாரசீக வளைகுடாவுடனும் மெசபடோமியாவுடனும் வர்த்தகத் தொடர்புகளைக் கொண்டிருந்தனர். குறிப்பாக யானைத் தந்தங்கள் சிந்து சமவெளியிலிருந்துதான் மெசபடோமியாவுக்கு ஏற்றுமதியாயின. இந்த யானைத் தந்தங்களுடன், தந்தங்களைக் குறிப்பதற்கான சொற்களும் பாரசீக மொழிக்கும் மெசபடோமியப் பகுதிகளில் வழங்கப்பட்ட மொழிகளுக்கும் ஏற்றுமதியாயின. ஆகவே, இந்த நாடுகளைச் சேர்ந்த அக்கேடியன், எலமைட், ஹுர்ரியன், பழங்கால பாரசீக மொழிகளில் எழுதப்பட்ட இலக்கியங்கள் மற்றும் எழுத்துகளில் சிந்து சமவெளியிலிருந்து வந்திருக்கக்கூடிய சொற்கள், குறிப்பாக யானைகள், தந்தங்களைக் குறிக்கக்கூடிய சொற்கள் கிடைக்குமா என ஆய்வுசெய்தார் பெங்களூரைச் சேர்ந்த பஹதா அன்சுமாலி முகோபாத்யாய [Bahata Ansumali Mukhopadhyay]. உள்ளூரில் தயாரிக்கப்படாத, கிடைக்காத ஒரு பொருளை, வெளிநாட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்யும்போது, அந்தப் பொருளை எந்த வெளிநாட்டிலிருந்து வாங்குகிறோமோ அங்கு வழங்கப்படும் சொல்லாலேயே அழைக்கிறோம். இந்த அடிப்படையை மனதில் கொண்டு தேடியபோது அவருக்கு 'பிரு/பிரி' என்ற சொல்லும் அவற்றின் வேறுவிதமான உச்சரிப்புகளும் கிடைத்ததன. இந்த 'பிரு' என்ற சொல்லுக்கு அக்கேடிய மொழியில் 'யானை' என்றும் பழங்கால பாரசீக மொழியில் 'தந்தம்' என்றும் பொருள் இருந்தது. பழங்கால எகிப்திலும் தந்தங்களைக் குறிக்கும் சொற்கள் இருந்தன என்றாலும் 'அப்', 'அபு' போன்ற ஒலிக் குறிப்புகளாக இருந்தன. ஆகவே, மெசபடோமியாவில் புழங்கிய 'பிரு/பிரி' என்ற சொல் சிந்துச் சமவெளியில் இருந்தே வந்திருக்க வேண்டுமென முடிவுசெய்தார் பஹதா. பல திராவிட மொழிகளில், 'பிலு', 'பெல்லா', 'பல்லா', 'பல்லவா', 'பல்' என்ற சொற்கள் இடம்பெற்றிருந்தன. இவற்றில் பல யானைகளையும் குறித்தன. ஆனால், 'பிலு' என்பது எப்படி அக்கேடிய மொழியில் 'பிரு' என்றானது என்பதற்கும் விடை தேடியிருக்கிறார் பஹதா. அதாவது, பழங்கால பாரசீக மொழியில் 'ல' என்ற உச்சரிப்பு இல்லை. அதற்குப் பதிலாக 'ர' என்ற உச்சரிப்பே பயன்படுத்தப்படுகிறது. யானையின் தந்தம் என்பது அதன் பல் என்பதால், தந்தத்தைக் குறிக்கும் "பல்", "பல்லு", "பில்லு" என்ற சொற்கள், 'பிரு/பரி என மாறியிருக்கின்றன. அதேபோல, Salvadora persica என்ற மரத்தைப் பற்றியும் குறிப்பிடுகிறார் பஹதா. அரபியிலும் வட இந்தியாவிலும் 'மிஸ்வாக்' என இந்த மரம் குறிப்பிடப்படுகிறது. இந்த மரத்தின் பாகங்கள் பற்களுக்கு நன்மை செய்யக்கூடியவை என நம்பப்படுகிறது. தற்போதும் பற்பசைகள்கூட இந்தப் பெயரில் வெளியாகின்றன. சிந்துச் சமவெளி காலகட்டத்தில் இந்த 'மிஸ்வாக்' மரமும் 'பிலு மரம்' என்றே அழைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அந்த காலகட்டத்தில் சிந்துச் சமவெளி பிரதேசத்தில் பல்துலக்க இந்த மரத்தின் குச்சிகள் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்க்ககூடும் எனக் கருதுகிறார் பஹதா. தற்போதும் பாகிஸ்தான், ராஜஸ்தான், ஹரியானா போன்ற சிந்துச் சமவெளிப் பிரதேசங்களில் இந்த மரங்கள் பரவலாகக் காணப்படுகின்றன. ஆகவே, தந்தம், யானை, பற்களுக்குப் பயன்படக்கூடிய மிஸ்வாக் மரம் ஆகியவை எல்லாமே 'பல்' என்பதைக் குறிக்கக்கூடிய சொல்லில் இருந்தே உருவாகியிருக்கின்றன. இந்த 'பல்' என்ற வேர்ச்சொல், திராவிட மொழிகளில் அனைத்திலும் பொதுவானதாக இருந்தது. 'பிளிரு' என தெலுங்கிலும் 'பல்ல', 'பிலு' என கன்னடத்திலும் யானையைக் குறிக்கும் சொற்கள் இருக்கின்றன. சென்னைப் பல்கலைக்கழகம் 1924ல் வெளியிட்ட தமிழ்ப் பேரகராதி 'பிள்ளுவம்' என்ற சொல் யானையைக் குறிப்பதாகச் சொல்கிறது. ஆகவே, தற்போது தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம் போன்ற மொழிகளில் 'யானை', 'ஏனுக', 'ஆன' போன்ற சொற்களால் யானைகள் குறிப்பிடப்பட்டாலும், பல்லை அடிப்படையாக வைத்த சொற்களும் யானையைக் குறிப்பிடப் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. பல் என்ற சொல்லில் இருந்து 'பல்லு', 'பல்லவா' போன்ற சொற்கள் உருவாகியிருக்க முடியும். ஆனால், 'பல்' என்ற சொல்லில் இருந்து 'பிள்/பில்", 'பிள்ளுவம்' போன்ற சொற்கள் எப்படி உருவாகியிருக்க முடியும்? இந்தக் கேள்விக்கு ஃப்ராங்க்ளின் சவுத்வொர்த்தின் Linguistic Archaeology of South Asia புத்தகம் விடையளிக்கிறது. அதாவது, 'பல்' என்பதைக் குறிப்பதற்கான வேர்ச்சொல் 'பிள்' என்பதாகக்கூட இருக்கலாம் என்கிறார் இவர். மேலே சொன்ன அடிப்படைகளை வைத்துத்தான் சிந்துச் சமவெளிப் பிரதேசங்களில் தொல் திராவிட மொழிகள் பேசப்பட்டிருக்கலாம் எனக் கருதுகிறார் பஹதா. ஒரு மொழியின் மூலத்தைக் கண்டறிவது போன்ற ஆய்வுகளுக்கு இது மாதிரியான அடிப்படைச் சொற்களே ஆதாரமாக அமைகின்றன. தந்தம், பல்துலக்கும் குச்சி ஆகியவற்றுக்கு ஹரப்பாவில் இந்த சொல்லில் இருந்து பிறந்த சொற்களே பயன்படுத்தப்பட்டிருப்பதால், சிந்து சமவெளியில் இருந்தவர்கள் தொல் திராவிட மொழியைப் பயன்படுத்தியிருக்கலாம் என்று நம்மால் சொல்ல முடியும்" எனத் தெரிவித்தார். சிந்து சமவெளியில் பேசிய மொழியை ஏன் தொல் திராவிட மொழி எனக் குறிப்பிட வேண்டும்; திராவிட மொழிகளிலேயே பழைய மொழியான தமிழ் என்று அதனைக் குறிப்பிட முடியாதா என பஹதாவிடம் கேட்டபோது, "சிந்துச் சமவெளிப் பகுதியில் பேசியிருக்கக்கூடிய ஒரு மொழியை 'தொல் திராவிட மொழி' என்று குறிப்பிடுகிறோம். தற்போது பேசப்படும் திராவிட மொழிகளில் உள்ள பல தொன்மையான சொற்கள் அந்த மொழியில் இருக்கும். ஆனால், அந்த மொழி, தற்போது பேசப்படும் எந்த ஒரு மொழியாகவும் இருந்திருக்காது. ஆகவேதான் அதனை தொல் திராவிட மொழி என்கிறோம்" என்று விளக்கினார் மரபணு மட்டும் இல்லை, ஆதித்தாய்க்கு ஒரு மொழி கூட இருந்து இருக்க வேண்டும், அந்த மொழியும் இன்றும் எங்கள் எல்லோரின் உள்ளேயும் இருக்கின்றதும் போல. ஆமாம் அது தான் இந்த 'தொல் திராவிட மொழி' ஆகும் அதனால்த்தான் தெலுங்கரும் தமிழரும் தம்மையே அறியாமல் கதைத்தார்கள். இதில் ஆச்சரியப்பட ஒன்றுமே இல்லை. இது வரலாறு !! புராணம் அல்ல !!

"நிலவே முகம் காட்டு .. " ஞாயிறு, செப்டம்பர் 23, 2018, நிலாவில் பாபாவின் முகம் தெரிவதாக சென்னை நகரம் இரண்டு மணித்தியாலத்துக்கு ஆர்வமும், அதிர்ச்சியும் அடைந்தது. பலர் கைகளில் டெலஸ்கோப் இருந்தது. நிலாவையே பார்த்து கொண்டிருந்தனர். ஒரு சிலர் பிரத்தியேக கண்ணாடி அணிந்தும் இருந்தனர். அப்போது அவர்களில் சிலர், "ஆமாம்.. பாபா முகம் தெரிகிறது" எனக் கூறி பரவசப்பட்டனர். ஒருசிலர் நிலாவை பார்த்து வணங்கவே ஆரம்பித்து விட்டனர். எனக்கு இவர்களை பார்க்க வேடிக்கையாக இருந்தது, நான் உயர் வகுப்பு படிக்கும் கூலித் தொழிலாளியின் மகன். எங்கள் குடிசைக்கு கொஞ்சம் அருகில் தான், ஒரு மாட மாளிகையில் ஒரு கோடீஸ்வரர் வாழ்ந்து வாரார். அவர் குடும்பமும் தமது மொட்டை மாடியில் இருந்து அந்த நிலாவை உற்று நோக்கிக் கொண்டு இருந்தனர். ஆனால் அவரின் இளம் மகள் மட்டும் தன் மாடி அறையில் இருந்த சாளரத்தினூடாக நிலாவைப் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தார். அன்று தான் அவள் முகத்தை முழுமையாக பார்த்தேன்! பெரிய கண்கள், மெலிதான புருவங்கள், சிறிய மூக்கு, முழுமையான சிவந்த உதடுகள் என அளவான முக அங்கங்கள் கொண்ட பொலிவான வெள்ளை முகம் என்னை அப்படியே திகைப்பில் ஆழ்த்திவிட்டது. இவள் முகத்தில் தோன்றிய வெண்ணிலவின் ஒளி வெள்ளம் என் நெஞ்சம் எல்லாம் பரவி நின்றது. பாபா முகம் எனக்கு முக்கியம் இல்லை. அவளையே பார்த்துக்கொண்டு ஓலைக் குடிசையின் முற்றத்தில் நின்றேன். தங்கள் மனசுக்கு பிடிச்ச உருவத்தை மனதில் நினைத்து கொண்டு பார்த்தால் அதன் முகம் நிலாவில் இருப்பது போல் தோன்றும் என்று யாரோ இதற்கு விளக்கமும் கொடுப்பது காதில் விழுந்தது. நானும் திரும்பி நிலாவை பார்த்தேன், அங்கு பாபா இல்லை, அவள் முகமே இருந்துது! 'நிலவே முகம் காட்டு' என என் வாயும் முணுமுணுத்தது. சோலை பறவைகளும் வண்ணாத்திப் பூச்சியும் அவளின் தலை மேல் படபடத்து, யார் முதலில் அவளின் மூங்கீலென திரண்ட தோளில், மேகங்கள் சில சுருண்டு சுழித்தது போல தோளில் விழும் கருங் கூந்தலில், அமருவது என போட்டி போடுகின்றன. மாலைப் பொழுது மறையும் கதிரவன் கூட, உடனடியாக ஒரு கணம், மீண்டும் அவளை எட்டிப்பார்த்து மறைகிறது. அப்படி என்றால் நான் எங்கே? அப்படி ஒரு அழகு! நான் திரும்பவும் அவளை அண்ணாந்து பார்த்தேன். அவள் இன்னும் அந்த நிலவையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். என்றாலும் நான் மனம் உடைந்து வாடியதை கண்டாலோ என்னவோ, திடீரென எனக்கு கையால் சைகை காட்டினாள். அது சரியாக விளங்கவில்லை என்றாலும், ஒரு நட்பின் அடையாளம் என்று மட்டும் விளங்கியது. அந்தக் கணமே, நாம் யார் யாராக இதுவரை இருந்தாலும், செம்புலத்தில் விழுந்த நீரைப்போல, எம் அன்புடை நெஞ்சம் இன்று கலந்தது போல் உணர்ந்தேன்! அந்த நிலாவுக்கு, பாபா என பொய் பரப்பியவனுக்கு, பொய்களிலேயே வாழும் ஏமாறும் கும்பலுக்கு நன்றி சொன்னேன். "யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ? எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்? யானும் நீயும் எவ்வழி அறிதும்? செம்புலப் பெயல்நீர்போல அன்புடை நெஞ்சம்தாம் கலந்தனவே!" இன்னும் ஒரு முக்கிய கேள்வி என் மனதில் ஊஞ்சல் ஆடிக்கொண்டு இருந்தது, அவள் என்னை திருமணம் செய்வாளோ ?, இல்லை இது வாலிப வயதின் பொழுதுபோக்கு உணர்வோ? அது எனக்குப் புரியவில்லை?. என்றாலும், இப்ப தினம் தினம் அவள் கையால் கண்ணால் ஏதேதோ பேசுகிறாள். நானும் 'நிலவே முகம் காட்டு' என்று அதைப் பார்த்து ரசிக்கிறேன். ஆனால் ஒரு மாதம் கழிய, எங்கள் குடிசையை பார்த்துக்கொண்டு இருந்த அவளின் அந்த சாளரம், அதிகமாக பூட்டியே கிடந்தது. சிலவேளை திறந்தாலும், அதனால் எட்டிப்பார்ப்பது அவள் இல்லை. ஒரு நாள் கல்லில் ஒரு கடிதம் சுருட்டிக் கட்டி எங்கள் முற்றத்தில் விழுந்து இருந்தது. அதை நான் குடிசைக்குள் கொண்டு போய் திறந்து பார்த்தேன். என் கண்களில் மகிழ்வும் கண்ணீரும் வந்தன. யாரோ அவளின் வேலைக்காரி ஒருவள், நாம் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் ரசிப்பதை பெற்றோரிடம் சொல்லிவிட்டார்கள், அதனால் அவளுக்கு வேறு அறை கொடுத்துவிட்டார்கள் என்பதை அறிந்தேன். அது மட்டும் அல்ல, என்னுடைய முன்னைய சந்தேகத்துக்கு அதில் பதிலும் இருந்தது. அதை அவள் நேரடியாக, 'ஒரு நாள் சந்திப்போம் அப்ப நானே உங்க மணவாட்டி, நினைவில் கொள்ளுங்க!' என்று அந்தக்கடிதம் சுருக்கமாக இருந்தது. ‘நாணும் அச்சமும் நாய்கட்கு வேண்டுமாம்’ என்ற பாரதியின் வழியில், ’அச்சமும் மடமையும் இல்லாத பெண்கள் அழகிய தமிழ்நாட்டின் கண்கள்’ என்ற பாரதிதாசனின் கர்ச்சனையை அதில் கண்டேன்! அதன் பிறகு நான் அவளைப் பார்க்கவே இல்லை. ஆனால் 'நிலவே முகம் காட்டு' என்று அதில் அவள் அழகு முகத்தை காண்கிறேன். அங்கு பாட்டி வடை சுடவும் இல்லை, சாய்பாபாவை காணவும் இல்லை. நானும், அதன் பிறகு உயர் வகுப்பில் திறமை சித்தி பெற்று, பல்கலைக்கழகம் புகுந்துவிட்டேன். அது முந்நூறுக்கு மேல் கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் இருந்த படியால், ஆக விடுதலைக்கு மட்டும் தான் வந்துபோவேன். அப்படி ஒருமுறை வரும்பொழுது அவள் என்னை ஒரு சில நிமிடம் சந்திக்கும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. இப்ப அவள் உயர் வகுப்பு மாணவி. தன் உள்ளங்கையில், தன்னுடைய கைத்தொலைபேசி இலக்கத்தை, முகநூல் தொடர்பை எனக்கு காட்டினாள். அது கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது. "கண்கள் தொடாமல் கைகள் படாமல் காதல் வருவதில்லை, நேரில் வராமல் நெஞ்சை தராமல் ஆசை விடுவதில்லை, பக்கம் இல்லாமல் பார்த்து செல்லாமல் பித்தம் தெளிவ தில்லை" என்பது உண்மை என்றாலும், உண்மையில் இது ஆறுதலாக இருந்தது. ஒன்று மட்டும் உண்மை, முக நூலில் காதலன் காதலியை இயல்பாகப் பார்க்கவும் முடியாது ? காதலியை காதலனை மெய் தொட்டுப் பேசவும் முடியாது? அவளின் கூந்தல் மணமும் தெரியாது? ஆமாம் "பயிலியது கெழீஇய நட்பின் மயிலியல், செறியெயிற் றரிவை கூந்தலின், நறியவும் உளவோ நீயறியும் பூவே" என்பது போல, இவ்வரிவையின் கூந்தலைப் போன்ற மணம் நீ அறிந்த மலர்களுக்கு உண்டா..? என்ற இந்த கேள்விக்கு அங்கு இடமில்லை? முகநூல் ஊடாக நறு மணம் வராது? என்பது எனக்குத் தெரியும். என்றாலும், நிலவே முகம் காட்டு என்ற கற்பனையை விட இது எவ்வளவோ மேல்? ஆன்லைனில் கதைத்தல் அல்லது வீடியோ அழைப்புகள் மூலம் நேரடியாக கதைத்தல் [online chats or Face timing] என்பவை அர்த்தமுள்ள உரையாடல்களுக்கு வழி வகுக்கும் என்பதால், இப்ப ' முகநூலே முகம் காட்டு' என்று அவள் முகத்தை மீண்டும் ரசிக்கிறேன்! எப்படியானாலும் நிலவு ஒரு பெண்ணாக, என் காதலியாக, கற்பனையில் எழுதுவதில் கட்டாயம் ஒரு சுகம் இருக்கத்தான் செய்கிறது. நிலவுக்கும் பெண்ணுக்கும் எப்போதும் ஓர் ஈர்ப்பு சக்தி உண்டு. நிலவைப் பெண்ணாக உருவகிப்பது அழகின் ஆராதனை என்பதைவிட 'நிலவே அவள், அவளே நிலவு' என்பதே பொருந்தும். அதுதான் 'நிலவே முகம் காட்டு' என்பதை மட்டும் நான் மறக்கவில்லை. ஏன் நிலவைக்காட்டித் தான் அம்மா எனக்கு உணவூட்டினாள் அன்று. 'வெண்ணிலவே வெண்ணிலவே விளையாட ஜோடி தேவை' என்று நான் 'நிலவே அவள் முகம் காட்டு' என்கிறேன் இன்று! "கண்கள் இரண்டும் மகிழ்ந்து மயங்க வண்ண உடையில் துள்ளி வந்தாய் விண்ணில் உலாவும் மதியும் தோற்று கண்ணீர் சிந்தித் தேய்ந்து மறைந்தது!" "வெண்மை கொண்ட என் உள்ளத்தில் பூண் போல் உன்னை அணிந்துள்ளேன் ஆண்டுகள் போனாலும் உன்னை மறவேன் எண்ணம் எல்லாம் நீயே பெண்ணிலாவே!" நன்றி [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]