"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்]

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 25

 

 

9] இல்லாமை தத்துவம் அல்லது நீலிசம் [Nihilism / Letting Yourself Go Culture]

 

 

நாம் வாழும் சமுதாயம் ஒழுக்கமானதாக இல்லாத போது, நாம் மட்டும் ஏன் ஒரு ஒழுக்கமாக இருக்க வேண்டும் என்ற கேள்வி ஒருவரிடம் எழும் பொழுது, அவர் ஒன்றிலும் கவலை இல்லாதவராக, "நான் எதையும் பற்றி கவலைப்படப் போவதில்லை, எனக்கு, என் வாழ்க்கையின் மீது, கட்டுப்பாடு இல்லை " என்று அவர் எந்த வெட்க உணர்வும் இன்றி அல்லது அதை இழந்து விட்டவராக சொல்லுவதைக் கேட்க்கிறோம். இது தான் எந்த மதிப்புகளையும் மற்றும் தரங்களையும் கொண்டிராத அழியும் ஒரு சமுதாயத்தில் பொதுவாக காண்கிறோம். இவர்கள் வாழ்க்கையின் அர்த்தமுள்ள அம்சங்களில் ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்டதை மறுத்தலைக் காண்கிறோம். இப்படியான நிலையை 'இல்லாமை தத்துவம்' அல்லது 'நீலிசம்' என்று அழைக்கலாம் என்று சொல்லுகிறார்கள். Nihilism [நிஹிலிசம் அல்லது நீலிசம்], என்பது ஒன்றுமில்லை என்ற பொருள்படும் இலத்தீன் சொல் nihil இருந்து பிறந்த ஒரு சொல்லாகும்.

 

உன் வாழ் நாளில், நீ செய்த முயற்சிகளின் பின்னாலோ அல்லது நீ அனுபவித்த துன்பங்களின் பயனாலோ, 'வாழ்க்கை அர்த்தம் அற்றது' என்று சலிப்பு கொண்டு, 'நாம் ஏன் ஏதாவது செய்யவேண்டும், நாம் ஏன் கவலைப்பட வேண்டும்?' என உன் மனம், கட்டாயம் ஒரு கணம் கேட்டிருக்கும். எனவே நாம் அனைவரும் நீலிசம் [நிஹிலிசம்] என்ற தத்துவத்தின் தாக்கத்தை, அது என்ன வென்று தெரியாமலே, உணர்ந்து இருப்போம். அனுபவித்திருப்போம்.

 

ஒவ்வொரு முறையும் உங்கள் முன்னேற்றம் அல்லது முயற்சி வீணாகும் பொழுது, "என்ன பிரயோசனம்" [“what’s the point?”] என்று உங்களையே நீங்கள் கேட்டிருக்கலாம். ஏன் என்றால் நாம் ஒரு நாள் கட்டாயம் சாகத்தான் போகிறோம், எனவே அது எதுவும் எமக்குத் தேவையில்லை [none of it will matter] என, உங்கள் வாழ்வில் ஏற்பட்ட, தடைகள் மற்றும் திசைதிருப்பல்கள், துன்பம், ஏக்கம், அபத்தம், தனிமைப்படல் மற்றும் அலுப்பு உள்ளிட்டவையால், நீலிசத்துடன் [நிஹிலிசம்] தெரிந்தும் தெரியாமலும் நீங்கள் மோதியிருப்பீர்கள்.

 

உதாரணமாக இந்த கட்டுரையை உங்களுக்கு நான் எழுதும் பொழுது, சில வேளையில், சில சந்தர்ப்பத்தில், இந்த கட்டுரையை எழுதுவதால் என்ன பிரயோசனம் என்று நான் என்னை கேள்வி கேட்டிருப்பேன். நீலிசத்திற்கு ஊடாக போய், அதன் மறு பக்கத்தினூடாக வெளியே வந்து, என்னை இன்று நான் இப்ப இருக்கும் ஒரு நபராக வடிவமைத்துள்ளேன். அது மட்டும் அல்ல, நீலிசத்துடனான என் அனுபவம், என்னை முன்னையதிலும் பார்க்க மிகச் சிறந்த நபராக மாற்றியுள்ளது என்பதும் உண்மையே.

 

பொதுவாக உலகளாவிய இணைய தளத்தில், மற்றும் செய்திகளில், நீலிசம் [நிஹிலிசம்] பற்றிய கருத்துக்கள் பிழையாக அல்லது மோசமாக தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்பட்டுள்ளது என்று எண்ணுகிறேன். இன்று நாம் வாழும் வாழ்க்கை ஒரு ஒரு மோசமான நிலைமையாக காணப்படுகிறது. ஏன் என்றால், மதம் மற்றும் பாரம்பரியம் [religion and tradition] எம் மனதை ஆணையிடுகிறது, அங்கு, 'தானே சிந்திக்கும்' ஒரு சுதந்திர மனிதனை காண முடியவில்லை. ஏனென்றால் எம் சமுதாயம் “மதிப்புகள்”, “ஒழுக்கம்”, “நல்லொழுக்கம்” மற்றும் “நன்மை” [“values”, “morals”, “virtue” and lastly “goodness”] என்ற போர்வைக்குள் எம்மை மூடி, அதற்க்கு கீழ்ப்படி என எமக்கு கோரிக்கை விடுகிறது. இதனால் எம்மில் பலர் கண்மூடித்தனமாக, எந்தவித விளக்கமும் இன்றி, சமுதாயம் அல்லது சமூகம் அல்லது குடும்பம் காட்டிய அந்த வழியை பின்பற்று கிறார்கள். அது மட்டும் அல்ல, உணர்வுபூர்வமாக அது ஏன் என்று தெரியாமல் அவர்களின் வாழ் நாள் முழுவதும் இருக்கிறார்கள். இந்த சங்கிலியை உடைத்து எறியும் முயற்சியையே நீலிசம் தருகிறது எனலாம்.

 

இந்த நீலிசம் என்ற தத்துவம், ரஷ்ய இலக்கியத்தின் நாயகரான 'இவான் துர்கனேவ்' [Ivan Turgenev] என்ற எழுத்தாளரால் தன் 'தந்தையரும் தனயரும்' [Fathers and Sons] என்ற புத்தகத்தின் மூலம் பிரபலமானது எனலாம். அந்த நாவலில் முக்கிய பாத்திரமான, பஸாரவ் [Bazarov] ஒரு நீலிசவாதியாகும், இவர் அந்த நாவலில் வரும் தந்தையின் மகனான அர்க்காதியின் நண்பராவார். ஒரு கட்டத்தில், ஒரு போட்டியில், அர்க்காதியின் பெரியப்பாவை சுட்டுவிடுகிறான். அடுத்த கணம் உயிருக்குப் போராடும் அவரைக் காப்பாற்ற முனைகிறான். அவரோ போட்டியின் விதிப்படி நான் இறப்பதுதான் சரியாக இருக்கும் என்கிறார். பஸாரவ் தொடர்ந்து சிகிச்சை அளிக்கிறான். "போட்டி முடிந்துவிட்டது. இப்போது நான் போட்டியாளன் இல்லை, மருத்துவன்'' என்கிறான்.

 

இன்னும் ஒரு கட்டத்தில், நிமோனியா காய்ச்சலில் பாதிக்கப்பட்டவனைக் காப்பாற்றும் பொருட்டு போதிய தடுப்பு மருந்துகள் இல்லாமலேயே சிகிச்சை செய்ய இறங்கி, பஸாரவ் உயிருக்கே வினையாக வந்து நிற்கிறது. இப்படி ஆகும் என்பதை உணர்ந்தேதான் அந்தச் சிகிச்சை அளிக்க இறங்குகிறான் பஸாரவ். உயிரைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்பது மட்டுமே அவனுடைய நோக்கமாக இருக்கிறது. மரணத்தை சுகமாக ஏற்கிறான். சாகும் முன்னர் அவனால் மறுக்கப்பட்ட காதலியைச் சந்திக்க விரும்புகிறான். அவளோடு பேசிக் கொண்டிருக்கிறான். "நோய் தீவிரமாகிக் கொண்டிருக்கிறது. நான் உளறுவது போல தோன்றினால் பரிதாபம் பார்க்காமல் என்னிடம் சொல்லிவிடு. நான் சாகும்போதும் கவுரவமாகச் சாக விரும்புகிறேன்'' என்கிறான்.

 

நாங்கள் இன்று அதிகமாக அப்படியான ஒரு நீலிச காலத்தில் வாழ்கிறோம். இங்கு பலரிடம் வாழ்க்கை எந்தவொரு நோக்கமும் பொருளும், அல்லது உள்ளார்ந்த மதிப்பும் இல்லாமல் இருப்பதை காண்கிறோம். உண்மையில் நியாயம் என்று எதுவும் இல்லை, உருவாக்கப்பட்ட நியாயம் என்ற மதிப்புகள் உண்மையில் மாயையால் உருவாக்கப்பட்டவை என்று கருதும் காலமாக மாறுகிறது. உண்மையில் நீலிசம் அல்லது நிஹிலிசம் ஒரு கலாச்சார நிலை, அல்லது உளவியல் நிலை [cultural condition or the psychological state] ஆகும்.

 

அங்கே, ஏதேனும் உள்ளார்ந்த அல்லது தனித்துவமான மதிப்பு அல்லது பெறுமானம் கொண்டிருப்பதாக அவர்கள் உணரவில்லை. சிலவற்றிற்கு எந்தவொரு பண மதிப்பு என்று ஒன்றும் இல்லை என்று சொல்வதுடன் இதற்கு சம்பந்தம் இல்லை. ஒரு தோட்டம், ஒரு அன்பான செல்ல பிராணி, ஒரு அழகான கழுத்தணி, ஒரு ஆழமான நாவல் அல்லது படம், அல்லது ஒரு நபர், இவைகள் தனக்கு என ஒரு மதிப்பு கொண்டிருப்பதாக கருதவில்லை, அந்த மதிப்புகள் அல்லது பெறுமானம், அந்த மதிப்பை கொடுத்தவர்களுடன் தொடர்புடையது என்றாகிறது என்கிறார்கள். இதன் தீவிர போக்கை தீவிரவாத நீலிசம் [“radical nihilism”] என்று அழைக்கிறார்கள்.

 

உதாரணமாக ஒருவர் மதிப்பிற்குரியதாக கருதப் படுபவை எல்லாம், உண்மையில் ஒரு வழக்காறு அல்லது மரபு, அதை விட அதில் வேறு ஒன்றும் இல்லை என்கிறார்கள். ஒரு மௌனமான அல்லது மறைமுகமான, பரீட்சிக்கப்படாத சில அனுமானங்கள் மூலம் ஒருவரின் செயலையும் அவரின் சமூக நடத்தையையும் வழிநடத்தும் ஒரு மறைமுகமான கட்டளை [a tacit, unexamined set of assumptions that directs one’s actions and social behaviour] இது ஆகும் என்கிறார்கள்.

 

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] 

 

பகுதி: 26 தொடரும்

 

  

 

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 26

 

 

நீலிசவாதி [nihilist] என்பவன், எந்த அதிகாரத்திற்கும் தலைவணங்காதவன், விசுவாசத்தின் பெயரில், எந்த கொள்கையையும், அது எவ்வளவு மதிப்பிற்குரியதாக கருதப்பட்டாலும் ஏற்காதவன் [who does not accept any principle on faith, however much that principle may be revered.], இப்படித்தான் நான் அதை நம்புகிறேன். என்றாலும் நீலிசத்தைப் பற்றிய தப்பபிப்பிராயம், அதிகமாக 1860 ஆண்டில் ஏற்படுத்தப் பட்ட நீலிச இயக்கத்தால் [“Nihilist Movement”] ஏற்பட்டிருக்கலாம். இது அன்றைய சகல அதிகாரத்தையும் நிராகரித்ததால், அரசியல் மாற்றத்தைக் கொண்டு வருவதற்காக ஒரு வன்முறையை முன்மொழிந்தவர்கள் என ஐரோப்பா முழுவதும் இவர்களை அன்று அடையாளப் படுத்தினார்கள். இதனால் தான் நீலிசம் உண்மைக்கு புறம்பாக திரித்துக் கூறப்பட்ட ஒரு நிலையை [distorted idea of Nihilism] அடைந்தது எனலாம். பலவிதமான நீலிச வகைகளை நாம் காணலாம், என்றாலும் முக்கிய மூன்று வகைகளை இங்கு தருகிறேன்.

 

முதலாவது வகை நீலிசவாதிகள் [Epistemological Nihilist / அறிவாய்வியல் நீலிசவாதி], உண்மையான அறிவு என்று ஒன்றும் இல்லை என்றும், நீங்கள் ஒருபோதும் எதையும் உறுதியாக நம்ப முடியாது என்றும் நம்புகிறார்கள். ஏன் என்றால், என்றென்றும் நீங்கள், உங்கள் தலையில் அல்லது மனதில் சில கருத்துக்களை பதிந்து அல்லது ஒட்டி வைத்துள்ளீர்கள், அத்துடன் உங்கள் சூழலுக்கு, உங்கள் உணர்வு உறுப்புகள் சொல்லுவதனூடாகவே அணுகுகிறீர்கள் என்பதால் என்கிறார்கள் [you are forever stuck in your head and have access to the environment only via what your sense organs tell you],

 

இரண்டாவது வகை [Existential Nihilist / இருத்தலியல் நீலிசவாதி] நீலிசவாதிகள், வாழ்க்கை ஒரு உள்ளார்ந்த கருத்தையோ அல்லது ஒரு நோக்கத்தையே கொண்டது அல்ல என்கிறார்கள் [denies that life has any inherent meaning or purpose] பிரபஞ்சத்தின் கண்ணோட்டத்தில், எதுவுமே ஒரு மதிப்போ அல்லது நோக்கமோ கொண்டதல்ல [From the perspective of the universe, nothing has any value or purpose] என்கிறது.

 

மூன்றாவது வகை [Ethical Nihilist / நன்னெறி நீலிசவாதி], இவர்கள் சமுதாயம் அல்லது சமூகம் சொல்லுகிறதே என்பதற்காக, அதன் பொருட்டு மட்டுமே ஒன்றையும் செய்ய மாட்டார்கள் [who does not do what society says is ought to be done for just the sake of it.]. உதாரணமாக, ஏதாவது ஒன்று செய்ய எந்த காரணமும் இல்லை என்றால், அதைச் செய்வதால், சமூகம் அவர்களை எவ்வளவு மதிக்கக்கூடும் என்பது அவர்களுக்கு முக்கியமல்ல, அவர்கள் கட்டாயம் அதை செய்ய மாட்டார்கள் [If there is no reason do something, no matter how much society might value doing it, an Ethical Nihilist will not do it].

 

அவர்களுக்கு பின்பற்றவென்று உள்ளார்ந்த ஒழுக்கங்கள், மதிப்புகள் அல்லது விதிகள் [no inherent morals or values or rules] என்று ஒன்றும் இல்லை. நான் உங்களுக்கு ஒன்றைத் தெளிவாகச் சொல்கிறேன், இதன் கருத்து அவர்கள் வன்முறை மற்றும் கொலையாளிகள் என்பதல்ல, இதன் கருத்து அவர்கள் நடத்தை ரீதியாக, மற்றவர்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதை கவனத்தில் எடுக்காதவர்கள் [behaviorally immune to what others think] என்பதே ஆகும்.

 

இதனால் நீலிசவாதிகள் வன்முறை, சுயநலம் மற்றும் ஒழுக்கக்கேடானவர்கள் [violent, selfish and immoral] என்று பலர் எண்ணுகிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் நீலிசவாதிகளும் மனிதர்களே என எண்ண தவறுகிறார்கள். மனிதர்கள் ஒழுக்க ரீதியாக நடந்து கொள்ள, உயிரியல் ரீதியாக பரிணமித்தவர்கள் [human beings have biologically evolved to behave “morally”] என்பதை மறந்து விட்டார்கள் . நீங்கள் மனிதனின் இயல்பான நடத்தையை, என்ன செய்ய வேண்டும் என்ற கட்டளைகளுடன், குழப்ப வேண்டாம் [Do not confuse natural human behavior with what ought to be done]. ஒரு நீலிசவாதி, தர்க்கரீதியாக நன்மை பயக்கும் அல்லது அதைச் செய்ய வேண்டும் என்று அவர் உணருவதால் செய்கிறார் [he does either because it is logically beneficial or because he feels an urge to do it], ஆனால் என்றென்றும் ஒரு சமுதாயம் சொல்லுகிறதே என்று மட்டும் செய்வதில்லை. அது தான் வித்தியாசம். பிரபலமான ஊடகங்களில் சித்தரிக்கப்படுவது போல, நீலிசம் ஒரு அவநம்பிக்கை அல்ல, நீலிசவாதிகள் ஒரு மனநோயாளி அல்ல,

 

தர்மம் அல்லது தியாகம் அல்லது காணிக்கை [alms or sacrifice or offering] போன்ற ஒன்றும் இல்லை, நல்லது அல்லது தீய செயல்களின் [good or evil deeds] அடிப்படையில் புண்ணியம் என்று ஒன்றும் இல்லை. ஒரு மனிதன் நிலம், நீர், நெருப்பு, காற்று ஆகிய நாற்பெரும் கூறுகளால் [four elements] கட்டப்பட்டுள்ளது. அவன் இறக்கும் பொழுது பூமி பூமிக்கு போகிறது, நீர் நீருக்கு போகிறது, நெருப்பு நெருப்புக்கு போகிறது அதே போல காற்று காற்றுக்கு போகிறது. அவனின் உணர்வுகள் விண்வெளியில் மறைந்து விடுகின்றன. இந்த உலகில் இருந்து அவன் எந்த உலகிற்கும் போகவில்லை. மறுபிறவி என்று ஒன்றுமே இல்லை, தாய் அல்லது தந்தைக்கு ஆற்றும் சேவையிலிருந்து நீங்கள் ஒரு புண்ணியமும் பெறப்போவதில்லை. சரியான பாதையென ஒன்றில் சென்று, பரிபூரணத்தை [perfection] அடைந்தவர்கள் என எந்த துறவிகளும் பிராமணர்களும் [ascetics or Brahmins] இல்லை. இந்த உலகையும் இதற்கு அப்பால் உள்ளதையும் அறிந்தவர்களோ அல்லது அனுபவித்தவர்களோ இல்லை. நாலு பேர் உன் சவத்தை காவிச் செல்கிறார்கள். அவர்கள் சுடலைக்கு போகும் மட்டும் வீண் பேச்சு பேசுகிறார்கள். அவரின் எலும்பு கருகுகிறது. அவரின் தியாகங்கள் சாம்பலில் முடிகிறது. உடல் இறக்கும் பொழுது முட்டாளும் ஞானியும் [fool and wise] அழிந்துவிடுகிறார்கள். எனவே இவர்கள் பயனற்ற வெற்று பேச்சும் மற்றும் பொய்களும் பேசுகிறார்கள் என்கிறார் கி மு 600 ஆண்டை சேர்ந்த இந்தியாவின் அஜிதா கேஷாகம்பலி [Ajita Kesakambali] என்ற தத்துவவாதியும் முனிவரும்.

 

இவர் இந்த பதிலை, ஆற்றல் மிக்க கொடுங்கோண் அரசனாகவும் தனது தந்தை பிம்பிசாரனைக் கொன்று அரசை கைப்பறியவனனுமான, பேரரசர் அஜாதசத்ரு ஹரியங்காவின் [Ajatashatru Haryanka] கேள்விக்கு விடையாக கூறுகிறார். இங்கு நாம் ஒருவித நீலிசம் காண்கிறோம். மேலும் பழங்கால கிரேக்கர்களிடையே, உதாரணமாக கி மு 483-378 ஆண்டை சேர்ந்த கோர்கியஸ் [Gorgias] என்பவர் "எதுவும் இல்லை. ஏதாவது இருந்து இருந்தாலும் அதை அறிய முடியாது அல்லது தெரியாது இருக்கும். ஒரு வேளை அதை அறிந்திருந்தால், அது பற்றிய அறிவு பிறருக்குக் எடுத்து கூற முடியாததாக இருக்கும் " [“Nothing exists. If anything did exist it could not be known. If it was known, the knowledge of it would be incommunicable.”] என்று கூறியதை, நீலிசத்தின் [நிஹிலிஸின்] ஒரு அடிப்படைக் கொள்கையாகவும் கூறலாம்.

 

வாழ்க்கை அர்த்தமற்றது என்ற நம்பிக்கையில், அனைத்து மத மற்றும் ஒழுக்கக் கோட்பாடுகளையும் [religious and moral principles] நிராகரிப்பது நீலிசம் எனப்படுகிறது. எனவே, வாழ்க்கை அர்த்தமற்றதாக இருப்பதாக நீங்கள் நம்பினால், நீங்கள் அல்லது மற்றவர்கள் செய்யும் எதையும் ஆதரித்து எந்தவிதமான வாதமும் நீங்கள் செய்யத் தேவையில்லை. உங்களிடம் எந்த ஒழுக்கக் கோட்பாடும் இல்லை என்றால், உங்களிடம் சரியோ பிழையோ என்று தீர்மானிக்கும் அளவுகோல் இல்லை. எனவே அது இல்லாமல், எந்த காரணத்தை கொண்டு, ஒரு சமுதாயத்தை ஆதரிப்பதற்கு, மக்களை ஊக்குவிக்க அல்லது அதை நம்பவைக்க முடியும்? அப்படி என்றால் நீலிசம் சமுதாயத்தை, அதன் கட்டுக்கோப்பை குலைக்க வழிவகுக்கலாம் என்பது பலரின் நம்பிக்கை. மேலும் நீலிசம் அதீதமாக மக்களை இன்பமே நோக்கம் என்ற கொள்கைக்கு [hedonism] வழி நடத்துவதாகவும், இந்த உண்மையை சமுதாயம் முழுவதும் ஓரளவு பார்க்கிறோம் என்பதும் ஒரு பொதுவான வாதமாகும்.

 

எனவே நீலிசம் ஒரு வன்முறை மற்றும் பயங்கரவாத தத்துவமாக [violent and even terroristic philosophy] கருதப்படுகிறது. மேலும் வன்முறைக்கு ஆதரவாக நிஹிலிசம் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது என்பது எதோ உண்மை தான். அது மட்டும் அல்ல பல ஆரம்பகால நீலிசர்கள் வன்முறை புரட்சியாளர்களாக [violent revolutionaries] இருந்தனர் என்பதும் உண்மைதான்,

 

உதாரணமாக ரஷ்ய நீலிசர்கள் [Russian Nihilists]. இவர்கள் பாரம்பரிய அரசியல், நெறிமுறை மற்றும் மத நெறிகள் [political, ethical, and religious norms] எந்தவொரு செல்லுபடியாகும் அல்லது கட்டுப்படுத்தும் சக்தியை தம் மேல் கொண்டு இருக்கவில்லை என்று நிராகரித்தனர். ஆனால், அவர்கள் மிகக் குறைந்த எண்ணிக்கையில் இருந்ததுடன், சமுதாயத்தின் ஸ்திரத்தன்மைக்கு எந்த வித அச்சுறுத்தலையும் கொடுக்கவும் வில்லை. ஆனால், அவர்களது வன்முறை, அதிகாரத்தில் உள்ளவர்களுக்கு உயிர் அச்சுறுத்தலாக இருந்தது என்பது உண்மை தான்.

 

நீலிசத்தின் ஒரு வரையறை, மனித வாழ்க்கை அர்த்தமற்றது, எல்லா மதங்களும், சட்டங்களும், தார்மீக கோட்பாடுகளும், அரசியல் அமைப்புகளும் முற்றிலும் வெறுமையானது பொய்யானது [all religions, laws, moral codes, and political systems are thoroughly empty and false] என்பதாகும். எனவே, சமுதாயத்திற்கு நீலிசம் தீங்கிழைக்கிறதா? என்ற ஒரு கேள்வி எழுகிறது. "அவ்வாறு இருக்கலாம், ஆனால் அப்படி இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை" என்றே இதற்கு நான், என் அனுபவத்தில் இருந்து பொதுவாக பதில் அளிப்பேன்.

 

உதாரணமாக, அடிப்படையில் மதத்திற்கு விரோதமாக என் வாழ்க்கை வாழ்ந்திருக்கிறது. எனக்கு அதில் நம்பிக்கை இல்லை. எனவே ஒரு மதத்தை கடைப்பிடிக்க வேண்டிய அவசியம் எனக்கு ஏற்படவில்லை. மற்றும் நான் எந்த மத தூண்டுதல்களையோ அல்லது மத உணர்வுகளையோ கொண்டு இருக்கவில்லை. ஆனால், நான் அடிப்படையில் அனைத்து சட்டங்களுக்கும் கீழ்ப்படிகிறேன், மற்றும் எனக்கு அர்த்தம் தருகிற தார்மீக கோட்பாடுகளையும், அரசியல் தத்துவங்களையும் [moral codes and political philosophy] கடைப்பிடிக்கிறேன். சட்டத்தை பொறுத்த வரையில், நான் அதை உடைக்க வேண்டும் என்று உணரவில்லை. அதே மாதிரி, ஒழுக்கம் சார்ந்த நெறிமுறையை [morals] பொறுத்த வரையில், நான் அவையை என் பெறோர்களிடம் இருந்து, ஆனால் நான் காரணங்களையும் அதில் உள்ள உண்மைத் தன்மையையும் உணாந்து நானாக கற்றுக் கொண்டேன். என்னை இரு பெறோர்களும் வளர்த்தார்கள். நாங்கள் ஒரு சராசரி குடும்பம். சில நேரங்களில் செலவிட போதுமான பணம் எம்மிடம் இருந்ததில்லை, ஆனால் என்றும் ஒருவரிடமும் இருந்து பணம் திருடவில்லை, ஏமாற்றவும் இல்லை. நான் நாள் முழுவதும், சந்திக்கும் எல்லோரையும், மரியாதையுடன் நடத்த முயற்சி செய்கிறேன். பெருபாலும் எந்த உரையாடலுடனும், நான் மக்களை சுற்றி நகைச்சுவை செய்ய விரும்புகிறேன், எனக்கு, வாழ்க்கை மகிழ்வாக வாழ்வதற்க்கே !

 

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] 

 

பகுதி: 27 தொடரும்

      

 

 

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 27

 

  10] அறநெறி சரிவு [decline of morality] / சுயக்கட்டுப்பாடற்ற ஒழுக்ககேடு:

 

முழு சமுதாயத்திற்கும் அல்லது ஒரு தனிநபரின் நம்பிக்கைகளுக்கும் ஏதாவது ஒரு ஒழுக்கம் இருக்கலாம். இவ்வகையான ஒழுக்க நெறிகள் ஒரு கதையில் இருந்தோ அல்லது அனுபவத்தில் இருந்தோ பிறக்கின்றன. எது சரி, எது பிழை என்பதை இந்த ஒழுக்க நெறிகள் அல்லது விதிமுறைகள் நிர்வகிக்கிறது. எனவே அறம் அல்லது ஒழுக்கநெறி (Morality) என்பது ஒருவர் சமூகத்தில் எவ்வாறு நடக்க வேண்டும் என்பது தொடர்பான பார்வைகளை குறிக்கிறது. இதை, நல்லவை தீயவை என்பன தொடர்பில், ஒரு சமூகத்தால் ஏற்றுக் கொள்ளப் பட்ட நடத்தைகளின் தொகுப்பு என்றும் கூறலாம்.

 

ஒழுக்க நெறிகள் எல்லாச் சமுதாயங்களிலுமே ஒன்று போல இருப்பதில்லை. காலம், நம்பிக்கைகள், பண்பாடு என்பவற்றைப் பொறுத்து இவை வேறுபடு கின்றன. உலகளாவிய சில உதாரணங்களாக, பரீட்சையில் ஏமாற்றுவது ஒரு நற்செயல் அல்ல, அதற்கு எதிர்மாறாக தகுதிகள் அடிப்படையில் உயர் பதவிகளை அடைவது ஒரு சரியான வழி. இதே போல, இனவாதம் தவறானது மற்றும் கஷ்டப்படும் அகதிகளுக்கு அன்பு காட்டுவது உயர்ந்த நெறி முறை.

சமூகத்தில் முழுமையாக மகிழ்ச்சியும் அமைதியும் நிலவ வேண்டு மெனில் ஒவ்வொரு தனிமனிதனும் தனக்கென்று சில கடமைகளையும் கட்டுபாடுகளையும், ஒழுக்கங்களையும் விதித்துக் கொள்ளவேண்டும். வேறு வகையில் குறிப்பிடுவது என்றால், ஒரு தனிமனிதன் பிறரிடம் எந்த எந்தப் பண்புகளை எதிர்பார்க்கின்றானோ, அந்தப் பண்புகளைத் தானும் பெற்றிருக்கவேண்டும் என எண்ணும்போது, அந்தப் பண்புகள் யாவும் அவன் வாழ்வில் பின்பற்ற வேண்டிய வாழ்வியல் அறிநெறிகளாக ஆகிவிடுகின்றன.

 

ஒழுக்கத்தைப் பற்றி திருவள்ளுவர் தனது குறள்: 0131 இல், ஒழுக்கமே எல்லோர்க்கும் மேன்மையைத் தருவதாக இருப்பதால், அந்த ஒழுக்கமே உயிரைவிடச் சிறந்ததாகப் போற்றப்படும் என்கிறார். ஒழுக்கம் என்பது பொதுச்சொத்து பக்தி என்பது தனிச்சொத்து என்கிறார் தந்தை பெரியார், ஈ. வெ. இராமசாமி. ஏனென்றால் , பக்தி இல்லாவிட்டால் நட்டம் இல்லை; ஒழுக்கம் இல்லாவிட்டால் எல்லாமே பாழ் என்பதாகும்.

 

ஒழுக்கம் – ஒழுகுதல். மற்றவர்களுடன் மோதாமல் மற்றவர்களுக்குத் தீங்கு நேராமல் நடப்பது – வாழ்வது ஒழுக்கமுடைமை. இதைத்தான் வள்ளுவர், குறள் : 0140 இல், உலகத்தாரோடு பொருந்த ஒழுகும் முறையைக் கற்காதவர், பல நூல்களைக் கற்றிருந்த போதிலும் அறிவில்லாதவரே என்று ஆணித்தரமாக கூறுகிறார்.

 

"உலகம் வேண்டுவது ஒழுக்கமே! சுயநலம் தீய ஒழுக்கம்! சுயநலம் அற்றதே நல்லொழுக்கம்!" என்றார் விவேகானந்தரும்.

ஒரு விதையை நீங்கள பார்த்து, அது விதைக்கப் பட்டபின் எத்தனை சுவையான கனி, எத்தனை காலத்திற்கு கொடுக்கும் என்பதை எல்லாம் உடனடியாக ஊகிக்க முடியாது. அது விதையின் தரம், மண்ணின்  தன்மை, உரத்தின் இயல்பு, அங்கு நிலவும் இயற்கையின் ஆற்றல், மற்றும் கண்காணிப்பு போன்றவற்றின் சிறப்புகளை பொறுத்தே கூறமுடியும். அவ்வாறே ஒவ்வொரு மனிதனும் ஒவ்வொரு விதையாக இருக்கிறான். சமூகத்தில் அவன் நல்ல கனி கொடுக்க வேண்டும் என்பதே பொதுவான எதிர்பார்ப்பு. அதற்கு ஒவ்வொரு மனிதனும் நல்ல ஒழுக்கங்களைக் கொண்டிருக்க வேண்டியது மிக மிக அவசியம் ஆகிறது. ஒரு மனிதன் என்பவன் சமூகத்தின் ஒரு அங்கம். ஒரு உறுப்பில் ஏற்படும் புற்று நோய் அந்த உடலையே, நாளடைவில் பெரும்பாலும் அழிப்பது போல, ஒரு தனி மனிதனிடம் காணப்படும் ஒழுக்கக் கேடுகள், அவன் வாழும் சமூகத்தையே ஒருவேளை அழித்து விடும் ஆற்றல் படைத்தது என்பதையும் நாம் மறக்கக் கூடாது.

ஒவ்வொரு தனி மனிதனும் சமுதாயத்தின் ஒரு அங்கமாகும் . வன்முறை, இனவெறி, சமயவெறி இவற்றிலிருந்து விடுபட்டு வாழவேண்டிய கட்டாயத்திற்கு நாம் இன்று உள்ளோம். அதற்க்கு நாம் அன்பெனும் கயிற்றில் சமுதாயத்துடன் எம்மை பிணைத்துக் கொண்டு செயல்பட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறேன்.

 

பொதுவாக தனிமனித ஒழுக்கம்தான் நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு முக்கியமாகிறது. ‘ஒரு குடம் பாலில் ஒரு துளி விசம்’ என்ற பழமொழிக்கேற்ப சமுதாயத்தில் ஒருவன் தீயவனாய் இருந்தாலும் சமுதாயத்திற்கும், மக்களுக்கும் அதனால் பெரும் துன்பம் ஏற்படும். இந்த ஒழுக்கக்கேடு ஒரு கொடியநோய். சமுதாயத்தில் ஏற்படும் குழப்பங்கள் எல்லாம் அந் நோயின் அறிகுறிகளே ஆகும்.

 

சமுதாயத்தில் நிகழும் குற்றங்களுக்குப் பொருளாதார வறுமையும் மற்றும் அறியாமை நிறைந்த மனமும் பெரும் காரணிகளாக அமைகின்றன. இவற்றில் பொருளாதாரத்தில் மாற்றம் செய்வது எளிது. ஆனால் உள்ளத்தில் படிந்துள்ள இருளை அகற்றுதல் அவ்வளவு எளிதன்று. எனவே, சமூகம் கட்டுப்பாடுகளையும் நெறிமுறைகளையும் மதித்து வாழும் போது தான் மீண்டும் உயரிய சமுதாயம் துளிர்விடும்.

 

மக்களுள் பலர் பணந் தேடும் நோக்கையே வாழ்வின் குறிக்கோளாகக் கொண்டு, எவ்வழியிலும் பணம் தேட எண்ணுகிறார்கள். ஆனால் வாழ்க்கை என்பது எப்படியும் வாழலாம் என்பதில் அல்ல. இப்படித்தான் வாழவேண்டும் என்பதில் தான் உள்ளது. நம் முன்னோர்கள் உயரிய நெறிகளைப் பின்பற்றி வாழ்ந்தார்கள் என சங்க பாடல்கள் எமக்கு அறிவுரை கூறுகின்றன. சமூகச் சீரழிவுகள் மாறவேண்டுமெனில் குழந்தைகளிடத்திலிருந்தே மாற்றங்களை விதைக்க வேண்டும்.

 

இன்றைய சூழலில் சமுதாயத்தை மாற்ற ஒவ்வொரு பெற்றோரும் தம் குழந்தைகளை நல்லமுறையில் உருவாக்குதலே இன்றியமையாததாகும். அதுவே நாம் நாட்டிற்குச் செய்யும் முதற்கடமையுமாகும். நல்ல கல்வியை அவர்களுக்குக் கொடுத்து அவர்களிடத்து மறைந்துள்ள ஆற்றல்களைக் கண்டறிந்து அவற்றை வெளிக்கொணர்ந்து, அறிவைப் பெருக்கி, இளம் உள்ளங்களில் நற்பண்புகள் என்னும் விதைகளைத் தூவி, அவர்களை வளர்த்தால் உறுதியாக நம் சமுதாயம் சீர்பெறும் என்று நம்புகிறேன்.

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] 

பகுதி: 28 தொடரும்

        

 

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 28

 

 

நமது சமுதாயத்தில் இன்று ஒழுக்க நெறிகளின் சீரழிவு ஒரு குறிப்பிடத்தக்க நிகழ்வாக மாறியுள்ளது. அறநெறி மக்கள் இடையே, ஒரு ஆரோக்கியமான இணைப்பை வகிக்கிறது, ஒவ்வொருவருக்கு ஒருவர் ஒத்துழைக்க இது ஒத்திசைவாக உள்ளது. சரியான அல்லது தவறான நடவடிக்கைகளின் வேறுபாடு உணர்ந்து, ஒரு மதிப்பு நிறைந்த சமூகத்தை கட்டி எழுப்புகிறது.

 

குடும்பம், சமுதாயம், கலாச்சாரம், மதம் அல்லது அவர்களின் நம்பிக்கைகள் மற்றும் சமூக மதிப்புகள் போன்றவை [family, society, culture,Religion or belief and social values etc] ஒழுக்கம் பேணுவதில் செல்வாக்கு செலுத்துகின்றன. என்றாலும் சமூக பொருளாதார காரணிகளால் பல குடும்பங்கள் நிலைதவறியும் ஒழுங்கற்றும் குழம்பியும் [disoriented, disorganised and confused] இன்று உள்ளன. இதனால் இவை ஒழுக்க நெறிகளை பேணுவதில் தவறிவிடுகின்றன.

 

எமது கல்விக்கூடங்கள் மிக திறமையான நபர்களை இன்று உருவாக்குகின்றன, ஆனால் நல்ல குடிமகனை அல்ல என்பது ஒரு கவலைக்குரிய விடயமாக இருக்கிறது.

 

இன்றைய சமுதாயம் பெரும்பாலும் வன்முறை, பேராசை, திருட்டு, போதைப்பொருள், மற்றும் பயங்கரவாதம் [violence, greed, theft, drug addiction, terrorism] போன்றவற்றால் பாதிக்கப் பட்டுள்ளது. ஒழுக்காறு அல்லது கட்டுப்பாடு இன்று இளைஞர்களிடம் குறைந்து காணப்படுகிறது. அவர்கள் வயதில் மூத்தவர்களை மதிப்பதும் இல்லை, அவர்களின் சொற்களை கேட்பதும் இல்லை. இன்று பலர் தங்கள் சுயநலங்களை முன்னிறுத்தி செயல் செய்வதால், அவர்கள் பொதுவாக சுயநலவாதிகள் ஆகிவிட்டனர். எனவே பொதுவாக நெறிமுறை மற்றும் தார்மீக விழுமியங்களின் [ethical and moral values] வீழ்ச்சி, இன்று பெரும்பாலும் சமுதாயத்தில் காணப்படுவதாக அமைந்து விடுகிறது.

 

இந்த நவீன பொருள்முதல்வாத உலகம் [materialistic world] எமது வாழ்க்கை தரத்தை உயர்த்தியுள்ளது, ஆனால் வாழ்க்கையின் மதிப்பை குறைத்து விட்டது. இன்று அதிகரிக்கும் சனத்தொகையுடன் அறிவும், குறிப்பாக, அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பமும் (science and technology) அதிகரித்து உள்ளது. அதே போல பொருளும் வசதியும் கூட அதிகரித்துள்ளது. இதனால் அவன் உலகின் பொருள் வசதிகளை உண்மையான மகிழ்ச்சியாக கருதி, பலவேளைகளில் பிழையான வழியில் செல்கிறான்.

 

இன்றைய சமுதாயத்தில் பரவலாக பரவியிருக்கும் பேராசை, தன் சக்தி, செல்வம், பதவிகளை பெருக்கும் ஆசை, கடுமையான அநீதி, மனித உரிமைகள் துஷ்பிரயோகம், அதிகாரத்தின் பரவல், சுரணையின்மை அல்லது இரக்கமின்மை, உணர்வற்ற தன்மை, வஞ்சகம், நேர்மையற்ற தன்மை, திருட்டு, லஞ்சம், கடத்தல், ஊழல், சுரண்டல் [greed, self-aggrandizement, gross injustice, abuse of human rights, pervasion of power, callousness, insensitivity, deceit, dishonesty, thefts, bribery, smuggling, corruption, exploitation] போன்றவற்றால் மனிதன் கவ்வப்பட்டுள்ளான்.

 

இதனால் அவனின் உணர்வு நிலை அல்லது விழிப்பு நிலை [consciousness] குறைந்தும் இருண்டும் காணப்படுகிறது. மதம் மற்றும் அறநெறியும் [Religion and morality] நழுவி செல்வதும் மனிதனின் சக்தி தவறாக பயன் படுத்தப்படுவதும் இப்போது சாதாரணமாகிவிட்டது. உதாரணமாக, மதங்கள் என்பது மனிதர்கள் துன்பம் இல்லாமல் வாழும் வழிகள் அல்லது துயர் இல்லாது வாழ வகுத்த பாதை எனலாம். அத்துடன் இது ஒரு அன்பின் அடையாளம்.

 

ஆனால் இன்று மதங்கள் மதம் கொண்டு விலகி அலைவதை, மோதுவதை காண்கிறோம். எனவே கல்விமுறையிலும் பிள்ளைகளை பெற்றோர் வளர்ப்பு முறையிலும், நாம் கட்டாயம் கவனம் செலுத்த வேண்டும். அவர்களுக்கு எது சரி, எது பிழை என்பதை அறியப் படுத்த வேண்டும். அதை அவர்களுக்கு போதிப்பதை விட, பெற்றோர்களும் ஆசிரியர்களும் நிபந்தனையற்ற அன்புகளின் மற்றும் மனித விழுமியங்களின் அல்லது நற் பழக்க வழக்கங்களின் படி வாழ்ந்து காட்டிட வேண்டும்.

 

விழுமியங்கள் [Values] வாழ்க்கைக்கு ஒரு கருத்தை கொடுக்கிறது. அது மட்டும் அல்ல அவை, எவை எவைக்கு முன்னுரிமை கொடுக்க வேண்டும் என்பதை நிலை நாட்டுகின்றன. இன்று பல பாரம்பரிய மதிப்புகள் வேகமாக மாற்றமடைகின்றன, அவை மனித வாழ்வை பாதிக்காத வரை தவறு இல்லை. எனினும் உதாரணமாக, பாலியல் நெறிமுறைகள் இன்று மாற்றமடைகின்றன. இதனால் திருமணத்திற்கு புறம்பான பிறப்புகளின் பரவல் [“the prevalence of out-of-wedlock births”] மற்றும் குடும்பங்களின் உடைப்பு கூடுவது, கட்டாயம், தார்மீக சிதைவுகளின் வெளிப்படையான அறிகுறி எனலாம். இவ்வாறே வேறு பல நீண்டகால மதிப்புகள் அல்லது விழுமியங்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன.

 

நெறிமுறைகள் மட்டும் அல்ல, பாரம்பரியமாக இருந்து வந்த வலுவான பணி நெறிமுறையும் [strong work ethic] இன்று பாதிப்படைவதை காண்கிறோம். உதாரணமாக, வேலையாட்கள் சரியான நேரத்தில் வேலைக்கு வருவதும் மற்றும் வேலை செய்யும் அர்ப்பணிப்பும் குறைகிறது. அதேபோல பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் மரியாதையும் குறைந்து வியாபாரத்தில், முரட்டுத்தனமும் மோசமான வாடிக்கையாளர் சேவையும் அதிகரிக்கின்றன. இவை எல்லாம் அறநெறி சரிவுக்கு சில எடுத்துக் காட்டுக்கள் ஆகும்.

 

இறுதியாக நான் ஒன்று கூற விரும்புகிறேன். சமுதாயமும் அரசியலும் இரு ஒன்றோடொன்று தொடர்புடைய சொற்கள். ஒன்றில் ஏற்படும் மாற்றம் மாற்றத்திலும் தெளிவாகத் தெரியும். எனவே இரண்டும் தீமையிலிருந்து விடுபட்டு இருக்கவேண்டும். உதாரணமாக இன்று நாம் [தமிழர்] பெரும்பாலும் வாழும் நாடுகளான இலங்கை, இந்தியாவை எடுத்தால், நெறிமுறை விழுமியங்களை மீறி, சிறுபான்மையரான தமிழரை குறிவைத்தலை காண்கிறோம்.

 

பெரும்பான்மை மற்றும் மதத்தின் பெயரில் படுகொலையும் அடக்குமுறையும் தமிழருக்கு எதிராக நடைபெறுகின்றன. இவையும் நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறது என்பதற்கு சில உதாரணங்கள் ஆகும்.

 

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] 
 

பகுதி: 29 தொடரும்

    

 

 

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 29

 

 

இது வரை நாம் அலசியத்தில் இருந்து பரவலாக நாம் அறிவது, இந்த நவீன சமூகம் ஒரு கூர்மையான வீழ்ச்சியில் இருப்பது போல் எமக்கு காணப்படுவதுடன், அதற்கு காரணமான பலவிதமான சமூக கெடுதிகளையும் அங்கு அடையாள படுத்தப் பட்டுள்ளதையும் காண்கிறோம். அவை பொதுவாக குற்றம், விவாகரத்து, இளம் வயது பாலுறவு, இளம் பருவ மகப்பேறு, போதைப்பொருள் துஷ்பிரயோகம், யுத்தம், மற்றும் அறநெறி மற்றும் மதநெறியில் ஏற்பட்டுள்ள சரிவு [crime, divorce, teenage sex, teenage births and drug abuse; war; and a general decline in personal morality and religiosity.] ஆகும்.

 

அது மட்டும் அல்ல, வளமான வளர்ந்த நாடுகளுக்கும் வறிய மூன்றாம் உலக நாடுகளுக்கும் இடையில், நவீன விஞ்ஞானமும் தொழில் நுட்பமும் வாழ்க்கை நிலைமைகளும் மற்றும் கல்வி வாய்ப்புகளில் ஏற்பட்டுள்ள இடைவெளிகளும் ஆகும்.

 

இந்த கருத்து அல்லது நம்பிக்கை தான் மதச்சார்பற்ற இடதுசாரியையும் மதச்சார்பான வலதுசாரியையும் இன்று உண்டாக்கியுள்ளது. என்றாலும் சுருக்கமாக சொல்வதென்றால், விஞ்ஞானம் அல்லது தொழில் நுட்பம் தான் சமுதாய சரிவுக்கு காரணமென்றோ அல்லது மதம் தான் முழுக்க முழுக்க காரணம் என்றோ அறுதியிட்டு கூற முடியாது. மறுபுறம், பல திரு மணங்கள் இன்று விவாகரத்தில் முடிவடைகின்றன, அதே போல பல குழந்தைகள் திருமணத்திற்கு வெளியே பிறக்கின்றன, பல குழந்தைகள் ஒற்றை பெற்றோரால் வளர்க்கப்படுகின்றன, வர்த்தகத்தில் மிக அதிகமான மோசடி காணப் படுகின்றன, இனவெறியும் இன சமத்துவமின்மையும், மற்றும் பாலின வாதமும் பாலின சமத்துவமின்மையும் [Racism and racial inequality, and sexism and gender inequality] தொடருகின்றன. இவை எமது மனநிறைவுக்கு, உன்னதமான மனித வாழ்விற்கு முற்றிலும் பொருத்தம் அல்லாதவை ஆகும்.

 

நாம் இன்றைய உலகை - ஆயுட்காலம், கல்வியறிவு, பசி, ஆரோக்கியம் மற்றும் அரசியல் வன்முறை [life span, literacy, hunger, health, political violence] போன்றவற்றின் அடிப்படையில் பரவலாக உற்று நோக்கும் பொழுது, ஒட்டுமொத்த உலகமும் முன்பை விட கூடுதலான நாகரிகம் பெற்றுள்ளது. மேலும் நாம் எப்படி பண்டைய சமுதாயம் / நாகரிகம் அழிந்தது என்பதை ஆராய்ந்தால், அவை அதிகமாக, அவற்றின் சரிவின் போது அல்லது அதற்கு சற்று காலத்திற்கு முன்பு சுற்றுச்சூழல் அழிவு, முக்கிய வளங்களின் தட்டுப்பாடு [உதாரணமாக நீர், விளைநில மண் மற்றும் மரம்], பஞ்சம், அதிக மக்கள் தொகை, சமூக மற்றும் அரசியல் அமைதியின்மை, சமத்துவமின்மை, படையெடுப்பு, நோய் [environmental destruction, depletion of vital resources (such as water, arable soil and timber), famine, overpopulation, social and political unrest, inequality, invasion or other forms of devastating warfare, and disease.] போன்றவையே மேலோட்டமாக அடையாளம் காணக் கூடியதாக உள்ளது.

 

மற்றும், சமூக மற்றும் அரசியல் அமைதியின்மை, சமத்துவமின்மை போன்றவற்றிற்கான அடிப்படைக் காரணத்தையும் நாம் அறியவேண்டும். எனவே தொழில் நுட்பத்தின் முன்னேற்றம், உண்மையில் எந்த வித பெரும் பாதிப்பையும் அல்லது அச்சுறுத்தலையும் எமக்கு பொதுவாக ஏற்படுத்தாது என்று நம்புவதற்கு ஒரு சிறிய காரணத்தை அல்லது ஆறுதலை இது தருகிறது எனலாம்.

 

சீரழிவு என்பதற்கு, அதை சீர் + அழிவு என்று பிரித்து, தரம் கெடுதல்; தகுதிக் கேடு என்று பொதுவாக பொருள் கூறலாம். மனிதன் வேட்டை நாகரிகம் முடிந்து ஒரு இடத்தில் நிரந்தரமாக வசித்த போது கலாச்சாரம் அல்லது பண்பாடு என்ற ஒன்று ஆரம்பமாகியது அல்லது வளர்ச்சி அடைந்தது எனலாம்.

 

விவசாயம் செயத்த பின்னர் ஓய்வு கிடைக்கும் நேரத்தில் அவன் சிந்தனை வளர்ந்து, அதன் பயனாக உடை, கலை, மொழி, பழக்கம், சமயம், பண்பு, என்பன உருவாகி தொடர்ந்து வளர்ந்தன. இதுவே அவனின் கலாச்சாரமாகியது. என்றாலும் இன்று ஒரு உதாரணமாக, சீரியல் என்று சொல்லப்படும் நாடகங்களை எடுத்தால், அவை பொதுவாக, இவைகளுக்கு புறம்பாக அடுத்தவர்கள் குடும்பத்தை எப்படி கெடுப்பது? அடுத்தவர்கள் சொத்தை எப்படி அபகரிப்பது? மாமியாரை எப்படி வீட்டை விட்டு வெளியேற்றுவது? மருமகளை எப்படி மகனிடம் இருந்து பிரிப்பது? பெற்றோருக்கு தெரியாமல் எப்படியெல்லாம் தவறு செய்வது? எந்த தவறை எப்படி மறைப்பது? அக்கம்பக்கத்தினர் உடன் எப்புடியல்லாம் சண்டையிடுவது? மற்றவர்களை பற்றி எப்படியெல்லாம் புறம் பேசுவது? கணவருக்கு எப்படி ஒத்துப்போகாமல் நடப்பது? மனைவியை எப்படி அடிமை படுத்துவது? எப்படி பழிக்கு பழி வாங்கலாம்? ஆபாசமாக பேசுவது எப்படி? போன்ற விடயங்களுக்கு முக்கியம் கொடுத்து அழகாக, தெளிவாக சொல்லியும் கற்றும் தருபவையாக இருக்கின்றன.

 

பொழுதுபோக்கு என்ற பெயரில் "எதை" வேண்டு மானாலும் பார்ப்பதற்கு நாம் தயாராகிவிட்டோம் என்பதுதான் இன்று உண்மையாகிவிட்டது. நல்ல எண்ணங்களும் நல்ல செயல்களும் தான் ஒரு சிறந்த சமூகத்திற்கான அடையாளம், ஆனால் ஒரு மாற்றமாக இப்படி புகுத்தி, பொதுவாக பெண்களை இதற்கு அடிமையாக்குகிறார்கள். இதனால் ஏற்படும் பிரச்சனைகளும் சீரழிவும் பல பலவாகும்.

 

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

 

பகுதி: 30 தொடரும்

    

 

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"நவீன சமுதாயம் வீழ்ச்சியடைகிறதா?" [சீரழியும் சமுதாயம்] பகுதி: 30

 

 

சேர்ந்த நிலத்தின் இயல்பால் அந்த நீர் வேறுபட்டு அந் நிலத்தின் தன்மை யுடையதாகும், அதுபோல் மக்களுடைய அறிவு இனத்தின் இயல்பினை உடையதாகும் என "நிலத்தியல்பால் நீர்திரிந் தற்றாகும் மாந்தர்க்கு இனத்தியல்ப தாகும் அறிவு" என்று கூறுகிறது குறள் 452. அதாவது சேர்ந்த இனத்திற்கு ஏற்ப பழக்கவழக்கமும் அறிவும் மாறும் என்கிறது.

 

நல்ல சமுதாய சூழ்நிலைதான் தனி மனிதனுக்கு பெருமை யையும், சிறுமையையும் சேர்க்கிறது. இதனை திருவள்ளுவர் தன் குறள் 460 இல் "நல்லினத்தி னூங்குந் துணையில்லை தீயினத்தின் அல்லற் படுப்பதூஉம் இல்" என, அதாவது நல்ல இனத்தைவிடச் சிறந்ததாகிய துணையும் உலகத்தில் இல்லை, தீய இனத்தைவிடத் துன்பப்படுத்தும் பகையும் இல்லை என்கிறார்.

 

அது மட்டும் அல்ல , சமுதாய அடையா ளங்களை வைத்து தான், அங்கு வாழும் தனி மனிதனுடைய தரமும் முடிவும் செய்யப்படுகிறது. இதை திரு வள்ளுவரும் தமது குறள் 458 இல், "மனநலம் நன்குடைய ராயினும் சான்றோர்க்கு இனநலம் ஏமாப் புடைத்து" என, அதாவது மனதின் நன்மையை உறுதியாக உடையவராயினும் சான்றோர்க்கு இனத்தின் நன்மை மேலும் நல்ல காவலாக அமையும் என கூறுகிறார்.

 

ஆகவே சமுதாய பார்வையில் பண்புக் குறைவை உடைய சமுதாயம் என கருதப்பட்டால் அல்லது நிருவப்பட்டால், அங்கே மன அளவில் உயர்ந்த மனிதன் என்றாலும் ,அவனை பொதுவாக உயர்வாக கருதப்படுவதில்லை, உதாரணமாக ஆபிரிக்க அமெரிக்கரை இப்படி இன்னும் பலர் கருதுகிறார்கள். எனவே எம் சமுதாயத்தின் பெயரை கெடுக்காமலும் எம்மையும் எம் சமுதாயத்தையும் சீரழிக்காமலும் நாம் பார்த்து கொள்ள வேண்டும். இது ஒவ் வொரு சமுதாயத்தினதும் ஒவ்வொரு உறுப்பினரினதும் கடமையாகும்.

 

சமுதாயம் மேம்பாடு அடைய, சமுதாயத்தின் வாழ்க்கைத் தரம் உயரவேண்டும் அதாவது, மனிதர்கள் நிர்வாணமாகப் பிறப்பதைப் போலவே நிர்மலமான மூளையுடனும், புலன்களுடனும் பிறக்கிறார்கள். பின் கற்றல், கேட்டல், சிந்தித்தல், செயற்படுதல் மூலம் புத்திக் கொள்முதல் செய்கிறார்கள் அறிவு பெறுகிறார்கள். எனவே முறையான அறிவு பெற்று அவர்கள் தம் வாழ்க்கை தரத்தை முறையாக உயர்த்தும் பொழுது, அவர்கள் சார்ந்த சமுதாயமும் மேம்படுகிறது எனலாம். மேலும் ஒளவையார் தனது ஒரு பாடலில்,

 

 

”நாடா கொன்றோ காடா கொன்றோ

அவலா கொன்றோ மிசையர் கொன்றோ

எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர்

அவ்வழி நல்லை வாழிய நிலனே"

 

 

என்று பாடினார், அதாவது, நிலத்திற்கு என்று தனியியல்பு ஒன்று இல்லை, எங்கு நல்லவர் வாழ்கின்றாரோ அங்கு நிலமும் வளமாகவே அமையும் என்கிறார். அது போலத்தான் சமுதாயமும், எங்கே மனிதர்கள் நல்லவராக முறையாக வாழ்கின்றாரோ அங்கு சமுதாயமும் முன்னேற்றமும் மேன்மையும் அடையும் எனலாம்.

 

எந்த ஒரு உயர்ந்த நாகரிகமும் ஒரு நாளில் ஏற்படுவதல்ல, அதே போல ஒரு நாளில் அழிவதும் அல்ல. சீரழிவு அங்கு படிப்படியாகவே நடந்து உள்ளது, எனவே அதன் தாக்கத்தை நேரத்துடன் உணரக் கூடியதாக, பார்க்கக் கூடியதாக கட்டாயம் இருக்கும்.

 

பொதுவாக அந்த சமுதாயமே அல்லது நாகரிகமே அதன் சரிவுக்கு பொறுப்பு ஆகும். உதாரணமாக ரோம பேரரசை எடுத்துக் கொண்டால், அது ஐந்து முக்கிய காரணங்களால் சரிந்ததாக கூறினாலும், ஒரு ஆங்கில எழுத்தாளர் மற்றும் வரலாற்றாளரான எட்வார்ட் கிப்பன் (Edward Gibbon, பி. மே 8, 1737 - இ. ஏப்ரல் 27, 1737) தனது ரோமப் பேரரசின் தேய்வும் வீழ்ச்சியும் (The History of the Decline and Fall of the Roman Empire) என்ற புத்தகத்தின் இறுதி தொகுதிகளில், அவர் மக்கள் தொகையை ஒரு காரணமாக கூறவில்லை, அதே போல், தொழில் நுட்பத்தின் பற்றாக்குறையையோ அல்லது பருவநிலை மாற்றத்தையோ கூறவில்லை. அவரின் முதலாவது அடிப்படை காரணம் குடும்பத்தின் முறிவு. அதன் பின் அவர் அதிகரித்த வரிவிதிப்பு, இன்பத்திற்கான ஒரு தீராத ஏங்குதல் [an insatiable craving for pleasure], பராமரிக்க முடியாத அளவில் ஆயுதங்களின் குவிப்பு [unsustainable buildup of armaments], மற்றும் மதத்தின் சரிவு என்கிறார்.

 

மேலும் அவரின் கூற்றின்படி, ரோம பேரரசின் சரிவுக்கான மூல கரணம் குடிமை நல்லொழுக்கமும், மற்றும் தனிப்பட்ட அறநெறி இழப்பும் [loss of civic virtue and individual morality] என்கிறார்.

 

அவரின் கூற்றும் காரணங்களும் இன்றும் எமது சரிவிற்கு சரியாக பொருந்துகிறது என்றே கருத வேண்டியுள்ளது. ஆகவே நாம் எம்மை தனிப்பட்ட ரீதியிலும் சமுதாய ரீதியிலும் திருத்தினால் ஒழிய, மற்றும் படி எதிர்பார்க்கப் படும் சரிவை அல்லது சீரழிவை தடுக்க முடியாது என்பதே உண்மையாகும். அதையே நானும் நம்புகிறேன்.

 

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

 

[முற்றிற்று]