கரிகாலன் கட்டிய கல்லணை: தமிழர்களின் நீர் மேலாண்மை குறித்து நீங்கள் அறிவீர்களா?

கல்லணை எனும் மகத்தான அணை

கட்டுரையின் இடை தலைப்பிற்காக கல்லணையை, மகத்தான அணை என கூறவில்லை. கல்லணையை அப்படி குறிப்பிட்டவர் பிரிட்டிஷ் பாசனப் பொறியாளர் சர். ஆர்தர் காட்டன்.

கல்லணை மணற்பாங்கான ஆற்றுக்குள் அடித்தளம் அமைக்கப் பள்ளம் தோண்டினால் நீர் ஊறிக் கொண்டே. நிச்சயம் நீர் ஊற்றில் அடித்தளம் அமைக்க முடியாது. பின் எப்படி கரிகாலன் கல்லணையை கட்டினார்?

இதனை ஆய்வு செய்த ஆர்தர் காட்டன், அணைக் கட்டின் அடித்தளத்தில் 12 அடி ஆழம் வரை குழி தோண்டிப் பார்த்திருக்கிறார். அணையின் ரகசியம் அங்கு அவருக்கு தெரிந்திருக்கிறது. அணை கட்டின் 12 அடி ஆழத்திற்கு கீழே பாறைகள் ஒன்றன் மீது ஒன்றாக அடுக்கி அணை கட்டப்பட்டு இருக்கிறது. அந்த பாறைகளின் இணைப்புக்கு களிமண் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. இதன் காரணமாக அவர் கல்லணையை 'மகத்தான அணை' என குறிப்பிட்டு இருக்கிறார்.

இது குறித்து 'நீர் எழுத்து' நூல் விரிவாகப் பேசுகிறது.

அது போல தமிழரின் நீர் மேலாண்மை குறித்து நீரின்றி அமையாது நிலவளம் என்ற புத்தகத்தை முனைவர் பழ. கோமதிநாயகம் எழுதி இருக்கிறார்.

அதில்,"ஆழம் காண இயலாத மணற்படுகையில் எப்படி அடித்தளம் அமைப்பது என்ற நுட்பத்தை இவர்களிடமிருந்து (கல்லணை கட்டியவர்களிடம்) தான் நாம் தெரிந்துகொண்டோம். இந்தப் பாடத்தைப் பயன் படுத்தி ஆற்றுப் பாலங்கள், அணைக்கட்டு போன்ற நீரியல் கட்டுமானங்களைக் கட்டினோம். எனவே, இந்த மகத்தான சாதனை புரிந்த பெயர் தெரியாத அந்நாளைய மக்களுக்கு நாம் பெரிதும் கடன்பட்டுள்ளோம்." என்று கல்லணை குறித்து ஆர்தர் காட்டன் கூறியதாகக் குறிப்பிடுகிறார்.

நீரியல் மற்றும் நீர்வளப் பொறியலில் முதுநிலைப்பட்டமும் அமெரிக்கா கொலராடோ பல்கலைக்கழகத்தில் நீர் மேலாண்மையில் சிறப்பு பட்டமும் பெற்றவர் பழ. கோமதிநாயகம்.

தமிழர் பாசன வரலாறு, நீரின்றி அமையாது நிலவளம், தாமிரவருணி சமூக பொருளியல் மாற்றங்கள் உள்ளிட்ட ஏராளமான நூல்களையும், தமிழர் நீர் மேலாண்மை அறிவு குறித்து ஏராளமான கட்டுரைகளையும் எழுதி இருக்கிறார் கோமதிநாயகம்.

காவிரியின் குறுக்கே கல்லணை என்றால், வைகை ஆற்றின் குறுக்கே ஏராளமான தடுப்பு அணைகளைக் கட்டி இருக்கிறார்கள் பாண்டிய மன்னர்கள். 12ஆம் நூற்றாண்டு கல்வெட்டுகளே இதற்கு சாட்சி.

மதுரையை ஏழாம் நூற்றாண்டில் ஆட்சி செய்த கூன் பாண்டியனும், பராக்கிரம பாண்டியனும் வைகை ஆற்றின் குறுக்கே தடுப்பணையைக் கட்டி இருக்கிறார்கள்.

கி.பி. 650 முதல் 700 வரையிலான காலகட்டத்தில் மதுரையை ஆண்ட கூன் பாண்டியன் எனும் மன்னன் அரிகேசரி, இன்றைய குருவிக்காரன் சாலை அருகே வைகை ஆற்றில் அணை கட்டி, தண்ணீரைக் கால்வாய் வெட்டி பாசனத்திற்குக் கொண்டு சென்றுள்ளான். அந்த கால்வாய் கொந்தகை, கீழடி, திருசுழி வழியாக வீரசோழன் வரையில் இருந்திருக்கிறது என தொல்லியல் ஆய்வாளர் சொ. சாந்தலிங்கம் குறிப்பிடுகிறார்.

சங்ககாலத்தில் ஏரிகள்

தமிழரின் நீர் மேலாண்மை அறிவுக்கான முதன்மையான சான்று ஏரிகள்தான் என்கிறார்கள் வல்லுநர்கள்.

ஏரிகள் குறித்த எண்ணற்ற சான்றுகள் சங்க இலக்கியங்களில் உள்ளன. "சிறுபஞ்சமூலம்" நூலில் காரியாசான் எப்படி ஏரிகள் அமைக்கப்பட வேண்டும் என்ற சித்திரத்தை தருகிறார். அதாவது "குளந்தொட்டு கோடு பதித்து, வழி சித்து உளந்தொட்டு உழவயலாக்கி - வளந்தொட்டு பாடு படுங்கிணற் றோடென்றிவ்வைம் பாற்கடுத்தான் ஏகுசுவர்க்கத் தினிது." என்கிறது அந்த பாடல்.

"குளம் (குளம் தொட்டு). கலிங்கு (கோடு பதித்து), வரத்துக்கால், மதகுகள், மிகைநீர் போகும் கால்கள் ஆகிய வழிகளை அமைத்தல் (வழி சித்து), பண்ணை மேம்பாட்டுப் பணிகள் மூலம் ஆயக்கட்டு பகுதிகளை உருவாக்குதல் (உழுவயலாக்கி) பொதுக்கிணறு அமைத்தல் (கிணறு).ஒரு ஏரியை இந்த ஐந்து அங்கங்களுடன் அமைப்பவன் சொர்க்கத்துக்கு செல்லுவான்," இதுதான் பாடலின் பொருள்.

இது தமிழர் வாழ்வில் நீர் மேலாண்மை எவ்வாறு ஒன்றி இருந்தது என்பதற்கான சான்று.

தற்போது மேற்பரப்பு நீர் மற்றும் நிலத்தடி நீர் ஆகியவற்றை இணைத்து பயன்படுத்த வேண்டும் என்ற கோட்பாடு உலகெங்கும் பரவி வருகிறது. இந்த சிறந்த நீர்மேலாண்மை உத்தி, சங்கம் மருவிய காலத்தில் தமிழகத்திலிருந்திருக்கிறது என்பதை இது நமக்கு உணர்த்துகிறது என்று எழுதுகிறார் பழ. கோமதிநாயகம்.

பட மூலாதாரம், Getty Images

 

பட மூலாதாரம், Getty Images

 

10 முதல் 12 லிட்டர் கொள்ளளவு கொண்ட ஒரு பானையின் அடிப் பாகத்தில் சிறு துளையிடப்படும். ஒரு ஏக்கருக்கு ஒரு துளை, ஐந்து ஏக்கருக்கு ஒரு துளை, 10 ஏக்கருக்கு ஒரு துளை என இந்தத் துளைகள் பல்வேறு அளவுகளில் இருந்தன. மதகைத் திறக்கும் அதே நொடியில் நீர் நிரப்பிய பானையின் துளையை திறந்துவிடுவார்கள். பானையின் நீர் முழுவதும் காலியானால் குறிப்பிட்ட அளவு நிலத்துக்கு தண்ணீர் பாய்ந்ததாக கணக்கிட்டனர். இது சுழற்சி முறை பாசனம் என்று அழைக்கப்பட்டது. தண்ணீர் திறந்துவிடும்போது நாழிகை யைக் கணக்கிட ஆட்கள் நியமிக்கப் பட்டிருந்தனர். இதில் தவறு செய்தால் தண்டனையும் வழங்கப்பட்டது. இதனைப் பின்பற்றித்தான் மொகலாயர் ஆட்சிக் காலத்தில் 'வாரபந்தி' என்கிற சுழற்சி பாசனமும், 18-ம் நூற்றாண்டில் பாலாற்று ஏரிகளில் 'மாமூல் நாமா' என்கிற சுழற்சி முறை பாசனமும் உருவாக்கப்பட்டது என்று குறிப்பிடுகிறார் கோமதிநாயகம்.

தற்கால நிலைமை

கல்லணை முதல் முறைப்பானை வரை தமிழர் நீர் அறிவு குறித்து பெருமைப்பட்டுக்கொள்ளக் கடந்த காலங்களில் ஆயிரம் விஷயங்கள் இருந்தாலும், தற்போதைய நிலைமை எதுவும் மகிழ்ச்சி தருவதாக இல்லை.

 

படக்குறிப்பு,

ஏரிகள்

பழம்பெருமை பேசுவது மகிழ்ச்சிதான். ஆனால், கடந்த காலங்களிலிருந்து நாம் கற்றவற்றையும், பெற்றவற்றையும் அடுத்த தலைமுறைக்கு நாம் எடுத்துச் செல்ல வேண்டாமா? இருப்பதை காக்க வேண்டாமா என்கிறார்கள் நீர் செயற்பாட்டாளர்கள்.

சென்னை, காஞ்சி, திருவள்ளூர் மாவட்டங்களில் அரசு ஆவணங்களின்படி 3,600 ஏரிகள் இருந்தன ஏரிகள் மிகுந்த மாவட்டமாக இருந்த சென்னையில் இப்போது மிச்சமிருப்பது எத்தனை ஏரிகள் என கேள்வி எழுப்புகிறார் நக்கீரன்.

ராமச்சந்திர வைத்தியநாத் எழுதிய சென்னப்பட்டணம் மண்ணும் மக்களும் எனும் நூல் சென்னையிலிருந்த ஏரிகள் குறித்து விவரிக்கிறது.

சூளைமேடு, அரும்பாக்கத்தின் ஒரு பகுதி, வள்ளுவர் கோட்டச் சாலையைக் கிழக்கு எல்லையாகக் கொண்டு, கோடம்பாக்கம் சாலையைக் கடந்து தியாகராய நகரையும் உள்ளடக்கி சைதாப்பேட்டை மர்மலாங்க் பாலம் வரை மவுண்ட் ரோட்டை எல்லையாகக் கொண்டு இரண்டு பெரிய ஏரிகள் சென்னையில் இருந்தன. 5 கி.மீ மீட்டர் நீளமும், 2 கி.மீ அகலமுள்ள அவற்றுக்கு இரட்டை ஏரிகள் என்று பெயர். கூவத்தில் வெள்ளம் பெருகினால் அதன் உபரிநீர் இவ்வேரியின் வழியாகப் பாய்ந்து அடையாற்றில் கலக்கும். இந்த ஏரிகளை கொண்டு நுங்கம்பாக்கம், தேனாம்பேட்டை பகுதிகளில் விவசாயம் நடந்திருக்கிறது என சுட்டி காட்டுகிறது அந்த நூல்.

சென்னை பெருவெள்ளத்தைத் தொடர்ந்து நீர்வழி அமைப்பு ஓர் அறிக்கையை வெளியிட்டது.

"காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தில் 1942 ஏரிகளும், திருவள்ளூர் மாவட்டத்தில் 1646 ஏரிகளும் உள்ளதாக ஏரிகள் குறித்த அரசு ஆவணம் கூறுகிறது. இதில் ஒவ்வொரு ஏரிகளும் சூழலியலில் முக்கிய பங்காற்றின. நிலத்தடி நீரை சேமித்தன. இப்போது அதில் பெரும்பாலான ஏரிகள் பராமரிப்பு இல்லாமல் இருக்கின்றன," என்று அந்த அறிக்கை குற்றஞ்சாட்டியது.

பெருநகர சென்னை பகுதியில் மட்டும் 1971ஆம் கணக்குப்படி 142 ஏரிகள் இருந்துள்ளன. அவை 2.45 டிஎம்சி கொள்ளளவு கொண்டவை. அதாவது 68,600 மில்லியன் லிட்டர்கள் நீரை சேமிக்க வல்லவை. இதில் இப்போது எத்தனை ஏரிகள் உயிருடன் இருக்கிறது? எத்தனை காணாமல் போயின? என அந்த அறிக்கை கேள்வி எழுப்பியது.

https://www.bbc.com/tamil/india-53826135