தணியாத  தாகம் 

தணியாத  தாகம் 

 தன்னந் தனிமையிலே  தள்ளாடும் வயதினிலே 
ஜன்னல் ஒர வான் வெளியை வெறித்துப்பபார்க்கிறேன். 
 வாகன ஒடடம் ஜன நடமாட்டம் விரைந்து செல்கிறது
எதையோ   தேடி ஓடுகிறார்கள்.அன்றாடம்  

இது ஆடி ஓடி ஓய்ந்து போன கிராமத்துக்கட்டை
காலனின்  காகித வரவுக்காய் காத்திருக்கிறேன்
ஆனாலும் ஒரு தாகம் என் தாயகம் நோக்கி
இருப்பினும்  முன்பு ஒரு தடவை  சென்று தான் பார்த்தேன்.

என் வீடு தரைமடடமாகி புல் பூண்டு முட் செடிகள்
மூத்தவன் ஒரு தடவை ஆள் வைத்து துப்புரவாக்கியவன் 
இருப்பினும் பஞ்ச பூதங்கள் தீ  நிலம் நீர் ஆகாயம் காற்று 
பொய்த்துப்போகவில்லை மீண்டும் அவை முளைத்திருந்தன

நான்  நண்பனுடன் குளித்த கிணறு ஓடிவிளையாடிய மைதானம் 
சாமி கும்பிடும் கோவில் எல்லாம் தூர்ந்து போய்  இருந்தன 
பாடசாலை மட்டும் புலம்பெயர் வாழ் மக்களால்
 மீள வடிவமைக்க பட்டு இருந்தன.
 என் வகுப்பு என் இருக்கை என் ஆசான்
 சக மாணவர்களின் கூச்சலை. தேடுகிறேன் 

 என்ன வளம் இருந்ததில்லை என் நாட்டில் ?
பச்சைப்புல் வெளிகளின் வாசம்  கால்நடைகளின் 
சாணி மணம் புல்லுக் கட்டு சுமந்த வேலையாட்கள்.
புகையிலை மிளகாய் தக்காளி வெங்காயப்
பாத்திகள் விளைந்த  நிலம் கவனிப்பாரற்று, 
எல்லைகள் அற்று முட்புதர்களும் புற்களும் நிறைந்து 
என் செல்வம் தந்த பூமி பாழ் பட்டுக்  கிடந்தது   

நீண்ட பெருமூச்சாய் என் சுவாசம் மேலெழுகிறது 
கொட்டிய கொத்துக் குண்டுகளும் கறல் பிடித்து 
சிதையுண்டவாகன எச்சங்களும் அந்நிய முகங்களுமாய் 
செல்லடிக்குப்பயந்து ஓடி ஒழிய அடைக்கலம் தந்த
" பங்கேர்" எனும் நிலக்குழியை காணவில்லை.

உயிர்காக்க ஓடி கற்களும்  கண்ணடி ஓடுகளும் குத்த
கொட்டும் மழையிலும் கால் நடையாய்  நடந்து 
கிராமம் கிராமமாய் இடம் பெயர்ந்து கட்டிய துணியும்
கையில் குழந்தைகளும் சிறு மூடடை முடிச்சுகள் சகிதம்
காவல் நிலையங்களில் அச்சத்துடனும் பயத்துடனும்
பாஸ் ..அனுமதி எடுத்து சிறு நகரம் அடைந்து 

 சற்று ஆசுவாசப்படுத்தி  அடுத்து என்ன என்ற கேள்வியெழ
நிர்க்கதியாய் நின்று,கற்ற கல்வியும் கந்தனின் துணையும்
கையில் இருந்த பணமும் வழிகாட்ட் என் நிலம் விட்டு 
என் உரிமைகளற்று உறவுகளற்று  புலத்தில் அகதியாய் 
 உயிர் காக்க ஓடி இந்நாட்டுக்கு வந்த சோகம்.

மொழி கற்று கடின வேலை கற்று கெடுபிடிகள் மத்தியில்
கால நிலை வேறு  பாடாய்படுத்தி கால ஒடடத்தில் 
மாடாய் உழைத்து ஓடாய் தேய்ந்து சற்று ஆறி  அதுவே

கடமையாய் மாறிகாலங்கள் நாற்பத்தை கடந்த போது...

.திரும்பி பார்க்கிறேன். கட்டிய மனையாளும்
 பெற்றபிள்ளைகளும்  பேராக் குழந்தைகளும் 
உறவுகொண்டாட  நிலத்தில் முப்பதும் புலத்தில் 
நாற்பதுமாய் காலங்கள் ஓடி மறந்திருந்தன .

கட்டிய மனையாளும் காலன்அழைத்தான் என
மேலுலகம் சென்று விட பெற்ற மகள் வழிப்
பேரப்பிள்ளைகள் துணையுடன் சில காலம் 
வங்கிக்கடன்பட்டுக் கட்டிமுடித்த என் வீட்டில் 
வாழ முடியாமல் வயோதிப இல்லத்தில் . 

வார விடுமுறையில் வந்து வந்து போனார்கள்.
கூடவே என் முதுமையம்  சில நோய் நொடிகளையும்
சேர்த்து கொள்ள தனிமையில் அமைதியில்
நீள்நினைவுகள் அசை போட  நாட்களைஎண்ணிக் 
காத்திருக்கிறேன் சென்ற நாட்கள் மீண்டும்   வருமா ?

Edited August 7, 20232 yr by நிலாமதி