ஜே.வி.பி.யின் வர்க்கப் போராட்டமும், தமிழ்த் தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டமும்

இலங்கையும் அவ்வாறே. இங்கு தொழிலாளி வர்க்கம் உழைக்கும் வர்க்கமாகவும் முதலாளி வர்க்கம் தொழிலாளி வர்க்கத்தின் உழைப்பை சுரண்டி தனது செல்வத்தை மென்மேலும் பெருக்கும் வாய்ப்பைக் கொண்டதாகவும் தொழிலாளி வர்க்கம் தொடர்ந்தும் தொழிலாளி வர்க்கமாகவே இருக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்தினுள் வைக்கப்படும் பண்பை கொண்டதுமாகும். இவ்வர்க்க போராட்டம் பல்வேறு நாடுகளில் பல்வேறு காலகட்டங்களில் பல்வேறு வடிவங்களில் முன்னெடுக்கப்பட்டு வந்தது. அதன் விளைவே உலக அளவில் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட எட்டு மணி நேர வேலை மற்றும் பல்வேறு நாடுகளில் செயல்படுத்தப்படும் தொழிலாளர் பாதுகாப்பு சட்டங்கள். இவற்றை வழிகாட்ட அல்லது தலைமை தாங்க உலக அளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்டு- செயற்பட்டுவரும் சர்வதேச தொழிலாளர் நிறுவனம்  ஆகும்.

ஆனால் ஜே.வி.பி.யின் புரிதலின்படி இந்த நாட்டின் அல்லலுற்று துன்பப்படும் அரசியல் அனாதைகளாக்கப்பட்ட மக்களையே வர்க்கம் என்கின்றனர். இவ்வகையில் பார்த்தால் இந்த நாட்டில் முதலில் அரசியல் அனாதைகளாக்கப்பட்டவர்களும் தேயிலைத் தோட்ட தொழிலாளர்களே. அவர்களைத் தொடர்ந்து குடியரசு அரசியல் யாப்பின் பிரகாரம் தமிழ், முஸ்லிம் மக்களும் அரசியல் அனாதைகளாக்கப்பட்டனர். தேயிலைத்தோட்ட தொழிலாளர்களின் வாக்குரிமை பறிக்கப்பட்டு அரசியல் அனாதைகளாக்கப்பட்டனர். ஏனையோருக்கு இருந்த சோல்பரி அரசியலமைப்பின் 29 பி பிரிவின் சிறுபான்மை உரிமை, பாதுகாப்பு அம்சம் நீக்கப்பட்டு அரசியல் அனாதைகளாக்கப்பட்டனர். ஆனால் ஜே.வி.பி.யின் ஆயுதக் கிளர்ச்சியில் இலங்கைத் தமிழர், மலையகத் தமிழர், முஸ்லிம் எவரும் இல்லை. இன்றுவரை ஜே.வி.பி ஓர் தென்னிலங்கை கட்சியாக பார்க்கப்படும் வகையிலேயே உள்ளது. தமிழ், முஸ்லிம் உறுப்பினர்கள், தலைவர்கள் மிக மிக சொற்பமே.

மேலும், இவ்வடிப்படையிலேயே சிங்கள முற்போக்கு இளைஞர்களும் தொழிற்சங்கவாதிகளும் ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப். உடன் இணைந்து செயல்பட்டனர். இங்கு ஜே.வி.பி கூறும் தமிழ் இனத்திற்கான போராளிகள் என தவறாக புரிந்து கொண்ட ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப், ஈரோஸ் ஆகியன சோசலிச இலங்கைக்கான இலக்குடன் போராடின. ஆனால் வர்க்கப் போராட்டத்தை தலைமை தாங்குவதாக கூறிக்கொள்ளும் ஜே.வி.பி., தமிழ், முஸ்லிம்களை தவிர்த்து உண்மையான தொழிலாளி வர்க்கத்தை தவிர்த்து அரசியல் அனாதைகளாக்கப்பட்ட துன்புறும் சிங்கள மக்களுக்கான இயக்கமாக சுருங்கி செயல்பட்டது என்பதே யதார்த்தமாகும். இங்கு தமிழ் இயக்கங்கள் சோசலிச இலங்கையை இலக்கு வைத்து தமிழ் மக்களை அணி திரட்டினர். அதே நோக்கத்தோடு ஜே.வி.பி சிங்கள மக்களை அணிதிரட்ட முயன்றது. இரு தரப்பும் அன்றே கைகோர்த்து இருந்தால் சோசலிச இலங்கை சாத்தியமாகி இருக்கலாம். ஆனால் இது ஏன் நடக்கவில்லை? காரணம் தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டமும் வர்க்கப் போராட்டமும் முரண்பட்டவை என்ற  தவறான சித்தாந்தத்தால் வளர்க்கப்பட்டமை ஆகும்.

இன, மத, மொழி, பேதம் கடந்து தொழிலாளர் வர்க்கம் சுரண்டலுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் ஒன்றுபட்டாலும் ஒவ்வொரு இனமும் தனது தனித்துவமான மொழி, கலை, கலாசாரம், மதம் போன்றவற்றைப் பாதுகாத்துக் கொண்டோ அல்லது அவற்றின் பாதுகாப்பை உத்தரவாதப்படுத்தியே ஒன்றிணைகின்றனர். எனவே ஓர் வர்க்க  போராட்டம் என்பது அவ்வர்க்கத்தில் உள்ளடங்கியுள்ள தேசிய இனங்களின் தனித்துவங்களையும் தன்னாட்சியையும் உறுதிப்படுத்தும் வகையில் அமைந்திருக்க வேண்டும். இல்லாவிடத்து வர்க்க ஒற்றுமை சாத்தியமற்றது. வர்க்க அடிப்படையில் 16க்கும் மேற்பட்ட மொழிகள், இனங்கள் சோவியத்தாக ஒன்றுபட்டன. இவை ஒன்றுபட்ட அதேவேளை மொழி, பண்பாட்டு அடிப்படையில் அவை தனித்தனி குடியரசாக அங்கீகரிக்கப்பட்டு பிரிந்து செல்லும் சுயநிர்ணய உரிமையுடன் கூடிய ஒரு நாடாக செயற்பட்டனர். இது ரஷ்யா என இருக்கவில்லை. மாறாக சோவியத் சோசலிச குடியரசுகளின் ஒன்றியம் என்னும் பெயரிலேயே செயற்பட்டது.

சோவியத் யூனியன் உருவாகி 70 ஆண்டுகளின் பின் ரஷ்ய மொழியாதிக்கம் உள்ளிட்ட பல்வேறு காரணிகளால் சோவியத் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஆட்சி பலவீனப்பட்ட போது ஒரு துளி ரத்தம் சிந்தாமல் இப்பதினாறுக்கு மேற்பட்ட மொழி பேசும் தேசிய இனங்களும் இறைமையுள்ள தனி நாடுகளாக பிரிந்து சென்றன. எனவே வர்க்கப் போராட்டமும் தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டமும் ஒன்றுக்கொன்று முரணானவை என்பது மாக்சிய லெனினிய அடிப்படைகளை புரிந்து கொள்ளாத சிறு பிள்ளைத்தனமான வாதமாகும்.

ஜே.வி.பி.யின் அடிப்படை கோட்பாடுகளை விளக்கும் ஐந்து பாடங்களில் ஒன்று இந்திய விஸ்தரிப்பு வாதம் என்பதாகும். இந்திய பிராந்தியத்தின் பெரிய மற்றும் பலமிக்க நாடு இந்தியா. அதன் அயல்நாடுகள் அனைத்தும் மொழியாலோ, மதத்தாலோ, கலாசாரத்தினாலோ நெருங்கிய தொடர்புடையவை. எனவே இந்தியா அயல் நாடுகளை படிப்படியாக ஆக்கிரமிக்கும். எனவே இலங்கையின் இறையாண்மைக்கு இந்தியா ஆபத்தானது. இலங்கையில் தமிழர் எனப்படுவோர் இந்திய விஸ்தரிப்பு வாதத்தின் இலங்கை முகவர்கள் ஆவர். எனவே அவர்களும் இலங்கையின் இறையாண்மைக்கு ஆபத்தானவர்கள். இந்த அடிப்படை கோட்பாடு என்கிற தமிழ் இன எதிர்ப்பு அடிப்படையில் போராட்டம் எவ்வாறு அனைத்து இன மக்களையும் உள்ளடக்கியதாக இருக்க முடியும்? எவ்வாறு தமிழ் தேசிய இன விடுதலையை அங்கீகரிக்க முடியும்?

வர்க்கப் போராட்டமும் தேசிய விடுதலை போராட்டமும் கைகோர்த்துச் செல்பவை என்பதை எவ்வாறு ஏற்றுக்கொள்ள முடியும். எனவேதான் இவர்களது வர்க்கப் போராட்டம் குறிப்பிடத்தக்களவுக்கு மக்கள் பயப்படவில்லை. இத்தேர்தல் வெற்றிகள் இவ்வர்க்க போராட்ட கொள்கைகள், கோட்பாடுகளுக்கு கிடைத்த வெற்றி அல்ல. மாறாக பாரம்பரியமாக ஆட்சிகளை அலங்கரித்து வந்த கட்சிகள் மீது சிங்கள மக்கள் கொண்ட அவநம்பிக்கையாலும் தமிழ் தலைமைகள் மீது மக்கள் கொண்ட விரக்தியாலும் வேறு தெரிவின்றி விழுந்த வாக்குகளே.

எனவே ஜே.வி.பி உண்மையில் இன-மத- மொழி பேதமற்ற கொள்கை கோட்பாடுகளுக்கு மாறி, தமிழ் தேசிய இனத்தின் சுயநிர்ணய உரிமையை அங்கீகரித்து, இணைந்த வடக்கு -கிழக்கு தமிழர் தேசம் என்பதை அங்கீகரித்து செயல்வடிவில் அவற்றை  நிரூபித்தால் ஒழிய, இவை தற்காலிக சூழல் காரணமான வெற்றிகளாக மட்டுமே அமையும்.நிலைத்து நிற்க வாய்ப்பிருக்காது.

https://thinakkural.lk/article/314103