கோழியுடன் எழுந்திருந்து கோட்டானுடனே துயிலும் கோலமே வாழ்க்கை ஆச்சு!-

செய்தியாக்கம்- குளோபல் தமிழ் விசேட செய்தியாளர், கிளிநொச்சி

இப்பொழுதெல்லாம் கிளிநொச்சியில் உயர்தரப் பரீட்சை எழுதிய பிள்ளைகள் சித்திபெறத் தவறியதும் ஆடைத் தொழிற்சாலைக்கு வேலைக்குச் சென்றுவிடுகிறது என்றும் நல்ல திறமையான மாணவர்கள்கூட இவ்வாறு வீட்டு நிலமை மற்றும் வருவமானத்திற்காக தங்கள் கல்வியை முடித்துக் கொள்கிறார்கள் என்றும் ஆசிரியராக பணியாற்றும் எனது நண்பன் ஒருவன் கவலையோடு சொன்னான்.

தினமும்  இருள் புலராத அதிகாலையிலும் இருள் சூழ்ந்த மாலையிலும் ஆடைத்தொழிற்சாலைக்கு செல்லும் யுவதிகளைப் பார்க்கும்  ஒவ்வொரு தருணத்தில் அந்த வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வரும். போரினால் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களினதும் சமூக ரீதியான பாதிப்புக்களுக்கு உள்ளான குடும்பங்களினதும் வறுமையில் துவழும் குடும்பங்களினதும் பிள்ளைகள்தான் இப்படி அடுக்கடுக்காத பச்சை நிற ரீசேர்ட்டுக்களுடனும் நீல நிற ரீ சேர்ட்டுக்களுடனும் செல்கிறார்கள். 

இவ்வாறு ஆடைத்தொழிற்சாலைக்குச் செல்லும் யுவதி ஒருவரின் தாயார் தன்னுடைய பிள்ளையின் எதிர்காலம் குறித்து மிகவும் கவலையோடு ஒரு விடயத்தை பகரிந்துகொண்டார். காமன்ஸக்கு வேலைக்குப் போற பிள்ளையளை எங்கடை சனம் ஒரு மாதிரி பாக்குது. நாளைக்கு இதுகளுக்கு ஒரு கலியாணம் காட்சி செய்யிற நேரமும் உந்த வேலையால ஏதும் பிரச்சினை வருமே என்று பயமாக இருக்குது என்று அந்த தாயார் கவலைப்பட்டார். 

அங்கு நடக்கும் ஒரு சில நிகழ்வுகளால் அத்தனை யுவதிகளையும் இப்படி ஒரு பார்வையில் நம்முடைய சமூகம் பார்ப்பது வேதனைக்குரியது. ஆடைத்தொழிற்சாலையில் வேலை செய்யும் யுவதி ஒருவரை காதல் வலையில் வீழ்த்தி கர்ப்பமாக்கிவிட்டு கைவிட நினைத்த ஒரு பெரும்பான்மையின மேலதிகாரியை நீதிமன்றம் சென்று ஒரு யுவதி திருமணம் செய்துகொண்டார். 

அண்மையில் கிளிநொச்சி ஆனந்தபுரத்தில் ஆடைத்தொழிற்சாலையில் வேலை செய்யும் யுவதி ஒருவர் குழந்தையைப் பெற்று அலுமாரிக்குள் ஒளித்து வைத்த நிலையில் கைது செய்யப்பட்டார். சும்மாவே ஆடைத்தொழிற்சாலைகளுக்குச் செல்லும் யுவதிகளை ஒரு மாதிரி பார்க்கும் நம்முடைய சமூகத்திற்கு இநத் சம்பவங்கள் இன்னும் கண், காது, கால் வைத்துப்  பேச வைத்துவிட்டன.

கிளிநொச்சி ஆடைத் தொழிலாளர்களைப் பார்க்கும்போது கவிஞர் ந. பிச்சமூர்த்தியின் பெட்டிக்கடை நாரணன் என்ற கவிதையில் வரும் கீழ் கண்ட வரிகள்தான் நினைவுக்கு வருகின்றன.
“கோழியுடன் எழுந்திருந்து
கோட்டானுடனே துயிலும் 
கோலமே வாழ்க்கை ஆச்சு“

காலையில் ஐந்து மணிக்கு எழுந்து இரவு எழு மணிக்கு வீடு திரும்பும் வாழ்க்கை. பத்து மணிநேரங்களுக்கு மேல் வேலை. சனிக்கிழமையிலும் வேலை. தேவையேற்பட்டால் ஞாயிற்றுக் கிழமையிலும் வேலை. படிக்க வேண்டும், பல்கலைக்கழகம் செல்லவேண்டும், சமூகத்தில் எப்படி எல்லாம் வலம்வர வேண்டும் என்ற தங்களுடைய கனவுகளை எல்லாம் தூக்கி எறிந்துவிட்டு தங்கள் முழுக் காலத்தையும் வறுமையால் இதற்குள் தொலைத்துவிடுகிறார்கள். 

மனித எந்திரங்களைப் போல் தாம் நடத்தப்படுவதாகவும் குறிப்பிட்ட வேலையை முடித்தாக வேண்டும் என்ற கடும் அழுத்தத்துடன்தான் தம்முடைய நாள் ஒன்று முடிவுறுவதாகவும் பெயர் குறிப்பிட விரும்பாத ஆடைத் தொழிற்சாலை யுவதி ஒருவர் குறிப்பிட்டார். பல யுவதிகள் விரும்பம் இல்லாத நிலையில் சூழ்நிலை கைதிகளாக இந்த வேலையை செய்து கொண்டிருப்பதாகவும் கூறினார் அவர். 

தங்களுக்கு நடக்கும் அநீதிகளை தாம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளை பெரும்பாலும் மேல் அதிகாரிகள் கண்டுகொள்ளாமல் தம்முடைய டாக்கட்டை செய்து முடிப்பது தொடர்பில் அவர் அக்கறையோடு இருப்பதாகவும் தமக்காக பேசிய அதிகாரி ஒருவரையே அண்மையில் பணிநீக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும் அதற்கு எதிராகவே போராட்டத்தில் ஈடுபட்டதாகவும் மற்றுமொரு யுவதி கூறினார்.

கிளிநொச்சி நகரமெங்கும் மாலையிலும் காலையிலும் வேலைக்குச் செல்வதும் வீடு திரும்புவதுமாக இருந்த யுவதிகள் தமது நிறுவனத்தின் அநீச் செயற்பாட்டுக்கு எதிராக கிளர்ந்த செய்தி அண்மைய நாட்களில் கிளிநொச்சியின் பரபரப்பை மாத்திரமின்றி பரவலான கவனத்தையும் ஈர்த்துள்ளது. இந்தப் போராட்டம் எதிர்காலத்தில் தங்களது தொழில் உரிமைகளையும் சுதந்திரத்தையும் பெறும் நம்பிக்கை ஏற்படுத்தியிருப்பதாக கூறுகின்றனர் ஆடைத்தெழிற்சாலையில் பணிபுரியும் யுவதி ஒருவர்.

http://globaltamilnews.net/GTMNEditorial/tabid/71/articleType/ArticleView/articleId/128185/language/ta-IN/article.aspx