நித்தியானந்தாவின் கைலாசா: சுதந்திரமான அரசாக உருவாக எவை தேவை?

சட்ட ரீதியிலான தடங்கல்கள்

ஒரு தேசம் என்று கூறுவதாக இருந்தால் ``சுய நிர்ணய அதிகாரம்'' இருக்க வேண்டும்.

இதை ஆக்ஸ்போர்டு ஆங்கில அகராதி பின்வருமாறு வரையறை செய்கிறது:

``தங்களுக்கான அரசு எந்த அமைப்பில் இருக்க வேண்டும் என்பதை அந்த மக்களே முடிவு செய்யும் அதிகாரம்; அரசாங்க அந்தஸ்தை தாங்களாக நிர்ணயித்தல், தங்கள் செயல்பாடுகளில் உரிமை கோருதல்'' என்று கூறுகிறது.

இந்த உரிமை ஜூன் 1945ல் ஐ.நா விதிகளில் சேர்க்கப்பட்டது.

சுயநிர்ணயம் என்பது - காலனி ஆதிக்கத்தில் இருந்த மக்கள் சுதந்திரம் பெறுவதற்கான ஒரு வழிமுறையாக அல்லது முந்தைய காலனி அதிகாரத்துடன் அல்லது வேறொரு நாட்டுடன் ஏதாவது ஒரு வகையிலான தொடர்பை தேர்வு செய்தல் என்பதாக ஆரம்பத்தில் இருந்தது.

``அது நல்ல சிந்தனையாக இருக்கிறது என நிறைய பேர் கருதினர். ஆனால் அது சொல்ல வரும் விஷயத்தைப் போல பெரிய அம்சமாக இருக்கவில்லை'' என்று டாக்டர் இர்விங் விளக்குகிறார்.

காலனி எல்லைக்கு உள்பட்ட மக்கள் தங்களுக்கான நாட்டை உருவாக்க விரும்பினால், சுயநிர்ணயம் என்ற கோட்பாட்டின்படி, அதைப் பெற முடியும்.

உலக மக்கள் தொகையில் மூன்றில் ஒரு பகுதியினர் இந்த அரசியல் அந்தஸ்து மாற்றத்தைக் கண்டுள்ளனர்.

1945ல் 51 உறுப்பு நாடுகள் இருந்த ஐ.நா.வில் இப்போது 193 நாடுகள் உள்ளன.

ஆனாலும் ஒரு விஷயம் இருக்கிறது.

ஒரு காலனி நாடு சுதந்திரம் பெற்று, மேலும் பிரிவினை நடைபெறும்போது அல்லது எல்லைகள் மாற்றப்படும் போது, காலனி ஆதிக்கத்தில் இருந்து வெளியேறுகின்றன என்று சர்வதேச சட்டங்கள் அறிந்த நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர்.

ஆனால் சுய நிர்ணயம் என்ற சிந்தனைக்கு எதிரானதாக இது இருக்கிறது.

``எல்லைகளை மாற்ற முடியாது. ஆனாலும் தங்கள் எதிர்காலத்தை நிர்ணயிக்க அந்த மக்களுக்கு உரிமை இருக்கும் என்ற இரு விஷயங்கள் எப்படி இணைந்திருக்க முடியும்'' என்று லண்டன் பொருளாதாரக் கல்லூரியில் தென்கிழக்கு ஐரோப்பிய அரசியல் துறை மூத்த ஆராய்ச்சியாளர் ஜேம்ஸ் கெர்-லின்ட்சே கேள்வி எழுப்புகிறார்.

தன்னாட்சி

குறிப்பிட்ட எல்லைக்குள் தங்களுக்கு சுதந்திரம் இருப்பதாகக் கருதும் மக்கள் வாழும் நிலையில், தன்னாட்சிக்கான சுயநிர்ணய அதிகாரம் இருந்தாலும், ஆனால் தனி நாடாக இருக்க முடியாது.

கொசாவோ விஷயத்தில் இந்தப் பிரச்சினை எழுந்தது.

யுகோஸ்லோவேகியா பிரிந்த போது, உருவான ஆறு குடியரசுகளில் செர்பியாவும் ஒன்று.

செர்பிய எல்லைக்குள் கொசாவோ மாகாணம் இருந்தது. ஆனால் அந்தப் பகுதிக்கான மக்கள் தனிப்பட்ட முறையில் சுதந்திரமாக இருந்து வந்தனர்.

கொசாவோ சுதந்திரம் பெற்றிருந்தால் செர்பியாவின் எல்லைகல் மாறி இருக்க வேண்டும், எல்லை ஒருமைப்பாடு என்ற கோட்பாடு மீறப்பட்டிருக்கும்.

``கொசாவோ என்ற நாட்டுக்கு உள்நாட்டு சுயநிர்ணய உரிமை இருக்க வேண்டும் என்பது தான் சர்வதேச அளவில் எழுந்த முதலாவது கருத்தாக இருந்தது'' என்று டாக்டர் கேர் லின்ட்சே கூறினார்.

``அது செர்பியாவின் ஒரு மாகாணமாக இருந்தது, ஆனால் மற்ற குடியரசு நாடுகளைப் போன்ற சுதந்திரத்துக்கான உரிமைகள் கிடையாது'' என்றார் அவர்.

``எனவே தங்களுக்கு அமைதியான வழியில் சுதந்திரம் கிடைக்காது என்று கொசாவோ மக்கள் உணர்ந்த போது புரட்சியில் ஈடுபட்டனர்'' என்றும் அவர் தெரிவித்தார்.

செர்பிய நிர்வாகஸ்தர்களுடன் முரண்பாடு ஏற்பட்டது. 1999ல் நேட்டோ படைகளின் தலையீட்டின் மூலம் அது முடிவுக்கு வந்தது.

பிறகு 2008 ஆம் ஆண்டில் கொசாவோ தன்னிச்சையாக சுதந்திர நாடாக அறிவிப்பு செய்து கொண்டது.

இது செல்லாது என்று செர்பியா கூறியது. சர்வதேச சட்ட சர்ச்சைகளை தீர்த்து வைக்கும் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் நீதிமன்றத்துக்கு இதைக் கொண்டு சென்றது.

``பொதுவான சர்வதேசச் சட்டத்திற்கு முரண்பட்டு கொசாவோ சுதந்திரப் பிரகடனம் செய்துள்ளது என்ற வாதம் முன்வைக்கப்பட்டது'' என்றார் டாக்டர் கெர்-லின்ட்சே.

``எல்லையால் மட்டும் சுதந்திரத்தை அறிவிக்க முடியாது என்று சர்வதேச சட்டத்தில் சொல்லப்படவில்லை என்று நீதிமன்றம் கூறியது.''

ஆனால் கொசாவோ என்ற தேசத்தை அங்கீகரிப்பது சட்டம் சம்பந்தப்பட்ட கேள்வியாக இல்லை.

``ஐ.நா. உறுப்பு நாடுகளில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட நாடுகள் கொசாவோ நாட்டுக்கு அங்கீகாரம் அளித்துள்ளன'' என்று டாக்டர் ரிச்சர்ட்ஸ் தெரிவிக்கிறார். ``ஆனால் இறையாண்மை கொண்ட நாடாக ஐ.நா. அங்கீகாரம் கிடைக்காததால், அது இன்னும் இறையாண்மை நாடாக அங்கீகரிக்கப் படாமல் இருக்கிறது'' என்றும் அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

உலக வங்கி, பன்னாட்டு நிதியம் மற்றும் சர்வதேச ஒலிம்பிக் கமிட்டி ஆகியவற்றுடன் தொடர்பு கொள்ளக் கூடிய வசதி கொசாவோ நாட்டுக்குக் கிடைக்காது.

பட மூலாதாரம், Getty Images