"ஏதிலார் குற்றம் போல் தன்குற்றம் காண்கிற்பின்"

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"ஏதிலார் குற்றம் போல் தன்குற்றம் காண்கிற்பின்"

 

இளம் தம்பதி புதிதாக ஒரு இடத்திற்குக் குடி போனார்கள். அதிகாலை தேனீர் குடித்தபடி ஜன்னல் வழியே இருவரும் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

 

பக்கத்து வீட்டுப் பெண்மணி துவைத்து விட்டு துணிகளை உலர்த்திக் கொண்டிருந்தாள். பார்த்துக் கொண்டே இருந்த மனைவி சொன்னாள்,

 

“அந்தம்மாவிற்குத் துவைக்கவே தெரியவில்லை போல் இருக்கிறது.  துணியில் அழுக்கே போகவில்லை பாருங்கள்”

கணவனும் பார்த்தான். ஆனால் பதில் எதுவும் சொல்லவில்லை.

 

தினமும் அவர்கள் எழுந்து தேனீர் குடிக்கும் நேரமும், பக்கத்து வீட்டுப் பெண்மணி துவைக்கும் நேரமும் ஒன்றாகவே இருந்ததால் மனைவி தினமும் அடுத்த வீட்டு சலவை சரியில்லாதது பற்றி தினமும் சொல்லிக் கொண்டேயிருந்தாள்.

 

திடீர் என்று ஒரு நாள் பக்கத்து வீட்டுப் பெண்மணி துவைத்து உலர வைத்த போது பளிச்சென்று சுத்தமாக உலர்வதைப் பார்த்த மனைவி சொன்னாள்,

 

“அப்பாடா, இப்போது அந்தம்மாள் துவைக்கக் கற்றுக் கொண்டு விட்டாளா..? இல்லை நல்ல சோப்பை பயன்படுத்த ஆரம்பித்து விட்டாளா என்று தெரியவில்லை... இன்று தான் துணிகள் பளிச்சென்று சுத்தமாக இருக்கின்றன..”

 

கணவன் அமைதியாகச் சொன்னான்,

 

“இன்றைக்கு அதிகாலையில் தான் நான் நம் வீட்டு ஜன்னல் கண்ணாடிகளைச் சுத்தம் செய்தேன்”

 

இப்படித்தான் நாட்டில் நடக்கின்றன.

 

நம் வீட்டுக் கண்ணாடி சுத்தமில்லாத போது அடுத்தவர் வீட்டுத் துணிகள் அழுக்குப் படிந்தே காட்சி அளிக்கின்றன. ஆனால் நாம் நம் வீட்டுக் கண்ணாடியை சந்தேகிப்பதே இல்லை.

 

ஒருவேளை அடுத்தவரிடம் உண்மையாகவே குறைகள் இருந்தாலும் கூட அவை உடனடியாக நம்மால் கவனிக்கப்படுகின்றன. அதற்கு ஏதாவது நியாயமான காரணம் இருக்கலாம் என்று கூட நம்மால் யோசிக்க முடிவதில்லை... நம் குறைகளுக்கோ காரணங்கள் மட்டும் தான் வலுவாக வைத்திருக்கிறோம். அந்தக் காரணங்கள் இல்லா விட்டால் நாம் பத்தரை மாற்றுத் தங்கம் தான்.

 

1975 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த "யாருக்கும் வெட்கமில்லை" என்ற தமிழ்த் திரைப் படத்தில், கண்ணதாசனின் ஒரு தத்துவ பாடல் உண்டு.

 

“ஊருக்கும் வெட்கமில்லை

இந்த உலகுக்கும் வெட்கமில்லை

யாருக்கும் வெட்கமில்லை

இதிலே அவளுக்கு வெட்கமென்ன..!

ஏ சமுதாயமே....

 

சுட்டும் விரலால் எதிரியை காட்டி

குற்றம் கூறுகையில்..!

மற்றும் மூன்று விரல்கள்

உங்கள் மார்பினை காட்டுதடா..!

 

எங்கேயாவது மனிதன் ஒருவன்

இருந்தால் சொல்லுங்கள்..!

இருக்கும் அவனும் புனிதன் என்றால்

என்னிடம் காட்டுங்கள்..!"

 

திருவள்ளுவரும் அழகாகச் சொல்வார்.

 

“ஏதிலார் குற்றம் போல் தன்குற்றம் காண்கிற்பின்

தீதுண்டோ மன்னும் உயிர்க்கு”

[குறள்:190]

 

அடுத்தவரிடம் குறை காண்பதில் இருக்கும் ஆர்வத்தை நம்மிடம் இருக்கும் குறைகளைக் காண்பதில் காட்டினால், இவ்வுலகில் இவ்வளவு தீமைகள் இருக்குமா? அடுத்தவர் குறைகளைக் காண்பதில் தான் நமக்கு எத்தனை அக்கறை? எத்தனை வேகம்? அப்போது மட்டும் நம் அறிவு எத்தனை கூர்மையாய் செயல்படுகிறது.

 

அடுத்தவர் திருந்துவதினால் நமக்கு இருக்கும் பயனை விட நம்மை நாமே திருத்திக் கொள்வதில் தான் நமக்கு நிறையப் பயன் இருக்கிறது என்கிறார் திருவள்ளுவர் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே!! .

 

இப்படிப்பட்ட இயல்பு நம்மிடம் இருக்கும் வரை நாம் குறைகளை நீக்கிக் கொள்ளவோ, திருந்தவோ சந்தர்ப்பம் அறவே இல்லை.மேலும் குறைகளை நீக்கிக் கொண்டு நாம் திருந்தினால் நம் வாழ்க்கையில் அடையும் பயன்கள் ஏராளமானவை. உதாரணமாக, நாம் நம் குறைகளை நீக்கிக் கொண்டு சிறப்பாக வாழும் போது அடுத்தவர்கள் நம்மைப் பார்த்து மாற அது ஒரு உத்வேகத்தை ஏற்படுத்தும். குறையுள்ள மற்றவர்களும் நல்வழிக்கு மாற வாய்ப்புண்டு. எனவே விமர்சனம் தவிர்த்து நல்ல உதாரணமாக இருந்து வழிகாட்டு வோம்.!

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]