மாசிமாதம் 18ந் திகதி கனடாநாட்டின் பிராம்ரன் நகரிலுள்ள பியர்சன் மாநாட்டுமண்டபத்தில் நடைபெற்ற கனடா மனிதஉரிமை மாநாடு 2012ன் பிரகடன‌ம்.

21ம் நூற்றாண்டின் மனித உரிமைகளுக்கான சர்வதேசப் பாதுகாப்பும் மற்றும் அதற்கான சவால்களும் என்னும் தலைப்பில் ஓர் மாநாடு, போரினால் பாதிக்கப்பட்டோர் மற்றும் மனித உரிமைகளுக்கான அமைப்பினால் ஒழுங்கு செய்யப்பட்டு நடாத்தப்பட்டது.

கனடாவின் அனைத்து மாநிலங்களிலிருந்தும் 550 பேர் பங்குபற்றியிருந்தார்கள். இவர்களுடன் இம்மாநாட்டில் பங்குபற்றிய‌ ஐக்கிய அமெரிக்கா, ஐக்கிய ராஜ்யம், பிரான்ஸ், ஜெர்மனி, நார்வே போன்ற நாடுகளிலிருந்து வருகைதந்த‌ அறிஞர்களினாலும் ஆசிய மனித உரிமைகளுக்கான ஆணைக்குழு, சர்வதேச பொதுமன்னிப்புச் சபை, சர்வதேச தமிழர் ஒருங்கிணைப்புக்குழு போன்ற அமைப்புகளிலிருந்து பங்குபற்றிய 8அங்கத்தினரைக் கொண்ட புலமைசார் மனித உரிமைவாதிகளினாலும் மற்றும் இம்மாநாட்டில் பங்குபற்றிய கனடிய மத்திய அரசின் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களினாலும் கொள்கையளவில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பின்வரும் தீர்மானங்கள் இம்மாநாட்டின் முறையான பிரகடனமாக அறிவிக்கப்பட்டது.

பின்வரும் பிரகடனங்களை மாநாடு அங்கீகரிக்கின்றது:

1.சுதந்திரத்திற்குப் பின்பு சிறுபான்மை மக்களுக்கெதிராக நடாத்தப்பட்ட வரலாற்றுரீதியிலான பாரபட்சமான கொள்கைகளும், சித்திரவதை நடவடிக்கைகளும், உள் மற்றும் உள் இனங்களுக்கிடயே இனவன்முறை மூலம் மிகவும் பலவீனப்படுத்தப்பட்ட நிர்வாகம், விதிபற்றிய சட்டங்கள் மற்றும் தண்டனையில் இருந்து தப்புதல்

2.இலங்கை அரசிற்கும் தமிழ் போராளிகளுக்ககுமிடையே பல சகாப்தங்களாக நடந்த ஆயுதமோதலானது, ஒரு சில மாதங்களுக்குள் பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழ் மக்களின் உயிரிழப்போடு அனைத்துச் சமூகங்களுக்கும் பொதுவான இழப்புக்களை ஏற்படுத்தி இறுதியாக மே 2009ல் முடிவடைந்தது

3. ஐக்கிய நாடுகள் பாதுகாப்பு சபை, காமன்வெல்த் மற்றும் இந்த மனித பேரழிவை தடுக்கும் சர்வதேச அரசாங்கங்கள் உட்பட சர்வதேச நிறுவனங்களின் தோல்வி

4. மனித உரிமை மீறல்கள், காணாமல் போதல், பாலியல் வல்லுறவு, சித்திரவதை, அழிவின் விளிம்புக்குக் கொண்டுசெல்லல் மற்றும் தங்களின் அடையாளத்தை இழத்தல் போன்றவற்றினால் தமிழ் மற்றும் முஸ்லீம் சமுதாயத்தின் தொடர்ச்சியான பாதுகாப்பின்மை

5. ஒவ்வொருவரினதும் குறைகளையும், அச்சங்களையும் புரிந்து கொள்வதற்கும், நிட்சயப்படுத்திக் கொள்வதற்கும்; இலங்கையிலிலுள்ள அனைத்துச் சமூகங்களினதும் பங்களிப்பு தேவை

6. பாரிய மனித உரிமைமீறல்கள் நடந்தபோது அவற்றைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கு இயலாமை மற்றும் நிறுவனங்களின் பலவீனங்களையிட்டும் அத்துடன் பொறுப்புக் கூறுதல் மற்றும் நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்துதல் போன்றவற்றிற்குரிய நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டு நல்லிணக்கத்தை

7. சமூகங்களுக்கிடையே உண்மையான நல்லிணக்கம் தேவை

8. வெவ்வேறு சமூகங்களுக்கிடையே நிலையான ஒரு நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்துவதற்கு சுயாதீனமான சர்வதேச விசாரணைப் பொறிமுறை மூலம் பொறுப்புக் கூறுதலோடு நீதியையும் நிலைநாட்ட வேண்டியுள்ளது

9. இந்தியா இலங்கை நோக்கிய அதன் அணுகுமுறை மற்றும் மூலோபாயத்தையும் மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும்

10. பொருத்தமான அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் மற்றும் நிலையான ஜனநாயக உரிமைகள் என்பவற்றை அங்கீகரிக்கின்ற உண்மையான அரசியல் தீர்மானம் இருந்தால் மட்டுமே ஒரு நிலையான சமரசம் சாத்தியமாகும்

11. இடம்பெயர்ந்த அனைத்துச் சமூகங்களினதும் தேவைகள் திற‌மையாகவும் விரைவாகவும் கவனிக்கப்பட வேண்டும்

12. இடம்பெயர்ந்த மக்களை அவர்களுடைய பூர்வீக நிலத்திலேயே குடியேற்ற‌ வேன்டும்

13. இலங்கையின் வடக்குக் கிழக்கில் நடைபெறும் அரசு ஆதரவு குடியேற்ற‌மும், நிலப்பறிப்பும் உடனடியாக நிறுத்தப்பட‌ வேண்டும்

14. இலங்கையின் வடக்குக் கிழக்கின் இராணுவ ஆக்கிரமிப்புக்கு முடிவு காணவேண்டும்

மற்றும்

15. அனைத்துச் சமூகங்களுக்கிடையேயான அக மற்றும் இனங்களுக்கிடையேயான கடந்தகால தவறுகளை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும்.

சர்வதேச அரசுகள் குறிப்பாக ஐநா மனித உரிமைச்சபையின் 19வது அமர்வில் பங்குபற்றுகின்ற நாடுகள் கீழ்வருபவனவற்றைக் கருத்திலெடுப்பதோடு, இலங்கைத் தமிழ் மக்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட கொடூரங்களுக்குப் பொறுப்புக் கூறுவதற்கான ஒரு சர்வதேச விசாரணைப் பொறிமுறையை அமைப்பதற்குக் கோரிக்கை விடுக்க வேண்டுமென இம்மாநாடு அழைப்பு விடுக்கின்றது.

1. உலகின் எந்த பகுதியிலும் இது போன்ற சம்பவங்கள் மீண்டும் ஏற்படாமல் தடுக்க தேவையான கட்டமைப்பு மற்றும் நிறுவன ஏற்பாடுகள் வெளிப்படுத்தப்பட வேண்டும்

2. இலங்கையில் நடைபெற்ற‌ யுத்தத்தின் போது அனைதுத் தரப்பினராலும் புரியப்பட்ட போர்க்குற்றங்கள் மற்றும் மனிதத்திற்கு எதிரான குற்றங்கள் போன்ற நிகழ்வுகள் மீண்டும் நடைபெறாதவாறு தடுப்பதற்குரிய நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும்

3. ஐ.நா. குழுவின் பரிந்துரைகளை முழுமையாக அமுல்படுத்தத் தேவையான அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் எடுக்க வேண்டும்

4. இக்கோரிக்கைகளுக்குத் தீர்வுகாண்பதற்கு இலங்கை அரசானது ஒத்துழைப்பதற்குரிய நடவடிக்கைகளை எடுப்பதோடு; மரியாதைக்குரிய சர்வதேச சமூகமும், குறிப்பாக பொதுநலவாய நாடுகளின் தலைவர்களும் இலங்கை அரசானது இணங்கும்வரை அதற்கான‌ முன்னுரிமைகளை மறுப்பதோடு; 2013 மற்றும் 2018 காமன்வெல்த் விளையாட்டுப் போட்டிகள் போன்ற நிகழ்வுகளை நடத்துவதையும் தடை செய்ய வேண்டும்

5. பொறுப்புக் கூறுதல், நட்ட ஈடு, மீள்குடியேற்றம்,சமரச பேச்சுவார்த்தைகள் மூலமான‌ அரசியல் தீர்வு மற்றும் உண்மையான நல்லிணக்கம் போன்றவற்றிற்குரிய‌ செயல் முறைகளை அனுமதித்தல்

இந்த மாநாட்டின் சிறந்த பேச்சாளர்கள் மற்றும் பங்கேற்பாளர்களுடன் தெளிவானமுறையில் ஒத்துப்போவதனால்,இலங்கையிலிலுள்ள தமிழர்களின் நிலையினைப் பாதுகாக்கவும், மேம்படுத்தவும் அர்த்தமுள்ள‌ நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டுமென 19வது மனித உரிமைச் சபைக்கு நாம் அழைப்பு விடுகின்றோம்.

தற்போதைய நிலைமைகளின் கீழ் இலங்கை அரசானது 2013பொதுநலவாய விளையாட்டுப் போட்டிபோன்ற எந்தவொரு சர்வதேச நிகழ்வுகளையும் நடத்துவது வருந்தத்தக்கது. மேலும், அவுஸ்திரேலியா பேர்த்தில் நடைபெற்ற பொதுநலவாய விளையாட்டுப் போட்டியின் போது எங்களின் கனடிய பிரதமர் திரு. ஸ் ரீபன் காப்பர் அவர்களும்,ஐநா சபை அமர்வின் போது எங்களின் வெளிவிவகார அமைச்சர் திரு. யோன் பெயாட் அவர்களும் இதற்குத் தங்களின் உணர்வுபூர்வமான ஆதரவை வெளிப்படுத்தியுள்ளார்கள்.

Declaration of the Human Rights Conference 2012 Canada held on February 18th at Pearson Convention Centre, Brampton, Canada

The A Conference on International Protection of Human Rights in the 21st Century and its Challenges Organised by Centre for War Victims and Human Rights (CWVHR), attended by 550 participants from all provinces in Canada as well as representatives from United States, United Kingdom, France, Germany, Norway, 8 panelist who are scholars and leading Campaigners of Human Rights, representing organization Asian Human Rights Commission, Amnesty International, Global Tamil Forum, and Canadian Federal Parliamentarians agreed upon in principle the following statement as formal declaration of this Conference

The Conference recognises:

1. The tortured post-independence history of Sri Lanka with discriminatory policies and practices towards minorities and major inter and intra ethnic violence leading to highly weakened institutions, governance, rule-of-law and impunity;

2. The decades long armed conflict between the Government of Sri Lanka and the Tamil militants reaching its conclusion in May 2009 with estimated deaths of tens of thousands of Tamil civilians in a span of few months and the general loss of life from all communities;

3. The failure of the international institutions including the United Nations Security Council, the Commonwealth and the international governments in preventing this human catastrophe;

4. Continued insecurity experienced by Tamil and Muslim communities regarding ongoing human rights abuses, including disappearances, rape and torture and their marginalisation and loss of identity in their majority areas;

5. The need for all communities in Sri Lanka through civil society engagement to understand and appreciate each other’s grievances and fears;

6. The inability and the weaknesses of the institutions in Sri Lanka to deal with massive human rights violations occurred and to take measures to address accountability and genuine reconciliation;

7. The paramount need for genuine reconciliation between the communities;

8. The need to establish accountability and justice through an independent and international mechanism for a sustainable reconciliation to be achieved between different communities;

9. India must revisit its approach and strategy towards Sri Lanka;

10. A sustainable reconciliation is only possible if there is a genuine political resolution that recognises appropriate political representation and substantive democratic rights;

11. The need to address displaced people of all communities effectively and with urgency;

12. The need to settle displaced people in their original place of land;

13. The urgent need to stop government sponsored colonisation and ‘land grabbing’ in the North-East of Sri Lanka;

14. The need to end the military occupation of the North-East Sri Lanka; and

15. The need to acknowledge Intra and inter community mistakes of the past by all communities.

The Conference calls upon the international governments, specifically the Member Countries of Human Rights Council of the 19th Session in Geneva to consider the followings in their deliberation and demand to establish International Accountability Mechanism on Sri Lanka and its treatments on the Tamil Community in the island.

1. Evolve necessary framework and institutional arrangements to prevent recurrence of such events in any part of the world;

2. Effectively address the alleged war crimes and crimes against humanity committed by all parties during the war in Sri Lanka as a deterrent for such events ever happening again;

3. Take all necessary steps to implement the UN Panel recommendations in its entirety;

4. Implement measures that will encourage the Government of Sri Lanka to cooperate in addressing these issues and until such time denying Sri Lanka the privileges bestowed on respectable members of the international community including hosting of events such as CHOGM 2013 and 2018 Commonwealth Games; and

5. Pro-active facilitation of processes that will allow for accountability, reparation, resettlement, negotiated political solution, and true reconciliation.

As unambiguously agreed by the eminent speakers and attendees at this conference, we call upon the Human Rights council of the 19th Session to consider this declaration and take meaningful steps to protect and improve the conditions of the Tamil in Sri Lanka. Sri Lanka hosting any international event such CHOGM 2013 is deplorable under the present conditions. This sentiment has also been already backed by our Honarable Prime Minister Hon. Stephen Harper at CHOGM in Perth as wells as by our Foreign Minister John Baird at United Nations General Assembly in 2011 .

www.sangathie.com