இலங்கை ஏன் ‘டித்வா’ சூறாவளிக்கு தயாராக இருக்கவில்லை?
Eranga Jayawardena/AP Photo
இந்தக் கேள்வி உயிர் தப்பிய ஒவ்வொருவரின் மனதிலும், அன்புக்குரியவரை இழந்த ஒவ்வொரு குடும்ப உறுப்பினரின் மனதிலும், மிகவும் தாமதமாக வந்த ஒவ்வொரு மீட்புப் பணியாளரின் மனதிலும் எதிரொலிக்கிறது. பேரிடருக்குப் பிந்தைய பகுப்பாய்வுகள் வெளிப்படுத்தும் வலிமிகுந்த உண்மை தெளிவானது: புயல் கண்காணிக்கப்பட்டு, முன்னறிவிக்கப்பட்ட போதிலும், இலங்கையின் எச்சரிக்கை மற்றும் பதிலளிப்பு அமைப்புகள் பேரழிவுகரமாகத் தோல்வியடைந்தன, இது 640க்கும் மேற்பட்ட உறுதிப்படுத்தப்பட்ட இறப்புகளுக்கும் 1.4 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் பாதிக்கப்படுவதற்கும் பங்களித்தது.
இது எச்சரிக்கை இல்லாமல் வந்த கடவுளின் செயல் அல்ல. இது தவிர்க்கப்பட்டிருக்கக்கூடிய ஒரு சோகம். தகவல் தொடர்பு முறையில் ஏற்பட்ட அமைப்பு ரீதியான தோல்விகள், தகவல்களைப் பரப்புவதில் உள்ள பாகுபாடுகள் மற்றும் உத்தியோகபூர்வ பதிலளிப்பு ஆகியவை பாதிப்புக்குள்ளாகும் சமூகங்களை இயற்கையின் சீற்றத்திற்கு எதிராகப் பாதுகாப்பற்ற நிலையில் வைத்ததால் இந்த நிலைமை மேலும் மோசமடைந்தது.
எவ்வாறாயினும், எந்தவொரு வானிலை ஆய்வு நிறுவனமும் இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்னதாக எச்சரிக்கை வெளியிடாது என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். ஏனென்றால், இத்தகைய நிகழ்வுகள் மிகவும் நிச்சயமற்றவை மற்றும் கணிக்க முடியாதவை. சில சமயங்களில் அவர்கள் ஏழு நாட்களுக்கு முன்னதாக எச்சரிக்கை விடுகிறார்கள். ஆனால், அவர்கள் அவ்வாறு செய்வதில் அதிக நிச்சயமற்ற தன்மை உள்ளது. பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட துல்லியம் என்பது மூன்று நாட்களுக்கு முன் மட்டுமே. அவுஸ்திரேலியாவிலும் நிலைமை இதுவே.
புயல் கணிக்கப்பட்ட போதும், அதற்கு செவிசாய்த்தவர்கள் யார்?
நவம்பர் 18ஆம் திகதிக்கும் 24ஆம் திகதிக்கும் இடையில், வானிலை ஆய்வு நிறுவனங்கள், டித்வா சூறாவளியாக மாறிய சுழற்சி பிறப்பை அடையாளம் கண்டு கண்காணித்தன. இந்திய வானிலை ஆய்வுத் துறை (IMD) வளர்ந்து வரும் குறைந்த அழுத்த அமைப்பை அதிக அக்கறையுடன் கண்காணித்தது. சூறாவளி நவம்பர் 28 அன்று தரையிறங்குவதற்கு இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்னரே எச்சரிக்கைகள் இருந்தன. பொதுவான வானிலை தரவுகள் இருந்தன. பிராந்திய அவதானிப்புகள் செயல்பாட்டில் இருந்தன.
ஆனால் எப்படியோ, இந்தத் தகவல் திரட்சியை ஒரு பயனுள்ள நடவடிக்கையாக மாற்றத் தவறிவிட்டது. விஞ்ஞான ரீதியாக அறியப்பட்டதற்கும் பொது மக்களுக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டதற்கும் இடையிலான இந்தத் துண்டிப்பு, நாட்டின் அனர்த்த முகாமைத்துவ வரலாற்றில் மிகவும் சேதத்தை விளைவித்த நிறுவனத் தோல்விகளில் ஒன்றாகும்.
இலங்கையின் வளிமண்டலவியல் திணைக்களம் நவம்பர் 24ஆம் திகதி முதல் பொதுவான மழை மற்றும் வெள்ள எச்சரிக்கைகளை வெளியிட்டது. ஆனால், தேவையான அவசரமும், துல்லியமும் அதில் இல்லை. IMD போன்ற சர்வதேச நிறுவனங்கள் ‘சூறாவளி’ மற்றும் “ஆழமான தாழ்வு” பற்றிய விசேட எச்சரிக்கைகள் மற்றும் முக்கியமான முந்தைய நாள் அப்டேட்களை வெளியிட்டுக்கொண்டிருந்தபோது, இலங்கையில் அவை தாமதமாயின அல்லது முழுவதுமாக குறிப்பிடப்படவில்லை.
“அதிக மழை எச்சரிக்கை” மற்றும் “சூறாவளி எச்சரிக்கை” ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான வேறுபாடு முக்கியமானது, ஏனெனில், அது மக்கள் தஞ்சம் அடைவதா அல்லது அன்றாட நடவடிக்கைகளைத் தொடர்வதா என்பதைத் தீர்மானிக்கிறது.
இரு மொழியின் கதை: அனர்த்தத்தில் பாகுபாடு
முன்னறிவிப்புத் தோல்வியின் மிகவும் கடுமையான குற்றத்தை உறுதிப்படுத்தும் அம்சம், எச்சரிக்கைகளைப் பரப்புவதில் உள்ள மொழிப் பாகுபாடு ஆகும். சில சமயங்களில் பல மொழிகளில் தொடர்புகொள்வது வாழ்க்கைக்கும் மரணத்திற்கும் இடையிலான வித்தியாசத்தைக் குறிக்கக்கூடிய ஒரு நாட்டில், முக்கியமான எச்சரிக்கைகள் பெரும்பாலும் சிங்களத்தில் அல்லது சில சமயங்களில் ஆங்கிலத்தில் மட்டுமே வெளியிடப்பட்டன. தமிழ் பேசும் சமூகங்கள், குறிப்பாக வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில், நியாயமற்ற தகவல் இடைவெளியை எதிர்கொண்டன.
பெரும்பாலும் சிங்களம் (மற்றும் சில சமயங்களில் ஆங்கிலம்) மொழிகளில் மட்டுமே வெளியிடப்பட்ட முக்கியமான, அவசர எச்சரிக்கைகள், குறிப்பாக வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் உள்ள தமிழ் பேசும் சமூகங்களுக்கு பல மணித்தியாலங்கள் தாமதமாகக் கிடைத்தன அல்லது தமிழில் முழுவதுமாக இருக்கவில்லை. இது ஒரு தொழில்நுட்பத் தவறு அல்ல. மக்கள் பேசும் மொழியின் அடிப்படையில், ஒரு குறிப்பிடத்தக்கப் பகுதி மக்களுக்கு உயிர்காக்கும் தகவல்களை வழங்காத ஒரு அமைப்பு ரீதியான தோல்வி அது.
ஒரு சூறாவளி நெருங்கும்போது, நிமிடங்கள் மற்றும் மணிநேரங்கள் எண்ணப்படுகின்றன. தமிழில் எச்சரிக்கைகள் தாமதமானதும் அல்லது இல்லாததும், உயிரிழப்பு விளைவுகளை ஏற்படுத்திய தகவல் சமச்சீரற்ற தன்மையை உருவாக்கியது. மக்கள் தொகையில் சிலர் அவசர எச்சரிக்கைகளைப் பெற்றனர், மற்றவர்கள் முற்றிலும் அறியாத நிலையில் சிக்கினர்.
இது வெறும் செயல்பாட்டுத் தோல்வி மட்டுமல்ல; அனைத்துக் குடிமக்களுக்கும், அவர்கள் பேசும் மொழியைப் பொருட்படுத்தாமல், சமமான பாதுகாப்பையும், உயிர்காக்கும் தகவல்களுக்கான சமமான அணுகலையும் வழங்குவதற்கான அடிப்படைக் கொள்கையின் மீதான மீறலாகும்.
அரசாங்கத்தின் மிகவும் தாமதமான பதிலளிப்பு
அனர்த்த முகாமைத்துவ நிலையம் (DMC) மற்றும் தொடர்புடைய அதிகாரிகள், நெருக்கடி விரிவடைந்து கொண்டிருந்தபோது, விவரிக்க முடியாத மந்தநிலையுடன் செயல்பட்டனர். சில குடியிருப்பாளர்கள் எந்த உத்தியோகபூர்வ எச்சரிக்கையும் பெறவில்லை என்று தெரிவித்தனர். பல பகுதிகளில், எல்லாம் மிக வேகமாக நிகழ்ந்தன, மேலும் அவர்களுக்கு விரைவான வெள்ளம் பற்றிய எந்த முன் எச்சரிக்கையும் கிடைக்கவில்லை. தலைநகருக்கு அருகிலுள்ள பகுதிகளில் கூட, பாதிக்கப்படக்கூடிய மக்களுக்கு உத்தியோகபூர்வ வெளியேற்ற உத்தரவுகள் ஒருபோதும் கிடைக்கவில்லை என்ற விடயம் பயங்கரமானது.
சூறாவளி நாடு முழுவதும் பாரிய அழிவை ஏற்படுத்திய பின்னர், நவம்பர் 29 அன்று அவசரகால நிலை அறிவிக்கப்பட்டது. இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்னரே எச்சரிக்கைகள் கிடைத்திருந்தால், சூறாவளியின் பாதை உள்ளூர் மட்டத்தில் கண்காணிக்கப்பட்டிருந்தால், பேரழிவு ஏற்கனவே நடந்துகொண்டிருந்த பின்னரே உத்தியோகபூர்வ அவசரகால அறிவிப்புகள் ஏன் வந்தன? வானிலை ஆய்வு நிறுவனங்களுக்கும் அனர்த்த முகாமைத்துவ அதிகாரிகளுக்கும் இடையில் ஒருங்கிணைப்பு இல்லாமலிருந்ததாலா அல்லது அச்சுறுத்தலைக் குறைத்து மதிப்பிட்டதாலா அல்லது இரண்டும் சேர்ந்ததாலா இந்தத் தாமதம் ஏற்பட்டது?
உண்மையான அச்சுறுத்தலைக் குறைத்து மதிப்பிடுதல்
முன்னறிவிப்பு தோல்விக்கான மற்றொரு முக்கியமான காரணி, முதன்மை அச்சுறுத்தலைப் பிழையாகப் புரிந்துகொண்டது ஆகும்.
IMD ஒரு தாழ்வு அழுத்த அமைப்பை ஒரு சூறாவளியாகக் கண்காணித்துக்கொண்டிருந்தபோது, இலங்கையில் சுழற்காற்றுப் புயல்களை விட அசாதாரண மழைப்பொழிவு மற்றும் அதைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட நிலச்சரிவுகளாலேயே முதன்மையான தாக்கம் ஏற்பட்டது. முன்னெப்போதும் இல்லாத மழைப்பொழிவு ஆறுகள் மற்றும் வடிகால் அமைப்புகளை தாங்க முடியாத வேகத்தில் நிரப்பியது. நிலச்சரிவுகள் சமூகங்களை முழுவதுமாகப் புதைத்தன. ஆனால், ஆரம்ப உள்ளூர் தகவல்தொடர்புகள் இந்த வெள்ளம் மற்றும் நிலச்சரிவு அபாயங்களைக் குறைத்து மதிப்பிட்டு, மிகவும் பொதுவான சூறாவளி எச்சரிக்கைகளில் கவனம் செலுத்தியதாகத் தெரிகிறது.
இது வானிலை முன்னறிவிப்புகளை, இடம்சார்ந்த அபாய மதிப்பீடுகளாக மாற்றுவதில் உள்ள இடைவெளியைக் குறிக்கிறது. சூறாவளி வருகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வது ஒன்று; அது நிலச்சரிவு அபாயமுள்ள, ஏற்கனவே உயரமான நிலங்களில் சாதனைகளை முறியடிக்கும் மழையைப் பொழியும் என்பதைப் புரிந்துகொள்வது வேறு. பிந்தையதற்கு வானிலை ஆய்வு மட்டுமல்ல, நிலவியல், நீரியல் மற்றும் உள்ளூர் பாதிப்பு நிலைமைகள் பற்றிய நெருக்கமான அறிவும் தேவை. அதிக மழையில் இருந்து பேரழிவு தரும் வெள்ளத்திற்கு விரைவான மாற்றம் பலரை வியப்பில் ஆழ்த்தியது. பல நூற்றாண்டுகள் பழமையான ஆறுகள் திடீரென வீடுகளையும், பாலங்களையும், உயிர்களையும் அடித்துச் செல்லும் நீரோட்டங்களாக மாறின. பல தலைமுறைகளாக இருந்த மலைச்சரிவுகளில் உள்ள சமூகங்கள் புதைக்கப்பட்டன.
அமைப்பு ரீதியான தோல்விகள் மற்றும் அமைப்பு ரீதியான தீர்வுகள்
டித்வா சூறாவளியை போதுமான அளவு முன்னறிவித்து எச்சரிக்கத் தவறியமை, இலங்கையின் அனர்த்தத் தயார்நிலை உள்கட்டமைப்பில் உள்ள ஆழமான அமைப்பு ரீதியான சிக்கல்களை அம்பலப்படுத்துகிறது. இருப்பினும், வானிலை முன்னறிவிப்பு என்பது தொழில்நுட்ப சவால்கள் நிறைந்தது. சூறாவளிப் பாதைகளைக் கண்காணிக்க முடிந்தாலும், குறிப்பாக மழை மற்றும் நிலச்சரிவுகளால் மிக மோசமாக பாதிக்கப்படும் இடங்களைத் துல்லியமாக முன்னறிவிப்பது சிக்கலாகவே உள்ளது. இலங்கைக்கு வானிலை முன்னறிவிப்புகளை நிலவியல் அபாய மதிப்பீடுகளுடன் ஒருங்கிணைக்கும் மேம்படுத்தப்பட்ட மாதிரி திறன்கள் தேவைப்படுகின்றன.
தகவல் தொடர்பு உள்கட்டமைப்பைப் பொறுத்தவரை, எச்சரிக்கை அமைப்புகள் இயல்பு நிலையிலேயே பல மொழிகளில் இருக்க வேண்டும், பின்னர் வந்த சிந்தனையாக இருக்கக்கூடாது. தொலைக்காட்சி, வானொலி, கையடக்கத் தொலைபேசி எச்சரிக்கைகள், சமூக ஊடகங்கள், மத நிறுவனங்கள் மூலம் தகவல்கள் ஒரே நேரத்தில் மற்றும் அனைத்து மொழிகளிலும் பகிரப்பட வேண்டும். தேவையான தொழில்நுட்பம் உள்ளது; தேவைப்படுவது, அந்தத் தொழில்நுட்பத்தை பாரபட்சமின்றிப் பயன்படுத்த நிறுவன விருப்பமும் செயல்பாட்டு கட்டமைப்பும் ஆகும்.
பின்னர் நிறுவனங்களுக்கு இடையேயான ஒருங்கிணைப்பு வருகிறது. வளிமண்டலவியல் திணைக்களம், அனர்த்த முகாமைத்துவ நிலையம், உள்ளூராட்சி அதிகாரிகள் மற்றும் தகவல் தொடர்பு வலையமைப்புகள் ஆகியவை ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட அமைப்பாகச் செயல்பட வேண்டும், எச்சரிக்கைகளை அதிகரிப்பதற்கும் அவசரகால பதிலளிப்பைத் தொடங்குவதற்கும் தெளிவான நெறிமுறைகளுடன் (protocols) செயல்பட வேண்டும்.
இறுதியாக, மிக முக்கியமாக, எச்சரிக்கைகள் கவனத்தில் கொள்ளப்படும் விதத்தில் ஒரு கலாச்சார மாற்றம் ஏற்பட வேண்டும். அனர்த்த எச்சரிக்கைகள் பெரும்பாலும் சாதாரணமாகக் கருதப்படுகின்றன. உண்மையான அவசரநிலை ஏற்படும்போது, மக்கள் தாங்கள் பெறும் தகவல்களை நம்பிச் செயல்படக்கூடிய ஒரு தயார்நிலைக் கலாச்சாரத்தைக் கட்டியெழுப்புவதற்கு காலப்போக்கில் நிலைத்திருக்கும், தெளிவான மற்றும் நம்பகமான தொடர்பு தேவைப்படுகிறது.
தோல்வியின் விலை
640க்கும் மேற்பட்ட உறுதிப்படுத்தப்பட்ட இறப்புகள் மற்றும் 1.6 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் அழிவின் தாக்கத்தால் பாதிக்கப்பட்டிருப்பது, இந்தத் தோல்விக்கு நாடு கொடுக்கும் பெரும் விலையாகும். கிராமங்கள் முழுவதுமாக வெள்ளத்தில் மூழ்கடிக்கப்பட்டுள்ளன அல்லது புதைக்கப்பட்டுள்ளன. உட்கட்டமைப்புகள் அழிக்கப்பட்டுள்ளன. வாழ்க்கைகள் சிதைந்துள்ளன. இவை வெறும் புள்ளிவிவரங்கள் அல்ல; அவர்கள் அப்பாக்கள் மற்றும் அம்மாக்கள், மகன்கள் மற்றும் மகள்கள், இழப்பைக் குறைத்திருக்கக்கூடிய சமூகங்கள்.
பேரழிவின் அளவைக் கணிக்கத் தவறியதற்காக அரசாங்கம் விமர்சிக்கப்பட்டுள்ளது. சங்கடமாக இருந்தாலும், சமூகங்கள் கற்றுக்கொள்வதும், அமைப்புகள் மேம்படுவதும், எதிர்கால துயரங்களைத் தடுப்பதும் அவ்வாறுதான் என்பதால் நேர்மறையான மற்றும் கட்டமைப்பு ரீதியான விமர்சனம் அவசியம். பொதுவான வானிலை தரவுகள் பிராந்திய அளவில் கிடைக்கப்பெற்றன. சூறாவளி கண்காணிக்கப்பட்டது. அச்சுறுத்தல் உண்மையானது மற்றும் அறியப்பட்டது. இருப்பினும், துல்லியமாக முன்னறிவிப்பது, அதிகரித்து வரும் அபாயத்தை தெளிவாகத் தொடர்புகொள்வது மற்றும் இலங்கையின் அனைத்துக் குடிமக்களுக்கும் சரியான நேரத்தில் எச்சரிக்கை வழங்குவது தோல்வியடைந்தது.
எதிர்க்கட்சியின் பாசாங்குத்தனம்
எதிர்க்கட்சியின் செயல்பாட்டை பார்க்கும்போது, ஒரு காலத்தில் நாடு நன்கு நிர்வகிக்கப்பட்டது, பொறுப்புடனும் ஊழல் இல்லாமலும் இருந்தது என்ற உணர்வு ஒருவருக்கு வரலாம். இயற்கையாகவே, இதில் எந்த உண்மையும் இல்லை. முன்னர் இருந்த அரசாங்கங்கள், அதாவது இப்போதுள்ள எதிர்க்கட்சிகள், அனர்த்தங்களை எவ்வாறு கையாண்டன என்பதில் இலங்கைக்கு மோசமான அனுபவங்கள் உள்ளன என்பதை நினைவில் கொள்வது நல்லது. தற்போதைய அரசாங்கத்தின் பிரச்சினைகளைச் சுட்டிக்காட்டுவது முக்கியமானதாகும். ஆனால், 25 மாவட்டங்களில் குறைந்தது 25 ஆண்டுகளாக இத்தகைய பேரிடருக்கு தேவையான நிலைமைகள் உருவாகி வந்துள்ளன.
உள்நாட்டுப் புவியியலாளர்களும் அனர்த்த நிபுணர்களும் மத்திய மலைப்பகுதிகளின் அபாயங்கள் குறித்து பல ஆண்டுகளாக விவாதித்துள்ளனர். காடழிப்பு, பலவீனமான விவசாயம் மற்றும் கட்டுமான நடைமுறைகள், மாறுபடும் சுற்றுச்சூழல் காரணிகள் மற்றும் மண்ணின் கலவை ஆகிய அனைத்தும் பாதிக்கப்படக்கூடிய பகுதிகளில் அபாயத்தை அதிகரிக்க பங்களிக்கின்றன. கடந்த சில தசாப்தங்களாக, அபாயகரமான சரிவுகளை சுட்டிக்காட்டியும், உடனடியாக வெளியேறுமாறு கோரியும் நிபுணர்கள் மீண்டும் மீண்டும் எச்சரிக்கைகளை (சமீபத்தியது நவம்பர் மாத இறுதியில்) வெளியிட்டுள்ளனர். உண்மையில், அரசாங்கம் செயல்படுவதில் மெதுவாகவே இருந்தது. எவ்வாறாயினும், எதிர்க்கட்சிகள் அதிகாரத்தில் இருந்தபோது இந்தப் பிரச்சினையைத் தீர்க்க பல தசாப்தங்கள் கால அவகாசம் இருந்தபோதிலும், அவர்கள் அதைச் செய்யவில்லை என்பதை நினைவில் கொள்வது அவசியம்.
முன்னோக்கி செல்லும் வழி
டித்வா சூறாவளியை ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட நிகழ்வாகப் பார்க்கக்கூடாது. இது பரந்த உலகளாவிய காலநிலை வடிவத்தின் ஒரு பகுதியைக் குறிக்கிறது. சீனா முதல் தமிழ்நாடு வரையிலும், வியட்நாம், தாய்லாந்து, இந்தோனேசியா மற்றும் இலங்கை வரையிலும் கடந்த சில வாரங்களில் நிகழ்ந்த சம்பவங்கள், வரவிருக்கும் ஆண்டுகளில் நாம் தயாராக இருக்க வேண்டிய காலநிலை அனர்த்தங்களின் அளவு குறித்த ஒரு கூர்மையான எச்சரிக்கையாக அமைகின்றன.
எதிர்க்கட்சிகளின் பாசாங்குத்தனமான கோபம், நாம் தற்போது செய்ய வேண்டிய முக்கியமான பணிகளில் இருந்து நமது கவனத்தை திசை திருப்பக்கூடாது. இலங்கையை மீண்டும் கட்டியெழுப்பும்போது, டித்வா சூறாவளியின் படிப்பினைகளைக் கற்று, ஒவ்வொரு மட்டத்திலும் பேணப்படும் ஒரு அனர்த்தத் தயார்நிலையை இணைக்க வேண்டும். காலநிலை மாற்றம் மேலும் தீவிரமான வானிலை, கடுமையான மழைப்பொழிவு மற்றும் அடிக்கடி ஏற்படும் அனர்த்தங்களை முன்னறிவிக்கிறது. இலங்கைக்கு மற்றொரு டித்வா எதிர்கொள்ள நேரிடுமா என்பது கேள்வி அல்ல. கேள்வி என்னவென்றால், அது நிகழும்போது, எங்கள் பன்முக சமூகத்தில் உள்ள அனைவருக்கும் எச்சரிக்கைகள் சரியான நேரத்தில் சென்றடையுமா; உயிர்களைக் காப்பாற்றும் வகையில், இருக்கும் முன்னறிவிப்புகளுக்கு ஏற்ப, அரசாங்க நிறுவனங்கள் விரைவாகவும், தீர்க்கமாகவும் செயல்படுமா என்பதாகும்.
டித்வா சூறாவளியின் முன்னறிவிப்புத் தோல்வி தவிர்க்க முடியாதது அல்ல. இது கடந்த நிர்வாகத்தால் பல தசாப்தங்களாக புறக்கணிக்கப்பட்ட, குறிப்பிட்ட, அடையாளம் காணக்கூடிய அமைப்புரீதியான பலவீனங்களின் விளைவாகும். அந்த பலவீனங்களை நிவர்த்தி செய்ய முடியும். அவை நிவர்த்தி செய்யப்பட வேண்டும்.
அரசியல் கட்சிகள், அரசாங்க அதிகாரிகள், ஊடக அமைப்புகள் மற்றும் சிவில் சமூகக் குழுக்கள் அரசியல் சண்டைகள் மற்றும் குறை சொல்வதில் ஈடுபடுவதற்குப் பதிலாக, உண்மையில் முக்கியமான விடயங்களில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். அதாவது, இந்த அனர்த்தத்தில் இருந்து படிப்பினைகளைக் கற்றுக்கொள்வதும், எதிர்கால நெருக்கடிகளுக்காக ஒரு வலுவான அனர்த்தத் தயார்நிலையை உருவாக்குவதுமாகும். குற்றம்சாட்டும் காலம் கடந்துவிட்டது. இப்போது கூட்டு நடவடிக்கை மற்றும் மேம்படுத்தப்பட்ட தயார்நிலைக்கு நேரம் வந்துவிட்டது.
லயனல் போபகே
https://maatram.org/articles/12480
By
கிருபன் ·
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.