Jump to content

Documentation of Tamil history in Ceylon


Recommended Posts

பதியப்பட்டது

#001: Black July 1983 Week - Remembering the Genocide of Tamils in Sri Lanka

CONSEQUENCES OF BLACK JULY -USHA SRISKANTHARAJA- WRITER TAMIL ACTIVIST

 

 

கடந்த ஈழ தமிழர் வரலாறு ஆயிரம் கால தமிழர் வரலாற்றை தொடர்ந்து பல நூறு ஆண்டுகள் தமிழருக்கே விளங்கவைக்கும். ஈழ தமிழர் போராட்ட வரலாற்றை ஆவணப்படுத்தும் மற்றும் அதை ஊக்குவிக்கும் பணி புலம்பெயர் தமிழர் கையில் தான் உள்ளது.

யாரோ செய்வார்கள் என்பது சுயநலம், எதிர்காலத்தில் யாருக்கும் தெரியாமல் மறைந்து போகட்டும் என்பது இழிவு.

தொழில்நுட்பம் இல்லாத போதே எதிர்கால சந்ததி அறிய பழம் தமிழர் ஆவணப்படுத்தினர். எதிரியுடன் இடைவிடாத போரின்போது கூட புலிகள் ஆவணப்படுத்தினர். ஆவணங்களை காக்கவென்றே பல தமிழர் துணிவுடன் பயணித்தனர். இவைகள் நிச்சயம் எதிர்கால கைகளில் கிடைக்க வேண்டும்.

Posted

#002 The Black July pogroms are often retold as occurring in Colombo alone. In our remembrance, it is important to acknowledge the various other areas across the island where Tamils were affected by this horrible, genocidal violence. 

The exact number of dead and displaced, homes and businesses destroyed as well as all the names and villages of towns affected, remain unknown. While this list is not exhaustive, we must acknowledge and remember the victims of the pogroms everywhere.

பà®à®®à¯ à®à®¤à¯à®à¯ à®à¯à®£à¯à®à®¿à®°à¯à®à¯à®à®²à®¾à®®à¯: à®à®°à¯

Posted

srilanka-tamil-1024x666.jpg

UNITED NATIONS AND UNHRC’S RESPONSIBILITIES:

As the opportunities for post war peace and reconciliation in Sri Lanka gradually slip away, the members of the UNHRC must act urgently to prevent an ominous slide towards a recurrence of the tragedies of the past.

The Council must ensure that the Sri Lankan government immediately takes steps to offer a political solution to the Tamil people to resolve the long-festering and deep-seated national problem and also address serious concerns about human rights and governance.

The Council must also urgently address questions of truth and justice relating to grave violations of international human rights and humanitarian law, in order to transform the culture of impunity prevailing in the country to one of accountability.

The Sri Lankan government has persistently claimed that, if provided time and space, it will evolve homegrown processes that will address the need for a political solution, improvement in human rights and accountability. This claim must be evaluated against the chronic unwillingness of the government to honor its own commitments to the people of Sri Lanka and the international community. Some of these commitments have been repeated for many years, with no progress made on the ground.

Moreover, the trajectory of the government’s conduct indicates that, if given time and space, that time and space will be utilized to pursue the agenda that the government has brazenly undertaken despite assurances to the contrary. That agenda entails the silencing of the democratic voice of the Tamil people, the entrenching of power at the centre and the transformation of the linguistic, cultural and religious composition of the North and East so as to negate the need for a political solution.

Sri Lanka’s failure to make good on its own assurances requires that the Council act now. The principle of complementarily in international law requires that where a state is unwilling or unable to institute credible measures to advance justice in keeping with its commitments, international mechanisms must be activated.

The failure of the Council to act will enable governments, which in fact demonstrate no commitment to change, to escape their obligations by merely making empty promises of reform. This will entrench a dangerous and harmful precedent of Council sanctioned impunity.

https://countercurrents.org/2019/06/demand-for-a-political-solution-to-the-tamils-in-the-north-and-east-of-sri-lanka?fbclid=IwAR3iVds3iiBlU7-ftdQ5DwFkx7tVU1H8t-e9R5MKJqLumcnRF5ktK2DNLoE

Posted

Welikada Massacre

 
Karikalan-S.-Navaratnam.jpg?resize=150%2

Karikalan S. Navaratnam

Governments need to have both shepherds and butchers” ~ Voltaire

36th anniversary has just passed by. The prison carnage was a  bloody chapter necessarily complementing the horrors of ‘Black July narrative. Sadly, ‘1983 Welikada  Massacre featuring the butchery of Tamil prisoners has sunk into oblivion. In  ethno-political discourses, the prison riots of  2012  have supplanted  the  1983  massacre. 

I was associated as a Junior, with Senior lawyer Mr.M. Sivasithamparam (Siva), representing a number of these prisoners in Colombo High Court cases, filed under the Prevention of Terrorism  Act (PTA). Of course, their dreams and sacrifices merit more than just sharing mournful memories. I have, per force, revisited herein some of my experiences as I had recounted previously in the Colombo Telegraph columns, touching on Welikada killings. 

25th & 27th July 1983

In all,  53 Tamil prisoners were massacred, back to back, on both days. Out of the 73 Tamil political prisoners held at Welikade, only 20 survived. It was a joint venture planned and executed by Sinhala prison officers and hardcore criminals/convicts with the support of security forces. Before being shifted to Welikada jail, all of them were detained at Panagoda  Army Camp under the PTA. Armed with the pernicious provisions of the PTA, army/police officers had routinely subjected Tamil detainees to severe torture and degrading treatment, for two reasons: – to extract self-incriminating  “confessions” and to derive sadistic pleasure. 

Survivor David

Mr. S.A. David was one of the survivors of the Welikada Massacre. He and Dr. Rajasunderam were leading figures in Gandhiyam movement. David was an Architect by profession, qualified from Melbourne University and had served in Sri Lanka, Australia, UK, Nigeria and Kenya. ( He died in Oct. 2015, at 91 years). Dr. Rajasunderam was killed in the Welikada massacre. 

Mr. David’s  Detention, Torture and Murder”, published in Nov. 1983, (reproduced in JDS –Journalists for Democracy in Sri Lanka Report,  25 July 2013) would give glimpses of the maltreatment he and other detainees at Panagoda camp had endured. ( A few excerpts, for illustration) : 

Maltreatment 

After Dr. Rajasunderam was brought to the Panagoda camp, the attack on the Tamil detainees became very frequent and more vicious. Almost every other day and whenever he was in the mood, Commander Udugampola would come drunk with a glass of arrack in his hand and open the cells, strip the detenus and assault and kick and curse them. I could hear cries of pain and groans throughout the nights and early mornings and see naked colleagues hanging head down from high window bars. I saw naked detenus being chased around the courtyard and being assaulted and kicked by six to eight soldiers with PVC pipes and iron rods in their hands.” 

“One day Commander Udugampola came drunk and opened my cell, ordered me to strip and lie face down on a concrete bench. He ordered three soldiers to trample my back and legs and hit me on my buttocks. They left me exhausted on the bench.”

“In comparison to the torture meted out to the other detenus I must admit I was mildly treated. Dr. Rajasunderam was severely attacked, his left arm dislocated, his ear drums broken and left on several occasions unconscious on the floor……..One day Dr. Rajasunderam was ordered to walk on all fours hands and legs and bark like a dog…….”.

 Datainees beaten to death

“I heard from other colleagues, later at Welikade where I got a chance to talk to others, the detenus had been beaten to death at Kurunagar and Elephant Pass camps. Bottles, iron rods and  sticks have been driven into rectums, chilli powder smeared and smoke forced through nostrils and mouth, beaten with iron bars and iron pipes till bleeding, cut with broken bottles,  beaten and kicked unconscious, starved for days, forced to eat food with excess salt and kept chained to wall with hands  raised for months continuously. Some were in detention for over two hand a half years and undergone torture all these years.”

Devanandan

During the months leading to July 1983, I had appeared for Kathiravelu Devanandan  and his  two brothers in the Fort-Joint Magistrate Court. Devanandan was none other than the EPDP leader Douglas Devananda M.P.  He was later detained at Panagoda camp.  I  learnt  from other clients how he was treated at Panagoda: Stripped naked, he was surrounded by a dozen army men and was brutally beaten up with rifle butts and clubs – kicked about, trampled under their boots and was left  battered and bleeding. In army parlance, they called  it “softening up” a new arrival. 

It was incongruous that Douglas later became a partner of the racist regimes. Verily, he had valid reasons to be hostile towards LTTE . In their abortive attempts to eliminate Douglas, LTTE had even killed his brother. But then, I just could not come to terms with Douglas’ politics. 

Last visit to Welikada

On Saturday, 16 July 1983  morning I visited prisoners Thangathurai, Kuttimany and Jegan at Welikada prison.  While leaving them, I promised to see them again the week after next. But, that was not to be.

On Saturday, 23 July 1983, I was in Mannar to attend the TULF party Annual Convention. I was a Politburo member. The 1st day sessions were over and 2nd day sessions were scheduled for Sunday 24th. MPs  A.Amirthalingam, M.Sivasithamparam (Siva), V.Yogeswaran, R. Sampanthan, Neelan Tiruchelvam and  I were staying at Mannar Rest House. In the early hours of 24th, Jaffna MP  Yogeswaran’s wife called to convey a grim message – that a barrage of  explosions were heard the previous night and that army was running amok on a shooting  spree, killing civilians at sight. Follow-up calls from different sources, informed us that attacks on Tamil targets were spreading out. Due to menacing military movements we were compelled to cancel the Sunday sessions. (By the way,  on 25 July 1983 Siva’s house at Colombo-Norris Canal Road was looted and razed to the ground , and my house at Cotta Road, Borella was attacked by a mob led by a saffron-robed monk.).

Lawyer Manouri calls  

On 26 July morning some of us met at Mannar MP P. Soosaithasan’s residence. There was a call to Siva from lawyer Manouri Muttetuwegama (Communist M.P. Sarath’s wife and Dr.Colvin’s daughter). She informed Siva that some of his clients in Welikada jail had been killed, the previous day. She could not give details. Siva telephoned Acting Commissioner of Prisons Mr. Jansz who confirmed that there was “some bad news”, but politely declined to give details. Mr. Amirthalingam, who arrived there a bit later, telephoned President Jayawardene. JR confirmed that some Tamil prisoners were killed and added  that the names would be broadcast over the radio that night. 

Prisoners  butchered

As menacing army movements intensified, we moved out to the house of a party stalwart, V. Kayilayapillai in Iluppakadavai village. It was a spartan house. There was no electricity.  In the evening we all gathered in the frontyard, with a battery-operated radio, anxiously awaiting the broadcast. At 9.00 pm, names of 35 victims, including Kuttimany, Thangathurai and Jegan were announced. Government tried to make out it was a prison riot. Slaughter of further 18 prisoners on 27 July 1983  said it loud and clear that it was a pre-planned  operation, orchestrated by Sinhala officers with official blessings. 

Official complicity

They had served alcohol to hardcore criminals in the jail, armed them with machetes, kitchen knives, clubs etc, opened the cells for them and set them upon the Tamil prisoners.  In the two days of gory attacks, 53 Tamil prisoners were butchered to death and their bodies were piled up in front of a Buddha statue within the prison complex, maybe, as an offering to Lord Buddha. Army personnel on guard outside the jail had rushed to the spot; but continued to watch the “fun”.  Evidence revealed that some of the critically-injured victims were still alive, moaning and groaning, while being thrown into a truck, but were hacked down and killed. 

Massacre upon massacre

Coumnist Firoze Sameer’s write-up on Welikada carnage  (“That Massacre Upon Massacre”,  Sunday Times -27 July 2008 ), had laid bare the odious role of some officials in the massacre. (Excerpts):  

“Jailor Rogers Jayasekere, President JR Jayewardene’s supporter in Kelaniya, allegedly played from behind the scenes while the killings were in progress, while jailor Samitharatne alias Samitha Rathgama and location officer Palitha’s roles were apparently tenuous on that fateful day.”

“Lieut. Hathurusinghe would not allow the truck containing 35 bodies to leave the prison precincts for the Accident Service until he received approval from the top. Over the telephone, the major in charge of the unit told him that permission for such removal would have to be granted by the secretary to the Ministry of Defence”, who was Col. C. A. Dharmapala, who was present at the Security Council meeting at Army Headquarters, chaired by President JR Jayewardene.”

Suriya Wickremasinghe, civil rights activist  ( CP Leader  Dr. S. A. Wickremasinghe’s daughter), notes:  “… We know from eyewitnesses…… that the bodies were attacked again on the floor of the lobby to make sure they were dead. They were dragged into the compound and attacked there. They were thrown into the truck, and according to some eyewitness accounts, the sound of bodies being attacked even inside the truck could be heard. Indeed, according to one of our witnesses, one young prisoner (Kanapathipillai Mylvaganam, 19 years) who had succeeded in hiding, was actually killed in the compound by a jailor. 

Suriya Wickremasinghe noted that not a single prison officer was able to identify a single rioter, and that an identification parade was never held following both prison massacres.”

Call from ‘India House’ 

At Iluppakadavai, a messenger  from the local sub-post office showed up late in the night with an urgent  message for Mr. Amirthalingam: There was an important  telephone call waiting for him.Taking care not to alert the restive army, we avoided using the vehicle headlights and instead using a torch light, gingerly proceeded to the post office. The call was from ‘India  House’(High Commissioner’s residence) in Colombo. The caller at the other end was Indian Foreign Minister Mr. Narasimha  Rao. Mr. Rao wanted Amirthalingam to  travel  to India early for “consultation”. Evidently, feelings were running high  in Tamil Nadu and Prime Minister Indira  Gandhi had responded.  It was a watershed moment    that presaged the 30-year war.

Mr. Amirthalingam arrived in India in the 1st week of August  1983. As arranged, I left for India  before he did.  In Colombo, my good friend Vasantha  Obeyesekere (the film director, who is no more)  helped me at a moment of adversity and despair. On my way to Katunayake airport, I passed by the skeletal remains of burnt out houses, business places and charred remains of  hundreds of vehicles  strewn all over. Mercifully, I did not come across any human remains. Probably, they were already removed. Nonetheless, the cruel scenes, conjured up images of brutal attacks on hundreds of Tamils who were hacked to death or burnt alive.

Amnesty  International

During a visit to London in July 1984, I called at Amnesty  International (AI) Office and requested  them to press for an independent  inquiry into the Welikada Massacre. AI  officials  showed me a file with repeated requests addressed to President J.R. urging  for a probe.  AI did not  receive  even an acknowledgment  from the President’s  Office.

Conclusion

As regards 2012 Welikada prison riots, which erupted following a STF search for illegal arms, drugs, cellphones etc., there was an organized campaign and media outcry demanding  justice  for the victims – 27 prisoners killed and others injured on either side.  Pursuant  thereto, big guns were arrested and, lately, indictments have been filed against (Ex) Prison Commissioner  Lamahewage and  IP  Rangajeeva (per, Sunday Observer, 21 July 2019).  So far so good. Apropos 1983 “Welikada Massacre”,  53 Tamil prisoners were butchered . Media played  muffled drums. In Sri Lanka Tamil  lives are  dirt  cheap – and expendable !

https://www.colombotelegraph.com/index.php/welikada-massacre/?fbclid=IwAR1nIA-Mp4KoH9lQgPtedwLFQYY07C8HsVe_bI1ni_E-yg4yTV28-yWewwc

Posted

Today marks the 42nd anniversary of the 1977 Anti-Tamil Pogroms. After decades of structural discrimination, Tamils began to demand the devolution of power to the provinces, or federalism. In 1976, the TULF adopted the Vaddukoddai Resolution, which called for a separate state known as “Tamil Eelam” (or Tamil homeland). After the 1977 elections, Tamil districts voted overwhelmingly for the TULF and its separatist platform. This fueled anti-Tamil violence under the newly elected UNP Government.

In August 1977, Sinhalese people attacked Tamils on the train from Jaffna to Colombo, through the country from Anuradhapura to Colombo, and in the Hill Country. False rumors about Tamil crimes against Sinhalese people fueled the violence. From August 12th to 20th, Sinhalese mobs killed approximately 300 Tamils and injured another 1,000. The violence displaced 25,000 Tamil people.

Following the violence, President Jayewardene inappropriately blamed the victims, saying that the separatist leanings of the Tamil people caused the pogrom. This led to further disenchantment with a political solution to the conflict and broad support for an armed resistance

Today, we honour the stolen Tamil lives and continue to call for justice.

பà®à®®à¯ à®à®¤à¯à®à¯ à®à¯à®£à¯à®à®¿à®°à¯à®à¯à®à®²à®¾à®®à¯: à®à®°à¯ மறà¯à®±à¯à®®à¯ வà¯à®³à®¿à®ªà¯à®ªà¯à®±à®®à¯

பà®à®®à¯ à®à®¤à¯à®à¯ à®à¯à®£à¯à®à®¿à®°à¯à®à¯à®à®²à®¾à®®à¯: à®à®°à¯

Posted

பà®à®®à¯ à®à®¤à¯à®à¯ à®à¯à®£à¯à®à®¿à®°à¯à®à¯à®à®²à®¾à®®à¯: 26 பà¯à®°à¯, பà¯à®©à¯à®©à®à¯à®ªà¯à®ªà®µà®°à¯à®à®³à¯, à®à®°à¯ மறà¯à®±à¯à®®à¯ à®à®£à®µà¯

பà®à®®à¯ à®à®¤à¯à®à¯ à®à¯à®£à¯à®à®¿à®°à¯à®à¯à®à®²à®¾à®®à¯: à®à®°à¯

On this day, 13 years ago, the Sri Lankan Air Force dropped 16 bombs over the Sencholai children’s home, killing 53 school girls and 2 teachers, and seriously injuring at least 150 girls.

Sencholai was a designated safe-zone and the coordinates were shared with the Sri Lankan military by the UN children’s agency, UNICEF, and the ICRC.

Ann M. Veneman, UNICEF Executive Director, stated: "These children are innocent victims of violence".

The children were gathered at the home for a ten-day workshop on first aid and disaster management organized by the Mullaithivu and Kandavalai Principals Association. The bombings occurred on day four.

Mary Arulappan Juliet, a survivor of the attack, recalled the massacre stating: “I still have memories of the jets and the desperate calls of the girls for help. Earlier, I feared at nothing, but after witnessing this horrific massacre, even slight noises frighten me."

The Sri Lankan government originally denied responsibility for the massacre and then attempted to justify the bombings as an attack on a disguised training camp of the Liberation Tigers (LTTE).

Today we honour the lives of the young girls and teachers that were violently taken, acknowledge the gendered dimension of genocide, and continue to call for justice and accountability.

Posted

Sinhala Only Act destroyed peaceful Sri Lanka: Prof. Rohan Gunaratna

Sri Lanka must have a Sedition Act or Maintenance of Religious Harmony Act to prevent people insulting other people, especially different ethnic groups, Prof. Rohan Gunaratna of the S. Rajaratnam School of International Studies, Nanyang Technology University, Singapore, said.

“Unfortunately, Sri Lankan leaders played ethnic and religious politics, seeded hatred and division and the country was dragged back 30 years,” he said.

Prof. Gunaratna, who is also the Head of the International Centre for Political Violence and Terrorism Research, is of the view that Singapore’s survival and prosperity could be attributed to the country’s harmonious coexistence between different groups of people.

“Without safety and security, the economy of a nation cannot grow. Sri Lanka went wrong mainly because of our short-sighted politicians, who played politics for their political and personal reasons,” he said, adding that the Sinhala Only Act, which was enacted during S.W.R.D. Bandaranaike’s government, had been absolutely unnecessary when all ethnic groups in Sri Lanka were living peacefully.

Prof. Gunaratna said that by introducing the Sinhala Only Act, Sri Lanka had achieved nothing and the legislation had only destroyed the country’s security and stability and precipitated a 30-year civil war.

http://www.ft.lk/opinion/Sinhala-Only-Act-destroyed-peaceful-Sri-Lanka--Prof--Rohan-Gunaratna/14-650183?fbclid=IwAR2vgN-VqgYeTPY28EXN-ucJCP0T4uvaH4FOaQPm0m-8gXVw1QI0a049y0U

 

குறிப்பு: தமிழீழ விடுதலை புலிகளின் தடைக்கு இந்த பேராசிரியர் கடுமையாக உழைத்தவர். 

Posted
 

Chennai academic names 18 SL war criminals, indicts 1 Indian

Ramu Manivannan’s recently released book, ‘Sri Lanka: Hiding the Elephant,’ has named 18 top Sri Lankan nationals including President Mahinda Rajapaksa, Defence Secretary Gotabaya Rajapaksa, former commander of Sri Lankan army Sarath Fonseka, and External Affairs Minister G L Peiris as ‘War Criminals,’ and indicted two UN officials for their role during the last stages of the Sri Lankan civil war that concluded with the Mullaitheevu massacre of Tamils in May 2009.

indicted UN officials is an Indian, Vijay Nambiar. The book states: “Vijay Nambiar, the Chef de Cabinet from 2007 to 2012, was a key official in shaping UN’s Sri Lanka policy. He is widely accused of complicity in the ‘Whiteflag’ incident where several surrendees were executed by the Sri Lankan military after being given assurances of safety by international actors.”

Manivannan’s 976-page book, a comprehensive narrative on the genocidal war in Sri Lanka, has reproduced vital documents including the two important UN reports – Report of the Secretary General’s Panel of Experts on Accountability in Sri Lanka, and Report of the Secretary General’s Internal Review Panel on United Nations Action in Sri Lanka –the reports of Amnesty International, Human Rights Watch, International Crisis Group and the Tamil National Alliance.

An expert on Sri Lankan affairs, Manivannan is Professor and Chair at the Department of Politics and Public Administration, School of Politics and International Studies, University of Madras.

In the book, the author has made a solid case to back his argument that what happened in Sri Lanka was indeed genocide against the Tamils.

As Manivannan states: “In recognition of the war crimes and crimes against humanity committed by the Sri Lankan government and its authorities, we need to ask whether there is a unique case or a distinct crime here. The answer is, ‘YES!’

“The genocide of Tamils in Sri Lanka has taken place over a period of time involving several steps and strategies, and this includes continuous dismantling and destruction of the essential foundations of human life of the Tamils in Sri Lanka.

“To be precise, the Sri Lankan government has employed the ‘doctrine of double effect’, the brutal military resolution of the ethnic conflict combined with the long term strategy of ethnic cleansing.

“This ‘doctrine of double effect’ has been the most unmistakable exhibition of the genocidal intent of the State and its Sinhala nationalism. The genocide of Tamils in Sri Lanka has taken place over a period of time involving several premeditated steps and concealed strategies. This includes organized attack and destruction of essential foundations of human life common to all civilized human societies.”

Interestingly, the book reveals that Gotabaya Rajapaksa was a student of the very same University that has now named him as a war criminal.

According to the book, Gotabaya obtained his Masters Degree in Defence Studies from the University of Madras in 1983, after his Staff Course at the Defence Services Staff College, Wellington, India.

Manivannan states in the Preface: “We feel sad to record that Gotabaya Rajapaksa also walked through this distinguished University. He is now considered by the international society as a war criminal who deserves to be tried through an international mechanism among others accused of similar or more grave charges. We pray, without prejudice, that he meets his justice one day.”

Manivannan has published the book from his personal funds. They have printed 500 copies of the book, which is now available for sale.

The book is priced at Rs.2500 (inclusive of postal charges within India).

http://www.theweekendleader.com/Headlines/2206/chennai-academic-names-18-sl-war-criminals-indicts-1-indian-.html

 

Posted

Sri Lanka’s Tamils Need Genocide Recognition and Innovative Justice Mechanisms

 

Tamil_Tiger_women_at_war.jpg
15.08.19 | 

[Anji Manivannan is the Legal Director at People for Equality and Relief in Lanka (PEARL) and a Senior Programs Officer at the World Federalist Movement – Institute for Global Policy (WFM-IGP).] 

Introduction

May 18th marked the tenth anniversary of the end of the 26-year-long armed conflict between the Government of Sri Lanka (GoSL) and the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE). The GoSL’s victory came with the deaths of 70,000–140,000 Tamil civilians in the Vanni region, largely due to the deliberate military shelling of GoSL-designated “No Fire Zones.” Although the LTTE committed human rights violations (albeit on a smaller scale), only the GoSL perpetrated abuses with the specific intent to destroy an ethnic group, also known as genocide. In the decade since, Tamil asks have not always taken a front seat in the international theater, where genocide recognition is scarce and impunity for atrocities remains common.

Victim-centric justice requires listening to the most-affected population. Therefore, in accordance with Tamil demands, I argue for the need for recognition and investigations of allegations of the GoSL’s genocide against the Tamil people and for an independent investigative mechanism to facilitate and expedite criminal justice proceedings. The first section of this article describes the Tamil perspective on genocide and the handling of genocide allegations by the 2015 report of the OHCHR Investigation on Sri Lanka (OISL). The second section presents a legal analysis of the GoSL’s specific intent and acts of genocide. I focus solely on the politically charged crime of genocide because the international community has generally accepted that the GoSL may have committed war crimes and crimes against humanity. Finally, the third section proposes the timely establishment of an independent investigative mechanism as an innovative reaction to domestic impunity in Sri Lanka.

 

International Community’s Treatment of Genocide Allegations

Tamils have advocated for their harms to be called genocide for years, making a concerted push in recent times. This year, several federal, provincial, and city-level Canadian politicians and British MPs joined in by labeling the atrocities genocide. International and cabinet-level policymakers, on the other hand, still refrain from using the “G-word” regarding the GoSL’s atrocities.

The dearth of findings and recommendations on genocide by OISL, the first independent, international human rights investigation into the atrocities on the island, may have effectively excused the international community from promoting critical discourse, let alone political recognition, of genocide. Genocide appears in the report’s section on applicable international criminal law, which defines the elements of genocide and outlines Sri Lanka’s legal obligations under the Genocide Convention. It is mentioned only once more when the report recommends the domestic criminalization of genocide. The report is silent on genocide allegations as well as investigations and prosecutions thereof. Its omission is unfortunate in light of the fact that 63 Tamil diaspora organizations, the Northern Provincial Council of Sri Lanka, and legal experts, academics, and organizations called on OISL to specifically investigate allegations of the GoSL’s genocide against the Tamil people.

The report neither justifies the exclusion of genocide allegations nor addresses the aforementioned pleas by affected Tamils, opening the investigation to criticism. Positively, in response to inquiries regarding OISL’s silence on genocide, OHCHR, including the UN High Commissioner for Human Rights, stressed that OISL’s findings do not necessarily signify the absence of genocide. The High Commissioner explained: “we didn’t have the full cooperation of the previous government, certainly, and not the cooperation of this government when it came to our investigation in the way that we wanted”; for example, OISL faced obstacles to gathering information, including “lack of access to Sri Lanka and witness protection concerns.” OHCHR therefore decided to delegate genocide determinations to criminal investigations that have yet to occur.

The disregard of Tamil demands and perspectives by policymakers and civil society is not new. During the military’s onslaught, Tamil sources provided updates that fell on deaf ears. For instance, it took years for international stakeholders to admit that the military killed tens of thousands of Tamil civilians, which Tamils on the ground had reported in real-time. While Tamils were identifying the GoSL’s atrocities as genocide against their people, international human rights organizations kept quiet, or actively rejected, even the risk of genocide (see, e.g., 42:19–45:00) despite UN guidance encouraging different actors to acknowledge when violations of international law may amount to genocide.

 

Evidence of the GoSL’s Genocide Against the Tamil People

Naysayers would do well to consider the legal analysis by independent legal experts determining that GoSL superiors and military commanders possessed the dolus specialis (specific intent) of genocide with which it committed acts of genocide. Under international criminal law, the specific intent of genocide is the intent “to destroy at least a substantial part of the protected group.” “A substantial part” refers to a part’s numeric size and proportion of the whole group and its significance, including the presence of the protected group’s leadership within that part (Krstić, Appeals Chamber, para. 12). Given the parallels between the fact patterns in Srebrenica and the Vanni, jurisprudence on the Srebrenica genocide is an excellent starting point for proving the GoSL’s intent.

  • Numeric size and proportion: Bosnian Muslims in Srebrenica were only a small part of the Muslim population in Bosnia and Herzegovina. By contrast, the 360,000 Tamils in the Vanni constituted 18% of the 2 million Tamils in Sri Lanka.
  • Significance: The elimination of the Tamils in the Vanni was of “immense strategic importance” because their existence in the Vanni joined the Northern and Eastern Provinces into a contiguous de facto state of Tamil Eelam, which the GoSL sought to dismantle (see Krstić, para. 15).
  • Presence of leadership: The Vanni was home to Tamil Eelam’s political, administrative, judicial, law enforcement, and financial branches. It was also the last stronghold of the LTTE, who governed Tamil Eelam and whose own leadership was killed by the military’s final offensive (Jelisić, Trial Chamber, para. 82).

With the aforementioned specific intent, GoSL superiors and military commanders perpetrated three acts of genocide during the final phase of the armed conflict.

  • Killing: The GoSL encouraged Tamil civilians in the Vanni to relocate to the “No Fire Zones” that were then shelled by the military. This intentional shelling of the UN hub, hospitals (sometimes multiple times), food distribution lines, and areas near humanitarian organization ships were largely responsible for killing 70,000–140,000 Tamil civilians.
  • Deliberately inflicting conditions of life to bring about the group’s physical destruction: The GoSL purposefully understated the number of Tamil civilians in the Vanni to limit necessary food, surgical, and other medical supplies going into that area and to facilitate the deaths of survivors. Military shelling systematically displaced at least 300,000 Tamils in the Vanni, sometimes multiple times (see ICC Elements of Crimes, Art. 6(c)(4), fn. 4).

Ideally, such legal examinations would have advanced greater political recognition of genocide against the Tamil people or, at the very least, critical engagement on the question of genocide. Instead, international stakeholders have avoided these discussions, neglecting the views of Tamils and exacerbating their hopelessness and frustrations by supporting the GoSL’s failing transitional justice process under UN Human Rights Council Resolution 30/1 (2015).

 

Creative Responses to Impunity: The Independent Investigative Mechanism

On the heels of OISL’s report, the GoSL cosponsored Resolution 30/1, agreeing to fulfill 25 key commitments, including creating a judicial mechanism involving foreign judges, lawyers, and investigators. The UN Human Rights Council adopted Resolutions 34/1 (2017) and 40/1 (2019) to give the GoSL more time, but what it needs is political will. Following the passage of Resolution 30/1, the GoSL rejected its promises about justice, namely the participation of foreign judges and the prosecution of individuals it deems “war heroes.” The most recent progress report of the UN High Commissioner for Human Rights was damning: “Sri Lanka has failed to seize the opportunity provided by the Human Rights Council” to achieve criminal accountability. Therefore, international actors have increasingly accepted the need for alternative, complementary avenues to justice, such as the use of universal jurisdiction and “some forms of international investigation and prosecution” as recommended by the High Commissioner. It should be remembered that Tamils expressed concerns about the GoSL’s inability to implement confidence-building measures on the justice issue within a matter of months after the adoption of Resolution 30/1.

Since international and Tamil perspectives may be aligning more and more regarding the GoSL’s failures and the need to innovate, the time is ripe to address Tamil demands. Creative responses to impunity following (non-criminal) findings of human rights violations have recently emerged in the form of independent investigative mechanisms to collect, consolidate, preserve, and analyze evidence and to prepare files in order to facilitate and expedite criminal justice proceedings as and when they occur. At the end of 2016, the UN General Assembly established the International, Impartial, and Independent Mechanism to assist in investigating and prosecuting perpetrators of atrocities committed in Syria. Last year, the UN Human Rights Council set up the Ongoing Independent Mechanism to perform similar functions concerning Myanmar.

There is already considerable civil society documentation regarding the individual criminal responsibility of GoSL superiors and military commanders (e.g., dossier on Shavendra Silva; dossier on Jagath Dias), several of whom have been subjected to legal action. U.S. lawsuits were filed against Shavendra Silva (dismissed in 2012 on diplomatic immunity grounds because he was a deputy UN ambassador at the time) and former defense secretary Gotabaya Rajapaksa (ongoing since April). A war crimes case under universal jurisdiction was filed against Jagath Jayasuriya, an ambassador at the time (filed in August 2017, after which Jayasuriya immediately fled to Sri Lanka). In other words, an independent investigative mechanism covering Sri Lanka could readily secure civil society cooperation and information as the foundation for constructing trial-ready files. Any evidence that supports a legal finding of genocide could be used to promote legal determinations in courts of law as well as increase political recognition by UN, lower- and cabinet-level state, and civil society actors in accordance with Tamil demands.

Tamils have finished their tenth year without a modicum of justice as a result of not only the GoSL’s lack of political will, but also an international reluctance to adequately prioritize Tamil asks and perspectives. Although the UN system acted relatively quickly to innovate the independent investigative mechanism model in Syria and then in Myanmar, it has yet to afford the same consideration to the Tamil people it systemically failed over a decade ago. Since time is the enemy of evidence-gathering, international legal experts and Tamil activists are urgently calling for the establishment of an independent investigative mechanism before physical evidence is destroyed and victims forget or die. At this juncture, the international community should adopt a truly victim-centric approach by listening to Tamils and authorizing an independent investigative mechanism to ensure the eventual delivery of justice and accurate naming of their harms suffered.

http://opiniojuris.org/2019/08/15/emerging-voices-sri-lankas-tamils-need-genocide-recognition-and-innovative-justice-mechanisms/?fbclid=IwAR2t4gRygv846J7lG1HKuz8cxpdygaVvw-qro35skg8RN5Jwqn-rPB8SBTA

  • 2 weeks later...
Posted

Justice for Tamil Families of the Disappeared

Sri Lanka has the second-highest number of enforced disappearances in the world. Over 100,000 people, mostly Tamils, have been disappeared by the state. Ten years after the end of the war, Tamil families are still searching for their loved ones.

 

Enforced Disappearances in Sri Lanka 

A victim of enforced disappearance is distinct from a missing person. Enforced disappearance is the state-sanctioned taking of a person followed by a refusal to acknowledge the taking or disclose the fate or location of the disappeared person. This cruel injustice plagues the island of Sri Lanka, which leads as the country with the second-highest number of enforced disappearances in the world. Over 100,000 people, mostly Tamils, have been disappeared by the state. 

During the final phase of the armed conflict in 2009, the Sri Lankan government particularly targeted LTTE cadres who surrendered, Tamil civilians who were hospitalized around the end of the war, and Tamils in camps for internally displaced persons. Tamil survivors, the OHCHR Investigation on Sri Lanka (OISL), and various human rights organizations have documented such instances of disappearances of Tamils. In the ten years since the end of the armed conflict, Tamil people who reluctantly provided their names to the army and were violently separated from their families remain disappeared.

Women-Led Protests

On February 20, 2017, women-led families of the disappeared began protesting by the roadside in Kilinochchi to demand answers regarding the fates and locations of their loved ones. Their mobilization sparked sister protests across the Tamil homeland beginning in mid-March of that year: first in Vavuniya, then Trincomalee, Mullaitivu, Kilinochchi and Maruthankerny. During these protests, a sea of Ammas (mothers) and Ammamahs (grandmothers) clutched photos of their smiling loved ones, calling for answers. The families have continued protesting in varied forms for over 900 days under horrible weather conditions, including heat waves and monsoons, and have incurred an immense economic loss as well as physical and mental stress. They also place their personal safety at great risk in the face of overwhelming militarization and intimidation by police — protesters have experienced physical attacks as recently as this month. Yet, they persist. Their demands are simple:

 

  1. Release a list of surrendees from the final phase of the armed conflict;
  2. Release the yearly lists of detainees under the Prevention of Terrorism Act (PTA) since 1978;
  3. Investigate and release the list of all past and present secret detention centres;
  4. Continuously consult families to keep them at the centre of any solution; and
  5. Commence all four transitional justice mechanisms in tandem, including a justice mechanism.

The Sri Lankan government has taken no meaningful action to address their demands. At least 53 family members have died in pursuit of the truth about what happened to their loved ones.

https://pearlaction.org/tamilfod/?fbclid=IwAR3KYqtvX_LkXyUHPALimHaFDy2udcVaAuUNqtvHXVYM3sHip0-2ofDSQXQ

The Office of Missing Persons and Continued Lack of Action

Following the election of Sirisena in Sri Lanka’s 2015 presidential election, Tamils felt a renewed, albeit cautious sense of hope for the promised “good governance and reconciliation.” It was under his newly elected government that Sri Lanka co-sponsored the UN Human Rights Council Resolution 30/1 — but only after the OISL Report revealed horrific war crimes and crimes against humanity. To save face with the international community, the Sirisena government pledged to fulfill key commitments related to post-war accountability and transitional justice. 

 

One such commitments was meaningfully addressing enforced disappearances through the establishment of a judicial mechanism that promises truth, justice, reparations and memorialization for the families of the disappeared. In May 2016, President Sirisena introduced the bill to establish the Office of Missing Persons (OMP) with the intention of investigating “missing persons” all over Sri Lanka. As of March 2018, 13,294 applications have been submitted to the OMP across the island.

Since the operationalization of the OMP in September 2017, it became quickly apparent there was no honest intention to serve the families of the disappeared. The name itself, “Office of Missing Persons,” degrades the families by implying the persons in question went missing when, in fact, they were disappeared by the state. Furthermore, the OMP’s findings cannot be used for criminal or civil liability purposes, ignoring the families’ calls for justice. Many families have staged protests outside the OMP office and boycotted its proceedings.

 

Posted

A Qualitative Analysis on Historicizing Nationalist Discours

By Jeyaseelan Gunaseelan 

ABSTRACT

In the post-war reconciliation context, the Sri Lankans need to develop constructive discourse on political harmony, cohesion and co-habitation to make a positive impact on legislative changes towards post-conflict reconciliation, sustainable peace and justice. Ideological discourse constitutes power in...

https://www.academia.edu/login?post_login_redirect_url=https%3A%2F%2Fwww.academia.edu%2Ft%2Fb0cHt-NjyEJ2r-beR4UW%2Fresource%2Fwork%2F37335509%2FA_Qualitative_Analysis_on_Historicizing_Nationalist_Discours%3Femail_work_card%3Dview-paper

 

In the post-war reconciliation context, the Sri
Lankans need to develop constructive discourse on political harmony,
cohesion and co-habitation to make a positive impact on legislative
changes towards post-conflict reconciliation, sustainable peace and
justice. Ideological discourse constitutes power in constructing
ideational, textual and interpersonal constructs for legitimizing power in society. This paper qualitatively analyses the exemplified discourse extracts of some prominent contemporary Sinhalese, which represent majoritarianism and ethno-nationalism regarding the origins of the Sinhala and Tamil communities and the consequent status availed to their existence in Sri Lanka.

The study focuses, with the historiographical evidence, on whether such discourse has been a part of the problem or a part of the solution to the protracted,  historically constructed Sri Lankan conflict. It finds out the continuation of such persistent and reiterated linguistically embedded ethno-centric ideological and attitudinal positions even now, which need to be addressed. This paper recommends awareness creation among the public about the true, scientifically derived historical information on the origins, evolution and inter-community co-existence and conflict of the two communities so that a durable solution can be reached in the long run.

  • 3 weeks later...
Posted
தமிழர் இனப்படுகொலை நினைவகம்
ஈழ தமிழர் விடுதலை போராட்டம் மற்றும் சிறிலங்காவின் தமிழர் மீதான இனப்படுகொலை சார்ந்த ஆவணங்களை முறையாக பாதுகாக்க ஒரு உலக தரமான ஆவண காப்பகம் தேவை. ஆனால் இதை முறையாக புரிந்து கொண்டு பெருமளவில் பங்களிக்க புலம் பெயர் தமிழர்கள் முன்வரும் வாய்ப்பு குறைவு. இதனால் தூர நோக்குடன் நீண்ட காலம் உறுதியாக செயல்படுவதன் மூலம் தான் இதை சாத்தியமாக்க முடியும்.
 
ஈழ தமிழர் வரலாறு ஏனைய இனப்படுகொலை வரலாறுகளில் இருந்தது வேறுபட்டது ஏனெனில் இனப்படுகொலையை எதிர்த்து போராடியது மட்டுமல்லாமல் உலக அரசுகள் ஆதரவு இன்றி தமக்கென ஒரு தமிழீழ நாட்டை மிக சிறந்த விழுமியங்களுடன் உருவாக்கியிருந்ததனர். இந்த வரலாறு எதிர்காலத்திற்கு சொல்லப்பட வேண்டும்.
 
கனடாவில் 2017 இல் Tamil Genocide Memorial (federally registered non profit) எனும் அமைப்பு பதிவு செய்யப்பட்டு இயங்கி வருகிறது. இதன் நோக்கம் குறைந்தது 2025 இல் ஆவது தரமானஆவண காப்பகத்தை கூட்டு முயட்சியில் உருவாக்குவதாகும். இப்படியான செயல் திட்டங்களுக்கு நிதியும் தெளிவான திட்டமிடலும் தான் அடிப்படை.
 
புலம்பெயர் தமிழர்களிடம் போதிய செல்வம் இருந்தாலும், தேவையான நீண்ட நோக்குள்ள செயல்திட்டங்களுக்கு ஆதரவு மிக குறைவு. கடுமையாக உழைத்து சேர்த்த அநேகரின் செல்வம் பகட்டிற்கும் மற்றவர்களின் பார்வையை தம்மேல் திருப்பவும் தான் அதிகம் செல்கிறது. நீண்ட கால செயல்திட்டங்களை மேற்கொள்பவர்கள் இந்த பண்புகளை உள்வாங்கி கொண்டு செயல்பட வேண்டி உள்ளது.
 
புலிகள் கால தமிழர்களுக்கும் புலிகள் இல்லாதபோது 1976 இன் முன்னரும் 2009 இற்கு பின்னரும் இருக்கும் தமிழருக்கும் இருக்கும் வித்தியாசம் பெரியது. புலிகள் காலத்தில் புலிகளின் ஓர்மம், தியாகம் வீரம் மற்றும் இயலாத வேலைகளை கூட துணிவோடு செய்துமுடிக்கும் பொறுப்புடன் கூடிய தலைமை தமிழர்களை புலிகள் மேல் நம்பிக்கை கொள்ள செய்தது. தமிழர்களுக்கும் புலிகளின் தன்மைகள் பரவி இருந்தன. புலிகள் 2009 இல் மாண்டபின்னர் அந்த நம்பிக்கையின் ஆயிரத்தில் ஒரு பங்கை கூட யாராலும் நிரப்ப முடியவில்லை. அந்த ஓர்மமும் இனம்சார்ந்த பார்வையும் விலகி செல்ல மீண்டும் தானும் தன்குழுவும் என்று ஆகிப் போயினர் தமிழர்கள்.
 
இந்தியா சிறிலங்கா என்பன ஈழ தமிழர் வரலாற்றை துடைத்தழிக்க மிக உறுதியாக செயல்படுகிறது. தமிழரின் வரலாறு தமக்கு எதிரானது எனும் மிக ஆழ வேரூண்டிய மனநிலையில் தான் இந்த இரு நாடுகளும் உள்ளன. தொடர்ந்தும் இருக்கும். கீழடி போன்ற தமிழர் வரலாற்று ஆய்வுகள் கூட பல நெருக்கடிகளை தாண்டி தான் நடந்தன. போராடி வீழ்ந்த நாற்பதாயிரத்திற்கு மேற்பட்ட ஈழ தமிழ் மறவர்களின் துயிலும் இல்லங்களை கூட அழிக்கும் ஒரு மிக கேவலமான மனநிலை தான் அந்த நாடுகளுக்கு உண்டு. ஈழம் மற்றும் தமிழ்நாடு தமிழர்களால் இவற்றை நீண்ட காலம் நிலைக்கும் வகையில் செயல்படுத்துவது கடினம். தஞ்சையில் உள்ள முள்ளிவாய்க்கால் நினைவு முற்றத்தை கூட ஒருமுறை இடிக்கும் முயற்சி நடந்தது.
 
புலம் பெயர் தமிழர்களால் உரிமைகள் மதிக்கப்படும் ஐரோப்பிய மேற்கு நாடுகளில் தான் தமிழர் வரலாற்றை நீண்ட காலம் பேணும் நினைவகங்களை அமைக்க முடியும். அடுத்த பத்து ஆண்டுகளுக்குள் நினைவகம் ஆவணப்படுத்தல் என்பன முழுமூச்சில் நடைபெற்றால் மட்டும் தான் ஆவணங்கள் அழிந்து போகமுன்னர் சேர்க்கவும் பாதுகாக்கவும் முடியும். ஆவணங்களை பெற நம்பிக்கை அவசியம் ஆனால் எந்த தமிழ் அமைப்பும் இதுவரை அந்த நம்பிக்கையை உருவாக்கவில்லை. அது இனித்தான் கட்டியெழுப்ப படவேண்டும். ஒரு இடத்தில் நடக்கும் முயற்சிகள் மட்டும் போதாது ஏனெனில் அது இலகுவில் முடக்கப்படலாம், ஆகையால் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட இடங்களில் இந்த முயற்சிகள் நடந்தால் தான் போதிய முன்னேற்றம் காண முடியும்.
 
புலம் பெயர்தமிழர்களின் தற்போதைய செலவுகள் பிறந்தநாள் விழா, கோவில் செயல்பாடுகள், நிகழ்வுகள், ஆன்மீக செய்நெறிகள் என்று தான் இருக்கின்றன. இதில் அநேக கோவில்கள் பண்டைய தமிழ் வணக்கமுறை சார்ந்தவை அல்ல. சங்க கால இயற்கை நடுகல் சார் தமிழ் வணக்கமுறை முதல் தேவார கால தமிழ் வணக்கமுறை என்று தமிழோடு கூடிய வணக்கமுறைகள் இருந்தாலும் பகட்டு முறை கடவுள் வணக்கம் தான் அதிக புலம் பொற்கோவில்களில் உண்டு. இதனால் தான் ஆன்மீகம் தேடி குருமார்களிடம் மூத்த தமிழர்கள் தமது அந்திம கால செல்வத்தை செலவழிக்கிறார்கள். நினைவகங்களுக்கு பொதுவாக ஓய்வு காலத்தில் இருப்பவர்களின் செல்வம் தான் பயன்படும். ஆனால் தமிழர்களை பொறுத்தளவில் அந்த வாய்ப்பும் குறைவு.
 
நீண்ட கால நோக்கில் இப்போது இருந்தே வருடம் தோறும் இருக்கும் செலவுகளில் குறிப்பிட்ட அளவு நிதியை நினைவகத்திற்று ஒரு சிலராவது ஒதுக்கினால் இன்னும் ஐந்து வருடத்தில் முதலாம் கட்ட நினைவகத்தை உருவாக்குவது சாத்தியமாகும். இதை தமிழ் உணர்வாளர்கள் தான் செய்ய முடியும் பரவலான ஆதரவு கிடைக்க வாய்ப்பு குறைவு. போதிய முன்னேற்றம் காட்டபட்ட பின்னர் தான் பரவலான ஆதரவு கிடைக்கும். குறிப்பிட்ட முன்னேற்றம் கண்டா பின்னர் புலம் பெயர் தமிழர்களின் அடுத்த தலைமுறை தமிழர்களின் உதவிகள் கிடைக்கும் வாய்ப்பு இருக்கும்.
எதிர்காலத்தில் தமிழர் அரசியல் சமூக மாற்றங்கள் எப்படி இருக்கும் என்று எதிர்வு கூறுதல் கடினம். ஆனால் ஈழ தமிழர்களுக்கு ஒரு தமிழீழ அரசும் அது சார்ந்த ஒரு வீரம், தியாகம் அறம் செறிந்த போராட்ட வரலாறும் இருந்தது என்பது எத்தனை சந்ததி தாண்டினாலும் கீழடி போன்ற ஆயிரம் வருடம் கடந்தும் ஒரு பெருமைகொள் வரலாறாக தான் இருக்கும். அது போராடி வீழ்ந்த தமிழ் வீரர்களுக்கு மதிப்பான வணக்கம் செலுத்துவதாகவும் இருக்கும்..
-வேல்
 

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.



  • Tell a friend

    Love கருத்துக்களம்? Tell a friend!
  • Topics

  • Posts

    • வெள்ளை மாளிகைக்கு இளம் ஊடக செயலாளர் நியமனம் அமெரிக்காவின் புதிய ஜனாதிபதியாக தெரிவு செய்யப்பட்டுள்ள டொனால்ட் டிரம்ப் வெள்ளை மாளிகைக்கு கரோலின் லீவிட் என்ற இளம் பெண்ணை ஊடக செயலாளராக  நியமித்துள்ளார். டொனால்ட் ட்ரம்பின் பிரச்சார நடவடிக்கைகளின் ஊடக பேச்சாளராக கரோலின் லீவிட் செயற்பட்டுள்ளார். அத்தோடு, முன்பு ட்ரம்ப் வெள்ளை மாளிகையில் உதவி ஊடக செயலாளராகவும் பணியாற்றியுள்ளார். இந்நிலையில், 27 வயதான கரோலின் லீவிட்  அமெரிக்க வரலாற்றில் வெள்ளை மாளிகைக்கு நியமிக்கப்பட்ட  முதல் இளம் ஊடக செயலாளராவார்.  "கரோலின் புத்திசாலி, திடமானவர், மிகவும் திறமையான செய்தி தொடர்பாளர் என்பதை நிரூபித்துள்ளார்" என டொனால்ட் ட்ரம்ப்  தெரிவித்துள்ளார். அமெரிக்காவில் நியூ ஹாம்ப்ஷையர் மாநிலத்தை பூர்வீகமாகக் கொண்ட லீவிட், தனது சொந்த மாநிலத்தில் உள்ள கத்தோலிக்கக் கல்லூரியான செயிண்ட் அன்செல்ம் கல்லூரியில் தகவல் தொடர்பு மற்றும் அரச அறிவியலைப் படித்துள்ளார். https://www.virakesari.lk/article/198898
    • வன்னியில் புதிய முகங்கள் மூவர்: மிக குறைந்த வாக்கு பெற்ற செல்வம் பாராளுமன்றத் தேர்தலில் வன்னி தேர்தல் தொகுதியில் புதிய முகங்களாக மூவர் பாராளுமன்றத்திற்கு பிரவேசிக்கின்றார்கள். தேசிய மக்கள் சக்தி சார்பில் செ.திலகநாதன் எனப்படுகின்ற சக்தி டொக்டர் மிருக வைத்தியராவார். கடந்த முறை இவர் அகில இலங்கை தமிழ் காங்கிரஸின் ஊடாக தேர்தலில் பங்கேற்று அதிக விருப்பு வாக்குகளை பெற்றிருந்த போதிலும் பாராளுமன்றத்துக்கு செல்ல முடியாத நிலை காணப்பட்டிருந்தது. இவர் தற்போது தேசிய மக்கள் சக்தியின் ஊடாக தேர்தலில் போட்டியிட்டு 10652 விருப்பு வாக்குகளை பெற்று பாராளுமன்றத்திற்கு தெரிவாகி இருக்கின்றார். இதேவேளை தேசிய மக்கள் சக்தியின் ஊடாக பாராளுமன்றத்துக்கு தெளிவாகியுள்ள ம.ஜெகதீஸ்வரன் ஆசிரிய சேவா சங்கத்தின் வடமாகாண தலைவராகவும் தேசியமட்ட உப தலைவராகவும் செயற்பட்ட நிலையில் கடந்த அரசாங்கங்களுக்கு எதிராக ஆசியர்கள் சார்பான பல்வேறு போராட்டங்களில் பங்கேற்று ஆசிரியர்களுடைய கோரிக்கைகளை முன் வைத்து இருந்தார். இவர் தற்போது 9280 விருப்பு வாக்குகளைப் பெற்று பாராளுமன்றத்திற்கு தெளிவாகியுள்ளார். மற்றையவர் இலங்கை தமிழரசு கட்சியின் சார்பில் போட்டியிட்ட ரவிகரன். இவர் பல்வேறு மக்கள் சார் போராட்டங்களில் பங்கேற்று இருந்ததோடு குருந்தூர்மலை உட்பட வடக்கில் மேற்கொள்ளப்பட்ட பல போராட்டங்களில் முன்னின்று செயல்பட்ட ஒருவராக காணப்பட்ட நிலையில் பல தடவை பாதுகாப்பு தரப்பினரோடு முரண்பட்டு பல வழக்குகளையும் சந்தித்து இருக்கின்றார். இவர் முன்னாள் வட மாகாண சபை உறுப்பினராகவும் செயல்பட்டிருந்தார். இம்முறை பாராளுமன்ற தேர்தலில் 11215 விருப்பு வாக்குகளை பெற்று பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவாகியுள்ளார். இதேவேளை பழைய முகங்களாக ரிசார்ட் பதியுதீன் இம்முறை 21,018 விருப்பு வாக்குகளை பெற்று பாராளுமன்றத்திற்கு தெரிவாகி இருந்த போதிலும் கடந்த முறை 28 ஆயிரத்துக்கு மேற்பட்ட வாக்குகளை பெற்று பாராளுமன்றத்துக்கு சென்றிருந்தார். இவரின் தற்போதைய வாக்கு வீதம் சரிந்து இருப்பதை அவதானிக்க கூடியதாக உள்ளது. கே. கே மஸ்தான் கடந்த இரண்டு தடவைகள் பாராளுமன்றத்திற்கு சென்று ராஜாங்க அமைச்சராக இருந்த போதிலும் தற்போது புதிய சின்னமாக இலங்கை தொழிலாளர் கட்சியினூடக கங்காரு சின்னத்தின் ஊடாக போட்டியிட்டு பாராளுமன்றத்திற்கு தெரிவாகி இருக்கின்றார்.  மஸ்தானை பொறுத்தவரை குறித்த கட்சியையும் சின்னத்தையும் மக்கள் மத்தியில் கொண்டு செல்வதற்கு பாரிய சிரமத்தை எதிர்கொண்ட நிலையிலும் கூட அவருடைய பிரசாரத்தின் யுக்தியின் அடிப்படையில் அவர் வெற்றி வாய்ப்பை அடைந்திருக்கின்றமை குறிப்பிடத்தக்கது. இம்முறை 13511 க்கும் மேற்பட்ட வாக்குகளைப் பெற்று அவர் பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவாக இருப்பதோடு கடந்த பாராளுமன்ற தேர்தலிலும் அவர் இதே அளவான விருப்பு வாக்குகளை பெற்றிருந்தமையும் குறிப்பிடத்தக்கது. அடுத்து செல்வம் அடைக்கலநாதன் ஜனநாயக தமிழ் தேசிய கூட்டணியினூடாக போட்டியிட்டு வடக்கு கிழக்கில் ஒரே ஒரு ஆசனத்தின் ஊடாக பாராளுமன்றத்திற்கு பிரவேசிக்கின்றார். இவர் 25 வருடங்கள் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்து தற்போது மீண்டும் 5 வருட பாராளுமன்ற உறுப்புரிமையை அலங்கரிப்பதற்காக செல்கின்றார். எனினும் சடுதியான வாக்கு சரிவை சந்தித்து 5695 வாக்குகளை பெற்று இம்முறை பாராளுமன்றம் செல்லும் இவர், அகில இலங்கை ரீதியில் இம்முறை பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவானோரில் மிகக் குறைந்த வாக்குகளை பெற்றவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. https://www.virakesari.lk/article/198892
    • பெருமையாக உள்ளது, தமிழ் சகோதரிகளே. மிக நீண்ட காலமாக பாராளுமன்றத்தில் தமிழ்ப் பெண்கள் இல்லாத குறையை நீங்கள் நீக்கி விட்டீர்கள். புலிகள் காலத்தில்… பத்மினி சிதம்பரநாதன் பாராளுமன்றில் இருந்தவர் என நினைக்கின்றேன். அனுர கட்சி தமிழ் பெண்களை போட்டியிட வைத்து வெற்றி பெறச் செய்தமைக்கு நன்றிகள்.
    • (எம்.ஆர்.எம்.வசீம்) ஜனாதிபதி உள்ளிட்ட இந்த அரசாங்கம் மக்களுக்கு நிறைவேற்ற வேண்டிய பல எதிர்பார்ப்புக்கள் இருக்கின்றன. அதனை எவ்வாறு நிறைவேற்றுவது என்பதை நாங்கள் பார்த்துக்கொண்டிருப்போம். என்றாலும் இந்த தேர்தல் மூலம் தெற்கு அரசியல் கட்சி ஒன்று வடக்கின் நம்பிக்கையை வெற்றிகொண்டுள்ளமை தொடர்பில் எமது பாராட்டை தெரிவித்துக்கொள்கிறோம் என ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் தவிசாளர் வஜிர அபேவர்த்தன தெரிவித்தார். காலியில் அமைந்துள்ள ஐக்கிய தேசிய கட்சி காரியாலயத்தில் வெள்ளிக்கிழமை (15) இடம்பெற்ற செய்தியாளர் சந்திப்பில் கலந்துகொண்டு கருத்து தெரிவிக்கையிலேயே இவ்வாறு தெரிவித்தார். அவர் அங்கு தொடர்ந்து தெரிவிக்கையில், நடைபெற்று முடிந்த பாராளுமன்ற தேர்தலில் ஜனாதிபதி உள்ளிட்ட அரசாங்கம் வரலாற்று வெற்றியை பெறுள்ளது. அதுதொடர்பில் நாங்கள் எமது வாழ்த்துக்களை தெரிவித்துக்கொள்கிறோம். அதேபோன்று இது இலங்கைக்கு விசேட சந்தர்ப்பமாகும். இலங்கை வரலாற்றில் ஒருபோது எமக்கு நிறைவேற்றிக்கொள்ள முடியாமல்போன விடயமொன்றை தற்போதை ஜனாதிபதியும் அதிகாரத்துக்கு வந்துள்ள அரசாங்கமும் வெற்றி வெற்றுள்ளது. அதுதொடர்பில் இலங்கையர்கள் என்றவகையில் நாங்கள் மகிழ்ச்சியடைய வேண்டும். உதாரணமாக சுதந்திரத்துக்கு பின்னர் டி.எஸ். சேனாநாயக்கவுக்கு பின்னர் பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் தமிழ் தலைவர்கள் அமைச்சரவையில் பிரதிநிதுத்துவப்படுத்தினாலும் அந்த பிரதிநிதித்துவப்படுத்திய அமைச்சரவையில் தமிழ் தலைவர்கள் அவர்களுக்குரிய கட்சிகளில் வெற்றிபெற்று பிரதிநிதித்துவம் செய்தே வந்துள்ளது. அதாவது கடந்த அரசாங்கத்தில் டக்ளஸ் தேவானந்தா அமைச்சரவையில் பிரதிநித்தும் செய்தாலும் தெற்கு அரசியல் கட்சி ஒன்றை பிரதிநித்துவப்படுத்தி அமைச்சரவையில் செயற்பட வில்லை. அதனால்தான் இது விசேட சந்தர்ப்பம் என தெரிவித்தேன். தெற்கு அரசியல் கட்சி ஒன்றை பிரதிநிதித்துவம் செய்து வடக்கு, கிழக்கில் பல்வேறு அரசியல் கட்சிகள் பல்வேறு சக்திகளுடன் செயற்பட்டு வரும்போது. தெற்கில் ஒரு அரசியல் கட்சி தொடர்பில் நம்பிக்கை வைத்து விசேட வெற்றியை பெற்றுக்கொண்டிருக்கிறது. அதன்போது அவர்களும் அமைச்சரவையின் உறுப்பினர்களாக வருவார்கள். அதனை இலங்கையர்களாக பெற்றுக்கொண்ட வெற்றியாகவே  நாங்கள் பார்க்கிறோம். எவ்வாறு இருந்தாலும் ஜனாதிபதி உள்ளிட்ட அரசாங்கத்துக்கு பாரிய எதிர்பார்ப்புகள் இருக்கின்றன. அதனை நிறைவேற்ற முடியாது என தற்போது அவர்களுக்கு தெரிவிக்க முடியாது. தேர்தலை வெற்றிகொண்டாலும் மக்களுக்கு நிறைவேற்ற வேண்டிய பல சவால்கள் இருக்கின்றன. அதனை வெற்றிகொள்வதற்கு முடியாமல் போகும் என்றே நாங்கள் தொடர்ந்து தெரிவித்து வந்துள்ளோம். அது நாங்கள் பின்பற்றும் பொருளாதார நிகழ்ச்சி நிரலுக்கு அமையவே தெரிவிக்கிறோம். எவ்வாறு இருந்தாலும் ஜனாதிபதி உள்ளிட்ட இந்த அரசாங்கம் மக்களுக்கு நிறைவேற்ற வேண்டிய பல எதிர்பார்ப்புக்கள் இருக்கின்றன. அதனால் இலங்கையராக தெற்கு அரசியல் கட்சி ஒன்று வடக்கின் நம்பிக்கையை வெற்றிகொண்டுள்ளமை தொடர்பில் எமது பாராட்டை தெரிவித்துக்கொள்கிறோம். அதேபோன்று கடந்த எதிர்க்கட்சி அவர்களின் பாெறுப்புக்களை அவர்களுக்கு சரியாக செய்யமுடியவில்லை என நாங்கள் கடந்த காலங்களிலும் தெரிவித்து வந்தோம். எங்களுக்கு புதிய அரசியல் கலாசாரம் தேவையாக இருக்கிறது. புதிய அரசியல் பயணம் ஒன்று தேவையாக இருக்கிறது. நாங்கள் நம்பும் அரசியல் சிந்தனைக்கு அமைய ஆளும் அரசாங்கம் பொருளாதாரம் தொடர்பில் அதேபோன்று தேசிய மற்றும் சர்வதேச அளவில் அவர்கள் ஏற்றுக்கொண்ட சவால்களை வெற்றிகொள்ள வேண்டி இருக்கிறது. அதற்காக அவர்களுக்கு நாங்கள் இடையூறாக இருக்கக்கூடாது. அவர்கள் மக்களுக்கு வழங்கிய வாக்குறுதிகளை எவ்வாறு நிறைவேற்றுவது என்பதை நாங்கள் இலங்கையர்களாக பார்த்துக்கொண்டிருக்க வேண்டும் என்றார். https://www.virakesari.lk/article/198891
  • Our picks

    • "முதுமையில் தனிமை [Senior Isolation]"/பகுதி: 01
      உலகத்தின் சனத்தொகை ஒவ்வொரு ஆண்டும் கூடிக் கொண்டு போகிறது. இத்தகைய சனத்தொகை அதிகரிப்பில் முதியோரின் அதிகரிப்பு வேகமானதாக உள்ளது என்பதை புள்ளி விபரங்கள் எடுத்தியம்புகின்றன. 2021 ம் ஆண்டளவில் உலக சனத் தொகையில் ஏறத்தாள கால் பங்கினர் (23%) 60 வயதிற்கு மேற்பட்டோராய் இருப்பர் என எதிர்வு கூறப்பட்டுள்ளது. ஆனால் முதியோர் என்றால் என்ன ? மக்களில் வயதில் மூத்த, நீண்ட நாள் வாழுபவரையும் [elderly people] மற்றும் நல்ல உலக அனுபவம், பலவகைக் கல்வி முதலான தகுதிகளைக் கொண்ட அறிவில் பெரியவர்களையும் [persons of ripe wisdom] முதியோர் என பொதுவாக குறிப்பிடுவர். இதில் நாம் முன்னையதைப் பற்றி மட்டும் இங்கு ஆராய உள்ளோம்.
        • Like
      • 4 replies
    • "சோதிடமும் அசட்டுநம்பிக்கையும்"

      தமிழர்களுக்கு நான்கு என்ற எண்ணை நிறையவே பிடிக்கும். இதைப் பார்க்கையில் சங்க காலத்திலேயே எண் சோதிடம்- (Numerology) "பித்து" வந்துவிட்டதோ என்று தோன்றுகிறது. ஆனால் சங்க காலத்துக்குப் பின்னர் தான் நூல்களையும் பாக்களையும் தொகுக்கும் வேலைகள் துவங்கின. என்ன காரணமோ தெரியவில்லை நூல்களின் பெயர்களில் 4, 40, 400, 4000 என்று நுழைத்து விட்டார்கள். நான் மணிக் கடிகை முதல் நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தம் வரை சர்வமும் நாலு மயம்தான் !!

      “ஆலும் வேலும் பல்லுக்குறுதி, நாலும் இரண்டும் சொல்லுக் குறுதி” என்று சொல்லுவார்கள். ஆல, வேல மரங்களை விளக்கத் தேவை இல்லை. “நாலும் இரண்டும்” என்பது வெண்பாவையும் குறள் வகைப் பாக்களையும் குறிக்கும். நம்பிக்கை தவறில்லை அது மூடநம்பிக்கை யாகமல் இருக்கும் வரை. அளவுக்கு அதிகமாக இதுபோல சிந்திக்கும் போது நம்பிக்கையே மூடநம்பிக்கைக்கு வழிவகுப்பதாக அமைகிறது!.
        • Like
      • 4 replies
    • இதை எழுத மிகவும் அயற்சியாய்த் தான் இருக்கிறது.

      ஜீவா போன்றவர்களுக்கு இந்து மதத்தை காப்பாற்ற வேண்டிய தேவை என்ன என்பதை நான் கேட்கவில்லை ஆனால் சமுத்ரா போன்றவர்களுடைய தேவையில் இருந்து மாறுபட்டதாக அது இருக்கும் என்று புரிந்துகொள்கிறேன். அது என்னுடைய புரிதல். எல்லோரும் எதோ ஒரு புரிதலின் அடிப்படையிலேயே அடுத்த அடியை எடுத்து வைக்கிறோம்.
        • Like
      • 4 replies
    • மனவலி யாத்திரை.....!

      (19.03.03 இக்கதை எழுதப்பட்டது.2001 பொங்கலின் மறுநாள் நிகழ்ந்த ஒரு சம்பவத்தின் நினைவாக பதிவிடப்பட்டது இன்று 7வருடங்கள் கழித்து பதிவிடுகிறேன்)

      அந்த 2001 பொங்கலின் மறுநாள் அவனது குரல்வழி வந்த அந்தச் செய்தி. என் உயிர் நாடிகளை இப்போதும் வலிக்கச் செய்கிறது. அது அவனுக்கும் அவனது அவர்களுக்கும் புதிதில்லைத்தான். அது அவர்களின் இலட்சியத்துக்கு இன்னும் வலுச்சேர்க்கும். ஆனால் என்னால் அழாமல் , அதைப்பற்றி எண்ணாமல் , இனிவரும் வருடங்களில் எந்தப் பொங்கலையும் கொண்டாட முடியாதபடி எனக்குள் அவனது குரலும் அவன் தந்த செய்திகளும் ஒலித்துக் கொண்டேயிருக்கும்.
      • 1 reply
    • பாலியல் சுதந்திரமின்றி பெண்விடுதலை சாத்தியமில்லை - செல்வன்


      Friday, 16 February 2007

      காதலர் தினத்தை வழக்கமான தமது அரசியல் நிலைபாடுகளை பொறுத்து அணுகும் செயலை பல்வேறு தரப்பினரும் உற்சாகமாக செய்து வருகின்றனர்.கிரீட்டிங் கார்டுகளையும், சாக்லடுகளையும் விற்க அமெரிக்க கம்பனிகள் சதி செய்வதாக கூறி காம்ரேடுகள் இதை எதிர்த்து வருகின்றனர்.அமெரிக்க கலாச்சாரத்தை திணிக்க முயற்சி நடப்பதாக கூறி சிவசேனாவினரும் இதை முழுமூச்சில் எதிர்க்கின்றனர். தமிழ்நாட்டில் பாமக ராமதாஸ் இதை கண்டித்து அறிக்கை விட்டுள்ளார். பாகிஸ்தானிலும், அரபுநாடுகளிலும் இதை எதிர்த்து பத்வாக்கள் பிறப்பிக்கப்பட்டு அதை மீறி இளைஞர்கள் இதை கொண்டாடியதாக செய்திகள் வந்துள்ளன.
      • 20 replies
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.