அம்மா

[Paanch]

உங்கள் வாழ்க்கையில் இறைவனை உணர்ந்து உள்ளீர்களா? சிறு கதைதான் பேருண்மையை உணரவைக்கிறது. 

 

அன்றைக்கும் வழக்கம் போல் பாட புத்தகங்களை எடுத்து வைத்து கொண்டு பள்ளிக்கு கிளம்பினேன்.உடலில் ஏதோ ஒரு மாற்றம் ஆங்காங்கே உடலில் அரிப்பு ஏற்படுவதை போன்ற உணர்வு.பள்ளிக்கு கிளம்ப வேண்டிய அவசரத்தில் எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் பள்ளிக்கு சென்று விட்டேன்.

சரியாக ஒரு மணி நேரம் கழித்து உடலில் மீண்டும் அரிப்பு ஏற்பட்டது. ஒரு கட்டத்துக்கு மேல் என்னால் பொறுக்க முடியாமல் கைகளை கொண்டு தேய்ப்பது சுரண்டுவது என்று நான் ஆரம்பிக்க.

உடம்பில் அலர்ஜி போல பொரிப்பொரியாக தோல் வீங்க ஆரம்பித்தது.ஏதோ விபரீதம் என்று உணர்ந்து ஆசிரியரின் அருகே போய் நிலமையை எடுத்து சொல்ல அவரோ

வகுப்பை கட் அடிக்க நான் திட்டம் போடுவதாக நினைத்து திட்ட ஆரம்பித்தார்.பொறுமையாக எல்லா வசைபாடுகளையும் வாங்கி கொண்டே "அவ்வைசண்முகி" படத்தின் கிளைமாக்ஸ் காட்சியை போல சட்டையை திறந்து திடீரென்று ஆசிரியர் முன்பு காண்பித்தேன் வாயடைத்துப்போனார்.

பின்பு சூழ்நிலையை புரிந்து கொண்டு வீட்டுக்கு தகவல் கொடுக்க அந்த சமயத்தில் அப்பா வேலை விஷயமாக வெளியூரில் இருந்ததால் அம்மா அவசர அவசரமாக பள்ளிக்கு கிளம்பி வந்தார்.

பின்பு அங்கிருந்து என்னை கூட்டி கொண்டு மருத்துவமனைக்கு போக அங்கிருந்தவர்கள் இது போன்ற அலர்ஜிக்கு நாட்டு மருந்து தான் சிறந்த பலனை கொடுக்கும் என்று கூற கடைசியாக "நாட்டு மருத்துவம்" செய்யும் வயதான தாத்தாவிடம் சென்றோம்.

என்னை சோதித்து பார்த்து விட்டு சில நாட்டு மருந்துகளை கொடுத்தார்.அடுத்த 10 நாளைக்கு சரியான நேரத்தில் மருந்தை எடுத்து கொள்வது மட்டுமின்றி 3 வேளையும் உப்பு போடாத கஞ்சியை மட்டும் குடிக்க வேண்டும் என்று கூறி அனுப்பினார்.

அன்று முதல் ஒரு வாரம் கசப்பு மருந்து,உப்பில்லாத கஞ்சி என்று சாப்பிட்டே வாழ்க்கை வெறுத்து விட்டது.எப்பிடியாவது ருசியான உப்பு போட்ட கஞ்சியை சாப்பிட வேண்டும் என்று திட்டம் போட்டு அம்மாவிடம்

"நீங்களும் என் கூட உட்கார்ந்து சாப்பிடுங்கம்மா " என்று கெஞ்சி கூத்தாடி ஒத்துக்க வைத்தேன்.

கொஞ்ச நேரத்தில் என் திட்டப்படி அம்மாவிடம்

"அம்மா விக்குது தண்ணி வேணும்" என்று கூற உடனே சமயலறைக்குள் தண்ணியை எடுக்க சென்றார்.

இது தாண்டா நமக்கு கிடைச்ச நல்ல சான்ஸ் என்று எண்ணி அம்மா தட்டுல இருந்த கஞ்சியை அள்ளி வாயில் போட்டேன்.அடுத்த நிமிஷம் உடல் சிலிர்த்து விட்டது ஏனென்றால் அந்த கஞ்சிலயும் உப்பே இல்ல.

பின் அம்மா வந்து உட்கார்ந்த போது மெதுவாக அம்மாவிடம் கேட்டேன் "எனக்கு தானம்மா பிரச்சனை நீங்க எதுக்கு உப்பில்லாம சாப்பிடுறிங்க"என்று கேக்க

ஒரு புன்னகை மட்டுமே அம்மாவிடம் இருந்து பதிலாக கிடைத்தது.

இறைவன் வேறு எங்கும் இல்லை என் அருகிலே எப்போதும் கூடவே இருப்பதை அன்று உணர்ந்தேன்.

"பசும் தங்கம் புது வெள்ளி மாணிக்கம் மணி வைரம்

அவை யாவும் ஒரு தாய்க்கு ஈடாகுமா"

என்ற பாடல் வரிகளின் அர்த்தத்தை அன்று நேரில் கண்டேன்.

 

வீரக்குமார் முத்து

,

 

[மல்லிகை வாசம்]

அன்னையரின் தியாகங்களை உணர்த்தும் நல்ல ஒரு குட்டிக்கதை. பகிர்வுக்கு நன்றி பாஞ்ச் அண்ணா.

எனக்குப் பிடித்த இன்னொரு அன்னையர் பாடல்:

"விண்ணைப் படைத்தான், மண்ணைப் படைத்தான்;
காற்றும் மழையும் ஒலியும் படைத்தான்...
பூமிக்கு அதனால் நிம்மதி இல்லை...
சாமி தவித்தான்; தாயைப் படைத்தான்!"