புயல்களை எதிர்கொண்டு இந்தியாவுக்கு வந்த வாஸ்கோடகாமா கண்டது என்ன?

பட மூலாதாரம்,GETTY IMAGES

மார்ச் மாத இறுதியில் வாஸ்கோ மொசாம்பிக் துறைமுகத்தில் நங்கூரமிட்டார். ஆனால் அங்குள்ள ஷேக்கின் விரோதப் போக்கைக் கண்டு வாஸ்கோ அங்கிருந்து முன்னே செல்ல முடிவு செய்தார். கடற்கரையோரமாக பயணம் செய்து வாஸ்கோ மெலிந்தாவை அடைந்தார். அங்கு மன்னரும் மக்களும் அவரை அன்புடன் வரவேற்றனர்.

அங்குள்ள அரசர் வாஸ்கோவின் கப்பலில் அவரைச் சந்திக்க வந்தார். வாஸ்கோ அவருக்கு முன்னால் ஒரு நாற்காலியை போட்டு மன்னரை அதில் அமரச்சொன்னார். அங்கு இருந்த ஒரு ஆப்பிரிக்க அடிமை இருவருக்கும் இடையே மொழிபெயர்ப்பாளராக செயல்பட்டார்.

வாஸ்கோ முன்னோக்கி செல்ல அனுமதி கேட்டபோது, அடுத்த மூன்று மாதங்கள் இங்கு காத்திருக்க வேண்டும் என்றும் அப்போதுதான் சாதகமான கடல் காற்று வீசும், மேலும் இந்தியாவை நோக்கிச்செல்ல முடியும் என்றும் மன்னர் கூறினார்.

வாஸ்கோ தனது கப்பல்களை பழுதுபார்ப்பதற்கு இந்த நேரத்தை பயன்படுத்தினார். கப்பலில் குடிநீர் நிரப்பப்பட்டது. கப்பல்களில் இறைச்சி, காய்கறிகள் மற்றும் பழங்கள் நிரப்பப்பட்டன.

இந்தியாவின் கடற்கரையைப் பார்த்த வாஸ்கோடகாமா உணர்ச்சிவசப்பட்டார்

ஆகஸ்ட் 6 ஆம் தேதி வாஸ்கோடகாமா முன்னோக்கி பயணத்தைத் தொடங்கினார். இதுவரை அவர்கள் நிலத்தின் விளிம்புக்கு அருகிலிருந்து கடலில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். இப்போது அவர்கள் முதல் முறையாக திறந்த கடலுக்கு செல்ல வேண்டியிருந்தது. இதற்கிடையில், மெலிந்தாவிலிருந்து அழைத்து வரப்பட்ட சில கருப்பினத்தவர்களிடம் மொழி பெயர்ப்பாளர் மூலம் பேசி இந்தியா மற்றும் அதன் மக்களைப் பற்றிய தகவல்களை வாஸ்கோ சேகரித்து வந்தார்.

பத்தொன்பது நாட்களுக்குப் பிறகு ஒரு நாள் காலையில் மெந்தாவில் இருந்து உடன் வந்த ஒரு மாலுமி வாஸ்கோவிடம் வந்து, "கேப்டன், நாம் இந்தியாவின் கடற்கரைக்கு மிக அருகில் இருப்பதாக நினைக்கிறேன். நாளை காலை நாம் நிலத்தைப் பார்க்க முடியும்,” என்றார். அன்று இரவு வாஸ்கோவுக்குத் தூக்கம் வரவில்லை.

"அதிகாலையில் அவர் தனது தோழர்களுடன் கப்பலின் மேல்தளத்திற்கு வந்தார். நிலத்தின் முதல் காட்சியை பார்ப்பதற்காக அவரின் கண்கள் கிழக்கில் நிலைகுத்தி நின்றன. பின்னர் சத்தம் கேட்டது. அங்கிருந்தவர்கள் நிலம், நிலம், நிலம், என்று கூச்சலிட்டனர். ஒரு கணம் கழித்து, கப்பலின் மாலுமி வாஸ்கோவின் முன் குனிந்து, தனது நடுங்கும் விரல்களால் கிழக்குப் பகுதியைக் காட்டி, "கேப்டன், அதோ தெரிவது இந்திய நிலம் " என்று கூறினார். அங்கிருந்த மாலுமிகளின் கண்களில் ஆனந்தக்கண்ணீர் வந்தது. வாஸ்கோ மண்டியிட்டு கடவுளுக்கு நன்றி கூறினார். அவரது தோழர்களும் அதையே செய்தனர்,"என்று ஜார்ஜ் எம்.டோலி எழுதுகிறார்.

கப்பல் உள்ளூர் படகுகளால் சூழப்பட்டது

கப்பல்கள் நங்கூரமிட்டிருப்பதைக் கண்டதும் சில மீனவர்கள் படகுகளில் அவர்களிடம் வந்தனர். கோழிக்கோடு அங்கிருந்து தெற்கே 12 மைல் தொலைவில் உள்ளது என்று அவர்கள் கூறினார்கள். வாஸ்கோவால் கோழிக்கோட்டின் குவிமாடங்களையும் கோபுரங்களையும் தூரத்தில் இருந்தே பார்க்க முடிந்தது.

மறுநாள் சூரியன் உதித்தபோது வாஸ்கோவின் இரண்டு கப்பல்களையும் பல படகுகள் சூழ்ந்தன. அவர்களில் கருப்பு நிற தோலுடைய இந்திய வீரர்கள் இருந்தனர். அவர்களின் உடல்கள் வெறுமையாக இருந்தன. ஆனால் அவர்கள் உடலின் கீழ் பகுதியை வெவ்வேறு வண்ண ஆடைகளால் மூடியிருந்தனர். வந்திருப்பது யார், அவர்கள் இங்கு வந்ததன் நோக்கம் என்ன என்பதை அறிய அவர்கள் மிகவும் ஆவலாக இருந்தனர்.

அதில் சில படகுகள் மீனவர்களுடையது. வாஸ்கோ அவர்களுடைய மீன்களை வாங்க முன்வந்தார். சில அந்நியர்கள் கோழிக்கோடு வந்தடைந்த செய்தி அங்கிருந்த ஜாமோரின் அரசரை எட்டியது.

அத்திப்பழங்கள், தேங்காய்கள் மற்றும் கோழிகளுடன் அந்தக் கப்பல்களுக்கு மீண்டும் திரும்பிச் செல்லுமாறும், வந்திருப்பவர்களைப்பற்றி முடிந்தவரை அறிய முயற்சிக்குமாறும் அவர் மீனவர்களுக்கு உத்தரவிட்டார்.

பட மூலாதாரம்,GETTY IMAGES

 

வாஸ்கோடகாமா இந்தியாவை அடைய இந்த வழியில் சென்றார்

வாஸ்கோ, மன்னர் ஜாமோரினுக்கு அன்பளிப்புகளை வழங்கினார்

பல நாள் ஆலோசனைக்குப் பிறகு, கோழிக்கோடு மன்னர் ஜாமோரினை சந்திக்க வாஸ்கோ செல்வது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. சிவப்பு துணி, பட்டு, மஞ்சள் சாடின் துணி, 50 தொப்பிகள், யானை தந்தத்தின் பிடி கொண்ட 50 கத்திகள் மற்றும் விலையுயர்ந்த துணியால் மூடப்பட்ட நாற்காலி ஆகியவற்றை அன்பளிப்பாக கொண்டு சென்றார்.

"வாஸ்கோ நீல நிற சாடின் ஆடையை அணிந்திருந்தார். இடுப்பில் கட்டப்பட்டிருந்த பெல்ட்டில் தங்கக் கைப்பிடிகொண்ட குத்துவாள் தொங்கியது. தலையில் வெள்ளை இறகு செருகப்பட்டிருந்த நீல வெல்வெட் தொப்பி இருந்தது. அவர் காலில் வெள்ளை காலணிகள் அணிந்திருந்தார்,” என்று சஞ்சய் சுப்ரமணியம் எழுதுகிறார்.

அவருக்கு முன்னால் 12 காவலர்கள் நடந்து சென்றனர். அவர்களின் கைகளில் அரசருக்குப் பலவிதமான பரிசுப் பொருட்கள் இருந்தன. இந்த ஊர்வலத்தின் முன் போர்த்துகீசியர்கள் சிலர் ஊதுகொம்பை வாசித்தபடி அணிவகுத்துச் சென்றனர்."

சுற்றிலும் மக்கள் கூட்டம் இருந்தது. மிகவும் சிரமப்பட்டு வாஸ்கோவை நசுங்காமல் காப்பாற்ற வேண்டியிருந்தது. இந்தியாவில் தனக்கு எப்படி மதிப்பளிக்கப்படுகிறது என்பதை போர்ச்சுகல் மக்கள் பார்த்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று வாஸ்கோ அப்போது நினைத்தார்.

ஜாமோரினுடன் வாஸ்கோவின் சந்திப்பு

வாஸ்கோ ஜாமோரின் முன் வந்தபோது, அவருக்கு முன் மூன்று முறை தலையை குனிந்து வணங்கினார். ஜாமோரின் தனக்குப் பக்கத்தில் இருந்த நாற்காலியைக் காட்டி, வாஸ்கோவை அதில் உட்காரச் சொன்னார். அப்போது சாப்பிடுவதற்காக அத்திப்பழம், வாழைப்பழம், பலாப்பழம் போன்றவை கொண்டுவரப்பட்டன. பழங்களை சாப்பிட்டதும் போர்த்துகீசியர்களுக்கு தாகம் ஏற்பட்டது.

"கோப்பையை உதடுகளில் வைக்காமல் தண்ணீரைக் குடிக்குமாறு அவர்களிடம் கூறப்பட்டது. தண்ணீர் அவர்களின் உள்ளங்கைகளில் ஊற்றப்பட்டது. அவர்கள் அதைக் குடித்தார்கள். போர்த்துகீசியர்கள் இதைச் செய்தபோது சிலருக்கு தண்ணீர் தொண்டையில் சிக்கியது. தண்ணீரை அவர்கள் தங்கள் உடைகளில் கொட்டிக்கொண்டனர். இந்தக் காட்சியைக் கண்டு ஜமோரினால் சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. ஜமோரினுக்காக தான் கொண்டு வந்திருந்த நாற்காலியில் உட்காருமாறு வாஸ்கோ ஒரு மொழி பெயர்ப்பாளர் மூலம் அவரிடம் சொன்னார்,” என்று ஜார்ஜ் எம். டோலி எழுதுகிறார்.

"வாஸ்கோ ஜமோரினைப் பார்த்து, "நீங்கள் பெரியவர், மிகவும் சக்திவாய்ந்த மன்னர்களில் ஒருவர். எல்லாம் உங்கள் காலடியில் உள்ளது. போர்ச்சுகல் மன்னர் உங்கள் மகிமையின் கதைகளைக் கேட்டுள்ளார். உங்கள் நட்பை பெறுவதற்காக என் மூலம் செய்தி அனுப்பியுள்ளார். நீங்கள் விரும்பினால் எங்களின் பல கப்பல்கள் இங்கு வந்து, இங்கிருந்து உங்களின் பெருமைகளை எங்கள் நாட்டிற்கு எடுத்துச் செல்லும். மக்களுக்கு இடையேயான தொடர்பு காரணமாக கோழிக்கோட்டின் வர்த்தகம் வளரும்." என்றார்.

அதற்குப் பதிலளித்த ஜாமோரின், ”நீங்கள் எதற்காக இங்கு வந்துள்ளீர்களோ அந்த எல்லா பொருட்களையும் இங்கிருந்து எடுத்துச் செல்ல உங்களுக்கு அனுமதி உண்டு. நீங்கள் நகரத்தின் நடுப்பகுதிக்குச் சென்று உல்லாசமாக இருக்கலாம். உங்களை யாரும் துன்புறுத்தப்பட மாட்டார்கள்,” என்றார்.

சில மாதங்கள் தங்கியிருந்த பிறகு போர்ச்சுகல் திரும்பினார்

இதற்குப் பிறகு ஜாமோரின் வாஸ்கோவிடம் போர்ச்சுகல் இங்கிருந்து எவ்வளவு தூரம்? அவர்களின் நாடு எவ்வளவு பெரியது? அங்கு என்ன உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது? அவர்களிடம் எத்தனை கப்பல்கள் உள்ளன? அவர்களின் ராணுவம் எவ்வளவு பெரியது?போன்ற கேள்விகளைக்கேட்டார்.

வாஸ்கோ எல்லா கேள்விகளுக்கும் பதிலளித்தார். வாஸ்கோ அரசரின் அரண்மனையை விட்டு வெளியே வீதிக்கு வந்தபோது பலத்த மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. அவரது தோழர்கள் எப்படியோ ஒரு குதிரைக்கு ஏற்பாடு செய்தனர். ஆனால் குதிரையின் மேல் சேணம் இருக்கவில்லை. எனவே வாஸ்கோ அதன் மீது உட்காராமல் நனைந்தபடி நடந்து சென்றார்.

கோழிக்கட்டில் சில மாதங்கள் தங்கியிருந்த வாஸ்கோ 1498 நவம்பரில் போர்ச்சுகலுக்கு தனது பயணத்தை தொடங்கினார். வாஸ்கோ போர்ச்சுகலை விட்டுச்சென்று 19 மாதங்கள் கடந்துவிட்டன. வாஸ்கோ கோழிக்கோட்டில் இருந்து கோவா சென்றார். அங்கு இரவில் வாஸ்கோவின் கப்பல்களைத் தாக்கும் முயற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது, ஆனால் வாஸ்கோவின் தோழர்கள் அந்த முயற்சியை முறியடித்தனர்.

போர்ச்சுகலுக்குத் திரும்பும் வழியில் வாஸ்கோ மீண்டும் மெலிந்தாவில் நங்கூரமிட்டார். அங்கு மன்னர் அவரை மீண்டும் அன்புடன் வரவேற்றார். அங்கு 12 நாட்கள் தங்கிய பிறகு வாஸ்கோடகாமா போர்ச்சுகல் நோக்கிச் சென்றார். அவர்களின் கப்பல் கேப் வெர்டேயை அடைந்தபோது, வாஸ்கோவின் சகோதரர் பாவ்லோ நோய்வாய்ப்பட்டார். மறுநாள் அவர் அங்கேயே காலமாகிவிட்டார். துக்கத்தில் திளைத்த வாஸ்கோ அவரின் இறுதி சடங்குகளை அங்கேயே செய்தார்.

பட மூலாதாரம்,GETTY IMAGES