"ஒரு மனிதனின் பயங்கரவாதி மற்றொரு மனிதனின் சுதந்திர வீரன்!" / "One man's terrorist is another man's freedom fighter."

[kandiah Thillaivinayagalingam]

"ஒரு மனிதனின் பயங்கரவாதி மற்றொரு மனிதனின் சுதந்திர வீரன்!" / "One man's terrorist is another man's freedom fighter."

"பயங்கரவாதி" என்பது அடிக்கடி பயன்படுத்தப்படும் ஒரு வார்த்தை என்றாலும் பலவேளைகளில் சரியான அர்த்தம் இல்லாமலும் பாவிக்கப்படுவதால், அது ஒரு தெளிவான அர்த்தத்தை இன்று இழந்துவிட்டது. "பயங்கரவாத" செயலை வன்முறையின் பயன்பாடு என்று வரையறுப்போம், அங்கு ஒருவர் அநியாயமான முறையில் அப்பாவி பொதுமக்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்கிறார். ஒரு அரச இராணுவ நடவடிக்கையின் பொழுது பாவிக்கப்படும்  வன்முறைகள், அப்பாவி பொதுமக்களுக்கும் தீங்கு விளைவிக்களாம் என்று நியாயமாக  எதிர்பார்க்கப்படவில்லை. எனவே, அரச இராணுவ நடவடிக்கைகள் இரு கூறுகளைக் கொண்டுள்ளன. ஒன்று நியாயமான அரச இராணுவ நடவடிக்கை மற்றது அரச பயங்கரவாத இராணுவ நடவடிக்கைகள். அதேபோல், கொரில்லா இராணுவ நடவடிக்கைகள் மற்றும் கொரில்லா பயங்கரவாத நடவடிக்கைகள் இரண்டும் இருக்கலாம்.

உதாரணமாக, ஒரு நாடு தனது குண்டு வீச்சு விமானங்களை மற்றொரு தேசத்தின் நீர் அமைப்பு அல்லது பிற குடிமக்களின் உள்கட்டமைப்பை அழிக்க அனுப்பினால், இது ஒரு அரசு பயங்கரவாதச் செயலாகும், ஏனெனில் பொதுமக்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும் என்று நியாயமாக எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. மறுபுறம், ஒரு நாடு தனது குண்டுவீச்சுகளை அதன் எதிரியின் இராணுவ விமானநிலையங்களைத் தாக்க அனுப்பினால், அது ஒரு அரச இராணுவ நடவடிக்கையாக இருக்கும்.

இதேபோல் ஒரு அரசாங்கத்தை கவிழ்க்க அல்லது ஒரு வெளிநாட்டு சக்தியின் ஆக்கிரமிப்பை முடிவுக்குக் கொண்டுவர போராடும் ஒரு குழு, ஒரு வணிக தொகுதியை அல்லது பிற குடிமக்களின் உள்கட்டமைப்பைத் தகர்க்க தற்கொலை குண்டுதாரியை அனுப்பினால், இது ஒரு கொரில்லா பயங்கரவாதச் செயலாகும். மாறாக, அத்தகைய குழு இராணுவக் கப்பலைத் தகர்ப்பதற்காக வெடிபொருட்கள் நிரப்பப்பட்ட ஒரு சிறிய படகு ஒன்றை அனுப்பினால், அது ஒரு கெரில்லா இராணுவ நடவடிக்கையாகும். 

ஒரு கெரில்லா குழு, இராணுவ விமானநிலையத்தைத் தாக்கினால் கூட, தளத்தில் இருக்கும் சில பொதுமக்கள் கொல்லப்படலாம் என்று சிலர் சரியாகச் சுட்டிக்காட்டலாம், அது உண்மைதான்.

அதேபோல, ஒரு கெரில்லா குழு ஒரு இராணுவக் கப்பலை வெடிக்கச் செய்யும் பொழுது, கப்பலில் இருக்கும் சில பொதுமக்களையும் கொல்லக்கூடும். எனவே, எல்லா வரையறைகளையும் போலவே, இங்கு நாம் ஒரு தீர்மானம் எடுக்கும் பொழுது கொஞ்சம் பொது அறிவும்  பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்.

உதாரணமாக, ஒரு மனிதன் தன் சொந்த வீட்டில் இருக்கிறான், ஆயுதம் ஏந்திய ஒருவன் உள்ளே அனுமதி இன்றி நுழைந்தான், அவன் தற்பாதுகாப்புக்காக தன்னால் தேவையானவற்றை முயல்கிறான், ஊடுருவியவன் அவனை சுட்டுக் கொன்றான், அங்கிருந்த பெண்களை வயது வேறுபாடின்றி பலாத்காரம் செய்தான். அதன் பின்,  அவனுடைய சொத்துக்களை எடுத்துச் சென்றதுடன் அவனுடைய வீட்டிற்கும் தீ வைத்தான். இப்போது சொல்லுங்கள் சுதந்திரப் போராட்ட வீரர் யார்? தீவிரவாதி யார்? இங்கே, வீட்டுச் சொந்தக்காரனும் பெண்ணையும் உடைமையையும் பாதுகாக்க முயன்றவனும், ஊடுருவும் நபரை தடுத்தவனும் உண்மையில் சுதந்திரப் போராட்ட வீரன் ஆகும். அதேபோல, வீட்டுக்குள் அனுமதியின்றி நுழைந்து, ஆணைக் கொன்று, பெண்ணைப் பலாத்காரம் செய்து, சொத்தை எடுத்துச் சென்றவனே பயங்கரவாதி ஆகும்.

செப்டம்பர் 11 அன்று மன்ஹாட்டன் மற்றும் பென்டகன் மீதான கமிக்காசே [kamikaze / தற்கொலைப்பாங்கான தாக்குதலில் ஈடுபடும்] விமானிகள் தாக்குதல்கள் சுமார் 3,000 பேரைக் கொன்ற பிறகு, அமெரிக்கா பல்வேறு தொடர்பற்ற குழுக்களின் பட்டியலை மீண்டும் பயங்கரவாத குழுவாக வலியுறுத்தியது. " இந்த அமெரிக்காவின் அவசரமான குறுகிய வரையறை அரசியல் சுதந்திரத்திற்கான உண்மையான போராட்டங்களுக்கும்,  பயங்கரவாத வன்முறைக்கும் இடையிலான வேறுபாடுகளை அழித்துவிட்டது என்று சொல்லலாம். 

"நோபல் பரிசு வென்ற யாசர் அராபத், 1973ல் சூடானில் அமெரிக்கத் தூதர் கிளியோ நோயல் [Cleo Noel] படுகொலை செய்யப்பட்டதாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்டார். அவரது பாலஸ்தீன விடுதலை நிறுவனம், போரில் இஸ்ரேலுக்கு எதிரான பயங்கரவாதத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கும் அமைப்புகளின் ஒரு குடைக் குழுவுமாகும். 

நெல்சன் மண்டேலா மற்றொரு நோபல் பரிசு வென்றவர். மதிய உணவு கவுண்டர்களில் அமர்ந்ததற்காக ராபன் தீவில் [Robben Island] ஆயுள் தண்டனை பெறவில்லை, ஆனால் ஆட்சியை கவிழ்க்க பயங்கரவாதத்தை திட்டமிட்டதற்காகவே ஆயுள் தண்டனை பெற்றார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

செப்டம்பர் 11 க்குப் பிறகு, சார்பு இல்லாத அரசியல் தன்மை அல்லது அரசியல் நேர்மை குறைந்து வருவதாகத் தோன்றுகிறது, பயங்கரவாதிகளுக்கும் மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் விடுதலைப் போராளிகளாக இருக்கும் துணிச்சலான விடுதலைப் போராளிகளுக்கும் இடையே எங்கு கோடு இருக்கிறது என்பதைத் தெரிந்து கொள்வதும் இன்று கடினமாகப் போய்விட்டது. 

உலகின் பல நாடுகள் நீண்ட விடுதலைக்கான போராட்டங்களுக்குப் பிறகு உருவாகியுள்ளதுடன் மேலும் பயங்கரவாதிக்கும் சுதந்திரப் போராட்ட வீரருக்கும் உள்ள வித்தியாசம் முற்றிலும் ஒரு உணர்வின் விடயம் என்று பல பண்டிதர்கள் இன்று வலியுறுத்துகின்றனர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

நம் ஆள் போரில் கொல்லும் போது, அவன் ஒரு சுதந்திரப் போராட்ட வீரனாகிறான்; அதே மாதிரி, நமது எதிரி அதே வேலை செய்யும் போது, அவன் ஒரு பயங்கரவாதி ஆகிறான். அதாவது, இதே போன்ற செயல்கள் யார் யார் முத்திரை குத்துகிறார்கள் என்பதைப் பொறுத்து வெவ்வேறு முத்திரைகளைப் பெறுகிறார்கள் என்பதே உண்மை. 9/11 க்குப் பிறகு, வன்முறை பிரிவினைவாதிகளுக்கு உலகெங்கிலும் உள்ள அரசாங்கங்களிடம் இருந்து அவர்களின்  அனுதாபத்தை இழந்துவிட்டன. எனவே சுருக்கமாக கூறின் ஒரு பயங்கரவாதி அல்லது அவனின் இயக்கம் ஒரு சுதந்திர நாட்டை உருவாக்குவதில் வெற்றி பெறும் வரை பயங்கரவாதியாகவே தொடர்கிறான், என்றாலும் அதே நேரத்தில், அவன் வெற்றிக் கொள்ளும் பொழுது  அவன் ஒரு சுதந்திரப் போராளி என்று போற்றப்படுகிறான் என்பதே உண்மை. உதாரணம் ஆங் சான் சூகியும் தலாய் லாமாவும் [Aung San Suu Kyi and the Dalai Lama] பயங்கரவாதிகள் அல்ல என்பதை உலகம் மிகத் தெளிவாக இன்று ஒப்புக்கொள்கிறது என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. 

ஐக்கிய இராச்சியத்தின் அரசாங்கம், ஜார்ஜ் வாஷிங்டன், பெஞ்சமின் ஃபிராங்க்ளின், தாமஸ் ஜெபர்சன் மற்றும் பிரான்சிஸ் மரியன் [George Washington, Benjamin Franklin,Thomas Jefferson and Francis Marion] ஆகியோரையும் அதே தூரிகையால் தூற்றியது ஒரு வரலாற்று உதாரணம் ஆகும். உண்மையில், 1776 இல், அமெரிக்கப் புரட்சியின் ஐம்பத்தாறு தலைவர்களும் அதேவாறு முத்திரை குத்தப்பட்டனர், மேலும் பிரிட்டன் அவர்களை உயிருடனோ அல்லது உயிரற்று பிடிக்க விரும்பியது. அவர்களின் குற்றம்: அவர்கள் அமெரிக்க சுதந்திரப் பிரகடனத்தில் கையொப்பமிட்டனர் என்பதே ஆகும். 

பகத் சிங் [Bhagat Singh] இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஒரு சிறந்த உண்மையான சிப்பாய் மற்றும் அவனது தாய்நாட்டின் சுதந்திரத்தை மீட்டெடுப்பதற்காக அவன் பயமின்றி உக்கிரமாக  போராடினான், உண்மையில் இது எந்தவொரு உண்மையின் குடிமகனின் அடிப்படை உரிமையும் [fundamental right of every citizen of any country] ஆகும்.  

இருப்பினும், பயங்கரவாதத்தின் நவீன வரையறையை கண்டிப்பாகப், உறுதியாக  பயன்படுத்தினால், பகத் சிங்கும் ஒரு பயங்கரவாதியாக இருப்பான், அதே போல், சுபாஷ் சந்தர் போஸ் & மகாத்மா காந்தியும் கூட பயங்கரவாதிகளே. என்றாலும் அதிகாரத்திற்கு சவால் விடுபவர்களை 'பயங்கரவாதிகள்' என்று முத்திரை குத்துவது மனித வரலாற்றில் ஒரு புதிய நிகழ்வும் அல்ல. அதுமட்டும் அல்ல, பிராமணிய ரிக் வேதமும் மற்றும் சில புராண கதைகளும் இதற்கு இன்னும் ஒரு உதாரணமாகும். 

“வழிப்போக்கர்களிடமிருந்து கொள்ளையடிக்கும் திருடனைப்போல், தெய்வமற்ற தாசர்களுடைய (சமணத்தமிழர்களுடைய) செல்வங்களைத் திருடி இந்திரனைப்போற்றும் ஆரியர்களுக்கு அளிக்க வேண்டும். ஆரியர்களின் புகழையும் பலத்தையும் சிறப்பிக்க வேண்டும்” / மண்டலம் 1, அதிகாரம் (சூக்தம்) 103, பாடல் (சுலோகம்) 3,6

இந்திரா! ஆந்தையைப்போலும், ஆந்தைக் குஞ்சைப் போலும் உள்ள தஸ்யூக்களைக் (சமணத்தமிழர்களை) கொல்லவும். நாயைப் போலும் கழுகைப்போலும் உள்ள தஸ்யூக்களைக் (சமணத்தமிழர்களை) நசுக்கி ஒழிக்கவும். / மண்டலம் 7, அதிகாரம் (சூக்தம்) 104, பாடல் (சுலோகம்) 22 

மேலும் ஒரு அதிகாரத்திற்கு சவால் விடுபவர்களை 'பயங்கரவாதிகள்' என்று முத்திரை குத்துவது மனித வரலாற்றில் ஒரு புதிய நிகழ்வு அல்ல என்பது மிக தெளிவாக, கிருஸ்துக்கு முற்பட்ட ரிக் வேதத்தில் மேலே பார்த்தோம். அது இன்றும் தொடர்கிறது என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. உதாரணமாக, பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் பிரெஞ்சு ஜேக்கபின் எதிர்ப்பு குழுக்களுக்கு [French Anti-Jacobin groups] எதிராக முதன் முதலில் அப்படியான ஒன்று பயன்படுத்தப்பட்டதிலிருந்து, எதிர்ப்பாளர்களில் சிலர் எந்த வன்முறைச் செயல்களையும் செய்யாவிட்டாலும் கூட, அதிருப்தியாளர்களை 'பயங்கரவாதிகள்' என்று முத்திரை குத்துவது பல உலக நாடுகளில் மிகவும் பொதுவானதாகிவிட்டது என்பதை அறிய முடிகிறது.

உதாரணமாக நாஜி மூன்றாம் ரைச் [The Nazi Third Reich] தனது எதிர்ப்பாளர்களை பயங்கரவாதிகள் என்று அழைத்தது; அதேபோல, ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிரான இந்திய சுதந்திர இயக்கம் பயங்கரவாதம் என்று அன்று வரையறுக்கப் பட்டது; தென்னாப்பிரிக்காவின் நிறவெறி ஆட்சிக்கு எதிராக உரிமைக்காக  சமத்துவத்திற்காக போராடியவர்கள் பயங்கரவாதிகள் என அழைக்கப் பட்டனர்.

உதாரணமாக பெண்களின் வாக்குரிமை, அடிமைத்தனம், காலனித்துவத்தின் முடிவு என எதுவாக எடுத்துக் கொண்டாலும், மனித வரலாற்றில் எந்தவிதமான முக்கியத்துவம் வாய்ந்த சமூக மாற்றமும் எந்த வன்முறையும் இன்றி நிகழ்ந்ததில்லை என்ற உண்மையை இந்தச் சட்டத்தை உருவாக்கியவர்கள் எனோ எதோ என்று கவனிக்கவில்லை. இந்த சட்டம் நடைமுறையில் இருந்தபோது இந்த இயக்கங்கள் அனைத்தும் 'பயங்கரவாதம்' என்று முத்திரை குத்தப்பட்டிருக்கும்.

மேலும் அதன் தலைவர்கள் மற்றும் அவர்களின் ஆதரவாளர்கள் கூட 'பயங்கரவாதிகள்' என்று குற்றம் சாட்டப்பட்டிருப்பார்கள். ஆனால் ஒன்று மட்டும் உண்மை இவர்கள் அன்று இல்லை என்றால் இன்னும் பெண்களின் வாக்குரிமை, அடிமைத்தனம், காலனித்துவத்தின் முடிவு ஒன்றுமே நடந்து இருக்காது.

உண்மையில்  விமானத்தைக் கடத்துவது, அல்லது வங்கியை பணயம் வைப்பது, அல்லது டோக்கியோவின் சுரங்கப்பாதைகளில் ‘பயோ-கேஸ்’ [‘bio-gas’] பயன்படுத்தும் மதவாதிகள், கட்டாயம்  ‘பயங்கரவாதத்தின்’ வெளிப்படையான செயல்கள் ஆகும். எனவே  அவை போன்றவற்றைக் கடுமையாக கையாள வேண்டும். அதில் மாற்றுக் கருத்து இல்லை.  

அதேபோன்று, குடிமக்கள் மீது குண்டுகளை வீசி, அவர்களின்  பாதுகாப்புப் படைகளை அல்லது உரிமைக்கான போராட்ட வீரர்களை  சித்திரவதை செய்வது, பெண்களை பாலியல் வல்லுறவு அல்லது மானபங்கம் செய்வது மற்றும் தண்டனையின்றி வேண்டு என்று மிலேச்சத்தனமான கொல்லுவது அல்லது வலிந்து காணாமல் ஆக்குவது போன்ற செயல்களை செய்யும், செய்த அந்த ஆட்சிகளும் ‘பயங்கரவாதத்திற்காக’ தண்டிக்கப்பட வேண்டும். 

ஆனாலும் அது நடைபெறுகிறதா என்பது ஒரு கேள்விக்குறியே. உதாரணம் இலங்கை அரசு இன்னும் தமிழ் ஆயுத குழுக்களுக்கு எதிரான பல தசாப்த கால உள்நாட்டுப் போர் 2009 இல் முடிவடைந்ததிலிருந்து, இலங்கை தனது 22 மில்லியன் மக்கள் தொகையுடன் ஒப்பிடும்போது ஒரு பெரிய இராணுவத்தை பராமரித்து வருகிறது மட்டும் அல்ல, அவை வடக்கு கிழக்கில் பெரும்பான்மையாக நிறுத்தி வைக்கப் பட்டிருப்பதுடன், அது இன்னும் ஐக்கிய நாடு சபையின் 'பாதிக்கப்பட்டவர்களின் துன்பங்களை அங்கீகரிக்க வேண்டும் மற்றும் மொத்த மனித உரிமை மீறல்களில் பாதுகாப்புப் படைகளின் பங்கை ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும்' என்ற தீர்மானத்தை ஒப்புக் கொள்ளாமலும் அதற்கு ஒரு தீர்வை உள்நாட்டில் கூட காணாமலும் இழுத்தடிப்பதைக் கூறலாம்.

"மனதில் உறுதி கொண்ட மக்களை
சினந்து குருதி கொள்ள நினைப்பதும்
ஈனமாய் எள்ளி நகை ஆடுவதும்
மானமாய் வாழ விடாது தடுப்பதும்
தானமாய் பிச்சை போட்டு அடைப்பதும்
வனமாய் பசும் நிலத்தை மாற்றுவதும்
ஊனமாய் அவனை அடித்து முறிப்பதும்
இனப் படுகொலை! இனப்  படுகொலை!"

"விடுதலை வேண்டி வீறுகொண்ட இனத்தை
படுகொலை  செய்து குழியில் புதைப்பதும்
நடுநிலை அற்று அடிமை ஆக்குவதும்
ஏடுகளை எரித்து சரித்திரத்தை சிதைப்பதும்
வீடுகளை இடித்து அகதி ஆக்குவதும்
மேடுகளை போட்டு தடுத்து வைப்பதும்
கூடுகளை உடைத்து குஞ்சுகளை பறிப்பதும்
படுகொலை!அது  இனப்  படுகொலை!!"

"கலை வளர்க்க தடை போட்டு
அலை அலையாய் ஆமி போட்டு
விலை பேசி சிலரை வாங்கி
உலை வைக்கும் மந்தரை கெடுத்து
சிலை சிலையாய் மக்களை மாற்றி
இலை துளிராது  வேரையே வெட்டி
தலை நிமிரா நெருக்களை கொடுத்து
கொலை செய்வது  இனப் படுகொலை!!!" 

"இன்று என் வாழ்வின் பெருமைமிகு நாள்.  அடிமைப்பட்ட மக்களுக்கு, விடுதலைப் படையின் முதல் சிப்பாய் என்பதை விட பெரிய பெருமை, உயர்ந்த மரியாதை எதுவும் இருக்க முடியாது. ஆனால் இந்த மரியாதையை அதற்கேற்ப பொறுப்புடன் உள்ளது என்பதை நான் ஆழமாக உணர்ந்திருக்கிறேன். இருளிலும் சூரிய ஒளியிலும், துக்கத்திலும், மகிழ்ச்சியிலும், துன்பத்திலும் வெற்றியிலும் நான் உங்களுடன் இருப்பேன் என்று உறுதியளிக்கிறேன்.

தற்போதைக்கு, பசி, தாகம், ஏழ்மை, கட்டாய அணிவகுப்பு மற்றும் மரணத்தைத் தவிர வேறு எதையும் என்னால் உங்களுக்கு வழங்க முடியாது. ஆனால் வாழ்விலும் மரணத்திலும் நீங்கள் என்னைப் பின்தொடர்ந்தால், நான் உறுதியாக நம்புவது போல், நான் உங்களை வெற்றிக்கும் சுதந்திரத்திற்கும் அழைத்துச் செல்வேன். இந்தியாவை சுதந்திரமாகப் பார்க்க நம்மில் யார் வாழ்ந்தாலும் பரவாயில்லை. இந்தியா சுதந்திரமாக இருந்தால் போதும், அவளை விடுதலை செய்ய நம் அனைத்தையும் கொடுப்போம். கடவுள் இப்போது நம் இராணுவத்தை ஆசீர்வதித்து, வரவிருக்கும் போரில் எங்களுக்கு வெற்றியைத் தரட்டும்."-- சுபாஷ் சந்திர போஸ் ஜூலை 5, 1943 அன்று சிங்கப்பூரில் நடந்த ஐஎன்ஏ [இந்திய தேசிய ராணுவம் / INA] அணிவகுப்பை மதிப்பாய்வு செய்த பிறகு பேசிய பேச்சே இது. இது உண்மையான சுதந்திர வீரனை படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது! பயங்கரவாதியை அல்ல !!

நன்றி 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

Terrorist" is a word used so often and so loosely that it has lost a clear meaning. Let's define a "terrorist" action as the use of violence where one would reasonably expect harm to innocent civilians.This is to be distinguished from a "military" action, where the use of violence is not reasonably expected to harm innocent civilians. Hence, we can have both state military actions and state terrorist actions. Likewise, there can be both guerrilla military actions and guerrilla terrorist actions.

If a country sends its bombers to destroy the water system or other civilian infrastructure of another nation, this would be a state act of terrorism,because harm to civilians would reasonably be expected to result. On the other hand,if a country sends its bombers to attack military airfields of its enemy, that would be a state military action.

Similarly: if a group fighting to overthrow a government or end an occupation by a foreign power sends a suicide bomber to blow up a shopping centre or other civilian infrastructure,this would be a guerrilla act of terrorism.In contrast, if such a group sends a small boat filled with explosives to blow up a military vessel, that would be a guerrilla military action.

Some may correctly point out that even striking a military airfield may kill some civilians who happen to be on the base,and that is true. But similarly,a guerrilla group blowing up a military vessel may also kill some civilians who happen to be on board. As with all definitions,a bit of common sense has to be applied.

Let say, A man is in his own home,an armed intruder enters, he tries to defend,the intruder shoots him,rape his females and walk away with his property and set his home on fire. Now who is the freedom fighter and who is the terrorist. The freedom fighter is the man who owns the home,protect the female and property and fend off the intruder. The terrorist is the man who enters the home, kill the man, rape the females and walk away with the property.

After kamikaze assaults on Manhattan and the Pentagon on September 11 killed about 3,000 people, the U.S. reiterated its list of various unrelated groups which Washington described as terrorist organizations. "This narrow definition has erased the distinctions between genuine struggles for political independence and terrorist violence.

"Nobel Prize winner Yasser Arafat has been charged in the cold-blooded assassination of U.S. Ambassador Cleo Noel in the Sudan in 1973. His PLO is an umbrella group embracing organizations for whom the weapon of choice in the war against Israel is terror.

Nelson Mandela, another Nobel Peace Prize winner, did not get life imprisonment on Robben Island for sitting in at lunch counters, but for plotting terror to overthrow the regime.

Though political correctness seems to be on the wane after September 11, It is hard, we are then told, to know exactly where the line exists between terrorists and the brave would-be liberators of oppressed people–freedom fighters.

Besides, many nations in the world have come into existence after lengthy struggles for liberation. Many pundits assert that the difference between a terrorist and a freedom fighter is purely a matter of perception.

When our guy kills in battle, he’s a freedom fighter; when our enemy does, he is a terrorist. Similar acts get different labels depending on who is doing the labeling. Post-9/11, governments across the world lost sympathy for violent separatist movements. In short, a terrorist is a terrorist right up till he succeeds in creating an independent country, at which point he is hailed as a freedom fighter. The world very clearly acknowledges that Aung San Suu Kyi and the Dalai Lama are not terrorists but are agitating for legitimate causes.

The government of the United Kingdom, had also smeared George Washington, Benjamin Franklin,Thomas Jefferson and Francis Marion, with the same brush. In fact, back in 1776,all fifty-six leaders of the American Revolution were branded, and Britain wanted them ‘dead or alive.’ Their crime: they signed the American Declaration of Independence.

Bhagat Singh was a great soldier of India's freedom struggle and his fight was to restore the freedom of his mother land, which is the fundamental right of every citizen of any country.

However, if the modern definition of terrorism were to be strictly applied, Bhagat Singh too would be a terrorist,Similarly, Subhash Chandra Bose & Mahatma Gandhi too.

Branding those who challenge authority, as ‘terrorists’ is not a new phenomenon in human history. Ever since its first usage against the French Anti-Jacobin groups in the eighteenth century,it had become increasingly more common for states to brand dissidents as ‘terrorists’, even when some of the dissidents had not committed any acts of violence.

The Nazi Third Reich called its dissenters terrorists; to the British the Indian Freedom Movement was terrorism; to the Apartheid regime of South Africa those who fought for equality as human beings were terrorists.

The framers of this piece of legislation have tragically overlooked the fact that no social change of any significance has ever taken place in human history without some violence – be it the women’s right to vote, the end of slavery,or the end of colonialism.

If this law was in place then all these movements would have been labeled as ‘terrorism’, and the leaders, and even their supporters, would have been charged as ‘terrorists.’

Some, such as hijacking a plane, or holding up a bank, or cultists using ‘bio-gas’ in the subways of Tokyo, are obvious acts of ‘terrorism’ and should be dealt as such. Similarly, those regimes that bomb civilians and direct their security forces to torture, rape and kill with impunity, should also be punished for ‘terrorism.’

"I have said that today is the proudest day of my life.For an enslaved people,there can be no greater pride,no higher honour, than to be the first Soldier in the Army of Liberation.

But this honour carries with it a corresponding responsibility and I am deeply conscious of it. I assure you that I shall be with you in darkness and in sunshine, in sorrow and in joy, in suffering and in victory. For the present, I can offer you nothing except hunger, thirst, privation, forced marches and death. But if you follow me in life and in death, as I am confident you will, I shall lead you to victory and freedom.It does not matter who among us will live to see India free. It is enough that India shall be free and that we shall give our all to make her free. May God now bless our Army and grant us victory in the coming fight." -- Subhas Chandra Bose After reviewing INA parade at Singapore on July the 5th, 1943.

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna] 

 

 

[kandiah Thillaivinayagalingam]

எல்லோருக்கும் நன்றி