"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 37

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 37 A / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'தீபவம்சத்தின் அத்தியாயம் 1 இல் கோடிட்டுக் காட்டப்பட்டுள்ள பயங்கரவாத தந்திரங்களை புத்தர் உண்மையில் கையாண்டாரா?'

அத்தியாயம் 1, புத்தர் காற்றில் பறந்து தனது முதல் பயணத்தை இலங்கைக்கு செய்தது மட்டும் அல்ல, புத்தர் தீவின் பழங்குடியினர் மக்களை, இயக்கர்கள் (Yaksha), பூதங்கள் மற்றும் அரக்கர் என அவர்களை 'மனிதர்கள் அல்லாதவர்கள்' [non-humans; Yakkhas, Bhutas and Rakkhasas.] என்றும் விவரிக்கிறார். இது புத்தரின் சிறந்த புனிதத்தன்மையை மதியாது செய்யும் அல்லது வர்ணிக்கும் அடாச்செயல் போல் தெரிகிறது. இது கட்டாயம் அவரின் குணங்கள் மீதான துரோகமாகும். இரண்டாயிரத்து 500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மனிதரல்லாத மனிதர்கள் உலகில் எங்கும் வாழ்ந்தார்கள் என்பதை இந்தக் காலத்தில் யாரும் நம்ப மாட்டார்கள். அதற்கான அறிவியல் சான்றுகளும் இல்லை. பகை உணர்வு கொண்ட துறவிகள் மற்றும் கேவலமான அரசியல்வாதிகள் மற்றும் குழுநல அக்கறை மட்டுமே கொண்ட கல்வியாளர்களின் மனதில் தவிர, இப்படியான பொய்யான வர்ணனை, முரணான செயல்கள் இடம் பெறாது என்பது வெளிப்படை. பழங்குடியினர்களின் நிலங்களை, அவர்களின் மண்ணை முறைகேடாக அபகரிக்க முடிவு செய்யப்பட்டு, மனிதர்கள் அல்லாதவர்களின் கதையை உருவாக்கியது போலத் தோன்றுகிறது.

இரண்டு மனித பெற்றோருக்கு பிறந்த புத்தர், காற்றில் பறந்தார் என்பது வெறும் புராணக்கதை மட்டுமே. அது போலவே மற்றோரு புராணக் கதையான, மகாவம்சத்துக்கு முன்பே எழுதிய இராமாயணக் காவியத்தின்படி, அனுமன், அதுவும் ஒரு கையில், ஒரு மலையைக் காவியபடி, இலங்கைக்குப் பறந்தார் என்று கூறுகிறது. அது மட்டும் அல்ல, அவர்கள் போரில் ஈடுபட்டு, சீதையை மீட்டு, இலங்கையை விட்டு திரும்பினர் என்று மேலும் அந்த கதை கூறுகிறது. ஆனால் அவர்கள் , அதை ஒரு சாட்டாகக் கூறி, இலங்கைத் தீவைத் தங்களுக்குத் தான் என எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. எனவே, அனுமானால் பறக்க முடியுமா இல்லையா என்பதைப் பற்றி அங்கு யாரும் கவலைப்படவில்லை. ஆனால், புத்தரை இங்கு ஒரு பண்டைய நாள் பயங்கரவாதியாக சித்தரிக்கப்படுகிறார்; அவர் கனமழை, குளிர் காற்று மற்றும் இருளால், அந்த பண்டைய இலங்கை மக்களை பயமுறுத்துகிறார். துறவி ஆசிரியர்கள் தங்கள் கொடூரமான கருத்துக்களை, மிகவும் கருணையான கண்ணியமான நபரான புத்தரின் குரல் மற்றும் செயல்கள் மூலம், உண்மையில் தங்களைத் தாங்களே அம்பலப்படுத்துகிறார்கள் என்பதே உண்மை!. அது இன்னும், அதே வழியில் வந்த துறவிகளால், வடக்கிலும் கிழக்கிலும் தொடர்கிறது, அதற்கு அரசும் அரசியல் வாதிகளும், அரச படைகளும் வெள்ளைக்கொடி ஏந்துகிறார்கள் என்பது, நாம் இன்று காணும் உண்மை. இவர்களுக்கு ஒத்து ஊதும் பல்கலைக்கழக விரிவுரையாளர்களையும் மற்றும் கல்வி கற்ற அறிஞர்களையும் கூடாக் காண்கிறோம். பாவம் புத்தர்!

"இதோ இயக்கர்களை கட்டாயப்படுத்தி கட்டுப்படுத்தும் புத்தரின் செயல் முடிவடைகிறது" என்று அத்தியாயம் 1 முடிவடைகிறது. இது என்னத்தைக் காட்டுகிறது? தீபவம்சத்தின் அத்தியாயம் 1-ல் கூறப்பட்டுள்ள பயங்கரவாத தந்திரங்களை புத்தர் ஒருபோதும் கையாண்டிருக்க மாட்டார். தங்கள் நாகரிக ஐரோப்பியர்கள் என்று பெருமை கூறிக்கொண்டு, காலனித்துவ நாடுகளின் நாகரிகமற்ற காட்டுமிராண்டிகளை நாகரிகப்படுத்த வந்தனர் என்று ஐரோப்பிய காலனித்துவவாதிகள் இதே போன்ற தர்க்கத்தைத் தான் பயன்படுத்தினர் என்பதை கொஞ்சம் ஞாபகப் படுத்துங்கள். உதாரணமாக, இந்தியப் பெருங்கடல் மற்றும் பசிபிக் பெருங்கடல் பகுதிகளில் போர்த்திறஞ்சார்ந்த [மூலோபாய] இராணுவ தளங்களை நிறுவுவதற்கு அவர்கள் பல பூர்வீக மக்களை வேரோடு பிடுங்கினார்கள் என்பது இன்றைய உண்மை வரலாறு!.

Part: 37 A / Appendix – Dipavamsa / 'Is Buddha resorted to such terror tactics as outlined in the chapter 1 of the Dipavamsa?'

Chapter 1 is about the Buddha’s purported first visit to Lanka by flying through air. The Buddha describes the original (aboriginal) inhabitants of the island as non-humans; Yakkhas, Bhutas and Rakkhasas. This is sacrilege on the excellent benevolent and genial qualities of the Buddha. No one in this age would believe that non-humans lived two thousand five hundred years ago anywhere in this world, except in the minds of the nefarious monks and the vile politicians and the vested interest academicians of same ilk. It was decided to misappropriate the lands of the original inhabitants, and concocted the story of non-humans. The capability of flying by humans, the Buddha was born to two human parents, is mere legend. Hanuman, as per the epic Ramayana, flew with a mountain in one of his hands to Lanka. They came, in the Ramayana Epic, fought a battle and returned with their lady. It was not to take the island for themselves, and, therefore, no one cared whether it could be possible to fly or not. The Buddha is portrayed here as an ancient day terrorist; terrorizing the inhabitants with heavy rains, cold winds and darkness. Monkish authors expose their cruel ideas through the alleged voice and actions of the Buddha who is a very decent person. The chapter 1 ends thus “Here end (Buddha’s) subjection of the Yakkhas”. Buddha would never have resorted to such terror tactics as outlined in the chapter 1 of the Dipavamsa. The European colonizers used similar logic that the civilized Europeans came to civilize the uncivilized barbarians of the colonized countries. They uprooted many native peoples to establish strategic military bases in the Indian Ocean and the Pacific Ocean areas.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 37 B தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1881 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 37] / எனது அறிவார்ந்த தேடல்: 1299

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/31988155807499651/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 37 B

பகுதி: 37 B / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / ''புத்தருக்கு மந்திர தந்திர சக்தி உண்டா?' [தமிழ் விரிவாக்கம் தொடர்கிறது]

மீண்டும் அத்தியாயம் 1ல்:

76. பலமான கயிற்றால் இழுத்துச் செல்லப்படும் காளைகளின் கழுத்தை சுற்றியிருக்கும் ஒரு கடிவாளம் போல, கௌதம புத்தர் தனது (மந்திர) சக்தியால், [மற்றோரு] தீவைத் தன்னை நோக்கி இழுத்துக் கொண்டார். அதாவது இரண்டு கப்பல்கள் உறுதியான கயிற்றினால் சூழப்பட்டு இருப்பது போல, முனிவர் [புத்தர்] ஒரு தீவை மற்றொன்றை நோக்கி இழுத்தார்.

77. அழகான தீவை மற்றொன்றுக்கு இணைத்த பிறகு, ததாகதர் (மனதில் நிறைநிலை அடைந்த, கௌதம புத்தர்) அரக்கர்களை (?) அங்கு பலவந்தமாக இலங்கையில் இருந்து அகற்றி, அவர்களிடம் "அனைத்து அரக்கர்களும் கிரிதீபாவில் [Giridīpa / An island near Sri Lanka] வசிக்கட்டும் . . ” என்றார்.

78. கோடையில் தாகம் எடுத்த மக்கள் நதிக்கு ஓடுவது போல, [தப்பினோம் பிழைத்தோம் என்ற] எதிர்பார்ப்புடன் இயக்கர்கள் கிரிதீபாவுக்கு ஓடினார்கள்; அவர்கள் அனைவரும் திரும்பி இலங்கைக்கு வருவதில்லை என்ற உறுதியுடன் அங்கு நுழைந்தனர்; முனிவர் (பின்னர்) தீவை அதன் முந்தைய இடத்திற்கு கொண்டு சேர்த்தார்.

பௌத்த மரபு படி, புத்தருக்கு “தெய்விக ஆற்றல் (Iddhi)” என்ற மாய / மெய்ஞ்ஞான சக்திகள் (psychic / magical abilities) இருந்தன என்று நம்பப்படுகிறது. உதாரணமாக: நீரில் நடந்து செல்லும் திறன், ஒரே நேரத்தில், பல்வேறு இடங்களில் தன்னைக் காட்டுதல், வானத்தில் பறப்பது மற்றும் பிறர் சிந்தனையை அறிதல் போன்ற திறன்களைக் கொண்டு இருந்தார் என நம்பப்படுகிறது. ஆனால் புத்தர் தாமாகவே சொன்னார்: “இத்தகைய மாயங்களை வெளியே காட்டுவது தவறு; உண்மையான விடுதலை ஞானத்திலேயே உள்ளது.” என்று. எனோ அவரின் கூற்றை மறந்து விட்டார்கள்?

எனவே, தீபவம்சம் போன்ற நூல்களில் கூறப்படும் வரலாறுகள் சில பொதுமக்களின் பக்தியை தூண்டும் வகையில் மார்க்கத்துடன் புராணத்தையும் கலந்து எழுதப்பட்டவை என்பதே உண்மை! புத்தர் மந்திர தந்திர சக்திகளில் நம்பிக்கை அல்லது விருப்பம் இல்லாதவர் என்பதே உண்மையாகும்!

இன்னும் ஒன்றையும் நான் சொல்ல வேண்டும், உதாரணமாக பத்து தலை இராவணன் என்றால், பத்து பேரின் பலத்தை உடையவன் என்று குறியீட்டு ரீதியாக அல்லது உருவகமாக [symbolically or metaphorically] நாம் எடுத்துக் கொள்ளலாம். அவ்வாறே புத்தரின் போதனைகள் எல்லா இடங்களிலும், எல்லா நேரங்களிலும், 'அவரது இருப்பு பெருகுவது போலத்' [Multiplying his body] தோன்றும் அல்லது ஒரே மூலத்திலிருந்து தோன்றினாலும், உண்மை பல வடிவங்களில் வெளிப்படும் என்று 'ஒரே நேரத்தில், பல்வேறு இடங்களில் தன்னைக் காட்டுதல்' [One could create multiple visible forms of himself, appearing simultaneously in various locations or positions — as if there were many versions of himself present at the same time.] என்பதற்கான அர்த்தத்தை நாம் எடுத்துக் கொள்ளலாம் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. உங்களுக்கு எப்படியோ?

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 38 தொடரும் / Will follow

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 37 B

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32053137834334781/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 38

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 38 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'தீபவம்சத்தின் ஆசிரியர் புத்தருக்கும் அவருடைய கொள்கைக்கும் வஞ்சகம் செய்தாரா?'

1-27 'இந்த மன்னன் அசோகனுக்கு, இலங்கை தீபத்தை [புத்த சமயத்துக்கு] மாற்றுவதற்கு, ஒரு கற்றறிந்த புத்திசாலி மகன் மகிந்த இருந்தார். ' [27. This king Asoka will have a son, a clever man, Mahinda, the learned converter of Laṅkādīpa.”] என்று மட்டும் கூறுகிறது. மகிந்த, ஆண் மக்களையும், சங்கமித்தை (Sanghamitta, பாளி: சங்கமித்தா, சம்ஸ்கிருதம்: சங்கமித்ரா) பெண் மக்களையும், புனிதப் பதவியான துறவியாக, ஒருவரை உயர்த்தும் சடங்கு செய்வதற்கு நியமித்ததாக கூறப்பட்டாலும், சங்கமித்தா இந்த முன்னைய அத்தியாயத்தில் குறிப்பிடப்படாததால், கதையில் ஒரு பின் சிந்தனையாக, சங்கமித்தாவை இணைத்திருக்க வேண்டும்? அத்தியாயம் 1 புத்தரின் பயங்கரவாத தந்திரங்களைப் பற்றியது. புத்தர் 1-21, இல் 'இயக்கர்கள், பிசாசுகள் [அரக்கன்கள்] மற்றும் அவருத்தகர்களின் [சில குறிப்பிட்ட இயக்கர்களை 'அவருத்தக்க' என்று புத்த சமயத்தில் அழைக்கப்படுகிறது] படைகளை விரட்டியடித்து, நான் தீவில் அமைதியை நிலைநாட்டி, அதை மனிதர்களால் வாழ வைப்பேன்' [21. Having driven out the hosts of Yakkhas, the Pisācas and Avaruddhakas, [a certain Yakkha named Avaruddhaka] I will establish peace in the island and cause it to be inhabited by men.] என்று கூறுகிறார். அதாவது உண்மையில் இலங்கையின் பூர்விகமாக்களை பயமுறுத்தி துரத்துகிறார்.

மிகவும் வேதனையான பகுதி என்னவென்றால், புத்தர் நிர்வாணம் அல்லது ஞானம் அடைந்து ஒன்பது மாதங்களுக்குப் பிறகு, இந்த கொடுமையை, தீபவம்சத்தின் படி செய்கிறார். அப்படி என்றால், அது என்ன வகையான ஞானத்தை உண்மையில் அவர் பெற்றார்? இங்கு புத்தர் மிக மோசமான நிலையில் வர்ணிக்கப் படுகிறது. எனவே, அத்தியாயம் 1, இலங்கையில் நடந்த எந்த மனித வரலாற்று நிகழ்வுகளையும் பற்றியது அல்ல. அத்தியாயம் 2, இரண்டு நாக அரசர்களுக்கிடையேயான உட்பூசல்களை நிறுத்துவதற்காக புத்தர் ஞானம் அடைந்து ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மீண்டும் இரண்டாம் தரம் இலங்கைக்கு வருவதைப் பற்றியது. சிம்மாசனத்திற்காக, நாக இனத்தைச் சேர்ந்த மாமாவுக்கும் அவரது மருமகனுக்கும் இடையே நடந்த உள்நாட்டுப் போரை நிறுத்த வந்த புத்தர், அதை மறந்து, [2- 36 முதல் 37 வரை] அவர் தனக்காக அந்த அரியணையைப் பெறுவதில் கதை முடிகிறது. இது புத்தருக்கு எப்படிப்பட்ட அவமானம்! ஆனால், உண்மையான புத்தர், உண்மையைத் தேடுவதற்காக தனது சொந்த சிம்மாசனத்தையும், தனது இளம் மனைவியையும், பிறந்த குழந்தை ராகுலனையும் துறந்தார். சமகால அரசர் பிம்பிசாரர், தனது அரசை புத்தருக்கு வழங்கினார், ஆனால் புத்தர் அதை ஏற்க மறுத்தார். அப்படியான உண்மை புத்தரின் புனித உருவத்தை, நாகர்களின் சிம்மாசனத்தை ஏற்றுக்கொள்வதாக இலங்கை நூல்களில் சித்தரிப்பதன் மூலம், அவரை உண்மையில் இழிவுபடுத்தியது என்பதே உண்மை!. என்றாலும் இன்று இலங்கையில் இந்த புத்தரின் பெயரில் தமிழரின் காணிகள் பறிக்கப் படுவதையும், தமிழர்களை அங்கிருந்து அகற்றுவதையும் பௌத்த சிங்கள பலவந்த குடியேற்றங்களை நிறைவேற்றுவதில் இலங்கையின் அரசும் நீதியும் மௌனம் சாதிப்பதும் , இலங்கை பண்டைய நூல்களின் நோக்கத்தை இன்று புரிய வைக்கிறது! அதாவது, இந்தக் கதையை இயற்றிய வஞ்சகத் துறவிகள், புத்தர் ஆயிரம் மைல்களுக்கு மேல் பறந்து வந்து, நாகர்களின் [அதிகமாக தமிழ் மொழியுடனும் பண்பாட்டுடனும் ஒன்றியவர்கள்] அரியணையைப் பிடித்ததாக, மற்றவர்கள் நம்ப வேண்டும் என்று ஏன் விரும்பினர் என்பது இன்று எனக்குப் புலப்படுகிறது! இந்த இரண்டு வருகைகளிலும் புத்தர் தனது செய்தியை, தனது கொள்கையை இலங்கையில் தெரிவிக்க அமைதியான எந்த வழிகளையும் கடைப்பிடிக்கவில்லை.

புத்தரும் அவருடைய கொள்கைகளும் தீபவம்சத்தின் ஆசிரியரால் துரோகத்துக்கு உள்ளாக்கப் பட்டுள்ளது கவலை தரும் ஒரு விடயம்.! எவ்வாறாயினும், ஞானம் பெற்ற புத்தருக்கு அடிபணிவதற்கு, நாகர்கள் பயமுறுத்தப்பட்ட போதிலும், நாகர்கள் ஒரு குழுவாக தப்பிப்பிழைத்ததை இந்த அத்தியாயம் வெறுப்புடன் மற்றும் மனக்கசப்புடன் ஏற்றுக்கொள்கிறது.

Part: 38 / Appendix – Dipavamsa / 'Is the author of the Dipavamsa, betrayed the Buddha and his tenets?'

1-27 reads ‘This king Asoka will have a son, a clever man, Mahinda, the learned converter of Lankadipa’. Mahinda Thera allegedly ordained the male population and sanghamitta ordained the female population. sanghamitta must have been an afterthought in the narration as she is not mentioned in this chapter. The chapter1 is about the alleged terror tactics of the Buddha. The Buddha thinks, 1-21 reads, ‘Having driven out the hosts of Yakkhas, Pisacas, and Avaruddhakas, I will establish peace in the island and cause it to be inhabited by men’. The agonizing part is that, it is alleged, that the Buddha did these just nine months after attaining the Buddhahood (nirvana - the enlightenment). What kind of enlightenment was that! The Buddha is betrayed to the worst degree. Chapter 1 is, therefore, not about any human historical events that took place in Lanka. Chapter 2 is about Buddha’s uninvited visit to Lanka five years after the attainment of the Buddhahood to stop the infighting between two serpent kings, 2 – 3. Second time too the Buddha resorted to the same tactics of terrorizing the combatants in Lanka. The Buddha who came to stop the internecine war between an uncle and his nephew over a throne ended in getting the throne for himself, 2- 36 to 37. What a shame on the Buddha! The real Buddha renounced his own throne, his young wife, and the just born infant son Rahula in search of truth. The contemporary king Bimbisara offered the Buddha his kingdom which the Buddha refused. It is a wanton debasement of the holy image of the Buddha by portraying him as accepting the throne of Nagas. The devious monks who concocted this story wanted others to believe that the Buddha came flying more than thousand miles to take the throne of Nagas! Nowhere in these two visits had Buddha adopted peaceful means to convey his message in Lanka. The Buddha and his tenets are betrayed by the author of the Dipavamsa! This chapter, however, grudgingly accept that Nagas survived as a group, though terrorized into submission by the enlightened Buddha.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 39 தொடரும் / Will follow

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 38

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32090689990579565/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 39

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 39 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'புத்தர் இந்தியாவை விட்டு வெளியே எங்கேயாவது சென்றாரா?'

புத்தர் நாகர்களை வென்று ஜேதவனத்திற்குத் [ஜேதவனம் (Jetavana) பரத கண்டத்தின் பண்டைய நகரமான சிராவஸ்தி அருகே கௌதம புத்தர் மற்றும் பௌத்த பிக்குகள் தங்குவதற்காகவும், பௌத்த தத்துவங்களை மக்களுக்கு எடுத்துரைப்பதற்காகவும், அனாதபிண்டிகன் என்ற செல்வந்தன் புத்தருக்குத் தானமான வழங்கிய தோட்டமாகும்.] திரும்பினார். பின்னர் மீண்டும் நாக அரசரின் அழைப்பின் பேரில், புத்தர் மூன்றாவது முறையாக இலங்கைக்கு விஜயம் செய்தார். புத்தர் தனது மூன்றாவது பயணமாக 2-52 இல் இந்தியாவிலிருந்து ஐந்நூறு தேரர்களுடன் இலங்கைக்கு காற்றில் பறந்து சென்றார்? அப்படி உண்மையில் நடந்து இருந்தால், இது ஒரு விசித்திரமான மற்றும் கண்கவர் காட்சியாக இருந்திருக்கும். பலர் இதை இந்தியாவில் பதிவும் செய்திருப்பார்கள், ஆனால் இந்தியாவின் எந்த வரலாற்று குறிப்பிலோ இல்லை புராணங்களிலோ அப்படி ஒன்றும் இல்லை! உப மனித நாகர்கள் அல்லது மனிதர் அல்லாதவர்கள், ஆயிரம் மைலுக்கும் அப்பால் இருந்த புத்தருக்கு ஐந்நூறு பிக்குகளுடன் மீண்டும் வருகை தரும் படி அழைப்பை அனுப்பும் திறன் கொண்டவை என்பது உண்மையில் விசித்திரமே ! எனினும் இது, இந்த அத்தியாயம், இலங்கையில் நடந்த எந்த மனித வரலாற்று நிகழ்வுகளையும் பற்றியது அல்ல.

வின்சென்ட் ஏ. ஸ்மித் எழுதிய 'Asoka – The Buddhist Emperor of India by Vincent A. Smith, Third Edition 1919' என்ற புத்தகத்தின் பக்கம் 47 இல், கௌதம புத்தர் மகதத்திலும் [Magadha] அதற்கு அருகாமையிலும் ஒரு சிறிய பிரதேசத்தில் தான் வாழ்ந்தார், உலாவினார், இறந்தார் என்று கூறுகிறார். முன்பு கூறியது போல், 'The Harvard Oriental Series, Volume 28, Buddhist Legends' என்ற நூலின் பக்கம் 8ன் படி, புத்தர் பெனாரஸ் என்றும் அழைக்கப்படும் வாரணாசியில் (Varanasi / Benares) இருந்து 250 மைல்களுக்கு அப்பால் செல்லவே இல்லை என்று கூறுகிறது. காசி என்பது பெனாரஸின் மற்றொரு பெயர். கீழே உள்ள அசோகப் பேரரசின் பரப்பளவைக் காட்டும் வரைபடத்தைப் பார்க்கவும். இந்தியாவில் தோன்றிய எந்த ஆவணங்களும், புத்தர் வான்வழி பறந்து இலங்கைக்கு சென்றது பற்றிய எந்த விவரங்களையும் கொடுக்கவில்லை. அத்தியாயம் 3, புத்த மரபின்படி உலகின் முதல் விவசாயி மன்னரான மகாசம்மதாவிலிருந்து [Mahasammata] புத்தரின் பரம்பரையைப் பற்றியது ஆகும்.

உதாரணமாக, இவரைப்பற்றி கூறும் பொழுது, 'முதல் பதவியேற்ற மன்னன், பூமியின் ஆட்சியாளர், புத்திசாலித்தனம் நிறைந்தவர், இளவரசர் மகாசம்மதா என்ற பெயரால், அவரது இராஜ்யத்தை ஆட்சி செய்தார் என்று வர்ணிக்கிறது. / The first inaugurated king, a ruler of the earth, full of brilliancy, prince Mahāsammata by name, reigned over his kingdom. மேலும் சித்தார்த்த (Siddhattha / பின்னர் புத்தர்) மற்றும் அவரது மகன் ராகுலபத்தா [Rahulabhadda] வைப் பற்றி கூறும் பொழுது, சித்தார்த்த சுத்தோதனனின் மகன் என்றும், உலகின் தலைவன் என்றும், ராகுலபத்தாவைப் பெற்றவன் என்றும், பின்னர் புத்ததன்மைக்காக அல்லது புத்தத்துவத்திற்காக, அதில் முழுநேரம் பாடுபடுவதற்காக, தனது வீட்டை விட்டு வெளியேறினான் என வர்ணிக்கிறது. / He the son of Suddhodana, Siddhattha, the chief of the world, begot Rāhulabhadda, and then left his home in order to strive for Buddhaship.

புத்தத்தன்மை (சமஸ்கிருதம்: புத்தத்துவம், பாளி: புத்தத்த, அல்லது (இரண்டிலும்) புத்தபாவம்) என்பது முற்றிலும் போதியினை உணர்ந்த நிலையினை குறிக்கும். இறுதியாக அந்த அத்தியாயம் "அரசர்களின் பெரும் பரம்பரையின் முடிவு" / End of the Great Lineage of Kings என்று முடிவடைகிறது.

மகாநாம தேரரால் தொகுக்கப்பட்ட மகாவம்சம், இந்தக் கருத்துக்கு மாறாக, விஜயன் முதல் மகாசேனா வரையிலான பரம்பரையை மகாவம்சமாகக் கூறுகிறது. புத்தரின் மகாபரிநிர்வாணத்துடன் அல்லது புத்தரின் மரணத்துடன் தொடர்புபடுத்தி அரசர்களின் ஆட்சிக்காலம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. எனினும், இந்த அத்தியாயம் இலங்கையில் நடந்த மனித வரலாற்று நிகழ்வுகளைப் பற்றியது அல்ல.

Part: 39 / Appendix – Dipavamsa / 'Did Buddha go anywhere outside India?'

The Buddha returned to Jetavana after conquering the Nagas. The Buddha made a third visit to Lanka on the invitation of the Naga king. Buddha flew to Lanka with five hundred Theras from India on his third visit, 2-52. It would have been a strange and spectacular sight and many would have had recorded this in India, but none! Sub human Nagas or the serpents were capable of sending an invitation to the Buddha to visit again together with five hundred Bikkhus! Strange! This chapter is also not about any human historical events that took place in Lanka.

V. A. Smith states in the page 47 of the Reference 'Asoka – The Buddhist Emperor of India by Vincent A. Smith, Third Edition 1919' that Gautama Buddha lived, moved, and died within a small territory in and near Magadha. As stated earlier, as per the page 8 of the Reference 'The Harvard Oriental Series, Volume 28, Buddhist Legends', that the Buddha never moved beyond 250 miles of Benares. Kasi is another name for Benares. See the map showing the extent of the empire of Asoka below. No documents originated in India give any details about the Buddha’s aerial flights to Lanka.

Chapter 3 is completely about the Buddha’s lineage from Mahasammata [3. The first inaugurated king, a ruler of the earth, full of brilliancy, prince Mahāsammata by name, reigned over his kingdom.] to Siddhattha (later Buddha) and his son Rahulabhadda [47. He the son of Suddhodana, Siddhattha, the chief of the world, begot Rāhulabhadda, and then left his home in order to strive for Buddhaship.]. 3-50 reads thus;”End of the great lineage of kings”.

Mahavamsa complied by Mahanama Thera, contrary to this concept, narrates the lineage from Vijaya to Mahasena as the Mahavamsa. The lengths of reigns of kings are given relative to the Buddha’s Mahaparinirvana, the death of the Buddha. This chapter is also not about human historical events that took place in Lanka.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 40 தொடரும் / Will follow

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 39

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32207411668907396/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 40

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 40 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'தேரவாத பௌத்தத்தில் 84,000 என்ற எண், ஒரு சிறப்பு எண்ணா?'

அத்தியாயம் 4 இந்தியாவில் நடைபெற்ற முதல் மற்றும் இரண்டாவது பௌத்த சபைகளைப் பற்றியது. முதலாவது ஒரு புத்தர் இறந்த நான்கு மாதங்களுக்குப் பிறகு நடத்தப்பட்டது. அது ஏழு மாதங்களுக்கு தொடர்ந்து நடந்தது. இந்த நிகழ்வுகள் 5-5 வரை தீபவம்சம் கூறுகிறது. இரண்டாவது பௌத்த சபை, புத்தர் இறந்து நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நடத்தப்பட்டது. அது எட்டு மாதங்கள் வரைத் தொடர்ந்தது. இந்த நிகழ்வு 5-29 வரை தொடர்ந்தது. முதல் பௌத்த சபையின் தேரர்கள் புத்தரின் போதனைகளை சேகரித்து மகாகாசியபர் (Mahākāśyapa) (சமசுகிருதம்; பாலி: Mahākassapa] தலைமையில் பௌத்த கருத்தை நிறுவினர். புத்தரின் போதனைகளின் தொகுப்பு முடிந்ததும் அங்கு - அதை வரவேற்பது போல - சிறப்பியல்பு கொண்ட பூகம்பம் ஏற்பட்டது. அங்கு கூடியிருந்த ஏழு இலட்சம் பிக்குகளில் இருந்து, ஐநூறு தேரர்களைத் [பிரதிநிதிகளைத்] தேர்ந்தெடுப்பதற்கு வாக்களிப்பது என்ற ஒரு கருத்தாக்கம் ஒன்றுக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது; வாக்களிப்பதன் மூலம் உலகில் பிரதிநிதிகளைத் தேர்ந்தெடுக்கும் முதல் நிகழ்வாகவோ அல்லது ஒரு பண்டைய நிகழ்வுகளில் ஒன்றாகவோ இது இருக்கலாம்? [4-2. They all, having made enquiry and determined which were the most worthy, elected by vote of the congregation five hundred Theras.] தேரர்கள் கருத்துகளைத் தொகுத்ததும், அது தேரவாத பௌத்தம் என்று அழைக்கப்பட்டது. இரண்டாவது பௌத்த சபையானது, முதல் சபையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள நம்பிக்கையை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துவதாகும். இரண்டு பௌத்த சபைகளும் இந்தியாவில் நடந்தன. எனவே, இந்த அத்தியாயத்தில் இலங்கையில் நடந்த எந்த வரலாற்று மனித நிகழ்வுகளும் இல்லை.

தேரவாத பௌத்தத்தில் 84,000 என்ற எண் ஒரு சிறப்பு எண் போலத் தெரிகிறது. உதாரணமாக, கோட்பாட்டில் 84,000 பிரிவுகள் உள்ளதுடன், 84,000 நகரங்கள் இருந்ததும், அந்த ஒவ்வொரு நகரத்திலும் அசோகர் ஒரு மடத்தை கட்டினார் என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது ஆச்சரியமே! இலங்கையின் வரலாற்றிற்கு முக்கியமில்லாத அரசர்கள் பற்றியும் மற்றும் துறவிகள் பற்றியும் சில துணை விவரங்கள் இங்கு காணப்படுகின்றன. அத்தியாயம் 5 தேரவாத பௌத்தத்தில் [Theravada Buddhism] இருந்து எழுந்த பதினேழு பிரிவுகளைப் பற்றியது. தேரவாத பௌத்தம் நூறு ஆண்டுகள் தூய்மையாக, தனித்துவமாக இருந்தது. என்றாலும், பின்னர் பதினேழு பிரிவுகள் அங்கு உண்டாக்கின; 5-25 இல், அசோக மன்னன் சுசுநாகாவின் மகன் என குறிக்கப் பட்டுள்ளது [25. At that time Asoka, the son of Susunāga, was king; that prince ruled in the town of Pāṭaliputta.]. இங்கே கட்டாயம் ஒரு எழுத்துப்பிழை இருக்க வேண்டும். குறிப்பிடப்பட்ட அரசன் கலா-அசோகனாகத் தான் இருக்கவேண்டும். எழுதியவர் அங்கும் இங்கும், புராணங்களிலும், வாய்மொழி கதைகளிலும் பொருக்கி எடுத்து, சரி பிழை ஒன்றும் பார்க்காமல், எழுதியது தெரியவருகிறது. ஏன் என்றால், இவன் கட்டாயம் தம்ம அசோகனாக இருக்க முடியாது. ஏனென்றால், கலா-அசோகர் தான் சிசுநாக வம்சத்தின் ஆட்சியாளராக இருந்தார் என்பதே உண்மை [King Kāḷāsoka was the son of Susunāga and ruled Pāṭaliputta for 28 years.] மேலும் கலா-அசோகர், காகவர்ணன் [Kakavarna] என்றும் அழைக்கப்பட்டார். அவர் வம்சத்தின் நிறுவனரான சிசுநாகாவின் மகன் மற்றும் வாரிசு ஆவார். சில அறிஞர்கள் கலா-அசோகாவை கற்பனையான பாத்திரமாகக் கருதுகின்றனர். புத்தர் இறந்து நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு சுமார் பன்னிரண்டாயிரம் வஜ்ஜிபுத்தர்களால் [Vajjiputas / பொல்லாத மனிதர்கள் / The Vajjiputtaka Bhikkhus were a group of Buddhist monks who split from the orthodox Theras. The Vajjiputtakas refused to accept the finding of Revatas Council and formed a separate sect, the Mahasanghikas, numbering ten thousand monks, who held a recital of their own.] நியதிகளை [a set of rules] மாற்றியமைக்கும் முயற்சி நடந்தது. எட்டு புகழ்பெற்ற தேரர்கள் இந்த முயற்சியை எதிர்க்க கூடியிருந்தனர், மேலும் மன்னன் (கலா)-அசோகரின் கீழ் இரண்டாவது புத்தமத சபை நடந்தது. மாற்றத்தை விரும்பிய அந்த தேரர்கள் பிரிந்து மகாயான பௌத்தத்தை உருவாக்கினர், அது திபெத்துக்கும் பின்னர் சீனா, ஜப்பான் மற்றும் கொரியாவிற்கும் பரவியது.

தேரவாதத்தைத் தவிர, மொத்தம் பதினேழு பிரிவுகளாகப் பல பிரிவுகள் உருவாகின. (கலா) அசோக மன்னரின் கீழ் இரண்டாவது சபைக்குப் பிறகு நூற்று பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மூன்றாவது பௌத்த மாநாடு நடந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. மூன்றாம் பௌத்த சபையில் தேரவாதக் கருத்து மீண்டும் உறுதிப்படுத்தப்பட்டது, மேலும் பல பிறழ்ந்த பிக்குகள் [deviant Bikkhus], [தம்ப] அசோகா ["Dampa Asoka"] அரசனால் பிக்கு பதவியில் இருந்து கழற்றப்பட்டனர். புத்தரின் மகாபரிநிர்வாணத்துடன் தொடர்பு படுத்தி, இந்தியா மற்றும் இலங்கையின் பல்வேறு மன்னர்களின் ஆட்சியின் நீளம் மற்றும் ஒப்பீட்டு மேற்பொருந்துதல் [relative overlapping] இந்த அத்தியாயத்தில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. அது மட்டும் அல்ல, பல புராணங்களும் அத்தியாயத்தில் உள்ளன. பிரம்ம லோகத்திலிருந்து (பிராமண தேவர்களின் உலகம்) அவதரித்த? மொக்கலிபுத்த திசா [Moggaliputta Tissa] தான் மூன்றாம் சபையின் தலைவர். இதனால்த் தான் வின்சென்ட் ஏ. ஸ்மித் போன்ற அறிஞர்கள், மூன்றாவது பௌத்த பேரவை உண்மையில் நடந்ததா என்ற சந்தேகத்தை வெளிப்படுத்துகின்றனர். அதேநேரம் இரண்டாவது பௌத்த சபை குறித்தும் சந்தேகம் உள்ளது. 84,000 என்ற எண்ணிக்கையும் பூகம்பமும் புத்த மதத்திற்கு மிகவும் சிறப்பு வாய்ந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது! இந்த அத்தியாயத்தில் உள்ள அனைத்து நிகழ்வுகளும் இலங்கையில் நடக்கவில்லை, எனவே இலங்கையின் மனித வரலாற்றில் இதுவும் பங்களிக்கவில்லை.

Part: 40 / Appendix – Dipavamsa / 'Is 84,000 a special number in the Theravada Buddhism?'

Chapter 4 is about the First and the Second Buddhist Councils which were held in India. The first one was held four months after the Buddha’s death and continued for seven months, 5-5. The second council was held one hundred years after the death of the Buddha and continued for eight months, 5-29. Theras of the First Buddhist Council collected the teachings of Buddha and established the Buddhist concept under the leadership of Mahakassapa. The Characteristic earthquake also happened on the completion of the collection of the Buddha’s teachings. The concept of voting to elect representatives is adopted to select the five hundred Theras from the seven hundred thousand Bikkhus who assembled; could be the first or among the earliest in record to elect representatives by voting, 4-2. As Theras compiled the concepts it is called Theravada Buddhism. The second Buddhist council is to reaffirm the Faith as set out in the First Council. Both the Councils had taken place in India. This chapter also has no historical human events that took place in Lanka. The number 84,000 seems to be a special number in the Theravada Buddhism. There are 84,000 divisions in the doctrine. There are also 84,000 towns, and Asoka built a monastery in each of the town. There are some ancillary details about kings and monks which are not essential for the history of Lanka.

Chapter 5 is about the seventeen other sects arose from the Theravada Buddhism. Theravada Buddhism remained pure for one hundred years. Then arose the different sects; seventeen in number. 5-25 implies that the King Asoka is the son of Susunaga. There must be a clerical error here. The referenced king must be Kala-Asoka, and not the Dhamma Asoka. Kala-Asoka was a ruler in the Shishunaga dynasty, and was also known as Kakavarna. He was the son and successor of Shishunaga, the dynasty's founder. Some scholars consider Kala-Asoka a fictitious character. There was an attempt to modify the canons by about twelve thousand Vajjiputas [wicked men] one hundred years after the death of the Buddha. Eight eminent Theras assembled to counter this attempt, and had the Second Buddhist Council under the aegis of the king (Kala)-Asoka. Those Theras who wanted the modification separated and formed the Mahayana Buddhism which spread to Tibet and then to China, Japan and Korea. Then many other sects formed, totalling seventeen sects, apart from Theravada. Third Buddhist Council allegedly took place one hundred and eighteen years after the second council under the aegis of the King Asoka. Theravada concept was reaffirmed in the Third Buddhist Council, and many deviant Bikkhus were disrobed by the King Asoka. The Lengths of the reigns relative to the Mahaparinirvana of the Buddha of various kings of India and Lanka and the relative overlapping of the reigns are also given in this chapter. Many legends are also in the chapter. Moggaliputta Tissa who descended from the Brahma’s world (world of gods) is the chief of the Third Council. Scholars like Vincent A. Smith, express doubts whether the Third Buddhist Council actually took place. There is doubt about the Second Buddhist Council too. It is interesting to note that the number 84,000 and earthquake are very special to Buddhism! All the events in this chapter happened not in Lanka, and therefore do not contribute to the human history of Lanka.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 41 தொடரும் / Will follow

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 40

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32241043422210887/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 41

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 41 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'அசோகர் தனது தொண்ணூற்றொன்பது சகோதரர்களைக் கொன்றாரா?'

அத்தியாயம் 6 பெரும்பாலும் அசோகா மன்னன், அவனது இரண்டு குழந்தைகள் மற்றும் புத்த மதத்தைப் பற்றி கூறுகிறது. புத்தர் இறந்து இருநூற்று பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அசோகர் அரசனாக புனிதப்படுத்தப்பட்டார் என்று இதில் கூறப்பட்டுள்ளது. அசோகரின் முடிசூட்டு விழா இந்திய மற்றும் பிற வெளிப்புற வரலாற்று தரவுகளின் அடிப்படையில் தோராயமாக நிறுவப்பட்டது. இருநூற்று பதினெட்டு வருட இடைவெளியின் அடிப்படையில் புத்தர் இறந்த ஆண்டை நாம் மதிப்பிடலாம். மகிந்த தேரர் மற்றும் தேரி சங்கமித்தா [பாளி] / சங்கமித்ரா [சம்ஸ்கிருதம்] அசோகருக்கு அவர் உஜ்ஜெனியில் [Ujjeni] துணை அரசராக இருந்தபோது பிறந்தனர் எனக் 6-16 முதல் 17 வரைக் கூறுகிறது [16. There the daughter of a Seṭṭhi, known by the name of Devī, having cohabited with him, gave birth to a most noble son. 17. Mahinda and Saṅghamittā chose to receive the Pabbajjā ordination; having obtained Pabbajjā, they both destroyed the fetter of (individual) existence.]. இங்கு 17 ஐ, கவனத்தில் எடுத்தால், அங்கு கூறப்பட்டுள்ள பப்பாஜ்ஜா என்பது பாளி மொழியில் "வெளியே செல்வது" என்று பொருள்படும். இது புத்த துறவியாக அல்லது துறவறத்திற்காக வீட்டை விட்டு வெளியேறும் செயலைக் குறிக்கிறது. அசோகர் தனது நூறு சகோதரர்களை தனது முடிசூட்டுக்கு முன்னதாகக் கொன்றார் என 6-22 கூறுகிறது. [22. தனது நூறு சகோதரர்களைக் கொன்றுவிட்டு, தனியாக தனது வம்சத்தை தொடர, மகிந்தவின் பதினான்காம் ஆண்டில் அசோகன் அரசனாகப் பதவியேற்றார். / 22. Having killed his hundred brothers, alone continuing his race, Asoka was anointed king in Mahinda’s fourteenth year.] புத்த துறவி சமூகம், இந்த சகோதரக் கொலை பற்றி எந்தக் கோபத்தையோ, வருத்தத்தையோ, இரக்கத்தையோ வெளிப்படுத்தவில்லை என்பது ஆச்சரியமே! அதுமட்டும் அல்ல, அவர்கள் அதை ஆமோதித்ததாகத் தோன்றுகிறது! அசோகர் உண்மையில் தனது தொண்ணூற்றொன்பது அல்லது நூறு சகோதரர்களைக் கொன்றாரா என்று அறிஞர் சமூகம் தீவிரமாக சந்தேகிக்கின்றது; ஒருவேளை ஒரு சில சகோதரர்களைக் கொன்று இருக்கலாம்?. எனினும், இந்த அத்தியாயம் இந்தியாவில் பல்வேறு இடங்களில், பல கல்வெட்டுகளின் ஆசிரியரை அடையாளம் காண துப்பு வழங்கியிருக்கிறது. அந்த கல்வெட்டுகள் அனைத்தும் ஆசிரியரின் உண்மையான பெயர் இல்லாமல் அநாமதேயமாக [பெயரும் நாடும் (ஊரும்) அறியப்படாத ஒரு நபர்] முதலில் இருந்தன. உதாரணமாக, ஜேம்ஸ் பிரின்செப் [James Prinsep] கல்வெட்டுகளை மொழிபெயர்த்தாலும், அவரால் கல்வெட்டுகளின் ஆசிரியரை அடையாளம் காண முடியவில்லை. [இங்கு குறிப்பிட்ட கல்வெட்டுகள், பெயர் தெரியாமல் முன்பு இருந்த அசோகனின் கல்வெட்டுகள் ஆகும்]

மேற்கூறிய கல்வெட்டுகளில், ‘பியதாசனா’ [தேவநம்பிய மற்றும் பியதாசி அல்லது பியதாசனா, இவை அசோகரின் பெயரின் மாறுபாடுகள் / Devanampiya and Piyadasi or Piyadassana] என்ற பெயர் இடம் பெற்றுள்ளன. அதேவேளை, [Dīpavaṁsa / VI. [Asoka’s Conversion] இல்] 6 ஆம் அத்தியாயம் - 18 ஆம் 24 ஆம் பாடலில், அசோகா மற்றும் பியதாசனா என்ற பெயர் கூறப்பட்டுள்ளதைக் காண்க. [18. அசோகர் பாட்டலிபுத்தாவில் ஆட்சி செய்தார், நகரங்களில் சிறந்தது; அவரது முடிசூட்டுக்கு மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் புத்தரின் நம்பிக்கைக்கு மாற்றப்பட்டார். / 24. இந்தியாவின் பேரரசர் அசோகரின் மற்றொரு பெயரான பியதாசி மன்னனைப் பற்றி பேசுகிறது. அசோகர் 20 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு (?) அதிகாரப்பூர்வமாக மன்னராக முடிசூட்டப்பட்டார் என்றும் மன்னரான பிறகு, அவர் பௌத்தம் அல்லாத மத குழுக்களுக்கும் மரியாதை செலுத்தி மூன்று ஆண்டுகள் கழித்தார் எனவும் கூறுகிறது (பாசண்டா என்பது மதவெறியர்கள் அல்லது காஃபிர்களைக் குறிக்கிறது, அதாவது பிற மதங்களைப் பின்பற்றுபவர்கள்). / 18. Asoka ruled in Pāṭaliputta, best of towns; three years after his coronation he was converted to Buddha’s faith. 24. They crowned Piyadassi after full twenty years (?); he passed three years doing honour to Pāsaṇḍa infidels.] குறிப்பாக இந்த இரண்டு வசனங்களும் தான், கி பி 1837 இல் ஜேம்ஸ் பிரின்செப் [James Prinsep] என்பவரால் இந்தியாவின் தொலைந்து போன புத்த சக்கரவர்த்தி அசோகாவை, அடையாளம் காண உதவியது. என்றாலும், அதன் பின், கி பி 1915 இல் மஸ்கியில் [Maski] கண்டு பிடிக்கப்பட்ட சிறிய பாறைக் கல்வெட்டு தான், 'அசோகா' என்ற உண்மையான பெயருடன் பட்டப் பெயரான 'பியதாசனா' வையும் ஒன்றாகக் கொண்டு இருந்தன. இந்த கல்வெட்டுகள் அசோகர் கல்வெட்டுக்கள் அல்லது அசோகரின் கட்டளைகள் [ Asoka’s Edicts, Asoka’s Command.] என்று இன்று அழைக்கப்படுகின்றன.

Part: 41 / Appendix – Dipavamsa / 'Is Asoka slaughtered his ninety nine brothers?'

Chapter 6 is mostly about the King Asoka, his two children and Buddhism. It was given in this that Asoka was consecrated two hundred and eighteen years after Buddha’s death. Asoka’s coronation could be approximately established based on the Indian and other external historical data. Then the year of the Buddha’s death could be evaluated based on the gap of two hundred and eighteen years. Mahinda Thera and Theri sanghamitta were born to Asoka when he was in Ujjeni as sub-king, 6-16 to 17. Asoka killed his one hundred brothers prior to his coronation, 6-22. [22. Having killed his hundred brothers, alone continuing his race, Asoka was anointed king in Mahinda’s fourteenth year.] The monkish community never expressed any indignation, remorse or compunction in this parricide. They seemed to have approved of it! The scholarly community seriously doubts whether Asoka really slaughtered his ninety nine brothers; perhaps a few.

This chapter must have provided the clue to identify the author of the many inscriptions in India on various locations, far and wide. All those inscriptions were anonymous without the real name of the author. James Prinsep was able to translate the inscriptions, but unable to identify the author of the inscriptions. The word ‘Piyadassana‘ [the names Devanampiya and Piyadasi or ‘Piyadassana , which are variations of Ashoka's name] occurred in the inscriptions. The name Asoka and Piyadasana occurred in this chapter [18. Asoka ruled in Pāṭaliputta, best of towns; three years after his coronation he was converted to Buddha’s faith. / 24. They crowned Piyadassi after full twenty years (?); he passed three years doing honour to Pāsaṇḍa infidels.] which enabled to identify the lost Buddhist emperor of India, Asoka, by James Prinsep around 1837 A. D. The minor rock inscriptions found at Maski in 1915 A. D. has the real name Asoka with the appellation Piyadassana, which ultimately confirmed the author of the inscriptions as the King Asoka. These inscriptions are known as Asoka’s Edicts, Asoka’s Command.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 42 தொடரும் / Will follow

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 41

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32281951261453436/?

எனது அறிவார்ந்த தேடல்: 1314 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 42]

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 42 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'தகனத்திற்குப் பிறகு, எஞ்சியிருக்கும் எலும்புகளை, அந்த பண்டைய காலத்தில் 84,000 பகுதிகளாகப் பிரிக்க முடியுமா?'

தீபவம்சத்தில், மிக நீண்ட காலம் வாழ்ந்து நான்கு முன்னால் புத்தர்களிடம் உடனிருந்த கொண்ட, ஒரு பெரிய நாகாவைப் [great Naga] பற்றியும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்தப் பெரிய நாகர், தங்கச் சங்கிலி அணிந்து, அசோகரைப் பார்க்க வந்தான். இவர் நான்கு புத்தர்களை சந்தித்து, அதன் பிறகு, அசோகரைச் சந்திக்கும் வரை வாழ்ந்தார் என்பதில் இருந்து, இது முற்றிலும் ஒரு புராணக்கதை என்று தெரிகிறது. என்றாலும், நாகர்கள் இலங்கையிலிருந்து மகத வரையிலும், வடக்கே ஆப்கானிஸ்தானிலும் கூட வாழ்ந்தனர் என்பதை இந்தத் தகவல் ஒப்புக் கொள்கிறது. அது மட்டும் அல்ல, புத்த மதம் சித்தார்த்த கௌதமருக்கு பிறகே தோன்றியது, அப்படி என்றால் அவருக்கு முன்னைய மூன்று புத்தர்களையும் [?] புத்தர் என்று அழைப்பதின் காரணம் என்ன? எனக்குப் புரியவில்லை? அசோகர் தனது முடிசூட்டுக்கு மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, [6-18] புத்த மதத்திற்கு மாறினார். அவர் அதற்கு முன், பசண்டா, அதாவது, புத்த மதம் அற்ற ஒரு மதத்தைப் பின்பற்றினார். [Pasanda religion / "Pasanda" in this context refers to heretical or non-Buddhist religious sects, often used in Pali and Sanskrit literature to describe different ascetic or Brahmanical traditions. / "பசண்டா" என்பது புத்தமதமற்ற மதப் பிரிவுகளைக் குறிக்கிறது, இது பாளி மற்றும் சமஸ்கிருத இலக்கியங்களில் வெவ்வேறு துறவி அல்லது பிராமண மரபுகளை விவரிக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.]. இந்த "பசண்டா" 6-24 இல் கூறப்பட்டுள்ளது. பல்வேறு சமயங்களைக் அல்லது கொள்கைகளைக் பின்தொடரும் பலரை அழைத்து, உண்மையான கோட்பாட்டைக் கண்டறிய அவர்களிடம் அசோகர் விசாரித்தார். ஆனால் எல்லோரும் அவரை நம்பிக்கைப்படுத்த தவறிவிட்டனர். அவ்வேளை, அசோகன் ஒரு இளம் அலைந்து திரிந்த சந்நியாசியை அல்லது ஒரு அருகதர் துறவியை [நிக்ரோதாவைக் / Nigrodha] கண்டு, அவனைத் தன் அரண்மனைக்குள் அழைத்து வந்தார். அருகதர் (Arhat or Arahant) என்பதற்கு, ஆன்மீக ஞான ஒளி (நிர்வாணம்) அடைவதற்கு மிகவும் தகுதியானவர் (one who is worthy) அல்லது மிகச் சரியான மனிதர் என்று தேரவாத பௌத்தப்பிரிவு கருத்து கூறுகிறது. அசோகர், தான் இதுவரை தேடிக்கொண்டு இருந்த, மரியாதைக்குரியவராக அந்த அருகதர் துறவியை மதிப்பிட்டார். அதனால், விரைவில், அவன், அசோகரின் ஆன்மீக வழிகாட்டி ஆனான். கோட்பாட்டில் 84,000 பிரிவுகள் இருப்பதாக அசோகர் அவனிடம் இருந்து அறிந்து கொண்டார். எனவே, ஒவ்வொரு நகரத்திலும் கோட்பாட்டின் ஒவ்வொரு பிரிவுக்கும் ஒன்று வீதம், 84,000 மடங்களைக் கட்ட அசோகர் முடிவு செய்தார். அது மட்டும் அல்ல இந்த 84,000 மடங்கள் மூன்று ஆண்டுகளில் கட்டப்பட்டன; சராசரியாக ஒரு நாளைக்கு எழுபத்தேழு மடங்கள்? அந்த பண்டைய நாட்களில் இந்த விகிதத்தை அடைவது மிகவும் சாத்தியமற்றது? ஆகவே தான், இது ஒரு உண்மையான, எளிமையான புராணமாக இருக்க வேண்டும் என்று நம்புகிறேன்.

இந்த புராணக்கதை பின்வருமாறு கூறப்பட்டுள்ளது. அதாவது, புத்தர் தகனம் செய்யப்பட்டபோது, புத்தரின் தாதுக்களைப் (relics) பெறுவதற்கான உரிமைக்கான உரிமைகோரல்கள் மற்றும் எதிர் உரிமைகோரல்கள் இருந்தன, மேலும் மன்னர்கள் தங்கள் கோரிக்கைகளை இராணுவத்துடன் ஆதரிக்கத் தயாராக இருந்தனர். இங்கு புத்தரின் நினைவுச்சின்னங்கள் என்பது, கௌதம புத்தரின் மரணத்திற்குப் பிறகு (பரிநிர்வாணம்) அவருடன் தொடர்புடைய உடல் எச்சங்கள் ஆகும். அதாவது, அப்போது, அங்கிருந்த துரோணன் என்னும் பார்ப்பனன், அவர்களை அமைதிப்படுத்தி, புத்த தாதுவைப் பல இடங்களுக்கு அனுப்பினால், அத்தாதுக்களின் மேல் சேதியங்களை அமைத்துக் கொண்டாடுவார்கள்; அதனால் பகவன் புத்தருடைய புகழும் பெருமையும் உலகெங்கும் பரவும் என்று பரிந்து பேசி, எச்சங்களை எட்டுப் பகுதிகளாகப் பிரித்து உரிமை கோருபவர்களுக்கு கொடுத்தார். ஒரு பகட்டான, ஆடம்பர விழாவுடன் நினைவுச் சின்னங்களை அவர்கள் தங்கள் தங்கள் நாடுகளுக்கு எடுத்துச் சென்று ஸ்தூபிகளில் பதித்துள்ளனர். இது 'Gandharan Buddhist Reliquaries By David Jongward, Elizebeth Errington, Richard Saloman and Stefans Baums'' என்ற புத்தகத்தின் அத்தியாயம் 2 இல் இது விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. அசோகர் 84,000 மடங்களைக் கட்ட முடிவு செய்தபோது, அவர் மீண்டும் நிலத்தை அகழ்ந்து, முன்பு நிலத்தின் கீழ் புதைத்த ஏழு இடங்களில் இருந்து நினைவுச்சின்னங்களைப் பெற்றார். என்றாலும் நாகர்கள் வசம் இருந்த எட்டாவது புத்தரின் தாதுப் பகுதியை அவரால் பெற முடியவில்லை. ஆனால், பேரரசர் அசோகா தோல்வியுற்ற அந்த எட்டாவது புத்தரின் தாதுவை, துட்டகாமினி, நாகரின் பாதாள உலகத்திலிருந்து பெற்றதாக மகாவம்சம் பெருமையாக கூறுகிறது. இது சம்பந்தமாக மகாவம்சத்தின் முப்பத்தொன்றாம் அத்தியாயத்தைப் பார்க்கவும்.

மேலும், 'Gandharan Buddhist Reliquaries By David Jongward, Elizebeth Errington, Richard Saloman and Stefans Baums' என்ற புத்தகத்தின் அத்தியாயம் 1-ன் பக்கம் 5-ல், 'பாளி மரபுப்படி, சாம்பலோ அல்லது புகைக் கரியோ இல்லாமல், தகனம் செய்தபின், எலும்பு துண்டுகள் தவிர, எதுவும் எஞ்சியிருக்கவில்லை' [‘According to Pali tradition nothing was left after the cremation except of bits of bone, without any ashes or soot’] என்று கூறப்பட்டுள்ளது. அந்த நேரத்தில் எலும்புகளை 84,000 பகுதிகளாகப் பிரிக்கும் தொழில்நுட்பம் இருந்திருக்காது, ஒருவேளை இப்போது கூட இன்னும் சாத்தியமில்லை என்றே நம்புகிறேன். அதுவும் முதலில் எட்டு பகுதிகளாகப் பிரித்து [இது கட்டாயம் சாத்தியம்], அதில் புதைத்த ஏழு பகுதிகளை, 200 ஆண்டுகளுக்குப் பின் தோண்டி எடுத்து?, அவையை 84,000 சம பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது என்பது ஏற்கக்கூடியதாகத் தெரியவில்லை? உங்களுக்கு இதற்கு ஏற்ற விடைகள் இருக்குமாயின் சொல்லுங்கள்.

Part: 42 / Appendix – Dipavamsa / 'Is possible to divide the bit of bones, left after the cremation into 84,000 portions at that time, probably even now?'

It is also mentioned about the great Naga who lived for very long and have attended to four former Buddhas. This great Naga, wearing gold chain, came to see Asoka. This is purely a legend, but, however, acknowledges that Nagas were living from Lanka to as far as Magadha, even further north to Afghanistan. Asoka converted to Buddhist faith three years after his coronation, 6-18. He followed Pasanda religion prior to that, 6-24. Asoka invited many people from various followings, and questioned them to find the true doctrine. All failed to convince him. Asoka happened to see young Nigrodha, and brought him inside his palace. He assessed him to be a venerable one whom he was searching for. He became the spiritual guide of Asoka. Asoka learnt from Nigrodha that there were 84,000 sections in the doctrine. Asoka decided to construct 84,000 monasteries, one for each sections of the Faith in each town. These monasteries were constructed in three years; on average about seventy seven monasteries a day. This rate is quite impossible to achieve in those days, and it must be a pure and simple legend. The Dipavamsa is missing a point in the legend of Asoka building 84,000 monasteries widely believed in India. See the page 6 of the Reference 'Gandharan Buddhist Reliquaries By David Jongward, Elizebeth Errington, Richard Saloman and Stefans Baums' in this regard, and the legend is as follows. When Buddha was cremated, there were claims and counter claims to the right of receive the relics of the Buddha, and the kings were ready to back up their claims with armies. A Brahman named Drona interceded and divided the remains into eight portions to the eight claimants. They took the relic in reliquaries with pomp and pageantry to their countries and enshrined in Stupas. This is detailed in the chapter 2 of the Reference 'Gandharan Buddhist Reliquaries By David Jongward, Elizebeth Errington, Richard Saloman and Stefans Baums'. When Asoka decided to construct 84,000 monasteries, he re-excavated and obtained the relics from seven locations. He was unable to obtain the portion which was in the possession of the Nagas. Mahavamsa states that Dutthagamani was able to obtain this relic portion from the Naga’s underworld to subtly indicate that Dutthagamani succeeded where the Emperor Asoka failed. See the chapter thirty one of the Mahavamsa in this regard. Furthermore, it is stated in the page 5 of the Chapter 1 of the Reference 'Gandharan Buddhist Reliquaries By David Jongward, Elizebeth Errington, Richard Saloman and Stefans Baums' that ‘According to Pali tradition nothing was left after the cremation except of bits of bone, without any ashes or soot’. The technology must not have been there to divide the bit of bones into 84,000 portions at that time, probably not possible even now.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 43 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1896 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 42

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32297430556572173/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 43

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 43 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'தேவி அரண்மனையில் வசிக்கத் தகுதியற்றவள் என்றால், அவளுடைய குழந்தைகள் அங்கே தங்குவதற்கு எப்படித் தகுதியானவர்கள்?'

உச்சைன் (உஜ்ஜைன் / Ujjain) மத்திய இந்தியாவின் மால்வாப் பகுதியில் அமைந்துள்ள பழைய நகரமாகும். இதனை உஞ்சேனை என்று திருநாவுக்கரசர் தேவாரத்திலும் உஞ்சை எனத் தமிழ்ப்படுத்திப் பெருங்கதை என்னும் நூல் வழங்குகிறது.

'உஞ்சேனை மாகாளம், ஊறல், ஓத்தூர்,

உருத்திரகோடி, மறைக்காட்டுள்ளும்,

மஞ்சு ஆர் பொதியில் மலை, தஞ்சை,

வழுவூர்-வீரட்டம், மாதானம், கேதாரத்தும்,'

[திருநாவுக்கரசர் தேவாரம்]

இன்றைய மத்தியப் பிரதேச மாநிலத்தில் உள்ள இது சிப்ரா ஆற்றின் கிழக்குக் கரையில் அமைந்துள்ளது. உஜ்ஜையினி என்னும் பெயரில் இந்நகரம் பற்றிய குறிப்பு புத்தர் காலத்திலிருந்தே கிடைக்கிறது. அக்காலத்தில் இது அவந்தி நாட்டின் தலைநகரமாக இருந்தது. பிற்காலத்தில் மௌரியப் பேரரசனான அசோகர் மௌரியப் பேரரசின் மேற்கு மாகாண இராஜப்பிரதிநிதியாக [viceroy] இருந்தபோது உஜ்ஜயினியிலேயே வாழ்ந்தான். அப்பொழுது உஜ்ஜேனியில் வசூல் செய்யும் பொறுப்பு இளவரசர் அசோகரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. அவர் அங்கு, தேவி என்ற ஒரு சேத்தி [Setthi [wealthy merchant] / பண்டைய படிநிலை இயல்பு கொண்ட நான்கு சமூகப் பிரிவுகளுள் ஒன்றான, வைசியர் பிரிவில் வணிக சமூகத்தை சேர்ந்தவள் இவள்] பெண்ணைச் சந்தித்தார். அவர்கள் ஒன்றாக அங்கு வாழ்ந்தனர். இவர்களுக்கு மகிந்த என்ற மகனும், சங்கமித்தா என்ற மகளும் பிறந்தனர். மகிந்தவும் சங்கமித்தாவும் தங்கள் தந்தையுடன் பாடலிபுத்திரத்தில் உள்ள அரண்மனைக்கு சென்றனர், என்றாலும் தாய் தேவி அங்கு போக முடியவில்லை. தேவி வணிக சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்றும், எனவே, அரண்மனையில் வசிக்கத் தகுதி அற்றவர் என்றும் கருதப் பட்டது என்று கூறப்படுகிறது. அது ஒரு சரியான காரணம் என்றால், கட்டாயம் மகிந்தவும் சங்கமித்தாவும் கூட அரண்மனையில் இருக்க தகுதியற்றவர்கள் ஆகும். மகிந்தவின் பிறந்த ஆண்டு புத்தர் இறந்து இருநூற்று நான்கு ஆண்டுகள் எனவும், [6-20. Two hundred years and four years more had elapsed: just at that time Mahinda, the son of Asoka, was born.] மற்றும் சங்கமித்தா இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு என்றும் கூறப்படுகிறது. சில மூலங்களின்படி சங்கமித்தை மற்றும் மகிந்த, இரட்டைப் பிள்ளைகள் ஆவார்கள். சுமார் இரண்டாயிரத்து இருநூற்று ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு குழந்தை பிறந்த ஆண்டை துல்லியமாக சுட்டிக்காட்டுவது கட்டாயம் சாத்தியமில்லை. சங்கமித்தா விடயத்திலும் அப்படித்தான். அறிஞர் சமூகத்தைச் சேர்ந்த சிலர் மகிந்தவையும் சங்கமித்தாவையும் கற்பனையான நபர்களாகக் கருதுகின்றனர். மகிந்த மற்றும் சங்கமித்தா, அசோக மன்னனின் மகன் மற்றும் மகள் என்று எந்த இந்திய ஆதாரங்களிலும் குறிப்புகள் இல்லை என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது.

புத்தர் இறந்து இருநூற்று பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அசோகரின் முடிசூட்டு விழா நடந்தது என்ற கூற்று இலங்கை வரலாற்றில் மட்டும் காணப்படுகிறது. இதை பொதுவாக நீண்ட பாரம்பரியம் அல்லது தெற்கு பாரம்பரியம் [Long Tradition or Southern Tradition] என்று அழைக்கப்படுகிறது. என்றாலும் புத்தர் இறந்து நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இது நடந்ததாக, புத்தர் பிறந்து, வளர்ந்து இறந்த இந்தியாவின் ஆதாரங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. இது வடக்கு பாரம்பரியம் அல்லது குறுகிய பாரம்பரியம் [Northern Tradition or Short Tradition] என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஆங்கிலேய அரசு ஊழியர் ஜோர்ஜ் டேனர் அல்லது ஜோர்ஜ் டர்னர் [George Turnour] கி பி 1837 இல் மகாவம்சத்தை மொழிபெயர்த்தார். மேலும் அவரது செல்வாக்கு, அன்று இலங்கையின் இருநூற்று பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்னுரிமை அளித்து, நூறு ஆண்டுகள் என்ற இந்தியர்களின் வரலாற்றுக் குறிப்பை பின் தள்ளியது. புத்தரின் மரணம் ஜோர்ஜ் டர்னரால் முதலில் கிமு 543 என்று ஊகிக்கப்பட்டது. என்றாலும் இந்திய பாரம்பரியத்தைப் பின்பற்றினால், புத்தரின் மரணம் கிமு 369 இல் நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும். மேலும் இந்த அத்தியாயமும் இலங்கையில் நடந்த எந்த மனித வரலாற்று நிகழ்வுகளையும் பற்றியது அல்ல.

Part: 43 / Appendix – Dipavamsa / 'If Devi ls unfit to reside in the palace, How her children fit to stay there?'

Prince Asoka was entrusted with the collection of revenue in Ujjeni. He met a Setthi (Vaisya- trading community) lady named Devi, and, they cohabited. A son, Mahinda, and a daughter, sanghamitta, were born to them. Mahinda and sanghamitta moved with their father to the palace in Pataliputra, but not the mother, Devi. It is cited that Devi belonged to trading community and, therefore, not considered fit to reside in the palace. If that is a sound reason then Mahinda and sanghamitta too unfit to be in the palace. Mahinda’s year of birth is given as two hundred and four years after the death of the Buddha, 6-20, and sanghamitta two years later. This exact pinpointing of the year of birth of a child about two thousand two hundred and fifty years ago is not possible. Same is the case with sanghamitta. Some members of the scholarly community consider Mahinda and sanghamitta as fictitious persons. There are no references to Mahinda and sanghamitta as the son and the daughter of the King Asoka in any Indian sources.

The statement that Asoka’s coronation took place two hundred and eighteen years after the Buddha’s death is from the Ceylonese chronicles only. This is the Long Tradition or Southern Tradition. The Indian sources indicate that it took place one hundred years after the Buddha’s death. This is the Northern Tradition or Short Tradition. The English civil servant George Turnour translated the Mahavamsa in 1837 A. D. and his influence overshadowed the Indian one hundred years in preference to the Ceylonese two hundred and eighteen years. The Buddha attained Nirvana in 543 B. C. based on this Ceylonese tradition. As per Indian tradition, the Buddha’s death would have occurred about 369 B. C. See the Appendix-Mahaparinirvana of the Buddha for more information. This chapter 6 is also not about any human historical events that took place in Lanka.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 44 A தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1897 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 43

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32313646158283946/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 44A

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 44 A / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'மகிந்த மற்றும் சங்கமித்த இருவரும் அசோகரின் பிள்ளைகளா?'

அத்தியாயம் 7 அசோகனின் சமய நம்பிக்கை பற்றியது. பிக்குகளுக்கு பலவற்றைச் செய்ததாலும், எண்பத்து நான்காயிரம் மடங்களைக் கட்டியதாலும், தான் புத்த சமயத்தின் நம்பிக்கைக்கு உரியவராக இருக்கத் தகுதியானவர் என்று அசோகர் நினைத்தார். இருப்பினும், மொகாலிபுத்த [Moggaliputta], அசோகன் தனது மகனையோ மகளையோ புத்த மத விசுவாசத்திற்கு [தெய்வ நம்பிக்கைக்கு] அர்ப்பணித்து, அவர்களுக்கு பப்பாஜ்ஜி நியமனம் [ Pabbajji ordination / ஒரு புதிய துறவி அல்லது கன்னியாஸ்திரியாக ஒரு நபரின் வாழ்க்கையின் தொடக்கத்தைக் குறிக்கும் ஒரு புத்த சமய விழா.] செய்ய வேண்டும் என்று கூறினார். 7-17 பார்க்கவும். அசோகனின் மகன் மகிந்தவும் மகள் சங்கமித்தாவும் பாப்பாஜி நியமனம் பெற உடனடியாக ஒப்புக்கொண்டனர். தந்தை தன் ஆசையை அடைய அவர்கள் இருவரும் பாப்பாஜி நியமனத்தைப் பெற்ற போது மகிந்தவின் வயது ஆக 20 மற்றும் சங்கமித்தாவுக்கு 18 வயது. ஒரு தகப்பனும், அசோகனைப் போன்ற கருணையுள்ள ஒருவரும், இருபது மற்றும் பதினெட்டு வயதுடைய தனது இரு வாலிப பிள்ளைகளை பிக்கு மற்றும் பிக்குணியாக [பெண் துறவி] ஆக்கி, அதனால் தான் தெய்வ நம்பிக்கைக்கு உரியவராக மாறலாம் என்று விரும்புவாரா? அல்லது அதனால் திருப்தி அடைவாரா? பெரும்பாலும் இருக்காது! அது மட்டும் அல்ல, மகாவம்சத்தின்படி சங்கமித்தா திருமணம் செய்து, அந்த நேரத்தில், அவளுக்கு ஒரு இளம் மகனும் இருந்தான். அப்படி உண்மையில் நடந்து இருந்தால், இது கட்டாயம் அசோகனின் கொடூரமான செயல் அல்லவா? மேலும், மொகாலிபுத்தவின் முடிவு என்னவென்றால், பாப்பாஜி நியமனம் பெறுவதற்கு ஒரு மகன் அல்லது ஒரு மகள் இருக்க வேண்டும், அவ்வளவு தான், இருவரும் அல்ல. எனவே இது ஒன்றே இந்த தீபவம்சம் கதையின் உண்மையைப் புரியவைக்கும்?

அதாவது, மகிந்த மற்றும் சங்கமித்தா இருவரின் இருப்பை இது கேள்விக்குறி ஆக்கிறது. இந்த இருவருமே இலங்கை புத்த துறவி ஆசிரியர்களின் போலியான படைப்பாக இருக்க வேண்டும்? அசோகரின் கல்வெட்டுகளில் ஒன்று அசோகரின் மகன்கள் மற்றும் பேரன்களைப் பற்றி பேசுகிறது, ஆனால் மகிந்த மற்றும் சங்கமித்தாவைப் பற்றி அல்ல என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. வேறு சில இந்திய ஆதாரங்களின்படி, அசோகருக்கு சாருமதி அல்லது சாருமித்ரா என்ற பெயரில் ஒரு மகள் இருந்தாள், பின்னர் அவர் தனது கணவருடன் நேபாளத்தில் குடியேறினார், இருவரும் துறவிகள் ஆனார்கள் என்கிறது. இலங்கை துறவிகள் சிறிய மாற்றங்களுடன் இலங்கையை புத்த மதத்திற்கு மாற்ற, மேலே கூறிய இரண்டையும் நகலெடுத்திருக்க வேண்டும்.

மூன்றாவது பௌத்த மாநாடு அசோகரின் ஆதரவில் ஒன்பது மாதங்கள் நீடித்தது. வரலாற்று முக்கியத்துவம் இல்லாத பல மத விவரங்கள் இங்கு உள்ளன. பலர் தங்களின் சுயலாபத்திற்காகவும், நம்பிக்கைக்கு சேதம் விளைவிப்பதற்காகவும் தந்திரமாக, புத்த விசுவாசத்தில் சேர்ந்தனர். பின்னர் மொகாலிபுத்த மூன்றாவது புத்தமத சபையை நடத்தி, சமயப் பிளவுகளை அகற்றினார். அத்துடன், போலித் துறவிகளை மன்னர் அசோகன் சமய நடவடிக்கைகளில் இருந்து அகற்றினார். இந்திய ஆதாரங்களில், மூன்றாவது பௌத்த சபை பற்றி எந்தத் தகவலும் இல்லை. அதாவது எங்கு மூன்றாவது பௌத்த சபை நடந்ததோ, அங்கிருந்து எந்தச் சான்றுகளும் இல்லை. எனவே மூன்றாம் பௌத்த சபையின் உண்மைத்தன்மை பல அறிஞர்களால் சந்தேகிக்கப்படுகிறது. மீண்டும் இந்த அத்தியாயம் இலங்கையில் நடந்த மனித வரலாற்று நிகழ்வுகளைப் பற்றியது அல்ல.

Part: 44 / Appendix – Dipavamsa / 'Are both Mahinda and Sanghamitta, children of Asoka?'

Chapter 7 is about Asoka’s intention to become the relation of the Faith. He thought that he was fit to be the relation of the faith as he did a lot to the Bikkhus, and also constructed eighty four thousand monasteries. Moggaliputta, however, told that he should give his son or daughter to the Faith and cause them to receive Pabbajji ordination [a Buddhist ceremony that marks the beginning of a person's life as a novice monk or nun.] to become the relation of the Faith, 7-17. Asoka’s son Mahinda and the daughter Sanghamitta readily agreed to receive Pabbajji ordination. Mahinda was 20 years of age and Sanghamitta was 18 years of age when they both received Pabbajji ordination so that their father could attain his desire. Would a father and a benevolent one like Asoka, make his young children of twenty and eighteen years to become a Bikkhu and a Bikkhunni so that he could satisfy his desire to be a relation of the Faith? Most probably would not! Sanghamitta had a young son, as per the Mahavamsa, by that time. It is a cruel act on the part of Asoka. Furthermore, the Moggaliputta’s decision was that either a son or a daughter to be made to receive the Pabbajji ordination, and not both. This is also of the reasons to doubt the bona fide of both Mahinda and Sanghamitta; both must be the bogus creation of the monkish authors of Lanka. One of the Asoka’s inscriptions speaks of sons and grandsons of Asoka, but not about Mahinda and Sanghamitta. Asoka had, as per Indian sources, a daughter by the name Charumati or Charumitra, and later she settled in Nepal with her husband, and both became monks. Lanka monks must have copied these two to convert Lanka to the Faith with small modification.

Third Buddhist Council took place under the aegis of Asoka which lasted for nine months. There are quite many religious details which are not of historical significance. Many furtively joined the Faith for their own gain, and doing damage to the Faith. Then Moggaliputta held the Third Buddhist Council, and demolished the schisms, and the bogus monks were disrobed by the King Asoka. There is no information about the Third Buddhist Council from the Indian sources. Therefore the veracity of the Third Buddhist Council is suspected by many scholars. This chapter is also not about human historical events that took place in Lanka.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 44 B தொடரும் / Will follow

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 44A

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32357350903913471/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 44B

பகுதி: 44 B / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'இந்தியா இலங்கை மரபுகளுக்கிடையில் வேறுபாடு ஏன்?' [தமிழ் விரிவாக்கம் தொடர்கிறது]

இரண்டு மரபுகளுக்கும் இடையே பல குறிப்பிடத்தக்க வேறுபாடுகள் உள்ளன. உதாரணமாக, இலங்கை பாரம்பரியம் மூன்றாவது பௌத்த சபையைக் கூட்டுவதில் அசோகரின் பங்கையும், அவரது மகன் மகிந்த உட்பட இலங்கைக்கு புத்த மத நம்பிக்கையை மற்றும் மனிதாபிமான வேலையை பிரச்சாரப் படுத்தும்படி கட்டளையிடப் பட்ட ஊழியத்தை மேற்கொள்வதற்காக பல நபர்களை [missionary / மதப் போதகர்களை / மிஷனரிகளை] தொலைதூரப் பகுதிகளுக்கு அனுப்பியதையும் வலியுறுத்துகிறது. இருப்பினும், வட இந்திய பாரம்பரியம் இந்த நிகழ்வுகளை குறிப்பிடவில்லை. என்றாலும் குணாலா என்ற மற்றொரு மகனைப் பற்றிய கதையையும் மற்றும் இலங்கை பாரம்பரியத்தில் காணப்படாத பிற நிகழ்வுகளையும் தான் இது விவரிக்கிறது.

அது மட்டும் அல்ல, பொதுவான கதைகளை விவரிக்கும் போது கூட, இரண்டு மரபுகளும் பல வழிகளில் வேறுபடுகின்றன. உதாரணமாக, பௌத்த சமயத்தை மௌரியப் பேரரசு முழுவதும் பரப்பிய நிகழ்வுகளை எடுத்துரைக்கும், அசோகவதனம் மற்றும் இலங்கை மகாவம்சம் இரண்டும் அசோகரின் பேரரசி திஷ்யரக்ஷா [Tishyaraksha, கி.மு. 3 ஆம் நூற்றாண்டு. இவர் மூன்றாவது மௌரிய பேரரசர் அசோகரின் கடைசி மனைவி ஆவார். அசோகவதனம் நூலின் கூற்றுப்படி, அசோகனின் மகனும், அவரின் வாரிசான குணாளனின் கண் பார்வை பறிபோக காரணமானவள்.] போதி மரத்தை அழித்ததாகக் குறிப்பிடுகின்றன.

எனினும் அசோகவதனாவில், பேரரசி தனது தவறை உணர்ந்த பிறகு மரத்தை பழைய இயல்பு நிலைக்கு கொண்டுவந்தாள். ஆனால், மகாவம்சத்தில், மரத்தின் ஒரு கிளை இலங்கையில் இடமாற்றம் செய்யப்பட்ட பின்னர், அவள் மரத்தை நிரந்தரமாக அழித்தாள் என்கிறது. மற்றொரு கதையில், இரண்டு நூல்களும் இராமகிராமத்தில் இருந்து [Ramagrama] கௌதம புத்தரின் நினைவுச்சின்னத்தை [புத்த தாதுவை] சேகரிக்க அசோகரின் தோல்வியுற்ற முயற்சிகளை விவரிக்கின்றன. அசோகவதனாவில், அவர் அதைச் செய்யத் தவறுகிறார், ஏனென்றால் புத்த தாதுவை வைத்திருக்கும் நாகர்களின் ஒப்பற்ற பக்தியுடன், அசோகனின் பக்தி ஒப்பிட முடியாததால், அசோகன் தோல்வி அடைந்தார் என்று கூறுகிறது; இருப்பினும், மகாவம்சத்தில், புத்தர் இந்த நினைவுச்சின்னத்தை இலங்கையின் மன்னர் துட்டகாமினியால் பிரதிஷ்டை செய்ய என முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்டு இருந்தார், ஆகவே அசோகன் தோல்வியடைந்தார் என்கிறது. இத்தகைய கதைகளைப் பயன்படுத்தி, மகாவம்சம் இலங்கையை புத்த மதத்தின் இருப்பை பாதுகாக்கும் இடம் என்று போற்றுகிறது. அது அவர்களின் விருப்பம், ஆனால் மற்ற மொழி, சமயம் கொண்ட தமிழ் மக்களின் வாழ்விடங்களிலும், அவர்களின் பூர்வீக நிலத்தை பறித்து, அங்கிருந்து அகற்றி புத்தரை [புத்தர் சிலையை] குடியிருக்க வைப்பதை எப்படி புத்தர் அனுமதிப்பார் ? அல்லது அது தான் மகாவம்ச புத்தரின் கொள்கையா ?, நான் அறியேன், பரா பரமே!

சாருமதி (Charumati / Brahmi: 𑀘𑀸 𑀭𑀼𑀼 𑀫𑀓𑀻) சில சமயங்களில் சாருமித்ரா என்று அழைக்கப்படுபவர், இந்திய மௌரியப் பேரரசர் அசோகரின் மகள் மற்றும் அவரது மனைவி பேரரசி அசந்திமித்ராவின் [Asandhimitra] வளர்ப்பு மகள் ஆவார். அசந்திமித்ரா, அசோகரின் இரண்டாவது மனைவி மற்றும் முதல் பேரரசி மனைவி ஆகும். அசந்திமித்ரா அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவராக இருக்கலாம். அவளுக்கு குழந்தைகள் இல்லை. அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, திஷ்யரக்ஷா அசோகரின் முதல் தலைமைப் பேரரசியானார்.

சாருமதி, அசந்திமித்ராவிடம் செவிலி பயிற்சி பெற்றார். அவர் காத்மாண்டு அல்லது காட்மாண்டூவில் [Kathmandu] நேபாள இளவரசர் சத்திரியர் தேவபாலவை [kshatriya named Devapala] மணந்தார். நேபாளத்தின் மிகப் பழமையான புத்த மடாலயங்களில் ஒன்றான சபாஹில் (Chabahil / சாருமதி விகாரை என்றும் அழைக்கப்படும்) மடத்தை நிறுவிய பெருமைக்குரியவர் ஆவார். அவர் தனது தந்தையின் வாழ்க்கையின் கடைசி ஆண்டுகளில் அவரை கவனித்துக்கொண்டார் என்றும், அவருடன் புத்த யாத்திரைக்கு, உபகுப்தர் (Upagupta) சகிதம் சென்றார் என்றும் நம்பப்படுகிறது. உபகுப்தர், மௌரியப் பேரரசர் அசோகரின் ஆன்மீக குருவாக இருந்தார் என அறியப்படுகிறது, சாருமதியும் அசோகர் பேரரசரும் நேபாளத்திற்குச் சென்றதாக புனித நூல் ஒன்று விவரித்தாலும், 2003 ஆம் ஆண்டு வரை தொல்பொருள் ஆதாரங்கள் எதுவும் கிடைக்கவில்லை. ஆனால், 2003 ஆம் ஆண்டில், தண்டோ சைத்யாவை [Dhando chaitya] புணருத்தாரனம் செய்யும் போது, தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் அவரது பெயருடன் செங்கற்களைக் கொண்ட கல்வெட்டுகளைக் கண்டுபிடித்தனர். மேல் முகம் பிராமியில் சா ரு வா டி [Cha Ru Wa Ti] என்றும், அத்துடன் சா ரு வா டி தண்டே [Cha Ru Wa Ti Dhande] என்றும் / ஹே து பிர பா [He Tu Pra Bha] என்று புஜிமோல் [Bhujimol script / the most ancient form of Nepal script.] எழுத்திலும் பொறிக்கப்பட்டு இருந்தது.

அசோகருக்கு பல ராணிகள் இருந்தபோதிலும், அசோகரின் கல்வெட்டுகள் மற்றும் ஆணைகளில் பெயர் பெற்ற ஒரே ராணி கருவாகி [Karuvaki] மட்டுமே. அப்படியே அசோகரின் மகன், திவரா [Tivara or Tivala] மட்டுமே கல்வெட்டுகளில், அவரது தாயுடன் [கருவாகி உடன்], ராணி ஆணையில் [Queen Edict] பெயர் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் வட இந்திய பாரம்பரியத்தின் படி, அசோகருக்கு குணாலா [Kunala] என்ற இரண்டாவது மகன் இருந்தான். குணாலாவுக்கு சம்பிரதி [Samprati] என்ற மகன் இருந்தான்.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 44 C தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1900 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 44B

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32379937014988193/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 44C

பகுதி: 44 C / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'இந்தியா இலங்கை மரபுக்களுக்கிடையில் வேறுபாடு ஏன்?' [தமிழ் விரிவாக்கம் தொடர்கிறது]

அலகாபாத் தூணில் உள்ள ராணியின் ஆணை கருவாகியின் அறச் செயல்களைக் குறிக்கிறது

"கடவுளின் பிரியமானவரின் ஆணைப்படி, எல்லா இடங்களிலும் உள்ள அதிகாரிகளுக்கு, இரண்டாவது ராணியின் பரிசாக இருந்தாலும், ஒரு மாமரமாக இருந்தாலும், ஒரு மடமாக இருந்தாலும், தர்மம் செய்யும் நிறுவனமாக இருந்தாலும் அல்லது வேறு எந்த நன்கொடையாக இருந்தாலும், அது அந்த ராணியின் ... இரண்டாவது ராணி, திவலாவின் தாயாரின் பெருமைக்கு கணக்கிடப்பட வேண்டும்." என்று அதில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

இலங்கை பாரம்பரியம் மகிந்த என்று அழைக்கப்படும் ஒரு மகனைக் குறிப்பிடுகிறது, அவர் இலங்கைக்கு ஒரு பௌத்த மதப் போதகராக அல்லது தூதராக அனுப்பப்பட்டார் என்று சொல்லுகிறது. ஆனால், இந்த மகன், அவன் தாய் தந்தை வாழ்ந்து, இறந்த வட இந்திய பாரம்பரியத்தில் எதிலும் குறிப்பிடப்படவில்லை. என்றாலும் சீன யாத்ரீகர் சுவான்சாங் (யுவான் சுவாங்) (ஆங்கிலம்: Xuanzang / Hsuan-tsang, sometimes transcribed Xuan Tsang) மகிந்த உண்மையில் அசோகரின் இளைய சகோதரர் (விடஷோகா அல்லது விகடஷோகா) என்றும், அவர், அசோகனின் மகனாக இருக்க முடியாது என்றும் கூறுகிறார் [The Chinese pilgrim Xuanzang states that Mahinda was Ashoka's younger brother (Vitashoka or Vigatashoka) rather than his illegitimate son. Here Vitashoka was a prince of the Maurya Empire as the only full-brother of Ashoka and the only brother left alive by Ashoka]. அவர் மேலும், பாண்டிய அரசனின் மதுரைக்கு அண்மையில், மகிந்த தேரரால் ஒரு மடாலயம் கடப்பட்டதாக குறிப்பிடுகிறார் [a monastery built by Mahinda thera]. அவர் மேலும் காஞ்சிபுரத்தில் ஒரு தூபி [stupa] அசோகனால் கடப்பட்டதாகவும் குறிப்பிடுகிறார். மேலும் காஞசிபுரம் ஒரு செழிப்பான நகரம் என்றும், அங்கு வாழும் மக்களில் பெரும்பாலோர் புத்த மதத்தை தழுவியவர்கள் என்றும் குறிப்பிடுகிறார் [Kanchipuram as a flourishing city and states that most of its population was Buddhist].

பண்டித ஹிஸ்ஸெல்லே தம்மரத்தன மகா தேரர் [Pandit Hisselle Dharmaratana mahathera], தனது 'தென் இந்தியாவில் புத்தமதம்' [Buddhism in South India], என்ற புத்தகத்தில், புத்த மதகுரு மகிந்தன் அல்லது மகிந்தர் அல்லது மஹிந்த (Mahinda, சமக்கிருதம்: महेन्द्र; மகேந்திரா, பிறப்பு: கிமு 3ம் நூற்றாண்டு), அவர்களே தமிழ் நாட்டிலும் புத்த மதம் பரப்பியதற்கு சான்றுகள் உள்ளதாக குறிப்பிடுகிறார். மகாவம்சம், அவர் இயற்கையை கடந்த சக்தி மூலம் [supernatural powers] இலங்கையை அடைந்தார் என புராண கதைகள் போல் குறிப்பிட்டாலும், உண்மையில் அவர் கடல் மூலம் பயணித்ததாகவும், அப்படி இலங்கைக்கு போகும் வழியில், காவேரி பட்டணம் வந்து அங்கு முதலில் புத்த மதம் பரப்பியதாகவும் அறிஞர்கள் கருதுவதாக கூறுகிறார் [The Mahathera states "although the chronicles say he arrived through his supernatural powers, scholars are of the opinion that he travelled by sea and called at Kaveripattinam on the east coast of Tamil Nadu on his way to Sri Lanka"]. டாக்டர் ஷூ ஹிகோசகே [Dr Shu Hikosake Director Professor of Buddhism, Institute of Asian Studies in Madras] தனது 'தமிழ் நாட்டில் புத்தமதம்' [Buddhism in Tamil Nadu] என்ற புத்தகத்திலும் இந்த கருத்தையே கூறுகிறார்.

இலங்கை மகாவம்சத்தில் மட்டுமே அசோகனின் மகனாக மஹிந்த கூறப்பட்டுள்ளது. என்றாலும் அசோகன் பிறந்த வட இந்தியா பாரம்பரியத்தில் எந்த நூலிலும் 'மகிந்த' கூறப்படவில்லை என்பது கவனிக்கத் தக்கது. அதே போல மகாவம்சத்தில் கூறப்படட சங்கமித்தையும் வட இந்தியா பாரம்பரியத்தில் எந்த நூலிலும் குறிப்பிடப்படவில்லை. வரலாற்றாசிரியர்களின் ஒரு பகுதியினரும் இதை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. உதாரணமாக, இந்திய வரலாற்றாசிரியர் ரொமிலா தாப்பர் (Romila Thapar) பின்வரும் காரணங்களின் அடிப்படையிலும் மற்றும் பல காரணங்களை சுட்டிக்காட்டி இதை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.

"சங்கமித்தா" என்ற பெயர், பௌத்த ஒழுங்கின் (சங்க) தோழி என்று பொருள்படும் [The name "Sanghamitta", which literally means the friend of the Buddhist order (sangha)], இது வழக்கத்திற்கு மாறானது [Thapar, Romila (1961). Aśoka and the Decline of the Mauryas. Oxford University Press, p. 23], ஏன் என்றால் அவள் பிறக்கும் பொழுது புத்த மதத்தில் இருக்கவில்லை. மேலும் இலங்கை ராணியை புத்த மதத்திற்கு நியமிக்க வேண்டும் என்பதற்காக அவள் இலங்கைக்குச் சென்ற கதை மிகைப்படுத்தப் பட்டதாகத் தோன்றுகிறது. அவள் அசோகரின் மருமகன் அக்னிபிரம்மாவை [Agnibrahma] மணந்தார் என்றும், தம்பதியருக்கு சுமனா [Sumana] என்ற மகன் இருந்ததாகவும் மகாவம்சம் கூறுகிறது. அன்று வழக்கத்தில் இருந்த, எக்ஸோகாமி [exogamy / ஒருவன் தனது இனத்துக்குப் புறம்பே தான் மணம் செய்து கொள்ள வேண்டு மென்று கட்டுப் படுத்தும் வழக்க மரபு] தொடர்பான சமகால சட்டங்கள் முதல் உறவினர்களுக்கு இடையே அத்தகைய திருமணத்தை தடை செய்திருக்கும் [Thapar, Romila (1961). Aśoka and the Decline of the Mauryas. Oxford University Press. p. 24.]. மகாவம்சத்தின் படி, அவர் கன்னியாஸ்திரியாக நியமிக்கப்பட்டபோது அவளுக்கு 18 வயது. அவர் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு திருமணம் செய்து கொண்டார், மேலும் அவரது கணவர் மற்றும் அவரது குழந்தை புனிதப்படுத்தப்பட்டதாக கதை கூறுகிறது. இவ்வளவு இளம் குழந்தையுடன் அவள் கன்னியாஸ்திரியாக அனுமதித்திருக்க வாய்ப்பில்லை [Thapar, Romila (1961). Aśoka and the Decline of the Mauryas. Oxford University Press. p. 24.].

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 45 A தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1902 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 44C

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32395692390079322/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 45A

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 45 A / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'ஏன் அசோகனால் புத்த சமயம் பரப்பிய தமிழ் நாடுகளின் பெயர்கள், இலங்கை பண்டைய நூல்களில் குறிப்பிடப்படவில்லை?'

அத்தியாயம் 8, மொகாலிபுத்தாவால் [Moggaliputta] புத்தரின் நம்பிக்கையைப் பரப்புவதற்காக அண்டை நாடுகளுக்கு தூதுகளை அனுப்புவது பற்றியது. அசோகரின் பேரரசின் பரப்பளவு பற்றிய விபரத்தை, கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ள வரைபடத்தைப் பார்க்கவும். தமிழ் நாடுகளான சேர, சோழ, பாண்டிய நாடுகள் அசோகரின் பேரரசுக்கு தெற்கில் உள்ள அண்டை நாடுகளாகும், இதை அசோகர் தனது பதின்மூன்றாவது அரசாணையில் தெளிவுபடுத்தியுள்ளார். அசோகர் அண்டை நாடுகளுக்கு தரும தூதுகளை [பௌத்தத்தில் , தர்மம் (பாலி: தம்மம்) என்பது புத்தரின் போதனைகளைக் குறிக்கிறது. / Dhamma missions] அனுப்பியதாக பதின்மூன்றாவது சாசனத்தில் கூறுகிறார். அசோகரின் பேரரசுக்கு, இலங்கை அண்டை நாடாக இருக்கவில்லை. கிரேக்கம், கந்தாரா (இன்றைய ஆப்கானிஸ்தான்) மற்றும் தமிழ் நாடுகளான சோழ, பாண்டிய, கேரளம் மற்றும் சத்யபுத்ரா [Greek, Ghandara (present day Afghanistan), and various other places, including Tamil countries Chola, Pandya, Kerala, Satyaputra and Tamraparni] உள்ளிட்ட பல்வேறு இடங்களுக்கு தூதுவர்கள் அனுப்பப்பட்டனர் என்று குறிக்கப்பட்டுள்ளது. இதில, சத்யபுத்திரர்கள் யார் என்ற கேள்விக்கு விடையாக ஒரு பிராமி கல்வெட்டு கிடைத்தது. தென் இந்தியயாவின், திருக்கோவிலூருக்கு அருகில் உள்ள ஜம்பை என்னும் ஊரில் பொது வருடங்களுக்கு முன்பான முதலாம் நூற்றாண்டுக் கல்வெட்டு ஒன்று கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. தமிழ் பிராமியில் இருந்த இந்தக் கல்வெட்டில், “ஸதியபுதோ அதியந் நெடுமாந் அஞ்சி ஈத்த பாழி” என்று காணப்பட்டது, அதாவது, அதியன் நெடுமான் அஞ்சி கொடுத்த பாழி (இருப்பிடம்) என்பதைத் தெரிவித்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அவன் சத்யபுத்திரர் பரம்பரையில் வந்தவன் என்று பதிவுசெய்து, சத்யபுத்திரர் யார் என்று கேள்விக்கு விடையளித்தது இந்தக் கல்வெட்டு. அதாவது, தகடூரை ஆண்ட அதியமான்களே சத்யபுத்திரர் என்று சொல்லுகிறது.

எனினும், இந்த தீபவம்ச அத்தியாயத்தில் இந்த தமிழ் நாடுகள் குறிப்பிடப்படவில்லை. இந்த புறக்கணிப்பில் ஒரு மறைமுக நிகழ்ச்சி நிரல் கட்டாயம் இருக்க வேண்டும் அல்லது இந்த தமிழ் நாடுகள் ஏற்கனவே பௌத்த மதத்தை பின்பற்றி வருகின்றன என்பதை ஆசிரியர் அறிந்திருக்க வேண்டும். பௌத்தம் கிமு 300 முதல் 250 வரையான காலப்பகுதியில் தமிழ் நாடுகளுக்கு வந்தது என வரலாறு கூறுகிறது.

அது மட்டும் அல்ல, இலங்கையில் பௌத்தம், இந்தியாவின் பேரரசர் அசோகனிடமிருந்து நேரடியாக வரவில்லை என்று அறிஞர்கள் வாதிடுகின்றனர். மகிந்தா (அசோகரின் மகன்) மற்றும் சங்கமித்தா (அசோகரின் மகள்) ஆகியோர் பௌத்தத்தை தீவுக்கு கொண்டு வந்ததாக இலங்கை நூல்கள் கூறினாலும், இவர்கள் உண்மையான வரலாற்று நபர்களாக இருக்க முடியாது என்றும் அவர்கள் நம்புகிறார்கள்.

வி. ஏ. ஸ்மித் & ஓல்டன்பெர்க்கின் பார்வை [V. A. Smith & Oldenberg's View]:

வி. ஏ. ஸ்மித் என்ற வரலாற்றாசிரியர், பௌத்தத்தின் வருகையைப் பற்றிய இலங்கை வரலாற்றுக் கணக்குகள் கட்டுக்கதைகள் என்று நம்பிய மற்றொரு அறிஞரான ஓல்டன்பெர்க்கைக் குறிப்பிடுகிறார்.

அசோகரின் கல்வெட்டுகளில் (கல்லில் செதுக்கப்பட்ட அதிகாரப்பூர்வ எழுத்துக்களில்) இலங்கை, மகிந்தா அல்லது சங்கமித்தாவைப் பற்றி சிறிதளவாவதும் குறிப்பிடவில்லை என்று அவர்கள் சுட்டிக் காட்டுகின்றனர்.

மேலும் இலங்கை பாரம்பரியக் கதைகள் கூறுவதை விட, மெதுவான, குறைவான வேகத்தில் தான் பௌத்தம் இலங்கையில் பரவியிருக்கலாம் என்று இது அறிவுறுத்துகிறது

என்றாலும் மேற்கூறிய பார்வையில் சிறு திருத்தம் பின்னர், வரலாற்று ரீதியாக காணப்படுகிறது.

V. A. ஸ்மித் தனது புத்தகத்தின் பிற்கால பதிப்பில் (1924), இலங்கையில் பௌத்தத்தை பரப்ப அசோகர் உதவியதாக அவர் ஒப்புக்கொண்டார், ஆனால் அது அவரது ஆட்சியின் பிற்பகுதியில் நடந்தது என்று கூறுகிறார்.

சந்தேகத்திற்கான காரணங்கள்:

அசோகரின் பாறைக் கல்வெட்டுகள் பௌத்த தூதுவர்களை வெவ்வேறு இடங்களுக்கு அனுப்புவதைப் பற்றி பேசுகின்றன, ஆனால் அவை இலங்கை, மகிந்தா அல்லது சங்கமித்தாவைக் குறிப்பிடவில்லை.

தம்பபண்ணி (Thambapanni) அல்லது தாமிரபரணி (Tamraparni) என்ற பெயர் அசோகரின் எழுத்துக்களில் காணப்படுகிறது, ஆனால் சில அறிஞர்கள் இது தென்னிந்தியாவில் உள்ள ஒரு நதியைக் குறிக்கிறது என்று நினைக்கிறார்கள், இலங்கை அல்ல. காரணம் அசோகனின் பேரரசுக்கு இலங்கை அயல்நாடு அல்ல.

இலங்கை பாரம்பரிய கதை, மகிந்தா அன்னம் போல காற்றில் பறந்து இலங்கை மன்னனையும் 40,000 மக்களையும் உடனடியாக மதம் மாற்றினான் என்கிறது. அறிஞர்கள் இதை நம்புவதற்கு கடினமாகக் கருதுகின்றனர் மற்றும் பௌத்தம் படிப்படியாக பரவியிருக்கலாம் என்று கருதுகின்றனர்.

அடிப்படையில், முக்கிய வாதம் என்னவென்றால், பௌத்தம் இலங்கையை ஆரம்பத்தில் சென்றடைந்தாலும், அது இலங்கை வரலாற்று நூல்கள் விவரிக்கும் படி கட்டாயம் நடந்திருக்காது.

References:

[1 Ind. Ant. 1918, pp. 48-9 ; Asoka (R. I. Series, 1919) pp. 47-8.

2 Intro. to the Vinayapitakam, by Oldenberg, vol. I, pp. lii-lv.

3 Imp. Gaz. of India (1908), sub. voc. Tambraparni, pp. 215-16 ; Hultzsch, JRAS.(1910), p. 1310, n.4. Hultzsch, Corpus Ins. Ind. (vol. I), p. xxxix ;p.3, n. 10. Although he revises his opinion and takes Tamraparni to mean Ceylon, he still maintains that it was the name of a river in S. India. Apparently he keeps the problem open.

4 V. Smith, Asoka, p. 50.]

இந்த அத்தியாயத்தின்படி, மஜ்ஜந்திகா தேரர் [Majjhantika (also known as Madhyantika was the Indian Buddhist monk of Varanasi who was deputed by Ashoka to spread Buddhism in the regions of Kashmir and Gandhara.] காந்தார தேசத்திற்குச் சென்று கோபமடைந்த நாகர்களை சமாதானப்படுத்தினார். இது இலங்கை முதல் காந்தாரம் வரை நாகர்கள் இருந்ததற்கான அறிகுறியாகும். மகிந்த தேரரும் இலங்கைக்கு வந்தது, இதே புத்த சமய நம்பிக்கையை அறிமுகப்படுத்தி பிரச்சாரம் செய்வதற்காகவே.

மகிந்த தேரர் இலங்கைக்கு விசுவாசத்தை நிலைநாட்ட வந்தபோது அவருக்கு வயது சுமார் 32. இந்த அத்தியாயம் மகிந்த தேரரின் 8 - 13 வருகையைத் தவிர, இலங்கையில் நடந்த மனித வரலாற்று நிகழ்வுகளைப் பற்றியது அல்ல.

Part: 45 A / Appendix – Dipavamsa / 'Why Tamil countries are not mentioned?'

Chapter 8 is about sending missions to the neighbouring countries to propagate the Buddha’s Faith by Moggaliputta. Lanka was not a neighbouring country to the Asoka’s empire. See the map of extent of the Asoka’s empire is given below. Tamil countries, Chera, Chola and Pandya are the neighbouring countries in the South to the Asoka’s empire, and Asoka made this clear in his Thirteenth Edict. Asoka says in the Thirteenth Edict that he sent Dhamma missions to neighbouring countries. Lanka was not a neighbouring country to Asoka’s empire. Missions were sent to Greek, Ghandara (present day Afghanistan), and various other places, including Tamil countries Cola, Pandya, Kerala and Satyaputra. However, these Tamil countries are not mentioned in this chapter. There must be a hidden agenda in this omission or that the author must have been aware that these Tamil countries were already following the Buddhist faith. The Buddhism came to Tamil countries about 300 to 250 B. C.

As per this chapter, Thera Majjhantika went to Gandhara and appeased the enraged Nagas. This is an indication that Nagas existed from Lanka to Gandhara. Mahinda Thera came to Ceylon for this purpose of introducing and propagating the Faith. Mahinda Thera was about 32 years of age when he came to Lanka to establish the Faith. This chapter is also not about human historical events that took place in Lanka, except the alleged arrival of Mahinda Thera, 8 - 13.

நன்றி

Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 45 B தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1903 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 45A

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32412676671714227/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 45B

பகுதி: 45 B / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'அசோக மன்னனின் பதின்மூன்றாவது ஆணை சொல்லவது என்ன?' [தமிழ் விரிவாக்கம் தொடர்கிறது]

அசோக மன்னனின் பதின்மூன்றாவது ஆணை:

இந்த அசோகன் ஆணையில், இந்தியாவின் பேரரசர் அசோகர் மற்றும் அவரது யோசனையான "தம்மத்தால் வெற்றி" பெறுவது பற்றி, அதாவது, போரை விட நீதி மற்றும் தார்மீக மதிப்புகள் மூலம் மக்களை வெல்வது பற்றிப் பேசுகிறது. அன்பு, கருணை மற்றும் நல்ல ஒழுக்க விழுமியங்களைப் பரப்புவதே மக்களை வெல்வதற்கான சிறந்த வழி என்று அசோகர் நம்பினார்.

அவர் தனது தருமத்தின் [தம்மத்தின்] செய்தி தனது சொந்த பேரரசுக்குப் அப்பால் பரவியுள்ளது என்று கூறுகிறார். இது எல்லைப் பகுதிகளையும், அறுநூறு யோசனைத் தொலைவில் உள்ள கிரேக்க மன்னர் அந்தியோகஸ் ஆட்சிக்கும் சென்றுள்ளது. அத்துடன், இதனால், டோலமி, ஆன்டிகோனோஸ், மாகாஸ் மற்றும் அலெக்சாண்டர் [Ptolemy, Antigonos, Magas and Alexander] ஆகிய நான்கு கிரேக்க மன்னர்களால் ஆளப்பட்ட நாடுகளுக்கு அவரது போதனைகள் சென்றடைந்ததாகவும் அசோகர் குறிப்பிடுகிறார்.

அதே போல, தெற்கே சோழர்கள், பாண்டியர்கள் மற்றும் தாமிரபரணி வரையிலும் அது (தம்மத்தால் கைப்பற்றப்பட்டது) வென்றுள்ளது என்கிறார். யோசனை என்பது பழங்காலத்தில் தூரத்தை அளக்க பயன்படுத்தப்பட்ட ஒரு வேத கால அலகாகும். இதன் சரியான அளவு சரியாகத் தெரியவில்லை. அறிஞர்களிடையேக் கருத்துவேறுபாடே நிலவுகிறது. இது 4 மைல்களிலிருந்து 9 மைல் வரை இருக்கலாம் எனக் கருதப்படுகிறது.

இது நவீனகால சிரியா, துருக்கி, ஈராக், ஈரான், ஆப்கானிஸ்தான் மற்றும் பாகிஸ்தானின் சில பகுதிகளை உள்ளடக்கிய ஒரு பரந்த சாம்ராஜ்யத்தை ஆண்ட கிரேக்க மன்னன் மூன்றாம் அந்தியோகஸ் பற்றி பேசுகிறது. அவரது தலைநகரம் அந்தியோக்கி (இன்றைய துருக்கியில்) இருந்தது. அவரது பேரரசு அசோகரின் மௌரியப் பேரரசுக்கு நெருக்கமாக, மேற்கில் மத்திய தரைக்கடல் கடற்கரையிலிருந்து கிழக்கில் சிந்து நதி வரை நீண்டு, அண்டை நாடாக இருந்தது, அதனால்தான் அசோகர் தனது தர்மத்தின் பரவலைப் பற்றி பேசும்போது அவரைக் குறிப்பிடுகிறார் என்பதைக் கவனிக்க.

பண்டைய கிரேக்கரால் வரையப்பட்ட உலக வரைபடத்தில் (தொலெமி அல்லது தாலமி (Ptolemy) என்று பொதுவாக அழைக்கப்படும், குளோடியசு தொலெமாயெசு, கிபி 150ல் எழுதப்பட்ட ஜியோகிரபிக்கா என்னும் புவியியல் தொடர்பான நூல் / Claudius Ptolemaeus "Geographia", 150 CE), இந்திய துணைக்கண்டத்தின் தெற்கே அமைந்துள்ள ஒரு பெரிய தீவு கிரேக்கர்களால் "Taprobane" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது, இது நவீன வரலாற்றாசிரியர்கள் இலங்கை தீவு என்று அடையாளப் படுத்துகிறார்கள். இந்த சொல், தாமிரபரணி யில் இருந்து பெறப்பட்டது என்று ஊகிக்கிறார்கள்.

இருப்பினும், வி ஏ ஸ்மித்தின் சபாஷ் கார்கி அல்லது சபாஷ்கார்கி (Shahbaz Garhi, or Shahbazgarhi) உரையின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் [English translation of the Shahbazgarhi text by V A Smith], தாமிரபரிணி (சமசுக்கிருதம்: தாம்ரபர்ணி) என்பது தமிழ்நாட்டில் ஒரு நதியாகக் காணப்படுகிறது.- சோழர்கள் மற்றும் பாண்டியர்கள் தாமிரபரிணி வரை [நதி] என்று இருக்கிறது. / இந்தியாவில் திருநெல்வேலி மாவட்டம் வழியாகப் பாயும் ஒரு நதியின் பெயர் இது. சமஸ்கிருத வார்த்தைகளான தம்ரா (Tamra / செம்பு) மற்றும் பர்ணி (parni / இலை) ஆகியவற்றிலிருந்து இந்த பெயர் வந்தது. இந்த நதி இந்துக்களால் புனிதமாகவும் கருதப்படுகிறது.

சபாஷ் கார்கி அல்லது சபாஷ்கார்கி அசோகரின் கல்வெட்டுகள் கொண்ட கிராமம் ஆகும். இக்கிராமம் பாகிஸ்தானின் வடமேற்கில் அமைந்த கைபர் பக்துன்வா மாகாணத்தின், மார்தன் மாவட்டத்தில், கடல் மட்டத்திலிருந்து 293 மீட்டர் (964 அடி) உயரத்தில் உள்ளது.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 46 தொடரும் / Will follow

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 45B

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32442451962070031/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 46

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 46 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'தீயகுணங்களும் செயல்களும் கொண்ட விஜயனின் வருகைக்கு, புத்தர் உண்மையில் இலங்கையைத் தயார்படுத்துவாரா?'

அத்தியாயம் 9, ஏற்கனவே விளக்கியது போல, விஜயனின் வம்சாவளி, அவரது தீய பாத்திரங்கள் அல்லது செயல்கள், அவரது கட்டாய நாடுகடத்துதல், கடல் பயணம் மற்றும் இறுதியாக இலங்கைக்கு வந்ததைப் பற்றி பேசுகிறது. ஆனால், அவர்கள் இலங்கையில் இறங்கிய இடத்தை தீபவம்சம் குறிப்பிடவில்லை. என்றாலும், அவர்கள் இறங்கிய இடம் மண்ணின் நிறத்தின் அடிப்படையில் தம்பபன்னி [Tambapanni] என்று பெயர் பெற்றது. [34. The town of Tambapaṇṇi surrounded by suburbs was built by Vijaya in the south on the most lovely bank of the river.] தம்பபன்னி என்ற பெயர் இலங்கையில் எங்கும் இருக்கவில்லை. இந்தப் பெயர் எதிர்க் கடற்கரையில் உள்ள தமிழ் நாட்டில் இருந்திருக்கிறது.

மனைவிகளையும் குழந்தைகளையும் நாட்டை விட்டு அகற்ற அரசன் ஆணையிட்டதால், விஜயனுக்கு அப்பொழுதே மனைவி, பிள்ளைகள் இருக்கலாம்? அப்படி என்றால் அவனுக்கு, இலங்கையில் நடந்த திருமணத்துடன் சேர்த்து, ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட மனைவிகள் இருந்ததாகத் தெரிகிறது. இலங்கையில் தரையிறங்கிய பிறகு, அவனோ அவனுடன் வந்தவர்களோ தங்கள் தங்கள் மனைவி பிள்ளைகளைப் பற்றி யோசிக்கவும் இல்லை அல்லது அவர்களைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கவும் இல்லை. புத்தர் ஆதரித்த அவர்களிடம், என்ன மனிதத் தன்மை! யாராவது இதற்கு பதில் கூறுவார்களா?

9-38 இன் படி, ஏழு ஆண்டுகளில் நிலம் மக்கள் கூட்டமாக இருந்தது. [38. (அவரது ஆட்சியின்) ஏழு ஆண்டுகள் கடந்தபோது, நாடு மக்கள் கூட்டமாக இருந்தது. அந்த இளவரசன் முப்பத்தெட்டு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான்.] ஏழெட்டு ஆண்டுகளில் விஜயன் ஆண்ட நிலப்பரப்பை மனிதர்களால் நிரப்புவதற்கு, கட்டாயம் அண்டை நாட்டில் இருந்து பெருமளவான மக்கள் வெளியேறி வந்திருக்க வேண்டும். அப்படி வரக்கூடிய இடம் தென் இந்தியா மட்டுமே என்பதையும் கவனிக்க? ஏன் என்றால், அதற்க்கு முதல் இலங்கையில் வாழ்த்த பூர்வீக குடிகளை, அன்பின், கருணையின் சொரூபமான புத்தர் வெருட்டி, பயம்காட்டி கலைத்துவிட்டாரே?

சுமார் இரண்டாயிரத்து ஐந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன், ஏழு வருடங்களில் தொலைதூர இடங்களிலிருந்து மக்கள் கூட்டமாகத் தீவில் வந்து குடியேறுவது சாத்தியமில்லை. அது மட்டும் அல்ல, இந்தியாவில் உள்ள எந்த புராணம் அல்லது வரலாற்று பதிவுகளிலும் கூட, வங்க நாட்டில் இருந்து அல்லது அருகிலுள்ள ஒரிசாவிலிருந்து [Vanga or from the nearby Orissa] இலங்கைக்கு மக்கள் வெகுஜன நடமாட்டம் பற்றி எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை. விஜயன் தனது சொந்த நாட்டிலும், சுப்பரா [சுப்பராகா] மற்றும் பருகாச்சாவிலும் [Suppara and Bharukaccha] குற்றவியல் அல்லது தீய நடத்தையில் ஈடுபட்டவர் ஆகும். அதில் இருந்து அவர் விலகவும் இல்லை. அப்படிப்பட்ட, இந்த குற்றவாளியின் வருகைக்கு இலங்கையைத் தயார்படுத்துவது, ஞானம் பெற்ற புத்தரின் உருவத்திற்கு அவமானத்தை விட வேறு ஒன்றும் இல்லை. நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

பரூச் (Bharuch) இந்தியாவின், குஜராத் மாநிலத்தின் நர்மதை ஆறு காம்பத் வளைகுடாவில் கலக்கும் இடத்தில் அமைந்துள்ளது. இந்நகர் பரூச் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. பண்டைய காலத்தில் பரூச் துறைமுக வாயிலாக சீனா, எகிப்து, ரோம், இலங்கை, மதுரை, சுமத்திரா, அரேபியா, பாரசீகம் போன்ற நாடுகளுடன், தங்கம், நவரத்தினங்கள், யாணைத் தந்தம், வாசனைத் திரவியங்கள், அழகு சாதனப் பொருட்கள், பட்டு பருத்தி துணிகள் கொண்ட வணிகம் செழிப்பாக இருந்தது. இது பண்டைய காலத்தில் பாருட்கட்சா [Bharutkatccha] என்று அழைக்கப்பட்டது. மேலும் சுப்பரா [சுப்பராகா] பெரும்பாலும் இந்திய துணைக் கண்டத்தின் மேற்கு விளிம்பில் உள்ள ஒரு நிலத்தைக் குறிக்கிறது. இதில் இந்தியாவின் மகாராஷ்டிராவில் மும்பைக்கு அருகில் உள்ள புகழ்பெற்ற துறைமுகமான சுப்பராகா (இன்றைய சோபாரா / Sopara) அடங்கும் என நம்பப் படுகிறது.

தீபவம்சத்தின்படி விஜயன் இலங்கையில் திருமணம் ஒன்றும் செய்து கொள்ளவில்லை, எனவே அவருக்குப் பின், அவருக்குப் பிள்ளைகள் இருக்கவில்லை. அவர் தனது சகோதரன் சுமித்தாவிடம் [Sumitta] இலங்கைக்கு வந்து அரசாட்சியை தொடரும் படி செய்தி அனுப்பினார். மேலும் புத்தரின் மரண நாளில், மகாபரிநிர்வாண நாளில் அவர் [விஜயன்] இலங்கைக் கரையில் இறங்கியதும், எதோ ஒரு நோக்கத்தை நிலைநாட்டிட, கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கற்பனையாகத்தான் இருக்க வேண்டும்?

தீவின் பக்திமிக்க பௌத்தர்கள் விஜயனின் தீய குணாதிசயங்களைப் பற்றி வெட்கப்படவில்லை என்பது வருத்தம் அளிக்கிறது. மாறாக, பொல்லாத, பயமுறுத்தும் செயல்களைச் செய்து, மக்களைக் கொள்ளையடித்த விஜயனை நினைத்துப் பெருமிதம் கொள்கிறார்கள். கடந்த காலத்திலும், பெரும்பாலான துறவிகள் மற்றும் புத்த சமயத்தை பின்பற்றும் பாமர மக்களின் கைதட்டலுக்கு, தமிழர்கள் இதே தீய சிகிச்சைக்கு ஆளானதில் ஆச்சரியமில்லை. இலங்கையின் கடந்த கால 100 ஆண்டு வரலாறு இவற்றைப் பற்றி பேசும். நான் கோடிட்டு காட்டத் தேவையில்லை?

Part: 46 / Appendix – Dipavamsa / 'Is Buddha really prepare Lanka for the arrival of this criminal, Vijaya?'

The Chapter 9 speaks of Vijaya’s ancestry, his evil characters, his forced exile and drifting in the sea, and finally his arrival in Lanka. As shown elsewhere, Vijaya’s birth is biologically impossible. Vijaya and all his brothers are invented personalities. Naïve Buddhists may believe in it, but the Tamils need not consider these as human historical facts. Vijaya and his companions first landed at the port city of Suppara. This must be the present day Surat in Gujarat. They behaved very badly though the people of Suppara first hospitably received them. Their behaviour made the people of Suppara angry, and Vijaya and his companions had to flee. They landed next in Bharukaccha, the present day Broach in Maharashtra. Again, they exasperated the people of Bharukaccha and they had to flee again and landed in Lanka. The map in the ‘Appendix – Asoka’ locates these two port cities on the western coast of India. The Dipavamsa does not identify the place at which they landed in Lanka. The place where they landed is Tambapanni based on the colour of the soil. There was no place with the name Tambapanni in Lanka. This name must have been from the Tamil country on the opposite coast. The Dipavamsa does not say he had seven hundred companions. Vijaya, his attendants, man-servants and the hired workmen are together seven hundred men. Vijaya seems to have more than one wife, as the king decreed to remove wives and children. He never tried to find them after landing in Lanka. As per 9-38, the land was crowded with people in seven years. There must have been a mass exodus of people from adjoining countries to crowd the land in seven years. The people must have come from the adjoining Tamil countries. It is impossible for people to come from faraway places to crowd the island in seven years about two thousand five hundred years ago. There is no mention of mass movement of people from Vanga or from the nearby Orissa to Lanka in any Puranic records in India. Vijaya is a person of criminal behaviour in his home country, as well as at Suppara and Bharukaccha. It is a shame on the image of the enlightened Buddha to prepare Lanka for the arrival of this criminal. Vijaya is not married in Lanka as per the Dipavamsa, and therefore he had no offspring to succeed him. He sent a message to his brother Sumitta to come to Lanka to take over the kingship. His landing on the shore of Lanka on the day of Mahaparinirvana, death, of Buddha, must also be an invented fiction. It is a pity that the pious Buddhists of the Island are not ashamed of the evil characters of Vijaya. All saffron clad monks all over the Island are very proud of Vijaya who committed wicked and fearful deeds, and plundered people. No wonder Tamils are subject to the same evil treatment to the applause of the monks and the laity.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 47 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1907 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 46]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32475581668757060/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 47

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 47 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'புத்தரின் சாக்கிய குலத்துடன் இலங்கைக்கு, உயிரியல் ரீதியாக தொடர்புடையதா?'

வடகிழக்கு பருவக்காற்று [North East Monsoonal wind] அக்டோபர் முதல் பிப்ரவரி வரை கணிசமான வலிமையுடன் அமைகிறது, இது [பாய்க்] கப்பல் ஒரு இடத்தில் இருந்து இன்னும் ஒரு இடத்துக்கு நகர அல்லது இடம்பெயர்வுக்கு உதவி இருக்கலாம். இருப்பினும், விஜயன் மற்றும் அவரது கூட்டாளிகள் 'மே [may]' மாதத்தில் தரையிறங்கினர். அவர்கள் முதலில் சுப்பராவிற்கும் பின்னர் பருகாச்சாவிற்கும் சென்றனர். ஆனால், வடகிழக்கு பருவக்காற்றுடன் அசைந்து செல்வதால், இலங்கையை கடந்து, சுப்பரா மற்றும் பருகாச்சாவை அடைய, வடக்கு நோக்கி திரும்ப முடியாமல் கட்டாயம் போயிருக்கும். சுமார் மூவாயிரம் மைல்களுக்கு மேல் கடல் பயணம் வெறுமனே காற்றோடு அலைந்து திரிந்து இலங்கைக் கடற்கரையில் தரையிறங்கியிருக்க வாய்ப்பில்லை. அவர்கள் தாகம் மற்றும் பசியின் கொடுமையில் மிக விரைவில் அழிந்திருப்பார்கள். எனவே விஜயன் மற்றும் அவனது சகாக்கள் வந்ததாகக் கூறப்படுவது ஒரு குறிப்பிட்ட குழுவிற்கு நிலத்தை அபகரிப்பதற்காக, கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கற்பனைக் கதையாகும்.

அத்தியாயம் 10 இலங்கையின் இரண்டு மன்னர்களின், பண்டுவாசுதேவன் அல்லது பண்டுவாசுதேவ மற்றும் அவர் மகன் அபயனின் [Panduvasa and his son Abhaya.] ஆட்சியைப் பற்றி மட்டுமே பேசுகிறது; ஆனால், தீபவம்சத்தில் பாண்டுவாசன் எங்கிருந்து வந்தான், விஜயனுக்கும் அவனுக்கும் எப்படி சம்பந்தம் என்று தெளிவுபடுத்தப் படவில்லை. அவர் எப்படி இலங்கைக்கு வந்தார் என்பதும் தீபவம்சத்தில் கூறப்படவில்லை. இருப்பினும், அவர் இலங்கைக்கு வந்த அதே ஆண்டில் மன்னராக முடிசூட்டப்பட்டார்.

10 - 1 முதல் 2 வரை இந்தியாவிலிருந்து வந்த சக்க இளவரசர் பாண்டுவின் மகள் கச்சனா [Kaccana] அல்லது பத்தகச்சனா [Bhaddakaccana] என்ற இளவரசியை பண்டுவாச மணந்தார். மற்றும், பாண்டு கௌதம புத்தருடன் தொடர்புடையவர் என்பதை சக்கா [Sakka] அடைமொழி குறிப்பிடுகிறது. என்றாலும் அவர் கௌதம புத்தருடன் எவ்வாறு தொடர்புபட்டார் என்பது தீபவம்சத்தில் தெளிவுபடுத்தப் படவில்லை.

சக்யா, சில சமயங்களில் சக்கா [Sakya, sometimes also Sakka], ஒரு பிராந்தியத்தின் பெயராகவும், அங்கு வாழ்ந்த மக்களின் குலமாகவும் இருந்தது. புத்தர் என்று வரலாற்றில் அறியப்பட்ட கௌதம சித்தார்த (Gowthama Siddartha) ஒரு சக்கியன். புத்தரின் தந்தை சுத்தோதனன் சக்கியர்களின் அரசன் என்றும் புராணங்கள் கூறுகின்றன.

கச்சனா எப்படி இங்கு வந்தாள் என்பதும் தீபவம்சத்தில் விவரிக்கப்படவில்லை. பண்டுவாசன் 30 ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான். மகாவம்சம், தீபவம்சத்தில் காரணங்கள் சொல்லப்படாத அல்லது அடையாளம் காட்டப்படாத நிகழ்வுகள் மற்றும் உறவு முறைகளைச் சாதகமாகப் பயன்படுத்தி அதைச் சுற்றி பொய்களையும் வஞ்சனைகளையும் ஒன்று சேர்த்து பெரும் புரளியைச் சுழற்றியது போல் தெரிகிறது. பண்டுவாசுக்கும் கச்சனாவுக்கும் பதினொரு குழந்தைகள் பிறந்தன; பத்து மகன்கள் மற்றும் ஒரு மகள். அபயன் அல்லது அபய, திஸ்ஸ, உத்தி, திஸ்ஸ, அசேல, விபாதா, ராம, சிவா, மட்ட அல்லது மத்தா, மற்றும் மட்டகலா [Abhaya, Tissa, and Utti, Tissa, and Asela the fifth, Vibhāta, Rāma, and Siva, Matta together with Mattakala.] ஆகிய மகன்கள், சித்ரா [Cittā or Ummādacittā] என மிகவும் வசீகரமாக விவரிக்கப்படும் மகள் ஆவார்கள். 10 - 3 முதல் 4. அபய தனது தந்தை பண்டுவாசனுக்குப் பிறகு இருபது ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார்.

சித்தார்த்தாவின் தந்தை (அறிவொளிக்குப் / ஞானத்திற்குப் பிறகு தான் புத்தர் என்று அழைக்கப் பட்டார்), சுத்தோதனனுக்கு (Suddhodana) நான்கு சகோதரர்கள் இருந்தனர். அவர்களில், அமிதோதனா [Amitodana] இளையவர் ஆவார். அமிதோதனாவுக்கு ஏழு பேரன்கள் இருந்தனர்; இராம, திஸ்ஸ, அனுர்தா, மஹாலி, திகாவு, ரோஹனா மற்றும் காமணி 10 - 6: There were seven Sākiya princes, the grand-children of Amitodana, born in the family of the Lord of the world: Rāma, Tissa, and Anurādha, Mahāli, Dīghāvu, Rohana, Gāmanī the seventh of them. இவ்வளவும் தான் தீபவம்சத்தில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஆனால் தீபவம்சத்தின் பின் எழுதிய மகாவம்சத்தில் தான், கச்சனா அல்லது புத்தகாஞ்சனா என்ற மகளும் இருந்தாள், அவள் பின்னர் பண்டுவாசனை மணந்தாள் எனக் கூறப்பட்டுள்ளது. அமிதோதனாவின் பேரக்குழந்தைகள் எப்படி, ஏன் இலங்கைக்கு வந்தனர் என்பது தீபவம்சத்தில் குறிப்பிடப்படவில்லை. அமிதோதனாவின் மருமகன் தான் புத்தர். எனவே, நாளாகமங்களை எழுதிய துறவிகள், புத்தரின் சக்கிய குலத்துடன் இலங்கைக்கு உயிரியல் தொடர்பு இருக்க வேண்டும் என்று விரும்பி, அதனால் இலங்கைக்கு அமிதோதனாவின் பேரக்குழந்தைகள் வந்து இலங்கை அரச வசம்சாவளியுடன் கலந்தனர் என்று எழுதியிருக்க வேண்டும். எனினும் அமிதோதனைப் பற்றி மேலே கொடுக்கப்பட்ட விவரம் தீபவம்சத்தில் கொடுக்கப்படவில்லை, ஆனால் புரிந்து கொள்வதற்கான உதவியாக சேர்க்கப்பட்டுள்ளது, அது தீபவம்சத்தின் பின் எழுதிய மகாவம்சத்தில் தான் உள்ளது.

திகவுவின் [Dīghāvu] மகன் காமனி [தீககாமினி, Dighagamini ,son of Prince Digayu and Princess Disala] ஆவான். இவன் அன்றைய இலங்கையின் ஆட்சியாளரான பண்டுவாசுதேவவுக்கு (பண்டுவாச என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்) சேவை செய்தார். அந்த தருவாயில் இளவரசி சித்ராவுடன் [அல்லது உன்மாதசித்திரா / Unmadachithra] தொடர்பு ஏற்பட்டு, பண்டுகாபயனைப் [In the Dipavansa, Pandukabhaya is mentioned as Pakundaka] பெற்றெடுத்தார். மேலும் இங்கே பண்டுகா, பகுண்டா மற்றும் பகுண்டகா [Panduka, Pakunda and Pakundaka] ஆகிய அனைத்தும் பண்டுகாபயனைப் குறிக்கின்றன. பண்டுவாசன் இறந்தபோது பண்டுகாபயன் பிறந்தார், இளவரசர் அபய முடிசூட்டப்பட்டார். பண்டுகாபயனின் தாய் மாமன்கள் அவரைக் கொல்ல முயன்றனர், அவர் தனது மாமாக்களிடமிருந்து மறைந்து வாழ்ந்தார்.

Part: 47 / Appendix – Dipavamsa / 'Is Sri Lanka biologically related to the Sakya clan of Buddha?'

North East Monsoonal wind sets in appreciable strength during October to February, which might have aided the drifting of the ship. However, Vijaya and his companions landed in May. They first drifted to Suppara and then to Bharukaccha. Drifting with North-East Monsoon would not have enabled them to turn northwards after passing Lanka to reach Suppara and Bharukaccha. There is no way that they could have landed on the coast of Lanka more than about three thousand miles of sea journey simply drifting and going with the wind. They would have perished very early on their drift of thirst and hunger. The alleged arrival of Vijaya and his companions is an invented fiction to misappropriate land for a particular group.

The Chapter 10 speaks reigns of two kings of Ceylon only Panduvasa and his son Abhaya. It is not clarified in the Dipavamsa that where Panduvasa came from, and how he is related to Vijaya. How he arrived in Lanka is also not given in the Dipavamsa. He was, however, crowned the king on the same year he arrived in Lanka. Panduvasa married the princess Kaccana, the daughter of Sakka prince Pandu, who also came from India. Sakka epithet indicates that Pandu is connected to Gautama Buddha. It is not clarified in the Dipavamsa how he is connected to Gautama Buddha. How Kaccana came here is also not elaborated in the Dipavamsa. Panduvasa reigned for 30 years. The Mahavamsa took advantage of this to spin another canard around it. Eleven children were born to Panduvasa and Kaccana; ten sons and one daughter. Abhaya, Tissa, Utti, Tissa, Asela, Vibhata, Rama, Siva, Matta, and Mattakala are the sons, and Cita is the daughter who is as very fascinating in appearance. Abhaya ruled after his father, Panduvasa, for twenty years.

Suddhodana was the father of Siddhattha (Buddha after enlightenment), and Suddhodana had four brothers. Amitodana was the youngest. Amitodana had seven grandsons; Rama, Tissa, Anurdha, Mahali, Dighavu, Rohana, and Gamani, and one granddaughter; Kaccana. How and why Amitodana’s grandchildren ended up in Lanka is not given in the Dipavamsa. Amitodana’s nephew was Buddha and the monks who wrote the chronicles wanted Lanka to have biological connection with the Buddha’s Sakya clan, and must have invented the presence of Amitodana’s grandchildren in Lanka. The detail given above about Amitodana is not given in the Dipavamsa, but added as an aid to understand, and it is from the Mahavamsa.

Dighavu’s son was also Gamani, and he was attending to Panduvasa. He, Gamani, while attending Panduvasa cohabitted with Cita and gave birth to Panduka. Panduka, Pakunda and Pakundaka all refer to the same person. Panduka was born when Panduvasa died, and prince Abhaya was crowned. Pakunda’s maternal uncles were trying to kill him and he resided at Dovarikamandala, hiding from his uncles.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 48 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1909 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 47]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32498496956465531/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 48

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 48 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'புத்தர் அனைவரையும் கிரிதீபா தீவுக்கு விரட்டிய பின், இயக்கர்கள் (Yaksha) மீண்டும் இலங்கையில் எப்படி வந்தார்கள்?'

அத்தியாயம் 11 அபயன் அல்லது அபயாக்குப் [Abhaya] பிறகு இலங்கையின் நான்கு மன்னர்களைப் பற்றிப் பேசுகிறது. அபயாவுக்குப் பிறகு, பதினேழு ஆண்டுகள் இடைக்காலம் இருந்தது. பகுண்டா [பண்டுகாபயன்] தனது தாய்வழி மாமன்கள் ஏழு பேரைக் கொன்ற பிறகு, அரியணையைக் கைப்பற்றுவதற்கு முன்பு, அந்த இடைக்காலத்தின் போது ஒரு கொள்ளையனாக 17 ஆண்டுகள் வாழ்ந்தான். பகுண்டா முப்பத்தேழு வயதில் முடிசூட்டப்பட்டான். தொடர்புடைய மகாவம்ச அத்தியாயத்தின் கீழ் பகுண்டா பற்றிய, மேலதிக கருத்துக்களைப் பார்க்கவும். அவன் எழுபது ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான். அவன் இறக்கும் போது அவனுக்கு குறைந்தபட்சம் நூற்றி ஏழு வயது இருக்க வேண்டும்; இது வாழ்க்கையின் மிக நீண்ட காலம் ஆகும்! 11-4: Enjoying sovereignty both over men and Yakkhas, Pakuṇḍa reigned during full seventy years. மனிதர்கள் மற்றும் இயக்கர்கள் இருவரின் மீதும் இறையாண்மையை [sovereignty] செலுத்தி அல்லது பாவித்து, பகுண்டன் முழு எழுபது ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான் என்று கூறப்படுகிறது. புத்தர், அத்தியாயம் 1 இன் படி, இயக்கர்களை மற்றொரு தீவான கிரிதீபாவிற்கு அனுப்பினார். கிரிதீபா [Giridipa] என்பது மற்றொரு தீவு அல்ல, ஆனால் இலங்கையின் மத்திய பகுதியில் உள்ள மலைப்பகுதி (கிரி - மலை) என்று நாம் இப்போது கருத வேண்டும் போல் உள்ளது?; இல்லையேல் கட்டாயம் மீண்டும் இயக்கர்கள் ஆளப்பட்டிருக்க எந்த சந்தர்ப்பமும் இல்லை? மேலும், இயக்கர்கள் மீதான இறையாண்மை பற்றிய கருத்து குழப்பமானது. உதாரணமாக ஒரு அரசுக்கு தன் குடி மக்கள் மீதான- மூலமான முழுமையான வரையற்ற அதிகாரமே இறைமை எனப்படுகிறது. அப்படியாகின் இயக்கர்களும் குடி மக்கள் என்பது தெளிவாகிறது!

ஏனென்றால், விலங்குகள் அல்லது துணை மனிதர்கள் மீது யாருக்கும் இறையாண்மை இல்லை, ஏனெனில் அவர்கள் அதை புரிந்து கொள்ள மாட்டார்கள். இறையாண்மை என்பது மனிதர்களுக்காக உருவாக்கப்பட்ட ஒரு அரசியல் கருத்து. ஆகவே, இயக்கர்கள், தீபவம்சத்தின் ஆசிரியர் தங்கள் நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் ஏதேதோ கூறினாலும், அவர்கள் இலங்கையின் ஒரு பூர்வீக மனிதர்களாகத் தான் இருக்க வேண்டும். அது மட்டும் அல்ல, அந்த பண்டைய காலத்தில், மொழி மக்களிடையே ஒரு பிரச்சனையாக இருக்கவில்லை என்றும் தெரிகிறது.

பகுண்டானின் ஒரே மகன் முத்தசிவா அல்லது மூத்தசிவன் [Mutasiva] ஆகும். இவன் அறுபது ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான்; மற்றொரு நீண்ட ஆட்சி. இருப்பினும், அவரது அறுபது ஆண்டுகால ஆட்சி, அவரது நீண்ட ஆட்சியைப் பற்றிய எந்த விவரமும் இல்லாமல், வெறுமனே கடந்து செல்கிறது. அவருக்குப் பிறகு அவரது இரண்டாவது மகன் திஸ்ஸ அல்லது தேவநம்பிய தீசன் அல்லது தீசன் அரியணை ஏறியபோது, திஸ்ஸவின் முடிசூட்டு விழாவில் பல அற்புதங்களும் பல பொக்கிஷங்கள் தானாக - பரிசு பொருட்களாக - வெளிவந்த நிகழ்வுகளும் நிகழ்ந்தன. திஸ்ஸாவும் அசோகாவும் ஒருவரை யொருவர் சந்தித்ததில்லை, ஆனால் அவர்கள் மிகவும் நெருங்கிய நண்பர்கள் என்று கூறப்படுகிறது. அந்த பழமையான நாட்களில் ஆயிரத்து ஐநூறு மைல்களுக்கு அப்பால் வாழும் நபர்களிடையே இந்த நெருக்கம் எப்படி உருவானது என்று விளக்கப்படவில்லை.

திஸ்ஸ என்ற பெயரை சிங்களவர்கள் பாசத்துடன் ஏற்றுக் கொண்டாலும், இந்தப் பெயர் வங்காளத்திலிருந்து தமிழகம் மற்றும் இலங்கை வரை இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நீண்ட காலமாக நடைமுறையில் இருந்து உள்ளது. எடுத்துக்காட்டாக, 2014 முதல் 2015 வரையிலான காலப்பகுதியில் தமிழ்நாட்டின் புகழ்பெற்ற கீழடி தொல்பொருள் அகழ்வாராய்ச்சியானது இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலான தொல்பொருட்களின் மீது 'திஸ்ஸா' என்ற பெயர் தமிழில் பதிக்கப்பட்டுள்ளதை கண்டுபிடித்துள்ளது. பௌத்தம் முதலில் தமிழ் நாட்டிற்கு வந்து, பின்னர் சிறிது காலத்திலேயே படகு மூலம் இலங்கைக்கு வந்தது என்பதுக்கு பல தடயங்கள் உள்ளன. இவை பற்றி முன்பும் கூறியுள்ளோம். மீண்டும் பேசுவோம். அன்னம் போல மகிந்த தேரர் பறந்து இலங்கை போனார் என்பது, அப்பாவி பக்திமான்களின் நுகர்வுக்கு ஒரு விசித்திரக் கதை. அவ்வளவுதான்!

திஸ்ஸ (தேவநம்பியதீசன்) அந்த விலைமதிப்பற்ற பொருட்களை அசோகருக்கு அனுப்பினார். இதையொட்டி, அசோகர் தேவநம்பியதீசனின் இரண்டாவது முடிசூட்டு விழாவிற்கு பொருட்களை அனுப்பினார். தேவநம்பியதிஸ்ஸ முதல் முடிசூட்டுக்குப் பிறகு சுமார் ஆறு மாதங்களில் இரண்டாவது முடிசூட்டு விழா நடந்தது மிகவும் விசித்திரமானது. இதன் உண்மைத் தன்மையை ஏற்கனவே விரிவாக அலசி உள்ளோம். மகிந்த தேரர் திஸ்ஸவின் இரண்டாவது முடிசூட்டு விழா முடிந்து, முப்பது நாட்களுக்குப் பின்னர் புத்தரின் நம்பிக்கையைப் பிரச்சாரம் செய்வதற்காக தனது தோழர்களுடன் இலங்கைக்கு வந்தார். ஆகவே அதற்கு முதல், புத்த மதம் இலங்கையில் இல்லை என்றாகிறது!

Part: 48 / Appendix – Dipavamsa / 'How Yakkhas again appeared in Lanka, After Buddha chased all of them to another island Giridipa?

The Chapter 11 speaks of four kings of Lanka after Abhaya. After Abhaya, there was an interregnum of seventeen years. Pakunda [King Pandukabhaya] lived as a robber during that interregnum before capturing the throne after killing seven of his maternal uncles. Pakunda was crowned when he was thirty seven years age. See comments on Pakunda under the related Mahavamsa chapter. He ruled for seventy years. He must be at the least one hundred and seven years of age when he died; very long span of life! It is said that, 11-4, Pakunda enjoyed sovereignty over men and Yakkhas, 11-4. The Buddha, as per chapter 1, sent Yakkhas to another island Giridipa. We have to assume now that Giridipa is not another island but the hilly area (Giri) in the central part of Lanka; otherwise, Yakkhas would not have been there to rule over. Furthermore, the concept of sovereignty over Yakkhas is confusing. No one has sovereignty over animals or sub-humans as they do not understand it. Sovereignty is a political concept invented for human beings. Yakkhas must be humans whom the author of the Dipavamsa unhappy with based on their faith.

Mutasiva was the only son of Pakunda, and he ruled for sixty years; another long reign. However, his rule of sixty years is simply passed over without any detail about his long rule. When his second son Tissa ascended to the throne after him, Many miracles happened on the coronation of Tissa along with many treasures. Tissa and Asoka never met each other, but they are said to be very intimate friends. It is not explained how this intimacy developed between persons living more than a thousand five hundred miles apart in those primitive days. Though Sinhalese fondly adopted the name Tissa, the name had long been in vogue more than two millenniums from Bengal to Tamil Nadu as well as in Ceylon. For example, The famous Keezadi archaeological excavation in Tamil Nadu during the period 2014 to 2015 brought forth the name Tissa on artefacts of more than two thousand years old.

It will be shown later that the Buddhism came to Tamil country first and then to Sri Lanka by ferry shortly after. Mahinda flying like kings of swan is a fairy tale for the consumption of the naive pious. Tissa (Devanampiyatissa) sent the precious items to Asoka as present. In turn, Asoka sent him items for his second coronation. It is very strange that Devanampiyatissa had second coronation in about six months after his first coronation. Mahinda Thera came to Lanka with his companions to propagate the faith of the Buddha thirty days after the second coronation of Tissa.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 49 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1911 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 48]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32517648617883698/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 49

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 49 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'கடமானின் [elk] வடிவம் எடுப்பது, இதிகாச ராமாயணத்தின் பிரதியா?'

தேவநம்பிய திஸ்ஸாவின் ஆட்சி, புகழ்பெற்ற இந்திய மன்னர் அசோகரின் முழுமையான நகல் [copy] என்று நம்புவதற்கு வலுவான நிகழ்தகவு (Probability) உள்ளது. இது ஏற்கனவே விரிவாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. அத்தியாயங்கள் 12 முதல் 17 வரை முக்கியமாக மத விடயங்களைப் பற்றியும், திஸ்ஸ, மகிந்த தேரர் மற்றும் அசோகா பற்றியும் உள்ளது. இந்த ஆறு அத்தியாயங்களிலும் இலங்கையில் நடந்த மனித வரலாற்று நிகழ்வுகள் எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை. தான் முடிசூடி, பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, புத்தரின் கோட்பாட்டின் சாதாரண மாணவரானார் என்று செய்தியை திஸ்ஸாவுக்கு அசோகர் அனுப்பினார். ஆனால், இது இந்தியாவில் அசோகர் உருவாக்கிய அசோகர் கல்வெட்டு 13 உடன் நேரடியாகவே முரண்படுகிறது. காரணம் பாளி நூலை, பக்தர்களின் மகிழ்வுக்காக மட்டும் தொகுத்த புத்த தேரர்களுக்கு, அப்படி ஒரு கல்வெட்டு இருப்பதோ, அது தங்கள் வஞ்சனைப் பொய்யை ஒரு நாள் வெளிக்கொணரும் என்றோ அன்று தெரிய வாய்ப்பு இருக்கவில்லை. பாவம் தேரர்கள் ! ஆனால் இன்னும் பெரும்பாலான சிங்கள மக்களோ, தேரர்களோ அல்லது அரசோ அதை அப்படியே முழுமையாக நம்பியபடியே, வடக்கு கிழக்கில் அவர்களின் நடவடிக்கைகள் தொடர்கிறது. சிவத்த கொடி பிடிப்பவர்களும் இதற்கு விதிவிலக்கு அல்ல!

அசோகரின் முடிசூட்டுக்கு எட்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு கலிங்கப் போர் நடந்தது; ஆனால் கலிங்கத்தை கைப்பற்றிய உடனேயே, அங்கு நடந்த கொடுமைகளையும் அவலங்களையும் கண்டு, கலங்கி, அசோகர் விசுவாசத்தின் பக்கம் உடனே சாய்ந்தார். ஆனால் இலங்கையில், உள்நாட்டு போர் முடிந்து 16 ஆண்டுகள் ஆகியும், அதற்கு ஒரு விசாரணையோ, நீதியோ வழங்காமல், ஏன் ஒரு மன்னிப்புக்கூட கேட்காமல், புத்த பக்தர்கள், குருக்கள் உட்பட இன்னும் புத்தர் சிலையாக வாழ, இடம் அபகரித்துக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்? என்ன பக்தி!

மேலதிக தகவலுக்கு, 13 ம் பாறை ஆணையைப் பார்க்கவும். மகிந்த தேரர் பறந்து இலங்கை வந்தார். [12-36; They flew through the air from Jambudīpa, as the king of swans flies in the air. Having thus risen, the Theras alighted on the best of mountains (Missaka).] அசோகர் மற்றும் தேவியின் மகனான அவர் மனிதனாக இருந்ததால், கட்டாயம் பறக்க இயலாது; மேலும், மகிந்த தேரரும், அவருடன் பறந்து வந்த மற்ற தேரர்களும், ஒரு பெரிய தூரத்திலிருந்து இனி நடக்கப் போகும் விடயங்களைப் பார்க்கும் அல்லது உணரும் திறன் அல்லது எதிர்காலத்தை முன்னறிவிக்கும் திறன் கொண்டவர்களாகப், தேவநம்பியதிஸ்ஸ, தனது நாற்பதாயிரம் படைவீரர்களுடன் வேட்டையாடப் போவதாக முன்கூட்டியே அறிந்தனர் என்கிறது. [12-28; (They added:) “It is time, venerable sir, let us go to the mountain called Missaka; the king (Devānampiyatissa) is just leaving the town in order to hunt.”] மனிதர்களுக்கான தொலைநோக்குத் திறன் [far-seeing capability] மற்றொரு கட்டுக்கதை.

மகிந்த தேரர் தேவநம்பியதிஸ்ஸவைச் சந்திப்பதைத் திட்டமிட்டாலும், அது வெளிப்படையாக இருக்கக் கூடாது என்பதற்காக அவர் இலங்கைக்கு அதற்கு ஏற்றவாறு பறந்து வர திட்டமிட்டார். மகிந்த தேரர் மிஸ்ஸகா மலையில் [mount Missaka / இதை இன்று மிகிந்தலை என்று கருதுகிறார்கள்] பறந்து வந்து, இறங்கிய போது, ஒரு கடவுள் கடமானின் [elk] வடிவம் எடுத்து, தேவநம்பியதிஸ்ஸ மன்னனுக்கு முன் தோன்றினார். அரசன் உடனடியாக கடமானுக்குப் பின் சென்றான். ஆனால், கடமானின் உருவத்தில் வந்த அந்த இயக்கர், அரசனுக்கு முன் மறைந்தது [12- 46 & 47: The king, seeing the elk, quickly rushed on him and running behind him he came to a place enclosed by hills. There the Yakkha disappeared near the Thera; seeing the Thera sitting there, the king was frightened.] புத்தர் தனது இலங்கை பயணத்தில், தகுதியற்றவர்கள், மனித பிறவியற்றவர்கள் என்று யாரை இலங்கையில் இருந்து துரத்தினாரோ, அதே இயக்கர், இங்கு, இப்போது கடவுளுக்குச் சமமானவர் என்பதை மறைமுகமாகக் குறிப்பிடுவதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்! எனவே, புத்தர், தனது முதல் பறந்து வந்த இலங்கைப் பயணத்தின் போது, கடவுள்களான இயக்கர்களை விரட்டியடித்தார் என்று கருதவேண்டி உள்ளது!! அது தான் பெரும்பாலும் காடையர்கள் மலிந்த இலங்கை போலும்? தீபவம்சத்தின் அத்தியாயம் 1 யும் பார்க்கவும். மேலும், கடமானின் வடிவத்தை எடுப்பது இதிகாச இராமாயணத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட பிரதியாகும் என்று இலகுவாக முடிவெடுக்கலாம். புத்தர் மற்றும் மகிந்த தேரரின் பறக்கும் நிகழ்வுகளும் இதிகாச இராமாயணத்தில் இருந்து எடுத்த திருட்டு போலத்தான் தெரிகிறது?

அதாவது பொசென் போயா [Poson, also known as Poson Poya] தினத்தன்று அசோகச் சக்கரவர்த்தியின் மகனான மஹிந்த தேரர் இலங்கைக்கு வந்ததாகவும் தேவநம்பிய தீசன் மான் வேட்டைக்குச் சென்ற போது அங்கு சந்தித்ததாகவும் அதன் பின் சிறிது நேரம் நடத்திய போதனையின் மூலமாக பௌத்த மதத்தை தேவநம்பியதீச மன்னனிடம் அறிமுக்கப்படுத்தியதாகவும் மகாவம்சம் கூறுகின்றது.

தமிழ் காவியமான சிலப்பதிகாரத்தின்படி, சிலப்பதிகாரம் 5. அடைக்கலக் காதை - வசனம் 115 முதல் 124 வரை, இயக்கி ஒரு தெய்வம் எனக் கூறுகிறது.

அறம்புரி நெஞ்சின் அறவோர் பல்கிய
புறஞ்சிறை மூதூர்ப் பூங்கண் இயக்கிக்குப்
பான்மடை கொடுத்துப் பண்பிற் பெயர்வோள்
ஆயர் முதுமகள் மாதரி என்போள்
காவுந்தி யையையைக் கண்டடி தொழலும்
ஆகாத் தோம்பி ஆப்பயன் அளிக்கும்
கோவலர் வாழ்க்கையோர் கொடும்பா டில்லை
தீதிலள் முதுமகள் செவ்வியள் அளியள்
மாதரி தன்னுடன் மடந்தையை இருத்துதற்கு
ஏதம் இன்றென எண்ணின ளாகி
[115 - 124 / சிலப்பதிகாரம் 5. அடைக்கலக் காதை]

அறத்தை விரும்பிய உள்ளத்தினையுடைய முனிவர்கள் நிறைந்த, எயிற்புறத்து மூதூர்க் கண் எழுந்தருளிய பூப்போலும் கண்களையுடைய இயக்கிக்கு, முறையானே பாற்சோறு படைத்து மீள்வோளாகிய, இடையர் குடிப் பிறந்த முதியோள் மாதரி எனப்படுபவள், கவுந்தியடிகளைக் கண்டு அவருடைய அடிகளை வணங்குதலும்; என்று கூறுகிறது. அதாவது இயக்கி - ஒரு பெண் தெய்வம் என்கிறது!

ஆகவே, ஒரு விதத்தில் புத்தர் தனது நம்பிக்கைக்குத் தயாராக்க இலங்கையின் பாரம்பரிய தெய்வத்தை விரட்டுகிறார், அதுவும் அவர் ஞானமடைந்த ஒன்பது மாதங்களுக்குப் பிறகு! அப்படி என்றால் அந்த ஞானம் தான் என்ன? நான் இங்கு உண்மையான இந்தியாவில் பிறந்து, அங்கு தருமம் போதித்த புத்தரைச் சொல்லவில்லை, இலங்கையில் இன்று சிலைகள் ஆகிவிட்ட புத்தரை மட்டுமே சொல்கிறேன்.

Part: 49 / Appendix – Dipavamsa / 'Is the taking the form of an elk is a copy from the Epic Ramayana?'

There is a strong probability to believe that the rule of Devanampiya Tissa is a carbon copy of the famous Indian monarch Asoka. It is already elaborated earlier. Chapters 12 to 17 are mainly about religious matters, and about Tissa and Mahinda Thera, and Asoka. No significant of human historical events that took place in Lanka are given in these six chapters. Asoka sent message to Tissa eighteen years after his coronation that he, Asoka, became lay pupil of the doctrine. This is in direct conflict with the Rock Edict 13 made by Asoka in India. Asoka became inclined towards the Faith soon after his conquest of Kalinga. The Kalinga war took place eight years after his coronation; See the Rock Edict 13. Mahinda Thera came to Lanka flying, 12-36; it is impossible for him to fly as he was a human, being the son of Asoka and Devi; both humans. The Theras with Mahinda Thera far-saw that Devanampiyatissa was about to go on hunting with forty thousand soldiers, 12-28; far-seeing capability for humans is another myth. He planned his flying to Lanka accordingly so that Mahinda Thera would have planned but apparently unplanned meeting with Devanampiyatissa. When Mahinda Thera alighted on mount Missaka, a god took the form of an elk and appeared to the king Devanampiyatissa. The king went after the elk, and the elk, the Yakkha, disappeared in front of the king, 12-47. It should be noted that it is indirectly indicated Yakkha is equivalent of god. The Buddha, therefore, chased away the gods, Yakkhas, on his first flying visit to Lanka; see the chapter 1 of the Dipavamsa. Furthermore, the taking the form of an elk is a copy from the Epic Ramayana. The flying visits of the Buddha and Mahinda Thera are also plagiarism from the Epic Ramayana.

As per the Tamil Epic Silappthikaram, Canto 15-verse 115 to 124, Iyyakki is a goddess, see the Reference 'The Sillappadikaram, Translation by V. R. Ramachandra Dikishtar, M. A., 1939.' In a way the Buddha is chasing away the traditional goddess of Lanka to prepare for his Faith, he was doing it nine months after his enlightenment! The abstract of the meaning of the above referenced verses in the Epic Silappthikaram in part is given below: Quote: ‘Just then, Madari, an old woman of the cowherd caste, who was returning after making the usual offering of milk to the flower eyed Yakkini, enshrined outside the city gates in the quarters of the monks practising Dharma saw and prostrated herself before the saint Kavundi who then thought within herself: ‘The life of cowherds who protect cows and offer what they yield is not harmful. This aged lady is without fault and is, besides, virtuous and merciful. It is not therefore wrong to lodge Kannaki with Madari’. Unquote

The above meaning of the verses is from the page 214 of the Reference 'The Sillappadikaram, Translation by V. R. Ramachandra Dikishtar, M. A., 1939.'

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 50 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1913 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 49]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32532755169706376/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 50

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 50 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'இயக்கர்கள் பண்டைய தென்னிந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் ஆரம்பகால ஆளும் பழங்குடியினரா?'

டாக்டர் சுவாமிநாத ஐயரின் [உத்தமதானபுரம் வேங்கடசுப்பையர் மகன் சாமிநாதன் என்ற உ. வே. சாமிநாதையர் / Mahamahopadhyaya Dr V. Swaminatha Aiyar] கூற்றுப்படி, பாரம்பரியமாக சைன நெறி என்று அறியப்படும், ஒரு பண்டைய இந்திய சமயமான, சைனம் (Jainism) மதத்தில், 24 தீர்த்தங்கரர்களில் (ஆன்மீக ஆசிரியர்கள் அல்லது துறவிகள்) ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு ஆண் மற்றும் ஒரு பெண் இயக்கர் (யக்கா மற்றும் யாக்கினி என்று அழைக்கப்படுபவர்கள்) இருந்தனர் என்று அறியப்படுகிறது.

கேப் கொமோரின் (Cape Comorin / இந்தியப் பெருநாட்டின் பிரதான நிலப்பகுதியின் தென்கோடிப் பகுதியான கன்னியாக் குமாரியை ஆங்கிலத்தில் cape comorin என்பர்) அருகே சில இடங்களில் யாக்கி அல்லது யக்ஸி க்குப் பதிலாக, இன்று அது 'இசக்கி' என்று அழைக்கப்படுகிறது.

சமண சமய சாத்திரங்கள் 24 யட்சினிகள் குறித்து பேசுகிறது. இந்த யட்சினிகள் சமணர் கோயில்களில் காணப்படுகிறது. மேலும் 'யக்ஷி ' என்று சமண மதத்தவரது சாந்த தேவதை, பாமர மக்களின் இசக்கியாக இன்று மாறிவிட்டது.

பண்டைய தென்னிந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் ஆரம்பகால ஆளும் பழங்குடியினரில் இயக்கர்கள் ஒருவராக இருந்ததாகவும், கிறிஸ்தவ சகாப்தம் தொடங்குவதற்கு சில காலத்திற்கு முன்பே அவர்கள் அழிந்து விட்டதாகவும் இராமாயணம், மகாவம்சம் மற்றும் புராணங்களில் இருந்து நாம் அறிகிறோம். மேலும் 'இசக்கிமுத்து' என்பது தமிழ்நாட்டில் மிகவும் பொதுவான பெண் பெயர் ஆகவும், இயக்கச்சி என்பது இலங்கையின் வடக்கு மாகாணத்தில் கிளிநொச்சி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு இடத்தின் பெயராகவும் உள்ளதைக் கவனிக்கவும். மேலும் மகாவம்சத்தின் 10 ஆம் அத்தியாயத்தின் 86 முதல் 88 வரையுள்ள வசனங்களைப் பார்க்கவும்

[கடந்த காலத்தில் மன்னன் பண்டுகாபயனுக்கு உதவிய அடிமைப் பெண் ஒரு யாக்கினியாக மீண்டும் பிறந்தார். நன்றியுள்ள மன்னன் நகரத்தின் தெற்கு வாசலில் அவளைக் குடியேற்றினார். அரச அரண்மனைக்குள்ளும் அவர் யாக்கினியை பெண்குதிரை வடிவில் வைத்திருந்தார். ஆண்டுதோறும் அவர் அவர்களுக்கும் மற்ற இயக்கர்களுக்கும் பலியிடுதல்களைச் செய்து வந்தார்; ஆனால் திருவிழா நாட்களில் அவர் யக்கா சித்தராஜனுடன் [yakkha Cittaraja] சமமான உயரத்தில் அமர்ந்திருந்தார். மேலும் அவர்களுக்கு முன்பாக தெய்வங்களும் மனிதர்களும் நடனமாடின.]

அங்கு யக்கா சித்தராஜா மன்னன் பாண்டுகாபயனுக்கு இணையாக அமர்ந்திருந்தார். அதாவது இவனின் ஆட்சியில் இயக்கர்களுக்கென தனி விழாக்கள் எடுத்தும் அவர்களுக்கு ஆட்சியதிகாரத்தில் இடமளித்தும் அவர்களை நண்பர்களாக கொண்டும் அரசாண்டதாகத் தெரிகிறது. மேலும் மன்னன் இந்த கொண்டாட்டங்களில் மகிழ்ச்சி அடைந்ததுடன், அவர் தெய்வீக மற்றும் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட இயக்கர்களுக்கும் மரியாதை செலுத்தி, மகிழ்ச்சியுடன் ஆட்சி செய்தார் என்றும் தெரியவருகிறது.

ஆனால் ஒன்றை மீண்டும் நினைவு படுத்துங்கள். இந்த இயக்கர்களைத்தான், விஜயன் இலங்கைக்கு வரும் முன், புத்த சமயம் அங்கு வாழவென, முற்றாக இலங்கையில் இருந்து தீபவம்ச, மகாவம்ச புத்தர் வெருட்டி அகற்றினார்?

Part: 50 / Appendix – Dipavamsa / 'Is Yakkas were one of the early ruling tribes in ancient South India and Ceylon?;

Quote: ‘Yaksi devata. Dr. Swaminatha Aiyar in a note informs us that in the Jaina books, every one of the twenty four Tirthankaras [a saviour and supreme preacher of the dharma (righteous path)] was served by a Yakka and a Yakkini. This name is current as Issaki in places round about Cape Comorin. we know from history and legends as testified to Ramayana and Mahavamsa that Yakkas were one of the early ruling tribes in ancient South India and Ceylon, and died out some time before the commencement of the Christian era’. Unquote

It may also be added that Issakimuttu is a very common female name in Tamil Nadu. Iyakkachchi is the name of a place in the Kilinochchi District of the Northern Province of Sri Lanka. Also see the verses 86 to 88 of the chapter 10 of the Mahavamsa [The slave-woman who had helped him in time past and was re-born of a yakkhini, the thankful (king) settled at the south gate of the City. Within the royal precincts he housed the yakkhini in the form of a mare. Year by year he had sacrificial offerings made to them and to other (yakkhas); but on festival-days he sat with the yakkha Cittaraja beside him on a seat of equal height, and having gods and men to dance before him, the king took his pleasure, in joyous and merry wise.] to see how the Yakkha Cittaraja was treated by the king Pandukabhaya. Yakkha Cittaraja was seated on par with the king Pandukabhaya.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 51 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1916 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 50]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32546205285028031/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 51

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 51 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'மலர்களை ஒவ்வொன்றாக வீச வீச, பூமியதிர்ச்சிகள் அதற்கு ஏற்றவாறு, ஒன்றன் பின் ஒன்றாக நடக்குமா?'

மகிந்த தேரர், அந்த முதல் சந்திப்பிலேயே, அரசனையும் அவரது நாற்பதாயிரம் படை வீரர்களையும் புத்த மதத்திற்கு மாற்றினார் என்கிறது இலங்கை நாளாகமம்கள். எவரும் தனது மதத்தை ஒரேயடியாக விட்டுவிட மாட்டார்கள். மத மாற்றம் பொதுவாக ஒரு பிரசங்கத்திற்குப் பிறகு உடனடியாக நடக்காது. பொதுவாக சமூகத்தின் ஒரு சிறு பகுதியைக் கூட மாற்றுவதற்கு வற்புறுத்தல், தூண்டுதல், சர்வாதிகார நடவடிக்கைகள் மற்றும் தொடர்ச்சியான முயற்சிகள் தேவைப்படுகின்றன. இரண்டாவது மகிந்த தேரர் வட இந்தியாவில் இருந்து வருகிறார். அவரின் மொழி வேறு, எனவே உடனடியாக முறையான பிரசங்கம், முக்கியமாக பொதுவான படைவீரர்களுக்கு, எப்படி செய்தார்? எப்படி அதை முழுமையாக எல்லோரும் கேட்டார்கள்? மூன்றாவது, நாற்பதாயிரம் படை வீரர்களுடன், காட்டிற்குள் வேடடையாட மன்னன் போவது மிக மிக சந்தேகமே, ஏனென்றால், அவர் மிருகங்களுடன் போர்புரிய கட்டாயம் போயிருக்க மாட்டார்? எனினும் தீபவம்சம் 12- 58 யை பார்க்கவும்.

[12- 58. When they had heard that most excellent (portion of the) Doctrine, these forty thousand men took their refuge (with Buddha), like a wise man in whose mind faith has arisen. / அந்தச் சிறந்த கோட்பாட்டைக் கேட்டவுடன், மனதில் நம்பிக்கை எழுந்த ஞானியைப் போல, இந்த நாற்பதாயிரம் மனிதர்கள் (புத்தரிடம்) உடன் தஞ்சம் புகுந்தனர்.]

புத்தர் மூன்று முறை இலங்கைக்கு விஜயம் செய்து, இயக்கர்களையும் நாகர்களையும் அடக்குவதற்காக, பயமுறுத்துவதற்காக அற்புதங்களைச் செய்தார் என்று மகாவம்சம் கூறுகிறது. அவரது சக்தியை நிரூபிக்க பூகம்பங்களை ஏற்படுத்துவது உள்ளிட்ட சில இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட நிகழ்வுகளையும் செய்தார். அதேபோல, மகிந்த தேரரும் பூகம்பங்கள் உட்பட பௌத்தத்தின் சக்தியை வெளிப்படுத்த அற்புதச் செயல்களை நிகழ்த்தியதாகவும் மகாவம்சம் கூறுகிறது. தீபவம்சத்திலும், புத்தர் இலங்கைக்கு சென்றதாகக் கூறப்படும் முதல் இரண்டு பயணங்களில் பயன்படுத்திய அதே பயங்கரவாதத் தந்திரங்களை, பயன்படுத்துவதைக் காண்கிறோம். இங்கு, மகிந்த தேரர் பூக்களை வீசிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது, ஒவ்வொரு வீசுதலுக்குப் பிறகும் நிலநடுக்கம் உடனடியாக ஏற்பட்டதைக் காண்கிறோம். தயவுசெய்து 13- 39, 43, 47 & 52 ஐப் பார்க்கவும்.

[39. தேரர் மலர்களை எடுத்து ஓரிடத்தில் எறிந்தார்; பின்னர் பூமி மீண்டும் அதிர்ந்தது; இது இரண்டாவது நிலநடுக்கம். 43. ராஜா, இன்னும் மகிழ்ச்சியடைந்து, தேரருக்கு மலர்களை வழங்கினார்; தேரர் பூக்களை ஏற்றுக்கொண்டு வேறொரு இடத்தில் எறிந்தார்; பின்னர் பூமி மீண்டும் அதிர்ந்தது; இது மூன்றாவது நிலநடுக்கம். 47. தேரர் பூக்களை ஏற்றுக்கொண்டு வேறொரு இடத்தில் எறிந்தார். அப்போது பூமி மீண்டும் அதிர்ந்தது. இது நான்காவது நிலநடுக்கம். 52. தேரர் பூக்களை ஏற்று தரையில் எறிந்தார்; அந்த நேரத்தில் பூமி அதிர்ந்தது; இது ஐந்தாவது நிலநடுக்கம்.]

பூமியதிர்ச்சிகள் கணிக்கக்கூடிய வகையில் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக நடப்பதில்லை; இது மிகப்பெரிய அளவிலான ஆற்றல் வெளியீட்டை உள்ளடக்கிய மிகவும் சீரற்ற நிகழ்வாகும். பூகம்பத்தை எதிர்க்கும் கட்டமைப்புகளை வடிவமைப்பவர்கள் இதை நம்ப மாட்டார்கள். இது பௌத்தத்தை இழிவுபடுத்தும் நோக்கமல்ல, நாளிதழ்களின் ஆசிரியர்களின் தவறான நாடகத்தை அம்பலப்படுத்துவதாகும். வட இந்தியா மற்றும் வடமேற்கு இந்தியாவில் சில இடங்கள் நிலநடுக்கம் ஏற்படுவது உண்டு, இதன் நினைவு, அவர்களின் கற்பனையில் தாண்டவம் ஆடி, மகிந்தவின் அற்புதமாக இங்கு சோடிக்கப்பட்டுள்ளது என்பதே உண்மை!

இலங்கையில் பயங்கரவாத இயக்கம், அதில் ஈடுபடும் நபர்களுக்கு எதிராக ஒவ்வொரு ஆண்டும் தடை வித்திப்பது வழமை. பூர்வீக குடிகளை பயமுறுத்துவது, வேறு இடத்துக்கு கட்டாயப்படுத்தி அனுப்புவது, அவர்கள் வாழ்ந்த இடத்தை தன் கொள்கை பரப்ப கையகப்படுத்துவது ... இப்படியான செயல்கள் பயங்கரவாதம் இல்லையா?

அப்படி என்றால், தடைகள் எங்கிருந்து ஆரம்பிக்கவேண்டும்? நீங்களே சொல்லுங்கள்.

வரலாற்று ரீதியாக, இந்தியாவில் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் பல பாறை மற்றும் தூண் ஆணைகள் [rock and pillar edicts] கண்டு பிடிக்கப்பட்டன. ஜேம்ஸ் பிரின்ஸ்செப் (James Prinsep) (20 ஆகஸ்டு 1799 – 22 ஏப்ரல் 1840) என்பவர், ஆங்கிலேயே மொழி மற்றும் கீழ்திசை இயல் மற்றும் தொல்பொருள் அறிஞரும் ஆவார். பண்டைய இந்தியாவில் புழக்கத்தில் இருந்த கரோஷ்டி எழுத்து முறை மற்றும் பிராமி எழுத்து முறை கல்வெட்டுக்களை படிப்பதில் தேர்ச்சி பெற்ற றவரும் ஆவார். இவர் இந்த கட்டளைகளைப் புரிந்து கொள்ள முயன்றார். அப்பொழுது, அங்கே 'தேவநம்பியா' மற்றும் 'பியதாசி' [Devanampiya and Piyadasi] என்ற பெயர்களைக் கண்டார். அந்த நேரத்தில், பிரின்செப் இலங்கை அரசு ஊழியர் ஜோர்ஜ் டேனருடன் [Ceylon Civil Servant George Turnour] தொடர்பில் இருந்தார். இவர் தான், அந்த நேரத்தில், 1837 இல், இலங்கை வரலாற்றைக் கொண்ட மகாவம்சத்தை, மொழிபெயர்த்தவர் ஆவார். ஜேம்ஸ் பிரின்ஸ்செப், ஜோர்ஜ் டேனரில் இருந்து வந்த தகவலின் அடிப்படையில், பெயர்கள் சற்றே ஒத்ததாக இருந்ததால், இந்த ஆணைகள் இலங்கை மன்னன் தேவனம்பிய திஸ்ஸாவின் படைப்புகள் என்று முதலில் நினைத்தார். என்றாலும் ஆழ்ந்து ஆராய்ந்து, தீபவம்சத்தின் 6 ஆம் அத்தியாயத்தின் அடிப்படையில் அசோகர் உண்மையில் தேவநாம்பிய பியதாசி என்பதை அவர்கள் கண்டறிந்தனர். தொலைந்து போன அல்லது வேண்டுமென்றே மறக்கப்பட்ட பௌத்த பேரரசர் அசோகர் இருபத்தி இரண்டு நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு இப்படித்தான் கண்டுபிடிக்கப் பட்டார். அசோகன் பெரும்பாலும் தனது உண்மையான பெயரை குறைந்த பட்சம் பெரும்பாலான ஆணைகளில் பயன்படுத்தியதில்லை.

ஆனால், 1915 இல் மஸ்கி-ஹைதராபாத்தில் [Maski-Hyderabad] ஒரு அரசாணை கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அதில் அந்த ஆணையை எழுதியவரின் பெயர் தேவனாபியச அசோகசா [Devanapiyasa Ashokasa] என்று வழங்கப்பட்டது. இது பௌத்த பேரரசர் அசோகரின்ஆணைகள் தான் அவை எல்லாம் என்று நம்பிக்கையாக உறுதியாக நிருபித்தது.

Part: 51 / Appendix – Dipavamsa / 'Will Earth quakes happen one after another in a predictable manner; After each throw of the flowers?'

Mahinda Thera converted the king and his forty thousand troops to Buddhism. It is quite unbelievable as no one easily forsakes his religion at once and do not adopt a new religion on the fly. Religious conversion usually does not happen immediately after a sermon. Usually coercion, inducement, authoritarian measures, and continuous exertions are required to convert even a minor portion of the community. Mahinda Thera preached first, 12-8, about the consequences of former deeds, which terrified and frightened the people; used the same terror tactics as used by the Buddha in his alleged first two visits to Lanka. Mahinda Thera was throwing flowers and there were earthquakes after each throw. Earthquakes never happen one after another in a predictable manner; it is a very random event involving colossal amount of energy. Those who design earthquake resistant structures would not believe these. It is not the intention to denigrate Buddhism, but to expose the foul play by the authors of the chronicles. Certain places in North India and North Western India are earthquake prone, and this is the memory legacy of that.

Many rock and pillar edicts were discovered in the early part of the eighteenth century in India. James Prinsep was trying to decipher the edicts and came across the names Devanampiya and Piyadasi. Prinsep was in contact with the Ceylon Civil Servant George Turnour who around that time, in 1837, translated the Ceylon chronicle Mahavamsa. Prinsep, based on the information that came from Turnour, first thought the edicts were the work of the Lankan king Devanampyatissa as the names sounded somewhat similar. Delving deep, they found Asoka was indeed Devanampiya Piyadasi based on the chapter 6 of the Dipavamsa. This was how the lost or intentionally forgotten Buddhist Emperor Asoka was discovered after more than twenty-two centuries. Asoka mostly never used his real name on the edicts, at least in most of the edicts. An edict was found in Maski-Hyderabad in 1915 on which the name of the author of that Edict was given as Devanapiyasa Ashokasa. This conclusively proved the bona fide of the Buddhist Emperor Asoka.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 52 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1917 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 51]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32558902903758269/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 52

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 52 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'புத்தர் சரியாகக் கற்பிக்கவில்லையா?'

புத்தரின் இலங்கை வருகையின் போது நாகர்கள் மற்றும் தேவர்கள் உட்பட பலகோடி ?? ஆன்மாக்கள் புத்த மதத்திற்கு மாறினார்கள். அவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பது எனக்கு இன்னும் புரியவில்லை. அவர்கள் விஜயன் வரும் பொழுதும் அதற்குப் பிறகும் இலங்கையில் இருந்து இருந்தால், தானாகவே புத்த மதம் அங்கு தழைத்து ஓங்கி இருக்கும். ஆனால், அவர்களை மீண்டும் மதம் மாற்ற மகிந்த தேரர் அனுப்பப்பட்டார்? அல்லது புத்தர் வந்து சென்ற பிறகு, அந்த உயிரினங்கள் அனைத்தும் அவரது கொள்கைகளை விட்டுவிட்டு முந்தைய கொள்கைகள் மற்றும் சிவ மற்றும் நாக வழிபாடுகளுக்கு திரும்பிச் சென்றனவா? அல்லது புத்தர் சரியாகக் கற்பிக்கவில்லையா? எனக்கு புரியவில்லை. புரிந்தவர்கள் சொல்லவும்.

பழங்கால அல்லது இன்றைய உலக வரலாற்றை எடுத்துப் பார்த்தால், ஒருவர் தனது போதனைகளை முதலில் தான் பிறந்து வளர்ந்த நாட்டிலேயே நிறுவ முனைகிறார். அதன் பிறகு மற்ற நாடுகளுக்கு பரவலாம் அல்லது பரவாமல் போகலாம். ஏனென்றால் அவர்கள் குறிப்பாக தங்கள் நாடு, அவர்களின் மொழி, அவர்களின் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் கலாச்சாரத்தை அறிந்திருக்கிறார்கள். மேலும் போக்குவரத்து, குறிப்பாக வெளிநாடுகளுக்கு, அந்த பண்டைய காலத்தில் கடினமாக இருந்தது.

இரண்டாவதாக, புத்தர் விஜயனின் வருகைக்கு முன் மூன்று முறை இலங்கைக்கு விஜயம் செய்தார் என்று இலங்கை நூல்கள் கூறுகின்றன. புத்தர் முதலில் வந்தபோது, பல தெய்வீக மனிதர்கள் (தேவர்கள்) கூடினர், மேலும் அவர் அவர்களுக்கு தனது போதனைகளை போதித்தார். இதன் விளைவாக, ஏராளமான உயிரினங்கள் [many kotis of living beings] பௌத்த மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டன. எனக்கு இதில் புரியாதது, தேவலோகத்தில் வாழும் தேவர்களுக்கு போதனை ஏன் ? எதற்காக ??

அவ்வாறே, அவர் தனது இரண்டாவது வருகையின் போது, கடலிலும் நிலத்திலும் வாழ்ந்த ஏராளமான நாகர்களுக்கு கோட்பாட்டைக் கற்பித்தார். அவர்களில் எண்பது கோடி [eighty kotis] பேர்?? பௌத்தத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். ஒன்றை புரிந்து கொள்ளுங்கள், இலங்கை சனத்தொகை, 2025 ஆம் ஆண்டு இறுதிக்குள் 23.50 மில்லியனை எட்டும் என்று இன்று கணிக்கப்பட்டுள்ளது. அதாவது [ஒரு கோடி என்றால் பத்து மில்லியன்] இப்பதான் மொத்த சனத்தொகை அல்லது போதனைகளை கேட்கக்கூடிய அறிவுள்ள உயிரினங்கள் 2.35 கோடியை எட்டப்போகிறது. அப்படி என்றால், எண்பது கோடி இப்ப இரண்டாயிரத்து ஐந்நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின், இரண்டரைக்கோடி ஆகிவிட்டதா?

தனது மூன்றாவது வருகையின் போது, புத்தர் மீண்டும் போதித்தார். புறப்படுவதற்கு முன், அவர் தனது கால்தடங்களை சுமனகுடாவில் (Sumanakuta / A mountain peak in Ceylon / இப்போது ஸ்ரீ பாத அல்லது ஆதாமின் சிகரம் என்று அழைக்கப்படுகிறது) விட்டுச் சென்றார்.

புத்தர் ஏற்கனவே இலங்கையில் தனது போதனைகளைப் பரப்பியிருப்பதால், விஜயனும் அவனது சீடர்களும் வந்தபோது புத்த மதம் இருந்திருக்க வேண்டும். இருப்பினும், சிவன் மற்றும் நாகா (பாம்பு தெய்வங்கள்) வழிபாடுகள், மன்னன் தேவநம்பிய திஸ்ஸாவின் காலம் வரை தொடர்ந்தன என்பதே உண்மையான வரலாற்றுச் சான்றுகள்.

பிற்காலத்தில் இந்திரன் கடவுள் கூட? [ இந்திரன் ஒரு இந்து கடவுள், அவர் எப்படி புத்த சமயத்தை பரப்ப துணை போனார் ?, தேவலோக துரோகியா?] புத்த துறவி மகிந்தவை இலங்கைக்கு சென்று பௌத்தத்தை பரப்புமாறு அறிவுறுத்தினார். மகிந்த தீவில் பௌத்தத்தை கொண்டு வருவார் என புத்தரே முன்னறிவித்ததை [ ஏன் புத்தர், தானே புத்த கொள்கையை இலங்கைக்கு கொண்டு வந்ததை, அதுவும் மூன்று தடவை என்பதை, மறந்து விட்டாரா?] இந்திரன் மகிந்தவுக்கு நினைவுபடுத்தினார்.

Part: 52 / Appendix – Dipavamsa / 'Did the Buddha not teach correctly?'

What I still don't understand is that if billions of souls, including Nagas and Devas, converted to Buddhism during Buddha's visit to Sri Lanka, what happened to them? Why was Mahinda Thera sent to convert them? Or after the Buddha came and went, did all those beings abandon his principles and go back to the previous principles and Siva & Naga worships? Or did the Buddha not teach correctly?

If one takes a look at the history of the ancient world, one tends to establish his teachings first in the country where he was born and brought up. After that it may or may not spread to other countries. Because they especially know their country, their language, their environment and culture. And transportation, especially to foreign countries, was a difficult at the time. Second, the Buddha visited Ceylon three times before Vijaya's arrival, and on his first visit, the Devas assembled, and in their assembly the Master preached them the doctrine. The conversion of many kotis of living beings took place Similarly, in the second visit, he, the Lord, established in the (three) refuges and in the moral precepts eighty kotis of snake-spirits, dwellers in the ocean and on the mainland. And on the third visit, the merciful Lord, had preached the doctrine there, he rose, the Master, and left the traces of his footsteps plain to sight on Sumanakuta / A mountain peak in Ceylon If that is the case, Buddha's teachings must have been there at the time of Vijaya's arrival, but Siva worship and Naga worship have been continued there till the time of Devanampiya Tissa and Even the great Indra sought out the excellent thera Mahinda and said to him: `Set forth to convert Lanka; by the Sam buddha also hast thou been foretold (for this).

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 53 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1921 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 52]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32588228377492388/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 53

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 53 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'மகிந்தவும் சங்கமித்தாவும் கற்பனை கதாபாத்திரங்களா?'

மூத்தசிவனின் முதல் மகனான அபயாவுக்கு என்ன நடந்தது என்று தீபவம்சம் ஒன்றும் கூறவில்லை. மகாவம்சமும் அவனைப் பற்றி மௌனமாக இருக்கிறது. சுருக்கமாக, இலங்கை பண்டைய நூலின் படி, அசோகா & தேவநம்பியதிஸ்ஸ இருவரும் சமகாலத்தவர்கள், ஒரே மாதிரியான பட்டப்பெயர்களைக் கொண்ட , ஒரே மாதிரியான சமயத்தைக் கொண்ட, ஒரே மாதிரியான இரண்டாவது மகனாக, நெருங்கிய நண்பர்களாக இருக்கிறார்கள். இவை கற்பனையாக ஒருவருக்கு ஒருவர் இணைக்கப்பட்ட ஒற்றுமையாக இருக்க வேண்டும். எனவே, இலங்கையின் திஸ்ஸா இந்தியாவின் உண்மையான அசோகரின் கார்பன் நகலாக இருக்க வேண்டும். இந்தியா முழுவதும் அசோகருக்கு உறுதியான சான்றுகள் உள்ளன. ஆனால், இலங்கையில் தேவநம்பியதிசாவைப் பற்றி தொல்பொருள் அல்லது கல்வெட்டு ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்லை. மகிந்த மற்றும் சங்கமித்தா பிறந்த ஆண்டு இலங்கையின் பண்டைய வரலாற்று நூலில் துல்லியமாக கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. அது ஒரு சந்தேகத்தை கொடுக்கிறது. எனவே, இது நம்பகமாக இல்லை. காரணம் இருவரும் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கதாபாத்திரங்களாக இருக்கலாம். ஏனென்றால், மகிந்த மற்றும் சங்கமித்தா அவர்களின் பிறந்த இடமான இந்தியாவில் அவர்களைப் பற்றி எந்தத் தகவலும் இல்லை. எனவே தேவநம்பியதிஸ்ஸ, மகிந்த மற்றும் சங்கமித்தா கற்பனை பாத்திரங்களாகத் தோன்றுகிறது?

இது ஏற்கனவே விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் சுருக்கமாக கீழே தருகிறேன்:

மகிந்தவையும் சங்கமித்தாவையும் குறிப்பிடும் இந்திய ஆதாரங்கள் இல்லை. அசோகரின் கல்வெட்டுகளோ, ஆணைகளோ மகிந்தவையோ, சங்கமித்தாவையோ குறிப்பிடவில்லை. மகிந்த உண்மையிலேயே இளவரசராகவும், அசோகரின் மகனாகவும் இருந்தால், குறைந்தபட்சம் ஒரு இந்திய ஆதாரம் அல்லது கல்வெட்டு அவரைக் குறிப்பிடும் என்று எதிர்பார்க்கலாம்.

தேவநம்பியதிஸ்ஸ மற்றும் அசோகரின் நட்பும் சந்தேகத்திற்குரியது. அவர்கள் நேரில் சந்திக்காத போதிலும், அவர்கள் நெருங்கிய உறவைக் கொண்டிருந்ததாக மகாவம்சம் கூறுகிறது. இருப்பினும், இந்த கூற்றை ஆதரிக்க அசோகரின் பதிவுகளில் இருந்து எந்த ஆதாரமும் இல்லை.

மற்றொரு முக்கிய பிரச்சினை தேவநம்பியதிஸ்ஸவின் இரண்டாவது முடிசூட்டு விழா மற்றும் பயண நேரங்களின் சாத்தியக்கூறு ஆகும். அசோகரின் செல்வாக்கின் கீழ் தேவநம்பியதிஸ்ஸ இரண்டாவது முடிசூட்டுக் கொண்டான் என்று மகாவம்சம் கூறுகிறது, ஆனால் அந்த நாட்களில் இந்தியாவிற்கும் இலங்கைக்கும் இடையிலான பயணம் பருவக்காற்றை நம்பியிருந்தது. ஒரு சுற்றுப்பயணம் பல பல மாதங்கள் ஆகலாம், போய் வர அண்ணளவாக ஒரு ஆண்டு ஆகும். எனவே இந்த நிகழ்வுகள் மிகவும் சாத்தியமற்றது. இவை விபரமாக முன்பு எடுத்துக் காட்டப்பட்டுள்ளது.

இந்தக் புராண கதைகளுக்கான சாத்தியமான காரணங்கள்

சமயச் சட்டமாக்கல்: இலங்கையின் பௌத்த பாரம்பரியம், தீவின் ஆட்சியாளர்களை நேரடியாக அசோகருடன் இணைக்கும் வகையில் இந்தக் கதைகளை உருவாக்கி, அதன் மூலம் இலங்கையில் பௌத்தத்தின் புனிதத் தன்மையை வலுப்படுத்தி யிருக்கலாம்?

மன்னராட்சி முறை: தேவநம்பியதிசாவை அசோகருடன் தொடர்புபடுத்துவது, இலங்கை மன்னரை சக்திவாய்ந்த மௌரியப் பேரரசுடன் இணைப்பதன் மூலம் அவருக்கு அதிக அங்கீகாரத்தை அளித்திருக்கும்.

இலங்கை ஆதாரம்

இலங்கையில் காணப்படும், மிஹிந்தலை போன்ற கல்வெட்டுகள், மகிந்தவைக் குறிக்கும் ஒப்பீட்டளவில் [ஆனால்] பிற்கால கல்வெட்டுகள் ஆகும்.

மகிந்த மற்றும் சங்கமித்தாவுடன் தொடர்புடைய ஸ்தூபிகள் மற்றும் நினைவுச்சின்னங்கள் (மிஹிந்தலை மற்றும் அனுராதபுரத்தின் போதி மர ஆலயம் போன்றவை) பாரம்பரியத்தால் முக்கியமானதாகக் கருதப்படுகின்றன, ஆனால் அவற்றின் கல்வெட்டுகள் ஒப்பீட்டளவில் பிந்தியதாகவே காணப்படுகிறது. அவற்றின் இருப்பை உறுதிப்படுத்தும் சமகால கல்வெட்டுகள் எதுவும் கிடைக்கவில்லை.

Part: 53 / Appendix – Dipavamsa / 'Are Mahinda and Sanghamitta invented personalities?'

Devanampiyatissa ruled for forty years. Though the Ceylon chronicles give 37 years for Asoka, the Indian sources give 36 years for Asoka after coronation. Asoka commenced ruling four years before the coronation. Therefore, both Asoka and Tissa had same length of reigns, forty years. Asoka is the second son of his father and Tissa is the second son of his father Mutasiva; another coincident. Dipavamsa is silent on what happened to the first son of Mutasiva, Abhaya. The Mahavamsa is also silent about the first son of Mutasiva. In summary, both are contemporaries, intimate friends with similar sounding names with same length of reigns, the same religion, and the second sons. They had not met each other and separated by more than one thousand five hundred miles in travelling distance. It is quite impossible to be true about two thousand three hundred years ago! These must have been invented coincidences; Tissa of Lanka must be carbon copy of the real Asoka of India. There are concrete evidences for Asoka all over India, and there is no archaeological or inscriptional evidence about Devanampiyatissa in Ceylon. Year of birth of Mahinda and Samghamitta are precisely given in the Ceylon chronicles. The reason could be that both are invented personalities. There are no information about Mahinda and Samghamitta in their birthplace, India. Therefore, Devanampiyatissa, Mahinda and Samghamitta must be invented personalities.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 54 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1922 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 53]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32596343023347590/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 54

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 54 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'எதிர்காலத்தில் நடக்கும், தனிப்படட ஒருவரின் சம்பவங்களை முன்னறியும் திறன் உண்மையா?'

இந்த நூல்களில், எதிர்காலத்தில் நடக்கும் ஒன்றை நேரத்துடன் முன்னமே பார்க்கும் திறன், எதிர்காலத்தில் என்ன நடக்கும் என்பதை வாய்மொழியாகக் முன்னறிவிக்கும் திறன், மற்றும் அறிவு, பகுப்பாய்வு அல்லது அவதானிப்பு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் எதிர்கால நிகழ்வைப் பற்றி கணிக்கும் திறன் [Foreseeing, foretelling and predicting] ஆகியவை அடிக்கடி நிகழ்கின்றன. குறிப்பாக புத்தரின் வாயிலிருந்து, 12-30. இல், "மரியாதைக்குரிய ஐயா, புத்தர் உங்களைப் பற்றி முன்னறிவித்துள்ளார்: எதிர்காலத்தில், துறவி மகிந்த தீவுக்கு புத்த மதத்தைக் கொண்டு வருவார். புத்தரின் போதனைகளைப் பரப்புவார், சன்மார்க்கத்தை நிலைநாட்டுவார், துன்பங்களிலிருந்து விடுபட உதவுவார். வலிமையான மற்றும் நிலையான பாதையில் அவர்களை வழிநடத்துவார். அவருடைய பணி பலருக்கும் நன்மை பயக்கும்." என்கிறது. பௌத்தர்கள் இவற்றை நம்பலாம், ஆனால் இவை நிதானமான, உண்மையான வரலாறு அல்ல. இராமாயணம், மகாபாரதம் போல ஒரு புராணக் கதையே! அது மட்டும் அல்ல அங்கிருந்தும் பல நகல்கள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. மேலும் புத்தர் இன்னும் ஒரு முன்னறிவித்தலில், 15-73, “அந்த நேரத்தில் தீவு, தம்பபாணி [Tambapaṇṇi] என்ற பெயரில் அறியப்படும்; அந்த மிகச்சிறந்த தீவில் அவர்கள் என் உடலின் ஒரு நினைவுச்சின்னத்தை [தாதுவை] அங்கு வைப்பார்கள்." இந்த குறிப்புகளில் உள்ள நினைவுச்சின்னம் புத்தரின் வலது காறை எலும்பு [right-collar bone] ஆகும், இது இலங்கையின் பண்டைக்காலத் தலைநகரமான அனுராதபுரத்தில் உள்ள பௌத்தக் கட்டிடமான, தூபாராமயவில் (Thuparamaya) கௌதம புத்தரின் எலும்பு எச்சம் வைத்துக் கட்டப்பட்டுள்ளது என்று கூறப்படுகிறது. துரதிர்ஷ்டவசமாக நூல் எழுதிய பக்திமான்களுக்கு, சர்வ ஞானியான புத்தர் தனது உடலில் இரண்டு நினைவுச்சின்னங்களை இலங்கையில் வைத்திருப்பார் என்று அன்று அவர்கள் உணரவில்லை போலும்! தீபவம்சத்தில் உள்ளிணைக்கப்பட்ட வலது காறை எலும்பும் மற்றும் அசாதாரண அளவிலான பல்லும் இந்த இரண்டும் ஆகும்! தீபவம்சத்திற்கு எழுநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு எழுதப்பட்ட சூளவம்சம் அல்லது சூலவம்சத்தில் (Cūḷavaṃsa) பல்லின் வருகை கண்டு பிடிக்கப்பட்டது; அது புத்தர் இறந்து சுமார் ஆயிரத்து இருநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ஆகும். சூலவம்சத்தின் [Culavamsa] வருங்கால ஆசிரியர் ஒருவர், புத்தரின் பல் என்ற மற்றொரு நினைவுச்சின்னத்தின் வருகையை கண்டுபிடிப்பார் என்று தீபவம்சத்தின் ஆசிரியர் அன்று ஒருபோதும் எதிர்பார்க்கவில்லை அல்லது முன்னறியவில்லை அல்லது அவரால், இதையும் புத்தரின் வாயிலிருந்து பெற முடியவில்லை?

'Ceylon and its Capabilities by J. W. Bennett, 1843, AES Reprint 1998' என்ற புத்தகத்தின் பக்கம் 411 இல், பல்லின் அளவை 2 அங்குல நீளம் மற்றும் ஒரு அங்குல விட்டம் எனக் கூறுகிறது.

'Eleven Years in Ceylon-in Two Volumes by Major Forbes, First Published 1840, AES Reprint 1994' இல், பக்கம் 176 இல், சிவனொளிபாத மலையின் [ஆடம்ஸ் சிகரம் / Adam’s Peak] மீது ஐந்தடி ஏழு அங்குல நீளமும், இரண்டடி ஏழு அங்குல அகலமும் கொண்ட தடயத்தை கூறுகிறது. இரண்டும் மனித இனத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருக்க முடியாது. புத்த துறவிகள் தங்கள் கற்பனைகளில் இவற்றைக் கண்டுபிடித்தனர். மேலும், 'The Buddha and the Sahibs by Charles Allen, Paper back Edition 2003' என்ற குறிப்பின் பக்கங்கள் 31 மற்றும் 32 இல், பல் நினைவுச் சின்னம் போர்த்துக்கேயர்களால் [Portuguese] கைப்பற்றப்பட்டு, அதைத் தூளாக்கி, பொடியை எரித்து சாம்பலாக்கி, பின்னர் கடலில் கரைத்ததாகக் கூறப்பட்டுள்ளது.

மேலே மேற்கோள் காட்டப்பட்ட அளவீடு, 1815 இல் கண்டியைக் கைப்பற்றிய பின்னர், அதாவது, போர்த்துக்கேயர்களால் அசல் அழிக்கப்பட்ட இருநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அளவீடு செய்யப்பட்டது ஆகும். என்றாலும் பல்லை பாதுகாக்கும் துறவிகள், புத்திசாலித்தனமாக இரண்டு கதைகளை கண்டுபிடித்தனர். ஒரு கதையில், அழிக்கப்பட்ட பல் உண்மையில் அசல் மூலத்தின் நகல் என்கிறது. இரண்டாவது கதையில், தூளாக்கி, பொடியாகிய பல், தெய்வீக சக்தியால், ஒன்றிணைத்து அசல் பல்லாகி, முன்னைய வடிவத்திற்கு மீண்டும் வந்தது ஆகும். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் மேடம் எலனா பெத்ரோவ்னா பிளவாத்ஸ்கி [Helena Petrovna Blavatsky, அல்லது பொதுவாக எலனா பிளவாத்ஸ்கி அல்லது பிளவாத்ஸ்கி அம்மையார் என்பவர் பிரம்மஞானத்தையும் பிரம்மஞான சபையையும் தோற்றுவித்தவர் ஆவார்.] இலங்கைக்கு விஜயம் செய்தார், மேலும் பல்லின் நினைவுச்சின்னம் அவருக்குக் காட்டப்பட்டது. அப்பொழுது, அது ஒரு முதலையின் பல்லின் அளவு பெரியது என்று உடனடியாக கூச்சலிட்டார். 'The Buddha and the Sahibs by Charles Allen, Paper back Edition 2003' என்ற குறிப்பின் பக்கம் 246 இன் கீழே பார்க்கவும்.

அத்தியாயம் 13 இல் நிறைய அற்புதங்கள் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. எட்டு நிலநடுக்கங்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக நிகழ்ந்தன. அத்தியாயம் 13 முக்கியமாக மத விடயங்களைப் பற்றியது, மேலும் மத விடயத்தின் உரிமைகள் மற்றும் தவறுகளை பகுப்பாய்வு செய்வது இங்கு எமது நோக்கம் இல்லை. அத்தியாயம் 14, மத விடயங்கள், பூகம்பங்கள், விகாரைகள் கட்டுதல் போன்றவற்றைப் பற்றியது, மேலும் இது பற்றி கருத்து தெரிவிப்பது எமக்கு அவசியம் இல்லை. தமிழர்களின் நேர்மையான நலனை நேரடியாக பாதிக்காத எந்த மத விடயத்திலும் கருத்து தெரிவிக்கப்படாது. அதில் எமக்கு அக்கறையில்லை. மகிந்த தேரர் சுமார் ஐந்து மாதங்களுக்குப் பிறகு ஜம்புதீபாவிற்கு (இந்தியாவிற்கு) திரும்பிச் செல்ல விரும்பினார். காரணம், இலங்கையில் வழிபட புத்தரின் நினைவுச்சின்னம் இல்லை என்று சுட்டிக்காட்டினார், 15 - 1 முதல் 5 வரை பார்க்கவும்.

Part: 54 / Appendix – Dipavamsa / 'Is it true that an individual can predict future events?'

Foreseeing, foretelling and predicting happen very often, and especially from the mouth of the Buddha, 12-30. The Buddhists may believe these, but these are not sober history. Buddha foretold, 15-73, “...they will deposit a relic of my body in the most excellent island”. The relic in reference is the right-collar bone of Buddha, which was allegedly interned in the Thuparama.

Unfortunately for the pious, the omniscient Buddha didn’t realize that there would be two relics of his body, the right collar bone which was interned in the Dipavamsa and a tooth of abnormal size. The arrival of tooth relic was invented in the Culavamsa which was written about seven hundred years after the Dipavamsa; about one thousand two hundred years after the Buddha’s death. The author of the Dipavamsa never expected a future author of the Culavamsa would invent the arrival of another relic, the tooth of Buddha, and therefore could not get this also from the mouth of the omniscient Buddha.

Page 411 of ref - 'Ceylon and its Capabilities by J. W. Bennett, 1843, AES Reprint 1998' gives the size of the tooth relic as 2inches in length and one inch in diameter. Page 176 of ref - 'Eleven Years in Ceylon-in Two Volumes by Major Forbes, First Published 1840, AES Reprint 1994' gives the footprint on the Adam’s Peak as five feet seven inches in length and two feet seven inches in breadth. Both could not belong to a human kind. Monks invented these in their flight of fancies. Furthermore, on the pages 31 and 32 of the Reference 'The Buddha and the Sahibs by Charles Allen, Paper back Edition 2003' , it is stated that the tooth relic was captured by the Portuguese and it was ground to powder, burnt the powder into ashes and then dissolved the ashes in the sea. The measurement quoted above was made just after the conquest of Kandy in 1815, more than two hundred years after the destruction of the original by the Portuguese. The custodian monks smartly invented two stories. One storey was that the obliterated tooth was in fact a copy of the original and the other storey was that the ground tooth reformed to its shape by the divine power. Madame Helena Petrovna Blavatsky visited Ceylon during the latter part of the nineteenth century and the tooth relic was shown to her, and she immediately exclaimed that it was as large as that of an alligator. See the bottom of the page 246 of the Reference 'The Buddha and the Sahibs by Charles Allen, Paper back Edition 2003' .

Quite a lot of miracles are described in the chapter 13. Eight earthquakes occurred one after the other. Chapter 13 is mainly of religious matters, and it is not intended here to analyse the rights and wrongs of the religious matter. Chapter 14 is also about religious matters, earthquakes, construction of viharas etc., and it is not intended to comment on these. Any religious matter, which is not directly jeopardizing the bona fide interest of the Tamils, will not be commented upon. Mahinda Thera wanted to go back to Jambudipa (India) after about five months, indicating that there is no relic of Buddha in Lanka to worship, 15 – 1 to 5.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 55 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1924 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 54]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32626689843646241/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 55

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 55 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'புத்தரின் வலது காறை எலும்பு எப்படி சொர்க்கத்திற்குச் சென்றது?'

தேவநம்பியதிஸ்ஸ தூபாவைக் [Thupa / ஒரு புனித நபரின் சாம்பலின் மேல் எழுப்பப்பட்ட நினைவுச்சின்னம்.] கட்டுவதாக உறுதியளித்தார். மேலும் மகிந்த தேரரை வணங்குவதற்கு ஒரு நினைவுச்சின்னத்தைக் [புத்தரின் தாதுவைக்] கண்டுபிடிக்குமாறு கோரினார். மகிந்த, சுமணாவை [Sumana] பாடலிபுத்திரத்திற்குச் [Pataliputta] சென்று அசோகனிடம் புத்தரின் தாது [relic] ஒன்றைக் பெற்றுக் கொள்ளுமாறு கூறினார். அசோகன் மகிழ்ச்சியுடன் அன்னதானக் கிண்ணத்தை நினைவுப் பொருட்களால் [தாதுவால்] நிரப்பினான்.

அதன் பிறகு சுமணா தேவர்களின் தலைவனான இந்திரனிடம் சென்று வலது காறை எலும்பைப் பெற்றான். பின் அவன் பாடலிபுத்திரத்திற்கு எப்படி பறந்து சென்றார் என்பதும் அவர் எப்படி தேவ உலகத்திற்குச் சென்றார் என்பதும் மற்றொரு அதிசயம். அதை விட அதிசயம், புத்தரின் தாதுவை எட்டுப் பகுதிகளாக பிரித்து, தூபாக்கள் [Thupas] அதன் மேல் எழுப்பிய பின், எப்படி இந்திரன் புத்தரின் வலது காறை எலும்பை முழுதாகக் எடுத்துக்கொண்டு தேவலோகம் போனார் என்பது? என்றாலும் இந்த கேள்விகளை தற்காலிகமாக ஒருபுறம் தள்ளி வைப்போம்.

தேவலோகத்தில் இருந்து கொண்டு வரப்பட்ட அந்த நினைவுச்சின்னம் [தாது] இலங்கைக்கு பறந்து எடுத்துச் செல்லப்பட்டது ? மேலும் முந்தைய புத்தர்களின் [previous Buddhas] கதைகளும் இந்த அத்தியாயத்தில் கூறப்பட்டுள்ளன. இந்த கௌதம புத்தருக்குப் பிறகு தான் புத்த சமயமே, அப்படி என்றால், முன்னையவர்களை எப்படி முந்தைய புத்தர்கள் என்று கூறலாம்? ஒன்றை புரிந்து கொள்ளுங்கள் புத்தரே பிராமண சமயத்தில் தான் பிறந்தார், இருந்தார். அவர் அங்கு புரட்சி ஒன்றையே செய்தார் என்பதே உண்மை. மற்றும்படி மாற்றுச் சமயம் அவர் அமைக்கவில்லை!

ராணி அனுலா [Queen Anula] தானும் மத சபையில் சேர விரும்பினார். அதனால், பின்னர் மகிந்த தேரர் தனது சகோதரி சங்கமித்தாவை இலங்கைக்கு அழைத்து வந்து பெண்களுக்கு, அவர்களை பெண் துறவியாக்கும் சடங்கு செய்ய முடிவு செய்தார். தீபவம்சத்தின்படி சங்கமித்தாவின் சகோதரியின் மகன் தான் சுமணா. 15-93 ஐ பார்க்கவும் [(மகள் சங்கமித்தாவுக்கு அசோகன் பதிலளித்தார்:) "உங்கள் சகோதரியின் மகன் சுமணா மற்றும் என் மகன், உங்கள் மூத்த சகோதரர், / (93. the great Sage has communicated to me the message of my brother.” (Asoka replied:) “Your sister’s son Sumana and my son, your elder brother]. இருப்பினும், சுமணா மகாவம்சத்தின்படி சங்கமித்தாவின் மகன் ஆவார். 13-5 ஐ பார்க்கவும் [மற்றும் சங்கமித்தாவின் மகனும், அதிசயமான பரிசு பெற்ற புதிய ஆண் துறவி சுமணா, / and also Sanghamitta’s son, the miraculously gifted samanera Sumana].

இன்னும் ஒன்றையும் நான் இந்த இடத்தில் சொல்லவேண்டும். மகவசத்தின் படி, மேலும் அசோகர் 84,000 மடங்களைக் கட்ட முடிவு செய்தபோது, அவர் மீண்டும் நிலத்தை அகழ்ந்து, முன்பு நிலத்தின் கீழ் புதைத்த ஏழு இடங்களில் இருந்து நினைவுச்சின்னங்களைப் பெற்றார். என்றாலும் நாகர்கள் வசம் இருந்த எட்டாவது புத்தரின் தாதுப் பகுதியை அவரால் பெற முடியவில்லை. ஆனால், பேரரசர் அசோகா தோல்வியுற்ற அந்த எட்டாவது புத்தரின் தாதுவை, துட்டகாமினி, நாகரின் பாதாள உலகத்திலிருந்து பெற்றதாக மகாவம்சம் பெருமையாக கூறுகிறது. இது இலங்கைக்கு கொண்டுவரப்பட்ட மூன்றாவது தாதுவா ? இது சம்பந்தமாக மகாவம்சத்தின் முப்பத்தொன்றாம் அத்தியாயத்தை வசனம் 65 இல் இருந்து பார்க்கவும்.

[The naga said: If thou shalt see the relics, venerable sir, take them and go.’ Three times the thera made him repeat this (word), then did the thera standing on that very spot create a (long) slender arm, and stretching the hand straightway down the throat of the nephew he took the urn with the relics, and crying: Stay, naga !’ he plunged into the earth and rose up (out of it) in his cell.

The naga-king thought: The bhikkhu is gone hence, deceived by us,’ and he sent to his nephew to bring the relics (again). But when the nephew could not find the urn in his belly he came lamenting and told his uncle. Then the naga king also lamented: We are betrayed,’ / வணக்கத்துக்கு உரியவரே, தாது உங்கள் கண்ணில் பட்டால், எடுத்து செல்லுங்கள் என்று நாகராஜன் கூறினான். தேரர் இவ்வார்த்தைகளை மூன்று முறை திருப்பச் சொல்லும் படி செய்தார். பிறகு, தேரர் அந்த இடத்தில் நின்றவாறே, தமது கையை நீளுமாறு செய்தார். நீண்ட அவரது கை [நாகராஜனின்] மருமகனுடைய தொண்டைக்குள் நுழைந்து சென்றது. [அங்கு, வயிற்றுக்குள் மறைத்து வைத்திருந்த] தாதுவுடன் இருந்த பேழையைக் கையில் எடுத்துக்கொண்ட அவர், ' நாகா நில்' என்று இரைந்து விட்டு, பூமிக்குள் புகுந்து மறைந்து, தமது இடத்தில் வந்து தோன்றினார். தம்மால் ஏமாற்றப்பட்டு பிக்கு இங்கிருந்து போய்விட்டார் என்று எண்ணிய நாகராஜன், தாதுவை இனி கொண்டுவா என்று மருமகனுக்கு சொல்லி அனுப்பினார். ஆனால், தன் வயிற்றுக்குள் பேழையைக் காணாத மருமகன் அழுது புலம்ம்பிக்கொண்டே அரசனிடம் வந்தான்]

சங்கமித்தாவை போதிமரக் கிளையுடன் அனுப்ப அசோகன் மூன்று அரசுகளையும், விந்திய மலைத் தொடர்களையும் [Vindya mountain range], பெரும் காடுகளையும் கடந்து சமுத்திரத்தை அடைந்தான். இலங்கைக்கு போதிமரக் கிளை [அரசமரக் கிளை / Bo branch] செல்லும் வழியில் நாகர்கள் பற்றிய எண்ணற்ற குறிப்புகள் இங்கு காணப்படுகின்றன. தீபவம்சத்தில் அரசமரக் கிளையைக் கண்டு நாகர்கள் மகிழ்கிறார்கள். நாகர்கள் அரசமரக் கிளையைப் பற்றி மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதாகவும், கடல் வழி முழுவதும் வழிபடுவதாகவும் காட்டப்படுகிறது. நாகர்களின் தாராள மனப்பான்மைக்கான தீபவம்சத்தை, 16 - 8 முதல் 29 வரை பார்க்கவும். என்றாலும், எப்பொழுதும் பகைமையையும் முரண்பாட்டையும் உருவாக்கும் பழக்கம் கொண்ட மகாநாம தேரர் [Mahanama], நாகர்கள் முதலில் அரசமரக் கிளையை எடுக்க முயன்றார்கள் என்றும், ஆனால் சங்கமித்தா ஒரு கிரிஃபின் [யாளி / griffin / a mythical animal typically having the head, forepart, and wings of an eagle and the body, hind legs, and tail of a lion / ஒரு புராண விலங்கு. கிறிப்பன் அல்லது கிரிஃபின் ஒரு சிங்கத்தின் உடல், வால் மற்றும் பின் கால்கள் மற்றும் கழுகின் தலை மற்றும் இறக்கைகள் கூடிய ஒரு பழம்பெரும் உயிரினமாகும்] வடிவத்தை எடுத்து நாகர்களை பயமுறுத்தினாள் மற்றும் அவர்களை அடிபணியச் செய்யும்படி கட்டாயப்படுத்தினாள் என்கிறது. அவநம்பிக்கை மற்றும் முரண்பாடுகளை விதைப்பதற்காக சமூகங்களுக்கு இடையில் நிலவும் நட்பு சூழ்நிலையை மகாநாம தேரர் சிதைத்தார். எனினும், அக்காலத்தில் இலங்கை முதல் காந்தாரம் வரை நாகர்கள் வாழ்ந்ததாக தீபவம்சத்தில் உள்ள தகவல்களில் இருந்து ஊகிக்க முடிகிறது.

Part: 55 / Appendix – Dipavamsa / 'How did Buddha's right-collar bone go to heaven?'

Devanampiyatissa promised to build a Thupa, and requested Mahinda Thera to find a relic so that he could worship. Mahinda asked Sumana to go to Pataliputta and obtain relic from Asoka. Asoka gladly filled alms-bowl with relics. Then Sumana went to Indra, the head of Devas, and obtained the right-collar bone. He flew to Pataliputta, but how he managed to go to Deva’s world is another miracle. Ignoring the details, the relic was brought to Lanka. Stories of previous Buddhas are also stated in this Chapter. The Buddha prophesied at his deathbed that ‘they will deposit a relic of my body in the most excellent island’, 15-73. The author of Dipavamsa never anticipated that they would bring another relic of the Buddha, the tooth relic. He would have, otherwise, stated two relics instead of one. Queen Anula wanted to be admitted to the Order. Mahinda Thera then decided to get his sister Samghamitta to Lanka to perform ordination of women. Sumana is the son of the sister of Samghamitta as per the Dipavamsa, 15-93. He is, however, the son of Samghamitta as per the Mahavamsa, 13-5.

Asoka crossed three kingdoms, Vindya mountain range and great forest to reach the ocean to send off Sanghamitta with the Bo branch. Numerous mentions of Nagas on the way of the Bo tree branch to Lanka. Nagas are happy to see and go along with the Bo branch in the Dipavamsa. Nagas are shown to be very happy about the Bo branch and venerating all the way along sea passage. See the Dipavamsa, 16 – 8 to 29, for the liberal and generous way the Nagas accompanied the Bo branch along the sea passage. Mahanama, who is always in the habit of creating enmity and discord, says Nagas tried first to take the Bo branch, but Sanghamitta took the form of a griffin and terrified the Nagas and forced them to seek submission. Mahanama distorted the prevailing friendly atmosphere among communities to sow distrust and discord. It can be inferred from the information in the Dipavamsa that Nagas were living from Lanka to Gandhara at that time.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 56 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1925 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 55]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32637271075921451/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 56

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 56 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'சேனா, குட்டா மற்றும் எல்லாளன் நீதியாக ஆட்சி செய்தார்கள் என்றால், ஏன் கொல்லப்பட்டார்கள்?'

காந்தாரதேசம் அல்லது காந்தாரா என்பது, இன்றைய வடமேற்கு பாகிஸ்தான் மற்றும் வடகிழக்கு ஆப்கானிஸ்தானில் உள்ள ஒரு பண்டைய இந்தோ-ஆரியப் பகுதி ஆகும் [Gandhara was an ancient Indo-Aryan region in present-day north-west Pakistan and north-east Afghanistan.] இலங்கைத் தீவு 17-1 & 2 இல் செவ்வக வடிவமாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. [1-2. The excellent island of Laṅkā is thirty-two yojanas long, eighteen yojanas broad, its circuit is one hundred yojanas; it is surrounded by the sea, and one great mine of treasures. It possesses rivers and lakes, mountains and forests.] இது பற்றி ஏற்கனவே நாம் கேள்விகளுடன் விளக்கம் கொடுத்துள்ளோம். இதன் மூலம், அனுராதபுரத்திற்கு வடக்கே உள்ள தமிழ்ப் பகுதியின் குறுகலான வடிவம் தீபவம்சத்தின் ஆசிரியருக்குத் தெரியாது என்பது தெளிவான அறிகுறியாகும். அத்தியாயம் 17- 1 முதல் 74 வரை நான்கு முன்னாள் புத்தர்களைப் பற்றிய விவரங்கள் உள்ளன. 75 முதல் 92 வரையிலான வசனங்கள் ஏற்கனவே நடந்ததைச் சுருக்கமாகக் கூறுகின்றன. மூத்தசிவனின் நான்காவது மகன் உத்தியா [Uttiya], [17-93 Then (followed his) other four brothers, the sons of Muṭasīva. Prince Uttiya reigned ten years.] தேவநம்பியதிசாவுக்குப் பிறகு பத்து ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான். மகிந்த தேரர் தனது அறுபதாவது ஆண்டு முடிவில், [17-95. When the twelfth year (after his Upasampadā) had been completed, Mahinda came hither; at the end of his sixtieth year he attained Nibbāna on the Cetiya mountain], உத்திய ஆட்சியின் போது காலமானார்; அதாவது அவரின் 20 ஆவது வயதில், புத்த பிக்குவாக பதவி வகித்ததில் இருந்து என்கிறது. எனவே, அவர் எண்பது வயதாக இருக்கும் போது இறந்திருக்க வேண்டும்; அதாவது , புத்தர் இறந்தபோதும் அவருக்கு அதே 80 வயது. இது மற்றொரு கண்டுபிடிக்கப்பட்ட தற்செயல் நிகழ்வாக இருக்க வேண்டும்?

அத்தியாயம் 18 முக்கியமாக மத விடயங்களைப் பற்றி பேசுகிறது. ஆனால் ஏழு மன்னர்களின் ஆட்சியையும் சுருக்கமாக குறிப்பிடுகிறது. தேரி சங்கமித்தா 18-11 முதல் 12 வரை பத்து பிக்குனிகளுடன் இலங்கைக்கு வந்தார் [11. The Therī Saṅghamittā, and wise Uttarā, Hemā, and Pasādapālā, and Aggimittā, Dāsikā, – 12. Pheggu, Pabbatā, and Mattā, Mallā, and Dhammadāsiyā, these young Bhikkhunīs (these eleven Bhikkhunīs?) came hither from Jambudīpa.]. தேரி சங்கமித்தா, ஞானமுள்ள உத்தரா, ஹேமா, பசாதபாலா, அக்கிமித்தா, தாசிகா, - 12. பேகு, பப்பாதா, மத்தா, மல்லா, மற்றும் தம்மதாசியா, இந்த இளம் பிக்குனிகள் (இந்த பதினொரு பிக்குனிகள்) இந்தியாவில் இருந்து வந்தார்கள். இருப்பினும், தேரி சங்கமித்தா 15 -78 படி மற்ற எட்டு பிக்குனிகளுடன் மட்டுமே வந்தாள் என்று கூறுகிறது? [78. Wise Saṅghamittā and clever Uttarā, Hemā and Māsagalla, Aggimittā, chary of speech, Tappā and Pabbatacchinnā, Mallā and Dhammadāsiyā,]. புத்திசாலியான சங்கமித்தா மற்றும் புத்திசாலி உத்தரா, ஹேமா மசகல்லா, அக்கிமித்தா, பேச்சு திறமை கொண்ட , தப்பா, பப்பாட்டச்சின்னா, மல்லா மற்றும் தம்மதாசியா, - 79. இந்த பிக்குனிகள்]. இந்த 18 ஆம் அத்தியாயத்தில் மட்டும் 45வது வசனத்திலிருந்து இலங்கையின் வரலாற்றுக் கணக்குகள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. முத்தசிவனின் [மூத்தசிவனின்] மற்றொரு மகனான சிவன் [Siva],18 - 45 : உத்தியவுக்குப் பிறகு பத்து ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான். 18-46 : சுரதிசா [Suratissa] சிவனுக்குப் பிறகு பத்து ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான். 18 - 47 : இரண்டு தமிழ் இளவரசர்களான சேனா மற்றும் குட்டா [Sena and Gutta] ஆகியோர் சுரதிசாவை வென்று பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் நீதியுடன் ஆட்சி செய்தனர். ஆனால், மகாவம்சம் அவர்கள் இருபத்தி இரண்டு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார்கள் என்று கூறுகிறது. எனவே இவர்களின் ஆட்சி காலம், பன்னிரண்டா அல்லது இருபத்தி இரண்டு ஆண்டுகளா என்பது நிச்சயமற்றது; மகாவம்சத்தின் 21 - 10 ஐப் பார்க்கவும்.

இருப்பினும், இரண்டு நாளாகமங்களிலும் [chronicles] இவர்கள் இருவரும் நேர்மையான ஆட்சியாளர்கள் என்று குறிப்பாகக் கூறப்பட்டுள்ளது கவனிக்கத் தக்கது. மற்றுமொரு முக்கியமான விடயம் என்னவெனில், இவ்விரு தமிழர்களும் சோழ நாட்டிலிருந்து வந்தவர்கள் என்றோ எதிர்க் கடற்கரையிலிருந்து வந்தவர்கள் என்றோ தீபவம்சம் ஒன்றும் கூறவில்லை. எனவே, அவர்கள் அநுராதபுரத்திற்கு வடக்கே உள்ள தமிழர் பகுதிகளில் இருந்து வந்திருக்க முடியும்? இருவரும் தமிழ் இளவரசர்கள் என்று மட்டும் தீபவம்சம் குறிப்பிட்டது, இருப்பினும், வழக்கம் போல், மஹாநாம தேரர் இருவரும் தமிழர் ஆனால் குதிரை வியாபாரிகளின் மகன்கள் என்று ஒரு கதையைக் கூறுகிறார். 18 - 48 : பின்னர் அசேல [Asela] இந்த இருவரையும் கொன்று பத்து ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார். பின்னர் இளவரசர் எல்லாளன் அசேலனைக் கொன்று நாற்பத்து நான்கு ஆண்டுகள் நேர்மையாக ஆட்சி செய்தார். தீபாவம்சத்தில் கூறப்பட்டுள்ளதை 18 ஆம் அத்தியாயத்தின் 49 ஆம் வசனத்தில் இருந்து, இறுதி வரையில் சொல்லுக்குச் சொல் கூறுவது முறையானதாகக் கருதுகிறேன்.

[49. A prince, Elāra by name, having killed Asela, reigned righteously forty-four years. 50. Avoiding the four evil paths of lust, hatred, fear, and ignorance, this incomparable monarch reigned righteously. 51. (Once) no rain fell during a whole winter, summer, and the rainy season. (Then) continually the cloud rained, rain fell during seven times seven days. 52. There were three cases which the king decided; (after that) rain fell only during the night and not in day-time. 53. A prince, Abhaya by name, the son of Kākavaṇṇa, whom the ten warriors surrounded, whose elephant was Kaṇḍula, – 54. put thirty-two kings to death and alone continued the royal succession. This prince reigned twenty-four years.]

49. எல்லாளன் என்ற இளவரசன், அசேலனைக் கொன்று, நாற்பத்து நான்கு ஆண்டுகள் நீதியுடன் அரசாண்டான். 50. காமம், வெறுப்பு, பயம், அறியாமை ஆகிய நான்கு தீய வழிகளையும் தவிர்த்து, இந்த ஒப்பற்ற மன்னன் நேர்மையாக அரசாண்டான். 51. (ஒருமுறை) முழு குளிர்காலம், கோடை மற்றும் மழைக்காலங்களில் மழை பெய்யவில்லை. (பின்னர்) தொடர்ந்து மேகம் மழை பெய்தது, ஏழு தரம் ஏழு பகலும் மழை பெய்தது. 52. மன்னர் தீர்ப்பளித்த மூன்று வழக்குகள் இருந்தன; (அதன் பிறகு) மழை இரவில் மட்டுமே பெய்தது, பகலில் பெய்யவில்லை. 53. ஒரு இளவரசன், அபயா என்ற பெயருடைய, காக்கவண்ணனின் மகன், அவனை பத்து வீரர்கள் சூழ்ந்து இருந்தனர். அவருடைய யானை கந்துலா (Kandula) , - 54. முப்பத்திரண்டு அரசர்களைக் கொன்று, தனியாக அரச வாரிசைத் தொடர்ந்தார். இந்த இளவரசன் இருபத்தி நான்கு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான்.

Part: 56 / Appendix – Dipavamsa / 'If Sena, Gutta and Elara ruled justly, why were they killed?'

Gandhara is the ancient name for a region corresponds to the Peshawar valley area in the Khyber Pakhtunkhwa Province of Pakistan, formerly the North West Frontier Province, and an area of mountain ranges, rivers, fertile valleys, and arid plains.

The island is described as rectangular shape in 17-1, and this is already addressed elsewhere. It is a clear indication that the narrowing shape of the Tamil area north of Anuradhapura is not known to the author(s) the Dipavamsa. There are details about four former Buddhas in the chapter 17- 1 to 74. The Verses 75 to 92 are summary of what happened already. Uttiya, fourth son of Mutasiva, ruled for ten years after Devanampiyatissa, 17-93. Mahinda Thera passed away at his sixtieth year, 17-95, during the reign of Uttiya; sixtieth year must be from his ordination at twenty years. He must have, therefore, died when he was eighty years old; same age as Buddha when he died. It must be another invented coincidence.

The Chapter 18 speaks mainly of religious matters, but briefly mentions the reigns of seven kings. Theri Sanghamitta came to Lanka with ten other Bhikkhunis, 18 -11 to 12 [11. The Therī Saṅghamittā, and wise Uttarā, Hemā, and Pasādapālā, and Aggimittā, Dāsikā, – 12. Pheggu, Pabbatā, and Mattā, Mallā, and Dhammadāsiyā, these young Bhikkhunīs (these eleven Bhikkhunīs?) came hither from Jambudīpa.]. However, she came with eight other Bhikkhunis as per 15 -78 [78. Wise Saṅghamittā and clever Uttarā, Hemā and Māsagalla, Aggimittā, chary of speech, Tappā and Pabbatacchinnā, Mallā and Dhammadāsiyā, – 79. these Bhikkhunis]. Historical accounts of Lanka are given from verse 45 only in this chapter. Siva, another son of Mutasiva, ruled ten years after Uttiya, 18 - 45. Suratissa ruled ten years after Siva, 18-46. Two Damila princes, Sena and Gutta, conquered Suratissa and righteously ruled for twelve years, 18 - 47. It is uncertain whether the rule was twelve or twenty two years long as the Mahavamsa says they ruled for twenty two years; see 21 – 10 of the Mahavamsa.

It is, however, specifically stated that the rules were righteous in both the chronicles. The other most important point is that the Dipavamsa does not state that these two Damilas came from the Soli country or from the opposite coast. They could have come from the Tamil areas north of Anuradhapura. The Dipavamsa is specific that both are Damila princes, however, as usual, Mahanama invented a story that both are Damilas and sons of a horse transporter. Then Asela put these two to death and ruled for ten years, 18 - 48. Then prince Elara killed Asela and reigned righteously for forty four years. It is considered proper to give what is stated in the Dipavamsa verbatim from the verse 49 to the end of the chapter 18.

Quote “A prince, Elara by name, having killed Asela, reigned righteously for forty four years. Avoiding the four evil paths of lust, hatred, fear, and ignorance, this incomparable monarch reigned righteously. (Once) no rain fell during a whole winter, summer, and the rainy season. (Then) continuously the cloud rained, rain fell during seven times seven days. There were three cases which the king decided; (after that) rain fell only during the night and not in day time. A prince, Abhaya by name, the son of Kakkavanna, whom the ten warriors surrounded, whose elephant was Kandula, put thirty two kings to death and alone continued the royal succession. This prince reigned twenty four years.”Unquote It is important to note that it is not stated in the Dipavamsa that Elara was a Tamil. It does not say that he came from Jambudipa (India) or from Soli country. Another important point is that the Dipavamsa does not say that Abhaya (Dutthagamani) killed Elara. Dipavamsa simply says that the prince Abhaya killed thirty two kings. It could be that Elara met with natural death after the long forty four years of reign, and then thirty two local chieftains divided the country among themselves, and they were all, one by one, put to death by Abhaya.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 57 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1927 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 56]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32667540059561219/?

"அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 57

[This detailed Tamil article is based on the unfinished historical book 'History of Sri Lanka' by my late friend, Mr. Kandiah Easwaran, a civil engineer. The English summary below is his own version. / இந்த விரிவான தமிழ் கட்டுரை, எனது மறைந்த நண்பர், பொறியியலாளர் திரு. கந்தையா ஈஸ்வரன் எழுதிய முடிக்கப்படாத "இலங்கை வரலாறு" என்ற புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. கீழே உள்ள ஆங்கிலச் சுருக்கம் அவரது சொந்தப் பதிப்பாகும்.]

பகுதி: 57 / பின் இணைப்பு - தீபவம்சம் / 'ஐந்து தமிழ் மன்னர்களும் எதிர்க் கடற்கரையைச் சேர்ந்தவர்களா?'

காக்கவண்ணனின் மகன் அபயாவைப் பற்றிய தீபவம்ச தகவல்களில், மகாநாம மகிழ்ச்சியடையாமல் இருந்திருக்கலாம்? இதனால், அவர் மகாவம்சத்தில் பல கூடுதல் விவரங்களை விரிவுபடுத்தி சேர்த்தார் மற்றும் புதியவைகளை கற்பனையில் கண்டுபிடித்து சேர்த்தார் என்று நம்புகிறேன். தீபவம்சத்தில் 18 - 53 முதல் 54 வரையிலான இரண்டு வசனங்களில் மட்டுமே அபயா அரியணை ஏறுவது பற்றி கூறப்பட்டு இருந்தது; இருப்பினும், மகாவம்சம் அதை நான்கு அத்தியாயங்களாக விரிவுபடுத்துகிறது, 22 முதல் 25 வரை, அபயாவின் பிறப்பு முதல் எல்லாளனை வென்றது வரை முந்நூற்று அறுபத்தைந்து வசனங்களைக் கொண்டுள்ளது. தீபவம்சம், 18-53, இளவரசர் அபயா [Abhaya] (துட்டகாமினி) காக்கவண்ணாவின் மகன் என்று கூறுகிறது, அதேசமயம் மகாவம்சம் அவரை கக்கனவண்ணனின் உயிரியல் மகன் அல்ல என்று விவரிக்கிறது. இன்னொரு முக்கியமான விடயம் என்னவெனில், தமிழ் சிப்பாய் ஒருவரின் தலையை வெட்டப் பயன்படுத்தப்பட்ட வாளில் இருந்த, இரத்தக் கறை படிந்த நீரைக் குடித்த விகாரமகாதேவியின் மகாவம்ச கதை, தீபவம்சத்தில் குறிப்பிடப்படவில்லை. அது மட்டும் அல்ல, தீபவம்சத்தில் இளவரசன் அபயாவின் தாயாகக் கூட விகாரமகாதேவி குறிப்பிடப்படவில்லை. துட்டகாமினி இருபத்தி நான்கு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார். 18 -54 பார்க்கவும்.

அத்தியாயங்கள் 19 மற்றும் 20 ஆகிய இரண்டும் ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புள்ளவையாகவும் மற்றும் கலந்தும் இருக்கின்றன. எனவே, இரண்டையும் ஒன்றாகச் சுருக்கமாக இங்கு தருகிறேன். மன்னன் (துட்டகாமினி) விலையுயர்ந்த அரண்மனையை கட்டினான். மேலும் இந்தியாவிலிருந்து பதினான்கு தேரர்களை சம்பிரதாயமாக அடித்தளம் அமைப்பதற்காக அழைத்தான். அவர்களின் பெயர்கள் இந்தகுட்டா(1), தம்மசேனா(2), பியதாசி(3), புத்தர்(4), தம்மம்(5) சம்கா(6), மித்தனா(7), அனத்தனா(8), மகாதேவா(9), தம்மரக்கிதா(10), உத்தரா(11), சிட்டகுட்டா(12), இந்தகுட்டா(13), சூரியாகுட்டா(14) ஆகும். [Indagutta(1), Dhammasena(2), Piyadasi(3), Buddha(4), Dhamma(5) Samgha(6), Mittana(7), Anattana(8), Mahadeva(9), Dhammarakkhita(10), Uttara(11), Cittagutta(12), Indagutta(13), and Suriyagutta(14)] தீபவம்சம், 18-47, சேனா மற்றும் குட்டா [Sena and Gutta] ஆகியோர் தமிழ் இளவரசர்கள் என்று கூறப்பட்டுள்ளது. எனவே குட்டா என்பது தமிழ்ப் பெயர். பதினான்கு பிக்குகளில் நால்வரின் பெயர் ‘குட்டா’ என்று முடிகிறது. எனவே அவர்கள் தமிழர்களாக இருக்க வேண்டும்? அதுமட்டும் அல்ல, மகாதேவா என்பது தமிழர்களிடையே மிகவும் பொதுவான பெயர். சேனா என்பது தமிழ்ப் பெயர்களின் பொதுவான முன்னொட்டு; சேனாதிராஜா, ராஜசேனன், சேனாவரையர் [Senathirajah, Rajasenan, Senavaraiyar] போன்றவர்கள். எனவே தம்மசேனாவும் தமிழராக இருக்கலாம். பதினான்கில் ஆறு பேர் தமிழர்கள், இதைவிட அதிகமாகவோ அல்லது முழுமையாகக் கூட இருக்கலாம்? எல்லாளன் மற்றும் துட்டகாமினி ஆகிய இருவரும் பண்டைய இலங்கையின் நாட்டுப்புறக் கதைகளில் சிறந்த ஆட்சியாளர்களாக இருக்க வேண்டும்;

எல்லாளன் ஒரு நியாயமான ஆட்சியாளராகவும், துட்டகாமினி ஒரு சிறந்த கட்டிடக்கலைஞராகவும் காணப்படுகிறார்கள். அவர்களுக்கிடையேயான சண்டையை மகாநாம தேரர் தனது தமிழர் விரோத உணர்வை முன்னெடுப்பதற்காக கண்டுபிடித்தார். தீபவம்சத்தின்படி துட்டகாமினியால் இந்திய எதிர்ப்பு அல்லது தமிழர் எதிர்ப்பு எதுவும் காட்டப்படவில்லை, ஆனால் மகாவம்சத்தின்படி சிறு வயதிலிருந்தே அவருக்கு அந்த உணர்வு இருந்தது. துட்டகாமினி மகாவிகாரையையும் கட்டினார். காக்கவண்ணாவின் மற்றொரு மகன் சத்தாதிஸ்ஸ [சத்தா திச்சன் / Saddhatissa], அபயாக்குப் (துட்டகாமினி) பிறகு பதினெட்டு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார். அவரும் சில கட்டிடங்களை கட்டினார். சத்தாதிச்சனின் மகன் துலத்தன் [துலத்தன / Thulathana] ஒரு மாதம் பத்து நாட்கள் மட்டுமே ஆட்சி செய்தான். பின்னர் சத்தாதிச்சனின் மகன் லஜ்ஜிதிஸ்ஸ [லஞ்ச திச்சன் / Lajjitissa] மன்னன் ஒன்பது ஆண்டுகள் ஆறு மாதங்கள் ஆட்சி செய்தான். பின்னர் அவரது இளைய சகோதரர் கல்லாடநாகா [கல்லாட நாகன் / Khallatanaga] ஆறு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார். அவர் தனது தளபதியால் கொல்லப்பட்டார். மேலும் தளபதி ஒரு நாள் மட்டுமே ஆட்சி செய்தார். கல்லாட நாகனின் தம்பியான வட்டகமணி [வலகம்பாகு அல்லது வட்டகாமினி அபயன் / Valagamba, also known as the Great Black Lion, Vattha gamani Abhaya and Valagam Abha], தளபதியைக் கொன்று ஐந்து மாதங்கள் ஆட்சி செய்தார்.

பின்னர் ஐந்து தமிழ் மன்னர்கள், அலவத்த [புலகத்த] சபியா (பாகிய), பனய, பழைய மற்றும் தட்டிக [புலகத்தன், பாகியன், பண்டியமாறன், பழையமாறன் மற்றும் தட்டிகன் / Alavatta (Pulahattha!), Sabhiya (Bahiya!), Panaya, Palaya, and Dathika] ஆகியோர் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றி பதினான்கு ஆண்டுகள் ஏழு மாதங்கள் வரை ஆட்சி செய்தனர் [19-15 :15. The five kings Ālavatta (Pulahattha!), and Sābhiya (Bāhiya!), Panaya, Palaya, and Dāṭhika reigned fourteen years and seven months.]; இதில், 20-15 முதல் 17 வரை பார்க்கவும். இந்த தமிழ் மன்னர்கள் ஒருவரையொருவர் கொன்றனர். பின்னர் முந்தைய அரசன் வட்டகமணி திரும்பி வந்து தமிழன் தட்டிகனைக் கொன்று பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தான். மேற்குறிப்பிட்ட ஐந்து தமிழர் அரசர்களின் தனித்தனி ஆட்சியின் நீளத்திற்கு 20-15ஐக் காண்க [15. (After that time) the Damila Pulahattha reigned three years, and the general Bāhiya two years.]. இந்த ஐந்து தமிழ் மன்னர்களும் சோழ நாட்டிலிருந்தோ அல்லது எதிர்க் கடற்கரையில் இருந்தோ வந்தவர்கள் என்று தீபவம்சம் கூறவில்லை. இந்த ஐந்து தமிழ் மன்னர்களைப் பற்றி மகாவம்சத்தில் மகாநாமாவின் கொடூரமான கட்டுக்கதை சுவாரஸ்யமானது. தீபவம்சத்தில் உள்ள ஐந்து தமிழர்கள் மகாவம்சத்தில் ஏழு தமிழர்களாக விரிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளன. அத்துடன் இன்னொரு பிராமணனும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு உள்ளான்; இதை, மகாவம்சத்தின் 33 - 37 முதல் 61 வரை பார்க்கவும். மகாவம்சம் மறைமுகமாக ஏழு தமிழர்களும் எதிர்க் கடற்கரையைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று குறிக்கிறது 33 - 39.

Part: 57 / Appendix – Dipavamsa / 'Were all five Tamil kings from the opposite coast?'

Mahanama might not have been happy with this and he elaborated, added and invented many extra details in the Mahavamsa. Ascending to the throne by Abhaya is covered in only two verses, 18 – 53 to 54 in the Dipavamsa; however, the Mahavamsa elaborates it into four chapters, 22 to 25, consisting of three hundred and sixty five verses, from the birth of Abhaya to the victory over Elara. The Dipavamsa, 18-53, says that the prince Abhaya (Dutthagamani) was the son of Kakkavanna, whereas the Mahavamsa describe him as not the biological son of Kakkanavanna. Another important point is that the story of Viharamahadevi drinking the blood stained water dripping down the sword, as stated in the Mahavamsa, which was used to behead a Tamil soldier is not at all mentioned in the Dipavamsa. Viharamahadevi is not mentioned as the mother of the prince Abhaya in the Dipavamsa. Dutthagamani ruled for twenty four years, 18 -54.

The Chapters 19 and 20: There are overlaps and mix ups between chapters 19 and 20. It is, therefore, decided to summarize both together. The king (Dutthagamani) built a costly palace, and invited fourteen Theras from India for the ceremonial laying of the foundation. Their names are Indagutta(1), Dhammasena(2), Piyadasi(3), Buddha(4), Dhamma(5) Samgha(6), Mittana(7), Anattana(8), Mahadeva(9), Dhammarakkhita(10), Uttara(11), Cittagutta(12), Indagutta(13), and Suriyagutta(14). It was stated in the Dipavamsa, 18-47, that Sena and Gutta were Damila princes. Therefore Gutta is a Tamil name. The four among the fourteen Bikkhus are ending with ‘gutta’. They must, therefore, be Tamils. Mahadeva is a very common name among Tamils. Sena is also a common prefix of Tamil names; Senathirajah, Rajasenan, Senavaraiyar etc. Therefore Dhammasena could also be a Tamil. Six out of fourteen are Tamils, could be more or all. Both, Elara and Dutthagamani, must be great rulers in the folklores of ancient Ceylon; Elara as a just ruler and Dutthagamani as a great builder. Mahanama invented the fight between them to advance his anti-Tamil sentiment. No anti Indian or anti Tamil sentiment is shown by Dutthagamani as per the Dipavamsa, but he did have that sentiment from the very young age as per the Mahavamsa. He constructed the Mahavihara too. Saddhatissa, another son of Kakkavanna, ruled after Abhaya (Dutthagamani) for eighteen years. He too constructed some buildings. Thulathana, son of Saddhatissa, ruled only for one month and ten days. Then king Lajjitissa, son of Saddhatissa, ruled for nine years and six months. Then his younger brother, Khallatanaga ruled for six years. He was murdered by his commander in chief, and the commander in chief ruled for one day. Vattagamani, the younger brother of Khallatanaga, killed the commander in chief and ruled for five months.

Then five Damila kings, Alavatta (Pulahattha!), Sabhiya (Bahiya!), Panaya, Palaya, and Dathika captured the power and ruled for fourteen years and seven months, 19-15; see also 20-15 to 17. These Damila kings killed each other, one after the other. Then the previous king Vattagamani came back and put the Damila Dathika to death and ruled for twelve years. See 20-15 for the length of the individual reigns of the above five Damila kings. The Dipavamsa does not say that these five Damila kings came from Soli country or from the opposite coast. It is interesting to note the cruel play of Mahanama in the Mahavamsa about these five Damila kings. The five Damilas in the Dipavamsa is expanded to seven Damilas in the Mahavamsa. Another Brahmin is also invented; see 33 – 37 to 61 of the Mahavamsa. The Mahavamsa indirectly indicate that the seven Damilas are from opposite coast, 33 - 39.

நன்றி
Thanks

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,
Athiady, Jaffna]

பகுதி / Part: 58 தொடரும் / Will follow

துளி/DROP: 1928 ["அறிவியல் நோக்கில் 'இலங்கையின் காலவரிசைப்படி நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பண்டைய இலங்கை நூல்களில் [நாளாகமம்களில்]' ஒரு பார்வை" / "A look at 'Lanka chronicles' from a scientific perspective" / In Tamil & English / பகுதி Part: 57]

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32682586788056546/?

எல்லோருக்கும் நன்றிகள்!

இது 144 பகுதிகள் . இன்னும் தொடரும். உங்கள் ஆதரவுக்கு மீண்டும் நன்றிகள் !