அரசனின் நகரம் மாளிகை மற்றும் கடற்கரை

தீபச்செல்வன்

____________________

அரசனின் நகரம் இரவு முழுவதும் சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறது.

நண்பனே, உரையாடலின் பின்னர்

கடற்கரையில் வெகு நேரமாய் காத்திருந்தேன்.

அங்கிருந்து அகற்றப்பட்டு

தங்கியிருந்த வாடி வீட்டிற்கு முன்னால் கடற்கரையுடன்

முடிந்தவற்றை உனக்கு சொல்லியனுப்பிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

நான் இனி என்ன செய்வது

என்பதை உன்னால் கூற முடியுமா?

கடற்கரை எதையோ செல்லிக்கொண்டிருக்கிறது.

அதிகாரத்தின் பெருஞ்சிரிப்பு கடலை கடந்து

எல்லாத் திசைகளுக்கும் சென்று கொண்டிருக்கிறது.

கடல் மகிழ்ச்சியடையவில்லை.

அது எல்லாப் பக்கங்களுக்கும் அலையை தள்ளி

எதையோ பேசிக்கொண்டிருந்தது.

விண்ணப்பங்கள் நிரம்பிய எல்லாக் கடிதங்களையும்

கடல்தான் முழுமையாக வாசித்துக்கொண்டிருந்தது.

கொண்டு சொல்லப்பட்ட நிரூபங்கள்

மிதித்தெறியப்பட்டதை எப்படி? வெளிக்கொணர முடியும்?

நாம் அவமானப்பட்டதை யாரிடம் பகிர முடியும்?

அதிகாரம் நாளுக்கு நாள் தீணியிட்டு

வளர்க்கப்படடும் அந்த மாளிகை

எங்களை சிறிய தகரப்பேணியில் அடைத்துக்கொண்டிருக்கிறது.

காய்ந்துவிடாத எங்கள் குருதியை எங்கும் அப்பி வைத்திருக்கிறது.

அரசன் எப்பொழுதும் சிரித்துக்கொண்டேயிருக்கிறான்.

அரசனின் பெரு மகிழ்ச்சியால் மாளிகை

எப்பொழுதும் அதிர்ந்துகொண்டேயிருக்கிறது.

கனவுகள் கிழித்து மறுபுறத்தில் உள்ள தெருவில் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருக்கும்

கடற்கரையிலிருந்து என்னதான் சொல்ல முடியும்?

திரும்பும் பக்கங்கள் எல்லாம் தோற்கடிக்கப்பட்ட

எமது மண்மேடுகளது புகைப்படங்களின் மீதிருந்து

அரசன் சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறான்.

அவர்களது நகரம் வெற்றியை இன்னும் கொண்டாடிக்கொண்டிருக்கிறது.

நமது வாழ்வை தின்று ஒளிர்ந்துகொண்டிருக்கிறது.

அரசனின் அன்றைய வார்த்தைகள் எவ்வளவு குரூரமானவை என்பதை

உனக்கு உணர்த்த வேண்டியுள்ளது.

எனினும் அவற்றை மீளவும்

என்னால் உச்சரிக்க முடியவில்லை.

முகம் இறுகி நாங்கள் வார்த்தைகளற்று தவித்தோம்.

நாங்கள் அரசனுக்காக சிரித்து

கைகளை தட்ட வேண்டும் என்று மந்திரி சொன்னான்.

முடியுமானவரை சிலர் அரசனை மகிழ்ச்சிப் படுத்தினார்கள்.

எல்லோரும் கடற்கரையை பார்த்து புன்னகையையும் கைகளையும்

இழந்ததாக சொல்லிக்கொண்டு நின்றனர்.

அரசன் தனது வீட்டுக்குச் சென்று உணவருந்திய பின்னர்தான்

நாம் வாடி வீடுகளுக்கு செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டோம்.

எல்லாவற்றின் பிறகும், சில நாட்கள் கழிந்தும்

உன்னுடன் எதையும் பகிர முடியவில்லை.

நாம் தொடர்ந்து ஏமாந்துகொண்டிருக்கிறோம்.

நமது தேசம்போலன்றி இங்கு இரவுகள் முழுமையாக கிடைக்கின்றன.

இரவிரவாக எல்லாரது

புன்னகையும் கைகளும் கடல் வழியாக எங்கோ எடுத்துச் செல்லப்பட்டன.

அரசனின் நகரமும் இரவிரவாக சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறது.

நன் கடற்கரையில் இருந்து முழு இரவையும் கடந்து கொண்டிருந்தேன்.

__________________________

(12.10.2009 இலங்கை ஜனாதிபதி, மகிந்த ராஜபக்ஷ, சந்திப்பு, கொழும்பு, பழைய பாராள மன்ற கட்டிடம், கடற்கரை)

கடற்கரை எதையோ செல்லிக்கொண்டிருக்கிறது.

அதிகாரத்தின் பெருஞ்சிரிப்பு கடலை கடந்து

எல்லாத் திசைகளுக்கும் சென்று கொண்டிருக்கிறது.

கடல் மகிழ்ச்சியடையவில்லை.

அது எல்லாப் பக்கங்களுக்கும் அலையை தள்ளி

எதையோ பேசிக்கொண்டிருந்தது.

விண்ணப்பங்கள் நிரம்பிய எல்லாக் கடிதங்களையும்

கடல்தான் முழுமையாக வாசித்துக்கொண்டிருந்தது.

உயிர்ப்பு நிறைந்த படிமங்கள்..

இரவிரவாக எல்லாரது

புன்னகையும் கைகளும் கடல் வழியாக எங்கோ எடுத்துச் செல்லப்பட்டன.

அரசனின் நகரமும் இரவிரவாக சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறது.

நன் கடற்கரையில் இருந்து முழு இரவையும் கடந்து கொண்டிருந்தேன்.

எம் புன்னகைகளும் கைகளும் மட்டுமன்றி நம்பிக்கைகளும் எங்கோ எடுத்துச் செல்லப்பட்டுக் கொண்டே தானிருக்கின்றன. அரசனின் வெற்றி எம் தோல்வியால் விளையாமல், துரோகத்தனங்களால் விளைந்தன. இரவிரவாக எழும் அரசனின் மாளிகையில் எழும் சிரிப்பில் எம் இனத்தின் ஆற்றாத்துயரமும், பெரும் வலியும் உறைந்து போயுள்ளன.

மகிந்தவைப் பற்றியும், சிரித்துக் கொண்டே கொடூரம் புரியும் அவரின் பேரினவாத சிந்தனையையும் பற்றி வந்த ஒரு சிறந்த கவிதை இது. 90 களில் பிரேமதாசா பற்றி இந்தியா டுடேயின் சிறப்பு மலரில் 'அரசனின் வருகை' என்ற ஈழத்து சிறுகதையை போல்(எழுதியவரின் புனைப் பெயர் மறந்து விட்டது) சிங்கள இனத் தலைவன் ஒருவரின் கொடூர இயல்பை இந்தக் கவிதையும் எழுதிச் செல்கின்றது

இன்னும் கொஞ்சம் மினக்கெட்டு இருந்தால், இதனை விட இன்னும் சிறப்பாக எழுதியிருப்பீர்கள் என்றும் நம்புகின்றேன். உணர்வுகளின் வேகத்துக்கு வார்த்தைகளின் வேகம் வரவில்லை போல எனக்கு தோன்றுகின்றது

THE EMPEROR’S CITY, PALACE & THE SEA-SHORE

A poem by Deebachelvan

Translation of his Tamil poem titled _

ARASANIN NAGARAM, MAALIGAI MATRUM KADARKARAI

Translated into English by latha ramakrishnan

The Emperor’s City revels,

Laughing throughout the night.

My friend, after the conversation

I remained waiting, at the sea-shore

for long.

Forcibly removed from there

being in front of the ‘Vaadi’ tenament

where I was staying

I keep sending you

along with the sea-shore

all possible messages.

Please, can you tell me,

what am I to do, henceforth?

The Sea-shore keeps telling

something.

The roaring laughter of Power

keeps going past the Sea

Spreading in all directions.

The Sea doesn’t derive any

Happiness.

Pushing off its waves on

all sides

It keeps telling something.

All the communications so full of appeals,

it is the Sea which is giving

a thorough reading.

How to reveal that those communications

which, taken away,

were crushed and grounded?

With whom we can share

our humiliations?

That Palace which is being

fed and nourished by Power

has confined us in a

small tin-shelter.

It has pasted our

still damp blood

everywhere.

The Monarch keeps laughing

always.

The Palace reverberates

with the great joy of the Monarch.

From the dream-torn Sea-shore

that is kept as an exhibit

in the street opposite

what at all can be uttered?

Wherever we turn we see

the Monarch laughing

From atop the images of

our defeated sand-mounds.

Their City is still

celebrating the Victory.

Devovouring our lives it shines.

I have to make you realize

how cruel were the words uttered

by the Monarch –

Yet, I am unable to

repeat them.

With our faces darkening

we suffered wordlessly.

The Minister said that we should

clap and laugh happily

to please the Monarch.

Some of us did oblige,

doing their best

to keep the Monarch amused.

One and all stood

facing the sea-shore,

telling that they had

lost their smiles and hands.

Only after the Monarch had

reached his abode

and relished his food

we were allowed to go to our

‘Vaadi’ tenaments.

After all these, even after several days

I’m not able to share with you

anything; anything at all.

We are being cheated; deceived

ever so.

Unlike our Nation here

we can have

the nights in full.

Night after Night

the smiles and hands of one and all

have been taken away

across the Seas.

The Monarch’s City too keeps laughing

night after Night.

On the sea-shore I remain

spending the entire night.

O

* 12.10.2009 – Sri Lankan President, Mahinda Rajapaksam A Meet, Colombo, the old Parliament structure, Sea-shore.

english to thamil eppadi Eluthuvathu? Munpu yarlil elahuvaha irunththathu.

"arasanin varukai" Auther - Uma Varatharajan.

please find the link below.

www.littlemag.com/security/umavaratharajan.html