சந்தர்ப்பம் - முன்னால் குடுமி!, பின்னால் வழுக்கை!!

[PSIVARAJAKSM]

சரியான சந்தர்ப்பம் மட்டும் எனக்கு கிடைத்திருந்தால் நான் இப்படியா இருப்பேன்,எங்கோ போயிருப்பேன் என்று சிலர் அங்கலாய்ப்பதை அடிக்கடி கேட்கிறோம்.

அவனுக்கு கிடைத்த வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்திருக்குமானால் சாதனைப் படிகளி ஏறி ஒரு சரித்திரமே படைத்திருப்பேன்என்னும் சொற்களை எங்கும் கேட்கிறோம்.

சந்தர்ப்பம், வாய்ப்புகள் நாமே தேடிப் போகும் போதும், அவை நம்மை நாடி வரும் போதும் நாம்எப்படிப் பயண்படுத்திக் கொள்கிறோம்என்பதில் தான் சாதனையும் சரித்திரமும், வெற்றியும் தோல்வியும் அமைந்திருக்கின்றன. எந்த சந்தர்ப்பமும் நம் முன்னாலே வந்து நிலையாக நின்று கொண்டு இருப்பதில்லை. வாய்ப்புகள் வந்து போய்க்கொண்டிருகின்றனவே தவிர ஓரிடத்தில் நின்று நிலைத்திருப்பதில்லை.

மனிதப்பிறவி கிடைத்திருப்பதும்கூட ஒரு வாய்ப்புதான். அதுவும் கூட நிலையானதில்லை. அதனால்தான் அருளாளர்கள் "இப்பிறவி தப்பினால்எப்பிறவி வாய்க்குமோ?" என்று அஞ்சினார்கள்.

" வருங்கணத்து வாழ்ந்திடுமோ விழுமோ இந்த மலக்கூடு -என்று வருந்த கேட்டும்"என்று வள்ளலார் வருந்துகிறார்.

" வாய்த்தது நுந்தமக்கோர் பிறவி இதை மதித்திடுமின்" -என்னும் அறிவுரையை அவ்வளவு எளிதாக ஒதுக்கிவிட முடியாது.

" இந்த உலகில் ஒரு முறைதான் நீ பிறக்கிறாய்,எப்போது இறப்பாய் என்று உனக்குத் தெரியாது. அதற்க்குள் வாழ்ந்துவிடு.ஏனென்றால் நீ வாழ பிறந்தவன்" -என்று மார்க்கிம் கார்க்கி கூறுகின்றார்.

சந்தர்ப்பங்களை சரியாக பயண்படுத்திக் கொண்டு, வரும் வாய்ப்புகளை வசப்படுத்திக் கொண்டு வெற்றிகளை குவிக்கும் வீர வாழ்க்கை தான் நமக்கு தேவை.

கிரேக்க நாட்டில் லிசிபஸ் என்னும் புகழ்பெற்ற சிற்பி ஒருவன் இருந்தான். ஒரு நாள் அவனுடைய நண்பன் அவனை சந்தித்தான். லிசிபஸ்! இந்த உலகில் கல்வியைக் குறிக்கும் அடையாளச் சிலை உண்டு. வீரத்தையும் விவேகத்தையும் உணர்த்தக் குறியீட்டுச் சிலைகள் உள்ளன. காதல் உணர்வுக்கு கூடக் கவின் மிகு சிலை இருக்கிறது. செல்வத்தை அடையாளப்படுத்தும் சிற்பமும் உண்டு.

ஆனால், வாய்ப்பு, சந்தர்ப்பம் என்பனவற்றிக்குதான் அவற்றை நினைவுபடுத்தும் சிலை ஏதும் இல்லை. அப்படிப்பட்ட சிலையை நீ உருவாக்கினால் நான் மிகவும் மகிழ்வேன். அது மானுட உலகிற்க்குப் பாடமாகவும் அமையும் என்று கூறினான்.

மறுநாள் நண்பன் வந்தான். அப்பொழுது தான் செய்த ஒருசிலையைக் காட்டி இதுதான் நீ விரும்பிய சிலை. உலக மக்களுக்கு வாய்ப்பு, சந்தர்ப்பம்எப்படி வாய்க்கும்என்பதை இது உணர்த்தும் என்றான் லிசிபஸ்.

அந்த சிலையைப் பார்த்த நண்பன் சிரித்தான். சிறிது சிந்தித்தான், பின்னர் அதிசயித்தான்.

முன்னாலே குடிமி, பின்னாலே வழுக்கை, இரண்டு தோள்களிலும் சிறகுகள், கையில் இரண்டு பக்கமும் கூர்மையான கத்தி. பறக்கத் தயாரக இருப்பதுபோல், கால்பெருவிரல் ஊன்றி நிற்கும் ஒரு இளைஞனின் சிலை அது.

"லிசிபஸ்! நீ செய்திருக்கும் இந்த சிலையை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லையே! அருள்கூர்ந்து விளக்கம் தருவாயா" என்று கேட்டான்.

வாய்ப்பு, சந்தர்ப்பம் ஆகியவை ஓரிடத்தில் நிலையாக நிற்க்க மாட்டா. அவை ஒரு கணத்தில் தோன்றி மறையலாம். அவற்றின் நிலையற்ற தன்மையை விளக்கும் வகையில் தான் பெருவிரலில் நிற்பதும், சிறகுகளை பெற்றிருப்பதும் ஆகும்.

"நமக்கு வாய்க்கும் சந்தர்ப்பத்தை நன்மைக்கும் பயன்படுத்தலாம். தீமைக்கும் பயண்படுத்தலாம். அதைக் குறிக்கத்தான் இரு புறமும் கூரான கத்தி" என்று லிசிபஸ் கூறினான்.

"அவையெல்லாம் புரிகின்றன. முன்தலையில் உள்ள குடுமியும், பின் தலையில் உள்ள வழுக்கையும் என்ன என்பதுதான் புரியவில்லை" என்றான்.

"சந்தர்ப்பம் நமக்கு முன்வந்த அடுத்த கணமே தாவி அதனுடைய முன்குடுமியை பற்றிக்கொள்ளவேண்டும்.

சிறிது தாமதித்தாலும், சந்தர்ப்பம் திரும்பிப் பறக்க ஆரம்பித்து விடும். பின்னர் எவ்வளவு முயன்றாலும் நம் கை வழுக்கும். சந்தர்ப்பமும் நம் கையில் பிடிபடாது." என்றான் லிசிபஸ்.

இந்த வாழ்வை மெய்என்று நம்புவோம். நமக்குக் கிடைத்த சிறந்த வாய்ப்பென்று போற்றுவோம். ஒவ்வொரு கணத்தையும் சாதனைச் சரிதமாக மாற்றி எழுதுவோம்.

[BLUE BIRD]

சரியான சந்தர்ப்பம் மட்டும் எனக்கு கிடைத்திருந்தால் நான் இப்படியா இருப்பேன்,எங்கோ போயிருப்பேன் என்று சிலர் அங்கலாய்ப்பதை அடிக்கடி கேட்கிறோம்.

அவனுக்கு கிடைத்த வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்திருக்குமானால் சாதனைப் படிகளி ஏறி ஒரு சரித்திரமே படைத்திருப்பேன்என்னும் சொற்களை எங்கும் கேட்கிறோம்.

சந்தர்ப்பம், வாய்ப்புகள் நாமே தேடிப் போகும் போதும், அவை நம்மை நாடி வரும் போதும் நாம்எப்படிப் பயண்படுத்திக் கொள்கிறோம்என்பதில் தான் சாதனையும் சரித்திரமும், வெற்றியும் தோல்வியும் அமைந்திருக்கின்றன. எந்த சந்தர்ப்பமும் நம் முன்னாலே வந்து நிலையாக நின்று கொண்டு இருப்பதில்லை. வாய்ப்புகள் வந்து போய்க்கொண்டிருகின்றனவே தவிர ஓரிடத்தில் நின்று நிலைத்திருப்பதில்லை.

மனிதப்பிறவி கிடைத்திருப்பதும்கூட ஒரு வாய்ப்புதான். அதுவும் கூட நிலையானதில்லை. அதனால்தான் அருளாளர்கள் "இப்பிறவி தப்பினால்எப்பிறவி வாய்க்குமோ?" என்று அஞ்சினார்கள்.

" வருங்கணத்து வாழ்ந்திடுமோ விழுமோ இந்த மலக்கூடு -என்று வருந்த கேட்டும்"என்று வள்ளலார் வருந்துகிறார்.

" வாய்த்தது நுந்தமக்கோர் பிறவி இதை மதித்திடுமின்" -என்னும் அறிவுரையை அவ்வளவு எளிதாக ஒதுக்கிவிட முடியாது.

" இந்த உலகில் ஒரு முறைதான் நீ பிறக்கிறாய்,எப்போது இறப்பாய் என்று உனக்குத் தெரியாது. அதற்க்குள் வாழ்ந்துவிடு.ஏனென்றால் நீ வாழ பிறந்தவன்" -என்று மார்க்கிம் கார்க்கி கூறுகின்றார்.

சந்தர்ப்பங்களை சரியாக பயண்படுத்திக் கொண்டு, வரும் வாய்ப்புகளை வசப்படுத்திக் கொண்டு வெற்றிகளை குவிக்கும் வீர வாழ்க்கை தான் நமக்கு தேவை.

கிரேக்க நாட்டில் லிசிபஸ் என்னும் புகழ்பெற்ற சிற்பி ஒருவன் இருந்தான். ஒரு நாள் அவனுடைய நண்பன் அவனை சந்தித்தான். லிசிபஸ்! இந்த உலகில் கல்வியைக் குறிக்கும் அடையாளச் சிலை உண்டு. வீரத்தையும் விவேகத்தையும் உணர்த்தக் குறியீட்டுச் சிலைகள் உள்ளன. காதல் உணர்வுக்கு கூடக் கவின் மிகு சிலை இருக்கிறது. செல்வத்தை அடையாளப்படுத்தும் சிற்பமும் உண்டு.

ஆனால், வாய்ப்பு, சந்தர்ப்பம் என்பனவற்றிக்குதான் அவற்றை நினைவுபடுத்தும் சிலை ஏதும் இல்லை. அப்படிப்பட்ட சிலையை நீ உருவாக்கினால் நான் மிகவும் மகிழ்வேன். அது மானுட உலகிற்க்குப் பாடமாகவும் அமையும் என்று கூறினான்.

மறுநாள் நண்பன் வந்தான். அப்பொழுது தான் செய்த ஒருசிலையைக் காட்டி இதுதான் நீ விரும்பிய சிலை. உலக மக்களுக்கு வாய்ப்பு, சந்தர்ப்பம்எப்படி வாய்க்கும்என்பதை இது உணர்த்தும் என்றான் லிசிபஸ்.

அந்த சிலையைப் பார்த்த நண்பன் சிரித்தான். சிறிது சிந்தித்தான், பின்னர் அதிசயித்தான்.

முன்னாலே குடிமி, பின்னாலே வழுக்கை, இரண்டு தோள்களிலும் சிறகுகள், கையில் இரண்டு பக்கமும் கூர்மையான கத்தி. பறக்கத் தயாரக இருப்பதுபோல், கால்பெருவிரல் ஊன்றி நிற்கும் ஒரு இளைஞனின் சிலை அது.

"லிசிபஸ்! நீ செய்திருக்கும் இந்த சிலையை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லையே! அருள்கூர்ந்து விளக்கம் தருவாயா" என்று கேட்டான்.

வாய்ப்பு, சந்தர்ப்பம் ஆகியவை ஓரிடத்தில் நிலையாக நிற்க்க மாட்டா. அவை ஒரு கணத்தில் தோன்றி மறையலாம். அவற்றின் நிலையற்ற தன்மையை விளக்கும் வகையில் தான் பெருவிரலில் நிற்பதும், சிறகுகளை பெற்றிருப்பதும் ஆகும்.

"நமக்கு வாய்க்கும் சந்தர்ப்பத்தை நன்மைக்கும் பயன்படுத்தலாம். தீமைக்கும் பயண்படுத்தலாம். அதைக் குறிக்கத்தான் இரு புறமும் கூரான கத்தி" என்று லிசிபஸ் கூறினான்.

"அவையெல்லாம் புரிகின்றன. முன்தலையில் உள்ள குடுமியும், பின் தலையில் உள்ள வழுக்கையும் என்ன என்பதுதான் புரியவில்லை" என்றான்.

"சந்தர்ப்பம் நமக்கு முன்வந்த அடுத்த கணமே தாவி அதனுடைய முன்குடுமியை பற்றிக்கொள்ளவேண்டும்.

சிறிது தாமதித்தாலும், சந்தர்ப்பம் திரும்பிப் பறக்க ஆரம்பித்து விடும். பின்னர் எவ்வளவு முயன்றாலும் நம் கை வழுக்கும். சந்தர்ப்பமும் நம் கையில் பிடிபடாது." என்றான் லிசிபஸ்.

இந்த வாழ்வை மெய்என்று நம்புவோம். நமக்குக் கிடைத்த சிறந்த வாய்ப்பென்று போற்றுவோம். ஒவ்வொரு கணத்தையும் சாதனைச் சரிதமாக மாற்றி எழுதுவோம்.

நூற்றுக்கு ஐந்துபேர்கூட இப்படி வந்தவாய்ப்பை பயன்படுத்தியிருக்க மாட்டார்களே.இப்போதும் கூட தவறவிட்ட வாய்ப்புகளை எண்ணி வருந்துபவனில் நானும் ஒருவன்.