செய்யத் துணிக கருமம்

அதாவது, புலம்பெயர் நாடுகளில் உள்ளோரால் உருவாக்கப்பட்ட அமைப்புகளை இங்கே உள்நாட்டில் இயக்குவதற்குப் பதிவுகளைச் செய்வதாக இருந்தால், அதற்கான வரி மற்றும் அனுமதி போன்றவற்றில் உள்ள விதிமுறைகளும் நடைமுறைகளும் தடைகளை உருவாக்குகின்றன என்கின்றனர் பலர். இதனால் மனமிருந்தாலும் இடமில்லை என்ற நிலை உருவாகியுள்ளது.  

ஆனால், சரியாகச் சிந்தித்தால், முறையாக இயங்க முடியும். முறையாக இயங்கினால், திட்டங்களைச் சரியாக நடைமுறைப்படுத்த முடியும். திட்டங்களை சரியாக நடைமுறைப்படுத்தினால், முறையாகப் பயன்பாடுகள் நடக்கும். முறையாகப் பயன்பாடுகள் அமைந்தால், சரியான வளர்ச்சி ஏற்படும் என்கின்றார் பளை - பச்சிலைப்பள்ளி அபிவிருத்திச் சங்கத்தின் ஸ்தாபகரான தம்பாப்பிள்ளை லோகநாதன். 

யுத்தப் பாதிப்புகளைச் சந்தித்த மக்களுக்கு உதவவும், யுத்தத்தினால் அழிவடைந்த பிரதேசத்தை மீளமைப்புச் செய்யவும் என, இலண்டனில் 2009 ஆம் ஆண்டு ஓர் அமைப்பை உருவாக்கவேண்டும் என்று சிந்தித்திருக்கிறார் லோகநாதன். 

இறுதி யுத்த உணர்வலைகளால் உந்தப்பட்ட பலரை இணைத்து, பச்சிலைப்பள்ளி அபிவிருத்திச் சங்கம் என்ற அமைப்பை 2009இல் இலண்டனில் உருவாக்கினார். ஆரம்பகட்ட நிதியைத் திரட்டிக் கொண்டு, அவசர உதவிகளைச் செய்யத் தொடங்கிய அந்த அமைப்பு, அடுத்த ஆறு மாதத்தில் பளையில் அதற்கான செயற்பாட்டுப் பணிமனையைத் திறந்தது. ஆனால், அன்றிருந்த அரசியற்சூழல், அந்த அமைப்பின் செயற்பாடுகளைக் குறித்து, கேள்விகளை எழுப்பியது.  

இருந்தபோதும் உரிய முறையில் அதற்கான விளக்கத்தை அளித்து, உரிய ஆவணங்களைச் சமர்ப்பித்தன் மூலமாக, தனக்கு ஏற்பட்ட நெருக்கடிகளை நீக்கி, உரிய வகையில் அமைப்பைப் பதிவு செய்து பணிகளைத் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது, பச்சிலைப்பள்ளி அபிவிருத்திச் சங்கம். இப்போது மக்களுக்கான உதவிப்பணிகளைச் செய்வதோடு மட்டுமல்லாமல் கல்வி, சத்துணவுத்திட்டம், சுயதொழில் ஊக்குவிப்பு, இயற்கை வேளாண்மை, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு, கலை, பண்பாட்டுப்பேணுகை எனப்பல தளங்களில், தன்னுடைய செயற்பாடுகளையும் விரிவாக்கம் செய்திருக்கிறது.

இந்த அமைப்பின் செயற்திறனை அவதானித்த ஐக்கிய நாடுகளுக்கான அபிவிருத்திச் செயற்றிட்டம், மாவட்டச் செயலக நிர்வாகம் போன்றவையும், இந்த அமைப்புடன் இணைந்து பணியாற்ற முன்வந்திருக்கின்றன. இதனால் இப்போது அமைப்பின் செயற்பாடுகள் மேலும் வலுப்பெற்றுள்ளன.  

இதுதான் இங்கே கவனிக்க வேண்டியது.  

ஒரு காரியத்தைச் செய்ய முற்படும்போது, நமக்கு முன்னே தடைகளும் பிற நெருக்கடிகளும் சவால்களாக எழக்கூடும். அவற்றை எப்படிக் கடப்பது என்பதில்தான் அந்தச் செயலைச் செய்ய முனைவோரின் வெற்றி தங்கியிருக்கிறது.

இன்று, புலம்பெயர் நாடுகளில் நல்ல மனப்பாங்கோடும் நிதி வளத்தோடும் பலர் உள்ளனர். பாதிக்கப்பட்ட மக்களுடைய வாழ்நிலையை மேம்படுத்துவதற்கு அவர்கள் தயாராகவும் உள்ளனர். பலர், இதற்காக உதவிகளைச் செய்தும் வருகின்றனர்.

ஆனால் அவை அமைப்பாக்கம் பெற முடியவில்லை. தாய்மண்ணில் வேர்விட்டு இயங்கவில்லை. இதனால், அவற்றில் செயற்பாட்டு எல்லைப்பரப்பு, மிகக்குறுகியதாகவே உள்ளது. மட்டுமல்ல அந்தச் செயற்பாடுகளிலும் ஒழுங்கின்மைகள் அதிகமாக உள்ளன.

இதனால் அவர்களுக்கு மனச்சோர்வுகள் அதிகரிக்கின்றன. இந்த மனச்சோர்வு, அந்தப் பணிகளிலிருந்து அவர்களை விலக வைக்கிறது.  

ஆனால், தம்பாப்பிள்ளை லோகநாதன் குறிப்பிடுவதைப்போல, ஓர் உரிய முறையில் செயற்பாட்டு முறைகளை முன்வைத்துப் பதிவுகளைச் செய்து விட்டால், சட்டரீதியான பாதுகாப்பும் செயற்பாட்டுக்கான அங்கிகாரமும் கிடைத்து விடும். அதன்பிறகு, செயற்பாடுகளைத் தாராளமாகப் புதிய முறைகளில் முன்னெடுக்க முடியும்.  

இந்தப் பத்தியின் தொடக்கத்தில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் இரண்டு கால்களும் இல்லாத அந்த முன்னாள் பெண் போராளி, பச்சிலைப்பள்ளி அபிவிருத்திச் சங்கத்தில் இப்போது செயற்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்.

சங்கம், அவருக்கான உதவியையும் பாதுகாப்பையும் வழங்குகிறது. அந்தப் பெண், சங்கத்தில் இணைந்து செயற்படுவதன் மூலமாக தானும் வாழ்ந்து கொண்டு, பிறருக்கும் உதவிகளைச் செய்யக்கூடியதாக உள்ளது.  

எனவே, சரியாகச் சிந்திக்கும்போது, வாசல்களை இலகுவாகத் திறக்கக்கூடியதாக இருக்கும். இதுவே இன்றைய சூழலில் மிக அவசியமாக இருக்கிறது. யுத்தப் பாதிப்புகள் இன்னும் நீண்டு கொண்டிருக்கின்றன.

அவை பேரவலமாக வளர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன என்று சொல்லிக் கொண்டிருப்பதும், யாரையும் அதற்குக் குறை கூறிக் கொண்டிருப்பதுமல்ல, இவற்றுக்கான தீர்வு.  

பதிலாக, அவற்றை நிவர்த்திக்கும் வகையில் செயற்பட முனைவதும் உரிய வழிகளைக் காண்பதுமே இன்றைய தேவையாகும். மனமிருந்தால் இடமிருக்கும் என்பதையும் மனம் வைத்தால் அது நடக்கும் என்பதையும், இங்கே நினைவில் இருத்துவது அவசியம்.

இன்று அத்தகைய ஒரு நிலை இருந்திருக்குமானால், இந்த நாட்டிலே ஏராளமான அமைப்புகள் தோன்றியிருக்கும். பச்சிலைப்பள்ளி அபிவிருத்திச் சங்கத்தைப்போல ஒவ்வொரு பிரதேசத்துக்கும் உரிய அமைப்புகள் தோற்றம் பெற்றிருக்கும்.

அப்படித் தோற்றம் பெற்ற அமைப்புகள் தங்களுக்குள் ஒரு கூட்டிணைவைக் கண்டிருக்கும். அந்தக் கூட்டிணைவு, புதிய பலம் மிக்க செயற்பாட்டுத்திட்டங்களை உருவாக்கியிருக்கும். அந்தச் செயற்பாட்டுத் திட்டங்கள், பெரிய மாற்றங்களை இந்த மண்ணிலே உண்டாக்கியிருக்கும். 

அது யுத்த முடிவுக்குப் பின்னான இந்த ஏழு ஆண்டுகளையும் வேறு விதமாகவே மக்களை உணர வைத்திருக்கும். ஏழு ஆண்டுகளையும் அரசியல் சொல்லாடல்களால் நிரப்பியதை விட, அர்ப்பணிப்பான மனித நேயப்பணிகளால் நிரப்ப வைத்திருக்கும். இந்தக் காலகட்டத்துக்குரியன அரசியல் சொல்லாடல்களல்ல; பதிலாக மனிதாபிமானப்பணிகளேயாகும். அவை நாட்டையே உணர வைத்திருக்கும்.  

ஆனால், துரதிர்ஷ்டவசமாக, புலம்பெயர்ந்த நாட்டிலும் இலங்கையிலும் உள்ள சிலருடைய தவறான அரசியல் புரிதல்களும் பிழையான கருத்துருவாக்கங்களும் சமூக மட்டத்தில் உருவாகி விட்டன. இதனால் செயற்பட முனைவோரும், மனிதாபிமானச் செயற்பாட்டில் ஆர்வமுடையவர்களும் பின்னிற்கவும் தயங்கவும் வேண்டிய நிலை உருவானது.  

இது, தேவையற்ற ஒரு நிலை. இதைக் கடந்து வரவேண்டும் என்பதே, சமூக நிர்ப்பந்தமும் சமூக யதார்த்தமும் ஆகும். மக்களைக் குறித்துச் சிந்திப்பதாக இருந்தால், சரியான வழிகளைக் கண்டறிய முடியும். மக்களுக்கு அப்பால் சிந்தித்தால், தவறான வழிகளையே, தேர்வு செய்ய முடியும். இதுவே உண்மை.  

ஆகவே, செய்யத் துணிக கருமம் என்பதற்கிணங்க, துணிவோடு புதிய வழிகளைத் திறப்பதற்குப் புதிய விதிகளைச் செய்யும் வகையில் சிந்திக்க முனைவோர் திரள வேண்டும். அதையே காலம் எதிர்பார்த்திருக்கிறது. காலத்துக்குப்பிந்திய செயல்களால் யாருக்கும் பயனில்லை. சரியான வழிகளிருந்தால், கால்கள் இல்லாதவர்களாலும் பயணிக்க முடியும்.    

- See more at: http://www.tamilmirror.lk/192240/ச-ய-யத-த-ண-க-கர-மம-#sthash.sySVaLiq.dpuf