Jump to content

Recommended Posts

  • கருத்துக்கள உறவுகள்
பதியப்பட்டது

பச்சிலைப்பள்ளி : திட்டமிட்ட மீள்குடியேற்றம் தேவை

பச்சிலைப்பள்ளி : திட்டமிட்ட  மீள்குடியேற்றம் தேவை

 — கருணாகரன் —

வரலாற்று முக்கியத்துவம் மிக்க பச்சிலைப்பள்ளியின் சிறப்பு அடையாளங்களில் ஒன்று, அதனுடைய இயற்கை வளமாகும். இன்னொரு வகையாகச் சொன்னால், இந்த இயற்கை வளமே பச்சிலைப்பள்ளியைத் தனித்துச் சிறப்பாக  இனங்காட்டுகிறது.  மிக நீண்ட காலமாக – ஆயிரமாண்டுகளாக – மக்கள் வாழ்ந்து வருகின்ற பிரதேசமாக இருப்பதற்கு இங்குள்ள இயற்கை அரணும் இயற்கை வளங்களும் பயன்பட்டுள்ளது.

தொல்மக்களின் வாழ்க்கை பெருமளவுக்கும் இயற்கையோடு இணைந்திருந்தது. அந்த வாழ்க்கைக்கு இயைபாக இருக்கும் அமைவிடங்களையே அவர்கள் தெரிவு செய்தனர். அல்லது, இயற்கையில் பெறக்கூடியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு தமது வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொண்டனர். நீரை இலகுவாகப் பெறக்கூடிய, விவசாயத்தையும் வேட்டையையும் செய்யக் கூடிய இடங்களே அன்றைய மனிதர்களின் வாழ்க்கைத் தெரிவாக இருந்தது. இப்பொழுது நாம் நகரங்களை நோக்கி, அங்கே கிடைக்கக் கூடிய வளமான கல்வி, உயர் மருத்துவம், சிறப்பான வணிகம், உத்தியோக வாய்ப்புகள் மற்றும் தொழில் நுட்பத்தின் வழியான தொழில்துறைகள் இவற்றின் மூலமாகக் கிடைக்கும்  வசதியான வாழ்க்கையை நோக்கி ஓடுகிறோம். அன்றைய நிலவரம் வேறு. அன்று இப்போதுள்ளதைப்போல தொழில் நுட்பம் வளர்ச்சியடைந்திருக்கவில்லை. விவசாயமும் கடற்றொழிலும் பனைத் தொழிலுமே அன்றைய வாழ்க்கைக்கு ஆதாரமாக இருந்தன. இதனால் தண்ணீரை இலகுவாகப் பெறக்கூடிய ஆறுகள், குளங்கள் அதிகமாக இருந்த இடங்களையே தெரிவு செய்தனர். ஆற்றங்கரை நாகரீகம் உணர்த்துவது இந்த உண்மையையே. அல்லது கடலை அண்மித்த பகுதிகளில் குடியிருந்தனர். எப்படியோ நீரே வாழ்க்கையின் ஆதாரமாக இருந்தது.

பச்சிலைப்பள்ளிப் பிரதேசம், ‘நெய்தல்’  ‘மருதம்’  ‘முல்லை’ என்ற மூவகை நிலங்களையும் கொண்டது. முக்கியமாக நீரை இலகுவில் பெறக்கூடிய மணல்நிலம் பச்சிலைப்பள்ளியினுடையது. இதனால் இங்கே  மக்கள்  குடியேறினர்.  அப்படிக் குடியேறியவர்கள், தமக்குத் தேவையான நீரைப் பெறுவதற்காகக் குளங்களையும் துரவுகளையும் பூவல்களையும் அமைத்தனர். மணல் இதற்கு இலகுவான வாய்ப்பை அளித்தது. இந்தக் குளங்களை அண்டிய பகுதிகளில் மக்கள் நெற்செய்கையை மேற்கொண்டனர்.  மேட்டு நிலப்பகுதியில் குடியிருப்புகளை அமைத்துக் கொண்டார்கள். இங்கே துரவுகளையும் பூவல்களையும் தோண்டி நீரைப் பெற்றனர். இவற்றிலிருந்து  எடுத்த நீரைக் குடிப்பதற்கும் ஏனைய விவசாயப் பயிர்ச்செய்கைக்கும் பயன்படுத்தினார்கள். காடுகளில் வேட்டையாடினர். வீடுகளை வேய்ந்து கொள்வதற்கும் உணவுத் தேவைக்கும் பனம் பொருட்களைப் பயன்படுத்தினார்கள். அதற்கேற்ப வேண்டிய அளவுக்கு பனைகள் இருந்தன. பனந்தொழில் சிறப்பாக நடந்தது.  பிற்காலத்தில் தென்னைகளையும் மரமுந்திரிகளையும் நாட்டினர். பிறகு மாமரங்கள் என இது விரிந்து இன்று முருங்கைச் செய்கை வரை வளர்ந்துள்ளது.

பச்சிலைப்பள்ளியின் பிற்கால  வாழ்க்கையிலும் வரலாற்றிலும் பனை, தென்னை வளப் பொருளாதாரம் முக்கியமாக இருந்தது. இதில் பனை பெரும் பங்கை வகித்தது. பனை மட்டை, ஓலை, பனையில் மேற்கொள்ளப்படும் கைவினைப் பொருட்கள் (பாய், பெட்டி, கடகம், பட்டை, உமல், பறி போன்றவை) உணவுப் பொருட்கள் (பனங்கிழங்கு, பனாட்டு, ஒடியல், புளுக்கொடியல்) ஊமல் போன்றவை யாழ்ப்பாணத்துக்கும் பிற இடங்களுக்கும் எடுத்துச் செல்லப்பட்டன. பச்சிலைப்பள்ளிப்பிரதேசத்தின் அன்றைய பொருளாதாரத்தில் பனையின் இடம் பெரியதாக இருந்தது. பின்னர் தென்னைச் செய்கை வளர்ச்சியடைந்ததை அடுத்து தென்னைப் பொருட்கள் ஏற்றுமதியாகின. இவையெல்லாம் ஏறக்குறைய இயற்கையோடிணைந்த விவசாயச் செய்கைகளும் பொருளாதார நடவடிக்கைகளுமாகும். ஆகவே இயற்கைச் சூழலில், பசுமைச் சூழலிலேயே பச்சிலைப்பள்ளி தொடர்ந்தும் இருந்தது.

பச்சிலைப்பள்ளியின் சமூக அமைப்பை ஆய்வு செய்யும் எவரும் மேற்சொன்ன அடிப்படைகளை இலகுவாக விளங்கிக் கொள்ளக் கூடியதாக இருக்கும். இந்த அடிப்படையில்தான் குடிசன விரிவாக்கமும் அதனுடைய  சமூக, பொருளாதார, கலை பண்பாட்டு நடவடிக்கைகளும் இலக்கிய முயற்சிகளும் விளங்கின; வளர்ச்சியடைந்தன.

நீண்டகாலமாக மக்களின் இருப்பிடமாக இருந்தபடியால் பச்சிலைப்பள்ளிக்குரிய வரலாற்றுச் சுவடுகளும் உண்டு. 

முகமாலை, அரசர்கேணி, கிளாலி, தம்பகாமம், முகாவில், மாசார், இயக்கச்சி ஆகிய பிரதேசங்கள் வரலாற்றுச் சிறப்புக்குரியனவாக உள்ளன. இங்கெல்லாம் வரலாற்றுச் சுவடுகளாகக் கருதப்படும் புராதன கோயில்கள், கட்டிடங்கள், கோட்டைகள் ஆகியவற்றையும் அவற்றின் எச்சங்களையும் இன்றும் காண முடியும்.

ஆனால், நாட்டில் ஏற்பட்ட யுத்தம், இந்தப் பிரதேசத்தை பெருமளவுக்கும் அழித்தது. ஆனையிறவு, இயக்கச்சி, முகமாலை, கிளாலி ஆகிய இடங்களில் நடந்த பெரும்போர்கள் இந்தப் பிரதேசத்தின் இருப்புக்குப் பெரும் சவாலாகியது.

ஏறக்குறைய இருபது ஆண்டுகளுக்கு லேமாக  இந்தப்பிரதேசத்திலிருந்த மக்களை முற்றாகவே வெளியேற்றியது. பல ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக தொடர்ச்சியறாமல் வாழ்ந்து வந்த மக்கள், இடம்பெயர்ந்து சிதறிப்போனார்கள். அந்த வெளியேற்றம் இந்த மக்களின் வாழ்க்கையிலும் அவர்களுடைய பண்பாட்டிலும் ஆழமான எதிர்த்தாக்கத்தை உண்டாக்கியது. இங்கே நடந்த இயற்கை அழிவு சாதாரணமானதல்ல. லட்சக்கணக்கான பனைகளையும் தென்னைகளையும்  அழித்தது. காடுகளும் வெளிகளும் கூடப் பற்றி எரிந்தன. இதனால் இந்தப்பிரதேசத்தின் நிலக்காட்சியே மாறியது.

யுத்தம் முடிந்த பின்பு காணப்பட்ட இந்தப் பிரதேசத்தின் காட்சிகள் இதற்குச் சான்று. பல்லாயிரக்கணக்கான மொட்டைப் பனைகளும் தென்னைகளும் இந்தச் சனங்களின் வாழ்க்கைக்கு ஆழமான குறியீடுகளாகியது. பிக்காஸோவின் குவார்னிகா ஓவியத்தைப் பிரதிபலிப்பதாக பச்சிலைப்பள்ளி மாறியிருந்தது. அதனுடைய பசுமைச் சூழல் பாதிக்கும் மேலே காணாமற் போயிருந்தது. ஆனாலும் இயற்கை எதையும் சமனிலைப்படுத்தி விடும் என்பதற்கிணங்க வடலிகள் வளர்ந்தன. காடுகள் துளிரெறிந்து செழிக்கத் தொடங்கின. மக்களும் மெல்ல மெல்லத் தங்களுடைய ஊர்களுக்கு வரத் தொடங்கினார்கள். மீள்குடியேற்ற நடவடிக்கைகள் பச்சிலைப்பள்ளியை உயிர்ப்பூட்டியது.

ஆனால், இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் பச்சிலைப்பள்ளியை மீளுருவாக்கம் செய்யும் திட்டங்கள் ஆழமான பிரக்ஞையோடு முன்னெடுக்கப்படவில்லை. இது பச்சிலைப்பள்ளிப் பிரதேசத்துக்கு மட்டும் நேர்ந்த துயரம் மட்டுமல்ல. எல்லா மீள்குடியேற்றப் பிரதேசங்களுக்கும் நடந்துள்ள தவறே. முற்றாகவே மக்கள் வெளியேறி யுத்தம் நடந்த பிரதேசங்களில் மீள் குடியேற்ற நடவடிக்கைகள் என்பது, அந்தப்பிரதேசங்களின் வரலாற்றுத் தொடர்ச்சியோடும் சூழல் பாதுகாப்போடும் முன்னெடுக்கப்பட்டிருக்க  வேண்டும். அதற்கமையவே திட்டமிடல் அமைந்திருக்க  வேண்டும். இந்தத் திட்டமிடலின்போது வரலாற்றாசிரியர்கள், சூழலியலாளர்கள், பண்பாட்டாளர்கள், சமூகச் செயற்பாட்டாளர்கள், பிரதேசங்களின் மூத்த – இளைய பிரஜைகள் அடங்கிய குழுவோ அணியோ உருவாக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். அப்படி நிகழவில்லை. அரசாங்கத்தினால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு பொதுவான வேலைத்திட்டம் அப்படியே எல்லாப் பிரதேசங்களுக்குமாக அமுல்படுத்தப்பட்டது. இது தொடர்பாக இந்தக் கட்டுரையாளர் உட்படச் சிலர் அப்பொழுதே அழுத்தமாக மீள் குடியேற்ற அமைச்சு உள்பட அன்றைய ஒருங்கிணைப்புக்குழுக்கள், மாவட்டச் செயலர்கள், திட்டமிடற் பிரிவுகள் போன்ற தரப்புகளுக்கு எடுத்துரைத்தனர். ஆயினும் அவை உரிய கவனத்திற் கொள்ளப்படவில்லை. இதனால் மீள் குடியேற்றம் என்பது, அந்தந்தக் கிராமங்களில் மக்கள் குடியேறியதாக அமைந்ததே அல்லாது மீளுயிர்ப்புப் பெற்றதாக அமையவில்லை. அதாவது குடியேறல்கள் நடந்தனவே தவிர, வரலாற்றின் இழைகளையும் மரபின் கண்ணிகளையும் உயிரப்பூட்டுவதாகவும் அமையவில்லை. ஆயினும் எல்லாவற்றையும் விட மக்கள் வலியவர்கள் என்பதால் அவர்கள் தங்களுடைய நினைவுகளின் வழியே சென்று தங்களால் முடிந்தளவுக்குத் தங்கள் ஊர்களை மீளுயிர்ப்புச் செய்தனர். இப்பொழுது காணப்படும் பச்சிலைப்பள்ளி என்பது அவ்வாறு மக்களால் வடிவமைக்கப்பட்டதே.

இங்கேதான் இன்னொரு பாரிய பிரச்சினையும் உருவாகியது. யுத்தம் இந்தப் பிரதேசத்தின் சமூகக் கட்டுமானத்தையும் சிதைத்திருந்ததால் மீள் குடியேற்றத்தின்போது எல்லையற்ற விதமாக இயற்கை வளப்பாதிப்புச் செயற்பாடுகள் இங்கே நிகழத் தொடங்கியது. சட்ட விரோத மணல் அகழ்வு, சட்டவிரோத மது உற்பத்தி (கசிப்புக் காய்ச்சுதல் – விற்பனை செய்தல்) மரங்களைக் கண்டபாட்டுக்குத் தறித்தல், காடழிப்பு, பனை அழிப்பு போன்றவை கட்டற்ற முறையில் நிகழத் தொடங்கின. பச்சிலைப்பள்ளியின் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகால வரலாற்றில் இப்படி முன்னர் ஒரு போதுமே நிகழ்ந்ததில்லை. புதிய தொழில்முறையாக இவற்றில் பலரும் எந்தத் தயக்கமும் கூச்சமும் இன்றி ஈடுபட்டனர். இவை உண்டாக்கக் கூடிய பாதிப்பைப் பற்றிய அக்கறையும் அறிவும் பலரிடத்திலும் இல்லாதிருந்தது. இதைப்பற்றி விழிப்புணர்வூட்டக் கூடிய கட்டமைப்புகளும் செயற்பாடுகளும் துலக்கமான அளவில் இந்தப்பிரதேசத்தில் நிகழவில்லை என்பது அடுத்த பெரும் துயரமாகும். இருந்தாலும் பிரதேச செயலகத்தினரும் மக்களும் அங்கங்கே தம்மால் முடிந்தளவுக்கு இதற்கு எதிரான எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டதுண்டு. ஆனால் அது எதிர்பார்த்த  நல் விளைவுகளைத் தரவில்லை. இதனால் பச்சிலைப்பள்ளியின் இயற்கை வளம் பெருமளவுக்கும் இல்லாதொழிக்கப்பட்டு விட்டது. இன்றைய பச்சிலைப்பள்ளி என்பது வறண்ட, உவர் நிலம், உவர் நீர்ப் பரவலை எதிர்கொள்ளக் கூடியதாகவே உள்ளது. இன்னும் இயற்கை வள அழிப்பைக் கட்டுப்படுத்த முடியாத அளவிலேயே உள்ளது. இது இன்று பச்சிலைப்பள்ளி எதிர்நோக்கியிருக்கும் மிகப் பெரிய சவாலாகும். அதாவது யுத்த காலத்தையும் விட அதிக பாதிப்பையும் மக்கள் இடப்பெயர்ச்சியையும் உண்டாக்கக் கூடிய சவால் இது. மட்டுமல்ல எதிர்காலத்தில் மக்கள் குடியேறவோ வாழவோ முடியாத அளவுக்கு பாதிப்பை உண்டாக்கும் விதமான சவாலாக உள்ளது.

யுத்தமாவது அதன் தீவிரம் குறையும் போது அல்லது அது முடியும்போது மக்கள் மீள் வாழ்வைத் தொடங்குவதற்கான இடத்தை அளிக்கும். ஆனால், இயற்கை வள அழிப்பினால் உண்டாகும் நில அமைப்பின் மாற்றங்களும் நீர் மாறுறுதலும் மக்கள் வாழவே முடியாத நிலையையே உருவாக்கும். ஆகவேதான் இன்று மிகப் பெரிய ஆபத்தின் மத்தியில் பச்சிலைப்பள்ளிப் பிரதேசம் உள்ளது என்கிறோம். ஏறக்குறைய இது நெருப்பின் மேலே நிற்பதற்குச் சமம். எனவே இதைக்குறித்துப் பிரதேச மக்கள் விழிப்புணர்வு அடைய வேண்டும். பிரதேச மட்டத்திலான அமைப்புகள் இதைக்குறித்துத் தீவிரமாகச் சிந்திப்பது அவசியமாகும்.

இப்பொழுதும் காடழிப்பும் பனை அழிப்பும் மணல் அகழ்வும் தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது. இதைச் செய்கின்றவர்கள் அநேகமாக பிரதேச வாசிகளேயாகும். அதைப்போல சட்டவிரோத மது உற்பத்தியையும் மது விற்பனையையும் செய்கின்றவர்களும் பிரதேச மக்களே. இவற்றைக் கட்டுப்படுத்தினால்தான் பச்சிலைப்பள்ளிக்கு எதிர்காலமுண்டு. ஏன் நிகழ்காலமே உண்டு. எதிர்காலமும் நிகழ்காலமும் சிதையக் கூடிய நிலையில் இருக்கும் பிரதேசமொன்றில் கலை, பண்பாட்டுச் செயற்பாடுகளைப் பற்றியும் இயல்பான வாழ்க்கையைப் பற்றியும் எப்படிச் சிந்திக்க முடியும்? எப்படி இவற்றைப் பாதுகாக்கவும் வளர்த்தெடுக்கவும் முடியும்?

பச்சிலைப்பள்ளியின் இயற்கை வளத்தை அடிப்படையாகவும் ஆதாரமாகவும் கொண்டு தொழிற்துறைகளை உருவாக்க முடியும். பாரம்பரியமான விவசாயம், பனை, தென்னைவளத் தொழில்கள், கடற்தொழில் போன்றவற்றுக்கு அப்பாலான நவீன தொழில்களையும் விருத்தி செய்ய முடியும். அதற்கான வளமும் இட அமைவும் உள்ளதே பச்சிலைப்பள்ளியாகும். எடுத்துக்காட்டாக இயக்கச்சியில் அமைந்துள்ள ReeCha என்ற சுற்றுலாத்தளமும் பாற்பொருள் உற்பத்தி நிலையமும் உள்ளன. புலோப்பளையில் உள்ள காற்றலை மின் உற்பத்தி மையம். இந்த வரிசையில் அண்மையில் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ள “இராவணன் வனம்” இன்னொன்றாகும். இப்படி இயற்கையோடிணைந்த சிறிய – பெரிய தொழில் மையங்களையும் தொழிற்துறைகளையும் உருவாக்க முடியும். கிளாலி, முகமாலை, மாசார், பளை எனப் பல இடங்கள் இதற்கு வாய்ப்பாக உள்ளன. போக்குவரத்து, தண்ணீர், மின்சாரம் போன்ற அடிப்படை – ஆதார வசதிகள் இதற்கு வாய்ப்பாக உள்ளது  அதற்கான பொருளாதார வலுவோடு முதலீடுகளைச் செய்யக் கூடிய – தொழிற்துறைகளை உருவாக்கக் கூடியவர்கள் புலம்பெயர் நாடுகளில் உள்ளனர். எதற்கும் மிஞ்சியிருக்கும் இயற்கை வளத்தை நாம் அவசரமாகப் பாதுகாக்க வேண்டும். இயற்கை வளத்தை மீளுருவாக்கம் செய்ய வேண்டும். இதில் அகழப்பட்ட மண்ணை மீள் நிரப்பவே முடியாது. காடுகளை உருவாக்க முடியும். பனை, தென்னை, மரமுந்திரிகை மரங்களை நடலாம். ஆனால், மண்ணை அப்படி மீளுருவாக்க முடியுமா?

பச்சிலைப்பள்ளியின் அடையாளத்துடன் கூடிய சுற்றுலாத்துறையைக் கட்டியெழுப்ப முடியும். கேரளச் சுற்றுலாத்துறை என்பது அந்தப் பிரதேசத்தின் அடையாளத்தையும் சிறப்புகளையும் அடிப்படையாகக் கொண்டதேயாகும். அங்குள்ள உணவுகள், அங்கே ஆடப்படும் நடனம், கூத்து, அங்குள்ள கலை வடிவங்கள், அந்த மக்களின் கொண்டாட்டங்கள், சடங்குகள், மருத்துவம், அங்கே உற்பத்தி செய்யப்படும் கைவினைப் பொருட்கள் போன்றவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டவை.  அத்தகையதொரு சுற்றுலா முறையையை பச்சிலைப்பள்ளியிலும் உருவாக்கி அபிவிருத்தி செய்ய முடியும்.

இயற்கை வளம் சிறப்பாக உள்ள  எந்த இடமும் தனித்துவமான அடையாளத்தைப் பெற்றிருக்கும். அந்த வளத்தை வைத்து உருவாக்கப்படும் திட்டங்களும் மேம்பாடுகளுமே அந்தப் பிரதேசத்தை மேலும் கவர்ச்சிகரமாக்குவதுண்டு. அதுவே அதை மேலும் வளர்த்துச் செல்வதாகவும் இருக்கும்.

பச்சிலைப்பள்ளிக்கு இயற்கையாகவே அமையப் பெற்றுள்ள பனைகளும் காடும் வெளியும் கடலும் களப்பும் வயலும் குளங்களும் அதற்கு அழகைக் கொடுக்கின்றன. இவையே பொருளாதார ரீதியிலும் பங்களிப்பைச் செய்கின்றன. இவையே பச்சிலைப்பள்ளியின் தனித்துவத்தைப் பேணியும் வந்துள்ளன. யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் தனிச் சிறப்புப் பெற்ற பிரதேங்களில் ஒன்றாகவும் வரலாற்றுச் சின்னங்களை அதிகமாகக் கொண்ட இடமாகவும் பச்சிலைப்பள்ளி உள்ளது. கிளாலியிலும் பளையிலும் புல்லாவெளியிலும் உள்ள புராதன தேவாலயங்கள், பளை, இயக்கச்சி, முகாவில் பகுதிகளில் உள்ள பழைய கோயில்கள், முகமாலை, இயக்கச்சி போன்ற இடங்களில் உள்ள (ஒல்லாந்தர் காலக்) கோட்டைகள் எனப் பலவுண்டு.

இதைப் பேணுவதன் மூலமும் நவீனத்துவத்துடன் அபிவிருத்தி செய்வதன் மூலமும் மேலும் இந்தப்பிரதேசத்தை வளமாக்க முடியும். இதற்கு சூழலுடன் இணைந்த அபிவிருத்திப் பொறிமுறை அவசியம். அதற்கு நிபுணத்துவ அறிவுடையோரின் பங்களிப்பும் நிறுவன மயப்பட்ட அதிகாரமும் அவசியமாகும். இவை ஒருங்கிணைந்து செயற்படும்போதுதான் நாம் எதிர்பார்க்கின்ற சிறப்பு இலக்கினை எட்ட முடியும்.

ஆனால், இதற்கு எதிர்மாறான நிலவரமே பச்சிலைப்பள்ளியில் இப்பொழுது காணப்படுகிறது. இப்பொழுது என்பதன் அர்த்தம், போருக்குப் பிந்திய சூழல் – அதாவது கடந்த பத்து ஆண்டுகள் என்பதாகும். இதனை அனைவருமாக இணைந்து மாற்றியமைக்க  வேண்டும். அது முடியும். 
 

 

https://arangamnews.com/?p=10015



  • Tell a friend

    Love கருத்துக்களம்? Tell a friend!
  • Topics

  • Posts

    • இனப்பிரச்சினை என்பதே இல்லை, பொருளாதார பிரச்சினைதான் இருக்கு என சொல்வதனை கேட்டு  எல்லோரும் நம்புகிறார்கள், ஆனால் ஒரு சிலர் (நீங்கள் உட்பட) மட்டும் நம்ப மறுக்கிறீர்கள், ஆகையால் நீங்கள்தான் மாறவேண்டும்😁.
    • அது வேற ஒன்றுமில்லை இந்த இரண்டு தரப்பும் குளிர்காய நாங்கள் சாக வேண்டியிருந்தது, அதனால இந்த இரண்டு தரப்பினையும் கோர்த்டுவிடுவம் என்று ஒரு முயற்சிதான்.😁
    • இந்திய மீனவர்கள் செய்வது திருட்டு , திருட்டுக்கு எப்படி நட்டஈடு கோருவது?  திருட்டுக்கு தண்டனை அடி உதை , சிறை,பறிமுதல்தான். மஹிந்த ஆட்சிக்காலத்தில் சுப்பிரமணி சுவாமி கொடுத்த ஐடியாவில் படகுகளை பறிமுதல் செய்து இலங்கை மீனவர்களுக்கு ஏலம் விடுவது,கடற்படை பாவனைக்கு வழங்குவது, கரைகளில் நிறுத்தி வைத்து ஒன்றுக்கும் உதவாமல் பண்ணுவது என்று அது ஒரு சிறந்த திட்டம்தான். இந்திய இழுவைப்படகுகள் வலைகள்  இலங்கை பெறுமதியில் கோடிகளில் பெறுமதியானவை, ஓரிரு லட்சம் பெறுமதியான மீனை திருட வந்து குத்தகைக்கு எடுத்துவரும் கோடி பெறுமதியான படகை இழப்பது மீனவர்களுக்கும், ஆபத்து படகின் உரிமையாளர்களுக்கும் ஆபத்து & பெரு நஷ்டம். பின்னாளில் இந்திய அரசின் அழுத்தத்தால் அது கைவிடப்பட்டது. அது ஒருகாலமும் சாத்தியம் இல்லை, யுத்தம் நடக்கும் ஒருநாட்டுக்குள் நுழைந்து திருட்டில் ஈடுபடும்போது அந்நாட்டு படைகளால் கொல்லப்பட்டால் அதற்கு இருநாட்டு அரசுகளும் எந்த பொறுப்பும் ஏற்காது. எந்த நட்ட ஈடும் தராது. யுத்த பூமிக்குள் அத்துமீறி நுழைந்து உயிரைவிட்டுவிட்டு, செத்துபோனோம் காசு தாருங்கள் என்றால் எந்த தெய்வம்கூட அவர்களுக்கு உதவாது. இலங்கை மீனவர்களை  சிங்களவன் கொத்தி குதறி மீன்பிடியை முற்றாக தடை செய்த காலத்தில் அந்த இடைவெளியை பயன்படுத்தி இந்திய மீனவர்கள் இலங்கை பரப்பில் வந்து மீனள்ளி போவது ஒருவகையில் தண்டிக்கப்படவேண்டிய இரக்கமற்ற நியாயம்தான். சில தமிழக செய்தி தளங்களில், இலங்கை அகதிகளுக்கு எப்படியெல்லாம் நாங்கள் உதவி செய்தோம், அவர்கள் நன்றிகெட்ட தனமாக இப்போது இலங்கை கடற்படைக்கு ஆதரவாக நின்று எம்மை கொல்கிறார்கள், கைது செய்கிறார்கள் என்று பின்னூட்டம் இடுகிறார்கள். அதாவது பசிக்கு சோறுபோட்டால், அவனை பட்டினிபோட்டு கொல்லவும் நமக்கு உரிமை இருக்கு என்கிறார்கள். பட்டினி போட்டு கொல்வதை நீங்கள் நியாயப்படுத்தினால் அப்புறம் ஏன் அவன் பசிக்கு சோறு போட்டதை பெருமையாக சொல்கிறீர்கள் என்பதை அவர்களிடம் கேட்டுத்தான் தெளிவு பெறவேண்டும்.
    • தமிழர்களுக்குள் இருக்கும் மொழி சார்பான புரிதல் சிங்களவர்களுக்குள் இல்லை.  எந்த விடயமாகினும் தமிழர்கள் முக்கித்தக்கி சிங்களத்தில் கதைக்க முயற்சிப்பார்கள். அவர்கள் அப்படியல்ல.
  • Our picks

    • "முதுமையில் தனிமை [Senior Isolation]"/பகுதி: 01
      உலகத்தின் சனத்தொகை ஒவ்வொரு ஆண்டும் கூடிக் கொண்டு போகிறது. இத்தகைய சனத்தொகை அதிகரிப்பில் முதியோரின் அதிகரிப்பு வேகமானதாக உள்ளது என்பதை புள்ளி விபரங்கள் எடுத்தியம்புகின்றன. 2021 ம் ஆண்டளவில் உலக சனத் தொகையில் ஏறத்தாள கால் பங்கினர் (23%) 60 வயதிற்கு மேற்பட்டோராய் இருப்பர் என எதிர்வு கூறப்பட்டுள்ளது. ஆனால் முதியோர் என்றால் என்ன ? மக்களில் வயதில் மூத்த, நீண்ட நாள் வாழுபவரையும் [elderly people] மற்றும் நல்ல உலக அனுபவம், பலவகைக் கல்வி முதலான தகுதிகளைக் கொண்ட அறிவில் பெரியவர்களையும் [persons of ripe wisdom] முதியோர் என பொதுவாக குறிப்பிடுவர். இதில் நாம் முன்னையதைப் பற்றி மட்டும் இங்கு ஆராய உள்ளோம்.
        • Like
      • 4 replies
    • "சோதிடமும் அசட்டுநம்பிக்கையும்"

      தமிழர்களுக்கு நான்கு என்ற எண்ணை நிறையவே பிடிக்கும். இதைப் பார்க்கையில் சங்க காலத்திலேயே எண் சோதிடம்- (Numerology) "பித்து" வந்துவிட்டதோ என்று தோன்றுகிறது. ஆனால் சங்க காலத்துக்குப் பின்னர் தான் நூல்களையும் பாக்களையும் தொகுக்கும் வேலைகள் துவங்கின. என்ன காரணமோ தெரியவில்லை நூல்களின் பெயர்களில் 4, 40, 400, 4000 என்று நுழைத்து விட்டார்கள். நான் மணிக் கடிகை முதல் நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தம் வரை சர்வமும் நாலு மயம்தான் !!

      “ஆலும் வேலும் பல்லுக்குறுதி, நாலும் இரண்டும் சொல்லுக் குறுதி” என்று சொல்லுவார்கள். ஆல, வேல மரங்களை விளக்கத் தேவை இல்லை. “நாலும் இரண்டும்” என்பது வெண்பாவையும் குறள் வகைப் பாக்களையும் குறிக்கும். நம்பிக்கை தவறில்லை அது மூடநம்பிக்கை யாகமல் இருக்கும் வரை. அளவுக்கு அதிகமாக இதுபோல சிந்திக்கும் போது நம்பிக்கையே மூடநம்பிக்கைக்கு வழிவகுப்பதாக அமைகிறது!.
        • Like
      • 4 replies
    • இதை எழுத மிகவும் அயற்சியாய்த் தான் இருக்கிறது.

      ஜீவா போன்றவர்களுக்கு இந்து மதத்தை காப்பாற்ற வேண்டிய தேவை என்ன என்பதை நான் கேட்கவில்லை ஆனால் சமுத்ரா போன்றவர்களுடைய தேவையில் இருந்து மாறுபட்டதாக அது இருக்கும் என்று புரிந்துகொள்கிறேன். அது என்னுடைய புரிதல். எல்லோரும் எதோ ஒரு புரிதலின் அடிப்படையிலேயே அடுத்த அடியை எடுத்து வைக்கிறோம்.
        • Like
      • 4 replies
    • மனவலி யாத்திரை.....!

      (19.03.03 இக்கதை எழுதப்பட்டது.2001 பொங்கலின் மறுநாள் நிகழ்ந்த ஒரு சம்பவத்தின் நினைவாக பதிவிடப்பட்டது இன்று 7வருடங்கள் கழித்து பதிவிடுகிறேன்)

      அந்த 2001 பொங்கலின் மறுநாள் அவனது குரல்வழி வந்த அந்தச் செய்தி. என் உயிர் நாடிகளை இப்போதும் வலிக்கச் செய்கிறது. அது அவனுக்கும் அவனது அவர்களுக்கும் புதிதில்லைத்தான். அது அவர்களின் இலட்சியத்துக்கு இன்னும் வலுச்சேர்க்கும். ஆனால் என்னால் அழாமல் , அதைப்பற்றி எண்ணாமல் , இனிவரும் வருடங்களில் எந்தப் பொங்கலையும் கொண்டாட முடியாதபடி எனக்குள் அவனது குரலும் அவன் தந்த செய்திகளும் ஒலித்துக் கொண்டேயிருக்கும்.
      • 1 reply
    • பாலியல் சுதந்திரமின்றி பெண்விடுதலை சாத்தியமில்லை - செல்வன்


      Friday, 16 February 2007

      காதலர் தினத்தை வழக்கமான தமது அரசியல் நிலைபாடுகளை பொறுத்து அணுகும் செயலை பல்வேறு தரப்பினரும் உற்சாகமாக செய்து வருகின்றனர்.கிரீட்டிங் கார்டுகளையும், சாக்லடுகளையும் விற்க அமெரிக்க கம்பனிகள் சதி செய்வதாக கூறி காம்ரேடுகள் இதை எதிர்த்து வருகின்றனர்.அமெரிக்க கலாச்சாரத்தை திணிக்க முயற்சி நடப்பதாக கூறி சிவசேனாவினரும் இதை முழுமூச்சில் எதிர்க்கின்றனர். தமிழ்நாட்டில் பாமக ராமதாஸ் இதை கண்டித்து அறிக்கை விட்டுள்ளார். பாகிஸ்தானிலும், அரபுநாடுகளிலும் இதை எதிர்த்து பத்வாக்கள் பிறப்பிக்கப்பட்டு அதை மீறி இளைஞர்கள் இதை கொண்டாடியதாக செய்திகள் வந்துள்ளன.
      • 20 replies
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.