இறுதிவரை உயர்ந்திருந்த துணிவு அதுவே கப்டன் அறிவு…

தூரத்தே கேட்ட சத்தம் வரவர அதிகரித்துக் கொண்டிருந்தது, அமைதியான அன்றைய சூழலை இடை விடாத அந்த இரைச்சல் ஓசை பயங்கரமானதாக மாற்றியது. அவர்களுக்கு அது வழமையானதுதான். எனினும், அன்று ஏதோ ஓர் அசாதாரணமான சூழல் இருப்பதாக அவர்களுக்குப்பட்டது.

எதிரி விளக்குவைத்தகுளம்வரை முன்னேறிவிட்டான். அது வன்னியின் ஒரு காட்டுக்கிராமம். வவுனியா விலிருந்து வடக்காகக் கண்டிப் பிரதான வீதியிலிருந்தது. முன்னேறும் இராணுவத்தைப் புளியங்குளம் வரை கட்டம் கட்டமாகத் தடுத்துத் தாமதப்படுத்துவதே திட்டம். முன்னேறும் இராணுவத்தைத் தாக்கித் தடுத்துத் தேவையானபோது நகரவிட்டு, மீண்டும் தாக்கி, புளியங்குளத்தில் அமைக்கப்பட்ட ‘கொலைப் பொறி’ வரை கவர்வதற்காகத் தாக்குதல்கள் தொடர்ந்தன.

06.06.1997, விளக்குவைத்தகுளம் முன்னரங்க நிலைகளிற் சாள்ஸ் அன்ரனி சிறப்புப் படையணிப் போராளிகள் நின்றார்கள். அதிகாலை முதல் கேட்டுக்கொண்டிருந்த அந்தச் சத்தம் மெல்ல மெல்ல அவர்களை நோக்கி நகர் வதாகத்தெரிந்தது.

‘மச்சான், டாங்கிச் சத்தம்போல கிடக்குது.’

அவர்களில் ஒருவன் காவலரணொன்றின்மேல் ஏறி நின்று அவதானித்துவிட்டுச் சொன்னான்.

‘இண்டைக்குத் திருவிழாப்போல இருக்குது.’

அவர்கள் தங்களுக்குட் கதைத்துக்கொண்டார்கள்.

‘டேய் வந்தா வரட்டும். எங்கட பொசிசனைக் கடந்து போறதை ஒருக்காப் பாப்பம்.’

கப்டன் அறிவு

இரத்தினசிங்கம் மோகனலிங்கம்

தம்பலகாமம், புதுக்குடியிருப்பு, திருகோணமலை

வீரப்பிறப்பு: 23.05.1972

வீரச்சாவு: 06.06.1997

நிகழ்வு: வவுனியா விளக்குவைத்தகுளத்தில் ஜெயசிக்குறு நடவடிக்கைக்கு எதிரான சமரில் வீரச்சாவு

இப்படித்தான் எப்பவுமே அவர்கள் கதைத்துக் கொள்வார்கள். இன்றும் அதேபோலவே கதைத்தவாறு காலைக்காவலுக்கான ஒழுங்குகளில் ஈடுபடத்தொடங்கினர்.

அவர்கள் எதிர்பார்த்த ‘திருவிழா’ விரைவிலேயே தொடங்கிவிட்டது. எதிரி ஏவிய பீரங்கிக் குண்டுகள் அவர்களின் முன்னரங்க நிலைகளைச் சுற்றி வீழ்ந்து வெடிக்கத்தொடங்கின. இதுவரை தூரத்தே கேட்ட இயந்திரங்களின் உறுமல் ஓசை அவர்களிருந்த திசையில் நெருங்கத்தொடங்கியது. முறிந்து விழுந்த காட்டு மரங்களினூடாக வெடித்துச் சிதறிய எறிகணைகளின் கந்தகப்புகை பரவிக்கொண்டிருந்தது.

அறிவு. அவன்தான் காவலரண் துவாரத்தினூடாகத் தூரத்தே தெரிந்த கரிய உருவத்தை முதலில் அவதானித்தான். டாங்கி! அவனுடைய நிலையை நோக்கி வந்துகொண்டிருந்தது.

சண்டையின் தீவிரம் சற்றுக் கடுமையாவது தெரிந்தது. தோழர்கள் தமது துப்பாக்கிகளால் எதிரிமீது சுடத்தொடங்கினர். சண்டை உக்கிரமானது. கனரக ஆயுதங்கள் எதுவும் அவர்களிடம் இருக்கவில்லை டாங்கி எதிர்ப்பு ஆயுதங்களும் இல்லை. இலகு இயந்திரத் துப்பாக்கிகளாற் சுடப்பட்ட ரவைகள் வெறுமனே டாங்கியிற் பட்டுத்தெறித்து விழுந்தன.

முன்னரங்கில் இருந்த எமது நிலைகள் ஒவ்வொன்றாய் எதிரியாற் சிதைக்கப்பட்டன. வீரர்கள் வீழ்ந்துகொண்டிருந்தனர். டாங்கி ஏவிய ஓர் எறிகணை அறிவினுடைய தோழர்களை வீழ்த்தியது. சிதைந்த நிலைகளிலிருந்து சென்றுகொண்டிருந்த இறுதி எதிர்ப்புகளும் குறைந்து கொண்டிருந்தன. எதிரி உற்சாகமடைந்தான். வேகமாக டாங்கியை நகர்த்தினான்.

அறிவினுடைய சிதைந்த காவலரணில் வீரச்சாவடைந்துவிட்ட தோழர்களின் வித்துடல்களும் ரவை முடிந்துவிட்ட துப்பாக்கிகளும் மட்டுமே இப்போது இருந்தன.

அந்தக் காவலரண் வரிசையில் அவன் மட்டுமே தனித்திருந்தான். எதிரியின் நகர்வைத் தடுத்தேயாகவேண்டிய கட்டாயம் அவனுக்கிருந்தது. முறியடிப்பு அணிகள் அங்கே வரும்வரை இராணுவத்தின் நகர்வைக் குறைந்தபட்சம் தாமதப்படுத்தவேண்டிய நிலையை அவன் உணர்ந்தான்.

கைவசம் இருந்த குண்டுகள். இரண்டுடன் சிதைந்த நிலையைவிட்டு வெளியே வந்தான். அவனது நிலையை நோக்கி வந்த டாங்கி இப்போது மிகவும் நெருங்கிவிட்டது. அறிவு எறிந்த முதலாவது குண்டு டாங்கியின் முன்னால் வெடித்துச் சிதறியது. டாங்கி அதிர்ந்து நின்றது. ஆனால், விரைவிலேயே அதன் சக்கரங்கள் மீண்டும் உருளத்தொடங்கின.

இறுதியாக அவனிடமிருந்ததோ ஒரேயொரு கைக்குண்டு,

அவனுக்கிருந்த கடைசித் தெரிவு டாங்கியை மிக நெருங்கிக் குண்டை எறிவது அல்லது சொற்ப கணத்தில் இடித்துச் சிதைக்கப்பட இருந்த நிலையின் அருகிலிருந்து பின்வாங்கிச் செல்வது.

இறுதி முயற்சி எமது மரபுக்கேயுரிய தெரிவு, டாங்கி அவனது காவலரணை முட்டிமோத இருந்த கடைசிக் கணத்தில் தன்னிடமிருந்த கையெறிகுண்டை வெடிக்கவைத்தான்.

தனது சாவிற்கான முடிவு அவனுக்குத் தெரிந்தேயிருந்தது. எனினும், அவன் கோழையாகிப்போக விரும்பவில்லை .

டாங்கியின் சக்கரங்களாற் சிதைக்கப்பட்ட அவனது வித்துடல் அவன் நேசித்த மண்மீது கிடந்தது. இறுதிவரை அவனிடம் உயர்ந்திருந்த துணிவு வரலாற்றில் அவனை உயர்த்தி நிற்கின்றது.

– நெருப்பாற்று நீச்சலிற் பத்தாண்டுகள் நூல்