அண்ணை றைட்டா..? றோங்கா...?

 

 

 

 

 

ஒரு நாள் பேருந்து ஓட்டுநர், பணிமனைக்குச் சென்று பேருந்தை இயக்கி எடுத்து, மக்கள் பாவனைக்காக சாலையில் எடுத்துச் சென்றார். முதல் சில நிறுத்தங்களில் பொது மக்கள் ஏறுவதும், பின் அடுத்தடுத்த பேருந்து நிறுத்தங்களில் இறங்கிச் செல்வதுமாக வழமையாக நடைபெற்றது..

அடுத்த நிறுத்ததில் ஒரு ஆஜானுபாகுவான முரட்டு "பட்டான்" பயில்வான் பேருந்தில் ஏறினான். ஏறியவனை பேருந்து நடத்துனர் குறிப்புடன் உற்று நோக்கையில், பட்டான் அலட்சியமாகவும், சற்று ஓங்கிய குரலிலும் "பட்டான் காசுகொடுக்க மாட்டான்" என அடித்தொண்டையில் கூறிவிட்டு இருக்கையில் சென்று அமர்ந்தான்.

அவனுடைய உடற்கட்டையும், முரட்டுத்தனத்தையும் கண்ட நடத்துனர் அவனிடம் வாதிக்க பயந்தாலும், இவனை எப்படி சமாளிப்பது..? என்ற குழப்பத்தில் ஆழ்ந்தான்.

மறுநாளும் வந்தது.. அதே பட்டானும் வந்தான்.. அலட்சியத்தோடு பேசி இருக்கையில் அமர்ந்த கதையே அன்றும் தொடர்ந்தது..!

அடுத்த நாள்..அடுதத நாள்... இதே கதைதான்..!!

இதை கவனித்த பேருந்து ஓட்டுநர், மனதால் மிகவும் சலனப்பட்டு நிம்மதியிழந்தார். நடத்துநரின் கையாலாகாத பயந்த சுபாவத்தினையும், முரட்டு பட்டானின் தேகத்தையும் பார்த்து, எப்படியும் இந்த பட்டானின் அட்டகாசத்திற்கு ஒரு முடிவு கட்டவேண்டும் என முடிவெடுத்தார். ஏதும் பிரச்சனை வந்தால் சமாளிக்க, குங்ஃபூ, கராத்தே மற்றும் ஜூடோ பயிற்சிகள் அத்தனையையும் வெறியோடு விரைவில் கற்றுத் தேர்ந்தார்..

கோடையும் வந்தது..

 

விடா முயற்சி மற்றும் பயிற்சிகளால் மனதளவிலும், உடலளவிலும் வலிமையால் தன்னம்பிக்கை பெற்ற பேருந்து ஓட்டுநர், பட்டானின் அடுத்த வரவுக்காக வன்மத்தோடு முறுக்கேறி காத்திருந்தார்..

படிப்பினை தரப்போகும் அந்நாளும் வந்தது..

பட்டானும் வந்தான்.. முதன்முதலில் சொன்ன அதே வார்த்தைகளையே அலட்சியத்தோடு சொன்னான்.. "பட்டான் காசு கொடுக்க மாட்டான்"

இருக்கையில் உட்கார்ந்தான்..

 

ஆவேசமடைந்த பேருந்து ஓட்டுநர், அவனை நோக்கிப் பாய்ந்து நெருங்கினார்..

"ஏன் காசு கொடுக்க மாட்டாய்..?" என முஷ்டியை உயர்ந்தினார் ...

 

 

அடுத்து நடந்தது என்ன..?

 

 

....

 

 

 

 

....

 

 

பேருந்து ஓட்டுநரை வினோதமாக பார்த்த பட்டான், அமைதியாகவும், திடமாகவும் சொன்னான்.....

 

 

 

 

....

 

 

 

 

 

 

....

 

 

 

என்ன சொன்னான்...?

 

 

....

 

 

 

 

 

 

...

 

"நான் பஸ் பாஸ் வைத்திருக்கிறேன்" 

நீதி:

உணமையிலேயே பிரச்சனை இருக்கிறதா..? என முதலில் தெளிந்தறிந்துவிட்டு, அதற்கான தீர்வு நடவடிக்கைகளை முன்னெடு..!

 

 

 

 

 

-படித்ததை தமிழாக்கம் செய்து பதிந்தேன்.

 

 

Hope you enjoyed it..!

 

 

.

Edited January 26, 201510 yr by ராசவன்னியன்

இக் கதை மூலம் எனக்குத் தெரிந்த நீதி >>>

 

கொல்லுவதென்று முடிவு செய்தால், சித்திரவதை செய்யாமல் கொல்லவேண்டும்!   

ஹலோ டாக்டர்..! வாட் இஸ் த மேட்டர்...?

 

 

 

 

ஒரு இந்திய மருத்துவர், அமரிக்காவில் புதிதாக மருத்துவமனை ஒன்றை திறந்து, வாசலில் பின் வரும் கவர்ச்சியான வாசகங்களை எழுதி ஒரு விளம்பரப் பதாகையை நிறுத்தினார்.

"எந்த மருத்துவ சிகிச்சைக்கும் 300 டாடலர்கள் மட்டுமே அறவிடப்படும்! எங்களால் வருத்ததிற்கு சிகிச்சை அளிக்க முடியாவிட்டால், 1000 டாலர்கள் திருப்பித் தரப்படும்"

இதை வாசித்த புத்திசாதுர்யமான அமெரிக்கன் ஒருவன், மருத்துவரை எளிதில் ஏமாற்றி, எப்படியும் 1000 டாலரை கறந்துவிடலாமென திட்டம் போட்டான்.

அவன் மருத்தவரை சிகிச்சைக்கு அணுகி, "டாக்டர்..! என் நாக்கினால் எந்தவித ருசியையும் உணரமுடியவில்லை" எனக் கூறினான்.

மருத்துவர் உடனே நர்சை அழைத்து, "நர்ஸ்..! இவருக்கு 22ம் எண்ணிலுள்ள புட்டியின் மருந்தில் சில துளிகளை நாவில் ஊற்றுங்கள்..!" என சிகிச்சை அறிவுறுத்தல் வழங்கினார்.

நாவினில் அந்த மருந்தை ருசி பார்த்த அமெரிக்கன், "ச்சே.. என்ன அக்கிரமம்..! இது மூத்திரம்" என அலறிக் கத்தினான்.

புன்முறுவலித்த மருத்துவர், "வாழ்த்துக்கள், உங்கள் நாக்கு, ருசியை உணரும் தன்மையை மீளப் பெற்றுவிட்டது" என வாழ்த்தினார்.

அவமானத்தால் சிறுத்த அமெரிக்கன், சோகத்துடன் சிகிச்சைக்காக தரவேண்டிய 300 டாலரை அழுதான்.

இரண்டு வாரங்கள் கழித்து அதே அமெரிக்கன், மருத்துவரிடம் இழந்த அத்தொகையை மீட்டுவிட வேண்டும் என்ற திட்டத்தோடு மருத்துவரை மீண்டும் அணுகினான்.

"டாக்டர்,. எனக்கு ஒரே ஞாபக மறதியாகவே இருக்கிறது, நீங்கள் தான் சிகிச்சையை கூற வேண்டும்" என்றான்.

மருத்துவர் புன்முறுவலித்து, " நர்ஸ் இவருக்கு அதே 22ம் எண்ணிலுள்ள புட்டியின் மருந்தை சில துளிகளை நாவில் ஊற்றுங்கள்" என அறிவுறுத்தினார்.

உடனே அமெரிக்கன் துள்ளிக் குதித்து, "பொறுங்கள், டாக்டர்.,! அந்த புட்டியிலுள்ளது ருசியை உணர்க்கூடிய மருந்தாச்சே..!" எனக் கத்தினான்..

உடனே மருத்துவர், "வாழ்த்துக்கள், உங்களுக்கு ஞாபக மறதியும் குணமாகிவிட்டது" என்றார்.

அமெரிக்கன் வெட்கித் தலை குனிந்தான்.

நீதி:

"இந்தியனை சாதுர்யத்தால்(?) மடக்கலாமென எண்ணாதீர்கள்"

 

 

 

-இதுவும் படித்ததின் தமிழாக்கமே..!

 

"பட்டான் பயில்வானின்" பெயர் அந்த மாதிரி உள்ளது.
அந்தப் பெயரை பார்த்து.... கண்டக்டர் பயந்ததில் தப்பில்லை.