எனக்குள் ஒருத்தி

எனக்குள் ஒருத்தி

எனது கோப்பையை வாசிப்பவர்கள்
நீதான் என் காதலி என்பதைப் புரிந்துகொள்வார்கள்
எனது கைரேகையைப் படிப்பவர்கள்
உனது பெயரின் நான்கு எழுத்துக்களையும்
எளிதாகக் கண்டுபிடித்துவிடுவார்கள்
காதலியின் வாசனையைத் தவிர
எல்லாவற்றையும் நாம் பொய்யாக்கிவிடலாம்
நமக்குள் நடமாடும் காதலியின் அசைவுகளைத் தவிர
எல்லாவற்றையும் நாம் மறைத்துவிடலாம்
உன் காதலியின் பெண்மையைத் தவிர
எல்லாவற்றையும் நீ விவாதப் பொருளாக ஆக்கலாம்

காதலியே!
உன்னை நான் எங்கே மறைத்துவைப்பேன்?
நாம் இருவரும் ஒளிரும் காடுகள்
தொலைக்காட்சி கேமராக்கள்
நம்மைப் படம்பிடித்து ஒளிபரப்பிக்கொண்டிருக்கின்றன
உன்னை நான் எங்கே ஒளித்துவைப்பேன்?
எல்லாப் பத்திரிகையாளர்களும்
உன்னை அட்டைப்படத்தில் அலங்கரிக்க ஆசைப்படுகிறார்கள்
என்னைக் கிரேக்கக் கதாநாயகனாக ஆக்குகிறார்கள்
எழுதப்பட்ட அவமானத்தையும் ஏற்படுத்துகிறார்கள்.

உன்னை நான் எங்கே அழைத்துச் செல்வேன்?
நீ என்னை எங்கே அழைத்துச் செல்வாய்?
எல்லாத் தேநீர்விடுதிகளுக்கும்
நம் முகம் நன்றாகத் தெரியும்
எல்லா உணவுவிடுதிகளுக்கும்
நம் பெயர் நன்றாகத் தெரியும்.
எல்லாச் சாலைகளுக்கும்
நம் கால்களின் இசை
நிச்சயம் நினைவில் இருக்கும்.

பட்டாம்பூச்சியைப் போல
இந்த உலகின் கண்களுக்கு
நாம் தெளிவாகத் தெரிகின்றோம்
கண்ணாடிக் குவளையில் அடைக்கப்பட்டுள்ள
இரண்டு தங்க மீன்களைப்போல
நாம் இருவரும் காட்சிப்பொருட்கள் ஆகிவிட்டோம்
உன்னைப்பற்றி நான் எழுதிய கவிதையை வாசிப்பவன்
எனது மொழியின் பிறப்பிடத்தை அறிந்துகொள்வான்
எனது புத்தகத்தில் பயணிப்பவன்
உனது கண்களின் துறைமுகத்திற்குப்
பாதுகாப்பாக வந்து சேர்வான்
எனது வீட்டு முகவரியை
என்னிடமிருந்து வாங்கியவர்கள்
உனது உதடுகளை நோக்கி வந்துவிடுவார்கள்
எனது நெஞ்சைத் திறந்து பார்ப்பவர்கள்
அங்கே பட்டாம்பூச்சியைப் போல
நீ உறங்கிக்கொண்டிருப்பதைக் காண்பார்கள்
எனது குறிப்பேட்டைப் படிப்பவர்கள்
உனது வரலாற்றை அறிந்துகொள்வார்கள்.

எனக்கு நீ சொல்லிக்கொடு:
பெண்ணைக் குறிக்கும் (அரபிக்) ‘தா’ எழுத்தில்
உன்னை எப்படி அடைத்து வைப்பது
அதிலிருந்து நீ வெளியே வந்துவிடாமல்
உன்னை எப்படிப் பாதுகாப்பது
நீலநிறப் பேனாவால் உனது மார்புகளைச் சுற்றி
ஒரு வட்டம் வரையவேண்டும்
அந்த வட்டத்திலிருந்து உனது மார்புகள்
பறந்துவிடாமல் தடுக்க வேண்டும்
இதை எப்படிச் செய்வதென்று
எனக்குக் கற்றுத் தா
வரியின் கடைசியில் உள்ள
நிறுத்தற் குறியைப்போல
உன்னை எப்படிக் கைதுசெய்வதென
எனக்கு விளக்கமாகச் சொல்லிக்கொடு
உனது கண்கள் பொழியும் மழையில் நனைந்துவிடாமல்
எப்படி நடந்துசெல்வது என்பதை எனக்குக் கற்றுத்தா
உயர்ந்து நிற்கும் உனது மார்புகளிலிருந்து
கீழே இறங்கும்போது துயரப்படாமல் இருக்கவும்
எனக்குச் சொல்லித்தா.

எனது சின்னச்சின்னப் பழக்கங்களிலிருந்து
நான் எழுதும் எழுதுகோலிலிருந்து
நான் கிறுக்கும் காகிதங்களிலிருந்து
நான் சுமக்கும் திறவுகோல்களின் பட்டைகளிலிருந்து
நான் உறிஞ்சும் தேநீரிலிருந்து
உனது கையை விலக்கு
நான் எழுதும்போது நீ கை வைக்காதே
உனது விரல்களால் நான் எழுதுவது
உனது நுரையீரலால் நான் சுவாசிப்பது
புத்திசாலித்தனம் அல்ல
உனது உதடுகளால் நான் சிரிப்பதும்
எனது கண்களால் நீ அழுவதும்
அறிவுடைமை அல்ல.

சிறிது நேரம் என்னுடன் உட்காரு
நீ வரைந்த காதல் வரைபடத்தை
மீண்டும் ஒருமுறை பார்ப்போம்
அரசனுக்குரிய அடக்குமுறையோடு
பெண்ணுக்குரிய சுயநலத்தோடு
ஆணைப் பார்த்து
“ஆகு... என்றால் ஆகிவிடவேண்டும்” என்று நினைக்கிறாய்
என்னுடன் கொஞ்சம் ஜனநாயகத்தோடு பேசு
எனது ஊரில் உள்ள என் சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஆண்கள்
அரசியல் சதுரங்கம் நன்றாக விளையாடுவார்கள்
அதுபோல நீயும் என்னுடன் காதல் சதுரங்கம் விளையாடுவதை
நான் விரும்பவில்லை

உனது கண்களின் எல்லைகள் எங்கே
எனது கவலையின் எல்லைகள் எங்கே
உனது ஊரின் நீர்நிலைகளின் தொடக்கம் எங்கே
எனது இரத்தத்தின் முடிவு எங்கே
இவற்றையெல்லாம் கண்டுபிடிப்போம்
கொஞ்சம் உட்காரு
எனது உடலின் எந்தப் பகுதியில்
உனக்கு வெற்றி கிடைக்காமல் போகும்
இரவின் எந்த நேரத்தில்
உனது போர்கள் ஆரம்பமாகும்
என்பதை நாம் ஆராய்வோம்
வா... வந்து உட்காரு

என்னுடன் சிறிது நேரம் அமர்ந்துகொள்
நாம் ஒரு காதல் ஒப்பந்தம் செய்துகொள்வோம்
நீ எனது அண்டைவீட்டுக்காரியாக இருக்க வேண்டாம்
உனது ஆட்சியின்கீழ்
பதினேழாம் நூற்றாண்டு முதல் விடுதலைக்காக ஏங்கும்
ஒரு சிற்றரசனாக நான் இருக்க வேண்டாம்
இருவரும் உடன்படவில்லை
இருவரும் உடன்படவில்லை.

http://www.kalachuvadu.com/issue-192/page80.asp